ဘဦး ရေကူးနေသည် အပိုင်း ( ၂ )
မောင်ခြိမ့် ရေးသားသည်။
အခန်း ( ၅ )
" လာစမ်း … ရှေ့တိုးကြည့်လေ … သောင်းအေး "
" အေ့ … ငါလိုးမ … အေးစု … ထိကြည့်လေ … ဂေ့ အေ့ "
ဟော…သတ်ကြပြန်ပြီဗျို့။ကျုပ်စက်ရုံအသွား ၃ အိမ်ကျော်က သောင်းအေးတို့လင်မယားပေါ့။သောင်းအေးက လူကသာ ယိမ်းထိုးနာ လက်က အုတ်ခဲကျိုးနဲ့ဗျ။သူ့မိန်းမ အေးပု … အဲ … နာမည်အရင်းက အေးစု … အရပ်ပုပုလေးမို့ တရပ်ကွက်လုံးက အေးပုလို့ခေါ်ကြတာ။အေးပု လက်ထဲမှာက လက်ရိုက်ဒုတ်ကြီးနဲ့။
" မသာကြီး … နေ့သောက် ညသောက် မနက်လည်း … မူးရူး ရစ်နေတာ "
" နင့်ကို … ငါ့ရသမျှ ပိုက်ဆံ အကုန်ပေးထားတာလေ … ဘာလို့ ချန်ထားတဲ့ ပိုက်ဆံယူတာလဲ … ထွီ "
" ရှင့် ပိုက်ဆံ … ကျုပ်မယူဘူး … ရှင်ပေးတဲ့ဟာပဲ ယူတာ "
" ဟာ … အဲတာဆို … ဘယ်လင်ငယ် … ယူတာလဲ … ငါလိုးမ ရဲ့ "
" ရှင်နော် … မရိုင်းနဲ့ … ရှင့်ပါရှင် လမ်း မူးရူးပြီး ကျတာနေမှာပေါ့ … သဒေါင်းဇားရဲ့ … ကျုပ်စောက်ပတ်က ရှင့်လီးတစ်ချောင်းပဲ အလိုးခံတာ တရပ်လုံးသိတယ် "
" ကဲ … သောင်းအေး တော်ပါတော့ကွာ … ခဲကြီးချကွာ "
" ဒီ ငါလိုးမ … အေ့ … ပြက်သနာ ရှာလို့ပါ … ဂေ့ … ကိုဘဦး ရာ … အုဝ် "
" အလကား အကိုဘဦး … ညကလည်း မူးပြန်လာတာ … လီးတန်းလန်းနဲ့ ပုဆိုးစလွဲသိုင်းနေတာ … ခုလည်း သူ့ပိုက်ဆံပျောက်တာ … ကျမလာ စွပ်စွဲနေတာ "
" အေးပါ … အေးပုရယ် … နင်လည်း လက်ထဲက ဒုတ်ကြီးချ … တော်တော့ "
ကျုပ်လည်း အမြင်မတော်တာနဲ့ ထမင်းချိုင့်လေး သူ့တို့အိမ်ရှေ့က ခုံတန်းလျားပေါ်တင်ရင်း နှစ်ယောက်လုံး ချော့ပြောနေရတာ။သောင်းအေးကို ဖမ်းထိန်းပြီး အိမ်ထဲထိ လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါတယ်။
" ကိုဘဦး လာလို့ပေါ့ဗျာ … အေ့ … ဒီမိန်းမ … ကျုပ်လက်စာ မိတော့မှာ … အုဝ် … ဂေ့ အေ့ "
ကျုပ်ဖြင့် ရီချင်စိတ်ကို မနဲထိန်းနေရတာ။အေးပုက လက်သံပြောင်တာဗျ။ဗေထိဆို သောင်းအေးပဲ ကွဲတာ ခိခိ။အေးပုက တွေ့တဲ့ဟာနဲ့ကောက်ရိုက် ကောက်ထုတာ။သောင်းအေးကို သူတို့အိပ်ခန်းထဲ ချော့ပို့ပြီး ညကြ ငါတိုက်ပါ့မယ် ခုအိပ်တော့လို့ ပြောထားခဲ့ရတာဗျို့။အိပ်ခန်းက ထွက်တော့ အေးပုတစ်ယောက် ထမင်းအိုးတွေ စောင့်ချရင်း ဆေးကြောနေတာ။
" အေးပု … နင်ကလည်း … ကိုယ့်လင်အကြောင်း သိသားနဲ့ဟာ … အလကား ရန်ဖြစ်နေတာ "
" အမလေး … အကိုဘဦးရယ် … အကိုပဲ စဉ်းစားကြည့် … အချိန်ပြည့် မူးနေတာ … မူးရင်လည်း အေးဆေးအိပ်ပါ့လား … ခုဟာက … ဟင့် … ရွတ်စ် "
အေးပုက အိုးတွေဆေးရင်း ထရပ်ပြောနေတာဗျ။သူ့ပေါင်ကြားထဲက အဖုတ်ကို ညာဖက်လက်နဲ့ ၃ချက်၄ချက်လောက်ကုတ်ရင်း နှပ်ချီးက ညှစ်လိုက်သေးတာ။ပြီးမှ ထမိန်ခါရင်း ထမိန်အပေါ်အနားစကို လက်တဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး နှာခေါင်းကို နှပ်သုတ်နေတာဗျို့။ထမိန်ခါတဲ့ချိန် အေးပုက အရပ်ပုတော့ သူ့ဗိုက်သားလေးအောက်က ထွက်နေတဲ့စောက်မွှေးအုံကြီးကို ကျုပ်က အပေါ်စီးက မြင်လိုက်ရတယ်ဗျာ။
" ကဲပါ … ငါပြောခဲ့ပါပြီ … ညကြမှ ငါတိုက်လိုက်ပါ့မယ် … အိပ်သွားပြီ … နင်လည်း ပွစိပွစိ ထပ်မပြောနဲ့တော့ "
" ဟုတ် … အကိုဘဦး "
ထမိန် ပြန်ဝတ်ပြီး ပေါင်ကြားထပ်ကုတ်နေတာမို့ ကျုပ်လည်း အိမ်ရှေ့လုံတန်းလျားပေါ်က ထမင်းချိုင့်လေးယူပြီး စက်ရုံဘက် လျှောက်ခဲ့လိုက်တာ။စက်ရုံက မဝေးပါဘူး ကျုပ်နေတဲ့ ရပ်ကွက်နဲ့ ၅ပြလောက်ပဲ။ကျုပ်ရောက်တော့ ကားပေါ် အချိုရည် ပုလင်းကဒ်တွေ တင်ပြီးနေပြီဗျို့။
" ဘဦး … ရောက်ပလား ကွ "
" ဟုတ် … ဦးနိုင်ရေ "
ဦးနိုင်က ဂိုဒေါင်မှူးပေါ့ဗျာ။စက်ရုံထဲ နေ့စား အလုပ်သမားတွေ သူ့ကပ်ထားရတာ။ယောင်္ကျားလေးဖြစ်ဖြစ် မိန်းကလေးဖြစ်ဖြစ် သူ့ပါးစပ် တခွန်းပဲ။သူနဲ့အဆင်မပြေရင် နောက်ရက် အလုပ်ပြုတ်ပြီသာမှတ်။စက်ရုံရဲ့ မန်နေဂျာက စက်ရုံပိုင်ရှင်ရဲ့ ယောက္ဖဗျ။ဏာလည်း အလွန်သန်တာဗျို့။
အချိုရည် ပုလင်းဆေးတဲ့ တခုလပ်မ မုဆိုးမ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင်တွေဆို အကုန်ခေါ်လိုးတာဗျ။အပေးအကမ်း ရက်ရောတော့လည်း ပြက်သနာ မတက်ဘူးပေါ့ဗျာ။မန်နေဂျာရဲ့ အရှုပ်ဇယားတွေကို ဦးနိုင်က ဖန်တီးပေးနေတော့…စက်ရုံမှာ ဦးနိုင်နဲ့ အဆင်ပြေမှ အလုပ်က မြဲတာဗျ။
" အေး … ဒီနေ့ … မြို့တွင်း … ၅ ခေါက်လောက်ပဲ … ဆီကျန်ပြီဟေ့ "
" ရပါတယ် … ဦးနိုင်ရ … ဗူးလား ပုလင်းလား … ခိခိ "
ဆီကျန်ရောင်းစားရင် ၂သောင်းကျော်လောက် အသာလေးရတာဗျ။လခနဲ့မဆိုင်ပါဘူး ကျုပ်တို့ ယဉ်မောင်းတွေရဲ့ ကြားပေါက်ပေါ့။ဦးနိုင်က လုပ်သက်ရင့်တော့ အကုန်သိနေတာဗျို့။
" နေပါစေ … ဘဦးရာ … အခန်းထဲမှာ … ကျန်သေးတယ်ကွ … ဒါနဲ့ ငါစုံစမ်း ခိုင်းထားတာလေး "
" သေချာပါတယ် … ဦးနိုင်ရ … ယောင်္ကျားနဲ့ကွဲနေတာပါ … သူ့ယောင်္ကျား အဝင်အတွက်မရှိတာ ၁နှစ်လောက်ရှိပြီဗျ "
ကျုပ်ကို အရပ်ထဲက နွယ်နွယ်လှိုင့် အကြောင်းစုံစမ်းခိုင်းနေတာဗျို့။အသက်က ကျုပ်နဲ့မတိမ်းမယိမ်းပါ မနွယ်က…လင်နဲ့ကွဲနေတာ ကြာပါပြီ။ညိုညိုတုတ်တုတ်လေးပါ။မျက်နာက ကုလားဆင်နဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အကိတ်ဗျ။သူ့လင်ကလည်း မဖြိုနိုင်တော့ ဖင်သားကြီးတွေက ဖုထစ်နေတာပေါ့။
" အေးပါကွာ … ဂျာကြီးက မေးခိုင်းလို့ပါကွ … မင်းအတွက်လည်း အကျိုးမယုတ်ပါဘူးကွာ "
" ရပါတယ်ဗျာ ပြက်သနာမဖြစ်ရင် ကောင်းတာပေါ့ ကျုပ်တို့က တရပ်ထဲသားမို့ပါ "
" ဂျာကြီးက ကျွမ်းကျင်အဆင့်ကွ ဘဦးရ … စာရေးမလေးတောင် ကိုင်ပြီးသွားပြီ "
" ဗျာ … သီတာဦးလား "
စာရေးမတွေက စက်ရုံထဲ အများကြီးဗျ။ကျုပ်တို့ဆိုဒ်ဘက် စာရေးမ သီတာဦးက မာနခပ်ကြီးကြီး အောက်လက်ငယ်သားတွေပေါ် ခပ်ရင့်ရင့် ဆက်ဆံတာဗျ။မာနကြီးတာလည်း မပြောနဲ့ ငယ်ငယ်လေးနဲ့ဘွဲ့ယူပြီး သူ့ခြေထောက်ပေါ်သူရပ်တည်နေတာ။အလုပ်ထဲလည်း စိစပ်တယ်ဗျ စာရင်းအင်းနိုင်တယ် အမှားနဲတယ်။
အသားဖြူဖြူ မျက်နာသွယ်သွယ်နဲ့ ဆံပင်က အမြဲတမ်းစုချည်ပြီး နောက်ကျောဘက်ချထားတာ ကျောလယ်လောက်ရှိတယ်။ရင်သားသေးပေမယ့် ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်က စွံ့ကားနေတဲ့ တင်သားစိုင်တွေက မြင်သူတိုင်း လည်ပြန်ငေးယူရတာ။ လည်ချာစာအုပ်လေးနဲ့ စာရင်းမှတ်ဖို့ ဝင်လာတာနဲ့ ယောင်္ကျားအတော်များများရဲ့ မျက်လုံးတွေက သူ့ဖင်ပေါ်မှာပဲ။ကျုပ်ရောပဲ ခိခိ။စေ့စပ်ထားတဲ့သူ ရှိတယ်လည်း သတင်းထွက်နေတာဗျို့။
" အေးပေါ့ … ဘဦးရ "
" ကဲ … ဦးနိုင် … လစ်မယ်ဗျာ … အအေးပုလင်းတွေ ပြည့်ပြီဗျို့ "
ကျုပ်လည်း ဦးနိုင် နုတ်ဆက်ပြီး မြို့ထဲ လက်လီ လက်ကား မှာတဲ့ဆိုင်တွေ လိုက်မောင်းပို့ပေးရတာ။၃ခေါက် မောင်းပို့ပြီးတော့ နေ့လည် ထမင်းစားနားချိန်ရောက်ရောပဲ။ကားကို ဂိုဒေါင်ဘေးနား ထိုးပြီး အလုပ်သမား တန်းလျားဆီလျှောက်လာခဲ့တယ်။ထမင်းစားနေတုန်း ပုလင်းဆေးအဖွဲ့က မိန်းကလေး တစ်ယောက်လာပြောတာဗျ။
" ကိုဘဦး … ဦးနိုင်က … ထမင်းစားပြီး ခဏလာဦးတဲ့ … ၂ နာရီမှ ကားပြန်ထွက်မှာတဲ့ "
ကျုပ်လည်း ထမင်းစားပြီး ဆေးပေါ့လိပ်တစ်လိပ် မီးညှိဖွာနေလိုက်တာ။ဆေးလိပ်တဝက်လောက် အားရအောင် သောက်ပြီးမှ ဦးနိုင်ဆီထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။စက်ရုံထဲ ဆေးလိပ်မသောက်ရဘူးဗျို့ စည်ကမ်းထုတ်ထားတာ။ကားထိုးထားတဲ့ ဂိုဒေါင်နား ပြန်လျှောက်လာခဲ့တယ် ဂိုဒေါင်ရဲ့ အနောက်ဖက် ကပ်ရက် တိုက်ပုလေးရှိတယ်ဗျ။အဲတိုက်ကလေးထဲ ဦးနိုင် နေတာပါ။တိုက်ရှေ့ တံခါးခေါက်တော့…
" ဘဦးလား … လာဟေ့ "
အထဲက ဦးနိုင်အသံကြားတာနဲ့ ကျုပ်လည်း တံခါးအသာတွန်းပြီး ဝင်လာခဲ့တာ။ဦးနိုင်က စားပွဲခုံဘေး ခုံတစ်လုံးပေါ်ထိုင်ပြီး သတင်းစာဖတ်နေတာဗျ။ကျုပ်လည်း ဦးနိုင်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ခုံအလွတ်ပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ဆေးလိပ်ဖန်ခွက်လေးထဲ သောက်လက်စ ရူဘီဆေးလိပ်ကို ပြာချွေရင်း ကျုပ်ကိုလည်း ဆေးလိပ်သောက်ဖို့ ပြောနေတာ။ခုံပေါ်က မီးခြစ်နဲ့ ဆေးလိပ်ဘူးထဲက ဆေးလိပ် တစ်လိပ်ထုတ်ပြီး မီးညှိသောက်နေလိုက်တာပေါ့။
" မင်းကို ဂျာကြီးက တွေ့ချင် လို့တဲ့ကွ "
" ဟုတ် … ဦးနိုင် … ခုလား "
" အေး … ဆေးလိပ် … ကုန်အောင် သောက်ကွာ … ပြီးမှ သွားရအောင် "
ဆေးလိပ်ကုန်မှ ကျုပ်နဲ့ ဦးနိုင် မန်နေဂျာရဲ့ အခန်းဘက် ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။ဂျာကြီး အခန်းက စက်ရုံဝင်းကြီးရဲ့ အလည်တည့်တည့် အနောက်ဘက် အုတ်တံတိုင်းကပ်ဆောက်ထားတဲ့ ၃ ထပ်ဆောင် အပေါ်ဆုံးအထပ်မှာပါ။ကျုပ်လည်း တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးဘူးဗျို့။ကျုပ်တို့လို သာမန် ယဉ်မောင်းတစ်ယောက် မန်နေဂျာနဲ့ ဒါရိုက် စကားမပြောရဘူးဗျ။
အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ ဝင်ဝင်ချင်း ဧည့်ခန်းပုံစံဗျ ပရိဘောက ပစ္စည်းတွေနဲ့ ဘဲဥပုံစားပွဲအဝိုင်းကြီးတခု ဘေးမှာတော့ ဆိုဖာခုံတွေပေါ့။ဧည့်ခန်းကဖြတ်တော့ အခန်းလွတ်တခု ဘာမှတော့ မရှိပါဘူး နံရံကပ်ထားတဲ့ ဗီဒိုတစ်လုံး အလုပ်စားပွဲနဲ့ ထိုင်ခုံတွေပါ။အဲယားကွန်းတွေတော့ တပ်ထားတာဗျ။အလုပ်ခန်းဘေး ကပ်လျက်အခန်းက ဂျာကြီးရဲ့ အိပ်ခန်းထင်တယ် မှန်အလုံပိတ်တံခါးကြီး အထဲကို ဘာမှ မမြင်ရဘူးဗျ။အခန်းပေါက်ရှေ့ရပ်ပြီး ဦးနိုင်က တံခါးခေါက်မယ် အလုပ် ညည်းသံ ကြားလိုက်ရတာပဲ။အသံက ခပ်တိုးတိုးဆိုပေမယ့် ပီပီပြင်ပြင်ကို ကြားနေရတာ။
" အားးးး … အ …… ဦးမောင်ရယ် … ဟင့် ဟင့် "
မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ညည်းသံဗျ။ဦးမောင်ဆိုတာက မန်နေဂျာဦးကြည်မောင်ပေါ့ဗျာ။ကျုပ်တို့ရဲ့ ဂျာကြီးပေါ့။တံခါးက နဂိုထဲက ပိတ်မထားတာဗျို့။ဦးနိုင်က ကျုပ်ကို အသံမထွက်ဖို့ ခြေဟန်လက်ဟန်နဲ့ ပြနေတာ။နှစ်ယောက်သား ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ စာရေးမ သီတာဦးဗျ။အခန်းနံရံမှာ မတ်တပ်ရပ်ရဲ့ ပေါင်တန်လေးတွေ ဖြဲရပ်နေတာ။
သီတာဦးပေါင်ကြားတည့်တည့်မှာ ဂျာကြီးက ဒူးထောက်ရဲ့လေး စောက်ပတ်ကို မျက်နာအပ်ထားတာဗျ။သီတာဦးရဲ့ စက်ရုံဝတ်စုံ ဒူးဖုံးစကပ်က ဗိုက်သားပေါ်ထိ ပင့်တင်ထားလျက်လေးပေါ့။အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအနီလေးက သီတာဦး ခြေရင်းနာ အပုံလိုက်လေး ရှိနေတာ။ဂျာကြီးခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး ခါးလေး ကော့ထိုးရင်း ညည်းနေတာဗျို့။
ဂျာကြီးခေါင်း ဘယ်ညာယမ်းမွှေလိုက်ရင် ပေါင်သားလေးတွေ တုန်ဆင်းနေပြီး ရင်ဘက်လေးပါ ကော့တက်နေတော့တာပဲ။ဘယ်ချိန်ထဲက အယက်ခံနေရတာလဲမသိဘူး ခဏနေတော့ အားကနဲ့ ညည်းသံရှည်ကြီး ထွက်လာပြီး ဂျာကြီးခေါင်းကို သူ့စောက်ပတ်လေးနဲ့ ခွာတွန်းလိုက်တယ်။
" အားးးး … အမလေးးးး …… မ ရ တော့ ဘူး …… ထွက် ထွက် …… ရှီးးးး းးးးး …… ထွက်ပြီ … ဦးမောင်ရယ် "
ဂျာကြီးမျက်နာတည့်တည့် စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာဗျို့။ဆံပင်တွေကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ရင်း ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ တွန့်သွားလိုက် စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းလိုက်နဲ့ ဂျာကြီး ခေါင်းတွေပါ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနှစ်ကုန်တာ။
" အ …… ရှီးးးး းးးးးး…… ကန်တော့နော် …… ကောင်းလိုက်တာ ဦး မောင် ရယ် …… ရှီးးး းးးး "
စောက်ရည်တွေ ကုန်သွားမှ ဂျာကြီးခေါင်းကို သူ့စောက်ပတ်လေးနဲ့ ခဏဆွဲကပ်ပြီး လွတ်ပေးလိုက်တာဗျ။အဲဒီကျမှ ဂျာကြီးက ထရပ်လိုက်တာ။ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်တာနဲ့ လီးက ဗြောင်းကနဲ့ ဆန့်ထွက်လာတာဗျို့။သီတာဦး စောက်ဖုတ်ကို ဖိထောက်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်ပြီ။
သီတာဦးလက်တွေကလည်း ဂျာကြီးခါးကို ဖမ်းဆွဲနေတာ။နမ်းနေရင်း ဂျာကြီးက ဘယ်လက်နဲ့လီးတဝက်လောက် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး စောက်ပတ်ကို အထက်အောက် ဒစ်နဲ့ ဖိပွတ်နေတော့တာပဲ။လီးထိပ်က အပေါ်ဘက်ရောက်တိုင်း သီတာဦးခါးလေး တွန့်တွန့်နေတာ စောက်စိနဲ့ဒစ်ဖူး ထိုးမိတာနေမှာ။ကြည့်နေရင်း သီးတာဦး ခေါင်းလေး လန်တက်သွားပြီဗျို့။
" အို့ … အမေ့ …… ဖြည်းဖြည်းနော် …… ဦးမောင် "
ဂျာကြီခါးက ကော့ပြီး သီတာဦးဖင်သားကြီးက နံရံမှာကပ်နေတာဗျ။၂ချက်ဆောင့်လိုက် ၁ချက်နားလိုက် ၅ချက်လောက်ပစ်ဆောင့်လိုက်နဲ့ ဖိဖိလိုးနေတာဗျို့။ဂျာကြီးက သူပစ်လိုးတိုင်း ခေါင်းလေးမော့တက်သွားတဲ့ သီတာဦးမျက်နှာလေးကို အရသာခံကြည့်ရင်း လိုးနေတာပါ။
" ဗျစ် …… အ …… ဘွတ်ဘွတ် …… အားအား …… ဇွိ … ဖွပ် … ဖွပ် "
" ကောင်းလား … သီတာ "
" အာကွာ … ဦးမောင်နော် "
ဂျာကြီးက လိုးလိုက် မေးလိုက်နဲ့ဗျ။သီတာဦးလည်း ဂျာကြီးရဲ့ ထိထိမိမိလိုးချက်တွေ ရှောင်မရပါဘူး။နောက်က နံရံခံနေတော့ ဂျာကြီးပစ်ပစ်လိုးတိုင်း ကြိတ်ခံရုံပါပဲ။ဂျာကြီးက တကယ်ကို ဆရာကြတာပါဗျာ သီတာဦးခံနိုင်ရုံလေး ချောလိုးလိုက် စကားပြောလိုက် ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးလိုက်ပေါ့။နောက်ပိုင်း သီတာဦးလည်း လီးဒဏ်ခံနိုင်လာပြီး ကာမစိတ်တွေ ထကြွနေတော့တာပဲ။
" အင့် … ဗျစ် … ရှီးးး းးးးးးးး … အို့ …… ကောင်း ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ … ဘွတ် …… အားးး …… ကောင်းတယ် …… ဆောင့်လိုး … ဦးမောင် …… ဟုတ်တယ် … မရပ်နဲ့တော့ …… အမလေးးးး းးးး အားးးး အားးးးး "
နောက်ပိုင်းဂျာကြီးက စိတ်ကြိုက်အနေထားရောက်တော့ တရကြမ်း ပစ်ပစ်လိုးပစ်တော့တာ။သီတာဦး ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်ကော့ထိုးနေပြီဗျို့။ဂျာကြီး လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ရင်း တအားအား ညည်းနေရတာပေါ့။မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးချက်တွေကြောင့် ကာမအရသာ ထူးကဲစွာ ခံစားရင်း စောက်ရည်တွေ ဒုတိယအကြိမ်း ပန်းထွက်လာပြီဗျို့။
ဂျာကြီးကလည်း သီတာဦးစောက်ပတ်ကို လီးအရင်းထိဖိကပ်ပြီး လရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတာ။နှစ်ဦးသား ခဏငြိမ်သွားပြီးမှ လူချင်းခွာလိုက်တာဗျ။အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပြန်ဝတ်နေတဲ့ သီတာဦး ဖင်သားစိုင်တွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ဂျာကြီးက…
" သီတာ … လက်ထပ်ပြီးရင်လည်း … ဦးမောင်ကို ပစ်မထားရဘူးနော် "
" အွန်းပါ … ဦးမောင်ရဲ့ … သီတာ့ အပျိုစင်ဘဝကိုလည်း … ဦးမောင်ကို ပေးထားတာလေ "
" အဲတာကြောင့် … ဦးမောင်ကလည်း … စွဲလမ်းနေရတာပါကွာ "
ချုပ်ကွက်တွေ မိုက်သဗျာ။သီတာဦး လင်ယူပြီးတောင် သူ့ဆီလာကုန်းပေးရတော့မှာ ထင်တယ်။သီတာဦးအခန်းပြင်မထွက်ခင် ကျုပ်နဲ့ဦနိုင်လည်း အောက်ပြန်ဆင်းပြေးရသေးတာ။ပြီးမှ ဂျာကြီးဆီ ပြန်သွားရတာဗျို့။ကျုပ်ရောက်တော့ ဂျာကြီးက ကျုပ်တို့အရပ်ထဲက နွယ်နွယ်လှိုင့် အကြောင်းမေးနေတာပါဗျာ။ကျုပ်လည်း အမှန်တိုင်းပြောပြလိုက်တယ်။
နွယ်နွယ်လှိုင်က အိမ်ပြင်ဖို့ ဂျာကြီးဆီ အပူကပ်နေတာတဲ့။ဂျာကြီးကလည်း အကူညီပေးပြီး လိုးမှာပါ။ယောင်္ကျားရှိရင် မလိုအပ်တဲ့ ပြက်သနာတွေ ဖြစ်မဆိုးလို့ ကျုပ်ကို သေချာအောင် ခေါ်မေးနေတာ။အပြန်ကျ မုန့်ဖိုး တစ်သောင်းပေးတယ်ဗျို့။ညနေပိုင်း မြို့ထဲ နှစ်ခေါက်မောင်းပြီး ဆီကျန်လေးရောင်းစားတာ ၂ သောင်းကျော်ရတယ်ဗျ။
ဂျာကြီးပေးတဲ့ ၁ သောင်းရောဆို ဒီနေ့ ကြားပေါက်က ၃ သောင်းကျော်လောက် ရလိုက်တာပါ။စက်ရုံဆင်းတာနဲ့ ဘီယာဝင်ဝယ်လိုက်တယ်။အမြည်းက အရပ်ထဲရောက်မှ အာလူးကြော်ဝယ်လိုက်တာ အိမ်မှာ ဟင်းတွေလည်းရှိသေးတယ်လေ။အိမ်ရောက်တာနဲ့ ဂျာကြီးတို့လိုးပွဲအကြောင်း တွေးမိတော့ သီတာဦးရဲ့ခေါင်းလေးမော့ပြီး အော်တဲ့အသံလေး ပြန်ကြားနေမိတာပဲ။
အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ ငါးဦးကော်မတီ ထိုင်လိုက်ရတာပေါ့ဗျာ။ခဏနား ရေချိုးပြီးတော့ မှောင်စပြုပြီဗျို့။ ဘီယာ ပုလင်းဖေါက် တခွက်ငှဲ့သောက်ပြီးမှ သောင်းအေး သတိရမိတာ။မနက်က ကျုပ်တိုက်မယ်လို့ ချော့ပြောထားခဲ့တာလေ။ရွမ်တပိုင်းကျော်ကျော်လောက် အိမ်မှာ လက်ကျန်ရှိနေသေးတာ ဘီယာမသောက်လည်း ရွမ်တိုက်မလို့ပါ။ဒါနဲ့ သောင်းအေးတို့အိမ်ဘက်လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ်။အိမ်ရှေ့တခါးပွင့်နေတော့ အသာလေးဝင်ခဲ့လိုက်တာပေါ့။ဖိနပ်တွေ ၂ ရံလုံးတွေ့တာနဲ့ အိမ်ထဲဝင်လိုက်တော့ သောင်းအေး အိပ်ခန်းက အသံတွေကြားလိုက်မိတော့တာပဲ။
" အင်းပါ … ရှင့်အတွက် ပြောတာပါ ကိုသောင်းအေးရယ် … အမလေးးး ကျွတ် ကျွတ် … ရှင်က ငါလိုးမ လို့ ဆဲတာလေ "
" အေးပါ … အေးစုရာ … ဘွတ် ဘွတ် … ငါလည်း နောက်ဆို ဆင်ခြင်မှာပါ … မနက်ပိုင်းလည်း … ဗျစ် …… ဘွတ် … မသောက်ဘူးဟာ … ဘွတ် ဘွတ် "
" ကျမက ဘယ်တော့မှ ရှင့်အပေါ် မဖေါက်ပြန်ဘူး စိတ်ချ … ဗြိ ဖလွပ် …… အ …… အားးးးး … ကျမ စောက်ပတ်ထဲ ရှင့်လီး တစ်ချောင်းပဲ ဝင်ဖူးတာပါ … ကျိန်ဆို ကျိန်ရဲပါတယ်ရှင် …… ဗျစ် ဘွတ် အားးးးး … အမလေးးး … ကောင်းလိုက်တာ "
ကျုပ်လည်း အသံလာတဲ့ဆီအသာလေး ချောင်းတော့။အားပါးပါးးးး … အေးပုက … ကုတင်ပေါ်မှာ ရှေ့ကိုယ်လုံးလေး အိပ်ယာခင်းနဲ့ကပ်ထားပြီး ဖင်ကိုထောင်ပေးထားတာ လေးဖက်လေးဗျို့။သောင်းအေးက အေးပုဖင်ကြီးနောက်က နေရာယူပြီး ခါးလေးကို စုံကိုင်လိုးနေတာဗျ။မနက်က ရန်ဖြစ်ကြတာကို သင်ပုန်းချေရင်း တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ လိုးနေကြတာဗျာ။
ကျုပ်လည်း ဆက်မကြည့်တော့ပါဘူး အသာလေးပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။အိမ်ရောက်ခါစကမှ ဂွင်းထုထားတာလေ။ကျုပ် အိမ်ဘက်ပြန်လျှောက်လာရင်း ပြုံးမိတယ်ဗျာ။မိန်းမတွေများ ငါလိုးမ ဆဲရင်သာ မခံနိုင်တာ တကယ်လိုးပြီဟေ့ဆိုရင် ဖင်ထောင်ပေးတာပဲဗျို့။
.................................................................................................................................
အခန်း ( ၆ )
" ကျွတ် … ကျွတ် "
ညက အသောက်များတော့ ခေါင်းတွေ ထိုးကိုက်နေတာ။သူများတွေလို နှပ်လို့မရဘူးဗျို့။လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ဘလက်တီးလေး သံပရာသီးညှစ်သောက်ပြီး စက်ရုံသွားရတာ။ကံကောင်းချင်တော့ နေ့တပိုင်းပဲ မောင်းပေးရတာဗျ။ဒါနဲ့ အိမ်ပဲ ပြန်လာလိုက်တယ်ဗျာ။ခေါင်းကလည်း ထိုးကိုက်နေတာနဲ့ ရွမ်နှစ်ပက်လောက် ထပ်ကစ်ပစ်တာ ခဏနေကြ ရီဝေဝေလေးနဲ့ ခေါင်းကိုက်တာတွေ ယူပစ်သလို ပျောက်သွားတာ။ခဏလှဲနေတုန်းလေး ကိုသံချောင်းကြီး ပြာရိပြာယာနဲ့ ရောက်လာတော့ပဲ။
" ဘဦး … အလုပ်နားတာလား … ငါ့ ေယောက္ဖ မနက်က ဆုံးပြီကွာ "
" ဟာ … မနေ့ကမှ အကောင်းကြီးဗျာ "
" သွေးစောင့်တက်တာ ပြောတယ် … မနက်က မူးလဲလို့ ဆေးရုံပို့ကြတာ လမ်းတင် အသက်ထွက်သွားတာကွ "
" ဟုတ် ဟုတ် … လာပြီဗျာ "
ကျုပ်လည်းအရက်ပုလင်းတွေ ပြန်သိမ်း အိမ်သော့ခတ်ပြီး ကိုသံချောင်းနဲ့ လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။ကိုသံချောင်း ညီမဝမ်းကွဲလင်မယားက ဒီရပ်ကွက်ပြောင်းလာတာ မကြာသေးဘူးဗျ။ရွာဘက်ကလို့ ပြောတာပဲ ကိုသံချောင်းက တစ်ယောက်ထဲသမားဆိုတော့ အခန်းခွဲပြီး သူတို့လင်မယားနဲ့ အတူနေကြတာပါ။ပြောင်းလာတာ ၂ နှစ်လောက်ရှိပြီ ပြောင်းကာစကလည်း ကိုသံချောင်း ညီမ မသန်းမြင့်က ဗိုက်ကြီးနဲ့ဗျ။
သူယောင်္ကျား ကိုမြင့်စိန်က ပိန်ပိန်ဖြူဖြူပါ။မသန်းမြင်က ကိုယ်လုံးတောင့်တယ်။ကိုမြင့်စိန်က လူသာပိန်တာ ကြုံရာကျပန်း အကုန်လုပ်ပြီး ငွေရှာတတ်တယ်။ဆေးလိပ်မသောက် အရက်မသောက်ပေါ့။အဲ…ဒါပေမယ့် အလိုးတော့ သန်တယ်ဗျို့။ရောက်ကာစ မသန်းမြင့် ဗိုက်ကြီးကြီးနဲ့ကို နေ့တိုင်းလိုးတာ။ကျုပ်နဲ့ ကိုသံချောင်း ချောင်းနေကြပါ။
ဗိုက်ကြီးကြီးနဲ့ မသန်းမြင့်က ပက်လက်လှန်ရဲ့လေး ပေါင်ဖြဲပေးထားတာဗျ။ကိုမြင့်စိန်က ဝမ်းလျားမှောက်ပြီး ပေါက်ဂွထဲ မျက်နာအပ်ထားတာဗျို့။
" အ …… ကောင်းလိုက်တာ ကိုစိန်ရယ် … ယက်ယက် … အင်း … ဗိုက်ကြီးထဲက ရှင်ကလည်း စောက်ပတ်ယက်မပေးတော့ဘူး "
" ငါလည်း ယက်ချင် လိုးချင်တာပေါ့ မိန်းမရယ် … လူမလစ်တာက တမျိုး … ဗိုက်ထဲက ကလေးထိမှာလည်း စိုးရိမ်ရသေးတာ "
" အပိုတွေပါ … ဟွန့် … ရှင် ကျမ စောက်ဖုတ်ကို လှန်ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေတာကိုများ "
" စိတ်ဖြေတာပေါ့ မိန်းမရယ် … ခိခိ "
ကိုမြင့်စိန်က စောက်ဖုတ်ယက်ရင်း တခိခိနဲ့ ရယ်နေသေးတာ။မသန်းမြင့်ကတော့ သူ့ဗိုက်ကြီးပွတ်ရင်း မသိမသာလေး ဖင်ကော့ပေးနေတာဗျ။လိုက်လည်းလိုက်တဲ့ လင်မယားဗျာ။ကိုသံချောင်းတော့ သူ့ညီမမို့ ဘယ်လိုနေမယ်မသိ ကျုပ်ကတော့ ဗိုက်ကြီးသည်လိုးတာ မမြင်ဖူးလို့ မလွတ်တမ်းကြည့်နေမိတာဗျို့။
ခပ်ကြာကြာလေး ယက်ပေးပြီးတော့ ကိုမြင့်စိန်က ဒူးထောက်ရင်း ပုဆိုးချွတ်ပစ်လိုက်တော့တာပဲ။ဗိုက်ကြီးဘေးကို ဘယ်လက်ကထောက်ပြီး ညာလက်နဲ့လီးကိုကိုင်ရင်း သွင်းမယ်အပြု…
" နေပါဦး … ကိုစိန်ရယ် … ကျမလည်း ရှင့်လီးကို စုပ်ချင်သေးတာ "
ကိုမြင့်စိန်က မသန်းမြင့်ဘေးကနေ ဒူးထောက်တိုးကပ်ရင်း မျက်နာနားအရောက် ကန့်လန့်ဖြတ်အနေထားနဲ့ လီးကိုပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်တာ။ဘယ်ချိန်ထဲက စုပ်ချင်နေမှန်း မသိဘူးဗျို့။ကလေးနို့စို့သလို ကိုမြင့်စိန် ဒစ်ကြီးကို ဆွဲဆွဲစုပ်တော့တာပဲ။အားရကျေနပ်အောင် စုပ်ပြီးမှ လိုးခိုင်တာဗျ။ကိုမြင့်စိန်က တကယ်လည်း ဗိုက်ထဲက ကလေးထိမှာစိုးရိပ်နေပုံပါ။
ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ လိုးပေးနေတာ။မသန်းမြင့်က အားမရတဲ့ ပုံစံနဲ့ ဒူးထောက်လိုးနေတဲ့ ကိုမြင့်စိန်ခါးကို ခြေနှစ်ဖက်ချိတ်တင်ပြီး လီးအရင်းထိဝင်အောင် ဆွဲကပ်နေတော့တာ။တော်တော်လေးကြာမှာ နှစ်ယောက်လုံး အထွဋ်ထိပ် ရောက်တာဗျ။ဒါတောင် မသန်းမြင့်က သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ကိုမြင့်စိန်လီးကို စိမ်ထားခိုင်းနေသေးတာ။ခဏနေမှ လီးကို အဖုတ်ထဲက ထုတ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ကျုပ်လည်း အရင်ကဟာတွေပြန်တွေးရင်း လျှောက်လာလိုက်တာ…
ဟော … ကျုပ်ရောက်တော့ မသန်းမြင့်တစ်ယောက် နောက်တဗိုက်နဲ့ မပေဋာမြေလူးသလိုပေါ့။ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ ငိုယိုနေတာ။ကိုမြင့်စိန် အလောင်းဘေးမှာ မသန်းမြင့်နဲ့ အရပ်ထဲက လူ ၅ ယောက်လောက် ကလေး ၃ ယောက်လောက် ဝိုင်းနေကြတာဗျ။ဒီလိုနဲ့ ရက်လည်တဲ့အထိ ကျုပ်လည်း ကိုသံချောင်းအိမ် နေ့တိုင်းသွားကူပေးနေတာ။ပြက်သနာက ရက်လည်ပြီး ၁ ပတ်လောက်နေမှ စတာဗျို့။
မသန်းမြင့်က မွေးရက်မရောက်ပဲ ဗိုက်တွေ တအားနာတယ်ပြောလို့ ဆေးရုံတင်ကြတာ ကလေးက အသေလေးမွေးတာဗျ။တပူပေါ်နှစ်ပူဆင့်တာပေါ့။ကလေးအကြီးလေးကို ကိုမြင့်စိန် မိဘတွေက စောင့်ရှောက်ဖို့ ခေါ်သွားလေရဲ့။
ကိုသံချောင်း အိမ်က ပေ ၄၀ ပေ ၆၀ မို့ ကျယ်တယ်ဗျ။အိမ်ရှေ့ ၁၀ ပေလောက်ချန်ပြီး နောက်ဖေး ၁၀ လောက်က အိမ်သာနဲ့ ရေဘုံပိုင်လေး ဆောက်ထားတာပေါ့။အလယ်က ပေ ၄၀ ပတ်လည်ကို ဝင်းပြည့်ခြံပြည့်ဆောက်ပြီး နှစ်ခြမ်းခွဲနေကြတာ။အရင်က မသန်းမြင့်တို့ မိသားစုနဲ့ ကိုသံချောင်းကြီး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပေါ့။ခုကျ ညီမဖြစ်သူ မုဆိုးမကို စောင့်ရှောက်ရင်း နေရတော့တာ။
..........................................................................................................
" ဟဲ့ … သန်းမြင့် … ထော့နင်းထော့နင်းနဲ့ ဘာဖြစ်လာတာလဲ "
" ရပ်ကွက်ထိပ်က ကိုမြင့်စိန် ပြန်လာတတ်တဲ့အချိန်လေး သွားကြည့်တာပါ အကိုရယ် … ချော်လဲလာလို့ "
သံချောင်းလည်း ညီမဖြစ်သူ ခြေထောက်အား ဒဏ်ကြေဆေးလိမ်းပေးပြီး အိပ်ခန်းထဲလိုက်ပို့လိုက်သည်။ညစာချက်ပြုတ်ပြီးစဉ် အိပ်ခန်းထဲမှ ညီမဖြစ်သူ အသံပေါ်ထွက်လာခဲ့သည်။
" အကို သံချောင်း ဘာဟင်းချက်တာလည်း "
" နေ့လည့်က ဒေါ်သိန်းပေးထားတဲ့ ငါးချက်ကျန်သေးတယ်ဟ နင့်ဖို့ … ခု ငါ့အတွက် ဘဲဥအချဉ်ချက်လေး ချက်ထားတာ … နင် စားတော့မလား "
မသန်းမြင့်တစ်ယောက် လင်သေ မုဆိုးမ ပူပူနွေးနွေးမို့ ဘေးအိမ်တွေကလည်း ဂရုစိုက်ကာ ဟင်းချက်ပို့ပေးကြသည်။
" မစန်းတို့အိမ် ဘာချက်လည်း သွားမေးပေးပါ့လား အကိုသံချောင်း အသားဟင်းဆို ဘာနေနေ ကျမစားဖို့ တခွက်လောက် တောင်းခဲ့ "
" အေးပါဟာ … ငါသွား ယူပေးပါ့မယ် "
ကိုသံချောင်းလည်း အံအောနေမိသည် ခါတိုင်း ဝက်သား အမဲသားများအား ညှီတယ်ဟုဆိုကာ မစားတတ်သည့် ညီမဖြစ်သူက ဒီနေ့ ထူးထူးခြားခြား အသားဟင်းတောင်းနေတော့သည်။အရင်ရက်က အပူမီးတွေကြောင့် အားအင်မရှိသဖြင့် အသားငါး စားချင်သည်ဟု တွေးကာ နောက်ရက် အမဲသားချက်ကျွေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။နောက်ရက်များတွင် မသန်းမြင့်မှာ အသားဟင်း ပါမှ ထမင်းစားတော့သည်။
" စားလို့ကောင်းလိုက်တာ … အမဲသားရှိသေးလား "
" ဟင် … အမဲသား ၁ ပိသာချက်တာ နင်တစ်ယောက်ထဲ စားနေတာ … ငါဖြင့် နဲနဲပဲ … မဝသေးဘူးလား … အများကြီးစားရင် အစာမကြေပဲ နေမယ်ဟ "
" ကျမ စားကောင်းလို့ စားတာ အကို သံချောင်းက မသထာဘူးလား "
" ဟုတ်သားပဲ သံချောင်းရယ် သူ့ခမျာ လင်ကသေ သားလေးနဲ့လည်း ခွဲနေရတာ စိတ်ထဲ ခံတွင်းတွေ့ရာ စားပါစေဟယ် "
" ဟာ … လာဗျို့ … ဒေါ်သိန်း … ကျနော်က ရင်ပြည့်ရင်ကယ် ဖြစ်မဆိုးလို့ပါဗျ "
မောင်နှမနှစ်ယောက် ထမင်းစား စကားပြောနေချိန် ဘေးအိမ်မှ ဒေါ်သိန်းရောက်ရှိလာကာ ဝင်ပြောနေတော့သည်။ကျန်တဲ့ အမဲသားဟင်းများ ဒေါ်သိန်းမှ ထည့်ပေးရာ မသန်းမြင့် တစ်ယောက် အားရပါးရ ထိုင်စားနေတော့သည်။ထမင်းစားပြီး ရေနွေးနှင့် ထန်းညှက် အချိုတည်းနေရာ မသန်းမြင့်မှ အကြောများတက်သည်ဟု ဆိုကာ ဒေါ်သိန်းအား နှိပ်ခိုင်းနေတော့သည်။နောက်ရက်များတွင် အိမ့်ပြင်မထွက်ပဲ အခန်းအောင်းကာ အစားအသောက်တွေပဲ တောင်းနေတော့၏။
................................................................................................................................
" အဲဒါပဲ … ဘဦးရာ … ငါလည်း စိတ်ညစ်လှပြီ … ရေချိုးပေးရင်တောင် မနည်းချော့မော့ ပြောနေရတာ "
ကျုပ်လိုက်သွားတော့ မသန်းမြင့် သတင်းကြောင့် အရပ်ထဲကလူတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် လာမေးနေကြတာဗျ။အအေးဗူး မုန်ထုပ်တွေ အစုံပေါ့။မသန်းမြင့်က အဲဒါတွေမထိဘူးဗျို့။လာသမျှလူတွေကို အကြောတက်လို့ဆိုပြီး နင်းနှိပ်ခိုင်းနေတာပဲ။
ကိုသံချောင်း ကျွေးတဲ့ အသီးအရွတ်ကြော်တွေဆို စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ လွင့်ပစ်နေတော့တာ။အမဲသား ဝက်သားပဲ တတွတ်တွတ်တောင်းတာဗျို့။ကိုသံချောင်းကိုလည်း မသထာရေစာ ကျွေးတယ်ပြောပြီး ရန်လုပ်နေသေးတယ်။ အမဲသား ဝက်သားပဲ အမြဲစားနေတော့ ဘေးအိမ်တွေရော ကိုသံချောင်းကပါ စိတ်ထဲ သင်္ကာမကင်း ဖြစ်လာကြတာ။
အရင်က အသားငါးဆို လုံးလုံးမစားတဲ့ မသန်းမြင့် ခုဆို အသားမပါရင် ထမင်းမစားတော့ဘူးလေ။ဒီလောက်စားနေတာတောင် မသန်းမြင့်ကိုယ်လုံးက ပိန်လိုက်နေတာဗျ။အသံကြားတာနဲ့ ခေါ်နှိပ်ခိုင်းတာကလည်း ထူးဆန်းနေပြန်ရော။
နေ့ရော ညရော ခေါ်နှိပ်ခိုင်းတော့ ဘယ်သူမှ လုပ်မပေးချင်တော့ဘူးလေဗျာ။လူမလာရင် ကိုသံချောင်းကြီး သွားခေါ်ခိုင်းတော့ ကိုသံချောင်းလည်း အရပ်ထဲ မျက်နှာပူနေရပြီ။ဒေါ်သိန်းကတော့ ရက်ခြား လာလာစောင့်အိပ်ပေးနေရှာတယ်။ ၂ ပတ်လောက်နေတော့ ဒေါ်သိန်းက ကိုသံချောင်းကို ပြောပြတာဗျ။ဒေါ်သိန်းအိပ်တာနဲ့ မသန်းမြင့်က မီးဖိုချောင်ထဲ ထသွားပြီး မနက်ချက်ဖို့ ဝယ်ထားတဲ့ အမဲသားတွဲ တချို့တဝက်ကို အစိမ်းလိုက် ယူစားနေတာတဲ့ဗျို့။
အဖိတ်နေ့ညကြ ကိုသံချောင်းက လာခေါ်လို့ ကျုပ်လည်း လိုက်သွားလိုက်တယ်။စပ်စုချင်တာလည်း ပါတာပေါ့။ညပိုင်း ဘီယာ တစ်လုံးစီကစ်ပြီးမှ အိပ်ရာဝင်ကြတာ။ဒေါ်သိန်းပြောတာ ဟုတ်တယ်ဗျ။ည ၁၂နာရီကျော်တော့ မသန်းမြင့် အခန်းထဲက တရှပ်ရှပ်နဲ့ ခြေသံကြားလိုက်ရတယ်။ကိုသံချောင်းကလည်း ကျုပ်ကို လက်ကုတ်ပြီး နိုးတာ။ကျုပ်က နိုးနေပါပြီဗျာ။
မသန်းမြင့်က သူ့အိပ်ခန်းကနေ မီးဖိုခန်းဘက် သွားပြီး မနက်ချက်ကျွေးဖို့ ညနေက ဝယ်ထာတဲ့ အမဲသားတွေ အသံမမြည်အောင် ကြောင်အိမ်တံခါးဖွင့်ပြီး စားနေတာဗျို့။အဲဒီချိန်မှာပဲ ကျုပ်က အသက်အောင့်ကြည့်ရင်း ချောင်းဟမ့်မိလိုက်တာ။ချက်ချင်းပဲ မသန်းမြင့်က ကြောင်အိမ်တံခါး ပြန်ပိတ်ပြီး သူ့အိပ်ခန်းဘက် ဝင်ပြေးသွားတော့တာပဲ။
မကြာပါဘူး တရပ်ကွက်လုံးက မသန်းမြင့်တစ်ယောက် ဖုတ်ဝင်နေပြီလို့ ပြောနေကြတော့တာ။ကိုသံချောင်းလည်း လက်လှမ်းမှီရာ မေးမြန်းပြီး ဖုတ်ဝင်တာကို ထုတ်ဖို့ စုံစမ်းတော့တာပဲ။လူတွေကလည်း အမျိုးမျိုးပါဗျာ တချို့က မသန်းမြင့်အိပ်ရာအောက် သြဇာညွှန့် ထိုးထည့်ထားပေါ့။တချို့ကလည်း ခုံဖိနပ်ကို ခေါင်းရင်းအောက်နား ထားပေါ့။
ကိုသံချောင်းကြီးလည်း ပြောသမျှအကုန်လိုက်လုပ်ရှာပါတယ်။မထူးခြားပါဘူးဗျာ။ကျုပ်လည်း တခါမှ မကြုံဖူးတော့ အကြံမပေးတတ်ပါဘူး။နောက်ဆုံး ဒေါ်သိန်းက တတ်ကျွမ်းတဲ့ ဆရာတစ်ယောက်ကို ရှာဖို့ ပြောနေတာပါ။မှတ်မှတ်ရရပါပဲ ဖုတ်ထုတ်တဲ့နေ့က ကျုပ်လည်း ကိုသံချောင်းတို့အိမ် မနက်ထဲက ရောက်နေတော့တာဗျို့။ထုတ်ပေးမယ့် ဂိုဏ်းဆရာကို မြင်တာနဲ့ မသန်းမြင့် ပါးစပ်က ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံးတွေ ထွက်လာတာဗျ။ကျုပ်ရော ဘေးက ဝိုင်းကြည့်နေတဲ့ သူတွေရော ဝါးကနဲ့ ရယ်မိကြသေးတာ။
" နင်တို့က ငါ့ကို နှင်ချင်လို့ အစုပ်ပလုပ်ကောင်ကို ခေါ်လာတယ်ပေါ့ … ဒါပဲ ရမယ် မအေလိုးရေ "
မသန်းမြင်က အိပ်ယာပေါ်က ထရပ်ပြီး ထမိန်လှန်ပြတာဗျို့။စောက်မွှေးအုံကြီးက မဲတူးချိတ်နေတာပဲ။ဘယ်လက်နဲ့ လှန်ပြီး ညာလက်က စောက်ဖုတ်ကို တဘတ်ဘတ်နဲ့ ပုတ်ပြနေတာ ခိခိ။ဂိုဏ်းဆရာက ဘာမှ မပြောဘူးဗျ သူ့အလုပ်သူလုပ်နေတာ။
အိပ်ခန်း ပတ်ပတ်လည် အမွှေးတိုင် ထွန်းရင်း ပါးစပ်က ဂါထာလိုလို မန္တာန်လိုလို ရွတ်ဖတ်နေတာဗျ။အိပ်ခန်းပတ်ပတ်လည်း အကုန်ထွန်းပြီးမှ သူ့လွယ်အိတ်ထဲက ဆေးဖယောင်တိုင်ထင်တယ်ဗျို့ အဲဒီ ဖယောင်းတိုင်ရွှေရောင်လေးကို မသန်းမြင့် ခေါင်းရင်းဘက် ထွန်းလိုက်တာ။မသန်းမြင့်နဲ့ မျက်နာချင်းဆိုင် တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ပြီး ပါးစပ်က ဂါထာမန္တာန်ကို မပြတ်ရွတ်နေတုန်း သိပ်မကြားဘူးဗျ မသန်းမြင့်မျက်နာလေး ညိုးကြသွားတယ်။
ဂိုဏ်းဆရာက ပိတ်ဖြူစ တစ်စ အိပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ရင်း ကိုသံချောင်းကို မသန်းမြင့် အိပ်ယာဘေး ခင်းခိုင်းလိုက်ပြီ။ဆန်တပြည်တောင်းလို့ ကျုပ်ပဲ အရပ်ထဲကဆိုင် ပြေးဝယ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ဂိုဏ်းဆရာက ကျုပ်ပေးတဲ့ ဆန်တွေ ပိတ်ဖြူပေါ်သွန်ပြီး လူပုံဖေါ်နေတာ။ဆရာလုပ်သမျှ ကျုပ်တို့လည်း ငေးကြည့်မိနေတော့ မသန်းမြင့်ဆီတောင် အာရုံမရောက်တော့ပါဘူး။မသန်းမြင့်ခေါင်းရင်းက ဖယောင်းတိုင် တစ်ဝက်ကုန်တော့…
" အကို သံချောင်း ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ပူနေလို့ ရေလောင်းပေးပါဦး ကယ်ပါဦးရှင် … အဟင့် ဟင့် "
ဂိုဏ်းဆရာက ကိုသံချောင်းကို ခေါင်းရမ်းပြရင်း ဂါထာပဲရွတ်နေတာဗျို့။ချက်ချင်းပဲ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ မသန်းမြင့် ထိုင်ချလိုက်ပြီး တကိုယ်လုံး တုန်နေတော့တာ။သူ့ကိုယ်သူ ရင်ဘတ်တွေ မျက်နှာတွေ ဗိုက်တွေ ပေါင်တွေ ပုတ်ရင်း ငိုယို တောင်းပန်နေတော့တာဗျာ။
" အမလေးးးး … ပူလိုက်တာ … ကြောက်ပါပြီရှင် … နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး … အီးဟီးးးး အဟင့်ဟင့် "
တကိုယ်လုံးရေလောင်းချိုးထားတဲ့ အတိုင်းပဲဗျာ။မသန်းမြင့်တစ်ယောက် အော်ဟစ်ရင်း ချွေးတွေ ထွက်နေတာဗျို့။ကျုပ်တို့လည်း ဖယောင်းတိုင်မီး အမြန်ကုန်ဖို့ ဆုတောင်းနေမိတာပါ။မသန်းမြင့်လည်း သနားလှပါပြီ။ဖုတ်က ဘယ်နေမှန်းမသိပေမယ့် လောလောဆယ် ကိုယ့်လူခံနေရတာလေဗျာ။အိပ်ခန်းတခုလုံး မသန်းမြင့် ညည်းသံမှအပ ဘာသံမှ မကြားရပါဘူး အကုန်ငြိမ်ပြီး ကြည့်နေကြတာ။အတော်ကြာမှ ဖယောင်းတိုင်မီး ကုန်ပြီးငြိမ်းသွားတာဗျို့။မသန်းမြင့်လည်း ထိုင်ရင်း ရှေ့ကို ကုန်းကုန်းလေး မှောက်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတော့တာပဲ။
" ကဲ … ဒီက … အမျိုးသမီး ခန္ဒာမှာ ကပ်နေတဲ့ … မကောင်းဆိုးဝါး ထွက်သွားပါပြီ "
" ရေ … ရေ …… ရေပေးပါရှင် "
" ရေ …… ရေ …… ရေ "
ဂိုဏ်းဆရာရှေ့ ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေတဲ့ မသန်းမြင့် မျက်နာအမော့မှာ ချက်ချင်းပဲဗျို့။အသားရေက သွေးရောင်လွမ်းလာပြီး မျက်နာလေးက ကြည်လာတာဗျ။ခါတိုင်းလို ညိုညစ်ညစ် အသားရည်မဟုတ်ပဲ အသားအရည်က ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာတာပဲ။အဲဒီကျမှ ဝိုင်းကြည့်နေတဲ့ လူအုပ်လည်း ပွစိပွစိနဲ့ စကားသံတွေ ဆူညံ့လာရော။မသန်းမြင့် ချော်လဲတုန်းကတည်းက မကောင်းဆိုးဝါးက ဝင်ပူးပြီး စားသောက်နေတာတဲ့ဗျ။ပိတ်ဖြူပေါ်က ဆန်နဲ့ပုံဖေါ်ထားတဲ့ လူရုပ်ကို စုပုံပြီး ဂိုဏ်းဆရာက ဆွမ်းချက်လောင်းဖို့ မှာသွားသေးတယ်။နောက် ၃ရက်လောက်ကျ မသန်းမြင့်လည်း ထူထူထောင်ထောင်ဖြစ်ပြီး ရပ်ကွက်ထဲ လျှောက်သွားနေတော့တာပဲဗျာ။
............................................................................................................................
အခန်း ( ၇ )
ဒီနေ့ အလုပ်နားရက်ဗျို့။နေ့လည် ၂ နာရီလောက် ကိုသံချောင်းနဲ့ ကိုအောင်စိုးတို့ ရောက်လာကြတာ။လက်ထဲ အထုပ်တွေ ကိုင်ပြီး တံခါးဖွင့်ရင်း ဝင်လာကြတာဗျ။
" ဘဦးရေ … ပန်းကန်တွေ ယူကွာ "
" ဘာတွေလဲဗျ … ကိုသံချောင်းရ "
" ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ အကြော်ကွ … အောင်စိုး မနေ့က အလုပ်ရလာလို့ ငါတို့ လာကျွေးတာတဲ့ "
ကိုအောင်းစိုးက လက်သမားအဖြူထည်ပေါ့။အလုပ်က ရတချက် မရတချက် အရက်သောက်ချင်ရင် ကျုပ်တို့ကပဲ တိုက်လိုက်တာပါ။သူငွေရွှင်တုန်းလေး ပြန်ဝယ်ကျွေးတာနေမှာ။ကျုပ်လည်း ပန်းကန်ပြားတွေထုတ်ပေးလိုက်တယ်။
ကောက်ညှင်းပေါင်းရယ် အကြော်ရယ် အချဉ်ရည်တောင်ပါသေးဗျာ။ရေနွေးတည်တဲ့ အိုးလေး ပလပ်ထိုးပြီး တည်ထားလိုက်တယ်။ကောင်ညှင်းပေါင်းစားရင်း ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားပြောနေကြတာပေါ့။ရေနွေးဆူတော့ ခရားအိုးထဲ ပြောင်းထည့် လက်ဖက်ခြေက်လေး ခတ်ထားလိုက်တာ။စကားပြောရင်း ကိုသံချောင်းက ထဖေါက်ပါလေရော။
" ဟျောင့် ဘဦး … မင်းလည်း ခုထိ အိမ်ထောင် မပြုသေးဘူး … ဘာလည်း နယ်မှာ … ရည်းစားသနာများ ကျန်ခဲ့လို့လား "
" ကြံကြံဖန်ဖန် … ကိုသံချောင်းရာ ခိခိ "
" ဟုတ်တယ်ဗျ ကိုဘဦးက လူချောပါ … ဘာလို့ ခုထိ မိန်းမ မယူသေးတာလဲ "
ကျုပ်နဲ့ကိုသံချောင်း ပြောနေတာကို ကိုအောင်စိုးကပါ ဝင်ထောက်နေတာဗျာ။ဖျက်ကနဲ့ လွန်ခဲ့တဲ ၁၀နှစ်လောက်က အဖြစ်ပျက်လေး တွေးမိလိုက်သေးတယ်။စကားလွဲလည်း ကိုသံချောင်းနဲ့ ကိုအောင်စိုးက ဒီဘူတာပဲ ပြန်ပြန်စိုက်နေကြတာ။မူးလည်း မမူးပါဘူးဗျာ ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ အကြော်စားနေကြတာကို။
" ရည်းစားတော့ မရှိဘူးဗျ … ဒါပေမယ့် … ပက်သက်ဖူးတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်တော့ ရှိခဲ့ဖူးတယ် "
" ဟေ "
" ဟမ် "
ကိုသံချောင်းရော ကိုအောင်စိုးရော မျက်မှောင်တွေ ကြုတ်ပြီး ကျုပ်ကို ဝိုင်းကြည့်နေတာဗျို့။
" ဘဦးရာ … ရှင်းရှင်းပြောပါဟ … မင့်ဟာ … မသောက်ပဲ မူးနာလား … ငါလိုးတဲ့ "
ကိုသံချောင်းက အကြော်တစ်ဖဲ့စားရင်း ဆဲနေတာဗျ။ကိုအောင်မိုးကတော့ ရေနွေးပန်ကန် မူတ်သောက်ရင်း ကျုပ်ကို နားမလည်နိုင်တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်နေတာပေါ့။
" ဒီလို ကိုသံချောင်းရ … နယ်မှာ ကျုပ်အသက် ၂၀ လောက်က မိဘတွေမရှိတော့ ဦးလေးလင်မယားက ပြုစုစောင့်ရှောက်ထားတာ…အလုပ်ကလည်း မယ်မယ်ရရ မရှိပါဘူး…အဲဒီအချိန်မှာ ကလေး ၂ ယောက် အမေ မမနွဲ့နဲ့ ပက်သက်ခဲ့တာပါ…နောက်တော့ ဒီမြို့ရောက်လာရတာပေါ့ဗျာ "
" ဟာ … သေချာလေး ပြောပါဟ … လီးတဲ့ … မင်းပြောတဲ့ မမနွဲ့က လှလား ဘဦး "
" ပြောပါမယ် ကိုသံချောင်းရာ … မမနွဲ့က ကျုပ်ထက် ၇ နှစ်ကြီးတယ်ဗျ…သူ့ယောင်္ကျားက ထော်လာဂျီမောင်းတာ…သူက ဆန်တွေ တခြားနယ်ဘက် တက်ရောင်းတာ တလတခါ ငွေသွားတောင်းရတာပေါ့…အရပ်မနိမ့်မမြင့်နဲ့ ညိုချောကြီးဗျ…မျက်နာဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ အထူးခြားဆုံးက ညာဖက်နူတ်ခမ်းထောင့် အပေါ်က မှဲ့နက်လေးပဲ…ဈေးသည်ဆိုတော့ စကားပြောပါးနပ်တာပေါ့…ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားပေမယ့် မယ်ဗမာ ကိုယ်လုံးဗျ…တင်တွေရင်တွေက သူ့နေရာနဲ့သူ အတော်ကြည့်ကောင်းတာဗျို့ "
" ဟာ … မိုက်ပြီ ဘဦးရေ … ဒါနဲ့ မင်း လိုးခွဲလိုက်တယ် ဆိုပါတော့ "
" တိန် … ကျုပ်ပြောတာ နားထောင်ပါ ကိုသံချောင်းရာ … ခင်ဗျားက ထစ်ကနဲ့ဆို လိုးချင်နေတာ "
" ဆောရီးပါ … ငါ့ကောင်ရ … ပြောပြော "
ကိုအောင်စိုးကတော့ ဘာမှ ဝင်မပြောဘူး ကျုပ်ပြောတာပဲ ငြိမ်နားထောင် နေတာပါ။
" တရက်ကျ … မမနွဲ့တို့ အိမ်က ဆူညံနေပြီး … သူ့အမျိုးတွေပါ ရောက်နေတာဗျို့…မနက်အစောကြီးဗျ…ငိုတဲ့သူကငိုနဲ့ပေါ့…အိမ်ချင်းကပ်လျက်ဆိုတော့ အကုန်ကြားနေရတာပဲ…မမနွဲ့ယောင်္ကျား ညက ထော်လာဂျီမောင်းရင်း အက်စီးဒင့်ဖြစ်တာ ပွဲချင်းပြီးပဲဗျာ…ယောင်္ကျားဆုံးတော့ မမနွဲ့လည်း ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့ အလုပ်လုပ်ရတာ အဆင်မပြေဖြစ်လာတော့တာဗျ…အရင်က နယ်ဘက် ဆန်ဖိုးတွေ သွားတောင်းရင် ၂ ညအိပ် ၃ ရက်ခရီးမျိုးတွေလေဗျာ။
သူ့ယောင်္ကျားရှိတုန်းက ယောင်္ကျားနဲ့အတူ သွားတောင်းကြတာပေါ့…ခုကြ မမနွဲ့တစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ သွားရေးလာရေး ခက်ခဲ့နေတာ…အဲဒီမှာ အိမ်က ဦးလေးတို့နဲ့ တိုင်ပင်ပြီး ကျုပ်ကို မမနွဲ့က အကြွေးတောင်း ခေါ်သွားတော့တာ…အပြန်ကျ ဦးလေးတို့ကိုလည်း ပိုက်ဆံကန်တော့တယ်…ကျုပ်လည်း မုန့်ဖိုးသက်သက် ပေးတာပေါ့…
ကျုပ်နဲ့ မမနွဲ့ ခရီးထွက်ရင် မမနွဲ့ကလေးတွေကို ဦးလေးတို့လင်မယားကပဲ စောင့်ရှောက်ပေးနေရတာ…ကြာတော့ လူချင်းရင်းနှီးလာတာပေါ့ဗျာ…သူ့အိမ်လည်း ကျုပ်က ဝင်ထွက် ကျုပ်တို့အိမ်လည်း ဝင်ထွက်ပေါ့…မမနွဲ့က ကျုပ်ကို မောင်တစ်ယောက်လို သဘောထားတာဗျို့…တခါတခါ ကျုပ်ရှေ့ ထမိန်ဖြန့်ဝတ်ရင် ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေး အောက်က စောက်ဖုတ်ကြီး မြင်နေရတာပဲ "
" မိုက်တာ ဘဦးရာ … ငါသာဆို … ဟင်းဟင်းးး "
" ဘာမိုက်တာလဲ … ကိုသံချောင်းရာ "
" ဟာ … ငတုံးရ … ဟိုက လင်သေလို့ လီးမျှော်နေတာလေ … မင်းနေရာ ငါသာဆို ကုန်းယက်ပစ်မှာ "
" ကိုသံချောင်းရာ … ကိုဘဦးပြောတာလေး နားထောင်ပါဗျ … ခင်ဗျားကလည်း တဆိတ်ရှိ ယက်မယ် လိုးမယ် ဒါပဲ "
ကိုအောင်စိုးကပါ ဝင်ပြောတော့ ကိုသံချောင်းလည်း ငြိမ်သွားတော့တာပေါ့။
မမနွဲ့ အဝတ်စားလဲတုန်း ဝင်သွားမိရင်လည်း ဘာမှ မပြောဘူးဗျ…တခါတခါ ဘော်လီချိတ်တောင် ချိတ်ခိုင်းနေသေးတာ…ထိုင်လျက်တန်လန်းနဲ့ ခါးအောင်ရောက်နေတဲ့ ထမိန်က လျော့ပြီး ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေ မြင်ရင် ကျုပ်တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းနဲ့ဗျို့…မမနွဲ့ ညှောင်းညာလို့ နှိပ်ပေးရင်လည်း ဒူးထောက်နှိပ်ရတာမို့ ပုခုံးပေါ်က ကျော်ကြည့်ရင် နို့အုံတွေ မြင်နေရတာ နို့သီးခေါင်းတွေကတော့ ခပ်ညိုညိုလေးပေါ့…
တခါတခါ မမနွဲ့က သူ့အိမ်မှာ ပက်လက်လှန်ရင်း အနှိပ်ခံတာဗျ…ခြေသလုံးတွေ နှိပ်ပေးတုန်း ဘာမှ မဖြစ်ပေမယ့်…ပေါင်ရင်းရောက်ရင် ကျုပ်စိတ်တွေ မရိုးမယွ ဖြစ်ဖြစ်လာတာ။အောက်က လီးကလည်း တောင်တောင်နေတော့ မျက်နာပူသလို ဖြစ်မိနေတာပဲဗျာ။မမနွဲ့ကတော့ ပက်လက်လှန်ယက်လေး ကျုပ်ပေါင်ကြားကို တချက်တချက် ကြည့်နေတတ်တာ ..
" ဟာ … အဲတာ ဂွင်ကွ … ဘဦးရ … ဟို ဟို … ထားပါကွာ ဆက်ပြော "
ကျုပ်နဲ့ကိုအောင်စိုးက ပြိုင်တူကြည့်လိုက်တော့ ကိုသံချောင်းလည်း သူပြောမယ့် စကား ဆက်မပြောပဲ တဟိုဟိုနဲ့ ရပ်သွားတာပါ။
ကျုပ်လည်း အဲလို့နေတွေကို မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ကို မှန်းပြီးဂွင်းထုရတာပေါ့ဗျာ…တရက်ကျ အတိုင်းတာ တခုထိရောက်ခဲ့ကြတာပေါ့…မှတ်မှတ်ရရ ကထိန်ပွဲညဗျို့…ဦးလေးတို့ လင်မယားရယ် မမနွဲ့တို့ သားအမိ ၃ ယောက်ရယ် ကျုပ်ရယ် ရပ်ကွက်ထဲ ပဒေသာပင်သီးထားတာတွေ လျှောက်ကြည့်နေတာ…ရုတ်တရင် ဘင်သံ လကွင်းသံတွေနဲ့ ဆူညံနေတဲ့ ဇတ်ရုံက ထွက်လာတဲ့ အသံကြောင့် ကလေးနှစ်ယောက်က ကြည့်ဖို့ ပူဆာတော့တာဗျ…ဒီနှစ် ပွဲမိန့်မရလို့ ဇတ်မထည့်နိုင်တော့တာ…မနှစ်က ပွဲကြီးပွဲကောင်း ရန်တွေဖြစ်ကြတာဗျာ…
ဒီနှစ်ကျ မျက်လှည့်ပွဲလေးပဲ ထည့်ပေးတာနေမှာ…ရုံထဲရောက်တော့ မျက်လှည့်ဆရာက ပရိတ်သိပ်ကို မိတ်ဆက်နေပါပြီ…လူတွေကလည်း ပွဲငတ်နေတော့ ကြိတ်ကြိတ်တိုးဗျ…ကလေးနှစ်ယောက်ကို ဦးလေးတို့ လင်မယားက ချီပြီးပြနေတာပါ…နောက်ပိုင်း လာကြည့်တဲ့ ပရိတ်သတ်က များလာတာပေါ့…တိုးရင်းတိုးရင်း မမနွဲ့က ကျုပ်ရှေ့ရောက်လာတာ နောက် လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ပေါ့ "
" အဲဒါ … နောက်ကကောင်က … ဖင်ကုတ်လိုက်တာနေမှာ … ဘဦးရ "
ကျုပ်လည်း ကိုသံချောင်း ဘာမှ မပြောပဲ ရေနွေးအိုးထဲက ရေနွေးအနည်းငယ် ပန်းကန်ထဲ ငှဲ့တော့ ကိုအောင်မိုးက ရေနွေးပန်းကန်ကို ယူပြီး ကျုပ်လှမ်းပေးနေတာဗျို့။ဆက်ပြောစေချင်နေတဲ့ပုံနဲ့။ရေနွေးတပန်းကန်သောက်ပြီးမှ ကျုပ်လည်း စကားဆက်လိုက်တာပေါ့။
မျက်လှည့်ဝိုင်းက တီးလုံးသံတွေ ထွက်လာတော့ လူအုပ်က ပိုကြွလာတာဗျ…မမနွဲ့လည်း ကျုပ်ရှေ့ကနေ ကိုယ်လုံးကြီး ကပ်လာလိုက် ခွာသွားလိုက်ပဲ…ဖင်သားကြီးတွေ ထောက်မိတော့ လီးက ထလာပါလေရော…လူအုပ်နဲ့ မှောင်နေတော့ ကျုပ်လည်း မမနွဲ့ဖင်ကြားထဲ ထိထိမိမိကို ထောက်ပစ်လိုက်တယ်။နောက်ကမတိုးလည်း တိုးတဲ့ပုံစံနဲ့ လီးနဲ့ ဖိဖိထိုးနေမိတာပဲ ။
မျက်လှည့်ဆရာက အနောက်တိုင်းဝတ်စုံ အနက်ဝမ်းဆက်နဲ့ ဥိးထုပ်အဝိုင်းကြီးဆောင်းပြီး သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်ပေးနေတာဗျို့…နောက်က တီးလုံးရပ်သွားမှ စင်ပေါ်ကို လူနှစ်ယောက်က စားပွဲခုံ တစ်လုံး မှလာတာ…ခုံပေါ်မှာ အုပ်ဆောင်းတစ်လုံးဗျ … အုပ်ဆောင်းကို မျက်လှည့်ဆရာက မှလိုက်တော့ အထဲက ငန်းအဖြူကြီးဗျ ခေါင်းကြီးထောင်ပြီး ဟိုကြည့် ဒီကြည့်လုပ်နေတာ…ပြီးတာနဲ့ မျက်လှည့်ဆရာရဲ့ စကားသံ ထွက်လာတော့တာပဲ ။
" ကိုင်း … ရွှေပွဲလာ ပရိတ်သပ်ကြီး ခင်ဗျာ ခင်ဗျားတို့မြင်တဲ့အတိုင်း ငန်းဖြူကြီးတစ်ကောင်ပါ…မကြာခင် ဒီငန်းကြီးကို တခြားသတ္တဝါအဖြစ်ပြောင်းပြပေးမှာပါ…ပညာရှင်တွေပါလာရင် မနှောက်ယှက်ဖို့ ကြိုတင်တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ "
မျက်လှည့်ဆရာက ဟန်ပါပါပြောရင်း လက်တချက် အပေါ်မြှောက်လိုက်တာ ဖျက်ကနဲ့ ပိတ်စအဖြူကြီး ပါလာတာဗျ…ချက်ချင်းပဲ ပရိတ်သတ်လက်ခုပ်သံတွေ ဆူညံ့သွားတာပေါ့…ပြောပြီးတာနဲ့ ပိတ်စအဖြူကြီးကို လေပေါ်ဖြန့်ပြီး ခေါင်းတလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတဲ့ ငမ်းဖြူကြီးကို အုပ်ပစ်လိုက်တာပဲဗျာ…။
ငမ်းဖြူကြီးက ပိတ်စအုပ်ထားရင်းကို ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ပါ…နောက်က ဘင်သံ လကွင်းသံတွေ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထွက်လာပါပြီ…မျက်လှည့်ဆရာက ဂါထာရွတ်နေရင်း ပိတ်စအဖြူကြီးကို လှန်ဆွဲဖို့ ဟန်ပါပါကိုင်လိုက်တာပေါ့…ကြည့်နေတဲ့ ပရိတ်သတ်အားလုံးလည်း အသက်ရှုသံတောင် မကြားရဘူးဗျာ…အားလုံး ငြိမ်ကျသွားတာ ။
အဲဒီအချိန်မှာ … မမနွဲ့ ဘယ်လက်က … သူ့ခါးကအင်္ကျီကို ဆွဲချသလိုနဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ နောက်ပြန်လေး ထိကပ်နေတာပေါ့…လီးက တောင်နေပြီလေ ဖင်ကြားထဲ မြုတ်ထားတာကိုး…ခဏကြာတော့ … ပွဲခင်းထဲ ပြန်ဆူလာတော့တာပဲ…ရှေ့ကလူကို နောက်က ထိုင်ခိုင်းလိုက် အော်ဟစ်ဆဲလိုက်ပေါ့…ကျွတ်စီကျွတ်စီ ပြန်ဖြစ်နေတုန်း မမနွဲ့လက်က ကျုပ်လီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီဗျ။
ဒီအချိန်မှာပဲ မျက်လှည့်ဆရာက ပိတ်စကို ဟန်ပါပါနဲ့ ဆွဲဖွင့်လိုက်တာ…တဝါးဝါး တဖျောင်းဖျောင်းနဲ့ ပွဲခင်းတခုလုံး ဆူညံသွားတာဗျာ…စောစောက ငန်းဖြူကြီး ပျောက်သွားပြီး မျောက်ကြီးတစ်ကောင် ငုတ်တုတ်ထိုင်နေတာဗျို့…လက်ခုပ်သံ ဆူညံသံတွေကြားထဲ မမနွဲ့က ကျုပ်လီးကို ဂွင်းထုပေးတော့တာပဲ ။
ဘယ်သူမှ လည်း ကျုပ်တို့ကို သတိမထားကြဘူးလေ အကုန်လုံး မျက်လှည့်ဆရာဆီ အာရုံရောက်နေကြတာ…ပထမဆုံးအကြိမ် မိန်းမ တစ်ယောက်က လူကြားထဲ ဂွင်းထုပေးတော့ စိတ်ထဲကို တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းနဲ့ဗျာ … ကျုပ်လည်း မခေပါဘူး မမနွဲ့ညာဘက်ခြမ်းကနေ ထမိန်ထဲ လက်သွင်းပြီး နိုက်တာ ပထမဆုံး စောက်မွှေးအုံကြီး စမ်းမိတာပါပဲ…။
အောက်ဖက် လက်ခလယ်နဲ့ ဖိနိုက်တော့ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ကွက်တိပဲဗျ…ပထမဆုံးအကြိမ် မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို နိုက်ဖူးပေမယ့် ဇတ်ကားတွေထဲ မြင်ဖူးနေတာမို့ အပေါ်ဘက်က စောက်စိလေးကို လက်ခလယ်လေးနဲ့ ကုတ်ဆွဲလိုက်တယ်…မမနွဲ့ ကိုယ်လုံးလေး သိသိသာသာ တုန်သွားပြီး ဂွင်းထုပေးတဲ့ လက်က မြန်လာတာဗျ…ကျုပ်လည်း မမနွဲ့စောက်ပတ်ကို ဖိချေပေးနေရင်း လီးတန်တစ်လျှောက် ကျင်တက်လာနေပြီလေ ။
မမနွဲ့စောက်ခေါင်းလေး စမ်းကြည့်တုန်း လီးထိပ်က ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်ပြီး လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်ကုန်ရောပဲ။ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာဗျာ…ချက်ချင်းပဲ မမနွဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို…ဇွိကနဲ့ … အုပ်ကိုင်ညှစ်မိနေတာပေါ့…အဲဒီချိန်မှာပဲ မျက်လှည့်ဆရာက မျောက်ကြီးကို ပွေ့ပြီး ပရိတ်သတ်ကို နုတ်ဆက်လိုက်တော့တာပဲ…လာကြည့်တဲ့ လူအုပ်ကြီးရဲ့ လက်ခုပ်သံ တဖျောင်းဖျောင်းနဲ့အတူ ကျုပ်လည်း လရည်တွေ ပန်းထုတ်နေမိတာပဲ။
မမနွဲ့က လရည်ထွက်တာနဲ့ ၃ ချက်လောက်ထုလိုက် လီးထိပ်ကို ခဏညှစ်လိုက် ပြီးမှ ပြန်ထုလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတာဗျ…လရည်ကုန်တော့ ဒစ်နဲ့ပုဆိုးစ ပွတ်မိပြီး ထိပ်တွေကျင်သွားသေးတာ…ပြီးမှ မမနွဲ့က ခေါင်လေးနောက်ပြန်တိုးကပ်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ကြီး ညှစ်ထားတာကို လွတ်ခိုင်းနေတာဗျ ။
" ဟာ … မိုက်လှချည်လား … အကိုဘဦးရာ "
ဒီတခါတော့ ကိုအောင်စိုးက ပြောတာဗျို့။ကိုသံချောင်းက နားထောင်ရင်း ဒူးတစ်ဖက်ထောင်ပြီး သူလီးကို အုပ်ကိုင်နေတာဗျ ခိခိ။
" ဟာ … ဘဦး … ဒါဆို မလိုးလိုက်ရဘူးလား … အိမ်အပြန်လေကွာ "
" ခဏနေဦး ဆက်ပြောပါ့မယ် ကိုသံချောင်းရာ … ကျုပ် ခု ဆီးပုန်းတင်းနေလို့ နောက်ဖေး သေးသွားပေါက်ဦးမယ်ဗျာ "
ကျုပ်နောက်ဖေးသွားတော့ ကိုသံချောင်းတစ်ယောက် ပွစိပွစိနဲ့ ကျန်ခဲ့တာဗျို့။
......................................................................................................................................................
အခန်း ( ၈ )
ကျုပ် သေးပေါက်ပြီး နောက်ဖေးက ပြန်လာတော့ ကိုသံချောင်းက ဆေးလိပ်နဲ့မီးခြစ် အရံသင့် ချပေးနေတာဗျ။
" အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဘာဆက်ဖြစ်လည်း လုပ်ပါဟ … ဘဦးရ "
" အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဘာမှ ဆက်မဖြစ်ပါဘူး ကိုသံချောင်းရာ "
" ဟာကွာ … မင်းကလဲ ညံ့တာကွာ … လီးတဲ့မှ "
" နောက် ၁၀ လောက် နေမှ ဇာတ်လမ်းက စတာဗျ "
" အေးပါ ပြောကွာ အဲတာလေး "
ကျုပ်လည်း ဆေးပေါ့လိပ် မီးညှိရင်း ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ရှိုက်ပြီး မီးခိုးငွေ့တွေ မှုတ်ထုတ်ပစ်တာ။မီးခိုးငွေ့တွေကြား မမနွဲ့ရဲ့ စကားသံလေး ကြားလိုက်မိသလိုပါပဲ။
.........................................................................................................................................
" ဘဦးရေ … မောင်လေး … ပြီးပြီလားဟေ့ "
" ဟုတ် … ပြီးပြီ မမနွဲ့ရေ … လာပြီဗျို့ "
အိမ်ခန်းဝက အော်သံကြားတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အဝတ်အိတ်လေး ကိုင်ပြီးထွက်လာခဲ့တာ။ဒီနေ့ မမနွဲ့ ဆန်ဖိုးအကြွေးတွေ တောင်းရမယ့်နေ့…ဒီတခေါက် သွားရမယ့် နေရာက ကြမ်းတယ်ဗျ။အရင်က လမ်းခရီးမကောင်းလို့ ကြမ်းပေမယ့် ခုတော့ မကြမ်းတော့ပါဘူး အတော်ကို စည်ကားနေပါပြီ။အဲဒီအချိန်ကဆို မြစ်ဝကျွန်းပေါ်က မြို့တွေဆီ သွားမယ်ဆို ကားလမ်းက မပေါက်ဘူးဗျ။
ကျုပ်တို့ဆီမှာ ချက်ပလက်ကားကြီး ၂ စီးပဲ ရှိတာ သူ့ရက်နဲ့သူထွက်ရတာပဲ။လမ်းမှာ ဒမြ တိုက်ခံရသံကြားတော့ ကားနဲ့ ဘယ်သူမှ မသွားရဲကြတော့တာ။ကားလမ်းမကောင်းတော့ မအူပင် ကျုံပျော် လပွတ္တာတို့ဘက် သွားရင် သင်္ဘောနဲ့ သွားရတာပေါ့။
" အော် … မင်းတို့က … လပ္ပတ္တာဘက် အကြွေးသွားတောင်းရတာလား "
" ပန်းတနော် ထိ ကိုသံချောင်းရေ "
" ဟာ အရင်က ငါရောက်ဖူးပါတယ်ကွာ ကားလမ်းပဲ တောလမ်းက သွားကြတာ "
" ဟေ့လူ … ကိုသံချောင်း ခင်ဗျားကလည်း ကိုဘဦးပြောပါစေဗျာ "
ကိုအောင်စိုးက ထပြောတော့ ကိုသံချောင်းက စပ်ဖြီးကြီးလုပ်နေတာဗျို့။အဲနေ့က ကျုပ်နဲ့ မမနွဲ့ ကားတဆင့်စီးပြီးမှ သင်္ဘောဆိပ်ကိုရောက်တာ။ရောက်တာနဲ့ မုန့်ဈေးတန်းပဲသွားပြီး မုန့်တီစားလိုက်ကြတယ်။လမ်းစားဖို့ မုန့်တွေဝယ်ရင်း သင်္ဘောဆိပ်ဘက် ပြန်လျှောက်ခဲ့ကြတာ။မမနွဲ့က အင်္ကျီလက်ရှည်အကွက်နဲ့ ထမိန်ကို တင်းနေအောင်ဝတ်ထားတော့ ကိုယ်လုံးအလှက မြင်သူလည်ပြန်ငေးနေကြတာဗျို့။လမ်းလျှောက်တိုင်း ခါးသေးကျဉ်လေးအောက် တင်သားစိုင်အိအိကြီးတွေက တုန်ခါနေတာဗျ။အသိမိတ်ဆွေတွေ့ရင်လည်း ပြုံးပြီးနုတ်ဆက်လိုက်နဲ့ပေါ့။
" ဘဦး မောင်လေး … အပေါ့ပါး သွားချင်သွားထား … ဘင်္ဘောက တညလုံး စီးရမှာနော် "
အဲဒီချိန်က သင်္ဘောဆိပ်မှာ အိမ်သာရယ်လို့ သပ်သပ်မှတ်မှတ်မရှိဘူးဗျို့။သောင်ကမ်းစပ်တွေမှာ ကိုယ်တပိုင်းကာထားတဲ့ အိမ်သာသဘောမျိုး အကာလေးတွေပဲရှိသေးတာ။သင်္ဘောနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း လူရှင်းတဲ့ဘက် လျှောက်လာလိုက်တော့ မမနွဲ့က နောက်ဘက် လူရှိမရှိ ကြည့်ရင်း သူလွယ်ထားတဲ့ အဝတ်အိတ်ကို ကျုပ်ဆီလှမ်းပေးနေတာပဲ။
" ငါမောင် … ကန်တော့နော် "
ထမိန်အောက်နားစ ဆွဲမှရင်း ကျုပ်နဲ့ ခြေ ၅ လမ်းအကွာလောက် ထိုင်ချလိုက်တာဗျ။ပြီးမှ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီ အနက်ရောင်လေးကို ဆွဲချွတ်ပြီး ပေါင်တဝက်လောက်လိပ်ညှပ်လိုက်တာ။တရှုးရှုးနဲ့သေးပေါက်ပြီးမှ ပြန်ထရင်း ခုနက လိပ်ချွတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ဖင်ပေါ်ပြန်ပင့်ဝတ်လိုက်တော့တာပဲ။အသားညိုပေမယ့် ဖင်သားကြီးတွေက ဖွေးအိနေတာဗျာ။
ကျုပ်ဖြင့် မုန့်ထုပ်တွေကိုင်ထားရင်း လီးတောင်လာတာဗျ။မမနွဲ့ကတော့ အရင် သူယောင်္ကျားနဲ့လည်း ဒါမျိုးပေါက်နေကြနေမှာ သိပ်ရှက်ဟန်မပြဘူး။ကျုပ်တို့ သင်္ဘောဆိပ် ပြန်လျှောက်လာတော့ သင်္ဘောပေါ်လူတွေ အတော်ရောက်နေပါပြီ။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အော်ဟစ်နုတ်ဆက်ကြ နေရာဦးကျနဲ့ ဆူညံ့နေတာပေါ့။
" ၁၅ မိနစ်လောက် လိုတော့တာ မောင်လေး … မမနွဲ့တို့ တက်ကြစို့ "
" ဟုတ် "
ကျုပ်လည်း အဝိတ်အိတ်ရော မုန့်ထုပ်တွေရော ကိုင်ရင်း မမနွဲ့နောက်ကနေ သင်္ဘောပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တယ်။သင်္ဘောကလည်းဗျာ ကုန်ပစ္စည်းတွေရော လူတွေရော ပြွတ်သိပ်တင်တာဗျို့။မဖြစ်မနေမို့သာ သွားနေကြရတာ ဘယ်သူမှ မစီးချင်လောက်ပါဘူး။ခဏနေတော့ တဘူဘူ တဘော်ဘော်နဲ့ စထွက်တော့တာပဲ။ သင်္ဘောဆိပ်ကနေ ၃ နာရီလောက် မောင်းတော့ ဝဲတခု ရှိတယ်ဗျ။သင်္ဘောတွေ မကြာခဏ မြုပ်တတ်တယ်ပြောတယ်။အဲဒီနေရာလည်း ရောက်ရော တချိန်လုံး ဆူညံ့နေတဲ့ အသံတွေ တိတ်ဆိတ်သွားတော့တာပဲ။
" ခင်ဗျားတို့ ရန်ကုန်ဘက်က ပတ်မောင်းရင်း ကုက္ကိုဝရေဝဲဆိုတာရှိတယ် နာမည်ကြီးပဲဗျို့ "
ဒီတခါတော့ ကိုအောင်စိုးက ဝင်ပြောတာပါ သူလည်း မြစ်ဝကျွန်းပေါ်သားနေမှာ။
" ဟုတ်ပ ကိုအောင်စိုးရေ … အဲဒီ ကုက္ကိုဝ ဝဲ ပဲဗျ "
သင်္ဘောပေါ်လေတဖြူးဖြူး ချမ်းစိမ့်စိမ့်ဖြစ်လာတော့ မမနွဲ့က သူ့အိပ်ထဲက စောင်အပါးလေးထုတ်ပြီး ကျုပ်ပါခြုံပေးနေတာ။ နှစ်ယောက်ခြုံကျတာပါ။ဘေးနားလည်း လူတွေ တိတ်ဆိတ်ပြီး စောင်ခြုံတွေနဲ့ လှဲအိပ်နေကြတာ ကလေးငိုသံ တချက်တချက်မှလွဲပြီး ဘာသံမှကို မကြားရတော့တာ။ဝဲထဲ သင်္ဘောက ဖြတ်နေချိန်ဗျ။ကျုပ်နဲ့မမနွဲ့က သင်္ဘောရဲ့ ညာဖက်ခြမ်းမှာ နေရာယူထားတာပါ။
ကျုပ်တို့ဘေးနား ကာထားတဲ့ လက်တန်းလျားပဲရှိတော့တာ။မမနွဲ့က ကိုယ်တစ်စောင်းလေးမှေးနေတာဗျ။ပထမဆုံးအကြိမ် မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ချွေးနံ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေး အရင်ဆုံးရလိုက်မိတယ်။အရင်က အတူသွားဘူးပေမယ့် ဒီလောက် နီးနီးကပ်ကပ် မနေဖူးဘူးလေ။ခုဟာက စောင်ခြုံလေးထဲ နှစ်ယောက် အသားချင်း ထိကပ်ပြီး နေရတာဗျ။မမနွဲ့ဆီက သက်ပြင်းချသံလေး ခဏတိုင်း ကြားနေရတယ်။
မမနွဲ့က ဘေးတစ်စောင်းလှဲနေတော့ ဖင်သားအိအိကြီးက ပက်လက်လှဲနေတဲ့ ကျုပ်ဘယ်ဖက်ပေါင်ကို ထိနေတာဗျို့။ညနေက မမနွဲ့သေးပေါက်တုန်း ဖင်ကြီးမြင်ထားတော့ လီးက ထောက်မတ်လာရောပဲ။ခေါင်းမြှီးခြုံထားတဲ့ စောင်လေးမှကြည့်တော့ မမနွဲ့ကလည်း ခေါင်းထိခြုံထားတာဗျ။ဘေးနားလူတွေလည်း အကုန်ခေါင်းမြှီးခြုံပြီး ငြိမ်နေကြတာ။
ဒါနဲ့ မမနွဲ့ဘက်ကို ကျုပ်ကိုယ်လုံး လှည့်ပစ်လိုက်တယ်။ထောင်နေတဲ့လီးက မမနွဲ့ဖင်ကြား ကွက်တိပဲဗျ။လီးထောက်မိတာနဲ့ မမနွဲ့ကိုယ်လုံးလေး လှုပ်လာပြီး ဖင်သားကြီးကိုကျုပ်ဘက် ထပ်ကပ်နေတာ။ကျုပ်လည်း ရင်တွေခုန်လာရင်း မျက်လှည့်ပွဲကြည့်တဲ့ညက အဖြစ်ပျက်လေးတွေးမိတော့ စိတ်ထဲ နွေးကနဲ့ပဲဗျာ။မသိမသာလေး ခွာလိုက်ထိုးလိုက် လုပ်ကြည့်တော့ ကျုပ်ဘက်ကို တိုးတိုးကပ်နေတာဗျ။ကျုပ်လည်းစိတ်က ရဲလာတာပေါ့။
ညာလက်နဲ့ထမိန်ကို မမနွဲ့ခါးထိဆွဲတင်ပစ်တာ။မမနွဲ့ကလည်း ပေါင်တွေကြွပြီး ကူညီပေးရှာတယ်။နောက်ကနေ ဖင်ကြားလက်ထိုးစမ်းတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖေါင်းကားနေတာဗျ။ဘောင်းဘီပေါ်ကနေပဲ အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးကလိပေးတော့ အိ့ကနဲ့ ညည်းသံလေး ကြားလိုက်မိတယ်။
စောက်ခေါင်းပေါက်က လက်ဖနောင့်နားလေးကပ်နေတော့ စောက်ရည်ထွက်နေတာ သိလိုက်ရတာပေါ့။မကြာပါဘူး မမနွဲ့ညာဘက်လက်လေးလှုပ်လာပြီဗျ။သူ့ခါးပေါ်က အတွင်းခံအပေါ်စလေးကို ဖင်လေးကြွပြီး အောက်ထဲတွန်းချွတ်နေတာ။ကျုပ်လည်း အဖုတ်နိုက်တာ ခဏရပ်ပြီး မမနွဲ့အတွင်းခံလေးကို ဒူးဆစ်နားထိ ဆွဲချပေးလိုက်တယ်။ပြီးမှ ပြန်ပွတ်ပေးနေတာပေါ့။
ဒီတခါ စောက်ဖုတ်တစ်အုံလုံးကို လက်နဲ့ထိထိမိမိလေး ပွတ်သပ်ပေးတော့ မမနွဲ့ကိုယ်လုံးလေး လှုပ်ရွနေတာဗျ။ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားထဲ လက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ် ဖိပွတ်ရင်း အပေါ်ကခပ်မာမာလေးဖြစ်နေတဲ့ စောက်စိကို ညှပ်ဆွဲပေးလိုက်တော့ ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ တုန်ရင်း ညည်းသံလေးထွက်လာတာပဲ။ထူးထူးဆန်းဆန်း ကျုပ်စိတ်ထဲ အတွေးတခုဝင်လာတာဗျာ။မမနွဲ့စောက်ပတ်ကို ယက်ကြည့်ချင်နေတာဗျ။ဒီလိုအခွင့်ရေးက ကြုံဖို့ကလည်း မလွယ်ဘူးလေဗျာ။ကျောပေးလှဲနေတဲ့မမနွဲ့ ဂုတ်နားလေးကနေ ပြောကြည့်လိုက်တယ်။
" မမနွဲ့ "
" ဟင် … ဘာလဲ … မောင်လေး "
" မမနွဲ့ … ဟာလေးကို ယက်ကြည့်ချင်တယ်ဗျာ တခါမှ မယက်ဖူးလို့ပါ "
" အိုရ် … မင်းကလည်းကွယ် … မရွံမရှာနဲ့ "
မမနွဲ့အသံလေးက တုန်နေတာဗျ။တဟင်းဟင်းနဲ့ ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေပုံပဲဗျာ။စောင်လေးလှပ်ပြီး ဘေးနားက လူရိပ်လူခြေ ကြည့်နေတာဗျို့။ကျုပ်က ပြင်းပြင်းပြပြကို ယက်ချင်နေတာပါ။
" လုပ်ပါ … မမနွဲ့ရယ် "
" ဘေးနား လူကြည့်လိုက်ဦး … သိကုန်ဦးမယ်နော် "
ပြောပြီး မမနွဲ့က ခေါင်းမြှီးခြုံပြီး ပြန်ငြိမ်သွားတာပါ။ကျုပ်လည်း ကုန်းထပြီး မမနွဲ့နဲ့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် ပြန်လှဲရင်း စောင်ပြန်ခြုံလိုက်တယ်။မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ဘေးတစ်စောင်းလှဲနေတဲ့ မမနွဲ့ဖင်ကြားနဲ့ ကျုပ်မျက်နာ အံကျဖြစ်အောင် ကိုယ်လုံးကို ကျုံ့ပြီးပြင်လိုက်ရတာ။မမနွဲ့က ညာဘက်ပေါင်လေးကိုကွေးပြီး ပေါင်ဂွကြားက သူ့အဖုတ်ကို ယက်နိုင်အောင် လုပ်ပေးထားတာ။
စောက်ဖုတ်ကို မျက်နာအပ်တာနဲ့ စောက်ချီးနံ့ခပ်ပြင်းပြင်းလေးက နှာခေါင်းဝ တိုးဝင်လာတော့ဗျ။စူးကနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ရမ္မက်စိတ်ကို ပိုကြွလာစေတာဗျို့။စောင်ခြုံထဲဆိုတော့ သိပ်မမြင်ရဘူးဗျ လျှာထိပ်လေးနဲ့စမ်းပြီးမှ ယက်ပေးလိုက်တာ။စောက်ရည်နံ့ငြှီစိုစို့လေးပါ ရလာတော့ ယက်ချင်စိတ်က တအားကို ထကြွလာရောပဲ။ကြားဖူးနားဝလေးနဲ့ စောက်ပတ်အက်ကွဲလေးထိုးယက်လိုက် အစိလေးကို စုပ်လိုက်နဲ့ပေါ့။
မမနွဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေ တဇပ်ဇပ်တုန်နေတာပဲဗျ။ပါးစပ်ကို လက်နဲ့ပိတ်ပြီး ကြိတ်ညည်းနေတဲ့ အသံခပ်တိုးတိုးလေးပါ ကြားနေရတာ။ညာဘက်လက်နဲ့ ကျုပ်နဖူးကိုလည်း တွန်းထုတ်နေသေးတော့ သူက တွန်းလေ ကျုပ်က ဖိယက်လေပဲ ယက်ပေးနေရင်း လီးကလည်း ထောင်နေတာဗျို့။မမနွဲ့ဂုတ်သားလေးကိုလည်း လီးထိပ်နဲ့ထိုးမိနေတော့တာ။
စောက်ဖုတ်တပြင်လုံး လျှာအပြားလိုက်ယက်ပေးပြီး အစိကို ဆွဲစုပ်တော့ ပွက်ကနဲ့ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတော့တာပဲဗျာ။ကျုပ်မေးစိတွေရော ရင်ဘတ်တွေရော ပန်းနေတာ စိတ်ထဲ ဖေါ်မပြနိုင်တဲ့ ခွစားမှု့လေး ကျုပ် ခံစားမိနေတာပါ။စောက်ရည်ကုန်မှ ကျုပ်လည်း အသာလေးထပြီး အရင်ကအတိုင်း နေရာပြန်ယူလိုက်တယ်။
ဒီတခါတော့ မမနွဲ့ဆီ ခွင့်မတောင်းတော့ဘူးဗျာ။ဘေးတစ်စောင်းလေးပဲ စောက်ရည်အိုင်နေတဲ့ မမနွဲ့စောက်ခေါင်းလေးထဲ ဒစ်ကို ဖိသွင်းလိုက်တယ်။အင့်ကနဲ့ မမနွဲ့ဆီက ညည်းသံလေးထွက်လာပြီး ဖင်ကြီးကော့ပေးနေတော့တာပဲ။ကျုပ်လည်း ခါးအားလေးနဲ့ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိဖိလိုးနေလိုက်တယ်။ကောင်းလိုက်တာဗျာ လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် ခပ်နွေးနွေးလေးဗျ။
အရှိန်ရလာတော့မှာ ကျုပ်ဆီးခုံးနဲ့ မမနွဲ့ဖင်ကြီး ကပ်နေအောင် ဖိလိုးလိုက်တာ။အ ကနဲ့ အော်လို့ မမနွဲ့ပါးစပ်ကို ကျုပ်လက်နဲ့ လှမ်းပိတ်ရသေးတယ်ဗျာ။ခဏနားပြီးမှ ပြန်လိုးတော့ အဆုံးထိ မလိုးဖို့ ခပ်တိုးတိုးလေး ပြောနေတာဗျို့။သူ့ယောင်္ကျားလီးထက် ရှည်လို့ မခံနိုင်ဘူးတဲ့။ လီးတဝက်လောက်ပဲ ထိန်းလိုးနေရင်း မမနွဲ့ဖင်ကြီးက နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးလာတာဗျ။ကျုပ် မတအား ဆောင့်လိုးချင်တာဗျာ သင်္ဘောပေါ်မို့ပေါ့ ဘေးနား လူတွေသိမှာလည်း စိုးရိမ်နေရသေးတာမို့ပါ။
လိုးနေရင်း မမနွဲ့ဖင်ကြီးက နောက်ပြန်ဆောင့်တာ မြန်လာပြီး လီးတချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေနဲ့ညှစ်ညှစ်နေတော့တာပဲဗျာ။မကြာပါဘူး ကျုပ်လီးတန်တစ်လျှောက်နွေးကနဲ့ဖြစ်သွားတာပေါ့။စောက်ရည်တွေက လမွှေးအုံတွေထိ ရွှဲနှစ်လာတာ ကျုပ်လည်း ၁၀ ချက်လောက် ဖိလိုးရင်း လီးထိပ်နားက ယားတက်လာတာပဲ။
လီးတစ်ချောင်းလုံး စိမ့်နေအောင် ခံစားရပြီး လရည်တွေ တဖျောဖျော မမနွဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ပန်းထဲ့ပစ်လိုက်တာ။လီးကြီးပျော့ခွေသွားတဲ့အထိ မမနွဲ့က စိမ်ထားခိုင်းတာဗျာ။ပြီးမှ ဆွဲထုတ်ရတာ။လီးထုတ်ပြီးတာနဲ့ မမနွဲ့က ကျုပ်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်ပြီး ကျုပ်မျက်နှာအနံ့နမ်းနေတော့တာပဲ။နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ယက်ပေးတာ မရွံဘူးလားတဲ့။ခုထိ ကျုပ်ပါးစပ်က စောက်ရည်နံ့တွေ ရနေတာတဲ့။ကျုပ်လည်း မရွံကြောင်းပြောရင်း မမနွဲ့နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဆွဲစုပ်နေတုန်း…
" ဘော် …… ဘော် …… ဘော် ဘူး ဘော် …… ဘော် ဘော် "
ဝဲထဲဖြတ်တာ ကျော်လာလို့ သင်္ဘောက တဘော်ဘော်နဲ့ အသံပေးနေတာဗျို့။လူတွေလဲ အဲဒီကျမှ ဟင်းကနဲ့ သက်ပြင်းချနိုင်တော့တယ်။မကြာပါဘူး စောင်ခြုံပြီး ငြိမ်နေတဲ့လူတွေလည်း ပွစိပွစိ ပြန်ဖြစ်လာတာပေါ့။
...............................................................................................................
" ဟာ … ဘဦးရာ …… မိုက်တာကွာ "
" သင်္ဘောပေါ် ကြိတ်လိုးလေး … ရှယ်ပေါ့ … ကိုဘဦးရာ "
ကျုပ်စကားဆုံးတော့ ကိုသံချောင်းရော ကိုအောင်စိုးရော ကျုပ်ကို ကြည့်ရင်း အားကျနေပုံဗျို့။
" ဒါနဲ့ … မမနွဲ့က … မင်းလီးကျ ပြန်စုပ်မပေးဘူးလား ဘဦးရ "
" အဲဒါ … အကြွေးတောင်းတဲ့ရွာ ရောက်မှဗျ … ထူးထူးဆန်းဆန်း သရဲခြောက်တဲ့ အိမ်မှာ တည်းမိကြတာဗျာ "
" လုပ်ကွာ ဘဦး …… ဆက်ပြောဦး "
" ခဏ နားဦးဗျာ ညကြမှ ဘီယာချရင်း ပြောပြပါ့မယ် "
ကိုသံချောင်းနဲ့ ကိုအောင်စိုးတို့ ပြန်သွားမှ ကျုပ်လည်း အကြော်ပန်းကန်တွေ ဆေးကြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ခဏလှဲနေလိုက်တယ်။
..........................................................................................................................................
အခန်း ( ၉ )
ညပိုင်း ကိုသံချောင်းတို့ ပြန်လာမှ ဘီယာသောက်ရင်း မမနွဲ့နဲ့ ကျုပ်အကြောင်းကို ဆက်ပြောပြလိုက်တယ်ဗျို့။သင်္ဘောဆိုက်တော့ သင်္ဘောဆိပ်ကနေ အကြွေးတောင်းရမယ့် ရွာကို အတော်လျှောက်ရသေးတယ်ဗျ။ဆိပ်ကမ်းရောက်တော့ ရေပြင်ကြီးထဲ လှိုင်းကြက်ခွပ်လေးတွေ တဖျတ်ဖျတ်ထနေတာ ကျုပ်ငေးကြည့်တုန်းလေး…
" အမလေး … ဘာတွေ ငေးနေတာလည်း ဘဦးရဲ့ "
" ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး မမနွဲ့ရယ် "
ညက လိုးထားပေမယ့် မမနွဲ့က ခပ်တည်တည်ပဲဗျ။ကျုပ်တို့လည်း ပါလာတဲ့ မုန့်တွေ အကုန် လက်စသတ် စားပြစ်ကြတယ်။အနီးနားက ဆိုင် လဖက်ရည်ဝင်သောက်ရင်း ခဏနားပြီးမှ သင်္ဘောဆိပ်ကမ်းက ထွက်ခဲ့လိုက်တာဗျို့။ဆိပ်ကမ်းကနေ ၂ မိုင်ကျော်လောက် လမ်းလျှောက်လာတော့ တောအုပ်လေး တခုတွေ့တာဗျ။
ပန်းတွေရောင်စုံပွင့်နေတာ တပေါင်းလဆိုတော့လည်း တောပန်းတောင်ပန်းတွေရဲ့ အလှက ပန်းချီတစ်ချပ်လိုပါပဲဗျာ။တောထဲ ခြေချတာနဲ့ ဘာလွမ်းလို လွမ်းမှန်းကို မသိတာဗျို့။မမနွဲ့နဲ့ သဘောၤပေါ်လိုးခဲ့တာသတိရသလို ဟိုးအရင်က မျက်လှည့်ပွဲညမှာ ဂွင်းထုပေးတာ သတိရသလိုလိုကြီးဗျ။တောလမ်းလေးထဲ ကိုယ့်အုပ်စုနဲ့ကိုယ် သွားလာနေတဲ့ လူတွေလည်း ရှိပါ့ဗျာ။
ကျုပ် ခဏရပ်ပြီး အိပ်ထောင်ထဲက ဆေးပေါ့လိပ်ထုတ် မီးညှိနေတော့ မမနွဲ့က အရှေ့ရောက်သွားတာပေါ့။တကယ်ကိုယ်ဗျာ ခါးအောက်က တင်သားကြီးတွေက ယိမ်းကာနွဲ့ကာနဲ့ ကျုပ်ဖြင့် နောက်က ပြေးလိုးချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွားပဲ။ဆေးလိပ်သောက်ရင်း မမနွဲ့ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး လျှောက်နေတုန်း မမနွဲ့က နောက်လှည့်ပြောနေတာဗျ။
" ငါ့မောင်လည်း ခရီးဝေး လမ်းမလျှောက်ဖူးတော့ မောနေပြီထင်တယ် "
" မမောပါဘူး မမနွဲ့ရယ် "
" လာလေ … အမက တွဲလျှောက်ပေးမယ် "
ဂရုဏာသံလေးနဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေ ဆွေကြည်ပြီးပြောနေတာဗျ။ရပ်စောင့်နေတဲ့သူ့အနား ရောက်တော့ ကျုပ်လက်မောင်းကို ချိတ်ပြီး အတူလျှောက်ခဲ့ကြတယ်။တောထဲမိ့ု လူသွားလူလာကလည်း နဲတော့ မမနွဲ့က သိပ်ဂရုမစိုက်ပုံပါပဲ။တောထဲက ထွက်တော့ လယ်ကန်သင်းရိုးတွေဗျ လမ်းက အတော်ကို ကြမ်းတာ မမနွဲ့ကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပဲ လျှောက်နေတာ ကျုပ်က မြေပက်ကြားအက်တွေ ရှောင်ပြီးလျှောက်လာခဲ့တာ။
အတော်ကြာအောင် လျှောက်လာခဲ့ပြီးမှ သစ်ပင်ကြီး တစ်ပင်တွေ့တာ အကြီးကြီးဗျာ။အဲဒီသစ်ပင်ရိပ်အနားမှာပဲ ထမင်းဆိုင် ကြံရည်ဆိုင် မုန့်ဆိုင်လေးတွေနဲ့ စုံစိနေတာ။သစ်ပင်ကြီးရဲ့ အနောက်ဖက်မှာ ဆိုင်းဘုတ်တခုဗျ။အဲ့တာ ကျုပ်တို့ အကြွေးလာတောင်းတဲ့ ရွာတဲ့။ဆိုင်းဘုတ်မျှားပြ ထားတဲ့အတိုင်း လျှောက်လာတုန်း သစ်ပင်ကြီးနားက လူတစ်စုရဲ့ မျက်လုံးတွေက မမနွဲ့ဖင်ကြီးပေါ် ရောက်နေတာပေါ့။
ရွာထဲဝင်တာနဲ့ရွာထိပ်မှာ မီးကင်းတဲလေးဗျို့။ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်ဗျာ အညာရွာတွေက မြို့နဲ့တော့ မတူဘူး နွေပေါက်ပြီဆို ကိုယ်ထူကိုယ်ထ စနစ်နဲ့ မီးကင်းစောင့်ကြရတာ။ကင်းတဲတွေမှာ ၃ ယောက်လောက်ပဲ အလှည့်နဲ့ စောင့်ကြပေမယ့် ပူလို့အိုက်လို့ အိပ်မရတဲ့သူတွေကလည်း လာထိုင် စကားပြောကြပေါ့။ကျုပ်တို့ဘက်ဆို မီးဖိုကို သေသေချာချာ သွပ်ပြားတွေခွေထိုးပြီး ကင်းတဲမှာ မီးဖိုကြတာဗျ။မီးကြွင်း မကျန်အောင် သေချာငြိမ်းရသေးတာ။တချို့ရွာတွေဆို မီးကင်းက စလောင်တတ်တယ်ဆိုတဲ့ သာဓကတွေ အများကြီပဲလေ။
" ဟော … နွဲ့ရီ … ငွေလာကောက်တာလား … လာလာ "
ရွာလယ်လောက် မရှိတရှိလေး ဘောစကိုင်းသားတွေတိုင်ထောင်ပြီး ဝါးလုံးတွေ ဆူးခက်တွေနဲ့ ကာထားတဲ့ ခြံဝင်းထဲက အသံဗျ။အသက် ၅၀ ဝန်းကျင်လောက် ဆံတိုးထုံးထားပြီး ရေတွင်းထဲ ရေငင်ရင်း လမ်းနုတ်ဆက်နေတဲ့ အဒေါ်ကြီး မြင်လိုက်ရတာ။တံခါးဖွင့်ပေးတော့ ကျုပ်နဲ့မမနွဲ့လည်း ဝင်းထဲဝင်လိုက်ကြတယ်။ဒီရွာကို မမနွဲ့ လာတိုင်း တည်းနေကြ ထင်တယ်။မမနွဲ့ဆီက အဝတ်အိတ်ကို ကူသယ်ရင်း ကျုပ်ကိုပါ မေးနေတာဗျို့။
" နွဲ့ရီတို့များ … နောင်အိမ်ထောင်ပြုတာ ငါတို့တောင်မဖိတ်ဘူးနော် ကောင်လေးက ငယ်ငယ်ချောချောလေး "
" မယ့်လေး … ဒေါ်စောရယ် … မိုးကြိုးတွေ ပစ်ကုန်ပါ့မယ် … ကျမမောင် ဝမ်းကွဲပါရှင့် "
" ဟယ် … ဘွာတေးဘွာတေး … စိတ်မရှိနဲ့နော် ငါ့တူ "
" ဟုတ် … ရပါတယ် ဒေါ်လေးရယ် "
မမနွဲ့မျက်နာလေး ရဲတက်လာတာဗျ။ကျုပ်ကိုလည်း မသိမသာ ခိုးကြည့်သေးတယ်။ဒေါ်စော ကတော့ မျက်နာ စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ပါ။ဒေါ်စောအိမ်က ပေ၁၀၀ပတ်လည် ခြံဝင်းရဲ့ အလယ်လောက်မှာ နှစ်ထပ်အိမ် အမြင့်ပါ။ကျွန်းတိုင် အတုတ်ကြီးတွေနဲ့ဆောက်ထားပြီး ဝင်ဝင်ချင်း စားပွဲခုံအရှည်ကြီးတစ်လုံး…ဘေးနားမှာက ခုံတန်းလျားရှည်တစ်ခု။ခုံရဲ့အနောက်ဖက် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ အိမ်အပေါ်တက်တဲ့လှေကားရှိတယ်။
လှေကား အနောက်ဖက်က မီးဖိုချောင်အခန်းဖွဲ့ထားပုံပါ။ထရံကာ သွပ်မိုးထားတော့ သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေးပေါ့။ကျုပ်တို့ အိတ်တွေ ခုံပေါ်ချအပြီး ရေနွေးနဲ့ ထန်းညှက် တစ်ပန်းကန် လာချပေးတာ။ခုံတန်းလျားပေါ်ထိုင်တာနဲ့ မမနွဲ့က ကျုပ်ဘေးကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။မမနွဲ့ဖင်သားအိအိကြီးတွေက ကျုပ်လာထိတော့ လီးက ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်ပြီး ထောင်လာတာဗျို့။
" ဒေါ်စော … မြေပဲ ဈေးတွေ ဒီနှစ် ကောင်းတယ်နော် "
မမနွဲ့က ထန်းညှက်ပန်းကန်လာချပေးတဲ့ ဒေါ်စောကို စကားစပြောလိုက်တာ။
" ဟိုရက်က ဈေးနဲနဲအေးသွားလို့ မထုတ်သေးတာ နွဲ့ရိရေ … ၂ ရက် ၃ ရက်လောက်ဆို ထုတ်တော့မယ် လှောင်ရတာလည်း ကြွက်ဖေါက်မှာ ကြောက်နေရသေးတာ … ညည်းဆန်ဖိုးတွေက သက်သက်ဖယ်ထားပါတယ်အေ "
" မယ့်လေး ကိုယ့်အဒေါ်ကို ယုံပြီးသားပါရှင် ခ်ခ် ခ်ခ် "
" ဒါနဲ့ … ဒီရွာ ညအိပ်မှာ မလား "
" ဟုတ် ဒေါ်စော … နက်ဖန် ငွေကောက်ပြီးမှ ညနေ ၅နာရီ သင်္ဘောနဲ့ပြန်မယ် "
" သန်းမြတို့ကလည်း ညည်းမျှော်နေတာပါတော် သူတို့လည်း နှမ်းတွေထုတ်ရောင်းတာ ငွေရွှင်နေလေရဲ့ "
" မသန်းမြတို့ ဆီ မနက်စောစော သွားကောက်လိုက်မယ် ဒီရွာက လူတွေ ဒေါ်စောပဲ စုကောက်ပေးထားပေါ့ "
မမနွဲ့က ပြောပြီးတာနဲ့ သူ့အိတ်ထဲက လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ ဒေါ်စော ထုတ်ပေးနေတာဗျို့။မုန့်မျိုးစုံရယ် ကော်ဖီမစ်ထုပ်တွေရယ်ပါ။
" ညနေ ဒီမှာ ထမင်းစားသွားအေ … ဘယ်အိမ်တည်းမှာလည်း "
" မစဉ်းစားရသေးပါဘူး ဒေါ်စောရယ် အဆင်ပြေတဲ့ အိမ် အိပ်ရုံပဲ "
" ကဲ … မနက်က ဝက်သားဝယ်ထားလို့ ချက်ထားတာ ပြန်နွေးလိုက်မယ် ညည်းတို့လည်း နားဦး "
ဒေါ်စောက ပြောပြီးတာနဲ့ မီးဖိုချောင်ဖက် ဝင်သွားတာ ခဏနေ မီးခိုးလေးတွေအူနေတော့တာ။ကျုပ်လည်း ရေနွေး တစ်ပန်းကန်သောက်ပြီး ဆေးလိပ်မီးညှိပြီး တောင်တွေးမြောက်တွေးပေါ့။ကျုပ်တွေးနေတုန်း ပေါင်တဖက်ပေါ် မမနွဲ့လက်ကလေး ဖတ်ကနဲ့ကျလာတာဗျ။
" ဟဲ့ … ဘဦး ဘာတွေများ တွေးနေတာလဲ "
" ဒီလိုပါပဲ မမနွဲ့ရာ "
" ခ်ခ် … နင့်ဟာကြီးက အချိန်ပြည့်ပါလား "
မမနွဲ့ ညာလက်က ကျုပ်ဘယ်ဖက်ပေါင် ပုတ်တဲ့ချိန် ပေါင်ကြားက ထနေတဲ့လီးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ ထိမိသွားတာဗျို့။တခိခိနဲ့ ရယ်ပြီး ကျုပ်ပေါင်ကြားကို ကြည့်နေတော့တာ။သူ့ဖင်သားကြီး လာထိကတည်းက ထနေတာလေဗျာ ထောင်ရောပေါ့။ကျုပ်မျက်နာကို စိုက်ကြည့်ရင်း မမနွဲ့လက်က ပေါင်ပေါ်ပြန်ရောက်လာတာ…ဒီတခါ ခပ်ဖွဖွ တင်ထားတာဗျ။
" ဘဦး … နင့်မှာ ရည်းစားတွေဘာတွေများ ရှိလား "
" မရှိပါဘူး မမနွဲ့ရယ် "
" ရှိနေရင်လည်း … ဟို ဟို "
" ဘာ … ဟို လည်း မမနွဲ့ရ "
" ဟို လေဟာ … ရည်းစားရှိနေရင် ညက သင်္ဘောပေါ်က ကိစ္စကို မေ့ပစ်လိုက် … မမနွဲ့ ခွင့်လွတ်ပါတယ် "
ပြောပြီးတာနဲ့ မမနွဲ့ မျက်နာလေး ရဲတက်လာပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွားတာဗျာ။ခုံတန်းလျားပေါ် နှစ်ယောက်သားပူးကပ်ထိုင်နေတော့ အနီးကပ် မြင်နေရတာပေါ့။ဖျက်ကနဲ့ ကျုပ်လည်း မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးယက်ပေးခဲ့တာ မျက်လုံးထဲ ပေါ်လာပြီး လီးက တင်းကနဲ့ဖြစ်သွားရောပဲ။
မမနွဲ့လက်ကို ဆွဲယူပြီး ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်ဗျာ။မမနွဲ့လည်း ကျုပ်လို တွေးမိနေမှာပါ…လီးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ပုဆိုးပေါ်ကနေ ညှစ်ကိုင်နေတာဗျို့။ငုံ့ထားတဲ့မျက်နာလေး မော့လာပြီး ကျုပ်ပေါင်ကြားကိုကြည့်ရင်း လီးအရင်းဘက်ဆုပ်ကိုင်လိုက် အဖျားဘက်ဆုက်ကိုင်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတုန်း…
" နွဲ့ရီရေ … ဝက်သားချက် မအီအောင်လို့ ငါ မရမ်းသီးခြောက်လေး ထည့်လိုက်ပြီဟေ့ "
ရုတ်တရက် မီးဖိုချောင်ထဲက ဒေါ်စောအသံထွက်လာလို့ မမနွဲ့ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်သွားပြီး ကိုင်နေတဲ့လီးကို လွတ်လိုက်တာဗျ။
...........................................................................................................................................
ဇာတ်သိမ်း
"ဟာ … ဘဦးရာ …… မင်းကရော … မနွဲ့စောက်ဖုတ်ကို ပြန်မနိုက်ဖူးလား "
" ဟင် … ကိုဘဦး ဖီးပျက်သွားမှာပေါ့ "
တချိန်လုံး ကျုပ်ပြောတာ ငြိမ်ပြီးနားထောင်နေတဲ့ ကိုသံချောင်းရော ကိုအောင်စိုးပါ ပြိုင်တူ ပြောလိုက်ကြတာဗျို့။ကျုပ်က သူတို့ကို တချက်ကြည့်ပြီး ထပ်ပြောပြနေတာပါ။
..........................................................................................................................
" ဟုတ် … ဒေါ်စော … အဆင်ပြေသလို ချက်ပါ ရပါတယ် "
မမနွဲ့လည်း မီးဖိုချောင်ဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေနေတာပါ။မီးဖိုချောင် တံခါးက တဝက်ဖွင့်ထားတော့ ကျုပ်တို့ထိုင်တဲ့ခုံတန်းလျားနဲ့က မျက်စောင်းထိုးဖြစ်နေတာဗျ။ဒေါ်စောလည်း တံခါးကွယ်နေတော့ ကျုပ်တို့ မမြင်ရပါဘူး ကျုပ်တို့လည်း ဒေါ်စော မမြင်ရဘူးဗျ…အသံပဲ ကြားနေရတာပေါ့။ပြောပြီးတာနဲ့ မမနွဲ့က ကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီး နှာခေါင်းလေး ရှုံ့ပြနေတာ။
ကျုပ်လည်း ခံစားမှု့တန်းလန်းလေးမို့ မမနွဲ့လက်ကို ဒုတိယအကြိမ်ဆွဲယူပြီး လီးကို ပြန်ကိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ဒေါ်စော ဝက်သားဟင်းနံ့လေးကလည်း မွှေးနေတာဗျို့။ဟင်းနံ့လေးရှုရင် မမနွဲ့ကို ဂွင်းတိုက်ခိုင်းနေတာပေါ့။အရှိန်ပျက်သွားတဲ့ ခံစားမှု့လေး ချက်ချင်းပြန်ရလာပြီး ပေါင်ကို ဖြဲပေးထားလိုက်တယ်။မမနွဲ့ကလည်း မီးဖိုချောင်ဘက် ကြည့်လိုက် ကျုပ်ပေါင်ကြားကြည့်လိုက်နဲ့ ဂွင်းထုပေးနေတာပေါ့။
လူမသိအောင် ခိုးလုပ်တဲ့ခံစားမှု့က ပိုကောင်းတာဗျ။လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျင်တက်နေရောပဲ။မမနွဲ့လည်း အောက်နူတ်ခမ်းလေးကိုက်ရင်း လီးကို ခပ်မြန်မြန်ထုနေတော့တာ ဒေါ်စောရှိတဲ့ မီးဖိုချောင်ဘက်တောင် လှည့်မကြည့်တော့ဘူး။ကျုပ်လည်း ယားတက်လာတဲ့လီးကို မထိန်းနိုင်တော့ပါဘူး မမနွဲ့နို့တစ်လုံးကို လှမ်းညှစ်ရင်း လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရတာပေါ့။
" ဟေးးးး … စောကြည် …… စောကြည် ရှိလား "
လရည်တောင် မကုန်သေးဘူးဗျာ ခြံဝက အသံကြောင့် မမနွဲ့လည်း လီးကို အမြန်လွတ်ပြီး ကျုပ်နဲ့ နဲနဲခွာထိုင်လိုက်တယ်။
" ဟော … ကိုသာဒင်လား …… လာလာ … ရှိပါ့တော် … ဝက်သားဟင်း ပြန်နွေးနေတာ "
ဒေါ်စောအသံက မရှေးမနှောင်းပဲ မီးဖိုချောင်ထဲက ထွက်လာတာပေါ့။ကျုပ်နဲ့မမနွဲ့လည်း အသံလာတဲ့ဆီ ကြည့်မိတော့ အရပ်ရှည်ရှည် လက်ပြင်ကိုင်းကိုင်းနဲ့ ပုဆိုးတိုတိုဝတ်ပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လုပ်နေတဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်မြင်လိုက်ရတာ။ကျုပ်တို့နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝင်ထိုင်ပြီး မမနွဲ့ကို စိုက်ကြည့်နေတာဗျ။
" အော် … ဘယ်သူများဘာလိမ့်လို့ … နွဲ့ရီမလား … ငွေလာကောက်တာ ထင်ပါရဲ့ "
" ဟုတ် … ဦးကြီး "
" ဟုတ်တယ် ကိုသာဒင် … နွဲ့ရီတို့ ဒီမှာ ညအိပ်မလို့ ဟန်ကျပြီ ကိုသာဒင့် ရွာအနောက်ဖျားက အိမ်အလွတ်မှာ အိပ်ခိုင်းလိုက် "
ဦးသာဒင်ဆိုတဲ့လူကြီးနဲ့ မမနွဲ့တို့ပြောနေတာကို ဒေါ်စောက ဝင်ပြောနေတာပါ။
" ရပါတယ် စောကြည်ရာ တခါတလေမှ လာတဲ့သူတွေ အားမနာရပါဘူး … ဒါနဲ့ မနေ့က နင်ငါ့ ခေါ်ခိုင်းတာဆို "
" ဟုတ်တယ် … ကျမ မြေပဲတွေ ထုတ်ချင်လို့ … တိုင်ပင်ချင်တာ "
" ဈေးနဲနဲ အေးတယ်ဟ … ထုတ်ချင်လည်း ထုတ် … ကြာရင် ကြွက်ဖေါက်လိမ့်မယ် "
" ကျမလည်း အဲဒါ ကြောက်တာပါတော် "
" အေးပါ သဘက်ခါလောက် လူရော လှည်းရော ငါစီစဉ်ပေးပါ့မယ် … ငါသွားပြီဟေ့ … ညကြ … နွံ့ရီတို့ဖို့ အိမ်သော့ ဝင်ယူလိုက်တော့ "
ဦးသာဒင်ပြန်သွားတော့မှ ကျုပ်တို့လည်း ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြန်ပြောနေကြတာ။မမနွဲ့ရော ကျုပ်ရော ရေချိုး ခဏ မှေးကြသေးတယ်။မမနွဲ့ကတော့ အိမ်ပေါ် ဒေါ်စောအိပ်ခန်းထဲ တက်မှေးနေတာ။ကျုပ်က ခုံတန်းလျားလေးမှာပဲ မှေးလိုက်တာပါ။ခရီးပန်းလို့လား မသိဘူး ညနေထမင်းစားခါနီး ဒေါ်စောနိုးမှ ကျုပ်လည်းနိုးတာ။ခုံတန်းလျားပေါ်က အထ ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်တော့…
" အမလေးးး "
" ခ်ခ် ခ်ခ် "
အမလေး တ တာက ဒေါ်စောဗျ မျက်လုံးပြူးနေတော့တာ။တခိခိ နဲ့ ရယ်နေတာက မမနွဲ့ပေါ့။ကျုပ် အိပ်ရာထ ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်တဲ့အချိန် ပေါင်ကြားထဲ မပျောမမာ အနေထားနဲ့ ငိုက်ဆင်းနေတဲ့ လီးကို ပြသလိုဖြစ်သွားတာပါ။ညနေစာ စားပြီးတော့ ရွာထဲ မမနွဲ့နဲ့ ဟိုနားဒီနား လျှောက်ကြည့်ကြတာ။သိပ်မကြာပါဘူး နေလုံးကြီး အနောက်ဘက်ငုတ်လျိူးပြီး အမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာတာပေါ့။
ဒေါ်စောအိမ်ပြန်ရောတော့ ခဏ ထိုင်ရင်း နက်ဖန် ငွေကောက်ရမယ့် လူစာရင်းကို မမနွဲ့က ဒေါ်စောကို စာရွတ် တစ်ရွတ်ထဲ ရေးပေးနေတာ။ဒေါ်စော ယောင်္ကျားနဲ့သားသမီးတွေလည်း ပြန်ရောက်ပြီး စည်စည်ကားကားလေး ဖြစ်နေပါပြီ။ခြင်ထောင်နဲ့ ခေါင်းအုံးကို ပီနံရံအိတ်ထဲ ထည့်ပြီး လက်နှိပ်ဓတ်မီး အပိုတလက် ကျုပ်တို့ဖို့ ထုတ်ပေးသေးတယ်။ရွာလယ်လမ်းအတိုင်း ဦးသာဒင်အိမ်ကို အိမ်သော့ ဝင်ယူပြီး တဆစ်ချိုးလမ်းလေးအတိုင်း ရွာအနောက်ဖျားထိ လျှောက်ခဲ့ကြတာ။ဒေါ်စော ယောင်္ကျားကလည်း အထုတ်တွေ လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။
ဦးသာဒင် ပိုင်တဲ့ရွာအနောက်ဖျားစွန်းက အိမ်ရောင်တော့ မှောင်နေပြီဗျို့ နာရီကြည့်လိုက်တော့ ည၁၀နာရီကျော်နေပါပြီ။အိမ်သော့ဖွင့် လှဲကျင်းပြီး ဒေါ်စောနဲ့ သူ့ယောင်္ကျားက အိပ်ယာပြင်ပေးနေတာ။မမနွဲ့နဲ့ ကပ်လျက် တခန်းစီပါ။
အရံသင့်ရှိတဲ့ ရေနံဆီ မီးအိမ်ထွန်းပြီး ခဏစကားပြောနေကြသေးတယ်။ဒေါ်စောတို့ ပြန်သွားမှ ကျုပ်နဲ့ မမနွဲ့လည်း ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ဝင်ခဲ့ကြတာ။ချက်ချင်း အိပ်မရပါဘူး ဟိုတွေးဒီတွေးပေါ့။မမနွဲ့လည်း အိပ်မပျော်လောက်ဘူး ကြမ်းလိမ့်သံ ခပ်တိုးတိုး ကြားနေမိတာ။အတော်လေးကြာမှာ အိပ်ချင်စိတ်လေးဝင်လာပြီး အိပ်မောကျသွားတော့တာ။
" ကျွိ ကျွီ …… ကျွိ ကျွီ ကျွိ "
အသံတွေဆူညံ့နေတာနဲ့ ကျုပ်လည်း လန်းနိုးလာတာဗျို့။လန့်နိုးပြီး ဘေးနားကြည့်တော့ ကျုပ်အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းမဟုတ်ဘူးဗျ။လယ်ကွင်းထဲရောက်နေတာ အောက်ကလည်း မြေကြီး ပက်ကြားအက်တွေ။ကျုပ်လည်းလန့်ပြီး ထရပ်လိုက်ရော ခြေထောက်တဖက်ကို တခုခုက ဖမ်းဆွဲထားသလိုဗျ။
အောက်ငုံ့ကြည့်တော့မှ မြေကြီးပက်ကြားအက်ထဲက လက်မဲကြီးဗျို့ အမွှေးအမျှင်တွေနဲ့ ကျုပ်ခြေထောက်ကို ဖမ်းဆွဲနေတာ။ဘေးနားက ပက်ကြားအက်ကြားတွေထဲကလည်း လက်တွေ အများကြီးထွက်လာတာဗျာ။လက်ကြီးတွေက ဆန့်ထွက်လာပြီး ကျုပ်ဆီ လျှောတိုက်လာနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း အကြောက်လွန်ပြီး အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေမိတာပေါ့။
" သွားးး သွားးးး …… မလာကြနဲ့ …… ငါ့ဆီ မလာကြပါနဲ့ …… သွားးး သွားးးး …… အမလေးးး ကယ်ကြပါဦးဗျို့ "
ကျုပ်လန့်အော်နေတုန်း ဗြုံးကနဲ့ အလင်းတန်းကြီး အခန်းဝက ပေါ်လာတော့တာပဲ။
" ဘဦး … မောင်လေး … အမပါ "
သေချာကြည့်မိတော့ အခန်းဝမှာ မမနွဲ့ဗျ။ဓတ်မီးနဲ့ ထိုးထားတာကျုပ်ကို သူလည်း မျက်နှာချွေးတွေနှစ်နေတာဗျာ။
" ဟင် … မမနွဲ့ "
ကျုပ်အသံပေးလိုက်မှ ကျုပ်နားလေး လျှောက်လာပြီးဘေးနား ဝင်ထိုင်နေတာ။မမနွဲ့လည်း အိပ်ပျော်နေရင်း အခန်းပြင်က တရှပ်ရှပ်နဲ့ အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလို ခံစားမိနေတာတဲ့ဗျ။မျက်စိဖွင့်ပြီး သေချာအားစိုက် နားထောင်တော့ သူ့တံခါးဝနားက ခြေသံတွေကြားနေမိတာပြောတယ်။
သူလည်း ကြောက်ကြောက်နဲ့ တံခါးဖွင့်ကြည့်တော့ အဖြူရောင် အခိုးငွေ့တွေက လူပုံသဏ္ဍန်နဲ့ အိမ်ထဲ လျှောက်သွားနေတဲ့ဗျို့။အဒီအချိန် ကျုပ်အော်သံကြားလို့ စေ့ရုံစေ့ထားတဲ့ တံခါးဆွဲဖွင့်ပြီး ဒေါ်စောပေးထားတဲ့ ဓတ်မီးနဲ့ ထိုးကြည့်နေတာတဲ့ဗျ။မအိပ်ရဲတော့လို့ ကျုပ်နဲ့အတူအိပ်ဖို့ ပြောနေတော့တာ။ကျုပ်လည်း တံခါးကို သေချာထပိတ်ပြီးမှ မမနွဲ့နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်အိပ်ကြတာပေါ့။
မမနွဲ့နဲ့ဖက်အိပ်ရင်း ခုန ကြောက်စိတ်တွေပျောက်ပြီး ရမ္မက်စိတ်လေးက ထကြွလာရောပဲ။ဒီတခါ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေထားနဲ့ မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးတော့ မမနွဲ့ကလည်း ကျုပ်ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးထိပ်လေးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေတာဗျာ။
အားမရတာနဲ့ ကျုပ်လည်း အဝတ်စားတွေချွတ်ရင်း မမနွဲ့ကိုလည်း အကုန်ချွတ်ခိုင်းလိုက်တာ။နှစ်ယောက်သား မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်းပေါ့။ထိုင်လျက်လေးနဲ့ ကျုပ်လည်း မမနွဲ့ကိုယ်လုံးကို တဝကြည့်တုန်း မမနွဲ့ကလည်း ကျုပ်ပေါင်ကြားက လီးကြီးကို ကိုင်စွနေတာဗျို့။ပြီးမ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်လှဲရင်း ပြန်စုပ်ပြန်ယက်ကြတာပေါ့။မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ကို အရည်ထွက်အောင် ယက်ပေးပြီးမှ ကျုပ်က အပေါ်က တက်လိုးပစ်တာ။
ကလေးနှစ်ယောက် မွေးထားပေမယ့် ကျုပ်လီးကို အဆုံးထိ မခံနိုင်ရှာဘူး။စိတ်ပါလို့ ဖိလိုးမိတိုင်း ရင်ဘတ်ကြီး ကြွတက်လာပြီး တအားအားအော်နေရှာတာ။လီးတဝက်ပဲ အထုတ်သွင်းလုပ်ရင်း ထိန်းလိုးနေရတာဗျ။တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာမှ မမနွဲ့က အောက်ကနေ မသိမသာလေး ကော့ကော့ထိုးနေတာပါ။
လီးအရင်းထိ တချက်ဆောင့်လိုးကြည့်တာ မျက်နာလေး ရှုံ့သွားပေမယ့် အစပိုင်းလောက် နာကျင်ဟန် မပြတော့ပါဘူး။ကျုပ်လည်း ၁၀ ချက်လောက် ထိန်းလိုးလိုက် အရင်းထိ ဖိလိုးလိုက်နဲ့ နောက်ပိုင်း စိတ်ကြိုက်ပစ်လိုးပစ်တာပဲ။မမနွဲ့လည်း တအီးအီး ညည်းရင်း ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေပါပြီ။မနားတမ်းဖိလိုးရင်း မမနွဲ့က ထောက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ဆွဲကုတ်ရင်း စောက်ရည်တွေပန်းထုတ်တာဗျ။ကျုပ်လည်း လီးအရင်းထိ ဖိလိုးရင်း လရည်တွေ မမနွဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်ပစ်တာ။
နာရီဝက်လောက် ကြာတော့ အခန်းဝက ခြေသံတွေ ပြန်ကြားရတာဗျာ။ကျုပ်က ထကြည့်ဖို့ပြောတော့ မမနွဲ့က ခေါင်းရမ်းပြရင်း နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေတာ။လက်တွေက ကျုပ်ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွတ်သပ်ရင်း ထထိုင်ပြီး စောက်ရည်ရော လရည်ရော ပေပွနေတဲ့ ကျုပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တာပဲဗျာ။
ခဏလေးပဲ လီးက ပြန်မတ်လာတာပေါ့။လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို လက်နဲ့ဖြဲကြည့်နေရင်း လီးအရည်ပြားကို အပေါ်စုကိုင်လိုက် ဖြဲချလိုက်နဲ့ အပေါ်က ခွလိုးတော့တာပဲ။အခန်းဝက ခြေသံတွေ ဆူညံလေ မမနွဲ့က ဖိဆောင့်လေပဲဗျို့။သူဖင်ကြီး လေထဲမြှောက်ပြီး အားရပါးရ ဖိဖိလိုးနေတာဗျ။အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ကျုပ်လီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်သားတွေနဲ့ ညှစ်ဆောင့်နေတော့ ခံစားမှု့က ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်အောင်ကို ကောင်းနေတာပဲဗျာ။
ကျုပ်တို့အထွဋ်ထိပ်ရောက်ပြီးမှ အခန်းဝက ခြေသံတွေကလည်း ပျောက်ကွယ်ကုန်တာ။တနာရီလောက်နေတော့ ခြေသံတွေ ပြန်ကြားလာပြန်ရော။ဒီတခါကျုပ်လည်း မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းယက်ပြီး အပေါ်က ဖိလိုးပစ်တာ။ကျုပ်တို့ လိုးပြီးတိုင်း နာရီဝက် ၁ နာရီလောက်ဆို ခြေသံတွေက ပြန်ပြန်ကြားလာရတာ။ခြေသံတွေ ဆူညံလာလိုက် မမနွဲ့နဲ့ ကျုပ်လည်း ထလိုးလိုက်နဲ့ မနက်လင်းကြက်တွန်မှ လိုးတာရပ်ပစ်ကြတာ။
နောက်ဆုံးအကြိမ် ကျုပ်လည်း လိုးပြီးလို့ မမနွဲ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ဖလွပ်ကနဲ့ ကျုပ်လီးကြီး ကျွတ်ထွက်လာပြီး မမနွဲ့စောက်ပတ်လေးကတော့ ယောင်ကားနေတာဗျ။မနက်လင်းလင်းချင်း ဒေါ်စောအိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တာပါ။
မနက်ကနေ နေ့လည်ထိ ကျုပ်နဲ့မမနွဲ့က တခြားရွာငွေသွားကောက်တုန်း ဒေါ်စောက ဒီရွာက ဆန်ဖိုးတွေ စုကောက်ပေးထားတာပေါ့။နေ့လည်စာ ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ရွာက ထွက်ခဲ့လိုက်တာ မမနွဲ့တစ်ယောက် တလမ်းလုံး ကွတကွတလေး ဖြစ်နေတာဗျို။သင်္ဘောဆိပ်ရောက်တော့ ညနေ ၄ နာရီကျော်ပြီဗျ။ ၄၅ မိနစ်လောက်ကြာမှ မမနွဲ့နဲ့ကျုပ်လည်း သင်္ဘောပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တယ်။
..................................................................................................................
ဘဦး ရေကူးနေသည် ဇတ်လမ်းလေး ဒီနေရာမှာပဲ ရပ်နားခွင့်ပြုပါဗျို့။စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား တစ်ဦးချင်းဆီ ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
မောင်ခြိမ့်
ပြီးပါပြီ
