အချစ် မျက်ကန်း တစ္ဆေ သို့မဟုတ် စည်းအပြင်ဘက်က ချစ်ခြင်းများ (စ/ဆုံး)

 အချစ် မျက်ကန်း တစ္ဆေ သို့မဟုတ် စည်းအပြင်ဘက်က ချစ်ခြင်းများ (စ/ဆုံး)

ကာမလူဆိုး ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

သူ့စိတ်တွေ ခုတလော ဘယ်လို ဖြစ်နေတယ် မသိ။

အန်တီဇာခေါ် ဒေါ်သူဇာနှင့် စကားပြောဆို ထိတွေ့ ဆက်ဆံ နေရတာ သူ့ ရင်ကို တဒိန်းဒိန်း ခုန်စေပြီး သူမရဲ့ အထိ အတွေ့လေးတွေက သူ့ အောက်က ညီတော်မောင်ကို ငေါက်ကနဲ ထစေခဲ့လေသည်။ အန်တီဇာကတော့ သူ့အား ငယ်စဉ်ကလို ခုထိ စကားပြောလျှ င် တခါ တရံ ဖင်ပုတ် သူ့ပါးကို ချစ်စနိုးဖြင့် မနာအောင် လိမ်ဆွဲ၍ စတတ်လေသည်။ သူမက တူ သားလေးလို သဘောထားတာ သူက အန်တီဇာ့အပေါ် ဖန်ပျောက် ဖောက်ပြန်ပြီး ဘာညာစိတ်တွေ ဝင်နေတာ ဖြစ်ပါသည်။

အန်တီဇာက သူ့ အဒေါ် အရင်း မဟုတ်ပါ။ မေမေ့ နောက်အိမ်ထောင် ဦးမောင်မောင်ရဲ့ အမ ဖြစ်ပြီး သူ လေး ငါးနှစ် သားမှာ သူ့ အဖေ ဆုံးပါးသွားသဖြင့် မေမေက တပင်လဲမူ တပင်ထူ ဆိုသလို အန်ကယ် ဦးမောင်မောင်နှင့် နောက်အိမ်ထောင်ပြု ခဲ့သည်။

အန်ကယ်မောင်နှင့် နောက်အိမ်ထောင်ပြု တော့ မေမေက သား သမီး ထပ် မယူပါ။

သူ့ နာမည်က စည်သူစိုးမြင့် အသက် ၂၀ နောက်ဆုံးနှစ် ကျောင်းသားဖြစ်ပြီး မေမေက ဒေါ်ကေသီစိုးမြင့် အသက် ၄၀ အန်ကယ်မောင်နှင့် ယူပြီးတော့ ဒီမှာပဲ မေမေက အခြေချ နေထိုင်ခဲ့လေသည်။ သူတို့ ဇာတိက နယ်မြို့လေး တစ်မြို့က ဖြစ်ပါသည်။ အန်ကယ်မောင်က ပထွေး ဆိုပေမယ့် သူ့ကို သူ့သားလေးလို ချစ်ရှာခဲ့သလို စိတ်ရင်း သဘောလည်း အတော် ကောင်းသည်။

ခုဆို အန်ကယ်မောင် ဆုံးသွားတာ လေးနှစ်လောက် ရှိခဲ့ပြီ။ ခုနက အကြောင်း ပြန်ဆက်ရမည် ဆိုလျှင် စည်သူစိုးမြင့် အရင် သူ ပထမနှစ် တက်စဉ်က ရွယ်တူ ကောင်မလေး တစ်ယောက်နဲ့ လူငယ်ချင်း မေတ္တာ မျှကာ ချစ်ကြို က်ခဲ့သည်။ အဲအရွယ် ဆိုတာကလည်း သိကြတဲ့ အတိုင်း လက်တည့် စမ်းလိုလှသည်။ သူ့ ကောင်မလေးက အရိုင်းလေး ဆိုတော့ လက်ကိုင် ပါးနမ်းတာ ဒီလောက်ပဲ ရတာ အောက်ပိုင်း မပေးခဲ့ပေ။ ရည်းစား ဖြစ်ပြီး လေးလကျော်လောက်ထိ ဘာမှ မဘာရ ဆိုတော့ စည်သူစိုးမြင့် တင်းသွားရလေသည်။ အဲဒါနဲ့ သူ့ မြှားဦးက ဒေါ်ကြီးဘက်လှည့်သွားခဲ့သည်။

ဒေါ်ကြီးက ဒေါ်တင်တင်အေး သူတို့ အိမ်မှာ အဝတ် လျှော်ဖွတ် ချက် ပြု တ်ရန် မေမေ ခေါ်ထားသော အလွန် သစ္စာရှိပြီး စိတ်ချ ယုံကြည်ရသည့် လူယုံ တစ်ယောက် ဒေါ်ကြီးက သက် ၄၁ လောက် ရှိပြီ။ ကလေး သုံးယောက် အမေ လင်ဖြစ်သူက ငမူး နေ့ရှိသရွေ့ အရက်သောက် နေသူ။ ထိုစဉ်က ဒေါ်ကြီး အိမ်မှာ ကုန်းကွပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ် ကြမ်းတိုက်သည့် အချိန်ဆို စည်သူစိုးမြင့်က ထိုအနီးမှာ တဝဲဝဲလည် မျက်စိအစာ ကျွေးကာ သူမရဲ့ လူတစ်ဖက်စာခန့် ရှိမည့် ဖင်ကြီးကို ကြည့် ပြီး အိမ်သာထဲ သွား၍ ဂွင်းထုခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ 

မေမေက အိမ် ခြံ မြေ ပွဲစား လုပ်သလို ခြံကွက်တွေကို ကြို ဝယ်၍ တက်ရိပ် ရောက်လျှင် ပြန်ရောင်းသော အလုပ်လည်း လုပ်သည်။ မနက်ဆို စူပါကပ်ဘီးနှင့် သူမ အလုပ် ရှိရာထံ သွားပြီး နေ့လည်ဆို ပြန်လာ နေ့ခင်းစာ စား ပြီး ပြန်သွားတာ ညနေလောက်မှ ပြန်ရောက်တတ်လေသည်။ အိမ်မှာက သူနှင့် ဒေါ်ကြီး နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိတာ များပြီး ဒေါ်ကြီးက မေမေ ညနေ ပြန်ရောက်မှ သူမ အိမ်ကို ပြန်သွားတတ်သည်။ ဒေါ်တင်တင်အေးက အသား ညို ညို အရပ်က သာမန် အရပ် မနိမ့် မမြင့် နို့ကြီးတွေက အကြီးကြီး ခါးတော့ နည်းနည်းတုတ်ပေမယ့် ဖင်လုံးကြီးတွေက ကြီးသဖြင့် သိပ်မသိသာလှပေ။ 

လူပျိုပေါက်စ ဂျိုထောင်စ ဆိုသလို အဲ ဖင်ဆုံကြီးတွေကို ကြည့်၍ သူ တအား လိုးချင်ခဲ့တာ။ နောက်တော့ ဒေါ်ကြီးက လူကြီးပီပီ သူမကို ရှိုးနေတာ သိသွားခဲ့ပြီး စည်သူစိုးမြင့်အား စကားပြောလျှင် ပေါင်ကို ပုတ်လိုက် လက်မောင်းကို ဆိတ်ဆွဲလိုက်နဲ့ အထာလေးတွေ ပေးလာတတ်ခဲ့လေသည်။ စည်သူစိုးမြင့်ကလည်း အူတူတူ အတတ မဟုတ် ကိုယ့် အမေထက်ပင် အသက် သုံး လေး ငါးနှစ် ကြီးသည့် ဆော်ကြီးတော့ ဖန်လျှင် ရပြီဟု တစ်ထစ်ချ သတ်မှတ်ကာ နောက် သူကလည်း ဒေါ်ကြီးအား သိသိသာသာပဲ သူမ ဖင်ဆုံကြီးတွေကို လက်ဖြင့် ကိုင်တတ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ကြီးကလည်း သူမ ယောင်္ကျားက ငမူး ဆိုတော့ ပုံမှန် မကျွေ းသဖြင့် ဆာနေရှာတာ ဖြစ်မည်။

ဒီလိုနဲ့ သူ ကျောင်းပိတ်တဲ့ နေ့ နေ့လည် မေမေ ထမင်းစားပြီး ပြန်ထွက်သွားတော့ ရေချိုးခန်းထဲမှ ဒေါ်ကြီးရေ ခဏ ကျနော် ကြွက်တက်လား မသိပါဘူးဗျာဟု ညာ၍ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ကြီး ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်လာပြီး သူ့ ခြေထောက်ကို နှိပ်နယ်ပေးနေစဉ် သူမကို ဖက်နမ်းပြီး ကစ်ဆင် ဆွဲ အင်းကျီ ပေါ်က သူမရဲ့ ရင်သားထွားထွားကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ 

သား မောင်စည်သူ ဖယ်ပါကွယ် ဒေါ်ကြီးက ကလေး သုံးယောက် အမေ အသက်ကြီးပါပြီကွယ် ဘာညာ ဆိုပြီး မရုန်းချင် ရုန်းချင်လေး ရုန်းနေတာ ဘယ်ရမလည်း သူမ အင်းကျီ ကို လှန်တင်ကာ ဘရာစီယာ အနွမ်းလေးအား ပင့်တင်၍ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို အငမ်း မရ စို့ပြစ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ကြီးဆို ဖီးလ်တက်သံလေးဖြင့် တအားအား ငြီးကာ ခဏကြာတော့ သားက ပြောလို့ မရဘူးဟယ် ဇွတ်ပဲ ဒီကလေး ဒေါ်ကြီးကို ရှင့် သဘောရှိ ကလောငပိ လုပ်ပေတော့ ဆိုပြီး သူမ အဝတ်တွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ ရေလဲ ပုဆိုးပါ တဆက်ထဲ ချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ လီးကို ဆွဲ၍ ဂွင်း လေး ငါး ဆယ်ချက် ထုပေးပြီး လီးတောင်လာတော့ ရေကန်ဘောင်မှာ လက်ထောက်၍ ကုန်းပေးထားသည်။ 

ဘဝမှာ ဒါ မိန်းမ အင်္ဂါခေါ် စောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံး မြင်ဖူးတာမို့ စည်သူစိုးမြင့် ဒေါ်ကြီးရဲ့ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ဖက်ကြားက ဖောင်းကားပြီး နောက်ကို ပြူ ထွက်လာတဲ့ စောက်မွေးထူလပြစ်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးအား ကြည့်နေလိုက်မိသည်။ မောင်စည်သူ ထည့်လိုက်တော့လေ သားရဲ့ဟု ပြောလည်းပြော ဒေါ်ကြီး လက်က သူ့ လီးကို ဆွဲ၍ သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးထားလေသည်။ အောကားနဲ့ အပြာစာများ ကြည့်ထား ဖတ်ထားဖူး၍ ဒေါ်ကြီး ဖင်သားစိုင် အိအိကြီးတွေကို လက်နှင့် ဖြစ်ညှစ်ကာ စည်သူစိုးမြင့် ခါးကော့ သွင်းပြီး ဆောင့်လိုး လိုက်လေတော့သည်။

ထိုစဉ်မှ စပြီး ကိုယ့် အမေထက်ပင် အသက် လေး ငါး နှစ် ကြီးသော ဒေါ်ကြီးအား သူ လိုးဆော်ခဲ့တာ ခုဆို သုံးနှစ်နီးပါး ရှိခဲ့လေပြီ။ စည်သူစိုးမြင့် ဒေါ်ကြီးနဲ့ ဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်း ဆော်ပင် မထားတော့ ပြီးတော့ ရွယ်တူ မိန်းကလေးတွေကို သူ ဖီးလ် သိပ်မလာတာလည်း ပါသည်။

စည်သူစိုးမြင့် ခုတလော အန်တီဇာကို ဖီးလ် ဖြစ်နေမိပြီး ဒေါ်ကြီးကို လိုးဆော်လျှင်ပင် အန်တီဇာအား လိုးနေသည်ဟု မှန်းတာ ဖြစ်ပါသည်။ အန်တီဇာက အသက် ၄၄ နှစ် ဝန်းကျင်ခန့် ရှိပြီး သမီး နှစ်ယောက် အမေ ဖြစ်သည်။ အကြီးမ မမ ဇင်မာဝင်းက ၂၃ နှစ် ပြီးခဲ့သည့် နှစ်က အိမ်ထောင်ကျပြီး ယောင်နောက် ဆံထုံးပါ ဆိုသလို သူမ ယောင်္ကျား ကိုစိုးနောင် အိမ်မှာ လိုက်နေခဲ့လေသည်။ 

အငယ်မလေးက ခိုင်ခိုင်ဝင်း ၁၉ နှစ် ဒုတိယနှစ် အင်္ဂလိပ်မေဂျာ ယူထားတာ ဖြစ်ပါသည်။ အန်တီဇာက သမီး နှစ်ယောက် အမေ အသက် ၄၄ နှစ်ပေမယ့် ခုထိ လှပ ကျော့ရှင်းတုန်း အုံထူ နက်မှောင်တဲ့ ဆံပင်တွေက ခါးထိ ရှည်ပြီး ဘီးစပက် ထုံးတတ်သလို တခါ တရံလည်း ကျစ်ဆံမြီး နှစ်ဖက် ကျစ်၍ ကျောမှာ ချထားတတ်လေသည်။ အမြဲတမ်း မြန်မာဆန်ဆန်များသာ ဝတ်ဆင်တတ်ပြီး အရပ်က မေမေ့ထက်တော့ အန်တီဇာက ၂ လက္မလောက် နိမ့်မည်။ မြန်မာ အမျိုးသမီးများထဲတွင် စံချိန် မှီကာ အန်တီဇာ အရပ်က ၅ ပေ ၇ လက္မလောက် မြင့်သည်။ 

အသားတော် ညို ပြာညက် နန်းတော်ထက် ဖွား ဆိုသလို အသားလေးက ညို စိမ့်စိမ့် ရင်ထွားထွား ခါးက ကျ ဉ်ကျ ဉ်လေး တင်ကြီးက ကားစွင့် ဝိုင်းစက်ပြီး မျှ စ်စို့ပေါက်ကြီးအလားပင်။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုး အဆက်က ရှေးစကားနှင့် ပြောရလျှင် မယ်ဗမာ ကိုယ်လုံးမျိုး မျက်နှာကျက ရှေးမင်းသမီးကြီး ဒေါ်ဒေစီကျော်ဝင်းနဲ့ ခပ်ဆင်ဆင် စည်သူစိုးမြင့် မျက်စိထဲတွင် အန်တီဇာက မြန်မာဆန်ဆန်လေးဖြင့် ဆက်ဆီ ကျလှသည်ဟု ထင်မိလေ၏။ စည်သူစိုးမြင့်က တခါတလေ ဘန်းက လာသော ရှေးဇာတ်ကားတွေလည်း ကြည့်တတ်ပါသည်။

သူမ ခု အသက် ၄၀ ကျော်၍ ၄ နှစ်ပင် စွန်းခဲ့ပြီ။ သူမ ဘဝတွင် ထူးထူးခြားခြား ပျော်ရွှင်စရာက လက်ချိုး၍ပင် ရအောင် နည်းခဲ့လေသည်။ နံပါတ်တစ် သူမ ဘွဲ့ယူစဉ်က ပျော်ခဲ့ရပြီး နောက် ရုံးတစ်ရုံးမှာ စာရေးမ ဝင်လုပ်ခဲ့သည်။ နံပါတ်နှစ် ပျော်စရာဟုပဲ ဆိုပါစို့။ မိဘများ သဘောတူသူ ကိုအောင်ဝင်းနှင့် လက်ထပ်ခဲ့ပြီး နောက် သူမ ရုံးအလုပ်က ထွက် မင်္ဂဦးညကတော့ အတော်ကို ပျော်စရာ ကောင်းခဲ့ပါသည်။ 

နောက် အိမ်ရှင်မတို့ ဝတ္တရား အတိုင်း အိမ်မှု ကိစ္စတွေ လုပ်ရ ဆိုတော့ ဈေးနဲ့ အိမ်က လွဲပြီး အပြင် သိပ်မထွက်ဖြစ်ခဲ့ပေ။ နံပတ်သုံး သမီး နှစ်ယောက်ကို မွေးပြီး နောက် သမီး အကြီးမ ဘွဲ့ရတော့ ပျော်ခဲ့ရသည်။ သမီးအကြီးမလည်း ပညာတွေစုံ အတောင်စုံတော့ ကြင်ယာဖက်တွေ့ မိမိတို့က ထိန်းမြားခြင်းအင် ဝတ်ငါးအင် ဆိုသလို မဘတို့ ဝတ္တရား အတိုင်း စီစဉ်ပေးခဲ့ပြီ။ ပျော်စရာဆို၍ ဒေါ်သူဇာ ဘဝမှာ အတော်ကို နည်းခဲ့ပြီး မီးဇာကုန် ဆီခမ်း အနိစ္စ အမြဲ မရှိ ဆိုသည့်အတိုင်းပင်။ 

သူမရဲ့ မိဘ နှစ်ယောက်စလုံး ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ကွယ်လွန်သွားခဲ့ကြတာ ဆယ်နှစ် နီးပါး ရှိခဲ့လေပြီ။ အိမ်ထောင်သက်ကလေး ကြာလာတော့ တစ်ပတ်တောင် တစ်ခါ သူမနဲ့ လင်ဖြစ်သူ ကိုအောင်ဝင်းတို့ မဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ပါ။ ဆက်ဆံလည်း ဒေါ်သူဇာကို ထမီလှန် တက်လုပ် ဒီလောက်ပါပဲ။ အိမ်ထောင်သက် ၂၄နှစ်လောက် ရှိပြီ။ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးက မတက် ဆက်ခ်ဆိုတာ ဒေါ်သူဇာအတွက် ထမီလှန် ပေါင်ကား ပြီးရင် လင်ဖြစ်သူ ကိုအောင်ဝင်းက လုပ် ဒီလောက်ပဲ သူမ နားလည်ထားလေသည်။ ငှက်ကလေး နှစ်ကောင် မင်္ဂလာဆောင် ခြင်ထောင် ထောင် မီးခွက်မှုတ် ပုကျွတ် ပုကျွတ် လုပ် ဆိုသလိုပဲ။ ခစ် ခစ် ဒေါ်သူဇာ တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်း ဆိုဖာတွင် ထိုင်ကာ တောင်စဉ် ရေမရတွေ တွေးပြီး တခစ်ခစ်ဖြင့် တစ်ယောက်ထဲ ရယ်နေမိလေသည်။

...................................................................................................

နောက် လေး ငါးရက် ကြာခဲ့ပြီ။ အန်တီဇာ သား ဗိုက်ဆာတယ် စားဖို့ ဘာတွေ ရှိဟု စည်သူစိုးမြင့် ဒီနေ့ ကျောင်းပိတ်တော့ ထုံးစံအတိုင်း နေ့လည်ဖက် အန်တီဇာတို့ အိမ်ကို လာခဲ့သည်။

"သား စည်သူ မီးဖိုထဲမှာ အန်တီဇာ ပေါင်မုန့် အုံးနို့ဆမ်း လုပ်ထားတယ် စားပွဲပေါ်မှာ ကေသီ သွားပြီလား သား"

"ဟုတ် အန်တီဇာ ခုနက မေမေ ထမင်းစားပြီး ပြန်ထွက်သွားပြီ"

စည်သူစိုးမြင့် မီးဖိုခန်းထဲ သွားပြီး ပေါင်မုန့်အုံးနို့ဆမ်း စားလိုက်သည်။

 မေမေက သူမ အလုပ်တွေဖြင့် ရှုပ်နေရာ အိမ်မှုကိစ္စအား ဒေါ်ကြီးနှင့် လွှဲထားတာ ဖြစ်သည်။ ဒေါ်ကြီးကလည်း မုန့်ပဲ သွားရည်စာကျ အန်တီဇာလို သိပ်မလုပ်တတ်ပါ။ စည်သူစိုးမြင့် ငါးနှစ်သား အရွယ်လောက်ထဲက သူမ မောင်နှင့် သူ့ အမေတို့ အိမ်ထောင်ပြု တာ ဆိုတော့ သူလေးကိုလည်း မိမိ သား သမီး အရင်းလို ဒေါ်သူဇာ ချစ်ခဲ့လေသည်။ 

သူမတို့က သား ယောင်္ကျားလေး မရှိတော့ ဒေါ်သူဇာတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး စည်သူစိုးမြင့်ကို ချစ်ကြပြီး သမီး နှစ်ယောက်ကလည်း သူမတို့နဲ့ မောင်နှမ အရင်းလို သူ့ကို ခင်တွယ်ခဲ့ကြလေသည်။ ဒေါ်သူဇာတို့က မောင်နှမ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိကြသဖြင့် အရင် သူမတို့ မိဘတွေ အစဉ် အဆက်ထဲက အိမ်နှစ်လုံးရှိရာ သူမက ဒီဖက်က အိမ်မှာ နေပြီး အကို အိမ်ထောင်ကျတော့ ဟိုဖက်က အိမ်တွင် နေခဲ့လေသည်။ စည်သူစိုးမြင့် အမေ ကေသီစိုးမြင့်ကိုလည်း သူမက ယောင်းမ ဆိုပေမယ့် ညီအမတွေလိုပဲ စည်းစည်းလုံးလုံး နေလာခဲ့တာ ယောင်းမကလည်း ဒေါ်သူဇာကို အမ အရင်းလိုပင် ခင်တွယ် ရှာခဲ့သည်။

စားသောက်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းဖက် ထွက်ကာ အန်တီဇာ ရှေ့က ဆိုဖာတွင် ထိုင်လိုက်သည်။

"ညီမလေး ခိုင်ခိုင်ရော အန်တီဇာ"

"မင်း ညီမလေးက သူ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အစောကပဲ အပြင်သွားလေရဲ့"

အန်တီဇာနှင့် စကားပြောနေရင်း စည်သူစိုးမြင့် သူမရဲ့ ချောမွေ့သော မျက်နှာလေးကို ခိုးခိုး ကြည့်နေမိလေ၏။

နောက် တစ်ပတ် ကြာခဲ့ပြီး ထိုနေ့က အတန်းချိန် လစ်ပြီး ဘောလုံးပွဲ ချိန်းပွဲ ရှိရာ ဘောလုံး သွားကန်နေလိုက်သည်။

စည်သူစိုးမြင့်က ကျောင်းစာရော အားကစားပါ ဘက်စုံ ထူးချွန်သူ။ ကျောင်းပွဲတွေမှာလည်း အရင် အထက်တန်း ကျောင်းသား ဘဝထဲက ဘောလုံးကန် ဘော်လီဘော ဘတ်စကတ်ဘော ပွဲတွေဆို ရှေ့ဆုံးက ပါတတ်သူ မိဘတွေကလည်း အရပ် မြင့်မားပြီး ထွားကြို င်းသူများမို့ သူကလည်း အားကစား လုပ်တော့ အသက်က ၂၀ ပေမယ့် အရပ် ၆ ပေ မြင့်သည်။ 

ဖီးလ်မက် ဆံပင်ပုံနဲ့ အောင်မင်းခန့်နှင့် ခပ်ဆင်ဆင် တူကာ ရူပါ ဖြောင့်သလို သူ့ ပစ္စည်းကလည်း အရပ်နှင့် အညီ သန်မာ ထွားကျို င်းပြီး အရှည် ၈လက္မခွဲခန့် လုံးပတ်က လက်တဆုပ်ခန့် ရှိသည်။ တစ်ပတ်ကို လေးရက် အိမ်မှာ ဂျ င်ကစားသည်။ အရင် အန်ကယ်မောင် မဆုံးခင်ထဲက အန်ကယ်မောင်ကလည်း ကျန်းမာရေး လိုက်စားသူ ထို့ကြောင့် ဂျင်ဆော့သည့် ပစ္စည်းတွေ ရှိသဖြင့် အိမ်မှာပဲ ကစားဖြစ်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကြွက်သား မာဆယ်နဲ့ ချက်စ်ထု ဗယ်လီတုံးတွေက အမြှောင်းလိုက် ဖြစ်ကာ ယောင်္ကျား ပီသလေသည်။

 ဘောလုံးကန်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ရာ အိမ်ရောက်ခါနီးတွင် မိုး ရွာချလိုက်ရာ အိမ်ဖက် အပြေး လာခဲ့ပြီး အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ တံခါးက သော့ခတ်ထားသည်။ ဒီနေ့ ဒေါ်ကြီးကလည်း မလာ ထို့ကြောင့် မေမေ သော့ယူသွားတာ ဖြစ်မည်။ လွယ်အိတ်ကို ဘာဂျာတံခါးမ အပေါက်ကြားလေးတွင် ညှပ်ထားပြီး သူတို့ အိမ်ဘေးမှ အန်တီဇာတို့ အိမ်ဘက် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ 

အန်တီဇာရေဟု သူ ခေါ်တဲ့အခါ သား စည်သူ မင်း တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ရွှဲနေပြီ မိုးမိလာတာလား သွား ရေအမြန် ချိုးဟု ပြောပြီး အိမ်ဝသို့ ထမီရင်လျားကာ အန်တီဇာ ထွက်လာလေသည်။ ခုမှ ရေချိုးပြီး၍ထင်။ ရေစက်ကလေးတွေက ရင်ဘတ်သား ဝင်းဝင်းလေးပေါ်မှ တပေါက်ပေါက်ဖြင့် ရင်ညွတ်နားသို့ စီးကျ နေလေ၏။ ရေစိုနေတော့ ထမီက အသားမှာ ကပ်နေရာ အထဲမှ ဒေါ်သူဇာ၏ နို့အုံကြီးနှင့် နို့သီးခေါင်းလေးများကိုပင် စည်သူစိုးမြင့် တစွန်းတစလေး မြင်နေရသည်။

"ဟဲ့ သား စိုင်စိုင်ကြီး ဘာရပ်လုပ် နေတာလည်း"

အန်တီဇာ ပြောမှ  သူမရဲ့ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် ကောက်ကြောင်း အလှ အပ တို့ကို ကြည့်နေရာမှ အကြည့်လွဲကာ

"သားတို့ အိမ်တံခါး ပိတ်ထားလို့ အန်တီဇာ"

ဟု ပြောလိုက်သည်။

"ကဲ ဒါဆို ဒီမှာပဲ ချိုး အမြန်ချိုး သား မင်း အအေးပတ်မယ်"

"ဟုတ် အန်တီဇာ"

ပြောပြီး အိမ်ထဲက မသွားတော့ အိမ်ရဲ့ ဘေးက ပတ်သွားပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ တံခါး ပိတ်၍ သူ့ အင်းကျီနဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်သည်။ တန်းပေါ် တင်ကာ အသားကပ် ဘောင်းဘီတိုနဲ့ ရေတွေ လောင်းချိုးပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာဖြင့် ပေါင်ကြို ပေါင်ကြား လီးပါ မကျန် တိုက်၍ ခုနက မြင်ခဲ့ရသော ဒေါ်သူဇာ၏ ခန္ဓာကိုယ် အတွင်းပိုင်း အလှ အပ များအား မြင်ယောင်လာမိသည်။ မြင်ယောင်လာတာနဲ့ တပြို င်နက်ထဲ စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးကလည်း အလံတိုင်ကြီးလို ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ဂွင်းထုသလို လေး ငါးချက် ထုပြီး အတောင် ကျသွားအောင် ကန်ထဲက ရေတွေ တဗွမ်းဗွမ်းခပ်၍ ကိုယ်ပေါ် လောင်းချ ပြီးတော့ ရေချိုးခြင်းကို လက်စသတ်လိုက်သည်။

"ဒေါက်... ဒေါက်"

ရေချိုးခန်း တံခါး ခေါက်သံကြားသဖြင့် ဖွင့်လိုက်တော့ အန်တီဇာ ရော့ မင်း ဘဘအောင် ပုဆိုး လဲထား ပြီးမှ အခန်းထဲမှာ သူ့ အင်းကျီ ယူဝတ်လိုက် ဆိုပြီး ပေးကာ ပြန်ထွက်သွားလေသည်။ ခုမှ သနပ်ခါး လူးပြီးတာ ဖြစ်မည် သနပ်ခါးပင် မခြောက်သေး ချန်ထမီ အပျော့သားထဲမှ အန်တီဇာ အိုးကြီးက ရင်သပ် ရှုမောစဖွယ် လှုပ်ယမ်း၍ ဆင်မယဉ်သာလေး လှမ်းထွက်သွားခဲ့လေသည်။ စည်သူစိုးမြင့် ရေချိုးခန်းက ထွက်ပြီး အန်တီဇာတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ သူ့ ကိုယ်ပေါ်က ရေစက်တွေကို သဘက်ဖြင့် သုတ် ပြီးတော့ ဘဘအောင် အင်းကျီ ယူဝတ်ထားလိုက်သည်။ မျက်စိ ရှေ့မှာ တနေ့ တခြား လူကြီး ရင့်မာကြီး တစ်ယောက်လို ထွားကျို င်းလာသော စည်သူစိုးမြင့်ကို ဒေါ်သူဇာ ကြည့်နေမိလေသည်။

"ခုမှ အရမ်း ချမ်းလာပြီ အန်တီဇာရယ် သားတော့ ဖျားချင်သလိုလိုပဲ"

ဟု စည်သူစိုးမြင့် အကဲပိုပိုလေး ပြောကာ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို တဇတ်ဇတ် လှုတ်၍ ချမ်းနေသယောင် လုပ်ပြလိုက်သည်။

"မှန်း အန်တီဇာ ကိုယ် စမ်းကြည့်မယ် ကိုယ် နည်းနည်း ပူနေတယ် ခဏ လှဲနေလိုက် သား"

အန်တီဇာတို့ လင်မယား အိပ်သည့် ကုတင်ကြီးထက်မှာ စည်သူစိုးမြင့် လှဲလိုက်သည်။ အမှန်တော့ သူ ဘာမှ မဖြစ်ပါ။ အန်တီဇာက သူ့ ဘေးနားတွင် တင်ပါးလွှဲလေး ထိုင်ပြီး စောင်ခြုံ ပေးကာ သား ပါရာစီတမော့ သောက် အန်တီဇာ သွားယူလိုက်မယ် ခဏလေး စောင့် ဟု ပြောလေသည်။ သားနားက ဘယ်မှ မသွားပါနဲ့နော် အန်တီဇာဟု ပြောပြီး သူမ လက်ကလေးကို ဆွဲထားလိုက်လေသည်။ 

ဒေါ်သူဇာရဲ့ ကားစွင့် ဝိုင်းစက်သော တင်သားစိုင်ကြီးတွေက စည်သူစိုးမြင့် ပေါင်နဲ့ ထိမတတ် ဖြစ်နေလေသည်။ ဒီအချိန်က သူ့အတွက် အခွင့်အရေးကောင်းပင်။ ခိုင်ခိုင်ဝင်းကလည်း ညနေ ၅ နာရီကျော်မှ ပြန်လာမှာ ဘဘအောင်ကတော့ ညဖက်လောက်မှ သူ့ အလုပ်ရုံက ပြန်လာတာ ဖြစ်သည်။  ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်စေတော့ အန်တီဇာကို ခုပင် လိုးလိုက်မည် မထူးတော့ အန်တီဇာ လက်ကလေးကို ယူ၍ သူ့ နှာခေါင်းဝတွင် တေ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ ရုတ်တရက် ဆိုတော့ စည်သူစိုးမြင့်ကို ကြောင်ကြည့် နေမိလေ၏။

" အန်တီဇာ့ကို သား ချစ်တယ်ဗျာ"

ဟု ပြောပြီး စည်သူစိုးမြင့် လက်က ထမီအပျော့သားပေါ်က ဒေါ်သူဇာရဲ့ ပေါင်တံတုတ်တုတ်ကလေးကို ကိုင်၍ အထက်မှ အောက် ပွတ်သပ် နေလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ ခုမှ သတိ ဝင်လာပြီး

"ဖယ်စမ်း သား စည်သူ"

ဟု ပြောပြီး စည်သူစိုးမြင့် လက်ကို ဖယ်၍ ထကာ အခန်းဝဖက် လျှောက်လာခဲ့သည်။ စည်သူစိုးမြင့် လှဲနေရာက ထ၍ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး အန်တီဇာနောက်ကို ခြေလှမ်းကျဲကြီးဖြင့် လှမ်း၍ အခန်းဝနား ရောက်တော့ ဇတ်ခနဲ သူမ လက်ကလေးကို အသာလေး ဆောင့်ဆွဲလိုက်သည်။

"အိုး"

ဒေါ်သူဇာ ကိုယ်လုံးလေး စည်သူစိုးမြင့် ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးထဲ ရောက်သွားခဲ့ပြီး နှစ်ကိုယ်ကြားကို လေတိုး၍ မရအောင် ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုက ပူးကပ်သွားခဲ့လေ၏။ စည်သူစိုးမြင့် နှာခေါင်း ချွန်ချွန်ကြီးက သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေး ကွက်ထားသော ဒေါ်သူဇာရဲ့ ပါးပြင် နှစ်ဖက်ပေါ် ကျရောက်သွားပြီး အနမ်းမိုး အချစ်မိုးတွေ ရွာချ ပြစ်လိုက်သည်။ 

စည်သူ ဖယ်စမ်းဟု ပြောပြီး ဒေါ်သူဇာ အတင်းရုန်းပြီး သူမ လက်သီးဆုပ်နုနုကလေးတွေနဲ့ စည်သူစိုးမြင့် ကျောပြင်ကြီးကို ထုနှက်နေရာ စည်သူစိုးမြင့်အဖို့ ပန်းပွင့်ကလေးနှင့် ပေါက်နေသည့်နှယ်။ ဒေါ်သူဇာ ရုန်းပေမယ့် စည်သူစိုးမြင့်ရဲ့ သန်မာသော လက်ကြီး နှစ်ဖက်က စပါးကြီး မြွေကြီး ပတ်ထားသလိုပင်။  အန်တီဇာ့ကို လွှတ်ပါ သားရယ် တို့က တူဝရီးတွေ အဲလို မလုပ်ရဘူးနော် ငရဲကြီးမယ် သားဟု သူ့ကို ချော့၍ ပြောနေလေသည်။

"သားတို့က ဘာမှမှ မတော် အန်တီဇာကလည်း သား အချစ်တွေကို မအောင့်နိုင်တော့ဘူး အန်တီဇာရယ်"

"ပြောမရရင်တော့ မင်း အမေ လာရင် တိုင်မယ်"

"တိုင် အန်တီဇာ့ သဘော"

စည်သူစိုးမြင့် မထူးဇာတ်ခင်းပြီ။ ဖြစ်သမျှ အကြောင်း အကောင်းပဲ ပြီးမှ ဖြစ်သမျှ ပြသနာကို ရင်ဆိုင်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက် ချကာ ဒေါ်သူဇာ့ရဲ့ ဂုတ်လေးကို ကိုင်၍ သူမ နှုတ်ခမ်းလေးအား ပြွတ်ခနဲ စုပ်လိုက်သည်။ စည်သူစိုးမြင့် လျှာကြီးက ဒေါ်သူဇာ ပါးစပ်လေးထဲ ထိုးသွင်းကာ သူမ လျှာလေးကို ထိုးမွှေ့ နေလိုက်သည်။ စည်သူစိုးမြင့် လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို ဒေါ်သူဇာရဲ့ ကားစွင့်တဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေပေါ်ကို တင်ကာ ဆုပ်နှယ် နေလိုက်သည်။

"ဒိန်းး ...ဂျလိန်းး ... ဒိန်းး.. ဝေါ.. ဝေါ

မိုးတွေကလည်း အပြင်မှာ အညှိုးတကြီး ရွာချ နေလေသည်။

..............................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

စည်သူစိုးမြင့် အပေါ်က နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေပြီး သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ကလည်း ဒေါ်သူဇာရဲ့ ထမီပေါ်မှ ကားစွင့်တဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်နေလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ ရုန်းအားလေးတွေမှာ တဖြည်းဖြည်း ပျော့ကျလာခဲ့ပြီး စည်သူစိုးမြင့် ဦးဆောင်ခေါ်ရာ နောက်သို့ အလိုလို လိုက်ပါ နေမိပေသည်။ ခဏကြာတော့ ဒေါ်သူဇာရဲ့ လည်ပင်းလေးကို စည်သူစိုးမြင့် ပြွတ်ခနဲစုပ်လိုက် လျှာနဲ့ ယက်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ အထဲမှာ ဘရာစီယာ မဝတ်ရသေးတဲ့ ဒေါ်သူဇာ့ နို့သီးခေါင်းလေးများက တောင်လာခဲ့ရသည်။ တဆက်ထဲ သူမ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းတွေပင် တဆတ်ဆတ် လှုပ်နေသလို သားအိမ်ထဲကပါ ယွတက်လာခဲ့ရပြီး ငြီးသံ တီးတိုးလေးတွေလည်း ထွက်ပေါ် နေလေသည်။

"အားး .. အင်းး.. အိုးး"

သူ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဒေါ်သူဇာရဲ့ ရင်သားတွေပေါ် ပြောင်း တင်လိုက်ပြီး အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ "အ" စန်းစန်းတင့်ကာ အထိမခံ ရွှေပုဂံလို ဖြစ်နေသော အယ်နေသည့် သူမ ရင်သားထွားထွားကြီးတွေကို အကိုင်ခံလိုက်ရသဖြင့် ဒေါ်သူဇာ ငြီးညူ သံလေးမှာ ခုနကထက် အနည်းငယ် ပိုကျယ်လောင်သွားသည်။ ခဏကြာတော့ ဒေါ်သူဇာ ကိုယ်လေးကို ဆွဲလှည့်ပြီး နံရံဖက်တွင် သူမ ကျောအား ကပ်ကာ ထမီကို ဖြေချ လိုက်ပြီး တဆက်ထဲ သူ့ ပုဆိုးပါ ချွတ်ချ လိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ ပင်တီ မဝတ်ရသေးပေ။ 

စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးမှာ အမွှေးနက် ပါးပါးလေးများဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသော ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ရှေ့တွင် ထပေါက်တော့မည့် မြွေဟောက်ကြီး ပမာပင်။ ဒေါ်သူဇာ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီး တခုလုံး လီးကြီး အငွေ့အသက် ရနေရာ ဖောင်းကားပြီး ဖူးထနေသလို စောက်ရည်ကြည်လေးများပင် သူမ ပေါင်ကြားသို့ စီးကျ နေလေသည်။ ဒေါ်သူဇာ့ ခြေတဖက်ကို စည်သူစိုးမြင့် မ၍ သူ့ ခါးတွင် ချိ တ်လိုက်ပြီး ဒူးတဖက် ကွေးထားလိုက်သည်။ ကျောက်တိုင်ကြီးလို တောင်မတ်နေသော သူ့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒေါ်သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ သူ့ ခါးကို ဆန့်လိုက်သည်။ ဝင်နေကျ တွင်းကို သိတဲ့ ငါးရှဉ့် တကောင်လို စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးက ဇွိ ပြွတ် ဆိုပြီး တအိအိဖြင့် ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တိုးဝှေ့ ဝင်ရောက်သွားခဲ့လေ၏။

"အားးးးးး ကျွတ် ကျွတ်"

စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ပြည့်ကြပ်နေရာ ဒေါ်သူဇာ စုပ်သပ်၍ ငြီးညူ လိုက်ပြီး သူ့ကို သူမ လက်ကလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။ စည်သူစိုးမြင့် လက်တဖက်က နံရံကို ထောက်ထားပြီး တဖက်က ဒေါ်သူဇာရဲ့ ရင်သားတွေကို အင်းကျီ ပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုး နေလိုက်လေသည်။ 

ဒေါ်သူဇာ အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက် ဒီတကြိမ်သာ မိမိ ယောင်္ကျား မဟုတ်သည့် အခြားသူနဲ့ လိုးခံဖူးတာ။ သူမကို လိုးဆော်နေသူမှာ မိမိ တူ သားလို ချ စ်ရသည့်သူ။ နောက်တချက် လိုးအား ဆောင့်အားများမှာ စည်သူစိုးမြင့်က လူငယ် ဆိုတော့ သက်လုံ ကောင်းကောင်းဖြင့် လိုးဆော်နိုင်ပြီး ကိုအောင်ဝင်းနဲ့ တခြားစီ ဖြစ်ပါသည်။ ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးက ပြည့်ကြပ်ကာ အဝင် အထွက် ဒစ်ကားကားကြီးက စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို ပွတ်ဆွဲသွားတာ ကောင်းချက်။ မျက်လုံးလေး စင်း၍ ဒေါ်သူဇာ ငြီးညူ  နေမိသည်။

ဖွတ် စွိ ပွတ် ဖတ်

"အားးးးးး အူးးးးးး အီးးးးးးး"

အချက် ၇၀ လောက် ရောက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် ကာမ အထွတ် အထိတ်ကို ပြို င်တူလိုပင် ရောက်သွားခဲ့ကြလေသည်။ ပြီးဆုံးခြင်း ရောက်သွားပေမယ့် ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ စည်သူစိုးမြင့် သူ့ လီးကို မထုတ်သေးပေ။ သူမ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စည်သူစိုးမြင့် စုပ်နမ်း နေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ဒေါ်သူဇာ စုပ်နမ်းရာမှ ခွါကာ တို့တော့ မှားကုန်ပြီ သား စည်သူဟု ရှက်တက်တက်ကလေး ပြောလိုက်သည်။

"ဒါ ချိုမြိန် သာယာတဲ့ ချစ်ခြင်းကလေး တခုကို သားတို့က တည်ဆောက်တာ မမှားပါဘူး အန်တီဇာရယ်"

"မင်း မကောင်းဘူး သား စည်သူရယ် ဖယ်တော့ကွာ မင်း ညီမလေး လာခါနီးပြီ"

"ဖယ်သေးဘူး အန်တီဇာရယ် ညီမလေးက မလာသေးပါဘူး နောက် တစ်နာရီလောက် လိုပါသေးတယ် သား ထပ်ချစ်ဦးမယ်နော် အန်တီဇာ"

ဟု ပြောပြီး သူမထံမှ စကားပြန်ပင် မစောင့်တော့ စည်သူစိုးမြင့် လက်က ဒေါ်သူဇာရဲ့ ရင်စေ့ အင်းကျီ နှိပ်စိတွေကို တထောက်ထောက်ဖြင့် ဖြု တ်၍ ချွတ်လိုက်လေသည်။ တုံချဉ်သီးလုံးခန့် ရှိမည့် ဒေါ်သူဇာရဲ့ နို့ထွားထွားကြီး နှစ်လုံးက ဘွားခနဲ ထွက်ပေါ်လာလေ၏။ နို့ကြီး တလုံးကို စည်သူစိုးမြင့် စို့လိုက်ပြီး လက်သန်းလုံးလောက် တုတ်ကာ စပါးလုံး တထောက်ခွဲစာလောက် ရှည်တဲ့ နို့သီးခေါင်း မဲတုတ်တုတ်လေးကို လက်နှင့် ဖိချေ နေလိုက်သည်။

" အားး! သားက ပြောလို့လည်း မရဘူးဟယ် မင်း သဘော"

ဒေါ်သူဇာလည်း စည်သူစိုးမြင့်ရဲ့ စံချိန်လွန် လီးကြီးအား စွဲလန်း နှစ်သက်သွားခဲ့ရပြီး ဘာမှ မပြောတော့ပဲ သူ့ကို ခွင့်ပြု ထားလိုက်လေသည်။ ဒေါ်သူဇာ နို့ကြီးတွေကို တလုံးပြီး တလုံး ပြောင်းစို့ကာ အပြင်ပိုင်း အသားညို စိမ့်စိမ့်လေးပေမယ့် အတွင်းသား ဖြူ ဝင်းသော ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးအား လက်ဖြင့် အပေါ် အောက် ပွတ်ပေး နေလိုက်သည်။ 

ပါးစပ်ရော လက်ပါ အနား မပေးပဲ လှုပ်ရှား နေရာ ဒေါ်သူဇာရဲ့ ရမ္မက်သံဖြင့် ငြီးညူ သံကလေးတွေက အိပ်ခန်းလေးထဲတွင် ပျံ့လွင့်လို့ နေလေ၏။ ခဏကြာ နှူ းနှပ်ပြီးတော့ ဒေါ်သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ထဲက စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးမှာ နောက်တခါ ချ စ်ပွဲ ဆင်နွှဲရန် အသင့် အနေအထားကို ရောက်နေလေပြီ။ နို့စို့ရာက တော်လိုက်ပြီး ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

"အန်တီဇာ ဟိုဖက်လှည့်ပြီး ကုန်းပေးပါလား"

"အင်း"

ဒေါ်သူဇာ တဖက်လှည့်၍ နံရံတွင် လက်ထောက်ကာ သူမ ပေါင် နှစ်ဖက်အား ချဲ ထားပေးပြီး ခါးလေးခွက်ပေးထားလိုက်သည်။ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကလေး နှစ်လုံးကြားက အရည်ကြည်လေးများနှင့် ရွှမ်းလဲ့ကာ နောက်သို့ ပြူ ထွက်လာသော ပြဲအာအာလေး ဖြစ်နေသည့် ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ဝတွင် သူ့ လီးကြီးကို တေ့ထောက်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နို့အုံကြီး နှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲကာ ကော့လိုး သွင်းပြစ်လိုက်သည်။

ဖလွှတ် ပြွတ် ဖတ်

"အားးးးးးး အူးးးးး ရှီးးးးးး"

ဒေါ်သူဇာ့ အိုးကြီးကို ကြည့်၍ စည်သူစိုးမြင့် ဆောင့်လိုးနေတာ။ သူ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ဒေါ်သူဇာရဲ့ ဆံထုံးကြီး လှုပ်လှုပ်သွားပြီး သူမ ကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့်ခါသွားသလို စောက်ဖုတ်ထဲ လီး ဝင် ထွက်သံတို့က မြို င်မြို င်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး ထွက်ပေါ် နေလေသည်။ ဒီအချီတွင် စည်သူစိုးမြင့် မပြီးသေးပါ။ 

ဒေါ်သူဇာကို အရင် ပြီးစေပြီး တချက်ချင်း လိုးကာ ခဏကြာတော့ ပြီးချင်လာသည်။ ဒေါ်သူဇာ နို့အုံကြီး နှစ်ဖက်မှာ လက်ရာ စွဲထင်မတတ် ဆုပ်နှယ်ပြီး စောက်ဖုတ်အုံကြီး ကျွတ်ပါလာမလား မှတ်ရအောင် စည်သူစိုးမြင့် ဆောင့်လိုး နေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ စည်သူစိုးမြင့် လီးရည်တွေက တမံမှ ရေလွှတ်လိုက်သလို ဖျောခနဲ ဖျောခနဲ ဒေါ်သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်သွားတဲ့ အခါ သူမ ကိုယ်လေးလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်ခါ၍ ဒုတိယအကြိမ် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားခဲ့လေသည်။ 

လိုးဆော်၍ပြီးတော့ ကြမ်းပေါ်မှာ ပေနေတဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်ပေါင်း လီးရည်နှင့် စောက်ရည်များအား ဒေါ်သူဇာ အဝတ်ဟောင်း တခုဖြင့် သုတ်လိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား ပုဆိုးနဲ့ ထမီ အသီးသီး ပြန်ဝတ်ကာ ဒေါ်သူဇာက ရင်လျားထားပြီး အင်းကျီတော့ မဝတ်သေးပါ။ ခဏနေမှ ရေထပ်ချိ ု းရဦးမည်။ ဒေါ်သူဇာတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ဘောင်တွင် နှစ်ယောက်သား ထိုင်ကာ အမောဖြေ နေကြသည်။

"လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ အန်တီဇာရယ် သား မဝဘူးဗျာ"

ဟု ပြောပြီး ဒေါ်သူဇာ ပါးပြင်လေးကို စည်သူစိုးမြင့် နမ်းလိုက်သည်။

"သားက ညစ်ပတ်တယ်ဟာ ကိုယ့် အန်တီဇာကို အဲလို ပြောရလား"

"ရှက်မနေပါနဲ့ အန်တီဇာရယ် သားတို့ လိုးတောင် လိုးပြီးနေပြီဟာကို"

"ဟာ အဲလိုကြီး မပြောနဲ့ကွယ် အန်တီဇာ နားရှက်တယ် ဒီကလေး အားကြီး ယုတ်ပတ်တယ်"

ဟု ပြောပြီး ဒေါ်သူဇာ လက်သီးဆုပ် ကလေးတွေဖြင့် စည်သူစိုးမြင့်ရဲ့ ချက်စ်ထုကြီး နှစ်ခုနှင့် ဝမ်းဗိုက်သား ချပ်ချပ်ပေါ်က ဗယ်လီတုန်းလေးများကို ဖွဖွလေး ထုနှက် နေလေသည်။ ရေသွားချိ ု းဦးမယ်ဟု ပြောပြီး ဒေါ်သူဇာ ထတဲ့ အခါ သူပါ ရပ်လိုက်သည်။

"ခဏလေး အန်တီဇာ အန်တီဇာ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သား ယက်ဦးမယ်နော်"

ဟု ပြောပြီး သူမ ထမီရင်လျားကို ဖြေချကာ သူမ ရှေ့တွင် ဒူးထောက် ချလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ မတားမိပဲ ငူငူကလေး ရပ်နေလိုက်သည်။ သူ့ကို စွဲသွားအောင် စည်သူစိုးမြင့် ဒေါ်သူဇာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ မျက်နှာ အပ်၍ အပီအပြင် ဂျာပေး နေလိုက်သည်။

ပြလပ် ပြလပ်

"အိုးးးးးးးး ရှီးးးးးးး"

အိမ်ထောင်သက် ၂၄ နှစ်လောက် ရှိပြီ။ ဒေါ်သူဇာ ခုလို စောက်ဖုတ် တခါမှ အယက်မခံရဖူးခဲ့ပေ။ စည်သူစိုးမြင့်က သူမ တခါမှ မခံစားရဖူးသေးတဲ့ ကာမ အရသများကို ပေးစွမ်းနေရာ သူ့အား ဒေါ်သူဇာ အစွဲကြီး စွဲသွားခဲ့ရလေ၏။ ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ယက်လိုက် စောက်မွေးတွေကို သွးနှင့် ဖွဖွလေး ကိုက်လိုက် စောက်စိကြီးအား ဖူးခနဲ ဆွဲစုပ်လိုက်ဖြင့် စည်သူစိုးမြင့် လုပ်နေတာ။ ဒေါ်သူဇာ ကော့ပျံ လန်နေလေသည်။

"အားးးးးးးးး ကျွတ်စ်"

ခဏကြာတော့ စည်သူစိုးမြင့် ခေါင်းကို ကျစ်နေအောင် ကိုင်ထားပြီး ဒေါ်သူဇာ ကိုယ်လေး တဆတ်ဆတ်နှင့် ဖြစ်သွားလေသည်။ ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းအောက်တွင် သူ့ လျှာကြီးကို ထိုးခံထားပြီး ကျလာသမျှ စောက်ရည်တို့အား စည်သူစိုးမြင့် မြို ချလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ ရေချိုးရန် ထမီရင် ပြန်လျားပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ စည်သူစိုးမြင့်လည်း သူမ နောက်သို့ အပြေး လိုက်လာခဲ့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။

"အန်တီဇာ ပြီးမှ ချိုး အန်တီဇာ အရင်ချိ ု းမလို့"

"ပြီးမှ ချိုးပါ အန်တီဇာ့ကို သား ထပ်ချစ်ဦးမယ်"

စည်သူစိုးမြင့်ရဲ့ စကားတွေကို ဒေါ်သူဇာ မလွန်ဆန်နိုင်တော့ချေ။ သူက သူမရဲ့ ချစ်မှော် ဆရာလေး ဖြစ်သွားခဲ့ပြီ။ ဆိုတော့ သူ့ စကားများအား ဒေါ်သူဇာ နှလုံးသားက အလိုလို လက်ခံ နေမိခဲ့လေပြီ။

"တခါလေး လိုက်လျောမိတာ မင်းက မပြီးတော့ဘူး သားရယ်"

ဒေါ်သူဇာ ချစ်မျက်စောင်းကလေး ထိုး၍ ညု တုတုကလေး စည်သူစိုးမြင့်အား ပြောလိုက်လေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဒေါ်သူဇာနဲ့ စည်သူစိုးမြင့်တို့ တတိယအချီ ဆွဲပြီး ရေ မိုး ချိုးလိုက်ကြသည်။ ရေချိုး အဝတ်အစား လဲပြီး သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းတွင် ထွက်ထိုင်ကာ တယောက်နဲ့ တယောက် စကား မပြောဖြစ်ကြပေ။ ဒေါ်သူဇာ့ ဘဝတွင် ခုလို ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု သူမ စိတ်ပင် မကူးဖူးခဲ့ပေ။ မိမိကလည်း အာသဝေါ ကုန်ခမ်းနေတဲ့ ဘိက္ခု နီမှ မဟုတ် သွေးသားဖြင့် တည်ဆောက်ထားသော ပုထုဇဉ် လူသားပေပဲလေ။ ဆိုတော့ အထိ အတွေ့ကို မရှောင်နိုင်တာ အဆန်း မဟုတ်ပါဘူးလေဟု ဒေါ်သူဇာ တွေးနေလိုက်မိသည်။ ခဏကြာတော့ ခိုင်ခိုင်ဝင်း ကျောင်းမှ ပြန်ရောက်ကာ အိမ်ထဲ ဝင်လာလေသည်။

"အကို ကျောင်းက ပြန်ရောက်တာ စောတယ်နော်"

"အကို အတန်း လစ်ပြီး ဘောလုံး သွားကန်နေတာ ညီမလေးရ ခုနမှ ပြန်ရောက်တာ"

"အော် ဟုတ် မိုးတွေ ရွှဲလာပြီ မေမေရေ"

သူ့ကို ပြောပြီး သူမ အမေ အန်တီဇာကို ပြောကာ ခိုင်ခိုင်ဝင်း အတွင်းဖက်ထဲ ဝင်သွားခဲ့လေသည်။ မိုးရေတွေ ရွှဲနေ၍ အသားတွင် အင်းကျီ ထမီက ကပ်နေရာ ခိုင်ခိုင်ဝင်းရဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေမှာ ခြင်းလုံး တလုံးခွဲစာခန့် ရှိမည်။ အရပ် ကလန်ကလားလေးနှင့် သူမ အမေလို မကိတ်လှပေ။ စည်သူစိုးမြင့် ကြည့်ပြီး သားအမိ နှစ်ယောက်ကို နှိုင်းယှဉ် ကြည့်မိ နေလေ၏။ သမီးလေးကို ဘာကြည့်နေတာလည်း ဟိုက ကလေးပဲ ရှိသေးတယ် သိတယ်နော် ဟွန်းဟု ဒေါ်သူဇာက သူ့အား ပြောကာ နှာခေါင်းကို ပြ၍ ဏှာဗူးထ မနေနဲ့ ဆိုပြီး ပြောလေသည်။

"သားက ညီမလေးကို ကိုယ့် ညီမလေးလိုပဲ သဘောထားတာပါ အန်တီဇာရဲ့ အန်တီဇာ့ပဲ ချစ်တာ သဲတုံးကြီး မွ"

သူ ပြောလိုက်တဲ့ အခါ လူဇိုး ဆိုပြီး ထကာ ဒေါ်သူဇာ အိမ်ထဲဖက်သို့ ထွက်သွားခဲ့လေသည်။ ညီမလေး ခိုင်ခိုင်ဝင်းနှင့် မမ ဇင်မာဝင်းတို့အား စည်သူစိုးမြင့် လိင်စိတ် တခါမှ မဖြစ်ပေါ်ဘူးခဲ့ပေ။ သူမတို့ကို သိပ်မဖီးလ်တာလည်း ပါသည်။

.............................................................................................

နောက်အပတ် ကျောင်းပိတ်တော့ စည်သူစိုးမြင့် အရင်လို လမ်း မသလားတော့ပဲ အန်တီဇာ့အား ချောင်းနေလိုက်သည်။ ကျောင်းပိတ်တော့ ညီမလေး ခိုင်ခိုင်ဝင်းလည်း အပြင်သွားပြီး သူမ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေနှင့် မိန်းကလေး ဘာသာ ဘာဝ ဟို ဝယ် ဒီဝယ် ဆိုပြီး အပြင် ထွက်သွားခဲ့လေသည်။ ဘဘအောင်ကလည်း မနက်ဆို သူ့ အလုပ်ရုံ သွားပြီး ညမိုးချုပ်လောက်မှ ပြန်ရောက်တတ်တာ။ 

စည်သူစိုးမြင့်က ကျားချောင်း ချောင်းနေသူ။ ဒေါ်သူဇာနား ကပ်၍ ဟိုနေ့ကလို လုပ်ရန် ပြောရာ အစတော့ အင်တင်တင်။ အန်တီဇာ့ကို မချစ်ရတဲ့ အရင် သုံး လေး ရက်ကို သားက အောင့်ထားရတာ မနေနိုင်တော့ဘူး ချစ်ခွင့်ပြု ပါနော် သား ချစ်သူ အန်တီဇာဟု သူ ကပ်ချွဲ လိုက်သည်။ စည်သူစိုးမြင့် နှစ်ခါပင် မချွဲရ သူ့ အလိုကို အန်တီဇာက ဖြည့်ပေးခဲ့ပြီး သူတို့ ချစ်တိုက်ပွဲလေး ဆင်နွှဲခဲ့ကြလေသည်။

နောက် ကျောင်းပိတ်ရက် အပတ်တိုင်း ခိုင်ခိုင်ဝင်းကလည်း ထုံးစံအတိုင်း သူမ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေအိမ် သွားလည်တတ်ပြီး ညနေလောက်မှ ပြန်လာတတ်သည်။ သူတို့ အကြို က် ဖြစ်ကာ ဒေါ်သူဇာနှင့် စည်သူစိုးမြင့်တို့ ဒေါ်သူဇာတို့ အိမ်ရဲ့ နေရာ တော်တော်များများတွင် ချစ်စခန်း ဖွင့်ခဲ့ကြလေသည်။ ခုဆို အန်တီဇာက သူ့ကို လွေပေးတတ်သည်။ အန်တီဇာနှင့် သူ ခု နောက်ပိုင်း လင်မယားတွေလိုပင် ဖြစ်နေခဲ့ကြလေ၏။ ဒါပေမယ့် အခေါ် အပြောကတော့ အရင်လို အန်တီဇာ သား စည်သူဟုသာ သူတို့ ပြောကြပြီး မနဲ့ မောင်လို့ မပြောခဲ့ကြပါ။ သူတို့ လိုးဆော်ရင် အန်တီဇာ သား စည်သူဟု ခေါ် ပြောပြီး ဆက်ဆံရတာ ပို၍ ဖီးကြလေသည်။

............................................................................................................

ခုဆို စာမေးပွဲ ဖြေပြီးထားသဖြင့် စည်သူစိုးမြင့်နှင့် ဒေါ်သူဇာတို့ နှစ်ယောက် နေ့စဉ် ကာမ အရသာထူးကြီးအား မှီဝဲ နေဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။ ခိုင်ခိုင်ဝင်းကလည်း ခု စာမေးပွဲ ဖြေထားပြီး၍ ဟို သင်တန်း ဒီ သင်တန်းတွေ တခုပြီး တခု တက်နေရာ သူတို့အတွက် အေးဆေး ချစ်ပွဲ ဆင်နွှဲလို့ ရနေလေ၏။ ခုလည်း ဒေါ်သူဇာတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ကြီးထက်မှာ လိုးဆော်ပြီး စည်သူစိုးမြင့်နှင့် ဒေါ်သူဇာ လှဲ၍ နားကာ စကား ပြောနေလိုက်ကြသည်။

"အန်တီဇာနဲ့ သား အတူတူ အိပ်ချင်လိုက်တာ"

"အဲလိုတော့ မဖြစ်ဘူးလေ သားရယ် ခုလည်း အန်တီဇာ့ကို သား သဘောကျ လိုးနေပြီးတော့ ဟွန်း"

ဒေါ်သူဇာ ခုနောက်ပိုင်း အရင်လို မဟုတ်တော့ ဆက်ခ် အရသာကို ကောင်းကောင်း သိနေပြီ။ အရင်လို ရှက်မနေတော့ပဲ စည်သူစိုးမြင့်နဲ့ လိုးခံလာတာ ကြာတော့ လင်မယားတပိုင်း ဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။

.......................................................................

ဒီလိုနဲ့ နောက် နှစ်ပတ်လောက် ကြာခဲ့ပြီ။ ထိုနေ့က ဘဘအောင် အလုပ်ရုံ မသွား သူက တလကို တရက် အလုပ်ရုံ ပိတ်ပြီး နားတတ်လေသည်။ နေ့လည်ပိုင်း အန်တီဇာတို့ အိမ်ထဲ သူ ဝင်လာတဲ့ အခါ ဘဘအောင်က မု ဖွို က်မှ လာသော နိုင်ငံခြား အက်ရှင်ကား တကားကို စိတ်ပါ ဝင်စားစွာဖြင့် ကြည့် နေလေသည်။ ဘဘအောင် ထိုင်နေသည့် ဆိုဖာ ဘေးတွင် စည်သူစိုးမြင့် ထိုင်လိုက်သည်။

"ဇာတ်ကား ကောင်းတယ်ကွ သား စည်သူ"

"ဟုတ် ဘဘအောင် ကောင်းတယ်"

ဇာတ်ကား ကြည့်နေရာမှ သူ့ဘက် လှည့်ပြောပြီး ဘဘအောင် ဆက်ကြည့် နေလေသည်။ ဇာတ်ကား မကြည့်ပဲ စည်သူစိုးမြင့် မျက်လုံးက အိမ်ထဲဘက် လှည့်ကြည့်ရာ ဆိုဖာ နောက် မလှမ်းမကမ်းတွင် ဒေါ်သူဇာ တံမျက်စီးလှည်း နေတာ တွေ့လိုက်ရလေ၏။ ထပြီး စည်သူစိုးမြင့် အန်တီဇာ အနီးရှိ ရေခဲသေတ္တာနား လျှောက်လာခဲ့သည်။ ရေခဲသေတ္တာနား ရောက်တော့ တံခါးဖွင့်၍ အထဲမှ အချိုရည် တဗူး ယူကာ တံခါး ပြန်ပိတ်ပြီး ဘဘအောင် ထိုင်နေသည့် ဆိုဖာနောက်ကို ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။ 

တံမျက်စီးလှည်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေသော ဒေါ်သူဇာကို သူ့ဆီ လာရန် အသာလေး လက်ဟန်ဖြင့် ပြလိုက်သည်။ တံမျက်စီး ချ ၍ ဘာလည်းဟု ဒေါ်သူဇာ မေးဆတ်ပြပြီး အသံတိတ် မေးရာ ပုဆိုးပေါ်က သူ့ လီးကြီးကို ပြလိုက်သည်။ ဟိုမှာ သူမ ယောင်္ကျား ဇာတ်ကား ကြည့်နေတယ်ဟု အသံတိတ် အချက်ပြရာ စည်သူစိုးမြင့် ဇွတ် မရမက အသံတိတ် အချက်ပြ ခေါ်နေလိုက်သည်။ နောက်ဆုံး ဒေါ်သူဇာ လက်လျှော့ကာ လေးဘက်ထောက်၍ ဆိုဖာ ကျောမှီ နောက်တွင် ရပ်နေသော စည်သူစိုးမြင့်ထံ လာခဲ့လိုက်သည်။ 

လင်ဖြစ်သူ ဦးအောင်ဝင်းက ရှေ့မှ ဇာတ်ကားထဲ အာရုံ ရောက်နေရာ နောက်သို့ လှည့်မကြည့်ပေ။ နောက်လှည့်လိုက်ရင် မြင်ရမှာ မုချ မလွဲ။ မိမိ လင်ဖြစ်သူ အနီးမှာ စည်သူစိုးမြင့်ရဲ့ လီးကို စုပ်ရမည် ဖြစ်ရာ ဒေါ်သူဇာ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြီး စိုးတထိတ်ထိတ် ဖြစ်ရသည့် ဖီလင်လေးကိုလည်း နှစ်သက် လာမိလေသည်။ စည်သူစိုးမြင့်နား ရောက်တော့ သူ့ ပုဆိုးကို မ တင်လိုက်သည်။ ဖြောင်းခနဲပင် စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးက ဒေါ်သူဇာ မျက်နှာ ရှေ့တွင် ရာနှုံးပြည့် တောင်မတ်နေလေ၏။ နှုတ်ခမ်းလေး နှစ်လွှာကို ဖွင့်ဟပြီး စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးကို ဒေါ်သူဇာ ပါးစပ်ထဲ ထည့်၍ စုပ်ပေးနေလေသည်။ ထိုအချိန် အက်ရှင်ကားထဲက သေနတ်ပစ်သံ တဒိုင်းဒိုင်းက ဆူညံနေပြီး ဒေါ်သူဇာ ပါးစပ်ထဲ စည်သူစိုးမြင့် သူ့ လီးကြီးကို ကော့လိုးသွင်းတာနှင့် အချိန်ကိုက်ပင်။

"အ မု"

"ဒိုင်း ဒက် ဒက် ဒိုင်း"

ဒေါ်သူဇာ လည်ချောင်းထဲသို့ စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးက ထောက်မိ၍ အ မု ဆိုသည့် အသံနှင့် အက်ရှင်ကားထဲက သေနတ်ပစ်သံတို့က ချိန်သားကိုက် ထွက်ပေါ်လို့ လာခဲ့လေသည်။

................................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဒေါ်သူဇာ ပါးစပ်ထဲတွင် အစွမ်းကုန် တောင်မတ်ကာ ထွားသထက် ထွားလာခဲ့လေသည်။ လီးစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်ကို အက်ရှင်ကားထဲမှ သေနတ်ပစ်သံတို့က ဖုံးလွှမ်းသွားသည်။

"ဇာတ်ကား အတော် ကောင်းတယ်နော် သား စည်သူ မင်းက မကြည့်ဘူးလားကွ"

ဇာတ်ကားကြည့် နေရင်းက ဦးအောင်ဝင်း နောက်လှည့် မကြည့်ပဲ ရှေ့မှ ဇာတ်ကား ကြည့်ရာမှ သူ့ကို ပြောလေသည်။

"သား အအေးဗူးလေး သောက်တုန်းမို့ ဘဘအောင် ဇာတ်ကား ကောင်းတယ်ဗျာ ဒါလေး ကုန်မှ ထိုင်ကြည့်တော့မယ်"

"အေး အေး"

သူ့ကို ပြောပြီး ဦးအောင်ဝင်း ဇာတ်ကားထဲတွင် စိတ်ပါ ဝင်စားစွာဖြင့် ကြည့်နေလေ၏။ ဒေါ်သူဇာ ဘီးစပက် ဆံထုံးကြီးကို သူ့ လက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စည်သူစိုးမြင့် သူမ ပါးစပ်အား ခါး ကော့ကော့ပြီး ကော့လိုး သွင်းနေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ စည်သူစိုးမြင့် လီးရည်များကို ဒေါ်သူဇာ့ လည်ချောင်းထဲသို့ ပန်းထည့် ပြစ်လိုက်သည်။ စည်သူစိုးမြင့် လီးရည်များကို ထွေးလည်း မထုတ်ချင်။ ထွေးထုတ်လိုက်လျှင် ဧည့်ခန်း ကောဇောပေါ် ပေကုန်မှာ ဆိုး၍ ဖြစ်ပါသည်။ ထွက်လာသမျှ စည်သူစိုးမြင့်ရဲ့ လီးရည်တို့အား တစက်မကျန် ဒေါ်သူဇာ မြို ချ လိုက်သည်။ ထိုအချိန် အပြင်က ဆရာရေ ဆိုပြီး ဦးအောင်ဝင်း အလုပ်ရုံက သူ့ တပည့် အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ တံခါးမကြီးက စေ့ရုံသာ စေ့ထားပြီး အတွင်းက ဂလန့် မချ ရသေး တော်သေးသည်။ ဝင်လာလျှ င် သူတို့ကို တွေ့မှာ။

"သား တံခါး သွားဖွင့်ပေးလိုက်ဦးကွာ ဇာတ်ကား ကောင်းနေလို့ ဘဘအောင် မထချင်တော့ဘူး"

ဟု သူ့ကို တံခါး သွားဖွင့်ခိုင်းလေသည်။ စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးကို ဒေါ်သူဇာ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ကာ အမြန်ပင် လေးဘက်ထောက်၍ မီးဖိုခန်းထဲသို့ ဝင်သွားခဲ့လေသည်။ စည်သူစိုးမြင့် တံခါး သွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ဘဘအောင် အလုပ်ရုံမှ သူ့ မန်နေဂျာ ဘဘအောင်တို့ ဆရာတပည့် နှစ်ယောက် ဧည့်ခန်းတွင် သူတို့ အလုပ်ကိစ္စ ပြောနေကြလေသည်။ စည်သူစိုးမြင့် သူ့အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အန်တီဇာနှင့် ဖြစ်ပြီး ဒီဘက် နောက်ပိုင်း ဒေါ်ကြီး ဒေါ်တင်တင်အေးကို သူ မလိုးဆော်ဖြစ်တော့ပါ။

...................................................................................................................

ဒီလိုနှင့် နောက်တလခန့် ကြာခဲ့သည်။ ခုတလော အန်တီဇာက သူမ သမီး မမ ဇင်မာဝင်းရဲ့ ယောက္ခထီး မကျန်းမာ၍ ဆေးရုံ တင်ထားရသဖြင့် ထိုအိမ်ကို ရောက်နေလေသည်။ အန်တီဇာနှင့် ချစ်ပွဲ မနွှဲရတာ ခု တပတ်လောက် ရှိပြီ။ သူမ ခမည်း ခမက် အိမ်မှာ အန်တီဇာက ချက်ပြု တ် စီမံ။ မမဇင်မာဝင်းတို့ လင်မယားက အလုပ်ကိစ္စ သူမ ဆေးရုံ သွားကြရနှင့် အလုပ်ရှုပ် နေကြလေသည်။

နောက်နေ့ မနက်ပိုင်းတွင် အန်တီဇာ အိမ်ပြန်ရောက် နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ နေ့လည်ပိုင်း ခြံတံခါး အိမ်တံခါးများ ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတာနဲ့ အောင်းထားရတဲ့ တပတ်ကို စည်သူစိုးမြင့်နှင့် ဒေါ်သူဇာ အတိုးရော အရင်းပါ ပေါင်း၍ ချစ်ပွဲ ဆင်နွှဲလိုက်ကြသည်။ တချီ ဆွဲပြီး သူမတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ နားနေကြသည်။ နားနေရင်း ဒေါ်သူဇာ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို တလုံးပြီး တလုံး စို့နေလိုက်သည်။

"သားကို အန်တီဇာ ပြောစရာ ရှိတယ်"

"ပြောလေ အန်တီဇာ"

စည်သူစိုးမြင့် နို့စို့ရာက တော်လိုက်သည်။

"အန်တီဇာ ပြောရင် သားက အထင်သေးမှာလား ဟင်"

"မသေးဘူး အန်တီဇာ ပြောပါ"

"သား မဟုတ်တဲ့ အခြား ကောင်လေး တယောက်ကို အန်တီဇာ ဖီးဖြစ်တယ် ခေါ်မလား စိတ်ဝင်စားမှု ရှိတယ် ပြောရမလား အဲလို စိတ် ဖြစ်နေတာ အာ့ကြောင့် သားကို ကြို ပြောထားတာပါ"

"ပြောပါ အန်တီဇာရဲ့"

"ဒါပေမယ့် အဲ ကောင်လေးကို အန်တီဇာ သားလိုတော့ မချစ်ဘူးကွ ဟိုလို လိင်စိတ်ပေါ့ နော့် အဲလို ဖြစ်တာပဲ ရှိတယ်"

ဒီလို သား စည်သူရဲ့ မင်း မမဇင်မာဝင်း ယောင်္ကျားရဲ့ ညီ အငယ်ကောင်လေး စိုးနောင်ရဲ့ ညီလေး အောင်စိုးကို ဖီးဖြစ်နေတာဟု အစချီ၍ သူ့ကို ပြောပြလေသည်။ ပြီးခဲ့သည့် တပတ် ဆယ်ရက်ခန့်က  သမီးကြီး ဇင်မာဝင်းရဲ့ ယောက္ခထီး မကျန်းမာ၍ ဆေးရုံ တင်ထားရသဖြင့် ဒေါ်သူဇာ ထိုအိမ်သို့ သွားနေပေးခဲ့ရသည်။ ခမည်း ခမက် ဆိုတဲ့ ဝတ္တရားတွေလည်း ရှိသေးသည်ကိုး။ သမက်နဲ့ သမီးဖြစ်သူက အလုပ်ကိစ္စ ဆေးရုံသို့ လူနာ သွားကြည့်ရဖြင့် အလုပ်ရှုပ် နေကြလေသည်။ 

တဖက်က ဒေါ်သူဇာမှာလည်း အိမ်မှု ဗာဟီရ ချက် ပြု တ် စီမံနှင့် မနားနိုင်အောင် ဖြစ်နေပြီး နေ့လည်ဆို လူနာအတွက် ဆန်ပြု တ် သွားပို့ရဖြင့် မနားနိုင်အောင် ဖြစ်နေလေ၏။ သူမ သမက် စိုးနောင်ရဲ့ ညီလေး အောင်စိုးက ၁၈ နှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးသည်။ ဒေါ်သူဇာ သမက် စိုးနောင်နဲ့ အောင်စိုးတို့ အမေကတော့ ဆုံးတာ သမီးနဲ့ စိုးနောင် မယူခင်ထဲက ဖြစ်ပါသည်။ အောင်စိုးက အားတော့ ကိုးရသည်။ အောင်စိုးနဲ့ ဒေါ်သူဇာ အိမ်မှာ နေ့လည်ဘက်ဆို ဆေးရုံကို လူနာအတွက် ဆန်ပြု တ်သွားပို့ရင် သူ့ ခေါ်သွားရသည်။ လိုင်းကား တိုးစီးရတာ ဆိုတော့ ဒေါ်သူဇာက အပြင် သွားခဲသဖြင့် လည်လည်ဝယ်ဝယ် သိပ်မရှိ။ ထို့ကြောင့် သူ့ အဖေါ် ခေါ်သွားရတာ ဖြစ်ပါသည်။ 

ကားကတော့ သမီးတို့ လင်မယား အလုပ်သွား အလုပ်ပြန် ယူသွားကြတာ။ လိုင်းကားစီးပြီး သွားရတော့ လိုင်းကားတို့ ထုံးစံ အတိုင်း လူတွေက ငါးပိသိပ် ငါးချ ဉ်သိပ်။ ခုလည်း ဒေါ်သူဇာနဲ့ အောင်စိုးတို့ လူနာကို ဆန်ပြု တ်ပို့ပြီး အပြန် လမ်း ကားပေါ်တွင် ချာတိတ်နဲ့ သူမ ကားပေါ် တက်စက ဘေးချင်း ယှဉ်ရပ်နေတာ ဖြစ်သည်။ ရှေ့ မှတ်တိုင် ရောက်တော့ တက်လာတဲ့ လူတွေက များ၍ သူမက ရှေ့ သူမ နောက်တွင် အောင်စိုးက ကပ်ရက်။ မကြာခင်မှာ ဒေါ်သူဇာရဲ့ ကားစွင့်လှတဲ့ တင်စိုင်ကြီးတွေကို ချာတိတ်က သူ့ ပေါင်ခြံနဲ့ ဖိထားလေသည်။ ဖိတာပင် မဟုတ်တော့။ ဒေါ်သူဇာ မသိဟန်ဆောင်နေရာ ချာတိတ် ရဲတင်းလာပုံ ရသည်။ 

ပုဆိုးထဲက သူ့ လိင်ချောင်း ပူနွေးနွေးကြီးဖြင့် သူမ ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးပေါ် မေးတင်ကာ လွှတိုက် နေလေ၏။ အရင်လိုဆိုရင်တော့ ဒေါ်သူဇာ ချာတိတ်ကို မာန်မဲမိမှာ အမှန်။ စည်သူစိုးမြင့်နဲ့ ဖြစ်ပြီး ဒီဘက် ဒေါ်သူဇာ ဆက်ခ် အရသာကို ကောင်းစွာ ခံစားခဲ့ရသည်။ အိမ်ထောင်သည် သမီး နှစ်ယောက် အမေ ဖြစ်ပေမယ့် သူမ အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက် မရရှိ မခံစားရဖူးတဲ့ ဆက်ခ်ကို စည်သူစိုးမြင့်က ပေးစွမ်းခဲ့သည်။ ဆိုတော့ စည်သူစိုးမြင့်ထက်ပင် ငယ်သော သမက် ညီလေးရဲ့ အထိ အတွေ့တို့က ဒေါ်သူဇာအဖို့ တမျိုးလေး ဆန်းသစ် နေပြန်သည်။ ချာတိတ်က သား စည်သူလို လက်မသွက် ကြည့်ရတာ အရိုင်းလေး ဖြစ်မည်။

လိုင်းကားပေါ်မှာ ဖြစ်ပြီး နောက်နေ့ ညပိုင်းတွင် ဖြစ်သည်။ သမီးတို့ လင်မယား အောင်စိုးနဲ့ ရပ်ဝေးမှ လာသော ခမည်း ခမက်ရဲ့ ဆွေမျိုး သုံးယောက်က အလှည့်ကျ လူနာ သွားစောင့်ကြရသည်။ ဒီနေ့ညတော့ အောင်စိုးကို အိမ်မှာ နေစေပြီး သမီးတို့ လင်မယားနဲ့ ခမည်း ခမက်တို့ ဆွေမျိုး တယောက် လူနာ သွားစောင့်ပေးရလေသည်။ အိမ်မှာ ဒေါ်သူဇာ အောင်စိုးနဲ့ သူတို့ အဒေါ်နှင့် အဒေါ်ရဲ့ ကလေး ကျန်ခဲ့ကြသည်။ 

ကလေးက ဆယ်နှစ်သား ယောင်္ကျားလေး ဖြစ်ပါသည်။ အောင်စိုးတို့ အဒေါ် သားအမိက အိမ်ပေါ်ထပ်မှာ အိပ်ကြပြီး ဒေါ်သူဇာက သမီးတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းမှာ အိပ်သည်။ သူမ ကပ်ရက် အိပ်ခန်းမှာ အောင်စိုး အိပ်သည်။ သမက် စိုးနောင်ကတော့ သားအကြီးဆုံးမို့ ဆေးရုံမှာ သူ့ အဖေကို လူနာစောင့် နေ့ရော ညပါ ဒိုင်ခံ ဖြစ်ပါသည်။ ညဖက် ဒေါ်သူဇာ တရေးနိုး ရှူ းပေါက်ရန် သူမ အိပ်ခန်းမှ ထလာခဲ့သည်။ 

အောင်စိုး အိပ်ခန်း ရှေ့က အဖြတ်တွင် တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် လှမ်းလက်စ ခြေလှမ်းတို့ တုန့်ခနဲ ဖြစ်သွားခဲ့ရလေ၏။ ခြင်လုံ ဇကာ တပ်ထား၍ ခြင်ထောင်ဖြင့် မအိပ်ကြပေ။ တဖက်က ဖုံးကို ကိုင်ကာ ကြည့်ပြီး တဖက်က သူ့ လိင်တံကို ဆုပ်ကိုင်၍ အောင်စိုး ဂွင်းထုနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒေါ်သူဇာ အသာလေး သန့်စင်ခန်းဖက် ထွက်လာခဲ့သည်။ စည်သူစိုးမြင့်နဲ့ ခုတလော လိုးမခံရတာမို့ ချာတိတ် ဂွင်းထုနေတာ တွေ့တော့ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲက ယွစိ ယွစိ ဖြစ်လာရတော့သည်။

နောက်နေ့ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရင်း ချာတိတ် အပြင်ခဏ သွားချိန် သူ့ အခန်းထဲ ဒေါ်သူဇာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးသလိုဖြင့် ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကုတင်ဘေးက စားပွဲခုံပေါ် တင်ထားတဲ့ ဖုံးကို ပါဝါ ဖွင့်လိုက်ရာ လော့ခ်နှင့် မထားသဖြင့် အလွယ်တကူ ဖွင့်၍ ရသွားလေသည်။ ဗွီဒီယိုဖိုင် ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အပြာကားတွေ နည်းတာ မဟုတ်။ သူမတို့လို အရွယ် အမျိုးသမီးတွေနဲ့ ချာတိတ် ကောင်လေး အရွယ် အပြာကားတွေ ဖြစ်နေသည်။ 

ဥရောပ အာရှ အစုံပဲ နီဂရိုးနဲ့ အဖြူ မ အမျိုးသမီး ကားတွေလည်းပါသည်။ နီဂရိုး လိင်တံကြီးတွေက နည်းတာမဟုတ်။ လှေကား လက်ရန်းမှာ ကာထားသော ပွတ်လုံးတိုင်ခန့် ရှိမည်။ အရင်တုန်းကလိုဆိုရင် ဒေါ်သူဇာအတွက် ဒီလို ပက်စက်သော မြင်ကွင်းမျိုးက မူးမေ့ လဲသွားမှာ အမှန်ပင်။ စည်သူစိုးမြင့်နဲ့ ဖြစ်ပြီး ခုနောက်ပိုင်း ဒေါ်သူဇာ အပြာကားတွေ ကြည့်တတ်လာခဲ့သည်။

 စည်သူစိုးမြင့်က သူ့ဖုံးထဲမှ အပြာကားတွေကို သူမ ဖုံးထဲ ဇက်ပြာဖြင့် ကူးပေးတတ်သည်။ ေ အပြာကားထဲမှ အဖြူ မ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင် ထွက် နေသော နီဂရိုး လိင်တံက မြင်းလိင်တံကြီး တမျှ ။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေ လိင်တံကြီး ထုတ်လိုက်ရင် လိပ်ပါလာတာ အူယားစဖွယ် ကောင်းသေးတော့။ အောင်စိုး မလာခင် အမြန်ပိတ်ကာ ခြေရာ လက်ရာ မပျက် ပြန်ထားထားလိုက်သည်။ ဖြစ်ပုံကတော့ အဲဒါပဲ သား စည်သူဟု ဒေါ်သူဇာက စည်သူစိုးမြင့်ကို စ လည် ဆုံး ပြောပြလိုက်လေသည်။

"အန်တီဇာနဲ့ အောင်စိုး ဖြစ်ကြသေးလား အန်တီဇာကို သား လိုးသလို သူက အန်တီဇာ့ကို လိုးလား"

စည်သူစိုးမြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် မေးလိုက်ပြီး သူမ လက်ကလေး တဖက်ကို ယူ၍ သူ့ လီးကြီးပေါ် တင်ပေးထားလိုက်သည်။

"မလုပ်ဖြစ်ကြဘူး သားရဲ့ သူက အရိုင်းလေး ဖြစ်မယ်"

ပြောပြီး စည်သူစိုးမြင့်ကို ဒေါ်သူဇာ ဂွင်းထု ပေးနေလေသည်။

"သူက လိုးရင် အန်တီဇာ ခံမှာလား"

"သား ခွင့်ပြု ရင် သူ့ အလိုးကို ခံမယ် ခွင့်မပြု ရင် မခံဘူး"

"သား ခွင့်ပြု တယ် အန်တီဇာ သူ့ လီးက သားလောက် ရှိလား"

"အာ့ဆို အန်တီဇာ သူ့ အလိုးကို ခံမယ် ကောင်လေးက အရိုင်းလေး ဆိုတော့ အန်တီဇာဘက်က စမှ ရမယ် သူ့ လီးက သားထက် နည်းနည်း သေးမယ် သူက ငယ်နေသေးလို့ ဖြစ်မယ်"

အန်တီဇာ ပြောပြနေစဉ်ထဲက စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးမှာ ပေါက်ထွက် မတတ် ဖြစ်နေလေသည်။

"သား လီးကို စုပ်ပေးဦး အန်တီဇာ"

"ရှင်လေး သဘောပါရှင်"

ဟု ပြောပြီး စည်သူစိုးမြင့် လီးကြီးကို ဒေါ်သူဇာ စုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ ခဏကြာတော့ အန်တီဇာ ပါးစပ်ထဲက သူ့ လီးကို ထုတ်ကာ ဘေးဘက်ကုန်းစေပြီး ဒေါ့ကီ ဆွဲပြစ်လိုက်သည်။ နောက် တချီ ဆွဲပြီးတော့ သူတို့ ချစ်တိုက်ပွဲလေးကို ရပ်လိုက်ကြသည်။ ဒေါ်သူဇာ ညနေပိုင်း သမီးလေး ပြန်ရောက်လာတော့ သမီးကြီးတို့ အိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။

....................................................................................................................

နောက် လေး ငါးရက်ထိ ဆေးရုံ သွားရင် အောင်စိုးက ဒေါ်သူဇာကို လိုင်းကားပေါ်မှာ ထောက်လှမ်းရေး လုပ်တတ်လာခဲ့လေသည်။ သူမကလည်း ချာတိတ်လေး အတွေ့ အထိ တို့ကို ဖီးဖြစ်မိတော့ သူ့ကို ဘာမှ မပြောပဲ မသိဟန် ဆောင်နေလိုက်သည်။ အောင်စိုးကို သား စည်သူစိုးမြင့်လိုတော့ ဒေါ်သူဇာ မချစ်တာ အမှန်ပါ။ ဆက်ခ်အတွက် သက်သက် ဖီးတာဟုပဲ သူမ ထင်ပါသည်။

နောက်နေ့ ညနေပိုင်း အောင်စိုးတို့ ဒေါ်လေး ဝမ်းကွဲတို့ သားအမိ နှစ်ယောက် တနေကုန် လူနာစောင့်ပြီး၍ အိမ်သို့ ပြန်လာကြသည်။ သူတို့ ဒေါ်လေး ယောင်္ကျားက ဆေးရုံမှာ ကျန်ခဲ့သည်။ သမီးတို့ လင်မယားကတော့ ညနေဖက် ရေမိုးချိ ု း ညစာ စားပြီး လူနာစောင့်ရန် ဆေးရုံသို့ သွားကြလေပြီ။ 

ညဖက် ဒေါ်သူဇာတို့ ဧည့်ခန်းမှာ တီဗွီ ကြည့်သူက ကြည့် အောင်စိုးက ဖုံးပွတ်နေလေသည်။ အတန်ကြာတော့ သူတို့ ဒေါ်လေးရဲ့ ကလေးက အိပ်ချင်လာ၍ထင်။ ဂျီကျနေရာ ကလေး အမေက သူမ သားလေးကို ချော့ပြီး ဒီမှာ ခဏအိပ်ရန် ပြော၍ ဆက်တီပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ကော်ဇောမှာ ထိုင်ပြီး သူမ သားလေးကို သူမ ပေါင်ပေါ် ခေါင်းတင်စေပြီး ချော့သိပ်ကာ တီဗွီ ဆက်ကြည့် နေလေသည်။ 

သူမတို့ သားအမိ နောက်က ဆက်တီတွင် ဒေါ်သူဇာနှင့် အောင်စိုးတို့က ထိုင်နေတာ ဖြစ်ပါသည်။ ရှေ့ကို ဒေါ်သူဇာ ကြည့်လိုက်တော့ ကလေးက အိပ်နေပြီ။ အောင်စိုးတို့ ဒေါ်လေးကတော့ တီဗွီမှ လာသော ကိုးရီးယား ဇာတ်လမ်းတွဲထဲ ဈာန် ဝင်နေလေ၏။ ဒေါ်သူဇာ လက်တဖက်ကို အောင်စိုး ပေါင်ပေါ် တင်၍ ဖွဖွလေး ပွတ်နေလိုက်သည်။ အောင်စိုး ဖုံးပွတ်နေရာမှ ပိတ်၍ ခုံပေါ် တင်ကာ သူမကို အူကြောင်ကြောင်လေးဖြင့် ကလေး အထာ ဘာမှ မသိသလိုနှင့် ကြည့်နေလေသည်။ တွေ့မယ် သူမကို လိုင်းကားပေါ်မှာ ထောက်လှမ်းရေး လုပ်နေတဲ့ ကောင်လေး ဒီတခါ သူမ အလှည့်ပဲဟု ဒေါ်သူဇာ စိတ်ထဲမှ ပြောလိုက်သည်။ သူ့ ပေါင်ရင်းနားထိ သူမ လက်ဝါးလေးနှင့် ပွတ်ပေးနေရာ ချာတိတ် အသက်ရှူ သံ ပြင်းပြင်းလေးတွေ ထွက်လာလေ၏။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဒေါ်သူဇာ လက်လေးက အောင်စိုးရဲ့ လိင်တံတလျှောက် ပုဆိုးပေါ်မှ ပွတ်ပေး နေလိုက်သည်။ 

သူ့ လက်တဖက်ကို ယူ၍ သူမ ပေါင်တံ တုတ်တုတ်ကလေးပေါ် တင်ပေးလိုက်တဲ့ အခါ ချာတိတ်က ထမီပေါ်မှ သူမ ပေါင်ကို ပွတ်နေလေသည်။ အောင်စိုးရဲ့ ဒေါ်လေးကို လှမ်းကြည့်တော့ လောကကြီးကို မေ့နေသယောင်။ ဇာတ်ကားကိုသာ အာရုံ ရောက်နေတာ ဒေါ်သူဇာ တွေ့လိုက်ရသည်။ အခြေအနေ ကြည့်ပြီး အောင်စိုးရဲ့ လီးချောင်းကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ ဂွင်းထုပေးနေလိုက်သည်။ ချာတိတ် ဖင်တကြွကြွဖြင့် အားမလို အားမရ ဖြစ်လာလေသည်။ ခဏကြာတော့ ဒေါ်သူဇာ ထ၍ မီးဖိုထဲ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ 

အောင်စိုး သူမ နောက်က လိုက်လာမယ် ဆိုတာ ဒေါ်သူဇာ တပ်အပ် သိနေလေ၏။ သူမ မီးဖိုထဲ ရောက်ပြီး ခဏအကြာမှာ အောင်စိုး ရောက်လာသည်။ လိုက်သာ လာတာ ချာတိတ်က သူမ ရှေ့ရောက် ရောက်တော့ ငူငူကြီး ရပ်နေပြီး ဘာမှ မလုပ် မိမိ ဦးဆောင်မှပဲ ရမည်။ ဒေါ်သူဇာ ကောင်လေးကို ထမင်းစား စားပွဲဘေးမှ နံရံမှာ သူ့ ကျောကို ကပ်ထားစေလိုက်သည်။

"တို့ကို မင်း စိတ်ဝင်စားနေတာ မဟုတ်လား အောင်စိုး"

"ဟုတ် ဟုတ်တယ် အန်တီသူဇာ သား သား အန်တီ့ကို ချစ်မိနေပါပြီ"

ဟု ပြောပြီး သူမကို ဖက်ထားလေသည်။ ဖယ်ဦးလေကွယ် တို့ အသားတွေ ကျေကုန်အူးမယ်ဟု ပြောမှ သူမကို လွှတ်လိုက်လေသည်။ ဒေါ်သူဇာ လက်တဖက်က အောင်စိုးရဲ့ ပုဆိုး ခါးပုံစကို ဖြေချ လိုက်ပြီး သူ့ ရှေ့တွင် ဒူးထောက် ထိုင်ချ လိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ့ မျက်နှာ ရှေ့တွင် တတန်းထဲ ဖြစ်နေသော အောင်စိုးရဲ့ လီးကြီးက ရေထဲမှ ငါး ကုန်းပေါ် ရောက်လာသလို တဆတ်ဆတ်ဖြင့် တုန်မတ် နေလေသည်။

......................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

သူမ မျက်နှာရှေ့တွင် တောင်မတ်နေသော အောင်စိုး လီးချောင်းကြီး အပေါ်မှ အောက် ဒေါ်သူဇာ လျှာလေးဖြင့် သုံး လေးခါ ယက်ပေးလိုက်သည်။ ချာတိတ်ထံမှ အားခနဲ အီးခနဲ တီးတိုး ငြီးသံလေး ထွက်လာလေ၏။ သူ့ လီးချောင်းကြီးကို ယက်ပြီး လီးဒစ်ဖူးကြီးအား ဒေါ်သူဇာ ပြွတ်ခနဲ သူမ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ငုံကာ ခေါင်းလေး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်၍ လွေပေး နေလိုက်လေသည်။ 

အောင်စိုး လီးကြီးကို ရေခဲချောင်း စုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် စုပ်ပေးနေတာ။ နှစ်မိနစ်ကျော်လောက် ရောက်တော့ ချာတိတ် လီးရည်များက တထုတ်ထုတ်နှင့် သူမ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်လာခဲ့လေသည်။ အောင်စိုး လီးရည်များကို တစက်မကျန် မြို ချ၍ ကုန်မှ သူမ ပါးစပ်ထဲမှ ဒေါ်သူဇာ ချာတိတ် လီးကို ထုတ်ကာ သူ့အား အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ အရင် သွားစေလိုက်သည်။ ဘေစင်သွားပြီး ဒေါ်သူဇာ ပလုတ်ကျင်းကာ အိမ်ရှေ့ခန်းဘက် ထွက်လာတော့ ဟို ကလေး အမေမှာ ဇာတ်ကား ကြည့်ကောင်းဆဲပင်။

နောက်နေ့ သမက်ဖြစ်သူနဲ့ သူ့ ဦးလေးတို့ကို အိမ်မှာ ည အိပ်စေပြီး ဒေါ်သူဇာတို့ သားအမိနှင့် အောင်စိုး လူနာစောင့် ကျလေသည်။ သမီးရဲ့ ယောက္ခထီး အခန်းက သီးသန့်ခန်းဖြစ်သည်။ လူနာကုတင် မလှမ်းမကမ်းတွင် လူနာစောင့် အိပ်ရန် ကုတင်လည်း ရှိပါသည်။ လူနာစောင့်ကျတာ တပတ် ဆယ်ရက်ခန့် ရှိပြီ ဖြစ်ရာ သမီးလည်း ပင်ပန်းရှာမည်။ ထို့ကြောင့် ညပိုင်း ဆရာဝန် လူနာအား စမ်းသပ် စစ်ဆေးပြီး ထွက်သွားတော့ သမီးအား ဒေါ်သူဇာ အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူမနဲ့ အောင်စိုးက လူနာကို စောင့်ပေး နေလိုက်သည်။ ခမည်း ခမက်ဖြစ်သူလည်း ဆေးရှိန်ဖြင့် ခဏကြာတော့ အိပ်ပျော်ကာ သမီးလည်း ပင်ပန်းနေ၍ ဟိုတဖက်က ကုတင်မှာ အိပ်ပျော်နေလေသည်။ 

ဆရာဝန်က မနက်လောက်မှ တခါ လူနာကို လာစမ်းသပ်မှာ ဖြစ်သည်။ ခဏကြာတော့ အောင်စိုးက တဖက်မှာ ထိုင်နေရာမှ ဒေါ်သူဇာ ထိုင်နေတဲ့ ဒီဖက်မှာ လာထိုင်လေသည်။ ညထဲက သူမတို့ ပလူးထားတာ ဆိုတော့ ကောင်လေးက ရဲတင်းလာသည်။ သူမ ဘေးတွင် ကပ်ထိုင်ပြီး သူမ လက်မောင်းကို ချာတိတ်က ပွတ်နေသည်။ တဖက် ကုတင်က သမီးကို ကြည့်တော့ နှစ်နှစ်ခြို က်ခြို က်ပင် အိပ်စက် နေတာ တွေ့ရလေ၏။ တံခါးကလည်း ခုနက ဆရာဝန် သွားပြီးထဲက လော့ခ်ချ ထားသဖြင့် အေးဆေးပင်။ ဒေါ်သူဇာ လက်တဖက်က ပုဆိုးပေါ်မှ ချာတိတ် လီးကို အုပ်ကိုင်၍ တချ က် နှစ်ချက် ဖွဖွလေး ညှစ်လိုက် လုပ်ပြီး ထရပ်လိုက်သည်။ ချာတိတ် အဖေနဲ့ သမီးကို စိတ်ချရအောင် ဒေါ်သူဇာ ကြည့်လိုက်သည်။ 

နှစ်ခြို က်စွာ အိပ်စက်နေသဖြင့် အောင်စိုးကို လက်တို့ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ သူ့အား အရင်သွားရန် သူမ မေးဆတ်၍ အချက်ပြလိုက်သည်။ ကောင်လေး ငေါက်ခနဲပင် ရေချိုးခန်းထဲ ထသွားခဲ့လေသည်။ သူ သွားပြီး ဒေါ်သူဇာလည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းနဲ့ သန့်စင်ခန်းက တွဲရက်။ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ ချာတိတ်က သူမကို မျက်နှာအနှံ့ကို မနားတမ်း အနမ်းတွေ ခြွေကာ ရင်စိအင်းကျီ ပေါ်က ဒေါ်သူဇာ ရင်သားတွေပေါ် သူ့လက်ကို တင်ထားလေသည်။ ပြီးတော့ သူမ ရင်သားတွေကို အတင်း အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်နေတော့သည်။ ရှေ့မှာ သမီးဖြစ်သူ အိပ်နေတုန်း မိမိ သား အရွယ် ကောင်လေးနှင့် ခိုးပြီး ပလူးနေရသည့် အရသာက ဘာနဲ့မှ မတူ။

ခိုးစားရတဲ့ အသီးက ချို မြိန်သည် ဆိုသလိုပင်။ သူ့ ပုဆိုးကို အပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး သူမ လက်လေးဖြင့် သူ့ လီးကို ဆွဲ၍ ဂွင်းထု ပေးနေလိုက်သည်။ ချာတိတ်က မနေ့ကလို မဟုတ်တော့ ခပ်ရဲရဲပင် လှုပ်ရှား နေသည်။ သူ့ လက် တဖက်က ဒေါ်သူဇာ ထမီကို အပေါ် မတင် လိုက်လေသည်။ ညနေ အိမ်က ထွက်လာထဲက ပင်တီ မဝတ်ခဲ့သော သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖားခုံညှင်းကြီးလို ခုံးထ နေလေ၏။ အောင်စိုး လက်က သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်ကိုင်၍ ပွတ်နေလေတော့သည်။ ကောင်လေး လီးကြီးမှာ သူမ လက်ဝါးထဲတွင် တဖြည်းဖြည်း တောင်မတ်နေလေပြီ။ ဒေါ်သူဇာ့ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်း စိမ့်ထွက်နေတော့သည်။ သမီး ရုတ်တရက် နိုးလာမှာ ဆိုးသဖြင့် ချာတိတ်ကို ဂွင်းထုပေးရာမှ တော်လိုက်သည်။

တဖက်သို့ လှည့်၍ ရေချိုးခန်း နံရံမှာ သူမ လက်ကို ထောက်ကာ ခါးလေး ခွက်ပြီး ပေါင် နှစ်ဖက်ကို ချဲ ပေးထားလိုက်သည်။ ထမီကို သူမ ခါးပေါ်သို့ ချာတိတ် လှန်တင်ကာ သူ့ လီးကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီး သွင်းတာ မဝင်ပဲ ဘေးကို ချော်ထိုး နေလေသည်။ အားမလို အားမရ ဖြစ်ကာ လုပ်ချင်လိုက်တာလည်း လွန်ရော အပေါက်အလမ်းကလည်း မတည့်ပါလား အောင်စိုးရယ်ဟု စိတ်ထဲက ပြောလိုက်ပြီး သူမ လက်ဖြင့် သူ့ လီးကြီးကို နောက်ပြန် ဆွဲလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် ဒေါ်သူဇာ တေ့ပေးထားပြီး သွင်းလိုက်တော့ဟု တီးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ လူပျိုနွားသိုး ကြိုးပြတ် ဆိုသလို ချာတိတ် ဆောင့်လိုး သွင်းလိုက်တာ နှစ်ယောက်ပေါင်း အရည်တွေ ရွှဲနေရာ စေးထန်းထန်းလေးဖြင့် သူ့ လီးကြီးက သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာခဲ့လေသည်။

ဇွိ... ပြွတ်... ဖတ်

"အိုးးးးး! ရှီးးးးး"

ချာတိတ် သူမ ခါးလေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးနေပြီး ဒေါ်သူဇာ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကလည်း သူ့လီးကို ဆွဲဆွဲ ညှစ်ပေး နေလိုက်သည်။ ချာတိတ်က အတွေ့အကြုံ မရှိ၍ မကြာလိုက်ပေ။ အတင်း ဒလမန်းကြမ်း သူမကို ဆောင့်လိုးပြီး သုံးမိနစ်လောက် နေတော့ သူ့ လီးရည်တွေက ဒေါ်သူဇာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ နွေးခနဲ နွေးခနဲ ပန်းထွက်လာခဲ့သည်။ ကောင်းလိုက်တာ အန်တီသူဇာရယ်ဟု ပြောပြီး ချာတိတ် သူမ ကျောပေါ် မှောက်ချ လိုက်လေသည်။ 

ဒေါ်သူဇာလည်း ဟင့်ခနဲ မာန်ချသံ တီးတိုးလေး ထွက်ပေါ်ကာ သူမ တကိုယ်လုံး တဖျိုးဖျိုးတဖျ ဉ်းဖျဉ်း ကာမ အရသာကို ခံစားလျက် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားခဲ့လေသည်။ လိုးဆော်ပြီးသွားတော့ အရိပ် အခြေ ကြည့်၍ ဒေါ်သူဇာ ရေချိ ု းခန်းထဲမှ အရင်ထွက်လာခဲ့သည်။ ချာတိတ် သူ့ လီးကို ရေဆေး သန့်စင် ဆေးကြောပြီး ထွက်လာမှ သူမလည်း ရေချိ ု းခန်းထဲ သွားကာ စောက်ဖုတ်ကို ရေဆေး သန့်စင် ဆေးကြောလိုက်သည်။

နောက်နေ့ ဂျူတီ လာချိန်းတော့ သူမတို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။ သမီးတို့ လင်မယားလည်း အလုပ်ရှိရာ သွားကြပြီ။ သူမ သမက် အဒေါ်တို့ သားအမိ သားအဖ သုံးယောက်ကလည်း ဆေးရုံမှာ လူနာစောင့် အိမ်တွင် ဒေါ်သူဇာနှင့် ချာတိတ် နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိကြသည်။ အိမ်ရောက်တော့ ခြံတံခါး အိမ်တံခါးတွေ ပိတ်ပြီး သူမနှင့် အောင်စိုးတို့ လိုးပွဲကြီး ကျင်းပကြလေသည်။ ညပိုင်း မေမေနဲ့ အောင်စိုးတို့ လူနာစောင့်မယ် သမီးတို့က အိမ်မှာ နားကြပါဟု ညနေ သမီးတို့ ပြန်လာတော့ ပြောလိုက်သည်။ ည လူနာစောင့်ရင်း ဆေးရုံမှာ လိုးဆော်ပြီး နေ့ပိုင်းတွင် အိမ်မှာ သူမတို့ လိုးဆော်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

နောက် လေးရက် နေတော့ သမီးရဲ့ ယောက္ခထီး ကျန်းမာရေး ကောင်းသွားသဖြင့် ဆေးရုံက ဆင်းလာ၍ ဒေါ်သူဇာ သူမ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။

..................................................................................

စည်သူစိုးမြင့် ခုတလော အန်တီဇာ မရှိတော့ အင်တာနက် သုံးလိုက် ဂိမ်းဆော့လိုက် သူ့ ဖွားလေး ဒေါ်သဇင်စိုးတို့အိမ် သွားလည်လိုက်နှင့် အချိန်ကုန်နေခဲ့လေသည်။

နောက် နှစ်ရက် သုံးရက်လောက် နေတော့ နယ်မှ စည်သူစိုးမြင့် အဖိုးနှင့် တီလေးတို့ သားအမိတွေ အိမ်ကို အလည် ရောက်လာကြသည်။

"မလတ် သူလေးတို့ အထက်ဖက် ခရီးထွက်ရင်း ကိုကြီးတို့ဆီလည်း သွားလည်မလို့ သား စည်သူကို ခေါ်သွားမယ်နော် သူ့ လေးလေးကျော်တို့ကလည်း မတွေ့တာ ကြာတော့ သူ့တူတွေကို တွေ့ချင်မှာ"

ဟု မေမေ့ ညီမ တီလေး ဒေါ်မေသူစိုးမြင့်က သူ့အား ခေါ်သွားရန် ပြောလေသည်။

"သားက လိုက်သွားမှာလား သား တီလေးတို့နဲ့"

"ဟုတ် လိုက်သွားမယ် မေမေ"

"အဖေတော့ ငါ့ သမီးအလတ်မ ကေသီ အိမ်မှာပဲ နေခဲ့တော့မယ်ကွယ်"

"နေခဲ့လေ အဖေ"

"ငါ့ မြေးကြီး စည်သူ အတော် ထွားလာတာပဲ"

"ဟုတ်ပ အဖေရေ သား ဝေယံလေးလည်း လူပျိ ု ကြီး ဖားဖား ဖြစ်နေပြီ သူ့ အကိုလိုပဲ အရပ်ကြီး မိုးထိုးနေပြီ"

မေမေက အဖိုးကို ပြောပြီး သူမတို့ သားအဖ ညီအမတွေ စကား ပြောဆို နေကြလေသည်။ မေမေတို့ အမေ သူတို့ အဖွားကတော့ မေမေတို့ အပျိုအရွယ် မဖြစ်ခင်ထဲက ဆုံးသွားသဖြင့် သူတို့ မမှီလိုက်ပါ။ မေမေတို့ အကိုကြီး သူတို့ရဲ့ ဘကြီး လေးလေးကျော်ကတော့ အထက်ဖက်က မြို့တမြို့မှာ နေသည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီးထဲက ဟိုမှာပဲ လေးလေးကျော်တို့ မိသားစုတွေ အခြေချ ခဲ့ကြလေသည်။

"လေးလေးစိုးတို့ ညီမလေး မေသူတို့ လာလည်ကြတာလား"

ဟု မေးပြီး အန်တီဇာ အိမ်ထဲ ဝင်လာလေသည်။

"ဟုတ်တယ် သမီး သူဇာ မောင်အောင်ဝင်းရောကွဲ့"

"လေးလေးစိုး တူက ညလောက်မှ သူ့ အလုပ်ရုံက ပြန်လာတာ"

"မမသူဇာတို့ နေကောင်းကြလား"

တီလေး ဒေါ်မေသူစိုးမြင့်က မေးသည်။

"နေကောင်းကြတယ် မေသူ"

အန်တီဇာက တီလေးကို ပြောပြီး စကား ပြောနေကြလေသည်။

နောက် နှစ်ရက် နေတော့ စည်သူစိုးမြင့်နှင့် တီလေးတို့ သားအမိ အထက်ဖက်သို့ ခရီးထွက်ခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်ကေသီစိုးမြင့်က သူမ အလုပ်ကိစ္စတွေ ရှိသဖြင့် မလိုက်အားပါ။ ထမင်း ဟင်း ချက်တဲ့ မတင်တင်အေးကလည်း သူမ ဆွေမျိုးတယောက် နာရေး ရှိ၍ မလာနိုင်တာ သုံး လေးရက် ရှိပြီ။ မနက်ဖက် သမီး အလတ်မ ကေသီကလည်း သူမ အလုပ် ရှိရာ အိမ်ခြံမြေ ပွဲစား အလုပ်သို့  ထွက်သွားခဲ့ပြီ။ ဦးစိုးမြင့် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ထိုင်ကာ သတင်းစာ ဖတ်နေလိုက်သည်။

"လေးလေးစိုး နေ့လည်စာ သမီးတို့ အိမ်မှာ စားနော်"

ဒေါ်သူဇာ ယောင်းမတို့ အိမ်ထဲ ဝင်ကာ သူမ အဖေကို ဖိတ်မန္တက ပြု လိုက်လေသည်။

"အေး အေး ကျေးဇူး သမီး လေးလေးစိုး လာစားပါ့မယ်"

ခင်ရာ ဆွေမျိုး မြိန်ရာ ဟင်းကောင်း ဆိုသလို လေးလေးစိုးကိုလည်း ဒေါ်သူဇာ သူမ ဦးလေးလိုပင် အရင်ထဲက ခင်ခဲ့သည်။ သူမတို့က ဆွေမျိုသားချင်းလည်း သိပ်မရှိ။ ရှိတာတွေကလည်း အဝေးမှာ ဆိုတော့ ဒီကို သိပ်မလာ သူမတို့ကလည်း မသွားကြပါ။  နေ့လည်ပိုင်းတွင် ဦးစိုးမြင့် သူဇာတို့ အိမ်မှာ ထမင်း သွားစားလိုက်သည်။ သမီးက အလုပ် တဖက်နဲ့ ဆိုတော့ ချက်ပြု တ်ဖို့ အချိန် မပေးနိုင်ပါ။ 

ဦးစိုးမြင့် ထမင်းစားနေစဉ် သူ့ ရှေ့ ဘေစင်တွင် အိုးခွက် ပုဂံတွေ ဆေးနေသော သူဇာရဲ့ နောက်ပိုင်း ကောက်ကြောင်းအလှတို့အား ခေါတော တထောင်အားဖြင့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဦးစိုးမြင့်က ခု အသက် ၆၁ နှစ် ရှိပြီ ဖြစ်ပေမယ့် သူ့နှလုံးသားကတော့ လတ်ဆတ် နေဆဲပင်။ ထို့အတူ သူ့ လီးကလည်း ခုထိ ပျိုနေဆဲ ရှိသေးသည်။ ထမင်းစားရင်း ဒေါ်သူဇာ့ ဂျောကြီးကို ကြည့်၍ ဦးစိုးမြင့် ဂလု နေမိလေသည်။

.........................................................................................................................

ဦးစိုးမြင့် ဒီကို ရောက်တာ သုံးရက် ရှိပြီ။ ညမှောင်ရီ ဖျိုးဖျ ချိန်  အိမ်ရှေ့ခန်း မီးချောင်းက ဘာဖြစ်တယ် မသိ။ ကျွမ်း၍ မလာတာလား မသိပေ။ လေးလေးစိုးကို လုပ်ခိုင်းရန် ဒေါ်သူဇာ သူတို့ အိမ်ဖက် ထွက်လာခဲ့သည်။ လေးလေးစိုးရေ ခဏလောက်လေ သမီးတို့ အိမ်က မီးချောင်း ဘာဖြစ်လည်း မသိဘူး မလင်းလို့ဟု လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ 

လေးလေးစိုး လာခဲ့မယ် သမီးဟု ပြောသဖြင့် ဒေါ်သူဇာ သူမ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ သမီးလေး ခိုင်ခိုင်ဝင်းကလည်း မနေ့က သူမ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ချောင်းသာကို ပါသွားခဲ့သည်။ ကိုအောင်ဝင်းကလည်း ဒီနေ့ အလုပ်ရုံမှ ည ၈ နာရီလောက်မှ ပြန်လာမည်ဟု ညနေက ဖုံးဆက်၍ ပြောထားလေသည်။ ဦးစိုးမြင့် ဒေါ်သူဇာတို့ အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့ပြီး လေးလေးစိုးကို တာစတာ ပေး သမီး ဓါတ်မီးပါ ယူခဲ့ဟု ပြောလိုက်သည်။

"ဟုတ် လေးလေးစိုး"

ပြောပြီး ဒေါ်သူဇာ တာစတာနှင့် ကားမီးလေး သွားယူ၍ တာစတာကို ဦးစိုးမြင့်အား ပေးလိုက်သည်။ ပလပ်ခုံကို ဦးစိုးမြင့် တာစတာနှင့် ထောက်၍ စမ်းပြီး ဆက်တီ စားပွဲခုံပေါ် တက်ကာ ဒေါ်သူဇာအား မီးပြထားစေလိုက်သည်။ ကြည့်လိုက်တော့ ကြို းလွတ်နေတာ ရပြီ သမီး ခလုတ် ဖွင့်လိုက်တော့ဟု ပြောတဲ့အခါ သူမ သွားဖွင့်လိုက်သည်။ ဖြတ်ဆို မီးက ပြန်လာလေသည်။ ကျေးဇူးပါ လေးလေးစိုးဟု ပြောပြီး စားပွဲခုံနား ဒေါ်သူဇာ ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။

"ဖြည်းဖြည်းဆင်း လေးလေးစိုး လျှော်ကျဦးမယ်"

ပြောပြီး ဒေါ်သူဇာ လက်ကမ်းပေးရာ သူမ လက်ကို ဦးစိုးမြင့် ဆွဲ၍ အောက်ဆင်းလိုက်သည်။ အရှိန်လွန်ပြီး ဒေါ်သူဇာပေါ်သို့ ဦးစိုးမြင့် ကျသွားရာ နှစ်ယောက်လုံး အရှိန် မထိန်းနိုင်ပဲ အောက်သို့ ထပ်ရက် ကျသွားခဲ့လေ၏။

!အို့"

ကျတာ ရိုးရိုး မဟုတ် ဒေါ်သူဇာ့ ရင်ဘတ်ပေါ် ဦးစိုးမြင့်က မှောက်ရက်။ ကလေးမရဲ့ ရင်သားတွေက သူ့ ရင်ဘတ်မှာ ဂဟေ ဆက်ထားသလို ပူးကပ်နေပြီး တဒင်္ဂ မှင်တက် နေမိကြသည်။ ခဏကြာတော့ သတိဝင်လာပြီး ဖယ်ဦးလေ လေးလေးစိုးဟု သူမ ပြောလိုက်သည်။ ကလေးမလေးရဲ့ နူးညံ့သော အသားစိုင် အထိ အတွေ့တို့က ဦးစိုးမြင့်အား ရင်ခုန်သံတွေ မြန်ကုန်စေတော့သည်။ ဦးစိုးမြင့်က ခေသူ မဟုတ် သူမ ပါးလေးကို ခပ်ကြောကြောလေး နမ်းချလိုက်သည်။

"ရွှတ် ရွှတ်"

"အိုး ဖယ်ပါ လေးလေးစိုးရယ်"

ဒေါ်သူဇာ တီးတိုးလေး ပြောပြီး သူမ မျက်နှာကို နမ်းနေသော နှာခေါင်း ချွန်ချွန်ကြီးကို ရှောင်ပေမယ့် မရပါ။ စည်သူစိုးမြင့်နဲ့ အောင်စိုး ချာတိတ်လေး နှစ်ယောက်နှင့်ပဲ ချစ်စခန်း ဖွင့်ဖူးတာ မိမိ ဦးလေး အရွယ် အိုဗာကြီးတွေနဲ့ အတွေ့ အကြုံ မရှိခဲ့ဖူးသေးပေ။ ထို့ကြောင့် လေးလေးစိုးနှင့် ချစ်စခန်း ဖွင့်ကြရင် ဘယ်လို နေမယ် မသိ။ အရသာ တမျိုး အသစ် အဆန်းလေး ဖြစ်တာပေါ့ဟု တွေးပြီး ခံစားဖူးလိုသဖြငိ့ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ 

ပုဆိုးထဲက ဦးစိုးမြင့် လီးကြီး တဖြည်းဖြည်း မာတောင် တင်းလာပြီး သူဇာရဲ့ ဗိုက်မှာ အမြှောင်းလိုက်ကြီး ဖိမိနေလေ၏။ ထမီ တထပ် ပုဆိုး တထပ် ကြားခံ နေတာပင် လီးကြီး အငွေ့ အသက်ကို ရနေတော့ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲက ပွက်ခနဲ ပွက်ခနဲ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေခဲ့လေသည်။ ညပိုင်းဖြစ်၍ ပင်တီ မဝတ်ထားသော သူမ ပေါင်ကြားသို့ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေက တစိမ့်စိမ့်နှင့် စီးကျ လို့ နေလေ၏။ ဦးစိုးမြင့် ကိုယ်ကို အောက်သို့ အနည်းငယ် လျှောကာ သူ့လီးကြီးကို ထမီပေါ်မှ သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ပေါ် တင်ပြီး လိုးသလို လုပ်နေလိုက်သည်။

"အိုး ဘာတွေ လုပ်နေတာလည်း လေးလေးစိုးရယ် အဟင့်"

ဒေါ်သူဇာ ခံစားရမှုတွေ ကောင်းနေပြီး ခြင်ထောင်သံလေးဖြင့် ပြောလိုက်လေသည်။

........................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

ဒေါ်သူဇာ ခြင်ထောင်သံလေးဖြင့် ညု တုတုလေး ပြောကာ လေးလေးစိုးရယ် အမြန်သာ လိုးလိုက်ပါတော့ သမီး စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီဟု စိတ်ထဲက ပြောနေလိုက်သည်။ သူဇာ့ ထမီပေါ်မှ စောက်ဖုတ်ကို လိုးသလို လုပ်ပြီး လွှတိုက်နေသော ပုဆိုးထဲက ဦးစိုးမြင့် လီးကြီးမှာလည်း အစွမ်းကုန် တောင်မတ် နေလေတော့သည်။ ကလေးမကို ကြည့်လိုက်တဲ့ အခါ မျက်လုံးလေး စင်း၍ တီးတိုးလေး ငြီးတွား နေလေ၏။ 

သူဇာ လိုချင်နေပြီ ဆိုတာ ဦးစိုးမြင့် သိလိုက်ရသည်။ ခြံတံခါးကလည်း ပိတ်ပြီး အတွင်းမှ သော့ဂလောက် ချိတ်ထား၍ အေးဆေးပင်။ အချိန် သိပ်ဆွဲမနေတော့ ဦးစိုးမြင့် သူ့ ကိုယ်ကို မတ်လိုက်ပြီး သူဇာ့ ထမီကို သူမ ဗိုက်ပေါ်သို့ လှန်တင်ကာ သူ့ ပုဆိုး ခါးပုံစပါ ဖြေချလိုက်သည်။ လေးလေးစိုး သူမ ထမီကို ဗိုက်ပေါ် လှန်တင်လိုက်တာနဲ့ ဒေါ်သူဇာလည်း သူမ ပေါင်တံ တုတ်တုတ်လေး နှစ်ဖက်ကို ကားထားပေးလိုက်လေသည်။ သူ့ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်၍ သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။

ဖလွှတ် ဖလတ် ဖြလစ် ဖတ်

"အားးးးးး ကျွတ် ကျွတ် လေးလေးစိုးရယ် အရမ်းပဲကွယ်"

ဒေါ်သူဇာ စုပ်သပ် ငြီးတွားလိုက်ရလေသည်။ အင်းကျီပေါ်မှ ကလေးမရဲ့ ရင်သားတွေကို အုပ်ကိုင်ကာ နွားပျိ ု သန်စ နွားအို ပေါင်ကျိုး ဆိုတဲ့ စကားအတိုင်းပင်။ လူငယ်တွေလို သက်လုံကောင်းကောင်း ခါးအားသန်သန်ဖြင့် ဦးစိုးမြင့် အမုန်းဆွဲ ဗုံးကြဲ နေလေတော့သည်။ သူဇာ့ စောက်ဖုတ်ထဲက မီးပွင့်ထွက်မလား မှတ်ရအောင် တဖုန်းဖုံးနဲ့ ဦးစိုးမြင့် ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေတာ။ ကလေးမ လက်နှစ်ဖက်က ကော်ဇောကို ကိုင်ထားပြီး တအားအား တအီးအီးဖြင့် ငြီးညူ  နေလေ၏။

ဇွိ ပြွတ် စွိ ပလောက် ဖတ်

"အားးးးးး အူးးးးးး အီးးးးး ဟားး အိုးးးးးး"

လေးလေးစိုး ဆောင့်လိုးချက်များမှာ သား စည်သူနဲ့ အောင်စိုးတို့ လူငယ်တွေလိုပင် အားပါသဖြင့် သူမ အလူးအလဲ ခံနေရသလို ကောင်းလည်း ကောင်းလှပေသည်။ မိမိ ဦးလေး အရွယ် လေးလေးစိုးနှင့် အလိုးခံရတာ မဆိုးလှဟု ဒေါ်သူဇာ တွေးနေမိပြီး ဏှာသံလေးဖြင့် ဆောင့်လုပ်ပေးရန် ပြောလိုက်လေသည်။

"အားး လေးလေးစိုး ဆောင့်လုပ်ပေးး ရှီးး"

ဦးစိုးမြင့် မနားတမ်း ဆောင့်လိုး နေလိုက်သည်။ ကလေးမလေး ဖင်နှင့် သူ့ လအု ရိုက်ခတ်သံ တဖတ်ဖတ်နှင့် အသားစိုင်ချင်း အားပါပါ ရိုက်ခတ်သံတို့က သောသောညံ နေလေ၏။ နောက်ထပ် အချက် လေး ငါးဆယ်ကျော်လောက် ရောက်တော့ ဒေါ်သူဇာ အားခနဲ ငြီးသံလေးနဲ့ အတူ သူမ ဖင်ကြီး ကြွတက်သွားပြီး ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူဇာနှင့် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်ပင်။ 

ဆီးခုံချင်း ပူးကပ်ကာ ဖင်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ထားပြီး ဦးစိုးမြင့် လီးရည်များက ကလေးမ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထွက်သွားခဲ့လေသည်။ ကလေးမလေး ရင်ဘတ်ပေါ် ဦးစိုးမြင့် မှောက်ချ လိုက်ပြီး သူမ ပါးပြင်လေးကို နမ်းနေလိုက်သည်။ ဒေါ်သူဇာ ရှက်တက်တက်လေးဖြင့် လေးလေးစိုးရဲ့ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးအား သူမ လက်သီးဆုပ်လေးတွေနှင့် ဖွဖွလေး ထုနှက် နေလိုက်သည်။

"လေးလေးစိုး လူဆိုးကြီး သမီးကို အတင်း အဝှါ ပြု တယ် အဟင့်"

"လေးလေးစိုးက ချစ်လို့ပါကွယ့် သမီးရဲ့"

"လေးလေးစိုး ချစ်တာကလည်း သမီး အထဲကတောင် စပ်နေတယ် ဟွန်း"

ဒေါ်သူဇာ ဆယ်ကျော်သက် အပျိုဖျန်းမလေးလို ပြောလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ဖယ်တော့ လေးလေးစိုးရယ် သူ့ ကိုယ်ကြီးနဲ့ ဖိထားတာ လေးနေပြီဟု သူဇာ ပြောတဲ့ အခါ ဦးစိုးမြင့် တဖက်ကို လှိမ့်ဆင်းလိုက်သည်။ အဝတ်ဟောင်း တခုကို ထယူ၍ ကော်ဇောပေါ်တွင် ပေနေသော သူမတို့ နှစ်ယောက်ပေါင်း စောက်ရည်နှင့် သုတ်ရည်တို့ကို ဒေါ်သူဇာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်သည်။ သူ့ သမီး ပြန်လာခါနီးပြီ ဖြစ်၍ ဦးစိုးမြင့် သူဇာကို နှုတ်ဆက်၍ သူမတို့ အိမ်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ မထင်မှတ်ပဲ သမီးရဲ့ ယောင်းမ သူဇာ့ကို လိုးဆော်လိုက်ရသဖြင့် ဦးစိုးမြင့် ကျေနပ် နေမိလေသည်။

ဆက်လက်ကြိုးစားပါဦးမည်။

ပြီးပါပြီ။