လှေကြီးပေါ်မှာ လှေငယ်တင် (စ/ဆုံး)

 လှေကြီးပေါ်မှာ လှေငယ်တင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ ပွမ်….ပွမ်….”

“ လာပြီ….လာပြီ..”

“ ကျွီ……….”

အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံကြားရပြီး မမြလေး၏ အသံနှင့်အတူ လမ်းလျှောက်သွားသံ၊ အိမ်တံခါးဖွင့်သံတို့ကိုတစ်ဆက်တည်း ကြားလိုက်ရသဖြင့် အိပ်မောကျနေသော ကိုလင်းတစ်ယောက် အိပ်ရာမှ လန့်နိုးသွားရသည်။

ဘာတွေ လုပ်နေကြသလဲ သိချင်သဖြင့် အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာဟ၍ ကြည့်လိုက်ရာ အထုပ်အပိုးများနှင့် အိမ်ရှေ့ထွက်သွားသော ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရသောကြောင့် တံခါးကို အသာပြန်စေ့ထားလိုက်သည်။

ညက ကိုလင်းတစ်ယောက် အတော်ညဉ့်နက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်သဖြင့် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ယခုကဲ့သို့ ခရီးသွားမည်ဆိုတာ မသိလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုလင်းရင်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းသလိုလိုဖြစ်သွားရပြီး ဟာတာတာ၊ ဆာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားကို ကြည့်ပြီး မနာလိုဝန်တိုစိတ်များကလည်း ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် သူ၏စိတ်ထဲမှ ဤသို့ဤပုံဖြစ်နေသည်များကိုကား ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအနေဖြင့် သိချင်မှ သိပေလိမ့်မည်။ ယခုကဲ့သို့ ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယား အတူသွားအတူလာ၊အတူစား အတူအိပ်ကြသည်ကို ကြည့်မိတွေးမိတိုင်း ကိုလင်းရင်ထဲမှာ သဝန်တိုစိတ်၊ ဝမ်းနည်းစိတ်၊ ယူကျုံးမရစိတ်၊နှမျောတသ စိတ်များ အမြဲတမ်းဖြစ်မိရသည်။

ဘယ်သူ့ကို တိုင်တည်ပြီး၊ ဘယ်သူ့ကို ပြောလို့ ဘယ်သူ့ကို အပြစ်ပုံချရမည် ဆိုတာတော့ ကိုလင် မဝေခွဲနိုင်ဖြစ်ရသည်။ ကိုလင်းစဉ်းစားနေသည့် အချိန်တွင် အိမ်ရှေ့မှ ကားထွက်သွားသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ ကိုလင်းမှာ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်လျက် ပြန်လှဲနေလိုက်ပြီး နဖူးပေါ် လက်တင်လျက် စဉ်းစားခန်း ဝင်နေလိုက်သည်။

ကိုလင်းနှင့် ကိုစိုးမြင့်တို့က ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူတတွဲတွဲ နေခဲ့ကြသည့် ငယ်သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်သည်။

ဆယ်တန်းအောင်ပြီး အလုပ်များ ဝင်ကြချိန်တွင်မတော့ ကိုစိုးမြင့်က စိုက်ပျိုးရေးရုံးမှာ အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်။ ကိုလင်းက တရားရုံးမှာ အလုပ်ဝင်ပြီး စာရေးအလုပ်ကို လုပ်ခဲ့သည်။ ကိုလင်းက အိမ်ထောင်မရှိသော လူပျို ဖြစ်ခဲ့သည်။

ကိုစိုးမြင့်ကတော့ လွန်ခဲ့သော တစ်လခန့်ကမှ အိမ်ထောင်ကျသည်။ ဘဏ်ရုံးတွင် အလုပ်လုပ်နေသော မမြလေးနှင့် ဖြစ်သည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ အိမ်ထောင်ကျချိန်တွင် နေထိုင်စရာအိမ်က အဆင်သင့်မရှိသေးသည့် အတွက် ကိုလင်းအိမ်တွင် လာရောက်နေထိုင်သည်။ ကိုလင်းကလည်း သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးဖြစ်၍ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် လိုအပ်သော အကူအညီများ ပေးသည့်အနေဖြင့် အိမ်ပေါ်ခေါ်တင် ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားလည်း ကိုလင်းအိမ်မှာ သဘောကျ နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ ကိုလင်းအိမ်မှာ မိဘများက အမွေပေးထားခဲ့သော အိမ်ဖြစ်ပြီး ၂၅ ပေ x ၆၀ ပေ ရှိ ခြံဝင်းကလေးထဲတွင် ပေ ၂၀ x ၄၀ ၊ ၃ ပင် နှစ်ခန်း တစ်ထပ်ပျဉ်ထောင် အိမ်ကလေးကို ဆောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ထပ် ပျဉ်ထောင် အိမ်ကလေးကို အစပထမက ကိုလင်းတစ်ယောက်တည်း နေထိုင်သဖြင့် ဖြစ်သလိုပင် နေခဲ့သော်လည်း ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယား အိမ်မှာ လာနေမည်ဆိုတော့ အိမ်ကို ပြန်လည် ပြင်ဆင်မွမ်းမံခဲ့ရသည်။

အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် ဘုရားခန်းကို တစ်ဆက်တည်း ထားပြီး၊ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းကို သုံးထပ်သား နံရံဖြင့် ခန်းစီးကာရံ ဖွဲ့ထားလိုက်သည်။ နောက်ဖက်တွင် မီးဖိုခန်းကလေး ထားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းမှ ဘုရားခန်းနှင့် ကပ်လျက် အခန်းကို ကိုလင်းကယူပြီး အတွင်းခန်းကို ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် ပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်၍လည်း အားနာနာဖြင့် အိပ်ခန်းဖွဲ့ပေးထားရသော်လည်း အိမ်ကလေးက ကျဉ်းနေသဖြင့် စိတ်တိုင်းမကျ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ဘာကြောင့်လည်း ဆိုတော့ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားအတွက် အမြန်ဆုံး အခန်းဖြစ်အောင် ဖွဲ့ပေးရသဖြင့် ကိုလင်းနှင့် ကိုစိုးမြင့်တို့ အခန်းမှာ သုံးထပ်သား ပါးပါးလေးကိုသာခံပြီး ကာထားရသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်တို့ အိပ်ခန်းမှ လှုပ်ရှားသံများကို ကြားကြားနေရသည်ဖြစ်၍ မိမိကိုယ်ကို မိမိ စိတ်တိုင်းမကျ ဖြစ်ရခြင်း ဖြစ်လေသည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ စိတ်တိုင်းမကျသော စိတ်များကို လွှတ်ပေးလိုက်သည့်အနေဖြင့် သုံးထပ်သားနံရံကို အပေါက်လေးများဖောက်လိုက်တော့သည်။

ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား မသိအောင်လည်း ကြံဖန်ရသေးသည်။ ဒီလိုနှင့် ကိုလင်းတစ်ယောက် စိတ်တိုင်းကျသွားရတော့သည်။ ကိုလင်းမှာ ယခင်က ထမင်းကို ဆိုင်မှာပဲ စားခဲ့သော်လည်း ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား ရောက်လာပြီး နောက်တွင်တော့ မမြလေး လက်ရာကို စားခဲ့သည်။ မမြလေးမှာ အိမ်မှုကိစ္စ နိုင်နင်းသလို အချက်အပြုတ်လည်း ကျွမ်းကျင်သည်။ ရုံးသမားများမို့ မနက်ဖက် ထမင်းချက်ကာ ထမင်းချိုင့်ကိုယ်စီ ထည့်ပေးသည်။ ညနေဆိုရင်တော့ သုံးယောက်ပေါင်း အတူတူ ထမင်းစားကြသည်။

ညဖက်ဆိုလျှင် ကိုလင်း အခန်းထဲဝင်ပြီး ရုံးအလုပ်တွေ လုပ်လေ့ရှိသည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် အခန်းနံရံများကို အပေါက်များ ဖောက်ပြီးပြီဆိုကတည်းက အိပ်ခန်းထဲ စောစောဝင်လေတော့သည်။ ကိုလင်း အိပ်ခန်းထဲ စောစောဝင်မှသာလျှင် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လင်မယားမှာ စောစောအလုပ်ဖြစ်ကြမည် မဟုတ်လား။ အပေါက်မဖောက်ခင်အချိန်တုန်းကတော့ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား၏ လိင်ဆက်ဆံကြပုံများကို အသံဖြင့်သာ ကြားရသည်ဖြစ်၍ ကိုလင်းမှာ အားမရနိုင်ပဲ ဒုက္ခတွေ့နေရသည်။

အပေါက်များ ဖောက်ပြီးချိန်တွင်မတော့ တစ်မျိုးဒုက္ခ ရောက်ရပြန်သည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ လိုးကြဆော်ကြသည်ကို တွေ့မြင်နေရသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးများ၊ မမြလေး၏ နို့အုံကြီးများ၊ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်ကြီး၊ တင်ပါးဆုံ ပြောင်ဝင်းအိအိကြီးများကို တွေ့မြင်ရပြီး မမြလေးကို လိုးချင်စိတ်တွေထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာနေရသည်။ မမြလေးကိုမှန်းပြီး မိမိဖာသာမိမိ ဂွင်းတိုက်ပြီး အကြောဖြေရတာ ညတိုင်းလိုလိုပင် ဖြစ်လာသည်။ မဖြစ်လို့ကလည်း ရမှမရတာလေ။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ ညားခါစဖြစ်သဖြင့် ညတိုင်းလိုလိုပင် လိုးကြဆော်ကြတာကို မြင်တွေ့နေရ၍ ဖြစ်တော့သည်။

ညတုန်းကလည်း ကြည့်လေ။ ကိုလင်းတစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုရှိ၍ ည ကိုးနာရီကျော်ကျော်မှ အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗွီကြည့်နေကြသည်။ ကိုလင်းမှာ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ကိုစိုးမြင့်နှင့် ခဏစကားထိုင်ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ မီးပိတ်ပြီး ခုတင်ပေါ် လှဲလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားမှာ တီဗွီပိတ်၍ အိပ်ရာဝင်လာကြသည်။ ထုံးစံအတိုင်းပင် လိုးကြဆော်ကြတော့မည်ဆိုတာ သိပြီးဖြစ်သဖြင့် ကိုလင်းက အပေါက်ဖွင့်ပြီး ချောင်းကြည့်နေသည်။

“ မြလေးရေ….. ကိုယ်တို့ လိုးကြရအောင်…”

“ ဟင်း…..တော်တော်ထနေတယ်….”

“ ဟုတ်ဖူးလေ….မြလေးကလဲ…. ကိုစိုးက လိုးချင်လွန်းလို့ ပြောတာပါ.. မြလေးက မခံချင်ဘူးလား…”

“ ဘွာတေး….ဘွာတေး….. မြလေးက ကိုစိုးကိုချစ်လို့ စတာပါ…ဟိုဖက်ခန်းက ကိုလင်းတောင် အိပ်သေးရဲ့လား လို့………”

“ ခပ်စောစောကပဲ ဝင်သွားတာ…အိပ်ရောပေါ့ မြလေးရာ…လာပါ…လိုးကြရအောင်…”

ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့မှာ အိပ်ခန်းထဲ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဝင်လာပြီး ပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုစိုးမြင့် ပြောသမျှကို မမြလေးက ပြန်ပြောရင်း တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေသော အပေါက်ဆီကို လှမ်းလှမ်းကြည့်သည်ကို အပေါက်မှ ချောင်းကြည့်နေသော ကိုလင်း သတိထားမိလာသည်။ ကိုလင်းမှာ ချောင်းကြည့်နေရတာကို စိတ်ထဲမလုံသလို ခံစားလာရသဖြင့် ဆက်မကြည့်တော့ပဲ အိပ်ရာထဲ ပြန်လှဲအိပ်လိုက်သည်။

ကိုလင်းရင်ထဲတွင်လည်း တစ်ဖက်ခန်းကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ အပေါက်ကို မမြလေးက ရှာဖွေတွေ့သွားတာဖြစ်ပြီး သူတို့လိုးနေတုန်း ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေသည်ကို မမြလေး ရိပ်မိသွားမည်ကို စိုးရိမ်မိသည်။ ကိုစိုးမြင့်ကတော့ ဘာမှသိမည် မဟုတ်သော်လည်း မမြလေး၏ မျက်လုံးထဲတွင် သူကြည့်နေသော အပေါက်ဆီသို့ ကြည့်ရင်းသူကြည့်နေမှန်းသိသော အရိပ်အယောင်များ ပါဝင်နေကြောင်း ကိုလင်းခံစားမိသည်။

“ အ…အဟင်း….ဟင်း….ကိုစိုးရယ်…. ယားတယ်…ကွယ်….ဟင့်….ဟင်း…”

တစ်ဖက်ခန်းမှ မမြလေး၏ ညည်းညူသံကို ကြားရသဖြင့် ကိုလင်း မနေနိုင်တော့ပဲ ထပြီး ချောင်းကြည့်မိပြန်သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် မမြလေးကို ကန့်လန့်ဖြတ်အိပ်လျက်တွေ့ရပြီး မမြလေး၏ ဖင်ကြီးတွေက ကုတင်စောင်းတွင် တင်နေသည်။ ကိုစိုးမြင့်ရော မမြလေးပါ အဝတ်အစားဟူ၍ လုံးဝမရှိဘဲ ကိုယ်လုံးတီးများဖြင့် ဖြစ်နေသည်ကို အခန်းအလယ်တွင် ထွန်းထားသော နှစ်ပေမီးချောင်း အလင်းရောင်ဖြင့် ကိုလင်းတွေ့လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းအနေဖြင့် တစ်ခုအဆင်ပြေတာက ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား လိုးကြဆော်ကြလျှင် နှစ်ပေမီးချောင်းကိုအမြဲတမ်း ထွန်းထားသည်ဖြစ်သဖြင့် ကိုစိုးမြင့်တို့၏ လိုးပွဲကို ကောင်းကောင်း မြင်နေရစမြဲ ဖြစ်လေသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ အုပ်မိုးလျက် မမြလေး၏ နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ပေးနေသလို မမြလေး၏ပြည့်တင်းဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်ကလေးကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရာမှ လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးမွှေကလိပေးနေလေသည်။

မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်ကြည်များ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျနေသဖြင့် ကိုစိုးမြင့်က လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးမွှေချိန်တွင် တစွပ်စွပ် အသံများ မြည်နေသည်ကို အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေးကို နှိုးဆွပေးပြီး သောအခါတွင် ကုတင်စောင်း၌ တွဲလောင်းလေးဖြစ်နေသော မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲ၍ဖြဲကာ သူ၏ (၇) လက်မကျော်လောက် ထွားကြိုင်းသန်မာလှသော လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်၍ မမြလေး၏ ပြဲအာလာသော စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် ဆွဲကိုင်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ စွပ်….ဒုတ်……”

“ အား…အား….အင်း……..အင့်…. ကိုစိုးရယ်…..အာ…..အ..ဟင့်…”

အရည်ကြည်များဖြင့် စိုစွတ်လိမ်းကျံနေသော မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ကိုစိုးမြင့်၏ လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး အရင်းထိ တဆုံးဝင်ရောက်သွားပါသည်။ မမြ လေးမှာ တစ်ချက်မျှ တွန့်သွားပြီး အားခနဲ အသံထွက်၍ ညည်းညူလိုက်သော်လည်း မမြလေး၏ အသံက အားရကျေနပ်မှုတွေ အပြည့်ပါဝင်နေသည်။ ကိုစိုးမြင့်က မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်လျှက် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်ကာ ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ဆက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ပြန်ထုတ်၊ ထိုးသွင်း လုပ်ကာ ဆောင့်လိုးနေသည်မှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် မြန်ဆန်သွက်လက် လာတော့သည်။

“ စွပ်…..ပြွတ်…..ပလွတ်….စွပ်………ပြွတ်…….”

ကိုစိုးမြင့်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားသောအခါ စွပ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ မြည်သွားပြီးကိုစိုးမြင့်၏ တွဲကျနေသော လီးပြွတ်ဥကြီးကလည်း မမြလေး၏ စအိုဝကို ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ သွားရိုက်မိပြီး အသံတို့မှာ စည်းချက်ကျကျပင် ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။

မမြလေးမှာ ကိုစိုးမြင့်၏ လိုးဆောင့်ချက်နှင့်အတူ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာရဟန်ဖြင့် အောက်မှနေ၍ ဖင်ကြီးများကို ကော့မြှောက်ပင့်တင် ပေးနေတော့သည်။ ကိုစိုးမြင့်သည် မမြလေး၏ လုံးကျစ်ပြည့်ဖြိုးနေသော နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး ဖိဆောင့်နေသည်။ ကိုလင်းကြည့်နေသော အပေါက်မှာ ကိုစိုးမြင့်တို့ လိုးနေသော နေရာကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်ရသည်ဖြစ်ရာ ကိုစိုးမြင့်၏ လီးကြီး ဆောင့်လိုးလိုက်သည့်အခါ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်လေး ခွက်ဝင်သွားသည်ကိုတောင် တွေ့မြင်နေရသည်။

“ ဆောင့်…ဆောင့်….ကောင်းလာပြီး…ကိုစိုးရဲ့…အား…….အင့်..ကောင်းတယ်..”

“ စွပ်…ဖွတ်…….ပြွတ်….ဖတ်……စွပ်……..”

“ ကိုစိုးလည်း…..ကောင်းလာပြီ……အား….သိပ်ကောင်းတာပဲ…..တအားဆောင့် တော့မယ်…နော်…”

“ စွပ်….ပြွတ်……ဖွတ်…..ဖတ်……”

“ ဆောင့်ပါ….အား…….အီး…ဆောင့်ပါ……အားမနာနဲ့…ဆောင့် သာဆောင့်….အ…အိ…မညှာနဲ့…ဆောင့် ”

“ စွပ်…..ပြွတ်…..ဖတ်…….ဖွတ်…….ဖတ်…စွပ်……..”

မမြလေးက အတတ်နိုင်ဆုံး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့တင်ပေးရင်း အသံထွက်ညည်းညူလာသလို ကိုစိုမြင့်ကလည်း ခြေဖျားထောက်ကာ အားစိုက်ဆောင့်လိုးပေးသည်။ မကြာခင်မှာပင် မမြလေး၏ ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံး တောင့်တင်း၍ မေးဖျားလေးများ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ မော့၍ မော့၍ တက်သွားချိန်မှာ ကိုစိုးမြင့်ကလည်း ပါးစပ်ကြီးဟလျက် လီးတန်ကြီးအား မမြလေး စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ အရင်းထိ ထိုးသွင်းကပ်လိုက်ရင်း ငြိမ်ကျသွားရတော့သည်။

ကိုလင်းမှာလည်း ချောင်းကြည့်နေရင်း ထောင်၍ မာတင်းလာသော သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအတွင်းမှ ထုတ်လျက် ဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်ရာ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားလေတော့သည်။ ဤသည်မှာ ကိုလင်းအနေဖြင့် အိပ်ရာပေါ်တွင်လှဲနေရင်း ညက ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယား လိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ရပုံကို ပြန်စဉ်းစားနေမိခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

ကိုစိုးမြင့်နှင့် မမြလေးတို့ နှစ်ဦးစလုံး ကားဖြင့် ထွက်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်စဉ်းစားနေမိရာတွင် ပုဆိုးထဲမှ လီးတန်ကြီးက ထောင်ထလာရပြန်လေသည်။ ကိုလင်းမှာ ပုဆိုးကို လျောချလိုက်ပြီး တောင်ထနေသော လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်လိုက်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။

“ ကျွီး……အိ………အီ………”

အခန်းတံခါးဖွင့်သံကို ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်ရသဖြင့် ကိုလင်းမှာ အိပ်ရာပေါ်မှနေ၍ အခန်းတံခါးဝဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ၏ အခန်းတံခါးမှာ ပွင့်ဟသွားပြီး အထဲသို့ လူတစ်ယောက် ဝင်လာပြီး၊ မနက်ခင်း အရုဏ် တက်ချိန်မို့ အခန်းထဲ ဝင်လာသူကို သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရချေ။ သို့သော် အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပြီး ကိုလင်း ကုတင် ဘက်ဆီသို့ လျှောက်လာသော ဟန်ပန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပုံစံ ဖြစ်ပြီး၊ ကုတင်နား နီးလာချိန်တွင်တော့ အခန်းထဲဝင်လာသူမှာ မမြလေး ဖြစ်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းမှာ ကိုစိုးမြင့်တို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ခရီးထွက်သွားပြီး အိမ်တွင် ဘယ်သူမှ မရှိချိန်တွင် အခန်းထဲသို့ မိန်းမတစ်ယောက် ဝင်လာသောကြောင့် အိပ်မက် မက်နေတာများလားဟူ၍ တွေးတော စဉ်းစားမိသော်လည်း ကုတင်နားသို့ ရောက်လာချိန်တွင် မမြလေး ဖြစ်နေသဖြင့် အံ့သြမှုများပင် ဖြစ်ရသည်။ ဒါဆိုရင်… ခရီးသွားသည်မှာ ကိုစိုးမြင့်တစ်ယောက်တည်းဖြစ်ပြီး မမြလေး မလိုက်သွားပဲ ကျန်ခဲ့ကြောင်း ကိုလင်း သေချာသိလိုက်ရတော့သည်။

မမြလေးမှန်း သိလိုက်သည်နှင့် ညဦးပိုင်းက ကိုစိုးမြင့်နှင့် အပြတ်လိုးကြဆော်ကြစဉ်က မမြလေး၏ စောက်ဖုတ် ပြဲပြဲကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်မိပြီး ကိုလင်း၏ ဒုတ်ကြီးက ပိုပြီး မာတင်းကာ ထောင်ထလာတော့သည်။

လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုတ်ထားလျက် တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေသဖြင့် ကိုလင်းမှာလက်ကို ပြန်မခွာတော့ပဲ ဒီအတိုင်းထားကာ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းလျက် မမြလေး ဘာများလုပ်မလဲဟု စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။

မမြလေးမှာ ကိုလင်း အိပ်ပျော်နေတာ ဟုတ်မဟုတ် ကုတင်ဘေးနားကပ်လျက် လေ့လာပြီးသောအခါ ကိုလင်း တစ်ယောက် အိပ်ပျော်နေကြောင်း သေချာသွားမှ ကုတင်ပေါ်သို့ ခြင်ထောင်မကာ တင်ပလွှဲ ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုလင်းပုဆိုးမှာ လျှောကျ ကျွတ်၍နေပြီး လီးတံမာမာကြီးက တောင်ထနေကာ ကိုလင်း၏ လက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ထားသည်ကို မမြလေးက မက်မောစွာ စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ကို မျက်လုံးမှေးထားရင်း ကိုလင်းတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။

ကိုလင်းမှာ အိပ်မောကျနေသယောင် ဆောင်လျက် အသက်ကို မှန်မှန်ရှူနေရင်း မမြလေး ဘာဆက်လုပ်မည်ကို အသာစောင့်ကြည့်နေသည်။ မနက်ခင်း အလင်းရောင်ခြည်က အခန်းထဲ ဝင်နေပြီဖြစ်ရာ အခန်းထဲတွင် လင်းလင်းချင်းချင်းကြီး မဟုတ်ပေမယ့် သဲကွဲစွာတော့ မြင်နေရသည်။ မမြလေးက ကိုလင်း၏ ထောင်မတ်ထနေသော လီးတန်ကြီးကို ခဏမျှကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေရင်း ခြင်ထောင်ထဲသို့ လူတစ်ကိုယ်လုံး ဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ဆုပ်ထားသော ကိုလင်း၏ လက်များကို မမြလေးက သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် အသာအယာလေး ဖြည်လိုက်ပြီး ကိုလင်းလက်ကို ဘေးဘက်သို့ ညင်သာစွာ ချထားလိုက်သည်။

“ အိုး……နည်းတာကြီး ကို မဟုတ်ဖူး…..အားရစရာကြီးပါလား….နော်……”

မမြလေးက ကိုလင်းလက်ကို ဖယ်လိုက်စဉ်တွင် မာတင်းလျက် ထောင်မတ်နေသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို သေချာမြင်လိုက်ရသဖြင့် ပါးစပ်မှ တီးတိုးလေး အသံထွက်ညည်းလိုက်ရင်း သူမ၏ လက်ကလေး တစ်ဖက်ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို အလယ်လောက်မှ ဖမ်းဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထိုအခါ မမြလေး၏ လက်ဖဝါးနုနု အထိအတွေ့ကြောင့် ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးမှာ ပို၍မာတင်းပြီး ထောင်ထလာသည်။ မမြလေးမှာ သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်လိုက်သည်တွင် စောစောကထက် တင်းမာတောင်ထလာသော လီးတန်ချောင်းကြီးကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် စုန်ကာဆန်ကာ ဖွဖွလေး လျှောတိုက်ပွတ်ပေးနေသည်။

ထို့ပြင် အားမလိုအားမရဖြစ်လာဟန်ဖြင့်လည်း လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်မိသည်။ ထိုသို့ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ကာမှ ကိုလင်း၏လီးကြီးက ပိုပြီးကြီးလာကာ မာတောင်လာသည်။ မမြလေးမှာ စိတ်ထဲ မချင့်မရဲဖြစ်၍ လာသဖြင့် လီးချောင်းကြီးပေါ်ရှိ အရေပြားကို အောက်ဖက်သို့ အသာလေးဆွဲချကာ လီးထိပ်ဖူးကြီးကို ဖြဲကြည့်လိုက်ရာ နီရဲလျက် တင်းကားနေသော လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီးက မက်မောဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

မမြလေး၏မျက်လုံးများက အရောင်တွေတဖြတ်ဖြတ် လက်၍လာပြီး ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီး အရေပြားကို ဆွဲချထားသော သူမ၏လက်ကလေးဆီမှ လက်မထိပ်လေးဖြင့် ဒစ်ထိပ်ဖူးကားကားကြီးကို ထိတယ်ဆိုရုံလေးထိ၍ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးမှာ မမြလေး၏လက်ထဲတွင် တင်းခနဲတင်းခနဲ ဖြစ်ကာ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ထောင်ထရုန်းကန်နေသည်။ မမြလေးက ကိုလင်းမျက်နှာကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်ရာ မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ကာ အသက်ကိုမှန်မှန်ရှူနေသော ကိုလင်း၏မျက်နှာကို ချစ်စဖွယ် မြင်နေရသည်။

မမြလေးက ကိုလင်းကိုကြည့်ပြီးသည်နှင့် တောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ၏မျက်နှာကို လီးကြီးပေါ်သို့ ငုံ့၍ချလိုက်သည်။ မမြလေး၏ ပခုံးသာသာလောက်ရှိသော ဆံပင်တစ်ချို့တစ်ဝက်မှာ ကိုလင်း၏ ပေါင်ခြံနှင့် ဆီးခုံပေါ်ကို ထွေးခနဲဝဲ၍ကျသွားရာ ကိုလင်းမှာ ယားကျိကျိဖြင့် တစ်မျိုးအရသာ တွေ့သွားရသည်။

မမြလေးက ပြည့်တင်းသော သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးအစုံဖြင့် ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးထိပ်ဖူးကို ဖိကပ်ကာလျှာဖျား လေးဖြင့် ကလိလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ ယောင်ပြီး အသံထွက်မအော်မိအောင် စိတ်ကိုမနည်း ချုပ်တည်းထားလိုက်ရသည်။ မမြလေးတစ်ယောက် သူအိပ်ပျော်နေသည် အထင်ဖြင့် လုပ်ချင်ရာလုပ်ပလေ့စေဟူ၍ လွှတ်ထားပေးခြင်း ဖြစ်သည်။

သူ့အနေဖြင့် နိုးသွားမည်ဆိုလျှင် မမြလေးမှာ ရှက်ရမ်းရမ်းသွားမှာကို စိုးရိမ်မိသဖြင့် စိတ်ထဲမှာဖြစ်ပေါ်ခံစားနေရသမျှကို ချုပ်တည်းလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ မမြလေးက သူမ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အသာဟ၍ လီးတန်ကြီး ဒစ်သာသာလောက်အထိ ဝင်အောင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး မာတင်းနေသော ဒစ်ကြီး၏ အောက်ဖက်နားကို ဘယ်ညာပတ်၍ လျှာဖျားလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ တောင့်ခံနေသည့်ကြားထဲမှ တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားရသေးသည်။ မမြလေးက ကိုလင်း၏မျက်နှာဆီကို မျက်လုံးလေးအသာလှန်ပြီး ကြည့်လိုက်သော်လည်းကိုလင်းတစ်ယောက် အခုချိန်ထိ ထပ်မံလှုပ်ရှားခြင်း မရှိသေးသဖြင့် လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် သွင်းလိုက်၊ ပြန်ထုတ်လိုက်ဖြင့် စိတ်ထက်သန်စွာ စုပ်ပေးနေသည်။

ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း မမြလေး၏ ပါးစပ်ထဲမှ တံတွေးများဖြင့် စိုရွှဲပြောင်လက်နေတော့သည်။မမြလေးမှာ ခြင်ထောင်ကိုမလျှက် ကုတင်ပေါ်မှ ပြန်ဆင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမ၏ကိုယ်အထက်ပိုင်းမှ အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာတို့ကို ချွတ်လိုက်ပြီး ထမီကိုပါ ဆက်၍ ဆွဲချွတ်လျက် ပုံလိုက်သည်။ ကိုလင်းမှာ မမြလေး ဘာလုပ်နေတာလဲဟု မျက်လုံးလေး အသာမှေး၍ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ကုတင်ဘေးတွင် အဝတ်အစားလုံးဝမရှိဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်နေသော မမြလေး၏ အမို့၊အဝှမ်း၊ အကောက်၊ အတောင့် တို့ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲမှ ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလို့လာရလေသည်။

မမြလေးက ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်လျက် ကိုလင်း၏ လျှောကျနေသော ပုဆိုးကို အသာအယာဖြင့်ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ကိုလင်၏အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားရတော့သည်။ မမြလေးသည် တံတွေးများဖြင့် စိုရွှဲလျက် မာတင်းထောင်မတ်ကာ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို ကြည့်၍ တံတွေးတစ်ချက် မြိုလိုက်ပြီး ခြင်ထောင်မကာ ကုတင်ပေါ်တက်လျက် တစ်ဆက်ထဲပင် ကိုလင်းကို မျက်နှာမူ၍ ကိုလင်းအပေါ်သို့ ကျော်ခွတက်လိုက်သည်။ ကိုလင်း၏ သံချောင်းတမျှ မာတင်းတောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကုန်းကုန်းကွကွကြီးဖြင့် သူမ၏စောက်ဖုတ်အဝကို လီးထိပ်ဖူးအား တေ့လျက် တဖြေးဖြေး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ကိုလင်း၏လီးကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ သွင်းယူလိုက်တော့သည်။

“ အား….အင့်….အီး…အား…အ….အီး….အား…အင့် အင့်..”

“ ပြွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်….”

မမြလေးက အပေါ်မှဆောင့်ရတာ အားရကျေနပ်နေသည့်ပုံဖြင့် ညည်းညူလိုက်ရင်း ဖင်ကြီးကိုကြွကာ ကြွကာဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်၍ လိုးလေတော့သည်။ ကိုလင်းမှာ သူ့စိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဖြတ်ခနဲဖွင့်လိုက်ရာ မမြလေး၏နို့အုံကြီးတွေက မျက်နှာရှေ့တွင် ဝဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူ့လက်များဖြင့် နို့အုံကြီးကို လှမ်းဆွဲကိုင်ဆုပ်လိုက်ပြီး မမြလေး၏ဖင်ကြီးကို အောက်သို့ ဆောင့်အချနှင့်အညီ သူ၏ဖင်ကို ကော့ပင့်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟင်…..ကိုလင်း…နိုး နေပြီလား….”

“ အင်း…ဆက်ဆောင့်…ဆောင့်….ကိုလင်း ကောင်းနေပြီ….”

“ ဖွတ်…စွပ်…ပြွတ်……….ပလွတ်…ပြွတ်…….”

မမြလေးမှာ အပေါ်မှနေ၍ ဖင်ကိုကြွကာ ဆောင့်လိုး၍ကောင်းနေတုန်း ကိုလင်းနိုးလာပြီး နို့အုံများကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သဖြင့် လန့်သွားရပြီး အဆောင့်ရပ်မည်ပြုလိုက်ရာ ကိုလင်းက နို့တွေကို ကိုင်ထားသော လက်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး မမြလေး၏ တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားလိုက်သည်။ မမြလေးမှာ ခဏမျှငြိမ်နေလိုက်ပြီး ကိုလင်းက တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားသဖြင့် ချွတ်၍မရဖြစ်နေသဖြင့် ကိုလင်းပြောသည့်အတိုင်းပင် ဖင်ကို ကြွကာကြွကာဖြင့် ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့သည်။

“ ပြွတ်….ဖွတ်…စွပ်…..ပလွတ်…ပြွတ်……………”

“ ကောင်းလိုက်တာ..မမြလေးရာ…အား…အ…..ကောင်းတယ်…ဆောင့်..ဆောင့်…..”

“ ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်……ပလွတ်……..”

မမြလေးမှာ ကိုလင်းကို စကားပြောခွင့် မပေးဘဲ ကိုလင်း၏နှုတ်ခမ်းအစုံကို တပ်မက်စွာဖြင့် အတင်းငုံ၍ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူမဖင်ကြီးကိုလည်း ကြွကာ ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးပြန်ဝင်အောင် ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေမြဲ သွင်းလျက်ရှိသည်။ ကိုလင်းအနေဖြင့် ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်လျက် ရှိနေရသလို မမြလေးမှာလည်း ကိုလင်းနိုးမှာကို မပူရတော့သဖြင့် ပြင်းထန်တက်ကြွလာသော ကာမစိတ်များကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ပြီး အတင်းပင် ဆောင့်ဆောင့်ချ လိုးပေးနေတော့သည်။

“ အိ…အ…….ပြွတ်…ဖွတ်…..ကောင်းတယ်…ကွာ….ဆောင့်…ဆောင့်..ပါ….အ….အီး….”

သိပ်မကြာခင်မှာပင် မမြလေးမှာ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်နေရသဖြင့် အားရကျေနပ်မှုများ ဖြစ်လာကာ (၃) (၄) ချက်ခန့် ဆောင့်ပြီး ကိုလင်း၏လီးကြီးကို အရင်းထိဝင်အောင် ဖိကပ်လျက် ကိုလင်း၏ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချ ဖိကပ်လျက် ကျသွားရာမှ သုတ်ရည်များကို အားရပါးရ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ကိုလင်းလည်း ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်နေတုန်း မမြလေး အဆောင့်ရပ်သွားပြီး လဲကျလာသဖြင့် မမြလေး၏ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်လျက် အောက်မှနေ၍ လေးငါးချက် ပစ်ဆောင့်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး ဆိမ့်ကျင်သွားပြီး သုတ်ရည်များကို မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းထဲ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်လိုက်သည်။

ကိုလင်းက သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျလာသော မမြလေး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်လေသည်။

မမြလေးမှာ စောစောက ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွလွန်း၍ ကိုလင်းအပေါ်မှ တက်ခွဆောင့်လိုးခဲ့သော်လည်း ယခုအခါပြီးသွားပြီဖြစ်သဖြင့် ကာမဆန္ဒတွေလည်း ပြေပျောက်သွားချိန်တွင်မတော့ ကိုလင်းအပေါ် ရှက်စိတ်များ ပေါ်လာပြီး မျက်နှာလေး နီမြန်းလျက် ရှိနေလေသည်။

“ မြလေး…”

“ ဟင်…ရှင်…ကိုလင်း……..”

“ ကောင်းတယ်မို့လား…ဟင်….”

“ အို…….ကိုလင်းကလဲ…မြလေး ရှက်ပါတယ်…မမေးပါနဲ့….”

“ အော်…မြလေးရယ်… မရှက်ပါ့နဲ့တော.. အခုဆို ကိုလင်းနဲ့ မြလေးတို့ အားရပါးရ လိုးပြီးနေကြမှပဲဟာ…ရှက်ဖို့လိုသေးလို့လား…”

“ ကိုလင်းကလဲ..မြလေးရှက်တာပေါ့လို့… ကိုလင်းကို မြလေးက အရင်စပြီးတော့ လိုးခဲ့တာလေ…မြလေးရှက်လိုက်တာ…”

“ မြလေးရယ်… ကိုလင်းလဲလေ.. မြလေးနဲ့ အခုကြုံလို့ပါ… မြလေး တို့အိမ်စရောက်ကထဲက မြလေးရဲ့တင်ပါးဆုံကြီးနဲ့ နို့ကြီးတွေကို မြင်ပြီး လိုးချင်နေခဲ့တာပါ…”

“ မြလေး..သိသားပဲ…ကိုလင်းဖြစ်နေတာတွေကို… ဒါပေမယ့်..မြလေး အခုလို စပြီးလိုးတာမို့ မြလေးကိုအထင်မသေးရဘူး..နော်….”

“ အထင်မသေးပါဘူး.. မြလေးရဲ့.. မြလေးကို အထင်မသေးတဲ့အပြင် မြလေးကို အရမ်းချစ်သွားရပါသေးတယ်.. တကယ်..ပါ.. မြလေးကို သိပ်ချစ်တာပဲ…ကွယ်..”

“ တကယ်နော်..ကိုလင်း… ပြီးတော့ ဟို…ဟိုလေ…မြလေးတို့ ဒီအိမ်ကိုစရောက်တုန်းကတည်းက ကိုလင်းမြလေးကို ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေထဲမှာ မြလေးကို လုပ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေမှန်း မြလေး သိတယ်.. နောက်ပြီး…မြလေးတို့ ည ည လိုးကြတဲ့ အခါလည်း ကိုလင်းချောင်းကြည့်နေမှန်းလဲ မြလေး သိတယ်… သိလား…”

“ ဟင်…ကိုလင်းချောင်းကြည့်တာ မြလေး သိတယ်.. ဟုတ်လား…”

“ အင်း…သိတာပေါ့… ကိုလင်းရဲ့.. ကိုလင်း မြလေးတို့ကို ချောင်းဖို့ အပေါက် ဘယ်နှပေါက် ဖောက်ထားတယ်..ဆိုတာ ပြောပြရအုံးမလား…”

“ ဟာကွာ…တကယ်ပါပဲ..မြလေးကတော့ အကုန်သိနေတာကိုး…”

“ သိရုံတင်မကဘူး… ည ညဆို ကိုစိုးနဲ့မြလေးတို့ လိုးကြတာကို ကြည့်ပြီး ကိုလင်း မနေနိုင်တော့လို့ ဂွင်းတိုက်နေတာလဲ သိလို့ မြလေး သနားတာနဲ့ အခုလို ကြံပစ်လိုက်တာ..”

“ အော်…မြလေး…အချစ်ရယ်… ”

“ အော်..ဒါနဲ့ ကိုစိုးမြင့် ခရီးသွားတာ မြလေး မလိုက်သွားဘူးလား…”

“ ကိုစိုးက နေပြည်တော်သွားတာဆိုတော့ ကြာမှာလေ ကိုလင်းရဲ့.. အနည်းဆုံး သုံးလေးရက်တော့ ကြာ

မယ်.. မြလေးလဲ အစကတော့ လိုက်သွားအုံးမလို့ဟာ…ပဲ.. ဒါပေမယ့် ကိုလင်းတစ်ယောက်တည်း ကျန်နေခဲ့မှာ သနားလို့…လိုက်မသွားတော့တာ…”

“ ဒီလောက်တောင်ပဲလား…မြလေးရယ်…”

“ ဒီထက်တောင် ပိုသေးတယ်..ရှင့်…သိရဲ့လား..ဟွန့်…………..”

ကိုလင်းက မမြလေး၏ ကိုယ်လုံးအား ဖက်ထားရင်း စကားပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ မမြလေး၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ကိုလင်း၏လီးတန်ကြီး တပ်လျက် တန်းလန်းဖြင့် ကိုယ်ပေါ်တွင်မှောက်ထားသော မမြလေးကို စကားပြောနေခြင်းဖြစ်ရာ ပထမဦးစွာ ရှက်နေသော မမြလေးမှာ အခုဆိုလျင် ရှက်စိတ်များ ကွယ်ပျောက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။

ကိုလင်းက မမြလေး၏ ကျောပြင်ကို ဖက်ထားသော လက်များအား အငြိမ်မနေဘဲ ပွတ်သပ်လှုပ်ရှားပေးနေသည်။

မမြလေးြ၏ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် ဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကလည်း မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းနံရံများနှင့် ထိတွေ့မှုကြောင့် ပြန်လည် မာကျောလာပြီ ဖြစ်သည်။

မမြလေး၏ နို့အုံကြီးကလည်း ကိုလင်း၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် ဖိထားသဖြင့် နို့အုံကြီး၏ အထိအတွေကလည်း ကိုလင်း၏ ရမ္မက်စိတ်များကို နှိုးဆွပေးနေသည်။ မမြလေးမှာလည်း စကားပြောနေရင်းမှနေ၍ ရှက်စိတ်များ ကွယ်ပျောက်ကုန်ပြီ။ ကိုလင်း၏ သနားစဖွယ်အမူအရာနှင့် သူမကို လိုးချင်စိတ်များ အမြဲဖြစ်ပေါ်နေတတ်သည်ကိုလည်း

သိပြီးဖြစ်သဖြင့် ယခုလို အစပျိုးပြီးလိုးဖြစ်ကြရာ နောက်ထပ်၍လိုးကြရန် ဆန္ဒများ ဖြစ်ပေါ်နေကြလေသည်။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ တပ်လျက်သားကြီး ဖြစ်နေသေးသော ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း တဖြည်းဖြည်း မာလာသော အထိအတွေ့ ခံစားမှုကြောင့် ကိုလင်း၏အလိုးကို တဖန်ပြန်၍ ခံချင်လာသော ကာမရမ္မက်တို့ကလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

“ ကိုလင်း…..”

“ ဟင်…ဘာလဲ…မြလေး…”

“ ဟိုလေ…. မြလေးကို ကြည့်ပြီး ကိုလင်း လိုးချင်နေတယ်…မဟုတ်လား…”

“ လိုးချင်တာမှ ..တပိုင်းသေနေတာပေါ့…မြလေး…ရယ်….”

“ နောက်ပြီး ချောင်းကြည့်တိုင်း တွေ့ရတဲ့ မြလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးကလဲ ကိုလင်းကိုလိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်စေတယ်လေ….”

“ ဒါကြောင့် မြလေးက ကိုလင်းလိုးရအောင် ကြံဖန်ပေးတာပေါ့…”

“ ကဲ…ဒါဆို….”

“ ဒါဆိုရင်…ဘာဖြစ်လဲ…ကိုလင်းရဲ့…”

“ ကိုလင်းတို့ တစ်ချီလောက် ထပ်ပြီး လိုးကြရအောင်…”

“ ကိုလင်းသဘောပါ…မြလေးလေ… ကိုလင်း ဘယ်လောက်လိုးလိုး အလိုးခံဘို့ အသင့်ပါပဲ…ရှင်…”

“ ဒါဖြင့်…ခဏကြွအုံး…ကိုလင်းပြမယ်…”

“ ပြွတ်…..”

မမြလေးက ကိုလင်းအပေါ် မှောက်ချထားရာမှ ကြွပြီးထလိုက်ရာ ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးမှာ သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ပြွတ်ခနဲ ကျွတ်ထွက်သွားလေသည်။ ပြီးနောက် ကိုလင်းဘေးတွင် ယှဉ်လျက် မမြလေးက လှဲအိပ်လိုက်သည်။ မမြလေး၏ နို့အုံထွားထွားအိအိကြီးများနှင့်အတူ လှပသော ကိုယ်လုံးဖွေးဖွေးကြီးကို ကြည့်၍ ကိုလင်း လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်ဖြင့် တောင်မတ်လာသည်။ ကိုလင်းက မမြလေး၏ ပြည့်ဖြိုးတင်းမာနေသော နို့များကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး နို့အုံတစ်လုံးကို ပါးစပ်နှင့်ငုံကာ တပြွတ်ပြွတ်နေအောင် စို့လိုက်သည်။

နို့အုံတစ်လုံးကို ငုံစို့လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို သွားဖြင့် မနာတနာလေး ကိုက်ပေးသည်။ မမြလေး၏ ပေါင်တွင်းသား တလျှောက်ကိုလည်း လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးလိုက်သည်။ ထိုမှတဆင့် မို့ဖောင်းပြည့်တင်းနေသော စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး စောက်စေ့လေးကိုပါ ပွတ်ခြေပေးလိုက်သည်။

“ အင်း…ဟင်း….ဟင်း…ကိုလင်း ရယ်……..”

မမြလေးတစ်ယောက် တဒင်္ဂငုတ်လျှိုးသွားသော ကာမဆန္ဒတွေ တရိပ်ရိပ် ပြန်တက်လာရ၍ ညည်းညူလိုက်မိသည်။ ကိုလင်းက မမြလေး၏ အသားဆိုင်များကို ပွတ်သပ်ချေမွပေးပြီး မမြလေး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးဖြင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ရာ ကိုလင်း၏ကျောပြင်ကြီးကို မမြလေး လက်လေးများဖြင့် အတင်းဖက်တွယ်လိုက်သည်။ မမြလေးမှာ စောက်ခေါင်းတလျှောက် ရွစိရွစိဖြစ်လာပြီး စောက်ရည်များ ထွက်လာရပြီဖြစ်သည်။

ကိုလင်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းရင်း နို့တွေကို ပွတ်သပ်ချေမွနေမှုကြောင့် မမြလေးမှာ ခါးကို ကော့ပစ်လိုက်မိသည်။

“ ဟင်း ဟင်း… ကိုလင်းရယ်.. မြလေး မနေတတ်တော့ဘူး.. ကွယ်… အား.. အီး…လုပ်မှာဖြင့်လဲ လုပ်ပါတော့ ရှင်ရယ်…”

မမြလေးမှာ တက်ကြွလာသော ကာမစိတ်များကြောင့် မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ ကိုလင်းကို လိုးဖို့ ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြောလိုက်ရတော့သည်။ ကိုလင်းက မမြလေးကိုယ်ပေါ်မှ ထလိုက်ပြီး မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားဝင်ထိုင်လျှက် သူ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်ကို မမြလေး၏ ပေါင်နှစ်လုံးအား တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ မမြလေး၏ ဟပြဲလာသော စောက်ခေါင်းပေါက်ဝသို့ ကိုလင်းက သူ့လီးတန်ကြီးဖြင့် တေ့ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း တလျှောက် လီးတန်ကြီးထိပ်ဖြင့် မွှေဆွကလိပေးလိုက်သည်။ မမြလေး၏ စောက်စိလေးကိုလည်း သူ၏ လီးဒစ်ကြီးဖြင့် ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ ထိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။

“ ဟင့်ဟင့်…ကိုလင်းရယ်.. အား….အီး…လိုးပါတော့…လို့…ဆို….”

“ အင်း…လိုးတော့မယ်…နော်…မြလေး..”

“ လိုးပါ ..ကိုလင်းရယ်.. မြလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ကိုလင်းလီးကြီးနဲ့ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့…မြလေး မနေနိုင်တော့ဘူး….အီး…အ……..”

“ ပြွတ်….ဗြစ်……..”

ကိုလင်းက လိုးမည်ဟုပြောပြီးသော်လည်း မမြလေး၏ စောက်ခေါင်းဝတဲ လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီး ဝင်အောင်ပြွတ်ခနဲသွင်းလိုက်ကာ ဆက်ပြီး မသွင်းသေးဘဲ တန်းလန်းထားလျက် မမြလေး၏ နို့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေလိုက်သည်။

မမြလေးမှာ ကြွနေရွနေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့လောက်အောင် ဖြစ်လာသောကြောင့် လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ဆွဲလျက် စောက်ခေါင်းထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ရင်း သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကော့ပြီး ပင့်တင်ပေးလိုက်ရာ လီးတန်ကြီး တစ်ဝက်သာသာလောက် စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်သွားသည်။

မမြလေးက ကိုလင်း၏ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ထားသော လက်ကလေးကိုဖယ်လိုက်ပြီး ကိုလင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ဆွဲချပြီး သူမ ဖင်ကြီးကိုလည်း ထပ်မံကော့တင်ပစ်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီး တစ်ချောင်းလုံးသူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးတိုင် ဝင်သွားလေတော့သည်။

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။

စွန်းထင်သွားသော ဘဝလေး (စ/ဆုံး)

စွန်းထင်သွားသော ဘဝလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - သန်မြန်ရွာပြန် မောင်တုတ်စံ

“ အား......ကျွတ်....ကျွတ်.....ကျွတ် ”

မပန်းနွယ်တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံးနွမ်းနယ်လျက် နာကျင်ကိုက်ခဲနေလေသည်။ အထူးသဖြင့် ပေါင်သားများနှင့် ဆီးစပ်တစ်ပြင်လုံးက တစ်စစ်စစ်ဖြင့် နာကျင်နေသောကြောင့် စုပ်သပ်လျက် ညီးညူလိုက်သည်။ အထူးအားဖြင့် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းဆီမှ ကျင်ကျင်နာနာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေသော ဝေဒနာကို တမျှင်းမျှင်း ခံစားနေရလေသည်။

မပန်းနွယ်၏ အဝတ်ကင်းမဲ့သော ခန္ဓာကိုယ်ကို အိစက်ညက်ညောသည့် မွေ့ယာကြီးထက်တွင် ပျော့ခွေစွာဖြင့် လဲလျောင်းရင်းမှ နာကျင်မှုများကို ခံစားနေရခြင်းဖြစ်သည်။ ညစ်ထေးပေကျံနေသော သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ဆေးကြောသုတ်သင် ပစ်လိုသောဆန္ဒက ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ အထူးသဖြင့် ပေါင်ကြားနှင့် စောက်ဖုတ် အနီးတစ်ဝိုက်တွင် စိုစိစိအရေများ စေးကပ်နေခြင်းကို ဆေးကြောပစ်လိုက်ချင်သည်။

မပန်းနွယ်အနေဖြင့် တစ်ချက်ရှိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်တစ်ချက် လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်းမှာ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှအရည်ပြစ်ချွဲချွဲများက ပွက်ကနဲအန်ကျလာသည်ကိုက စိတ်ပျက်စရာဟု ယူဆမိသည်။ သို့သော်လည်း မျက်စိထဲတွင် အဖေဖြစ်သူ၏ မျက်နှာကို ပြန်လည်မြင်ယောင်မိသည်တွင် အဖေ့အတွက်ဟူသော စိတ်ကဖြစ်ပေါ်လာသဖြင့် ကျေနပ်မိသယောင်ရှိလေသည်။

နာကျင်မှုဝေဒနာကို ခံစားနေရင်းမှ အဖေဖြစ်သူ ဦးစိုးလှိုင်တစ်ယောက် ဂါတ်ထဲမှ လွတ်ပါစေကြောင်းဆုတောင်းနေမိပါသည်။ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော အဖြစ်အပျက်များသည် မပန်းနွယ်အား ရုပ်ရှင်အနှေးပြကွက်ပမာ ပြန်လည်၍ စိတ်မျက်စိထဲမြင်ယောင် လာရလေတော့သည်။

...........................................................

အချိန်ကား မြန်မာနိုင်ငံ ကိုလိုနီနယ်ချဲ့အောက်သို့ ကျွန်သဘောက်ဘဝ ရောက်ရှိနေသော တစ်ချိန်ဖြစ်သည်။

မပန်းနွယ်တို့နေထိုင်သော နေရာသည်ကား ဧရာဝတီမြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသဖြစ်သည်။ ဧရာဝတီမြစ် ကမ်းနံဘေးတွင်ရှိသော သဲကုန်းရွာလေးဖြစ်သည်။ မပန်းနွယ်တွင် အမေဟူသည်မရှိတော့ဘဲ အဖေဦးစိုးလှိုင်နှင့် အဖေတစ်ခု သမီးတစ်ခုဖြင့်နေလာခဲ့သည်။ မပန်းနွယ်တို့သားအဖမှာ တံငါလုပ်ငန်းကို လုပ်ကိုင်ကြ သူများဖြစ်သည်။

သဲကုန်းရွာထဲတွင် အိမ်ရှိပါသော်လည်း ယခုအချိန်သည်ကား နွေရာသီသဲသောင်ထွန်းချိန်ရောက်လာ သဖြင့် မပန်းနွယ်တို့ သားအဖမှာ ဧရာဝတီမြစ်ကမ်းဘေး သဲသောင်ပြင်ပေါ်တွင် တဲဆောက်ပြီး နေထိုင်ကြသည်။ သို့မှ ဧရာဝတီ မြစ်အတွင်းတွင် ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းကို လုပ်ကိုင်လျက် သားငါးများအလွယ်တကူ ဖမ်းယူနိုင်မည်ဖြစ်လေသည်။

မပန်းနွယ်တို့သားအဖ တဲဆောက်သည့် သောင်ပြင်တွင် အခြားသော တံငါသည်မိသားစုများ၏ တဲအိမ်များလည်းရှိသည်။ မပန်းနွယ်တို့သားအဖမှာ စည်းကမ်းနှင့် နေထိုင်သူဖြစ်သည်။ တံငါသည် လုပ်ငန်းကို လုပ်စားနေသည်

ဆိုသော်လည်း ဘုရားတရား ကြည်ညိုရင်းစွဲရှိသည်။ မပန်းနွယ် ဖခင်ဦးစိုးလှိုင် ဆိုလျှင်လည်း အသောက်အစား လုံးဝမရှိ၊ ကင်းစင်လေသည်။

ဘေးမှတဲအိမ်များကား ဤသို့မဟုတ်ကြပါချေ။ တံငါသည် အချင်းချင်း အုပ်စုဖွဲ့လျက် ညစဉ်သောက်စားမူးယစ်နေကြသဖြင့် မပန်းနွယ်တို့ သားအဖအတွက် အနှောင့်အယှက်သဖွယ် ဖြစ်နေလေသည်။ အစပထမတွင် သူတို့နှင့် အတူတူအရက်သေစာ သောက်စားရန်အတွက် ဦးစိုးလှိုင်အားဆွယ်ကြသေးသည်။ ဦးစိုးလှိုင်မှာ သမီးမိန်းကလေး ရှိသည်ဖြစ်သဖြင့် သူတို့အလိုကို လိုက်လျောခြင်းမရှိပါချေ။

ရှိပါသော်လည်း ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကြ အရက်မသောက်ဘဲ အမြည်းစားသူဖြစ်သည်။ သို့အတွက် တဲနီးချင်းများအနေဖြင့် ကိုစိုးလှိုင်ကို နောက်ပိုင်းတွင်မခေါ်တော့ဘဲ ကိုစိုးလှိုင်နှင့် မိတ်ဆွေမပျက် နေထိုင်လာခဲ့လေသည်။

တဖြည်းတဖြည်းနှင့် ကိုစိုးလှိုင်တို့သားအဖနှင့် တဲနီးချင်းများမှာ နီးလျက်နှင့် ဝေးနေကြသည်။ ယနေ့ညမှာတော့ ကိုစိုးလှိုင်တို့နေထိုင်ရာ သဲသောင်ပြင်သို့ ပုလိပ်များ ရောက်ရှိလာလေသည်။ ပြီးနောက်

သဲသောင်ပြင်မှ တဲများတွင်ရှိသောတံငါသည်များကို ဖမ်းသွားလေတော့သည်။ ပုလိပ်များ၏ အဆိုအရမူ ဓါးပြများသည်တံငါသည် ယောင်ဆောင်လျက် မြို့ပေါ်ရှိ ချစ်တီးတိုက်ကို ဓါးပြတိုက်သွားလေရာ တံငါသည်ဟူ၍ သဲသောင်ပြင်တွင် တွေ့ရသော တံငါသည်များကို ဖမ်းဆီးလေတော့သည်။

မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ပေါ်လာသော အခြေအနေတွင် ကိုစိုးလှိုင်မှာလည်း တံငါသည်တစ်ယောက်ဖြစ်သဖြင့် အဖမ်းခံရသည့် အထဲပါဝင်လေတော့သည်။ ကိုစိုးလှိုင်ကို ကျန်သည့်တံငါသည်များနှင့် တစ်ဖွဲ့ထဲဖြစ်သည်ဆိုကာ ဖမ်းသွားခြင်းဖြစ်၏။ မပန်းနွယ်မှာလည်း ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးစိုးလှိုင်မှာ အပြစ်မရှိကြောင်း တွင်တွင်ပြောသော်လည်း မရသဖြင့် သူ့အဖေတို့အား ခေါ်ဆောင်ရာ ဂါတ်တဲအထိ လိုက်ပါသွားတော့လေသည်။

ဂါတ်တဲတွင် မပန်းနွယ်မှာ သူ့အဖေတွင် အပြစ်မရှိကြောင်း တောင်းပန်သော်လည်း မရဘဲရှိနေလေသည်။ဂါတ်တဲတွင်ရှိသော ပုလိပ်သားတစ်ဦးကမူ ဂါတ်တဲတွင်ဌာနအုပ် မရှိသေးပါကြောင်း၊ အပြစ်မရှိကြောင်းကို ဌာနအုပ်ထံသွားပြောလျှင် အဆင်ပြေနိုင်ကြောင်း ပြောဆိုသဖြင့် မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ ခြင်းဖြစ်သည်။

မြို့ပေါ်သို့ သိပ်အရောက်အပေါက် မရှိလှသော မပန်းနွယ်မှာ ပုလိပ်သားလေး ပေးလိုက်သော လိပ်စာ စာရွက်ကိုယူပြီး ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်နေသည်ဆိုသော အိမ်ရှိရာသို့လာခဲ့လေသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်နေသော အိမ်မှာခြံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခုတွင် တည်ရှိလေကြောင်း မပန်းနွယ်တွေ့လိုက်ရသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ အိမ်ကို လာခဲ့ရစဉ်ကလည်း ဟိုမေးသည်မေးဖြင့် လာခဲ့ရပြီး ပုလိပ်သားလေး ပေးလိုက်သော လိပ်စာ စာရွက်ကိုကိုင်လျက်မေးကာ လာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ အိမ်ရှိသော လမ်းထဲတွင်ကား ခြံဝန်းကျယ်ကြီး များသာရှိသည်။ တစ်ခြံနှင့်တစ်ခြံ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာရှိပြီး ခြံစည်းရိုး ပုဏ္ဏားရိပ်ပင်များက လူတစ်ရပ်ကျော်ကျော်မြင့်အောင် ကာရံထားသဖြင့် ခြံဝင်းထဲကို အလွယ်တကူ မြင်နိုင်ခြင်းမရှိသလို၊ ခြံဝင်းထဲတွင် ဘာတွေဘဲလုပ်လုပ် အခြားခြံများမှ မကြားမမြင်နိုင်ဘဲရှိလေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ ဤခြံဝန်းတွင် နေထိုင်သည်မှာ အကြောင်းရှိလေသည်။

ထိုခြံဝင်းထဲတွင် ကြက်ဝိုင်း၊ ဖဲဝိုင်းစသည့် မကောင်းမှုများကို ချိန်းဝိုင်းအဖြစ် ကိုထွန်းကြိုင်မှ ဦးဆောင်ပြီးဆောင်ရွက်ကာ ဝင်ငွေဖြောင့်နေ၍ ပင်ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ကိုထွန်းကြိုင်က မိန်းမဘက်တွင် အလွန်လိုက်စားသူဖြစ်ပြီး မြို့ထဲမှ ဖာသည်များကို အမြဲလိုလိုခေါ်ပြီး ပျော်ပါးသူဖြစ်သည်။ အခြားဌာနများမှ မိတ်ဆွေများ အတွက်ကိုလည်း စီစဉ်ပေးသည်။

နောက်တစ်ခုကတော့ ဂါတ်တဲမှာဖြစ်ပေါ်လာသော အမှုအခင်းများနှင့် မလွတ်ကင်းသော မိန်းမများကို ဤအိမ်တွင် ခေါ်ယူလျက် ကာမဆက်ဆံမှုပြုလေသည်။ အလွန်ပင် ရိုင်းပျပြီး ညစ်ပတ်စုတ်ပဲ့သော ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ပင်ဖြစ်သည်။ ယခုလည်း မပန်းနွယ်တို့ အမှုတွင်လည်း မပန်းနွယ်၏ ဖခင်ဖြစ်သူ ကိုစိုးလှိုင် မပါဝင်မှန်း သိပြီး ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း တံငါသည်အလုပ်ကို အဖေဖြစ်သူ ကိုစိုးလှိုုင်နှင့် ဒိုးတူဘောင်ဖက် လုပ်ကိုင်နေသူ ဖြစ်သဖြင့် မပန်းနွယ်၏ ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးအစားမှာ သူ့နေရာနှင့်သူ ကျနလှပေသည်။ အရှိုက်၊ အဝိုက်၊ အကောက်၊ အဖြောင့်၊ အဖု၊အချိုင့်တို့က မပန်းနွယ်ကိုယ်ခန္ဓာမှာ ခပ်မြင့်မြင့်အရပ်လေးနှင့် လိုက်ဖက်ညီစွာတည်ရှိနေသည်။

ထို့အတွက် မပန်းနွယ် ခန္ဓာကိုယ် အဆစ်အပေါက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်သည် ယောင်္ကျားသားတွေအတွက် မက်လောက်စရာ ချည်းဖြစ်နေလေတော့သည်။ ဒီတော့ မြာပွေသူ၊ ကာမသိုက်တူးသမားဖြစ် သူအသစ်ကလေး၊ အသန့်ကလေးကိုမှကြိုက်သူ ကိုထွန်းကြိုင်အတွက် မပန်းနွယ်ဆီမှ ကာမပန်းဦး ခြွေရန်အတွက် ချောင်းနေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်လေသည်။

ယခုမတော့ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်အတွက် အဆီတဝင်းဝင်း အသားခပ်များများရှိလှပြီး ဆူဖြိုးလှသော မပန်းနွယ်ဟူသော ဝက်ပျိုမလေး၏အသားကို စားသုံးတော့မည်ဖြစ်သည်။ ချစ်တီးတိုက်ကို ဓါးပြတိုက်သူတို့မှာ တံငါသည်များ အပါအဝင် လူဆိုးများဖြစ်သော်လည်း မပန်းနွယ်၏အဖေ ကိုစိုးလှိုင်မပါမှန်း သိပြီးဖြစ်သည်။ မပါပေမယ့်လည်း မပန်းနွယ်၏ ကာမကိုအရယူရန် ဖြစ်သဖြင့် မပန်းနွယ်အဖေ ကိုစိုးလှိုင်ပါ ဖမ်းခဲ့ရန်မှာကြားလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

အဖေတစ်ခု၊ သမီးတစ်ခု သာရှိသောအချိန်၊ သဲသောင်ပြင်ရှိ တဲများကလည်း မလုံခြုံ၊ ဒီတော့ မပန်းနွယ်တစ်ယောက်ထဲ တဲမှာထား၍ ဖြစ်မှာမဟုတ်ချေ။ ဒီတော့အဖေဖြစ်သူကို ဖမ်းဆီးလိုက်သည်နှင့် မပန်းနွယ်မှာ အကူအညီ လိုလာတော့မည်။ ဒီတော့ ဂါတ်တဲမှ တပည့်ပုလိပ်လေးကို ကြိတ်မှာကြားထားပြီးဖြစ်သည်။

မပန်းနွယ် လာသည်နှင့် ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကို သွားတွေ့စေလိုကြောင်း တောင်းပန်လျှင် ရနိုင်ကြောင်း စကားထည့်ရန် မှာထားပြီးဖြစ်ရာ တပည့်ကျော်ကလည်း အစီအစဉ်အတိုင်းလုပ်လေသည်။ မပန်းနွယ်တစ်ယောက် သူ့ဆီလာပြီဖြစ်ကြောင်း သတင်းရသည်နှင့် ခြံဝင်းကြီးထဲမှာ ဘယ်သူမှမနေအောင် အပြင်လွှတ်ထားပြီး ဖြစ်သည်။

သို့မှသာ မပန်းနွယ်ကို လိုးချင်တိုင်း လိုးလို့ရမှာဖြစ်သည်။

မပန်းနွယ်ကို တစ်ညလုံး လိုး၍ဝပြီးသောအခါမှ သူမအဖေ ကိုစိုးလှိုင်ကို လွှတ်စေမည်ဖြစ်သည်။ နောက်တစ်ခါ မပန်းနွယ်ကို လိုးချင်သည့် အခါတွင်လည်း သူမအဖေ ကိုစိုးလှိုင်ကို ဂါတ်တဲခေါ် ချုပ်ထားခြင်းဖြင့် မပန်းနွယ်မှာ သူ၏အလိုကိုလိုက်ပြီး အလိုးခံမည်ဖြစ်သည်။ ဤသို့အစီအမံချထားခဲ့ခြင်းအား မပန်းနွယ်မှာ မသိသဖြင့် ပုလိပ်သားလေး လမ်းညွှန်သည့်အတိုင်း လာခဲ့သည်။

“ အိမ်ရှင်တို့..... အိမ်ရှင်တို့..”

မပန်းနွယ်မှာ ခပ်အုပ်အုပ်လေး လှမ်းခေါ်သော်လည်း ထူးသံလည်း မကြားရသောကြောင့် ဟုတ်မှဟုတ်ပါ့ မလားဟူ၍ စဉ်းစားလိုက်သည်။ အနီးအနား ခြံဝန်းထဲတွင်လည်းကောင်း၊ မပန်းနွယ်ဝင်လာရာလမ်း တစ်လျှောက်လုံးမှာ လည်းကောင်း လူဟူ၍မပြောနှင့် ခွေးတစ်ကောင် ကြောင်တစ်မြီးတောင်မှ မတွေ့ရချေ။ မည်သူ့ကို အကူအညီ တောင်းရမှန်းလည်း မသိချေ။

သို့နှင့်မပန်းနွယ်မှာ ခြံတံခါးကို တွန်းလိုက်ရာ ခြံတံခါးမှာ အလွယ်တကူ ပွင့်သွားလေသည်။ သို့နှင့် မပန်းနွယ်မှာ ခြံဝန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်လျှောက်လာခဲ့သည်။ မပန်းနွယ် အဖို့မှာကား အဖေဖြစ်သူ ဂါတ်တဲမှ ပြန်လွတ်နိုင်ရေးအတွက်သာ စဉ်းစားထားသဖြင့် မည်သည့်အန္တာရယ်၊ မည်သည့်ရန်သူမှ ကြောက်ရွံ့ခြင်းမရှိတော့ဘဲ ခြံတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ခြံဝန်းထဲတွင် သစ်ပင်များကို သူ့နေရာနှင့်သူ စိုက်ပျိုးထားသဖြင့် အုပ်အုပ်ဆိုင်းဆိုင်းဖြစ်ကာ ခြံဝန်းအလည်တွင် နှစ်ထပ်အိမ်တစ်လုံးကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ မပန်းနွယ်မှာ အိမ်တံခါးဖွင့်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ အားတက်သွားပြီး အဝင်လမ်းမှအမြန် လျှောက်လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ အိမ်တံခါးဝတွင် ခဏရပ်လိုက်ပြီးနောက် အိမ်အတွင်းဘက်တွင် လူရှိမရှိကို ခေါင်းပြူကြည့်လိုက်ရာ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်နေသော ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကို တွေ့ရလေသည်။

“ ဌာနအုပ် ဦးထွန်းကြိုင်လားရှင် ”

“ ဟုတ်ပါတယ်..... ဟုတ်ပါတယ်... ”

“ ဌာနအုပ်ကြီးရှင့်.... ကျွန်မပြောစရာရှိလို့ပါရှင် ”

“ ပြောစရာရှိရင် အိမ်ထဲဝင်ပြော....... တံခါးကနေအော်မပြောနဲ့.... ”

“ ဟုတ်ကဲ့ရှင်.....ဟုတ်ကဲ့ ”

မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ်ကိုထွန်းကြိုင်က ဝင်ရန်ခွင့်ပြုလိုက်သဖြင့် အိမ်ထဲသို့ မပန်းနွယ်ဝင်လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ ထိုင်နေသော ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ဆက်တီစားပွဲပေါ်တွင် အရက်ပုလင်း၊ ဖန်ခွက်နှင့် အမြည်းများ တင်ထားပြီး ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ အရက်သောက်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။ မပန်းနွယ်မှာ သူမကိစ္စကို ပြောလို့ဖြစ်ပါ့မလားဟူ၍ စိုးရိမ်စိတ်ကလေး ဖြစ်သွားပြီး တံခါးဝအတွင်းတွင် ရပ်လျက်သားလေး တွေတွေကလေး ဖြစ်သွားရသည်။

“ ဘာပြောမှာလဲ...... လာလေ ”

“ ဟို....ဟို...ဌာနအုပ်ကြီးကို တစ်ခုလောက်ပြော.... ပြောချင်လို့ပါရှင်... ”

“ အေး.... ပြောပါ.... ပြောပါ... ဒါပေမယ့် တစ်ခုတော့ရှိတယ်...မင်းပြောမယ့်စကားက လျှို့ဝှက်တဲ့စကားဆိုရင် သူများတွေ ကြားလို့မဖြစ်ဘူး..... ဒီတော့ တံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီး ဟောဒီဆက်တီကုလားထိုင် မှာလာထိုင်ပြီး ပြောပေရော.... ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်......ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်... ”

မပန်းနွယ်မှာ အဖေဖြစ်သူ၏ကိစ္စကို ဆောင်ရွက်ပြောဆိုရမည် ဖြစ်သဖြင့်လည်းကောင်း၊ နောက်ပြီး ဌာနအုပ်ကြီးကို အဖေ့အနေဖြင့် အမှုနှင့်ပတ်သက်ခြင်း မရှိကြောင်း၊ ပြန်လွှတ်ပေးရန် ပြောရမည်ဖြစ်သည့် အကြောင်းကြောင့် လည်းကောင်း ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ပြောသည့်အတိုင်း တံခါးကိုပြန်ပိတ်ပြီး ဂျက်ထိုးကာ ဧည့်ခန်းထဲ လှမ်းဝင်လိုက်လေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က တံခါးဂျက်ကို လှည့်ပြီးထိုးနေသော မပန်းနွယ်၏ တစ်ရစ်ဖောင်း ကြွကာလှပနေသော ကိုယ်ခန္ဓာ နောက်ပိုင်းကိုကြည့်၍ တစ်ချက်ပြုံး လိုက်သည်ကိုတော့ မပန်းနွယ် မတွေ့ရပါချေ။ တံခါးကိုပိတ်ပြီးပြန်လှည့်၍ လျှောက်လာသော မပန်းနွယ်၏ လျှောက်ဟန်ကြောင့် ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ တံတွေးတစ်ချက် မြိုချ လိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း စားနေကြ ကြောင်ဖားကြီးဖြစ်သဖြင့် သူ၏စိတ်အတွင်း သဏ္ဍာန်မပေါ်အောင် အိန္ဒြေဆည်လျက် မျက်နှာထားကို ခပ်တည်တည် လုပ်ထားလိုက်သည်။

“ ကဲ....ပြောချင်ရင် ဒီအနားကို လာထိုင်ပြီး ပြောပေတော့ ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်ကို ခပ်တည်တည် ကြည့်လျက် ပြောလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ်ကိုထွန်းကြိုင်ရှေ့တွင်ရှိသော ဆက်တီကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လေသည်။ ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သော မပန်းနွယ်၏ တင်သားကြီးတွေမှာ ဘေးဘက်သို့ ကားထွက်လာသည်။

သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကား လုပ်ထိုင်လိုက်မိသဖြင့် မပန်းနွယ်၏ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးမှာ တစ်လုံးစီ သပ်သပ်စီဖြစ်နေကာ တောင့်တင်းဖြောင့်စင်းစွာ ပေါ်လွင်၍နေသည်။ မပန်းနွယ်မှ သူ့အဖေအကြောင်းကို ပြောလိုသဖြင့် အားယူသည့်အနေဖြင့် သူမဘာသာ သူမသတိမထားမိဘဲ ခပ်ကားကား လုပ်ထားသော သူမ၏ပေါင် နှစ်ချောင်းကို စေ့လိုက်ဖြဲလိုက် လုပ်ပေးနေမိသည်။

“ ဒီလိုပါ ဌာနအုပ်ကြီး အခုကျွန်မအဖေ ဌာနအုပ်ကြီးတို့ ဂါတ်တဲမှာ အဖမ်းခံနေရပါတယ် အမှန်က ကျွန်မအဖေ ဘာမှလုပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး အဲ့ဒါကျွန်မအာမခံဝံ့ပါတယ်ရှင် ကျွန်မတို့က တံငါသည်တွေပါ တဲနီးချင်းက သူတွေသာ အပြစ်လုပ်တာပါ အဲ့ဒါကြောင့် သနားသောအားဖြင့် အပြစ်မရှိတဲ့ ကျွန်မအဖေကို လွှတ်ပေးစေချင်လို့ အခုလိုလာ ပြောရတာပါရှင့် ”

မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကို ရှည်လျားစွာ ရှင်းပြနေရင်းက သူမ၏ပေါင်များကို စေ့လိုက်ကားလိုက်ဖြဲလိုက်လုပ်မြဲ လုပ်နေသည်။ ဤသည်မှာ ကိုထွန်းကြိုင်အား ကာမဆန္ဒတွေ တောက်လောင်သည်ထက် တောက်လောင်အောင် တွန်းအားပေးနေမှန်း မပန်းနွယ် မသိဘဲ ရှိနေလေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကလည်း မပန်းနွယ်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို စေ့လိုက်ကားလိုက် လုပ်နေစဉ်မှာ ပေါင်ကြားတွင်ရှိနေသော စောက်ဖုတ်ကို မှန်း၍ကြည့်မိလေသည်။ သို့အတွက် မပန်းနွယ် စကားရှည်ရှည်ဝေးဝေး ပြောနေသည်ကို နားမထောင်လိုတော့ဘဲ လက်ကာပြလိုက်ရာ မပန်းနွယ်မှာဆက်၍ မပြောဖြစ်တော့ဘဲ ရှိရလေသည်။

“ တော်ပြီ မကြားချင်တော့ဘူး မင်းအဖေမှာ အပြစ်ရှိတယ် မရှိဘူးဆိုတာ ငါ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကအဓိကဘဲ....အဲ့ဒီတော့ ငါစိတ်ဆိုးရင် မင်းအဖေ ဒုက္ခရောက်မယ် ဒါကြောင့် ငါစိတ်ဆိုးအောင်မလုပ်နဲ့သိလား.... ”

“ ဟုတ်ကဲ့.....ဟုတ်ကဲ့ ”

မပန်းနွယ်မှာ ရင်ထဲတွင် စိုးရိမ်စိတ်တို့ ဝင်သွားရသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် စိတ်မဆိုးရအောင် ဘာလုပ်ရမည်နည်းဟူ၍လည်း စဉ်းစားလိုက်သည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် စိတ်မဆိုးဘဲ ခွင့်လွှတ်မှ သူ့အဖေအဖမ်းခံရခြင်းမှ လွတ်မည်ဆိုတာကို သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်သည် ရှေ့တွင်ရှိသော ခွက်ထဲမှ အရက်ကို မော့သောက်လိုက်ပြီး အမြည်းတစ်ဖတ် ယူစားကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။

ပြီးသည်နှင့် မပန်းနွယ်ဆီ လျှောက်လာလျက် မပန်းနွယ်ဘေးတွင် ကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ကိုယ်ကြီးနှင့်ထိမိမည် စိုးသဖြင့် ဘေးဘက်သို့ ကပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကိုရို့လိုက်သည်။

“ ကဲ....မင်းအဖေမှာ အပြစ်မရှိဘူးဆိုရင်တော့ ငါလွှတ်ပေးမယ်....ဒါပေမယ့် လွှတ်ပေးဖို့ မလွှတ်ပေးဖို့ ဆိုတာ မင်းအပေါ်မှာဘဲ ရှိတယ် ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က ထိုကဲ့သို့ ပြောလိုက်ရင်း မပန်းနွယ်၏ ပုခုံးသားလေးကို သူ၏လက်များဖြင့် လှမ်းဖက် လိုက်သည်။

“ဘာလုပ်တာလဲ.....ဖယ်ပါ””

မပန်းနွယ်က ခွန်းတုံ့ပြန်လျက် ပြောလိုက်ပြီး သူမပုခုံးပေါ် တင်လာသော လက်ကို ပုတ်ချလိုက်သည်။

“ အေး....ငါက မင်းအဖေ အပြစ်ရှိမရှိ ဆုံးဖြတ်ပေးရမယ့်သူလေ ငါစိတ်ဆိုးအောင် မလုပ်နဲ့လို့ ပြောထားတယ် မဟုတ်လား ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က စကားခပ်တင်းတင်း လေးပြောလိုက်ပြီး မပန်းနွယ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းပြီးဇွတ်အတင်း ဖက်လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်၏ ပါးပြင်မို့မို့ ဖောင်းဖောင်းလေးကိုလည်း သူ၏နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းလိုက်သည်။

မပန်းနွယ်မှာ ရင်တွေတဒိုင်းဒိုင်းခုန်လျက် စိုးရိမ်ထိတ်လန့်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာလေတော့သည်။ သို့သော်လည်း သူမ နေဖြင့် ငြင်းပယ်မည်ဆိုလျှင် သူမ၏အဖေ ဒုက္ခရောက်မှာစိုးသည့် အသိကဖြစ်ပေါ် လာသောကြောင့် အဖေလွတ်မြောက်ဖို့အတွက် သူမခန္ဓာကိုယ်ကို စတေးမှဖြစ်မည်ဖြစ်ကြောင်း စဉ်းစားလိုက်မိပါတော့သည်။

ထို့အတွက် ကိုထွန်းကြိုင်၏ အလိုကိုလိုက်လျောရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ကိုထွန်းကြိုင်မှ သူမအား သိုင်းဖက်ခြင်းနှင့် ပါးပြင်များကို နမ်းခြင်းအပေါ် ဘာမှဆန့်ကျင်ဘက် ပြန်မလုပ်တော့ဘဲ အသာငြိမ်နေလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ရင်ထဲမှာတော့ အသည်းတထိတ်ထိတ်၊ ရင်တဖိုဖိုဖြင့် တုန်လှုပ်နေသည် ဆိုတာကတော့ ငြင်းမရသော အချက်ဖြစ်လေသည်။

“ ပြွတ်...... ပြွတ်.... ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ မပန်းနွယ် တစ်ယောက် ငြိမ်နေသည်ကိုသိ၍ မပန်းနွယ်၏ နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ သူ၏ နှုတ်ခမ်းများနှင့် ဖိကပ်ပြီး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မပန်းနွယ်၏ ကျောကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ ကျောကိုလက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးရင်းမှ မပန်းနွယ်၏ တင်းကား ဖောင်းအိနေသော တင်ပါးသားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

အမှန်ဆိုရလျှင် မပန်းနွယ်မှာ အသားအရည်များက ရွှေလိုဝင်းပြီး ပေါင်တန်လုံးကြီးများက တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးနှင့် ဖြောင့်စင်းနေကာ တင်ထွားထွားကြီးများက မို့မောက်ပြီး ကားစွင့်နေလေသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်မှာ နူးညံ့အိထွေးလှစွာသော တင်သားအိအိကြီးတွေကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်ရသဖြင့် သူ၏ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးတန်ကြီးက မာတောင်ထလာပြီဖြစ်သည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်ကို ဘေးတိုက်ဖက်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းခြင်းဖြစ်ရာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မပန်းနွယ်၏ ကျောပြင်နှင့် တင်သားအိအိကြီးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်နေသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း မပန်းနွယ်၏ တင်းအိထွားလှသော နို့အုံများကို အင်္ကျီအပေါ်မှ ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။

မပန်းနွယ်မှာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှနေ၍ သူမ၏ကာမခလုတ်များကို တပြိုင်နက်တည်းဖြုတ်ပေးနေလေရာ ယခင်က စိတ်ပါဝင်စားခြင်း မရှိသော်လည်း ရင်ထဲတွင် တသိမ့်သိမ့်ဖြစ်ကာ သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲ၌ ဘယ်လိုမှန်းမသိ တစစ်စစ်ဖြစ်ကာ ယားယံလာသည်ကို သိလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ စောက်ဖုတ်ထဲ တစစ်စစ်ဖြစ်လာလျက် စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ ယိုစီးထွက်လာလေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်ကလည်း အသစ်ကလေး၊ အငံ့ကလေးများကို နှုးနှပ်ပြီး အပီအပြင် ဖြုတ်လေ့ရှိသူဖြစ်သဖြင့် မပန်းနွယ်ကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ် ရမလဲဆိုတာ သိပြီးဖြစ်လေသည်။

“ ကဲ.... ထ... အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင်... ”

“ ဟင့်အင်း.....ဟင့်အင်း.....”

ကိုထွန်းကြိုင်သည် မပန်းနွယ်ကို အပီအပြင်လိုးရန်အတွက် နှုးနှပ်လိုက်ပြီး မပန်းနွယ်၏ ကိုယ်လုံးကို ထူမလျက် မတ်တပ်ရပ်စေပြီး အခန်းထဲသွားရန် ပြင်လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ ရုတ်တရက် ဖြစ်၍ကြောက်အား လန့်အားဖြင့် ရုန်းကန်ငြင်းဆန် နေသော်လည်း သူမတစ်ကိုယ်လုံးမှာ တရှိန်းရှိန်း၊ တဖိန်းဖိန်း ဖြစ်နေရသဖြင့် ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင် ဆွဲခေါ်ရာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်သွားရသည်။

အိပ်ခန်းထဲတွင်ကား နှစ်ယောက် အိပ်ကုတင်ရှိပြီး အိစက်ညက်ညောသော မွေ့ယာကြီး ခင်းထားရာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်ကို ကုတင်ပေါ်တင်ပြီး လှဲလိုက်လျက် သူပါကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားသော မပန်းနွယ်ကို သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးမိုးကာ မပန်းနွယ်၏ မျက်နှာလေးအနှံ့ကို နမ်းလိုက်ပြီးမှ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ငုံ၍စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်က သူ၏လက်တစ်ဖက်ကို မပန်းနွယ်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ထည့်၍လျှောတိုက်ကာပွတ်ပေးလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကို အတင်းပင်စေ့ကပ်၍ ထားသော်လည်း ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က သူ၏ လက်ကြီးဖြင့် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ကို ဝတ်ထားသော ထဘီပါးပေါ်မှ ပင်ဖိလိုက် ညှစ်လိုက်လုပ်နေတော့ရာ မပန်းနွယ်ခမျာ အမှတ်တမဲ့ဖြင့် သူမ၏ပေါင်များကို ကားပေးလိုက်လေသည်။

ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ ကားသွားသော ပေါင်ကြားထဲသို့ သူ၏လက်ဝါးကြီး ထိုးထည့်ကာ ထဘီပေါ်မှပင် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ လက်ဝါးစောင်းဖြင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို ဆွဲပွတ်ပေးလိုက်၊ ပေါင်အတွင်းသား လေးတွေကို လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေလေရာ မပန်းနွယ်မှာရင်ထဲ၌ လှိုက်ဖိုမောလာလေသည်။

ကိုထွန်းကြိုင်မှာ သူမ၏နှုတ်ခမ်း ပါးလေးတွေကို မလွှတ်ဘဲ အတင်းစုပ်နမ်းနေသည့်အပြင် သူ၏လျှာကြီးဖြင့်လည်း မပန်းနွယ်၏ လျှာကလေးနှင့် ပါးစောင်လေးတွေကို ထိုးပြီးရက်ပေးနေသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်သည် မပန်းနွယ်၏ ထဘီကို ဆတ်ကနဲဆွဲ၍ခါးပေါ်သို့လှန်တင်လိုက်ရာမှ ဖောင်းကြွမာတင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ၏လက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်ကို လျှောတိုက်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

မပန်းနွယ်မှာ ကိုယ်ခန္ဓာထဲမှ ကလီစာများက ပြောင်းကပြန် ဖြစ်ကုန်မလား ထင်မှတ်မှားရအောင် ခံစားလိုက်ရသည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က သူမ၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ပွတ်၍ပေးနေသော လက်ကြီးဖြင့် စောက်စေ့ငုတ်တိုလေးကို ထိုးဆွပေးနေ ပြန်ပါသေးသည်။ ခဏအတွင်းမှာပင် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ယောင်ကိုင်း၍ ထလာရုံမက တစတစဖြင့် မာ၍တင်းလာလေတော့သည်။

မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှလည်း ဘာတွေမှန်းမသိသော အရည်များကလည်း တစစ်စစ်ဖြင့် မကြာခဏ ထွက်လာလေတော့သည်။ မပန်းနွယ်၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ တစ်ဖြေးဖြေး နုံးခွေ၍ မလှုပ်ချင်တော့လောက်အောင်ပင် နုံးခွေ၍ ကျသွားရသည်။ သူမအနေဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိသည့်အပြင် ရုန်းဖို့အင်အား တွေလည်းမရှိတော့သည့်အပြင် အဖေ့အတွက်၊ အဖေလွတ်ရန်အတွက် ဖြစ်သဖြင့် ရုန်းကန်ချင်စိတ်များလည်း မရှိတော့ပြီဖြစ် လေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ အပေါ်အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီအင်္ကျီကိုပါ ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်သည်။ တခဏခြင်းမှာပင် မပန်းနွယ်၏ အင်္ကျီများ ကျွတ်ထွက်သွားရာ ဌာနအုပ် ထွန်းကြိုင်က ကုတင်ဘေးဘက်တွင် ပုံထားလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်မှာ မျက်လုံးလေးများ စုံမှိတ်ကာ ရင်ဘတ်လေး နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် လှိုက်မော၍ နေရလေသည်။

ဝင်းဝါပြည့်ဖြိုးသော မပန်းနွယ်၏ နို့အုံလေးနှစ်လုံးက လှပစွာဖြင့် ထွက်ပေါ်လာရာ ကိုထွန်းကြိုင်မှာ ကျေနပ်မှုများဖြစ်ပေါ်ပြီး မျက်နှာကြီးမှာ ဝင်းထိန်သွားတော့သည်။ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မျက်နှာငုံ့လျက် မပန်းနွယ်၏ နို့အုံလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံ့စို့လိုက်ပြီး နီတာရဲ နို့သီးလေးကို လျှာဖျားဖြင့် ထိုးယက်လိုက်သည်။

“ အ...ဟင့် ”

မပန်းနွယ်မှာ သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲ ကြက်သီးလေးများ ထသွားပြီး ကိုယ်လုံးလေးကိုတွန့်ကာ ရင်ဘတ်လေးမှာ ကော့တက်၍ သွားရလေသည်။ ရင်တွင်းမှ ကိုထွန်းကြိုင်၏ နို့အုံအား ငုံ့၍စုပ်လိုက်သဖြင့် မပီမသ ညည်းသံလေး ထွက်သွားရသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ နို့အုံများကို ပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်ရင်းမှ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခါးပေါ်ထိ လန်တက်နေသော မပန်းနွယ်၏ ထဘီလေးကို လုံး၍စုကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

မပန်းနွယ်က ငြင်းဆန်သည့် အမူအယာဖြင့် ထဘီကိုလိုက်ပြီး ဆွဲလိုက်ပေမယ့် ကိုထွန်းကြိုင်က ထဘီကိုဒူးခေါင်းထိ ကျော်၍လှန်ချလိုက်ရာ ဆွဲလို့မမှီပဲဖြစ်ရလေသည်။ ရုတ်တရက် ဖြစ်၍လန့်ပြီး ချွတ်နေသော ထဘီကိုလှမ်း၍ ဆွဲမိပေမယ့် တင်ပါးကြီးများကြောင့် ထဘီမှာ ခါးတွင်ပိနေသလို ထစ်နေသလို ဖြစ်သွားရသည်။ မပန်းနွယ် မသိစိတ်၏လှုံ့ဆော်မှုဖြင့် သူမ၏လုံးလုံးကျစ်ကျစ် ကားကားစွင့်စွင့် တင်သားကြီးများကို ကြွပေးလိုက်သည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်မှာ မပန်းနွယ်၏ ဝင်းဝါသော နို့အုံများကို တစ်ဖက်စို့ပြီး နောက်တစ်ဖက်သို့ ပြောင်းစို့ကာ နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖြင့်ရက်ပေးခြင်း၊ နို့အုံတစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်တွင်း ရောက်အောင် စုပ်ယူပေးခြင်းပြုလုပ်ပေးနေရာ မပန်းနွယ်မှာ မျက်စိများ စုံမှိတ်လျက် နို့စို့ပေးမှုဒဏ်ကို အပြင်းအထန် ခံစားနေရသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က ထဘီကျွတ်သွားသဖြင့် ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားသော မပန်းနွယ်၏နူးညံ့လှသည့် ဗိုက်သားများ၊ ပေါင်သားများနှင့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း အခြားလက်တစ်ဖက်ဖြင့် အင်္ကျီကြယ်သီးများဖြုတ်ကာ သူ၏အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် သူ၏ပုဆိုးကို

ဖြည်လျက် ကွင်းလုံးချွတ်၍ ချလိုက်ရာ ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာလည်း မပန်းနွယ်နှင့် အပြိုင် ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားလေသည်။

ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ နို့အုံများကို ငုံ့စို့နေရင်းမှ မပန်းနွယ်၏ ဗိုက်သား၊ ပေါင်သားများကို ပွတ်သပ်ပေးနေသောလက်ဖြင့် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်လျက် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လက်ခလယ်ဖြင့် အသာလေး ဆွဲပွတ်ပေးလိုက်သည်။ မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ထဲ၌ ယားယံပြီး စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာသဖြင့် ကိုထွန်းကြိုင်၏ လက်ခလယ်မှာ စိုစိသွားလေသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ အတွင်း လက်ခလယ်ကို ထိုးသွင်းကာ မွှေပေးလိုက်ချိန်တွင်မတော့ မပန်းနွယ်မှာတင်ပါးကြီး ကော့တက်သွားလေသည်။ မပန်းနွယ်၏ စောက်စေ့နီတာရဲငုတ်တိုလေးအား လက်မဖြင့်လည်း မထိခလုတ်၊ ထိခလုတ်လုပ်ပေးလိုက်ရာ မပန်းနွယ်မှာ ခေါင်းကိုခါယမ်းလျက် တင်ပါးကြီးကို ကြွကြွပေးမိလေသည်။

“ အင်း......ဟင်း.....ဟင်း....ကျွတ်...ကျွတ်.... ”

မပန်းနွယ်၏ ပါးစပ်မှလည်း ညည်းညူသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ကိုထွန်းကြိုင်သည် မပန်းနွယ်တစ်ယောက် ကာမဆန္ဒတွေ တက်ကြွပြီး စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ စောက်ရည်များ စိုရွှဲသည်အထိ ထွက်လာသည်ကို လက်မှသိလိုက်ရ၍ နို့စို့ခြင်း၊ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးကလိခြင်းကိုရပ်ကာ မပန်းနွယ်၏ ခြေရင်းဘက်ရွှေ့လိုက်သည်။ မပန်းနွယ်၏ ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ဆွဲမလျက်ကားလိုက်ပြီး မပန်းနွယ်၏ ပေါင်ရင်းတွင် ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်သည်။

မပန်းနွယ်၏ လှပသော ကိုယ်ခန္ဓာနှင့်အတူ ကြွားကြွားဝင့်ဝင့်ရှိလှသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဌာနအုပ်ကိုထွန်းကြိုင်က အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်ရင်းထိုင်လိုက်ရာ သူ၏မျက်နှာမှာ အားရကျေနပ်ခြင်း အပြည့်ဖြစ်နေလေတော့သည်။ မပန်းနွယ် တစ်ယောက်ကတော့ ကြောက်ရွံ့နေသည့်အပြင် သူမ၏နို့အုံများကိုစို့ကာ စောက်ဖုတ်ကို ထိုးကလိနေသော ကာမဝေဒနာကို ကြိတ်မနိုင်ခဲမရစွာဖြင့် တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်လေး ခံစားကာ မျက်စေ့စုံမှိတ်ထားသောကြောင့် ကိုထွန်းကြိုင်၏ အမူအယာကို မသိဘဲရှိနေသည်။

“ အို.....ဟင်း.....ဟင်း....ဟင်း... ”

ဌာနအုပ် ထွန်းကြိုင်က တံတွေးတစ်ချက် မြိုလိုက်ပြီး သူ၏လက်တစ်ဖက်ဖြင့် စောက်ရည်များစိုရွှဲပြီး ဖောင်းဖောင်း အိအိလေးဖြင့် ဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို အသာဖြဲလိုက်ရာ “ပလပ်” ကနဲ မြည်ပြီး စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုပြဲအာသွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နီနီရဲရဲကလေး ထွက်ပေါ်လာရာ ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်အဖို့ စိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်လာမှုကြောင့် နှုတ်ခမ်းသားများကို လျှာဖြင့်သပ်လိုက်သည်။

ကိုထွန်းကြိုင်၏ ပေါင်ကြားမှ ကြီးမားထွားကြိုင်း၍ ရှည်လျားသော လီးတန်မဲမဲ ပြောင်ပြောင်ကြီးက ပေါက်ခါနီး မြွေဟောက်ကဲ့သို့ ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ညိတ်နေသယောင် ရမ်းခါလှုပ်ရှားနေသည်။ ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်က သူ၏ ပြောင်တင်းနေသော လီးတန်ထိပ်ကြီးကို ဖြဲထားသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြား နီရဲနေသည့် စောက်ဖုတ်ဝလေးကိုတေ့ပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တစ်လျှောက် ထက်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်ရာတွင် လီးတန်ကြီး၏ အထိအတွေ့ကြောင့် မပန်းနွယ်မှာ ခေါင်းခါယမ်းသည်အထိ ခံစားရလေသည်။

ကိုထွန်းကြိုင်က မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးဖြင့် ထိုးမွှေပေးသလို စောက်စေ့လေးကိုလည်း မထိတထိတို့လိုက်လျက် တစ်ဖန် လီးတန်ထိပ်ဖူးကို မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်ဝထဲ ဝင်သလောက်သွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲထားသောလက်ကို လွှတ်လိုက်ရာ လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကငုံလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။

“ ဗြွတ်....ပလွတ်....စွပ် ”

“ အင့်...... အား..... အမလေး..... လေး.... အား..... အီး... သေပါပြီ..... အား.... အီး.... ဟီး.... ဟီး.....နာတယ်....အား....အမလေး...လေး.... ”

မပန်းနွယ်၏ နူးညံ့အိစက်လှသော စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ အသစ်လေး ဖြစ်ရုံမျှမက နူးညံ့လှသော အထိအတွေ့ကြောင့် ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်မှာ သူ၏လီးတန်ကြီးကို ကိုယ်လုံးအားနှင့်ဖိပြီး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လိုးသွင်းလိုက်သည်။

မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အသစ်လေး ဖြစ်သော်လည်း စောက်ရည်များ စိုစွတ်နေသောကြောင့် ကိုထွန်းကြိုင်၏ ဖိသွင်းလိုက်သော လီးတန်ကြီးမှာ တစ်ဝက်မျှဝင်၍သွားပါသည်။ မပန်းနွယ်မှာမူ လီးတန်ကြီး မဆန့်မပြဲ ဝင်လာသဖြင့် နာကျင်မှုများကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကော့ပျံတက်သွားရပြီး အော်ဟစ်ညီးညူလိုက်သည်။

ကိုထွန်းကြိုင်၏လီးတန်ကြီးမှာ ကြီးမားသဖြင့် မပန်းနွယ်၏ စောက်ဖုတ် အောက်နှုတ်ခမ်း စပ်လေးသည်လက်မဝက် မရှိတရှိလောက် ကွဲ၍သွားကာ သွေးများထွက်ပြီး နာကျင်သွားတာ ဖြစ်လေသည်။ မပန်းနွယ်မှာ နာကျင်လွန်းလှသဖြင့် ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်၏ ရင်ဘတ်ကိုလက်ဖြင့် တွန်းပြီးထားရလေသည်။

ဌာနအုပ်ထွန်းကြိုင်မှာ သူ၏ဆန္ဒလောကြီးသွားမိကြောင်း ရိပ်မိသွားသဖြင့် သူ၏လီးတန်ကြီးကိုဆက်ပြီးမသွင်းတော့ပဲ ညင်ညင်သာသာလေး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးပြီး မပန်းနွယ်၏ နို့သီးခေါင်းကို လက်နှင့်ချေမွပြီး နို့အုံလေးကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။

မပန်းနွယ်မှာ ကိုထွန်းကြိုင်၏ လီးတန်ကြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်ပေးနေသော အတွေ့ထူးကြောင့် စောက်ဖုတ်တွင် စပ်တပ်တပ် နာတာတာကြီး ဖြစ်ရုံမှလွဲ၍ ကာမအရသာကို ခံစားလာရသဖြင့် ဌာနအုပ်ကိုထွန်းကြိုင်၏ ရင်ဘတ်ကို ထောက်ကန်ထားသော လက်များကိုဖြုတ်ပြီး ကိုထွန်းကြိုင်၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

ကိုထွန်းကြိုင်မှာ မပန်းနွယ်လေး အရသာ တွေ့လာသည်ကို သိသဖြင့် သူ၏လီးတန်ကြီးကို တစ်ဝက်မျှဖြင့်ထုတ်ချီသွင်းချီ လုပ်ပေးနေရင်းက တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် သူ၏လီးတန်ကြီးကို သူမစောက်ခေါင်းထဲပို ၍ဝင်ရန် မသိမသာ သွင်း၍ သွင်း၍ ပေးသည်။

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မပန်းနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ တစ်ခုခုပိတ်ထားခြင်း ခံရသလိုရှိလာရာတွင် သူ၏လီးတန်ကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လျက်ကပင် ပြန်၍ဖိဆောင့်လိုက်ရာ “ဖောက်” ကနဲအသံ နှင့်အတူ မပန်းနွယ်မှာ ဖျတ်ဖျတ်လူး ခါသွားရလေတော့သည်။

“ အား.... အမလေး... လေး..... အား... ”

“ ပြွတ်.... စွပ်.... ပြွတ်.... စွပ် ”

ဌာနအုပ် ကိုထွန်းကြိုင်၏ လီးတန်ကြီးမှာ မပန်းနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ဆုံးဝင်သွားပြီ ဖြစ်၍ ကိုထွန်းကြိုင်မှာ ခပ်သွက်သွက်လေး ဖိသိပ်ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်သည်နှင့် မပန်းနွယ်မှာ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လျက် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်ကာ ပြီးသွားသလို ဌာနအုပ် ထွန်းကြိုင်ကလည်း သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

ကိုထွန်းကြိုင်မှာ သွေးစများ၊ စောက်ရည်များ၊ သုတ်ရည်များဖြင့် အဝင်အထွက် ချောချောရှုရှုဖြစ်လာသော မပန်းနွယ်၏ စောက်ခေါင်းထဲ ဆက်ပြီးလိုးဆောင့်လျက် တစ်ညလုံး လိုးရန် အစပြန်ပျိုးလိုက်ပြန်ပါတော့သည်။

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။

တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား အပိုင်း ( ၄ )

တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား အပိုင်း ( ၄ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသားသူ - နတ်သား 

“ အီး..အီး…ထွက်..ထွက်ကုန်ပြီ.. ” 

ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် အကြာတွင်တော့ အပေါ်ကနေဖိကြိတ်ဆောင့်နေသူ မီကိုသည် တကိုယ်လုံး တုန်ခါကာ ပြီးသွားသည်။ တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးကို ကိုအောင်နိုင်၏ ဆီးစပ်နှင့် ဂဟေစော်ထားသည့်အလား ဖိကပ်ထားသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများကလဲ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ သန်မာနေဆဲ လီးတန်ကြီးကို ဖျစ်ညှစ်ပေးနေကြသည်။ ဘေးကိုတွန်းကာ ဆွဲဖယ်ထားသော ပင်တီလေး၏ အောက်နားတွင်ပင် စိမ့်ကြသည့် စောက်ရည်ကြည့်များကြောင့် ရွှဲရွှဲစိုနေသည်။

“ Now, Yuik, you can start ” 

ခနအကြာတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် ဘေးနားက သမီးဖြစ်သူ ယူကီကို အချက်ပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေး နွမ်းသွားဟန်ပေါက်နေသော မီကိုလဲ အသာပင်ထကာ ဘေးဖယ်ပေးလိုက်သည်။

“ ဗြွတ်… ” 

“ မင်းပင်တီကို ချွတ်ပြီး ငါ့အတန်ကြီးကို သုတ်လိုက်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် တဆက်တည်းပင် မိမိ၏ ပေါင်ရင်းနားရောက်သွားသော ယူကီကိုပြောလိုက်သည်။ ယူကီလဲ ကိုအောင်နိုင်ပြောတာကို နားလည်ဟန်ဖြင့် ဖင်ကိုကြွကာ ပင်တီကို အသာချွတ်သည်။ ပြီးလျှင်တော့ ပင်တီလေးကို လှန်ကာအထဲက ပျော့ပြောင်းသည့် အသားလေးနှင့် ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။

“ Miko, take off your panty too.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ၏ ဘယ်ဘက်ဘေးရောက်လာသူ မီကိုကိုလဲ ပင်တီချွတ်ပြစ်ရန် ပြောလိုက်သည်။ မီကိုလဲ တစ်ချီပြီးသွားမှုကြောင့် စောက်ရည်များစိုကာ အနေခက်နေရာ ကိုအောင်နိုင် အပြောတွင်တော့ ပင်တီကို ချွတ်လိုက်သည်။

“ Wipe it out and give it to me.. ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ ခိုင်းသံက တဆက်တည်းပေါ်လာသည်။ လက်ဟန်ခြေဟန်နှင့်လဲ လုပ်ပြသည်။ မီကိုသည် ကိုအောင်နိုင်က ဘာလိုချင်လဲ ဆိုတာကိုသိကာ စိတ်တွေတမျိုးဖြစ်သည်။ အသာပင် သမီးဖြစ်သူ ယူကီလုပ်သလို ပင်တီကိုအတွင်းကနေလှန်ကာ မိမိစောက်ပတ်ဝတွင် တေ့လိုက်သည်။ စောက်ပဝကိုလဲ အနည်းငယ်ဖြဲကာ စိုနေသည့် အရည်များကို အသာသုတ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင်တော့ မရဲတရဲပင် ကိုအောင်နိုင်ကို ပေးလိုက်သည်။

တဖက်တွင်တော့ ယူကီသည် ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကို သန့်ရှင်းပြီးသွားလေပြီ.။

“ မင်းဟာလဲ ငါ့ကိုပေး ..ပြီးရင်တော့ တက်ဆောင့်တော့.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ယူကီဆီက ပင်တီကိုလှမ်းတောင်းပြီးနောက်တွင်တော့ ကောင်မလေးကို တက်လုပ်ဖို့ အချက်ပေးလိုက်သည်။ ယူကီလဲ မဆိုင်းမတွပင် ကိုအောင်နိုင်ကို တက်ခွသည်။ ကောင်မလေး၏ အဖုတ်သည် ရိတ်ထားလို့လား မသိ။ အမွှေးအမင် မရှိဘဲ ပြောချောနေသည်။ အကွဲကြောင်းလေးကတော့ မဟတဟသာ။

ယူကီသည် ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကို အသာပင် ကိုင်ကာ စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့သည်။ လီးထိပ်အဝနှင့် အတေ့တွင်ပင် စောက်ပဝသည် တင်းကာသွားသည်။ ကာမစိတ်က တရိပ်ရိပ်တက်နေရာ ဂရုစိုက်မနေတော့ဘဲ ဇတ်ခနဲ ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ အီး..မာမီ….အင့် ” 

“ It hurts… အင့်.. အင့်.. ” 

ကောင်မလေးသည် အတော်ပင် နာကျင်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လိင်တန်သည် သူမ၏ ကျောင်းက Boyfriend နှင့်ဘာမှ မဆိုင်ချေ။ အလုံးကလဲပိုတုတ်။ အလျားကလဲ ပိုရှည်ပေရာ စောက်ခေါင်းပေါက်သည် အဆမတန်ပင် တင်းကြပ်ကာနေ၏။ စောက်ပတ်ဝသည်လဲ တစစ်စစ်နာကျင်သည်။ သို့သော် ဆေးအရှိန်ကြောင့်ပဲလား၊ ကာမအရသာကြောင့်ပဲလားတော့ မသိ။ ကောင်မလေးသည် အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာ ထပ်ဖိချလိုက်သည်။

“ ဇွိ…အင့်..အီး..အီး.. ” 

ဒီတစ်ခါတော့ လီးတန်၏ သုံးပုံတစ်ပုံလောက် အထဲသို့ ဝင်သွားလေပြီ။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများက စစ်ရှုံးသူများသဖွယ် တစ်လက်မချင်း နောက်ဆုတ်ကာ နေရာဖယ်ပေးရသည်။ အံကလေး ကျိတ်လိုက်၊ ဆောင့်ချလိုက်နှင့် နောက်ဆုံးတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လိင်တန်ကြီးသည် ကောင်မငယ်လေး၏ စောက်ပတ်ထဲတွင်အပြည့်အ၀ နေရာယူသွားသည်။

မီကိုသည် ကိုအောင်နိုင်၏ ဘေးတွင် အသာလှဲအိပ်နေရာ ယူကီက လီးတန်ကြီးကို ဖိတ်ကြိတ်ကာ သွင်းနေမှုကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပင် မြင်နေရသည်။ သူမသည် ကာမဆေးအရှိန်ကြောင့် ခေါင်းထဲတွင် တခြားဘာမှ မတွေးတတ်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးက သမီးဖြစ်သူ ယူကီ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားချိန်တွင်တော့ စိတ်တွေတမျိုးဖြစ်ကာ ရမက်စိတ်တွေ ပြန်ကြွလာသည်။ ကိုယ်ကို ကိုအောင်နိုင်နှင့် နီးအောင် တိုးနိုင်သမျှတိုးကာ လှမ်းဖက်လိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် ရင်ခွင်ထဲရောက်လာသည့် မီကို၏ ခေါင်းကို အသာကိုင်ကာ မိမိရင်ပတ်ပေါ်သို့ နေရာရွှေ့ပေး၏။ တစ်လစ်ထုတ်ထားသော မီကို၏ လျှာသည် အောက်ကိုလျှောတိုက်ဆင်းသွားပြီး ကိုအောင်နိုင်၏ ညာဘက်ကနို့သီကို စို့ပေးလိုက်သည်။

“ အီး..အီး… ကောင်းတယ်ကွာ.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် အကြိုက်တွေ့သွားသည်။ စိတ်ကလဲ ပိုထကာ အလိုအလျောက်ပင် လီးတန်ကြီးကို ကော့ကာ လှုပ်မိသည်။

“ အင့်.. အ ဟင့်..ဟင့်.. ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ ကော့အပင့်တွင်တော့ ယူကီသည် အသက်ရှုမှားမတတ် ဖြစ်သွားသည်။ အပြည့်အသိပ်ဖြစ်နေသည့် လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်အတွင်းသားများကို ဖိကြိတ်သွားသောကြောင့်ပင်။ မိန်းမူးရင်ဖိုအောင်ပင် ခံစားလိုက်ရသည်။ အချောင်းကြီးသည် မိမိ၏ ကိုယ်တွင်းသို့ နက်ရှိုင်းစွာထိုးဖောက်ထားသည်လို့လဲ ယူကီထင်မိသည်။ သူမ၏ တကိုယ်လုံးကို လီးတန်ကြီးက အတွေ့ကသာ ကြီးစိုးထားသည်။

ထို့နောက်တွင်တော့ ယူကီသည် ကိုယ်ကိုနောက်သို့ လှန်ကာ ကိုအောင်နိုင်၏ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်သည်။ လီးတန်သည် နောက်ကိုလှန်လိုက်သလို ဖြစ်၍ အဝကနေ အနည်းငယ်ကျွတ်ထွက်သည်။ စောက်ပတ်ကို ကလော်ထားသလိုဖြစ်၍ ကောင်မလေး၏ စောက်စေ့နှင့် လီးကအပြတ်ထိနေသည်။

ထို့နောက် ယူကီသည် စတင်ပင် ဆောင့်တော့သည်။ အစတွင်တော့ သာသာပင်ဖြစ်သော်လဲ အရှိန်ရသွားတင်တော့ တော်တော်ပင် မြန်မြန်ဆောင့်သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မငယ်လေး၏ စောက်ပတ်က ဖျစ်ညှစ်ပေးသည့် အရသာကို တကိုယ်လုံး ကျင်လာသည်အထိ ခံစားရသည်။ ဒီတစ်ချီတော့ သူသည် လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပေးဖို့ စဉ်းစားထားသည်မို့ သူကလဲ အောက်ကနေကာ ဖင်ကြီးကို ကော့ပင့်ပေးသည်။

“ အင့်..အီး..အီး… ” 

“ ဖတ်..ဖတ်.. အင့်…အင့်… ” 

ယူကီသည် ကာမအရသာကို တခါမှ မကြုံဘူးအောင် ခံစားနေရသည်။ နဂိုက  အလိုးခံဖူးသော်လဲ အတွေ့ကောင်းလှသည့် ကိုအောင်နိုင်၏ လီးကြီးကိုတော့ အစွဲကြီးစွဲသွားသည်။ အရသာကလဲ ရှိလွန်းလှရာ သူမ၏ ကိုယ်မှာ လုူးလွန့်ကော့ပျံနေသည်သာ။ ဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် ဆောင့်ပြစ်လိုက်ရာ သူမမှာ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်ချေ။ အချက်တစ်ရာမပြည့်ခင်ပင် တစ်ချီပြီးသွားသည်။ လူလဲ ကိုအောင်နိုင် ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။

“ အင့်…အီး…. ” 

“ ထွက်..ထွက်..ကုန်ပြီ… ” 

ကိုအောင်နိုင်လဲ အဲဒီအချိန်တွင်ပင် ယူကီ၏ ခါးသေးသေးလေးကို ပင့်မကာ အောက်ကနေ အဆက်မပြတ် ဆောင့်သွင်းသည်။ ခါးအားက သန်သူမို့ အောက်ကနေ ပင့်ဆောင့်ရသော်လဲ အားကမသားချေ။ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်ပင် လီးတန်ကြီးသည် စောက်ပတ်ထဲကို ဝင်သည်။ ဒီတစ်ချီတွင်တော့ ကောင်မလေးက ကိုအောင်နိုင်ပေါ်မှောက်နေရာ လီးက စောက်ပတ်နောက်ပိုင်းကို လိုးပေးသလိုမျိုးဖြစ်သည်။ ယူကီ ခုနက နောက်လှန်ဆောင့်နေတုန်းက မထိသေးသော နေရာများနှင့် ထိမိသည်။

လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်ပြီးတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်လဲ မထိန်းနိုင်တော့ချေ။ ဖင်ကြီးကို ကုတင်ပေါ်က ကြွမတတ် ပင့်တင်လိုက်ကာ လီးတန်ကြီးကို ကောင်မလေး၏ စောက်ပတ်အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ လီးထိပ်မှလဲ လရည်များသည် ပြွတ်နှင့်ထိုးလိုက်သလို အရှိန်ဖြင့် ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

“ အီး..အင့်… ရော့..ရော့ ” 

“ I’m cumming ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ ပူနွေး၍ အရှိန်ပြင်းသော လရည်များနှင့် အတွေ့တွင်တော့ ကောင်မလေးသည် နောက်တစ်ချီထပ်ပြီးသည်။ အဖုတ်အနှံ့ ကိုအောင်နိုင်၏ လရည်များနှင့် သူမ၏ စောက်ရည်များပေါင်းကာ ပြည့်နှက်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်က ဖင်ကြီးကို ပြန်အချတွင်တော့ လီးတန်သည် အနည်းငယ်ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ အနည်းငယ်ဟသွားသော စောက်ပတ်၀ အောက်ခြေလေးကနေ အရည်များစိမ့်ကြသည်။

ယူကီခဗျာတော့ နှစ်ချီဆက်တိုက်ပြီးသွားလို့ ထင်သည်။ ဟန်ပင် မဆောင်နိုင်တော့။ ချွေးသီးလေးများစို့သော မျက်နှာကို ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ပတ်ကျယ်ကြီးတွင် အပ်ကာ ငြိမ်သက်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ကောင်မလေးကို ပြန်ဖက်ကာ အသာပင် မှိန်းနေလိုက်သည်။ သူ့အတွက်က လောစရာ မလိုချေ။ ညသည် နုပျိုနေဆဲပဲ မဟုတ်လား။

သည့်နောက်တွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် မီကိုနှင့် ယူကီကို ပုံစံမျိုးစုံ လုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ အစုံမှ တကယ့် အစုံပင်။ တခုတော့ ရှိသည်။ သူသည် အမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို ဖင်တော့မချချေ။ သူက ဒါမျိုးလုပ်ရတာ ဝါသနာမပါလို့ ဖြစ်သည်။ မလုပ်ဘူးတာတေ့ မဟုတ်။ စမ်းတော့လုပ်ဖူးသည်။ အတွေ့ကိုလဲ သဘောကျပါသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့ကိုက စိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်၍ သိပ်မလုပ်ချင်းသာ။

နောက်ပြီးတော့ မီကိုနှင့် ယူကီ၏ စောက်ပတ်တွေကလဲ ကျဉ်းကျဉ်လေးတွေပဲ ဖြစ်သောကြောင့် သူသည် စောက်ပတ်ကိုသာ မဲ၍ ချသည်။ သေချာသည်ကတော့ ဒီဂငယ်မ နှစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်သည် နောက်နေ့တွင်တော့ တော်တော်ကျယ်သွားမည်သည်သာ။

မကျယ်ပဲလဲ ခံနိုင်ရိုးလား။ ကိုအောင်နိုင်သည် သူကပင် လေးချီပြီးအောင် ဆွဲပြစ်လိုက်သည် မဟုတ်လာ။  တစ်ချီကို တစ်နာရီလောက် ကြာအောင် ဆွဲနိုင်သူဆိုတော့ စဉ်းသာ စဉ်းစားကြည့်တော့။ နောက်ဆုံး အချီတွင်တော့ မီကိုနှင့် ယူကီသည် လှုပ်တောင်မလှုပ်နိုင်တော့။ ကိုအောင်နိုင်ချပေးထားသည် ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပုံစံနှင့်ပင် မလှုပ်မယှက် သူလုပ်တာကို ခံကြရှာသည်။

သူကတော့ ဒါကို ဂရုမစိုက် အမေဖြစ်သူ မီကိုကို တလှည့်။ သမီးဖြစ်သူ ယူကီကို တလှည့် အပီ ဟိုဘက် ဒီဘက်ပြောင်းကာ ဆွဲပြစ်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံးလရည်တွေ အထွက်တွင်တော့ လီးတန်ကို လုပ်နေသူ ယူကီ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ဘေးချင်းယှဉ် အိပ်နေသူ မီကိုနှင့်ယူကီ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် ပြီးလိုက်သည်။ လေးချီမြောက်ဖြစ်၍ လရည်တွေက သိပ်မများရှာပေ။ ဒါတောင်မှ မီကို၏ မျက်နှာပေါ်တွင် တခါ။ ယူကီ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် တစ်ခါ ကျသည်။ တတ်လဲတတ်နိုင်သည့် သူပင်။

ထို့နောက်တွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် အသာထကာ ကင်မရာကို သွားယူသည်။ လရည်များ ပေကျံနေသည့် မီကိုနှင့် ယူကီ၏ မျက်နှာကို အနီးကပ် ရိုက်ယူသည်။ နီရဲနေအောင် ခံထားရသည် စောက်ပတ်ဝများကိုလဲ သေသေချာချာ အနီးကပ်ပင် ရိုက်သည်။ စိတ်ကြိုက်ဖြစ်မှ ကင်မရာကို ပိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ဗီဒိုထဲက သဘက်တစ်ထည်ကို ယူကာ ရေချိုးလိုက်သေးသည်။

သူရေချိုးပြီး ပြန်ထွက်လာချိန်တွင်တော့ မိသားစု သုံးယောက်သည် ပိုးစက်ပက်စက် အိပ်ပျော်နေချေပြီ။ ယောက်ျားဖြစ်သူ နာဒိုကတော့ သူထားခဲ့သည့် အတိုင်း ဆိုဖာပေါ်မှာ ဖြစ်ကာ။ အမေနှင့် သမီးကတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကြီးပင် အိပ်ပျော်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ကုတင်နားသို့ ကပ်သွားကာ ဘေးနားတွင် ရှိနေသည့် ပင်တီနှစ်ထည်ကို ကောက်ကာ ကုတ်အင်္ကျီအိတ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ စောင်ကိုလဲ ဆွဲကာ အမနှင့်သမီးကို အုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ အောင်ပွဲရ စစ်သူကြီးနှယ် လေလေးတချွန်ချွန်နှင့် ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

............................................................................................

အခန်း ( ၅ )

ကိုအောင်နိုင်သည် ဒီလပိုင်းအတွင်း တော်တော်ကိုအလုပ်များသွားသည်။ နေခြည်နှင့် ပြောထားသည့် အလုပ်ကိစ္စအတွက် သူတော်တော် လုံးပန်းလိုက်ရသည်။ အမှန်ဆိုရင် သူသည် ဒီလောက်တောင် ကြိုးစားနေစရာမလို။ သူ့အတွက်က ဒီတစ်သက်တော့ မကြောင့်ကြအောင် နေလို့ရနေသည်။ သို့သော်လဲ သူ့အကျင့်က တစ်ဖက်သားကို ကတိပေးပြီးလျှင် ဘယ်တော့မှ မဖျက်တတ်ချေ။ အဲဒါကြောင့်လဲ သူသည် စီးပွားရေးလောကတွင် နေရာရနေခြင်း ဖြစ်သည်။ အခုလို နေခြည်လို လှပသည့် ကောင်မလေးဆိုရင်တော့ ပြောမနေနှင့်တော့။

ပထမဆုံး သူသည် နေခြည်ကို ဖိတ်ခေါ်ကာ Mr. Guitar တွင် တစ်ရက်တွေ့ကြသည်။ အံမယ်.. ကောင်မလေးက အဲဒီနေ့က တစ်ယောက်တည်းတောင် မလာ။ သူ့အမေဖြစ်သူပါ ပါလာသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အစောပိုင်းတွင် ဒါကိုနဲနဲတောင် ဘုသွားသေးသည်။ စီးပွားရေးတွဲလုပ်မည့် သူအချင်းချင်း မယုံတဲ့သဘောလား။ နောက်တော့မှ ဒီအသိုင်းအဝိုင်းတွေက ဒီလိုပဲပါ ဆိုကာ ဖြေသိမ့်လိုက်ရသည်။

အဲ..အလုပ်ကိစ္စ အကြောင်း တိုင်ပင်တဲ့ အခါတွင်တော့ အမေဖြစ်သူက ဘာမှဝင်မပြောချေ။ ကြည့်ရတာ ဘိုးတော်နှင့် ဘွားတော်က သူတို့သမီးကို လုပ်ချင်တာလုပ် ဆိုပြီး ခွင့်ပြုထားသည့်ပုံပင်။ ကိုအောင်နိုင်နှင့် နေခြည်သာလျှင် ပြောဖြစ်ကြသည်။ ကိုအောင်နိုင်က သေချာရှင်းပြပြီး နေခြည်က သူမဖြစ်ချင်သည့် အကြောင်းအရာများကို ဖြည့်စွက်ကာပြောသည်။

သူတို့အကြံက ဒီလိုဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်နှင့် နေခြည်ပေါင်းကာ ဖက်ရှင်စတိုးဆိုင်ကြီး တစ်ခုဖွင့်ရန်ပင်။ ရိုးရိုးဖက်ရှင်ဆိုင်တော့ မဟုတ်။ ဂျင်း (Jean) တွေကို အဓိကထားကာ ရောင်းသည် ဆိုင်ဖြစ်အောင် ဖွင့်ကြရန်ဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် နဂိုကတည်းက ဒါကို ဆန္ဒရှိသည်။ သူက ခေတ်အမြင်ရှိသူမို့ အခုနောက်ပိုင်း လူငယ်လူရွယ်တွေသည် ဘယ်သွားသွားဘယ်လာလာ ဂျင်းကို တော်တော်ဝတ်လာကြသည်ကို တွေ့ရသည်။ အဓိကတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ဝတ်ကြသည်။ ကောင်မလေးတွေ ဆိုလဲ ဂျင်းစကပ်အတိုလေးတွေ၊ ဂျင်းဘောင်းဘီအတိုလေးတွေနဲ့ ဖြစ်လာသည်သာ။

တခုတော့ ရှိသည်။ ဒီလိုမျိုး ဂျင်းဆိုင်တွေက သူတို့ထက်အရင် ကြိုဖွင့်ထားတဲ့သူတွေ ရှိသည်။ ယိုးဒယားဖြစ် Nobody ဆိုရင်တော်တော်တောင် နာမည်ရနေသည်သာ။ သူ့ဈေးနှင့်သူတော့ ရောင်းနေရသည်။

ကိုအောင်နိုင်တို့ကျတော့ ဒီလိုမျိုးမလုပ်ချင်တော့။ နေခြည်ကလဲ စလုံးမှာနေလာသူ မဟုတ်လား။ ဒီတော့ သူတို့က Levi’s ကို တင်ဖို့စဉ်းစားကြသည်။ ဒီဟာက မြန်မာနိုင်ငံတွင် သေသေချာချာတင်ပြီး ရောင်းကြသေးသူတွေ မရှိသေး။ ဈေးကလဲ မြောက်သည် မဟုတ်လား။

ကိုအောင်နိုင်၏ အကြံကို နေခြည်ကလဲ သဘောတူသည်။ သွားတိုက်ဆိုင်ချင်တော့ သူမကလဲ ဂျင်းခရေဇီ ဖြစ်နေသည်လေ။ ထပ်မံပြီး သူမဖြည့်စွက်သည်ကတော့ ဂျင်းတွေအပြင် Dress လှလှလေး အချို့ကိုပါ တင်ရန်ဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ ဒါကို မငြင်း။ ဒီတော့ နှစ်ဦးသား ဘယ်လိုလုပ်ကြမယ် ဘယ်နေရာမှာ ဆိုင်ဖွင့်မယ် စသည်ဖြင့် အသေးစိတ် ဆွေးနွေးကြသည်။

ဒီနောက်ပိုင်းတွင်တော့ သူတို့နှစ်ဦးသည် တော်တော်သွားသွားလာလာ ဖြစ်ကြသည်။ အစောပိုင်းတွင်တော့ နေခြည်အမေကြီးက လိုက်နေသေးတယ်လဲ နောက်ပိုင်းတွင်တော့ နေခြည်တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ ဒါကို ကျေနပ်နေသည်။

အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်ကို တော်တော်သဘောကျသည်။ နဂိုကတည်းက ဇရှိသူမို့ သူသည် ကောင်မလေးကို စလိုက်ရင် ဖြစ်သော်လဲ အခုတော့ ဒါမျိုးမလုပ်ချင်ဖြစ်နေသည်။ ဘာဖြစ်လို့မှန်းမသိ သူသည် နေခြည်ကို တွယ်တာမိသလို ဖြစ်သည်။ တန်ဖိုးထားမိသည်ဟု ပြောရမလိုပင်။

နေခြည်နှင့် စကားပြောနေရရင် သူပျော်နေသည်။ ကောင်မလေးက သူ့ကို စတာပဲ ဖြစ်ဖြစ်… သဘောကျလို့ ရယ်တာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဒီအမူအရာလေးတွေကို ကြည့်ပြီး သူကြည့်နူးနေတတ်သည်။ ဒီလပိုင်းအတွင်း သူနေခြည်ကို ဖုန်းမဆက်ဖြစ်တဲ့ ရက်မရှိတော့။ ခါတိုင်းဆိုရင် ညဘက်ညဘက် သူသည် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ယောက်နှင့် သွားနှပ်နေသော်လဲ အခုတော့ သူ့မှာ ဒါကိုပင် သိပ်မလုပ်ဖြစ်တော့ချေ။

သူလက်ရှိ ကောင်မလေးတွေကတောင် သူအချိုးပြောင်းသွားတာကို တအံတသြ ဖြစ်ကြသည်။ ခါတိုင်းဆိုရင် သူမတို့နှင့်တွေ့ရင် ဆန္ဒပြင်းတတ်သော သူသည် အခုတော့ သူမတို့ကို ညင်ညင်သာသာ ဆက်ဆံလာသည် မဟုတ်လား။ တခုခုကြောင့်တော့ ကိုအောင်နိုင် ပြောင်းလဲလာသည်ကို သိနေကြသည်။ ဘာမှန်းတော့ ထုတ်မမေးကြချေ။

သူတို့က မမေးသော်လဲ ကိုအောင်နိုင်က သူ့ကိုသူ မေးမိသည်။ အခုလိုမျိုး အသက် ၃၀ အရွယ်အထိ မိန်းမပေါင်းမျိုးစုံနှင့် တွေ့ကြုံရင်းနှီးခဲ့သော သူ့အဖို့ ဘာဖြစ်လို့ နေခြည်ဆိုသည့် ကောင်မလေးက ထူးခြားနေသလဲ ဆိုတာကို။ တစ်ခုတော့ ရှိသည်။ သူမေးသည်က ခွေးတစ်ကောင် သူ့အမြီးကို သူပြန်ကိုက်နေသည်နှင့် တူသည်။ အမြီးက ဘယ်မှာရှိနေမှန်းသိသော်လဲ ချာချာလည်ကာ ဖမ်းမမိသလိုပင်။

ဒီလိုနဲ့ပင် ဆိုင်ဖွင့်ရက်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် စီးပွားရေး အမြင်ရှိသူ ဆိုတာကတော့ တကယ်မှန်သည်။ သူများတွေဆိုရင် ဆိုင်ဖွင့်မှ ကြေညာချင် ကြေညာမည်ဖြစ်သော်လဲ သူက ဆိုင်မဖွင့်ခင်ကတည်းက MRTV နှင့် MWD မှာ ကြေညာပြီး ဖြစ်နေသည်။ နောက်ပြီးတော့ နေခြည်ကိုလဲ အကြံပေးကာ MRTV-4 နှင့် အင်တာဗျူး ခိုင်းထားသေးသည်။

ဒီတော့ သူ့ဆိုင်သည် မဖွင့်ခင်ကတည်းက နာမည်က သိနေကြသည်။ နောက်ပြီးတော့ သူက နေခြည်နှင့် တိုင်ပင်ကာ ဖွင့်သည့် ရက်မှာ One for One ပေးဖို့ ကြံစည်ထားသည်။ နေခြည်ကလဲ ကိုအောင်နိုင် ကြိုက်မိတာ မပြောနှင့်။ သူဘာလုပ်လုပ် သဘောတူသည်။ ပြောရရင် သူမကလဲ ကိုအောင်နိုင်က အလိုလိုက်ကာ သူမဖြစ်ချင်သည်ကို လုပ်ပေးနေသည်ကို သဘောကျနေသူလေ။ ဒီတော့ သူမခမျာလဲ ကိုအောင်နိုင် အကြောင်းကို သိသော်လဲ နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးထားသူဖြစ်သည်….။

ကိုအောင်နိုင်နှင့် နေခြည်သည် တိတိလင်းလင်းသာ ထုတ်မပြောကြသေးသော်လဲ တစ်ယောက်ရင်ထဲကို တစ်ယောက် မြင်သည်အထိတော့ နှစ်ဦးသား ခံစားနေရသည်သာ….။

.........................................

“ ပင်ပန်းသွားပြီလား… နေခြည်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကားကို ဂရုစိုက်ကာ မောင်းလာရင်း ငြိမ်ပြီးတော့ ပါလာသည့် နေခြည်ကိုမေးသည်။ ကားမှန်ကို ချထား၍ လေအတိုးတွင် ကောင်မလေး၏ ဆံနွယ်လေးတွေက ယိမ်းကာခါနေသည်။

“ မပင်ပန်းပါဘူး.. ကိုနိုင်ရယ်… နေခြည်က ပျော်တောင်ပျော်နေသေးတာ… ” 

ညဘက်ရောက်နေပြီမို့ လမ်းက ကားအနည်းငယ် ရှင်းနေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ကားကို လမ်းဘေးကပ်ကာ မနှေးမမြန်မောင်းလာသည်။ လမ်းတလျှောက် ကိုယ်ကလေးကို အနည်းငယ်စောင်းကာ သူ့ဘေးက လိုက်လာသည့် နေခြည်ကို အသာလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

နေခြည်ပြောတာ ဟုတ်လောက်သည်။ ကောင်မလေးသည် တစ်နေ့လုံး ကိုအောင်နိုင်နှင့်အတူ သူတို့ဆိုင်တွင် တစ်နေကုန်မတ်တပ်ရပ်ကာ အလုပ်လုပ်နေခဲ့သော်လဲ ပင်ပန်းဟန်တော့ မပြချေ။ လှပသောမျက်နှာသွယ်သွယ်လေးသည် သူ့ကို ပြုံးပြုံးလေးသာ ငေးကြည့်နေသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်၏ အပြုံးချိုချိုလေးတွင် တနေ့လုံး မောပန်းထားသမျှ အမောပြေသွားသည်။ အမှန်ဆိုရင် သူသည် ဒီနေ့တော်တော်ပင်ပန်းသွားသည်။ မပင်ပန်းရော ခံနိုင်ရိုးလား။ သူသည် မနက် ၅နာရီ ထိုးကတည်းက ဆိုင်ကိုရောက်ကာ လိုအပ်တာများကို တစ်ယောက်တည်း လုပ်နေခဲ့သည်သာ။

သူထင်သည့်အတိုင်းပင်။ သူတို့ဆိုင်လေးသည် မဖွင့်ခင်ကတည်းက လူသိများနေသဖြင့် ဆိုင်ဖွင့်သည့် မနက်(၉) နာရီတွင်တော့ လူတွေက အလျှိလျှိနှင့် ရောက်လာကြသည်သာ။ ဆိုင်ရှေ့က ကားရပ်ဖို့ သတ်မှတ်ထားသည့် နေရာပင် အလွတ်မရှိလောက်အောင် ပြည့်နှက်သွားခဲ့သည်။

ရောင်းရသည်ကလဲ မမေးနှင့်တော့။ ကိုအောင်နိုင်တို့က အရောင်းကောင်မလေး လေးယောက် ခန့်ထားတာတောင် လက်မလည်ချေ။ တင်ထားသည်က ပစ္စည်း အစစ်တွေဖြစ်သည့် အပြင် ONE FOR ONE ဆိုတော့ လာဝယ်ကြသည်မှာ တစ်နေ့လုံးပင် မပြတ်ချေ။ ကိုအောင်နိုင်သည် ရွှေဇင်နှင့် မသီတာကိုပင် နေ့လည်ကျတော့ လာကူရန် ခေါ်ခဲ့ရသည်။

“ နေခြည်လေ…. ဒီလောက်ထိတောင် ရောင်းရမယ် မထင်ဘူး သိလား…. ကိုနိုင်… ” 

“ အော်… နေခြည်ရယ်…. ဒါကတော့ ကိုနိုင်တို့က ONE FOR ONE လို့ ကြေညာထားတာကြောင့်လဲ ပါတာပေါ့… နောက်ရက်တွေ ဆိုရင်တော့ ဒီလောက်များမယ် မထင်တော့ပါဘူး… ” 

“ အင်းနော်… ကိုနိုင်ပြောတာ.. ဟုတ်လောက်တယ်…ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် နေခြည်တော့ …ကိုနိုင်ကို ကျေးဇူးတင်တာပဲ… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ချစ်စဖွယ် အမူအရာလေးနှင့် ပြောနေသည့် နေခြည်ကို ကြည့်ကာ ရင်ထဲတွင် မနေနိုင်တော့။ အစောပိုင်းကလတုန်းက ဆိုင်အတွက် လုံးပန်းနေရသည်မို့ မျိုသိပ်ထားသမျှသည် အခုတောင် ပေါက်ကွဲချင်လာသည်။ မျိုးသီရိတို့အိမ်ကတည်းကနေ အစပျိုးခဲ့သော သူ့ရင်ထဲက အပင်ငယ်ကလေးသည် အချိန်ကြာလာသည်နှင်အမျှ အကိုင်းအခက်တွေဖြာဝေကာ သူ့နှလုံသားတွင် ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲ အမြစ်တွယ်နေသည် မဟုတ်လား။

“ နေခြည်… အချိန်နည်းနည်း ရသေးလား…  ” 

“ ရပါသေးတယ်… ကိုနိုင်ရဲ့…ဘာလဲ… တခုခု ဝင်စားချင်လို့လား….နေခြည်ကျွေးမယ်လေ….. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မလေး၏ အလိုက်သိမှုတွင်တော့ အတော်သဘောကျသွားသည်။ ဒါပေမယ့် သူလောလောဆယ် စိတ်ဝင်စားနေတာက မုန့်စားဖို့ မဟုတ်ချေ။ မုန့်ထက်ကောင်းတဲ့ဟာပင်…။

“ အေးအေးဆေးဆေး တစ်နေရာမှာ စကားခနပြောရအောင်လား …. နေခြည်… ” 

“ အင်း…ပြောလေ.. ကိုနိုင်…. ရပါတယ်.. ဘယ်နားသွားမလို့လဲ… ” 

“ ခနလေး… နေခြည်…ရောက်ရင် သိလိမ့်မယ်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကားကို ဦးထောင်ဘိုလမ်းကနေ မောင်းလာရင်း အဝိုင်းကို ကျော်ပြီးနောက်တွင်တော့ ဗဟန်းလမ်းမကြီးအတိုင်းမောင်းလိုက်သည်။ ကန်တော်ကြီးရှေ့ အရောက်တွင်တော့ ကားကို ဂိတ်တံခါးဝနားတွင် ထိုးရပ်လိုက်သည်။ ညပိုင်းရောက်နေပြီမို့ ပန်းခြံတံခါးက ပိတ်ကာထားသည်ကို တွေ့သည်။

“ ကိုနိုင်… ဒီဟာက ပိတ်နေပြီ မဟုတ်လား…. ” 

“ ဒါကလွယ်ပါတယ်…. နေခြည်…. ခနေလေး…. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်၏ စူးစမ်းသံလေးနှင့် အမေးကို ရှင်းမပြနေတော့ဘဲ ကားထဲကနေ အလျင်အမြန်ထွက်လိုက်သည်။ ကားမီးကို ပန်းခြံဂိတ်တံခါးဘက်ကို ထိုးထားလို့ထင်သည်။ အပေါက်စောင့်လို့ ထင်ရသည့် လူတစ်ယောက်က သူတို့ကားဆီ ကြည့်နေတာကို မီးရောင်နှင့် တွေ့နေရသည်။

နေခြည်သည် ကိုအောင်နိုင်ကားပေါ်က ဆင်းသွားသည်ကို လိုက်ကြည့်နေသည်။ သူမသည် ကိုအောင်နိုင်၏ အကြောင်းကို သိသူမို့ ဒီလူသည် အကြံအဖန်ကောင်းသည်မှန်းသိသည်။ ကြည့်ရတာ သူက ပိုင်သည်မို့ ဒီကိုခေါ်လာခြင်းဖြစ်မည် ထင်သည်။ သူမအတွေးက မမှားချေ။

ကိုအောင်နိုင်သည် နှစ်မိနစ် သုံးမိနှစ်လောက် ဂိတ်စောင့်အမျိုးသားနှင့် စကားပြောပြီးတွင်တော့ ကားဘက်သို့ ပြန်လျှောက်လာသည်။

“ ဘာတဲ့လဲ… ကိုနိုင်… ” 

နေခြည်သည် သူ့ကိုငါးခူပြုံးလေးပြုံးကာ ကြည့်နေသည် ကိုနိုင်ကို ကြည့်ကာ အသည်းယားသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် တခါတရံတွင် တော်တော်ပင် သွေးအေးသည်။ အခုလဲ သူမ၏ အမေးကို ပြန်မဖြေ။ ကားမှန်ရှေ့ကိုသာ လက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည်။ အယ်… တံခါးက ပွင့်သွားပါလား။

ဟုတ်သည်။ ဂိတ်စောင့်အမျိုးသားသည် ကိုအောင်နိုင်က ဘယ်လိုပြောလိုက်သည်တော့ မသိ။ သူတို့ကားဝင်လို့ရအောင် တံခါးတစ်ချပ်ကို ဆွဲဖွင့်ပေးလိုက်သည် ကိုအောင်နိုင်သည် တံခါးပွင့်သွားသည်နှင့် အသာ ကားကို မောင်းထွက်လိုက်သည်။ ဂိတ်စောင့်အမျိုးသားကိုလဲ လှမ်းကာ ကားထဲက လက်ပြလိုက်သေးသည်။ နေခြည်သည် ကျိတ်၍သာ သက်ပြင်းချလိုက်ရသည်။ တတ်လဲတတ်နိုင်သည့် ကိုနိုင်ရယ်လေ…..

ဂိတ်ကိုကျော်လာသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် ညာဘက်က ကန်ဘက်ကိုသွားသည့် လမ်းကလေးအတိုင်း သူ၏ ပရာဒိုကားကို ခပ်ဖြေးဖြေးလေးမောင်းလာခဲ့သည်။ ကန်ရေပြင်ကို မြင်ရသည့် နေရာအရောက်တွင်တော့ အသာမေးတင်ထိုးကာ ရပ်လိုက်သည်။ လူသူကင်းမဲ့နေပြီ ဖြစ်သော ပန်းခြံထဲတွင်တော့ လူသားနှစ်ဦးသည် ရင်ခုန်သံကိုယ်စီနှင့် ခနတော့ငြိမ်သက်နေကြသည်။

“ ကိုနိုင် ပြောစရာရှိတယ် … နေခြည်…  ” 

“ အခွင့်အရေး ယူတယ်တော့ … မထင်စေချင်ဘူး… .နေခြည်ကို ကိုနိုင် ချစ်တယ်… ” 

“ အယ်….. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ပြောမိပြီးမှ သူ့ကိုသူ အံသြသွားသည်။ မိန်းကလေးပေါင်းများစွာကို အဖန်တရာပြောမိသော စကားဖြစ်သော်လဲ အခုတခါလောက် သူစကာလုံးတွေသည် အားပါတာ မရှိချေ။ သူ့နှလုံးသားသည် ဆယ်ကျော်သက် လူပျိုလေးသဖွယ် တဖျတ်ဖျတ်နှင့်တောင် ခုန်နေလိုက်သေးသည်။

သူကတော်သေးသည်ဟု ပြောရမလိုပင်။ နေခြည်ဆိုရင် သူထက် ပိုလို့တောင်ဆိုးသေးသည်။ ခေတ်ရှေ့ပြေးနေသည့် မိန်းမလှလေးမို့ ဒါမျိုးစကားပြော ခံရတာက မဆန်းသော်လဲ အခုလို ဖြုန်းစားချည်း ကိုအောင်နိုင်က ပြောလိုက်သည်တွေင်တော့ သူမသည် ရှက်သွေးဖြာကာ ခေါင်းကလေးငုံ့သွားသည်။ မျှော်လင့်နေမိသော စကားဖြစ်သော်လဲ အခုတော့ ဘာကိုလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘဲ ပေါင်ပေါ်တင်ထားသည့် လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ပွတ်ကာချေနေမိသည်။

“ ဝေါ….ဝေါ… ” 

“ အယ်… မိုးတွေရွာလာပြီ…ကိုနိုင်…. ” 

ဖြစ်ချင်တော့ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ရွာချင်နေလဲ မသိသည့် မိုးက ရုတ်တရက် ရွာချလာသည်။  ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်ဆိုသည့် ပန်းလှလှလေး၏ မျက်နှာလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးကြည့်နေရာမှ….

“ ခဏနော်…. နေခြည်.. ကိုနိုင်.. မှန်ပိတ်လိုက်မယ်…. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ့ဘက်ခြမ်းက မှန်ပိတ်သည့် ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။ အစောပိုင်းက မှန်ချထား၍ ပိတ်ထားသည့် အဲယားကွန်းခလုတ်ကို နှိပ်ကာ ဖွင့်သည်။ နေခြည်သည် ကိုအောင်နိုင်လုပ်သမျှကို အသာငေးကြည့်နေသည်။ တဖျောက်ဖျောက်နှင့် ကားကို လာစင်သည့် မိုးစက်တွေကိုပင် ကျေးဇူးတင်ရမည်။ ဒီလိုမှ မဟုတ်ရင် သူမ၏ ရင်ခုန်သံကို ကိုနိုင် ကြားသွားနိုင်သည်။

ဒီနေရာတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ ဇာတိကပြလာသည်။ သူသည် နဂိုတုန်းကတော့ ကောင်မလေးကို တန်ဖိုးထားနေလို့ ပြောရမှ နှုတ်တွန့်နေချင်းသာ။ အခုလို အတိအလင်းပြောပြီးသွားသည့်နောက်တော့ သူက နောက်ဆုတ်ဖို့ လမ်းမရှိတော။ သူ့ထုံးစံတွင် လက်ထဲက ငါးလွတ်သွားသည် ဆိုတာ မရှိမဟုတ်လား။

“ အို… ” 

နေခြည်သည် ရုတ်တရက် ကိုအောင်နိုင်က သူမ၏ ပေါင်ပေါ်က လက်ကလေးကို အုပ်ကာ ကိုင်လိုက်သည်တွင်တော့ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ အကိုင်အတွယ်က ပညာပါသည်။ လက်ကလေးတွေကို စုကာအုပ်လိုက်ယုံမက သွယ်လျသည့် ပေါင်တန်လေးများကိုပါ ပွတ်ပေးသွားသည်။

ကောင်မလေးသည် အပေါ်အောက်တဆက်တည်း Dress လေးကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။ အရောင်လေးက ခဲရောင်လွင်လွင်လေးဖြစ်ကာ အရှေ့ဘက် ရင်ပတ်နေရာက V shape ပုံ ဟိုက်နေသည့် အပျံစား ဝတ်စုံလေးပင်။ အသားက ပိုးသားလိုပျော့ပျောင်းသည့် အတွက် စွဲမက်ဖွယ် သူမ၏ ကိုယ်ကလေးတွင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ကပ်နေသည်သာ။

ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်က ဘာမှမပြောပဲ သူ့ကို ရီဝေေ၀လေး ကြည့်နေသည်တွင်တော့ သူ၏ ကိုယ်ကို အသာသူမထိုင်ခုံဘက် တိုးလိုက်သည်။ ဘေးတစောင်းလေး ဖြစ်နေသော နေခြည်ကို ဆွဲကာဖက်သည်။

“ ချစ်တယ်ကွယ်… နေခြည်ရယ်… ” 

“ ဟင့်… ကိုနိုင်ရယ်… ” 

နေခြည်၏ ကိုယ်လုံးအိအိလေးသည် ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ခွင်ထဲ ပါကျလာသည်။ ကားထဲတွင် အဲယားကွန်းဓါတ်က ကြီးစိုးနေသည့်တိုင် သူမ၏ ကိုယ်ကလေးသည် နွေးနွေးလေးဖြစ်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ရင်ခွင်ထဲရောက်လာသည့် ကောင်မလေး၏ ဖြူစင်မွတ်လျသည့် ပါးပြင်လေးကို ငုံ့နမ်းပြစ်လိုက်သည်။

“ အို ..ကွယ်… ” 

နေခြည်သည် ရှက်ရှာလွန်းလို့ ထင်သည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးတွင် ခေါင်းကလေးကို ပို၍ပင် တိုးဝှေ့သည်။ တခါမှ အနမ်းမခံရဘူးသေးသော ပါးပြင်လေးကို ဒီလူကြီး၏ နှာခေါင်းက ကျူးကျော်လာသည်တွင်တော့ သူမ၏ ကိုယ်သည် ဖိုမှထုတ်ခါစ ပေါင်မုန့်လေးပင် ပူနွေးတက်လာသည်။ ဟော… ကြည့်… သူ့အနမ်းတွေက ဒီမှာတင် ရပ်မနေ။

ကိုအောင်နိုင်၏ နှုတ်ခမ်းသည် နေခြည်၏ နှုတ်ခမ်းသားသားနုနုလေးတွေပေါ်ကို ရောက်သွားသည်။ အစပထမတော့ ထိယုံသာထိထားပြီး ခနအကြာတွင်တော့ သူ့လျှာက နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖယ်ကာ အထဲကိုရောက်လာသည်။ နေခြည် ခမျာ ကိုအောင်နိုင်က သူမ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ လျှာဖျားလေး ထိုးထည့်ပြီး ကလိလိုက်သည်တွင်တော့ စိတ်တွေ ဆူဝေတက်လာသည်။ အောက်က အဖုတ်လေးပင် ယားကျိကျိဖြစ်လာသည်။

နေခြည်၏ မျက်တောင်ကော့ကလေးများ စင်းကျသွားသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် သူမ၏ လက်ပေါ်ကို အုပ်ကိုင်ထားသည့် လက်ကိုရုတ်ကာ နေခြည်၏ နို့အုံလေးဆီသို့ ပို့လိုက်သည်။ မို့ဝန်းဖွံ့ထားနေသည့် ရင်သားတွေကို အင်္ကျ ီပေါ်ကနေ အသာဖိပွတ်သည်။

“ အင့်.. အု…. အု… အိ.. အိ…  ” 

ဒီလိုမျိုး အကိုင်တွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လျှာကြီးသောင်းကျန်းမှုကို ခံနေရသော နေခြည်၏ ပါးစပ်ထဲမှ အသံ “အိအိအုအု“ လေးများ ထွက်လာသည်။ သူ၏ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်မှုကို ခံနေရသော ရင်နှစ်မွှာကလဲ လှိုင်းထသလို ဖြစ်ကာ တုန်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ အနမ်းတွေ အယုအယတွေကြောင့် သူမလဲ သွေးသားတွက ဆူပွက်စပြုသည်။ အားကျမခံ ကိုအောင်နိုင်၏ နှုတ်ခမ်းကို သူမကပါ ပြန်၍ စုပ်ယူပေးနေမိသည်။

အတော်လေးကြာအောင် နမ်းပြီနောက် ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်နှုတ်ခမ်းလေးကနေ ခွာလိုက်သည်။

“ နေခြည်… ချစ်ကြမယ်နော်…. ” 

“ ကိုနိုင်ရယ်… ကားထဲမှာကို… ” 

“ ရပါတယ်ကွယ်.. မိုးတွေရွာနေတာပဲ…  ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မလေးက ဘာမှမပြောသည်တွင်တော့ နေခြည်၏ ပုခုံးစွန်းလေးကို လှမ်းလိုက်သည်။ အင်္ကျ ီစလေးကို ပုခုံးထက်မှာ အသာဖြေကာ အောက်ကို လျှောချလိုက်သည်။ ပျော့ပြောင်းသည့် အစမို့ အောက်ကို အသာလျှောကျသွားသည်။

“ အို.. မဖွင့်နဲ့လေ.. ” 

နေခြည်သည် ကိုအောင်နိုင်က ကားရှေ့ခန်းမီးကို ဖွင့်လိုက်သည်တွင်တော့ ကိုယ်ကလေးကို ရင်ခွင်ထဲက ရုန်းထွက်သည်။ Dress လေးက ခါးလယ်တွင် ပြေကာကျနေသည်မို့ သူမ၏ အပေါ်ပိုင်းအလှက မီးရောင်အောက်တွင် ထင်းခနဲ ပေါ်ထွက်လာသည်။

“ ဘယ်သူမှ မမြင်ပါဘူး… နေခြည်ရဲ့… ” 

“ မိုးတွေလဲ ရွာနေတာပဲ ဟုတ်စာ… ဒါလေးပါ ချွတ်လိုက်မယ်နော်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် နက်ပြာရောင် ဘရာလှလှလေးအတွင်းမှ လျှံကျနေသည့် အသားဆိုင်လေးတွေကို ကြည့်ကာ နေခြည်ကို ချော့လိုက်သည်။ လူချင်းအနည်းငယ် ကွာသွားသည့် ကောင်မလေးကိုလဲ အသာလှမ်းပြန်ဖက်သည်။

“ ခက်လိုက်တာ.. ကိုနိုင်ရယ်… ” 

ကောင်မလေးသည် တိုးတိုးလေး မပွင့်တပွင့် ညည်းကာ ကိုအောင်နိုင်၏ ရင်ခွင်ထဲပါကျသည်။ သိုင်းဖက်လာသည့် ကိုအောင်နိုင်၏ လက်တွေသည် သူမ၏ နောက်ကျောက ချိတ်ကို လွယ်လင့်တကူပင် ရောက်သွားသည်။ ချိတ်ကလေးကို ခွာကာ ဖြုတ်ပြီးသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မလေး၏ ဖြူမွတ်နေသော ပုခုံးသားမွတ်မွတ်လေး နှစ်ဖက်ကို အသာကိုင်ကာ ပြန်တွန်းထုတ်သည်။

မီးရောင်အောက်တွင်တော့ နေခြည်သည် ကြွေရုပ်ကလေးလားပင် လှပစွာရှိနေသည်။

“ လှတယ်… နေခြည်ရယ်… ချစ်စရာလေး… ” 

“ တကယ်လား.. ကိုနိုင်…. ” 

“ တကယ်ပေါ့….. ဝိုင်းဝိုင်း မို့မို့လေးကွာ… ” 

ကိုအောင်နိုင် ပြောလဲပြောချင်စရာပင်။ နေခြည်၏ ရွှေရင်အစုံသည် တစ်ဖက်နှင့် တစ်ဖက် မို့မောက်ပြည့်ဖြိုးစွာ ရှိနေသည်။ အပျိုနို့လေးမို့ အိတွဲခြင်း မရှိ။ တင်းတင်းရင်းရင်း ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေးပင်။

“ ကိုင်မယ်နော်… ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ လက်သည် အသာမြှောက်ကာ နေခြည်၏ ဘယ်ဘက်နို့လေးပေါ်ကို ရောက်သွားသည်။ သူက တမင်တကာပင် ဆတ်ခနဲ မကိုင်။ ဖြေးဖြေးလေးရွှေ့ကာ ကိုင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ နေခြည်ခမျာ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ကိုကြည့်နေရင်း သူမ၏ နို့အုံလေးပေါ် ထိလိုက်သည်နှင့် တကိုယ်လုံး ကြက်သီမွေးညင်းလေးများပင် ထသွားသည်။

“ အင့်… အင့်… ” 

နေခြည်၏ နို့လေးက ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ထဲတွင် နူနူးညံ့ညံ့ စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလှသည်။ အသားထဲ ငုံ့လျှိုးဝင်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလေးနဲ့ ကော်ပြီး ဖိကျိတ်လိုက်ချိန်တွင်တော့ နေခြည်ခမျာ ကိုယ်ကလေးပင် တုန်ခါတတ်သွားသည်။

“ အို.. အင့်…. အ ..ဟင့်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မလေး၏ ကိုယ်ကလေးကို ထိန်းကာ ကားကူရှင်နောက်တွင် မှီပေးလိုက်သည်။ နေရာကျသွားသည်နှင့် သူ၏ နှုတ်ခမ်းက နေခြည်၏ နို့အုံလေးပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်။ ပါးစပ်ကို ကျယ်နိုင်သမျှဟကာ ငုံလိုက်လို့ထင်သည်။ ကောင်မလေး၏ နို့အုံလေးတစ်ဝက်လောက်ပင် သူ့ပါးစပ်ထဲရောက်သည်။ သူ့လျှာကြီးကမူ နေခြည်၏ နို့သီးလေးတွေကို ထိုးကာကလိနေသည်။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…ပလပ်…ပလပ်…. ” 

“ အင့်…..အင်း……အင့်… ” 

နေခြည်သည် သူမ၏ ကိုယ်ထဲက အင်အားတွေကို နို့သီးဖျားလေးတွေမှ တဆင့် ကိုအောင်နိုင်က ဆွဲယူသွားသလို ခံစားရသည်။ ကားကူရှင်နောက်ကို မှီထား၍သာ တော်သေးသည်။ သူမတကိုယ်လုံး မလှုပ်ချင်တော့ဘဲ ကိုအောင်နိုင်၏ ပါးစပ်ကြီး လှုပ်ရှားသမျှတွင် မေ့မျောနေရှာသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် ခနအကြာတွင်တော့ သူ၏လက်ကို ကောင်မလေး၏ သွယ်လျသည့် ပေါင်တန်လေးပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ ပေါင်ရင်းခွဆုံထိ လျှောတိုက်ပွတ်သွားပြီးနောက် နေခြည်၏ Dress အောက်ခြေလေးကနေ လျှိုကာ သူမ၏ ရတနာလေးကို လှမ်းကာဖိကိုင်သည်။

“ ဟွန်း…. ဟင်း…..ဟင်း… ” 

ပထမတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် ပင်တီပေါ်ကပင် ရွရွလေးပွတ်ပေးနေသေးသည်။ လက်ညိုးကလေးနှင့် အသာအပေါ်အောက်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ ဒီလိုမျိုးအလုပ်တွင်တော့ နေခြည်၏ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်က သော့ဖွင့်လိုက်သည့် တံခါးနှယ် အလိုလိုပင် ကွာသွားသည်။ သူမသည် နဂိုကတည်းက စောက်ပတ်လေးက စိုစိစိုစိ ဖြစ်နေရာ အခုတော့ စောက်ရည်ကြည်တွေက ထိန်းမရတော့ချ။ ပင်တီလေး၏ အောက်ခွတွင် အတော်ပင် စိုစွတ်လာသည်။

နေခြည်၏ တကိုယ်လုံးသည် တဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာယုံတင်မက စောက်ခေါင်းထဲကလဲ မရိုးမရွဖြစ်လာပြီး ကာမစိတ်တွေက အလိုလိုပင်အရှိန်တက်လာသည်။ အခုအခြေအနေရောက်မှတော့ မထူးတော့ပြီမို့ ကိုနိုင်ရှေ့ဆက်လာမည့် အချိန်ကိုသာ ရင်တဒိတ်ဒိတ်နှင့် စောင့်မျှော်နေမိတော့သည်။

နေခြည်ပဲလားဆိုတော့ မဟုတ်။ ကိုအောင်နိုင်သည်လဲ မနေနိုင်တော့ချေ။ သူ၏ဖွားဖက်တော်ကြီး ဆိုရင်တော့ ပြောမနေတော့ချေ။ ဝတ်ထားသည့် Levi’s 501 ဘောင်းဘီခွကြားကနေ ဖောင်းဖောင်းကြီးဖြစ်နေသည်။

“ ခုံကို နောက်နဲနဲ ဆုတ်လိုက်မယ်နော်… နေခြည်… ” 

“ ဟင်….ဘာလဲ ကိုနိုင်…… ” 

ကောင်မလေးသည် ကိုအောင်နိုင်၏ အပွတ်အဆွဲတွင် မျောနေသဖြင့် ရုတ်တရက်မကြားချေ။ အပြင်ဘက်တွင်လဲ မိုးကသည်းကောင်းတုန်း ရှိနေသေးသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကို မျက်လုံးကလေး ဖွင့်ကာတော့ မရဲတရဲလေးကြည့်သည်။

“ ခုံကို … adjust လုပ်မလို့လေ..  ကိုနိုင် ရှေ့လာလို့ ရအောင်….. ” 

“ အင်း… လုပ်လေ…. ” 

နေခြည်သည် အခုကျတော့မှ ကိုအောင်နိုင် ဘာလုပ်ချင်တာဆိုတာကို သဘောပေါက်သွားသည်။ ကူရှင်အောက်ခြေက မောင်းတံလေးကို လှမ်းဆွဲသည်။ ကိုအောင်နိုင်က နောက်ကို တွန်းလိုက်သည်မို့ နေခြည်ဘက်ခြမ်းသည် နောက်ကို ရောက်သွားသည်။ ရှေ့ဘက်တွင် နေရာတော်တော်ကျယ်ကျယ်လေး ဖြစ်လာသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ၏ ခါးပတ်ခေါင်းကို ချွတ်သည်။ ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး အောက်ကို တွန်းချလိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီပါ တခါတည်းပါအောင် ဆွဲချွတ်လိုက်သည်မို့ သူ့လီးတန်ကြီးက ဖြောင်းခနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။

“ အယ်… အကြီးကြီးပဲ…. ” 

ဟုတ်လဲဟုတ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ ပွဲတိုင်းကျော်လက်နက်ကြီးသည် အကြောတွေပင် ထောင်ကာနေသည်။ စောက်ပတ်နံ့ကို ရနေလို့လားတော့မသိ။ ခေါင်းကြီးကပင် တဆတ်ဆတ် ဖြစ်ကာနေသည်။

“ ပင်တီလေး ချွတ်လိုက်မယ်နော်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ၏ ခုံကနေ ထကာ နေခြည်၏ အရှေ့ဘက်ကို ကူးသည်။ ကောင်မလေး၏ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ အပေါ်ကိုမြှောက်လိုက်သည်။ ဇာပင်တီလေးကို နေခြည်၏ တင်ပါးအောက်ကနေ နှိုက်ကာချွတ်သည်။ ဒါမျိုးတွင် လုပ်နေကျမို့ မျက်စိတမှိတ်အတွင်း နေခြည်၏ ပင်တီလေးက ခြေထောက်ကနေ လွတ်သွားသည်။

အဖုံးအကွယ်မဲ့သွားသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် သူ၏ လက်ကို နေခြည်၏ မုန့်ပေါင်းဖိုလေးဆီသို့ ရောက်သွားသည်။ ကောင်မလေးသည် ရိတ်ထားလို့ပဲလား မသိ ၊ စောက်ပတ်လေးက အမွေးအမှင်ကင်းနေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ချောမွေ့နေသည့် စောက်ပတ်လေးကို အသာပွတ်ပေးသည်။ လေးငါးချက်လောက် ပွတ်ပြီးတွင်တော့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ဖြဲလိုက်ပြီး ထိပ်ဘက်က နီတာရဲနေတဲ့ စောက်စေ့လေးကို လက်ညိုးနဲ့ မထိတထိ ကလိပေးလိုက်သေးသည်။ နေခြည်ခမျာတော့ ငြိမ်ငြိမ်နေလို့  မရတော့ဘဲ တင်ပါးကြီးကိုပင် ကူရှင်ပေါ်ကနေ ကြွကာကော့ပေးနေမိသည်။

“ အို…အို….. အင့်…အင်…. ကို နိုင်…. ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ညိုးသည် စောက်စေ့လေးကို အားရအောင် ထိုးကလိပေးပြီးနောက်တွင်တော့ အောက်ဖက်က စောက်ပတ်ဝလေးထဲသို့ နှိုက်သွင်းလိုက်သည်။ နေခြည်၏ စောက်ပတ်ကလေးက အရည်တွေ ရွှဲနစ်နေလို့ သူ့လက်ညိုးက ချောချောချူချူပင် ဝင်သွားသည်။ တင်းတင်းရင်းရင်း ဖြစ်ညှစ်နေမှုကိုတော့ အတွေ့နှင့် သိလိုက်ရသည်။

“ ဇွတ်…အင့်…ကိုနိုင်… ” 

ဘာဆိုဘာမှ တခါမှ မဝင်ဖူးသေးတဲ့ အပေါက်ကလေးမို့ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ညိုးကို နေခြည်အတွင်းသားတွေ စူးစမ်းသလိုမျိုးလေး ဖျစ်ညှစ်ကြသည်။ ဒါကလဲ သူမ၏ အဖုတ်ထဲမှာ မနေနိုင်လောက်အောင် ယားယံနေမှုကြောင့်ပင်။ သူမခမျာ အသဲတလှပ်လှပ်၊ ရင်တဖိုဖိုနဲ့ပဲ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ညိုး၏ အနိုးအဆွတွင် တင်ပါးကြီးတွေကို ကော့ကာပေးမိသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲက ယားယံမှုကတော့ ပျောက်မသွားဘဲ ပိုလို့တောင်တိုးကာ တက်လာသည်။

“ အင်း….အင်း…. ကိုနိုင်…ပြွတ်… ပြွတ်…. ” 

အသွင်းအထုတ် အတော်လေးကြာလာတော့ နေခြည်တစ်ယောက် မနေနိုင်တော့ချေ။ အရည်လေးတွေ စိုလာသည်နှင့် အမျှ သူမ၏ ခံစားမှုတွေသည်လဲ မြင့်သထက်မြင့်တက်လာသည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ချောင်းကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနှင့် ညှပ်ကာဆွဲရင်း သူမကော့တက်သွားသည်။ တချိန်တည်းလိုလို အထဲကိုရောက်နေတဲ့ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ကလေးသည် နွေးခနဲဖြစ်သွားသည်။

“ အမလေး…..အီး…ကိုနိုင်ရယ်…..အင့်….အင့်… ” 

နေခြည်ခမျာ တကိုယ်လုံးအကျောအခြင်တွေ ပျော့ကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အဲဒီတော့မှ စောက်ရည်တွေ ပေကျံနေတဲ့ သူ့လက်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကားကူရှင်ရှေ့တွင် ဆောင့်ကြမကျတကျ ထိုင်လိုက်သည်။ မာတောင်ပြီး ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော သူ့လီးတန်ကြီးက နေခြည်၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ ရောက်သွားသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ့လီးတန်ကြီးကို အလယ်ကနေဖမ်းကိုင်ပြီး ကောင်မလေး၏ စောက်ပတ်ဝကို ထောက်လိုက်သည်။ နီရဲနေသည့် ကွမ်းသီးခေါင်းနှင့်လဲ နေခြည်၏ စောက်ပတ်တလျှောက် အပေါ်အောက် ပွတ်သပ်ပေးသည်။ ကောင်မလေးခမျာတော့ စောက်ပတ်ဝလေးက ယားယံလာယုံမက ဖင်လေးပင် ရှုံပွရှုံပွ ဖြစ်လာသည်။

“ အင်း…. အင်း…. ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ ကိုနိုင်ရယ်…..အင်း…အင်း.. ” 

“ သွင်းချင်လဲ သွင်းတော့ကွယ်…. ” 

ကာမဆိပ်တွေ တအင်းအင်းနဲ့ တက်လာပြီမို့ နေခြည်သည် မနေနိုင်တော့ဘဲ ဖွင့်ကာပင် ပြောမိသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်၏ အပြောတွင်တော့ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဘက်ကို လက်နှင့်အသာ ဖြဲလိုက်ပြီး သူ့ဒစ်ကြီးကို ဖိသွင်းချသည်။

“ အ…. ကိုနိုင်… ” 

နေခြည်၏ စောက်ပတ်ထဲ တွင် ချက်ချင်းပင် ပြည့်တင်းကျပ်သွားသည်။

“ ခနလေးနော်. နေခြည်.. ကိုနိုင် မနာအောင် လုပ်ပေးမယ်… ” 

“ အင့်…. အင့်… ဖြေးဖြေးနော်.. ကိုနိုင်… ” 

ကောင်မလေးသည် အံကို တင်းတင်းကျိတ်ကာ ထားသည်။ စောက်ပတ်ဝလေးကနေ တင်းကာ နာနေသော်လဲ ရရှိလာသည့် လီးတန်ကြီး၏ အရသာကြောင့် နေခြည်သည် တွန်းဖယ်ပစ်ဖို့တော့ စိတ်မကူးချေ။ ကားထဲတွင် အဲယားကွန်းအအေးဓါတ်က ရှိနေသော်လဲ သူမ၏ ကိုယ်ကလေးတွင် ချွေးကလေးများပင် ပြန်လာသည်။

ကိုအောင်နိုင်ကလဲ လည်သည်။ သူသိသည်။ နေခြည်၏ စောက်ပတ်လေးသည် တခါမှ လီးမဝင်ဘူးသေးသည့် အသစ်ချပ်ကျွပ်လေးဆိုတာကို။ ဒီတော့ သူသည် အရမ်းကာရော မလုပ်။ ပါးစပ်ကနေ ချော့မော့ပြောသည့်အပြင် သူမ၏ နို့အုံကလေးတွေကို ပွတ်ပေးလိုက် နို့သီးခေါင်းများကို ချေမွပေးလိုက်နှင့် ကာမစိတ်ကို နှိုးဆွပေးနေသည်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ….

“ ပြွတ်… အိ…နာတယ်… ” 

“ ခနလေး… နော်… ” 

ဒီတစ်ခေါက်ဖိချတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးက နေခြည်၏ အပျိုးမြေးကို သွားထောက်သည်။ သူ၏ လီးတန်က တင်းခနဲဖြစ်သွားသလို နေခြည်ခမျာလဲ ကျောကလေးကော့တက်လာသည် အထိ ထူပူတက်သွားသည်။ ကောင်မလေးသည် မြားဆိပ်သင့်သော သမင်မလေးပမာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် အချိန်ဆွဲမနေချင်တော့၍ ကောင်မလေး၏ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဆုပ်ကာကိုင်သည်။ ပြီးရင်တော့ ခြင်္သေ့ထိုင်ထိုင်ထားသည့် သူ့ခြေထောက်ကို အားယူရင် လီးတန်ကြီးကို ဖိချလိုက်သည်။

“ ဗြစ်.. .ဖောက်…. အီး…. ” 

“ အား…. နာတယ်.. ကိုနိုင်……အင့်….. ” 

နေခြည်၏ ကိုယ်ကလေးသည် မြောက်ကနဲဖြစ်သွားကာ ကော့တက်သည်။ ခေါင်းကလေးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်ပင် ခါမိသည်။ လှုပ်ခါမှုကြောင့် ဆံနွယ်လေးတွေတောင် မျက်နှာကို ဖုံးသွားသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် အရမ်းနာကျင်သွားသည့် ကောင်မလေးကို ကြည့်ကာ ရင်ထဲမှာ သနားစိတ်ဖြစ်သွားသည်။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် သူသည် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ယောက်၏ အပျိုပန်းကို ဆွတ်ခူးပြီးနောက် အချိန်မဆိုင်းဘဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆောင့်လိုးနေကြဖြစ်သော်လဲ အခုတော့ တအင့်အင့် ဖြစ်နေသည့် နေခြည်အတွက် ကြင်နာစိတ်တွေသာဖြစ်နေသည်။

မျက်နှာလှလှလေးကို ဖုံးအုပ်သွားသည် ဆံနွယ်လေးတွေကို အသာဖယ်မိသည်။ တော်တော်နာသွားသည် ထင်သည်။ ကောင်မလေး၏ မျက်ဝန်းထောင့်တွင် မျက်ရည်စလေးများပင် တွဲကာ ခိုနေသည်။

“ အရမ်းနာသွားလား…. နေခြည်… ” 

စိုးရိမ်စိတ်အပြည့်နှင့် မေးလိုက်သော ကိုအောင်နိုင်၏ စကားသံတွင်တော့ နေခြည်သည် မျက်ဝန်းလေးကို လက်ဖမိုးလေးနှင့် အသာပွတ်သည်။ မပွင့်တပွင့်လေး ကိုအောင်နိုင်ကို ပြံုံးပြသည်။

“ အစောကတော့…အတော်နာတယ်… ကိုနိုင်…. ” 

“ အခုတော့…. ဒီလောာက် မနာတော့ဘူး…. တမျိုးတော့ တမျိုးကြီးပဲ….ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ…“

“ အကုန် ဝင်သွားတာလား…ဟင်… ” 

“ ဟုတ်တယ်လေ.. အကုန် ဝင်သွားတာလေ… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကိုယ်ကို နောက်သို့အနည်းငယ် ယို့ကာ ပြလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီး အရင်းက အနည်းငယ် ကျွတ်သွားသည်မို့ အောက်ခြေတွင် သွေးစလေးများကပ်ပါလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ နေခြည်သိသည်။ ဒါသည်။ သူမ၏ အပျိုပန်းလေးပျက်သွားမှုကြောင့် ထွက်လာသည်ဆိုတာကို။

“ ဒါပဲနော်… ကိုနိုင်….နေခြည်ကတော့ …ချစ်လို့ နော်… ” 

“ သူများတွေနဲ့တော့…. တန်းတူ မထားနဲ့… ” 

“ အဲဒီလို မပြောပါနဲ့… နေခြည်.. ကိုနိုင်လဲ …. နေခြည်ကို တကယ်ချစ်တာပါ…. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ဒီစကားကိုတော့ ရင်ထဲမှ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ပြောမိခြင်းသာ။ နေခြည်သည် ကိုအောင်နိုင်ကို မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးသည်။

“ သွားပါ.. အပိုတွေ… ” 

“ လုပ်မှာဖြင့်လဲ လုပ်ဦး….တော်ကြာနေ…အိမ်ပြန် နောက်ကျနေမယ်.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်၏ အလောတွင် သူ၏အတွေးစကို ဖြတ်ကာ လီးတန်ကြီးကို အနည်းငယ်ဆွဲထုတ်သည်။ အမှန်ဆိုသူက နေခြည်ထက်တောင် ဆန္ဒကပိုပြင်းပြတဲ့သူ မဟုတ်လား။ နေခြည်သည် ခုနက အပြည့်အသိပ် ဖြစ်နေသော သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲကနေ လီးတန်ကြီးနောက်ဆုတ်သွားသည်နှင့် အထဲကနေ ယားယံသလိုလို ဖြစ်လာသည်။ အမျိုးအမည် မသိသည့် ခံစားမှုကြောင့် အတော်ပင် နေရထိုင်ရခက်သည်။

သူမ၏ ရင်တွင်းက ခံစားချက်ကို သိလို့ထင်သည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ အတန်ကြီးသည် အပေါက်ဝရောက်သွားသည်နှင့် တရှိန်ထိုး ပြန်ဝင်လာသည်။ ဒစ်ထိပ်က သားအိမ်ဝကိုပင် ပြေးဆောင့်သည်။

“ ဗြစ်….. ဒုတ်…. အီး…. ” 

“ အင့်…. အင့်…. ကိုနိုင်ရယ်…. ” 

နေခြည်သည် အခုလို အသွင်းတွင် အနည်းငယ်တော့ နာကျင်နေသေးသော်လဲ နှုတ်ကတော့ နာတယ်ဟု ဖွင့်ဟ ညည်းညူ မနေတော့ချေ။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲက ယားယံနေမှုကို ပြေပျောက်အောင် ဖန်တီးပေးသည့် လီးတန်ကြီးကိုသာ ပွေ့ဖက်ကြိုဆိုမိသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်က ဘာမှမပြောဘဲ တအင့်အင့် ညည်းကာ ကျိတ်ခံနေသည်တွင်တော့ စိတ်ကိုလွှတ်လိုက်တော့သည်။ ဒစ်ကြီးနား ရောက်သည်အထိ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်နှင့် သူမကို စိတ်တိုင်းကျ အားရပါးရ ဆောင့်သည်။ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်သလို သန်လဲသန်လှသည်။

“ အီး…အင့်…. အင့်… ဆောင့်… ကိုနိုင်…. ” 

“ မညှာနဲ့ …. တမျိုးကြီးပဲကွယ်….ဆောင့်…. ” 

ကိုအောင်နိုင်ကလဲ ကိုအောင်နိုင်ပင်။ တခါတခါ သူ၏ ဆောင့်ချက်တွေက ဘယ်လောက်တောင်ပြင်းလဲ စဉ်းစားကြည့် ။ ကောင်မလေး၏ ဆီးစပ်အထက်က ဗိုက်သားလေးတွေပင် လှုပ်ခါတက်သွားသည်။ မိုဝန်းနေသည့် နို့အုံလေးနှစ်လုံးဆိုရင်တော့ မုန်တိုင်းမိသည့်နှယ် အထက်အောက် လှုပ်ခါနေသည်။

“ နေခြည်… မနာတော့ဘူး …နော်…. အီး….. ” 

“ အင်း… မ….မနာ ဘူ…. ကိုနိုင်….ဆောင့်…ဆောင့်… နေခြည် .ခံနိုင်တယ်… ” 

ဟုတ်သည်။ နေခြည်အဖို့တော့ တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ ကာမအရသာကို အခုတော့ အပြည့်အဝပင် ခံစားနေရသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကလဲ ရှားမှရှား စံချိန်မီ အချောင်းကြီးမဟုတ်လား။ နာကျင်မှုကို ကာမအရသာက ဖုံးလွှမ်းကာ သွားသည်။ စောက်ပတ်တခုလုံးလဲ အီစိမ့်တက်လာကာ အလိုအလျောက်ပင် အတွင်းသားများနှင့် သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲဆွဲပြီး ညှစ်ပေးနေသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် နေခြည်၏ စောက်ပတ်လေးကို အတော်ပင် သဘောကျနေသည်။ ကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ်လေး ဖြစ်သည့်အပြင် သူ၏ အတန်ကြီးကို ပတ်ဆွဲပေးနေမှုကလဲ အင်မတန်မှ နူးညံကာနေသည်။ အရသာရှိလှသည်မို့ သူသည် ဒီစောက်ပတ်လေးကို မနေမနားပင် လုပ်ချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။

“ ဖွတ်… ဗြွတ်…. အင့်…. ကျွိ… ကျွိ… ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ ဆောင့်ချက်တွေက အားပါလာလို့လားတော့မသိ။ နေခြည်အောက်က ကားကူရှင်ပင်လျှင် တကျွိကျွိနှင့် မြည်လာသည်။ ရာသီဥတုကလဲ ပြောရရင်တော့ အားကစားသမားများ အကြိုက်လို့ ဆိုရမလို။ အခုထက်ထိ မိုးကမစဲတမ်း ရွာနေသည်။ ဒီအတွက်ကြောင့်.. သူ၏ ပရဒိုကားကြီးထဲတွင် စောက်ပတ်နှင့် လီးတန်ကြီးထိတွေ့သံ။ ကားကူရှင်က မြည်သံ။ နေခြည်၏ တအင့်အင့် ညည်သံလေးများက မိုးသံကို ကျော်ကာ လှိုင်လှိုင်ပင် ထွက်ပေါ်နေသည်။

ခဏအကြာတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ချေ။ လီးတန်တလျှောက် အကြောတွေ စိမ့်ကာ တက်လာသည်မို့ နေခြည်၏ နို့ကလေးနှစ်လုံးကို တင်းတင်းပင် ဖမ်းဆွဲကာ အားကုန်ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ ဆယ်ချက်မပြည့်ခင်ပင် လီးတန်ကြီးက တင်းခနဲဖြစ်ကာ သုတ်ရည်တွေကို ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ပန်းထုတ်လိုက်မိသည်။

“ အီး…. အီး… နေခြည်…ရယ်….အချစ်…. ” 

“ အင့်….အမလေး….အင့်… နေခြည်လဲ …ပြီးပြီ….ကိုနိုင်… ” 

တချိန်တည်းလိုလိုပင် နေခြည်ခမျာ ကော့တက်သွားကာ စောက်ပတ်လေးက စူပွစူပွ ဖြစ်သွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲ နွေးခနဲဖြစ်သွားမှုနှင့် အတူ သူမလဲ ကိုအောင်နိုင်နှင့် လက်တွဲကာ ကာမပန်းတိုင်ကို အပြိုင်ရောက်ရှိသွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို လှမ်းဖက်ကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။

“ ကိုနိုင်… ကောင်းတယ်ကွယ်….. ” 

“ ဒါဆို..နောင်လဲ လုပ်ကြမယ်နော်… ” 

“ ကိုနိုင် သဘောလေ… နေခြည်ကတော… ကိုနိုင်နဲ့ မခွဲနိုင်တော့ဘူး… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ၏ ရင်ခွင်တွင် ခေါင်းကလေးမှီထားသည့် နေခြည်ဆိုသည် ပန်းလှလှလေး၏ မျက်နှာကို ငုံ့ကာကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိမထားမိလို့ထင်သည်။ မိုးတွေကစဲကာ အစောပိုင်းက တိမ်တွေနှင့် ကွယ်နေသည့် လကလေးကိုပင် ကားပြတင်းပေါက်မှန်ကြားမှ မြင်နေရသည်။

“ ဟိုမှာကြည့်… နေခြည်… ” 

“ ဘာလဲဟင်.. ကိုနိုင်…. ” 

“ လမင်းကြီးက ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်နေတယ်လို့ ပြောမလို့… ” 

“ အယ်.. ရှက်စရာကြီး ကိုနိုင်ကလဲ.. ဖယ်တော့… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် သမင်မလိုလေး ဝိုင်းစက်ကြည်လဲ့နေသည့် နေခြည်၏ မျက်ဝန်းတွေကို စိုက်ကြည့်သည်။

“ မရှက်ပါနဲ့.. နေခြည်ရယ်… ကိုနိုင်က လမင်းကြီးကို သက်သေထားပြီး ပြောမလို့ပါ… ” 

“ ဘာကိုလဲ ..ဟင်.. ” 

နေခြည်သည် ကိုအောင်နိုင်၏ စကားအထူးအဆန်းတွင်တော့ သူ့ကို ရီဝေေ၀လေးပင် ငေးကြည့်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေးသည် တစုံတခုကို တောင့်တနေသလိုပင် တလှုပ်လှုပ်ပင် ဖြစ်နေသည်။

“ အော်.. တခြား မဟုတ်ပါဘူး.. ကိုနိုင်ရယ့် မေတ္တာဟာ နေခြည်အပေါ်မှာ ထာဝရ မပြောင်းလဲပဲ တသက်လုံး ရှိနေမယ် ဆိုတာကိုပါ… ” 

“ လမင်းကြီးက ကိုနိုင့် စကားအတွက် သက်သေပေါ့.. ” 

“ အယ်…..  ” 

ရင်ထဲက ခံစားချက်ပါသည့် စကားမို့ထင်သည်။ နေခြည်သည် ကိုအောင်နိုင်၏ ပြတ်သားတည်ကြည်လှသည့် မျက်နှာကို ငေးကြည့်နေရာက အလိုလိုပြုံးသွားသည်။ ခေါင်းကလေးကို စောင်းကာ ကိုအောင်နိုင်၏ ပုခုံးပေါ်တွင် မှီလိုက်သည်။ သူမအတွက်တော့ ဒီအချိန်လေးကို ရပ်တန့်လို့ရရင် ရပ်တန့်တောင် ထားလိုက်ချင်တော့သည်…..။

ဤတွင် အချစ်စစ် အချစ်မှန်ကို ရှာတွေ့သွားပြီမို့ “တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား“ ဖြစ်သည့် ကိုအောင်နိုင်၏ အတွေ့အကြုံများကို ရပ်နားလိုက်ပါသည်……..  ။

........................................♡♡♡........................................

 ပြီးပါပြီ။

တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား အပိုင်း ( ၃ )

 တစ်မိုးအောက် တစ်ယောက်ဖွား အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသားသူ - နတ်သား

ကိုအောင်နိုင်၏ လိင်တန်ကြီးသည် ၂၄ နာရီ မီးလာ၍ အားပြည့်သွားသော ဘက်ထရီအိုးလို ချက်ချင်းလို ပြန်မာထောင်လာသည် ။ ခါးကိုကော့ကာ လှုပ်သည်။ လီးတန်ကြီးတွင် မူလက စောက်ရည်များနှင့် စွတ်စိုနေရာမှ အခုတော့ မျိုးသီရိ၏ တံတွေးများက အစားထိုးနေရာယူသွားသည်။ နွေးထွေးလှသော အာငွေ့ကြောင့်လဲ သိပ်မကြာမှီပင် ရာနှုန်းပြည့် ပြန်မာလာသည်။ ခဏ အကြာတွင်တော့

" ကဲ… ဆက်လုပ်ကြရအောင်…မျိုးရေ…"

" အောင်ကို ဒီတစ်ခါတော့ …. ကုန်းပေးနော်….."

" အင်း…. ကုန်းပေးမယ်လေ….အောင် အကြိုက်ဆောင့်ပေါ့….."

မျိုးသီရိသည် လိင်တန်ကြီးကို ပါးစပ်က ချွတ်ကာ ကိုယ်ကို လှည့်လိုက်သည်။ မို့မောက်သော ရင်နှစ်မွှာ အစား တင်းရင်းသား ဖင်သားကြီးများက ကိုအောင်နိုင် မြင်ကွင်းထဲ ဝင်လာသည်။ အိုးကလဲ ကောင်းလှသည်ဖြစ်ရာ မြင်ရသူ ယောကျ်ားသားစိတ်ကို ထောင်းခနဲ ဖြစ်စေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် နောက်သို့ ကိုယ်ကို နည်းနည်းယို့၍ပင် ဒီမြင်ကွင်းကို တဖြတ်ဖြတ်ရိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ရှေ့သို အသာပြန်တက်ကာ ဖင်ကြားကို လိင်တန်ကြီးနှင့် အသာထောက်သည်။ မျိုးသီရိက ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကွာကွာလုပ်ထားသဖြင့် ပြူးပြီးအာနေသော စောက်ပတ်ကို ထောက်မိသည်။

ထောက်မိသည်နှင့် ဖင်ဆုံအိအိကြီးကို လက်ဖြင့်ဆွဲကာ လီးတန်ကို သွင်းလိုက်သည်။ တအိအိနှင့်ပင် လီးတန်ကြီးက တိုးဝင်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ဒါကို သေချာ ရိုက်ယူသည်။ အဆုံးဝင်အောင် သွင်းပြီနောက် အသာပင် ပြန်ထုတ်၊ ပြန်သွင်းသည်။ သုတ်ရည် အကျန်လေးများပင် လီးတန်ကို ပြန်ကပ်ပါက ချောဆီသုတ်ထားသလို မြင်ရသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်လဲ စိတ်ပြန်ထလာပြီမို့ ကင်မရာကို ဘေးကိုချလိုက်သည်။ တင်းရင်းသည့် ဖင်သားကြီးများကို ပွတ်ကာ အသာပင် ကျုံးဆောင့်တော့သည်။ လေးဘက်ထောက်ကာလုပ်နေသည့်မို့ လီးအဝင်အထွက်က ပိုပြီးထိသည်။

" ဗွတ်…ဗွတ်…ဗွတ်…"

" အား..ကျွတ်…ကျွတ်… ဖြည်းဖြည်း…..အောင်"

ဒီတစ်ခါတွင်တော့ မျိုးသီရိ သိပ်မခံနိုင်ရှာချေ။ အနေအထားက လိင်တန်နှင့် စောက်ပတ် အဖြောင့်သားဖြစ်နေ၍ လီးတန်ကြီးက သားအိမ်ဝကို အချိန်တိုင်းထိနေရာ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ဖို့ ထုတ်ပြောရှာသည်။

ကိုအောင်နိုင်ကမူ ကားအိနေသော ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်ဆွဲ၍ ဆောင့်ရတာကို အင်မတန်မှ အရသာတွေ့နေရာ အရှိန်မလျှော့တော့ဘဲ အားကုန်ပင်ဆောင့်သည်။ မျိုးသီရိ ခဗျာ ရှေ့ကိုပင် အနည်းငယ် ရွေ့ရွေ့သွားသည်။

" ဗွတ်…ဗွတ်…ဖတ်…ဖတ်….အား အား"

အခန်းထဲတွင်တော့ ကာမအသံလေးများဖြင့်သာ လှိုင်နေတော့သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အချက်ပေါင်းမည်မျှ ဆောင့်မိသည်မသိ။ မျိုးသီရိ တစ်ယောက် "တ အီးအီး" အော်ကာ တင်ပါးကြီးများ မြောက်တက်ကာ တက်လာမှ လီးတန်ကြီးကို အတွင်း၌ ထိုးကာ အရှိန်ကို လျော့လိုက်သည်။ သူသိသည်။ မျိုးသီရီ တချီထပ်ပြီး သွားပြီလို့။ စောက်ပတ်အတွင်းသားများကတော့ လီးတန်ကြီးကို ရစ်ပတ်ကာ ဧည့်ခံနေကြသည်။ မျိုးသီရိလဲ ထိန်းမထားနိုင်တော့၍ ကိုယ်ကို အသာကိုင်းကာ မွေ့ယာပေါ်လှဲချလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးကတော့ အထောင်သားနှင့်ပင်။

ဒါကို မြင်တော့ ကိုအောင်နိုင် မနေနိုင်တော့။ အစောပိုင်းက ခဏလောက် နားလိုက်ဦးမယ် ဟုကြံထားသော်လဲ မျိုးသီရိ၏ တင်ပုဆုံကြီးက ပို၍ မောက်တက်လာရာ စိတ်ကပို၍ ထသည်။ နူးညံအိစက်သော အတွင်းသားများကလဲ လီးတန်ကြီးကို ထွေးပွေ့ထားရာ အင်မတန်မှ ကောင်းနေ၏။ ဒီလိုနဲ့… ကိုအောင်နိုင်သည် လီးတန်ကြီးကို အသာပင်ပြန်နှုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထည့်သည်။ မျိုးသီရိမှာမူ ကိုအောင်နိုင်ကို ဘာမှ မပြောနိုင်တော့ချေ။ မို့ယာပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ တအင့်အင့်ပင် ငြီးနေရသည်။ အားအင်လဲ ကုန်ခမ်းသလို ဖြစ်သည်။ သုံးချီအထိ ပြီးသွားပြီ ဆိုသည့်အတွက် သူမလဲ အတော် ဒေါင်းသွားလေပြီ။

ကိုအောင်နိုင်လဲ မျိုးသီရိ အတော်ပင်ပန်းသွားသည်ကို သိပြီမို့ သိပ်ပြီး အချိန်ဆွဲကာ လုပ်မနေချင်တော့။ အချိန်အနည်းငယ်ကြာသည်နှင့် လီးတန်ကြီးကို ဒစ်ပေါ်ယုံချွတ်။ အဆုံးထိပြန်ထည့်နှင့် အသားကုန် ကျုံးတော့သည်။ အောက်ပင့်ဆောင့်နည်း။ အမြှောက်ပစ်နည်း အစရှိသဖြင့် နည်းပေါင်းစုံနှင့် ဖြောင်းဆန်နေအောင် ဆောင့်တော့သည်။ အချက်တစ်ရာကျော်တွင်တော့ သူလဲပဲ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့။ တ အီး အီး အော်ကာ လီးတန်ကို အဆုံးထိထည့်ရင်း သုတ်ရည်များကို မျိုးသီရိ၏ သားအိမ်ထဲသို့ ဖြန်းပက်လိုက်တော့သည်။

ဒီနောက်တွင်တော့……

ကိုအောင်နိုင် နှင့် မျိုးသီရိသည် အဲဒီနေ့ညက မနက်၃နာရီထိုးလောက်မှ အိပ်ဖြစ်သည်။ တော်သေးတာက နောက်နေ့ သည် စနေနေ့ဖြစ်၍ မျိုးသီရိက ကျောင်းသွားစရာ မလို။ ဒါတောင် ညနေဘက်ရှိသော ဝိုင်းကျူရှင်ကို ဖျက်လိုက်ရသည်။ ကိုယ်တွေ လက်တွေ ကိုက်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ အဲ…ပြောစရာ ရှိတာကတော့….ကိုအောင်နိုင်က မျိုးသီရိကို သူ့အိမ် လိုက်အပို့ ခြံအဝတွင် ပြောလိုက်သော စကားလေး တစ်ခွန်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ မျိုးသီရိ ပြောသည်က….

" အောင်…မျိုး ပြောစရာ ရှိတယ် သိလား……" 

မျိုးသီရိသည် ကိုအောင်နိုင်ရှိရာ ကားတံခါးဘက်တွင် ကိုယ်လေးကို ငုံကာ ပြုံးပြုံးလေးပြောသည်။

" အင်း… ပြောလေ…." 

ကိုအောင်နိုင်သည် ခပ်ကိုင်းကိုင်းဖြစ်နေ၍ ဟိုက်နေသော ရင်ပတ် အတွင်းမှ မောက်ကြွနေသော နို့ကြီးများကို ငေးနေရာမှ မျိုးသီရိကို မော်ကြည့်ရင်း ပြောသည်။

" မျိုး..လေ …ဆေး မသောက် တာ …တစ်လလောက် ရှိနေပြီ.. သိလား…."

" မနေ့က ညက လဲ…သောင်းကျန်းထားကြတော့….. အောင်ရေ…. Good Luck ပဲနော်….."

ကိုအောင်နိုင် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ သူထင်မထားတဲ့ ကိစ္စ။ ပါးစပ်လေး အဟောင်းသားနဲ့…..

" မျိုး…တကယ်ပြောတာလား….."

" တကယ်ပြောတာပေါ့…..မနောက်ဘူး….. နောက်ပြီး ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်က ရာသီလာပြီးသား ဆိုတော့…."

" အဟီး..ခစ် ခစ်…. ဒါပဲနော်….. ဝင်တော့မယ်… အောင်"

မျိုးသီရိသည် ကိုအောင်နိုင်ရှေ့မှ အပျိုပေါက်ကလေး ခဗျာ ရှက်သွေးဖြာသော မျက်နှာလေးနှင့် လှည့်ထွက်သွားသည်။ ပွင့်နေသော တံခါးမှ တဆင့် လှစ်ခနဲ အိမ်ထဲဝင် သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင် ခဗျာတော့ ပြောပြခက်သော ခံစားမှု တစ်မျိုးဖြင့် ကားပေါ်တွင် ငေးရင်း ကျန်ခဲ့ ရှာတော့သည်။

.......................................................................

" ဟိတ်….ဘာတွေ ငေးနေတာလဲ…"

" တကယ်တဲ…မျိုးအနား ရောက်နေတာတောင်.. မသိဘူး…."

ကိုအောင်နိုင်သည် မျိုးသီရိ၏ ပြောစကားကြောင့် ငေးကြည့်နေရာမှ အသိပြန်ဝင်လာသည်။

" သြော်..ဘာ ရယ် … မဟုတ်ပါဘူး…..မျိူးက အရမ်းလှနေလို့ပါ…. "

" အံမယ်….. အထူးအဆန်း လုပ်နေလို့ … ဒါတွေ သူမမြင်ဘူးတာ ကြလို့……………….."

" အ ဟမ်း …အ ဟမ်း……."

ကိုအောင်နိုင်သည် ရုတ်တရက် ချောင်းကို လုပ်၍ ဆိုးသည်။ အိမ်ထဲမှ ဦးမောင်မောင်တင် ထွက်လာတာကို မြင်လိုက်လို့ ဖြစ်သည်။

" အာ…. အောင်သွယ်တော်ကြီး… ရောက်နေတာကိုး…"

" အိမ်ထဲမှာ လူကြီးတွေ ရောက်နေလို့ မမြင်လိုက်ဘူးဗျာ….. "

" မျိုးရေ..မင်းပဲ ….ဧည့်ခံလိုက်ဦးကွာ………လာတာ ကျေးဇူးတင်တယ်ဗျာ…..ဟဲ…ဟဲ….."

ဦးမောင်မောင်တင် ရယ်သံကြီးနှင့် ပြောသည်။ ကြည့်ရတာ ဒီလူကြီးတော်တော် အူမြူးနေသည်ဆိုတော့ တော်တော် သောက်ထားပြီ ထင်သည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ လက်ဆွဲပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး…

" ရပါတယ်ဗျာ… အကိုကြီးရာ… လုပ်စရာ ရှိတာတွေလုပ်ပါ…"

" ကျွန်တော် မျိုးစီစဉ်ပေးတဲ့ နေရာမှာ နေလိုက်ပါ့မယ်… "  

ဟု စီးပွားရေးသမားပီပီ ပြုံးကာပြောသည်။ မောင်မောင်တင် လက်ဖြုတ်၍ လှည့်ထွက်ပြီး တခြားစားပွဲများဆီ အသွားတင်တော့ တမင်တကာပင် နောက်ချန်နေခဲ့သည်။ ပြီးမှ နောက်မှ မျိုးသီရိ လမ်းပြရာသို့ အသာတွဲလျှောက်လာခဲ့သည်။ ဦးမောင်မောင်တင် ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက် သွားသည်နှင့် မျိုးသီရိက…

" ဘယ်လိုလဲ.. အောင်… အလုပ်တွေ ပင်ပန်းနေလား…."

" ဟို အဆိုတော် ကောင်မလေးနဲ့ အတော်တွဲနေတယ်ဆို….."

" သြော်…ဒါလား… ကိုယ်က မြေတောင်မြှောက်ပေးတာပါကွာ… မျိုးလဲ သိသားနဲ့ "

ကိုအောင်နိုင်က ရယ်ကျယ်ကျယ်ဖြေသည်။

" အံ မယ်… ဘာ မြေတောင်မြှောက်ပေးတာလဲ မသိရင် ခက်မယ်………."

မျိုးသီရိက မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ပြောသည်။

" သူတို့ကလဲ ငိုချင်ရက် လက်တို့ ဖြစ်နေတာ မှတ်လား…. ဒါတော့ မျိုးသိပါတယ်…"

" အခုတောင် ….အောင်ကို အတင်းလာအောင် ခေါ်ခိုင်းတာ အကြောင်းရှိတယ်"

" ဘာအကြောင်းလဲ မျိုး…. အောင် ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ… "'ကိုအောင်နိုင်က မေးသည်။

" ဘာမှ လုပ်ပေးစရာ မလိုပါဘူး…."

" အောင် မြေတောင်မြှောက်လို့ ရအောင် မိတ်ဆက်ပေးစရာ လူရှိလို့…."

" ဟော… ဟိုမှာ.. ထိုင်နေတာလေးလေ…. အပြာရောင်လေးနဲ့

ကိုအောင်နိုင်သည် မျိုးသီရိ မေးထိုးပြရသို့ လှမ်းကြည့်သည်။ ထောင့်စွန်းက စားပွဲတစ်လုံးတွင် ထိုင်နေသော အပြာရောင် ဝတ်စုံလေးနှင့် ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို တွေ့သည်။ နောက်ကျောပေးထား၍ ရုပ်ရည်ကိုတော့ မမြင်ရ။ မျိုးသီရိသည် ဒီစားပွဲသို့ပင် ဦးတည်လျှောက်လာရာ သူကလဲ အသာနောက်က လိုက်လာခဲ့သည်။ စားပွဲနား နီးလာလေလေ ကောင်မလေး၏ ကောက်ကြောင်းများက ပိုပီပြင်လာလေ ဖြစ်သည်။ ဆံနွယ်လေးများက နီညိုရောင်ဖြစ်ကာ ကျော့ရှင်းလှသော ကျောပြင်ထက်တွင် အစီအရီကျနေသည်။ စားပွဲနား ရောက်သည်နှင့် မျိုးသီရိသည် ကောင်မလေး၏ ပုခုံးကို အသာတို့လိုက်သည်။ ဝဲခနဲ ဆံနွယ်လေးများ ခါကာ ကောင်မလေး နောက်သို့လှည့်သည်။

ကိုအောင်နိုင် ယောင်ပြီး လေချွန်မိ မတတ်ဖြစ်သွားသည်။ ချောမောလှသော မျက်နှာလေး တစ်ခုက သူ့မြင်ကွင်းတွင် ထင်းခနဲ ပေါ်လာသည်။ အပြာရောင်လေးနှင့် ကောင်မလေးသည် အတော်လှသည်။ မျက်နှာလေးကသွယ်သွယ်လေးဖြစ်ကာ မျက်တောင်လေးများက ကော့နေသည်။ အသားအရည်က ဖြူဖွေးနေသည့် အတွက် သူမ၏ ဆံပင်နီညိုရောင်လေးနှင့် လိုက်ဖက်လှသည်။ ဝတ်ထားသော ဝတ်စုံက ကြိုးတစ်ချောင်းတပ် ဂါဝန်ရှည်ဖြစ်၍ အရှေ့ဘက်တွင် လွတ်နေရာ ရင်ညွန့်သားလေးများက ဖြူဝင်းစွာ မြင်ရသည်။

" ဒါ…ကိုမောင်တို့ တပ်ထဲက သူ့ဆရာရဲ့ သမီးလေ…. နေခြည်တဲ့….."

" ဒီကတော့…. မမ ပြောပြထားတဲ့ မမရဲ့ အခင်ဆုံး သူငယ်ချင်း… လုပ်ငန်းရှင်ကြီး ကိုအောင်နိုင်တဲ့…."

မျိူးသီရိက ဘေးကနေ ဝင်မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ ကောင်မလေးက တော်တော်လှသည်မို့..

" ဟုတ်ကဲ့…တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်…. ဒါ ကျွန်တော့် လိပ်စာကတ်ပါ.. လိုအပ်တာ ရှိရင် ပြောပါ…"

" လုပ်ငန်းရှင် ကြီး ရယ်လို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး....ကျွန်တော်က ကြိုးစားဆဲပါ..."

" လိုအပ်တာရှိရင်တော့ ကျွန်တော် အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးပါ့မယ်…. "ဆိုကာ ကတ်ပြား အဖြူလေးကို ထိုးပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေးသည် ကိုအောင်နိုင် ထိုးပေးလိုက်သော ကတ်ကို အသာ လှမ်းယူကာ…

" ဟုတ်ကဲ့..တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်… "

" ဟို.. ဦးမောင်မောင်တင် နဲ့ မမမျိူးပြောထားလို့ နာမည်တော့ သိနေတာ ကြာပါပြီ… "

" မမကတောင် ပြောသေးတယ်… ကိုအောင်နိုင်က ဖမ်းရခက်တယ်… ဒီနေ့လာဖြစ်အောင်လာ ဆိုလို့ စောင့်နေတာ.."

ကိုအောင်နိုင် မျိုးသီရိ ကို အသာ လှမ်းကြည့်သည်။ မျိုးဘာတွေ ပြောထားလဲ ဆိုတဲ့ သဘော။

" နေခြည်က ပြီးခဲ့တဲ့လကမှ စင်္ကာပူက ပြန်ရောက်လာတာလေ.. "

" သူက ကျောင်းပြီးတော့ ဖက်ရှင် ဒီဇိုင်းကို စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုပြီး ဟိုမှာ သင်တန်းတက်နေတာ…"

" အဲဒါ.. အခု ဘာလုပ်ရင် ကောင်းမလဲ ဆိုပြီး.. စဉ်းစားနေတာ… "

" ဒါနဲ့ မျိုးလဲ အောင်နဲ့ တွေ့ပေးမယ်ဆိုပြီး… ဒီနေ့ ချိန်းလိုက်တာ… "

မျိုးသီရိက ရှင်းပြသည်။ ကိုအောင်နိုင် အနည်းငယ်တော့ တွေဝေသွားသည်။ သူသည် သူများကို သိပ်ပြီး အကြံမပေးတတ်။ မပေးတတ်ဆိုတာထက်စာလျှင် မပေးချင်တာဆိုတာ ပိုမှန်မည်။ စီးပွားရေးဆိုတာ ကိုယ်လုပ်စားဖို့၊ ဘယ်နှယ့် သူများကို ပြောပြနေရလျှင် ကိုယ်ဘာသွားလုပ်စားမလဲ။

ကိုအောင်နိုင် စဉ်းစားနေတာကို ကြည့်ပြီး နေခြည်က…

" ဟုတ်တယ် အကို… နေခြည်က.. တစ်ခုခုလုပ်ချင်ပေမယ့်..ဘယ်ကစရမှန်း မသိဘူး ဖြစ်နေတာ…"

" အဲဒါ… အကို ကူညီနိုင်လျှင် … ကူညီပါလား…. အခုတောင် အကိုလာမယ်ဆိုလို့ ထွက်လာတာ.."

" ဖေဖေက တာဝန်ကျနေလို့ မလာနိုင်တော့.. မေမေကတောင် သိပ်မလွှတ်ချင်ဘူး… အတင်းဇွတ်ပြောလာရတာ…"

" ထိုင်ပါဦး အကို….. "

ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မချောလေးက ဒီလိုပြောနေတော့မှ မနေနိုင်တော့။ ဘေးကလွတ်နေသော ကုလားထိုင်တွင် အသာဝင်ထိုင်သည်။ စားပွဲကထောင့်စွန်းတွင် ရှိနေရာ တစ်ဝိုင်းလုံးတွင် နေခြည်တစ်ယောက်ထဲသာ ရှိသည်။ သူမရှေ့တွင် အချိုရည်ဖန်ခွက်လေးသာ တွေ့ရာ သူမပြောသလိုပင် မိမိကိုယ် တကယ်ထိုင်စောင့်နေတာဖြစ်မည်။ ကောင်မလေးက ချောသည့်အပြင် ကြီးကြီးပိုင်းက ဆိုတော့ သူ့အတွက် အရှုံးမရှိဟု ကိုအောင်နိုင် စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ကာ …

" ရုတ်တရက် ကျွန်တော် လွန်ခဲ့တဲ့လလောက်က စဉ်းစားထားတဲ့ ကိစ္စလေးတစ်ခုကို သွားသတိရလို့ …"

" နေခြည် စိတ်ဝင်စား မလားတော့ မသိဘူး… ကျွန်တော်တို့ အေးအေးဆေးဆေးပြောကြတာပေါ့…."

ကိုအောင်နိုင် စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်နှင့် ဘေးနားရှိ မျိုးသီရိက …

" ကဲ.. အဆင်ပြေသွားပြီ ဆိုရင်တော့ …. နေခဲ့ဦးနော်…."

" ပွဲခလဲ.. မမေ့နဲ့ဦးနော်………" 

ပြောကာ ကိုအောင်နိုင်ကို မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြရင်း လှည့်ထွက်သွားသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ နိမ့်ချည်မြင့်ချည် လှုပ်ခါသွားသော တင်သားများကို ငေးဖြစ်အောင်ငေးလိုက်သေးသည်။ ပြီးမှ နေခြည်ဘက်ကို လှည့်ကာ…

" ကျွန်တော် စဉ်းစားထားတာက…………."

အဲဒီနေ့ညက ကိုအောင်နိုင်နှင့် နေခြည် နာရီဝက်လောက် စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ တော်တော်လဲ ရင်းနှီးသွားကြသည်။ ကောင်မလေးသည် နိုင်ငံခြားတွင် ကျောင်းနေလာဖူးသူမို့ ကိုအောင်နိုင်နှင့် ပြောရာတွင် ရှိးတိုးရှန်းတန်းဖြစ်မနေ။ ခေတ်၏ သမီးပျိူပီပီ ရဲသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ အိမ်မှာနေမကောင်း၍ ကျန်ခဲ့သော အမေဖြစ်သူက ဖုန်းဆက်ခေါ်၍ ပြန်သွားရရှာသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ရအောင် သူကညနေစာဖြင့် ဧည့်ခံပါရစေ ဆိုပြီး တစ်ရက် အပြင်မှာ ဖိတ်လိုက်သည်။

ခဏအကြာတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်လဲ မျိုးသီရိနှင့် မောင်မောင်တင်ကို နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်ထွက်လာသည်။ ပြန်ခါနီးတွင် မျိုးသီရိက အစားပြန်ပေးတာနော်ဟု..လှမ်းနောက်လိုက်သေးသည်။ ဘေးနားက ရှိနေသော ဦးမာင်မောင်တင်တောင်ပင် ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်၍ ကျန်ခဲ့သေးသည်။ မိမိအိမ်ရှိရာဘက်သို့ မောင်းလားရင်း Sedona Hotel ကိုအဖြတ်တွင် ညနေက တွေ့ခဲ့သော နိုင်ငံခြားသား အဖွဲ့ကို သွားသတိရသည်။ ဟန်းဖုန်းကို ထုတ်ကာ မိမိ၏ ဟိုတယ်မန်နေဂျာ ဆီလှမ်းဆက်လိုက်သည်။ ဖုန်းဝင်သည့်နှင့် ကိုအောင်နိုင်က သုူသိချင်တာများကို မေးသည်။ ကျေနပ်လောက်သော အဖြေရသည့်နှင့် ကျွန်တော်နောက်မှ ပြန်ဆက်လိုက်မယ်ဆိုပြီး ဖုန်းချလိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင်တော့ အကြံတစ်ခုကို အပြေးအလွှား ထုတ်နေမိတော့သည်။

....................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

နောက်နှစ်ရက်အကြာ ညခင်းအချိန်တွင်တော့…

ကိုအောင်နိုင်သည် နက်ပြာရောင် ဥရောပဝတ်စုံကို ဝတ်ကာ မိမိ၏ City Star Hotel… Dining Hall ရှိ သီးသန့်ခန်းတွင် စတိုင်ကျကျ ထိုင်နေသည်။ သူနှင့် အတူ ရှိနေသည့် ကျန်သည့် လူသုံးယောက်ကတော့ ဟိုတစ်နေ့က ဓါတ်လှေကားက အထွက်တွင် ဆုံမိသော နိုင်ငံခြားသူ အဖွဲ့ ဖြစ်သည်။ ဟိုတယ် မန်နေဂျာ ဦးနေဇော်၏ သတင်းပေးမှု အရ ကိုအောင်နိုင် ထင်သလိုပင် ဂငယ်က အလည်လာသူ မိသားစု ဖြစ်နေသည်။ ဒါက ကိုအောင်နိုင် အကြိုက်ဖြစ် သွားရှာသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် English လို မွှတ်နေအောင် ပြောတတ်သည့် အပြင် တရုတ်နှင့် ဂျပန်ဘာသာကို တော်တော် ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ပြောတတ်သည်။ တရုတ်ဘာသာကိုမူ စီးပွားရေးအတွက် အသုံးချရန် သင်ထားခြင်း ဖြစ်ပြီး ဂျပန်ဘာသာကမူ မိမိ၏ စိတ်ဝင်စားမှု အရ သင်တန်းတက်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ အခုတော့ ဒါက အကွက်ဝင်လာသည်။

“ ကျွန်တော်တို့ မိသားစုကို အခုလို ဟိုတယ်ပိုင်ရှင် ကိုယ်တိုင် ဧည့်ခံတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်“

“ ဟိုတယ်ရဲ့ အယောက်တစ်သိန်းမြောက် တည်းခိုသူ ဖြစ်ရတဲ့ အတွက်လဲ အင်မတန်မှ အံသြမိပါတယ်။ ဝမ်းလဲ ဝမ်းသာလှပါတယ် …. အောင်နိုင်စံ..“

တဘက်တွင် ထိုင်နေသော ယောကျ်ားဖြစ်သူ ဆံပင်ဖြူဖြူနှင့် ဘိုးတော်က ကိုအောင်နိုင် ကို ပြောသည်။ ဒါတွေက ကိုအောင်နိုင်၏ အကြံအဖန်တွေ။ သူလုပ်ပုံက ရှင်းသည်။ သူတို့ ဟိုတယ်တွင် လာရောက်တည်းခိုသူများကို စာရင်းပြုစုထားကြောင်း။ အခု ဂငယ်မိသားစု အဖွဲ့မှာ အယောက် တစ်သိန်းမြောက် တည်းခိုသူ အဖြစ် ကျရောက်သည့် အတွက် ဟိုတယ်က ညစာ စားပွဲဖြင့် ဧည့်ခံလိုကြောင်း ဦးနေဇော်ကို အကြောင်းကြားခိုင်းလိုက်သည်။ အခုတော့ ကိုအောင်နိုင်၏ ဆင်ကြံကြံထားချက်ကို  မသိရှာသော ဒီမိသားစုမှာ သူ့ကိုပင် ကျေးဇူးပြန်တင်နေသည်။

ခပ်ပြုံးပြုံးလေး ဖြင့် ကိုအောင်နိုင်သည် ဂျပန်ဘာသာ ဖြင့်ပင်

“ ကျွန်တော့် အနေနဲ့လဲ လူကြီးမင်းတို့ကို ဧည့်ခံခွင့်ရတဲ့ အတွက် အင်မတန်မှ ဝမ်းသာမိပါတယ်။ ဟိုတယ်မှာ နေထိုင်တဲ့ အတောအတွင်းမှာလဲ အစစအရာရာ အဆင်ပြေမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်…" ဟု သွက်သွက်လက်လက်ပင် ပြောလိုက်သည်။

“ အဲ….. အောင်နိုင်စံ က ဂျပန်စကား ပြောတတ်တာပဲ…… "

ပထမဦးဆုံး အနေနှင့် မိန်းမဖြစ်သူ ဂျပန်မမှ စကားသံထွက်လာသည်။

ကောင်မငယ်လေးက မူ အံအားသင့် ဟန်ပေါ်သွားသည်။ လက်ကလေးဖြင့် သူမပါးစပ်ကို အသာအုပ်လိုက်သည်။

သူမ ဒီလူကြီးကို မှတ်မိသည်။ လွန်ခဲ့သော နှစ်ရက်က သူမတို့ မိသားစု ဓါတ်လှေကားထဲ အဝင်တွင် ကောင်မငယ်ငယ်လေးကို ခါးက ဖက်ကာ ထွက်သွားသူ ဖြစ်သည်။ သူမ စိတ်ထင်လို့လားတော့ မသိ။ မိမိ ရေကူးကန်ဘေးတွင် နေဆာလှုံနေချိန်က လှမ်းမြင်ရသော အတွဲပင်ဖြစ်မည်ဟုတောင် တွေးမိသေးသည်။ သူတို့ ဂျပန်မှာက ဒါမျိုးတွေ ရိုးနေသော်လည်း မြန်မာနိုင်ငံတွင် လာကြုံရသဖြင့် ထူးတောင်ထူးဆန်း နေသေးသည်။ စိတ်တွေပင် လှုပ်ရှားကာ ကိုယ့်စောက်ပတ်ကိုယ် ပြန်ပွတ်မိသည် အဖြစ်ရောက်ခဲ့ရသည်။ တော်သေးသည်။ ကန်ထဲတွင် ရေကူးနေသော အဖေနှင့် အမေက မသိ၍ စကားစမြည် မိတ်ဆက်ပြောကြရင်း နှစ်ဘက်သား အတော်ရင်းနှီးသွားသည်။ ဒါကလဲ ကိုအောင်နိုင်က ဂျပန်လို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ပြောတတ်မှုကြောင့်ပင်။ အချင်းချင်း မိတ်ဆက်ကြရာ … ယောကျ်ားကြီးဖြစ်သူက တက္ကသိုလ်တစ်ခုမှ သမိုင်းဘာသာ သင်သော Associate Professor ဒေါက်တာ နာဒို ဖြစ်၍၊ မိန်းမလုပ်သူကမူ အိမ်ရှင်မ သက်သက်သာ ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။ အမျိုးသမီး၏ နာမည်က မီကို ဖြစ်ကာ ကောင်မလေး၏ နာမည်ကမူ ယူကီ ဖြစ်ကြသည်။ အခု ခရီးက သူတို့မိသားစု အဖို့ ပထမဆုံး ပြင်ပခရီးစဉ် ဖြစ်ကြောင်းသိရသည်။

စားသောက်နေချိန်တွင် ကိုအောင်နိုင်နှင့် နာဒိုတို့သာ အဓိက စကားပြောဖြစ်ကြသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် နာဒိုက Associate Professor  မှန်း အသိတွင်တော့ တခါတခါ English လို ပြောသည်။ နာဒိုသည် ပီသလှသည့် ကိုအောင်နိုင်၏ English စာ အသံထွက်ကို နားထောင်ကာ ချီးကျုးသည်။ မီကိုနှင့် ယူကီကတော့ ပြုံးရုံသာ ပြုံးနေသည်။ သူမတို့သည် ကိုအောင်နိုင် English လို ပြောတာကို နားလည်သော်လဲ ဂငယ်များပီပီ သိပ်ပြန်မပြောတတ်။ ဂငယ်လိုသာ ပြောကြသည်။

ပြောသည့်နေရာတွင်လဲ အမေဖြစ်သူ မီကိုသာလျှင် တခါတခါ ဝင်ပြောသည်။ ယူကီကတော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်ကာအစားအစာသာ ငုံ့စားနေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ဒီကောင်မလေးကို ကြည့်ရင်း အတော်စိတ်ထိန်းနေရသည်။ ကောင်မလေးက အတော်လန်းသည်။ အသားလေးက ဂျပန်မ ဖြစ်သည်နှင့် အညီ စွတ်စွတ်ဖြူကာနေသည်။ ရုပ်ကလေးကလဲ အတော်ပင်ချောမောလှရာ ဒီဆံပင်ဖြူဖြူနှင့် ပုံမလာပန်းမလာ ဘိုးတော်သမီးဟုပင် မထင်ရက်စရာ။ ကြည့်ရတာ မအေဖြစ်သူ မီကို၏ အလှအပများကို အမွေရထားသည်နှင့် တူသည်။

မီကိုဆိုသော အမျိုးသမီးကလဲ အတော်တောင့်သည်။ အိမ်ရှင်မ သက်သက်သာ နေရလို့ ထင်သည်။ အတော်နုပျိုလှသည်။ အသက်ကို သိပ်မှန်း၍ မရချင်။ မသီတာ တို့လောက်ပင် ရှိမည်ဟု ထင်ရသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှ အမျိုးသမီးတစ်ဦးပင်။ ပုံစံကြည့်ရတာ ခပ်ရိုးရိုးအေးအေးပင် ထင်သည်။ အစစအရာရာ ယောကျ်ား အားကိုးမည့်သူ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုအောင်နိုင်သည် ဒီည ညစာတော့ သူတို့ကို အကောင်းစား ကျွေးထားပြီး သူကလဲ ကျွေးထားတာနှင့် တန်အောင် ညစာ ပြန်စားဖို့ ကြံစည်ထားလေသည်။

စားနေတုန်းတော်တော်လေးကြာတော့ ကိုအောင်နိုင်က တစ်ခုခုသောက်ဖို့ တိုက်တွန်းသည်။ ဒေါက်တာနာဒို နှင့် မိမိအဖို့ ဆာကေးသောက်ကြရန် ဖိတ်ခေါ်ပြီး အမျိုးသမီးနှစ်ဦးကိုမူ ဝိုင်သောက်ရန် တိုက်တွန်းသည်။ နာဒိုတို့ လက်ခံသည်နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ရပ်နေသော ဝိတ်တာကောင်လေးကို မျက်ရိပ်ပြလိုက်သည်။

ဂငယ်မိသားစု ခဗျာ ကိုအောင်နိုင၏ ညွတ်ကွင်းအတွင်း သက်ဆင်းလာချေပြီ။ စားပွဲထိုးကောင်လေးလဲ ကိုအောင်နိုင်မှာထားသည့် အတိုင်း အထူးစီစဉ်ထားသည့် ဆာကေးနှင့် ဝိုင်ကို သယ်လာသည်။

ကိုအောင်နိုင်၏ အကြံကား ရိုးရိုးလေးပင်။ ယောကျ်ားလုပ်သူကို အိပ်ဆေးပါသော အရက်ကို တိုက်ကာ၊ အမေနှင့် သမီးကိုတော့ စိတ်ကြွဆေး တိုက်ကာ သိမ်းသွင်းရန် ဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် မိန်းမမှု၌ ပွေသည့်နှင့် နီးတူ ဒါမျိုးတွေလဲ လက်ထဲတွင် ရှိသည်။

သူ့စိတ်ကြွဆေးက အခုခေတ် ခေတ်စားနေသည့် ဆေးတွေထက်ပင် ပိုစွမ်းသည်။ ယိုးဒယား Black Magic ဆရာတစ်ဦးဆီမှ ဝယ်ထားသော ဆေးဖြစ်သည်။ လူတိုင်းကိုယ်ပင် ရောင်းတာ မဟုတ်။ ဆေးကလဲ တော်တော်ဈေးကြီးသည်။ ၁လုံးကို ဘတ်တစ်ထောင်လောက် ပေးရသည်။ ကိုအောင်နိုင်တွင်ပင် ဆေးစရာနှင့် တွေ့ချိန်က ပိုက်ဆံသိပ်မပါသွား၍ အလုံးနှစ်ဆယ်သာ ဝယ်ခဲ့ရသည်။

ဒီဆေး၏ အထာက တခြားဟာတွေလို မဟုတ်။ ဆေးခတ်လိုက်ရုံနှင့် ဘာမှ မထူးခြား။ အထူးစီမံပေးလိုက်သော အနံ့ကို ရမှာ မနေနိုင်အောင် ကာမစိတ်ကို ဖြစ်စေ၏။ ဒါက Black Magic ဆရာက ဆေးနှင့်အတူပေးချင်းဖြစ်သည်။ သူ့ဟာက မသိရင် ရေမွှေးလိုဖြစ်သော်လဲ ဆေးခတ်ခံရသည့် အမျိုးသမီးမှာ ဒီအနံ့ကို ရှုမိလိုက်သည်နှင့် ဘယ်လိုမှ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ရမက်စိတ်ကို ဖြစ်စေ၏။ ဗမာလိုဆိုလျှင်တော့ ပီယဆေးဟုပင် ပြောရမလားမသိ။

ပထမဆုံး အသုံးချမိသည်က မိမိလိုက်နေသည်ကို တင်းခံနေသော နာမည်ကြီး ဘဏ်တစ်ခုမှ သူဇာနွယ်ဟူသော ကောင်မချောလေးကို ဖြစ်သည်။ ဒီကောင်မလေးကို ဘဏ်မှာ ခရီးသွားဟန်လွှဲ ငွေသွားထုတ်ရင်း တွေ့သွားရာမှ ကြိုက်သွားချင်းဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်ကလဲ အချိန်မပေးနိုင်၊ ကောင်မလေးကလဲ မာရေကြောရေလေးမို့ အဆင်မပြေသေးချင်းဖြစ်သည်။ ဒီတော့ စမ်းသပ်မှုအနေနှင့် ဒီဆေးကို အသုံးချလိုက်သည်။ ကောင်မလေးခဗျာ မျော့နေအောင် ခံလိုက်ရသည်။ 

အခုလဲ စားပွဲထိုးကောင်လေး ငဲှ့ပေးသော ဝိုင်ကိုသောက်လိုက်သည်နှင့် ဒီအမေနှင့်သမီးသည် သူ့ခြံထဲက ကြက်ဖြစ်သွားလေသည်။ ယူကီနှင့် မီကိုတို့ကတော့ သူတို့၏ ကံကြမ္မာကို မသိရှာချေ။ ကိုအောင်နိုင် နှင့် နာဒိုတို့ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း ပြောနေသည်ကို သာ နားထောင်နေမိကြသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကမူ စကားပြောရင်းနှင့် ယူကီကို တစ်လှည့်။ မီကိုကို တစ်လှည့် ပေါ်တင်ပင် ရှိုးနေလိုက်တော့သည်။ စူးစူးရဲရဲ ဖြစ်လာသော ကိုအောင်နိုင်၏ အကြည့်များကြောင့် မိန်းမသား နှစ်ယောက် ရင်တုန်ပန်းတုန်ပင် ဖြစ်ကုန်ကြသည်။

“ ကျွန်တော်တော့ … ခင်ဗျားတို့ ဟိုတယ်ကို အရမ်းသဘောကျ သွားပြီ…  ” 

“ ဂျပန်ပြန်ရောက်ရင်… နီးစပ်ရာတွေကို … လက်တို့ပြီးတောင် သတင်းပေးဦးမယ်ဗျာ… အောင်နိုင်စံ… “

“ ဟဲ…ဟဲ…   ” 

နာဒို သည် အာလေးရှာလေး အသံကြီးဖြင့် ပြောရှာသည်။ ကိုအောင်နိုင်သိသည်။ ဝိတ်တာကောင်လေး ခတ်လိုက်သော အိပ်ဆေးက အစွမ်းပြနေပြီ။

“ ဒါဆိုရင်တော့ ဒေါက်တာနာဒို တို့ကို အားကိုးရတော့မှာပဲ … ဟဲ..ဟဲ ” 

‘I’ll rely on you’

ကိုအောင်နိုင်က အလိုက်အထိုက်ပင် ပြန်ပြော၏။ မျက်စိကတော့ သူမကြာခင် စားသုံးရတော့မည် ယူကီနှင့် မီကို တို့ကို စိမ်ပြေနပြေကြည့်နေသည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်သည် ညစာ စားပွဲမို့ထင်သည်။ ဝတ်ထားသည်က အပျံစားတွေပင်။ အမေကော သမီးပါ အပျော့သား Evening Dress နှင့်မို့ အတော်ပင် ဆွဲမက်ချင်စရာကောင်းသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ရှိနေသော ဝိတ်တာကောင်လေးကတော့ ဒီသူဌေးဘယ်လို ရှေ့ဆက်သွားမလဲ ဆိုတာကို သိချင်သည်။ နောင်ပြသနာတက်လာမှာ ကိုလဲ ကြားက စိုးရိမ်မိသည်။

ခဏအကြာတွင်တော့ ဒေါက်တာနာဒို ဘယ်လိုမှ မဟန်နိုင်တော့ချေ။ အာလေးလျှာလေးဖြင့်…..

“ ဒီအရက်… ကောင်း … သိပ်ကောင်းတယ်….. အောင် ..နိုင်……င်္စ …  ” 

ဟု မပီမသ အသံဖြင့် တစ်လုံးချင်းပြောကာ စားပွဲပေါ်မှောက်ကြသွားသည်။

“ နာဒို…. Daddy…..  ” 

ယူကီရော။ မီကိုပါ ပြိုင်တူ ထရပ်ကာ လှမ်းထူကြသည်။ ယောကျ်ားလုပ်သူကို ဆွဲထားရင်း မီကိုက

“ သိပ်.. အားနာ ဖို့ ကောင်းတာပဲ .. ရှင်..  ” 

“ သူ အရင်က ဒီလောက်အထိ မမူးဘူးဖူး။ အရမ်းအားနာတာပဲ ရှင်…..  ” 

ခါးလေး ညွှတ်ကာ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလေး ပြောနေသော မီကိုကြည့်ရင်း ကိုအောင်နိုင်က

“ အာ… ရပါတယ်… ကျွန်တော်တို့လဲ ပြီးနေပြီ ဆိုတော့ ဒီမှာပဲ လက်စ သိမ်းကြတာပေါ့…. ” 

“ No need to be sorry. I’ll carry him”

ပြောပြောဆိုဆို ကိုအောင်နိုင်သည် နာဒို၏ လက်တစ်ဘက်ကို ဆွဲယူကာ ပခုံးကို ဆွဲဖက်၍ မလိုက်သည်။

‘ အားနာ လိုက်တာရှင်…. Daddy ကလဲ ခက်တော့တာပဲ…..’

 ကောင်မငယ်လေး ယူကီက အားတုံ့အားနာသံလေးဖြင့် ပြောသည်။ ကိုအောင်နိုင်လဲ….

‘ ရပါတယ်…ယူကီစံ ရယ်…’  

ဟုပြောပြီး နာဒိုစံကို ဆွဲမကာ ဓါတ်လှေကားဘက် လျှောက်လာသည်။ မီကိုနှင့် ယူကီတို့လဲ နောက်မှ အပြေးလေး လိုက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ဓါတ်လှေကားထဲ ရောက်သည်နှင့် ညာဘက်ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ လက်နှိုက်ကာ အဆင်သင့်ထည့်ထားသော ရေမွှေးပုလင်းကို ရှာသည်။ ပြီးသည်နှင့် ပုလင်းခေါင်းလေးကို အသာဖွင့်ကာ လက်ချောင်းလေးနှင့် အသာတို့လိုက်သည်။

၆ ပေ ပတ်လည်လောက်သာ ကျယ်မည့် ဓါတ်လှေကားထဲတွင်တော့ ခပ်သင်းသင်း အနံ့လေးက ပျံနှံ့သွားသည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို……

“ မွှေးလိုက်တာ…. ဘာအနံ့လဲ မသိဘူး…….  ” 

အမေရော သမီးရော ပြိုင်တူပင်ပြောမိကြသည်။

“ ကျွန်တော်လက်က မွှေးတာလေ… နမ်းကြည့်ပါလား….  ” 

ကိုအောင်နိုင်လဲ ဆေးစွမ်းပြပြီလို့ သိသည်။ မြှောက်ပေးလာသော ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ခလယ်ကို သမီးဖြစ်သူ ယူကီက အရင်ကိုင်သည်။ ပြီးလျှင် မျက်လုံးလေးမှေးကာ နှာခေါင်းနှင့် ကပ်၍ ရှုလိုက်၏။

မီကိုရင်တွေ ဒိန်းခနဲ ခုန်သည်။ သမီးဖြစ်သူ၏ အတင့်ရဲမှုကိုလဲ မကျေနပ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲက မနာလိုသလိုလဲ ဖြစ်သွားကာ….

“ မာမီကိုလဲ… ပေးနမ်းပါဦး ” 

ဆိုကာ သမီးကိုင်ထားသော ကိုအောင်နိုင်လက်ကို အပေါ်မှ အုပ်ကိုင်၏။ ပြီးတော့ သူ့ဘက်ဆွဲကာ နမ်းရှုလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်၏ လက်နှင့် ထိလိုက်သည်နှင့် သမီးရော၊ အမေရေ စိတ်တွေ ပြောင်းသည်။ ဘာကိုမှ သတိမထားမိဘဲ ဖြစ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်ကို ပြိုင်တူပင် ရီဝေသော မျက်လုံးတွေဖြင့် ကြည့်ကြသည်။

ဤအချိန်တွင်ပင် ကိုအောင်နိုင်တို့စီးလာသော ဓါတ်လှေကားသည် နာဒိုတို့မိသားစု တည်းခိုနေသည့် အခန်းရှိရာ ၇ထပ်သို့ရောက်သည်။ တံခါးပွင့်သည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် သူ့လူုယုံ မန်နေဂျာပြောသည့် အတိုင်း အခန်းနံပါတ် ၇၇ သို့ နာဒိုစံကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲခေါ်သွားသည်။ အိပ်ဆေး တန်ခိုးပြနေ၍ နာဒိုလဲ ဘာမှ မသိရှာချေ။ နောက်မှ ယူကီနှင့် မီကိုလဲ ဘာကိုမှ သတိမမူ မိတော့ဘဲ ကိုအောင်နိုင်နောက်သို့ အပြေးလေးလိုက်လာသည်။

အခန်းသော့ကို နာဒို၏ ဘေးအိတ်မှာ တွေ့သည်။ တံခါးပွင့်သည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် နာဒိုကို အထဲသို့ ဆွဲသွင်းကာ အဆင့်သင့်တွေသော ဆိုဖာပေါ်သို့ လှဲတင်ပေးလိုက်သည်။ လက်ကမူ ဟန်ကလေးဖြင့် တဲ့တာ လုပ်ကာ…

“ Good Night Nado San, Sweet Dreams!  ” 

ဟု ခပ်နောက်နောက်လေးပြောလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ပြီးချင်း တံခါးဝတွင် ဆေးမိထား၍ ကြောင်စီစီလေး ဖြစ်နေသော ယူကီနှင့် မီကို တို့ရှိရာသို့ ပြုံးကာ လျှေက်သွားသည်။ အနားရောက်သည်နှင့် အမေဖြစ်သူ မီကို ဆွဲဖက်လိုက်သည်။

မီကို၏ စိတ်သည် အင်မတန်မှ ဆာလောင်နေသည်။ နေပူချစ်ချစ်တောက်ကြီးကို ဖြတ်သန်းလာရသူလို ခန္ဒာကိုယ်သည် အင်မတန်မှ ပူလောင်နေ၏။ ရေငတ်နေသလို နှုတ်ခမ်းများကိုလဲ မကြာမကြာသပ်နေမိသည်။ ကိုအောင်နိုင်ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွင်းလိုက်ရာ နွဲ့ပြီးပါသွားသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် မီကို၏ နီရဲနေသော နှုတ်ခမ်းကို ငုံ၍ စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ မီကို၏ စိတ်တွေ ဟုန်းခနဲဖြစ်သည်။ မိမိ၏ ယောကျ်ားမဟုတ်ပါဘဲနှင့် ဒီလူ၏ အနမ်းကြောင့် စိတ်တွေ ဆူဝေသည်။ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ ဖြစ်ကာ ကိုအောင်နိုင်ကို အတင်းပင် ပြန်ဖက်တော့သည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် Black Magic ဆရာ၏ ဆေးအစွမ်းကိုသိသည်။ ဒီဆေးက အမွှေးနံ့ စွတ်ထားသော ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ အသားဖြင့် ပိုမိုထိမိလေ ပို၍ ဒီဂရီတက်လေ ဖြစ်သည်။ အမေနှင့် သမီးတွင် အမေက အခရာ ဖြစ်ရာ မီကို ကို အရင် ကိုင်ပွတ်ချင်းဖြစ်သည်။ နှုတ်ခမ်းကို အားရအောင် နမ်း ၊ တင်းရင်းနေသော ဖင်သားကြီးများကို လက်ဖြင့် ဖိဆွဲသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ နမ်းတာကို အသာရပ်ကာ လူချင်းအနည်းငယ်ခွာ၏။ အနားတွေ ရီဝေေ၀နှင့် ရပ်နေသာ ယူကီကို ဘယ်လက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ညာလက်ကတော့ အမေဖြစ်သူ မီကို ကိုပွေ့ထားဆဲ။

ထုံးစံအတိုင်းပင်။ ယူကီသည် ကိုအောင်နိုင်၏ အတွေ့တင် စိတ်တွေ ဆူဝေသည်။ သူ့ခဗျာ အပျိုပေါက်ကလေးမို့ သွေးသားလှုံ့ဆော်မှုက အမေဖြစ်သူထက် ဆိုးသည်။ နောက်ပြီးတော့ ဂျပန်မတွေ ဖြစ်၍ ဒါမျိုးကိစ္စတွင် ရဲတင်းသည်။ ဆေးမိထားသည် ဆိုတော့ ပို၍သာ ဆိုးသည်။ ကိုအောင်နိုင် အနမ်းကို ပင်စောင့်မနေတော့ပဲ သူကစကာ အရင်နမ်းသည်။ ရှေ့တွင် အမေကလဲ ရှေ့ဆောင် လမ်းပြ ဖြစ်နေသည်ကိုး။

ကိုအောင်နိုင် အဖို့ကား နတ်တို့ဖန် ရေကန်အသင့်၊ကြာအသင့် ဆိုသလိုပင်။ ဘယ်တစ်ယောက်၊ ညာတစ်ယောက် နှင့် အဆင်ပြေနေလေပြီ။ ရိုးရိုးတောင် မဟုတ်။ အမေနှင့် သမီး။ ပြီးတော့ ဂျပန်မိန်းမတွေ။ ဘယ်လိုမှပင် နှစ်ခါပြန်မရနိုင်သည့် အခွင့်အရေး။ တော်ရုံလူဆိုလျှင် AVကားတွေ ကြည့်ပြီးတော့သာ စိတ်ကူးယဉ် ဂွင်းတိုက်ရသော အဖြစ်ကို သူက လက်တွေ့ကျကျခံစားရတော့မည်လေ..။

ကိုအောင်နိုင်သည် ဘယ်ဘက်ရှိ ယူကီ၏ အနမ်းကို အသာပင် တုန့်ပြန်သည်။ ငယ်ငယ်နုနု ကောင်မလေးက အားရပါးရ ငတ်မွတ်စွာ နမ်းလာသည်မို့ အတော်လဲ ကျေနပ်သွားသည်။ စိတ်က ချက်ချင်းပင် တက်လိုးချင် စိတ်တောင်ပေါက်သည်။ အသာပင် စိတ်ကိုပြန်ထိန်းကာ နေရသည်။ သူသည် ဒီနေ့ညတွင် ကောင်းကောင်းချည်း အရသာခံချင်သော်လဲ နောက်ကြောင်းအေးအောင်တော့ လုပ်ရဦးမည် မဟုတ်လား…။

ကိုအောင်နိုင်သည် မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ဖက်ထားရာမှ ဖြေပြီး ထွက်လိုက်သည်။ မီကို နှင့် ယူကီသည် မျက်လုံးလေးများမှေးကာ တအင်းအင်းဖြစ်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင် ရုတ်တရက် ရုန်းထွက်သွားတာတောင် မသိလိုက်။ စက္ကန့်အနည်းငယ်လောက် ကြာမှ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ အထိအတွေ့ကို မရှိတော့သည်ကို သတိမူမိကာ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ကြသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် မီကိုတို့ အနားက ခွာကာ ကုတင်ဘက်သို့ လျှောက်သွားသည်။ ဒီဟိုတယ်၏ ဖွဲ့စည်းပုံကို သိနေသဖြင့် သူသည် အခန်းထောင့်နားရှိ အလှထားထားသည့် ခုံပုလေးဆီသို့ ဦးတည်လျှောက်သွားသည်။ ခုံကလေးကို အသာဆွဲကာ နေရာရွှေ့သည်။ စိတ်ကြိုက်နေရာ ပြင်ပြီးသည်နှင့် ကုတ်အင်္ကျီထဲမှ နေ၍ ပစ္စည်းတစ်ခုကို နှိုက်ထုတ်လိုက်သည်။ ထွက်လာသည်က ကိုအောင်နိုင်၏ လက်ဆွဲတော် Sony Handycam ပင်..။

ကိုအောင်နိုင်သည် စီးပွားရေး သမားပီပီ အကြံကြီးသည်။ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်လဲများသည်။ အခုလဲ ကြည့်လေ..။ သူက ဒီနေ့ည ဒီဂငယ်မ နှစ်ယောက်နှင့် ပျော်ပါးမည့် ကိစ္စကို ဗီဒီယို ရိုက်ကာထားမည်..။ ဆေးရှိန်ကြောင့် မီကိုနှင့် ယူကီက သူပြုသမျှ နုရမည် ဖြစ်ရာ..တကယ်လို့ နောင်တွင် ပြသနာ ဖြစ်လာရင်တော့ သူက ဒီဗီဒီယိုကို ပြကာ ဖြေရှင်းနိုင်သည်။ တကယ်ကို မလွယ်သည့် သူပင်။

ကင်မရာကို သေချာ ချိန်ပြီးသည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်သည် ကုတ်အင်္ကျီကို အသာပင် ချွတ်ထားခဲ့သည်။ အောက်က ဝတ်ထားသည့် ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည်ကိုလဲ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်သည်။ ပြီးလျှင်တော့ မီကို တို့ဆီ ပြန်မသွားဘဲ ကင်မရာရှိရာ ကုတင်ဘက်ခြမ်းတွင် အသာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ဟေ့..မင်းတို့ နှစ်ယောက် ငါ့ဆီ လာခဲ့စမ်း.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ခပ်ရင့်ရင့်ပင် လှမ်းပြောလိုက်သည်။ မီကို နှင့် ယူကီသည် ခပ်မာမာပြောလိုက်သည့် ကိုအောင်နိုင် အသံတွင် အသားလေးများပင် တုန်ကာ တက်သည်။ ဆေးအရှိန်ကြောင့် ရမက်စိတ်က ဖြစ်နေရာ ဒီလိုမျိုး သြဇာသံက သူမတို့ကို တမျိုးစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။ တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲ ကိုအောင်နိုင် ပြောသလို ကုတင်ဘက်ခြမ်းသို့ လျှောက်လာသည်..။

“ Stop there”

ကိုအောင်နိုင်သည် သူနှင့် မလှမ်းမကမ်း အရောက်တွင်တော့ မီကိုတို့ကို လှမ်းကာ တားသည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးသည် ကိုယ်ရှိန်သတ်ကာ ရပ်သည်။ ကိုအောင်နိုင်က ဘာမှ ဆက်မပြောသေးသဖြင့် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။ ကိုအောင်နိုင်သည် အမေဖြစ်သူနှင့် သမီးတို့၏ အတွဲကို စူးရဲစွာပင်ကြည့်သည်။ အဝတ်တွေကိုပင် ဖောက်ထွင်းသွားမတတ် အကြည့်က စူးသည်။ မီကိုနှင့် ယူကီသည် ကိုအောင်နိုင်၏ အကြည့်တွေကို မခံနိုင်။ အလိုလိုပင် ခေါင်းကလေး ငုံ့သွားသည်။

“ မင်းတို့နှစ်ယောက်..ဘယ်သူက ငါလိုးတာကို အရင်ခံမှာလဲ… ” 

“ အင်..ဟင်… ” 

ခဏ အကြာမှ ထွက်လာသော ကိုအောင်နိုင်၏ စကားကြောင့် မျက်လွှာလေးချကာ ရပ်နေသည့် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်သည် ကြိမ်နှင့်အတို့ ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သည်။ အပိုင်မေးလိုက်သည့် ကိုအောင်နိုင်၏ စကားက ပေါက်ကွဲလုလုဖြစ်နေသည့် သူမတို့၏ ရမက်အိုးကို ရိုက်ခွဲလိုက်သလိုပင်..။

“ ကျွန်မ…ကျွန်မတို့… ” 

မီကိုသည် မဝံ့မရဲ အသံလေးထွက်လာပြီး ဘာဆက်ပြောရမလဲ မသိ..။ သမီးဖြစ်သူ ယူကီ၏ မျက်နှာကို ဖြတ်ခနဲ လှမ်းကြည့်သည်။

“ ကြာတယ်ကွာ…ငါ့ ဘာသာပဲ ဆုံးဖြတ်တော့မယ်.. ” 

“ လောလောဆယ်..ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ခပ်ပြုံးပြုံးပင် ပြောလိုက်သည်။ ဒါကလဲ အကြံနှင့်ပင်။ ဘာလုပ်ရမှန်း၊ ဘာပြောရမှန်း မသိသည့် အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်ကို ထွက်ပေါက်ပေးလိုက်ချင်း ဖြစ်သည်။

မီကိုတို့သည် ကိုအောင်နိုင် စကားဆုံးသည်နှင့် ဆရာ့စကားကို မြေဝယ်မကျ နားထောင်သည့် တပည့်မများသဖွယ် လက်တွေက အလိုလို ဝတ်ထားသည့် Dress ၏ နောက်ကျောကို ရောက်သည်။ ကျောက ဇစ်ကို ဆွဲကာ အောက်သို့ လျှောကျသည်။ ပြီးလျှင်တော့ ပုခုံးပေါ်တွင် ကျန်နေသော သိုင်းကြိုးလေးကို အသာဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

“ Nice !!... ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကို ကြည့်ကာ အတော်သဘေကျသွားသည်။ အရင်ဆုံး သမီးဖြစ်သူ ယူကီ၏ Dress လေးက ခါးတွင်ပုံသွားသည်။ တပြိုင်တည်းလိုလို အမေဖြစ်သူ မီကို၏ Dress လေးက နောက်ကနေလိုက်သည်..။ အပေါ်ပိုင်းတွင် ဘရာစီယာသာ ကျန်တော့သည်။

“ အားပါး..ပါး…မိုက်တာကွာ… ” 

ဒီအမေနှင့် သမီးကို ဓါတ်လှေကားတွင် ဆုံတုန်းက ရေကူးဝတ်စုံနှင့်မို့ ရင်သားများကို သူဖြတ်ခနဲ တွေ့ဖူးသည်။ ဒါပေမယ့် အခုလို ဘရာစီယာနှင့် မဟုတ်ချေ။ မီကိုနှင့် ယူကီသည် နိုင်ငံခြားသူများ ဖြစ်သည့်အတွက် ဝတ်တာတွေက အကောင်းစားတွေချည်းပင်။ အခုလဲ ကြည့် အမေဖြစ်သူသည် sexy ဖြစ်စေသည့် အနက်ရောင်ဘရာစီယာနှင့် ဖြစ်ကာ သမီးဖြစ်သူက ပန်းရောင်တောက်တောက် ဘရာနှင့် ဖြစ်သည်။ ဘရာတွေသည် ရိုးရိုးမဟုတ်ချေ။ ပုံဆန်းလေးတွေ ဖြစ်ကာ ရင်သားများကိုလဲ အကုန်လုံအောင် ဖုံးထားသည့် အမျိုးအစားမျိုး မဟုတ်ချေ။

အသားအရည် ဖြူဝင်းလှသည့် ဂျပန်မများဖြစ်သည့် အတွက် မပေါ့တပေါ် ဘရာစီယာတွေနှင့် သူမတို့၏ ပုံသည် မြင်ရသူ ယောကျ်ားသားကို လီးထောင်စေအောင် ဆွဲဆောင်နေသည်။ အမေဖြစ်သူ မီကို၏ နို့အုံကြီးများကတော့ အတော်ထွားသည်။ ဘရာပုံကိုကြည့်၍ ကိုအောင်နိုင် အတတ်သိသည်။ Push-Up Bra ကို ဝတ်ထားချင်းဖြစ်သည်။ ယူကီကတော့ ဇာအသားလေးတွေ ကွပ်ထားသည့် Lacy Bra လိုမျိုးကို ဝတ်ထားတာ ဖြစ်သည်။

မီကိုသည် ခါးတွင်ပုံကျသွားသော Dress ကို အသာအောက်သို့ ဆွဲချသည်..။

“ Make it Slow… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် အသာပင် လှမ်းကာ ပြောလိုက်သည်။ မီကိုသည် အထာပေါက်သွားကာ အသာပင် ကိုယ်ကလေးကို တွန့်ကာ ဖြေညင်းစွာချွတ်သည်။ Sexy Dance လေးကပြသည်နှင့်ပင် တူနေ၏။ အမေက..ဒီလို ဆိုတော့..သမီးဖြစ်သူ..ယူကီကလဲ မခေ.. ။ ကိုယ်ကလေးကို အသာယိမ်းကာ သူမလဲ မီကိုလဲ ပင် လိုက်ချွတ် ချွတ်သည်..။

“ ခစ်..ခစ်.. ” 

“ အ..ဟင်း..ဟင်း. ” 

သားအမိ နှစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်လုပ်ပုံကို တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ရယ်တောင်ရယ်လိုက်သေးသည်။ မတိုင်ပင်ထားဘဲနှင့် ခြေရင်းတွင် ပုံကျသွားသည့် Dress တွေထဲကနေ ခြေထောက်လေးကို ကြွကာ နေရာရွှေ့လိုက်ကြသည်..။

“ Turn around… ” 

“ Don’t take off first… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ကျန်နေသည့် ဘရာကို ဆက်ချွတ်ရန် ပြင်နေသည့် မီကိုတို့ကို အမြန်ပြောလိုက်သည်။ သူက ဒီလိုမျိုး မပေါ့တပေါ်လေးတွေကို မျက်စိအရသာ ခံနေကြ မဟုတ်လား..။

မီကိုနှင့် ယူကီသည် အသာပင် ကိုအောင်နိုင် ခိုင်းသည့်အတိုင်း ကိုယ်ကလေးကို လှည့်ကာပြရသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အရောင်လိုက်ဖက်သည့် ပင်တီလေး ကိုယ်စီနှင့် အမျိုးသမီးများ၏ တင်းကားနေသော ဖင်ကြီးတွေကို မြင်လိုက်ရသည်တွင် မနေနိုင်တော့..။ ကုတင်ပေါ်ကနေ ထကာ လျှောက်လာသည်.။

“ အို…အ..မေ့.. ” 

“ ခစ်..ခစ်… ” 

ကုတင်ဘက်ကို ပြန်လှည့်လာသည့် ရုတ်တရက် အနားရောက်လာသည့် ကိုအောင်နိုင်ကြောင့် အာမတိတ်သံလေးပင် ထွက်သည်။ သမီးဖြစ်သူ ယူကီကတော့ အမေဖြစ်သူ၏ အဖြစ်ကို ကြည့်ကာ တခစ်ခစ်နှင့် ရယ်သည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် စိတ်ကဆာနေပြီမို့ မီကိုကို လှမ်းဆွဲကာ ဖိချလိုက်သည်..။

“ Sit Down… Open My Zip… ” 

မီကိုသည် ကိုအောင်နိုင်၏ ခြေရင်းတွင် ထိုင်လျက်သားလေး ဖြစ်သွားသည်။ သမီးဖြစ်သူ ယူကီကလဲ အထွအထူးပြောစရာ မလိုဘဲ အမေဖြစ်သူနှင့် အတူထိုင်ကြသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ခြေထောက်ကို အသာရွှေ့ကာ ကိုယ်ကိုတစောင်းဖြစ်အောင် နေရာယူလိုက်သည်။ ဒါမှ..ကင်မရာ မြင်ကွင်းတွင် မီကိုတို့ မျက်နှာကို မြင်ရမည်လေ..။

မီကို၏ လက်သွယ်သွယ်လေးသည် အသာပင် မြောက်ကာ ကိုအောင်နိုင၏ Business Pant ဆီသို့ လှမ်းသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် စိတ်အတော်ထနေရာ သူ၏အချောင်းကြီးသည် ဘောင်းဘီအောက်တွင်ပင် ခပ်ဖောင်းဖောင်းပေါ်နေသည်။ မီကိုသည် ခါးပတ်ခေါင်းကို အရင်ဖြုတ်သည်။ ခါးပတ်ကျွတ်သွားပြီးတွင်တော့ အသာဇစ်ကို လက်ကလေးနှင့် ဆွဲချလိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင်၏ ဘောင်းဘီသည် အကောင်းစာ Arrow သားမို့ ဇစ်ပြေသွားသည်နှင့် အောက်သို့ ပုံကြသွားသည်။

“ အင်း..အ ဟင်း…ဖောင်းနေလိုက်တာ…ခစ် ..ခစ်.. ” 

“ အင်း..နော်..မာမီ.. ” 

မိန်းမနှစ်ယောက်သည် ပေါ်လာသည့် အောက်ခံဘောင်းဘီ အတွင်းမှ ကိုအောင်နိုင်၏ အချောင်းကြီးကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီကြောင့် သေချာမမြင်ရသော်လဲ ကြီးမားလှသော အမြောင်းရာကြီးကြောင့် တော်တော်ထွားသည့် လိင်တန်ကြီး ဖြစ်ကြောင်းကိုလဲ နှစ်ဦးစလုံး သိလိုက်သည်။

အထူးသဖြင့် အမေဖြစ်သူ မီကိုသည် ဒါကို မြင်တော့ ပိုစိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ မီကိုသည် အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက်တွင် ယောကျ်ားဖြစ်သူ နာဒို၏ လိင်ချောင်းကိုသာ မြင်ဖူးသည်။ ဒီယောကျာ်းမတိုင်ခင်က ရည်းစားတစ်ယောက်ရှိသော်လဲ အဆိုပါသူကလဲ ဖြစ်ဖြစ်မြောက်မြောက် မဟုတ်ချေ။ ဒီတော့ ..အခုလို ကိုအောင်နိုင်၏ အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်က အချောင်းဖောင်းဖောင်းကြီးကို မြင်ရသည်နှင့် စိတ်တွေက မချင့်မရဲဖြစ်ရသည်။ ချက်ချင်းပင် လက်က အောက်ခံဘောင်းဘီစနားကို ကိုင်ကာ ဆွဲချလိုက်သည်။

“ ဖတ်… ” 

“ အမေ…အ..ဟင့်.. ” 

" Wow…It’s so big !"

ကောင်မလေး ယူကီဆီမှ အသံထွက်လာသည်။ သူမပြောလဲ ပြောချင်စရာပင်။ ဘောင်းဘီလေး အောက်သို့ ကျအသွားတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လိင်ချောင်းကြီးသည့် တိုက်ချင်းပစ် ဒုံးပျံကြီးအလား ငှားငှားစွင့်စွင့် ပေါ်ထွက်လာသည်။ ကြုံရခဲသော အဖြစ်ကြောင့်လဲထင်သည်။ ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်လေးများပင် လီးထိပ်တွင် စို့နေသည်။

“ Now your turn, Yuki… Suck my dick.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် သူ၏ ပိုင်နိုင်မှုကို ပြသည့်အနေနှင့် သမီးဖြစ်သူ ယူကီကို တမင်ပင် ခိုင်းလိုက်သည်။ ကောင်မလေးသည် မျက်လုံးလေးပင် ကျယ်သွားသည်။ အမေဖြစ်သူ မီကိုကို စစ်ကူတောင်းသလို ကြည့်သည်။ မီကိုကတော့ သူမကို ပြန်ကြည့်ဖို့ ဝေးစွ..။ ကာမဆိပ်တက်က တဟင်းဟင်း ဖြစ်ပြီး ထောင်ထောင်ချည်း ဖြစ်နေသည့် ကိုအောင်နိုင်၏ လိင်တန်ကြီးကိုသာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းလဲ တပြင်ပြင် ဖြစ်နေ၏။

ဒီတော့ ယူကီသည် သူမ မလုပ်လျှင် အမေဖြစ်သူက စုပ်ပေးတော့မည် ဆိုတာကိုသိသည်။ သူမသည် အမှန်က လီးနှင့် မစိမ်းချေ။ High School တွင် Boyfriend ရှိသူမို့ ဂငယ်မတွေ၏ ထုံးစံအတိုင်း ယောကျ်ားနှင့် အိပ်ပြီးနေပြီ။ သို့သော် သူ့ Boyfriend ကလဲ ဒီလောက်ကြီးတာ မဟုတ်လို့သာ ရုတ်တရက် လက်တွန့်နေချင်းသာ။

ယူကီသည် အသာခေါင်းလေးကိုင်းကာ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ထိပ်ဖူးကို ပါးစပ်လေးနှင့် ငုံလိုက်သည်။ သူမ၏ လက်ကောက်ဝတ်နီးပါး ဒစ်ကြီးက ကြီးမားလှရာ ပါးစပ်ကို အစွမ်းကုန် ဟထားရသည်။ ပူနွေးမာတောင်လေသော လီးတန်၏ ထိတွေ့မှုကြောင့် ယူကီ ခဗျာ ကြက်သီးဖျန်းကနဲထသည်။ ဘေးမှ ကြည့်နေသူ မီကိုလဲ သမီးဖြစ်သူ၏ ပါးစပ်ထဲ လီးတန်ကြီး ဝင်သွားသည်နှင့် သွေးတိုးမြန်လာသည်။

“ Lick the head, baby ” 

ယူကီသည် ကိုအောင်နိုင် ညွှန်ကြားသည့် အတိုင်း လီးထပ်ဖျားကို အသာလေး စုပ်ရက်ပေးသည်။ ငယ်နုနုကောင်မလေး၏ ပြုစုမှုကြောင့် ကိုအောင်နိုင် အသက်ရှူပြင်းလာသည်။

“ အားပါးပါး…အီး..အီး… ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ လက်တစ်ဖက်သည် ခေါင်းငုံ့ထားသည့် ကောင်မလေး၏ ဆံပင်ပျော့လေးများကို ဆုပ်ကိုင်သည်။ ခေါင်း၏ နောက်မှနေ၍ ရှေ့ကို ဖိချသည်။

“ အု..အင့်..အင့်.. ” 

ယူကီ၏ ခေါင်းသည် အောက်ကို အသာနိမ့်ကျသည်။ လိင်တန်ကြီးသည် ကောင်မလေး၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ပို၍ တိုးဝင်သည်။ လီးတန်က ထွားရာ တဝက်ကျော်ကျော်နှင့်ပင် ကောင်မလေး၏ အာခေါင်ကို သွား၍ ထောက်နေချေပြီ။ ကိုအောင်နိုင်သည် ဖိချထားသည့် အားကို အနည်းငယ် ပြန်လျှော့သည်။ ကောင်မလေးသည် လီးစုပ်ဖူးနေကြမို့ ကိုအောင်နိုင် လက်အရုပ်တွင် ခေါင်းကို နောက်ပြန် ကြွသည်။ လီးတန်က အနည်းငယ် ပြန်ထွက်လာသည်။

လေးငါးဆယ်ချက်လောက် စုပ်ပြီးသွားချိန်တွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးသညိ ယူကီ၏ တံတွေးများဖြင့် ပြောင်လက်နေလေပြီ။ လီးစုပ်ပေးနေသူ ယူကီကတော့ ဘယ်လိုနေသည် မသိ။ ဘေးနားက အမေဖြစ်သူ မီကိုကတော့ စောက်ပတ် အပြတ်ယားကာ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေရှာသည်..။

“ Now your turn, Miko! ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ စေခိုင်းသံက ဘေးနားက စောင့်ဆိုင်းနေသည့် မီကိုကို သိန်းထီပေါက်သည် ထက်ပင် ဝမ်းသာသွားစေသည်။ ချက်ချင်းပင် သမီးဖြစ်သူ ယူကီဆီက လီးတန်ကြီးကို လုကာ ပါးစပ်လေးဖြင့် ငုံလိုက်သည်။

“ အား… ” 

“ Mind your teeth, slut.. ” 

အလောတကြီး လုကာ စုပ်ယူမှုကြောင့် မီကို၏ အပေါ်သွားနှင့် လီးတန်ထိပ် အနည်းငယ်ထိသွားရာ ကိုအောင်နိုင်ဆီက ငေါက်ငန်းသံ ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ လွတ်နေသော လက်တစ်ဖက်နှင့်လဲ သူမ၏ ဆံပင်တွေကို ဆွဲကာ ထိန်းလိုက်သည်။

“ ဆောရီး…အောင်နိုင်စံ.. ” 

မီကိုသည် သူမ၏ လောကြီးမှုကို သိသွားသဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ချွတ်ကာ ကိုအောင်နိုင်ကို အသားနားခံသည့် မျက်လုံးလေးနှင့် ကြည့်ကာပြောသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အဲဒီကြတော့မှ သူမ၏ ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲထားမှုမှ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ မီကို၏ ခေါင်းသည် အသာပြန်နိမ့်ကျကာ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးတန်ကြီးကို ပြန်ငုံသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ သူမသည် သွားလေးများနှင့် မကိုက်မိအောင် သတိထားကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင်သည် အမေနှင့် သမီးဖြစ်သူ၏ တလှည့်စီ လီးစုပ်ပေးမှုကြောင့် ကောင်းကောင်းချည်း အရသာတွေ့နေသည်။ သူဝယ်ထားသည့် Black Magic ဆရာ၏ ဆေးစွမ်းကိုလဲ တော်တော်ချည်း အံ့သြနေသည်။ အဆင်ပြေလျှင် ယိုးဒယားကို ထပ်သွားဖို့ပင် စဉ်းစားနေသေးသည်။

တော်တော်လေးကြာအောင် လီးစုပ်ခိုင်းပြီးနောက်တွင်တော့..

“ That’s enough, let’s fuck ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ပြောပြီးသည်နှင့် ကုတင်ရှိရာသို့ လျှောက်သွားသည်။ အသာပင် ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ခေါင်းအုံးနှစ်ခုကို ယူကာ နောက်ကျောတွင် ထိုးလိုက်သည်။ တလှမ်းချင်းစီ သူနောက်ကလိုက်လာသော အမေနှင့် သမီး ဖြစ်သူ နှစ်ယောက်ကိုလဲ စိမ်ပြေနေပြေ ကြည့်သည်။

မီကိုနှင့် ယူကီသည် ကုတင်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် ကိုအောင်နိုင်၏ တစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် နေရာယူလိုက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်က ကုတင်ပေါ်တွင် အဆင်သင့် ပက်လက်လှန်ကာ စောင့်နေသဖြင့် သူမတို့လဲ သဘောပေါက်ကာ ဘယ်ဘက်တစ်ယောက်၊ ညာဘက်တစ်ယောက် နေရာယူလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

“ Miko, you start first.. ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် ထောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို တချက်ငေါ့ကာ မီကိုကို အချက်ပြလိုက်သည်။ ဒါကလဲ သူ့အကျင့်..သူသည် ဘယ်တော့မဆို ..ပစ္စည်းကောင်လေးတွေ ရရင် နောက်ဆုံးမှ သုံးတတ်ရာ..အမေဖြစ်သူကို အရင်ကိုင်ပြီးမှ သမီးဖြစ်သူကို ဆက်ရန် စဉ်းစားထားချင်း ဖြစ်သည်။

မီကိုကတော့ ကိုအောင်နိုင်ဘာတွေ တွေးနေသည်ကို မသိ။ သူမကို အရင် ရွေးလိုက်သည်ကိုပင် အကြိုက်တွေ့သွားကာ ကိုအောင်နိုင်ပေါ်ကို ချက်ချင်းတက်ခွသည်။ စိတ်က အရင်လိုနေရာ ပေါင်ကြားတွင် ပင်တီရှိနေသည်ကိုပင် သတိမမူမိချေ။ တက်ခွပြီးမှ သိသည်။

“ အင်း.. အ ဟင်း.. ” 

“ No..no.. don’t take off.. Just slide it.. ” 

ပင်တီကို ပေါင်ကြီးကြွကာ ဆွဲချွတ်ဖို့ ပြင်နေသည့် မီကိုကို ကိုအောင်နိုင်က လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ မီကိုလဲ အထာပေါက်သွားကာ ပင်တီစကို အသာပင် ဘေးသို့ တွန်းကာ ကပ်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်ဝသည် ဟပြလေးဖြစ်ကာ ပေါ်လာသည်။

ကိုအောင်နိုင်သည့် မပြူတပြူပေါ်လာသည့် စောက်ပတ်ကို ကြည့်သည်။ ပြဲလန်မနေဘဲ မဟတဟလေးသာ ဖြစ်နေသဖြင့် သဘောကျသွားသည်။ ကြည့်ရတာ နာဒိုဆိုသည့် ဘဲသည် လီးသိပ်မကြီးနိုင်ချေ။ ဒီကောင်မကြီးက သူ့သမီးကို ဗိုက်ခွဲမွေးတာ ဆိုရင်တော့ စောက်ပတ်က ကျဉ်းနေဦးမှာပဲ..

“ ရွှီ… ” 

ကိုအောင်နိုင်သည် လေပင် တစ်ချက် ချွန်လိုက်သည်။ ညာဘက်ဘေးနားတွင် ပုံ့ပုံ့လေးထိုင်ကာ အမေလုပ်သူ၏ လုပ်ဆောင်နေမှုကို ကြည့်နေသည့် ယူကီသည် ကိုအောင်နိုင်ကိုပင် မော့ကာကြည့်သည်။ သူမကိုများ ခေါ်သလားဆိုသည့် သဘော။

ကိုအောင်နိုင်သည် ယူကီက ဒီလိုလှမ်းအကြည့်တွင်တော့ လက်ညှိုးကလေးကို ကွေးကာ ခေါ်လိုက်သည်။ ကောင်မလေးသည် အသာပင် နေရာရွှေ့ကာ ကိုအောင်နိုင်၏ မျက်နှာနားကို ရောက်လာသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် အနားရောက်လာသည့် ကောင်မလေး၏ နုနယ်လှသော နှုတ်ခမ်းဖျားလေးကို ငုံကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။

ကိုအောင်နိုင် အပေါ်ကို တက်ခွသူ မီကိုကတော့ ဒါတွေကို စိတ်မဝင်စားချေ။ လောလောဆယ် သူမသိသည်က ထောင်မတ်နေသည့် ကိုအောင်နိုင်၏ အချောင်းကြီးကို အင်မတန်မှ ယားနေသော သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲကို ထည့်ဖို့ပင် ဖြစ်သည်။ရမက်စိတ်တွေက ပြင်းနေရာ ဤအချောင်းကြီးသည် သူမ ယောကျ်ားနာဒိုထက် အဆမတန်ကြီးသည်ကို သိသော်လဲ ဂရုမစိုက်ချေ။ တံတွေးတွေကြောင့် ပြောင်လက်နေသည့် အချောင်းကြီးကို လက်ဖြင့် စုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

မိုအောင်နိုင်၏ လိင်ချောင်းကြီးနှင့် မီကို၏ စောက်ပတ်၀ တော့အပ်မိ၏။ လီးထိပ်ဖူးနှင့် စောက်ပတ်၀ ထိမိတွင်တော့ ကိုအောင်နိုင်သည် ကောင်မငယ်လေး ယူကီကို နမ်းရှုတ်နေရာမှ ခွကာ ပေါင်ရင်းကိုကြည့်သည်။ ဤအချိန်တွင်ပင် မီကိုသည် အပေါ်ကနေ ဖိကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးဒစ်ကြီးသည် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ မြုပ်ဝင်သွားသည်။ ဒစ်ကကြီးမားတုတ်ခိုင်ပေရာ အဖုတ်ဝသည် အစွမ်းကုန် တင်းပြဲလျှက် စူးကနဲ အောင့်၍သွားသည်။

“ အား..ကျွတ်…ကျွတ်.. ” 

မီကိုသည် စုတ်သာကာပင် ညည်းသည်။ ရုတ်တရက်တော့ ဆက်မသွင်းချေ။ လီးတန်ကြီးှနှင့် စောက်ပတ်သည် တပ်လျက်ကြီးဖြစ်နေသည်။ ကိုအောင်နိုင်သည် ဒါကို သဘောမကျ။ သူက ဒီဂငယ်မကြီးကို ချချင်နေရာ အောက်ကနေ ကော့ပင့်ကာ ထိုးတင်လိုက်သည်။

“ ဗျစ် ဗျစ်.. ဘွပ်.. ” 

“ အားပါးပါး… အား အား ” 

မီကို၏ စောက်ပတ်သည် အလိုက်သင့်ပင် ပွင့်ဟသည်။ နာဒို၏ လီးသည် သေးသည့်အပြင် ကိုအောင်နိုင် ထင်သလိုပင် မီကိုက သမီးဖြစ်သူကို ဗိုက်ခွဲမွေးထားရာ စောက်ပတ်က ပုံမပျက်ဘဲ ရှိနေသည်။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော ကိုအောင်နိုင်လီးကြီးနှင့် မဆန့်သလိုပင်။ တော်သေးသည်။ စောက်ရည်ကြည်များက တောက်တောက်ယိုမတတ် စိုစွတ်နေသောကြောင့် သွင်းလိုက်တိုင်းတော့ ဝင်သွားသည်။

“ အား..ကျွတ်..ကျွတ်..ဝင်တယ်…ဟင့်..ဟင့်… ” 

“ ကြပ်နေတာပဲ…အို..အို.. ” 

ကိုအောင်နိုင်၏ လီးဝင်သွားတိုင်း မီကိုဆီမှ ကာမသံလေးများသည် အဆက်မပြတ်ထွက်လာသည်။ ဒီလိုနှင့်ပင် နောက်ဆုံးတော့ ကိုအောင်နိုင်၏ အတန်ကြီးသည် အဆုံးထိဝင်သွားလေပြီ။ ကိုအောင်နိုင်သည် ပထမဆုံးအဖြစ် ဂျပန်မတစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်ထဲကို မိမိက အောင်မြင်စွာ ထည့်လိုက်နိုင်၍ အတော်ပျော်သွားသည်။ အသားဖြူသည့် အာရှအရှေ့ဘက်ခြမ်းက သူတွေမို့ စောက်ပတ်သည် အရည်တစိုစိုနှင့် ဖြစ်နေသည်။

သို့ပေမယ် မီကို၏ စောက်ပတ်သည် ဝါရင့် အိမ်ထောင်သည် မိန်းမကြီးတွေလို ခပ်ချောင်ချောင် မဟုတ်ချေ။ တော်တော်လေး တင်းကျပ်မှုရှိသည်။ အခုလဲ စောက်ခေါင်းပေါက်တစ်ခုလုံး ပြည့်ကျပ်ကာ ကိုအောင်နိုင်၏ လီးထိပ်ဖျားဆိုလျှင် သားအိမ်ဝကိုပင် ထောင်နေချေသည်။ တိုက်ထားသည့် ကာမဆေးအရှိန်ကြောင့် မီကိုသည် လီးချောင်းကြီး အဆုံးထိဝင်သွားသည်နှင့် စတင်ဆောင့်တော့သည်။ စောက်ပတ်ကလဲ အပြတ်ပင်လှုပ်ရှားကာ လီးတန်ကြီးကို ပွတ်ဆွဲကာနေသည်။

ကိုအောင်နိုင်ကတော့ သူ့အပေါ်တက်ခွကာ ဖိကြိတ်လိုးပေးနေသော မီကိုကို အားရစွာပင် အောက်မှကြည့်နေလေသည်။ ဘေးနာက ယူကီကိုလဲ အလွတ်မပေးဘဲ နို့အုံတွေနှင့် စောက်ပတ်ကို ပွတ်ကာဆွပေးနေ၏။ အမေဖြစ်သူ၏ တက်ခွကာ လိုးဆောင့်ပေးမှုကို ခံနေရပြီး သမီးဖြစ်သူကို စိတ်ကြိုက်နှိုက်ပွတ်နေရသဖြင့် သူ၏ အကြံကို စိတ်ထဲက ကျေနပ်နေသည်။

အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>>>