Tuesday, September 17, 2013

ဘဝဆိုတာ (စ/ဆုံး)

ဘဝဆိုတာ (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - milf lover (ခ)မောင်မောင်

“ ဟဲ့ရောင် မင်းကိုမင်းတို့မိသားစုမျက်နှာ မင်းအဖေမျက်နှာကြောင့် အလုပ်ခံထားတာကွ... ”

မန်နေဂျာက ကျွန်တော်ဧ။်မျက်နှာကို လက်ညှိုးတထိုးထိုးဖြင့် အော်ဟစ်ကာ ကြိမ်းမောင်းနေပါတော့တယ်။ မင်းအလုပ်ကိုလည်းမလေးစား အချိန်လည်းမမှန် မင်းအဲ့လိုဆက်လုပ်နေရင် ငါ့အလုပ်မှမနေနဲ့ ....ထွက်သွားးး.. ”

“ ရပါတယ်ဗျာ ခင်များက ကျွန်တော်ကိုအတောင်ပံတပ်ပေးနေတာပဲ ပျော်ပျော်ကြီးထွက်တယ်ဗျာ..... ”

ကျွန်တော်ဟာ အရောင်းအဝယ် company တစ်ခုမှ လခစားဝန်ထမ်းဖြစ်ပြီး ထိုအလုပ်ကို နှစ်ခြိုက်လှသည်မရှိ ။ဖခင်ဧ။် ဆန္ဒကြောင့်သာ အသက်၂၆နှစ် အရွယ်မှာ အလုပ်အကိုင်တစ်ခုရှိရန်ဆိုကာ အဖေ့အလုပ်ရှင် အသိဆီမှာအပ်ပေးထားသောကြောင့်သာ လုပ်နေရခြင်းဖြစ်ပါတယ် ။ 

ကျွန်တော်နာမည်ဟာ ဇွဲ ဖြစ်ပြီး မြန်မာစာမေဂျာ အဝေးသင်ဖြင့် ဘွဲရထားသူဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော် ပျော်ပျော်ကြီး မိမိမနှစ်ခြိုက်သောအလုပ်ကို လုပ်ခြင်းစိတ်မရှိဘဲ လုပ်နေရခြင်းမှ ကင်းဝေးလာကာ ပျော်ရွှင်မြူထူးကာအိမ်ပြန်လာသောအချိန် ဖခင်က ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ပြီး မျက်လုံးစုံကို မှိတ်ထားပြီး  အောင့်အည်းသည်းခံနေရသော အမူအရာကိုဖော်ပြလျက် ရှိပါတယ်...။

“ ငါ သိပ်ချစ်ရတဲ့ငါ့မိန်းမ မင်းအမေသာ ယခုအချိန်ထိ အသက်ရှင်သေးရင် မင်းဟာ သူ့ကို စိတ်ဒုက္ခ တော်တော် ပေးမှာပဲ မင်းဟာဘာမှအသုံးမကျတဲ့ကောင် မင်းလိုအသက်အရွယ် မင်းသူငယ်ချင်းတွေ ကိုယ့်အလုပ်အကိုင် ရာထူးနဲ့တည်ငြိမ်နေပြီ   ”

ထို့နောက် သူဧ။်မျက်လုံးများကိုဖွင့်ပြီး

“ တော်တော် အသုံးမကျတဲ့ကောင် ”

“ အဖေကိုကျွန်တော်ပြောပြမယ်.. အဖေပြောတဲ့ လူ့လောကကြီးထဲ ကရာထူးအဆင့်အတန်း ဆိုတာက အရင်း အနှီးပိုက်ဆံနဲ့ ပညာအရည်အချင်းအရ ဖြစ်လာတဲ့ အလုပ်မျိုးပဲ ။ ဒါပေမယ့် ပိုက်ဆံမရှိတဲ့ လူတွေ ပညာမတတ်တဲ့ လူတွေဟာ ထမင်းတစ်နပ်ကို သူတို့ရဲ့ ကာယလုပ်အားနဲ့ ရှာစားကြတာပဲ ။ကျွန်တော်လည်း ဘာဖြစ်လို့ ကာယလုပ်အားနဲ့ ရှာစားမရနိုင်မှာလဲ ”

“ ဟဲ့ရောင် အသိပညာဆိုတာ ဘုရားသခင်ကပေးတဲ့ မီးပဲ။ ဘုရားသခင်က အဟိတ် တိရစ္ဆာန်တွေနဲ့ ကွာခြားစေပြီး ကောင်းကင်ဘုံနဲ့ အနီးစပ်ဆုံးတူအောင် အဲ့ဒီမီးကိုဖန်ဆင်းပေးလိုက်တာပဲ ။ မင်းအဘိုးဆိုလည်း တက္ကသိုလ်မှာပေါမာက္ခ ငါဆိုလည်း  ဗိသုကာပညာရှင် ။ငါတို့မျိုးရိုးက အဲ့မီးကိုအမြဲလက်ဆင့်ကမ်းလာတာ မင်းကျမှ အဲ့မီးကိုပါးစပ်နဲ့ငြိမ်းပစ်တာ ”

“ အဖေရာ ကျွန်တော်တို့ အမှန်တရားကိုကြည့်ရမယ် ။လူလောကကြီးမှာ ကာယဗလအားနဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုနေတဲ့လူတွေအများကြီးပဲ ”

“ အေး ဒါဆို'မင်းကိုငါဘာလုပ်ရမှာလဲ ”

လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀နှစ်ကဆိုရင်ကျွန်တော် ဘာလုပ်ရလဲ စစ်ထဲဝင်ရမလား ဘာအလုပ်အကိုင်လုပ်ရမလဲ အမျိုးမျိုးစဉ်းစားပြီး အများပြောသမျှလုပ်ကြည့်ရာမိမိဝါသနာမှာ  မွေးမြူရေးလုပ်ကိုင်ခြင်းနှင့်စာရေးစာဖတ်ခြင်းကိုအလွန်အင်မတန်မှ ခုံမင်ကြောင်းသိရှိလာခဲ့ရတယ်..။ သို့သော်ယခုခေတ်အခြေအနေအရ ..ရာထူးဂုဏ်ထူး ရှိမှလူအထင်ကြီးခြင်း ပွဲလယ်တင့်ခြင်း စသောအကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် မိဘများမှာ ကွန်ပျူတာသင်တန်း အင်္ဂလိပ်စာသင်တန်းများ တက်ခိုင်းခြင်း အများသူငါ လူငယ်များလျှောက်လျက်ရှိသော လမ်းကိုသာ လျှောက်ခိုင်းခဲ့ပါသည် ”

“ မင်း အခုချက်ချင်း မန်နေဂျာကို သွားတောင်းပန် ”

“ ဟာ အဖေကလည်း ကျွန်တော်က ဘာလို့ တောင်းပန်ရမှာလဲ ”

“ မိဘ မျက်နှာအိုးမည်းသုတ်တဲ့ ကောင်ပဲ ”

“ မိဘတွေကြောင့် သားသမီးတွေဟာ လမ်းမှန်ရောက်သလို မိဘတွေကြောင့်ပဲ လမ်းမှားလည်း ရောက်သွားနိုင်တာပဲ အဖေ မိဘတွေက ဘဝမှာကြင်နာမူအပေးဆုံး ကျေးဇူးအရှိဆုံး လူတွေဆိုတာ မှန်ပါတယ် ။ဒါပေမယ့် သားသမီးတွေရဲ့စိတ် ခံစားချက်ကိုထည့်တွက်ဖို့ကောင်းတယ် အဖေ ”

“ အေး မင်းအဲ့လောက် စကားကြီးစကားကျယ်နဲ့တက်နေရင်လည်း ငါ့အိမ်မှာခိုကပ်စားမနေနဲ့ ခုချက်ချင်းဆင်းးးးးး ”

...................................................................................

ထို့နောက် ကျွန်တော်လည်း အိမ်ကဝယ်ပေးထားသော ဖုန်းနဲ့ လက်စွပ်ကို ဗိုလ်ချုပ်ဈေးနီး အပေါင်ဆိုင်တစ်ခုတွင်ရောင်းကာ သူငယ်ချင်းဝင်းအောင်တို့ အိမ်မှာ ခေတ္တသွားရောက်နေပါတော့တယ်.....။ဝင်းအောင်တို့မိသားစုမှာ အလွန်နွေးထွေး စည်းလုံး၍ မိဘနှင့်သားသမီး တိုင်တိုင်ပင်ပင် ရင်းရင်းနှီးနဲ့ အလွန်အင်မတန်မှ ပျော်မွေ့ဖွယ်ကောင်းသော အသိုက်အမြုံလေးဖြစ်ပါတယ်...။ ဝင်းအောင်မှာ အိမ်နဲ့စိတ်ဆိုး၍ ဆင်းလာသည်ကိုသိသောအခါ

“ သူငယ်ချင်း မင်း မိဘနဲ့သားသမီးဆိုတာ အဲ့လိုပါပဲကွ ”ာ'

“ မဟုတ်ဘူးကွ..အဖေက ငါ့ကိုနားမလည်တာ... ”

“ အေး မင်းဒီလိုဆိုရင်ကေ ာဘာဆက်လုပ်ဖို့စဉ်းစားထားလဲ ”

“ ငါ မှော်ဘီဘက်မှာ မွေးမြူရေးခြံတစ်ခုမှာ လုပ်ချင်တယ်ကွာ ”

“ အေး အဲ့ဘက်မှာ ငါ့အဖေဘက်က အမျိုးတော့ရှိတယ် မင်းကိုသွင်းပေးမယ် . ”

“ အေး သူငယ်ချင်း ကျေးဇူးမမေ့ပါဘူးကွာ ငါလည်း ဒီတိုင်းမင်းတို့အိမ်မှာ နေနေလို့ အမြဲမကောင်းဘူးလေကွာ ဖြစ်နိုင်ရင် မနက်ဖြန်သာသွင်းပေးပါတော့  ”

“ အေးပါ သူငယ်ချင်းရာ .....လောလိုက်တာ ငါ့အိမ်လည်း အားမနာပါနဲ့ မနက်ဖြန်ငါသွင်းပေးပါ့မယ် ”

ထို့နောက် ဝင်းအောင် ဦးလေးရှိရာ မှော်ဘီမှ မွေးမြူရေးခြံတွင် အလုပ်အပ်ပေးရာ ကျွန်တော်မှာ မိမိလွန်စွာမှဝါသနာပါသော အလုပ်ကို လုပ်ရသဖြင့်ပျော်ရွှင်လျက်ရှိတယ် ...။ မနက်နို့ညှစ်  ပြီးရင် ကြက်ဥ ဥဖို့အတွက် အပူချိန် သန့်ရှင်းမူကအစ သေချာကြည့်ရူ၍ အလုပ်နဲ့ဘဝ ထပ်တူထပ်မျှဖြစ်နေသောကြောင့် ဝင်းအောင်ဦးလေးကတောင်

“ အေး ကွာ အခုလို ကြိုးစားနဲ့အလုပ်လုပ်တဲ့ လူငယ်က တိုးတက်မှာကွ. ”

ထိုကဲ့သို့ အားပေးလေ့ရှိရာ မိမိမှာပျော်ရွင် လျက်ရှိပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့မွေးမြူရေးခြံမှာ ကြက်ဥ နွားနို့ အစရှိသည်တို့ကို ဈေးတွင် လက်ကားရောင်းသူများအား ပြန်ဖြန့်ခြင်း ရွာအနီးအစပ်မှ လာဝယ်သောသူများအား ပြန်ရောင်းခြင်း စသည်တို့ကိုပါ တစ်စက်တည်းလုပ်ကိုင်လျက်ရှိပါသည်.......။

ကျွန်တော်တို့ မွေးမြုရေးခြံတွင် အလုပ် ဗာဟိရအလွန်များသောကြောင့် မမာလာဆိုသော အမတစ်ယောက်အားလည်း အကူလောင်ဖက်အဖြစ် လပေးခေါ်ထားလျက်ရှိသည်...။မမာလာမှာ ကလေး ၃ ယောက်အမေ ဖြစ်ပြီး အသက်က ၄၁ နှစ်ခန့်ရှိပြီး ခန္ဓာကိုယ်မှာ မဝသော်လည်း ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းရှိကာ အရပ်မှာ ၅ပေ ၅လောက်ရှိသည်....။ အလုပ်လာရာတွင် စပန့် အင်္ကျီ  အပါးလေး လျော့တိ လျော့လျဲဝတ်ဆင်၍ ထဘီနွမ်းပါးအားဝတ်ထားလျက်ရှိရာ လမ်းလျှောက်လျှင် တွဲကျနေသော ဖင်မှာမိမိအား အလွန်ဆွဲဆောင်လျက်ရှိသည်။

မိမိမှာ အသက် ၂၆နှစ်ရှိပြီး လူပျိုလူလွတ်ဖြစ်သောကြောင့် တခါတလေ ထလာသော လိင်စိတ်ကြောင့် မမာလာအား တခါတလေခိုး ကြည့်လျက်ရှိသည်။မမာလား ယောကျာ်း မှာ အရက်သမားဖြစ်ပြီး နေ့နေ့ည ညမူးနေလေ့ၡိပြီး အိမ်မူကိစ္စလည်းမကူ အိမ်ဝင်ငွေထောက်ပံမူ ရရှိအောင်လည်းမရသောကြောင့် မမာလာမှာလင်ယောကျာ်းအကြောင်းပြောပြီးအမြဲညည်းညူလျက်ရှိသည်....။

“ အိမ်မှာလည်းနင့်အကို ကအမြဲမူးနေတာပါဟယ် စိတ်ညစ်ပါတယ်....ကလေးတွေကျောင်းတစ်ဖက်နဲ့ အကြီးမ သဇင်လေးက စက်ရုံမှာဝင်ပြီး ကျောင်းတစ်ဖက်နဲ့ အိမ်ကို ထောက်လို့ တော်ပါသေးတယ်... ”

မမာလာနဲ့ ကျွန်တော်မှာလည်း သွေးသားမရင်းနှီးသော လူနှစ်ယောက် အမြဲတူတူ အလုပ်လုပ်ကိုင်ရသောကြောင့် တခါတလေတွင် အသားချင်ထိမိမူ ပွတ်တိုက်မူ တခါတလေ တစ်ဦးကိုယ်သင်းရနံ တစ်ဦးရမူနဲ့ အပြင်တွင် မပွင့်လင်းသော်လည်း အထဲမှာထ ကြွလျက်ရှိတယ်။ မမာလာမှာလည်း ခင်ပွန်းသည်ဆီက လိင်ဆက်ဆံမူ မရသည်မှာကြာနေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် အသက်ငယ်ငယ် ခန္ဓာကိုယ်တောင့်တောင့်နဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်ဆီက ကြင်နာမူ နားလည်ပေးမူ အရေးတယူ အပြန်အလှန်ဆွေးနွေးနားထောင်ပေးမူတို့ကြောင့် စိတ်ကစားလျက် ရှိပါတယ်။

တစ်နေ့ ကျွန်တော်တို့ခြံတွင် ဝက်သားပေါက်ခါနီးဖြစ်၍ ခြံရှင်ဦးလေးမှ

“ သားရေ ဇွဲ ဒီနေ့ ဝက်မကြီး သားပေါက်လောက်တယ်ကွ သန်းခေါင်ပေါက်လောက်မှ ဖြစ်ဖို့များတယ်ကွ...မင်းခဏ စောင့်လိုက်ပါဦးကွာ ”

“ ဟာ ရပါတယ် ဦးလေးရာ အဲ့ဒါကျွန်တော့တာဝန်ပါ... ”

“ အေး မာလာရေ ညည်းလည်း ဒီနေ့ ကူပေးနိုင်ရင်ကောင်းတာပေါ့ ငါ့ညီမရေ....ဇွဲ တစ်ယောက်တည်းအလုပ်ဝင်သား မကျသေးလို့ ဝါသနာပါပေမယ့်လည်း သေချာနည်းမသိရင် အဆင်မပြေလို့ ညီမရေ ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အကိုကြီး ကျွန်မ ဇွဲနဲ့ စောင့်ပေးလိုက်ပါ့မယ်  ”

ထို့နေ့ ည ၁၀နာရီခန့် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်မှာ ဝက်မကြီးအားစောင့်ကြည့်နေစဉ် သားပေါက်ရန် အချိန်လိုသေးသောကြောင့် ကျွန်တော်တို့ ခြံပေါက်ဝတွင်ရပ်ကာ တစ်ဦးနဲပတစ်ဦးဘာစကားမှ မပြောဘဲ ငြိမ်နေမိတော့တယ်....။

ထိုအချိန် ခြံရှေ့မှာခွေးအူသံ အသံရှည်ကြီးကြားလိုက်သောအခါ....မမာလာမှာ

“ အမလေးးလေး လုပ်ပါဦးဟဲ့ ”

ဆိုကာ ကျွန်တော်ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာပါတော့တယ်...။ကျွန်တော်လည်းလန့်ပြီးသူ့ကို ယောင်ပြီး ဖက်ထားရာမှာ ချွေးနံနဲ့ အသားချင်ထိမိနေမူကြောင့်လီးမှာတောင်ကနဲ တောင်မက်ကာ သူ့တင်ပါးကို သွားထောက်မိနေတော့တယ်....။

ခဏအကြာမှာ မမာလာကသတိပြန်လည်ပြီး...

“ဟင်း သူတော်တော်ဆိုး ထောက်ထားလိုက်တာ ”

“ ကျွန်တော်လည်း ...ဘာလဲ မထောက်ရဘူးလား ချစ်ချင်လိုပါ.. ”

“ ချစ်ချင်ပါဘူး ”

“ လုပ်ပါဗျာဆိုကာ  ”

မမာလားအား ခြံဝင်းအပြင်ဘက် တဲကုပ်လေးထဲဆွဲခေါ်ပြီး အတင်းနမ်းရူံပါတော့တယ်...။မမာလာလည်း အတင်း ပြန်နမ်းကာ ကောင်လေး အတင်းပဲ ဆိုကာ အိမ်ထောင်သည်ပီပီ သူမကပဲ ဦးဆောင်ကာ ကျွန်တော်လီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပြီး ထုပေးနေပါတော့တယ်...။

“ အူးးးးးးပလပ် ပလပ် ပြွတ် ”

“ ကောင်းလိုက်တာ အမရယ်  ”

ကျွန်တော်ရဲ့ လက်များသည်လည်း သူမ၏ မက်မောစရာပြည့်တင်းလှသော နို့အုံကြီးကို လက်နဲ့မွေကာ ကိုင်နေမိတော့တယ် 

“ အမရယ် ပြည့်နေတာပဲ စို့ချင်လိုက်တာ ”

“ ဟယ် ဘယ်သူက မဆို့ခိုင်းလို့လဲ.....“

သူမ ဧ။်စပန့်အင်္ကျီ ကိုလှန်ပေးလိုက်သောအခါ ကျွန်တော်လည်းချွေးနံ ချိုင်းနံ့များနဲ့ အတူ နို့ကို အတင်းပဲ စို့မိပါတောတယ်...။

ပြွတ် ပြွတ် ပလပ်

သူကလည်း အဆက်အပြတ်ဂွင်းထုပေးနေသောအခါ ကျွန်တော်မှမထိန်းနိုင်ဘဲသုတ်ရည်များပန်းထွက်လာပါတော့တယ်.....။

“ အ အအ  အ”

“ ဟယ် မြန်လိုက်တာ”

“ မဟုတ်ဘူး အမလက်နဲ့ထိပေးတာ ဖီးအရမ်းတက်နေလို့”

“ ဟုတ်လား လူပျိုလေးလား လီးပြစမ်း”

“ အင့်”

“ ဟင် ထိပ်ကပွင့်နေပြီး လူပျိုလေး မဟုတ်တော့ပါဘူး”

“ မဟုတ်ပါဘူး မမကို အရမ်းလုပ်ချင်နေ တပ်မက်နေလိုနေမှာ ။ မထိန်းနိုင်လိုက်တာ ဒါပေမဲ့ လုပ်နိုင်သေးပါတယ်ဗျ...”

“ ကဲ ဒါဆိုလည်း ကိုယ်တော် ဆက်လက်ချီတက်ရအောင် ဆာနေတာကြာပြီ”

ထို့နောက် ကျွန်တော်တို့မှာ နမ်းရူံခြင်းသင်ခန်းစာ ပွတ်တိုက်ကိုင်တွယ်ခြင်း သင်ခန်းစာကို ၁၅မိနစ်ခန့်လုပ်ပြီး

“ ကဲ မောင်လေး လိုးပေးပါတော့ဆိုကာ”

မြေကြီးပေါ်ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်ကိုဖြဲ တံတောင်နှစ်ဖက်ကိုမြေကြီးပေါ်ထောက်ကာ နို့အုံကိုလလှန်တင်ပေးကာလအသင့် အနေအထားဖြင့် စောင့်နေပါတော့တယ်...။ကျွန်တော်လည်း ပုဆိုးကိုချွတ် လွင့်ပစ်ကာ လီးကိုတခါတည်ဒ ထိုးထည့်လိုး လိုက်ပါတော့တယ်...။

 “ အီးးးးးးးး ဖွတ် ဖွတ် ဖတ်”

“ အအ အအ အ မောင်လေးကောင်းတယ် နာနာလိုး အလိုးမခံရတကြာပြီ”

ဖတ် ဖတ်ဘွတ် ဘွတ်

ထို့အနေအထားဖြင့် တက်ညီလက်ညီဆောင့်နေကြာပြီး ၁၀မိနစ်ခန့်အကြာ 

“ ခဏ မောင်လေး ”

ဆိုကာ လီးကိုချွတ်ခိုင်းပီး မြေကြီးပေါ်လှဲခိုင်းကာ အားမရလို့လား မသိ။လီးပေါ် တက်ထိုင်ကာ မြင်းစီးပါတော့တယ်။

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ်”

ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ်

အ အ အအ အအအ

“ အားးအ ားးအားး အားး ကောင်းတယ် အောက်က ပြန်ဆောင့်ပေး ဖတ်ဖတ်”

“ အီးးးးးးးးးးးမမပြီးပြီ”

ဆို ကာ ဖင်တွေတုန်နေကာ စောက်ရည်တွေ ကျွန်တော် ဆီးခုံပေါ်ကျလာပါတော့တယ်...။ကျွန်တော်လည်းအတင်းပဲ အားရပါးရ သူမကိုသိုင်းဖက်ပြီး ဆွဲခေါ်ကာ ကွပ်ပျစ်တဲရှိ ခုံပေါ်အား လက်နှစ်ဖက်ထောက် ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ခုံပေါ်တင်ခိုင်းကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကိုအမြန်ထိုးထည့်ပြီး လိုးပါတောတယ်။

ဖတ် ဖတ် အအအ အအ အအ

ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဘွတ် အွတ် အွတ်

အွတ် အအ အမလေး အွတ်

အချက်၅၀ လောက်ဆောင့် အပြီး လရေများပန်းထုတ်လိုက်ကာ...မမာလာမှာမြေကြီးပေါ်တွင် ဖင်ထိုင်ရက်ကျလျက်

“ အမလေး လေးးးးး”

ဆိုကာ တုန်နေပါတော့တယ်....။.ထို့နောက် မြေကြီးပေါ် ဖျာတစ်ချက်ခင်း လှဲချကာ..နှစ်ယောက်ဖက်ပြီး ပြုံးကာ အကြည့်ချင်းဆုံနေခိုက် ဝက်မကြီးညည်းသံကြား၍ နှစ်ယောက်လုံး ထဘီမနိုင်ပုဆိုးမနိုင်နဲ့ မွေးမြူရေးခြံထဲသို့ အမြန်ပြေးထွက်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်.။.

........................................................................

 ဝက်မကြီးမှာ အထီး ၅ကောင်၊ အမ၄ကောင်ဖြစ် အောင်မြင်စွာမွေးဖွားပြီး ကျွန်တော်နှင့်မမာလာမှာလည်း ညတုန်းကလိုးခဲ့တဲ့ ဒဏ် ဝက်မကြီးသားပေါက်ရန်အတွက် သေချာဂရု စိုက်ပေးရသော အာရုံစိုက်ရသော ဒဏ်တို့ကြောင့် တော်တော်ပင်ပန်းနေရှာပါပြီ။ မနက် ၆နာရီလောက် ခန့် ပိုင်ရှင် ဦးလေးရောက်လာပြီး

“ အေး အဆင်ပြေရဲ့လားကွ..”

“  ပြေတယ် ဦးလေးရေ ၉ကောင် ပေါက်တယ်ဗျ .....”

 “ ဘယ်ဆိုးလို့လဲကွ ပထမအကြိမ်သားဖောက်တာတောင် အောင်မြင်တယ်ဆိုတော့ မင်း မွေးမြူရေးနဲ့ကြီးပွားမယ့်ကောင်ပဲ”

“ ဒီလိုပဲ ဦးလေးရေ အလုပ်နဲ့ဝါသနာထပ်တူ ကျသွားရင် အလုပ်မှာပျော်သွားရော ကျွန်တော်တစ်ယောက် တည်းကြောင့်တော့မဟုတ်ဘူး မမာလာက အတွေ့အကြုံလည်းရှိ တော်လည်းတော်လို့ပါ ကျွန်တော်တောင်ဆရာ တင်ရတယ့်ဗျ ”

ဟု အဓိပ္ပါယ်ပါသောအကြည့် မထိတထိသော အပြောဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်ရာ မမာလာမှာ မျက်စောင်းထိုးကာ ပြုံးနေပါတော့တယ်။

“ အေးကွာ ဒါဆိုလည်း မင်းတို့ ဒီနေ့နားကြဦးကွာ တစ်ညလုံးလည်း မအိပ်ရသေးဘူးမလား”

“ ဟုတ်ပါ့ လူကနံစော်ပြီး ညှင်းသိုသိုးဖြစ်နေပြီ”

“ အေး အေး ဒါဆိုလည်း နားကြတော့ မာလာလည်းပြန်နားတော့.....”

“ ဟုတ်ကဲ့ အကိုရေ ...ကျွန်မပြန်ပြီ.....”

ဆိုကာမမာလာ ခြံထဲကထွက်သွားပါတယ်....။

ကျွန်တော်လည်း မမာလာနောက်လိုက်ကာ...

“ ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပါ့မယ် လာဆိုင်ကယ်ပေါ်တက် ”

ဆိုကာ မမာလာတို့အိမ်ရှိရာ ရွာမြောက်ဘက်သို့ မောင်းနှင်ထွက်ခွာလာခဲ့ပါတော့တယ်.....။ထိုရွာလေးမှာ ရန်ကုန်မြို့နှင့်မနီးမဝေးတွင် တည်ရှိပေမယ့် အဝေးပြေးလမ်းနဲ့ လည်းဝေး သစ်ပင်သစ်ရိပ်များဖြင့် အေးချမ်းကာ အလွန်နေလို့ ကောင်းသောရွာလေးဖြစ်ပါတယ် ။ ရွာအနီး မိုးယံချောင်းမှာလည်း ကြည်လင်ကာ ကလေးများဆော့ကစားရာ လူကြီးများလမ်းလျှောက်အပန်းဖြေရာ နေရာလေးတစ်ဖွယ်ဖြစ်နေကာ ကျွန်တော်မှာ ထိုရွာလေးသို့ ရောနေရသည်ကို ပျော်မဆုံးပင် ဖြစ်နေပါတော့တယ်....။

“ အေး အေး ညာဘက်ကိုချိုးလိုက်မောင်လေး ရောက်ပြီ....”

မမာလာမှာ အိမ်သို့ရောက်သော် ... 

“ ကိုကျော်အေးရေ ကိုကျော်အေး”

“ ဟော့တော့ ဘယ်သူမှမရှိကြ ဘူး ..လင်တော်မောင်ကလည်း မိုးမလင်းသေးဘူး သေရေသောက်ဖို့ သွားပြီထင် ပါ့”

ဆိုကာ .....

“ မောင်လေးရေ လာဟေ့ လာ အိမ်ထဲဝင်ဦးလေ”

ဆိုသောကြောင့် ကျွန်တော်လည်းယောင်တောင်တောင်နဲ့ အိမ်ထဲ လိုက်ဝင်သွားပါတော့တယ်...။(ယောင်တောင်တောင်ဆိုတာ ယောင်လည်လည် လီးတတောင်တောင်နဲ့ဗျ။  ဘာလို့ဆို ခုနကဆိုင်ကယ်စီးတုန်း မမာလာ နို့နဲ့ဖိထားတဲ့ဖီး အခုရှေ့က အိုးတပြုတ်ပြုတ်နဲ့ လျှောက်နေတာကို မြင်နေရတဲ့ ဖီးကြောင့်)

ထို့နောက် အိမ်ထဲဝင်တာနဲ့ မမာလာမှာ ကျွန်တော်မထင်မှတ်ဘဲ ...ရုတ်တရက်နောက်လှည့်ကာ...

“ ချစ်လင်လေး လမ်းမှာအောင့်အည်းသည်းခံထားတာ ”

ဆိုပြီး ပုဆိုးပေါ်ကလီးကို ကောက်ကိုင်ကာ ပွတ်ပါတော့တယ်... ။ကျွန်တော်လည်းအကြိုက်တွေ့ကာ ချွေးနံ့နံစော်နေသော ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုဖက်ကာ နို့အုံကိုဆော့ကစားပါတော့တယ်...။

“ ဟယ် သူကတောင်နေပြီ ဘယ်ကတည်းလိုးချင်နေတာလဲ”

“ လမ်းမှာကတည်းက ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာတောင်လိုးရင်စီးချင်နေတာဗျ ..ဟ ဟ”

 မမာလာမှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ချကာ လီးကိုကောက်စုတ်လိုက်ပါတော့တယ်....။

“ ခဏ ခဏ  ညကတည်းက မဆေးရသေးဘူး နံနေ ညစ်ပတ်နေမှာ ။ ပြီး အမလင်လည်းပြန်လာတော့မယ်လေ”

“ ဟယ် ရွံစရာလား လီးသန့်လေးကို”

ဆိုကာ ..တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ပုလွေအစွမ်းပြပါတော့တယ်..။

“ အားးး အားးးပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ်”

“ အူးးး အူးးး ကောင်းလိုက်တာ ပြွတ်”

လက်ကလည်း ဥနှစ်လုံးကို ချေကစားကာ ဒစ်ပတ်လည်းကို လျှာနဲ့ကစားပေးသောအခါ ကျွန်တော်မှာအလွန်အင်မတန်မှ ကျေနပ်ကာ ခံစားမူအပြည့်နဲ့ လေဟာနယ်ထဲ ရောက်နေပါတော့တယ်...။

“ အူးးး အူးးးးပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“ အူးးး အူးးး မမရေ ပြွတ် အူးးးးးးး”

ထို့နောက် သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ 

“ မမရေ မမယောကျာ်းပြန်လာလိမ့်မယ် အမြန်လက်စသတ်လိုက်မယ်”

ဆိုကာ သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို လိုးလိုက်ပါတော့တယ်။

အွတ် အွတ် အွတ် အွတ်

အတင်းကမ တန်းပါးစပ်ကို လိုးသောအခါ ....

“ အမလေးလေး အသက်ရူကြပ်လို့ပါ ”

ဆိုကာ ကျွန်တော်ပေါင်ကို ရိုက်ကာတားပါတော့တယ်..။

“ အွတ် အွတ် အော့.......”

ကျွန်တော်လည်းလွတ်မပေးဘဲ အတင်းမှိန်းကာ အချက် ၃၀လောက် ဆောာင့်လိုးလိုက်သောအခါ အာငွေ့ ရမက် တို့ကြောင့် လရေတို့မှာ ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်.။

“  အော့................လူ ...သတ် ...နေတာလား ”

လရေတွေ သရေတွေပါးစပ်မှာ ဗလုံးဗထွေးနဲ့ပြောကာ

“ ဆောရီးဆောရီး အရမ်းထန်သွားလို့ ထွေးထုတ်လိုက် အမ”

“ ဟယ် မထွေးပါဘူး”

ဆိုကာ လရေတွေအကုန်မြိုချကာ ပြုံးပြီးမျက်စောင်းထိုးပါတော့တယ်...။ထို့နောက် ကျွန်တော်နဲ့ မမာလာမှာ မဝနိုင်သေးဘဲ ကစ်ဆင်ဆွဲကာ ...၁၅မိနစ်ခန့် ပွတ်လိုက်ကိုင်လိုက်နဲ့လုပ်နေပါတော့တယ် ..။

“ ဟေ့ မိန်းမရေ..ပြန်ရောက်ပြီလားဟေ့ .”

အိမ်ရှေ့မှ ခေါ်သံကြားမှကျွန်တော်လည်း ကမန်းကတန်း ပါးစပ်နားကသရေတွေ သုတ်ပြီး ပုဆိုးကမန်းကတန်းဝတ်ကာ..

 “ ဟာ ကိုကျော်အေးကြီး မူးလာပြန်ပြီလား”

 “ ဟ ငါ့ညီရ အရက်ကိုကြိုက်လို့သောက်တာမဟုတ်ဘူးကွ ဒါဆေးဖက်ဝင်တယ်....နွားနို့ကတိရစ္ဆာန်တွေရဲ့အသွေးအသား ကြက်ဥကလည်းအသွေးအသားငရဲကြီးတယ်အရက်က သီးနှံတွေသက်သက်လွတ်တယ်ကွ ကုသိုလ်ရေးကွ ညီလေးရ...”

 “ ဟား ဟား ဟုတ်ပါပြီဗျာ...မမာလာကို လိုက်ပို့တာဗျ မနေ့က ဝက်သားပေါက်တယ်လေ ဒါကြောင့် ညအလုပ်လုပ်ရတာဗျ ..အခုပြန်လိုက်ဦးမယ်ဗျာ ”

ဆိုကာ မွေးမြူရေး ခြံမှ အိမ်လေးဆီသို့ ပြန်လာပါတော့တယ်.။

..........................................................................................

 မမာလာအိမ်ကနေ ပြန်လာပြီးရေမိုးချိုးကာ အိပ်စက်အနားယူလိုက်သည်မှာ ညနေ၅နာရီမှသာ ပြန်နိုးလာပါတယ်....ထိုအချိန် နားထဲတွင် 

အွတ် အွတ် ဖွတ် ဖွတ် 

“ အအ ရှင်ကလည်းဖြည်းဖြည်းလိုးပါ သရဲတဘက်စီးတာကျနေတာပဲ”

ယောကျ်ားမိန်းမလိင်ဆက်ဆံသော အသံကြားရသောကြောင့် ကျွန်တော် အိပ်ရာမှာကောက်ထပြီး သေချာနားထောင်ကြည့်ရာ မွေးမြူရေးခြံမှ ပိုင်ရှင်ဦးလေးနေသောအခန်းမှ ကြားရခြင်းဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်လည်းခြေသံဖွဖွနင်းကာ ပိုင်ရှင်ဦးလေးအခန်းသို့ ကြည့်လိုက်ရာ နှလုံးထီရောင်းသောအန်တီဝါ (ခ) မဝါဝါမြင့် နှင့်ပိုင်ရှင်ဦးလေးတို့မှာ ကုတင်ပေါ်တွင် လိုးနေကြခြင်းဖြစ်ပါတယ်....မဝါဝါဖြင့်မှာ ခန္ဓာကိုယ်ဝကာ အရပ်ပုပုနဲ့ ရွာထဲတွင် ချဲထီရောင်းသော သူတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ် ။ ကျွန်တော်ရွာသို့ရောက်ပြီး သိပ်မကြာ။  ရွာမှကာလသားများနှင့် ထန်းရည်သောက်ခြင်း ဇယ်သောက်ခြင်းစသည်တို့ သွားကစားသည့်အခါများတွင် မဝါဝါမြင့် သတင်းများကို ရံဖန်ရံခါကြားရလေ့ရှိပါတယ်...။

“ မဝါက ကြိုက်ကုန်းကွ...သူကငတ်နေတာ သူ့လင်ကလည်း ထောင်ထဲရောက်နေတာလေကွာ ....ရွာတောင်ဘက်က ကိုမြင့်နဲ့တောင်ဟိုနေ့က င်္သချိုင်းနားက ချုံထဲမှာချိန်းလိုးနေတယ်ကွ...ဖန်ရင်ရတယ်”

ထိုသို့ ရွာကာလသားများစကားဝိုင်းတွင် ကြားနေရာသောကြောင့် မိမိမှာလည်း ခြံထဲသို့ ကြက်ဥနွားနို့လာဝယ်ခိုက် .. မထိတထိ တို့ကြည့် နောက်ကနေလီးဖြင့်ပွတ်ကြည့်ရာတခါတရံ ပြုံးလိုက် မသိယောင်ဆောင်လိုက်လုပ်နေသော်လည်း မိမိမှာ ရွာမှာ ဧည်သည်ဖြစ်သောကြောင့် မစမ်းရဲဘဲဖြစ်နေပါတယ်...။

ယခုမူ မိမိမျက်စိရှေ့တွင်ပင် ...မဝါမြင့်မှာ သူရဲ့ဖင်မဲကြီးကိုကုန်းပေးကာ ပိုင်ရှင်ဦးလေးမှာ ပုဆိုးကို ကတောင်းကျိုက်ကာ ဆောင့်လိုးနေသည်ကို တွေ့နေရပါသည် ။ ဦးလေးမှာလည်း အသက် ၅၀ကျော်ပေမယ့် ဆောင့်အားမှာ မကျဘဲ အလုပ်ကြမ်းလုပ်သူပီပီ လိုးချက်များမှာ သွက်လက်၍ မဝါမှာလည်း ဆောင့်လိုးတိုင်း...

“ အွတ် အွတ် သေပါပြီရှင့် အွတ် အွတ် ”

နဲ့ ရှေ့သို့ငိုက်ငိုက်ကျသွားပါတယ်..။.သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ကျွန်တော်ကြည့်နေသည်ကိုပင် မသိဘဲ အပြင်းအထန်လိုးနေကြရာ ကျွန်တော်လည်း ကြည့်၍ လီးတောင်လာကာ ဝင်လိုးခြင်စိတ်များကို မနည်းပင် ထိန်းထားရပါတယ်.....။

ထို့နောက် မထူးတော့ဆိုကာ ဆိုင်ကယ်ကိုထုတ်ကာ မမာလာအိမ်သို့ လီးတောင်တောင်နဲ့ တန်းမောင်းလာခဲ့ပါတယ်...။ မမာလာအိမ်ရှေ့ အရောက် ယောင်လည်လည်နဲ့ကြည့်သောအခါ ....မမာလာယောကျာ်း ကိုကျော်အေးမှာအိမ်ရှေ့တွင်မူးကာ ပုဆိုးကျွတ်ကာ အိပ်နေသည်ကိုတွေ့ရ၍ အိမ်ထဲသို့ မယောင်မလည်ဝင်လာခဲ့ပါတယ်...။ မမာလာ အိမ်ရဲ့ နောက်ဖေးပေါက်မှ တိတ်တိတ်လေးတက်လာသောအခါ ထဘီကျွတ်လျက် အိပ်ပျော်နေသော ...မမာလာကို တွေ့ရ၍..

“  အန်တီ အန်တီ ”

“ ထဦး ထဦး ”

 “  ဟင် ဟင် ဘယ်သူလဲ”

 “ ကျွန်တော် ကျွန်တော် ကိုဇွဲ....”

 “ ဟေ ဘာဖြစ်လို့လဲ ခြံမှာအရေးပေါ်လို့လား”

 “  ခြံမှာ အရေးပေါ်တာမဟုတ်ဘူး ....ကျွန်တော်အရေးပေါ်တာ”

 “ ဟင် နေမကောင်းဘူးလား ဘာဖြစ်တာလဲ....

 “ မဟုတ်ဘူး လူနေကောင်းတယ် လီးနေမကောင်းတာ.”

ဆိုကာ တောင်မတ်နေသောလိးကိုသူရှေ့တိုးပြလိုက်ရာ..

 “ ဟဲ့ ဟဲ့နေဦး ရှေ့မှာငါ့လင်ရှိတယ်....”

“ ဟာဗျာ ကိုကျော်အေးအကြောင်း အန်တီသိသားပဲ သိုးနေတာပဲ.”

 “ မလုပ်ပါနဲ့ အေ တွေ့နေမှ သတ်ခံနေရမယ် ...ငါလည်းခံချင်ပါတယ်..ဒါမဲ့ ညကပဲ ၂ချီလိုးတယ် မနက်ကပဲပါးစပ်ကို တစ်ချီလိုးတယ် တောင်ပဲတောင်နိုင်လွန်းတယ် သည်းခံလိုက်ပါဦး မောင်လေးရယ်...”

“ ဟာ ဗျာ မရဘူး အရမ်းလိုးချင်နေပြီ နောက်ဖေး ခဏလိုက်ခဲ့ ခဏပဲလိုးယုံပဲ.”

“ ဟယ် စိတ်ညစ်ပါတယ် .”

မမာလာလည်း ဆံပင်ဖာလားနဲ့ ထဘီကောက်ဝတ်ပြီး အိပ်မူံစုံဖွားနဲ့လိုက်လာခဲ့ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း အိမ်နောက်ဖေးရောက်တေ့ာ မမာလာကို နောက်ဖေး ပန်းကန်ဆေးသောနေရာ တိုင်ကီပေါ်တွင် လက်ထောက်ခိုင်း ပြီး ထဘီကိုခါးပေါ်လှန်တင်ကာ နူးနှပ်မနေတောဘဲ အရမ်းထန်နေတာကြောင့် မမာလာရဲ့ အမွှေးထူထူနဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ.လီးကို ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့တယ်..။

“ အီးး............”

ထို့နောက် တရပ်စပ် စွတ်လိုးပါတော့တယ်..။

“ အွတ် အွတ် အအ  ဟဲ့ ဟဲ့ ဖြေးဖြေး အသံမထွက်စေနဲ့...”

ဖတ် ဖတ် အွတ် အွတ် အအအ ဖတ် ဖတ်

“ အားးးနာတယ် ဟဲ့”

“ ဟာဗျာ အသံမထွက်နဲ့...လိုးကောင်းနေတာ”

ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဘွတ် အွတ်

“ အ အ ဟဲ့”

မမာလာမှာ ပြောမရသောကြောင့် ခါးပါးလှန်တင်ထားသော ထဘီစကိုလုံးကာ သူမ ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ပြီး..ကျွန်တော်လည်းအတင်းဆောင့်ပါတော့တယ်...။

ဘွတ် ဘွတ် အ အ အွတ်အွတ်

ပထမတော့ စောက်ဖုတ်မှာ အရေမရှိ ခြောက်ကပ်ကပ်ဖြစ်နေပါတယ်. ။ လိုးရင်းနဲ့ မမာလာမှာဖီးတက်လာကာ စောက်ရည်တွေလိုက်ပြီး လိုးရသည်မှာလည်း ပိုဖီးရှိလာပါတယ်...။

“ အွတ် အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် အအ အအ အအ အအ အွတ်”

မမာလာမှာ 

“ အမြန် အမြန်လိုး ”

ဆိုကာ မျက်ရိပ်မျက်ကဲ လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့်  ခေါင်းတွေ အတင်းခါကာ သူယောကျာ်းထလာမှာလည်းကြောက် ..လိုးခံရတာလည်းကောင်း နဲ့ 

အအ အအ ဖတ်

ကျွန်တော်လည်းယောကျာ်းအိမ်ရှေ့အိပ်နေတုန်းလိုးရသည်မှာ အရသာအရမ်းရှိနဲ့ ရင်ခုန်မူ တဏှာ ရမက်ပေါင်းစုံကာ

အွတ် အွတ် အအ အအဖတ် ဖတ် အွတ် 

အချက် ၁၂၀ခန့်ဆောင့်လိုးအပြီးမှာ လရေတွေပန်းထည့်ကာ မမာလာမှာလည်း မြေကြီးပေါ် ဖင်ထိုင်ရက်ကျ ပြီး ဟင်း ဟင်း နဲ့အော်ကာတုန်နေပါတော့တယ်...။ ထို့နောက်လရေတွေ စောက်ရည်တွေပေနေသော လီးကို မမာလာပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ စုပ်ခိုင်းလိုက်ပါတော့တယ်..။

ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အူးး ဟူးးး အူးး

ပြီးနောက် မမာလာအား ဖက်ကာ နှစ်ယောက်ကစ်ဆင်ရိုက်ကာ ..

“ ရင်တုန်လိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ လင်လေးရယ် လီးဖြတ်ပီး ညဘက် ပါးစပ်မှာ ကိုက်အိပ်ချင်တာ..”

“ ထန်လိုက်တာ ချစ်မကြီးရယ်...”

“ အဲ အိမ်ပေါ်တက်တကူးတကနိုးပြီးလာလိုးတာ ဘယ်သူလဲ ..ဘယ်သူကပိုထန်လဲ...”

“ ဒီလိုဗျ နှလုံးထီရောင်းတဲ့ အန်တီဝါနဲ့ ပိုင်ရှင်နဲ့ လိုးတာတွေ့လို့ အရမ်းထန်ပြီး လာလိုးတာ ဗျ”

“ အဲ ဦးလေးကြီးကလည်း လုပ်တယ်နော်...”

“ ဟဟ သူလည်း မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းက ငတ်နေတာနေမှာပေါ့ဗျ”

ထို့နောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နမ်းမ၀ဖြစ်နေကာ ကိုကျော်အေး လူပ်သံကြားမှ မမာလာမှာ တိုင်ကီကရေနဲ့ စောက်ဖုတ်ဆေးမီအပြု ... 

“ မဆေးပါနဲ့ ချစ်မကလည်း”

ဆိုကာ

ထဘီလှန်တင်ကာ စောက်ဖုတ်ကိုပြောင်နေအောင်ယက်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်..။မမာလာမှာ 

“ အီးးးးးးပြွတ် ”

စောက်ဖုတ်အမွေး အစိ ဘေးနူတ်ခမ်းအလွှာမကျန်အောင် ယက်ပေးကာ ....

“ အမ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်တော့ ”

ပြန်လွှတ်ကာ ကျွန်တော်လည်းအိမ်ရှေ့ တိတ်တိတ်ပြန်ထွက်ကာ ခြံထဲသို့ ပြန်လာပါတော့တယ်..။

..................................................................

ခြံထဲပြန်ရောက်ပြီး မွေးမြူရေးခြံထဲမှာပဲ ...မမာလာနဲ့ လူလစ်ရင်လိုးလိုက် ။ သူမူတ်ကိုယ်မူတ် မူတ်လိုက်နဲ့အချိန်ကုန်နေစဉ် တစ်နေ့ မမာလာမရှိခိုက် ချဲထီရောင်းသော ဆိုင်ရှင်ဦးလေးကြီးနဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ အန်တီဝါရောက်လာပြီး

“ ကောင်လေးရေ...အန်တီကို ကြက်ဥ သုံးလုံးပေးအေ နို့တစ်ထုတ်လဲပေး...”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ”

ထိုစဉ် အန်တီဝါမှာ မဝါ ခုနက မူတ်ပေးကာ ထွေးသွားသော လရေများ ခုံပေါ်မှာ ပေနေသည်ကို မသိဘဲထိုင်ချလိုက်ပြီး

“ အမလေးလေး ဘာတွေလဲ ချွဲကပ်ကပ်နဲ့....နှာချီးတွေလား”

နောက်မှ  ကိုင်ကြည့်ကာ 

“ ဟာ ဟိုအရေတွေပဲ”

ဆိုကာ... 

“ ဟွန်း လူပျိုလေးနော် ဟင်းဟင်း သောင်းကျန်းနေတယ်”

 ကျွန်တော်လည်း ရယ်ပြကာ ..

“ အန်တီရေ နွားနို့ကမရသေးဘူး ခဏထိုင်စောင့်ဦး ...ဘယ်လိုလဲ အလုပ်အကိုင်လေး”

“ လူတွေက သိပ်မပေါက်ကြ စီးပွားရေးမကောင်းတော့အဆင်မပြေဘူး ကောင်လေးရေ ”

ဟုဆိုကာ ...ကျွန်တော်ရှေ့နွားခြံကို ထောက်က ရပ်နေပါတော့တယ်...။ ကျွန်တော်လည်း မထူးဘူး ကွာဆိုကာ  နောက်ကနေ အိပြီး ပြည့်တင်းကာ အတန်ငယ်ပြုတ်စ ပြုနေသော မုဆိုးမဖင်ကြီးကို

“  ဟုတ်လားဗျ ”

ဆိုကာ မသိမသာသွားထောက်ပြီး သွေးတိုးစမ်းပါတော့တယ်...။ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ

“ အေးကွာ လူတွေက စီးပွားရေးသိပ်အဆင်မပြေ ဂွင်တွေသိပ်မတည့်ကျတော့လို့လေ ဂွင်တည့်တော့ များများထိုးမှာပေါ့နော် ”

ဆိုကာ...ဖင်ပေါက်ရှိရာသုံးခေါက်လောက်ဆောင့်လိုက်ပါတယ်...ထဘီကာထားသော်လည်းဖီးအလွန်ရှိပြီး လီးမှာသံချောင်းလိုဖြစ်လာပါတော့တယ်...။

“  ကောင်လေးဆိုးတယ်ကွယ်......”

 ထို့နောက် ကျွန်တော်လည်း မနေ့က ပိုင်ရှင်ဦးနဲ့လိုးနေတာမြင်တဲ့ အကြောင်း ပြောပြလိုက်သောအခါ

“ ဟယ် ဘယ်သူမှ လျှောက်မပြောနဲ့နော် ကောင်လေး..”

“  ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ ဘယ်သူမှမပြောပါဘူး စိတ်ချပါ...

“ အေး လိမ်မာတာ မမကပြုစုမှာပေါ့

ဆိုကာလီးကိုကိုင်ကာထုပေးပါတော့တယ်.... ကျွန်တော်လည်းဖက်ကာ နို့ကိုကိုင်မည်အပြု... ခြံပိုင်ရှင်ဦးလေးဝင်လာသည်ကိုတွေ့ရသောအခါ နှစ်ဦးခွာလိုက်ပြီး နွားမကြီး နို့ညစ်ဖို့စောင့်နေတဲ့ ပုံစံ အမြန်လုပ်ရပါတော့တယ်.....။ပိုင်ရှင်ဦးလေးက

“ ဟေ့ မဝါ ရောက်နေတာလား...”

“ ဟုတ်တယ် ဦးလေးရေ....နွားနို့ ကြက်ဥ လာဝယ်တာ”

“ အေး မဝါရေ ..နစ်လုံးထိုးချင်လို့ ခဏလိုက်ခဲ့ပါဦး ”

ဦးလေးမှာ ဥနှစ်လုံး လီးထိုးချင်တာလား ချဲထိုးချင်တာလား မသိ ။ကျွန်တော် သူတို့အကြောင်း မသိဘူး ထင်ကာ ဟန်ပါပါခေါ်လိုက်ပါတယ်..။ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာတော့ ဟဟဟ ဒီဘဲကြီးနေ့ခင်းကြောင်တောင်တောင် လိုးချင်နေတာပဲ ...ငစွမ်းပဲ..။

မဝါလည်းကျွန်တော်ကိုမျက်လုံးမှိတ်ပြကာ 

“ ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေးလာပြီ”

ဆိုကာ ဖင်ကြီးယမ်းလျှောက်ကာလိုက်သွားပါတော့တယ် .....။ထို့နောက် 

“ အွတ်အွတ် အားးအားးး ”

စတဲ့ ကာမစက်ယက်သော အသံ မတိုးတတိုး ကြားနေ၍ ပြုံးမိပါတော့တယ်...။ ထို့နောက် ၁နာရီခန့်အကြာ မဝါ ပြန်ရောက်လာပြီး...

 “ ဟီးး မောင်လေးရယ် ကြမ်းလိုက်တာ အဖုတ်တောင်စပ်ဖျင်းဖျင်းပဲ”

 ကျွန်တော်လည်းလီးတောင်နေကာ.... နွားတင်းကုပ်နားက အကွယ်ထဲဆွဲခေါ်ပြီး

“ လာလိုက်ခဲ့ဗျာ”

“ ဟဲ့ ဟဲ့ ဘာလဲ ဘာလုပ်မလို့လဲ ခုနက လူကိုစွသွားတာ”

 မဝါကအတင်းဖက်ကာ ကစ်ဆင်ရိုက် လျှာနဲ့လည်ပင်းတွေယက်နို့အုံတွေပွတ်ကာ ....

“ မဝါလိုးချင်တယ်ဗျာ ဒီဖင်ကြီး ဒီဗိုက်ခေါက်ကြီးကို ကြည့်လိုးချင်နေတာ..”

ဆိုပြီး ထဘီဆွဲလှန်လိုက်သောအခါ

“ ဟယ် ဟဲ့ ကောင်လေး ငါမရတော့ဘူး စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေပြီ...မူတ်ပဲမူတ်ပေးမယ်နော်..”

“ ငါစောက်ဖုတ်လည်း ရေမဆေးလာရသေးဘူး မလုပ်ပါနဲ့ဦးနော်”

 “ ဟာ မဝါကလည်း လုပ်ဗျာ လုပ် မူတ်ပေး.....လိမ်မာတယ်”

အဲဒီတော့ မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ လီးကိုပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ပါတော့တယ်..။

“ အူးးး အီးးးး ကောင်းတယ် အူးးးးးအီးးးးးအူးးးးးအီးးးးးး”

“ အူးးးးးးအားးးးးးအားးးးအီးး မြန်မြန်သွက်သွက်လေး...အီးးး”

အန်တီဝါမှာ အစွမ်းကုန်မူတ်ပေးနေသော်လည်း မပြီးဘဲဖြစ်နေရာ 

“ လုပ်ပါဗျာ အန်တီကလဲ မမကလဲ .ပြုံးကာ ချွဲပြလိုက် ရာ”

“ ငါစောက်ဖုတ်စပ်နေတယ် ဟဲ့ ငါခြံထဲ လာမိတာမှားတာပဲ ဟယ်”

“ ဒါဆို ဖင်ချမယ်ဗျာ အမဖင်ကမဲမဲကြီး အရမ်းလိုးချင်နေတာ..”

“ ဟူးးး ငါ့ဘဝက စုပ်လည်းစူးစားလည်းရူးပဲ ငါ ဖင်သိပ်မခံဖူးဘူးဟ”

“ လုပ်ပါဗျာ အမကလည်း ......နောက်ကျကြိုက်သွားမှာ”

“ အေး ဟာ ဒါဆိုလဲ လိုး မြန်မြန်လိုး ”

ဆိုကာ မြေကြီးပေါ် ကုန်းပေးပါတယ်..။ ကျွန်တော်လည်းဖင်မဲကြီးကို တံတွေးဖြင့်စွတ် လီးကိုလည်း တံတွေးဆွတ်ကာ...ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့တယ်..။

“ ဗွိ ဗြစ်”

“ အီးးးးးးးးးးးးးးးးအားးးးးးးးး”

“ သေပါပြီ အမလေး အမလေးးလေးးး သေပါပြီ ...”

“  တော်ပါပြီ ..အီးးးးး”

ကျွန်တော်က ကြပ်ပိတ်နေတဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးကို တဝက်ပဲထည့်ကာ ဖြေးဖြေးပဲ ဆောင့်နေပါတော့တယ်..။

“ အီးးးအီးး ဖတ် ဖတ် အွတ်အအအ”

“ ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”

ဖင်ပေါက်ထဲ လီးပြန်ထုတ်သောအခါ ဘေးကကြွက်သားမှာ ကြွတက်လာကာ...ကြည့်ရတာ အလွန်အင်မတန်မှဖီးလ် ရှိလာပါတယ်...။ထို့နောက် ဖြည်းဖြည်းဆောင့်ရင်း တံတွေးထွေးကာ အဆုံးထိ တန်းဆောင့်လိုးလိုက်ပါတော့တယ်..။

 “ အွတ်..........”

 “ အားးးးသေပြီအခုထုတ် ဖေလိုးမသားလေး အခုထုတ် သေပြီဟဲ့ သေပြီ..”

ကျွန်တော်လည်း အလွတ်မပေး အားရှိပါးရှိ လိုးပါတော့တယ်..။

 “ အီးးအွတ် အအ အအအအ ဖတ်ဖတ် ဘွတ်ဘွတ်”

“ ဘွတ်ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”

ဥနှလုံးကို စောက်ဖုတ်အုံကို သွားရိုက်သံ ။ မဝါ ညည်းသံ အော်သံ ။ ကျွန်တော်ညည်းသံနဲ့ အလွန်အင်မတန်မှရမက်ထန်စေပါတယ်.။

“ အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် အအအ အအအ”

“ အ အအ အ အ အ အ အ”

အချက် ၅၀ခန့်လောက်ဆောင့်အပြီး မဝါစောက်ဖုတ်ထဲက အရေတွေစီးကျလာကာ....ပေါင်ခြံမှာစောက်ရည်တွေနဲ့မို့ စောက်ရည်နံ့ရော ။ လီးကိုထုတ်လိုက်တဲ့အခါ ဖင်ခေါင်းထဲကထွက်လာတဲ့ အနံ့ရော။ကျွန်တော့် လရေတွေ ဖင်ပေါက်မှာ ပြည့်နေတဲ့အချိန် လီးထည့်လိုက်တဲ့အချိန် ထွက်လာတဲ့အသံရော ။ ကုန်းနေတဲ့ ဖင်မဲကြီးနဲ့..ဆိုတော့ .milf ကြိုက်သူ ကျွန်တော်အတွက် အလုံးစုံ ပြည့်စုံနေတာကြောင့် ထန်ထန်နဲ့ အတင်းဆောင့်လိုးပါတော့တယ်...။

“ အွတ် အွတ် ကောင်းတယ်ဆောင့် ကောင်လေးဆောင့် သထောင်းစားလေးဆောင့်”

 “ ဆောင့်ပြီ မိန်းမ ဆောင့်ပြီ ကြိုက်ကုန်းမ အွတ် အွတ် ဟမ် မဝါနင်ဆာနေတာမလား”

“ ငါ့ကိုချီးပါတိုင်းသတိရ အွတ် အွတ် ဖွတ် ဖတ် နင်ဖင်ကိုလိုးခွဲပစ်မယ် အွတ် အွတ်”

“ လိုး ခွဲပစ် သထောင်းစားလေး ဖတ် ဖတ်  ဖတ် အ အ အအအအအအအအ”

ထို့နောက် ၁၅မိနစ်ခန့်အကြာမှာ ကာမသုခပြည့်စုံကာ လရေများလည်း ရေတံခွန်အလားစီးကျကာ ကျွန်တော်လည်း ကျောကုန်းပေါ်တန်းမှောက်ပြီး မြေကြီးပေါ်မှာ နှစ်ယောက်မှိန်းနေပါတော့တယ်...။

ခဏအမောပြေမှနှစ်ယောက်ထ ထဘီဝတ်ပုဆိုးဝတ်ကာ ....

“ အန်တီဝါက ချစ်ဖို့ကောင်း”

ဆိုကာအနမ်းပေးလိုက်ပါတော့တယ်...။ ထို့နောက် ခြံရှေ့ထွက်လာကာ သူလာဝယ်သော နွားနို့ ကြက်ဥကို အလကားပေးလိုက်ရုံအပြင် ပြန်ခါနီး အပိုလက်ဆောင်ပါပေးလိုက်ပါတော့တယ်...။

“ ကောင်းတယ် ဒီနေ့ နောက်တခါ စောက်ဖုတ်ကိုသေချာလိုးပေး ချိန်းလိုက်မယ်..”

ဆိုကာ ပေါင်နှစ်ခြမ်းကွကာ ထွက်သွားပါတော့တယ် ......။

ထို့နှင့်မမာလာနှင့်လိုးလိုက်  လစ်ရင်...အန်တီဝါနဲ့လိုးလိုက် ။ဝါသနာပါတဲ့မွေးမြူရေးခြံမှာ လုပ်ငန်းသင်လိုက်နဲ့ အချိန် ၇လခန့်ကြာပြီးတစ်နေ့....

ပြွတ် ပလွတ် ပြွတ် .....

 ခြံထဲ မမာလာဟာ ကျွန်တော်လီးကို စုတ်ပေးနေရင်းး

“ မောင်လေး...နင်ဒီခြံအလုပ်တော်တော် ဝါသနာပါတယ်နော်....ဘွဲ့လည်းရလာခဲ့တယ်မလား”

“ ဟုတ်တယ်လေ ....ဘွဲ့ရတဲ့အလုပ်အတိုင်းလုပ် ဒါမှမဟုတ်..company တစ်ခုမှာ ဒါမှမဟုတ် အစိုးရအလုပ် ဝင်လုပ် လခစားလေးရ ပြီး မိန်းမယူ ပင်စင်ရ အငြိမ်းစားယူ ဒီဘဝကြီးကျွန်တော်တော့ သဘောမကျပါဘူး”

“ ဒါပေမယ့် ဂုဏ်ရှိတယ်မလားအေ....ငါ့သမီး သဇင်လေးတော့ ဒီနှစ်စာမေးပွဲဖြေပြီးပြန်လာတော့မှာလေ.....သူကလည်းအလုပ်လည်းဝင်လုပ်ရတော့ အဝေးသင်လေးပဲတက်ရတာပေါ့....ဒါမဲ့တော်ရှာပါတယ် မိဘကိုပြန်ထောက်တယ်လေ..ဒါမှမဟုတ် ငါ့လစာနဲပဲဆို လင်ကအမြဲမူးနေတာ ငတ်သေမှာပဲ....”

“ အမရယ် ပြောလဲပြော လီးလဲစုတ်ပေးပါဦး”

“ အေးပါအေ”

ပြွတ် ပလွတ် ပြွတ် ..

“ ဟူးးးးးးးးးအရေတွေထွက်လာပြီ...စုတ်ကောင်းနေတာ မာတောင်ပြီး”

“ ဟုတ်တယ်ဗျ ....ကျွန်တော်လည်းခု အလုပ်ကို သေချာနားလည်တော့ အဖေကိုပြောပြီး...ကိုယ်ပိုင်ခြံလေးတစ်ခုထောင် ..ပြီး ကြက်ဥ နွားနို့ကို သေချာဆိုင်တွေကိုဖြန့်....အဲ့ကနေ ရတဲ့ အရင်းလေးနဲ့ ကုန်ကားလေးထောင် ပွဲရုံလေးထောင်ချင်လို့ အမရယ်”

ပြွတ် ပြွတ် အူးး 

“ အင်း အမလည်း ဒါပြောမလို့လေ...ဒီအလုပ်ပဲဆိုတော့ ငယ်လည်းငယ်သေးတော့လေ ...တိုးတက်အောင်လို့ပါလင်လေးကို ...”

ပြွတ် ဟူးးး ....

“ လီးထိပ် ကဒစ်ကိုလျှာနဲ့လျက်ပြီးထိပ်အပေါက်လေးကိုလျှာနဲ့မွှေပေး အမ..”

  ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ...

“ အင်း ဒါကြောင့် ဗျာ အဖေကို ပြောပြီးတော့ လုပ်ငန်းထောင်ပါဦးမယ် ရည်ရွယ်ချက်လေးတော့ရှိပါတယ်..အဖေက ဒီအလုပ်ထက် IT အလုပ် ။ ဒါမှမဟုတ် နိုင်ငံခြားထွက် ပြီးအလုပ်တစ်ခုလုပ်စေချင်တာ ပြောလိုက်ရင် မင်းကသုံးစားမရတဲ့ကောင် ....အောက်တန်းစားကောင် .....ငါတို့အမျိုးကိုအိုးမဲသုတ်တယ် ဒါပဲ သူပြောလိုက်ရင် ကြာတော့လည်းဗျာ အဖေနဲ့တောင်မျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်တော့ဘူး....”

“ မိဘကတော့အဲ့လိုပါပဲ သားသမီးကို မပင်ပန်းစေချင်ဘူး ..ဘဝကို အမြင့်ဆုံးကိုရောက်စေချင်တယ်..ဒါကြောင့် မိဘတွေက ကိုယ့်သားသမီးကို အားမရဘူး အမြဲဒါကြောင့် လိုက်ပြောနေရတာ...နင်ကတော်ပါတယ် .”.

“ အမကလည်း လာမြှောက်နေပြန်ပြီ.”

“ ဟုတ်တယ်လေ ဘာမှ မဟုတ်တာတောင် နင်နဲ့တွေ့မှ ငါဖင်ခံတတ်လာတယ် ..။စောက်ရည်တွေ တုန်နေအောင်ထွက် ပြီးတယ်....မူတ်ပေးတဲ့နေရာဆို ငါ့ဟာ အုံလိုက်ကျွတ်ထွက်လားမတောင် အောက်မေ့တယ်.......ဘာမှမတော် တောင် ကာမအရာမှာတော့ ဆရာကြီးပဲအေ..”

“ ဟားဟား ဟုတ်ပါပြီဗျာ မနက်ဖန်ကျ ကျွန်တော်အဖေဆီပြန်လိုက်ပါဦးမယ်..အမပြီးချင်ပြီးဗျာ..”

ဆိုကာ သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ကိုလိုးလိုက်ပါတော့တယ်..။

“ အွတ် အွတ် အု အု အွတ် အွတ်....အု. အွတ် အွတ် အွတ် အု အုအု အု.

“ အင်း..........................”

လရေတွေသူပါးစပ်ထဲပန်းကာ ...အကုန်မြိုချလိုက် ချစ်တယ်...။

 အင်းပါ အမြဲမြိုချနေတာပဲ ..အားဖြည့်အစာလေး...ဟား ဟားးးဟားးးး”

...........................................................................................

နောက်နေ့ အဖေဆီသွားသောအခါ ....အဖေမှာသူဧ။် ပုံစံအတိုင်းအိမ်ရှေ့တွင်မူန်ကုတ်ကုတ်ထိုင်နေကာ..

“ ဟာ မလာစဖူးကွာ အိုးမည်းသုတ်တဲ့ကောင် ကျေးဇူးကန်းတဲ့ကောင် ဘာလာလုပ်ပြန်တာလဲ..မိဘကိုသတိရလို့လာတာလားကွ..”

“ အဖေမျက်နှာ တော်တော်ကျသွားတာပဲ...နေရောကောင်းရဲ့လား”

“ ကောင်းပါ့ကွာ ဒေါင်ဒေါင်မြည်ပဲကွာ ဒုက္ခပေးမယ့်ကောင်လည်းအနားမှာမရှိတော့.......”

အဖေဟာ ထို့သို့ကျွန်တော်နဲ့ဝေးနေသောကြောင့် သူ့အနားမှာသားတော်မောင်မရှိသောကြောင့် စိတ်ချမ်းသာနေပါတယ် ။ ပျော်ရွှင်နေပါတယ် ပြောသော်လည်း မျက်ရည်များဝဲနေသည်ကို သတိထားမိပါတယ်...။

ကျွန်တော့် တသက်သာမှာ ဒီအခါလည်း ဝမ်းနည်းရပြီး..အသိတရား တခါမှ မရခဲ့ဖူးပါ။ အတွေးများလည်း ဝင်လာပါတော့တယ်...။

အော် မိဘမေတ္တာ ကြီးမားပါလား....သားကို ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ် ကိုယ်ရပ်တည်နိုင်အောင် ဘဝဆိုတာနားလည်အောင် သူတမင်သက်သက်များ ကျွန်တော်ကို ပြောနေတာလား ....မသိပါ...အတွေးများစွာ...။

“ အဖေ ကျွန်တော်လုပ်ငန်းတစ်ခု ထောင်ချင်လို့ အရင်းအနှီးထုတ်ပေးပါလား.....”

“ ဟေ စကားကြီးစကားကျယ်နဲ့ မင်းလုပ်နိုင်လို့လားကွ.....အခုရောမင်းဘာတွေလုပ်နေလဲ..”

ကျွန်တော်မွေးမြူရေးခြံမှာ ပညာသင်အလုပ်လုပ်နေတဲ့ အကြောင်း ။ ထို့မျှမက သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ ပွဲရုံလုပ်ငန်းလေ့လာထားတဲ့အကြောင်း ပြောပြသောအခါ အဖေမျက်နှာဝင်းလက်လာသည်ကို တွေ့ရပါတယ်...။

“ အဖေ ကျွန်တော် ကိုတခါတော့အခွင့်အရေးပေးသင့်တယ် ...ကျွန်တော် အဖေ့သားဆိုတာ မျက်နှာပွင့်အောင်လုပ်ပြပါ့မယ်...”

“ လာလှချည်လားကွ...ဟားဟားဟား”

“ အေးကွာ ငါမင်းကို ထုတ်ပေးလိုက်မယ် မင်းဘယ်လောက်လိုလဲ...လိုသလောက်ထုတ်ပေးလိုက်မယ်....”

ထိုနှင့်အဖေဆီမှာပဲ အတူတူညစာစား ...။ အိမ်ကကျွန်တော်အခန်းလေးထဲမှာပဲအိပ်ကာ.......နောက်နေ့မှပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်.....။ ထိုသို့ ကျွန်တော်အိမ်ရောက်နေစဉ်အတွင်း...အဖေမှာ လန်းဆန်းသွက်လက်ကာ ပျော်နေသည်ကိုတွေ့ရသောအခါ...ကျွန်တော်မှာ ဝမ်းသာဝမ်းနည်းမျက်ရည်ပါကျမိပါတယ်..။

ထိုမျှမက ကျွန်တော်အခန်းမှာ ပြုံးနေသော ကျွန်တော်ကို ၇နှစ်သားမှာချန်ခဲ့သော အမေမျက်နှာကိုလည်း ကြည့်ကာ ...

“ သားကြိုးစားပါ့မယ် အမေ....သားဘဝကို အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါ့မယ် ”

ဟူသော သန္ဒိဌာန် ကတိစကားများလည်းပေးမိကာ ....အပြန်လမ်းမှာဝမ်းနည်းမူ ဝမ်းသာမူ အားတက်မူအပြည့်နှင့်ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်....။

ထို့နှင့် ပြန်ရောက်ပြီးနောက်နေ့ ပိုင်ရှင်ဦးလေးအား ကျွန်တော်ခွဲပြီး အလုပ်လုပ်တော့မယ့်အကြောင်း..ကြိုးစားချင်တဲ့အကြောင်း ။ ဒီတပတ်နောက်ဆုံး အလုပ်လုပ်ချင်တဲ့အကြောင်းပြောသောအခါ...ပိုင်ရှင်ဦးလေးမှ 

“ ဒါမှ ယောကျာ်းကွ..ဒီစိတ်ဓာတ်ကိုကြိုက်တယ်...မင်းအလုပ်လုပ်တဲ့အခါ ကျရူံးမူတွေလည်းရှိလာမယ်... အောင်မြင်နိုင်မယ် အမျိုးမျိုးပေါ့ ..ကြီးပွားရေးစာအုပ်တွေ ငါကြိုက်တယ်ကွ..အဲ့ထဲကငါကြိုက်တဲ့အချက်ကတော့ အောင်မြင်ချင်ရင်ချမ်းသာချင်ရင် အောင်မြင်ချင်တဲ့စိတ် ချမ်းသာချင်တဲ့စိတ် ပဲရှိ ၊ ကျန်တာသူ့အလိုလိုဖြစ်လာတယ့်ကွ..အားပေးတယ်ကွ ဆက်လုပ်...”

ထိုနှင့်နောက်ဆုံး အပတ် အလုပ်ဆင်းရာ....တစ်နေ့အန်တီဝါရောက်လာပြီးး..

“ ကောင်လေး နင်တခြားအလုပ်လုပ်တော့မယ်ဆို ...”

“ ဟုတ်တယ်လေ အန်တီ.....”

“ ဟယ် တကယ်လား ညက ဦးလေး က ငါ့ကိုလိုးရင်ပြောလိုက်တာ”

“ ဟုတ်တယ်ဗျာ ကျွန်တော် ပွဲရုံတစ်ခု ကုန်ကား ဖြစ်ဖြစ်ထောင်မလို့ဗျာ..”

“ ဟုတ်လား....အန်တီကိုခွဲသွားမလို့လား..ဒီစောက်ဖုတ်နဲ့ နင်ပြောနေကျ ဖင်မဲကြီးက ဖင်ပေါက်လေးကို ခွဲသွားတော့မလို့လား”

ပြောလည်းပြောကာ ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲယူကာ သူရဲ့ထဘီကိုလျှို..စောက်ဖုတ်ကို နိူက်ခိုင်းပွတ်ခိုင်းကာ...ကျွန်တော်အောက် နူတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ....ဆွယ်နေပါတော့တယ်...။

“ ခဏ ခဏ အမကျွန်တော်အခု အလုပ်လေးအဆုံးသတ်လိုက်ဦးမယ် မနက်ဖြန်ညလာခဲ့မယ်...တစ်ညလုံးလိုးမယ်....”

“ မရပါဘူး အခုလည်းခဏလိုးပေး ”

ထို့နှင့်ကျွန်တော်လည်း သူကိုပေါင်ဖြဲကာ ဘေးကစားပွဲခုံပေါ်တင်ကာ လီးကို ထိုးထည့်ကာ..

“ အွတ် အွတ် အု အု ဖတ်ဖတ် ကောင်းလိုက်တာ လင်လေးရယ်...ဒီလီးက ငါ့ကို ခွဲသွားတော့မယ်...”

“ အီးးးအ အ အ အ အ အွတ် အွတ် အအ အအ”

အချက် ၁၂၀ခန့်မနားတမ်းအမြန်ဆောင့်လိုက်ရာ 

“ အ အအ အအ အားးးးးး”

လရေများ ပန်းထည့်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်.....။

“ အမြည်း ပဲရှိသေးတယ် မနက်ဖန်ကျထပ်လာမယ်....”

“ အေးပါ လင်လေးရယ် ခဏတော့ အာသာပြေပါပြီ..သွားမယ်”

ဆိုကာ လရေများပေနေသော စောက်ဖုတ်ကို ဘေးကလက်နှီးစုပ်နဲ့ သုတ်ကာ ထွက်သွားပါတော့တယ်။

.....................................................

ထို့နောက် နောက်ရက်...တနေကုန် အန်တီဝါနဲ့ အပီ ကျူံးဖို့အတွက် ကြက်ဥ ၁၂လုံး နို့၂ခွက် သောက်ကာအနားယူ လီးကို မုန့်ညင်းဆီနဲ့လိမ်း နှိပ်နယ်ပေး ပြီး ထမင်းစားသောအခါ ကြက်သွန်ဖြူ တစ်ဥစားကာ အားမွေးနေခိုက် မမာလာ လာတာတောင် လိုးမပေး အမူတ်မခံဘဲ ......ညနေ ၅နာရီလောက် အန်တီဝါအိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်...။

အန်တီဝါအိမ်မှာ ရွာအနောက်ဘက်က ဂျောင်ခပ်ကျကျထဲတွင်ရှိပြီး ရွာရဲ့ချောင်းအနီးအနားတွင် ရှိတာကြောင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အမုန်းကြဲဖို့ အကောင်းဆုံး အနေအထားတွင် ရှိပါတယ်...။

ကျွန်တော်ရောက်ခိုက် အန်တီဝါမှာအိမ်ရှေ့တွင်ထိုင်နေပြီး အဝတ်လျှော်နေသည်ကို အခန့်သင့်ပင် တွေ့ရပါတယ်..။

“ အန်တီဝါ အန်တီဝါ ..”

“ ဟေ့ ဘယ်သူလဲ...”

“ ကျွန်တော် ကျွန်တော်..

ဆို ပြီးလီးကိုင်ကာ ပြုံးပြလိုက်ပါတယ်..။

အန်တီဝါလည်း ပြုံးပြကာ 

“  ခဏထိုင်စောင့်နော်...အဝတ်လျှော်တာ ၆ထည်ပဲကျန်တော့တယ် ရေခဏချိုးလိုက်မယ်..”

ကျွန်တော်လည်း သူတို့အိမ်ရှေ့တွင် ထိုင်စောင့် နေကာ ၁၀မိနစ်ခန့်အကြာ မစောင့်နိုင်တော့၍ အဝတ်လျှော်နေသော အန်တီဝါဆီ သွားကာ...

“ လာတော့ဗျာ ”

မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ အိမ်ထဲဆွဲခေါ်ကာ..

“  ဟယ် ဘီလူးစီးနေတာလား ချွေးတွေနဲ့ဟယ် .....”

ထို့နှင့် ကျွန်တော်အိမ်ပေါ်ဆွဲကာ ထဘီဆွဲချွတ်။  တွဲလောင်းကျနေသာ နို့အုံကို ဆွဲကိုင်ကာ...အဆီတဝင်းဝင်းပေါင် ၂၀၀ လောက်ရှိတဲ့ ဗိုက်ခေါက်အောက်မှ စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းမူတ်ပါတော့တယ်..။

“ ဟယ် မလုပ်ပါနဲ့မဆေးရသေးဘူး...”

“ ပလပ် ပလပ် ပလပ် ပလပ် ပလပ် ပလပ်..”

ကျွန်တော်မှာ အမွှေးတွေကြားမှာ ပြဲလန်နေသော စောက်ဖုတ်အုံကိုဖြဲကာ အလွှာနှစ်ဖက်ခြမ်းမှ နီရဲနေသောစောက်ဖုတ်အတွင်းသားများကို ယက်ပါတော့တယ်....။ နံစော်နေကာ စောက်ချေးနံ သေးနံများဖြင့်ရွံဖို့ကောင်းသော်လည်း ရမက်က ထန်နေတော့

“ ပလပ် ပလပ် ပလပ် ...”

စောက်ဖုတ်ကိုယက်လိုက် လက်ညှိုး လက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးနဲ့ ထိုးလိုက် ယက်လိုက် အစိကို သွားလေးနဲ့ တစ်ဇပ်ဇပ် ကိုက်ပေးလိုက်နဲ့ အန်တီဝါမှာ တွန့်တွန့်လူး နေပါတော့တယ်...။

“  အူးးး အီးးးအီးးးးအီးးးးအီးးး”

တုန်တက်နေကာ စောက်ရည်များ တရဟော စီးလာပါတော့တယ်....။

အိးးးးးပလပ် ပလပ် ပလပ်....

ထို့နောက် အန်တီဝါမျက်နှာပေါ် တက်ထိုင်ပြီး မျက်နှာကောပါးစပ်ကို စောက်ဖုတ်နဲ့ ပွတ်ဗျာ..

“ ဟယ် ငရဲတွေကြီးကုန်တော့မယ်...”

“ လုပ်ဗျာ လုပ် ပွတ်”

အန်တီဝါထထိုင်ကာ ကျွန်တော်ကို face sitting လုပ်ပေးပါတော့တယ်..။

“  အူးးးပလပ် ..ပွတ် ပွတ် အီးးး ကောင်းလိုက်တာ သတ်နေတာလားအေ..”

“ အီးးးး အီးးးး”

မျက်နှာတစ်ခုလုံး စောက်ရည်တွေပေကျံကာ...ကျွန်တော်ပါးစပ်မှာလည်း ပေကျံနေပါတော့တယ်...။ ထို့နောက် အန်တီဝါ 69 လုပ်ရအောင် ...ပြောသောအခါအခါ အန်တီဝါမှာ ခေါင်းငြိမ့်ကာ .....လုပ်ပေးပါတော့တယ်...။

“ ပြွတ် ပြွတ်ကောင်းလိုက်တာ လီးကို နွေးနေတာပဲ...”

အပြန်အလှန်အပေးအယူမျှနေခိုက် လီးမှာတောင်တက်ကာ ပေါက်ထွက်တော့မတက်ဖြစ်သောကြောင့် အန်တီဝါအား ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲကာ......လှေကြီးထိုးနည်းဖြည့် စလိုးပါတော့တယ်..။

စွတ်းးးးး

လီးကစောက်ရည်များဖြင့် ချောကနဲ ဝင်သွားကာ 

“ အွတ် အွတ် အအအအအအအအ အွတ် ..ဖတ် ဖတ်”

လျှာချင်းလည်းမွှေကာ ကစားနေကာ ..

ဖတ်ဖတ် ဖတ် 

ကျွန်တော်က သူပါးစပ်ထဲကို တံထွေးထွေးချ ။ ထို့နောက်ပြန်ယက် ...အောက်ကလည်းတရပ်စပ် ဆောင့်နေကာ..

“ အွတ် အွတ် အွတ် အွတ် .”

ထို့နောက် ပုံစံပြောင်းကာ ကျွန်တော်က အောက်ကလှဲ။ အန်တီဝါကိုအပေါ်က တက်ခိုင်းပြီး နှစ်ယောက်သားတင်းကြပ်စွာ ဖက်ကာ အောက်က နေဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်...။

ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်.

“ အွတ် အွတ် ကောင်းလိုက်တာ လင်လေးရယ် လီးကိုလွမ်းရတော့မယ်...အအ အအ အ”

“ မိန်းမကြီး ကြိုက်ကုန်းမကြီး လိုးကောင်းချက် ”

“ အွတ် အွတ် အအအအအ မရတော့ဘူး မမ ပြီးပြိးးး အွတ် အွတ် .”

“ အ အ မောင်လေးလည်းပြီးပြီး အီးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

“ အွတ် အွတ် အအအမရတော့ဘူးးမရတော့ဘူးးးအူးး.”

ဆိုကာနှစ်ယောက်ပြိုင်တူပြီးထပ်ကာ နာရီဝက်ခန့်ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်....။ပြီးမှ အန်တီဝါလည်း 

“ မောင်လေးရေ ခဏချိုးမယ် အဝတ် နှစ်ထည်ကျန်သေးတယ် ....”

“ ဟုတ် သွားလေ ဖင်ပါ သေချာဆေးလာခဲ့ ဖင်လိုးမယ် ပြီးရင် .”

ဆိုကာကျွန်တော်မှိန်း အားမွေးနေခိုက် ခဏအိပ်ပျော်သွားပါတယ်...။နိုးလာသော အန်တီဝါမှာ ထဘီရင်လျှားနဲ့ သနပ်ခါးလိမ်းနေတာ တွေ့ရသော အခါ ကျွန်တော်မှာ အဲ့ဒီနားသွား ....လည်ပင်တွေ ရင်ဘက်တွေ ယက်ကာ

“ အမလေးတော့ ကြောက်လိုက်တာ... ဘီလူးစီးနေတာတော့....”

ကျွန်တော့်မှာ ထဘီကိုအတင်ချွတ် အကြမ်းပတမ်းချွတ်ကာ......ကြမ်းပြင်ပေါ်တွန်းလှဲ ခေါင်းကို ကြမ်းပြင်မှာမှေးပြီး ဖင်ဘူးခေါင်ထောင်ခိုင်းကာ မုဆိုး ဒူးထောက်ထောက်လိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်ကို ယက်ပစ်ပါတော့တယ်...။

“ပြွတ် ပြတ် ပြတ် ပလပ် ပလပ် ပလပ်.”

တံတွေးတွေးထွေးထည့် လက်ကလည်းလက်ညှိးနဲ့ဖင်ပေါက်ကိုနိူက်..ယုံမက နောက်လက်တစ်ဖက်ကလည်းစောက်ဖုတ်ကို လက်ညှိုး လက်ခလယ်ပူးကာ အမြန်သွက်သွက် နိူက်ပါတော့တယ်...။

“ပြွတ် ပြွတ် အအ အအ အအ အဖတ် ပြွတ်.”

လက်ကိုစောက်ဖုတ်ထဲ အချက် ၃၀လောက်အမြန်နှိုက်လိုက် ပြီးအမြန်ထုတ်လိုက် ဖင်ပေါက်ယက်လိုက် လုပ်ပေးနေရာ

“ အီးးးးအိးးးးး.”

အန်တီဝါ ဖင်မဲကြီးမှာတုန်ကာ စောက်ရည်များ ဒလဟောပန်းထွက်လာပါတယ်...။ တုန်တက်နေသော ဖင်ကြီးကိုမညှာမတာ ဆက်နှိုက် အမြန်ထုတ်လိုက် နှိုက်လိုက်နဲ့....ပြီးမှ စောက်ရည်များ တံထွေးများပါ ဖင်ပေါက်ကို သုတ်ကာ တန်းထည့်လိုးပါတော့တယ်..။

“ အာာားးးးးအွတ် အမလေးးးးလေးးးးသတ်နေတာလားး အ အအ အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် အမလေးးးးလေးး.”

“ ငါ့ကိုသနားပါ ဦးဟ အမလေးးးးအမလေးးးလေးးးလေးးးငါ့ကိုသနားပါ..ဦးဟ ”

အွတ် အွတ် အွတ် ဖင်ပေါက်မှာ ရူံ့လိုက်ပွလိုက်နဲ့ လိုးရတာဖီးရှိသလို အန်တီဝါ ညီးသံများ ။ ဖင်ပေါက်မှ လီးကိုထုတ်လိုက်ချိန် ဘွတ် ဆိုတဲ့ အသံ ဘူ ဆိုတဲ့ အသံများ နဲ့ အတူ

“  အမလေးးးလေးး.”

ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ်ဖွတ်  ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ် ဖတ် အအအ အအအ အအဖတ် ဖတ် ဖတ် 

“ အအ.”

“ ဖတ် ဖတ်ဘွတ်.အမေလေးးးးးးးးးးးအမလေးးးသနားပါ.”

“ အားးးးး.”

အချက် ၁၅၀ ခန့်မှာ လရေများပန်းကာ ဖင်ပေါက်မှ ပေါင်ကြားသို့ ပင် စီးကျပြီး အန်တီဝါမှာ ကြမ်းပေါ်မှာ လဲကျပြီး တုန်တက်နေပါတော့တယ်။ ထို့နှင့်ခဏမှိန်း နေပြီး နောက် အတူတူထမင်းစားကာ ညမပြန်ခင် ဖင်ကိုချည်း ၂ခါ ။ စောက်ဖုတ်တစ်ခါလိုးကာ........

“ အန်တီ နောက်ကျရွာအလည်လာရင် လိုးဦးမယ်နော်....”

“ လာခဲ့ပါတော် မြို့ကျမှအသစ်လေးတွေ့ ဒီကအဘွားကြီးမလိုးချင်ပဲနေမယ်..”

“ လိုးချင်တာပေါ့...ဒီအဖုတ် ဖင်မဲကြီးကို ချစ် ပြွတ် 

ဆိုကာစောက်ဖုတ်ကိုတခါယက် ကစ်ဆင်၁၀မိနစ်ခန့်ရိုက်နူတ်ဆက်ကာပြန်လာပါတော့တယ်။

.....................................................................................................

ထိုအဖြစ်အပျက်များအပြီး...၅လခန့်အကြာ ကျွန်တော်မှာကိုယ်ပိုင်မွေးမြူရေးခြံ ...ကုန်ကား ၃စီးထောင် ဘုရင့်နောင်ပွဲရုံလေးတစ်ခုထောင် milflover နာမည်နှင့်အောစာအုပ်ရေးနဲ့ အချိန်ကုန်နေခိုက် .....

“ ဒါ ကိုဇွဲတို့ ဆိုင်လားမသိရှင့်.”

အရှေ့မှာအလုပ်သမားလေးတစ်ယောက်ကို မေးသံကြား၍ ကြည့်လိုက်ရာ..မမာလာနဲ့အတူ အသားအရည်မှာညိုဝင်းကာ အလွန်အင်မတန်မှ အိန္ဒြေရှိ၍ ဆံပင်ခါးလောက်အရှည်ရှိပြီး လှပသော အဆင်းရှိသည့် မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်ကို တွေ့ရသောအခါ

“ မမာလာ ဘယ်ကဘယ်လို ...လာဗျာ လာ....”

“ အေး ကိုဇွဲရေ နင့်တို့ရုံရှာရတာလည်း ငါ့နှယ့် နှံ့နေတာပဲ....”

“ ဆို လာရင်းကိစ္စ.”

“ ငါ့သမီလေးအေ..ဒါသဇင်လေ နင့်ဆီအလုပ်လည်းအပ်ချင် စာရင်းကိုင် သင်တန်းလေးလည်း တက်ချင်လို့လေ...”

“ အော် အလုပ်ကတော့ နေရာတော့ မရှိဘူးဗျာ ဒါပေမယ့်.”

“ သဇင်အလုပ်ကြိုးစားမှာပါ...”

ဆည်းလည်းလေးများ တွန်းတိုက်ရိုက်သံလို...ဆိုတဲ့သီချင်းအတိုင်း သာယာချိုမြိန်သော အသံလေးကြားရမှ ကျွန်တော်လည်း သတိဝင်လာကာ ...

“ အင်းဗျာ စာရင်းကိုင်သင်တန်းတက်ထားတော့လည်း...ကျွန်တော်အလုပ်ပေးပါ့မယ်..လူရင်းတွေပဲဆိုတော့လေ.”

“ ကျေးဇူး ကိုဇွဲရေ သူအဖေလည်း ဆေးရုံတင်ထားရလို့အေ.. နင်အလုပ်ပြောင်းပြီးနောက်ပိုင်း ငါလည်း ကြပ်တည်းတယ်အေ....လင်ယူမှားတာ ဘဝလည်း ငါးပါးမှောက်တာပဲ...”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော်ကူညီပါ့မယ်...လစာလည်းအသင့်အတင့်ပေးပါ့မယ်.”

“ ကျေးဇူးပါပဲအေ.....”

ထို့နောက် သဇင်လေးလည်းအလုပ်ဆင်း...ပွဲရုံစာရင်း ကုန်ကားအငှားစာရင်းများလုပ်နည်း သင်ပေးကာ အလုပ်ခန့်ထားလိုက်ပါတော့တယ်..။ကျွန်တော်ဟာသဇင်နားနေတဲ့ကာလပတ်လုံး သူကိုချစ်ခင်မိကာ..သိုသော်လည်း မိမိရည်မှန်းချက်များလည်း မအောင်မြင်သေးတော့ကြောင့် မဖွင့်မပြောဖြစ်ပဲ...ညီမလေးတစ်ယောက်လိုသာ အလုပ်သင်ပေး သူကလည်း အကိုတစ်ယောက်လိုလေးစားပါတယ်...။

ထို့နှင့် ကျွန်တော်အလုပ်လေးအောင်မြင်လာသောအခါ...အသက်ကလည်း ၃၀ပိုင်းရောက်လာသောကြောင့် သဇင်လေးအား ဖွင့်ပြောချိန်တန်ပြီဟု ထင်သောကြောင့်

“ သဇင် အကိုပြောစရာရှိတယ် ဒာကို့ကို အထင်မသေးရဘူးနော်....”

“ ဟုတ်ပြောလေ အကို.”

“ အကိုပြောတာက သဇင်လေးလက်မခံလည်းနေပါ...ရပါတယ်..ခံစားချက်ကမြိုသိပ်ထားရရင် နေရတဲ့သူအပေါ်မှာ အရမ်းကြဉ်းကျပ်တယ် အလုပ်လုပ်ရမှာလည်း အနှောင့်အယှက်ဖြစ် စားလည်းဒီစိတ် သွားလည်းဒီစိတ်နဲ့သဇင်လေးရယ်...”

“ ပြောပါ အကို သဇင်နားထောင်နေပါတယ်.......”

“ အကို သဇင်ကို ချစ်တယ်.....”

“ ရှင်....”

“ ဟုတ်တယ် သဇင် အကိုချစ်နေတာ သဇင်အမေခေါ်လာတည်းကပဲ...အလုပ်တွေပဲပိ အလင်းရောင်မဲ့နေတဲ့ ဘဝက အဲ့ကတည်းကသဇင်ဆိုတဲ့ အလင်းရောင်လေး ဝင်လာတာပါ....”

“ သဇင်စဉ်းစားပေးနော်...”

“ ဟုတ်ကဲ့ ချက်ချင်းတော့ မပေးပါနဲ့ ရပါတယ်.....”

ထို့သို့ဖွင်ပြောပီး မကြာမီ ပွဲရုံအလုပ်သမားနှစ်ယောက်ဓားထိုးမူဖြစ် ...ကုန်ကားတစ်စီးမှောက်ကာ ကျွန်တောဘဝလည်း ပြန်ကာငါးပါးမှောက်ခဲ့ပါတယ်...။

ကျွန်တော်လည်းနေ့ရှိ ညရှိအရက်သောက် သတ်သေချင်ကာ ဘဝမှာအရူံးသမားတစ်ယောက်အဖြစ်ရှိနေခဲ့ပါတယ်.... ။အဖေကိုလည်းသွားမတွေ့ချင်။ မင်းကအရူံးသမား မင်းအသုံးမကျတဲ့ကောင် ။ ထိုအပြောအဆိုများကိုလည်းရင်မဆိုင်ရဲ .....။နဲ့အရူံးပေါ်သည်က နည်းနည်း စိတ်လေကာ အလုပ်စွန့် အရက်သောက်နဲ့ အချိန်ဖြုန်းလို့ အရူံးပေါ်သည်ကများမျာနဲ့ အသက်ငယ်ရွယ် စွန့်စားချင်စိတ်နဲ့ အလုပ်လုပ်သော လူငယ်လုပ်ငန်းရှင်များကြုံရသော လောကဓံတရားနဲ့ ရင်ဆိုင်လာရပါတယ်...။

ထို့သို့လမ်းမှားနေစဉ်အတွင်းပြန်လည်အလင်းပြသူမှာလည်း သဇင်ဆိုသော ကျွန်တော်ရဲ့ အလင်းရောင်လေးဖြစ်ပါတယ်...။သဇင်မှာ ကျွန်တော်မရှိတုန်းစာရင်းဇယားများသေချာတွက်ချက်ပေး ။အမြဲဆုံးမစကားပြော ချော့တလှည့် နာအောင်ပြောတလှည့် တခါတလေကျ စာပေဟောပြောပွဲများနားထောင်ခိုင်းနဲ့ ဘဝကိုအားတက်စေခဲ့ပါတယ် ...။

“ အကိုရယ် အလုပ်လုပ်ပါတယ်ဆိုမှတော့ အမြတ်ကြီး ပဲဘယ်ရှိပါ့မလဲ.”

“ မင်း ငါ့ကိုဆရာမလုပ်ပါနဲ့ ....”

“ ဆရာလုပ်တာမဟုတ် ပြောပြနေတာ ...အားရှိအရက်သောက်လိုက် လောကကြီးကိုစိတ်ဓာတ်ကျလိုက်နဲ့ ကဲ..အကိုစိတ်ဓာတ်ကျတော့ရော အကိုပြန်ပြီးကောင်းလာပါရောလား..လဲရင်ကိုယ်ကိုတိုင်ပဲ ထရမယ်....အရူံးထဲကအမြတ်ဆိုတာရှိပါတယ် အကိုရယ် ...ပျက်စီးနေတဲ့မီးလောင်နေတဲ့အိမ်ကြီးထဲမှာတောင် မီးမကျွမ်းဘဲ အသစ်စလို့ရတဲ့ သစ်တွေ ကျန်ပါသေးတယ် ...”

“ သဇင်ရယ် ဟုတ်ပါပြီ ....”

ထို့နှင့်မကြာ အရက်ဆိုင်ရောက်ပြန် စိတ်ဓာတ်ကျလိုက် ၆လလောက်ဘဝဟာ အောက်ကို ထိုးကျနေပါတော့တယ်...။

“ အကို သဇင်အလုပ်ထွက်တော့မယ်....”

“ ဟ ဟဟ ကောင်းတုန်းက အနားမှာလာကပ်ပြီး ပျက်စီးပြီးရစရာမရှိကာမှ ထွက်သွားတော့မလို့လား မယ်မင်းကြီးမ ရယ်.”

“ အကိုအဲ့လိုမပြောပါနဲ့....အထင်သေးအမြင်သေးး.”

 “ အေး ပြောရမှာပါ တောင်းထားတဲ့အဖြေလည်းမပေး ..ဟဟ ဘယ်ပေးပါ့မလဲ ငါကအရူံးသမားကို.”

 “  အကိုရယ် အကိုကို ပြန်စလို့ ပြောနေတာပဲ....”

“ မစရဘူးကွာ မင်းထွက်သွားချင် ထွက်သွားလိုက်.”

“ ကဲ ဒါဆိုသဇင်ပြောမယ် ...ဒါ သဇင်ခံစားချက်.. အကို့ကို သဇင်မြင်ကတည်းက အကိုဟာအလုပ်ကြိုးစားတယ် ကြင်နာတတ်တယ် သဇင်ကိုလည်းချစ်တဲ့ စိတ်အပြည့်ရှိတယ်..။ဒါကြောင့် သဇင်က အကို့ကို ချစ်တယ်လေးစားခဲ့တယ် ဒါပေမယ့် အကို ခုလိုပုံမျိုးတွေ့ရတော့အဲ့တုန်းက ချစ်မိတဲ့နှလုံးသားကိုတောင် အံသြမိတယ်.”

“ ဘာ သဇင် မင်းငါ့ကိုချစ်တယ် ဟုတ်လား.”

“ ဟုတ်တယ်သဇင်ချစ်တယ် ..ဒါကြောင့်အကို့နားမှာအကိုဘာဖြစ်ဖြစ်နေမယ် ..ဒါမယ့် အောင်မြင်တဲ့လမ်းရှိပါလျက်နဲ့ ပြာပုံတိုးချင်နေတဲ့ ကိုယ့်ချစ်သူကို ဘယ်သူက ကြည့်ရက်မှာလဲ...စီးပွားရေးမှာ ဘဝမှာအရူံး ဆိုတာရှိမှာပဲ ဒါမယ့်အဲ့ဒါကအတွေ့အကြုံတွေလေ အကိုရဲ့.”

သဇင် သဇင် ရုပ်လေးလှသလောက်အတွေ့အခေါ်လည်းရင့်ကျက် အကုန်ပြည့်စုံပါလား.”

“ အကိုသဇင်ပြန်ပြီ အကို့ဘဝ အကို သေချာတွေးပါ.”

ကျွန်တော်လည်း သေချာပြန်စဉ်းစားမိကာ ကိုယ်လျှောက်မိနေသော လမ်းမှား ဖြစ်နေတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေသေချာစဉ်းစားမိကာ ဟုတ်တယ် ငါမှားတယ် ....ငါပြင်ရမယ်....ငါ့မှာ ဒီလိုချစ်သူလေးလည်းရှိပြီ ..ငါအမြင့်ကိုတက်ရမယ်..။

များမကြာမီ ကျွန်တော်ဟာ ကျွန်တော့် ချစ်သူသဇင်လေးနဲ့ အရက်ဖြတ် ပွဲရုံကိုပြန်လည်စတင်ပြီး ကျန်သောအရင်းအနှီးလေးနဲ့ ပြန်လည်တည်ထောင်ကာ အလုပ်အကိုင်မှာ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ပြန်ဖြစ်သွားပါတော့တယ်..။ ထို့နောက် ကျွန်တော်အပေါ်ကောင်းသော ကျွန်တော်ကို အလင်းပြပေးသော သဇင်လေးနဲ့လည်းကြည်ဖြူလက်ထပ်ကာ ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့သော မိသားစုဘဝကို တည်ထောင်လာခဲ့ပါတော့တယ်...။

ထို့နှင့် သဇင်နဲ့မင်္ဂလာအခမ်းအနားကို ရန်ကုန်အင်းစိန်ဘက်မှ ခန်းမတစ်ခုတွင် လုပ်ခဲ့ပါတယ်...။ထို့ နေ့မင်္ဂလာဦးညရောက်သော်...လက်ဖွဲ့တွေ ဖောက်နေသော ကျွန်တော့် မိန်းမအား..

“ သဇင်ရေ...မိန်းမ ချစ် လက်ဖွဲ့တွေမနက်ဖြန်မှဖောက်နော်...အခု လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ရအောင်လေ.”

သဇင်မှာပြုံးရုံးပြုံးနေပြီး မိမိမှာအိပ်ခန်းအတွင်းသို့လက်ဆွဲခေါ်သွားပြီး.....သဇင်အားနမ်းပါတော့တယ်..။ ပြီးနောက် ချစ်လှစွာသောမိန်းမရဲ့ အကျီၤကို ချွတ်လိုက်သောအခါ သိပ်မဖွံမထွားဘဲ လှပနေသော နို့အုံကို နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်..။

“ ပြွတ် ပြွတ် .”

သဇင်မှာရှက်နေပြီး.....

“  အကိုမီးပိတ်လိုက်လေ.”

“ မပိတ်ပါဘူး လင်မယားပဲဟာကို......”

“ ပြွတ် ပြွတ် .”

သဇင်ညဝတ်ဘောင်းဘီကိုချွတ်ကာ ကြည့်လိုက်သောအခါ အင်မတန်မှ လှပသော အဖုတ်လေးကို တွေ့ရသောအခါ လက်နဲ့နိုက်ကြည့်သောအခါ

“ အားးးးမလုပ်နဲ့ ကိုယ် နာတယ် နာတယ်......”

သဇင်အဖုတ်မှာကြဉ်းကျပ်ပြီး သဇင်မှာ အော်နေပါတော့တယ်...ကျွန်တော်လည်း လီးကို တော့ကာ ထည့်လိုက်သောအခါ

“ အကိုမလုပ်ပါနဲ့ နာတယ်.....”

တံတွေးစွတ် ကာ ထိုးထည့်ကြည့်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း တေထားကာ ကစ်ဆင်ရိုက်ကာ...

“ ဒုတ် ........”

“ အမလေးးလေးးးးသေပါပြီ သေပါပြီ...”

အပျိုအမြှေးပါးကို ဆောင့်ထိုးမိသောအခါ မိမိမှာ ပြောမပြတတ်သော ခံစားမူ ။ မိမိ မိန်းမအားတန်ဖိုးထားမူအပြည့်ရရှိခဲ့ပါတယ်...။ထို့နောက် ဖြေးဖြေးချင်းလိုးပေးပြီး

 “ အားးးးအားးးးအားးးးးးးးး

“ ကို ဖြေး ဖြေး နော်...”

“ အားးးအားးးးးးး

အဆုံးးထိလီးဝင်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင်ေ့နရကနေ အင်မတန်မှ ကြပ်သောကြောင့် အရမ်းကောင်းကာ ဆောင့်ပါတော့တယ်..။

“ အ အ အအ အအအ အွတ် သေပါပြီ နာတယ် အအအအ ဖတ် ဖတ် ဖတ် အွတ် ကို ကို ကို အအ အအ ဖတ်.”

“ အားးးးးးး.”

လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပဲလိုးကာ ၁၅ မိနစ်ခန့်လိုးပြီး လင်မယားနှစ်ယောက် မင်္ဂလာဦးညကို ကျော်ဖြတ်ခဲ့ကြပါတော့တယ်။ ထို့နောက်ပိုင်း ချစ်မိန်းမနဲ့ ညတိုင်း လိုးသောကြောင့် သဇင်မှာ လိုးချင်းပညာတတ်မြောက်လာကာ ..

“ အွတ် အွတ် ယောကျာ်း ကောင်းတယ် လိုးလိုး.....”

 သဇင်မှာ ကုန်းပေးနေပီး နောက်မှအဖုတ်ထဲ လီး ကို ထိုးဆိုက်ကာ လိုးပေးနေခြင်းဖြစ်ပါတယ်..။

“ ဖွတ် ဖွတ် လိုးစမ်း ယောကျာ်း ကောင်းတယ် ...အွတ်အွတ် အအ.”

“ သားသားလေး မီးမီးလေးရအောင်ပန်းပစ် ..လိုး.”

“ အ အအ မိန်းမရေ လိုးပြီးး..အွတ် အွတ် အအအအအားးးးးးးးးးးးးးး.”

ထို့နောက် သဇင်မှာဗိုက်ကြီးလာခဲ့ရာ သူ့အမေ မာလာမှာလည်း သူ့ယောကျာ်း ဆုံးသွားသောကြောင့် တကြောင်း သဇင်ဗိုက်ကြီးသောကြောင့်တကြောင်း အိမ်မှာအကူလာနေပါတော့တယ်...။ တစ်နေ့ ဗိုက်ကြီးနေသော သဇင်လေးအား လိုးမရသောကြောင့် ...ဆာနေသောအခါ...အိမ်မှာလာနေသော မမာလာအားးးလိုးရန်ကြံစည်ပါတော့တယ်...။

မမာလာမှာ ကျွန်တော်တို့ လင်မယား ခန်းဘေးအခန်းတွင်နေထိုင်ပြီး ထမင်းချက်ဟင်းချက် ။ သူပဲ ဒိုင်ခံလုပ်ပေးသောကြောင့် တာဝန်ကျေသော ယောက္ခမတစ်ယောက်လည်းဖြစ်ပါတယ်...။

ကျွန်တော်လည်းလိုးချင်နေရင်သဇင်လေး အိပ်နေခိုက် မမာလာအခန်းသို့ ဝင်ကာ

“ မမာလာ ခဏ ခဏ....”

“  ဟင် ဘာလဲ ...သမီးဘာဖြစ်လို့လဲ...”

“ မဟုတ်ဘူး အောက်ထပ် ခဏလိုက်ခဲ့.....”

အတင်းလက်ဆွဲခေါ်ခဲ့ရာ..

“ အမေ့ သမီးဗိုက်ကြီးလို့ လိုးမရလို့ ခံပေးပါလား အရင်က လိုးခဲ့တာတွေ သတိမရဘူးလား.”

“ ဟယ် ငါ့အသက် ၅၁ နှစ်ရှိပြီဟဲ့ နင်လုပ်ချင်သေးလို့လား.”

“  ရတယ်ဗျာ ..ပေးလိုးစမ်းပါ မခံရင်နော် ......”

“ အေးပါ အေးပါ...ငါလည်း နင်နဲ့ခံချင်နေတာပါ...”

ကျွန်တော်လည်းမမာလာအား ကစ်ဆင်ရိုက်ကာနောက် ဖေးမီးဖိုးချောင်မှာ..တစ်ယောက် ကို တစ်ယောက် ပွတ်သပ် နေကြပါတယ်..။

“ ဟူးးးဒီအတွေ့အထိတောင် မတွေ့တာ ကြာပြီ.”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ်.”

ကစ်ဆင်ရိုက်ပြီး မမာလာခြေထောက်တစ်ဖက်အား ထိုင်ခုံပေါ် တင်ခိုင်းကာ စောက်ဖုတ်ကို အတင်းကုန်းယက်ပါတော့တယ်...။

 ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ်

 “ ဟူးးး ကောင်းလိုက်တာ....အယက်မခံရတာကြာပြီ...ယက်ပေးပါ..”

ယောက္ခမ စောက်ဖုတ်ကို အတွင်းသားထဲထိ နှာခေါင်းထိုးထည့်ကာ ..

“ ဖူးးးးးးးးးပလပ် ပလပ် ပလပ် ပလပ် အူးးးးးအမလေးနော် ဟူးးးး.”

 ထို့နောက် မမာလာကို ဒူးထောက်ထိုင်ချကိုင်းကာ လီးကိုပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ..

 “ နွေးနေတာပဲ အမရေ ....အူးးးးထိပ်ကိုယက် လီးထိပ်ကအပေါက်ကိုယက်...အီးး.”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ် ကောင်းလိုက်တာ...”

မမာလာမှာမစုတ်ရတာကြာလို့ လားမသိ ။ လျှာအစွမ်း ပြတာ ကျွန်တော်လည်းမထိန်းနိုင်ဘဲ...လရေများပန်းထွက်လာပါတော့တယ်.....။

“ အော့....အွတ်....”

“ အများကြီးပဲ သမက်လေး ချစ်လင်ဟောင်းလေးရယ်....နင်လရေမသောက်ရတာတောင်ကြာပြီ.”

ဆိုကာအကုန်ယက်ပေးပါတော့တယ်...။

“ နင်မလိုးတော့ဘူးလား ပြီးပြီလား ဝပြီလား ငါမဝသေးဘူး...”

“ အမကလည်း ဘယ်ဝဦးမလဲ...”

“ ဟဲ့ ငါ့သမီးနိုးလာမယ်နော်......”

“ ရပါတယ်ဗျာ သူကိုယ်ဝန်ဆေးတွေသောက်အိပ်ပျော်နေပါပြီ.”

ထို့နောက် ကျွန်တော်က ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင် မမာလာအားတက်ထိုင်ခိုင်းကာ သူနို့များကိုစို့ကာ လိုးပွဲနွဲပါတော့တယ်..။

 “ အွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် အူးးးး အအ အအ.”

“ အွတ် အွတ် အအအ ကောင်းလိုက်တာ အအအ.”

“ တိုးတိုး သဇင်နိုးမယ်....”

“ အွတ် အွတ် အ အ အ အ အ အဖတ်ဖတ်.”

“ အမ အမခဏ ကုန်းပေး ရေခဲသေတ္တာကိုမှီပြီးကုန်းပေး.”

နောက်ကိုပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးထဲ လီးကိုထိုးဆိုက်ကာ

“ အွတ် အွတ် အအအအဖတ် ဖတ်ဖတ် ကောင်းတယ် လိုး အအအ နာနာလိုးးးး လိုးးးးလင်လေးလိုးးးးး.”

“ မိန်းမကြီးရေ ယောက္ခမရေ ....အအအအ အွတ်ဖတ် ဖတ် ဖတ်အအအကောင်းလိုက်တာ ..လီးကိုထိုးသွင်း အအအ စောက်ဖုတ်အုံကိုထိုးခွဲ မခံရတာကြာ အွတ်အွတ်အွတ်.”

၁ နာရီခန့် ပုံစံမျိုးစုံဖြင့်လိုးရာ အရည်တွေအိုင်ကာ ထမင်းစားခန်းတခုလုံး စောက်ရည်နံ့ လရေနံ့ များဖြင့်ဖုံးလွမ်းက ၃ချီမြောက်ပြီးသွားခဲ့ပါလေတော့တယ်...။

 ထို့နောက် နှစ်ယောက်ကစ်ဆင်ရိုက်ကာ 

“ အရင်က ကိုကျော်အေး အိပ်နေတုန်း နောက်ဖေးမှာလိုးတာ သတိရတယ်ဟာ.....”

“ ဟုတ်လားဗျာ......”

ပြောရင်းမဝသေးဘဲ လီးကိုင်စောက်ဖုတ်ကိုင် နိုပွတ်ကာ အရသာခံနေပါတောတယ်။ ည ၂နာရီလောက်မှ ကျွန်တော်ပြန်တက်လာခဲ့ပြီး သဇင်ဘေးမှာ မသိမသာဝင် အိပ်လိုက်ရာ

“ မောင် ...အမေနဲ့ ဘယ်တုန်းက ဖြစ်နေတာလဲ.”

“ ဟာ ..သဇင်.”

“ ဟုတ်တယ် မောင် အသံတွေကြားလို့ဆင်းကြည့်တာ....မောင်နဲ့အမေ လိုးနေတာတွေ့လို့ သဇင် တောင်းပန်ပါတယ်နော်”

“ မောင် အမှန်အတိုင်းပြောပြလေ.”

 ကျွန်တော်လည်း အရင်ထဲကခြံမှာကတည်းကဖြစ်နေတဲ့ အကြောင်း အခုသဇင်ဗိုက်ကြီးလို့ မအောင့်နိုင်လို့လုပ်မိတဲ့အကြောင်း ပြောပြရာ

“ ရပါတယ်မောင် တခြားမိန်းမတွေမဖောက်ပြန်တာပဲ ကျေးဇူတင်ပါတယ် ..အမေကလည်း အဖေဆုံးပြီး နေချင်နေမှာပဲ.”

 “ သဇင်စိတ်မဆိုးပါဘူး.”

 “ သဘောထားကြီးလိုက်တာ သဇင်ရယ် ..မောင့်အပေါ်မှာ ဘယ်လောက်ထိကောင်းနိုင်ဦးမှာလဲ.”

သို့နှင် နောက် ၅လအကြာ သားလေးအောင်မြတ်ကို မွေးဖွားပြီး ကျွန်တော်စီးပွားရေးမှာလည်း တောင့်တောင့်တင်းတင် းပြန်ဖြစ်လာပါတော့တယ်.......။

မမာလားအားလည်း အခွင့်အရေးရရင်လိုးလိုက် မိန်းမသဇင်အားလိုးလိုက်နဲ့ မိမိမှာလည်း မိန်းမနှစ်ယောက်ရကာ ကာမအရသာအပြည့်ရနေပါတော့တယ်..။ (ကြားထဲ ရွာကအန်တီဝါကို ဟိုတယ်ချိန်းကာ ဖင်ကြီးပဲတခါတလေ ခေါ်လိုးပါသေးတယ်)

အဖေကလည်းသူ့မြေးကိုအရမ်းချစ်ကာ ....

“ အေးကွာ ငါမထင်ထားဘူး သားရာ အရင်ကအဖေပြောခဲ့တာတွေ မင်းကိုဖြစ်စေချင်လို့ပါ...”

“ သားနာလည်ပါတယ် အဖေရာ အခုသားလေး အောင်မြတ်ရတော့ ပိုတောင်အဖေသားကို ချစ်တာသိသွားတယ်.”

ဘဝဆိုတာ ကိုယ်မကြိုးစားရင် တခြားတယောက်ဆီကိုမှိခိုနေရင် မကြီးပွားဘူးတိုးတက်မလာဘဲ အမြဲအောက်ခြေမှာပဲနေရမယ် ဆိုတာ အဖေကသားကို သင်ပေးတာပဲ  သားလှကျနေတဲ့အချိန် အနားမှာရှိပေးတဲ့ပြန်ထူပေးတဲ့ သားမိန်းမသဇင်ကိုလည်း ကျေးဇူးတင်တယ် ။ သားတစ်ယောက်လမ်းပျောက် ကိုယ်ဘာလုပ်ချင်လည်းမသိဘဲ မရေရာဖြစ်နေတဲ့အချိန် မခံချင်စိတ် ကိုနိူးဆွပေးတဲ့အဖေကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

ထိုနှင့်ကျွန်တော်မှာ  ယခုအချိန် အသက် ၃၅ ၀န်းကျင်ရောက်လို့ သား၂ယောက်၊ သမီး ၁ယောက်ရကာ ပျော်ရွင်ဖွယ် နွေးထွေးဖွယ် မိသားစုတစ်ခုကိုတည်ထောင်နိုင်ခဲ့ပါပြီ.။ ယခု မိမိဘဝဖြစ်စဉ်ကို ပြောပြလိုက်ရလို့လည်းကြေနပ်ပီတိဖြစ်ပြီး အားလုံးကို ကျေးဇူးအထူးတင်ရှိပါတယ် ။                                                                    


ပြီးပါပြီ။

                                                                                                        လေးစားလျက်

                                                                                                          (milflover)

မူရင်းရေးသားသူရဲ့ ဝတ္ထုကို ရသမပျက်အောင် အနည်းငယ်မွမ်းမံပေးထားပါသည်။

ငြိမ်းမောင်




Sunday, September 15, 2013

ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၆ )

ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၆ )

ရေးသူ - သာဒင်

ဟော်တယ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို အတင်း ဆွဲငုံစုပ်နေရင်းက သူ့ ဖင်လုံးတွေကို ဘောင်းဘီပေါ်ကပဲ ဆုပ်နှယ်ပေးမိတယ်၊ သူက ကျနော့် ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖြုတ်ပြီးတော့ အတွင်းခံကိုပါ ပေါင်လည်လောက် ဆွဲချလိုက်တော့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထ ပြီး ဖူးယောင်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာတယ်၊ မသဇင်က ကျနော့်ရှေ့ မှာပဲ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက်သွင်းပြီး ငုံခဲလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ဘယ်နှစ်နှစ်သမီး ကထဲက ပြတ်လတ်နေသလဲ မသိဘူး ခွိး၊ လိုလီပေါ့ လိုပဲ တအားကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်တော့တာပဲ ဗျာ။ 

ကျနော်လည်း သူ့ခေါင်းလေး ကို ထိန်းကိုင်ရင်း သူ့ ပါးစပ်ကိုပဲ အသာလေး အဝင်ထွက် အလိုက်သင့်လုပ် ပေးနေရင်းက မနေနိူင်တော့ဘူး ဗျို့။ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို ဂျိုင်းတဘက်တချက်ကနေဆွဲထူမလိုက်တယ်၊ သူ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး ချွတ်နေရတာ အချိန်က တနာရီလောက်ကြာတယ်တောင်ထင်မိတယ်ဗျာ၊ အဲဒီအဖုတ်ကို တအားလုပ်ချင်နေတာ။သူ့ အတွင်းခံတွေ ဘောင်းဘီတွေ ကျွတ်လွတ် သွားမှ ပဲ သူ့ကို သူ့ နောက်က ကုတင်ပေါ်မတင်ပြီး ကုတင်စောင်း မှာဖင်ချထိုင်ခိုင်းလိုက်ရတယ်၊ မသဇင် ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ ဝင်ရပ်ပြီး ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့ အဖုတ်ဝ တည့်တည့် ချိန်ပြီး ထိုးသွင့်ချလိုက်တော့တယ်။

“ စွတ်... ”

“ အ... ”

“ ဖွတ်ဖတ်..ဖွတ်ဖတ်... ”

သူ့ အဖုတ်ကလည်း စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီ ဆိုတော့ သိပ် ခက်ခက်ခဲခဲ တော့ မဟုတ်ပါဘူး နောက် သိပ်အချောင်ကြီးလည်း မဟုတ် ဘူး လုပ်ကောင်းရုံ စေးစေး လေး ဆိုတော့ သူ့ ခါး ကိုင် ပြီး ခတ်ပြင်းပြင်း လေး ဆောင့်လိုးနေမိတယ်၊ ညိုစေး ဆိုတာ ဒါမျိုးထင်တယ်၊ မသဇင်က လည်း ကျနော့် လည်ပင်းကို သူ့ လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ် ပြီး ခိုတွယ် ထားတာမို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်လို့ထိနေတယ်၊ သူ့နို့ကြီး နှစ်လုံး ကလည်း ရမ်းခါပြီး ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို အိကနဲအိကနဲ နဲ့ပေါ့။ လုပ်လို့ကောင်းနေပေမဲ့ လည်း ကျနော် တော်တော်နဲ့ မပြီးသေးလို့ ပုံစံပြောင်းဖို့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်၊ သူ့ ပုခုံးလေးကို ကိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆွဲထူ ကုတင်ဘေး မှာပဲ ကျနော့်ကို ကျောပေးပြီး ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ်၊ 

သူ့ဖင်ကြီးတွေ အောက်ပေါင်ကြားထဲက ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး အဝ မှာပဲ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို တေ့ ပြီး ပြန်ထိုးသွင်း လိုက်ပြန်တယ်။မသဇင်ကလည်း ကျွမ်းတယ်၊ ကုတင်ပေါ် တထောင်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးတော့ ကျနော်က သူ့ခါးကလေးကို ဆွဲ ဆောင့်ရုံပဲ၊ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေ အိကနဲအိကနဲ နဲ့ ကျနော့်ပေါင်ခြံကို လာဖိနေတာကလည်း အရသာရှိ၊ သူ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေရဲ့ နွေးထွေးမှုကရော ကျနော့်ကို သိပ်အကြာကြီး ထိန်းထားခွင့်မပေးကြလို့ မကြာခင်မှာပဲ သုတ်ရည်တွေ မသဇင် စောက်ခေါင်းထဲ ဖြောကနဲ ဖြောကနဲ ပန်းထုတ်သွင်းနေမိပါတော့တယ်။

သူလည်း ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက် အိပ်ချပြီး အမောဖြေ နေသလို ကျနော်လည်း မပျော့မမာ ဖြစ်နေသေးတဲ့ ကောင်ကြီးကို ခနမြုတ်ထားရင်း သူ့ အပေါ်မှာ ပဲ ထပ်ရက်နဲ့ မှိန်းနေလိုက်တယ်။ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပုံမှန်ဆိုရင် တချီပြီးတာနဲ့ ခနလေး ပျော့ပြီး ရှုံ့ ဝင်သွားလေ့ရှိပေ မဲ့ ဒီတခါတော့ သေးပေါက် ချင်တာကို အောင့်ထားလို့ ထင်တယ် မရှုံ့ ဝင်သွားသေး ဘူး ဆိုတော့ စိမ်ထားလို့ကောင်းနေတယ်။

“ ဟေ့ လေးတယ်ကွာ ဖယ်တော့ … ”

“ အော် ဟုတ် ဆောရီး မသဇင် ဆောရီး.. ”

သူရော ကျနော်ရော နှစ်ယောက်စလုံး မတိုင်ပင်ထားပဲ ရေချိုးခန်းဆီကို ပြေးကြ တော့တယ်၊ သူလည်း ဆီး သွားချင်နေမှန်းသိတော့ ကျနော်က သူ့ကို အိမ်သာပေါ်ဦး စားပေးလိုက်ပြီးကျနာ်ကတော့ ရှာဝါ အခန်းထဲ မှာ ကြမ်းပြင်က ရေဆင်းပေါက် ကို မှန်းပြီး ပေါက်ချလိုက်ပါတော့တယ်၊ အဲတော့မှ ပဲ ရေချိုးခန်းမှာ ဘပ်တပ် မပါတာကို ကျနော် ကွန်ပလိမ်းလုပ်ခဲ့တာ သွားသတိယမိသေးတယ်၊ အဟီး။  သေးပေါက်ပြီးသွားတော့ အပေါ်က ရှာဝါ ဟက်က အရှင် ဆိုတော့ လှမ်းဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ကျကျနန ဆေးကြော လိုက်တယ်၊ မသဇင်လည်း ရှုးပေါက်တာ ပြီးသွား တာတွေ့လို့၊

“ မ သဇင်လာ ဆေးမလား ဒီမှာ ရှာဝါဟက်က အရှင်လေ... ”

“ အင်း ဆေးမယ်လေ. ”

“ အဲဒါ ဆိုလဲ အင်္ကျ ီချွတ်ခဲ့ ရေစိုကုန်လိမ့်မယ်...အဟီး.. ”

မသဇင်က ကျနော့်ကို ပြုံစေ့စေ့ နဲ့ ကြည့်ပြီး မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး အင်္ကျီကို မပြီး ခေါင်းပေါ်က ချွတ်လိုက်ပါ တယ်။ကျနော်ကလည်း အပေါ်က ရှပ်ကို ချွတ်ပြီး ခပ်ဝေးဝေးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လှမ်းပစ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဘရာဇီယာရော ချွတ်လိုက်အုန်းလေ၊ တော်ကြာ စိုသွားလို့ ဝတ်စရာ မရှိပဲ ဖြစ်နေအုန်းမယ်.. ”

ကျနော့်ရဲ့ စေတနာပါသယောင်ယောင် အပြောကို ထပ်မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်ပြီးမှ သူဘရာကို ဂျိတ်ဖြုတ် ချွတ်လိုက်ပါတယ်၊အာပါး၊ ကြီးမှ ကြီး အယ်စတုံနေတာပဲ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အားရပါးရကြီး၊ကျွဲကောသီးကြီး နှစ် လုံးလိုပဲ၊ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုတွေက ခလေးနှစ်ယောက် နဲ့ ဝင်းမော် တွယ်ထားလို့လား မသိဘူး၊ လက်မ လောက်တုတ်ပြီး လက်တဆစ်လောက်ရှည်ပြီးထောင်နေတယ်၊ သူလည်း တစိမ်း ယောက်ကျား တယောက်ရှေ့ မှာ ချွတ်လိုက်ရလို့ထင်တယ်၊ စိတ်ပြန်ထလာပုံပဲ၊ ( တကယ်တော့ တစိမ်းမဟုတ်ပါဘူး၊ လင်မောင်နှမပဲလေ၊ ခွိ ) နိုု့ ကြီးတွေက ကြီးလို့ထင်တယ် နည်းနည်းတော့ အောက် တော့ နည်းနည်းလေး အိကျ နေသလိုပဲ၊ လှယုံ လေးလို့ပဲ ဆိုကြပါစို့။

“ ကဲ ပါ မထူးပါဘူး ရေ အတူတူ ချိုးကြရအောင်ပါတလက်စထဲ.. ”

“ အင်းပါအင်းပါ ခနလေး ခေါင်းစွပ်ယူလိုက်အုန်းမယ်.... ”

သဇင်က ရေချိုးရင် ဆံပင်မစိုအောင်စွတ်တဲ့ ခေါင်းစွပ်သွားယူလိုက်ပြီးခေါင်းမှာစွပ်၊ ဆံပင်တွေကို အထဲ ထိုးထည့်ပြီးမှ ရေချိုးခန်းနေရာထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်၊

ကျနော်လည်း ရှာဝါဟက်ကို သူ့ ဂျိတ်ပေါ်သူ ပြန်ချိတ်ထားလိုက်တယ်၊ သဇင်လည်း ရှာဝါခန်းထဲ ဝင်လာပြီး တော့ မှန်တံခါးကို ပိတ်လိုက်တယ်၊ ရေ က အနေတော် ချိန်ထားတာမို့ နွေးနွေးလေး ပဲ၊ ကျနော်က လက်ထဲ မှာ ဆပ်ပြာရည် လောင်းထည့်လိုက်ပြီး သဇင့် ပုခုံးလေးက စပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တယ် နောက်တော့ အယ်စတုံ နေတဲ့ နို့ကြီးတွေ ၊ ဟီး ၊ ကိုင်လို့ နှယ်လို့ကောင်းလိုက်တာ၊ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ ဆိုတော့ ချောမွတ်လို့၊ ကျနော်က သဇင့်နောက်ကျော်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ပွတ်ပေးနေတာ ဆိုတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက သဇင့် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ၊ အမယ် ၊ သဇင့်ဖင်က ဒေါက်ဖိနပ် စီးထားလို့ ကောက်နေတယ် ထင်တာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ အခု ရေချိုးခန်းထဲ ဖိနပ်မစီးပဲ နေတာတောင် ဖင်က နောက်ပစ်ပြီးကောက်တုန်း၊ ဖင်နှစ်လုံးမှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ပွတ်နေလိုက်တယ်၊ ဆပ်ပြာရည်လေး နည်းနည်း ထည့်လိုက်တော့ ပိုကောင်းသွားတယ်၊

“ ကိုရင်မူး...အချိန်သိပ်မရတော့ဘူး၊ သဇင် ကလေးတွေ သွားကြိုရတော့မယ် မြန်မြန်ချိုးလိုက်တော့မယ်.. ”

“ အင်း မသဇင် မသွားခင်လေး အမြန် တချီလောက် တော့ ခွင့်ပေးပါနော် ”

“ အင်း မြန်မြန်လေးလုပ်တော့ မနက်ဖြန်လည်း သဇင်လာအုန်းမှာပဲဟာ... ”

“ အိုကေ...ဒါဆိုလည်း နံရံကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကော့ပေး... ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော်က ဒူးလေးအသာညွှတ်ကာ၊ ဆပ်ပြာရည်နဲ့ချောနေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သဇင့် ဖင် အကွဲကြောင်း အောက်က ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝ မှာတေ့ပြီး ကော့ထိုးလိုက်ပါတော့တယ်၊

...............................................................................................................

သဇင်က သူ့ယောက်ကျားမရှိ တဲ့ အချိန် ကျနော့်ကို သူ့အိမ်မခေါ်တာ သူ့ယောက်ကျား ဆီကို တယောက်ယောက်ဆီက သတင်းပေါက်သွားမှာ စိုးလို့လေ၊ အဲဒါကြောင့် ခလေးကျောင်းပို့ပြီးတဲ့ အချိန်ကျ မှ ကျနော့်ဟော်တယ်ကို လာတာ၊ ကျနော်လည်း မနေ့တုန်းက နှစ်ချီပဲ လုပ်လိုက်ရတော့ ဒီနေ့ ကျရင်တော့ ရောက်လာတာနဲ့ စဖြုတ်ရင် ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ လုပ်လိုက်မယ် ဘယ်နှစ်ချီလောက်တန်အောင်ဆွဲလိုက်မယ် နဲ့ စဉ်းစားထားတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မသဇင်ရောက်လာတဲ့ အချိန်မှာတော့ မှန်းချက်နဲ့ နှမ်းထွက် က မကိုက်တော့ဘူး၊

ကျနော်က မသဇင် အခန်းထဲ ရောက်လာတာနဲ့ ပွေ့ နမ်းရှုံ့ ပြီး သူ့ နို့ကြီးတွေကို စနှယ် တော့တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ စကဒ်အောက်ကို နိူက်လိုက်တော့ ကျနော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်ပြီး၊

“ ဆောရီး  ကိုရင်မူး ရယ် သဇင် ဒီနေ့ ကျမှ ဟိုဟာ စ နေလို့....... ”

ဟိုက် သေရော၊ ကျနော် စိတ်ဓါတ်ကျ သွားတယ် ရတဲ့ အခွင့်အရေးကလည်း ဒီတရက် ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ မီးနီပြသွားတယ် ဆိုတော့၊ အင်းလေ ဘယ်တတ်နိူင်မလဲ၊ ငါးမရ လည်း ရေချိုးပြန်တာပေါ့၊ ကျနော် သူ့ အပေါ်က ဘလော့ အင်္ကျီကိုတော့ ချွတ်လိုက်တယ်၊

“ ဟင့် ဒါဆိုရင် တော့ မ သဇင် ကျနော့်ကို နို့တိုက်မှ ရမယ်... ”

“ အင်းပါ၊ ကိုရင်မူး စိတ်မပျက်စေရပါဘူး...သဇင်မှုတ်ပေးပါ့မယ် …. ”

ကျနော်က ဘရာဇီယာကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ ပွင့်အံထွက်လာတဲ့ နို့ကြီးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ အားရ ပါးရ နှယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို ငုံစုပ်လိုက်မိတယ်၊

“ လာကုတင်ပေါ်သွားရအောင်... ”

ကျနော်က မသဇင်ရဲ့ ခါးကလေးကို ဆွဲဖက်ပြီးခေါ်လာခဲ့တယ် မသဇင် နားအရောက်မှာ ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပစ်ပြီး ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်တယ်၊ မျှော်လင့်ချက်ကြီးခဲ့တဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီး က အလံတိုင်ကြီးလို မတ်မတ်ထောင်လို့ပေါ့။

မသဇင်က ကုတင်ပေါ်လေးဘက်ထောက်တက်လာရင်း ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံစုပ်လိုက်တယ်၊ ကျနော့်လက်တွေက သူ့နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်လို့ပေါ့၊ မသဇင်လည်း ပုလွေပညာ မဆိုးရှာ ပါဘူး၊ သူ့ယောက္ခမ ကြီးကို မမှီသော်ငြားလည်း သူ့ ယောင်းမ တွေကိုတော့ အမှီလိုက်နိူင်ပါတယ်၊ ခနနေတော့ ကျနော် အရမ်းစိတ်ကြွလာတော့ သူ့ ခေါင်းကို ခနကိုင်ပြီးရပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ ကို ပက်လက်လှန်အိပ်ခိုင်းပြီး ကျနော် ရေချိုးခန်းထဲက ဘော်ဒီလိုးရှင်း ဗူးကလေး သွားယူလိုက်ပါတယ်နောက် ကျနော့် ကောင်ကြီးမှာ နည်းနည်းညှစ်ချ ပွတ်လိမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ဒူးထောက်ရက် ခွလိုက်ပါတယ်၊ သူ့နို့ကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို တင်လိုက်တော့ သူက အလိုက်တသိပဲ သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ဘေးကနေ ဖိပေးပြီး ကျနော့်ကောင် ကြီးကို ညှပ်ထားပေးပါတယ်၊ 

အဲဒီတော့မှ ကျနော်က သူ့နို့နှစ်လုံးကြားထဲကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပါတော့တယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးထိပ်ဖျားက သူ့မေးစေ့လေးကို သွားသွားထိတာမို့ သူက ခေါင်းလေး နဲနဲ ငုံ့ပေးပြီး လျှာနဲ့ မထိတထိ လှမ်း တို့ပါတယ်၊ ကျနော်ကတော့ လိင်ချောင်းက တအားယားနေပြီမို့ ဂွင်းထုသလို စွတ်လုပ်လိုက်တာ မကြာခင်ပဲ ပြီးသွားလို့ သုတ်ရည်တွေ တဖုတ်ဖုတ်နဲ့ သူ့ မျက်နှာမေးစေ့ လည်ပင်းတွေပေါ်ကျ ကုန်ပါတော့တယ်၊

အဲလို တချီပြီးသွားတော့ ကျနော်နဲ့ သူ နှစ်ယောက်စလုံး ဆေးကြော သုတ်သင် ကြပြီး ကိုယ်မှာသဘက်တထည်စီပတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ် တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ပြီး တရေးအိပ်ပျော်သွားပါတယ်၊

တရေးနိူးတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကလည်း ပြန်မာနေပြီ၊ သဇင်ရဲ့ နူတ်ခမ်းနုနု လေးကို စုပ်နမ်းလိုက်တော့ သူလည်း နိုးလာပါတယ်၊

“ ယူ့ကို အားနာလိုက်တာကွာ၊ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်  ဒီနေ့မှ ဖြစ်ရတယ်လို့... ”

“ ရပါတယ် မသဇင်ရာ၊ ရှေ့မှာ မီးနီပြနေရင် နောက်က ပတ်မောင်းလို့ရတယ် မဟုတ်လား.. ”

“ ခစ်ခစ်..ယူကတော့ မနိုင်ဘူး၊ ကဲ သဘောပဲ ညှာညှာတာတာတော့ လုပ်နော် ယူ့ဟာကြီးက သိပ်ကြီးတယ်... ”

ကျနော် လည်း အားရဝမ်းသာနဲ့ ကျနော့် ကွန်ဒန်ထည့်ထားတဲ့ အိပ်ဆီကို ထပြီး လျှောက်သွားလိုက်တော့တယ်၊ စိတ်ထဲ တွေးမိတာကတော့ ငါ့နှယ်ကံကောင်းပုံများ ပြောကို မပြောချင်ဘူး၊ သူများတွေဆို လိုချင်လို့တောင်းတာတောင် ချေးပါချပစ်မယ် အပြောခံရသေးတယ်၊ အေးလေ ဒါမျိုးကတော့ ချိုကန်းလိုကောင်မျိုးပဲ ခံမှာ ငါ့လာလုပ်လို့ကတော့ လေးဘက်ထောက်ဖင်ကော့ပြီး အီးပါနိူင်လို့ကတော့ ပါစမ်းပါ၊ စမ်းကြည့်လိုက်လေလို့ပြောလိုက်မယ် ၊ ခွိခွိ၊ ကိုယ်က မိုးကာဝတ်ထားတာပဲ၊ ဒီလောက်ကတော့ ဟဲဟဲ။

.......................................................................

“ ရင်မူးရေ ဟိုအိတ်စကတစ် တွေက မိတင်း အတွက် ရက် အတိအကျ ရပြီ..ဒါပေမဲ့ ငါတို့ ပရက်စန်တေးရှင်း ကို နည်းနည်းပြန်ပြင်ရမယ်၊ အခု ရုံးချူပ်က ငါ့ကို ထပ်မှာလိုက်လို့...အဲဒါ ငါ့ဆီလာလို့ရမလား ..

“ ဟုတ်ကဲ့  မစ်စ်စ်လာလဲ ကျနော်လာခဲ့မယ်... ”

ကျနော် မစ်စစ်လာလဲ ပေးထားတဲ့  လိပ်စာ အတိုင်း မောင်းလာခဲ့ရင်း မနေ့တုန်းက ပေါင်လေး ကွတကွတ နဲ့ ပြန်သွားရှာတဲ့ မသဇင် ကို မြင်ယောင်မိပြီး အားတောင့်အားနာ ဖြစ်နေရတယ်၊ နောက်မှ ဖုန်းဆက်ပြီး တောင်း ပန်လိုက်ပါအုန်းမယ်လို့လဲ တေးထားလိုက်တယ်၊ အခုကတော့ အလုပ်ကိစ္စ ရှိသေးတယ်လေ။

မစ်စစ်လာလဲ အမျိုးတွေက လည်း တော်တော် ချမ်းသာပုံရတယ် ခြံဝန်း အကျယ်ကြီးနဲ့ မြင်းဇောင်းတွေ လည်း ရှိတယ်၊ အဲဒီခြံကြီးထဲ မှာ အိမ်က လည်း သုံးလုံးလောက်ရှိတယ် မစ်စစ်လာလဲ က အိမ် လုံးသေးသေးလေးရဲ့ အခန်းကျယ်ကြီးတခု မှာ ကျနော့်ကို စောင့်နေတယ်၊ အခန်းကလည်း အပျံစား ပရိုဂျက်တာ နဲ့ စခရင်နဲ့ ကွန် ဖရင့် တေဘယ် အရှည်ကြီးနဲ့၊ သူက အိမ်နေရင်း ပိတ်သား ပါးပါး အဝါရောင် အစ လေး လက်ပြတ်မကျ လက်တို မကျ၊ နဲ့ အောက်က ဂျင်း ဘောင်းဘီ ကက်ပရီပန် ခေါ် မလား စက အရှည်နဲ့ ဟာ ဝတ်ထားတယ်။

ဆံပင်ကိုလည်း ခေါင်းပေါ်မှာ ကပိုကရို ပတ်ထုံးထားတယ်၊ ကျနော့် အဖို့ မစ်စစ် လာလဲ ကို ဘစ်စနက် ဝတ်စုံကလွဲ ပြီး ဒီပြင့် အဝတ်အစားနဲ့ တခါမှ မတွေ့ဘူးလို့ အမြင်ဆန်းနေတယ်၊ မျက်ခုံးမွှေးထူထူ နဲ့ ဆံပင်က မမဲဘူး အနီရဲရဲ လည်း မဟုတ်ဘူး အညိုနဲ့ အနီကြားက ရောင်မျိုး၊ နာတံကတော့ ဖြောင့်စင်းနေတာပဲ၊ တခြား အမျိုး သမီးတွေ နဲ့ ယှဉ်ရင် နည်းနည်းလေး ကြီးသလို ထင်ရပေမဲ့ သူ့မျက်နှာကျပုံ နဲ့တော့ လိုက်သလိုပဲ၊ နူတ်ခမ်းက တော့ ထူထူ၊ နဲ့ နူတ်ခမ်းစောင်းလေး ပေါ်မှာ မှည့်လေး တလုံးရှိ တယ်၊ အကျီပါးပါး တထပ်ထဲ ဝတ်ထားလို့ အောက်က ဘရာဇီယာကို အတင်းတွန်း ထွက်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံး က အယ်တုန် နေတာကို အခုမှ ပဲ တွေ့ရတော့တယ်၊ ခါတိုင်းက ဘစ်စနက် ဝတ်စုံ ဂျက်ကတ်က ကွယ်နေလို့ မမြင်ရတာ ဖြစ်မယ်၊  စကားပြောရင် သူ့မှာ ဟဲဗီး အက်စင့် ရှိတယ် ၊ 

ဒါပေမဲ့ ကျနော်က နားထောင်နေကြမို့ နားလည်နေပီလေ၊ သူတို့ အီရမ်တွေက ဗီ နဲ့ ဒယူ နဲ့ မကွဲဘူးဗျ၊ ဥပမာ west ဝက်စ် ဆိုရင် vest ဗက်စ် ဆိုပြီး အသံထွက်တယ်၊ အဟီး၊ ပန်ချာပီကုလားတွေ ဇီးရိုး ကို ဂျီးရိုးလို့ အသံထွက်သလိုပေါ့၊  အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လူမျိုးပဲ စကားပြောပြော ကျနော့်နားထဲ မှာတော့ မိန်းခလေးတွေ အသံဝဲ တာ နားထောင်လို့ကောင်းတယ်ဗျ၊ ယောက်ကျားတွေ အသံမပီရင်သာ သောက်ငြင်ကပ်တာ၊ ခွိ၊ အဲဒါကြောင့် မစ်စစ်လာလဲ ရဲ့ အသံလေးက ကျနော့်နားထဲ မှာ ချိုနေတာပဲ၊ နောက် သူ့ရဲ့ အသံအက်ကွဲကွဲက လည်း ဆက်ဆီ ဖြစ်သလိုပဲ၊ တခါတလေဘာမဆိုင်ညာမဆိုင်၊ ကိုယ့်ကောင်ကြီး တောင် မာသွားသလိုပဲ၊ အသံကြောင့်ဖားသေတော့ မသိဘူး၊ အသံကြောင့်လီးတောင်တာတော့  ဒီတခါပဲ ဖြစ်ဖူးသေးတယ်၊ 

အဟီး၊ ဒုက္ခပါပဲ အရင်ကတော့ သူမျက်နှာရအောင် ခိုင်းတာ ဂရုတစိုက်နားထောင်နေရလို့ လားမသိဘူး သတိမထားမိတာ၊ အခု နှစ်ယောက်ထဲ ကျမှ သူ့ အသံကြားရတာနဲ့ လီးတောင်နေတယ် ဆိုရင် မဟုတ်သေးပါဘူး၊ ငါတော့ ပြဿနာတက်တော့မယ်၊ လို့တွေးနေမိတယ်၊ ကျနော့်ဘောင်းဘီ ဇစ်အောက်မှာ ဖုဖောင်းထလာတာသူ မမြင်ရအောင် ဟိုကွယ်ဒီကွယ်လုပ်နေလိုက်မိတယ်၊ သတိထား ပြီး ဖုံးလေ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပိုရုန်းလေပဲ ဖြစ်လာတယ်၊ အဲတော့ မထူးပါဘူးကွာ ဆိုပြီး လွှတ်ထားလိုက်တယ်၊ မစ်စစ်လာလဲရဲ့ မျက်လုံးတွေ တချက်တချက် ကျနော့် ဇစ်ပါနားရောက်ရောက်လာပြီး ပြုံးသ ယောင်ယောင် ဖြစ် သွားတာတော့ သတိထားမိတယ်။

ဒီလိုနဲ့ပဲ ဘာမှ ထူးခြားတဲ့ အဖြစ် မရှိပဲ တနေ့တာ ကုန်ဆုံးသွားရတယ် မနက်ဖြန်မိတင်းအတွက် ချိန်း ဆိုပြီး ကျနော်တည်းတဲ့ ဟော်တယ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။

ညဘက်အိပ်မက်ထဲ မှာတော့ မစ်စစ်လာလဲ ကို ဆော်နေပြီလေ၊ သူလည်း ပန်းတပွင့်ပဲ မဟုတ်လား၊ အဟီး။

..............................................................................................

နောက်နေ့ မိတင် ကတော့ တကယ့်ကို ချဲလင့်ပဲဗျာ၊ သူတို့ကလည်း ငွေအများကြီးဖြုန်း ရမှာ တွေဝေနေ ၊ ကိုယ်ကလည်း အချီကြီး ပွမဲ့ ကလိုင်းရင့် ဆိုတော့၊လွတ်သွားရင် ရုံးချူပ်က မျက်နာမရမှာ စိုးရိမ်တာလည်းပါ၊

တော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပင်ပန်းလိုက်ကြတာ ပြီးသွားမှ ပဲ သက်ပြင်းချနိူင်တယ်၊ ဒါတောင် အဖြေက မရသေးဘူး နောက်နှစ်ပါတ်လောက်မှ အကြောင်းပြန်မှာတဲ့၊ ကျနော်တို့က တော့ ကိုယ့်တာဝန် ပြီးပြီ ဆိုတော့ ပြန်ကြဖို့ပဲ ရှိတာပေါ့၊

အဲဒီမိတင် နေရာက လမ်းခွဲတော့ မစ်စစ်လာလဲက ၊

“ ကျေးဇူးပဲ ရင်မူး ရေ နင်သာ မရှိရင်တော့ မလွယ်ဘူးနော်... ”

“ မစ်စစ်လာလဲကလည်းမြှောက်နေပြန်ပါပြီ ကျနော်က ဘေးက အကူသက်သက်ပါ... ”

“ တကယ်ပြောတာပါကွာ..ဒါနဲ့ ဒီညနေ မင်းမှာ အစီအစဉ်ရှိလား.. ”

“ ဘာမှ မရှိပါဘူး ..ဘာလို့လဲ... ”

“ အော် တို့တွေ ..တာဝန်တခု အောင်မြင်စွာပြီးသွားတဲ့ အနေနဲ့ ဆယ်လီဘရိတ်လုပ်ကြရအောင်.. ”

“ လုပ်လေ ကောင်းသားပဲ ..ဘယ်မှာဆုံမလဲ.. ”

“ ငါလာခေါ်မယ်လေ..ငါသိတဲ့ ..ranch style စားသောက်ဆိုင် တခု ရှိတယ် သွားစားရအောင်..ညနေ ၇နာရီဆို စောလား ...နောက်ကျလား.. ”

“ အိုး အတော်ပါပဲ..စောင့်နေမယ်လေ... ”

“ အိုကေ ..ဆီးယူ.... ”

......................................................................................

ညနေစောင်းကျတော့ မစ်စစ်လာလဲ ဖုန်းမှာ ကြိုပြောထားလို့ ကောင်းဘွိုင် အတားရား ဆိုတော့ ဂျင်းဘောင်း ဘီနဲ့  အပေါ်က ရှပ်အင်္ကျီအကွက်စိတ် ကို ဝတ်ထားလိုက်တယ်၊ ဦးထုတ်နဲ့ ဘုက တော့ မပါလာဘူး ဆိုတော့ စိတ်မပူနဲ့တဲ့ သူယူလာခဲ့မယ်တဲ့ ၊ ကျနော့်ဆိုက် ကို မေးသွားတယ်၊ နောက်သူရောက်လာတော့ ယူလာတဲ့ ကောင်းဘွိုင်ဘုနဲ့ ဦးထုတ်ကို ဆောင်းလိုက်တော့ အဟီး အေးရှားကောင်းဘွိုင်ရုပ် ထွက်နေတာပေါ့ဗျာ၊ ခွိွိခွိ။

အဲလိုနဲ့ မစ်စစ်လာလဲ မောင်းလာတဲ့ မာစေးဒီး SLS AMG GT လေးနဲ့ ကျနော်တို့ ထွက်လာလိုက်တာ ကျနော်ကတော့ ဒီမြို့က မဟုတ်တော့ ဘယ်မောင်းမှန်း မသိဘူးဗျ၊ ဖရီးဝေး နည်းနည်းမောင်းပြီး လိုကယ်ထဲ လည်း တော်တော်မောင်းရတယ်၊ နောက်လယ်ကွင်းတွေလိုပဲ ကွင်းပြင်ကြီးတွေ နဲ့ နေရာတွေ ဖြတ်လာ လိုက်တာ၊ ကျနော့်စိတ်ထဲ မှာ ဘယ်လိုနေရာ ရက်စတောရင့် လာဖွင့်ထားသလဲ မသိဘူးတောင်တွေးမိပါ သေးတယ်၊နောက် ကတ္တရာ လမ်းကုန်သွားလို့ မြေလမ်းအတိုင်း ဖုံတထောင်းထောင်းနဲ့ သွားပြီးမှ ခြံကြီး တခြံထဲကို ကွေ့ဝင်လိုက်တယ်၊ အဲဒီခြံဝန်းထဲ မှာ အဖိုးတန်ကားတွေ အစီအရီ ရပ်ထားတာ တွေ့တော့မှ ကျနော့်မှာ အော် ဒီလိုနေရာမျိုးလည်း လူတွေက လာစားကြတာပဲ နော် လို့တွေးလိုက်မိတယ်။

ကျနော်က စားပွဲ ကုလားထိုင် နဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ထိုင်ရမယ် မှတ်တာ ဘယ်ဟုတ်မလဲ အထဲ ဝင်လိုက်တော့ ဂိုဒေါင်လို အဆောက်အဦးထဲ မှာ ခုံတန်းရှည်ကြီးတွေ ချထားတယ်၊ ရှေ့နားမှာ စတိတ်တခုရှိတယ်၊ လူတွေ ကလည်း ခုံတန်းလျှားတွေမှာ ဦးသူ နေရာယူပြီး ထိုင်နေကြတော့ ကျနော် နဲ့ မစ်စစ်လာလဲ လည်း တနေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်၊ နောက်နည်းနည်း လည်း ကျပ်ကျပ်သပ်သပ် လိုဆိုတော့ သူနဲ့ ကျနော် နဲ့ ကိုယ်လုံးချင်း ထိနေကြတာပေါ့။

ကျနော်တို့ နေရာယူလို့မှ သိပ်မကြာခင်စင်ပေါ်ကို ကောင်းဘွိုင် အဝတ်အစားတွေနဲ့ လူတွေ တက်လာကြပြီး ဂစ်တာတွေ ဘင်ဂျိုတွေနဲ့ စ ဖျော်ဖြေပါတော့တယ်။ နောက်တော့ သူတို့ က ကြိုဆို နူတ်ဆက်စကားပြော ပြီး အစားအသောက် အစီအစဉ်ကို ပြောပါတယ်၊ အစားအသောက်က ကျနော်တို့ ကျောင်းတုန်းက ကင်တင်း စတိုင်ပါပဲ၊ ပုဂံခွက်ယောက်တွေ ကိုယ့်ဘာသာယူ သူတို့ ချက်ပြုတ်ဖုတ်နေတဲ့ နေရာတွေမှာ ကိုယ်စားချင်တာကို ပုဂံသွားခံပေး သူတို့ထည့်ပေးမယ်၊ ပြီးရင် ကိုယ့်နေရာကိုယ်ပြန်စား သောက်ကြပေါ့၊ အဆောက်အဦးအလယ်က မြေကွက်လပ်ကိုတော့ ကချင်တဲ့သူတွေ ဝင်က လို့ရအောင် နေရာရှင်းပေးထားဖို့ပြောတယ်၊ နောက်တော့ သူတို့တွေက ဟာသ ပြောလိုက်၊ သီချင်းဆိုလိုက် တီးလိုက်နဲ့ စပါတော့တယ်၊ 

ကျနော် တို့ လည်း အများနည်းတူ အစားအသောက်ကို အပြင်ထွက်တန်းစီ ယူကြတာပေါ့ဗျာ၊ သူတို့ က တကယ့် ကောင်းဘွိုင်ခေတ်တုန်းက အတိုင်း ထင်းမီးတွေနဲ့ ချက်ပြုတ်တာပေါ့၊ ပုဂံခွက်ယောက်တွေကလည်း အဲဒီတုန်းက စတိုင်မျိုးတွေပေါ့၊ ဘီယာတို့ အရက်တို့က တော့ သပ်သပ်ထပ် ပေးရတယ်၊ အစားအသောက်က တော့ ကြိုက်သလောက်စား၊ တယောက်ဘယ်လောက်နူန်းနဲ့ ကောက်ထား ပြီးပြီလေ၊ မစ်စစ်လာလဲ နဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တန်းစီ၊ အစားအသောက်တွေ ယူလာပြီးတော့ ခုံတန်းမှာ ပြန်လာစားပေါ့၊ ကျနော်က အစားအစာ ပုဂံတွေ ခနမစ်စစ်လာလဲနဲ့ ခနထားခဲ့ပြီး ဘီယာ ရောင်းတဲ့ဆီ ပြန်သွား လိုက်တယ်၊ ဘီယာကိုလည်း သစ်သားစည်တွေနဲ့၊ သစ်သားလှည်းတခုမှာတင်ထားပြီး မတ်ခွက်တွေနဲ့ ရောင်း တယ်၊ 

ကျနော်က နှစ်ခွက်ယူ ပိုက်ဆံပေး တစ်ပ် ကို ခွက်ထဲထည့်ခဲ့ပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်၊ လူသံတွေ ရီသံ စကား ပြောသံ၊ တွေ နဲ့ စတိတ်က တီးနေတဲ့ ကမ်းထရီး သီချင်းသံ တွေနဲ့ ဆူညံလို့ပေါ့၊ ပျော်စရာတော့ကောင်းသား ခြံကြီး ထောင့်တနေရာက နောက်ဆုံးပေါ်ကားတွေကိုသာ မတွေ့ရရင် အိုးဝက်စ် က အမေရိကန် ကို ပြန်ရောက်နေသလိုပဲ၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လည်း စားလိုက်သောက်လိုက်နဲ့ အရှိန်ရလာတော့ တခြားသူတွေ လိုပဲ အခန်းအလည် မှာ သွားက ကြတာပေါ့၊ ရိုးရာ အက တွေရော၊ စုံတွဲ အက တွေရော စုံ နေတာပေါ့၊ ကျနော်လည်း မစ်စစ်လာလဲ ကို တွဲကရင်း ကိုင်ရင်း ဖက်ရင်း ကနေရာက သူလည်း ပျော်နေတာ တွေ့ရတာနဲ့ ၊ အရဲစွန့် ပြီး သူ့နူတ်ခမ်း တွေကို ငုံပြီး စုပ်နမ်းလိုက်တယ်၊ သူကလည်း ကျနော့် ကို ပြန်ဖက် ပြီး ရမက် ပြင်းပြင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး တုန့်ပြန်လာတယ်၊ အဲလိုနဲ့ ညလည်း တဖြည်းဖြည်းနက်လာရော၊ 

ကျနော့် လက်တွေက မစ်စစ်လာလဲရဲ့၊ တင်ပါးလုံးလုံး တွေ၊ ရင်သားတွေ၊ ခါးတွေ၊ တကိုယ်လုံးပဲ ဆိုပါတော့ဗျာ၊ မရောက်တဲ့ နေရာ မရှိတော့ဘူး ၊ အဟီး၊  ကျနော်က ဒါမျိုးတွေ အံတိုနေပြီလေ သိတယ် မဟုတ်လား မူးအောင် မသောက်ဘူး၊ ခွိ၊ အယ်လ်ကိုဟောက ကာမ ကိစ္စ ကို လှုံ့ဆော်ပေးပေမဲ့ များသွားရင် ပါဖောင်းမန့် ကို ကျစေတယ် ဆိုတော့၊ အနေတော်လောက်နဲ့ တော်ထားလိုက်တယ်လေ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီး ဂျင်းဘောင်းဘီ အောက်က ဖေါင်းထနေပြီး မစ်စစ်လာလဲရဲ့ ဆီးခုံကို ပွတ်နေတဲ့ အဆင့်လောက်ဆိုရပြီလေ၊ ဟဲဟဲ။

ကျနော်တို့ပြန်တော့ မစ်စစ်လာလဲက ကျနော့်လက်ထဲသော့ထည့်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ပုခုံးစောင်းပေါ် သူ့ခေါင်းလေးတင်ပြီး ကျနော့်လက်မောင်း တွေကို သူ့လက်နှစ်ဘက်နဲ့ တွဲခိုလို့၊ သူ့ရင်သားတွေက ကျနော့် လက်မောင်းသားတွေကို အိကနဲ အိကနဲ ဖိဖိ လာတယ်၊ ကျနော်လည်း ကားပေါ်က နက်ဗီဂေတာ နဲ့ပဲ ဟော်တယ် လိပ်စာထည့်ပြီး မောင်းလာခဲ့တော့တယ်၊  မာစေးဒီး AMG တွေက စပယ်ရှယ် အက်ဒစ်ရှင်းနဲ့ အင်ဂျင်ဆိုက်ကလည်း ပုံမှန်ထက်ပိုကြီးတဲ့ကောင်တွေ ဆိုတော့ ဆွဲလိုက်တာ ၊ မျှား ကို တအားကုန် ဆွဲပြီး ပစ်လိုက်သလိုပဲ၊ အဟီး၊ လီဗာက ထိပဲထိရသေးတယ် မြင်းရိုင်းလိုပဲ ခုန်ပြေးတော့တာပဲ၊  SLS AMG GT ဆိုတာ တော်ရုံ လမ်းမပေါ်မှာတောင် တွေ့ရခဲ တာဆိုတော့ ခွိခွိ၊ မစ်စစ်လာလဲ ကို လုပ်ဖို့တောင် သိပ်အရင် မလိုပဲ ကားကို ဇိမ်ခံမောင်းလာမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ညဘက်ဖရီးဝေးပေါ် မှာကားကလည်း ရှင်းတော့ နင်းလာလိုက်တာ ခနလေးနဲ့ ကျနော် တည်းတဲ့ဟော်တယ် ရောက်လာတော့တယ်၊ ကျနော်က မေးမနေတော့ဘူး၊ ကားပေါ်ကဆင်းပြီး ပါစင်ဂျာဆိုက်ကို သွား တံခါးဖွင့်ပေးပြီး မစ်စစ်လာလဲ ကို လက်ပေး ပြီး မဆွဲခေါ်လာခဲ့တယ်။

မစ်စစ်လာလဲ ကို ဓါတ်လှေခါးထဲ မှာလည်း နူတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်၊ သူ့တင်ပါးတွေကို အားမလိုအားမရ ဆုပ်နှယ် ခဲ့သေးတယ်၊ ခွိခွိ ၊ ဒီကောင်မ ကြီး ကိုတော့ နွှာရတော့မယ်ပေါ့။ ကျနော့်အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သူက အရင် ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားတယ်၊ အဟီး ကျနော်လည်း သွားချင်တာပေါ့၊ ဒီလောက်ဘီယာတွေ သောက်ထား တာ။

သူက အိမ်သာ ကမုတ်ပေါ် အထိုင် ကျနော်ကလည်း ရှာဝါမှန်တံခါးဖွင့်ပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ် ရှာဝါ ရေဆင်းပေါက် ကို ကျနော့်ရေပြွတ်ချိန် ပြီး ရွှေဝါရောင် ရှုးတွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တယ်၊ ကျနော် ပန်းပြီးတဲ့ ထိ သူက မပြီးသေး ဘူး၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်က အောက်ပိုင်းတခုလုံးချွတ်လိုက်ပြီး ရေပန်းက ရေနဲ့ ဆပ်ပြာရေ ဘူးလေး ယူပြီး ကျနော့်ရဲ့ မပျော့မမာ ဖြစ်နေတဲ့ ရေပြွတ်လေးကို ကောင်းကောင်းပွတ်သတ်ဆေး ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော် လုပ်နေတာကို ပြုံးစစ နဲ့ မစ်စစ်လာလဲ တယောက်က ကြည့်နေလေရဲ့၊ နောက်သူလည်း ရှုးပေါက်လို့ပီးသွားတယ်ထင်ပါရဲ့ ဘေးနားက တစ်ရှုးလေး လှမ်းဆွဲပြီး အောက်ပိုင်းကို သုတ် ဖို့လုပ်နေတုန်း သူ့နား ကျနော်က ကမန်းကတန်း လျှောက်သွားလိုက်တယ်၊ သူက သူ့ ဟိုဟာတွေသုတ်သင် ပြီး ရေဆွဲချ ပြီးတော့ မျက်နှာကို ရှေ့ ပြန်ကြည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့်ရေပြွတ် ကြီးက သူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်ရောက်နေပြီလေ၊ ခွိ။

ကျနော့်ရေပြွတ်ကြီးကလည်း မြန်မာပြည် သင်္ကြန်တွင်းမှာ ချောချောလှလှ ကောင်မလေးတွေလာရင် ရေ အသင့်စုပ် ပြီး ပက်ဖို့ အသင့် ပြင်ထားသလို ပဲ ထောင်နေပြီလေ၊ ဟဲဟဲ၊ မစ်စစ်လာလဲ က မျက်စောင်းလေး တချက် သာ ထိုးလိုက်တာ သူ့ရဲ့ လက်ချောင်း တွေက ကျနော့်ပြွတ်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး လှပတဲ့ နူတ်ခမ်းလွှာလေးကို ဟလို့ ဖွင့်ပေးရှာတယ်၊ ကျနော်က ရှေ့ တလှမ်းတိုးလိုက်တော့ ငှက်ပျောဖူး ကြီးက နူးညံ နွေးထွေးနေတဲ့ မစ်စစ်လာလဲရဲ့ အာခံတွင်းထဲ ဝင်သွားလေရဲ့၊ ကျနော်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မစ်စစ်လာလဲရဲ့ နူတ်ခမ်းပေါ်က မှဲ့ က အခုမှ ပိုထင်းလာသလိုပဲ။

“ အား ကောင်းလိုက်တာ မစ်စစ်လာလဲ ရယ်.... ”

မစ်စစ်လာလဲ လည်း အတွေ့ မကြုံ မခေဘူးပဲ၊ ကျနော့်ယောက္ခမ ကြီး ကိုသာ မမှီရှိရမယ်၊ မနေ့တုန်းက သဇင် နဲ့ စာရင်တော့ နည်းနည်းသာတယ် ပြောလို့ရမယ်၊ အင်း၊ အိမ်သာအိုးပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ ဘော့စ် ကို ကိုယ်က သူ့ရှေ့မတ်တတ်ရပ်ပြီး သူ့ ပါးစပ်ထဲ ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ကော့ကော့ ထိုးထဲ့ နေရတာ သူ့ အစုပ်အမှုတ်ကောင်းတာကို အသာဖယ်ထား အတွေးနဲ့တင် မကောင်းပါဘူးလို့ ထင်တဲ့ ယောက်ကျား သား ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိမယ်ထင်သလဲ ၊ ခွိခွိ၊ ကျနော်လည်း ဘာသားနဲ့ ထုထားသာမှတ်လို့။

မစ်စစ်လာလဲ ရဲ့ ပါးစပ်ထဲ နဲ့ သူ ဆွဲထုတ်လိုက်တာတောင် သူ့မျက်နှာ၊ ဆံပင်တွေပေါ် ပန်းထွက်ကျ သွားတဲ့ မလိုင်ဖတ်တွေက လဘက်ရည်ခွက်ထဲထည့်ရင်၊ ရှယ် သုံးလေးခွက် စာလောက်တောင် ရမလားမသိပါဘူး၊ ခိခိ။

နောက်တော့ ဆေးကြောပြီး ကုတင်ပေါ်မှာပေါ့ဗျာ၊ ဟဲဟဲ၊

 ဒီတေးသိချင်သေးလား၊  မစ်စစ်လာလဲ က ကိုယ်လုံးတီးချွတ်လိုက်တော့လည်း တော်တော်မိုက်တာဗျ၊ နို့ကြီးတွေက အလုံးမဟုတ်ဘူး၊ ဘူးသီး လို ရှည်ရှည်၊ သိပ်အတွဲကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ထိပ်က အေရီရိုးလားလို့ခေါ်တဲ့ နို့ခံ ကလည်း ကျပ်ပြားဝိုင်း ကြီးကြီးထက်တောင် ကျယ်မလားမသိ၊ နို့သီးခေါင်းတုတ်တုတ် တွေနဲ့ပေါ့၊ ခါးကတော့ သိပ်မကျဉ်ပေမဲ့ ကားစွံ့တဲ့ တင်သားတွေကြောင့် တုတ်တယ် မထင်ရပါဘူး၊ ပေါင်လုံးတွေကတော့ နည်းနည်းတုတ်တယ်၊ ခြေသလုံးသားတွေလည်း တုတ်တယ်၊ 

ဒါပေမဲ့ ပုခုံးပေါ်တင်ဆောင့်တော့ အားရတာပေါ့ဗျာ၊ သူ့ဖင်ကားကားကြီး ကို လည်း အရသာခံကြည့် ချင်သေးတော့ လေးဘက်ထောက်ဖင်ဘူးထောင် ဆွဲလိုက်သေးတယ်၊ နောက် ဆုံးကတော့ အရှေ့ အလယ်ပိုင်းသူ တွေရဲ့ ထုံးစံလိုပဲ သူတို့ အတွက် မဆန်းတဲ့ နောက်ပေါက် ပါ၊ လုပ်လိုက်ရတယ်၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်အိပ်မောကျ သွားတော့ အပြင်မှာ မိုးတောင်လင်းနေပြီ၊ ကျနော့် တကိုယ်လုံးလည်း တရုပ်သိုင်းကားအပီစုတ်လေးဆယ်လောက်ကို တောက်ရှောက် အစအဆုံးထိ ကြည့်လိုက်ရသလို၊ ကျေနပ်အားရ၊ မောပန်းနွမ်းနယ်ပြီး တုန်းကနဲ အိပ်မောကျ သွားရပါတော့တယ်။

................................................................................

ဒီတခေါက် ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ကျနော့်ကိုယ် ကျနော် အားရ ကျေနပ် ပီတိ ဖြစ်နေလိုက်သည်မှာ တိမ်ပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်နေရသလိုပင်၊ ငါ့လို လူမျိုး ထပ်တူ ရှိရင်တောင် ငါ့လောက် စွံ ပါ့မလား လို့တောင် တွေးရင်း မျက်နှာပေါ်မှာ အလိုလို အပြုံးရိပ် ထင်သွားမိသေးတယ်။

မစ်စစ်လာလဲ က အရင်တုန်းက ကျနော်နဲ့ ဖြစ်ဖူးခဲ့တယ့် ဘော့စ် အဟောင်း တရုပ်အမျိုးသမီး လီလီ  လိုမျိုး မဟုတ်၊ လူရှေ့ မှာသာ မသိသာအောင်နေ၊ လူကွယ်တာနဲ့ လုပ်ချင်သလို လုပ်ဖို့ ခွင့်ပေးထားသည်၊ ကျနော် တခါတလေ အရမ်းတင်းလာသည့် အချိန် မှာ အရေးကြီးသည့် ပရောဂျက် အကြောင်း ဆွေးနွေး မလို ဘာလိုလို နဲ့ ဖိုင်တွဲ အထူကြီးတွေ ယူ၊ သူ့ အခန်းထဲ သွားပြီး အခန်းတံခါးပိတ်ကာ ပုလွေ မှုတ်ခိုင်းလို့ လည်း ရသည်။ သူ့ ရဲ့ မဟော်ဂနီ စားပွဲ ကြီးပေါ် တက်ထိုင်ပြီး အိတ်စက်ကတစ် သားရေကုလားထိုင် ပေါ်ကနေ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ငုံစုပ်ပေးနေရှာသော ဘော့စ် အီရမ် မ ကို ငုံကြည့်ပြီး သူ့ ဆံပင်နီနီ တွေကို ဖွပစ်၊ ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ အာဂေါင်ထိအောင် ဆောင့်ပစ်လို့ ရ နိူင်သည့် အခွင့်အရေး များမှာ ပြောပြလို့ လည်း ဘယ်သူမှ ယုံကြည် နိူင်ဘွယ်ရာ မရှိဘူး မဟုတ်လား။

နောက် ပြီး ကျနော့် မိန်းမ ညီအမ တွေ အပြင်၊ ယောင်းမ၊ နောက်တော့ သူတို့ အမေ၊ ကျနော့် ယောက္ခမ ကြီးတောင် ပါသွားသေး၊တယ်၊ ကျနော် ဒိုင်ယာရီရေးပြီး ဟို အမည်မသိ ရေးသူ တယောက်ရဲ့ My secret life ဆိုတဲ့ စာအုပ်မျိုးထုတ်လိုက်ရင်တောင် နောင်လာနောက်သားတွေက အာထားတာ၊ စိတ်ကူးယဉ်ထား တာပဲ လို့ ထင်ကြပေလိမ့်မည်။

ဒါပေမဲ့ တနေ့ မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်ထားတဲ့ ထင်တလုံးဟာ၊ ဝုန်းကနဲ တစဆီ တစဆီ ပျောက်သွားရတဲ့ အဖြစ်အပျက်နဲ့ ကြုံရပါတော့တယ်။

အဲဒီနေ့ က ကျနော် အိမ်ပြန်လာတော့ မြနှင်းဆီ မျက်နှာ မကောင်းဘူး၊  တယောက်ယောက်များ ကျနော့် အကြောင်း ချွန်တွန်းလုပ်လိုက်လို့လား၊ သူဘာသာ တခုခု ကြောင့် ကျနော့် ဖေါက်ပြန်မှု တွေကို ရိပ်မိသွားတာလား၊ စိတ်ထဲ မှာတော့ နည်းနည်းလေး ထိတ် မိတယ်၊ အင်း အိပ်ယာဝင်ချိန်ကျ ရင်တော့ သိရမှာပဲ ပေါ့လေ၊ လို့တွေးရင်း ညနေဘက်အချိန်တွေကို ပုံမှန်ပဲ သားနဲ့ ဆော့ ဟိုလုပ်ဒီလုပ်နဲ့ ကျော်ဖြတ်လာပြီး သားအိပ်ပျော်သွားမှ ကျနော်တို့ အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ တညနေလုံးပျောက်နေတဲ့ မြနှင်းဆီ တယောက် ကျနော်တို့ အိပ်ယာပေါ်မှာ မှောက်ရက် အိပ်နေတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော် က သူ့ အနားသွားထိုင်လိုက်ပြီးတော့ ပုခုံးလေး အသာပွတ်ပေးရင်း

“ မြ....ဘာဖြစ်နေတာလဲ..တခုခု ..ဖြစ်နေတာလား... ”

ကျနော့် စကား အဆုံးမှာတော့ မြနှင်းဆီ ကုတင်ပေါ်ထ ထိုင်လိုက်ပြီး ၊ကျနော့် ကိုယ်ကို ဖက်တွယ်၊ သူ့မျက်နှာကို ကျနော့်ရင်ဘတ်မှာ အပ်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချပါတော့တယ်၊သူ့ ရဲ့ မျက်ရည်ပူတွေက ကျနော့်အင်္ကျ ီကိုတောင် ထိုးဖေါက်ပြီး ရင်ဘတ်မှာ လာစိုစွတ်နေတာကို ခံစားနေရပါတယ်၊ အင်း ဘာအကြောင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော်နဲ့ နှစ်အတော်တော်ကြာကြာလည်း လင်မယားအဖြစ် အတူနေလာခဲ့ကြပြီး၊ ယူကထဲက လည်း တယောက်ကို တယောက် ချစ်လို့ယူထားကြတဲ့ လင်မယားဆိုတော့ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ သူဒီလို ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေတာကို ဘယ်လိုမှ စိတ်မကောင်းတော့ဘူးလေ၊ အထူးသဖြင့် ကျနော့် ကြောင့် ဆိုရင်တော့၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော်လုပ်နေတာတွေကို ရပ်တန်းက ရပ်ရတော့မှာပဲ လို့ ချင်ခြင်း စဉ်းစားနေလိုက်မိတယ်။

“ ဘာဖြစ်လဲ မြ ရယ် ပြော..စိတ်ပေါ့သွားအောင် ငိုချချင်လည်း ငိုချလိုက် ဝအောင်ငို ပြီးမှ ကို့ကိုပြော နော် ဘာဖြစ်လဲ ဆိုတာ... ”

“ မြ..ပြောရင် ကို..စိတ်ဆိုးမှာလား.... ”

“ မဆိုးပါဘူးကွာ...မြ အဲလို ငိုနေတာတွေ့ရတော့ ကို ဘယ်လိုမှ စိတ်မကောင်းလို့..မြဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် စိတ်ချမ်း သာရင် ပြီးရောလို့ ကိုတွေး နေတာ..ကိုဘာလုပ်ပေးရမလဲ..မြ ဘာဖြစ်ချင်သလဲ ပြော... ”

“ တကယ်နော် ကို..အင်းလေ..ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မြကတော့ ပြောရတော့ မှာပဲ ..မြ စိတ်ထဲ မှာလည်း အဲ လို အကြာကြီးအောင်းမထားချင်ဘူး...ကို..စိတ်ဆိုးရင်လည်း မြခံပါ့မယ်..ခနတော့ စိတ်ငြိမ်ငြိမ်လေး ထားပြီး မြပြောတာ နားထောင်နော်... ”

ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားတယ်၊ ခေါင်းထဲ မှာ ဦးနှောက်က ကွတ်ကိုး ပရော်စက်ဆာ ထက် အဆပေါင်းများစွာမြန်တဲ့ နူန်းနဲ့ အလုပ်လုပ်နေတယ်၊ အဖြေက အနီးစပ်ဆုံးတောင် မထွက်လာဘူး၊

“ အင်းပါ..ကို ဂတိ ပေးပါတယ်..မြ ပြောသာပြောပါ.... ”

“ မြ..မှာ..တခြားတယောက် ရှိနေပြီ..... ”

“ ဘာ....ဘယ်လို.......... ”

ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အသံကျယ် သွားမှန်း သတိရ လိုက်လို့ စိတ်ကို ပြန်ထိန်းလိုက်ရတယ်၊ ငါနားထဲ ကြားလိုက်တာ မှ ဟုတ်မှ ဟုတ်ရဲ့လား၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူ့ ကို ဆုံးအောင်ပြောခိုင်းရတော့မှာပဲလေ၊

“ ကို …..ကို.....ဖြစ်ရဲ့လား..မြပြောတာ နားထောင်မှာလား.... ”

“ အင်း..... ”

ကျနော့်စိတ်တွေကို အစွမ်းကုန်စုစည်း ပြီး ခေါင်းထဲ မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ပြန်ပြောနေတယ်၊ စိတ်ကို ငြိမ်ငြိမ်ထား ပြောသမျှ ကို ဆုံးအောင်နားထောင်၊ စကားမဆုံးသေးပဲ ဘာမှ အဆုံးအဖြတ် အစွတ်အစွဲ မလုပ်နဲ့၊ စိတ်ကို ငြိမ်ငြိမ်ထား၊

အောက်က အကြောင်းအရာ တွေကတော့ မြနှင်းဆီ ပြန်ပြောပြတဲ့ အကြောင်းအရာတွေ ပါပဲ၊ သူပြောပြတာက တော့ စကားလုံးအလှတွေနဲ့ ဖုံးကွယ်ပြီး အဖြစ်အပျက် တွေကို အက်ဆေးတခုလိုပဲ ပြောသွားပေမဲ့၊ စာဖတ်သူတွေလည်း ဖတ်လို့ကောင်း၊ သူပြောတာကို ကျနော် နည်းလည်သလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ပြီးပြန်ရေးပြ သွားပါမယ်၊ တကယ့် တကယ်တော့ မိန်းမ တယောက်က သူ့ယောက်ကျား ကို အဲလို ဒီတေးတော့ ဘယ်ပြောပါ့မလဲ ဗျာ၊

….............................

ဟုတ်တယ် ကို  ကိုထင်သလို ကယ်ဗင် ပါပဲ၊ သားမွေး ပြီး နောက်ပိုင်း နှစ်တွေမှာ မြတို့ နှစ်ယောက် အိပ်ယာပေါ်မှာ အရင်တုန်းက လို ပွဲဆက် မကြမ်းတော့ဘူးလေ၊ အစပိုင်းတော့ ဘယ်လိုမှ မနေပါဘူး၊ နောက်ပိုင်း မြ လေ့ ကျင့်ခန်းတွေ ဘာတွေလုပ် ပြီး သွေးသား အရမ်းကောင်းလာတဲ့ အချိန်ကျတော့ မြ လိုချင်တဲ့ အချိန်လေး တွေ ရှိလာခဲ့တယ်ကို၊ မြနဲ့ ကို နဲ့ အလုပ်ချိန်က လည်း လွဲနေ၊ ခလေး အလုပ်ကလည်း နှစ်ယောက်စလုံးကို ဖိစီးနေ ဆိုတော့ မြ အရမ်းဆာနေတဲ့ အချိန် ကိုက ဘေးမှာ တရှုးရှုး နဲ့ အိပ်မောကျနေတာ ကို မြ အနှောက်အရှက် မလုပ်ရက်တော့ဘူး၊ မြ ကိုယ့်လက်နဲ့ ကိုယ်ပဲ အာသာဖြေခဲ့ မိတော့တယ်၊ နောက်တော့ တနေ့ မှာ ကယ်ဗင်တယောက် ကားပျက်လို့ ဆိုပြီး မြ အလုပ်လုပ်တဲ့ စတိုးကို ရောက်လာတယ်လေ၊ 

အဲဒါ သူ့ ကို အိမ်လိုက်ပို့ ပေါ်ရင်းနဲ့ မတွေ့ရတာ ကြာတဲ့ သူငယ်ချင်း ချင်းမို့ သူ့ အိမ်မှာ ဝိုင်လေး တခွက်လောက် သောက်ရင်း ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ ပြောဖြစ်ကြတယ်၊ အဲဒါ ကနေ အရက်ကြောင့်လား ဘာလားတော့ မသိဘူး၊ မြ သတိရမိတဲ့ အချိန်မှာ ကယ်ဗင်က မ နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုတ်ပြီး နမ်းနေပြီလေ၊ စိတ်မရှိနဲ့နော် ကို၊ သူက နမ်းတတ် တော့ သူ့ အနမ်းမှာ ခနတော့ မိန်းမော မိသွားတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ လက်တွေက မြ ရဲ့ ရင်သားတွေအပေါ်လာအုပ်ကိုင်လိုက်တာနဲ့ မြ ချက်ချင်း သတိဝင်သွားပြီး တွန်းထုတ်လိုက်တယ်၊ နင်ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ပေါ့၊ ငါ့မှာ ယောက်ကျားရော ကလေး ရောရှိတယ်၊ ဒါမျိုး လုပ်စရာလား ဆိုတော့ သူက တောင်းပန် ပါတယ် ၊ ရုတ်တရက် စိတ်လွတ် သွားလို့ပါတဲ့၊ နောက် ဆို မဖြစ်စေရပါဘူးတဲ့ ၊ အဲဒါ နဲ့ မြလည်း အိမ်ပြန် လာခဲ့တယ်။

နောက်ပိုင်း တခါနှစ်ခါလောက် သူလာလာတွေ့ ပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပဲ ပြန်ဆက်ဆံတာနဲ့ မြလည်း စိတ်ပြန်ပြေသွားတယ်၊  ကျောင်းကထဲကလည်း ငယ်နိူင်ဆိုတော့ ကယ်ဗင့် အကြောင်းလည်း သိတယ်လေ၊ သူက လူကောင်က သာကြီးတာ၊ အားငယ်တတ်တယ်၊ စိတ်ပျော့တယ်၊ သူ့ ကို မြတို့ အုပ်စု က အားပေးပြီး လက်တွဲခေါ်လာခဲ့ရတာ ဆိုတော့ လေ။

အဲလိုပဲ ကယ်ဗင်နဲ့ က ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာပြီးမှ မခရေ တို့ ရှိတဲ့မြို့ကို ကိုသွားတဲ့ အချိန်မှာ သူနဲ့ နိူက်ကလပ် တခုကို လိုက်သွားမိတယ်၊ အဲဒီမှာ သူက မြ နူတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလာခဲ့တယ်၊ မြလည်း အဲဒီ အချိန်မှာ လူက လည်း ဝိုင်အရှိန်နဲ့ ကလပ်မှာလည်း သူများတွေနဲ့ ကခုန် နေကြတာ နဲ့ ဆိုတော့ နမ်းတဲ့ အဆင့်လောက်ကိုတော့ မပြောမိတော့ဘူး၊ သူလည်း လက်က ရှေ့ ဆက်တိုး မလာတာနဲ့ နမ်းတာကိုတော့ မတားမိတော့ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေ ဟတ်အတက် ဖြစ်လလို့ မြ ဖရော်ရီဒါကို ထွက်သွားခဲ့ရလို့ ဘာမှ မဖြစ်လိုက်ပါဘူး၊

နောက်တခါ ကို စပယ်တို့ ရှိတဲ့ အယ်လေကို ထရိန်နင် နဲ့ သွားတော့  ကယ်ဗင်နဲ့ တခါနှစ်ခါလောက် ကလပ် ကို လိုက်သွားမိတယ်၊ အဲဒီ အချိန်မှာတော့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းတာကို မြ က ဘာမှ မပြောဖြစ်တော့ဘူးလေ၊ သူ့လက်တွေက ကရင်း ခုန်ရင်း မြ တင်သား တွေကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နှယ် တာလောက်လည်း မြ က မပြောဖြစ်တော့ ဘူး၊ မတားမြစ်ခဲ့မိတော့ဘူး ပြောတာပါ။

ဒါပေမဲ့ ဖရော်ရီဒါကို ကယ်ဗင်လိုက်လာခဲ့တော့ မြ မတားဖြစ်ခဲ့တော့ဘူး၊  မြ ဖရော်ရီဒါမှာ သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေနဲ့ ဆုံတယ် ဆိုတာ တကယ်တော့ ကယ်ဗင်ပါ၊ သူက မြ ကို အကြာကြီး မခွဲ နိူင်လို့ဆိုပြီး ဖရော်ရီဒါကို လိုက်လာခဲ့တယ်၊ မြ အတတ် နိူင်ဆုံး ထိန်းပါတယ်၊ မြ ကို့ကို သစွာမဖေါက် ချင်ဘူး၊ မြ ကိုယ် မြလည်း ဘာလို့ အဲလို ကယ်ဗင့်ပေါ် အလိုလိုက်မိတယ် ဆိုတာကိုလည်း နားမလည် ဘူး၊ ကယ်ဗင်က ဖရော်ရီဒါမှာ ဟော်တယ်တခု ကို ခေါ်သွားတော့ တောင် မြ က လိုက်တော့သွားတယ်၊ ငါ ငါ့ယောက်ကျားရဲ့ နောက်ကွယ်မှာ ဖေါက်ပြန်ဖို့ စိတ်မသန့်ဘူး၊ လို့ ငါနင့်ကို အဆုံးစွန်ထိ မလိုက်လျှောနိူင်ဘူး၊ အဲဒါက လွဲရင် လုပ်ချင်တာ လုပ် ဆိုလို့ ၊ 

အဲဒီဟော်တင်ခန်း ထဲ မှာ ကယ်ဗင် တယောက် မြကို လုပ်လိုက်တာလေ၊ သူ့ ပစ္စည်းကို မြ ဟိုဟာထဲ မထည့်တာ တခုပဲ၊ မြ တကိုယ်လုံး  ကို ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကျေ မတတ်ပဲ၊ မြရဲ့ နူတ်ခမ်းတွေ ကိုစုပ်၊ မ ရင်သားတွေကို ဆုပ်နှယ်၊ နို့သီးခေါင်းတွေ ကိုခလေး လိုပဲ တပြွတ်ပြွတ်စို့၊ မြ အောက်ပိုင်းကိုလည်း ရှေ့ရောနောက်ရော၊ သူ့ လျှာကြီးနဲ့ ရက်လိုက်တာ မြ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်း ဘု တွေ တဖြန်းဖြန်းထပြီး အကြိမ်ကြိမ် ပြီးသွားရတယ်၊ မြ ကိုယ့်ကို ကိုယ် စိတ်မထိန်းနိူင်မှာ စိုးလို့ သူ့ ကို အတွင်းခံတောင် မချွတ်ခိုင်းဘူး၊ နင်အတွင်းခံ ချွတ်တာနဲ့ ငါထပြန်မယ် လို့ပြောထားတယ်၊ သူကလည်း နားထောင်ရှာပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့် ကို မှတ်မိမလားမသိဘူး၊ အဲဒီညက မြ ပြန်လာတော့ ကို အိပ်ပျော်နေတာကို မြ အတင်းတက်ခွပြီး လုပ်မိတာ၊ မြ ဟိုဟာထည်း မှာက ရေတံခွန်လို ဖြစ်နေပြီလေ၊ ကို နဲ့ အဲလိုမှ မလုပ်ဖြစ်ရင် နောက်နေ့ ကယ်ဗင့်ကို ဖွင့်ပေးလိုက်မိတော့မှာပဲ။

ဒါပေမဲ့ ကို နောက်ဆုံး ကို တက်ဆက် ကို အလုပ်ကိစ္စ  နဲ သွားတော့ မြ ကိုယ့်ကို မြ မထိန်းထားနိူင်တော့ဘူး ကို၊ သူ့ကိုလည်း သနားမိတယ်၊ မြ အလိုကို လိုက်ပြီး သူ့ခမျာ ထိန်းထားရတာ တော်တော် ကြာနေ ပြီလေ၊ တည ကလပ်က အပြန် မှာ မြ ကိုအိမ်လိုက်ပို့ရင်းနဲ့ မြက ကော်ဖီသောက်ဖို့ အိမ်ထဲကို ဖိတ်လိုက်မိတယ်၊ ဧည့်ခန်းထဲ မှာ မြကို ဖက်နမ်း ရင်း ထုံးစံ အတိုင်း သူ့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ အနမ်းတွေ က မြရဲ့ ခံစစ် ကို အားလျှော့သွားစေတယ်လေ၊ နောက်မြ ကို ဧည့်ခန်းထည်းက ဆိုဖါပေါ်မှာပဲ စကဒ်လှန်ပြီး မ အဖုတ်ရော နောက်ပေါက်ရော ကို ရက်တယ်လေ၊ သူ့လျှာ စိုစို နွေးနွေး ကြီးက မြ ဟာလေး ထဲ ကို အတွင်းရော နုတ်ခမ်းသားတွေရော ပွတ်သတ် ရက်ပေးရုံ  မက ဘူး မြ ရဲ့ အရသာ အစေ့ဖူးလေး ကိုပါ ဆွပေးတော့ မြ အထွတ်အထိတ်ကို ရောက်သွားရပါတယ်၊

မြပြီးသွားတော့ သူ့ခမျာ မြကို ဂတိပေးထားတဲ့ အတိုင်း ဘာမှ လွန်လွန်ကျူးကျူး မဖြစ်အောင် ထိန်းထားရှာပါတယ်၊ မြ ကို ပြန်တော့မယ်လို့ သူက မတ်တတ်ထ ပြီး နုတ်ဆက် လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ မြရဲ့ မျက်နှာတည့်တည့်မှာ သူ့ဘောင်းဘီကြီးက ဖောင်းထနေတယ်လေ၊ မြ သူ့ကို သနားတာနဲ့ သူ့ဘောင်းဘီဇာစ်ကို ဆွဲဖြတ်လိုက်မိတယ်၊ ညိုညိုမဲမဲ အကြောတွေ ထောင်ပြီး ထိတ်ဖူးက ကားကား ကြောက်စရာကောင်ကြီးက ဖြောင်းကနဲ မာန်ဖီပြီး ခုန်ထွက်လာတာ မြ နုတ်ခမ်း တွေကို လာထိတယ်လေ၊ 

မြက ပါးစပ်အသာလေး ဟ ပေးလိုက်တော့ သူက ခြေလှမ်းတလှမ်း ရှေ့ အတိုးလိုက်မှာ၊ ငှက်ပျောဖူးကြီး တဝက်လောက်က မြ ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာတယ်၊ သူလည်း အီးကနဲ အသံထွက် သွားပြီး မြရဲ့ ခေါင်းလေး ကို သူ့လက်နဲ့ အသာထိန်းကိုင်လာတယ်၊ နောက်တော့ လည်း ဘေ့စစ်အင်းစတင့် ပြောရ မလား မြ ခေါင်းက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်၊ မြ နူတ်ခမ်းအစုံက ငှက်ပျော်ဖူးညိုကြီးကို တင်းတင်းစိညစ်လို့၊ မြရဲ့ လျှာတွေက အသားနုနေရာလေးကို ထိုးဖွ ရှာနေရင်း.. အောင့်အီးထားရတဲ့ ကယ်ဗင်ရဲ့ ပူနွေးပျစ်နှစ်တဲ့ အချစ်ရည်တွေကို မြလည်ချောင်းထဲ မှာ တဂွတ်ဂွတ် မျိုချ ပစ်နေမိတော့တယ်လေ၊ အဲဒါက ကယ်ဗင်နဲ့ မြနဲ့ ရဲ့ နောက်ဆုံးအဆင့်ပါပဲ ၊ ဒီထက် ကို မပိုခဲ့ပါဘူး၊ ကို မယုံရင် လည်း မြ အပြစ်မတင်ပါဘူး။

ဒါပေမဲ့ ကယ်ဗင်က နောက်ဆုံးတောင်းတဲ့ ဟာကိုတော့ ကို သိပြီးဖြစ်မှာပါပဲ၊ ဘာလဲ ဆိုတာကို၊ မြ အနေနဲ့ အဲဒါကိုတော့ ကို့ ကို အသိမပေးပဲ မလုပ်ချင်တော့ဘူး၊ ကို က မြ ကို ဘယ်လိုသဘောရှိလည်း ဆိုတာကို မြသိချင်တယ်၊ မြ နဲ့ ကို အဲလို ကွဲကြ ပြဲကြတဲ့ ကိစ္စ မှာ ကြားထဲက သားလေးကို လည်း မသိစေချင်ဘူး၊ မြလည်း သားကို အရမ်းချစ်တော့ သူ့ အမေ အဲလို ဖေါက်ပြန်တယ် ဆိုတာ လည်း မသိစေချင်ဘူး ၊ ကို ဘာလုပ်ချင်သလဲ သာ မြကို ပြောပါတော့ ၊ ကို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မြနားထောင်ပါ့မယ်၊ အခု ကယ်ဗင်က ဟာဝိုင်ရီ ကို ဗေကေးရှင်းသွားမှာ မြကို ခေါ်နေတယ်၊ မြခွင့်လည်း တင်ထားပြီးပြီ၊ ဒါပေမဲ့ ကို့ကို မြ အခု လိုဖွင့်ပြောချင်လို့၊ ကို့ သဘောထားကိုလည်း မြသိချင်လို့ပါ၊ကဲ ဘယ်လိုလဲကို၊

…..................................................

ကျနော် ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျ သွားရသည်၊ တကယ်တန်းကျတော့ ကျနော်က သူ့ ညီမ တွေရော၊ သူ့ယောင်းမ၊ သူ့ အမေ ပါမကျန် အကုန်လုပ်ခဲ့ပြီး  ရုံးက လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဘက် ကိုယ့်ဘော့စ်တွေ ပါမကျန်၊ လုပ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျေနပ်နေခဲ့သည်၊ မြ အပေါ်မှာ ဖေါက်ပြန်နေခဲ့သည်၊ အခု မြက အဆုံးစွန်ထိ မရောက်ခဲ့တာတောင်မှ  သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်ရှိသည်ဟု ထင်နေသည်၊ နောက်ပြီး အခု ကိုယ့်မိန်းမ က သူဒီလိုဖြစ်နေပါသည်ဟု ပြောတော့ ကိုယ့်မှာ တိမ်ပေါ်ကို လမ်းလျှောက်နေရာက အပေါက်ကျွံပြီး အောက်ပြုတ်ကျ သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်၊ ဟာကနဲ၊ ကျနော် ချက်ခြင်း အဖြေမပေးနိူင်၊ သုံးလေးရက် မစားနိူင် မသောက်နိူင် စဉ်းစားလိုက်ရသည်။

နောက်ဆုံး အဖြေကတော့ ထွက်လာသည်မဟုတ်၊ ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ရခြင်းသာ၊ မြနှင်းဆီ အခု ကယ်ဗင်နဲ့ ဟာဝိုင်ယီလိုက်သွားတာကို ခွင့်ပြု မည်၊ မြနှင်းဆီ ရဲ့ အဆုံးအဖြတ်ကို ကျနော်လက်ခံမည်၊ ကျနော့်ဘက်က တော့ မြနှင်းဆီ တယောက် ကယ်ဗင်နဲ့ သွားအိပ်ပြီးမှ ကျနော် နဲ့ ပြန်လာပြီး ကျနော်နဲ့ သားနဲ့ မိသားစု ဘာမှ လျို့ဝှက်ချက်မထား အသက်ထက်ဆုံး ပေါင်းသွားမည် ဆိုပါက လည်း ကျနော် လက်ခံမည်၊ ကျနော့်ဘက်က လည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်၊ ဒါမှ မဟုတ် ကယ်ဗင့်ကို စွဲလမ်းသွားပြီး သူနဲ့ သာ တသက်လုံး လက်တွဲ  ပြီး ဘဝကို ဆက်လျှောက်သွားမည် ဆိုပါကလည်း ကျနော်လက်ခံမည်၊ သားကို အကျိုးအကြောင်းရှင်းပြပြီး အဖေတလှည့် အမေတလှည့် ပြုစု ပျိုးထောင်ရုံသာ၊အဲတော့ မြ ဘက်က ဘယ်လို မျိုးဖြစ်ချင်သလည်း ဆိုတော့ သူလည်း မသိ သေးဘူး ဟု ဆိုသည်၊ အခု တပတ် ခရီးထွက်ပြီးလျှင် သူ ဆုံးဖြတ်ချက် ပြတ်သားမည်ထင်သည်ဟုသာ ဆိုသည်၊ ကို့ကိုလည်း သံယောဇဉ် မဖြတ်နိူင်ဟု ဆိုသည်၊

ကျနော်ကတော့ မိန်းမ တွေကို အများကြီး ဆက်ဆံ ခဲ့ရလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မိန်းမကျမ်းကြေပြီ လို့ထင်ထားတဲ့ အထင်က အခုတော့ တစစီကွဲလို့ အမှုံအစက်လေး တွေ ဖြစ်ပြီး ပျောက်ကုန်ပြီ၊ ကိုယ့်မိန်းမ တောင် ကိုယ်နားမလည် နိူင်ပဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သွေးနထင်ရောက်နေတာကို သဘောပေါက်လာသည်၊ နောက်ဆုံးတော့  လောကကြီးမှာ အားလုံးကို နားလည်ဖို့ မလို၊ ကိုယ်နားလည်သလောက်လက်ခံနိူင်ဖို့သာ လိုသည် လို့ သဘောထားဖြစ်လာသည်၊ ဒါကြောင့်မို့ မြနှင်းဆီ ဟာဝိုင်ယီ သွားဖို့ လေဆိပ်ကို အသွားမှာ သားနဲ့ ကျနော်နဲ့ တက်ဆီ ပေါ်တက်သွားတဲ့ မြနှင်းဆီကို နူတ်ဆက်ရင်း၊

“ မြ ..မြဘယ်လို ဆုံးဖြတ်ဆုံးဖြတ် ကို လက်ခံဖို့ အသင့်ပဲ၊ နောက်ပြီးတော့ ဟာဝိုင်ရီ မှာရောက်နေတုန်း အဲဒါတွေ ခေါင်းထဲ မထည့်ထားနဲ့အုန်း၊ မြ ပျော်အောင်၊ စိတ်ချမ်းသာ သလိုသာ နေ၊ ပြန်လာခါနီးမှ သာ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို စဉ်းစား၊ မြ ဘာလုပ်လုပ် ကို ခွင့်လွှတ်တယ်၊ မြ  ကို ကို ချစ်တယ်၊ မြ လူဘဝမှာ အကြာကြီး ဆက်သွားရအုန်းမှာ၊ ကိုယ့်ဘဝတလျှောက်လုံး စိတ်ညစ်ညူးနေရရင် လူဖြစ်ရကျိုးနပ်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ မြ ကိုယ်နဲ့ တသက်လုံး ရိုးမြေကျနေမယ် စိတ်ကူးခဲ့ရင်လည်း ဒီအဖြစ်အပျက်တွေကို ကိုယ်ဘယ်တော့မှ လက်နက်အနေနဲ့ ထုတ်ဖေါ် ပြီး မြကို တိုက်ခိုက်မယ် မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလည်း ကို ဂတိပေးပါတယ်၊ မြ စိတ်ထဲ ပျက် စိတ်ရှုတ်ပြီးတော့တော့ လူ့ဘဝထဲက အမြန်ထွက်သွားချင်တဲ့ ဆုံးဖြတ်မှုမျိုးက လွဲရင် ကျန်တာတွေကို ဆုံးဖြတ်တော့နော်..............ဘိုင်ဘိုင်..မြ.... have fun  ..

..............................................................................

အဆုံးသတ်ရတော့မယ်ထင်တယ်နော်၊ ခွိခွိ

ကိုသာဒင်


ပြီးပါပြီ။




ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၅ )

ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသူ - သာဒင်

“ ဝုန်း ဒုန်း..... ”

အဲဒီ အချိန်လေး  မှာပဲ လှေခါးထိပ်နားက တခုခု လဲပြိုကျသံ ထွက်လာတာမို့ ယောက္ခမ ကြီးက မြန်သလား မမေးနဲ့ သုတ်ကနဲ ကုန်းထပြီး ရေချိုးခန်းကို ဝင်ပြေးသွားလိုက်တယ်၊ ကျနော်လည်း ခြေကျင်းဝတ် မှာ ပုံနေတဲ့ ဘောင်းဘီကို ခါးပေါ်ဆွဲတင် ဝတ်လိုက်ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲ တခုခု ရှာနေသလို လုပ်နေလိုက်တယ်၊ လှေခါးက တယောက်ယောက် ဆင်းလာမဲ့ အသံကို နားစွင့်ရင်းပေါ့၊

ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမှ ဆင်းလာသံ မကြား မတွေ့ရတော့ တွေ့တဲ့ ဂျီတူး တဘူးဆွဲယူလာပြီး အပေါ်ပြန်တက်လာခဲ့တယ်၊ လှေခါးထိပ်နားမှာ အလှဆင်ထားတဲ့ ပန်းပင် အတုလေး နဲ့ စင်ကလေး လဲနေတာ တွေ့ရ တာ နဲ့ စင်လေး ကို ပြန်ထူလိုက်ပြီး ပန်းအိုး လေးကိုလည်း ပြန်တင်ပေးလိုက်တယ်၊ အဲဒီနေရာကနေ ကြည့်လိုက်ရင် ကျနော့် ကို ယောက္ခမကြီး ဒေါ်ကန့်ကော် မှုတ်ပေးနေတဲ့ နေရာကို တန်းနေတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒီနေရာက အမှောင်ရိပ်လေး နည်းနည်း ကျနေတော့ ကျနော်တို့ နေရာက နေလှမ်းကြည့်ရင်တော့ မြင်ရဖို့ သိပ်မလွယ်ဘူး၊ 

ဒီအိမ်မှာ ကြောင်လည်း မရှိ၊ ခွေးလည်း မရှိ ဆိုတော့ တယောက်ယောက်က တော့ လာချောင်းသွားတာ သေခြာတယ်၊ ဘယ်သူဖြစ်နိူင်လဲ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာအပြေးအလွှား စဉ်းစားလိုက်တယ်၊ ယောက္ခထီး ကြီးတော့ မဖြစ်နိူင်ဘူး၊ သူကတော့ မချောင်းလောက်ဘူး၊  သူ့မိန်းမ ခေါင်းကို ကိုင် ပြီး ပါးစပ်ထဲကောင်းကောင်းညှောင့်နေတာ တွေ့သွားလို့ကတော့ နှလုံး ခုန်ရပ်ပြီး လဲချင်လဲ၊ ဒါမှ မဟုတ် သူ့ ရှော့ဂန်း ပြေးဆွဲလာပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးကို ပစ်ချင်ပစ် မှာပေါ့၊ ဒါမှ မဟုတ်၊ ဟို လိင်ရသ စာပေတွေထဲ ရေးထားသလို၊ ကိုယ့်မိန်းမ သူများနဲ့ လုပ်တာကို ကြည့်ပြီး ဖီးတက် တတ်တဲ့ လူမျိုးဆိုရင်တော့ တမျိုးပေါ့၊ 

ချောင်းကြည့်ပြီးမှ ကိုယ့်မိန်းမ အိပ်ယာထဲ ပြန်လာရင် အစွမ်းကုန်ကြမ်းတော့မှာ၊ အင်း တွေးနေရင်း လျှောက်လာလိုက်တာ ကျနော့် အခန်းထဲ ရောက် တော့ တရူးရူး အိပ်မောကျနေတဲ့  မြနှင်းဆီ ကို တွေ့ ရတယ်၊ မြနှင်းဆီရဲ့ အိပ်နေပုံ၊ အသက်ရူ ပုံတို့ ကို သေသေ ခြာခြာ အနည်းကပ်လေ့လာလိုက်တာနဲ့ မြနှင်းဆီ မဖြစ်နိူင်ဘူးဆိုတာ ကျနော်သိလိုက်တယ်၊ ကျနော်တို့ က အတူတူ အိပ်လာတာ နှစ်ပေါင်း မနည်းတော့ ဘူးလေ၊ အဟီး သူမျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေရင်တောင် ကျနော်က သိနေပြီ၊  ဖိတ်လား တကယ်လား ဆိုတာကို၊ ဒါဆိုရင် ခတ္တာပဲ ရှိတော့တယ်၊ ယောက္ခမ ကြီးကသာ ကျနော် အခုန ပြောသလို လိင်ကိစ္စ ဆိုက်ကို မရှိဘူးဆိုရင်တော့ ခတ္တာ မှ လွဲ လို့ ဒီအိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ဘူး၊ ကောင်းတာလား ဆိုးတာလား ကျနော်လည်း မပြောတတ် တော့ဘူး၊ 

သူ့အမေ အပေါ်သူ ရီစပက် ဒေါင်းသွားမှာ ကျနော်က စိုးရိမ်မိသလိုပဲ တဆက်ထဲ မှာ ကိုယ့်အတွက် ရော အခွင့်အရေးပေါ် နိူင်မလား လို့ တွေးလိုက်မိသေးသဗျ၊  တဆက်ထဲ ပဲ ကျနော်တို့ အွန်လိုင်းစာရေး ဆရာကြီး  မောင်ဇော်ဦး က သူ့ဇာတ်လမ်း ရဲ့ ကာဗာ အလစတွေးရှင်းလေး လုပ်ပေးဖို့ အကူညီတောင်း ထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို သွားတွေးမိတယ်ဗျ၊ သူ့ ကိုယ်တွေ့လားတော့ မသိပါဘူး၊ အဟီး၊ ပန်းသေနေတဲ့ ကျော်သက်ဆိုတဲ့ ဇာတ်ကောင်နဲ့ သားအမိနှစ်ယောက် အတူတကုတင်ထဲ အိပ်ကြတဲ့ အကြောင်း၊ အင်း၊ ဒေါ်ကန့်ကော်နဲ့ ခတ္တာလေး နဲ့သာ တကုတင်ထဲ အတူအိပ်လိုက်ရလို့ကတော့ အဟီး၊တွေးလိုက်တာနဲ့တောင် မြနှင်းဆီနဲ့ နှစ်ခါ၊ ယောက္ခမကြီးနဲ့ တခါ ထုတ်လိုက်ရလို့ ခေါင်းမထောင်နိူင်တော့ပေမဲ့ ညီလေး က သွေးတော့ နည်းနည်းပူသွားတယ်ဗျ၊

........................................................................

မနက်ကျတော့ အကုန်လုံး နေမြင့်မှ အိပ်ယာထ ကြတယ်၊ ဝိအန်း လည်း ဖြစ်တော့ အားလုံး အားနေကြတယ် လေ၊ တကယ်တော့ ယောက္ခမ ကြီးတွေက အလုပ်လုပ်တုန်းဗျ၊ အခု ကျနော်တို့ ရောက်တဲ့ နေ့က ဝိအန်း တွေမို့ အလုပ်ပိတ်လို့၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ မြေးလေး ရှားရှားပါးပါး ရောက်တုန်း ဆိုတော့ တနင်္လာ၊ အင်္ဂါ ပါခွင့်ဆက်ယူမယ် လို့ပြောထားပါတယ်၊ နေ့လည်စာ စားချိန် နီးပါးလည်း ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ ဘရိတ်ဖတ်နဲ့ လန့်ရှ် ကြားထဲက ဘရှန့် ကိုပဲ ဆိုင်မှာ သွားစားကြမယ် ဆိုပြီး တအိမ်လုံး ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြတော့တယ်၊ ပြီးရင် သူတို့ မြေး ရေဆော့ရအောင် ကမ်းခြေ တခါထည်း သွားမယ် ဆိုပြီး ကမ်းခြေ အတွက် ပစ္စည်းတွေ အကုန် ထည့်လာလိုက်ကြတယ်၊ ကျနော်က မျက်နှာ နည်းနည်းပူ သလို ဖြစ်နေပေမဲ့ ယောက္ခမ ကြီး ကတော့ မနေ့ည က ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ၊ ခတ္တာကြည့်ရတာ တော့ နည်းနည်း တမျိုးလေး ဖြစ်နေသလိုပဲ၊ ကျနော့် နဲ့ မျက်လုံချင်း မဆိုင် မိအောင် ကြိုးစားနေသလိုပဲ၊ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ ညက ကျနော်နဲ့ ယောက္ခမ ကြီး ကို လာချောင်းတာ ခတ္တာပဲ ဆိုတာကတော့ သေခြာ သလောက်ရှိနေပါပြီ၊ တော်ကြာ သူ့ အမေနဲ့ စိတ်ဆိုးလာရင် အဲဒီ အကြောင်းတွေ ပွင့်များ ထွက်လာမလား  လို့တော့ နည်းနည်း စိုးရိမ်မိသားဗျ။

ကျနော်တို့ ဘရန့်ရှ် စားသောက်ပြီးကြတော့ ပင်လယ်ကမ်းခြေ ဘက်ကို ထွက်လာကြတယ်၊ သူတို့ မြို့က ဘိရှ် က သဲသောင်ပြင်ပေါ် ကားပေးမောင်း တဲ့ ရှားရှားပါးပါး ဘိရှ် ဗျ၊ ဝင်ကြေးတော့ပေးရတယ်၊ နောက် သောင်ပြင်ပေါ်မှာ ATV ( All Terrain Vehicle ) တွေလည်း ငှားစီးလို့ရတော့ သားကို တိုက်မိမှာလည်း စိုးရိမ် ရလို့ ယောက္ခထီးက သူ့မြေး ကို မျက်စေ့အောက်က အပျောက်မခံ ဘူး ရေထဲ သူကိုယ်တိုင်ပဲ ခေါ်သွားတယ်၊ သောင်ပြင်က လည်း ပြန့်လိုက်တာ မပြောနဲ့ လူသေးသေးလေး မြင်ရတဲ့ အထိ ပင်လယ်ထဲ လျှောက်သွားရင် တောင်မှ ရေက ခါးလောက် ပဲ နက် အုန်းမယ်၊ ယောက္ခမ ကြီးရော မြနှင်းဆီ နဲ့ ခတ္တာရော ဘီကီနီ တွေနဲ့ ဆိုတော့၊ ကျနော့် မျက်လုံးတွေကို မြနှင်းဆီ ပေါ်က လွဲရင် ကျန်တဲ့ နှစ်ယောက်ပေါ် အကြည့်မကြမ်းရဲဘူး ခိုးပဲ ကြည့်လို့ရတယ်၊ အဟီး၊ ဒေါ်ကန့်ကော်က သောင်ပြင်မှာ ထီးတချောင်းစိုက်၊ ယူလာတဲ့ ပက်လက် ကုလား ထိုင်လေး ခင်း ပြီး စာအုပ်တအုပ်နဲ့ ကျန်ခဲ့တယ်၊ ကျနော်နဲ့ မြနှင်းဆီ ရယ် ခတ္တာရယ်ကတော့ ရေထဲ ဆင်းလာခဲ့ကြတာပေါ့။

ခတ္တာက လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး ပေါင်တန်လေး တွေက ဖြောင့်စင်းလို့ ၊ဒါပေမဲ့  မြနှင်းဆီ နဲ့ ယှဉ်ပြီး ရေထဲ လမ်းလျှောက်သွားကြတော့ သွားကြားထိုးတံ လေး လိုဖြစ်သွားရှယ်၊ မြနှင်းဆီက ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး နဲ့ တောင့်တာကိုး၊ အဟီး ၊ တမျိုးစီ ကြည့်ကောင်းတာပဲ ဗျ၊ နှင်းဆီပွင့်ကြီးနဲ့ ခတ္တာဖူးလေး လိုပေါ့ဗျာ၊ ဟဲဟဲ၊  သူတို့ နောက်ကို ကျနော် က လိုက်သွားရပေမဲ့ ကျနော့်စိတ်က ကမ်းခြေမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော်  ဆီမှာ ဗျ၊ စိတ်ရှည်ရှည်ထား လို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပဲ ဆုံးမ နေရတော့တယ်၊ ရေ ထဲမှာ ဟိုကူးဒီကူး လုပ်ရင်းနဲ့ ဒီလောက် အနီးကပ်ကြီး ဆိုတော့ ကိုယ့် စိတ် ကိုယ့်မျက်လုံး တွေကို အထိန်းရခက်တော့ မိန်းမ မကြည်မှာ စိုးတာနဲ့ နားအုန်းမယ် ဆိုပြီး ကမ်းခြေ ပြန်တက်လာခဲ့တယ်၊ ကမ်းစပ်မှာ ယောက္ခမကြီးက တယောက် ထဲ လေ၊

ကမ်းခြေ မှာ ဘိရှအန်ဘရဲလား အကြီးကြီးအောက် မှာ ပက်လက်ကုလားထိုင်နဲ့ နေပူဆာလှုံနေတဲ့ ယောက္ခမကြီး နား သွားပြီး ထိုင်လိုက်တယ်၊

နေကာမျက်မှန်အမဲကြီးတတ်ထားတဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော်က ကျနော့်ကို မပြုံးမရီနဲ့ လက်ဝှေ့ယမ်းပြီး နူတ်ဆက် လိုက်တယ်၊ ကျနော်က သူ့အနား ကို လျှောက်သွားရင်းက ရေထဲ ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ရေထဲ မှာ သားနဲ့ ယောက္ခထီးကြီးက တနေရာ မြနှင်းဆီတို့ က တနေရာမှာ သေးသေးလေး တွေပဲ မြင်ရတယ်၊ အခွင့်ကောင်းပဲ လို့တွေးမိတယ်၊

“ ရေထဲ မဆင်းဘူးလား .... ”

ကျနော့်ခေါင်းထဲ မှာ မေမေပဲ ခေါ်ရမလား၊ မမ ပဲခေါ်ရမလားအန်တီပဲ ခေါ်ရမလား ဇဝေဇဝါ ကို ဖြစ်နေပါတယ်၊ အဟီး၊ အရင်ကထည်းက ကျနော်က မိန်းမ အကြိုက်မေမေ လို့ သူခေါ်သလို ခေါ်ပေမဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ဆို ရင် အန်တီလို့ ခေါ်မိသလို၊ မနေ့ညကတော့ မမ လို့တောင်ခေါ်ခဲ့တာပဲ၊ အဟီး၊ သူ့ ဆီက ဘယ်လို ရီအက် ရှင်းလာမလဲ လို့ စမ်းကြည့်လိုက်တာ၊

“ မဆင်းတော့ ပါဘူး မောင်ရင်မူး ရယ်..ဘယ်လိုနေလည်း ရေက နွေးတယ် မဟုတ်လား... ”

ကျနော် သူ့ဘေးက သဲပေါ်မှာပဲ ဖင်ချထိုင်လိုက်ပါတယ်၊ နောက် သူ့မျက်နှာနားကို နည်းနည်းကပ်ပြီး၊

“ ည က အရမ်းကောင်းတာပဲ မမ ရယ်၊ မမ က အရမ်းကျွမ်းတာပဲ... ”

“ ဟို..ဟဲ့...မကောင်းပါဘူးနော်..မောင်ရင်မူး ဆောရီး ညက တို့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိလို့. .လူတွေသိသွားရင်၊ ငါးပါးတော့ မှောက်တော့မှာပဲကွာ... ”

“ ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး မမ ရယ်၊ ကျနော်လည်း ကိုယ့် အိမ်ထောင်ဘယ်အပျက်ခံပါ့မလဲ... ”

“ အင်း တို့ နောက်ထပ်မမှားအောင် ဆင်ခြင်ကြရမယ်နော်... ”

“ ဟင့်အင်း အဲဒါတော့ ကျနော်သဘောမတူ နိူင်ဘူး  မမ ရယ် ကျနော်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တနေရာမှာ ဆုံကြရအောင်နော်... ”

“ ဟင့်အင်းကွာ မဖြစ်နိူင်ပါဘူး..ညက အဖြစ်အပျက်ကို မေ့လိုက်ပါတော့ မောင်ရင်မူးရယ်...အန်တီ့ကို သနားရင်...နော် အန်တီ တောင်းပန် ပါတယ်... ”

“ ဘယ်လို မေ့လို့ရမှာလဲ မမ ရယ်၊ ကျနော့်ကို သနားရင် လည်း အနည်းဆုံးတခါလောက် တော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ခွင့်ပေးပါလား၊ အဲဒါပြီးရင် နောက် မမ ဖြစ်စေချင်တဲ့ အတိုင်းနေပါ့မယ်.. ”

“ ခက်တော့တာပါပဲကွယ်... ”

“ မမ ဒီညနေ အကြောင်းတခုခု ပြပြီး ထွက်လာလို့ရမလား..ကျနော်လည်း သူငယ်ချင်းတယောက်နဲ့ တွေ့စရာရှိလို့ဆိုပြီးထွက်သွားမယ်၊ သိပ်အကြာကြီးမဟုတ်ပါဘူး တနာရီလောက်ပဲ. လေ.. ”

“ မဖြစ်နိူင်ပါဘူးကွာ...ဟေ့ အနားသိပ်မကပ်နဲ့ ဟိုမှာ သမီးတို့ ပြန်လာနေကြပြီ.... ”

“ နာရီဝက်ဗျာ..မမ..ကဲ နာရီဝက်ပဲ ပေး ကျနော် အရင်ထွက်သွားမယ်..မမ အိမ်က ထွက်လာတာနဲ့ ဖုန်းခေါ်လိုက်၊ ဘယ်မှာတွေ့ မလဲ ဆိုတာ ကျနော် ပြောမယ်... ”

“ အင်းအင်း ကဲကဲ  တို့ ကြည့်လုပ်ကြည့်မယ် သွားသွား သမီး တို့ တမျိုးထင်နေမယ် နည်းနည်းခွာကွာ တို့နားသိပ်မကပ်နဲ့... ”

“ အင်း..ကျနော် ညနေ ၅ နာရီလောက် ထွက်သွားမယ်နော်..ဖုန်းခေါ်လိုက်... ”

ကျနော်လည်း သူ့ဆီက စကားပြန်တောင် မစောင့်တော့ပဲ၊ ထပြီး အိမ်သာဘက်ကို ထွက်လာခဲ့ပါတော့တယ်၊ သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ရော၊ ဖြစ်နိူင်ခြေ ရှိတဲ့ အလားအလာကြောင့်ရော ညီတော်မောင်က ကျနော့် ဘောင်းဘီ အောက်မှာ ကုန်းရုန်းထ နေပါတော့တယ်။

ညနေလောက်ကျတော့ ကျနော် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆုံဖို့ ချိန်းထားတယ် ဆိုပြီး၊ ယောက္ခထီးကြီး ရဲ့ လက်ဆပ်အီးသရီးဖစ်ဖတီးလေး မောင်းပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်၊ ပင်လယ်ကမ်းစပ် ကို မျက်နှာပြုထားတဲ့ ဟော်တယ် တခု ကို ဝင်ပြီးတော့ ကင်းဘက် တလုံးထဲ ပါတဲ့ အခန်းတခုကို ယူလိုက်ပါတယ်၊ ဈေးတော့ နည်းနည်း ကြီးပေမဲ့ စားရမှာနဲ့ တွက်လိုက်ရင်တော့ တအားတန်ပါတယ်၊ နောက်ဟော်တယ်ဘေးနားက ကွန်ဗီးနီရန့် စတိုးလေး တခု သွားပြီး ရက်ဘူး နှစ်ဗူးလောက်နဲ့ ဝိုင်အနီတလုံးဝယ်ပြီး အခန်းပေါ် တက်လာ ခဲ့ပါတယ်၊ အခန်းကလည်း ဈေးကြီးပေးရကျိုးနပ်ပါတယ်၊ ပင်လယ်ဘက် မှာ ဝရံတာတောင်ပါသေးတယ်၊ ဝရံတာ တခုလုံးနီးပါးက မှန်ချပ်အပြည့်နဲ့ ဖရန့်ဒိုး  ဆိုတော့ လေတိုက်မခံချင်လို့ တံခါးပိတ်ထားလည်း ပင်လယ်ပြာပြာနဲ့ ဟိုးမိုးကုတ် စက်ဝိုင်းကို လှမ်းမြင်နေရတယ်၊

ရက်ဘူးတလုံးအကုန်မှာတော့ ကျနော့်ဆဲဖုန်းက အသံမြည်လာပါတယ်၊အိုင်ဒီကြည့်လိုက်တော့ ယောက္ခမ ကြီးပေါ့၊ ကျနော် ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်တော့ လူပျိုလေး လို ရင်ခုံနေတယ်ဗျ၊

“ ဟဲလို.... ”

“ ဟဲလို..မောင်ရင်မူးလား... ”

“ ဟုတ်..မမ.. အဆင်ပြေလား..အခု ဘယ်မှာလဲ.... ”

“ အင်း ..တို့ အခု အိမ်က ထွက်လာပြီ...မင်းဘယ်မှာလဲ... ”

“ ကျနော်.အတလန်းတိတ်အဲဗဲနူးပေါ်က ရီဂျင်စီမှာ.... ”

ကျနော် ဒါရိုက်ရှင်း နည်းနည်းပြောလိုက်တာနဲ့ သူသိသွားပြီး၊ အိုကေ ဆိုပြီး ဖုန်းချကာနီးမှာ ကျနော်က အခန်းနံပါတ် ပြောလိုက်ပါတယ်၊

စောင့်လိုက်ရတဲ့ အချိန်က နာရီဝက်လောက်ပေမဲ့ တကမ္ဘာလောက် ကြာတယ်ကို ထင်ရတယ်၊ တံခါးခေါက်သံ ကြားလို့ ကျနော် ဆွဲဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်ကန့်ကော်၊ မျက်နှာက တမျိုးဖြစ်နေတယ်၊ စိတ်လှုပ်ရှားတာလား၊ ဒေါပွနေတာလား၊ လူမြင်သွားမှာစိုးလို့ လန့်နေတာလား မသိ၊ကျနော် က သူအခန်းထဲ ရောက်လာတာနဲ့ ဟော်တယ် အခန်းတံခါးကို ပိတ်ပြီး ဂလန့်ထိုးလိုက်တယ်၊

“ မောင်ရင်မူး..တို့ စကားနည်းနည်းပြောကြရင်ကောင်းမယ်... ”

“ ဟုတ် မမ ဘာပြောချင်တာလဲ... ”

ကျနော်က သူ့လက်လေးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တော့ ဖြတ်ကနဲ ရုန်းထွက်သွားတယ်၊

“ မနေ့ည က တို့ အမှားလုပ်မိသွားတယ်၊ အဲဒီအတွက် တောင်းပန်ပါတယ်၊ ရှေ့ရှောက် မမှားကြရင် ကောင်းမယ်လို့ ပြောချင်တယ်... ”

“ ဟင့်အင်း မမ ကလည်း မှားတယ်လို့ ကျနော် မထင်ပါဘူး၊ မမ ရယ်၊ တကယ်လို့ ရှေ့ရှောက် မမှားချင်ရင်လည်း ဒီတခါတော့ နောက်ဆုံး ခွင့်ပြုနော်... ”

ပြောပြောဆိုဆိုပဲ ကျနော်က ဒေါ်ကန့်ကော်ကို လက်မောင်းနှစ်ဘက်က ကိုင်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ကာ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ကို ဖိစုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်၊ ပထမတော့ ယောက္ခမကြီးက အင်တင်တင် ဖြစ်နေပေမဲ့ သူလည်း မနေနိူင်ဘူးထင်ပါတယ် ပြန်လည် တုန့်ပြန်လာတဲ့ အနမ်းတွေက ကျနော်တောင် ဖျားသွားတယ်၊ အမလေး ကျွမ်းသလား မမေးနဲ့၊ ဒါကြောင့်လည်း ညတုန်းက သူ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ ကျနော် မထိန်းနိူင်ပဲ ထွက်သွားရတာပေါ့၊ ကျနော့် လက်တွေက သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို သူဝတ်ထားတဲ့ နွေရာသီ ဒရက်စ် ပေါ်ကပဲ ပွတ်သပ် ဆုပ်ညှစ်နေမိတယ်၊ နောက်တော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကလည်း အရမ်းတင်းနေပြီမို့ သူ့အင်ကျီအောက်ခြေက ကိုင်ပြီး ခေါင်းပေါ်ကနေ မ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်၊ 

အဲဒါကိုတော့ သူ့လက်ကလေး နှစ်ဘက် မြှောက်ပြီး ကူညီရှာတယ်၊ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာ သွယ်လျလျ နဲ့ မမျှ အောင် ကြီးမားလှတဲ့ နိူ့ကြီး နှစ်လုံးက ဘရာဇီယာအောက်မှာ ယိမ်းထိုးနေတယ်၊ ကျနော် က အဓိကနေရာကို အရင်တိုက်ခိုက်ဖို့ အကြံနဲ့ သူ့ အသားရောင် ပင်တီလေးကို ခါးသရေကြိုးကနေ ဆွဲချွတ်ချ လိုက်တယ်၊ အမွေးတွေ ပြောင်အောင်ရိတ်ထားလို့ ဖောင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ကြီးက နူတ်ခမ်းအဖတ်လေး ညိုညို တိုတိုနဲ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တဲ့ ကျနော့် မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့်မှာပေါ့၊ ကျနော်က သူ့ ပေါင်တလုံးကို မ ပြီး သူ့ အဖုတ်နဲ့ ကျနော့် ပါးစပ်ကို ဖိကပ်လိုက်တယ်၊ အ ကနဲ အသံနဲ့ အတူ ခြေတဘက်ထဲ မို့ လဲ မကျအောင် ကျနော့်ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းထား တဲ့ အချိန်မှာ ပဲ ကျနော်က ကျနော့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ရက် အစွမ်းတွေကို အကုန်ထုတ်လို့ ယောက္ခမကြီးကို ကော့ပြန်ထွက်အောင် မှုတ်ရက်စုပ် လုပ်ပေးနေမိတယ်၊ ခေါင်းထဲ မှာ မြနှင်းဆီ ဒီအပေါက်က ထွက်လာတာပါလားလို့လည်း ကပ်သည်းကပ်သပ်သွားတွေးမိသေးတယ်၊ အဟီး၊

ကျနော်လုပ်ဖူးခဲ့တဲ့ အဖုတ်လေးဖုတ်ရဲ့ အမေရဲ့ အဖုတ်ကို မှုတ်နေရပါလား၊ လို့ တွေးရင်း စိတ်လည်း တအား ထက်သန်လာရတယ်၊ သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ကို ကျနော့်လျှာဝင်နိူင်သလောက်ထိုးသွင်းရင်းကမှ စောက်စေ့နေရာ ဖုဖု လေးကို လျှာထိတ်နဲ့ ထိုးထိုးပေးတော့ ဒေါ်ကန့်ကော်တယောက် အင်းအင်းနဲ့ အရည်တွေ ပိုစိမ့်ကျ လာပါတယ်၊ ကျနော်လည်း ဇက်လည်းညှောင်း၊ လီးလည်း ညှောင်းလာပြီမို့ ကျနော့်ပါးစပ်ကို သူ့အဖုတ်က ခွာပြီး အခန်းလည်က ကင်းဘက် ကြီးရှိရာကို လက်ဆွဲ ခေါ်သွားလိုက်ပါတော့တယ်၊ မွေ့ယာအိအိ ကြီးပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် ကိုယ်တပိုင်းကို ပက်လက်လှန်စေပြီးမှ ယောက်က္ခမ ကြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်၊ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင်လို့ ကုတင်ပေးမှာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး၊ မိချောင်း အမြီးခတ်သလို တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ဆောင့်လိုးပစ် နေမိပါတော့တယ်၊ ယောက္ခမကြီးကလည်း မွေ့ယာခင်း ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကျစ်ကျစ် ဆုပ်ရင်း၊ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်လို့၊ အင့်အင့် နဲ့ နေအောင်ကို ကောင်းခန်းတွေ့နေရပါတယ်၊ ယောက္ခမကြီးမလာခင်ကတည်းက အတွေးနဲ့ တောင်နေရတဲ့ လီးမို့ သိပ်အကြာကြီး မထိန်းထားနိူင်ပါဘူး၊ အချက် သုံးလေးဆယ်လောက်မှာပဲ၊ သုတ်ရည်တွေ ပူကနဲ ပူကနဲ ပန်းထုတ်ရင်း တချီ ပြီးသွားခဲ့ရပါတော့တယ်။

ယောက္ခမကြီးလည်း ပြီးသွားပုံရပါတယ်၊ ကျနော်က ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို သူ့ အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရက်က သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ငုံ့ပြီး သူ့ နူတ်ခမ်းလေးကို လှမ်းစုပ်လိုက်တော့ သူက လက်တွေနဲ့ ကျနော့်လည်ကုတ် ကိုဖက်တွယ်ပြီး ပြန်နမ်းပါတယ်၊ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကတော့ ကျနော့် ခါးထစ်ကို ညှပ်ထားပြီး ကျနော့်ဖင်နောက်မှာ သူ့ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို ချိတ်ထားတယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်ချင်ရင်တောင် ထုတ်လို့မရအောင် ဆွဲသွင်းထားတဲ့ သဘောပေါ့ဗျာ၊ ကျနော်တို့ အဲဒီပုံစံလေး နဲ့ ခနနားနေရင်းက မှ ကျနော်က ထလိုက်သလို သူလည်းထလာတယ်၊ သူက အရင် ရေချိုးခန်းထဲ ကို ဝင်သွား တာမို့ ကျနော်က နောက်က လိုက်သွားခဲ့လိုက်တယ်၊ အပေါ်က ဘရာဇီယာ ပဲ ရှိပြီး ဖင်ပြောင်နဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ကို ပြေးဝင်သွားတဲ့ ယောက္ခမ ကြီးကို ကြည့်ရတာ ပြုံချင်စရာပဲ ၊ ခိခိ၊ ကျနော်လည်း ခတ်တည်တည် ပဲ လီးပျော့ကြီးတန်းလန်းနဲ့ လိုက်သွားတာပေါ့၊ အဟီး၊ အသေးစိတ်တွေ ခင်ဗျားတို့ ပျင်းနေမလားမသိဘူးဗျာ၊ ကျနော်တို့ ရေဆေးပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲက တဘက် တယောက်တထည်စီ ခါးမှာပတ်ပြီး ဝိုင် တယောက်တခွက်နဲ့ ထိုင်သောက်ရင်း စကားနည်းနည်း ပြောဖြစ်တယ်၊ ထုံးစံအတိုင်း ယောက္ခမ ကြီးက ဒါနောက်ဆုံးပဲ ပေါ့၊ 

နောက် ဆို ဆင်ခြင်ဖို့၊ စသဖြင့်ပြော၊ ကျနော်ကလည်း လောလောဆယ်လုပ်ရရင်ပြီးရော အကုန်သဘောတူပြစ်တာပဲလေ၊ အဟီး၊ ခနနေနားပြီးတော့ အချိန်ရှိခိုက်လုံးလ စိုက်ရမယ် မဟုတ်လား၊ သူ့အနားပွတ်သပ်ကပ်ပြီး ကုတ်ကလေးနမ်းလိုက်၊ ဟိုချွဲဒီချွဲ နဲ့ဘရာဇီယာကို ရအောင်ချွတ် ပြီး နိူ့စို့ ပစ်လိုက်တယ်၊ သူ့နိူ့ကြီးတွေကတော့ အယ်တယ်ဗျ၊ ကြီးလည်းကြီး  တော့ နည်းနည်း တော့ အောက်ကို ကျချင်နေပြီ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားတို့ ထင်သလို အဖွားကြီးတွေလိုသေးသေးလေးနဲ့ ဗိုက်နားရောက်နေတာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ အဟီး၊ တော်တော့်ကို ကြည့်လို့ကောင်းတာ၊  မောင်ရင်မူး ရယ် မင်းကတော့ ခက်တော့တာပဲ နဲ့ နောက်ဆုံးတော့ တအင်းအင်း ဖြစ်လာရတာပေါ့၊ အဟီး ၊ 

ဒီတခါတော့ ဘယ်ရမလဲ စိမ်မြေနပြေနဲ့ ခပ်ကြာကြာ လေးကို ဆွဲဖြစ်လိုက်တယ်၊ ပုံမှန်ဆိုရင် ကျနော်က တချီထဲ မှာ ဘယ်တော့မှ ပုံစံပြောင်းလေ့ မရှိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ယောက္ခမကြီးက ဒါနောက်ဆုံး၊ ဒါနောက်ဆုံး ဆိုပြီး တချိန်လုံးပြောနေလို့ တန်အောင်ဆိုပြီး ပုံစံ သုံးလေးမျိုးပြောင်းပစ် လိုက်တယ်၊ အဟီး၊ ပထမ လေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ စ တယ် ပြီးတော့တခြမ်းစောင်း ခိုင်းပြီး တပေါင်ကျော်လုပ် တယ်၊ နောက်တော့ လီးကို သူ့အဖုတ်ထဲက မချွတ်ပဲ နဲ့ မှောက်ခိုင်းရင်းကိုယ်က ဒူးထောက်ရက်နဲ့ ဒေါ့ကီ လေးဘက်ထောက်ဆွဲတယ်၊ အဲဒီမှာပဲ သူက တချီပြီးသွားလို့ တတောင်ထောက်ထားတာ ပြုတ်ကျ သွားပြီး ၊မျက်နှာကို ခေါင်း အုန်းနဲ့ အပ်ထားတော့ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးသလိုဖြစ်သွားတော့ ကျနော့်လည်း အပေါ်ကနေ ဖိဆောင့်ရင်း ကောင်းကောင်းကြီး အရသာတွေ့နေရတာပေါ့၊ သူ့ ခရေပွင့်လေးကို ပါ တံတွေးထွေးထည့်ရင်း ဆွပေးလိုက်တော့ သူ့ ခမျာမခံနိူင်ရှာဘူး ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးလာရတာပေါ့၊  အဲဒီမှာ ကျနော့်လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလည်လဲ သူ့ ခရေပွင့်လေးထဲ ဝင်ထွက်နိူင်ရော ကျနော်လည်း ဒုတိယ အချီကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပေါက်ကွဲ ပြီး ပြီးသွားခဲ့ရတာပေါ့၊

ဒီတချီ အပြီးမှာတော့ ရေသွားမဆေးတော့ဘူး၊ ဒေါ်ကန့်ကော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုပဲ အနောက်က ဖက်ထားရင်း  ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်အိပ်ယာပေါ်မှာ နားနေကြတော့တယ်၊ နာရီကို မသိမသာ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အခု မှ တနာရီလောက်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ အဟီး နှစ်ချီပြီးသွားပြီ၊ နောက်တနာရီ လောက် အချိန်ရသေးတယ် ဆိုပြီး၊ အသာလေး နှပ်နေလိုက်မိပါတယ်။ လူလည်း တကယ်တော့ ချက်ချင်း မထောင်နိူင်တော့ပါဘူး၊ အချိန်နည်းနည်းယူရမယ် ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သိနေပါတယ်။

ယောက္ခမကြီးလည်း မောပြီး အိပ်ပျော်သွားသလား မသိဘူးဗျ၊ ကျနော်လည်း ရက်ဘူး ရယ် ဝိုင်ရယ် အရှိန်နဲ့ နှစ်ချီဆက်တိုက်ထုတ်လိုက်ရတာနဲ့ ဆိုတော့ မှေးကနဲ ကို အိပ်မောကျ သွားတယ်၊ ကျနော်ရုတ်တရက် ပြန်နိူး လာတော့ ယောက္ခမ ကြီး အသက်ရူသံ မှန်မှန်လေးနဲ့ အိပ်ပျော်နေတုန်းဗျ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးက တော့ ကျနော့် မနိူးခင်ထဲက နိူးနေပုံပဲ ထောင်မတ်နေပြီ၊ ကျနော်တို့ အိပ်မောမကျ မှီ ခြုံထားမိလိုက်လို့ ကွန်ဖေါ့တာ အောက်မှာ ကျနော်တို့ ချွေးတောင်နည်းနည်း စို့နေပြီ၊ ကျနော်က ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်က ကွန်ဖေါ့တာကို ပဲ အသာလေး ခွာချလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကို ကျောပေးအိပ်နေတဲ့ ယောက္ခမကြီးရဲ့ ကျောပြင်နဲ့ သေးကျင်တဲ့ခါး၊ ဝိုင်းစက်ကားတက်လာတဲ့ တင်ပါးတွေက ကျနော့် မျက်စေ့တည့်တည့်မှာ ဝင်းကနဲ ပေါ်လာတယ်လေ၊ ယောက္ခမ ကြီးက ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတာမို့ ကျနော်က ကိုယ်ကို အသာ လေး အောက်လျှောဆင်းပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးရဲ့ ခေါင်းနဲ့ သူ့တင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြား အသာလေး ထိုးစမ်းကြည့်လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ညီတော်မောင်ရဲ့ ခေါင်းက သူ့ခရေပွင့်လေးကို ထိုးစမ်းနေတာ ကို ခံစားမိလို့ထင်တယ် ယောက္ခမကြီး နိူးလာတယ်၊ လေသံလေးနဲ့၊

“ လိုးရှင်းသုံးနော် မောင်ရင်မူး..မင်းကောင်ကြီးက အလုံးတုတ်တယ်... ”

ယောက္ခမ ကြီးရဲ့ မီးစိမ်းပြလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ကျနော် အရမ်းကို ဝမ်းသာ သွားတယ်၊ ကုတင်ဘေးအံဆွဲထဲ မှာ ကျနော်အသင့်ဆောင်ထားတဲ့ လိုးရှင်း အထုပ်လေးရယ်၊ ကွန်ဒန် အထုတ်လေးရယ် လှမ်းယူလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးမှာ ဦးထုပ်ဆောင်းပြီး၊ လိင်ဆက်ဆံ ရင်သုံးဖို့ရောင်းတဲ့ အဆီထုတ်ကလေးကို ဖေါက်၊ အဲဒီမှာ လိမ်းလိုက်တယ်၊ ကျန်တဲ့ အဆီတွေကို လက်ထိပ်နဲ့ ယူပြီး ယောက္ခမ ကြီးရဲ့ ခရေပွင့်မှာလည်း လိမ်းပေးတယ်၊ အတွင်းထဲကို လည်း လက်တဆစ်လောက်ထိ ထိုးသွင်း ပြီး ချောဆီ ထည့်ပေးလိုက်တယ် ပြီးတော့မှ ကျနော့် ညီလေး ခေါင်းကို တဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းတော့တယ်၊

“ အ..အ..အား..ဖြေးဖြေး..မောင်ရင်မူး..မလောနဲ့.. ”

“ ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..မမ.. ”

ဒေါ်ကန့်ကော်က သူ့လက် နဲ့ နောက်ပြန်လှမ်းပြီး သူ့ခါးကိုကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်၊ သူစိုးရိမ်တာကို သိတာ ပြတဲ့အနေနဲ့ ကျနော် စိတ်ရှည်ရှည်ထား ပြီး တထစ်ခြင်း တထစ်ခြင်းသာ သွင်းပေးပါတယ်၊ ကျနော့်ကောင်ကြီး တဝက်လောက် ရောက်မှာတော့ ရပ်ထားလိုက်ပြီး အနောက်ကနေ သူ့နိူ့ကြီးတွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်ပါတယ်၊ ခနနေတော သူအသားကျသွားပုံရပါတယ်၊ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်တာ၊ ကျနော့်ညီတော်မောင် အဆုံးထိ ဝင်သွားပါတော့တယ်၊

အဲဒီအခါမှာတော့ ကျနော်စလှုပ်ရှားပြီပေါ့၊ ပထမတော့ ဖြေးဖြေး နောက်တော့ တဖတ်ဖတ် တဖုန်းဖုန်း၊ ယောက္ခမကြီး ခါးလေးကို ကိုင်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးတွေ တုန်ကနဲတုန်ကနဲ နေအောင် ဆောင့်လုပ်နေမိပါတော့တယ်၊ ယောက္ခမ ကြီးရဲ့ ညှစ်အားကြောင့် ဒီတခါလည်း ပူကနဲ နေအောင် သုတ်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားရပြန်ပါတယ်၊

ဒီတချီ အပြီးမှာတော့ ရေမိုးချိုးပြီး ပြန်ကြမယ်လို့ ပြင်ပါတယ်၊ ကျနော် လည်း အာရိုက်ရင်း ဝိုင်လေး ထပ်ငှဲ့ပေး ပြီး အပျော့ဆွဲလို့၊ မပြန်ခင် နောက်ဆုံးအချီလေး ရအောင် ဆွဲလိုက်ပါတယ်၊ အဲဒီနောက်ဆုံး အချီမှာတော့ ဖြေးဖြေးချင်း ပဲ ဇိမ်ဆွဲ အရသာခံ လုပ်မိပါတယ်၊ ထူးထူး ဆန်းဆန်း မဟုတ်ပဲ လှေကြီးထိုးရိုးရိုး ပဲ လုပ်မိပါတယ်၊ ယောက္ခမကြီးရဲ့ ချောမော ကျက်သရည်ရှိလှတဲ့ မျက်နှာကို မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ရင်း လုပ်နေရတာကိုက အရသာရှိလွန်းလှပါတယ်၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးလာနေ လို့ထင်တယ်၊ ရောက်ကာစ တုန်းကလို ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း မလွဲတော့ပဲ ကျနော့်ကို ပြုံးစစနဲ့ စူးစူးရဲရဲ  ကာမ ဇောကြီးတဲ့ ဟတ္တဏီ အကြည့်မျိုးနဲ့ ပြန်ကြည့် ရင်း အောက်ကလည်း ကော့ပေးလိုက် စကောဝိုင်းပေးလိုက် လုပ်ပေးနေပါတယ်၊

အဲဒီနောက်ဆုံးအချီက တော်တော့်ကို ကြသွားခဲ့ကြပြီး သူရော ကျနော်ရော နှစ်ယောက်စလုံး တယောက် အထာ တယောက်သိ ပြီး အတူတူ ပြီးလိုက်ကြလို့ ကာမ စိမ်းစည်အထွတ်အထိတ် ကို ရောက်သွားခဲ့ကြရပါတယ်၊

“ ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်..ကျနော်တော့ ဘယ်လိုမှ မေ့နိူင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး... ”

“ .တို့လည်း အတူတူ ပါပဲ မောင်ရင်မူး ရယ်..... ”

တဲ့ဗျာ။

ဒေါ်ကန့်ကော်ထွက် သွားပြီးတော့ နာရီဝက် တနာရီလောက်ကြာအောင် နှပ်နေလိုက်ပြီး မှ ကျနော် ဟော်တယ်က ထွက်လာပြီး၊ ဟော်တယ်နားက စတားလိုက်ဒင်နာ ဆိုင်လေး မှာပဲ လွယ်တာ မှာစား ပြီး ယောက္ခမ တွေ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်ပါတယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည ၁၁ နာရီလောက် ရှိနေပါပြီ၊ ယောက္ခထီး ကြီး တယောက်ထဲ ဧည့်ခန်းမှာ တီဗီထိုင်ကြည့်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။

“ လာဟေ့ မောင်ရင်မူး စားပြီးပလား.. ”

“ ပီးပီ အန်ကယ်..အန်ကယ်တို့ရော.. ”

“ ငါ တို့ကတော့ ပီးပါပြီကွာ၊ နှင်းဆီ တော့ သူ့သူငယ်ချင်း ဖုန်းဆက် လို့ ထွက်သွားလေရဲ့ ညနေထဲကပဲ၊ မင်းသားကတော့ သူ့ အဖွားနဲ့ အိပ်နေပြီ... ”

“ အော် မြ က ပြန်မရောက်သေးဘူးပေါ့၊ ....အန်ကယ် အိပ်ချင် သွားအိပ်တော့လေ ကျနော် စောင့်လိုက်ပါ့မယ်.. ”

“ အော် ငါ ဒီကားလေး ကြည့်ချင်လို့ပါ နှင်းဆီကို စောင့်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ သူ့မှာ သော့ပါသွားတာပဲ သူ့ဘာသာ ဝင်လာလို့ရပါတယ်၊ သူ ခတ္တာ ကား ယူသွားလေရဲ့ ကားဂရပ်ချ် က ဝင်လာမှာပေါ့.. ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ် ဒါဆို ကျနော် ရေချိုး လိုက်အုန်းမယ်နော်... ”

ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ အင်း မိန်းမ ငါ့လည်း ဘာမှ မပြောပါလား၊ ခါတိုင်းဆို ဖုန်းခေါ် တယ် ဒါမှ မဟုတ် မက်ဆေ့ပို့တယ်၊ အင်းလေ သူခေါ်လည်း ငါက သူ့ အမေနဲ့ အလုပ်ရှုတ်နေတာကိုး ခိခိ၊ အင်း ရေမြန်မြန်ချိုးပြီး ပိတောက်ဝါနဲ့ ချပ်အုန်းမှ သူဘာများပြောမလဲ ဆိုတာ၊ အဟီး။

.........................................................................................

အမလေး ကျနော့် ကွန်ပြူတာဖွင့်ပြီး ဂျီကို ဝင်လိုက်တာနဲ့ ပိတောက်ဝါရှိနေပြီ၊ အဟီး ၊ သူလည်း ဘယ်လောက်များ အတွေ့ အကြုံတွေကို ဖေါက်သည်ချချင်နေသလဲ မသိဘူး၊

11:36PM, Aug 02- မောင်ပျား:ကို က မ များအိပ်နေပလားလို့

11:36PM, Aug 02- မောင်ပျား:မ အိပ် တုံး(လုံး) လား

11:37PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn အိပ်တုံး၊ခိခိ နှပ်နေတာပါ ပင်ပန်းသွားလို့

11:37PM, Aug 02- မောင်ပျား:ဘယ်လိုလဲ မနေ့ညက ကာစင့်ဘဲနဲ့ အစဉ်ပြေလား

11:38PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: :)

11:38PM, Aug 02- မောင်ပျား: စမိုင်းလီဖေ့စ် ပဲ လုပ်မနေနဲ့

11:39PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ခိခိ

11:41PM, Aug 02- မောင်ပျား:ကို အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ မ အဆင်ပြေရဲ့လားလို့

11:42PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ဟဟ ကိုယ့်ချစ်ချစ်ကို သူများ လုပ်မှာများ စိတ်လှုပ်ရှားနေရသေးလား

11:43PM, Aug 02- မောင်ပျား:အော် မ ကောင်းဖို့ပဲလေ၊ ကို ကတော့ ကိုယ်နဲ့ပဲ ဖြစ်စေချင်တာပေါ့၊

11:44PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: :)

11:44PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်တယ်

11:44PM, Aug 02- မောင်ပျား:ပြောပါအုန်း အတွေ့ အကြုံတွေကို ဟီဟိ၊

11:44PM, Aug 02- မောင်ပျား:အသေးစိတ်ပြောနော်၊ ဟင့်၊ မရှိုထားနဲ့၊

11:45PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: အင်း

11:45PM, Aug 02- မောင်ပျား:မနေ့ည က အလုပ်ဖြစ်သွားလား၊ အင်း မနေ့ မနက်လို့ပဲ ထားပါတော့

11:46PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn

11:46PM, Aug 02- မောင်ပျား:မ ကလည်း စကားနည်းလိုက်တာ အင်းရယ် စမိုင်းဖေ့ရယ် ဘယ်လိုဖြစ်

11:47PM, Aug 02- မောင်ပျား:ပြောရမှာ ရှက်နေလို့လား

11:48PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn

11:49PM, Aug 02- မောင်ပျား:ပြောတော့ ကွာ ကို နားထောင်နေတယ်

11:50PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn

11:51PM, Aug 02- မောင်ပျား:ပြောမနေ့ညကဘယ်လိုဖြစ်လဲ

11:52PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: inn မနေ့ညက ကိုပြောတဲ့ အတိုင်း နောက်ဖးဘက်သွားတော့

11:53PM, Aug 02- မောင်ပျား:နောက် ကလိုက်လာသလား

11:54PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: ဟုတ်တယ်၊ သူက လက်ရဲတယ်၊ အရင်မ ကို လှမ်းဆွဲပြီး ကစ်စ်ပေးတယ်

11:55PM, Aug 02- ပိတောက်ဝါ: နောက်တော့ ခိခိ

11:55PM, Aug 02- မောင်ပျား:အာ မ ကလည်း ပြောကွာ သေခြာ

00:00AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ ရှိသေးလား

00:06AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ရှိတယ်ကို ဆောရီး ခန ကာစင့်ကလေးလေး နိူးလာသလား လို့ထကြည့်တာ

00:07AM, Aug 03- မောင်ပျား:အော်ရတယ် ပြောကို စောင့်နေတယ်

00:07AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: အင်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ တောင် မမှတ်မိတော့ ဘူး၊ အဲဒီ ကစ်ချင် မှာပဲ

00:08AM, Aug 03- မောင်ပျား:အလုပ်ဖြစ်သွားရောလား

00:10AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: inn

00:10AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ ကလည်းကွာ ဆက်ပြောတော့ ကိုနားပဲ ထောင်တော့မယ်ပြော

00:10AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: အဲဒီနေရာမှာပဲ သူ့ ကောင်ကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်မိတယ် ခိခိ၊

00:12AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: သူ့ကောင်ကြီးက လည်း တကယ့်အားရပါးရပဲ၊ ဘူရိတို ကြီးလောက်ရှိတယ် အဟီး၊ နောက် မ ပါးစပ်ထဲ မှာပဲ ပြီးသွားတယ်၊ အဲဒီအချိန်ပဲ အပေါ်ထပ်က ဒုန်းကနဲ အသံကြားလို့ မလည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြေးလိုက်ရတယ်၊ခစ်ခစ်၊

00:12AM, Aug 03- မောင်ပျား:အမလေး မရဲ့ ဘဲကြီးသာ ဆိုပြဿနာပဲ

00:13AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: အင်းပေါ့ ပထမတော့ မ စိုးရိမ်မိသေးတာ နောက် မဖြစ်နိူင်ဘူးဆိုတာသိတယ်

00:13AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဘာလို့လဲ မရဲ့

00:15AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မ ဘဲကြီးသာ ဆို တခါထဲ ထအော်မှာပေါ့ ခစ်ခစ် တခြားသူတယောက် ဖစ်မှာပါ၊

00:16AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: နောက်တော့ နေ့ခင့် ကမ်းခြေ သွားကြတော့ သူက အလစ်မှာအနားလာကပ် ပြီး ညနေတွေ့ဖို့ချိန်းတယ်လေ၊

00:16AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဟုတ်လား မ သွားလား

00:16AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: inn

00:16AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဟီး ကောင်းခန်းတော့ ရောက်လာပြီ

00:17AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ခစ်ခစ်၊ ဟော်တယ်တခုမှာတွေ့ကြတယ်၊

00:17AM, Aug 03- မောင်ပျား:တော်တော် ကောင်းလား

00:17AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ တို့ ဘယ်နှစ်ချီတောင် လုပ်ကြလဲ

00:18AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: သူက တော်တော် ဆွဲ နိူင်တယ် ပထမ တချီမှာကို ပုံစံ မျိုးစုံပြောင်းတယ်၊ မကို လည်း ဘာဂျာမှုတ်ပေးတာ တအားကောင်းတယ်၊

00:19AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ  တို့ ဘယ်လိုပုံစံ တွေ လုပ်ကြသေးလဲ

00:19AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: စုံနေတာပဲ၊ မ နောက်ပေါက်ကိုလည်း ဆွဲသွားသေးတယ်

00:20AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဟင်ဟုတ်လားဒီကောင်တော်တော် ကဲတာပဲ မ ကအရင်ကအတွေ့အကြုံရှိ လား

00:20AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: inn၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ဟာက နည်းနည်းတုတ် တော့ နာတော့နာတာပေါ့

00:20AM, Aug 03- မောင်ပျား:အင်း သနားပါတယ် ခိခိ

00:20AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ကိုသနားတာ မသိပါတယ် ခစ်ခစ်၊

00:21AM, Aug 03- မောင်ပျား:ပြီးတော့ နောက်ထပ်ဆုံဖို့ပြောသေးလား

00:22AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မ က ဒီဟာနောက်ဆုံးပဲ လို့ ခပ်တည်တည် ပဲ ပြောထားတယ်

00:22AM, Aug 03- မောင်ပျား:မ ကရော အဲလို စိတ်ထဲ မှာတကယ်ပြတ်နိူင်လို့လား

00:24AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မပြောတတ်ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ သူက တော်တော်တော့ အလုပ်ကောင်းတယ်

00:24AM, Aug 03- မောင်ပျား:သူက တကယ်ကပ်လာရင် မပေးမိမှာပါ ကိုသိနေတယ်

00:25AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မပြောတတ်ဘူး ကို၊ ဒါပေမဲ့ ကာစင့်ကို အားနာတယ်

00:26AM, Aug 03- မောင်ပျား:အားနာ မနေပါနဲ့ မ ရယ် ကာစင် မသိအောင်ပဲ ကြိုးစားပေါ့

00:27AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: :)

00:29AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: ကို မ အိပ်တော့မယ် အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ

00:30AM, Aug 03- မောင်ပျား:ကို လည်း အိပ်ချင်ပြီ မွှမွှ မ

00:30AM, Aug 03- ပိတောက်ဝါ: မွှမွှ ကို ဂွတ်နိုက်

00:31AM, Aug 03- မောင်ပျား:ဘိုင်

ယောက္ခမကြီးနဲ့ ချပ်လုပ်လိုက်တော့ တညနေလုံးလုပ်လာရတာတောင်မှ ညီတော်မောင်က ပြန်နိူးကြွလာသေး တယ် အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ လူက တော်တော်ပင်ပန်းထားတော့ တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားတယ်။

...............................................................................................

ကျနော် ဘယ်လောက်တောင် အိပ်မောကျ သွားသလဲ ဆိုတော့ ၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို စိုစို စွတ်စွတ် နွေးနွေး ထွေးထွေးနဲ့ ပါးစပ် တခုက လာစုပ် ပေးနေတာ ခံစားလိုက်ရလို့ လန့်သွားတယ်၊ ဟာ ဒုက္ခ ပါပဲ ငါ ဒီဟော်တယ်မှာ ယောက္ခမ ကြီးကို လုပ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ၊ ဘယ်အချိန်တောင် ရှိပြီလည်း မသိဘူး၊ အိမ်မှာ မိန်းမ တော့ မျှော်နေတော့မယ်၊ ဟင် ဒေါ်ကန့်ကော်လည်း မပြန်သေးဘူးပေါ့ဒါ ဆိုရင်၊ အိမ်က လူတွေ သိကုန်ရင်တော့ ဒုက္ခ ပါပဲ၊ ဆိုပြီး လန့်ဖြန့်သွားလိုက်တာ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့မှ ယောက္ခမ တွေအိမ် က ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ပြန်ရောက်နေတာ တွေ့လိုက်ရလို့ စိတ်အေးသွားတယ် ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ကောင်ကြီး ကတော့ အစုပ်ခံနေရတုန်းပဲ၊ ဟင်၊ မြ ပါလား၊ ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်လာလဲ မသိဘူး ငါလည်း အိပ်ပျော်သွား လိုက်တာ၊ မိန်းမ အပြန် တောင် မစောင့်မိ တော့ဘူး၊ တရေးအိပ်လိုက်ရလို့ အားလည်း ပြည့်သွားတာရယ်၊ သူ့သခင်မ နဲ့ ကျွမ်းဝင်နေတဲ့ ကောင်ကြီးမို့ အခုတော့ သူက ဖောင်းတင်း မာတောင်နေပြီ၊ မြနှင်းဆီကလည်း ဗစ်တိုးရီးယား စီးခရက် ဘေဘီဒေါ လေးနဲ့၊ ဟင့် အဲဒါ ဟို ဇီဇဝါ ယူဝတ် ခဲ့ဘူးတဲ့ ဟာလေး မဟုတ်လား၊

စိတ်ထဲက လျှောက်တွေးနေပေမဲ့ လက်ကတော့ အလိုလို ၊ မြနှင်းဆီရဲ့ အုပ်ကောင်းလှတဲ့ ဆံပင်ထူထူ ကြီးထဲ လက်ချောင်းတွေ ထိုးဖွ ကစားရင်း သူ စုပ်ပေးနေတဲ့ အရသာကို ဇိမ်ခံနေမိတယ်၊ ညနေက မှ သူ့ အမေ စုပ်ပေးတာ ခံ ခဲ့ရပေမဲ့ လုပ်နည်းလုပ်ဟန်ချင်း မတူတာကြောင့်လည်း တမျိုးလေး ခံစားလို့ကောင်းနေ လိုက်တာ၊ မြနှင်းဆီ ပါးစပ်ထဲ မှာ ပြီးချင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်မိန်းမ က သူ့ပါးစပ်ထဲ ထုတ်ပစ်တာ မကြိုက်ဘူး ဆိုတာ သိထားတော့ သူ့ ပါးစပ်ထဲက ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ဆွဲထုတ် ပြီး သူ့ ကို ဆွဲ ပက်လက်လှန် ပြီး သူ့ ပေါင် နှစ်လုံးကြား ဝင်လိုက်တယ်၊ သူ့ ဘေဘီဒေါ ညဝတ်အင်းကျီက အလိုလို ခါးပေါ် ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို သူ့ ရဲ့ အမွှေး အမြှင် မရှိ လို့ ပြောင်ဝင်းနေတဲ့ အဖုတ်ဖောင်း ဖောင်းကြီး အဝမှာ တေ့ပြီး အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်တယ်၊ ဟ မိန်းမ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ရွဲနေလိုက်တာ ရက်ရက်စက်စက် ပဲ အဖုတ်ထဲ မှာ ရေအိုင်နေလား အောင်းမေ့ရတယ်၊ ဘာတွေ စိတ်ထ လာလဲ မသိဘူး၊ အဲဒါက အရေးမကြီးတော့ဘူး၊ အခု ကိုယ်လည်း တင်းနေပြီ ဆိုတော့ မညာမတာပဲ ဖိဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်၊

“ အင်း.....အီး..... ”

အရည်တွေက အရမ်းအိုင်ထွန်းနေတော့ ချောချောမောမောပဲ ဝင်သွားတယ် ပြီးတော့ သူက လည်း မျက်လုံးလေး မှေးပြီး အရမ်းကို ဖီးတက်နေတဲ့ပုံဖြစ်နေတာနဲ့၊ ကျနော်လည်း သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးပုခုံးပေါ် ထမ်းပြီး တဖေါင်းဖေါင်းကို ပစ်ဆောင့်ပစ်နေမိပါတော့တယ်၊

“ ဖွတ်..ပြွတ်...ဖတ်...ဖတ်.. ”

“ ဖွတ်..ပြွတ်...ဖတ်...ဖတ်.. ”

.................................................................

 မနက် အိပ်ယာကို အကျင့်ပါနေလို့ အစောကြီး နိူး လာတယ်၊ မြနှင်းဆီက တော့ တရှုးရှုး အိပ်ပျော်နေတုန်း၊ အဲဒါနဲ့ အသာထ ပြီး ဘောင်းဘီ တို နဲ့ စနိကာ ဝတ်ပြီး ဒီနားတဝိုက် ပြေး လိုက်မယ် ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ခတ္တာ တယောက် အနက်မှာ ပန်းရောင် အနားသတ်ကလေး တွေနဲ့ အားကစား ဝတ်စုံ ကျပ်ကျပ် ကလေး နဲ့ ပန်းရောင် နိူက်ကီ ရမ်းနင်းရှူး လေးနဲ့ အပြင် ထွက်တော့ မလို့လုပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊

“ ဟေး ခတ္တာ နင်လည်း ပြေး မလို့လား.. ”

“ အင်း..ဟုတ်တယ်..မူးရော ပြေးမလို့ လား.. ”

“ အင်း ငါ လည်း ပြေးမလို့  ကမ်းစပ်ဘက် သွားပြေးမလားလို့.. ”

“ အဲဒါဆို ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့လေ အသွားအပြန် ၅ မိုင် လောက် ပြေးနိူင်လား.. ”

“ ရတယ်လေ.. ”

အဲလိုနဲ့ ပြေးလို့ကောင်းမဲ့ လမ်းအနေအထားသိတဲ့ ခတ္တာ နဲ့ အတူ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်၊ ကောင်မလေး က ဆံပင်ကို ပိုနီတေး လေး စီးထား ပြီး သူ့ ဦးထုတ် အနောက်ဘက်က အပေါက်ကနေ တန်းလန်းလေး ထုတ်ချထားတယ်၊ အပေါ်က တော့ အတွင်းက စပို့ဘရာ အပေါ်က ချက်အပေါ်နား မရောက်တရောက်မှာ ရပ်သွားတဲ့ တန့်တော့ ကို ဝတ်ထားတယ် အောက်က လည်း အသားကပ် နိူက်ကီ မီးခိုးရောင် ဒူးဆစ် ကျော်ရုံ လေး နဲ့ ဟာ ဝတ်ထားတယ်၊ နောက်တော့ ဂျက်ကတ် ပါးပါးလေး တထည် ကို ခါးမှာ အင်းကျီ လက်နှစ်ဘက်ကို ချီပြီး ပတ်ထားတယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လမ်းသွယ် လမ်းမ တွေ ကွေ့ကောက်ပြီးတော့ ပင်လယ်ကမ်းခြေ ဘက် ရောက်သွားကြတယ်၊ နောက်တော့ ကမ်းရိုးတမ်း အတိုင်း သဲ ပေါ်မှာ ပြေးလိုက်ကြတာ နှစ်မိုင် သုံးမိုင်လောက် ရောက်တဲ့ အထိပေါ့၊ သဲသောင်ပြင်ပေါ်မှာ ကျနော်တို့ က ရေစပ်နားက ရေစိုပြီး သဲက မာနေတဲ့ နေရာလောက်ကနေ ပြေးကြတာမို့ နည်းနည်း သက်သာ တာ၊ နိူ့မို့ သဲ ဆွဲတာနဲ့ သိပ်ပြေးနိူင်မှာ မဟုတ်ဘူး၊

အဲဒီ ၂ မိုင်ကျော် သုံးမိုင်လောက်မှာ ပန်းခြံလေး တခုရှိတယ်၊ ထိုင်စရာ ခုံလေး တွေလည်း ရှိတော့ ထိုင်ပြီး နားကြတယ်၊ ကျနော်တို့ အိမ်က ထွက်လာကာစ က အလင်းရောင်က သိပ်မရှိသေးပေမဲ့ အခုတော့ တော်တော်လေး လင်းလာပြီ၊

“ ကိုရီး က တော်တော် သက်လုံကောင်းတာပဲ အထင်ကြီးစရာပဲ... ”

( တကယ်တော့ ဘိုလို you လို့ သုံးလိုက်တာပါ၊ အဟီး နားထောင်လို့ကောင်းအောင် ပြင်ရေးလိုက်တာ )

“ ခတ္တာ လည်း မဆိုးပါဘူး တော်တော် ဖစ်ဖြစ်တာပဲ၊ မြ အောင် အဲလောက် မပြေး နိူင်တော့ဘူး.. ”

“ ကိုရီး နဲ့ မေမေ့ ကို ခတ္တာတွေ့လိုက်တယ် ”

“ ဘာ...... ”

ဘာမဆိုင် ညာမဆိုင် ပြောချလိုက်တဲ့ ခတ္တာရဲ့ စကားကြောင့် ကျနော့် အသက်ရှုတောင် မှားသွားတယ်၊ နဂိုလ်ထဲက အသက်မှန်မှန် ရှုပြီး နားနေရတာ၊ရုတ်တရက် ဘာဆိုလိုလိုက်မှန်း မသိလိုက်ပေမဲ့ ချက်ခြင်း ကျနော့်ခေါင်းထဲ မှာ ဟိုနေ့ ညက လဲကျနေတဲ့ ပန်းအိုး ရဲ့ အဖြေကို တိတိကျကျ သိလိုက်ရပြီ ဆိုတာ နား လည်လိုက်တယ်၊

“ နင်ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ... ”

“ အမလေး မသိခြင်ယောင် ဆောင် မနေပါနဲ့ ဟိုနေ့ညက မီးဖိုထဲ မှာ မေမေ က ကိုရီး ကို လီးစုပ်ပေးနေတာ ခတ္တာ မျက်စေ့နဲ တပ်အပ်မြင်ခဲ့ရတယ် လို့ပြောတာ... ”

“ အင်..အဲဒါ...ဟို.... ”

“ ဘာမှ ပေါက် ကရ ဇာတ်လမ်းတွေ ရှောက် လုပ်ကြံဖြီး ဖို့ မစဉ်းစားနေပါနဲ့၊ ခတ္တာက မေမေ့ အကြောင်း သိပြီးသားပါ၊ သူက ကောင်းတာ ဆိုရင် ဘယ်တော့ မှ သူ့လက်က မလွတ်စေရဘူး၊ ကိုယ့်သမီး ယောက် ကျား တောင် ချမ်းသာ ပေးတာ မဟုတ်ဘူး... ”

“ အဲ လိုတော့ မပြောပါနဲ့ ခတ္တာရယ်..အက်စီးဒန့် ဖြစ်သွားရတာပါ... ”

“ ဘာမေ တာ်တဆရ မှာလဲ..မေမေ့ မှာ မတော်တဆ ဆိုတာ ဘာမှ မရှိဘူး၊...မေမေ က အရမ်းဦးနှောက်ပြေးတာ၊ သူဖြစ်စေချင်တဲ့ဟာကို မတော်တဆ လို့ထင်သွားအောင်သူက လုပ်နိူင်တယ်.... ”

“ အာ အဲ လို မဟုတ်ရပါဘူးကွာ... ”

“ ကိုရီး မေမေ့ အကြောင်း မသိသေးပါဘူး... ”

ခတ္တာလေး ရဲ့ အသံ နည်းနည်း ကျယ်လာလို့ ကျနော် ဘေးဘီ ကြည့်ကြည့်တော့ ဘယ်သူမှ အနားမှာ မရှိလို့တော်သေးတယ် လို့တွေးမိတယ်၊ သူနဲ့ အခု နေ ပြိုင်ငြင်းနေ လို့တော့ ပြီးမှာ မဟုတ်ဘူး စိတ်ပြေသွားအောင် ချော့ပြောမှ ရမယ်လို့ တွေးပြီး ကိုယ့်လေသံကိုလည်း လျှော့ချလိုက်ပါတယ်၊

“ အင်း...ခတ္တာပြောတာ လည်း ဟုတ်မှာပါ..ခတ္တာ အဲဒီကိစ္စ ကိုတော့ ဘယ်သူ့ မှ မပြောဘူး မဟုတ်လား.. ”

“ အင်းပါ ကိုရီး ခတ္တာ ပြောတာ မယုံသေးရင် နောက်တော့ သိလာလိမ့်မယ်၊ အဲဒီကိစ္စ ဘယ်သူမှ မပြောစေချင် ရင် ခတ္တာ့ ပြောစကားကို လည်း နားထောင်ရမယ်... ”

“ ဘာများလည်း ခတ္တာရယ်... ”

“ လာလိုက်ခဲ့... ”

ခတ္တာက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သောင်ပြင်ဘက်ကို ထွက်သွားတော့ ကျနော်လည်း ဘုမသိဘ မသိ လိုက်သွား ခဲ့ရပါတော့တယ်၊ သောင်ပြင် တလျှောက် နည်းနည်း လျှောက်လိုက်တော့ ကျောက်တောင် စွန်းလေး တွေ ဟိုတစု ဒီတစု နဲ့ တွေ့ရတယ်၊ ကျောက်ဆောင် တခု ရဲ့ နောက် ပင်လယ်ကမ်းစပ်ဘက်ကို ဝင်လိုက်တော့ ကမ်းခြေ တလျှောက်ကို မမြင်ရတော့ဘူး၊ ကျနော်တို့ အနောက်နဲ့ ဘေးမှာ လူတရပ်ကျော်ကျော်လေး မြင့်တဲ့ ကျောက် ဆောင်တွေ ပဲ ရှိ ပြီး ရှေ့မှာတော့ လှိုင်းတလိပ်လိပ် ထနေတဲ့ ပင်လယ်ပြင်ကြီး ပဲ ရှိတယ်၊ ခတ္တာက  ကျနော့် ရှေ့ သဲပေါ်မှာ ဒူးထောက် ချလိုက်ပြီး ကျနော့် ဘောင်းဘီက ကြိုးကို ဖြေနေတယ်၊

“ ဟေး ခတ္တာ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ... ”

“ သူတို့ ကြီး ပဲ အကောင်းမှန်ရင် ယူနေကြတယ် ဒီတခါတော့ ခတ္တာ အလှည့်ပဲ... ”

“ နင်ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ခတ္တာ.. ”

“ ဘာတွေ ပြောနေတယ် ဆိုတာ နောက်မှ သဘောပေါက်မယ်၊ အခု ကိုရီးနဲ့ မေမေ့ ကိစ္စ ဘယ်သူမှ မသိစေချင်ရင် ခတ္တာလုပ်တာ ငြိမ်ငြိမ်နေ.. ”

ကျနော်  က ကိုယ့်ကို ချိန်းခြောက်ပြီး လုပ်သမျှ ခံ ဖို့ပြောတာ ပုံမှန် ဆိုရင် မကြိုက်တတ်ပေမဲ့ အခုလို ခယ်မ အပျို ပေါက်စလေးက ကိုယ့်ဘောင်းဘီကို ခြေကျင်းဝတ်ထိ ဆွဲချပြီး ကိုယ့်ကောင်ကြီး ကို သူ့ လက်ကလေး နဲ့ လာဆုပ်ကိုင်နေတာကတော့ အဟီး၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ ကြိုက်လား မကြိုက်လား မပြောနဲ့ ညီတော် မောင် က ဖြောင်းကနဲ ကို ကြွက်သား ညှစ်ပြနေမိတော့တာပဲ၊

“ အိုး..ကြီးလိုက်တာ၊ မာလည်းမာ တောင်နေတာပဲ၊ ကိုရီးဟာက အမြဲ ဒီလိုပဲလားဟင်.. ”

“ အမြဲတော့ မဟုတ်ပါဘူးဟာ၊ မိန်းကလေး ချောချော တွေကိုင်ရင် သူက စိတ်ကြီးတတ်လို့ပါ.... ”

“ ပြွတ်စ်... ”

“ အိုး......ဖြေးဖြေး..ခတ္တာ.... ”

ခတ္တာ က လောဘတကြီး ကျနော့်လီးကြီးကို ငုံခဲလိုက်လို့ ကျနော် ရုတ်တရက် လန့်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေး လည်း လေ့လာထားပုံရတယ်၊ ပုလွေကတော့ အမေ ကို မမှီသေးပေမဲ့ ခြေရာနင်းမဲ့ သဘောမှာ ရှိတယ်၊ သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ကျနော့်လီးကြီးကို အားရပါးရ တပြွတ်စ်ပြွတ်စ် စုပ်နေရင်းက သူ့ခေါင်းကို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်လုပ်ပေးတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ပိုပို ရှည်ထွက်လာလိုက်တာ သူ့ ပါးစပ်လေးထဲ တဝက်လောက်ပဲ ဝင်တော့တယ် သူလည်း အာဂေါင်ကို ထောက်ထောက်သွားလို့ ဆက် မထိုးထဲ့ ရဲတော့ဘူး တဝက်လောက်ကိုပဲ သူ့ ပါးစပ်လေးနဲ့ ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေတယ်၊ သူ့နှုတ်ခမ်းလေး နဲ့ သွားကလေး တွေ တချက်တချက် ကျနော့် ဒစ်ကို ထိထိ သွားတော့ ခံစားရ တဲ့ ဖီလင်က ကျနော့်ကို ရေရှည် ထိန်းဖို့ မဖြစ် နိူင်တော့တာမို့ သူ့ခေါင်းလေး ကိုလက်နဲ့ထိန်းရင်း.

“ ခတ္တာ တော်တော့နော် ကို ပြီးတော့မယ်... ”

သူလေးက ခေါင်းမာတယ်ဗျာ မလွှတ်ဖူး ဆက်လုပ်နေတယ်၊ မတတ် နိူင်တော့ ကျနော်လည်း ပင်လယ်ဘက်က တိုက်လာတဲ့ လပ်လပ်ဆတ်ဆတ် လေပြေညှင်းကို တဝကြီး ရှိုက်ရူ ရင်း ထိန်း ထားတဲ့ ရေတံမန် ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်၊ မိုးရွာချလိုက်လို့ ရေသလျှောက်က ရေ တွေ ဝါးပိုးဝါးက တဆင့် ထွက်လာသလိုပဲ  ကျနော့် လီးကြီးထိပ်က သုတ်ရည်တွေကလည်း ခတ္တာ ပါးစပ်ပေါက်လေးထဲ တဖုန်းဖုန်း သွန်ချ မိနေပါတော့တယ်။

မနက်စာ မိသားစု အစုံအလင် နဲ့ အိမ်မှာပဲ ယောက္ခမ ကြီး နဲ့ မြနှင်းဆီ တို့ ချက်တာ ထိုင်စားကြရင်း ဒီနေမနက်က ခတ္တာကို ဂတိပေးထား တာဘယ်လိုလုပ်ရ မလည်း လို့ ကျနော် ဦး နှောက်စားနေရသည်၊ ခတ္တာ ကျနော်တို့ စားနေတဲ့ စားပွဲနားက ဖြတ်သွားတော့ သူ့ အမေ က လှမ်းခေါ်လိုက်သေးတယ်၊

“ သမီးလေး ဘရိတ်ဖတ်စ် စားမယ်လေ.. ”

“ ဟင့်အင်း..ခတ္တာ မနက်က ပဲ ပရိုတိန်းရှိတ် သောက်ပြီးပြီ..ခု ဗိုက်မဆာတော့ဘူး... ”

လို့ ပြောပြီး ထွက်သွားတော့ ကျနော့် မှာ ရီချင်တဲ့ မျက်နှာကို မနည်း အပိုးသတ်ထားရတယ်၊ အဲ လိုနဲ့ စားသောက်နေကြရင်းက မြနှင်းဆီက

“ ကို ဒီနေ့ခင်း မြ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားလို့ အပြင်ခနသွားအုန်းမယ်၊ ကိုရော ဘာလုပ်စရာရှိသေးလဲ.. ”

“ အင်း ကိုလည်း သူငယ်ချင်းတယောက် ဆီ သွားလိုက်အုန်းမယ်..ရတယ်လေ မြ အေးဆေးပေါ့၊ သားက သူ့ အဖိုးအဖွားရှိနေတာပဲ... ”

ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာတော့ အတော်ပါပဲ ခတ္တာကို နေ့ခင်း ဟော်တယ်တခု မှာ သွားဖြုတ်ရ မှာပဲ၊ အဟီး၊ လို့တွေး နေမိတယ်၊

..........................................................

ခတ္တာလေးက တော့ ဘာမှ အထူးအထွေ လုပ်နေစရာကို မလိုပါဘူး၊ ကျနော်က ပထမ ခက်ခက်ခဲခဲ စဉ်းစား နေသေးတယ်၊ ယောက်ခထီးကြီးကို ဒီနေ့ အားတဲ့ကားရှိလားဆိုတော့၊ သူ့ကားကို မြနှင်းဆီ ယူသွားလို့ ခတ္တာ ကားကို မေးကြည့်တဲ့ ၊အဲဒါနဲ့ပဲ ဧည့်ခန်းထဲ မှာ အိုင်ပေါ့နားထဲ ထည့်ပြီး စာအုပ်တအုပ် ဖတ်နေတဲ့ ခတ္တာကို လှမ်းမေးလိုက်တော့၊

“ ဒီနေ့ ခတ္တာ သူငယ်ချင်း တယောက်အိမ်သွားမလို့၊ ကိုရီး ခတ္တာ ကားလိုချင် ယူသွားလေ၊ ခတ္တာကို သူငယ်ချင်းအိမ် မှာချပေးခဲ့..... ”

အဲလိုနဲ့ ခတ္တာလေး ကို သူ့ကားနဲ့ ပဲ တင် အိမ်ပေါ်က ထွက်လာပြီး ကမ်းစပ်နားက ဟော်တယ်တခုကို တန်းမောင်း သွားလိုက်တော့တယ်၊ အဟီးဟီး၊မပိုင်ဘူးလား၊သူငယ်ချင်းအိမ် မှာ ချမပေးတော့ဘူး၊ ဟော်တယ်ခေါ်ပြီး ပဲ ချလိုက်တော့မယ်၊ ခွိခွိ။

ခတ္တာလေး ကတော့ တကယ့်ကို ဖရှက် ပဲ၊ အဟီး၊ လူက ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် ပိန်ပိန် သေးသေး လေး လို့ ထင်ရတယ်၊ တကယ်တော့ မသေးဘူးဗျ၊ သူ့ အထွာနဲ့ သူ ဆိုမလား၊ အမို့ အဖောင်း အရှိုက် အဟိုက် တွေက တော်တော်လေး မိုက်တာ၊ ဆလီနာဂိုးမက် ကလေးလိုပေါ့၊ အဟီး၊ မျက်နှာလေးက လည်း ချစ်စရာလေး ဆိုတော့ ဟော်တယ်အခန်းတံခါး ပိတ်ပြီးတာ နဲ့ သိမ်းကျူံး ဖက် ပြီး မျက်နှာအနံှ့ နမ်းရှုံ့ ပြီး နူတ်ခမ်းပါးပါး ပျော့ပျော့ လေးကို ဆွဲစုပ် နမ်းဖြစ်လိုက်တယ်၊အို့ နှုတ်ခမ်းလေးက လည်း ချိုလိုက်တာ စိတ်ထင် လို့လား မသိဘူး၊ ကောင်မလေး က လူပုံကြည့်တော့ မာတာတာ စွာတာတာ နဲ့ မနက် အစောကြီး တုန်းကတောင် ကိုယ့်ကို ချိန်းခြောက်ပြီး ပုလွေမှုတ် သွားလိုက်သေးတယ်၊ အခု ကျတော့ မျက်လုံးလေး စင်း လို့ အသက်ကို မနည်းရှုနေရသလိုပဲ၊ ကြည့်ရတာ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေသလိုပဲ၊ တအင်းအင်းနဲ့ ပဲ၊ ကျနော့် လည်ပင်းကို အတင်း ခိုကပ် တွယ်နေတယ်၊ ကျနော်က လက်တဖက်နဲ့ သူ့ခါးလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်းက သူ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ ရှေ့ကြယ်သီးကို ရအောင်ဖြုတ်နေတယ်၊ နောက်တော့ ဇစ်ပါ၊

“ ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်.... ”

“ ဟင့်...အင်း...... ”

ဇစ်ပါ ကျွတ်သွားတော့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချ မနေတော့ဘူး၊ သူ့ ပန်းနုရောင် ပင်တီ ပေါ်က ပဲ အဖုတ်လေး ကို လှမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊  အဖုတ်မို့မို့လေးက ပိုးသား အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးပေါ်က ကိုင်ရလို့ လားမသိ ဖောင်းအိ ပြီး နွေးနေတယ်၊ ဂျင်းဘောင်းဘီကလည်း အတို ဆိုတော့ သူ့ ဖင်လုံးလေး ကျော် အောင် တွန်းချလိုက်တာနဲ့ ခြေကျင်းဝတ် အထိ လျှောကျ သွားတယ်၊ ကျနော့် ပါးစပ်ကလည်း သူ့လျှာကလေး ကို ရအောင် ဆွဲယူပြီး စုပ်နေတော့ သူလည်း တော်တော်မောသွားတယ်ထင်တယ်၊ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို တွန်းပြီး နည်းနည်း ခွာလိုက်တယ်၊ ကျနော့်ကို သူ့မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ ကြည့်ပြီး

“ မနက်က ခတ္တာ လုပ်ပေးပြီးပြီ ခု ကိုရီးအလှည့်.... ”

“ ကိုရီး ရဲ့ ဘာအလှည့်လဲကွ..ခတ္တာကလည်း... ”

“ ဟင့်...ကိုရီး မကောင်းဘူး..ညစ်တယ်..သိရဲ့သားနဲ့..သွား.. ”

ကျနော်လည်း အပျိုမလေး ရှက်သွားမှာစိုးလို့ ဆက်မစတော့ပဲ၊ ရီရီမောမောနဲ့၊

“ ကဲ ပါ ကိုရီးစတာပါ လာခတ္တာ ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်...... ”

ကုတင်ပေါ် ပက်လက်ကလေး လှဲလိုက်တဲ့ အပျိုမလေး ရဲ့ ပန်းရောင် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ခါးမျှော့ ကြိုးကနေ လက်ညိုး လက်မ တို့နဲ့ တဖက်တချက်စီ ကိုင်ရင်း လှပတဲ့ ပေါင်တန်ခြေသလုံး တလျှောက် ဆွဲ ချွတ်လာခဲ့တယ်၊ အဲဒီအချိန်မှာ သူ့ အမ ဇီဇဝါလေး ကို သွားသတိယ မိသေးတယ်၊ ဇီဇဝါက စာကြမ်းပိုး ကျနော် နဲ့ စဖြစ်ကာစ က ပုလွေတောင် ကောင်းကောင်းမမှုတ်တတ်သေးဘူး၊ အခု ခတ္တာက တော့ ကျနော့်ကို ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ ပုလွေပေးသွားတာ၊ ကျွမ်းကျင် အဆင့် မရှိတာတောင် လုံးဝ မလုပ် ဖူး တဲ့ ပုံတော့ မရှိဘူး၊ ကြည့်ရသေးတာပေါ့လေ၊

ခတ္တာ ရဲ့ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးလေး နှစ်လုံးဆုံရာ ဂွကြားကို မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်၊ အား ရေမွှေး စွတ်ထားတယ် ထင်တယ် မွှေးနေတာပဲ၊ အဖုတ်ကလေးကလည်း မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်းလေး အမွှေး အမြင်လည်း ရှင်းထားတော့ အဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေး တွေ အရည်စို ရွှမ်းလက် နေတာကို တွေ့ နေ ရတာပေါ့၊ သူ့ အဖုတ်လေးကို အားရ ပါးရကို ကစ်ပေးလိုက်မိတယ်၊ အဖုတ် နူတ်ခမ်းနုနုလေး တွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ အသာဖြဲပြီး ကျနော့်လျှာနဲ့ လျှောက်ရက်တော့ အပျိုမလေး တွန့်တွန့် လူးနေတယ်၊ နောက် သူ့ အပေါ်ပိုင်းက တီရှပ်နဲ့ ဘရာဇီယာပျော့ပျော့လေး ကိုပါ ချွတ်လိုက်တယ်၊ အာပါး လှလိုက်တဲ့ နိူ့လုံးလေး တွေ၊ နိူ့သီးခေါင်းသေးသေး လေး တွေ ပေမဲ့ မာပြီး ချွန်နေတယ်၊ လိမ္မော်သီး အလတ်စား လောက် နိူ့လေးတွေက ကျနော့်လက်ဖဝါးနဲ့ ဆိုရင် အုပ်ကိုင်လိုက်ရင် လက်ဖဝါးမှာ နိူ့သီးခေါင်း ချွန်ချွန်လေး လာထိုးနေတာ ယားကျိကျိ နဲ့၊ အပျိုမ လေး နိူ့ကို အားရ ပါးရ ပဲ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပစ်လိုက် တယ်၊ ဘယ် တလှည့် ညာတလှည့်၊ ခတ္တာလေး ကတော့ တအီးအီး ပေါ့၊ 

နောက်တော့ မျက်လုံးလေး တွေ စင်း နေတဲ့ မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရှုပ်ရင်း နူတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းတော့ ကျနော့် ညီတော်မောင် သံချောင်းက သူ့ စောက်ဖုတ်လေး အဝကို ထောက်နေမိပြီ ဗျ၊ ကျနော်လည်း ဖင် ဟိုရမ်းဒီရမ်းနဲ့ အပေါက်ဝကို ညီတော်မောင် ခေါင်းလိုက်ရှာတေ့ လိုက်ပြီး အသာ ဖိသွင်းလိုက်တယ်၊ အပျိုမလေး နူတ်ခမ်းတွေက ဟ သွားပြီး သူ့လက်တွေက ကျနော်က လည်ကုပ် ကို အတင်း ဆွဲဖက်လာတယ်၊ ကျနော် နည်းနည်း လေး ဖိသွင်းလိုက် တယ် အရည်တွေနဲ့ ချောနေလို့ ကျနော့် ကောင်ကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း စဝင်သွားတယ်၊ ခတ္တာ ရဲ့ ပေါင်လေး နှစ်လုံးကလည်း ကျနော့် ခါးကို ခွဖက်လာတယ်၊ ကျနော်က ဖင်ကို ကော့လိုက် ဖိလိုက်နဲ့ လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ခတ္တာရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ဖိဖိ သွင်းလာလိုက်တာ ကျနော့် လိင်တန် တချောင်းလုံး ဆုံးကာနီး ထိပဲ၊

“ အား..နည်းနည်း ..အောင့်တယ်..ကိုကြီး....မရတော့ဘူးထင်တယ်.... ”

“ အင်း..ခတ္တာကလည်း ဆုံးပဲ ဆုံးတော့မယ်၊..နောက် လက်တလုံးလောက်ပဲ ကျန်ပါတော့တယ်.... ”

“ အင်း...ဟင့်...အီး....ရှီး....... ”

အင်း ဇီဇဝါ တုန်းကနဲ့ ယှဉ်ရင်တော့ နည်းနည်း ပိုလွယ်သလိုပဲ လို့တွေးမိတယ်၊ ကျနော့် အကြိုက်ပါပဲ၊ သူ့ဘာသာ အတွေ့အကြုံရှိတာ မရှိတာ ကျနော်နဲ့ မဆိုင်ဘူးလေ၊ ကိုသိပ်မပင်ပန်းတော့ဘူးလို့ ပဲ တွေးမိတယ်၊ တချိန်ထဲ မှာပဲ စပ်စု ချင်စိတ်တော့ ပေါက်သွားတယ်၊ ဒီလောက် ကောင်မလေး ငယ်ငယ် လေးကို ဘယ်ကောင်များ ဈေးဦးဖေါက်သွားသလဲ ဆိုတာ၊ အဟီး၊

“ စွတ်...ဖျစ်...ဖတ်... ”

“ အား....ကျွတ်စ်စ်...ကျွတ်စ်... ”

ကျနော်က အရှိန်ယူသလို ခတ်တိုတို အသွင်းအထုတ်လေး မြန်မြန်လုပ်လာပြီး မှ ရုတ်တရက် ဆောင့်ချ လိုက်တော့၊ ကျနော့် ကောင်ကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီး သူ့ဆီးခုံ ကျနော့် ဆီးခုံလည်း ဖတ်ကနဲ ရိုက်မိသွားတော့ ၊သူ့ ခမျာ အားကနဲ အော်ပြီး ရုတ်တရက် ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်ဖို့ ကြိုးစားသေးတယ်၊ ကျနော်က နဂိုလ်ထဲက သူကို ဖက်ထားပြီး လုပ်နေရာက ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ပြားနေအောင် ကပ်ဖက်ထားတော့ သူ ဘယ်လိုမှ လှုပ်မရ တော့ဘူးလေ၊ အဲလို လေး တင်းတင်း ကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်ပြီး ကျွင်းစိမ် ထားလိုက်တော့ သူလည်း နည်းနည်း သက်သာ သွားတယ်၊ လေ၊

နောက်တော့လည်း သူ့ရဲ့ ချောမွတ်နွေးထွေး အိစက်လှတဲ့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေး တွေ နဲ့ ကျနော့်လိင်တန်ကြီး ပွတ်တိုက်၊ ဝင်ထွက်နေတာကို အရသာခံ နေမိတယ်၊ အဲ လိုအရသာ ခံဆောင့်နေရာက  ခတ္တာက ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းပြီး သူ့ပေါင်လုံးတွေနဲ့ အတင်းညှပ်လာလို့ ကျနော် တောင် ဆောင့်လို့ မရ တော့ဘူးအဲဒါနဲ့ အလိုက်သင့် ငြိမ်ပေးလိုက်ရတယ်၊ နောက်တော့ သူ့ ကိုယ်လုံးလေး လျှော့ကျ သွားပြီး ကျနော့်ကို ညှစ်ထားတာတွေ နည်းနည်း  ပြေသွားမှ ပဲ ကျနော့် အလှည့် ရောက်တော့တယ်၊ သူ့ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး အားရ ပါးရဆောင့်လိုက်တာ ခတ္တာလေး အသံတအင့်အင့် တောင် ထွက်လာရတယ်၊ နောက်တော့ သူလည်း စိတ်ပြန်ထလာတယ်ထင်တယ်၊ ဖင်လေး ကို ကော့ကော့ပေး လာတော့ ကျနော့် ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ အရှိန်ကလည်း ပြင်းလာရတယ်၊

“ ဖွတ်...ဖတ်....ဖွတ်...ဖတ်... ”

“ အင်း...အိ....အင်း...အီး...အို့.... ”

“ အ..အ.....အ......အ.... ”

“ အို့...အို့...အား....... ”

သူလေးရဲ့ ညီးသံ ကျနော့် မန်ဖီသံ တွေနဲ့ အတူ မကြာခင်ပဲ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးကာမ စည်းစိမ် အထွတ် အထိပ်ကို ရောက် သွားပြီး ကျနော့်ကောင်ပြီးထိပ်က အချစ်ရည်ပူတွေ ပန်းထုတ်နေတုန်း သူ့ ဆီးခုံနဲ့ ကျနော့် ဆီးခုံ နှစ်ခုဟာ စူပါဂလူးနဲ့ ကပ်ထားသလို စိကပ်နေပါတော့တယ်။

ကျနော်လည်း တချီကောင်းကောင်းကို အရသာရှိရှိ လုပ်လိုက်ရသလို၊ ခတ္တာလေး ကလည်း သူ့ဖာသာ ဘယ်နှစ်ခါလောက် အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားလဲ တော့ မသိဘူး၊ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက် ထွေးပွေ့ ဖက်၊ အနားယူရင်း နပ်နေကြမိတယ်၊

“ ခတ္တာ...အဆင်ပြေလားဟင်.... ”

“ ဘာ အဆင်ပြေရမလဲ ကိုရီးရဲ့ ဟင့်....ခစ်ခစ်.. ”

အပျိုမလေး က ရှက်သလို ဘာလို နဲ့ ခစ်ခစ် လုပ်နေတယ်၊ ကျနော်လည်း မသိခြင်ယောင် ဆောင်နေ မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားပေမဲ့ ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားတယ်၊

“ ခတ္တာ မှာ အခု ရီးစားရှိနေလား.. ”

“ ဟင့်အင်း ...မရှိပါဘူး..ဘာဖြစ်လို့လဲ... ”

“ အော်..ခတ္တာက ဒါ ပထမဆုံး မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သတိထားမိလို့ပါ၊ စပ်စု သလို ဖြစ်သွားရင် ဆောရီးနော်၊ ကိုရီး ဘာမှ မမေးဘူးနော် ”

“ ဟင့် ကိုရီးက သိနေတယ်..သိပ်ကျွမ်းတာပဲ.အင်း .ဒါဆိုရင် ခတ္တာ ယောက်ကျားရရင် သူကလည်း သိမှာပေါ့နော်..ခတ္တာ အပျို မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ.... ”

“ အင်း အဲလိုလဲ မဟုတ်ပါဘူး၊ သိတဲ့ ယောက်ကျားလေး ကမှ သိတာပါ၊ နောက်ပြီးတော့ အခု ခေတ်ကြီးမှာ ဘယ်သူမှ လဲ အပျိုစစ် မစစ် ဂရု စိုက်နေတော့ပါဘူး၊ ဒီထက် အရေးကြီးတာတွေက ရှိသေးတယ် မဟုတ်လား... ”

“ ဟုတ်လို့လား ကိုရီးရ..ဘာတွေက အရေးကြီးလို့လဲ... ”

“ အဟီး လူတယောက်နဲ့ တယောက်နဲ့ တော့ တူချင်မှတော့ တူမှာပေါ့လေ၊ ကိုရီးပြောပြမယ် ယောက်ကျားလေး တွေကို မေးကြည့်စမ်း၊ နင်တို့ ကို ရွေးစရာ မိန်းမ နှစ်ယောက်ပေးမယ်၊ တယောက်က ဖြူဖွေးတောင့် တင်း ဖွံ့ထွားပြီး မျက်နှာကလည်း အရမ်းချောတယ်၊ နောက်တယောက်က ပြားချပ်ကပ်ပြီး ခြေထောက်ပေါင်လုံးတွေကလည်း သွားကြားထိုးတံလိုပဲ၊ မျက်နှာကရွက်ကြမ်းရေချို ( အစွန်းရောက်အောင် ရုပ်ဆိုးလို့တော့ မသုံးတော့ပါဘူး )၊  ကဲ မတောင့်ဖွံ့ က အပျို မစစ်ဘူး၊ မပြားချပ်က အပျို စစ်စစ်၊ ဘယ်သူ့ကို ရွေးမလဲ လို့မေးကြည့်၊ အဟီးဟီး၊....

“ ဟင့် ကိုရီးကလည်း၊ အဲဒါမျိုးကြီး ကွာနေရင်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့၊ အချောအလှက မတိမ်းမယိမ်းဆိုရင်ရော ”

“ အဲဒါ ဆိုရင်လည်း ကျန်တာတွေ ထည့်ကြည့်လေ ခတ္တာ၊ တယောက်က အပျို တယောက်က မစစ် ဘူး၊ အဲဒီမှာ အပျို မစစ်တဲ့ သူကို တခြား အရည်အချင်းတွေ ဖြည့်ပေးကြည့်၊ ဥပမာ၊ ပညာအရည်အချင်း၊ ငွေကြေးချမ်းသာမှု၊ စိတ်သဘောထား၊ အဲဒါတွေ ကို အပျိုစစ်တဲ့ သူတွေ ဆီကနေ နုတ်လိုက်၊ ဒါဆိုရင် ဘယ်သူ့ကို ရွေးမလဲ မေးကြည့်လိုက်၊..အဲဒီမှာ အပျိုစစ်လား မစစ်လား က ဘယ်လောက် အတိုင်းအတာထိ အရေးပါတယ် မပါဘူး ဆိုတာ ထွက်လာလိမ့်မယ်... ”

“ ခစ်ခစ်..ထားလိုက်ပါတော့ ကိုရီးရယ်...ခတ္တာက ဒီလောက် မရှုတ်ပါဘူး၊ လက်ချိုးရေ လို့တောင် ရပါတယ်၊ နောက်ပြီး တယောက်ထဲနဲ့ပါ၊..နောက် အဲဒီလူလည်း မေမေ့နောက် ပါသွားတယ်လေ... ”

“ အော်..အဲဒါကြောင့် ကိုရီးကို ကြံ ပြီး မေမေ့ကို လက်စားချေတာပေါ့လေ၊..ဟင့်.ဒီကတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အထင်ကြီးလို့.. ”

“ ခစ်ခစ်..အဲ လိုလဲ ဟုတ်ပါဘူး၊..ကိုရီးကို က မမ နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုကထဲက ကြိတ်ပြီး ခိုက်နေတာပါ၊ ဟိုညက မေမေ နဲ့ တွေ့လိုက်ရတော့ ငါလည်း ကိုရီးနဲ့ တခါလောက်တော့ အိပ်ကြည့်ချင်တယ် ဆိုပြီး ကြံလိုက်တာပါ၊ ခစ်ခစ်.....ဘာလဲ ကိုရီးက စိတ်ဆိုးနေလား.. ”

“ အဟီးဟီး ဘယ်ကလာ၊ ဝမ်းတောင်သာသေး၊ ခယ်မ ကိုပေါင်တချောင်းပိုင်တယ် ဆိုတာ အခုတော့ ပေါင် နှစ်လုံးလုံး ပိုင်နေရတာ၊ ကိုမှ ဝမ်းမသာ ဘယ်သူဝမ်းသာ မတုံး...ခိခိ.. ”

“ ခစ်ခစ်..ကိုရီးဟာကြီးကလည်း ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့တောင် မာတောင်လာပြီ ခစ်ခစ်..သိပ်သန်တာပဲ.. ”

“ အင်း ဒီလောက်ချောလှတဲ့ ခယ်မ ချောကလေးနဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အနီးကပ်အိပ်ယာတခုထဲ နေလို့မှ မတောင်ရင် အဲဒီလီးကို ဖြတ်ပစ်လိုက်တာပဲကောင်းမယ်လေ၊ ဟီးဟီး... ”

“ ခစ်ခစ် ကိုရီးကလဲ... ”

“ ကဲ ခယ်မ ချောလေးကို ဒီတခါတော့ လေးဘက်ထောက်ပြီး ဒေါ့ကီလေး လုပ်ချင်တယ်..လေးဘက်ကုန်းပေးမလား... ”

“ အင်း...ဖြည်းဖြည်းနော် ကိုရီး၊ ကိုရီးဟာကြီးက ရှည်လည်းရှည်ကြီးလည်းကြီးတယ်... ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ လေးဘက်ကုန်း ပြီး ဖင်ဘူးတောင်းလေး  ထောင်ပေးရှာတဲ့ ခယ်မချောလေးဖင်လုံးလုံး လေးကို လက်တဖက်က လှမ်းပွတ်ကိုင်တွယ်ရင်း နောက်လက်တဖက်က ပေါင်ကြားက အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး ကို လက်ဖဝါးနဲ့ မပြီး ဖွဖွလေး ဆုပ်ခြေပွတ်သတ်ပေးကာ နောက်တချီ အတွက် အစပျိုးနေမိပါတော့တယ်။

ဗေကေးရှင်း ပြီးသွားလို့ ရုံးပြန်ရောက်တာနဲ့ အလုပ်တွေက တပုံကြီး စောင့်နေတော့တယ်ဗျား၊ မစ်စ်လာလဲ ကလည်း သူနဲ့ နောက်အပါတ်တက်က်ဆက် သွားရမယ်၊ အဲဒီမှာ လုပ်မဲ့ ပရဲ့စင်တေးရှင်းတွေ ပြင်ထားဆို တော့လည်း ဘယ်တတ် နိူင်မလဲ ဗျာ၊ ထုံးစံ အတိုင်း ကျနော်နဲ့ ခိုဇားမားပေါ့၊ ကျနော်လည်း ဘာမှ ငြင်းစရာ မရှိပါဘူး၊ အိုဗာတိုင် လုပ်ရင်း ကိုယ့် ရုံခန်းထဲ မှာ အာရပ်မ လေးနဲ့ ညတိုင်း ဆွဲနေရတာ ဘယ်သူ ကွန်ပလိန်း မလဲဗျာ နော့်၊ ပရောဂျက်က လည်း တော်တော့်ကို ကွန်ပလီကိတ်တက် ဖြစ်တော့ ကျနော်တို့ တက်က်ဆက်၊ ကို ထွက်လာတဲ့ အချိန်မှာ အနှစ်ချူပ်ပြီးကာစ ပဲ ရှိသေးတယ်၊ မစ်စစ်လာလဲ ကိုတောင် မရှင်းပြ ရသေးဘူး၊ ဒါးလတ်စ်မြို့ကို ရောက်တော့ ကျနော် က ကြိုပြီးစီစဉ်ထားတဲ့ ဟမ်တမ်အင်း မှာတည်းလိုက်တယ်၊ မစ်စစ်လာလဲက တော့ သူ့ အမျိုးတွေ ရှိတဲ့ အိမ်ကို သွားတည်းမှာမို့ တယောက်ကားတစီးစီ၊ အေဗစ်က ငှားပြီး ထွက်လာကြတယ်။

ဟော်တည်မှာ အထုပ်အပိုးချ ရေမိုးချိုးပြီး တော့ ယောက်ဖ ဝင်းမော် တို့ အိမ်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်၊ ငှားလာတဲ့ ကားက နဗီဂေတာ မပါတဲ့ ကားမို့  ကိုယ့် ဆမ်ဆောင်းဖုန်းက နဗီဂေတာ ပဲ သုံးပြီး မောင်းလာခဲ့ရတယ်၊ ဝင်းမော်က ကျနော့်မိန်းမ မြနှင်းဆီရဲ့ အကိုလေ၊ သူ့မိန်းမ သဇင်က မြနှင်းဆီနဲ့ ရွယ်တူ ၊ ဒါပေမဲ့ ခလေးနှစ်ယောက်နဲ့ ဆိုတော့ လောလောဆယ် အိမ်ရှင်မ ပဲ လုပ်နေတယ် အလုပ်ထွက်မလုပ်သေးဘူး၊ သူကလည်း အိုင်တီ နဲ့ ပြီးတာဆိုတော့ သူကလည်း ခေသူမဟုတ် ထက်ထက်မြက်မြက် ပဲလေ၊ ဝင်းမော်ကလည်း စွမ်းအင် ကုမ္ပဏီ တခုမှာ လုပ်နေတာဆိုတော့ ဝင်ငွေ မဆိုးလှ လို့ ၊တယောက်လုပ်စာနဲ့ နေနိူင်တာလည်းပါတယ်လေ။

ဟော်တယ်က မထွက်ခင် ဖုန်းခေါ်ထားလို့ သူနဲ့ သဇင်နဲ့ အိမ်ကို အတူတူ ရောက်ကြမယ် ဆိုတာ သိနေတယ်၊ သဇင်ကလည်း ကလေးတွေ ကျောင်းကြိုပြီး အိမ်ပြန်လာနေပြီတဲ့ ၊ ဝင်းမော်လည်း မကြာခင် ရောက်မယ်တဲ့၊ ကျနော်လည်း ရောက်တုန်း မဝင်ရင် သူတို့ စိတ်မကောင်းမှာစိုးလို့သာ ဝင်လာတာပါ၊ ယောက်ဖ နဲ့က သိပ် အလွမ်းသင့်လှတာတော့ မဟုတ်ဘူး၊ အဟီး၊ ဒီကောင်က လည်း ဖင်ခေါင်းခပ် ကျယ်ကျယ်၊ သူက အင်ဂျင် နီယာ ဆိုတော့ ကျနော့်လို သချာၤ ကနေ ကွန်ပြူတာ လိုင်းပြောင်းထားပြီး အောင်မြင်နေတဲ့ကောင်မျိုး ဆို နည်းနည်း အထင်သေးချင်တယ်၊ ခွေးမသား သူ့ညီမ ကောင်းစားတာတော့ မမြင်ဘူး၊ ခိခိ၊

“ ဟေး ကိုရင်မူး အတော်ပဲ သဇင်လည်း ခုပဲ ရောက်တယ်... ”

“ အင်း ကျနော်လည်း သဇင်အိမ်ပြန်ရောက်မယ် ပြောတဲ့ အချိန်ထက် နာရီဝက်လောက်နောက်ကျ ပြီးလာတာလေ၊ အဟစ်ဟစ်... ”

“ အင်း လမ်းမှာ မျက်စေ့လည်နေမှာစိုးလို့လေ... ”

“ အင်း ဒီမှာက ကားရှင်းပါတယ် ကျနော်တို့ ကယ်လီဖိုးနိးယား လို ကားမရှုတ်ပါဘူး.... ”

“ လာလာ တခုခု သောက်မလား၊..ဘီယာ၊ အအေး၊ ရေ ဘာလိုချင်လဲ.... ”

“ ဘီယာပဲ တလုံးလောက်သောက်မယ် ဗျာ ဘာရှိလဲ.... ”

“ ကရိုနာရှိတယ်..နေအုန်း ယူလာပေးမယ်... ”

ကျနော့်ကို ကရိုနာ တပုလင်းအဖုံးဖွင့်ယူလာပေးပြီး၊ ခနနေအုန်းနော် ခလေးတွေ ညနေစာ ကျွေးဖို့ပြင် လိုက်အုန်းမယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားတဲ့ သဇင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်မိတယ်၊

အာပါး၊ ကိုပန်းရိုင်းဇာတ်လမ်းတွေထဲက မင်းသမီးတွေ လိုပဲ တင်ကြီးက လုံးစွင့်ကားတင်းနေတာပဲ၊ နောက် စကဒ် အတိုလည်း ဝတ်ထားတော့ပေါင်လုံးတွေက အဆီမရှိ လုံးကျစ်တင်းနေတာပဲ၊ ဆရာပန်းရိုင်း ရဲ့လေနဲ့ပြော ရရင် ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေပေါ့၊ ခွိခွိ၊ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ဂျင်းဘောင်းဘီကိုတောင် အံတုပြီးကုန်းရုန်းထဖို့ကြိုးစားနေတယ်၊ အဟီး ဒီပန်းတပွင့် ပြီးရင်တော့ ဒီမိသားစုထဲက ပန်းပွင့်တွေ အကုန်လုံး ငါ ဝတ်ရည်မစုပ်ဖူးတာ မရှိတော့ဘူးလို့လည်းတွေးမိတယ်၊ ဒီတခါတော့ တိုက်ဆိုင်တာ မစောင့် တော့ဘူး၊ ဘယ်လို စည်းရုံးရ မှာလည်းဆိုတာ ခေါင်းထဲ စ စဉ်းစားနေမိပြီ၊ အဟီး။

နောက်တော့ ဝင်းမော် ပြန်ရောက်လာပြီး၊ သူလည်း ဘီယာတလုံးဆွဲ လို့ ထိုင်ပြီး အာရင်းနဲ့ တီဗီက လာနေတဲ့ ဘတ်စကက်ဘောပွဲ ကြည့်နေကြတယ်၊ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ၊ ဒါးလပ်စ်က မားဗရစ်နဲ့ စခရန်မန်တို ကင်းတို့ ကစားနေကြတဲ့ ပွဲဖြစ်နေတယ်၊ အဟီး၊ သမီးယောက်ဖ နှစ်ယောက် ကိုယ့်အသင်းကိုယ် အားပေးရင်း၊ နဂိုလ်ထဲက သိပ်မကြည်တော့ အထေ့အငေါ့လေးတွေနဲ့ အားပေးနေကြတာပေါ့၊ ခွိခွိ၊ ကလေးတွေ ကိစ္စ ပြီးသွားလို့ သဇင်က ကျနော်တို့ နဲ့ လာပေါင်း တယ်၊ သူလည်း ဝိုင်တခွက်ငှဲ့လာပြီး  လာအာနေတယ်၊ သူက အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီ အတိုပဲ ဝတ်ထားပြီး ပေါင်တလုံးပေါ် နောက် ပေါင်တခုံးထပ်ပြီး တင်ထားတော့ ဝင်းနေတဲ့ သူ့ပေါင်သားတွေ ဆီ မျက်စေ့က စိုက်မကြည့်ဖြစ်အောင် မနည်း ထိန်းထားနေရတယ်၊

ဝင်းမော်က သဘက်ခါ သူ ကမ်းလွန် ရေနံစင် တခု စီကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားရမည် ဖြစ်ကြာင်းပြောပြ နေလို့၊ ဟား ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ မီးစိမ်းတွေ ပြ နေပြီ၊ သဇင့် ကို ဘယ်လိုလုံးရမလဲ သာ အသည်းအသန် စဉ်းစားနေမိ တော့သည်။

နောက် နှစ်ရက်လောက်က ကျနော့် ဘော့စ် မစ်စစ်လာလဲ နဲ့ ကျနော်တို့ ပရဲစင့်လုပ်မဲ့ မိတင်း အတွက် ဆက်ပြင်ဆင်နေကြတာနဲ့ အချိန်ကုန်သွားတယ်၊ မစ်စစ်လာလဲ ရဲ့ အမျိုးတွေရဲ့ ခြံကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး၊ သူတို့ မှာ မြင်းဇောင်း တောင်မှ ရှိတယ်၊ အိမ်ကလည်း တကယ့်ကို ရုပ်ရှင်တွေထဲက ခုနှစ်ဆောင် အိမ်ကြီးလိုပဲ အကြီးကြီး၊ ကျနော်တို့ ရယ်ဒီဖြစ်သွားတော့ မိတင်း အတွက် ဟိုဘက်က အိပ်စက်ကတစ် တွေ လူမစုံသေးလို့ နောက် နှစ်ရက်လောက် နောက်ရွေ့သွားတော့ ကျနော် အအားရ သွားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ သဇင့်ဆီ လှမ်းဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။

“ .မသဇင်ရေ..ကျနော်တို့ နှစ်ရက်လောက် အလုပ်အားနေတယ်ဗျာ..ဘယ်နေရာတွေ ရှောက်လည်ရင် ကောင်းမလဲ အကြံပေးပါအုန်း... ”

“ ဟုတ်လား ကိုရင်မူး အခု ကိုဝင်းမော်လည်း ခရီးသွားနေတော့ ကျမလည်း ခလေးတွေ ကျောင်းပို့ပြီးချိန် ပျင်းနေတာနဲ့ အတော်ပဲ၊ ကျမ လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ...

“ ဟာ..အားနာစရာကြီးဗျာ....ဒါပေမဲ့ ကောင်းတာပေါ့..အဟီး.... ”

“ အမလေး မလိုပါဘူး..ကျမ လည်း ပျင်းနေလို့ပါဆိုမှပဲ ခစ်ခစ်.... ”

အတိုချုံးရရင်တော့ သဇင်က ခလေးတွေ ကျောင်းပို့ ပြီးတာနဲ့ သူ့ လက်ဆပ်အယ်အိပ်စ်၄၇၀ အက်စ်ယူဗီ ကားကြီးနဲ့ ကျနော့် ဟော်တယ်ကို ရောက်ချလာတယ်၊ သူက ဟော်တယ် လော်ဘီက နေဖုန်းဆက်လိုက်တော့ ကျနော်ဆင်းလာခဲ့တယ်၊ သူ့ကို တွေ့လိုက်ရ တာနဲ့ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ ငါဒီနေ့ တော့ သူ့ကို ချကို ချရ မှ ဖြစ်မယ်လို့ တောင် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်၊ အဟီး၊

ဝတ်ထားပုံကလည်းကြည့်အုန်းလေ၊ အပေါ်က အဖြူရောင် အရမ်းပါးတဲ့ လက်တို အင်းကျီကို ခါးက ချက်ဖုံးရုံလောက် တိုတာလေး ဝတ်ထားတယ် လည်ပင်း အပေါက်ကြီးကလည်း ကျယ်သလား မမေးနဲ့၊ အောက်က ဘရာဇီယာအမဲကို အထင်းသားမြင်ရတဲ့ အပြင် ဘရာဇီယာကလည်း၊ halter top ဆိုတော့ ကြောပြင် က အပြောင်သား၊ အဟီး၊ သူက သူ့ယောင်းမတွေ ၊ ယောက္ခမ တွေလိုတော့ အသားဖြူဝင်း နေတာမဟုတ်ပေမဲ့ ညိုမွတ်မွတ်လေး ဆိုတော့ အမျိုး အထရက်ရှင်း ပေါ့ဗျာ၊ ဟစ်စပန်းနစ် လိုလို၊ အမဲသွေးနည်းနည်းပါတဲ့ သူ လိုလိုပေါ့၊ ဆံပင်က ခါးလည်လောက်ရောက်အောင် အရှည်ထားပြီး မစည်းမနှောင်ပဲ ဒီအထိုင်း ချထားပြီး မျက်နှာတဘက်တချက်ကနေပြီး ရှေ့ ရင်ဘတ်ပေါ်လည်း ချထားလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ လုံးကြွ မို့မေါက်နေတဲ့ နိူ့ကြီး တွေပေါ်မှာ ဆံပင်ဖျားတွေက ဆုံးသွား တယ်။ နို့ကြီးတွေကတော့ ထွားလိုက်တာ ခလေးနှစ်ယောက် အမေမို့လား၊ အော်ရီဂျင်နယ် မျိုးရိုးကြောင့်လား တော့ မသိဘူး၊ 

ဝါးတားမယ်လွန် ဆိုတာ ဘာကြောင့် ဒီကကောင်တွေ တင်စားကြမှန်း သဘောပေါက်သွား စေလောက်တယ်၊  အောက်ကလည်း ဂျင်းဘောင်းဘီ အတို အနားတွေက ဆုတ်နေပြီး အမွှေးအမျှင်တွေ ထွက်နေတဲ့ ဟာမျိုး၊ အဟီး၊ ဟိုက်စကူးကျောင်းသူ လားအောင်းမေ့ရတယ်၊ မျက်နှာပေါ်မှာပဲ ထူးထူးခြားခြား ကျွဲကော်ကိုင်း အမည်းနဲ့ လေးထောင့်စပ်စပ် ဒီကရီမျက်မှန်ကြီးတတ်ထားတယ်၊

“ ဟေး ဂွတ်မောနင်း.... ”

“ မောနင်း... ”

“ မွ.... ”

“ ပြွတ်စ်.... ”

ထုံးစံအတိုင်း ဖက်ပြီးနူတ်ဆက်လိုက်တယ်၊ သူ့နိူ့ကြီးတွေက ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိတယ်၊ သူထိုးပေးလာတဲ့ ပါးကို ဒီက နူတ်ဆက်သလို ဟန်ဆောင် ရုပ်ပြလေး မွ ဆိုပြီးလုပ်ရမဲ့ အစား ရွှတ်စ် ဆိုပြီး နမ်းလိုက်တယ်၊ အဟီး၊ အင်း၊ အနံ့က အဲလစ်ဇဘက်အာဒင် ထင်တယ်၊ ခွိ။

“ မသဇင် ဟိုနေ့က မျက်မှန်တတ်တာ မတွေ့ပါဘူး... ”

“ သဇင်က တော်ရုံ ဆို မတတ်ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ အပြင် သွား ကားမောင်း ရမှ တတ်တာ၊ အရုပ်ဆိုးလို့... ”

“ အမလေး ဒီလို မျက်မှန်မျိုးက တော်ရုံလူ ဆိုရင်တော့ ဟုတ်မှာ၊ မသဇင် နဲ့ ကျတော့ ပိုတောင်မိုက်လာသလိုပဲ၊ မျက်မှန်ကြေငြာက မော်ဒယ်တွေလိုပဲ... ”

“ ခစ်ခစ်..မြှောက်ပါ..မြှောက်ပါ..ဒီနေ့ သဇင်ကျွေးပါ့မယ်..ခစ်.. ”

သဇင်ကျွေးရင်တော့ ဒီကလည်း စားဖို့ အသင့်ပါပဲ အဟီး၊ အဲဒါကတော့ ကျနော့်စိတ်ထဲက ပြောနေတာပါ၊ ခွိခွိ။

“ ကျနော်ကျွေးပါ့မယ်ဗျာ ဘယ့်နှယ်၊ ဓါတ်ဆီလည်းစိုက်၊ လူလည်းစိုက်၊ ထားပြီးပြီ၊ ပိုက်ဆံပါထပ်စိုက် မယ် ဆိုရင်တော့ ကိုဝင်းမော် ကျနော့်ကို ကြည်မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူး ”

ကျနော့် စိတ်အတွေးထဲ မှာတော့ သူ့ကို ကျနော့်ရဲ့ ပရိုတင်းတွေ ကျွေးနေတာပေါ့ဗျာ၊ ခွိခွိ။

“ ကဲ ကျနော့်ကို ဘယ်ခေါ်သွားမှာလဲ.. ”

“ ဘယ်လိုနေရာမျိုုးကိုသွားချင်လဲ ကိုရင်မူးက... ”

“ ဒီမြို့မှာ ကမ္ဘာက သိလောက်အောင် နာမည်ကြီးတဲ့ နေရာရှိလား အဟီး... ”

ကျနော်က တမင်နောက်ပြောလိုက်တာ၊ မသဇင်က တကယ်စဉ်းစားနေသလိုလုပ်ပြီး၊

“ ဟို ဒေါင်းတောင်းမှာတော့ JFK လုပ်ကြံခံရတဲ့ နေရာရှိတယ်လေ၊ သွားမလား.... ”

“ အင်း ကောင်းသားပဲ..... ”

အဲလိုနဲ့ ဒါးလပ်စ် မြို့လည်ကို သူမောင်းတဲ့ ကားပေါ်လိုက်သွားရင်း၊ လမ်းပေါ်မှာ မထိခလုပ် ထိခလုပ်လေး တွေ ၊ အယိ အသဲ့ လေးတွေ လုပ်ရင်းနဲ့ ကျနော်တို့ တယောက်နဲ့ တယောက် ပိုပြီး ရင်းနှီးလာကြတယ်၊ သူ့ကြည့်ရတာလည်း ယောက်ကျား တချိန်လုံးအလုပ်အလုပ် နဲ့ ဆိုတော့ ခလေးအလုပ် အိမ်အလုပ်နဲ့ ချည်းပဲ လုံးချာ ပတ်နေပြီးပျင်းနေပုံရတယ်၊ မျက်နှာလေး ဝိုင်းစက်စက် နဲ့ နူတ်ခမ်းပါးပါးလေး ကို ကြည့်ပြီး၊ အဲဒီ နူတ်ခမ်းတွေက ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ရစ်ပတ်ပြီး စုပ်လို့ ကော်ကိုင်းမျက်မှန်က ကျနော့် ဆီးခုံကို အေးစက်စက် လာထိ နေတာပါ စိတ်ကူးယဉ်ရင်း ကျနော့်ကောင် ကြီး မာတင်းလာပါတော့တယ်။

ဒါးလပ်စ်ဒေါင်းတောင်းရောက်တော့ အဲဒီ ဂျွန်အက်ဖကနေဒီ အပစ်ခံရတဲ့ အချိန်က ကားနေရာကို ဆေးအဖြူ ကြက်ခြေခတ်နဲ့ ကားလမ်းပေါ်မှတ်ထားတဲ့ နေရာမှာ သွားရပ်ပြီး ဓါတ်ပုံ အရိုက်ခံတယ်ဗျာ၊ အဟီး၊ ကားလမ်းက လည်း ဘာမှ ပိတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ ဖရီးဝေး အဝင်လမ်း၊ ခုထိလည်း ကားတွေ သွားနေတုန်းဆိုတော့ ကားရှင်းတုန်းလေး ပြေးရပ်ပြီး ဓါတ်ပုံရိုက်၊ ပြီးတော့ အဲဒီနေရာကနေ သေနပ်သမား လှမ်းပစ်တဲ့ ပြတင်း ပေါက်ကို လှမ်းကြည့်၊ နဲ့ စိတ်ကူး ကြည့်တာပေါ့ဗျာ၊ အင်း၊ စဉ်းစားကြည့်တော့လည်း ဂျက်ကီရဲ့ နေရာမှာ အဲဒီအချိန်က ဆို မလွယ်ဘူးဗျ၊ တော်တော်တော့ စိတ်ခိုင်ရမယ်၊ ကိုယ့်ယောက်ကျား သမတ ကြီး တယောက်လုံးကိုယ့်ဘေးမှာ ကားစီးလာရင်း အုတ်ဆက်ပွင့်ထွက်ပြီး ဦးနှောက်တွေ ပြန့်ကျဲ သွားတာ၊ အမလေး၊ ကြက်သည်းထစရာနော်၊ ဒါပေမဲ့ နောက်တော့လည်း အိုနာစစ် နဲ့ တွေ့တော့ မေ့သွားမှာပေါ့လေ၊ တပင်လဲသော် တပင်ထူ ဆိုတာ မိန်းမ တွေအတွက် စကားလေ၊ ဟူး၊

အဲ ပြီးတော့ကျနော်တို့ မြူှဆီယမ်ထဲ ဝင်ကြည့်ကြတယ်၊ သေနပ်သမား လှမ်းပစ်တဲ့ အဆောက်အဦးကို မြူဆီယံ လုပ်ထားတာလေ၊ အော်ဒီယိုတိုးလည်း ရှိတယ် ဆိုတော့ နားကျပ် တယောက်တခုစီနဲ့ တတ်ပြီး ဝင်ကြတယ်၊ အဲဒီမှာ အထိအတွေ့က စတာပဲ၊ လူကလည်း နည်းနည်းလေး ကျပ်နေတော့ မသဇင်က ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာတယ်၊ ကျနော်လည်း တခြားသူတွေ တိုးမှာ ကာကွယ်ပေးသလိုနဲ့ သူ့ပုခုံး ပေါ် အသာလေး လက်တင်ထားရင်းက လက်မောင်းပေါ်ကျ သွားတယ်၊ ခွိ၊ နောက် အခန်းထဲက အဲယားကွန်းက ပဲ လေအေးလို့လားမသိ သူ့လက်မောင်း မှာ ကြက်သည်း လေးတွေထ လာတာ စမ်းမိလို့ နွေးအောင် ဆိုပြီး ကျနော့်လက်ဖဝါးနဲ့ အသာလေး ပွတ်ပေးနေမိတယ်၊ သူက လည်း မကန့်ကွက်တဲ့ အပြင် ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ ပိုတိုးလာသလိုပဲ၊ အဲလိုနဲ့ JFK အပစ်ခံရတဲ့ အချိန်မှာ လူတယောက်က သူ့ ကိုယ်ပိုင် ဗီဒီယိုင်မရာ နဲ့ အမှတ်မထင် ရိုက်နေတုန်းမိလိုက်တဲ့ ကလစ်ကလေးကို ပြနေတဲ့ နေရာရောက်တော့၊ ကျနော့်ဂျင်းဘောင်းဘီရှေ့မှာ ကုန်းရုံးထနေတဲ့ ညီတော်မောင်က မသဇင့် ဖင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြားမှာ အမြှောင်းလိုက်ကပ်နေပြီလေ။ခွိး၊

အဲဒီနေရာကနေ နောက်တနေရာ ရွှေ့ ကြရတော့လည်း ကျနော် က မခွာတော့ဘူး၊ မသဇင် က ကျနော့် လက်ဖျံကို သူ့လက်သည်း လေးနဲ့ လာဆိပ် တယ်၊ မျက်လုံးချင်းတော့ ဆိုင်မကြည့်ဘဲ လွှဲထားတယ်၊ အဲဒီ မီးစိမ်း ပြနေပြီ ဆိုတာတော့ အရွယ်ရောက်တဲ့ ယောက်ကျားတိုင်းသိကြမယ်ထင်တာပဲ၊ အဟိ။

မြူဆီယံတိုး ပြီးသွားလို့ အောက်ဆင်းလာကြတော့ အခန်းဝမှာပဲ မသဇင့်ရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင် ကျနော့် ဖက် ဆွဲလှည့်ပြီး ကစ် ဆွဲပစ်လိုက်တယ်၊ မထူးတော့ဘူးလေ၊ ချုံဘုပ်ဘေး လှည့်ပတ်ရိုက်မနေတော့ဘူး၊

မသဇင်ကလည်း ရမက်ပြင်းတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုန့်ပြန်လာတယ်၊ မြူဆီယံလာကြတဲ့ အဖိုးကြီး အဖွားကြီးတွေက ကျနော်တို့ဘေးက ဖြတ်သွားကြရင်းနဲ့ အားရပါးရ နမ်းနေကြတဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကို မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်ပြီးသွားကြလေရဲ့၊ JFK အကြောင်းကို လေ့လာပြီး အင်စပါးရား ဖြစ်သွားကြတာ မြန်လိုက်တာလို့များထင်သွားလား မသိဘူး။

အဲဒီက ထွက်တာနဲ့ ဘယ်မှ မသွားဖြစ်တော့ပါဘူးဗျာ၊ ကျနော်တည်းနေတဲ့ ဟိုတယ်ကိုပဲ တန်းမောင်းပြန်လာခဲ့ကြပါတော့တယ်။

အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>>>