Monday, June 2, 2025

ရေမြေ့ရှင်၏နောက်ဆုံးဆန္ဒ အပိုင်း (၅)

ရေမြေ့ရှင်၏နောက်ဆုံးဆန္ဒ အပိုင်း (၅)

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

{အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။}

(21)

သူတို့သားအမိသည်ညဥ့်ဦးယံကထဲကပင် သူတို့၏အသွေးအသားထဲက လိုလို လားလား ဖြစ်တည်လာသောတပ်မက်မှုများကို၊ အချင်းချင်း အပြန် အလှန် ဖြည့် ဆည်း ပေးကြရင်း၊ နှစ်ဦးစလုံးသည် တစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကိုတစ်ယောက် အသေးစိတ်စူးစမ်းလေ့လာရှာဖွေနေကြသည်၊ ကောင်းမြသွင်က မိခင်မြဝတ်မုံ၏ ရင်သားနို့လုံးကြီးများကို နူးညံ့စွာပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့နေပြီး၊ ထောင်မတ်စူထွတ်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးများကို စုပ်ကာ လျှာဖြင့်တလွှားချင်းလှိမ့်ယက်နေသည်။ မြဝတ်မုံမှာလည်း သားဖြစ်သူ၏လီးကြီးက မိမိ ၏ပေါင်ကြားထဲတွင်မာတောင့်လာမှုကိုခံစားလာခဲ့ရသည်။ သူမကလီးကြီးကိုကောက်ဆုပ်ပြီးဖမ်းကိုင်လိုက်လျက် ဖြင်းဖြည်းသာသာလေးဂွင်းထုပေးနေလိုက်သည်။

သူမကသူ့အား၊ ခင်းထားသောအိပ်ရာပေါ်သို့ကျောကျသွားအောင်တွန်းလှဲချလိုက်သည်။ သူ့ခါးပေါ်သို့သူမတက်ခွလိုက်သည်။ သူ၏မာကျောနေသောလီးကြီးကို သူမ၏လက်ထဲတွင်ဆုပ်ကိုင်ထား၏။ ဖုဖောင်းနေသောဒစ်ခေါင်းကြီးကို သူမ၏စိုထိုင်းရွှဲအိနေသည့်စောက်ပတ်မြှောင်းကြီး၏နှုတ်ခမ်းသားတလျှောက်ဖိပွတ်ပေးနေ၏။  ဒစ်ခေါင်းကြီး၏ထိပ်တွင်လည်းလရည်ကြည်လေးများသီးနေသည်။ စောက်ရည်နှင့်လရည်ကြည်မျာ ဖိပွတ်ရောမွှေခံလိုက်ရသောအခါ၊ ချောဆီများအဖြစ်လိမ်းကျံပြီးသား၊ လိုးရန်အတွက်အဆင်သင့်အနေအထားသို့ရောက်နေခဲ့ပြီလေ။ 

သားဖြစ်သူလီးကြီးရဲ့ မှိုပွင့်ခေါင်းကြီးကို သူမ၏ စောက်ပေါက်အဝသိုဖြည်းညှင်းစွာကိုင်တွယ်၍ လမ်းကြောင်း ပေးပြီးကိုင်တေ့၍ထည့်ပေးလိုက်၏။ သူမ၏ကိုယ်ကို တအိအိဖိချလိုက်လေသည်။ အံကြိတ်၍တရစ်ချင်းနှဲ့သွင်းလိုက်သောအခါ၊ စီးကြပ်သောနှုတ်ခမ်းထူကြီးများဖြင့်ဖွဲ့စည်းထားသောသူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးက၊ သား၏လီးကြီးကိုလီးတဆုံးအထိ အရင်းရောက်အောင်ဝါးမျိုသွားခဲ့လေပြီ။ ဆီးစပ်ချင်းထိမိသွားသောအခါ သားဖြစ်သူ၏လမွှေးနှင့်မိခင်ဖြစ်သူ၏ စောက်မွှေးများက ရောထွေးပေါင်းယှက်သွားခဲ့လေသည်။

သူမ၏စောက်ခေါင်းလမ်းကြောင်းတလျောက်အတွင်းထဲတွင်သား၏လီးကြီးကပို၍ရှည်ပြီးဆန့်ထွက်လာသည်ဟုသူမထင်မိ၏။ လီးကြီး၏အထိအတွေ့ကအရသာရှိလှစွာဖြင့်၊ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ၊ သူမကိုယ်တိုင်ပင်အတိအကျမသိနိုင်ခဲ့သောနက်နက်နဲနဲနေရာများအထိရောက်အောင်၊ ထိထိမိမိဝင်ရောက်သွားခဲ့သည်။

" အိုး မေမေ၊ အဲဒါ အရမ်းကောင်းတယ်မေမေ..အားး.."

ကောင်မြသွင်ကသူ့အမေပေးလိုက်သောကာမဆိပ်ကြောင့် စိတ်အားထက်သန်စွာညည်းညူရင်း သူ့တင်ပါးကို အတင်းကော့ထိုးတွန်းတင်နေသည်။မြဝတ်မုံကပြုံးပြီး သူ့သားအပေါ်မှာအကျအနခွ၍ ကြာပွတ်သံပေးကာမြင်းက်ိုစပြီးဒုံးစိုင်းစီးလိုက်တော့သည်။ ထိုည၏ခရီးကြမ်းအစပါဘဲ။

````````````````````````````

နောက်တစ်နေ့နံနက်...

မြဝတ်မုံသည် ဘုရားကျောင်း၏အရှေ့ဘက်ခြမ်းပြူတင်းပေါက်များမှတဆင့် ဖြာကျလာသောနူးညံ့နွေးတွေးသည့်နေရောင်ခြည်ကသူမ၏အဝတ်ဗလာကိုယ်ပေါ်သို့ ထိတွေ့လာမှုကြောင့်နိုးထလာခဲ့ရသည်။ သူမကမျက်လုံးများကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီး လွန်စွာပျော်ရွှင်ကြည်နူးစရာကောင်းသည့် စိတ်နှင့်ကိုယ်ခံစားမှုအထိ အတွေ့တစ်ခုက၊ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့တွင် ပျံ့နှံ့သွားသလိုရှိသောကြောင့်သူမကမျက်လုံးများကိုဖွင့်လိုက်ကာ၊ ညကအတူအိပ်ခဲ့သောသားဖြစ်သူကိုသတိရသွားသဖြင့် လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုပြီးရှာဖွေလိုက်သည်။

သူမ၏ခြေထောက်များကြားတွင်သူ့ကိုတွေ့သွား၏။သားကသူမ၏ စောက်ဖုတ်ကိုမြိန်ရေယှက်ရေလျှာဖြင့် လျက်ပြီးဘာဂျာမှုတ်နေပါလား။သူမက သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီး၊ မျက်လုံးကိုပြန်မှိတ်လိုက်ကာ ရရှိနေသောသာယာပျော်ရွင်မှုကို ခံစားနေလိုက်သည်။

" အဲဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့ နိုးလာရတဲ့မနက်မျိုးကိုနေ့တိုင်းလိုချင်လိုက်တာနော်..၊ ပြီးတော့.. မနက်တိုင်း ဒီလိုအရသာရှိတဲ့ မနက်စာမျိုးကို ကောင်းကောင်းစားနေရရင်ကောင်းမှာပဲ.."

သားကောင်းမြသွင်က ကျယ်ပြန့်သောလျှာဖြင့် သူမ၏စောက်ဖုတ်အတွင်းနှုတ်ခမ်း သားများကိုလှိမ့်ထိုး၍ယက်ပေးနေစဉ်တွင် သူ၏လက် ချောင်းများကလည်း၊ သူမ၏ အပြင်ဘက်နှုတ်ခမ်းသားလွှာနုဖတ်ဖတ်များကို ဘေးတဖက်တချက်သို့ဖြဲထုတ်နေသည်ကိုလည်းသိနေရသည်။ သူမက ညည်းညူရင်း သူမ၏ညာလက်ကို သူ့သား၏ခေါင်းပေါ်တွင်တင်ထားကာသား၏ခေါင်းမှဆံပင်များကိုကယောင် ကတမ်းထိုးဖွပေးလျက်ရှိနေသည်။ ဘယ်လက်ကတော့ မိမိ၏ဘယ်ဖက်နို့များကိုလှိမ့်ကိုင်နေရင်းတောင့်မတ်နေသောနို့သီးခေါင်းလေးတွကိုပါဖျစ်ညှစ်လျက်ရှိသည်။

သားကအချိန်အတန်လေးကြာအောင်သူမ၏စောက်ဖုတ်ကိုဂျာနေခဲ့ပြီးတဲ့နောက်စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲသို့၊ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းတိုးဝင်မွှေနှောက်လာသည်ကိုလည်း ခံစားလိုက်ရသည်။ လက်ချောင်းသည်လက်ခလယ်ဖြစ်မည်ထင်သည်။ လက်ချောင်းကစောက်ဖုတ်ထဲတွင်ဝင်လိုက်ထွက်လိုးပေးနေသည့်အပြင် စိုအိနေသာအနီသွေးရောင်စောက်ခေါင်းသားနုနုလေးတွေကိုပါပွတ်တိုက်ကုတ်ချေပေးနေပြန် သည်။

ဒါတင်မကသေး သူ့လျှာဖျားလေးက သူမ ၏ဆတ်ဆတ်ထိမခံသော၊ စောက်စိဖုထွတ်ထွတ်လေးကိုပါတဖျပ်ဖျပ်နှင့်ယက်ပေးနေနေလေရာသူမလုံးဝမခံစားနိုင်တော့၊ ပဲထွန့်ထွန့်တက်နေရလေတော့၏။ သူမရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ခဲ့ဖူးသောတလှပ်လှပ်တုန်လှုပ်နေတဲ့သုခဝေဒနာခံစားမှုတစ်ခုက သူမ၏ မိန်းမကိုယ် အတွင်းတွင်စတင်ဖြစ်တည်လာခဲ့ပေပြီ။ တနည်းဆိုရရင်သူမပြီးဖို့လက္ခဏာများအစပျိုးလာခဲ့လေပြီ။

" အိုးးး သား..အမလေး..ဘုရားရေ..ကျွတ်ကျွတ်.. အဲဒီနေရာ၊ အဲဒီနေရာပဲသား..ဖိ..ဖိထားလိုက်.."

ကောင်းမြသွင်အား ယခုရောက်သည့်နေရာတွင်လက်ကိုငြိမ်ငြိမ်ထား၍ဖိထားပေးရန်၊ မြဝတ်မုံကအလောသုံးဆယ်အော်၍ပြောလိုက်သည်။ သူမဂျီစပေါ့ကိုထိသွားလေပြီ။ ကောင်းမြသွင်သည်သူ့အမေလမ်းညွှန်ပေးသည့်အတိုင်းဖြည်းညှင်းစွာလက်နှင့်လိုးပေးနေစဥ်။ လျှာကိုလည်းစောက်စိနှင့်အပေါ်နှုတ်ခမ်းသားပတ်လည်ကို လျှာဖြင့်စက်ဝိုင်းပုံသဏ္ဍာန်ပတ်၍လှိမ့်ယက်ပေးနေသေးသည်။ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်သည်တောင့် တင်း၍ကွေးကောက်လာနေသည်။

သူမ၏ညည်းညူသံများကတဖြည်းဖြည်းချင်းနှင့်မညီမညာကမောက်ကမတွေဖြစ် လာသည်နှင့်အမျှသူမ၏စိတ်ကျေနပ်နှစ်သိမ့်ပျော်ရွှင်မှုကလည်း တဆင့်ခြင်းမြင့်တက်လာခဲ့သည်။ သားဖြစ်သူ၏လျှာကအမေဖြစ်သူ၏စောက်စိပေါ်သို့တဖျတ်ဖျတ်နှင့်တရစ်ချင်းလှည့်ယက်နေသောအရှိန်နှုန်းကမြန်လာသလို၊ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ထိုးသွင်းဝင်ထွက်နေသောသူ့လက်ချောင်းများကလည်းအလောတကြီးဖြစ်လာသည်။

" အာ့. ဟာ့ဟ် အမလေးးး..လေးးးးး အားးး"

သူမသည်အသံကုန်ခြစ်၍အော်ဟစ်လိုက်စဥ်တွင်၊ သူမ၏ဖင်ကြီးကိုကြမ်းပြင်မှလွတ် ၍ လေထဲမြောက်အောင်ကော့ထိုးတင်ပေးနေမိသည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးတဆတ် ဆတ် တုန်တက်နေကာ။ အကြီးမားဆုံးသောပြီးမြောက်အောင်မြင်မှုသိုရောက်သွားခဲ့လေတော့သည်။ သူမစောက်ဖုတ်ထဲမှစောက်ရေများကရုတ်တရက်ရေပိုက်ကွဲသလိုလျှံတက်လာသည်။ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်မှလိင်ပိုင်းဆိုင်ရာတောင့်တင်းဖြေလျော့မှုများ၏ ပဋိပက္ခကြောင့်ထွက်လာသောစောက်ရည်များ၊ ပင်ပန်းမောဟိုက်မှုများကြောင့်သူမသည် ရေတွေစိုရွှဲနေသောအဝတ်ရှပ်လေးတစ်ရုပ်လို ပျေ့ာဖတ်နေ၏။

မြဝတ်မုံသည်သားဖြစ်သူ၏ခေါင်းကိုလက်ဖြင့်ထိမ်းကိုင်ထားရင်းမှသူမ၏ အထိမခံရွှေပန်းကန်စောက်စိစောက်ဖုတ်ကြီး၏အဝေးသို့ဖြည်းဖြည်းချင်းတွန်းထုတ်လိုက်သည်။ သူ့အားဘာဂျာမှုတ်နေခြင်းမှရပ်ရန်လည်း အားလျော့စွာတောင်းဆိုလိုက်သည်။

" သား..သားရယ်၊ တော်ဦးနော်၊ မေမေ..အရမ်းမောနေပြီ.."

ကောင်းမြသွင်က သူ့အမေဘေးနားသို့ရွှေ့လာပြီးသူမအားဖက်ထားလိုက်စဥ်တွင်၊ သူမကမျက်လုံးများကိုမှိတ်ကာ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာပျော်ရွှင်မှုအပြည့်ဖြင့်မှိန်းကာ၊ သူမ၏ လင်ယောက်ျားဘဝသို့ပြောင်းခဲ့ပြီဖြစ်သောသားအား ကြည်နူးစွာပြန်ဖက်ထားမိလေ၏။ မိနစ်အနည်းငယ်ကြာသော အခါမှ၊ သူမကမျက်လုံးများကိုပြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

သူမမျက်လုံးတွေကဘုရားကျောင်းအဆောက်အဦခန်းမကြီး၏အဝင်ဝနားမှကျောက်တိုင်ကြီးများကိုမြင်လိုက်ရစဥ်တွင် ယမန်နေ့ညကမက်ခဲ့သောအိပ်မက်ထဲမှမြင်ကွင်းတစ်ခုကို ယောင်ဝါးဝါးဖြင့်ပြန်မြင်ယောင်လာမိသည်။ ရုတ်တရက်သူမ၏ခေါင်းထဲတွင်ချိုမြိန်၍အရသာရှိမည်ထင်ရသောစိတ်ကူးတစ်ခုကကွန့်မြူးလာလေသည်။

" အဲဒီနေရာကြီးကအရမ်းလှပြီးအံ့ဩဖို့သိပ်ကောင်းတာပဲ..။ သားအဲဒီကျောက်တိုင်ကြီးနားမှာသွားရပ်ကြည့်စမ်းပါလား။ တိုင်ကိုမှီပြီးတော့ပေါ့။ အဝတ်တွေကိုပြန်မဝတ်နဲ့ဦး..။ မေမေကြည့်ရအောင်..။ ဂရိနတ်ဘုရားတစ်ပါးပါးနဲ့များတူမလားလို့..၊ ဟိဟိ.. "

ကောင်းမြသွင်ကမတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။သူ၏ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့်ခန္ဓာကိုယ်သည် မနက်ခင်းတက်နေ၏အောက်တွင် အရောင်ဟပ်၍တောက်ပြောင်နေသည်။ သူကမိခင်ဖြစ်သူခိုင်းသည့်အတိုင်းကျောက် တိုင်ကြီးရှိရာသိုလျှောက်သွားခဲ့သည်။ မြဝတ်မုံကလည်းထလိုက်၍သူ့နောက်မှကပ်လျှောက်လိုက်သွားခဲ့ရင်း၊ သူကကျောက်တိုင် ကြီးကို၊ ပြေလျော့လျော့ကျောမှီ၍ရပ်လိုက်သောအခါ။ သူမကသားဖြစ်သူ၏ချဲကားထားသောခြေထောက်များကြားတွင်ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး တောင်မတ်နေသောလီးကြီးကိုသူမ၏လက်ထဲတွင်ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။      

နောက်ဆုံးမတော့သူမကို မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် ကြည်နူးမှုများ ယူဆောင်လာပေးသည့် အလွန်ကြည့်၍ကောင်းသောဤအံ့ဩဖွယ်လိင်တန်ဆာကြီးကို လင်းချင်းသော နေ့၏အလင်းရောင်အောက်တွင်၊ သူမ၏လက်ထဲ၌ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးမြင်တွေ့နေခဲ့ရလေပြီ။

(အား..ဒါကြီးကသိပ်လှတာပဲ)

သူမကစိတ်ထဲကနေရေရွတ်ရင်း နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်သပ်လိုက်မိသည်။ သားဖြစ်သူကောင်းမြသွင်၏ကြီးမားထူထဲပြီးအရေပြားလှီးထား၍ထိပ်ပွင့်နေသာ၊ ပန်းနုရောင်လထစ်ခေါင်းကြီးနှင့်လီးထွားထွားကြီးသည်၊ အနည်းဆုံး အရှည် ၇ လက်မလောက်တော့ရှိပေလိမ့်မည်။

သူ့သားငယ်ငယ်က လီးထိပ်အရည်ပြားသည် ငုံစုစုလေးဖြစ်၏။ အဲဒါက သူ့အသက် ၉နှစ် ၁ဝနှစ်အထိ ဒီအတိုင်းပဲဖြစ်သည်။ အသက်လေးနဲနဲရလာတော့ လီးလေးကနည်းနည်းထွားလာသော်လည်း။ လီးထိပ်ကမပွင့်၊ အရည်ပြားဖြဲမရ၍ လခေါင်းကမပေါ်။ ဆီးတောင့်လာသည့်အချိန်များတွင် လီးလေးကတင်းလာပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပွင့်မထွက်၍ နာကျင်နေရှာသည်။ ဆီးသွားတိုင်းနာကျင်မှု၊ အခက်အခဲဖြစ်မှုကြောင့်၎င်း၊ ကျန်းမာရေးထိခိုက်မှာနှင့်၊ ကြီးလာရင်ဒစ်မပြုတ်မှာစိုးရိမ်ရသဖြင့်ဆရာဝန်တွေနှင့်တိုင်ပင်၍ ခလေးဆေးရုံမှာခွဲစိပ်ကုသပြီး၊ အရည်ပြားဖြတ်ပေးတဲ့အချိန်မှာ အသက်၁၂နှစ်တောင်ပြည့်ပေတော့မည်၊။ ကောင်းမြသွင်မှာ အစ္စလမ်ဘာသာဝင်ခလေးမဟုတ်ပါပဲနှင့် ထိပ်ဖြတ်ရှင်ပြုခဲ့ရသည်ကို မြဝတ်မုံကောင်းကောင်းမှတ်မိ၍ပြုံးလိုက်မိသေး၏။ ယခုတော့ထိုထိပ်ဖြတ်ပြင်ဆင်ထားသောဒစ်ကလေးက ကြီးမားသော ပန်းရောင်မှိုပွင့်ကြီးဖြစ်လို့နေပါရောလား။

မြဝတ်မုံကတောင်မတ်နေသောလီးတံကြီး၏လုံးပတ်ကိုသူမ၏လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကွင်း၍တိုင်းကြည့်သောအခါတွင် သူမ၏ လက်မနှင့်လက်ခလယ်လက်ချောင်း ထိပ်တို့ထိမိရုံမျှသာရှိသောလက်ကွင်းဆိုဒ်ကိုရလိုက်သဖြင့်အံ့ဩသွားရလေသည်။

(အားပါးပါးနည်းတဲ့ဆိုဒ်ကြီးမှမဟုတ်တာပဲ)

အစိမ်းရောင်သန်းသော သွေးကြောကြီးများကတောင်မတ်နေသောလီးလုံးပတ်၏ အရေပြားတွင်အပြိုင်းအပြိုင်းထလျက်ရှိသည်။ ထိုအကြောကြီးများအတွင်းသွေးများပြည့်ဖောင်းနေသဖြင့်လည်းလီးကြီးမှာအစွမ်းကုန်တောင်မတ်လျက်ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ဖြင့်ရှိနေလေသည်။ သူမွေးထားခဲ့သော သား၏လီးကြီးကသူမကိုမင်သက်နေခဲ့စေပြီး စပါးကြီးမြွေတစ်ကောင်လိုသူမကိုညှို့ထားခဲ့လေပြီ။ ထိုလီးကြီးကမနေ့ညကတစ်ညလုံးသူမစောက်ဖုတ်ထဲမှာစိမ်ထားခဲ့ပါကလားလို့ပြန်တွေးရင်း၊ စောက်ဖုတ်ထဲကစစ်ခနဲဖြစ်လာပြန်ကာ၊ အရည်တွေစိမ့်ထွက်လာပြန်၏။ 

မြဝတ်မုံသည်သူမသား၏လီးကြီးကိုအပေါ်ဖက်သို့ခပ်စောင်းစောင်းထား၍ထောင်ကိုင်ထားလိုက်သည်။သူမကမှိုပွင့်ပုံဒစ်ခေါင်းကြီးအောင်ခြေနားပတ်လည်ကိုနူးညံ့ညင်သာစွာနှုတ်ခမ်းနှင့်ထိတွေ့နမ်းလိုက်သည်။

" အူးးစစ်စ်..ရှစ်ထ်.."

သူမကသားဖြစ်သူ၏တိုးတိုးလေးစုတ်သပ်သံဖြင့်ညည်းတွားလိုက်သံသဲ့သဲ့ကိုကြားလိုက်ရသည်။ ပန်းရောင်ဒစ်ကြီးထိပ်တည့်တည့်မှ ဆီးပေါက်အဝလေးတွင်ကြည်လင်သောကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေးကမနက်စောစောသစ်ရွက်ပေါ်တင်နေသောနှင်းပေါက်လေးလိုသီးလာသည်ကိုထင်ထင်ရှားရှားတွေ့နေရသည်။ သူမကသားဖြစ်သူ၏လချောင်းတစ်ခုလုံးနှင့်၊ အောက်ပိုင်းကဘောပေါ်ပါမကျန်တစ်ခုလုံးခြုံ၍နူးညံ့သောအနမ်းလေးများးဖြင့်နေရာအနှံ့လိုက်ပြီးတို့ထိနေလေ၏။ သူမကဒစ်ခေါင်းကိုလျှာလေးဖြင့်ယက်လိုက်သည်။ ဒစ်ထိပ်ကရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေးကိုလျှာကလိမ်းသုတ်လိုက်သောအခါ၊ ထိုနေရာတွင်နောက်ထပ်အရည်ကြည်တစ်ပေါက်ကအစားဝင်၍သီးလာပြန်၏။

-------------------------------------------------------

(22)

သူမကသူ့ကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့၊ သားကလည်းသူမလုပ်နေသည်များကိုတမင်ပင်မျက်တောင်မခတ်ပဲစူးစူးရဲရဲစောင့်ကြည့်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူနှင့်သူမတို့သားအမိသည်ကာမသွေးများလျှံလျှံပွက်လျက် တစ်ယာက်မျက်လုံးထဲတစ်ယောက်မလွတ်တမ်းရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်နေကြရင်း သူမကပါးစပ်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းကျယ်လောင်စွာဟလိုက်ကာ၊  လချောင်းကြီးကိုကောက်၍နူးညံ့စွာ စုပ်၍မျိုလိုက်လေသည်။ မိခင်ကပေးလာသည့်အလွန်ကောင်းလှသောလျှာအရသာမှ မိန်းမောဖွယ်ခံစားချက်ကြောင့်သူကခေါင်းကိုမော့၍နောက်ပစ်လိုက်စဥ်တွင်၊ သူမကကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်လေသည်။

" အိုး မေမေရယ်..!"

ဟုသူညည်းလိုက်သည်။

သူမ လျှာကို လှည့်ပတ်ကာ သားဖြစ်သူရဲ့ အာရုံထိရှလွယ်တဲ့၊ 

ကောင်းမြကွမ်းသီးခေါင်းဒစ်ကြီးကိုတဖျတ်ဖျတ်ယက်ပေးနေရင်းကလျှာဖျားလေးဖြင့်ဆီးပေါက်ထိပ်လေးကိုဆွဆွလေးကော်ထိုးပေးနေသည်။သွင်၏လီးကထင်တာထက်ကိုအလွန်အင်မတန်ကြီးထွားနေရာ၊ သူမအဖို့ တစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်ထဲငုံမိဖို့အတွက် အသည်းအသန်ကြိုးစားနေရလေ၏။ သူမအလွန်အံ့ဩနေရသည်။ လီးကြီးရဲ့လုံးပတ်နဲ့အရှည်ကတော့ အံ့မခန်းပါလား။ သူမ၏စိတ်ကူးအမြင်ထဲတွင်သား၏ဂျိုးသေးသေးလေးကိုပဲမြင်နေမိတာ၊ ဘုရားဘုရား..၊ သူဒါကြီးနဲ့ညကသပ်နှက်ခဲ့တာပါလား။

ခဏကြာတော့ သူမငုံမိဖို့ကြိုးစားနေတဲ့လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲမှပြန်အန်ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့သားရဲ့ဘောကြီးတွဲတွဲကြီးတွေ၊ ဂွေးဥကြီးတွေကိုတလှည့်ငုံစုပ်ရင်း၊ ယက်ပေးနေပြန်သည်။ စုပ်ရယက်ရလွယ်ကူအောင်၊ သူမက တံတွေးများဖြင့်စိုစွတ်စေလျက်ဖြည်းဖြည်းချင်းစုပ်၏။ ပြီးတော့သူမကလီးတံကြီးကိုပါးစပ်ထဲသို့ပြန်စုပ်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။ တချိန်ထဲမှာပင် လီးကြီးကိုလက်ဆုပ်လေးဖြင့်ကိုင်ရင်း တဖြောင်းဖြောင်းဖြင့်ဂွင်းထုပေးနေတာဖြစ်သည်။မိနစ်အနည်းငယ်လောက်ကြာအောင်၊ သားဖြစ်သူ၏လိင်တံကြီးဖြင့်ရင်းနှီးပွင့်လင်းစွာ ဆွေးနွေးပြီးသောအခါ၊ ကောင်းမြသွင်ကထအော်လေသည်။

" မေမေ .. ၊ မေမေ..၊သား..အကြာကြီးထိမ်းမထားနိုင်တော့ဘူး..ထွက်. ထွက်ကုန်တော့မယ်.."

" ပေး. ပေး..၊ အဲ့တာတွေကိုငါ့ကိုပေးပါ ချစ်လေး။ မေမေ့ပါးစပ်ထဲကိုသာထုတ်လိုက်"

မြဝတ်မုံကပြောလိုက်ရင်း လီးစုပ်နေတာကို၊ မော်တော်ကားအင်ဂျင်ပစ်စတန်တွေခုတ်နေသလိုမျိုး၊ အစွမ်းကုန်အရှိန်တင်လိုက်လေ၏။

" အားးးးးး ရှီးးး မေမေ. ဟိုးးး..."

ကောင်းမြသွင်က အားရပါးရကြီးကျယ်လောင်စွာအော်ညည်းလိုက်လေသည်။ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်သည်၊ တောင့်တင်းသွားပြီး မှီထားသောကျောက်တိုင်ကြီးကိုဖြင့်နောက်ပြန်လက်ဖြင့်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားမိလေသည်။ နောက်ဆုံးသူ့သုက်ရည်တွေကအရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ဝေလငါးတစ်ကောင်ရေပန်းမှုတ်လိုက်သလိုပန်းထွက်လာသည်။ ပါးစပ်ထဲကို သုတ်ရည်တန်းကြီးက ထူထပ်ပျစ်ခဲစွာပေါက်ကွဲထွက်လာတယ်။သူမရဲ့လည်ချောင်းအရင်း၊ အာခေါင်၊ အာသီးအထိရောက်အောင်လရည်တွေဝင်သွားတယ်လို့သူမခံစားလိုက်ရသည်။

သူမသည် သူ့သားဆီမှထွက်လာပေးသမျှသောလည်ချောင်းသို့ထဲဝင်လာတဲ့အရည်များအားလုံးကို မျိုချလိုက်လေ၏။  ၎င်းသည်မရောနိစ်ခရင်မ်လေးလိုပျော့ပျော့အိအိလေးနှင့် တမျိုးလေးအရသာရှိသည်ဟုသူမကထင်နေမိသည်၊။ သူမကလီးကြီးကိုငုံထားဆဲရှိပြီး လီးထဲက လရည်များသည်၊ ရေပန်းခေါင်းမှလာသလိုပန်းထွက်လျက်ရှိရာမှအရှိန်လျော့လာပြီးအစက်များအဖြစ်သာကျန်တော့သည်။

သူမသည်နောက်ဆုံးကျန်ရှိမည့်သူ့သား၏သုက်ရည်စက်များကိုအပြီးအပိုင် စုပ်သွင်းအပြီး၌သူကသူ့လီးကြီးကိုသူမပါးစပ်ထဲမှဆွဲထုတ်လိုက်စဥ်တွင်တော့၊ သူမကသားဖြစ်သူ၏သိပ်သည်းသောအသားစိုင်ကြီးနှင့်ဂွေးဥကြီးများကို၊ မြတ်နိုးမက်မောစွာ နမ်းရှိုက်ပေးနေလေတော့၏၊

```````````````````````````````

နံနက်၈ နာရီခန့်ရှိချေပြီ။ နေရောင်ချည်သည် မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းမှလုံးဝကျွတ်လွတ်ခဲ့ပြီးတာအတန်ကြာပြီဖြစ်၍ ပြည့်ဝစွာထွန်းလင်းတောက်ပ၍နေခဲ့လေပြီ။

သားအမိနှစ်ယောက်တို့သည်အချစ်ကာမကိစ္စများတွင်သာယာမိန်းမူးနစ်မြောနေရာမှ သတိပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး၊ အဝတ်အစားများကိုကောက်ယူဝတ်ဆင်လိုက်ကြသည်။ သူတို့သည်ဒီမနက်တွင် အင်မတန်အရေးကြီးသောလုပ်ဆောင်ချက်တစ်ခုကိုပြီးမြောက် အောင်လုပ်ဖို့ရှိနေသေးသည်ကိုသတိရကြတော့သည်။ မြဝတ်မုံသည် သူမ၏ခရီးဆောင်အိတ်ထဲတွင်ထည့်၍ ဆောင်ယူလာခဲ့သော အဓိယဒေဝဘုရင်မင်းမြတ်၏အရိုးပြာများပါသော ကြေးညိုကြုတ်ကြီးကိုအပြင်သို့ထုတ်ယူလိုက်ပြီးကောင်းမြသွင်အားကမ်းပေးလိုက်သည်။

သူတို့သည် ဘုရားကျောင်းတော်ကြီးအဝင်ဝလှေခါးထစ်များမှအတူယှဥ်တွဲ၍ဆင်းလာကြပြီးပင်လယ်ကမ်းခြေဆီသို့ဦးတည်၍၊ ချဥ်းကပ်လမ်းတလျောက်လျှောက်လာခဲ့ကြလေသည်။ ကျောင်းတော်မှဆင်း၍ သူတို့၏ခြေလှမ်းများမြေပြင်သို့ထိလိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် ပတ်ဝန်းကျင်မှလေထုသည်ပါးလွှာသောမြူမှုန်များကဲ့သို့ဝိုးတိုးဝါးတား၊ ရိုးတိုးရိပ်တိတ်ဖြစ်လာလျက်၊ ချက်ချင်းပင်အလင်းရောင်ကမှုန်ဝါး၍သွားလေ၏၊

ထိုဝိုးတဝါးလေထုကြားမှ ယမန်နေ့ညကတောထဲတွင်သူတို့တွေ့ခဲ့ရသော ၊ ဇွမ်ဘီလိုလို၊ ဝံပုလွေလူသားလိုလို၊ မကောင်း ဆိုးဝါး ဝိဉာဥ် အရိပ်အယောင်များပေါ်ထွက်လာကြပြန်လေသည်။ သူတို့၏ လေးဘက်လေးတန်ပတ်ဝန်းကျင်၊ ကျောင်းတော်၏ပရဝုဏ်တစ်ခုလုံးအတွင်းတွင်ရာနှင့်ချီသော မကောင်းဆိုးဝါးသဏ္ဌာန်များက ဝန်းရံထားခဲ့ကြလေပြီ။ ကောင်းမြသွင်ကချက်ချင်းပင်သတိဝင်လာကာ၊ သူ့ခါးတွင်ချိတ်ဆွဲယူဆောင်လာသော ဘုရင်မင်းမြတ်၏လက်သုံးတော်ဓါးရဲ့ဓါးရိုးပေါ်တွင်လက်တင်လိုက်လေသည်။

" ဟေး..စိတ်အေးအေးထားစမ်းသား၊ သူတို့က ငါတို့ကိုရန်ပြုဖို့လာတာမဟုတ်ဘူး.."

မြဝတ်မုံကက သူ့သားအားဓားကို ဆွဲထုတ်ပြုမလို့ဟန်ပြင်နေဆဲမှာပင်အချိန်မီတားလိုက်သည်။ သို့သော် ကောင်းမြသွင်ကတော့သတိကြီးစွာဖြင့်ဘေးဘီကိုမြက်ခြေမပြတ်ကြည့်ရင်း ဓါးရိုးပေါ်တွင်လက်တင်ထားဆဲ။ အရေးဟယ်အကြောင်းဟယ်ဆို၊ ဘုရင့်ဓါးဖြင့်ဆွဲထုတ်ကာကွယ်နိုင်ရန်ဖြစ်သည်။ မြဝတ်မုံကက အရိုးပြာကြုတ်ကို ကိုင်ထားရင်း သူ့သားကိုလက်ဖြင့်ဆွဲကာကမ်းခြေဆီသို့ ဦးဆောင်၍ခေါ်သွားလေသည်။

သူတို့သွားရာလမ်းတလျောက်တွင် ရှိနေသောမကောင်းဆိုးဝါးဝိဉာဥ်များက ဘေးတဘက်တချက်သို့ရှဲကာလမ်းဖွင့်ပေးလိုက်ကြသည်။ သူတို့သားအမိနှစ်ယောက် ပင်လယ်ဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့ကြရာ၊ မကောင်းဆိုးဝါးများကလည်း စတင်၍သူတို့နောက်မှ တိတ်ဆိတ်စွာစီတန်းလိုက်လာကြလေသည်။ မြဝတ်မုံကပြောလိုက်သည်။

" ဒါကတောင်ဇာလီဘုရင်မင်းမြတ်အတွက်၊ မပြီးပြတ်သေးတဲ့ဈာပနအခမ်းအနားရဲ့အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုပဲ။ အဲဒီအတွက်သူတို့ကပူးပေါင်းပါဝင်ကြတာပါ။ သူတို့ကဒီတောင်ဇာလီပြည်သူပြည်သားတွေရဲ့ဝိဉာဥ်အများစုပဲဖြစ်မယ်။သူတို့ချစ်ခင်မြတ်နိုးရတဲ့ဘုရင်မင်းမြတ်ကိုနောက်ဆုံးနှုတ်ဆက်ဂါရဝပြုဖို့လာကြတာပဲ။ ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့နောက်ဆုံးဆန္ဒပြည့်ဝသွားရင်၊ သူတို့အားလုံးလည်းကျွတ်လွတ်သွားနိုင်ကြလိမ့်မယ်လို့မေမေယုံတယ်.."

ကမ်းခြေကိုကန့်သတ်ထားသောသစ်ပင်တန်းများကိုကျော်ဖြတ်၍လာ၍မကြာမီမှာပင်၊ မြဝတ်မုံနှင့်ကောင်းမြသွင်တို့သည် လှပ၊ သန့်ရှင်းသော၊ သဲသောင်ပြင်ပြန့်သို့ ရောက်ရှိခဲ့ကြတော့သည်။ ကြည်လင်သောရေသည် ကမ်းပါးများကို ညင်သာသောလှိုင်းလုံးလေးများဖြင့် ပုတ်ခတ်ကျီစယ်နေသည်။ သူတို့သည်ဒူးဆစ်လောက်ရှိတဲ့အနက်အထိပင်လယ်ရေထဲသို့ဆင်းလျှောက်ခဲ့ကြသည်။

သူမကကမ်းခြေဖက်သို့ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ မကောင်းဆိုးဝါးအစုအဝေးသည်။ ကမ်းခြေမှာတင်ရပ်လျက်ကျန်ခဲ့ကာ၊ သူတို့ကိုစောင့်ကြည့်နေကြသည်။ ကောင်းမြသွင်သည် အရိုးပြာအိုးကိုဖွင့်လိုက်၍ ပြာများကို ရေထဲတွင် ဖြန့်ကြဲချလိုက်သည်တွင်။လှိုင်းလုံးများကပြာမှုန်များကိုရေနှင့်အတူသယ် ဆောင်သွားကြတော့သည်။ မြဝတ်မုံကနောက်ထပ်တစ်ကြိမ်ကမ်းခြေဘက်သို့ပြန်ကြည့်လိုက်မိသောအခါ၊ ဦးမောင်မောင်သွင််ပုံသဏ္ဌာန်အသွင်ယူထားသောဝိဉာဥ်များ၏ ခေါင်းဆောင်နှင့်အပေါင်းအပါတို့သည် ငြိမ်သက်စွာဖြင့်ဦးညွတ်ကာ ဘုရင်ကြီး၏ ကျေးဇူးတော်ကိုရည်စူး၍အရိုအသေပြုနေကြသကဲသို့ရှိသည်ကိုတွေ့နေရသည်။

ထိုအချိန်တွင်ကောင်းကင်ပြင်က ရုတ်တ ရက်မိုးအုံ့လာသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်အမှတ်တမဲ့နဲ့ကောင်းကင်သို့မော့ကြည့်မိကြသည်။ မိုးရွာမလို့မိုးအုံ့သည့်ပုံမဟုတ်ပါ။ တိမ်စိုင်တိမ်တောင်ကြီးများက နေမင်းအားရုတ်ရက်ဖုံးကွယ်လိုက်ခြင်းမျှသာဖြစ်သည်။ ကမ်းစပ်ဘက်ရှိမိဖုရားကြီးစာရုဝတီအထိမ်းအမှတ်ဘုရားကျောင်းတော်ဗိမ္မာန်ကြီးအထက်ကောင်းကင်ယံတွင် တိမ်စိုင်ကြီးသုံးခုဖြစ်ထွန်းနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်၊ ဒါလောက်ပါပဲ။

ကောင်းမြသွင်ကအရိုးပြာအိုးထဲမှ နောက်ဆုံးလက်ကျန်ပြာမှုန့်လက်တစ်ဆုပ်စာကိုပင်လယ်ထဲသို့ဖြန့်ကြဲချအပြီးတွင် ကမ်းစပ်မှတောင်ဇာလီပြည်သူတို့၏ဝိဉာဥ်အရိပ်အယောင်များသည်လေထုထဲတွင်တဖြည်းဖြည်းမှေးမှိန်ပျောက်ကွယ်သွားလေတော့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ပင်လယ်ကမ်းစပ်တွင်သူတို့သားအမိနှစ်ဦးထဲသာကျန်ခဲ့လေတော့၏။

အမှန်တော့သူတို့နှစ်ယောက်ထဲကျန်တယ်လို့လည်းမဆိုသာ။ ကောင်းကင်ယံကတိမ်တိုက်ကြီးသုံးခုလည်းရှိနေသေးလေသည်။သူတို့နှစ်ယောက်ကောင်းကင်ယံသို့နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ကြည့်မိကြပြန်သည်။ လွန်ခဲ့တဲ့မိနစ်ပိုင်းလောက်က ပုံပန်းသဏ္ဌာန်မပီပြင်ခဲ့သော၊ တိမ်တိုက်ကြီးသုံးခုက၊ လူပုံသဏ္ဌာန်အရုပ်များပီပြင်လာခဲ့တော့၏။ အရှေ့ဘက်အနီးဆုံးတိမ်တိုက်ကြီးနှစ်ခုတို့မှ လက်ယာဘက်တိမ်တိုက်က ယောက်ျားသဏ္ဌာန်၊ လက်ဝဲဘက်တိမ်တိုက်ကမိန်းမသဏ္ဌာန်ပုံရိပ်များဖြစ်ကြောင်းပိုပီပြင်လာသည်။

" မေမေ..ဟို..ဟိုမှာကြည့်စမ်းပါဦး.."

သူတို့သည်ကြည့်ရင်းမှအလွန်အံ့ဩသွားရသည်။ တိမ်တိုက်များသည်ပို၍တိကျသောပုံရိပ်များဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူတို့သိသောပုံရိပ်များပင်တည်း။ မိန်းမပုံရိပ်သည် ဘုရားကျောင်းတော်ကြီး၏အလယ်ခန်းမကြီးတွင်တွေ့ခဲ့ရသောစာရုဝတီနတ်ဘုရားမရုပ်တုနှင့်တပုံစံထဲ၊ သို့မဟုတ်စာရုဝတီမိဖုရားကြီးပုံတော်ဖြစ်၍ ယောက်ျားပုံရိပ်မှာ၊ နံရံဆေးးရေးပန်းချီများတွင်သူတို့တွေ့ခဲ့ရသည့် အဓိယဒေဝဘုရင်မင်းမြတ်ပင်တည်း။   

အကယ်၍သာတောင်ဇာလီခေတ်မှပန်းချီကျော်များသည်တကယ့်သက်ရှိဘုရင်နှင့်မိဖုရားကြီးတို့အားတထေရာထဲတူအောင်ရေးဆွဲထားခဲ့သည်ဟုယူဆရလျှင်၊ ယခု ကောင်းကင်တွင်ပေါ်နေသောတိမ်စိုင်ခဲပုံရိပ်များသည်ဘုရင်မင်းမြတ်နှင့်မိဖုရားခေါင်ကြီးတို့ပင်ဖြစ်ပြီး မင်းမြတ်၏ နောက်ဆုံးဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးနေသောသူတို့အားလာရောက်ချီးမြှောက်၍၊ သူတို့၏လုပ်ရပ်အားအသိအမှတ်ပြုကောင်းချီးပေးနေကြောင်းကိုသိသာရန်ပြဆိုနေခြင်းဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

နောက်ဘက်ကျကျမှတတိယမြောက်တိမ်တိုက်သည်လည်း အမျိုးသမီးပုံရိပ်အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားသည်ကိုတွေ့ရပြန်သည်။ ဤတတိယပုံရိပ်ကတော့အိန္ဒိယပုံစံအဆင်အယင်မဟုတ်ပေ။ သို့သော်လေ့လာသားကျပြီးဖြစ်သောသူတို့လိုရှေးဟောင်းသမိုင်းပညာရှင်တွေ၏မျက်စိထဲမှာတော့ ပျူခေတ်၊ ပုဂံခေတ် အဆင် အပြင်ဖြစ်ကြောင်းချက်ချင်းကောက်ချက် ချနိုင်ခဲ့သည်။

" မေမေ..၊ တောင်ဇာလီဘုရင်မင်းမြတ်နဲ့ စာရုဝတီမိဖုရားကြီးတို့ သူတို့ဆန္ဒပြည့်အောင်ဖြည့်ဆည်းပေးတဲ့ပွဲကိုလာကြည့်ပေးနေတယ်တွေ့လား။ ဒါဆိုဟိုနောက်ဘက်ကတစ်ယောက်ကရော..၊ဘယ်သူလည်းမေမေ.."

မြဝတ်မုံကအတန်ငယ်စဥ်းစားလိုက်ပြီးနောက်။ 

" မနေ့ညကသားဖိတ်လိုက်တာဘယ်နှစ်ယောက်လည်း.."

" ဟာ..! သားမှတ်မိပြီ။ တောင်ဇာလီဘုရင်ကြီးတို့မောင်နှံအပြင်၊ ပန်ထွာဘုရင်မကိုပါဖိတ်ထားခဲ့တာပဲ.." 

" ဒါဆိုသူပဲဖြစ်မှာပေါ့သား..။ ဝဋ်ကြွေးပြေကျိန်စာဖြေပေးဖို့သူ့ကိုတောင်းပန်ထားတာကျေနပ်လက်ခံလိုက်ပြီထင်တယ်.."

" သားလည်းဒီလိုပဲဆုတောင်းပါတယ်မေမေ" "ဒါဆိုသူတို့အားလုံးအဆုံးစွန်အထိကျေနပ်ကြဖို့ ပွဲပိတ်ဂါရဝလေးနဲ့ပူဇော်လိုက်ကြရအောင်.."

-------------------------------------------------------

(23)

အချိန်ကနံနက်ခင်းတဝက်ကျိုးခဲ့လေပြီ။ သူတို့သည်အဝတ်အစားများကိုချွတ်၍ပစ်ချထားခဲ့ကြပြီးလျှင်၊ကိုယ်တုံးလုံးကြီးများဖြင့်၊ လှိုင်းလုံးများစိုရွှဲစွာရိုက်ခတ်လျက်ရှိသောသဲသောင်ပြင်စပ်တွင် အေးဆေးပြေလျော့စွာအနားယူနေကြလျက်ရှိသည်။      

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖက်ရမ်းနမ်းရှုတ်ပွတ်သပ်နေကြရင်းမကြာခင်မှာပင် သူ၏လီးကြီးမှာ အားရစရာကောင်းလောက်အောင်ဖွံ့တက်လာကာ၊ ကြီးမားထောင်မတ်၍ချစ်တိုက်ပွဲဝင်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်လာခဲ့ပြန်ပြီ။ မြဝတ်မုံအဖို့ သဲပြင်ပေါ်တွင်ကျောချပြီးပက်လက်လှန်ကာ၊ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုကျယ်ပြန့်စွာချဲလျက်ကားပေးထားရုံမှတပါးအခြားလုပ်စရာမရှိတော့ပေ။ သားဖြစ်သူကသူမအပေါ်သိုတွယ်ကပ်ပြီးတက်ခွလိုက်လေတော့သည်။

ကောင်းမြသွင်သည်သူ့အမေ၏ လယ်ကွက်လေးထဲသို့သူ့ထယ်သွားကြီးကိုဒလစပ်ထိုးမွှေပြီးထွန်ရေးငင်နေ၏။ သူ့လီးကြီးကချောကျိရွှဲဖတ်နေသောစောက်ပတ်ထဲသို့တဖတ်ဖတ်နှင့်ဆောင့်၍လွန်တူးနေစဥ်တွင်ဖြစ်ပေါ်လာသောနာကျင်မှုအချို့ကိုသူမကခံစားမှုရှိနေသော်လည်း၊ သဲသောင်ပြင်အား ရိုက်ခတ်နေသော လှိုင်းလုံးများ၏ အသံက သူမ၏နားထဲတွင်ငြိမ့်ငြောင်းသောသို့ ဂီတသံကိုနားထောင်နေရသည့်အလားစိတ်ကိုသာယာငြိမ်သက်စေ၍၊ ဝေဒနာကိုပြေလျော့သွားစေသည်။

ယနေ့မှာတော့သူမ၏ မွေးလမ်းကြောင်းစောက်ခေါင်းသည် သူ့သားရဲ့ရှည်လျားသောလီး၏အလုံးအလျားကိုပြည့်စုံစွာခြုံငုံမိစေပြီးဆွဲလို့ဆန့်လို့ရကာ၊ ဖစ်(တ) ဖြစ်နေလေပြီ။ သူမ၏စောက်ခေါင်းနံရံကြွက်သားများက လီးကြီးကိုတစစ်စစ်နှင့်ညှစ်ပေးနေ၏။တဖျတ်ဖျတ်ပုတ်နေသောလှိုင်းများက ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင်ဖြတ်စီးသွားစဥ်တွင် သူ့မ၏စောက်ပေါက်ထဲသို့ချက်မှန်မှန်ဆောင့်လိုးပေးနေသော ကာမ ဖဿအရသာ၏ပီတိကိုသူမခံစားနေရသည် မှာနာရီဝက်နီးပါးတောင်ရှိခဲ့လေပြီ။

လှိုင်းလုံးကြီးတွေက ကမ်းခြေကို ရိုက်ခတ်ပြီးသည်နှင့် ခေတ္တရပ်ပြီးပင်လယ်ထဲသို့ ရေကိုပြန်ဆွဲချသွားသည်။ လှိုင်းချက်၏ အမြီးစွန်းသည် ချိုမြိန်စွာ ချစ်ရေးငင်ကြူ၊ ချော့မြှူနေသောသားအမိစုံတွဲပေါ်သို့၊ တို့ထိ ရိုက်ခတ် ဖြတ်စီးသွားလေသည်။ သူတို့၏ကိုယ်လုံးများသည် စိုစွတ်၍ အေးမြနေ၏။ သို့သော်သူတို့၏ကိုယ်တွင်းမှာလှည့်ပတ်စီးဆင်းနေသောသွေးများကမူ၊ ပူလောင်ဆူပွက်နေလေသည်။          

နေမင်းကြီးကလည်းတိမ်စိုင်ကြီးများကြားမှလွတ်ထွက်လာခဲ့ပြီးအလင်းရောင်ဖြန့်ကျက်ပေးနေပြန်သည်။ သို့သော်တိမ်စိုင်ကြီးများ၏ပုံရိပ်သဏ္ဌာန်ကြီးများကပြောင်းလဲမှုမရှိသေး။ ဘုရင်ကြီးနှင့်မိဖုရားကြီးတို့ကသူတို့၏ချစ်ဗျူဟာခင်းပွဲကြီးကိုငုံ့ကြည့်၍ကောင်းတုန်းရှိသေးသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကတက်ညီလက်ညီနှင့်လှုပ်ရှားနေကြသည်။ မျက်လုံးဖွင့်ကာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မက်မက်မောမော ငေးစိုက်ကြည့်နေကြရင်း နမ်းရှုပ်နေကြသည်။ သူမ၏စောက်ဖုတ်က သားဖြစ်သူ၏ရိုးတံကြီးကိုကျွတ်၍လွတ်ထွက်သွားမှာကိုစိုးရိမ်သည့်အတိုင်းအတင်းဆွဲဆုပ်ကိုင်ထားသလိုရှိနေသည်။ ပီတိနှင့်ယှဥ်သောမျက်ရည်များနှင့် ရင်တွင်းက ပကတိလှိုက်လှဲစွာပျော်ရွှင်မှုတို့သည် သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးကိုလွှမ်းခြုံထားသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့်ဒလကြမ်းမန်း ဆောင့်ချက်တွေကစက်သေနတ်ပစ်သလို မြန်လာသည်။

ဖတ်ဖတ်ဖတ်. ဖလပ်ဖလပ် ဖြန်း..ဖန်းးး..ဖန်းး

" အာ့..အာ့..အာ့..အု့. ဟူ့..အားးး"

" ဟူးးးဟားးး ရှီး..မေမေ..ရှစ်..ထ်...ငါမရတော့ဘူး..မေမေ..ဝတ်မုံ..အားး..သားမိန်းမဖြစ်ပေးပါတော့..အီးးးမိန်းမ.. မင်းကကငါ့မိန်းမ.. အီးးးမရတော့ဘူး၊ ထွက်..ထွက်တော့မယ်..အားးးးး"

" အာ့..အာ့ဟ်..အူးးးးးသား..ဟင့်..ဟုတ်ဘူး..ယောက်ျား..အက့်..အင့်..မောင်.. မောင်..အု..ဆောင့်ပါ။ ဆောင့်ပေးပါ..၊ မိန်းမလည်းပြီးတော့မယ်.."

ကြီးမားသော ကာမဂုဏ်အထွတ်အထိပ်ရောက်၊ ပြီးမြောက်မှုအော်ဂဇင်ကြီးတစ်ခုကသူတိုနှစ်ယောက်အကြားတွင်၊ တုန်ခါမှုပြင်းထန်စွာဖြင့် ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးတဆတ်ဆတ်ဖြင့်အကြောတွေဆွဲကုန်သည်။ကောင်းမြသွင်သည်မိခင်ဖြစ်သူ၏ရင်သားများပေါ်သို့မှောက်ချပြီးကြုံးဖက်ထားလိုက်သည်။ သူမကလည်းသား၏ကျောကိုပြန်သိုင်းဖက်ပြီးထား သည်။ သူက သူမ၏ နို့သီးခေါင်းများကို စုပ်ရင်းစို့ရင်း ညင်သာစွာ ကိုက်ကာ သူမ၏ အထွတ်အထိပ်ရောက်မှုနိဗ္ဗာန်ကိုပို၍မြှင့်တင်ပေးလိုက်သည်။        

သူ့လရည်များကလွန်ခဲ့သောနှစ်နှစ်ဆယ်ကျော်ကသူ၏မွေးရာဇာတိအစစ်အမှန်ဖြစ်သောတွင်းနက်ကြီးထဲသို့ပန်းထုတ်က၊ တအိအိဖြည့်တင်းပေးလျက်ရှိသည်။ တချိန်ကသူကာလအတန်ကြာခိုအောင်းခဲ့ဖူးသောသားအိမ်လမ်းကြောင်းအတွင်းပိုင်းနက်နက်အထိရောက်အောင်သူ၏မျိုးစေ့သန္ဓေသားရည်များကို ဖြည့်သွင်းပေးလိုက်လေသည်။

" အမယ်လေး..၊ ဘုရား..ဘုရား..၊ မေ့တသက်မှာအခုအထိ ဒီလို ကြည်နူးမှုမျိုးနဲ့ညီတဲ့အရာမျိုးကို တစ်ခါမှမကြုံဖူးဘူး ယောက်ျားရယ်..ဟင့်..မောင်ရယ်.."

" မောင်လည်းမေမေဝတ်မုံကိုသိပ်ချစ်တယ်ကွာ.."

ပြီးနောက်၊ သားအမိနှစ်ယောက်သည်ပြင်းပြသောဆာလာင်မှုများဖြင့် တရှိုက်မက်မက်နမ်းမိကြသည်။ သူ့လီးကြီးကအမေ့စောက်ခေါင်းထဲတွင်မာတင်းစွာပြည့်နှက်နေဆဲဖြစ်သည်။ ကောင်းမြသွင်ကမိခင်ဖြစ်သူ၏မျက်ဝန်းတည့်တည့်ထဲသို့စေ့စေ့ကြည့်ကာ၊

" သိပ်ချစ်တယ်မေ..။ သိပ်ချစ်တာပဲဝတ်မုံရယ်။ သားရဲ့ကျန်တဲ့ဘဝလက်ကျန်တစ်လျှောက်လုံး အချိန်တွေကို မေမေနဲ့ပဲကုန်ဆုံးချင်တယ်။ သားမေမေ့ကိုလက်ထပ်ပါရစေ။ မိန်းမကိုတသက်လံးစောင့်ရှောက်သွားပါရစေ..နော်..မိန်းမ.."

မြဝတ်မုံနှုတ်ကဘာမှပြန်မဖြေချေ။ မျက်နှာလေးနီရဲလျက်သားနှင့်ခေါင်းကလေးကိုမသိမသာလေးပဲညိတ်ပြလိုက်ကာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး သားဖြစ်သူလင်တော်မောင်လေးအားတင်းကြပ်စွာကြုံးဖက်လိုက်လေတော့သည်။

တအောင့်ကြာမှ သူတို့သတိရလိုက်၍ ကောင်းကင်ပြင်သို့နောက်တစ်ခေါက်ပြိုင်တူထပ်ကြည့်မိလိုက်ကြရာ၊ ဘုရင်အဓိယဒေဝသည်၎င်း၊ မိဖုရားကြီးစာရုဝတီသည်၎င်း၊ ပန်ထွာဘုရင်မသည်၎င်း၊ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်သောအပြုံးများဖြင့်ကြည့်နေကြတာကိုတွေ့ရသည်။

ကြည့်နေရင်းပင် တိမ်စိုင်ကြီးများသည်၊ နေညိုချိန်တိမ်ကောက်သကဲ့သို့ လိမ္မော်ရောင်၊ ပုဇွန်ဆီရောင်များဖြင့်ပြောင်းလဲလင်းလက်လာကာ၊ ထိုအထဲမှအဝါရောင်အလင်းတန်းရောင်ခြည်များထပ်ဆင့်ဖြာ၍လင်းလက်လာပြီးကွန့်မြူးလျက်ရှိရာမှ ခဏကြာတော့တိမ်စိုင်သုံးခုစလုံးပါးလျားကာလွင့်ပါးပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ မမြင်ရသောစွမ်းအားရှင်အရှင်သခင်ကြီးများသည်။ မိမိတို့၏စွမ်းဆောင်ချက်များကိုကျေနပ်စွာ အသိ အမှတ်ပြု၍သွားလိုရာသို့သွားကြပြီဖြစ်ကြောင်း၊ သူတို့ယုံကြည်လက်ခံလိုက်ကြလေသည်။

`````````````````

မြဝတ်မုံသည် ထိုင်းနိုင်ငံ ဘန်ကောက်မြို့မြောက်ဘက်၊ ရန်စစ်နယ်မြေရှိ သူမအသစ်ငါးရမ်းနေထိုင်လျက်ရှိသောလုံးချင်းနှစ်ထပ်အိမ်သစ်လေး၏အပေါ်ထပ်လသာ ဆောင်တွင် ရပ်ကာ အေးမြသောဆောင်းနံနက်ခင်းတွင် ကော်ဖီခွက်ပူပူထဲသို့ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ သူမ၏ဝမ်းဗိုက်ကခပ်စူစူလေးဖြစ်နေပြီး အစောပိုင်းကိုယ်ဝန်ဆောင်များဝတ်လေ့ရှိသည့် ခပ်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီလေးကိုဝတ်ထားလေ၏။

သူမနှင့် ကောင်းမြသွင်တို့သည် သဝဏ္ဏဝါဠီကိုရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့အပြီး၊ သူတို့ဘဝ၏ကံကြမ္မာအပြောင်းအလဲကိုဖြစ်ပေါ်စေခဲ့ကာ၊ သူမတို့နှစ်ဦးသည် သားအမိအရင်းဘဝမှ ချစ်သူများအဖြစ်သို့ ပြောင်း လဲ ရောက်ရှိခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်ကျော်ရှိပြီဖြစ်သည်။

သူမကသားဖြစ်သူ၏ အဆိုပြုချက်ကို သဘောတူလက်ခံပြီးနောက် ၎င်းတို့သည် သဝဏ္ဏဝါဠီ၏ ရှေးဗိမာန်ဘုရားကျောင်းတော်ကြီးတွင်ပင်လက်ထပ်ခဲ့ကြသည်။ အခြားဘုရားကျောင်းသို့မဟုတ် ဘာသာရေးအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုကမှ မိခင်နှင့်သားကို လက်ထပ်ထိမ်းမြားပေးမည်မဟုတ်ကြောင်း သူတို့သိကြသည်၊ ထို့ကြောင့် သွေးသားရင်းခြာများပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးကို မဟာဂရုဏာတော်ဖြင့်ခွင့်ပြုပြဌာန်းပေးခဲ့သော အဓိယဒေဝဘုရင်ကြီး၏ မေတ္တာဖြင့် တည်ဆောက်ထားသော ဗိမာန်တော်ဘုရားကျောင်းကြီးအတွင်းလက်ထပ်ရခြင်းကအကောင်းဆုံးဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

သူတို့သည် စာရုဝတီနတ်ဘုရားမ၏ရုပ်တုတော်ရှေ့မှောက်တွင် ၎င်းတို့၏ အိမ်ထောင် ရေး ကတိကဝတ်များကို ပြောကြားခဲ့ကြပြီး ၎င်းတို့၏ မင်္ဂလာပွဲကို နှစ်ဦးတည်းလေးနက်စွာ ကျင်းပခဲ့ကြလေသည်။

ကိစ္စဝိစ္စများ ပြီးစီးသောအခါ၊ သူတို့သည် လျှို့ဝှက်သောရှေးဟောင်းမြို့တော်ကြီးနှင့်နိုင်ငံတော်ကြီးကိုတိတ်ဆိတ်စွာနှုတ်ဆက်လျက်၊ ကလကတ္တားမြို့ဆီသို့ဦးတည်၍ ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်။ အရှေ့အိန္ဒိယကုမ္ပဏီရုံးချုပ်သို့ပြန်လည်ရောက်ရှိသတင်းပို့ကြရင်း၊ အစီရင်ခံစာတင်ပြရာတွင် ၎င်းတို့သည် တောထဲတွင် လမ်းပျောက်ပြီး ရှေးဟောင်းမြို့တော်ကြီးကို မည်ကဲ့သို့မျှရှာမတွေ့ခဲ့ရကြောင်းဇာတ်လမ်းကို ဖန်တီးခဲ့ကြသည်။ သူတို့သေချာသည်က၊ ကုမ္ပဏီမှ မိုက်မဲသော တာဝန်ရှိသူများသည်  သွေးသားရင်းခြာပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးအတွက် တမင်ရည်စူး၍တည်ဆောက်ထားသော ဤဘုရားကျောင်းတော်ကြီး၏ဇာတ်လမ်းကို၊ ဘယ်တော့မှ လက်ခံမည်မဟုတ်ကြောင်းနှင့် လုံးလုံးလျားလျား ဖြိုခွဲပစ်နိုင်သည်ကို ဆိုသည်ကိုသူတို့သိနေကြလေသည်။ ကျန်ရှိနေသည့်အမှန်တရားကိုဖုံးကွယ်ထားလိုက်တာကအကောင်းဆုံးပါဘဲ။

နောက်ဆုံးမှာတော့ ရက်သတ္တပတ်ပေါင်း၊ အနည်းငယ်အကြာတွင်သူတို့၏အရှေ့အိန္ဒိယကုမ္ပဏီနှင့်စာချုပ်သည် သက်တမ်းကုန်ဆုံးခဲ့ပြီဖြစ်ရာ ထပ်မံ၍စာချုပ်သက်တမ်းတိုးရန်မညှိနှိုင်းတော့ပဲ။ အပြီး အပိုင်နှုတ်ထွက်ခဲ့ကြတော့သည်။ သူတို့လိုပညာရှင်တွေအတွက်အလုပ်မရှားပါချေ။ ချက်ချင်းပင်ထိုင်းနိုင်ငံအခြေစိုက် NGO ကုမ္ပဏီဖြစ်တဲ့ မဲခေါင်ရီဂျင်ရှေးဟောင်းသမိုင်းအချက်အလက်များစုဆောင်းရေးအဖွဲ့ နှင့်ချိတ်ဆက်မိပြီး ထိုင်းနိုင်ငံဖက်သို့ကူးပြောင်းခဲ့သည်။

သူတို့အလုပ်က၊ အဖွဲ့အစည်းနဲ့အတူ အယုဒ္ဓယ၊ ဆူဖန်ဘူရီ၊ စူခိုထိုင်း၊ ချင်းမိုင်၊ ဗိယင်ကျန်း၊ ဆင်မရစ်ဇ်၊ အန်ကောဝပ်စသည့်မဲခေါင်မြစ်ဝှမ်းဒေသနိုင်ငံများ၏ သမိုင်းဝင်မြို့ဟောင်းဆိုက်ကြီးများကိုလေ့လာသူတေသနပြုရာတွင်ပူးပေါင်းပါဝင်ရမည်ဖြစ်သည်။ သူတို့လောလောဆယ်အနေဖြင့်မြန်မာပြည်ပြန်လို့တော့ဖြင့်မရသေးချေ။ သူတို့၏ CDM စတေးတပ်သည်၊ အကြုံးဝင်နေတုန်းဖြစ်သည်။

သူတို့သည်သူတို့နှင့်အနီးဆုံးရှေးဟောင်းဆိုက်ဖြစ်သည့်အယုဒ္ဓယနှင့်အနီးဆုံးဖြစ်သည့် ဘန်ကောက်မြို့စွန်ရှိ ရန်စစ်မြို့နယ်တွင်အိမ်တစ်လုံးငှားရမ်းအခြေစိုက်ပြီးနေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ပြီးတော့အကြင်လင်မယားအဖြစ်ဖြင့်ဘဝသစ်ကို စတင်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့ကိုသိသည့်လူရောကန့်ကွက်မည့်လူပါ။ ဒီမှာဘယ်သူမှမရှိပါချေ...

--------------------------------------------------------

(24)

(ဇာတ်သိမ်း)

မြဝတ်မုံသည် လသာဆောင်တွင်ရပ်နေလျက်၊သူမ၏လက်ထဲရှိပန်းကန်ထဲမှလက်ဖက်ရည် ကိုတကျိုက်ချင်းမျှင်း၍ သောက်နေစဉ်တွင်၊ ကောင်းမြသွင်သည် လသာဆောင်သို့လိုက်ထွက်လာကာ၊ သူ့ဇနီးတဖြစ်လဲမိခင်ကိုအနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်လေသည်။ သူမကသူ့ကို ပြုံးပြပြီးသူ၏နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်၏။

" ဘာအကြောင်းတွေများဒီလောက်ငြိမ်ပြီး စဥ်းစားနေတာလဲမိန်းမရယ်.."

" တောင်ဇာလီအကြောင်းနဲ့၊ တို့တတွေပွတ်ကာသီကာလွတ်ခဲ့ရတဲ့ပန်ထွာရဲ့ကျိန်စာအကြောင်းတွေပေါ့မောင်ရယ်.."

" ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျိန်စာဆိုတာမျိုးကပူလောင်လှပါတယ်မိန်းမရယ်၊ လွတ်သွားတာကဝမ်းသာစရာပဲမဟုတ်လား.."

" ဟုတ်တာပေါ့မောင်..၊ လွတ်သွားရင်တော့နောက်ထပ်ကပ်ရက်ဘဝမှာပြန်ဆုံချင်မှဆုံရတော့မယ်။ သံသရာကြီးကအကျယ်ကြီး၊ အရှည်ကြီးလေ..။ ဒါပေမယ့် ကျိန်စာနဲ့ဆိုရင်တော့မလွဲမသွေအတိအကျကိုဆုံရမှာပဲ.."

" အင်း..ဒါလည်းဟုတ်သားနော်..။ ဒါနဲ့မောင်တို့လမ်းမှာစခန်းချတဲ့ညကအိပ်မက်ခဲ့သလို ပန်ထွာကကျိန်စာတိုက်ပြီးလိုက်တာနဲ့..၊ အဲဒီ ဒွတ္တဘောင်နဲ့ဘေဒါရီသားအမိက အဲ့ဒီဘဝမှာတင်ပဲဘဝမကူးပဲနဲ့ ချက်ချင်းကျိန်စာအကျိုးပေးပြီးညားဖြစ်သွားကတာလား ဆိုတာကိုစဥ်းစားမိနေတာ.."

" ဒါတော့မေ မသိဘူး၊ ကံသေကံမတော့ပြောလို့မရဘူး၊အိပ်မက်ဆိုတာကစိတ်စွဲလို့မက်တာဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်၊ တိုက်ဆိုင်လို့မက်တာလည်းဖြစ်ရင်ဖြစ်မယ်။ ဒါပေမယ့် ဒွတ္တဘောင်နဲ့ဘေဒါရီတို့ သားအမိက၊ အဲဒီဘဝမှာတင်ပဲ ဒီလိုတကယ်ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ တို့တတွေ ပရုလုပ် (သက်သေပြ) လို့မရဘူး။ တို့သိထားတဲ့ ရာဇဝင်ထဲမှာဘယ်တုန်းကမှအဲ့လိုဆိုမထားဘူး။ သူတို့ဟာသာမန်ပဲ ဘဝကိုကျင်လည်ခဲ့တဲ့၊ သားအမိလည်းပဲဖြစ်နိုင်တာပဲ၊ သူတို့တကယ်လို့ပန်ထွာရဲ့ကျိန်စာမိခဲ့တယ်ဆိုတောင် နောင်ဖြစ်လာမယ့်ဘဝဆက်တွေမှာဆိုရင်တော့ဖြစ်ချင်ဖြစ်လာလိမ့်မယ်၊ မပြောတတ်ဘူး။မောင့်ဖေဖေ ကိုမောင်မောင်သွင်ရဲ့ဝိဉာဥ်ဘဝနဲ့တွေ့လိုက်ရစဥ်ကပြောစကားအရ အခုဝတ်မုံတို့သားအမိက ဒွတ္တဘောင်-ဘေဒါရီတို့သားအမိတကယ် ဝင်စားတယ်ဆိုခဲ့ရင်၊ အခုဘဝမှာဝတ်မုံတို့တကယ်ညားခဲ့ပြီးပြီလေ၊ ဝဋ်ကြွေးကြေလောက်ပြီထင်ပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့၊ သဝဏ္ဏဝါဠီကဗိမ္မာန်တော်ကြီးမှာ၊ အဓိယဒေဝနဲ့ စာရုဝတီတို့မင်းမိဖုယားတို့ရဲ့ရှေ့မှာဝဋ်ကြွေးဖြေခဲ့ပြီးပြီမဟုတ်လား။ ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့နောက်ဆုံးဆန္ဒကိုပြည့်အောင်ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့တဲ့ ဝတ်မုံတို့လင်မယားကိုမဟာဂရုဏာတော်နဲ့ကာကွယ်ပေးထားလိုက်ပြီမဟုတ်လား.."

" ဟုတ်တာပေါ့အချစ်ရယ်။ ပန်ထွာကလည်းဒီအပြုအမူအတွက်စိတ်ဆိုးပြေပြီးခွင့်လွှတ်လိုက်ပုံရပါပြီ။ သူက ..တောင်ဇာလီမင်းမိဖုရားနဲ့အတူ နောက်ဆုံးပြာတော်ကြဲတဲ့ပွဲကိုလာတက်ပေးခဲ့တာရယ်။ သူပြန်ကွယ်ပျောက်မသွားခင်တွေ့ရတဲ့အေးချမ်းတောက်ပဝင်းလက်တဲ့တဲ့ရောင်စဥ်တွေကသူကျေနပ်ခွင့်လွှတ်သွားကြောင်းသက်သေ ခံနေပါတယ်.."

" ဝတ်မုံတို့သွားခဲ့တဲ့တောင်ဇာလီပြည်ရှာပုံတော် ခရီးကြီးဟာ အရမ်းတန်တယ်နော်။ မင်းမိဖုယားနှစ်ပါးရဲ့ မအေးချမ်းခဲ့တဲဝိဉာဥ်တွေကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုရခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ပန်ထွာရဲ့ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုကိုရယူပြီး၊ ကိုယ့်အပေါ်တင်နေတဲ့ ကျိန်စာဝဋ်ကျွေးကိုပါလျှော်ပစ်နိုင်ခဲ့တယ်"

" ဒါပေါ့မိန်းမရယ်။ အရေးအကြီးဆုံးအချက်ကတော့ဒီခရီးကြောင့်၊ မောင်တို့လင်မယားကြားမှာ ပိတ်ဆို့နေတဲ့အကာအဆီးတွေအားလုံးဖယ်ရှားသွားပြီး၊ ပွင့်လင်းမှုတွေရခဲ့တာ။ ဟောဒီမေမေ့ကိုဇနီးမယားအဖြစ်ပိုင်ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရလိုက်တာက အတန်ဆုံးပဲ။ ပြီးတော့.."

" ပြီးတော့..ဘာဖြစ်သလဲ.."

" ပြီးတော့..နှလုံးသားတင်မကဘူး။ အချစ်ကောင်း၊ အပေးကောင်းတဲ့ မစားရဝခမန်း ဟောဒီစောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါအပိုင်ရလိုက်တာကပိုတန်သေးတယ်.."

" ကြည့်ပြောပုံကိုက..စပအကြောင်းကကိုမလွတ်ဘူး။ ဏှာဘူးလေး ကိုယ့်အမေကိုပြန်ဘူးပြီးရအောင်ယူထားတာ။ ဘာမစားရဝခမန်းလည်း။ မသိတဲ့သူများ ကြားရင်၊ သူပဲမစားရသလိုလိုနဲ့။ နေတိုင်းဒီစပကြီးကိုသူစားနေတာ ဝနေလို့၊ ဒီမှာဒီလိုဖြစ်နေတာကိုထည့်မပြောဘူး.."

မြဝတ်မုံ ကသူမလက်ဝါးနှစ်ဘက်ကို ခုံးခုံးလေးလုပ်ပြီးသူ့ဗိုက်စူစူလေးပေါ်သပ်ပြလိုက်လျက်။ လက်ခုံးကို ချဲ့ကာ ၉လဗိုက်လောက်အရွယ်လုပ်ပြလိုက်သည်။

" ဟာ..ဒါသားဝတာမှမဟုတ်တာ၊ မေမေပဲသားငှက်ပျောသီးတွေဝအောင်စားထားတာလေ.."

" ဟင်..သေချင်းဆိုးလေး..မောင်နော်..မောင်..၊ ကဲ..ကဲ.."

မြဝတ်မုံကသူ့သားလင်ကလေး ကောင်းမြသွင်ကို လက်သီးဆုပ်ကလေးများဖြင့်သွက်လက်စွာလိုက်ထုနေလေသည်။

" အားးး အဟား..ဟားး နာတယ်မိန်းမရဲ့.."

ကောင်းမြသွင်ကရှောင်ပြေးရင်း၊ မေမေမိန်းမ မြဝတ်မုံ၏ လက်သီးဆုပ်နုနုလေးနှစ်ဘက်က်ိုသူ့လက်နှင့်ဖမ်း၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်၍၊ ကိုယ်လုံးလေးကိုပါရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းရင်း၊ မယားချစ်ကလေး၏နဖူးမို့မို့လေးကိူနမ်းရှိုက်လိုက်ရင်း..။

" စတာပါမိန်းမရယ်။ သိပ်ချစ်တာပဲ..။ မောင်အရမ်းချစ်လို့ပါကွာ.."

မြဝတ်မုံက သားလင်လေး၏ပုခုံးပေါ်သို့ခေါင်းလေးနွဲ့၍မှီခိုလိုက်ရင်း..။

" ကျိန်စာပြေသွားတာကောင်းတယ် ဆိုပေမယ့် မိန်းမတော့ ဝမ်းသာရမှာလား၊ ဝမ်းနည်းရမှာလားမဝေခွဲတတ်တော့ဘူး။ ဒါဆိုနောက်ဘဝတွေမှာတို့တတွေ ဒီလိုဆက်တိုက်လင်မယားအဖြစ်ပေါင်းရပါတော့မလားဟင်။ ကျိန်စာလွတ်သွားတဲ့သာမန်လူသားတစ်ယောက်အနေနဲ့လွတ်လပ်စွာမွေးဖွားခွင့်ရှိသွားပြီဆိုရင်၊ သံသရာမှာ တွေ့တဲ့လူနဲ့၊ ကြုံသလိုပေါင်းရတော့မှာပေါ့။ ဘယ်တစ်ကွေ့မှာမှပြန်တွေ့ရမယ်မသိတော့ဘူး။ အခုဝတ်မုံကမောင်နဲ့ပဲဘဝတိုင်းပေါင်းချင်နေမိတယ်။ သားအမိပဲတော်တော်၊ ပြန်ပဲညားညား၊ ဘဝဆက်တိုင်းလင်မယားဖြစ်ရင်တော်ပြီ.."

" မိန်းမကလည်းကွာ..၊ ဘာလို့ကျိန်စာနဲ့ဆုံဆည်းခြင်းကိုလိုလားရတာလဲ။ ကျိန်စာကလွတ်သွားတာပဲကောင်းပါတယ်။ ကျိန်စာနဲ့ဆုံဆည်းမယ့်အစား။ ရေစက်နဲ့ဆုံဆည်းခြင်းကိုပြောင်းလိုက်ကြစို့လားမိန်းမရယ်။ အလှူတွေ၊ ကောင်းမှုကုသိုလ်တွေကိုအတူတူလုပ်။ စိတ်တူကိုယ်တူ၊ စိတ်ပါလက်ပါစေတနာအမှန်နဲ့အတူလုပ်ရင်ရေစက်ကကိုယ်တွေကိုရှောင်လွှဲပေးမှာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျိန်စာကိုတမ်းတမနေနဲ့တော့နော်။ တို့တတွေရေစက်ပါမယ့် ကောင်းမှုကုသိုလ်တွေကိုပဲ အတူလုပ်ရအောင်နော်.."

" အင်းပါယောက်ျားရယ်"

" ဒါနဲ့မိန်းမကအခုမှ သွေးသားရင်းချာချင်းအချစ်ကျွံတဲ့၊ အင်းစက်တီးယပ်စ် အချစ်ကိုအခုမှလာပြီးခရေဇီဖြစ်နေရတာလည်း.."

" အင်း..ချစ်လည်းမသိတော့ဘူးယောက်ျားရယ်။ ပန်ထွာရဲ့ကျိန်စာကြောင့်ပဲလား။ အဓိယဒေဝဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့ ပြဌာန်းလိုက်တဲ့ပဋိဉာဥ်ကြောင့်ပဲလား။ ဗိမ္မာန်တော် ခန်းမကစာရုဝတီနတ်ဘုရားမရဲ့ ရှေ့မှောက်မှာ ဘုရင်ကြီးရဲ့ပဋိဉာဥ်ကိုဖတ်လိုက်ရတဲ့ အချိန်မှာမေမေ့ကိုတားဆီးထားတဲ့အတွေးအမြင်တွေအကုန်ပွင့်လင်းသွားတယ်။ တောင်ဇာလီပြည်သားတွေ ကာမရာဂဆက်ဆံရေးကိုပွင့်လင်းစွာအကန့်အသတ်မရှိခွင့်ပြုပေးလိုက်တဲ့ ဘုရင်ကြီးရဲ့ကြေညာ ချက်ကြောင့်ပျော်ရွှင်နေရတဲ့ပြည်သူတွေကိုကြည့်ရင်း။ မေမေလည်းသားအပေါ်မှာရှိတဲ့အချစ်တွေက ဘာမှအတား အဆီး မရှိတော့ဘူး.. "

" သားလိုချင်တဲ့စိတ်နှလုံးသားဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းလိုက်လျောပေးဖို့ မေမေစိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တာပဲ။  ကဲဟောဒီကမေမေမြဝတ်မုံရဲ့လင်ကလေး ရေ။ ဝတ်မုံအရွေးမမှားပါဘူး။ ဟောဒီကမောင်ဆိုတဲ့ ဦးကောင်းမြသွင်ဟာ ဝတ်မုံအတွက်တော့ တာဝန်ကျေ၊ တာဝန်ယူတတ်ပြီး အချစ်ကြီးလည်းချစ်ပေးနိုင်တဲ့ ခင်ပွန်းကောင်းတစ်ယောက်၊ ဖြစ်လာတာပဲမဟုတ်လား။ ချစ်တယ်ယောက်ျားရယ်။ ပြီးတော့ဝတ်မုံဘဝကို ဒီလိုဖြစ်လာအောင်ဖန်တီးပေးပြီး၊ ဒါကိုလုပ်ဖြစ်အောင်နဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်မှန်ကန်မှုရှိအောင်တွန်းအားပေခဲ့တဲ့ တောင်ဇာလီဘုရင်ကြီးအဓိယဒေဝနဲ့ မိဖုရားကြီး စာရုဝတီတို့ကိုကျေးဇူးတင်လိုက်တာရှင်.. "

" ဒါနဲ့ဗိုက်အပ်ထားတဲ့ အိုဂျီ ဒေါက်တာက ဂျူးဒိတ်ကိုဘယ်တော့လောက်လို့သတ်မှတ်ထားလည်းမိန်းမ.."

" သူရက်တွက်ကြည့်တော့နိုဝင်ဘာနောက်ဆုံးပတ်ထဲလောက်မှာလို့မှန်းတယ်တဲ့  ပြက္ခဒိန်နဲ့ ပြန်တိုက်ကြည့်ရင်၊ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်ပတ်ဝန်းကျင်ပေါ့ယောက်ျားရဲ့.."

" တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ့တဲ့လား။ အဲဒီနေ့က သဝဏ္ဏဝါဠီ ဗိမ္မာန်တော်ကြီးရဲ့နှစ်ပတ် လည်ပျော်ပွဲကြီးကျင်းပတဲ့နေ့မဟုတ်လား။ အဲဒီနေ့မှာမွေးလာမယ် ဆိုရင်တော့တကယ်ပဲတိုက်ဆိုင်လွန်းပါတယ်။အခုတော့အဝေးကြီးလိုသေးတာပဲ၊ အာထရာဆောင်းကရောဘယ်တော့လောက်မှကြည့်လို့ရမယ်တဲ့လည်း.."

" အခုအရမ်းကြီးစောသေးတယ်တဲ့မောင်၊ အကောင်အထည်တောင်ကောင်းကောင်းမဖြစ်သေးဘူးတဲ့၊ လစဥ်သွားပြရင်း ရတဲ့အချိန်ကျသူပြောပေးမယ်တဲ့.."

" တားတားယေးလား၊ မီးမီးယေးလား၊ မတိရသေးဘူးပေါ့.."

" နောက်တစ်လနှစ်လလောက်ဆိုသိလောက်ပါပြီယောက်ျားရဲ့..၊ ဒါနဲ့မောင်ကဘာလေးလိုချင်လို့တုန်း.."

" ကိုယ့်ရင်သွေးပဲ၊ ဘာလေးလာလာချစ်ရမှာပေါ့ချစ်မေရဲ့..။ ဒါနဲ့မိန်းမကရောဘာလေးလည်း.."

" မောင်နဲ့တူတူပါပဲ။ ဒါပေမယ့်ဝတ်မုံက ဟောဒီ..မောင်ဆိုတဲ့ သားကလေးမွေးထားဖူးတော့၊ အပြောင်းအလဲသဘောနဲ့ဆိုရင်၊ သမီးလေးလိုချင်တယ်။ မီးမီးလေးသာမွေးလာခဲ့ရင် ပေးရမယ့်နာမည်ကိုတောင်စဥ်းစားပြီးပြီ.."

" ဟုတ်လားး! ဘာတဲ့လည်းမိန်းမ.."

" ရွေးချယ်စရာတစ်ခုထဲပဲရှိတယ်..၊ (စာရုဝတီ) တဲ့"

" တကယ်လို့ အာထရာဆောင်းအဖြေက ယောက်ျားလေးလို့ထွက်လာရင်ကော..မိန်းမ"

" အဲဒီလိုဆိုရင်လည်း ရွေးချယ်စရာနာမည်က တစ်ခုထဲပဲဖြစ်မှာပေါ့ ယောက်ျားရယ်..၊ အဲဒါက.."

ကောင်းမြသွင်နှင့်မြဝတ်မုံတို့ဇနီးမောင်နှံ နှစ်ယောက်၏ပါးစပ်ဖျားမှ သံပြိုင်ထွက်လာခဲ့သည်ကတော့..။

" အ..ဓိ..ယ..ဒေဝ"

ပြိုင်တူအော်လိုက်ကြပြီးသည့်နောက် နှစ်ယောက်စလုံးထံမှရယ်သံဝေဝေစည်စည်လေးများထွက်ပေါ်လာလေသတည်း..။


ရေမြေ့ရှင်၏နောက်ဆုံးဆန္ဒ (ပြီးပါပြီ)


အားလုံးကိုခင်တဲ့...

လမင်းကြီး


(ပြီးစီးချိန်

၂၀၂၃ ခုနှစ် ဇွန်လ ၂၀ရက်

မြန်မာစံတော်ချိန် ၁၉း၀၀ နာရီ)


............................................⭐⭐⭐⭐⭐..........................................

End



ရေမြေ့ရှင်၏နောက်ဆုံးဆန္ဒ အပိုင်း (၃)

ရေမြေ့ရှင်၏နောက်ဆုံးဆန္ဒ အပိုင်း (၃)

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

{အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြ်စ်ပါသည်။}

(11)

" သားလည်းဒီလိုပဲတွေးမိခဲ့တာပါပဲမေမေ။ ဒါကအိပ်မက်တစ်ခုသက်သက်ပါ။ တကယ့်အပြင်မှာက၊ မေမေကသားကိုအရမ်းချစ်တာ၊ အဲ့လိုချိုးချိုးဖဲ့ဖဲ့တွေဘယ်တုန်းကပြောခဲ့ဖူးလို့လည်း။ အိပ်မက်ဆိုတာသိသွားပေမယ့်လည်း ရုတ်တရက်လန့်နိုးလာတဲ့အချိန်မှာလောလောလတ်လတ်အပြောခံလိုက်ရသလိုခံစားရတော့တော်တော်စိတ်ထိခိုက်သွားတယ်။ စိတ်ဓါတ်လည်းအရမ်းကျသွားမိတယ်။ ခေါင်းကြည်လာတော့မှကြည့်လိုက်တော့၊ မေမေ့ရဲ့အိပ်ရာနေရာကရှင်းနေပြီးအိပ်ထားပုံမရဘူး၊ တဲပတ်ဝန်းကျင်ထွက်ကြည့်တော့လည်းမတွေ့ဘူး။ ဒါနဲ့မေမေပျောက်နေမှန်းသိပြီး အိတ်ထောင်ထဲဖွက်ထားတဲ့ ဘုရင့်ဓါးကိုယူပြီးမေမေ့ကိုရှာဖို့ထွက်လာခဲ့တာပဲ။ ထူးဆန်းတာက တောခရီးထွက်လာဖို့အကာအကွယ်အနေနဲ့ဆောင်ထားတဲ့ပစ္စတိုကိုသတိမရပဲ၊ ဓါးကိုသွားယူခဲ့မိတာကိုပဲအခုမှအံ့ဩမိတယ်။ အဲဒီဓါးကပဲမကောင်းဆိုးဝါးတွေကိုရှင်းလိုက်နိုင်ခဲ့တာလေ.."

" အဲဒါထူးဆန်းတဲ့ကံတရားပေါ့သားရယ်.."

" အခုတော့သားရဲ့အောက်ကိုဆွဲပြီးကျနေတဲ့၊ ညှိုးခြုံးနေတဲ့စိတ်ဓါတ်တွေပြန်ပြီးအားတက်လာရပြီပေါ့မေမေရယ်။ မေမေ့ရဲ့ကိုယ်တိုင်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ဝန်ခံပြီးဖွင့်ဟလာတဲ့သားအပေါ်ထားတဲ့သဘောထားကိုပေါ့။ မေမေအခုပြောခဲ့တာကအိပ်မက်ထဲမှာမဟုတ်ဘူး။ အမေ့ပါးစပ်ကတကယ်ပြောခဲ့တာတွေရယ်။ ဟောဒီမေမေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးလေးရဲ့အနမ်းတွေရယ်ကသက်သေတွေပဲလေ။ သားမေမေ့ကိုချစ်တယ် .."

ကောင်းမြသွင်၏စကားအဆုံးတွင် မြဝတ်မုံကသားဖြစ်သူ၏ မျက်ဝန်းထဲသို့တောက်ပစိုလက်သောမျက်လုံးများဖြင့်ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့သူသား၏မျက်နှာပေါ်သို့သူ့မမျက်နှာအပ်လိုက်ကာ နောက်တစ်ကြိမ်လှိုက်မောစွာနမ်းလိုက်ပြန်၏။ ပြီးမှသူတို့တွေကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ကြပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲပြုံးပြကြကာ။ သို့သားအမိနှစ်ယောက်အကြားမှ အချစ်များဖြင့်ယိုစိမ့်ရောပြွမ်းနေသောဆက်ဆံရေးအသစ်က်ုအသိအမှတ်ပြုလိုက်ကြလေသည်။ ကောင်းမြသွင်ကဆက်ပြောလိုက်သည်။  

" ဒီနေ့ညအဖြစ်ကတော့ရင်တုန်၊ သွေးပျက်၊ ချောက်ခြားဖို့အရမ်းကောင်းတယ်မေမေရေ..၊ မေမေခံနိုင်ရည်ရှိရဲ့လား။ မေမေ့အတွက်သားစဥ်းစားတာပါ၊ သားတို့နောက်ပြန်ဆုတ်ကြမလား။ ဒီဟာကြီးတွေကအချိန်မရွေးပြန်လာနိုင်တယ်.."

" မလိုပါဘူးကွာ..၊ သူတို့တတွေ ငါတို့ကို ထပ်ပြီးတော့မနှောင့်ယှက်နိုင်တော့ဘူးလို့ မေမေ့စိတ်ထဲမှာခံစားနေရတယ်.."

မြဝတ်မုံက အဓိယဒေဝဘရင်မင်းမြတ်၏လက်သုံးတော်ဓါးကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်ပြီး အဓိပ္ပါယ်ရှိရှိအပြုံးဖြင့်ပြုံးရင်း ကောင်းမြသွင်အားပြန်ပြောလိုက်သည်။

" မေမေတို့တတွေ သဝဏ္ဏဝါဠီကိုရောက်ခါနီးနေပြီသား၊ မြို့တော်က၊ ဒီကနေသိပ်မဝေးတော့ဘူး။ မနက်ဖြန်မနက် တို့တတွေရှေ့ဆက်သွားကြမယ်။ ဒီညအဖို့အချိန်တွေတောင်တော်တော်လင့်သွားပြီ။ တိုက်ခိုက်လာခဲ့တာလည်းမောနေပြီ။ အခုရတဲ့အချိန်လေးမှာအိပ်လိုက်၊ နားလိုက်ကြဦးစို့။ မနက်ဖြန်မနက်ကျရင်ခရီးဆက်ဖို့  အားအင်ပြည့်နေဖို့လိုတယ်။ ဂွတ်နိုက်..သား.."

" ဂွတ်နိုက်..မေမေ.."

မကြာခင်မှာပင်သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်မှာအသီးသီးနှစ်ခြိုက်စွာအိပ်မောကျသွားကြလေ၏။ သိုသော်အိပ်ပျော်သွားကြစဥ်တွင်သူတို့၏မသိစိတ် (ဘဝင်စိတ်) များသည်အလွန်ဝေးလံသောအတိတ်တစ်နေရာဆီသို့ပြိုင်တူပျံ့လွင့်ရောက်ရှိသွားကြလေတော့သည်။

`````````````````````

" သားတော်..၊ ဒါက..ဘရသေ့ကြီးခေပဒူတရဲ့ ကျောင်းတော်ရာစခန်းအဟောင်းပဲကွဲ့၊ သားတော်မင်းမြတ်လည်းသိပါတယ်၊ မကြာခဏရောက်ဖူးနေကြပဲ။ သားတော်ငယ်စဥ်ကထဲက၊ မယ်မယ်နဲ့ရော မင်းဖခမည်းတော်၊ ဘဒွေးတော်တို့နဲ့ ဘရသေ့ကိုမကြာခဏလာဖူးနေကျပဲဟာ.." 

" သားတော်ကောင်းကောင်းသိပါတယ်မယ်ဖုရားရဲ့၊ မရောက်တာတောင်ကြာခဲ့ပြီကောလေ။ ဒါအခုသားတော်သရေခေတ္တရာနန်းပလ္လင်ကို ရာဇဘိသိက်ခံပြီးစတက်ပြီးကထဲက ဘရသေ့ရဲ့ကျောင်းသင်္ခန်းနေရာကို ပထမအကြိမ်ပြန်ရောက်ခြင်းပဲ၊ ကာလတောင်တာတောင် အတော်ကြာခဲ့ပြီ။ ဘရသေ့တောင်နတ်ပြည်စံပြီးပျံလွန်တော်မူသွားတာနှစ်အတော်ကြာခဲ့ပေါ့နော်..။ အေးလေ.. ဖခမည်းတော်ရော၊ ဘဒွေးတော်တို့တောင်စံလွန်ပြီးကြကုန်ပြီပဲ။ ကျောင်းသင်္ခန်းလည်းဘယ်သူမှထိမ်းသိမ်းစောင့်ရှောက်တော့မယ့်သူမရှိတော့၊ အတော်ယိုယွင်းနေပြီ။ ဒါနဲ့မယ်ဖုရားကဘာစိတ်ကူးရပြီးသားတော်ကို ဒီသင်္ခန်းဟောင်းနေရာကိုခေါ်လာရတာလည်း.."

" အင်း..အမေးရှိလာပြီဆိုတော့ မယ်မယ်တစ်ခုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲပြောရတော့မှာပေါ့..။ သားတော်က နန်းတွင်းထဲမှာ မယ်မယ်ဖုရားရဲ့ရွှေနန်းဆောင်တော်ထဲအထိကြွချီလာပြီး၊ ပြီတီတီလုပ်တဲ့ကိစ္စပေါ့။ မယ်မယ့်ကို ကိုယ်ကိုမွေးထားတဲ့မယ်တော်တန်မဲ့နဲ့ သားတော်ကယစ်ရွှေရည်တွေမူးပြီးဘာတွေလာမိန့်ခဲ့တယ်ဆိုတာရောမှတ်မိသေးလား.. "

" ဟို..ဟို..ဒါကမယ်မယ်.. "

" ဟိုတွေဒီတွေလုပ်မနေပါနဲ့တော့ဒွတ္တဘောင်ဘုရင်မင်းမြတ်ရယ်။ မယ်ဖုရားအားလုံးကိုရိပ်မိပြီးနေပါပြီ။ သားတော်ကိုမယ်ဖုရားကိုယ်တိုင်မွေးလာခဲ့တာ၊ ပြုစုထိမ်းကျောင်းခဲ့တာလေ။ သားရဲ့စိတ်ကိုဖတ်တတ်တာ၊ အူထဲဝမ်းထဲအထိအကုန်မြင်နေရတယ်။  အရင်ကသားတော်မယ်ဖုရားအပေါ်မှာ ဒီလိုစိတ်မျိုးမရှိဘူး၊ ရိုးရိုးသားသားပဲ၊ ဒီစိတ်အပြောင်းအလဲ၊ အပြုအမူအပြောင်းအလဲတွေက သားတော် ဒွတ္တဘောင်ဘုရင်မင်းမြတ်အဖြစ် နန်းတက်ဘိသိက်ခံပြီးမှဖြစ်လာတာကိုမယ်မယ်သိတယ်။ သားတော်မှာတခြားနန်းတွင်းကိုယ်လုပ်တော်၊ မိဖုရားမောင်းမတွေရှိရဲ့သားနဲ့မှ ကိုယ့်မယ်တော်အရင်း နန်းကျမိဖုရားခေါင်ကြိးအပေါ်စိတ်ဝင်စားမှုရှိလာတာ မယ်မယ်မသိပဲနေပါမလား။ မယ်မယ်ကိုယ်တိုင်လည်း မောင့်ဖခမည်းတော်အပြင်၊ မောင့်ဘဒွေးတော်လက်ထက်အထိနန်းဆက်၂ဆက်တိုင်တိုင် မဟေသီမိဖုရားခေါင်ကြီးအဖြစ်ဆက်ပြီးအမြှောက်ခံခဲ့ရတာပဲလေ ၊ ဒီအတွေအကြုံတွေကိုမယ်မယ်ကနောကျေနေအာင်သိပြီးသားပေါ့..”

" သားတော်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးတော်မူပါ မယ်မယ်။ သားတော်စိတ်ကစားမိပါတယ်။ သားတော်နန်းတက်တော့ ဘိသိက်တွဲရခံမယ့် မိဖုရားခေါင်ကြီးမရှိသေးဘူး။ တခြားဖိဖုရးမောင်းမတွေရှိပေမယ့်။ သူတို့ကမိဖုရားခေါင်ကြီးအဖြစ်နဲ့မတန်ဘူးလို့သားတော်ယူဆတယ်။ ခမည်းတော်နတ်ရွာစံလွန်လို့ ညီတော်အိမ်ရှေ့မင်းသားဖြစ်တဲ့ ဘဒွေးတော်ကလည်း စူဠာသမ္ဘဝဘုရင်အဖြစ်နန်းတက်လာတော့၊ မရီးဖြစ်တဲ့မယ်မယ့်ကိုတောင်မရှောင်ဆက်ကောက်ယူပြီး မိဖုရားခေါင်ကြီးမြှောက်ပြန်တယ်။သားတော်စိတ်ထဲမှာသိပ်မကြည်လင်ပေမယ့်၊ နောက်မှနားလည်လာတယ်။ ဘဒွေးတော်က မယ်မယ်သာမိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်ထိုက်တဲ့အရည်အချင်းရှိကြောင်းမြင်လို့ပဲ ဆိုတာ.."

" ဒီလိုသားတော်ရဲ့..။ မယ်မယ်က သားရဲ့ဘခမည်းတော်နဲ့ ဘဒွေးတော်တို့ကိုမယ်မယ်ရေခပ်တဲ့မြစ်ဆိပ်မှာဆုံဆည်းကြတော့သူတို့ညီနောင်ကမယ်မယ့်ကိုပြိုင်တူတွေ့ကြတာလေ။ သူတို့ကိုကြည့်ရတာမယ်မယ့်ကိုနှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူမေတ္တာသက်ဝင်နေပုံရတယ်။ နောက်တော့ ဘရသေ့နဲ့ဆုံမိကြပြီး သူ့တူတွေမှန်းသိသွားတယ်။ ဒါကြောင့်နောင်တော်ဖြစ်တဲ့ မဟာသမ္ဘဝနဲ့မယ်မယ့်ကိုလက်ထပ်စေခဲ့တယ်။ သူ ကိုကြည်ညိုကိုးကွယ်တဲ့ ပျူအကြီးအကဲတွေနဲ့တိုင်ပင်ပြီး မင်းဖခမည်းတော်မဟာသမ္ဘဝကို နန်းတက်စေပြီးသရေခေတ္တရာထီးနန်းကိုထူထောင်စေခဲ့တယ်။ ပြီးတော့သားတော်ကိုမယ်မယ်ကမွေးခဲ့တယ်။ တကယ်တော့ဘဒွေးတော်ကလည်းမယ်မယ့်ကိုတူတူပဲမေတ္တာရှိနေတာဆိုတော့၊ အရင်ကနောင်တော့်အတွက်အနစ်နာခံပေးခဲ့ရပေမယ့် ဒုတိယနန်းဆက်ဘုရင်အဖြစ်နန်းတက်လာခဲ့တဲ့အချိန်မှာ သူချစ်တဲ့မယ်မယ့်ကိုဆက်ပြီးမိဖုရားခေါင်ကြီးမြှောက်တာကမဆန်းဘူးထင်တာပဲလေ.."

" သားတော်ကတော့ အကြောင်းရင်းကဒီ့ထက်ပိုမယ်လို့ထင်တာပဲမယ်မယ်။ ဘဒွေးတော်ကလည်းအရည်အချင်းရှိတဲ့ဘုရင်တစ်ပါးပဲ။ သူကမယ်ဖုရားရဲ့ မိဖုရားခေါင်ကြီးမြှောက်သင့်တဲ့အရည်အချင်းကိုမြင်လို့နေမှာပါ။ ပြီးတော့မယ်ဖုရားက ဟောဒီပျူအမျိုးသမီးတွေအားလုံးထဲမှာသူတကာထက်တမူထူးကဲပြီး သိပ်လှနေလို့နေမှာပေါ့။ တခြားသူမပြောနဲ့သားတော်တောင်ဒီလိုခံစားမိတယ်။ သားတော်ဒီလိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းချီးကျူးတာမယ်မယ်စိတ်တော်မရှိပါနဲ့နော်၊ မယ်တော်ဟာအင်မတန်ကိုလှပတဲ့တော်ဝင်မျိုးနွယ်မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ၊ ပြီးတော့မယ်မယ့်မျက်လုံးတွေကယောက်ျားသားတွေရဲ့စိတ်တွေအရည်ပျော်သွားအောင်ဆွဲဆောင်နိုင်မှုရှိလွန်းလှတယ်။ မယ်မယ်ကသမင်ပျိုမကမွေးဖွားလာတဲ့သတို့သမီးငယ်လို့မပြောရဘူး။ မယ်မယ့်မျက်လုံးကလေးတွေကလည်းသမင်ပျိုမလေးလိုကြည်ပြီး ရွဲပြီးလှနေတာပဲ။ သားတော်မယ်မယ့်ကိုစိတ်ကစားပြီးချစ်မိပါတယ်.. "

" သားတော်ကကိုယ့်ကိုမွေးခဲ့တဲ့မွေးမယ်တော်ကိုတောင်၊ အဲဒီလိုစိတ်မျိုးတွေသက်ဝင်လာအောင်၊ မယ်ဖုရားကအဲဒီလောက်လှလို့လားကွဲ့..၊ သားတော်မျက်စိတွေမှောက်နေပြီထင်ပါတယ်.. " 

ဘေဒါရီက သူမ၏အလှကိုတည့်တည့်ကြီးချီးမွမ်းခံလိုက်ရသဖြင့် မျက်နှာမှာရှက်သွေးများ ဖြာတက်သွားလေသည်။ရှက်ကိုးရှက် ကန်းဖြင့်စကားလွှဲ၍ပြောနေပြန်သည်။ သို့သော်..သူမသည်လည်းမိန်းမသားတစ်ဦးပင်ဖြစ်လရာ၊ သားတော်ဖြစ်သူဒွတ္တဘောင်က အလွန်အမင်းမြှောက်စား၍ပြောသည်ထားဦး..၊ ယောက်ျားသားတစ်ယောက်က မိမိ၏အလှတရားကိုချီးမွမ်းထုတ်ဖော်ပြောလာသောအခါ ပီတိမဖြစ်ပဲနဲ့တော့မနေနိုင်ချေ။

" မယ်မယ်က..၊ တကယ့်ကိုပြစ်မျိုးမှဲ့မထင်အောင် လှပါတယ်မယ်မယ်..။ ပြီးတော့အခုနကသားတော်ပြောသလို၊ မိဖုရားခေါင်ကြိးဖြစ်ထိုက်တဲ့အရည်အချင်း မယ်မယ့်မှာ အပြည့်ရှိနေတယ်လို့လည်းမြင်မိတယ်..။ ရှေးဘုရင်တွေက အစဥ်အဆက်၊ အရင်ဘုရင်ရဲ့မိဖုရားကိုဆက်လက်သိမ်းပိုက်မိဖုရားမြှောက်ကြတဲ့အလေ့အတိုင်း၊ ခမည်းတော်မဟာသမ္ဘဝ၊ ဘဒွေးတော် စူဠာသမ္ဘဝတို့၊ အစဥ်အဆက်မိဖုရားခေါင်မြှောက်ခဲ့တဲ့ မယ်မယ့်ကို သားတော်ကလည်းနန်းတက်စမှာ ဆက်ပြီးမိဖုရားမြှောက်လုဆဲဆဲထိအောင်စိတ်ကြံခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မယ်မယ်က သားတော်ရဲ့သွေးအရင်း၊ မယ်တော်အရင်းဖြစ်နေလို့ခဏအောင့်ထားပြီး နောက်မှစဥ်းစားစီစဥ်မယ်လို့ဆိုင်းငံ့ထားတာပါ..။ ဒါကသားတော်ရဲ့စိတ်ခံစားချက်ကိုအမှန်အတိုင်းဝန်ခံတာပါမယ်မယ်.."

" ကြည့်စမ်း..ကြည့်စမ်း ..ဟိုတစ်နေ့နန်းဆောင်ထဲမှာတုန်းက ယစ်ရွှေရည်မူးပြီးပြောခဲ့တာလို့ထင်မိတယ်။ အခုတော ယစ်ရည်မမူးပဲနဲ့၊ ကိုယ့်မွေးတဲ့မယ်တော်ကိုဒီလိုစကားမျိုးတွေရဲရဲတင်းတင်းပြောထွက်တယ်ပေါ့လေ.."

" အမှန်ပါပဲ..မယ်ဖုရားရဲ့၊ မယ်မယ့်ကိုမိဖုရားခေါင်ကြီးအဖြစ်သားတော်သိမ်းပိုက်ချင်ခဲ့တယ်။ ဒါကလည်း ငါကိုယ်တော်ဘုရင်ဖြစ်လို့ဆိုပြီးအခွင့်အာဏာနဲ့သိမ်းပိုက်ချင်လို့မဟုတ်ပဲ၊ မယ်မယ့်အလှကိုတကယ်ပဲချစ်မြတ်နိုးလို့ပါ။ နောက်တော့ဒီကိစ္စကိုခဏမြိုသိပ်ထားပြီး စိတ်ထွက်ပေါက်ကိုလမ်းလွှဲလိုက်တယ်။  သားတော် ဗိဿနိုးကိုသွားကျူးကျော်ကြံစည်ပြီးမရရအောင်သိမ်းပိုက်လိုက်တယ်။ အဲဒါကတော့ အလွန်နာမည်ကြီးတဲ့အလှဘုရင်မလို့ကျော်ကြားတဲ့ ဗိဿနိုးမှာဘုရင်မလုပ်နေတဲ့ပန်ထွာမင်းသမီးကိုရအောင်သိမ်းပိုက်ပြီးမိဖုရားခေါင်မြှောက်ချင်လို့ပါ၊ ဒါမှလည်းသားတော်က မယ်မယ့်အပေါ်ပြစ်မှားမိနေတဲ့စိတ်တွေလျော့ပါးပြီး၊ အရင်အတိုင်းကိုယ်မယ်တော်လိုဖြူစင်စွာပြန်ချစ်နိုင်ဖို့၊ တခြားမိဖုရားလောင်းသွားရှာခဲ့တာပါ.."

" ဒါဆိုရင် ဗိဿနိုးကိုသိမ်းလာနိုင်ခဲ့ပြီး၊ ပန်ထွာကိုမိဖုရားခေါင်ကြီးမြှောက်ခဲ့ပြီးပြီလေ၊ အခု ဘာလို့မယ်မယ့်ကိုဒီစကားတွေထပ်ပြောနေသေးလည်း။ နောက်ပြီးမယ်မယ့်နန်းဆောင်ထဲအထိဝင်လာပြီး၊ ဘာဖြစ်လို့ရိသဲ့သဲ့ ပြီတီတီတွေလာပြောပြီး မယ်ဖုရားကို ထိကပါးရိကပါးတွေလာလုပ်နေရတာလည်း.."

" ဒီလိုပါမယ်မယ်၊ ပန်ထွာ့ကိုမိဖုရားမြှောက်နိုင်ခဲ့ပေမယ့်။ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုသာသိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့ပြီး။ သူ့ရဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုသားတော်မရခဲ့ပါဘူး။ သူ့ဆီကအမုန်းတရာ။ ရန်ငြိုးတွေနဲ့ ကျိန်စာတွေကိုပဲရခဲ့တယ်။ သူကသန့်စင်စွာနဲ့ ဘယ်ယောက်ျားနဲ့မှလက်မဆက်ပဲ၊ သူ့ဘဝကိုဗိဿနိုးနတ်မင်းကိုလှူထားပြီး၊ အပျိုစင်ဘဝနဲ့ဘုရင်မအဖြစ်နဲ့ပဲအုပ်ချုပ်နေဖို့သံဓိဌာန်ပြုထားတာကို၊ ဒွတ္တဘောင်ကြောင့်အားလုံးပျက်စီးခဲ့ရပြီဆိုပြီး သားတော်ကိုအငြိုးကြီးထားခဲ့တယ်။ သူနဲ့ခန်းဆောင်ဝင်ပျော်မြူးဖို့လုပ်တဲ့အခါတိုင်း၊ သူ့ဆီကသာယာပျော်ရွှင်တဲ့ကာမဂုဏ်ခံစားမှုကိုမရခဲ့ဘူး။ စက်ခန်းဆောင်ထဲဝင်သွားတိုင်းအမြဲကျိန်ဆဲခံနေရတယ်။

" ငါ့သားတော်လိုဘုရင်မင်းမြတ်ကို သူကဘာတွေများကျိန်ဆဲရဲသလဲ..! မယ်မယ့်ကိုပြောစမ်း.. "

" သူကျိန်နေတာက..

သူ့ရဲ့တိုင်းပြည်ကိုအတင်းအကြပ်သိမ်းပိုက်တဲ့ဘုရင်၊ သူ့ရဲ့ကာမလွတ်လပ်မှုကိုလည်းအတင်းအဓမ္မရယူသိမ်းပိုက်တဲ့ဘုရင်အတွက်၊ သူ့ကိုမွေးဖွားသန့်စင်ခဲ့တဲ့မွေးအမေအရင်းနဲ့ ကာမဂုဏ်အရပြန်လည်ဖောက်ပြန်ပြီးစပ်ယှက်ရပါစေသားတဲ့ မယ်မယ်။  ဘဝဆက်တိုင်းမှာမိခင်နဲ့သားတော်စပ်မှန်းသိသိကြီးနဲ့ကာမဂုဏ်ဖောက်ပြန်စပ်ယှက်ပြီးညားကြပါစေတဲ့။ ဘယ်လောက်များဆိုးရွားလိုက်တဲ့ကျိန်စာလဲလို့ကြည့်စမ်းပါဦးမယ်မယ်..။ အဲဒီကျိန်ဆဲတာတွေကိုပွစိတက်အောင်ကြားနေရပြီး သူ့ကိုဘာမှလုပ်ချင်စိတ်မရှိပဲပြန်ထွက်လာခဲ့ရ တာချည်းပဲ။ သားတော်စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့သေရည်တွေမူးအောင်သောက်တယ်။ သေရည်မူးနေတဲ့အချိန်မှာ သူကျိန်ခဲ့တဲ့ကျိန်စာတွေဟာခေါင်းထဲမှာအပ်ဆူးတွေနဲရိုက်သွင်းနေသလိုဖြစ်နေတယ်။ သင့်အမေနဲ့သွားပြန်ဆက်ဆံစမ်းဆိုတဲ့ ကျိန်ဆိုစကားတွေကခေါင်းထဲမှာတဝဲလည်လည်နဲ့၊ အဲဒီကျိန်ဆိုစကားတွေရဲ့ဒဏ်ကိုသားတော်မခံနိုင်ဘူး။ လွန်ဆန်လို့မရဘူး အတင်းတိုက်တွန်းနေသလိုပဲ..။ နောက်ဆုံးသေရည်မူးမူးနဲ့မယ်မယ့်စက်တော်ဆောင်ခန်းထဲအထိဝင်ပြီး ထိကပါးရိကပါးတွေပြောမိတာပါ မယ်မယ်.."

" ဩ..ဒီလိုကိုး..၊ မိန်းမသားတန်မဲ့နဲ့ စိတ်ဓာတ်ကကြမ်းကြုတ်လိုက်တာနော်..။ မယ်မယ်သဘောပေါက်ပြီ။ မယ်မယ့်အခန်းထဲသေရည်တွေသောက်လာပြီးကိုယ့်မယ်ဖုရားကိုတောင်ထိကပါးရိကပါး ဝင်လုပ်တယ်ဆိုတာနဲ့ တခုခုတော့မှားနေပြီလို့ထင်သားပဲ၊ ဒါကြောင့်မယ်မယ်၊ သားတော်နဲ့ဒီကိစ္စကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနှစ်ကိုယ်ကြားဆွေးနွေးမှရတော့မယ်လို့ တွေးမိခဲ့တယ်။  အဲဒီကိစ္စကိုနန်းဆောင်ထဲမှာဆွေးနွေးလို့မတော်ဘူး။

နန်းတွင်းမှာမျက်စိတွေနားတွေရှိတယ်။ ရံရွေတော်တွေရှိနေတယ်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြောလို့မရနိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့်မယ်မယ်စဥ်းစားပြီး အပြင်မှာနှစ်ကိုယ်ကြားဆွေးနွေးလို့အကောင်းဆုံးနေရာက၊ ဘရသေ့မရှိတော့တဲ့ဟောဒီကျောင်းသင်္ခန်းဟောင်းနေရာက ဆိတ်ဆိတ်ငြိမ်ငြိမ်ရှိတယ်ဆိုပြီး၊ မယ်ဖုရားကသားတော်ကိုဆောင်ကျဥ်းလာခဲ့တာပဲပေါ့.."

-------------------------------------------------------

(12)

" မယ်မယ်ဖုရားက သားတော်ကိုဒီဆိတ်ငြိမ်တဲ့၊ ဘရသေ့ရဲ့ကျောင်းသင်္ခန်းဟောင်းနေရာကိုခေါ်လာတာက၊ သားတော်ရဲ့အပြုအမူတွေနဲ့ပတ်သက်ပြီနှစ်ကိုယ်ကြားဆိုဆုံးမချင်လို့ပဲမဟုတ်လား..။ မယ်မယ်သားတော်ကိုအပြစ်တင်ချင်နေတဲ့အချက်တွေကိုလည်းအခုလောက်ပြောခဲ့ရင်ပဲသားတော်ရိပ်မိသဘောပေါက်နေပါပြီ။ မယ်မယ်ဆိုဆုံးမသမျှသားတော်နာခံလိုက်နာပါ့မယ်.."

" မှန်တာပေါ့သားတော်..။ အဲဒီရည်ရွယ်ချက်နဲ့ပဲမယ်မယ်ကဒီကိုခေါ်လာခဲ့တာပဲ။ သားတော်နားလည်အောင်အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်သေချာရှင်းပြပြီးဆွေးနွေးမှရမှာလေ။ နန်းတာ်ထဲမှာဆိုရင် မယ်မယ်ကဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့မယ်တော်ကြီးဖြစ်နေတယ်ပဲထားဦး။ ဆိုဆုံးမဖို့ကကျတော့၊ ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့အာဏာ၊ ဂုဏ်သိက္ခာအသရေကို ညှာတာငဲ့ကွက်ရဦးမယ်။ အလေးအမူပြုရဦးမယ်မဟုတ်လား။ မယ်တော်ပင်ဖြစ်လင့်ကစား၊ ရေမြေ့ရှင်ကြီးတစ်ပါးလုံးကို မြည်တွန်တောက်တီးပြီးပြောဆိုအပြစ်တင်နေတာကို၊ အခြားနန်းတွင်းသားတွေ၊ အချွေအရံတွေကြားသွားလို့မကောင်းဖူးလေ.."

" မှန်လှပါမယ်မယ်ဖုရား၊ ဦးထိပ်တင်ပါတယ်.."

" အခုတော့သားတော်မင်းမြတ်ရဲ့ရှင်းပြချက်တွေကို မယ်မယ်နားထောင်ပြီးသိလိုက်ရပါပြီ။ သားတော်ရဲ့စိတ်ဒဏ်ရာကတော်တော်ဆိုးဝါးစွာခံစားနေရတယ်ဆိုတာ မယ်မယ်ကိုယ်ချင်းစာနာမိပါတယ်..။ မယ်ဖုရားသားမောင်ကိုထပ်မံပြီးအပြစ်မတင်ရက်တော့ပါဘူး.."

" ဪ..မယ်မယ်ဖုရားရယ်.."

" သားမောင်မယ်ဖုရားအပေါ်မိခင်တစ်ယောက်ထက်ပိုကဲစွာမြတ်နိုးချစ်ခင်နေကြောင်းကိုလည်းမယ်မယ်သဘောပေါက်ပါတယ်။ သားတော်ရဲ့စိတ်ဖွင့်ဟချက်တွေကိုမျက်လုံးတွေကတဆင့်၊ သားတော်ရွှေနန်းပလ္လင်မှာနန်းတက်စကထဲက မယ်မယ်သိမိရိပ်မိခဲ့ပါတယ်။ မယ်မယ်သာသားတော်ရဲ့မယ်တော်အရင်းမဟုတ်ခဲ့ရင်၊ အဲဒီနန်းသိမ်းပွဲမှာ မယ်မယ်ရှောင်လို့လွတ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ အဲဒီလိုများဖြစ်လာခဲ့ရင် မယ်မယ်ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲလို့တွေးခဲ့ဖူးတယ်။ မယ်မယ်သားတော်နဲ့အဲ့သလိုအဖြစ်ခံမှာမဟုတ်ဘူး။ မယ်မယ်သားတော်ကိုအသက်မကချစ်ပေမယ့်၊ ရေမြေ့ရှင်ဘုရင်ကြီးဖြစ်လာပေမယ့်၊ သားတော်ကမယ်မယ့်သားပါပဲ။ ကြင်ယာခင်ပွန်းတစ်ယောက်အနေနဲ့မယ်မယ်ချစ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါမယ်မယ့်စိတ်ရင်းအမှန်ပါ.."

" သားသိပါတယ်မယ်မယ်။ ဒါကြောင့်လည်းသားတော်မယ်မယ့်ကိုမြတ်နိုးနေခဲ့တဲ့စိတ်တွေကိုအတင်းချုပ်တည်းပြီး၊ သင့်တော်မယ့်မိဖုရားခေါင်ကိုအတင်းလိုက်ရှာခဲ့တာပေါ့..။ ဒါပေမယ့်သားတော်ကံဆိုးခဲ့တယ်မယ်မယ်.."

" အို..သားတော်လေးရယ်၊ ကြားရတာမယ်မယ်မချိဘူး..။ ပန်ထွာလိုရုပ်ရည်လေးနဲ့သူကကဒါလောက်စိတ်ဓါတ်ခက်ထန်ရက်စက်မယ်လို့မထင်မိဘူး။ ငါ့သားတော်လေးကိုလုပ်ရက်တယ်ကွယ်။ ဒါဆိုသားတော်က ပန်ထွာ့ဆီကနေ ရသင့်တဲ့ကာမဂုဏ်ရသ၊ ခံစားမှုတွေကိုပြည့်ဝစွာမရခဲ့ဖူးပေါ့.."

" မှန်လှကြောင်းပါမယ်မယ်"

" ငါ့သားတော်လေးကို မယ်မယ်အရမ်းသနားသွားမိပြီကွယ်။ ဒါကြောင့်သားမောင် ယစ်ရွှေရည်တွေမူးပြီးမယ်မယ့်အနားကိုလာခဲ့တာကိုး။ မပြည့်ဝတဲ့ချစ်ချင်းမေတ္တာတွေကြောင့်။ သားရဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေကမယ်မယ့်အပေါ်ပိုလာခဲ့တယ်ဆိုတာမယ်မယ်သိပြီ၊ ငါ့သားလေးရယ်.."     

ဘေဒါရီမိဖုရားကြီးက သားတော်ဖြစ်သူ ဒွတ္တဘောင်မင်းကြီးကို စိတ်မကောင်းကြေကွဲခြင်းကတဘက်၊ လှိုက်မောဆို့နင့်ခြင်းတဘက်ဖြင့် လှမ်း၍သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်မိလေသည်။ သူမကိုယ်သူမ ဘာလုပ်မိမှန်းကိုပင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်အမှန်တကယ်ဂရုမပြုမိပါ။ ဒွတ္တဘောင်ဘုရင်ကလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသောဝမ်းနည်းစိတ်ခံစားချက်တွေကြောင့်မယ်တော်ဖြစ်သူ ဘေဒါရီကိုတင်းကြပ်စွာပြန်လည်ဖက်ထားမိတော့သည်။

ဒွတ္တဘောင်သည်သူ၏ရင်ခွင်ထဲတွင်တင်းကြပ်စွာဖက်ထားမိသော၊ မယ်တော်ဖြစ်သူ ဘေဒါရီထံမှနူးညံ့အိစက်သောအမျိုးသမီးတစ်ယေက်၏ ဖဿအထိအတွေ့ကိုရလိုက်လေသည်။ မယ်တော်ဘေဒါရီ၏ကိုယ်ခန္ဓာလေးကနွေးထွေးအိစက်လို့နေပါလား။ မယ်တော်၏စင်းနေသောမျက်တောင်ကော့လေးများ၊ ဖြော့င်စင်း၍ပေါ်လွင်သောနှာတံလေးများ၊ ချောမွေ့ပြေပြစ်ပြီး နုညက်နေသောအသားအရေဖြင့်ဖွဲ့စည်းထားသော ပါးစုံ့အို့အို့၊ ပါးပြင်မွတ်မွတ်လေးများကိုအနီးကပ်မြင်လိုက်ရလေရာ၊ လှရက်အားလှပါသည့်မယ်မယ်ပါတကားဟုအသိအမှတ်ပြုလိုက်မိလေသည်။ သူအရွယ်ရောက်ပြီးသည်မှစ၍ သူ့မွေးသမိခင်မယ်ဖုရားကိုယခုကဲ့သို့နီးနီးကပ်ကပ် တခါမှကြည့်ရှုရန်အခွင့်အလမ်းမရဖူးခဲ့ချေ။

ဖောင်းကြွ၊ ဖူးလုံး အိထွေးလှသောကြီးမားသည့်သားမြတ်အစုံ၊ ရင်သားများ၏အထိအတွေ့ကသူ့ကိုမိန်းမူးစေသည်။ မယ်တော်၏ကိုယ်လုံးကျစ်ကျစ်လေးကသူ့ရင်ခွင်ထဲတွင်တသားထဲဖြစ်နေသည်။ ဒွတ္တဘောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်အလယ်ပိုင်းတစ်နေရာမှယောက်ျားတို့အားထားရာလက်ရုံးကြီးက အားအင်ပြည့်ဖြိုးစွာဖူးထလာပြီးမယ်တော်ဘေဒါရီ၏ကိုယ်ခန္ဓာတစ်နေရာကို သိသာစွာတွန်းဖိ၍နေလေ၏။ တင်းကြပ်စွာဖက်ထားမိ၍ကိုယ်ခန္ဓာချင်းပူးကပ်နေစဥ်တွင်၊ မယ်ဖုရား၏ပြင်းထန်သောနှလုံးခုန်သံကိုတဒုတ်ဒုတ်နှင့်ကြားလာနေရလေသည်။ မယ်မယ်၏ရွှေရင်အုံကြီးကနိမ့်ချည်မြင့်ချည်လှိုင်းထ၍ဖိုလှိုက်နေပါလား။

တော်ဝင်သားအမိနှစ်ယောက်တို့မှာကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ထားရင်း၊ အသွေးအသားများဆူပွက်ထကြွလာကြလေသည်။ သူတို၏ထကြွနေသောကိုယ်တွင်းမှအပူများနှင့်ဆန့်ကျင်လျက်ရှိနေသည့်၊ ကျောင်းသင်္ခန်းအရပ်သည်၊ တိတ်ဆိတ်သောတောအလယ်တွင်ရှိနေသည်။ လူသူတစ်စုံတယောက်မျှမရှိ၊ ကျေးငှက်သာရကာများ၏အသံများကိုသာကြားနေရလေသည်။

ခဏကြာတော့ဘေဒါရီမိဖုရားက သက်ပြင်းကိုချလိုက်ပြီးစိတ်ထိမ်းလိုက်လျက်။ ကိုယ်ခန္ဓာချင်းပြန်ခွာလိုက်သည်။

" သားတော်..၊ စိတ်တွေကိုလျှော့ပြီးထိမ်းလိုက်ပါကွယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကအေးချမ်းနေတဲ့အချိန်လေးမှာ အပူအပင်တွေကိုခဏဖျောက်ထားပါလား။ လာပါ..၊ မယ်မယ်နဲ့လိုက်ခဲ့၊ ဘရသေ့ကျောင်းသင်္ခန်းကိုမရောက်တာကြာလို့တစ်ခေါက်တစ်ခါပြန်ရောက်တုန်းမှာ၊ မယ်မယ်အပျိုစင်ဘဝက၊ ဧရာဝတီမြစ်ဆိပ်ကိုရေခပ်ဆင်းတဲ့လမ်းကြေင်းလေးနဲ့နေရာကိုအလွမ်းပြေ၊ စိတ်ပြေလက်ပျောက်သွားကြည့်ကြရအောင်နော်.."

" မယ်မယ့်သဘောတော်အတိုင်းပါဖုရား.."

" သားတော်..ဒီကိုလာကြည့်၊ ခုနက သားနဲ့မယ်မယ်တို့ရပ်နေတဲ့နေရာက၊ ဘရသေ့ရဲ့ သစ်ခက်တဲကျောင်းနေရာပေါ့၊ သစ်ခက်တဲကနေ တောင်ဘက်ကိုခြေလှမ်းငါးဆယ်လောက်လျှောက်လာရင်ကျောက်တောင်နံရံမှာဂူပေါက် သုံးခုတွေ့လိမ့်မယ်။ လာ..လာ..ဒီမှာကြည့်..၊ ဟောဒီနေရာပေါ့။ ဟောဒီအလယ်ကဂူပေါက်ကြီးက ဘုရားလှိုဏ်ရဲ့အဝင်ဝပဲ။ ဘရသေ့ဘုရားဝတ်ပြုတဲ့နေရာပဲ၊ လှိုဏ်ထဲမှာဆင်းတုတော်ရှိတယ်။ လက်ဝဲဖက်ဂူပေါက်ဝကတော့ ၊ ဘရသေ့ တစ်ကိုယ်တည်းတရားအားထုတ်တဲ့ဂူပဲကွဲ့.. "

" ဟောဒီလက်ယာဖက်အစွန်ဆုံးဂူပေါက်ဝကတော့မယ်မယ့်အပိုင်ပဲကွဲ့။ ဒီဂူပေါက်ဝကွင်ပြီးသွားတဲ့လှိုဏ်လမ်းကြောင်းအတိုင်းဝင်သွားရင် ကျောင်းသင်္ခန်းမှာနေခဲ့ရတုန်းက၊ မယ်မယ်မြစ်ဆိပ်ကိုရေခပ်ဆင်းတဲ့လမ်းပဲကွဲ့။ လှိုဏ်လမ်းကြောင်းကအတော်လေးရှည်ပေမယ့်၊ ခဏသွားမိလို့လှိုဏ်ဆုံးရင်၊ တောလမ်းကိုသွားပေါက်တယ်။ အဲဒီတောလမ်းကနေလျှိုထဲကိုဖဲ့ဆင်းရင် မြစ်ဆိပ်ကမ်းပါးဆီတည့်တည့်ပဲကွဲ့..၊ လာ..၊ တို့တွေဒီကသွားကြည့်ရအောင်သားတော်.."

ဘေဒါရီကသားဖြစ်သူဒွတ္တဘောင်ဘုရင်ကို ဦးဆောင်၍ ညာဖက်အစွန်ဆုံးဂူထဲသို့ဝင်သွားသည်။ ဂူအဝ ဝင်ဝင်ခြင်းလှိုဏ်ခန်းမှာ ၈ပေအကျယ် ၁၀ပေ အရှည်ခန့်ရှိလေသည်။ လှိုဏ်ထဲဝင်ဝင်ချင်းမှာပင် အလင်းရောင်ကသိသိသာသာကြီးအားနည်းသွားလေသည်။ ဂူအပြင်ကအလင်းရောင်သည်လှိုဏ်အတွင်းသို့အားကောင်းစွာဝင်ရောက်နိုင်ခြင်းမရှိချေ။ ဘေဒါရီသည်ဂူခန်းထောင့်တစ်နေရာသို့လျှောက်သွား၍၊ ကျောက်ဆွယ်တစ်ခုနောက်မှတစုံတရာကိုဆွဲထုတ်ယူလိုက်သည်။ ကညင်ဆီများဝအီအာင်စိမ်ထားသောလက်ကိုင် မီးတုတ်တိုင်ကြီး ၃-၄ ခုခန့်ဖြစ်သည်။ ထိုအပြင်သူမကမီးခတ်ကျောက်တစ်စုံကိုပါဆွဲထုတ်ယူလာခဲ့သည်။     

" ဒီလှိုဏ်လမ်းကြောင်းကမြစ်ကိုဆင်းတဲ့ဖြတ်လမ်းပဲသားတော်ရဲ့။ နို့မဟုတ်ရင်တောင်ကြီးတစ်လုံးလုံးကို အဝေးကြီးပတ်ပြီး သွားနေရမှာ။ ဒါပေမယ့်လှိုဏ်လမ်းကကျဥ်းပြီးမှောင်တယ်။ အလယ်တစ်ကွေ့မှာပဲ လူနေလို့ရတဲ့လှိုဏ်ခန်းကျယ်ကြီးရှိတယ်။ ဒီလမ်းကိုဖြတ်တိုင်းဆီမီးတုတ်တွေကိုထွန်းညှိပြီးမှသွားရတယ်။ ဒါတွေကိုမယ်မယ်ကျောင်းသင်္ခန်းမှာရှိကထဲကကြိုတင်သိုဝှက်ထားတာ။ နှစ်စဥ်တစ်နှစ်ပတ်လုံးသုံးနေရတာလေ.. "

ဘေဒါရီမိဖုရားကြီးကပြောဆိုရင်းမှာပင် မီးခတ်ကျောက်ဖြင့်ခတ်၍မီးကိုမွှေးယူပြီး မီးတုတ်များကိုထွန်းညှိလိုက်သည်။ ထို့နောက် သားဖြစ်သူဒွတ္တဘောင်အား မီးတုတ်တစ်ခုကိုကမ်းပေးပြီး အဝင်ဝလှိုဏ်ခန်းနှင့်ကပ်လျက်ရှိသော၊ အနောက်ဖက်မှလှိုဏ်ဂူလမ်းကြားသို့ဆင်းခဲ့ကြလေသည်။

လှိုဏ်လမ်းသည်လူနှစ်ကိုယ်သုံးကိုယ် မတ်တပ်ရပ်သွားရုံလောက်သာ အကျယ်အဝန်းရှိ၍ကျဥ်းမြောင်းသည်ဟုဆိုနိုင်သည်၊ အထဲတွင်အတန်ငယ်အေးစိမ့်စွတ်စို၍ မှောင်နှင့်မဲမဲရှိသည်။ထွန်းညှိလာသောမီးတုတ်များ၏အလင်းရောင်ကြောင့်သာလျှင်သူတို့သွားရမည့်လမ်းရာကိုမြင်နေရခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော်အထဲတွင်လေဝင်လေထွက်လေစီးကြောင်းရှိနေသည်ကိုတော့ ဒွတ္တဘောင်မင်းကသတိထားမိလေသည်။ မွန်းကြပ်၍မနေပဲသက်တောင့်သက်သာအသက်ရှူနေနိုင်လို့ဖြစ်သည်။

မယ်တော်ဘေဒါရီက ဂူလမ်းအတိုင်းဦးဆောင်၍ရှေ့မှလျှောက်သွားသည်။ သူမက ဤဂူလမ်းကို အခက် အခဲအတိုက်အခိုက်မရှိချောမွေ့စွာပင်လျှောက်နေလျက်ရှိသည်။ သူမအဖို့၊ သူမ၏စံအိမ်တော်နန်းဆောင်ထဲတွင်သက်သက်သာသာ လမ်းသလားနေသလောက်ပင်ရှိသည်။ သူမအတိတ်အခါကနေ့စဥ်ကျင်လည်ကျက်စားခဲ့သောနေရာဖြစ်ကြောင်းမပြောပဲနှင့်သိနိုင်လေသည်။ နောက်မှလိုက်လာခဲ့သောဒွတ္တဘောင်မှာတောင်၊ ဟိုတိုက်၊ ဒီတိုက် ခလုတ်တိုက်မိနေသေးသည်။ ဂူလမ်းသည် ဟိုကွေ့သည်ကောက်နှင့်အကွေ့ပေါင်းများစွာချိုးကွေ့ရင်း မြေကအောက်သို့နိမ့်ဆင်းလာခဲ့သည်ကိုသတိပြုမိသည်။

သူ၏စိတ်ထင် တစ်ဖာလုံနီးပါးမျှလျှောက်လာခဲ့မိလျှင် အတန်ငယ်ကျယ်ဝန်းသောဂူလှိုဏ်ခန်းကြီးထဲသို့ရောက်လာသည်ကိုသတိပြုမိလိုက်သည်။ 

လှိုဏ်ဂူလျှောက်လမ်းက အတန်ငယ်မတ်တက်လာပြီး မြင့်သောမြေပြင်ပြန့်တည်ရှိရာတွင်တည်ရှိနေသာထိုနေရာသည်။ ပြန့်ပြူးသပ်ရပ်သော၊ ဂူခန်းကျယ်ကြီးတစ်ခုဖြစ်ကြောင်းမီးဒုတ်များကိုမြှောက်၍ကြည့်မှသိလိုက်ရလေသည်။ ဘေဒါရီမိဖုရားခေါင်ကြီးက ဂူလှိုဏ်ခန်း၏ပတ်ချာလည်လေးဖက်လေးတန်တွင်နှစ်နေရာစီ၌၊ နံရံတွင်ထိုး၍အသင့်စိုက်ထူထားသော မီးတုတ်များကို မီးကူး၍ ထွန်းညှိလိုက်သောအခါ တစ်ခန်းလုံးလင်းထိန်သွားလေသည်။

" သားတော်မင်းမြတ်၊ ဒါကမယ်မယ်စောနကပြောပြခဲ့တဲ့ လမ်းခုလတ်က လူနေလို့ရအောင်ကျယ်ဝန်းတဲ့အခန်းကြီးပဲကွဲ့။ ဘယ်လိုလဲသားတော်။ အဆင်အပြင်တွေကိုကြည့်ပြီးအံ့ဩနေတာလား.."

ဒွတ္တဘောင်အံ့ဩမည်ဆိုလည်းအံ့ဩလောက်သည်။ ဂူခန်းသည်မြေမျက်နှာပြင်အတန် ငယ်ပြန်မြင့်သောနေရာတွင်ရှိ၍ စိုစွတ်အေးမြ၍မနေပေ။ ခြောက်သွေ့၍မြူမှုန်များကင်းစင်သောအခန်းဖြစ်ကာ၊ ကြမ်းခင်းကညီညာပြန့်ပြူးနေသည်။ လေဝင်လေထွက်ကောင်း၍ အပူချိန်ကလည်းမျှနေသည်။ ဂူထောင့်တစ်နေရာတွင်သလွန်သဥ္စာလီစက်ရာညောင်စောင်းတစ်ခုရှိပြီးဖဲကတ္တီပါ။ အအုံး၊ အလွှမ်းများပင်ရှိနေသေးသည်။ ညောင်စောင်းဘေးတွင်သုံးချောင်းထောက်ကျောက်စားပွဲဝိုင်းလေးရှိနေပြီး ကျောက်စီမြေရေတကောင်းတစ်ခုပါ အဖုံးအအုပ်၊ သောက်တော်ခွက်နှင့်တကွအပြည့်အစုံရှိနေလေသည်။ ဒါတွေက ဘယ်လိုရောက်နေပါလိမ့်။ နေရာက ဒွတ္တဘောင်အဖို့ သိုက်နန်းရှင်နတ်မိမယ်တစ်ယောက်စံမြန်းရာ ဂူဗ္ဗိမာန်ခန်းကြီးထဲသို့ရောက်လာသလားဟုထင်နေမိ၏။

" ဒီနေရာက မယ်ဖုရားငယ်ငယ်ခလေးဘဝ၊ အပျိုစင်ဘဝကထဲကမြစ်ဆိပ်ဆင်းရင်း၊ အနားယူအပန်းဖြေရာ။ ဆော့ကစားရာ။ ဆိတ်ငြိမ်မှုလိုချင်ရင် တစ်ကိုယ်တည်း ခိုအောင်းစိတ်ကူးယဥ်ရာ နေရာဖြစ်ခဲ့တယ်..၊ သားတော်။ ဘရသေ့ကသူတော်စင်ဆိုတော့၊ မယ်မယ်အရွယ်ရောက်အပျိုစင်ဖြစ်လာကထဲက ရသေ့ရဟန်းတို့နဲ့ မာတုဂါမတို့က မစပ်အပ်ဘူးဆိုပြီး။ ဝေယျာဝစ္စကိစ္စတချို့ကလွဲရင် အနားသိပ်အကပ်မခံတော့ဘူး။ ဒါငကြာင့်မယ်မယ်မြစ်ဆိပ်မှာပဲအချိန်ကုန်ပြီး၊ တစ်နေကုန်နေနေရအောင်၊ အပေါက်သေးသေးလေးပါတဲ့ဘူးခြောက်နဲ့ ရေပြည့်အောင်ခပ်ခိုင်းထားခဲ့တယ်။ မယ်မယ်လည်းနောက်ပိုင်းတော့ဘရသေ့သဘောထားကိုရိပ်မိပြီးအားနာတာနဲ့ ၊ ဘရသေ့နဲ့တမိုးထဲအောက်မှာရှိနေတဲ့ကျောင်းသင်္ခန်းမှာမအိပ်ဖြစ်တော့ဘူး။ နေရာအသစ်ကိုရှာတော့ဒီလမ်းခုလတ်ကဂူခန်းကိုသတိရသွားတယ်၊ ခါတိုင်းလည်းဆော့နေ၊ နားနေကျနေရာဆိုတော့၊ ဝါးကွပ်ပျစ်လေးတစ်လုံးဆင်ပြီးဒီနေရာမှာပဲပြောင်းနေခဲ့တယ်။  ဒါကမယ်ဖုရားရဲ့အိမ်၊ မယ်ဖုရားရဲ့အိပ်ခန်းဆိုပါတော့.. "

" ဒါဆိုအခုရှိနေတဲ့သဥ္စာလီတော်နဲ့ ကတ္တီပါဖုံလုံးအဆင်အပြင်တွေက ဘယ်လိုရောက်နေတာလည်းမယ်မယ်ရဲ့.."

" ဒါက သားမောင်ရဲ့ဖခမည်းတော်နဲ့စုလျားရစ်ပတ်ပြီး မိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်လာမှ၊ တခါတလေအလွမ်းပြေအနားယူရအောင်မင်းချင်းတွေကိုပို့ပြီး ပရိဘောဂတွေ ရိုက်ရအောင်စီမံခိုင်းခဲ့တာပါကြာခဲ့ပါပြီ..။ ကတ္တီပါ အုံးတော်၊ အလွှမ်း အိပ်ရာခင်းတွေကတော့လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်ကပဲ၊ လူယုံအပျိုတော်ကြီးကိုစီစဥ်ခိုင်းထားလိုက်တာ၊ သားတော်ဒီနေရာကိုစိတ်ပြေလက်ပျောက်ကြွချီဖို့၊ ခေါ်လာလို့ရရင်။ သားတော်သက်တောင့်သက်သာ အနားယူနိုင်အောင်လို့ပေါ့.."

" ဒါဆိုအားလုံးက..မယ်ဖုရားရဲ့အစီအမံတွေချည်းပဲပေါ့လေ..၊ အခုလိုဂရုတစိုက်နဲ့ကြိုတင်စီမံထားတာကျေးဇူးတော်အထူးတင်ရှိပါတယ် မယ်မယ်.."

" မယ်တော်ဖုရားက..သားတော်ရေမြေ့ရှင်ဘုရင်မင်းမြတ်ကြီးအတွက်၊ စီစဥ်ပေးရတာကဘာမှအပန်းမကြီးပါဘူး..။ သားတော်ဘုရင်မင်းမြတ်အတွက်၊ ဒီထက်အထူးပြုစုစောင့်ရှောက် ယုယမှုတွေကိုပါ မယ်မယ်ကအခုကိုပဲ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပေးဦးမှာပါ.."

" ဒါနဲ့မယ်မယ်လိုက်ပြမယ့်မြစ်ဆိပ်က ဘယ်လောက်ဝေးသေးသလဲမယ်မယ်။ နေမညိုခင်အရောက်ပြန်လာဖို့မီပါ့မလားမယ်ဖုရားရဲ့.."

" သားတော်ရယ် မြစ်ဆိပ်ကိုသွားကြည့်ဖို့က ဒါလောက်အရေးမကြီးတော့ပါဘူးလေ.. ။ မယ်မယ် ဘယ်အချိန်ခေါ်သွားသွား၊ သွားလို့ရပါတယ်။ အခု သားတော်ဘုရင်မင်းမြတ်က စိတ်အားရောလူအားရော၊ ပင်ပန်းညှိုးချုံးနေပြီ။ ရေမြေ့ရှင်ဘုရင်မင်းမြတ်ကို သရေခေတ္တရာရဲ့ပထမဦးဆုံးမဟေသီ၊ ဘေဒါရီမိဖုရားခေါင်ကြီးက စိုးရိမ်နှလုံးပူပန်တော်မူလှပါဘိမောင်တော်ဘုရင်မင်းမြတ်ရယ်။ ဟောဒီကနှမဒေဝီဘေဒါရီရဲ့ဂူစံနန်းမှာခဏတဖြုတ် အတူစံမြန်းချွေးသိပ်တော်မမူချင်ဘူးလား၊ မောင်တော်ဖုရားရဲ့.."

" အလို..မယ်မယ်..မယ်ဖုရားဘယ်လိုအမိန့်တော်ရှိလိုက်တယ်.."

ဒွတ္တဘောင်မင်းကြီးသည် သူကြားလိုက်ရသော သူ၏မယ်တော်ဘေဒါရီမိဖုရားကြီး၏နှုတ်မြွက်စကားကိုအမှန်ပင်ဟုတ်ပါလေစဟု ဝေဝေဝါးဝါး သံသယဖြစ်ကာ သူ့နားရွက်များကိုပင်၊ သေချာပြန်၍ပွတ်သပ်ပြီးနားထောင်မိလေသည်။

--------------------------------------------------------

(13)

" နားတော်တွေကိုသိပ်ပွတ်ပြီးသုံးသပ်မနေပါနဲ့ မောင်တော်။ မောင်တော်လုံးဝနားကြားမမှားပါဘူး..၊ အခုပဲဟောဒီကချစ်နှမတော်ဘေဒါရီရဲ့နှုတ်ကမြွက်ဟပြောလိုက်တာပါ.."

" မယ်ဖုရားပါးစပ်က ဒီလိုအသုံးအနှုန်းစကားတွေဘယ်လိုများပြောထွက်လာတာလည်း။ သားတော်နားမလည်ဘူး။ အံ့ဩလွန်းလို့သေတော့မယ်.."

" မအံ့ဩပါနဲ့မောင်တော်.. ၊ နှမတော်ဘေဒါရီလို့သာရဲရဲတင်းတင်းကြီးခေါ်လိုက်ပါ။ ဒါကမောင်တော်ဒွတ္တဘောင်ဆိုတဲ့သရေခေတ္တရာပြည့်ရှင်ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့အတွင်း အဇ္စျတစိတ်သဏ္ဌာန်ကနက်နက်နဲနဲကြီးလိုလားနေတဲ့ဆန္ဒ အခေါ်အဝေါ်ပဲမဟုတ်လား ။ ရွှေနန်းကိုရရှိပိုင်ဆိုင်ကထဲကငုပ်လျှိုးနေတဲ့မောင်တော့်ရဲ့ဆန္ဒမဟုတ်လား။ အရင်ရေမြေ့ရှင်ဘုရင်နှစ်ပါးရဲ့နန်းမတော်မိဖုရားခေါင်ကြီးကို ဆက်လက်စွဲလန်းနေပြီး၊ နှမတော်ကြီးဘေဒါရီကိုချစ်ပါလှည့်တော့မောင်ဘုရားဆိုပြီး၊ တီတီတာတာ ပြောလာတာကို၊ မောင်တော်တောင့်တနေတာကြာပြီမဟုတ်လား။ အခု..နှမကပြောလာပြီလေ။ ဘာတွေ တွေဝေနေသေးတာတုန်း.."

" အံ့ဩလွန်းလို့ပါ..မယ်..အဲ..အဲ..နှမတော်ဘေဒါရီ.."

" ဒီအတွက်နှမတော် အလွန်အမင်းစဥ်းစား၊ စွန့်စားခဲ့ရပါတယ်မောင်တော်ဒွတ္တဘောင်မင်းမြတ်..။ နှမတော်ကိုမိခင်အရင်းဖြစ်ရဲ့နဲ့တောင်၊ နှမတော်ရဲ့အသည်းနှလုံးကိုရော၊ ခန္ဓာကိုယ်ကိုပါရူးမတတ် ပိုင်ဆိုင်ချင်နေတဲ့မောင်တော့်စိတ်ဆန္ဒကိုသိနေခဲ့တာကြာပါပြီ..။ နောက်ဆုံး တခြားမဟေသီမိဖုရားခေါင်ကြီး မြှောက်စားရရှိလာခဲ့တာတောင်မှ ဟောဒီက ဘေဒါရီဆိုတဲ့မယ်တော်အရင်းကိုတောင်စိတ် မဖြတ်နိုင်ပဲတမ်းတမ်းစွဲဖြစ်နေခဲ့တာလေ..။ နှမတော်မိခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့မောင်တော့်ကိုသနားလှပါပြီ။ ဒါပေမယ့်ဒီဆန္ဒတွေကိုလူသိရှင်ကြား အကောင်အထည်ဖော်လို့ ကလည်းလုံးဝဥဿုံမဖြစ်နိုင်ဘူးလေ။ တကယ်အကောင်အထည်ဖော်နိုင်တဲ့နည်းလမ်းကတော့။ စိတ်ကူးယဥ်ဆန်တဲ့ ကမ္ဘာထဲမှာပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။ နန်းတွင်းထဲမှာဘေဒါရီက ဘုရင့်မယ်တော်ခေါင်ဖုရားကြီးပဲ။ ဒါ့ထက်မပိုဘူး။ ဘယ်တော့မှ၊ ဘုရင့်ကြင်ယာတော်မိဖုရားအစစ်ဖြစ်လာနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။  နှမတော်က ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့ပြင်းပြတဲ့အာသီသကိုဖြည့်ဆည်းပေးချင်လာတယ်။ မြတ်နိုးမှုချစ်မေတ္တာကိုလည်းအသိအမှတ်ပြုပေးချင်ပါတယ် မောင်တော်.."

" နှမကမောင်တော့်ကိုကြင်ယာတစ်ယောက်လိုအဆုံးကုန်အောင်ချစ်ပစ်လိုက်ချင်လာတယ်။ အဲဒီနှမတော်တို့လိုလားနေတဲ့စိတ်ကူးအိပ်မက်ထဲက၊ နှလုံးသား၊ သွေးသားဆန္ဒတွေကိုဖြည့်ဆည်းဖို့ကလက်တွေ့ကမ္ဘာနဲ့ဝေးကွာတဲ့၊ ဟောဒီငယ်စဥ်ကထဲကနှမတော်ပိုင်နက်ဖြစ်တဲ့ ဂူနန်းထဲမှာပဲဖြစ်နိုင်လိမ့်မယ်မောင်တော်။  ဟောဒီနေရာကနေနန်းတော်ပြန်ရောက်သွားရင်၊ နှမတော်ဟာ၏မောင်တော့ကြင်ယာ၊ ဘေဒါရီမဟုတ်တော့ဘူး။ ဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့မယ်တော်ကြီးပြန်ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ အခုနှမတော်ကိုချစ်လို့ရတုန်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီးချစ်လိုက်ပါမောင်တော်။ ဒီလိုအခွင့်အရေးမျိုးနှမတော်တို့မကြာခဏလာလာပြီးရှာကြတာပေါ့။ ဟောဒီဂူနန်းလေးဟာနှမနဲ့မောင်တို့ရဲ့၊ ဘယ်သူမှတားဆီးနှောက်ယှက်လို့မရတဲ့၊ ထာဝရချစ်ဗိဗ္မာန် လေးဖြစ်နေစေရမယ်။ လာပါတော့.၊မောင်တော့်ကို နှမငံ့လင့်နေတယ်.."

ဒွတ္တတဘောင်ဘုရင်မှာ..အသိအမြင်တွေပွင့်လင်းသွားပြီဖြစ်လေသည်။ လက်လေးကမ်း၍ကြိုလင့်နေသော အသည်းနင့်အောင်ချစ်ရသည့်ချစ်သူတဖြစ်လဲ၊ မွေးမယ်တော်ဘေဒါရီအားအငမ်းမရပွေ့ဖက်လိုက်မိလေတော့သည်။

အလွန်လှပချောစင်းသောရင်ခုန်ယစ်မူးဖွယ်အတိဖြစ်သည့်မျက်နှာလေးနှင့် တင်းမာဖွံ့ထွားလုံးကျစ်သောခန္ဓာကိုယ်လေးကိုပိုင်ဆိုင်ထားသည့်။ နတ်မိမယ်တမျှလှရက်အားသောမွေးမယ်တော်ဘေဒါရီသည်၊ ဒွတ္တဘောင်၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ယနေ့အဖို့ဒုတိယအကြိမ်မြောက်ရောက်ရှိနေခဲ့ပြန်ပြီ။ သူသည်သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင်ယခုထွေးဖက်ထားသော မိန်းမအားအသက်တမျှချစ်မြတ်နိုးနေမိသည်။ သို့သော်တဖက်ကလည်း၊ ဒါဟာငါ့ရဲ့မွေးမယ်တော် အရင်းကြီးပါလားဟူသည့်အတွေးကလည်းဒွိဟဖြစ်ကာအားပြိုင်လွန်ဆွဲနေသည်။ သို့ဖြစ်၍နောက်ဆုံးအသိစိတ်လေးဖြင့်မွေးမယ်တော်ကို စကားတစ်ခွန်းတော့ပြောဖြစ်လိုက်သေးသည်။

" မယ်မယ်ရယ်..၊ သားတော်မယ်မယ့်ကိုလည်းချစ်တယ်။ ဒါပေမယ့်သားရှေ့ဆက်တိုးပြီးလှမ်းရမှာလည်းစိတ်တွေလေးပြီးမဝံ့မရဲဖြစ်နေမိတယ်။ အဲဒါ.. ဟိုပန်ထွာဆိုတဲ့ကောင်မကြောင့်ပဲ၊ သူ့ရဲ့ကျိန်စာကပိသာလေးနဲ့ဘေးပစ်လိုက်သလိုကြီးလေးလွန်းလှတယ်။ သားတို့တွေ၊ သူ့ရဲ့ကျိန်စာသင့်နေပြီလားမယ်မယ်။ မယ်မယ့်အပေါ်ချစ်သူဇနီးမယားတစ်ယောက်လိုချစ်လိုက်ရမှာကို ဟိုပန်ထွာဆိုတဲ့ဟာမကြောင့် အပြစ်ကြီးဖြစ်နေပြီလို့ခံစားနေရတယ်။ မယ်မယ်သာသားရဲ့မယ်တော်မဟုတ်ခဲ့ရင်နှစ်ခါစဥ်းစားမနေတော့ဘူး.."

" မောင်တော်ရယ် သိပ်အတွေးများမနေပါနဲ့တော့။ အဲဒီပန်ထွာဆိုတဲ့ကောင်မကြောင့်ပဲနှမတော်က မောင်တော့်ကိုဒီနေရာခေါ်ပြီးချစ်ဖို့ကြိုးစားမိတာပဲ။ သူ့ရဲ့ကျိန်စာကိုနှမတော်မကြောက်ဘူး။ သူကျိန်မှနှမတော်နဲ့မောင်တော်တို့ ညားကြရမှာမဟုတ်ဘူး။ မကျိန်လည်းငြားလို့ရတယ်၊ ချစ်လို့ရတယ်။ မောင်တော်ဟာအရည်အချင်းရှိတဲ့ တိုင်းပြုပြည်ပြုဘုရင်၊ သာသနာပြုဘုရင်။ ဒီပန်ထွာဆိုတဲ့ကောင်မက အရည်အသွေးမမီ၊ ရှေးဘုန်းကံနည်းလို့ လင်ကောင်းသားကောင်းနဲ့ချစ်ခင်ပေါင်းသင်းခွင့်မရတာ။

နင်မထိုက်လို့ငြင်းပယ်တဲ့ဘုန်းရှင်ကံရှင်ကိုငါယူမယ်။ ဘာကျိန်စာပဲဖြစ်နေနေ၊ သားအရင်းပဲဖြစ်ပစေ၊ ငါယူမယ်။၊ ငါချစ်မယ်၊ ငါကြင်နာမယ်။ နင်ကျိန်သလို အဖန်ငါးရာငါးကမ္ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဘဝတိုင်းမှာပျော်ပျော်ကြီးယူလိုက်မယ်။ နန်းတော်မှာမယူရလည်း၊ ဟောဒီငါပိုင်တဲ့ငါ့နယ်မြေ၊ ငါ့ဂူနန်းမှာအခုရအောင်ကိုယူပြမယ်။ လာပါ မောင်တော်၊ သားတော်ရယ်၊ နှမကိုအဆုံးစွန်အထိချစ်လိုက်စမ်းပါ။ သူကျိန်လေ၊ ဒီကပိုလုပ်ချင်လေပဲ။ လာခဲ့ပါသားတော်..၊  နှမတော်လို့ခေါ်မနေနဲ့တော့၊ မယ်မယ်လို့..၊ မွေးမယ်တော်လို့..ခေါ်ပြီးချစ်ပလိုက်စမ်းပါ။ မယ်မယ့်နှလုံးသားနဲ့ မယ်မယ့်ခန္ဓာကိုသိမ်းပိုက်လိုက်စမ်းပါ။ လာစမ်းပါသားတော်မင်းမြတ်ရယ်.."

ဘေဒါရီမှာပန်ထွာပေါ်ထားရှိသောဒေါသစိတ်တွေရော။ အရွဲ့တိုက်လိုစိတ်တွေရော၊ သားအပေါ်တပ်မက်သောရာဂစိတ်တွေရောအကုန်ပေါင်းစပ်ရောမွှေကာထကြွလာခဲ့လေပြီ။ ဒွတ္တဘောင်ကိုအတင်းဖက်၍နှုတ်ခမ်းဖြင့်မက်မက်မောမောနမ်းရှုတ်နေတော့သည်။ ရာဂရမ္မက်စိတ်တွေထန်လာသောမိခင်ဖြစ်သူ ဘေဒါရီကိုကြည့်၍ ဒွတ္တဘောင်ကစိတ်တွေကိုလွှတ်ချလိုက်တော့သည်။

စိတ်ထဲကချစ်ခင်မြတ်နိုးနေသော်လည်း၊ အရွယ်ရောက်ကထဲကတစ်သက်လုံးတစ်ခါမျှ ကိုယ်ထိလက်ရောက်ရာဂစိတ်ဖြင့်မထိတွေ့မသုံးသပ်ဖူးခဲ့သောမွေးမယ်တော် ၏ခန္ဓာကိုယ်အား ယခုတော့ပယ်ပယ် နယ်နယ်ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ် ကိုင်တွယ်လျက်ရှိသည်။

သူ၏လိင်အင်္ဂါဖြစ်သောလီးကြီးမှာလည်းအဆမတန်ကြီးထွားမာတောင်လာသည်။ လီးကြီးမှာအောက်ပိုးကျိုက်ကျိုက်ထားသော ခါးတောင်းကျိုက်အောက်မှရုန်းထနေ၏။ ထွားကျိုင်း၍အရွယ်အစားကြီမားးသောလီးကြီးမှာ ဝတ်လဲတော်ပုဆိုးကအောက်မှာပင်ရှိသေးသော်လည်၊း တောင်ထလာသောအခါ လုံးဝဖုံးဖိလို့မနိုင်တော့ချေ။ အမေဖြစ်သူဘေဒါရီက အတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ၊ အချိန်ကျလာပြီဆိုတာကိုသိလိုက်တော့သည်။

ဘေဒါရီမှာရာဂရမ္မက်ဆန္ဒ သွေးများကဟုန်းဟုန်းထတောက်လောင်လာလျက်၊ သားဖြစ်သူဒွတ္တဘောင်၏ပေါင်ခြံခွကြားသို့ သူမ၏လက်နုနုလေးကရောက်သွားကာ၊ ခါးတောင်းကျိုက်ထားသောဝတ်လဲတော်ကြားမှထကြွတောင်မတ်လျက်ရှိသောလီးတံအင်္ဂါကြီးကို၊ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ဆွဲယူ၍ပွတ်သပ်ပေးနေလေတော့၏။ ဝတ်လဲတော်အောက်မှာပင်ဖြစ်သော်လည်း၊ သူမကပြောင်းတံကြီးကိုမိမိရရကြီးဆုပ်ကိုင်မိလေပြီ။ သူမအဖို့ကအပျိုရိုင်းလေးတစ်ယောက်မဟုတ်တော့၍ဘာမှရှက်ကြောက်၊ စိုးရွံ့၊ အားနာစရာမလိုတော့ပါ။ လက်ကသွက်လက်စွာဖြင့်သူသွားရမည့်နေရာကိုသူသိနေသည်။ သူမကဘုရင်မင်းဆက်နှစ်ဆက်တိုင်တိုင်၏မိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်ခဲ့ဘူးပြီး၊ လင်သားယောက်ျားနှင့်ဘယ်လိုအတူနေရမည်ဆိုတာကိုနောကျေပြီးဖြစ်ရာ၊ ရှိုးတိုးရှန့်တန်ဖြစ်စရာကိုမရှိတော့ပါ။ ယခုသူမဘဝတွင်တတိယမြောက်ထိတွေဆက်ဆံခွင့်ရတဲ့ ယောက်ျားသားဖြစ်သည့်၊ သူမကိုယ်တိုင်မွေးထားသောသားတော်မောင်သည်။ အချိန်အနည်းငယ်ကာလအတွင်း သူမ၏တတိယမြောက်လင်သားဖြစ်လာပေတော့မည်။

သရေခေတ္တရာပြည်ကြီးကိုအုပ်စိူးတော်မူထသောသားတော်ဘုရင်နှင့်၊ မယ်တော်မိဖုရားကြီးတို့သည်၊ ပူလောင်ပြင်းပြ၊ ရမ္မက်ထန်ဆူပွက်နေသောစိတ်များဖြင့်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်၊ ဖက်ရမ်းနမ်းရှုတ်ရင်း။ ကျောက်ဂူခန်းထဲတွင်အဆင်သင့်ခင်းထားသောသဥ္စာလီသလွန်ညောင်စောင်းပေါ်သို့ထပ်ရက်ကြီးလုံးထွေးကျသွားတော့သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်က၊ ခင်းထားသောအိပ်ရာပေါ်သို့အလိုက်သင့်ကျသွားခြင်းဖြစ်သည်။ ဘေဒါရီကပက်လက်ကလေး၊ ဒွတ္တဘောင်ကအပေါ်ကခွလျက်ကြီးစီးလျက်ပါသွားတာဖြစ်သည်။ ဒွတ္တဘောင်က လဲကျနေသောမယ်တော်၏အပေါ်တွင်ကိုယ်ချင်းထပ်၍ပိမနေအောင်သူမ၏ချိုင်းကြားမှနေ၍လက်လျိုပြီး သလွန်ပေါ်ကကမ္ဗလာမွေ့ရာကိုလက်ဖြင့်ထောက်ရင်း၊ ဆွဲဆောင်မှုအားကောင်းလှပြီး၊ အပျိုစင်မလေးတို့၏နုနယ်မှုနှင့်အလှတရားကိုနှိုင်းယှဥ်နိုင်သည့်မယ်တော်၏မျက်နှာလှလှလေးကိုစီးမိုး၍ကြည့်နေမိသည်။ သူမကသားဖြစ်သူဘုရင်မင်းမြတ်၏တုတ်ခိုင်သောလက်မောင်းအိုးကြီးများကိုသူမ၏ညာလက်နုနုလေးဖြင့်လှမ်း၍ဆုပ်ကိုင်ထားပြီးရွှန်းတောက်၍အရည်လဲ့နေသောမျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့်မော်ကြည့်နေသည်ကညှို့ဓါတ်ပါလှပေသည်။

သူ၏မယ်တော်ဘေဒါရီသည် တောတွင်းရှိသမင်ပျိုမတစ်ကောင်က၊ ဘရသေ့၏စွန့်ထားသောကျင်ငယ်ရည်အကြွင်းအကျန်ကိုမှားယွင်းစွာသောက်မိရင်းဖြင့်ကိုယ်ဝန်တည်လာရာမှ၊ မွေးဖွားသန့်စင်ခဲ့သောလူသားသတို့သမိီးငယ်ဟုသူကြားသိရဖူးသည်။   

သူတချိန်လုံးချီးကျူးခဲ့ဖူးသလိုသူ့မယ်တော်ဖုရားဘေဒါရီ၏မျက်လုံးများသည်၊ သမင်သွေးပါ၍ထင့်၊ အလွန်လှပရွန်းလဲ့သော သမင်ပျိုမ၏မျက်လုံးကဲ့သို့အရည်လဲ့လျက်ရှိသည်မှာအလွန်တရာချစ်မြတ်နိုးဖို့ကောင်းလှလေသည်။

သူကချစ်ရသောမွေးမယ်တော်၏နဖူးပြင် မို့မို့မောက်မောက်လေးကိုလှမ်း၍မြတ်နိုးစွာဖြင့် ကုန်းနမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ရင်ဖိုစွာဖြင့်လှိုင်းထလှုပ်ရှားနေသောရွှေရင်အုံကြီးကိုစည်းထားသော၊ မယ်တော်၏ရင်စည်းဝတ်လဲတော်ကိုဆွဲဖြည်၍ချွတ်လိုက်သည်။ မယ်မယ်၏လှပတင်းရင်းပြီးကြီးထွားလှသောသားမြတ်အစုံလွတ်လပ်ပွင့်လင်းစွာဖြင့်အပြင်သို့ခုန်ထွက်၍အလှပြလာကြတော့သည်။

" အမယ်မင်းမှ..၊ လှလိုက်တဲ့နို့ကြီးတွေ၊ မယ်မယ်ရယ်.."

ဒွတ္တဘောင်မှာလုံးဝအောင့်အည်းထားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပဲ မပွင့်တပွင့်အသံထွက်၍ဖွင့်ဟညည်းညူထုတ်ဖော်မိတော့သည်။  ဘေဒါရီမှာရင်သားများဟင်းလင်းဖွင့်ကာချွတ်ချခံလိုက်ရပြီကိုသိနေသဖြင့်မိန်းမတို့၏ရှက်စိတ်ဖြင့်မျက်လုံးများကိုမှေးစင်းကာမှိတ်ထားလိုက်လေပြီ။

မျက်လုံးလေးစင်း၍ မပွင့်တပွင့်ပါးစပ်လေးကိုဟကာနှင့် ဟင်းလင်ပွင့်လျက်အိတုံကြီးဖြစ်နေသောနို့လုံးကြီးအစုံကိုမြင်လိုက်ရှုလိုက်ရသောဒွတ္တဘောင်မှာ မယ်တော်၏ သားကောင်းမိခင်ပီသသောဖွံ့ထွားလှသည့်ရင်သားကြီးတွေကသူ၏စိတ်နှလုံးကိုသိမ်းကြုံးဆွဲယူသွားခြင်းခံလိုက်ရလေသည်။ သူ၏သွေးခုန်လှည့်ပတ်နှုန်းတွေကပို၍မြန်လာသည်။ မျက်လုံးများကဝင်းဝင်းတောက်လာကာသူ့နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်အားရပါးရလိမ်းသပ်လိုက်မိလေသည်။

မယ်မယ်၏ရင်သားတစ်လုံးစီသည်၊ ဥသျှစ်သီးအကြီးစားအလုံ့းလောက်မျှစီပမာဏရှိကာ ရင်စည်းအတွင်းခံဖြင့်အမြဲစည်းနှောင်ဖုံးလွှမ်းထား၍ထင့်၊ အသားရောင်ကရွှေအဆင်းအလားဝင်းနှစ်၍နေသည်။ ဒွတ္တဘောင်မှာသူ့တစ်သက်မှာတစ်ခါ လူမှန်းသိတတ်စကထဲက၊ အခုမှပင် မွေးမယ်တော်အရင်း၏ဖုံးကွယ်အပ်သော၊ ပတာမြတ်ရင်သားအစုံကိုပွင့်လင်းထင်းရှင်းစွာမြင်လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။   

သူငယ်စဥ်က ဤသားမြတ်အစုံထံမှ နို့ရည်ချိုကိုသူသောက်သုံးခဲ့ရဖူးသလားတော့သူကောင်းကောင်းမမှတ်မိတော့ပါ။ ယခုသူ့ရှေ့မှာပွင့်လင်းစွာဖော်ထုတ်ပြနေသောရင်သားကြီးတွေတွင်နို့ရည်တွေရှိနေလိမ့်မည်မဟုတ်ပါ၊ ယခုဆိုလျင်မယ်မယ်သူ့ကိုမွေးဖွားသန့်စင်ပေးလာခဲ့သည်မှာ အနှစ်၂၀တောင်တော်တော်ကျော်ခဲ့ပြီမဟုတ်လား။ သို့သော်နို့ရည်ရှိရှိ၊ မရှိရှိ သူအခုဒီနို့ကြီးတွေကိုအရသာခံသောက်သုံးစုတ်စို့ကြည့်ချင်နေသည်။

သူသည်မိန်းမတို့၏ ရင်သားတွေကိုမမြင်ဖူး၊ မထိတွေ့ဖူး၊ ကာမဂုဏ်ဖြင့်မဆက်ဆံဖူး၍ မဟုတ်ပါ။ သူ့တွင်ရှိသော ခြေတော် တင် မောင်းမမိဿံများ၊ မိဖုရားငယ်များဖြင့်အကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန် ဆက်ဆံပျော်ပါးခဲ့ဖူးပြီးဖြစ်သည်။ သူသိမ်းပိုက်ရရှိခဲသော့ ဗိဿနိုးဘုရင်မပန်ထွာ မိဖုရားကိုတောင်သူမကမည်မျှမကြည်ဖြူစေ၊ ခန္ဓာကိုယ်ကိုအကြိမ်ကြိမ်သိမ်းပိုက်ရယူခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။

သို့သော် ယခုဒီနေ့မှသူ့ရှေ့တွင်ပွင့်လင်းစွာဖွင့်ဟပြီးသုံးသပ်ကိုင်တွယ်ခွင့်ရတော့မည်ဖြစ်သော လိင်စိတ်ကိုအထူးထကြွစေသော၊မွေးမယ်တော်အရင်း၏ အဝတ်မပါ ခန္ဓာ ကိုယ်လေးနှင့်အရှိုက်အဖိုများက သူ့သွေးတွေကိုပြောင်းပြန်စီးနေစေသလားဟုအောင်းမေ့နေရသည်။ သူကတင်းမာတုန်အိစွာနှင့် လှပလှသော မယ်ဖုရား၏နို့ကြီးတွေကို အတန်ကြာမမှိတ်မသုံမျက်စေ့စားပွဲထိုင်သုံးသပ်ရင်း အတွေးစိတ်ကူးများမီးခိုးကြွက်လျှောက်ပွားနေမိခြင်းဖြစ်သည်။

ဒွတ္တဘောင်က မယ်တော်ဘေဒါရီ ၏ ရင်စည်း အဝတ်ကိုဆွဲဖြည်ချ၍ဖွင့်ပြီးနေလေပြီ၊ သူကတလက်စထဲဖြင့် သူမ၏ အပေါ်အင်္ကျီကို၎င်း၊ အောက်ပိုင်းမှဝတ်လဲတော်ထမီကို၎င်း၊ သွက်လက်စွာဖြင့်ဆွဲယူချွတ်ချပြီးဖယ်ရှားလိုက်တော့သည်။ ဘေဒါရီ၏ဝတ်လဲတော်ထမီမှာပျူခေတ်နန်းတွင်းပုံစံအတိုင်း၊တောလမ်းခရီးထွက်လာသည့်အခါ၊ ခါးစည်းမှသိမ်း၍အောက်ပိုးကျိုက်ကျိုက်ထားခြင်းဖြစ်လေရာ၊ အထုံးကိုအားပါပါလေးဖြည်၍ ဆွဲချရုံဖြင့်ကိုယ်အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးပါပြောင်သလင်းခါသွားတော့၏။

ဒွတ္တဘောင်က တဆက်ထဲဆွဲဖြည်ချွတ်ချလိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း။ သူ့အာရုံကနို့လုံးကြီးတွေအပေါ်စူးစိုက်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူကနို့ကြီးတွေဆီလက်လှမ်း၍ဖမ်းကိုင်ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ နူးညံ့အိစက်သောအထိအတွေ့က ဆီစိမ်လိုက်သောဝါဂွမ်းကဲ့သို့ သူ့လက်တွေကိုပါပျော်အိဝင်သွားသည့်အလားခံစားလိုက်ရသည်။ မယ်တော်ဘေဒါရီ၏နို့သီးခေါင်းလေးတွေကတင်းမာ၍ဖုထွတ်နေပြီဖြစ်ပြီး၊ သူ့လက်ကပုတီးစေ့လေးများကိုကိုင်လိုက်ရသလိုဖြစ်နေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ၏အရောင်ကအညိုဖျော့ဖျော့ဖြင့် နုရွနေသည့်အဆင်းပုံရှိ၏။

ဒွတ္တဘောင်က မွေးမယ်တော်၏သူ့ကိုညှို့ယူနေသောသားမြတ်အစုံကိုလေးငါးကြိမ်မျှလက်အရသာခံပြီး ဆုပ်ကိုင်ညှစ်နယ်၍ပွတ်သပ်ပေးနေပြီးမှနောက်ဆုံးတော့၊ သူ့ခေါင်းကိုမိခင်၏ရင်သားရှိရာသို့ငုံ့ချလိုက်ကာ နို့သီးခေါင်းတွေကိုလှမ်းဟပ်၍ကုန်းစို့လိုက်လေတော့သည်။

-------------------------------------------------------

(14)

ရင်စည်းအလွှမ်းကိုစချွတ်ခဲ့ရစဥ်ကပင်ရှက်စိတ်ဖြင့်မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားမိသောဘေဒါရီမှာ၊ နို့ကိုကိုင်နယ်ခံနေရရာမှနွေးထွေးသောအာငွေ့နှင့် နှုတ်ခမ်းအထိအတွေ့ကသူမ၏နို့သီးခေါင်းလေးတွေအပေါ်မှာရလိုက်သည်နှင့်၊ သုမ၏နို့တွေအား စို့ပြီဆိုတာကိုသိလိုက်သည်။ သူမကြက်သီးလေးတွေဖျင်းဖျင်းထသွား၏။

ကျွပ်..ကျွပ်..ကျွပ်..ပြွတ်..ပြွတ်..

ဒွတ္တဘောင်က နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုအသံမြည်အောင်ကုန်းစို့နေရင်း၊ နိုသီးခေါင်းအောက်ခံအညိုဝိုင်းလေးတွေကိုပါလျှာဖြင့်တပါတည်းသိမ်းလျက်ပေးနေသည်။ လက်ကြီးတွေကလည်းရွှေရင်အုံနို့လုံးကြီးတွေကို အိခနဲ၊ ပျိခနဲနေအောင်ညှစ်လျက်ရှိလေသည်။

ပလပ်.. ပလပ်..စွပ်..ကျွပ်..ကျွပ်..

" ဟင်းး. ဟင်းးး ..အင်း. အင်းး..စစ်ရှ်.."

ဘေဒါရီမှာမျက်လုံးကိုမှိတ်လျက်သားကပင်၊ ပါးစပ်လေးဟပြီးတဟင်းဟင်းဖြင့်သားတော်မောင်၏အာငွေ့ပူတိုက်ပေး၊ လျက်ပေးနေသည်ကိုဖီလင်ခံတော့သည်။

ဒွတ္တဘောင်ငယ်စဥ်တုန်းက အခါလည်သားကျော်သည်အထိအမိနို့မပြတ်သေးချေ။ သူမ၏ဤသားမြတ်အစုံဖြင့်သားတော်ကို နို့ချိုတိုက်ကျွေးကာကြီးပြင်းလာအောင်မွေးမြူခဲ့ရဖူးသည်။ ဒီမင်းသားလေးငယ်ငယ်ကနို့အရမ်းဆွဲတာ။ဘေဒါရီက သားငယ်၏ပါးစပ်နုနုလေးဖြင့်နို့သီးခေါင်းလေးတွေအား ဆွဲပြီးစုပ်စို့နေခဲ့တဲ့ခံစားချက်ကို၊ အခုထိမှတ်မိတွေးယောင်နေမိတုန်းရှိသေးသည်။ နို့စို့ရင်းနို့ပိုကျအောင် ဒွတ္တဘောင်ကလေး၏လက်နုနုလေးများကဆွဲဆွဲပြီးဖိညှစ်နေတဲ့ဖီလင်ကိုရောပေါ့။ ဒင်းကတော့မှတ်မိသည့်ပုံမပေါ်ပါ။

အခုတော့အရွယ်ရောက်နေပြီဖြစ်သော ဒွတ္တဘောင်ကသူမ၏နို့တွေကိုစို့နေပြန်ပြီ။ ဒါပေမယ့်ငယ်စဥ်ကစို့တဲ့အခြေအနေနှင့်လုံးဝကွဲပြားခြားနားနေသည်။ ယခင်ကသူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကြီးထွားလာရန်အတွက်အာဟာရအဖြစ်စို့ခြင်းဖြစ်၍၊ ယခုမှာထိုကြီးထွားလာသောခန္ဓာကိုယ်ကြီးက၊ မိခင်ဖြစ်သူအားကာမဂုဏ်ဖြင့်ပြန်ပြီးသွေးချင်းနှောရန် စိတ်ကြံလျက် တဏှာရာဂစိတ်နှင့်စို့နေခြင်းဖြစ်သည်။ မိခင်ဖြစ်သူအားသွေးနှောစပ်ယှက်၊ မိတ်ဖက်လိုက်အပ်သော မိန်းမတစ်ယောက်အနေနဲ့သာမြင်၍၊ ကြင်ဖော်မယားတစ်ယောက်အဖြစ်လိင်ချင်းဆက်ဆံရန်အစပျိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။

မကြာမီမှာပင်.. ရင်ကဖြစ်သောသားတော်ကသူမကိုလိုး၍သားမယားအဖြစ်ပြုကျင့်သွတ်သွင်းတော့မှာဖြစ်သည်။ ယခင်ကနို့စို့စဥ်က ကိုင်ညှစ်နေကျဖြစ်သော၊ လက်သေးသေးနုနုလေးသည်၊ ယခုတော့နို့အုံကြီးတွေကိုအရသာခံ၍ ဖျစ်ညှစ်နေသောလက်ကြမ်းကြီးတွေဖြစ်လာခဲ့လေပြီ။ နုငယ်စဥ်သားငယ်လေးအဖြစ် သူမ၏နို့ကိုကိုင်၍အားရပါးရစို့နေစဥ်က။ သူမကလည်းပီ၏တိစိတ်ကလေးဖြင့်ကြည်နူးစွာဆော့ကစားရင်းဖျစ်ညှစ်ပေးခဲ့ဖူးသောရွေပန်းငေါက်တောက်လေးမှာ ယခုတော့အန္တရာယ်ပေးနိုင်သော ဝါးရင်းတုတ်ကြီးတစ်ချောင်းအလားအပြောင်းလဲကြီးပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အခန့်မသင့်လျှင်မဆန့်မပြဲကွဲသွားနိုင်သည့်ဧရာမလီးကြီးဖြစ်နေခဲ့လေပြီ။

ဘေဒါရီ၏စိတ်နှလုံးနှင့်အကြောအခြင်များအတွင်းတွင်၊ တဏှာရာဂသွေးတွေတဟုန်ထိုးလျှမ်းလျှမ်းထလာသည်။ သူမက စုံမှိတ်ထားလျက်ရှိသောမျက်လုံးများကို ယခုမှဖွင့်ကြည့်လျက်၊  သူမ၏နို့တွေကိုအားရပါးရစို့နေသောသားတော်ဘုရင်ဒွတ္တဘောင်၏ ကိုယ်ကိုအတင်းကျစ်ကျစ်ဆွဲဖက်ကာ၊ မျက်နှာနားအထိရောက်အောင်ဆွဲတင်လာခဲ့ပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်၍အနမ်းမရစုပ်နမ်းနေစဥ်မှာ၊ လက်တစ်ဘက်ကလည်း သားဘုရင်၏ဝတ်လဲတော်ပုဆိုးကိုလုံးဝဖင်ပြောင်သွားအောင်ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး၊ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသောမက်မောဖွယ်လီးကြီးကိုသူမလက်ထဲပိုင်ပိုင်ဆုပ်၍ဂွင်းထုပေးနေပြန်ပြီ။

" ရှီးးး..အား..မယ်မယ်.."

" အထိတောင်မခံပါလား..သားတော်ရယ်၊ ကောင်းလို့လား.."

" မယ်မယ်ရယ်..၊ သားတော်မယုံချင်ဘူး."

ဒွတ္တဘောင်မှာ သူလုံးဝမမျှော်လင့်ထားခဲ့သည့်သူ့မွေးမယ်တော်ကိုယ်တိုင်၏လက်ဝါးတော်နုနုလေးများဖြင့်၊ သူ့လီးကိုကိုင်ကာအားရပါးရဂွင်းထုပေးခြင်းခံလိုက်ရ၍ အလန့်တကြားသွေးဆိပ်တွေတက်ပြီး မချင့်မရဲဖြင့်အော်ညည်းလိုက်မိလေသည်။

ပြီးတော့သူက၊ သူ့မယ်မယ်နှင့်နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်လျှာချင်းလိမ်၍နမ်းနေရာမှမှခွာလိုက်ပြီ၊း သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်၏ လက်ရှိအနေအထားကို ပြန်သုံးသပ်ကြည့်လိုက်မိသည်။မယ်တော်ဆွဲချွတ်ထား၍ သူ၏ခါးဝတ်ပုဆိုးမှာတစ်ဝက်တပျက်ကျွတ်ကာ ဖင်တုံးလုံးကြီးပေါ်နေပြီး၊ တောင်နေသောလီးငေါက်တောက်ကြီးက သူ့မယ်တော်ဘေဒါရီ၏လက်ဆုပ်နုနုလေးထဲတွင်ကိုင်ရက်သားကြီးဖြစ်နေလေသည်။ သူ့မယ်တော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း သူအကုန်ချွတ်ချထားခဲ့လို့ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ဝတ်လစ် စလစ်မယ်ဖြစ်နေ၍၊ နတ်ပြည်မှနတ်ဝတ်တန်ဆာမပါပဲနတ်သက်ကြွေကျလာသောနတ်မိမယ်လေးအလားအထင်မှားမိရသည်။

မယ်တော်ဘေဒါရီ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်၊ အချိုးအဆက်မှာ၊ တင်၊ရင်၊ခါးစသည့်တော်ဝင် ပဒုမ္ပနီမိန်းမတို့ရှိအပ်သည့် အရွယ်အစားအဆက်အပေါက်တို့ဖြင့်ပြေပြစ်လှစွာပြည့်စုံနေလေသည်။ မြင်ရသူယောက်ျားသားတို့၊ မိန်းမောမင်သက်စဖွယ်၊ အတွင်းကျကျအလှတရားများနှင့်ပါတကား။

မယ်မယ်ဖုရား၏တင်လုံးကြီးများသည်ရွှေခိုင်အထုကဲ့သို့ဖြစ်လျက်တင်းတင်းလှလှနှင့်၊ ကြွ၍ရွ၍နေလေသည်။ ပါးလျချပ်ရပ်သောဗိုက်သားလေးများတွင်နက်ရှိုင်းသောချက်တွင်းလေးကမြတ်နိုးစဖွယ်မိန်းမမြတ် တို့၏နိမိတ်ဖြစ်၏။ ငှက်ပျောလုံးပမာကဲ့သို့အရင်းကြီး၍ အဖျားသေးသွယ်၊ တင့်တယ်မျိုးမက တင့်တယ်လှသော ပေါင်တံ၊ ခြေသလုံးနှင့် လက်မောင်းအိုးလေးမျာဖြင့်ဖွဲ့စည်းထားလေသည်။

ဒွတ္တဘောင်ဘုရင်သည် သူ့မယ်မယ်မိဖုရားကြီးကိုကြည့်၍ သူမမှာရာဂရမ္မက်စိတ်သွေးမျးအစွမ်းကုန်လျှမ်းလျှမ်းတက်၍နေပြီကိုကြည့်ရုံနှင့်သိနေပေပြီ၊သူကမယ်မယ် ဖုရားအားအချိန်ကြာကြာသုံး၍နူးနပ်ပျော့အိအောင်အစွမ်းကုန်ဆွပြီးမှ ကာမပန်းတိုင်ကိုတူပြိုင်ချီရန်စဥ်းစားသေးသော်လည်း၊ မယ်မယ့်ကိုသူကြာကြာနှူးနှပ်မနေအားတော့ပါ။

မယ်မယ့်စိတ်တွေအရမ်းထန်နေပေပြီ။ သူအချိန်ဆွဲနေလို့မဖြစ်တော့၊ မယ်ဖုရားစိတ်ပါနေတုန်း၊ အခွင့်သာအားကောင်းတုန်း၊ မယ်မယ်ဖုရား၏စိတ်ရောကိုယ်ရောနှလုံးသားရောကိုအလျင်အမြန်၊ အပိုင်သိမ်းပိုက်ထားမှဖြစ်ပေတော့မည်။ အခုလတ်တလောမှာ၊ မယ်မယ်ကဘယ်လောက်စိတ်ထန်နေပါစေ။ မူရင်းသားအမိစစ်စစ်စိတ်ကအချိန်မရွေးပြန်ဝင်မလာဘူးလို့မပြောနိုင်ပါ။

ဒါကြောင့်သူက.. မယ်တော်၏ပြေပြေမို့မို့၊ ဝမ်းဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးများကို လျှာဖြင့်တလွှားချင်းအရင်လေးငါးချက်လောက်လျက်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှအမွေးထပ်ထပ်မထူမပါးရှိနေသောဆီးခုံသားမို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးကို၊ အရင်ဖွဖွလေးမနာမကျင်ကုန်း၍ခဲပေးလိုက်သည်။ ဘေဒါရီမှာဝမ်းဗိုက်နှင့်ဆီးခုံမှ လျှာစွမ်းအထိအတွေ့ကြောင့်၊ တဆတ်ဆတ်လေးထွန့်ထွန်လူးသွားသည်။ ဒါကမယ်မယ့်ကိုသူစတော့မည်သတိပေးလိုက်ခြင်းသာဖြစ်သည်။

ဒွတ္တဘောင်ကမယ်တော်၏ဝင်းအိနေ၍ဖွံ့ထွားလှသောပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုအကျအနဖြဲပြီး လိုးဖို့ရန်အဆင်သင့်၊ ဖားပေါင်စင်းကားကာားလေးပြင်ပေးလိုက်ပြီး၊ သူကပေါင်ကြားမှာအသင့်နေရာယူ၍ ဒူးထောက်ပြီးဝင်လိုက်တော့သည်။

" အို...ဟင့်. ၊ သားတော်.."

သူ့သားတော်လုပ်တော့မည်ဆိုတာသိ၍ မလုပ်ခင်ကပင်သူမ၏အာမေဋိတ်လေးက ကြိုထွက်လာ၏။

" အင်း..မယ်မယ်၊ သားစိတ်တွေမထိမ်းနိုင်တော့ဘူး ချစ်လိုက်တော့မယ်နော်မယ်မယ်နှမ.."

" အွန်းး..ဟွန့်..ဖြေးဖြေးသာသာလုပ်နော် သားမောင်တော်လေး.."

မယ်တော်ဘေဒါရီ၏စောက်ပတ်သည်၊ အရင်လင်မင်းဘုရင်နှစ်ဆက်ရှိခဲ့ငြားသော်လည်း သားတစ်ယောက်သာဖွားမြင်ခဲ့ဖူးပြီး၊ သားဖွားခဲ့သည်မှာလည်းအနှစ်၂၀ကျော်ခဲ့လေပြီ။ ရှေးစာများကဆိုဘိသကဲ့သို့ မိန်းမမြတ်တို့၏နိမိတ်ဗွေအင်္ဂါဖြစ်သောအရေးမထင်၊ အကြားမမြင်ဆိုသကဲ့သို၊ ပိပိရိရိ စိပိတ်လို့နေသောစောက်ဖုတ်လေးကမို့မို့ဖောင်းဖောင်းတြိဂံပုံဆီးခုံလေးပေါ်တွင်၊ မျဥ်းတစ်ကြောင်းစာသာအရာလေးရှိ၏။ သူက မိခင်ကိုကိုင်၍ ဖားပေါင်စင်း လေးဖြဲချပေးလိုက်တော့မှပင်အဖုတ်ဝလေးကခပ်ဟဟဖြစ်သွားကာစောက်စိပြူးပြူးလေးက ကြွက်နားရွက်လေးလိုပြူထွက်လာလေသည်။     

ဒွတ္တဘောင်ကသူ့လီးတော်ကြီး၏ဒစ်ကြီးကိုကိုင်ကာ၊ ဟကြောင်းလေးပေါ်လာသောအခေါင်းဝအရာလေးပေါ်ဖိပြီးအလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်လောက်ဖိဖိပြီးဆွဲလိုက်တော့စောက်ခေါင်းကွဲကြောင်းလေးက၊ တစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြီမ် ပို၍ဟလာကာ၊ တစ်ကြိမ်ပွတ်ဆွဲလိုက်တိုင်းစောက်စိဖုလေးကိုခလုတ်တိုက်တိုက်သွားသည်။

" အားဟ်...ဟာ့..သားတော်ရယ်ဘာတွေလုပ်နေတာလည်း.."

ဒွတ္တဘောင်ကလီးကိုစောက်ပတ်နှင့်တေ့၍မျှောဆွဲမဆွဲမီမှာပင် ဘေဒါရီမှာစောက်ရည်ကြည်များကတလိမ့်လိမ့်စိမ့်၍စီးထွက်ကျနေခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ဒွတ္တဘောင်မှာလည်းထိုနည်းအတူပင်သူ့မယ်တော်၏လက်နုနုလေးဖြင့်ကွင်းကိုင်ဆောင့်ကလဲကဒစ်ထိပ်မှာတပျိပျိနှင့်အရည်ကြည်လေးတွေကသီးနေပြီးသားဖြစ်သည်။ တစ်ကြိမ်မျှော၍ဖိဆွဲချတိုင်း အရည်နှစ်မျိုးပေါင်းစပ်ပြီး၊ ချွဲပျစ်သောအရည်မျှင်တန်း လေးများတန်းလာလေသည်။ နောက်ဆုံးတစ်ချက်ဒွတ္တဘောင်ကစောက်ခေါင်းအဟလေးထဲဒစ်ကြီးကိုလက်မဖြင့်ပါကူ၍ဖိချပြီးသွင်းလိုက်ရာတွင် ဗျိကနဲမြည်ပြီးလီးထိပ်ဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံးစောက်ခေါင်းထဲမြုပ်ဝင်သွားလေပြီ။

" အားးးကျွတ်ကျွတ်..အင့်..သားတော်ရယ်.."

" အားးးရှီးးး..စစ်စ်စ်..အီးးးမယ်တော်. "

အင်္ဂါဇာတ်နှစ်ခုတပြိုင်ထဲထိတွေ့ပေါင်းစပ်၍လီးကစောက်ခေါင်းသားနုနုထဲဝင်သွားသည်နှင့်၊ နှစ်ယောက်သားကျင်စက်နှင့်တို့လိုဓါတ်လိုက်သွားကြလေသည်။ နာကျင်သောဒုက္ခဝေဒနာဓါတ်လိုက်မှုမဟုတ်၊ အကြောအခြင်ထဲအထိစိမ့်တက်သွားအောင်ကောင်းလှသည့်ပီတိနှင့်ယှဥ်သောဖဿဝေဒနာခံစားမှုဖြစ်လေသည်။ ဒွတ္တဘောင်မှာမျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်၍လီးထိပ်မှဆိမ့်လှသာအရသာကို စက္ကန့်၂၀မျှငြိမ်ပြီးအရသာခံစားနေ နေသေးသည်။ ပြီးမှသူကဖင်ကြီးကိုကြွ၍စတင်လှုပ်ရှား၏။

ယခု သရေခေတ္တရာပြည်တော်ဝင်သားအမိဖြစ်သော ဒွတ္တဘောင်ဘုရင်မင်းမြတ်နှင့် မယ်တော်ဘေဒါရီမိဖုရားခေါင်ကြီးတို့၏ တော်ဝင်သွေးနှောပွဲကြီးကားစတင်ခဲ့လေပြီ။ တနည်းပြောရလျှင် ရမ္မက်ဆန္ဒများဖြင့်တွယ်တာလျက်စောင့်စားလာခဲ့ရသောသားအမိနှစ်ယောက်အကြား၊ ပထမဆုံးမီးပွင့်က မီးကူး၍မီးတောက်အဖြစ်တောက်လောင်ပြီး၊ ရမ္မက်ကြီးစွာဖြင့်စတင်လိုးမိခဲ့ကြလေပြီကော။         

ဒွတ္တဘောင်သည်ဘုရင်တပါးဖြစ်သည်။ သူ့အတွက် မိဖုရား၊ မောင်းမမိဿံ၊ ကိုယ်လုပ်တော်တို့ကိုခြေတော်တင် ကာမဂုဏ်ဖြင့်ပျော်မွေ့ခြင်းသည် အဆန်းမဟုတ်။ ရင်ခုန်လှုပ်ရှားစရာအယောင်ယောင်အမှားမှားဖြစ်စရာမရှိလှပါ။ သို့သော်သူ့ရင်တွေက၊ ယနေ့မှဒိန်းတလိန်းနတ်ဖမ်း၍ကပြောင်းကပြန်လှုပ်ရှားနေ၏။ အကြောင်းကတော့သူ့ရင်ခွင်အောက်တွင်အဝတ်အစားမပါ၊ တုံးလုံးပက်လက်ကလေးဖြင့်ဖြဲကားကာမှိန်း၍အလိုးခံနေသူမှာ၊ သူလိုးနေကျ၊ မိဖုရား၊ မောင်းမများမဟုတ်ပဲ၊ သူ၏မွေးမယ်တော်အရင်းကြီးဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်တည်း။

သို့သော်သူကတိုင်းပြည်ကိုစီမံအုပ်ချုပ်နေသူဖြစ်ရာ အရာရာကိုတည်ငြိမ်စွာရင်ဆိုင်နိုင်သည်။ သူ့ရင်တွေဗြောင်းဆန်စွာခုန်အောင်စိတ်လှုပ်ရှားနေသော်လည်း ပြာယာခတ်မနေတော့ပဲ၊ စိတ်ငြိမ်အောင်ထိမ်းချုပ်လိုက်နိုင်ပြီး၊ စိတ်အေးလက်အေးပင်လိုးတော့၏။ သို့သော်သူ့အောက်မှသူ့မယ်မယ်၏တုန့်ပြန်မှုကတော့ပူလောင်လှလေသည်။

ဒွတ္တဘောင်သည်မယ်တော်ကိုလှေကြီးထိုးရိုးရိုးပင်လိုးပေးနေလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင်သူ၏လိုးဆောင့်ချက်များသည်၊ ဖြေးဖြေနှင့်မှန်မှန်သွားနေရာမှတစစနှင့်မြန်လာသွက်လာလေသည်။

ဖောက်..ဖောက်ဖောက်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..

" ဟင်း..အဟင့်..အင်း..ဟင်းးးး..အားးဟ်..သားတော်..သားတော်လီးကြီးကနင့်နင့်နဲနဲရှိလိုက်တာ.."

" အူးးးးး မယ်မယ်.."

တဖတ်ဖတ်နှင့်ပေါင်ခြံအသားစိုင်ချင်းဆောင့်ရိုက်ခတ်သံတွေမြိုင်မြိုင်ကြီးထွက်ပေါ်လာသလို၊ မယ်တော်ဘေဒါရီ၏တင်သားဆိုင်ဖင်ကြီးများက၊ ဘယ်ညာလှုပ်ရမ်း ဘောင်ဘင်ခတ်လာလျက် ကြွကာ ကော့ကာဖြင့်၊ ဆောင့်ချက်တွေကိုအံကျခံလာသည့်အပြင်၊ လိုးကာစတုန်းက သလွန်အခင်းပေါ်တွင်ဘေးချထားသောဆင်စွယ်လိုသွယ်ပြောင်းသောသူမ၏လက်မောင်းနှစ်ဘက်က သူ၏ကျောပြင်ကြီးကိုသိုင်းဖက်လာတော့သည်။

ဒွတ္တဘောင်၏ဆောင့်လိုးချက်များကဆန်ထောင်းသောမောင်းဆုံကြီးလိုဒလစပ်ရိုက်ချက်များဖြင့်သွက်လာရာ၊ ဘေးသို့ဖြဲပြီးကားထားသောဘေဒါရီ၏ပေါင်လုံးကြီးတွေကသားဖြစ်သူ၏ခါးနှင့်ဖင်အပေါ်ကြက်ခြေခတ်ခွထားလျက်ရှိလေပြီ။ သားတော်၏ကြီးမားသောလီးကြီးကြောင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများလိပ်အောင်ပင် ဝင်ထွက်လျက်ရှိသောလိုးချက်များနှင့်အပြိုင်၊ စောက်ခေါင်းထဲမှလည်း လီးကိုအချက်ကျကျညှစ်ညှစ်ပေးနေလေသည်။       

မကြာခင်မှာပဲ တခုန်းဖုန်း၊ တဖန်းဖန်း ဆောင့်ချက်တွေကတရကြမ်းမန်းပြင်းထန်လာတော့သည်။

" အာ့ အာ့ အာ့ အမလေးးးးအားးပြီးပြီ..မယ်မယ်ပြီးပြီ.."

ဘေဒါရီကအသံစာစာလေးနဲ့ညှစ်၍အော်နေသည်။မယ်တော်ဘေဒါရီက၊ ဟင်းခနဲအသံရှည်ကြီးပြုကာသူ့ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်လိုက်သည်။ သူ့ကျောပြင်သားထဲသို့လက်သည်းထိပ်လေးများနှင့်နှစ်၍ဖိကုတ်ထားလေသည်၊ တစ်ချက် နှစ်ချက်ဆတ်ကာကော့ပြီး ငြိမ်ကျသွားလေတော့၏။သူ့မယ်မယ်မှာ၊ သူကပေးသောကာမပန်းတိုင်ကိုအရဆုပ်ကိုင်ပြီးတက်လှမ်းသွားလေပြီ။

--------------------------------------------------------

(15)

မယ်တော်ဘေဒါရီကတော့ကာမပန်းတိုင်ကိုအရဆုပ်ကိုင်ပြီးတက်လှမ်းသွားလေပြီ။

ပထမဆုံးအကြိမ်မို့လို့ ဒွတ္တဘောင်မှာလည်း စိတ်တွေကတအားထကြွကာ ကာမဆက်ဆံမှုအခြေအနေကိုကြာရှည်စွာတည်ငြိမ်အောင်မထိမ်းထားနိုင်ပါ။ သူ့မယ်မယ်ဖုရား၏ပြင်းထန်တက်ကြွသောအောက်ပေးကောင်းလှသည့်လှုပ်ရှားမှုများ၊ စောက်ဖုတ်ထဲမှညှစ်ပေးသောအားနှင့် စောက်ခေါင်းသား၏နူးညံ့မှုများကြောင့် သူလည်းပြီးချင်လာ၏။

လီးကြောတွေကလည်းတဖျင်းဖျင်းနဲ့တင်းလာနေပြီ။ မာတောင်ရုန်းထနေသောလီးအတွင်းမှပြင်းထန်စွာညှစ်၍ထွက်လာသောတွန်းအားတစ်ခုကိုသူခံစားလိုက်ရသည်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းသူထွက်တော့မည်ကိုဒွတ္တဘောင်သိလိုက်သည်။ ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင် သူ့မယ်ဖုရား၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ့လရည်တွေညှစ်ချမိတော့မည်။ သူ့အနေဖြင့် မယ်မယ့်ကိုလိုးရတာကိုပင်အားနာလှပေပြီ။ သူ့ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲသောစောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ သူ၏သန္ဓေသွေး၊ သုက်မျိုးရည်များကိုညှစ်ချနိုင်လောက်တဲ့အထိ၊သူ့စိတ်ကမရဲသေးပေ။ ရုတ်တရက်ဖြစ်ပေါ်လာသောထိုစိတ်အတွးကြောင့်သူကလီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲမှဆတ်ခနဲဆွဲထုတ်လိုက်ကာဒူးထောင်ထလျက် မယ်မယ်၏ရင်ဘတ်နှင့်ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသို့ခွလျက်ကြီးရွှေ့လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်ပိုင်းလေးမှာပင်၊ သူ့လရည်တွေကစ၍ဆောင့်ပန်းထွက်လာခဲ့လေပြီ။          

သူကမယ်မယ်မျက်နှာလှလှလေးပေါ်သို့ပန်းချလိုက်ရန်၊ ၁ပထမစိတ်ကူးသေးသော်လည်း။ လရည်တွေကယုတ်ညံ့ညစ်ပတ်သည်ဟုယူဆကာ၊ လေးစားရသောမွေးမယ်တော်၏မျက်နှာပေါ်သို့မပန်းရက်ပေ။ နောက်ဆုံးသူကစိတ်ဆုံးဖြတ်၍ မယ်မယ်၏ လှပတုန်အိသော ရင်သားအစုံနို့လုံးကြီးများပေါ်သို့ပန်းထုတ်ညှစ်ချလိုက်လေတော့သည်။ လရည်ဖြူဖြူတွေက ဘေဒါရီ၏နို့ကြီးတွေအပေါ်သို့၊ အစက်လိုက်စင်၊ အပုံလိုက်ကျသွားစဥ်တွင် သူကမာထန်နေသောလီးကြီးကို၊ မယ်မယ်ဖုရား၏နို့ကြီးတွေအပေါ်တဖျတ်ဖျတ်ရိုက်ရင်း၊ လက်ကျန်လရည်တွေကိုကုန်အောင်ညှစ်ချငပးနေလေသည်။

မယ်တော်မှာတော့အသက်ကိုမောဟိုက်စွာလုရှူနေရရာမှ၊ ရင်အုံကြီးနဲ့နို့လုံးကြီးများနိမ့်ကာမြင့်ကာဖြင့်မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားရင်းငြိမ်နေသည်။ လှပသောနို့အုံဝင်းဝင်းကြီးများပေါ်တွင်သူ၏လရည်ဖြူဖြူများက ထမင်းရည်များသုတ်လိမ်းထားသကဲ့သို့ပေပွထလျက်ရှိလေသည်။ လရည်များညှစ်၍ကုန်သွားသောအခါ ဒွတ္တဘောင်ကမယ်မယ်ကိုယ်ပေါ်တွင်ပင်ကုန်းမှောက်ချပြီးဖက်ထားရင်းအနားယူနေလေသည်။

ဘေဒါရီကဘည်းသားတော်ကိုပြန်၍ ကျစ်ကျစ်ဖက်ထားမိလေ၏။ သားတော်ဒွတ္တဘောင်က သူမ၏သားမြတ်နို့ကြီးတွေအပေါ်ကို လရည်တွေညှစ်ချပြီးပေပွအောင်လုပ်ခြင်းကိုလည်းသူမဘာမှမပြောပါ။ အမှန်တော့ဘေဒါရီက သားတော်ကိုသူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲတွင်ပင်ပြီးစေချင်သည်။ သို့သော်သားတော်ကလီးကိုဆွဲချွတ်ပြီးသူ့နို့ကြီးတွေပေါ်ကိုလာပန်းလိုက်တာကလျပ်တပြက်မြန်လွန််းလှသဖြင့်၊ သူမဟန့်တားချိန်ပင်မရလိုက်ပါ။ သူမအဖို့ဘုရင်၂ဆက်၊ လင်၂ဆက်ပင်၊ ရခဲ့ဘူးပြီးမှတော့၊ သုတ်သွေးသန္ဓေရည်များ၊ သူမ၏ဝမ်းကြာတိုက်အတွင်းသို့ထည့်သွင်းပန်းထုတ်ခံရခြင်းသည်အဆန်းမဟုတ်တော့ပါ။

သူမ၏ဝမ်းမှဖြစ်သောသားတော်က၊ သူမကိုယခုလိုတတိယမြောက်ထင်အဖြစ်ငပါင်းသင်းဆက်ဆံလိုက်ခြင်းကိုလည်း၊ သူမကြည်ဖြူစွာလက်ခံလိုက်ပြီးဖြစ်လေသည်။ သူမ၏လင်ဖြစ်လာမှတော့ သားတော်၏ သုတ်သွေးသန္ဓေရည်တွေကိုခံယူရန်နောက်တွန့်ခြင်းမရှိတော့ပါပေ။ သူ့သားတော်ကသာသူမကိုအားနာရှက်ရွံ့ပြီးယခုလိုအပြင်သို့ထုတ်လိုက်ခြင်းသာဖြစ်မည်။

ကုန်းဖက်ထားရင်းမှအထွတ်အထိပ်ရောက်သွားခဲ့သောကာမအရသာကိုမှိန်း၍ခံစားနေရာမှ၊ ၂မိနစ်လောက်ကြာရှိပြီးချိန်တွင်၊ ဒွတ္တဘောင်မှာအတန်ငယ်အမောပြေခဲ့လေပြီ။ သူက ခန္ဓာကိုယ်ကိုဝမ်းလျားထိုးလျှောတက်ခဲ့၍ ချစ်မယ်ဖုရားဘေဒါရီ၏နှင်းဆီဖူးငုံနှုတ်ခမ်းအစုံလေးကို ဆွဲစုပ်နမ်းရှုတ်လိုက်ပြန်လေသည်။ မယ်မယ်ဖုရားကလည်းမိန်းမိန်းမောမော၊ တရှိုက်မက်မက်ပင်တုန့်ပြန်နမ်းလာလေသည်။ နမ်းနေရင်းမှချက်ချင်းပင်ဒွတ္တဘာင်၏ လီးတော်ကြီးကပြန်၍မာကြောလာပြန်သည်။

လီးကြီးပြန်လည်ထကြွလာမှုကို နှစ်ယောက်စလုံးကသတိထားမိကြလေသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်၊ ဒွတ္တဘောင်ကိုအထက်သို့အတော်များများရွှေ့တက်ခဲ့ပြီး မယ်တော် ၏မျက်နှာနှင့်နှုတ်ခမ်းများကိုနမ်းရှုပ်နေစဥ်၊ စောနကသုက်ရည်များကိုသားမြတ်နို့အုံကြီးအပေါ်ညှစ်ချရင်းနို့ကြီးတွေကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်နေခဲ့သောလီးကြီးမှာယင်းနေရာတွင်ပင်ရှိနေခဲ့သေးသည်။ ပုံစံက ဒွတ္တဘောင်မှာမယ်မယ့်၏ခါးအထက်ပိုင်းအပေါ်တွင်ကုန်းကုန်းကြီးဖြစ်နေလျက်ရင်သားနေရာတွင်လီးကြီးကထောက်ထားရက်သားရှိနေသည်။ ထောင်ကြွလာသောဧရာမလီးကြီးကနိုလုံးကြီးများကိုသိသိသာသာကြီးထိုးမိနေသောကြောင့်ပင်တည်း။

တင်းရင်းအိစက်သောနို့လုံးကြီးတွေ၏နူးညံ့သောအထိအတွေ့ကို ဒွတ္တဘောင်၏လီးကကောင်းစွာခံစားမိလေသည်။ လီးကြီးကချက်ချင်းဆိုသလိုပင်၊ သားကောင်နံ့ရသောအမံလိုက်ခွေးလိုမာန်ဖီပြီးထောင်ကြွလာသည်။ သူက မယ်မယ့်နှုတ်ခမ်းမှအနမ်းကိုခွာလိုက်ကာ ခါးပြန်မတ်လိုက်ပြီး၊အောက်သို့ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ယခုသူက မယ်မယ်၏ကိုယ်တစ်ပိုင်း ရင်ပုံကြီးအပေါ်ခွထိုင်ရင်သားကြီးဖြစ်နေကာ၊ လီးကြီးက မယ်တော်၏နို့လုံးကြီးနှစ်လုံးအကြားအမြာင်းထဲတွင်အနေတော်တင်လျက်ရှိသည်။ နို့ကြီးတွေအပေါ်နှင့်ရင်ကြားမြှောင်းကြီးကြားတွင်စောစောကတချီပြီး၍ညှစ်ချထားခဲ့သောလရည်တွေဖြင့်ချော်ချွတ်နေသည်။

သူငုံ့ကြည့်လိုက်၍မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကိုဒွတ္တဘောင်ကစိတ်ဝင်စားသွားလေသည်။ ဖွေးဥပြီးဖူးထနေသောမယ်မယ့်နို့လုံးကြီးတွေကြားကိုလိုးကြည့်ချင်စိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်လာသည်။ ဒါကြောင့်သူကခွထိုင်ရက်သားမှ ကိုယ်ကိုရှေ့ထိုး နောက်ငင်လှုပ်ပြီးနို့နှစ်လုံးကြားထဲတွင်လီးကိုလျှောတိုက်မျှောထိုးပွတ်ဆွဲရင်းစလိုးလေတော့သည်။ဘေဒါရီကမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ကာ။         

" ဟင်..သားတော်.. အို...ဟင့်၊ ကြည့်စမ်း..မယ်မယ့်နို့ကြီးတွေကိုလိုးပေးနေတာလား။ ကောင်းတယ်.. ကောင်းတယ်၊ မယ်မယ်အဲ့ဒီအရသာမခံရတာကြာပြီ။ သားမောင်ငယ်ငယ်တုန်းလောက်ကပဲ၊ သားခမည်းတော်ကလုပ်ပေးခဲ့ဖူးတာ.."

" နို့တွေလိုးတာကမယ်မယ်ကကြိုက်လို့လာ.."

" အင်း..ကြိုက်တာပေါ့အဲဒီခံစားချက်ကလည်းတမျိုး၊ တဘာသာကောင်းတာပဲ..မယ်မယ့်မောင်တော်ဖုရားလေးရဲ့.."

ဒွတ္တဘောင်ကဘာမှပြန်မပြောတော့၊ မယ်မယ်၏ နို့ကြီးတွေကြားထဲကိုအားပါပါမျှောဆွဲ၍လိုးပေးနေရာတဖြည်းဖြည်းအရှိန်ပါ၍ မြန်လာလေသည်။ သူကနို့လုံးမြှောင်းကြီးများကြားထဲအသားချင်း ပြိကနဲ၊ ပြိကနဲ..နှင့်နေအောင်ဖိ ဖိဆွဲနေသည်။ ရင်ကြားနှင့်နို့အုံပေါ်တွင်အံကိုက်တင်နေသော၊ စောစောကညှစ်ချထားသောလရည်များသည်ပျစ်ရာမှကျဲ၍စီးလိမ့်စပြုလာရာ၊ နို့ကြီးတွေပေါ်တွင်စီးကပ်ချော်ချွတ်နေပြီး၊ လီးကနို့ကြီးတွေကိုလိုးနေရာတွင်လျောလျူအောင်အဆီလိမ်းပေးထားသကဲ့သို့ဖြစ်နေသည်။

ဘေဒါရီမှာအသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း သူမ၏ နို့လုံးကြီးများကလှိုင်းထ၍ဘောင်ဘင်ခတ်လာကာ၊ နို့လုံးတွေကြားထဲတွင် လီးကြီးဝင်ထွက်နေပုံကို ထကြွနေသောရမ္မက်စိတ်တဝက်ဖြင့်၊ မမှိတ်မသုံကြည့်ရှုနေလေသည်။ နို့လုံးကြီးတွေမှာလိုးချက်နှင့်အတူ ခပ်ကြမ်းကြမ်းခါရမ်းလာကာ လီးကြီးကလွတ်ထွက်၊ ကျွံထွက်သွားမည့်ပုံရှိသည်။ ထိုအခြေအနေကိုမြင်သောအခါ၊ ဘေဒါရီကကနို့ကြီး၂လုံးကိုသူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်လို့ လီးကြီးကိုညပ်နေစေရန်ဆွဲစုညှစ်ပေးထားလေသည်။

ဒွတ္တဘောင်မှာလီးကြီးကပိုပြီးတင်းကြပ်လာကာ နို့လိုးရတာကစောက်ဖုတ်လိုးရတာထက်ပိုပြီးအရသာရှိနေသည်။  ဘေဒါရီကလည်းနို့အလိုးခံရတဲ့အရသာကို ပီပီပြင်ပြင်ခံစားလျက်ရှိသည်။ ဒါလောက်ကောင်းသည့်ကာမဆက်ဆံရေးဖီလင်ကိုယခင်သူမတစ်ခါမမှသူမခံစားခဲ့ရဖူးပေ။ ယခုမှသားကဖြစ်သော လင်တော်မောင်က၊ သူမအသက်ကြီးပိုင်းကျတော့မှ၊ အလွန်ကောင်းမွန်သော ကာမဂုဏ်အရသာကို၊တလှပ်လှပ်နေအောင်ပေးဆက်နေပါလား..။ ဒါကြောင့်သူမကနို့ကြီးတွေကိုလက်၂ဘက်ဖြင့် အတင်းဆွဲစု၍ လီးကြီးကိုဆွဲညှပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။         

ဒီပုံစံအတိုင်းဆိုရင် သူ့လရည်တော်တွေအတင်းတွန်းကန်ထွက်လာတော့ပေမည်။ ဒွတ္တဘောင်က နို့ကြီးတွေကိုအတင်းဆွဲစုညှပ်ဖျစ်ပေးနေသော၊မေမေဘေဒါရီ၏ လက်လေး များပုတ်ရင်းအချက်ပေးလိုက်တော့ ဘေဒါရီကလက်ညှစ်အားကိူလျှော့ပေးလိုက်သည်။ ဒီတော့မှလီးကြောတွေအတော်ပြန်ပြေလျော့သွားကာ၊ ထွက်တော့မလိုဖြစ်နေတာကိုအချိန်မီထိမ်းလိုက်နိုင်၍၊ ပုံမှန်ဖြေးဖြေးမှန်မှန်လေးနဲဆက်လိုးနေလိုက်သည်။

မယ်မယ်၏လက်ကလုံးဝလွှတ်လိုက်သေးတာမဟုတ်၊ နို့နှစ်လုံးကိုဖွဖွလေးသာကိုင်၍သားတော်၏လီးကြီးကို၊ နို့မြှောင်းကြီးထဲဆက်ပြီးလျှောထိုးလိုးနေနိုင်ရန်လမ်းကြောင်းပေးပြီးထိမ်းထားလျက်ရှိသေးသည်။ လီးထိပ်ကြီးက နို့လုံးကြီးတွေကိုကျော်ကျော်၍ကျွံထွက်ပြီး အမေဖြစ်သူ၏မေးစိကိုသွားသွားထောက်၍ ထိုးနေသည်။ ဒွတ္တဘောင်ကခွထားသောကိုယ်ကို လျှောထိုးရင်းရှေ့သို့ပိုတိုးလိုက်သည်။ လီးကြီးကနို့လုံးကြီးတွေကြားကလုံးလုံးလျားလျား ကျော်လွန်လာခဲ့ပြီး၊ မေးစေ့လေးကိုပါကျော်ကာ၊ နီစွေးစွေးနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးပြည့်ပြည့်လေးကို၊ လဒစ်ထိပ်ကြီးက တစွပ်စွပ်ထိုးမိနေလေပြီ။ သုံးလေးချက်လောက်မထိတထိထိုးမိပြီးလျှင် ဒွတ္တဘောင်ကလီးထိပ်ကြီးကိုသိသိသာသာပင် မွေးမေ၏စွဲမက်ဖွယ်ပါးစပ်လေး မဟ..တဟ ထဲသို့ဖိထိုးလိုက်သည်။

ဘေဒါရီကသူ့သားလင်တော်မောင်လေး ဘာလိုချင်သည်ကိုသိလိုက်ပြီ။ ပါးစပ်ကိုဟ၍ လီးထိပ်ဒစ်ကြီးဝင်လာတိုင်း၊ လျှာကလေးဖြင့်လှမ်းလှမ်း၍ယက်ပေးနေလိုက်၏။ ယခုဒွတ္တဘောင်မှာ နို့ကြီးတွေကိုလိုးနေရာမှရပ်လိုက်ပြီး သူ့လီးတော်ကြီးကိုမယ်မယ်၏မျက်နှာပေါ်သိုတည့်တည့်သို့ရွှေ့လာခဲ့လိုက်လေပြီ။  မျက်နှာလှလှလေးပေါ်တွင်ဆောင့်ကြောင့်ကြီးခွထိုင်လိုက်ပြီး၊ မွေးမယ်တော်၏ခေါင်းကိုကိုင်၍လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲသို့သွင်းချည်ထုတ်ချည်ပြုကာ၊ လိုးထည့်နေလိုက်လေသည်။ သူမကလည်းပါးစပ်ထဲအပြည့်ဝင်လာသောသားတော်ဘုရင်၏လီးကိုကျေနပ်အားရစွာစုပ်မြိုလိုက်တော့သည်။

ဒွတ္တဘောင်သည်၊ ခဏကြာတော့မှ၊ ပါးစပ်အားလိုးနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး၊ သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုမယ်တော်၏ပေါင်ခွကြားရောက်တဲ့အထိ အောက်ပြန်လျှောဆင်းလာကာ၊ မယ်မယ့်အားကိုင်၍ ပေါင်ကြီးနှစ်ဘက် ဖားပေါင်စင်းကြီးကား၊ စောက်ပတ်ကိုဖြဲခိုင်းပြီးခြေထောက်တွေကို ဘေးတဘက်တချက်ကိုတွန်းတင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ဟပြဲလေးပေါ်လာတဲ့၊ သူ့ကိုဤလောကထဲသို့မွေးထုတ်ဆောင်ယူလာပေးခဲ့သော လမ်းကြောင်းမုခ်ဝကြီးဖြစ်သည့်၊  မယ်တော်မယား၏ အင်္ဂါဇတ်တော်ကြီးဖြစ်သောစောက်ပတ်ဝကြီးကိုကုန်း၍သေချာငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

(အမယ်မင်း..! မယ်မယ့်စောက်ပတ်ကြီးကလှလှချည်လား။ ဒါကြီးလား၊ ငါကိုမွေးထုတ်လာခဲ့တဲ့စောက်ပတ်ကြီး။ ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့်လိုးချင်စရာကိုကောင်းနေတော့တာပဲ။ အင်း..ငါမှားတယ်။ နန်းတက်ကထဲကတခါထဲဆွဲစိပြီးမိဖုရားခေါင်ကြီးမြှောက်လိုက်ရမှာ။ ကိုယ်ပိုင်သင့်တဲ့ပစ္စည်းကောင်းကြီးကကိုယ့်နားမှာရှိနေတာကို မသိခဲ့ဘူး။ ဘာမဟုတ်တဲ့ဟိုကောင်မတိုင်းပြည်သွားသိမ်းနေရတာနဲ့အချိန်ကုန်သွားတယ်။ နှမြောလိုက်တာ)

ဒါကဒွတ္တဘောင် စိတ်တွင်းအတွေးများဖြစ်သည်။

မယ်မယ်ဖုရား၏စောက်ပတ်ကြီးသည် သူစောစောပိုင်းက၊ ရာဂစိတ်တွေထန်၊ မွှန်ထူပြီးတစ်ချီလိုးခဲ့မိပြီးဖြစ်လို့၊ စောက်ရည်တွေရွှဲထွက်နေကာ စောက်ခေါင်းလေးကဟက်ပဲ့ပဲ့လေးဟနေသည်။ အဲဒါပြီးတော့သူကစောက်ဖုတ်ထဲမှာမပြီးခဲ့ပဲ၊ နို့ကြီးတွေအပေါ်သာညှစ်ချ၍ နို့တွေကိုဆက်လိုးနေခဲ့သည်၊ သူမယ်မယ်ဘေဒါရီကတော့အထွတ်အထိပ်သို့တစ်ကြိမ်ရောက်ခဲ့ပြီးဖြစ်ကာစောက်ခေါင်းထဲမှာတော့၊ ပြီးထားသောကာမရည်များရွှဲအိုင်နေသည်။ မီးတုတ်များ၏ အလင်းရောင်အောက်တွင်စောက်ရည်များကတလက်လက်ဖြင့်တောက်ပနေသည်ကိုသူတွေ့နေရသည်။

စောက်ပတ်ကြီးမှာ လောလောလတ်လတ်တွင်၊ သူ၏ကြီးမားရှည်လျားတုတ်ခိုင်လှသောလီးကြီးဖြင့် တဆုံးလိုးထားခံရသဖြင့်စောက်ခေါင်းဝကိုမြင်နေရသော်လည်း၊ မလိုးရသည့်သာမန်အချိန်များတွင် ပိရိ၊ စိစပ် သေသပ်နေမည်ကိုသိနိုင်သည်။ မယ်မယ်၏မိန်းမအင်္ဂါသည် ဘုရင်၂ဆက်၊ လင်၂ဆက်နှင့်ဆက်ဆံခဲ့ရသော၊ အရွယ်လွန်အိမ်ထောင်သည်မိန်းမအိုနှင့်မတူပါ။ လှပနုနယ်သောအပျိုစင်တစ်ယောက်အလား စောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ရုံနှင့်ရင်ခုန်စဖွယ်စိတ်ခံစားမှုကိုပေးနိုင်သေးသည်။

စောက်ပတ်အပြင်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကဖူးဖူးထွတ်ထွတ်လေးတွေဖြစ်ကာမသိမသာလေးဟနေလေသည်။ နှင်းဆီပွင့်ဖတ်ကလေးတွေလိုမလိပ်တလိပ်ထပ်နေသောပန်းရောင်မရင့်တရင့်အလွှာလေးတွေက၊ လျှာဖြင့်ကပ်စုပ်ပြီးလိမ်းသပ်ကစားချင်စဖွယ်ဖြစ်နေလေသည်။

ဒွတ္တဘောင်သည်စိတ်ကအတွေးဆန္ဒဖြစ်ပေါ်ပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက်ထဲလိုလိုပင် သူ့မျက်နှာကမွေးမယ်မယ်၏လှပသောနှင်းဆီပန်းဝတ်လွှာလေးများပေါ်သို့အပ်ချလိုက်ကာသူနှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖိကပ်စုပ်ဆွဲလိုက်သည်။ ဖြစ်ပေါ်လာသောစိတ်ထက်ကအပြုအမူကတောင်ပိုမြန်နေသလိုရှိ၏။

" အိုးးး ဟို့..သားးးမောင်တော်အင့်..ဟင့်.အဲဒါကြီးပါးစပ်နဲ့မလုပ်နဲ့လေ..၊ သားတော်ကရှင်ဘုရင်လေ။ ဘုန်းတော်တွေပျောက်ကွယ်ကုန်ပါဦးမယ်..၊ မလုပ်နဲ့လေ..အို..ရှီးး..သားးး.."

ဘေဒါရီက..၊ အသည်းအသန်အလောတကြီး ဟန့်တားသေးသော်လည်းမမီတော့ပါ။ ဒွတ္တဘောင်၏လျှာစောင်းကသူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ထိုးဝင်သွားပြီးခဲ့လေပြီ။ သူကမယ်ဖုရား၏စောက်ခေါင်းနီရဲရဲလေးကိုဖြဲဟကာ လျှာဖျားလေးနဲ့အတွင်းကိုပတ်မွှေ့နေသည်။ ပြီးတော့ လျှာဖျားလေးကိုပြန်ကော့၍ စောက်စိဖုချွန်းချွန်းလေးကိုကော်တင်ပြီးလျှာဖြင့်လိမ်းရင်း၊ တပါထဲကပ်၍တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင်ဆွဲစုပ်လိုက်သည်တွင် ဘေဒါရီမှာကော့ပျံတက်သွားတော့သည်။ သားတော်ကိုတားလို့လည်းမမီတော့၊ လျှာအရသာကလည်းထွန့်ထွန့်လူးအောင်ကောင်းလွန်းရကား၊ ဘာမှဆက်ပြောမနေတော့ပဲမှိန်းခံနေရင်း၊ စောက်ဖုတ်ကိုသူ့သားတော်မျက်နှာဆီသို့ကပ်နေစေရန်ကော့ကော့တင်ပေးနေမိသည်။

ဒွတ္တဘောင်သည် သူ ဤလူ့ဘောင်လောကကြီးထဲသို့ဝင်ရောက်လာရာလမ်းကြောင်းဝကြီးကို၊ လက်အကူအညီကိုပါယူ၍အနီးကပ်ဖြဲရဲကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ရင်တွေမတရားကြီးခုန်၍စည်းချက်မမှန်ချင်တော့။ သူ့တကိုယ်လုံးမှ ရာဂခိုးတွေတလူလူထလျက်မယ်တော်၏စောက်ဖုတ်ကြီးကိုတစ်လွှာခြင်းခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာပြီး မှုတ်နေလေတော့သတည်း။

-------------------------------------------------------

အပိုင်း (၄) ဆက်ရန် >>>>>



ရေမြေ့ရှင်၏နောက်ဆုံးဆန္ဒ အပိုင်း (၂)

ရေမြေ့ရှင်၏နောက်ဆုံးဆန္ဒ အပိုင်း (၂)

ရေးသားသူ - လမင်းကြီး

အင်းစက်၊ ရှေးဟောင်း၊ သဘာဝလွန်၊ လျှို့ဝှက်သည်းဖို၊ မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊

(06)

ရေတံခွန်အောက်မှာ ရပ်နေတဲ့ကောင်းမြသွင်၏ ကိုယ်ခန္ဓာမှာကျစ်လစ်သောကြွက်သားအပြိုင်းပြိုင်းနှင့်ရှိနေ၏။ အထက်ဖက်ရေတံခွန်မှစီးလာနေသောကျရေသည် သူ၏လှပကြံ့ခိုင်အချိုးကျသောကိုယ်လုံးပေါ်မှဖြတ်စီးပြီးရေတံခွန်အိုင်မှတဆင့်၊ မြစ်အကြေဘက်သို့ဆက်လက်စီးဆင်းသွားသည်။ သူ၏ စိုစွတ်နေသောဘောထုပ်ကြီးက သူ့ပေါင်ကြားတွင်ပိရိစွာတွယ်ကပ်နေသော်လည်း၊ အရွယ်အစားကကြီးမားလွန်းရကား၊ ပါးလွှာသောဘေက်ဆာအောက်မှာအမြှောင်းလိုက်ကြီးပေါ်နေလေသည်။ ဘောက်ဆာကလည်း အဖြူပြောင်ဖြစ်နေလေတော့ရှင်းရှင်းထင်းထင်းကြီးပေါ့။

ပြီးတော့အခုနကလေးတင်မှသူအမေ၏အသားကပ်ဘော်ဒီအောက်မှရှိုက်ဖိုကြီးငယ်များ၊ အမို့အဟိုက်များကိုမြင်ခဲ့သဖြင့်အသကုန်ထောင်မတ်နေခဲ့သည်။

ထိုနေရာကြီးမှာပစ်မလွဲသောမြင်ကွင်းချိန်မှတ်ကြီးဖြစ်နေရာမြဝတ်မုံမှာသူမခန္ဓာကိုယ်တွင်းကအခံဓါတ်ဖြစ်သော မတို့၏သွေးကြောင့်ရင်နှလုံးကလှိုက်ခါ လှိုက်ခါ ဖိုတက်လာလေရာ၊ သူမ၏ရွှေရင်အုံကြီးနှင့်သားမြတ်နှစ်လုံးမှာလည်းနိမ့်ချည်မြင့်ချည်နှင့်လှိုင်းထလျက်ရှိသည်။

အမှန်တကယ်လည်းကောင်းမြသွင်မှာမိန်းမများအမြင်တွင်၊ ယောက်ျားပီသလှသောကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်၊ အဆက်အပေါက်နှင့်၊ ကျားကျားလျားလျားရှိသောစံနမူနာပြု  ပုရိသတစ်ယောက်ပုံစံဖြစ်နေသည်။ ဤဆောက်တည်မှုမှာမိန်းမများအဖို့ အားပြင်းသောသံလိုက်လိုဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းရကား၊ အရွယ်ရှိသွေးကောင်းတုန်းဖြစ်သောမြဝတ်မုံမှာလည်း မိန်းမသားတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်ရာထိုသံလိုက်ဓါတ်အနီးသို့ချဥ်းကပ်သွားရန်စိတ်ရော၊ အသွေးအသားရောက၊ သူမအား တခဲနက် တွန်းအားပေးလာလေသည်။

ထိုတစ်ချိန်ထဲမှာပင်သူမ၏အတွင်းစိတ်မှအသံက သူမကိုသတိပေးနေသည်။

“ ဟဲ့.! သူကနင့်သားအရင်းနော်၊ ဘုရားရေ..၊ နင်ဘာတွေတွေးပြီးဘာလုပ်မလို့လဲ..”

ဘာပဲပြောနေနေ၊ သူမရှေ့ကမြင်ကွင်းကိုတစ်ချက်ထပ်ပြီးစိုက်ကြည့်လိုက်မိတော့ မြဝတ်မုံ၏စိတ်တွေကအမှောင်ကျသွားသည်။ သူမကအတွင်းစိတ်ကသတိပေးနေသည့်အသံကိုဂရုမစိုက်တော့ပဲ၊  မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကာ သားထံသို့လျှောက်သွားလိုက်မိလေသည်။ သူမက ကောင်းမြသွင်ရဲ့ကျောပြင်ပေါ်သို့ လက်တစ်ဖက်တင်ကာ အရေပြားကို ညင်သာစွာပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ကောင်းမြသွင်ကသူ့အမေကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

" သားရဲ့ကျောကုန်းကိုမေမေချေးတွန်းပြီးဆေးပေးမယ်နော်..မေ့သားချစ်ကလေး.."

သူက ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်သည်။ သူမကသားဖြစ်သူ၏ကျောနှင့်ပုခုံးများကိုတိုက်ချွတ်ဆေးကြော၊ ပွတ်သပ်နှိပ်နယ်ပေးနေသည်။ သန်မာသောကြွက်သားအဖုအထစ်များ၏အထိအတွေ့က သူမ၏လက်ချောင်းဖျားလေးများတွင်ခံစားနေရသည်။ သူမနှိပ်နယ်ပေးမှုကြောင့် သားချစ်ကလေးကြွက်သားတွေ ပြေလျော့သွားလိမ့်မည်ဟုသူမယုံကြည်သည်။ သူမ၏စိတ်တွေကနူးညွတ်ပျော့ပျောင်းကာ၊ ကောင်းမြသွင်၏အပေါ်စေတနာတွေအရမ်းပိုနေမိလေ၏။ သူမ၏ ကိုယ်ခန္ဓာထဲတွင်ကာမနှင့်တွဲဖက်သောကိလေသာစိတ်များက တဟုန်ထိုး စူးစူးဝါးဝါးတက်ကြွထွက်ပေါ်လာနေပါလား..။     

သူမကသားဖြစ်သူ၏နောက်ကျောပြင်ကြီးတစ်ခုလုံးပေါ်တွင်အနမ်းဖွဖွလေးများကိုနေရာအနှံ့ ဖြန့်ကျက်၍နမ်းရှုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ကောင်းမြသွင်ကအမေဖြစ်သူ၏ ထင်မှတ်မထားသောအထိအတွေ့အပြုအစုများကြောင့်မျက်လုံးကိုမှေးစင်းလိုက်ပြီးသက်ပြင်းတစ်ချက်ကိုချလိုက်မိလေသည်။ မြဝတ်မုံသည်၊ သားဖြစ်သူ၏ရှေ့ဘက်သို့ရွှေ့လာခဲ့သည်။ ပြီးတော့သူ၏သူ့ရင်ဘတ်နှင့်ရင်အုပ်ကြွက်သားကြီးများ ဘယ်လီဗိုက်သားများကိုလက်တင်ပြီး ဆေးကြောတိုက်ချွတ်ပေးနေပြန်သည်။ တဖန်သား၏ ကိုယ်လုံး၊ လက်မောင်းတွေအပေါ်တွင်၊ ညင်သာသောအနမ်းများအားထပ်ဖြန့်လိုက်ပြန်၏။ သူမ၏စိတ်တွေကကာမဆန္ဒများနှင့်ရောယှက်ပြည့်နှက်လျက်ဝိုးတဝါးဖြစ်နေကာ၊ ဘာတစ်ခုမှပြတ်သားပီပြင်စွာမတွေးခေါ်နိုင်တော့ချေ။ သူမကသားဖြစ်သူ၏အဖြူရောင်ဘောက်ဆာပါးပါးအောက်မှအလွန်ကြီးမားထွားကျိုင်းသောအတွင်းပစ္စည်းကြီးက၊ အပြင်ဘက်သို့အတင်းတိုးတွက်၊ ရုန်းထွက်နေသည်ကို သူမ၏မျက်လုံးအကြည့်တွေကရောက်သွားခဲ့ရသည်။

(ဘုရား..ဘုရား. အဲဒါကြီးက၊ မတရားကြီးမာတောင်နေပါလား! ငါ့နှယ်နော်..)

သူမစိတ်တွင်းက အသံမထွက်အောင်ရေရွတ်နေမိသည်။မြဝတ်မုံသည်သူမ၏လက်ကိုအောက်ဘက်သို့ရွှေ့လာကာ၊ သားဖြစ်သူ၏ မတ်ထောင်နေသောပစ္စည်းကြီးကိုဖုံးအုပ်ထားတဲ့တစ်ခုထဲ သောအကာ အကွယ်ဖြစ်သည့်ဘောက်ဆာဘောင်းဘီ ၏ပိတ်သားပေါ်သို့သူမ၏လက်ကိုညင်သာစွာ တင်လိုက်မိသည်။ ထိုရွေ့လျား၍ ကိုင်တွယ်လိုက်သောသူမ၏စိတ်ဆန္ဒကိုသူမကိုယ်သူမ၊ မတားဆီးလိုက်နိုင်ပါချေ။

နဂိုထဲကမှသူအမေကိုဆက်စီရေစိုအသားကပ်ဝတ်စုံနှင့်မြင်ခဲ့ရခြင်း၊ အမေဖြစ်သူကသူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်နှိပ်ပေးနေပြီးညင်သာစွာနမ်းရှုပ်၍ သူ၏သာယာစိတ်တွေကိုဆွပေးနေခြင်းတို့ကြောင့်၊ ကောင်းမြသွင်မှာစိတ်ထလျက်ရှိပြီး သူ့လီးထဲမှရုန်းကန်ပွင့်ထွက်တော့မည့်အင်အားစုကိုခံစားနေရစဥ်အတွင်းသူ့အမေ၏နူးညံ့သောလက်ကလေးကဘောင်းဘီခွကြားပေါ်အသာတင်၍၊ ဖြည်းဖြည်းလေးပွတ်လိုက်ရုံရှိသေးသည်၊ ကောင်းမြသွင်ကမျက်လုံးများကိုစိစိပိတ်၍၊ ပါးစပ်ကိုဟပြီးမချင့်မရဲညည်းငြူလိုက်မိတော့သည်။

" အားးး..ရှီးး..မေမေ.."

သူမထိမ်းနိုင်တော့။ ဘောင်းဘီအပေါ်မှနူးညံ့သောလက်ကလေးတင်လိုက်ရုံရှိသေးသညိ။ သူ့သုက်ရည်များကဘောင်းဘီထဲမှာပင် ဒလဟောအရှိန်ဖြင့်ဆောင့်ပန်းထွက်လာတော့သည်။ မြဝတ်မုံကလည်း သူ့သား၏ဘောက်ဆာအောက်မှစိမ့်ထွက်လာသောချွဲပျစ်ပျစ်အရည်များ၏နွေးထွေးမှုဖီလင်ကို ခေတ္တခဏခံစားလိုက်ရပြီးနောက်အရှိန်ဖြင့်စီးဆင်းနေသောရေစီးကယင်းသုက်ရည်များကိုဆေးထုတ်သွားလေတော့သည်။

ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ သူမ၏စိတ်တွေကပုံမှန်ခံစားမှုအာရုံများကိုပြန်လည်ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ မြဝတ်မုံမှာ သူမလုပ်ခဲ့မိသောဖြစ်ရပ်ကိုပြန်တွေးပြီးအကြီးအကျယ်ထိတ်လန့်သွားလေသည်။ကောင်းမြသွင်မှာလည်းမိန်းမောနေသလိုအဖြစ်မှသတိပြန်ရလာပြီး သူမကိုတအံ့တဩကြည့်နေလေသည်။ ထိုတခဏအတွင်း၊ သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်မျက်လုံးချင်းစေ့စေ့ဆုံမိကြလေ၏။

သူမက သား၏အကြည့်မျက်လုံးတွေဒဏ်ကိုမခံနိုင်ပဲအလွန်ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် မျက်လွှာချလိုက်မိလေသည်။

" အို..ဘုရား..ဘုရား..ဒါ..ဒါက.."

သူမကအထိတ်တလန့်ရေရွတ်မိရင်း သူ့သားအားချက်ချင်းကျောခိုင်းလိုက်သည်။

" မေမေ..! ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးမေမေရ၊ အဆင်ပြေပါတယ်.. "

သူ့အမေ၏မျက်နှာပေါ်တွင်ဖုံးမရအောင်ပေါ်နေသော အထိတ်တလန့်အမူအရာကိုကြည့်ပြီး ကောင်းမြသွင်ကအားပေးလိုက်သည်။

" မဟုတ်ဘူး... ဘုရား၊ ငါ.. ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ.."

သူမမျက်ရည်တွေကျလာသည်။

ကောင်းမြသွင်ကသူ့မိခင်ကို နှစ်သိမ့်ဖို့ လှုပ်ရှားလိုက်ချိန်မှာတော့ သူမက နောက်ပြန်ဆုတ်ကာ ရေတံခွန်ထဲကနေ တတ်နိုင်သမျှ မြန်မြန်ပြန်လှည့်ထွက်ခဲ့တော့သည်။ သားကသူမအား အော်ခေါ်နေသံကိုကြားနေရသည်။ သူမတွင်ဖြစ်ပေါ်နေသောလိုလားမှုခံစားချက်တွေအပေါ် သူမထပ်မံ၍မယုံစားရဲတော့ပါ။ သူမဒီထက်ပိုမို၍တခုခုဆိုးဆိုးရွားရွားမလုပ်မိခင်သူဆီကခပ်ဝေးဝေးခွာလာတာကောင်းတယ်လို့သူမဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

မြဝတ်မုံသည်သူမ၏အဝတ်အစားများကိုကောက်ယူခဲ့၍ ကောင်းမြသွင်အော်ခေါ်နေတာကိုလျစ်လျူရှုပြီးစခန်းချထားသောနေရာသို့အပြေးပြန်လာခဲ့လေသည်။

``````````````````````````````

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်ကြားမှာ သိပ်ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ တိတ်ဆိတ်မှုတွေနဲ့ ခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်။ ရေတံခွန်မှာဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်သည် မြဝတ်မုံ၏ စိတ်တွင် ပြင်းထန်စွာသက်ရောက်ခဲ့ပြီးယင်း၏ဂယက်ရိုက်ခတ်မှုကြောင့် သူမမှာလွန်စွာတုန်လှုပ်ထိတ်လန့်နေခဲ့ရသည်။

သူမ၏မသိစိတ်ကသားဖြစ်သူအပေါ်ကို မထင်မှတ်ပဲ တိမ်းညွတ်ကျဆင်းနေခဲ့ပြီ။ ဒါပေမယ့်ဒါကိုသူမဝန်ခံလိုစိတ်မရှိပါ။ သူမကိုယ်တိုင်ကိုက မိမိ၏ကြီးထွားလာနေသောစိတ်ခံစားချက်ပြောင်းလဲလာမှုများနှင့်အတူ သူမတို့သားအမိ၏အကြားအနာဂတ်ဆက်ဆံရေးကဘယ်လိုပြောင်းလဲသက်ရောက်လာမည်ဆိုသည်ကို သူမမတွေးချင်၊ ရင်မဆိုင်ချင်ပါ..။

အမြဲတမ်းထုံးစံအတိုင်းပါပဲ၊ ကောင်းမြသွင်ကပါးရည်နပ်ရည်အပြည့်၊ နားလည်မှုအပြည့်ရှိသည်။ သူမ၏အရိပ်အကဲကိုကြည့်၍ သူမလိုအပ်နေသော စိတ်ထွက်ပေါက်ကွက်လပ်ကိုလွတ်လပ်စွာရယူနိုင်စေရန် သူမအားလွှတ်ပေးထား၍ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်လေးနေပေးလေသည်။

သူကနည်းနည်းအခြေအနေလေးကောင်းမွန်တိုးတက်ပြီးစိတ်ပြေလျော့သွားစေရန်နှင့်ပုံမှန်အသိစိတ်ဆက်ဆံရေးများပြန်လည်စုစည်းမိနိုင်ဖို့အတွက်တစတစနဲ့စည်းရုံးရင်းစကားပြောဖို့ကြိုးစားကြည့်ခဲ့သေးသည်။ ဒါပေမယ့်သူ့အမေထံမှ မထုံတက်တေးတုံ့ပြန်မှုကိုသာရခဲ့ရာ၊ သူကတိတ်တိတ်ပဲနေပေးလိုက်တော့သည်။

နောက်ဆုံးမှာတော့ သူတို့၏စိတ်ခံစားချက်များကိုပြန်လည်အသက်ဝင်လာစေပြီး တက်ကြွတောက်ပလာစေသည့်အချိန်ရောက်လာသည်။ သူတို့သည်ရှေးခေတ်ဟောင်းရွာပုံသဏ္ဌန်ရှိသော ကျောက်တုံးများနှင့်တည်ဆောက်ထားသည့်၊ အိမ်ဟောင်းအကြွင်းအကျန်များတည်ရှိရာနေရာမြင်ကွင်းကသူတို့ရောက်ရှိလာရာနေရာမှ၊ ရှေ့မလှမ်းမကမ်းတွင် တွေ့မြင်လိုက်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဒါသည်တောင်ဇာလီတိုင်းထဲမှကျေးရွာဒေသတစ်ခု၏၊ ရွာပျက်ရွာဟောင်းဖြစ်နိုင်လေသည်။

နောက်ဆုံးတွင်တော့သူတို့သည်တောင်ဇာလီဘုရင့်နိုင်ငံတော်တည်ရှိရာတိုင်း၏တစိတ်တဒေသသို့ချဥ်းနင်းဝင်ရောက်ခဲ့ပြီဆိုတာကတာ့သေချာနေလေပြီ။        

ဤနေရာတွင်မြေပုံထဲတွင်ပြဆိုထားသောလမ်းကြောင်းကဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်းရှေ့သို့ဆက်လက်သွားလျက်ရှိပြီး။ မူလကမြစ်နှင့်အပြိုင်တသမတ်ထဲတည်ရှိခဲ့ရာမှ၊ ယခုတော့မြစ်မှခွာထွက်ခဲ့လေပြီ။ အမှန်တော့လမ်းကအဖြောင့်ကျန်ခဲ့လျက်။ မြစ်ကသာမသိမသာခပ်ပြေပြေဖြင့်လက်ယာဘက်သို့ကွေ့ဝိုက်စီးသွားခြင်းသာဖြစ်သည်။ ကောင်းမြသွင်ကမြေပုံကိုထုတ်၍အသေးစိတ်ထပ်မံထပ်တိုင်းထွာတွက်ချက်ကြည့်ရှုနေပြန်သည်။ ထိုအခါတွင်မှတချိန်လုံးဆိတ်ဆိတ်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်တုဏှိဘာဝေဖြင့်လိုက်လာသောမြဝတ်မုံမှာ ခုမှတက်တက်ကြွကြွဖြစ်လာကာ၊ သူ့သားနှင့်အတူ မြေပုံကိုစိတ်ဝင်စားစွာဖြင့်ဝင်ကြည့်ပြီးမှတ်ချက်ပေးဖော်ရတော့၏။

မြေပုံကိုသေချာကြည့်ရှုပြီးချိန်တွင်တော့ ယခုရောက်ရှိရာနေရောသည် တောင်ဇာလီနိုင်ငံတော်ဟောင်း၏အဝင်လမ်းကြောင်းအမှန်ဆိုသည်ကိုအတည်ပြုလိုက်နိုင်ခဲ့ပေပြီ။

အချိန်ကညနေလည်းစောင်းလာပြီဖြစ်သဖြင့်ဤစွန်ပစ်ထားသောရွာပျက်တွင်ပင်နောက်တစ်ညအတွက်စခန်းချကြရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြပြန်သည်။ သူတို့သည်လမ်းနှင့်ပေအနည်းငယ်အကွာမှာတဲထိုးလိုက်ကြလေသည်။

````````````````````````````````

မြဝတ်မုံသည်သူမ၏အမြင်ကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းရှိစေရန်အတွက် မျက်တောင်ကိုဆက်တိုက်ခတ်လိုက်သည်။ သူမသည်ကျောက်ချောဖြင့်ခင်းထားသောကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ကျောခင်းလျက်လှဲလျောင်းနေခြင်းဖြစ်ပြီး မြင့်မားသော မျက်နှာကျက်ကိုမော့၍မျှော်ကြည့်မိလျက်သားဖြစ်နေသည်။ ထိုမျှမြင့်မားသောနေရာတွင် အရိပ်များထင်နိုင်စွမ်းမရှိချေ။ ဘေးပတ်လည်ရှိကျောက်နံရံများပေါ်တွင် ဆီမီးခွက်များမီးရှူးတိုင်ပေါင်းများစွာကိုထွန်းညှိထားလေသည်။

သူမ ၏အသိအာရုံတွေကမှုန်ဝါးဝါးဖြစ်နေကာ၊ဘာကိုမျှတိတိကျကျအာရုံစူးစိုက်နိုင်ခြင်းမရှိပေ။

တဖြည်းဖြည်းချင်းပတ်ဝန်းကျင်နှင့် လိုက်လျောညီထွေစွာ အာရုံခံစားမှုမျာကိုထိမ်းညှိလာနိုင်သောအခါ၊ ယခုရောက်နေသောနေရာတွင် သူမတစ်ယောက်တည်းရှိနေခြင်းမဟုတ်ကြောင်းကိုသတိထားမိလာသည်။  သူမ၏ နားထဲတွင်ကြားလာနေရသောအသံများကို ချိန်ဆပြီးမိပြီးသည်နှင့်တဖြည်းဖြည်းနှင့်သောတအာရုံကလည်းပြတ်သားလာသည်။ မကြာမီမှာပင်သူမနားထဲတွင် အာရုံခံစားမှုနှင့်ရောယှက်နေသောညည်းညူသံများကိုကြားလာရလေ၏။

သူမကမျက်လုံးများကို ပွတ်သပ်ရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ထထိုင်လိုက်သည်။

သူမသည် ကျောက်သားများဖြင့်ထုဆစ်တည်ဆောက်ထားသည့်၊ ကြီးမားကျယ်ဝန်းသော ခန်းမဆောင်ကြီးတစ်ခုထဲထွင်ရောက်နေခြင်းပါလား။ သူမ၏ပတ်ပတ်လည်တွင် များစွာသော ယောက်ျားမိန်းမစုံတွဲများသည် အဝတ်မပါကိုယ်ဗလာတို့ အသီးသီးသံဝါသပြုစပ်ယှက်ကာအချစ်ပွဲဆင်နွဲနေကြ (ဝါ) လိုးနေကြလေသည်။

အနည်းဆုံးတော့စုံတွဲပေါင်း၂၀ ထက်မနည်းဤခန်းမကြီးထဲတွင် တပြိုင်ထဲအချစ်ကျုးနေကြလေသည်။ သူတို့သည်ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် အမျိုးမျိုးသော လိင်ဆက်ဆံမှုပုံစံများ၊ အပြုအမူများဖြင့် မိုးမမြင်လေမမြင်ပျော်ပါးမြူးတူးနေကြလေသည်။

သူမ၏ ညာဘက်တွင် မိန်းမပျိုငယ်လေးတစ်ဦးသည်ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက် ပက်လက်လှန်ပေးထားသည့်အပေါ်တွင်အားရပါးရတက်ခွလျက်ကျွဲကျောင်းသူမလေးတစ်ယောက်ကျွဲစီးနေသလိုတက်ခွရင်းလှုပ်ရမ်းနေသည်။

မိန်းခလေးငယ်၏မျက်လုံးများကမှေးစင်းပိတ်ထားသော်လည်းပါးစပ်လေးကကာမရမ္မက်ဆန္ဒအရှိန်ဖြင့်ဟ၍ညည်းညူနေသည်။ သူမ၏ သေးသေးသွယ်သွယ် ခန္ဓာကိုယ်လေးသည် ချွေးများဖြင့် တလက်လက်တောက်ပြောင်နေပြီး ယောက်ျားကြီးကို ပြင်းပြစွာ ချစ်နေချိန်တွင် သူမ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် တင်းတင်းရင်းရင်းလှပသောရင်သားများကတုန်အိစွာအထက်အောက်ဘေင်ဘင်ခတ်၍ခါရမ်းလျက်ရှိသည်။

မြဝတ်မုံက ဘယ်ဘက်ကိုကြည့်လိုက်သောအခါတွင်လည်း၊ယောက်ျားလူငယ်လေးတစ်ယောက်သည် သူမနှင့်အသက်တန်းတူလောက်ရှိမည််ဟုခန့်မှန်းရသောအမျိုးသမီး၏အပေါ်တွင်မှောက်ရက်တက်ခွ၍ သူ၏ရှည်လျားတောင့်တင်းသော လိင်တံဖြင့်အမျိုးသမီး၏မိန်းမကိုယ်ထဲတွင်အချက်မှန်မှန်ဆောင့်သွင်း၍ ဆက်ဆံပေးလျက်ရှိသည်။

-------------------------------------------------------

(07)

မြဝတ်မုံရောက်ရှိနေသော၊ ခန်းမကြီးတစ်ခုလုံးသည် စိတ်အားထက်သန်စွာညည်းညူနေမှုများ၏ ပဲ့တင်သံများ၊ ကာမစပ်ယှက်မှုပြုနေကြသည့်စုံတွဲအသီးသီး၏ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးမှုမှစိမ့်ထွက်လာသောအော်ဟစ်သံများဖြင့်၊ လှုပ်ရှားသက်ဝင်နေသည်။ သူမသည် ဆီမီးခွက်များ၏တောက်ပနေသော အလင်းရောင်များအောက်တွင် ပျော်ရွှင်ကြည်နူးမှုလိင်ဆန္ဒနွံအိုင်ထဲ၌ စိမ့်ဝင်နစ်မြုပ်မြောပါနေကြသော၊ အဝတ်ဗလာကျားမစုံတွဲများကိုတစ်ချက်ဝေ့ဝိုက်၍ကြည့်လိုက်လေသည်။

မြဝတ်မုံကသူမ၏မူရင်းလှဲလျောင်းနေသောအနေအထားမှမတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကာ၊ အဆောက်အဦ၏ထွက်ပေါက်ဟုထင်ရသောဘက်သို့လျှောက်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဤညသည်လပြည့်ညတစ်ညဖြစ်ကြောင်းသူမကသတိပြုမိလိုက်လေသည်။

ခန်းမအထွက်ဝနားအရောက်တွင်တွင် သူမသည်၊ နောက်ထပ်စုံတွဲတစ်တွဲထံသို့မျက်စိရောက်သွားမိလိုက်ရပြန်သည်။ အမျိုးသားဖြစ်သူက သူ၏ကျောဖြင့်အဝင်ဝရှိကျောက်သားတိုင်ကြီးတွင်မှီ၍ထားရင်းရပ်လျက်ရှိသည်။ အမျိုးသမီးကကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ဒူးထောက်လျက်ထိုင်နေပြီး၊ ကျောမှီလျက်မတ်တပ်ရပ်နေသောယောက်ျား၏တောင်မတ်နေသောတန်ဆာကြီးကိုစွဲစုပ်ပြီးစို့လျက်ရှိ၏။

ယောက်ျားဖြစ်သူမှာမခံမရပ်နိုင်လောက်အောင်ကောင်းလှသောခံစားချက်ကြောင့်လားတော့မသိ၊ ကျယ်လောင်စွာညည်းတွားနေသည်။ ပုံစံကနာကျင်မှုကြောင့်ဟုတ်မည်မထင်ပါ။ ကာမအရသာအထွတ်အထိပ်ကိုထိသွားခြင်းပင်ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ တချိန်ထဲမှာပင် မိန်းမဖြစ်သူက ထိုသူ၏တန်ဆာချောင်းကြီးကိုပါးစပ်ဖျားမှပြန်ထွေး၍ ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။ နီရဲပြောင်တင်း၍အာရည်တွေတဝင်းဝင်းရွှဲပြောင်လျက်ရှိသောယောက်ျားတန်ဆာ လဒစ်ကြီးထိပ်မှ၊ အဖြူနှစ်ရောင်လရည်ဖွေးဖွေးများက ဆောင့်၍ပန်းထွက်လာရာ။ အမျိုးသမီး၏မျက်နှာ၊ လည်ပင်း၊ ရင်အုံနှင့် နို့လုံးကြီးများပေါ်သို့ပရမ်းပတာကျရောက်၍ပေပွကုန်တော့သည်။

ထူးဆန်းသည်မှာမည်သည့်စုံတွဲတစ်တွဲကမှ သူမဤခန်းမကြီးထဲတွင်ရောက်ရှိနေသည်ဆိုတာကိုသိရှိ၊ အသိအမှတ်ပြုပုံမရပါပေ..။

မြဝတ်မုံမှာ ကြောင်တက်တက်ဖြင့် စိတ်နှင့်လူမကပ်ပဲခန်းမအပြင်ဖက်သို့ထ့က်လာခဲ့မိသည်တွင်၊ ယခုတော့ကျယ်ပြောလှသော ကျောက်လှေကားများဖြင့် မြေပြင်ပေါ်သို့ ဆင်းသက်လာသောရှေးဟောင်း အဆောက်အအုံတစ်ခု၏ ပထမထပ်လှေခါးကြမ်းခင်းအဆင့်တွင်လွတ်လပ်စွာရပ်နေခဲ့မိလေပြီ။ အချို့သောအမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးစုံတွဲများသည်၊ ထိုလှေကားမကြီး၏ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်နေရာများတွင်လည်း အသီးအသီးနေရာရာယူထားကြသည်ကိုတွေ့ရလေ၏။

သူမက၊ ထိုနေရာမှနေ၍အောက်ဖက်ကို ဆက်မျှော်ပြီး ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြန်တော့၊ လှေကားအောက်ဘက်ရှိ အေးမြစိုစွတ်သော မြက်ခင်းပြင်ကျယ်ကြီးမှာပေါ်တွင်၊ မရေမတွက်နိုင်သည့်ကျားမစုံတွဲများဖြင့်ပြည့်နှက်လျက်ရှိကာ၊ အချင်းချင်းချစ်ချင်းဖွဲ့သီဖလှယ်လျက်ရှိကြလေသည်။၊

ကျယ်ပြန့်ပွင့်လင်းသောကောင်းကင်ပြင်ကြီးအောက်မှာ၊ အရှေ့အရပ်မှလာတဲ့လေပြေညှင်းလေးက၊ တသွင်သွင်တိုက်ခတ်ပေးနေသော်လည်း၊ ချစ်သူစုံတွဲများမှာမူလေပြေ၏အေးမြမှုကိုဂရုမထားမိသလိုပင်၊ ပူလောင်ပြင်းပြသောရမ္မက်ဆန္ဒများဖြင့်လုံးထွေးကာအချစ်ကျူးလျက်ရှိနေကြသည်ကိုသူမကတွေ့မြင်နေရလေသည်။

````````````````````````````````

မြဝတ်မုံကမျက်လုံးကိုပြန်ဖွင့်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာထထိုင်လိုက်သည်။ သူမကအခုလေးမှာတင် အလွန်ထူးဆန်းသောအိပ်မက်ကို၊ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်မက်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အဲဒါကဝိုးတိုးဝါးတားမက်ပြီးပျောက်သွားသောအိပ်မက်မဟုတ်တာကိုတော့ သူမကောင်းကောင်းသတိပြုမိသည်။ ကောင်းမြသွင်ကတော့သူ့အိပ်ရာပေါ်တွင်နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်မောကျနေဆဲဖြစ်၏။ 

မြဝတ်မုံကတစုံတခုကိုသိသိသာသာခံစားနေရ၍  အမှတ်တမဲ့ဖြင့်လက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်ဆီသို့အလိုလိုလှမ်းမိသွားပြီးစမ်းကိုင်မိသည်။ စိုစွတ်သောအထိအတွေ့ကိုသူမခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ၏အိပ်မက်ထဲတွင်ယောက်ျားမိန်းမစုံတွဲများကရမ္မက်ထန်စွာဖြင့် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံလိုးပြနေကြသည်ကိုမြင်ခဲ့ရသဖြင့်၊ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှအသွေးအသားများကအလိုလိုထကြွလှုံ့ဆော်ပြီး စောက်ရည်များကစိမ့်ထွက်နေရခြင်းဖြစ်သည်။

(ဒါက..လိင်စိတ်ကိုကြွစေတဲ့တခါတလေမှာမက်လေ့ရှိတတ်တဲ့၊ စိတ်ကူးယဉ်စိတ်ကြွအိပ်မက်သက်သက်ပါ၊ တခါတလေမှာမက်တတ်တာပဲလေ။ ငါကလည်းအလုပ်တွေများနေပြီး ဒီစိတ်တွေကသိပ်မရှိလို့အာသာမဖြေတာတောင်ကြာပြီဆိုတော့၊ ခန္ဓာကိုယ်က သူ့ဘာသာတောင့်တပြီး၊ သွေးသားကြွလို့မက်တဲ့အိပ်မက်ပါပဲ။ ငါကလည်းလက်ပူမတိုက်တာတောင်ကြာခဲ့ပြီပဲလေ..)      

သူမကလိင်ကိစ္စနှင့်စပ်လျဥ်းသည့်အတွေးတွေခေါင်းထဲမှာပွားလာမိတော့၊ သူမ၏ယောက်ျားဦးမောင်မောင်သွင်ကိုတောင်၊ တမ်းတမ်းတတသတိရမိနေပြန်သည်။ မြဝတ်မုံကသူမ၏အိပ်ချင်မူးတူးမျက်လုံးတွေကိုကြည်လင်သွားစေရန်ပွတ်ထုတ်ပစ်လိုက်ရင်း၊ လေကောင်းလေသန့်ရရန်အလို့ငှာ တဲအပြင်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ညကအလွန်ပူအိုက်လှဆဲဖြစ်သည့်ကဆုန်လပြည့်ညဖြစ်လေသည်။ ပြင်ပရှိလေထုထဲတွင်ထူးဆန်းသော တိုးညှင်းသည့်လေသံလိုလိုအသံများကြောင့်၊ သူမ၏ ခေါင်းမှာမကြည်လင်လှပဲအနည်းငယ်ညီးစီစီဖြစ်နေလေသည်။ သူမ၏အတွေး သို့မဟုတ်ဆင်ခြင်နိုင်စွမ်းက အာရုံစူးစိုက်ရန်ခက်ခဲနေတော့၏။

အနီးနားတွင်ရှိနေသောကျောက်ဆောင်ကုန်းလေးတစ်ခုအပေါ်တွင်သူမကတက်ထိုင်နေခဲ့လိုက်ပြီး လပြည့်ညလရောင်၏ဖြန့်ကျက်မှုကိုခံစားနေစဥ်တွင်၊ သူမ၏စိတ်ထဲမှနေ၍ တစုံတစ်ယောက်ကသူမကိုစောင့်ကြည့်နေသည်ဟုခံစားချက်တစ်ခုဖြစ်လာလေသည်။

သူမကအကြည့်နှင့်၊ အာရုံခံစားမှုများကိုပို၍ကြည်လင်လာစေရန်မျက်လုံးများကိုထပ်မံ၍ပွတ်လိုက်မိပြန်၏။ ပြီးလျှင်ပတ်ဝန်းကျင်သို့နေရာစေ့အောင်လှည့်ပတ်၍ သေချာလိုက်ကြည့်မိရာ..နောက်ဆုံးတွင်သူ့ကိုမြင်လိုက်သည်အထိဖြစ်သည်။ လူတစ်ယောက်သည် သူမနှင့်မနီးအဝေး လရောင်၏အမှောင်တစ်ဝက်၊ အလင်းတစ်ဝက်ကျနေသောနေရတွင်ငြိမ်သက်စွာမတ်တပ်ရပ်နေလေသည်။ သူ..။ ဟုတ်သည်သူမှ သူစစ်စစ်..၊

သူကတော့ သူမ၏ခင်ပွန်းဖြစ်ခဲ့သူ ဦးမောင်မောင်သွင်ဖြစ်လေသည်။

" ဝတ်မုံ.."

သူက ထူးဆန်းပြီးတုန်ခါမှုတွေပြည့်နေသည့် တီးတိုးသံဖြင့်သူမကိုခေါ်လိုက်သည်။ ထူးဆန်းသည်ဆိုသည်မှာ၊ သူကသူမနှင့်ပေအနည်းငယ်လှမ်းနေသေးသော်လည်၊း တီးတိုးလေးသာခေါ်လိုက်သည့်အသံကသူမအကြားအာရုံတွင်ကောင်းမွန်ပြတ်သားစွာကြားနေရသည်။ ပြတ်သားသည်ဆိုသော်လည်း အသံကတုန်ခါမှုတမျိုးသက်ရောက်နေပုံရပြီး သာမန်လူသားတို့ပြောနေကျအသံလှိုင်းတုန်ခါမှုမျိုးနှင့်မတူပေ။

ဦးမောင်မောင်သွင်သူမတို့သားအမိကိုထားခဲ့ပြီးကွယ်လွန်ခဲ့သည်မှာ သုံးနှစ်ပတ်ချာလည်ရှိခဲ့ပြီ။ အခုသူက လူလား၊ ဝိဥာဉ်လေလား။ သူကကွယ်လွန်လေပြီးဖြစ်သည်ဆိုတာကိုမြဝတ်မုံကသိနေသော်လည်း၊ သူမကဒါကိုမေ့နေသလိုဖြစ်နေသည်။ သူမစိတ်ထဲမှာ လူလားတစ္ဆေလားဆိုသည့်မကွဲပြားသည့်အတွေးမျိုး၊ ကြောက်စိတ်မျိုးလုံးဝဖြစ်ပေါ်မလာခဲ့..။ မတွေ့တာကြာပြီဖြစ်သောသူမ၏ခင်ပွန်း၊ ရုတ်တရက်ပြန်ရောက်လာသည်ဟုသာ ရိုးရိုးလေးခံယူနေမိသည်။

" ကိုမောင်.."

သူမက ပြန်၍ခေါ်လိုက်မိရင်း မြဝတ်မုံမှာသူမမျက်လုံးတွေကိုပင် သူမမယုံချင်ပေ..၊ သူကသေပြီးပြီပဲ။ ဒါပေမယ့်သူ့ကို သူမက၊ အမြဲနေ့တိုင်းတမ်းတနေခဲ့သည်မှာလည်းအမှန်ဖြစ်သည်၊ သေပြီးသူကကိုယ်ထင်ပြသည်ဟူ၍လည်းကြောက်စိတ်ဝင်မလာ။ သူမပုံမှန်စိတ်တွေပျောက်ဆုံးကုန်နေပြီလားတော့မပြောတတ်တော့..။

ဦးမောင်မောင်သွင်ဆီကဘာဆက်ပြောသံကိုမှသူမကြားရပေ။ သူကတဘက်သို့လှည့်ပြီးသူမနှင့်ဝေးရာဆီသို့လျှောက်ထွက်သွားသည်။ သူမကစဥ်းစားမနေတော့ပဲ၊ သူထွက်သွားရာနောက်ကို လိုက်သွားခဲ့လေသည်။  ဦးမောင်မောင်သွင်၏အရိပ်သည်၊ သူမကို တောနက်ပိုင်းထဲသို့ ဦးဆောင်၍ခေါ်ယူခဲ့သည်။ မြဝတ်မုံသည် အချိန်ဘယ်လောက်ကြာပြီနှင့်ဘယ်လောက်ဝေးကွာလာခဲ့ပြီဆိုတာကိုသတိမထားမိ၊ အမှတ်အသားမရှိခဲ့မိပေ။ မမြင်နိုင်သော စွမ်းအားတစ်ခု၏ ဆွဲငင်ညှို့ယူခြင်းခြင်ခံရသကဲ့သို့ သူ့နောက်ကိုသာတစိုက်မတ်မတ်လိုက်သွားမိခဲ့လေသည်။

များမကြာမီသူတို့သည် တောအုပ်၏အဆုံးသို့ရောက်လာကြသည်။ တောအုပ်၏အဆုံးဖြစ်သကဲ့သို့ထိုနေရာတွင်သူတို့လျှောက်ခဲ့သောလမ်းလည်းဆုံးခဲ့ပြီး၊ ချောက်ကမ်းပါးအစွန်းတစ်ခုတွင်ရောက်ရှိနေသည်ကိုလည်းအခုမှသတိထားမိတော့သည်။

ဦးမောင်မောင်သွင်ကသူမဘက်ကိုပြန်လှည့်၍ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့သူက ပြုံးပြီးပြောလေသည်။

" မင်းကိုပြန်တွေ့ရတာအရမ်းကောင်းတာပဲ..ဝတ်မုံ"

" ကိုမောင်... ရှင်.၊ ရှင်..၊ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး..?"

သူမ စကားတွေကရှေ့ဆက်ပြောမထွက်..သူမစိတ်တွေကရှုပ်ထွေးနေသည်။ သေလွန်ပြီးသူကိုတွေ့နေရသည်မဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့်ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေက၊ အိမ်မက်မဟုတ်နိုင်မှန်းသိနေသည်။

" ငါ..မသိဘူး..ဝတ်မုံ၊ ငါက.. တခြားတစ်နေရာမှာနေခဲ့ရတာ။ ပြီးတော့..အခု..ငါ..မင်းရှိဲတဲ့ဒီနေရာကိုဘယ်လိုရောက်လာမှန်းမသိဘူး.."

" မှုံ..မှုံ..ကိုမောင့်ကိုအရမ်းလွမ်းတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၃ နှစ်အတွင်းမှာ၊ ကိုမောင်မပါပဲကျမဘဝကိုဘယ်လိုဖြတ်သန်းခဲ့ရတယ်ဆိုတာ၊ ရှင်တွေးကြည့်နားလည်နိုင်ပါ့မလား.."

သူမ၏ မျက်လုံးများကစိုစွတ်၍ မျက်ရည်များဖြင့်ပြည့်လာလေပြီ..။

" ဘာ...၊ ဒီလောက်တောင်ကြာသွားပြီလား? ငါကဒီလိုမထင်ခဲ့ဘူး။ အချိန်ကာလအပိုင်းအခြားတွေ၊ ကြာတာတွေ၊ မြန်တာတွေက၊ အခုငါနဲ့ဘယ်လိုမှဆက်စပ်ပတ်သက်လို့မရတော့ဘူးထင်တယ်.."

" ရှင်အခု..ဒီကိုဘာဖြစ်လို့ရောက်နေရတာလဲကိုမောင်။ ဆိုလိုတာက အခုဒီအိန္ဒိယက၊ ကောသာလကို.."

" ဒီအတွက်အလွန်ထူးဆန်းရှုပ်ထွေးတဲပဥ္စလက်ဆန်တဲ့အကြောင်းနှစ်ချက်ရှိတယ်ဝတ်မုံ။ မင်းနဲ့လည်းဆိုင်တယ်၊ ငါနဲ့လည်းဆိုင်တယ်။ အိုကွာငါတို့မိသားစုတစ်စုလုံးနဲ့ဆိုင်တယ်.."

" ရှင်ပြောတာကို ကျမလိုက်မမီဘူး.."

" မကြာခင်မင်းသိသွားမှာပါ..။ ပထမ နံပါတ်တစ်အချက်ကိုပြောရရင်တော့၊ မင်းရဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ တောင့်တမှု၊ မင်းရဲ့..ငါ့ကိုတမ်းတနေမှုတွေဟာ ငါ့ကို မင်းဆီ ဆွဲခေါ်လာခဲ့တယ်။ မင်းငါ့ကို တောင့်တနေတာကိုငါသိတယ်။ ပြီးတော့ မင်းရဲ့ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ငါရောက်လာတာပဲ.."

" ဘယ်လိုမျိုးလဲ.."

" မင်းနဲ့ငါအတူနေခဲ့ရတုန်ုးက ပျော်ပျော်ပါးပါးတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အပြန်အလှန်ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ကြတဲ့ဆန္ဒတွေလေ။ ဝတ်မုံ..မင်းငါ့ကိုသတိသိပ်ရနေသလို၊ ငါကလည်းမင်းကိုသတိရနေတာပါ။ မင်းငါ့ကိုတောင့်တသလို၊ ငါလည်းမင်းရဲ့နှလုံးသားကိုရော၊ မင်းနဲ့မိုးမမြင်လေမမြင်ချစ်ခဲ့ရတဲ့အချစ်တွေကိုရော။ မင်းရဲ့တပ်မက်စရာကောင်းတဲ့ဟောဒီကခန္ဓာကိုယ်လေးကိုရော၊ ကိုမောင်အရမ်းပြန်လိုချင်မိနေတယ်။ လာကွာ..တို့တတွေရဲ့အရင်ကအတူသွားခဲ့ဖူးတဲ့၊ ပျော်စရာကောင်းတဲ့အတိတ်ကိုအခုပြန်သွားလိုက်ကြရအောင်.."

ဦးမောင်မောင်သွင်ကမြဝတ်မုံအနားချဥ်းကပ်လာခဲ့ကာလက်ကမ်းလျက်၊ ရင်ခွင်ထဲသို့ဆွဲ၍ဖက်ထားလိုက်သည်။

" အို..ကိုမောင်ရယ်၊ မှုံ.. ကိုမောင့်ကိုစောင့်နေခဲ့ရတာကြာလှပြီကော.."

" ကိုမောင်လည်း မှုံ့ကိုချစ်တယ်၊ သတိရနေတာကြာပြီကွာ။ မချစ်ရတာလည်းကြာပြီ.."

" မှုံလည်းအတူတူပါပဲကိုမောင်ရယ်။ ကိုမောင်နဲ့ဝေးကွာနေရနတဲ့ညတွေမှာ.."

" တော်တော့..မှုံ..ဆက်မပြောနဲ့ဦး၊ အချိန်ကအရမ်းအဖိုးတန်တယ်ကွာ။ တို့တတွေ အရင်ချစ်လိုက်ကြရအောင်နော်..။ နောက်တော့မှတဝကြီးပြောကြတာပေါ့.."

 ------------------------------------------------------

(08)

ဦးမောင်မောင်သွင်ကမြဝတ်မုံကိုစကားအပြောမခံတော့ပေ။ သူမ၏ကိုယ်လုံးကျစ်ကျစ်လေးကိုဖက်ထားရာမှပြန်မလွှတ်တော့ပဲတိုးဖက်ထားရင်းကိုယ်ကလေးကိုစွေ့ခနဲသူ၏ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးရှိရာသို့ကပ်ဆွဲပြီး၊ မော့တက်လာသောမျက်နှာလေးမှနှုတ်ခမ်းထူထူလေးကိုကပ်ဖိပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်သည်။ မြဝတ်မုံမှာပျော့ကျသွားရတော့၏။

သူမသည်သူမယောက်ကျားကွယ်လွန်ပြီဟု အသိအမှတ်ပြုပေးလိုက်ရကထဲက၊ ယောက်ကျားသားဆို၍တစ်ယောက်နှင့်မျှကာမဆက်ဆံခြင်း၊ ထိတွေ့ခြင်းမရှိခဲ့ရသေးပေ။ ယခုဆိုလျှင်သုံးနှစ်ကျော်ခဲ့လေပြီ။ သူမယောက်ျားဆုံးပြီဟု အကြောင်းကြားလာခဲ့သည့်ပါရီမြို့ စာတမ်းဖတ်ပွဲတွင်သူမရှိစဥ်ကထဲကစ၍ ယခုထိဖြစ်လေသည်။ ယခုတော့မတွေ့တာကြာပြီဖြစ်သော၊ ယောာက်ျားတစ်ယောက်၏အထိအတွေ့နှင့်မိလိုက်သည်နှင့်သူမမှာရှော့ရိုက်ခံရသလိုဖြစ်သွားတော့သည်။

ပြီးတော့ထူးဆန်းသည်မှာ ယခုထိတွေ့လိုက်သည့်ယောက်ျားသည်၊ ကွယ်လွန်သွားပြီဟုသူမသိထား၊ခံယူထားသည့် သူမယောက်ျားပင်ဖြစ်နေပြန်လေသည်။သူမယောက်ျားကသေပြီဟုဆိုခဲ့လျှင်သူမကဘာလို့ထိတွေ့လို့ရနေသနည်း။ သဘာဝလွန်ဖြစ်ရပ်ဆန်းဟုသူမခံယူရမည်လော။ ဦးမောင်မောင်သွင်၏အထိအတွေ့သည်။ သာမန်လူသားတစ်ယောက်၏အထိအတွေ့သာလျှင်ဖြစ်သည်။ လိင်ဆက်ဆံချိန်တွင်ဖြစ်လေ့ရှိသော ။ ခန္ဓာကိုယ်၏နွေးထွေးမှု၊ သွေးတိုးမှုနှင့်မာကျောမှုများကိုသူမအကုန်ခံစားလို့ရနေသည်။ အထိအတွေ့များအားလုံးသည်ယခင်ကသူမယောက်ျားနှင့်အိမ်ထောင် သည်ဘဝအတူအိပ်ခဲ့ကြစဥ်ကအတိုင်းဖြစ်သည်ကိုသူမကောင်းကောင်းကြီးခံစားနေရလေသည်။

ဦးမောင်မောင်သွင်က မိန်းမဖြစ်သူမြဝတ်မုံ၏နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုမက်မက်မောမောဆွဲစုပ်၍တရှိုက်မက်မက်ဖြင့်နမ်းစုပ်နေသည်။ သူ၏လက်တွေကလည်းအငြိမ်မနေ၊ သူမဝတ်ထားသောပန်ဂျားမာ့စ်ခေါ် ညဝတ်စုံအင်္ကျီ၏အပေါ်မှာပင်တရွရွဖြင့်ဟိုဒီပြောင်းရွှေ့လှုပ်ရှားကိုင်တွယ်နေသည်။ 

အထူးသဖြင့်အင်္ကျီအောက်မှအတွင်းခံဘရာစီယာခံဝတ်မထားသောသူမ၏နို့လုံးထွားထွားကြီးများကိုဖိ၍၊ ဖျစ်၍၊ ညှစ်၍၊ ဂမူးရှူးထိုးကိုင်တွယ်ကစားနေလေသည်။ တဆက်ထဲမှာပင်သူ့လက်တွေကတအားသွက်နေပြန်သည်။ မြဝတ်မုံဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးများကိုတထောက်ထောက်နှင့်ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီးနို့ကြီးတွေကိုအပြုံလိုက်ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ၊ နှုတ်ခမ်းမှပါးစပ်ကိုခွာခဲ့ပြီးနို့တွေကိုကုန်းဟပ်စို့လိုက်၏။ သူ့လက်တွေကကာင်းဘီခါးဆီရောက်သွားပြီးရှုံ့ကြိုးကိုလျှော့၍ ဒူးအောက်ပိုင်းအထိအောင်ဆွဲချလိုက်သည်။ အောက်ပိုင်းမှာလည်းပင်တီခံမဝတ်ထား၍မြဝတ်မုံ၏စောက်မွေးအုံမဲမဲကြီးကပေါ်လာတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင်ဦးမောင်မောင်သွင်က မိန်းမဖြစ်သူကိုဆတ်ခနဲကောက်ပွေ့ချီလိုက်ကာ ကျောက်ကမ်းပါးထိပ်နားမရောက်မီ ပေအနည်းငယ်အကွာမှာရှိသောသစ်ပင်ကြီးအောက်မှ အတန်ငယ်ပြန့်ပြူးသောကျောက်ကမူပြန့်ဆီသို့လျှောက်သွားကာသူမကိုထိုနေရာ၌ပက်လက်ချထားပေးလိုက်၏။ နေသားတကျ၊ရှိသွားသောအခါမှ သူကနို့ကြီးတွေကိုအငမ်းမရဆက်စီု့နေစဥ်။ လက်တွေကစောက်ခေါင်းနှင့်စောက်စိထဲသို့စိမ်ပြေနပြေ၊ တရစ်ရစ်နှင့်ကလိုင်းတော့သည်။ 

မြဝတ်မုံမှာ လိင်ဆက်ဆံမှုအထိအတွေ့အစစ်ကိုမရခဲ့သည်မှာသုံးနှစ်တင်းတင်းပြည့်ခဲ့ပြီးဖြစ်လို့ယခုကဲ့သို့အထက်ရော အောက်ရော၊ ပြိုင်တူကလိ၍အတိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရရာထွန့်ထွန့်လူးကြီးကော့တက်လာရာ၊ သူမအနေဖြင့် ခံဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေပြီ။ သူမစိတ်ထဲတွင်ငွေအဆင်းရှိသောလရောင်အောက်မှ အေးစက်သောကျောက်ဖျာပေါ်တွင်မဟုတ်တော့ပဲ၊ ရန်ကုန်ရှိအိမ်မှ၊ သူမတို့လင်မယားမင်္ဂလာဦးက၊ အိပ်ခန်းအတွင်းရှိ၊ ဆွီးတီးဟုမ်းကင်းဘက်အိပ်ရာကြီးပေါ်သို့ပြန်ရောက်သွားသည်ဟုထင်ယောင်မှားမိနေလေသည်။         

မကြာခင်မှာပင် စပရိန်အမွ့ယာကြီးပေါ်မှာပဲထင်ထင်၊ ကျောက်ဆောင်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာလို့ပဲမှတ်မှတ်၊ ကွဲကွာခဲ့ရတာကြာပြီဖြစ်သော ဥိးမောင်မောင်သွင်နှင့် ဒေါက်တာမြဝတ်ရည်တို့မှာ၊ စိတ်ရောကိုယ်ပါနစ်မြော၍ကောင်းကောင်းလိုးနေကြပေပြီ။ ပျောက်ဆုံးနေသောချစ်သူစုံတွဲလား။ ဒါမှမဟုတ်ကွယ်လွန်သွားပြီးဖြစ်သော ပရလောကသားဖြစ်သည့် ခင်ပွန်းနှင့်၊ သက်ရှိထင်ရှားရှိသေးသော၊ ဇနီးသည်လား၊ သူတို့ကိုယ်သူတို့၊ ဘာမှန်းကိုမသိ၊ ဘယ်လိုမှနားမလည်နိုင်ကြတော့ပါ။ သူတို့သိတာကတော့၊ နှစ်ယောက်သားရမ္မက်ကြီးစွာ၊ စိတ်အားထက်သန်စွာလိုးနေမိကြခြင်းပဲဖြစ်သည်။

ဦးမောင်မောင်သွင်၏ကြီးမားတုတ်ခိုင်သောလီးတံကြီးက၊ ဒေါက်တာမြဝတ်မုံ၏စောက်ပတ်ကြီးထဲတွင်ဒလကြမ်းထိုးခွဲဝင်ရောက်ကာ၊ တဖုတ်ဖုတ်တဖတ်ဖတ်ဖြင့်ဆောင့်ကာ၊ဆောင့်ကာလိုးလျက်ရှိလေသည်။ ခဏကြာတော့ မြဝတ်မုံမှာကျောက်ဂမူအပေါ်တွင်၊ လေးဖက်ထောက်ဖင်ထောင်၍ကုန်ပေးးနေကာ၊ ဥိးမောင်မောင်သွင်ကနောက်မှတက်ခွပြီးဒေါ့ဂီစတိုင်ဖြင့်၊ ခွေးလိုးလိုးနေတော့သည်။

မကြာခင်မှာပင်နှစ်ဦးစလုံးအသံတွေခြစ်ပြီးအော်နေကြလျက်၊ လောကနိဗ္ဗာန်၏ အထွတ်အထိပ်သို့ပြိုင်တူရောက်ရှိသွားကြတော့သည်။ ဦးမောင်မောင်သွင်က ဖင်ကုန်းဆော်နေရာမှအားကနဲအသံရှည်ကြီးနှင့်အော်ပြီး လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲမှအချွတ်တွင်၊ မြဝတ်မုံကကမန်းကတန်းကောက်ထလိုက်ပြီး၊ သူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင်ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း၊ မျက်နှာလေးမော့၊ ပါးစပ်လေးဟလို့ခံပေးလိုက်စဥ်တွင်၊ ဦးမောင်မောင်သွင်က မြဝတ်မုံ၏မျက်နှာနှင့်ပါးပြင်ပေါ်တွင်လီးကြီးကိုတဖတ်ဖတ်ရိုက်ပြီး လရည်များကိုညှစ်ပန်းချလိုက်သည်။ သူမကလရည်များကိုမျက်နှာနှင့်ပွတ်၍၎င်း၊ ပါးစပ်ဖြင့်ခံ၍၎င်း၊ သောက်သုံးပြီး၊ သူ့ယောက်ျား၏လီးကြီးကိုပါးစပ်ထဲထည့်၊ ကောက်စုပ်၍ ပြောင်အောင်ယက်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သားပြီးသွားကြသောအခါတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်အတန်ကြာအောင်စုပ်နမ်းနေကြပြီးနောက်၊ ကြည်နူးစွာဖြင့်ဖက်ယက်ပွတ်သပ်၍နေကြလေသည်။ အမောအတန်ငယ်ပြေကြသာအခါမှ၊ ဥိးမောင်မောင်သွင်ကထရပ်လိုက််ပြီးအောက်ပါစကားမျးကိုသူမအားပြောနေလေတော့သည်။

" ကဲ..မင်းကငါ့ကို၊ ကာလတာရှည်စွာတောင့်တလာခဲ့ပြီး အမြဲမပြတ်တမ်းတနေခဲ့တဲ့အတွက် အခုဒီနေ့၊ ဒီနေရာကို၊ ငါ့ဝိညာဉ်ကမဖြစ်မနေရောက်လာခဲ့ပေးရတာပဲ။ မင်းတောင့်တနေရတဲ့ငါ့အချစ်တွေရော၊ မင်းအလိုရှိနေတဲ့ကာမဆန္ဒ၊ သုခ၊ လိုအင်တွေရော၊ ငါမင်းကိုပေးလိုက်ပြီ။ အရင် နှစ်ပေါင်း၂၀ကျော်တုန်းကလိုပဲ၊ နူးညံ့တဲ့အချစ်ကိုရော။ ပြင်းပြတဲ့အချစ်ကိုရောမင်းကိုအခုတစ်ခါထပ်ပေးပြီးပြီ..ငါ့မိန်းမ..ဝတ်မုံ.."

" ဒီညငါလာခဲ့တာကအခုလိုမင်းရဲ့လိုအင်ဆန္ဒတွေကို၊ တစ်ကြိမ်ပဲကျေနပ်အောင်ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့လောက်အတွက်လာခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ မင်းငါနဲ့အမြဲတမ်းအခုလိုပျော်လို့ရမယ့်၊ ထာဝရကမ္ဘာထဲကိုငါကခေါ်သွားတော့မှာ.."

ဦးမောင်မောင်သွင်က ကာမစိတ်ပီတိတွေဖြင့် မိန်းမူးနေဆဲဖြစ်သော မြဝတ်မုံ၏လက်တွေကိုဆွဲထူ၍ထခိုင်းလိုက်သည်။

" ကဲအချစ်ရေ,,၊ တို့သွားမယ့်ကမ္ဘာရဲ့အလှတရားကိုကြည့်ရအောင်ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့စမ်းပါဦး"

ဦးမောင်မောင်သွင်ကပြောရင်းနောက်ထပ်ဆယ့်ငါးပေခန့်ကွာဝေးဦးမည့်ချောက်ကမ်းပါးအစပ်နားသို့လျှောက်သွားနေလေသည်။

" အချစ်ရဲ့လာစမ်းပါဦးကွဲ့...ဒီအနားကို.."

ကြားလိုက်ရသောအသံ၏တမျိုးသောထူးဆန်းမှုကြောင့်၊ မြဝတ်မုံမှာရုတ်တရက်ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီး အာရုံတစ်မျိုး၏ခေါင်းလောင်းထိုးသတိပေးချက်တစ်ခုကသူမ၏ဦးနှောက်သို့ရိုက်ခတ်လာသည်။ သူမစိတ်ထဲကထင့်ကနဲဖြစ်သွားလေသည်။ အကြောင်းမှာသူမအားလှမ်းပြောလိုက်သည့် ဦးမောင်မောင်သွင်၏အသံမှာ စောစောကချစ်ရည်လူးခဲ့ကြစဥ်က သာယာနာပျော်ဘွယ်ပလီပလာချွဲနွဲ့ပြီးသွေးသားကိုတက်ကြွအောင်နိုးဆော်၍၊ ဆွပေးနေသည့် ချစ်တင်းဖွဲ့သည့် ပတ်ချွဲနပ်ချွဲအသံမျိုးမဟုတ်တော့ပဲ။ အေးစက်ပြီးမာကျောနေလို့ဖြစ်သည်။

သူမ၏နိဗ္ဗာန်ဘုံသို့နှစ်ထပ်ဆင့်တက်၍ တိမ်တိုက်ပေါ်တွင်ကြည်နူးလွင့်မြောနေသောဖီလင်ကရုတ်တရက်လှုပ်နှိုးလိုက်သလိုလန့်နိုးသွားခဲ့သည်။ စောစောကသူမသည် သူမ၏ကွယ်လွန်သူခင်ပွန်းဟောင်းဖြစ်သူဦးမောင်မောင်သွင်နှင့် တကယ်ပင်ကာမစပ်ယှက်ပြီးပျော်ပါးမှုပြုခဲ့မိလေသလား။ သူမဇဝေဇဝါဖြစ်နေခဲ့လေသည်။       

သူမ၏ပီတိအကြောအာရုံများကတလှပ်လှပ်တုန်ယင်အောင် လွင့်မြောလိုက်ပါခံစားနေရဆဲဖြစ်သည်။ သူမ၏ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှညဝတ်ဘောင်းဘီသည် ကပိုကရိုနှင့်လျော့လျဲကျွတ်ကျနေသည်မှာပြန်မတင်ရသေးချေ။ သူမကအခုမှသတိရ၍ပြန်ဆွဲတင်ရင်း။ စောက်ရည်တွေစိုရွှဲအိ၍ တတောက်တောက်ကျဆင်းနေသောစောက်ဖုတ်ကိုလက်နှင့်စမ်းမိလေသည်။ စီးကပ်စိုရွှဲသောအထိအတွေ့ကိုရ၏။ သူမအိပ်မက်မက်နေခြင်းမဟုတ်ပါ။ ဒါဟာအမှန်တရားတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ သူမ၏ပါးပြင်နှင့်နှာခေါင်းစပ်တွင်လည်းအလားတူစိုရွှဲရွှဲ၊ ချွဲကျိကျိ အထိအတွေ့ကိုရနေသည့်အပြင်၊ ညှီစို့စို့သုက်ရည်နံ့ကိုပါရနေသည်။

" ဘာဖြစ်လို့လဲကိုမောင်.."

" ဒီလိုလေ..တို့နှစ်ယောက်ထာဝရသွားနေရမယ့်ဘုံဗိမ္မာန်ကမ္ဘာလေးက ဟောဒီနေရာကနေဆင်းသွားရလိမ့်မယ်။ အဲဒါက..အဝေးတစ်နေရာမှာရှိတယ်ထင်ရပေမယ့် တကယ်တော့၊ ကိုယ်နဲ့နီးနီးလေးမှာပဲ..မမြင်ရတဲ့တံခါးတချပ်ကရှိနေတယ်။ အဲဒီတံခါးကိုဖြတ်ကျော်ပြီးရင်အဲဒီကိုရောက်ပြီ။ အဲဒီတံခါးက ပိုက်ဆံတစ်ပြားရဲ့ခေါင်းဘက်နဲ့ပန်းဘက်လိုပဲ။ ရှင်ချင်းတရားနဲ့သေချင်းတရားရဲ့သည်မှာဘက်နဲ့၊ ဟိုမှာဘက်ပဲ။ ဒီမှာလာကြည့်စမ်း၊ ဒီနေရာက ဘယ်လောက်သာယာလှပလည်း၊ အလွန်နက်ရှိုင်းတဲ့လျှိုမြောင်ကြီးတစ်ခုနဲ့တူတယ်။ လျှိုရဲ့အောက်မှာသာယာလှပတဲ့ရေတံခွန်ကြီးတွေအနံ့အရသာနဲ့ပြည့်စုံတဲ့သစ်သီးတွေသီးပွင့်နေတဲ့ဥယျာဥ်ကြီးလဲရှိတယ်။ တို့သွားရမယ့်ဘဝရဲ့၊ အဝင်တံခါးချပ်ကြီးဟာလည်းဒီအောက်တည့်တည့်မှာရှိတယ်။ ကဲ..မင်းအဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား ဝတ်မုံ..၊ ငါ့မိန်းမ.."

ပြောနေရင်းမှ၊ သူက ချောက်ကမ်းပါးအစွန်းဆီသို့ လက်ဖြင့် ဝှေ့ယမ်း၍ညွှန်ပြလိုက်သည်။

" ငါတို့အတူတူပြန်ပြီးနေနိုင်တော့မယ့်အခွင့်အရေးပဲ..ဝတ်မုံ။ မင်းလုပ်ပေးရမှာက ရှေ့ကိုခုန်ချလိုက်ဖို့ပဲ."

" ရှင်..ရှင်..ဘာကိုပြောနေတာလဲ..ကိုမောင်"

သူမ ကသူ့ကို ထိတ်လန့်စွာစိုက်ကြည့်နေရင်းမေးလိုက်သည်။ သူမကအခုမှတခုခုကိုသဘောပေါက်စပြုလာသည်။ ဦးမောင်မောင်သွင်က ကျေနပ်စွာဖြင့်ပြုံးရင်းပြောသည်။

 " သေခြင်းတရားဆိုတာက အခုမှအစပဲရှိပါသေးတယ်။ ငါ့လက်ကိုသာဆွဲပြီး ခုန်ချလိုက်ပါ။ အဲဒီလိုလုပ်ပြီးရင်ပြီးရင် ငါတို့နှစ်ယောက်၊ ဘဝဆက်တိုင်းမှာ၊ ထာဝရအတူ ပြန်နေနိုင်တော့မှာပါ.."

ဦးမောင်မောင်သွင်ကသူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး လှမ်းကိုင်ဖို့ သူမကိုတိုက်တွန်းလိုက်သည်။

" လာပါ..၊ ငါ့လက်ကို တွဲကိုင်လိုက်ပါ။ မင်းအနေနဲ့ ဒီကမ္ဘာမှာနေဖို့ ဘာမှမရှိဘူး။ မင်း..ငါနဲ့ ထာဝရ အတူနေမသွားချင်ဘူးလား"

ထိုစကားများကြောင့် သူမ၏ မျက်လုံးများတွင် မျက်ရည်များကကြေကွဲစွာစီးကျလာပြီး သူမ၏ရင်ထဲတွင်ဆို့နင့်လာသည်။ ရုတ်ချည်းဆိုသလိုပင်ကာထားသောကန်လန့်ကာကိုဆွဲမလိပ်တင်လိုက်သကဲ့သို့သူမ၏စိတ်တွေကကြည်လင်ပြတ်သားလာသည်။

" ဒီမှာ..ကိုမောင်၊ ကျမရှင်နဲ့အတူဆက်ရှိနေပေးချင်ပေမယ့် အခုလိုဆို မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူး။ ကျမဝမ်းနည်းစွာနဲ့တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျမဘဝမှာ ရှင်က၊ ကျမ ချစ်ခြင်းမေတ္တာပေးပြီးချစ်ရမယ့် တစ်ယောက်ထဲသောသူမဟုတ်တော့ပါဘူး..။ ကျမမှာဝမ်းနဲ့လွယ်ပြီးမွေးထားခဲ့ရတဲ့ကျမရင်သွေး၊ ကျမသားကောင်းမြသွင် တစ်ယောက်လုံး လုံးရှိနေသေးတယ်။ သူ့အနာဂါတ်ကို ကျမကတာဝန်ယူပြီးထိမ်းကျောင်းသွားရမှာဖြစ်သလို၊ သူကလည်းကျမရဲ့အနာဂါတ်ပဲ..။

ကျမသားက ကျမကိုသိပ်ချစ်တယ်။ ကျမကလည်းသူ့ကို သူချစ်တာထက်ပိုချစ်တယ်။ ကျမဘဝရဲ့ကျန်ရှိနေတဲ့အချိန်တွေကိုကောင်းမြသွင်နဲ့ပဲကုန်ဆုံးတော့မယ်လို့အခုဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ.."

ဦးမောင်မောင်သွင်၏မျက်နှာသည်၊ ဒေါသကြောင့် မည်းမှောင်သွားလေသည်။ သူသည် သူမဆီသို့ စူးစူးရဲရဲ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ဒေါသတကြီးဖြင့်၊စကားကိုဆက်၍ဆိုလေတော့သည်။

" အေး..ကောင်းပြီ။ ဒါဆိုရင်မင်းတို့ကငါလက်ကမ်းပေးတဲ့ရွေးချယ်မှု နံပါတ်တစ်ကို ငြင်းပယ်တယ်ပေါ့။ ဒါဆိုနောက်ရွေးရမယ့်ရွေးချယ်မှု နံပါတ်နှစ်ဖြစ်တဲ့ ဒုတိယအချက်ကိုဆက်ပြောပြမယ်။ အဲဒီဒုတိယရွေးချယ်မှုက မင်းတို့ဘဝအနေနဲ့သာယာတယ်။ ပျော်ရွှင်စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်တွေနဲ့ပြည့်နေမယ်လို့၊ အမှတ်မှားကို၊ အမှန်ထင်၊ အကောင်းထင်နေကြလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့်မင်းတို့သာယာမယ်ထင်တဲ့ဘဝဟာ၊ အပြစ်တွေ၊ ဒုစရိုက်တွေ၊ ကျိန်စာတွေ နဲ့ရောပြွန်းနေပြီး၊ အဲဒါတွေကိုကျေလည်အောင်စဥ်ဆက်မပြတ် ဘဝအဆက်ဆက်မှာ ပေးဆပ်နေရဦးမယ်.."    

--------------------------------------------------------

(09)

" ရှင့်ချိန်းခြောက်မှုတွေကများလှပါလား..ကိုမောင်.."

" များတယ်မများဘူးဆိုတာ၊ မင်းနားထောင်ကြည့်ရင်သိလိမ့်မယ်။ အခုငါကိုယ်တိုင်မိသားစုနဲ့ ခွဲရချိန်မတန်ပါပဲနဲ့ခွဲထွက်ပြီး သေဆုံးခဲ့ရတာဟာလည်း၊ ဒီကျိန်စာရဲ့တစိတ်တဒေသကြောင့်ပဲ..။

ငါလည်းဒီပန်ထွာဘုရင်မဆိုတဲ့ကောင်မရဲ့ရန်အငြိုးအတေးကြောင့် သေခဲ့ရသလို မင်းတို့သားအမိအပေါ်မှာလည်း သူ့ကျိန်စာအရိပ်ဆိုးကြီးက တောက်လျှောက်လိုက်နေတယ်။ ဒါကမင်းတို့အဲဒီဘုရင်မရဲ့ကျိန်စာကိုကျေအောင်ပြန်ပေးဆပ်နေရတဲ့ပထမဆုံးဘဝမဟုတ်ဘူး။ အရင်ဘဝတွေကလည်းပေးဆပ်ခဲ့ရသေးတယ်။ တကယ်လို့မင်းက၊ မင်းရဲ့သား ကောင်းမြသွင်ခေါ်ဘဝဟောင်းက ဒွတ္တဘောင်နဲ့ဆက်နွယ်မှုကို ယတိပြတ်ဖြတ်နိုင်ခဲ့ပြီး၊ ဟောဒီကမင်းလင်အစစ်၊ သမ္ဘဝနဲ့ ပြတ်ပြတ်သားသားလိုက်လာနိုင်ခဲ့ရင်။ မင်းရဲ့ကျိန်စာကပြီးဆုံးသွားမှာပဲ။ ဒါကမင်းကိုငါရွေးချယ်ခိုင်းခဲ့တဲ့ ရွေးချယ်မှုနံပါတ်တစ်ပဲ။ ဒါပေမယ့်ငါထင်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ မင်းကအဲဒီလမ်းကိုမရွေးခဲ့ဘူး။ မင်းကအဲဒီထက်ပိုပြီးအဆများစွာရှည်ရှည်လျားလျားပေးဆပ်ရမယ့်လမ်းမျိုးကိုပဲမျက်စိကျပြီးရွေးချယ်ခဲ့တယ်။ အဲဒီတော့မင်းထိုက်နဲ့မင်းကံပဲလေ.. "

" ရှင်ပြောနေတာတွေကိုကျမဘာတစ်ခုမှနားမလည်ဘူး..."

" ဒီလိုကွ..၊ အမှန်ကတောင်တွင်းကြီးက ဗိဿနိုးမြို့ဟောင်းတူဖော်ရေးဆိုက်မှာ ငါ့ကိုသတ်ခဲ့တာ၊ အဲဒီပန်ထွာဘုရင်မဆိုတဲ့ကောင်မပဲကွ။ သူကငါရယ်၊ မင်းရယ်၊ ကောင်းမြသွင်ဆိုတဲ့ ငါတို့သားရယ်ရဲ့၊ မိသားစုဆက်နွယ်မှုနဲ့ပတ်သက်ပြီး ရန်ငြိုးထားပြီးသတ်တာ။ အမှန်တော့ငါနဲ့တိုက်ရိုက်မပတ်သက်ဘူး။ သူလုပ်ချင်တာက မင်းတို့သားအမိကိုကွ။ ဒါပေမယ့်မင်းတို့သားအမိကကံမြင့်နေတယ်။ သူကြံစည်လို့မရဘူး။ အဲဒီအချိန်မှာမင်းတို့ကလည်း ပြင်သစ်ပြည်၊ ပါရီဆိုတဲ့အဝေးကိုရောက်နေတာကိုး။ ငါကတော့ကံနိမ့်နေတယ်။ သူ့ရဲ့နန်းတော်ရာအိပ်ဆောင်ဟောင်းမြေတိုက်ထဲဝင်သွားတော့၊ ငါ့ရဲ့ကိုယ်မှာဘာအစောင့်အရှောက်မှမရှိတော့ဘူး။ သူကမင်းတို့ကိုလုပ်မရတော့အငြိုးနဲ့ ငါ့ကို၊ သူ့ရဲ့ကျိန်စာပါတဲ့ ကျောက်စာချပ်နဲ့ဖိသတ်လိုက်တာပဲ.."           

" ကျမနားမလည်သေးဘူး။ ကျမတို့ကိုငြိုးတဲ့အငြိုးကြောင့်ရှင်ကကိုယ်စားဝင်ခံပေးလိုက်ရတယ်ဆိုပါတော့။ ဒါပေမယ့်သူက ဘာဖြစ်လို့ကျမတို့သားအမိကိုငြိုးနေရတာလည်း.."

" မင်းတကယ်ပဲမမှတ်မိဘူးလား။ ထားပါတော့.. ဘဝတွေပြောင်းသွားတော့မမှတ်မိဘူးဆိုတာဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ အခုငါပြောပြမယ်။ ငါကလည်းအခုဝိညာဉ်ဘဝရောက်မှဒါတွေကိုပြန်ပြီးသိလာမြင်လာနိုင်စွမ်းရှိတာပါ။ တကယ်တော့ ကောင်းမြသွင်ဟာ၊ သရေခေတ္တရာကိုထူထောင်ခဲ့တဲ့ ဒွတ္တဘောင်မင်းကြီးပဲ။ သူပြန်ဝင်စားတာပဲ။  သူက ဗိဿနိုးဘုရင်မ ပန်ထွာရဲ့အဓိကငြိုးသူရန်ဘက်ကြီးလေ။ ဒွတ္တဘောင်က သူမရဲ့အေးဆေးစွာနေနေတဲ့ဗိဿနိုးမြို့တော်ကို အကြိမ်ကြိမ်အထပ်ထပ်သိမ်းဖို့ကြိုးစားခဲ့တယ်။ တိုင်းပြည်ကိုစစ်ချီပြီးတိုက်တယ်။ တိုင်းပြည်ကိုသိမ်းရုံတင်မကဘူး လူတိုပါအတင်းအဓမ္မသိမ်းဖို့ကြံတယ်။ ပန်ထွာကလင်မယူကြင်ယာမရှာပဲ ခပ်သန့်သန့်အပျိုကြီးဘုရင်မလုပ်နေတာကို၊ ဒွတ္တဘောင်ရဲ့ အတင်းအကြံခံ၊ အသိမ်းခံလိုက်ရတာပေါ့.. "

" ဒီရာဇဝင်တွေလည်း ကျမအသိသားပဲ.. "

" ဆုံးအောင်နားထောင်ဦးလေကွာ..။ ပန်ထွာမှာက နန်းထိပ်မှာအစောင့်ထားတဲ့စည်တော်ကြီးရှိနေတယ်။ အဲဒီစည်တော်ကြီးကြောင့်ပဲ ဗိဿနိုးကိုအကြိမ်ကြိမ်ကြံပေမယ့်မသိမ်းနိုင်ခဲ့ဘူးလေ။ ရန်သူတွေကမြို့ကိုတိုက်ဖို့လာတာနဲ့ စည်တီးပြီးအချက်ပေးလိုက်ရင်၊ မြို့ကိုပတ်ပြီးဝန်းရံထားတဲ့ ရန်ပယ်ချောင်းကကျုံးစောင့်တွေက ချောင်းကရေတံခါးကိုဖွင့်ချလိုက်တော့၊ ချောင်းရေကြီးပြီးမြို့ကိုဝင်တိုက်လို့မရတော့ဘူး။

ဒွတ္တဘောင်က အကြိမ်ကြိမ်ကြံပေမယ့်မြို့ကိုမသိမ်းနိုင်လို့၊ ရသေ့အတုတစ်ယောက်ကိုတန်ခိုးရှင်ယောင်ဟန်ဆောင်ခိုင်းပြီး ပန်ထွာ့ဆီလွှတ်လိုက်တယ်။ သူ့တပည့်သူလျှိုပေါ့။ ရသေ့ရဟန်းဆိုရင် ကြည်ညိုတတ်တဲ့ ပန်ထွာကလည်းနန်းဦးခေါ်ထားပြီးကိုးကွယ်ထားတော့၊ လစ်တဲ့တစ်နေ့မှာရသေ့အယောင်ဆောင်သူလျှိုကစည်တော်ကြီးကိုဖျက်ဆီးလိုက်တယ်။ ဒွတ္တဘောင်ကလည်းအချိန်ကိုက်စစ်ချီလာတော့ ပန်ထွာကစည်တော်ကြီးသွားတီးတဲ့အချိန်မှာ စည်ကြီးကပေါက်နေပြီ၊ တီးလို့မရတော့ဘူး။ 

ရန်ပယ်ချောင်းရေတံခါးစောင့်တပ်တွေကိုလည်းစည်သံနဲ့အချက်မပေးနိုင်တော့ဘူး။ ဒွတ္တဘောင်တပ်တွေက ချောင်းကိုအလွယ်တကူဖြတ်ပြီးမြို့ကိုသိမ်းလိုက်နိုင်တယ်။ ပန်ထွာမှာလည်းသူ့ရဲ့နန်းဆောင်တော်ထဲမှာပဲ ဒွတ္တဘောင်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကိုမျက်ရည်လည်ရွဲနဲ့ရောက်ခဲ့ရတယ်။  ပန်ထွာ ကတိုင်းပြည်လည်းဆုံး၊ လူလည်းအသိမ်းခံလိုက်ရတော့ ကမ္ဘာဘယ်ကြေပါ့မလဲ။ ဒွတ္တဘောင်ကိုရန်ငြိုးအကြီးကြီးငြိုးထားခဲ့တယ်.."

ဦးမောင်မောင်သွင်က ပန်ထွာဘုရင်မနှင့် ဒွတ္တဘောင်တို့၏အငြိအစွန်းကို အရှည်ကြီးရှင်းပြပြီးခဏနားလိုက်သည်။ မြဝတ်မုံကပြန်မေးလိုက်သည်။

" အဲဒါဆို ပန်ထွာဘုရင်မက သူ့ဟာသူ ဒွတ္တဘောင်နဲ့ရန်ညှိုးထားတာက၊ ကျမနဲ့မှဘာမှမဆိုင်တာ.."

" ဆိုင်တာပေါ့ကွ..၊ မင်းက ဒွတ္တဘောင်ရဲ့အမေပဲဟာ.."

" ကောင်းမြသွင်ကဒွတ္တဘောင်ဝင်စား၊ တယ်ပဲထားဦး၊ အခုကျမက ဒီဘဝကအမေပဲလေ.."

" ဘဝတွေဆိုတာကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန်ဝင်စားကြတယ်ဆိုတာမင်းမလေ့လာဖူးဘူးလား၊ နားမလည်ဘူးလားမြဝတ်မုံ။ အထူးသဖြင့်ကျိန်စာသင့်နေရတဲ့ဘဝမျိုးတွေမှာပေါ့..၊ မင်းလည်းသမိုင်းပညာရှင်တစ်ယောက်ပဲဟာ၊ ဒွတ္တဘောင်ရဲ့အမေကဘယ်သူဆိုတာ၊ မင်းမမှတ်မိဘူးလား.."

" အင်းလေကျမကသမိုင်းပါမောက္ခတစ်ယောက်ပဲဟာ။ သူ့ကိုကောင်းကောင်းသိတာပေါ့..။ ဘေဒါရီလေ.."

" ဒါဆိုရင် မင်းကိုယ်မင်း၊ အတိတ် သရေခေတ္တရာခေတ်က ဘေဒါရီဆိုတာကိုနည်းနည်းလေးမှသံသယမဝင်မိဘူးလား.."

" ဘေဒါရီ..! ကျမကလား..??"

" အမှန်ပဲပေါ့..၊ မင်းကဒွတ္တဘောင်ရဲ့အမေ ဘေဒါရီအစစ်ပဲ။  ဒါကြောင့်ဒီဘဝမှာမင်းကကောင်းမြသွင်ရဲ့အမေလာဖြစ်နေတာပေါ့..။ မင်း..ငါဘယ်သူဆိုတာကောမှတ်မိလား.. "

မြဝတ်မုံက အတန်ငယ်စဥ်းစားပြီးနောက်..။

" ရှင်..ရှင့်ကိုယ်ရှင်၊ မဟာသမ္ဘဝလို့တော့မပြောနဲ့နော်.."

" အဟား..ဟားးး..ဟားးး၊ အဲဒါပြောမလို့ကွ၊ မင်းကအထာပေါက်လွယ်သားပဲမြဝတ်မုံ.."

" ရှင်..။ ဒါ...ဒါတွေက၊ ဘာတွေလှည့်ပတ်ဖြစ်နေတာလည်း.."

" ပန်ထွာရဲ့ကြီးမားတဲ့အငြိုးတွေကြောင့်ပေါ့ကွာ..၊ အဲဒါကြောင့်ပန်ထွာကငါ့ကိုပါသတ်ဖို့ကြိုးစားတာပေါ့..။ ငါကလည်းဒွတ္တဘောင်ရဲ့အဖေလေ။ ဒါပေမယ့်ပန်ထွာမသိတာက။  ငါကဒွတ္တဘောင်ရဲ့အဖေဖြစ်သလို၊ သူ့ရဲ့ခမည်းတော်လည်းဖြစ်တယ်ဆိုတာကိုမသိရှာဘူး.."

ဦးမောင်မောင်သွင်ခေါ်မဟာသမ္ဘဝ ဝင်စားသူကြီး၏အသံကဆို့နင့်စွာထွက်လာလေသည်။ မြဝတ်မုံက..၊  

" ဟုတ်တယ်နော်..။ ရာဇဝင်ထဲမှာ တကောင်းက စူဠာသမ္ဘဝ၊ မဟာသမ္ဘဝ၊ မျက်မမြင်ညီနောင်ကို ဧရာဝတီမြစ်ထဲမှာအမျှောခံရတုန်းက၊ ဖောင်ပေါ်မှာ စန္ဒမုခိဘီလူးမကမျက်စိကုပေးနေတုန်း ကိုင်တွယ်မိရာကနေ၊ အထိအတွေ့မှာသာယာမိလိုက်ရုံနဲ့တင်၊ ကိုယ်ဝန်တည်ပြီးတောင်တွင်းရပ်မှာပန်ထွာကိုမွေးခဲ့လို့၊ တောတွင်းကရသေ့ကြီဆီမွေးစားဖို့ပေးခဲရာက နောင်မှာဗိဿနိုးဘုရင်မဖြစ်လာခဲ့တယ်လို့သိထားတယ်။  

တစ်ခါ မဟာသမ္ဘဝတို့ သရေခေတ္တရာ ပြည်ကိုရောက်သွားတော့လည်း၊ ရေဘူးကိုယူချဲ့ပေးရင်း ဘေဒါရီနဲ့ငြိကြတော့၊ ဘရသေ့ကြီး ခေပဒူတက သူ့တူတွေမှန်းသိသွားလို့၊ မဟာသမ္ဘဝနဲ့ဘေဒါရီကိုပေးစားလိုက်ပြီး၊ သရေခေတ္တရာနန်းဆက်ကို ထူထောင်စေတယ်လို့ပါတယ်။ အဲဒီမှာ၊ သားဒွတ္တဘောင်ကိုမွေးခဲ့တယ်။ ဒါဆို ပန်ထွာနဲ့ဒွတ္တဘောင်က မဟာသမ္ဘဝရဲ့ခလေးတွေ၊ မောင်နှမတွေပေါ့.."

" အဲဒါကိုပေါ့ ပန်ထွာမင်းသမီးက၊ နာကျည်းနေတာ၊ မောင်နှမအချင်းချင်းတောင်မညှာတာမငဲ့ကွက်တိုင်းပြည်ကိုသိမ်းတဲ့အပြင်။ လူကိုပါသိမ်းပိုက်မယားအလုပ်ခံရတော့၊ စိတ်ထဲမှာတနုံ့နုံ့နဲမခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ပြီး။ နှမကိုတောင်မရှောင်တဲ့ဘုရင်၊ အမေအရင်းနဲ့ပြန်ညားပါစေဆိုပြီး ကျိန်ဆဲပေးစားခဲ့တယ်။ ဘဝဆက်ဆက် သူမ မကျေနပ်မချင်း သားအမိမှန်းသိသိကြီးနဲ့မရှောင်နိုင်ပဲ၊ ပြန်ညားကြပါစေလို့ကျိန်စာတိုက်ပစ်ခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့်မင်းတို့နှစ်ယောက် ဘဝတိုင်းမှာသားအမိအဖြစ်ပြန်ပြန်ဆုံမိနေကြတာပဲ.."

" အို..ဘုရား..ဘုရား. သူဘာလို့သူ့စိတ်ဓါတ်ကအဲဒီလောက်အထိရက်စက်ရတာလဲ.."

" သူကနာကျည်းထားတဲ့လူကိုးကွ..။ ငါ့ကိုကျတော့သတ်ရုံနဲ့ပဲကျေနပ်လို့သတ်ပစ်လိုက်တယ်။ မင်းတို့သားအမိကိုကျတော့။ သတ်တာထက်သူ့စိတ်ထဲမှာအားရကျေနပ်တဲ့အထိ၊ သားအမိခြင်းလိုးကြညားကြတာကို အရသာခံကြည့်ချင်လို့လွှတ်ပေးထားတာကွ။ ဘေဒါရီနဲ့ ဒွတ္တဘောင်တို့ဝင်စားတဲ့နင်တို့နှစ်ယောက်လည်း ဘဝအဆက်ဆက်မှာ၊ သားအမိအနေနဲ့ပြန်ဝင်စားပြီး၊ အချင်းချင်းလင်မယားအဖြစ်ပြန်ညားခဲ့ကြတယ်။ မင်းတို့မသိလို့၊  မမှတ်မိကြလို့သာပဲ။ မင်းတို့တွေတစ်ဘဝညားပြီးတိုင်းမှာ ပန်ထွာရဲ့ကျိန်စာတွေအငြိုးအတေးတွေက၊ တစ်ထစ်လျော့လျော့သွားတယ်။ အခုဘဝမှာလည်း မင်းတို့သားအမိ လင်မယားအဖြစ်ညားပြီးမှ၊ ပန်ထွာစိတ်ချမ်းသာရာရမယ်။ သူကျေနပ်ပြီးသွားရင်ငါ့ကိုလည်းငရဲကလွတ်ပြီးကျွတ်လွတ်အောင်လုပ်ပေးလိမ့်မယ်။ ပန်ထွာရဲ့ကျိန်စာပြေအောင်။ မင်းတို့ နောက်ထပ် ဘဝပေါင်းအတော်များများပေးဆပ်ရဦးမှာပဲ။ ဒါပေမယ့်မင်းတို့ကံကောင်းတာကအခုမင်းတို့ထွက်လာတဲ့ခရီးအောင်မြင်ပြီး၊ တောင်ဇာလီဘုရင်မင်းမြတ်ရဲ့ မသေခင်တောင့်တခဲ့တဲ့ဆန္ဒပြည့်အောင်ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ခဲ့ရင်၊ သူနဲ့သူ့မိဖုရားခေါင်ကြီးတို့ရဲ့မေတ္တာတော်ကြောင့်၊ နင်တို့ဒီဘဝမှာတင် ပန်ထွာ့ကျိန်စာကိုနောက်ဆုံးပေးဆပ်ခြင်းဖြစ်ပြီး၊ အပြီးတိုင်လွတ်မြောက်သွားနိုင်တယ်။ ဒါကလည်းမဖြစ်မချင်းမသေချာသေးပါဘူး.."

" ကဲ..ဒါကမင်းရွေးချယ်လိုက်တဲ့ နံပါတ်နှစ်ရွေးချယ်မှုပဲ၊ မင်းပြန်စဥ်းစားကြည်ဦးလေ။ မင်းတို့သွားရမယ့်ခရီးကအဝေးကြီး။ ဘဝပေါင်းများစွာပေးဆပ်ရဦးမယ်။ လူသားစင်စစ်သားအမိဖြစ်ရဲ့သားနဲ့ ရူးသွပ်နေတဲ့ရှေးခေတ်ဧကရီတစ်ပါးရဲ့ဝိညာဉ်ကျေနပ်ဖို့အတွက်၊ ခွေးတွေလိုသားအမိချင်းမိတ်လိုက်ပြနေမလား၊ ဒါမှမဟုတ် ငါနဲ့အတူရှေ့ကချောက်ထဲခုန်ချပြီး အနီးစပ်ဆုံးဖြတ်လမ်းကနေကျိန်စာတွေနဲ့လွတ်ကင်းတဲ့ဘဝကိုအတူသွားကြမလားရွေးပေတော့.."

မြဝတ်မုံကကြာကြာမစဥ်းစားတော့ပါ။ ယတိပြတ်သောဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကိုပေးလိုက်ပါ၏။

" ကျမဆုံးဖြတ်ချက်ကမပြောင်းလဲပါဘူး ကိုမောင်..၊ ဘယ်လိုအခြေအနေကြီးပဲဖြစ်လာပါစေ၊ ဘယ်လိုခက်ခဲပင်ပန်းမှု၊ ဂုဏ်သရေညစ်နွမ်းညှိုးနွမ်းမှုတွေရှိလာရ၊ ကြုံလာရပါစေ။ ကျမသားကိုတစ်ယောက်လည်းမထားခဲ့နိုင်ဘူး။ ကျမသားနဲ့လည်းခွဲဖို့စိတ်မကူးဘူး။ ဒါကျမရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ပါပဲ။ နောက်ပြီး အခုကျမတို့သွားနေတဲ့ဥိးတည်ချက်တစ်ခုရှိနေတယ်။ အဲဒါကတော့တောင်ဇာလီဘုရင်မင်းမြတ်ကြီး အဓိယဒေဝ ရဲ့နောက်ဆုံးဆန္ဒကိုသွားပြီးဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ပါ။ ခရီးလမ်းဆုံးရည်ရွယ်ချက်မပြည့်မချင်း တခြားဘယ်လိုဆွဲဆောင်မှုနဲ့နှောက်ယှက်မှုတွေကိုမှအဝင်ခံတော့မှာမဟုတ်ဘူး။ ကဲ..ခွင့်ပြုဦး..ကျမစခန်းကိုပြန်တော့မယ်.."

သူမ၏အဖြေစကားကိုကြားလိုက်ရတော့၊ ဦးမောင်မောင်သွင်၏မျက်နှာသည် ပထမ၌ ဒေါသဖြင့်မည်းမှောင်၍သွား၏။ နောက်တော့အသွေးအရောင်ကဖြူပတ်ဖြူရော်ဖြစ်လာရာမှအစိမ်းဖျော့ဖျော့ရောင်ပြောင်းသွားပြန်သည်။။ ဝိညာဉ်တစ်ကောင်၏ဒေါသထွက်သည့်အမူအရာမျိုးဖြင့်သူကသိသိသာသာကြီးရှေ့သို့တိုး၍လှမ်းလာလေသည်။ ချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားသောသူ၏အမူအရာနှင့်လှုပ်ရှားမှုတို့ကြောင့် မြဝတ်မုံမှာပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားပြီးနောက်ဘက်သို့ဆုတ်လာမိလေသည်။

သူမအကြီးအကျယ်ထိတ်လန့်လာကာ၊ အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ကိုမောဟိုက်စွာရှူလိုက်ပြီးမသင်္ကာလာသဖြင့်ပြူးကျယ်သောမျက်လုံးများဖြင့်၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အဲဒီတော့မှသူမ၏ပတ်ချာလည်တောအုပ်ထဲတွင် သူမတို့နှစ်ယောက်ထဲသာရှိတော့သည်မဟုတ်မှန်းကိုသတိပြုလာမိတော့သည်။ တောအုပ်ထဲတွင် ရာနှင့်ချီသောအရိပ်မဲများကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူမရုတ်တရက်ကြက်သီးမွေးညင်းများဖြန်းကနဲထသွားသောခံစားချက်ကြောင့်၊ ၎င်းတို့မှာသရဲတစ္ဆေ၊ ပရလောကသားများလားဟုမပြောနိုင်ပေ။

အနီးအနားရှိအတော်အတန်ပြတ်ပြတ်သားသားမြင်ရသောအရိပ်အယောင်တို့မှာ မကောင်းဆိုးဝါးဖုတ်ကောင်လိုလို၊ ဇွမ်ဘီလိုလို၊ ဟုထင်ရပြီး သူတို့၏မျက်နှာမှာလည်း၊ ပြောင်းလဲသွားသောဦးမောင်မောင်သွင်၏မျက်နှာနှင့်ဆင်တူပင်၊ စိမ်းဖန့်ဖန့် ဖြူပတ်ဖြူရော်အသွေးအရောင်များနှင့် ပြူးကြောင်သောမျက်လုံးများရှိလေသည်။ ထိုမကောင်းဆိုးဝါးသဏ္ဍာန်အရာများက ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ဝိုင်းရံထားပြီးသူမ၏ပြေးလမ်းကို ဖြတ်ပိတ်ထားလိုက်ကြလေပြီ။

ထိုအချိန်တွင် ဦးမောင်မောင်သွင်မှနေ၍ ပြောင်းလဲသွားသောမကောင်းဆိုးဝါးသဏ္ဍာန်က ဒေါသတကြီးဖြင့် စကားဆိုလာသည်။

" ဒီနေရာက..သေမင်းရဲ့မြို့တော်ပဲ။ အသက်ရှင်တဲ့သူဆိုလို့ဘယ်သူမှဝင်လို့မရဘူး။ အသက်ရှင်တဲ့သူဝင်လာပြီးရင်လဲ ဘယ်တော့မှအရှင်အတိုင်းပြန်ထွက်သွားလို့မရဘူး.."

--------------------------------------------------------

(10)

မကောင်းဆိုးဝါးတဖြစ်လဲဦးမောင်မောင်သွင်၏မျက်လုံးများထဲတွင် ကြောက်မက်ဖွယ်သေမင်း၏အရိပ်၊ အငြိုးဒေါသများ၏အရောင်ဖြင့်တောက်ပြောင်နေလေသည်။ သူသည် သူလိုချင်သောလိုလားချက်ကို မြဝတ်မုံအားဆွဲဆောင်သိမ်းသွင်း၍မရသောအခါ၊ ဇာတိရုပ်ပေါ်လာလေပြီ။ သူကားသေပြီးသော၊ တမလွန်တွင်ပျော်မွေ့နေသည့်၊ မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်မျှသာတည်း။

ဦးမောင်မောင်သွင်၏ပုံရိပ် မကောင်းဆိုးဝါးကပြောပြီးသွားသည်နှင့်၊ အခြားသောဖုတ်ကောင်လိုလိုမကောင်းဆိုးဝါးများက မြဝတ်မုံနှင့်အလွန်နီးကပ်လာလေပြီ။ သူတို့က သူမအား ဝိုင်းကာပိတ်ဆီးထားကြကာ လက်အများအပြားကလှမ်းဆွဲဖို့ကြိုးစားနေကြ၏။ ပြီးတော့ချောက်ကမ်းပါးနားသို့ရောက်သွားစေရန်၊ ဆွဲယူ၊ တွန်းပို့နေကြသည်။သူမက စတင်အော်ဟစ်၍အကူအညီတောင်းခံရန်ကြိုးစားလိုက်သော်လည်းနောက်ကျသွားလေပြီ။ အေးစက် ခြောက် ကပ် သောလက်အချို့ကသူမ၏ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ သူမသည်ကျယ်လောင်စူးရှစွာအော်ဟစ်မိသော်လည်း အသံကပီသစွာထွက်မလာတော့ပါ။ ဗလုံးဗထွေးအော်သံညည်းသံများအဖြစ်သာ ထွက်လာနိုင်လေသည်။

မြဝတ်မုံသည်သေမင်းတမန်လက်များ၏ ဝိုင်းဝန်းဆုပ်ကိုင်၊ ဆွဲယူ၊ တွန်းထိုးမှုများမှလွတ်ထွက်သွားစေရန်ကြိုးစားရုန်းကန်နေရသည်။ သို့သော်သူမကိုဖိနှိပ်နေသောစွမ်းအားများကကြီးမားလှလေသည်။ သဘာဝမဟုတ်သောစွမ်းအားများက၊ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်မှအားအင်များနှင့်တိုက်ခိုက်လိုစိတ်များကို ယုတ်လျော့သွားစေရန်ဆွဲစုပ်ယူငင်နေသလိုဖြစ်နေ၏။ သူမသည် မောပန်းနွမ်းနယ်နေပြီး သတိလစ်သွားမတတ်အထိ ဖြစ်လာသည်။ သူမ၏အတွေးတိုင်းတွင်၊ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်မှုများကပြည့်နှက်နေသည်။ သူမ မကြာခင်သေရတော့မည်ဟုခံစားလာရသည်။

ထိုကဲ့သို့သူမ၏အသက်အတွက် အကျောက်အကန်၊ အသေအလဲ၊ လှုပ်ရှားရုန်းကန်နေရစဉ်အတွင်း ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပင် သူမသည်ကျယ်လောင်စွာအော်ဟစ်၍ အားမာန်သွင်းသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။ မကောင်းဆိုးဝါးများကသူမကိုဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေသောအင်အားများကသိသာစွာလျော့ကျသွားပြီး၊ သူမကိုမြေပြင်ပေါ်သို့လွှတ်ချလိုက်ကြသည်။ သူတို့၏အာရုံများကနောက်မှထွက်ပေါ်လာသောနှောက်ယှက်မှုအသံအပေါ်တွင်သက်ဝင်သွားကြလေသည်။

တောအုပ်ထဲမှအသံကုန်မာန်သွင်းအော်ဟစ်၍ပြေးထွက်လာသူကား ကောင်းမြသွင်ဖြစ်လေသည်။ သူ၏လက်ထဲတွင်ကား ဓါးရှည်တစ်ချောင်းကိုကိုင်ဆောင်ထားသည်။ သူသည်ဒေါသတကြီးနှင့်အော်ဟစ်ကာ၊ မကောင်းဆိုးဝါးအုပ်စုအတွင်းသို့ ဒလကြမ်းမန်း ဝင်ရောက်ပြီး၊ လက်ထဲတွင်ကိုင်လာသောဓါးဖြင့် အတင်းထိုးခုတ်၊ ဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်တော့သည်။ ဓားနှင့်ထိတွေ့ခြင်းခံလိုက်ရသော မကောင်းဆိုးဝါးများသည် လေထဲတွင်ကြေကွဲ၍ ချက်ချင်းပင် အမှုန်အမွှား၊ မြူမှုန်မည်းများအဖြစ်ပျံ့လွင့်ပြီးပေါက်ကွဲထွက်ကုန်ကြလေသည်။

ကောင်းမြသွင်၏လက်ထဲမှာကိုင်ဆောင်ထားသောဓားကိုမြင်လိုက်ရလျှင်ပင်၊ ဦးမောင်မောင်သွင်အဖြစ်မှပြောင်းလဲနေသောမကောင်းဆိုးဝါးကောင်ထံမှ ညည်းညူသံကြီးသဖွယ် ပြင်းထန်သောသက်ပြင်းချရှိုက်မောသံကြီးထွက်လာကာသူ၏ဝင်းတောက်နေသောမျက်လုံးများကလည်းမယုံကြည်နိုင်သောအံ့အားသင့်မှုအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားလေတော့သည်။ သူ၏ချေင်းချောင်းထွက်နေသော အမျက်ဒေါသများကချက်ချင်းပင် ငုပ်လျှိုးသွားလေတော့သည်။ သူကချက်ချင်း ဒူးထောက်ကျသွားသည်၊ သို့မဟုတ် ဒူးထောက်ပြီးအရိုအသေပြုလိုက်တာဖြစ်ပေမည်။

" မဟုတ်ဘူး..၊ မဟုတ်ဘူး..  ၊ မဖြစ်ရဘူး..။ ဒါ..ဒါ..၊ ဘုရင်ရဲ့ဓား။ အဓိယဒေဝ အရှင်မင်းမြတ်ရဲ့ဓါးပဲ.."

ဟုပြောကာ ဒေါသစိတ်တို့ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်၊ ပျောက်လျက်ဒူးထောက်ရင်းမှ ဓားကို ဦးညွှတ်လိုက်သည်။ အခြားသောမကောင်းဆိုးဝါးများကလည်းပြိုင်တူလိုပင် ဒူးထောက်ချလိုက်ကြလျက်၊ အရိုအသေပြုလိုက်ကြသည်။ကောင်းမြသွင်သည် ဓားကိုမလှုပ်ရမ်းတော့ဘဲ ဓားသွားများကို ခပ်ဝေးဝေးတွင်မြှောက်၍ချိန်ထားရင်း ခြိမ်းခြောက်ကြိမ်းမောင်းနေလေသည်။ ကြည့်နေရင်းမှာပင် ငြိမ်သက်စွာ ဒူးတုပ်၍အရိုအသေပေးနေသော ဦးမောင်မောင်သွင်အပါအဝင်မကောင်းဆိုးဝါးအုပ်စုကြီးသည်၊ တဖြည်းဖြည်းမှုန်ဝါးမှေးမှိန်လာကာ စက္ကန့်အနည်းငယ်အတွင်းပျောက်ကွယ်သွားကြလေတော့၏။

ယခုတော့ကြည်လင်သောလရောင်နှင့်အေးမြသောလေညှင်းသာလျှင်ကျန်ခဲ့လေကာ လှပသောသဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ကိုပြန်၍ဖန်တီးပေးနေလေသည်။ စောစောလေးကကြောက်လန့်၊ အသည်းထိတ်၊ တုန်လှုပ်စဖွယ်မြင်ကွင်းများနှင့်၊ အတွေ့အကြုံများကမရှိတော့ပါပေ။ ကောင်းမြသွင်က မအေဖြစ်သူမြဝတ်မုံ ဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး၊ သူမ၏လက်ကို လှမ်းဆွဲ၍ထူပေးလိုက်ရင်းက..၊

" မေမေ၊ အဆင်ပြေရဲ့လား.."

သူ၏တစ်ကိုယ်လုံးချွေးစေးများဖြင့်တောက်ပြောင်လျက် မောဟိုက်စွာအသက်ရှူသံတွေကမပျောက်သေးပဲ၊ မိခင်ဖြစ်သူကိုမေးလိုက်သည်။

" မေမေအဆင်ပြေပါတယ်သား၊ မေမေသားကိုအခုပြောစရာတစ်ခုရှိတယ်.."

" နောက်မှပြောလို့မရဘူးလားမေမေ..။ မစောင့်နိုင်ဘူးလား ဒီနေရာကနေ အရင်ဝေးဝေးကို ထွက်ရအောင်လား.."

" မဟုတ်သေးဘူး သား။ ဒါကိုမေမေအရင်ပြောမှဖြစ်မယ်။ မေမေစောစောက သေတော့မလောက်နီးနီးဖြစ်ခဲ့တယ်။ တကယ်လို့များမေမေသေသာသွားရင်သားကိုအခုလိုပြောပြဖို့အွင့်အရေးမရှိပဲထွက်သွားရမှာ။ မေမေပြောပါရစေ.."

မြဝတ်မုံကသားဖြစ်သူအားအနီးသို့လှမ်းဆွဲလိုက်ရင်းသား၏မျက်လုံးထဲသို့ရီဝေစွာစိုက်ကြည့်ရင်းကပြောလိုက်သည်။

" သား..၊ သားကိုမေမေချစ်တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းသားကိုသိစေချင်နေပြီ..သိလား။ သားအမိလိုမဟုတ်တော့ဘူး..။ သားမေမေ့ဆီကမျှော်လင့်တောင့်တနေခဲ့ပြီး၊ မေမေ့ကိုအကြိမ်ကြိမ်အရိပ်အမြွက်ပြောခဲ့ဖူးတဲ့အချစ်မျိုးနဲ့ချစ်လာမိတာ..။မင်းအဖေ 

ကိုမောင်မောင်သွင်ဆုံးသွားပြီးကတည်းက မေမေရှာဖွေခဲ့တဲ့ အချစ်က မေမေ့အနားမှာပဲ အမြဲရှိနေတယ်ဆိုတာ အခုမှ သဘောပေါက်တော့တယ်။ တကယ့်တကယ်အရေးအကြောင်းကျတော့မေမေ့ကိုအနီးကပ်အသက်နဲ့ရင်းပြီးအကာအကွယ်ပေးခဲ့တာကသားတစ်ယောက်ထဲပဲ.."

" အခု..၊ သားကို..မေမေက၊ အအမေတစ်ယောက်အနေနဲ့တင်မကဘဲ ချစ်သူတစ်ယောက်အနေနဲ့လည်းချစ်လာမိပြီ။ ဒါ..သား..မေမေ့ဆီကတောင့်တနေတဲ့အရာပဲမဟုတ်လား။ သားကမေမေ့ရဲ့၊ အသွေး၊ အသက်၊ ဝိညာဉ်အစစ်အမှန်ပဲ၊ မေ့သားချစ်ကလေးရယ်.."

မြဝတ်မုံစိတ်တွေအရမ်းနူးညံ့ပျော့ပြောင်းနေသည်၊ နှလုံးသားထဲကတလှပ်လှပ်နဲ့ယိုဖိတ်စီးထွက်လာသောအချစ်စိတ်များက၊ မိခင်တစ်ယောက်ကသားအပေါ်ချစ်တဲ့ ၅၂၈ မေတ္တာချစ်ခြင်းမျိုးမဟုတ်တော့ပေ၊ သူမ၏ကာမကိလေသာနှင့်ယှဥ်သော ၁၅၀၀ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ထုတ်ဖော်ကြေငြာမိရင်း သားဖြစ်သူကောင်းမြသွင်ကိုသူမရင်ခွင်ထဲသို့ဆွဲယူပြီးတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လိုက်ကာသူ၏ယောက်ျားပီသသော နှုတ်ခမ်းများကိုသူမ၏ဖူးထွတ်နေသောနှုတ်ခမ်ူးလေးဖြင့်တေ့၍ ရှိုက်မောမိန်းမူးစွာနမ်းစုပ်လိုက်တော့သည်။

ကောင်းမြသွင်မှာလည်းထင်မှတ်မထားသောအချိန်တွင်ပြုမူလာသော သူ့အမေ၏လှုပ်ရှားမှုကြောင့် မင်သက်နေရင်းကအသိမဲ့စွာပြန်ဖက်ရင်း အမေဖြစ်သူကိုပြန်လည်နမ်းစုပ်ပေးမိတော့၏။

ခပ်ကြာကြာလေးတမေ့တမောနမ်းရှုတ်ပြီးမှ မြဝတ်မုံကအနမ်းကိုခွာလိုက်ကာ..။

" ကောင်းမြသွင်..၊ သား..၊ ဘဝအဆက်ဆက်မှာ တို့နှစ်ယောက်က သားအမိအနေနဲ့ရော၊၊ ချစ်သူအဖြစ်နဲ့ပါအတူတူနေခဲ့ကြဖူးတယ်ဆိုတာ မေမေမကြာခင်လေးကမှ သိလာခဲ့ရတယ်။ သားကိုမေမေ့ချစ်သူအဖြစ်လက်ခံပြီးမေမေ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့အသွေးအသားကိုသားစိတ်တိုင်းကျသုံးဖို့ အရင်ဘဝတွေကမေမေပေးခဲ့ဖူးတယ်။ မေမေဘေဒါရီဘဝကထည်းကသားကိုကိုယ်မွေးထားခဲ့တဲ့ ရင်သွေးအရင်း၊ သားအရင်းမှန်းသိသိကြီးနဲ့အချစ်ကျူးပြီးလင်လိုချစ်ခဲ့မိတာကနေ၊ ဘဝအဆက်ဆက် မဖြတ်နိုင်ပဲဆက်ချစ်ခဲ့မိတယ်.."

သူ့အမေ၏ရုတ်တရက်ကြီးဝန်ခံလာမှုနှင့်အပြုအမူကြောင့်၎င်း၊ နက်ရှိုင်းပြင်းပြသောအနမ်းများကြောင့်၎င်း၊ ကောင်းမြသွင်မှာရှော့ရပြီးထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားသည်မှာအမှန်ပဲဖြစ်လေသည်။ သို့သော်သူ့စိတ်တွေကိုသူကအမြန်ပြန်ပြီးစုစည်းလိုက်နိုင်သည်။

သူသည် ဓားကို ချလိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ချစ်ရစွာသောမိခင်ဖြစ်သူ မြဝတ်မုံကိုလှမ်း၍ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်းကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ သူမ၏ကျောလေးကိုပွတ်သပ်ပေးကာ၊ သူ၏ပုခုံးပေါ်ခေါင်းမှီတင်ထားသော အမေဖြစ်သူ၏ဆံစ၊ နားသယ်၊ နားရွက်လေးများနှင့် လည်ဂုတ်သားနုနုလေးများကို ဖွဖွလေးစုပ်နမ်းပေးနေလေသည်။

ယခုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကရှင်းလင်းငြိမ်သက်ပြီး၊ တိတ်ဆိတ်ကာအေးချမ်းသာယာလျက်ရှိနေပေပြီ။ ဘာအနှောက်အယှက်မှမရှိတော့..။

အမေနှင့်သားအဖြစ်မှနေ၍ပူလောင်သောကိလေသာအချစ်များပြွမ်းတီးရောယှက်မှုအဖြစ်ပြောင်းလဲလာကာ၊ အသွေးအသားထဲတွင်ချစ်သူစိတ်များညွတ်နူးဝင်ရောက်လာသောမြဝတ်မုံနှင့်ကောင်းမြသွင်တို့သားအမိမှာ ပျောက်သွားမည်စိုးသည့်အလားအချင်းချင်းတင်းကြပ်စွာဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းဂဟေဆက်ပြီး စွဲစွဲမက်မက်နမ်းရှုတ်နေကြတော့၏။

``````````````````````

မြဝတ်မုံသည် ကောင်းမြသွင်ကသူမကိုတွဲထူဖေးမပြီးခေါ်လာတာလား၊ ပွေ့ဖက်ချီမပြီးခေါ်လာတားလားကိုပင်ဝိုးတိုးဝါးတားဖြင့်မမှတ်မိလိုက်ပဲ တဲစခန်းချထားရာနေရာသို့ပြန်ရောက်လာကြသည်။သူမသည်ယခုထက်ထိသူမလုံးထွေးရုန်းကန်ခဲ့ရသော မကောင်းဆိုးဝါးများနှင့်တိုက်ခိုက်မှုကြောင့်အင်အားတွေဆုတ်ယုတ်နေဆဲဖြစ်သည်။  သတိကကောင်းစွာမကပ်သေးပဲဝေဝါးနေဆဲဖြစ်၏။

စခန်းပြန်ရောက်တော့မှ ရေသောက်ရပြီး အနည်းငယ်လန်းဆတ်လာသည်။

ကောင်းမြသွင်ကသူ့မိခင် အားပြည့်ပြီး သွေးအားတက်လာစေရန် ဘရန်ဒီလက်နှစ်ဆစ်လောက် ငှဲ့တိုက်ပြီးမှအစားအသောက်အချို့ကို စားနိုင်ရန်ပြင်ဆင်ပေးလေသည်။ သူမကအခုထိတွေ့ကြုံခဲ့ရသည့်အဖြစ်များအပေါ် မှန်မှန်ကန်ကန် မသုံးသပ်မိသေးချေ။

" အခုတွေ့ခဲ့တာတွေက ဘာတွေဖြစ်မလဲ..သား.."

" သားလည်းအသေအချာမပြောတတ်ဘူးမေမေ..။ အနီးစပ်ဆုံးခန့်မှန်းရရင်တော့၊ သူတို့တွေဟာ သဝဏ္ဏဝါဠီမြို့တော်ရဲ့ အဖျက်စီးခံလိုက်ရမှုမှာ၊ ကျူးကျော်သူတွေရဲ့အစုလိုက်အပြုံလိုက် အသတ်ဖြတ်ခံခဲ့ရတဲ့ တောင်ဇာလီ နိုင်ငံသားတွေဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ယူဆရတာပဲ။ သားစိတ်ထင်ကိုပြောတာနော်..။ သူတို့ဟာ သင့်တင့်လျောက်ပတ်စွာ သင်္ဂြိုလ်မှု မခံခဲ့ရတာတွေ၊ သပိတ်သွတ်၊ အမျှဝေခြင်းစတဲ့ဘာသာရေးအစီအစဥ်တွေ ကောင်းကောင်းလုပ်ပေးတာမခံရလို့ ကောင်းတဲ့တမလွန်ကို မသွားနိုင်ပဲ၊ မကျွတ်မလွတ်ကြတာဖြစ်နိုင်တယ်။ သူတို့ရဲ့ ဝိညာဉ်တွေဟာ ဒီတောတွင်းဧရိယာမှာပဲထွက်ပေါက်မရှိ ပိတ်မိနေကြတာဖြစ်နိုင်တယ် မေမေ.."

" ဒါဆိုရင် ဒီနေရာဟာ ကျိန်စာသင့်နေတဲ့နေရာပေါ့..။ ဟို..ဟို..ကောသာလသမိုင်းမှတ်တမ်းထဲမှာပါတဲ့၊ ကောသာလဘုရင်လွှတ်လိုက်တဲ့၊ မအောင်မြင်တဲ့၊ စူးစမ်းရှာဖွေရေးအဖွဲ့တွေဟာ၊ တဖွဲ့မှပြန်မလာနိုင်ပဲ၊ အစအနရှာမရအောင်ပျောက်ဆုံးသွာတာက အဲဒီမကောင်းဆိုးဝါးတွေလက်ချက်မိသွားလို့များလား။ သူတို့သတ်လိုက်တာဖြစ်နိုင်တယ်လို့ သားထင်သလား.."

မြဝတ်မုံကတွေးဆပြောရင်းတုန်လှုပ်သွားမိလေသည်။

" ဖြစ်နိုင်တယ်မေမေ..၊ သူတို့က တောင်ဇာလီဘုရင်ကြီးရဲ့လက်သုံးတော်ဓါးကို၊ ရိုသေကြ၊ ကြောက်ကြတာ သေချာတယ်။ ဒီဓါးက မကောင်းဆိုးဝါးတွေကိုလည်းပြိုကွဲသွားအောင်ဖြိုခွင်းနိုင်တာ ဒီညအဖြစ်အပျက်ကသက်သေပဲ.."

" ဒါနဲ့..အဲဒီဓါးက သားဆီဘယ်လိုရောက်နေရတာလည်း။ မေမေလည်းမသိပါလား။ မေမေတို့အဲဒါကို၊ ကောသာလပိဋကတ်တိုက်ထဲကသေတ္တာကြီးထဲမှာပဲတွေ့ခဲ့ဖူးတာလေ.."

" ပိဋကတ်တိုက်မှူးကြီးက ဘုရင့်ရဲ့အရိုးပြာအိုးကြုတ်ကိုပဲပေးလိုက်တာမေမေ။ ဒါ ပေမယ့် ဘုရင့်ရဲ့ဓါးကလမ်းခရီးမှာတခုခုအသုံးဝင်လိမ့်မယ်လို့ထင်နေမိတယ်။ ဒါကြောင့် သားကသူ့အလစ်မှာပိဋကတ်တိုက်ထဲကိုတစ်ခေါက်ပြန်ဝင်ပြီး ဘတ်လာခဲ့တာမေမေ။ ဒါကြောင့်လည်းဒီညမှာမေမေ့ကိုကယ်လိုက်နိုင်ခဲ့တာပေါ့.."

ကောင်းမြသွင်ကသူခိုးလူမိသလိုမလုံမလဲနှင့်ဝန်ခံလိုက်၏။

" သူများမသိပဲယူခဲ့တာ မကောင်းပေမယ့်၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီတစ်ခါတော့မင်းလုပ်ခဲ့တာကဘုရားမတာပဲသားရေ။ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ.."

ပြောရင်းသူမကပြံးနေလေသည်။

" ဒါနဲ့..သားကမေမေ့ကိုဘယ်လိုရှာတွေ့တာလည်း.."

" သား..ညက အိပ်ရင်းနဲ့အိပ်မက်တစ်ခုကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မက်တယ်မေမေ။ အဲဒီထဲမှာမေမေကသားကို မချစ်ဘူးလို့ ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောနေတယ်။ မေမေက မင်းလို ကိုယ့်အမေကိုကိုယ်ပြန်ပြီးစိတ်ကူးယဥ်ပြစ်မှားနေတဲ့သားမျိုးမွေးထားရတာဝမ်းရေစပ်တယ်လို့ရက်ရက်စက်စက်ကြီးပြောနေတယ်။ သားကိုမွေးထားရတာကြောက်စရာကောင်းပြီးငရဲကြီးမယ့်အတွေးအကြံမျိုးကိုပဲတွေးနေတဲ့၊ ဩချရလောက်တဲ့ အကုသိုလ်ကောင်ပဲလို့မေမေကစွပ်စွဲနေတယ်..။ မင်းဟာ ငါ့ရဲ့စိတ်ချရတဲ့သားတစ်ယောက်မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ငါ့အတွက်မင်းရှိနေတာ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် မလုံခြုံတော့ဘူးလို့ပြောနေတယ်။ သားအရမ်းရှက်သွားမိတယ်မေမေ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်သတ်သေချင်စိတ်တောင်ပေါက်သွားတယ်.."

မြဝတ်မုံက အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာတစ်ချက်ရှိုက်လိုက်ပြီး သားဖြစ်သူကိုလှမ်းဖက်လိုက်လေသည်။

" အို..၊ သား..၊ မေမေ့သားလေး..၊ အဲဒါမေမေမေမဟုတ်ဖူးသား..။ အဲဒီမကောင်းဆိုးဝါးဝိညာဉ်တွေကပဲ၊ မေမေ့ကိုသူတို့လုပ်ခဲ့သလို၊  ငါ့သားစိတ်တွေရှုပ်ထွေးသွားအောင်အယောင်ဆောင်ပြီးလုပ်တာနေလိမ့်မယ်.."

--------------------------------------------------------


အပိုင်း (၃) ဆက်ရန် >>>>