Saturday, February 6, 2021

လက်ဆွဲတော် (စ/ဆုံး)

လက်ဆွဲတော် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ဘိုတောက်သည် ဘကြီးဘုန်းကြီးကြောင့် တောမှ မြို့ရောက်ခဲ့ရသလို ဘကြီးဘုန်းကြီရဲ့ ရပ်ဆွေရပ်မျိုး ဦးလွန်းမောင်နဲ့ ဒေါ်တင်တင်မြင့်တို့ဆီမှာ နေခွင့် အလုပ်လုပ်ခွင့်ရရှိခဲ့ပြီး လူတလုံးသူတလုံး ဖြစ်လာခဲ့ပေသည် ။ မိဘမဲ့တကောင်ကြွက် ဘိုတောက်သည် ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရသည်။ ဘကြီးဘုန်းကြီးက စာသင်ပေး သည် ။ ဘိုတောက်သည် ဉာဏ်ကောင်းသည် ။ တထွာပြရင် တတောင်မြင်သည် ။ ပါးနပ်သည် ။

ထို့ကြောင့် ဘကြီးဘုန်းကြီးက ဒီကလေးကို ရွာမှာဘဲ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာဘဲ မထားလို ။ တိုးတက်ကြီးပွားမဲ့ ကလေးဆိုပြီး မြို့ကိုခေါ်သွားခဲ့သည် ။ ဘကြီးဘုန်းကြီး ခေါ်လို့ ရန်ကုန်မြို့က ဦးလွန်းမောင်အိမ်ကိုရောက်တော့ ဘိုတောက်သည် သူဌေးအိမ်က ဧည့်ခန်းကြီးက သားရေဆိုဖါကြီးတွေမှာ မထိုင်ရဲ ။ ကြမ်းပြင်မှာဘဲ ထိုင်သည် ။ ဦးလွန်းမောင်က ရိုးအပြီးတောကျသော ဘိုတောက်ကို ကြည့်ပြီး သဘောကျသည် ။

" ဘိုတောက်ကို.. မင်းဇာတိက.. ဘယ်ကလဲ" 

လို့ ဦးလွန်းမောင်ကမေးတော့.. ဘိုတောက်က သူဟာ မြင်းခြံခရိုင် နွားထိုးကြီးမြို့နယ် ဝက်လူးရွာကလို့ဖြေတာကို ဦးလွန်းမောင်က.. မင်းဇာတိမြို့တွေရွာတွေက မြင်းတွေ နွားတွေ ဝက်တွေစုံလို့ဘဲ  ဆိုပြီး သဘောကျခဲ့ပေသည် ။ ဘိုတောက်သည် အကင်းပါးဖျတ်လပ်ပြီး တထွာပြရင် တတောင်မြင်သော လူငယ်တယောက်ဆိုတာ ဦးလွန်းမောင် သိလာသောအခါ သဘောကျလာသည် ။

ဘိုတောက်လဲ ဘကြီးဘုန်းကြီး သင်ပေးလို့ မြန်မာစာ ရေးတတ်ဖတ်တတ်ရုံမက အင်္ဂလိပ်စာကိုပါ တော်တော်လေး တီးမိခေါက်မိသည် ။ ဦးလွန်းမောင်အိမ်မှာ တော်တော်ကြာကြာနေပြီး ဦးလွန်းမောင်ရဲ့ပွဲရုံမှာ အလုပ်သမားအဖြစ် လုပ်ခဲ့ရပြီး ဘိုတောက်သည် ပွဲရုံက ဆန်ဆီ ဆား ငရုပ် ကြက်သွန်တွေကို ဝယ်နေကျဖေါက်သည်တွေကို အပတ်စဉ် လစဉ်လိုက်ပို့ပေးတဲ့ အလုပ်ကိုလုပ်ရသည် ။ ဘိုတောက်သည် ရပ်ကွက်ဈေးများမှာရှိတဲ့ ကုန်စုံဆိုင်တွေကိုပို့ပေးရသလို နံမည်ကြီးမြန်မာ ကုလား တရုပ် ထမင်းဆိုင် စားသောက်ဆိုင်ကြီးတွေကိုလဲ ပုံမှန်ပို့ပေးရလေသည် ။

ဘိုတောက် တောကရောက်ခါစ ကားမမောင်းတတ်ခင်က သူဌေးဦးလွန်းမောင်ရဲ့ ကားဒရိုင်ဘာဦးစက ကားမောင်းပြီး ဘိုတောက်က ကုန်တွေကို ထမ်းသယ် ချပေးပို့ပေးခဲ့သည်။ ဘိုတောက် ကားမောင်းလိုင်စင်ရပြီး  ကားမောင်းနိုင်လာသောအခါ ဘိုတောက်တယောက်ထဲဘဲ ကားမောင်းပြီး လိုက်ပို့လေသည် ။ ချမ်းသာနေပေမဲ့ စေ့စပ်သေချာပြီး အလုပ်ကို အမြဲဂရုစိုက်တဲ့ ဦးလွန်းမောင်သည် တခါတခါ သူကိုယ်တိုင် ဘိုတောက်နဲ့လိုက်ပါလေ့ရှိပြီး သူ့ဆီက အမြဲဝယ်ယူနေတဲ့ ဖေါက်သည်ဆိုင်တွေနဲ့တွေ့ဆုံကာ သူတို့ဘာလိုလဲ ဘာဖြစ်စေချင်လဲအဆင်ပြေရဲလား မေးလေ့ရှိသည် ။   ဦးလွန်းမောင်သည် လူချစ်လူခင်ပေါပြီး ကုန်သည်များက ဦးလွန်းမောင်ရဲ့ ရိုးသားဖြောင့် မတ်မှုကြောင့် ယုံကြည်လေးစားကြသည်။

တနေ့ ဦးလွန်းမောင်လိုက်ပါလာပြီး ပို့နေကျ ကရာချီဆိုတဲ့ ကုလားစားသောက်ဆိုင်ကို ရောက်သောအခါ ဆိုင်ရှင်သူဌေး ချောက်ဒရီရှိနေတာကြောင့် ဦးလွန်းမောင်နဲ့ ချောက်ဒရီတို့ တွေ့ကြသည် ။ ကုလားသူဌေး ချောက်ဒရီသည် ကရာချီလို စားသောက်ဆိုင်မျိုး ၃ ဆိုင်ကိုပိုင်သူ သူဌေးတယောက်ဖြစ်ပြီး သူ့ဆိုင်တွေကို ဘိုတောက်က အပတ်စဉ် ကုန်တွေ ပို့ပေးနေရသည်။ ဦးလွန်းမောင်ရဲ့ပွဲရုံကနေ အများဆုံးဝယ်ယူနေတဲ့ ဖေါက်သည်လဲ ဖြစ်လို့ ဦးလွန်းမောင်နဲ့ ရင်းနှီး ခင်မင်နေတာကြာပြီ ။

ချောက်ဒရီက ဦးလွန်းမောင်ကို ချပါတီ အာလူးဟင်း လဘက်ရည်နဲ့ ဧည့်ခံပြီး သူ့အတွက် အလုပ်သမားကောင်းတယောက်လိုချင်လို့ ဘိုတောက်လို လူငယ်တယောက်လောက် ရှာပေးဖို့ပြောလေသည် ။ ဦးလွန်းမောင်လဲ .. ရှာပေးပါမယ်လို့ ချောက်ဒရီကိုပြောခဲ့သည် ။ ထိုစဉ်က ဦးလွန်းမောင်သည် ကုလားကြီးကိုအားနာလို့သာ ရှာပေးမယ်ပြောပေမဲ့ သူ့မှာ ဘာအကြံမှမရှိ ။ လူကောင်းရဖို့ကလဲ မလွယ်ဘူး ..။

နောက် သုံးလခန့်အကြာမှာ ဦးလွန်းမောင်ရဲ့ဇနီး ဒေါ်တင်တင်မြင့်ဖက်ကတော်တဲ့ သိန်းထွန်းဆိုတဲ့တူတယောက် ဦးလွန်းမောင်အိမ်ကို ရောက်လာသည် ။ ဒေါ်တင်တင်မြင့်က သိန်းထွန်းကို လုပ်ငန်းနားလည်ဖို့ ပွဲရုံမှာအလုပ်ကူခိုင်းသည် ။ ဘိုတောက် ကုန်တွေလိုက်ပို့ရင်လဲ သိန်းထွန်းပါသည် ။ သိန်းထွန်း အလုပ်တွေ နားလည်လာတဲ့အခါ ဒေါ်တင်တင်မြင့်က သိန်းထွန်းက သွေးတော်စပ်တဲ့တူမို့ ပိုစိတ်ချရတာကြောင့် ဘိုတောက်ကို လူလိုချင်နေတဲ့ ချောက်ဒရီဆီကို ပေးလိုက်ဖို့ပြောသည် ။ ဦးလွန်းမောင်လဲဘိုတောက်ကိုကြိုက်ပေမဲ့ မိန်းမကိုမလွန်ဆန်နိုင်တာနဲ့ ချောက်ဒရီကို ဘိုတောက်ကို လိုချင်လားမေးသည် ။

ချောက်ဒရီကလဲ သူ့မှာလူလိုနေတာနဲ့ ဘိုတောက်ကို ဝမ်းသာအားရလက်ခံသည် ။ ဘိုတောက်သည် ဆိုင် ၃ ဆိုင် အတွက် လိုအပ်တာတွေမှာဖို့ တာဝန်ခံ ဖြစ်လာသည်။ ဦးလွန်းမောင်ရဲ့ ပွဲရုံမှသာမက အခြားသားငါးတွေလဲ မှာရ ဝယ်ခြမ်းရသည်။ ဒေါ်တင်တင်မြင့်ရဲ့တူ သိန်းထွန်းရောက်လာခြင်းဟာ ဘိုတောက်အတွက် ကောင်းဖို့ဖြစ်လာရသည်။ ကုလားကြီး ချောက်ဒရီဆီမှာ ဘိုတောက်သည် လက်ထောက်မန်နေဂျာဖြစ်လာရသည်။ ကုလားကြီးက ကြာကြာလုပ်လာလေ သူ့ကိုစိတ်ချလာလေဘဲ။ ချောက်ဒရီမှာ မြန်မာ နံမည်ရှိသည်။ ဦးခင်မောင်စိန် ။ လူတွေက သူ့ကို ချောက်ဒရီဘဲခေါ်ကြတာ များသည်။

ဘိုတောက်သည် ကုလားများနဲ့ အလုပ်လုပ်ရတာ ဘာမှအခက်အခဲမရှိ။ ဘာမှလဲ စိတ်အနှောက်အယှက်မရှိ ..။ သို့ပေမဲ့ သူ့ရင်ထဲမှာချောက်ဒရီရဲ့တဦးတည်းသောသမီး ဆိုဖီယာဆိုတဲ့ကုလားမချောလေးကြောင့် ဝေဒနာတရပ်ကိုခံစားရသည်။ ချောက်ဒရီတို့ သည် အသားဖွေးဖွေးဖြူတဲ့ မဂိုကုလားလို့ မြန်မာများကခေါ်ကြတဲ့ လက်ရှိ ပါကစ္စတန်နိုင်ငံမှာနေကြတဲ့ ပထန်ကုလား အမျိုးအနွယ်ဖြစ်သည်။

ချောက်ဒရီရဲ့သမီး ဆိုဖီယာသည် ကုလားရုပ်ရှင်တွေထဲက မင်းသမီးချော ပရီတီးဇင်တာလို ရုပ်မျိုး ။ ဖြူဖွေးတဲ့အသားအရည် တောက်ပြောင်ဝိုင်းစက်တဲ့မျက်လုံး နှာတံပေါ်ပေါ် နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးနဲ့မို့ ဘိုတောက် သည် မြင်ဘူးစအချိန်ထဲက ရင်ထဲစွဲညိ မေတ္တာသက်ဝင်နေပေသည် ။ ဆိုဖီယာကိုမြင်တာနဲ့ သူ့ရင်တွေက ကုလားရုပ်ရှင်ထဲကဘုံသံတွေလို ဒိန်းတပ်တပ် ဒိန်းတပ်တပ်နဲ့ အခုံမြန်လာတော့သည် ။ ဆိုဖီယာ့အလှက ဘိုတောက်ကို ဖမ်းစားထားသည် ။ ဆိုဖီယာကို သူ ရေရေလည်လည်သဘောကျ စွဲလန်းနေရပြီ ။

ဆိုဖီယာ့ကို သူ စမြင်ဘူးတဲ့နေ့ကို သူမှတ်မိနေ သည် ။ ဆိုဖီယာ သည် သူ အလုပ်စဝင်နေတဲ့ ကရာချီစားသောက်ဆိုင်ကို သူ့အဖေပေးခိုင်းလိုက်တဲ့ ငွေထုပ်လာပို့တော့ သူက ကားအနားသွားယူသည်။ ဆိုဖီယာက

" ယူက ဒက်ဒီ့ တပည့်အသစ် ဘိုတောက်ဆိုတာလား ၊ ဒို့က ဆိုဖီယာဒီမှာ ဒက်ဒီပေးလိုက်တဲ့ ပိုက်ဆံထုပ် "

ဆိုပြီး ငွေထုပ်လှမ်းပေးသည်။ အဲဒီတုံးက ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာ့အလှမှာ မိန်းမောနေသည်။ ငေးနေသည်။ အာပါး... လှလိုက်တဲ့ ကောင်မလေး ။ ချောက်ဒရီလို ထိပ်ပြောင်ပြောင် ဘိုက်ပူပူ နွုတ်ခမ်းမွေးထူထူနဲ့ကုလားကြီးမှာ ဒီလောက်ချောလှတဲ့ သမီးရှိနေတာ အံ့ဩစရာဘဲ ။

" ဟိတ် ဘာငိုင်နေတာလဲ ကြောင်တောင်တောင် နဲ့ "

ဆိုဖီယာက မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောသည် ။ နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး စကားပြောနေပုံက ကုလားကားတွေ ထဲက မင်းသမီးလေးတွေရဲ့ အမူအရာနဲ့ တူနေသည် ။ ဆိုဖီယာ့အသားအရေ သည် နို့နှစ်ရောင်လို့ခေါ်မလား ။ ဖြူဝင်းပြီး နုချောနေသည် ။ လက်ဖျံနဲ့ လက်မောင်းမှာ အမွေးနုစိမ်းဖန့်ဖန့်လေးတွေကို တွေ့ရသည် ။ ဆိုဖီယာ သည် ကျန်းမာရေးကိုဂရုစိုက်ပြီး အားကစားလုပ်သူလေး ဖြစ်တာကြောင့် ဘိုတောက် သူတို့အိမ်မှ အလုပ်ရှိလို့ သွားတဲ့အခါတွေမှာ ဆိုဖီယာ့ကို အသားကပ်ဘောင်းဘီ ကျပ်ထုပ်နေတဲ့တီရှပ်တွေနဲ့ တွေ့ရတတ်လို့ ဆိုဖီယာရဲ့ကိုယ်လုံးအလှကို သူ တိတ်တခိုး စွဲလန်းနေမိရပေသည် ။

ဆိုဖီယာ လမ်းလျောက်ရင် အနောက်ဖက်ကနေမြင်ရတဲ့ ဆိုဖီယာရဲ့ တင်သားတွေ တုန်ခါလှုပ်ရမ်းတာကို ဘိုတောက်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေမရိုးမရွ ဖြစ်ရသည် ။ ဆိုဖီယာသည် ကော်ဇောပျံခေတ်က မဂိုမင်းသမီးလေးလိုဘဲ ချောသည် ။

ဘိုတောက်သည် တဏှာစိတ်ကြွသောအခါများမှာ သူ့လီးကို ကွင်းတိုက်ခါ စိတ်ဖြေလေ့ရှိသည် ။ မိန်းမပျက်များ ပြည့်တန်ဆာ ဖါများ ဆီကိုမသွား ။ ဆိုးဝါးလှသော အေအိုင်ဒီအက်စ်ရောဂါကို သူ အလွန်ကြောက်သည် ။ ထိုကဲ့သို့ ကွင်းတိုက်သောအခါ ဆိုဖီယာသည် သူ့စိတ်ကူးထဲက မင်းသမီးကလေးဖြစ်သည် ။ ဆိုဖီယာသည် မဂိုဘုရင်ကြီးရဲ့ သမီးတော်လေးဖြစ်ပြီး သူသည် သက်တော်စောင့် ကိုယ်ရံတော်ပေါ့ ။

ဘိုတောက်သည် ဂျီးများသူမဟုတ်တာကြောင့် အစားလဲ ဘာနဲ့ စားစားရသည်။ ဝက်သားမစားရလို့လဲ ဘာမှမဖြစ် ။ စားသောက်ဆိုင် လုပ်ငန်းမို့ သူသည် မနက် ည ဘာမှ စားဖို့သောက်ဖို့မပူရ။ ချောက်ဒရီပေးတဲ့ လစာသည် အသားတင်စုမိသည် ။ ဦးလွန်းမောင်ဆီမှာ နေရတုံးကထက် ပို အဆင်ပြေလေသည် ။ ဘိုတောက်သည် တောကလာတုံးကနဲ့ တခြားစီဖြစ်လာသည် ။ ရန်ကုန်ရည် လည်လာသည်သာမက အလကားမနေဘဲ ညတိုင်းလဲစာဖတ်၊ မသိတာ မတတ်တာ လေ့လာခဲ့တာမို့ ၊ ဘိုတောက်သည် အရင်တုံးကလို တောသား င,အ မဟုတ်တော့ ။ ကုလားစကားလဲ မွတ်နေအောင် ပြောဆိုလာနိုင်သည် ။

ဘိုတောက်သည် ချောက်ဒရီ ရဲ့အိမ်ကို အမြဲဝင်ထွက်နေရ သည် ။ ချောက်ဒရီရဲ့ စီးပွါးရေးလုပ်ငန်းများသာမက ချောက်ဒရီရဲဇနီးမယား ဒေါ်ဘီဘီနဲ့ ဆိုဖီယာတို့ကိုလဲ ကူညီရသည်။ ချောက်ဒရီ့အိမ်မှာ သူ့ ကားလဲဆေးပေးရ သလို အိမ်မှာဆေးသုတ်စရာလိုလဲသုတ်၊ မြက်ရိပ်စရာရှိလဲ ရိပ်ရသည် ။ အီစွတ်ဆိုသော ကားဒရိုင်ဘာရှိနေပေမဲ့ အီစွတ်ကို အဖိုးကြီး ခေါ်ခိုင်းထားသောအခါများမှာ ဘိုတောက်သည် ဘီဘီသွားလိုရာကို ကားမောင်းပို့ပေးရတတ်သည် ။

ဘီဘီသည် ဖင်ပေါ့သောဘိုတောက်ကို ခိုင်းရတာ သဘောကျသည် ။ ဘိုတောက်ကို ပဲဟင်း အာလူးဟင်း ဆိတ်သားဟင်း ချက်နည်းတွေသင်ပေးပြီး ထမင်းချက် ဒေါ်ဇီ မရှိတဲ့ ရက်တွေဆိုရင် ဘိုတောက်ကို ချက်ခိုင်းတတ်သည်။ ဘီဘီ ရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ဖင်တွေကိုလဲ ဘိုတောက် ခိုးခိုးကြည့်မိရ သည် ။ ဘီဘီသည် ဘိုတောက်ရှေ့ ခဏခဏ ထမိန် ပြင်ဝတ်တတ်ရာ သူမသည် အိမ်မှာနေရင်းဆိုလျှင် အောက်ခံဘောင်းဘီ မဝတ်တတ်တာမို့ ဘီဘီရဲ့စောက်ဖုတ်မို့မို့ကြီးကို ဖျတ်ကနဲ ဖျတ်ကနဲ ဘိုတောက်မြင်တွေ့ရတတ်သည် ။ ဘီဘီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် အမွေးရိပ်ထားပုံရသည် ။ ပြောင်ရှင်းနေသည် ။ ဝင်းဖြူလွန်းသော သူမအသားအရေကြောင့် သူမရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ဘိုတောက် မြင်ရသောအခါ၊ ဒီဖင်ကြီးတွေကို ကောင်းကောင်း ကိုင်တွယ် ဆုတ်နယ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွါးဖွါးပေါ်ပေါက်ရပေသည် ။

ဘီဘီသည် ချောက်ဒရီထက် အသက်အများကြီးငယ်သည် ။ ဘီဘီသည်လဲ ရုပ်ချောချော ကိုယ်လုံးလှလှ မဂိုကုလားမတယောက်ဖြစ်သည် ။ ဘီဘီချောလို့ သူမသမီးဆိုဖီယာက အမေနဲ့တူပြီး ဒီလိုအလှပိုင်ရှင်လေး ဖြစ်ရသည်လို့ လူတွေကပြောဆိုကြသည် ။ ဘီဘီကြောင့် ဘိုတောက် ခဏခဏလီးတောင်ကာ စိတ်တွေထရသည်။ 

တခါတလေ ဘီဘီသည် မီးဖိုထဲ သူ့ကိုလာကူခိုင်းရာ သူမအောက်စလွတ်တာကို တွေ့ရသောအခါများမှာ အမွေးပြောင်အောင် ရှင်းထားတဲ့ ဘီဘီရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကြောင့် ဘိုတောက်ရဲ့စိတ်တွေဖေါက်ပြန်ကာ ဘီဘီ့ကို တက်လိုးပစ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေပေါ်ပေါက်ရလေသည်။ ကိုယ့်အလုပ်ရှင်ရဲ့ မိန်းမဖြစ်တာကြောင့် မကောင်းတတ်တာရယ် သဘောမတူဘဲအော်လိုက်ရင် ထောင်ထဲရောက်သွားနိုင်တာရယ်ကြောင့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာနေခဲ့ရပေသည် ။

ချောက်ဒရီနဲ့ ဦးလွန်းမောင် ထပ်တွေ့ကြတော့ ချောက်ဒရီ က ဘိုတောက်ကိုရတာ ကံကောင်းကြောင်း သဘောကျကြောင်း ဦးလွန်းမောင်ကိုပြောသည် ။ ဦးလွန်းမောင်က ဘိုတောက်သည် လူကောင်းဖြစ်ကြောင်းကြားရလို့ ဝမ်းသာကြောင်းပြောလေ သည် ။

ဘိုတောက်သည် ချောက်ဒရီရဲ့ ဆိုင်သုံးဆိုင်အနက်က တဆိုင်ဖြစ်တဲ့  လာဟောစားသောက်ဆိုင်မှာ စာရင်းအင်းများလုပ်နေခိုက် ချောက်ဒရီဆီက ဖုန်းလာသည် ။ ချောက်ဒရီနဲ့ ဖါတမာသည် ပဲခူးမှာရောက်နေလို့ သူတို့အိမ်ကိုပြန်ပြီး သမီးဆိုဖီယာ့ကို ကျူရှင်ပို့ခိုင်းသည် ။ ဒရိုင်ဘာအီစွတ်သည် ချောက်ဒရီတို့နဲ့ ပါသွားလို့ဖြစ်သည် ။ ချောက်ဒရီမိသားစုသည် ဘိုတောက်ကို ခိုင်းချင်ရာခိုင်း သည် ။ သူတို့ခိုင်းပိုင်သည်လို့ ထင်ကြသည် ။ 

ဘိုတောက်ကလဲ ဘာခိုင်းခိုင်းလုပ်သည်မို့ ကုလားမိသားစုနဲ့ အံကိုက်ဖြစ်နေသည်။ ဘိုတောက်လဲ ဆိုဖီယာနဲ့တွေ့ရမှာမို့ အထူးဝမ်းသာသဘောကျပြီး ချောက်ဒရီရဲ့ လုပ်ငန်းသုံး တိုယိုတာဟိုင်းလပ်စ်ကားကြီးနဲ့ ချောက်ဒရီနေတဲ့ ဘောက်ထော်ကိုအမြန်ပြေးသည် ။ ချောက်ဒရီသည် ဘောက်ထော်မှာ ခြံကျယ်ကျယ်နဲ့ ကြီးမားတဲ့တိုက်ကြီးနဲ့နေသည် ။

သူ ရောက်သွားတော့ အိမ်ကြီးရဲ့ လူခေါ်ခေါင်းလောင်းကို နှိပ်ပေမဲ့ ဘယ်သူမှ တံခါးလာမဖွင့်လို့ သူ့ကိုပေးထားတဲ့အိမ်သော့အပိုနဲ့ ဖွင့်ဝင်လိုက်သည် ။ ထမင်းချက် ဒေါ်ဇီလဲမတွေ့ ။ ဘိုတောက်က 'ဆိုဖီယာ.. ဆိုဖီယာ .. ' လို့ အော်ခေါ်ကြည့်တော့လဲ ဘာသံမှမကြားလို့ အိမ်အပေါ်ထပ်ကိုတက်သွားလိုက်သည် ။ အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ ဆိုဖီယာရဲ့ အခန်းဘက်က ရေကျသံတွေကြားရသည် ။

သူမအခန်းတံခါးက ခပ်ဟဟဖြစ်နေပြီး ပိတ်မထားလို့ အထဲကိုကြည့်မိလိုက်တော့ ဆိုဖီယာ့ရေချိုးခန်းသည် အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိနေသည် ။ ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံတွေကြားရသည် ။ ဆိုဖီယာရေချိုးနေတာဘဲ ။ ဒါကြောင့် လူခေါျခေါငျးလောငျးကိုရောောျခေါျနတောကိုရော မကြားတာဖြစ်မည်။ ရေချိုးခန်းတံခါးကတော့ ပိတ်ထားသည် ။ 

ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာက ကိုယ်တုံးလုံးချိုးနေမှာ ၁၀၀ ရာခိုင်နှုံး သေချာသလောက် ဖြစ်နေတာကြောင့် ဖြူဝင်းတောင့်တင်းတဲ့ ဆိုဖီယာ့ကိုယ်လုံးလေးကို  အဝတ်မပါဘဲ မြင်ချင်တဲ့စိတ်တွေ တဖွါးဖွါး ပေါ်ပေါက်လာရသည် ။ အကယ်လို့ သွားချောင်းတာမိလိုက်ရင်လဲ အလုပ်လဲပြုတ် နံမည်လဲပျက်မည် ။ အခန့်မသင့်ရင် ထောင်နန်းစံရအုံးမည်။ ချီတုံချတုံဖြစ်ကာ ဆိုဖီယာ့ အခန်းပေါက်ဝမှာ တွေတွေကြီး ရပ်နေမိသည် ။ သည်အချိန်မှာ ဗြုံးကနဲ ဆိုဖီယာ့ ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာသည် ..။

" အို . . . ဟယ် . . . "

ဆိုဖီယာသည် ရုတ်တရက် ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာသည် ။ သူမသည် မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ရေသုတ်ရင်းထွက်လာသည် ။ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်လို့ ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာရဲ့ ကိုယ်ရှေ့ခြမ်းတခုလုံးကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဆိုဖီယာ့ရဲ့ ကော့ထောင်ဖီးထ ဝင်းမွတ်နေတဲ့နို့တွေက အပြေးကလေး ထွက်လာလို့ တုန်ခါနေကြသည် ။ ပေါင်တန်ရှည် ဖွေးဖွေးဖြူဖြူကြား ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ကြီးက အမွေးအမြင်မရှိ။ ရှင်းနေသည် ဖ။ ဖေါင်းဖေါင်းအိအိ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် အလယ်ခေါင်မှာ နီညိုညို အကွဲကြောင်းကြီးနဲ့ ။

ဆိုဖီယာလဲ ဘိုတောက်ကိုတွေ့တော့ ရှက်လန့်တကြား အနောက်ကိုပြန်လှည့်ကာ လာရာရေချိုးခန်းထဲ ပြန် ဝင်ပြေးသည် ။ တုန်ခါ လှုပ်ရမ်းသွားတဲ့ ဆိုဖီယာရဲ့ဖင်တုံးတွေက ဘိုတောက်စိတ်တွေကို ဝုန်းကနဲ ထကြွသွားစေသည် ။ ဆိုဖီယာ့နောက်ကို ပြေးဝင်လိုက်သွားမိတော့သည် ။ ဆိုဖီယာသည် ရေချိုးခန်းတံခါးကို အမြန်ပိတ်ဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ ဘိုတောက်က ဆိုဖီယာ့အနားကို ရောက်နေပြီ ။

" ဟိတ်.. ဘိုတောက်ွက်..ထွက် . .. ဘာလုပ်တာလဲ . ."

ဆိုဖီယာသည် ဘိုတောက်ရဲ့ပေါင်ကြား လုံချည်အောက်က ထောင်ထနေသော အတန်ကြီးကို တွေ့သွားသည် ။ ဘိုတောက်ရဲ့လီးကြီး မတ်မတ်တောင်နေသည် ။ ဆိုဖီယာက ဘိုတောက်ကို တွန်းထုတ်သည် ။

" နေပါအုံး.. ဆိုဖီယာ ရယ် . . နေပါအုံး . . "

"  သွား . . နင်..နင် မကောင်းဘူး . . . ခု ထွက်သွား . . "

ဘိုတောက်သည် ကာမဘီလူးစီးနေပြီ ။ မရတော့ ။ မုန်ယိုနေသော ဟိုင်းဆင်ကြီးတကောင်လို .ဆိုဖီယာ့ကို အတင်းဝင်ဖက်လေပြီ ။ ဆိုဖီယာ့ ကိုယ်ပေါ် လွမ်းထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါလေးကို ဘိုတောက် တအားဆွဲယူလိုက်သည် ။ ဆိုဖီယာ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာဆိုဘာမှမရှိတော့ ။ ဖြူဖွေးအချိုးကျသော ဆိုဖီယာရဲ့ အတွင်းပစ္စည်းတွေအားလုံးကို ဘိုတောက် မြင်ရတော့ စိတ်တွေမထိန်းနိုင်တော့ပါ ။ ဆိုဖယာရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဘိုတောက်ဆွဲဖက်ကာ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းထူပြဲပြဲလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ ငုံစုတ်လိုက်သလို သူ့လက်တွေက ဆိုဖီယာ့ ဖင်တုံးအိအိကြီးတွေကို ကိုင်ညှစ်နေမိပြီ ။

" အို ဟင့်ဟင့် . . ဘိုတောက် . .. သိပ်ဆိုးတာဘဲ . . ပါပါနဲ့ တိုင်လိုက်ရမလား . ဘာတွေလာလုပ်နေတာလဲ "

" ဆိုဖီယာကို စွဲလန်းနေတာ ကြာပါပြီ ၊ ဆိုဖီယာကို ကျနော် သိပ်ချစ်မိနေတယ် . ."

" ချစ်တာ နဲ့ ဒီလိုလုပ် ရသလား . . "

ဘိုတောက်က ဘာမှ ပါးစပ်ကပြန်မပြောဘဲ အလုပ်နဲ့သက်သေပြတော့သည် ။ ဆိုဖီယာကို ရေချိုးခန်းထဲကနေ အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်ဆောင်သွားလေသည် ။

" ဟဲ့.. ဘိုတောက် . . ငါ့ကို ကုတင်ပေါ်တင်ပြီး ဘာလုပ်မလို့လဲ "

" ချစ်မလို့ . . ဆိုဖီယာ့ကို ချစ်မလို့"

ဆိုဖီယာ့နို့တွေက ဖွံ့ဖြိုးပြီးကော့နေသည် ။ နို့သီးလေးတွေက ပန်းနုရောင် ။

" အို.. ဟဲ့ . . . ဟာ အာ . . နို့တွေကို ဘာလို့ လာစို့နေပြန်တာလဲ . .. အို . . ဘိုတောက် . .. အင်. အင်အ. အ.. ရှီး အား. .ရှီး .. "

ဆိုဖီယာ့ နို့သီးနီညိုညိုလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့နေတော့ ဆိုဖီယာ ခါးလေးကော့ကာ မျက်တောင်တွေ စင်းကျသွားရသည် ။ သူမရဲ့ ပေါင်တန်သွယ်နှစ်ဖက်ကို ဘိုတောက်က ဆွဲဖြဲကားလိုက်တာကိုလဲသိနေပေမဲ့ ဆိုဖီယာ မတားဆီးတော့ပေ ။ တအင်းအင်း နဲ့ဘဲ ညည်းနေသည်။

" ချစ်တယ် ဆိုဖီယာရယ် . . . အရမ်း ချစ်တယ် . . "

ဆိုဖီယာ မျက်လုံး စုံပိတ်ထားချိန် ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာရဲ့ပေါင်ကြားကို မျက်နှာအပ်ပြီး သူမရဲ့ အမွေးမရှိဘဲ ပြောင်ဝင်းနေတဲ့ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အငမ်းမရဘဲ နမ်းပါတော့ သည် .။

" အို ဟင့်.. ဘို ဘိုတောက် ဘာ  ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ . . .

ဘိုတောက်က ဘာမှပြန်ဖြေမှာ မဟုတ် ။ သဲသဲမဲမဲ နမ်းရွုံ့နေသည် ။ ဆိုဖီယာ ထွန့်ထွန့်လူးနေသည် ။ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည် ။ ဘိုတောက်ရဲ့ အနမ်းအယက်အစုတ်တွေကြောင့် ဆိုဖီယာ့ဖင်ကြီးတွေ ဘယ်ညာရမ်းခါနေရပြီ ။ စောက်ပတ်ယက်နေစဉ် ဘိုတောက်လက်နှစ်ဖက်က ဆိုဖီယာ့ဖင်တုံးတွေကို ဆုတ်နယ်လိုက် နို့ကြီးတွေကို ပွတ်သပ်လိုက်နဲ့ အလုပ်များနေသည်။ ဆိုဖီယာမှာ ဘိုတောက်ရဲ့ ဆွနေတာတွေကြောင့် စောက်ပတ်ထဲက ယားသထက်ယားလာရသည် ။

" ဘိုတောက် ရယ် . . ဘာတွေ နှိပ်စက်နေတာလဲဟာ . ."

" နှိပ်စက်တာ မဟုတ်ဘူး … ဆိုဖီယာ့ကို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာ . ."

" အရမ်း အနေရ ခက်နေပြီ . . "

ဘိုတောက်လဲ ဆိုဖီယာ အရမ်းယားနေပြီဆိုတာ သဘောပေါက်သွားပြီး ဆိုဖီယာ့ပေါင်ကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး သူမပေါင်တန်တွေကို ဘေးတဖက်တချက်ကို တွန်းခွဲကာဖြဲလိုက်ပြီး သူ့လီးဒစ်ပြဲကြီးကို သူမစောက်ပတ်အပေါက်မှာ တေ့လိုက်သည် ။ ဆိုဖီယာရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးမှာ စောက်ရေတွေနဲ့ စိုစိုရွဲနေသည်မို့ ဘိုတောက်က လီးထိုးသွင်းလိုက်သောအခါ တင်းကနဲ ဒစ်ခေါင်းမြုပ်ရုံဝင်သွားပေမဲ့ လီးအတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ ဆိုဖီယာကတော့ ကြောက်လန့်ပြီး ဘိုတောက်ရင်ဘတ်ကို တွန်းလိုက်သည် ။

" အား .ဖြေး ဖြေး . . ကြောက်တယ်. . . "

ဘိုတောက်ကတော့ ဆိုဖီယာ့နို့တွေကို ဟတ်ငုံလိုက်ပြီးစို့နေသည် ။ သူ့လီးမဲမဲကြီးသည် ဆိုဖီယာ့စောက်ပတ်ထဲ အတင်းကြီး တိုးဝင်နေသည် ။ တအင်အင်ညည်းငြူရင်း ဆိုဖီယာသည် ဒါကြီး သူမစောက်ပတ်ထဲ ထိုးတာကိုလဲ ကျေနပ်သဘောကျနေပေသည် ။အပျိုပေါက်ဘဝထဲက စိတ်ကူးယဉ်ကာ စိတ်မှန်းနဲ့ လက်ဝါးစောင်းနဲ့ ပွတ်တိုက်လိုက် ၊ ခဲတံတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ထိုးထည့်လိုက် ၊ စောက်စေ့ကိုပွတ်ချေလိုက်နဲ့ တကိုယ်ရည် အာသာဖြေစဉ်က ယောင်္ကျားလီးကို လိုလားတောင့်တခဲ့ရသည်ဘဲ  ။

ဘိုတောက်ကိုလဲ ဆိုဖီယာသည် တိတ်တခိုး စိတ်ဝင်စားမိခဲ့ရတာက ဘိုတောက် သူတို့အိမ်မှာ မြက်ရိပ်  ကားရေဆေး အမေဖြစ်သူဘီဘီကို ဟင်းဝိုင်းချက်အပြီး ဘိုတောက်သည် ကားဂိုဒေါင်မှာရှိနေတဲ့ ရေချိုးခန်းလေးမှာ ရေချိုးတုံးက သူမသည် ဘိုတောက်ရေချိုးတာကို ချောင်းမြောင်းခဲ့ဘူးခဲ့ရာ ဘိုတောက်လီးကို တွေ့မြင်ဘူးခဲ့ပေသည်။ 

ထိုစဉ်အခါထဲက ဘိုတောက်ရဲ့ လီးမဲမဲကြီးကိုကြည့်ကာ စိတ်တွေထခဲ့ကြွခဲ့တာပါ ။ ဒီလီးမဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီးကို ညတိုင်းမြင်ယောင်ပြီး ဒါကြီးနဲ့အသွင်းခံရရင် ဘယ်လိုနေမလဲဆိုတဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ကာ မိမိဖါသာပွတ်ပြီး အာသာဖြေနေခဲ့ရတဲ့ ညတွေ များခဲ့လေသည် ။ အခုတော့ သည်လီးတုတ်တုတ်ကြီးသည် သူမစောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းထားနေမိရပြီ။ စောက်ပတ်ထဲက တစိမ့်စိမ့်ယားကာ အရေများက ထွက်ပြီးရင်း ထွက်ရင်းဖြစ်နေရသည် . .။ အို... လီးကြီး လှုပ်လာပြန်သည်။

ထိုးမဲ့ဆင် နောက်တလှမ်းဆုတ်ဆိုသလို လီးကြီးကို ဘိုတောက်က ဆုတ်လိုက်သွင်းလိုက်လုပ်နေသည်။ ဘယ်ညာနှဲ့ကာနှဲ့ကာနဲ့ ဖပ်ကနဲ ထိုးထည့်ပြန်သည်။ လီးကြီးလှုပ်လိုက်တိုင်း သူမအဖို့ အရသာထူးကဲရသည်။ လီးကြီးက သူမရဲ့ စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်မိနေတာကြောင့်ပေါ့။ အရသာက ကောင်းကောင်းသွားတော့ ဆိုဖီယာ ကိုယ်တိုင်က လှူပ်ချင်လာသည်။ ဘိုတောက်လဲ ဝင်သမျှလေး ထိုးလိုက်ဆုတ်လိုက်နဲ့ လိုးနေသည်။ ကြာလာတော့ ကျင့်သားရလာသည် ။ လိုးလို့ရလာသည် ။ ကောင်းသထက် ကောင်းလာသည် ။

" အား… အင့်အင့်… အို… အို ဟင်း . . ဟင့် . . ဖွတ်…ဖပ်..ဖွတ်.. ဖပ် ဖွတ် . ."

ဆိုဖီယာရဲ့ ညည်းညူသံတွေနဲ့အတူ စောက်ပတ်နဲ့လီး အသွင်းအထုတ်လုပ်ချိန်မှာ ဖွတ်ဖွတ် ဖပ်ဖပ်အသံတွေထွက်သည်။ လိုးခြင်းရဲ့ ကောင်းခြင်း အရသာကို ဆိုဖီယာ ရရှိခံစားနေရပြီ။ အော် .. ဒါကြောင့် လူသားတွေ လိုးကြတာကိုးလို့ ဆိုဖီယာတွေးမိရသည်။ ဘိုတောက်ကတော့ ပန်းတိုင်ရောက်ရေး ဦးတည်နေသည်။ ဆိုဖီယာရဲ့ စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေက အိနေသည် ။ တင်းကျပ်တဲ့အရသာထူးကြောင့် ဘိုတောက် ခဏလေးနဲ့ ပြီးချင်လာရသည်။ 

ဆိုဖီယာ့ပေါင်တန်တွေကို အပေါ်ကို ထောင်တွန်းရင်း သူ့လီးကို ထိုးဆောင့်လေတော့ရာ မကြာခင်မှာဘဲ သုတ်တွေပန်းထွက်ခါ ပြီးဆုံးခြင်းကို ရောက်သွားရတော့သည် ။ ဘိုတောက်ရဲ့မျက်နှာက ချွေးစက်တွေသည် ဆိုဖီယာ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကို တောက်ကနဲတောက်ကနဲ ကျလာသည်။ ဆိုဖီယာ သည် မျက်လုံးတွေပိတ်ခါ ငြိမ်နေသည်။ ဘိုတောက်က သူ့လီးကို ဆိုဖီယာ့စောက်ခေါင်းထဲက မထုတ်သေး။

==========================

ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာ့ကို မထင်မမှတ်ဘဲ လိုးခွင့်ရလိုက်ပြီး နောက်ထပ်ဘယ်တော့များ ထပ်ပြီး အခွင့်အရေးရမလဲ စောင့်မျှော်နေခဲ့ပေမဲ့ ထပ်ဆုံတွေ့ကာ လိုးနိုင်ခွင့်မရရှိသေးပေ။ ထိုနေ့က ဆိုဖိယာနဲ့သူ နောက်ထပ်တကြိမ် ထပ်ပြီးလိုးကြသေးသည်။ ဒီလို ဘိုတောက်က အခွင့်အရေး စောင့်ချောင်းနေသလိုဘဲ ဆိုဖီယာသည် ဘိုတောက်နဲ့ လိုးတဲ့ အရသာကို ပြန်လည်စဉ်းစား သတိရမြင်ယောင်ပြီး ဘိုတောက်ရဲ့အလိုးကို ထပ်ခံချင်နေမိရပေသည်။

ချောက်ဒရီရဲ့ညီမတဦးဖြစ်တဲ့ ဇိနပ် သည် ညောင်လေးပင်မြို့က လာလည်ပြီးအပြန်မှာ ဆိုဖီယာ့ကို ညောင်လေးပင်ကို အလည်ခေါ် သည်။ ဆိုဖီယာက မလိုက်ချင်လှပေမဲ့ အဖေနဲ့အမေက အတင်းတိုက်တွန်းလို့ အဒေါ်ဖြစ်သူ အန်တီဇိနပ်နဲ့ ပါသွားရသည်။ ချောင်ဒရီလဲ မေမြို့က သူ့အမျိုးတွေက မေမြို့မှာ စားသောက်ဆိုင်ဖွင့်ရန်အတွက် လာပြီးလေ့လာစေချင်ကြောင်း အတင်းခေါ်ကြတာနဲ့ မေမြို့ကိုသွားရသည်။

ဘီဘီပဲ လုပ်ငန်းတွေကို ဦးစီးဖို့ကျန်ခဲ့ သည်။ ဘီဘီသည် ဘိုတောက်ရှိနေတာကြောင့် ဘာမှ ထွေထွေထူးထူး လုပ်စရာမလိုဘဲ အိမ်မှာဟင်းချက်လိုက် ရုပ်မြင်သံကြားကြည့်လိုက်နဲ့ ဇိမ်ကျနေသည်။ ထမင်းချက် ဒေါ်ဇီကိုလဲ ခင်ပွန်းသည်ချောက်ဒရီနဲ့ သမီးဆိုဖီယာတို့မရှိခိုက် အိမ်ပြန်ခွင့်ပေးလိုက် တာမို့ ထမင်းချက်ဒေါ်ဇီလဲ ဝမ်းသာအားရ သူမဇာတိ ပဲခူးမြို့ကိုပြန်သွားသည်။ ဘိုတောက်လဲ ဆိုင်၃ဆိုင်နဲ့ အလုပ်များနေသည်။

သူ့ဘော့စ်အဟောင်း ဦးလွန်းမောင်ပွဲရုံက သူတို့ လိုအပ်တဲ့ကုန်တွေ မှာရသည်။ ဘိုတောက် ကရာချီဆိုင်မှာရှိနေတုံး လာပို့တာ ။ အရင် သူနဲ့အတူတူ ကုန်ပို့ဘူးတဲ့ ဒရိုင်ဘာဦးစဖြစ်နေသည်။ သိန်းထွန်း ဆိုတဲ့လူကို မတွေ့လို့ ဦးစကိုမေးကြည့်တော့ သိန်းထွန်းက ငွေတွေ အလွဲသုံးစားလုပ်တာမိတော့ ဦးလွန်းမောင် အလုပ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည် တဲ့။ ဦးလွန်းမောင်လဲ ဘိုတောက်လို လူကောင်းကို ကုလားကြီးချောက်ဒရီ ကို ပေးပစ်မိတာမှားပြီလို့ ညည်းညည်းနေသည်လို့ ဦးစကပြောပြသည်။  ဘိုတောက်လဲ ဦးလွန်းမောင်အတွက် စားစရာများ ဦးစနဲ့ ထည့်ပေးလိုက် သည်။

ညနေစောင်းမှာ ဘီဘီမှာထားတဲ့ ပစ္စည်းတချို့ သွားပို့သည်။ ချောက်ဒရီရဲ့ မာစီဒီးကားနက်ကြီး ဘီဘီစီးနေကျ တိုယိုတာ ခရက်စီဒါကားကြီးတွေ့သည် ။ တိုက်ကြီးရဲ့ ဆင်ဝင်အောက်မှာ ရပ်ထားကြလို့ ဘိုတောက် လဲ သူမောင်းလာတဲ့ ဟိုင်းလပ်စ်ကားကြီးကို ခပ်ဝေးဝေးမှာဘဲ ရပ်လိုက်ပြီး ဆင်းလျောက်သွားသည်။ သူ့မှာ အိမ်သော့အပိုပါလို့ တံခါးဘဲလ်တီးမနေတော့ဘဲ သူ့ဖါသာဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။

အထုပ်တွေပွေ့ပိုက်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ အပေါ်ထပ်မှ ထူးခြားတဲ့အသံတွေကို သူကြားလိုက်ရသည်။ တချို့က ခြင်ထောင်သံလို့ခေါ်တဲ့ လိင်ဆက်ဆံတဲ့အခါ ကြားရတဲ့အသံတွေ။ အတိအကျဆိုရရင် မိန်းမရဲ့ညည်းသံ ယောင်္ကျားရဲ့ တအင်းအင်း တရွူးရွူးနဲ့ အားယူသံ ဆောင့်တာညှောင့်တာတွေကြောင့် ကုတင်တကျိကျိ မြည်တဲ့အသံနဲ့ လီးနဲ့စောက်ပတ် အဝင်အထွက်မှာမြည်တဲ့ တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ်  အသံတွေပါဘဲ။

ဟိုက် ချောင်ဒရီလဲ မရှိ ..။ ချောင်ဒရီတို့ အိပ်ခန်းကြီးထဲက အသံတွေဖြစ်နေလို့ ဘိုတောက် အရမ်းစိတ်ဝင်စားသွားသည်။ အိပ်ခန်းထဲကို ဘိုတောက် ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ အိုး..  ဘီဘီနဲ့ ဒရိုင်ဘာအီစွတ်ပါလား။ ဘိုတောက် တကယ့်ကိုအံ့ဩသွားသည်။ ဘီဘီသည် ကုတင်စောင်းမှာ လေးဘက်ကြီးကုန်းလျက် အီစွတ်က ဘီဘီရဲ့ခါးကိုဆွဲဆွဲပြီး အနောက်မှ လိုးဆောင့်ပေးနေပါသည်။ ဘီဘီရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေသည် ဆောင့်လိုက်တိုင်းတုန်ခါနေသည်။

အီစွတ်ရဲ့လီးသည် တော်တော်ရှည်သည်။ ထူးဆန်းသည်မှာ ဘီဘီ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် သမီးဆိုဖီယာရဲ့ စောက်ဖုတ်လိုဘဲ အမွေးမရှိဘဲ ကတုံး ဖြစ်နေသည်။ ဘိုတောက်တို့တောမှာက စောက်ကတုံးလို့ခေါ်တဲ့ အမွေးမဲ့စောက်ဖုတ်ပေါ့။ ရိပ်ထားသလား နုတ်သလားတော့မသိ။

" ဆောင့်.. အီစွတ် ဆောင့်.. နာနာဆောင့် . .. ငါ ပြီးခါနီးပြီ  "

ဖွတ်.. ဘွတ်.. ဖပ်.. ဖွတ်.. ဖပ်

" အင်း အင်း.. အား ဆောင့် ဆောင့် "

အီစွတ်သည် လူပိန်သလောက် လီးကကြီးသည်။ အီစွတ်သည် ဒီလိုလုပ်မယ်လို့ မထင်ရ။ ကျိုးနွံသော အလုပ်သမားတယောက်ပုံစံနဲ့ အီစွတ်သည် သူ့ဘော့စ်ရဲ့မိန်းမကို ရေရေလည်လည်ကို လိုးနေသည်။

ဘိုတောက်သည် ဘီဘီနဲ့အီစွတ်တို့ အပီအပြင်လိုးနေကြတာကို ကြည့်ပြီး ကာမမီးတွေ တောက်လောင်လာပြီ။ သူ့လီးကြီးမှာ မတ်မတ်တောင်နေပြီ။ အီစွတ်သည် ဘီဘီ့စိတ်ကြိုက် အားသွန်ပြီးဆောင့်လေသည်။ အီစွတ်ရဲ့ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ေ၈ှးစိ နှဈလုံးသညျ ဘီဘီ့ဖင်ကြားကို ဗျတ်ကနဲ ဗျတ်ကနဲ ဆီးချက်မှန်မှန် ရိုက်ခတ်နေ သည်။ အီစွတ်ရဲ့လီးမဲမဲကြီး ဘီဘီစောက်ပတ်ကြီးထဲ အဝင်အထွက်လုပ်နေတာကို မြင်ရတဲ့ ဘိုတောက်မှာ သူကိုယ်တိုင် အခန်းထဲဝင်သွားပြီး ဘီဘီ့ကို တက်လိုးပစ်ချင်လာရသည်။ 

နဂိုထဲကမှ ဘီဘီ့ကို သူလိုးချင်နေတာ။ ဘီဘီ သည် တောင့်တင်းစိုပြေဆဲ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးဖြစ်သည်။ အီစွတ် သည် ညစ်ပတ်စုတ်ပြတ်ကာ ပေပေတေတေ နံနံစော်စော်နေသော ကုလားတယောက်ဖြစ်သည်။ ဘီဘီသည် အရမ်းကိုဆာနေလိုသာ အီစွတ်လိုကုလားကို ကုန်းတာဖြစ်မည်။

ဒီအချိန်မှာ ဘီဘီသည် ပြီးချင်လာလို့ လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးတဲ့ပုံစံနဲ့ ပြီးလေ့မရှိတာကြောင့် အီစွတ်ကို သူပက်လက်လှန်ပေးမည်။ သူ့ခြေထောက်တွေကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး လိုးပေးဖို့ ပြောလိုက်ပြီး ကုန်းနေရာ က ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်သည်။ သူမ ပေါင်တန်ဖြူကြီးတွေကို အစွမ်းကုန်ကားပေးလိုက်ပြီး ..

" လိုးစမ်း အီစွတ် . . ငါ ပြီးချင်နေပြီ . . တအား ဆောင့်ပေးစမ်းဟာ . ."

လို့ အီစွတ်ကို အမိန့်ပေးလေသည်။ အီစွတ်လဲ ချွေးတွေစီးကျနေအောင် လိုးဆောင့်ပေးခဲ့ပေမဲ့ ဘီဘီက ကာမလမ်းဆုံးကို မရောက်သေးလို့ ဟောဟဲ ဟောဟဲနဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူကြီး နှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး သူ့လီးမဲမဲရှည်ရှည်ကြီးကို ဘီဘီ့အရေတွေနဲ့ စိုရွဲပြောင်လက်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပါသည်။ စိုရွဲပြောင်လက်နေတဲ့ ဘီဘီ့ စောက်ပတ်ကြီးထဲ ဗျိဘွတ်ဆိုပြီး အီစွတ်ရဲ့လီးတန်ကြီး ဝင်သွားချိန် ဘီဘီ သည် အခန်းဝကို မျက်နှာပြုထားပြီမို့ ချောင်းနေသော ဘိုတောက်ကို တွေ့သွားလေသည်။ ဘိုတောက်ကလဲ သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ကာပွတ်တိုက်နေရင်း ဘီဘီနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံမိသည်။ အီစွတ်ကတော့ အားကုန်လိုးဆောင့်ပေးနေသည်။ သူ့လီးတန်ကြီးကို တဆုံးထိထိုးသွင်းကာ ဆောင့်လိုးပေးနေ သည်။

" အင်း . .. ထိတယ် ထိတယ် . . ပြီးတော့မယ် . . ဆောင့်ဆောင့်.. နင် ယောင်္ကျား မဟုတ်ဘူးလား.. လိုးလိုး .. ဆောင့်လိုး . .."

အီစွတ်မှာ ဘီဘီ တအားတောင်းဆိုနေတာကြောင့် .. ဘိဘီ့ပေါင်တန်တွေကိုထမ်းပြီး ဒလစပ် လိုးဆောင့်ပေးတော့ ဘီဘီလဲ ' အာ အာ အာ အာ ' ဆိုပြီး ကော့လန်သွားသည်။ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ အကြာကြီးညည်းနေသည် ။ ဘီဘီသည် သူမပြီးသွားတာနဲ့ အီစွတ်ကို တွန်းပစ်လိုက်သည်။ အီစွတ်ရဲ့လီးတန်ကြီး ဗွက်ကနဲ ဘီဘီ့စောက်ခေါင်းထဲက ကျွတ်ထွက်လာသည်။ အီစွတ်က ' ငါမပြီးသေးဘူး.. ဘီဘီ ' လို့မကျေမနပ်ပြောရင်း မတ်မတ်တောင်နေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဘီဘီ့ကို ထပ်လိုးရန် ကပ်လာသည်။ ဘီဘီက အီစွတ်ကို ဆောင့်ကန်လိုက်သည်။ အီစွတ်လဲ ကြမ်းပေါ်ကို ပက်လက်လန်ကျသွားရသည်။

" ဘီဘီ .. နင်မကောင်းဘူးဟာ . . နင့်ကို ပြီးတဲ့အထိ ငါလိုးပေး "

" တိတ်စမ်း ခွေးကုလား နင်အခုထွက်သွား "

အီစွတ်သည် လီးကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ကာ တွေတွေကြီးရပ်နေသည်။ ဒေါသထွက် နေတဲ့ မျက်နှာနီနီကြီးနဲ့  

" ငါ့ကို.. မရက်စက်ပါနဲ့ဟာ ''

လို့ တောင်းပန်သလို ပြောလိုက်သည်။ ဒီတော့မှ ဘီဘီလဲ 

'' ကဲ လာ .. လာ.. ငါကစောက်ပတ်ကြည့် ပြီး ကွင်းထုလိုက်'' 

ဆိုပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ထောင်ကုန်းလိုက်သည်။  အီစွတ်လဲ 

" ငါပြီးအောင်တော့ လိုးလိုက်ပါရစေဟာ ဆန့်တငန့်ငန့်ကြီးဟ " 

လို့ပြောရင်း ဖင်ကြားက ပြူးပြူးကြီးစူထွက်နေတဲ့ ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ သူ့ လီးကြီးကို သွင်းထည့်လေ သည်။ ဘီဘီလဲ တဗျစ်တောက်တောက် မကျေမချမ်းရေရွတ် ရင်း အီစွတ်ကို.. ပေးလိုးလိုက်လေသည်။

အီစွတ်လဲ ဘီဘီ့ဖင်တုံးကြီးတွေကို ကိုင်ဆုတ်ရင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေသည်။ မကြာခင်ဘဲ အီစွတ်ပြီးသွား သည်။ သူ့လီးကြီးကို တဆုံးထိုးနှစ်ထားရင်း သုတ်တွေကို ဘီဘီ့စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။

" အား အင်း . . ကောင်းလိုက်တာ ဘီဘီ ရယ် . .. "

" တော်တော့ စောက်ကောင်. . ဇိမ်ခံမနေနဲ့ . . သွား .. ငါ့အတွက် ဆိုင်က .. ထမင်းဟင်း သွားယူပေး . . ငါ အိမ်မှာ မချက်နိုင်ဘူး .."

" ဘာဟင်းနဲ့ . . စားမှာလဲ . . "

" လျာမရှည်နဲ့အီစွတ် . . မန်နေဂျာ ကို ပြောလိုက် .. ငါ့အတွက်လို့ . သူသိတယ် "

အီစွတ်လည်း သူ့ဘောင်းဘီကောက်ဝတ်သည်။ ဘီဘီသည် အီစွတ် ကားမောင်းထွက်သွားသောအခါ အိပ်ရာက လူးလဲထသည်။ ဘိုတောက်ကို လိုက်ရှာသည်။ ဘိုတောက် မရှိတော့။ ဘီဘီ လဲ ဘိုတောက်က သူ့လင်ကြီးချောက်ဒရီ့ကို သူမနဲ့အီစွတ်အကြောင်း သွားတိုင်လိုက်မှာစိုးရိမ်နေပြီ။ ဘိုတောက် ကို နုတ်ပိတ်မှဖြစ်မည်။ ဘီဘီလဲ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲပြီးနောက် အီစွတ်ယူလာပေးတဲ့ သူတို့ပိုင်သောဆိုင်တဆိုင်က ထောပတ်ထမင်းနဲ့ ကြက်သားဟင်းကိုစားသည် ။

" အီစွတ် . . ဘိုတောက် တွေ့ခဲ့လား . . မတွေ့ဘူး..ဘီဘီ . ."

" ဆိုင် ၃ ဆိုင်စလုံးကို ဖုန်းဆက်ကြည့်စမ်း . .ဘိုတောက် ဘယ်မှာလဲ သိချင်တယ် . . ငါ ခိုင်းစရာ ရှိလို့ . . "

" ကောင်းပြီ.. ဘီဘီ . . ဒါနဲ့ ငါနဲ့ ဘီဘီနဲ့ ဘယ်တော့ထပ် ဟိုဒင်း . . "

" လျာမရှည်နဲ့ အီစွတ် . .နင့် စောက်ပါးစပ်ပိတ်ထား . . "

==========================

" ဘိုတောက်. . .''

" ဗျာ.ဘီဘီ . .. "

" မင်း ဘီဘီ့ကို ရှောင်နေတာလား . . . "

" မရှောင်ပါဘူးဘီဘီ . ."

" မင်း . .ဘီဘီ အီစွတ်နဲ့ ဖြစ်တဲ့ကိစ္စ ဘယ်သူ့ကိုမှ လျောက် မပြောစေချင်ဘူး "

" ပြောမှာ မဟုတ်ပါဘူး .. "

" တကယ်လား . .မင်း နုတ်လုံမယ် ဆိုရင် ဘီဘီက မင်းကို ဆုချမှာ . . "

"  ဗျာ. တကယ်လား . . . ဘာဆုလဲ ဘီဘီ . . . "

" မင်းဘာလိုချင်လဲ ပြော .. မင်းလိုချင်တာ .. ဘီဘီ ပေးမှာပေါ့ . . "

" တကယ်ပေးမှာလား . . တကယ်ပေါ့ .. ဘာလိုချင်လဲ . ပြော.. . "

ဘိုတောက်က ဘီဘီ့ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး . . 

" ကျနော်လိုချင်တာ . . ဘီဘီ သိပါတယ်လေ . . " 

လို့ ပြောလိုက်ပါ သည် . . . ။ဘီဘီက ပြုံးစိစိ နဲ့ .. 

" မသိဘူး . .. ဘာလဲ . .ပြောမှ သိမှာပေါ့ . ." 

လို့ ပြောလေသည် . .။ ဘိုတောက်လဲ ဘီဘီ့ နို့ထွားထွားတွေကို စိုက်ကြည့်ပြီး .. 

" ဘီဘီ ..အီစွတ်ကို ကျွေးတာတွေပေါ့ . .ကျနော့်ကိုလဲ ကျွေးမလား . . " 

လို့ ပြောလိုက်သည်။ ဘီဘီလဲ .. 

" ဘာတွေလဲ.. ဆိတ်သားကဘတ်လား . . " 

လို့ စပ်ဖြဲဖြဲ နဲ့ပြောနေပြန် သည် . .။ဘိုတောက်လဲ 

" ဆိတ်သားကဘတ်မဟုတ်ဘူး ဆိတ်သား ကဘတ်ထက် အဆ ၁၀၀ လောက် ပိုကောင်းတဲ့ ဟောဒီ ဘီဘီ့ နို့ကြီးတွေကို စို့ချင်တာ " 

ဆိုပြီး ဘီဘီ့နို့တွေကို လက်ညှိုးနဲ့ထိကာပြသည်။ ဘီဘီလဲ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကိုဝင်ပြေးပါ သည်။ ဘီဘီ့ စွင့်ကားတဲ့ဖင်တွေဟာ တုန်ခါလှုပ်ရမ်းသွားတာ ဘိုတောက် တွေ့လိုက်ရပါသည်။ ဘိုတောက်လဲ ရုတ်တရက်ကြောင်နေပြီးမှ ဘီဘီ့အနောက်က ပြေးလိုက်သွားပါသည်။ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဘီဘီသည် မှောက်ရက်အိပ်နေတာ ဘိုတောက်တွေ့လိုက်ရသည်။

" ဘီဘီ . . . ဟိတ်ကောင်လေး . . အိပ်ခန်းတံခါးကို ဂျက်ချလိုက်ကွာ . . "

ဘိုတောက် တံခါးဆီကို ပြေးသွား သည်။ ဘီဘီ့ကို လိုးရတော့မည်ဆိုတာ သူ သိလိုက်ရတာနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော်လီးတန်က ဘန်းကနဲ ထောင်ထလာလေသည်။ ဘီဘီ့အနားကို ပြန်ရောက်လာသောအခါ ဘီဘီက .. 

" ပြစမ်း . .မင်းလေးရဲ့ ဒုတ်ကို ကြည့်ချင်တယ် " 

ဆိုပြီး ဘိုတောက်ရဲ့ လုံချည်ကို ဖျတ်ကနဲဆွဲချွတ်ချလိုက်ပါသည်။

" အို အာပါပါ . . " 

ဘီဘီ မျက်လုံးတွေဝိုင်းစက်ကာ အရောင်တောက်ပသွားကြသည်။ မြန်မာလီးလဲ ကုလားထက်မလျော့တာ ဘိဘီတွေ့သွားပြီ။ ဘိုတောက်ရဲ့လီးဟာ အီစွတ် ရဲ့လီးတန်ကြီးလိုဘဲ တုတ်လဲတုတ် .. ရှည်လဲရှည်နေတာ ဘီဘီတွေ့လိုက်ရပေသည်။ ဘိုတောက်လိုကောင်လေးမှာ ဒီလိုလက်နက်ကြီးတပ်ဆင်ထားနေတာ ဘိဘီမသိခဲ့။ အသိနောက်ကျလေ ခြင်း။

ဘီဘီက

"  လာစမ်း ဒီအနား . . " 

ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ် ဘေးတစောင်းအိပ်ရင်းခေါ် သည်။ ဘိုတောက်က ဘီဘီ့မျက်နှာအနားထိ သူ့လီးတန်ကြီးကို တိုးကပ်ပေးလိုက်သည်။

" နဲတာကြီး မဟုတ်ဘူး . .ဘိုတောက်ရယ် . . "

ဘီဘီသည် ဘိုတောက်လီးကြီးကိုမြင်ရုံနဲ့ သူမစောက်ပတ်ထဲက တဆစ်ဆစ်နဲ့ အရေတွေစိမ့်ထွက်နေတာ ခံစားလိုက်ရပြီး တအားဘဲယားလာရ သည် ။ သူမနှုတ်ခမ်းနား တိုးကပ်ပေးလာတဲ့ ဒစ်ပြဲကားကားကြီးကို စုတ်ချင်စိတ်တွေ တဖွါဖွါးပေါ်ပေါက်လာပေ သည်။ သို့ပေမဲ့ ဘီဘီသည် ဟန်လုပ်လိုက်သည်။

" ကြောက်တယ်ကွာ. . သူ့ဟာကြီးက အရမ်းကြီးလဲကြီး .. ရှည်လဲရှည်တယ် . .. "

ဘိုတောက်လဲ အီစွတ်ကို လိုးဆောင့်ခိုင်းနေတာ သူ့မျက်မြင်မို့ ဘီဘီဟန်လုပ်နေမှန်း သိလေသည်။ ဘီဘီ့လက်ကိုဆွဲယူကာ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ဘီဘီလဲ လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်မိတော့ ကြက်သီးတွေတအားထရပြီး ခံချင်စိတ်တွေက ထိန်းလို့မရချင်တော့။

" ဘိုတောက် . . မင်း ဘီဘီ့ကို လိုးပေးကွာ . . ."

ဘီဘီလဲ ဘိုတောက်ရဲ့လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ အားမလိုအားမရ ဖျစ်ညှစ်ရင်း သူမထမိန်ကို ကျန်လက်တဖက်နဲ့ လှန်တင်လိုက်ပါသည်။ ဘီဘီရဲ့ဖြူဝင်းတဲ့ ပေါင်တန်ရှည်နှစ်ချောင်း နဲ့ ပေါင်ကြားတဲ့တဲ့က ဖေါင်းမို့တဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဘွားကနဲမြင်လိုက် တဲ့အခါ တဏှာစိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ထကြွရပြီး ဘီဘီ့ပေါင်တန်တွေအကြား ခေါင်းထိုးစိုက်ခါ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နှာခေါင်းနဲ့ထိုးဆွလိုက် ရှူလိုက်လုပ်နေသလို ၊ ပါးစပ်နဲ့လဲ နမ်းစုတ်လေသည်။

" အ.အ.အ.အို .. . .အာအာအာ "

ဘီဘီရဲ့အော်သံက ကျယ်လောင်လှသည်။ ဘိုတောက်သည် ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ယက်ပါတော့သည်။ ဘီဘီ့ဖင်တုံးကြီးတွေလဲကို ရေရေလည်လည် ဆုတ်နယ်ပစ်မိနေသည်။ သူ ဘီဘီ့ကိုကြည့်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေဖေါက်ပြန်ခဲ့တာ ကြာနေပြီ။ ဘိုတောက်သည် သူ့လျာထိပ်ချွန်ချွန် နဲ့ ဘီဘီ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်များကို ထိုးခွဲကာ စောက်ခေါင်းထဲ ကို လျာထိုးသွင်းတော့ ဘီဘီဖင်ကြီးတွေ ဘယ်ညာရမ်းခါပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ လူးခါနေရသည်၊ လင်ဖြစ်သောချောက်ဒရီကော အီစွတ်ရော ဒီလိုတခါမှ စောက်ဖုတ်ကို မကလိပေးဘူးခဲ့။ ဘာဂျာမှာ မြန်မာကောင်လေး က ကုလားများထက်သာသွားပြီ။ အို . ပြောရင်းဆိုရင်စ ဘိုတောက် သူ.. သူ.. ဘီဘီ့စောက်စိကို လျာထိပ်ချွန်လေးနဲ့ ထိုးဆွကလိနေပြန်ပြီ . . 

" အာ.. ဟာဟာ အင်. " 

ဘီဘီ ကာမစိတ်တွေထကြွရတာ အခုဘဲ ဘိုတောက်ရဲ့ လီးအပေါ်မှာ တက်ထိုင်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာရသည်။

" တော်တော်ပြီကွယ် . . ဘီဘီ မခံနိုင်တော့ဘူး . .. ဘိုတောက် . ."

ဘိုတောက် သဘောပေါက်သည်။ ဘီဘီ အရမ်းခံချင်နေပြီ။ ဘိုတောက်လဲ ဘီဘီ့ကို ကုတင်စောင်းမှာ ပေါင်ဖြဲကားစေပြီး သူက ကုတင်အောက်မှ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားနဲ့ ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့လီးချောင်းကို သွင်းလေသည်။ အရေတွေရွဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဗျိကနဲ လီးကြီးက သုံးပုံနှစ်ပုံခန့်ဝင်သွားရာ ဘီဘီလဲ  

" ဖြေးဖြေး ..ထိုးပါဟာ "

လို့ပြောရင်း ဖင်ကြီးတွေကို ပိုပြီးကော့ပေးလိုဆက်ပါသည်။ 

" တော်တော်လီးတုတ်တဲ့ကောင်ဘဲ ငါ့စောက်ပတ်ထဲ တင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်ကြီး ဖြစ်နေရအောင်ကို တုတ်တယ် '' 

လို့ စိတ်ထဲက ဘီဘီ မှတ်ချက်ချနေဆဲ ၊ ဘိုတောက်လီးကြီး သူမအဖုတ်ထဲ တဆုံးဝင်လာသည်။ ဘိုတောက်ရဲ့ လမွေးကောက်ကောက်တွေ သူမရဲ့ပြောင်နေတဲ့ဆီးခုံကြီးကို လာထိကပ်တဲ့အထိ လီးတန်အရင်းအထိ ဝင်နေမိသည်။

" ဘီဘီ . . ခံနိုင်တယ်မဟုတ်လား . . လိုးတော့မယ်နော် . . "

ဘိုတောက်သည် အီစွတ်က ဘီဘီ့ကို လိုးပေးတာကို မြင်ခဲ့သူဖြစ်တာကြောင့် ဘီဘီ ဘယ်လို ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ခိုင်းတတ်သလဲ သိနေသူမို့ ဘီဘီ့ကို ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးချက်တွေနဲ့ လိုးပေးဖို့ စဉ်းစားထားပေသည်။ ဘီဘီကခေါင်းညှိမ့်ပြပြီး 

" ရတယ် . . လိုး.. လိုး .. " 

လို့ ပြန်ဖြေသည်။ ဘိုတောက်လဲ ဘီဘီ ခံနိုင်လို့ကတော့ လိုးပြီပဲ။ ဘီဘီ့နို့ကော့ကော့ကြီးတွေကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ လိုးဆောင့်ပါတော့သည်။  ဘီဘီလဲ ဘိုတောက်ရဲ့လိုးဆောင့်ချက်တွေဟာ အီစွတ်ထက် အားပါတာတွေ့ရသလို ဘိုတောက်သည် ငယ်ရွယ်သူမို့ ဆက်တိုက် ဒလစပ်လိုးနိုင်တာကိုလဲ တွေ့လာရသည်။ 

" အိုး. အိုးအား'' 

နဲ့ ဘီဘီ သဘောတွေကျနေပြီး သူမကလဲအားကျမခံ အောက်မှပင့်ပင့်ပေးနေ သည်။

" ကောင်းလား ဘီဘီ.. "

" ကောင်းတယ်.. အရမ်း ..ကောင်းတယ် . . "

ဘီဘီလဲ ကောင်းသထက်ကောင်းလာ သည်မို့ ပုံစံတွေဘာတွေပြောင်းမနေချင်တော့။ နောက်အချီတွေကျမှ သူမစိတ်ကြိုက်ပုံစံတွေနဲ့ လိုးတော့မည်လို့ ဘီဘီစဉ်စားလိုက်ပြီး ဘိုတောက်ကို အပီ ဆောင့်ခိုင်းလေသည်။ ဘိုတောက်လဲ အားသွန်ကာဆွဲလေပြီ။ တဖန်းဖန်း  အသားချင်းရိုက်ခတ်သံတွေ ပေါ်လာ သည်။ ဖွတ် .. ဖွတ်..ဖွတ်ဖွတ်နဲ့ ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကြီး ဒလစပ် ဆောင့်နေသည်။

" အို ဘိုတောက် . ဆက်တိုက် ဆောင့် .. နာနာလေး . . ပြီးတော့မယ် . .. ဆောင့် "

ဘီဘီ သဲသဲမဲမဲ အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးတွေကို စကောဝိုင်းမွေ့ရမ်းပေးနေသည်။ ဘိုတောက်လဲ ဖြူဖွေး တောင့်တင်းတဲ့ပထန်မကို လိုးခွင့်ရတာမို့ အားရပါးရကို လိုးဆောင့်ပစ်လိုက် ရာ ဘီဘီမှာ အထွပ်အထိပ်ကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားရပြီး ကာမရဲ့ ကောင်းခြင်းအရသာကို ခံစားသွားရပါတော့သည်။

" ဆက်လိုး.. ဘိုတောက် . . မင်းပြီးအောင် ဆက် ဆောင့် . . မင်းလဲ ပြီးလိုက်ပါ .. ဘီဘီ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာဘဲ ပြီးလိုက်ပါကွယ် . .."

ဘိုတောက်လဲ ဘီဘီ ပြီးသွားပြီမို့ ထိန်းမနေတော့ဘဲ ဆက်တိုက်ဆက်တိုက် လိုးဆောင့်ရင်း သုတ်တွေ ကို ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဒလဟော ပန်းထုတ်ခါ ပြီးလိုက်လေသည်။



........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



စီတာ (စ/ဆုံး)

စီတာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကနောင်ကိုယ်တော်

(က)

သွပ်ပေါ်ကို တဖြောက်ဖြောက်ကျနေတဲ့ မိုးရေစက်သံကို နားထောင်ပြီး အိပ်ဖူးလား။ သိပ်အရသာရှိတယ်။ ဂီတသံ စည်းချက်တွေလိုပဲ။ မိုးရေပေါက်သံ တွေကြောင့် တရေးနိုးတော့ ညဦးပိုင်းက အဖြစ်အပျက်တွေကို အိပ်မက်များလားလို့ ကျော်သူ တွေးနေမိသေးတယ်။ အိပ်မက်မဟုတ်တာ သေချာတယ်။ ပရုပ်နံ့တွေသင်းနေတဲ့ အိပ်ရာပေါ်မှာ အဝတ်ဗလာနဲ့ ကျော်သူအိပ်နေတယ်။ စောင်ထူထူ တစ်ထည်ကို လွှမ်းထားပြီး ရင်ခွင်ထဲမှာလည်း ခပ်ပြည့်ပြည့် အမျိုးသမီးလှလှကို ထွေးထားသေးတယ်။ ကျော်သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ ကျောပေးပြီး ဟိုဘက်လှည့်အိပ်နေတယ်။ သူလည်း ကိုယ်လုံးတီးပဲ။ 

ကျော်သူ က နောက်ကသိုင်းဖက်ထားတာပေါ့။ မှောင်နေတဲ့အခန်း၊ သွပ်ပေါ်က မိုးရေသံတွေ၊ အေးစက်တဲ့ မိုးဥတု၊ စောင်ထဲမှာ၊ ရင်ခွင်ထဲမှာ မိန်းမ တစ်ယောက်။ သင်္ဃန်းကျွန်းမြို့က သာမန် တိုက်တစ်လုံးရဲ့ အိပ်ခန်းတစ်ခန်းဟာ ကျော်သူ့အတွက် နန်းဆောင်တစ်ဆောင်ထက် ခမ်းနားနေခဲ့တယ်။ ညဦးပိုင်းက အားရပါးရ ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့လို့လား မသိဘူး။ ၃ ခါလောက်ရှိမယ်။ အောက်ကဟာ က နဲနဲကျင်နေတယ်။ မိုးကပိုပြီးတော့ ကြမ်းလာသလိုပဲ။ ရင်ခွင်ထဲက စီတာ့ ဂုတ်ပိုးကို ဖက်လားလျက် ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီးတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို စောင်အပြည့်ဖြစ်အောင် ထပ်လွှမ်းပေးလိုက်တယ်။ နဲနဲလှုပ်လိုက်လို့လား မသိဘူး သူ့ဘက်က လူးလွန့်လာတယ်။

" ဟင် သူ မအိပ်သေးဘူးလား" 

အမှောင်ထဲက သူ့အသံက မနိုးတဝက် နိုးတဝက်လေး။စီတာ ဟာ ဟိုဘက်ကို ကျောခိုင်းနေရာကနေ ကျော်သူ့ ဘက်ကို လှည့်လာပြီး ရင်ခွင်ထဲဝင်လာတယ်။

" ချမ်းလိုက်တာ။ ဒီလိုမျိုး ကိုယ်တုံးလုံး မအိပ်ရတာ ကြာပြီ"

ကျော်သူက သူလည်း တရေးနိုးလာတာ ဖြစ်ကြောင်းပြောပြပြီး စီတာ့ နဖူးကို ထပ်နမ်းလိုက်တယ်။ စီတာ က လည်း ကျော်သူ့ မေးဖျားကို မော့ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ ကျောကို သိုင်းပေးထားတဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို စောင်ထဲ ပြန်ထည့်ပြီး သူ့ ရင်သားနှစ်မွှာကို စမ်းလိုက်တယ်။ စောင်ထဲမှာ ရှိတာကြာလို့ ထင်တယ် နွေးနေတာပဲ။ သူ အသာလေး ရုန်းတယ်။ 

" ခဏလေးကွာ တို့ သေးပေါက်လိုက်ဦးမယ်"

" ဗိုက်ဆာလိုက်တာ စီတာ ရယ်"

" ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ နို့ပုလင်းနဲ့ မုန့်တွေ ရှိတယ်။ တို့လည်း ဗိုက်ဆာတယ် တူတူစားကြမယ်လေ"

စီတာ က မီးခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ ရုတ်တရက်မို့ မျက်လုံးတအားကျိန်းသွားတယ်။ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ စီတာ ဟာ သူ့လုံချည်ကို ကောက်စွပ်ပြီး ရင်လျားလိုက်တယ်။ တမီလ် လူမျိုး စီတာဟာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့်လေး ဖြစ်ပြီးတော့ ရင်သားနဲ့ တင်ကတော့ လှတဲ့အထဲမှာပါတယ်။ တုတ်တုတ်ခဲခဲ ညိုမည်းမည်းလေးပေါ့။ ကျော်သူ အကြိုက်ဆုံးကတော့ သူ့မျက်လုံးဝိုင်း ကြီးနဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံပဲ။

" သူလည်း ထလေ ရော့ ပုဆိုးပြန်ဝတ်။ တန်းလန်းနဲ့ ထမလာနဲ့ ဆွဲမိလိမ့်မယ်" 

ဆိုပြီး နောက်နေတယ်။ တကယ်ပဲ မစီတာ နဲ့ ငါဟာ လင်မယားတွေလို တစ်အိပ်ရာထဲအိပ်၊ အချစ်နယ်တွေကျွံပြီး တရေးနိုးလာတာပါလား လို့ တွေးရင်း ကျော်သူ ကိုယ့်ကို ကိုယ်မယုံနိုင်ဖြစ်နေတယ်။ ကျေမွနေတဲ့ ပုဆိုးကို အမြန်ကောက်စွပ်ပြီး စီတာ့နားကိုသွား မေးဖျားကို ဆက်ကနဲ့ မော့ပြီး ပွရှုပ်နေတဲ့ သူ့ဆံအုံကြီးကို ဖယ်ပြီး ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ 

" လာပါ သေးထွက်ကျတော့မယ်ကွ။ မုန့်လည်း စားမယ်ဆို။ ပြီးရင် ပြန်လာမှာပဲကို"

" ကျွန်တော် မယုံနိုင်သေးလို့ပါ မစီတာ"

" အမလေး မယုံပေလို့ပဲ ဆရာရယ်"

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျော်သူ့ပါးကို ပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ တစ်ခေါက်လောက်တော့ ပေးနမ်းပါ ချစ်သူရယ်လို့ ပြောပြီး သူ့နူတ်ခမ်းတွဲတွဲကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ စီတာ့ လျှာဖျားလေးက ကျော်သူ့ ပါးစပ်ထဲ အလိုက်သင့်ဝင်လာတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အနမ်းရေယာဉ်ကျောထဲ ထပ်မျောပြန်ပြီ။ သွပ်ပေါ် မိုးပေါက်ကျတဲ့အသံ တဗျောင်းဗျောင်းကို ကျော်သူ မကြားရတော့သလိုပဲ။

ကျော်သူနဲ့ မစီတာ တို့ ဆုံတွေ့တဲ့ ပုံကို ပြန်ပြောရရင်….။

..............................................

(ခ)

ကျော်သူက စက်မှုတက္ကသိုလ် ကျောင်းသားပါ။ ကျောင်းတက်ရင်း နဲ့ တစ်ဖက်တစ်လမ်းက ဝင်ငွေရအောင် သိပ္ပံတွဲက အတွက်အချက် ဘာသာရပ်တွေကို ကျူရှင်ပြတယ်။ အသက်ကလည်းငယ်၊ နာမည်ကြီး ကျူရှင် ဆရာကလည်း မဟုတ်သေးတော့ အိမ်ဝိုင်းတွေနဲ့ study guide ဝိုင်းတွေကို အားပြုရတယ်။ ကျော်သူက အသင်အပြ ကောင်းတာမို့ နာမည် မြန်မြန်ရလာတယ်။ စာသင်ချိန် စည်းကမ်းရှိတယ်။ စာအသင်အပြ ကောင်းတယ်။ နောက်ပြီး ကျောင်းသူ တွေနဲ့လည်း အနေအထိုင် တည်ကြည်တယ်။ မတည်ကြည် လို့ကလည်း မရဘူးလေ။ ကိုယ်က စာသင်ပြီး ရပ်တည်နေတာ နာမည်ပျက်တော့ ကျော်သူ မခံနိုင်ဘူး။ 

ဒါကြောင့် ကျော်သူ ဟာ အမြဲတမ်း စာသင်ဝိုင်းတွေ ပြည့်နေလေ့ရှိတယ်။ ကိုယ့်ကျောင်းစာ ထိခိုက်မှာ စိုးလို့ ကျော်သူ့ အမေကတောင် စာသင်ဝိုင်းတွေ လျှော့ပါလို့ ကျော်သူ့ကို သတိပေးရတယ်။ ကျော်သူကတော့ အားချိန်မထားဘဲ စာသင်ပါတယ်။ သူ့ကျောင်းစရိတ်တင်မက သူ့အမေ စိတ်ကြိုက် မီးဖိုချောင် စရိတ်လည်း ထောက်နိုင်တယ်လေ။ တစ်ရက်တော့ ကျော်သူ့ တပည့်တစ်ယောက်က ညပိုင်းအချိန်အားလားလို့ မေးလာတယ်။ ကုလားလေး တစ်ယောက်က အိမ်ခေါ်သင်ချင်လို့တဲ့။ ကျူရှင်တော့ ယူထားတယ်၊ ရူပဗေဒ၊ ဓာတု ဗေဒ မလိုက်နိုင်လို့ ညဘက် အိမ်ကို ဆရာခေါ် သင်ချင်တာဆိုပဲ။ ကျော်သူ က နေ့တိုင်း ည ၉ နာရီအထိ ပြည့်နေပြီ။ ၉ နာရီ ထိုးရင် အိမ်ကို စက်ဘီးနဲ့ ပြန်ရတာ။ 

ဒါတောင် သိပ်နောက်ကျသွားရင် အမေက စိတ်ပူလို့ မဆုံးဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ ငြင်းလိုက်တယ်။ နောက်နေ့ရောက်တော့ ကုလားလေး က ကျော်သူ့ တပည့်အိမ်ရောက်လာတယ်။ သူ့အိမ်မှာ သူနဲ့ သူ့အမ နှစ်ယောက်တည်း နေကြောင်း၊ ကျွန်တော် ၉ နာရီမှ သူ့အိမ်ကို ဝင်နိုင်ပါကြောင်း၊ physics နဲ့ chemistry နှစ်ဘာသာတည်း ကို  တစ်ပတ်နှစ်ညလောက် ဝင်ပြီး သူနားမလည်တာရှင်းပြရင် အဆင်ပြေကြောင်း၊ သူ့အခန်းမှ ညအိပ်ပြီးမှ ပြန်လို့ရပါကြောင်း ၊ လစာကိုလည်း ဈေးမဆစ်ပါဘူးလို့ သူ့အမ က ပြောပါကြောင်း မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ပြောရှာတယ်။ ကျော်သူလည်း ကုလားလေး ကို သနားသွားတယ်။ စာလိုလားတဲ့ ကလေးကျတော့လည်း မရှင်းတဲ့ဘာသာကို ထပ်သင်ရဖို့ ခုလောက်တောင် ကြိုးစားတာပါလားလို့ သူ့ဇွဲကို အသိအမှတ်ပြုရင်း ခေါင်းငြိမ့်ဖြစ်လိုက်တယ်။ 

ကုလားလေး နာမည်က မိုးခိုင် တဲ့။ ဒီလိုနည်းနဲ့ ကျော်သူဟာ စီတာ နဲ့ တွေ့ဖို့ ဖန်လာတာပဲ။ တစ်ပတ်ကို ကြာသာပတေး၊ သောကြာ နှစ်ရက် ကုလားလေးအိမ်ကို ည ၉ နာရီဝင်တယ်။ ၁၁ ခွဲ ၁၂ လောက်ထိ စာအတူလုပ်ကြတယ်။ မိုးခိုင် က ဉာဏ်ကောင်းတယ် ကြိုးလည်းကြိုးစားတယ်။ သူ့ကို စာပေးထားပြီးရင် ကျော်သူ တစ်ယောက် ကိုယ့်စာကိုယ် လုပ်နေလို့ ရတယ်။ တစ်ရက်တော့ ကျော်သူလည်း မိုးခိုင် ကို နည်းနည်း စပ်စုကြည့်တယ်။

" ငါ ရောက်လာရင် အိမ်ရှေ့က ဆေးဆိုင်ကို သိမ်းသိမ်းနေတဲ့ တစ်ယောက်ကွာ။ ငါတို့ကို လက်ဘက်ရည် လာလာပို့တာ အဲဒါဘယ်သူလဲကွ"

" ကျွန်တော့် အမလေ။ ဆရာရဲ့"

" ဟေ.. မင်းတို့က ဒီအိမ်ကြီးထဲမှာ မောင်နှမ နှစ်ယောက်တည်း နေတာလား။ မိဘတွေ မရှိဘူးလား။ ငါဒီမှာ စာသင်နေတာ တစ်လပြည့်တော့မယ်။ မင်းအိမ်က လူဆိုလို့ မင်းအမ ပဲ မြင်ဖူးတယ်"

" ဟုတ်တယ် ဆရာ။ မောင်နှမ နှစ်ယောက်ပဲနေတယ်။ တကယ်တော့ ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမက တောမှာ မိဘတွေနဲ့နေတာ။ စီတာ့ ကို ရန်ကုန်သား ဟိန္ဒူတစ်ယောက်က တောင်းရမ်းလို့ အိမ်ကပေးစားလိုက်တယ်။ သူ့ယောက္ခမနဲ့ သူ့ ယောင်္ကျားက ပိုက်ဆံရှိတယ်။ သူနဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီး ၂ နှစ်လောက်မှာ သူ့ယောင်္ကျား ကုလားကြီး ဆုံးသွားလိုက်တယ်။ 

ခု နေတဲ့ တိုက်နဲ့ ရှေ့က ဆေးဆိုင်ကို သူ့ယောက္ခမတွေက အမွေပေးထားတာ။ နေ့ခင်းဆို စီတာ က အလုပ်သမားတွေအတွက် ဒီအိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက်၊ ဆေးဆိုင်မှာ ဈေးရောင်းပေါ့။ သူ့ယောက္ခမတွေက စောင့်ရှောက်ထားတာ။ အရင်က သူ့ယောင်းမတွေ လာနေပေးတယ်။ ခုသူတို့လည်း ယောင်္ကျားရကုန်လို့ လိုက်သွားကြပြီ။ ကျွန်တော့်အမက မုဆိုးမ အနေနဲ့ ကျန်ခဲ့တာ။ တော်သေးတာပေါ့ ကျွန်တော်ကလည်း ဆယ်တန်းဖြေရမှာမို့ ဒီမှာလာနေတော့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် အဖော်ရတာ"

မုဆိုးမ ဆိုပါလား။ အသက် ၃၀ စွန်းစွန်းလောက် ရှိမယ်လို့ ကျော်သူကတော့ ထင်တယ်။ ငါနဲ့ဆို ဆယ်နှစ်လောက် ကွာပါလားလို့ မဆီမဆိုင် တွေးမိသေးတယ်။ ရိုးရိုးအိမ်နေရင်း အဝတ်အစားလေးတွေ ပဲ ဝတ်ပြီး မြင်နေကျပေမယ့် ကျော်သူ သူ့ကို သတိထားမိတယ်။ ကျော်သူ စာသင်ဖို့ လာတဲ့အချိန်ဆို သူက ဆေးဆိုင်ပိတ်နေတာ။ 

" ဆရာ ရောက်လာပြီလား" 

ဆိုပြီး ကုလားသံဝဲဝဲ နဲ့ လှမ်းလှမ်းနူတ်ဆက်တယ်။ ကျော်သူ ကတော့ ဟုတ်ကဲ့ အမ ဆိုပြီး အိမ်ကြီးထဲ ဝင်ခဲ့တာပဲ။ အသားညိုမဲမဲ၊ မျက်ခုံးကောင်းကောင်း၊ နှာတံပေါ်ပေါ်၊ နူတ်ခမ်းက ခပ်တင်းတင်းရဲရဲလေးနဲ့၊ ဆံပင်အုံကြီးကတော့ နည်းတာကြီးမဟုတ်။ အိမ်နေရင်းမို့ ဘရာ များ မဝတ်ထားဘူးလားမသိ။ သူလမ်းလျှောက်တိုင်း ရင်က တုန်နေတတ်တယ်။ ကျောင်းဆရာ သမာဓိ နဲ့ မမြင်ဟန်ဆောင်ပြီး တံတွေးမြိုချရတာ အမော။

" မင်းအမ နာမည်ကလည်း အဆန်းပဲကွ စီတာ တဲ့"

" စီတာ ဆိုတာ ဟင်ဒီ လို ပြောတာဆရာရဲ့။ မြန်မာလိုဆို သီတာ ပေါ့။ ဆရာ ကျွန်တော့်အမကို ကြိုက်နေတာလား။ တော်တော်စိတ်ဝင်စားနေတယ်။ ပဲနဲ့ နို့ ပဲ တစ်သက်လုံး စားချင်တယ်ထင်တယ်"

" ဟာကွာ မိုးခိုင် ကလဲ။ ကဲကဲ စာလုပ် ဟေ့ရောင်"

မိုးခိုင်ကို ပိတ်ဟောက်လိုက်ပြီး သူ့အတွက် နောက်မေးခွန်းတွေ ပြင်ပေးနေလိုက်တယ်။ ကျော်သူ့ စိတ်ထဲမှာ လမ်းသွားရင်း ခါခါပြီး ရမ်းသွားတဲ့ တင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ပြုံးလိုက်တိုင်းဖွေးကနဲပေါ်သွားတဲ့ သွားညီညီလေးတွေ ပေါ်က နူတ်ခမ်းကြီးကို မြင်ယောင်နေတယ်။ 

ဒီလို စော်ကြီးနဲ့သာ ချစ်လိုက်ရရင်ကွာ။ ကုလားမတွေနဲ့ ဟိုလိုဟိုဟာ ဖြစ်ရင် ကျန်းမာရေး ကောင်းတယ်လို့ ကြားဖူးတယ်။ ဒါဆို သူ့ယောင်္ကျားက ဘာလို့ သေသွားသတုံး။ လူတွေကလည်း လျှောက်ပြောကြတယ် ထင်တယ်။ မိုက်တာကတော့ အမှန်ပဲ။ တစ်တစ် တုတ်တုတုတ်နဲ့။ မျက်လုံးရွဲကြီးကလည်း အကြည့်ခံလိုက်ရတဲ့ သူတိုင်း ဂွေးတောင်သွားလောက်တယ်။ ထန်တိုင်း အောစာအုပ်တွေထဲကလို အဆင်ပြေရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့ ကျော်သူ တွေးမိသေးတယ်။

" ကဲ မိုးခိုင်..အောစာအုပ်ထုတ်စမ်း"

" ဗျာ ဆရာ"

" အာ..အဲ..လော့ဂရပ်သမ် စာအုပ်ထုတ်စမ်းပြောတာ။ မင်းက ဘာတွေကြားနေမှန်းမသိဘူးကွာ"

..........................................................................................

(ဂ)

" ဆရာ ဒီမှာ ညအိပ်ပြီး စာသင်တဲ့နေ့ အမျိုးသမီးကို ထားခဲ့ရမှာပေါ့"

" အာ…ကျွန်တော်က အမျိုးသမီးမရှိပါဘူး။ အမေနဲ့ နေတာဗျ"

အော် လို့ တစ်ခွန်းပဲ ပြောပြီး စီတာ က အခန်းကို ဆက်ရှင်းနေတယ်။ ဒီနေ့ မိုးခိုင် အလှူတစ်ခုပါသွားတာကြောင့် အိမ်ပြန်ရောက်နောက်ကျတယ်။ ခုမှ ရေချိုးနေတုန်း။ စီတာ က ကျော်သူသောက်ဖို့ လက်ဘက်ရည် လာချပေးရင်း မိုးခိုင် အခန်းကို ရှင်းရင်း စကားပြောနေတာ။ ကျော်သူ ကတော့ လက်ဘက်ရည် ချပေးရင်း မြင်လိုက်ရတဲ့ နို့အမွှာကြီး မြင်ကွင်းကြောင့် ဘာတွေပြောနေမှန်းတောင်မသိဘူး။

" မစီတာ ကျွန်တော့် စက်ဘီးကို ထားခဲ့လို့ရမလား နေ့ခင်းနေ့လယ်"

" ရပါတယ် သော့တော့ ခတ်သွားဆရာရေ။ နေ့ခင်းက အလုပ်သမားတွေနဲ့ လူများတယ်။ ညဆိုရင်တော့ ကျွန်မတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်တည်း။ နေ့ခင်းမှ မဟုတ်ပါဘူး တခြားညပိုင်းတွေလည်း လာပါဆရာ။ ထမင်းလေးဘာလေး ဝင်စားပေါ့"

စားချင်တာ ထမင်းမဟုတ်ဘူး ဒေါ်ကုလားမရဲ့ လို့ ကျော်သူ စိတ်ထဲကပဲ ပြောလိုက်ပါတယ်။

" မစီတာ ဘာပဲလိုအပ်လိုအပ် ကျွန်တော့်ကို ပြောပါ။ မိုးခိုင် အမ ဆိုတော့ ကျွန်တော့ အမ လိုပဲပေါ့"

ကိုင်း ဖြစ်ချင်တာဖြစ် ကျော်သူကတော့ စကား လမ်းကြောင်းနေပြီ။ 

" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ။ ကျွန်မ ကတော့ ဘာမှ မလိုပါဘူး။ တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ ပျင်းတာပါပဲ။ မောင်တစ်ကောင် ရောက်လာမှ သူ့ဝေယျာဝစ္စ နဲ့ ဆိုင်အလုပ်ပဲရှိတာ"

" ကျွန်တော်လည်း ကျောင်းစာ နဲ့ ကျူရှင်တွေနဲ့ ပဲ လုံးလည်လိုက်နေတာ။ တစ်ခါတစ်ခါတော့ တော်တော် ပျင်းခြောက်ခြောက်နိုင်တယ်။ စက်ရုပ်လိုပဲလေ" 

ကျော်သူ တစ်ယောက် သူသိပ်ကြိုက်တဲ့ စပါယ်ရှယ် မျက်လုံး ကြီးတွေကို ဆုံအောင်ကြည့်ပြီး ပြောချလိုက်တယ်။ ကျော်သူ ပြောချင်တာကို စီတာ သဘောပေါက်တဲ့ ပုံပဲ။ သူ့ကို ပြန်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးမှ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး သက်ပြင်းချနေတယ်။ သိပ်လှတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကတော့ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ပေါ့။ 

ကျော်သူကလည်း ဒီနေ့မှ ဘာတွေဖြစ်ပြီး နူတ်သွက်အာသွက်ဖြစ်နေမှန်းမသိ။ မထူးဘူး ဆိုပြီး လက်ပါသွက်လိုက်တယ်။ စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ စီတာရဲ့ လက်ညိုညိုဖောင်းဖောင်းအိအိလေးကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ 

" ကျွန်တော်နဲ့ စကားပြောရတာ ပျော်တယ်မဟုတ်လား စီတာ"

" ဟိုမှာ မိုးခိုင် လာနေပြီ" 

ဆိုပြီး သူ့လက်ကို ရုတ်ကနဲ ဖယ်သွားပြီး အခန်းထဲက မပြေးရုံတမယ် ထွက်သွားတယ်။ သူ့ရယ်သံလေး ကျန်ခဲ့တာမို့ စိတ်ဆိုးသွားတာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ကျော်သူ သိတယ်။ ရင်ထဲမှာ လှိုက်ကနဲဖြစ်သွားတာ ဘယ်လိုမှန်းမသိဘူး။ ခဏနေ မိုးခိုင် ရေချိုးအဝတ်အစားလဲပြီး ဝင်လာတော့ စာစသင်တယ်။ စာသင်ရင်း ဘာတွေ ပြုံးစိစိ ဖြစ်နေတာလဲလို့ မိုးခိုင်က တောင်မေးရတယ်။ စိတ်ကတော့ စီတာ့ ဆီမှာ အပြည့်ရောက်နေတာ။ ခဏနေတော့ ဒေါ်ကုလားမ က လက်ဘက်တွေသုတ်ပြီး ဝင်လာတယ်။ 

" ဆရာတို့ ဆရာ တပည့် စာလုပ်ရင်း စားရအောင် ကျွန်မ သုတ်လာတာ" 

တဲ့။ကျော်သူ နဲ့ မိုးခိုင် ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ 

" ဒီကောင် စာလုပ်ရဲ့လားဆရာ"  

သူ့ကိုယ်သင်းနံ့က အဆန်းဗျ။ မုန်ညှင်းဆီ နံ့ နဲ့ ပရုပ်မှုန့်နံ့ပေါင်းထားတာ။ ခင်ဗျားတို့ အဲဒီအနံ့သိချင်ရင် ဟိန္ဒူမတစ်ယောက်ကို ရည်းစား ထားကြည့်လို့ပဲ အကြံပေးရမယ်။ 

" စာလုပ်ပါတယ်။ မိုးခိုင် က ကြိုးစားတယ်" 

လို့ ကျွန်တော် ခပ်တည်တည်နဲ့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ မျက်လုံးတွေကတော့ တခြားစကားတွေပြောနေတာပေါ့။ မိုးခိုင် မမြင်အောင် စားပွဲအောက်ကနေ စီတာ့လက်ကို ကျော်သူ ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ စီတာ က ဖွဖွလေး ဆွဲဆိတ်ပြီး မသိမသာ မျက်စောင်းထိုးတယ်။ 

" ကဲကဲ…ဆရာတို့ကို မနှောက်ယှက်တော့ဘူး။ ကျွန်မ အိပ်တော့မယ်။ ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ နွားနို့ ကြိုပြီးသားရှိတယ်။ ဆာရင် ထသောက်ကြနော်"

လို့ ပြောပြီး ထထွက်သွားတယ်။ ကျော်သူဆိုတာ ရင်ထဲမှာ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားတာပဲ။

ည မိုးခိုင် အခန်းထဲမှာ အိပ်နေတုန်း တရှူးရှူး နဲ့ အိပ်နေတဲ့တပည့်ကျော်ကို ကြည့်ပြီး ခုနေများ စီတာ့ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ရရင်လို့ တွေးမိတယ်။ သူများအိမ်မှာ ကျောင်းဆရာတစ်ယောက်အနေနဲ့ ခုလိုလုပ်ဖို့ မတော်ပါဘူးလေ ဆိုပြီး ဆန္ဒကို အတင်း သိက္ခာနဲ့ ထိန်းလိုက်ရတယ်။

.........................................................................................................

ဇာတ်သိမ်း

(င)

ဒီနေ့ ကျောင်းမှာ ပုံဆွဲခန်းထဲ ဗိသုကာနဲ့ ဆိုင်တဲ့ အင်ဂျင်နီယာဆိုင်ရာ အတိုင်းအတာပုံတွေ ဆွဲရတယ်။ စိတ်က စီတာ့ အိမ်ကို သွားရမှာမို့ ကျော်သူ တစ်ယောက် စာလုပ်ရတာ စိတ်မပါ။ မယားတရူးဆိုပြီး ပြောကြတာ ဒါမျိုး ထင်တယ်။ အရင်ကလည်း အသက် ၂၀ အရွယ် လူပျိုမို့ ထန်ဖူးပါတယ်။ ဒီလောက်ကြီး စိတ်ထဲရောက်အောင် ထန်တာမျိုး မဖြစ်ဖူးဘူး။ အတင်းစိတ်ကို ဆွဲထိန်းပြီးတော့ စာထဲ အာရုံပို့ရတယ်။ 

ကျောင်းကပြန်တော့ ဖယ်ရီပေါ်မှာလည်း အရင်လို သီချင်းအော်ဆိုတာ၊ မိန်းကလေးတွေကို နောက်တာတောင် မလုပ်ဖြစ်တော့ဘူး။ ကိုယ်စာသင်မယ့်အိမ်ကို သွားဖို့ ဒီလောက်တောင် ပျော်ရွှင်မြူးတူး စိတ်ဓာတ်တွေ တက်ကြွနေတဲ့ ဆရာ ဟာ teacher of the year ဆုတော့ ရသင့်တယ် မထင်ဘူးလား။ 

ဒါပေမဲ့ စိတ်က တပည့်ဖြစ်သူ ဆီမှာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ တပည့်အမ ဆီမှာပဲ။ ဒီညတော့ စာသင်ပြီး မိုးခိုင်အိပ်ပြီဆို ရအောင် ချိန်းတွေ့မယ်လို့ စိတ်ထဲမှာ တေးထားလိုက်တယ်။ ဒါမျိုးလုပ်လိုက်မှပဲ ငါ့စိတ်ထဲကနေ ဒီမမလှလှ ကုလားမ ပြန်ထွက်သွားမှာပဲလို့ ကျော်သူ ထင်တယ်။ ဖယ်ရီကား ရန်ကုန်မြို့ထဲ ပြန်အဝင်မှာပဲ မိုးတွေရွာလာတယ်။ ပထမတော့ အေးအေးဆေးဆေး ရွာနေပြီး နောက်ပိုင်းတော့ အုန်းဒိုင်းကို ကြဲလာတော့တယ်။ 

ဒီနေ့မှ ထီးကမပါ။ ညနေ ငါးနာရီဟာ ငါးနာရီနဲ့ကို မတူဘူး။ ဆင်းနေကျနေရာရောက်တော့ ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ်။ မှတ်တိုင်ထဲဝင်ခိုပေမယ့် မလုံပါဘူး။ မိုးက ဆက်ပြီး ရွာနေမြဲ။ မှတ်တိုင်ထဲမှာလည်း ကျော်သူ့လို မိုးခိုနေသူတွေက အများကြီး။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ငါးနာရီခွဲကျော်လာပြီ။ ၆ နာရီလောက်ဆို မိုးခိုင်က ကျူရှင်က ပြန်ရောက်တော့မယ်။ မိုးရေထဲမှာပဲ မှတ်တိုင်တဲ့ သိပ်မဝေးတဲ့ စာသင်အိမ်ကို ပြေးဖို့ ကျော်သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ကျောင်းမှာက ဒီနေ့ တစ်နေကုန် ပုံပဲဆွဲရတာ။ 

ဒါကြောင့် စာအုပ်သိပ်ပါမလာဘူး။ မိုးကာအိတ်မို့ တော်ရုံရေလောက်တော့ရတယ်။ အဝတ်တွေစိုတာက ပြဿနာမရှိ။ မိုးခိုင် အင်္ကျီယူဝတ်မယ်။ မနက်ကျမှ တစ်ခုခု ဝယ်ဝတ်ပြီး ကျောင်းထသွားရုံပေါ့။ အပြေးတစ်ပိုင်း မိုးခိုင်တို့ အိမ်ဘက်ကို လာခဲ့တယ်။

မိုးက သည်းသည်းမည်းမည်း ဖြစ်လာတဲ့အပြင် မှောင်ပါမှောင်ကျလာတယ်။ ကျော်သူ လည်း ဆေးဆိုင်ရှေ့က အမိုးအောက်ကို အပြေးကလေးဝင်လိုက်ရတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးကတော့ ကြွက်စုတ်ပေါ့။ မိုးခိုင် ရဲ့ အမ ကဆေးဆိုင်ထဲကနေ အလန့်တကြားလှမ်းအော်တယ်။ 

" ဟောတော်.. မနက်က ဆရာ့အိမ်ကို လှမ်းပြီး ဖုန်းဆက်သေးတယ်။ ဆရာအပြင်ထွက်သွားလို့တဲ့။ ဆရာ့တပည့်က ဒီည ဘုရားကျောင်း သွားတယ်။ အဲဒါ ဆရာ့ကို ဒီညစာသင်ချိန်လေး ဖျက်ပေးပါ ခွင့်တိုင်မလို့။ လာဆရာ အထဲဝင် အထဲဝင် ဆရာတပည့်ပုဆိုးလဲထားလိုက်"

ပြောပြီးဆိုပြီး သံပန်းတံခါးကို ကုန်းပြီး တံခါးချက်ဖွင့်ပေးတယ်။ သူ့ခေါင်းအငိုက်မှာ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက ခုလို နှစ်တွေအများကြီး ကြာတာတောင် မမေ့ဘူး။ တမီလ်ဟိန္ဒူမတစ်ယောက်ရဲ့ ညိုဝင်းဝါနေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာဟာ လှတာနဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိတာကို ပေါင်းထားတာပဲ။ ယောင်ပြီး အကြာကြီး ငေးကြည့်နေမိတယ်။ အပျိုတုန်းကဆို ဘယ်လောက်တောင်များ လှလိုက်မလဲ မမမုဆိုးမ ကုလားမလေးရယ်။

" ဆရာ အထဲဝင်လေ"

" အော် ဟုတ်ဟုတ်"

အထဲကိုဝင်လိုက်တာဟာ ကျွန်တော့်အတွက် နတ်စည်းစိမ်ခံစားရမယ့် ညထဲကို ပျော်ဝင်လိုက်တာပဲ ဆိုတာ အဲဒီတုန်းက ဘယ်သိပါ့မလဲ။မိုးက လေပါ ပါပြီး ပိုကြမ်းလာတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း မိုးကြီးပြီး လေပါလာရင် EPC က မီးဖြတ်လိုက်ပါလေရော။

သူတို့အိမ်က ခေတ်ဟောင်းပုံစံ ဆောက်ထားတဲ့ တိုက်ဟောင်းကြီး။ အတော်မှောင်တယ်။ 

" ဆရာခဏလေးနော်။ ဖယောင်းတိုင်ထွန်းလိုက်ဦးမယ် အင်ဗာတာက ဆိုင်ပို့ထားရတယ် ဆရာရေ" 

ဆိုပြီး ဖယောင်းတိုင်သွားထွန်းနေတယ်။ အိမ်ထဲမှာ သူနဲ့ငါ နှစ်ယောက်တည်းပါလား၊ မိုးခိုင်ကလည်း ဘုရားကျောင်းမှာ အိပ်မှာ ဆိုပါလားကို တွေးပြီး ကျော်သူ့ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်းမြည်လာတယ်။ ရေစိုဝတ်နဲ့ ကျော်သူ့ကို စွပ်ကျယ်လက်စက တစ်ထည်၊ ပုဆိုးတစ်ထည်လာပေးတယ်။ ဖယောင်းတိုင်မီး မှိန်ပြပြအလင်းနဲ့ပဲ ကိုယ်ဝင်နေကျ ကျော်သူ့ အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တယ်။

အခန်းထဲက မှောင်လို့ပေါ့ အင်္ကျီကို အရင်ချွတ် ပြတင်းပေါက်ကနေ ရေကိုညှစ်ချပြီးတော့ လှမ်းလိုက်တယ်။ မျက်နှာသုတ်ပဝါယူပြီး ခေါင်းကို သုတ်။ ပြီးတော့ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန် ရုတ်တရက် အခန်းထဲကို ဖယောင်းတိုင် အလင်းရောင်ဝင်လာတယ်။

" ဆရာ ထမင်းစားလိုက်တော့… ဟာ ကန်တော့ ကန်တော့"

အပေါ်ပိုင်းကို သဘက်စောင်ကြီးခြုံထားပြီး အောက်ပိုင်းဗလာကြီးဖြစ်နေတဲ့ ကျော်သူ့ကို မြင်တော့ စီတာ လန့်ပြီး လက်ထဲက ဖယောင်းတိုင် လွတ်ကျ အောက်ရောက်တော့ ငြိမ်းသွားတယ်။ အရာအားလုံးဟာ မှောင်အတိကို ကျသွားတယ်။ စီတာ ထိုင်လိုက်ပြီး ဖယောင်းတိုင်ကို လိုက်စမ်းနေတာ ကျော်သူ အသံကြားတယ်။ လွှမ်းထားတဲ့ သဘက်စောင်ကို ခါးကို ပတ်လိုက်တယ်။ လိုက်စမ်းနေတဲ့ စီတာ့နားကို ကျော်သူထိုင်ချလိုက်တယ်။ 

သူ့ရဲ့ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကို ကြားရတယ်။ ကိုယ်သင်းနံ့ကိုလည်း ရလိုက်တယ်။ ကြက်သီးတွေထောင် ဖျင်းကနဲ ထသွားတယ်။  လိုက်စမ်းနေတဲ့ စီတာလည်း ငြိမ်နေတယ် အမှောင်ထဲမှာ။ ကြမ်းပြင်ပေါ်က လက်နှစ်ဖက်ကို ကျော်သူ ကိုင်ထားလိုက်တော့ စီတာ မရုန်းပါဘူး။

" မစီတာ..။ ကျွန်တော့်ကို လက်ခံပေးပါနော်"

စီတာ ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး။ ဘယ်ပြန်ပြောနိုင်ပါ့မလဲ။ ယောင်္ကျားနဲ့ ၂ နှစ်ကျော် ကင်းကွာနေတဲ့ မုဆိုးမလေး။ ပျိုရွယ်ပြီး ပညာတတ်ရည်မွန်တဲ့ ကျော်သူ့လို လူငယ်ခပ်ချောချောနဲ့ မှောင်မိုက်နေတဲ့ အခန်းထဲမှာ။ နဂိုထဲက လေးစားရင်းစွဲရှိတဲ့ အသင်အပြကောင်းသူ ကျူရှင်ဆရာ။ စီတာ့ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကျော်သူက သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။

" ဆရာ အအေးပတ်မယ်နော်။ ရေတွေခြောက်အောင် သုတ်လိုက်ဦး"

ကျော်သူ အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံနိုင်ပါဘူး။ စီတာ့ပါးကို တရှိုက်မက်မက် ခပ်ပြင်းပြင်း နမ်းချလိုက်တယ်။ သူငြိမ်နေတယ်။ နောက်ထပ် ပါးတစ်ဖက်ကို  ထပ်နမ်းလိုက်တယ်။ စီတာ ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်ပြီး ကျော်သူ့ရင်ခွင် ထဲ ဝင်လာတယ်။ ခပ်ထွားထွား ရင်သားတစ်စုံက ကျော်သူ့ရဲ့ ဝမ်းဗိုက်အထက်နားကို လာထိတယ်။ 

သိတဲ့ အတိုင်း ယောက်ျားလေးများဟာ တဏှာစိတ်ထဖို့ မိန်းကလေးတွေထက် လွယ်တယ်။ အောက်က ပစ္စည်းက ဒိန်းကနဲကို ထောင်လာတာ။ နောက်တော့ စီတာ့တစ်မျက်နှာလုံးကို ဘယ်နှစ်ချက် နမ်းမိမှန်း ကျော်သူ့ မေ့သွားတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း ပါးတွေနမ်းပြီးတော့ နူတ်ခမ်းကို ဆင်းနမ်းပြီလေ။

" ကြမ်းပြင်ကြီးမှာ ဆရာရယ်။ အအေးပတ်မယ်"

" ဆရာလို့ မခေါ်ပါနဲ့လား စီတာရယ်"

" အခန်းထဲဖြစ်ဖြစ် သွားရအောင်လား သူရယ်"

ကျော်သူ နဲ့ စီတာ့ကို အသိစိတ်က ဦးမဆောင်နိုင်တော့ဘဲ ပြင်းပြလောင်မြိုက်နေတဲ့ ဆန္ဒကပဲ ဦးဆောင်နေတော့တယ်။

........................................................................

(စ)

မိုးသံတဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ အေးစက်မှောင်မိုက်နေတဲ့ ညဦးပိုင်းမှာ အမျိုးသမီးတစ်ဦးနဲ့ အနမ်းတွေ ဖလှယ်ရတာ ဘယ်လောက်ကောင်းတဲ့ စည်းစိမ်လဲဆိုတာ ကျော်သူ့လောက်တော့ ဘယ်သူမှ သဘောပေါက်မယ် မထင်ဘူး။ စီတာ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ အပေါ်ကနေမိုးပြီးတော့ နူတ်ခမ်းကို နမ်းနေတယ်။ အစပိုင်းကတော့ စီတာ့ အပေါ် နူတ်ခမ်းကို စုပ်ပြီး ဖွဖွလေးနမ်းနေတာပါ။ 

စီတာက အောက်နေပြန်ဖက်ထားပြီး ကျော်သူ့ အောက်နူတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်ပေးနေတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အနမ်းတွေက ကြမ်းလာတယ်။ ကျော်သူရော စီတာရောဟာ ပါးစပ်ကို အကျယ်ဆုံး ဟနမ်းနေကြပြီး နူတ်ခမ်းများထက် အထဲက လျှာတွေက ပိုပြီး အလုပ်လုပ်ကြတယ်။ တစ်ယောက်လျှာကို တစ်ယောက်စုပ်နေရတာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားတယ်ဆိုတာ မသိတော့ဘူး။ 

စီတာ့မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းကို ပါးနှစ်ဖက်ကနေ ကိုင်ပြီး လျှာချင်စုပ်ရတာကို ကျော်သူ သိပ်ကြိုက်လို့ ခဏလေး တောင် အနားမပေးဘူး။ မရှိဘူးဆိုရင် အချိန် ၁၅ မိနစ်လောက်ကို ကြာမယ်။ တော်တော်ကြာမှ မျက်နှာချင်း ခွါလိုက်တယ်။ အမှောင်ထဲမှာ ကျင့်သားရလာတော့ စီတာ့ မျက်နှာကို ခပ်ဝါးဝါးမြင်ရတယ်။ ရီဝေနေတဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးနဲ့ ကျော်သူ့ကို မောကြည့်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေတယ်။

" ရူးတော့မယ် သူရယ်။ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ" 

လို့ ပြောပြီး ကျော်သူ့ ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းတယ်။

ကျော်သူ နောက်တစ်ဆင့် လှုပ်ရှားပြီ။ စီတာ့ လည်ပင်းကို မနာအောင် ဖွဖွလေး ခဲထားပြီး လည်ပင်းက သွေးကြောကို လျှာကလေးနဲ့ ဖွဖွလေး လိုက်ထိုးပေးနေတယ်။

" အားရှီး..။ သူရယ်..အင်း..ဟင်း ဟင်း" 

ဆိုပြီး ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ်။ လည်ပင်းကို စုပ်ပြီး တော့ သူ့နားရွက်တွေကို ဆက်ကလိတယ်။ နားရွက်ဖျားလေးတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စုပ်နေရင်းကို စီတာကတော့ တွန့်လိမ်နေတာပဲ။ နားထဲကို လျှာလည်း ထည့်လိုက်ရော အသံစုံကို ကြားရတာပဲ။ 

အဲဒီမှာ သိပ်ထူးဆန်း တဲ့ အထိအတွေ့တစ်ခုရတယ်။ အောက်ကနေ ကျော်သူ့ ဘောကို စီတာ လာကိုင်တာပဲ။ တုတ်ချောင်းကို ပဲ ကိုင်တာမျိုးမဟုတ်ဘူး။ အောက်က ဥတွေကနေစပြီး တပြုံလုံးကို ကိုင်ပြီး ပွတ်နေတာ။ သူအားမလို အားမရဖြစ်နေပုံပဲ။

" ချွတ်မယ်နော် စီတာ"

" အင်း"

ကျော်သူ ဟာ စီတာ့ရဲ့ အိမ်နေရင်း အင်္ကျီရဲ့နှိပ်ကြယ်သီးတွေကို တဗြုတ်ဗြုတ်နဲ့ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ဘရာဇီယာအောက်ကနေ လျှံထွက်နေတဲ့ နို့အုံကြီးကို ခပ်ရေးရေး မြင်နေရတယ်။ အားရပါးရ ဖိချေလိုက်ချင်တာ။ စီတာက ကျော်သူ့ အင်္က ျီကြယ်သီးတွေကို တစ်ခုချင်း ဖြုတ်ပေးနေတယ်။ လုံးထွေးနမ်းနေရင်းနဲ့ ကျော်သူ့ အောက်ပိုင်းကို ပတ်ထားတဲ့ သဘက်စောင်ကတော့ ဘယ်ရောက်လို့ ဘယ်ပေါက်သွားမှန်းမသိတော့။

ဘရာဇီယာကို မချွတ်ခင် နို့အုံကြီးရဲ့ အပြင်သားတွေကို ကျော်သူ နမ်းတယ်။ သက်ပြင်းတချချနဲ့ စီတာဟာ ဘယ်တော့ ဘရာတစ်ခုလုံးကို ချွတ်ချလိုက်မလဲဆိုတာ မချင့်မရဲနဲ့ စောင့်နေတယ်။ ကျော်သူလည်း စိတ်ရှိ လက်ရှိကစားပြီးတာနဲ့ ကျောနောက်က ကျယ်သီးကို လှမ်းဖြုတ်ပြီး စီတာ့ အပေါ်ပိုင်းကို ဗလာကျင်းလိုက်တယ်။ နို့ကြီး တစ်လုံး တစ်လုံးဟာ ထောပတ်သီး အကြီးစားတစ်လုံးစာလောက်ရှိတယ်။ မစို့သေးခင် စိတ်ကြိုက်နယ် တယ်။ နို့ကို စပြီးတော့ စို့လိုက်တာနဲ့ စီတာက အသံပေါင်းစုံ ပြန်ထွက်လာပြန်တယ်။

" ကြိုက်တယ်။ ကြိုက်တယ်။ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးနမ်းပါ။ နမ်းပါ"

ကျော်သူ အလုပ်နဲ့ ဆက်ပြီး သက်သေပြနေလိုက်တယ်။ ဟိုဘက်နို့ စို့လိုက် ဒီဘက်နို့ ပြောင်းစို့လိုက်နဲ့ပေါ့။ သိပ်ကို အားရစရာကောင်းတယ်။ စီတာ ကတော့ ညည်းညူရင်း ကာမအရသာကို အပြည့်ခံစားနေတယ်။ ကျော်သူ့ရဲ့ မွေးရာပါ ယောင်္ကျားပညာက သူ့လက်ကို စီတာ့ထမီထဲ ဆင်းသွားစေတယ်။ 

စီတာ့မှာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မပါပါဘူး။ အမွှေးခပ်ပါးပါးနဲ့ ဆီးခုံကို ကျော်လိုက်တဲ့အခါ ဖောင်းကားနေတဲ့ သူ့ပစ္စည်းကို အုပ်မိတယ်။ ကျော်သူ့ စိတ်ထဲမှာ ကလိကလိ နဲ့ ။ အကွဲကြောင်းလေးကို စမ်းပြီး လက်ညိုး၊လက်ခလှယ် နှစ်ချောင်းပြူးကို ထည့်ချလိုက်တယ်။

" အား..ရှီး။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ သူရယ်"

ချစ်ရည်ရွှမ်းတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးထင်တယ်။ ရွှဲနစ်နေတာပဲ ကျော်သူ က လက်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်အောက် ခပ်သွက်သွက်လေးကစားရင်း နို့ကိုလည်း စို့တယ်။ စီတာ့ ရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါထဲကို လက်ထည့်လိုက်ပြီး အထဲက အခေါင်းပေါက်ရဲ့ အပေါ်အမိုးနားက အထစ်လေးကို စမ်းပြီး ပွတ်ပေးတယ်။ အဲဒီနေရာကို ဂျီစပေါ့လို့ခေါ်ပြီး မိန်းမတွေ သိပ်ကြိုက်တယ်လို့ ကျော်သူ ကြားဖူးတယ်။ ဟုတ်မဟုတ်တော့ မသိဘူး။ စီတာက ထွန့်ထွန့်လူး လာတယ်။

" ကျွန်တော် ချစ်တော့မယ်နော် စီတာ"

" ခဏလေးနော်" 

စီတာက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျော်သူ့ ကို ဖွဖွလေး လှဲလိုက်တယ်။ ကျော်သူလည်း အလိုက်သင့် ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ စီတာဟာ ကျော်သူ့ နူတ်ခမ်းနှစ်ခုကို သူ့နှာခေါင်းနဲ့ ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပြီး ကျော်သူ့ ရင်ဘတ်က နို့ နှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ပလပ်ပလပ်နဲ့ ယက်ပေးတယ်။ ဟိုက်… ယောင်္ကျားတွေလည်း နို့စို့ခံရတာ ဖီးတက်သဗျာ။ မယုံရင် စမ်းပြီး ကိုယ့်ချစ်သူ၊ ကိုယ့်ဇနီးကို စို့ခိုင်းကြပါ ဘဒိုတို့။ ကျော်သူဟာ မျက်လုံးလေးမှေးပြီး နို့စို့ခြင်း၊ အောက်က လက်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးခြင်းတို့ကို အရသာ ခံနေလိုက်တယ်။ 

စီတာ ဟာ ကျော်သူ့ ဗိုက်ပေါ်ထိကို လိုက်နမ်းပြီး ယက်ပေးနေတယ်။ တဖြည်းဖြည်း အောက်ဆင်းလာပြီ။ ကျော်သူ ရင်ထဲ လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ သူ့ ပစ္စည်းကို ဘယ်သူကမှ ငုံပြီး မစုပ်ပေးဖူးသေးဘူး။ ထင်တဲ့အတိုင်းဖြစ်ပါစေလို့ ဆုတောင်းနေချိန်မှာပဲ ထောင်မတ်နေတဲ့ သူ့ဟာကြီး အေးကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ စီတာ လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်လိုက်တာပါ။ ပစ္စည်းရဲ့ ပတ်ပတ်လည်ကို လိုက်ပြီး ယက်ပေးနေတာ ကောင်းလွန်းလို့ အသားတွေတောင် တုန်တယ်။ ပစ္စည်းကို ယက်နေရင်း ဥအပြုံလိုက်ကိုပါ ယက်တယ်။ ကျော်သူ ဘယ်လိုမှ အားမရတော့။

" စုပ်လိုက်ပါလား စီတာရယ်" 

ကျော်သူ ညည်းသံတဝက်နဲ့ တောင်းဆိုလိုက်တယ်။

လိမ္မာလိုက်တဲ့ စီတာ အားရပါးရကို စုပ်တော့တာပဲ။ ခေါင်းကို နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နဲ့ ကျော်သူ့ ဟာကြီး တစ်ခုလုံး သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားအောင်ကို စုပ်ပေးတာ။ တော်တော်ကြာတော့ ကျော်သူ ပြီးချင်လာတယ်။ ပြီးသွားလို့တော့ မဖြစ်။ ရှေ့ဆက်တိုက်ပွဲဝင်ရဦးမှာ မို့လား။

" စီတာ စီတာ ခဏရပ် ခဏရပ်" 

ကျော်သူဟာ စီတာ့ကို ပက်လက်ပြန်လှန်လိုက်ပြီး ဗိုက်သားလေးတွေကို လိုက်နမ်းလိုက်တယ်။ ဘယ်လို အားမျိုးက တိုက်တွန်းစေ့ဆော်နေတာလဲ မသိ။ ကျော်သူ အောက်ဆင်းတာကို ရပ်ပစ်လိုက်လို့ မရ။ ပေါင်ခြံလေးတွေ လျှာဖျားလေးနဲ့ ယက်နေရင်း သူ့ပစ္စည်းက အမျိုးသမီးချွေးနံ့လေးတွေရတယ်။ ကျော်သူ စိတ်မထိန်း နိုင်တော့ဘူး။ ပစ္စည်းလေးကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး ငေါငေါလေး ပေါ်လာတဲ့ အဆံပြူးပြူးကို ကလေးများ ချိုချဉ်စုပ်သလို ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက် ယက်လိုက် လုပ်တော့ တာပဲ။ စီတာ့ အော်သံဟာ မိုးသံနဲ့မို့တော်တော့်တယ်။ နေ့ခင်းဆို အခန်းပြင်ကတောင် ကြားရလောက်တယ်။

" ချစ်တယ်။ ချစ်တယ်။ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးလုပ်ပါ။ ယောင်္ကျားရယ်" 

ဆိုပြီး အော်နေတယ်။ ကျော်သူ ရုတ်တရက် ထလိုက်ပြီး ပေါင်ကို ဖြဲလိုက်တယ်။ စီတာ က အလိုက်တသိ ကျော်သူ့ပစ္စည်းကို ယူလိုက်ပြီး သူ့ အပေါက်ဝကို တေ့လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကျော်သူ ထိုးထည့်လိုက်တာပေါ့။ စီးကနဲ ဝင်ချသွားတာဗျာ။ အထဲက အခေါင်းပေါက်နံရံတွေက ကျော်သူ့ ဂွေအချောင်းလိုက်ကို ဝိုင်းညှစ်ထားကြတယ်။ ဘာနဲ့မှ မတူတဲ့ အရသာ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ လုပ်ပေးနေတယ်။

" အားရှီး…အားရှီး လုပ်ပါ လုပ်ပါ။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ပါ"

" ကောင်းလား ဟင်။ အင်း။ အင်း"

အားရပါးရ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်တယ်။ စီတာ့ ကုတင်လေးဟာ တဝုန်းဝုန်းနဲ့။ အောက်ငုံလိုက်တော့ နူတ်ခမ်းခြင်း အငမ်းမရနမ်းကြတယ်။ ငါးမိနစ်လောက်ကြာအောင် ဆောင့်ပြီးတော့ "ဟိုဘက်လှည့်ပေးပါ။ စီတာ လို့ ကျော်သူက တောင်းဆိုလိုက်တာပေါ့။

စီတာက နောက်လှည့် လေးဘက်ထောက်လိုက်ပြီး ခါးကို ကော့ထားတယ်။ တစ်ချိန်လုံး မှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်ခဲ့ရတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေက ကျော်သူ့ရှေ့မှာ။ ဖင်နှစ်လုံးကြားက ပြူးနေတဲ့ ပစ္စည်းကြီးထဲကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ခါးကနေကိုင်ပြီး ချကြပြန်တယ်။ နောက်ကနေလုပ်တဲ့အခါ ပိုထိပုံရတယ်။ စီတာ တစ်ယောက် ဆက်တိုက်ကို ကယောင်ကတမ်း ဘာတွေ အော်နေမှန်း မသိဘူး။

" အား ပြီးတော့မယ်။ ပြီးတော့မယ်။ မောင်ရယ် လုပ်ပါ လုပ်ပါ။ ယောင်္ကျား။ အမယ်လေး ယောင်္ကျား"

" ပြိုင်တူပြီးမယ်နော်။ စီတာ။ အား အား"

တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ရိုက်ချလိုက်တာ ကျော်သူ့ သုတ်ရည်ပူနွေးနွေးတွေ စီတာ ပစ္စည်းထဲ ပန်းဝင်သွားပြီး ပြီးသွားတယ်။ မောလိုက်တာ။ ကျော်သူ တစ်ယောက် စီတာ့ဘေးကို လှဲချလိုက်ရင်း သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားလိုက်တော့ ပြန်ဖက်ထားတယ်။ တော်တော်နဲ့ စကားမပြောနိုင်ပါ။

" တို့ကို အထင်သေးသွားပြီလားဟင်"

" အထင်မသေးပါဘူး။ စီတာ ရယ်။ အပေးအယူမျှလိုက်တာ စွဲသွားတာပဲ"

" ဒါပေမဲ့ သူ မပြောတာ တစ်ခုရှိသေးတယ်"

ကျော်သူ ဘာပါလိမ့်ဆိုပြီး ကယောင်ချောက်ခြားဖြစ်သွားတယ်။ ဟာ ဟုတ်ပါရဲ့။ ဒီရက်ပိုင်း သူဖြစ်နေတဲ့ ခံစားချက်ကို ထန်နေတာ တစ်ခုပဲလို့ ထင်နေမိတာပဲ။ ဘာမှန်းမသိတဲ့ အဲဒီခံစားချက်ကို ကျော်သူ တွေးမိတော့မှ သဘောပေါက်သွားတယ်။ စီတာ့ နူတ်ခမ်းနဲ့ နှာခေါင်းကြားကို နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နားနားတိုးရင်း တစ်ခွန်းထဲ ပြောချလိုက်တယ်။ ခုနပြီးသွားတာနဲ့ မတူပေမယ့် သူလည်း သိပ်ကို ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားချက်ပဲ။

" စီတာ့ကို ကျွန်တော် ချစ်တယ်ဗျာ"

အမှောင်ထဲမှာ စီတာ့မျက်နှာကို သေချာမမြင်ရဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူပြုံးနေမှာကို ကျော်သူ သေသေချာချာကို သိနေတယ်။


( အားလုံး ရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေ)

ကနောင်ကိုယ်တော်




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။