ညတစ်ညရဲ့အစ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
အင်းစက်စာပေဖြစ်ပါသည်။
အချိန်ကည ၁၀ နာရီရှိနေပြီ ။ ယောက်ကျားရဲ့ စကားသံများကနားထဲတွင် ဒေါသဖြစ်နေမိသည်။ တစ်ယောက်တစ်ခွန်းစကားများပြီး အိမ်ကထွက်လာခဲ့သည်။ ဘယ်သွားရမလဲ မစဉ်းစားပဲ ထွက်လာခဲ့သည်။ ခုမှဘယ်သွားရမလဲ စဉ်းစားမိတော့သည်။ ၁၀နာရီထိုးနေပြီ၊ အမျိုးတွေအိမ်သွားလို့ မဖြစ် ။ မေးရင် ဖြေရမှာခက်နေသည်။ စဉ်းစားမရဖြစ်နေသည်။
လမ်းပေါ်မှာလူပျက်နေပြီ အသက်က ၄၀ ဆိုပေမယ့် ယောက်ကျားတွေမျတ်စိကျတဲ့ အချိုးအစားက ကိုယ့်မှာ အပြည့်ရှိနေတာမို့ ဒေါ်အေးအးဝင်း ဖြစ်ချင် ရာဖြစ် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်သည်။ ယောက်ကျားဖြစ်သူပြောတဲ့ စကားက မိမိစိတ်ကို ပြောင်းလဲစေ တော့သည်။
" မင်..းဒီကောင်လေးကို ဘယ်နှစ်ခါ အလိုးခံနေလဲ"
ဆိုတဲ့ စကားကနားထဲမှာပဲ့တင် ထပ်နေသည်။ နဂိုကတော့ တကယ်ကို သားတစ်ယောက်လို ခင်မင်ရင်းနှီးပြီး အရောတဝင် နေခဲ့မိတာပါ။ ခုတော့ ယောက်ကျားကို ရွဲချင်တဲ့စိတ်က ပေါ်လာတာမို့။
" ဒေါက် ဒေ့ါက် ဒေါက်"
တံခါးခေါက်သံကြောင့် အသက် ၂၀ဆယ်ခန့် လူငယ်တစ်ယောက် တီဗွီကြည့်နေရာမှ တံခါးလာဖွင်းပေးသည်။
" ဟာ အမေ "
မိုးထက် အံ့သြဝမ်းသာစွာဖြစ်မိလိုက်သည်။ ဒေါ်အေးအေးဝင်းလည်း ဘာမှမ ပြောတော့ပါ။ တီဗွီစားပွဲဘေးမှာရှိတဲ့ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ပေါ် ပစ်လှဲအိပ်လိုက်သည်။
" အမေ ဘာဖြစ်လာတာလဲ"
မိုးထက် လက်ကျန်ဘီယာတစ်ခွတ်ကို သောက်လိုက်သည်။ ဒေါ်အေးအေးဝင်း အိမ်အလာ လင်မယားစကားများနေတာမို့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ပြီး ဘီယာသောက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ အကြောင်းစုံတော့ မသိပါ။ မိမိကြောင့်ဖြစ်သည်ကိုတော့ ကြားလိုက်ရသည်။
" မနေ့ညက မင်းနဲ့ ထွက်သွားတာ ညဉ့်နက်လို့ မတော်တစ်ယော် ထင်လို့ စကားများပြီး ရန်ဖြစ်ထွက်လာတာ"
ဒေါ်အေးအေးဝင်း ဒီတိုက်ခန်းထဲကို အမြဲရောက်နေကျဖြစ်သည်။ မိုးထက်ဆိုသော ကလေးကလည်း မိမိအပေါ် အမေတစ်ယောက်လို သံယောဇဉ်ရှိနေပြီး ခင်မင်နေတာလည်း ကြာပြီ ဆိုတော့ သိပ်မဆန်းတော့ပါ။ မိုးထက် ဘာမှမပြောတော့ပဲ စားပွဲအောက်က ကျမ ကြိုက်တတ်တဲ့ နောက်ထပ် ဘီယာပုလင်းထ်ုလိုက်ပြီး ခွတ်ထဲထည့်လိုက်သည်။
" ကဲ အမေ စိတ်ညစ်ပြေ လုပ်လိုက်ဦ်း ဒီမှာ အာလူးကြော်"
ဘာမှမ ပြောတော့ပဲ ဖန်ခွတ်ထဲပြည့်လုနီးပါး ဘီယာကိုမော့ချလိုက်ပြီး အားလူးကြော် နှစ်ဖတ်ကို စားလိုက်မိတယ်။ သူသောက်လိုက် ကိုယ်သောက်လိုက်နဲ့ ဘီယာတစ်လုံးလည်းကုန်သွားတော့ စကားတွေ ပေါလာကြတယ်။ ဒေါ်အေးအေးဝင်းမလာခင်ထဲက တစ်လုံးကုန်အောင်သောက်ထားတာမို့ မိုးထက်ကမူးနေပြီ။
" ဦးကျော်က အမေကို ဘာပြောလိုက်လို့လဲ အမေရ"
ဒေါ်ဝင်းမာလည်းမှန်လာပြီမို့ အရှိတိုင်းပြောလိုက်တော့သည်။
" ပြောရမှာ ရှက်ပါတယ် သားရာ မင်းနဲ့ အမေနဲ့ သားအမိလို နေလာခဲ့တာ ခုမှ ညစ်ညစ်ညမ်းညမ်း ပြောလာတယ်လေ"
" ဘယ်လို ညစ်ညမ်းပြောတာလဲ"
" ဒီအချိန်ထိကြာအောင် မင်းအလိုးခံလာတာလားတဲ့၊ ကဲ ကောင်းသေးလားကွာ"
" အမေက ဘာမှပြန်မပြောဘူးလား"
မိုးထက် ဒေါ်အေးအေးဝင်း ဘယ်လိုပြန်ဖြေတယ် သိချင်လာတာမို့။
" ဟုတ်တယ် အလိုးခံလာတာလို့ ပြောလိုက်တယ်"
ဒေါ််အေးအေးဝင်းမူးမူးနဲ့ ယောက်ကျားဖြစ်သူနဲ့ ရွဲပြောခဲ့မိတဲ့အတိုင်းပြောချလိုက်သည်။ နဂိုထဲက ပွေလိုက်ဖတ်လိုက်လက်ပွန်းတစ်တီးနေခဲ့ရာမှ စိတ်နဲ့မှန်းပြီး ဒေါ်အေးအေးဝင်းကို ဂွင်းတိုက်စိတ်ဖြေနေတဲ့ လူပျိုရိုင်းလေး မိုးထက် မိမိအိပ်ရာပေါ်ရောက်နေသော ဒေါ်အေးအေးဝင်းခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာတော့သည်။
" အမေကလည်း ဟုတ်လည်း မဟုတ်ပဲနဲ့ ဘာလို့အဲလိုပြောလိုက်ရတာလဲ"
မိုးထက် နောက်တစ်လုံးထုတ်လိုက်ပြီး တစ်ခွတ်သောက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ တင်းကားနေသော ဒေါ်အေးအေးဝင်းရင်နှစ်မွာနှင့် တင်သားစိုင်တို့ပေါ်လည်း မျတ်လုံးက ရောက်နေသည်။
" ရွဲပြောလိုက်တာပေါ့"
" အမေကလည်း သားမှ မလုပ်ရပဲနဲ့ ဘာလို့ ပြောရတာလဲ၊ တကယ်လဲ မဟုတ်ဘူး၊ သားဘက်လည်း စဉ်းစားပါဦး"
မိုးထက် စကားခေါ်နေပြီဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်သည်။ သူ့မျတ်လုံးတွေကလည်း မိမိခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကို ကာမရာဂစိတ်တွေနဲ့ကြည့်နေတာကို မြင်နေရသည်။
" သြော်... သားက တကယ်ဖြစ်ချင်တာလား.. ကဲ့ ဒီည အမေ ဒီမှာအိပ်မယ်၊ မနက်စောစောထပြီး သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အိမ်သွားမယ်၊ ကဲ ဘယ့်နဲ့လဲ"
ဒေါ်အေးအေးဝင်း ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ မူးကလည်းမူးနေပြီ။ ညဉ့်ကလည်းနက်နေပြီ။ ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့အလှမ်းဝေးနေတာမို့ ကာမစိတ်က ထလာသည်။ သန်သန်မာမာလူပျိုရိုင်းလေးရဲ့ကာမဆက်ဆံမှူ့ကို မိမိစိတ်က တောင့်တလာသည်မို့ မိုးထက်သဘောကျသွားသည်။
ကလေးနှစ်ယောက်မွေးပြီးပေမဲ့ ဒေါ်အေးအေးဝင်းကို လိုးချင်နေတာကြာခဲ့ပြီ။ ညည သူ့ကိုခေါ်ပြီး အပြင်သွားကြပေမဲ့ သားအရင်းလို ဆက်ဆံနေတာမို့ ဘယ်လိုမှအခွင့်မသာခဲ့။ ခုတော့ အဆင်ပြေချင်တော့ အရန်သင့်ပင်ဖြစ်နေသည်။ စိတ်တိုင်းကျ စိတ်ရှိသလောက် ဆက်ဆံရတော့မည်။
" အမေ ထမင်းစားဦးမလား သားပြင်ပေးမယ်"
" တော်ပြီ မစားချင်ဘူး"
ဒေါ််အေးအေးဝင်း အိပ်ရာပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ်အိပ်လိုက်သည်။
" ကဲ့ အမေ ညဉ့်နက်ပြီ အိပ်ကြရအောင်၊ မနက်မှ အမေသူငယ်ချင်းအိမ် သားလိုက်ပို့မယ်"
မိုးထက် အိမ်တံခါးတွေပိတ်လိုက်သည်။ မိုးထက် ဒေါ်အေးအေးဝင်းဘေးတွင် အိပ်လိုက်သည။ ဒေါ်အေးအေးဝင်း တအားမူးနေသည်။ ယောက်ကျားနဲ့က အလိုးမခံပဲနေလာတာကြာပြီမို့ ပိပိကဆန္ဒပြလာသည်။ မိုထက် ဒေါ်အေးအေးဝင်း အကျီကြယ်သီးများကိုဖြုတ်လိုက်ရာ ထွားကြိုင်းသော နို့နှစ်လုံးက မီးရောင်အောက်တွင် ဖြူဖွေးစွာထွက်လာသည်။ အကျီင်္ပေါ်ကနေမှန်းကြည့်ခဲ့သော နို့နှစ်လံးကို မြင်လိုက်ရတာမို့။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် "
" အ... အား... သား..."
မိုးထက်အငန်းမရ လက်နှစ်ဖတ်ဖြင့်စုံကိုင်ပြီးစို့လိုက်သည်။ နောက်ဒေါ်အေးအေးဝင်း လုံချီကိုလည်း အထက်ကနေ အောက်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ဒေါ်အေးအေးဝင်း အသာပင် ဖင်ကြွပေးရှာသည်။ ခုမှ ဒေ့ါ်အေးအေးဝင်း၏ အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ဆင်နှာမောင်းသဖွယ် ဒေါ်အေးအေးဝင်း၏ဖြူဝင်းသောပေါင် နှစ်လုံးကြားမှစောက်ဖုတ်မဲမဲနှင့် ကလေးနှစ်ယောက်ထွက်အောင် ကိုကျော်မောင် အလိုးခံထားသောစောက်ဖုတ်လေးမှာ လူပျိုလီးကို လက်တဲ့စမ်းအလိုးခံဖို့ တာဆူနေသညို စောက်စိလေးပင် ချွန်ပြီး စောက်ရည်များပင် ရွဲနေသည်။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် "
" အင်း... အား..အင့်..."
မိုးထက် ဒေါ်အေးအေးဝင်းပေါင် ကြားခေါင်းဝင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသကုန် စုတ် ယူလိုက်သည်။ လျှာကိုလည်း စောက်ခေါင်းအတွင်းထိုးထဲ့လိုက်ရာ တစ်ခါမှခုလိုမခံဘူသော ဒေါ်အေးအေးဝင်းခင်ဗျာ ခါးလေးကို အိပ်ရာနှင့်တစ်တောင်လောက် မြောက်တက်သွားသည်။
" အမေ့ကိုခုလို ဦးကျော် မှုတ်ပေးသေးလား"
" မလုပ်ဘူးပါဘူး အ...အား သားရယ်"
အမှုတ်အစုတ်မခံဘူးတာကို မိုးထက်ယုံပါသည်။ ဒေါ်အေးအေးဝင်းစောက်ဖုတ်မှ သက်သေခံနေသည်။ စောက်ရည်များ တအားထွက်ကျနေပြီး မိုးထက်ခေါင်းကိုတအားဖိထားနေသည်။
" တအားပဲ.. အရသာရှိလိုက်တာ သားရယ်... တစ်ခါမှ ခုလို အရသာမတွေ့ဖူးဘူးကွယ်... အား.. အား သားရယ်"
မိုးထက် ၁၅မိနစ်လောက် စောက်မွေးများပွတ်လိုက်၊ စောက်စိလေးပွတ်လိုက်၊ လျာနဲ့စောက်ဖုတ်ကို အထက်အောက်လျက်လိုက် လုပ်နေတာမို့ ဒေါ်အေးအေးဝင်းအူများပင် လိပ်တက်နေအောင် ခံစားနေရသည်။
" တော် ပြီသားရယ် အမေ အူတွေတောင်နာပြီး ဗိုက်ကြောတွေ.. ပျတ်မတတ်ပဲကွာ"
မိုးထက် လည်းတကိုယ်လုံးအဝတ်တွေချွတ်လိုက်သည်။ ထွားကြိုင်းသောခန္ဓာကိုယ်နဲ့အညီ တစ်ထွာကျော် လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို ထိပ်ဖူးရဲရဲကြီးမှလီးရည်များ ကြွက်မြီးတန်းကျနေတာ ဒေါ်အေးအေးဝင်း မြင်နေရတာမို့ စိတ်ကျေနပ်သလိုခံစားလိုက်ရသည်။
" ဘယ့်နဲ့လည်း ဦးကျော်ထက်ကြီးလား "
" အမလေး ကြီးလှချည့်လား သားရယ်"
ဒေါ်အေးအေးဝင်းအံ့သြစွာပြောလိုသည်။
" အရင်နဲ့က အမေကိုမှန်းပြီးဂွင်းထုလာတာ ညတိုင်းဆိုတော့ ကြီးတော့တာပေါ့ဗျ"
မိမိပါးစပ်ပေါက်ဆီ ရောက်လာသော မိုးထက်လီကြီးကြောင့် ဒါ့တော့ စုတ်ပေးဘူးတာမို့ သဘောပေါက်စွာ စုတ်ပေးလိုက်မိသည်။ ယောက်ကျားဖြစ်သူက စုတ်ခိုင်းနေကျမို့ ကျွမ်းကျင်စွာစုတ်နေမိသည်။ လီးကြီးကလည်း စုတ်ရင်းပါးစပ်ပေါက်မှာ ပြည့်ကျပ်စွာ တုတ်တုတ်လာသည်။ ထွက်လာသော လီးရည်တွေကိုလည်း မြိုချလိုက်သည်။
'' ဒါကျ ပိုင်ပါ့လား အမေက စုတ်နေကျလား"
" ဟုတ်တယ် တော်ပြီ အတုတ်ကြီးပဲ"
ဒေါ်အေးအေးဝင်း မိုးထက်လီးကြီးကိုအလိုးခံဖို့ ပေါင်နှစ်ဖတ်ကို အစွမ်းကုန်ကားပေးလိုက်သည်။ မိုးထက် ကားပေးထားသောခြေနှစ်ဖတ်ကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး ထွားကြိုင်းသော နို့နှစ်လုံးကိုစုံမြည့်လိုက်သည်။ ထောင်နေသော နို့သီးခေါင်းများကို လက်ညှိုးနဲ့လက်မဖြင့်ချေလိုက်သည်။ စောက်မွေးပေါ််ရောက်နေသော လီးကြီးကို ဒေါ်အေးအေးဝင်းလက်နှင့်ကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းဝ တေ့ပေးနေတာမို့ တင်ပါးဆုံကို ဖိချလိုက်သည်။
" ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ်"
" အင့်..အင့်...အား.. သား... သား ဖြေးဖြေးလုပ်.."
မိုးထက်အချက်၂၀လောက်စောင့်ချလိုက်သည်။ ဒေါ််အေးအေးဝင်း ကျေနပ်စွာ ကာမကိုခံစားလိုက်ရသည်။ အသက် ၄၀ ဆိုပေမဲ့ သွေးမဆုံးသေးပဲ ဗိုက်ကြီးနိုင်တာကိုပင် မတွက်မိတော့ပါ။ ပြည့်ကျပ်နေအောင်ဖဝင်နေသော မိုးထက်လီးက မိမိစောက်ဖုတ်၏လိုဘတ်ကို ပြည့်ဝလာစေတော့သည်။
" အမေ ကောင်းလားဟင် ဦးကျော်နဲ့ သားနဲ့ ဘယ်သူကောင်းလဲဟင်"
" သားက တုတ်ပြီးရှည်တော့ နာတယ် ကောင်းလည်းကောင်းတယ်"
မူးမူးနဲ့အမှန်တိုင်းပြောရင်း မိမိနုတ်ခမ်းကိုလာစုတ်သော မိုးထက်နုတ်ခမ်းများကိုပြန်စုပ်လိုက်သည်။ မိုးထက် ခုမှလိုးဘူးသော စောက်ဖုတ်မို့လားမသိ နှစ်ချီလောက်လီးရည်များထွက်သွားတာကို မကြေနပ်နိုင်သေးပေ။
" သား မတော်သေးဘူးလားဟင် ဘယ်နှစ်ခါရှိပြီလည်း"
ဒေါ်အေးအေးဝင်း ကျေနပ်စွာမေးလိုက်ပြီး လိုးသလောက် ခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားသလိုခံလို့ မဝနိုင်ဖြစ်နေတာမို့ မိုထက် တင် သားများကိုဆွဲယူဖိကပ်ရင်း မေးလိုက်သည်။
" နှစ်ချီရှိပြီ အမေ သားအိမ်ထဲလည်း သားလီးရည်တွေပြည့်နေတာပဲနော်"
မိုးထက်ပြောမှစဉ်းစားမိလိုက်သည်။ လုံချည်လာတာ သိပ်မကြာသေးပေ။ မသကာဗိုက်ကြီးရင် ဒုက္ခ။ ဆက်မစဉ်းစားချင်တော့ပါ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တော့ ခံလို့က မဝနိုင်ဖြစ်နေပြီ။ လင်ဖြစ်သူနဲ့က ၁၅ မိနစ်လောက်လုပ်ပြီးဆင်းသွားတာ ခုလိုလဲ မနေခဲ့မိပါ။ ခုတော့ ဒေါ်အေးအေးဝင်း နွားအိုမြက်နုကြိုက် ဆိုတဲ့ကိန်းဆိုက်နေတော့သည်။
" ဟုတ်တယ် သားရယ် အမေဗိုက်ကြီးရင် ဒုက္ခပဲ၊ သားသား အရည်တွေက အပြင်တောင် အံကျနေပြီကွယ်"
မိုးထက်အိပ် ရာခင်းတစ်ခုလုံးလည်းစိုရွဲနေတော့သည်။ မူးမူးနှင့်လိုးလိုက်ကြတာ ညဉ့်၁နာရီထိုးနေပြီ။ ခုထိလိုးလေလိုးလေ မက်မပြေဖြစ်နေသည်။ ကုန်းပြီးလိုးလိုက်၊ ကုတင်အောက်က နေ စောင့်လိုးလိုက်၊ ဝမ်းလျားမောက်ပြီး အလိုးခံလိုက်နှင့်နည်းမျိုးဘည်းစုံနေပါပြီ။
" အမေ သားကို တစ်ခုလောက် လိုက်လျောပါလားဟင်"
" ပြော ဘာကူညီလဲ့"
" သား ဖင်လိုးကြည့်ချင်တယ်"
ဒေါ်အေးအေးဝင်း ကြက်သီးပင်ထလာသည်။
" ရပါ့မလား သားရယ် အမေတစ်ခါမှမခံဘူးပါဘူးကွယ် သားဟာက အကြီးကြီးပဲ"
မိုးထက် စအိုဝလေးထဲ လက်ညှိးလေးထည့်လိုက်တော့ လွယ်စွေဝင်သွားသည်။
" ရပါတယ် အမေရယ် သားဖြည်းဖြည်းထည့်မယ် နော်"
ဒေါ်အေးအေးဝင်းတစ်ခါမှအလိုးမခံဘူးသော စအိုလေးကို လိုးခွင့်ပြုလိုက်သည်။ စိတ်ထဲကလည်း ဖင်ခံတဲ့အရသာကို သိချင်နေသည်။ ကြောက်လည်းကြောက်သလို ခံစားလိုက်လိုက်ရသည်။
အလိုက်သင့် လေးဘက်ကုန်းလိုက်ပြီးနို့နှစ်လုံးကို အိပ်ရာခင်းနှင့်ကပ်နေ အောက်ကုန်ုးပြီး ပေးလိုက်မိသည်။ မိုးထက် အညိုရောင်သန်းနေသော ခရေပွင့်ပွင့်ပုံစအိုလေးကို သူ့၏ ဒစ်ဖူးရဲရဲကို တေ့လိုက်သည်။ တစ်ခါမှမခံဖူးတာမို့ တွန့်ခနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။
" ဖြစ်ပါ့မလား သားရယ် အမေကြောက်တယ်နော်"
စအိုဝကို လီးရည်များစွတ်လိုက်ပြီတစ်ဖြည်းဖြည်းသွင်းလိုက်သည်။
" ပျစ် ပျစ် ဘွတ် ဘွတ်"
" အမလေး... အား.. အမေ့.... နာ... နာတယ် သားရယ်..."
မိုးထက်လီးကြီးအဆုံးဝင် သွားတော့သည်။ ဒေါ်အေးအေးဝင်း ဖင်ထဲ မီးစနှင့်ထိုးလိုက်သလို ခံလိုက်ရပေမဲ့ ကောင်းတဲ့အရသာက အနာသက်သာအောင် ဖန်တီးပေးလိုက်သည်။
ပြီးပါပြီ။
