အငုံလေးရဲ့ ဒီဂျေ
မိဘများ အနေနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့
မြီးကောင်ပေါက်မ အရွယ်လေးတွေကို ဖုန်းတလုံးနဲ့ ပစ်မထားသင့်ပါ။
ဘာသီးနဲ့လဲ မသိ။
ဖိုင်ကနည်းနည်းဝါးနေတော့ ဘာသီးမှန်းတော့ မသိပါ။
သနပ်ခါးပါးကွက်ကြားကြီးနဲ့ မမကြီး
သစ်မရောက်ခင် ၀ါးကူး၊ အစစ်မရခင် အသီးကူးပေါ့ လေ။
ငွေပုံပေါ်မှာ စံရပေမယ့် (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ – M3
အပိုင်း ( ၁ )
ဒေါ်ပိုးပန်းချီလို့ခေါ်တဲ့ ကျွန်မ အရွယ်တော် တဆိတ်ဟိုင်းလို့ လေးဆယ်ကျော်ထဲ ဝင်ခဲ့ပြီ။ မုဆိုးမတစ်ယောက်ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်ရှိပေမယ့် အနေအစားကတော့ အထက်တန်းလွှာထဲမှာပဲ ရှိပါတယ်။ ယောက်ကျားရှာခဲ့တဲ့ စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေ အများကြီး ကျန်ခဲ့ပေမယ့် တတ်သည့်ပညာ မနေသာ ဆိုသလို စိန်ကောင်း ကျောက်ကောင်းကိုင်တဲ့ ပညာတတ်တာမို့ စိန်ပွဲစားဆိုတဲ့ နာမဂုဏ်လေး ရထားပါသေးတယ်။ ဒီတော့လည်း အပေါင်းအသင်းတော့ ဆန့်ပြီးသားလေ။ သားသမီးရယ်လို့ မရခဲ့တော့လည်း တစ်ယောက်တည်းပေါ့။
တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ အသက်လေးဆယ်ကျော်လာလို့ နည်းနည်းဝလာတာကလွဲရင် ကျန်တာတွေကတော့ လတ်ဆတ်သေးတာပေါ့လေ။ အားတဲ့အချိန် Gym ဆော့ကစားထားတဲ့အတွက် ယိုယွင်းမှု သိပ်မရှိသေးတာလည်းပါတယ်။ အပျင်းပြေလုပ်နေတဲ့ ပွဲစားဘဝမှာ ကြုံလာသူ မောင်လေးကြောင့် မမပိုးပန်းချီရဲ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာခဲ့ရတယ်။ သူ့နာမည်က ကျော်ကျော် ။ ရုပ်ရည်သနားကမားလေးနှင့်မို့ အချစ်တွေ ပိုခဲ့ရတယ်လေ။ အခုလည်း ကြည့်လေ အနားမှာလာပြီး ကပ်ချွဲနေပြီ။ တဏှာလို့ မမြင်တဲ့ အချစ်လေ။
“ ချစ်မ”
“ ဘာလဲ ကျော်ကျော်”
“ ချစ်တယ်ဗျာ”
“ လုပ်ပြီ။ ဒီမှာကျော်ကျော် မမက မောင်လေးထက် အသက်အများကြီး ကြီးတယ်”
“ အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲဗျာ”
“ ဘာဖြစ်ရမှာလဲ မောင်လေးနှင့်မမ တွဲနေတာ လူတွေမြင်ရင် မမကို ပြောကြမှာပေါ့”
“ ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြောလေ မမ။ တကယ်တမ်းက ပေါင်းမယ့်သူတွေနဲ့ပဲ ဆိုင်တာလေ”
“ မောင်လေး ကလေးလေကွာ”
တကယ်တမ်းမှာ ကျမလည်း ကျော်ကျော်နှင့် အတူတူ နေချင်ပါတယ်။ လောလောဆယ်တော့ စိတ်ထဲ မဝံ့မရဲ ဖြစ်နေသေးတာပါ။ တစ်ယောက်တည်း နေရတာလည်း ပျင်းတယ်။ အသက်ကြီးလာရင် ကိုယ့်အပေါ် ကောင်းမွန်စွာ စောက်ရှောက်ပေးမယ့်သူလည်း လိုတာပဲလေ။ တစ်ယောက်တည်းဘဝက အထီးကျန်ဆန်ပါတယ်။ ကျမဘဝမှာ လင်သားမရှိတော့ ကာမစိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရင် လက်နဲ့ ဖြေရှင်းခဲ့ရတာပဲ။ အခုလို အနားမှာ ရစ်သီရစ်သီနှင့် ကျော်ကျော်တစ်ယောက် ပွတ်သပ်ပေးနေတော့ ပျောက်ဆုံးခဲ့တဲ့ ချစ်စိတ်တွေ ပြန်ပြီးပေါ်လာတယ်။ တဏှာတွေ ကြွမိတယ်။
“ မမကို အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ”
“ အွန့် အွတ်”
အတင်းပွေ့ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းကို အတင်းနမ်းလာတော့ အသက်သာ လေးဆယ်ကျော်မယ် ရင်ခုန်သံတွေ လတ်ဆတ်တုန်း ဆိုတဲ့အတိုင်း ရင်တွေ တလှပ်လှပ်တုန်ပြီး မောဟိုက်သလို ခံစားရတယ်။
“ အို့.. ကျော်ကျော် မကဲနဲ့ကွာ”
“ ချစ်လို့ပါ မမရာ”
နယ်ကျော်လာတဲ့ ကျော်ကျော့်လက်ကြောင့် ကျမစိတ်တွေ မခိုင်ပဲ ယိုင်နဲ့ကုန်ပြီ။ အရည်မရွှန်းတော့ပေမယ့် သဘဝတရားကပေးတဲ့ တဏှာစိတ်ထရင် ဖြစ်တတ်တဲ့ သဘာဝအတိုင်း ကျမရဲ့ပစ္စည်းက စိုလို့လာတယ်။ လည်တိုင်ကို နမ်းရင်း တကိုယ်လုံး ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပွေ့ဖက်ထားပြီး နှစ်ကိုယ်ကြားမှာ လေတောင်ဝင်မရတဲ့ အခြေအနေ။ အဆိုးဆုံးကတော့ ကျော်ကျော့်ဟာလေးက ကျမရဲ့ပေါင်ကြား အဖုတ်နေရာကို လာပြီးပွတ်နေသလို ဖြစ်နေတာကြောင့် ထိန်းထိန်းထားတဲ့ စိတ်တွေ တမံကျိုးပေါက်သလို ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။
“ အော် ကျော်ကျော်ရယ်”
ပွေ့ဖက်ရင်း ကျမတင်သားကြီးတွေကို ကိုင်ပြီးညစ်နေတော့လည်း စိတ်ကိုဘယ်လိုထိန်းရပါ့။ ကြုံဖူးခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ပြန်သတိရလာပြီး စိတ်တွေ ဆူဝေနေတယ်။ အခုလည်း ကျော်ကျော်ရဲ့ လက်တွေက ကျမပေါင်ကြီးကို မပြီး သူ့ရဲ့လီးကို အဖုတ်နဲ့ မထိထိအောင် လုပ်ပေးနေတယ်။ အိမ်ရှေ့ကြီးမှာဆိုတော့လည်း မလုံမလဲပေါ့ရှင်။
“ မမကို အရမ်းချစ်ချင်နေပြီ”
“ အာ မောင်လေးရယ်”
“ မမ အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ မကောင်းဘူး မမရယ်။ မမအခန်း သွားရအောင်လေ”
“ ဟာ လူဆိုးလေး၊ မသင့်တော်ဘူးကွာ”
ကျမပြောပေမယ့် ကျမခြေလှမ်းက ကျမအိပ်ခန်းဆီ ခြေဦးလှည့်နေပြီ။
ကျော်ကျော်တစ်ယောက်တော့ မမကြီး ငါ့ကိုခိုက်သွားပြီလို့ တွေးရင်ကျေနပ်ခဲ့တယ်။ ကျော်ကျော့်ဘဝက သာမန်လူတန်းစား အလုပ်အကိုင်ရယ် မရှိ။ ကျောက်ပွဲစား သူငယ်ချင်းဆီကိုသွားရင်း အကူအညီတောင်းရာကနေ ဒီမမကြီးကို တွေ့ခဲ့တာ။ မရှိဆိုတဲ့စကား မကြားရတဲ့ လူတန်းစားကြားကို ရောက်ဖူးနေတဲ့ ကျော်ကျော် မမအညှာကို ကိုင်လိုက်နိုင်တယ်။ လူငယ်ဘဲဗျာ။ သူများတွေသုံးရင် သုံးချင်တယ်။ လှတာလေး ဝတ်ချင်တယ်။ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် တွဲလုပ်ရင်း WY လေးပါ ချတတ်လာတယ်။ လူကသာ အလုပ်မရှိ ကျော့ကျော့မော့မော့ နေတတ်တယ်။
အိမ်က မိဘတွေက ကျော်ကျော်ကို ကြည့်မရ။ အလုပ်ကလေး တည်တည်တံ့မရှိဘဲ ပွဲစားယောင်ယောင် လုပ်နေတော့ အမြဲ မြည်တွန် တောက်တီးတတ်တယ်။ အခုလို မမကြီးနှင့်တွေ့တော့ ကျော်ကျော်ဖြစ်ချင်တဲ့ဘဝ ရောက်ပြီဆိုပြီး ရည်းစားလည်း မရှိတော့ မမရင်ခွင်ကို ဒိုင်ဗင်ပစ်ပြီး ဝင်ပစ်လိုက်တယ်။ ဆင်းရဲတဲ့ဘဝက လွတ်ဖို့ဆိုတာ အထောက်အပံ့ လိုတယ်လေ။ ဘုရားရှင်တောင်မှ ပါရမီဖြည့်ဘက် လိုသေးတာပဲလေ။
အခုလည်း မမကြီးကို အပိုင်ချည်ဖို့ မမအိမ်ကိုသွားရင်း မောင်လေးအထာကို ပိုင်နိုင်စွာ အသုံးချလိုက်နိုင်တယ်။ အခုဆို မမရဲ့ အိပ်ခန်းထဲထိ ရောက်ခဲ့ပြီလေ။ လူဆိုတာ တဏှာနှင့် မကင်းဘူး။ စားလို့ကောင်းမှန်းသိရင် စားချင်တတ်တဲ့ သဘာဝ။ မိန်းမသားဆိုတော့ ဝယ်စားမရတဲ့ အခြေအနေကို ကြိုသိတော့ မမစိတ်ပါအောင် နှိုးဆွပြီး လိုရာကို ကြိုးဆွဲထိန်းနိုင်ဖို့ ကျော်ကျော် ကြိုးစားခဲ့ပြီ။
မမစိတ်ကို ဆွပေးဖို့ရာ မမနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်ပြီး မမရဲ့အင်္ကျီကို အပေါ်မတင်ကာ ဘရာကိုပါ တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကလေးတစ်ယောက်လို မမရဲ့နို့ကို တပြွတ်ပြွတ် စို့လိုက်ပါတော့တယ်။
“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
“ အာ့ အင်းး ဟင်းး ဟင်းးးး”
မမရဲ့ညည်းသံလေးတွေ ထွက်လာသလို ကျော်ကျော်ရဲ့ ငပဲကလည်း မာလာခဲ့တယ်။ နို့စို့ရင်း လုံချည်ပေါ်ကနေ မမအဖုတ်ကို ကိုင်လိုက်တယ်။ မမလည်း ပေါင်ကြားကို ဟပေးလာတာကြောင့် လုံချည်အောက်စကို အပေါ်လှန်ပြီး အဖုတ်ကို ထိထိမိမိ ကိုင်လိုက်တယ်။ သန့်ရှင်းစွာနေတတ်တဲ့ မမအဖုတ်က အမွေးမရှိဘူး။ ရိတ်သင်ထားတာ ဖြစ်မယ်။ စိတ်ပါနေလို့လား မသိဘူး မမအဖုတ်က ဖောင်းကားနေပြီ။ ချောဆီလေးတွေတောင် အနားစပ်တွေမှာ စိုနေပြီ။ ကျော်ကျော်လည်း မမရဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲ လက်ခလယ်ထည့်ပြီး မွှေလိုက်တယ်။
“ အာ့ ဟာ့ ဟာ့ အာ့ ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ ကျော်ရယ်”
အစေ့ကလေးကို ခလုတ်တိုက်သွားတာကြောင့် ကျမမှာ ညည်းမိပြီး ကျော့်ကို ပြောခိုက်မိတယ်။ မကြုံတာ ကြာပြီမို့လား မသိပါဘူး ကျမစိတ်လည်း အရမ်းကို ထန်နေမှန်း သိလိုက်ရတယ်။ ကျော်ကျော်လည်း ပြန်ဖြေမနေအားပါဘူး။
တဆက်တည်း မမအဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်ကာ အကွဲကြောင်းကို လျှာအပြားလိုက်လုပ်ပြီး ယက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ မမပေါင်ကိုကားကာ မြှောက်ပြီး အဖုတ်ကို ပိုပြီးယက်ကောင်းအောင် လုပ်လိုက်တော့တယ်။ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ မမလည်း ကျနော့်အကြိုက်သိတယ်။ ခြေကားပြီး ပေါင်မြှောက်ထားတော့ မမရဲ့အဖုတ်အကွဲက ပြဲအာလာတယ်။ အကွဲကြောင်းထဲ လျှာကို စုချွန်ပြီး မွှေထည့်လိုက်တော့တယ်။
“ ပလပ် ပလပ်”
“ အာ့ ရှီးး ရှီးးး ရှီးးး အားးးးး လားး”
ညည်းတွားသံ မိုးသို့ မညံပေမယ့် အိပ်ခန်းအတွင်းမှာတော့ လွှင့်ပျံနေတယ်။ ကျနော့်ယက်ချက်ကလည်း ပြင်းတယ်။ အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်တော့ မမ လူးလှိမ့်နေတယ်။
“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ”
“ အိုး မောင် အားးး မောင်”
မမအသံတွေ အဆက်မပြတ် ညည်းလာတယ်။
“ မမ မောင်လိုးချင်ပြီ”
“ မောင့်သဘောပါ မောင်”
မမကို လီးမစုပ်ခိုင်းသေးဘူး။ သူလီးစုပ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာစေရမယ်။ အခုတော့ ပထမဆုံး မမကို အပိုင်ကိုင်နိုင်ဖို့ အရေးကြီးတယ်လေ။ ဒီတော့ မမစောက်ဖုတ်ထဲ လီးရည်ဝင်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။ ကျနော် ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံ ချွတ်လိုက်တော့
“ အယ် မောင်ရယ် ကြီးလှချည်လားကွာ”
ကျနော့်လီးကို ကြည့်ပြီး မမက ပြောတယ်။ ကြီးတာတော့ လုံးပတ် တစ်လက်မခွဲလောက်ရှိပြီး အရှည်က ခုနှစ်လက်မနီးပါး ရှိတယ်လေ။ မမအဖုတ်ကို လီးနှင့်တေ့ပြီး ဖိချလိုက်တယ်။
“ ဇွိ ဗျိ ဗြစ် ဗြစ် ”
“ အာ့ မောင် အိုးးး အာ့ အင်း ဟင်းးးဟင်း”
လီးက စောက်ဖုတ်ထဲ တဇွိဇွိ ဝင်နေတာ။ အလိုးမခံရတာ ကြာလို့လား မသိဘူး နည်းနည်းတော့ စေးပိုင်နေတာပဲ။ မောင့်လီးဝင်လာတော့ အရမ်းကို ဖီးတက်လာတယ်။ အလိုးမခံရတာ ကြာပြီမို့လား မသိ အရမ်းကို ကောင်းလွန်းတယ်။ မောင့်လီးကြီးရဲ့ ထိပ်ဖူးကြီးဝင်လေ မျက်လုံးလေးကို မှေးစင်းပြီး ညည်းမိတယ်။ သူ့လီးဒစ်ကြီးက အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်သွားလေ ဇိမ်အရမ်းရှိလေ။ လီးကြီးကြီး ရှည်ရှည်က စွဲမက်လောက်တယ်။
ကျနော်လည်း မမနို့ကို တစ်လှည့်စီ ကုန်းစို့ရင်း တစ်ချက်ချင်း လိုးလိုက်တယ်။
“ ဗျစ် ဖွတ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဘွတ်”
“ အိုး ရှီးး ရှီးးး ရှီးးး အိုးးး ကောင်းလိုက်တာ”
ကျမ ကောင်းလွန်းလို့ ယောင်ပြီး အသံထွက်သွားတော့
“ မ မောင်လိုးတာ ကောင်းလား”
“ အင်း ကောင်းတယ်.. မောင်”
မမ ကောင်းနေပြီလေ အရှက်နည်းလာပြီ။ တစ်ချက်တစ်ချက် ကျနော့်ကျောကို ကုတ်ဖက်ပြီး ဆောင့်ခိုင်းနေတယ်။ ကျနော်လည်း မြန်မြန်လေး လိုးလိုက်တယ်။
“ ဘွတ် ဖန်းး ဖန်းး ဖန်းးး ဘွတ် ဖွတ် ဘွတ် ”
“ အာ့ ရှီးးး ကောင်းတယ် အိုး ရှီးး ရှီးးးး”
မမ ပြီးတော့မယ်မှန်းသိလို့ မမ မြန်မြန်မြန်ပြီးအောင် လိုးလိုက်တယ်။
“ ဘွတ် ဖွတ် ဖန်း ဖန်း ဖတ် ဖတ် ဖန်း”
ဆောင့်ချက်တွေ ပိုမြန်လာသလို မမညည်းသံတွေ ပိုထွက်လာပြီး
“ အာ့ ရှီးးး ရှီးးးး အိုးးးး ပြီးပြီ ပြီးပြီ အိုးးး”
မမတစ်ယောက် လူးလွန့်ကာ ပြီးသွားတော့ ကျနော်လည်း ရပ်လိုက်တယ်။
“ မောင် ဆက်မလုပ်ဘူးလား”
“ မမ မောင်လည်း လီးစုပ်ခံချင်သေးတယ်”
မမ တစ်ချက် တွေဝေသွားသေးတယ်။
“ မမ မခံချင်တော့ဘူးလား”
ကျမ တွေးမိတယ်။ လီးစုပ်တာ ဘာမှမထူးဆန်းဘူးလေ။ မောင်လေးက ထပ်လိုးတာကိုလည်း လိုချင်သေးတယ်။ ကျမ အလိုးမခံမခံရတာ ကြာပြီမို့ အကြာကြီးကို အလိုးခံချင်သေးတာမို့
“ လာလေ မောင်… မမ စုပ်ပေးမှာပေါ့”
ကျနော် အရမ်းကြိုက်သွားပြီလေ။ WY အရှိန်လေးက အရမ်းကောင်းတယ်။ ဘိန်းစားမိန်းမချစ်တဲ့ ကြာကြာလေး မှိန်းပြီး လိုးနိုင်တယ်လေ။ အခုတော့ မမ ကျနော့်လီးကို အသေအချာ စုပ်ပေးနေတယ်။ ကျနော်လည်း ကျေနပ်လောက်တဲ့အထိ အစုပ်ခံပြီးမှ
“ မမ ကျနော်လိုးတော့မယ်။ ကုန်းပေးပါလား”
“ အင်း ကုန်းပေးမယ် မောင်”
မမဖင်ကုန်းပေးတော့ ကျတော် နောက်ကနေပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။ ခါးလေးခွက်ထားတော့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေက နောက်ကို ပြူးထွက်နေတယ်။ စောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့ပြီး လီးကိုဖိချလိုက်တယ်။
“ ဇွိ ဗျိ ဗျစ် ဖြစ် ဖြစ် ”
“ အာ့ မောင် ဖြေးဖြေး…. မောင့်ဟာက ရှည်တယ်”
“ ဟုတ်ကဲ့မမ”
ကျနော်လည်း ဖြေးဖြေးချင်း လိုးဆောင့်လိုက်တယ်။
“ ဘွတ် ဖွတ် ဘွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ်”
“ အာ့ အင်းး ဟင်းးးးးး”
တော်တော်ကြာကြာလေး လိုးဆောင့်လိုက်တော့ မမက
“ ရပြီမောင် မမခံနိုင်ပြီ”
ကျနော် အရှိန်လေးတင်ပြီး တဇွပ်ဇွပ်မြည်အောင် လိုးလိုက်တယ်။
“ အာ့ ရှီးး ရှီးးး… မောင်… မ အရမ်းကောင်းလာပြီ”
မမပုခုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး အားရပါးရ လိုးလိုက်တော့ မမပြီးချင်နေပြီမှန်း သိလာတယ်။ ကျနော်လည်း သုတ်မထိန်းတော့ဘဲ အာရုံနှစ်ပြီး လိုးလိုက်တော့တယ်။
“ ဘွတ် ဖွတ် ဖန်း ဖန်းး ဖန်းးးး”
“ အာ့ အိုးး ရှီးး ရှီးးးး မ ပြီးတော့မယ်”
“ မောင်လည်းပြီးတော့မယ် မ”
“ အင်း အင်းး မောင်”
“ ဖွတ် ဖတ် ဘွတ် ဘွတ် ဖန်း ဖန်းး”
“ အာ့ ရှီးး ရှီးးးး ပြီးပြီ မောင် အားးးး”
ကျနော်လည်း မမခါးကို ထိန်းကိုင်ပြီး အချက်တစ်ရာလောက် ပစ်ဆောင့်လိုက်တာ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတော့တယ်။
“ ဟားးး ကောင်းလိုက်တာ မရာ အရမ်းချစ်သွားပြီ”
“ မလည်း မောင့်ကို ချစ်ပါသတဲ့ရှင်”
“ မောင် မပြန်တော့ဘူး၊ ဒီမှာပဲ နေတော့မယ်”
“ မောင် လက်မထပ်ဘဲ အတူနေလို့ မဖြစ်ဘူးလေ”
“ အင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ မ”
“ မမကို လူတွေပြောလိမ့်မယ်”
“ ဒါဆိုလည်း လက်ထပ်လိုက်ကြတာပေါ့ မရယ်”
အဲဒီနေ့ကစပြီး ကျနော်တို့ လက်ထပ်လိုက်တယ်။ လက်ထပ်ပြီးတော့ မမကို ကျနော် လိုးချင်သလို လိုးလို့ရသလို ကျနော်လည်း ငွေပုံပေါ်စံရတဲ့ ငွေကျေးလေး ဖြစ်ပြီလေ။ သိတယ်မလား ငွေပင်နားတော့ ငွေကျေးတဲ့။
————————————————
အပိုင်း ( ၂ )
ကျော်ကျော် အရမ်းပျော်ခဲ့ရပြီ။ အခုဆိုရင် မမဟာ ကျနော်ရဲ့ လက်ခုပ်ထဲက ရေဖြစ်ပြီ။ မမအနားမှာ ချစ်စကားလေးတွေပြောပြီး မမကို အမျိုးမျိုး လိုးနိုင်ပြီလေ။ မမကို လီးရည်ပါ သောက်ခိုင်းနိုင်တယ်။ ဖင်လိုးမလား မမက အဆင်သင့်ပဲ။ sex ကိစ္စနှင့် ပတ်သက်ရင် မမရော ကျနော်ပါ မတင်းတိမ်နိုင်ဘူး။ မမကို အကြိုက် လိုးဆော်ခွင့်ရပေမယ့် လူစိတ်ဆိုတာလည်း အဆန်းသားလေ။ အသက်ကြီးကြီး လိုးပြီးရင် ငယ်ငယ်လေးကိုပါ လိုးချင်သေးတာပဲ။ ဒါပေမယ့် အခုကတော့ မမကိုပဲ အပီလိုးပြီး မမကို လိုသလို ကြိုးဆွဲလို့ရအောင် ကြံစည်နေတာပါပဲလေ။
မမကို ယူလိုက်လို့ တစ်ဖက်က အပေါင်းအသင်းတွေကလည်း ကြွက်ဖျင်းလို့ ပြောချင်ကြတယ်။ ဒါတွေက မကြာခင်မှာပဲ ပပျောက်သွားတာပဲလေ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျနော်က ငွေလျှံနေပြီ။ အပေါင်းအသင်းတွေကို ကျွေးနိုင်တယ် မွေးနိုင်တယ်။ အရင်က ဆယ်ဂဏန်း မကိုင်ဖူးပေမယ့် အခုဆိုရင် LV brand တံဆိပ် ပိုက်ဆံအိတ်မှာ တစ်သောင်းတန်တစ်စည်း အမြဲပါတယ်။ မမရဲ့ အဆက်အသွယ်ကြောင့် ပွဲစားလုပ်ရင်း ငွေပိုလေးရတယ်။
မမက ကျနော့်အတွက် အမြဲပေးတယ်။ ဘော်ဒါတွေလား လာထားပဲ။ ဘာလုပ်ချင်လဲ ဘာသောက်မလဲ ကြိုက်တာလုပ်ခွင့်ရပြီ။ WY လား အရင်က ငါးပြားလောက်ရဖို့အရေး ခြစ်ခြုပ်ရတာ။ အခုလား ခဏခဏဝယ်ရင် လူသိမှာစိုးလို့ အများကြီး ဝယ်ထားတာ။ မမက သိတယ်။ အိမ်ကို ယူမလာဖို့ ပြောတဲ့အတွက် ကားပေါ်မှာပဲထားတာ။ ကားတစ်စီး အပိုင်ပေးထားတာလေ။ လွှင့်ချင်သလို လွှင့်လို့ရတယ်။
KTV လား ခဏခဏရောက်ပေါ့။ သိတဲ့အတိုင်းပဲ ကျနော်က ငလျှံလေ။ ကျနော်ပဲ ရှင်းတာ။ အဲဒီမှာစတွေ့တာပဲ။ ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့တယ်။ ခွန်းချိုတဲ့။ တစ်သက်လုံး အချစ်မရှိခဲ့တဲ့ ကျနော် ခွန်းချိုကို ချစ်မိပြီလေ။
ခွန်းချိုဆိုတာက အသားလေးဖြူဖွေးပြီး အရပ် ငါးပေသုံးလောက်ရှိကာ ရင်ထွားပြီး ခါးသေးကာ တင်သားတွေ လုံးကျစ်နေတာပါ။ အချောအလှတွေက ခွန်းချိုဆီမှာပဲ စုပုံထားသလို ဖြစ်နေတာ။ တကယ်ဆို ခွန်းချိုက ကြွေရုပ်လေးလိုပါပဲ။ အကြောင်းမလှလို့ KTV ရောက်နေပေမယ့် အပြင်မှာတွေ့ရင် သူဌေးသမီး ရှူံးလောက်တဲ့ ရုပ်ရည်လေးပါ။ ခွန်းချိုနှင့် နှစ်ယောက်တည်း အခန်းတစ်ခန်းယူပြီး စကားပြောလိုက်တယ်။
“ ခွန်းချိုကို ကျနော်ချစ်တယ်”
“ တွေ့တဲ့လူတိုင်း လျှာမှာ အရိုးမရှိတော့ ဒီလိုပဲ ပြောကြတာပဲ ကိုကျော်”
“ ကျနော် တကယ်ပြောတာပါ”
“ ကိုကျော် ခွန်းချိုက KTV မှာ လုပ်တယ်ဆိုပြီး လက်တည့်စမ်းချင်တာလား ကိုကျော်”
“ မဟုတ်ရပါဘူး ခွန်းချိုရယ် တကယ်ချစ်တာပါ”
“ ဟင်းး ဟင်းးး ကိုကျော် ကိုကျော်။ ကိုကျော့်မှာ မိန်းမကြီး ငုတ်တုပ်ရှိနေတာ ခွန်းချိုမသိဘူး ထင်နေလား”
“ ဟင်းးးး သိတယ်လို့ထင်ပြီးသား။ မမကို ချစ်လို့ မရဘူးလေ။ ခွန်းချိုကြမှ ကိုကျော်က တကယ်ချစ်မိတာ”
“ ကိုကျော်ရယ် KTV က မိန်းကလေးတွေကို ပြောနေကြ စကားတွေလား။ တော်ကြာ အိမ်ကမိန်းမကြီး လိုက်လာပြီး ပြသနာရှာရင် ခွန်းချိုတို့ပဲ နစ်နာတယ်လေ”
“ လုံးဝ ပြသနာမရှာပါဘူး ခွန်းချို”
“ အိမ်မပိုင်ပဲ ဂေါ်လီလုပ်လို့ ပြသနာတက်ကြတဲ့ လူတွေ အများကြီးပါ”
“ ဟင်းးးး အိမ်မပိုင်ဘူး ဟုတ်လား။ ခွန်းချို အိမ်လိုက်ခဲ့လေ”
“ ခစ် ခစ် ခစ် ခွန်းချို ယုံရမှာလား”
“ ယုံလိုက်စမ်းပါ”
“ အင်း ယုံလိုက်မယ်လေ”
“ အရမ်းချစ်တယ် ခွန်းချိူရယ်”
ကျနော် ခွန်းချိုကိုဖက်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ ခွန်းချိုလည်း ပြန်တုန့်ပြန်နမ်းပါတယ်။ ခွန်းချိုရဲ့ စကပ်ကြားကို လက်လျှိုသွင်းလိုက်ပြီး အဖုတ်ဆီကို လက်နှင့်ပွတ်လိုက်တယ်။
“ အာ့ ကိုကို ဝိတ်တာတွေလာမယ် ”
“ ပိုက်ဆံပေးထားပြီး မလာဖို့ ပြောထားတယ်”
“ ဟွန်း ဒါမျိုးဆို တော်တော်တတ်တယ်”
“ ချစ်ချင်လို့ပါ ခွန်းချိုရယ်”
“ ကိုကိုရယ် ဒီမှာ မလွတ်လပ်ဘူးလေ”
“ ဒါဆို ဟိုတယ်လစ်ကြမယ်လေ”
“ ခွန်းချို section မပြည့်သေးဘူး ထွက်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး”
“ ဟာ ခွန်းချိုကလည်း ဘာမှကြောက်မနေနဲ့။ မန်နေဂျာကို ပြောလိုက်။ ခွန်ချို section အပြည့် ပေးလိုက်မယ်လေ”
“ အင်း အာ့ဆို ပြောလိုက်မယ်”
ခွန်းချို ထွက်သွားပြီး ပြန်ဝင်လာတယ်။
“ ရပြီ ကိုကို။ ဘေလ်ပါ တစ်ခါတည်း တွက်ခိုင်းထားတယ်”
“ အင်း အဆင်ပြေတာပေါ့။ ရော့ ခွန်းချို ရှင်းလိုက်တော့”
ငွေရှင်းပြီး ခွန်းချိုနဲ့ KTV က ထွက်ကာ ဟိုတယ်ကို လစ်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဟိုတယ်ရောက်မှ
“ ကိုကို ခွန်းချိုကို တရားဝင် လက်ထပ်မှာလား”
“ ဘာလို့မေးတာလဲ ခွန်းချို”
“ မေးရမှာပေါ့။ ချစ်တယ်ဆိုပြီး အနိုင်ကျင့်ပြီး ပစ်သွားရင် ခွန်းချိုပဲ နစ်နာရမှာလေ”
“ ဘယ်တော့မှ မပစ်ဘူး၊ တရားဝင် လက်ထပ်မှာ”
“ ကိုကို့မယားကြီး ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ”
“ ကွာရှင်းပစ်မှာပေါ့”
“ တကယ်နော် ကိုကို”
“ အင်းပေါ့ ခွန်းချို”
“ ဟိ ဒါမှ ဒို့ကိုကိုကွ”
ခွန်းချိုက ကလေးတစ်ယောက်လို ကျနော့်လည်ပင်းကိုဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ခွန်းချိုကိုဖက်ရင်း ခွန်းချိုစကပ်ကို အပေါ်လှန်တင်ကာ ခွန်းချိုရဲ့ပင်တီကို ဆွဲချလိုက်ပြီး တင်သားနှစ်ဖက်ကို ဆွဲညှစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ခွန်းချိုရဲ့ အဖုတ်ကို နှိုက်လိုက်တော့တယ်။
အရည်လေး စိုသလိုဖြစ်နေတဲ့ ခွန်းချိုအဖုတ်က ချွဲကျိကျိလေး ဖြစ်နေတော့ ခွန်းချို စိတ်ပါနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီး ခွန်းချိုရဲ့ အင်္ကျီကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ချလိုက်ရာ ခွန်းချိုရဲ့ နို့အုံ ထွားထွားလေးက ပေါ်လာတယ်။ နို့အုံကြားကို နှာခေါင်းနစ်လိုက်ပြီး ပွတ်လိုက်ကာ နို့ချိုချိုကို စို့လိုက်တော့တယ်။
“ ပြွတ် .. ပြွတ် .. ပြွတ် ”
“ အာ့းး ရှီးး အိုး ကိုကို”
သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ။ အအိုတစ်ယောက်တောင် ပြိုလဲဆင်းခဲ့တဲ့ အနှိုးအဆွ အပြုအစုမှာ ခွန်းချိုလည်း ယိုင်လဲခဲ့ပြီလေ။ နို့ကို တပြွတ်ပြွတ်စို့ရင်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။
“ အာ့ ရှီးးး ရှီးးး အိုး ”
ညည်းသံထွက်လာသလို စောက်ရည်တွေ စီးထွက်လာတယ်။
“ အားးး ရှီးး ကိုကို အာ့ အင်း ဟင်းးး ဟင်းးး”
နို့သီးလေးတွေ ထောင်ထလာသလို စောက်စေ့လေးလည်း မာလာတယ်။ ခွန်းချိုရဲ့ ညည်းသံတွေ အတော်လေး ဆူညံလာတယ်။ ခွန်းချိုရဲ့ ကာမတံခါးကို ပွင့်စေဖို့အတွက် ခွန်းချိုစောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး မာနေတဲ့ စောက်စေ့ချွန်ချွန်လေးကို စတင်ပြီး စုပ်လိုက်တယ်။
“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
“ အိုး အမေ့ ရှီးးးး ရှီးးး အိုးးး အားးးး ရှီး”
ခွန်းချို စုပ်သပ်သံ ညည်းတွားသံတွေ လွှင့်ထွက်လာလာသလို လက်က အိပ်ရာခင်းတွေကို ဆွဲကိုင်ပြီး ခါးအောက်ပိုင်း ကြွတက်လာတယ်။ အကွဲကြောင်းလေးထဲ လျှာထိုးသွင်း မွှေလိုက်တယ်။
“ ပလပ် ပလပ် ပလပ်”
“ အိုးး ရှီးးး အားးးးးး ရှီးးးး ကိုကို အားး ခွန်းချို မနေနိုင်တော့ဘူး”
စောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုပြီး ကျနော့်ပါးစပ်ထဲမှာ ပေပွနေတယ်။ ကာမနှင့်ပတ်သက်ရင် တဏှာကြီးတဲ့ ကျနော် လျှာကို အပြားလိုက်လုပ်ပြီး ခွန်းချိုရဲ့ပေါင်ကို မတင်ပြီး စအိုစူစူလေးကနေ အပေါ်ထိ ဆွဲတင်ယက်လိုက်တယ်။
“ အားး ရှီးးးးး ကိုကို အားးး တော်ပြီ အားး”
ခွန်းချို ကျနော့်ရဲ့ အနှိုးအဆွမှာတင် တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ပြီ။
“ ခွန်းချို ကောင်းလား”
“ ဟင့်… ကိုကိုနော်”
“ ကိုကို့ကိုလည်း လုပ်ပေးပါကွာ”
“ ကိုကို လုပ်ပေးလို့သာ ခွန်းချိုလုပ်ရမှာ ခွန်းချို မလုပ်တတ်ဘူး”
“ ကိုကို သင်ပေးမယ်လေ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို”
ခွန်းချိုကို အိပ်ရာပေါ်က ဆွဲထူပြီး ကျနော်က မတ်တပ်ရပ်ကာ ခွန်းချိုပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်တယ်။ ခွန်းချိုလည်း နှုတ်ခမ်းလွှာလေးဟကာ ငုံစုပ်ပေးတော့တယ်။
“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”
“ ခွန်း ဒစ်ကို လျှာနဲ့ယက်ပေး”
ခွန်းချိုလည်း ကိုကိုကျေနပ်အောင် ဒစ်ဖျားကို လျှာဖျားနှင့် ရစ်ပတ်ပေးပြီး လီးထိပ်ဝကို လျှာဖျားနှင့် ထိုးပေးလိုက်တယ်။
“ အိုးး ရှီးးး ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ”
ကျနော်လည်း အော်ညည်းမိတယ်။ ချစ်မိသူရဲ့ အကြင်နာပေးမှုကို ခံယူလိုက်ရလို့ ကျေနပ်မိတယ်။ ကြာကြာ လီးစုပ်မခိုင်းချင်တော့ဘူး။ လိုးချင်လာတာကြောင့်.
“ ခွန်း အိပ်တော့ ကိုကိုလုပ်တော့မယ်”
“ အင်း ဖြေးဖြေးလုပ်နော် ကိုကို ခွန်းကြောက်တယ်”
ခရာတာတာ ပြောတတ်တဲ့ ခွန်းကို အရမ်းချစ်မိပြန်တယ်။ ခွန်းချို ပက်လက်ကလေး အိပ်ပေးလိုက်တော့ ကိုကိုက ခွန်းချိုပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဖိချလိုက်တယ်။
“ ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ ဖောက် ဗျစ်”
“ အာ့ အင်းး ဟင်းးးး ဟင်းးး”
လီးကြီးက ခွန်းချိုအဖုတ်ထဲ ထိုးခွဲဝင်လာပြီး တင်းကြပ်ကာ ဝင်သွားတော့တယ်။ ခွန်းချိုလည်း နာသွားတာကြောင့် ကိုကို့ရင်ဘတ်ကို တွန်းလိုက်မိပြီး
“ အာ့ နာတယ် ကိုကို”
“ အစမို့ပါ ခွန်းရယ်”
ကျနော်လည်း ခွန်းချိုကို ပြောလိုက်ပြီး ခွန်းချိုရဲ့နို့ကို စို့လိုက်တယ်။
“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ”
“ အာ့ အင်းး ဟင်းးးး အင်းးး”
ခွန်းချို ညည်းသံတွေ ထွက်လာမှ လီးသွင်းတာကို ဆက်လှုပ်ရှားလိုက်တယ်.။
“ ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ် ဖတ်”
“ အာ! အင့်! အင့်းး ဟင့် ဟင့် အင်းးး”
ခွန်းချိုစောက်ဖုတ် လှုပ်ရှားလာမှုကြောင့် ခွန်းချို အရသာတွေ့နေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတဲ့အတွက်
“ ခွန်းးး ကိုကို နည်းနည်းကြမ်းချင်ပြီ”
“ အင်း ကြမ်းလေ ကိုကို”
“ ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းဖန်းး”
“ အာ့ ရှီးးးး ရှီးးး အာ့ အင့် ဟင့် အင့် ”
လိုးချိန် ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲ လုပ်ရသေးတယ်။ ခွန်းချို ပြီးသွားပြီ။ ကျနော်လည်း ခွန်းချိုပေါင်ကို အပေါ်မတင်ပြီး အားနှင့်ပစ်ဆောင့်လိုက်တော့ ကျနော်လည်း ပြီးသွားကာ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတော့တယ်။ သုတ်ထွက်သွားလို့ ပျော့သွားတဲ့ လီးကို အပြင်ထုတ်လိုက်တော့.
“ အားးး ကိုကို အရမ်းနာနေပြီ”
“ အစမို့ပါ ခွန်းရယ် နောက်ဆို မနာတော့ဘူး”
“ ဟင်းနော် ကိုကို ခွန်းကို လုပ်ပြီးပြီဆိုတော့ ပစ်မသွားရဘူး”
“ ဘယ်တော့မှ မပစ်ပါဘူး ခွန်းရယ်”
ခွန်းချိုကို နမ်းလိုက်ပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။
“ နောက်တစ်ကြိမ်လောက် လုပ်ချင်သေးတယ် ခွန်းရယ်”
“ အရမ်းနာနေလို့ပါ ကိုကို နောက်မှလုပ်တော့နော်”
“ အင်းပါ ခွန်းရယ်”
ခွန်းချိုကိုဖက်ရင်း ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ ညနေစောင်းမှ နိုးလာပြီး ခွန်းချိုကို လိုက်ပို့ကာ အိမ်ပြန်လိုက်တော့တယ်။
———————————————–
အပိုင်း ( ၃ )
ကျနော် အရမ်းပျော်ရပြီ။ ကံဇာတာတွေ အရမ်းကောင်းနေပြီ။ မမက ငွေပေး၊ ခွန်းက အချစ်တွေပေးပေါ့လေ။ ကံဇာတာ ကောင်းနေပြီဆိုတော့ မမကိုလည်း လှည့်လို့ရပြီထင်နေတာ။ တစ်နေ့တစ်နေ့ ခွန်းဆီကို နေ့ခင်းပိုင်းသွား၊ ညမှာ မမနဲ့နေတယ်။
ဒါပေမယ့် ခွန်းဆီပဲ စိတ်ကရောက်နေတော့ မမနဲ့ဆို မလန်းဘူး။ WY လေးရဲ့ အစွမ်းနဲ့ပဲ လိုးနေရတာ။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ခွန်းဘက်ကလည်း အဆင့်တွေတိုးပြီး အိမ်ကိုလိုက်လာချင်တယ်တဲ့။ မမကလည်း ကျနော့်လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီဆိုတော့လည်း ခွန်းကို ခေါ်လာခဲ့တယ်။
“ မမ ဒါ ကျနော့်သူငယ်ချင်းလေ၊ ခွန်းချိုတဲ့”
ခွန်းချို ကျနော့်ကို မျက်စောင်းထိုးကြည့်တယ်။ ကျနော် သိတယ်။ ကျနော့်ရဲ့ ချစ်သူပါလို့ မိတ်ဆက်မပေးလို့လေ။
“ အော် အေး ညီမလေး။ ညီမလေးနဲ့သိတာ ကြာပြီလား”
“ ကြာပြီ အန်တီ”
သိသိကြီးနှင့် ခွန်းချို ဒေါ်ပိုးပန်းချီကိုရွဲ့ပြီး အန်တီလို့ ပြောလိုက်တယ်။ လူကဲခတ်မညံ့တဲ့ ဒေါ်ပိုးပန်းချီ ကောင်းစွာသဘောပေါက်လိုက်တယ်။ ဒီကောင်မလေး အချိုးက ပမာမခန့်ဆိုပြီးတော့ပါ။
“ ကဲ အအေး..သောက်ပါဦး ”
“ မောင် ခဏလိုက်ခဲ့ဦး”
“ မမကလည်း ဧည့်သည်ရှိနေတာကို”
“ အင်းပါ မောင်”
အအေးသောက်ပြီး ကျနော် ခွန်းကိုခေါ်ပြီး လိုက်ပို့လိုက်တယ်။
“ ကိုကို ဒီကောင်မကြီးက ကိုကို့အပေါ် နိုင်နေသလိုပဲ”
“ ခွန်းကလည်း မနိုင်ပါဘူး”
“ ခွန်းကို ပစ်ထားလို့ မရဘူးနော် ကိုကို”
“ ဘာလို့ ပစ်ထားရမှာလဲ ခွန်း”
“ ကိုကို ဒီကောင်မကြီးကို မပစ်နိုင်ဘူးလား။ ခွန်းက နှစ်ယောက်မပေါင်းနိုင်ဘူး”
“ မပေါင်းပါဘူး ခွန်း”
“ ဒီကောင်မကြီးက အခုထိ တဏှာရူးနေတုန်း၊ အသက်မှအားမနာ”
“ အင်းလေ သူတဏှာရူးပြီး ကိုကို့ကို ထောင်ဖမ်း ထားတာ”
“ ဒါဆိုလည်း ကွာရှင်းလိုက်တော့”
“ ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ”
“ ကိုကို တဏှာရူးမကြီးကို နှိပ်စက်လေ။ ကြာကြာမခံနိုင်ပါဘူး”
“ အင်း ဟုတ်တယ် ကိုကိုလုပ်လိုက်မယ်”
“ ညရောက်ရင် အပီလုပ်ပစ်လိုက်”
“ အင်း ကိုကိုလုပ်မယ်”
ကျွန်တော် အိမ်ပြန်လာတော့
“ မောင် နေ့လည်က ကောင်မလေးနဲ့ မောင်နဲ့ ဘယ်လိုပတ်သက်တာလဲ”
“ ဘာမှမပတ်သက်ဘူး သူငယ်ချင်းပဲ”
“ ရှုပ်မယ်လို့ မကြိုးစားနဲ့ မောင်”
“ ဘာရှုပ်နေလို့လဲ”
“ မောင် မက လူကဲခတ်မညံ့ဘူး မောင်”
“ သိတယ်”
“ မောင်အပြင်မှာ မရှုပ်နဲ့ မောင့်အတွက် မက အကုန်လုပ်ပေးနိုင်တယ်”
“ အင်း အဲဒါဆိုရင် အခုမောင်လုပ်မယ်၊”
“ မောင် မကို တမင်ရွဲ့နေတာလား”
“ မရွဲ့ဘူး”
“ မောင် မကို တစ်ခွန်းမကျန် ပြန်ပြောနေပါလား။ ဒီကောင်မက မောင့်ကို ဘာဆေးတွေ ကျွေးထားလို့ တစ်ခွန်းမကျန် ပြန်ပြောနေတာလဲ”
“ မ သူများကို ထည့်မပြောနဲ့။ မက မောင့်အတွက် အကုန်လုပ်ပေးနိုင်တယ်ဆို”
“ ဒါပေမယ့် မောင့်ကိုတော့ ကွာမပေးနိုင်ဘူး”
“ ကွာဖို့ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူး”
“ အခု မောင် မကိုလိုးချင်နေပြီ၊ အခုခံပေးတော့”
“ မောင် လုပ်ချင်ရင် ကြိုက်သလိုခိုင်းတော့”
“ လာ အခုလီးစုပ်ပေး”
“ စုပ်ပေးမယ်”
ကျနော် မရဲ့ရှေ့မှာ ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်တယ်။ မက ကျနော့်လီးကို စုပ်တယ်။
“ ဖင်ပါယက်ပေး”
“ မောင်”
“ မပဲပြောတယ်လေ အကုန်လုပ်ပေးနိုင်တယ်ဆို”
“ အင်းပါ မောင်သာ မနက်ဖြန် အပြင်မထွက်နဲ့”
မကပြောပြီး ကျနော့်စအိုကို ယက်ပေးနေတယ်။ တမင်ပဲ ခိုင်းထားတာပါ။ ဖင်ယက်ပေးပြီးတော့
“ လာ မ မဖင်ကို လိုးမယ် ကုန်းပေး”
မက ကျနော့်အမိန့် ဘယ်လွန်ဆန်နိုင်မှာလဲ။ မဖင်ပေါက်ဝကိုတေ့ပြီး လီးကိုဖိချလိုက်တယ်။
“ တံတွေးမကူ ဂျယ်မကူပဲ အနုနည်းနဲ့ စပြီး နှိပ်စက်တော့တာပါ”
“ ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ်”
“ အာ့ အိုးးးး နာလိုက်တာ”
ကျနော် မရဲ့ဖင်ကြီးကို တဖျန်းဖျန်း ရိုက်လိုက်တယ်။ တင်ပါးမှာ ကျနော့်လက်ချောင်းရာတွေ ရဲတွတ်ပြီး အရှိူးတွေပေါ်လာတယ်။
ဒေါ်ပိုးပန်းချီက မောင်နှိပ်စက်နေပြီလို့ သဘောပေါက်တယ်။ ဒါပေမယ့် မောင့်ကို မဆုံးရှုံးဖို့က အရေးကြီးတယ်လေ။ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးနေတော့ ဖင်ဝတွေ ကြိမ်းစပ်နေတာ။ ကျမလေ လက်ဖဝါးကို တံတွေးထွေးချပြီး ဖင်ဝကို လှမ်းသုတ်လိုက်တယ်။ မောင်က ကျမဆံပင်ကို ဆွဲပြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းကို လိုးနေတာ ကျမမှာ ခါးခွက်ထားပြီး ခေါင်းကိုမော့ထားရတယ်။
“ ဘွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖန်းး ဖန်းးး ဖန်းးး”
“ အိုး အာ့ အင်း ဟင်းး ဟင်း သေပါပြီ။ မောင် နည်းနည်းလျှော့ဦး”
အရမ်းကြမ်းလွန်းတာကြောင့် ကျမမှာ အော်ဟစ်ပြောပေမယ့် မောင်ကတော့ လုံးဝမလျှော့
“ ဗျစ် ဗျ ဗြိ ဖန်းး ဖန်းး ဖန်းး”
“ အာ့! အင့် အိုး မောင် မဖင်တွေ ကွဲပါပြီအား”
ဆံပင်လည်း ဆွဲဆောင့်ပြီး တအားလိုးသလို တင်ပါးကိုလည်း တဖျန်းဖျန်း ရိုက်တာကြောင့် မျက်ရည်တွေပါ စီးဆင်းလာတော့တယ်။ နာရီဝက်လောက် လိုးလိုက်တဲ့အခါ ကျမ မခံနိုင်တော့ဘူး ။ ရှေ့ဟတ်ထိုးလဲသလို ဖြစ်လာတယ်။ ဆံပင်ဆွဲဆောင့်ထားလို့သာ ကျမမှာ မလဲနိုင်တာပါ။ လိုးချင်သလောက်သာ လိုးပေတော့လို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်ကာ ဖင်ဝကို တတ်နိုင်သလောက် ဖွင့်ပေးထားလိုက်ရတယ်လေ။
ကျနော်လည်း တင်းပြီး ဖင်းချည်းကို လှိမ့်လိုးလိုက်တယ်။ ထိန်းမထားနိုင်တဲ့ ဖင်က အသံထွက်ပြီး အီးစပါ ထွက်လာတော့တယ်။ ကျနော်လည်း တမင်လိုးတာမို့ ချီးထွက်လာအောင် လိုးလိုက်တယ်။ ကျနော်လည်း ပြီးချင်လာတဲ့အခါ လိုးတာရပ်လိုက်ပြီး
“ မ.. ဒီဖက်ကိုလှည့်”
မမျက်နှာမှာ မျက်ရည်စတွေနဲ့ လှည့်လာတယ်။
“ ပါးစပ်ဟပေး”
လီးမှာ ချီးစတွေပေနေတာကို သိပေမယ့် ကျမမှာ မောင့်အပြောကို နာခံရတော့တယ်။ မမှာ ကျနော့အပြောကို သိတော့ ပါးစပ်ဟပေးတယ်။ ကျနော်လည်း အီးတွေပေနေတဲ့ လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးလိုက်တယ်။ ခါတိုင်းလိုးသလို ညင်သာတဲ့ အလိုးမျိုး မဟုတ်တော့ဘူး။ သူက ကျနော့်ပေါင်ကို တွန်းထားတယ်။ ကျနော်လည်း လီးကို ဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် လိုးလိုက်တယ်။
“ ဝု ဝူး အူး ”
ပါးစပ်ထဲ လီးဝင်နေတော့ အသံက မထွက်နိုင်တော့ဘူးလေ။ လီးကို လည်ချောင်းအထိ ဝင်အောင် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။
ကျမမှာ အသက်ရှူမှားလောက်တယ်။ အမှားမခံနိုင်ဘူး ပါးစပ်ကို ကျယ်ကျယ် ဟပေးလိုက်ရတယ်။ လည်ချောင်းထိ ဝင်လာတဲ့ လီးကို အဆင်ပြေပြေ ဝင်လာအောင်လို့သာ အာရုံစိုက်ရတော့တယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ပါးစောင်ကို ချော်ထိုးသေးတယ်။ တော်တော်လေး လိုးလိုက်ပြီးမှ ကျမလည်ချောင်းထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားရတော့တယ်။
“ မြိုချလေ ဘာလုပ်နေတာလဲ”
ကျမမှာ အီးနံ့တွေလှိုင်နေတဲ့ သူ့သုတ်ရည်တွေကို မြိုချလိုက်ရတယ်။
“ လီးမှာ ကျန်နေတာတွေကိုပါ ယက်ပြီး မြိုချ”
“ အင်းပါ မောင်ရယ်”
ကျနော်လည်း ကျေနပ်လောက်အောင် လိုးပြီး နှိပ်စက်ပစ်လိုက်တယ်။ သူ မကျေနပ်လို့ ကွာမယ်ဆိုရင် အေးဆေးလေ။ ပစ္စည်း တစ်ယောက်တစ်ဝက်ခွဲပြီး အေးဆေး လမ်းခွဲရုံပဲမလား။ နောက်နေ့ ခွန်းချိုဆီကို သွားမယ်လုပ်တော့
“ မောင် ဘယ်သွားမလို့လဲ”
“ ကျုပ်ဘာသာ ကျုပ် ဘယ်သွားသွား ခင်များအလုပ်လား”
“ မောင်ရယ် မအနား နေပေးပါ”
“ ခင်များ ကျုပ်ကို ဘာမှမချုပ်ချယ်နဲ့”
“ မောင် လုံးဝမသွားရဘူး။ ဟိုကောင်မဆီ သွားမလို့ မဟုတ်လား”
“ ခင်များကြီးကို ပြောပြီးပြီပဲ၊ လာမချုပ်ချယ်နဲ့လို့”
“ မောင် မသွားရဘူးဆို မသွားနဲ့”
ကျနော့်ကို အတင်းဖက်ပြီး ပြောတယ်။
“ မသွားလို့ မဖြစ်ဘူး”
“ မောင်ရယ် မ ရှိခိုးပြီး တောင်းပန်ပါတယ်”
ကျနော့်အနား ဒူးထောက်ပြီး ရှိခိုးကာ ကျနော့် ခြေသလုံးကို ဖက်ပြီး ငိုယိုနေတယ်။ အဲဒီအချိန်ပဲ ဖုန်းကဝင်လာတယ်။ ဖုန်းကိုကြည့်တော ခွန်းချိုဆီကဖုန်းပါ။
“ ဟဲလို ကိုကို”
“ ပြောလေ ခွန်း”
“ ဘာလို့ ခွန်းဆီမလာတာလဲ”
“ မမလေ ထွက်မရအောင်လုပ်နေတာ”
“ အာ ဒီတဏှာရူးမကြီးတော့ လာပြီး စိတ်ရှုပ်အောင် လုပ်နေတာ”
“ ဟုတ်တယ် ခွန်းရေ”
“ စောက်ကောင်မကြီးကို ပါးရိုက်ပစ်”
ကျနော် ဖုန်းစပီကာ ဖွင့်လိုက်ပြီး
“ ဘာပြောတယ်ခွန်း ကိုကို မကြားလိုက်လို့”
“ စောက်ကောင်မကြီးကို ပါးရိုက်လိုက်လို့။ တဏှာရူးနေတာ ပျောက်သွားအောင်”
“ ကြားလား ပါးရိုက်ရမလား”
“ မောင် မမှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ မောင်”
“ ကိုကို ခွန်းပြောတာ ကြားလား။ လည်မြိုနင်း ပစ်လိုက်။ ကိုကိုမလာရင် ခွန်းအကြောင်းသိမယ်”
“ ကျုပ်မလုပ်ချင်ဘူး၊ ကျုပ်ခြေထောက်လွှတ်”
“ ကိုကို့ ခြေထောက်ကို ဆွဲထားတာလား၊ ဆောင့်ကန်ထုတ်လိုက်လေ”
“ လွှတ်တော့လို့ ပြောနေတယ်။ ခင်များ ကျုပ်ကို ကွာရှင်းလိုက်တော့”
“ မောင်”
“ ခေါ်မနေနဲ့တော့၊ ခင်များမှာရှိတဲ့ပစ္စည်း တဝက်ခွဲပေးပြီးရင် ခင်များလမ်း ခင်များလျှောက်”
“ မောင်ရယ် ရက်စက်လှချည်လား မောင်”
“ ဘာမှလာပြောမနေနဲ့တော့ သွားမယ်”
ကျမဘက်မှာ လုံးဝမရှိတော့တဲ့ မောင်။ ကျမအသည်း ကွဲကြေအောင် ခံစားလိုက်ရတယ်။ သူက ကျမရှေ့က ကျော့ကျော့မော့မော့လည်း ထွက်သွားတယ်။ ယောက်ျားဖြစ်ပြီး ပစ္စည်းမက်တယ်။ တကယ်ဆို ကျမအိမ်မှာ သူ့လုပ်အားနဲ့ ဝယ်ထားတဲ့ပစ္စည်း ဘာတစ်ခုမှမရှိဘူး။ သူက တဝက်တောင်းသေးတယ်။ သေသွားတဲ့ ယောကျ်ားမျက်နှာ ပြေးမြင်မိတယ်။ ကျမ စိတ်ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်တယ်။ ဒီကောင့်ကို ရှင်းထုတ်ပစ်ရမယ်လို့။ ဒီကောင် ကျမကို အထင်သေးတယ်။ ကျမလည်း အသိများတဲ့ လူပဲလေ။ ဒီတော့
“ ဟဲလို ”
“ ဦးရဲထွန်း ကျမပိုးပန်းချီပါ”
“ ဟုတ်ကဲ့အစ်မ ပြောပါ။ ကျနော် ဘာကူညီရမလဲ”
“ ကားနံပါတ် /……… ကို ဖမ်းပေးပါ။”
“ အစ်မ အဲဒါ အစ်မကား မဟုတ်လား”
“ ဟုတ်တယ် ကိုရဲထွန်း”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ အစ်မ”
“ ကျော်ကျော် မူးယစ်ဆေးဝါး ရောင်းနေတာ”
“ ဟာ ဒီလူတော့ကွာ။ အစ်မအိမ်မှာရော အဲဒီပစ္စည်းတွေ ရှိနေဦးမယ်”
“ အစ်မရှာထားပြီး အိမ်သာထဲ ပစ်ချလိုက်ပြီ”
“ ဟုတ်ပြီအစ်မ ကျနော်ကြည့်လုပ်လိုက်မယ်”
“ အိုကေ ကိုရဲထွန်း ကျမ ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်”
“ ဟုတ်ကဲ့အစ်မ။ သူ့ကား ဘယ်အနားရှိတာ ကျနော်သိတယ်။ အစ်မအိမ်က ကားမို့ သတိထားမိတာ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုရဲထွန်း”
ကျော်ကျော် အိမ်ကထွက်လာပြီး ခွန်းကိုခေါ်ကာ ဟိုတယ်လစ်လိုက်တယ်။ မနေ့ညက မကို လိုးထားလို့ မလိုးနိုင်မှာစိုးတာကြောင့် WY ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဟိုတယ်မှာ ခွန်းကိုလိုးပြီး ထွက်လာလိုက်တယ်။ လမ်းမှာ ရဲကတားတော့
“ ဘာကိစ္စလဲ”
“ ရှာဖွေခွင့်ပေးပါ”
ကျနော် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားတယ်။ WY တွေ ကားပေါ်မှာ။ စိတ်အေးအေးထားပြီး
“ ဘာရှာမလဲ၊ ရော့ဗျာ ဒီမှာ ခင်များတို့အတွက် ပိုက်ဆံ”
ငါးထောင်တန်တစ်အုပ် ပေးလိုက်တယ်။
“ ကျနော်တို့ တာဝန်အရပါ၊ သတင်းပေးရှိလို့ပါ”
ကျော်ကျော် ကားပေါ်က ဆင်းရတယ်။
“ ကိုကို ဘာဖြစ်တာလဲ”
ကျနော် ပြန်မပြောနိုင်တော့ပါ။
“ ဗိုလ်ကြီး ဒီမှာ WY တွေပါ”
“ ကျော်ကျော် မင်းကိုဖမ်းလိုက်ပြီ။ ကျန်တာ တရားရုံးရောက်မှ ရှင်းပါ”
ရဲစခန်းရောက်တော့ ဆေးစစ်တယ်။ ဆေးကျပါပြီ။ မူးယစ်ဆေးဝါးတွေ အများကြီးနှင့် မိတယ်ဆိုပြီး ရောင်း ဝယ် သုံးစွဲနှင့် တရားစွဲခံလိုက်ရပါပြီ။ အနည်းဆုံး နှစ်နှစ်ဆယ်။ ကျနော် ရယ်ပစ်လိုက်တယ်။
“ ဟားးး ဟားးးး ဟားးးးး”
“ သွားပြီ ငါ့ဘဝ ငွေပုံပေါ်စံခဲ့ရပေမယ့် မထိုက်တော့လည်း ထိုက်တဲ့နေရာ ရောက်ရပြီပေါ့လေ”
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
မြန်မာ ဟိုမို ( ၃ )
စအို ဆက်ဆံတဲ့အခါ၊ ကိုယ့်ရဲ့ဆက်ဆံဖော်က တဦးထက်မက လိင်ဆက်ဆံဖော်များတဲ့ သူ ဆို
ကွန်ဒွန်း သုံးဖို့ မမေ့ပါနဲ့..။ နေ
ာက်ပေါက်ကို စားချင်ရင် ကြိုတင် ပြင်ဆင်မှုတွေ အများကြီး လုပ်ထားဖို့လိုပါတယ်။
.......................................................................................................................................................
မြန်မာ ဟိုမို ( ၁ )
လိင်ကိစ္စမှာ သူတို့မပါလို့မရပါ၊ ကျား ကျားချင်း၊ မ မ ချင်း၊ ဆန်းကြယ်တဲ့ လိင်စိတ်ခံစားမှုပေါ့..။
အနောက်ဥရောပ သားတွေကတော့ ရသာစုံ ခံစားနေကြပါပြီ၊
ထိုင်း နိုင်ငံကို နှစ်စဉ်အလည်လာကြပြီး ပျော်ပါးကြပါတယ်၊ ဒုတ်ထွားထွား အခြောက်တယောက်ကို လင်မယား ၂ ယောက်က ငှားပြီး ခံစားလေ့ရှိကြပါတယ်။
ဖြတ်ဖောက်ကိုတောင် သူတို့သိပ်သဘောမကျဘူးဆိုပဲ...။
.............................................................................................................................................................................
အနှိုင်းမဲ့ အပိုင်း ( ၂ )
အဖြူရောင် ရေးသည်။
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
" အာ့..........."
ပေါင်လယ်လောက်ထိ လန်သွားတဲ့ ဂါဝန်စလေးကို ဆွဲမချခင် နာသွားတဲ့ ခြေဖဝါးလေးကို ဖြူစင် လက်အိအိလေးတွေနဲ့ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်နေမိတယ်။
" နာသွားလား ညီမလေး.....ဟေ့ကောင် မင်းကလဲ ဖြေးဖြေး လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး"
" ဟားဟား မင်း မသိလို့ သူက မရခင်ကသာ ဖြေးဖြေးလုပ်တာ ကြိုက်တာ ခုဆို ကြမ်းမှ ဟေ့ ကြမ်းမှ"
" အာ.....မောင့်.........."
ရဲသွားတဲ့ ပါးမို့မို့လေးကို ကွယ်ဖို့ ငုံ့လိုက်တော့မှ ထွေးအိနေတဲ့ ပေါင်လုံးလေးပေါ်နေတာကို သတိထားမိရင်းဂါဝန်စလေးကို ဆွဲချလိုက်မိတယ်။
" မင်း မိန်းမကချစ်စရာလေးဟေ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ ငါ့မိန်းမ ဟန်သီနဲ့တော့ ကွာပါ့ကွာ"
" လှတာမက်ရင် ညစာခက်တယ်ဆိုတာ ယုံ ဟေ့ကောင် ...အိမ်မှာ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဘူး"
" မောင် အေးအေးဆေးဆေး သောက်တော့နော် ဖြူစင် သွားအိပ်တော့မယ်"
ရီဝေနေတဲ့ သူတို့ ပါးစပ်ကစကားလုံးတွေကို ဖြူစင်ရှောင်လွဲချင်နေမိတယ်။
" ဘယ်အချိန်ရှိသေးလို့လဲ ငါ့သူငယ်ချင်းရှေ့မှာ ငါ့ကိုဂလန်ဂဆန်လုပ်ချင်တာလား"
" ဟင်း....."
ဖြူစင်သက်ပျင်းကိုသာ တိုးတိုးလေးချလိုက်မိတယ်။ကိုအပြစ်နဲ့ကိုပဲလေ။
" ဒီကောင် အောင်တင့် ဆိုတာ ငါရန်ကုန်စရောက်ထဲက ပေါင်းလာတာ ငါ့အကိုကြီးပဲ ငါအပေါ်ကောင်းတာကတော့ မင်းအဖေထက် သာတယ်"
" ကဲပါကွာ သောက်စရာရှိတာ သောက်ရအောင်"
ငိုမဲ့မဲ့ဖြူစင့်မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း အလိုက်တသိ စကားလွဲပေးတဲ့ သူ့ကို ဖြူစင်ကျေးဇူးတဲ့အကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်မိတော့ ဖြူစင်ကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေတဲ့ အကြည့်.........
" အို........"
ရုတ်တရက် မြန်လာတဲ့ နှလုံးခုန်သံကို ဘယ်သူမှမသိအောင် ထိန်းရင်း မျက်လွှာလေးကိုချလိုက်မိတယ်။
" အေ့......"
ကုန်သွားတဲ့ ပုလင်းခွံကို ဘေးဖယ်ရင်း .........
" ကိုအောင်တင့် ...အော့.....နောက်တစ်လုံး........ ဖောက်ဗျာ"
" ဟာဟေ့ကောင် မင်းတော်တော်များနေပြီနော်"
" ရတယ်......... မနက်ဖြန် စနေနေ့ ..........အေးဆေးပဲ.......အေ့"
" မင်းမိန်းမလဲအိမ်ချင်နေရောပေါ့"
" ရ....တယ်.....အေ့........ဒီနေ့ဝအောင် ...သောက်ပြီးတော့..........သူ့ကို...လိုးပြီးမှ...အိမ်မှာ....အေ့"
" ဟာ ဟေ့ကောင်"
ပါးစပ်ကပြောရင်းအားနာတဲ့ အကြည့်နဲ့ ဖြူစင်ကိုကြည့်တဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေက ဂရုဏာအပြည့်နဲ့။
" ဒါဆိုလဲချကွာရော"
ပုလင်းအသစ်ကိုအဖုံးဖွင့်ပြီး ခွက်ထဲထည့်ပေးတော့ ခွက်ကို ယူရင်း ဖြူစင့် လက်ကို ဆွဲလိုထည့်ပေးတယ်။
" အကို....လဲချ. နင်လဲဒီည....အေ့.....မူးအောင်...သောက်"
" ဟင့်အင်း ...ဖြူစင်မှမသောက်တတ်တာ"
" အာ.....ဒီမိန်းမ"
" ဟေ့ကောင်...အာခက်တော့တာပဲ"
ရွယ်လိုက်တဲ့ သူ့လက်ကို ဖမ်းထိန်းရင်း ဖြူစင့်ကို ပြောလာတဲ့ သူ့ကို ဖြူစင် အားကိုးတကြီး ကြည့်မိတယ်။ လက်ကိုလှမ်းထိန်းရင်း တိုးလာတဲ့ သူမျက်နှာကဖြူစင့် လက်တစ်ကမ်းအတွင်းကို တိုးလာတော့ သူနဲ့ ဖြူစင့်ရဲ့ဆုံသွားတဲ့ အကြည့်က ဖြူစင့်မျက်ဝန်းတွေကနေ ရင်ထဲကို ထိုးဖောက်မြင်နေရသလို.....
အို..................ဖြူစင့် ရင်တွေ တလှပ်လှပ်နဲ့လေ။
" ကဲ ယူလိုက် ညီမလေး နဲနဲသောက်လိုက် စိတ်ကျေနပ်အောင်.....အကိုကိုလဲ အားမနာနဲ့ ကို့အကိုလိုပဲသဘောထားနော်"
" ဟုတ်"
ယိမ်းယိုင်နေတဲ့ မောင့်ကို ထိန်းပေးရင်း အရက်ကို တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်ငှဲ့ပေးနေတဲ့ သူ့အကြည့်တွေကတစ်ချက်တစ်ချက်ဖြူစင့်အိစက်စက်ကိုယ်လုံးလေးကို လွှမ်းခြုံလို့။
" အကို...... သောက်လေ....ဗျာ"
" အေးပါ ငါလဲ သောက်ပါတယ်"
အေ့................................
ဝုန်း.......
စကားကို လေးလေးပင်ပင်ပြောရင်း ဘေးကိုစောင်းကျသွားတဲ့ သူကို ဝင်ပြီး ထိန်းမတ်ပေးရင်း ဖြူစင့်ဘေးကိုဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ သူ့ပေါင်တစ်ဖက်ကဖြူစင့် ပေါင်တံအိအိလေးပေါ်ကို ပိကျသွားတယ်။
" အ....."
တိုးတိုးလေးအော်လိုက်တဲ့ ဖြူစင့်ဖက်ကိုစောင်းငဲ့ကြည့်ရင်း
" အိုး......ကန်တော့နော် ကလေး ကန်တော့"
" ရပါတယ် အကိုရဲ့"
ဖြူစင်ရင်ထဲမှာ ရယ်ချင်သလိုလို...ဘာတဲ့ ကလေးတဲ့ လေ။ စောစောကတော့ မင်းမိန်းမက ဘယ်လိုညာလိုနဲ့ ခုတော့သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်း ကလေးတဲ့။ ဖြူစင် ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး ရှင်ရဲ့ ကလေး မအေဖြစ်နေပြီ။
တဖြည်းဖြည်း သောက်နေရင်း ရီဝေနေတဲ့ ဖြူစင်အတွေးတွေက ပိုလို့ လွတ်လပ်နေတယ်။ အရက် တဲ့.....နံလိုက်တာ။ ဒါပေမဲ့ ရီဝေေ၀ခံစားမှုကိုတော့ ဖြူစင်ကြိုက်တယ်။ ဝေဒနာတွေကိုမြိုသိပ်ထားရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် ထွက်ပေါက်တစ်ခုအဖြစ် တွေးရင်းကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ မော့သောက်ချလိုက်မိတယ်။
" အိုး......."
ရှုံ့မဲ့သွားတဲ့ မျက်နှာနုနုလေးနားကို ရောက်လာတဲ့ သူ့လက်တစ်ဖက် လက်ထဲမှာ အသားဖက်လေးနဲ့လေ။
" စားလိုက် ကလေး"
ဖြူစင် မျက်နှာလေးကို မော့ရင်း နှုတ်ခမ်း ထွေးထွေးလေးကို ဟပေးလိုက်မိတယ်။ ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာတဲ့ အသားဖက် ချိုချိုလေးက အရက်ရဲ့ အရသာခါးခါးကို လွမ်းခြုံသွားတဲ့အရသာ...ပြီးတော့ သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်နဲ့ ထိလုနီးပါး ကိုယ့်ငွေ့နွေးနွေးရဲ့သာယာမှု့။
ဒုက်ခကတွေကြားက နိဗာန်ဘုံလေးတခု တွေ့လိုက်ရသလိုဖြူစင်သာယာနေမိတယ်။ အသားညိုညို ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနဲ့ သူ့ပုံက ဖြူစင်ဟိုးအရင်ကကြိုက်ခဲ့တဲ့ ဖြူဖြူ ချောချော ကောင်လေးတွေထက် တမူထူးခြားနေတာပေါ့။ ခမ်ကြမ်းကြမ်းပုံစံပေမဲ့ သူ့မျက်ဝန်းမှာအကြင်နာငွေ့တွေနဲ့လေ။
မူးနေတဲ့ ဖြူစင့်ယောင်္ကျားကိုထိန်းရင်း သူ့ပေါင်တစ်ဖက်နဲ့ လာလာဖိမိနေတဲ့ ဖြူစင့် ပေါင်တံ ထွေးအိအိလေးကိုဖြူစင်မဖယ်မိဘူး။ ကလေးသူ့ကို အိပ်ယာထဲ ပို့ရအောင် သူအရမ်းမူးနေပြီ။
" အော်....ဟုတ် အကို"
မောင့် ကို နှစ်ယောက်အတူ တွဲရင်းအိပ်ခန်းထဲပို့တော့ ကုတင်ပေါ်ကိုပြစ်ကျသွားတဲ့ အရှိန်နဲ့ လန့်နိုး သွားတဲ့ သားက စူးစူးလေးထငိုတယ်။
" ကျွတ်.....ကျွတ်....ကျွတ်.......သားရယ် အိပ်ပါကွယ်.....အို..အေး.အေး အို......."
ငိုနေတဲ့ သားငယ်ဘေးမှာ ပုံ့ပုံ့လေးထိုင်းရင်း ချောနေတဲ့ ဖြူစင့် ကို သူငေးကြည့်ရင်း အခန်းအပြင်ကို ပြန်ထွက်သွားတဲ့ သူ့ခြေသံကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ပြန်အိပ်ပျော်သွားတဲ့ သားရဲ့ အပြစ်ကင်းမဲ့တဲ့ မျက်နှာလေးကိုငေးကြည့်ရင်း ဖြူစင်ရင်တွေမွန်းကျပ်လာတယ်။
" ဟင်း.............."
သက်ပျင်းကို တိုးတိုးလေးချလိုက်ရင်း အခန်းအပြင်ကို လှမ်းထွက်ခဲ့မိတယ်။
..........
ခြေသံ သဲ့သဲ့ကိုကြားတော့ မော့ကြည့်တဲ့သူ့အကြည့်ကဖြူစင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို လွမ်းခြုံသွားသလို..။
" ထိုင်လေ.......မ .......... အဲ့ .......ကလေး"
ဖြူစင်ရယ်ချင်စိတ်ကို အထိန်းချုပ်တော့ပဲ လွင်လွင်လေး ရယ်မိတယ်။ ဖြူစင်ရယ်တာကို တွေ့တော့ သူက ......
" ကျွန်တော် ပြန်တော့မလို့ပါ ဟို....ကလေးကို နှုတ်ဆက်ပြီးမှပြန်မလို့ ခဏစောင့်ရင်း သောက်နေတာ"
" အော်.....အင်း....အကို့မိန်းမစောင့်နေမှာပေါ့"
" သူအိပ်လောက်ပြီ....အကို အရက်သောက်ပြန်လာရင် ဘယ်တော့မှ မစောင့်ဘူး"
ရယ်ရင်းပြောတဲ့ သူစကားကို ဖြူစင်လဲ ရယ်ရင်းနားထောင်နေမိတယ်။ အပြုံး .....နှစ်ဦးလုံးရဲ့ ဟန်ဆောင်ကင်းတဲ့အပြုံးတွေကပဲ တစိမ်းတရံဆိုတဲ့ အတားအဆီးကိုဖြိုချပြစ်ခဲ့တယ်။
" အကို အိမ်ထောင်ကျတာ ကြာပြီလား"
" အင်း နှစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ"
" အော်......"
" ကလေးကရော"
" ဟင် သူပြောမပြဘူးလား"
" လုံးစေ့ပတ်စေ့တော့ မပြောပြဘူး ကလေးရဲ့"
" အော် ...ဒီလိုပါပဲ တစ်နှစ်ကျော်လောက်ရှိပြီလေ မမျှော်လင့်ပဲ သူနဲ့ ခိုးရာလိုက်ပြေးခဲ့တာ"
" အော် ..ကိုယ်ဝန် ရှိသွားလို့လား"
" အင်း ဟုတ်တယ် အကို"
" ကျောင်းကတော့ မေမေက ဆေးခွင့်ဆိုပြီး ယူထားပေးတယ် ပြောတယ်"
" အော် ဒီလောက် ချစ်တာတောင် ကလေးကို တော်တော် နိုင်တာပဲနော်"
" အင်း....ဖေဖေကို စိတ်နာတာလဲ ပါမှာပါ ဖေဖေက သူ့ကို ခါးခါးသီးသီးလေ"
" အော်"
" သူ့အရင်ကရော ရီးစားမရှိဘူးလား"
" ဟင့်အင်း"
" အော်....ကလေးရယ် ဒါဆိုသူနဲ့ပဲ နေဘူးတာပေါ့"
လေးလေးပင်ပင် ပြောလာတဲ့ သူစကားသံတွေက ဖြူစင်ရင်ကို တစ်စုံတစ်ခု ခံစားရစေတယ်။ ရီဝေ၀ေ အသိတွေ နောက်မှာ သူ့ရဲ့ နှမျောတသဖြစ်နေတဲ့ အသံတွေကို ဖြူစင်ခံစားမိတယ်။
" ဟုတ် သူတစ်ယောက်နဲ့ပဲ နေခဲ့ဘူးတာ"
သာမန်အချိန်တွေမဖြေရဲ့တဲ့ အဖြေကို ဖြူစင့်နှုတ်က ခပ်ရဲရဲဖြေမိသွားတယ်။
" ကလေးရယ်"
" အို....."
သူ့ အကြည့်တွေနဲ့ သူ့ စကားလုံးတွေက ဖြူစင်ရင်ကို တသိမ့်သိမ့် လှုပ်ရှားသွားစေတယ်။ စကားလုံးတွေတိတ်ဆိတ်သွားတဲ့ အိမ်ရှေ့ခန်းကျဉ်းကျဉ်းမှာ ညတစ်နာရီကို ညွှန်ပြနေတဲ့ တိုင်ကပ် နာရီသံ တစ်ချပ်ချပ်က လွမ်းခြုံလို့....။ ပြောစရာစကား ရှာမရပဲ လက်ထဲက အရက်ကိုသာ နှစ်ဦးသား တစိမ့်စိမ့် သောက်နေမိတယ်။
" သူအဲ့ဒီလို ကလေးအပေါ် ဆက်ဆံနေတော့ ကလေး အထီးကျန်နေမှာပေါ့"
သူ ဘာကို ဆိုလိုတယ် မသိပေမဲ့ ဖြူစင်ရဲ့ နွေးသွားတဲ့ မျက်နှာ ရဲရဲလေးကိုတော့ ငုံ့ဝှက်ထားလိုက်မိတယ်။အရက်ကြောင့်လား ..အရှက်ကြောင့်လား .ဖြူစင်လေ တစ်ကိုယ်လုံး နွေးထွေးလို့ ရင်တွေ တဆတ်တ် ခုန်နေတော့တယ်။
" ဟို....ခနနော် ကလေး နောက်ဖေးခနသွားချင်လို့"
" အော် အင်း"
ကလေး............နှုတ်က တိုးတိုးလေးရွတ်လိုက်မိတယ်။
" ငါ သူကို ဘယ်လိုပြောလိုက်မိပါလိမ့်"
တွေးမိပြီးမှ ရှက်ရှက်နဲ့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်မိတယ်။
" အို.........................."
ယိမ်းယိုင်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ဖေးမပေးသူကသူပေါ့။
" ရရဲ့လား"
တိုးတိုးလေး....တကယ်ကို တိုးတိုးလေးရယ်လေ ဖြူစင်နားစည်ကို ရိုက်ခတ်သွားတယ်။
" ဟုတ်"
တိုးတိုးလေး ဖြေရင်းညိမ့်ပြမိတဲ့ ဖြူစင်ခေါင်းက သူ့ရင်ခွင်နွေးနွေးထဲမှာ.....။
" အကို တွဲပေးမယ်နော် ကလေး"
ပြောရင်း ပုခုံးအိအိလေးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့ သူလက်တွေက တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ထိထိမိမိ....ဖြူစင်......ဖြူစင်လေ......သတိထားလိုက်မိတော့ သူ့ခါးပေါ်မှာ တင်းတင်း ဖက်ထားမိတဲ့ ဖြူစင့် လက်တစ်စုံ....အခန်းရှေ့က ဖြတ်လျောက်သွားတဲ့ အချိန် ဟောက်သံသဲ့သဲ့ နဲ့ အိပ်နေတဲ့ မောင့်မျက်နှာ...ပြီးတော့ .သားလေး......။
နှစ်ပေမီးချောင်း အလင်းရောင်က အိမ်နောက်ဖေးထိ ဖြာလင်းရအောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့ဘူး။ ထမင်းစားပွဲဘေး နံရံထက်က မီးခလုပ်ကို လိုက်စမ်းရင်း ဖြူစင် ပုခုံးအိအိလေးကို ဖွဖွဆုပ်လို့ နံရံကို တွန်းကပ်လိုက်တဲ့လက်တစ်စုံ......သူလေ.....
မီးခလုတ်ဆီ ဦးတည်ထားတဲ့ ဖြူစင့်လက်တစ်စုံလဲ နံရံပြင်ချပ်ထက်မှာ ကပ်လို့...နောက်ဖေးကို လာတဲ့အချိန် ပုခုံးထက်ဆီက ဖေးမထားတဲ့ လက်တစ်စုံ.....အခုတော့ ဖြူစင်ခါးအိအိထက်မှာ ပူးကပ်လို့....
" အကို......."
ဖြူစင့်နှုတ်က တစ်ခုခုဖွင့်ပြောဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ ဖြူစင့်အသံတွေ လှိုက်ဖိုတုန်ခါနေတယ်။ ဖွင့်ပြောဖို့ ကြိုးစားခဲ့တဲ့နှုတ်ခမ်းအိအိက သူ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွာထက်မှာ ဆွံ့အသွားခဲ့ရတယ်။
" အင့်.................."
တစ်ဆက်ထဲပဲ နို့ထွားထွားလေးပေါ် ဖိကိုင်လာတဲ့လက်ကြမ်းကြမ်းတစ်စုံ.....ဟိုးငယ်ငယ် စိတ်ကူးထဲကလို ဖြူဖြူသန့်သန့်ကောင်လေးတစ်ယောက် မဟုတ်ပေမဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းအထိအတွေ့ကလဲ ဖြူစင့်ရမက်ကို တရစ်ရစ်နိုးထစေတာပါပဲ။
" ကလေး......"
နီးနီးလေးပေမဲ့ ဟိုးအဝေးက အသံတစ်ခုလိုပါပဲ........ရင်တွေခုန်နေလို့နေမှာပါ။
" ဟင်......."
တုန်နေတဲ့ အသံက မောနေတဲ့ ရင်အစုံကနေ ကန်ထွက်လာတယ်။
" ကလေး ယောင်္ကျားကိုပြန်မပြောနဲ့နော်"
ဖြူစင် ခေါင်းညိမ့်မိလားခေါင်းခါမိလားမသိတော့ပါဘူး။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ကနေ အောက်ကို တစ်ဖြေးဖြေးလျောဆင်းသွားတဲ့သူကို တိုးတိုးလေး လှမ်းပြောလိုက်မိတယ်။
" နိုးသွားအုံးမယ် ဖြေးဖြေးနော်"
သူဆီကဖြေသံမကြားရတော့ပါဘူး။ သူလေ.....သူ
အို.....................
သူခေါင်းတစ်ခုလုံး ညအိမ်ဂါဝန်သားပျော့ပျော့လေးအောက်ထဲမှာ........။
" အ...."
ဖြူစင်လန့်သွားမိတယ်။ ငယ်ငယ်က မေမေ ပြောဘူးတယ်လေ။ ယောင်္ကျားလေးက ထမိန်အောက်ဝင်ရင်ကို ငရဲကြီးတယ်တဲ့။ ဖြူစင် သူခေါင်းလေးကို ဂါဝန်ပေါ်ကနေ တွန်းထုတ်ပေမဲ့ သူရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်တစ်စုံကို အလျော့ပေးခဲ့ရတာပါပဲ။ ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်ကို ခပ်မှောင်မှောင်အခန်းလေးထဲမှာ ဂါဝန်နဲ့အုပ်ထားရတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ရင်ခုန်စေတာတော့ အမှန်။ဖြူစင်မှီထားတဲ့ နံရံပျဉ်ချပ်ရဲ့ ဟိုဖက်မှာအိပ်မောကျနေတဲ့ ယောင်္ကျားနဲ့သားလေး........
" အား.............."
" ကိုကို ...ကိုကို.....ကလေး သေးပေါက်ချင်တယ်"
ကားထားတဲ့ပေါင်ကြားထဲက အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပေါ်ကို ဖိဖိလေးထိကပ်လာတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့်အောင့်ထားတဲ့ ဆီးခုံလေးတစ်ခုလုံးကျဉ်ခနဲခံစားလိုက်ရတယ်။ ဂါဝန်လေးကို မတင်ရင်း တိုးတိုးလေးပြောလာတဲ့သူ.....
" ပေါက်ချလိုက် ကလေး"
" အာ.....ဟို"
ပြောမယ်ဟန်ပြင်ပြီးမှ ဒုတိယအကြိမ် ဖိလိုက်တဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ဖြူစင် စိတ်ကို လျောချလိုက်မိတယ်။
" အို"
ဖြူစင်အားနာလိုက်တာ.....သူရယ်လေ....ကားထားတဲ့ ပေါင်ကြားက အတွင်းခံအိအိလေးကို မျက်နှာနဲ့ကပ်လို့ လျာနဲ့ ဖွဖွလျက်နေတယ်။
" အား...................."
ကိုယ့်ရင်ခုန်သံတွေကို ကိုယ်ပြန်ကြားနေတဲ့ အထိပါပဲ..။ ကိုယ့်ကို သားမယား အဖြစ် ဆက်ဆံတော့မဲ့ ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်မျက်နှာပေါ်ကို သေးပေါက်ချလိုက်ရတဲ့ အရသာ။
ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကို မျက်နှာအပ်လို့ သိမ်းကြုန်းယက်နေတဲ့ အထိအတွေ့......ဖြူစင်လေ ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်လေးကို ချွတ်ချပေးလိုက်မိတယ်။ ဘော်လီ အနက်ရောင်လေးအောက်မှာ ရုန်းကြွနေတဲ့ နို့ဖြူဖြူလေးတွေကို သူဖွဖွပွတ်လို့ပေါ့
" ကလေးရယ် တစ်သားမွေး တစ်သွေးလှဆိုတာ ဒါပဲနေမှာ"
" ဒီလို ဖွေးဖွေးဥဥ ကလေးလေးကို လိုးရမယ်လို့ အိမ်မက်တောင် မမက်ဘူးဘူး"
" ခိခိ..............."
ဖြူစင် ပါးစပ်လို့လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ရင်း တိုးတိုးလေးရယ်လိုက်မိတယ်။
" အကို့ မိန်းမ ကိုရော"
" သူက ကလေးလို တရုတ်မလေး မဟုတ်ဘူးလေ"
" ကလေး "
" ဟင်"
" အကို့လီးကို စုပ်ပေးပါလား"
" ဟင့် အကိုနော် ကလေးကို ယုယသလိုနဲ့ အနိုင်ကျင့်တယ်"
" ရေသွားဆေး အိမ်ဘေးမှ ာအုတ်ကန်ရှိတယ်။"
" ဟုတ်..."
သူ့ရဲ့ ကွမ်းချိုး တချိုတဝက်နဲ့ သွားကို ပေါ်အောင်ရယ်ရင်း နောက်ဖေးကို ထွက်သွားတယ်။ သူသွားတော့မှာဖြူစင် အခန်းဖက်ကို သွားရင်း လိုက်ကာလေးကို ပင့်လို့အထဲကို ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ယောာက်လုံးအိပ်ပျော်လို့....။ သားလေးပြုံးယောင်သန်းနေတဲ့ မျက်နှာလေးက အပြစ်ကင်းလိုက်တာ။
လိုက်ကာလေးကို အသာချရင်း သူထွက်သွားတဲ့ တံခါးဆီကို ဖြူစင်လိုက်ထွက်လိုက်မိတယ်။ ညည့်နက်သံခေါင်အိပ်မောကျနေတဲ့ အချိန် လမင်းမရှိတဲ့ ကောင်းကင်မှာကြယ်ရောင်နဲ့ လင်းလို့ပေါ့...။ အိမ်ဘေးအုတ်ကန်ဘေးကိုလမ်းလျောက်သွားတော့ သူ..........
" ကလေး....."
" အင်း....ဟုတ်တယ် အထဲမှာ သူတို့နိုးသွားမှာစိုးလို့"
ပြောရင်းအနားရောက်သွားတော့ သူကဖြူစင်ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ဆီးကြို ထွေးပွေးရင်း အုတ်ကန်ဘောင်လေးမှာ မှီလိုက်တယ်။
လောကကြီး တစ်ခုလုံးမှောင်လို့လေ....ဘေးနားမှာ ခြံကွက်ကျယ်ကြီးထဲမှာ သစ်ရွက်လေတိုးသံမှ တစ်ပါး တိတ်ဆိတ်လို့လှန်ပေးတဲ့ ပုဆိုးစလေးကို ဖွဖွတွန်းဖယ်ရင်း ပေါင်ရင်းက တင်းမာနေတဲ့ လီးတံလေးကို ဖွဖွဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။
" အို........"
" ကြီးလိုက်တာ ကိုကိုရယ်"
ကိုယ်ကိုကိုယ်တောင် မယုံနိုင်အောင်ပါပဲ ။ ဖြူစင်ချွဲနေမိတယ်လေ။ နွေးထွေးတင်းမာနေတဲ့ လီးတံနွေးနွေးကို ပါးနုနုနဲ့ကပ်ရင်း နှတ်ခမ်းအိအိလေးဆီကို ဆွဲယူလာခဲ့မိတယ်။ ပြောင်တင်းနေတဲ့ လီးဒစ်အိအိလေးကိုနှုတ်ခမ်းဖွဖွလေးနဲ့ ငုံလိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ.........
" အို........ကလေးရယ်"
ငြီးသံတိုးတိုးတချို့....ပါးစပ်လေးထဲက နွေးနေတဲ့ အတံမာမာလေးကို ငုံစုပ်ရင်း ပေါင်ကြားက တွဲနေတဲ့သူ့ဥလေးနှစ်လုံးကို ဖွဖွဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ စုပ်လို့အားရသွားတဲ့ အချိန် သူထိုင်နေတဲ့ ရေကန်ဘောင်လေးပေါ်ကို ဆွဲပွေ့တင်ရင်းကားကားလေးဖြစ်နေတဲ့ ပေါင်ကြားကနေ သူ့လီးမာမာလေးတိုးဝင်လာတယ်။
" အ.........."
ညလေနုနုအေးအေးလေးတွေ ပွတ်သပ်ကျီစယ်သွားပေမဲ့ ကပ်နေတဲ့ ရင်နှစ်ခုကတော့နွေးလို့.....ဖြူစင်လေ သူ့ကို တင်းတင်းလေးထွေးပွေ့ရင်း....
" ကောင်းတယ် ကိုကိုရယ် အား.....................ကိုကို"
ချွဲချွဲနွဲနွဲ ငြီးသံလေးကိုကြားက အားရအောင် ဆောင့်လိုးနေတော့တယ်။
" အား.................."
ကြိုက်တယ်.......ဖြူစင်လေ အရမ်းကို ကြိုက်သွားမိတယ်။ အားပါတဲ့ သူလိုးပုံလေးက ဖြူစင်ဘဝမှာ ပထမဆုံး အရသာပေါ့.။
" အ....အ.........အ.........ကိုကို ပြီးလိုက် ကလေးစောက်ပတ်ထဲမှာ ပြီးလိုက်နော်"
" အင်း......"
" ချစ်တယ် ကလေးရယ်......ချစ်တယ်........ကို့မိန်းမသာ ဖြစ်လိုက်ပါတော့ ကလေးရယ် ..အား..........."
" ဟုတ်......အ...အ.......ခုလဲ....အ.....အ...ကိုကိုမိန်းမပဲလေ.....အ.....အ......."
" အင်း ဟုတ်တယ် နော်.....အိုး.......ကောင်းတယ်ကွာ"
" ကိုကိုရယ်........ကလေးပြီးတော့မယ် ကိုကို....အား"
" ကိုလဲပြီးတော့ မယ် သဲလေး အား...............မိန်းမ"
" ရှင်............"
" အား....ပြီးပြီ.........အား.............."
နှစ်ယောက်လုံး အတူတူ တိုးတိုးလေးငြီးသံနဲ့အတူ တဆတ်ဆတ်တုန်သွားတဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို သူတင်းတင်းဖက်ရင်းဖွဖွလေး ဆက်ဆောင့်နေတယ်။
" ဟူး................"
အိမ်ဘေးက အမှောင်ရိပ်မှာ ဖြူစင် သူ့ကို ဖက်ထားမိတယ်။ သက်ရှိဆိုလို ညည့်ငှက်ကလေးတွေပဲ အော်မြည်လို့လေ။ ရေကန်အုတ်ခုံလေးဘေးမှာ နှစ်ယောက်ထိုင်ရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်နေတဲ့ ဖြူစင်....မေမေရယ် သမီးနားလည်သလိုလို ရှိပါပြီ..။ မေမေ ဖေဖေ နောက်မှာ ဘာ့ကြောင့် အလိုးခံတယ်ဆိုတာကိုပေါ့။
" ကလေး...."
" အင်း.....ကို"
" ဘယ်သူမှ မသိအောင်လျို့ဝှက်ပြီးချစ်ကြမယ်နော်"
" ကလေးက ပြောရမှာပါ......ခုကလေးမှာ နောက်ထပ် လင်တစ်ယောက်တောင် ရှိသွားပြီ"
" ဘယ်သူလဲ........"
" ဟင်းနော်............လူဆိုး"
" ကဲပြန်တော့နော် ကို ...နောက်နေ့ ကိုကိုမိန်းမပါ ခေါ်ခဲ့"
" ဘာလို့လဲ "
" ကလေးက သဝန်မတိုပါဘူး တိုခွင့်လဲ မရှိပါဘူး ရင်းနှီးချင်ယုံပါ ကိုကိုရယ်"
" အင်း ဒါဆို ကိုကိုပြန်ပြီနော်"
" အင်း"
ဖွဖွနမ်းသွားတဲ့ ပါးပြင်မှာ ရှက်ပြုံးလေးတစ်ခု ခိုတွဲလို့.......။ မောင့်ဘေးက မွေ့ယာလွတ်မှာ လှဲချလိုက်ရင်း ဖြူစင် လက်က ပေါင်အိအိလေးကြားက စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းမိတယ်။ ပြီးတော့ အပြုံးလေးတစ်ပွင့်.......အို.....ဖြူစင် ပြုံးမိနေတယ်။
မျက်လုံးလေးကို မှိတ်လိုက်မိတယ်။ လောကကြီးက ပုံမှန်ပဲ ရှေ့ဆက်လို့လေ...................။
.................................................................................................................................................
အိမ်ရှေ့က ကားစက်သံကို ကြားတော့ ဖြူစင်အပြေးလေး ထွက်ကြည့်မိတယ်။ ထင်ထားတဲ့ အတိုင်းပါပဲ မေမေရယ်လေ။
" သမီးလေး............"
" ဟုတ် မေမေ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဟင် သမီး စိုးရိမ်လိုက်တာ"
မေမေရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ အမူအရာကို ကြည့်ရင်း ဖြူစင်မေးလိုက်မိတယ်။
" ဝမ်းသာစရာ ပြောမလို့ သမီးရေ သမီးဖေဖေ နေမကောင်းဘူး ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး သမီးကို လွမ်းနာကျနေတာပါ"
မေမေစကားကို ကြားရတော့ ဖြူစင် ရင်ထိတ်သွားမိတယ်။
" မေမေရယ် အဲ့ဒါ ဝမ်းသာစရာမှ မဟုတ်တာ"
" စကားကိုဆုံးအောင် နားထောင်ပါအုံး သမီးရယ် သမီးဖေဖေက သမီးတို့ မိသားစုကို အိမ်ပြန်လာနေဖို့ ခွင့်ပြုလိုက်ပြီ"
" ဟယ်...........မေမေ တကယ်ပြောတာလား"
" တကယ်ပေါ့ သမီးရဲ့ သမီးယောင်္ကျားရော ဒီနေ့ပဲ လိုက်ခဲ့လိုက်တော့လေသမီး"
" သူ အလုပ်ကပြန်မလာသေးဘူး နောက်နေ့မှလာမယ်လေ ဒီနေ့တော့ သမီး သူ့ကိုပြောလိုက်အုံးမယ်"
" အော် အေးအေး မြေးလေးရော...."
" သူ အိပ်နေတယ်"
" ဒါဆို မေမေခေါ်သွားလိုက်မယ်လေ"
" မဖြစ်ပါဘူး မေမေရယ် ညကျရင် အမေကို မတွေ့လို့ ငိုနေပါအုံးမယ်"
" အောင်မလေး အမေက ကလေးနဲ့ ပတ်သက်ရင် အတွေ့အကြုံ ရှိပါတယ်..ပြီးတော့ သမီး ဖေဖေလဲ မြေးလေးကို တွေ့ထားတော့ နောက်နေ့ သမီးတို့လာတဲ့ အခါအဆင်ပြေတာပေါ့"
" ရပါ့မလား မေမေရယ်"
" ရပါတယ်....."
ပြောရင်းအခန်းလေးထဲကို ဝင်သွားပြီးတော့ ပြန်ထွက်လာတဲ့ မေမေလက်မှာ အိပ်မောကျရင်း ပါလာတဲ့ သားကို ဖြူစင် တွေ့လိုက်ရတယ်။
" ခဏလေး မေမေ သူ့အကျီဘောင်ဘီလေးတွေ ပေးလိုက်မယ်"
" အေးအေး"
" မေမေ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်ပါ့မလား"
" ညီးအဖေ ကကားထဲမှာ Baby Seat တောင် ဝယ်ပြီးပြီ...အဲ့ဒါ ပြောတာပေါ့ သားအချစ် မြေးအနှစ်ဆိုတာ"
အိမ်ရှေ့ကနေ မေမေ ကားလေးထွက်သွားတော့မှ ဖြူစင်တစ်ယောက်ထဲ အိမ်ထဲမှာ ထိုင်ရင်း ကြည်နူးနေမိတယ်။ ဖြူစင်ဘဝလေး ဟိုးအရင်ကလို မိဘတွေနဲ့ သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်းပြန်နေရတော့မယ်လေ။ ပြီးတော့ သားလေးရောပေါ့။
ဒါပေမဲ့ကို......ကိုနဲ့ဖေဖေဖြစ်ပါ့မလား။ အို.....ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူလဲ နောက်တော့ပြင်သွားမှာပါလေ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် နှစ်သိမ့်တွေးရင်း အပျော်တွေနဲ့ ကြည်နူးနေမိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ညနေဖက်ရောက်တော့ ပြန်လာတဲ့ မောင့်ကို ဖြူစင်အပြုံးတွေနဲ့ကြိုရင်း...
" မောင်...."
" ဘာလဲ ငါပင်ပန်းလာတယ် ဖယ်....."
" မောင့်ကို ပြောစရာရှိလို့ပါ"
မောင်ထိုင်နေတဲ့ သင်ဖြူးဖျာလေဘေးမှာ ထိုင်ရင်း မောင်ကို ကြည့်လိုက်တော့
" ဘာပြောမလို့လဲ ထူးထူးဆန်းဆန်း ဒါနဲ့ သားရော"
" သားကို သူ့အဖွားခေါ်သွားတယ်"
" ဘာကွ"
" မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ် ဖေဖေက အိမ်ကို ဖြူစင်တို့ကို ပြန်လာနေတော့တဲ့၊ အဲ့ဒါ ဒီနေ့ မေမေက သူ့ အဖိုးကိုပြဖို့သားလေးကို အရင်ခေါ်သွားမယ်တဲ့"
" မင်း အဖေက....."
" အင်းလေ....မောင်ရဲ့"
အံ့သြဟန်နဲ့ မောင်မေးတဲ့ အမေးကို ဖြူစင်ညုညုလေး ဖြေလိုက်မိတယ်။
" ငါမနေနိုင်ဘူးဖြူစင် မင်းအဖေနှိမ်တာကိုတော့ ငါဘလိုင်းကြီး မခံနိုင်ဘူးကွ"
" မောင်ရယ် .....မောင်ကလဲ ဖေဖေသားဖြစ်နေပြီပဲ ဖြူတို့မိသားစုလေး နွေးနွေးထွေးထွေး နေရအောင်ပါနော်"
ဖြူစင်မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပြောမှ မောင်ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။
" အေးလေ...ကြည့်တာပေါ့"
မောင့်ဆီက အဖြေကိုကြားတော့ မှဖြူစင်ပြုံးရင်းမောင့်ပါးလေးကို မော့ပြီးနမ်းမိတယ်။ ယိမ်းယိုင်သွားတဲ့ ဖြူစင်ကိုယ်လုံးတုတ်တုတ်လေးကို ဖက်ရင်းနဲ့မောင်က
" မိန်းမ မနေ့ညက ဘယ်လိုလဲ"
မောင့်အမေးကြောင့်ပျော်နေတဲ့ စိတ်လေး ထိတ်ခနဲ ဖြစ်သွားမိတယ်။
" ဘာကိုပြောတာလဲ မောင်"
" ဖြူနဲ့ ကိုအောင်တင့်လေ"
" အာ....မောင်.....ဖြူက ဘာဖြစ်ရမှာလဲ"
" မောင် သိပါတယ်ဖြူရယ် မောင့်ကို မညာနဲ့ မောင်ခွင့်ပြုပါတယ်"
ဖြူစင်ဘဝမှာ တကယ်ပဲ ပထမဆုံး ခံစားဖူးတဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုပါ။ မောင်ကိုယ်တိုင် သိသိရက်နဲ့ ဖြူစင့်ကို တခြားတစ်ယောက် လိုးတာ ခွင့်ပြုတယ်ဆိုတဲ့ စိတ်က သာမန်ခံစားမှုထက် ပိုလွန်တဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေကိုပေးစွမ်းနိုင်တယ်ဆိုတာ ငယ်ပထမဆုံးခံစားဘူးတာပါ။
" အာ....မောင်ကလဲ"
" မ"
အို.......ဖြူစင်ကိုယ့်နားကိုတောင် မယုံရဲအောင်ပါပဲ။ ချစ်သူဘဝမှာ မောင်ဖြူစင့်ကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးခေါ်တဲ့ အသံလေ။
" အင်း......"
" ဒီည သူတို့လင်မယား အတူလာမယ်တဲ့ အဲ့ဒါ....."
" အာ....မောင်တော်ပြီကွာ.........ရေချိုးတော့"
မောင့်ရင်ခွင်ထဲကနေ ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ဖြူစင်တိုးထွက်လာခဲ့မိတယ်။
---------------------------
" ဟေ့ကောင် ငါက မင်းတို့လင်မယား အိပ်နေပြီလားလို့"
ညခုနှစ်နာရီလောက်မှာ အိမ်ရှေ့ကနေကြားလိုက်ရတဲ့ အသံကြောင့် ဖြူစင်အခန်းထဲကနေ တစ်ယောက်ထဲရင်ဖိုနေမိတယ်။
" အာ....ဘယ်က အိပ်ရမှာလဲ ကိုအောင်တင့်ကလဲ"
" မသိပါဘူးကွာ.....ဟန်သီလဲ ပါတယ်"
" လာ အမ......."
မောင့်ရဲ့ ခေါ်သံနဲ့အတူကြားလိုက်ရတဲ့ မိန်းခလေးသံကြောင့် ဖြူစင်အခန်းလိုက်ကာလေးကို မရင်း အပြင်ကိုထွက်လာခဲ့မိတယ်။
" ဟာ....ဒါ သူ့မိန်းမလေ သီလေး"
ကိုအောင့်တင့် မိတ်ဆက်စကားအဆုံးမှာ ဖြူစင်ပြုံးပြရင်းနဲ့
" ထိုင် မမ ဖျာပေါ်မှာ"
" ဟယ် ညီမလေးကို ခုမှမြင်ဘူးတော့တယ် ချစ်စရာလေး..ကိုအောင်တင့်ကပြောတယ် ခုမှ သူပြောတာအမှန်ဆိုတာ တွေ့တော့တယ်"
ဖြူစင်ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ လှမ်းကြည့်မိတော့ ဖြူစင်ကို မျက်လုံးမှိတ်ပြရင်းပြုံးလိုက်တဲ့ သူ့အပြုံးကြောင့် ဖြူစင်ရင်ထဲမှာနွေးခနဲ ခံစားလိုက်မိတယ်။
" ဒါမင်းနဲ့ငါ့ဖို့ ဝီ.....ဘီယာကတော့ မိန်းခလေးတွေ အတွက်"
" ဟင် ဖြူစင်မှ မသောက်တတ်တာကို"
" စစတော့ဘယ်သူမှ မသောက်တတ်ပါဘူး အကိုက ကလေးသောက်ဖို့ ရည်စူးလာတာ"
အို..................
မောင့်ရှေ့မှာများဖြူစင့်ကို ကလေးတဲ့ ပြီးတော့ သူမိန်းမလဲရှိတာကို။ မောင့်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှမခံစားရတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ ပုလင်းကို ဖောက်နေတယ်လေ။ ကိုအောင့်တင့်က ဘီယာကို ခွက်နှစ်ခွက်ထဲကို ထည့်ပေးရင်းနဲ့
" မင်းမိန်းမက အူရိုင်းဆိုတော့ မူးမယ် ထင်တယ်"
" ခင်များကသာ ပြောနေ တော်ကြာ သူကြီးကြွက်တွင်းဖြစ်နေမယ်"
ပြီးတော့မှ မောင်က ဘီယာခွက်တစ်ခွက်ကို ဖြူစင်လက်ထဲထိုးပေးရင်းနဲ့
" သောက်လေ မ ဒီနေ့ပျော်ရတာပေါ့"
ဖြူစင်ရှုံ့မဲ့မဲ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း
" မင်းမိန်းမက ဒီလိုဆိုတော့ ကလေးလိုပဲ ချစ်စရာလေးကွ"
" သောက်လိုက် ခလေး.....နှာခေါင်းပိတ်ပြီး သောက်လိုက်"
သူပြောသလို ဖြူစင်နှာခေါင်းလေးကို ပိတ်ရင်းမော့ချလိုက်တော့ ခါးသက်သက်ရှတတ အရည်တွေက ဖြူစင်လည်ပင်းတစ်လျောက်ကနေ အစာအိမ်ထဲကို စီးဆင်းသွားခဲ့တယ်။ နှာခေါင်းပြန်ဖွင့်လိုက်တဲ့ အချိန်တက်လာတဲ့ ခပ်စူးစူးအနံ့လေးက သင်းသလိုလိုနဲ့ အစိမ်းသက်သက် ဖြူစင့်ခေါင်းထဲကို ဒိတ်ခနဲ့တိုးလိုက်တဲ့သွေးခုန်နှုန်းခပ်ပြင်းပြင်းလေးကို ခံစားလိုက်မိတယ်။
" ဟားဟား အဲ့ဒါပဲပေါ့ ကွ"
မဟန်သီကို ကြည့်လိုက်တော့ ကုန်သွားတဲ့ ခွက်လေးကို မြှောက်ပြရင်း
" ကဲ မမ စောင့်နေတယ် လိုက်ခဲ့တော့"
ဒီလိုနဲ့.......
ညကိုးနာရီထိုးတဲ့အထိ ဖြူစင်နဲ့ မဟန်သီတို့ နှစ်ယောက် ဘီယာပုလင်း လေးပုလင်း ကုန်သွားခဲ့ပြီ။ အစိမ်းသက်သက်ဖြူစင့်အတွက်တော့ လောကကြီးကသာယာနေခဲ့ပြီလေ။ ဖေဖေအိမ်ကို ပြန်ရတော့မယ်ဆိုတဲ့အပျော်ကရင်ထဲမှာ ပိုလိုတိုးလာသလိုပါပဲ။
မောင်နဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ ကုန်သွားတဲ့ ဝီစကီပုလင်း လွတ်နေရာမှာ နောက်ထပ်တစ်ပုလင်းအစားထိုးနေခဲ့ပြီးပြီ။
" ကိုအောင်တင့်....ခင်များမိန်းမကို တစ်နေ့ဘယ်နှစ်ခါလိုးလဲ"
" ဟားဟား ရခါစကတော့ နားကို မနေရပါဘူး ငါ့ညီရာ"
" ခုတော့ အနားတောင် သိပ်မကပ်ချင်တော့ဘူး ငါ့မောင်ရေ"
သူတို့သုံးယောက်အတိုင်အဖောက် ညီညီပြောနေကြတာကို ဖြူစင်နားထောင်ရင်း ပူနေတဲ့ ရင်တွေ ပိုလို့ ပူလာမိတယ်။
" မင်းရော"
" ကလေးရပြီးမှ သိပ်မလိုးဖြစ်တော့ပါဘူးဗျာ......ဟုတ်တယ်မလား မ"
မောင်မေးလာတဲ့ စကားကို ဖြူစင်ရှက်ရမဲ့အစား စိတ်ထဲမှာ ပိုလိုတောင် ခံစားလို့ကောင်းနေမိတယ်။ သူများတွေပြောတဲ့ ရဲဆေးဆိုတာ ဒါပဲနေမှာ....
" အဲ့ဒါကြောင့် နေမှာကွ မင်းသိပ်မလုပ်တော့ မင်းမိန်းမ ဖြူစင်က တင်းရင်းအိစက်နေတာ ငါတောင် လိုးချင်တယ် မင်းကသာ မလုပ်တာ"
အို..............................
ကိုအောင်တင့်စကားကို ကြားတော့ ဖြူစင်လေ မဟန်သီကို အားနာလိုက်တာ။
" ကိုနော် ....သီလဲသူနဲ့ ခံကြည့်ချင်တာပဲ"
" ဟားဟားဟားဟား"
အားလုံးရယ်တဲ့ အသံနဲ့အတူ ဖြူစင်ပါရောပြီးရယ်လိုက်မိတယ်။ တံခါးတွေပိတ်ထားတဲ့ အိမ်လေးထဲမှာ ခပ်မှိန်မှိန်ဖယောင်းတိုင်အလင်းရောင်လေးက သွေးကြွနေတဲ့ လူသားတွေကို ပိုလို့ဖျားယောင်းနေသလိုပါပဲ။လင်မယားနှစ်တွဲ အခုလိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောနေကြတာ ဖြူစင့်ဘဝမှာ ပထမဆုံးပါ။ ထိန်းသိမ်းစရာ လူကျင့်ဝတ်ဆိုပေမဲ့ တစ်ခါတစ်လေ ချုပ်တည်းမှုကင်းတဲ့ စည်းအပြင်မှာနေရတာ တကယ့်ကို လွတ်လပ်တဲ့လွင့်မျောခြင်းပါပဲ။
" ကျွန်တော်ဗျာ မိန်းမကလွဲပြီး တစ်ခြားမိန်းခလေးကို တစ်ခါမှ မဖက်ဖူးဘူး"
" ဟေ့ကောင် မင်းစကားက ငါ့မိန်းမကို ဖက်ချင်တယ်ပြောတာလား"
" ကျွန်တော် ဖက်ရင် မသီက ပါးရိုက်မှာပေါ့ဗျ"
" မောင်လေးက ဖက်ရင်မမက ရင်ခွင်ထဲတောင် တိုးနေအုံးမှာ"
" မြင်တယ်မလား ငါ့မိန်းမက ဇရှိတယ်နော်"
" ဒါဆိုရင်တော့ စမ်းကြည့်ချင်သား"
မောင့်စကားအဆုံးမှာ သူ့ဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ မဟန်သီက မောင့်ဘေးနားကို ပြောင်းလိုက်ထိုင်လိုက်တယ်။မောင့်လက်တစ်ဖက်က မဟန်သီရဲ့ ပုခုံးအိအိလေးတွေပေါ်ကို တင်လိုက်တဲ့ တစ်ပြိုင်ထဲပဲ မောင့်ရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်းလေးတိုးလို့ ရင်ဖက်ကို ဖွဖွလေးပွတ်နေတဲ့ မြင်ကွင်းက ဖြူစင့်ရင်ကို ဘလောင်ဆူနွေးသွားစေခဲ့တယ်။
တကယ်ပါ ။ ကိုယ်ရှေ့မှာ ကိုယ့်ယောင်္ကျားနဲ့ပွတ်သပ်နေတဲ့ မြင်ကွင်းကို ပုံမှန်ဆို ဖြူစင်ဒေါသဖြစ်မိမယ်ထင်တယ်။ ခုတော့...........ခုတော့......အို.......ဖြူစင်ပေါင်ကြားကနေ အရည်နွေးနွေးလေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတာကို ခံစားလိုက်မိတယ်။
ပြီးတော့ ဖြူစင့်ဘေးကို ပြောင်းထိုင်လာတဲ့သူ.....သူလက်တစ်ဖက်က နောက်ကနေ သိုင်းရင်း ဂါဝန်အိအိလေးပေါ်ကနေ ဖြူစင်တင်ပါးလေးကို ဖွဖွလေးပွတ်သပ်လို့ပေါ့....။ ပြီးတော့ သူလက်ထဲက ဝီစကီခွက်လေးကိုဖြူစင့် နှုတ်ခမ်းမှာ တေ့ရင်း မော့ချပေးတယ်။
ခါးသက်တဲ့ ပျင်းရှရှဝီစကီက ဖြူစင့်လည်ချောင်းတစ်လျောက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းပွတ်တိုက်သွားတယ်။
" အ......ဟေ့........"
" အမြည်းစားလိုက် ခလေး"
ပြောရင်းနဲ့ သူ့လက်ထဲမှာပါလာတဲ့ အသားဖက်လေးကို လျာပေါ်တင်လိုက်တော့ ခါးသက်သက် အရသာလေးကို တွန်းခြေလိုက်တဲ့ အသားအရသာလေးက ပိုလို့တောင် ချိုမြနေသလိုပါပဲ။ မောင့်ကို ကြည့်လိုက်မိတော့ မဟန်သီရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားကို တပ်တပ်မက်မက် နမ်းရှိုက်ရင်း တီရှပ်ကျပ်ကျပ်လေးပေါ်ကနေနို့တွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေတယ်လေ။
ဖြူစင်စိတ်တွေ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာ ကိုယ်တိုင်တောင် မသိတော့ပါဘူး. ။ ကိုအောင့်တင့် ရင်ခွင်ထဲကို မှေးဆက်နေရင်း မောင်နဲ့မဟန်သီတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ချစ်ရည်လူးပွဲလေးကို ကိုအောင်တင့်နဲ့ အတူအရသာခံကြည့်နေမိတယ်။ ဖြူစင်သတိထားမိချိန်မှာတော့ သူ့လက်တွေက ဖြူစင့်ရင်သားအိအိလေးတွေကို ဖွဖွလေးပွတ်သပ်လို့ပေ့ါ.။ ဖြူစင်မတားမိပါဘူး...။
ကိုယ့်ယောင်္ကျားရှေ့မှာ တစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ပွတ်သပ်ခံနေရတာကို ဖြူစင်အရသာတွေ့နေမိတယ်။ အရင်ကလို ကွယ်ရာမှာ တိတ်တိတ်လေးဖောက်ပြန်ရတာထက်ကို ပိုကောင်းတဲ့ခံစားမှုဆိုတာ သိလိုက်ရထဲက အဲ့ဒီအရသာကို ဖြူစင်ရူးသွပ်တပ်မက်နေခဲ့မိပြီပေါ့။
မောင့်ရဲ့ခါးက ပုဆိုးခါးပုံစလေးကို ဖြေပြီးတော့ အတွင်းထဲမှာ လှုပ်ရှားပွတ်သပ်နေတဲ့ မဟန်သီရဲ့ လက်အိအိလေးတွေကို ခပ်မှေးမှေးငေးမော့ရင်းနဲ့ ဖြူစင့်စောက်ဖုတ်အိအိလေးကိုလိုးတဲ့ မောင့်လီးလေးကို တခြားမိန်းမတစ်ယောက်က ယုယနေတဲ့ မြင်ကွင်းကို ဖြူစင်ခံစားတတ်နေခဲ့ပြီ။
" ကလေး"
" ဟင်"
ကိုအောင်တင့်ရဲ့ ခေါ်သံလေးကို တိုးတိုးလေး ထူးရင်း နဲ့မျက်နှာလေးကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူလေ ဖြူစင့်ကို ခေါ်ရင်း အိမ်ဒေါင့်ကမှောင်ရိပ်ကျနေတဲ့ နေရာလေးကို ရွေ့ခဲ့ကြတယ်။
မှောင်ရိပ်လေးထဲကို ရောက်သွားတဲ့ အချိန် တကယ်ပဲ ဖြူစင့် ရင်ထဲမှာ လုံခြုံသွားသလို ခံစားခဲ့ရတယ်။ နံရံကိုကြောမှီရင်း ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောင်ထားတဲ့ သူပေါင်ကြားလေးထဲကို တိုးဝင်လို့ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ဖြူစင်ကြောလေးမှီလိုက်တော့ သူ့ရဲ့တုတ်ခိုင်တဲ့ လက်နှစ်ဖက်က ချိုင်းအောက်ကနေ ဖြူစင်ဗိုက်သားအိအိလေးပေါ်ကိုသိုင်းဖက်လာတယ်။
ကိုယ့်ရင်ခုန်သံတွေကို ကိုယ်ပြန်ကြားနေရတဲ့ အထိပါပဲ။ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အိမ်ထဲမှာ ဖယောင်းတိုင်မီးတောက်လေးက ယိမ်းထိုးလှုပ်ရှားလို့ပေါ့။ မောင့်ရဲ့ဆင်းထားတဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းပေါ်မှာ ခွထိုင်နေတဲ့ မမဟန်သီကိုယ်ပေါ်မှာတော့ ဘော်လီအနက်လေးနဲ့ အတွင်းခံပန်းနုရောင်လေးသာ ကျန်နေတော့တယ်။
" ဖြူစင်လေး"
" ဟင်...."
ထူးလိုက်တဲ့ အသံ တိုးတိုးလေးက တုန်ခါနေမိတယ်။
" ကလေး ယောင်္ကျားက ကို့မိန်းမကို အရမ်း လိုးချင်နေတယ် ထင်တယ်"
သူ့စကားကို ကြားရတော့ ဖြူစင်ပြုံးနေမိတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက တိုးတိုးလေးပြောရင်း ဖြူစင်နားနုနုလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းလို့ပေါ့။
" အင့်...........ယားတယ် ကိုရယ်"
" ကလေးကရော"
" ဟင်....."
" ကလေးကရော ကိုကိုနဲ့ လိုးချင်လား"
" ပြောနေစရာမှ မလိုတော့တာ ညီမက ကို့မယားတောင် ဖြစ်ခဲ့ပြီးပြီလေ"
" အခန်းထဲကို သွားရအောင်လေ ကလေး ...သူတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်လိုးပါစေ"
တစ်စုံတစ်ခုရဲ့ ညှို့ယူခြင်းကို ခံလိုက်ရသလိုပါပဲ ။ ဖြူစင်လေ သူ့လက်ကို ဆွဲပြီးတော့ သူခေါ်တဲ့ အခန်းလေးထဲကို သူနဲ့အတူ တစ်လှမ်းခြင်းလျောက်လာခဲ့မိတယ်။ မောင်နဲ့မမဟန်သီတို့ရဲ့ ရမက်ပြင်းပြင်းအသံတွေကလွဲလို့ အိမ်လေးက တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတယ်။
ပြန်ကျသွားတဲ့ လိုက်ကာလေးနောက်မှာတော့ သူနဲ့ဖြူစင်....ရီ၀ေ၀ေခံစားမှုနဲ့အတူ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်နေတဲ့သူခါးလေးကို ပွေ့ဖက်ရင်းရင်ခွင်ထဲကို ပါးလေးကပ်လို့ ဖြူစင်ရင်ခုန်နေမိတယ်။
မင်္ဂလာဦးညရဲ့ ခံစားမှု.....အို.....မဟုတ်ဘူး ဒီထက်ပိုတယ် ။ ဖြူစင်ရင်ထဲမှာ အဓိပါယ်ဖော်လို့ မရတဲ့ ခံစားချက်ပေါ့။ အပြင်က ဖယောင်းတိုင်မှိန်မှိန်လေးရဲ့ မရဲတရဲတိုးဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင်ပြပြလေးက လွဲလို့အခန်းလေးက တိတ်ဆိတ်မှောင်မဲလို့။
" ကလေး...."
တိုးတိုးလေး ခေါ်လိုက်တဲ့ သူ့အသံလေးကို ဖြူစင် တိုးတိုးလေး ဖြေမိတယ်။
" ကလေးယောင်္ကျားနဲ့ ကိုကိုမိန်းမအပြင်မှာ လိုးနေပြီ ထင်တယ်နော်"
" အင်း......"
အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ဖြူစင်ဖြေမိတယ်။ တကယ့်ကို ချစ်သူနှစ်ဦးချိန်းတွေ့နေသလိုပါပဲ။ အရာရာဟာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု အပြည့်နဲ့ပေါ့။
" မမကို လိုးတာ ကိုသဝန်မတိုဘူးလား ဟင်"
" ကိုကိုက ကလေးကို မနေ့ကလိုးတောင်ပြီးပြီလေ"
" အင်းနော်..........."
တိုးတိုးလေး ပြောရင်း မွေ့ယာပေါ်လှဲချလိုက်တဲ့ သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ဖြူစင် ကလေး တစ်ယောက်လို တိုးဝင်ခဲ့မိတယ်။ အလုပ်ကြမ်းတွေပဲ လုပ်ခဲ့ရတဲ့ သူလက်တွေကတုတ်ခိုင်ပြီးတော့ သန်မာလိုက်တာ။ ဟိုးအရင်က ဖြူဖြူချောချောကောင်လေးတွေနဲ့ပဲ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဘူးတဲ့ ဖြူစင်လေ။ ခုလို လူကြမ်းကြီးတစ်ယောက်နဲ့ ချစ်ပွဲဝင်ရမယ်လို့ တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့ဖူးဘူး။
ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကလေးလေးတစ်ယောက်လို ခံစားမိတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ ကိုကိုလို့ချစ်စနိုးခေါ်မိတာပေါ့။ မွေ့ယာထက်မှာ လုံးထွေးရစ်ပတ်နေရင်းနဲ့ ပေါင်ရင်းထိလန်နေတဲ့ ဖြူစင့်ဂါဝန်လေးကို သူလေ တဖြေးဖြေးနဲ့အပေါ်ကို ဆွဲတင်ရင်းချွတ်ချလိုက်တယ်။
အေးသွားတဲ့ ခံစားမှုလေးက သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ နွေးထွေးသွားခဲ့ရပြန်တယ်လေ။
" ကလေး"
" ရှင်."
" ကိုလေ ခုလိုဖြူဖြူအိအိကောင်မလေးကို တစ်ခါမှ လိုးရမယ်လို့ မတွေးခဲ့ဖူးဘူးသိလား"
" ကလေးလဲ ကို့လိုပဲပါ ကိုရယ်"
ကြောဖက်ကိုရောက်လာတဲ့ သူ့လက်တွေက ဖြူစင်ဘော်လီချိတ်လေးကို ဖြုတ်ချလိုက်တော့ တင်းအိနေတဲ့ ဖြူစင့်ရင်သားတစ်စုံက အိထွေးကျလာခဲ့တယ်။
" ကိုကိုရယ်"
မောဟိုက်နေတဲ့ အသံလေးနဲ့တိုးတိုးလေး ခေါ်ရင်း မွေ့ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲနေတဲ့ သူ့ပေါ်ကို ဖက်တွက်ပွေ့ဖက်ထားမိတယ်။
ယုယုယယလေးပြန်ထွေးပွေ့ထားတဲ့ သူ့လက်တွေက အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးထဲကနေ တင်းတင်းလေးရုန်းကြွနေတဲ့ ဖြူစင့်ဖင်အိအိလေးတွေကို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်လို့ပေါ့။
ဖက်နေရင်းလှိမ့်ချလိုက်တော့ မွေ့ယာလေးပေါ်မှာ ပက်လက်လေးဖြစ်သွားတဲ့ ဖြူစင်ပေါ်မှာသူပေါ့။ ဖြူစင်ပေါ်ကလေ လူလဲထရင်း သူ့စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်လေးနဲ့ ပုဆိုးကိုဖယ်ချွတ်လိုက်တော့ ညိုမောင်းတဲ့ အသားအရေနဲ့လိုက်ဖက်တဲ့ တုတ်ခိုင်တဲ့ လီးတံလေးက တင်းမာနေလိုက်တာ။
မွေ့ယာလေး အောက်ဖက်ခြေရင်းကနေ သူထိုင်လိုက်ရင်းဖွေးနုအိဖက်နေတဲ့ ဖြူစင် ခြေချောင်းနုနုလေးတွေကို သူနှုတ်ခမ်းနေနဲ့ စုပ်နေရှာတယ်။ ခြေချောင်းလေးတွေက တစ်ဆင်းတက်လာတဲ့ ခြေဖမိုးလေးတစ်လျောက်ပေါ်မှာ ပွတ်သပ်နမ်းရှိုက်နေရင်းနဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဖြူစင့်ပေါင်တွင်းသားအိအိလေးတွေပေါ်မှာ အစုန်အဆန်ပြေးလွှားလို့ပေါ့။
မြွှေတစ်ကောင်လို လူးလွန့်ပွတ်သပ်လာရင်းနဲ့ ပေါင်ကြားကိုရောက်လာတဲ့ သူခေါင်းကဆံနွယ်ကြမ်းကြမ်းတွေကို ဖြူစင်ဆုပ်ကိုင် ထားမိတယ်လေ။ ဖြူစင်ပေါင်တံတင်းတင်းလေးနှစ်ဖက်ကို ထိုးခွဲရင်းနဲ့အကာအကွယ်မဲ့သွားတဲ့ ပေါင်လယ်ကြားက အတွင်းခံအိအိလေးဖုံးကာထားတဲ့ ဖြူစင်စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးဆီကို ဦးတည်လာတဲ့ သူနှုတ်ခမ်းတွေကို ဖြူစင်ရင်ခုန်စွာနဲ့ ဆီးကြိုနေခဲ့တယ်။ တဆစ်ဆစ်နဲ့စိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရည်နွေးနွေးလေးတွေက ဘောင်းဘီပိုးသားလေးထဲကို စိမ့်ဝင်နေလိုက်တာ။ ဘောင်းဘီလေးပေါ်ကနေ ဖြတ်သန်းပွတ်ဆွဲသွားတဲ့ သူလျာနွေးနွေးလေးရဲ့ အရသာကို ဖြူစင်ခံစားလိုက်မိတယ်။
" အိုး..............."
" အ.....အ......မမ ရူးတော့မှာပဲ မောင်လေးရယ်"
အပြင်ဖက်က မမဟန်သီရဲ့ အော်ငြီးသံလေးက ဖြူစင်စိတ်ကို ပိုလို့လှုပ်ရှားစေခဲ့တယ်။ တရွေ့ရွေ့ တိုးလာတဲ့သူနှုတ်ခမ်းတွေက ဖြူစင့် နို့အုံးလေးပေါ်ကို ရောက်လာခဲ့ပြီလေ။ အိတင်းပြည့်ကားနေတဲ့ ဖြူစင်နို့တွေကိုတဖက်က ဆုပ်နယ်ရင်းကျန်တဲ့ တဖက်ကို ဖွဖွလေး စို့နေတဲ့သူ့ကို ဖြူစင်ထွေးမထားမိတယ်။ တင်းမာနေတဲ့လီးတံလေးက ပေါင်တံဖွေးဖွေးလေးပေါ်မှာ လူးလိမ့်လှုပ်ရှားနေလိုက်တာ။
နို့တွေကို အားရအောင် စို့ပြီးတော့မှ သူလေမက်တပ်ရပ်လိုက်ရင်း ဖြူစင်မျက်နှာလေးကို ခွပြီးတော့ ထိုင်ချလိုက်တော့ သူရဲ့တင်းမာနေတဲ့ လီးတံလေးက ဖြူစင်မျက်မှာပေါ်မှာ ဝဲလို့ပေါ့။ အိအိလေးတွဲနေတဲ့သူ့လီးဥလေးတွေက ဖောင်းမို့နေတဲ့ ပါးအိအိလေးတွေကို ပွတ်သပ်ကြည်စယ်နေတယ်လေ။
မျက်နှာပေါ်မှာ အိကပ်နေတဲ့ သူ့ဥလေးတွေကို ဖြူစင်လက်နဲ့ ဖွဖွလေးပွတ်သပ်ရင်း ဖောင်းအိတင်းပြောင်နေတဲ့ သူလီးထိပ်ဖူးလေးကို ဖြူစင်ဖွဖွလေး ငုံပေးထားမိတယ်။ အာငွေ့နွေးနွေးကြောင့် တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေတဲ့ လီးတံလေးက ပါးစပ်ထဲမှာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပြေးလွှားနေတာပေါ့။ ဖြူစင်ပါးစပ်လေးထဲကို လိုးနေရင်းနဲ့သူရုတ်တရက် ထရပ်လိုက်တယ်။
" ဘာလို့လဲ ကို"
" ကို ပြီးသွားမှာစိုးလို့ပါ ကလေးရယ်"
" ကို လိုးပါရစေတော့နော်"
သူတောင်းပန်တဲ့ လေသံလေးကိုကြားရတော့ ဖြူစင်ပြုံးရင်းခေါင်းလေးငြိမ့်ပြမိတယ်။ ပက်လက်လေး ဖြစ်နေတဲ့ ဖြူစင်ပေါ်ကနေ မှောက်ချလိုက်ရင်း ကားနေတဲ့ ဖြူစင်ပေါင်ကြားလေးထဲကနေ တင်းမာနေတဲ့ လီးတံလေးက စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖောင်းဖောင်းလေးကြားကို တိုးဝင်လာခဲ့တယ်။
" အ............"
" နာသွားလို့လား ကလေး"
ခေါင်းလေး ခါလိုက်ယုံပါပဲ။ တကယ်ကို ဖြေးဖြေးလေးပေါ့။ စောက်ဖုတ်အိအိလေးက တိုးဝင်လာတဲ့ လီးတံလေးကို နွေးနွေးလေး ကြိုနေတယ်လေ။ တစ်ချက်ခြင်းလိုးနေတဲ့ သူ့ကို ဖြူစင် ယုယုယယလေး ဖက်ထားမိတယ်။
ကားထားတဲ့ ဖြူစင်ခြေထောက်လေးက သူ့ကို ဟိုးအဝေးထွက်သွားမှာ စိုးရိမ်နေတဲ့ အလား သူ့ခါးပေါ်မှာ ချိတ်ရင်း တိုးကပ်ထားလို့ပေါ့။ တင်းအိနေတဲ့ နို့လေးတွေက သူ့ရင်ဖက်အောက်မှာ ဖိကပ်လူးလိမ့်နေတယ်။ဆောင့်လိုးနေတဲ့ သူ့လှုပ်ရှားမှုတွေ ခဏငြိမ်သွားတော့ ဖြူစင်စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ ပြည့်တင်းနေတဲ့ သူ့လီးရဲ့ အရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားလိုက်ရတယ်။
နှဖူးပေါ်ကို ဝေ့၀ဲတင်နေတဲ့ ဆံနွယ်စလေးတွေကို သပ်တင်ပေးရင်း ဖွေးနုနေတဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို သူဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တော့ ဖြူစင်ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးလိုက်တာ။ လူကြမ်းကြီးရဲ့ ရင်ထဲမှာလဲ နူးညံ့တဲ့ နှလုံးသားရှိနေတာပဲနော်။
အခန်းအပြင်က တဖတ်ဖတ်ဆောင့်နေတဲ့ အသံလေးတွေနဲ့ မမဟန်သီရဲ့ ညီးသံလေးတွေက အိမ်ထဲမှာလွင့်ပျံ့လို့နေတယ်။
" ကလေး"
" ဟင်"
" ကောင်းရဲ့လား ကလေးရယ်"
" အင်း"
" တကယ်လား"
" အင်းပေါ့"
" ကို...."
" ကိုကို မိန်းမကို တစ်ခြားတစ်ယောက်နဲ့ ဘာလို့ ခွင့်ပြုတာလဲဟင်"
" ကလေးကရော"
" ဟင့်အင်း........မသိဘူး"
" ညီမ သိတာတော့ ကိုက ညီမအပေါ်ကြင်နာတယ် ၊ ပြီးတော့ ကိုဘာလုပ်လုပ် ညီမခံချင်တယ်"
" တကယ့်ကို အရိုင်းလေးပါလား ကလေးရယ်"
တိုးတိုးလေး ပြောလာတဲ့ သူ့စကားရဲ့ အဓိပါယ်ကို ဘာမှန်းမသိပေမဲ့ သူနဲ့လင်မယားလို နေနေရတာကိုပဲ ဖြူစင်ပျော်နေမိတယ်။
" အား.......ကိုရယ်"
တဖြေးဖြေး လိုးသွင်းနေတဲ့ သူ့လီးက ဖြူစင်စောက်ဖုတ်နံရံလေးတွေကို ပွတ်ဆွဲနေတယ်လေ။ သားအိမ်ကိုဆောင့်လိုက်တိုင်း နင့်ကနဲ ခံစားမှုနဲ့ အတူ ဖြူစင့်စိတ်တွေ လွင့်စင်သွားခဲ့ရတယ်။
" အား....ကောင်းတယ် ကို.........အ....အ....အ...အ......."
ဖြူစင် တုံ့ပြန်မှုတွေမြန်လာတိုင်း သူလေ ဖြူစင့်စောက်ဖုတ်လေးထဲကို အဆက်မပြတ် လိုးနေခဲ့တယ်။
" ကို ပြီးချင်တယ်....."
" အ...အ.....အ.....အ........."
ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးက အကြောဆိုင်တွေ ပေါက်ကွဲသွားမတတ်ပါပဲ။ ဖြူစင့်စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ သူလီးကိုတအား ဆုပ်ညှစ်ထားနေမိတယ်။ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားတဲ့ ခံစားမှုနဲ့အတူ ဟိုးအတွင်းထဲက နွေးသွားတဲ့ခံစားမှုလေးကို ဖြူစင်ခံစားလိုက်ရတော့ သူလဲ ဖြူစင့်ကို တင်းတင်းလေးဖက်ရင်း နှစ်ဦးသားပွေ့ဖက်နမ်းရိုက်နေခဲ့တာပေါ့။
" အား...........ကို ရယ်"
ဖြူစင် ညီးသံလေးအဆုံးမှာ လှစ်ခနဲ ဟသွားတဲ့ လိုက်ကာ လေကလေးဝင်လာတဲ့ မောင်နဲ့မမဟန်သီလေ.ဖြူစင်ဘေးမှာ ဝင်လှဲလိုက်တဲ့မောင်က
" ပြီးသွားပြီလား"
အို....................
ဖြူစင်မျက်နှာတစ်ခုလုံး ပူထူသွားခဲ့ရတယ်။ သူကတော့ ဖြူစင့်ကို ဖက်ထားဆဲလေ။ လှဲနေတဲ့ မောင်ရင်ခွင်ထဲမှာတော့ မမဟန်သီက ခေါင်းလေးဝှေ့လို့
" ဒီညတော့ ဒီမှာပဲ အိပ်လိုက်တော့လေ ကိုအောင်တင့်"
" အင်း"
တစ်ခွန်းထဲ ဖြေသံနဲ့အတူ ဖြူစင့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်တော့တယ်။ တကယ့်ကို ဆန်းကျယ်တဲ့ ခံစားချက်ပေါ့။ မောင်ဘေးမှာ တခြားယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကိုတိုးရင်း ပထမဆုံး အိပ်ခဲ့ဘူးတဲ့ ညလေးပေါ့။ ဖြူစင် လိုလိုလားလားပဲ သူ့ကိုတိုးလို့ ဖက်ထားမိတော့တယ်။
........................................................................................................
“ ဘဝဆိုတာ တိုတိုလေးတဲ့”
ဟုတ်တယ်။ ဖြူစင် ဟိုးငယ်ငယ်လေးထဲက ကြားဖူးနေခဲ့တဲ့ စကားက သိပ်မှန်တာပဲ။ ခုပဲ အချိန်နှစ်နှစ်ဆိုတဲ့ကာလလေးက ဘာမှမကြာလိုက်သလိုနဲ့လေ ။ နှစ်နှစ်အတွင်းဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အရာတွေ အများကြီးထဲကမှ မောင်တစ်ယောက် လိမ်လိမ်မာမာ ဖြစ်သွားတာကိုပဲ ဖြူစင်ကျေနပ်လို့ မဆုံးဘူး ။
တကယ်တော့လဲ မောင်က ရိုးသားပါတယ်။ အထက်တန်းလွှာဆိုတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းထဲက သမီးမိန်းခလေးတစ်ယောက်နဲ့ အကြောင်းပာခဲ့ပြီးတော့ အဆင့်အတန်း ဆိုတဲ့ ခွဲခြားမှု့တွေ သိမ်ငယ်မှု့တွေ မာနတွေ အတ္တတွေ ရဲ့ အောက်မှာ မောင်တစ်ယောက် အရွဲ့တိုက်ခဲ့တာ။ ခုတော့ ဖေဖေ့ကိုယ်တိုင်က သားတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့ စက်ရုံလုပ်ငန်းအားလုံးကို မျက်နှာလွှဲနေရပြီလေ။ ဖြူစင်မှာသာ………..
“ သတိရလိုက်တာ သားလေးရယ်”
ခုဆို သားလေးနဲ့ ခွဲနေခဲ့ရတာ တစ်နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီ။ ဖြူစင် သြစတေးလျ ရောက်ထဲက ဆိုပါတော့။ ဆေးကျောင်းဆက်မတက်ဖြစ်တော့တဲ့ ဖြူစင်ကို ဖေဖေညီအငယ်ဆုံး ဖြူစင်ဦးလေးကပဲ သြစတေးလျမှာ Nursing တက်ဖို့ စီစဉ်ပေးခဲ့တာ။ တကယ်တော့လဲ သားသားနဲ့ ခွဲနေရမယ်ဆိုတာ သိသိနဲ့ ဖြူစင်ကိုယ်တိုင် ရွေးခဲ့တာပါပါတယ်။ ဖြူစင်လဲ ပညာရေး တပိုင်းတစနဲ့တော့ အဆုံးမသတ်လိုက်ချင်ဘူး။
ဖေဖေနဲ့မေမေရဲ့ အသဲကျော် သားသားက ဖြူစင်ကိုတောင် တစ်ခါတစ်လေ မေ့ချင်ချင်ရယ်။ သားကို သတိရတိုင်း Video Call ခေါ်ပြီး စကားပြောပေမဲ့ သူကတော့ ကစားစရာတွေနဲ့ အဆော့မပျက်။ တကယ်တော့လဲ သားသားကြောင့် အခြေအနေတွေအားလုံး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရတယ်ဆိုရင်လဲ မှန်မှာ…။ သားသားကြောင့်ပဲ ဖေဖေက အားလုံးကို ခွင့်လွှတ်ခဲ့တာပေါ့။
သြစတေးလျမှာ နေရတဲ့ ဘဝက ဖြူစင်အတွက်တော့ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဆုံးရှုံးသွားခဲ့ရတဲ့ လူငယ်ဘဝလွှတ်လပ်မှု့ကို ပြန်ရှာတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အချိန်တွေပါပဲ ။ သားကို သတိရတဲ့ အချိန်တွေကလွဲရင်ပေါ့။ ကံတရားကပဲ ဖြူစင်ကို ဖေးမပေးခဲ့တယ်ထင်တယ်။
ရန်ကုန်ကနေ ကျောင်းတက်ဖို့ စီစဉ်တဲ့အချိန်က Sydney မှ ာရှိတဲ့ ကျောင်းတစ်ကျောင်းကျောင်းကို အန်ကယ်လေး အိမ်ကနေနေရင်းတက်ဖို့ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဖြူစင့်အင်္ဂလိပ်စာအမှတ်နဲ့ ပြီးတော့ ကျောင်းလခလဲ နဲနဲသက်သာတဲ့ ကျောင်းက Newcastle မှာ ရှိနေခဲ့တာက ဖြူစင့်ကို လွတ်လပ်တဲ့ ကျောင်းသူတစ်ယောက်ဖြစ်စေခဲ့တာ။
သြစတေးလျမှာရှိတဲ့ တစ်ချိန်လုံးလဲ ဖြူစင်ကံကောင်းခဲ့တယ်ပဲ ပြောရတော့မယ်ထင် ။ ဖြူစင်ရဲ့ပထမဆုံးနိုင်ငံခြားကို ရောက်ဖူးတဲ့ အချိန် Newcastle လို မြို့လေးမှာ မြန်မာလူမျိုးတွေနဲ့အတူ နေရဖို့ဆိုတာ သိပ်တော့မလွယ်ဘူးရယ်လေ။ ....... လို Perth လို မြန်မာလူမျိုးတွေ သိပ်မရှိတဲ့မြိုကလေးမှာ မသွယ့် တို့ အိမ်ကအခန်းတစ်ခန်းကို ငှားပေးတာကပဲ ဖြူစင်ကျေးဇူးတင်လို့ မဆုံးဘူး ကျောင်းအဆောင်တွေမှာ နေရင် ဖြစ်ပေမဲ့ ဈေးကြီးတာရော ကိုနဲ့လူမျိုးမတူတဲ့ သူတွေကြားမှာ ဖြူစင်ကြောက်နေမိမယ် ထင်တယ်။
မသွယ့်က အန်ကယ့် မိတ်ဆွေရဲ့ သမီးတစ်ယောက်ပေါ့ ။ အိမ်ထောင်ကျပြီးတဲ့တော့ အမျိုးသားရဲ့ အလုပ်ရှိရာ Newcastle ကို ပြောင်းလာခဲ့ကြတာ။ အစ်မက အသက်သုံးဆယ်ခြောက်နှစ်ရှိပေမဲ့ လှတုန်း။ ချစ်စရာကောင်းတုန်းပေါ့ ။အမျိုးသားက ကိုနေမျိုးတဲ့ ။ အစ်မထက်ဆယ်နှစ်လောက် ကြီးတယ်။ အိမ်ကနေ စီစဉ်ပေးတာနဲ့ အကြောင်းပါခဲ့ကြတယ် ဆိုပါတော့။ ကိုယ့်မြေနဲ့ဝေးနေတဲ့ အချိန် မသွယ့်ကပဲ ဖြူစင်အမ လိုသူငယ်ချင်းလိုပါပဲ။ အဆိုးအကောင်း တိုင်ပင်ရင်ဖွင့်ရာ တိုးတိုးဖော်တွေပေါ့လေ။
နိုင်ငံခြားမှာကြီးခဲ့တဲ့ သူမို့ထင်တယ်။ ပွင့်လင်းပြီးတော့ ခေတ်ဆန်တယ် shopping သွားတဲ့ အခါတိုင်း ဖြူစင့်အတွက် fashion ကို မသွယ့်ပဲ ရွေးပေးတတ်တာ။ အိမ်မှာတော့ မိသားစုသုံးယောက် အိပ်ခန်းလေးခန်းမှာ မသွယ့်တို့ လင်မယားက တစ်ခန်း မျိုးသူရက တစ်ခန်း ပြီးတော့ ဖြူစင်ရယ်ပေါ့။
မသွယ့် အိမ်ထောင်ကျတဲ့အချိန်မှာ အသက်က နှစ်ဆယ့်သုံးဆိုတော့ ဖြူစင်အိမ်ထောင်ကျတာထက်တောင်နောက်ကျနေသေးတယ်။ ခုဆို သားလေး မျိုးသူကတောင် ဆယ့်သုံးနှစ်ကျော်လို့ ဆယ့်လေးနှစ်ထဲရောက်နေပြီလေ။
မြန်မာမိသားစုတွေရဲ့ အုပ်ထိန်းမှု့အောက်မှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရတဲ့ ကလေးပေမဲ့ ဒီနိုင်ငံရဲ့ အစားအသောက်အနေအထိုင်ကြောင့် ထင်တယ် ။ လူကောင်လေးက ထွားတယ်။ အစကတော့ ဖြူစင်နဲ့ ခပ်စိမ်းစိမ်းပေမဲ့ ခုတော့ တကယ့်မောင်နှမတွေလိုပါပဲ။ အစ်မကတောင် ဝမ်းသာနေခဲ့တာ။ သူရလေးအတွက် ဆုံးမမဲ့သူ နောက်တစ်ယောက် တိုးလာလို့တဲ့လေ။
ဖြူစင်ရင်ထဲမှာတော့ သားလေးသာ ဒီအရွယ်ရောက်ရင်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ တစ်ခါတစ်လေ ဖြူစင် သားလေးလိုတောင် ထင်မိတတ်တာရယ်။ ဖြူစင်ကလဲ ကျောင်းတက်တဲ့ လေးရက်ပြီးလို့ အားတဲ့ နောက်ထပ်သုံးရက်ဆို အိမ်ထဲမှာပဲ…။ ခုတော့ဖြူစင်ကိုယ်တိုင် မိသားစုတစ်ပိုင်း ဖြစ်နေပါပြီ။
“ ဖြူစင် အခန်းမှာလိုတာရှိရင် အကိုတို့ကိုပြောနော် အားမနာနဲ့”
“ ဟုတ် အကို အစ်မလဲ ပြောပါတယ်”
ဧည့်ခန်းမှာ အတူထိုင်နေရင်း ကိုနေမျိုးကပြောတော့ ဖြူစင်လဲ မသွယ့်ကိုပါ ကြည့်ရင်းဖြေမိတယ်။
“ ဟုတ်ပ ဖြူစင်ရှိလို့ သွယ့်လဲ အရင်လို မပျင်းရတော့ဘူး အိမ်မှာ”
မသွယ့်ကပါ ဘေးကထိုင်နေရင်း ဝင်ပြောတယ်။
“ အင်း ကိုလဲ ဖြူစင်ရှိနေမှပဲ သွယ့်ကို စိတ်ချတာ”
ကိုနေမျိုးက နှစ်ပတ်မှတစ်ခါအိမ်ကို တစ်ပတ်ပြန်လာရတယ်။ သူအလုပ်က mining မှာ လုပ်တာဆိုတော့အလုပ်ရဲ့ သဘာဝကိုက ဒီလိုပဲလေ ။ ကျန်တဲ့ အချိန်တွေတော့ အိမ်မှာသုံးယောက်ထဲရယ်။ ဒီလိုနဲ့ နောက်ဆုံးနှစ်အတွက် ကျောင်းတွေစတဲ့ အချိန်ပေါ့…..။
“ ဖြူစင်ရေ ာဒီနှစ်ပြီးရင် ဒီမှာပဲ အလုပ်ရှာမှာလား”
“ မသိသေးပါဘူး မမရာ”
“ ဟင် နှမြောစရာပြီး ဖြူစင်ရဲ့ Nursing ဒီမှာ PR လျောက်ချင်ရင် ဖြစ်နေတာပဲကို”
“ အင်းနော်”
“ ဟီး မသိသေးဘူး ပြန်ချင်ရင်တော့လဲ မတတ်နိုင်ဘူးပေါ့”
“ ဘာလဲ ယောကျ်ားကို လွမ်းလို့လား”
“ ဟင့်အင်း သားလေးကို……”
ဖြူစင်ဖြေပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ထားတော့ မသွယ့်က ရယ်တယ်။ မသွယ့်ပြောမှပဲ တွေးမိတယ်။ မောင်နဲ့မတွေ့ရတဲ့ ရက်တွေကြာလို့လား မသိပါဘူး ။ မောင့်အထိအတွေ့တွေကို ဖြူစင်လွမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ..ပြီးတော့…
ဟိုး အရင်အိမ်ထောင်ကျစကနေခဲ့တဲ့..
ရက်ကွက်လေးထဲက အဖြစ်အပျက်တွေ ဖြူစင်မမေ့နိုင်သေးဘူးရယ်။ ဖြူစင်ဘဝမှာ သာမန် သမရိုးကျထက်ပိုတဲ့ လိင်အတွေ့အကြုံတွေရှိခဲ့တာလေ။ ယောကျ်ားနဲ့ဝေးနေတဲ့ အချိန် ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ရဲ့ အထိအတွေ့ကိုဖြူစင် သာယာတတ်နေမိတယ်။ အထူးသဖြင့် သူရပေါ့။ အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်ဖွံဖြိုးတဲ့ သူရရဲ့ မတော်တဆအထိအတွေ့တွေမှာ ဖြူစင်သာယာတာမျိုး ဖြစ်တတ်တယ်။ ဒါကို မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ မသွယ့်လဲ ရိပ်မိမယ်ထင်တယ်။
ခေတ်မှီတဲ့ အမေတစ်ယောက်မို့ပဲလား တော့ မသိဘူးရယ် ။ တစ်ခါတစ်လေ သူရက ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်မှ ာဖြူစင်ပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးရင်း အတူရုပ်ရှင်ကြည့်နေတဲ့ အချိန်တွေကို မသွယ့်က ပြုံးပဲ နေတတ်တာ။ သားငယ် လူပျိုနုနုလေးကို ယောင်္ကျားရှိတဲ့ မိန်းမအနားမှာ ပူကပ်နေပါရောဆိုပြီးတောင် မျက်နှာမပျက်ဖူးပါဘူး။
ဖြူစင်ကသာ ထိန်းရတာပေါ့.။ ဖြူစင့်အပေါ်ယုံကြည်တာလဲ ပါမယ်ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အကို ပြန်လာတဲ့အပတ်တွေမျိုး တစ်ချို့ညတွေမှာဆို ဖြူစင်သိပ်စိတ်လှုပ်ရှားရတယ်။ ဒီကအိမ်တွေက ညဖက်တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အချိန်မျိုးမှာ အခန်းတစ်ခန်းနဲ့ တစ်ခန်းကို အသံသဲ့သဲ့ကြားရတတ်တာလေ။ အဲ့လိုညမျိုးဆိုရင် ဖြူစင်ရူးမတတ်ပေါ့။
ဒီလိုနဲ့ မသွယ့်တို့မိသားစုလေးအိမ်မှာ နှစ်နှစ်ကျော်နေပြီးခဲ့တဲ့ အချိန်တစ်ရက်ပေါ့။ အဲ့ဒီနေ့က နောက်ဆုံးစာမေးပွဲပြီးတဲ့ အချိန်။ ဖြူစင်ရန်ကုန်ပြန်ဖို့ Sydneyမှာ လိုတဲ့ လက်ဆောင်တွေ သွားဝယ်ဖြစ်ခဲ့တဲ့နေ့လေ….။ဖြူစင့်ဘဝမှာ ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားတဲ့ အရာတစ်ခုဖြစ်ခဲ့တယ်။
အဲ့ဒီနေ့လေးကပေါ့………………….
ဖြူစင်နဲ့ မသွယ့်တို့နှစ်ယောက်အတူ Sydney ကနေ Newcastle ကို ရထားနဲ့ပြန်လာတဲ့ အချိန် ညဖက်ဖြစ်လို့ထင်တယ် ။ ဖြူစင်တို့ထိုင်တဲ့ ရထားတွဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေခဲ့တယ်။
“ ပျင်းစရာကြီးနော် မမ အခုက weekday မို့ထင်တယ် လူလဲ သိပ်မရှိဘူး”
“ အင်းဟုတ်မယ် ဖြူရဲ့ နှစ်ယောက်ထဲလဲ ကောင်းတာပဲ လွတ်လပ်တာပေါ့ကွာ”
သွယ့်ဘာကို ဆိုလိုမှန်းဖြူစင်မသိပါဘူး ။ ခဏနေတော့ ဘေးခြင်းယှဉ်ထိုင်နေတဲ့ ဖြူစင့်ပေါင်ပေါ်ကို မသွယ့်ရဲ့လက်တစ်ဖက်က ဖွဖွလေးထိမိနေတယ်။
ဖြူစင်ရင်ထဲမှာ ရိုးရိုးသားသားစိတ်နဲ့ပဲ ဖုန်းလေးကို ဖွင့်ရင်း Facebook သုံးနေမိတာပေါ့.။ တင်ထားတဲ့လက်ဆီကနေ ခပ်ဖွဖွလေးလှုပ်ရှားနေတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက ဖြူစင့်ပေါင်တံပြည့်ပြည့်လေးတစ်လျှောက် ဂါဝန်ပေါ်ကနေ ရွရွလေးပြေးလွှားလို့ပေါ့.။ ရုတ်တရက် တုန်သွားတဲ့ ဖြူစင့်ကို သူလှမ်းကြည့်တယ် ။ မသွယ့်နဲ့နှစ်ယောက်အတူ အကြည့်ခြင်းဆုံမိတဲ့ အချိန်။ သူ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ အဓိပ္ပါယ်တစ်မျိုးကို ဖြူစင်ခံစားလိုက်မိတယ်။
“ ဖြူ”
“ ဟင် မမ”
“ sorry နော်”
sorry နော်ဆိုတဲ့ စကားသံလေးဆုံးတော့ မသွယ့်လက်ချောင်းလေးတွေက ဖြူ့ပေါင်ခွဆုံနားမှာ ရွရွလေးပွတ်သပ်သွားခဲ့တယ်။ ဖြူစင်ခေါင်းလေးကို အသာပြန်ငုံထားမိပြန်တယ်……။ ပြီးတော့မှ သတိထားမိတာ။ ပေါင်ပေါ်ထင်ထားတဲ့ စက္ကူအိတ်လေးကို မဖွယ်မိပဲ ဘာလို့ပေါင်တံလေးနှစ်ဖက်ကို ဟထားပေးမိလဲ ဖြူစင်မသိတော့ပါဘူး။
“ ဖြူ”
တိုးတိုးလေး ခေါ်သံကြောင့် ဒုတိယအကြိမ် ဖြူစင် လှည့်ကြည့်မိပြန်တယ်။
“ သွယ့်ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား”
ဖြူစင် ခေါင်းလေးခါမိတယ်။
“ တကယ်တော့ သွယ့်က bisexual ကို စိတ်ဝင်စားတယ် ဖြူရဲ့”
ဖြူနှုတ်ခမ်းလေး ဟသွားမိတယ်ထင်တယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းလေး ပြန်ငုံထားမိပြန်တယ်။ အဲ့ဒီညက အရင်လိုစိုပြည်နေတဲ့ အိမ်လေးဟာ တိတ်ဆိတ်နေသလိုပဲ ။ သူရလဲ အခန်းထဲမှာ ဖြူလဲ အခန်းပြင်ကို ထွက်ဖို့ စိုးရွံနေမိတယ်….။ ညဆယ်နာရီလောက်မှာပေါ့…………..
ဒေါက်……ဒောက်………….
တံခါးခေါက်သံတိုးတိုးလေး……။ ဖြူစင်တံခါးရွက်လေးကို ဟလိုက်တော့ တံခါးဝမှာ သွယ့်ရယ်လေ။
“ ဝင်လာမယ်နော် ဖြူ”
အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်တဲ့ အချိန် တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ သွယ့်နဲ့ ဖြူနှစ်ယောက်ထဲရယ်…..။ အရင်ဆုံးသွယ့်က ဖြူစင့်ကုတင်စွန်းလေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဘေးကနေ ရပ်နေတဲ့ ဖြူစင်လက်လေးကို ဖွဖွလေးဆွဲရင်း သူလေးမှာ ဖြူ့ကိုထိုင်စေပြန်တယ်လေ။
“ ညနေက ရထားပေါ်ကအကြောင်းကို စိတ်မကောင်းဖြစ်နေသေးလား”
“ ဟင့်အင်း မဖြစ်ပါဘူး ဖြူက အံ့သြသွားတာ”
“ ဟုတ်တယ်……အစ်မငယ်ငယ်ကဆို ယောင်္ကျားလျာလေးလို နေတတ်တာ”
“ အိမ်ထောင်ကျပြီးတဲ့ထိ ဆိုပါတော့ ဖြူရယ်”
“ အကိုရော သိလားဟင် သွယ့်”
“ ခုတော့ သိနေပါပြီ ဒါကြောင့်ဖြူနဲ့ အတူရှိနေတာကို စိတ်ချတာပေါ့”
“ အော် ဖြူက ထင်မထားတော့ အံ့သြမိတာ၊ ပြီးတော့ ဖြူလဲနေတာကြာပြီလေ သတိမထားမိဘူးရယ်”
ဖြူစင့်စကားဆုံးတော့ နီးနီးကပ်ကပ်ငေးကြည့်နေတဲ့ သွယ့်မျက်နှာ သွယ်နုနုလေးက ဖြူနှုတ်ခမ်းနားဆီမှာပေါ့.။ တဖြေးဖြေးနဲ့လေ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ဖွဖွလေးစုပ်နမ်းဘူးတာ ဖြူ့ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပါ…။ သွယ့်လက်ဖွေးဖွေးလေးက ဖြူရင်သားအိအိလေးတွေပေါ်မှာ ဖွဖွလေးပွတ်သပ်လို့ပေါ့…။
လိင်ဆန္ဒတွေနဲ့ ဝေးကွာနေတဲ့ ဖြူစင့်အတွက်တော့ သိပ်ကို သာယာမိတဲ့ အထိအတွေ့ ပါပဲ။ အနမ်းနွေးနွေးတွေရဲ့အဆုံးမှာတော့ ဖြူ လေ သွယ့်ကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားမိတယ်။ စိမ့်လာတဲ့ အရည်နွေးနွေးလေးတွေက ဖြူစင့်ပေါင်ကြားလေးမှာ အိအိလေးကပ်နေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအသားလေးပေါ်ကို ညင်ညင်သာသာလေး စီးဆင်းနေလေရဲ့။
လောကကို မေ့ပြီးမိန်းမောနေရာကနေ သတိဝင်လာတဲ့ အချိန်မှာတော့ ဖြူစင်ကုတင်လေးဘေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဖြူစင့်ဂါဝန်လေးနဲ့ အတွင်းခံ အနက်ရောင်လေးကပုံလို့ပေါ့…။ အဝတ်မဲ့ မိန်းခလေးနှစ်ဦးရဲ့ ပွေ့ဖက်လူးလွန့်နေတဲ့ အလှက နတ်မိမယ်လေးတွေ ကြာအိုင်ထဲမှာ ဆော့ကစားနေကြသလိုပဲ ထင်တယ်။
ဖောင်းမို့နေတဲ့ ဖြူစင်နို့အုံတင်းတင်းလေးကို ဖွဖွလေးစုပ်ရင်းပွတ်သပ်နေတဲ့ သွယ့်ကို ဖြူစင်လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်နေမိတယ်။ နို့အုံလေးတွေကနေ တဆင့် ဖြူဝင်းနဲ့ဗိုက်သားလေးတွေကို ဖွဖွလေးဖြတ်သွားတဲ့ သွယ့်နှုတ်ခမ်းအိအိလေးတွေကို ဖြူစင်ချစ်တယ်…
ပြီးတော့ ဆီးခုံမို့မို့လေးကို သူဖွဖွနမ်းနေပြန်တယ်လေ။ ဖြူစင်မျက်လုံးလေးကို မှိတ်ရင်းခေါင်းလေးကို လှန်ချလိုက်တဲ့အချိန် ပေါင်ဂွဆုံနေရာတည့်တည့်လေးက ဖြူစင့်စောက်ဖုတ်ခုံးအိအိလေးကို နူးညံ့တဲ့ လျှာနွေးနွေးလေးနဲ့ပွတ်သပ်လိုက်တဲ့ အထိအတွေ့ကို ဖြူစင်ခံစားလိုက်ရတယ်…..။
“ အား….သွယ့်ရယ်………”
သွယ့်ရဲ့ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေက နူးအိနွေးထွေးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ဖွဖွလေး ဟခွဲလိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲကနေ စိမ့်ထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေကို လျှာဖျားလေးနဲ့ သုပ်ယူလိုက်တယ်။ ပွတ်ဆွဲလိုက်တဲ့ လျှာနွေးနွေးလေးက စောက်ပုတ် အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျောက်ကနေ တင်းတင်းလေး မာနေတဲ့ စောက်စေ့လေးကိုပါ ချော့မြူပွတ်သပ်နေလေရဲ့…။
“ အား……………..”
ထွေးအိနေတဲ့ သွယ့်နှုတ်ခမ် းအိအိလေးတွေက စောက်ဖုတ်မို့မို့လေးကို တအုံလုံး ငုံရင်းစုပ်ယူလိုက်တဲ့အခါတိုင်း မို့မောက်တက်လာတဲ့ အသားစိုင်နုနုလေးတွေက လေရဲ့ စုပ်အားနဲ့အတူ ရုန်းကြွလာလိုက်တာ…..။ ဖြူအသဲတွေလွင့်ကြွေသွားမတတ် သာယာနေမိတာပေါ့.။ တစ်ခဏလေးပါပဲ...တကယ့်ကို တဒင်္ဂလေးပေါ့……
လိင်ဆန္ဒမပြီးမြောက်ခဲ့တာ အတော်ကြာနေတဲ့ ဖြူစင့်အတွက်တခဏလေးအတွင်းမှာ စောက်ဖုတ် ဟိုးအတွင်းထဲက ကြွက်သားတွေရဲ့ တဆစ်ဆစ်တုန်လှုပ်မှု့တွေနဲ့ ရင်တွေ တဆတ်ဆတ်ခုံရင်း နုံးခွေသွားခဲ့မိတယ်။ ပွေ့ဖက်ထားမိကြတာ ချစ်သူတွေလိုပါပဲလေ။
“ ကျေးဇူးပါပဲ သွယ့်ရယ် ဖြူအားမရှိတော့ဘူးကွာ”
ဖွေးနုသွယ်လျှတဲ့ ဖြူစင်မျက်နှာလေးပေါ်က ပန်းနုရောင် ပါးအို့ရဲရဲလေးကို ပြုံးကြည့်ရင်း သူူ့အနမ်းလေး တစ်ပွင့်ခြွေချခဲ့တယ်။
“ ရန်ကုန်ကနေဒီကို မြန်မြန်ပြန်လာနော် ဖြူ ဟိုမှာ IS ကို score ကောင်းကောင်းရအောင်ဖြေခဲ့ပြီးရင် PR လျောက်ပြီး ဒီမှာပဲ နေတော့ကွာ”
ဖြူစင် ပြုံးမိတယ် ထင်တယ်။ ခေါင်းလေးရော့ငြိမ့်မိသလား မသိတော့ပါဘူး။ သွယ့်ရဲ့ နို့အုံလေးကို ဖွဖွနမ်းရင်းရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းလေး တိုးနေမိတော့တာပါပဲ….။
.............................................................................................
စိမ်းညို့နေတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်တွေ အထပ်ထပ်ကို လေယာဉ်ပြတင်းကနေမြင်ရ ကထဲက ဖြူစင် ရင်တွေခုန်နေခဲ့တာ…။
သားသားကို တွေ့ရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အတွေးကလည်း ဖြူစင့်ကို ကြည်နူးစေမိတာ အမှန်ပဲ။
သားသားကို တွေ့ချင်လွန်းလို့ပဲ စင်ကာပူ teansit ကို နှစ်နာရီပဲခြားတဲ့ လေယာဉ်ကို တမင်ဝယ်ခဲ့တာပေါ့။ ရန်ကုန်ထိ ခြောက်နာရီ လေယာဉ်စီးခဲ့ရတဲ့ ညောင်းညာထိုင်းမှိုင်းမှု့တွေ အားလုံး သားသားကို ပွေ့ဖက်လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်။ မောင်က ဘေးကပြုံးလို့ ပြီးတော့ ဖေဖေ။ ဖေဖေ့ကို ဘေးကနေလက်လေးချိတ်ရင်း ဖေးမပေးထားတဲ့ မေမေ။ အားလုံးဆီမှာ အပြုံးတွေနဲ့လေ။
“ နေကောင်းရဲ့လား ဖေဖေ မေမေရော”
“ အင်း ကောင်းတယ်”
လေဆိပ်ကနေ အိမ်ကိုပြန်တော့ သားသားက ဖြူစင့်ပေါင်ပေါ်ထိုင်ရင်း ဖြူစင်ဝယ်လာတဲ့ အရုပ်လေးနဲ့ အလုပ်တွေရှုပ်လို့။ မေမေကတော့ ဟိုးအရင်က အတိုင်း ဖြူစင်နဲ့ စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပေါ့…..။
“ မ ရေချိုးပြီးရင်နားလိုက်နော် ကျွန်တော် အလုပ်ပြန်သွားလိုက်အုံးမယ်”
“ ဟင် ခုက ညပဲရောက်နေပြီဟာ”
“ ဟုတ်တယ် မနေ့ကပဲ ကော်စေ့အသစ်တွေရောက်တာ ဂိုထောင်ထဲထည့်ခဲ့တာ ခုရက်တွေက အော်ဒါ များလို့ စက်ကညလုံးပေါက်လည်ရတယ်လေ အလုပ်သမားတွေနဲ့က ပစ်ထားလို့မရဘူး”
ပြောပြောဆိုဆို ကားသော့ယူပြီး ပြန်ထွက်သွားတဲ့ မောင့်ကိုကြည့်နေရင်းနဲ့ မေမေက
“ ဟုတ်တယ် သမီးရေ မောင်သော် လုပ်မှပဲ သမီးဖေဖေ စက်ရုံလဲ အရင်ကထက် တိုးတက်လာတာ”
ဖြူစင်ဘာမှ အဖြေမိပါဘူး ။ ဖေဖေကိုလှမ်းကြည့်တော့ ဖေဖေမျက်နှာက မြေးကို ပေါင်ပေါ် တင်ထားရင်းပြုံးလို့…………။
ရန်ကုန်ကတော့ ဟိုးအရင်အတိုင်း သိပ်မပြောင်းလဲပါဘူး။ ဂုံးကျော်တံတားအချို့တွေ့ရတာနဲ့ တရုတ်တန်းကအရင်လို သိပ်မစည်တော့တာက လွဲရင်ပေါ့။ သြစီမှာဆောင်းဦးဝင်စ အချိန်ဆိုပေမဲ့ ရန်ကုန်မှာတော့နွေရာသီမို့ပဲ ထင်တယ် ။ ဖြူစင်အတွက်တော့ ပူစပ်စပ်နဲ့ နေလို့တော့ ခက်သား…။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဖြူစင်စိတ်ချမ်းသာပါတယ်။ ခုဆို ဖေဖေ ကမောင့်ကို သားတစ်ယောက်လို အလုပ်တွေ အားလုံးမျက်နှာလွဲထားရပြီလေ။ မောင်ကလဲ ယောက္ခထီးကလွဲထားတာနဲ့ပဲ သူ့လက်သူ့ခြေ …အိမ်ကိုတောင် ကုန်ပို့စရာရှိလို့မြို့ထဲ လာရင်းနဲ့ ခဏပဲ ဝင်လာတတ်တာ။
ဖြူစင်ကတော့ အိမ်မှာပဲ သားသားနဲ့ အချိန်ကုန်ပေါ့…။ ပြီးတော့ ဖြူစင့် IS ဖြေဖို့အတွက်လဲ ပြင်ဆင်ရသေးတယ်။ ပြင်ဆင်တယ်သာပြောတာ တကယ်တန်းတော့လဲ ဘာမှမလုပ်ဖြစ်ပါဘူး။ ဘာသာစကား ဆိုတာကလဲခက်သားလား။ စာအုပ်ရှေ့ချပြီး စာထိုင်ကျက်နေလို့ရတဲ့ အရာမှ မဟုတ်ပဲလေ။ ဒီလိုနဲ့ တစ်ပတ်ကျော်လို့နှစ်ပတ်ပြည့်ခါနီးအချိန်မှာပေါ့……………………။
“ သမီးရေ တဖက်ခါ မေမေတို့ ပြင်ဦးလွင်ကအိမ်ကို သွားမလို့ ရန်ကုန်မှ ာအရမ်းပူလာပြီ၊ ဖေဖေ့ ကျန်းမာရေးအတွက် လဲ မကောင်းဘူးလေ၊ သမီးတော့လိုက်လို့ အဆင်မပြေဘူး ထင်တယ်”
“ အာ…ဘာလို့ အဆင်မပြေရမှာလဲ မေမေရဲ့”
“ အင်း ..မောင်သော် မပြောရသေးဘူး ထင်တယ် ၊ သူ့အဖေရန်ကုန်ကို ဆေးလာပြရမယ်တဲ့ ၊ အစကတော့ သရက်တော ကျောင်းထဲက ရွာက အသိကျောင်းမှာတည်းမယ် ပြောနေလို့ အမေက အိမ်မှာပဲ နေလို့တော့ပြောထားတယ် မေမေတို့လဲ ဟိုသွားမှာပဲဟာ”
“ သမီး မသိသေးဘူး မနက်ကဖုန်းဆက်တော့ ဘာမှမပြောဘူးရော”
“ အော် ဒါဆို သူမေ့သွားလို့နေမယ် ၁၆ ရက်နေ့ လိုင်းကားနဲ့ လာမယ်ပြောတယ် မေမေတို့က ၁၄ ဆို သွားပြီဆိုတော့ အိမ်မှာ သမီးရှိမှဖြစ်မယ်ထင်တယ်”
“ သားကရော”
ဖြူစင်က မေးတော့ ဖေဖေကကြားကဝင်ပြီး……
“ ကလေးက ဟိုမှာနေမှ ဖြစ်မယ်လေ ဒီမှာ သိပ်ပူတယ်”
“ ဟင် ဖေဖေကလဲ သားနဲ့ကတွေ့ရတာ နှစ်ပတ်တောင် မပြည့်သေဘူးဟာ”
“ ဧည့်သည်တွေ ပြန်သွားတော့ သမီးလိုက်လာပေါ့”
“ ကားကရော မေမေမောင်းမလို့လား”
“ မဟုတ်ဘူး ဖေဖေ့မိတ်ဆွေရဲ့ driver မောင်းမှာ သူက မောင်းနေကျလေ ဟိုကို”
“ အင်း ဒါဆိုလဲပြီးတာပါပဲ”
ဖေဖေပြောတာလဲ သဘာဝကျပါတယ်လေ။
အဲ့လိုနဲ့ ၁၄ ရက်နေ့မနက်စောစော ပြင်ဦးလွင်ကို ထွက်တော့ သားသားက ကားပေါ်မှာ ပျော်လို့ …။ အမေနဲ့ခွဲနေခဲ့ရတဲ့သားမို့ ထင်တယ်။ အဖိုးအဖွားတွေလက်မှာ သူ့ကပိုလို့တောင် အဆင်ပြေနေလေရဲ့။
ဖြူစင်သာ အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲ ပြင်းနေခဲ့တာ…။ မောင်ကတော့ နောက်တစ်ပတ်လောက်ဆို ညဖက်စက်တွေရပ်လို့ရပြီ ပြောတာပါပဲ…။ သူ့အလုပ်အကြောင်းလဲ ဖြူစင်ကနားမလည်တော့ အိမ်ပြန်လာဖို့လဲအတင်းမပြောချင်ဘူးရယ်လေ။
-----------------------------------------------------------------------------------------------
“ လာ….အထုပ်တွေက ထား အဲ့မှာချထားလိုက် အဖေ ဒါ အဖေ့ချွေးမပဲ”
“ အော်….အေး နေကောင်းတယ်နော်”
“ ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”
အခန်းတံခါးဝလေမှာ ပြီနှံအိတ်နဲ့ ထုတ်ထားတဲ့ အထုတ်တစ်ထုတ်နဲ့ ခရီးဆောင်အိတ်လေးကို ဘေးချရင်း ဖြူစင့်ကို နှုတ်ဆက်လာတယ်။
ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်ပါတယ်။ သားသား ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာသိတဲ့ အချိန် ရုတ်တရက်ကြီး မောင့်နောက်လိုက်ခဲ့မိတော့ အိမ်ကလဲ သဘောမတူတာရော နှစ်ယောက်လုံးမှာက အလုပ်အကိုင်မရှိသေးတာရောနဲ့ မင်္ဂလာတောင် မဆောင်ဖြစ်ခဲ့ဘူး။ မောင့်အသိ ကိုအောင်တင့်တို့ လင်မယားအစီအစဉ်နဲ့ပဲ တရားရုံးမှာ လက်မှတ်ထိုးဖြစ်ခဲ့တာဆိုတော့ မောင့်အဖေကို ဖြူစင်မမြင်ခဲ့ဖူးဘူးရယ်လေ။
“ ဒါက ဝါနု…”
“ လာ အဲ့ဒါ ညီးအစ်မပဲ”
မောင့်ဖေဖေနောက်နားမှာ ရို့ရို့လေးရပ်နေတဲ့ ၁၅ နှစ်သာသာကလေးမလေး။ ဟုတ်ပါရဲ့ မောင်ပြောခဲ့ဖူးတာပဲ။ မောင့်မှာ အဖေနဲ့ညီမလေးရွာမှာ ရှိတယ်ဆိုတာ။ ညိုညက်ညက် လေးနဲ့ ပါးကွက်လေးကွက်ထားတဲ့ ဝါနုကိုဖြူစင်မြင်မြင်ခြင်းပဲချစ်မိပါရဲ့။
မောင့်ဖေဖေက ၄၀ ကျော်လို့ ၄၁ နှစ်ထဲဝင်ပြီပေါ့။ ရွာမှာတော့ တောင်သူအလုပ်ပဲ လုပ်လို့ ထင်တယ်။အသားညိုတော့ညိုရဲ့…။ ဖြူစင်အပေါ်တော့ ခုမှမြင်ဖူးတာကြောင့်ထင်ရဲ့ ။ စစရောက်ခြင်းသုံးလေးရက်မှာ ခပ်စိမ်းစိမ်းဖြစ်နေခဲ့ကြတယ်။
ဒါပေမဲ့ အမြဲပြုံးနေတတ်တဲ့ အပြုံးနဲ့ ဟန်မဆောင်တတ်တဲ့ ပွင့်လင်းရိုးသားမှု့တွေကြောင့်ပဲ တခဏနဲ့ ရင်းနှီးလာခဲ့တယ်။
“ အဖေ ဆေးလိပ်ဖွာချင်တဲ့အခါ ဝရံတာမှာ ဖွာလို့ ရတယ်နော်”
“ အော် အေးအေး သမီးတို့ မြို့ကလဲ တို့တော လို လွတ်လွတ်လပ်လပ်မရှိလိုက်တာကွာ”
အဖေနဲ့ညီမရောက်တဲ့ အချိန်အိမ်ပြန်လာပေမဲ့ ညဖက်တွေတော့ မောင် စက်ရုံကိုပြန်သွားတတ်တယ်။ ဝါနုကတော့ စစခြင်း ရွံနေပေမဲ့ ခုတော့ ဖြူစင့်နဲ့ တကယ့်ညီအစ်မတွေလို ရင်းရင်းနှီးနှီးရှိလာခဲ့တယ်။ မောင့်ဖေဖေက အိမ်မှာဧည့်သည်လာတဲ့ အချိန်ထားတဲ့ အခန်းမှာ။ ဝါနုကတော့ ညဆို ဖြူစင်နဲ့ပဲ အိပ်တယ်လေ။အပျိုပေါက်လေးဖြစ်လို့ပဲ ထင်တယ် ဖြူစင်လိမ်းတဲ့ အလှကုန်တွေကို တစ်ခုခြင်းမေးတတ်တယ်။ ပြီးတော့ ဖြူစင်လက်ဆောင်ပေးရင်လဲ အိတ်လေးထဲကို သေချာသိမ်းနေတတ်တာလေ။
“ ဖေဖေ အနာက ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲဟင်”
မောင့်ဖေဖေရောက်ပြီးလို့ တစ်ပတ်လောက်ကြာတဲ့ နေ့တစ်ညနေပေါ့…။ ထမင်းစားပြီးလို့ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ရင်း ဖြူစင်မေးမိတယ်။ ဝါနုကတော့ တီဗီကလာတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွဲကို စိတ်ဝင်စားနေလေရဲ့။
“ ဘယ်လို ဖြစ်တယ်မသိပါဘူး သမီးရယ် ဆီးသွားတဲ့အခါ အောင့်နေတတ်တာ”
“ ရွာက ဆရာဝန်ကတော့ ခွဲရမယ်၊ မကြာစေနဲ့မြန်မြန်ခွဲပြောတာပဲ ၊ အဲ့ဒါနဲ့ လာတာ ၊ တော်သေးတာပေါ့ ၊ နွေစပါးတွေက အားလုံးရိတ်ပြီးလို့လှေ့ပြီးတဲ့ အချိန်မှဖြစ်လို့၊ မဟုတ်ရင်မလာနိုင်ဘူး ၊ သေခါမှသေရော လယ်သမားက စပါးပဲ အားထားရတာ သမီးရေ”
စကား ပြောတဲ့အခါ မကွယ်မဝှက်ပဲ ဗွင်းဗွင်းကြီးပြောတတ်တာကြောင့်လဲ မောင့်ဖေဖေအပေါ် ပိုယုံကြည်လေးစားမိတာထင်တယ်။
“ အော် ဖေဖေ ကွမ်းထွေးရင် ပလပ်စတစ်အိတ်လေးထဲ ထွေးလို့ရတယ်နော် ဖေဖေ ခဏခဏ ထနေတာညောင်းနေပါ့မယ်”
“ ကွမ်းလဲ လျော့ပါလား ဖေဖေရယ် ဆီးမှာကျောက်တွေဘာတွေ တည်တတ်တယ်”
“ ဘယ်လျော့နိုင်လိမ့်မတုန်း သမီးရယ် အဖေတို့က ဟိုးငယ်ငယ်ထဲက ကျွဲကျောင်းလယ်လုပ် ဒီကွမ်းပဲ ဝါးလာတာဟာပဲ”
“ သမီးက ဖေဖေ့ကို စိုးရိမ်လို့ပါ”
ဖြူစင်ပြောတော့ ဖေဖေက ဖြူစင့်ကို ကြည့်ရင်းပြုံးတယ်။
“ ကဲ ဖေဖေ အိပ်တော့မယ်နော်၊ ရွာမှာဆိုဒီအချိန်အိပ်ပြီ ဝါနုရော မအိပ်သေးဘူးလား”
“ ဟုတ် ဒါပြီးရင် အိပ်မယ် ဖေကြီး”
ပြောပြောဆိုဆို အခန်းဆီကို ထလျောက်သွားတဲ့ ဖေဖေကိုကြည့်ရင်း ဖြူစင်ရင်ထဲမှ ာကြည်နူးတဲ့ ခံစားမှုလေးတစ်ခုကို ခံစားခဲ့ရတယ်။ ဒီလိုရိုးသားပွင့်လင်းတဲ့ သူတွေနဲ့ ဆွေမျိုးဖြစ်လာရတာ ကံကောင်းတာပါပဲလေ။
----------------------------------------------------------------------------------------
ဧည့်ခန်းက တိုင်ကပ်နာရီလေးကို လှမ်ကြည့်လိုက်တော့ ညတစ်နာရီ….။ ဖြူစင်အပေါ့သွားဖို့ ထလာတော့ဝါနုက ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်အိပ်လို့ပေါ့.။ ဆီးသွားပြီးပြန်လာတဲ့ အချိန် ဖေဖေအခန်းတံခါးအောက်ခြေနားက မီးရောင်လေး..။ ဖေဖေအိပ်များမပျော်လို့လား။
ဖြူစင် ကိုယ်ဟာကိုယ် တွေးရင်း ဖေဖေအခန်းနားကို လျောက်လာမိတယ်။
“ ကျွတ်…ကျွတ်….ကျွတ်……”
အခန်းထဲက တိုးတိုးလေးငြီးသံ…။ ဟုတ်တယ် ဒါ အဖေ့အသံပါပဲ….။ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ တံခါးကို ခေါက်ဖို့ ဟန်ပြင်ပြီးခါမှ ရုတ်တရက် သတိရရင်း ဖြူစင်အိပ်ခန်းလေးထဲ ပြန်လာမိတယ်။
အခန်းထဲက အဲကွန်း နဲ့ စောင်လေခြုံရင်းကွေးနေတဲ့ ဝါနုက ကုတင်ပေါ်မှာ ပုံစံမပျက်….။ အခန်းထောင့်ကအဝတ်တန်းလေးပေါ်ကနေ မအိပ်ခင်က ချွတ်ခဲ့တဲ့ ဘော်လီ နဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ယူဝတ်ပြီးတော့ အိမ်နေရင်း လုံချည်ကို ခါးမှာစွပ်ရင်း အင်္ကျီရှာနေမိတယ်။ ဖြူစင်ဝတ်နေကျ စွပ်ကျပ်လပ်ပြတ်လေးနဲ့တော့ မဖြစ်ဘူးထင်တယ်လေ။
ပြီးတော့မှ မျက်စိရှေ့မှာရှိနေတဲ့ မောင့် ရှပ်အကျီအဖြူလေးကိုပဲ ကောက်ဝတ်ရင်း လမ်းလျောက်ကျယ်သီးတပ်လာခဲ့မိတယ်။ ဖေဖေအခန်းရှေ့ရောက်တော့ စောစောကအတိုင်း မီးရောင်လေး ရှိနေဆဲပါပဲ။
ဒေါက်….ဒေါက်……..
တံခါးကို ဖြေးဖြေးလေးခေါက်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ အခန်းထဲက လမ်းလျောက်သံကို ကြားလိုက်မိတယ်။ ခဏနေတော့ အခန်းတံခါးလေး ပွင့်လာခဲ့တယ်လေ။ ပွင့်လာတဲ့ အခန်းတံခါးကနေ အသာဝင်ရင်း တံခါးကိုဖြူစင် ကိုယ်တိုင်ပြန်ပိတ်လိုက်မိတယ်။
“ ဖေဖေ အသံကြားလို့ နေကောင်းရဲ့လား”
ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်းရင်းဖြူစင်ကို အသာမော့ကြည့်တဲ့ ဖေဖေနှုတ်ကနေ
“ နဲနဲ နာလို့ သမီးရယ်”
ကုတင်ပေါ်ကနေ ခြေထောက်လေး ချရင်းထိုင်နေတဲ့ ဖေဖေဘေးက ကုတင်ကြမ်းပြင်မှာ အသာထိုင်ရင်း
“ ဘယ်က နာတာလဲဟင် ဖေဖေ”
ဖြူစင်မေးတော့ ဖေဖေက တော်တော်နဲ့ မဖြေဘူးလေ သူ အားနာနေပုံပါပဲ။
“ ပြောလေ ဖေဖေရဲ့ သမီးက သူနာပြုတက်လာတာ တစ်ချို့ဟာတွေတော့ နားလည်ပါတယ်”
ဖြူစင်ပြောတော့မှ
“ ဒီနားမှာ အောင့်လာလို့လေ ခုဏက”
ပြောရင်းလက်က ဆီးခုန်နားကို အသာဖိထားတယ်။
“ ဘယ်နားလဲ ဟင် သမီး ကြည့်ပါရစေအုံး”
မြင်းခေါင်း စွပ်ကျယ်အဖြူလက်ပြတ်လေနဲ့ အိမ်နေဝတ် ပုဆိုးနွမ်းနွမ်းကို တွဲဝတ်ထားတဲ့ ဖေဖေ့ ပုဆိုးခါးပုံစလေးကို ဖြူစင်အသာဆွဲလိုက်တော့ ဖေဖေလက်တွေက ပုဆိုးစလေးကို အမြန်ဖိကိုင်ထားတယ်။
ဖေဖေ့ အမူအရာကိုတွေ့တော့ ဖြူစင်ပြုံးမိပြန်တယ်။ ရိုးသားသလောက် ရှက်တတ်တဲ့ မောင့်ဖေဖေရယ်လေ။ဖြူစင် အသာဆွဲလိုက်ရင်း လက်နဲ့ဆီးခုံတစ်လျောက် အသာဖိကြည့်တော့ ခပ်လုံးလုံး အကြိတ်လေး တစ်လုံးကို စမ်းမိတယ်။
“ ဖေဖေ”
“ အင်း”
“ ဆီးသွားရင် အောင့်တာလား”
“ ဟုတ်တယ် သမီးရဲ့”
“ ပေါင်တစ်ဖက်ဖက်မှာရေ ာခပ်မာမာလေး ဖြစ်နေသေးလား ဟင်”
“ အင်း”
“ ဒါဆို အူကျတာနေမယ် ဖေဖေရဲ့၊ ခွဲလိုက်ရင်တော့ ကောင်းသွားမှာပါ”
ဖြူစင် ပါးစပ်ကပြောရင်း လက်က ဖေဖေဆီးခုံဆီက အကြိတ်လေးပေါ်ကို ဖိထားမိတယ်။
“ ကုတင်ပေါ်မှာ ခဏလှဲလိုက်လေ သမီး ကြည့်ကြည့်မယ်”
ဖြူစင်စကားဆုံးတော့ ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ခေါင်းအုံးလေးခံရင်း အသာမှီနေတယ်လေ။
“ ခဏနော် ဖေဖေ”
ပြောရင်း အခန်းနံရံက နံရံကပ်မီးလေးကို အလင်းတစ်ဝက်လောက် ဖွင့်ပြီးတော့ ကုတင်ဘေးက စာကြည့်မီးလေးကို ပိတ်လိုက်တယ်။ ဖြူစင်ကတော့ ဖြူစင့်အတွေးနဲ့ ဖြူစင်ရယ်ပါ။
မီးရောင်အရမ်းလင်းရင် ဖေဖေများရှက်နေမလားရယ်ပေါ့။ ဖြူစင့်အတွေးမှန်ပါတယ်။ စောစောကလောက်ဖေဖေက တုန့်ဆုတ်မနေတော့ဘူးရယ်။ ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ အသာမှီနေတဲ့ ဖေဖေဘေးကနေ ကုတင်စောင်းလေးမှာ တင်ပါးလွဲထိုင်ရင်း ခါးကခါးပုံစလေးကို ဖြေချလိုက်ပြီးတော့ အကြိတ်ရှိတဲ့နေရာကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေးတစ်ချက်ဖိလိုက်မိတယ်။
“ ကျွတ်..ကျွတ်….ကျွတ်….. ဖိရင် နာတယ် သမီးလေးရဲ့”
အကြိတ်ကနေ ခပ်မာမာဖြစ်နေတဲ့ အသားစိုင်ကလေးကို အသာဖိလိုက်မိတယ်။ ဆီးစပ်ကနေ အောက်ဖက်နဲနဲလျောသွားတဲ့ ပုဆိုးအောက်က ကွေးကောက် မဲနက်နေတဲ့ အမွေးအုံလေးက တဝပ်တပြတ်ပေါ်လို့။
ဖြူစင် အသာဖိနိပ်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ပုဆိုးထဲကနေ တင်းမာလာတဲ့ ဖေဖေ လိင်တံက ဖြူစင်ဖောင်းအိအိလက်လေးကို တိုးထိမိလာလေရဲ့။ နှစ်ယောက်လုံး စကားမပြောဖြစ်ကြပါဘူး။ မိနစ်ပိုင်းလောက် တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အခြေအနေကို ဖြူစင်ကပဲ အဆုံးသတ်ခဲ့တယ်။
“ သက်သာလားဟင် ဖေ”
မေးလိုက်တဲ့ ဖြူစင်စကားသံလေးတွေက မသိမသာလှိုက်ဖို့လို့လေ။ ဖေဖေက ခေါင်းလေးပဲ ငြိမ့်ပြတယ်။ သူဖြေသံလေး တုန်နေမှာ သိလို့များလား…။
တစ်ချက်တစ်ချက် ထိမိတဲ့ ဖေဖေလိင်တံက ခုတော့ ဖြူစင်လက်ဖမိုးလေးကို ထိလို့ထိနေတဲ့ အသိကို နှစ်ဦးလုံးခံစားနေမိပေမဲ့ စကားမပြောဖြစ်ကြပြန်ဘူးလေ ။ ဖြူစင့်လက်ဖောင်းဖောင်းလေးကို အသာအယာ တိုးလို့ဖိနေမိပြန်တယ်။
“ ဘယ်လောက်တောင် ကြာပြီလဲ ဖေဖေရယ်”
တိုးတိုးလေးပေါ့.နာမ် နဲ့ နာမဝိသေသန မပါတဲ့ မေးခွန်းမို့ပဲလား ဖေဖေ ဘယ်လို နားလည်သွားခဲ့လဲ ဖြူစင်မသိတော့ပါဘူး။
“ မင်းတို့ အမေ မြရင် ဆုံးကတဲကပါပဲ သမီးရယ် ၆ နှစ်ရှိရောပေါ့”
ဖြူစင် ရင်ဖိုရပြန်တယ်လေ။ ခပ်မာမာ အကြိတ်လုံးလေးကနေ အမွေးမဲမဲလေးတွေကြားကို ဖြူစင်လက်ချောင်းလေးတွေ တိုးဝင်မိတော့ ဖြူစင်မျက်နှာနုနုလေးကို မော့ကြည့်ရှာတယ်။
ဆောင်းဦးရဲ့ ကြွေကျခါနီး မှိုင်းညို့ညို့ တောအုပ်ထဲကစီးဆင်းနေတဲ့ ဖြူလွှလွှချောင်းငယ်လေးတွေအလားအမွေးအုံလေးထဲက လက်ချောင်းဖောင်းအိအိဖြူဝင်းဝင်းလေးတွေက တင်းမာရင်း တဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာတဲ့ လီးတံလေးကို ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်မိပြန်တယ်။ ဖြူစင် လက်ကောက်ဝတ်လေးကို ခပ်တင်းတင်းလှမ်း ဆုတ်လိုက်ပေမဲ့ ဖြူစင်လက်ကို ဖေဖေမဖယ်ခဲ့ဖူးရယ်။
ရုတ်တရက် ရွာချလိုက်တဲ့ မိုးရေစက်တွေက အခန်းမှန်ပြတင်းလေးပေါ်မှာ စီးဆင်းနေတာကို လမ်းတဖက်ကကြော်ငြာဘုတ်ရဲ့ မီးရောင်ကြောင့် မြင်နေရတယ်။ လေတစ်ချက်ဝေ့လိုက်တိုင်း မှန်တံခါးဆီ ခပ်ပြင်းပြင်းရိုက်ခတ်လိုက်တဲ့ မိုးရေစက်ထိသံလေးတွေက လူသားနှစ်ဦးရဲ့ လှုပ်ရှားမှု့အသံကို ဖုံကွယ်ပေးနေပြန်လေရော။
လိင်တံလေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း နှစ်ဦးလုံး ရှေ့ကို မဆက်မိကြဘူးရယ်။ စောင့်စည်းရမဲ့ လောကစည်းကမ်းတွေကြောင့်ပဲ ထင်ပါရဲ့….။ ဒါပေမဲ့ နှစ်ဦးလုံးရဲ့ ရင်ထဲမှာတော့ နွေးထွေးလှုပ်ခါနေကြတာပေါ့။ မိုးရေစက်တွေရဲ့ ထိသံနဲ့ အဲကွန်းက လေသံတိုးတိုးကလွဲပြီး အခန်းလေးက တိတ်ဆိတ်လို့……..။
လိင်တံပေါ်က လက်ချောင်းလေးတွေကို အသာဖိညှစ်လိုက်တော့ တဆတ်ဆတ်နဲ့ တုန့်ပြန်ရှာတယ်။ ရမက်နဲ့ စည်းကမ်းဆိုတဲ့ အဖြူနဲ့အမဲအားပြိုင်ပွဲလေး တခုပေါ့။ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်နဲ့ဝေးနေခဲ့ရတဲ့ ဖြူစင့်အသွေးအသားတွေကလဲ အတင်းတောင်းဆိုနေကြပြန်တယ်လေ. ။ ဖေဖေကတော့ ခေါင်းလေးငုံလို့….။
အဖြူ…ဟုတ်တယ်…..ဖြူစင်က အဖြူကိုကိုယ်စားပြုတယ်ဆိုရင် ဒီပွဲမှာတော့ နက်မှောင်တဲ့ မဟူရာညလေးထဲကိုတငြိမ့်ငြိမ့်စီးဝင်လွင့်မျောလိုက်ချင်ပါတယ်။
“ နေရခက်နေလားဟင် ဖေဖေ”
ဖြူစင်မေးတော့ ဖြူစင်မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်နေရှာတယ်။ သနားလိုက်တာ ဖေဖေရယ်။ မိန်းမနဲ့ ဝေးကွာနေတဲ့ ဖေဖေအတွက် ဖြူစင့်လို တင်းပြည့်ပြည့် လှသွေးကြွယ်နေတဲ့ မိန်းခလေးတစ်ဦးနားမှာ စိတ်ကို အတင်းချိုးနှိမ်နေရတဲ့ ဖေဖေကို ဖြူစင်သနားမိတယ်။
ဖေဖေ ဖက်က ကြည့်ပြန်တော့လဲ သမီးချွေးမလေးလေ။ ရုတ်တရက် အားပြင်းတဲ့ ဆွဲဆောင်မှုတစ်ခုကြောင့်ဖြူစင်စိတ်ကို လျော့ချလိုက်မိတယ်။ ဆုံးဖြတ်ပြီးတာနဲ့ တပြိုင်နက်ထဲ ဖေဖေလက်ကို အသာဆွဲယူရင်း အိစက်တင်းပြည့်နေတဲ့ ဖြူစင်ရင်အုံနွေးနွေးပေါ်ကို တင်ပေးမိတယ်။ တုန်နေရှာတဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက ရှပ်အကျီအောက်က ဘော်လီကျပ်ကျပ်လေးနဲ့ ချုပ်နှောင်ထားတဲ့ နို့အုံလေးကို ခပ်ဖွဖွညှစ်နေတဲ့အတွေ့အထိကို ဖြူစင်ခံစားလိုက်မိတယ်။
“ ဖေဖေ”
“ ဟင် သမီးလေး”
ရှေ့ဆက်စရာစကားမရှိပဲနဲ့ ခေါ်မိ ထူးမိကြပြန်တယ်။ ရှပ်အကျီကျယ်သီးလေးတွေပေါ်ကို ဖြူစင်လက်လေးရောက်သွားတော့ ဖေဖေမျော်လင့်ချက်အပြည့်နဲ့ အကြည့်တွေက အကျီလေးပေါ်မှာ…..
လည်တိုင် ဖောင်းဖောင်းလေးနားက ပထမဆုံးကျယ်သီးလေးကို ဖြုတ်လိုက်မိတယ်။ ပြီးတော့ ဒုတိယ …..တတိယ ...ဟကွဲသွားတဲ့ အကျီလေးအောက်ကနေ ဖြေးဖြေးခြင်းပေါ်လာတဲ့ အသားစိုင်ဖြူဖြူလေးတွေ….ပြီးတော့ အိကပ်နေတဲ့ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကြားက အကွဲကြောင်းလေး…….။
နို့အိအိလေးတွေကို ထွေးပွေ့ထုပ်ပင့်ထားတဲ့ ဘော်လီ အနီရဲရဲလေးက ကြက်သီးဖုလေးတွေနဲ့ အိစက်ဖွေးဖြူနေတဲ့ ဖြူစင့်အသားစိုင်လေးပေါ်မှာ ထင်းထင်းလေး တောက်ပလို့လေ…ကျယ်သီးအားလုံး ပြုတ်သွားတဲ့ ရှပ်အကျီလေးကို ဖြူစင့်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကနေ ချွတ်လိုက်တော့ အကြောစိမ်းလေးတွေလျှက်ဖြာနေတဲ့ ဖြူစင်ရင်သားအိအိလေးကို ကြည့်ရင်းနဲ့
“ လှလိုက်တာ သမီးရယ်”
ဖြူစင်ပြုံးရင်း ကြောဖက်ကိုလက်လျှိုပြီးတော့ ဘော်လီချိတ်လေးကို ဖြုတ်ချလိုက်တယ်။ စည်းနှောင်မှု့ကနေလွှတ်မြောက်သွားတဲ့ ရင်နှစ်မွှာက အိအိလေးလှုပ်ခါသွားလိုက်တာ။
ဘော်လီ အနီရောင်လေးကို ဘေးမှာချနေတဲ့ အချိန် ။ ဖေဖေလက်ချောင်းလေးတွေက ဝင်းမွတ်နေတဲ့ ဗိုက်သားအိအိလေးပေါ် စည်းနှောင်ထားတဲ့ အထပ်ဆက်စလေးကို ဖွဖွလေးလာထိတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်လေးမှာဖြူစင် ပျော်လိုက်တာရယ်လေ။ ကိုယ်လိုချင်တဲ့အရာကို လက်ဝယ်ရလိုက်တဲ့ အောင်မြင်မှု့မျိုးပဲ ထင်တယ်။ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ ဦးဆောင်မှု့နောက်မှာ ငြိမ့်ငြိမ့်လေးစီးမြောလိုက်ပါချင်မိတာ.။
ခုလို ဖေဖေက အထပ်ဆင်စလေးကို ဖွဖွလေးဆွဲချွတ်လိုက်တာကို ကလေးလေးတစ်ယောက်လို ငြိမ်နေမိတယ်။ ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ကြောမှီရင်းခြေဆင်းထားတဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို ဘေးကနေတင်ပလွဲ ထိုင်နေတဲ့ ဖြူစင်ခန္ဓာကိုယ်လေး လဲ ကျသွားအောင် ပုခုံးလေးတွေကို အသာဆွဲချလိုက်တော့ ဖေဖေ့ရင်ခွင်ထဲမှာအသာအယာလေး လှဲချလိုက်တော့တာပါပဲ။
ဆံနွယ်ညိုညိုလေးတွေက ဖေဖေ့လက်မောင်းပေါ်မှာ လွင့်ကျဲနေတယ်။ ဖြူနုသွယ်လျတဲ့ မျက်နှာလှလှလေးက လက်မောင်းပေါ်ခေါင်းမှီရင်း ဖေဖေ့မျက်နှာလေးကို မက်မက်မောမော ရီရီဝေ၀ေ ငေးကြည့်နေမိတယ်။ပြည့်တင်းတဲ့ ပုခုံးနဲ့ လက်မောင်းလုံးလုံးလေးတစ်ဖက်က မို့မောက်နေတဲ့ မောင့်ဖေဖေရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ နစ်နေခဲ့တယ်လေ။
အပြင်မှာတော့ ရန်ကုန်မိုးက သဲသဲမဲမဲရွာလို့ ..။ ဖြူစင်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးပေါ်မှာတော့ ဖေဖေအနမ်းတွေ တဖွဲဖွဲကြွေကျနေခဲ့တယ်။ ဆေးပေါလိပ်နဲ့ ကွမ်းအမြဲဝါးနေတတ်တဲ့ ဖေဖေနှုတ်ခမ်းညိုညိုကြီးနဲ့ ဖြူစင့်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးက ဖိကပ်လို့လေ..။ ဆေးပေါလိပ်နဲ့ဆေးရွက်ကြီးနံတွေနဲ့ ဖြူစင့်ခံစားချက်တွေကို မူးရစ်ရီဝေနေမိပြန်ရော….။
“ ဖေဖေ”
“ ဟင်”
“ ပျော်လားဟင်”
“ ဖေဖေ ဘယ်လို ပြောရမလဲတောင် မသိတော့ဘူး သမီးလေးရယ်”
“ အရင်ကရော အမေနဲ့အမြဲ လိုးတာလား”
ဖြူစင့်ပါးစပ်က လိုး တယ်ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ကြားလိုက်ရလို့ ထင်တယ် ။ ဖေဖေရမက်တွေ ပိုထန်လာသလိုပါပဲ.။
“ အင်း……အမြဲရယ် မဟုတ်ပေမဲ့ မကြာမကြာပေါ့”
“ သမီး ကိုရော လိုး ချင်နေလားဟင်”
ဖေဖေက မဖြေပဲ ထမီလေးအောက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဖွဖွလေး လာပွတ်တယ်။
“ ဝါနုရော အိပ်နေပြီလား”
စိုးရိမ်သံပါနေတဲ့ ဖေဖေ ကို ဖြူစင်နားလည်ပါတယ်။ မမြဲတည်တည်တံ့တံ့နဲ့ ပျော်ပျော်နေတတ်တဲ့ ဖေဖေက ကလေးတွေရှေ့မှာ အရှက်ရတာမျိုးမ ဖြစ်ချင်ဘူးလေ။
“ သမီး သေချာအောင် သွားကြည့်လိုက်အုံးမယ် ခဏနော် ဖေဖေ”
ကုတင်ပေါ်ကနေ ရုန်းထလိုက်တော့ ထမီလေးက ကုတင်ဘေးကပုံရပ်လေး ကျွတ်ကျန်ခဲ့တယ်။ အတွင်းခံအနက်လေးနဲ့ လှမ်းသွားတဲ့ ဖြူစင်အလှကို ငေးရင်းအခန်းထဲမှာ ကျန်နေခဲ့တဲ့ ဖေဖေကို တံခါးကနေ နောက် လှည့်ပြုံးပြရင်း ထွက်လာခဲ့မိတယ်။ ဖေဖေအခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ စွပ်ကျယ်ချွတ်ထားတဲ့ ဖေဖေခန္ဓာကိုယ်က တုတ်ခိုင်တင်းမာပြီး ယောင်္ကျားပီသလိုက်တာ
“ အိပ်နေတယ် ဖေဖေ”
အခန်းတံခါးလေးကို အသာပိတ်ရင်း အထဲကနေ လော့ခ်ချနေတဲ့ ဖြူစင်အဖြေမဆုံးခင် ခါးကျဉ်းကျဉ်းလေးပေါ်ကို ကျလာတဲ့ဖေဖေရဲ့ လက်တစ်စုံကို ခံစားလိုက်မိတယ်။ အိကပ်သွားတဲ့ ဖင်သားအိအိကြားက တင်းမာနေတဲ့ လီးရဲ့အတွေ့….။ ဖေဖေ့ အသက်ရှုသံပျင်းပျင်းကနားထဲမှာ စီးချက်မှန်မှန် ကြားနေမိတယ်။ ပွတ်တိုက်သွားတဲ့ လေနွေးနွေးက ပုခုံးသားအိအိလေးကို တိုးဝှေ့ကြည်စယ်နေပြန်တယ်လေ။
ချိုင်းအောက်ကနေ လျိုဝင်လာတဲ့ လက်တစ်စုံက ရင်သွားအိအိလေးနှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်လို့ပေါ့….။ နံရံကပ်ပန်းဆွဲမီးရဲ့ အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့က ဖန်သားပန်းခက်တွေကြားကနေ တိတ်တိတ်လေးချောင်းကြည့်နေကြတယ်။
နောက်ကနေ ဖက်ထားတဲ့ ဖေဖေလက်ထဲကနေ အသာရုန်းထွက်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်မိတော့ လေနဲ့လွင့်ပါသွားမှာ စိုးရိမ်တဲ့ ပွင့်ဖတ်လေးတစ်ချပ်ကို ပန်းလေးက အမြတ်တနိုးပြန်ငုံထားလိုက်သလို ဖြူစင်ကိုယ်လုံးနွေးအိအိလေးကို အတင်းတိုးဖက်ထားလေရဲ့။ ဖြူစင်ပြန်ရောက်ထဲက တစ်ပတ်ကျော်ကျော်သားသားကို နို့တိုက်ထားတဲ့ ဆူမို့မို့ နို့အုံလေးက ဖေဖေရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ပိပြားနေခဲ့တယ်။
ရုတ်တရက် ဖေဖေ ပါးစပ်ကနေ ဆေးရွက်ကြီးနံ့ စူးစူးလေး တိုးဝင်လာခဲ့တယ်။ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်ရင်းနဲ့ ကုတင်ထက်ဆီကို လှဲချလိုက်တော့ ဖေဖေခါးက ပုဆိုးစလေး ခါးထက်ကနေကြမ်းပြင်ဆီကို ပုံကျသွားခဲ့တယ်လေ။
အလုပ်ကြမ်းကြမ်းတွေ အမြဲလုပ်နေခဲ့ရတဲ့ လေးဆယ်ကျော် အရွယ် ယောင်္ကျားကြီးတစ်ယောက်နဲ့ နုနုရွရွလေးသာနေခဲ့ရတဲ့ အလှနတ်သမီးလေး ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်နေကြပုံက တကယ့်ကို ဆန်ကျင်ဖက်ပေါင်းစပ်မှု့ပါပဲလေ ။ ခါးထက်က အတွင်းခံပိုးသားဘောင်းဘီအနက်လေးက ဖေဖေလက်ထဲမှာ ပုံအိနေလေရဲ့.။
အိပ်ယာခင်းအပြာနုလေးထပ်မှာ ဝဲကျနေတဲ့ဆံနွယ်စတွေ….။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ရင်း ခပ်ဟဟပွင့်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းလွှာလေး တစ်ကိုယ်လုံးဆွတ်ဆွတ်ဖြူနေတဲ့ ကိုယ်လုံးတင်းအိအိလေးပေါ်မှာ ဆူတင်းလုံးဝန်းတဲ့ရင်နှစ်မွှာအလယ်က ပန်းရင့်ရောင်နို့သီးခေါင်းလေးတွေ….။
ခါးကျဉ်းကျဉ်းလေး အနက်က ချက်နက်နက်လေးဆီကနေ မို့မို့လေးဖောင်းနေတဲ့ ဆီးခုံးပြည့်ပြည့်…..ရိတ်ထားတဲ့ အမွှေးရေးရေးလေးတွေရဲ့ အောက်က အစေ့လေးကို အလွှာချပ်လေးနှစ်ဖတ်နဲ့ ငုံထားတဲ့ စောက်ဖုတ်မို့မို့….အရင်းကနေ တုတ်အိအိလေးပြေဆင်းသွားတဲ့ ပေါင်တံဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်……။
ကုတင်ပေါ်က သမီးချွေးမလေးရဲ့အလှကို ကိုမောင်မြင့်တစ်ယောက် ရမက်တွေနဲ့ အရသာခံ ကြည့်နေမိတယ်။ ဒီတစ်သက် ဒီလောက်လှတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို လိုးခွင့်ရဖို့ဆိုတာ စိတ်ကူးတောင် မယဉ်ခဲ့ဖူးခဲ့ဘူး။ တွဲအိနေတဲ့ ညိုညစ်ညစ်အသားအရည်နဲ့ နို့တွေကို ရွာမှ ာမြင်ဖူးခဲ့ပေမဲ့ မပြစ်မှားမိခဲ့ဖူးဘူးရယ်လေ။ ခုတော့ မထိရက် မတို့ရက်စရာကြွေရုပ်လေးကမျက်စိရှေ့မှာ……။
အိစက်နေတဲ့ နို့လေးတွေကို ဖွဖွလေးကိုင်မိတော့ မြေးဦးလေးကို နို့တိုက်ခဲ့တဲ့ နို့ဆိုတဲ့ အတွေးက စိတ်ကိုလှုပ်ရှားစေပြန်ရော ။ သားပိုင်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ခု ကိုမောင်မြင့်ပိုင်ရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အတွေးကလဲ ဟိုးအရင်ကရှိခဲ့တဲ့ အတွေးရိုင်းတွေကို ရှင်သန်နိုးထလာစေခဲ့တယ်။
ပြီးတော့ ပေါင်တံဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်ရဲ့ အဆုံးဂွဆုံနားမှာ မို့မို့လေးဖောင်းနေတဲ့ ဝါဂွမ်းစိုင်လေးတွေလို နူးညံ့အိစက်နေတဲ့ ချွေးမလေးရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါ …။ ငယ်ငယ်ထဲက ကိုမောင်မြ ကိုင်ကိုင်ပြီး လှုပ်ရမ်းချောမြူခဲ့တဲ့ သား ရဲ့လီးနဲ့ လိုးသွင်းခဲ့ဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးဆိုတဲ့ အတွေးတွေကရော ရင်ကို တဒိန်းဒိန်းခုန်စေခဲ့ပြန်တယ်။
ပက်လက်လေးဖြစ်နေတဲ့ ဖြူစင်ပေါ်မှာခွမှောက်ထားတဲ့ ဖေဖေနှုတ်ခမ်းကဖြူစင်နှုတ်ခမ်းလွှာကို ဖွဖွလေးနမ်းနေပြန်တယ်လေ။ ဖြူစင်ရင်တွေ ခုန်နေတယ်။ တရွရွဖြစ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲကနေ ဖေဖေလီးကို မျော်လင့်နေမိတာ…..
“ ဖေဖေ အမေ့ကို သတိရနေလား”
“ မြရင်ဆိုတာထက် ဖေဖေချွေးမလေးဆိုတာကိုပဲ တွေးမိနေတယ် သမီးရယ်”
“ သားသာသိရင် စိတ်ဆိုးမလားပဲနော်”
“ ဟင့်အင်း သမီးတော့ သိပ်မထင်ဘူး”
“ ဘာလို့လဲ”
“ အင်း….သူက သူမဟုတ်တဲ့ တခြားတစ်ယောက်ဆိုလဲ သာယာတတ်မှာပါ”
ချွေးမလေးဖြေသံကြားတော့ ကိုမောင်မြ ပြုံးမိတယ်။ သားက အဖေတူသားများဖြစ်နေမလား။ ဟိုးအတိတ်ကလဲ မြရင် ကို ရွာက ထင်းပေါင်တဲ့ မောင်စိန်နဲ့ အနေနီးစပ်အောင် တမင်ရှောင်ပေးခဲ့တဲ့ အချိန်တွေကို ပြေးသတိရမိပြန်တယ်။
မြရင်ကို မောင်စိန်အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့တာ သူသိတာပေါ့…။ ရွာက ကျန်းမာရေးဌာနမှာ သားကြောဖြတ်ပြီးထဲက သူ့ရဲ့ အငုံစိတ်တွေကို မြရင်မသိအောင် တိတ်တဆိတ် ဇာတ်လမ်းဆင်ပေးခဲ့မိတာ ကိုမောင်မြ အသိဆုံးရယ်လေ။ အတွေးတွေနဲ့မှိန်းနေခဲ့တဲ့ ကိုမောင်မြကို
“ ဖေဖေ”
“ ချစ်တယ်…………….”
ခါးလေးကို ကော့လာရင်းတင်းတင်းဖက်လာတဲ့ ချွေးမလေးနှုတ်ကစကားသံက ရမက်စိတ်တွေကိုအထွတ် အထိပ်ရောက်လာစေတယ်။
“ ဖေဖေ လိုးတော့မယ်နော် သမီးလေး”
တိုးတိုးလေးပြောလာတဲ့ စကားသံကို ဖြူစင်ခေါင်းလေးငြိမ့်ရင်းဖြေမိတယ်။ ဟပေးလာတဲ့ ပေါင်ကြားမှာ ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း တင်းမာနေတဲ့ လီးကို ချွေးမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းညိုညိုလေး တစ်လျောက်ဖွဖွလေးပွတ်ဆွဲပြီးတော့ ဟနေတဲ့ အကွဲကြားလေးထဲကို ဖွဖွထိုးသွင်းလိုက်တဲ့ အချိန်
“ အင်း………….ဖေဖေ………”
မှန်တံခါးက မိုးရေစက်တွေရဲ့ ရိုက်ခတ်သံကို ကျော်လွန်လာတဲ့ ဖြူစင့်ညီးသံသဲသဲက အခန်းလေးထဲမှာ လွင့်ပျံ့လာခဲ့တယ်။ မောင်လိုးတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို မောင့်ဖေဖေလိုးနေခဲ့ပြီရော……..
ခပ်ကြမ်းကြမ်း ယောင်္ကျားတစ်ယောက်နဲ့ အခန်းလေးထဲမှာနှစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့ အသိက ကြောက်ရွံစိတ်နဲ့ရမက်ကို အတူခံစားမိစေတယ်။ ဖြူစင်ကိုယ်တိုင် လိုလိုလားလားပေးအပ်တာပေမဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ အာရုံက ကြောက်ရွံစိတ်ကို နိုးကြွစေတာ သဘာဝတရားပဲလေ.။ လီးရဲ့ အတွေ့ကို မရခဲ့တာကြာပေမဲ့ ဖေဖေ့ နိုးဆွမှု့တွေကြောင့် စိမ့်စီးလာခဲ့တဲ့ အရည်ကြည်နွေးနွေးလေးတွေက စောက်ဖုတ်မို့မို့လေးရဲ့ အတွင်းထဲထိ လီးတုတ်တုတ်လေးတစ်ချောင်းလုံးကို ချောမွေ့နေအောင် စုပ်ယူလိုက်သလိုပါပဲ.။
ဆေးနံ့ကွမ်းနံနဲ့ ရီဝေနေတဲ့ အာရုံနဲ့ ပွတ်တိုက်နှိုးဆွနေတဲ့ စောက်ဖုတ် ဟိုးအတွင်းထဲက အရသာကို ကုတင်လေးထက်မှာ လူးလွန့်ရင်း ခံစားနေမိတာပေါ့။ ဆီးခုံလေးနှစ်ခုရဲ့ ရိုက်ခတ်သံ တဖတ်ဖတ်က အခန်းထဲမှာစည်းချက်မှန်မှန်……။ တင်းမာနေတဲ့ ကြောပြင်ကို ဖြူစင်လက်ချောင်းဖြူဖြူလေးတွေနဲ့ ကုပ်တွယ်ထားမိတယ်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် မနားတမ်း လိုးဆောင့်နိုင်တဲ့ ဖေဖေခွန်အားကိုတော့ ဖြူစင်စွဲလမ်းခဲ့ရပြန်ရော….။
သားအိမ်ထိအောင် တဆတ်ဆတ်ထိနေတဲ့ လီးတံလေးရဲ့ ဆောင့်ချက်တိုင်း ပြည့်သိပ်သွားခဲ့ရတဲ့ အရသာနဲ့နောက်ကို ပြန်ဆုတ်လိုက်တဲ့ အချိန်ရင်တစ်ခုလုံး လစ်ဟာသွားတဲ့ခံစားမှု့က လေဟာနယ်ထဲမှာ မျောလွင့်သွားရသလိုလို…….။
မိနစ်သုံးဆယ်အချိန်ဆိုတာ ဖြူစင့်အတွက် ဒီလိုနေရာမှာတော့ ခဏလေးလိုပါပဲ။ ကျဉ်သွားတဲ့ခံစားမှု့ ဆောင့်ရုန်းလာတဲ့ အကြောတွေရဲ့ ရုန်းကန်မှု့အဆုံးမှာဖြူစင်နုံးခွေသွားခဲ့တယ်။
“ အ …..အ….သမီး ပြီးပြီ ဖေဖေ အ…အ…..”
ခါးကျဉ်းကျဉ်းလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ဖေဖေက လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း ကြုံ့ဝင်သွားတဲ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေနဲ့ ဆွဲယူလိုက်တိုင်း ဖောင်းမို့လာတဲ့ စောက်ဖုတ်အုံမိုမို့လေးကို အရသာခံကြည့်ရင်း တင်းမာနေတဲ့ လီးထိပ်ကနေ သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေကို ပန်းထည့်လိုက်ခဲ့တယ်.။
လှုပ်ရှားမှု့ကင်းမဲ့ သွားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက ထပ်လျှက်တင်းတင်းလေးဖက်ထားမိနေဆဲ….။ ဖြူစင့်ခန္ဓာ ကိုယ်ထဲက နွေးသွားတဲ့ အရသာ။ ပြီးတော့ လှုပ်ရှားစီးဆင်းနေတဲ့ ခံစားချက်နွေးနွေးကို လှိုက်ဖိုနေတဲ့နှလုံးသားနဲ့ ခံစားနေမိတယ်။
“ ဖေဖေ့ကို ချစ်တယ်”
“ ဖေဖေလဲ ချစ်တယ် သမီးလေးရယ်”
အပြင်မှာတော့ မိုးကသဲနေဆဲပဲလေ…………..။
................................................................................................................
သုံးလဆိုတဲ့ အချိန်က ခဏလေးရယ်ပါ………။
ဒီလိုနဲ့မိုးဦးရာသီရဲ့ တစ်ရက်ပေါ့………..။
ညောင်တုန်းကနေ ကားနဲ့ မိနစ်နှစ်ဆယ်သာသာ မောင်းရတဲ့ရွာလေးထဲက ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးရှေ့ကို ဖြူစင်ရောက်ခဲ့တယ်။ ကားရပ်သံကြားတယ်ဆိုရင်ပဲ
“ ဟာ ……မင်းတို့ လာမယ်ဆိုလဲ ကြိုအကြောင်းကြားမှပေါ့”
“ ဒီမှာလေ အဖေ့ချွေးမက သွားလည်ချင်တယ်ဆိုလို့ လာတာ တစ်ရက်နှစ်ရက်ပဲ”
“ အေးအေး……..လာလာ”
“ မင့်ညီမ ဝါနုကတော့ တောင်ပိုင်းမှာ စက်နင်းသွားသင်နေတယ် ညနေမှ ပြန်ရောက်မယ်”
“ ဒါဆို ကျွန်တော် ဟိုကိုလှတို့အိမ်ဖက် သွားလိုက်အုံးမယ်၊ ဟိုတစ်ခါ ရန်ကုန်လာတော့ သူ့စက်တွေလာကြည့်အုံးဆိုတာနဲ့”
“ အေးအေး ကြာမှာလား မင်းကရော ”
“ မတွေ့တာကြာတော့ စကားပြော လဖက်ရည်သောက်ပြီးမှာပဲ ပြန်ခဲ့မယ်ဗျာ”
“ အေး အေး”
အိမ်ဖိနပ်ချွတ်ကနေ ပြောရင်းဆင်းသွားတဲ့ သားကို လှမ်းကြည့်ရင်း လှမ်းလျောက်လာတဲ့ ချွေးမလေးဆီလျောက်ခဲ့မိတယ်။ အိမ်လေးက သပ်သပ်ရပ်ရပ်ပျဉ်ထောင်သွပ်မိုး ပေါ့ ။အိမ်ရှေ့ခန်းနဲ့အိပ်ခန်း။ အိပ်ခန်းဆိုပေမဲ့ ဗီဒိုနှစ်လုံးနောက်က နေရာလွတ်လေးပါပဲ။ ဂါဝန်ဖားဖားလေးဝတ်ထားတဲ့ ဖြူစင်က ဖေဖေ့လက်ကိုဆွဲရင်း……….
“ ဖေဖေ့ကို ပြောစရာရှိလို့”
“ အေးပြောလေ”
“ ဟိုအနောက်မှ ာပြောမယ်”
“ အော် အေး..အေး..ခဏ”
ပြောရင်း အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်က သစ်သားတံခါးလေးကို ဆွဲပိတ်ရင်းကြိုးနဲ့ အသေအချာချည်လိုက်တယ်။ ဗီဒိုလေးတွေရဲ့ နောက်က နေရာလေးမှာ သင်ဖြူဖြာချောချောလေးနှစ်ချပ်…စီစီရီရီခေါက်ထားတဲ့ စောင်နဲ့ခေါင်းအုံးတွေ…..။ သင်ဖြူဖြာလေးပေါ် ဖြူက ထိုင်တော့ ဘေးမှာ ဖေဖေကလာထိုင်တယ်။
တစ်ဦးမျက်ဝန်းကို တစ်ဦးကြည့်ရင်းပြုံးမိကြပြန်ရော..။ ပြီးတော့မှ ဖောင်းကစ်ကစ်ပါးမို့မို့လေးပေါ်ကို နမ်းလိုက်တဲ့ ဖေဖေအနမ်းကို အပြုံးလေးနဲ့ ခံယူမိတယ်။ ဖေဖေ့လက်လေးတစ်ဖက်ကို ဖွဖွဆွဲယူရင်း ပုံ့ပုံ့လေးမို့နေတဲ့ဝမ်းဗိုက်လေးပေါ် တင်ပေးမိတယ်။
“ သမီး ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ ဖေဖေ”
အံ့သြသွားတဲ့ ဖေဖေမျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်ရင်း
“ သမီးနိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ပထမဆုံးအတူနေတာ ဖေဖေနဲ့”
“ ဒါဆို……….”
ဖြူစင်ခေါင်းလေးငြိမ့်မိတယ်။
မိုးဦးရဲ့ မိုးရေစက်တွေက သွပ်ပြားအမိုးထပ်ဆီကို ဖွဲဖွဲကျလို့ နေပြန်တယ်လေ။ ခြေဆင်းထားတဲ့ ဖေဖေ့ပေါင်ပေါ်မျက်နှာချင်းဆိုင်ရင်း ဖြူစင်ထိုင်နေခဲ့တယ်။ လမ်းတစ်လျောက်လုံးဝတ်ခဲ့တဲ့ အတွင်းခံအသားရောင်လေးကသင်ဖြူးဖြာလေးပေါ်မှာ ပုံအိလို့ပေါ့။
ချိတ်ဖြုတ်ပြီးအပေါ်လှန်တင်ထားတဲ့ ဘော်လီ အသားရောင်လေးနဲ့ ပန်းရောင်ဂါဝန်လေးက နို့အိအိလေးတွေပေါ်ကနေ လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း မို့မို့လေးဖောင်းနေတဲ့ ဖြူစင်ဗိုက်သားအိအိလေးပေါ်ကို ခုန်ဆင်းလာလာတတ်တယ်။ ဖေဖေ့တင်ပါးတွေထိ ခွဖက်ထားတဲ့ ဖြူစင့်ခြေထောက်တွေကို အားယူရင်း ရှေ့တိုးတခါနောက်ဆုတ်တလှည့်…….
“ ဟား………………….”
“ ကောင်းတယ် ယောကျ်ားရယ်”
ဟိုး အရင်လိုတော့ မကြမ်းတော့ပေမဲ့ တုတ်ခိုင်တဲ့ လီးရဲ့အရသာက ပြောင်းလဲမသွားခဲ့ဖူးလေ။ နို့အုံအိအိလေးကို ပါးစပ်နဲ့စုပ်ယူလိုက်တိုင်း နို့ရည်တွေ စီးဆင်းသွားသလိုပါပဲ။ ပြီးတော့ ဖေဖေဆီက ပထမဆုံး ကြားရတဲ့စကားသံလေးကို ဖြူစင်စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ ပြုံးမိတယ်။
“ ကလေးလေးရဲ့ မေမေ ဖေဖေ့ မိန်းမလေးရယ်”
“ မေမေ့ နေရာမှာ သမီးကို အစားထိုးလိုက်ပြီပေါ့”
“ ဒါက ဒုတိယမြောက် ကြွေရုပ်လေးပါကွယ်”
ဖေဖေ့ ခေါင်းလေးကို ပွေ့ဖက်ရင်း ရင်နှစ်မွှာကြားမှာ ထွေးထားမိတယ်။ မိုးရေစက်တွေကတော့ စဲမသွားသေးဘူးရယ်လေ။
ဖြူစင့် ခန္ဓာထဲမှာတော့ နွေးထွေးတဲ့ သွေးစက်တွေ ဒုတိယ အကြိမ် စီးဝင်ခဲ့ပြန်တယ်။ ဗီဒို နောက်ကွယ်ကနေရာကျဉ်းလေးမှာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး တပ်မက်စွာ ကြည့်နေကြတဲ့ အကြည့်တစ်စုံ….။ အကြည့်တွေရဲ့ နောက်ကွယ်က အနှိုင်းမဲ့ မေတ္တာတရားတွေကိုတော့ ဒီလောကမှာ ဘာသာပြန်တတ်တာ နှစ်ဦးထဲရယ်ပါ။……..ဖခင် တစ်ယောက်ရဲ့ အနှိုင်းမဲ့ မေတ္တာ တရားကိုပေါ့…………..။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
