Tuesday, May 26, 2009

မမမောင်လေးရဲ့ အပြင်းစားရိုက်ချက် (စ/ဆုံး)

မမမောင်လေးရဲ့ အပြင်းစားရိုက်ချက် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - သန်မြန်ရွာပြန်မောင်တုတ်စံ

“ မမကို အရမ်းချစ်တာဘဲ မမရယ် ”

“ အော်.. မောင်လေးရယ် မမလည်း မောင်လေးကို အရမ်းချစ်တယ် သိလား ”

“ တကယ်နော် ”

“ အော်.. မောင်လေးရယ် တကယ်မို့လို့ မောင်လေးကို မမရဲ့ တကိုယ်လုံး လိုရာသုံးဖို့ ပုံအပ်ထားတာပေါ့ကွယ်.. ”

“ ဒါပေမယ့်.. မမရယ်..။ မောင်လေးလေ.. အခုလို တစ်ပတ်တစ်ခါ လိုးရတာကို အားမရဘူး သိလား..။ မမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အမြဲတမ်း လိုးချင်နေတာ သိလား ”

“ ဖြစ်လာမှာပေါ့ မောင်လေးရယ်.. အခုလည်း တစ်ပတ်တစ်ခါ မကတော့ဘူး.. မောင်လေးလိုးချင်တဲ့ အချိန်တိုင်း မမအမြဲတမ်း အလိုးခံနေတာဘဲ မဟုတ်ဘူးလား ”

“ မမရဲ့ ဟောဒီ ချစ်ချင်စရာ ညှစ်ချင်စရာ ကိုယ်ခန္ဓာနူးညံ့အိကြီးနဲ့ လိုးချင်စရာ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလေ မောင်လေးက အမြဲတမ်းချစ်ချင် ညှစ်ချင် လိုးချင်နေတာ သိလား..၊ အခုတောင်မှ ထပ်ပြီး လိုးချင်လာပြန်ပြီ ”

“ ဟုတ်လို့လား မောင်လေးရာ.. မမမှာဖြင့် မောင်လေး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးထားလို့ စောက်ဖုတ်ကြီးတောင် ကျိန်းနေပြီ.. ”

“ အော်.. မမရယ် မောင်လေးဖြင့် ဟောဒီ မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးလို့မဝသေးဘူး..။ မယုံရင် မောင်လေးလီးကို မမကိုင်ကြည့်ပါလား.. ”

“ အိုး.. ဟုတ်ပါရဲ့ မောင်လေးရာ.. မောင်လေးလီးကြီးက ထောင်ထနေတာလွန်ရောပဲ ”

“ အဲဒါကြောင့် ပြောတာပေါ့ မမရဲ့..။ မမကိုတွေ့ရင် မောင်လေးတင်မကဘူး.. မမကို တွေ့တဲ့သူတွေ ဒီ့ပြင်လူတွေကပါ ဖြုတ်ချင်နေတာ.. သိလား ”

“ အဲဒါတော့ ပိုပြီကွယ် ”

“ မပိုပါဘူး မရယ်..။ မောင်လေးသူငယ်ချင်းတွေဆိုရင် မင်းမမကို တစ်ခါလောက်ဆွဲရရင် ကောင်းမှာဘဲလို့တောင် ပြောကြတယ် ”

“ မင်းကလျှောက်ပြောတယ်ပေါ့လေ ကောင်စုတ်လေး ”

“ အော်.. မမရယ် မမကို လိုးခွင့်ရတာကိုက မောင်လေးအတွက် အခွင့်ထူးပဲလေ..။ ဒါကြောင့် မောင်လေး ကြွားမိတာပေါ့ ”

“ အင်းပါ ကြွားတာလည်း ကြွားပေါ့..။ မမမှာ မောင်လေးရဲ့ လီးဒဏ်ကိုခံရတာတောင် မလွယ်တာ..။ ဒီ့ပြင်ကောင်တွေရဲ့ ဒုတ်တွေကို ခံနိုင်ပါ့မလား မသိဘူးကွ ”

“ လွယ်ပါတယ် မမရယ်..။ စောက်ဖုတ်ဆိုတာ ဘယ်လီးမဆို ခံနိုင်ပါတယ်..။ မယုံရင် မောင်လေး လက်တွေ့ပြမယ်လေ ”

“ မောင်လေးရယ် မမက သူစိမ်းကောင်တွေကို ကုန်းရမှာလားဟယ်..။ ဟေ့အေး ပြောနဲ့တော့ကွယ် ”

ဒီစကားများမှာ အေးအေးဝင်း နှင့် ရဲကျော် တို့၏ တီတီတာတာ ပြောနေသော စကားသံများပင် ဖြစ်သည်။

အေးအေးဝင်းနှင့် ရဲကျော်တို့နှစ်ဦးစလုံးမှာ အိပ်ခန်းတစ်ခုအတွင်းရှိ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် ရှိနေပြီး နှစ်ဦးစလုံးမှာ အဝတ်အစားဟူသမျှ လုံးဝမရှိဘဲ ဖြစ်နေကြသည်။ ဤအိပ်ခန်းမှာ အေးအေးဝင်းနေထိုင်ရာ အိမ်ထဲမှာရှိသော အိပ်ခန်းကြီးဖြစ်ပြီး တစ်အိမ်လုံးတွင် အေးအေးဝင်းတစ်ယောက်တည်း နေထိုင်ကာ ရဲကျော်လာမှ ရဲကျော်နှင့် အတူအိပ်သော အခန်းဖြစ်သည်။

ယခုလည်း စောစောက နှစ်ချီဆက်တိုက် လိုးပြီးဖြစ်၍ နှစ်ဦးစလုံး၏ ကိုယ်ခန္ဓာများတွင် ချွေးစကလေးများက တွဲခိုနေကြသည်။ နှစ်ဦးစလုံးမှာ တစ်ဦးကို တစ်ဦး ဖက်လျှက် ဘေးစောင်း အိပ်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။

ရဲကျော်က အိပ်နေရင်းမှ သူ၏လက်များကို အေးအေးဝင်း၏ နို့အုံများပေါ်တွင်တင်ပြီး ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ ရဲကျော်က ကိုင်ခိုင်း၍ အေးအေးဝင်း ကိုင်လိုက်သော ရဲကျော်၏လီးတန်ကြီးမှာ မာတောင်ထနေပြီး စောစောက လိုးထားသဖြင့် ပေပွနေသော စောက်ရည်များ သုတ်ရည်များကြောင့် ရွှဲပြောင်နေလေသည်။

အေးအေးဝင်းမှာ ရဲကျော်ကိုင်ခိုင်း၍သာ ကိုင်လိုက်ရသော်လည်း လီးတန်ကြီးဆီမှ မမြင်ရသော ဆွဲငင်အားတစ်ခုကြောင့် ပြန်မလွှတ်ဘဲနေသည့်အပြင် လီးတန်ကြီးကို မလွတ်တမ်း တင်းတင်းကိုင်ထားပြီး အထက်အောက်လည်း လှုပ်ရှားရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးနေမိသည်။ သူမ၏ ရင်ထဲမှာလည်း ရဲကျော်၏ လီးတန်ကြီးအား ကိုင်ထားရသည်ကို အားရကျေနပ်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး ရဲကျော် နောက်တစ်ချီချလျှင် ခံနိုင်ရန်အတွက် သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကြွလျက် စိတ်ထလာပြီဖြစ်သည်။ အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှာတော့ တစတစ မရိုးမရွဖြစ်လာကာ စောက်ရည်များလည်း စိမ့်ထွက်လာပြီ ဖြစ်သည်။

အေးအေးဝင်းမှာ အထက်တန်းပြ ဆရာမတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ဆရာမအလုပ်ကို ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်လျက် စာပေးစာယူဖြင့် ဘွဲ့ရကာ ဘီအီးဒီတက်၍ တဆင့်ပြီးတဆင့် မြင့်လာပြီး အထက်တန်းပြဆရာမ ဖြစ်လာရသူဖြစ်သည်။ သူမမှာ ကိုယ်ပိုင်အိမ်လေးတစ်လုံးရှိကာ တစ်ယောက်တည်း အေးဆေးစွာ နေသူလည်း ဖြစ်သည်။ အသက်မှာ ၂၈ နှစ်ခန့် ရှိပြီဖြစ်သဖြင့် အပျိုကြီးဘဝသို့ ရောက်လုနီးပါးဖြစ်သည်။

အေးအေးဝင်း၏ ကိုယ်ခန္ဓာမှာလည်း ကျားသတ္တဝါတို့ စွဲမက်စေလောက်သည်။ အဝေ့အဝိုက်၊ အဖုအထစ်၊ အမို့မောက်စသည့် ကောက်ကြောင်းတွေက သူ့နေရာနှင့်သူ အဆင်ပြေစွာ ကြည့်ကောင်းအောင် ပြည့်စုံလျက်ရှိလေသည်။ ဒါကလည်း အခုအသက်အရွယ်အထိ မည်သူနှင့်မျှ သမီးရည်းစား မဖြစ်ခဲ့ဘဲ ထိန်းသိမ်းလျက် စာသင်သည့်လုပ်ငန်းတွင်သာ အာရုံဝင်စားနေခဲ့လို့ ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ ရဲကျော်နှင့်ကြမှပင် သူမအဖို့ ကလေးမုန့်ပေးကြိုက်သလို ဖြစ်ခဲ့ရပါတော့လေသည်။

ရဲကျော်မှာ အသက် (၁၈) နှစ်ကျော် ရှိပြီဖြစ်ပြီး ကိုယ်ခန္ဓာမှာ အသက်ထက် ပိုမိုကြီးထွားလေသည်။ ဆယ်တန်းကျောင်းသား ဖြစ်သော်လည်း ဆယ်တန်းကို နှစ်ခါဆက်တိုက် ကျထားသဖြင့် အပြင်ဖြေရန်အတွက် အေးအေးဝင်း၏ ကျုရှင်သင်တန်းတွင် လာရောက်သင်ခဲ့သူ ဖြစ်သည်။ ဤသို့ သင်လာရင်းမှ အလိုက်သိသော ရဲကျော်ကြောင့် အေးအေးဝင်းမှာ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ကိစ္စများတွင် အကူအညီများစွာ ရခဲ့လေသည်။ အေးအေးဝင်းမှ လက်တိုလက်တောင်း ခိုင်းစရာရှိလျှင် ခိုင်းနေရင်းမှနေ၍ အေးအေးဝင်းနှင့် ရဲကျော်မှာ တပူးတွဲတွဲ ဖြစ်လာလေသည်။ အေးအေးဝင်း၏ အိမ်ကို တံခါးမရှိ ဓားမရှိ ဝင်ထွက်သွားလာ၍ရသော အခွင့်ထူးခံ ဖြစ်လာသည်။

သို့နှင့် တစ်နေ့မှာတော့ ရဲကျော်က အေးအေးဝင်းကို ချစ်ကြောင်းပြောပြီး အတင်းပင်ဗလကာရလုပ်လျှက် ဆရာမကို အတင်းပင် မညှာမတာ ပါကင်ဖွင့်လိုးလိုက်လေရာ အေးအေးဝင်းမှာ ကြိတ်မှိတ်ခံလိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း အေးအေးဝင်းမှာ ကာမရမ္မက်ကြီးသူ ဖြစ်သဖြင့် ရဲကျော်၏ သေချာပိုင်နိုင်သော အပျိုရည်ဖျက် ပါကင်ဖွင့်လိုးခြင်းကိုပင် အရသာတွေ့သွားလျက် တပည့်လေး၏ လီးတန်ကြီးကို စွဲသွားခဲ့ရာ နောက်ပိုင်းတွင် ရဲကျော် လိုးချင်သည့် အချိန်တိုင်း ကုန်းခဲ့ရသည်သာ ဖြစ်သည်။

အစပထမတွင်တော့ ရဲကျော်ကို ရင်ထဲမှာ မောင်လေးတစ်ဦးကဲ့သို့ ချစ်ခဲ့ရသော်လည်း ရဲကျော်၏ ပါကင်ဖွင့် လိုးလိုက်ပြီး လီးကြီးထဲမှ သုတ်ရည်များ သူမ၏ အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာသည်မှ အစပြုလျှက် ရဲကျော်ကို အသေခင်ခဲ့မိပြီ ဖြစ်သည်။ ရဲကျော် လိုးချင်သည့် အချိန်တိုင်း လက်သင့်မခံခဲ့ဘဲ တစ်ပတ်တစ်ခါသာ အလိုးခံခဲ့သော်လည်း ရဲကျော်ကဲ့သို့ပင် လီးတန်ကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး အမြဲတမ်းလိုးတာ ခံချင်နေသူဖြစ်သည်။ ယခင်က ဆရာမဘဝဖြင့် အေးအေးဆေးဆေးနေပြီး အလုပ်ထဲ ဈာန်ဝင်ထားခဲ့သဖြင့် သူမမှာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပင် ကာမဆန္ဒအားကြီးကြောင်း မသိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုတော့ ရဲကျော်က သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ပါကင်ဖွင့် လိုးခဲ့ခြင်းနှင့်အတူ တစ်ပတ်တစ်ခါ အမြဲတမ်း ဗျင်းပေးနေသောကြောင့် သူမမှာ သူမကိုယ်သူမ နှာထန်မှန်း ယခုမှသိရခြင် ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း အေးအေးဝင်းအနေဖြင့်မူ ရဲကျော်က အမြဲတမ်း ချချင်နေသည့် စိတ်ကိုတော့ အလိုမလိုက်ဘဲနှင့် တစ်ပတ်တစ်ခါသာ အလိုးခံခဲ့သော်လည်း သူမကို အမြဲလိုးပေးစေချင်သည့် ဆန္ဒတော့ ရှိနေမြဲဖြစ်သည်။ နောက်ပြီး ရဲကျော်အနေနှင့် အေးအေးဝင်းနှင့် တွေ့ပြီး လိုးကြရာတွင်လည်း တစ်ချီကောင်း လိုးပေးခြင်းမပြုဘဲ အနည်းဆုံး သုံးချီလောက် တီးပေးသောကြောင့် သူမမှာ အားရကျေနပ်မှုများ ဖြစ်ပေါ်လျှက် အလိုးခံရမှုအပေါ် နှစ်သက်စွာဖြင့် အလိုးခံခဲ့သည်သာ ဖြစ်သည်။

ရဲကျော်အနေဖြင့် ဘယ်နှစ်ကြိမ်ပင်လိုးလိုး သူမအနေဖြင့် ထပ်ထပ်ပြီး အလိုးခံချင်နေမိသည်သာဖြစ်သည်။ သို့သော် အေးအေးဝင်းအနေဖြင့် ကြာရှည်စွာ ထိန်းသိမ်းထားလာခဲ့ရသော ရင်သားအလှများပျက်ကာ နို့တွဲခြင်း၊ တင်သားအလှများပျက်ကာ သူမ၏ ဖင်ကြီး ပြုတ်မသွားစေရန်အတွက်သာ အမြဲတမ်းလိုလို အဘွတ်မခံခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမအနေဖြင့် လူတိုင်း နှစ်ခါပြန်လှည့်ကြည့်ကာ သရေကျခဲ့ရသော ကိုယ်ခန္ဓာ အလှအပများ လျှော့နည်းပျောက်ကွယ်သွားမှာကိုတော့ စိုးရိမ်မိခဲ့တာ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ ရဲကျော်နှင့် လက်ထပ်ပြီး နေ့တိုင်း အလိုးခံဖို့ကြတော့လည်း လောလောဆယ် မဖြစ်နိုင်သေးမှန်း သိနေသည်။

သူမအနေဖြင့် ကျောင်းဆရာမ အလုပ်ကို ဝါသနာပါပြီး လုပ်ခဲ့တာ ဖြစ်သောကြောင့် အပျိုကြီးဘဝဖြင့် ရာထူးတိုးယူကာ ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီး လုပ်ချင်နေသေးသည်။ သို့သော်လည်း ရဲကျော်နှင့် တွေ့ဆုံပြီး လိုးဖြစ်လေတိုင်းတွင်မှာတော့ မငြင်းဆန်ဘဲနှင့် စိတ်လိုလက်ရ လိုးခြင်းခံခြင်း ပြုလုပ်နေမိတော့သည်။ နောက်ပြီးတစ်ခုက အေးအေးဝင်းအဖို့ ရဲကျော်၏ အလိုးကိုခံရပြီး နောက်ပိုင်းတွင် လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် ကျောင်းဆရာများ၊ တပည့်ကျောင်းသားကြီးများ၊ တွေ့မြင်မိသော သူစိမ်းယောကျာ်းသားများ၏ ပေါင်ကြားကို လှမ်းကြည့်ပြီး လီးတန်ကြီးများကို စိတ်မှန်းဖြင့် ခန့်မှန်းမိခြင်းများ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

အေးအေးဝင်း၏ တက်ကြွလာသော၊ ရွထလာသော ကာမရမ္မက်မှာ များစွာကြီးမားလာလျှက် ရဲကျော်ကဲ့သို့ပင် တခြားယောကျ်ားသားများ၏ လီးတန်ကြီးများကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲ ထည့်သွင်းပြီး အလိုးခံချင်စိတ်များပင် ဖြစ်ပေါ်လာလေသည်။ သို့သော်လည်း ရဲကျော် တစ်ဦးတည်း၏ အလိုးကိုသာ ယခုထက်တိုင် ခံမိနေဆဲဖြစ်သည်။ တခြားယောကျ်ားများ၏ အလိုးကိုမူ ခံကြည့်ချင်သော်လည်း စိတ်မှာ မရဲသေး၍ ဖြစ်သည်။

ယခုလည်း ရဲကျော်က နို့အုံများကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေတုန်း သူမကလည်း ရဲကျော်၏ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ထားမိသောကြောင့် စောစောက နှစ်ချီပြီးခဲ့၍ ခဏငြိမ်သက်သွားသော ကာမဆန္ဒများ တိုးပွားလာပြီ ဖြစ်လေသည်။

“ ပြွတ်.. ပြွတ်.. ”

“ အင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

ရဲကျော်က အေးအေးဝင်း၏ နို့အုံများကို ကိုင်တွယ်နေရာမှ အေးအေးဝင်း၏ ကိုယ်လုံးအား အတင်းဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းစုပ်လိုက်သည်။ အေးအေးဝင်းကလည်း အားကျမခံပင် ရဲကျော်၏ အနမ်းများကို တုန့်ပြန်ရင်း ရင်ခေါင်းထဲမှ အသံထွက်သည်အထိ ညည်းညူမိလိုက်လေသည်။

အေးအေးဝင်းမှာ ရဲကျော်၏ လီးကြီးကို ကိုင်ဆုပ်မိကတည်းက ခံချင်စိတ်များ အတောမသတ်နိုင်အောင် ဖြစ်ပေါ်လာပြီး ရဲကျော်မှ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်နမ်းလိုက်ချိန်တွင်တော့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုလီးကြီးကို ထိုးသွင်းပြီးသာ လိုးစေချင်မိတော့သည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာနေပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားများမှာ စစ်စစ် စစ်စစ် ဖြစ်လာနေလေပြီ။

“ မမ ”

“ ဘာလဲဟင် မောင်လေး ”

“ မမကို လိုးတော့မယ်နော် ”

“ အင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. လိုးပါတော့ မောင်လေးရယ်.. မမ မနေတတ်တော့ဘူး ”

“ မမက ဘယ်လို လိုးစေချင်လဲဟင် ”

“ မောင်လေး ကြိုက်သလို လိုးပါကွယ်.. မောင်လေးလုပ်သမျှ ကောင်းတာချည်းပါဘဲ ”

“ ဒါဆိုရင် ကုတင်စောင်းမှာ လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးနော် ”

“ အင်းပါ မောင်လေးရယ်.. မောင်လေးစိတ်ကြိုက် ဖြစ်စေရပါမယ်.. ဟွန်း.. သူနဲ့ကြမှ လူလည်း အရှက်ကုန်ရတော့တယ် ”

အေးအေးဝင်းမှာ ရဲကျော်၏ အလိုးကို အလွန်ပင် ခံချင်နေပြီ ဖြစ်သဖြင့် ရဲကျော်ပြောသည်နှင့် မဆိုင်းမတွပင် ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ ယခင်ကလည်း ရဲကျော်က ကုတင်စောင်းမှာ လက်ထောက် ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးသည်ကို ခံခဲ့ရပြီးဖြစ်သဖြင့် ဆရာမလုပ်သူမှာ မငြင်းဆန်ပဲ အလိုးခံရန် အသင့်ပြင်ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

အေးအေးဝင်းက ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကြမ်းပြင်တွင်ချကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်စောင်းတွင် ထောက်ထားလိုက်သည်။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပူးမထားဘဲ ခပ်ခွာခွာလေး ထားပေးလိုက်သည့်အတွက် တင်းပြောင်လုံးဝန်း အိစက်နေသော အေးအေးဝင်း၏ တင်သားကြီးများမှာ ကားတစ် အယ်ထွက်လျှက် ရှိနေလေသည်။ ကြီးမားပြန့်ကျယ်သော အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုမှာလည်း ဖင်ကြားထဲမှနေ အနောက်ဖက်သို့ စူထွက်နေသည်။

ရဲကျော်ကလည်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပြီး အေးအေးဝင်း၏ နောက်ဘက်တွင် ရပ်လိုက်သည်။ ဆရာမ၏ ဖင်အိုးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးနှင့် စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကို အရသာခံကြည့်နေလိုက်သည်။ ရဲကျော်၏ ခုနှစ်လက်မခန့်ရှည်သော၊ ကျပ်ပြားလုံးခန့်တုတ်သော လီးတန်ကြီးက ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ပြောင်တင်းဝင်းလက်စွာဖြင့် တရမ်းရမ်း ဖြစ်လို့နေသည်။

“ ဖတ်.. ဖတ်.. ”

ရဲကျော်က အေးအေးဝင်း၏ ပြောင်တင်းနေသာ ဖင်တုံးကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်ဝါးကြီးဖြင့် တဖတ်ဖတ် ရိုက်လိုက်ပြီး ဖင်သားကြီးများကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်သည်။ အေးအေးဝင်း၏ တင်သားကြီးများမှာ ရဲကျော် လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်လိုက်ချိန်တွင်တော့ တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ လှုပ်သွားလေတော့သည်။ ရဲကျော်က ကြီးမား၍ အယ်ကားသွားသော ဖင်ဖွေးဖွေး အယ်အယ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင် ဆုပ်နယ်နေပြန်ပါသည်။

“ ပြွတ်.. ပြွတ်.. ”

အေးအေးဝင်း၏ တင်သားကြီးများကို ပါးစပ်ဖြင့် ထိကပ်လိုက်ပြီး တဖက်စီကို နမ်းရှံ့လိုက်ပြန်သည်။ ရဲကျော်က ထိုသို့နမ်းရှုံ့လိုက်ချိန်တွင် အေးအေးဝင်း၏ တင်သားကြီးများမှာ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။

“ မောင်လေးရယ်.. ဟင်း.. ဟင်း.. ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ်.. လိုးမှာဖြင့် လိုးလိုက်စမ်းပါ.. မမ အနေခက်လို့ပါ ”

“ အင်းပါ မမရယ် မောင်လေး.. လိုးတော့မှာပါ ”

ရဲကျော်က သူ၏ အော်လန်ဒစ်ပြဲ လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး အေးအေးဝင်း၏ ဖင်ကြီးအနောက်ဖက်သို့ စူထွက်နေသော စောက်ပတ်အဝကြီးကို တေ့လိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် အေးအေးဝင်း၏ ကိုယ်ပေါ်ကို ကုန်းလိုက်ပြီး ခွလိုက်ကာ သူ၏လက်နှစ်ဖက်အား နို့အုံများကို လှမ်းဆွဲဆုပ်ကိုင်၍ လီးတန်ကြီးကို ဖိသွင်းကာ လိုးလိုက်ပါတော့သည်။

“ ဗျစ်.. ဖွတ်.. ပလွတ်.. ”

“ အ.. အု.. အု.. ဟင်း.. ဟင်း.. ဖြေးဖြေး မောင်လေးရယ်.. ဖြေးဖြေးသွင်းပါ.. အင်း.. ဟင်း.. အွန်း.. ”

“ အင်းပါ.. မမရယ်.. အား.. အီး.. ”

“ ဗျစ်.. ပလွတ်.. ဖွတ်.. ”

ရဲကျော်မှာ လီးတန်ကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလိုက်သော်လည်း အေးအေးဝင်း၏ စောက်ပတ်မှာ
ပေါင်နှစ်ချောင်း သိပ်မဟသဖြင့် လီးတန်ကြီးမှာ နှစ်လက်မမျှသာ ဝင်သွားလေသည်။ အေးအေးဝင်း၏ စောက်ပတ်ကြီးမှာ စောစောက နှစ်ချီဆက်တိုက် ပြီးထားပြီး မသုတ်ရသေးသော သုတ်ရည်နှင့် စောက်ရည်များအပြင် ယခုထပ်မံ၍ ထွက်လာသော စောက်ရည်များကြောင့် လီးတန်ဒစ်ပိုင်း ထိပ်ဖူးဝင်သွားပြီး နောက်ပိုင်းတွင် ရဲကျော်က အားနဲ့ဖိသွင်းလိုးလိုက်သဖြင့် အစပိုင်းက တင်းခံနေသော်လည်း နောက်ဆုံးမှာတော့ လီးတန်ကြီးမှာ အဆုံးထိ ဝင်သွားလေတော့သည်။

အေးအေးဝင်း၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ကြမ်းတမ်းစွာဖြင့် ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားသော လီးတန်ကြီးကြောင့် သူမမှာ အနည်းငယ် နာကျင်သလို ဖြစ်သွားရပြီး ရဲကျော်ကို ဖြေးဖြေးသွင်းရန် ပြောလိုက်ရသည်။ ရဲကျော်မှာမူ ” ဟုတ်ကဲ့ပါ မမရယ် ” ဟုပြောလိုက်သော်လည်း လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ ဝင်အောင် အတင်းထိုးသွင်း လိုးလိုက်သဖြင့် လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ပတ်ထဲ တဆုံးဝင်သွားပြီး ရဲကျော်၏ ဆီးစပ်အမွှေးများနှင့် အေးအေးဝင်း၏ ဖင်သားကြီးများ ထိတွေ့သွားလေတော့သည်။

အေးအေးဝင်းမှာ လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်လာသော ဒဏ်ကို ခံစားရသဖြင့် သူမ၏ စအိုဝလေး ရှုံ့ကနဲ တစ်ချက်တွန့်သွားရပြီး ဖင်ကြီးမှာလည်း ခုံးကြွတက်လာတော့သည်။ ရဲကျော်၏ ကြမ်းရှသော လမွှေးများက သူမ၏ ဖင်သားကြီးကို ပွတ်သပ်မိနေသဖြင့် တစ်မျိုးအရသာရှိကာ ဖင်ကြီးကို ရမ်းခါမိလိုက်လေသည်။

“ ပြွတ်.. ဖွတ်.. ပလွတ်.. ပြွတ်.. ”

“ အင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ရှီး.. အ.. အား.. ”

“ စောက်ပတ်ထဲ လီးအဆုံးဝင်လား ဟင် မမ ”

“ အင်း.. အ.. ဝင်တယ်.. ဝင်တယ်.. မမ သားအိမ်တောင် ထောက်သွားတယ်.. အား.. အား.. ”

ရဲကျော်က အဆုံးထိ ဝင်သွားသော လီးတန်ကြီးဆီမှနေ၍ အေးအေးဝင်း၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းရှိ ပျော့အိနူးညံ့သော စောက်ပတ်သားများ၏ ဖမ်းယူစုပ်ညှစ်နေသော အရသာကိုခံရင်း လီးတန်ကြီးကို ခဏစိမ်ထားလိုက်သည်။

အေးအေးဝင်းကလည်း သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်း နံရံများနှင့် ထိတွေ့နေသော လီးတန်ကြီးမှ ရရှိသော အရသာကို ကောင်းစွာ ခံစားရင်းမှနေ၍ ကုတင်ပေါ်တွင် ထောက်ထားသော လက်ကိုကွေးလျှက် သူမ၏ ခေါင်းနှင့် ရင်ဘတ်ကို ကုတင်ပေါ် ထိကပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်တော့ သူမ၏ ဖင်အိုးကြီးမှာ ကော့ထောင်တက်သွားပြီး ရဲကျော်၏ လီးတန်ကြီး ဝင်ထွက်ရန် လွယ်ကူချောမွေ့သွားလေတော့သည်။

“ ပြွတ်.. စွတ်.. ပြွတ်.. ပြွတ်.. စွတ်.. ပြွတ်.. ”

“ အင့်.. အ.. အ.. အင့်.. အမလေး.. လေး.. အင့်.. မောင်လေးရယ်.. အား.. အီး.. အင်း ”

“ ပြွတ်.. ပြွတ်.. စွတ်.. ပြွတ်.. ”

ရဲကျော်၏ လီးတန်ကြီးမှာ အေးအေးဝင်း၏ စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိဝင်အောင် လိုးဆောင့်လျှက် အဝနီးပါးရောက်အောင် ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ တဆုံးဝင်အောင် ထပ်မံလိုးဆောင့်ခြင်းဖြင့် မရပ်မနား လိုးဆော်နေသည်။ အေးအေးဝင်းမှာလည်း သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်လိုက် ထွက်သွားလိုက်ဖြင့် လိုးနေသော ရဲကျော်၏ လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းနံရံများကို ပွတ်တိုက်ပြီး ဝင်ထွက်နေတဲ့ ကောင်းမွန်သော အရသာကို ခံစားရလေသည်။

အေးအေးဝင်းမှာ လီးတန်ကြီး၏ မညှာမတာ လိုးဆောင့်မှု စွမ်းအားကြောင့် အရသာထူးကို ခံစားရာတွင် အောက်နှုတ်ခမ်းကို ပြတ်လုနီးပါး ကိုက်ထားရင်း ခေါင်းကလေးမော့ကာ မော့ကာ ညီးတွားရင်းဖြင့် ခံနေရရှာလေသည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်တပိုင်းနီးပါး တင်နေသဖြင့် ထောက်ထားစရာ မလိုတော့သော လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အေးအေးဝင်းမှာ သူမ၏တင်ပါးကို အသာပြန် ဆုပ်နယ်နေမိတော့သည်။

ရဲကျော်၏ လီးတန်ကြီးမှာ တုတ်ခိုင်ကြီးမားပြီး မဲနက်ရှည်လျားကာ အေးအေးဝင်း၏ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်ဖြူအမြုပ်ကလေးများ အန်ထွက်လာအောင် အသားကုန် လိုးဆောင့်နေတော့ရာ သူမမှာ ကောင်းသထက် ကောင်းလာပြီ ဖြစ်သည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်လိုက်တိုင်း အေးအေးဝင်း၏ ဖင်သားကြီးတွေမှာ တုန်ခနဲ တုန်ခနဲ ဖြစ်၍သွားနေရသည့်အပြင် မချိမဆန့်လေး ညည်းညူကာ စုပ်သပ်ရင်းကပင် ဖင်ကြီးကို တောင့်ကာတောင့်ကာဖြင့် ဆောင့်ချက်တွေကို တန်ပြန်၍ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပစ်ပေးရင်း အားပါးတရပင် အလိုးခံ၍ နေလေတော့သည်။

“ ပြွတ်.. စွတ်.. ဖွတ်.. ပြွတ်.. စွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ”

“ ဆောင့်.. ပြီ.. မမရယ်.. မမကို ဒီထက်ကောင်းအောင်.. လုပ်.. ပေး.. မယ်.. ဘယ့်နှယ့်လဲ မမ.. ခံနိုင်ပါ့မလား.. ”

“ ပြွတ်.. စွတ်.. ဖွတ်.. ပြွတ်.. စွတ်.. ဖွတ်.. ”

“ အား.. အီး.. မမ.. ခံနိုင်.. တယ်.. အ.. လိုးသာ.. လိုး.. ဘာပဲဖြစ်.. ဖြစ်.. မမ.. ကောင်းအောင်.. လိုး.. ပေး.. အား.. အီး.. ”

“ ပြွတ်.. စွတ်.. ဖွတ်.. ပြွတ်.. ”

“ မမ.. စကားနော်.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ခံမယ်နော်.. ဟုတ်လား.. ”

“ ပြွတ်.. စွတ်.. ဖွတ်.. ပြွတ်.. စွတ်.. ဖွတ်.. ”

“ အား.. ဟင့်.. ခံမယ်.. ခံမယ်.. လား.. ကောင်းတယ်.. ပြီးတော့မယ်.. အ.. ဆောင့်.. စကားမပြောနဲ့.. ဆောင့်.. ဆောင့်.. အား.. ပြီး.. ပြီး.. အား.. ”

ရဲကျော်က စကားလည်းပြောရင်း လိုးဆောင့်နေရာ အေးအေးဝင်းမှာ ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့ ကော့ပေးပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို ရမ်းခါလျှက် ပြီးသွားရလေသည်။ ရဲကျော်မှာလည်း ဆရာမလေး၏ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ချုပ်လိုက်ပြီး အားကုန်ဆောင့်ကာ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။

“ ဟင့်.. ဟင့်.. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

အေးအေးဝင်း တကိုယ်လုံး တုန်သွားပြီး ခွေကျမလို ဖြစ်သွားသဖြင့် ရဲကျော်က သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ထိန်းလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ပွေ့ချီလိုက်သည်။ အေးအေးဝင်းမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်တဝက်တင်နေပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ခြေထောက်ထောက်လျှက် ရဲကျော်၏ လီးတန်ကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ်လေး ဝင်လျက် တန်းလန်းဖြစ်နေသည်။

“ မမ ”

“ ဟင်.. မောင်လေး.. ”

“ မမ ခံနိုင်တယ် မဟုတ်လား.. ”

“ အင်း.. ခံနိုင်တယ်.. လိုးချင်သလောက်လိုး.. မမ ခံနိုင်တယ်.. ”

“ တကယ်.. ခံမှာလားဟင်.. ”

“ တကယ်မဟုတ်ဘူး.. နှစ်ကယ်.. ”

“ ဒါဆို လိုးတော့မယ်နော် ”

“ လိုး.. လိုး.. ကြိုက်သလောက် လိုး.. ”

“ ပြွတ် ”

“ လိုးမယ်ဆို.. ဘာလို့ချွတ်ပစ်လိုက်ရတာလဲ.. ဟင့် ”

“ မမရယ်.. အရည်တွေ သုတ်လိုက်ဦးမယ်လေ.. မစောင့်နိုင်တော့ဘူးလားလို့ ”

“ အင်းပါ.. စောင့်ပါ့မယ်.. ”

အေးအေးဝင်းမှာ ရဲကျော်က လိုးမည်ပြောပြီးမှ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ရာ သူမအဖုတ်ထဲတွင် ဟာကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူမမှာ ဖင်ကုန်းပြီး အဆော်ခံရသည်ကို အရသာတွေ့နေပြီမို့ ရဲကျော်က ထပ်မံလိုးဦးမည်ဆိုသောကြောင့် သူမ၏ ကာမဆန္ဓများ ကြွလာပြီး အလိုးခံချင်စိတ်များ ကြီးစိုးနေပြီ ဖြစ်သည်။

ရဲကျော်က သူမကို ကုတင်ပေါ်ပွေ့တင်ပြီး လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ချိန်တွင် သူမဖာသာသူမ ကုတင်ပေါ် မိချောင်းတွားတက်ပြီး မှောက်နေလိုက်လေသည်။ အေးအေးဝင်းမှာ အလိုးခံရခြင်းအပေါ် အားရကျေနပ်လျှက် ဆက်လက်၍လည်း အလိုးခံချင်နေပြီဖြစ်ရာ ဖင်ပြောင်ကြီးနှင့်ပင် မှောက်လျက် အိပ်နေတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် ရဲကျော်မှာ အခန်းတံခါးဆီသို့ သွားပြီး တံခါးကို အသာဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး တံခါးကို ပြန်မပိတ်ဘဲ အခန်းထဲသို့ ပြန်ဝင်လာလေသည်။ ကုတင်ခြေရင်းတွင် တင်ထားသော အေးအေးဝင်း၏ ထမီကို ဆွဲယူပြီးနောက် သူ့လီးကြီးတွင် ပေနေသော အရည်များကို သုတ်လိုက်သည်။

အေးအေးဝင်း မှောက်အိပ်နေသည့်ဘေးသို့ ထမီစကို ကိုင်ပြီးတက်ကာ ဘေးတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရဲကျော်က သူ၏ လက်တစ်ဖက်ကို အေးအေးဝင်း၏ တင်ပါးပေါ်ကိုင်လျှက် ကျန်လက်တစ်ဖက်တွင် ကိုင်ထားသော ထမီစနှင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်တွင် ပေပွနေသော အရည်များကို သုတ်ပေးနေလေသည်။ ပထမတွင် အေးအေးဝင်း၏ ဖင်သားများ၊ နောက် ဖင်အကွဲကြောင်း၊ ပြီးမှ စောက်ဖုတ်အုံ အပြင်ပိုင်းနှင့် ပေါင်ကြားများကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။

ထိုအချိန်တွင် အခန်းတံခါးက ဖြည်းညှင်းစွာ ပွင့်လာပြီး ရဲကျော်၏ သူငယ်ချင်းများဖြစ်သော ကျော်မျိုး နှင့် မိုးကြီးတို့နှစ်ယောက် ဝင်လာလေသည်။ ကျော်မျိုးနှင့် မိုးကြီးတို့တွင် အဝတ်အစားဟူ၍ လုံးဝမရှိကြဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးများနှင့် ဝင်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့နှစ်ဦးမှာ အခန်းတွင်းသို့ အသံမကြားအောင် ဝင်လာပြီး ရဲကျော်နှင့် အေးအေးဝင်းရှိရာသို့ အသံမထွက်အောင် ကပ်လာသည်။

ကျော်မျိုးမှာ ရဲကျော်ကဲ့သို့ အသက် (၁၈) နှစ်ခန့်ရှိပြီး ရဲကျော်ကဲ့သို့ပင် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မျိုး ရှိသည်။ ကျော်မျိုး၏ ပေါင်ကြားမှ မတ်တန်းနေသော လီးချောင်းကြီးမှာတော့ ရဲကျော်ထက် နည်းနည်းပိုရှည်ပြီး တုတ်သည်။ လီးချောင်းကြီးမှာ အဖျားရှူးပြီး အရင်းတုတ်သွားသော တွင်းချဲ့မယ့် လီးမျိုးဖြစ်သည်။ ရဲကျော်၏ လီးတန်ကြီးမှာမူ အရင်းရော အဖျားရောပါ တဖြောင့်တည်းဖြစ်သည်။

မိုးကြီးမှာ ကိုယ်ခန္ဓာ ပိန်ပိန်ပါးပါးဖြစ်ပြီး အသက်မှာ (၁၇) နှစ်ခန့်သာရှိသည်။ သူတို့သုံးဦးတွင် အသက်အငယ်ဆုံး ဖြစ်သည်။ သူ၏ ပေါင်ကြားမှနေ၍ ရှေ့သို့ ငေါထွက်နေသော လီးတန်မှာမူ အရှည် လေးလက်မခွဲခန့်သာရှိပြီး အလုံးကသေးသည်။ သို့သော်လည်း အေးအေးဝင်း၏ ဖင်တုံးလုံးနှင့် မှောက်အိပ်နေပြီး ပေါ်လွင်နေသော ကိုယ်ခန္ဓာအလှကြောင့် မိုးကြီး၏ လီးတန်ကြီးမှာလည်း တောင်မတ်နေသည်။

ရဲကျော်မှာ အလွန်ညစ်ပတ်စုတ်ပဲ့သူ ဖြစ်သည်။ အေးအေးဝင်းကို မရမက အတင်းအကြပ် တက်လိုးပြီး တစ်ပတ်တစ်ခါ ဖြုတ်နေခြင်းများကို သူငယ်ချင်းများဖြစ်သော ကျော်မိုးနှင့် မိုးကြီးတို့ကို ပြန်လည် ဖောက်သည်ချသည်။ ရဲကျော်တို့ သုံးယောက်မှာ မိန်းကလေးကိစ္စတွင် ဇရှိသောသူများ ဖြစ်သည်။ သူငယ်ချင်းသုံးယောက်လုံး တိုင်ပင် သဘောတူထားသော အချက်မှာ မည်သူနှင့်ဖြစ်ဖြစ် သမီးရည်းစားဖြစ်ပြီး စားခွင့်ရလျှင် သူငယ်ချင်းများကပါ ဝိုင်း ကြိတ်ကြမည်ဟူ၍ ဖြစ်သည်။

ပထမ မိုးကြီးနှင့် သမီးရည်းစားဖြစ်ခဲ့သော အေးသန်းမြင့်ကို မိုးကြီးက ဂွင်ဖန်ပြီး စတင်လိုးသော နေ့မှာပင် သုံးယောက်စလုံး ဝိုင်းဘွတ်ကြရာ ပြဿနာ မဖြစ်အောင် မနည်းကြီး ရှင်းကြရသေးသည်။ အေးသန်းမြင့်က ကြိတ်ခံပြီး မိုးကြီးနှင့် မဆက်သွယ်တော့သဖြင့် တော်သေးသည်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည်။ သူတို့သုံးဦးအတွက် ဒုတိယသားကောင်မှာ အေးအေးဝင်း ဖြစ်သည်။

ရဲကျော်က ငပါးဖြစ်သည်။ သူတစ်ဦးတည်း အေးအေးဝင်းကို အားရအောင် တီးချင်သဖြင့် အေးအေးဝင်းနှင့် တွေ့ပြီး လိုးသည်ကို ကျော်မျိုးနှင့် မိုးကြီး မသိအောင် လုပ်ခဲ့သည်။ ယနေ့တော့ ရဲကျော်မှာ သူငယ်ချင်းနှစ်ဦးကို အသိပေးပြီး အိမ်တံခါးကို ဖွင့်ပေးထားခဲ့သည်။ ဒီအတွက် အေးအေးဝင်းကို အားရအောင် အမုန်းဆွဲပြီးမှ ကျော်မျိုးနှင့် မိုးကြီးကို ခေါ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

အေးအေးဝင်းကမူ မျက်စိများမှိတ်ပြီး အမောဖြေ ဇိမ်ယူနေရာ သူမချစ်သူ၏ လုပ်ရပ်ကို မသိဘဲ ရှိနေသည်။ ရဲကျော်က ကုတင်နားသို့ ရောက်လာသော ကျော်မျိုးကို သူ၏လက်ထဲမှ ထမီစကို ကိုင်သုတ်ရန် မေးငေါ့ပြလိုက်ရာ ကျော်မျိုးက ထမီစကိုကိုင်၍ အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ကို အသာသုတ်ပေးလိုက်သည်။

အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ နောက်သို့ စူထွက်နေသဖြင့် ကျော်မျိုးမှာ တံထွေးမျိုချပြီး ထမီစနှင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို သုတ်ပြီး ထမီစကို စောက်ပတ်အတွင်းသို့ လက်ညှိုးနှင့် ထိုးထည့်ပြီး သုတ်ပေးလိုက်သည်။

“ အား.. မောင်လေးရယ်.. ဖြေးဖြေးသုတ်ပါကွယ်.. အိုး.. ”

ဆရာမလေးမှာ ရဲကျော်သုတ်သည်ထင်ပြီး မျက်စိမဖွင့်ဘဲ ပြောလိုက်သည်။ ကျော်မျိုးက အေးအေးဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ပြီး ကိုင်နေရသဖြင့် မနေနိုင်တော့ဘဲနှင့် ထမီစကို လွှတ်ချပြီး ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်သည်။

“ မမ.. လေးဖက်ထောက်လိုက်နော် ”

ရဲကျော်က ကျော်မျိုး လုပ်ချင်လာပြီမှန်း သိသဖြင့် အေးအေးဝင်း၏ မှောက်ရက်အနေအထားမှ ဒူးထောက်လိုက်ရန် ပြောပြီး သူမ၏ ဒူးခေါင်းနှင့် ပေါင်တန်ကို ကိုင်၍ တင်ပါးကြီးကို ဖျန်းကနဲ လက်ဝါးကြီးနဲ့ ရိုက်လိုက်သည်။

“ ဟင့်ကွယ်.. မောင်လေးကလဲ.. ”

“ ဗြိ.. ဖွတ်.. အား.. သေပါပြီ.. အမလေး.. လေး.. ဟင်း.. ဟင်း.. ကျွတ်.. ”

“ ဖြေးဖြေးကွယ် မောင်လေးရယ်.. တကထဲမှပဲ ကြမ်းလိုက်တာ.. ဟင်.. မင်း.. မင်း.. .. ”

ရဲကျော်က ကျော်မျိုးနောက်မှ လိုးလို့ရရန်အတွက် အေးအေးဝင်း၏ ဖင်သားကြီးကို ရိုက်ပြီး ခြေထောက်ကို ဆွဲထောင်ပေးလိုက်ချိန် အေးအေးဝင်းကလည်း ဒူးကိုထောက်ပေးပြီး ကားလိုက်မိသည်။ ထို့နောက် မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ရဲကျော်မှာ သူမဘေးတွင် ရှိနေပြီး သူမဖင်နောက်မှ တစ်ယောက်ယောက်က သူမ ဖင်သားကြီးများကို ဆွဲဖြဲပြီး လီးချောင်းကြီးဖြင့် အတေ့ခံလိုက်ရသဖြင့် အံ့သြထိတ်လန့်သွားကာ စကားသံများ ထစ်ငေါ့သွားရသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကျော်မျိုးက အေးအေးဝင်း၏ စောက်ပတ်အတွင်းသို့ လီးချောင်းကြီးကို
အဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“ ဘွတ်.. ဗျစ်.. ”

“ မောင်လေး.. မင်း.. မင်း.. ရက်စက်လှချည်လား.. ဟင်.. အွန့်.. အွန့်.. အူး.. ”

အေးအေးဝင်းမှာ လူးလဲထလိုက်မည် ပြုလိုက်ချိန်တွင် မိုးကြီးက သူမ၏ ဘေးဘက် ကုတင်ပေါ်သို့ ခုန်တက်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲချုပ်လိုက်သလို ရဲကျော်ကလည်း သူ၏ဘက်မှနေ၍ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကို ကိုင်လိုက်လေသည်။ အေးအေးဝင်းမှာ လူးလဲထရန်အတွက် လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်ထားခံရသဖြင့် မထနိုင်ရကား ရဲကျော်ကို လှည့်ရန်တွေ့သည်ကို ရဲကျော်က ပါးစပ်ပိတ်လိုက်လေသည်။ အေးအေးဝင်းမှာ ကိုယ်ခန္ဓာအပေါ်ပိုင်း လုံးဝလှုပ်မရအောင် ဖြစ်နေသဖြင့် လီးဝင်နေသော အောက်ပိုင်းကို လှုပ်ရှားရန် ပြင်လိုက်သည်။

ကျော်မျိုးက သူ၏ထောက်ထားသော ဒူးခေါင်းနှစ်ဖက်ကို အေးအေးဝင်း၏ ဒူးခေါင်းများ အတွင်း ကပ်လျှက် ထောက်ထားပြီး သူမ၏ ဖင်တုံးကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖိထားသဖြင့် အေးအေးဝင်းမှာ ဘယ်လိုမှ လှုပ်မရချေ။

“ ဗြစ်.. ဗြစ်.. ပြွတ်.. ဖွတ်.. ဒုတ်.. ပလွတ်.. ဟ.. အ.. ”

ကျော်မျိုးက အေးအေးဝင်း၏ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေသော သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်ဖြင့် အမြန်ဆုံး လိုးလိုက်ရာ စောစောက သေသေချာချာ မသုတ်ထားသဖြင့် ကျန်ရှိနေသော အရည်များကြောင့် လီးအဝင်အထွက်မှာ ရှောရှောရှူရှူ ဖြစ်လာသည်။ ထို့အပြင် အေးအေးဝင်းအနေဖြင့် ယခင်ကတည်းက ကာမဆန္ဒပြင်းပြနေသူ ဖြစ်သဖြင့် ကျော်မျိုး၏ လီးချောင်းကြီး ဝင်ထွက် ပွတ်တိုက်နေမှုကို သာယာလာမိလေသည်။ ထို့အတွက် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာသဖြင့် လီးဝင်ထွက်ခြင်းကို အထောက်အကူဖြစ်ပြီး လီးဝင်ထွက်သံများ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

မိုးကြီးက အေးအေးဝင်း၏ လက်တစ်ဖက်ကို ချုပ်ကိုင်ရင်း သူမ၏ နို့အုံကြီးတစ်ဖက်ကို ချေမွဖျစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ အေးအေးဝင်းမှာ ရုန်းကန်၍ မလွယ်မှန်း သိလိုက်ရပြီး ကျော်မျိုး၏ လိုးဆောင့်မှုအပေါ် အရသာရှိလာသဖြင့် တအားရုန်းကန်ခြင်း မပြုတော့ဘဲ အသာငြိမ်နေလိုက်သည်။ ရဲကျော်က အေးအေးဝင်းတစ်ယောက် အလိုးခံရမှုကြောင့် နှာထန်နေပြီမှန်း သိလိုက်သဖြင့် သူမ၏ ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားသောလက်ကို လွှတ်ကာ အယ်ထနေသော နို့ကြီးတစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပေးနေလိုက်သည်။

အေးအေးဝင်းမှာ အမျိုးသမီးတိုင်း ကြောက်ကြသော အခြေအနေတစ်ရပ်သို့ ရောက်ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ သူမကို အားမနာတမ်း မညှာမတာ ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် လိုးဆော်ကြမည့် ကောင်လေးသုံးယောက်၏ လက်တွင်းသို့ ရောက်ရှိနေပြီး ပိုဆိုးသည်မှာ သူမကိုယ်တိုင်၏ ရင်ထဲမှာပင် လှိုက်ဖိုနေပြီး ကာမဆန္ဒများထကြွကာ အရသာတွေ့နေခြင်း ဖြစ်သည်။

“ အား.. အီး.. အူး.. အ.. အား.. ”

ထို့အတွက်တော့ အေးအေးဝင်းမှာ ကျော်မျိုး၏ လိုးဆောင့်မှုအပေါ် ဖင်ကြီးဖြင့် ပြန်ဆောင့်ပေးရင်း ကာမအထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ ပြီးသွားရလေတော့သည်။

——————————————–

“ တောက်.. ”

“ ဟင်း.. ဟင်း.. ဒင်းတော့လား.. လာမှသိမယ်.. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

ကျွန်မရင်ထဲမှာ ဆောက်တည်ရာမရ ဖြစ်နေသဖြင့် ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဖြစ်နေရသည်။ ရင်ထဲမှနေ၍ လှိုက်လှိုက်တက်လာသော ယူကြုံးမရမှု၊ မကျေနပ်မှု၊ မချိတင်ကဲ ဖြစ်ရမှုများကို “ တောက်.. ” တစ်ချက်ခေါက်၍ ဖွင့်ထုတ်လိုက်ရပြီး မကျေမနပ် ရေရွတ်နေမိသည်။

ကျွန်မကို ဤသို့ ဒေါသစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သော ရဲကျော်ကိုလည်း ညစ်ပတ်စုတ်ပဲ့သူတစ်ဦးအဖြစ် မြင်ယောင်မိပြီး ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဒေါသဖြစ်နေရသည်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်လှဲပြီး အိပ်နေရာမှနေ၍ တဖက်ဘေးသို့ စောင်းလှည့်ပြီး လက်သီးဆုပ်လျှက် မွေ့ယာကို လက်သီးနှင့် နှစ်ချက် ထိုးလိုက်မိသည်။

“ ဘုန်း.. ဘုန်း.. ”

“ အား.. လား.. လား.. အား.. ”

မွေ့ယာထူထူပေါ်သို့ ကျွန်မလက်သီးချက် ရောက်သွားပြီး အသံနှစ်ချက် မြည်သွားသော်လည်း လက်သီးဆုပ်ထားသော လက်မှာ နည်းနည်းနာသွားသဖြင့် အသံထွက် အော်မိလိုက်ရတော့သည်။ ပြီးတော့မှပင်.. ကိုယ်ကဘယ်လိုဘဲ ဒေါသထွက်နေ၊ မကျေနပ်ဖြစ်နေ၊ ကိုယ်က မိန်းကလေးဖြစ်နေတယ် ဆိုတာကိုပင် ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ ပြန်သတိထားလိုက်မိသည်။

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါသည်။ စောစောက ကျွန်မအနေဖြင့် ဒေါသထွက်ထွက်နှင့် မွေ့ယာကို လက်သီးဆုပ်ပြီး ထိုးလိုက်တာ မွေ့ယာဘာမှမဖြစ်ဘဲ ကျွန်မလက်သာ နာသွားတယ် မဟုတ်လား။ ဒီတော့ ကျွန်မအနေဖြင့် ဘယ်လောက်ပဲ ဒေါသထွက်နေနေ၊ ဘယ်လိုဘဲ မချိတင်ကဲဖြစ်နေနေ၊ မကျေနပ်ဖြစ်နေနေ ကျွန်မမှာ မိန်းမသားတစ်ဦး ဖြစ်နေသောကြောင့် ရဲကျော်တို့လို ယောကျ်ားသားများနှင့် ဘယ်လိုနည်းနှင့်မျှ ယှဉ်ပြိုင်လို့ မရနိုင်မှန်း တွေးမိလိုက်သည်။ သို့ပေမယ့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော အဖြစ်အပျက်ကို တွေးမိလေတိုင်းမှာပင် ရင်ထဲမှာတော့ တနုံ့နုံ့ဖြင့် ဖြစ်နေရလေသည်။

ရဲကျော်ကိုလည်း လုပ်ရက်လေခြင်း၊ အချစ်ကို အလွဲသုံးစား ပြုရက်လေခြင်း၊ ယုံကြည်မှုအပေါ် စော်ကားရက်လေခြင်း၊ အထင်သေးရက်လေခြင်းဟူ၍ မချိတင်ကဲ စိတ်များဖြင့် ရင်ထဲမှာမကောင်း ဖြစ်ရလေသည်။ လွန်ခဲ့သော ငါးရက်လောက်က ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော အဖြစ်အပျက်များကြောင့် ကျွန်မမှာ ယူကြုံးမရ ဖြစ်နေရသည်။

ကျွန်မမှာ ကုတင်ပေါ်လှဲနေရင်းမှ အိပ်ခန်းတံခါးဆီသို့ အကြည့်များက ရောက်သွားမိသည်။ အဲဒီအိပ်ခန်းတံခါးမှပင် ရဲကျော်ကို ဝင်ထွက်ခွင့်ပြုပြီး ကျွန်မ၏ ကိုယ်ခန္ဓာကို သူလိုရာသုံးဖို့ ခွင့်ပေးထားပြီးဖြစ်သည်။ ကျွန်မမှာရှိသော အချစ် မေတ္တာနှင့်တကွ ကျွန်မ၏ ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံးကို ချစ်သူ့အတွက်သာ ထားရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ရဲကျော်အနေဖြင့် ပြုချင်သမျှပြုပါစေ.. ခံရန်အဆင်သင့်ခဲ့သော ကျွန်မ ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။

သူကလည်း ကျွန်မပေးခဲ့သမျှ အခွင့်အရေးတိုင်းလိုလိုကိုပင် အပြည့်အဝ အသုံးချ ရယူခဲ့တာချည်းပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်မ၏ အခန်းတံခါးကို ကျော်ဖြတ်လျက် ကျွန်မ၏ အိပ်ခန်းထဲကို အချိန်မရွေး ဝင်လိုဝင် ထွက်လိုထွက် နေခဲ့သည်။ ကျွန်မ စိတ်ပါပါ မပါပါ ကျွန်မ၏ ထမီကို လှန်လျက် ကျွန်မ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ၏လီးတန်ကြီးကို ထိုးထည့်ပြီး လိုးနေမြဲဖြစ်သည်။

ကျွန်မကလည်း ကျွန်မပင် ဖြစ်လေသည်။ ရဲကျော်မို့ ကျွန်မကို နှုတ်ခမ်းများ နမ်းစုပ်လျှက်၊ နို့ကြီးများကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လျှက်၊ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နှိုးဆွပေးပြီး ကျွန်မ၏ ထမီကို ချွတ်လိုက်သည်နှင့် ရဲကျော်၏ လီးချောင်းကြီးဖြင့် ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲကို တိုးဝင်လိုးဆောင့်ပေးမှု အရသာကို အာသာငမ်းငမ်း ခံချင်လာမိတော့သည်။ ကာမဆန္ဒရမ္မက်ကြီးမားကာ နှာထန်သည်ဟူ၍ ပြောချင်ပြောကြပါစေတော့။ ကျွန်မ ခံရမည်သာ ဖြစ်လေသည်။

ကျွန်မကိုယ်၌ကိုက ရဲကျော်နှင့် တွေ့လေတိုင်း သူ၏ အလိုးကို အဆက်မပြတ် ခံချင်နေမိမှတော့ သူ၏ လီးချောင်းကြီးမှာ ကျွန်မ မမြင်နိုင်သော ဆွဲအားတွေ ရှိနေသည်ဟုပင် ကျွန်မဆိုချင်မိပါသည်။ ဒီအတွက် ရဲကျော်မှ ကျွန်မ၏ စောက်ပတ်လေးကို သူ၏ လီးချောင်းကြီးဖြင့် ဘယ်လောက်ပဲလိုးပါစေ ကျွန်မမှာ ရိုးအီသွားခြင်း မရှိရုံမျှမက ခံပြီးရင်းခံချင်ပင် ဖြစ်နေခဲ့ပါသည်။ သူ တစ်နေ့လုံး တစ်ညလုံး လိုးလျှင်တောင်မှ ခံချင်စိတ်က ပျောက်ကွယ်သွားမှာ မဟုတ်ဟုတောင် ထင်မိသည်။ သို့သော် ရဲကျော်ကို တစ်ပတ်တစ်ခါသာ လိုးဖို့ အခွင့်ပေးကာ စည်းကမ်းချထားခဲ့ပါသည်။

ရဲကျော်ကလည်း တစ်ပတ်တစ်ခါသာ လိုးသည်ဆိုပေမယ့် သူမို့ လို့လိုးလိုက်လျှင် ကျွန်မမှာ မျော့မျော့လေးသာ ကျန်နေခဲ့ရသည်။ တစ်ပတ်တစ်ခါ လိုးခွင့် ပေးထားခြင်းအပေါ် အပြည့်အဝ အသုံးချကာ တစ်ညလုံးလိုလိုပင် သုံးလေးငါးချီဆက်တိုက် လိုးပါတော့သည်။ ကျွန်မအတွက် ရဲကျော်၏ လီးတန်ကြီးကသာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်နေလေတော့ မငြင်းနိုင်ဘဲ သူ့စိတ်တိုင်းကျ အလိုးခံခဲ့လေသည်။

သူ့ကို တစ်ပတ်တစ်ခါသာပေးရန် စည်းကမ်းထားခဲ့ပေမယ့် ကြားရက်တွေမှာ ရဲကျော်တစ်ယောက် ကျွန်မစောက်ပတ်လေးကို လာပြီး လိုးစေချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေကို ဘယ်သူမှ သတိမထားမိတာတော့ အမှန်ပင် ဖြစ်သည်။ ချစ်သူနဲ့ မတွေ့တဲ့ရက်တွေမှာတော့ စာသင်ဖက် ဆရာတွေ၊ စာသင်နေတဲ့ ကျောင်းသားတွေ၊ လမ်းမှာတွေ့တဲ့ ယောကျာ်းတွေရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဖုဖောင်းနေတဲ့ နေရာကို အမှတ်တမဲ့လိုလိုနဲ့ ကြည့်မိတာကို ခဏခဏ မငြင်းနိုင်အောင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သူတို့တတွေမှာရှိတဲ့ လီးချောင်းကြီးတွေနဲ့ ကျွန်မကို လာလိုးမယ်ဆိုရင် အလိုးခံဖို့ အသင့်ပဲဆိုတာကို သိစေချင်တာတော့ ခဏခဏပင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ဒါပေမယ့် ကျွန်မမှာက ကျောင်းဆရာမဆိုတဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို မထိခိုက်ရအောင် ဘယ်သူ့ကိုမှ အထာမပေးခဲ့တာတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်မမို့လို့ လမ်းလျှောက်သွားလျင်ဖြင့် လူတိုင်းလိုလိုက ကျွန်မ၏ စွဲမက်စရာ ကိုယ်ခန္ဓာကို ဝိုင်းကြည့်ကြတာချည်း ဖြစ်လေသည်။ အထူးသဖြင့် ရင်သားအိအိထွေးထွေးကြီးနှင့် နို့တွေကြီးသလောက် သွယ်လျလျဖြစ်နေတဲ့ ခါးကျဉ်ကျဉ်အောက်မှ ကားထွက်သွားသော တင်ပါး အိအိဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေကြောင့် အေးအေးဝင်းဆိုလျင် ဖင်တောင့်တောင့် အိုးကောင်းကောင်း ဆရာမလေးလို့ နာမည်ကြီးသူဖြစ်သည်။ လမ်းလျှောက်လျင် ဖင်သားများ တုန်ခါသွားအောင်လျှောက်ပြီး လူပျိုပေါက်ကနေ ဘကြီးအရွယ်အထိ အရွယ်စုံယောကျ်ားများကို ရင်ခုန်သွားစေခဲ့တာတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။

ကျွန်မမှာ ရည်းစားထားခဲ့ဖူးခြင်းမရှိဘဲ ရဲကျော်နှင့်တွေ့သည့် အချိန်ကြမှပင် ဆရာမဆိုသော ဂုဏ်သိက္ခာတွေ အကုန်ကွာကျ ကုန်ရလေတော့သည်။ ကျွန်မအနေဖြင့် လိုအပ်သော အချိန်တွင် လိုအပ်သလို ခိုင်းစေဖို့အတွက်သာ သူ့ကို အသုံးချခဲ့ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ရဲကျော်က ကျွန်မကို ပြန်၍ အသုံးချသွားခဲ့သည်။ သူ့ကို ပစားပေးခဲ့သော ကျွန်မအပေါ်တွင် နွဲ့ဆိုးဆိုးလျှက် ကျွန်မ၏ အချစ်၊ ကျွန်မ၏ ကာမကို ကျုံးသွင်းလျှက် အပိုင်စီးယူငင် သိမ်းပိုက်သွားခဲ့သည်။

ယခင်က ကာမအရသာဆိုသည်မှာ ဘာမှန်းမသိခဲ့ မစဉ်းစားမိခဲ့သော်လည်း ရဲကျော်၏ လီးတန်ကြီးနှင့် ကျွန်မစောက်ပတ်လေးထဲ ထိုးထည့် လိုးသွင်းပြီးကတည်းက လီးချောင်းကြီးကို စွဲလန်းသွားခဲ့ရသည်။ ထိုအခါမှစ၍ သူလိုးသမျှကို ကျေကျေနပ်နပ်ဖြင့် ခံခဲ့မိတာတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ သူလိုးသမျှခံနေပေမယ့် ကျွန်မမှာ ခံရတာ အားမရတာတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။

ပြီးခဲ့တဲ့ရက်ကတော့ ရဲကျော်မှနေ၍ ကျွန်မကို လိုးနေရင်းမှ သူ၏ သူငယ်ချင်းနှစ်ဦးဖြစ်သော ကျော်မျိုးနှင့် မိုးကြီးကိုပါ ခေါ်လာပြီး ကျွန်မကို ဝိုင်းလိုးလိုက်ကြလေသည်။ ကျွန်မမှာ ပထမဦးစွာ ရဲကျော်လိုးနေစဉ် အရိပ်အယောင်ပြသော စကားလုံးများ ကျွန်မကို ပြောနေသော်လည်း သူ၏ အလိုးတွင် နစ်မျောပြီး ကာမအရသာကိုသာ ခံစားမိနေသဖြင့် ဒီ့ပြင်ထွေထွေထူးထူးကို ဘာမျှဆက်မတွေးခဲ့မိတာ ဖြစ်သည်။ ထို့နောက် သုံးချီဆက်တိုက်ဆိုသလို အလိုးခဲ့ရသည်ဖြစ်၍ မောပန်းသွားကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ဖြစ်သလို မှောက်လိုက်ပြီး မျက်စိမှိတ် အနားယူနေခဲ့သည်။ ဤသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူလျက် ရဲကျော်က ကျော်မျိုးနှင့် မိုးကြီးကို ခေါ်ကာ ကျွန်မကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးလိုက်ကြလေသည်။

ပထမတွင် ကျော်မျိုးက ကျွန်မကို ဖင်ကုန်းလျှက်ပင် နောက်မှနေ၍ ကျွန်မစောက်ပတ်လေးထဲသို့ သူ့လီးချောင်းကြီး ထိုးသွင်းပြီး လိုးလေသည်။ ရဲကျော်နှင့် မိုးကြီးက ကုန်းကုန်းကွကွ ဖြစ်နေသော ကျွန်မ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဖိကိုင်ထားကြပြီး ကျွန်မ၏ နို့အုံကြီးများကို ကိုင်တွယ် ညှစ်ချေနေကြရာ ကျွန်မမှာ ပထမတော့ အံ့သြထိတ်လန့်ပြီး ယူကြုံးမရ ဖြစ်ရသော်လည်း ကျွန်မ ပင်ကိုကပင် ကာမဆန္ဒပြင်းပြသူ ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်နေသောကြောင့် အသစ်အဆန်းအဖြစ် ရင်ထဲလှိုက်ဖိုပြီး ခံစားလာရသည်။

တခါမှ မကြုံဘူးသော ကာမအရသာကို ခံစားရသဖြင့် ကျွန်မမှာ ရုန်းကန်အော်ဟစ်ဖို့ပင် စိတ်မကူးမိတော့ဘဲ သူတို့အလိုကြ လိုးတာကို ခံလိုက်လေတော့သည်။ သူတို့ကလည်း အလာသားပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်မကို တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီဖြင့် မရိုးအောင် လိုးပေးကြသည်။ ကျွန်မမှာ လီးအသစ်နှင့် လိုးတာကို ခံရသဖြင့်လည်းကောင်း၊ ကောင်လေးနှစ်ယောက်က ကျွန်မ၏ နို့အုံကြီးများကို တပြိုင်နယ် ဂျုံနယ်သလို နယ်ပေးနေ၍လည်းကောင်း အလိုးခံရတာ အရသာရှိလာပြီး ခဏလေးနှင့် ပြီးသွားရလေသည်။

ကျော်မျိုးကလည်း ကျွန်မကို မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆော်လိုက်သဖြင့် ပြိုင်တူလိုလိုပင် ပြီးသွားလေသည်။ ထို့နောက် မိုးကြီးက ကျွန်မနောက်မှနေ၍ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ကျွန်မ၏ စောက်ဖုတ်နှစ်ခြမ်းကြားသို့ အလျားလိုက်သွင်းပြီး ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်ရာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ပွတ်တိုက်ထိတွေ့သွားပြီး ကျွန်မ၏ ငေါက်တောက်ကလေး ဖြစ်နေသော စောက်စိကလေးကို မထိခလုတ် ထိခလုတ် တိုးမိနေလေရာ ကျွန်မမှာ ထပ်မံပြီး အလိုးခံချင်လာပြီ ဖြစ်သည်။ အလိုးခံချင်စိတ်များ ထကြွလာပြီဆိုသည်ကို ပြသည့်အနေဖြင့် ဖင်ကြီးကို ရမ်းခါလိုက်မိသည်။

မိုးကြီးကလည်း ကျွန်မ ခံချင်နေပြီဆိုသည်ကို သိသည့်အတွက် လီးချောင်းကြီးကို ကျွန်မ ဖင်ကြားသို့ ပြောင်းပြီး ပွတ်တိုက်ပေးနေလေသည်။ ကျွန်မ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာကို ပွတ်တိုက်ခဲ့သော မိုးကြီး၏ လီးချောင်းကြီးမှာ စောစောက ကျော်မျိုး၏ သုတ်ရည်များနှင့် ကျွန်မ၏ စောက်ရည်များ စိုရွှဲနေသဖြင့် ဖင်ကြားထဲ သူ၏လီးတန်ကြီးကို ပွတ်တိုက်ပေးသောအခါ ကျွန်မဖင်ကြားမှာ စိုစိစိဖြစ်သွားသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ ကျွန်မမှာ သူ့လီးချောင်းကြီး ဘယ်အချိန် စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာမလဲဟူ၍ စောင့်မျှော်နေဆဲမှာ မိုးကြီးက ကျွန်မ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်ဝတွင် လီးတန်ကြီးကို တေ့လိုက်လေသည်။

“ အို.. ဘာလုပ်တာလဲ.. ဖင်ကိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့နော်.. မရဘူး.. မရဘူး.. မလုပ်နဲ့.. မလုပ်ပါနဲ့.. ”

“ မမရယ်.. အသာလေးငြိမ်နေလိုက်ပါ.. မမ.. ကောင်းရပါစေ့မယ်.. နည်းနည်းတော့.. တောင့်ခံပါ..
မမရယ်.. နော်.. ”

ကျွန်မက ဖင်ပေါက်ဝကို တေ့ထားသော မိုးကြီး၏ လီးတန်ကြီးမှ လွတ်အောင် ဖင်ရမ်းလိုက်ပြီး ဖင်မလိုးရန် အတင်းငြင်းမိသည်။ မိုးကြီးမပြောနှင့် ကျွန်မချစ်သူ ရဲကျော်တောင်မှ ဖင်ချရန် ကြိုးစားတာကို လက်မခံခဲ့မှန်း ရဲကျော်အသိပင် ဖြစ်သည်။ ရဲကျော်ကတော့ သူ မဖွင့်ခဲ့ရသော ကျွန်မ၏ ဖင်ကြီးအား မိုးကြီးလိုးမည်ကို အားပေးအားမြောက်ပြုသည့် အနေနှင့် ကျွန်မ၏ အော်ဟစ်နေသော ပါးစပ်ကို အတင်းပိတ်ကာ အသာလေးငြိမ်ခံရန် ပြောနေသည်။

မိုးကြီးက လှုပ်ရမ်းခါလျက်ရှိနေသော ကျွန်မ၏ ဖင်ကြီးကို ငြိမ်အောင်ထိန်းလိုက်ပြီး ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်၍ ကိုင်ဖြဲကာ သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ကျွန်မ၏ ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းနေသည်။ မိုးကြီး၏ လီးတန်ထိပ်တွင် အရည်များက စိုရွှဲနေသည့်အတွက် လီးတန်ဒစ်ကြီးက ကျွန်မ၏ အပျိုစင် ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ တဖြည်းဖြည်း တိုးဝင်လာလေသည်။

“ အား.. နာတယ်.. နာ.. တယ်.. အ.. မလုပ်ပါနဲ့.. အား.. ”

“ ဗြစ်.. ဗြစ်.. အမလေး.. သေပါပြီ.. အင့်.. အီး.. ဟီး.. ”

“ မမဖင်ကြီးက ဒီလောက်ကြီးနေတာ နာမလားလို့.. ”

မိုးကြီး၏ လီးတန်ကြီးက ဆက်တိုးဝင်လာနေရာ ကျွန်မမှာ နာလှသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အသားစိုင်များမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်လျှက် အော်ဟစ်နေရလေသည်။ ရဲကျော်က ကျွန်မ၏လက်ကို တအားချုပ်ထားပြီး ကျွန်မ၏ ထောင်ထလာသော ခေါင်းကိုပါ ဖိထားလျှက် အောင့်ခံရန် ပြောနေသည်။ ကျွန်မမှာ နာကျင်လွန်းလှသဖြင့် ဖင်ကြီးကို ရမ်းခါနေသော်လည်း မိုးကြီးက ကျွန်မ၏ နာကျင်အော်ဟစ်မှုကို ဂရုမပြုတော့ဘဲ တဝက်သာသာ ဝင်နေသော သူ၏ လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိ ဝင်သွားရန်အတွက်သာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးသွင်းနေတော့သည်။

ဖင်ဆော်ခံရခြင်းသည် မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် အဆုံးစွန်ဆုံး နည်းလမ်းဖြင့် အရှက်တကွဲဖြစ်၊ ကျိုးနွံအောင် ဇာတ်သွင်းခံရခြင်းဖြစ်ပြီး ယခုမူ ကျွန်မ၏ ချစ်သူရှေ့တွင် ကျောင်းသားအရွယ် သူငယ်လေးများ၏ ဆီမဆွတ်ဘဲ ဖင်ပါကင်ဖွင့်ခံနေရသော အဖြစ်မှာ ဆိုးလှသဖြင့် မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းများကိုသာ ပြတ်ထွက်လုမတတ် ကိုက်ထားမိလေသည်။

“ ဗြစ်.. ဗြစ်.. ”

“ အား.. အိ.. အင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. နာ.. နာတယ်.. နာတယ်.. အ.. အီး.. အင်း.. အီး.. အီး.. နာတယ်.. ”

ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားချိန်တွင် နာကျင်မှုမှ သက်သာလိုသက်သာငြား ကျွန်မ၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကို ရမ်းခါလိုက်မိသည်။ သို့သော် မိုးကြီး၏ လီးတန်ကြီးမှာ ကျွတ်ထွက်မသွားပဲ ရှိနေသည့်အပြင် ကျွန်မဖင်ကြီးကို ကြိတ်နှဲ့သွင်းကာ မွှေပေးသလို ဖြစ်နေသဖြင့် ကျွန်မ၏ ဖင်ပေါက်ထဲတွင် ဆိမ့်သွားရခြင်းနှင့်အတူ ကျွန်မ၏ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း ဆိမ့်ကျင်စွာဖြင့် တစ်ချီပြီးသွားရကာ ပျစ်ချွဲသော စောက်ရည်များကို ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲမှ ညှစ်ထုတ်လိုက်ရလေသည်။ မိုးကြီးကတော့ ကျွန်မ၏ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်လျက် တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးနေလေသည်။

“ ပြွတ်.. ပြွတ်.. ဖွတ်.. ဖွတ်.. ”

“ အ.. အ.. အ.. အီး.. အ.. အမလေး.. လေး.. အား.. အား.. ဟင်း.. ဟင်း.. ဟင်း.. ”

“ ပြွတ်.. ဖွတ်.. ပြွတ်.. ”

ကျွန်မ၏ ဖင်ထဲသို့ မိုးကြီး၏ လီးတန်ကြီး ဝင်ထွက်နေသည်မှာ စောက်ရည်နှင့် သုတ်ရည်များ စိုရွှဲနေသဖြင့် စေးပျစ်စွာ ဝင်ထွက်လိုးနေသဖြင့် ကျွန်မမှာ နာကျင်လျက်နှင့်ပင် ဆိမ့်ကောင်းနေလေသည်။ သို့အတွက် ခံစားနေရသော ဖင်လိုးခံရခြင်း အရသာကို ကျွန်မမှာ မျက်စိစုံမှိတ်လျက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေး ပြတ်မတတ် ကိုက်ထားကာ ခံစားနေရလေသည်။

ကျွန်မ၏ ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ လီးဝင်ထွက်သံများ ဆူညံနေလျက်ရှိသလို ရဲကျော်နှင့် ကျော်မျိုးတို့ နှစ်ဦးကလည်း ကျွန်မ၏ နို့အုံများကို ကိုင်ဆွဲဆုပ်ချေတာ ခံနေရလေသည်။ ကျွန်မမှာ ကောင်းသော အရသာ၊ ဆိမ့်သော အရသာများ ခံစားလျှက် မိုးကျော်၏ လီးတန်ကြီး ဝင်ထွက်တာကို ဖင်ကြီးရမ်းကာ ဖင်အရသာရှိစေရန် ဆောင်ရွက်ပေးရင်း မိုးကြီး၏ ဖင်ဆော်ခြင်းကို ခံနေရလေသည်။

မကြာခင်မှာပင် ကျွန်မ၏ ဖင်ပေါက်ထဲကို လိုးနေသော မိုးကြီးက အဆက်မပြတ် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လိုးဆောင့်ရင်းမှနေ၍ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဖင်ပေါက်ထဲသို့ အတင်းထိုးစိုက် ဖိကပ်ပြီး သုတ်ရည်များ ကို ကျွန်မ၏ ဖင်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်။ ကျွန်မမှာ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ လီးချောင်းကြီးက တိုးဝင်လိုးလျှက် သုက်ရည်ပူပူများ ပန်းထည့်ခံရသော ဖင်ဆော်ခံရသည့် အရသာကို ခံစားနေရသော်လည်း ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီး ထိုးသွင်းပြီး လိုးခြင်းလောက် အရသာမရှိလှသဖြင့် စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးချောင်းကြီး တစ်ချောင်းချောင်းဖြင့် ထိုးသွင်းပြီး လိုးဆောင့်ပေးစေချင်သော ဆန္ဒများ ဖြစ်ပေါ်လာနေပြီဖြစ်သည်။

“ မမ ကောင်းရဲ့လားဟင် ”

“ အင်း.. ကောင်း..တော့ကောင်းပါတယ်.. ဒါပေမဲ့.. အင်း.. ”

“ အော်.. မမရယ်.. မမစိတ်ကြိုက်ဖြစ်အောင် နောက်တစ်ခါ ထပ်လိုးပေးမယ်.. သိလား.. မမ သိပ်မရုန်းနဲ့တော့နော် ”

“ အင်းပါကွယ်.. အင်းပါ.. မမကို အရမ်းနာအောင်တော့ မလုပ်နဲ့နော်.. ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ.. မမကောင်းစေရမယ် ”

“ စိတ်ချပါ.. မမ မနာစေရဘူး ”

ကျွန်မအနေဖြင့် ကျွန်မ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးဖြင့် ထိုးသွင်းကာ လိုးစေချင်သော ကာမဆန္ဒတွေ ထကြွနေမှန်း ရဲကျော်တို့က သိသလိုပင် ဖင်ထဲ အလိုးခံရတာ ကောင်းသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကိုပါ လိုးစေချင်သော ကျွန်မ ဆန္ဒတွေကိုပါ သိနေပြီဖြစ်သည်။ ကျွန်မမှာ ဘယ်အပေါက်ထဲကိုပဲ လီးဝင်ဝင် ကောင်းသော ဆိမ့်သော အရသာကို ခံစားရကြောင်း လက်တွေ့သိလိုက်ပြီမို့ ရုန်းကန်ရင်းဖြင့် အလိုးခံမယ့်အစား သူတို့အကြိုက်လိုက်ပြီး အလိုးခံရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီလည်း ဖြစ်ပါသည်။

“ ဖွတ် ”

မိုးကြီးက ကျွန်မ၏ ဖင်ပေါက်လေးထဲ အဆုံးဝင်နေသော သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ကျွန်မ ဖင်ခေါင်းထဲမှာ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ သူတို့တတွေ ဘယ်လိုပဲလိုးလိုး သူတို့လိုးသမျှ အံကြိတ်ခံမည်ဟူ၍ သဘောထားလိုက်သည့်ခဏမှာ ကျွန်မ၏ ကာမရမ္မက်သွေးဆိုးများ ထကြွပြင်းပြလာပြီဖြစ်သည်။

ကျွန်မ၏ စောက်ပတ်ထဲမှာလည်း စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်လာကာ ခံချင်စိတ်တွေက ထကြွလာသလို စောက်ရည်များက စိမ့်ထွက်လာပြန်ပြီဖြစ်သည်။ မိုးကြီးက ကျွန်မဖင်ကို လိုးစဉ်က ဖင်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးဝင်ပြီး မကြာခင်မှာပင် ကျွန်မမှာ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ပြီဖြစ်၍ သုတ်ရည်များထွက်ကာ ပြီးသွားချိန်တွင် ကျွန်မမှာ ကောင်းနေဆဲဖြစ်လျက် မပြီးသေးပဲ ကာမဆန္ဒတွေမှာ တဆန့်ငင်ငင်ဖြစ်ကာ ကျန်ခဲ့ရလေသည်။

“ မမ.. ”

“ ဟင်.. ဘာလဲဟင်.. ”

“ ဒီအတိုင်းဘဲ ကုန်းနေဦးနော် ”

“ အင်းပါ.. အင်း.. ”

ရဲကျော်က ကျွန်မကို ယခုအနေအထားအတိုင်း ကုန်းလျက် လေးဘက်ထောက်ထားရန် ပြောသဖြင့် ကျွန်မလည်း ဆက်ပြီး လေးဘက်ထောက် ကုန်းထားရလေသည်။ ဆက်တိုက် ကြာကြာ လေးဘက်ထောက် ကုန်းထားရသဖြင့် ညောင်းလာမိသော်လည်း ကျွန်မမှာ ကာမအရသာ အသစ်အဆန်းကို ခံစားကြည့်ချင်သောကြောင့် ဆက်၍ပင် ဖင်ကုန်းလျက် လေးဘက်ထောက်မြဲ ထောက်ထားခဲ့သည်။

ကျွန်မမှာ လေးဘက်ထောက်ထားလျှက်မှ ရဲကျော်တို့တတွေ ဘယ်လိုများ လိုးကြဦးမှာလဲဟု ခေါင်းထောင်လျှက် လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ရာ ကျွန်မ၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်ခန္ဓာကို ဝိုင်းကြည့်နေကြသော သူတို့သုံးယောက်စလုံး၏ လီးတန်ကြီးများမှာ မာတောင်လျှက်နေတာကို တွေ့ရလေသည်။ ကျွန်မမှာ ရဲကျော်တို့ သုံးယောက်စလုံး ဝိုင်းလိုးကြသည်ကို ခံရတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရ၍ ကာမဆန္ဒရမ္မက်များ ပိုမိုပြင်းထန် ထကြွလာပြီ ဖြစ်သည်။

ထိုခဏမှာပဲ ကျော်မျိုးက ကျွန်မ၏ နောက်ရောက်လာပြီး ကျွန်မ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆွဲဖြဲ၍ ထွက်ပေါ်လာသော ဖင်ပေါက်ဝ နီနီရဲရဲစူစူလေးဆီသို့ သူ၏လီးချောင်းကြီးကို တေ့၍ ညင်သာစွာ သွင်းလိုက်သည်။ အရသာသိနေပြီဖြစ်သော ကျွန်မမှာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို နောက်ပစ်လျှက် အံကြိတ်ပြီး ကျော်မျိုး၏ လီးတန်ကြီး ဝင်လာသည်ကို ခံလိုက်ရလေသည်။

“ ပြွတ်.. ဖွတ်.. ပြွတ်.. ”

“ အင့်.. အင်း.. အား.. အား.. အီး.. အီး.. အား.. ”

မိုးကြီး လိုးထား၍ ဖင်ပေါက်ကျယ်နေသည့်အပြင် မိုးကြီး၏ သုတ်ရည်များ ဖင်ပေါက်ထဲ၌ ရှိနေသဖြင့်
ကျော်မျိုး၏ လီးတန်ကြီးမှာ တဆုံးဝင်သွားပြီး ကျော်မျိုးက ကျွန်မ၏ ဖင်သားအိအိကြီးများကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖြေးဖြေးချင်းညှောင့်၍ လိုးနေလေသည်။

“ ပြွတ်.. ပြွတ်.. ဖွတ်.. ပြွတ်.. ”

ကျွန်မမှာ သွေးသားဆန္ဒများ ကြွတက်လာပြီး ရမ္မက်များ ထန်လာသောကြောင့် ညည်းညူမိလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ကျော်မျိုးက ကျွန်မ၏ ဖင်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို အဆုံးထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ကျွန်မကို ဆွဲဖက်ကာ ဘေးသို့ လှိမ့်ချလိုက်ရာတွင် ကျွန်မမှာ သူ့အပေါ်မှ ထပ်လျှက်သားဖြင့် ပက်လက်လှန်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ကျော်မျိုး၏ လီးတန်ကြီးမှာ ကျွန်မ၏ ဖင်ပေါက်ထဲတွင် ထိုးလျှက်သား တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေပြီး ကျွန်မပေါင်နှစ်ချောင်းမှာ ဘေးသို့ ကားထွက်လာလေသည်။

ကျော်မျိုးက သူ၏ ခြေထောက်များနှင့် ကျွန်မ၏ ခြေထောက်များကို လိမ်ချိတ်လျှက် ပေါင်ကို ခပ်ကားကားဖြစ်အောင် လုပ်ပေးထားရာ ကျွန်မ၏ ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ မို့မောင်းပြူထွက်လျှက် နေလေသည်။ ထိုအခါ မိုးကြီးက ကျွန်မ၏ ကားနေသော ပေါင်ကြားတွင် ဝင်၍ နေရာယူကာ သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ကျွန်မ၏ စောက်ပတ်အဝဆီသို့ တေ့ကာ ဖိ၍ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

“ ပလွတ်.. ”

“ အား.. အား.. နာတယ်.. ဖြေးဖြေးသွင်း.. အား.. အား.. ”

မိုးကြီး၏ လီးတန်ကြီးမှာ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ဝဆီသို့ တေ့၍ သွင်းလိုက်သော်လည်း ကျွန်မ၏ စောက်ဖုတ်မှာ ကော့ထောင်နေသဖြင့် မိုးကြီး၏ လီးတန်ကြီးမှာ မဝင်ပဲနှင့် ကျွန်မစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကို လျှောတိုက်ထိုးခွဲကာ ကျွန်မ၏ စောက်စေ့ငုတ်တိုတိုလေးကိုပါ တွန်းတိုက်လျှက် ကန်ထွက်သွားသဖြင့် ကျွန်မမှာ နာကျင်သွားရလေသည်။ မိုးကြီးက ကျွန်မအော်သံကို ဂရုမစိုက်တော့ပဲ သူ၏လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှ ကိုင်ဆုပ်လိုက်ကာ အောက်သို့စိုက်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်ဝတွင် ထပ်မံတေ့၍ ဖိပြီး ဒစ်ဝင်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။ ပြီးမှ မိုးကြီးက သူ၏ ဖင်အားဖြင့် ဖိထိုးကာ လိုးလိုက်သဖြင့် လီးချောင်းကြီးမှာ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာလေသည်။

ထိုလီးတန်ကြီးမှာ ကျွန်မ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားနုနုများနှင့် စီးပိုင်စွာ ပွတ်တိုက်ထိတွေ့လေရာ ကျွန်မအနေဖြင့် နာကျင်ခံခက် ဖြစ်သွားရသည်။ မိုးကြီး၏ လီးတန်ကြီးမှာ ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးထိဝင်သွားပြီဖြစ်ရာ ကျွန်မ၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့လည်း ကျော်မိုးက သူ့လီးချောင်းကြီးကို ထိုးသွင်းထားသဖြင့် အပေါက်နှစ်ပေါက်စလုံးကို လီးချောင်းကြီးများဖြင့် အလိုးခံနေရသောကြောင့် ကျွန်မမှာ ဘယ်လိုမှ ပြောမပြတတ်အောင် ခံစားနေရလေသည်။ ကျွန်မမှာ ဖင်ပေါက်ရော စောက်ပတ်ထဲကိုပါ လီးနှစ်ချောင်းနှင့် လိုးဆော်နေသဖြင့် အောင့်သလိုလို၊ နာသလိုလိုနှင့် အသည်းတအေးအေး၊ ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်းထအောင် ထူးခြားကောင်းမွန်သည့် ကာမအရသာထူးကို ပီပီပြင်ပြင်ခံစားနေရသည်။

ကျွန်မမှာ လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ အဆင်ပြေအောင် လိုးသွင်းနိုင်ရန်အတွက် ပေါင်ကို ပို၍ကားပေးလိုက်ပြီး ခါးကိုပါ ကော့ညွှတ်ပေးလိုက်သည့်အတွက် ကျော်မျိုးနှင့် မိုးကြီးတို့၏ လီးချောင်းကြီးနှစ်ချောင်းမှာ ကျွန်မ၏ ဖင်ပေါက်နှင့် စောက်ပတ်ထဲသို့ ကောင်းစွာ ဝင်ထွက် လိုးနိုင်ပါလေတော့သည်။ မိုးကြီးက စောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးဝင်သွားသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို အသာပြန်ဆွဲနှုတ်လိုက် အသာလေး ပြန်လိုးသွင်းလိုက်ဖြင့် လိုးပေးနေသလို ကျော်မျိုးကလည်း ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို တေ့ကာ ကော့ကာ ထိုးတင်၍ လိုးပေးနေလေသည်။

ကျွန်မမှာ ဖင်ထဲရော စောက်ပတ်ထဲကိုပါ လီးနှစ်ချောင်းဖြင့် ဝင်ထွက်လိုးပေးနေသဖြင့် ဖင်ရော
စောက်ပတ်မှာပါ အရသာတွေ့ပြီး ကျွန်မ၏ ကာမမီးတောက်မှာ ပြင်းထန်သည်ထက် ပြင်းထန်လာရပြီဖြစ်သည်။

“ ဗြစ်.. ဗြစ်.. ပလွတ်.. ဖွတ်.. အမေ့.. အား.. အမေ့.. ”

“ ဘွပ်.. အာ့.. အိ.. ဘွတ်.. ဘု.. အမေ့.. ဟင့်.. ဘွပ်.. ဘု.. ဘု.. ဘွပ်.. ”

“ အ.. အား.. အီး.. အီး.. အိုး.. အိုး.. ”

ထိုအချိန်မှာ ရဲကျော်က တစခန်းထလာလေတော့သည်။ ကျော်မျိုးနှင့် မိုးကြီးတို့ ကျွန်မ၏ ဖင်နှင့် စောက်ပတ်ကို လိုးနေသော အချိန်တွင် ရဲကျော်က ကျွန်မ၏ နို့အုံများ ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်လျှက် နို့အုံကြီးများကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ယူလျက် နို့သီးခေါင်းများကို လျှာဖြင့် တို့ထိဝိုင်းပတ်ပေးနေတာ ဖြစ်သည်။

ကျော်မျိုးတို့နှစ်ယောက်က ကျွန်မ၏ ဖင်နှင့် စောက်ပတ်ကို လိုးတာ အဆင်ပြေလောက်သော အချိန်တွင် ရဲကျော်က မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြီးနောက် ကျွန်မ၏ ကိုယ်ပေါ်ကို ခြေထောက်တစ်ချောင်းဖြင့် ကျော်ခွပြီး ကျွန်မ၏ မျက်နှာဘက်ကို ကိုယ်လုံးလှည့်ထားလိုက်သည်။ ကျွန်မမှာ ရဲကျော်က ကျွန်မကိုယ်ပေါ်သို့ ခွကျော်လိုက်ချိန်တွင် မျက်စိမှိတ်လျက် ကာမအရသာကို ခံစားနေရာမှ သူဘာလုပ်မည်လဲဟူ၍ သိချင်သဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ရဲကျော်၏ လီးတန်ကြီးက တရမ်းရမ်းနှင့် ကျွန်မမျက်နှာပေါ်သို့ ဝဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ မမ.. မောင်လေး လီးကို စုပ်လိုက်.. ”

ရဲကျော်က ပြောလည်းပြောရင်း သူ၏လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်တွယ်၍ ကျွန်မ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီး ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ အု.. အု.. ”

ကျွန်မမှာ တခါဖူးမျှ လီးမစုပ်ဘူးခဲ့သဖြင့် ပထမတော့ ထိတ်လန့်သလိုလို ဖြစ်သော်လည်း ကာမဇောဆန္ဒတွေ ပြင်းပြနေသောကြောင့် မထူးတော့ပါဘူးဟူ၍ ဆုံးဖြတ်ကာ သူ့လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ သွင်းလာတာကို ခံယူလိုက်သည်။ သို့သော် ရဲကျော်၏ လီးတန်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက်၍သာ ဝင်သွားသော်လည်း ကုတင်ပေါ်တွင် အိပ်နေခြင်းမျိုး မဟုတ်ပဲ ကျော်မျိုး၏ ကိုယ်ပေါ်မှာ ကျွန်မက ရောက်နေသဖြင့် လီးစုပ်ရတာ အဆင်မပြေသလို ဖြစ်နေရလေတော့သည်။

ကျွန်မမှာ ဘေးဘက်တွင် ရောက်နေသော လက်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်မြောက်ကာ ရဲကျော်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို တွယ်ထားလိုက်ပြီး ကျွန်မ၏ ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပြုလျှက်ရှိသော သူ၏လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်အောင် စုပ်ကာ နို့အေးချောင်းစုပ်သလို စုပ်ပေးနေမိသည်။

“ ပြွတ်.. ဖွတ်.. ပလွတ်.. စွပ်.. ”

“ အား.. အီး.. ကောင်း..တယ် မမရယ် အား.. ကောင်းလိုက်တာ ”

ကျွန်မတစ်ယောက်တည်းကို ရဲကျော်တို့သုံးယောက်က ဝိုင်းလိုးကြသည့်အတွက် ဘက်ပေါင်းစုံမှ ကာမအရသာကို ခံစားနေရလေသည်။ တသက်လုံး ထိန်းသိမ်းလာခဲ့သည့် ကျွန်မအသားစိုင်တွေက သူတို့စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ဆုပ်ညှစ်ဖို့ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ထိုနေ့က ကျမကို သူတို့သုံးယောက် အားမနာတမ်း တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုး မရိုးရအောင် ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် လိုးကြဆော်လိုက်ကြသည်။ အလကားရသည့် ပစ္စည်းမို့ မညှာမတာ ပက်ပက်စက်စက် တီးလိုက်ကြလို့ ကျမ ဖွတ်ဖွတ်ကို ကြေသွားတာပါပဲ.. ရှင်တို့ရယ်။

တစ်ခါမှ လီးမစုပ်ဖူးခဲ့သည့် ကျမမှာ ထိုနေ့က လီးသုံးချောင်းလုံး စုပ်ပေးခဲ့ရသည်။ ကျမ၏ ဖင်ပါကင်လေးကိုလည်း သူတို့ဘဲ ဖွင့်လိုက်ကြသည်။ စောက်ပတ်ကိုရော၊ ဖင်ပါ တပြိုင်နက် နှစ်ယောက်ညှပ်ပြီးလည်း ချကြသည်။ အကျုံးခံနေစဉ်က ကာမဆန္ဒတွေ ထကြွပြင်းထန်ပြီး အလိုးခံရတာကို ကျေနပ်မိသော်လည်း ယခုအချိန်တွင် စဉ်းစားလေလေ၊ ယူကျုံးမရ မချိတင်ကဲနှင့် ဆောက်တည်ရာမရ ဖြစ်ရလေသည်။ သူတို့ဝိုင်းသမလိုက်ကြသဖြင့် ကျမမှာ နောက်တစ်နေ့တွင် စောက်ပတ်ရော ဖင်ထဲပါ မခံမရပ်နိုင်အောင် နာနေရသောကြောင့် ကျောင်းမှ ခွင့်တစ်ပတ် ယူလိုက်ရသည်။

ဒီနေ့တော့ ကျမ ကုတင်ပေါ် လှဲနေရင်းက ကျမအဖြစ်ကို ပြန်မြင်ယောင်မိပြီး အလိုလို ကျိတ်မနိုင် ခဲမရ ဖြစ်နေရသည်။ သို့သော်လည်း ထိုနေ့က အားကောင်းမောင်းသန် ယောကျ်ားသုံးယောက်က ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဗျင်းလိုက်တာကြောင့် ဘယ်လိုနဲ့မှ မတူသော ကာမအရသာကို ကျမ ထူးကဲစွာဖြင့် တကယ်ကို အားရပါးရ ခံစားခဲ့ရသည်သာ ဖြစ်သည်။ ယခုရော စောက်ပတ်လေးများ ကျိန်းစပ်နေဦးမလားဆိုပြီး လက်ဖြင့် ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးဆီသို့ လှမ်းပြီး စမ်းကြည့်မိသည်။ ကျမစောက်ပတ်လေးမှာ နာကျင်ခြင်း မရှိတော့သည့်အပြင် ပူနွေးပြီး တင်းကားဖောင်းမို့နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို စမ်းကြည့်မိသည့်ခဏဝယ် ကျမမှာ ဒေါသစိတ်များ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး ကာမရမ္မက်များ ဖြစ်လာရတော့သည်။

ကျမမှာ ထမီပေါ်မှနေ၍ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့် ထိကိုင် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ချိန်တွင်တော့ ကျမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှာ ရှုံ့ချီပွချီ ဖြစ်လာတော့သည်။ သို့ကြောင့် ကျမ ထမီကို အသာလှန်ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အသာပွတ်ပေးလိုက်မိသည်။ ကျမမှာ ကိုယ့်လက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ရုံဖြင့် အားမရတော့ပဲ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို အထက်အောက် ပွတ်သပ်ဆွဲပေးလိုက်သည့်အခါ ရှိန်းမြမြဖြင့် အလိုးခံချင်စိတ်များ ပြင်းထန်လာတော့သည်။ သို့နှင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်လွှာကြားထဲမှနေ၍ လက်ညှိုးကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပါသည်။ ကျမစောက်ခေါင်းထဲမှာ စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်ကာ စိုစွတ်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။

“ ဟင့်.. ဟင့်.. ဟင့်.. အင်း.. ”

ကျမမှာ ထကြွလာသော ကာမစိတ်များကြောင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် မျက်လုံးများ စုံမှိတ်ကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ညှိုးကို ထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်ကာ မနားတမ်း ညည်းညူနေရလေသည်။ နို့ကိုလည်း လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်တွယ်၍ ဆုပ်နယ်နေမိသည်။ ကျမဖြင့် ယခုဆိုလျှင် လီးတစ်ချောင်းချောင်းဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းပြီး လိုးပေးတာကို ခံချင်စိတ်တွေ မတရား ပြင်းပြနေပြီဖြစ်သည်။

ထိုအချိန်တွင် အိပ်ခန်းတံခါးပွင့်သွားပြီး လူတစ်ယောက်ဝင်လာသည်ကိုပင် ကျမမှာ မသိနိုင်လောက်အောင် နှာထန်နေပြီဖြစ်သည်။ ကျမမှာ စောက်ပတ်ကို လက်ညှိုးနှင့် ကလိရင်း ကာမအရသာယူနေစဉ် ကျမလက်ကို လက်တစ်ဖက်က လာဆုပ်ကိုင်လိုက်သဖြင့် လန့်ပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ မမ ”

“ ဟင်..မောင်လေး.. ”

“ မမ အရမ်းခံချင်နေပြီမို့လား ”

“ ဟင့်… အင်း.. ဟင့်အင်း.. ”

“ မမရယ်.. မောင်လေးကလည်း မမ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးချင်နေတာပါ.. ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး မမရဲ့ ”

“ အို.. ”

ရဲကျော်က ပြောပြောဆိုဆို သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သဖြင့် ပေါ်ထွက်လာသော လီးတန်ကြီးကို မြင်တွေ့လိုက်ရာ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာပြီ ဖြစ်သည်။ အခုလို အချိန်မှာတော့ ရဲကျော်သာမဟုတ်.. ဘယ်သူဘဲဖြစ်ဖြစ်၊ နောက်ထပ် ဘယ်နှစ်ယောက်ဘဲလာလာ ကုန်းပစ်လိုက်ချင်သည့် ကျွန်မစိတ်ကိုတော့ဖြင့် ကျွန်မကိုယ်တိုင် နားမလည်နိုင်တော့ပါဘူးရှင်.. ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Thursday, May 21, 2009

ကျွန်မတို့ရဲ့ ခရီး (စ/ဆုံး)

ကျွန်မတို့ရဲ့ ခရီး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အိတ်ကြီး

{ cuckold / hotwife }

ကျွန်မက ဆိုရှယ်ကျတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါ။ ဒါကိုလည်း ဖုန်းကွယ်မထားပါဘူး။ မောင်နဲ့ လက်ထပ်ပြီးနောက်မှာလဲ ယောက်ကျားလေး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပျော်ပါးပါး စစနောက်နောက် သွားသွားလာလာပါပဲ။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ယောက်ကျားလေးတွေနဲ့ ပလူးပလဲနေတတ်တယ်ပေါ့။ 

အဲလိုနေရတာကို ကျွန်မ ကြိုက်တယ်။ ကျွန်မ အဲဒီလိုနေတတ်တာကို မောင်ကသိပါတယ်။ သူ့အတွက် ဘာမှ ပြဿနာမရှိဘူးဆိုတာလဲ ကျွန်မသိတယ်။ မောင်နဲ့လက်ထပ်ပြီးနောက် ကျွန်မ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်ဖို့ဆိုတာ စိတ်တောင် မကူးဖူးပေမယ့်လည်း ကျွန်မမှာ လိင်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ထူးခြားတဲ့ စိတ်ကူးယဉ်စွဲလန်းမှုတွေ ရှိနေပါတယ်။

အိမ်ထောက်ကျပြီးနောက် ၂ နှစ်လောက်နေတော့ ကျွန်မနဲ့ အမျိုးသားနဲ့ ငပလီကို ရုံးပိတ်ရက်ရှည် သွားလည်ကြတယ်။ ကိုနေလင်းဆိုတဲ့အမျိုးသားနဲ့ လေယာဉ်ပေါ်မှာခုံတန်းတစ်ခုထဲကျပြီး Resort ကလာကြိုတဲ့ ကားနဲ့လည်း အတူတူစီးခဲ့တော့ သူနဲ့ ကျွန်မတို့လင်မယားနဲ့ အပြန်အလှန် ပြုံးပြနှုတ်ဆက်ပြီး စကားစမြည် နည်းနည်းပြောဖြစ်ခဲ့တယ်။ 

နောက်ရက်မှာ လင်မယားနှစ်ယောက် Resort က ရေကူးကန်ဘေးက လွတ်တဲ့ ခုံတန်းမှာ သွားထိုင်ကြတော့ ကျွန်မတို့ရှေ့က ခုံတန်းမှာ ယောက်ကျားတစ်ယောက် မျက်နှာပေါ် စာအုပ်တင်ပြီး စာဖတ်ရင်း အိပ်ပျော်နေပုံရပါတယ်။ လေယာဉ်အတူစီးလာတဲ့ ကိုနေလင်း ပါပဲ။ 

ရေကူးဘောင်းဘီ အတိုလေးပဲဝတ်ထားတဲ့ သူခန္ဓာကိုယ်ဟာ အသားလတ်လတ် ကြွက်သားအဖုအထစ်များနဲ့ ယောက်ကျားပီသစွာ စွဲဆောင်မှုရှိလွန်းလှပါတယ်။ ကျွန်မကို ရင်ခုန်စေတာကတော့ အနီးကပ်မြင်နေရတဲ့ သူ့ရဲ့ ရေကူးဘောင်းဘီအောက်က ဖုဖောင်းနေတဲ့နေရာပါပဲ။ ကျွန်မသတိလက်လွတ်ပဲ သူ့ရဲ့ ဖုဖောင်းနေတဲ့ ပေါင်ကြားကို အတန်ကြာ ငေးကြည့်နေမိတယ်။

ရေကူးဘောင်းဘီရဲ့ ဖုဖေါင်းနေတဲ့ နေရာအောက်မှာ တော်တော်ထွားကျိုင်းတဲ့ လီးကြီး ရှိတယ်ဆိုတာ အသေအချာပါပဲ။ မောင်နဲ့အတူ ထိုင်ပြီး စကားပြောနေရင်းလဲ ကိုနေလင်းရဲ့ ဖုဖောင်းနေတဲ့နေရာကို မကြာမကြာ ခိုးကြည့်နေမိတယ်။ခဏနေတော့ ကိုနေလင်းနိုးလာပါတယ်။ ကျွန်မတို့လင်မယားနဲ့ သူနဲ့ စကားစမြည် ထပ်ပြောဖြစ်ကြပြီး ဖုန်းနံပါတ် အပြန်အလှန်ယူ၊ Facebook အကောင့်တွေပါ အပြန်အလှန် Add လိုက်ကြပါတယ်။ 

သူ့ Facebook အကောင့်ကို ကျွန်မဝင်ပြီး စပ်စုမိတော့ သူ့အသက်က ၃၀ လောက် ကျွန်မထက် ၄ နှစ်လောက်ကြီးတယ်။ အိမ်ထောင်ကွဲထားတာ မကြာသေးဘူး။ ငပလီကို စိတ်ပြေလက်ပျောက် အနားယူဖို့ ထွက်လာတဲ့ သဘောရှိတယ်။ ဒီ Resort က သူ့မိတ်ဆွေ ပိုင်တာဆိုတော့ ခဏခဏလာလည်တတ်ပုံလည်း ရတယ်။ သူ့အခန်းကလည်း ကျွန်မတို့ အခန်းနဲ့ သိပ်မဝေးဘူး။ 

ထုံးစံအတိုင်း ကျွန်မလည်း ကိုနေလင်းနဲ့ ခင်ခင်မင်မင် ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း အတူထိုင်ရင်း ကျွန်မက ကိုနေလင်းပေါင်ကို ပုတ်တာ ကိုနေလင်းက ကျွန်မပခုံးကို လာကိုင်တာမျိုးတွေ ရှိလာပါတယ်။ ဒီလို ပလူးပလဲလုပ်ရတာမျိုးကို ကျွန်မသာယာတာတော့ အမှန်ပဲ။ ကိုနေလင်းကြည့်ရတာလဲ ဇသေးတဲ့သူတော့ မဟုတ်မယ့်ပုံပဲ။

တစ်ညမှာ မောင်နဲ့ လင်မယားအတူနေကြတယ်။ လိုးကြတယ်ပေါ့နော်။ မောင်သုတ်လွှတ်ပြီးသွားတော့ အိပ်ယာပေါ်မှာပဲ စကားပြောနေတုန်း ကျွန်မ မမျှော်လင့်ထားတာကို မောင်ကပြောလာတယ်။ ရေကူးကန်ဘေးမှာ ကိုနေလင်းရဲ့ လီးကြီးကို ကျွန်မ ငေးကြည့်နေတာ သူမြင်တယ်တဲ့။ ကြက်သေသေပြီး အကြာကြီးကြည့်နေခဲ့တာတဲ့။ 

ကျွန်မရှိုးတိုးရှန်းတန်းဖြစ်သွား ပေမယ့်လည်း မောင်ကတကယ့်ကို ဘာမှမဖြစ်သလို သာမာန်ပုံစံနဲ့ပြောနေတာ။ စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံ သဝန်တိုတဲ့ပုံတွေဘာမှမရှိဘူး။ နောက်ပြီးမောင်နဲ့ စကားတွေဆက်ပြောဖြစ်တယ် -

" မေ .. မောင်လိုးတာ မေ မပြီးဘူးမလား"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မောင်.. မေအဆင်ပြေပါတယ်.."

" မေ.. မောင့်ကို အမှန်အတိုင်းပြောစမ်းပါ... မောင်နဲ့လိုးတိုင်း မေတစ်ခါမှ မပြီးဘူးမဟုတ်လား.."

ကျွန်မှ ဘယ်လိုဖြေရမန်းမသိဘူး။ မောင်ပြောတာတကယ်တော့ အမှန်ပဲ။ ကျွန်မ မောင်နဲ့ ရည်းစားဘဝကနေ အခုအချိန်ထိ မောင် လီးနဲ့လိုးလို့ တစ်ခါမှမပြီးဖူးသေးပါ။မောင်က မှုတ်ပေးတဲ့အခါမှာ နည်းနည်းပါးပါးပြီးတာမျိုးပဲရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် မောင်ကို အမှန်အတိုင်း ဝန်မခံချင်ဘူး။ ကျွန်မကြောင့် မောင့် စိတ်ထိခိုက်သွားမှာ မလိုလားဘူး။ ဒါပေမယ့် မောင်က ဇွတ်အတင်းဆက်မေးတယ် -

" မေ အမှန်အတိုင်းပြောပါကွာ.. ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး.. မေဖွက်ထားတဲ့ ဘိုင်ဗရေတာ လီးအတုကြီးမောင်တွေ့တယ်.. မောင်နဲ့ မပြီးလို့ အဲတာနဲ့ဖြေရတာမလား.."

ကျွန်မ ဘယ်လိုမှ ဝန်မခံလို့မရတော့ဘဲ ဝန်ခံလိုက်ရတယ်။ ကျွန်မ မဖြေချင်တာကို ဇွတ်အတင်းဆက်မေးတဲ့ မောင့်ကိုလဲ နည်းနည်း စိတ်ဆိုးမိတယ်။

" ဟုတ်တယ်.. မေအဲတာနဲ့မှ ပြီးတယ်မောင်.. ဒါပေမယ့် အဲတာ မောင့်အပြစ်လဲ မဟုတ်ဘူး မေ့အပြစ်လဲ မဟုတ်ဘူး.. မေလဲဘာမှ မတတ်နိုင်ပါဘူးမောင်.."

" ဟုတ်ပါတယ်.. အဲတာမောင်သိပါတယ်.. မေ့ကို မောင်အပြစ်မတင်ပါဘူး.. မေ့ကို မောင် အရမ်းချစ်တယ်.. ကိုယ်ချစ်တဲ့သူကို ပျော်စေချင်တာ.. ကောင်းမွန်တဲ့ အရသာတွေ ခံစားစေချင်တာ မောင့် ဆန္ဓပဲ.. "

အဲဒီညက ကျွန်မတို့ စကားတွေ အများကြီး ဆက်ပြောဖြစ်ကြပေမယ့် အကုန်မမှန်မိဘူး။ သေသေချာချာ မှတ်မိတာတစ်ခုက

" မေ့ကို မောင် ဘယ်လောက်ချစ်လဲဆိုရင် မေ့ကို ပြီးအောင် ကောင်းကောင်းလိုးပေးနိုင်တဲ့ အခြားယောက်ကျားတစ်ယောက်နဲ့ သွားအိပ်လဲ မောင်လက်ခံပေးနိုင်တယ်.. မောင်ဘာမှမဖြစ်ဘူး.. မောင့်သဘောက မေ့ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝရင်ကျေနပ်တယ်.."

ကျွန်မ ကိုယ့်နားကိုယ် မယုံနိုင်ဘူးဖြစ်သွားတယ်။ မောင်က ကျွန်မ အရင် ရည်းစားဟောင်းတွေနဲ့ အတူနေခဲ့တုန်းက အကြောင်းတွေ ပြန်နားထောင်ရတာ ကြိုက်မှန်းသိတယ်။ ကျွန်မကလဲ ပြောပြခဲ့တယ်။ သူစိတ်ထန်လာအောင် နှိုးဆွရုံအတွက်ပဲ လို့ထင်ခဲ့တာ။ မောင်က အခုလို ထုတ်ပြောလာတော့ ကျွန်မ လျှောက်တွေးပြီး စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးသွားတယ်။ ကျွန်မစိတ်ကို စမ်းနေတာလား။ 

သူကိုယ်တိုင် အခြားမိန်းကလေးတွေနဲ့ ဖောက်ပြန်ချင်လို့ ကျွန်မကိုလဲ အဲလိုလုပ်ခိုင်းနေတာလား။ ကျွန်မကလဲ စိတ်ထဲမထားတတ်တော့ ထုတ်မေးလိုက်တဲ့အခါ မဟုတ်ဘူးလို့ပဲ ပြောတယ်။ သူအခြား ဘယ်မိန်းကလေးကိုမှ စိတ်ဝင်စားလို့မဟုတ်ဘူးတဲ့။ ကျွန်မကို ပျော်စေချင်တာ သက်သက်ပဲတဲ့။

မောင့်ပုံစံကိုကြည့်တော့ တည်တည်တန့်တန့်နဲ့ ရိုးရိုးသားသားပဲ ပြောနေတာ ဆိုတာ ကျွန်မယုံလာတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မက မောင်နဲ့ လက်ထပ်ထားလျက်နဲ့ မောင်မဟုတ်တဲ့ အခြားတစ်ယောက်နဲ့ လိုး ရမယ်ဆိုတဲ့ ကိစ္စကြီးက တွေးကြည့်တော့ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးပဲ။အရင်က အခြား ယောက်ကျားတွေနဲ့ ပလူးပလဲ နေတာ မှန်ပေမယ့် လိုးဖို့ လောက်ထိတော့ တစ်ခါမှ မစဉ်းစားခဲ့ဘူးတော့ တွေးကြည့်တာနဲ့ရင် အသည်းယားလာလို့ အဲဒီအကြောင်းပြောတာ ရပ်ခဲ့လိုက်တယ်။

နောက်ရက်တွေမှာလဲ မောင်က ကျွန်မကို အဲဒီအကြောင်းပဲ ဆက်ပြောတယ်။ ပထမတော့ ကျွန်မ မောင်ပြောတာ နားထောင်ပြီး မောင့်ကို အကဲခတ်နေရုံပဲ။နောက်တော့ ကျွန်မ စိတ်ယိုင်လာတယ်။ ထိန်းချုပ်ထားရတဲ့ အတွင်းဆန္ဒတွေကရှိနေတာကိုး။ ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ ပြန်လည်ရိုးသားဖို့ လိုတယ်လို့တွေးမိတယ်။ အပြင်သွားရင်း ဘားတွေမှာ ကော်ဖီဆိုင်တွေမှာတွေ့တဲ့ ကောင်လေး မိုက်မိုက်တွေရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်တွေကို ကျွန်မ အမြဲမှတ်ထားတယ်။ ကျွန်မနံပါတ်ကိုတော့ လိမ်ပြီးပြောလိုက်တာပေါ့။ 

ဒါပေမယ့် ကျွန်မ သူတို့ကို တစ်ခါမှ သွားပြီး ဆက်သွယ်ပါဘူး။ အဲဒီအကြောင်းကို မောင့်ကို ပြောပြလိုက်တယ်။ မောင့် ကျွန်မကို ကိုနေလင်းဖုန်းနံပါတ် သိမ်းထားလားလို့ မေးတယ်။မောင်က ကျွန်မကို ပြုံးကြည့်ပြီး ကျွန်မကို ကိုနေလင်းနဲ့ အတူသွားအိပ်ချင်ရင် အိပ်လို့ရတယ် သူစိတ်မဆိုးဘူး ခွင့်ပြုတယ်ဆိုပြီး ပြောလာတယ်။

ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ အတော် ဝေခွဲရခက်သွားတယ်။ တစ်ဖက်မှာလဲ တစ်လင်တစ်မယား သစ္စာရှိရှိပေါင်းသင်းရတဲ့ ဆက်ဆံရေးမျိုးသာ ပုံမှန်ဖြစ်တယ်လို့ယူဆတယ်။ တစ်ဖက်မှာလဲ ကျွန်မရဲ့ မပြည့်ဝတဲ့ ရမက်ဆန္ဒတွေကို ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ လိမ်လည်ပြီး ဖုံးကွယ်ထားရတယ်။ အရင်ရည်းစားဟောင်းနဲ့ ပြတ်ပြီးတည်းက ကျွန်မမှာ တစ်ခါမှ ဆန္ဒတွေမပြည့်ဝခဲ့ရတာ အခုဆို ၂ နှစ်ကျော်နေပြီ။ 

မောင့်ကိုချစ်စိတ်နဲ့ ကြိုးစားဖုံးကွယ်ထားပေမယ့် ကျွန်မရဲ့ ရမက်ဆန္ဒတွေဟာ အတွင်းမှာ လှိုက်လောင်ထကြွနေတာ ကျွန်မသိတယ်။ ဒါကိုကျွန်မဘယ်လောက် ဖုံးကွယ်ထိန်းချုပ်ထားနိုင်မှာလဲ။ 

အဲဒီနေ့မှာပဲ မောင့်ရဲ့ ဆန္ဒလား ကျွန်မရဲ့ ဆန္ဒလားတောင် မဝေခွဲတတ်တော့ဘူး။ ကျွန်မ ကိုယ်နေလင်းဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်ပါတော့တယ်။ အချိန်က နေ့ခင်း ၃ နာရီလောက်။ကျွန်မဆီက ဖုန်းရတော့ ကိုနေလင်းက ဝမ်းသာအားရပဲ ဖုန်းကိုင်တယ်။ မောင်ကြားအောင်ကျွန်မ ဖုန်းအသံကိုဖွင့်ပြီးပြောလိုက်တယ်။

မောင် သံတွဲက သူငယ်ချင်းဆီသွားလည်တာ ကျွန်မ မလိုက်ချင်လို့ နေခဲ့ကြောင်း မောင် မနက်ကျမှ ပြန်လာမှာဆိုတော့ တစ်ယောက်တည်းပျင်းလို့ ဖုန်းဆက်တာ ဖြစ်ကြောင်း ကိုနေလင်းကို ပြောလိုက်တယ်။ ကျွန်မတို့ အပြန်အလှန်ပြောနေတာကို မောင်က တကယ်ကို ကျေနပ်ပျော်ရွင်တဲ့ပုံနဲ့ ကြည့်နေတော့ ကျွန်မလဲ စိတ်ထဲမှာ ပိုပြီးရဲတင်းလာတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ဖုန်းနဲ့ စကားတွေပြာရင်း ကိုနေလင်းက ကျွန်မ အဲဒီနေ့က ကြိုးတစ်ချောင်းဘီကီနီလေးနဲ့ အရမ်းမိုက်တယ် စသဖြင့် ပြောလာတယ်။ ကျွန်မလိုချင်တဲ့လမ်းကြောင်းပေါ်တော့ ရောက်လာပြီ။ ကိုနေလင်းက ညနေသူ့ဆီလာလည်ပြီး ဝိုင်လေး ဘီယာလေး သောက်ပါလားလို့ခေါ်တော့ ကျွန်မ မောင့်မျက်နှာကို ခပ်ရို့ရို့ မော့ကြည့်တော့ မောင်က ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။  ဒါကြောင့် ကိုနေလင်းကို ရေမိုးချိုးပြီး ၆ နာရီလောက် ထွက်လာခဲ့မယ့်အကြောင်း ပြောပြီး ဖုန်းချလိုက်တယ်။

အိုး.. ကျွန်မ တကယ်ပဲ မောင့်ခွင့်ပြုချက်နဲ့ သူစိမ်းတစ်ယောက်နဲ့ သွားအိပ်ရတော့မယ်ဆိုတော့ နှစ်နဲ့ချီပြီး မပြည့်ဝခဲ့တဲ့ သွေးသားဆန္ဒတွေက တစ်ဘက်၊ စိတ်ထဲမှာဘယ်လိုကြီးလဲမသိခံစားနေရတာက တစ်ဖက်။ ဘာဖြစ်လို့ မောင်က ကျေနပ်ပီတိ ဖြစ်နေရတာလဲဆိုတာကိုတော့ နားမလည်နိုင်ဘူး။

...............................................................................................................

ရေချိုးပြီးနောက် ဒီ ပထမဆုံး ဒိတ်အတွက် ကျွန်မ ရွေးချယ်လိုက်တဲ့ ဝတ်စုံက အရမ်းကို sexy ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ ကျွန်မသိတယ်။ ပေါင်ရင်းအောက်နားလောက်ပဲ ရှိတဲ့ အနက်ရောင် ကိုယ်ကြပ် စကတ်အတိုအောက်မှာ ကျွန်မရဲ့ ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးတွေကို လိင်ဆွဲဆောင်မှု့ အပြည့်ဖြစ်သွားစေမယ့် pantyhose ပါးပါးလေးဝတ်ထားတယ်။ 

အပေါ်ပိုင်းက အနီရောင် Crop tube ရင်စည်းလေး အပေါ်မှာ ကျွန်မရဲ့ မပေါ့တပေါ် ရင်သားစိုင်အချို့နဲ့ အောက်မှာ လေ့ကျင့်ခန်းလိုက်စားလို့ အမြှောင်းလေးပေါ်အောင် ချပ်ရင်နေတဲ့ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေး။ ကျွန်မရဲ့ တင်ပါးက ၃ လက်မဒေါက်ရဲ့ ပံ့ပိုးမှုနဲ့ စွန့်ကားကြွရွနေတယ်။ ကျွန်မကိုမြင်တော့ မောင်က မျက်လုံးကျွတ်ထွက်မတတ်ပြူးကြည့်ပြီး

" မေက ဒီလိုဝတ်မလို့လား.." လို့မေးတယ်။ ကျွန်မကလဲ နှုတ်သီးကောင်းလျှာပါးနဲ့ နှုတ်ခမ်းစူပြီး

" ဟင်.. ဒါမောင့်ရဲ့ အကြံလေ.. မောင်ပဲ ဒီလိုလုပ်စေချင်တာ မဟုတ်ဘူးလား.. သွားမယ့်သွားမှတော့ ကိုနေလင်းက ကျွန်မကို သေချာပေါက်ကြံစည်အောင် လုပ်မှဖြစ်မှာပေါ့.. " လို ပြောတော့ မောင်က

" အာ.. မဟုတ်ပါဘူးမေရယ်.. မောင်က မကြိုက်လို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူး.. မောင်တကယ့်ကို အံ့သြသွားလို့ပါ"

" အခုက မောင်သွားစေချင်လို့ သွားရတာနော်.. နောက်ကျမှ ဒီကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မေ့ကို အနိုင်မယူရဘူး.. အပြစ်မတင်ရဘူးနော်.."

မောင် ထိုင်ရာကနေ ကျွန်မဆီလျှောက်လာပြီး ပုခုံးကိုကိုင် နဖူးကိုဖွဖွလေးနမ်းပြီးပြောတယ် -

" အင်းပါ..မေရယ်.. မောင်က မေ့ကိုချစ်လွန်းလို့ကို ဒီလိုခိုင်းတာပါ.. မေစိတ်ပူသလိုမျိုး လုံးဝမလုပ်ဘူးနော်.."

ကျွန်မ ဘန်ဂလိုတွေကြားက အပင်တွေကြားထဲက လျှောက်လမ်းလေးအတိုင်း ကိုနေလင်းအခန်းဘက်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ မောင့်ကိုပြန်လှည့်ကြည့်တော့ မှန်တံခါးနောက်ကနေပြီး ပြုံးကြည့်ရင်း လက်လှမ်းပြနေတယ်။ ကျွန်မ ပိုပြီးအားတက်လာတယ်။ 

စိတ်ပူတာတွေ လျော့သွားတယ်။ ကိုနေလင်း အခန်းဘက်ကို လျှောက်လာရင်း မျက်လုံးထဲမှာ ကိုနေလင်းရဲ့ ဖုဖေါင်းနေတဲ့ ပေါင်းကြားကို မြင်ယောက်လာတယ်။ ကျွန်မ လီးကောင်းကောင်းနဲ့ လိုးရတော့မယ် ဆိုတဲ့ အသိက သွေးသားထဲမှာ မြိုသိပ်လာခဲ့ရတဲ့ ရမ္မက်တွေကို ဆူဝေလာစေတယ်။

ကိုနေလင်းရဲ့ ဘန်ဂလိုကိုရောက်ပြီ။ ကိုနေလင်းက အပြုံးနဲ့အတူ တံခါးဖွင့်ပေးတယ်။ ကျွန်မလဲ အပြုံးနဲ့ ကြွကြွ ရွရွလေး လျောက်ဝင်သွားတယ်။ ကိုနေလင်းက အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျီမပါ ဗလာကျင်းပြီး အောက်မှာ ဂျင်းဘောင်းဘီအကျပ်ဝတ်ထားတာ အရမ်းကို လိင်ဆွဲဆောင်မှုရှိနေတယ်။ 

သူက ကျွန်မရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို တချက်စိုက်ကြည့်တယ်။ နောက်ကျွန်မတို့ မျက်လုံးခြင်းဆုံပြီး နှစ်ယောက်လုံး တစ်ဦးလိုအပ်ချက်ကိုတစ်ဦး နားလည်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်ကြတယ်။ ကိုနေလင်းက ကျွန်မရဲ့ ပုခုံးကိုသိုင်းဖက်ပြီး ဘန်ဂလိုထဲကို ဆွဲခေါ်လိုက်တယ်။ ကိုနေလင်းက အချိန်အများကြီး မဖြုန်းပါ။ 

တခါးကိုဂျက်ချလိုက်ပြီး ကျွန်မကို သူဆီဆွဲယူကာ ကိုယ်ချင်းကပ်သိုင်းဖက်ပြီး ကျွန်မရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ယူနမ်းရှုံ့ပါတော့တယ်။ ဘုရားရေ.. ကိုနေလင်းရဲ့ အရိုင်းဆန်တဲ့ အနမ်းတွေနဲ့အတူ ဘောင်းဘီအောက်က မာကြောဖုဖေါင်းနေနဲ့ လီးကြီးနဲ့ ကျွန်မရဲ့ ဝမ်းဗိုက်ထိုတွေ့နေတဲ့ ခံစားမှုဟာ ကျွန်မရဲ့ စိတ်တွေကို ရူးသွပ်သွားစေတယ်။ 

ကျွန်မရဲ့ ဒေါက်ဖိနပ်တွေကို ဆွဲချွတ်ပစ်ပြီး ကိုနေလင်း ပခုံးကို သိုင်းဖက်ကာ ရပ်နေတဲ့ ကိုနေလင်းပေါ်ခုန်တက်ပြီး ခါးကို ခြေထောက်နှစ်ဖက်နဲ့ ချိတ်လိုက်တယ်။ ကိုနေလင်းက ကျွန်မခန္ဓာကိုယ်ကို အသာအယာ ပင့်ကိုင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ချီသွားပါတယ်။ 

ကျွန်မခန္ဓာ ကိုယ်က ရှိသင့်တဲ့ တင်သား ရင်သားတွေနဲ့ အချိုးကျလှပပေမယ့် အရပ်က ၅ ပေ ၄ လက်မဆိုတော့ လူကောင်ထွားထွားသန်မာလှတဲ့ ကိုနေလင်းရဲ့ ရင်ခွင်မှာ ကျွန်မဟာ သူစိတ်ကြိုက် ပြုချင်တိုင်း ပြုလို့ရအောင်ကို သေးငယ်နေပါတယ်။ကျွန်မတို့ အဝတ်အစားတွေ ဘယ်လိုချွတ်လိုက်မိလည်းတောင်မသိတော့ပါ။ အဝတ်အစားမဲ့နေတဲ့ နှစ်ဦးသား ကုတင်ပေါ်မှာ။ 

ကျွန်မလက်နှစ်ဖက်ကို သူလက်တစ်ဘက်တည်းဖြင့် ဖမ်းချုပ်ပြီး ကျွန်မရဲ့ နှုတ်လမ်း၊ လည်ပင်း၊ ရင်သားများကို နှုတ်ခမ်းလျှာတို့နဲ့တစ်ဖုံ သန်မာသောလက်ဖဝါးဖြင့်တဖုံ လျှင်မြန်စွာ ပြေးလွှားဆော့ကစားလိုက်သည်။ ကျွန်မ မရတော့ပါ။ ဘယ်လို Foreplay မှ မလိုအပ်တော့ပါ။ 

သွေးသားရမ္မဆန္ဒတွေက ဆူဝေနေပါပြီ။ ကျွန်မရဲ့ ဆောက်ပတ်လေးမှာ အရည်တွေ ရွဲပြီး တစိမ့်စိမ့်ယိုနေပါပြီ။ ကျွန်မ ထွက်လာတုန်းက ကွန်ဒုံးယူခဲ့ပေမယ့် ဒီအထိအတွေ့တွေကြားမှာ နစ်မျောနေရတာကို နည်းနည်းလေးတောင် မရပ်နားချင်တော့ဘူး။ နောက်ပြီး ကျွန်မဝမ်းခေါင်းပေါ်မှာ ကိုနေလင်းရဲ့ မာကျောထွားကျိုင်းလှတဲ့ လီးကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ဒီအတိုင်းပဲ ခံစားသာယာချင်တဲ့ ဆန္ဒကိုမထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘူး။

ကိုနေလင်းရဲ့ ခါးကို ကျွန်မခြေထောက်တွေနဲ့ သိုင်းဖက်ပြီးဆွဲယူလိုက်တယ်။ ဝမ်းဗိုက်မှာ ကိုနေလင်းရဲ့ လီးကြီးရဲ့ပူနွေးတဲ့အထိအတွေ့မှာ စိတ်ရိုင်းတွေ လွတ်ထွက်ကုန်သည်။ သန်မာလှတဲ့လီးကြီးတစ်လျောက် စောက်ပတ်ကိုကော့ပြီး စောင်းတိုက်ရင်း ရမ္မက်ထန်သောရှိုက်သံဖြင့်

" လိုးပေးပါ ရှင်.. လိုးပေးပါတော့..." 

လို့ ပြောလိုက်တော့ ကိုနေလင်းက သူရဲလီးကြီးကို ကိုင်ပြီး ထိပ်ဖြားမြှုပ်အောင် ဖိချလိုက်သည်။အိုး.... ဘုရားရေ... ဒီလိုအထိအတွေ့မျိုး မခံစားခဲ့ရတာဘယ်လောက်ကြာနေပြီလဲ။ လီး ကြီးကြီးဖြင့် ဝေးခဲ့သည်မှာ ကြပြီဖြစ်သော ကျွန်မရဲ့ ဆောက်ပတ်လေးအတွက် ကိုနေလင်း လီးကြီးကို လက်ခံဖို့ တကယ်တန်း မလွယ်လှပါ။

ဒါပေမယ့် ကျွန်မဆောက်ပတ်လေးများ တကယ်ကို ရွဲရွဲစိုနေတာဖြစ်လို့ နာကျင်မှုတော့ မခံစားရပါ။ စောင်ပတ်တစ်ခုလုံး တင်းကျပ်ပြည့်လျှံနေသည့် ခံစားမှုမှာ အရမ်းကို ကောင်းလှတယ်။ ကိုနေလင်းရဲ့ လီးကြီးက စည်းချက်မှန်မှန် ဆောင့်ရင်း တဖြည့်းဖြည်းအတွင်းပိုင်းထိ ပိုပိုတိုးဝင်၍ ဆောင့်လာသည်။ 

တွေ့ရသည်မှာ မကြာသေးသော သူစိမ်းယောက်ကျားရဲ့ လီးကြီးက မောင့်ရဲ့ လီး တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးသောသော ဝမ်းခေါင်းအတွင်း ထိတိုးဝင်မွှေနှောက် လာသည်ကို မိန်းမောသာယာစွာ ခံစားရင်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အော်ဟစ်ငြီးတွားပစ်လိုက်သည်။

ကိုနေလင်းအမြင်မှာ တဏှာမ အထန်မလေး ဖြစ်နေမလား ကျွန်မ ဂရုမစိုက်တော့။ ဒါကျွန်မရဲ့ အရှိတရားပဲ။ ကျွန်မရဲ့ ရမက်ဆန္ဒတွေပဲ။ ဘာလို့ဖုံးကွယ်ထားစရာလိုမှာလဲ။ကျွန်မ နှစ်ကြိမ်တိတိ ခန္ဓာကိုယ် တဆတ်ဆတ်ခါအောက် အထွဋ်အထိပ်ရောက်ပြီးခဲ့ပြီ။ ကျွန်မ အမြဲလိုချင်ခဲ့သော မပြည့်ဝနိုင်ခဲ့သော ဆန္ဒတွေစိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ခံစားနေရပြီ။ 

ကိုနေလင်းကလည်း ကျွန်မ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို နိုင်နင်းစွာကိုင်တွယ်ပြီး ပုံစံမျိုးစုံဖြင့်လိုးပါတယ်။ တုတ်ခိုင်မာကျောသောလီးကြီးဖြင့် ကျွန်မဝမ်းဗိုက်အတွင်းကို ထိုးချေမွှေနှောက်လိုက်ရင် တစ်ခါတစ်ခါမျက်ဖြူလန်သွားလောက်အောက် ကောင်းလွန်းလှတယ်။ ကိုနေလင်းက မတ်တပ်အနေအထားဖြင့် ကျွန်မရဲ့ ဒူနှစ်ချောင်းအောက်မှ ပွေ့ချီပြီး ကျွန်မကို တစ်ဗြုန်းဗြုန်းလိုးပါတယ်။ ကျွန်မရဲ့ လက်များက ကိုနေလင်း ခန္ဓာကိုယ်ကို တင်းကြပ်စွာသိုင်းဖက်ကုတ်ခြစ်ထားတယ်။

ကိုနေလင်း အားရပါးရ ကိုင်ဆောင့်တော့ ကျွန်မခန္ဂာကိုယ်မှာ လေပေါ်မှာတင်ဝဲပြီး အရှိန်ဖြင့် ကိုနေလင်းလီးကြီးတစ်ဆုံးထိဝင်သွား အောင် ပြေးပြေးဆောင့်ပါတယ်။ အရည်တွေမှာလဲ တောက်တောက်ယိုနေပါတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကမ္ဘာပျက်နေရင်တောင် ကျွန်မဘာမှ သိလိမ့်မည်မထင်ရအောင် ပြင်းထန်တဲ့ရမ္မက်အာရုံတွေမှာနစ်မျောနေခဲ့တယ်။

အဲဒီလို လိုးနေရင်း ကိုနေလင်းက သူပြီးတော့မယ် ဘယ်လိုပြီးရမလဲလို့ မေးပါတယ်။ ကျွန်မ ရင်ခုန်တပ်မက်စွာနဲ့ 

" အထဲမှာ..ပြီးပေးပါ.. အထဲမှာပြီးပေး.."

လို့ပြောရင်း လွတ်မသွားရအောက် ကိုနေလင်းခါးကို ခြေထောက်နဲ့ သိုင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။ကိုနေလင်းက ကျွန်မကို ကုတင်စောက်းပေါ် ပက်လက်တင်ပြီး အရှိန်တင်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ချပါတယ်။ ကျွန်မလဲ ကိုနေလင်းရဲ့ သုတ်ရည်တွေရဲ့ အထိအတွေ့ကို မျှော်လင့်ရင်း ဆောက်ပတ်ကြွက်သားတွေကို အလိုလိုညှစ်မိပါတယ်။ 

ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက် အားကုန်အော်ဟစ်ရင် ကိုနေလင်းရဲ့ နောက်ဆုံး ဝမ်းဗိုက်အဆုံးထိဝင်အောင် အစွမ်းကုန်ထိုးသွင်းသော ဆောင့်ချက်များနဲ့အတူ ကျွန်မရဲ့သားအိမ်ဝကို ပူနွေးတဲ့ သုတ်ရည်တွေ ဒလဟောပန်းထုတ်ပါတယ်။ ကျွန်မရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လဲ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး ၃ ကြိမ်မြောက် အမြင့်ဆုံးသော ဆန္ဒပြီးမြောက်မှု ရရှိခဲ့ပါတယ်။

ကျွန်မကို နေလင်းလီးကို မချွတ်သေးဘဲ သူ့ခါးကို ခြေထောက်နဲ့ ဆက်ပြီး သိုင်းဖက်ထားမိတယ်။ ကျွန်မတို့နှစ်ယောက် ကျေနပ်ပျော်ရွင်စွာနဲ့ ပွေ့ဖက်နမ်းရုံကြပါတယ်။

လီးကြီးက တော်တော်နဲ့ မပျော့ပါဘူး။ ဆောက်ပတ်အတွင်းမှာ ပူနွေးတင်းကြပ်တဲ့အတွေကို ရနိုင်သလောက်ဆက်ပြီး ခံစားနေမိတယ်။ လီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကိုနေလင်း သုတ်တွေနဲ့ ကျွန်မ အရည်တွေနဲ့ ရောနှောနေတဲ့ အရည်အချို့ ပွက်ခနဲ့ ယိုကျလာတယ်။ 

ဒါပေမယ့် ကိုနေလင်းနဲ့ သုတ်တွေ ကျွန်မ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ အများကြီကျန်သေးတယ်ဆိုတာ ခံစားသိနေရတယ်။ ဆန္ဒတွေ မပြည့်ဝနိုင်ဘဲ နှစ်တွေအကြာကြီးကြာပြီးနောက်မှာ နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်မ စိတ်ကျေနပ်အောင် လုံးဝ ကောင်းကောင်းကြီးကို အလိုးခံခဲ့ရလို့ တော်တော်ကျေနပ်မိတယ်။ အိပ်ယာပေါ်မှာလှဲရင်း ကိုနေလင်းနဲ့ကျွန်မ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည်ပြီး ကျေနပ်စွာ ပြုံးရယ်လိုက်ကြတယ်။

ကိုနေလင်းနဲ့ နောက်ထပ် နှစ်ချီတိတိ ဆက်လိုးပြီး အနားယူနေ ချိန်မှာပဲ ရုတ်တရက် ကျွန်မမောင့်ကို သတိရလာတယ်။ မောင်နဲ့ အရမ်းတွေ့ချင်လာတယ်။ အချိန်ကြည့်တော့ ၈ နာရီခွဲရှိပြီ။ 

ကျွန်မတို့ အကြာကြီးကို လိုးခဲ့တာပါ့လား။ ကိုနေလင်းကို ကျွန်မပြန်တော့မယ်နော်လို့ ပြောပြီး လူးလဲထ အဝတ်တွေပြန်ဝတ်လိုက်တယ်။ ကျွန်မရုတ်တရက် ပြန်မယ်ဆိုတော့ သူအံ့သြသွားတဲ့ပုံရပေမယ့် အိုကေဆိုတဲ့သဘောနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။ 

ကျွန်မ အဝတ်ပြန်ဝတ်ရင်းနဲ့ ကွန်ဒုံးမသုံးမိတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကျိန်ဆဲနေမိတယ်။ တချိန်တည်းမှာပဲ ကိုနေလင်းရဲ့ သန်မာထွားကျိုင်းတဲ့ လီးကြီးနဲ့ အကာအကွယ်မရှိ အားရပါးရ စိတ်တိုင်းကျလိုးလိုက်ရလို့ ကျေနပ်နေမိတယ်။

လျှောက်လမ်းလေးအတိုင်း မောင့်ဆီကို ကျွန်မပြန်လာခဲ့တယ်။ မောင် ဘယ်လိုစောင့်ကြိုနေမှာလဲ။ ကျွန်မကို အရင်အတိုင်းချစ်ဦးမှာလာ။ ပြောင်းလဲသွားမှာလား။ ကျွန်မ အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်တော့ မောင်က ဆိုဖာပေါ်မှာ စာအုပ်ဖတ်နေတယ်။ ကျွန်မကို တကယ်ကို နွေးနွေးထွေးထွေးပြုံးပြတယ်။ ကျွန်မအရမ်းလှနေတယ်လို့လဲပြောတယ်။

ကျွန်မကို သိုင်းဖက်ပြီး နဖူးလေးကိုနမ်းရင်း အရမ်းချစ်တယ်လို့ပြောတဲ့အခါ ကျွန်မ အရမ်းကိုနွေးထွေးလုံခြုံသွားရတယ်။ မောင့်ကို တင်းကြပ်စွာ ပြန်ဖက်လိုက်ပြီး မောင့်ကိုလဲ အရမ်းချစ်တယ်။ အရမ်းကိုချစ်တယ် လို့ပြောလိုက်တယ်။

ကျွန်မ ကိုယ်လက်သန့်စင်ဖို့ ရေချိုးခန်းဆီကို သွားတော့ မောင်ကလက်ကိုလှမ်းဆွဲတယ်။ ကျွန်မကို ကြည့်ချင်သေးတယ်ဆိုပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲခိုင်းတယ်။ ကျွန်မကိုအစအဆုံးကြည့်ပြီး pantyhose လေးပြန်ဝတ်မလာပါ့လားတဲ့။ ကျွန်မ လက်ကိုင်အိတ်ထဲမှာ ထည့်ယူလာကြောင်း ပြောလိုက်တယ်။ သူက ကျွန်မ ကိုယ်ကို ဆက်ပြီးကြည့်နေတယ်။ ကျွန်မ ကိုယ်ကြပ်စကတ်လေးမှာ ကျွန်မရဲ့အရည်တွေနဲ့ ကိုနေလင်းရဲ့သုတ်တွေစွန်းနေတယ်။ 

ကျွန်မနည်းနည်းရှက်သွားပြီး 

" မောင်..ဘာကြည့်နေတာလဲ.. ဘာဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ မောင်သိတာပဲမဟုတ်ဘူးလား.. ဒါမောင်ဖြစ်စေချင်ခဲ့တာပဲ မဟုတ်ဘူးလား.." 

လို့ စိတ်ထဲမှာပြောလိုက်မိတယ်။ အပြင်မှာတော့ တကယ်ထုတ်မပြောခဲ့ပါဘူး။ မောင့်ကို နည်းနည်းသနားသလိုတောင် ဖြစ်နေမိတယ်။မောင်က ကျွန်မ အဝတ်တွေကို ဆွဲချွတ်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွတ်သပ်လာတယ်။ ကျွန်မက မောင့်ကို ခဏနေဦး.. ရေသွားဆေးလိုက်ဦးမယ်ဆိုတော့ မလိုဘူးရတယ်ဆိုပြီးတားတယ်။ 

ကျွန်မခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးကို ပွတ်သပ်နမ်းရှုံပါတယ်။ ကျွန်မ မောပန်းပြီး ပြန်လာတာမို့ သိပ်မလှုပ်နိုင်ဘဲ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး မှိန်းရင်းနဲ့သာ မောင်ပြုသမျှကို ခံနေပါတယ်။ ကျွန်မလုပ်ချင်တာ မီးကုန်ယမ်းကုန် လုပ်ခဲ့ပြီးပြီမဟုတ်လား။ မောင်လုပ်ချင်တာကိုလဲ ကျွန်မခွင့်ပြုပေးရမှာပေါ့။မောင်က သူ့အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး ကျွန်မပေါင်ကိုဖြဲကြည့်တယ်။ ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲကနေ ကိုနေလင်းနဲ့ ကျွန်မနဲ့ အရည်အရော အနှော့လေးတွေ စိမ့်ကျနေတုန်း။ 

မောင့်ကျွန်မဆောက်ပတ်ကို လက်ကလေးနဲ့ ညင်သာစွာပွတ်ပြီးကစားတယ်။ အထဲကိုလည်း နှိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူ့လီးကိုသူ ဂွင်းတိုက်နေတယ်။ မောင်ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာ ကျွန်မ နားမလည်ပါဘူး။ လက်နဲ့မှီရာ မောင့်ရဲ့ ပေါင်လေးကိုသာ ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ 

မောင်ဂွင်းတိုက်နေရင်း ခနနေတော့ အား အား... ဆိုအော်ပြီး သူ့သုတ်ရည်တွေကို ကျွန်မ ဆောက်ပတ်ကို တေ့ရုံတေ့ပြီး ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးသွားပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်မကို လာဖက်ပြီး နမ်းရှုံ့ရင်း ကျွန်မတို့နှစ်ယောက် မနက်ထိအောင် အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပါတယ်။

.......................................................................................................................

နောက်နေ့မနက်မှာ ကျွန်မ မောင့်ကို ရှောင်နေမိတယ်။ မောင်က စကားလာပြောပေမယ့် ပြန်မပြောမိဘူး။ တကယ်တော့ ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မလဲ ဘာခံစားနေရမှန်းမသိလို့ မောင့်ကို တမင်သက်သက် အဲလိုလုပ်နေတာ။ ညနေမှာ မောင်ကအတင်းဖက်ပြီးစကားလာပြောတော့ ကျွန်မက

" မောင်ခိုင်းလို့ လုပ်ရတာ မောင်ခိုင်းလို့ လုပ်ရတာ... "

ဆိုပြီး မောင့်ကိုပဲ အပစ်တင်ပြောနေမိတယ်။ တယ်တော့ မောင် အတင်းခိုင်းလို့သွားတာ မဟုတ်ဘဲ ကျွန်မကိုယ်တိုင်က ဆန္ဒတွေ မထိန်းနိုင်ခဲ့တာ သိပါတယ်။ ပြောကြတဲ့စကားတွေ သေချာမမှတ်မိပေမယ့် မောင်က ကျွန်မဆန္ဒကိုလည်းသိနေလို့ သူကိုယ်တိုင်ကလဲ ဖြစ်စေချင်လို့ ဘယ်သူ့ဘယ်သူကမှ အပြစ်မရှိသလို အမှားကျူးလွန်ကြတာလဲ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ပြောပါတယ်။

ကျွန်မလည်း မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှု ရှိုက်ပြီးငိုချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်မကိုချစ်သေးလား။ ကျွန်မတို့ အိမ်ထောင်ရေးက အရင်လိုအကောင်းအတိုင်း ဆက်ရှိဦးမှာလားလို့ ကျွန်မ တစ်ခုခု အဆုံးသတ်သွားသလို ခံစားနေရတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မောင်က

" ဟုတ်တယ် မေ .. အဆုံးသတ်သွားတာ တစ်ခုရှိတယ်.. ဘာလဲဆိုတော့ မောင်တို့ လိမ်ညာဟန်ဆောင်မှုတွေ အဆုံးသတ်သွားတာပဲ .. မေ က သူစိမ်းနဲ့ လိင်ဆက်ဆံပြီး ကျေနပ်မှုရယူရတာ မဖြစ်သင့်ဘူးလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လိမ်နေတယ်.. ဒါပေမယ် အဲတာကို မေ တကယ်လိုအပ်နေတယ်.. မေ ရှေ့ဆက်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို လိမ်ထားလေ မေ့ရဲ့ ပျော်ရွှင်မှုတွေ ပျောက်ဆုံးလာလေ ဖြစ်မှာပဲ"

" ဒါဆို မောင့် ဘက်ကရော ဘယ်လိုရှိမှာလဲ.. မေက မောင့်ကိုဘယ်မိန်းကလေးနဲ့မှ မျှဝေမပေးနိုင်ဘူး.. မောင်က ရေရှည်မှာ မေ့ကိုလက်ခံနိုင်ဦးမှာလား.. မောင်နဲ့ မေ့ရဲ့ ဒီအိမ်ထောင်ရေးလေးကို ပျက်စီးမှာ အရမ်းစိတ်ပူတယ်.."

မောင်က ကျွန်မကို တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ပြီး "မောင့် အချစ်တွေကို မေ နားမလည်သေးဘူးနော်.." ဆိုပြောပါတယ်။ သူအနေနဲ့ အခြားမိန်းကလေးတွေနဲ့ ဖောက်ပြန်မှန်မဟုတ်ကြောင်းကို ကျွန်မရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ ဘယ်လိုနည်းနဲ့ ပြည့်ဝသည်ဖြစ်စေ သူကျေနပ်ကြောင်း စသဖြင့် ..

ကျွန်မရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒပြည့်ဝရင် သူ့လဲ ရမက်ဆန္ဒပြည့်ဝကြောင်း ကျွန်မကိုသာအမြဲချစ်နေမှာဖြစ်ကြောင်း.. ကျွန်မအနေနဲ့လည်း ဘယ်သူနဲ့ လိင်ဆက်ဆံသည်ဖြစ်စေ သူ့ကိုအရင်အတိုင်း ဆက်ချစ်နေဖို့သာ သူနဲ့အတူဆက်ရှိနေဖို့သာ အဓိကဖြစ်ကြောင်း ပြောပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မနဲ့ မောင် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပိုပြီးနားလည်လာကြ ပိုပြီးချစ်လာကြပါတယ်။

အခုဆိုရင် ကျွန်မ ဘယ်သူနဲ့ ဒိတ်သည်ဖြစ်စေ မောင်က ဘေးမှာအမြဲရှိနေပြီ။ ကျွန်မ တစ်စိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ လီးကြီးနဲ့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အလိုးခံနေချိန်၊ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေ ယစ်မူနေးချိန်မှာပဲ မောင့်လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရတာကို ကျေနပ်နေမိပြီ။ 

ကျွန်မသားအိမ်ကို သူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်ချိန်မှာ မောင့်နှုတ်ခမ်းကို အားရပါးရ စုပ်နမ်းလိုက်ရတာကို သာယာယစ်မူးတတ်လာပြီ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လိမ်ညာထားတဲ့ အလိမ်အညာတွေကို စွန့်လွတ်လိုက်နိုင်တဲ့ အချိန်က ကျွန်မနဲ့မောင်ရဲ့ ပိုမိုပျော်ရွင်စရာ ကောင်းတဲ့ ဘဝခရီးသစ်ကို စတင်တဲ့ အချိန်ပါပဲ။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................  

ပြီးပါပြီ ။



အချစ်ဟောင်း အချစ်သစ် အချစ်တပတ်နွမ်း (စ/ဆုံး)

အချစ်ဟောင်း အချစ်သစ် အချစ်တပတ်နွမ်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဇမ္ဗူတလူ

( ၁ ) ပြန်လည်ဆုံစည်းကြမယ် အချစ်ရယ်

ကျွန်တော် ကိုမောင်မောင်ကို အတော်မကျေမနပ်ဖြစ်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ....ကျွန်တော့်ပိုင်နက်ထဲက အစာကို လက်ရဲ ဇက်ရဲနဲ့ မခန့်လေးစား လုယူခဲ့တာကိုး။ ဒါကတော့....မဖြစ်သင့်ဘူး....။ သူဘယ်လောက် ချမ်းသာချမ်းသာ... ကျွန်တော့်ထက် ဘယ်လောက်ဘဲ အဆင့်မြင့်မြင့်ပေါ့။ အခုတော့....ကျွန်တော့်မှာ နေရခက်....တွေးရခက်နဲ့ သူပေးထားတဲ့ လခကလဲ မနည်းဘူးလေ။ နောက်ပြီး ဆိုင်တစ်ခုလုံးမှာ ကျွန်တော် အခွင့်အရေးအရဆုံးပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ကို စော်ကား ခဲ့တယ်။ စောက်ဂရုစိုက်စရာမလိုဘူးဆိုတဲ့ အထာကို ပြခဲ့တယ်။

" အင်း....ကိုမောင်မောင် ခင်ဗျား ကျွန်တော်နဲ့ တွေ့တော့မယ်....တောက်...."

ကြိတ်မနိုင်ခဲမရကျိန်းဝါးခါ ခေါင်းလည်းများလှပြီ ဒါပေမယ့် သူမကြားဘူး။ သူ့ရှေ့မှာတော့ ခပ်တည်တည်ပဲပေါ့။ ငွေကြောင့်လား။ မန္တလေးမှာ ရည်းစားနဲ့ ပြဿနာတက်လို့ ရန်ကုန်ပြေးခဲ့တယ်။ အခုရန်ကုန်မှာ လူသတ်မှုဖြစ်ပြီး ထောင်ထဲ ဝင်ရတော့မလားပဲ၊ ငွေဂုဏ်၊ ကြေးဂုဏ်၊ ရာထူးဂုဏ် ပြည့်တဲ့ ကျွန်တော့် ရည်းစားသီရိက ကျွန်တော့်ထက် အစစအရာရာ မြင့်မားလို့ ကျွန်တော့်အကို အရင်းကို မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီး မြူဆွယ်ခဲ့တယ်။ အကိုဆိုတဲ့ နွားကလည်း ကိုယ့်ညီရည်းစား မှန်းသိရက်နဲ့ စောက်ရှက်မရှိ တွဲခုတ်ခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် မန္တလေးမှာ နေချင်စိတ်ကုန်ပြီး ဘယ်သူ့မှ နှုတ်မဆက်ဘဲ ထွက်ခဲ့ တာ....။ ရန်ကုန်ရောက်တော့ တဏှာရူး မောင်မောင်နဲ့တွေ့ပြန်တယ်။ ကိုယ်နဲ့အိပ်ရမယ့် မိန်းမကို ပေါ်တင်ကြီး ဖြတ်လုခံရရင် ဘယ်ယောက်ျားက ကျေနပ်မှာလဲ....။

ခင်ဗျားဆိုရင်ရော ကျေနပ်မလား....မကျေနပ်ဘူးလား ။ဒါစော်ကားတာဗျ၊ အခုဆိုကြည့်လေ (၂၄)နာရီခံဖို့ အသင့်ဖြစ်နေတဲ့ မရွှေထားဟာ ကျွန်တော့်ဆီ ဟန်ဆောင်ပြီး တောင် မလာတော့ဘူး။ သူနဲ့ကိုမောင်မောင် ဖြစ်နေတာကို ကျွန်တော်မသိဘူးထင်ပြီး အခုဘဲယောက်ျားကို သစ္စာရှိတဲ့ မိန်းမ မြတ်လိုလို၊ ဘာလိုလိုနဲ့ လုပ်ပြနေတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ရီချင်တာပေါ့...မင်းတို့ မိန်းမတွေပါးစပ်ဟလိုက်တာနဲ့ အူဘယ်နှ ခွေရှိတယ်ဆိုတာ သိတယ်လို့။ စောက်ကောင်မ မထားဆီသွားရင်လည်း အရင်ကလို ဟတ်ဟတ်ပက်ပက်မရှိတော့ဘူး....ခပ် မှန်မှန်နဲ့။ ကျွန်တော်ကလည်း ကျွန်တော်ပဲ သူ့ကိုယ်လုံးက ပြေးခဲ့ပေမယ့်....အခုတော့ သူ့ကိုတောင့်တနေမိတယ်....။ ဒါပေမယ့် ကိုမောင်မောင်က ထားကို အစွဲကြီးစွဲအောင် လုပ်ထားပြီလေ....ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ဆီ မလာတော့တာပေါ့။ ကိုမောင်မောင်နဲ့ တွေ့သမျှ မိန်းမတွေ မှန်သမျှ ကိုမောင်မောင့်ကို စွဲကြတာချည်းပဲ။

" တောက်....ဖာသည်မနဲ့ ဝရမ်းပြေးနဲ့ နေနှင့်အုံးပေါ့...."

ကျွန်တော် ဒေါသတွေ ထွက်နေသလောက်တော့ ပျော်နေမှာပေါ့...ရန်ကုန်မြို့က တစ်နေရာမှာပေါ့။ ဟုတ်လား.... ရန်ကုန်မှာ တစ်နေရာရှာတတ်ရင် ရပါတယ်။ ကိုမောင်မောင်လို လူရှုပ်တစ်ယောက်အဖို့တော့ ပိုတောင် လွယ်သေးတယ်။  တော်ပြီ....ငါ အလုပ်ထွက်မယ်....ငါ့ရှေ့မှာ မျက်နှာပြောင်တိုက်တာတွေ မကြည့်နိုင်ဘူး....လကုန်ရင် ထွက်မယ်... ဒီနေ့ (၂၅)ရက်ရှိပြီ....နောက် (၅)ရက်ပဲ စောင့်ရတော့မယ်။ ကျွန်တော် ပြတ်ပြတ်သားသားဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပါသည်။ ဒီလိုလူ တွေနဲ့ ဝေးဝေးနေမှဖြစ်မယ်။ 

နို့မို့ရင် ကိုယ့်ဒေါသနဲ့ ကိုယ်ပဲ ဒုက္ခရောက်မှာ။ အဲဒီလိုဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းတော့ ကျွန်တော် စိတ်ငြိမ်သွားပါတယ်။ အလုပ်သာ အာရုံစိုက်ပြီး လုပ်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီနေ့က (၂၇)ရက် ကျွန်တော် အလုပ် ထွက်ဖို့ (၃)ရက်ပဲလိုတော့တယ်။ ထုံးစံအတိုင်း ဆိုင်သိမ်းပြီး အပြင်မှာ ထမင်းထွက်စားပြီးတော့ ကျွန်တော့်အခန်းကို ကျွန်တော် ပြန်လာပြီး စာဖတ်နေမိတယ်။ ဆိုင်ရှေ့ဖက်ဆီက သော့ဖွင့်သံကြားလို့ အနှောင့်အယှက်တော့ ပေါ်ပြီလို့ သိလိုက် တယ်။

" ဟိုင်း....ရာဇာ နေကောင်းလား....အားတော့နာတယ်ကွာ....ကိုယ့်ကို အခန်းခဏသုံးခွင့်ပြုပါ....ဒီနေ့ သိပ်မိသိပ် မိုက်တဲ့ နတ်သမီးတစ်ပါးရခဲ့လို့ကွာ....အမှန်အကန်ဆရာ....မင်းတောင် မြင်ရင် ခိုက်သွားမယ်...."

အခန်းသုံးခွင့်တောင်းပါတယ်လို့ ဆိုပေမယ့် ကျွန်တော် ငြင်းခွင့်မရှိပါဘူး။ သူက သူဌေးပဲ အသာခေါင်းငြိမ့်ရင်း ဆိုင်ထဲကနေ သူ့နဲ့အပြင်ကို ထွက်လိုက်လာတယ်။

" ဆွီတီ....လာခဲ့တော့ ကိုယ့်ဘော်ဒါက သဘောကောင်းပါတယ်....ပြောတယ် မဟုတ်လား...."

ကျွန်တော်ရှေ့က ကိုမောင်မောင်က ကားထဲကို လှမ်းပြောလိုက်တယ်။ ကားတံခါးပွင့်လာပြီး ဆင်စွယ်နုရောင် ခြေထောက်တစ်ဖက်ကျလာတယ်။ ဟုတ်တယ်...ကိုမောင် ပြောတာဟာ ဒီတစ်ယောက်ပဲဖြစ်မှာ ကိုမောင်မောင်ကို ပတ်ပြီး ကျွန်တော် လှေကားထစ်ကို နင်းရင်းအောက်ကို ဆင်းလိုက်တယ်။ မရွှေချောကလည်း ကားထဲက ထွက်ပြီး တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီ။ သိချင်စိတ်ကို ထိန်းပြီး အိန္ဒြေရရပဲ သူ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ သူကလည်း ရှက်ရွံ့ဟန်နဲ့ မျက်လုံးလေး စွေပြီး ကျွန်တော့်ကို ကြည့်လိုက်တယ်။ မျက်လုံးချင်း အစုံမှာ....

" ဟင်း " 

ကျွန်တော့် မျက်လုံးတွေ ပြာဝေသွားပါတယ်။ သီရိ...သီရိ ကျွန်တော်အသက်လောက်ချစ်ခဲ့ရတဲ့ သီရိ ကျွန်တော်ကို အရူးလုပ်ခဲ့တဲ့ သီရိ...ပြီးတော့ ကျွန်တော့် အကို ကို ပြောင်ပြောင်နှိုက်ခဲ့တဲ့ သီရိ။ သူလည်း မျက်လုံးလေး ဝိုင်းသွားတယ်။ အရမ်းပဲ အံ့သြသွားတယ်ထင်ပါ့....။ ကိုမောင်မောင် မရိပ်မိခင်မှာပဲ နှစ်ယောက်စလုံး အိန္ဒြေဆည်လိုက်နိုင်တယ်။ တကယ်လို့ ကျွန်တော်က နှုတ်ဆက်ခဲ့ရင် သူမသိချင် ယောင်ဆောင်နေမှာ သေချာတယ်။ ဒီလိုသစ္စာမဲ့တဲ့ မိန်းမကို နှုတ်ဆက်ဖို့လည်း မစဉ်းစားဘူး။

" ဒေါက်....ဒေါက်....ဒေါက်..."

မေးကိုမြှင့်လိုက်ရင်း ဒေါက်ဖိနပ်သံပေးရင်း အလိုးခံဖို့ ကြွကြွရွရွလေး သွားနေတဲ့ သီရိကို ကျွန်တော်နောက်ကနေ ငေးကြည့်နေမိတယ်။ ကိုမောင်မောင်ကတော့ သူရဲ့ရွေးချယ်မှုအတွက် ဂုဏ်ယူနေပုံပဲ။ သီရိ သိပ်လှနေတယ်။ ကျွန်တော့် လက်ထဲမှာရှိခဲ့တုန်းကထက် လှနေတယ်။ ကျွန်တော့်အကိုရဲ့ အသွေးအသားတွေကို စုပ်မြိုပြီး တသွေးတမွေးဖြစ်နေလေရဲ့။ နဂိုကမှ ရက်ရက်စက်စက်လှတဲ့ သီရိ အခုဆို မြင်သူရူးလောက်အောင် လှနေလေရဲ့။ သူဘယ်လို ရန်ကုန်ရောက်လာတာလဲ၊ နောက်ပြီးတော့ ကိုမောင်မောင်နဲ့ ဘယ်လိုဆက်မိတာလဲ။ သီရိရဲ့ အလှကိုကြည့်ပြီး ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ဒေါသနဲ့ ရမက်မီးဟာ ကျွန်တော့်ကို ဇောချွေးတွေပြန်အောင် လုပ်နေတယ်။ သူတို့ ဘယ်လိုချစ်ကြမလဲလို့ စိတ်ကူးယဉ်ကြည့်မိတယ်။ နောက်ဆုံး တော့....လူ့ကျင့်ဝတ်ဖောက်ဖျက်သလိုဖြစ်မယ်မှန်းသိပေမယ့် ကျွန်တော် စေ့ထားတဲ့ တံခါးကို အသာဟပြီး အသံမကြား အောင် အထဲပြန်ဝင်လိုက်မိတယ်။

" ကိုယ် လာပြီ သီရိရေ...."

" ခစ်...ခစ်....ခစ်....ခစ်..."

သီရိရဲ့ ရယ်သံခိုးခိုးခစ်ခစ်က ကျွန်တော့်ကို ဆီးပြီးလှောင်ပြောင်နေလေရဲ့....ကျွန်တော့်အဖြစ်က လွတ်သွားတဲ့ ငါး ဘယ်လောက်ကြီးလဲလို့ လာကြည့်နေရတဲ့ လူမိုက်လိုပါပဲ။ တရုတ်ကပ်ကို အသာဟပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ သီရိ ဟာ ကိုမောင်မောင် ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း မြူးနေတယ်လေ။ ကိုမောင်မောင့် မုတ်ဆိတ်ငုတ်တိုလေးတွေနဲ့ ထိမိတိုင်း ကလေးတစ် ယောက်လို ရယ်နေရဲ့။ မိနစ်ပိုင်းအတွင်း တွေ့ခဲ့ရတဲ့ ကျွန်တော့်ကို သတိမရတော့ဘူး။ မဆန်းပါဘူးလေ...အစထဲကမှ သစ္စာ မရှိတဲ့ မိန်းမ...။ ကိုမောင်မောင်ဟာ လက် (၆)ဖက်ပါ နတ်ဘုရားတစ်ပါးလို သီရိရဲ့ ကိုယ်အနှံ့ကို ပွတ်သပ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးဖို့ တစ်ပတ်လောက် တောင်းပန်ခဲ့ရတဲ့ မရွှေသီရိဟာ ကိုမောင်မောင်ရဲ့ ချောမွတ်နေတဲ့ မျက်နှာမှာ အနမ်းမိုးတွေ စွေနေရဲ့  ။

" သီရိ....အင်္ကျီချွတ်ပေးကွာ...."

" ချွတ်ပါလား...ကိုယ့်ဖာသာ လက်မပါဘူးလား...."

မူနွဲ့စွာပြောနေပေမယ့် သူမအင်္ကျ ီသူပဲ ချွတ်တတ်မှန်းသိလို့ အသာချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ဖြူဝင်းတဲ့ အသား အရေပေါ် မှာ အနက်ရောင်ဘရာစီယာကလေးက တင်းနေတယ်။ ပြီးတော့ တင်းမာပြီးအိတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို မနိုင်မနင်းထိန်းထားရရှာ တယ်။ ကိုမောင်မောင်ဟာ ဘရာစီယာကိုတော့ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပဲ ဖြုတ်ယူလိုက်ပါတယ်။

အိုး...လှလိုက်တာ...ကျွန်တော်တစ်ခါမှ မမြင်ခဲ့ဖူးတဲ့...ဘယ်တော့မှလဲ ပိုင်ဆိုင်ရတော့မှာ မဟုတ်တဲ့ ဆူဖြိုးအိဝင်း နေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို မျက်တောင်မခတ်တမ်း ကြည့်နေမိတယ်။

" လှလိုက်တာ....သီရိရယ်...ဝါးစားချင်စရာကြီး...."

တွေ့သမျှ မိန်းကလေးတွေကို ရွတ်ဖတ်နေကျ ဂါထာကို ပြန်ရွတ်ပေမယ့် ဒီတစ်ခါ သူ့စကားဟာ ရာနှုန်းပြည့်မှန်ပါ တယ်။ နို့ရည်တွေ ပြည့်တင်းနေတဲ့ နို့အုံဟာ ကျွန်တော့် ရမက်ကို နိုးဆွနေပါတယ်။ သီရိကတော့ ရှက်ဟန်မတူပါဘူး။ ခပ်ပြုံးပြုံးပဲ သူ့နို့အုံကို သူပြန်ငုံံ့ကြည့်နေလေရဲ့။ ကိုမောင်မောင်ဟာ သီရိရဲ့ ချည်ထားတဲ့ ဆံပင်ကြိုးကို ဖြုတ်ချလိုက်တယ်။ ကြီးမားတဲ့ အုံနဲ့ ရှည်လျားတဲ့ ဆံပင်ဟာ သီရိတို့ ထိုင်နေတဲ့ ကုတင်ပေါ်ကနေ ကျော်ပြီး ကြမ်းပြင်နဲ့ မထိတထိလေး ပုံကျသွား တယ်။

" အို....ဘာလုပ်တာလဲ...."

ချစ်စရာ ရန်တွေ့နေတဲ့ သီရိကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး....

" ဘာအနှောင်အဖွဲ့မှ မထားဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ချင်လို့ပါ မောင့်အချစ် သီရိရယ်...."

" ဒါပဲနော်...."

" ဘာလဲ မယုံဘူးလား....လာအခုပဲ လက်ထပ်မယ်...."

" ညကြီး ဘယ်လိုလက်ထပ်မလဲ....မောင် ရက်စက်ရင်တော့ သီရိသေမှာပဲ....သီရိ အချစ်ကို မောင် နောက်တီး နောက်တောက် မလုပ်ပါနဲ့...."

" သီရိရယ် ကိုယ်တစ်ယောက်ဆို တစ်ယောက်ပဲ ချစ်တဲ့ကောင်ပါ....ဒီအသက်အရွယ်ထိ မိန်းကလေးဆိုတာ ဘယ် လိုမှန်းလဲမသိဘူး....သီရိကို မြင်မြင်ချင်းကိုယ်ရူးမတတ်ချစ်သွားတာ....တကယ်လို့ သီရိကိုသာ မရရင် ကိုယ်ရူးပြီ...."

" မောင်...သီရိကို ဘယ်တော့ လက်ထပ်မလဲ....."

" အလွန်ဆုံးကြာရင် နောက်နှစ်လပေါ့ အချစ်ရယ်....အမြန်ဆုံး လက်ထပ်ကြတာပေါ့....ကိုယ်လည်း သီရိနဲ့ ခွဲမနေ နိုင်ဘူး...."

" မောင်....အခုနထွက်သွားတဲ့ လူက မောင်နဲ့ ဘယ်လိုသိတာလဲ....သိလို့ မေးတာမဟုတ်ပါဘူး....မန္တလေးမှာ တွေ့ ဖူးလားလို့ပါ....ကဲပါလေ...သူများအကြောင်းပြောမနေတော့ပါဘူး....ဘယ်ကကောင်မှန်းမသိတာ...."

" သူက သိပ်တော်တာ သီရိ....မောင်ပြီးရင် သူပဲဆိုင်ကို ဦးစီးရတယ်....ဘာလို့လဲ....သီရိက ကြည့်မရဘူးလား....."

" အင်း....သူခိုးလို ဂျပိုးလိုနဲ့ မောင် ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီလိုအခြေအနေမဲ့ကို အလုပ်မခန့်သင့်ဘူး...."

" သီရိက အခုကတည်းက ကိုယ့် အိမ်ရှင်မနေရာယူချင်နေပြီလား...."

" ဟုတ်တယ်လေ....အမြင်မတော်ရင်တော့ ပြောရမှာပဲ..."

ကိုမောင်မောင်ဟာ တီတီတာတာနဲ့ ချစ်စရာစကားတွေဆိုနေတဲ့ သီရိရဲ့ စူပွပွနှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့ပြီး စုပ်ယူလိုက်ပါ တယ်။ တစ်ချိန်တစ်ခါက ကျွန်တော် စုပ်ငုံပြီး စုပ်ယူခဲ့ဖူးတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးပေါ့။ တစ်ချိန်တစ်ခါဆိုတာ စကားအဖြစ်ပြောတာ မဟုတ်ဘူး။ တကယ်ပဲ တစ်ချိန်က တစ်ခါပဲ စုပ်ခဲ့ဖူးတာ။ သီရိရဲ့ နူးညံ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးဟာ ကိုမောင်မောင် ပါးစပ်ထဲ ရောက် သွားပါတယ်။ 

ပူလောင်တဲ့ အနမ်းရိုင်းကြောင့် သီရိတစ်ယောက် လက်ချောင်းကလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး ကိုမောင်မောင့် လည်တိုင်ကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ထားပါတယ်။ ကိုမောင်မောင် လက်တစ်ဖက်က ဖြိုးအိတင်းမာနေတဲ့ နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်နေပါတယ်။ လက်သန်းတစ်ဆစ်ကလေး ချွန်ထွက်နေတဲ့ နို့သီးကို လက်ညှိုးလက်မ ကြားညှပ်ပြီး လှိမ့်ပွတ်နေပါတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ခပ်နာနာညစ်တယ် ထင်ပါရဲ့ သီရိတစ်ယောက် မျက်နှာမဲ့သွားတာ တွေ့ လိုက်ရပါတယ်။ 

ပြီးတော့ ကိုမောင်မောင်ဟာ သီရိရဲ့ ကျောက်စိမ်းနားကပ်ပန်ထားတဲ့ နားရွက်ကို မြှင်းပြီး စုပ်ပေးနေပြန် တယ်။ သီရိ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးလေးတွေ ထလို့။ သိပ်အရသာတွေ့နေတယ်ထင်တယ်။ တရွေ့ရွေ့နဲ့ဆင်းလာပြီး သွေး ကြောလေးတွေ ထင်းနေတဲ့ သီရိရဲ့ လည်တိုင်ကို စုပ်နမ်းနေပြန်ပါတယ်။ သီရိရင်ဟာ ချုပ်ထားသလို ဝုန်းဒိုင်းကြဲနေတယ်။ အချစ်ပါရဂူ ကိုမောင်မောင်ရဲ့ လက်ထဲမှာ သီရိ တတ်သမျှ မှတ်သမျှ ပညာတွေ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ပြီး သူ့ လက်ခုတ်ထဲကရေ ဖြစ်နေပြီလေ။ သူ စုပ်ထားခဲ့တဲ့ သီရိရဲ့ နားရွက်ဟာ သွေးချေဥပြီး နီရဲနေလေရဲ့။ ဟော...လည်တိုင်မှာ လည်း အနီကွက်ကြီး ဒီလိုပဲ သီရိရဲ့ ဘဝမှာ ကိုမောင်မောင်နဲ့ ကစားမိလို့ အမဲစက်ထင်မှာ မြင်ယောင်မိတယ်။

" အား....ဟင်း.....နာတယ်....."

လည်တိုင်ကနေ ရင်ဘတ်ကို လျှာနဲ့ လျက်ရင်း တို့ထိရင်းနဲ့ နို့ ဆီကို ဆင်းသွားလို့ ကိုမောင်မောင်ဟာ သီရိရဲ့ ညိုတိုတို နို့သီးခေါင်းကို ကိုက်လိုက်လို့ အော်တဲ့အသံပါ။ သီရိတစ်ယောက် တုန်တုန်ရီရီဖြစ်သွားတယ်။ ကမန်းကတန်း ကိုမောင်မောင်ခေါင်းကို ဖယ်ပြီး သူ့နို့သူ တယုတယငုံ့ကြည့်နေတယ်။ နို့သီးခေါင်းမှာ သွေးတွေစို့လို့။

" ကြည့်....မကောင်းဘူး...သွေးတွေ ထွက်လာပြီ...."

" အချစ်ရဲ့ အမှတ်အသားတွေပေါ့....နာလား မကျေနပ်ရင် ပြန်ကိုက်...."

ဟင်းလင်းဖြစ်နေတဲ့ သူ့ရင်ဘတ်ကို သီရိအနားသို့ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ပြီး ရှေ့တိုးပေးလိုက်တယ်။ သီရိက မျက်စောင်း လေးထိုးရင်း ပါးစပ်အသာဟပြီး နို့ကို စို့လိုက်တယ်။ ကိုမောင်မောင် မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားရာက ခေါင်းနောက်လှန်သွား တယ်။ သိပ်အရသာတွေ့နေတယ်ထင်ပါ့။

" အ....အား...."

ကိုမောင်မောင်တစ်ယောက် မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး တုန်ခါသွားတယ်။ ဝဋ်လည်ပြီ ထင်တယ်။ ဟုတ်တယ်....ကိုမောင် မောင်ရဲ့ နို့အုံမှာ သွားရာအကွင်းလိုက်ကြီး....ပြီးတော့ သွေးတွေပေါက်ပေါက်....ပေါက်ပေါက်နဲ့ ကျလို့။

" ဟင်း...ခွေးမလေး....အရမ်းကိုက်တယ်...."

သီရိ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ယိုစီးကျနေတဲ့ သွေးတွေကိုသာ လျှာနဲ့ အသာလိုက်ယက်နေတယ်။ ယက်ရုံနဲ့ အားမရဘူး ထင်တယ်။ ဒဏ်ရာကို ငုံပြီးအသာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ သွေးတွေ စုပ်သောက်နေရဲ့။

" အား....ကောင်းလိုက်တာ....သီရိရယ်....အိုး....အချစ်ရယ်....."

သီရိရဲ့ ထူးထူးဆန်းဆန်းပညာဆန်းကြောင့် ကိုမောင်မောင် ခိုက်သွားပြီထင်ရဲ့။ နှုတ်ခမ်းမှာ သွေးတွေပေနေတဲ့ သီရိ ဟာ လေပူတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်ရင်း ကိုမောင်မောင် နို့ ဆီကနေ မျက်နှာခွာလိုက်ပါတယ်။ သီရိရဲ့ မျက်နှာဟာ ထူးထူးခြားခြား ရမက်နှိုးဆွနေပါတယ်။ ကိုမောင်မောင်က သူမစို့ရသေးတဲ့ သီရိရဲ့ နို့အုံတစ်ဖက်ကို လက်နဲ့မပြီး အသာငုံ့စို့လိုက်ပြန်တယ်။

" မကိုက်ရဘူးနော်...."

ကိုမောင်မောင် ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြရင်း အငမ်းမရနို့ကို စုပ်ယူနေတယ်။ သီရိလည်း မှေးစင်းသွားပြီး ကျန်နို့အုံတစ် ဖက်ကို သူ့ဖာသာ သူပွတ်ပြီး ကစားနေတယ်။ ကိုမောင်မောင်ဟာ နို့အုံကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီး နွားနို့ညစ်သလို ညစ်လျက် စို့နေတယ်။ တကယ်ပဲ နို့ထွက်သလားမသိ။ သူတို့ကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော် ရမက်စိတ်တွေ ကြွလာသလို ယူကြုံးမရ လည်း ဖြစ်မိတယ်။ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်ရမယ့် ရတနာမဟုတ်လား။ ဟုတ်ပါတယ်....သီရိနို့ပြွန်ထိပ်ကနေ တကယ်ပဲ နို့ရည်ကြည် တွေ စီးကျနေလေရဲ့။ 

ကိုမောင်မောင်ဟာ သီရိကို နို့စို့လို့ဝသွားဟန်နဲ့ သူ့ပါးစပ်ကနေ နို့ကို ဖြုတ်ပြီး သီရိကို ကုတင်ပေါ် တွန်း လှဲချလိုက်ပါတယ်။ အလိုက်သင့်ပက်လက်လှန်သွားတဲ့ သီရိရဲ့ ထမီကို ဖြေချပြီး ခြေထောက်ကနေ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ သီရိ ရဲ့ ဖြူဝင်းချောမွတ်နေတဲ့ အသားဆိုင်တွေထဲမှာ အနက်ရောင် ပင်တီလေးက မြုပ်ဝင်နေပါတယ်။ မိန်းကလေးတွေ လမ်း လျှောက်ရင် ထမီအောက်အသားဆိုင်ထဲမှာ မြုပ်နေတဲ့ ဘောင်းဘီအရာကိုလိုက်ကြည့်ရင်းက ခင်ဗျားတို့လည်း ရမက်ကြွဖူး ကြမှာပါ။ ပြည့်ဖြိုးသူမို့ ပေါင်ခွကြားက တြိဂံလေးဟာ အရမ်းကြီးဖောင်းမို့နေတယ်။ ကျွန်တော် အာတွေခြောက်လာပါပြီ။ 

ကိုမောင်မောင်လည်း သိပ်မဆိုင်းဘဲ သီရိရဲ့ စပ်စမိုင်ဒါလေးကို လိပ်ပြီးဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်အလှဆိုတဲ့ စာရေးဆရာတွေရဲ့ အသုံးအနှုန်းဟာ ဒီမှာမလုံလောက်ဘူး။ ရွှေဝါရောင် အမွှေးနုလေးတွေဟာ ဖောင်းမို့နေတဲ့ စောက်ဖုတ် ပေါ်မှာ ဖုံးလွှမ်းနေပါတယ်။ ပန်းနုရောင်ဖက်ကြာဘက်လေးဟာ သိသာရုံပဲ ရှိပါတယ်။ အဆီတွေနဲ့ ပြည့်တင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ ကပ်စိလို့နေပါတယ်။

" ပြွတ်...."

" အိုး...."

ကိုမောင်မောင်လည်း ကျွန်တော့်နည်းတူ စောက်ဖုတ်ရဲ့ ဖမ်းစားခံရရာကနေ စောက်ဖုတ်ကို မက်မက်မောမောနှင့် နမ်းလိုက်တယ်။ သီရိကတော့ ရှက်ဟန်နဲ့ မျက်နှာလေးကို ဟိုဖက်လှည့်နေရဲ့။ ကျွန်တော် အော်ငိုချင်စိတ်ပေါ်လာတယ်။ တစ်ချိန်တုန်းကသာ သီရိကို ကျွန်တော်နိုင်အောင် ကိုင်နိုင်ခဲ့ရင် သူ့ပစ္စည်းဟာ ကျွန်တော့်အဖို့ပဲ မဟုတ်လား...အော်... အတိတ်...။

" ဘာဂျာမှုတ်မယ်နော်....အချစ်..."

" သွား...သိပ်ညစ်ပတ်တာပဲ...."

" ဘာညစ်တာလဲ....ကိုယ့်ဝါသနာပါတဲ့ တူရိယာက ဘာဂျာပဲ....သြော်....သီရိက ကိုယ်ဝါသနာပါတာတောင် လုပ်ပိုင် ခွင့်မပြုတော့ဘူးလား...."

" ဟင်နော်....စကားတတ်တိုင်း ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်လုပ်မနေနဲ့ သိတယ်....ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာလေ...."

" ဘာလဲ....ပြောလေ...."

" လူဘာဂျာမှုတ်မလို့ မဟုတ်လား...."

" ဟဲဟဲ...ဟဲဟဲ...."

ကိုမောင်မောင်တစ်ယောက် တဟဲဟဲ ရယ်လိုက်ပြီး သီရိရဲ့ ပေါင်ကို အသာဆွဲကားလိုက်တယ်။

" အို..."

သိပ်လှတာပဲ ဒီရတနာတွင်းက မိုးကုတ်က ပတ္တမြားတွင်းနဲ့ မလဲနိုင်ဘူး။ နီရဲပြီး တောက်ပနေတယ်။ ဒါတောင် အခြောက်တိုက်ပဲရှိသေး။ မထိရက် မကိုင်ရက်စရာ စောက်ဖုတ်ပေါ်ကို ကိုမောင်မောင် မျက်နှာအပ်ချလိုက်တယ်။

" ဟင်...."

သီရိတစ်ယောက် ဘယ်လောက်အိန္ဒြေဆည်ဆည်မရပါဘူး။ မျက်နှာလေးမဲ့ပြီး ပေါင်ကြီးကို ထပ်ဖြဲသွားပါတယ်။

" အားဟား....ဟိ...ခစ်ခစ်....ခစ်....မောင်ရယ်....အို...အဟင့်....မောင့်....အားဟား...ရှီး....အင်း...ဟင်းဟင်း...."

သန္တာရောင် နှုတ်ခမ်းလေးဟာ ရွှေငါးတစ်ကောင်လို ဟစိ ဟစိနဲ့ ရမက်သံတွေ ထွက်လာပါတယ်။ သီရိတစ်ယောက် ကိုမောင်မောင် လျှာအောက်မှာ နိဗ္ဗာန်ရောက်နေသလားပဲ....ပေါင်ကိုကားပြီး ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးနေသလို လက်နှစ်ဖက်က လည်း နို့အစုံကို ဆုပ်နယ်ကစားနေတယ်။ သူတို့အတွဲကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော်လီးဟာ တောင်မတ်လာပါတယ်။ ဘယ်အချိန် က ကိုင်ထားမိလဲမသိဘူး....သတိထားမိတော့ တင်းနေတဲ့ လီးကို ခပ်ဖိဖိအုပ်ထားမိတယ်။ ကိုမောင်မောင်ဟာ သီရိ စောက်ဖုတ်ကို စိမ်ပြေနပြေ ယက်ပေးနေတယ်။ ယက်လည်းယက်ချင်စရာပဲ အရမ်းလှတယ်။ သူနဲ့ရတဲ့ လင်ဆို မလိုးဘဲ ယက်နေရမယ်ဆိုရင်တောင် ကျေကျေနပ်နပ်ယက်နေမှာပါ။

" ကိုမောင်....ကိုမောင်....အို....အင်း....အင့်....အင့်....အား...အင့်...."

ဖင်ကြီးဟာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ကော့တက်သွားရင်း သီရိငြိမ်ကျသွားပါတယ်။ တကယ်ရုပ်သေးကြိုးပြတ်ပဲ ကိုမောင်မောင့်မျက်နှာခွာလိုက်တော့ မျက်နှာတစ်ဖက်မှာ ပေကျံနေသလို စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း ဖြူရော်ရော် အရည်တချို့ တွဲလောင်းကျနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

" ကောင်းရဲ့လား......ချစ်...."

" သွား....မသိဘူး....ရှက်တယ်...."

" အော်...ဟုတ်သားပဲ....နေအုံး....အရှက်ကုန်အောင် လက်ဖွဲ့ပေးမယ်...."

ပြောပြောဆိုဆို ကိုမောင်မောင်ဟာ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ အသားဖြူသူမို့ ပန်းရောင်သွေးထနေတဲ့ လီးကြီးဟာ မုန်လာဥနီကြီးလို တင်းမာပြီး ခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ ပေါ်လာပါတယ်။

" ဟယ်တော့....ကြောက်စရာကြီး...."

" ချစ်စရာလို့ပြောပါ သီရိရယ်...."

" ဟင့်အင်း....ချစ်နိုင်ပါဘူး...."

မချစ်ပါဘူးလို့ ပြောနေတဲ့ သီရိရဲ့ လက်ကိုဆွဲပြီး ကိုမောင်မောင်က သူ့လီးပေါ်မှာ တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကလေး ဟာ မြွေကိုအကြောက်အလန့်မရှိသလို ရဲရဲတင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒစ်ကိုသေချာစူးစိုက်ကြည့်နေပါတယ်။ ကိုမောင် မောင်ဟာ ရှေ့တစ်လှမ်းတိုးပြီး သီရိရဲ့ မေးလေးကိုအသာအယာ သူ့ဖက်ဆွဲယူလိုက်ပါတယ်။

" သီရိကလည်း ကလဲ့စားချေတာ သိပ်ဝါသနာပါတယ်....မဟုတ်လား....ကဲအခု ကိုယ်လုပ်တာထက်သာအောင် စိတ်တိုင်းကျ ကလဲ့စားချေပြစမ်း...."

" တစ်ခါထဲ ကိုက်ဖြတ်ပစ်မှာနော်....."

" ဒါဆိုလည်း ကိစ္စငြိမ်းသွားတာပေါ့....ဒီကောင်ကြောင့် လူတွေဒုက္ခရောက်ရတာ မဟုတ်လား...."

" သိပ်စကားတတ်...."

မျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီး မေးကော့ရင်း ဒစ်ကို ငုံ့လိုက်တဲ့ သီရိဟန်က ချစ်စရာ။

" အိုး....သီရိ....ကောင်းလိုက်တာကွာ....."

တစ်ချိန်တုန်းက ကျွန်တော့်ကို အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးဖို့ကို အင်မတန်တွန့်တိုခဲ့တဲ့ သီရိအခုတော့ သူအထင်ကြီးရာ ငွေကြေးရှင် ဂုဏ်ကြီးရှင်တွေရဲ့ လီးကို မြိန်မြိန်ကြီး စုပ်ပေးနေပါတယ်။ သြော်...အချစ် သီရိရယ်....ကြည့်....လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ပုံကဖာသည်တစ်ယောက် အရှုံးပေးလောက်အောင် ပါးကိုချိုင့်နေအောင် ပြီးတော့ မျက်ခုံးတွေတွန့်နေအောင် စုပ်ပေးနေပုံက သူ့ဘယ်လောက်အာရုံစိုက်တယ်ဆိုတာ ထင်ရှားနေတယ်။ 

လီးက ပါးစပ်က စုပ်နေသလို လက်တွေက ကိုမောင်မောင် ခေါင်း ပေါ်က ဆံပင်အမွှေးတွေကို ပွတ်လိုက်....ဂွေးဥကို ကစားလိုက်နဲ့ ကိုမောင်မောင် အလိုကျ ပြုစုနေတယ်။ ဒါတွေကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်ရင်မှာ ကျင်တက်လာပါတယ်။ ကိုယ်ချစ်သူတစ်ယောက် သူများနဲ့ ကိုယ်ရှေ့မှာ ပျော်ပါးနေတာ ခင်ဗျားတို့ ကိုယ်ချင်းစာကြည့်လေ။ ရှည်လျားနက်မှောင်တဲ့ ဆံကေသာဟာ ရေတံခွန်ကကျနေတဲ့ ရေတွေလို လှိုင်းထအောင်ကို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း လီးကို ကျကျနနစုပ်ယူပေးနေပါတယ်။

" အား....အားဟား....ရှီး....ကျွတ်....ကျွတ်...ကျွတ်....သီရိ မောင့်အချစ်ရယ်....သိပ်တော်ပါလား.....အို....အား..... ကောင်းလိုက်တာ.....အချစ်ရယ်....အား....အား....."

ကိုမောင်မောင်တစ်ယောက် သူ့ဆံပင်သူ့လက်နဲ့ စုံခွာရင်း မချိမဆန့်အော်ငြီးနေလေရဲ့။ သူ့လည်ပင်းကြောကြီးတွေ ဟာ ထောင်ပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်လို့နေရဲ့။ သီရိ လီးစုပ်သိပ်တော်တယ်....ထင်တယ်....ကိုမောင်မောင်လို သဘာကိုတောင် ကိုင်လှုပ်နိုင်တယ်ဆိုရင် သီရိရဲ့အစွမ်းကလည်း မသေးဘူး။

" ဟ....အ....အား...အား...."

သီရိရဲ့ ခေါင်းကို လက်နဲ့စုံကိုင်ပြီး လီးက ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိမြုပ်ဝင်သွားရင်း ကိုမောင်မောင် နာနာကျင်ကျင်အော် လိုက်မိပါတယ်။ တစ်မိနစ်လောက်ပဲ ရုပ်သေးပြကွက်လို နှစ်ယောက်လုံးငြိမ်နေပြီးမှ ကိုမောင်မောင်ဟာ အိပ်ယာပေါ် ဝုန်းကနဲ ပစ်လဲသွားပါတော့တယ်။ သီရိလည်း သူ့အပေါ်သို့ ထပ်ရက်ကျလာတဲ့ ကိုမောင်မောင်ကို တင်းတင်းကြီး ပွေ့ဖက်ရင်း နှပ်နေကြတယ်။ ကျွန်တော့်လက်ထဲမှာ ပူနွေးပြစ်ချွဲတဲ့....အတွေ့ကြောင့် အသာငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော် သုတ်လွှတ် လိုက်မိပါလား။ မထားနဲ့ မတွေ့ရတဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ စုပေါင်းသိုမှီးထားရတဲ့ အားတွေပေါ့....လက်ထဲကနေပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ တွဲပြီး ကျနေတာ နှမျောစရာဘဲ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အဖို့ အင်အားသစ်တွေပေးနိုင်မယ့် အရာတွေပါ။ 

ဒါပေမယ့်လေ ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ လှည့်ပတ်ပြေးလွှားနေတဲ့ ရမက်တွေ ထွက်ပေါက်ခဏရသွားတာပဲ ကျေးဇူးတင်မိတယ်။ သူတို့က တော့ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းလဲလျောင်းလို့ပေါ့။ ကိုမောင်မောင်ဟာ စွင့်ကားနေတဲ့ သီရိရဲ့ တင်ပါးကြီးကို အသာအယာပွတ်သပ် ကစားနေတယ်။ ဘယ်သူမဆို တင်ပါးပွတ်ရင် သဘောတူတာပဲ မဟုတ်လား။ ကလေးတွေကိုပဲကြည့် သီရိလည်း မှိန်းပြီး ဇိမ် ယူနေတယ်။ ကိုမောင်မောင်လက်ဟာ တင်သားကို ပွတ်ရာကနေ တရွေ့ရွေ့နဲ့ ဖင်ကြားထဲဝင်သွားပြီး ကြားလေးကို အစုံ အဆန်ပွတ်သပ်နေတယ်။ ကြည့်နေရတဲ့ ကျွန်တော်တောင် ကြက်သီးတွေ ထမိတယ်။

" အမေ့...."

သီရိတစ်ယောက် တွန့်သွားပြီး ထိတ်လန့်သံလေးနဲ့ အော်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုမောင်မောင် ရင်ခွင်ထဲကနေ မလွတ်နိုင်ပါဘူး။ အော်မှာပေါ့ သူ့စအိုထဲကို ကိုမောင်မောင်လက်ခလယ်က ဗြုံးကနဲ ဝင်လာတာကိုး ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ပူ စပ်ပူလောင် အရသာကိုခံလိုက်ရတယ် ထင်တယ်။ ဒါကြောင့် ဖင်ကိုကော့ပေးပြီး အဝင်ရလွယ်အောင် ပုံစံပြင်ထားလိုက်ပုံရ တယ်။    

" လုပ်လိုက်ရင် အရမ်းချည်းပဲ....နာသွားတာပဲ....."

ခပ်ညုညုပြောရင်း ကိုမောင်မောင် လီးကို အသာကိုင်ဆွပေးနေပါတယ်။

" ကဲ....အချစ်ကလေး....လက်စသတ်လိုက်ရအောင်....အပြင်မှာ ရာဇာကို စောင့်ခိုင်းထားရတာ အားနာစရာကြီး..."    " အို....စောင့်ပေစေပေါ့....သူကအလုပ်သမားပဲ..."

" အဲ့လိုမပြောနဲ့လေ.....လိမ္မာရဲ့သားနဲ့...."

ပြောပြောဆိုဆို သီရိရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ကုတင်ခေါင်းရင်းရောက်အောင် အသာပွေ့ယူလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်က သာ ကုတင်လို့ပြောတာ အမှန်တော့ ကွတ်ပြစ်ကလေးတစ်ခုပါပဲ....ခေါင်းရင်းမှာ တစ်ထွာလောက်မြင့်တဲ့ သံဘားတန်းတစ်ခု ရှိတယ်။ ကိုမောင်မောင်က အဲဒီဘားတန်းပေါ် ကျွန်တော့်ခေါင်းအုံးတင်ပြီး သီရိကို အဲဒီခေါင်းအုံးပေါ် တင်ပါးနဲ့ အထိချလိုက် တယ်။

" အရမ်းမလုပ်နဲ့နော်....သူ့ဟာကြီးနဲ့...."

" ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ့မယ်....အချစ်လေးရယ်...."

ပြီးတော့ ဟိုလိုဒီလိုနဲ့ သီရိမမြင်အောင် သူ့လက်ထဲမှာ ဘယ်အချိန်ကရောက်နေတယ် မသိဘူး ပဲစေ့လို အလုံးလေး တွေရယ် ဆိတ်မျက်ကွင်းရယ် ပေါင်းထားတဲ့ ဂွင်းကို စွပ်ချလိုက်လေတယ်။ မိန်းမများကို ဒါနဲ့ဘဲ စွဲသွားအောင် လုပ်ခဲ့တာပေါ့။ သီရိလည်း မသိရှာဘဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းရင်း လိုးမယ့်အချိန်ကို ငံ့လင့်နေရှာတယ်။

" ကဲ....အချစ်လေးရေ...."

သီရိမျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်ရင်း မိန်းမတွေသာ ကြည့်တတ်တဲ့ ဖမ်းစားတတ်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ကိုမောင်မောင်ကို ကြည့် နေလေရဲ့။ နှုတ်ခမ်းက ငိုမလိုလိုနဲ့ မျက်လုံးက ရီဝေနေတယ်။ တကယ့်တဏှာမင်းသမီးပုံစံပဲ။ ကိုးလိုးကန့်လန့်အောက်ကျနေ တဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုယူပြီး...

" အချစ်ဆုံး....ဒကောက်ကွေးကို လက်နဲ့ ဆွဲထား...."

" ကြည့်....ကိုယ့်အလုပ်ကို မလုပ်ဘူး...."

" လုပ်ရင် ရပါတယ်....ဒါပေမယ့် မောင်တထမ်း မယ်တရွက်ဆိုတော့ ပိုချစ်ရာရောက်တာပေါ့...."

ဒကောက်ကွေးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ရင်ဘတ်နဲ့ထိလုမတတ် ဆွဲဖြဲထားတာမို့ သီရိရဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ လတ်လတ်ဆတ် ဆတ်နှင့် ရဲရဲနီပြီး အာနေပါတယ်။ စအိုနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြားမှာလဲ အခုနအရည်ဖြူဖြူတွေ ခိုနေရဲ့။ ကိုမောင်မောင်ဟာ အသင့် ဖြဲစောင့်နေတဲ့ သီရိရဲ့ စောက်ခေါင်းဝရှေ့မှာ ခြေကားရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ နီရဲနုဖတ်နေတဲ့ သီရိရဲ့ စောက်ခေါင်းဝမှာ လီးကို အသာတေ့ပြီး မွှေပေးနေတယ်။ သီရိကို စိတ်တွေထကြွသထက် ထကြွအောင် လုပ်နေတာပေါ့။ စောက်စေ့နဲ့ ဒစ်ဖျားနဲ့ တွေ့တိုင်း သီရိခမျာ တွန့်တွန့်သွားရှာတယ်။

" ဟင့်....ဘာလုပ်နေတာလဲလို့.... "

ချိုအီတဲ့ အမူအယာနဲ့ သူဘယ်လောက်အဆင်သင့်ပြီဆိုတာကို လစ်ကနဲ ပြလိုက်သလိုပါပဲ။ အရည်တွေလည်း တအိ အိယိုကျနေလေပြီ။

" ဗြွတ်...ဗြစ်..."

မထင်မှတ်ဘဲ ခေါင်းတိုးဝင်လာတဲ့ လီးဒစ်ကြောင့် လန့်သွားရှာတယ်။ ပိုဆိုးတာက ဒစ်ရဲ့လည်ပင်းနားမှာပါလာတဲ့ ခွေးလည်ပတ်ကြောင့်ပေါ့။ စောက်ခေါင်းထဲ မဝင်သေးဘဲ စောက်စေ့ကို အမွှေးတွေက ကလိတာနဲ့ပဲ ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထနေ ရှာတယ်။ သူသိလိုက်ပြီ တစ်ခုခုတော့ ထူးခြားနေပြီလို့....။

" မောင်....ဘာထည့်ထားလဲဟင်...ဟင်....အင့်....အို...."

ကိုမောင်မောင်က နှုတ်ကနေမဖြေဘဲ အလုပ်နဲ့သာ ဖြေလိုက်ပါတယ်။ စူးမြကြမ်းရှပြီး စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို တ ဖက်ဖက် အတင်းထိုးလှိမ့်ဝင်တဲ့ ဒဏ်ချက်ကြောင့် သီရိခမျာ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းနှင့် ဝင်လာတဲ့ လီးကို ကြောက်ရမှန်း၊ နာရမှန်းတောင် မသိဘူး။ ဖင်ကြီးကော့တက်လာပါတယ်။ ကိုမောင်မောင်က လီးကို အဆုံးထိထိုးတဲ့အပြင် ပက်ခြာလှည့်မွှေ ပေးနေတယ်။ သီရိတစ်ယောက် ဇီးကင်းလောက်ရှိတဲ့ ဇောချွေးတွေ ပျပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ငှက်ဖျားတက်သလို တုန်တုန်ရီရီဖြစ် နေလေရဲ့။

" အမေ့....အား....အား....အမေ့ရဲ့....ဟင်း....အိုး....ကိုမောင်....အား...ဟား....အား...."

ပေါင်ကို မညှာမတာဆွဲဖြဲပြီး အရူးမလေးတစ်ယောက်လို ဆောက်တည်ရာမဲ့ ရေရွတ်နေတဲ့ သီရိရဲ့ ဒူးခေါင်းတွေကို အားပြုပြီး လီးကို အဖျားကျန်ရုံလောက်သာ ထုတ်လိုက်ပြီးတော့ ဒုတ်ကနဲ သားအိမ်ကို သွားဆောင့်မိအောင် အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ပြန်ထည့်လိုက်နဲ့ လိုးနေပါတယ်။

" ပြွတ်....စွပ်....ဒုတ်...အင့်....သေပါပြီ အမေရဲ့....အား....မောင်ရယ်....ကောင်းလိုက်တာကွယ်....လိုးနာနာဆောင့် ....သီရိကို မညှာနဲ့....ဆောင့်ပါ မောင်ရဲ့...."

အားရပါးရ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီးပေးရင်း ရှိုက်ရှိုက်ပြောနေတဲ့ သီရိကို ကိုမောင်မောင်ဟာ အံကြီးကြိတ် မျက်လုံး ပြူးပြီး သားအိမ်ကွဲမတတ်ဆောင့်ပေးနေပါတော့တယ်။

" အား....အင့်....အင့်...."

သီရိ စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ ဝေါကနဲ ကျပြီးပြီးသွားပါတယ်။ သူ့ဒကောက်ကွေးကို လွှတ်လိုက်ပြီး ကိုမောင် မောင် ခါးကို ခြေနှစ်ချောင်းနဲ့ လှမ်းချိတ်ဖမ်းချုပ်ထားတယ်။ အထဲကစုပ်အားနဲ့ မရရအောင် ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ကိုမောင်မောင် လည်း ကော့ကော့သွားပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ပြီးသွားတယ်။ သူ့အပေါ်မှောက်ကျလာတဲ့ ကိုမောင်မောင်ကို ဆီးဖက်ပြီး အနမ်း တစ်ပွင့်ဆုချလိုက်တယ်။ ဒီလိုပုံစံနဲ့ (၂)မိနစ်လောက် နေပြီးမှ....

" ကဲ....လစ်စို့....တော်ကြာ တည်းခိုခန်းက ကောင်တွေ လျှာရှည်နေအုံးမယ်...."

နှစ်ယောက်သား ပျင်းတိပျင်းတွဲအဝတ်လဲနေတုန်းမှာ ကျွန်တော် အပြင်ကို လစ်ထွက်ခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူတို့ မမြင်နိုင်မယ့်နေရာကနေ စောင့်ကြည့်နေမိတယ်။ ထွက်လာပါပြီ....ညပိုင်းအလည်လွန်ပြီး ပြန်လာတဲ့ ချစ်သူနှစ်ဦးပုံစံမျိုးနဲ့ ကိုမောင်မောင်က သီရိခါးပုခုံးလေးကို ဖက်လို့ သီရိက ကိုမောင်မောင်ခါးကို ဖက်လို့....တော်တော်ခါးသီးတဲ့ မြင်ကွင်းပါပဲ။ ကျွန်တော့်ကိုတောင် ဂရုစိုက် ရှာမနေဘဲ လစ်သွားကြတယ်။

..............................................................................................................................

( ၂ ) ဓါးစာခံ

သူတို့မွေးခဲ့တဲ့ ရမ္မက်မီးဟာ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာ တောက်လောင်နေတယ်။ အချိန်က ည(၉)နာရီပဲ ရှိသေးတယ်။ ဖာသည်များခေါ်ရင် ကောင်းမလား....အိပ်ယာပေါ်မှာ ထိုင်စဉ်းစားနေတုန်း....

" အာကို....အာကို....အကို....ကို....အာကို...."

ဆိုင်တံခါးကို လာခေါက်ခေါ်သံကြားကာမှ သတိရလိုက်ပါတယ်။ ရေခဲရေပုံးလာသိမ်းတဲ့ ကောင်မလေးပဲ တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။

" ဟဲ့...နောက်ကျလှချည်လား...."

" ဟုတ်တယ်....ရေခဲတွေ အများကြီးကျန်နေသေးလို့...."

" ဒီအချိန်ကားရပါ့မလား..."

" အောက်ဆိုဒ်ကား စီးရမှာပေါ့..."

" ဟယ်...ဒါဆို ဘယ်ကိုက်မလဲ နင် အိမ်မပြန်ရင်ရလား...."

" စိတ်တော့ပူကြမှာဘဲ...ဒါပေမယ့် ကားမရလို့...အသိအိမ်မှာ အိပ်တယ်လို့ပြောရင်တော့ ရတယ်....တခါတလေ ဒီလိုပဲဖြစ်တတ်တယ်....ဟိုတခါက ကားမရလို့ ဘူတာရုံမှာ သွားအိပ်ရတယ်...."

လမ်းဘေးပညာတွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ကရင်မလေးက အရိုးခံအတိုင်း ဖွင့်ပြောရှာတယ်။ အင်း...အချိုရှာ သကာတွေ့ အပျိုရှာ ဟိုဟာတွေ့ပြီပေါ့။ နှစ်ယောက်စလုံး အဆင်ပြေအောင် စီစဉ်မှပဲ။

" ဒါဆို နင်ဒီည ဒီမှာပဲ အိပ်လိုက်....ငါတစ်ယောက်ထဲပဲရှိတယ်...."

" အားနာစရာကြီး အာကိုရယ်..."

" အို....အားနာစရာ မဟုတ်ပါဘူး....ငါလည်း ပျင်းနေတာနဲ့ အတော်ပဲ....နင် ထမင်းစားပြီးပြီလား...."

" ဟင့်အင်း...."

" ဒါဆိုရင် နင်အထဲဝင်စောင့်နေ ငါစားစရာ တစ်ခုခုသွားဝယ်ခဲ့မယ်...."

ကျွန်တော် ခြေလှမ်းတွေ သွက်နေပါတယ်။ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း ဆိုင်ကို ခေါက်ဆွဲနှစ်ထုတ်နဲ့ ပြန်ရောက်သွား တယ်။ ကောင်မလေးက ဆာဆာနဲ့ နှစ်ထုတ်လုံး အပြောင်တီးလိုက်တယ်။ ရှက်တာတွေ ဘာတွေလဲမရှိ။ ဟန်ဆောင်မှုလည်း မရှိတဲ့ ချာတိတ်မပဲ။ ငရုတ်သီးစပ်လို့ တရှုးရှုးဖြစ်နေတဲ့ သူ့ကို ကျွန်တော့်ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။

" နာမည်ဘာတဲ့....ငါမေ့သွားတယ်...."

" နော်ရင်မူ..."

" အသက်ဘယ်နှနှစ်လဲ...."

" (၁၈)နှစ် မပြည့်သေးဘူး..."

" ယောက်ျားရှိလား...."

" သွား....အပျိုရှင့်...အပျို...."

" ဒါဆို ရည်းစားတော့ ထားမှာပေါ့...."

" ရည်းစားလည်း မရှိဘူး....မျက်လုံးချင်းကြိုက်တဲ့ သူတွေတော့ အများကြီး..."

ကရင်မ ပီပီ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောတဲ့ ကလေးမကို ကျွန်တော် သဘောကျသွားပါတယ်။ မသိမသာလေး သွေးတိုး စမ်းတဲ့အနေနဲ့ သူ့ပုခုံးပေါ် အသာလက်လှမ်းတင်လိုက်တယ်။ မျှော်လင့်ထားပုံရလို့ ဘာမှထူးခြားမှုမရှိပါဘူး။ ဒါကြောင့် ဖေါင်းမို့ပြီး ပန်းနုရောင်ထနေတဲ့ ပါးပြင်ကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်တယ်။

" မင်း ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ချစ်ဖို့ကောင်းတာလဲကွယ်....မင်းကို ကိုယ်ချစ်သွားတယ်...."

မျက်လုံးအကြောင်သားနဲ့ ရှေ့တည့်တည့်ကိုသာ စိုက်ကြည့်ရင်း စကားပြန်မလာတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်း ထူထူအမ်းအမ်းလေး ကို အသာငုံ့စုပ်လိုက်တယ်။ သူ့လျှာလေးက မရဲတရဲတုန့်ပြန်လာလို့ အခြေအနေကောင်းတယ်လို့ သတ်မှတ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေး ရှက်နေပုံရတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ မျက်လုံးချင်းဆိုင်မိတိုင်း ဟိုလွှဲဒီလွှဲလုပ်နေတာကိုက ချစ်စရာ။ လိုက်ဖက်က သေချာသွားပြီမို့ ခပ်ရဲရဲပဲ သူ့နို့ကိုရမ်းဆုပ်လိုက်တယ်။ အလုပ်ကြမ်းလုပ်သူမို့ အေရိုးဗစ်မကစားဘဲ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလှနေပါ တယ်။

ခပ်နွမ်းနွမ်းရှပ်အင်္ကျီကို အသာကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အရောင်မပေါ်တဲ့ ဘော်လီဟာ ဖြူဝင်းတဲ့ သူ့ အသားရေပေါ်မှာ ပနာမတင့်လှပါဘူး။ ချိတ်နဲ့ တွယ်ထားရတဲ့ ဘော်လီကို အသာအယာချိတ်ဖြုတ် ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကတော့ မျက်နှာကို လက်ဝါးနဲ့အုပ်ထားလေရဲ့။ ရှက်မှာပေါ့လေ...နေ့စဉ်တွေ့နေမြင်နေကျမျက်နှာတွေကိုး။

" နော်ရင်မူ....ဘာမှ ရှက်မနေနဲ့....မင်းကို ငါ ပိုက်ဆံလည်း ပေးမယ်။ အဝတ်အစားတွေလည်း ဝယ်ပေးမယ်။ ပျော်ပျော်သာနေ ဟုတ်လား...."

" ကျမ ပိုက်ဆံ မမက်ပါဘူး....အာကို့ ကျေးဇူးတွေ ကျမအပေါ်မှာ မနည်းဘူး မဟုတ်လား....နောက်ဆို ညနေကျရင် အိမ် ပြန်စရာမလိုတော့ဘူးပေါ့....ဒီမှာပဲ ဝင်အိပ်လိုက်မယ်....ကျမ ဗိုက်တော့ မကြီးချင်ဘူး....ဗိုက်ကြီးလို့ လူတွေ သိကုန်ရင် ကျမ သေမှာပဲ...."

" စိတ်ချ....ဗိုက်မကြီးစေရဘူး....ကိုယ်ဆေးတွေ ဝယ်ပေးမယ်...."   

တတွတ်တွတ်ပြောရင်း လွတ်လပ်စွာနဲ့ တွဲကျနေတဲ့ နို့အုံကို အသာဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူလည်း ချက်ချင်း စိတ်ကြွလာပုံပဲ။ နို့တွေ တင်းမာလာတယ်။ သီရိတို့လို ခေတ်မှီသူမဟုတ်တော့ ကျွန်တော်က ဦးဆောင်နေရတယ် လေ။ ပြီးတော့ ရှက်ကလည်း ရှက်ရှာမှာပေါ့။ သူ့နို့တွေကို စို့ပေးတော့ တအံ့တသြနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ နို့သီးပါးစပ်ထဲလည်း ရောက်ရော တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး အရသာတွေ့နေရှာတယ်။ သူ့လိုအရိုင်းလေးကို ကျွန်တော့် ဆန္ဒပြေပျောက်ဖို့ သုံးရတာ တော့ရှက်စရာပဲ။ ဒါပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူးလေ။ နို့စို့ပေးရင်းနဲ့ပဲ ထမီကို အသာဖြေလိုက်တယ်။ ရှက်စိတ်နဲ့ အတင်းဆွဲတင် ထားပေမယ့် နို့စို့ခံရတဲ့ အရသာကြောင့် ကြာကြာမတင်နိုင်ပါဘူး။ ပြေလျော့သွားတဲ့ ထမီထဲ လက်ကိုအသာနှိုက်လိုက်တယ်။

" ဟင်း...."

ရှက်ရွံ့သံနဲ့ အတူပေါင်တွေ စိထားလို့ အမွှေးအမျှင်နည်းလှတဲ့ ဆီးခုံကိုပဲ စမ်းမိတယ်။ ရရာကိုပဲ ခပ်သာသာလေး ပွတ်သပ်ပေးနေရတာပေါ့။ ခဏနေတော့မှ တဖြေးဖြေးပေါင်ကို ပွတ်ပေးတယ်။ ပူနွေးတဲ့ ပေါင်အိုးလေးကျနေတာပဲ ပေါင် ကြားကို လက်ခလယ်နဲ့ သွင်းလို့မရသေးတော့ အကွဲကြောင်းကို လက်ခလယ်နဲ့ပဲ ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ ကောင်မလေးရင်ထဲ မှာ အရှက်နဲ့ ရမ္မက်အားပြင်းနေပုံပါ။ စိတ်မရှည်တော့တဲ့အဆုံး သူ့ပေါင်ကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ စောက် ဖုတ်ဆီ ပြန်နှိုက်လိုက်တယ်။ အင်မတန်အမွှေးနဲတာပဲ။ ကောင်မလေး ပေါင်တော့ ပြန်မစိဘူး။ ဒီအတိုင်းငြိမ်ခံနေတယ်။ အကွဲ ကြောင်းလေးကို အသာဟပြီး လက်ခလယ်ထိုးသွင်းလိုက်တော့ ဆတ်ကနဲတွန့်သွားရှာတယ်။ အထဲမှာ ပူပြီး စီးကပ်နေတယ်။ စောက်စေ့ကိုရှာပြီး အသာဆွပေးတော့ ခဏချင်းမှာပဲ တောင်ထလာပါတယ်။ 

သူရဲ့ အခြေအနေကို ခန့်မှန်းမိတာနဲ့ ထဘီကို အသာချွတ်ချလိုက်တယ်။ ရေဆေးငါးတစ်ကောင်လို ဖြူဖွေးနေတဲ့ အသားအရေဟာ မီးရောင်အောက်မှာ ဝင်းကနဲ ပေါ်လာပါ တယ်။ စောက်ဖုတ်နေရာလေးမှာတော့ နည်းနည်းအရောင်လွင့်သွားပါတယ်။

" အကို....မီးပိတ်လိုက်လေ...."

" ဟေ....ဘာဖြစ်လို့လဲကွ...."

" ဟင်း....ရှက်စရာကြီး....တခြားလူတွေလည်း မီးမှောင်မှာ ချစ်ကြတာပဲ..."

အော်....သူ့အသိုင်းအဝိုင်းကွက်ကွက်ကလေးမှာ ဖြစ်ပျက်တာတွေကိုပဲ သိတာမို့ ရန်ကုန်မြို့မှာ ဘယ်လောက်တိုး တက်နေပြီလဲဆိုတာ မသိရှာပါလား။

" မီးပိတ်ရင် အရသာမရှိဘူး....နော်ရင်မူရဲ့ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ချစ်ကြမှ ကောင်းတာကွယ့်.. ...."

" ဟင်း...ရှက်စရာကြီး...."

" မရှက်ပါနဲ့ကွာ...."

ခပ်ချော့ချော့ဆိုရင်းနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို အသာပွတ်ပေးနေရပါတယ်။ သူနဲ့ကျွန်တော်နဲ့ သိရတာကလည်း လပိုင်း လောက်ရှိပြီလေ။ စကားသိပ်မပြောဖူးပေမယ့် လူချင်းတော့ ရင်းနှီးနေတယ်။ သူ့ဆိုင်ဘေးက ကွမ်းယာဆိုင်ကုလားနဲ့ ရန်ဖြစ် တာကို ဝင်ဖျန်ပေးရင်းနဲ့ သိခဲ့ရတာပေါ့။ နောက်တော့ ကုလားက သူ့ရေခဲပုံးကို သိမ်းမပေးနိုင်ဘူးဆိုတာနဲ့ ကျွန်တော်က အခ မဲ့ ဆိုင်မှာ လာထားခိုင်းရတယ်။ ဒီလောက်ပဲ အခုလို အသွေးအသားချင်းရင်းနှီးတဲ့အဆင့် ဗြုံးကနဲ ရောက်လာတော့ သူ့ကို မရှက်အောင် ထိန်းပေးနေရတယ်။ ဘာဂျာအဆင့်ကိုတော့ ကျော်သွားရတယ်။ သူတို့ဘဝက ရေမချိုးဘဲ နေတာရယ်...ပြီး တော့ သေးပေါက်ပြီး ရေတွေဘာတွေလည်း မသုံးဘူး။ ဒါကြောင့် ဘာဂျာအဆင့်ကို ကျော်ပစ်လိုက်တယ်။ 

သူ့စောက်ဖုတ် အရည်တွေချွဲအီနေအောင် ထွက်ပါရဲ့....ဒါပေမယ့် စောက်ခေါင်းက သိပ်ကျဉ်းတယ်။ ပြီးတော့ ကြောက်လန့်စိတ်နဲ့ စောက် ခေါင်းကို ရှုံ့ထားတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ သူ့ကိုကြည့်တော့ တော်တော်ဖီးလ်တက်နေပြီထင်တယ်။ နီရဲထူအမ်းတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ် လွှာဟာ လေပြင်းတိုက်ခံရတဲ့ ပွင့်ချပ်တွေလို တဖတ်ဖတ်ရိုက်ခတ်နေတယ်။ ရှက်သွေးကြောင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲတွတ်နေ တာပဲ။ ပစ္စည်းတင်တဲ့ စင်ပေါ်က အမဲဆီဘူးကို ယူပြီး သူ့စောက်ခေါင်းဝမှာ နည်းနည်းသုတ်ပေးထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ပုဆိုးကို ချွတ်ချပြီး ထကြွရမ်းကားနေတဲ့ လီးမှာ နှံ့နေအောင် သုတ်ထားလိုက်တယ်။ ပြောင်တင်းကားပြီး တဆတ်ဆတ်တောင်နေတဲ့ လီးကြီးက အားရစရာပဲ ကောင်မလေး လက်ကို အသာယူပြီး လီးကို အသာကိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။

" အိုး...."

" မရှက်နဲ့လေ...ကိုင်ကြည့် နောက်လဲ လင်ယူရင် ကိုင်ရမှာပဲ....သေချာကိုင်...."

သူ့လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ပြီး လီးပေါ်မှာ ဖိထားလိုက်တာ....မလွှဲသာ မရှောင်သာ ကိုင်ရတာပေါ့။ ပထမတော့ မရဲ တရဲလေး ဖြေးဖြေးချင်း အရသာတွေ့ပြီး ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ်ထားတယ်။ ကျွန်တော်က အသာဂွင်းတိုက်ပြတော့ သူလည်း တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်နဲ့ လိုက်လုပ်နေရဲ့။

" ဘယ်လိုလဲ....ကိုင်ရတာ အရသာရှိလား...."

" မသိဘူး...."

" အေးလေ....သိအောင် လုပ်ပေးရမှာပေါ့...."

ခပ်ဖေါ့ဖေါ့ပြောရင်း သူ့ကို ကုတင်ဘေးမှာ စိတ်ကြိုက်အနေအထားဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်ပါတယ်။ တကယ်တမ်း အလိုးခံရမယ်ဆိုတော့လည်း နော်ရင်မူတစ်ယောက် တုန်လှုပ်နေတယ်။ ကျွန်တော် သူ့ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ပြီး ဝင်ထိုင် လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ကို မပြီး သူ့ပေါင်တွေကို ကျွန်တော့်ပေါင်ရင်းနားရောက်နိုင်သထက်ရောက်အောင် ဆွဲလိုက်တယ်။ ပေါင်ကို အတင်းဖြဲခံရလို့ စုပ်သပ်နေရှာရဲ့။ ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးဟာ ပန်းနုရောင်သူ့စောက်ဖုတ်ဝနဲ့ တန်းနေပါပြီ။ သူ့ကို စိတ်ကြွ အောင် လုပ်တဲ့အနေနဲ့ ပျော့ဖတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားကို လီးထိပ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲမွှေရမ်းပေးနေရတယ်။

" ဟာ....အင်း....ဟင်း....ဟင်း....ဟင်း...."

ရှက်နေသူမို့ နှုတ်ခမ်းက ဖွင့်မပြောဘဲ မချိမဆန့် တွန့်လိမ်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ သူတောင့်တနေတာကို ဖော်ပြနေပါ တယ်။ ဒါကြောင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို အသာလက်မနှစ်ချောင်းနဲ့ ဆွဲဖြဲပြီး စောက်ခေါင်းဝမှာ အသင့်တေ့ပြီးဖြစ် တဲ့ လီးကြီးကို ဖိသွင်းလိုက်တယ်။

" ဗြစ်....ဗြစ်....အား.....အမလေး....အမိုးရေ...."

အော်သံဟာ တော်တော်ကျယ်သွားတယ်။ သူ့ကို ချော့မော့နေချင်တဲ့ စိတ်လည်း သိပ်မရှိလှဘူး။ စိတ်ကသိပ်ထန်နေ ပြီလေ။ ဒါကြောင့် သူ့ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်တယ်။

" စွပ်....ဗြစ်....ဗြစ်....ဗြစ်....ဒုတ်....ဒုတ်...ဒုတ်....အီး...အင့်...အင့်...."

အတင်းရုန်းကန်နေတဲ့ကြားက လီးကြီးဟာ တန်ကျင်တစ်ချောင်းလို စောက်ဖုတ်ကို ထိုးခွဲပြီး သားအိမ်ကို သွား ဆောင့်ပါတော့တယ်။ သူ့ပါးစပ်ကို မလွှတ်သေးဘူး။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထုတ်ချည် သွင်းချည် (၁၀)မိနစ်လောက် လုပ်ပေးတော့မှ အရသာတွေ့ပြီး ငြိမ်သွားရဲ့။ အသာငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်မှာ သွေးတွေရဲနေတယ်။ သနားစရာတော့ အတော် ကောင်းသား။ နေသားကျသွားပြီမို့ စောက်ဖုတ်လည်း နည်းနည်းချောင်ပြီမို့ အရည်တွေနဲ့ သွင်းရတာ ကောင်းလာတယ်။ သူ့ လည်း နာတာမေ့ပြီး ကော့ကော့ပေးနေရဲ့။ သိတယ်မဟုတ်လား။ မိန်းမတွေရဲ့ ထုံးစံ လီးအရသာတွေ့တာနဲ့ ရှက်တာ ကြောက်တာမရှိတော့ဘူး။ ဒါနဲ့ သူ့ခါးကို ကိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကလွှတ်အောင် ဆွဲမြောက်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ် ကိုကြွကြွပြီး အသားကုန်ဆောင့်ပေးတာပေါ့။

" အ....အား....အင့်....အင့်...အင့်...."

ကိုယ်ခန္ဓာအပေါ်ပိုင်းသာ ကုတင်ပေါ်မှာရှိပြီး အောက်ပိုင်းကတော့ ကော့တက်နေပါတယ်။ လီးဟာ အဆုံးဝင်သွား တာမို့ အားရစရာပါပဲ။ ဒါကြောင့် စိတ်တွေသိပ်ကြွပြီး မညှာမတာ အားရပါးရ ဆောင့်ပေးနေမိတယ်။ သူလည်း ညီးတာတွေ အော်တာတွေမရှိတော့ဘူး။ တစ်ခန်းလုံး လီးဝင်ထွက်သံတွေနဲ့ ဆူနေရဲ့။

" အင့်....အား...ဟား....အား....အား...."

ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ အကြောဆွဲပြီး သုတ်ရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲကနေ ကုတင်ပေါ်သို့ ယိုစီးကျလာပါတယ်။ ပြီး တော့ အဝတ်တစ်ခုလို ပုံကျသွားလေရဲ့။ ပျော့ဖတ်နေတဲ့ နော်ရင်မူ ကိုယ်ကို ထိန်းကိုင်ရင်း ကျွန်တော်လည်း ပြီးတဲ့အထိ ဆောင့်နေရတာပေါ့။ ခဏနေတော့ သုတ်ရည်တွေ လီးထဲက ပန်းထွက်ပြီး ခွေကျသွားပါတော့တယ်။

" နော်ရင်မူ....ကောင်းရဲ့လား...."

" အင်း...."

" အရင်တုန်းက ခုလိုခံဖူးလား....မှန်မှန်ပြောနော်...."

" ငယ်ငယ်တုန်းက (၁၄)နှစ် သမီးတုန်းကတော့ ကျောင်းက ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ လုပ်ဖူးတယ်....ဒါပေမယ့် နာလို့ပြီးအောင် မလုပ်ခဲ့ဘူး....."

" မိုးအလင်း ခံနိုင်ပါ့မလား...."

" အကို့ သဘောပဲလေ...."

..................................................................................................................................................

( ၃ ) စုတ်လည်းစူး စားလည်းရူး

ကျွန်တော် ကိုမောင်မောင့်ကို ပညာကောင်းကောင်းပေးဖို့ကို စဉ်းစားနေမိပါတယ်။ သူဟာ ကျွန်တော့်ရည်းစားကို ရော ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းမိန်းမကိုပါ ကျွန်တော့်မျက်နှာမထောက်ဘဲ လိုးခဲ့တယ် မဟုတ်လား။ သီရိကတော့ ထားပါလေ။ ကျွန်တော်နဲ့ ပတ်သက်မှန်းသူမသိပါဘူး။ အဲဒီကောင်မသီရိကိုပါ တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက် ပညာပေးရမယ်။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်တွေမထုတ်ဖူးတော့ ဉာဏ်က မကောင်း၊ စဉ်းစား....စဉ်းစား။ ဆိုင်မှာရှိသမျှ ပစ္စည်း တွေရောင်းပြီး လစ်သွားရကောင်းမလား။ 

ဒါမှမဟုတ် တစ်ဆိုင်လုံး မီးတင်ရှို့ပြီး သွားရင်ကော နောက်တစ်မျိုးက ကိုမောင် မောင်ကို ချောင်းရိုက်....ဒါမှမဟုတ်လဲ....ဝတ္ထုထဲကလို သီရိကိုဖြစ်ဖြစ် ကိုမောင်မောင်ကိုဖြစ်ဖြစ် သတ်ပြီး တစ်ယောက် ယောက်ကို လွဲချရင်တော့ ဟုတ်ပြီ....ဟုတ်ပြီ...ဒီအကြံကောင်းတယ်...တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်....ပိုင်လိုက်တဲ့ ကျွန်တော် ဟား...ဟား...ဟား...တစ်ယောက်ကသေ နောက်တစ်ယောက်က ထောင်ထဲမှာ အချိန်ဖြုန်း....ဟိုးဟိုး...မလိုက်။ ကိုမောင် မောင့် လုပ်ငန်းကို ကျွန်တော်ပဲ ဦးစီးရမှာ။ 

ပြီးတော့ ကိုမောင်မောင့် အမေကြီးရှိတယ်။ သူကတော့ သနားစရာပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တာဝန်ယူလုပ်ကျွေးရမှာပေါ့။ ပြီးတော့ ကား...။ ကျွန်တော့်လောက် အသုံးမကျတဲ့ကောင် ဒီလောကမှာရှိပါဦးမ လား။ ကိုမောင်မောင်မှာ ညီမတစ်ယောက်ရှိတယ်ဗျ။ 

အောင်မလေး....လျှပ်စစ်အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ယူထားတဲ့ ဦးနှောက်တဲ့ဗျာ... လုံးလုံးမေ့နေလိုက်တာ။ ဟေး...ဟေး...ဟေး...ဒီကောင်မလေးကို သုံးရမယ်....ဆပ်စလူးမလေး....တခါတလေ ဆိုင်ကိုလာ ရင် ဘယ်သူမှ မနေရအောင် လက်ကမြင်းကျောထတဲ့ ကောင်မလေး...ပညာအရည်အချင်းကတော့ (၉)တန်း အောင်(၁၆) နှစ် ရည်းစားထားချင်လွန်းလို့ ထွန့်ထွန့်လူးနေတယ်။ သူ့အမေကြီး အမြဲပါတော့ မကမြင်းရဲဘူး...သူ့အကိုလိုပဲ ထန်တာ... အလွန့်အလွန် ဘော်ဒီလည်း လှတယ်။ အိုကေ...ဟင်း...ဟင်း...အသက်မတူလို့ရယ် နောက်ပြီး ကိုမောင်မောင်ကို အားနာ တာရယ်ကြောင့် ကြည့်နေခဲ့တာ...အခုတော့ ဒီငန်းမလေးကို စားရတော့မယ်။ ကိုမောင်မောင် အူနုကျွဲခတ်စေရမယ်။ သီရိ ထက် အစတစ်ရာသာတဲ့ ကောင်မလေးကို ရအောင်လုပ်ပြမယ်။

ဒါနဲ့ အခွင့်အရေးကို အေးအေးဆေးဆေး စောင့်နေမိတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း ဆိုင်ထဲကို ဝုန်းဒိုင်းကြဲပြီး ဝင်လာပါပြီ။ ဒါတောင် အရွယ်က သိပ်မရောက်သေးဘူး။ ဟိုကမြင်း ဒီကမြင်းနဲ့ ကျွန်တော့် စားပွဲနားရောက်လာတယ်။ ကျန်တဲ့ လူတွေက တော့ သူ့ကိုရှင်းရ ကိုယ့်အလုပ်လုပ်ရနဲ့ အလုပ်များနေကြတယ်။

" ကိုရာဇာကြီး...ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ...."

ကျွန်တော့်ရှေ့တည့်တည့်မှာ စားပွဲကို တဒေါက်ဒေါက်နဲ့ ခေါက်ပြီး ငုံ့မေးလာတဲ့ ချာတိတ်မလေးရဲ့ ရင်သားအစုံကို ခပ်တည်တည်ပဲ စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း

" ဆားကစ် ပုံစံသစ်လောင်းနေတယ်...စင်သီယာ ဘယ်လိုလဲ သိပ်လှနေပါလား...."

" ခစ်....ခစ်ခစ်...တကယ်လား....ဘာစားချင်လို့လဲ...."

" တကယ်ပေါ့....ဘာစားချင်လို့လဲဆိုတော့...."

ကျွန်တော့်ရဲ့ အကြည့်ရိုင်းတွေကို သဘောတွေ့နေပုံရတယ်။ မသိမသာ ပုံစံနဲ့ ရင်ကိုပိုပြီး မ ပေးလိုက်တယ်။ ကဲ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခုံပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ပဲကြီးစေ့ကျော် တစ်စေ့ကို ကောက်ပြီး ဖြူဝင်းနေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကြားထဲ အသာထည့်လိုက် တယ်။

" ဟယ်...ကြည့်စမ်း...ကြည့်စမ်း....သိပ်ဆိုးတာပဲ...."

ပြောပြောဆိုဆို ပဲကြီးကျော်ကို ကျွန်တော့်ရှေ့မှာတင် နှိုက်ထုတ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ပြန်ပေါက်လိုက်တယ်။ ဇတ်ကနဲ ဖမ်းပြီး ပါးစပ်ထဲပစ်သွင်းလိုက်တယ်။ ကျွတ်ကနဲ ဝါးစားရင်း မျက်စေ့မှိတ်ပြလိုက်တယ်။ ငခူပြုံးလေးပြုံးပြီး မျက်စောင်းလေး ချိတ်ကာ ဖင်လေးကို လှုပ်ရင်း ထွက်သွားလေရဲ့။ တံခါးပေါက်အရောက်မှာ တစ်ခါလှည့်ကြည့်ပြီး ထွက်ပြေးသွားတယ်။ နည်း နည်းတော့ ရင်ထိတ်မိတယ်။ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့များ သွားတိုင်မလားပဲ။ တစ်ပတ်လောက် ဘာပြဿနာမှ မရှိတော့မှ ဟင်းချနိုင်တယ်။ နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်တွေ့တော့ အရင်အခါတွေကထက် ပိုရင်းနှီးသလိုပဲ ကျွန်တော့်ဆီတန်းလာပြီး မုန့်လာ ကျွေးတယ်။

" ကိုယ်က ဒါစားချင်တာ မဟုတ်ဘူး...."

" သွားဟယ်....မနောက်နဲ့လေ...စေတနာနဲ့လည်း ကျွေးရသေးတယ်....."

စားပွဲရှေ့မှာ လာနွဲ့ပြနေတဲ့ သူ့လက်ကလေးကို အသာဖမ်းဆုပ်လိုက်မိတယ်။ အေးစက်လို့ ပြန်လည်းဆွဲမယူဘူး။ မျက်လွှာလေးချပြီး ငြိမ်နေရဲ့....။

" သိလား...."

" ဘာလဲ...."

" ချစ်တာကို..."

" ဟင့်...အင်း..."

" အခုတော့ သိပြီမဟုတ်လား...."

" စဉ်းစားဦးမယ်...."

..........................................................................

ဒါကတော့ ခင်ဗျားတို့ သိတဲ့အတိုင်း မူလကျီလုပ်တာပါ။ ကျွန်တော် ပွဲတဝက်နိုင်နေပြီလေ။ ဟိုလိုဒီလိုနဲ့ သူ့ဆီက အဖြေရခဲ့ပါတယ်။ ကောင်မလေးက ငယ်ပေမယ့် တကယ်ချစ်တော့လည်း သိပ်အလေးအနက်ထားတာ....ကျွန်တော် အသုံး ချရတာတောင် စိတ်မသန့်ဘူး။ ကျွန်တော့်ကို သိပ်တွယ်တာနေရှာတယ် ထင်တယ်။ ချစ်ကြပြီဆိုတော့လည်း သူက ကျွန်တော့်ကို သိပ်နွဲ့တာပဲ။ အနည်းဆုံး တစ်ပတ်တစ်ခေါက် ရုပ်ရှင်သွားပြရတယ်။ ကန်တော်ကြီးကို ရံဖန်ရံခါသွားပေးရ တယ်။ အင်းလျားကို မကြာခဏသွားရတယ်။ သူနဲ့ ချစ်ကြမှပဲ အလုပ်လေးဘာလေး ပျက်တော့တယ်။ ကိုမောင်မောင်က လည်း ရိပ်မိပါတယ်။ 

ကျွန်တော် ဆော်နဲ့ လျှောက်ကဲနေတယ်ဆိုတာ။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သူလဲဆိုတာ မသိရှာဘူး။ ဟား...ဟား ဒါကြောင့်လည်း ကိုယ်ချင်းစာစိတ်နဲ့ သူက ကျွန်တော့် ပျက်ရက်တွေကို ဘာမှမပြောဘူး ကျွန်တော် လျှောက်လည်ပြီး ပြန်လာရင် ဘာလုပ်ခဲ့လဲ အောင်မြင်ရဲ့လား....ဘာလားနဲ့ လာနောက်နေသေးတယ်။ ရီစရာနော်...ကျွန်တော်ကတော့ ကိုင်တွယ်ရုံပဲလို့ ဖြေလိုက်တယ်။ အမှန်တော့ သိပ်ကိုင်တွယ်လို့မရဘူး။ ချာတိတ်မက ဈေးကိုင်နေတယ်။ လက်ထပ်ပြီးမှတဲ့။ စိတ်ညစ်သွားမိတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ စာအုပ်ကြီးအတိုင်းလုပ်တယ်ဆိုတာ မကြာခင်ကပဲ သိလာရလို့ အတော်ဝမ်းသာသွားမိ တယ်။

" ကိုကို....မေမေ ရိပ်သာ(၉)ရက်ဝင်မယ်တဲ့....အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူး...အိမ်ဖေါ်ကောင်မလေးလည်း ခေါ် သွားမှာ....ကိုကို ခွင့်ယူပြီး လာလည်ပါလားနော်...."

" လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်တယ်ပေါ့...."

" မဟုတ်ဘူးလေ....တထိတ်ထိတ်ဖြစ်နေစရာ မလိုတော့ဘူးလေ....အေးအေးဆေးဆေး တွေ့လို့ရတာပေါ့...."

နောက်တစ်နေ့ ကျွန်တော် ဆိုင်မှာ နေ့တစ်ဝက် ခွင့်ယူလိုက်ပါတယ်။ ရေမိုးချိုးပြီး တကိုယ်လုံးသန့်စင်ပြီး နောက်ရင်း ပြောင်ရင်းနဲ့ စင်သီယာဆီ ထွက်ခဲ့ပါတယ်။ ကိုမောင်မောင်ကတော့ ပြုံးဖြဲဖြဲနဲ့ ကျန်ရစ်ခဲ့လေရဲ့။ ဘေးဘီဝန်းကျင်နည်းနည်း ကြည့်ပြီး အသာဘဲလ်ခလုပ်နှိပ်လိုက်တော့ မချောက စောင့်နေပုံပဲ။ ချက်ချင်းတံခါးလာဖွင့်တယ်။

" နောက်ကျတယ်...."

" ဘာလဲ....မနက် (၅)နာရီ ထလာရမလား...."

" စောင့်ရတဲ့ လူဗျိုင်းဖြစ်တော့မယ်...."

တံခါးပိတ်ပြီးတာနဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကျစ်ကျစ်ကလေးကို ဆွဲပြီးနီရဲနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စုတ်ပြစ် လိုက်ပါတယ်။ စင်သီယာကလည်း မရုန်းဘဲငြိမ်နေလေတော့ ကျွန်တော် အံ့သြသွားမိတယ်။ သူကလန်ကဆန် လုပ်မယ်ထင် နေတာ။

" အချိန်တွေ အမျာကြီး ရှိပါတယ်...ကိုကိုရယ်....အပေါ်တက်ပါ...."

လူကြီးလေသံနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ပြောရင်း လက်ဆွဲပြီး အပေါ်ကိုခေါ်သွားတယ်။

" လာ...ဒီမှာ....သူစားဖို့ တပင်တပန်း နွှာထားတာ...."

သစ်တော်သီးတွေပါ...စိတ်ကျေနပ်အောင် စားပြလိုက်ရသေးတယ်။ ကျွန်တော်စားတာလေးကို ထိုင်ကြည့်နေတယ်။ ဒါနဲ့ ဝါးလက်စ မညက်တညက်သစ်တော်သီးလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့တေ့ပြီး ထည့်ပေးလိုက်တော့ တမြုံ့မြုံ့ဝါးနေပါတယ်။

" ချစ်လား..."

" အင်း...."

မပွင့်တပွင့်ဖြေတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်သား ရင်ချင်းအပ်ရင်း တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေတဲ့ သူ့ရင်ခုန်သံကို အတိုင်းသားကြားနေရတယ်။ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို စမ်းပြီး ဖက်သလို ဖက်ရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်း နေတာကို ခွာလိုက်ပြီး သွေးကြောလေးတွေ စိမ်းထနေတဲ့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကို သွေးစုတ်ဖုတ်ကောင်လို တပြွတ် ပြွတ်နဲ့ စုတ်ယူနေမိတယ်။ လက်ကလေးတွေက ကျွန်တော့်ကို သိုင်းဖက်ရင်း မှေးစင်းကျသွားလေရဲ့။ လက်တွေက တရွေ့ ရွေ့နဲ့ တီရှပ်ထဲကို ဝင်သွားတယ်။ ဒုတိယအကြိမ် အံ့သြစရာတွေ့ရပြန်တယ်။ ဘော်လီမဝတ်ထားဘူး။ ဧကန္တ ကျွန်တော့်ကို ငံ့လင့်ပြီး အဆင်သင့်လုပ်ထားပုံပဲ။ နွေးထွေးတင်းမာနေပြီး အင်မတန်မှ ကိုင်လို့ကောင်းပါတယ်။ အပျိုစင်လေးမို့ နို့သီးလည်း မယ်မယ်ရရမရှိ နို့အုံတစ်ခုလုံးမှာ လိမ္မော်သီးအလတ်စားအရွယ်ဆိုတော့ လက်ထဲမှာ ပျောက်နေတယ်။

" ဟင့်....ကိုကို....စင်သီယာကို ဘယ်တော့မှ ပစ်မသွားရဘူးနော်....ထာဝရနော်...."

ကလေးတစ်ယောက်လို နားထဲမှာ တိုးတိုးလေးပြောလာတဲ့ စင်သီယာ နို့ကို တစ်ချက် ညှစ်ကလိပေးလိုက်တယ်။ သူ့ခမြာ အခုလို ကျွတ်ကျွတ်လွတ်လွတ် နို့ညှစ်ခံနေရတာ အနေရခက်နေပုံပဲ။

" စင်သီယာ....အင်္ကျ ီချွတ်ပစ်လိုက်ကွာ...."

" ကိုကို...ချွတ်ပေး....စင်သီယာ ဘာမှ လုပ်လို့မရဘူး....အရမ်းတုန်နေတယ်...."

သနားစရာ တုန်ရီနေတဲ့ အပျိုမလေးရဲ့ တီရှပ်ကို အသာချွတ်ပေးပြီး ကျွန်တော့် အထိအတွေ့တော့ ဖော်မပြနိုင်တဲ့ ချမ်းသာမှုတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာတယ်။ စင်သီယာကတော့ ရှက်လွန်းလို့ ထင်ပါရဲ့ မျက်စိစုံမှိတ်ထားတယ်။ ချစ်စရာနို့အုံလေးတွေ ဟာ သူ့ရင်ဘတ်မှာ ရီးလေးခိုနေကြတယ်။ ချစ်လို့ တစ်ချက်ငုံ့နမ်းတော့ တွန့်သွားရှာတယ်။ ကဲ....ဒီလောက်ကြောက်တတ် ရင်လည်း မသိမသာ ထွက်ပြူနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို သွားနဲ့ မနာတနာလေး ကိုက်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော် နို့ကိုစို့တော့ အကြောတွေ တွန့်တွန့်လူးနေပါတယ်။ နို့အုံလေးကို လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ ယက်ပေးတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညှင်းဖုလေး တွေနဲ့ ပြည့်သွားလေရဲ့။ နို့အုံဟာ အခုနကထက် တင်းမာလာပါတယ်။ ချောမွတ်တဲ့ သူ့ကျောပြင်လေးကို ညင်ညင်သာသာ ပွတ်ပေးရင်း သူ့ချက်တိုင်လေးဆီကို လျှာထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။

" ကိုကို....စင်သီယာ မနေတတ်ဘူး...."

ကလေးစိတ်မပျောက်သေးသူပီပီ ခြေလေးဆောင့်ပြီး ငြီးနေရှာတယ်။ နေတတ်သွားမှာပါ ကလေးရယ်....လီးနဲ့ မတွေ့ သေးလို့ပါ။ ချက်ထဲကို လျှာထိုးပြီး ဘာဂျာရဲ့ အရသာနမူနာကို မြည်းစမ်းစေလိုက်ပါတယ်။

" ခစ်...ခစ်..ခစ်...ခစ်ခစ်....ကိုကို က သိပ်ဆိုးတာပဲ....ဟိုယက် ဒီယက်နဲ့...."

" ချစ်လို့ယက်တာပေါ့ ကလေးရယ်....မချစ်ရင် ဘယ်သူယက်မှာလဲ...."

သူ့ကို ချစ်တယ်လို့ ပြောရင် သိပ်သဘောကျတဲ့ စင်သီယာကို သူ့စိတ်ကြိုက်စကားလုံးနဲ့ ပင့်ပေးလိုက်တယ်။

" ကိုကိုက ချစ်လို့ ယက်တာပေါ့....တော်တော့နော်....စင်သီယာ မနေတတ်ဘူး...."

" ဒါဆို ကို့ နို့ကို စို့ပေးနော်...."

" ဟင်း...ရှက်တယ်...."

" မရဘူး....ချစ်ရင် စို့ပေးရမယ်...."

ပြောပြောဆိုဆို သူ့မျက်နှာကို ရင်ဘတ်နားကပ်ပေးလိုက်တော့ အသာပါးစပ်ဟပြီး ကလေးတစ်ယောက်လို နို့စို့တာမို့ အရသာတော့ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မမကြီးတွေလို ပညာမတတ်ရှာဘူး....ဂုတ်ဝဲ သူ့ဆံပင်လေးကို အသာပွတ်ပြီး စိတ်ရဲလာ အောင် ဖြေသိမ့်ပေးနေတော့ တဖြေးဖြေးစုပ်ဟန် ပြောင်းလာတယ်။

" ကဲ...တော်ပြီ...."

" ကြည့်....ခဏလေး စို့ပြီးတော့...."

သူ့မူဟန်လေးကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် အသည်းယားလာပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စုပ်ယူလိုက် တယ်။ ဒီတစ်ခေါက်မဆိုးဘူး သူ့လျှာလေးက ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲ ထိုးဝင်ပြီး တုန်တုန်ရီရီနဲ့ အာခေါင်ကို လာပွတ်သပ်ပေးနေ ရဲ့။

" ပြွတ်....မောလိုက်တာ ကိုကိုရယ်...."

ဟုတ်ပါတယ်...ကြမ်းတမ်းတဲ့ ရမ္မက်လှိုင်းကြောင့် ကလေးမတော်တော်ဟိုက်သွားရာမှ နို့အုံလေးတွေ နိမ့်ချည်မြင့် ချည်နဲ့ အသက်ကို ရှိုက်ရှိုက်ရှုနေရဲ့။ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ သူ့စကတ်ကို အသာအောက်ကို တွန်းပေးလိုက်တော့ ....

" တော်ပြီ ကိုကိုရယ်....စင်သီယာ ရှက်လာပြီ...."

" စင်သီယာ က ကို့ကို မချစ်ဘူးလား....ချစ်သူတွေဆို ရှက်စရာမလိုဘူး...."

ပြောနေတုန်းမှာပဲ သူ့ဖင်ပေါ်နေပါပြီ။ လုံးကျစ်တဲ့ တင်ပါးလေးက ကားထွက်နေရဲ့။ ဖင်ကြားထဲကို လက်ညှိုးနဲ့ ပွတ်ပေးနေတော့ ရှက်ရှက်နဲ့ ကျွန်တော့်ပုခုံးမှာ ခေါင်းမှီရင်း ငြိမ်ခံနေတယ်။

" စင်သီယာ ကကွယ်....လိမ္မာပါတယ်....ကိုယ်ချစ်သူရဲ့ အလှကိုကြည့်ချင်တယ်...."

" ကိုကိုကလည်း သိပ်ဆိုးတာပဲ...."

" ကဲ...ရှက်ရင် ကိုကိုပါ ချွတ်ချလိုက်ပါမယ်...."

ပြောပြောဆိုဆို သူ့ရှေ့မှာ ရပ်ပြီး ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ခရမ်းသီးက ရင့်နေပြီ နှပ်လိုက်ရင်တော့ ဆွေမျိုးမေ့ သွားမှာပဲ။

" အိုး....ကိုကိုကလဲ...."

ရှက်ရှက်နဲ့ ဟိုဘက်လှည့်သွားတဲ့ စင်သီယာရဲ့ စကတ်ကို အသာဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ကမ္ဘာဦးလူသား နှစ်ဆယ်ရာစု ယဉ်ကျေးမှု အလယ်တောင်မှ ရောက်နေသလိုပါပဲလား....။ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ စောက်မွှေးတွေဟာ အင်မတန်နုနေပါသေးတယ်။ သေချာကြည့်မှ မြင်ရတယ်။ အကွဲကြောင်းလေးက စိလို့။ ကြာကြာဆိုင်းမနေဘဲ သူ့ကိုပွေ့ပြီး နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာဆီ မ သွားလိုက်ပါတယ်။ ဆိုဖာပေါ်ချပြီးတာနဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးနေမိတယ်။ ပေါင်လေးနည်းနည်းကားလာမှ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ အသာပွတ်ပြီး လက်ခလယ်နဲ့ စောက်စေ့ကို ကလိပေးလိုက်တယ်။

" ကိုကို...."

ဆွဲဆွဲငင်ငင်ခေါ်ပြီး ရင်ခွင်ထဲမှာ မျက်နှာဝှက်ထားရှာတယ်။ လက်ခလယ်နဲ့ ကလိပေးရင်း ပေါင်က သိသိသာသာဖြဲ လာပြီး နည်းနည်းအရည်တွေထွက်လာတဲ့ခါ ကျွန်တော် စင်သီယာကို ဘာဂျာပေးဖို့ စလိုက်ပါတယ်။ အရည်တွေ စိုစွတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အနည်းငယ်လက်နဲ့ ဖြဲလိုက်ပါတယ်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ ပေါ်လာတဲ့အခါ ကျွန်တော့်လျှာကို စုချွန် ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ လျှာတစ်ခုလုံး စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ ကောင်မလေး စောက်ဖုတ်ထဲ မှာ ပူနွေးပြီး စိုစွတ်နေပါတယ်။ လျှာဟာ မြွေတစ်ကောင်လို ဟိုတိုးဒီတိုးနဲ့ လျှောက်သွားနေလေရဲ့။ စင်သီယာကတော့ ဆိုဖာ ဘောင်ကိုကိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့မှန်းမသိ ကော့ ကော့ပေးနေတယ်။ မကြာပါဘူး....ပူနွေးပြစ်ချွဲနေတဲ့ အရည်တွေဟာ စောက်ခေါင်းထဲကနေ ချော်ရည်တွေလို စီးကျလာပါတယ်။ သူ့ခမြာတော့ ပြီးမှန်းမသိဘဲ တဆက်ဆက်အကြောဆွဲပြီး ငြိမ်ကျ သွားလေရဲ့။

" ကောင်းရဲ့လား....စင်သီယာ...."   

စင်သီယာ ကိုယ် မေးတာဖြေလေ....ချစ်လို့လုပ်ပေးတာ စကားမပြောတော့ဘူးလား....

" ကောင်း....ကောင်း...တယ်..."

" ဒီလိုမှပေါ့....ဒီမှာ ကြည့်စမ်း...."

သူ့မျက်နှာမှာ ကပ်ပြတဲ့ လီးကြီးကို မြွေတစ်ကောင်မြင်သလို အလန့်တကြားနောက်ဆုတ်ရှောင်လိုက်တယ်။

" စုပ်ပေး...."

" ဟင့်အင်း....ကြောက်တယ်...."

" ဒါဆို မချစ်လို့ဘဲ...."

" ပေးလေ....စုပ်ပေးမယ်လေ...."

ပြောပြောဆိုဆို မရဲတရဲလေး ဟပေးတဲ့ပါးစပ်မှာ အသာတေ့ပေးလိုက်တယ်။ ကြောက်ကြောက်နဲ့ ဒစ်ကို အသာငုံပြီး စုပ်ပေးပါတယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် စုပ်ဖြစ်ရင်ပြီးရော နောက်မှ တဖြေးဖြေး သင်ပေးရတာပေါ့။ သူ့ပါးစပ်ထဲကို သေး တစ်စက် နှစ်စက်လောက် ပေါက်ထည့်ပေးတော့လည်း ထွေးမထုတ်ပါဘူး။ သနားတော့ သနားစရာပဲ။ ကျွန်တော်လည်း ထွန့်ထွန့်လူး သွားမိတယ်။

" အား....အား....ဟား....ဟိုး....အိုး....ကောင်းလိုက်တာ....စင်သီယာရယ်....အိုး....အချစ်ရယ်....အား....အား...စုပ် စုပ်..."

သူ့ခေါင်းလေးကို ကိုင်ပြီး လီးနဲ့ အသာရှေ့တိုးနောက်ငင်လိုက်လုပ်ပေးနေစဉ် တအားစုပ်လို့ သွေးတောင်ထွက်ပြီ အောက်မေ့နေတာ။

" အိုး...အင့်....အင့်....အား....."

လီးတစ်ချောင်းလုံး ကျင်ကနဲဖြစ်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေ သူ့ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထွက်သွားတယ်။

" မြိုချလိုက်....အားရှိတယ်...."

ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့နဲ့ မြိုချရင်း ကျွန်တော့်ကို အတင်းဖက်ထားပါတယ်။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတဲ့ သူမသိအောင် သူ့အကိုအိတ် ထဲက ခိုးလာတဲ့ ဆိတ်မျက်ကွင်းနဲ့ ပဲစေ့လေးကို လီးမှာ အသာစွပ်ပြီး ဒစ်မှာ သေချာတပ်လိုက်ပါတယ်။

" အချစ်....ဗယ်စလင်ရှိလား...."

" အင်း...."

" သွားယူခဲ့ကွာ...."

ကိုယ်တုံးလုံး ဧည့်ခန်းကို ဖြတ်လျှောက်သွားတဲ့အလှကို ကျွန်တော် ငေးကြည့်ရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဖင်ကြီးက တော့ ဆွဲလေတက်လေပုံစံပဲ။  ဖင်ကြားထဲကနေ စောက်ဖုတ်လေးကို တစွန်းတစလေး တွေ့နေရတယ်။

" ရော့....သိပ်မကြည့်နဲ့..."

" လှတာကိုး...အချစ်ရဲ့...."

သူ့ဆီက ခေါင်းလိမ်းဆီကို ယူပြီး လီးမှာ အသာပွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုပါ နည်းနည်းလိမ်းပေး လိုက်တယ်။ ဘာလုပ်တာလဲတဲ့....နားလည်း မလည်ဘဲနဲ့ တုန်တုန်ရီရီဖြစ်နေရှာတယ်။

" မအော်နဲ့နော်....ကလေး....ဘာမှမဖြစ်ဘူး...."

ချော့မော့ပြောရင်း ဆိုဖာပေါ်မှာ ခပ်ရှောရှောလေးဖြစ်အောင် အနေအထားပြင်ကာ ပြီးတော့ သူ့ခြေထောက်တွေကို ကျွန်တော့်ခါးမှာ ခွရက်ဖြစ်သွားအောင် ချိတ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဟနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ နည်းနည်းဖြဲပြီး ဆိတ်မျက်ကွင်းနဲ့ ပွတ်သတ်ပေးနေမိတယ်။

" ကိုကို....ကိုကို....အို့...ယားတယ်...."

ချက်ချင်းပဲ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး အရည်တွေရွှဲသွားပါတယ်။ ဒစ်ကို အဝမှာတေ့ထားလိုက်ပြီး နည်းနည်းထိုးသွင်း လိုက်ပါတယ်။ အားကနဲ အော်ရင်း ဆီးတွန်းထားတယ်။ ဒါနဲ့အချိန်ယူပြီး ဝင်သလောက်နဲ့ပဲ ဆွဆွပေးနေလိုက်တယ်။ တဟင်း ဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာပြီး တစ်ချက်ခြင်းထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ သားရေကွင်းတစ်ခုလုံး ကြပ်သိပ်နေပြီး နောက်နည်းနည်းတိုးရင် ကွဲ ထွက်သွားမယ့်ပုံစံပဲ။ ဒါပေမယ့်....မကွဲပါဘူး....

" ဗြိ....ဗြစ်....အင်း....အား....နာတယ်...ကိုကိုရဲ့....."

မျက်ရည်တွေတောင် စီးကျနေပါပြီ။ ဒါကြောင့် ချော့မော့ပြီး သူ့ကို ချော့ကာမော့ကာဖြင့် ချစ်စကားတွေဆိုနေတော့ တယ်။ ပြီးမှ....

" ဗြိ....ဗြစ်....ဒုတ်....အား...အ....အား...အ...အ...ဒုတ်....အင့်....ကိုကို...."

ပန်းတိုင်ရောက်သွားပါပြီ။ သူကတော့ ခံရခက်ပြီး မသက်သာပါဘူး။ အပျိုစင်မှေးကွဲသွားပြီး သားအိမ်ကလည်း အ တော်ခံနေပြီ။ ပြီးတော့ စောက်ပတ်လည်း နည်းနည်းကွဲသွားတယ် ထင်တယ်။ ငိုတာမှ တအားပဲ....။ ကျွန်တော့်ရင်ကို ထုထု နေတယ်။ နာတာကိုး....။ ဒါပေမယ့် ဆိတ်မျက်ကွင်းရဲ့ တန်ခိုးနဲ့ ချက်ချင်းပဲ အငိုတိတ်သွားပါတယ်။ တဟီးဟီး တဟားဟားနဲ့ ငှက်ဖျားတက်သလို တက်ချင်နေပြီ။ သူ့အကိုပစ္စည်းက အတော်စွမ်းတာပဲ။ ဒါနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးထဲမှာ လှည့်ပတ်ထိုး မွှေပြီး ကောင်းကောင်းလိုးနေမိတယ်။

" ကိုကို....ကိုကို....ကိုကို....အင့်အင်း....အား...."

ကျွန်တော့်ကို တဖွဖွခေါ်ရင်း လည်ပင်းကို အတင်းဖက်ထားပါတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကလည်း လီးကို ညှစ်ပြီး ဆုပ်ယူ နေတယ်။ သိပ်ကောင်းတဲ့အရသာပါ။ သူလေးဟာ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးရင်း ဖင်ကြီးကော့တက်လာပါတယ်။

" အား....အာ....အား..."

အကြိမ်ကြိမ်ပြီးခဲ့တာမို့ ဆိုဖာပေါ်ကနေပြီး ကြမ်းပြင်နားဆီသို့ သူ့အရည်တွေ အိုင်ထွန်းနေပါတယ်။ ကျွန်တော့် ခါးကို ခြေထောက်နဲ့ ညှပ်ထားပြီး နောက်ဆုံးအကြိမ်ပြီးသွားပါတယ်။ ကျွန်တော်က မပြီးသေးတော့ သူ့စောက်ခေါင်းမှာ အသာစိမ် ထားရတာပေါ့။ နည်းနည်းကြာမှ ဆက်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ သူ့စောက်ခေါင်းလေး ရှုံ့သွားပါတယ်။

" ချစ်တယ် စင်သီယာရယ်...."

" သိပ်ချစ်တယ် ကိုကိုရယ်...."

သိပ်ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စင်သီယာကို အသာမပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်တယ်။ သူလည်း အရသာတွေ့နေပြီမို့ အလိုက်သင့်ပဲ။ ဆူဆူလေးဟနေတဲ့ စအိုဝမှာ လီးကိုအသာတေ့ပြီး ခပ်ဖိဖိလေး ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ အော်လိုက်တာ မိုးကြိုး ပစ်မတတ်ပဲ။ ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်နေလို့ ကျွန်တော့်လီးလည်း အတော်နာသွားတယ်။

" အီး....ဟီးဟီး....မလုပ်နဲ့....မလုပ်နဲ့....နာတယ်....နာတယ်....ဟီးဟီး...."

ငိုကြီးချက်မနဲ့ အော်နေတဲ့ သူ့ကို ဗိုက်ပေါ်ကနေ လက်လျှိုပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထည့်မွှေပေးမှ ငြိမ်သွားတယ်။ လီးကို သိပ်ကြိုက်နေပြီ။ တဖြေးဖြေးချင်း ချော့သွင်းလိုက်ပြန်ထုတ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတယ်။ (၁၅)မိနစ်လောက် ကြာတယ်။  နောက်ဆုံးတော့ ဂွေးဥလေးဟာ ဖင်ပေါက်မှာ တွဲလွဲကျန်တဲ့အထိ မြှုပ်ဝင်သွားတယ်။ ခါးကို လက်တစ်ဖက်က ကိုင် ကျန်တဲ့ လက်တစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်ကို ကလိပေးရင်းနဲ့ မိမိစိတ်တိုင်းကျ ဖင်လိုးပေးနေရဲ့။

" ပြွတ်....ဗြစ်....ဗွတ်....ပြွတ်....ပြစ်....ဗြစ်....အင့်...အင်း....အိုး....အင့်...."

ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ရာကနေ အသံတွေမျိုးစုံ ထွက်နေရဲ့။ တစ်နေ့ရဲ့အတွေ့အကြုံသစ်ရနေတော့ သဘောကျနေပုံ ပဲ။ လီးကြီးကို စအိုထဲမှာ မွှေပေးတော့ နာနာကျဉ်ကျဉ်အော်ရှာတယ်။ ဗြုံးဆို ကျွန်တော့်လက်ပေါ် သူ့စောက်ရည်တွေ ကျလာ ပြန်တယ်။ သိပ်ထန်တဲ့ ကောင်မလေး။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ခါးကို သေချာကိုင်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးရင်း နောက်ဆုံးမှာ သုတ်ရည်တွေ စအိုနဲ့ အပြည့်ပန်းထုတ်လိုက်ရတယ်။ အဲဒီနေ့ကစပြီး သူနဲ့ ကျွန်တော်ဟာ (၉)ရက် လုံးလုံးမ နားမနေလိုးခဲ့တယ်။ နောက်ပိုင်းမှာလည်း လစ်ရင်လစ်သလို လိုးခဲ့တယ်။ သူလည်း လီးကို သိပ်စွဲနေပြီလေ။ ကျွန်တော့်ကို လည်း တုန်နေအောင် ချစ်ရှာတယ်။ အကာအကွယ်အတားအဆီးတွေ လုပ်ထားတဲ့ကြားကနေ ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲမသိဘူး။ သူ့ဗိုက် (၂)လရှိသွားပြီ။ အချိန်ဆွဲပြီး ဘာလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေရတယ်။ ဗိုက်ကို ဖျက် ဒါမှမဟုတ် အရှက်ကွဲအောင် ထား လိုက်ရမလား။ ဒါပေမယ့်...ကျွန်တော် သူ့ကို သိပ်ချစ်နေမိပြီ။

ဒီတော့...

သူ့ကို အကြံပေးလိုက်တယ်။ ဗိုက်ပြသနာ မပြောဘဲ သူနဲ့ကျွန်တော် မေတ္တာရှိနေလို့ လက်ထပ်ပေးပါလို့ ပြောလို့ အဲ့လိုမှမရရင် ခိုးပြေးမှာပဲ။ အဘွားကြီးက တရားသမား နောက်ပြီး သူမသေခင် သမီးကို စိတ်ချရတဲ့လူနဲ့ ထားခဲ့ချင်တယ်။ ကျွန်တော့်ကို ခေါ်တွေ့ပြီး သေချာမေးမြန်းခဲ့တယ်။ ဒီလိုနဲ့....

ကိုမောင်မောင်ရဲ့ နိုင်ငံခြားက ပြန်လာတဲ့ ချစ်သူနဲ့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ကို တစ်ရက်တည်း သတ်မှတ်လိုက်တယ်။ စင်သီယာမှာ ဗိုက် (၄)လ ရှိနေပြီ။ သူကတော့ သိပ်ပျော်လို့။ ကျွန်တော့် လက်စားချေမယ့် အစီအစဉ် လည်း ပျက်သွားရပြီ။ ယောက်ဖဆိုတော့ ညှာရမယ် မဟုတ်လား။ တော်တော်စည်တဲ့ မင်္ဂလာဆောင်လို့ ပြောရမှာပဲ။ လာ လိုက်တဲ့လူတွေ ကျွန်တော်တစ်ပြားသားမှ မကုန်ဘဲ အကုန်အကျခံတယ်။ အားလုံးနှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်မယ်အလုပ်မှာ မင်္ဂလာ ခန်းမဝင်ပေါက်ကို အဝတ်အစားဖို့ရို့ဖားရားနဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရောက်လာတယ်။ သေချာကြည့်မှ သီရိဖြစ်နေတယ်။

ဗိုက်ကြီးကြီးနဲ့။ ဟောတော့ ခက်ကြပြီပေါ့။

" ကိုမောင်မောင် ရှင်လူယုတ်မာ.....လူလိမ်....နှမချင်းမစာနာဘူး....ဒီမှာရှင့်ကလေး ကျမ ဘယ်လိုမျက်နှာနဲ့ မွေးရမ လဲဟင်...."

မျက်ရည်သွယ်သွယ်ကျရင်း ပြောနေတဲ့ သီရိကို ကျွန်တော် မမုန်းနိုင်တော့ပါဘူး။ သူ့ရဲ့ မျက်ရည်တွေက ကျွန်တော့် ဒေါသတွေကို တိုက်စားသွားပါပြီ။ ကိုမောင်မောင်ကတော့ ဟန်မပျက် သူ့ဇနီးလက်ဆွဲပြီး ခန်းမဆောင်ထဲကနေ ထွက်သွားပါ တော့တယ်။


...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။