Sunday, May 14, 2023

အောကားထဲကလို ချစ်ချင်တယ် (စ/ဆုံး)

အောကားထဲကလို ချစ်ချင်တယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

အချိန်မှာ ည ၁၀ နာရီခန့် ရှိပြီဖြစ်၍ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်စ ပြုနေပေပြီ။ ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် နေ့လည်က ကြည့်ခဲ့သောဗွီဒီယိုအောကားကို ပြန်သတိရပြီး လီးတောင်နေလေသည်။

ယခုတလော အောကား တော်တော်များများကြည့်ဖြစ်နေသောသူ့အာရုံတွင် ပြန်စဉ်းစားလိုက်တိုင်း ယောကျ်ားနှင့် မိန်းမတို့လိုးပုံအမျိုးမျိုးကိုကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းပင် ပြန်မြင်ယောင်တတ်သည်သူနေသည့် နေရာနှင့် အနည်းငယ် ဝေးသော ကားလမ်းမကြီးဘေးရှိ အိမ်တစ်အိမ်မှာဗွီဒီယိုအောကားချည်းပြလေရာတစ်ခါကြည့်ဖူးသွားသောကျော်ညွန့်တစ်ယောက်မကြာမကြာကြည့်ဖြစ်နေလေသည်။

ရန်ကုန်မြို့နေရာတော်တော်များများတွင် ဗွီဒီယိုရုံများပေါ်လာပြီးအောကားသက်သက်ပြစားသောရုံများတွင်သူကြည့်နေသော ရုံလည်း တစ်ရုံ အပါအဝင် ဖြစ်လေသည်။ထိုရုံနှင့် ထိုကားများကြောင့်အသက်အစိတ်နီးနေပြီဖြစ်သော ကျော်ညွန့်မှာယခုမှ မိန်းမလိုချင်စိတ်များလိုးချင်စိတ်များတရွရွ ဖြစ်ပေါ်နေလေသည်။

သူငယ်ချင်းများနှင့် ဟေးလားဝါးလား လုပ်ရင်းကုန်ခဲ့သော အချိန်များကိုမိန်းမရရန် မကြိုးစားခဲ့မှုအတွက် နှမျောနေမိသည်။လွန်ခဲ့သော နှစ်ကမှ သူငယ်ချင်းများ ခေါ်၍ ဗွီဒီယိုရုံ ရောက်သွားပြီး တစ်ခါမှ မမြင်ဖူး၊ မတွေ့ဖူးသော ယောကျ်ားနှင့် မိန်းမတို့ လိုးပုံ ကာမဂုဏ်ခံစားပုံ အထူးအဆန်းများကို မြင်မိသည့် နောက်ပိုင်းမှစကာ သူ့ကိုယ်တွင် ကာမပိုးများ သောင်းကျန်း လာလေတော့သည်။

နိုင်ငံခြားကားများဖြစ်သော အောကားများမှာ ရိုက်ကွင်းရိုက်ကွက် ကောင်းခြင်း၊ ဆေးသားကြည်လင်ခြင်း၊ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး နှိုးဆွမှု ထူးဆန်းခြင်း၊ အထူးသဖြင့် ယောကျ်ား၏ လီးများကို မိန်းမက စုပ်ခြင်း၊ မိန်းမ၏ စောက်ပတ်အား ယောကျ်ားက ရက်ခြင်း၊ ပုံစံ အမျိုးမျိုး လိုးကြခြင်း၊ အားပါပါ လှုပ်ရှားကြခြင်းနှင့် လိင်ကို ပွင့်လင်းစွာ ဖြေရှင်းကြခြင်းများက ကျော်ညွန့်အား ကိလေသာစိတ်ကို ရွသထက်ရွအောင် လုပ်ပေးနေသကဲ့သို့ ရှိလေသည်။

ကျော်ညွန့်တွင် ယခုထက်ထိ ရည်းစားလည်း မရှိ၊ မိန်းမဆို ဝေလာဝေး။ ကားစီးသည့်အခါ ထိမိ ခိုက်မိတာလောက်ကလေးများသာ အတွေ့အကြုံ ရှိသည်။ဘကြီးတော်သူ၏ ခြံတွင် လာရောက် နေထိုင်ပြီး သားသမီးကဲ့သို့ အတူ ဝိုင်းဝန်း လုပ်ကိုင်နေသူ ဖြစ်သည်။

သူနေသော ရပ်ကွက်မှာ လူချမ်းသာများ၏ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းများ လုပ်ရန် သင့်လျော်သော မြေကွက်ကျယ်၊ ခြံကွက်ကျယ်ကြီးများဖြင့် တသီးတသန့် ဖြစ်နေလေသည်။ ဘကြီးလုပ်သူမှာ မြန်မာဖြစ်သော်လည်း တရုတ်လူမျိုးများ သုံးသည့် ပစ္စည်းထုတ်သော လုပ်ငန်းကြီးတစ်ခုကို လုပ်ကိုင်နေသူ ဖြစ်သည်။ကိလေသာ ကာမပိုးများထကြွလာမှုကြောင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အချိုးကျသော မိန်းမများကို တွေ့လျှင် ရှေ့မှ၊ နောက်မှ၊ ဘေးမှ အစုံကြည့်ကာ စိတ်နှင့် ပြစ်မှားတတ်လာသည်။

ဗွီဒီယိုတွင် ကြည့်ရသည့် အမျိုးမျိုးသော လိုးနည်းများဖြင့် စိတ်ကူးလိုးနေမိသည်အထိ ဖြစ်လာသည်။သို့သော်လည်း တက္ကသိုလ်ပညာ တစ်ပိုင်းတစ်စသင်ဖူးထားသူမို့ အိန္ဒြေပျက်အောင် အငမ်းမရ ဖြစ်တာမျိုးတော့ မဖြစ်။ ရုပ်မပျက်ဘဲ စိတ်ကူးဖြင့် မှန်းပြီး ဇာတ်လမ်းဆင်ကာ အရသာ ယူတတ်သူသာဖြစ်သည်။ကျော်ညွန့်မှာ ကြည့်ပျော်ရှုပျော်သော ရုပ်ရည်ရှိပြီး အရပ် ခပ်ပြတ်ပြတ်နှင့် ကျန်းမာ သန်စွမ်းသည့် ကိုယ်ခန္ဓာဖြင့် မြန်မာဆန်သူလူငယ်တစ်ဦး ဖြစ်သည်။

ဘကြီးလုပ်သူ၏ စီးပွားရေး ပြေလည်မှုကြောင့် မချို့မတဲ့ စားသောက်နေထိုင်ရသူ ဖြစ်ရာ သူတောင်းစား ထမင်းဝလျှင် လီးတောင်သည် ဆိုသည့်အတိုင်း အစားကောင်း အသောက်ကောင်းများကို မတောင့်မတ မကြောင့်မကျဘဲစိတ်ထင်သလို စားသောက်နေနိုင်သူ ကျော်ညွန့်တွင် အမြဲတမ်းလိုလို ကာမစိတ်များ ထကြွနေတတ်သည်။

ကြည့်ထားသော ဗွီဒီယိုကားများကြောင့်လည်းကောင်း၊ မြင်ရတွေ့ရသော ခပ်တောင့်တောင့် မိန်းမများကြောင့်လည်းကောင်း ခဏခဏ လီးတောင်တောင် နေလေ့ရှိရာ တစ်နေ့ နှစ်ကြိမ်ခန့် ကိုယ့်ဘာသာ ဂွင်းတိုက်ပြီး အာသာဖြေနေရသည် အထိ ဖြစ်နေလေသည်။

လီးတောင်လွယ်တတ်မှုကြောင့် အိမ်မှ အပြင်ထွက်တိုင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ပြီး စိတ်ကို ထိန်းထိန်းထားရလေရာ ၎င်းအတွက် ကျော်ညွန့်တွင် အမြဲ စိတ်သောက ဖြစ်နေရသည်။လူပျိုလူလွတ်မို့ ဖာချပြီး အာသာဖြေရန်တော့ ကျော်ညွန့် စိတ်မကူး။ ဟိုလူလိုး၊ ဒီလူလိုးနှင့် ကြုံရာလူ အလိုးခံရသော မိန်းမကို သူ မသတီပေ။ ထို့ကြောင့် မိန်းမ လိုးချင်စိတ် ပေါ်ပြီး လီးတောင်လာတိုင်း ကိုယ့်လက်နှင့်ကိုယ် ဂွင်းတိုက်ပြီး အာသာဖြေလေ့ ရှိသည်။

ယခုလည်း နေ့လည်က ကြည့်ခဲ့သော အောကားထဲမှ စိတ်ထစရာ အကွက်များက ကျော်ညွန့်အား လီးမတောင် တောင်အောင် အားပေးသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ဗွီဒီယိုကြည့်ပြီး ပြန်လာလာချင်း ဂွင်းတစ်ချီ တိုက်ခဲ့သော်လည်း အခု လီးထပ်တောင်နေပြန်ရာ ကျော်ညွန့်မှာ လီးတံကို လက်ဖြင့် အသာကိုင်ရင်း စိတ်ကူးနှင့် လိုးပွဲ ဖန်တီးနေမိသည်။

မြင်ရသူ ယောကျ်ားများ ရမက်ထစရာ တောင့်တောင့်တင်းတင်း မိန်းမများကို ပြန်လှန် စိတ်ကူးဖြင့် မြင်ယောင်ရင်း သူ့တွင် မရှိသေးသော်လည်း ရအောင် ရှာကြံယူရန် စိတ်ကူး နေမိသည်။ ထိုသို့စိတ်ကူးနေရင်းမှသူ့အသိထဲတွင် စိတ်ထစရာ တောင့်တင်း ဖြောင့်စင်းသည့် မိန်းမများရနေသူများကို စဉ်းစားနေမိသည်။ထိုအခါ သူတို့နှင့် ခြံချင်းကပ်နေသာ အိမ်မှ ဦးသာဒင်နှင့်မခင်မေတို့ကို မြင်ယောင်လာသည်။

ဦးသာဒင်သည် အသက်ငါးဆယ် ကျော်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ချမ်းသာသူမို့ မယားအငယ်လေး ယူထားသည့် ဦးသာဒင်၏ ရုပ်က ထိပ်ပြောင်ပြောင် ဗိုက်ရွှဲရွှဲနှင့် အကျည်းတန်သလို ဖြစ်နေသည်။ သို့သော် သူယူထားသော မခင်မေမှာ အသက်သုံးဆယ် လောက်သာ ရှိနိုင်ပြီး လုံးကြီးပေါက်လှနှင့် ယောကျ်ားများ စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ကောင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သော နှစ်လောက်က စရောက်လာသူများ ဖြစ်သည်။

ခြံနှင့် အိမ်မှာ ဦးသာဒင်ပိုင်ဖြစ်ပြီးမယားကြီးမသိအောင်မခင်မေအား လာထားကာ တစ်ပတ် သုံးလေးရက်ခန့် အတူလာနေတတ်ကြောင်း ခြံနီးနားခြင်းမို့ ကျော်ညွန့်တို့ သူငယ်ချင်းတစ်သိုက် သတိထားမိကြသည်။မခင်မေမှာ ကျော်ညွန့်နှင့်လည်း ခင်မင်နေသည်။ တခြံနှင့်တခြံ တစ်အိမ်နှင့်တစ်အိမ် ဝင်ထွက် သွားလာနေကြသည်အထိ ရင်းနှီးနေကြသည်။

ဦးသာဒင်မှာ ကျော်ညွန့် ဘကြီးနှင့် အလုပ် အတူတူ တွဲလုပ်ဖူးသူတစ်ဦး ဖြစ်သော်လည်း အနည်းငယ်တော့ အသက်ငယ်သည်။ ကျော်ညွန့် ဘကြီးတို့ လင်မယားမှာ အသက် ခြောက်ဆယ်နီးပါး ရှိနေကြပြီ ဖြစ်သည်။ယခုတော့ဦးသာဒင်နှင့် အတူ တွဲပြီး အလုပ် မလုပ်ကြဘဲ သီးသန့်သာကိုယ့်စီးပွားကိုယ် ရှာနေကြသူများ ဖြစ်သည်။

မခင်မေ၏ရွှေဘိုမင်းကြိုက် တောင့်တင်း ဖြောင့်စင်းသော ခန္ဓာကိုယ်အား ဦးသာဒင်တစ်ယောက် အဆီအသား ဝါးနေခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်ခန့် ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်း ယောကျ်ားနှင့် တည့်သောသူမို့ကျသွားသည် မရှိဘဲ ပိုမို တောင့်တင်းနေလေရာ ကျော်ညွန့်တို့ သူငယ်ချင်းတစ်သိုက် ဆုံခိုက် စကားစပ်မိကြလျှင် …..

“အဘိုးကြီးက တဏှာ ခပ်ကြီးကြီးပဲကွာ၊မဖြိုနိုင်တာတော့ ဟုတ်မယ် မထင်ပါဘူး၊ မခင်မေကိုက ပိုပြီး တောင့်လာတာ အဟီး …. ဒုသနသော ကြောက်လို့သာ၊ ရများရရင် ဖြုတ်ချင်စရာ ကောင်းတဲ့အထဲမှာ မခင်မေပါတယ်ကွ”

ဟု တစ်ယောက်ကလည်း သူ့စိတ်ထဲ ရှိသည့်အတိုင်း ထုတ်ပြောသည်။

ကျော်ညွန့်ကိုယ်တိုင်လည်းအနီးအနားရှိအပျိုအအိုများထဲတွင်မခင်မေလိုယောကျ်ားများ စွဲမက်စရာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မျိုး မရှိကြောင်း သိသည်။ စိတ်ကူးထဲတွင်လိုလားနေသောမိန်းမမှာမခင်မေလို မိန်းမမျိုး ဖြစ်သည်။

“ကျော်ညွန့် ငါတော့ မင်းလိုသာ ခြံချင်း ကပ်နေရင်အဘိုးကြီးလာတိုင်း သွားသွား ချောင်းတယ်ကွာ …. မင်း မချောင်းဘူးလား”

သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စကားကြောင့် နဂိုက စိတ်ကူးမပေါ်မိသော ကျော်ညွန့်မှာ ချောင်းချင်စိတ်များဖြစ်ပေါ်လာရသည်။

“အေးကွ …. မင်းဆို ဝင်ချင်သလိုဝင်ထွက်ချင်သလိုထွက်လို့ရနေတာ၊ ဘယ်နေရာက ချောင်းရမယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား ”

ကျော်ညွန့်ရကျန်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က ထပ်ပြောသဖြင့် ဦးသာဒင်တို့ခြံနှင့်အိမ်အနေအထားကို သိနေသော ကျော်ညွန့်အတွက် အခွင့်အရေး တစ်ခုလို မြင်ယောင်လာမိသည်။ သူငယ်ချင်းများကို ဘာမှ ပြန်မပြောဖြစ်လိုက်သော်လည်း စိတ်ကူးထဲတွင် ချောင်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။

သည်နေ့ ဦးသာဒင် ရောက်နေကြောင်း ကျော်ညွန့် သိသည်။ စောစောကပင် ခြံထဲ၌ တွေ့ရသည်။ ယခုလောက်ဆိုလျှင်တော့ အိပ်ယာဝင်လောက်ပြီဟု အချိန်နှင့် အခြေအနေကို တွက်ဆရင်း တောင်နေသော လီးကိုခပ်ရွရွလေး ဆုပ်နေမိသည်။ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ ည ၁၀ နာရီရှိပြီဖြစ်ကြောင်း သံချောင်းခေါက်သံ ပေါ်လာလေရာ ဦးသာဒင်တို့အား ချောင်းရန် စိတ်ကူးရှိနေသော ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် ခါတိုင်းလို မိန်းမလိုးပွဲကို စိတ်ကူးနှင့် နွှဲကာ ဂွင်းတိုက်တတ်သည့် အကျင့်ကို အကောင်အထည် မဖော်သေးဘဲ ကုတင်ပေါ်မှ အသာ ထလိုက်သည်။

ခြံနှင့် အိမ်အနေအထားအားလုံးသိနေသူမို့လက်တွေ့ချောင်းရန် အကောင်အထည် ဖော်နေသော ကျော်ညွန့်အတွက် ငါးမိနစ်ခန့် အကြာတွင် ဦးသာဒင်တို့ အိမ်ဘေးရှိ သူကြိုတင် ရှာဖွေထားသော အိမ်ထဲကြည့်၍ ရရန် အပေါက်ရှိသည့် နေရာကို ရောက်သွားလေပြီ ဖြစ်သည်။တစ်ထပ်အိမ်မို့ ကျော်ညွန့် ကြည့်ရန် ပို၍ အဆင်ပြေ နေလေသည်။

“ဟင့်အင်း …. ဟင့်အင်း”

အသေအချာ မြင်နိုင်သော နေရာမို့ အိပ်ခန်းထဲရှိ ကုတင်ပေါ်တွင် ဦးသာဒင်တို့ လင်မယား၏ အနေအထားနှင့်အခြေအနေကို သဲကွဲစွာပင် ကျော်ညွန့် မြင်နေရပေပြီ။ ဗွီဒီယိုတွင် မြင်ဖူးထားသော်လည်း ယခုလို သူကိုယ်တိုင် အချစ်ပွဲနွှဲမည့် မြင်ကွင်းကိုတစ်ခါမှမကြုံဖူးသူမို့ ကျော်ညွန့် ရင်တွေ ခုန်နေလေသည်။

“ကွယ် …. သဲလေးကလည်းကွာ …. အစ်ကိုကြီး မဖြစ်လို့ လုပ်မပေးတာပါ၊ ကဲပါ ….ဒီဘက်လှည့်စမ်းပါအုံးဟင့်အင်း …. ဟင့်အင်း”

တစ်ခုခု ပူဆာသည်ကို မရ၍ သပိတ်မှောက်နေဟန်ဖြင့်ကုတင်စွန်းနားထ တိုးကာ ဦးသာဒင်အား ကျောပေးပြီး တဟင့်ဟင့် လုပ်နေသော မခင်မေ၏ နောက်မှ ကပ်ကာ ဖက်ထားသော ဦးသာဒင်၏ ချော့နေဟန်ကို ကျော်ညွန့် အတိုင်းသား မြင်နေ ကြားနေရပြီ ဖြစ်သည်။

“ကဲ …. ဒီလိုဆိုရင် …. သဲလေး သဘော …. သဲလေး သဘော”

“ဟင်း …. တကယ်နော် …. အစ်ကိုကြီးအင်းပါ သဲလေးရယ် …. ကဲ ကျေနပ်ပြီ မဟုတ်လား“

“အဟီး ဒါကြောင့် အစ်ကိုကြီးကို ချစ်တာ သိလား”

လိုချင်တာ ရသည့်ဟန်ကြောင့် ကျောပေးပြီး ချွဲနေသော မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးကြီး ပြန်လှည့်လာပြီး ဦးသာဒင်ကို ပြန်ဖက်လိုက်ပုံနှင့် သူ့ဘက်ပြန်လှည့်လာသော မခင်မေ၏ ကိုယ်ကို အတင်း ဖက်ထားလိုက်ပြီး ပါးပြင်နှစ်ဖက်အား တရှူးရှူးနှင့် အငမ်းမရ နမ်းနေသည့် ဦးသာဒင်ကြောင့် လာချောင်းရကျိုး နပ်ပြီဟု ကျော်ညွန့် သိလိုက်သည်။

“အို …. အစ်ကိုကြီးကလဲ … ကဲပြီကွာ … သဲ အသက်ရှူ ကြပ်တယ် …”

 အိအိဦးသာဒင်က အတင်းဖက်ပြီး နမ်းနေသည်။ မခင်မေက အလိုက်သင့် ပြန်ပြောနေစဉ် မခင်မေ၏ နှုတ်ခမ်းကို ဖိပြီး စုတ်ယူလိုက်သည်နှင့် စကားသံများ ပြတ်ပြီး လှုပ်ရှားသွားသော ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးကို အထင်းသား မြင်လိုက်ရသည်။

လင်မယား နှစ်ဦးထဲမို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်တင်းနှီးနှောကြမည့်ဟန်နှင့် အနှောင့်အယှက် ရှိဟန် မတူဟု ထင်နေမှုကြောင့် ဦးသာဒင်တို့ အိပ်ခန်းထဲတွင် နှစ်ပေမီးချောင်းမှာ လင်းနေလေရာ အိမ်နံရံ အလယ်နားရှိ အပေါက်ကို ရေစည်ပိုင်းပေါ်မှ ထိုင်ကြည့်နေသူ ကျော်ညွန့်အတွက် အပေါ်စီးမှ ကြည့်နေရသကဲ့သို့ ရှင်းလည်းရှင်း၊ ထင်းလည်းထင်း နေလေသည်။

လင်မယား နှစ်ယောက်မှာ ယခုမှ အချစ်စခန်း စဖွင့်နေကြဟန်တူသည်။ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အတင်းဖက်ထားရင်း လက်များက အငြိမ်မနေဘဲ တစ်ဦးကိုယ်လုံးကို တစ်ဦး လိုက်လံ ဆွဲကိုင် ပွတ်သပ်နေသလို ခြေထောက်များကလည်း လူးလွန့်လျက် ရှိသည်။တဟင်းဟင်းနှင့်အသက်ပြင်းပြင်းရှူသံကို ကျော်ညွန့်နေရာမှပင် အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။

နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ထိကပ်နေရာမှ ခွာလိုက်သည်တွင် ပြွတ်ကနဲ အသံ ပေါ်လာသလို တစ်ဦး၏ ပါးစပ်ထဲ တစ်ဦး၏ လျှာကို ထည့်ပြီး ကလိနေကြပုံကလည်း ဗွီဒီယို၏ ကျေးဇူးကြောင့် ကျော်ညွန့်အတွက် စိတ်ကျေနပ်သွားရသည်။

“ အင်း …. အဘိုးကြီးတွေကလဲ ခေတ်မီသားပဲ”

ဟု ချီးကျူးလိုက်မိသည်။ လျှာခြင်း ကလိနေကြသလိုဦးသာဒင်၏လက်က မခင်မေ၏ နို့အုံကြီးများကို ညဝတ် အင်္ကျီပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပေးနေပြန်သည်။

ဦးသာဒင်၏ လက်သည် မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးပေါ်တွင်အထက်အောက် တော်တော် နှံ့အောင် လျှောက်ပြီး ပွတ်သပ်နေပုံကိုလည်းကောင်း၊ မခင်မေ၏ လက်က ဦးသာဒင်၏ ပေါင်ကြားထဲနှိုက်ပြီး လီးကလို ဖမ်းဆုပ်နေပုံကို လည်းကောင်း စိတ်တက်ကြွစရာ ကျော်ညွန့် မြင်နေရသည်။

တစ်ဦးကို တစ်ဦး အတင်းဖက်ပြီး ပွတ်သပ် နှိုးဆွနေရာမှ ဦးသာဒင်က ခွာလိုက်ကာ သူ့ကိုယ်ရှိ အဝတ်အစားများ ဖယ်နေသလို မခင်မေကလည်း ဝတ်ထားသော ညဝတ် အင်္ကျီကို ဖယ်ရှားလိုက်သည်။ ထိုအခါ ကျော်ညွန့်၏ မျက်လုံးများ ပိုမို ပြူးကျယ်သွားရသလိုအသက်ရှူသံများ ပြင်းလာပြီး ရင်လည်း ပိုခုန်သွားရသည်။မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးကို စိတ်ကူးနှင့်အဝတ်အစားချွတ်ပြီး ကြည့်ဖူးသော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်တုံးလုံးမမြင်ဖူးသေးသူ ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် အသက်ရှူ မြန်လည်း မြန်စရာပင်။

ဖြူဖွေးဝင်းဝါနေသော အသားက မီးရောင်အောက်တွင် ဝင်းပနေသည်။ တောင့်တင်း ဖုထစ် ထွားအစ်နေသော အသားဆိုင်များက အားရစရာပင်။ တစ်ကိုယ်လုံးတွင် သူ့နေရာသူ အဆင်ပြေစွာ နေရာယူထားကြသည်မှာ ကျော်ညွန့်၏ ရင်များအား ပူစေလေသည်။

မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းနှင့် မြင်ရသူ ယောကျ်ားများ စိတ်ထချင်စရာ ကောင်းသော မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးကြီးအား အငမ်းမရပင် ကျော်ညွန့် ကြည့်နေမိသည်။ဖြူဖွေးသော အသားအရေနှင့် လိုက်အောင် ကိုယ်လုံးမှာ ပြည့်တင်းလှသည်။လုံးကြီးပေါက်လှမိန်းမမို့ ထွားအယ်နေသော ကိုယ်လုံးပေါ်တွင် မို့အိအယ်ကားလှသည့် နို့အုံကြီး နှစ်လုံးကလည်း ကိုယ်အထက်ပိုင်းတွင် ထင်ရှားလျက်ရှိသည်။

ပြန့်ပြူးသော ဝမ်းပြင်၊ ချက် ခွက်ခွက်လေးနှင့် ဆီးခုံ ပြန့်ကားကား အထက်ရှိ မဲနက်နေသော အမွှေးများက ပြည့်တင်းကာ ဖြောင့်စင်းနေသော ပေါင်တံကြီး နှစ်ချောင်းအရင်း ဆက်ရာ အပေါ်ကြားတွင် ထင်ထင်ရှားရှား ….ကိုယ်လုံးကို အငြိမ်မနေဘဲ ဟိုဘက် ဒီဘက် လှုပ်ရှားပြီး ပေါင်တံကြီးများအား ပူးကပ်ထားကြသဖြင့် ပေါင်ခွကြားတွင် ညပ်နေသော စောက်ဖုတ်အုံကို ထင်ထင်ရှားရှား မမြင်ရ၍ ကျော်ညွန့်မှာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေသည်။

စောက်ဖုတ်ကိုမမြင်ရသော်လည်းအလုံးလိုက်အချောင်းလိုက်နှင့် ကြီးထွားထည်ဝါနေသော ပေါင်တံ ဖြိုးဖြိုးကြီးများ၊ ပြည့်ဖူးသောဒူးခေါင်း၊တင်းရင်းနေသော ခြေသလုံးများနှင့် အချိုးအစားကျလှသည့် ကိုယ်လုံးအဆက်အပေါက်ကြီးက ကျော်ညွန့်အား တံတွေး သီးနေစေလေသည်။

မခင်မေ၏ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေသော ကိုယ်လုံးကြီးမှာ တကယ်ပင် အားရစရာ …. စိတ်ထချင်စရာ …. လိုးချင်စိတ်များ ချိုးနှိမ်၍ မရလောက်အောင် ဆွဲဆောင်နေပေသည်။ထိပ်ပြောင်ပြောင် ဘိုက်ရွှဲရွှဲနှင့် ဦးသာဒင်၏ ကိုယ်လုံးမှာလည်း အဝတ်အစားမဲ့နေပြီ ဖြစ်ရာ သူလည်း အလုံးအထည် မသေးလှပေ။ သို့သော် ပေါင်ကြားထဲရှိ လီးတံမှာ ထဟန် မတူသေးမှုကြောင့် ကျော်ညွန့်မှာ အားမလို အားမရ ဖြစ်နေမိသည်။

ပျော့ခွေနေဟန်ရှိသော လီးတန်ကြီး၏ အရှည်နှင့် လုံးပတ်မှာ ခြောက်လက်မ သာသာလောက်နှင့် ကျပ်လုံးသာသာလောက် ရှိမည်ဟု တွေးနေမိသည်။ကွယ် အစ်ကိုကြီးရယ်ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားကြသည်နှင့် ခုံးထမောက်ဖြိုးနေသော နို့အုံကြီး နှစ်လုံးအား တစ်လုံးကို လက်ဝါးထဲထည့်ကာ ဆုပ်ချေပွတ်သပ်ရင်း ကျန်တစ်လုံးကို ပါးစပ်နှင့်ကုန်းစုပ်နေသော ဦးသာဒင်ကြောင့် မခင်မေ၏ နှုတ်ဖျားမှ ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေး ပေါ်ထွက်လာရသည်။

ကာမကျမ်း ကြေဟန်တူသော လင်မယားနှစ်ယောက်မှာ ကျော်ညွန့် ရှေ့တွင်ပင် တဆင့်ပြီး တဆင့် တက်လှမ်းနေကြသည်။အထူးသဖြင့်ဦးသာဒင်မှာ ဦးဆောင်သူဖြစ်ရာ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်ပင် သူလုပ်စရာများကိုအဆက်မပြတ် လုပ်ကိုင် လှုပ်ရှားနေလေသည်။ မခင်မေကတော့ ဦးသာဒင် လုပ်သမျှ ကာမစိတ်များ ပိုတက်လာဟန်ဖြင့် တဟင်းဟင်း ညည်းပြီး တကျွတ်ကျွတ်နှင့် စုပ်သပ်လိုက် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး လူးလွန့်လိုက်နှင့် ဖြစ်နေရှာသည်။

“အား … အိုး … အင်း … ဟင်း … ကျွတ် ကျွတ် … အိုး … ဟင်းဟင်း ကွယ် …. အင်း … ဟင်းဟင်း”

 ဟူသော မခင်မေ၏ အသံကလည်း အဆက်မပြတ် ထွက်ပေးနေလေသည်။

ကြည့်နေရင်းကြည့်နေရင်းက ကျော်ညွန့်တစ်ယောက်မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ဦးသာဒင်က မခင်မေ၏ ဘိုက်သားပြင်ကိုအပေါ်မှ အောက်သို့စုံဆင်းကာ လျှာဖြင့် ပွတ်ဆွဲ ရက်လာရာမှ လုံးဝန်းပြည့်တင်း ဖြောင့်စင်းသည့် ပေါင်တံကြီးများအား အသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး ဖောင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်မို့မို့ ကြီးအား ဆက်ပွတ်ရက်လိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

“အား … လား … လား … အိုး …”

အစ်ကိုကြီးဆတ်ကနဲ တွန့်သွားသော မခင်မေနှင့်အတူ ကျော်ညွန့်၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာလည်း အိမ်နံရံနှင့် ပိုမို ကပ်သွားရသည်။

ဗွီဒီယိုထဲတွင်ထိုကဲ့သို့ နှိုးဆွမှုကို မြင်ဖူးပြီဖြစ်သော်လည်း မြန်မာနိုင်ငံသားများ လုပ်ရဲဟန်မတူဟုသာ ထင်နေသော ကျော်ညွန့်အတွက် ဦးသာဒင်၏ အပြုအမူမှာထူးဆန်းအံ့သြဖွယ်ရာ ဖြစ်သွားရသည်။စိမ်ပြေနပြေပင် ခုံးမောက်ကြွတက်နေသော စောက်ပတ်ပြင်ကြီးအား လျှာဖြင့် ပင့်ပင့် ရက်နေပုံမှာ အားပါးပါး …. အားရစရာပင်။

ရက်အားပါသလောက် မခင်မေမှာလည်းထိထိရောက်ရောက်ခံစားနေရဟန် တူသည်။ မကြာမီ မခင်မေ၏ စောက်ပတ်ကို ရက်ပေးနေသူဦးသာဒင်၏ ကိုယ်လုံးကြီး မွေ့ယာပေါ်တွင် ပက်လက်ဖြစ်သွားသည်။ထိုအခါ မခင်မေက ထပြီး ပေါင်ခြံထဲတွင် ပျော့ခွေနေသလို ဖြစ်နေသောလီးတံရှည်ရှည်ကြီးအား ပါးစပ်နှင့် အသာငုံပြီးစုပ်ပေးလိုက်သည့်အတွက်အမြင်အာရုံသာရှိနေသော်လည်း ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် ကိုယ်တိုင် ခံစားလိုက်ရဟန်ဖြင့်ကိုယ်လုံးတွန့်သွားရသည်။ဦးသာဒင်တို့ လင်မယားသည် ခေတ်မီသူများ ဖြစ်ကြောင်း ကျော်ညွန့် မျက်မြင် သိသွားလေပြီ။

တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ကာမစိတ်များ နှိုးဆွပေးသည်မှာ မြန်မာ့ဓလေ့ထက် လွန်ကဲပြီး အနောက်တိုင်း အယူအဆများဖြင့် မရွံမရှာပင် လုပ်ကိုင်ပေးနေကြသည်။ တစ်ဦးပြီးမှ တစ်ဦးက ပြန်လုပ်ပေးခြင်းမှပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်သောမခင်မေပေါ် ပြောင်းပြန်မှောက်ကာလီးအစုပ်ခံရင်းစောက်ပတ်ကိုအားပါးတရ ရက်ပေးနေပုံက မြန်မာလင်မယားမှဟုတ်ပါလေစဟု ကျော်ညွန့် တွေးနေမိသည်။

ဦးသာဒင်တို့ လင်မယား၏ ကာမဂုဏ် ခံစားမှုမှာ လွန်လွန်ကဲကဲ ဖြစ်နေကြလေရာ ကျော်ညွန့်မှာဦးသာဒင်အစားအစုပ်ခံချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်မိသည်။ကာမဂုဏ်၏ အရသာကို အပေါ်ယံ နှိုးဆွပြီး အရယူနေမှုကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော ညည်းသံ စုပ်သံများ ရပ်သွားပြီး လိုးပွဲဆင်နွှဲကြသောအခါအမျိုးစုံအောင် လိုးနိုင်ပုံများ ပါနေပြန်ရာ ကျော်ညွန့်မှာ အံ့သြပြီးရင်းအံ့သြရင်း ဖြစ်နေရလေသည်။

ပက်လက် … မှောက်ရက် … ကွေးလိုက် … ကုန်းလိုက် … ကွလိုက် … ထောင်လိုက် … လှဲလိုက်နှင့် လိုး၍ရသည့် ပုံစံ တော်တော်များများကို အသုံးပြုကာ လိုးနေကြရာ ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ မြင်ကွင်းထက်ပင် အပြင်တွင် တကယ်တွေ့မြင်နေရသော မြင်ကွင်းက ကျော်ညွန့်အား စိတ်မထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်နေရလေသည်။ထို့ကြောင့်ပင် အခန်းထဲမှ လိုးနေကြသော လင်မယားကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းတိုက်နေမိသည်။

“အိုး … အစ်ကိုကြီးရယ် အား ကောင်းလိုက်တာ အို ဆောင့်စမ်းပါ … အိုး … ဖြည်းဖြည်း … သိပ်မကြမ်းနဲ့အုံး … အီး … ဆောင့် ဆောင့် … အား ဟုတ်ပြီ …. အား … အာ ဘယ့်နှယ် ချော်နေရပြန်တာလဲ … မြန်မြန်လုပ်ပါ … အိုး … အိုး”

ဟူသော ဦးသာဒင်၏ ပုံစံအမျိုးမျိုး လိုးပေးမှုကို အလိုက်သင့် အလိုးခံရင်းကမခင်မေ၏နှုတ်ဖျားမှအမျိုးမျိုး ထွက်ပေါ်နေပုံကလည်း သိပ်နားမလည်သော နိုင်ငံခြားသားများထက် ကျော်ညွန့်အတွက် သာလွန်စွာ ခံစားမြင်တွေ့နေရသည်။

ဦးသာဒင်လိုးသမျှစိတ်တူကိုယ်တူ ပြန်လည်ပြီး လှုပ်ရှားနေသော မခင်မေ၏ ရမက်ထန်ပုံကိုလည်းကောင်း၊ အသက်ကြီးနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း မိန်းမ တစ်ယောက်အားလူငယ်များထက်ပင် အပင်ပန်းခံကာ လိုးနိုင်ပြီး အလိုးကျွမ်းကျင်လှသောခပ်ကြာကြာ အမျိုးမျိုး လိုးနိုင်သော ဦးသာဒင်၏ ကျွမ်းကျင်မှုကို လည်းကောင်း ကျော်ညွန့် အသိအမှတ် ပြုမိသည်။

သို့သော် တစ်ခုအားမရသည်ကတော့လီးတံရှည်ရှည်အလုံးကြီးကြီး၏ ပျော့ခွေနေမှုကိုတော့ ကျော်ညွန့် သဘောမကျမိ။ သူ့လီးလိုပင် သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာကျောနေသည့် အနေအထားမျိုးဖြင့် တွေ့မြင်ချင်မိသည်။ သို့သော် အစားကောင်းကောင်းများနှင့် အားဆေးအမျိုးမျိုးသုံးပြီး မယားကြီး တစ်လှည့်၊ မယားငယ် တစ်လှည့် မပြတ်တမ်း လိုးနေနိုင်သော ဦးသာဒင်ကို ကျော်ညွန့် အထင်ကြီးမိသည်သူဆိုဒီလောက်လိုးနိုင်စွမ်းမရှိနိုင်ချေ။

သူများလင်မယားလိုးတာ ချောင်းကြည့်ရင်း ကျော်ညွန့် သုတ်နှစ်ခါထွက်ပြီးသည် အထိ ဖြစ်သွားရသည်။ ပုံစံအမျိုးမျိုး ပြောင်းလိုးပုံကို ကြည့်ရင်း လိုးကာစမှာ တစ်ခါ သုတ်ထွက်သွားရပြီး ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း လီးထပ်တောင်လာမှုကြောင့် နောက်တစ်ခါ ထပ်ပြီး သုတ်ထွက်သည်အထိ ဂွင်းတိုက်မိလိုက်သည်ကိုတော့ ကျော်ညွန့် မေ့တော့မည် မဟုတ်ပေ။

အားပါးတရ လိုးပွဲ နွှဲပြီးသွားသော ဦးသာဒင်တို့ လင်မယား၏ တယုတယ လုပ်နေကြပုံနှင့် အနားယူသည်အထိ ကြည့်ပြီးနောက် ကျေနပ်စွာ ကြည့်ခဲ့ရသော လိုးပွဲကို ကျောခိုင်းသွားချိန်မတော့ ကျော်ညွန့် ဒူးခေါင်းများ ချောင်သလိုဖြစ်ကာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး နုံးသွားရခြင်းကလည်း ကျော်ညွန့်အတွက် ထင်ရှားနေမည့် အတွေ့အကြုံပင် ဖြစ်ပေတော့မည်။

တဗွမ်းဗွမ်းနှင့် ရေလောင်းချိုးလိုက် ဆပ်ပြာတိုက်လိုက် ချေးတွန်းလိုက်နှင့် မခင်မေ အလုပ်ရှုပ်နေသလို ကျော်ညွန့်မှာလည်း ကုန်းလိုက်ကွလိုက် ဟိုဒီလှည့်လိုက်နှင့် ကိုယ်ဟန် အမျိုးမျိုးဖြစ်နေသော မခင်မေအား ကြည့်ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေပေသည်။သူများ လင်မယား အချစ်ပလူးကြပုံကို ချောင်းကြည့်ပြီး ဘာမှ အနှောင့်အယှက် မရှိမှုကြောင့် ချောင်းကြည့်မှု ဝါသနာ ကျော်ညွန့်တွင် ဖြစ်ပေါ်နေသည်။ သူငယ်ချင်းများ ကိုတော့ ထို အကြောင်း ပြန်မပြောဖြစ်။

သူတစ်ဦးတည်းသာအခွင့်အရေးရလျှင်ရသလို ချောင်းကြည့်တတ်သည်။အစကဦးသာဒင်တို့ လင်မယား၏လိုးပွဲသာ ချောင်း ချောင်းကြည့်တတ်သော်လည်း နောက်တော့ သူ တိတ်တခိုး သဘောကျနေသည့် မခင်မေ ရေချိုးသည်ကိုပါ ချောင်းကြည့်ချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်။ လုံးကြီးပေါက်လှနှင့်တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး ဆူဖြိုးလှသည့် မခင်မေ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ရေစိုနေသော လုံချည်အောက် မှန်ကြည့်ပြီး ဘယ်နေရာတွင် ဘယ်လိုရှိသည်၊ သည်နေရာ ဟိုနေရာတို့တွင်သည်လို ဟိုလိုရှိသည်ဟုညတိုင်း ချောင်းကြည့်၍သိခဲ့သည်များကို ရေချိုးနေစဉ် စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ရမ္မက်လှိုင်းတံပိုးများ ကျော်ညွန့်တွင် တဝုန်းဝုန်းနှင့် ရိုက်ခတ်နေလေတော့သည်။

ရေချိုးခန်း မလုံခြုံမှုကြောင့် ကိုယ်တုံးလုံး ရေချိုးလေ့ မရှိသော်လည်း မခင်မေ ရေချိုးနေသည်ကို သူ့အခန်းထဲမှ မှန်ပြောင်းဖြင့် ဆွဲကြည့်ပြီး ကိလေသာ အကုသိုလ်စိတ် ပွားများနေရသည်ကို အလုပ်တစ်ခုအဖြစ် ကျော်ညွန့် စွဲနေမိသည်။ပင်ကိုကပင် အလုံးအထည် ဆူဖြိုးလှသော မခင်မေမှာ ရေစိုပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတွင် ရှိသောအချိုင့်အဝှမ်းအမို့အမောက်များသူ့နေရာနှင့်သူ အသီးသီး ထင်ထင်ရှားရှား ပေါ်နေပုံမှာ လတ်ဆတ်သော အသားတုံးများကို ကြော်သည့် ညှော်အား မစားရဘဲ ရှူရှိုက် အရသာခံရသကဲ့သို့ ကိုယ်ပိုင်မိန်းမ မဟုတ်၍ စိတ်ထင်သလို လိုးခွင့်မရသော်လည်း ယခုလိုသဘာဝအတိုင်းရှိနေသည့် ကိုယ်ဟန်၏ အပြင်ညှော်ကို တဝကြီး ရှုစား ရှူရှိုက်ရင်း ကိလေသာစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေသည်မှာ အရသာကောင်း တစ်မျိုးဟု ကျော်ညွန့်သိနေပြီဖြစ်သည်။

မခင်မေတို့ ရေချိုးခန်းနှင့် ကျော်ညွန့်အခန်းမှာပေသုံးဆယ်ခန့်သာ ဝေးလေရာ အားကောင်းသော မှန်ပြောင်းဖြင့် အနီးကပ် ဆွဲယူ ကြည့်ရှုလိုက်သည့်အခါ မှန်ပြောင်း မပါဘဲ ကြည့်တာတောင် အတော် စိတ်ထစရာ ဖြစ်နေသည်ကို အကွက်လိုက် အကွင်းလိုက် နီးနီးကပ်ကပ် မြင်တွေ့ နေသည်မို့ ကျော်ညွန့် စိတ်လှုပ်ရှားမည် ဆိုလျှင်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားစရာပင် ဖြစ်နေလေသည်။

ပွတ်လိုက် သပ်လိုက် ဟိုဒီလှည့်လိုက်နှင့် ကိုယ်ဟန် အမျိုးမျိုး ဖြစ်နေသော မခင်မေ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရမ္မက် ဒီဂရီများ စုဝေးရာ ဖြစ်နေသည်။ဆူဖြိုးတောင့်တင်းလှသူမို့ ရေချိုးချိန်တွင် မြင်ရလျှင် မည်သည့် ဖိုသတ္တဝါမဆို စိတ်နှင့် ပစ်မှားချင်စရာ ဖြစ်သည်။ တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးရှိသည့် ကိုယ်လုံးကြီးသည် ဖိုမဓာတ်ကို အလွန် ဆွဲဆောင်နိုင်ပေရာ ညတွင်တမျိုး နေ့တွင်တဖုံ မြင်တွေ့နေရသော ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် မခင်မေ ရေချိုးနေသည်ကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်မိခဲ့သည့် အကြိမ် မနည်းတော့။

ယခုလည်း ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ထွန်းထားသော လေးပေမီးချောင်း၏ အလင်းရောင်နှင့် ပြည့်ကာနီးနေသော လမင်းကြီး၏ အလင်းရောင်တို့ဖြင့် နေ့လည်အတိုင်း မြင်နေရလေရာ နေ့တိုင်းလိုလို လီးတောင်ပြီး ဂွင်းတိုက် ဖြေသိမ့်နေရသူ ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် မခင်မေအား လိုးချင်စိတ်များ တိုးပွားသည်ထက် တိုးပွားနေမိသည်။

ဦးသာဒင်နှင့်ရော မခင်မေနှင့်ပါ ခင်မင်နေသူမို့ တိတ်တခိုး မှန်းပြီး လိုးပွဲဆင်နေမှုကိုရှက်ရွံ့သလို ဖြစ်နေသော်လည်းပင်ကိုယ်ကပင် ကိလေသာစိတ်များ ကြီးထွား ထက်သန်သူ တစ်ဦးမို့ အသိစိတ်ကထိန်းသိမ်းသော်လည်း မသိစိတ်ကမခင်မေအား ပြစ်မှားနေမိသည်။ကိုယ်တွေ့မိန်းမအတွေ့အကြုံ မရှိသေး၍ တွေ့ကြုံချင်စိတ်များ ပိုမိုဖြစ်နေလေရာ မိန်းမ တစ်ယောက်အား အတင်းရှာပြီး ယူလိုစိတ်များ တစ်ခါတစ်ခါ ပေါ်လာသည်။

မခင်မေတစ်ယောက် ရေစက်များခါပြီး မျက်နှာသုတ် ပုဝါဖြင့် သုတ်ကာ ထဘီလဲ နေချိန်တွင် ကျော်ညွန့်၏ မျက်လုံးများ ပိုမို ပြူးကျယ်နေသည်ရေစိုပြီး ကပ်နေသော လုံချည်အား ဖြေချပြီး ခြောက်နေသော ထဘီကို မသပ်မယပ်စွပ်ကာ လဲနေချိန်တွင် အတွင်းသားဆိုင်များ အမှတ်တမဲ့ ပေါ်သွားတတ်သည်ကို သိသော ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် မလွတ်တမ်း ကြည့်နေမိသည်။

သူ ထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်၊ အပေါ်လုံချည် အခြောက်ကလည်း အကုန်လုံး မဖုံးနိုင်သေး …. အောက်ရေစို လုံချည်ကလည်း ချွတ်၍ မပြီးသေး ဖြစ်နေသဖြင့် လစ်ဟာသွားသော မခင်မေ၏ ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးကြီးများနှင့်ထဘီအခြောက် မစည်းရမီ ရေစိုအဝတ်ကိုလက်ဖြင့် ချွတ်အချ၌ လွတ်နေသာ အထက်ဆင်ကြားမှ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်လိုက်ရလေရာခဏခဏ မြင်ဖူးနေသည့်ကြားမှအသက်ရှူမှားသွားရသည်။

ပေါင်ကြားမှတောင်ထွက်နေသော လီးတံကြီးမှာလည်း ခေါင်းငြိမ့်မပြနိုင်တော့ဘဲ တင်းမာသည်ထက်ပိုတင်းမာကာ ပုဆိုးကို ထောက်ပြီး တန်းနေလေသည်။ခဏ မြင်လိုက်ရသမျှကို အငမ်းမရကြည့်ရင်း အမြဲတမ်း ဖြစ်နေသည့် မိန်းမ လိုးချင်စိတ်များ ပိုမို သောင်းကျန်းလာမှုကြောင့် လီးတံ အပေါ်ရှိ ဖြဲလို့ ဖုံးလို့ရသော အရေခွံကို အသာအုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်နေမိပြန်သည်။

ဆယ့်လေးငါးမိနစ်မျှ ဂွင်းတိုက်မိပြီးနောက် အလကားသက်သက်သုတ်မထွက်စေဘဲ မိန်းမလိုးပြီးမှ ထွက်တာမျိုး ဖြစ်စေရန် ကျော်ညွန့်အကြံ ထုတ်မိသည်။ ထိုအခါ မတွေ့ရသည်မှာ တစ်ပတ်ခန့် ရှိပြီဖြစ်သည့် ဦးသာဒင်အား သတိပြုမိ၍ မခင်မေအားညနေက မေးလိုက်မိသည်ကို ပြန်တွေးလိုက်မိသည်။နင့် အန်ကယ် ခရီးထွက်သွားတယ်လေ ကျော်ညွန့်ရဲ့ … ညဆို ငါ့မှာ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းခြောက်ခြောက်ကြီးနဲ့ …. ဟင်း ဟင်းဟု ပြန်ပြောခဲ့ပုံကိုသတိရနေမိပြန်သည်။

ပင်ကိုယ်ကလည်း တဏှာ ခပ်ကြီးကြီး ဦးသာဒင်လိုးသမျှကို အလိုက်သင့် ပြန်ဆက်ဆံတတ်သည့် မခင်မေအား စိတ်ကူးနှင့် မှန်း မှန်းလိုးနေမိရာမှ ….. ပြေးကာသွားပြီး တူနှစ်ကိုယ် မခံစားဖူးသေးသော ကာမရအသာကို ရယူခံစားရန် ကျော်ညွန့် စိတ်ကူးလိုက်မိသည်။

မိန်းမ မလိုးရဘဲ ကိုယ့်လက်နှင့်ကိုယ် ဂွင်းတိုက်ပြီး သုတ်ထုတ်နေရမှုကို ရပ်ကာ တကယ့် မိန်းမ တစ်ဦးအား ခပ်ရဲရဲ ပူးကပ် ကြံစည်လျှင် သူကြုံချင်နေသည့် အလိုး အတွေ့အကြုံကို ရလိမ့်မည်ဟု တွေးရင်းက မခင်မေလို ခပ်ထထ မိန်းမ တစ်ဦးမှာ လင်နှင့်တစ်ပတ်လောက်ကင်းကွာနေမှုကြောင့် ကာမ အရသာကို တောင့်တနေလိမ့်မည်ဟု ခန့်မှန်း တွေးနေမိသည်။

အခြေအနေကို ကိုယ့်ဘက်ကိုယ်ဆွဲပြီး ခပ်ရဲရဲ တွေးရင်း ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေသောကျော်ညွန့်တစ်ယောက် သူ့အိပ်ယာဘေး စားပွဲပေါ်၌ ၈-လက်မအသွားရှိသော ဓားမြှောင်တစ်ချောင်းကို တွေ့လိုက်ရာမှ စိတ်ကူးတစ်ခု သူ့ခေါင်းထဲတွင် ထင်းကနဲ ဖြစ်ပေါ်သွားရသည်။ထိုဓားမြှောင်ကို ယူပြီး အိမ်ပေါ်က ခပ်သုတ်သုတ် ဆင်းခဲ့လေတော့သည်။

“ဒေါက် … ဒေါက်ဘယ်သူလဲ”

“ ကျွန်တော်ပါ …. မခင်မေနဲ့ ခဏလောက် စကားပြောချင်လို့”

စိတ်ကူးတစ်ခုကို အကောင်အထည်ဖော်ရန် ရဲစိတ်အားကိုးပြီး ထွက်လာသော ကျော်ညွန့်က မခင်မေတို့ အိမ်တံခါးကို အသာခေါက်ရင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ကျွီကနဲ မြည်သွားပြီး ပိတ်ထားသော တံခါး ပွင့်သွားသည်။လာလေ ကျော်ညွန့် ….. ထူးထူးဆန်းဆန်းဘာများ ပြောစရာရှိနေလို့လဲ …. ကဲ ဝင်တော့လေသူ့အား တံခါး ဖွင့်ပေးရင်းအနီးကပ် ပြောဆိုနေသော မခင်မေကို မြင်နေရသော ကျော်ညွန့်၏ တစ်ကိုယ်လုံး ရာဂသွေးများ ဖြုန်းကနဲ ဆူဝေတက်သွားရသည်။

ရေချိုးပြီး သနပ်ခါးလိမ်းစလေးသာ ရှိသော မခင်မေ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင်ရင်လျားထားသောထဘီ တစ်ထည်မှလွဲပြီး ဘာမှ ရှိမနေပေ။ ထို့ကြောင့် ဝင်းဝါပြည့်တင်းသောအသားများနှင့်စည်းနှောင်ဖုံးလွှမ်းထားသော လုံချည်အောက်မှ ထင်ရှားနေကြသည့်အသားဆိုင်များကို မြင်နေရသည်။ ထို့အပြင် မခြောက်တခြောက်ကလေး ဖြစ်နေသော လိမ်းပြီးစ သနပ်ခါးနံ့လေးများက ကျော်ညွန့် နှာခေါင်းထဲသို့ ခပ်မွှေးမွှေးတိုးဝင်နေပြီး ဖြစ်ရာ စောစောက ပြန်ပျော့သွားသော လိင်တံကြီးမှာ သိသိသာသာပင် ပုဆိုးအတွင်းဝယ် ထောင်ထလာလေတော့သည်။

မုန်ယိုနေပြီဖြစ်သော ရာဂစိတ်ကို ထိန်းရင်း အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တံခါး ပြန်ပိတ်လိုက်သည့် မခင်မေ၏ နောက်မှနေကာ မခင်မေ၏ နောက်ပိုင်းအလှအား ခပ်ရဲရဲ စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ တဟုန်ထိုး ကြွနေသော ရမ္မက်စိတ်များ ကျော်ညွန့်တွင် ပိုမို ဖြစ်ပေါ်နေလေပြီ။

“ ဟဲ့ …. အို နင် ဘာဖြစ်လို့ ငါ့ကိုဒီလောက် ကြည့်နေရတာလဲ”

ရုတ်တရက် နောက်ပြန်လှည့်လိုက်သော မခင်မေမှာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကြီးအားအငမ်းမရ စူးစိုက်ကြည့်နေသော ကျော်ညွန့်ကြောင့် လန့်သွားရသည်။

ထို့အပြင် ပုဆိုးအတွင်းမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသာ အရာမှာ သိသာ ထင်ရှားနေလေရာ ထိုအရာ ဘာမှန်း သိနေသူ မခင်မေအတွက် အံ့သြ ထိတ်လန့်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်သွားရသည်။

“ ကျ …. ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး မခင်မေ …. “ 

မခင်မေကို ချစ်ချင်လို့သေမထူး နေမထူးဟု ဆုံးဖြတ်ထားသော သူတို့ ပုံစံအတိုင်း စိတ်ကို ဒုံးဒုံးချခဲ့ပြီ ဖြစ်သော ကျော်ညွန့်က သူယူလာသော ဓားမြှောင်ကို ခါးနောက်မှ အသာဆွဲယူလိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ ဟဲ့ ကျော်ညွန့် …. နင်ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ …. ငါ့မှာ လင်နဲ့လေ …. သွား ”

“ သွားမသွားဘူးဗျာ …. ကျနော် မခင်မေကို ချစ်ချင်နေတာ ကြာပြီ … ဘယ်လိုမှ စိတ်ထိန်းလို့ မရဘူး …. ဒီအတိုင်းလဲ မနေနိုင်ဘူး …. အဲဒါကြောင့် ထွက်လာတာ . ကဲ ရော့ .. ဒီမှာ ဓား … မခင်မေ သဘောမတူရင် အဆုံးသာ ထိုးသတ်လိုက် …. ကျနော် သေသွားမှ အေးမယ် …. မသေသေးရင်တော့ မခင်မေကို ချစ်ရမှာပဲ”

ခပ်ရဲရဲပင် ပြန်ပြောရင်း ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်ထနေသော လီးတံကြီးကို ပုဆိုး အုပ်နေသည့် ကြားမှ ပိုကော့ပြလိုက်ရာ မခင်မေ လန့်သွားရသည်။

အနားသို့ တိုးလာပြီး သူ့လက်ကို ဆွဲကာ ဓားအိမ်နှင့် ဓားကို အတင်းလာထည့်နေလေရာမခင်မေမှာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိ ဖြစ်နေလေတော့သည်။

“ ဟဲ့ …. အို …. ကျော်ညွန့် …. မဟုတ်တာတွေ…အိုမလုပ်ပါနဲ့”

ဓားအိမ်ကိုလက်ထဲထည့်ပြီးလျှင်ပြီးချင်း သူမ၏ကိုယ်လုံးကြီးအားအတင်းဆွဲဖက်ကာလွတ်နေသာပုခုံးသားများကိုငုံ့နမ်းနေသော ကျော်ညွန့်ကို ပြန်တွန်းရင်း ပြောနေသော မခင်မေမှာ ကျော်ညွန့် ရင်ခွင်ထဲတွင် မလူးသာ မလွန့်သာအောင် အမိခံနေရပေပြီ။

“ကဲဗျာ …. ဓားနဲ့ ထိုးလေဗျာ …. ကျနော်တော့ မနေနိုင်တော့ဘူး …. မထိုးရင်တော့ ချစ်မှာပဲ”

ကျော်ညွန့်က အတင်းဖက် အတင်းပြောနှင့် မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဆွဲကာ အခန်းထဲသို့ တွန်းပြီး ဝင်သွားသည်။ အခန်းထဲ ရောက်လျှင် တွန့်လိမ် ရုန်းကန်နေသော မခင်မေ၏ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို မစုပ်တတ် စုပ်တတ်နှင့် အတင်းဖိစုပ်ယူလိုက်သည်။ထို့ကြောင့် ကျော်ညွန့်အား ပြန်တွန်းနေသော မခင်မေ၏ လက်များမှာ တွန်းနေရာမှ ပျော့သွားကြပြီး ပြန်ဖက်မိသလို ဖြစ်သွားကြလေသည်။

ရာဂစိတ်များ တက်ကြွထက်သန်နေသော ကျော်ညွန့်မှာ အင်အားများ ခါတိုင်းထက် ပြည့်ဖြိုးနေသလို အမှတ်တမဲ့ အဖက်ခံရပြီး ကြမ်းရမ်းနေသော ကျော်ညွန့်ကြောင့် မိန်းမသားဖြစ်သော မခင်မေတစ်ယောက် ရုန်းအားများ ကျသွားပြီး ကျော်ညွန့် ဆွဲခေါ်ရာ ပါသွားရသည်မှာ မသိစိတ်က ကျော်ညွန့်အား လက်ခံနေပြီဆိုခြင်းကို မခင်မေ မသိပါချေ။

ကုတင်နားရောက်လျှင် မွေ့ယာပေါ်သို့ အတင်းတွန်းလှဲပြီး အပေါ်မှ ဖိထပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရ စုပ်ယူနေမှုကြောင့် စောစောက ဆုပ်ကိုင်ထားမိသော ဓားအိမ်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဒေါက်ကနဲ ကျသွားလေသည်။ အကယ်၍ ထိုဓားကို မခင်မေ တစ်ယောက် အသေအချာ ထုတ်ကြည့်ပါက သံမဏိဓားကို တုပြီး တူအောင် လုပ်ထားသော ရော်ဘာဓား တစ်ချောင်းသာ ဖြစ်ကြောင်း သိသွားလိမ့်မည်။ ကလေးကစားရန် လူကို ခြိမ်းခြောက်ရန် အပျော်သက်သက် လုပ်ရောင်းလေ့ရှိသော ရော်ဘာဓားဖြင့် ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် သူမအား လိမ်ညာပြီး ကာမကို အရယူရန် ကြိုးစားနေပြီဖြစ်ကြောင်း မခင်မေ မသိတော့ပေ။

မစုပ်တတ် စုပ်တတ်နှင့် နိုင်ငံခြား ဗွီဒီယိုကားထဲမှ မြင်ဖူးသည့်အတိုင်း နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိစုပ်နေသော်လည်း ထိထိရောက်ရောက် စုပ်မိခြင်း အားပါခြင်းနှင့် မတူသော ဓာတ်များက ဆွဲဆောင်ခြင်းများကြောင့် မခင်မေမှာ ဘယ်လိုမှ မငြင်းနိုင်၊ မရုန်းနိုင် ဖြစ်ကာ အငမ်းမရ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိစုပ်နေသော ကျော်ညွန့်၏ ကျောပြင်ကြီးအား အတင်း ပြန်ဖက်ထားမိလေတော့သည်။

ကြားဖူး မြင်ဖူးသော အသိဖြင့် နှုတ်ခမ်းစုပ်ရင်း မခင်မေ၏ ထဘီပေါ်မှ မောက်ကြွား ထကြွနေကြသော နို့အုံအိမ်ကြီးများကို အငမ်းမရပင် ကြမ်းတမ်းစွာ ဆုပ်နယ်နေလေရာ မခင်မေ တစ်ယောက် နာကျင်မှုပင် ခံစားနေရသည်။အတင်းဖက် အတင်းနမ်းနှင့် ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်းနေသော ကျော်ညွန့်က မခင်မေ၏ ရင်လျားထားသော ထဘီအား အသာဆွဲဖြေကာ အဖုံးအလွှမ်း မရှိတော့သော နို့အုံကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံသွင်းပြီး အတင်း စုပ်ယူလိုက်သည်။

“အိုး …. အိုး … အိုး … ကျော်ညွန့် ဖြည်းဖြည်းဟ … ဖြည်းဖြည်းဟ …. အိုး”

ပြန်လည် ငြင်းဆန်မှု မရှိတော့ဘဲ မခင်မေမှာလည်း မုန်ယိုနေသော ကျော်ညွန့်အား နည်းပေးလမ်းပြပင် ပြန်လုပ်ပြီး ထိန်းပေးနေမိလေသည်။ မကျွမ်းကျင်သေးသော ကျော်ညွန့်၏ ကြမ်းတမ်းမှုက သူမအား ကာမစိတ်ကို ညင်ညင်သာသာ တဖြည်းဖြည်း တက်လေ့ရှိမှုမျိုးမှ တဟုန်ထိုး တက်သလို ဖြစ်နေရသည်။ခါးအထိ ပြေကျနေသော ထဘီကြောင့် မခင်မေ၏ ရင်ဘတ် အထက်ဘက်ရှိ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးမှာ အားရစရာ ကောင်းလောက်အောင် ကြီးထွားမို့မောက် ခုံးထနေလေရာ ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် နို့အုံတစ်လုံးကို လက်တစ်ဖက်စီဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပါးစပ်က တစ်လှည့်စီ စို့လိုက် စုပ်လိုက်၊ လျှာဖြင့် ကလိလိုက်နှင့် လုပ်ပေးနေမိသည်။

ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် အလှတိုးနေသူ မခင်မေ၏ ကိုယ်သင်းနံ့တွင် သနပ်ခါးနံ့လေးပါ ရောစွက် နေမှုက ကျော်ညွန့်အတွက် နမ်း၍ ရှိုက်၍ မဝအောင် ဖြစ်နေရသလို အိစက်နေသော အသားဆိုင်များအားဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်စုပ်ရက်နေရမှုကလည်း အခေါက်နှင့် အဆီညီနေသောဝက်သားတုံးကြီးအားတဝကြီး စားနေသူကဲ့သို့ ဖြစ်နေလေသည်။နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကိုလက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ဆွဲချေရင်း ပါးစပ်ဖြင် တစ်လှည့်စီ ကုန်းကုန်းစုပ်နေရာမှဘိုက်သားပြင်ပေါ်သူ၏မျက်နှာကိုကျော်ညွန့် တင်လိုက်သည်။

ထို့နောက်ခါးတွင် ရှိနေသေးသောထဘီစလေးအား တင်ပါးဆုံအောက်မှအသာဆွဲချွတ်ယူနေရင်းကဘိုက်သားပြင် ပြန့်ပြန့်ကြီးကိုလျှာဖြင့် လိုက်ရက်ပေးနေမိပြန်သည်။ဒူးဆစ်လောက်အထိ ကျွတ်နေပြီဖြစ်သောထဘီကြောင့် ပေါင်ကြီးနှစ်လုံး အပါအဝင် ပြည့်ဖြိုးတောင့်တင်းသော မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးကြီးအား အနီးကပ် မြင်နေရပြီဖြစ်သော ကျော်ညွန့်မှာ မလုပ်တတ် လုပ်တတ်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေလေသည်။

ချက်ကလေးကို လျှာဖြင့် ထိုးကလိနေရာမှ ဆီးခုံပေါ်မျက်နှာရောက်လာကာ မထူမပါးလေး ပေါက်နေသော စောက်မွှေးများကိုအသာကျော်ပြီး အမြှောင်းလိုက် ခုံးထဖောင်းကြွနေသော စောက်ပတ်အုံကြီးကို အနီးကပ် ကြည့်လိုက်သည်။မိန်းမစောက်ပတ်အားဗွီဒီယိုထဲနှင့်မခင်မေအား ချောင်းကြည့်ဖူး၍အဝေးမှသာ မြင်ဖူး နေသူ ကျော်ညွန့်မှာ ကြီးမား ဖြောင့်တန်းလှသော ပေါင်တံဖြူဖြူကြီး နှစ်ချောင်းအရင်းတွင် ကပ်လျက်ထင်ထင်ရှားရှားခုံးထနေသောလက်ဝါးတစ်အုပ်စာမျှ ရှိသည့် မခင်မေ၏ စောက်ပတ်ကြီးအား ရင်တုန်ပန်းတုန်နှင့်ပင် အသေအချာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။

စောစောက ရေချိုးထားသော်လည်း တစ်ခါမှ မတို့မထိဖူး၍ ဗြုန်းကနဲ တို့ထိရမှာ ကျော်ညွန့် ရွံ့နေမိသည်။ သို့သော်လည်း မခင်မေ၏ စောက်ပတ်အုံကြီးမှာ စောက်မွှေးများ မရှိဘဲ ဆီးခုံတွင်သာ အမွှေးရှိခြင်းကြောင့် အနီးကပ် ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရလေရာ ပြဲအာနေသော အကွဲကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ အကွဲကြောင်းဘေးရှိ လက်နှစ်လုံးသာသာခန့် ခုံးထပြီး အမြှောင်းဖြစ်နေသော စောက်ပတ်နှစ်ခမ်းသား နှစ်ခုကိုလည်းကောင်း၊ အကွဲကြောင်းပေါ်ရှိ ခပ်မို့မို့ဆီးခုံပြင်ကိုလည်းကောင်း၊ နောက်ဘက်သို့ ကျကျသွားသဖြင့် ဖင်နှင့် ပေါင်တံကြီး နှစ်ခုကြားတွင် အသားတုံးကလေး နှစ်ခုကပ်ထားသလိုဖြစ်နေလေသည်။

ကျော်ညွန့်သည် မခင်မေ၏ တင်ပါးအုံကြီး နှစ်လုံးအောက်ကို သူ့လက်ထိုးသွင်းလိုက်ကာ ဆုပ်နယ် ပွတ်သပ်ပေးရင်း စောက်ပတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးအား ကြည့်နေရာမှ ဗွီဒီယိုထဲနှင့် ဦးသာဒင်လုပ်သလိုလျှာဖြင့်ယက်ပေးရ ကောင်းမလားဟု စဉ်းစားလိုက်မိသည်။ မလုပ်ဖူးသေးသဖြင့် ရွံသလိုလည်း ဖြစ်နေသည်။

နောက်တော့ စိတ်များ ထကြွနေသဖြင့် ဘာမှ မစဉ်းစားဘဲ နှာခေါင်း ဖိတင်ပြီး နမ်းလိုက်မိသည်။

“ အိုး …. ဟဲ့ …. ကျော်ညွန့်ရယ်”

မခင်မေ၏ အသံကို ဂရုမစိုက်နိုင်ဘဲအနံ့တစ်မျိုးသင်းနေသောစောက်ပတ်အုံဖောင်းဖောင်းကြီးအားအတင်း နမ်းရှုံ့နေရာမှ ရွံစရာ မဟုတ်မှန်း သိသွားကာ နှာခေါင်းအစား လျှာပြားကြီးနှင့် ပင့်ပြီး ယက်ပေးလိုက်လေသည်။

“ အိုး …. အိုး …. အိုး …. ကျွတ် ကျွတ်”

ဗွီဒီယိုကားပေါင်းများစွာထဲမှ အနီးကပ် ရိုက်ပြထားသော စောက်ပတ်ယက်နေမှု များကို ယခု လက်တွေ့ စတင်စမ်းလုပ်နေပြီ ဖြစ်သော ကျော်ညွန့်မှာ စောက်ပတ်အုံကြီး၏ နူးညံ့မှု၊ နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခု၏ ထူအမ်းအမ်းဖြစ်နေမှု၊ ဟပြဲနေသော အကွဲကြောင်းနှင့်ထိပ်နားရှိ စောက်စေ့အသားပိုကလေးများ၏ကိုက်ခဲချင်စရာ ကောင်းမှုများကြောင့်ရွံရှာစိတ် လုံးဝမရှိတော့ဘဲပယ်ပယ်နယ်နယ်ပင် ယက်ပေးနေမိလေတော့သည်။

“အား … အိုး … ကျော်ညွန့် …. အိုး … အား အား”

ကျော်ညွန့်၏ စောက်ပတ်ယက်ပေးမှုက အလွန် ထိရောက်ပြင်းထန်လှပေရာ အယက်ခံနေရသူ မခင်မေ၏ နှုတ်ဖျားမှ ညည်းသံစုံ ထွက်ပေါ်နေပြီး ပေါင်တံ ဖြိုးဖြိုးကြီးများကို လှုပ်ယမ်းလိုက်၊ ဖင်ဆုံအိအိကြီးများကို ပင့်လိုက်၊ ခါးနွဲ့နွဲ့လေး ဖယ်ယမ်းလိုက်နှင့် အရူးအမူးဖြစ်နေလေသည်။စောက်ပတ်အုံကြီးကို အထက်အောက် ပင့်ယက်လိုက်၊ အကွဲကြောင်းထဲ လျှာထိုးသွင်း ကလိလိုက်၊ စောက်စေ့ချွန်ချွန် မာတာတာလေးကို နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိပြီး ပွတ်ချေလိုက် လုပ်ရင်း ကျော်ညွန့်က သူ့လက်ကို မခင်မေ၏ ပေါင်တံလုံးလုံးကြီးများအား ပွတ်သပ်ပေးမိသည်။

တင်ပါး ဆူထွားထွားကြီးများမှာလည်းမလွတ်၊ထိုမှအပေါ်ဘက်တွင်ရှိသော နို့အုံ အိအိကြီးများကို လှမ်းပြီး မမိတမိကိုင်ကာ နို့သီးကလေးများအား လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြားညှပ်ပြီးပွတ်ချေပေးနေပြန်ရာမခင်မေတစ်ယောက် မွေ့ရာပေါ်ဝယ် တလူးလူး တလွန့်လွန့်၊ တအီးအီး တအင့်အင့်နှင့် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်နေလေသည်။

တော်တော်လေးကြာအောင်ယက်ပေးနေသောကြောင့် စောက်ပတ်အတွင်းမှ စိုရွှဲကျလာသော ချွဲပြစ်သည့်ရေများကို ကျော်ညွန့်သတိပြုမိသည်။တဏှာပိုးများ ထကြွနေမှုကြောင့် မရွံမရှာယက်ပြီးမျိုချမိသည်အထိ ဖြစ်သွားရသည်။စောက်ပတ်အုံကြီးအား ယက်နေရာမှ ပေါင်တံဖြိုးဖြိုးကြီးပေါ်ပါးစပ်တင်ကာတရစပ် ယက်ပေးရင်း ဒူးခေါင်းနားရှိ ထမီအား လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ဖြစ်အောင် ဆွဲချွတ်လိုက်လေတော့သည်။

ယခုအခါ မခင်မေ၏ တစ်ကိုယ်လုံး မည်သည့်အဝတ်အစားမှ ဖုံးကွယ်မထားတော့ဘဲ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားရလေပြီ။ဘာမှ မရှိတော့သော မခင်မေ၏ ကိုယ်လုံးကြီးအား ဒူးထောက်ကာအပေါ်မှဆီးကြည့်နေရင်းမှ ကျော်ညွန့်သည် သူ့ခါးတွင်ရှိသော ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပုဆိုးချွတ်ပြီး အပေါ်ပိုင်းရှိ စွတ်ကျယ်ပါ ချွတ်လိုက်သောအခါနှစ်ဦးစလုံး ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်နေကြလေတော့သည်။

ဒူးထောက်ထားရင်းက မခင်မေ၏ ပေါင်တံကြီးနှစ်ချောင်းကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက် ဆွဲဖြဲပြီး ကျော်ညွန့်က ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ထိုအခါ ပေါင်တံကြားရှိ လီးတံကြီးမှာ ခေါင်းပင် ငြိမ်မနေဘဲ ရှေ့တိုးတန်းနေပုံမှာပက်လက်ကလေး ငေးကြည့်နေရသော မခင်မေအတွက် ရင်ကလေးပင် ဖိုသွားရသည်။သူမ အလိုးခံနေကျ ဦးသာဒင်၏ လီးကြီးမှာ ကြီးပြီးရှည်သော်လည်း ထိုဒဏ်ကို မနိုင်၍ အမြဲတမ်း ပျော့ခွေခွေနှင့်သာ အလိုးခံနေရသူဖြစ်ရာ ကျော်ညွန့်၏ တင်းတင်းမတ်မတ်နှင့် အားရစရာကောင်းအောင် တောင်နေသော လီးတံကြီးက မခင်မေအား ပိုစိတ်လှုပ်ရှားစေလေသည်။

အသေအချာမြင်ရမှ ကျော်ညွန့်၏ လီးမှာ သူ့လင် ဦးသာဒင်၏ လီးလိုပင် ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်း ရှည်လှကြောင်းသိသွားရသည်။ ကျော်ညွန့်က သာသည်မှာ တောင်နေအောင် မတ်နေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ပက်လက်ဖြစ်နေသော မခင်မေ၏ ပေါင်ကြားမှဒူးထောက်ပြီး ကြည့်နေသူ ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် လိုးရန်အတွက် မခင်မေ၏ကိုယ်ပေါ်သို့ ဝမ်းလျားထိုးဖိမှောက်ချလိုက်လေသည်။ ပေါင်ကြားတည့်တည့်ကိုလီးထောက်ပြီးနို့အုံပေါ်တွင်လက်တင်ကာ မျက်နှာပေါ် အပ်ထားလိုက်ပြီဖြစ်၍ ကျော်ညွန့်မှာ ကုန်းကုန်းကွကွကြီး ဖြစ်နေလေသည်။

နေရာပြင်နေသော ကျော်ညွန့်အား မခင်မေကလည်း ဝိုင်းကူလုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်အုံပေါ် ဖိထောက်နေသော လီးတံကြီးအား လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စောက်ပတ်အဝကို အသာတေ့ပေးလိုက်ရာ အပေါ်မှဖိပြီး လှုပ်ရှားရန်ပြင်နေသော ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ ပိုများလာပြီး လီးတံကြီးအားဖိချလိုက်လေတော့သည်။အိကနဲတိုးဝင်သွားသောလီးတံကြီးကြောင့်သူမ၏လက်ကိုမခင်မေကလွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ကျော်ညွန့်မှာတော့ယခုမှ ပထမဆုံး မိန်းမစောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်ရခြင်းဖြစ်ရာ ဝင်မှန်းသိသည်နှင့် အားစိုက်ပြီး ဖိထိုးသွင်းနေမိသည်။

လီးတံမှာ မခင်မေ၏ စောက်ပတ်အုံထဲသို့ တဝက်လောက်သာ ဝင်နေသော်လည်း ကျော်ညွန့်အတွက်မူ အနေခက်သလို ဖြစ်နေလေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ တစ်ခါမှ မဝင်ဖူးသေးသော လီးတံကြီးမှာ ပူပူနွေးနွေး အိအိစက်စက်နှင့် အသားနုများက တစ်ဆို့ဆို့ လုပ်ပေးနေမှုကြောင့် ထူးခြားသလို ဖြစ်နေရသည်။

ဦးသာဒင်က ခဏခဏ လိုးထားသော မခင်မေစောက်ပတ်ကြီးမှာ သူအတင်းထိုးသွင်းတာကို အဆုံးထိမဝင်ဘဲ ခပ်ကြပ်ကြပ်နှင့် ဖြစ်နေလေရာ ကျော်ညွန့်မှာ အံ့အားသင့်နေမိသည်။

ထပ်ပြီး ကျော်ညွန့် သတိပြုမိသွားသည်ကတော့ သူ့လီးတံကြီး အဆုံးထိလည်း သွင်း၍ မရသေး၊အပေါ်မှဖိပြီး ဆောင့်သွင်းရချက်ကလည်း လေးငါးချက်မျှသာ ရှိသေးချိန်တွင် သုတ်ထွက်ချင်သလို ဖြစ်နေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ မခင်မေ၏ ချိုင်းကြားမှ လက်ကို သွင်းပြီး မျက်နှာချင်းထပ်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ရင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးရမှု မကြာသေးဘဲ ပြီးချင်သလို ဖြစ်နေခြင်းအတွက် ကျော်ညွန့် မကျေနပ်၊ သို့သော် သူ ဘာမှလည်း မလုပ်တတ်။

ထို့ကြောင့်သူ့အား အောက်မှ ခပ်တင်းတင်း ပြန်ဖက်ထားရင်းပင့်ကော့ပေးနေသောမခင်မေကို ပါးခြင်းအပ်ဖိထားလိုက်ရာမှ တင်ပါးကိုမြှောက်ပြီးဆက်ဆောင့်လိုက်မိသည်။

“ အား … အား … အား … ”

မခင်မေ၏ ညည်းသံမဟုတ်၊ သုတ်များ ပန်းထွက်သွားပြီဖြစ်သော ကျော်ညွန့်၏ညည်းသံသာ ဖြစ်သည်။လီးသွင်းပြီးဆယ်ချက်ခန့်သာ ဆောင့်ရသေးသည်သုတ်ရည်များပန်းထွက်သွားပြီမို့ ကျော်ညွန့်မှာသူ့ကိုယ်သူအံ့လည်း အံ့သြ၊ မကျေလည်း မကျေနပ်ဖြစ်သွားရသည်။

သူကြည့်ဖူးသော ဗွီဒီယိုထဲတွင် ပုံစံလေးငါးမျိုး ပြောင်းပြီး အားရပါးရလိုးပြီးမှ သုတ်ထွက်သွားကြသည်။ ဆောင့်ချက်များကို တစ်ခါတစ်ခါ သူရေတွက်ကြည့်ရာ အချက် ၁၀၀ ကျော် ၂၀၀ လောက်မှ ပြီးတတ်ကြပုံနှင့် တချို့သရုပ်ဆောင်များဆိုလျှင် စောက်ပတ်ကိုလိုးနေရာမှ လီးတံကိုထုတ်ပြီး မိန်းမ သရုပ်ဆောင် ပါးစပ်ထဲဆက်သွားကာအစုပ်ခံကြတာတောင်ချက်ချင်းသုတ်မထွက် အတော်ကလေး ကြာမှ ထွက်သွားကြသည်။

စောက်ပတ်ကိုလိုးသည်မှာလည်း တစ်ဆုံးဝင်အောင် လိုးတတ်ကြရာ ကြည့်သူတိုင်း မရိုးမရွဖြစ်သော်လည်း အားတော့ရကြသည်။ မလိုးမီ လီးအစုပ်ခံ၊ ဂွင်းအတိုက်ခံအချက် ၁၀၀ ကျော် ၂၀၀ ဆောင့်လိုးပြီးချက်ချင်းသုတ်မထွက်မှုကို မြင်ဖူးသော ကျော်ညွန့်မှာ ယခုသူ့တွင်ဘာချွတ်ယွင်း၍သုတ်ထွက် မြန်ရကြောင်း ကျော်ညွန့် မသိ။လောလောဆယ် ကျော်ညွန့်သိသည်ကတော့ဆယ်ချက်လောက် ဆောင့်ပြီး လီးတစ်ဝက် တစ်ပျက်ဖြင့်တစ်ချီပြီးသွားရခြင်းကိုအားမရဘဲလီးတံကျဉ်နေသည့်ကြားက ဆက်ဆောင့်နေမိတော့သည်။

လူပျိုကလေးမို့ သုတ်ထွက်မြန်မှုကို မခင်မေသိသော်လည်း ခနလေးပြီးသွားပုံကိုတော့ မကြိုက်၊ သို့သော် သုတ်ထွက်ပြီးတာတောင် မနားဘဲ ဆက်ဆောင့်လိုးနေသည့် ကျော်ညွန့်အား မီရာကို ပြန်ဖက်ရင်း အောက်မှ ပင့်ပင့်ပေးမှုတော့ မခင်မေ လုပ်ပေးမိသည်။မခင်မေ၏ ကိုယ်နံ့နှင့် နူးနူးညံ့ညံ့ အိအိစက်စက် အတွေ့ထူးလှသော အသားဆိုင်များက အတွေ့အကြုံ မရှိသေးသူ ကျော်ညွန့်အတွက် စိတ်ရောလူပါ ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရအောင် ဖြစ်နေရပါသည်။

ထွေးအိသော ကိုယ်လုံးကြီးအား အတင်းဖက်ထားရင်း သူထွက်သွားသော သုတ်ရည်များဖြင့် ချောကျိနေသော စောက်ပတ်အုံထဲသို့ အတင်းဆောင့်ပြီး ဆီးခုံချင်း ကပ်သည်အထိ လီးတံကြီး အကုန်သွင်း၍ ရမှုတော့ ကျော်ညွန့် ကျေနပ်မိသည်။သို့သော်လည်း သူတော်တော် ပင်ပန်းနေလေသည်။ စိတ်ထဲတွင် ထင်ထားသည်က စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်လျှင် ခပ်ကြာကြာဆောင့်မည်။

အပေါ်ပိုင်းကနို့အုံတို့ နှုတ်ခမ်းတို့ကိုလည်း ငုံလိုက်စုပ်လိုက် ရသလောက်လုပ်မည်။ သုတ်ထွက်ချင်လာလျှင် အောင့်ပြီး ထိန်းထားမည်။ နောက်မှ ပြန်ဆောင့်ပြီး အချိန်ရသလောက် အရသာ ခံစားမည်ဟူ၍ပင်ဖြစ်သည်။ယခုတော့ ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ပူနွေးနူးညံ့သော စောက်ပတ်အတွင်းသားများကလီးတံကြီးကိုကျဉ်ဆိမ့်စေသလိုအပေါ်ဘက်ကထိတွေ့နေရသော အသားဆိုင်များကလည်း ထိရင်းထိရင်းလူကိုအီဆိမ့်စေလေရာ ကျော်ညွန့်မှာနူးအိနေသော ဝက်သားတုံးကြီးအား ခဏလေးနှင့် ဝါးမျိုမိသွားသလို ဖြစ်နေရသည်။

နှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက် နို့အုံကိုဆုပ်လိုက် စို့လိုက် လုပ်ပေးမိသော်လည်း စိတ်စောနေမှု မကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် သူ့မှာ အလုပ်ရှုပ်ပြီး ပင်ပန်းနေလေသည်။

ထို့ကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက် နှုတ်ခမ်းနှင့် နို့ကို အသုံးပြုဖြစ်သော်လည်း နောက်ဆုံးတော့ ချိုင်းကြားလက်သွင်းကာ ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဆောင့်ခြင်းသာ အဆက်မပြတ် လုပ်နေမိတော့သည်။စောစောက သုတ်ထွက်သွား၍ ဆက်တိုက်ဆောင့်နေခြင်းကြောင့် ရုတ်တရက် သုတ်ထပ်ထွက်ရန် မနီးသော်လည်း အချက် လေးဆယ်လောက် အရောက်မှာ ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာပြန်ရာ မြန်မြန်ပြီးသွားမှာစိုး၍ စောက်ပတ်ထဲဝင်နေသော လီးတံကြီးအား ပြန်ဆွဲနှုတ်လိုက်လေသည်။

“ ကွယ် … ဘာဖြစ်လို့ ဆွဲထုတ်လိုက်တာလဲ … နေအုံး .. နေအုံး … အင်း … ဟုတ်ပြီ … ဆောင့်တော့ ”

ကျွတ်ထွက်သွားသော လီးတံကြီးကို မချင့်မရဲဖြစ်သွားသော မခင်မေက ပြန်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်သို့ တေ့ပေးလိုက်သည်။ လီးတံမာမာကြီးကြောင့် သူမလည်း ကာမဖီလင် တက်နေပြီဖြစ်သည်။ကျော်ညွန့်မှာ စိတ်ကလည်းလောနေ လူကလည်း ကောင်းနေလေရာလီးပြန်ဝင်သည်နှင့် စောစောကလိုပင် ခပ်တင်းတင်းဆွဲဖက်ပြီးအားပါပါ ဆောင့်လိုးပစ်မိသည်။

စောက်ပတ်အတွင်းမှ ထူးခြားသောအတွေ့အထိကအရိုင်းသက်သက်သာ ရှိသော ကျော်ညွန့်အား စိတ်လှုပ်ရှားလာစေသည်။ ပထမတစ်ခါ ထွက်ပြီးသည်မှာ သိပ်မကြာသေးသော်လည်း ဆက်ဆောင့်ချက် ၁၀၀ သာသာတွင် မထိန်းနိုင်ဖြစ်ကာ ဒုတိယမြောက် သုတ်ရည်များပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားလေတော့သည်။

“ အား … အား …အား ”

သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လျက်ပင် ခပ်ပြင်းပြင်းဖိဆောင့်ရင်း တအီးအီးနှင့် ဖြစ်သွားသည်အထိ ဆက်ဆောင့်ပြီးနောက်တော့ ကျော်ညွန့်တစ်ယောက် မခင်မေကိုယ်ပေါ်တွင် ပျော့ခွေသွားလေတော့သည်။

လီးတံကြီးမှာလည်းသုတ်နှစ်ခါ ဆက်တိုက်နီးပါးထွက်သွားရသဖြင့်ကျဉ်ပြီး ကျိန်းသွားရသည်။ ပြီးတော့ ထင်ထားသလို အီဆိမ့်သွားမှုက ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် မဖြစ်ဘဲ လူသာနုံးသွားရမှုကြောင့် ဘာမှ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။ မခင်မေ ကိုယ်ပေါ်တွင်ပင် ဆက်ဖိထားရင်းက စောက်ပတ်ထဲမှလီးမထုတ်ဘဲ မှိန်းနေရင်း စဉ်းစားနေမိသည့် ကျော်ညွန့်အား မခင်မေတစ်ယောက်အတော် သည်းခံနေရသည်။

သူ့မှာ ခံကောင်းတုန်းသာ ရှိသေးသည်။ အတွေ့အကြုံရင်နေသူမို့ တစ်ချီတစ်ချီ နာရီဝက်နီးပါးလောက်ပင် ခံနိုင်နေပြီဖြစ်ရာ ယခုကျော်ညွန့် အချက် ၁၀၀လောက်နှင့် ငါးမိနစ်နီးပါးလောက်သာ ဆောင့်လိုးနိုင်မှုကို ဘယ်လိုမှ သူမ ကျေနပ်စရာမရှိပေ။ တစ်ခုပဲ သူမ ကျေနပ်တာရှိသည်။ ထိုကျေနပ်မှုမှာ ကျော်ညွန့်၏ လီးတံကြီးမာတင်းတင်းနှင့်ထိထိမိမိခံစားရမှုပင်ဖြစ်သည်။

ကာမအရသာ ခံစားရသည်မှာ မာတင်းပူနွေးနေသော လီးတံဖြင့် စောက်ပတ်အတွင်းသားများကို နာနာပွတ်တိုက်ပေးမှုပင်။ ဦးသာဒင်လီးလို ပျော့သလိုလို မဟုတ်ဘဲ ချိုးမရ ကွေးမရအောင် မာတင်းနေသည့် လီးဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးခံလိုက်ရမှုက မခင်မေအား သဘောကျစေလေသည်။

“ ဘယ်လိုလဲ ကိုလူပျိုရယ်၊ ခဏလေးနဲ့ နှစ်ချီပြီးသွားပြီ မဟုတ်လား … စိတ်လေးဘာလေး ထိန်းပြီး လုပ်မှပေါ့ အခုတော့ မောနေပြီထင်တယ်”

မခင်မေက အနည်းငယ် မကျေနပ်စိတ်ဖြင့် သူမကိုယ်ပေါ် ဖိပြီး မှိန်းနေသော ကျော်ညွန့်အား ပြောလိုက်သည်။

“ အင်း … ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး …ထိန်းလို့မရလိုက်ဘူး ဖြစ်သွားတယ် … မခင်မေ မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား …”

“ အင်းပေါ့ … ကဲပါ အမောဖြေပါအုံး … နောက်ဆိုရင် ဒီလောက် မလောနဲ့ … ဖြည်းဖြည်းသွားမှပေါ့ … မကြားဖူးဘူးလား … ပညာသင်တာတို့ …စီးပွားရှာတာတို့ …ကာမဂုဏ်ခံစာတာတို့မှာ သိနေသိနေ ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်ရတယ်ဆိုတာလေ ” 

“ ကြားဖူးတာ ကြားဖူးတာပဲ … တကယ်လုပ်တော့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူးဗျ … လူလဲ တော်တော် ဟိုက်သွားတယ် ”

ကျော်ညွန့်က ပြောရင်း မခင်မေ၏ ပါးပြင်ကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်ကာ ပါးပြင်ချင်း ထပ်လျက် မှေးနေလိုက်သည်။

မခင်မေကတော့ဘာမှမပြောတော့ပဲ သူမကိုယ်ပေါ် မှောက်ပြီး အမောဖြေနေသူကို စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် ထပ်မံလိုးရန် နှိုးဆွပေးရန် တွေးလိုက်မိသည်။သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲရှိ ကျော်ညွန့်၏လီးတံကြီးမှာ စောစောကလောက် မမာတော့ဘဲ ခပ်ပျော့ပျော့ ဖြစ်သွားသည်ကို သတိပြုနေမိသည်။တရှူးရှူးနှင့် အသက်ကို မှန်မှန်ရှူနေသော ကျော်ညွန့်၏ ကျော်ပြင်ကို ငါးမိနစ်နီးပါးမျှကြာအောင် မခင်မေကဖက်ထားလိုက်သည်။

“ ကဲ ကိုလူပျို … အမောပြေလောက်ရောပေါ့ … ဆင်းပါအုံးတကထဲမှာလူကို မွေ့ယာများ အောင့်မေ့နေသလား မသိဘူး … တင်းပြီး ဇိမ်ယူနေလိုက်တာဇိမ်ရှိတာကိုးဗျ … ဟဲ ဟဲ … ”

ကျော်ညွန့်က ပြောပြောဆိုဆို ဘေးသို့ လှိမ့်ဆင်းပေးလိုက်သည်။ စောက်ပတ် အပြင်သို့ကျွတ်ထွက်သွားသော လီးတံမှာ ပျော့ခွေနေလေပြီ။

“ ကဲ ကဲ …. ဒီမှာ ခဏနေအုံး … အရည်တွေ ပေပွနေတာ ခဏသုတ်လိုက်ဦးမယ် ”

မခင်မေက ပြောပြောဆိုဆို ထပြီး ကုတင်ခြေရင်း ရောက်နေသော သူမ၏ ထမီကို ယူကာ ဖင်ကြားတစ် လျှောက် စိုရွှဲနေသော သုတ်ရည်များကို အသာပွတ်ပြီး သုတ်လိုက်သည်။ သူမကိုယ်တွင် စင်သလောက် ရှိလျှင်ပက်လက်လှန်နေသော ကျော်ညွန့်အနား အသာထိုင်ကာ ပျော့ခွေနေသည့်လီးတံကြီးအား ပြောင်အောင် ဆက်သုတ်လိုက်သည်။

“ ဒါမျိုးဆိုတာ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ပညာပါပါ လုပ်နိုင်မှ ကောင်းတာ …ကိုလူပျိုရ”

ဟုပြောရင်း ကျော်ညွန့်ဘေးတွင် ဝင်လှဲလိုက်သည်။ အရေတွေသုတ်ပြီးသောထမီမှာကုတင်အောက် ရောက်သွားပေပြီ။အတူယှဉ်လှဲမိသွားသည်နှင့် ကျော်ညွန့် ကိုယ်လုံးအားခပ်ရွရွဖက်ကာနှုတ်ခမ်းကို မထိတထိလေး ဖိစုပ်လိုက် လည်ပင်းကို အသာစုပ်လိုက်နှင့် မခင်မေတစ်ယောက် ဦးဆောင်ပြီး လိုးပွဲကို ပြန်စနေလေသည်။

ခပ်ရွရွလေး ဖက်ထားရင်း သူမ၏ ဆူဖြိုးထွားကြိုင်းလှသော နို့အုံကြီးများကိုလည်း ကျော်ညွန့် ပါးစပ်ဆီပို့ကာ စုပ်ခိုင်းလိုက် ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးလိုက် အောက်တွင် ပျော့ခွေနေသော လီးတံကြီးကို နို့အုံကြီးနှစ်လုံးဖြင့် ညှပ်ကာဆွလိုက်နှင့် စိတ်ပါလက်ပါ လှုပ်ရှားပေးနေသည်။ အတော်ကလေး စိတ်ရှည်စွာ ပွတ်သပ်နေရာမှ ပြန်မာတော့မလို ဖြစ်နေသော လီးတံကြီးကို လက်ဖဝါးနုနုဖြင် အသာဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေပြန်သည်။

ထိုမှ ပြဲနေသော လီးဒစ်ကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် အသာငုံကာ စုပ်ပေးလိုက်ချိန်တွင်တော့ ကျော်ညွန့်၏ ခါးမှာ ကြွတက်လာလေတော့သည်။

“ အိုး … အား အား …”

ဟူ၍သာ ကျော်ညွန့်အော်နိုင်သည်။ မခင်မေ လုပ်ပေးသမျှကို ဇိမ်ယူပြီး အရသာ ခံစားနေလေသည်။ အတွေ့အကြုံ ပြည့်စုံသူပီပီ မခင်မေ၏ လီးစုပ်ပေးမှုက ညင်သာလှသည်။ တစိမ့်စိမ့်လည်းခံစားရသည်။ ပူနွေးနူးညံ့သော အာငွေ့နှင့် လည်ချောင်း အတွေ့က လီးကြီးကို ရသလောက် ငုံစုပ်လိုက်တိုင်း ကျော်ညွန့် ခံစားနေသည်။

သွေးသားဆူဖြိုးသူပီပီ ကျော်ညွန့်၏ လီးတံမှာ မခင်မေ၏ လက်ထဲတွင် တခဏအတွင်း ပြန်မာလာလေရာ မခင်မေတစ်ယောက် သဘောကျနေမိသည်။ မာသထက် မာအောင်နှင့် သူမလည်း စိတ်ခံစားရသမျှကို ခံစားရအောင် စိမ်ပြေနပြေ စုပ်ပေးပြီး ကျေနပ်လောက်ပြီဟုထင်မှ ကျော်ညွန့် ကိုယ်ပေါ်ကားယားခွတက်လိုက်သည်။ထို့နောက် ထောင်မတ်နေပြီဖြစ်သောလီးတံကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ထားရင်း စောက်ပတ်ဝဖြင့် ဖိထိုင်ကာအဆင်သင့်သွားချိန်တွင်အထဲရောက်အောင် ထိုင်ချလိုက်သည်။

“ အား … အိုး … ”

နှစ်ယောက်စလုံးစုပ်သပ်မိလိုက်ကြသည်။မခင်မေကဦးဆောင်ကာ အပေါ်မှ နေရာယူပြီး စိတ်တိုင်းကျပင် ကာမအရသာကို ရယူဖန်တီး ခံစားနေကြသည်။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဖိလိုက် ကျော်ညွန့်ပေါ် မှောက်ပြီး ဆောင့်လိုက် နှုတ်ခမ်းချင်းလည်း ကပ် နို့အုံကိုလည်း ကပ်ပေးလိုက်နှင့်မခင်မေလုပ်နေသလို ကျော်ညွန့်ကလည်း အောက်မှအလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ရင်းသူ့ပေါ်ကို လှဲလာသော မခင်မေ၏ နှုတ်ခမ်းကို ပင့်စုပ်ပေးလိုက် နို့အုံကြီးကို ဆွဲယူစို့လိုက်တင်းမာကားအိနေသောဖင်သားကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ရင်း အောက်မှ ပင့်ပင့်ပေးလိုက်လုပ်ပေးနေလေရာတက်ညီလက်ညီရှိမှုကြောင့်နှစ်ဦးစလုံး ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်းနှင့် ဖြစ်နေကြသည်။

အတော်ကလေးကြာလာသည်တွင် အောက်မှနေသူ ကျော်ညွန့်ကမခင်မေ၏ကိုယ်လုံးကြီးအားအတင်းဖက်ထားရင်းမွေ့ယာပေါ် ဆွဲလှဲချလိုက်သည်။ လီးအဝင်မကျွတ်စေဘဲအပေါ်ရောက်သည်နှင့် အားရှိပါးရှိပင် ကျော်ညွန့် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ အား … အိုး … အိုး … အား … ”

ဟူ၍သာ မခင်မေ ပြန်လည်ညည်းနိုင်သည်။

စံချိန်မီမာတင်းနေသည်လီးတံရှည်ရှည်ကြီးက ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်ကြီးထဲ အစအဆုံး မြုပ်ဝင်သွားသည်မှာ ကျော်ညွန့်အတွက် အီဆိမ့်သည့် အရသာကို ခံစားနေရသလို မခင်မေအတွက်လည်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းပင် အလိုးခံနေရမှုကြောင့် ဖြတ်ကနဲ ဖြတ်ကနဲ ခံစားနေရရုံမျှမက လီးတံမာမာကြီးက စောက်ခေါင်းတလျှောက်ရှိ နံရံကြွက်သားများကို မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်လောက်အောင်ပင် တွန်းတိုက်ဝင်ထွက် နေမှုကြောင့် ထွန့်ထွန့်လူးနေသည်အထိပင်။

ခွာဆောင့်လိုက် … ကပ်ဆောင့်လိုက်နှင့် ကျော်ညွန့်မှာ ယခုအချိန်မှာ စိတ်ရှိသလို လိုးခွင့်ရနေသည်။အချက်တော်တော်များများ ဆောင့်ပြီးသော်လည်း သုတ်ထွက်ရန် ဝေးနေသေးသည်မို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆောင့်လိုးနေမိသည်။ ဖြဲကားပေးထားသော မခင်မေ၏ ပေါင်တံဖြိုးဖြိုးကြီးနှစ်ချောင်းကို စုလိုက်ကားလိုက် ပင့်ယူလိုက် ပြန်ချလိုက်နှင့် အမျိုးမျိုးလုပ်နေရင်း အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေရမှုကို ကျော်ညွန့်သဘောကျနေလေသည်။

ကျော်ညွန့်လိုပင်မခင်မေမှာလည်း စောစောကမပြီးသေးသမျှယခုတော့ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ဖြစ်နေပေပြီ။ကျဉ်ကနဲကျဉ်ကနဲ ဖြစ်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံးတဆတ်ဆတ်တုန်သည်အထိခံစားနေရလေရာ ကျော်ညွန့်၏ ကိုယ်လုံးကြီးအားလှမ်းဖက်လိုက် မွေ့ယာကိုဖမ်းဆုပ်လိုက် ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းနေလိုက်ဖင်ကြီးကိုပင့်ပေးလိုက် ပေါင်တံကြီးများကိုကစားနေလိုက်ဖြင့် နောက်ဆုံးပန်းအဝင်ကို တက်ညီလက်ညီ လှမ်းနေကြသည်။

လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနှင့်ပင် ဆောင့်လိုးနေကြလေရာ စောက်ပတ်ကြီး ကျဉ်စိမ့်သထက်ကျဉ်စိမ့်လာချိန်တွင်လီးတံကြီးမှာလည်း ပူနွေးသထက် ပူနွေးလာပေပြီ။

“ ဆောင့် ဆောင့် … ဆောင့်လိုး … မရပ်နဲ့ မရပ်နဲ့ … ဟုတ်ပြီ အဲဒီလို ဆောင့် … ”

အောက်မှ ပြန်ပင့်တင်ပေးရင်းအငြိမ်မနေနိုင်သောမခင်မေအား ကျော်ညွန့် တစ်ယောက် ဖိပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း အစွမ်းကုန် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်မိသည်နှင့် ခါးကြော ပေါင်ကြောများ တင်းကနဲ ဖြစ်ကာ အကောင်းဆုံးအရသာကို ပြည့်ဝစွာ ပြိုင်တူ ခံစားလိုက်ကြရလေတော့သည်။

ရွစိရွစိ ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်ကြီးကြောင့် ကျော်ညွန့်အီဆိမ့်သွားရသလိုမခင်မေမှာလည်း ဖင်ကိုကပ်ပြီး လှည့်မွှေပေးနေသော လီးတံကြီးကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်သွားရသည်။ အတန်ကြာမှ တရှူးရှူး တဟဲဟဲ အသံများ ပျောက်သွားပြီး ကုတင်ထက်တွင်ထပ်လျက်သား ငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည်။

သွက်လက်မြူးကြွစွာဖြင့် ထွက်ပေါ်နေသော ဒစ္စကို တေးသွား သီချင်းတစ်ပုဒ်၏ အသံက အခန်းထဲတွင် မတိုးမကျယ်လေး ပြန့်လွင့်၍ နေသည်။ ထိုတေးသွားကို မှီပြီး တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်ရှားနေသောမိန်းကလေး တစ်ယောက်၏ ဟန်က တေးသွားနှင့် လိုက်အောင် မြူးကြွနေသည်။ ပွဲကြည့် ပရိသတ် မရှိဘူးဟူသော အသိဖြင့် မိန်းကလေးက လွတ်လပ်ရဲတင်းစွာပင် တစ်ကိုယ်လုံးကို အချက်ကျကျ လှုပ်ရှားနေလေသည်။

တေးသွားနှင့် အေရိုးဗစ် လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်နေခြင်းမို့ တေးသွားအလိုက် ကိုယ်ကို သွက်လက်မြူးကြွစွာ ရွေ့လျားပေးနေရသည်။ စိတ်လည်း ပျော်စရာ၊ ခန္ဓာကိုယ်လည်း အဆီကင်း၊ အချိုးအစားလည်း ပြေပြစ်စေသော ကစားနည်းတစ်ခု ဖြစ်ခြင်းကြောင့် စိတ်ပါလက်ပါစွာဖြင့် ဟန်နီ လေ့ကျင့်နေသည်။ ဤအခန်းတွင် သူမတစ်ဦးတည်းသာ ရှိသည်ဟူသော စိတ်ကြောင့် ရဲရဲပင် ကားလိုက်၊ ကွလိုက်၊ မြှောက်လိုက်၊ ချလိုက်ဖြင့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အချိုးညီစွာ လှုပ်ရှားပေးနေလေသည်။

ငယ်ရွယ်နုပျိုသူမို့ အလွန်ကြည့်ကောင်းလှပေသည်။ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးကို ကြည့်လိုက်၊ တေးသွားအလိုက် မှီအောင် လှုပ်ရှားလိုက်ဖြင့် တစ်ဦးတည်း အလုပ်ရှုပ်လျက်ရှိသည်။ထိုကဲ့သို့လွတ်လပ်စွာလှုပ်ရှားနေမှုကို စိတ်ဝင်တစား ငေးကြည့်နေသူတစ်ဦးကိုတော့ဟန်နီမသိ … သူမ အလုပ်ကိုသာ သွက်သွက်လက်လက်နှင့် လုပ်နေမိသည်။အေရိုးဗစ်လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်နေသော ဟန်နီအား ကြည့်ရှုနေသူတစ်ဦးကတော့ ကျော်ညွန့်ပင် ဖြစ်သည်။

လူရှေ့သူရှေ့တွင် မြင်ခွင့်ရရန် မလွယ်သော အခြေအနေများကို ကာယကံရှင်များ ကွယ်ရာမှ ချောင်းမြောင်း ကြည့်ရှုရသောအခါ အားနာစရာ၊မျက်နှာ ပူစရာမလိုဘဲ ရဲရဲတင်းတင်း ကြည့်နိုင်သည်။ ရေချိုးခြင်း၊ လင်မယား အချစ်ပလူးခြင်း၊ တစ်ဦးတည်း ကာမခံစားခြင်းနှင့် ယခု ဟန်နီလို အားကစား ဝတ်စုံဖြင့် အေရိုးဗစ်လေ့ကျင့်ခန်းများမှာ ချောင်းကြည့်မှ အားရပါးရရှိသည်။

ထိုအရသာများကို ကျော်ညွန့် သိနေပြီမို့ မခင်မေတို့ လင်မယား ကာမဆက်ဆံပုံကို လည်းကောင်း၊ မခင်မေ ရေချိုးသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ဟန်နီ အေရိုးဗစ်ကစားသည်ကိုလည်းကောင်း ချောင်းကြည့်တတ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ယခုလည်း ဟန်နီ၏ အားကစား လေ့ကျင့်နေမှုကို အိမ်အပြင်အကာကြားမှအနှောင့်အယှက် ကင်းကင်းနှင့် ငေးကြည့်နေမိသည်။ ယခုလို သူချောင်းကြည့်မှုကို ဘယ်သူမှ မရိပ်မိ၊ ဘယ်သူမှ မသိသောကြောင့်လည်း လွတ်လပ်လျက်ရှိသည်။

ကုန်းလိုက်၊ ကွလိုက်၊ကားလိုက်၊ ကော့လိုက်နှင့် ကော့ကော့ကံကား လှုပ်ရှားနေသော ဟန်နီ၏ ပြည့်တင်းနေသည့်ကိုယ်ဟန်မှာ မျက်စိရှေ့တွင် အားရစရာ ကောင်းနေသည်။ ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးကျသူမို့ မကြီးလွန်း မသေးလွန်းသည့် ရင်သားများက ဆွယ်တာအင်္ကျီအတွင်းဝယ် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ မြင်တွေ့နေရသည်။

ပြည့်တင်းသော လက်မောင်းသားများ၊ချပ်ရပ်သော ဘိုက်သားနှင့် သေးကျဉ်သော ခါးကလေးများ အောက်ဝယ် ပြန့်ကားထွက်လာသည့် တင်ပါးဆုံသားကြီးမှာ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် လိုက်အောင်စွင့်ကားလျက် ရှိသည်။ဘောင်းဘီအတွင်းမှ ပေါင်တံကြီးနှစ်ချောင်းကလည်း အရင်းတုတ်ခိုင်ပြီးအဖျားဘက်သို့ တစ်ဖြောင့်တည်း သွယ်ဆင်းသွားပုံမှာ ဆင်နှာမောင်းသဖွယ် အချိုးအစား ကျနလှသည်။

ဒူးခေါင်းလုံးလုံးလေးနှင့် ခြေသလုံး ခပ်တစ်တစ် ကလေးများကလည်း စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ပင်။ အထူးသဖြင့် အသားကပ်ဘောင်းဘီ အောက်တွင်သိသာရုံလေး ဖောင်းကြွနေသောပေါင်ရင်းဂွဆုံမှအသားအုံကလေးမှာကျော်ညွန့်စိတ်ကို ဆူဝေစေလေသည်။အသားကပ်အင်္ကျီ ဘောင်းဘီများအောက်ရှိအဖုအဖောင်းများ၊အချိုင့်အဝှမ်းများက အနေတော်လောက်သာ ရှိသေးခြင်းမှာဟန်နီ့ကို ကျော်ညွန့် ပိုစိတ်ဝင်စားစရာ ဖြစ်နေရပေသည်။

အသက် ၁၉ နှစ်လောက်နှင့် အရပ် ၅ပေ ၄လက်မလောက် ရှိသော ကိုယ်ခန္ဓာတွင် ရင် ၃၃၊ ခါး ၂၃ နှင့် တင် ၃၅ လောက်ရှိနေခြင်းက ဟန်နီ၏ အလှကို မြင်သူ စွဲမက်စေလေသည်။တကယ်တော့ဟန်နီမှာဦးသာဒင်၏တူမဖြစ်သည်။ မခင်မေတွင် ကိုယ်ဝန်ရှိလာချိန်နှင့် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်နယ်မှ ကျောင်းလာတက်နေသော ဟန်နီအား အဆောင်တွင် မနေစေတော့ဘဲ သူ့အိမ်တွင် ဦးသာဒင်က ခေါ်ထားပြီး မခင်မေအား ဝိုင်းကူလုပ်စေသည်။

မခင်မေ၏ ကိုယ်ဝန်မှာ ဦးသာဒင်နှင့် ရသလား ကျော်ညွန့်နှင့် ရသလားတော့ မည်သူမျှမသိ။ ဦးသာဒင်မှာ မယားကြီးနှင့် ကလေး မရထားသူဖြစ်သည်။ယခု မခင်မေတွင် ကလေးရသည်ဟု သိသောအခါ အတော်ဝမ်းသာနေလေသည်။ရကာစလောက်ကတားဆေးများ စားနေသောမခင်မေတစ်ယောက်ဦးသာဒင်အပေါ် ပိုမိုမြဲအောင် ဆွဲနေနိုင်ဖို့ ကလေးရထားမှ ဖြစ်မည်ဟု အတွေးပေါ်လာသဖြင့် ဆေးဖြတ်လိုက်သည်တွင်ကိုယ်ဝန်ရှိလာခြင်းဖြစ်သည်။မခင်မေလည်းအဖော်ရ၊ ဟန်နီလည်း အဆင်ပြေစေရန် ဦးသာဒင် စီစဉ်ပေးခြင်းမှာ ကျော်ညွန့်ကိုပါ ဆက်နွယ်သွားရလေသည်။

နယ်မှ ဟန်နီရောက်လာကထဲက ကျော်ညွန့် စိတ်ဝင်စားသွားမိသည်။ မျက်နှာမှာ ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ရုံသာ ရှိသော်လည်း ကိုယ်လုံးက သူကြိုက်သည့် အနေအထားမို့ ကျော်ညွန့် သဘောကျမိသည်။ သည်အထဲကဟန်နီမှာ သူ့ကိုယ်သူ လှအောင် ပြုပြင်တတ်သူ ဖြစ်ရာ နေ့တိုင်းကက်ဆက်ခွေဖွင့်ပြီး အေရိုးဗစ် ကစားနေခြင်းကဟန်နီကိုဂရုတစိုက်ကြည့်နေသော ကျော်ညွန့်အတွက်စိတ်ဝင်စားဖို့ ဖန်တီးသကဲ့သို့ ရှိနေသည်။ထို့ကြောင့်ဟန်နီ အေရိုးဗစ်ကစားချိန် ရေချိုးချိန်ကို လစ်ရင်လစ်သလို အချိန်ရလျှင် ရသလို ချောင်းကြည့်မိသည်။

အပြင်တွင်လည်း ရင်းနှီးအောင်နေရင်းမကြာခင်ကပင် သူ့ကို ချစ်နေပြီဟု အရဲစွန့် ဖွင့်ပြောခဲ့သည်။ သူ့အိမ်ထောင်ဘက်အဖြစ်လည်း စိတ်တွင် သတ်မှတ်လိုက်သည်။ဟန်နီထံမှတော့အဖြေမရသေး။ဟန်နီကိုအိမ်ထောင်ဘက်အဖြစ် ကျော်ညွန့် ရွေးလိုက်ခြင်းမှာ တခြားနေရာများ၌ ချစ်သူမရှိခြင်း၊အခုအချိန်အထိဘယ်မိန်းမကိုမှ အိမ်ထောင်ဘက်အဖြစ် မရွေးရသေးခြင်း၊ဟန်နီ၏ကိုယ်ခန္ဓာ အချိုးအစားကသူ့စိတ်ကိုဆွဲဆောင်နိုင်ခြင်း၊နုပျိုသန်စွမ်းကျန်းမာကျော့ရှင်းခြင်းများကြောင့် ဖြစ်သည်။

အလစ် ခိုးခိုးလိုးနေရသော မခင်မေမှာလည်း သူ့မိန်းမ မဟုတ်။ အချိန်မရွေးပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် လိုးခွင့်ရမည့် မိန်းမတစ်ဦးကိုလည်း အမြန်လိုချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေချိန်တွင် ဟန်နီ ရောက်လာခြင်းက ကျော်ညွန့်အတွက် အခွင့်ထူးတစ်ရပ် ရရှိသွားသလို ဖြစ်သွားသည်။ သူ့စိတ်တွင် ပေါ်နေသောကာမစိတ်များကို ဟန်နီ အေရိုးဗစ်ကစားခြင်းနှင့် ရေချိုးခြင်းတို့ကိုချောင်းကြည့်ကာလိုးချင်စိတ်များအား ဂွင်းတိုက်ပြီး ဖြေရှင်းနေရသည်။

မခင်မေတွင်လည်းကိုယ်ဝန်ရင့်လာပြီမို့ သူ မလိုးဖြစ်တော့။ အေရိုးဗစ် ကစားပြီးသွား၍ အနားယူနေသော ဟန်နီ၏ လိုးချင်စရာ ကိုယ်လုံးလေးကို အငမ်းမရနှင့် မချင့်မရဲ ကြည့်ရင်း ပြန်ချိန်တန်ပြီမို့ ကျော်ညွန့် ထွက်လာခဲ့လေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ။




ကျေးဇူးဆပ်ပါမည် အပိုင်း ( ၅ )

ကျေးဇူးဆပ်ပါမည် အပိုင်း ( ၅ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသူ - အညတြ (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)

တင်နှင်းမာရဲ့ စိတ်တွေလည်း ဖေါက်ပြန်လာသည် ။လှိုက်ယားတက်လာတဲ့ ဝေဒနာကို ဦးဉာဏ်နဲ့ ဖြေရှင်းပစ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဝင်လာသည် ။

" ဦးဉာဏ်...."

" ဗျာ...တူမလေး ..."

" ဦးဉာဏ်ရဲ့ မိန်းမ က ကျန်းမာရေး တော်တော် ချူခြာတယ်နော် ..."

" ဟုတ်တယ်..တူမလေး...ကြာပြီ ..."

" ဦးဉာဏ်ကို သူ ဂရုမစိုက်နိုင်ဘူးပေါ့နော် ..."

" အင်း..ဟုတ်တယ်...သူက တရှောင်ရှောင်နဲ့...ဆေးကုနေရတာ...တော်တော်လေး ကြာပြီ...တူမလေးတို့ ကျေးဇူးကြီးပါတယ်...."

တင်နှင်းမာက " ကျမ ခါး သိပ်ညောင်းတာဘဲ ဦးဉာဏ်ရယ်..." လို့ ပြောလိုက်ပြီး ထိုင်ရာက ထသည် ။ စားပွဲပေါ်လက်ထောက်ပြီး ခပ်ကိုင်းကိုင်း ရပ်လိုက်ပြီး..." ခါးကို နဲနဲလောက် နှိပ်ပေးပါအုံး..ဦးဉာဏ်...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။

တင်နှင်းမာရဲ့ ဖင်ကြီးတွေက ကုန်းထားလို့ ပိုကြီးသလို ထင်နေရသည် ။ဦးဉာဏ်လည်း တံတွေးကို ဂုကနဲ မြိုချလိုက်ပြီး ခါးကို နှိပ်ပေးသည် ။ ဖင်ကြီးတွေကို ကိုင်မဆုပ်မိလိုက်ရအောင်မနည်းကြီး စိတ်ထိန်းထားနေရသည် ။ စိုးမိုးအောင်ကို ပေးလိုးခဲ့တာကြောင့် သူ တောင်းလိုက်ရင်လည်း တင်နှင်းမာက ပေးလိုးမှာဘဲ ဆိုတဲ့ အသိကလည်း ရှိနေသည် ။ မတော်လို့ ထင်သလို ဖြစ်မလာဘဲ စိတ်ဆိုးသွားရင်လည်းအနည်းဆုံး အလုပ်ထုတ်ပစ်ခံရမှာ ။

" အင်း...ဟား.....အင်း.....ကောင်းတယ်.....အိုး...ကောင်းတယ်......."

ဦးဉာဏ်ရဲ့ လက်ဖဝါးကြီးက ခါးကို နှိပ်နေရာက တင်နှင်းမာရဲ့ ဖင်ကြီးတွေ အပေါ်ကို ဖျတ်ကနဲ ရောက်သွားသည်။သွေးတိုးစမ်းတဲ့ သဘော ။ တင်နှင်းမာက ဘာမှ မပြော။ မတား ။ မငြင်းတော့ ဦးဉာဏ် အားတက်သွားသည် ။ဖင်တုန်းတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်သည် ။

ဦးဉာဏ်ရဲ့ ငပဲလည်း တအားကို မတ်ထောင်တင်းလာသည် ။ ဖွဖွ ပွတ်နေရာက ဖင်တုန်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာက ဘာမှ မတား မငြင်း တဲ့အပြင် ဖင်ကြီးတွေကို ထောင်ပေးလိုက်သည် ။ ဦးဉာဏ်လည်းဝမ်းသာအားရ ဖင်ကြားထဲကိုပါ လက်နဲ့ ထိုးနှိုက် ကိုင်တွယ်တော့သည် ။ တင်နှင်းမာရဲ့ ပါးစပ်က " အင်း.." လို့အသံတချက်ဘဲ ထွက်လာသည် ။ ဦးဉာဏ် လည်း တင်နှင်းမာ အလိုတူနေပြီ ဆိုတာကို သိလာလို့ ပို ရဲတင်းလာပြီး ဖင်နောက်တည့်တည့်ကို တိုးကပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကြားက ထိုးထောင် ငေါထွက်နေတဲ့ သူ့ငပဲကြီးနဲ့ ဖင်ကြားကို ဖိကပ်လိုက်သည် ။

တင်နှင်းမာသည် မာမာအတန်ကြီးနဲ့ အထောက်ခံလိုက်ရလို့ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်ရှိန်း ဖြစ်သွားသည် ။ ကာမဖီလင်တွေ ဟုန်းကနဲ ထကြွလာရသည် ။ " ဦးဉာဏ်..ဟင့်ဟင့်...ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲလို့...." လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့ အသံတွေက တုန်ခါနေသည် ။ " တူမလေးရယ်..ဦးဉာဏ်လည်း မရတာ အရမ်းကြာပြီးတူမလေးကို မြင်ရတာကလည်း တအား လှနေလို့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူးကွယ်..တူမလေး..ကို ဦးဉာဏ် ချစ်လို့ရမလားဟင်...." လို့ ဦးဉာဏ်ကလည်း တုန်ရီတဲ့ အသံကြီးနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း ငပဲကြီးနဲ့ ဖင်ကြားကို ပွတ်တိုက်ပါတော့သည် ။ " ဦးဉာဏ်..တအား ထန်နေလားဟင်...." လို့ လှည့်ပြီး မေးလိုက်လို့ ဦးဉာဏ်လည်း.." ဟုတ်...ဟုတ်တယ်..တူမလေး...မလုပ်ရတာ နှစ်နဲ့ချီပြီး ကြာနေပါပြီ ...." လို့ ဖြေလိုက်သည် ။

တင်နှင်းမာလည်း.." ဦးဉာဏ်ကို သနားတယ်...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဦးဉာဏ်ကတော့ ဖိဖိ ပွတ်ညှောင့်နေရင်းကုန်းထားလို့ တွဲကျနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးဆီကိုပါ လက်က ရောက်သွားသည် ။

" ဦးဉာဏ်...."

" ဗျာ...တူမလေး...."

" ပုဆိုး ချွတ်လိုက်..ဦးဉာဏ်ဟာကို ကြည့်ချင်တယ်...."

ဦးဉာဏ်ရဲ့ စိတ်တွေ ဒီစကားကို ကြားလိုက်ရတော့ တခါထဲ အမြင့်ဆုံးကို ကြွတက်သွားသည် ။ ချက်ချင်းဘဲ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်သည် ။ ညိုမောင်း တုတ်ထွားတဲ့ ငပဲတန်ရှည်ကြီးက မတ်ရုံမက တဆတ်ဆတ်နဲ့ တုန်ခါနေတာကို တင်နှင်းမာ တွေ့လိုက်ရသည် ။

" ဟယ်....ထောင်နေလိုက်တာ...အရမ်းလည်း ကြီးတာဘဲ ဦးဉာဏ်ရယ်...."

တင်နှင်းမာရဲ့ လက်ကလေး တဖက်က ငပဲတန်ကြီးရဲ့ ထိပ်ဖူးပိုင်းကို ဖွဖွလေး လာကိုင်လိုက်တာကို ခံရသည် ။ဦးဉာဏ်လည်း တင်နှင်းမာရဲ့ လျော့ရည်းရည်း ဖြစ်နေတဲ့ ထမိန်ကို ဖြေချ ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာကငပဲတန်ကြီးကို ကိုင်နေသလို ဦးဉာဏ်ကလည်း တင်နှင်းမာ ပေါင်ကြားက မို့မောက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်စမ်းလိုက်သည် ။စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်တွေနဲ့ ရွှဲနစ်နေသည် ။

ဦးဉာဏ်လည်း တင်နှင်းမာ စိတ်တွေ တအားလာနေသည်ကို သိလိုက်ရလို့ တအား စိတ်တက်ကြွသွားပြီး တင်နှင်းမာ အရှေ့မှာ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကြားထဲကို ခေါင်းတိုးအပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ စုတ်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း ဦးဉာဏ် ဒီလို လုပ်လိုက်လိမ့်မယ်လို့ မထင်ထား ။

ဦးဉာဏ်သည် ဘယ်အချိန်ထဲက ဒီလို စောက်ဖုတ်ကို စုတ်ချင်နေသလဲ မသိ ။ အားရပါးရကို စုတ်လိုက် လျာနဲ့ယက်လိုက် လုပ်နေတော့သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း စောက်စိကို အစုတ်ခံရလို့ တအားကို ကောင်းနေပြီး တအားအား အော်ညည်းနေသည် ။ ဦးဉာဏ်လည်း စောက်ဖုတ်ကို ယက်စုတ်နေတဲ့အချိန်မှာ သူ့ လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ကွင်းတိုက် ကစားနေသည် ။ တင်နှင်းမာလည်း စောက်ဖုတ် အယက်ကို အကြိမ်ကြိမ် ခံဘူးပေမယ့် အခုလိုမတ်တပ် ရပ်ရက်ကြီး တခါမှ မခံဘူးခဲ့ ။ ဦးဉာဏ်ရဲ့ ခေါင်းကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း မျက်နှာလေးမော့မျက်လုံးတွေ မှိတ်ပြီး ဖီလင်တွေ စွတ်တက်နေရသည် ။

" အီး....ရှီး.....တော်...တော်ပြီ...ဦးဉာဏ်.....တော်တော့...."

တပြတ်ပြတ် တပြွတ်ပြွတ် ယက်လိုက် စုတ်လိုက် လုပ်နေတဲ့ ဦးဉာဏ်သည် ရပ်လို့ မရဘူး ။ စောက်ရည်တွေကိုတအားမြိုချရင်း လျာနဲ့ ပင့်ကော် ယက်ပေးနေသည် ။

" အို...တော်တော့ဆို....မရတော့ဘူး....အမလေး.....ကျမ...ကျမ....တအား လိုချင်နေပြီ...."

ဦးဉာဏ်လည်း လီးက ပေါက်ကွဲလုမတတ် တင်းလွန်းနေပြီး အပြတ်ကို လိုးပစ်ချင်နေတော့ တင်နှင်းမာကို ကုတင်ပေါ် တင်ဆော်ဖို့ ပြင်လေတော့သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း တအားကို ခံချင်လွန်းနေပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲချပြီး ပေါင်တန်တွေကို ကားပေးလိုက်သည် ။ 

ဦးဉာဏ်လည်း တင်နှင်းမာ ကားပေးထားတဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြာထဲကို နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး ကာမအရှိန်ကြောင့် ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့လီးတန်ထိပ်ကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် အခုဘဲ ဦးဉာဏ် အရမ်း ယက်စုတ်ထားတာကြောင့်စောက်ရည်တွေ သွားရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေတာကြောင့် ဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးကြီးသည် အခက်အခဲ မရှိဘဲ တအိအိနဲ့တိုးဝင်သွားနိုင်သည် ။

လီးလုံးပတ်က တုတ်လွန်းတာကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်တဲ့ အချိန် စောက်ဖုတ် အတွင်းသား နံရံတွေကို တထစ်ထစ်နဲ့ ပွတ်တိုက်သွားသည် ။ သည်လို ပွတ်တိုက်ခံရတဲ့ ဖီလင်က ကောင်းလှသည် ။ တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားတင်နှင်းမာလည်း ဦးဉာဏ်ရဲ့ ချိုင်းအောက်ကနေ လက်လျှို ဖက်သိုင်းလိုက်ပြီး " အီး....ဟင့်..ကောင်းလိုက်တဲ့ဟာကြီး...." လို့ ပြုံးမဲ့မဲ့လေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ ဦးဉာဏ်လည်း သူ့လီးကို ချီးမွမ်းလိုက်တာ ခံရလို့ သဘောကျ ကျေနပ်နေသည် ။ တချက်ချင်း သွတ်ပြီ ။ လီးတုတ်ကြီးသည် စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက် ဆုတ်လိုက်နဲ့ ။

" အင်း..အင်း......အိုး...ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..လိုး....လိုး...ဦးဉာဏ်....လိုးပေးပါ...တအား...တအား....တအားလိုး

ကောင်းလိုက်တာ...အို.....ကောင်း..ကောင်း..ကောင်းတယ်......"

တအားယားနေတဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို ဖိဖိ ဆောင့်လိုက်တဲ့ ဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးကြီးက တအားကောင်းနေသည် ။ဦးဉာဏ် အတွက်ကလည်း မကျန်းမာတဲ့ မိန်းမကို မလိုးရတာ နှစ်နဲ့ချီ ကြာနေပြီမို့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးတင်နှင်းမာကို မထင်မှတ်ဘဲ လိုးခွင့်ရလိုက်တာက သန်းဆုကြီးတွေ ပေါက်လိုက်ရသလိုပါဘဲ ။တဖွတ်ဖွတ် နဲ့ ရေရေလည်လည် တွယ်ပြီ ။အသက်ကြီးနေပေမယ့် မပျက်စီးသေးတဲ့ ဘဲကြီးသည် သည်လို အလိုးကောင်းလိမ့်မယ်လို့ တင်နှင်းမာ မထင်မိခဲ့ ။ စိုးမိုးအောင်တို့ အလိုးသွက်တယ် ဆိုတာ ဦးဉာဏ် အိပ်နေသလောက်ဘဲ ဖြစ်လိမ့်မည် ။

" အိုး.....အိုး....အိုး....အား....အား....ဆောင့်....ဆောင့်...ဆောင့်ပါ...ဆောင့်...အီး......"

သူကောင်း ကိုယ်ကောင်း နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းကြလို့ ပုံစံတောင် မပြောင်းနိုင်ကြတော့ဘဲ အထွဋ်အထိပ်ကို ပြိုင်တူလို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားကြပြီး ပြီးသွားကြရသည် ။စပယ်အေးသည် ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ မိန်းမ ဖြစ်လာရမယ့်အစား စားသောက်ဆိုင်မှာ ယောက်ျားတွေကို ပျော်တော်ဆက်ရတဲ့ စားပွဲထိုးမလေး ဖြစ်သွားရသည် ။ ဇေယျာလှိုင်က မကျန်းမာတဲ့ အဖေအတွက် ဆေးဖိုးဝါးခ ဆရာဝန်ဖိုး..ဆေးရုံဖိုးတွေ အကုန်အကျခံပေးသလို လစငွေလည်း ပိုပိုသာသာ ပေးခဲ့တာကြောင့် သူ့ရဲ့ ရည်းစားဘဝနဲ့ အဆင်ပြေခဲ့ပေမယ့် သူလည်း ဖြတ်လိုက်ရော စပယ်အေး အတွက် အခက်အခဲတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရတော့ ငွေလွယ်လွယ်နဲ့ ရတဲ့ ဒီအလုပ်ကို ဝင်လုပ်ခဲ့ရသည် ။ 

ယာယီဘဲ ဆိုပြီး ဝင်လုပ်လိုက်ပေမယ့် တခြားအလုပ်ကို မပြောင်းဖြစ်တော့ဘဲ ဒီအလုပ်မှာလည်း အပရိက အပေါ်ယံလောက် ကိုင်တာ ပွတ်တာလောက်ပါဘဲ ဆိုပြီး လုပ်နေတာ ဖြစ်ပေမယ့် လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ကောင်မလေးတွေက ပက်ပက်စက်စက် ရက်ရက်ရောရော ဘဲတွေ လိုချင်တာတွေကို ပေးလိုက်တဲ့အတွက် ဟန်းဖုန်းတွေ လက်ကိုင်အိတ်တွေ ရွှေကြိုးတွေ ရကုန်ကြတာကို တွေ့ရတော့ သူတို့လိုဘဲ ကိုယ်လည်း ရချင်စိတ်တွေ ဝင်လာပြီး ပိတ်ရက်တွေမှာ အပြင်မှာ ချိန်းတွေ့တာကို လက်ခံမိသည် ။

အခုလည်း ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ ဘော်ဒါ ကံမင်းထူးနဲ့ ဆုံလိုက်တော့ ကံမင်းထူး အတွက် သူက သတင်းလည်း ပေးလိုက်လို့ ကံမင်းထူးက သဘောကျသွားပြီး မုန့်ဖိုး ဆိုပြီး ငွေတွေ သိန်းဂဏန်း ပေးသွားခဲ့ပြီး ပ်ိတ်ရက်မှာ အပြင် မှာ တွေ့ဖို့လည်း ချိန်းသွားခဲ့သည် ။

စပယ်အေးလည်း ကံမင်းထူးလို ရုပ်ချောချော ကြည့်ကောင်းတဲ့ ပညာတတ် တက္ကသိုလ်က ကထိက တယောက်နဲ့ တွေ့ရမှာကို ဘယ်ငြင်းချင်ပါ့မလဲ ။ အခုတောင် မုန့်ဖိုးတွေ အများကြီး စွန့်ကျဲသွားတာ ဆိုတော့ သူနဲ့ ဟိုတယ်မှာ အိပ်လိုက်ရင် မြက်မြက်လေး ရမှာက သေချာနေသည် ဆိုတော့ တွေ့မည် လို့ ခေါင်းညှိမ့်လိုက်သည် ။

ကံမင်းထူးလည်း စပယ်အေးကို ဘယ်ကို ခေါ်သွားမလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားနေရပြီ ။ဒီလို ကိစ္စမှာ ကျွမ်းတဲ့ သူ့ဘော်ဒါတယောက်ကို မေးကြည့်လိုက်တော့ သည် ဘော်ဒါက နာရိပိုင်း ငှါးလို့ရတဲ့ဟိုတယ်တခုရဲ့ လိပ်စာနဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ကို ပေးသည် ။ 

စပယ်အေးသည် ဇေယျာလှိုင် စားနေတဲ့ ပစ္စည်းကောင်း ကျန်းမာရေး ကောင်းတဲ့ စော်တကောင်မို့ ကံမင်းထူးအစထဲက စိတ်ဝင်စားခဲ့သည် ။ မုန့်တိုက်ကို သူ သွားတိုင်း စပယ်အေးကို တွေ့ရတတ်သည် ။ အခုလို  စားရမယ် ဆိုတော့ အရမ်းကို သဘောကျမိရတာပေါ့ ။ 

ကံမင်းထူးသည် မိန်းမနဲ့ မလိုးရတာ အရမ်း ကြာသွားတာကြောင့် စပယ်အေးနဲ့ တွေ့တဲ့ အချိန် နွားသိုးကြိုးပြတ် ဖြစ်နေသည် ။ ဟိုတယ် အခန်းထဲ ရောက်သွားတာနဲ့ တပြိုင်နက် ဟိုကိုင်ဒီကိုင်နဲ့ တဏှာရာဂစိတ်တွေတအားကြွထပြီး စပယ်အေးကို အတင်းကြမ်းသည် ။ သူ့လီးကလည်း တအားတောင်မတ်နေသည် ။ စပယ်အေးကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲလှဲပြီး တက်ခွဖို့ ကြိုးစားသည် ။

စပယ်အေးလည်း ဒီအလုပ်ကို လုပ်ပြီးနောက် ကံမင်းထူးနဲ့ တွေ့တာ ပထမဆုံး မဟုတ် ။ ဒီထက် အရင်လည်းဘောစိကြီး နှစ်ယောက်ကို လက်ခံဘူးပြီးသွားပြီ ။ ဇေယျာလှိုင်နဲ့ကလည်း အမျိုးမျိုး စမ်းခဲ့ လုပ်ခဲ့ပြီးပြီ ဆိုတော့အစိမ်းလေး မဟုတ်တော့ ။ဘဲကြီးတွေဆီက ငွေယားလေးတွေကို ဘယ်လို ခြူထုတ်ရမလဲ ဆိုတာကို သိနေကျွမ်းနေပြီ ။

" အကိုရယ်..အားကြီးလိုက်တာကွယ်...တခါထဲ..မိန်းမ မမြင်ဘူးတဲ့အတိုင်းဘဲ ...ဖြည်းဖြည်းပေါ့ကွယ် ..."

ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေး ပစ်ထိုးလိုက်ပြီး ရဲရဲဆိုးထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုထော်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တဲ့စပယ်အေးကို ကံမင်းထူး အရမ်း ခိုက်သွားသည် ။စပယ်အေးသည် သည်အလုပ်ကို လုပ်ပြီးနောက် ဇေယျာလှိုင်နဲ့ လိုးတုံးကလို လိုးမယ်ပြင်တာနဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးတခါထဲချွတ်ပစ်လိုက်တာမျိုးကို မလုပ်တော့ ။ ယောက်ျားတွေက မမြင်ရလေ ပို စိတ်ဝင်စားလေ မဟုတ်လား ။ မပေါ့်တပေါ်လေးနဲ့ အသဲယားအောင်စိတ်ပို ဝင်စားအောင် လုပ်သည် ။

ကံမင်းထူးက အငမ်းမရဘဲ စပယ်အေးရဲ့ နို့တွေကို လက်နဲ့ကိုင်ဆုပ်သလို ပါးစပ်နဲ့လည်း စို့သည် ။စကပ်ကို လှန်တင်ပြီး ပင်တီကို ဘေးကို ဆွဲဖယ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ငုံ့ကြည့်သည် ။ အမွှေးရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း နီညိုညိုလေး  ။ကံမင်းထူး တခါထဲ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းအပ် ထိုးဝင်ပြီး စပယ်အေးကို ဘာဂျာဆွဲသည် ။

စပယ်အေးလည်း ဘာဂျာ မရတာ ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ပြတ်ကထဲကဘဲ ။ နောက်ပိုင်း တွေ့တဲ့ ဘောစိ ဘဲကြီးတွေကစားသောက်ဆိုင်က ကောင်မမို့ ဘာဂျာ ဘယ်ကိုင်ရဲကြမလဲ ။ လုပ်တာက အစွတ်နဲ့ နှုတ်ခမ်းလည်း မစုတ်ရဲကြဘူး ။ အေမကိုက်တောင် ဘီပိုး ကူးမှာ ရမှာ စိုးကြပုံရသည် ။

အခု ကံမင်းထူးက ဘာဂျာ အပြတ်ကိုင်တော့ စပယ်အေးလည်း ကြုံတုံး အရသာခံ ဖီလင်ယူမိသည် ။ ပိုက်ဆံလည်းရ အယားလည်းပြေ...ပေါ့ ။ စပယ်အေးရဲ့ ထောင်ထနေတဲ့ စောက်စိလေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးပေးရင်းမာကျောလွန်းလို့ ပေါက်ထွက်တော့မတတ် တင်းမာနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကိုလည်း လက်တဖက်နဲ့ ကွင်းထုပေးနေသည် ။

စပယ်အေး ဖီလင်တွေ စွတ်တက်ပြီး အရသာတွေ့နေတာကို သူတွေ့တော့ ပိုအားတက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို လျာထိုးသွင်းပြီး စက်ဝိုင်းဝိုင်း မွှေနှောက်ပေးပါတော့သည် ။ စပယ်အေးလည်း တအားကောင်း တအားလည်းကျင်တက်ပြီး လီးနဲ့ လိုးပေးတာကို လိုလားမိနေသည် ။ 

" အကိုရယ်...တော်ပြီ...ညီမကို ချစ်ပေးပါတော့..ညီမ တအား လိုချင်နေပြီ...." လို့ အော်ညည်း တောင်းခံတော့

ကံမင်းထူးလည်း ဘာဂျာကို တစခန်း ရပ်လိုက်ပြီး စပယ်အေးကို ဖွင့်ဖို့ လုပ်လေသည် ။နှာထန်လွန်းနေကြတော့ လှေကြီးထိုး ပက်လက်မှောက်ခွ ပုံစံနဲ့ဘဲ လိုးကြတာ အရည်တွေ တအားစိုရွှဲနေတဲ့စပယ်အေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းရတာ မခဲယဉ်းလို့ စထည့်ကထဲက ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်ပေးတော့ စပယ်အေးလည်း အောက်ကနေ ပြန်ပင့်ပေးရင်း ကာမစည်းစိမ်ကို တင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် တဝကြီး ခံစားပါတော့သည် ။ ကံမင်းထူးလည်း ပြတ်လပ်နေတာ ကြာပြီမို့ အပြတ်ကို လိုးတော့သည် ။ ဖွတ်ဖပ် အသံမျိုးစုံ မြည်နေသလို ဟိုတယ်က ကုတင်လည်းတကျိကျိနဲ့ လှုပ်ခါနေသည် ။

အမြဲ ကြည့်နေတဲ့ နိုင်ငံခြား အပြာဗီဒီယိုတွေထဲကလို ပြီးခါနီးလေးမှာ သူ့လီးကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး စပယ်အေးရဲ့ မျက်နှာအနားမှာ လီးထိုးကပ်လိုက်ပြီး ကွင်းတိုက်လိုက်သည် ။ မကြာခင် သုတ်ရည်တွေ တဖျတ်ဖျတ် ပန်းထွက်ကုန်သည် ။ စပယ်အေးရဲ့ မျက်နှာလေး အပေါ် သုတ်ရည်တွေ ထိမှန် ပက်ဖြန်းသွားသည် ။ စပယ်လည်း ကံမင်းထူးရဲ့ လီးကြီးကို ငုံဟတ်ပြီး စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။လီးထိပ်ပေါက်မှာ ကျန်နေတဲ့ သုတ်ရည် လက်ကျန်လေးတွေကို လျာနဲ့ သိမ်းယက်လိုက်ပြီး မြိုချပစ်လိုက်သည်။

" အား....ကောင်းလိုက်တာ...စပယ်အေးရယ်...." လို့ ကံမင်းထူး ညည်းလိုက်သည် ။

တင်နှင်းမာနဲ့ ဦးဉာဏ်လည်း ထန်ထန်နဲ့ အမြန် ဖြုတ်လိုက်ကြတာ အမြန်ဘဲ ပြီးသွားကြပြီးနောက် ဦးဉာဏ်ကို သူကိုယ်တိုင် ရေချိုးခန်းကို ခေါ်သွားပြီးဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးကို ကျကျနန ပွတ်သပ် ဆေးကြောပေးလိုက်တဲ့အခါ ဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးသည် တင်နှင်းမာရဲ့ လက်ကလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက်တဲ့ အခါ တမဟုတ်ချင်း ပြန်လည် မာကျောလာသည် ။ တင်နှင်းမာသည် သဘောကျလွန်းလို့ ဆယ်ကျော်သက် ကလေးမလေး တယောက်လိုဘဲ ခုန်ဆွခုန်ဆွ လုပ်ကာ ရယ်မောရင်း ဦးဉာဏ်ရဲ့ အရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး တုတ်ဖီးရှည်လျားတဲ့ လီးတန်ကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုတ်ပေးလိုက်သည် ။

ဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးကြီးမှာ တင်နှင်းမာ စုတ်ပေးတာကြောင့် တစတစနဲ့ ပိုမို ကြီးထွားလာပြီး ဒုတိယအချီ လိုးဖို့ အဆင်သင့် အနေအထားကို ရောက်လာသည် ။

တင်နှင်းမာလည်း ဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးထိပ်ပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထပ်ခိုးပေါ်က ရုံးခန်းလေးဆီကို ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။ ဦးဉာဏ်လည်း အိပ်မက်လိုဘဲ ဖြစ်နေသည် ။မိန်းမက မကျန်းမာလို့ သူ့ကို ပေးမလိုးတာ တော်တော် ကြာခဲ့ပြီ ။ နှစ်နဲ့ချီပြီး မိန်းမ မလိုးရတော့ စိတ်တွေထန်တာက အသားကုန်ဘဲ ။ အခုတော့ မထင်မှတ်ဘဲ တင်နှင်းမာနဲ့ ညိကြပြီ ။ 

အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးတဲ့ ဦးဉာဏ် လိုးပေးတာကို တင်နှင်းမာ တော်တော့်ကို ကြိုက်သွားသည် ။နွားပျိုသန်လှ နွားအိုပေါင်ကျိုး ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ စိုးမိုးအောင်လို လူငယ်တယောက် လိုးတာထက် ဦးဉာဏ်လိုး တာက ပိုကောင်းနေသည် ။ဒုတိယ အချီကတော့ ပထမအချီလို မမြန် ။ စိမ်ပြေနပြေ လိုးတဲ့ ပွဲ ။

ဦးဉာဏ်သည် ငယ်ငယ်တုံးက လိုးခဲ့သလို ပြန်လိုးနေသည် ။ သူ့ထက် အသက် အျားကြီး ငယ်တဲ့ တင်နှင်းမာကျေနပ်မှု ရစေဖို့ အစွမ်းကုန် ကျဲတဲ့ ပွဲ ။တင်နှင်းမာက ဦးဉာဏ် ကြိုက်တဲ့ လုပ်ခိုင်းတဲ့ ပုံစံတွေနဲ့ နေပေးသလို ဦးဉာဏ်ကလည်း တင်နှင်းမာ စိတ်ကြိုက်ပုံစံတွေနဲ့ လိုးပေးသည် ..။ အပေးအယူမျှတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဒုတိယအချီက နှစ်ယောက်စလုံး ကျေနပ်ကြတဲ့ ပွဲကြမ်းလေးပါ ။

ဒုတိယအချီ အပြီးမှာတော့ တင်နှင်းမာက ဘိုက်ဆာပြီ..ဦးဉာဏ်..ရေချိုးပြီး ပြန်ကြပါစို့..နောက်နေ့မှ ထပ်တွေ့ကြတာပေါ့ လို့ ပြောပြီး ရေချိုးခန်းကို အတူတူ သွားချိုးလိုက်ကြသည် ။ ဦးဉာဏ်လည်း တင်နှင်းမာကို သူကိုယ်တိုင်ဆပ်ပြာနဲ့ တကိုယ်လုံးကို တိုက်ပွတ် ချိုးပေးရင်း လီးကြီးက ဒန်းကနဲ မတ်ထောင်လာပြန်လို့ တင်နှင်းမာလည်းသဘောကျလိုက်တာ တခစ်ခစ်နဲ့ ။ " တော်ပြီကွာ...စောက်ပတ်လည်း ကျိန်းစပ်နေပြီ ...တကယ့်ကို သန်တဲ့လူကြီး...." လို့ ပြောရင်း လီးကြီးကို ချစ်စနိုးနဲ့ လှမ်းဖျစ်လိုက်သည် ။ 

ဦးဉာဏ်က " လာပါ ကလေးရယ်..တချီ ထပ်လိုးကြရအောင်ပါ..." လို့ ပူဆာသည် ။တင်နှင်းမာလည်း ဦးဉာဏ်ကို ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင် သံမံတလင်းမှာ ပက်လက်လှဲခိုင်းပြီး အပေါ်က တက်ခွထိုင်ပြီးလိုးသည် ။ လိုးရင်း စိတ်တွေက ပိုပို ထန်လာသည် ။ ဦးဉာဏ်လည်း တင်နှင်းမာကို အောက်ကနေ ပင့်ထိုးပေးသည် ။ ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းလာသည် ။ ဦးဉာဏ်က သူ လိုးပေးပါရစေ လို့ တောင်းဆိုတော့ တင်နှင်းမာကရေချိုးခန်း နံရံကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည် ။ ဦးဉာဏ်သည် အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင်ဘဲ သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ ဆောင့်ထည့်ပေးသည် ။

အားကုန် ဆွဲကြတာ နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူလို ပြီးသွားကြပြီး အကောင်းဆုံး တတိယအချီဘဲ လို့ နှစ်ယောက်လုံးက သတ်မှတ် အတည်ပြုလိုက်ကြသည် ။ဇေယျာလှိုင်သည် သူ့ဟိုတယ်မှာ အမြဲလာတည်းတဲ့ ကျောက်ကုန်သည် အုပ်စုထဲက ခွန်ဂျန် ဆိုတဲ့ ကချင်မလေးကို မျက်စိကျနေခဲ့တာ ကြာပြီ ။ 

ခွန်ဂျန်တို့ အုပ်စုသည် မြစ်ကြီးနား..မိုးကောင်း..ဖါးကန့် နဲ့ ရန်ကုန် မန္တလေးကိုခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် သွားလာပြီး ကျောက် အရောင်းအဝယ် လုပ်နေကြတော့ ရန်ကုန် ရောက်တဲ့အခါ ဈေးလဲချို..ဆက်ဆံရေးလည်း ကောင်းတဲ့ ဇေယျာလှိုင်တို့ရဲ့ ဟိုတယ်မှာ အမြဲလာတည်းသည် ။ သူတို့ လာမယ်ဆိုတာ ကို ကြိုတင် ဖုန်းဆက်ပြီး ဘွတ်ကင်( ရယ်ဆယ်ဗေးရှင်း ) လုပ်လေ့ရှိသည် ။ခွန်ဂျန်သည် ပွင့်လင်းတဲ့ ကချင်မလေး ဖြစ်သည် ။

ဇေယျာလှိုင်က ဟိုတယ်ပိုင်ရှင် အနေနဲ့ လိုအပ်တာ ပြောပါ ..လာတည်းခိုလို့ ကျေးဇူးတင် ဝမ်းသာပါတယ်...ဆိုပြီး ရေသန့်ဘူးတွေ လက်ဆောင် သွားပေးပြီး မိတ်ဖွဲ့တော့ ခင်ခင်မင်မင်နဲ့ စကားတွေ ပြန်ပြောသည် ။ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ခွန်ဂျန်တို့ ခင်မင်ရင်းနှီးသွားကြသည် ။ ခွန်ဂျန် အပြင်သွားနေတဲ့ အချိန် ခွန်ဂျန်သည် ရည်းစား မရှိတဲ့ အပျိုတယောက် ဆိုတာကိုသူနဲ့အတူတူ လာတည်းခိုနေကျ သူ့အဒေါ်က ဇေယျာလှိုင်ကို ပြောပြသည် ။ 

သဘောကတော့ ခွန်ဂျန်ကို ကြိုက်ရင် ဖန်နိုင်သည် လို့ အဓိပ္ပါယ်ရတာမို့ ဇေယျာလှိုင်လည်း သဘောကျ သွားသည် ။ သည် ခွန်ဂျန်ကြောင့်လည်း တင်နှင်းမာကိုရော စပယ်အေးကိုရော သူ အဆက်ဖြတ် ပစ်ခဲ့တယ်လို့ ဆိုနိုင်သည် ။

ခွန်ဂျန် ရန်ကုန်ကို လာရင် ဇေယျာလှိုင်သည် ခွန်ဂျန်ကို သွားချင်တဲ့ နေရာတွေကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လိုက်ပို့ပေးသည် ။ စားသောက်ဆိုင်တွေကို ခေါ်ကျွေးသည် ။ နောက်ဆုံး ဟိုတယ်ခကိုတောင် မယူတော့ ။ခွန်ဂျန်ရဲ့ အလှအပမှာ သူ နစ်မျောသွားသည် ။ တချိန်တုံးက စပယ်အေးကို သူ ဒီလိုဘဲ ကြိုက်ခဲ့သည် ။

တနေ့မှာ ခွန်ဂျန်က သူနဲ့ မြစ်ကြီးနားကို လိုက်ခဲ့မလား လို့ ဖိတ်ခေါ်လာတဲ့အခါ ဇေယျာလှိုင်သည် ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားပြီး ခွန်ဂျန်နဲ့ မြစ်ကြီးနားကို ပါသွားတော့တာဘဲ ။ဇေယျာလှိုင်သည် စပယ်အေးနဲ့ လင်မယားလို အတူတူ အမြဲ ဖြုတ်လိုက်မှုတ်လိုက် လုပ်နေခဲ့တာကို မိဘတွေသိသွားပြီး " မင်း ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလဲ..မင်းက အတည်လုပ်နေတာလား..မင်း ဒီကောင်မလေးကို ယူလို့ မဖြစ်ဘူး ..ငါတို့ လုံးဝ သဘောမတူဘူး...မင်း ဖြတ်လိုက်စမ်း " လို့ သူ့မိဘတွေက ကြိမ်းမောင်းခဲ့သည် ။

သူသည် တကယ်တမ်း မိဘတွေကို မလွန်ဆန်ရဲ ။ မိဘတွေရဲ့ စည်းစိမ် အရင်းအနှီးနဲ့ လုပ်စားနေတဲ့ကောင် ။အစပိုင်းမှာ စပယ်အေးကို ချစ်သလိုလို ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ သူလိုတာကို ဘွင်းဘွင်းကြီး အားလုံး အိပ်သွန်ဖါမှောက် ပေးခဲ့တဲ့ စပယ်အေးကို လုပ်ရလွန်းလို့ ရိုးအီလာပြီး တသက်လုံး ယူဖို့ကို ဝန်လေးလာသလို ခံစားရတော့ မိဘတွေ သဘောမတူတာကို အကြောင်းပြပြီး စပယ်အေးကို ဖြတ်ပစ်လိုက်တာ ဖြစ်သည် ။

ဖြတ်ခါစမှာ စပယ်အေးက အရူးတပိုင်း ဖြစ်ပြီး ငိုလားယိုလားတွေ လုပ်..သူ့ကို လိုက်ရှာနေတာကြောင့် ချောင်းသာကမ်းခြေဖက်ကို ရှောင်သွားပြီး နေနေလိုက်သည် ။

ဇေယျာလှိုင်သည် တင်နှင်းမာကိုလည်း  စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်ခဲ့ပေမယ့် ကံမင်းထူးနဲ့ တင်နှင်းမာတို့ ကွာရှင်းပြီးနောက်ပိုင်းမှာ တင်နှင်းမာနဲ့ ဆက်ကဲနေမယ်ဆိုရင် သူ အတည်ကြံရမှာကို စိုးရိမ်လာသည် ။ တင်နှင်းမာနဲ့ အိပ်ရတာကိုလည်း သူ ရိုးအီလာသည် ။အသစ်အဆန်း ဝါးချင် လာသည် ။

မြစ်ကြီးနားကို ရောက်တော့ ခွန်ဂျန်က ဇေယျာလှိုင်ကို မြို့အနှံ့ ခေါ်သွားသည် ။ ခွန်ဂျန်ရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူ မြစ်ဆုံကို သွားလည်ရသည် ။ ခွန်ဂျန်သည် ကချင်မြေမှာ ပိုလို့တောင် လှနေသည် ။ စာထဲမှာဘဲ ဖတ်ဖူးခဲ့တဲ့ မေခနဲ့ မလိခ မြစ်နှစ်သွယ် ပေါင်းဆုံတဲ့ နေရာလေးကို ရောက်ခဲ့တဲ့ အချိန်မှာဇေယျာလှိုင်က ခွန်ဂျန်ကို ချစ်တယ် ဆိုတဲ့စကား ပြောဖြစ်လိုက်သည်။ ခွန်ဂျန်က  သူ့ကို ဒီလို ချစ်စကားပြောတာ ကျေနပ်နေတဲ့ ပုံ ရှိပေမယ့် ရယ်ဘဲ ရယ်နေသည် ။                                          

ညဖက်မှာ မီးပုံပွဲလုပ်ကြသည် ။ အသားတွေ ကင်စားပြီး ခေါင်ရည်သောက်ကြသည် ။တယောက်တလှည့် ဂစ်တာတီးပြီး သီချင်း ဆိုကြတော့ ဇေယျာလှိုင်က တချိန်က သိန်းတန် ( မြန်မာပြည် ) ဆိုခဲ့တဲ့ " မနောအလှပန်း " ဆိုတဲ့ သီချင်းလေးကို ဆိုသည် ။ ခွန်ဂျန်က အရမ်း သဘောကျ ကြိုက်သွားပြီးသူ့ကို ပြန်ချစ်တယ်လို့ အဖြေပေးသည် ။

အမှောင်ထဲက သစ်ပင်အကွယ်မှာ ခွန်ဂျန်ရဲ့ ပထမဆုံး အနမ်းကို သူ ရလိုက်သည် ။ခွန်ဂျန်က သူ ထင်ထားတာထက် တောင် ပွင့်လင်းသည် ။ မြစ်ကြီးနားကနေ မိုးကောင်းကို သွားကြတော့ ခွန်ဂျန်သည် တည်းခိုရိပ်သာမှာ ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ အခန်းလေးထဲကို ညဖက်ကြီး ကူးလာသည် ။

ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ခွန်ဂျန်တို့ မွတ်သပ်တဲ့ အငမ်းမရ အနမ်းတွေက ရပ်လို့မရတော့ ။ အနမ်းတွေ ရှည်ကြာသလိုတယောက်နဲ့ တယောက် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်တာတွေက ညင်ညင်သာသာ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ ကနေ ကြမ်းတမ်းလာကြသည် ။ ခွန်ဂျန်က ဝတ်ထားတဲ့ ဆွယ်တာကို ချွတ်ပစ်လိုက်တဲ့အခါ ဘရာအနက်လေး အောက်က ရင်မို့မို့တွေရဲ့ တစိတ်တပိုင်း အပေါ်ပိုင်းကို သူ မြင်လိုက်ရပြီး ဘရာလေးကို ပင့်တင်ပြီး ရင်သီးတွေကို အငမ်းမရဘဲနမ်းစို့သည် ။ 

ခွန်ဂျန်ရဲ့ လက်တဖက်ကလည်း သူ့ပေါင်ကြားကို ရောက်လာပြီး ပွတ်သပ်သည် ။ သူ့လိင်တန်ကဘောင်းဘီထဲက ရုန်းထနေသည် ။ သည် တင်းမာလုံးဖေါင်းနေတာကြီးကို ခွန်ဂျန်ရဲ့ လက်ကလေးက ဖိပွတ်နေသည် ။ ခွန်ဂျန်ရဲ့ လက်တဖက်က ကုတင်ခေါင်းရင်းက မီးခလုပ်လေး ဆီကို လှမ်းလိုက်ပြီး ခလုပ်လေးကို နှိပ်လိုက်သည် ။ မျက်နှာကျက်က မီးလုံး ဝါကျန့်ကျန့်လေး ဖျောက်ကနဲ ပိတ်သွားသည် ။ မဲမဲမှောင်သွားတဲ့ အချိန်ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ခွန်ဂျန်တို့ နှစ်ယောက်သည် ကိုယ်ပေါ်မှာ ကျန်ရှိနေတဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကြသည် ။

" ချစ်တယ်ကွာ ...အရမ်း ချစ်တယ်....." ဆိုတဲ့ စကားလုံးတွေကို အထပ်ထပ် ရွတ်ရင်း ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ လက်တွေက ခွန်ဂျန်ရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် နယ်ဖတ်ဆုပ်ကိုင်နေသည် ။ ခွန်ဂျန်ရဲ့ လက်တွေကလည်းဇေယျာလှိုင်ရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားက မာကျောတုတ်လုံးတဲ့ အတန်ရှည်ကြီးကို ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်နေသည် ။

ပူနွေးတဲ့ အတန်ရှည်ကြီးကို ပွတ်သပ် ဆုပ်ဖျစ်နေရင်း ခွန်ဂျန် တအား ထန်လာသည် ။ ထိပ်ဖူး ဒစ်ကြီးကို ပွတ်သပ်နေတဲ့ အချိန် ထိပ်ပေါက်က ယိုစီးထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည် စေးကပ်ကပ်တွေကို စမ်းကိုင်မိနေသည် ။ခွန်ဂျန်သည် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ အတန်ထိပ်ဖူးကြီးကို ငုံထည့်ပြီး စုတ်သည် ။

ပြတ်..ဆိုတဲ့ အသံသည် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတဲ့ တည်းခိုခန်းလေးထဲမှာ ကျယ်လောင်သလိုဘဲ ။ ခွန်ဂျန်သည် သူ့ကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နဲ့ ပုလွေပေးနေသည် ။ ခွန်ဂျန့်လျာလေးက သူ့အတန်ချောင်းရဲ့ ထိပ်ပိုင်းတဝိုက်ကိုပီပီပြင်ပြင် ကလိကစားပေးနေသည် ။ ဇေယျာလှိုင်လည်း ခွန်ဂျန်ကို ပုလွေကျွမ်းနေတာကို တွေ့လို့ ခွန်ဂျန်သည် အတွေ့အကြုံများခဲ့ပြီ ဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်သည် ။ အတန်အရင်းပိုင်းအထိ ထိုးငုံပြီး ဆွဲစုတ်စုတ်ပေးနေလို့ ထူးခြားတဲ့ အရသာတွေ ရနေသည် ။ ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း ခွန်ဂျန်က လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။ 

" တော်ပြီ..ခွန်ဂျန်..."

သူ့အတန်ကို ခွန်ဂျန် ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။ ခွန်ဂျန်က လေသံလေးနဲ့.." ဘာလို့လည်းကိုကို..." လို့ မေးသည် ။ " ခွန်ဂျန်ကိုလည်း ကိုကိုက နမ်းပေးချင်လို့ပါ.." လို့ ဇေယျာလှိုင် ပြန်ပြောရင်း ခွန်ဂျန့်စောက်ဖုတ်ကို အပီအပြင် ယက်ပေးပါတော့သည် ။

ဇေယျာလှိုင်လည်း ခွန်ဂျန်ကို အကြာကြီး ယက်ပေးပြီး တက်လိုးသည် ။ ခွန်ဂျန့်စောက်ဖုတ်ထဲကို သိပ် ခဲယဉ်းမှုမရှိဘဲ ထိုးသွင်းလို့ရလို့ ခွန်ဂျာသည် အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ " မောင့်တပတ်နွမ်း " ဆိုတာ ဇေယျာလှိုင် သိလိုက်သည် ။ ဒါပေမယ့် ခွန်ဂျာသည် သူ့ကို မညာ ။  တချီဆွဲပြီးချိန်မှာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ အရင်က ဘဲနဲ့လုပ်ဖူးကြောင်း ပြောပြသည် ။ သူက " ဘဲက ပြတ်သွားတာလား..." လို့ မေးတော့ " သူ တောခိုသွားတယ်.."လို့ ဖြေသည် ။ 

ခဏအကြာ နှစ်ယောက်သား ပူးကပ် ဖက်အိပ်နေတော့ ပြန် နမ်းကြကိုင်ကြရင်း စိတ်တွေ ထန်လာကြပြန်လို့ ဒုတိယအချီ ဆွဲကြပြန်သည် ။ တတိယအချီ ဆွဲနေတဲ့ အချိန် ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ ခေါင်းထဲမှာ သည်စော်လေးကိုလည်း တနေ့မှာ စပယ်အေးကို ဖြတ်ခေါက်သလိုဘဲ ဖြတ်ခေါက်ရဦးမည် လို့ စဉ်းစားနေသည် ။သို့ပေမယ့် သူ နှစ်ခါပြန် စဉ်းစားစရာ ကိစ္စက နောက်တနေ့ မနက်ခင်းမှာ ဈေးထိပ်က လဖက်ရည်ဆိုင်လေးမှာကြက်ဥဟတ်ဘွိုင်နဲ့ နွားနို့ပူပူကို အီကြာကွေးနဲ့ စားနေတဲ့ အချိန်မှာ ဖြစ်လာသည် ။

သူတို့ နှစ်ယောက်ဆီကို လူတယောက် ရောက်လာသည်။ခွန်ဂျန်က .." ဟာ..အကိုကြီး....." လို့ လှမ်းအော် နုတ်ဆက်သည် ။ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း လူတယောက် ။ အစိမ်းပုတ်ရောင် ဘောင်းဘီနဲ့ ။ အပေါ်ကတော့ အနက်ရောင် ဂျာကင်..ပြောက်ကြား တောဆောင်းဦးထုပ်..နဲ့ ။

" ခွန်ဂျန် ....      သူက ဘယ်သူလဲ..." လို့ သည်လူက မေးသည် ။ မျက်နှာထား တင်းလွန်းသည်လို့ ထင်သည် ။" သူက ခွန်ဂျန့် ချစ်သူ...ကိုဇေယျာလှိုင်....." လို့ ခွန်ဂျန်က ပြောလိုက်သည် ။

ဒီလူကြီးက " ကျုပ်က ခွန်ဂျန့်အကို အကြီးဆုံး..ကျုပ်နံမည်က တူးမိုင်..ခင်ဗျား..ကျုပ် ညီမလေးကို သစ္စာရှိမယ်လို့ မျှော်လင့်တယ်ဗျာ...." လို့ သူ့ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်လို့ ဇေယျာလှိုင် ကျောချမ်းသွားသည် ။ 

ဒီလူကြီးက သူ့ညီမလေးကို ဖြတ်ရင် ခေါက်ရင် လက်ခံမယ့်ပုံ မပေါ်ဘူး ။ လဖက်ရည်ဆိုင်က ထလိုက်ကြတဲ့အချိန် သူ့ခါးကြားမှာ ပွိုင့်ဖိုးဖိုက် ပစ္စတိုကြီး တလက်ကို အလွတ်ထိုးထားတာကို ဇေယျာလှိုင် တွေ့လိုက်ရသည်။

ကံမင်းထူးသည် စပယ်အေးရဲ့ ပိတ်ရက်တိုင်း ဟိုတယ်မှာ ခေါ်ခေါ်ပြီး ပျော်ပါးသည် ။ စပယ်အေးကလည်း ကံမင်းထူးဆီက ငွေလည်း မြက်မြက်လေးရ သလို လိုးတာလည်း ကြိုက်လို့ သူချိန်းတိုင်း လိုက်သည်။ လက်ခံသည် ။

ဒီနေ့ ကံမင်းထူး ကျောင်းမှာ ရှိနေတုံး သူ့အဖေနဲ့ အမေက ဖုန်းဆက်သည် ။ မန္တလေးက အဖေ့ညီမ အန်တီမြ အသဲအသန် ဖြစ်လို့ မန္တလေးကို လိုက်သွားချင်တာ သား ကားမောင်း လိုက်ပို့ပေးပါ လို့ ပြောကြလို့ တင်နှင်းမာ ရှိနေတဲ့ မန္တလေးကို ပြန်မသွားချင်တော့ပေမယ့် မိဘတွေကို လိုက်ပို့ရလို့သွားဖို့ ဖြစ်လာသည် ။

မန္တလေးကို သူနဲ့ သူ့မိဘတွေ ရောက်သွားတဲ့ အချိန် အန်တီမြသည် ဆေးရုံမှာ ဆုံးနှင့်နေပြီ ။အသုဘကိစ္စကြောင့် မိဘတွေနဲ့ အတူ ကံမင်းထူး မန္တလေးမှာ နဲနဲ ထပ်ကြာသွားသည် ။ မိဘတွေက ရက်လည်ပြီးမှ ပြန်ကြမယ် လို့ ပြောတာနဲ့ ကံမင်းထူးလည်း အလုပ်ကို ဖုန်းဆက် ခွင့်ယူလိုက်ရသည် ။ 

သည်နေ့ည မြောက်ပြင်က ငယ်သူငယ်ချင်း လင်းမောင်သန်းနဲ့ ဘီယာဆိုင် ထိုင်ကြသည် ။ ဘီယာသောက်စင်တင်တေး အစီအစဉ်က သီချင်းတက်ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတွေကို အငမ်းတရား ပွားများနေတဲ့ အချိန် သူတို့အနောက်က စားပွဲက ချာတိတ်တွေ စကားပြောနေတဲ့အထဲ သူ့မိန်းမနဲ့ ဇေယျာလှိုင်တို့နံမည်တွေ သူတို့ စကား

ထဲ ပါလာတာ ကြားလိုက်လို့ မသိမသာ လှည့်ကြည့်တော့ သူ့မိန်းမ တင်နှင်းမာရဲ့ ပွဲရုံမှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ စိုးမိုးအောင်နဲ့ ကျော်ဆောင် ဆိုတဲ့ ကောင်လေးတွေ ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ အံ့ဩသွားသည် ။ တိုက်ဆိုင်မှုဘဲ ။ သူတို့နဲ့မှ လာတိုးနေရတာ ။

စိုးမိုးအောင်နဲ့ ကျော်ဆောင်တို့ ပြောနေတဲ့ စကားတွေ အရ တင်နှင်းမာနဲ့ ဇေယျာလှိုင်တို့ညိစွန်းကြတာတွေကို သိရသလို စိုးမိုးအောင်က တင်နှင်းမာ အပေါ် စိတ်နာကျည်းပြီး ကျော်ဆောင်ရဲ့ အကူအညီနဲ့ တင်နှင်းမာကို မကောင်းကြံမှာတွေကို တစေ့တစောင်း ကြားသိလိုက်ရသည် ။

စိုးမိုးအောင်က ညဖက် တင်နှင်းမာ နဲ့ ဦးဉာဏ်တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ပွဲရုံမှာ ကျန်နေကြတဲ့ အချိန် ပွဲရုံကို ပြန်သွားပြီး အနုကြမ်း စီးတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့ တနေ့တာ ရောင်းရငွေတွေကို တိုက်ယူဖို့ ကျော်ဆောင်ကို တီးတိုး တိုင်ပင်နေတာတွေကို သူ နားစွင့်ထောင်နေလို့ သိလိုက်ရသည် ။ကျော်ဆောင်က တင်နှင်းမာကို မုဒိန်းကျင့်ချင်နေသည် ။

 " စောက်ကောင်မကြီးက မင်းကျ ပေးလိုးပြီး ငါ့ကိုကျ နဲနဲမှ စောက်ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘူးကွ...အချိန်တန်တော့ အလုပ်တောင် ထုတ်ပစ်လိုက်သေးတယ်...မတရားတဲ့ ကောင်မကြီးကို ဖင်ရော စောက်ပတ်ရော ပါးစပ်ရော လိုးပစ်လိုက်မယ်ကွာ..." လို့ ကျော်ဆောင်က ကြိမ်းဝါးသည် ။ အရက်မူးနေကြတာကြောင့် အသံက တချက်တချက် ကျယ်သွားပြီး ဘေးဝိုင်းမှာ လူတွေ ရှိနေတာကို သတိမထားမိကြတော့ ။

စိုးမိုးအောင်က " မင်း ကြိုက်သလောက် လိုးပေါ့ကွ..ကျော်ဆာင်ရ..အရေးကြီးတာက ဦးဉာဏ်ဆိုတဲ့ ဘဲကြီးကို အရင် သိပ်ဖို့ဘဲ....သူ့ကို သိပ်ပြီး ကြိုးနဲ့တုပ် ပါးစပ်ကို ဆို့ထားပြီရင် စောက်ကောင်မကြီးကို မင်း ကြိုက်သလို လိုးတော့ဘဲ...မင်းနဲ့ငါ စောက်ပတ်ထဲရော ဖင်ပေါက်ထဲရော တပြိုင်နက် လိုးလိုက်ကြတာပေါ့ကွာ...." လို့ ကျော်ဆောင်ကို ပြောလိုက်သည် ။

ကံမင်းထူးလည်း တင်နှင်းမာ အတွက် စိတ်ပူသွားသည် ။ သူ ဖုန်းဆက် သတိပေးလိုက်ရင် ကောင်းမလား လို့ စဉ်းစားသေးသည် ။ သူ့ကို ယုံချင်မှ ယုံလိမ့်မည် ။ လတ်တလော သူ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး ။အတူတူ ဘီယာ သောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်း လင်းမောင်သန်းကို ရဲဖက်က လူတွေနဲ့ အသိတွေ ဘာတွေ ရှိလားလို့ မေးကြည့်လိုက်တော့လည်း လင်းမောင်သန်းက မရှိဘူး လို့ဘဲ ပြန်ဖြေသည် ။

စိုးမိုးအောင်နဲ့ ကျော်ဆောင်တို့က လေဘဲကျယ် အာဘဲချောင်နေတာလား..တကယ် လုပ်မလား ဆိုတာကိုလည်းသူ မသေချာဘူး ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် သူတို့ကို စောင့်ကြည့်မည် လို့ဘဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ဘီယာကို ဆက် ပြီးမသောက်တော့ ။

တနေကုန် အလုပ်များလို့ တင်နှင်းမာ ပင်ပန်းနေသည် ။ စီးပွားကောင်းတော့လည်း လူပင်ပန်းသည် ။ပွဲရုံက အလုပ်သမားတွေ ပြန်သွားကြတော့ ဦးဉာဏ်က နေ့လည်က ကုန်သည်တွေ ငွေလာရှင်းသွားတာတွေကိုလာအပ်သည် ။ ပွဲရုံ အရှေ့က တံခါးကြီးကို ပိတ်ထားပြီး ဖြစ်နေသည် ။ ပွဲရုံထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ဘဲ ရှိနေသည် ။ ဦးဉာဏ်သည် စားနေကျ ဖြစ်လာလို့ ရဲတင်းလာသည် ။ တင်နှင်းမာကို ညတိုင်းလို သူ လိုးရလို့ အခုညလည်း လိုးခွင့်ရမလား...ပြုံးဖြဲဖြဲနဲ့.." တူမလေး....ပင်ပန်းလား..ဦးဉာဏ် နှိပ်ပေးရမလား...." ဆိုပြီး အနားကပ်လာသည် ။ တင်နှင်းမာလည်း ပင်ပန်းလွန်းလို့ ရေမိုးချိုးပြီး နားချင်နေပြီ ။

 " ဒီညတော့ ပင်ပန်းတယ်..ဦးဉာဏ်ရယ်...ရေဘဲ ချိုးချင်နေတယ်...တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးစီးတွေ ပြန်နေတယ် ..အိမ်ပြန် နားချင်နေပြီ...." လို့ ညည်းသလို ပြောလိုက်သည် ။ 

ဦးဉာဏ်က  " ဒီမှာဘဲ ရေချိုးလိုက်ပါလား......ဦးဉာဏ် ချိုးပေးမယ်လေ..." လို့ သူ့မျက်နှာကို အကဲခတ်သလိုကြည့်ရင်း မေးသည် ။ တင်နှင်းမာလည်း လိုးချင်နေလို့ ဉာဏ်များနေတဲ့ ဦးဉာဏ်ကို ကြည့်ပြီး သနားလာသည်။

 ဒီလောက် လိုချင်နေတာ နဲနဲတော့ ပေးလိုက်ပါမယ်လေ လို့ စဉ်းစားလိုက်ပြီး..." အင်းလေ...ဒါဆိုလည်း ဒီမှာဘဲချိုးလိုက်မယ်...ဒါပေမယ့် ဦးဉာဏ် ချေးတွန်းပေးရမှာနော်...." လို့ နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီး ပြောလိုက်သည် ။

ဦးဉာဏ်က " ချေးလည်း တွန်းပေးမယ်...တခြားဟာတွေလည်း အကုန် လုပ်ပေးမယ်...." လို့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ပြောလိုက်သည် ။ " ဟွန်း...လူလည်ကြီး...သိပ်ကဲတာဘဲ...အကြံသမားကြီး....အရူး အမဲသား ကျွေးမိနေပြီ " လို့ တင်နှင်းမာက မျက်စောင်း ထိုးပြီး ပြောလိုက်တော့  ဦးဉာဏ်က " ဟီး....အမဲသားက ကောင်းလွန်းလို့ပါ...ကလေးရယ်...မိုးခိုသားလေ...တထုတ်ထုတ်နဲ့..အိနေတာ...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။

 " အမလေး..ကဲလိုက်တာ...သူ့ကိုယ်သူ လူငယ်လေး ထင်နေတယ်...."

တင်နှင်းမာလည်း ငွေထုပ်တွေကို မီးခဲသေတ္တာထဲ ထည့်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်း ဆီကို ဦးဉာဏ်နဲ့ အတူဆင်းသွားလိုက်သည် ။သည် ရေချိုးခန်းက ပွဲရုံက အလုပ်သမားတွေ ရေချိုးချင် ချိုးနိုင်ဖို့ သွပ်ပြာတွေနဲ့ကာပြီး အဖြစ်ဘဲလုပ်ထားတာ ဖြစ်သည် ။ ရေချိုးခန်းထဲက မီးကို ထောက်ကနဲ ဖွင့်လိုက်ပြီးတာနဲ့ ဦးဉာဏ်က သူ ဝတ် ထားတဲ့ စွပ်ကြယ်နဲ့ ပုဆိုးကို အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။

ပိန်ပိန်ကျစ်ကျစ် ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ ဦးဉာဏ်ရဲ့ အဝတ်မဲ့ ဗလာကိုယ်ကို တင်နှင်းမာက သေသေချာချာ ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်သည် ။ပေါင်တန်သွယ်သွယ်တွေ ကြားက ညိုညိုမဲမဲ လီးရှည်ကြီးက ရှေ့ကို တန်းထွက် မာကျောထကြွနေတာက တင်နှင်းမာကို ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထသွားစေသည် ။

စောစောက ပင်ပန်းလို့ ဒီညတော့ မလိုးတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ပေမယ့် လီးကြီးကို တွေ့လိုက်တော့ စိတ်တွေက ဖေါက်ပြန် တက်ကြွလာရပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း ယားတက်လာသည် ။

တင်နှင်းမာလည်း အားကျမခံ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည် ။ ရေချိုးခန်းမျက်နှာကျက်က မီးလုံးလေးရဲ့ အလင်းရောင်နဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်ခန္ဓာကို ငေးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဦးဉာဏ်ကြောင့် တင်နှင်းမာက " ဟိတ်..ဘာကြည့်နေတာလဲ..မတွေ့ဖူးတာ ကျနေတာဘဲ..." လို့ နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီးပြောလိုက်သည် ။ 

ဦးဉာဏ်က တဟင်းဟင်းနဲ့ ရယ်လိုက်ပြီး တင်နှင်းမာကို ဖက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။

" အို...ရေချိုးပါရစေအုံး..တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ သန်တွေနဲ့...."

" တူမလေးက လှလွန်းလို့ပါကွယ်...."

" ရေချိုးအုံးမယ်ကွာ..ဆပ်ပြာတိုက်ပေး..."

" ဟုတ်ပါပြီ တူမလေးရယ်...ဟဲဟဲ...ပြီးရင်သာ..."

ဦးဉာဏ်က ရေခွက်နဲ့ ရေစည်ပိုင်းထဲက ရေခပ်ယူပြီး တင်နှင်းမာပေါ်ကို လောင်းပေးသည် ။ တင်နှင်းမာက စင်လေးပေါ်က ဆပ်ပြာကို လှမ်းယူလိုက်သည် ။ဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးကြီးက မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေပြီ ။သည် အချိန်မှာ စေ့ထားတဲ့ ရေချိုးခန်း တံခါး ကျွီကနဲ ပွင့်လာလို့ သူတို့နှစ်ယောက် လန့်သွားသည် ။

" ဟင်.....စိုးမိုးအောင်...ဟာ.....ကျော်ဆောင်......"

ဦးဉာဏ်က " ဟေ့ကောင်တွေ..မင်းတို့ ဘာလာလုပ်တာလဲ..မင်းတို့ ဘယ်လို ဝင်လာတာလဲ...ခု ထွက်သွား" လို့ အော်ဟစ်လိုက်သည် ။ကျော်ဆောင်က သူ့လက်ထဲက ဓါးကြီးနဲ့ ဦးဉာဏ်ကို ခုတ်မလို ရွယ်လိုက်ပြီး.." ပါးစပ်ပိတ်ထား..ဘဲကြီး....ကြည့်စမ်း လီးက တောင်နေလိုက်တာ...နေမကောင်းတဲ့ မိန်းမကို အိမ်မှာ ပစ်ထားပြီး ဖေါက်ပြန်နေတဲ့ ကောင်ကြီး..ခုတ်သတ်ပစ်လိုက်ရလို့..." လို့ ကြိမ်းလိုက်သည် ။ စိုးမိုးအောင်ကလည်း လက်ထဲမှာ ကိုင်လာတဲ့ တုတ်ရှည်တချောင်း တရမ်းရမ်းနဲ့ တင်နှင်းမာ အနားကို တိုးကပ်လာသည် ။

" စောက်ကောင်မ...ချစ်လှပါချည်ရဲ့ ဆိုပြီး အခုကျတော့ ငါ့ကို ကန်ထုတ်....အိုနာကြီးနဲ့ လိုးနေတယ်ပေါ့...." လို့အော်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း " ကျေးဇူးကန်းတဲ့ခွေးကောင်..နင် ငါ့ငွေတွေကို အလွဲသုံးစား လုပ်လို့ အလုပ် ထုတ်ရတာဟဲ့..သေနာရဲ့..." လို့ ပြန်အော်သည် ။

သည် အချိန်မှာ ကျော်ဆောင်က ဓါးမိုးပြီး ဦးဉာဏ်ကို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ။ ဦးဉာဏ်က နားမထောင်တော့ ဓါးပြားနဲ့ ဦးဉာဏ်ရဲ့ ကျောကို တချက် ရိုက်ထည့်လိုက်သည် ။ဖျန်းကနဲ အရိုက်ခံလိုက်ရလို့ ဦးဉာဏ် သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်ရသည် ။ ကျော်ဆောင်ကကြိုတင် ကြံရွယ်ထားတဲ့အတိုင်း ဦးဉာဏ်ကို ကြိုးနဲ့ တုပ်သည်။

" မင်းတို့ ကျေးဇူးရှင်ကို စော်ကားရင် မြေမြိုခံရမယ်ကွ..မင်းတို့ကို ငါဘဲ အလုပ်သွင်းပေးခဲ့တာ မမေ့နဲ့ ကျော်ဆောင်..." လို့ ဦးဉာဏ်က ဒေါသနဲ့ ပြောလိုက်သည်။ ကျော်ဆောင်က ဦးဉာဏ်ရဲ့ ကျောပြင်ကို ဓါးအပြားလိုက်နဲ့ ထပ်ရိုက်ထည့်သည် ။

တင်နှင်းမာလည်း ထမိန် ပြန်ဝတ်ချင်ပေမယ့် ထမိန် လှမ်းတင်ထားတဲ့ ကြိုးတန်းနဲ့ သူမကြားထဲမှာ စိုးမိုးအောင်ရှိနေလို့ မဝတ်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေသည် ။ စိုးမိုးအောင်က ကျော်ဆောင်ကို ဦးဉာဏ်ကို ပါးစပ်ထဲ အဝတ်စုတ်နဲ့ ဆို့ဖို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကျော်ဆောင်က " အကောင်းဆုံးကတော့ ငါတို့ကို မဖေါ်နိုင်အောင် ဒင်းတို့ကို အပျောက်ရှင်းလိုက်ဖို့ဘဲ စိုးမိုးအောင် " လို့ ပြောလိုက်သည် ။ စိုးမိုးအောင်က " ကောင်းလိုက်တဲ့ အကြံအစည်ပါဘဲ " လို့ပြန်ပြောရင်း တင်နှင်းမာကို ရေချိုးခန်းထဲကနေ အတင်း ဆွဲခေါ်ထုတ်သည် ။

" လွှတ်...လွှတ်စမ်း...နင်..နင်..ဘာလုပ်မလို့လဲ...."

" နင့်ကို ငါတို့ စောက်ဖုတ်ကိုရော ဖင်ပေါက်ကိုရော တပြိုင်နက် လိုးမလို့ စောက်ကောင်မရဲ့..."

" ဘာ...မိုက်ရိုင်းလှချည်လား..ငါက ခံမတဲ့လား...."

" စောက်ကောင်မ..ဖါသည်မ...မခံရင် သည်လို ဆော်တယ်ကွာ..."

ဖျန်းကနဲ ပါးပိတ်ရိုက်တာ ခံလိုက်ရလို့ တင်နှင်းမာ ပုံထားတဲ့ ပဲအိတ်တွေ အပေါ်ကို လဲကျသွားသည် ။ ကျော်ဆောင် ရောက်လာပြီး ဓါးနဲ့ တင်နှင်းမာ အနားကို ကပ်လာပြီး ." ကောင်မ..ဖင်ကုန်းစမ်း..." လို့ အော်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း " ဘာလို့ ကုန်းရမှာလဲ...သေလိုက်..." လို့ ပြန်အော်သည် ။ ကျော်ဆောင်က

" ဟာ....ခုတ်လိုက်ရ..." လို့ အော်ရင်း ဓါးနဲ့ ရွယ်လိုက်သည် ။ စိုးမိုးအောင်က လဲကျနေရာက ပြန်ထဖို့ ကြိုးစား

နေတဲ့ တင်နှင်းမာကို ပြန်တွန်းလိုက်လို့ မှောက်ရက် ပြန်ကျသွားတဲ့ အချိန် ခါးကနေ ဆွဲမပြီး ဖင်ကုန်းတဲ့ ပုံစံအနေအထား ဖြစ်အောင် ပြင်လိုက်သည် ..။

" ငြိမ်ငြိမ်နေ...နင် အလိုးမခံရင် နာမယ်...ကောင်မ...အေးအေး ငါတို့ လုပ်တာ ခံလိုက်...."စွင့်ကားတဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံး ကြားထဲကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ ကိုင်ဆုပ်လိုက်ပြီး စိုးမိုးအောင်က ပြောလိုက်တာ ။ကျော်ဆောင်က သူ ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုကို ချွတ်နေသည် ။

" မင်းက အနောက်က လိုး..ငါက အရှေ့ကနေ လီးစုတ်ခိုင်းမယ်..." လို့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို တင်နှင်းမာရဲ့ ပါးစပ်နားကို တေ့လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာက ပါးစပ်ကို တင်းတင်း စေ့ထားလိုက်သည် ။

" ကောင်မ..ပါးစပ်ဟစမ်း...."

စိုးမိုးအောင်က သူ့လက်တဖက်နဲ့ တင်နှင်းမာ စောက်ဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်နေသည် ။ နောက်လက်တဖက်နဲ့ ဖင်ကြီးတခြမ်းကို ဖျန်းကနဲ ရိုက်လိုက်ပြီး " ပါးစပ်ဟပေးလိုက်လေ..နာချင်သလား..." လို့ အော်ပြောလိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာက မဟ ။ ကျော်ဆောင်က ဓါး ကြီး ဝင့်ပြီး ပါးစပ်ဟဖို့ ပြော..စိုးမိုးအောင်ကဖင်တုန်းတွေကို လက်ဝါးနဲ့ ရိုက်ပြီး ပြောပေမယ့် တင်နှင်းမာက ခေါင်းမာသည် ။ 

သူတို့ ခိုင်းတာကို မလုပ် ။သည် အချိန်မှာ ဒိန်းကနဲ ကျယ်လောင်တဲ့ အသံကြီး ထွက်လာပြီး.." ဟေ့ကောင်တွေ ငါတို့ ရဲတွေကွ..လက်နက် ချလိုက်..." လို့ အော်လိုက်တဲ့ အသံကြီး ထွက်လာသည် ။ ဒုန်းဒုန်း ဒိုင်းဒိုင်း အသံတွေလည်း ပွဲရုံ အရှေ့ဖက်က ကြားလိုက်ရသည် ။ ကျော်ဆောင်နဲ့ စိုးမိုးအောင်လည်း ရဲဆိုတဲ့အသံ ကြားလိုက်တာနဲ့ တင်နှင်းမာကိုထားခဲ့ပြီး ပွဲရုံ အနောက်ဖက်ပိုင်းကို တချိုးထဲ ထွက်ပြေးကြသည် ။ ဖိနပ်သံတွေ ဆက်တိုက် ကြားလိုက်ရသည် ။

တင်နှင်းမာလည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီးမို့ ရဲတွေ ရောက်မလာခင် ရေချိုးခန်းထဲကို ပြန်ပြေးပြီး ထမိန်ကိုဆွဲယူ ရင်လျားလိုက်သည် ။ သည် အချိန်မှာ လူတယောက် အနားကို ရောက်လာသည် ။ ရဲယူနီဖေါင်းဝတ်တော့ မဟုတ် ။သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ သူ့လင်ဟောင်း ကံမင်းထူး ဖြစ်နေသည် ။

" ဟင်....ကိုကံမင်းထူး.....ရဲတွေကော..ရဲတွေ...."

" ဘာရဲမှ မလာပါဘူး..ဟိုကောင်တွေ ပြေးအောင် ကိုယ် ခြောက်လိုက်တာပါ..."

" ရှင် ...ရှင် ...ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရောက်လာတာလဲ...."

" ဒီကောင်တွေ ဘီယာဆိုင်ထဲ တိုင်ပင်နေတာ ကြားလိုက်လို့ သူတို့များ ဒီည လာလုပ်လေမလား ဆိုပြီး ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကို ခေါ်ပြီး လာချောင်းနေတာ..တကယ် ရဲခေါ်ဖို့က အချိန် မရဘူးလေ..ရဲကလည်း ခေါ်တိုင်း လာချင်မှ လာမှာ..အချိန်မှီ ရောက်လာချင်မှ လာမှာလေ...ကိုယ်ကလည်း ဒီချာတိတ်တွေနဲ့ ဖိုက်ဖို့ ဆိုတာက မလွယ်တာနဲ့ ရဲဟန်ဆောင်ပြီး ခြောက်ထုတ်လိုက်ရတာပါ...."

" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကိုကံမင်းထူးရယ်..."

ကံမင်းထူးလည်း လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့ ကြိုးတုပ်ခံထားရတဲ့ ဦးဉာဏ်ကို ကြည့်ပြီး.." ဦးလေးဉာဏ်နဲ့ အတူတူ ရေချိုး နေကြတာလား..." လို့ တင်နှင်းမာကိုမေးလိုက်တော့ တင်နှင်းမာလည်း.." အဲ...အဲ..ဟို..ဟိုလေ..." နဲ့ အဖြေရခက်နေသည် ။

" ကဲ ...ဒါဆို ကိုယ် သွားတော့မယ်...."

ကံမင်းထူးက တံခါးအပြင်က စောင့်နေတဲ့ လင်းမောင်သန်းဆီကို ထွက်သွားလိုက်တော့ တင်နှင်းမာက " ကိုကံမင်းထူး..အဲ..ကိုကို...နေ....နေပါအုံး....ခဏ...ခဏ...." လို့ လိုက်ခေါ်သည် ။

ပြင်ဦးလွင်မြို့ရဲ့ နေ့လည်ခင်း ။ပြူတင်းပေါက်ကနေ ရုက္ခဗေဒဥယာဉ်ကို လှမ်းမြင်နေရသည် ။တင်နှင်းမာက ကိုကို လာကယ်ပေလို့ဘဲ..ကိုကို့ကို ကျေးဇူး အရမ်းတင်တာဘဲ...ကိုကို ခဏ လိုက်ခဲ့ပါ လို့ လာခေါ်တာနဲ့ ကံမင်းထူးလည်း ပြင်ဦးလွင်ကို တင်နှင်းမာနဲ့ လိုက်လာခဲ့ရသည် ။

ဟိုတယ်ခန်းထဲကို ခေါ်လာခဲ့ပြီး ကျေးဇူးတင်စကား တဖွဖွ ပြောသည် ။ ကံမင်းထူးလည်း.." ရပါတယ်...မလိုပါဘူး...ကိုယ် ကူညီမှာပါ အမြဲ..." လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် ကိုကို့ကို ကျေးဇူး ဆပ်ချင်တယ် လို့ တင်နှင်းမာကပြောလိုက်ပြီး ကံမင်းထူးကို အနားက ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ဆွဲခေါ်သွားလိုက်သည် ။ သူမ လက်တွေက ကံမင်းထူးရဲ့ ရင်ဘတ်နဲ့ ပေါင်တွေ ပေါ်မှာ ပွတ်သပ် ပြေးလွှားနေသည် ။ အင်း..ဘယ်လို ကျေးဇူးတွေ ဆပ်မလဲ ဆိုတာကံမင်းထူး သဘောပေါက်သွားပြီ ။ လက်ချောင်းလေးတွေက သူ့ပေါင်ကြားနေရာကို စမ်းနေပြီလေ ။

သူ့ကို ပက်လက် လှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး မျက်လုံးတွေကို ပိတ်ခိုင်းသည် ။ ပြီးတော့ သူ့ပုဆိုးကို ဆွဲဖြေလိုက်သည် ။ မကြာခင် သူ့ ဇနီးဟောင်း တင်နှင်းမာသည် ခေါင်းလေး တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ သူ့ကို ကျေးဇူးဆပ်နေပါပြီ ။တဖက်ကမ်းခတ် ကျွမ်းလှတဲ့ ပုလွေပညာနဲ့ သူ့ကျေးဇူးတွေကို ဆပ်နေပြီ ။

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ဟိုတယ် အခန်းလေးထဲမှာ တင်နှင်းမာရဲ့ လီးစုတ်သံ တပြွတ်ပြွတ် တပြတ်ပြတ် အသံတွေထွက်နေသည် ။ တချက်တချက်တော့ ကံမင်းထူးရဲ့ အိုးအား.....အိုးရှီးလို့ ညည်းငြူလိုက်တဲ့ အသံတွေကိုလည်းကြားရနိုင်သည် ။

ကံမင်းထူးနဲ့ တင်နှင်းမာ သူ့အပြစ်ကိုယ့်အပြစ်တွေ သင်ပုန်းချေ လိုက်ကြပြီး ပြန်ပေါင်းထုပ်လိုက်ကြသည် ။ကံမင်းထူးလည်း တက္ကသီလာ မိန်းမလှကျွန်းမှာ အလုပ် မလုပ်တော့ ။ တင်နှင်းမာနဲ့ အတူတူ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေကိုဘဲ အတူတူ လုပ်သည် ။

သူတို့ ပြန်ပေါင်းထုပ်ပြီး မကြာခင် ဇေယျာလှိုင် တယောက် ကချင်မလေး ခွန်ဂျန်နဲ့ လိုင်ဇာဖက်မှာ လက်ထပ်လိုက်ကြသည် ဆိုတဲ့ သတင်းကို သူတို့ ကြားလိုက်ကြရသည် ။ ကံမင်းထူးနဲ့ တင်နှင်းမာလည်း စပယ်အေးကိုအရင်းအနှီး မတည် ထုတ်ပေးပြီး ဆိုင်လေး တဆိုင် ဖွင့်ခိုင်းကာ စားသောက်ဆိုင် စားပွဲထိုးမလေး ဘဝကနေဆွဲထုတ်ပေးလိုက်ကြသည် ။

ဦးဉာဏ်ကတော့ ပွဲရုံအတွက် လူကောင်းတွေ ရှာဖွေပေးသွားပြီး အငြိမ်းစားယူသွားသည် ။

                                                                သည်လောက်နဲ့ဘဲ နားခွင့်ပြုပါ။


အညတြ 

အောက်တိုဘာလ ၂၀၁၆


ပြီးပါပြီ။



ကျေးဇူးဆပ်ပါမည် အပိုင်း ( ၄ )

ကျေးဇူးဆပ်ပါမည် အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသူ - အညတြ (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)

စပယ်အေးရဲ့ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာပြီး လျာချင်း လူးလှိမ့်လုံးထွေးလာသည် ။ စပယ်အေးလည်းအကိုလုပ်သလို ပြန်လုပ်လိုက်သည် ။ လုပ်တတ်လို့တော့ မဟုတ်ဘူး ။ အကို ကျေနပ်အောင်ပါ ။ဒီတခါ အနမ်းအစုတ်တွေက လျာတွေ လုံးထွေးတာတွေပါ ပါပြီး တော်တော်လေး ကြာသွားသည် ။ ကြာတာနဲ့အမျှ စိတ်ဇောဟုန်တွေက ပိုမြင့်တက်လာသည် ။ စိတ်တွေ တအား ထကြွသည်လို့ စပယ်အေး ထင်သည် ။

ရင်သီးလေးတွေ မာကျောထောင်မတ်လာသလို ပေါင်ကြားက အင်္ဂါစပ်ထဲက ရွစိရွစိနဲ့ ဖြစ်လာသည် ။ အရည်တွေစိုထွက်လာသည်လို့လည်း ခံစားလိုက်ရသည် ။

အကို့လက်တဖက်က စပယ်အေးရဲ့ ဖင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်လာသည် ။ စပယ်အေးလည်း အကို့ကျောပြင်ကြီးကို တအား ပွတ်သပ် ကုတ်ခြစ်နေမိသည် ။ တခုခုကို တအား လိုလားနေပြီလေ ။ အင်္ဂါစပ်ယားလွန်းလာလို့ ဘာလိုကြီး ဖြစ်လာမှန်း မသိဘူး ။ တခုခုကို လုပ်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည် ။အကိုက စပယ်အေးကို အနမ်း ရပ်လိုက်သည် ။

" မီးငယ်..အကိုတို့ အိပ်ခန်းထဲကို သွားကြရအောင်.."

လို့ ပြောသည် ။ အကို့အသံတွေ မသိမသာ တုန်ခါနေသလိုဘဲ ။ အကိုလည်း စပယ်အေးလိုဘဲ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေပြီလို့ သိလိုက်သည် ။စပယ်အေးလည်း အကို့ကို မှီတွဲဖက်ပြီး အကို့ အိပ်ခန်းထဲကို လိုက်သွားတော့ ဒူးတွေ တုန်နေသည် ။ အကိုနဲ့ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်ကြတော့မလဲ ဆိုတာကို စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတာ ။

အကို့ကို စပယ်အေး တကိုယ်လုံးကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့ ပေးအပ်ဖို့ စဉ်းစား ဆုံးဖြတ်ထားတာ ကြာပါပြီ ။ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စကို အတွေ့အကြုံ မရှိသေးတော့ ရှက်သေး ကြောက်သေးတာပေါ့ ။ အကိုက သူ့ကုတင်ကြီးပေါ်ကို တခါထဲ တန်းပြီး ခေါ်မသွားသေးဘူး ။

 " မီးငယ် ရေချိုးခန်း ဝင်အုံးမလား...."

ဆိုပြီး ရေချိုးခန်း အပေါက်ဝကို လိုက်ပို့သည် ။ စပယ်အေးလည်း ပေါင်ကြားမှာ စိုပြီး အရည်တွေပေါင်တလျောက် စီးကျတော သိလိုက်လို့ ဆေးကြောချင်နေတာနဲ့ အတော်ပါဘဲ ။ ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်သည်။ ထမိန်ကို ချွတ်ချ ပင်တီလေးကို ချွတ်လိုက်သည် ။ 

ပင်တီဂွဆုံနေရာလေးက စိုစိုရွှဲနေသလို အရည်တွေက ပေါင်တန်မှာပါ စီးကျနေသည် ။ တစ်ရှူးနဲ့ သုတ်ပစ်လိုက်ပြီးအင်္ဂါစပ်ကိုလည်း ဆပ်ပြာနဲ့ ဆေးကြောပစ်လိုက်သည် ။ ပင်တီကိုတော့ ပြန်မဝတ်တော့ဘူး ။ စိတ်ထဲမှာ ဒါလေးကို  အကို မုချ ချွတ်ပစ်လိမ့်မယ် ဆိုတာ သိနေသည်လေ ။

ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်ခါနီးမှာ ဘရာစီယာလေးကိုပါ ချွတ်ထားလိုက်ရင် ကောင်းမည် လို့ တွေးမိပြီး မထွက်သေးဘဲအင်္ကျီကို ပြန်ချွတ်..ဘရာစီယာကို ချွတ်လိုက်သည် ။

စပယ်အေး ရင်သားတွေက တအား လွတ်လပ်သွားကြပြီး ဦးလေး မော့နေကြသည် ။ တင်းမာလုံးဖြိုးနေတဲ့ရင်သားတွေကို အကို ကြိုက်မှာပါဘဲ လို့ တွေးမိပြီး ကျေကျေနပ်နပ် ပြုံးမိသည် ။ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်အထွက်မှာ စပယ်အေး တကယ့်ကို ရင်တွေတုန် ခြေထောက်တွေ တုန်နေရသည် ။ အကိုကကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ထိုင်နေသည် ။

" လာ မီးငယ်....အို..မီးငယ်က တအား ချောတာဘဲကွာ.....အကို အရမ်း ချစ်တယ်..."

အကို့ဆီကို ရောက်သွားတော့ အကိုက စပယ်အေးကို ဖက်လိုက်ပြီး အနမ်းတွေ ပေးပြန်သည် ။ ဒီတခါတော့စပယ်အေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုတ်တာ ။ အကို့ကို သူနမ်းသလို ပြန်နမ်းလိုက်သည် ။ နမ်းရင်း စပယ်အေးလည်းကုတင်ပေါ်ကို ထိုင်မိသွားသည် ။ အကို့လက်က စပယ်အေး ရင်ဘတ်ကို လာကိုင်သည် ။ ဘရာစီယာ မပါတဲ့ အထိအတွေ့ ကို အကို သိလိုက်လို့ အံ့ဩသွားသည် ။

" ဟင်...."

စပယ်အေး ရယ်ပြီး.

." ဟုတ်တယ်...ချွတ်လိုက်တယ်...."

အကိုက ပြုံးသွားသည် ။ စပယ်အေးက အကို့လက်ကို ဆွဲယူပြီး စပယ်အေးရဲ့ တင်ပါးတွေပေါ်ကိုတင်ပေးလိုက်သည် ။ ပင်တီပါ မရှိတော့တာ သိစေချင်လို့ ။ အကိုက တင်သားတွေကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်လိုက်ပြီး..." မီးငယ်က သိပ် ချစ်စရာ ကောင်းတာဘဲ..."လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပြီး...ထမိန်ကို ဖြေချွတ်လိုက်သည် ။

စပယ်အေးလည်း အလိုက်သင့် ဖင်ကြွပေးလိုက်သည် ။ အကိုက ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်အောက်ကိုလွှတ်ချလိုက်သည် ။ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို အကိုက တပ်မက်စွာနဲ့ စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည် ။ရှက်ပေမယ့် အကိုလိုချင်တာကို ပေးရတာ အကို မြင်ချင်တာကို ပြရတာ စပယ်အေး အရမ်းကို ကျေနပ်သည် ။

အကိုက " လှလိုက်တာ..မီးငယ်ရယ်..." လို့ ရေရွတ်လိုက်ပြီး စပယ်အေးရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို ဖွဖွလေး အသာလေး ကိုင်ပွတ်ကြည့်နေသည် ။ အကို့လက်ချောင်းတွေရဲ့ အထိအတွေ့က စပယ်အေးကို တုန်ခါသွားစေသည် ။ အင်္ဂါစပ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားနုနုလေးတွေကို အကိုက ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည် ။

" အို ....."

အကို့ကို တအား ဖက်လိုက်မိသည် ။ အို....အကို သူ့ကိုယ်ကြီးကို လျောချသွားပြီး စပယ်အေး ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို ခေါင်း ထိုးကပ်လိုက်သည် ။ အို....သူ နမ်းပြီ ။ အင်္ဂါစပ်ကို သူ နမ်းပြီ ။ စောစောက ရေချိုးခန်းထဲမှာကျကျနန ဆေးထားခဲ့လို့ တော်ပါသေးသည် ။ အကိုက သူ့နှာခေင်းကို အကွဲတလျောက် စုန်ချီဆန်ချီ ပွတ်တိုက်ပြီး နမ်းရှုံ့နေသည် ။ အကိုရယ်.....စပယ်အေး တအားကို စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်နေရပြီ ။ အိကု့နှာခေါင်း ချွန်ချွန်က စပယ်အေးရဲ့ ရသာဖူး အစိလေးကို ပွတ်တိုက်နေသည် ။

အာ့....အိုး .....    အကို့ ....     

နှာခေါင်းနဲ့ နမ်းနေရာက အကိုက လျာကြီးနဲ့ စယက်လိုက်သည် ။ 

အား.......အို...............

ဘာဂျာမှုတ်တယ် ဆိုတာကို တကယ် လက်တွေ့ ကြုံနေရပါပြီ ။ စပယ်အေး အပျိုဖေါ်ဝင်ခါစထဲက သူငယ်ချင်းတွေ တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောဆိုနေခဲ့ကြတာ ကြားဖူးခဲ့တဲ့ ဘာဂျာကိုင်တယ် ဆိုတာ အခုတော့ အကိုနဲ့ ကြုံရပြီ ။ အကို က သုံးလေးချက် လျာပြားကြီးနဲ့ ယက်လိုက်ပြီး..." မီးငယ် အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်" လို့ ပြောလိုက်ပါသည် ။ စပယ်အေးလည်း သူဆက်ယက်နေတဲ့ အချိန် အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ အကိုက တချက် မော့ကြည့်ပြီး စပယ်အေး ရင်စိုင်တွေကို လှမ်း ကိုင်လိုက်သည် ။ 

ရင်စိုင်တွေက ပထမဦးဆုံး အကြိမ် ယောက်ျား တယောက်ရဲ့ ဆုပ်ကိုင်တာကို ခံရတာပါဘဲ ။ စိတ်တွေက ဘယ်လို ထရွမှန်း မသိတော့ဘူး ။ တအားကို ကြွနေပြီ ။

အကို့ လက်ချောင်းတွေက ရင်သီးလေးတွေကို ချေနယ်နေသည် ။အကိုက စပယ်အေးရဲ့ စောက်စိကို လျာထိပ်လေးနဲ့ ထိုးလိုက် ကလော်လိုက် လျာပြားကြီးနဲ့ ယက်လိုက် အမျိုးမျိုး လုပ်နေသည် ။ စပယ်အေးလည်း တုန်ခါနေရသည် ။ ကောင်းလွန်းလို့ အရည်တွေလည်း တရွှမ်းရွှမ်း ထွက်နေရတာ  စောက်ဖုတ်ထဲက လျံကျပြီး အရည်စီးကြောင်းတွေ ပေါင်တန်တွေ တလျောက် စီးကျနေပြီ ။ 

အကိုက မရွံမရှာ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ရုံတင် မက စုတ်ယူနေသည် ။ စပယ်အေးလည်း မူးမေ့သလို ဖြစ်သွားရသည် ။ အကို စလိုးတဲ့အချိန်ကျမှ ပြန်သတိရလာသည် ။ အကို့လီးထိပ် မှိုပွင့်ကြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့မှပေါ့ ။

အရည်တွေ ထွက်လွန်းလို့ အကို့လီးတုတ်တုတ်ကြီးကိုတောင် စပယ်အေးရဲ့ အပျိုစင် စောက်ဖုတ်က ခံနိုင်သည်ဆိုတာကို တွေ့ရသည် ။ ထင်ထားသလောက် မနာကျင်ဘူး ။ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး အကို လုပ်သမျှ ခံယူနေမိသည် ။အကိုက ချစ်တယ်..မီးငယ်ရယ်....လို့ တတွတ်တွတ်ပြောရင်း တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ လိုးထည့်နေသည် ။ အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတာကြောင့် လီးနဲ့ စောက်ဖုတ် ပွတ်တိုက် ဝင်ထွက်တာတွေက တဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ ထွက်နေသည် ။

မီးငယ်ကော အကို့ကို ချစ်လား လို့ မေးတော့ စပယ်အေးလည်း ချစ်တယ်အကို အရမ်းချစ်တယ် လို့ ဖြေမိရသည် ။ အကိုလည်း သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ လီးထိပ်ပေါက်က သုတ်ရည်တွေ စပယ်အေးရဲ့ ဘိုက်ပေါ်ကို ပန်းထုတ်လိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ပထမဆုံး ယောက်ျားတယောက် သုတ်လွှတ်လိုက်တာကို စပယ်အေး တွေ့ဖူးရတာဘဲမို့ အထူးအဆန်း ဖြစ်မိသည် ။ အကို့ကို ကျေးဇူး ဆပ်ချင်နေတဲ့ စပယ်အေးလည်း အကို ကောင်းသွားတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ တအား ကျေနပ်မိ ပျော်သွားမိသည် ။

အကို့ကြောင့် စပယ်အေးလည်း အရှက်ကုန်ရသည် ။ ရေချိုးခန်းကို စပယ်အေးကို ခေါ်သွားပြီး အကိုက ရေဆေးပေးသည် ။ စပယ်အေးကို ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ခိုင်းပြီး အကိုက သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ လက်ချောင်းတွေနဲ့ စပယ်အေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သေသေချာချာ ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးပြီး ရေဆေးပေးတာ ။စပယ်အေး သေးပေါက်တာကိုလည်း အရှေ့ကနေ အနီးကပ် လာကြည့်သည် ။ အကိုရယ်..ရှက်ပါတယ် လို့ ပြောလည်း မရဘူး ။

အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ခေါ်သွားပြီး အဝတ်တွေ ပြန် မဝတ်ခိုင်းဘဲ စပယ်အေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ဖက်ထားသည် ။ခဏကြာတော့ စပယ်အေး ဖင်ကြားထဲ ရှိနေတဲ့ သူ့လီး အတန်တုတ်ကြီး ပြန်မာလာတာ ထွားလာတာ သတိထားမိသည် ။ အကိုက စပယ်အေးရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်နေသလို ဖင်တုန်းတွေကိုလည်း ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်သည် ။ မကြာခင် အကို့လီးကြီးသည် ဒုတိယအချီ လိုးဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေသည် ။

အကိုက စပယ်အေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အပီအပြင် ယက်စုတ်ပေးခဲ့လို့ အကိုက စပြီး မတောင်းဆိုပေမယ့် အကို့လီးကို စပယ်အေး စုတ်ပေးချင်မိသည် ။ 

အကို့လီးတန်ကြီးကို တယုတယ ပွတ်သပ်ပေးမိရင်း.." အကို..စုတ်ပေးရမလားဟင်..." လို့ မေးလိုက်ပြီး အကို့ဆီက အဖြေစကား မရသေးခင်မှာဘဲ စပယ်အေးလည်း အကို့လီးထိပ်ကို စငုံပေးလိုက်မိတော့သည် ။ စပယ်အေးလည်း လီးစုတ်တာ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးလို့ အစမှ  မကျွမ်းကျင်ပေမယ့် အကိုက သင်ပြပေးတာကြောင့်အကို့ကို ကောင်းကောင်း စုတ်ပေးလာနိုင်သည် ။ 

အကိုက စစ်စတီနိုင်း ဆွဲတာကို သင်ပေးမယ် ဆိုပြီး တယောက်နဲ့တယောက် တချိန်ထဲမှာ စုတ်ယက်တာကို လုပ်ပြသည် ။ စပယ်အေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သူ လျာနဲ့ ယက်နေတဲ့အချိန် စပယ်အေးက သူ့လီးကို စုတ်ပေးရတဲ့ ပုံစံ ပါ ။ စပယ်အေးက အကို့အပေါ်ကို ပြောင်းပြန် တက်ခွရပြီး အကို့လီးကို စုတ်ရသည် ။ လီးစုတ်နေတဲ့ အချိန်အကိုကလည်း စပယ်အေး စောက်ဖုတ်ကို ရေလည် ယက်သည် ။ 

အကို ယက်ပေးတာ တအား ကောင်းနေတဲ့ အချိန် အကို့လီးကို စုတ်နေရတာကြောင့် တအားကြီး နင်း စုတ်ပစ်လိုက်မိသည် ။ အကို သင်ပြသလိုဘဲ စပယ်အေးရဲ့ လျာနဲ့ အပြတ်ထိုးလှိမ့်ယက်ပေးလိုက်သည် ။ အကိုလည်း စပယ်အေး ပါးစပ်ထဲမှာ သုတ်ရည်ပူနွေးနွေး ပျစ်ပျစ်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး အထွဋ်အထိပ်ကို တက်ရောက် ပြီးသွားသည် ။

ခဏ နားပြီး စောစောကလိုဘဲ အကိုက စပယ်အေးကို ရေချိုးခန်းထဲ ခေါ်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကျကျနန ဆေးပေးပြန်သည် ။ ဒီတခါမှာတော့ စပယ်အေးလည်း အဝတ်အစားတွေ ပြန် ဝတ်ဖို့ မစဉ်းစားတော့ပါဘူး ။အကိုနဲ့ ဖက်အိပ်လိုက်သည် ။ 

တတိယအချီ လိုးကြတဲ့အခါမှာတော့ စောစောကလောက် ပြီးတာ မမြန်တော့ဘူး။အကိုက စပယ်အေး စောက်ဖုတ် ကျိန်းစပ်နေတယ် ဆိုလို့ သူ့လျာကြီးနဲ့ ယက်ပေးပြန်သည် ။ တအားကောင်းလာတော့ စပယ်အေးကို လိုးချင်ပြီလား လို့ ပေးသည် ။ စပယ်အေးလည်း ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်ပြီး..

" ဟုတ်..အကို"

လို့ ဖြေလိုက်မိသည် ။ ဒီတချီမှာတော့ အကိုက လေးဖက်ကုန်း ခိုင်းသည် ။ စပယ်အေးလည်း သူ့စိတ်ကြိုက်သူ့သဘော အကုန် နေပေး လုပ်ပေးသည် ။ ညနေစောင်း အကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးတော့ အကို့ကားကြီးပေါ်က ဆင်းပြီး လမ်းကြားလေးအတိုင်း လျှောက်ရတဲ့အခါ စပယ်အေးရဲ့ ပေါင်တွေကွနေသည် ။ ပေါင်ကြားကစောက်ဖုတ်က တအား ကျိန်းစပ် နာကျင်နေသည် ။ ဒါပေမယ့် စပယ်အေး ကျေနပ်သည် ။ အကို လိုချင်တာတွေ ပေးလိုက်ရလို့ ။

..............................................................................

ကံမင်းထူးသည် လူလည်ကျပြီး ကျောင်းသူတွေကို အမှတ်ပြင်ပေးရင်း ဒီကျောင်းသူလေးတွေရဲ့ ကျေးဇူးဆပ်တာကိုမြိန်မြိန်ယှက်ယှက် ခံစားနေခဲ့ပေမယ့် လည်လွန်းတဲ့ဘီး ချေးသင့်တတ်သည် ဆိုတဲ့ စကားကိုလည်း သူ မမေ့။

သို့ပေမယ့် သူသည် မွေးရာပါ ဗီဇ ဖြစ်တဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင် အပေါ် စိတ်ဆန္ဒအား ကြီးမားမှုက များနေတဲ့လူတယောက် ဆိုတော့ စိတ်ကို မထိန်းနိုင်ဘဲ " ဒါဟာ နောက်ဆုံးပါဘဲ " လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ ချချပြီး ခွေးမြီးကောက် ကျည်တောက်စွတ် ဆိုသလို ထပ်ခါထပ်ခါ ကျူးလွန်မိနေသည် ။

ဓါတုကလျာက သူ့ဘော်ဒါ ဒါလီမြသောင်းနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပြီး ဒါလီမြသောင်းကို ကူညီဖို့ ပြောလာစက ကံမင်းထူးသည် ဒါလီမြသောင်းရဲ့ စရိုက်ကို သိပ် သဘောမကျတာကြောင့် မကူညီချင်ခဲ့ဘူး ။ဒါလီမြသောင်းသည် ဓါတုကလျာလိုဘဲ ဟော့ရှော့လေး ဖြစ်သည် ။ ဓါတုကလျာထက်တောင် ပိုပြီး လန်ပျံနေတဲ့အကဲလေး တယောက် ဖြစ်သည် ။ ကံမင်းထူး လန့်တာက သူက အရမ်း အာချောင်သည် ။ အသံကျယ်ကျယ်ကျယ်ကျယ်နဲ့ လူကြားထဲ ကြွားဝါတတ်သည် ။

နောက်တချက်က ဒါလီမြသောင်းရဲ့ အဖေက အရာရှိကြီးကြီး တယောက် ဆိုတာ သိရသည် ။ စစ်တပ်ကနေ ယူနီဖေါင်း ချွတ်ပြီး တိုက်ပုံပြောင်းဝတ်တဲ့ အကောင်ကြီးကြီး တယောက် ဆိုတော့ ပေါက်ရောက်သည် ။ ဩဇာရှိသည် ။ ဒီလိုလူတွေနဲ့ ဝေးဝေး နေချင်သည် ။ တော်ကြာ ညိခဲ့ရင် မင်းဒါဏ်သင့်နေမည် မဟုတ်လား ။

ဒါပေမယ့် ဓါတုကလျာက ခဏခဏ ခေါ်ခေါ်လာလို့ ဒါလီမြသောင်းနဲ့ ရင်းနှီးလာသည် ။ အဝတ်အစားကလည်းအရမ်း ခေတ်လွန်တွေ ဝတ်တဲ့ ဒါလီမြသောင်းရဲ့ အတွင်းပစ္စည်းတွေကို မသိမသာရော ပေါ်တင်ကြီးရော တွေ့နေရတာက ကံမင်းထူးရဲ့ စိတ်တွေကို ဆူကြွနိုးထစေသည် ။

ဒါလီမြသောင်းက သူ့မျက်လုံးတည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး..." ဆရာ့ကို ကျေးဇူးဆပ်ပါမည်...ဆရာလိုချင်တာတွေကို ပေးမည်.." လို့ ပြောခဲ့တာတွေက သူ့နှလုံးတွေကို တုန်ခါစေသည် ။ မလုပ်တော့ပါဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့တာတွေကို နောက်ထပ် တခါ လုပ်ဖို့ သူ စဉ်းစားသည် ။

ဒီနေ့ ဓါတုကလျာ ကျောင်း မလာဘူး ။သူ့မိဘတွေနဲ့ နယ်ကို သွားတာ ပြန်ရောက်မလာသေးဘူး ။ကံမင်းထူးလည်း ကင်တင်းမှာ ထိုင်ရင်း စာအုပ်တအုပ်ကို ဖတ်နေသည် ။သူ သင်ပြရမယ့် အတန်းက ညနေပိုင်းမှ ဆိုတော့ လတ်တလော အားနေသည် ။ ဖက်ဖူးစိမ်းရောင် ကားလေးသူရှိနေတဲ့ ကင်တင်း အရှေ့ကို ထိုးဆိုက်လာသည် ။

သိလိုက်သည် ။ ဒါလီမြသောင်း မောင်းနေကျကားလေး ဆိုတာ ။ ဗောက်စ်ဝက်ဂွန် ပါဆတ်ကားလေး ။ ကားတံခါးပွင့်လာပြီး အစိမ်းရောင် မင်းသမီးလေး ဆင်းလာပြီ ။ ခွာမြင့်ဖိနပ်ကလည်ူ အစိမ်း ။ တကိုယ်လုံး အစိမ်းရောင်တွေ ဆင်ထားသည် ။ နားကပ် ဆွဲကြိုးက လော့ကက်သီး နာရီ လက်ကိုင်အိတ်....အင်း မမြင်ရတဲ့ နေရာတွေမှာလည်း အစိမ်းရောင်ဘဲ ဝတ်ထားလေမလား ။ကံမင်းထူး ပြုံးလိုက်သည် ။

ဒါလီမြသောင်းသည် သူ့ဆီကို တန်းတန်းမတ်မတ် လျှောက်လာနေသည် ။ဆံပင်ကောက်ကောက်လေးတွေက လှုပ်ခါနေသည် ။ ကင်တင်းက ဆိုင်အလုပ်သမားတွေရော ထိုင်စားသောက်နေကြတဲ့ ကျောင်းသား ကျောင်းသူတွေရော ငေးကြည့်နေကြသည် ။ 

" ဆရာ....တယောက်ထဲလား ..."

" ဟုတ်တယ်..ဒါလီ ...လာလေ..တခုခု စားပါလား ...အတန်း ရှိလား .."

" အတန်း ပြီးသွားပြီ ဆရာ..ဒီနေ့ ဓါတုလည်း မလာဘူးလေ..ဒါလီလည်း တယောက်ထဲရယ်..."

ဒါလီ့အသံလေးက ချွဲချွဲနွဲ့နွဲ့နဲ့ ။

" လာထိုင်...တခုခုစား...."လို့ ကံမင်းထူးက ခေါ်လိုက်သည် ။

" နိုး..စားဘူး..ဒိုင်းရက် လုပ်နေတယ်...ဝချင်ဘူး...."

" ဒါလီက လှပြီးသားဘဲဟာ..တခါတလေဘဲလေ....စားပါ..ဘာမှာပေးရမလဲ..ဒါလီ...."

ဆိုင်က စားပွဲထိုး ကောင်လေးက အနား လာရပ်နေသည် ။ ဒါလီမြသောင်းက " သံပုရာရည် တခွက်...သကြားလျော့ထည့်..." လို့ မှာလိုက်သည် ။ ကံမင်းထူးသည် ဒါလီမြသောင်းက ဒီညနေ သူနဲ့ ကလပ်တခုကို သွားဖို့ ခေါ်လိုက်တဲ့အခါ မငြင်းဆန်နိုင်ဘဲ လက်ခံမိလိုက်ပြီ ။ သည် တခါ နောက်ဆုံးဘဲ လို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည် ။

ဒါလီမြသောင်းနဲ့ကလပ်မှာ သောက်သောက်စားစား လူမင်းသား လုပ်ပြီး ဒါလီမြသောင်းကို အိမ်ကို ခေါ်ခဲ့သည်။သူအကြံက တချီ နှစ်ချီလောက် ဆွဲလိုက်ပြီးမှ အိမ်ပြန်ပို့မည်ပေါ့ ။

အိမ်ကို ရောက်တာနဲ့ ထိန်းချုပ်ထားတာတွေကို လွှတ်ပစ်လိုက် လျော့ပစ်လိုက်ကြပြီး အငမ်းမရ နမ်းစုတ်ကြကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ကြပြီး ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ဖယ်ရှားပစ်လိုက်ကြသည် ။ လုပ်စားလာတာ ကြာပြီမို့ ဒါက ကံမင်းထူး အတွက် မဆန်းတော့ ။

ဒါလီမြသောင်းသည် သူထင်ထားတဲ့အတိုင်း ဓါတုကလျာနဲ့ မတူ ။ ဓါတုကလျာထက် အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ကောင်မလေး တယောက်ဆိုတာ လက်တွေ့သိရပြီ ။ တခါတခါမှာ သူမကတောင် သူ့ကို ဦးဆောင်နေသည် ။ဒါလီမြသောင်းရဲ့ အိပ်ရာဝင် ကောင်းကွက်လေးတွေကို မြိန်မြိန်ယှက်ယှက် သူ ခံစားရတော့သည်  ။ 

ဒါလီမြသောင်းကလည်း သူက လုပ်တာကိုင်တာ တော်သည် ကျွမ်းသည်လို့ ချီးမွမ်းသည် ။ ထပ်ဆွဲကြအုံးမယ် လို့ သူတို့ ရည်ရွယ်ပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါတွေကိုဘဲ ကိုယ်မှာ ပတ်ထားပြီး ဒီလို အချိန်အခါတွေ အတွက် ကြိုဝယ်ထားတဲ့ဝိုင်ပုလင်းကို ဖွင့်ပြီး ဒိန်ခဲတုံးလေးတွေနဲ့ အရသာခံ သောက်ကြသည် ။ ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ထားတဲ့ စပျစ်သီးခိုင်လေးတွေကို သူ သွားထုတ်ယူလာပြီး ဒါလီမြသောင်းကို ကျွေးသည် ။

" ပျော်လား..ဒါလီ...."

" အင်း..ပျော်တယ်..ဆရာရော..ပျော်လားဟင်..."

" အရမ်း အရမ်းပေါ့ ဒါလီ...."

ဒါလီရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတို့ ထိတွေ့မိကြပြန်သည် ။

" ဟမ်း...အဟမ်း ..အဟမ်း...."

ချောင်းဟန့်သံကြောင့် အနမ်းတွေ ရှည်လျားနေတဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက် အနမ်းတွေကို ရပ်လိုက်ကြရင်း လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည် ။ အိမ်ထဲကို လူရောက်နေလို့ ကံမင်းထူး တုန်သွားသည် ။

" ဟင် ....     "

သူတို့နဲ့ နီးကပ်စွာ ရောက်နေတာက သူ့မိန်းမ တင်နှင်းမာ ။

" နင့်ကို စောင့်ကြည့်နေတာ ကြာပြီ..ကံမင်းထူး...နင့်ကို ယုံကြည်ပြီး အစစ အရာရာ လွှဲအပ်ထားတာတွေကို နင်က အလွဲသုံးစား လုပ်တယ် ..ငါ့ကွယ်ရာမှာ စောက်ရမ်း မိုက်ရိုင်းနေတယ်..ကဲ..နင်နဲ့ ငါနဲ့ တခန်းရပ်သွားပြီ....နင်အခု ထွက်သွား....."

တင်နှင်းမာရဲ့ မာကျောခက်ထန်တဲ့ စကားလုံးတွေကို ကြားနေရတဲ့အချိန် အိပ်ခန်း တံခါးဝကို တင်နှင်းမာရဲ့ မိဘတွေ ရောက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဒါလီမြသောင်းလည်း ကိုယ်မှာ စောင်ကြီး ပတ်ပြီး ရေချိုးခန်း ဆီကိုပြေးသွားသည် ။

" နင် ထွက်သွားဆို....ဒါ ငါတို့အိမ်....နင် ကားလည်း မယူနဲ့...အကုန်ထားခဲ့...."

တင်နှင်းမာရဲ့ စူးစူးဝါးဝါး ငှက်ဆိုးထိုးသံကို မကြားချင်တော့ ။ အဝတ်အစား ဝတ်ပြီး အိမ်က ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။အခြေအနေက ရုတ်ချည်း ပြောင်းသွားသည် ။ပေတရာ ကတ္တရာလမ်းမကြီးပေါ်မှာ ခြေဦးတည့်ရာ လျှောက်နေမိသည် ။

မနက်စောစော ။ကျောင်းဝင်းထဲကို ကံမင်းထူး လမ်းလျှောက် ဝင်လာသည် ။အိမ်က အဝတ်တထည် ကိုယ်တခု နဲ့ ထွက်လာရတာမို့ ကံမင်းထူး ဝတ်စရာ အဝတ်တောင် မရှိလို့ ဇေယျာလှိုင်ဆီက ငှားဝတ်ရသည် ။ ဇေယျာလှိုင်က သူ့ထက် လူကောင်ထွားတော့ အဝတ်အစားတွေက ပွနေကြီးနေသည် ။ မတတ်နိုင် ။ 

အဲဒီညက ဘယ်သွားရမှန်း တကယ် မသိ ။နောက်ဆုံး ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ တိုက်ခန်းကို သူ သွားလိုက်သည် ။ဇေယျာလှိုင်က သူ့ကို အိပ်စရာ အခန်းပေးသည် ။ အစားကျွေးသည် ။ အဝတ်အစားလည်း ထုတ်ပေးသည် ။သုံးစရာငွေလည်း ပေးသည် ။

စာသင်စရာ အတန်းတွေ ရှိလို့ ကျောင်းကို လာရသည် ။ ကားစီးတဲ့ ဘဝကနေ ဘတ်စ်စီးရတဲ့ အခြေအနေကို ရောက်သွားသည် ။ မစီးဘူးတာ ကြာလို့ စိတ်ဆင်းရဲသလိုလို ခံစားရသည် ။ကင်တင်းကို ဝင်လိုက်သည် ။စာပွဲထိုး ဖိုးတိုးက " ဆရာ..ဘာသောက်မလဲ..ဝမ်းတီး အချိုပေါ့လား...." လို့ လှမ်းမေးသည် ။ 

" အေးကွာ...." လို့ ဖြေရင်း ခွေးချေတလုံးမှာ ထိုင်လိုက်သည် ။ ဖိုးတိုးက ပေါက်စီပုဂံနဲ့ အကြမ်းအိုး လာချပေးသည် ။ 

ဒါလီမြသောင်းလည်း အဲဒီညက ဘယ်လို ပြန်သွားသလဲ မသိဘူး ။အင်း...သူ့ပေါ်ကောင်းခဲ့တဲ့ ယောက္ခမတွေလည်း သူ့ကို ရန်သူကြီးလို ဆက်ဆံကြပြီး..." ကံမင်းထူး..မင်းလမ်းမင်းလျှောက်တော့ကွာ...." လို့ နောက်ဆုံး ပြောလိုက်တာကို သူ ခံရသည် ။

ကင်တင်းထဲကို လူတယောက် ဝင်လာသည် ။ တိုက်ပုံ ခပ်နွမ်းနွမ်း..စတစ်ကော်လာ လည်ကတုံး အင်္ကျီ အဖြူ..ပလေကပ်ပုဆိုး နဲ့ ။ ပုခုံးမှာက လွယ်အိတ်တလုံးကို လွယ်ထားသည် ။သူ့ပုံက ပါးဖေါင်းဖေါင်း မျက်လုံးပြူးပြူး မျက်ခုံးမွေးထူထူနဲ့ ။ ကွမ်းဝါး နေတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက နီနေသည် ။

" ဆရာကံမင်းထူး ဆိုတာ ခင်ဗျားလား...."

" အာ...ဟုတ်..ဟုတ်တယ်..."

" ခဏ ထိုင်မယ်ဗျာ..ပြောစရာလေး ရှိလို့..."

" ဘာများလဲဗျ .."

" ကျနော်က အောင်မင်းဆွေ ပါ....ခင်ဗျားကို မေးစရာလေးတွေ ရှိလို့ ...ခင်ဗျား ကျနော်နဲ့ ဌာနချုပ်ကို လိုက်ခဲ့မလား..ဒီမှာဘဲ ကျနော် မေးတာတွေကို ဖြေမလား....တခုခု ရွေးပေါ့..."

" နေပါအုံးဗျ...ခင်ဗျားက ဘယ်ဌာနကလည်း....."အောင်မင်းဆွေ ဆိုတဲ့လူက ပုခုံးတွန့် မျက်နှာမဲ့ပြပြီး တိုက်ပုံအတွင်းအိတ်ထဲက စိစစ်ရေးကပ်ပြားကို ထုတ်ပြသည် ။ပြတယ်ဆိုရုံ ထောင်ပြတာ ။

" ကဲ..ဖြေ..လိုက်မလား...ဒီမှာဘဲ မေးတာ ဖြေမလား...."

သူ့လေသံက ခပ်မာမာ ။ လွယ်အိတ်ကို စားပွဲပေါ်ကို တင်လိုက်သည် ။ ဖြည်းဖြည်း ချလိုက်တာမျိုး မဟုတ် ။ပစ်တင်လိုက်တာ ။ ကလောက် ဂျောက် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ကြားလိုက်ရသည် ။ လွယ်အိတ်ထဲမှာ သေနတ်တလက်ဘဲလား..လက်ထိပ် တစုံဘဲလား ။ လေးလံတဲ့ သတ္တုပစ္စည်း တခုခုရဲ့ အသံမျိူး ။

" ဘာတွေ မေးမှာလဲ..ကျနော်နဲ့ ခင်ဗျား အလုပ်နဲ့ ဆက်စပ်တာ ရှိလို့လား...ကျနော်က တက္ကသိုလ်က စာသင်တဲ့ ဆရာ တေယာက္ပါ...."

" ဟာ...ရှိတာပေါ့ဗျာ....ရှိလို့ဘဲ ခင်ဗျားဆီကို ရောက်လာတာပေါ့...ခင်ဗျား ကိုယ့်ဖါသာ အသိဆုံး ဖြစ်မှာပါ....ခင်ဗျား ဘာတွေ လုပ်ခဲ့သလဲ ဆိုတာ....."

" ကျနော်က ဘာများ ဥပဒေ ဖေါက်ဖျက်တာ လုပ်ခဲ့လို့လဲ....."

" အိုး...အိုး...ဖေါက်ဖျက်တာမှ အကြိမ်ကြိမ် ....     ခင်ဗျား ...အမှတ်တွေ ပြင်ပေးပြီး ကျောင်းသူလေးတွေနဲ့ ဟိုဒင်းလုပ်...တာ ဒါ ဥပဒေ ဖေါက်တာပေါ့..မလုပ်သင့် မလုပ်ထိုက်တဲ့ အလုပ်လေ...ကဲ...သက်သေ အထောက်အထားတွေလည်း ကျနော့်လက်ထဲ ရှိနေပြီ....ကျနော် မေးချင်တာက ခင်ဗျား ဘယ်လို လုပ်မလဲ...ထောင်ထဲသွားမလား..."

" ဟာ..ဒီလို အသားလွတ် လာ စွတ်စွဲလို့ ဘယ်ရမလဲဗျာ.....ကဲ..ကျနော့်ကို ခွင့်ပြုအုံးဗျာ...အတန်း ရှိသေးတယ်.."ကံမင်းထူး တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ထဖို့ ပြင်လိုက်သည် ။

" ဟေ့လူ..ပြန်ထိုင်...ကျနော် ခင်ဗျားကို လက်ထိတ် ခတ်လိုက်ရမလား ..."

အောင်မင်းဆွေက လွယ်အိတ်ထဲ လက်နှိုက်လိုက်သည် ။

" ခင်ဗျား အမှတ်တွေ ပြင်ထားတဲ့ အဖြေလွှာတွေ....ကျုပ် ရထားပြီးပြီ ...အဲ...ပြီးတော့...ခင်ဗျား စလုပ်ခဲ့တဲ့ကစ်တီကိုလည်း စစ်ဆေးပြီးပြီ....ဓါတုကလျာနဲ့ ဒါလီမြသောင်း ရော...."

ကံမင်းထူး မျက်လုံးတွေ ပြာဝေ....လက်တုန်ခြေတုန် ဖြစ်သွားသည် ။ကံနိမ့်ပြီး အကုသိုလ်တွေ အလုံးလိုက် တလုံးပြီးတလုံး သူ့ကို အရှိန်နဲ့ လာဝင်ဆောင့်နေကြပြီ ။

" ခင်...ခင်ဗျား..ဒါတွေကိ ဘယ်လို စသိ...သိ......"

" ဒီမှာ..ဆရာကံမင်းထူး...ကျနော် ဘယ်လိုစသိတယ်...ဆိုတာ ခင်ဗျား သိစရာ မလိုပါဘူး...ကျနော် အခု ခင်ဗျားကို ညှာနေတာ...တခါထဲ လက်ထိတ်ခတ် ဖမ်းကုတ်သွားလို့ရတယ်....ကျောင်းဝင်းထဲမှာ တခါထဲ သောက်ရှက်ကွဲသွားမယ်...သတင်းစာ ဂျာနယ်ထဲ ပါလာမယ်....ဟွန်း ....     ခင်ဗျားကို ညှာနေတာ....သိလား..."

ကွမ်းဝါးရင်း ပြောနေတဲ့ သူ့စကားလုံးတွေက ကံမင်းထူးရဲ့ နားထဲကို သံပူရည်တွေ လောင်းထည့်နေသလိုဘဲ ဆိုးဝါးလှသည် ။

" ခင်ဗျား...ဘယ်လဲ ဘာလဲ....ဆရာကံမင်းထူး....ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ.....ထောင်ထဲသွားမလား ...ဒါမှ မဟုတ်...."

ကံမင်းထူး ခေါင်းကြီးငုံ့ပြီး ငြိမ်နေသည် ။

" ပြောဗျာ..ကျနော့်ကို ဘာလုပ်စေချင်လဲ...."

" မ....မ....မသိဘူး......ကျနော် မသိဘူး....ကျနော်.....ဘာ...ဘာ..ဘာ..လုပ်..ရ..မလဲ...."

ကံမင်းထူးသည် သူ လုပ်ခဲ့တာတွေကို စုံထောက်ဖက်က သိနေလို့ အရမ်းကို တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားနေသည် ။အောင်မင်းဆွေ ဆိုတဲ့လူက ဖမ်းစရာရှိ ဖမ်းမသွားဘဲ ညှာတယ်ဘာညာ လုပ်နေပုံထောက်တော့ သူ့ဆီက ငွေဖန်နေသလား ဒါဆိုရင်တော့ လွတ်ပေါက် ရှိသည် လို့လည်း တွေးလိုက်မိသည် ။

" အကိုကြီး....ကျနော့်ကို အကိုကြီး ကူညီလို့ မရဘူးလားဟင်..ကျနော် ကျေးဇူးသိတတ်တဲ့လူပါ..အကိုကြီးကိုကျေးဇူးဆပ်ပါမယ်...ကူညီပါဗျာ...."

" ခင်ဗျားလို ပညာတတ် တက္ကသိုလ်က ဆရာ တယောက် ထောင်နန်းစံရမှာကို ကျနော်လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ်ဗျ..ဒါကြောင့်လည်း ခင်ဗျားကို ပြောနေတာ..ကိုကံမင်းထူး..."

" ဟုတ်ပါတယ် အကိုကြီးရယ်....ကျေးဇူး ကမ္ဘာပါ...ကျေးဇူးမမေ့ပါဘူး ........လုပ်ပါ ...ကူညီလိုက်ပါ ......နောင်ကိုကျနော်လည်း ဒါမျိုးကို ဝေးဝေးက ရှောင်ပါတော့မယ်......မလုပ်တော့ပါဘူး.....ကယ်ပေးပါ အကိုကြီးရယ်..."

" အင်း...ခက်တာက....."

အောင်မင်းဆွေက ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ရပ်ထားတဲ့ မာဇဒါဂျစ် အစုတ်ကြီးဆီကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။

" ဘာ...ဘာ ခက်လဲဟင် အကိုကြီး....."

" ကျနော်က တယောက်ထဲ မဟုတ်ဘူးဗျ.....အဖွဲ့နဲ့ လုပ်ရတာ...."

မာဇဒါဂျစ်ပေါ်က လူနှစ်ယောက်က အောင်မင်းဆွေကို လက်လှမ်းပြသည် ။ဟာ...သူ တယောက်ထဲမှ မဟုတ်တာ...။ သူ့လူတွေက ခပ်လှမ်းလှမ်းက စောင့်ကြည့်နေကြတာကိုး ။

" အဖွဲ့ကိုလည်း အကိုကြီးဘဲ ကြည့်လုပ်ပေးပါဗျာ...လုပ်ပါ..လုပ်ပါ.....အကိုကြီး..."

" ဘာလုပ်ရမှာတုံး...."

" ကူညီလိုက်ပါ ....    "

" ခင်ဗျား က ဘာနဲ့ ကျေးဇူးတွေ ဆပ်မှာလဲ.....ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဘဲ မေးမယ်ဗျာ...."

" ကျနော် အကိုကြီးတို့ကို ကန်တော့ပါမယ်......"

" ဟားဟား...ငှက်ပျောပွဲအုန်းပွဲနဲ့လား......ဆရာရယ်...ကြည့်လုပ်ပါအုံး...."

" မဟုတ်ပါဘူးဗျာ..ထိုက်ထိုက်တန်တန် ကန်တော့ပါမယ်..အကိုကြီးသာ ကျနော့်ကို မဖမ်းဘဲ ကေ့စ်ကို ဖျောက်ပစ်လိုက်ပေးပါ...."

" အင်း..ခင်ဗျားကတော့...လုပ်ပြီ......ကော့စ်တခုလုံးကို ဖျောက်ပစ်လိုက်ဖို့ ဆိုတာက ...အင်း....နဲနဲနောနော ကိစ္စကြီးတော့ မဟုတ်ဖူး..ဆရာရေ....အခန့်မသင့်ရင် ဆရာ မဝင်ဘဲ ကျနော်တို့ အထဲရောက်သွားမှာ...."

နောက်ဆုံး အောင်မင်းဆွေ က ကံမင်းထူး ပေးနိုင်တဲ့ ငွေကို လက်ခံပြီး အမှုကို လျှော်ပစ်လိုက်ဖို့ သဘောတူလိုက်သည် ။ လက်ငင်း ပေးရမှာ ဖြစ်လို့ ကံမင်းထူးက ကြံရာမရ ဇေယျာလှိုင် ဆီဘဲ လှမ်း ဖုန်းဆက်ပြီး အကူအညီတောင်းလိုက်ရသည် ။ အောင်မင်းဆွေရဲ့ လူနှစ်ယောက်က ဇေယျာလှိုင်နဲ့ တနေရာမှာ ချိန်းပြီး ငွေသွားယူလိုက်သည် ။ ငွေပမာဏက မနည်းလှ ။ ရန်ကုန်မြို့ ဆင်ခြေဖုန်း ရပ်ကွက်က ကွန်ဒိုတိုက်ခန်း တခန်းဖိုး ဘဲ ။

ကံမင်းထူးက ဇေယျာလှိုင်ကို " ကျနော် အိမ်ရောင်းပြီး ပြန်ဆပ်ပါမယ်..ကိုဇေယျာ....ကူညီတာ ကျေးဇူးပါ...." လို့ပြောလိုက်သည် ။

ကံမင်းထူးလည်း သူ့မိဘတွေ ဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး သူတို့ အိမ်ကို ရောင်းဖို့ ပြောဆိုလိုက်သည် ။ကျောင်းသား ဘဝတုံးက တအားခင်ခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်း အောင်ဘု ပြောခဲ့တဲ့ စကားကို ပြန်ကြားယောင်သည် ။ငယ်ငယ်ထဲက စော်ဝါသနာထုံတဲ့ ကံမင်းထူးကို အောင်ဘုက " လီး မသရမ်းနဲ့ ကံမင်း.....မင်း လီးသရမ်းလွန်းလို့ တနေ့ ဂျေးထဲ ဝင်ချင်ဝင်..မဝင်ရင်လည်း စီးပွားပျက်ကိန်း ဆိုက်မယ်...." လို့ ခဏခဏ ပြောခဲ့သည် ။

တင်နှင်းမာလည်း ကွာရှင်းစာချုပ်ကို လက်မှတ် လာထိုးပေးသွားတဲ့ ကံမင်းထူး တယောက် ပိန်ချုံးကျပြီး အိုစာသွားတာကို အံ့ဩမိသည် ။တကယ်တော့ တင်နှင်းမာသည် ကံမင်းထူးကို အခုလို အမိဖမ်းပြီး မောင်းထုတ်တာတို့ ကွာရှင်းခိုင်းတာတို့ မလုပ်လိုပါဘူး ။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ဇေယျာလှိုင် စိုးမိုးအောင်တို့နဲ့ စိတ်ကြိုက် ကုန်းနေတာဘဲလေ ။

နားမဆန့်အောင် သတင်းတွေ ကြားနေရလို့ အေးအေးဆေးဆေး တရားအားမထုတ်နိုင်တဲ့ သူမ မိဘတွေရဲ့ ဆန္ဒအရ ကံမင်းထူးကို ရန်ကုန်ဆင်း ဖမ်းပြီး အခုလို ပြတ်ပြတ်သားသား လုပ်လိုက်ရတာ ဖြစ်သည် ။အခုတော့ တင်နှင်းမာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်သွားပြီ ။ ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ပေါ်တင် ပျော်လို့ရပြီလို့ တင်နှင်းမာထင်ခဲ့မိသည် ။ 

သို့သော် ဇေယျာလှိုင် သည် အရင်တုံးကလို တင်နှင်းမာကို လာမတွေ့တော့ ။ သူ့ပိုင် မုန့်တိုက်က မုန့်ဖုတ်သမလေး စပယ်အေးနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ စီစဉ်နေသည် ။ တင်နှင်းမာ ဆီကို မလာတော့ ။

ဇေယျာလှိုင်သည် စပယ်အေးကို မကြာခင် လက်ထပ်မယ်လို့ ပြောလို့ စပယ်အေး အရမ်းကို ပျော်နေသည် ။မုန့်တိုက်မှာ ဇေယျာလှိုင်က ဇင်ဦးကို အလုပ်ထုတ်လိုက်ပြီး စပယ်အေးကို တာဝန်ခံ မန်နေဂျာ ခန့်လိုက်သည် ။ဒီနေ့ မနက်ပိုင်း စပယ်အေးသည် မုန့်တိုက်က ရုံးခန်းလေးထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့ အခါ ဇေယျာလှိုင်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ အံ့ဩသွားသည် ။ခါတိုင်း နေ့တွေဆို ဇေယျာလှိုင်က စောစော မလာတတ် ။

" ဟင်..အကို အစောကြီး ရောက်နေပါလား ...အလုပ်ရှိလို့လား..."

" ဟုတ်တယ်....ဒီမနက် အိပ်ရာက နိုးလာတော့ မီးငယ်ကို တအား သတိရနေတယ်..တွေ့ချင်လွန်းလို့ စောစော

လာခဲ့တာ..." လို့ ဇေယျာလှိုင်က ပြောလိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ကို စပယ်အေးကို ဆွဲတင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ။

စပယ်အေးလည်း မာတောင်နေတဲ့ ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ လီးချောင်းကြီးပေါ်ကို ထိုင်မိလိုက်သည် ။

" ဟင်..အကို..အကို့လီးကြီး တောင်နေလိုက်တာ...."

" အင်း....ကဲ မီးငယ်..အခန်းတံခါးကို သွား ဂျက်ချလိုက် ..."

စပယ်အေးလည်း ရုံးခန်းလေး တံခါးကို ဂျက်ချ ပိတ်လိုက်သည် ။ဇေယျာလှိုင် ဆီကို ပြန်လျှောက်သွားလိုက်တဲ့အချိန် ဇေယျာလှိုင်သည် သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး မတ်မတ်ကြီးတောင်နေတဲ့ လီးတန်ကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကွင်းထုနေတာကို စပယ်အေး တွေ့လိုက်ရသည် ။

" မီးငယ် စုတ်ပေးမယ်လေ ..."

စပယ်အေးက ဇေယျာလှိုင် ထိုင်နေတဲ့အရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ငုံစုတ်လိုက်သည် ။ ဇေယျာလှိုင်ကစပယ်အေး လီးစုတ်ပေးတာကို အရမ်းကောင်းသည် ဆိုပြီး အမြဲဘဲ စုတ်ခိုင်းသည် ။ စပယ်အေးလည်း လီးကြီးရဲ့ထိပ်ပိုင်းကို လျာလေးနဲ့ ထိုးဆွ ပွတ်လှိမ့်ပေးနေလို့ ဇေယျာလှိုင်လည်း တအားကောင်းနေသည် ။

" အီး.......အိုး.....အား.....အား.......အင်း......ကောင်းလိုက်တာ....အီး.......စုတ်..စုတ်......မီးငယ်...စုတ်...စုတ်.......အိုး..."

ဇေယျာလှိုင် စုတ်ပေးနေတာနဲ့ အားမရဘဲ စပယ်အေး ပါးစပ်ထဲကို ထိုးညှောင့်သည် ။သည် အချိန်မှာ ဖုန်းမြည်လာသည် ။ဖီလင်တက်နေတဲ့ အချိန်မို့ ဇေယျာလှိုင် ဖုန်းမကိုင်ဘူး ။ ဖုန်းက ဆက်တိုက် မြည်နေသည် ။

ဟာ....ဘယ်သူများပါလိမ့် ...။

ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ့တပည့် ဖိုးလုံး ခေါ်တာ ဖြစ်နေသည် ။စပယ်အေး ခေါင်းကို နောက်စေ့က ကိုင်ထိန်းပြီး ပါးစပ်ထဲကို ထိုးသွင်းနေရင်း ဖုန်းကိုင်လိုက်သည် ။

" ဖိုးလုံး...ပြော..ဘာထူးလဲ..."

" အဆင်ပြေခဲ့တယ် ဆရာ....ခိခိ....သူ့ကို ဖြဲခြောက်လိုက်တာ..တအားကြောက်ပြီး အိုကေတယ်..ဟားဟား...."

ဇေယျာလှိုင် ပြုံးလိုက်သည် ။ သူ့အပြုံးက ကောက်ကျစ် ရက်စက်တဲ့ အပြုံး ။

" ကောင်းတယ်...ဖိုးလုံး.....ကောင်းတယ်...မင်းတော်တယ်...."

" ကျနော် ဆရာ့ဆီ လာခဲ့ရမလား...."

" အေး....လာခဲ့...ရတယ်....."

ဇေယျာလှိုင်လည်း ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးကို စပယ်အေးရဲ့ ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။

" အကို....မီးငယ် စုတ်ပေးတာ မကြိုက်လို့လားဟင်...."

" ကြိုက်တယ် ....အကို မီးငယ်ကိုလည်း ယက်ချင်လို့..."

စပယ်အေးကို သူ့အလုပ်စားပွဲပေါ်ကို တက်ထိုင်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားလိုက်သည် ။ စပယ်အေးရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် အရည်တွေနဲ့ ရွှဲနစ်နေသည် ။ စောစောက လီးစုတ်နေတဲ့အချိန် စိတ်တွေ ထကြွနေခဲ့ပုံဘဲ ။လက်နှစ်ဖက်က စပယ်အေးရဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို စုံကိုင် လိုက်သလို ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးအပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့ အေက်ကနေ အထက် ပင့်ကော် ယက်လိုက်သည် ။

" အို့..ဟင့်ဟင့်..."

ထောင်ထ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်စိလေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုး ကလိကစားလိုက်သည် ။ လက်တွေကလည်း နို့ကြီးတွေကို အပီအပြင် ချေနယ်ပေးနေသည် ။ စပယ်အေးလည်း ရသာဖူးလေးကို ကောင်းကောင်း ကလိခံလိုက်ရလို့ ကာမစိတ်တွေ အဆုံးစွန်အထိ ထကြွ သောင်းကျန်းသွားရပြီး ခုချက်ချင်းဘဲ လီးကြီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ သွင်းလိုး လိုက်စေချင်သွားသည် ။

ဇေယျာလှိုင်က ဆက်တိုက် လျာနဲ့ ယက်နေရာက ဘာစိတ်ကူး ပေါက်သွားသည် မသိ ။ စပယ်အေးကို စားပွဲစောင်းမှာ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည် ။ စပယ်အေးလည်း သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း စားပွဲပေါ် လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်သည် ။ 

ဖြူဖွေးပြီး လုံးကားနေတဲ့ ဖင်တုန်းဖြူဖြူတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး စအိုပေါက်နီညိုညိုလေးကို လျာနဲ့ ယက်ပစ်လိုက်တာကြောင့် စပယ်အေးလည်း.." အို့အာ့.." ဆိုတဲ့ အသံလေး ထွက်သွားပြီး ဖင်တုန်းတွေ တုန်ခါသွားရသည် ။ စောက်ဖုတ်ကိုတော့ ခဏခဏ အယက်ခံဘူးနေပေမယ့် စအိုပေါက်ကို တော့ ခုတခါပထမဆုံး အယက်ခံဘူးတာမို့ ထူးဆန်းနေဆဲ ဇေယျာလှိုင်က စအိုပေါက်လေးထဲကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးဆွနေပြန်တော့ စပယ်အေးလည်း တဟာဟာ တဟင်ဟင်နဲ့ စိတ်တွေ ကြွသထက် ကြွလာရတော့သည် ။ဇေယျာလှိုင်က စအိုပေါက်လေးကို ဖိကာဖိကာ လျာနဲ့ထိုးနေသည် ။ 

" အား..ဟာ....အင်.......အကို...အို......အား....."

စပယ်အေး အလိုးခံချင်လှပြီ ။ အဆွခံနေရတဲ့ စအိုပေါက်လေးလည်း တအား ယားလာသည် ။ စောက်ဖုတ်လည်းယား စအိုပေါက်လည်း ယား ဖြစ်နေသည် ။ လီးနဲ့ အပေါက်နှစ်ပေါက်လုံးကို ထိုးထည့်စေချင်လာမိသည် ။ဇေယျာလှိုင်က ဆက်ယက်နေဆဲမို့ " အကို....အကို....မီးငယ် လိုချင်ပြီ...မီးငယ်ကို ချစ်ပေးပါတော့....တအား လိုချင်နေလို့ပါ..." လို့ ထုတ်ပြောမိ တောင်းခံမိသည် ။ 

ဇေယျာလှိုင်ကလည်း စပယ်အေး ဒီလို ဖြစ်လာတာကို အရမ်းသဘောကျသွားသည် ။ တအား ခံချင်လာတဲ့ မိန်းမကို လိုးရတာ အရသာရှိသည်လို့ သူထင်သည်လေ ။ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း စိတ်တအားထကြွပြီး လိုးချင်သည်မဟုတ်လား ။ ဇေယျာလှိုင်က စပယ်အေးရဲ့ ဖင်တုန်းတွေ အနောက်တည့်တည့်မှာ နေရာဝင်ယူ ရပ်လိုက်ပြီးပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သူ့လီးနဲ့ အပေါ်အောက် သုံးလေးကြိမ်လောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည် ။

စပယ်အေးရဲ့ အဖုတ်မှာ စိုရွှဲနေတဲ့ အရည်တွေက သူ့လီးထိပ်ခေါင်းကို အကုန် စိုပေလူးသွားသည် ။ သည်တော့မှ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည် ။ တုတ်ဖီးတဲ့ လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံလိုက်ရလို့ စပယ်အေးလည်း အရမ်းကို ဖီလင်တက်သွားသည် ။ ဇေယျာလှိုင်ကလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးသမား ။ စပယ်အေးကို ခပ်သွက်သွက်ပြင်းပြင်း လိုးပေးသည် ။

သည်အချိန်မှာ ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ တပည့် ဖိုးလုံး မုန့်တိုက်ထဲကို ဝင်လာပြီး

 " ဆရာဇေယျာလှိုင်နဲ့ တွေ့ချင်သည် "

လို့ ပြောလိုက်တာကြောင့် အရောင်းကောင်တာက အရောင်း တာဝန်ခံ မိမိမော်က 

" ခဏ ထိုင်ပါရှင်..ကျမ သွားခေါ်ပေးပါမယ်..."

လို့ ပြောပြီး ရုံးခန်းလေးဆီကို ဝင်သွားလိုက်တဲ့အခါ ရုံးခန်းလေးရဲ့ တံခါးက ပိတ်ထားပြီး အတွင်းက တဖတ်ဖတ် အသံတွေနဲ့ အားအားအင်းအင်း အော်ညည်းသံတွေကို ကြားလိုက်ရလို့ ဆရာတော့ စပယ်အေးကို လိုးနေပြီ ဆိုတာကို မိမိမော် သိလိုက်သည် ။ သက်ပြင်းချပြီး အရှေ့ကို ပြန်မယ် လုပ်ပြီးမှ မပြန်သေးဘဲအခန်းနား ကပ်ပြီး အသံတွေကို နားစွင့်လိုက်မိသည် ။

တအားကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတာ ။ စပယ်အေးကို အားကျမိပြီး သူ့လိုဘဲ ခံလိုက်ချင်စိတ်တွေ မိမိမော်မှာ ပေါ်ပေါက်လာရသည် ။ သူတို့ မုန့်တိုက်မှာ လုပ်တဲ့ အလုပ်သမားတွေထဲ စပယ်အေးက ထင်းထင်းကလေးနဲ့အလှဆုံးလေးမို့ ဇေယျာလှိုင်က ရွေးကောက်သွားတာ ဖြစ်သည် ။ မိမိမော်တို့ လည်း စပယ်အေးလိုများ သူတို့ကိုသူဌေးဇေယျာလှိုင်က ကောက်လေမလား ဆိုပြီး အလှပြင် အထာခင်းကြပေမယ့် ဇေယျာလှိုင်က သူတို့ကို စာရင်း မသွင်းခဲ့ ။

မိမိမော် ဆိုင်အရှေ့ဖက်ကို ပြန်လာပြီး လာတဲ့ ဧည့်သည် ဖိုးလုံးကို " ဆရာ အလုပ်များနေလို့ ခဏလေး စောင့်ပေးပါ..." လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ဖိုးလုံးက " ရပါတယ်..ဆရာ အားတဲ့အထိ ကျနော် စောင့်မယ်...." လို့ ပြန်ပြောရင်း ထိုင်နေသည် ။ရုံးခန်းလေးထဲမှာတော့ ဇေယျာလှိုင်သည် အပြတ်ကို ဆွဲနေသည် ။ စပယ်အေးလည်း တောင့်တနေတဲ့ ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်စွမ်းပေးနေတဲ့ ဇေယျာလှိုင်ကို အပြတ်ကို ခိုက်သွားသည် ။ အလိုးကောင်းတဲ့ အကို့ကို အသဲစွဲအောင် ချစ်သွားပြီ ။

အားကုန် အသားကုန် ဆောင့်ထည့်ပြီး စပယ်အေးနဲ့ သူနဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားကြသည် ။ ပြီးခါနီးလေးမှာ သူ့လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက အမြန် ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့ အချိန် စပယ်အေးက သူ့ရှေ့ ဒူးလေးထောက်လိုက်ပြီးပါးစပ်လေး ဟပေးလိုက်တဲ့အချိန် ဇေယျာလှိုင်သည် လီးကို ကွင်းတိုက်ကစားလိုက်သည် ။

ဖွားကနဲ ဖွားကနဲ သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ်တွေ လီးထိပ်ပေါက်က ပန်းထွက်လာပြီး စပယ်အေးရဲ့ ပါးစပ်လေးထဲကို ဝင်သွားကြသည် ။ စပယ်အေးလည်း တကွပ်ကွပ်နဲ့ မြိုချပစ်လိုက်သည် ။

အိုး......ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖီလင် ။ သူ့အပေါ် စိတ်ကြိုက် ကုန်းပေးတဲ့ စပယ်အေးကိုလည်း ကျေနပ်မိတာ အခါခါဘဲ ။ အင်း.....တင်နှင်းမာ တယောက်လည်း ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ မသိဘူး ...။အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ကြပြီးချိန် တံခါးခေါက်သံ ထွက်လာသည် ။

" ဘယ်သူလဲ..ဝင်ခဲ့ပါ...."

ဝင်လာတာက မိမိမော် ။ အရှေ့က အရောင်းဝန်ထမ်း ။

" ဆရာ..ဧည့်သည် တယောက် ရောက်နေပါတယ်..ကိုဖိုးလုံး...တဲ့..."

" အေး....လွှတ်လိုက်..မိမိမော်....."

မိမိမော်သည် အခန်းလေးထဲ လှိုင်နေတဲ့ သုတ်နံ့တွေကို သတိထားမိလိုက်သည် ။ မိမိမော်လည်း ထွက်သွားရောစပယ်အေးက " အကို..တခုခု သောက်မလား..မီးငယ် သွားဖျော်လိုက်မယ်လေ..." လို့ပြောတော့ ဇေယျာလှိုင်က

" အိုကေ မီးငယ်...ဖိုးလုံး အတွက်ပါ ကော်ဖီ တခွက်လောက် ယူခဲ့ပါ.." လို့ပြောလိုက်သည် ။

ဖိုးလုံး အခန်းထဲကို ရောက်လာတဲ့ အခါ ဇေယျာလှိုင်က ဝမ်းသာအားရ ဆီးကြိုလိုက်တာကို စပယ်အေး တွေ့လိုက်ရသည် ။ သည်လူ ဘယ်သူလဲ..အကိုနဲ့ ဘယ်လို ပတ်သက်လဲ လို့ စပယ်အေး တွေးလိုက်ပေမယ့် ခေါင်းထဲမှာ အဖြေ မထွက်ဘူး ။

" ဖိုးလုံး ( ခေါ် ) အောင်မင်းဆွေ....ဟားဟားဟား......မင်းပုံက တကယ့်ကို ထောက်လှမ်းရေး ပုံဘဲကွ...ဟားဟား..

ဟိုမအေပေး...တကယ် ယုံသွားတာ ကြည့်လေ.....ဟားဟားဟား........"

" ဆရာကလည်း ဝပ်ရှော့က ကျနော့် ဘော်ဒါတွေ ကူညီတာလည်း ပါလို့ပါ ....ဟီး......"

ဖိုးလုံးသည် ထောက်လှမ်းရေး အယောင်ဆောင်ပြီး ကံမင်းထူးကို ခြိမ်းခြောက် ငွေတောင်းခဲ့သည် ။ သူ့ကားဝပ်ရှော့က မက်ကင်းနစ် ဘော်ဒါနှစ်ယောက်ကလည်း ဝပ်ရှော့မှာ လာပြင်တဲ့ မာဇဒ်ဂျစ် အစုတ်ကြီးကို မောင်းလာ ရပ်ထားပြီး ထောက်လှမ်းရေးတွေ လိုလို လုပ်ပေးခဲ့သည် ။ 

သည် အကြံတွေ လုပ်ရပ်တွေ အားလုံးက ဇေယျာလှိုင်က ခိုင်းစေခဲ့တာဘဲ ဖြစ်သည် ။ ကံမင်းထူးက မိဘတွေရဲ့ အိမ်ကို ရောင်းပြီး အောင်မင်းဆွေလို့ သိထားတဲ့ ဖိုးလုံးကို လပ်ထိုးခဲ့ရသည် ။ ဖိုးလုံးနဲ့ ဇေယျာလှိုင်က အားမရသေးဘဲ ကံမင်းထူကို ဒုတိယအကြိမ် ထပ်ပြီး ငွေတောင်းကြပြန်သည် ။ ကံမင်းထူးလည်း အဖမ်းမခံချင် ထောင်မကျချင်လို့ နောက်ထပ် တခါလည်း ငွေရှာပြီး ပေးရသည် ။

" တော်လောက်ပါပြီ..တပည့်ရာ..ဒီကောင်လည်း တော်တော် နောင်ကျဉ်သွားလောက်ပါပြီ....ဘဝမေ့ပြီး အောက်ခြေလွတ်လွန်းလို့ သောက်မြင်ကပ်လို့ ဆုံးမလိုက်ရတဲ့ သဘောပါဘဲကွာ..ဟားဟားဟား....ရတဲ့ ငွေကို မင်းတို့ဘဲ ခွဲဝေ သုံးလိုက်ကြပေါ့ကွာ....."

ဇေယျာလှိုင်သည် သူဌေးသား တယောက်ဘဲမို့ ငွေမလိုအပ် ။ ကံမင်းထူး သည် သူချစ်ခဲ့တဲ့ တင်နှင်းမာကို ရခဲ့ပေမယ့် ဂရုမစိုက်ဘဲ တခြား စော်လေးတွေနဲ့ ကဲချင်တိုင်း ကဲနေတာကို မခံနိုင်လို့ ဆုံးမတဲ့ သဘောနဲ့ ကံမင်းထူး ဘဝယိုင်သွားအောင် သူ လုပ်ခဲ့သည် ။

တင်နှင်းမာကိုလည်း သူ စိတ်ကြိုက် လိုးခွင့်ရခဲ့ပြီး တင်နှင်းမာက ကံမင်းထူးတောင် မလုပ်ဖူးသေးတဲ့ နောက်ပေါက်ကို သူ့ကို ပေး လုပ်ခဲ့သည် ။ အခုတော့ တင်နှင်းမာထက် ကောင်းတဲ့ စပယ်အေးကို သူ စွဲနေသည် ။

သူနဲ့ ဖိုးလုံးတို့ အောင်ပွဲခံ ပြောဆိုနေတာတွေကို အခန်းပြင်က စပယ်အေးက နားထောင်နေသည် ကိုတော့ ဇေယျာလှိုင် မသိ လိုက် ။စပယ်အေး မုန့်တိုက်မှာ အလုပ် မလုပ်ရတော့ ။ မုန့်ဖုတ်တဲ့ အဆင့်တုံးက တလကို တသိန်းလောက်ဘဲ ရခဲ့တဲ့ စပယ်အေးသည် ဇင်ဦးကို အလုပ်ထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး တာဝန်ခံ မန်နေဂျာ အလုပ်ကို လုပ်ရတဲ့အခါ တလကို သုံးသိန်းကျော် ရခဲ့သည် ။ 

မုန့်တိုက်ကို ဦးစီး လုပ်ရတဲ့အတွက် စပယ်အေးသည် လူမမာ အဖေကို ဂရုတစိုက် မကြည့်နိုင်ဘူး..အိမ်မှာဘဲ နေပြီး ပြုစုပါ..တလကို ငါးသိန်းပေးမည်လို့ဇေယျာလှိုင်က ပြောပြီး အလုပ် မလုပ်ခိုင်းတော့ ။ ဇော်ပိုင်လင်း ဆိုတဲ့ လူတယောက်ကို မန်နေဂျာ ခန့်လိုက်သည် ။ စပယ်အေးလည်း ဇေယျာလှိုင်က ငါ့ကို အရမ်း ချစ်တာဘဲ ဆိုပြီး အရမ်း ကျေနပ်မိခဲ့သည် ။ 

အကိုက ညနေဖက်ကို ကားနဲ့ လာလာခေါ်သည် ။ သူ့တိုက်ခန်းမှာ စပယ်အေးကို စိတ်တိုင်းကျ လိုးသည် ။ စပယ်အေးကလည်း ရာသီလာတဲ့ ရက်တွေက လွဲလို့ အကိုနဲ့ လိုးချင်တာ ။ ရာသီလာ သွေးပေါ်တဲ့ ရက်တွေမှာလည်း အကို့ကို ပုလွေ ကောင်းကောင်း ပေးပြီး ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးခိုင်းခဲ့သည် ။

ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ အကိုက နေ့တိုင်း လာမခေါ်တော့ဘဲ တပတ်မှာ နှစ်ခါလောက်ဘဲ လာခေါ်သည် ။ တလ ငါးသိန်းတော့ မှန်မှန်ပေးသည် ။ အဖေ့အတွက်လည်း စားစရာတွေ သစ်သီးတွေ အမြဲ ယူလာသည် ။ တပည့်လေးတွေနဲ့လည်း ပို့ပေးသည် ။

အကိုနဲ့ လင်မယားလို ဖြစ်လာတာ ကြာတော့ စပယ်အေးလည်း စုံနေပြီ ။ အကို လုပ်ခိုင်းတာတွေ စပယ်အေး အကုန် လုပ်ပေးခဲ့သည် ။ အကိုက ဖင်လိုးချင်တယ် လို့ တောင်းတာကိုလည်း ချက်ချင်းဘဲ အလိုး ခံခဲ့သည် ။

နောက်ပိုင်းမှာ အရင်တုံးက နမ်းကြတာနဲ့ ချက်ချင်း မတ်လာတဲ့ အကို့လီးကလည်း မထချင် ထချင် ဖြစ်လာတာကို တွေ့ရသည် ။ စပယ်အေးက တအား စုတ်ပေး ယက်ပေးတာတောင် မတောင်ချင်တော့ဘူး ။

အကိုက စပယ်အေးကို လက်ထပ်ဖို့လည်း စကားတောင် မဟတော့ဘူး ။ အကို လိုချင်တာတွေ အကုန်ပေးခဲ့လို့ စပယ်အေးကို အကို ရိုးအီသွားပြီး လက်မထပ်ချင်တော့ဘူး လို့ ထင်လာမိသည်။

အကို့ကို စပယ်အေး ထုတ်မေးမိသည် ။ အကိုက " မဟုတ်ပါဘူး..မီးငယ်ကို အကို အရမ်းချစ်တာ မီးငယ် မသိဘူးလား...အကို့ကို မီးငယ် ဒီလို ထင်တာ အကို ဝမ်းနည်းတယ်..စိတ်မကောင်းဘူး လို့ ပြောသည် ။ စိတ်ကောက်တာလား မသိဘူး ။ စပယ်အေးကို လာမခေါ်တော့ဘူး ။ ဖုန်းဆက်တော့လည်း ဖုန်း မကိုင်တာ များသည် ။

နောက်ပိုင်း အကိုက လာလည်း မလာတော့ ဖုန်းဆက်လို့လည်း မကိုင်တော့တာကြောင့် စပယ်အေးလည်း မုန့်တိုက်ကို လိုက်သွားတဲ့အခါ မန်နေဂျာ အသစ် ဇော်ပိုင်လင်း ဆိုတဲ့ လူက မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ ဆရာ မရှိဘူး..မန္တလေးကို သွားနေတယ် လို့ ပြောပြီး စပယ်အေးကို ခပ်တန်းတန်း ဆက်ဆံသည် ။ တကယ်ဆို စပယ်အေးက အကိုနဲ့ မကြာခင် လက်ထပ်မယ့် ချစ်သူ ပါ ။

တလကို ပေးနေကျ ငွေငါးသိန်းလည်း မရတော့ဘူး ။အကိုက အဆက်ဖြတ်တဲ့သဘော ဖြစ်နေတာကြောင့် စပယ်အေးလည်း ဝင်ငွေလည်း မရှိတော့တာကြောင့် အလုပ် ရှာရတော့သည် ။ အလုပ်ကလည်း တကယ်တမ်း လိုချင်တော့ မလွယ်ဘူး ။

အိမ်ဘေး ကပ်ရက်က ခိုင်မာလာနှင်းဆီ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက သူ လုပ်နေတဲ့ စားသောက်ဆိုင်မှာ အလုပ်ရအောင် ပြောပေးမယ် လို့ ပြောလို့ သူနဲ့ စပယ်အေး လိုက်သွားကြည့်သည် ။

စားသောက်ဆိုင်က အရက်သမားတွေ မူးပြီး စားပွဲထိုး ကောင်မလေးတွေကို ဖက်လားကိုင်လား လုပ်တဲ့ စားသောက်ဆိုင် ဖြစ်နေသည် ။ အလုပ်ကလည်း မရနိုင်လို့ ဒီမှာဘဲ တခြားအလုပ် ကောင်းကောင်း မရခင် ခဏ လုပ်ဖို့ စပယ်အေး ဆုံးဖြတ်လိုက်ရသည် ။

ကံမင်းထူးသည် အောင်မင်းဆွေဆိုတဲ့ ထောက်လှမ်းရေး ဆိုတဲ့လူရဲ့ ပညာပေးမှုတွေကြောင့် စီးပွား ချွတ်ခြုံကျ သထက်ကျပြီး စိတ်ဓါတ်လည်း အရမ်းကျသွားသည် ။ မိန်းမက မောင်းထုတ် စွန့်ပစ်လိုက်လို့ တိုက်တွေ ကားတွေ လည်း မရှိတော့တာကြောင့်လည်း ပါသည် ။ ပင်ကိုယ် ရုပ်ရည်လေးက ရှိသေးတော့ ကျောင်းသူ ကောင်မလေးတွေကတော့ ဆရာ..ဆရာနဲ့ ဝိုင်းနေဆဲပါဘဲ ။

သို့ပေမယ့် ကံမင်းထူး သင်္ခန်းစာ ရသွားပြီလေ ။ ခဲမှန်ဘူးတဲ့ စာသူငယ် ဖြစ်သွားပြီ ။ တခါသေဘူး ပျဉ်ဖိုးနားလည်လို့ပြောမလား ။ အမှတ်ပြင်ပြီး ကျေးဇူးဆပ်တာ မခံရဲတော့ဘူး ။မိန်းမကို ဖုန်းဆက်ဆက်ပြီး ခွင့်လွှတ်ဖို့ တောင်းပန်ပေမယ့် မိန်းမက ခုထိ စိတ်မပြေသေးဘူး ။

ကံမင်းထူးလည်း ကာမ မဆက်ဆံရတာ ကြာလာတော့လည်း စိတ်တွေက တအားကို တောင့်တလိုလားနေပြီးမနက်ခင်းသာ မကဘဲ ခဏခဏ ငပဲက မတ်မတ်နေသည် ။အတန်းကျကျပြီး ကျောင်းမှာဘဲ ကြာနေတဲ့ ကျောင်းသားကြီး တယောက်က သူရောက်ခဲ့တဲ့ မက်မပြေ ဆိုတဲ့စားသောက်ဆိုင်အကြောင်းကို ကင်တင်းက လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ဟောင်ပွာဟောင်ပွာနဲ့ ပြောနေတာကို ကံမင်းထူး ကြားပြီး စိတ်ဝင်စားနေသည် ။ 

မက်မပြေက အရက်ကို အသားပေး ရောင်းတဲ့ စားသောက်ဆိုင် ဖြစ်ပြီးသီးသန့် အထူးခန်းလေးတွေလည်း ရှိသည် ။ စားပွဲထိုးကောင်မလေးတွေက ကိုယ့်ကို စီးကရက်မီးညှိပေး အရက်ငှဲ့ပေးနဲ့ ပြုစုသည် .. ။ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းတာမျိုး ..နို့ကိုင် အဖုတ်နှိုက်တာမျိုးတွေ လုပ်လို့ရသည် ။ မက်အောင် ပေးနိုင်ရင်တော့ ချိန်းပြီး ဖိုက်လို့ရသည် တဲ့ ။

အင်း..ကံမင်းထူးကလည်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတော့ စိတ်ဝင်စားသွားပြီ ။ညပိုင်း တယောက်ထဲ အင်တာနက်က မြန်မာအပြာ ဇာတ်လမ်းတွေ ဝင်ဖတ်လိုက် နိုင်ငံခြားအပြာဆိုက်တွေ ဝင်ကြည့်လိုက် လုပ်ရင်း စိတ်က ထန်လာသည် ။ မက်မပြေဆိုင်ကို သွားလေ့လာချင်နေတာမို့ အခုဘဲ သွားလိုက်မည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ 

လတ်တလော ကံမင်းထူးသည် တပတ်ရစ် တိုယိုတာကားဟောင်းလေး တစီး ဝယ်စီး နေသည် ။ မိန်းမရဲ့ ကားတွေနဲ့ သွားလာတုံးကလို မထယ်ဝါတော့ပေမယ့် ဘတ်စ်ကား တိုးစီးရတာထက်တော့ အဆင်ပြေသေးသည် ။မက်မပြေသည် သူထင်ထားတာထက်တောင် သားနား လှပ အဆင့်မြင့်သည် ။

ကြိုဆိုနေတဲ့ ဝန်ထမ်း ကောင်မလေးတွေကို စတွေ့တာနဲ့တင် ဒီဆိုင်ကို အထင်ကြီးသွားသည် ။ ဖြူဖြူသွယ်သွယ် အချောအလှလေးတွေ ချည်းဘဲ ။ ကံမင်းထူးတို့ အကြိုက်ပေါ့ ။ဧည့်ကြိုကောင်မလေးက အထူး ပရိုက်ဘိတ် အခန်းတွေ ရှိပါတယ်...ယူချင်ပါလား...လို့ ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ပြောပြတော့ ကံမင်းထူးလည်း ဈေးနှုံးကို မေးကြည့်လိုက်သည် ။ ဈေးနှုန်းက သူတတ်နိုင်တဲ့ဟာမို့ ယူချင်တယ် လို့ဖြေလိုက်သည် ။ ကောင်မလေးက ဦးဆောင်ပြီး ခေါ်သွားသည် ။ အတော်ကျယ်ဝန်းတဲ့ အခန်းလေးပါဘဲ ။သစ်လွင်တဲ့ နှစ်ယောက်ထိုင် သားရေဆိုဖါကြီးတလုံးနဲ့ စားပွဲရှည်လေးတလုံး ရှိနေသည် ။

" လူကြီးမင်း အတွက် ဝန်ဆောင်မှု ပေးမယ့် မိန်းကလေး မကြာခင် ရောက်လာပါလိမ့်မယ်...အစားအသောက်တွေကို သူကဘဲ မှာပေးပါမယ်ရှင်..." လို့ ပြောပြီး ဧည့်ကြိုကောင်မလေး ပြန်ထွက်သွားသည် ။

အခန်းက လေအေးစက် နဲ့မို့ အေးနေသည် ။မီးက ခပ်မှိန်မှိန် ။ စားပွဲရှည် အပေါ်မှာ ဖရောင်းတိုင် အရှည်တချောင်းကို ထွန်းထားသည် ။

အင်း..ဘယ်လို ကောင်မလေး လာမလဲ....စောစောက ဧည့်ကြိုကောင်မလေး လို ချောချောလေး ဖြစ်ပါစေ လို့သူ စိတ်ထဲက ကျိတ်ပြီး ဆုတောင်းလိုက်သည် ။

နာရီရဲ့ စက္ကန့်တံတွေက နှေးကွေးလွန်းနေသည် လို့ ထင်နေမိသည် ။ လူမရှိတဲ့ အခန်းလေးထဲ ထိုင်စောင့်နေရတာ ။ ဘယ်လိုကောင်မလေး လာမလဲ ဆိုတာကတော့ စိတ်ဝင်စားစရာပါ ။မျက်လုံးကို စုံပိတ်ပြီး ဆိုဖါခုံနောက်ကျောမှာ မှီနေလိုက်သည် ။တံခါးပွင့်သံကို ကြားလိုက်ရသည် ။ပြီးတော့ ဖိနပ်သံ ။

မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။ အိုး ...။ အချောလေး တယောက် သူ့ရှေ့မှာ ရောက်နေသည် ။နေပါအုံး ။ ဒီမိန်းကလေးကို တွေ့ဖူးသလိုလိုဘဲ ။ စဉ်းစားလို့ မရ ။ မစဉ်းစားတော့ ။ကောင်မလေးက သူ့ဘေးမှာ လာထိုင်သည် ။

" အကို..ဘာစား..ဘာသောက်မလဲဟင်...."

" ဘာရလဲ...."

" အကုန်အစုံရတယ် အကို......ဒီမှာ မရတာ မရှိဘူး ...ဘာလိုလို ရတယ် . . "

သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တာက အဓိပ္ပါယ် နှစ်ခွ လိုလို ...။

" တကယ် ဘာလိုလို ရလား....."

" ရတယ် အကို..ဥပမာ ဆိုကြပါစို့...မြွေသားဟင်း ရမလားလို့ မေးခဲ့ရင် လွင့်က ရမယ် လို့ ဖြေမှာ...ခိခိ...."

" နံမည်က လွင့်တဲ့လား....."

" ဟုတ်တယ်...အကို....ခိခိ....."

" မြွေသားက တကယ် ရတာလား...."

" အင်း...ဂျီသား ရော..ဆတ်သားရော....ယုန်သားရော....အကုန်အစုံ ရတယ်..."

" အဲဒါတွေတော့ မစားချင်ပါဘူး....အရင်ဆုံး ဘီယာတပုလင်း မှာပေးမလား ..."

" ဟုတ် ရပါတယ် အကို အမြည်း တခုခု စားပါလား...."

" ဘာ ရမလဲ..."

" အစုံ ရပါတယ်ဆို...ငါးရှဉ့်ကြော်..ငါးရှဉ့်ချဉ်စပ်...ဘဲကင်....ဝက်ခေါက်ကင်...ငါးကင်...."

" တော်ပြီ...မြေပဲလှော် ရမလား..."

" ရတယ် အကို...မှာလိုက်မယ်နော်..."

" အင်း..."

လွင့်က အိုင်ပက်လေးကနေ မှာနေတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။

" အကို့ကို လွင့် တွေ့ဖူးသလိုဘဲ..ဘယ်မှာ တွေ့ဖူးလည်း မမှတ်မိဘူး ....     "

" အင်း..အကိုရောဘဲ လွင့်ကို တနေရာရာမှာ တွေ့ဖူးသလိုဘဲ....."

" အင်း သေချာပါပြီ..ဒါဆို..အကို ဆွိကိတ်မုန့်တိုက်ကို ရောက်ဖူးလား..."

" ဟာ...ရောက်ဖူးတာပေါ့..အဲဒါ ..အကို့မိတ်ဆွေရဲ့ မုန့်တိုက်ဘဲ...ကိုဇေယျာလှိုင် လေ...."

" ဒါဆို အကိုက သူ့မိတ်ဆွေ..ကိုကံမင်းထူး လား...ခုမှ ပို မှတ်မိလာတယ်...."

" ဟုတ်တယ်...ကိုယ်က...ကံမင်းထူး..."

" ဟာ...လာဆုံနေတယ်နော် ...အကိုနဲ့ ပတ်သက်ပြီး လွင့် သိထားတာ တခု ရှိတယ်..သိလား....."

" နေအုံး..လွင့်က ကိုဇေယျာလှိုင်ရဲ့ ချစ်သူလား....သူ ပြောဖူးတယ်....အကို့ကို...."

" အခု သူက ဖြတ်သွားပြီ အကို.....လွင့် တကယ့်နံမည်က စပယ်အေးပါ ..ဒီရောက်တော့ လွင့်လို့ ပြောင်းလိုက်

တာ..."

" သူက ဖြတ်လိုက်တယ် ဟုတ်လား...."

" ဟုတ်တယ်...ကျမကို ရိုးအီသွားပြီလေ..အခု အသစ်တယောက်နဲ့ တွဲနေတယ်...."

" အို....စိတ်မကောင်းပါဘူး ....    "

" ဒီထက် စိတ်မကောင်း စရာ သတင်း ကျမမှာ ရှိတယ်...အခိ..အကို မုန့်ဖိုးကောင်းကောင်း ပေးရင် ကျမ ပြောပြမယ်..."

" ဘာသတင်းလဲ..."

" အကိုနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ သတင်းပါ..အရေးကြီးတယ် ထင်တာဘဲ..အကို သိချင်ရင်ပေါ့.."

" သိချင်တာပေါ့..ပြောလေ..မုန့်ဖိုး ပေးပါမယ်..."

စပယ်အေးက ဇေယျာလှိုင်က သူ့တပည့်တွေကို ထောက်လှမ်းရေး အယောင်ဆောင်ခိုင်းပြီး ငွေတောင်းခိုင်းတဲ့ကိစ္စကို ကံမင်းထူးကို ကြားသိသမျှ ပြောပြလိုက်တော့ ကံမင်းထူးလည်း သူ့အပေါ် ဇေယျာလှိုင် မကောင်းတာကို သိသွားရပြီး အောင်မင်းဆွေ ဆိုတာလည်း ထောက်လှမ်းရေး အတုကြီးဘဲ ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့ သူ စိတ်အေးသွားရသည် ။

လွင့် ဖြစ်နေတဲ့ စပယ်အေးကို သတင်းအတွက် ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောပြီး မုန့်ဖိုးတွေ အများကြီး ပေးလိုက်သည် ။ ဇေယျာလှိုင် စွန့်ပစ်လိုက်တဲ့ စပယ်အေးသည် သူ့အတွက်တော့ အင်မတန်မှ ကောင်းတဲ့ ပစ္စည်း ဖြစ်နေလို့ ဒီဆိုင်မှာ အလုပ်မဆင်းတဲ့နေ့မှာ အပြင်မှာ တွေ့ကြဖို့ ချိန်းလိုက်တော့ စပယ်အေး ( ခေါ် ) လွင့်က လည်း တွေ့မယ်လို့ သဘောတူလိုက်သည် ။

တင်နှင်းမာသည် စိတ်ဆာလောင်တိုင်း သူ့အလုပ်သမားလေး စိုးမိုးအောင်နဲ့ လိုးနေခဲ့တာ တော်တော်ကြာခဲ့ပြီ ။ စိုးမိုးအောင်လည်း လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ကျော်ဆောင်ကို သူ တင်နှင်းမာကို လိုးနေတဲ့အကြောင်း  ပြောပြလိုက်သည် ။

ကျော်ဆောင်က ရိပ်မိလာပြီး သူ့ကို မေးလာတဲ့အတွက် သူ မညာတော့ဘဲ ပြောပြလိုက်တာ ဖြစ်သည် ။ ကံမင်းထူးနဲ့ တင်နှင်းမာတို့ တရားဝင် ကွာရှင်း ပြတ်စဲလိုက်ပြီးတဲ့ အချိန် ကျော်ဆောင်က စိုးမိုးအောင်ကို 

" မင်းဒေါ်လေးကို အပိုင်ကြံလိုက်ပါလား...ဒေါ်လေးတို့ ချမ်းသာတာတွေ တနေ့မှာ မင်းလက်ထဲကို အကုန် ရောက်လာမယ်ကွ...အဖိုးကြီး အဖွားကြီးကလည်း တရားအားထုတ်နေတာ..အသက်တွေလည်း ကြီးကြပြီ...."

လို့ တိုက်တွန်းသည် ။ ကျော်ဆောင်သည် သူကိုယ်တိုင်လည်း ဒေါ်တင်နှင်းမာကို လိုးချင်နေတာ တပိုင်းသေနေသည် ။ အမြဲဘဲဒေါ်တင်နှင်းမာက စိုးမိုးအောင်ကို အထာခင်း သလိုဘဲ သူ့ကို ခင်းလာပါစေ လို့ အခါခါ အကြိမ်ကြိမ် ဆုတောင်းခဲ့သည် ။ သို့ပေမယ့် ဒေါ်တင်နှင်းမာက သူ့ကို ဖုတ်လေတဲ့ ငပိ ရှိတယ်လို့တောင်မထင်ခဲ့ဘူး ။

စိုးမိုးအောင်နဲ့ တင်နှင်းမာသည် ဟိုးတုံးကတော့ ပွဲရုံ အပေါ်ထပ် ထပ်ခိုးလေးက ရုံးခန်းလေးထဲမှာ လိုးတတ်ကြပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ ဟိုတယ်ခန်းတွေမှာဘဲ လိုးကြတာကြောင့် ကျော်ဆာင် အဖို့ သူတို့ လိုးပွဲကို  ချောင်းကြည့်ဖို့ အခွင့်အရေး မရတော့ဘူး ။

စိုးမိုးအောင်ကလည်း အရင်တုံးကလို တင်နှင်းမာကို သိပ် မလေးစားတော့ ။ သူ့စိတ်ကြိုက် လိုးလို့ရနေတဲ့ သူ့စော်ကြီးမို့ သူကတောင် ဆရာပြန်လုပ်ချင်လာသည် ။ လိုးကြတဲ့ အခါ တင်နှင်းမာကို လေးဖက်ထောက်ခိုင်းပြီး  လိုးတဲ့အခါ တင်နှင်းမာရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို လက်ဝါးနဲ့ တဖျန်းဖျန်း ရိုက်နှက်လိုက် ဖင်နှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲဖြဲပြီး ဖင်ပေါက်ကို လက်ညှိုးလက်ခလယ်ပူးပြီး ထိုးဆွလိုက် လုပ်ခဲ့တာ အကြိမ်ကြိမ် ။တင်နှင်းမာက သူလုပ်တိုင်း ခံနေလို့ တင်နှင်းမာ အပေါ် သူလွှမ်းမိုးလို့ ရသည် လို့ ထင်လာပုံရသည် ။

တင်နှင်းမာလည်း စိုးမိုးအောင် အချိုး ပြောင်းလာတာကိုရိပ်စားမိ လာသည် ။ စိုးမိုးအောင် လိုးပေးတာကိုလည်းရိုးအီလာသည် ။ တလီးမကောင်း တလီးပြောင်းချင်လာသည် ။ စိုးမိုးအောင်ကို အခွင့်အခါကောင်းရင် သူ့အနားက ကန်ထုတ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

အရင်တုံးက ယောက်ျား ရှိရက်နဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း ကဲတာမို့ သူ့ကို ကန်ထုတ်ရင် လိုက်ပြီး အရှက်ခွဲတာတွေ လုပ်နိုင်သည် ။ အခုတော့ လင်နဲ့လည်း ကွဲပြီးပြီ ဆိုတော့ ဘာမှ ဂရုမစိုက်တော့ ။တနေ့မှာ ပွဲရုံက ငွေစာရင်းတွေ စစ်ကြည့်တော့ ငွေတော်တော်များများ ပျောက်ဆုံးနေသည် ။ လူယုံကြီး ဦးဉာဏ်ကို ခေါ်မေးတော့ စိုးမိုးအောင် တာဝန်ယူတဲ့ အချိန်ပိုင်းတွေမှာ ငွေတွေ ကွာနေတာ လို့ သိလိုက်ရသည် ။

တင်နှင်းမာလည်း နဂိုထဲက စိုးမိုးအောင်ကို ကစ်ထုတ်ချင်နေတာ ဆိုတော့ အကြောင်းပြလို့ ကောင်းသွားပြီး စိုးမိုးအောင်ကို ဒီပြစ်ချက်နဲ့ အလုပ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည် ။

စိုးမိုးအောင်မှာလည်း တင်နှင်းမာက ဒီလို မောင်းထုတ်ပစ်လိမ့်မယ်လို့ လုံးလုံး မမျှော်လင့်ခဲ့တော့ တော်တော့်ကိုတုန်လှုပ်သွားသည် ။ ရုတ်တရက် ငွေပုံကြီးပေါ် ထိုင်နေရာက ဗြုံးဆို ပလက်ဖေါင်းပေါ်ကို ဆင်းလိုက်ရလို့ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန် မသိ ။ ဒေါသတွေ ထွက်ပြီး ရူးမတတ် ခံစားနေရသည် ။

စိုးမိုးအောင်ကိုလည်း အလုပ် ထုတ်လိုက်ရော လှဆောင်က မတရားဘူး ဘာညာနဲ့ ထကြွလို့ တင်နှင်းမာလည်းကျော်ဆောင်ကိုပါ အလုပ်ကနေ ထုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ကျော်ဆောင်ကလည်း သူ့ကို အလုပ်ထုတ်လိမ့်မယ်လို့ထင်မထား ။ မျှော်လင့်မထားလို့ ငိုကြီးချက်မနဲ့ ပြန်တောင်းပန်သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း ဘယ်လိုဘဲ တောင်းပန် ပေမယ့် ကျော်ဆောင်ကို မောင်းထုတ်ပစ်လိုက်သည် ။

ကျော်ဆောင်က တဟီးဟီးနဲ့ ချုံးပွဲချ ငိုပြီး.." ခင်ဗျားတို့ သူဌေးတွေက အသဲနှလုံး မရှိကြဘူး ..စာနာစိတ် မရှိကြဘူး..ကျုပ်တို့ နင်းပြား ကျောမွဲတွေကို တအား အနိုင်ကျင့်ကြတယ်....အလုပ် ထုတ်ပစ်တယ်...မတရားဘူး..." လို့ အော်ပြောရင်း ထွက်သွားသည် ။

ညနေစောင်းလာပြီမို့ ဦးဉာဏ်က ပွဲရုံကို ပိတ်လိုက်ပြီ ။တံခါးတွေ ပိတ်လိုက်တဲ့ အချိန် တင်နှင်းမာသည် သူ့ ထပ်ခိုးက ရုံးခန်းလေးထဲမှာ ထိုင်နေသည် ။ စိတ်ထဲမှာစိုးမိုးအောင်နဲ့ ကျော်ဆောင်တို့ကို ထုတ်ပစ်လိုက်ရတာ စိတ်မကောင်း မဖြစ်မိဘူး ။ စိတ်တောင် ပေါ့သွားသေးသည်။

ငကန်းသွားရင် ငစွေ လာလိမ့်မည် ။

" ဦးဉာဏ္...."

" ဗျာ........"

" ခဏ တက်ခဲ့ပါဦး...."

" ဟုတ်..."

ဦးဉာဏ် လည်း တင်နှင်းမာရဲ့ ရုံးခန်းလေးထဲကို ဝင်လိုက်သည် ။စိုးမိုးအောင်နဲ့ ဖြစ်တာတွေရော စိုးမိုးအောင် ပြောင်းလဲလာတာတွေရော ဦးဉာဏ် အကုန် သိသည် ။ တွေ့သည် ။ဒါကြောင့်လည်း တင်နှင်းမာက စိုးမိုးအောင်ကို ကန်ထုတ်ချင်သည် လို့ တိုင်ပင်လာတော့ ဦးဉာဏ်က ထောက်ခံလိုက်သည် ။ ဆရာမ ထုတ်ချင် ထုတ်လိုက်ပါ..လူလိုရင်  ရှာပေးမည်...လို့ ပြောခဲ့သည် ။ အခုတော့ကျော်ဆောင်ကိုပါ ထုတ်လိုက်တာကြောင့် လူသစ် နှစ်ယောက် ရှာပေးရတော့မည် ။

" လာ..ဦးဉာဏ်...ထိုင်....အလုပ်ကိစ္စ ဆွေးနွေးရအောင်..."

" ဟုတ်..တူမလေး... .."

ဦးဉာဏ်က အလုပ်စားပွဲရှေ့မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာရဲ့ မိဘတွေ လက်ထက်ထဲက လုပ်လာသူမို့တင်နှင်းမာကို " တူမလေး " လို့ ခေါ်ခဲ့သည် ။ တကယ်တော့ ဦးဉာဏ်သည် တင်နှင်းမာ မိဘတွေရဲ့ တပည့်တယောက်သာ ဖြစ်သည် ။ ဘာမှ ဆွေမျိုး မတော်စပ် ။

လည်ဟိုက် ဘလောက်စ် ဝတ်ထားတဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့ ဖြူဝင်းတဲ့ ရင်သားအပေါ်ပိုင်းတွေကို ဦးဉာဏ် မြင်လိုက်ရသည် ။ တံခါးတွေ ပိတ်ထားတဲ့ ပွဲရုံထဲ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ရှိနေသည် ။

" ဦးဉာဏ်...ကျမတော့ ဟိုနှစ်ယောက်ကို အလုပ်က ထုတ်ပစ်လိုက်ပြီ....အလုပ်သမား အသစ် ရှာဖို့က ဦးဉာဏ်ရဲ့ တာဝန်ဘဲနော်...ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား..."

" ဖြစ်ပါတယ်...တူမလေး...."

တင်နှင်းမာက စိုးမိုးအောင်လို အလုပ်သမား ကောင်လေးကို ရက်ရက်ရောရော  ကုန်းခဲ့တဲ့စော်မို့ ရမက်ပြင်း တဏှာကြီးမည်က သေချာနေသည် ။ ဦးဉာဏ်လည်း မိန်းမက သွေးဆုံး အသက်ကလည်း ထောက်နေပြီမို့ သူ့ကိုလိင်ကိစ္စအတွက် လုံးဝ အကပ်မခံတော့လို့ မိန်းမလိုးချင်နေတာ တော်တော်ကြာပြီ ။

ဦးဉာဏ်သည်လည်း သွေးနဲ့သားနဲ့ ယောက်ျားတယောက်ဘဲ ဖြစ်လို့ ပွဲရုံမှာ အတူတူ နီးနီးကပ်ကပ် လုပ်နေတဲ့အခါ တင်နှင်းမာရဲ့ အလှအပတွေကို ရင်ဖို စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့တာတွေ ရှိတာပေါ့ ။ သို့ပေမယ့် ကိုယ့် အလုပ်ရှင်ထမင်းရှင်မို့ မသိယောင်ဆောင် စိတ်တွေကို ထိန်းချုပ်ခဲ့ရတာ ကြာပြီ ။

တကယ်လို့ တင်နှင်းမာကသာ ဦးဉာဏ် ကျမကို လိုးမလား လို့ မေးခဲ့ရင် ဦးဉာဏ်သည် ရှိသမျှ ခွန်အားတွေကိုအကုန် ထုတ်သုံးပြီး တင်နှင်းမာကို အပီလိုးပေးချင်နေသည် ။တင်နှင်းမာကလည်း ငယ်ငယ်ထဲက အတူတူ နေခဲ့တဲ့ ဦးဉာဏ်ကို အတွင်းသိ အစင်းသိ ဆိုသလို သိခဲ့သည် ။

ယုတ်စွအဆုံး ဦးဉာဏ်ရဲ့ ငပဲတန် ဘယ်လောက် ကြီးသည် ဆိုတာက အစ သိသည် ။ ဦးဉာဏ်သည် ပွဲရုံရဲ့အနောက်က ရေချိုးခန်းမှာ မပြန်ခင် ရေချိုးလေ့ ရှိတော့ ဆယ်ကျော်သက် မြီးကောင်ပေါက်လေး တင်နှင်းမာသည် အပေါ်ထပ် ထပ်ခိုးကနေပြီး ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ရေချိုးနေတဲ့ ဦးဉာဏ်ကို ကြည့်လေ့ရှိတာကြောင့် သူ့ငပဲတန်ကြီးကို တွေ့ဖူးမြင်ဖူးခဲ့သည် ။

" ဦးဉာဏ်...မရိုမသေနော်..ကျမလေ..ဟိုနှစ်ယောက်ကို အလုပ်ထုတ်ခဲ့ရလို့ စိတ်ထဲ သိပ် မကြည်လင်ဘူး..ဇက်ကျောတွေ တက်သလိုဘဲ..ကျမကို ဇက်ကျော နဲနဲလောက် ဆွဲပေးနိုင်မလားဟင် .."

လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ဦးဉာဏ်လည်း ချက်ချင်း ထပြီး.." ရတာပေါ့ တူမလေးရယ်..." လို့ ပြန်ပြောရင်း တင်နှင်းမာ  ထိုင်နေတဲ့ ကုလားထိုင်ရဲ့ အနောက်ဖက်ကနေ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စပြီး နှိပ်ပေးလိုက်ပါသည် ။

တင်နှင်းမာကို နှိပ်နေရင်း အပေါ်စီး မြင်ကွင်းကနေ သူမရဲ့ ထွားတင်းတဲ့ ရင်စိုင်တွေရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို တွေ့နေရသည် ။ " အင်း....ကောင်းလိုက်တာ..ဦးဉာဏ်က တော်တော် လက်သန်တာဘဲ....နှိပ်တတ်တယ်...." လို့ တင်နှင်းမာက ချီးမွမ်းစကား ပြောလိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာ စိတ်ထဲမှာ စိုးမိုးအောင်ကို ဦးဉာဏ်နဲ့ အစားထိုး ကြည့်နေသည် ။

လီးကတော့ စပါယ်ရှယ်ကြီးသည် ။ အသက်က မငယ်တော့လို့ စိုးမိုးအောင်လောက်တော့ လိုးအား ကောင်းပါ့မလား လို့ တွေးမိလိုက်ရင်း ပြုံးမိသွားသည် ။ ဦးဉာဏ်မှာလည်း နှိပ်ပေးနေရင်း နူးညံ့ အိစက်တဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့ပုခုံးနဲ့ လည်တိုင်တွေရဲ့ အထိအတွေ့တွေကြောင့် ပေါင်ကြားက ငပဲကြီးက မာတောင်လာနေသည် ။

အပိုင်း ( ၅ )  ဆက်ရန် >>>>