ရေးသူ - အက်စတာကင်း
ဆရာ့အမည်မှာ ဦးစိုးဝင်းဖြစ်သည်။ ဆရာက အသက်အတော်ရမှ အိမ်ထောင်ကျသည်။ အိမ်ထောင်ကျရသည့် အကြောင်းကလည်း တော်တော်ရယ်စရာ ကောင်းသလို ဖြစ်နေသည်။ ဆရာက အလွန်ရိုး အလွန်အေးသည့်လူ ဖြစ်သည်။ တနေ့၌ သူ၏ ကျောင်းသို့ ကျောင်းဆရာမတစ်ဦးပြောင်းလာသည်။ ဆရာမမှာလည်း အပျိုကြီးဖြစ်သည်။ ဆရာမ၏ အမည်မှာ မြမြလှိုင်ဖြစ်သည်။ သူမကတော့ မြမြဟုသာ ခေါ်စေသည်။ ဆရာကလည်း လူပျိုကြီး ဆရာမကလည်း အပျိုကြီးဖြစ်သမို့ အားလုံးက ဆုံတိုင်း ဝိုင်းလော်ကြသည်။
အလော်ကောင်း၍လားမသိ။ နောက်ဆုံးတော့ ထိုဆရာလူပျိုကြီးနဲ့ ဆရာမအပျိုကြီးတို့ ညားသွားကြလေသည်။ ညားကြပြီးသည့်နောက် ကျောင်းနဲ့နီးသည့် ကျောင်းမှ ပေးထားသော တန်းရားတွင် မနေတော့ဘဲ အိမ်ကြီးတစ်လုံးကို ငှါးနေကြသည်။ ညရောက်တိုင်း ဦးစိုးက မြမြကို ဘွတ်သည်။
သို့သော်လည်း မြမြမှာ ဘာခံစားမွုမှ မရှိဘဲ သူကသာ ဖီးလ်အသားလွတ်တက်ကာ ပြီးရသည်။ တစ်ချီပြီး၍ နောက်တစ်ချီ ထပ်ဆွဲမည်လုပ်တော့ မြမြက ဘေးကို မျက်နှာလွွဲ၍ အိပ်နေပြီ။ ဦးစိုးမှာ အောင်တောင့်တောင့်နဲ့ ကျန်ကျန်နေရသည်။ ဦးစိုးသာမဟုတ် မြမြလည်း သည်လူကြီးကို ဘာဖီးလ်မှ မလာဘဲ ရှိသည်။
“မင်း တကယ်ပဲ လင်စိတ် သားစိတ် ကုန်နေတာလားကွာ”
“မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် ကျမကြိုးစားပြီး ခံပေးနေတာပဲ၊ ကျမကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးလ်လာအောင် ကြိုးစားတာပဲ၊ ဒါပေမယ့် ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး၊ ဘယ်လိုမှ ခံစားလို့မရဘူး”
“ဟူး”
ဤသို့ တယောက် လိုးသော်လည်း တယောက်က အေးစက်စက်တုန့်ပြန်သောအခါ သူတို့ လင်မယားက တယောက်နဲ့ တယောက် မလိုးဖြစ်တော့ဘဲ နေရင်း နောက်တော့ အခန်းပါ ခွဲအိပ်လိုက်ကြသည်။ ကြာလာတော့ အချို့မိဘများက သူတို့ထံတွင် ကလေးများလာထားသည်။ ရှစ်တန်းက အရေးကြီးသည်ဆိုသဖြင့် သူတို့ကလေးတွေ စာမေးပွဲ မအောင်မှာ စိုးကာ ကလေးများလာထားကြသည်။သူတို့လည်း အပိုဝင်ငွေများ ရလိုရငြား ကလေးများကို လက်ခံထားသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာ ကလေးသုံးယောက်စလုံး စာမေးပွဲ အောင်သွားကြသည်။
“ဆရာမရယ် ကျမတို့ သမီးလေးတွေကို ကိုးတန်းစာ ဆက်သင်ဖို့ ဆရာမဆီမှာပဲ ထားခဲ့မယ်ဆို ပိုမကောင်းဘူလားရှင်၊ နို့မဟုတ်လည်း ကလေးတွေက နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ ဘာမှ ဖြစ်ဖြစ်မြောက်မြောက်တတ်တာမှ မဟုတ်ဘဲ”
“ရပါတယ်၊ ကျမလည်း စာတွေ အများကြီး သင်ဖြစ်မှာ မဟုတ်တော့ နေစရိတ် စားစရိတ်လေးပဲ ရရင် ရပါပြီ”
ဤသို့ဖြင့် သူတို့အိမ်တွင် အထွေးလေးခေါ်သည့် ထွေးထွေးရီ၊ ရွှေခင်ဟုခေါ်သည့် အရွှေနှင့် ချိုမာဆိုသည့် ကျောင်းသူလေး သုံးယောက်ကျန်ခဲ့သည်။
“ကလေးတွေနဲ့ မင်းနဲ့ အဆင်ပြေတယ်မလား၊ ငါသင်တန်းသွားလိုက်မယ်”
ဆိုကာ ဦးစိုးက သင်တန်းသွားသည်။ နွေခေါင်ခေါင် ပျင်းရိစရာကောင်းသော အိမ်တွင် မနက်ပိုင်းကျူရှင်ဖွင့်ပြီး နေ့လည်ပိုင်းတွင် လေးယောက်သားအချိန်ဖြုန်းနေခဲ့ကြသည်။
“ဆရာမ ပျင်းနေရင် သမီးတို့ နှိပ်ပေးမယ်လေ”
“အို ရပါတယ်ကွယ်၊ သမီးတို့ တီဗွီကြည့်ချင် ကြည့်နေကြလေ”
“တီဗွီကြည့်ရတာ ပျင်းလာပြီ၊ ဒါကြောင့် ဆရာမကို နှိပ်ပေးမယ်နော်”
မြမြလည်း ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ချိုမာက နောက်ကနေ ပခုံးကို နှိပ်ပေးသည်။ အထွေးက သူမဘေးနားနေ၍ သူမလက်ချောင်းများကို နှိပ်ပေးသည်။ရွှေခင်က အောက်ဆင်း၍ သူမခြေဖျားများကို နှိပ်ပေးသည်။
“ဆရာမ”
“ဟင်”
“ဆရာမ ဘာလို့ ဆရာနဲ့အတူ မအိပ်တာလဲဟင်”
“ဒီလိုပါပဲကွယ်”
“ဆရာမက ဒီလောက်ချောတာ ဆရာက ဆရာမကို မချစ်ဘူးလား”
“အဲလိုလည်း မဟုတ်ပါဘူးကွယ်၊ ဆရာမတို့က အသက်ကြီးပြီလေ”
“အသက်ကြီးတာနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ ဂျပန်မှာဆို အသက်တစ်ရာပြည့်ဖူးမင်းသားတောင် ရှိသေး”
“အိုး နင်တို့ ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ၊ နင်တို့နော် ကလေးပဲ ရှိကြသေးတာ”
“ဆရာမ”
“အင်”
“မအော်နဲ့နော်”
“ဘာလို့လဲ”
ချိုမာက ပြောရင်း မြမြ၏ ဆံပင်များကို နောက်ကို စုသည်။ အထွေးက လက်နှိပ်ပေးနေရာမှ သူမကို နီးနီးကပ်၍ ကြည့်သည်။
“ဆရာမကို အချစ်အကြောင်း သင်ပေးမလို့”
အထွေးက တိုးတိုးလေးကပ်ပြောသည်။ရွှေခင် က သူမနားနားကပ်၍ လေနွေးနွေးဖြင့် မှုတ်သည်။ အထွေးက နှုတ်ခမ်းချင်းထိလုမတတ်နေသည်။ ချိုမာက ဆံပင်ကို သပ်ရင်း နားတဖက်ကို ထိကစားသည်။ အထွေးက သူမနုတ်ခမ်းကို စနမ်းသည်။ သူမလည်း ပြန်နမ်းမိသည်။ အထွေးက သူမပေါင်ကို ဖွဖွလေးပွတ်သည်။ အထွေးနှင့် သူမ နမ်းဖြစ်ကြသည်။ အထွေးက လျှာထုတ်၍ နမ်းသည်။ သူမလည်း လျှာထုတ်သည်။ ရွှေခင် က ဘယ်နားရွက်ကို နမ်းသည်။
ချိုမာက ညာဘက်နားရွက်ကို နမ်းသည်။ အထွေးက လျှာထိုးထည့်လာသဖြင့် အထွေးလျှာကို စုပ်မိသည်။ အထွေးကလည်း သူမလျှာကို ဆွဲစုပ်သည်။ နားရွက်ဖျားများ အနမ်းခံရသဖြင့် မြမြတယောက် မကြုံစဖူး ကာမအရသာကို ထူးထူးခြားခြား ခံစားမိသည်။ ချိုမာက ချိုင်းကြားကနေ နို့ကို နှိုက်သည်။ သူမ ချိုမာကို ပြန်လှည့်ကြည့်မိသည်။ ချိုမာက သူမပါးကို အသာနမ်းသည်။
“ရပ် ဆရာမ”
ချိုမာက သူမကို ထူသည်။ သူမ အနီးရှိနံရံကိုမီ၍ ရပ်လိုက်သည်။ အထွေးက သူမပေါင်ကြားထဲနေသည်။ သူမကို ဒူးကွေး၍ ဆွဲကားသည်။ ချိုမာက ညာဘက်တွင် ရပ်သည်။ ရွှေခင် က ဘယ်ဘက်တွင်ရပ်သည်။ အထွေးက ထမိန်ကို ချွတ်ချသည်။ သူမ၏ ပင်တီဖြူဖြူသာကျန်သည်။ အထွေးက လျှာထုတ်၍ သူမပင်တီကို ဟိုးအောက် ပေါင်ကြားကနေ လျက်သည်။ ချိုမာက သူမအင်္ကျီကိုချွတ်သည်။
ဘော်လီသာကျန်တော့ ချိုမာက ချိုင်းကြားကို လျက်သည်။ ရွှေခင် က သူမကို နွုတ်ခမ်းလာစုပ်သည်။ သူမ ပြန်စုပ်နမ်းသည်။ ချိုမာက သူမဗိုက်သားကို နမ်းသည်။ ပေါင်တံကိုပွတ်သည်။ ထို့နောက် ပင်တီကို ချွတ်ချသည်။
“အို”
ထူထဲသော အမွေးများအောက်တွင် သူမစောက်ပတ်က မြုပ်နေသည်။ အထွေးက သူမစောက်ပတ်ကို သေချာကြည့်သည်။ ထို့နောက် အောက် ဖင်အစပ်ကနေ သူမ စောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ ချိုမာနဲ့ ရွှေခင်က သူမနို့ပတ်ဝန်းကျင်ကို လျက်ကြသည်။ နို့ကိုလည်းကိုင်ကြသည်။ အထွေးက သူမပေါင်ကြားကနေ သူမစောက်ပတ်ကို မနားတမ်းလျက်သည်။ လျှာဖြင့်ထိုး၍ ဝှေ့လျက်သည်။ ချိုမာက နို့တစ်လုံးဖော်ကာ နို့သီးဖျားကို လျက်သည်။
ရွှေခင်လည်း လိုက်ဖော်ကာ စို့သည်။ ထို့နောက် နှစ်ယောက်သား ဘော်လီကို အပေါ်ပင့်၍ နို့ကိုလျက်ကြသည်။ နို့သီးဖျားကို စို့ကြသည်။ အထွေးကလည်း စောက်ပတ်ကို မနားတမ်း လျက်သည်။ ချိုမာက အောက်ကို လျက်ဆင်းသည်။ ရွှေခင်က သူမပါးစပ်ထဲ လက်ညိုးထိုးထည့်သည်။ သူမ စုပ်သည်။ ချိုမာက အင်္ကျီများချွတ်သည်။ နို့ကို ဆက်စုပ်သည်။ ချိုမာ နုတ်ခမ်းချင်းလာနမ်းတော့ ရွှေခင်လည်း ချွတ်သည်။
နှစ်ယောက်သား အောက်ကို နမ်းဆင်းကြသည်။ ရွှေခင်နဲ့ အထွေးနေရာချင်း လဲသည်။ ရွှေခင်က သူမစောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ သူမ ဒူးကွေး၍ ကားရင်း အော်ညည်းနေရသည်။
“အော အ အား ကောင်း ကောင်း လာ သ သလိုလ လို”
ကောင်းတယ်ဟု မညည်းရဲသေး။ တကယ်တော့ တော်တော့ကို အရသာတွေ့နေပြီ။ ယောက်ျားနဲ့ နေစဉ်က တစ်နှစ်နီးပါး ယောက်ျားက ညတိုင်းလိုးသည်။ ဘာမှလည်း အရသာမတွေ့။ ခုနက အထွေးရဲ့လျှာ။ အခု ရွှေခင်ရဲ့လျှာ။ သူမတို့လျှာတွေက သူမကို အထွဋ်အထိပ်ထိပို့နေသည်။ သူမက ကိုယ်လုံးတီး။ ကျောင်းသူလေးတွေက အတွင်းခံဘော်လီနဲ့ ပင်တီများကျန်သေးသည်။ ချိုမာက သူမနုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။
အောက်ဆင်း၍ ဗိုက်သားကို စုပ်ပြန်သည်။ နောက်နို့ပေါ် တံတွေးထွေးချ၍ သူမတံတွေးကို သူမ ပြန်စုပ်သည်။ အထွေးက သူမနို့သီးခေါင်းကို တချက်ချင်းစီစုပ်သည်။ စုပ်လိုက် သူမကို ကြည့်လိုက် လုပ်သည်။ ရွှေခင်ကလည်း မနားတမ်း စောက်ပတ်ကို လျှာအပြားလိုက် ထုတ်ကာ အောက်အရင်းကနေ အဖျားအထိ ခပ်သွက်သွက်လေး လျက်သည်။ အထွေးက နို့ကို ကစားသည်။ ချိုမာကလည်း ကစားသည်။ မြမြတယောက် တုန်နေသည်။ ချိုမာက သူမကို ကြည့်ရင်း နို့ကို ကစားသည်။
“ဆရာမ ညောင်းပြီလား”
သူမ ခေါင်းညိတ်သည်။ ချိုမာက ဆွဲထူ၍ မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းသည်။ ရွှေခင်လည်း ထလာသည်။ သုံးယောက်သား သူမကို ဖက်ထားကြသည်။ သူမလည်း ပြန်ဖက်သည်။ ဖက်ရင်း အထွေးကို နုတ်ခမ်းချင်းစုပ်သည်။ ရွှေခင်က ဗိုက်သားကို စုပ်သည်။ သူမချိုမာကို ဆွဲထူ၍ နုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းသည်။ရွှေခင်လည်း မတ်တပ်ရပ်ကာ သူမနှင့် နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။ သူမက အထွေးနဲ့ ချိုမာကို ဖက်ထားသည်။
ကျောင်းသူလေးသုံးယောက်က သူမကို ဖက်ထားသည်။ ချိုမာက ပေါင်ကို ဖက်သည်။ နို့ကို နမ်းသည်။ သူမည်း မနေနိုင်ဖြစ်ရသည်။ အထွေးက ဘယ်နို့။ ချိုမာက ညာနို့နှင့် ရွှေခင်က ချက်ကို နမ်းသည်။ ချက်ကို နမ်းရင်း ပေါင်ကို ပွတ်သည်။သူမ အထွေးနှင့် နုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သည်။ ရွှေခင်က နို့ကို စို့သည်။ ချိုမာကလည်း နို့ကို စို့သည်။ မြမြတယောက် ကာမအရသာကို ကောင်းကောင်းတွေ့လေပြီ။
“အ အော အော အ အား ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ”
မြမြတယောက် မညည်းဘဲ မနေနိုင်တော့ပေ။
“ဆရာမ လာကုတင်ပေါ် သွားမယ်”
သူမတို့ အခန်းထဲဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် ထိုင်ကြသည်။ ကျောင်းသူများက သူမကို အိပ်ခိုင်းသည်။ သူမအိပ်တော့ သူမခြေထောက်ကနေ သူမကို ပင့်သည်။ သူမ ဖင်ကို အပေါ်ထောင်သွားသည်။ ကျောင်းသူ သုံးယောက်က သူမ ထောင်နေသော ဖင်ကို ဝိုင်းကြည့်ကြသည်။ ရွှေခင်က ဖင်ကို စလျက်သည်။ ဖင်ပေါက်ထဲ လျှာဖျားသွင်း၍ လျက်ကာ ကစားသည်။
နောက် အထွေးဆက်လျက်သည်။ အထွေးပြီးတော့ ချိုမာက ဖင်ကို ဆက်လျက်သည်။ ချိုမာ ဖင်ကိုလျက်တော့ ရွှေခင်က ဘေးကနေ နို့ကို ကိုင်သည်။ ထို့နောက် အထွေးလျက်ပြန်သည်။ အထွေးက လျက်ပြီး သူမဖင်ပေါ် တံတွေးထွေးချသည်။ ထို့နောက် လက်ညိုးဖြင့် သူမဖင်ကို နှိုက်သည်။
ဘေးကနေ ချိုမာကော ရွှေခင်ပါ ကြည့်နေသည်။ ထို့နောက် ဘေးကနေ ပေါင်ကို လျက်ကြသည်။ အထွေးက ဖင်ထဲကို လက်ညိုးထိုးထည့်ပြီး ကစားသည်။ ထို့နောက် ရွှေခင်က ထလာပြီး သူမကိုယ်တိုင်လည်း ဖင်ပေါက်တည့်တည့် တံတွေးထွေးထည့်ကာ လက်ညိုးတဆုံးနှိုက်သည်။ အားလုံးဝိုင်းကြည့်ကြသည်။ မြမြတယောက် ကောင်းနေသဖြင့် ဘာမှ မပြောနိုင်။ ခွေခွေခေါက်ခေါက်နေရင်း ဖီးလ်တက်သည်။ ချိုမာက တဖန်လာ၍ တံတွေးထွေးချကာ ဖင်ကို လက်ညိုးတဆုံးနှိုက်ပြန်သည်။ နှိုက်ရင်းလည်း ဝိုင်းကြည့်ကြသည်။
“ဆရာမ ဖင်က ပါကင်ထင်တယ်”
ကျောင်းသူလေးများ အချင်းချင်း မှတ်ချက်ချသည်။
“ဆရာက ဆရာမဖင်ကို မလိုးဘူးလား”
“အို မင်းတို့”
မြမြပင် ရှက်မိသည်။ သူမ ရှက်သည်ကို ကြည့်ရင်း ကျောင်းသူလေးများ ရယ်ကြသည်။ ခဏအကြာ အထွေးလက်ညိုးထိုးထည့်ထားချိန် ရွှေခင်ကလည်း သူမလက်ညိုးကို ထပ်ထိုးထည့်သည်။ အဖုတ်ကို လျက်ပြီး ဖင်ကို လက်ညိုးဖြင့် ကစားကြသည်။ ချိုမာက တံတွေးထပ်ထွေးချသည်။ ချိုမာ လက်ညိုးဖြင့်ထည့်သည်။
သုံးယောက်သား သူမဖင်ကို ကစားရင်း ကြည့်နေကြသည်။ ထို့နောက် အထွေးက ထိုးပြန်သည်။ အထွေးထိုးနေချိန် ရွှေခင်ကလည်း ထိုးသည်။ ရွှေခင်ရော အထွေးပါ ထိုးနေကြချိန် ချိုမာလည်း ထိုးသည်။ သူမဖင်ကို လက်ညိုးသုံးချောင်းဖြင့် ဖွကစားကြသည်။ မြမြတယောက် ဘာမှ မပြောနိုင်။ ထို့နောက် တယောက်တလှည့်ထိုးကြပြန်သည်။ ပြီးခဏနားက သူမကို ဝိုင်းလျက်ကြသည်။
အထွေးကတော့ ဖင်ကို လျက်နေသည်။ ရွှေခင်က သူမခြေဖျားကို လျက်သည်။ ချိုမာကလည်း သူမ ခြေဖဝါးကို လျက်သည်။ အထွေးက ဖင်ကို လျက်ရင်း တံတွေးထွေးချသည်။ ထိုတံတွေးကို သူမပြန်လျက်သည်။ ချိုမာက ခြေဖဝါးကို အားပါးတရ လျှာဖြင့် ထိလျက်နေသည်။ ရွှေခင်က ခြေချောင်းများကို စုပ်သည်။ အထွေးသည် ခဏခဏ ဖင်ကို ဖြဲကြည့်သည်။ ခဏခဏ တံတွေးထွေးချပြီး ပြန်လျက်သည်။
ရွှေခင်ရော ချိုမာပါ ခြေဖဝါးကို လျက်နေကြသည်။ ရွှေခင်က ခြေချောင်းများပါ လျက်သည်။ စုပ်သည်။ မြမြတယောက် ခွေခေါက်နေသော်လည်း ငြိမ်ခံမိသည်။ အထွေးက လျှာဖြင့်ဖင်ကို လိုးပေးသည်။ မြမြတယောက် အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာမိသလို ဤအရသာမျိုးကိုလည်း ကျေနပ်အားရမိသည်။ ကျောင်းသူလေးများ သူမဖင်ကို အားပါးတရ ကစားပြီးနောက် သူမကို ပုံမှန်ပြန်အိပ်ခိုင်းသည်။ သူမပေါ်ကနေဖက်၍ သူမကို ကြည့်နေကြသည်။
ချိုမာက သူမနုတ်ခမ်းကို လာနမ်းသည်။ သူမက ရွှေခင်ဘော်လီကို လှမ်းချွတ်သည်။ ရွှေခင်ဘော်လီကို ချွတ်တော့ အထွေးလည်း ချွတ်သည်။ သူမက ချိုမာကို လှမ်းကြည့်သည်။ ချိုမာလည်း ချွတ်သည်။ ချိုမာက အကုန်ချွတ်သည်။ ရွှေခင်နဲ့အထွေး အချင်းချင်းလျက်ကြသည်။ သူမကလည်း ချိုမာနို့ကို လျက်သည်။ ချိုမာက နောက်ကို လက်ထောက်ပြီး ခံပေးသည်။ သူမနဲ့ချိုမာက တတွဲ။ အထွေးနဲ့ ရွှေခင်က တတွဲဖြစ်သွားသည်။
အထွေးနဲ့ ရွှေခင်လည်း အချင်းချင်း နမ်းနေကြရင်း ပင်တီတွေချွတ်ကြသည်။ သူမက ချိုမာနို့ကို ပြန်စို့သည်။ နောက် ချိုမာနဲ့ လျှာချင်းချင်း နမ်းကြသည်။ သူမက နောက်ကို လှည့်ကြည့်တော့ အထွေးနဲ့ ရွှေခင်က ပေါင်ကြားချင်းခွ၍ စောက်ပတ်ချင်းချင်း ပွတ်နေကြသည်။ သူမက ချိုမာကို ကြည့်လိုက်သည်။ ချိုမာလည်း သူမနဲ့ ပေါင်ကြားချင်းခွ၍ စောက်ပတ်ချင်းအပ်သည်။
သူမက နောက်တွင် ကပ်နေသော အထွေးကို ပြန်လှည့်နမ်းသည်။ ချိုမာကလည်း သူမနဲ့ စောက်ပတ်ချင်းပွတ်ရင်း သူမပါးကို လျက်သည်။ ရွှေခင်လည်း အထွေးပါးကို လျက်သည်။ သူမနဲ့ ချိုမာ စောက်ပတ်ချင်းချင်းပွတ်ရင်း သူမက အထွေးနွုတ်ခမ်းကို လှည့်စုပ်နမ်းသည်။ ချိုမာကလည်း သူမကို လိုက်နမ်းသည်။
သူမမှာ ချိုမာနဲ့နမ်းလိုက် အထွေးနဲ့နမ်းလိုက်လုပ်သည်။ လျှာထုတ်ကာ လျှာချင်းထိသည်။ ချိုမာကလည်း လိုက်နမ်းသည်။ မနမ်းမိလျင် ပါးကို လျက်သည်။ ရွှေခင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စောက်ပတ်ချင်း ပွတ်လာသည်။ အထွေးမနမ်းနိုင်တော့။ ရွှေခင်ကို ဖက်ထားရသည်။ချိုမာကလည်း သူမစောက်ပတ်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သည်။
“ကောင်းတယ် အား အား ကောင်းတယ် နမ်းပေးဦး နမ်းပေးဦး”
သူမက ချိုမာအနမ်းကို တောင်းသည်။ ချိုမာက နမ်းသည်။ ချိုမာက နမ်းရင်း စောက်ပတ်ချင်းချင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်သည်။ ရွှေခင်က သူမနို့ကို တချက်ချက် လှမ်းကိုင်သည်။ နောက် နည်းနည်းစီကြမ်းကြသည်။ အထွေးက သူမကို လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်လုပ်သည်။ သူမက ချိုမာကို နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်း ချိုမာ ပါးစပ်ထဲ လက်ညိုးထိုးထည့်သည်။ ရွှေခင်နဲ့ အထွေးတို့ ထလာကြသည်။
ရွှေခင်တဖက် အထွေးတဖက် သူမကို နမ်းကြသည်။ ချိုမာက စောက်ပတ်ချင်းပွတ်နေတာ ရပ်လိုက်သည်။ ကျောင်းသူလေး သုံးယောက်က သူမကို ဖက်ထားသည်။ ထို့နောက် သူမကို တယောက်ချင်းစီ နမ်းကြသည်။ နမ်းရင်း လျှာချင်းချင်း စုပ်ကြသည်။ နမ်းနေရင်း သူမစောက်ရည်များ တသွင်သွင်စီးကျသည်။
“ကောင်းလား ဆရာမ”
“သမီးတို့ကို အရမ်းချစ်တာပဲ”
“သမီးတို့လည်း ဆရာမကို ချစ်တယ်”
ချိုမာက ပြောလည်းပြော ရင်ခွင်ထဲ အိပ်သည်။ ထို့နောက် အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ တရေးနိုးလာကြသည်။
“ညနေစာ စားကြဦးမလား”
သူမ မေးသာမေးလိုက်ရသည်။ ဘယ်သူမှ မစားမှန်း သူမသိသည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း မဆာပေ။ သူမ ကို ဝိုင်းနမ်းနေကြသော အနမ်းများနဲ့ သူမ အားလုံး အဆင်ပြေနေသည်။ နမ်းရင်း မရိုးရအောင်လား မသိ။ ချိုမာက သူမနောက်ကနေ နေသည်။ အထွေးက သူမနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ထားသည်။
ရွှေခင်က ချက်ကို စုပ်နမ်းနေသည်။ သူမလျှာထုတ်တော့ ချိုမာက အပေါ်ကနေ တံတွေးထွေးချသည်။ တံတွေးက သူမလျှာပေါ်ကျသည်။ အထွေးက သူမလျှာပေါ်က တံတွေးကို စုပ်သည်။ ချိုမာက တံတွေးထွေးချ။ သူမက လျှာနဲ့ခံ။ အထွေးက စုပ်ကို အဆက်မပြတ်လုပ်သည်။ နောက် ချိုမာက နုတ်ခမ်းလာစုပ်သည်။ ရွှေခင်နဲ့လည်း သူမ စုပ်နမ်းဖြစ်သည်။ နောက်နို့အချင်းချင်း စုပ်ကြသည်။
အထူးသဖြင့် သူမကိုသာ ပို၍ စုပ်ကြ နမ်းကြသည်။ ခဏကြတော့ သူမလျှာပေါ် အထွေးက တံတွေးထွေးချပြန်သည်။ ရွှေခင်နဲ့ချိုမာက လျက်ကြပြန်သည်။ တံတွေးတစ်စက်ကို သူမကလည်း အလုအယက်လျက်သည်။နှုတ်ခမ်းချင်းလျက်ရင်း ပြီးကြပြန်သည်။ မြမြမှာ မနက်ပိုင်း ကျူရှင်ကို အတော်ကြိုးစား၍ ဖွင့်နေရသည်။
တစ်ပတ်လောက်ကြာလာမှ မြမြတယောက် နည်းနည်း အသားကျသွားသည်။ ထိုအခါမှ ကျောင်းသူလေးများကို မေးမိသည်။
“နင်တို့ ဒါမျိုးတွေကို ဘယ်လိုလုပ် တတ်နေတာလဲ”
“ဒီခေတ်မှာ ဆရာမတို့ပဲ လူရိုးတွေကျန်တော့တာ မသိဘူးလား ဆရာမရယ်”
“ဘယ် ဘယ်လို”
“ခုခေတ်က ရည်းစားထားတယ်ဆိုတာ လိုးချင်လို့ ထားကြတာချည်းပဲ”
“ငင့်”
မြမြတယောက် အံ့သြသွားသည်။
“နင့်ရည်းစားက ဘယ်သူလဲ”
မြမြက ဖွင့်ပြောနေသော ချိုမာကို ဒဲ့မေးကြည့်မိသည်။
“ဆရာမ သမီးဖင်ကိုကြည့်”
“အင်း”
“မကြီးဘူးလား”
“ဒီမှာတော့ နင့်ဖင်အကြီးဆုံးပဲ”
“အဲဒါ ကျမရည်းစားလက်ပူမိထားတာ ဆရာမရဲ့”
“ငင့်”
မြမြတယောက် အံ့သြပြီးရင်း အံ့သြမိသည်။ ချိုမာက အရမ်းကြီး မလှသော်လည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ဖြင့် အလှဆုံးပုံစံဖြစ်နေသည်။ မြင်မြင်သမျှ ပုရိသတို့ စွဲမက်နိုင်သည့် ခါးနဲ့ တင်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ မြင်လိုက်သည့် ယောက်ျားများက ချိုမာဖင်ကို ကွင်းထုချင်ကြသည်။ သို့သော် ချိုမာတွင် ရည်းစားရှိသည်။ ချိုမာရည်းစားကလည်း ချိုမာဖင်ကြောင့် ချိုမာကို ကြိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ချိုမာရည်းစားက ကျောင်းသားမဟုတ်ပါ။ ကျောင်းတက်နေသူလည်း မဟုတ်ပါ။
ကျောင်းမုန့်ဆိုင်တွင် မုန့်လာပို့နေသည့် ကိုရဲထက်ဆိုသည့် လူလတ်ပိုင်းအရွယ် လူတယောက်ဖြစ်သည်။ ကိုရဲထက်က ချိုမာကို အမြဲတမ်း မုန့်များ အလကားပေးသွားလေ့ရှိသည်။ ချိုမာလည်း မုန့်များကို စိတ်တိုင်းကျ ယူထားတတ်သည်။
“ချိုမာ”
“ရှင်”
“ကျောင်းပိတ်ရင် အပြင်လိုက်လည်မလား”
“ခေါ်မလား”
“ခေါ်မှာပေါ့”
ပထမအကြိမ်ချိန်းတော့ ချိုမာ့ကို ပြည်သူ့ဥယျာဉ်ပို့ပေးသည်။ ထိုအချိန်ကတည်းက လူလစ်လျင် လစ်သလို သူမကို ဖက်သည်။ နမ်းသည်။ သူမကလည်း မူမနေဘဲ ငြိမ်ခံသည်။ နောက်တစ်ခါချိန်းတော့ သူမကို ကန်တော်ကြီးခေါ်သွားသည်။ တနေရာတွင်ထိုင်၍ သူမကို ဖက်ထားပြီး ပါးကို ခဏခဏ နမ်းသည်။
“လူဆိုးကြီး သူများပါးကို တအားနမ်းတာပဲ”
“ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ပါ”
ချစ်တယ်ဟု မပြော။ အကယ်၍ ချစ်တယ် ချစ်လားဟု မေးလာခဲ့လျင်လည်း သူမက ချစ်တယ် ဘာညာ ဖြေနေမည် မဟုတ်။ ကိုရဲထက်က ချိုမာပါးကို နမ်းရုံတင်မဟုတ်။ရင်သားကိုပါ ခဏခဏ အစမ်းသဘော ထိကြည့်သည်။ ချိုမာက မိန်းကလေးနည်းနည်းပီသပြသည်။ သိပ်မထိခိုင်း။ ကိုရဲထက်က နို့ဘက်ကိုင်မရတော့ အိုးကိုထိသည်။ သူမ ရှောင်မရသဖြင့် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေနေသည်။
“ချိုမာ”
“ရှင်”
“ဟောဒီနုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို နမ်းချင်တယ်ကွာ”
“ဟအူးး”
ကိုရဲထက်က မေးစေ့ကို ဆွဲကာ ပြောရင်း ဆွဲနမ်းရာ ချိုမာ ငြင်းလို့မရဖြစ်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် ငြိမ်၍ ပြုသမျှ နုခံလိုက်သည်။ ကိုရဲထက်က နမ်းရင်း သူမပေါင်ကိုပွတ်သည်။ ဖင်ကိုပွတ်သည်။ သူမက တွန်းထုတ်၍ ပြန်မယ်ဆိုကာ နည်းနည်းမူလိုက်သည်။ အပြန်ကားရှေ့ခန်းတွင်ထိုင်ရင်း စကားမပြောဖြစ်ကြ။ နောက်တကြိမ်လည်း ချိုမာက အရင်တခေါက် ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သည့် ပုံစံဖြင့် လိုက်ခဲ့သည်။ ကိုရဲထက်ကလည်း ဘာမှမပြောဘဲ သူမအား တစ်နာရီစာတည်းခိုလို့ရသည့် တည်းခိုခန်းကို ခေါ်လာသည်။
သူမလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်လာသည်။ အခန်းထဲရောက်ပြီး အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်သည်အထိ တယောက်နဲ့တယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြ။ ချိုမာ ရင်တွေခုန်နေသည်။ စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ဖက်လိုက်ကြသည်။ ကိုရဲထက်က ချိုမာကို ကုတင်ပေါ်တွန်းချသည်။ သူမပေါ် ထပ်အိပ်၍ နုတ်ခမ်းချင်းဖိနမ်းသည်။ ချိုမာလည်း အားကျမခံ ပြန်နမ်းသည်။ နမ်းရင်းသူမကပင် အပေါ်ကနေ တက်ခွလိုက်သေးသည်။
ကိုရဲထက်နုတ်ခမ်းကို နမ်းရုံမက လျှာထုတ်၍ ကိုရဲထက် ပါးများကို လျက်သည်။ နွုတ်ခမ်းကိုလျက်သည်။ နှာခေါင်းကို လျက်သည်။ ကိုရဲထက်က သူမအိုးကို ကိုင်သည်။ ပွတ်သည်။ သူမက ကိုရဲထက်မျက်နှာကို နေရာအနှံ့လျှာနဲ့ လျက်သည်။ ကိုရဲထက်က အောက်ကနေ နမ်းရင်း သူမထမိန်ကိုပင့်သည်။ သူမလည်း အလိုက်သင့်အပင့်ခံသည်။ လျှာဖြင့် ကိုရဲထက်ကို မနားစတမ်း လျက်သည်။ နုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။
ကိုရဲထက်ပါးကို လျက်သည်။ နားကိုလျက်သည်။ ကိုရဲထက်က သူမပင်တီကြားထဲ လက်ထည့်ကာ ဖင်ကို နှိုက်သည်။ သူမနည်းနည်းစောင်း၍ ကိုရဲထက်ဘောင်းဘီကို ကိုင်သည်။ အမြောင်းလိုက်ထနေသော ကိုရဲထက်လီးကို ဂျင်းဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ကိုင်သည်။ ကိုရဲထက်က အင်္ကျီအကုန်ချွတ်သည်။ သူမက ကိုရဲထက်နို့ကို စို့သည်။ ကိုရဲထက်က ဘောင်းဘီချွတ်သည်။ သူမ အောက်ဆင်း၍ လီးကိုကိုင်သည်။
ထို့နောက် လျှာဖျားဖြင့် လီးထိပ်ကို ကစားပေးသည်။ စုပ်သည်။ လီးကို အုပ်ကိုင်၍ အောက်ပိုင်းကို လျက်ပေးသည်။ ထို့နောက် လပြွတ်ကနေ လီးကို အပေါ်ထိပင့်လျက်သည်။ လီးထိပ်ကို နုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်သည်။ လီးကိုကိုင်ပြီး နေရာအနှံ့လျက်ပေးသည်။ လျက်ရင်း ကိုရဲထက်ကိုလည်း ခပ်ညုညုကြည့်သည်။
လပြွတ်ကို စုပ်ပေးသည်။ ထို့နောက် လီးတံကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လျက်တက်သည်။ ဆံပင်များကို သပ်တင်ရင်း လီးကို လျက်သည်။ လျှာဖြင့် လီးကြောကြီးများကို ကစားသည်။ ထို့နောက် မကိုင်ဘဲ စုပ်သည်။ လီးက မမာမပျော့တောင်နေသည်။ မကိုင်ဘဲ စုပ်ပေးရင်း ပါးစပ်ဖြင့် လုပ်ပေးသည်။ ခဏကိုင်ကြည့်သည်။ ကိုင်ပြီး ကိုရဲထက်ကို ကြည့်သည်။ ထို့နောက် ပြန်စုပ်သည်။ ပါးစပ်ဖြင့် လုပ်ပေးသည်။ ချိုမာတယောက် လီးကို အငမ်းမရပင် စုပ်ရင်း လုပ်ပေးသည်။ လီးပေါ် တံတွေးများပင် ပေကျံနေသည်။
“ဟော ဟဲ ဟော ဟဲ”
ချိုမာ လီးစုပ်ရတာ မောလာသည်။ ကိုရဲထက်က ထလာသည်။ မတ်တပ်ရပ်သည်။ သူမဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုရဲထက်က လီးကို မကိုင်ဘဲ သူမပါးစပ်နားတေ့သည်။ သူမလည်း စုပ်ပေးသည်။ ကိုရဲထက်က လက်နောက်ပစ်ရင်း ကြည့်နေသည်။ သူမက ကိုရဲထက်ပေါင်ကိုကိုင်၍ စုပ်သည်။ အတင်းထိုးထည့်သည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးကို သိပ်ထည့်တော့ သူမဆုတ်သည်။
ထိုအခါ ကိုရဲထက်က သူမခေါင်းကို ကိုင်ကာ အဆုံးထိသိပ်ထည့်သည်။ သူမလည်း လီးကို တဆုံးစုပ်သည်။ အတော်ကြာသည်။ ထို့နောက်ကိုရဲထက်က သူမခေါင်းကို လွတ်ပေးသည်။ သူမ အမောဖြေ၍ သူမကိုယ်တိုင် ထပ်စုပ်သည်။ တံတွေးများ လျှာရည်များ သူမနွုတ်ခမ်းတဝိုက်ပေကျံနေသည်။
ချိုမာ အတော်မောနေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုရဲထက်က လီးကို ပြန်သွင်းသည်။ သည်တစ်ခါတော့ ကိုရဲထက်က ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ လိုးရင်း အဆုံးထိသိပ်ထည့်သည်။ ကိုရဲထက်က ပါးစပ်ကို တဖြည်းဖြည်းလိုးရာကနေ မြန်မြန်လိုးသည်။ ဆောင့်သည်။ လီးက အဆုံးထိဝင်သည်။ ချိုမာ အော်သော်လည်း လီးကပါးစပ်အပြည့်မို့ ကောင်းကောင်းမအော်နိုင်။ ဝူးဝူးဝါးဝါးဖြစ်နေသည်။
ကိုရဲထက်က သူစိတ်ကြိုက်လိုးပြီး ခဏနားတော့ ချိုမာကိုယ်တိုင် လီးငုံပြီး ပါးစပ်နဲ့ ပြန်လိုးပေးသည်။ တံတွေးများလည်း ပွစိခတ်နေသည်။ မေးတလျှောက် လည်ပင်းတလျှောက် တံတွေးတွေရွွဲနစ်နေသည်။ လိုးးရင်း လီးကိုကိုင်ကာ ကွင်းလည်းတိုက် ပါးစပ်နဲ့လည်း လိုးသည်။ ကိုရဲထက်က ငြိမ်၍ ဇိမ်ခံကြည့်နေသည်။ သူမလည်း ပါးစပ်နဲ့ ဆက်တိုက်လိုးပေးသည်။ လုံးဝမချွတ်တမ်း လိုးသည်။ ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း လီးကို ဆုပ်ကိုင်၍ ပါးစပ်ထဲထည့်ထားသည်။
“ပြီးတော့မယ် ချိုမာ”
ချိုမာက လျှာကို အရှည်လိုက်ထုတ်ကာ ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ ကိုရဲထက်ကိုလည်း ကြည့်သည်။ လီးကြီးက နီသထက်နီလာသည်။ လီးတံအကြောမှတစ်ဆင့် သုက်ရည်များထွက်လာသည်ကို ချိုမာခံစားမိသည်။ ထို့ကြောင့် လျှာကို ရှည်သထက်ရှည်အောင် ထုတ်ထားသည်။ လီးရည်က လျှာပေါ်ရော ပါးပြင်ပေါ်ထိ ပန်းထွက်လာသည်။ သူမ အကျႌကော်လာပင်ပေသွားသည်။ သို့သော်လည်း သူမက လီးကို ဆက်၍ စုပ်ပေးသည်။
လီးထိပ်နီနီရဲရဲကို လျက်ပြီး စုပ်လိုက်သည်။ လီးအရင်းထိစုပ်သည်။ လီးနည်းနည်းညိုးလုလုဖြစ်မှ သူမထုတ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုရဲထက်က သူမကော်လာတွင်ပေနေသော လရည်ကို သူမလက်ဖြင့် လှမ်း၍ ယူစေသည်။ သူမလက်ညိုးနဲ့ လက်မညှပ်၍ ကိုင်လိုက်တော့ လီးရည်က အခဲလိုက်ပါလာသည်။
ကိုရဲထက်က သူမပါးစပ်ထဲထည့်သည်။ သူမလည်း မြိုချလိုက်သည်။ ချိုမာမှန်ကို ထကြည့်၍ တစ်ရူးယူကာ ပါးတွင် ပေနေသော လရည်များကို သုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လည်ပင်းနဲ့ ရင်ညွွန့်တွင် ပေနေသော တံတွေးများကိုလည်း သုတ်လိုက်သည်။
“ပြန်ရအောင်”
“ဟ ဟ ဟ”
ကိုရဲထက်က မရယ်ချင် ရယ်ချင်ပုံစံဖြင့် ရယ်သည်။ ထို့နောက် သူမကို လာဖက်ကာ ကုတင်ပေါ် ဆွဲထိုင်သည်။ သူမနို့ကို အကိုင်လိုက် ဖက်ရင်း ပါးကို နမ်းသည်။
“ချိုမာ”
“ရှန်”
“ချိုမာ စောက်ပတ်ကိုလည်း လိုးချင်သေးတယ်”
“ချိုမာ ကြောက်တယ်၊ ကိုရဲထက်လည်း ပြီးသွားပြီ မဟုတ်လား”
“ကိုယ့်အသက်က ခုမှ ၂၉ ပဲရှိသေးတယ်ချိုမာရဲ့၊ မိန်းမကိုတောင် အနည်းဆုံးနှစ်ချီပြီးမှ အိပ်ခိုင်းတာ”
“ဟင်းအင်း ချိုမာကြောက်တယ်”
“ဘာလို့လဲ ချိုမာရဲ့”
“သူ သူ့လီးက အကြီးကြီး၊ ချိုမာစောက်ပတ်က သေးသေးလေး ပြီးတော့ ချိုမာက ကလေးပဲ ရှိသေးတာ”
“ချိုမာ အသက်ဘယ်လောက်လဲ”
“၁၃ နှစ်”
“ဟာ လိုးလို့ကောင်းတဲ့ အရွယ်ပဲ”
“သူနော်”
“ချိုမာ”
“….”
“လိုးကြရအောင်နော်”
“….”
ချိုမာ ဘာမှ ပြန်မပြော။ သူမ ငိုရတော့မည်ကို သူမသိသည်။
“ကြောက်ရင် လေးဖက်ထောက်ကုန်းနေနော် နောက်ကနေ သာသာလေး လိုးပေးမယ်”
နောက်ကနေ လိုးလျင် ပိုနာမှန်း ချိုမာ မသိပါ။ သို့သော်လည်း ချိုမာက ကုန်းပေးသည်။ ကံကောင်းသည်မှာ သူမလည်း စောက်ရည်တွေ ထွက်နေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ကိုရဲထက်က နောက်ကနေ သူမ ထမိန်ကိုပင့်ကာ ပင်တီကို ဆွဲချပြီး ခါးကိုင်၍ သွင်းထည့်လိုက်သည်။ ချိုမာ အံကြိတ်ထားသည့်ကြားမှ မျက်ရည်က ပေါက်ခနဲကျလာသည်။ ကိုရဲထက် မမြင်သော်လည်း သူမရှိုက်သံကိုတော့ ကြားမည်ထင်သည်။
သူမ စောက်ရည်ကြောင့် လီးက အဖုတ်ထဲ အလွယ်တကူဝင်သွားသည်။ ကိုရဲထက်ဆောင့်သည်။ ခါးကိုင်၍ လိုးသည်။ ဆယ်ချက်ကျော်လာတော့ ချိုမာ လေးဖက်ထောက် မကုန်းနိုင်တော့။ ထို့ကြောင့် မှောက်ကျသွားသည်။ ကိုရဲထက်က သူမ မှောက်ကျမည့်အခြေအနေကို ကောင်းကောင်းသိထားသည်။
ထို့ကြောင့် သူ့လီး မကျွတ်အောင် သတိထားလိုးနေသည်။ ထို့ကြောင့် သူမမှောက်အိပ်လိုက်သော်လည်း လီးက စောက်ပတ်ထဲ အစိုက်လိုက်ပါလာသည်။ ကိုရဲထက်က သူမကို နောက်ကနေ အခွလိုက် လိုးသည်။ ခွလည်းခွ သူမအနား လက်ထောက်၍ ဆက်ဆောင့်သည်။ ချိုမာမှာ မျက်ရည်တပေါက်ပေါက်ကျသည်ကို ထိန်းရင်း ငိုသံကို ထိန်းရင်း အံကြိတ်ခံသည်။
ကိုရဲထက်က နောက်ကနေ အထိုင်လိုက်လိုးသည်။ ထိုင်လိုက်ပြီးနောက် သူမကို တချက်ချင်းစီ ဆောင့်သည်။ ထို့နောက် သူမ အိုးကို ဖြဲကြည့်သည်။ အစက အိုးတခြမ်းကိုသာ ဖြဲသည်။ နောက်တော့ လက်မနဲ့ လက်ညိုးကိုသုံး၍ ဖင်ကို နှစ်ခြမ်းခွဲသည်။
“ချိုမာ”
“ချိုမာ”
ကိုရဲထက်က ညည်းသလိုလိုနဲ့ သူမနာမည်ခေါ်သည်။
“ပြန်လှည့်ကြည့် ချိုမာ ပြန်လှည့်ကြည့်”
သူမ နည်းနည်းသာ လှည့်နိုင်သည်။ သူမမျက်နှာကို မမြင်ရ၍လား မသိ။ ကိုရဲထက်က သူမကို ပက်လက်ဆွဲလှန်သည်။ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားသည်။ သူမပေါင်တဖက်ကို လက်ထောက်၍ အပေါ်သို့ဆွဲကားသည်။ ပေါင်တဖက်ကို သေချာတွန်းတင်သည်။
ထို့နောက် ကားနေသော သူမစောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးကြီးထပ်ထည့်သည်။ နာလွန်းသဖြင့် ချိုမာအံကြိတ်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းအုံးအောက်ထည့်ကာ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားသည်။ ကိုရဲထက်ကတော့ သူမကို ဆက်တိုက်လိုးသည်။ ချိုမာခမျာ စောက်ပတ်က ပူနေသည်။ တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးသေးဘူး မဟုတ်လား။ လွန်ခဲ့သော ၁၈ မိနစ်ခန့်က သူမ အပျိုစင်သာ ရှိသေးသည်။
ခုတော့ သူမခမျာ လေးဖက်ထောက်ကုန်းနည်း၊ မှောက်လျက်ခံနည်း၊ ပက်လက်ခံနည်းဖြင့် အပျိုစင်ဘဝကို နည်းပေါင်းစုံဖြင့် အဆုံးခံလိုက်ရပြီ။ ကိုရဲထက်က လိုးရင်း သူမအကျႌကြယ်သီးများကို ဖြုတ်သည်။ နို့ကို ဘော်လီပင့်၍ ဖော်သည်။ နို့ပေါ်သော်လည်း မကိုင်သေးဘဲ စောက်ပတ်ကို ဆက်လိုးသည်။ လိုးရင်း သူမစောက်ပတ်ကို ကြည့်သည်။
“မကြည့်နဲ့”
အလိုးခံနေရသော်လည်း စောက်ပတ်ကို ကြည့်မှာတော့ ရှက်သလိုလိုဖြစ်သည်။ မနက်က အိမ်သာထဲ ဝင်ရင်း ကိုယ့်စောက်ပတ် ကိုယ်ကြည့်ခဲ့သေးသည်။ အမွေးတစ်မျှင်မှမရှိ။ ရှင်းလင်းနေသည်။ စောက်ပတ်ကို ဖုန်းနဲ့ ရိုက်ပြီး ချဲ့ကြည့်ဖြစ်သေးသည်။ နုထွဋ်နေသည်။ မနက်တုန်းကတော့ ကိုရဲထက်က ချိန်းလျင် ဒီတစ်ခါ လိုးမည်ကို သိနေသည်။ သို့သော်လည်း မလိုးအောင်တော့ တားမည်ဟု အပြစ်ကင်းလှသော သူမစောက်ပတ်ကို သူမပြန်ကြည့်ရင်း အဓိဌာန်ချထားသည်။
ခုတော့လည်း သူမ၏ စောက်ပတ်နုနုထွဋ်ထွဋ်ထဲ အခြားမိန်းမတယောက်ကို ရ နှစ်ကျော်လိုးလာသော ကိုရဲထက်လီးက မြုပ်ဝင်နေပြီ။
“ချိုမာ”
“ဟင့်အင်း အ ဟ် င် ဟင့်အင်း”
“စောက်ပတ်က အရမ်းလှတယ်ကွာ”
“မကြည့်ပါနဲ့ဆို”
“ကဲ မကြည့်တော့ဘူး”
ဆိုကာ ကိုရဲထက်က သူမနို့တလုံးကို ကိုင်သည်။ သူမ ပက်လက်အိပ်နေသဖြင့် နို့က ပြားကပ်နေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုရဲထက်က ဆွဲကိုင်သည်။ နို့တလုံးပြီး တလုံးကိုင်သည်။ ရအောင် ဆုပ်ကိုင်သည်။ နို့သီးခေါင်းကို ကလိသည်။ ချိုမာ မငိုတော့။ ကိုရဲထက်က သူမပါးစပ်ထဲ လက်ညိုးနဲ့ လက်ခလယ်ထည့်သည်။ သူမလည်း စုပ်ပေးသည်။ ကိုရဲထက်က သူမလျှာကို ဆွဲကစားသည်။ သူမလည်း လျှာထုတ်ထားပေးသည်။
ကိုရဲထက်က လိုးနေတာတော့ မနားပါ။ သူမညည်းတော့ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဘေးကို ဆွဲကားရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းစီ ဆက်လိုးသည်။ ချိုမာ အံကြိတ်ခံသည်။ နဖူးကြောများ တွန့်နေသည်။ ပါးစပ်လည်း မပိတ်နိုင်။ လက်ကို ခေါင်းအုံးအောက် ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်သည်။ ကိုရဲထက်က ပေါင်ကို ဘေးသို့ ကားအောင်ဆွဲကာ လိုးသည်။
နောက် ပေါင်ကို မကိုင်တော့ဘဲ အကားလိုက် ဆက်လိုးသည်။ ချိုမာဒူးထောင်ရင်း ခံပေးသည်။ ညည်းလည်းညည်းသည်။ ကိုရဲထက်က ငုံ့ကာ နမ်းသည်။ သူမလည်း ပြန်နမ်းသည်။ နုတ်ခမ်းချင်း စုပ်ရင်း လိုးသည်။ သူမ နုတ်ခမ်းကို မဲ့တော့ ကိုရဲထက်က ဆက်မနမ်းတော့။ နည်းနည်းမြန်လာသည်။ သူမဗိုက်ပေါ် လီးရည်ကို လွတ်ချသည်။ သူမကို ဖက်ကာ သူမဘေးနားအိပ်ချသည်။
ကိုရဲထက်မောနေသည်။ ချိုမာ ကြောက်နေ၍လား မသိ။ ချိုမာ မပြီးချေ။ ကိုရဲထက်က သိသဖြင့် သူမအဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ကစားပေးရင်း သူမပြီးသည်အထိ စိတ်ရှည်လက်ရှည်ကစားပေးသည်။
“ရှက်သေးလား”
“အင်း”
နောက်တစ်ပတ် ထပ်ချိန်းဖြစ်သည်။
“ချိုမာ”
“ရှန်”
“အရင်ပတ်က ချိုမာက ကိုရဲထက်ကို ပြီးအောင် စုပ်ပေးထားတယ်မဟုတ်လား”
“သိဘူး”
ချိုမာရယ်ရင်း ဖြေသည်။
“ဒီတစ်ခါ ချိုမာကို ကိုရဲထက်က ပါးစပ်နဲ့ တစ်ခါ အရင်ပြီးအောင် လုပ်ပေးမယ်”
“လုပ်နဲ့”
“အကုန်ချွတ်လိုက် အင်္ကျီ တွေ ပေကုန်မစိုးလို့”
ချိုမာ မငြင်းနိုင်ပါ။ အကုန်ချွတ်ပေးသည်။ ကိုရဲထက်က သူမကို နံရံတွင် လက်ထောက်၍ ကုန်းခိုင်းသည်။ သူမ ကုန်းပေးသည်။ ကိုရဲထက်က နောက်ကနေ သူမ စောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်သည်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲလိုက် လက်တဖက်တည်းဖြဲလိုက်လုပ်သည်။ သူမ စောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်လို့ ဝတော့ လျက်ပေးသည်။ ဖင်နှစ်လုံးကြားထဲ ကိုရဲထက်က ခေါင်းမဖော်စတမ်းလျက်သည်။ ချိုမာတယောက် ၅ မိနစ်သာ ခံလိုက်နိုင်သည်။ စောက်ရည် တဗြန်းဗြန်းထွက်သည်။
“ချိုမာ”
“ရှန်”
“အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်တတ်တယ်မလား”
ချိုမာတယောက် ကိုရဲထက်လီးကို ခွ၍ အပေါ်ကနေ တက်ဆောင့်သည်။
“နင်နဲ့ ရဲထက်နဲ့ လိုးကြတာ ဘယ်နှစ်ခေါက်ရှိပြီလဲ”
ချိုမာက အားရပါးရ သူမအကြောင်း ရင်ဖွင့်နေချိန် ဆရာမမြမြလှိုင်က ကြားဖြတ်၍ မေးလိုက်သည်။
“ဟီး မှတ်မိဘူး၊ အခေါက် ၂၀ ကျော်မယ်ထင်တယ်”
မြမြလှိုင်သည် သူမ၏ ကျောင်းသူလေးကို ကြည့်ရင်း လန့်ပင် လန့်သွားသည်။
“နင့်ဖင်ကြီးတာကကော သူက နင့်ကို ဒီလောက်လိုးတာ နင့်ဖင် ဘာလို့ကြီးနေသေးတာလဲ”
“ပထမတချီပဲ ကိုရဲထက်က ပက်လက်လိုးတာ၊ နောက်ပိုင်း ဖင်မပြားအောင်ဆိုပြီး အရပ်လိုက် အကုန်းလိုက်ပဲ လိုးတယ်၊ ပြီးတော့လည်း ခဏခဏကစားပေးတယ်”
“ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
မြမြလှိုင်တယောက် သက်ပြင်းရှည်ကြီးချကာ အထွေးနဲ့ ရွှေခင်ကို လှည့်ကြည့်မိသည်။ အထွေးနဲ့ ရွှေခင်လည်း တယောက်မျက်နှာတယောက်ကြည့်ကာ ပြုံးသည်။
“ဦးလေးကြီး ဆိုတဲ့ မုန့်ဆိုင်ကို သိလားဆရာမ”
“ဟဲ့ ဘယ်သူနဲ့တုန်း”
မြမြလှိုင်တကယ်ပင်လှန့်သွားသည်။ ဦးလေးကြီးမုန့်ဆိုင်ကဆိုလျင် မုန့်ဆိုင်ပိုင်ရှင်က တကယ့်အသက်ကြီးနေသူ တယောက်ဖြစ်သည်။ ခပ်ပေပေတေတေ တူတယောက်ရှိသည်။
“သမီးက တူလေးနဲ့ အထွေးက ဦးလေးကြီးနဲ့”
“အံမယ် နာမည်ကောင်းယူမနေနဲ့ နင်လည်း ဦးလေးကြီးနဲ့ လိုးကြတာပဲ”
“အမလေး မထိတ်သာ မလန့်သာ ရှိလိုက်တာ ဘယ်လိုဖြစ်ကြလဲ ပြောကြပါဦး”
အထွေးသည် လစ်လျင်လစ်သလို အပြင်ဆိုင်တွင် မုန့်ထွက်ထွက်ဝယ်စား၏။ မုန့်ဝယ်စားရင်း ဦးလေးကြီးနဲ့ ရင်းနှီးလာသည်။
“ဦးလေးကြီး မိန်းမကော”
“ငါက လူပျိုကြီးပါကွ”
“လူပြိုကြီးလား”
တဖြည်းဖြည်းရင်းနှီးရင်း အိမ်ထဲထိဝင်ပြီး နေတာထိုင်တာမျိုးကို အထွေးလုပ်လာသည်။ အိမ်ထဲရောက်လျင်တော့ ဦးလေးကြီးက မုန့်အလကားကျွေးတတ်သည်။ သူမလည်း အလကားရသည့် မုန့်ကို စားရင်း ဦးလေးကြီးနဲ့ အမြဲစကားပြောဖြစ်သည်။ တစ်ခါခါ မုန့်စားရင်း ဦးလေးကြီးကို ခွံ့သည်။ အထွေးက မုန့်ကို ရိုးရိုးမစားဘဲ လျှာပေါ်တင်ကာ ညုတုတုစားပြတတ်သေးသည်။ မုန့်ချောင်းကို ချက်ချင်းမစားဘဲ ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပြသည်။ ဦးလေးကြီးကတော့ သူမအား ရိုးရိုးသားသားပင် စကားပြောသည်။ ပြန်ခါနီးလျင် ကျေးဇူးပဲ ဆိုကာ ဦးလေးကြီးကို ဖက်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူမအား ဖက်ရကောင်းနိုး မဖက်ရကောင်းနိုး အမြဲဖြစ်သည်။
“ဦးလေးကြီး”
“ပြောလေ သမီး”
“မလိုင်ရေခဲချောင်း ရှိလား”
“ရှိတယ်လေ”
“ယူပေး”
အထွေးက မလိုင်ရေခဲချောင်းကို နွုတ်ခမ်းတဝိုက်ပေကျံနေအောင် စုပ်သည်။ လျှာနဲ့လည်း အထက်အောက် လျက်သည်။
ပါးစပ်ထဲ အထုတ်အသွင်းလုပ်သည်။ ပါးစပ်ထဲထည့်လျင် နွုတ်ခမ်းများပေကျံပြီး အရည်များတစက်စက်ရွဲကျနေအောင် စုပ်သည်။ လျှာထုတ်၍ လျက်သည်။ ဦးလေးကြီးမှာ သက်ပြင်းခဏခဏ ချရှာသည်။ အထွေးကလည်း အင်း အင်းဟုညည်းသည်။ ဦးလေးကြီးမှာ သူမအား သေချာစိုက်ကြည့်နေသည်။ သူမကလည်း ရင်ဘတ်ပေါ် ပေကျံနေသော ရေခဲများကို ဤအတိုင်းထားသည်။ သူမက အတံပဲကျန်သော ရေခဲချောင်းကို ဆက်စုပ်နေသည်။
“ဦးလေးကြီး”
“ဟင်”
“ရေခဲတွေပေကုန်ပြီ”
ဦးလေးကြီးက ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို သေသေချာချာချလိုက်ပုံရသည်။
“ဦးလေးကြီး ဆိုင်ပိတ်လိုက်ဦးမယ်၊ ပုဝါက အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ ရှိလို့”
“ခစ် ခစ် ခစ်”
အထွေး မိန်းကလေးရယ်နည်းအတိုင်း ညုတုတုလေး ရယ်သည်။ ဦးလေးကြီး သူ့ဆိုင်ခန်းကို ပိတ်သည်။ သူမလည်း တိတ်တိတ်လေး စောင့်နေသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမကို အခန်းထဲခေါ်သွားပြီး ကုတင်ပေါ် အတူထိုင်သည်။
“သမီးလေး ဦးလေးကြီးကို မကြောက်ဘူးလား”
“ကြောက်စရာလားလို့”
“ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောနဲ့နော်”
“ပြောစရာလားလို့”
ဦးလေးကြီးက ကြောက်နေသည်။ သူမ ပခုံးကို ကိုင်၍ ပွတ်သပ်သည်။ သူမလက်မောင်းများကို ပွတ်သပ်သည်။
“သမီးလေးအသက် ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ”
“၁၃ နှစ်”
“အို ဦးလေးကြီးက ၅၃ နှစ်ရှိပြီ”
“ခစ် ခစ် ခစ်”
အထွေးရယ်သည်။ ဦးလေးကြီးက စိတ်မရှည်တော့ပဲ သူမနုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းသည်။ သူမလည်း ပြန်စုပ်နမ်းသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမကျောကို ဖက်သည်။ သူမ အလိုက်သင့် ညွတ်နေပေးသည်။ ဦးလေးကြီးက နမ်းရင်း နောက်ဆုတ်သည်။
“အာဘွား”
သူမက လိုက်အော်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူမကို နောက်ကနေ ဖက်သည်။ သူမ ခြေဆင်းထိုင်၍ ဦးလေးကြီးကို မှီလိုက်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူမကို သိမ်းကြုံးဖက်ရင်း နောက်ကနေ နားရွက်ကို နမ်းသည်။ သူမ ခေါင်းငုံ့ကာ ငြိမ်နေပေးသည်။ နောက်ကနေ လည်ဂုတ်ကို နမ်းသည်။
လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နို့အစုံကို နောက်ကနေ သိမ်းဖက်ရင်း ကိုင်သည်။ သူမက ငုံ့ကြည့်သည်။ ဦးလေးကြီးက ပါးကို နမ်းသည်။ နားရွက်ကို နမ်းသည်။ သူမမှာ လက်လေးကို ပါးတွင်ထောက်ရင်း ငြိမ်ခံသည်။ ဦးလေးကြီးက နို့ကိုင်ရင်း နားရွက်ကို စုပ်သည်။
သူမ ပြုံးနေမိသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမထမိန်ကို ပင့်သည်။ သူမလည်း အလိုက်သင့်နေပေးသည်။ သူမ ပင်တီဖြူဖြူလေး ပေါ်လာသည်။ ဦးလေးကြီးက အပေါ်ကနေ ကိုင်ကစားသည်။ သူမက ဦးလေးကြီးကို မီရင်း ဦးလေးကြီးပြုသမျှ ငြိမ်ခံသည်။ ဦးလေးကြီးက လက်ညိုးနဲ့ စောက်ပတ် စီးကြောင်းကို ဖိသည်။ သူမလည်း လိုက်ကိုင်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူမ စောက်ပတ်ကို ပင်တီအပေါ်ကနေ ကစားရင်း မေးခွန်းတွေ မေးသည်။
“သမီးလေး ဘာကြောင့် ဦးလေးကြီးကို ပေးဖို့ စဉ်းစားတာလဲ”
“ဦးလေးကြီးကို သနားလို့”
“ဘာလို့လဲ”
“အသက် ၅၀ ကျော်နေပြီ ဦးလေးလီးက အလကားဖြစ်နေသေးလို့”
“အလကား မဖြစ်ပါဘူး”
“ဘာလို့”
“သမီးလာလည်ပြီး ပြန်သွားရင် ဦးလေးကြီး အိမ်သာထဲ တန်းဝင်တာပဲ”
“ဘာဝင်လုပ်”
“သမီးလေးကို မှန်းပြီး ဂွင်းထုတာပေါ့”
“ဟုတ်ပဲနဲ့”
ဦးလေးကြီးက သူမပင်တီထဲကို လက်နှိုက်သည်။ သူမက ဦးလေးကြီးကို မော့ကြည့်နေမိသည်။
“တစ်ခါတလေ နှစ်ချီတောင်ပြီးတာ သမီးလေးကလည်း”
“ဟင်း ဒါနဲ့များ သမီးကို ခပ်တည်တည်နဲ့ ဆက်ဆံတယ်”
“အရွယ်မှ မတူတော့တာ သမီးရယ်”
“သမီးစောက်ပတ်ကိုင်လို့ကောင်းလား”
ဦးလေးကြီးက သူမစောက်ပတ်ကို လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ပြီးကိုင်နေသောကြောင့် သူမမေးမိသည်။
“ဘဝမှာ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ဟာကို တစ်ခါမှ မကိုင်ဖူးသေးဘူး”
“လိမ်တယ်”
“မလိမ်ပါဘူး သမီးလေးရယ်၊ ဦးလေးကြီးမှ စောက်ပတ်ကို တစ်ခါမှ မကိုင်ဖူးသေးတာ”
“နမ်းဦးလေ ဦးလေးကြီးကလည်း”
သူမပြောမှ ဦးလေးကြီးက သူမစောက်ပတ်ကိုကိုင်ရင်း နမ်းရှာသည်။
“ဦလေးကြီး ချွတ်ပေးတော့ဘူးလားလို့”
ဦးလေးကြီးက သူမစောက်ပတ်ကို ပင်တီအပြင်ဘက်ကနေ ပွတ်နေရှာသည်။ သူမ မတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူမကို ငေးနေသည်။ အထွေးခမျာ သူမထမိန်ကို သူမကိုယ်တိုင် ပင့်ထားပေးရသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမစောက်ပတ်ကို ပင်တီပေါ်ကနေပင် ကြည့်မဝဖြစ်နေပုံရသည်။
သူမပေါင်တံများကို ပွတ်သပ်ရင်း သူမစောက်ပတ်ကို လက်ညိုးဖြင့် တဖန်ကစားပြန်သည်။ တကယ်တမ်း သူမလည်း အစိမ်းသက်သက်သာ ဖြစ်သည်။ ခက်တာက ဦးလေးကြီးက စောက်ပတ်ကို တစ်ခါမှ မလိုးဖူးတော့ ဘယ်လို လုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေခြင်းပင်။ “ချွတ်မယ်နော်” သူမခေါင်းညိတ်သည်။
ဦးလေးကြီးက ဒေါင်းခါနီးဖဲပွတ်သလိုပင် သူမပင်တီကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ချွတ်သည်။ သူမခုထိ ထမိန်ပင့်ထားသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမစောက်ပတ်ကို လက်ချောင်းဖြင့် ထပ်ကစားသည်။ လက်ထိပ်များဖြင့် ပွတ်သည်။ လက်ညိုးထိပ်ဖြင့် ပွတ်သည်။ အထွေးခမျာ ဖီးလ်လာ၍ လက်ညိုးကိုပင် ကိုက်ထားရသည်။ ဦးလေးကြီးက စောက်ပတ်ကို ငေးကြည့်နေပြန်သည်။
“ဦးလေးကြီး သမီးစောက်ပတ်လှလား”
“အရမ်းလှတယ်”
“သူများစောက်ပတ် မမြင်ဖူးဘဲနဲ့ လှမလှ ဘယ်လိုလုပ်သိလဲ”
“ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သမီးစောက်ပတ်ကပဲ ဟောဒီကမ္ဘာမှာ အလှဆုံးသိလား”
“ဟုတ်ပဲနဲ့”
“အာဘွား”
ဦးလေးကြီးက နမ်းတော့ မနမ်း။ အာဘွားကို ခပ်လှမ်းလှမ်းကပေးသည်။
“လှလွန်းလို့ အာဘွားပေးတာ”
“သမီးနို့ လှမလှ မကြည့်တော့ဘူးလား”
“အိုး ဟုတ်ပါရဲ့”
ပြောမှသိ ထိမှနာဆိုသည့် လူမျိုးဟာ သည်ဦးလေးကြီးပဲဟု အထွေးက မှတ်ချက်ချသည်။ ထို့နောက် သူမအကျႌကြယ်သီးများ ဖြုတ်သည်။ သူမက ဆံပင်များကို နောက်ကို သပ်ချလိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ဘေးကို ဆန့်ထားပေးသည်။ ဦးလေးကြီးက ဘော်လီမချွတ်သေးဘဲ နို့ကိုကိုင်သည်။ လက်ဖျားဖြင့်သာ ထိသည်။
“အပြင်ကနေ ကြည့်တာတောင် လှနေပြီ”
“အင်္ကျီ နဲ့ ထမိန်က မရှုပ်ဘူးလားလို့”
“ဟုတ်သားပဲ”
ဆိုကာ ဦးလေးကြီးသည် သူမအင်္ကျီ နဲ့ထမိန်ကို ချွတ်သည်။ ထို့နောက် ခုနကလိုမျိုး သူမကို ထိုင်ချခိုင်းသည်။ နောက်ကနေ ဖက်သည်။ ပြီးမှ သူမဘော်လီကိုချွတ်သည်။ သူမနောက်ကို မီထားလိုက်သည်။ ဦးလေးကြီးက နို့ကို နောက်ကနေ အစုံလိုက်ကိုင်သည်။ အထွေး ကျေနပ်စွာ ပြုံးနေမိသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမအတွက် ခေါင်းအုံးယူသည်။ သူမကို အိပ်ချခိုင်းသည်။ ထို့နောက် ဦးလေးကြီးသည်
သူမပေါင်ကြားထဲ ဒူးတုပ်ဝင်သည်။ သူမက ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူမတကိုယ်လုံးကို ကြည့်ရင်း ပွတ်သပ်သည်။ နောက် ဖြည်းဖြည်းငုံ့ချပြီးနောက် စောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ သူမ အင် အင်း အင်းနဲ့ ညည်းပေးသည်။ တကယ်လည်း ကောင်းသည်။ အကြောတွေလည်း လွုပ်ခါနေသဖြင့် သူမ အငြိမ်မနေရ။ ဝမ်းသာလွန်းသဖြင့် မျက်ရည်တောင် လည်လုလုဖြစ်ရသည်။ဦးလေးကြီးက စောက်ပတ်ကို မနားတမ်းလျက်သည်။ အထွေးတယောက် တုန်လို့နေသည်။ ထို့နောက် ဦးလေးကြီးက သူမကို ကြည့်ရင်း ဆွဲထူသည်။
“ဦးလေးကြီး လီးကို အရမ်းမြင်ချင်နေပြီ”
သူမက ညုတုတုလေး ပြောသည်။
“ရမယ်”
ဦးလေးကြီးက အင်္ကျီ ကြယ်သီးကို ဖြုတ်၍ ဘောင်းဘီကို အတွင်းခံပါ တပါတည်း ချွတ်ချသည်။ လီးက မတ်နေသည်။ တုန်ခါနေသည်။ သူမ သေချာနေရာယူလိုက်သည်။ လီးကို အရင်းကနေ ကိုင်လိုက်သည်။ လီးကတော့ အတော်သင့်အတန်သင့်ကြီးသည့်လီးဖြစ်သည်။
“ဦးလေးကြီး ဘယ်လိုဂွင်းထုလဲ ဒီလိုလား”
ဆိုကာ အထွေးတယောက် ဦးလေးကြီးလီးကို ကွင်းထုပေးသည်။ ဦးလေးကြီးက ဟာ ဟာဟုအော်သည်။
“ဦးလေးကြီး နောက် လက်နဲ့မထုရဘူးနော်”
ဆိုကာ နုတ်ခမ်းအသာဟပြီး လီးထိပ်ကို မထိတထိနမ်းသည်။ ဦးလေးကြီးက တွန့်သွားသည်။ လီးတံကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်ကြည့်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ဆုပ်ခန့်ကြီးသည်။ သူမ လျှာလေးထုတ်ပြီး လီးကို အရင်းကကိုင်၍ လျှာနဲ့ ကစားပေးသည်။ ဦးလေးကြီးက တွန့်တွန့်သွားသည်။ သူမက အလိုက်တသိပင် အရင်းကို သေချာကိုင်၍ လီးကို ငုံလိုက်သည်။ ငုံပြီး ပါးစပ်နဲ့ ကွင်းတိုက်ပေးသည်။
စုပ်လည်း စုပ်ပေးသည်။ ဖြည်းဖြ်ညးချင်း ဂွင်းထုပေးသည်။ နောက် လီးတံကြီးကို လျှာနဲ့ လိုက်လျက်သည်။ လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ ကစားပေးသည်။ ငုံ၍ စုပ်ပေးသည်။ ပါးများချိုင့်ဝင်အောင် စုပ်ပေးသည်။ သူမဆက်တိုက်စုပ်သည်။ ပြီးလျင် ပါးစပ်နဲ့ ဂွင်းထပ်တိုက်ပေးသည်။ ဦးလေးကြီးကို မော့ကြည့်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူမဆံပင်ကို ကိုင်လိုက် သူမပါးကို ကိုင်လိုက် လုပ်သည်။
“ဦးလေးကြီး လိုးပေးတော့”
အထွေးက လီးစုပ်ရင်းပြောသည်။ နောက်ပြန်အိပ်ချသည်။ ပေါင်ကို ကားပေးထားသည်။ အဖုတ်ကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖြဲပေးထားသည်။ ဦးလေးကြီးက ဒူးထောက်၍ သူမပေါင်ကြားထဲ ဝင်သည်။ သူမလည်း တော်တော်လေး ကားလိုက်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ပတ်နားတေ့သည်။ အထ်အောက် နည်းနည်းစမ်း၍ အပေါက်ရှာသည်။ ထို့နောက် ထိုးထည့်သည်။
“အ”
သူမ ပြုံး၍ အော်ပေးသည်။ ဦးလေးကြီးက ကျေနပ်ပုံရသည်။ ဦးလေးကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးသည်။ လီးဝင်လာတိုင်း အထွေးက အ အ ဟုအော်ပေးသည်။ ဦးလေးကြီးကို သူမ ဟိုဘက်လှည့်ပြုံးပြ ဒီဘက်လှည့် ပြုံးပြလုပ်သည်။ စောက်ပတ်ကို အသက် ၅၃ နှစ်အထိ တစ်ခါမှ မလိုးဖူးသေးသော လီးနဲ့ သူမအပျိုစင်ဘဝကို အဆုံးသတ်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးလေးကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ ဆောင့်သည်။ တစ်ချက်ချင်းသွင်းသည်။
သူမလည်း အ အဟု အဆက်မပြတ်အော်ပေးသည်။ ဦးလေးကြီး သူမနို့ကို ကိုင်သည်။ သူမလည်း ပြုံးပြ၍ ငြိမ်ငြိမ်လေး အလိုးခံသည်။ ဦးလေးကြီးက ငုံ့ကာ နုတ်ခမ်းချင်းစုပ်သည်။ သူမလည်း ပြန်စုပ်သည်။ ဦးလေးကြီး သူမကို ဖက်ရင်းလိုးသည်။ မြန်လည်း မြန်လာသည်။
သူမက ဦးလေးကြီး လက်မောင်းကို အသာပွတ်သပ်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူမလည်ပင်းကို နမ်းရင်း လိုးသည်။ ဦးလေးကြီးက လိုးရင်း သူမကားနေသည့်ပေါင်ကို တဖက်သို့ လွဲချ၍ ပေါင်ချင်းစုထားလိုက်သည်။ သူမတစောင်းနေပေးလိုက်သည်။ ဦးလေးကြီးက လီးကို မထုတ်ဘဲ ဆက်လိုးသည်။ သူမလည်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ရင်း ခံသည်။ ဦးလေးကြီးက နို့ကိုင်သည်။ နောက် ဗိုက်ကိုဖက်ကာ လိုးသည်။ သူမလှည့်ကြည့်တော့ ဦးလေးကြီးက မျက်လုံးမှိတ်၍ လိုးနေသည်။ သူမလည်း မျက်လုံးမှိတ်၍ ခံလိုက်သည်။ အထွေးပြုံးသည်။ သူမ ပြုံးဖူးသမျှထဲတွင် ယခုအပြုံးသည် အလှဆုံးအပြုံးဖြစ်မည်။
“ဦးလေးကြီး”
“ဟ ဟ ဟား”
ဦးလေးကြီးတော်တော်မောနေသည်။ သူမခေါ်သည်ကိုပင် ကောင်းကောင်း ပြန်မထူးနိုင်။
“ဦးလေးကြီး ပက်လက်အိပ်လိုက် သမီးအပေါ်ကနေ တက်လိုးမယ်”
“အ အင်း အ”
ဦးလေးကြီးက ညည်းရင်း ပက်လက်ကို ဝုန်းခနဲအိပ်ချသည်။ သူမ ဦးလေးကြီးကို နေရာမှန်အောင် လုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အသာခွလိုက်သည်။ လီးတံကြီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်တွင် ပွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အပေါက်နဲ့တည့်တော့ အသာဖိထိုင်ချသည်။ လီးက စောက်ပတ်ထဲ မြုပ်သွားသည်။ သူမ ခဏစိမ်ထားလိုက်သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူမ ပြီးသွားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း သူမ လက်ထောက်၍ ဆက်ဆောင့်ချသည်။ ဦးလေးကြီးနဲ့ ပြုံး၍ကြည့်ကြသည်။ သူမက မျက်နှာဆီဝဲဝဲကျလာသော ဆံနွယ်ကို သပ်သပ်တင်ရင်း ဆောင့်ချလိုးပေးသည်။ အစက အကုန်းလိုက်လိုးသည်။ နောက် ပက်လက်လိုးသည်။ ပြီးနောက် ပေါင်တဖက်ကို ထောင်လိုးသည်။ သူမလည်း ပြီးထားသည်မို့ ဒူးက သိပ်မခိုင်ချင်သလိုဖြစ်နေသည်။ ထို့အခါ သူမဦးလေးကြီးကို ဖက်ချပြီး ဖင်ကိုကော့တက်ကာ လိုးသည်။ လိုးလို့အဆင်ပြေလာတော့ သူမပြန်မတ်၍ လိုးချပေးသည်။
သူမ တစ်ခါထပ်ပြီးသည်။ အထွေးမှာ ဦးလေးကြီးက အရင်ပြီးလိမ့်မည်ဟု ထင်ထားသော်လည်း တကယ်မှာ သူမချည်း နှစ်ကြိမ်ပြီးသွားသည်။
“သမီးလေး ပုံစံပြောင်းလိုးရအောင်”
“သမီး လေးဖက်ထောက်ကုန်းပေးမယ်”
“ကောင်းတယ်”
ဦးလေးကြီးက သူမကို နောက်ကနေ ဆက်လိုးသည်။ သူမမှာ နည်းနည်းပျော့နေပြီဖြစ်ရာ ဦးလေးကြီးက မြန်မြန်ပြီးပေးလိုက်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူမဖင်ပေါ် လရည်လွတ်ချသည်။ သူမလည်း လရည်ကုန်သည်နှင့် ဝုန်းဆိုပစ်အိပ်ပစ်သည်။ ဦးလေးကြီးက မျက်နှာချင်းဆိုင် လာအိပ်သည်။ သူမတို့ နမ်းကြသည်။ သူမ နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ညနေစောင်းနေပြီ။
“အချိန်ပိုချိန်ပြီးတော့မယ်၊ သမီးပြန်တော့မယ်”
“နောက်နေ့လာဦးမလား”
“မလာစေချင်ဘူးလား”
“အဲလိုမဟုတ်ပါဘူး”
ဟုဖြေသည်။ သူမမှာ ငယ်ထိပ်ကို ပြေးခေါက်ချင်စိတ်ပင် ပေါက်သွားသည်။ အင်းပေါ့လေ။ မိန်းမကိုမှ မတွေ့ဖူးတာ။ ဒါကြောင့်လည်း မိန်းမမရတာ စသဖြင့် စုံစိနေအောင် တွေးမိသည်။
“နေ့လယ်ဆို ဘယ်အချိန်လူရှင်းလဲ”
“နေ့လယ်လား ၂ နာရီဝန်းကျင်လောက်ဆို လူရှင်းတယ်”
“ဆိုင်ပိတ်ထားနော် သမီးအတန်းလစ်ခဲ့မယ်”
ထိုညတွင် အဖုတ်နာနေ၍ မသိသာသော်လည်း နောက်နေ့လင်းသည့်အချိန်တွင် သက်သာနေပြီဖြစ်၍ ဦးလေးကြီးလီးကို သတိရပြီးရင်း သတိရကာ အဖုတ်မှာ တော်တော့ကိုယားနေသည်။ နောက်ဆုံး မတတ်နိုင်သဖြင့် အိမ်သာထဲ လက်ဝါးစောင်းသွားခုတ်ရသည်။ ဆာနေ၍လားမသိ။ ခဏပဲကြာသည်။
စောက်ရည်များ ပန်းထွက်သွားမှ နေသာထိုင်သာ ရှိသွားသည်။ နေ့ခင်း နှစ်နာရီကလည်း ထိုးခဲလိုတာဟု သူမကတွေးနေသည်။ အရေးထဲ နှစ်နာရီအတန်းက ဆရာမကြီးနဲ့ ကြုံနေသဖြင့် သူမအတန်းမလစ်ရဲ။ ၂ နာရီခွဲမှ မုန့်စားဆင်းချိန်မှ မသိမသာအတန်းမတက်ဘဲ မုန့်ဝယ်စားသယောင်ယောင်နဲ့ အိမ်ထဲ ခိုးဝင်လိုက်သည်။
“လွမ်းလိုက်တာ ဦးလေးကြီးရယ်”
ရပ်နေသော သူမနားတွင် ဦးလေးကြီးက ဒူးထောက်၍ ပေါင်သလုံးများကို ပွတ်သပ်သည်။ သူမလည်း ဦးလေးကြီး ကျေနပ်အောင် နေပေးသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမစောက်ပတ်တည့်တည့်ကို နမ်းစုပ်ရင်း သူမပေါင်တံကို ပွတ်သပ်သည်။ သူမအိုးကို ကိုင်သည်။သူမလည်း ထမိန်ပင့်ပေးထားသည်။
“ဦးလေးကြီး သမီးအချိန်မရဘူးနော်”
“ဟုတ်လား၊ ဒါဆို မြန်မြန်လိုးပေးမယ်နော် ချွတ်လိုက်”
သူမဘာသာ သူမအဝတ်များ အကုန်ချွတ်လိုက်သည်။ အရေးထဲ ဦးလေးကြီးက အဝတ်မပါသော သူမကို အဝေးကနေ တမျိုး အနီးကနေ တမျိုးအလှကြည့်နေသေးသည်။ ပြီးမှ သူမကို လာဖက်ကာ တကိုယ်လုံး ပွတ်သပ်သည်။ သူမမှာ အဆင်မပြေသလို ခံစားရသည်။ ဦးလေးကြီးက ချိုင်းကြားကို နမ်းသည်။
နို့ကို ကိုင်သည်။ နို့ကို စို့သည်။ သူမက မတ်တပ်ရပ်နေပေးသည်။ ဦးလေးကြီးက နို့ကို အေးဆေးစို့နေသည်။ သူမ ဒူးက သိပ်မခိုင်ချင်သလို ဖြစ်လာသည်။ ဦးလေးကြီး သူမကို ဆွဲလှည့်သည်။ ထို့နောက် သူမအိုးကို ပွတ်သပ်ရင်း သူမစောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ သူမ ဖီးလ်စတက်လာသည်။ သူမကို ကုတင်ပေါ် တက်ခိုင်းသည်။
သူမထိုင်တော့ သူမပေါင်ကို ကားကာ သူမစောက်ပတ်ကို မနေ့ကလိုပင် ကြည့်သည်။ ဦးလေးကြီး ကြည့်ရသည်မှာ စောက်ပတ်ကို ကြည့်လို့ မဝသေး။ အလိုးခံချင်တာကို ပြုသမျ နုရမှာပေါ့ဟုသာ တွေးမိသည်။ သူမ အိပ်ချသည်။ ဦးလေးကြီးက စောက်ပတ်ကို ကစားသည်။ သိပ်တော့မကြာ။ ဦးလေးကြီးက သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်မတင်၍ သူမကို လိုးသည်။ ပေါင်နှစ်ဖက် မတင်၍လိုးပြီး သူမကို လေးဖက်ထောက်ကုန်း၍ ဆက်လိုးသည်။ အရေးထဲ လီးကို စိမ်ထားသည်။
သူမ ပြန်ဆောင့်ပေးတော့ ဦးလေးကြီးက ဆက်လိုးသည်။ ဦးလေးကြီး ဖြည်းဖြည်းသာသာပင် လိုးသည်။ သူမလည်း မနေ့ကလို အ အဟု မအော်ပေးနိုင်တော့။ ကျောင်းလည်း ပြန်တက်ချင်။ အလိုးလည်းခံချင်ဖြစ်နေသည်။ ဦးလေး သူမလက်တဖက်ကို ဆွဲ၍ ဆက်လိုးသည်။
“မြန်မြန်နော်”
ဆိုတော့ ဦးလေးကြီးလည်း မြန်မြန်လိုးသည်။ စောက်ပတ်ထဲ ပြီးထည့်လိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် သူမလည်း ကျောင်းစိမ်းအမြန်ပြန်ဝတ်ကာ အိမ်သာထဲဝင်နေတာ နောက်ကျသွားသည့် ပုံစံဖြင့် ကျောင်းခန်းထဲ ပြန်ဝင်လိုက်သည်။ နောက်နေ့မနက်၌ ဦးလေးကြီးအိမ်ဘက်ကို သူမချောင်းနေသည်။ မနက်စောစောစီးစီး သူမ ယားနေသည်။
“အပြင်မှာ သွားကျတ်မယ်”
သူမက သူငယ်ချင်းရွှေခင်နဲ့ ချိုမာကြားအောင် တိုးတိုးလေးပြောခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဦးလေးကြီးအိမ်ဆီ မသိမသာ လှစ်ထွက်ခဲ့သည်။
ခါတိုင်းလိုပင် ဦးလေးကြီး၏ တူလေးက အိမ်ပြန်အိပ်ပုံမပေါ်။ ဦးလေးကြီးအိမ်ထဲ ဝှစ်ဆို ဝင်လိုက်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူမကို ပြုံးပြသည်။ အထွေး မပြုံးနိုင်ပါ။ ဦးလေးကြီးရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပုဆိုးကို ချွတ်သည်။ အတွင်းခံပါ ဆွဲချွတ်သည်။ ဦးလေးကြီးလည်း စောစောစီးစီး တောင်နေသည်။ သူမ ဘာမှ ပြောမနေဘဲ လီးကို တန်းစုပ်သည်။ ဦးလေးကြီးက ကုန်း၍ သူမနို့ကို လှမ်းကိုင်သည်။
သူမက နို့ကိုင်လို့ရအောင် အင်္ကျီကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး ဘော်လီကို ပင့်ပေးသည်။ လီးကိုလည်း စုပ်သည်။ မကိုင်ဘဲ စုပ်သည်။
“အရမ်းဆာနေလား သမီးလေး”
အထွေးခေါင်းညိတ်သည်။ လီးကို မလွတ်တမ်းစုပ်သည်။ သူမစောက်ပတ်ကိုလည်း သူမပြန်နှိုက်သည်။
“ခံ သမီးလေး ခံ”
သူမနောက်ကို လက်ထောက်၍ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်သာ ကားပေးသည်။ ဦးလေးကြီးလည်း သူမကားပေးထားသလိုပင် ထိုင်ချကာ သူ့လီးကို သွင်းသည်။ သူမပေါင်အောက် ဦးလေးကြီးပေါင်ကို သွင်းကာ ဆောင့်လိုးသည်။ ငါးမိနစ်လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ ဦးလေးကြီးက သူမကို မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းပြီး အကုန်ချွတ်သည်။ သူမစောက်ပတ်ကို နောက်ကနေ လိုးသည်။
သူမက နည်းနည်းကုန်းပြီး ခံသည်။ လီးက စောက်ပတ်ထဲဝင်တော့ ဦးလေးကြီးက သူမကို သိပ်မကုန်းခိုင်းဘဲ ပခုံးကကိုင်ကာ အရပ်လိုက်လိုးသည်။ သူမ နာလာတော့ ဦးလေးကြီးက သူမကို အနားတွင်ရှိသည့် ဆိုဖာလက်ကိုင်ကို လက်ဖြင့်ထောက်ခိုင်းသည်။ သူမကို အရပ်လိုက်ပင် နောက်ကနေ လိုးသည်။ သူမအရပ်လိုက် ကုန်းသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမပေါင်တဖက်ကို မတင်၍ ဆက်လိုးသည်။ သူမလည်း အော်ညည်းသည်။ ဦးလေးကြီးက မနားတမ်းလိုးသည်။ မြန်လည်း မြန်သည်။ သူမပေါင်ကိုလည်း တဖက်က မထားသေးသည်။ ခါးစောင်းတဖက်ကိုင်ထားသည်။
ဦးလေးကြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချသည်။ သူမက ဦးလေးကြီးကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမကိုယ်တိုင် စောက်ပတ်ထဲ လီးထည့်ပြီးချိန် သူမအိုးကို မတင်၍ လိုးတက်သည်။ သူမအိုးကိုလည်း အကြမ်းပတမ်းကိုင်သည်။ မြန်မြန်သွက်သွက်လိုးတက်သည်။
စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သံများ ဆူညံပွက်နေသည်။ ဦးလေးကြီး သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးရည်လွတ်ထည့်၍ ပြီးလိုက်သည်။ ဦးလေးကြီးကို နမ်းပြီး အဝတ်များ ပြန်ဝတ်ကာ ဆရာမအိမ်ထဲကို မသိမသာပြန်ဝင်လိုက်သည်။ မနက်လင်းသည်နှင့် စောက်ပတ်က အယားပြေသွားသည့်အတွက် အထွေးတယောက် တော်တော်လေးကို ကျေနပ်မိသည်။
“အပျိုစဖြစ်ပေမယ့် လီးနဲ့မတွေ့ဖူးသေးတဲ့ စောက် အက်ဖ်အေတွေနဲ့ တို့က စကားမပြောဘူး”
ည ခြင်ထောင်ထဲတွင် အတူအိပ်ရင်း ချိုမာက ပြောသည်။
“ငါတော့ မပါတော့ဘူးဟေ့”
အထွေးကလည်း ဝင်ပြောသည်။
“ဘာ”
ရွှေခင် က လန့်သွားသည်။ အထွေးဘယ်တုန်းက အလိုးခံဖူးသွားပါလိမ့် ဆိုသည့်အကြည့်ဖြင့် အထွေးကို ကြည့်သည်။
“ ရွှေခင် ”
“ဘာလဲ”
ရွှေခင် နည်းနည်းတော့ အူတိုသွားသည်။ သူငယ်ချင်း သုံးယောက်ရှိကြသည်။ ထိုအထဲ မိမိတယောက်သာလျင် အလိုးမခံဖူးဘဲ ကျန်နေသည်။
“နင် လီးအနံ့လေး ဘာလေးရချင်ရင် ငါ့စောက်ပတ်ကို နမ်းကြည့်ကြည့်လိုက်”
“ချိုမာကိုတော့ ငါသိတယ်။ နင့်က ဘယ်သူနဲ့ သွားခံတာလဲ။ ဆရာကြီးနဲ့လား?”
“သူ့မိန်းမတောင် သူမလိုးတဲ့ ဆရာက ငါ့ကိုလိုးမတဲ့လားဟာ”
“နင့်ကို ဘယ်သူလိုးပေးလိုက်လဲ ဒါဆို”
“သိချင်စုံစမ်းပေါ့”
ထိုည၌ စိတ်တိုသဖြင့် အိပ်မပျော်ဘဲ ကျန်ခဲ့သူမှာ ရွှေခင်ဖြစ်သည်။ ချိုမာက အိုးကောင်းသည်။ အရမ်းကြီး မလှ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်သာ ဆွဲဆောင်မွုနည်းနည်းရှိသည်။ အထွေးက ပိုဆိုးသည်။ အိုးက သိပ်မရှိ။ အရပ်ကလည်း သူမထက်ပုသည်။ မျက်နှာတွင် ဝက်ခြံက ကပ်ရှိသေးသည်။
သူမကတော့ အားလုံးထဲတွင် အလှဆုံးဖြစ်သည်။ သူမကိုယ် သူမချီးမွမ်းသည်မဟုတ်။ သူမသိသလို အားလုံးလည်း သိသည်။ ကျောင်းတွင် သူတို့ ရည်းစားစာ နှစ်စောင်ရလျင် သူမက ၁၀ စောင်လောက်ရသည်။ သူတို့ လက်ဆောင်တစ်ခုရလျင် သူမက ငါးခုလောက်ရသည်။
သူမမျက်ခုံး သူမမျက်လုံးတို့က ဆွဲဆောင်မွုရှိသလို သူမ၏ တင် သူမ၏ ရင်ကလည်း အချိုးအစားကျသည်။ အရပ်အမောင်းကလည်း ၅ ပေ သုံးလက်မရှိသည်။ မိန်းကလေးတယောက်အတွက် အလွန်သင့်တော်သော အနေအထားတွင် ရှိသည်။ အမှန်မှာ သူမအရင်ဆုံး အလိုးခံဖူးသင့်သည်။ ရွှေခင် မှာ ဒေါသလည်းထွက် အလိုးလည်းခံချင်ဖြစ်နေသည်။ နောက်နေ့တွင် စိတ်မဝင်စားချင်ဟန်ဆောင်ရင်း အထွေးကို စောင့်ကြည့်နေသည်။
အထွေးမှာ ထိုနေ့ ရွှေခင် စောင့်ကြည့်မည်ကို သိသဖြင့် ဦးလေးကြီးဆီ မသွားဘဲ အောင့်နေလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ကတော့ တော်တော်ယားသည်။ သောကြာညနေဆိုတော့ သန့်ရှင်းရေးချိန်ရှိသည်။ သူမက ပေါက်ပြားတစ်လက်ဆွဲ၍ ဖြုတ်ဆို ဦးလေးကြီး မုန့်ဆိုင်ဘက် လှစ်ထွက်ခဲ့သည်။ နောက်ကို အသာလှည့်ကြည့်တော့ ဘယ်သူမှ ပါမလာသဖြင့် သူမ အိမ်ထဲ ဝှစ်ဆို ဝင်လိုက်သည်။
“သမီးကို လွမ်းလား”
“လွမ်းလား မလွမ်းလားတော့ မသိဘူး မနေ့က ကွင်းနှစ်ခါတိုက်လိုက်ရတယ်”
“ဦးလေးကြီး ဘယ်သူ့ကို မှန်းပြီး ဂွင်းထုတာလဲ”
“သမီးလေးကိုပေါ့”
“ဘယ်နေရာမှန်းလဲ စောက်ပတ်လား ပါးစပ်လား”
“စောက်ပါလည်းပါတယ် ပါးစပ်လည်းပါတယ် သမီးလေးရဲ့ လျှာလည်းပါတယ် ပြီးတော့ တကိုယ်လုံးပဲ”
“ကောင်းလား”
“လွမ်းနေတော့ အားမရဘူးပေါ့”
ပြောလည်းပြော နှစ်ယောက်သား ဖက်ထားကြသည်။ ဖက်ထားရင်း ဦးလေးကြီးက သူမထမိန်ကို လှန်ကာ အိုးသားကို ပွတ်သည်။ အိုးသားကို ပွတ်ပြီး စောက်ပတ်ကို ပွတ်သည်။ သူမကိုယ်လုံးကို လှည့်ဖက်ကာ နို့ကို ကိုင်သည်။ နားရွက်ဖျားများကို နမ်းသည်။ သူမကို ဆိုဖာပေါ် လက်ထောက်၍ ကုန်းခိုင်းပြီး ထမိန်ကို အပေါ်လှန်တက်လိုက်သည်။
“အရမ်းလွမ်းတဲ့ အိုးလေးကို ဝအောင်ကြည့်ပါရစေကွာ၊ သမီးလေးမလာတဲ့နေ့ ကွင်းထုတဲ့အခါ အားရအောင်လို့”
ပြောလည်းပြော အိုးကိုလည်း ကိုင်သည်။ အိုးကို ကိုင်၍ ရိုက်သည်။ စောက်ပတ်ကို လက်ချောင်းဖျားဖြင့် ကလိသည်။ အထွေးလည်း ကုန်းပေးရင်း ဦးလေးကြီးကို လွမ်းစိတ်ဖြင့် စောက်ပတ်က တောင်နေသည်။ ဦးလေးကြီးက အိုးကိုကြည့်ရင်း ဖင်ကြားထဲကနေ ပင်တီမချွတ်ဘဲ နမ်းသည်။ အထွေးခမျာ တုန်ရီစွာ ငြိမ်နေပေးသည်။
ဦးလေးကြီးက လီးထုတ်ပြီး ဖင်အိုးကို ထိုးသည်။ ဖင်မြောင်းကြားကို ထိုးသည်။ အိုးကို ဖိထိုးသည်။ လီးနွေးနွေးကြီးက သူမစိတ်ကို ဆွပေးနေသည်။ လီးနဲ့ ဖင်ကြားရော အဖုတ်တည့်တည့်ပါ ထိုးကစားသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမကို ဆတ်ခနဲဆွဲထူပြီး နွုတ်ခမ်းချင်းနမ်းသည်။ သူမလည်း မနေ့က မတွေ့ရသော အလွမ်းဖြင့် နမ်းသည်။ ဦးလေးကြီး သူမကြယ်သီးကို ဖြုတ်သည်။
နို့ကို ဘော်လီပင့်ပြီး ဖော်သည်။ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းသည်။ နို့သီးဖျားကိုကိုင်ကာ လီးဖြင့် သူမစောက်ပတ်တည့်တည့်ကိုထိုးသည်။ မတ်တပ်ရပ်သဖြင့် ထမိန်က ပုံမှန်ဖြစ်နေသည်။ သို့သော်လည်း ဦးလေးကြီးက ထမိန်ပေါ် လီးနဲ့ထိုးသည်။ ဦးလေးကြီး အတူရပ်၍ သူမနို့ကို စို့သည်။ နောက်ကနေ ဖက်၍ သူမစောက်ပတ်ကို တဖက်နို့ကို တဖက်ကိုင်ရင်း နားရွက်ကို စုပ်နမ်းသည်။ သူမကို ဆိုဖာလက်ကိုင်ပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး နို့ကို အားပါးတရ စို့သည်။ နို့စို့ရင်း သူမပင်တီကို ချွတ်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ဆိုဖာပေါ် သေချာထိုင်စေ၍ သူမထမိန်ကိုပင့်ပြီး စောက်ပတ်ကို ကြည့်သည်။
“သမီးလေး”
“ဟင်”
မနေ့က အလိုးမခံရသော အလွမ်းရှိန်ကြောင့် အထွေးတယောက် အရမ်းဆာနေသည်။ ထို့ကြောင့် ဦးလေးကြီးခေါ်တာကို တိုးတိုးသာ ပြန်ထူးနိုင်သည်။
“သမီးလေး စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြပါလား”
အထွေးသည် သူမ၏ ဖြူသွယ်သော လက်ချောင်းများဖြင့် နှစ်ဖက်စလုံးသုံး၍ သူမစောက်ပတ်ကို ဖြဲပြသည်။ နည်းနည်းတော့ ရှက်သလိုလိုရှိသည်။ စောက်ပတ်နုတ်ခမ်းဖျားက ညိုပြီး အတွင်းသားက ပန်းရောင် သန်းနေသည်။ ဦးလေးကြီးက မျက်တောင်မခတ်တမ်းကြည့်သည်။
ဦးလေးကြီး မနေနိုင်တော့သဖြင့် စောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ ပေါင်ကို ဖက်၍ နို့ကို ကိုင်သည်။ လျှာဖျားနဲ့ထိုးသည်။ အထွေး လွမ်းရကျိုး နပ်သည်။ ဦးလေးကြီးက လျှာကို လုံး၍ စောက်ပတ်ထဲထည့်သည်။ ဦးလေးကြီးကြည့်ရင်း လက်ခလယ်ကို တံတွေးဆွတ်ကာ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ မှောက်ခုံကနေ ပက်လက်ထိုးထည့်သည်။ ဦးလေးကြီးက လက်ခလယ်ရော လက်သူကြွယ်ကိုပါ သုံးသည်။ စောက်ရည်တွေ ထွက်တော့ ဦးလေးကြီးလက်က စိုလက်နေသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမကို စုပ်ခိုင်းသည်။
သူမလည်း ကိုယ့်စောက်ရည် ကိုယ်ပြန်စုပ်ပေးသည်။ ဦးလေးကြီးက ထပ်၍ လက်ချောင်းဖြင့် စောက်ပတ်ကိုလိုးပေးသည်။ နှေးနှေးရော မြန်မြန်ရော လိုးသည်။
“အ အား အား အ အား ကောင်းတယ် အား”
သူမ ညည်းရင်းပြောသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမကို ကြည့်ရင်း စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့လိုးပေးသည်။ ထို့နောက် သူမကို ဆိုဖာနောက်မီပေါ် မှောက်ခိုင်းပြီး ဆိုဖာပေါ် လေးဖက်ထောက်ခိုင်းသည်။ ဦးလေးကြီးက နောက်ကနေ စောက်ပတ်ကို ဖြဲကြည့်သည်။ ပြီးလျင် လျှာနဲ့ထိုးလျက်သည်။
“ဟိတ် သူခိုး”
“ရှူးးးးးးးးးးးးးး”
အထွေးတို့ကို ချောင်းကြည့်နေသူ ရှိသည်။ ထိုသူက ရွှေခင် ဆိုသည်မှာ ပြောစရာ မလိုပါ။ ရွှေခင် ချောင်းနေစဉ် ဦးလေးကြီး၏ တူပြန်ရောက်လာသည်။ တူလေးက ရွှေခင် ပခုံးကို ချုပ်၍ သူခိုးဟု အော်သည်။ ရွှေခင် က နုတ်ခမ်းတွင် လက်ညိုးတေ့၍ တိတ်တိတ်နေရန်ပြောသည်။ ကံကောင်းချင်တော့ ဘေးနားတွင် ထီလှည်းက ဖြတ်သွားသည်။ မဟုတ်လျင် အထဲက အထွေးတို့ ကြားသွားနိုင်သည်။
“ဘာလဲ သူခိုးမက”
“ရှူးးးးးးး”
တူလေးက ဘုမသိ ဘမသိ သူမကို အော်ပြောသည်။ သူမကလည်း တိတ်တိတ်နေရန် အချက်ပြသည်။
“သွား ပြန်”
“ရှူးးးး”
ဆိုကာ ရွှေခင် က အခန်းထဲကို လက်ညိုးထိုးပြသည်။
“ငါ့အိမ်နဲ့ နင်နဲ့ မဆိုင်ဘူး ပြန်ဆိုပြန်”
“ကြည့်ပါဆို”
တူလေးက မတတ်သာတော့ဘဲ ရွှေခင် ပြောသည့်အတိုင်း ကြည့်လိုက်သည်။ တူလေးလန့်သွားသည်။ ကျောင်းသူတယောက်က ဆိုဖာပေါ် လေးဖက်ထောက်နေသည်။ ဦးလေးကြီးက လီးနဲ့ထိုးနေသည်။ သွင်းတော့ မသွင်းသေး။ ကျောင်းသူက အော်နေသည်။
“သူက ဘယ်သူတုန်း”
“ငါ့ သူငယ်ချင်း”
“ဟင်”
တူလေးက ထပ်၍ကြည့်မိသည်။ ဦးလေးကြီးက ကျောင်းသူလေး ဆံပင်ကို ဆွဲ၍ ထိုင်ခိုင်းသည်။ ကျောင်းသူလေး ထိုင်တော့ သူ့လီးကို စုပ်ခိုင်းသည်။ ကျောင်းသူလေးကလည်း စုပ်သည်။ ဦးလေးကြီးက ကျောင်းသူလေးခေါင်းကိုင်၍ ပါးစပ်ကို လိုးလိုက်သေးသည်။
ဦးလေးကြီးရပ်တော့ ကျောင်းသူလေးကိုယ်တိုင် ပါးစပ်နဲ့ လိုးပေးသည်။ ဦးလေးကြီးက လီးကို ပင့်ထားလိုက်တော့ ကျောင်းသူလေးက လီးတံအောက်ဘက်ကို လျက်သည်။ လပြွတ်ပါ လျက်သည်။ ဦးလေးကြီးက လီးဖြင့် ပါးကို ပုတ်သည်။ ကျောင်းသူလေးက ပြန်စုပ်သည်။ ဦးလေးကြီးက ကျောင်းသူလေးပါးစပ်ကို လိုးရင်း ဖင်ကို လှမ်းကိုင်သည်။
ကျောင်းသူလေးက ခြင်္သေ့ထိုင်ထိုင်၍ ပါးစပ်အလိုးခံသည်။ ကျောင်းသူလေးဖင်ကို ကစားလို့ဝတော့ ဦးလေးကြီးက ကျောင်းသူလေးကို ဆိုဖာလက်ကိုင်ပေါ် လက်ထောက်၍ မတ်တပ်ကုန်းခိုင်းသည်။ ဦးလေးကြီး ကျောင်းသူလေးကို နောက်ကနေ မတ်တပ်လိုးသည်။
တူလေးက ရွှေခင် ကို လှမ်းကြည့်တော့ ရွှေခင် က သူ့ကို ကြည့်နေသည်။ ရွှေခင် သည် တူလေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း အနားသို့ကပ်သည်။ လက်ကို အောက်ချထားရင်း တူလေးပေါင်ကို ထိသည်။ တူလေးလည်း သူမကို ကြည့်နေသည်။ ရွှေခင် က အရဲစွန့်၍ တူလေးပေါင်ကြားထဲ လက်ဖျန်ကို ထည့်လိုက်သည်။ တူလေးက သူမလက်ကို ညှပ်သည်။
“လာ”
တူလေးက သူမကို နောက်ဖေး ဂိုဒေါင်ထဲခေါ်သည်။ ဂိုဒေါင်ထဲရောက်တော့ တူလေးက သူမကို နောက်ကနေဖက်ကာ နို့ကို ကိုင်သည်။ သူမ ငြိမ်နေသည်။ တူလေးက မရဲတရဲ စမ်းသည်။ သူမက တူလေးကို မီချလိုက်သည်။ တူလေးက အောက်ကို ဆက်စမ်းသည်။ စောက်ပတ်နားကို စမ်းသည်။ ထိုင်ချ၍ ထမိန်ကို ပင့်သည်။ ဖောင်းနေသော သူမစောက်ပတ်ကို လက်ခလယ်ဖြင့် ပွတ်သည်။ သူမငြိမ်၍ နေပေးသည်။
ပင်တီတော့ မချွတ်ရသေးပေ။ စောက်ပတ်ကို ကစားပြီး သူမကိုယ်ကို လှည့်သည်။ သူမအိုးကို ကစားပြန်သည်။ ယောက်ျားတယောက်၏ အထိအတွေ့က ရွွေခင်တယောက် မူးမိုက်နေစေသည်။
“အိုးကတော့ ရှယ်ပဲ”
အိုးကို ခါကစားရင်း ပြောသည်။ အိုးကိုဖုံးနေသော ပင်တီကို ဖယ်၍ အိုးအသားကို ထိသည်။ ဆွဲခါသည်။ ထို့နောက် နမ်းသည်။ ရွှေခင် တယောက် ပီတိတွေ ဖြာနေသည်။ တူလေးက အိုးကို တလုံးပြီး တလုံးနမ်းသည်။
“ချွတ်မယ်နော်”
တူလေးက သူမကို ကြည့်၍ မေးသည်။ သူမလည်း အင်း ဟုခေါင်းညိတ်ရင်း ခွင့်ပြုသည်။ တူလေးက အိုးပေါ်ရုံ ချွတ်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ဆွဲလှည့်သည်။ သူမကို ထမိန်ပင့်ထားခိုင်းသည်။ တူလေးက သူမစောက်ပတ်ကို ကြည့်သည်။ လက်ချောင်းဖျားဖြင့် ကစားသည်။ ထို့နောက် ပေါင်ရင်းကို နမ်းသည်။ စောက်ပတ်နား မရောက်သေး။ ပင်တီကို ဆက်ချွတ်သည်။ ခြေချင်းဝတ်နား ရပ်ထားပြန်သည်။ တူလေးက သူမစောက်ပတ်ကို လက်ညိုးဖျားနဲ့ ဖြဲကြည့်သည်။ သူမလည်း ထမိန်ပင့်ရင်း ငုံ့ကြည့်နေသည်။ တူလေးက လျက်သည်။ လျက်ရင်း ပေါင်ကိုပွတ်သည်။
အိုးကိုပွတ်သည်။ တူလေးလျှာက စောက်ပတ်နားတဝိုက်ပြေးလွားနေသည်။ ရွှေခင် စောက်ပတ်တော်တော်တောင်လာသည်။ တူလေးက ပင်တီကို အကုန်ချွတ်သည်။ ပင်တီကို လက်ကောက်တွင် ပတ်ထားသည်။ နမ်းသည်။ ထို့နောက် နောက်ဘက်ကနေ စောက်ပတ်ကို လျက်ပြန်သည်။ ပေါင်တံကိုပွတ်သပ်သည်။ စောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ တူလေး မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူမကို ဖက်ကာ စောက်ပတ်ကို လက်ချောင်းများဖြင့် အုပ်၍ ပွတ်သည်။
သူမကိုလည်း ဖက်ထားသည်။ နို့လည်းကိုင်သည်။ ပါးကိုလည်း နမ်းသည်။ ခဏအကြာ တူလေးက သူမကို ပေါင်ကြားကိုင်ခိုင်းသည်။ သူမလက်ပြန်ပွတ်ပေးသည်။ တူလေးက သူ့ဘောင်းဘီတိုကို ချွတ်သည်။ အတွင်းခံကျန်သေးသည်။ လီးက တောင်နေသည်။ ရွှေခင် က လီးတံကြီးကို ကိုင်၍ ကစားသည်။
တူလေးက အတွင်းခံကို ချွတ်သည်။ လီးက တောင်ပြီး ထောင်နေသည်။ ရွှေခင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဘဝတလျှောက် လီးကို အရှင်လတ်လတ်တွေ့ဖူးပြီ။ သူမထိုင်ချတော့ လီးက နဖူးလောက် လာထိုးနေသည်။ တူလေးက လီးကိုင်ပြီး ငိုက်ချပေးသည်။ ရွှေခင် လျှာလေးထုတ်ပြီး လီးထပ်ဖျားကို လျက်ကြည့်သည်။ အရသာက ဘာမှန်းမသိ။ လီးအနံ့ကတော့ သင်းနေသည်။ လျှာဖျားဖြင့် လီးထိပ်ဖျားကို လျက်ကြည့်သည်။ တူလေးကိုလည်း မော့ကြည့်မိသည်။ လီးကို လျက်ခွင့်ရ၍လည်း ရွှေခင် ပျော်သည်။
“လာ ကွင်းထုပေး”
“မလုပ်တတ်ဘူး သင်ပေး”
“ဒီနားကိုင်”
ဆိုကာ လီးအလယ်လောက်ကို ကိုင်ခိုင်းသည်။ တူလေးက သူမလက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်၍ ကွင်းတိုက်နည်း သင်ပေးသည်။ သူမ လီးကိုကြည့်ရင်း ကွင်းတိုက်သည်။ လီးထိပ်က လှန်နေသည်။ လီးခေါင်းက အကြီးကြီး။ လပြွတ်က စုနေသည်။ အရေတွေက တွန့်နေသည်။
“စုပ်ရဲလား”
တူလေးက မေးသည်။ သူမ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ စုပ်သည်။ လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ တူလေးက သူမခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ ရွှေခင် တယောက် တူလေးလီးကို အရမ်းသဘောကျသွားသည်။ ချစ်သွားသည်။ သူမ လီးနဲ့တွေ့ဖူးပြီ။ ပါးစပ်တောင် အလိုးခံရပြီဟုတွေးရင်း ကျေနပ်သည်။ တူလေးက သူမခေါင်းကို တဖက်ကကိုင်ရင်း သူမပါးစောင်ကို လီးနဲ့ထိုးသည်။ သူမလည်း တူလေးပြုသမျှနုပေးသည်။
တူလေးက သူမခေါင်းကို ဖိ၍ လီးကို အဆုံးသွင်းသည်။ သူမလည်း စုပ်ပေးသည်။ တူလေးက ပါးစပ်ကို ဖြည်းဖြည်းလိုးသည်။ သူမအလိုးခံသည်။ တူလေးလီးထိပ်က ကြီးသည်။ အဆုံးထိထုတ်တိုင်း နုတ်ခမ်းကို ထိသည့်အခါ ပိုကောင်းသည်။ တူလေးက သူမကို ကိုင်ခိုင်းပြီး လိုးသည်။ သူမလည်း ကိုင်၍ လိုးသည်။
“မစုပ်နဲ့တော့ ကွင်းပဲတိုက်ပေးတော့”
ရွှေခင်က ကွင်းပဲတိုက်ပေးသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရွှေခင် ကျေနပ်သည်။လီးကိုကြည့်ရင်း ရွှေခင် ကွင်းတိုက် သည်။ လီးထိပ်က ခရမ်းပြာနုရောင် အညိုလေးဖြစ်သည်။ သူမလီးကို ဆက်တိုက် ကွင်းထုသည်။ လက်ပင်ညောင်းလာသည်။ တူလေးက ငြိမ်၍ နေသည်။ ခဏကြာ တူလေးက ပေါင်နည်းနည်းကားလာသည်။ သူမက ပုံမှန်သာ ထုနေသည်။ တူလေးက သူမလက်ပေါ်ထပ်ကိုင်သည်။ သူမမျက်နှာနားတိုးလာသည်။ လရည်များ သူမနွုတ်ခမ်းပေါ် ဗျစ်ဆို ပန်းထွက်လာသည်။
သူမ နောက်မတွန့်ဘဲ ငြိမ်၍ လရည်ပန်းထွက်သည်ကို မျက်နှာဖြင့် ခံပေးသည်။ လရည်အနံ့များသင်းနေသည်။ တူလေးက သူ့လက်ကောက်တွင် ပတ်ထားသော သူမပင်တီဖြင့် သူမနုတ်ခမ်းတွင် ပေသွားသော လရည်ကို သုတ်ပေးသည်။
“ကိုလေး”
“ဟင်”
“စောက်ပတ်လည်း လိုးပေး”
“ဘာ”
“စောက်ပတ် ခံချင်တယ် လိုးပေး”
“အာာာာာ”
“တကယ်ပြောတာ စောက်ပတ်လည်း လိုးပေးပါနော် နော် နော်လို့”
“အင်”
တူလေးမှာ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေသည်။
“စောက်ပတ်လိုးပေးပါဆို”
“တကယ်ကြီးလားဟ”
“နော် စောက်ပတ်လိုးပေးနော်”
“အင်…… ဒါဆိုလည်း … ဒါဆိုလည်း ထပ် ထပ်ခိုးပေါ်တက်လေ”
ခုမှ ရွှေခင် အပေါ်မော့ကြည့်မိသည်။ ဒီဂိုဒေါင်က ထပ်ခိုးရှိတာပဲ။ သူမ ဘေးဘီကြည့်တော့ လှေကားတွေ့သည်။ ရွှေခင် ဝမ်းသာအယ်လဲ တက်လိုက်သည်။ တူလေး လိုက်တက်လာသည်။
“လီးပြန်တောင်ပြီလား”
“ခဏစောင့်”
တူလေးက ဘောင်းဘီချွတ်ကာ ထိုင်ချသည်။ သူမက ကွင်းထုပေးသည်။ လီးက ပြန်တောင်လာသည်။ သူမ စုပ်ပေးသည်။
“စုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ စောက်ပတ်ကို တကယ်လိုးပေးနော်”
တူလေးက သူမကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူမလည်း တူလေးပေါင်ကြားထဲ အားပါးတရမှီထိုင်ကာ လီးကို ကွင်းထုပေးလိုက် စုပ်လိုက် လုပ်ပေးသည်။
“ကျမ လှလား”
“လှတယ်လေ”
“အရမ်းလှလား”
“လှတယ်”
“မလိုးချင်ဘူးလားလို့ ကျမကို”
ရွှေခင် က ကွင်းထုရင်း မေးသည်။ ပြီးတော့ ပြန်စုပ်သည်။
“အိပ်ကွာ လိုးမယ်”
တူလေးက သူမကို ကြမ်းပြင်ပေါ် အိပ်ခိုင်းသည်။ သူမအိပ်လိုက်သည်။ ရွှေခင် မျက်နှာကို အုပ်ထားသည်။ တူလေးက သူမပေါင်ကြားထဲ ထိုင်ကာ လီးနဲ့ စောက်ပတ်ကို တေ့သည်။ တူလေးက သူမလက်ကို ဖယ်သည်။
“တအား ဆောင့်မလိုးနဲ့နော်၊ တခါမှ မခံဖူးသေးဘူး”
“ဟာ”
တူလေး အံ့သြပုံရသည်။ ရွွေခင်မှာ ရှက်ဟန်ဆောင်နေရသည်။ တူလေး မလိုးမှာလည်း ကြောက်သည်။ တူလေးက လိုးထည့်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးက ပြွတ်ဆို ဝင်သွားသည်။
“ဟား လူဖြစ်ရကျိုးနပ်ပြီကွ”
သူမ စိတ်ထဲကနေ အော်လိုက်သည်။ နည်းနည်းတော့ နာသည်။တူလေးက ဆက်လိုးသည်။ သူမ ငြိမ်၍ ခံပေးသည်။ ဆယ်ချက်ကျော်ကျော်ဆောင့်ပြီး တူလေးက ချွတ်လိုက်သည်။
“ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် မကောင်းလို့လား”
“မဟုတ်ပါဘူး”
“ဆက်လိုးပေးပါနော် မကောင်းလည်း လိုးပေးနော်”
“မင်း ပါးစပ်ကို လိုးချင်သေးလို့”
“အိုး ရတယ်လေ”
ရွှေခင် တယောက် ပါးစပ်ဖြင့် လီးကို လိုးပေးသည်။ တူလေးက ငြိမ်၍ နေသည်။ သူမလည်း ကွင်းထုလိုက် ပါးစပ်နဲ့လိုးလိုက် လုပ်သည်။ တူလေးက သူမကို တွန်းထုတ်ပြန်သည်။ ရွွေခင်မျက်ရည်ကျလာသည်။
“ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် မကောင်းဘူးလား”
“လေးဖက်ထောက် ကုန်းဟာ”
ရွှေခင် မျက်ရည်ကို သုတ်၍ ပြန်ပြုံးမိသည်။ လေးဖက် အမြင်ထောက်၍ ကုန်းလိုက်သည်။ တူလေးက သူမအိုးနှစ်လုံးကို ဖြဲ၍ နောက်ကနေ လိုးသည်။ သူမ ညည်းပေးသည်။ မ သံပေးသည်။ တူလေးက ဒူးတဖက်ထောင်၍ လိုးသည်။ လိုးရင်း ကုန်း၍ သူမကို နမ်းသည်။ သူမလည်း ပြန်နမ်းသည်။ တူလေး ပြန်လိုးသည်။ တူလေးဆောင့်ချက်တိုင်း အဓိပ္ပါယ်နဲ့ ပြည့်စုံသည်။ တူလေး သူမကို ပက်လက်ပြန်ထားသည်။
သူမနဲ့ စုပ်နမ်းသည်။ ပက်လက်ပြန်လိုးသည်။ သူမဘဝတွင် တူလေးလီးလောက် မည်သည့်အရာမှ တန်ဖိုးမရှိတော့ပေ။ တူလေးက လိုးရင်း သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို စု၍ ထောင်သည်။ ဆက်လိုးသည်။ သူမပခုံးကို ကိုင်သည်။ ဆောင့်လိုးသည်။ သူမနို့ကိုလည်း ကြည့်သည်။ ကိုင်သည်။ ပေါင်ကို ဆွဲကား၍ လိုးပြန်သည်။ မနားတမ်း ဆောင့်သည်။ သူမလည်း ကြမ်းပြင်ဖျာကြမ်းပေါ်မှာ ခံသည်။ တူလေးက လီးထုတ်၍ သူမနို့ပေါ် လီးရည်လာလွတ်ချသည်။
“ကျေးဇူးပဲ”
“ဘာလို့လဲ”
“လိုးပေးလို့ လီးရည်ကိုလည်း နို့ပေါ်တင်ပေးလို့”
“ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ”
“ကျမ ပြန်တော့မယ်၊ နောက်လည်း လိုးပေးမလား”
“မသိဘူးလေ”
“ကျမ ခံချင်သေးတယ်”
“အေးပါ လိုးပေးပါ့မယ်”
ရွှေခင် သည် လရည်ပေနေသော နို့ကို ဘော်လီဖြင့် အုပ်လိုက်သည်။ ထိုည၌ သူမလည်း ကြွားနိုင်သည်။ ဘော်လီကို ချွတ်၍ အထွေးရှေ့နမ်းပြသည်။
“လီးရည်အနံ့က မွှေးနေတာပဲ”
“ကောင်မ ဘယ်သူနဲ့လဲ”
အထွေးက မေးသည်။
“နင်မှ မပြောတာ ငါက ဘာလို့ပြောရမှာလဲ”
“ငါပြောရင် နင်ပြောမှာလား”
“ဦးလေးကြီးနဲ့ အဲလိုလား”
“နင်သိတယ်”
“ရွှေခင်ကို ဘာထင်သလဲ အထွေးရယ်”
“ပြောဟာ နင့်ကို ဘယ်သူက လီးကျွေးလိုက်လဲ”
“နင်နဲ့ ငါနဲ့က အမျိုးထင်တယ်”
“ဟင် သူ့တူလေးနဲ့လား”
ရွှေခင်က ပြုံး၍ ခေါင်းညိတ်သည်။
“အယ်”
ဆိုကာ အထွေးက ရွှေခင်ကို ဖက်သည်။ နမ်းသည်။ ရွှေခင်လည်း အထွေးကို ပြန်ဖက်နမ်းမိသည်။ ဘေးနားက ချိုမာက ထလာသည်။ သူမလည်း ဝင်ရောသည်။သုံးယောက်သာ ရယ်ရင်း တယောက်နဲ့ တယောက် နမ်းနေမိကြသည်။ နမ်းရင်း နို့တွေကိုင်ကြသည်။ နောက်ပိုင်း စောက်ပတ်ပါ ပွတ်ပေးမိကြသည်။ စောက်ရည်တွေထွက်မှ နားကြသည်။ နောက်ပက်လက်လေး အိပ်နေကျရင်း သူတို့စောက်ပတ်ကို လိုးသည့် လီးများအကြောင်း စားမြုံ့ပြန်ကြသည်။ သူတို့ကဲ့သို့ပင် တဖက်အိမ်တွင်လည်း စောက်ပတ်အကြောင်း ဆွေးနွေးနေကြသည်။
“ဦးလေး”
“ဘာလဲကွ”
“စမောလ်လေးတွေနဲ့ နှပ်နေတာပေါ့လေ”
“ဟာ ဟေ့ကောင်”
“ဟဲဟဲ ဟဲဟဲ”
“မင်း ဘယ်လိုလုပ်သိသွားတာလဲ”
“ချောင်းကြည့်လို့ပေါ့ဗျာ”
“ငါ့မှာလည်း အသက်ကြီးမှ ကံလာပေါ်နေတယ်”
“ဦးလေး ဆော်က မိုက်သားပဲ၊ ကျနော့်ကို ခွဲမပေးချင်ဘူးလား”
“မလုပ်ပါနဲ့ ငါ့ကောင်ရာ ငါ့မှာ သူ့တယောက်တည်း ရှိတာကွ၊ မင်းလိုချင်ရင် တခြားတယောက် ရှာပါကွာ”
“ရှာစရာမလိုပါဘူး ဦးလေးရာ အေးဆေးပါ၊ ကျနော့်ဆော်က ပိုမိုက်တယ်နော”
“ဘာ”
“ဟား ဟား ဟား”
“ဘယ်သူလဲကွ နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လား ဘယ်ကလား”
“နာမည်မသိပါဘူး ဦးလေးရာ၊ နေ့ခင်းက ဦးလေးတို့ ဘွတ်နေတာကို ချောင်းကြည့်နေတာနဲ့ လိုးလွတ်လိုက်တာ”
“ဟား မိုက်သကွာ”
“ဦးလေး”
“ဟေ”
“အခြေအနေကောင်းရင် လဲလိုးရအောင်ဗျာ”
“အဲ့ အကြံမဆိုးဘူး၊ တစ်လလောက်တော့ ဆိုင်းဦးကွာ၊ အားရအောင်လိုးလိုက်ဦးမယ်၊ ပြီးမှ ဖန်ကြတာပေါ့”
“ဂွတ်”
တူဝရီးနှစ်ယောက် သဘောတူညီမွုတွေ လုပ်နေကြသည်။ နောက်တနေ့က စနေနေ့ဖြစ်နေရာ ကျောင်းတွင် အချိန်ပို တစ်ချိန်သာရှိသဖြင့် အချိန်ပိုအပြီး ဆရာမကို ခွင့်တိုင်၍ ရန်ကင်းစင်တာဘက် သွားမည်ဟု ဆိုကာ ရွှေခင်နဲ့ အထွေးတို့ ဦးလေးကြီးအိမ်ဘက်သို့ လှစ်ထွက်ခဲ့ကြသလို ချိုမာလည်း ကိုရဲထက်ကားနောက် ပါသွားသည်။ ညရောက်တော့ သူတို့ ဘယ်လို အလိုးခံရသည်ကို ကြွားကြသည်။
“ကိုရဲထက်ကလေ သိလား ..ဒီနေ့ ငါ့ကို တဆင့်ချင်းချွတ်ပြီး နုတ်ခမ်းစုပ်တယ်။ ပြီးတော့ ငါ့ကို ကြည့်ပြီးတော့လေ ငါ့နို့ကို ကစားတယ်။ငါ့ကိုလည်း နို့ကို ပူးခိုင်းထားတယ်။ ငါ့လက်နဲ့ ပူးထားပေးတာပေါ့။ သိလား ပြီးတော့ ငါ့ကို ဖင်ဗူးတောင်းထောင်နေခိုင်းပြီး စောက်ပတ်ထဲကို လျှာလုံးကြီး သွင်းထည့်တာများ ငါလေ ခုထိ အရသာ ရှိနေတုန်းပဲ၊ ငါ့ဖင်ဗူးတောင်းထောင်တာကို ဖက်ပြီး စောက်ပတ်ကို လျက်ရင်း ဖင်လည်းလျက်တယ်ဟ၊ ငါနည်းနည်းတော့ ကြောက်တာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် သူက ဖင်ကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ လျက်တာဟ၊ ဖင်လျက်ပြီး သူ့လီးစုပ်ခိုင်းတယ်၊ လီးလုံးကြီးကလေ ငါ့ပါးစပ်ထဲ ပြည့်နေတာဟ၊ ငါမောရင်တော့ လျက်ပေးတာပေါ့၊ ပြီးတော့ သူငါ့ခေါင်းကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို တချီလိုးတယ်၊ တချီပြီးတော့လေ ငါ့ပါးနဲ့ သူ့လီးနားအပ်ပြီး အနားယူခိုင်းတာ သိလား။ ခဏပဲကြာတယ်။ လီးက ပြန်တောင်လာတယ်။
ငါ့ကို ပက်လက်နေခိုင်းပြီး လိုးတယ်။ ငါက ဖင်ပြားသွားမယ်ဆိုတော့ ဟုတ်သားပဲ ဆိုပြီး ပေါင်ကို မ ပြီးလိုးတယ်။ နောက် တစောင်းလိုးတယ်။ တချီပြီးတော့ ငါ့ပါးစပ်ထဲ လရည်ထည့်တယ်ဟ။ ငါနဲ့ သူနဲ့ မောလို့ ဖက်အိပ်နေတုန်း သူက မေးတယ်။ ချိုမာတဲ့ နင်ဖင်ခံရဲလားတဲ့။ငါလေ ကြောက်လည်းကြောက် ခံလည်းခံချင်ဆိုတော့ ဘာပြောရမှန်းကို မသိဘူး။ အဲဒါနဲ့ ငါလည်း သူ့ကို တကယ်ဖင်လိုးချင်တာလားလို့ မေးရတော့တာပေါ့။ သူကလေ ငါခံရဲမှ လိုးမယ်တဲ့။ ဘယ်ရမလဲဟာ။ ဖင်လိုးခိုင်းလိုက်တာပေါ့ ဟိဟိ။ ကောင်းထှာဟာ”
ချိုမာက သူမခင်ခံလာသည့်အကြောင်း အရင်ကြွားသည်။ ကျန်သည့်နှစ်ယောက်ကတော့ ခုမှနိဒါန်းသာ ရှိသေးသည်။ ရွွေခင်ဆိုလျင် တနေ့က မလိုးချင်လိုးချင်နဲ့ အလိုးခံလာရသည်မို့ စည်းမကျော်ရဲသေး။ တနေ့ကျရင်တော့ ဖင်ကိုလိုးခိုင်းမည်ဟု သူမတွေးထားသည်။
“ငါက တူလေးနဲ့လေ၊ ခုမှ စတာဆိုတော့ တွေ့တွေ့ချင်း စကားတေါ ဘာတွေ ပြော။ နမ်း အဲလိုလုပ်ရသေးတယ်။ ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချွတ်ပေး။ သူကလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ ငါ့ကိုကိုင်တယ်။ ပါးနမ်း နို့စို့ စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးပေါ့။ ငါ့ကို သုံးချီလိုးတယ်ဟ”
“ငါ့ဦးလေးကြီးကလေ ချိုမာလိုပဲ ငါ့ကို ရောက်ရောက်ချင်း ပါးစပ်အရင်လိုးတယ်။ သူ့လီးကို အဆုံးထိသွင်းတာလေ။
အာခေါင်ထဲကို စိုက်နေတာ။ ပါးစပ်ထဲတော့ မပြီးဘူး။ အိပ်ယာပေါ် သွားလိုးကြသေးတယ်။ အိပ်ယာပေါ်မှာ တစ်ချီပြီးတာ။ အကြာကြီးပဲ။ နောက်တချီတောင် နည်းနည်းစောင့်ရသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် လူကြီးက အကြာကြီးဆွဲလိုးတာ” ရွှေခင်ရော အထွေးပါ ရင်ဖွင့်ကြသည်။ နေ့တိုင်း နေ့တိုင်း ရွှေခင်နဲ့ အထွေးတို့က လစ်ရင် လစ်သလို ခြံခုန်သည်။ အလိုးခံသည်။
“ရွှေခင်”
“လီးစုပ်တာ အရမ်းတော်တာပဲ”
“ကိုသူလည်း စောက်ပတ်လျက်တာ အရမ်းတော်တယ်”
သူတို့ တစ်ပတ်လောက်ကြာမှ အချင်းချင်းနာမည်သိကြသည်။ တူလေးနာမည်က ကိုသူ။
“ကိုသူက ကံကောင်းတယ်၊ ခင်က အိုးလည်းကောင်း လှလည်းလှ စုပ်လည်းတော် ပေးတာလည်းတော်ဆိုတော့”
“ကိုသူ့ကို အရမ်းချစ်တာပဲ”
“ဘာလို့”
“ခင့်ကို အမြဲတမ်း လိုးပေးလို့ပေါ့”
“လိုးမှာပေါ့ ခင်ရယ်၊ ခင် ဒီည အပြင်ခိုးထွက်လာခဲ့ပါလား၊ နီးနီးလေးကို ဆရာမလည်း မစစ်ဘူး မဟုတ်လား”
“အင်း ဟုတ်သား၊ ကောင်းတယ်၊ ဒီည ခင်ထွက်လာခဲ့မယ်၊ ကိုသူ စောင့်နေနော်”
ထိုည၌ အထွေးကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် တိုင်ပင်သည်။ အထွေးက နားလည်သည်။ ထို့ကြောင့် ရွှေခင်ထွက်သွားသည်နှင့် မီးပိတ်ကာ အိပ်သည်။
“ဘယ်နားလိုးကြမလဲ”
“လာ”
ဆိုကာ ကိုသူက ရွှေခင်ကို အိမ်ထဲခေါ်သွားသည်။ ဦးလေးကြီးသိလိမ့်မယ်ဆိုတော့ ဦးလေးကြီးက အောက်ထပ်တွင် အိပ်သည်တဲ့။ သို့နှင့် ရွှေခင်တယောက် ကိုသူ့အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သွားသည်။ စကားတွေ ဘာတွေ ပြောမနေတော့။ နိဒါန်းတွေ ဘာတွေ ပျိုးမနေတော့။ ရောက်သည်နှင့် ကိုသူက သူမညအိပ်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ကာ နှိုက်သည်။ သူမလည်း ကားပေးသည်။ ကိုသူလည်း ညဝတ်အင်္ကျီ ကို ချွတ်သည်။
ဘေးနားဒူးတုပ်၍ နေသည်။ သူမက ကိုသူ့ပေါင်ကို ခေါင်းအုံးလုပ်ကာ လီးကို စုပ်သည်။ ကွင်းထုသည်။ ကစားသည်။ ကိုသူ့လီးကြီးက သူမပါးစောင်တွင် ပြည့်ခဲနေသည်။ ထို့နောက် သူမလေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးသည်။ ပေါင်ကို စု၍ မကုန်းဘဲ ကားကားကုန်းပေးသည်။ ခေါင်းကို မှောက်ချထားသည်။ ရင်ဘတ်လည်း အိပ်ယာနဲ့ထိထားသည်။ ကိုသူက သူမစောက်ပတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ နောက်ကနေ လိုးသည်။ ကိုသူက ဖြည်းဖြည်းလိုးလေလေ သူမမှာ ဆာလေလေ ဖြစ်သည်။ ခဏကြာ ကိုသူက သူမအိုးကိုကိုင်ပြီး ပြန်ဆောင့်ခိုင်းသည်။
သူမ လေးဖက်ထောက်လျက် နောက်ပြန်ဆောင့်သည်။ ဆောင့်ရင်းကောင်းလာ၍လား မသိ။ ကိုသူခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးသည်။ ရွှေခင်က အိုးကောင်းသူဖြစ်သည်။ ကိုသူဆောင့်လိုက်တိုင်း အိုးကြီးက တုန်ခါနေသည်။ ညဖြစ်သဖြင့် အိုးနဲ့ ကိုသူပေါင်ရင်းထိသံကလည်း ဆူညံနေသည်။ ကိုသူက မိနစ် ၂၀ ကျော်ဆောင့်သည်။ နားသည်။ သူမက နောက်ပြန်၍ ဖင်ကိုလှုပ်ပေးသည်။
လီးကို အဆုံးထိမြုပ်အောင်ထားပြီး ဖင်ကို အထက်အောက် တဆတ်ဆတ်လွုပ်သည်။ ကိုသူက အကုန်းလိုက် တောက်လျောက်လိုးသည်။ နောက်ထပ် ၁၅ မိနစ်လောက် ထပ်ကြာလာသော်လည်း ကိုသူလီးကို မထုတ်သေး။ ထို့ကြောင့် သူမက ဘေးတစောင်းအိပ်၍ ခံပေးသည်။ ကိုသူဆောင့်လိုးသည်။
ကိုသူနားတော့ သူမလက်ထောက်ကာ ပြန်ဆောင့်ပေးသည်။ ကာရံညီနေသည်။ သူမညောင်း၍ ထမည်လုပ်တော့ ကိုသူက သူမခါးကိုဖိကာ ဆောင့်လိုးပြန်သည်။ ဖင်ကို လာဆောင့်သည့်အသံက တဖတ်ဖတ်နဲ့ မြည်ဟီးနေသည်။ ခဏကြာ သူမကို အကုန်းလိုက်ပင် ခပ်မော့မော့ နေခိုင်းပြီး ဖင်ကို အသံပိုမြည်အောင် ဆောင့်သည်။ လိုးချက်က မြန်သည်။ ဖင်သားများ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။
ကိုသူငြိမ်သွားလျင်လည်း သူမက ပြန်ဆောင့်သည်။ သူမ ဖီးလ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် မငြိမ်နိုင်ပါ။ နောက်ထပ် မိနစ် ၄၀ ပြည့်ဖို့ တစ်မိနစ်သာ လိုတော့သည်။ ကိုသူက မနားသေးဘဲ နောက်ကနေ ဖင်ကိုသာ ဆောင့်လိုးနေသည်။ နောက်ဆုံး သူမ မခံနိုင်တော့ဘဲ မှောက်အိပ်ရသည်။ ကိုသူက နောက်ကနေ အမှောက်လိုက် သူမကို ဆက်လိုးသည်။ ကိုသူ ငြိမ်သွားလျင်လည်း မှောက်လျက်ကနေ သူမ ပြန်ဆောင့်တက်သည်။
သူမ ဝမ်းလျားမှောက်ကာ နေသည်။ ကိုသူက နောက်ကနေ ပုံမှန်လေး လိုးနေသည်။ သူမ မေးစေ့ကို လက်ထောက်၍ပင် ခံနေလိုက်သည်။ ကိုသူက သူမပါးစပ်ထဲ လက်ညိုးလာထည့်သည်။ သူမ စုပ်ပေးသည်။ သူမ စုပ်နေချိန်တွင်လည်း ကိုသူက လိုးမြဲလိုးနေသည်။ ထို့နောက် ကိုသူက မှောက်နေသော သူမကို အထိုင်လိုက် လိုးသည်။ ဝမ်းလျားမှောက်တာ နာရီဝက်ကြာလာသည်။
ကိုသူက ဝမ်းလျားမှောက်ခံပေးနေသော သူမပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ သူမလည်း အမှောက်လိုက် ကားပေးသည်။ ကိုသူ ဆက်လိုးသည်။ သူမမှတ်မိသလောက် သူမ ၂ နာရီနဲ့ ၄၄ မိနစ် အမှောက်လိုက် စောက်ပတ်ကို အလိုးခံရသည်။ ကိုသူ မပြီးသေးပါ။
“တက်လိုးပေးလေ ခင်”
ကိုသူ ပက်လက်အိပ်သည်။ သူမအပေါ်ကနေ တက်ခွ၍ လိုးချပေးသည်။သူမ ရှေ့ကို ကုန်း၍ တမျိုး နောက်ကို လှန်၍ တမျိုး လိုးပေးသည်။ လိုးရင်း သူမပင် တော်တော်ပန်းလာသည်။ နောက်လှန်၍ လိုးချနေသော သူမစောက်ပတ်ကို ကိုသူက ကစားပေးသေးသည်။ ရွှေခင်မှာ ကောင်းလေလေ ဖြစ်ရသဖြင့် မနားတမ်းပင် ဆောင့်ချမိသည်။ နောက် မခံနိုင်တော့သဖြင့် သူမထကာ လီးစုပ်ပေးရသည်။ ကိုသူ မပြီးပါ။ သူမကသာ ခဏခဏ ပြီးနေရသည်။ သို့သော်လည်း ရွှေခင် ကျေနပ်သည်။ ထို့ကြောင့် နောက်တခါ ထပ်လိုးချသည်။
“ခင်”
“ဟင်”
“ပက်လက် လိုးမယ်”
သူမကို ပက်လက်လိုးပြန်သည်။ လိုးပြီးနောက် သူမကို နှုတ်ခမ်းပိတ်ထားစေပြီး လရည်လွတ်ချသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းတဝိုက် လရည်များ ပေကျံနေသည်။ ထိုလရည်များကို ကိုသူက လက်ညိုးဖြင့် သူမကို ပြန်စားစေသည်။ လရည်ပြောင်အောင် စားလိုက်သည်။
“ရေသွားယူပေးမယ်နော်”
ဆိုကာ ကိုသူထွက်သွားသည်။ တအောင့်ကြာတော့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသူမှာ ကိုသူမဟုတ်ဘဲ ဦးလေးကြီး ဖြစ်နေသည်။ရွှေခင် အင်္ကျီ များ အမြန်ကောက်ဝတ်သည်။ သို့သော် ဦးလေးကြီးက သူမကို လာဖက်သည်။
“ကို ကိုသူ”
သူမ အော်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူမနုတ်ခမ်းနား လက်ညိုးလာကပ်သည်။ ပြီးလျင် နမ်းသည်။ သူမ နားမလည်ပါ။ သို့သော် ဦးလေးကြီးက သူမနို့ကို ကိုင်ပြီး သူမကို အတင်းဖက်နမ်းသည်။ နမ်းရင်း အိပ်ယာပေါ် ထိုင်ချသည်။ ထို့နောက် သူမနို့ကို ပင့်ကစားသည်။ သူမ အမြန်ကောက်ဝတ်လိုက်သော အင်္ကျီ များကို ချွတ်သည်။
ဦးလေးကြီးက သူမကို နောက်ကနေ ဖက်၍ နို့ကို ကိုင်သည်။ ညစ်သည်။ ဆံပင်များကို နမ်းသည်။ ထို့နောက် နုတ်ချင်း စုပ်သည်။ ဦးလေးကြီးက နို့ကို စို့သည်။ သူမအိပ်ချလိုက်သည်။ သူမပေါ်ထပ်၍ ဦးလေးကြီး အိပ်ကာ နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းပြီး နို့ကို ကစားသည်။
“အကုန် ပြန်ချွတ်မယ်နော်”
သူမ ညဝတ်ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဦးလေးကြီးက စောက်ပတ်လျက်ပြီး လိုးသည်။ လိုးရင်း လီးစုပ်ခိုင်းသဖြင့် သူမစုပ်သည်။ နောက် သူမကပဲ အပေါ်ကနေ တက်လိုးသည်။ ထို့နောက် ဦးလေးကြီးက သူမကိုလေးဖက်ထောက်လိုးသည်။ သူမမှာ လေးဖက် ထောက်ရင်း မှောက်အိပ်ရပြန်သည်။ ဦးလေးကြီးက သူမကို နောက်ကနေ လိုးသည်။ ဦးလေးကြီးမှာ အသက်သာကြီးသည်။ ဆောင့်ချက်ကပြင်းသည်။သူမမောလာတော့ သူမကို တစောင်းအိပ်ခိုင်းပြီး ဆက်လိုးသည်။ ဦးလေးကြီးက သူမကိုတစောင်းပြီး ပက်လက်ထပ်လိုးသည်။ ပြီးလျင် လရည်ကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်သည်။
“သမီးလေး”
“ဟင်”
သူမ တိုးတိုးသာသာ ထူးသည်။
“ဦးလေးကြီးကို စိတ်ဆိုးသွားလား”
ရွှေခင် မဖြေပါ။
“နောက်တစ်ခါ ပေးလိုးဦးမလား”
ထပ်လိုးဦးမည် ဆိုပါလား။ ရွှေခင်မဖြေနိုင်ပါ။ သို့သော်လည်း တစ်ခါ ထပ်လိုးခံရသည်။ လင်းခါနီးသွားသည်။ မနက်လေးနာရီထိုးလောက် သူမကို ကိုသူက ပြန်ပို့သည်။ သူမ ကိုသူ့ရင်ဘတ်ကို ထုသည်။ ကိုသူက ဘာမှ မပြောပေ။
“ဘာလို့ သူများကို လိုးခိုင်းတာလဲလို့”
ကိုသူက ပြုံးရုံသာ ပြုံးနေသည်။ သူမ ပြန်အိပ်တော့ တညလုံး အလိုးခံထားရသဖြင့် စောက်ပတ်က အောင့်နေရာ တော်တော်နဲ့ အိပ်ပျော်မသွားပေ။ နောက်နေ့တွင် သူမဘယ်မှ မသွားဖြစ်ပေ။ ကိုသူကို စိတ်ဆိုးရကောင်းနိုးနိုးဖြစ်နေသည်။
“ကျနော့်ကောင်မလေးတော့ စိတ်ကောက်သွားတယ်”
“ငါ့ကောင်မလေးကို လိုးပေါ့ကွာ”
တူဝရီးကတော့ အတိုင်အဖောက်ညီနေသည်။ ညီသည့်အတိုင်းလည်း ရောက်လာသည့် ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် အထွေးကို ဝိုင်းလော်ဖို့ ပြင်ဆင်နေကြသည်။
“ကြာဆေးက တော်တော်မိုက်တယ်နော် ဦးလေး”
“ဟေ့ကောင် မင်းက ကြာဆေးစားပြီး လော်လို့ အရမ်းနာနေချိန် ငါထပ်လော်တော့ သူ့ခမျာ တော်တော်နာသွားမှာ အဲဒါကြောင့် စိတ်ကောက်သွားတာနေမှာကွ”
“ဟုတ်လောက်တယ်”
ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် သူတို့မျှော်နေသည့်အတိုင်း အထွေးရောက်လာသည်။ အထွေးက ဦးလေးကြီးကောင်မလေး ဖြစ်သဖြင့် ဦးလေးကြီးက အခန်းထဲခေါ်သည်။ အထွေးက အိပ်ယာပေါ် အိပ်တော့ ဦးလေးကြီးက လီးထုတ်ပေးသည်။ ခေါင်းအုံးပေါ် အခန့်သားအိပ်ရင်း အထွေးက လျှာထုတ်၍ လီးကို လျှာဖျားနဲ့ လျက်နေသည်။
ဦးလေးကြီးကလည်း ဘေးကနေ ဒူးထောက်၍ နေပေးသည်။ အထွေးက နို့ဖော်ထားပေးပြီးသား ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဦးလေးကြီးက နို့ကို ကစားရင်း လီးစုပ်ခိုင်းထားသည်။ အထွေးက လီးကို အဖျားကိုသာ လျှာနဲ့လျက်နေသည်။ ဦးလေးကြီး အကုန်ချွတ်၍ ပက်လက်အိပ်လိုက်သည်။ အထွေးက ပေါင်ကြားထဲ ဝင်လာသည်။ အထွေးက လီးကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်စုပ်သည်။ လီးအရင်းကို ကိုင်ရင်း မလွတ်တမ်း စုပ်သည်။
ခေါင်းလေး ဖြည်းဖြည်းညိတ်၍ လီးခေါင်းကိုပါးစပ်နဲ့ ကွင်းတိုက်ပေးသည်။ ဦးလေးကြီးက ခြေထောက်ဖြင့် အထွေးကျောကို ဖက်ထားသည်။ အထွေးညောင်းလာတော့ ထထိုင်သည်။ ဦးလေးကြီးလည်း ထရပ်၍ အထွေးကို လက်နောက်ပစ်ကာ လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ အထွေးက လီးကို ငုံထားတော့ သူက ကွင်းတိုက်သလိုသာ ပါးစပ်ထဲ အထုတ်အသွင်းလုပ်ပေးသည်။ လွတ်သွားမည်စိုး၍ ခေါင်းကို တချက်ချက်တော့ ထိန်းပေးသည်။
အထွေးကို သူလိုးလာသည်မှာ တစ်လပြည့်လုနီးပြီဖြစ်သည်။ ထိုတစ်လအတွင်း သုံးရက်သာ လွတ်သည်။ လိုးခွင့်ရတိုင်းလည်း လီးစုပ်ခိုင်းရာ အထွေးတယောက် လီးကို ကောင်းကောင်း စုပ်တတ်နေပြီဖြစ်သည်။
“လိုးရအောင် အထွေး”
အထွေးက ပက်လက်အိပ်သည်။ ပေါင်ကားထားသည်။ သူက အထွေးပေါင်ကို နည်းနည်းထပ်ဆွဲကားရင်း လီးကို သွင်းလိုက်သည်။ လီးသွင်းပြီး နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းသည်။
လီးကို စောက်ပတ်ထဲ စိမ်ထားသည်။ နုတ်ခမ်းကို နမ်းလို့ဝတော့ ဦးလေးကြီးက ဆက်မလိုးသေးဘဲ လီးထုတ်ကာ စောက်ပတ်ကို လျက်သည်။ အထွေးတယောက် ညည်းသံများ ထွက်လာတော့မှ ဦးလေးကြီးက လိုးသည်။ အထွေးခမျာ ခေါင်းအုံးကို လက်ပြန်ကိုင်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ ဦးလေးကြီး လီးအရသာကို ခံစားသည်။ လိုးလို့အားရတော့ ဦးလေးကြီးက အထွေးစောက်ပတ်ကို ကြည့်သည်။ လက်ညိုးနဲ့ ကစားပေးသည်။
ပြီးမှ ထပ်လိုးသည်။ အထွေးလေးက မျက်လုံးလေးမှိတ်ရင်း ခံနေသည်။ ဦးလေးကြီးက နို့ကိုပါ ကစားပေးသည်။ အထွေးစောက်ပတ်ကို အမြုပ်လိုးရင်း ပုံပြောင်းခိုင်းလိုက်သည်။ အထွေးလေး ကုန်းပေးသည်။ အကုန်းလိုက် သေချာစိမ်လိုးသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်သည်။ အိုးကိုလည်း ပွတ်သပ်သည်။ သူငြောင်းတော့ အထွေးလေးကို ပြန်ဆောင့်ခိုင်းသည်။
“ခဏ”
ဆိုကာ ဦးလေးကြီးက လီးကို အသာထုတ်သည်။ တံခါးနောက်ကွယ်ကနေ ကိုသူ အသာလေးဝင်လာသည်။ လေးဖက်ထောက်ကုန်းနေသော အထွေးကို နောက်ကနေ လိုးသည်။ အထွေးလည်း သိသည်။ သူမ စောက်ပတ်က ဦးလေးကြီး၏ လီးကို ကောင်းကောင်းမှတ်မိနေပြီ။ဦးလေးကြီးလီးက တောင်နေသော်လည်း နည်းနည်းပျော့သည်။ ခုလီးက သံချောင်းလို မာနေသည်။ သူမ ပြန်လှည့်ကြည့်တော့ ကိုသူက ဆောင့်နေသည်။ သူမ ငြိမ်ခံလိုက်သည်။
“အထွေး မျက်နှာကြည့်ပြီး လိုးချင်တယ်”
အထွေး ပက်လက်အိပ်သည်။ အထွေးစောက်ပတ်ကို ကြည့်သည်။ ရွှေခင်နဲ့ တမျိုးစီလှသည်။ အထွေးက ဘာမှ မပြော။သူလိုးတော့ ငြိမ်ခံနေသည်။ ကိုသူက ဒူးကို ထောင်ကိုင်ထားပြီး လိုးသည်။ လိုးရင်း လီးက ကျွတ်ထွက်တော့ ပြန်ထည့်လိုးသည်။ အထွေး ငြိမ်နေသည်။ ကိုသူ ခဏနားတော့ ဦးလေးကြီး ဆက်လိုးသည်။ အထွေးငြိမ်၍ အလိုးခံသည်။ ကိုသူနဲ့ ဦးလေးကြီးတို့နှစ်ယောက် အထွေးကို တစ်လှည့်စီလိုးသည်။ ညနေစောင်းမှ အထွေးခမျာ ပြန်ရရှာသည်။ နောက်နေ့လည်း အထွေးသာ ရောက်လာသည်။ နှစ်ယောက်သား အထွေးကို အလှည့်ကျလိုးကြသည်။
“မင်းသူငယ်ချင်း ငါတို့ကို စိတ်ဆိုးနေတယ်”
“သူပြောတယ်”
“ပြန်ချော့ပေးလေ”
“ပြန်ချော့ပေးမယ်၊ ဒါပေမယ့်”
“ပြောလေ”
“သမီးသူငယ်ချင်း ချိုမာကလေ သူ့ဘဲက သူ့ကို ဖြတ်သွားတယ်၊ အဲဒါ သူလည်း ခုလောလောဆယ် စောက်ပတ်ရော ဖင်ရော ယားနေတယ်တဲ့”
“ဖင်ရော ယားတယ်ဆိုတော့ နင့်သူငယ်ချင်းက”
“ဟုတ်တယ် သူ့ရည်းစားက သူ့ကို ဖင်လည်းလိုးတယ်”
“ဟား”
ဦးလေးကြီးရော ကိုသူပါ တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်သည်။ ထို့နောက် အထွေးကို ကြည့်သည်။ အထွေးကလည်း ရိပ်မိသည်။
“သမီး ဖင်မခံဘူးနော်”
အထွေးက ချက်ချင်းငြင်းသည်။ တကယ်တော့ အထွေးလည်း ဖင်အလိုးခံချင်သည်။ သို့သော်လည်း နည်းနည်းကြောက်နေ၍ မပြောရဲ။
“ငါတို့ ချိုမာဖင်လိုးကြည့်မယ် အဆင်ပြေရင် မင်းလည်း ဖင်ခံပါလား”
“သိဘူး”
“ဟား ဟား ဟား”
အထွေး အဆောင်ပြန်ရောက်တော့ ချိုမာကို အဆင်ပြေကြောင်းပြောသည်။ ရွေခင်ကိုလည်း ချော့သည်။
“ရွှေခင်သူတို့ကို နင်အတည်ယူမှာမှ မဟုတ်တာ၊ ငါတို့ အရသာခံဖို့ သူတို့နဲ့ သွားလိုးကြတာပဲဟာကို၊ ဦးလေးကြီးလည်းလိုးတော့ နင်လည်း ဦးလေးကြီး လီးအရသာ သိရတာပေါ့လို့၊ ခုဆို ကိုသူက ငါ့ကိုလိုးနေပြီနော်၊ ငါကိုပဲ စွဲသွားရင် နင့်စောက်ပတ်က သနားစရာလေး ဖြစ်သွားမယ်”
“အဲဒါဆို နက်ဖန် နင်မလိုက်နဲ့ ငါနဲ့ချိုမာသွားမယ်”
“နေဦး ငါသူတို့နဲ့ သဘောတူထားတာ တစ်ခုရှိတယ်”
“ဘာလဲ”
“ငါ့ရှေ့မှာ ချိုမာဖင်လိုးပြရမယ်လို့”
“ဒီလိုလုပ် ငါတို့နှစ်ယောက်ရှေ့မှာ ချိုမာဖင်ကို လိုးခိုင်း”
“ချိုမာ နင်တကယ်ဖင်အလိုးခံမလား”
တယောက်တပေါက်မေးကြသည်။ ပြောကြသည်။
“သူတို့လိုးမယ်ဆို ငါက အသင့်ပဲ ခစ်ခစ်”
ချိုမာက ရယ်ပင် ရယ်လိုက်သေးသည်။ နောက်တစ်ရက် အချိန်ရသည်နှင့် သူတို့ ဦးလေးကြီးဆီ လစ်ခဲ့သည်။
“အလှလေးပဲ”
ချိုမာကို ချီးကျူးချင်လို့ ချီးကျူးသည်မဟုတ်။ ဖင်လိုးချင်၍ ချီးကျူးကြခြင်းဖြစ်သည်။
“တယောက်ချင်းစီ မလိုးချင်ဘူး တစ်ခါတည်း ငါတို့နှစ်ယောက်တွဲလိုးမယ်”
“တစ်ခါတည်း တန်းလိုးမလို့လား ဖီးလ်မလာရင် ဖင်မပြောနဲ့ စောက်ပတ်တောင် မခံဘူးနော်”
“အေးပါ”
ချိုမာ ကုတင်ပေါ်တက်သည်။ တယောက်တဖက် ဖက်သည်။ ဦးလေးကြီးက ချိုမာ ထမိန်ကို ပင့်သည်။ ကိုသူက နောက်ကနေ ဖက်သည်။ ကိုသူက နို့ကိုင်သည်။ ဦးလေးကြီးက စောက်ပတ်ကို ပွတ်သည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်ကတည်းက ကိုရဲထက်က ဖြတ်သွားသဖြင့် ချိုမာဆာတော့ ဆာနေသည်။ သို့သော်လည်း သူငယ်ချင်း ရှေ့မှာဆိုတော့ ဖီးလ်က သိပ်မလာချင်သလို ဖြစ်နေသည်။
သို့သော်လည်း ကိုသူက နို့ကို ကစားသည်။ ဦးလေးကြီးက ပင်တီချွတ်ကာ စောက်ပတ်ကို ဖြဲသည်။ အထဲက ပန်းရောင် အသားနုကို ကလိသည်။ သူမက သိပ်ဖီးလ်မလာသည်ကို ဦးလေးကြီးတို့ သိသည်။ ထိုအခါ ချိုမာကို ကိုသူပေါင်ပေါ်ကုန်းခိုင်းသည်။ ဦးလေးကြီးက ဖင်ကို လျက်သည်။ ဖင်ထဲ လျှာထိုးထည့်သည်။
စောက်ပတ်ကို ပွတ်ရင်း ဖင်ကို လျှာလုံးပြီး ထိုးသည်။ ဦဂလေးကြီးနားတော့ ကိုသူက ဖင်ပေါက်ထဲ တံတွေးထွေးချသည်။ ပြန်လျက်သည်။ လက်ညိုးနဲ့ ဖင်ကို ထိုးသည်။ ဦးလေးကြီးက အိုးနှစ်လုံးကို ဖြဲထားသည်။ ဖင်အတော်လိုးချင်နေကြပုံရသည်။ ကိုသူ ဖင်ကို လျက်သည်။ ဦးလေးကြီးက ဖင်ထဲ လက်ခလယ်အဆုံးထိုးထည့်သည်။
မွှေ သည်။ နောက် လက်နှစ်လုံးထိုးထည့်သည်။ ချိုမာ အော်သည်။ ကိုသူက ရှေ့ကနေ သူမကို လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ ဦးလေးကြီးက နောက်ကနေ ဖင်ကိုလက်ချောင်းနှစ်ချောင်းဖြင့် မွှေ သည်။ ချိုမာလီးစုပ်သည်။ ဦးလေးကြီးက ဖင်ကို လျက်ပြန်သည်။ ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြဲသည်။ ချိုမာသည် ကိုသူလီးကို အဆုံးထိစုပ်သည်။ လီးဆာနေသဖြင့် ကွက်တိဖြစ်လာသည်။ ဖီးလ်တက်လာသည်။
ကိုသူက ပက်လက်နေကာ သူမကို စောက်ပတ်ဖြင့် လိုးချခိုင်းသည်။ သူမ စောက်ပတ်နဲ့ ကိုသူကို လိုးချသည်။ သူမ လိုးချနေစဉ် ဦးလေးကြီး လီးစုပ်ခိုင်းသည်။ ချိုမာက ကိုသူကို စောက်ပတ်ဖြင့် လိုးချရင်း လီးစုပ်သည်။
“ဖင် ဖင်လိုးမယ်”
ချိုမာ ကုန်းပေးသည်။ ချိုမာက ခေါင်းစိုက်၍ ကုန်းသည်။ ကိုသူက ဖင်ထဲ လီးဖြည်းဖြည်းထည့်သည်။ ချိုမာက ဖင်ခံနေကျဖြစ်၍ အလွယ်တကူ ဝင်သွားသည်။ ကိုသူ လေးငါးချက် ဆောင့်သည်။ ထို့နောက် ကိုသူက သူမကိုယ်လုံးကို ဆွဲထူသည်။ ကိုသူက ပက်လက်အိပ်ချသည်။ ချိုမာဖင်အခံလိုက် ကိုယ်သူပေါ် ရောက်သွားသည်။ ကိုသူက ချိုမာပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ ဦးလေးကြီးက စောက်ပတ်လာလိုးသည်။ ချိုမာမှာ ဖင်ထဲရော စောက်ပတ်ထဲပါ လီးဝင်သွားသည်။ ဦးလေးကြီးက ဆောင့်သည်။ ဦးလေးကြီးက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်သည်။
“ချိုမာ နင်စောက်ပတ်နဲ့ သူ့လီးပေါ် လိုးချ”
ချိုမာ ငြင်းမနေတော့ဘဲ ကိုသူလီးကို ကိုင်ကာ စောက်ပတ်နဲ့ ဖိချသည်။ ကိုသူလီးစောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ဦးလေးကြီးက နောက်မှ သူမကို ကုန်းအောင်တွန်းသည်။ သူမကုန်းတော့ ဖင်ကို ဆောင့်လိုးသည်။ ချိုမာမှာ စောက်ပတ်ထဲ လီးတချောင်း ဖင်ထဲလီးတချောင်း ဖြစ်ပြန်သည်။ ဦးလေးကြီးက ဖင်ကို စလိုးဖူးသော်လည်း မညာမတာဆောင့်သည်။ ဦးလေးကြီးအားရတော့ ဦးလေးကြီးက အောက်က အိပ်သည်။
သူမက ထုံးစံအတိုင်း စောက်ပတ်နဲ့ လီးစွပ်ထားပေးလိုက်သည်။ ကိုသူက နောက်ကနေ သူမဖင်လိုးပြန်သည်။ ကိုသူလည်း ဆောင့်လိုးသည်။ သူမမှာ ကြားထဲ ညှပ်၍ အလိုးခံရသည်။ ကိုသူက လီးကို အဆုံးထိထုတ်၍ ဖင်ကို ကြည့်သေးသည်။ ပြီးမှ ပြန်လိုးထည့်သည်။ ဦးလေးကြီးက အောက်ကနေ သူမဖင်ကို ဖြဲပေးသည်။ ကောင်းသော်လည်း တွေးမထားသဖြင့် ချိုမာနည်းနည်းတုန်လွုပ်သွားမိသည်။ ချိုမာမှာ ကိုသူနဲ့ ဦးလေးကြီးနှစ်ယောက် ဖင်နဲ့ စောက်ပတ်ကို ညှပ်လိုးပြီးနောက် ဦးလေးကြီးနဲ့ ကိုသူက တမျိုးထပ်လိုးပြန်သည်။
ကိုသူက ရှေ့ကနေသည်။ ဦးလေးကြီးက နောက်ကနေသည်။ ရှေ့က ပါးစပ်ကို လိုးသည်။ နောက်က ဖင်ကို လိုးသည်။ စောက်ပတ်နဲ့ ဖင်ပြီးတော့ ပါးစပ်နဲ့ဖင်ထပ်ညှပ်လိုးသည်။ အကုန်းလိုက်နေပေးပြီး ခံရသည်။ ချိုမာမှာ ဆံပင်များ ဆုတ်ဖွားကျနေသည်။ ခဏကြာ ချိုမာကို ဆွဲလှည့်သည်။ ချိုမာ့ပါးစပ်ကို ဦးလေးကြီးလိုးပြန်သည်။ ဖင်ကို ကိုသူလိုးပြန်သည်။ ကြည့်နေကြသော အထွေးနဲ့ ရွှေခင်လည်း ဖင်ယားလှပြီ။
အကုန်လုံး ချွတ်ထားကြပြီး ကိုယ့်ဖင်ကိုယ် တံတွေးဆွတ်ထားကြသည်။ ကိုယ့်ဖင်ကို တံတွေးဆွတ်တာ အားမရသဖြင့် တယောက်ဖင် တယောက် လျက်ပေးကြသည်။ အချင်းချင်းယက်ပေးကြရင်း ချိုမာကို လိုးနေတာကိုပင် မကြည့်နိုင်တော့။
“အခု မင်းတို့ ဘယ်လိုခံချင်လဲ”
“ဘယ်လိုလိုးလိုး ကျမတို့ ဖင်အရမ်းယားနေပြီ”
ချိုမာတယောက် ကုတင်ထောင့်စွန်းတွင် ခွေခွေလေး လဲကျနေသည်။ အထွေးနဲ့ ရွှေခင်တို့ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ကြသည်။ အထွေးနဲ့ရွှေခင်တို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်နေ၍ ကုန်းထားသည်။ ဦးလေးကြီးနဲ့ ကိုသူတို့ နေရာ လဲထားသည်။ ရွှေခင်၏ ဖင်ကို ဦးလေးကြီးက တေ့ထားသည်။
အထွေး၏ ဖင်ကို ကိုသူက တေ့ထားသည်။ မိန်းကလေးနှစ်ယောက် မျက်နှာလေး နည်းနည်းစီမဲ့ကျသွားသည်။ သို့သော်လည်း အပြုံးလေးလည်းပါသည်။ သူမတို့ဖင်ထဲ လီးကိုယ်စီဝင်သွားကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ အစတော့ လေးဖက်ကောင်းကောင်း ထောက်နိုင်သော်လည်း ကြာတော့ သိပ်မထောက်နိုင်တော့။ ကိုသူနဲ့ ဦးလေးကြီးတို့က လိုးနည်းပြောင်းသည်။
သူတို့ ပက်လက်အိပ်သည်။ အထွေးနဲ့ ရွွေခင်ကို အပေါ်ကနေ ဆောင့်ချခိုင်းသည်။ အထွေးနဲ့ ရွွေခင်လည်း ဝမ်းသာအားရ ဖင်နဲ့ဆောင့်ချသည်။
“ညှပ်လိုးမယ်”
ကိုသူက ပြောသည်။ အရင်ဆုံးရွွေခင်ကို ညှပ်လိုးသည်။ ရွွေခင်က ဦးလေးကြီးပေါ် ဖင်ထဲလီးထည့်ပြီး ပက်လက်အိပ်နေသည်။ ကိုသူက အပေါ်ကနေ စောက်ပတ်ကို လိုးသည်။ ခဏလိုးပြီး ရွှေခင်ကို မှောက်ခိုင်းသည်။ ရွွေခင်က ဦးလေးကြီးလီးကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ထဲထည့်သည်။ နောက်ကနေ ကိုသူက ဖင်ထပ်လိုးသည်။ ဘေးကနေ အထွေးက ရွှေခင်နို့ကို ကစားပေးသည်။ ကိုသူကလည်း ရွှေခင်ကို လိုးရင်း အထွေးဖင်ကို နှိုက်ကစားသည်။
ပြီးတော့ အထွေးဖင်ကို ထပ်ညှပ်လိုးသည်။ ထို့နောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် အိပ်ခိုင်းပြီး ဖင်ကို မနားတမ်းလိုးသည်။ အထွေးနဲ့ ရွှေခင်တို့ တကိုယ်လုံး ရှိရှိသမျှ အကြောများ ထောင်ကုန်သည်။ မြမြလှိုင်တယောက် သူမ၏ ကလေးများအကြောင်း နားထောင်ရင်း အမောဆို့သွားလေတော့သည်။ ဤအဖွဲ့ကို အဖွဲ့ခွဲမှ သင့်တော်မည်ဆုံးဖြတ်ကာ ကျောင်းသူလေးတို့၏ မိဘများကို ကျောင်းပြောင်းထားသင့်ကြောင်း အကြောင်းကြားလိုက်သည်။ အထွေးနဲ့ ရွှေခင်တို့ ကျောင်းပြောင်းသွားလေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
