Tuesday, July 24, 2012

တဏှာအခံကြောင့် နေရာအမြန်ရပေမယ့် (စ/ဆုံး)

တဏှာအခံကြောင့် နေရာအမြန်ရပေမယ့် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ(စာရေးသူ နာမည်မပါရှိပါ။)

လက်တစ်ဖက်က ရေဖလားကို ကိုင်ပြီး ရေစည်ထဲတွင်ပြည့်လျှံနေသော ရေများထဲသို့ ထိုးနှစ်ကာ ခပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်ကို လောင်းချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဟာ သူ့ကိုလှမ်းတွေ့လိုက်ရပါတယ်။သူက မြေပြင်ပေါ်မှာ အုံးလက်အလယ်ကြောရိုး အရင်းပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ဖင်ခုပြီးထိုင်နေရာက လက်ထဲမှာ ဓားပါးလေးတစ်ချောင်း ကိုင်ထားပြီး အုံးလက်လေးတွေကို တံမြက်စီးတန်သပ်နေရာကနေ ကျမကို ကွက်ကြည့် ကွက်ကြည့် လုပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

ကျမရေချိုးနေတဲ့နေရာနဲ့ သူရှိတဲ့နေရာကြားမှာ ပန်းခြုံလေးများရှိကာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လည်း ပေ (၂၀) နီးပါးလောက် ဝေးလေတော့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရေချိုးနေတဲ့ ကျမက မြေပြင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့သူ့ကို သဲသဲကွဲကွဲ မြင်နေရပေမယ့် သူကတော့ ကျမ သူ့ကို တွေ့နေရတယ်ဆိုတာ သိပုံမရပါဘူး။

သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး သူက ကျမကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ကြည့်နေတယ်ဆိုတာလဲ ကျမက သိလိုက်ရရော ကျမဟာ လက်ထဲက ရေခွက်ကို ရေစည်ထဲချလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်က ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီတပတ်နွမ်းပါးပါးလေးကို အသာဖြန့်ပြီး ခပ်လျှော့လျှော့လေး ပြင်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ရေဖလားကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်ကို ရေတွေ တဝုန်းဝုန်းနဲ့ အမြန်ပဲ လောင်းချိုးလိုက်ပါတယ်။

ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံးမှာ ရေတွေ ရွှဲနစ်၍ သွားရပါပြီ။

ဒီအခါမှာတော့ ကျမဟာ လက်ထဲကရေခွက်ကို ချလိုက်ပြန်ပြီး သူရှိတဲ့ဘက်ကို ကျောပေးလိုက်ရာက ကျမဟာကုန်းပြီး ကျမရဲ့ခြေဖမိုးလေးတွေကို ခဏကြာတဲ့အထိ ချေးတွန်းနေလိုက်ပါတယ်။

ခဏမျှကြာသွားတဲ့အခါကျတော့မှ ကျမဟာ ခါးကိုပြန်ဆန့်လိုက်ပြီး သူရှိရာဘက်ကို လှည့်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်ကားကား ပြုလုပ်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်က ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီအောက်နားစလေးကို ဒူးဆစ်အထိလှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ ဒီအခါမှာတော့ ကျမရဲ့ ဖြူဖွေးပြီးနေတဲ့ ခြေသလုံးသားလေးတွေဟာ ထွက်ပေါ်၍ လာတဲ့အခါမှာတော့ ကျမဟာ အသာငုံ့ပြီး ချေးတွန်းပါတယ်။ တခါ ကျမရဲ့ထဘီအောက်နားစလေးကို ဆက်ပြီးတော့ အပေါ်ကို ပေါင်လယ်လောက်ထိ လှန်တင်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ တုတ်တစ်၍ ဖွေးနေသော ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ကျမရဲ့ လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ချေးတွန်းပေးနေပါတယ်။

ဒီလိုလုပ်နေရာကနေ ကျမက သူရှိတဲ့ဆီကို မျက်လုံးလေး အသာဝန့်ပြီး အမှတ်တမဲ့ကြည့်လိုက်တော့ သူက လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ ဓားပါးလေးကိုရော အုံးလက်လေးတွေကိုပါ ချထားပြီး ကျမကို သပ်သပ်ကြီးထိုင်ကြည့်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။

ကျမက သူ့ဘက်ကို ကျမရဲ့ ရေတွေ တကိုယ်လုံးရွှဲစိုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်ထားရာက မတ်တပ်ရပ်ရက်ကနေ ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို အသာကားကာ ထဘီအောက်နားစကိုလဲ ပေါင်လယ်လောက်ထိ လှန်တင်ထားတော့ မြေပြင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေက ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းထိပင်မြင်နေရမလား မပြောတတ်ပါဘူးရှင်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမဟာ ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီလေးရဲ့ ဂျိုင်းကြား အောက်ဖက်နားမှာညှပ်ထားတဲ့ အထက်ဆင်စလေးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး ထဘီလေးကို အောက်ကို လျှောချလိုက်ပါတယ်။

ကျမရဲ့ ဆူဖြိုးမို့မောက်နေတဲ့ နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးတွေဟာ အကုန်လုံးနီးပါးပေါ်ထွက်လာ ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးပေါ်ကာနီးဆဲဆဲလောက်မှာတော့ ထဘီလေးကို ဆက်၍ဆွဲမချတော့ဘဲ ရပ်လိုက်ကာ လက်လေးတစ်ဖက်နဲ့ ထဘီလေးကို ရင်ဘတ်မှာ အသာဖိလို့ ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်က လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ကျမရဲ့ ရင်ဘတ်ရင်ညွန့်လေးတွေကို ပွတ်ပေး၍ ချေးတွန်းနေပါတယ်။

ခဏကြာတဲ့အခါမှာတော့ ကျမနားကို လူတစ်ယောက် လာရပ်သလိုရှိတာကြောင့် ကျမက ခေါင်းငဲ့ကာကြည့်လိုက်တော့ သူလေ….မောင်တိုးပေါ့ ကျမရဲ့ ဘေးတစောင်းနားလေး ငါးပေကွာတဲ့နေရာကနေ ကျမကို မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ ကြည့်နေတယ်လေ။

ကျမလဲှ့ကြည့်တာာ တွေ့လိုက်ရတော့ သူက….

“ မမ ကျွန်တော့်ကို ခေါ်လိုက်သလားလို့….”

ဆိုပြီး ယောင်ဝါးဝါးနဲ့ မေးလာပါတယ်။ ကျမရဲ့စိတ်ထဲက ဒင်းလေးလည်း မခေပါလားလို့တွေးပြီး မင်းကို မမ ပါးစပ်က ခေါ်တာမဟုတ်ပါဘူး မင်း မမနား ရောက်လာအောင် အမူအရာတွေလုပ်ပြပြီး ခေါ်လိုက်တာပါလို့ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်ပါတယ်။ နှုတ်ဖျားကတော့ ထွက်မလာပါဘူး။ တကယ် နှုတ်ဖျားက ထွက်လာတာကတော့…..

သူ့ရဲ့အမေးစကားလည်းဆုံးရော ကျမက သူ့ကို ယဲ့ယဲ့လေးတစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး….

“ အေး…လာ…ကျောကုန်းကို ချေးတွန်းပေးစမ်းကွာ….”

လို့ပြောပြီး သူ့ဘက်ကို ကျမရဲ့ ကျောပြင်လေးကို လှည့်ပေးလိုက်ရင်ပဲ မောင်တိုးဟာ ကျမရှိရာကို လှမ်းပြီးတိုးကပ်လာပါတယ်။ ကျမကလည်း ကျမရဲ့ထဘီလေးကို ခါးနားထိ လျှော့ချပေးလိုက်တော့ ကျမရဲ့ဖြူဖွေးညက်ညောကာ ပြည့်တင်းနေတဲ့ ကျောသားလေးတွေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့အခါမှာ…သူ့ရဲ့ လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဟာ ကျမရဲ့ ကျောပြင်လေးပေါ်သု့ိ ဖိကပ်၍လာကာ ကျမရဲ့ ကျောပြင်လေးမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရတဲ့အချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ တော့ အေးကနဲ ဖြစ်သွားရပါတော့တယ်။

သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်းကြီးတွေဟာ ကျမရဲ့ကျောပြင်နုနုလေးပေါ်ဝယ် ချေးတွန်းပေ းနေတဲ့ပုံမျိုး မဟုတ်ဘဲ ကျောပြင်လေးကို အလျားလိုက် စုန်ချီဆန်ချီနဲ့ ဖွဖွလေး တရွရွနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးဟာ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထကာ တကိုယ်လုံးရေတွေ ရွှဲနေတဲ့ကြားက ထူထူပူပူဖြစ်၍လာရပါတယ်။

သူ့လက်ဖဝါးတွေဟာ ကျမရဲ့ ကျောပြင်လေးပေါ်မှာ ဖွဖွလေးတင်ထားရာကနေ ပွတ်ရင်း သပ်ရင်းနဲ့ တဖြေးဖြေး ဖိကပ်လာပြီး ရွရွလေး ပွတ်နေရာကနေ ခပ်သွက်သွက်လေး ပွတ်ပေးလာပါတယ်။

ပြီးတော့လည်း ကျမရဲ့ကျောပြင်ကို အလျားလိုက် ပွတ်နေရာကနေ ကန့်လန့်ဖြတ် ပွတ်လိုက် ဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် ပွတ်လိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်းက တချက်တချက်မှာ အပေါ်ဖက်ကိုရောက်လာတဲ့ သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်က ကျမရဲ့ဖွေးဖွေးလုံးလုံး ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီ ဖြတ်ကနဲ ဖြတ်ကနဲ မချင့်မရဲနှင့် တချက်တချက်လာပြီး ဆုတ်နေပါသေးတယ်။ ဒီမျှတင်မကပဲ အောက်ကို စုန်ဆင်းသွားတဲ့ သူ့ရဲ့ လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်း နှစ်ဖက်ဟာ ခါးဆစ်နားရောက်နေတဲ့ ကျမရဲ့ထဘီအနားစလေးကို အောက်ဖက်သို့ တိုက်ချပြီး သူ့လက်ဖဝါးတွေက ကျမရဲ့ ခါးဆစ်အောက်ဖက်ကိုပင် ဆင်း၍ ဆင်း၍ ရောက်သွားရပါတယ်။

မောင်တိုးဟာ စိတ်တွေ ကြွလာလို့ မထိန်းနိုင်လို့ပဲလား။ ဒါမှမဟုတ် အတင့်ရဲလာတာလားတော့ မပြောတတ်ပါ။ သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးတွေက အောက်ဖက်ကို စုန်ဆင်းရင်း လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့ရေတွေရွှဲနစ်နေတဲ့ ထဘီလေးနဲ့ တသားတည်းကပ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားစောင်း အိအိကြီးတစ်ဖက်ကို မထိခလုတ် ထိခလုတ်နဲ့ တို့ထိလိုက်ပါသေးတယ်။ ကျမဖြင့် ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့ ဇိမ်တွေ့လွန်းတာကြောင့် ကျမရဲ့မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကိုပင် မှိတ်ထားမိပါတယ်။ ဒီလိုနေရင်းကနေ စိတ်တွေဟာ တစထက်တစ ကပြောင်းကပြန်ဖြစ်လာရတာနဲ့အမျှ ကျမဟာ ကျမကိုယ်ကျမပင် မထင်မှတ်မိဘဲ ကျမရဲ့ခါးကို ရှေ့ဖက်သို့ ညွတ်လိုက်ရာက နည်းနည်းလောက် ကုန်းလိုက်မိပြီး ရေတွေရွှဲနစ်နေတဲ့ ထဘီပါးလေးနဲ့ တစ်သားတည်းကပ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားအိအိကြီးကို နည်းနည်းနောက်ကို ပစ်ပေးလိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာလှိုက်ကနဲ ဖိုသွားရပါတယ်။

ကျမရဲ့ဖင်ကြီးနောက်ကို တိုးလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ရှေ့ဖက်နဲ့ ဖိမိမတတ် ထိကပ်သွားရတဲ့အချိန်မှာပဲ သူ့ရဲ့ခပ်တိုတိုဝတ်ထားတဲ့ လုံချည်အောက်က အသဲအသန်ဖြစ်နေတဲ့ လီးချောင်းကြီးကို သွားပြီးတိုက်မိတော့တာပါပဲ။ တဆက်ထဲမှာပဲ ကျမဟာ ကျမရဲ့ဖင်သားလုံးလုံးကြီးတွေကို တစ်ချက် နှစ်ချက် အသာလေး လှုပ်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ဖင်သားတွေနဲ့ သူ့ဟာကြီးကို စမ်းကြည့်နေလိုက်မိပါတယ်။

အို….နဲတာကြီး မဟုတ်ပါဘူးရှင်။ မာပြီး တောင်နေလိုက်တာလည်း သန်လိုက် မာလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့။ ကျမ ဖင်သားကြီးနဲ့တိုက်မိတာတောင် တန့်ခံနေသေးတယ်။ ကျမရဲ့ယောကျ်ား အကိုကြီးစိန်မြင့်ရဲ့လီးနဲ့ကတော့ ကွာလိုက်တာ…..အကိုကြီးက အသက်(၅၀)လောက်ရှိနေလို့လားတော့ မပြောတတ်ဘူး။ သူသိပ်ပြီး ထန်နေတဲ့ အချိန်မှာတောင် သူ့လီးက ခပ်ငိုက်ငိုက်ရယ်။ ကျမလို အသက်(၂၈)နှစ်သာရှိသေးတဲ့ ဆူဆူဖြိုးဖြိုးနဲ့လူက ဘယ်အားရကျေနပ်နိုင်မှာလဲ။ ပြီးတော့ ရကာစ တစ်လလောက်ပဲ နောက်တော့ တစ်ပတ်တစ်ချီတောင် မနဲလုပ်နေရသေးတယ်။

ဒါနဲ့တောင် သူက နှာထပြီး တဖက်ရွာက တခုလပ်မတစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်နေသေးတယ်လို့ ကျမ ကြားကြားနေရတယ်။ တွေးနေမိတဲ့ကျမဟာ ကျမရဲ့စောက်ပတ်အောက်နှုတ်ခမ်းစပ်နဲ့ စအိုပေါက်လေးကြားမှာ နင့်ကနဲ ခံစားသွားရတာကြောင့် ကျမရဲ့အသိစိတ်ဟာ မောင်တိုးဆီ ပြန်ပြီးရောက်သွားရပါတယ်။

အလိုရှင်….မောင်တိုးရယ်လေ…..ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တဖက်တချက်ဆီ ဆွဲကိုင်ကာ ဖင်သားအိအိကြီးတွေကို ဖျစ်လိုက်ညစ်လိုက် ဆုတ်နယ်လိုက် လုပ်ပေးနေရုံမကပဲ သူ့ရဲ့ရှေ့က လုံချည်တွင်းကနေ ငေါထွက်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးဟာ ကျမရဲ့ဖင်ပေါက် (၂) ခုကြားနယ်လေးကို အမိအရ ဖိထောက်ထားပါတယ်။

သူ့ဆီကို ကျမ အမှတ်တမဲ့လှည့်ကြည့်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာပဲ သူ့လီးကြီးထိပ်ဟာ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီး နှစ်လုံးကြားကနေ နောက်ကို ဆုတ်သွားတဲ့အတွက် ကျမလည်း ကျမရဲ့မျက်နှာလေးကို ရှေ့ဖက်သို့ ပြန်လှည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ…..

“ အင့်…. ”

မောင်တိုးလေ သူ့လီးတန်ကြီးထိပ်နဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကြားကို ခပ်နာနာလေး ဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ ရေစိုပြီး တသားထဲကပ်နေတဲ့ ကျမရဲ့ထဘီလေးဟာ ဖင်သားကြီး (၂)ခုကြားမှာ ချိုင့်ဝင်ပြီး ကပ်နေတဲ့အတွက် သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးထိပ်ဟာ မိမိရရပဲ ကျမရဲ့စအိုဝလေးကို တဲ့တဲ့ထိုးဆောင့်မိပါတော့တယ်။

ကျမဟာ အင့်ကနဲဖြစ်သွားရာက မျက်လုံးလေးတွေ ဖြတ်ကနဲမှေးကျသွားရပြီး တပြိုင်နက်ထဲမှာပင် ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးဖြာကနဲဖြစ်သွားရကာ ထဘီစလေးကို လုံးထွေး၍ ရင်ဘတ်တွင်ဖိကပ်ထားသော ကျမရဲ့လက်လေးဟာလည်း ပြုတ်ထွက်သွားရကာ မောင်တိုးက ခပ်နာနာဆောင့်လိုက်တဲ့အတွက် ကျမရဲ့ ခပ်ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ ရှေ့ကိုငိုက်၍သွားရတာကြောင့် ကျမရဲ့ရှေ့မှာရှိနေတဲ့ ပေါင်လယ်လောက်သာ အမြင့်ရှိသောရေစည်နှုတ်ခမ်းကို ကျမရဲ့ လက်လေးနှစ်ဖက်နဲ့ ဆန့်တန်း၍ မြဲမြံစွာကိုင်ကာ ထောက်လိုက်မိပါတော့တယ်။ မောင်တိုးကလည်း လျင်လိုက်တာလေ။ ကျမရဲ့ရင်ဘတ်မှာဖိထားတဲ့ ထဘီစလေးဖြတ်ကနဲ လွတ်ထွက်ပြုတ်ကျသွားရတဲ့ အချိန်မှာပဲ သူက ကျမရဲ့ထဘီကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချကာ ချွတ်လိုက်တော့ ရေစိုနေတဲ့ထဘီလေးဟာ ကျမရဲ့ခြေဖျားဆီကို ကွင်းလုံးလုံးပြီး ကျသွားတဲ့အချိန်မှာပဲ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီး(၂)ခုကြားမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရတာကြောင့် သဘာဝအရ အလေ့အကျင့်ရပြီးဖြစ်နေတဲ့ ကျမဟာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပြင်ရပ်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို နဲနဲဟပေးလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ခါးကိုလည်း ပိုပြီးညွတ်ကာ တင်ပါးကြီးတွေပေါ်က ဖင်သားကြီးတွေကို လုံးတစ်၍ မြှောက်ကြွပေးလိုက်ပါတော့တယ်။

ဒီအချိန်မှာပဲ လုံချည်ချွတ်ပြီးသား ဖြစ်နေတဲ့ မောင်တိုးရဲ့လီးတန်ကြီးဟာ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကြားကနေ နောက်ကိုတစ်ရစ်ပြီး စူထွက်လျက် အရည်ကြည်လေးများပင် တစွန်းတစထွက်နေပြီဖြစ်လေသော ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းဝသို့ ထိပ်ဖူးနွေးနွေးကြီး တေ့၍ထောက်လိုက်ပြီး ဖိ၍သွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

   “ ဗြစ်…..ဗြစ်….အင့်….အင်း…..အ….ဗြစ်……ဟင်း…..ဟင်း…….”

ကျမရဲ့မျက်နှာလေးဟာ မော့တက်သွားပြီး မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးစင်းကျသွားရာမှ မျက်နှာလေးဟာ ခပ်ရှုံ့ရှုံ့လေးဖြစ်သွားရပါတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့လီးတန်ကြီးတဝက်သာသာလောက် ဝင်သွားအပြီးမှာ ဆက်၍မသွင်းသေးဘဲ ရပ်ထားလိုက်တာကြောင့် ရမက်သွေးတွေ အဆမတန် ထကြွသောင်းကျန်းကာ ဆန္ဒတွေပြင်းပြနေတဲ့ ကျမဟာ…..

“ လုပ်….လုပ်…..သွင်းလေ…..ဆက်သွင်းလေ…..မောင်တိုး….လူလည်းကြည့်အုံး…”

ဒီလို ကျမက ကဗျာကသီပြောလိုက်တော့ ကျမရဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့ သူရဲ့လက်ဟာ ပို၍ဖိကပ်လာကာ တင်းကြပ်စွာ ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးကိုဖိပြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….အိုး…..ဗြစ်….ဖွတ်……အမလေး ”

တအားကို ဖိသွင်းလိုက်တာပဲရှင်။ နှစ်ချက်ထဲနဲ့ တဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ လင်ရှိပေမယ့် ကလေးမမွေးသေးဘဲ နပ်မှန်အောင်ပင် ခံမထားရတဲ့ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးဟာ အောင့်တက်သွားရပါတယ်။ သူ့လီးတန်ကြီးကတော့ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ အပြည့်အသိပ် မဆန့်မပြဲဖြင့် တဆုံးဝင်၍သွားခဲ့ရပါပြီ။ နဲနဲနောနောဟာကြီး မဟုတ်ပါ။ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဖိသိပ်နေတဲ့အပြင် ထိပ်ဖူးကြီးကလည်း ရင်ဝကို ပြေးဆောင့်လိုက်သလိုပဲ မာလိုက်တာလည်း မပြောပါနဲ့။ သံချောင်း တစ်ချောင်းလိုပါပဲ။ ယောကျ်ားလီးကြီး စံချိန်မှီမှီနဲ့ ဒီလိုမာတာ ဒီတစ်ခါပဲ တွေ့ဖူးတာပါ။ ပြီးတော့ ဒီလောက်သန်မာလှတဲ့ လီးချောင်းကြီးမျိုး ဒီတစ်ခါပဲ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို သွင်းဖူးတာပါ။

အားရပြီးကျေနပ်လိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ရှင်။ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကလည်း စောက်ရည်ကြည်တွေဟာ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်လာကြပါတော့တယ်။

ဒီကြားထဲမှာ မောင်တိုးက ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ တဆုံးဝင်နေပြီဖြစ်တဲ့ လီးတန်ကြီးကို ကျမစောက်ပတ်ဝနဲ့ သူ့လီးတန်အရင်းတို့ ဖိကပ်ပြီး သူ့ခါးကြီးကို လှုပ်ကာ သူ့တင်ပါးကြီးတွေကို လှုပ်ကာမြောက်ကာ လုပ်ပေးနေလေတော့ မောင်တိုးရဲ့လီးတန် မာမာကြောကြောကြီးဟာ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲမှာ အပြည့်အကြပ်ဖြစ်နေတာတောင်မှ စောက်ခေါင်းနုနုလေးတွေကို ပတ်လည်လှည့်ကာ ဖိကြိတ်ပြီး ပွတ်နေတော့ရာ….

 “ အ….အ….အီး….ဟင်း…..”

ဟူသော အသံလေးများဖြင့် ကျမရဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေဟာ တကုန်းကုန်းနဲ့ မြောက်ကြွ မြောက်ကြွဖြစ်နေရပါတယ်။

“ မောင်တိုး……မင်းဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ….ဟင်း…..အို….အို....ဟင်း…..ဟင်း… ”

ပြောကာမှ မောင်တိုးက ပိုလုပ်လိုက်ပါသေးတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ရည်ကြည်တွေဟာလည်း သူ့လီးတန်ကြီး လှုပ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်ဝကနေ စိမ့်ကနဲ စိမ့်ကနဲ ထွက်လာရကာ…..ကျမရဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးများဆီသို့ပင် စီးကျနေပါပြီ။ ခဏနေတော့မှ မောင်တိုးဟာ သူ့လီးတန်ကြီးကို ရှောကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ပြီးသွင်းကာ စပြီးလိုးပါတော့တယ်။

သူ့ဆောင့်ပြီး လိုးလိုက်လေတိုင်း အင့်ကနဲ….အင့်ကနဲ….ဖြစ်ရင်းက ကျမဖြင့် အရသာရှိလိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ရှင်…..။ ကျမ သူ့ကို အထင်သေးမိတာ မှားပြီလားလို့တောင် တွေးမိပါတယ်။ သူ့ဟာ သူအလုပ်လုပ်နေတဲ့ မောင်တိုးကို ကျမက မိန်းမသား သဘာဝအတိုင်း ကိုယ့်ကိုသဘောကျ စေချင်လို့ ဂရုစိုက်စေချင်လို့ လူကလည်း လစ်တာနဲ့ ဒီလောက်ထိ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လည်း မထင်ဘဲ စမိရာမှ ခုတော့…..ကျမဖြင့် ကော့ပျံ၍နေရပါပြီ။

ပြီးတော့ ဒီလောက်ထိ ဖြစ်၊ မဖြစ်ဆိုတာကလည်းကျိန်သေတွက်လို့မရကြောင်းနဲ့ မစီးရင်တော့နေရော တက်စီးလိုက်ရင်တော့ စီးတဲ့သူနောက်ပါသွားတတ်တာ ကျမလို မိန်းကလေးတွေရဲ့ သဘာဝပါပဲလားလို့လည်း တွေးလိုက်မိပါတယ်။ မောင်တိုးကတော့ ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ ကျမကို နောက်ကနေပြီးတော့ အားရပါးရကို ဆောင့်ပြီး လိုးနေပါပြီ။

အရသာတွေကောင်းသထက် ကောင်းလာရတဲ့ ကျမဟာ သူ့လီးတန်ကြီးက ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးလိုက်လေတိုင်း ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ပြန်ကော့ကော့ပေးလိုက်ပါတယ်။

ဒီလို သူ့လီးတန်ကြီးက ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီး သွင်းလိုက်လေတိုင်း ကျမရဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေဟာ တဖြတ်ဖြတ်ခါသွားပြီး ကျမရဲ့နောက်ကို စူထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေဟာလည်း သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးနဲ့အတူ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို ခွက်ခွက်ပြီး ဝင်သွားနေမှာ အမှန်ပါပဲရှင်။

မောင်တိုးက သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးကို ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲသို့ အားပါးတရ ဆောင့်လိုးပြီး နောက်တကြိမ် ဆောင့်ဖို့အတွက် သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ အထုတ်မှာလည်း ကျမရဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုဟာ သူ့လီးတန်ကြီးနဲ့ ကပ်ညှိပြီး အပြင်ကိုလန်ထွက်လာမှာ အသေအချာပါပဲ။

   “ ပြွတ်….ဖွတ်…..ဖွတ်……ပလွတ် ”

   “ အ….အင့်……ဟင့်……ကျွတ်….ကျွတ်……”

သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေဟာ အလွန်အမင်းပြင်းထန်လာတာနဲ့အတူ မောင်တိုးဟာ အားမလို အားမရနဲ့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့ ရှေ့ကနို့အုံကြီးတွေကို လှမ်းဆွဲပြီး မချင့်မရဲနဲ့ ဆုတ်နယ်နေပါသေးတယ်။

ကျမဖြင့် ကောင်းလွန်းလို့ ဘာမှမသိတော့ပါဘူး။ မောင်တိုးက အားပါးတရ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ကျမရဲ့ကုန်းပေးထားတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ ရှေ့ကို ဆတ်ကနဲ တိုးသွားတာနဲ့အတူ ကျမရဲ့ဦးခေါင်းလေးဟာလည်း နောက်ကို လန်လန်သွားပြီး ကျမဖြင့် တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ မချိမဆန့်လေး စုပ်သပ်နေရပါတယ်ရှင်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ မောင်တိုးဟာ အားရပါးရဆောင့်လိုးနေရင်း…..

“ မမ ….အား…..မမ ကို ကျွန်တော်ချစ်သွားပြီ….မမ ရယ်….မမရော….ကျွန်တော့်ကို ချစ်လားဟင်…..”

ကျမလည်း သူ့မေးလာတာကြောင့် အံ့အားသင့်သလိုဖြစ်သွားပြီးဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိအောင်ကို ဖြစ်သွားရပါတယ်….နောက်တော့ ကျမလည်း လိမ်မာပါးနပ်စွာနဲ့….

“ လုပ်မှာသာ…..လုပ်စမ်းပါ….မမလည်း….အား…..မင်း…ကို….ချစ်တာပေါ့….. အင်း….ဟင်း….အား…..”

မကြာခင်မှာပဲ ကျမရဲ့နို့အုံပေါ်က သူရဲ့လက်ရော ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးပေါ်က သူ့ရဲ့လက်ရောဟာ ကျမရဲ့ခါးသေးသေးလေးပေါ်ကို ရောက်လာပြီး အတင်းကို ဆွဲညှစ်ကာကိုင်ရင်း မောင်တိုးဟာ သူ့လီးကြီးကို ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲသို့ အသားကုန်ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးလိုက်ပါတယ်။

“ ကောင်းလားဟင်….မမ….အား….အင်း….”

“ တော်ပြီကွာ….မောင်တိုး…..မမ ကို အဲဒါမျိုးတွေ မမေးနဲ့…….အား…..ဆောင့်…ဆောင့်…..မောင်တိုး….ဆောင့်……အား….ကျွတ်…..မမ ပြီးတော့မယ်……အား…..”

တခဏအတွင်းမှာပဲ ကျမဟာမျက်လုံးနှစ်လုံး စုံမှိတ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြတ်ထွက်လုမတတ် ကိုက်ရင်းလည်ချောင်းသံလေးနဲ့….   

“ အ….အ…..ဆောင့်……အ…..အင်း…..ပြီး….ပြီး…..အား…..ကျွတ်..ကျွတ်…”

ဟု မချိမဆန့်အသံပြုရင်း ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးဟာ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်ရာက ပျော့ခွေကာ ကျသွားတော့မတတ် ရှေ့သို့အငိုက်မှာတော့ မောင်တိုးက သူ့ရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့ခါးကို အတင်းဆွဲကာကိုင်ထားပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းကို ဆောင့်လိုးနေပါတယ်။ ကျမလည်း မောင်တိုးပြီးကာနီးပြီဆိုတာ သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေအရ သိလိုက်ပါတယ်။ တခဏအကြာမှာတော့…..

“ အား….မမ…..အား…..ဟင်း…..ပြီးပြီ…..မမရယ်……အား……”

ဟု ပြောပြောဆိုဆို မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို သူ့ရှေ့သို့ ဆွဲကပ်၍ သူကလည်း ဖိကပ်ထားကာ မောင်တိုးရဲ့ခါးကြီးဟာ တတွန့်တွန့် ဖြစ်သွားရပါတော့တယ်။

ခဏကြာတဲ့အထိ ခါရမ်းနေတဲ့ ကျမရဲ့ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးတွေကို သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီး တဆုံးသွင်းထားရက်ကပင် မောင်တိုးရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ဟာ ညင်ညင်သာသာပွတ်၍ပေးကာ ဆုတ်လိုက် နယ်လိုက် လုပ်၍လည်း ပေးနေပါတယ်။ အတန်ငယ်ကြာတဲ့အခါမှာတော့ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲက သူ့လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲထုတ်လိုက်လို့ လီးတန်

ကြီး တစ်ခုလုံး ထွက်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ ကျမဟာ ခါးဆန့်ပြီး ရပ်လိုက်ရာက ကျမရဲ့ခြေဖျားပေါ်က ရေစိုထဘီလေးကို ခြေဖျားလေးများကြွကာ ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခါ၍ နဲနဲဖြန့်လိုက်ကာ ခြေထောက်မှကောက်စွပ်ပြီး ဝတ်လိုက်ကာ ရင်လျားလိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ သူ့ရှေ့က ခြေတလှမ်းလှမ်းကာ လှည့်ထွက်လိုက်ပြီးတော့မှ ကျမဟာ သူရှိရာဖက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အဝတ်အစားဆိုလို့ တစ်ခုမှ ဝတ်မထားတဲ့ မောင်တိုးဟာ သူ့ရဲ့မာတောင်ဆဲဖြစ်တဲ့ လီးတန်ကြီးဟာ အရည်တွေပေပွပြီး တောက်ပြောင်နေကာ သူက သူ့ရှေ့ကနေ လှည့်ထွက်သွားလုဆဲဆဲဖြစ်နေတဲ့ ကျမကို ခပ်တွေတွေရပ်ကာ ရီဝေေ၀လေးနဲ့ ကြည့်နေပါတယ်။

သူ့ရဲ့အကြည့်တွေထဲမှာ မသွားပါနဲ့လား မမရယ်….လို့ ပြောနေသယောင် အရိပ်အယောင်တွေကို တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် ကျမရဲ့ရင်မှာ ညင်သာစွာနဲ့ လှိုက်ဖိုသွားရပါတယ်။

ပြီးတော့ သူ့ရှေ့ကနေ လှည့်ထွက်သွားဖို့ ခြေတစ်ဖက်တောင်လှမ်းထားပြီးဖြစ်တဲ့ ကျမရဲ့ လက်လေးတစ်ဖက်ဟာ သူ့လက်ကောက်ဝတ်လေးကို လှမ်းပြီး အသာအယာဆွဲကာ ပြီးသည်နှင့် ကျမက လှည့်ထွက်လိုက်လေတော့ မောင်တိုးရဲ့မျက်နှာလေးဟာ ဝင်းပသွားပြီး ချွတ်ထားတဲ့ သူ့လုံချည်ကို ကဗျာကသီ ကောက်ယူကာ မောင်တိုးဟာ ကျမဆွဲခေါ်ရာနောက်သို့ လိုက်ပါခဲ့ပါတော့တယ်။

ကျမကလည်း သူ့လက်ကိုဆွဲရင်း ခေါ်လာရာက နောက်ဖေးတံခါးပေါက်ကတဆင့် အိမ်ထဲသို့ လှမ်းတက်လိုက်ပါတော့တယ်ရှင်……။

...................................................................................................................

ကျမဟာ အိမ်ပေါ်ကို ရောက်တာနဲ့ တခါထဲပဲ သူ့ကို ကျမရဲ့အိပ်ခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားပါတော့တယ်။ အိပ်ခန်းနဲ့ တဖြေးဖြေးနီးလာလေလေ ကျမဟာ ကျမရဲ့လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့ရဲ့လက်ကို ပိုပြီးဖျစ်ညှစ်ကာ ဆုတ်ကိုင်လာမိပါတယ်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကျမဟာ သူ့ရဲ့လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမဟာ အိပ်ခန်းထဲမှာရှိတဲ့ ကျမနဲ့ ကျမယောက်ျားတို့ အိပ်တဲ့ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးနားကို လျှောက်သွားတော့ သူကလည်း တဖဝါးမခွာ ကျမရဲ့နောက်ကနေ လိုက်လာပါတယ်။

ကုတင်နားရောက်တော့ ကျမဟာ ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ရင်လျားထားတဲ့ထဘီလေးကို ချွတ်၍ ချလိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ မောင်တိုးဟာ သူရဲ့လက်ထဲက ဆွဲကိုင်လာတဲ့ သူ့ရဲ့လုံချည်ကို လွှတ်ချလိုက်ပါတယ်။အမှန်တော့ မောင်တိုးဟာ ကျမခေါ်ဆောင်ရာနောက်ကို လုံချည်ပင်မဝတ်အားပဲ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ပင် အရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ လိုက်ပါလာခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။

ဒီလို မောင်တိုးက သူ့လက်ထဲက လုံချည်ကို လွှတ်ချလိုက်ပြီးတာနဲ့ ဘာမှ အဝတ်အစားမရှိတော့တဲ့ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပင် ကျမကလည်း ကုတင်ကြီးပေါ်ကို လှမ်းပြီး တက်လိုက်သည့်အတွက် သူကလည်း ကျမကို အလိုက်သင့်ဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်ကို လိုက်ပါလာပါတော့တယ်။

ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာပေါ်ကို လဲကျသွားကြပြီး….သူ့လက်တဖက်ဟာ ကျမရဲ့ လည်ပင်းအောက်ကနေ လျှိုပြီး ကျမရဲ့ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးလျှက် ကျန်တဖက်ကတော့ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးတွေကို ဖျစ်ညှစ်နေပါတယ်။ တခါတခါ သူ့လက်က ကျမရဲ့ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ရွရွလေး ပွတ်လိုက်တော့ ကျမဟာ တတွန့်တွန့်ဖြစ်သွားရပါတယ်။

သူ့နှာခေါင်းကြီးကလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး။ ပါးတွေကို နမ်းလိုက်၊ နဖူးကိုနမ်းလိုက်ဖြင့် တစ်ခုပြီးတစ်ခု လျှောက်ပြီး နမ်းနေပါတယ်။ လှုပ်လိုက်တိုင်း လှုပ်လိုက်တိုင်း ရင်ချင်းအပ်လို့ ကပ်နေကြတဲ့ ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးနဲ့ သူ့ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးဟာ ဖြေးဖြေးလေးပွတ်ပေးနေတာ ခံလို့ကောင်းလှပါတယ်ရှင်။ ကျမမှာလည်း အမောနည်းနည်းပြေသွားပြီဖြစ်တဲ့အတွက် သူ့ခါးကြီးကို ဖက်ထားတဲ့ ကျမရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့လည်ပင်းနဲ့ ကျောပေါ်ပြောင်းတင်လိုက်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ခပ်တင်းတင်းဖက်လျက် နှုတ်ခမ်းချင်း တအားဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်ကြပါတော့တယ်။

သူကနည်းနည်းလျှော့လိုက်ရင် ကျမက လိုက်ပြီး တအားထပ်စုပ်ပါတယ်။ နောက်တကြိမ် ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းကို သူကတအား ဆွဲစုပ်ပြီး ကျမရဲ့တင်ပါးကြီးတွေနဲ့ ပေါင်တွင်းသားများကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်တာနဲ့ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ ဖိုကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကျမရဲ့ရာဂစိတ်တွေဟာလည်း တဟုန်ထိုးတက်ကြွလာပါတော့တယ်ရှင်…..။

သူလည်း အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းထန်လာပြီး စိတ်တွေပြန်ပြီးထကြွလာပုံရပါတယ်။ ကျမလည်း စိတ်ထလာပြီမို့ မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ သူ့ရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို ကျမရဲ့ကိုယ်လုံး ပေါ်ရောက်အောင် ဆွဲတင်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သူဟာ ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကို အလိုက်သင့်တက်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ကိုင်ကာ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ဝမှာတေ့ပြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

ကျမဟာ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ ကျမရဲ့ကားနေတဲ့ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို စေ့ကပ်ထားလိုက်တဲ့အပြင် သူ့လည်ပင်းကို ကျမရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိမ်းကြုံးပြီး တအားဖက်တွယ်ထားလိုက်ပါ တော့တယ်။ ကျမက အဲသလိုလုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သူလည်း ပေါင်နှစ်လုံးကို အနည်းငယ်ကားပြီး ခွကာ သူ့ဒူးနှစ်လုံးကို ကျမရဲ့ပေါင်ရင်းဘက်ဘေးမှာ ထောက်ပြီး သူ့တထောင်ဆစ်နှစ်ဖက်ကတော့ ကျမရဲ့ဂျိုင်းနားမှာလာပြီး ထောက်ထားပါတယ်။

သူ့လက်ဖျားလေးတွေနဲ့ ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးပေါ် ရွရွလေးပွတ်ပေးရင်း အောက်ပိုင်းကလည်း သူ့လီးကြီး သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်နဲ့ ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန်ကြီးလုပ်ပေးလျှက်ပါပဲ။ကျမက ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို စေ့ကပ်ထားတာမို့ စောင်ခေါင်းက သူ့လီးကြီးကို ပို၍ဖိညှပ်ထားသလို ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံးအရသာထူးနေကြပါတယ်။

   “ အား…..ဗြစ်….ပြွတ်….အား….အင်း…...ကြပ်နေတာပဲ မမ ရာ…..”

သူက ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်လိုက် ဖြေးဖြေး အရင်းထိအောင်သွင်းပြီး ဖိကပ်မွှေလိုက်တဲ့အခါများမှာဖြင့် သူ့လီးကြီးနဲ့ ကျမအစေ့ကလေးထိလိုက်လို့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့အရသာဟာဖြင့် ကျမရဲ့တကိုယ်လုံးဟာ ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားရပါတယ်။

   “ အား….အင်း…..အား…..မောင်တိုးရယ်…..အား….ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွယ်…..”

ကျမက ပြီးကာနီးလို့ ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ သူ့ဒူးနှစ်ဖက်ဟာ ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲကို လာထောက်ပြီး သူ့လက်ကြီးနှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့ကားပေးထားတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို အထက်သို့  ကိုင်မြှောက်ပြီး သူ့ပခုံးပေါ်ရောက်အောင်တင်ပြီး ထမ်းလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမရဲ့တင်ပါးကြီးတွေဟာ အထက်ကိုမြောက်ပါလာပြီး ကော့ကနဲပြဲအာနေပါတော့တယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ သူ့လက်ကြီး နှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တအားဆုတ်ကိုင်ကာအားယူပြီး သူ့ရဲ့လီးကြီးကို ဆုံးကာနီးအထိ ပြန်နှုတ်လိုက်ကာ အားရပါးရဆောင့်သွင်းလိုက်တဲ့အခါမှာတော့……

“ ဗြစ်….ဗြွတ်….ဖွတ်….အား…..ကျွတ်…..ကျွတ်…..အား……”

ကျမရဲ့နှုတ်ဖျားက ကျွတ်….ကျွတ်…..ကျွတ်…..ဟုပေါ်ထွက်လာသောအသံ နှင့်အတူ ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးဟာ ခေါင်းရင်းကို မြောက်တက်သွား၍ ကျမရဲ့တင်ပါးတွေဟာလည်း ခွက်ဝင်သွားတဲ့အထိပါပဲရှင်။

ပထမတစ်ချက်တော့ သားအိမ်ကိုထိပြီး အောင့်သလိုလိုရှိပေမယ့် အဲဒီလို ဆက်တိုက် ဆယ့်လေးငါးခါလောက် ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုးပြီးတဲ့အခါမှာတော့ သူရော ကျမပါ  နှစ်ဦးစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်လာကြပါတော့တယ်။

“ အား….မမ….အား….အင်း….ချစ်တယ် မမရယ်……”

“ ပြွတ်….ဖွတ်….အင့်….အား….ပြွတ်…..ပြွတ်……”

“ အား….ကျွတ်….ကျွတ်…..ဆောင့်…..ဆောင့်…..မောင်တိုး….အား……”

အချိန်အနည်းငယ်အကြာမှာတော့ ကျမတို့ နှစ်ဦးစလုံး အားရတင်းတိမ်စွာနဲ့ တစ်ချီပြီးမြောက်သွားကြပါတော့တယ်။

သူတော့မပြောတတ်ဘူး။ ကျမမှာဖြင့် တကိုယ်လုံးနုံးချိပြီး မောဟိုက်သွားတော့တာပါပဲ။ သူလည်း သူ့လီးတန်ကြီးကို တအောင့်လောက်စိမ်ထား၍ သူ့ပခုံးပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကို အိပ်ရာပေါ်သု့ိ အသာအယာကလေး ဆန့်တန်းချထားပြီးနောက် ကျမရဲ့နဖူးဆံစပ်ကို ယုယုယယသပ်ပေးကာ နဖူးပြင်လေးကို ကုန်းနမ်း၍ ခြေရင်းတန်းပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဆွဲယူလျက် ကျမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးနှင့် ဆီးစပ်ပါမကျန် ကျမရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိတဲ့ချွေးတွေအားလုံံးကို တဖြေးဖြေးလေး သုတ်ပေးနေပါတယ်။

အဲဒီလိုသုတ်ပြီးတာနဲ့ ကျမလည်း သူ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး အအိပ်ခိုင်းလိုက်တော့ သူလည်း ကျမဘေးနားမှာ လှဲ၍နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီး မှိန်းနေလိုက်ကြတာ မောမောပန်းပန်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားကြပါတယ်။

ကျမတို့နှစ်ယောက် အိပ်ပျော်သွားလိုက်ကြတာ ကျမနိုးလာတော့ ညနေဖက်မှောင်ရီပင်ပျိုးနေပါပြီ။

ကျမလည်း မောင်တိုးကို ကြည့်လိုက်တော့ ကျမကိုဖက်ရင်း အိပ်ပျော်နေဆဲပါပဲ။ သူလည်း အတော်မောသွားဟန်တူပါတယ်။ တအောင့်လောက်ကြာလို့ သူ့ကိုလှုပ်နိုးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ နိုးလာ၍ ကျမကို စိုက်ကြည့်နေလို့ ကျမက…..   

   “ ကဲ….မောင်တိုးရေ…မှောင်ရီတောင်ပျိုးနေပြီ….အကိုကြီးကိုစိန်မြင့်ကမနက်ဖန်  ညနေ  ပြန်လာမှာဆိုတော့ အချိန်တွေ အများကြီးရှိပါသေးတယ်။ ထပါဦး ရေချိုးပြီး ထမင်းစားလိုက်ကြရအောင်…..”

ကျမက ဒီလိုပြောတော့ သူက ကျမကိုဖက်ထားတဲ့ လက်ကိုဖယ်ပေးလိုက်တော့ ကျမလည်း အိပ်ယာပေါ်ကနေ လူးလဲပြီးထလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်က လှမ်းဆင်းလိုက်တဲ့ ကျမကို ဆွဲလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးပေါ်က ကျမရဲ့ အိစက်နေတဲ့ ဖင်သားလုံးလုံးကြီးတွေကို လက်နဲ့လှမ်းပြီး ကိုင်ကာ ဆုတ်နယ်လိုက်ပါသေးတယ်။ကျမက စောစောက ချွတ်ချထားခဲ့တဲ့ ရေလည်းထဘီလေးကို ကောက်စွပ်ကာ ရင်လျားပြီး ရေချိုးရန် အိမ်ဘေးသို့ ဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။ ကျမ ရေချိုးပြီးရင် လဲဖို့ထဘီကတော့ ညနေပိုင်းက ရေချိုးတဲ့နေရာမှာ ကျန်ခဲ့ပါတယ်။

ရွာထဲကို မီးစက်နဲ့မောင်းပြီးပေးတဲ့ မီးကလည်း လာနေပြီဖြစ်လို့ အိမ်ပြတင်းပေါက်ကနေ တဆင့် (၂) ပေမီးချောင်းရောင်ဟာ အိမ်ဘေးကို ထွက်နေတာကြောင့် ကျမရေချိုးရတာ အဆင်ပြေသွားပါတယ်။ မောင်တိုးဆိုတာက တခြားမဟုတ်ပါဘူး။ ကျမရဲ့ယောက်ျားကိုစိန်မြင့်ရဲ့တူ ဝမ်းကွဲဖြစ်ပြီး အိမ်မှာဗာရီယလုပ်ဖို့နဲ့ ကူဖော်လောင်ဖက် သဘောမျိုး ကျမတို့နဲ့လာနေတဲ့ ကောင်လေးဖြစ်ပါတယ်။

သူက ကျမနဲ့အကိုကြီး ကိုစိန်မြင့်တို့ အိမ်ထောင်မကျမှီထဲက ဒီအိမ်မှာ အကိုကြီး ကိုစိန်မြင့်နဲ့ အတူနေခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။ မောင်တိုးက အသက်(၂၀)ရှိပြီဖြစ်ပြီး အလုပ်ကြမ်းသမား ဖြစ်တာကြောင့် နဂိုက လူကောင်ထွားရတဲ့ကြားထဲ ကြွက်သားတွေကပါ အမြောင်းလိုက်ထနေပါတယ်။ ဟင်း….ဟင်း….ပြောရမယ်ဆိုရင် ကျမ အကြိုက်ပေါ့။

သားသမီးမရှိတဲ့ အသက်(၅၀)အရွယ် မုဆိုးဖို အကိုကြီး ကိုစိန်မြင့်နဲ့ ကျမ မအေးစန်းတို့ အိမ်ထောင်ကျပြီးတာ တစ်နှစ်နီးပါးကြာသွားခဲ့ပြီဖြစ်တဲ့ အချိန်အတွင်းမှာ အားရတင်းတိမ်မှုမရှိခဲ့ရတဲ့ ကျမဟာ ဆန္ဒတွေပြင်းပြလာရတဲ့အခါတိုင်း အတူနေတဲ့ နုပျိုသန်မာတဲ့ မောင်တိုးကို ကြည့်ကြည့်ပြီး ကျမဟာ သာယာနေခဲ့ရတာဖြစ်ပါတယ်။

ခုတော့ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ ဆိုတာမျိုးလို အိုးချင်းကထိရုံမျှပင်မက အက်သွားမလားမသိပါ။ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ဝလေးပင် ရေလောင်းချိုးနေတဲ့အချိန်မှာ စပ်ဖျင်းဖျင်းလေး ဖြစ်လာရပါသေးတယ်။ဒါပေမယ့် ရေချိုးရင်း ချိုးရင်းနဲ့ အဲဒီစပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေတာလေးဟာ ပျောက်သွားတဲ့အတွက် ကွဲသွားတာမဟုတ်ဘဲ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်၀ ပွန်းသွားတာသာဖြစ်ကြောင်း သေချာသွားတဲ့အတွက် ကျမ စိတ်သက်သာရာရသွားပါတယ်။

ကျမရဲ့စိတ်ထဲကလည်း ကျမစောက်ပတ်ဝလေးပင် ပွန်း၍သွားရလောက်အောင် အားကောင်းမောင်းသန်လှတဲ့ မောင်တိုးကို ကြိတ်ပြီးသဘောကျမိလိုက်ပါသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ကျမဟာ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးလိုက်ရင်း ရေချိုးနေတာကို အဆုံးသတ်လိုက်ပါတယ်။ရေချိုးပြီးသွားတော့ ကျမ အိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်တဲ့အထိ မောင်တိုးက ကိုယ်လုံးတီးနဲ့အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲနေတုန်းပါပဲ။

“ ကဲ…..ကိုယ်တော် ထ ရေချိုး ၊ မမ သနပ်ခါးလိမ်းပြီးရင် ထမင်းစားကြရအောင်…..”

ကျမ ကိုယ့်လင်သားကို ပြောသလို ခပ်ညုညု ခပ်နွဲ့နွဲ့လေးပြောလိုက်ပါတယ်။တကယ်ကိုလည်း ခုချိန်မှာ ကျမစိတ်ထဲမှာ အဲသလိုကို ခံစားနေရတာပါ။

ကျမပြောလိုက်တော့မှ မောင်တိုးက အိပ်ယာပေါ်မှ လူးလဲထကာ ရေစက် ရေပေါက်လေးများနဲ့ပြည့်တင်းဝင်းဝါနေတဲ့ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ခဏရပ်ပြီး တပ်မက်စွာနဲ့ကြည့်ပြီးမှ သူက အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သွားပါတော့တယ်။ကျမလည်း ခပ်မြန်မြန်ပဲ သနပ်ခါးရေကျဲလေး လူးလိုက်ပြီး အဝတ်အစားလဲလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ အိပ်ခန်းအပြင်ကိုထွက်ကာ ခုံခင်းပြီး ထမင်းပွဲကို ပြင်ပါတော့တယ်။

ဒီတော့မှ မောင်တိုးက ရေချိုးရာကနေ တက်လာပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းဖက်ကို ထွက်သွားပါတယ်။ခါတိုင်းဆို ထမင်းပွဲပြင်ရတာက ကျမလုပ်ရတာ မဟုတ်ပါ။ ကျမတို့လင်မယားစားဖို့ မောင်တိုးက ထမင်းပွဲ ပြင်ဆင်ပေးရပါတယ်။

ကျမတို့လင်မယား ထမင်းစားပြီးတော့မှ မောင်တိုးက ထမင်းစားရပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမတို့စားပြီးတဲ့ ပန်းကန်တွေကိုပါ သူကစုပြီးဆေးရပါတယ်။ခုတော့ သူ ထမင်းစားဖို့ ကျမက ထမင်းပွဲပြင်ပေးနေရပါပြီ။ ဒီလိုလုပ်ပေးရတာကိုလည်း ကျမစိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်နေမိပါတယ်။

ထမင်းပွဲပြင်ပြီးတာနဲ့ ကျမဟာ မောင်တိုးရှိရာ အိမ်ရှေ့သို့ထွက်လာတော့ ရေချိုးပြီး ပုဆိုးလဲကာ စွပ်ကျယ်အင်းကျီကိုပါဝတ်ထားတဲ့ မောင်တိုးဟာ ဘယ်တုန်းကမှ မဖီးတဲ့ သူ့ဆံပင်တွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ဖီးထားပြီး လားလား ဘသားချောက သူတစ်ခါမှ မထိုင်တဲ့ ကျမယောကျ်ား အမြဲထိုင်နေကျ ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ အခန့်သား ထိုင်နေပါတယ်။

“ မောင်တိုးရေ……ထမင်းခူးပြီးပြီ……”

ကျမကပြောလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မောင်တိုးက ကျမကို လှည့်ကြည့်ပြီးဘာမှ မပြောပဲ ခေါင်းတစ်ချက် ဆတ်ပြကာ ထိုင်ရာမှ ထလိုက်ပါတယ်။

သူ့ပုံစံ သူ့အမူအရာတွေကို ကြည့်ပြီး ကျွဲမြီးတိုရမယ့်အစား ကျမစိတ်ထဲမှာ သဘောကျ နှစ်သက်နေမိပါတော့တယ်ရှင်။

................................................................................................................................................................

တဏှာအခံကြောင့် နေရာအမြန်ရပေမယ့် (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

ရေးသားသူ.....အမည်မသိ(အမည်မပါရှိပါ)

ကျမနဲ့မောင်တိုးဟာ တစ်စားပွဲထဲမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ထမင်းစားကြတဲ့အခါကျတော့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ဟာ ကိုယ့် အတွေးနဲ့ ကိုယ် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြပါဘူး။ လင်ရလို့ ပထမဦးဆုံးညားတဲ့ညမှာ ထမင်းအတူစားရတဲ့ခံစားမှုမျိုးနဲ့ ကျမရဲ့ ရင်မှာ ကြည်နူးနေရပါတယ်။ ပြီးတော့လည်း ကျမအပင်ပန်းခံပြီး ချက်ထားတဲ့ ထမင်းနဲ့ဟင်းတွေကို အားပါးတရစားနေတဲ့ သူ့ကို ကျမက တိတ်တခိုးလေး မျက်လွှာလေးပင့်ကာ ပင့်ကာကြည့်ရင်း ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ ကျေနပ်နေရပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ထမင်းစားနေရင်းက ခဏကြာတဲ့အခါမှာ သူက ထမင်းစားပြီးသွားကာ လက်ဆေးဖို့အတွက် ထသွားပါတယ်။ သူစားတဲ့ပန်း ကန်ကိုတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ ချန်ထားခဲ့ပါတယ်။ ကျမစားပြီးတော့မှ တစ်ခါထဲ ကျမက ပန်းကန်တွေကို စုပြီးဆေးလိုက်ပါ တယ်။ ခါတိုင်းဆို ဒီကိစ္စ ဒီအလုပ်က မောင်တိုးလုပ်နေကျတွေပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျမကတော့ ကျေနပ်ပါတယ်လေ။ ပန်းကန်တွေဆေးပြီး ကျမအိမ်ရှေ့ကို ထွက်လာတော့ မောင်တိုးက အိမ်ရှေ့တံခါးတွေနဲ့ ပြတင်းပေါက်တွေကို ပိတ်ပြီးနှင့်နေပါပြီ။ ခါတိုင်းလည်း ကျမ ယောကျ်ား အိမ်မှာ မရှိရင် ဒီလိုပဲ ကျမနဲ့ မောင်တိုးတို့ အိမ်မှာ အတူကျန်နေခဲ့ကြဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း ကျမတို့ကို ထူးဆန်းမ နေပါဘူး။ နောက်ပြီး ကျမတို့နေတဲ့ နှစ်ဆောင်ပြိုင်အိမ်ကြီးကလည်း တစ်ဧကနီးပါးရှိတဲ့ ခြံထဲမှာ ဆောက်ထားတာဖြစ်ပြီး အိမ်ပတ်လည် ခြံထဲမှာလည်း သစ်ပင်တွေနဲ့ အုံ့ဆိုင်းနေတာဆိုတော့ ကျမတို့ပိုပြီး လွတ်လပ်ကြတာပေါ့။

အိမ်ရှေ့ရောက်လို့ ကျမက ကြည့်လိုက်တော့ မောင်တိုးဟာ စောစောကလို ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်မနေဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတာ တွေ့ရတာကြောင့် ကျမလည်း သူ့အနားမှာဝင်ပြီး ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျမ ထိုင်လိုက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာပဲ မောင်တိုးဟာ ကျမ ရဲ့ ဘေးကို တဖြေးဖြေးတိုးကပ်လာ၍ သူ့လက်က ကျမကို သိမ်းကြုံးဖက်ကာ ကျမရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရဲ့ပေါင်ပေါ်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ကျမလည်း အလိုက်သင့်ပါသွားပြီး ပက်လက်လှန်ကာ သူ့မျက်နှာမော့ကြည့်နေတုန်း ကျမ မျက်နှာပေါ်ကို သူ့မျက်နှာက ငုံ့ပြီးလာရာက သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေဟာ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်ဖိကပ်ပြီး စုပ်နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။

ကျမလည်း သူ့လည်ပင်းကိုဆွဲခိုပြီး ကျမရဲ့မျက်နှာလေးကို မြှောက်တင်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ အဲဒီလို နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း စုပ်နမ်းနေတုန်းမှာ သူ့လက်ကြီးဟာ အငြိမ်မနေပါဘူး။ ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို အသာအယာပွတ်လိုက်။ တခါ တခါ တအားညှစ်ဆွဲလိုက် လုပ်နေပါတယ်။ နောက်တော့ ကျမရဲ့ အင်္ကျီထဲကို လက်ထိုးသွင်းပြီး နို့တွေကို နှိုက်လိုက် ဆွဲလိုက် လုပ်နေရတာ အားမရဘူးနဲ့ တူပါ တယ်။ ခဏနေတော့ ကျမရဲ့ အပေါ်အင်္ကျ ီက ကြယ်သီးလေးတွေကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံးလျှောက်ပြီး ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ကြယ်သီး တွေ အားလုံး ဖြုတ်ပြီးတဲ့နောက် ကျမရဲ့အင်္ကျ ီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး တခါအတွင်းခံ ဘော်လီ အင်္ကျ ီဘေးက ဇစ်ကိုပါ ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျမ ရဲ့ ဘော်လီအင်္ကျ ီလေးကိုပါ သူက ချွတ်ပြစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အထက်ပိုင်း တစ်ခုလုံးဟာ ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်သွားပြီး ဖြူဝင်း၍ ဖောင်းတင်းနေသော ကျမရဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်လုံး ဟာလည်း လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ ထွက်ပေါ်လာရပါတော့တယ်။ ဒီအခါမှာတော့ သူ့လက်ကြီးက ကျမရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး  ဘယ်ပြန်ညာပြန် စုန်ဆန်ကာ ကိုင်ရင်းနဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို အရသာခံကာ ညှစ်လိုက် နယ်လိုက်လုပ်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့နို့သီးလေး တွေကို လက်ချောင်းလေးနှစ်ချောင်းကြားမှာ ညှပ်၍ လှည့်လိုက်တဲ့အခါများဆိုရင် ကျမဟာ စအိုဝလေးကိုပါ ရှုံ့ပြီးသွင်းလိုက်မိတဲ့အထိပါ ပဲ။

မကြာမီမှာပဲ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နေရာမှ လွှတ်ပေးလိုက်ကာ သူ့မျက်နှာကြီးက ပို၍ငုံ့ကျလာရာမှ ကျမ ရဲ့နို့သီးလေးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက် ကုန်းစုပ်နေပါတော့တယ်။ မောင်တိုးဟာ တခါတခါမှာ ကျမရဲ့နို့အုံကြီး တစ်ခုလုံးကို ငုံခဲကာ မနာအောင်တွက်ဆပြီး သူ့ရဲ့သွားတွေနဲ့ တဇတ်ဇတ်လိုက်လိုက်ကိုက်တဲ့အခါ ကျမဟာ သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးဟာ ကြွရွပြီး ကော့တက်လာရပါတယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းပြင်းပြီးလာရတဲ့ မောင်တိုးဟာ ကောက်ခါငင်ကာ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ကနဲပွေ့ချီလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့ ခေါ်သွားတော့ရာ ကျမလည်း မျက်လုံး လေးတွေ မှိတ်ပြီး ရင်ထဲမှာကြည်နူးမှုလေးတွေ တသိမ့်သိမ့်နဲ့ သူခေါ်ရာနောက်ကိုလိုက်ပါသွားရပါတော့တယ်။

အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပါတယ်။ နောက် ကျမရဲ့လက် နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းရင်းဖက်သို့ လှန်၍ချပေးလိုက်ပြီး သူကတော့ ကုတင်စွန်းမှာ တင်ပါးလွဲဝင်ပြီး ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဒီလိုထိုင်နေရာကနေ သူက ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတစ်ဖက်ကို ကုန်း၍ စို့လိုက်ရာက သူ့လက်တဘက်က ကျမရဲ့ကျန်တဲ့နို့အုံတစ်ဖက်က နို့သီးလေးကို လှိမ့်ပြီးချေနေ ပါတယ်။

သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျမရဲ့အောက်ပိုင်းမှာ ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီကိုဖြေလိုက်ပြီး အောက်သို့ဆွဲချကာ ကျမရဲ့အဖုတ်လေးကို ပယ်ပယ် နယ်နယ် ပွတ်ချေလိုက်၊ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို နှိုက်ပွတ်လိုက်၊ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး အုံကြွပါလာအောင် ဆုပ်ဆွဲလိုက်နဲ့ လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာပါပဲ။ သူလုပ်သမျှဟာလည်း ကျမအဖို့ ကောင်းဖို့ကြီးပဲ ဖြစ်နေတာပါပဲရှင်။ သူ့ရဲ့လက်က ကျမရဲ့စောက်စေ့ လေးကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါများဆိုရင် ကျမဖြင့် ဖင်ကြီးတွေကို အိပ်ယာပေါ်ကနေ ကော့မြှောက်တက်သွားရတဲ့အထိပါပဲ။ ဒီကြားထဲ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်ကိုပါ ချမ်းသာမပေးဘဲ သူ့လက်ခလယ်နဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို အဆုံးထိ ထိုးထည့်ကာ နှိုက်နေတော့တာပါပဲ။ တစ်ခါ တစ်ခါ ချာလပတ်လှည့်နေလိုက်သေးတယ်။ အဲ….သူ့လက်ခလယ် ပြန်နှုတ်လာတဲ့အခါ တစ်ခါထဲ ဆွဲနှုတ် တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ တဖြေးဖြေးပွတ်လာပြီး ကျမရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ရဲ့ အတွင်းဂလိုင်ထဲကို လှည့်ပတ်ပွတ်နေပါသေးတယ်။ နောက်ပြီးမှ ကျမရဲ့ အစေ့လေးအပေါ်ကို တဖြေးဖြေးတိုက်ဆွဲလာတယ်ရှင့်။

အို….အဲဒီအချိန်မှာဖြင့် ကျမရဲ့ဖင်ကြီး တစ်ခုလုံးဟာ ကော့လန်ပြီး ခြေထောက်(၂)ချောင်းဟာလည်း အငြိမ်မနေနိုင်တော့ဘဲ ကား လိုက် စုလိုက် ဆန့်လိုက် ကွေးလိုက်ဖြင့် မနေတတ် မထိုင်တတ်နဲ့ ကျမဟာဖြင့် ဆပ်စလူးကို ခါနေရတော့တာပါပဲရှင်။ တစ်သက်နဲ့တ ကိုယ် ကျမယောက်ျားဖြင့် တစ်ခါမှ ကျမကို ဒီလိုကြင်ကြင်နာနာနဲ့ လုပ်မပေးဖူးပါဘူးရှင်။ သူလုပ်တဲ့အခါမှာဖြင့် ကျမကပင် သူ့လီးကို ကိုင် ပြီး အပေါက်ဝတေ့ပေးရသေးတယ်။ အဲဒီလိုတေ့ပေးလိုက်တာနဲ့ တပြိုင်နက် သူ့လီးကိုသာ မဝင်ဝင်အောင် အဆုံးထိ ဇွတ်တရွတ်သွင်းပြီး အခါနှစ်ဆယ် သုံးဆယ်လောက် ညောင့်ပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ပြီးသွားတာပါပဲ။

ကျမလည်း ပထမတော့ ယောက်ျားတွေဟာ အားလုံး ဒီလိုချည်းနေမှာပဲလို့ ထင်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒီလောက်ကြာကြာလည်း တခါမှ မခံရ ဖူးပါဘူး။ တို့လို့တန်းလန်းနဲ့ ပြီးသွားပြီး သူကတော့ တခေါခေါနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာပါပဲ။ ကျမမှာသာ မျက်စေ့ကြောင်၍ တစ်ညလုံး အိပ်မ ပျော်တဲ့အခါများပါတယ်။ ကျမယောက်ျားဟာ လူကောင်ကတော့ ကြီးပါတယ်။ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သူ့ဟာက မောင်တိုးတဝက်စာလောက်ပဲ ရှိလိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်။ ကျမက လူကြီးရင် လီးလည်းကြီးလိမ့်မယ် ထင်နေတာ တကယ်တော့ မဟုတ်ဘူး ရှင်။ အခုအချိန်မှာ မောင်တိုးဟာ ကျမ မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ရွတက်နေတာကိုသိလို့ သူ့မှာရှိတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်နေပါတယ်။ အား လုံးကျွတ်ကုန်လို့ သူ့လီးကြီးပေါ်လာတဲ့အခါ ကျမက အိပ်ယာပေါ်ကနေ ကြုံးထပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲကာ သူ့ကို ကျမ ဘေးနားမှာ လှဲ ချလိုက်ပါတယ်။

အဲဒီနောက် ကျမဟာ သူ့ကို ပက်လက်လှန်ပြီး ကဗျာကသီထထိုင်ကာ သူ့လီးကြီးကို သေသေချာချာ ကျမ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဆုတ်ကိုင်ပြီး ကြည့်နေမိပါတယ်။ မာတောင်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးရဲ့ လုံးပတ်ကို ကျမရဲ့ လက်မနဲ့လက်ခလယ်ကို ကွင်းလုပ်ပြီး စွပ်ကြည့် တော့ အတော်ပဲရှင့်။ ကဲ….ဘယ်လောက်များကြီးသလဲ။ နောက်ပြီး အရှည်ကျပြန်တော့လည်း ကျမရဲ့လက်ဖဝါးကို ကားပြီး လက်မထိပ်နဲ့ လက်သန်းထိပ်တို့နဲ့ထွာကြည့်တာ သူ့လီးကြီးက လက်တစ်လုံးလောက်တောင် ပိုရှည်ပါသေးတယ်။ အားရစရာကြီးပေါ့ရှင်။ အဲ….နောက် ပြီး ကျမယောက်ျားရဲ့လီးလို တစ်ခါထဲ ဒစ်ကြီးပေါ်နေတာမဟုတ်ဘဲ သူ့လီးကြီးက ဖြဲချလိုက်မှ ပေါ်တာရှင့်။

သူ့အမွှေးတွေကို ရိပ်ထားတာ မကြာသေးဘူးနဲ့တူပါတယ်။ ဆီးစပ်ကို ပွတ်ကြည့်တော့ အမွှေးငုတ်တိုတွေက ယားတားတားနဲ့ မောင် တိုး လီးကြီးက ခံရတဲ့အခါသာ ကောင်းတာမဟုတ်ဘူးရှင့်။ အခုလို ကိုင်ကြည့်တော့လည်း ကိုင်ရတာ နွေးတေးတေးနဲ့ အရသာတမျိုးပါပဲ။ အဲဒီလို ကျမက သူ့လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်နေတဲ့အခါမှာ မောင်တိုးဟာ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဖြစ်လာပုံရပါတယ်။ ကျမလက်နဲ့ ဆုတ်ထားတဲ့ကြားကနေပြီး သူ့လီးကြီးဟာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တောင်နေပါတယ်။ သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးအောက်က အုကြီးဟာလည်း မဲ နက်လုံးတစ်ပြီးနေကာ ကျမရဲ့လက်သီးဆုပ်လောက်ရှိပြီး ဖောင်းတစ်နေပါတယ်။

သူ့အုကြီးကို ကြည့်မိရာက အသဲယားလာတဲ့ကျမဟာ အုကြီးကိုကိုင်မယ်လုပ်ကာရှိသေးတယ်။ သူက ကျမကို ဆွဲလှဲလိုက်တော့ အ လိုက်သင့်လှဲပြီး ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအခါမှာတော့ သူဟာ ထထိုင်ပြီး ကျမရဲ့ခေါင်းရင်းကိုလာကာ ဒူးနှစ်လုံးကို ကျမရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်အထက်နားမှာထောက်၍ ကုန်းချလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးဟာ ကျမရဲ့မျက်နှာပေါ်ဝဲနေပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ကျမဟာ စုပ် ကြည့်ချင်စိတ်တွေပေါ်လာပြီး ကျမလက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲကို ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ ကျန်လက်တစ်ဖက် က သူ့အုကြီးကို အသာအယာပွတ်ပေးနေမိပါတယ်။ ကျမရဲ့ လျှာကလည်း ပါးစပ်ထဲမှာရောက်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို လျှာထိပ်နဲ့ တို့တို့ပြီး တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေလိုက်ပါတော့တယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ မောင်တိုးဟာ ကျမကို ကလဲ့စားချေသည့်အလား ကျမရဲ့ထောင်နေတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဘေးသို့ဖြဲကားလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ တင်ပါးနှစ်ဖက်အောက်လက်ကို လျှိုနှိုက်ကာ ဆုပ်နယ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမရဲ့ အဖုတ်ဟာ အလိုလိုနှစ်ခြမ်းကွဲ၍ ပြဲကားသွားရပါ တော့တယ်။ အဲဒါကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ မောင်တိုးရဲ့မျက်နှာဟာ ကျမရဲ့ဖြဲကားနေတဲ့ အဖုတ်ပေါ်ကိုရောက်လာပြီး သူ့နှာခေါင်းနဲ့ ကလိ ကာ တရှုံ့ရှုံ့လှိမ့်နမ်းနေပါတယ်။ နောက်တော့ မောင်တိုးဟာ ကျမအပေါ်မှာ ကုန်းနေတဲ့အနေအထားကနေ ဘေးသို့စောင်းပြီး ပက်လက် လှဲချလိုက်ပါတယ်။ သူ ပက်လက်လှန်လိုက်တဲ့အနေအထားအတိုင်း ကျမကလည်း အလိုက်သင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို လှိမ့်လိုက်တဲ့အတွက် မောင်တိုးက ပက်လက်လှန်ရက်အနေအထားဖြစ်ပြီး ကျမက မောင်တိုးအပေါ်မှာ ကုန်းရက်အနေအထားဖြစ်သွားပါတယ်။ အခုဆို ကျမနဲ့ မောင်တိုးဟာ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်နဲ့ 69 အနေအထားမျိုးဖြစ်သွားပါတယ်။

ကျမဟာ လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့လီးကြီးပေါ်က အရေပြားကို ဖြဲချလိုက်ပြီး ဒစ်ကြီးပေါ်လာတဲ့အခါမှာတော့ ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ငုံစုပ် လိုက်ပါတယ်။ သူ့လီးကြီးဒစ်ကြီးအောက်ခြေတဝိုက်ကို ကျမလျှာဖြားလေးနဲ့ ပတ်လည်လှည့်ပြီး ယက်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မောင်တိုး ရဲ့ ခါးကော့တက်လာပြီး သူ့လီးကြီးဟာလည်း ကျမပါးစပ်ထဲကို တိုးဝင်လာပါတယ်။ လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ထားပြီး အ ထက်အောင်စုန်ဆန် အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း အားနဲ့စုပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့….

“ အား…..ဟား….ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်…..အ….အ….အား….”

ဆိုပြီး မောင်တိုးရဲ့ မချိမဆန့် အော်လိုက်တဲ့အသံကို ကြားရပါတယ်။ ကျမက သူ့လီးကြီးကို ငုံစုပ်ပေးနေသလို မောင်တိုးဟာ ရပ်မနေ ပါဘူးရှင်။ စောစောက ကျမစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား အပေါ်ယံကိုသာ နှာခေါင်းနဲ့နမ်းရှုံ့နေတဲ့ မောင်တိုးဟာ အခုဆိုရင် ကျမစောက်ဖုတ် ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သေချာဖြဲပြီး သူ့ရဲ့လျှာကြီးကို ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်ပြီး ယက်ပေးပါတယ်။ ကျမဟာ ယားယားနဲ့ သူ့မျက်နှာ ပေါ်ကို စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖိဖိပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တာ သူ့ပါးစပ်တစ်ခုလုံး စောက်ရည်တွေ ပေကျံကုန်မှာပါပဲ။ ကျမဟာ သူ့ရဲ့လီးကြီးကို အာ ခေါင်အားနဲ့ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ချိုင့်ခွက်နေအောင် အားယူပြီး အားနဲ့စုပ်စုပ်ပြီး လျှာနဲ့လည်း ယက်ပေးနေမိပါတယ်။ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ သူ့မျက်နှာပေါ်ဖိကပ်ထားတာကိုတောင် မောင်တိုးရဲ့လက်နှစ်ဖက်က ကျမရဲ့ရမ်းခါနေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ပေး ရင်း ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနံရံတွေကို သူ့လျှာကြီးနဲ့ ပွတ်ပွတ်ပြီး ယက်ပေးနေပါတယ်။ တခါတခါမှာ ကျမ စောက်ဖုတ်အဝနဲ့ သူ့ပါးစပ်အဝ တေ့လိုက်ပြီး အားနဲ့ စုပ်ပေးလိုက်တဲ့ခါများဆိုရင် ကျမရဲ့အသည်းနှလုံးတွေပါ ပြုတ်ထွက်ကုန်မလားထင်ရလောက်အောင် ကို ကောင်းလှပါတယ်ရှင်။ 

“ ပြွတ်…..အင်း….အား…..ပြွတ်…..ပလွတ်….ပြွတ်……အား…..ကောင်းလိုက်တာ မောင်တိုးရယ်…..အား….စုပ်……အား…..ယက်စမ်းပါ…..အထဲထိ…..အား…..ဟား…..”

“ ပြွတ်….ပလွတ်….အင့်…..ဗြွတ်…..ပြွတ်….ပလွတ်…..”

 “ အား….မမ…..အ…..အား….ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်…..အ….ဟား…..”

မောင်တိုးနဲ့ကျမဟာ အပြန်အလှန် အားရပါးရ စုပ်ပေးယက်ပေးလုပ်နေတာ ပြီးလုပြီးခင်ထိကို ဖြစ်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမက ဒီ အတိုင်း မပြီးလိုက်ချင်ပါဘူး။ ပြီးတော့ ကျမမှာ သူ့လျှာမမှီတဲ့

နေရာက သိပ်ယားနေပြီ။ ဒါကြောင့် သူ့လီးကြီးကို ကျမပါးစပ်ထဲကနေ ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ နောက်ပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်ခွထားတဲ့ ကျမရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ဖယ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ဆင်း လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မောင်တိုးဟာ ပက်လက်လှန်နေရာက ထထိုင်ပြီး ကျမကို အိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ ကျမက သူ့ကိုလက်တွေကို ဖယ်ပြီး သူ့ကိုပြန်တွန်းလဲှလိုက်တော့ သူက အိပ်ယာပေါ်ကို ပက်လက်လှန်ပြီး လဲသွားပါတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ကျမက တက်ခွစီးလိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း ပက်လက်ကနေ ကျမရဲ့ပေါင်သားနဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ် နယ်ပေးစဉ်မှာ ကျမက သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ မဝင် ဝင်အောင် သွင်းနေပါတယ်။ ကျမဟာ သူ့လီကြီး ကို ကျမ စောက်ပတ်ဝနဲ့ သေသေချာချာတေ့လိုက်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချလိုက်တဲ့အခါမှာ တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ ဝင်သွားပါတယ်။ အဆုံးထိဝင်သွား တာနဲ့ တပြိုင်နက်ထဲ ကျမက မလှုပ်ရှားသေးဘဲ ခဏစိမ်ထားလိုက်ပါတယ်။ သူ့လက်တွေကလည်း ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေရာ ကနေ ကျမရဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးပေါ်ကို ရောက်လာပါတယ်။

သူက ကျမရဲ့နို့သီးနီနီရဲရဲလေးတွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်က လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလယ်ကြားမှာ ညှပ်ပြီး သူ့လက်မတွေက ရွရွလေးပြိုင် တူ ချေလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမမှာ စိမ်ထားရုံနဲ့ အားမရတော့ပါဘူး။ ကျမက စပြီး ညောင့်လိုက်ပါတော့တယ်။

“ ပြွတ်….ပြစ်….ဗြစ်…..အား….အင်း…..ပြွတ်….အား…..”

“ အား….ဟင်း…..ကောင်းလိုက်တာ…..မမရာ….အား….”

ကျမဟာ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်နဲ့ စပြီး လှုပ်ရှားနေပြီဖြစ်ပါတယ်။ သူ့လီးကြီအရင်းနဲ့ ကျမစောက်ပတ်ဝ ထိတဲ့အထိ ထိုင်ချလိုက်ပြီးတဲ့အခါ ကျမဟာ သူ့လီးကြီးဒစ်ဖျားအထိ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဆွဲထုတ်ပြီးတဲ့အခါ ပြန်ပြီး အဆုံးထိထိုင်ချပေးလိုက်ပါတယ်။ အစပိုင်းမှာ တစ်ချက်ခြင်း လိုးပေးနေပြီး တဖြေးဖြေးနဲ့ ကျမရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေဟာ မြန်ဆန်လာရပါတယ်။ အခုဆိုရင် ဖြေးဖြေးချင်းညောင့်နေတာမဟုတ် တော့ပဲ အားရပါးရ ဆောင့် ဆောင့်ပြီး လိုးပေးနေပြီဖြစ်ပါတယ်။

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ပြွတ်…..ပလွတ်…..ပြွတ်…..အား…..ကောင်းလိုက်တာ….မောင်လေးရယ်…..အား…….အင့်…..အင့်……အင့်…..”

 “ ဗြစ်….ဗြွတ်….ပြွတ်…..အင့်….အင့်….အား…..ကောင်းလားဟင်….မောင်လေး…..”

 “ ကောင်းတယ်……မမ….အ….အား……ဟင်း…….အား……မမ….ဆောင့်……ဆောင့်……မမ…ဆောင့်…..အား….”

“ ဗြစ်….ဗြစ်…..အား…..အောက်ကနေ ပြန်ဆောင့်ပေး မောင်လေး…….ဆောင့်…..ဆောင့်……အား…..ဟား…..အ….နို့တွေကို...ဆွဲ.....ဆွဲ....ပေးဦး....အ....ဟား....ဗြစ်....ပြွတ်...ပြတ်...

ပလွတ်…..အား….ဟား…..ရှီး…..အ…..မမ…ပြီးတော့မယ်…..အား….ဆောင့်….အား..….ဟား….ဆောင့်….ဆောင့်…..”

 “ အား…..ဟား….ကျနော်လည်း ပြီးတော့မယ် မမ…..ဆောင့်….ဆောင့်…..ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်…..အား….ဟ…..ပြီး..ပြီ….မမ. …..အား…..”

“ ဗြစ်…ဗြစ်…ပြွတ်….ဗြစ်…..အင်း…..ဟင်း….အား……ကောင်းလိုက်တာ…..အား……အမလေး….ထွက်….ထွက်ကုန်ပြီ မောင်လေး…ရယ်….အား…..ရှီး…..အား….ပြီး….ပြီး…..အ….ဟား…..”

မောင်တိုးက ကျမထက် အရင်ပြီးသွားပြီး မောင်တိုးရဲ့လီးကြီးထိပ်က သုတ်ရည်တွေဟာ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ထဲကို တပြစ်ပြစ်နဲ့ ပန်း ဝင်လာပါတယ်။ ပြီးချင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ကျမဟာ အံကြိတ်ပြီး ဆက်ခါ ဆက်ခါ ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်အ တွင်းသားတွေနဲ့ မောင်တိုးရဲ့လီးကြီး ညှစ်လိုက်ပြီး အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းလှတဲ့ ကာမအရသာကို အပြည့်အဝခံစားရကာ ကျမရဲ့ စောက်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမရဲ့စောက်ရည်တွေဟာ ဒရဟောစီးဆင်းလာပြီး သူ့ဆီးစပ်တစ်ခုလုံး ရွှဲရွှဲစိုသွားတော့တာ ပါပဲ။ စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားတဲ့နောက် ကျမ စောက်ပတ်ထဲမှာ သူ့လီးကြီးတပ်ရက်တန်းလန်းနဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ချ ပြီး မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်။

ခဏလောက်အမောဖြေပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ကျမဟာ သူ့အပေါ်ကနေ ဆင်းပြီး သူ့ရဲ့ဘေးမှာ ပက်လက်လှဲချလိုက်ပါတယ်။ မောင်တိုး ဟာ ကျမရဲ့ပါးပြင်လေးကို အားပါးတရ နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတွေကို ဖြစ်ညှစ်ပြီး ကိုင်နေပါတယ်။ နောက်တော့ သူက ကျမကို ရွှန်းရွှန်းစားစားကြည့်ပြီး ဘာမပြော ညာမပြောနဲ့ ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ထိကပ်ပြီး နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျမက လည်း အလိုက်သင့် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်နမ်းမိပါတယ်။ မောင်တိုးရဲ့လျှာဟာ ကျမပါးစပ်ထဲရောက်လာပြီး ကျမရဲ့လျှာဖျားလေးကို သူ့ လျှာနဲ့ပွတ်သပ်ပြီး ကျမရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲစုပ်ပြီး နမ်းပါတယ်။ ကျမဟာလည်း ကျမရဲ့လျှာနဲ့ သူ့လျှာကို ပြန်ပြီး ပွတ်သပ်ကာ နှုတ်ခမ်း ချင်း စုပ်ပေးရင်း ကျမရဲ့မျက်စိတွေကို မှိတ်ထားလိုက်ကာ သူ့ရဲ့အနမ်းမှာ နစ်မျောနေမိပါတယ်။ ခဏကြာတော့ မောင်တိုးဟာ နှုတ်ခမ်း ချင်း ခွာလိုက်ပြီး ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတွေပေါ်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ ပြောင်းရွှေ့လိုက်ပါတယ်။ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတွေကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး ပြောင်းပြီး စို့ပေးနေပါတယ်။ ကျမရဲ့နို့အုံပေါ်ကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ယက်ပေးပြီး နို့သီးတွေကို ငုံခဲကာ ပါးနှစ်ဖက်ချိုင့်ဝင်သွားအောင် ကို စုပ်ဆွဲပြီး စို့ပေးပါတယ်။

မောင်တိုးရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလည်း အငြိမ်မနေဘဲ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပြီး ကလိနေပါတယ်။ ကျမရဲ့အရည်တွေ ရွှဲနစ် နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးနှိုက်ဆွနေရင်း လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြားမှာ ကျမရဲ့စောက်စေ့လေးကို ညှပ်ပြီး ပွတ်ချေ ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျမဟာ မနေနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်လာပြီး ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာ မွေ့ယာပေါ်ကနေ တစ်ထွာလောက် ကော့ တက်လာပါတယ်။ မောင်တိုးဟာ တစ်ချီပြီးသွားပေမယ့် အားရတင်းတိန်ခြင်းမရှိသေးပဲ နောက်တစ်ချီထပ်လုပ်ဖို့အတွက် အစပျိုးနေတာ ဖြစ်ပါတယ်။ 

ကျမဟာ သူ့ရဲ့လုပ်ကိုင်ပေးတာတွေကို မှိန်းမောခံစားရင်း သူရဲ့လီးကြီးကို မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ကြည့်လိုက်မိတဲ့အခါမှာတော့ မောင်တိုးဟာ စိတ်တွေတဖန်ပြန်ထလာပုံရပါတယ်။ သူရဲ့လီကြီးဟာ သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာတောင်ပြီး တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေကာ လီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးတွေ စီးကျနေတာကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။ မောင်တိုး ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြလာရတာနဲ့အမျှ ကျမဟာလည်း သူ့ရဲ့ နူးနပ်မှုတွေအောက်မှာ နစ်မျောခံစားရင်း စိတ်တွေ တဖန်ပြန်ထလာပါတယ်။ ခဏအကြာမှာတော့ မောင်တိုးက

“ အရမ်းချစ်တယ် မမရယ်….မမကို ချစ်လို့ မဝသေးဘူး….”

“ မဝသေးရင် ချစ်ပေါ့….မချစ်ရဘူးလို့ ဘယ်သူကပြောနေလို့လဲ….”

“ မမရော ကျနော့်ကို ချစ်လားဟင်….”

“ သိပ်ချစ်တာပေါ့ မောင်လေးရယ်….မမကို ပစ်မသွားရဘူးနော်….ဒီလိုပဲ အမြဲတမ်းချစ်ရမယ် သိလား….”

“ မမ တစ်ယောက်ထဲမှာကိုပဲ ချစ်မှာ….မမကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ ချစ်လို့ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး….”

“ ဟုတ်ရဲ့လား….မောင်လေးရယ်….မမ မယုံရဲဘူး....”

“ တကယ်ပြောတာပါ မမရယ်…..မမကလွဲပြီး ဘယ်မိန်းမကိုမှ မချစ်ဘူး…..မမက ကျနော့်ရဲ့ အချစ်ဦးပါ….မမနဲ့ကျမှ အချစ်ဆိုတာကို ခံစားတတ်ခဲ့တာပါ….”

“ မောင်လေးက အပြောလည်း ကောင်းတယ်နော်….”

“ အပြောကောင်းတာ မဟုတ်ပါဘူး…..လက်တွေ့ ချစ်ပြမှာပါ….”

“မမ…”

“ ဟင်…”

“ ကျနော်တို့ ချစ်ကြရအောင်နော်….”

“ အင်း….ချစ်လေ….”

“ မမ….ကျနော့်ကို လေးဘက်ကုန်းပေးပါလား…”

မောင်တိုးဟာ ကျမကို လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းလာပါတယ်။ ကျမလည်း သူ့ဆန္ဒအတိုင်း လိုက်လျောပြီး မွေ့ယာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ပြီး ခါးလေးကို ခွက်လိုက်ကာ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို မြှောက်ကြွပင့်တင်ပေးပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလည်း ကားထားပေး လိုက်ပါတယ်။ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲနော်….ကျမက သူ့ကိုချစ်မိသွားတာကိုး သူ့ဆန္ဒကို လိုက်လျောပေးရတော့မပေါ့။ ကျမ လေးဘက် ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ဆူဖြိုးကားစွင့်ပြီး အယ်နေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေနောက်မှာ ဒူးထောက်နေ ရာယူရင်း ကျမရဲ့ရမ္မက်ကြွစရာ ထွားပြီး အယ်နေတဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေပါတယ်။ ကြည့်နေရင်း မောင်တိုးဟာ စိတ်တွေ မ ရိုးမရွဖြစ်လာပုံရပါတယ်။ 

မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဆီကို မျက်နှာအပ်ပြီး ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို ကုန်းပြီး အားရပါးရ သူ့ရဲ့နှာခေါင်း နဲ့ထိုးပြီး နမ်းပါတော့တယ်။ မောင်တိုးက ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို အားပါးတရနမ်းနေစဉ်မှာပဲ ကျမရဲ့စိတ်တွေဟာ ပိုထကြွလာပြီး စောက် ပတ်ထဲမှာလည်း ရွနေအောင်ယားလာတာကြောင့် ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာ လှုပ်ခါပြီးရမ်းလာပါတယ်။

“ မောင်တိုး….လုပ်တော့ကွာ….မမ မနေနိုင်တော့ဘူး….”

“ မမ….ဘယ်လိုဖြစ်နေလို့လဲဟင်….ကျနော်က ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ….”

“ တော်ပြီကွာ မမ မပြောချင်ဘူး….”

“ မမ…က ဘာမှမပြောရင် ကျနော်က ဘာလုပ်ရမှန်းသိမှာ မဟုတ်ဘူးလေ….ပြောမှသိမှာပေါ့….”

“ ကဲ….ဒီလောက်ကြားချင်နေရင်လည်း ပြောမယ်….မမ စောက်ပတ်ထဲမှာ ရွနေပြီ…..အရမ်းခံချင်နေပြီ မောင်ရယ်….မမကို လိုးပေး တော့နော်…..ဟုတ်ပြီလား…..”

“ ဟုတ်ပြီ မမရယ်….မမကို လိုးပေးတော့မယ်နော်….”

မောင်တိုးဟာ ပြောပြောဆိုဆို ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေနောက်မှာ အကျအန ဒူးထောက်ပြီးနေရာယူလိုက်ပါတယ်။ မောင်တိုးက ကျမရဲ့ဖင် ကြီးတွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖျစ်ညစ်ဆုပ်နယ်လိုက်ရင်း ကျမရဲ့ပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်အဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့လိုက်ပါတယ်။ အဲ ဒီနောက် မောင်တိုးဟာ သူ့လီးကြီးနဲ့ ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့် မညှာမတာပင် စပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်….အမလေး…..အား…..မောင်တိုးရယ်…..ဟင်း…..ဟင်း….”

ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့် သူ့လီးကြီးဟာ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲ အရှိန်ပြင်းစွာ ထိုးဝင်လာပြီး ကျမ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အောင့် တက်သွားပြီး ကျမ တကိုယ်လုံး ကော့တက်သွားရပါတယ်။ မောင်တိုးဟာ ကျမရဲ့နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်ပြီး အားယူကာ လွတ်လွတ် လပ်လပ်ပင်ဆောင့်၍ လိုးနေပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….ပြစ်….ပြွတ်…..ဗြစ်….ပလွတ်…..အား….အင်း…..အား…..”

“ ဗြစ်….ပြွတ်….ပြစ်….ပလွတ်…..ဘတ်…..ဖတ်…..ပြွတ်…..ဘတ်….”

သူ့ရဲ့ဆီးစပ်က အုကြီးတွေနဲ့ ကျမရဲ့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ထိရိုက်သံတွေဟာ တရစပ်ထွက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။ မောင်တိုးက အားပြင်းပြင်းနဲ့ ကျမ ကို ဆောင့်လိုးနေသလို ကျမကလည်း အားကျမခံ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ပြန်ပစ်ပစ်ပြီး ဆောင့်ပေးနေမိပါ တယ်။ ကျမရဲ့ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာ မပြူးနိုင်တော့ပါဘူး။ ခွက်ပြီး ဝင်ဝင်သွားနေပါတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လှပါ တယ်။ တခါ တခါ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ပြန်ပစ်အဆောင့်နဲ့ သူက ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်ကို အရှိန်နဲ့ဆောင့်အလိုး သွားဆုံတဲ့အခါမျိုး ဆိုရင် ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ရှေ့ကို ငိုက် ငိုက်ကျသွားရပါတယ်။ ကျမရဲ့ဖင်ကြီးတွေဟာ ရမ်းခါနေပြီး ကျမ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထား လိုက်ကာ ခေါင်းကို နောက်လှန်ပြီး ကာမအရသာကို အပြည့်အဝခံစားနေမိပါတယ်။

သူက တတ်လည်းတတ်နိုင်လွန်းပါတယ်။ အချက်သုံးဆယ်လောက် တအားဆောင့်လိုးနေတာတောင် မပြီးသေးပါဘူး။ ကျမတောင် ပြီးချင်လာပါတယ်။ ပြောရင်းဆိုရင်း သူလည်း ပြီးခါနီးလာပြီထင်ပါတယ်။ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေပါပြီ။ ခပ်သွက်သွက်ဆိုတာ အဖျားဝင် သွားပြီး အရင်းက အုကြီးတွေပါ ဝင်သွားမတတ် ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ပြီး လိုးနေတာဖြစ်ပါတယ်။ ခဏကြာလို့ သူ့လီးကြီးက သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတဲ့အချိန်မှာပဲ ကျမက မပြီးသေးတဲ့အတွက် သူ့ကို ခပ်နာနာလေး ဆောင့်ပေးရန် မပွင့်တပွင့်နဲ့ ပြောလိုက်ရပါတယ်။

“ ဗြစ်…ပြွတ်….ပြစ်….ပလွတ်….ပလွတ်….ပြွတ်…..ဗြစ်…..”

“ အား…..အ……အား…ပြီး…ပြီး….အ…..ဟား…..ဟင်း……မမ…..အား……ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်……”

“ ဆောင့်….ဆောင့်…..မောင်လေး….မမ ပြီးတော့မယ်…..ဆောင့်ပေးဦး…..အား…..ဟား……”   

သို့သော်လည်း မောင်တိုးမှာ သိပ်ပြီး မတတ်နိုင်တော့ပါ။ လုပ်ရုံသာ လုပ်ပေးနိုင်ပါတော့တယ်။ သူ့လီးတန်ကြီးကတော့ မာဆဲပါပဲ။ မောင်တိုးဟာ ပြီးသွားလို့ ဆောင့်အားလျှော့သွားတာနဲ့ ကျမဟာ ကုန်းပေးထားရာကနေ မောင်တိုးရဲ့ရှေ့မှ ထပြီး ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ကျမဟာ သူ့ကို ပက်လက်ဆွဲလှဲချလိုက်ပြီး အမြန်ပဲ ကျမက သူ့အပေါ်ကို တက်ခွကာ သူ့လီးတန်ကြီးကို ကျမရဲ့စောက်ပတ် ထဲသွင်းပြီး ကျမဟာ ပြီးခါနီး ဆန္ဒတွေက အဆမတန်ပြင်းထန်နေလေတော့ ကျမရဲ့ဖင်သားကြီးတွေကို မြှောက်ကာ ချကာနဲ့ လုပ်ပြီး စိတ် ထဲမှာ ရှိတဲ့အတိုင်း စိတ်ရှိလက်ရှိ အားရပါးရ  ဆောင့် ဆောင့်ပြီး လိုးပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်…..ပြွတ်….ပြစ်…..ပြွတ်….”

“ အား…..ဟ…..အား…..အ…..မမ…..အ….ဟား….မမ……အမလေး…..”

“ အင့်…အင့်….ဗြစ်…..ဗြစ်…..အင့်…..ဟင့်…..အား…သိပ်ချစ်တယ်…မောင်….ရယ်…..အား…..အ…..ရှီး…..အ….အင့်….အင့်…..အင့်.....ဗြစ်....ပြွတ်....ဗြစ်.....အား....ဟား.....အ...ဗြစ်.....

ဗြစ်…..ပြွတ်…..အင့်….အင့်…..အင်း…..ဟင်း……အား…..ပြီး…ပြီး…..ရှီး…အား..ထွက်ကုန်ပြီ….မောင်…ရယ်…..အား….ဟင်း…..ဟား…..ကောင်းလိုက်တာ…..”

ဆောင့် ဆောင့် လိုးနေရင်း ပြီးခါနီးကော့တက်လာကာ လေးငါးချက် တအားပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးအပြီးမှာတော့ ကျမရဲ့ တကိုယ်လုံးဟာ တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ တဟင်းဟင်းဖြစ်ရင်းက ကျမရဲ့စောက်ရည်တွေဟာ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျကုန်ကြတာဟာ သူ့ဆီးခုံနဲ့ပေါင် ခြံတွေပေါ်မှာ ရွှဲကုန်တော့တာပါပဲရှင်။

အဲဒီညက ညသန်းခေါင်ကို အတော်လေး ကျော်သွားပြီးမှ ကျမတို့ ခြေကုန်လက်ပန်းကျကာ အိပ်ပျော်သွားရပါတယ်။ တွက်ကြည့် လိုက်တော့ ကျမဖြင့် (၈)ချီတောင် ပြည့်ပြည့်ဝဝပြီးခဲ့ရပါတယ်။ အားရကျေနပ်လိုက်တာ မပြောပါနဲ့တော့ရှင်…..။


ပြီးပါပြီ။



Sunday, July 22, 2012

ထောင့်မှန်ကန် အချစ် (စ/ဆုံး)

ထောင့်မှန်ကန် အချစ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

“ ဂိုးဟေ့…ရွှီ…”

အောင်အောင် သွင်းလိုက်သော ဂိုးဝင်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်နှင့် ကွင်းထဲ ပတ်ပြေးနေမိသည်။ ဒီဂိုးသည် သူတို့အသင်းအတွက် တစ်လုံးတည်းသော အနိုင်ဂိုး ဖြစ်ပေသည်။ ရှေ့တန်းနေရာမှ အ.ထ.က လက်ရွေးစင်အဖြစ် ထူးချွန်စွာ ကစားတတ်သော အောင်အောင်တို့အသင်း ဒီလိုမျိုး ဗိုလ်လုပွဲထိ တက်လာအောင် အောင်အောင်ကပင် ဂိုးတွေ တဒိုင်းဒိုင်းသွင်း၍ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။

အောင်အောင်တို့ အသင်းတွင် အောင်အောင်တို့ဘက်မှ လှပျိုဖြူ အပျိုချောတွေက လူပျိုပေါက်စလေး ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကျော်သာရှိသေးသော အရပ်မြင့်မြင့် ဆံပင်အလယ်ခွဲဂုတ်ထောက်လေးနှင့် ဂျပန်မင်းသားစတိုင် အောင်အောင်အား ပန်းကမ်း ဂုဏ်ပြုချင်လှသူတွေ များလှပေသည်။

“ ပထမဆုရ အမှတ် (၁၃) အ.ထ.က အသင်း ဒိုင်းဆုကြီးရယူရန် စင်မြင့်ပေါ်သို့ ကြွကြပါခင်ဗျား…”

ဆုပေးမဏ္ဍပ်၏ အသံချဲ့စက်မှ ကြေညာသံကြောင့် အောင်အောင်တို့ အသင်းသားတစ်ယောက်စီ စနစ် ကျစွာဖြင့် မဏ္ဍပ်ပေါ်သို့ ဆုတက်ယူကြသည်။ ကွင်းတွင်ဆုယူပြီး ပြန်ဆင်းလာသောအခါ အောင်အောင် အဖေနှင့် အမေက ပြေးလာပြီး…

“ ဒါမှ ငါ့သားကွ…ဟေး…ဘယ်ရမလဲ…”

“ ဪ…ကျမသားပါတော်…ကျမမွေးထားရတာ…”

“ ရော်…မင်း ငါမပါဘဲ မွေးလို့ရလား…”

“ တော်ပြီ…ရှင်နဲ့ စကားနိုင်လုဖို့လာတာ မဟုတ်ဘူး…”

ပြောပြောဆိုဆို အောင်အောင့်အမေ ဒေါ်စိမ်းကြည်က အောင်အောင်အား…

“ ဒီနေ့ သားကစားသွားတာ အကောင်းဆုံးပဲကွယ်…”

“ မနေ့က ပွဲလည်းကောင်းပါတယ်ကွ…”

အောင်အောင့်အဖေ ဦးစန်းအောင်ကပါ ဝင်ပြောပြန်သည်။ သို့နှင့် အောင်အောင်တို့မိသားစု ဓာတ်ပုံ ရိုက်ရန် စီစဉ်သောအခါမှ အောင်အောင် သူ့အစ်ကိုကို သတိရသွားသည်။ ကိုနိုင်ဘာလို့ လိုက်မလာပါလိမ့်… မေးကြည့်လိုက်တော့မှ ကိုနိုင်မှာ ဧည့်သည်လာ၍ ဘောလုံးပွဲသို့ လိုက်မလာနိုင်ကြောင်း သိရသည်။

သူငယ်ချင်းများနှင့် အသင်းသားများ အမှတ်တရ ဓာတ်ပုံရိုက်ကြသည်။ အောင်အောင်က နာရီကို ကြည့်လိုက်သည်။ အဖေနှင့် အမေက ညပိုင်း တီဗွီပြီးခါနီးမှ ပြန်လာမည်ဟု ပြောသည်။ အိမ်အနီးရှိ အဖေ့ရုံးမှ အပေါင်းအသင်းတွေကို အောင်အောင်ကို ဂုဏ်ပြုသည့်အနေနှင့် ညစာလိုက်ကျွေးမည်ဟု သိရသည်။ အောင်အောင့်ကိုတောင် တစ်ပွဲသက်သက်လုပ်ပေးမည်တဲ့…။

အောင်အောင်မှာ ဘာရယ်မဟုတ် ဆုရလာသော ပိုက်ဆံတွေအား ကျွတ်ကျွတ်အိတ် တစ်လုံးထဲ စုထည့်ကာ မြို့နယ်ဘောလုံးကွင်းရှိ အပေါင်းအသင်းများနှင့် စကားပြောရင်း လမ်းလျှောက်လာကာ မြို့ထဲသို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်လာသည်။ အိမ်သော့ကို အဖေတို့က ပေးလိုက်၍ ကိုနိုင် ပြန်ရောက်မရောက် စောင့်စရာမလို။ အောင်အောင်တို့မှာက ညီအစ်ကို နှစ်ယောက်သာရှိ၍ စုစုပေါင်းမှ မိသားစု (၄) ဦးသာရှိသည်။ အခုတော့ ကိုနိုင်က ဒီညီလေးတစ်ယောက်ပဲရှိတာကို ဘယ်လောက်အရေးကြီးတဲ့ ဧည့်သည်မို့လို့ မလာနိုင်ရတာလဲဟု တွေးရင်းဖြင့် အိမ်ပြန်မည့် လမ်းခွဲတွင် သူငယ်ချင်းများနှင့် လမ်းခွဲလာ၏။

အိမ်ခြံဝသို့ ရောက်သောအခါ ခြံတံခါးက သော့မရှိ အတွင်းမှ ဂလန့်ချထားသည်။ ကိုနိုင် ရောက်နေပြီ ထင်သည်။ တံခါးအတွင်း လက်လျှို၍ဖွင့်ကာ ကိုနိုင်အား အသာနောက်လိုက်မည်ဟု ကြံစည်ပြီး အောင်အောင် အိမ်နောက်ဖေးတံခါးမှ တစ်ဆင့်ဝင်ရန် အိမ်ဘေးမှ ပတ်လျှောက်လိုက်သည်။ အောင်အောင်တို့အိမ်ကား ဒူးထောက်ပျဉ်ထောင်ကာ နောက်သို့ အခန်း (၄) ခန်းဖွဲ့ကာ မီးဖိုချောင်ကို သက်သက်ထား၏။ ကားဂိုဒေါင်ကို သတ်သတ်ထား၏။

“ အို…ကိုနိုင်ရယ်…ဖြေးဖြေးကွယ် နာတယ်…”

“ ဟာကွာ…ခဏလေးနာတာပါကွ…”

“ ပြွတ်…ပြစ်…ပြွတ်…”

“ အ…နာတယ်…ကိုနိုင်ရဲ့…”

အောင်အောင်က ကိုနိုင်အခန်းနား ရောက်ရုံရှိသေး ကြားလိုက်ရသော အသံများကြောင့် စိတ်ဝင်စားသွားမိသည်။ ဒီအသံက ကိုနိုင့်အသံ တစ်သံတည်းမဟုတ် အောင်အောင် မကြားဖူးသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်၏ အသံပါ ကြားရသည်။ ကိုနိုင့်မှာ ရည်းစားရှိသည်ဟုလည်း အောင်အောင် မကြားမိပါ…။ အင်းလေ… ရှိလည်း ဘယ်လိုလုပ် သိနိုင်မှာလဲ ကိုနိုင်နှင့်သူက အသက် (၇) နှစ်ကြီးများတောင် ကွာသည်။

ကိုနိုင်ကိုတော့ ချောသည် ဖြောင့်သည်ဟု အမေ့ဆီလာသော မိန်းမကြီးတွေထံမှ ပြောသံကြားဖူးသည်။ ကိုနိုင် က စမတ်ကျကျလည်း ဝတ်စားတတ်သည်။ အောင်အောင်ကတော့ အခုမှဆယ်တန်း ကျောင်းစာမေးပွဲဖြေပြီး၍ ကိုနိုင်ကတော့ ဘွဲ့ရပြီးသား ဒီအချိန်ဆို မိန်းမတောင် ယူသင့်နေပြီပဲ… အောင်အောင် တွေးရင်းဖြင့် ကိုနိုင်အခန်းဘက်မှ အဖြစ်အပျက်များကို ချောင်းကြည့်ချင်စိတ် ပေါ်လာသည်။ ကိစ္စမရှိ သူ့အခန်းနှင့် ကိုနိုင့်အခန်းက ကပ်လျက်…။

အောင်အောင်က အခန်းတံခါး အသံမမြည်အောင်ဖွင့်၍ အသာပြန်ပိတ်ကာ ကိုနိုင့်အခန်းအား ကြည့်ရစေရန် ပျဉ်ကိုစေ့နေအောင် ကာထားသော အခန်းကြားရှိ ပျဉ်ထောင်ကာ ထိပ်ဆုံးသို့ ရောက်ရန် သူ၏ စာကြည့်ကုလားထိုင်လေးကို အသာမ၍ ကျော်ပြီးချောင်းကြည့်လိုက်ရာ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် အောင်အောင်၏ အားကစားဘောင်းဘီ အောက်မှ လီးကြီးက ဘောင်းဘီအတွင်းမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီအား ရုန်းကန်ပြီး တဖြည်းဖြည်း ထကြွလာလေသည်။

ကိုနိုင်က သူ၏ကုတင်ပေါ်တွင် ခပ်ချောချောအမျိုးသမီးတစ်ယောက်အား ပက်လက်လှန်ပြီး လိုးနေကာ ထိုအမျိုးသမီး၏ နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်လိုက်၊ တင်းရင်းလှသော နို့အုံနှစ်လုံးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ပေးလိုက် ပြုလုပ်လျက်ရှိသည်။ ပြီးလျင် မှောက်လျက်ဖြင့်ပင် ကိုနိုင်က သူ၏ဖင်ကြီးကို လှုပ်ခါပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်ရာတွင် ထိုအမျိုးသမီးထံမှ ညည်းသံသဲ့သဲ့လေးက အောင်အောင့် နေရာမှပင် ကြားရလေသည်။

“ ဗြစ်…ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ နာပါတယ်ဆိုကွာ…”

ကိုနိုင် အဆောင့်ကြမ်းသောအခါများတွင် ထိုအမျိုးသမီးထံမှ နာသည်ဆိုသော ညည်းသံလေး ကြားရ၏။

“ ဗြစ်…”

“ အ…”

“ ဗြစ်…ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ အ… အရမ်းနာနေပြီ… ကို… သိပ်မဆောင့်နဲ့…”

ကိုနိုင်မှာ ထိုအမျိုးသမီးပြော၍ထင်သည် ဆောင့်ခြင်းကိုရပ်ကာ… စပျစ်သီးပမာရှိ နို့သီးခေါင်းလေးများအား ထပ်မံငုံစုပ်နေပြီး နို့အုံတစ်ဝိုက် လျှာဖြင့်သပ်ကာ…

“ ဗြစ်…”

ကနဲမြည်အောင် တစ်ချက်ဆောင့်ပြန်ရာ ထိုအမျိုးသမီး၏ နှုတ်ခမ်းလေးမှာ ဝိုင်းသွား၍…

“ အား…ရှီး…ကောင်းတယ် ကိုနိုင်ရယ်… ခုနလောက်တော့ မကြပ်တော့ဘူး…”

“ ပြွတ်…ဘွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…”

“ အား…ရှီး…”

“ ပြွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ အ…အား…”

ထိုအမျိုးသမီးမှာ ကိုနိုင့်ကျောပြင်ကြီးအား ပွတ်သပ်ပေးရင်းဖြင့် တင်ပဆုံကြီးအား ပြန်ကစားပေးနေသည်မှာ ကိုနိုင်အဖို့ မည်မျှကောင်းသည်တော့ မသိ။ ဘေးမှကြည့်နေရသော အောင်အောင်တောင် ခုန်ဆင်းချင်စိတ် ပေါက်သွားသည်။ ကိုနိုင်က ထိုအမျိုးသမီးရဲ့ ပါးကို တရှုံ့ရှုံ့နမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်လိုက် ဖင်ကြီးကို အသာကြွကာ ဖိလိုက် ဆက်တိုက်နှစ်ခါသုံးခါ ဖိဆောင့်လိုက်နှင့် လုပ်နေရာ အောင်အောင်မှာ ကြည့်နေရင်းမှ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ကျောင်းလစ်ပြီး ကြည့်ခဲ့ဖူးသည့် အပြာကားတွေထဲမှ ဇာတ်လိုက်မင်းသားနှင့် မင်းသမီး လိုးကြသည့်ပုံစံကို ပြေးမြင်မိလာသည်။

“ ကိုနိုင်ရယ်… လုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့လေ… သန္တာ့ကို ကိုယ်ချင်းစာဦးလေ… တော်ကြာ ကိုနိုင့်ညီလေး ပြန်လာရင်… ပြီးတော့ အဘိုးကြီးနဲ့ အဘွားကြီး ပြန်ရောက်လာရင် ဒုက္ခရောက်ကုန်မယ်…”

“ ကျွတ်… ဒီနေ့ ညီလေးတို့ ဘောလုံးပွဲရှိတယ်လေ… အဘိုးကြီးရော အဘွားကြီးရော သွားတယ်… ညီလေးကို ဂုဏ်ပြုချီးမြှင့်ပွဲတွေ ဘာတွေ စားသောက်ဆိုင်မှာ လုပ်မှာဆိုတော့ ကြာမှာပေါ့… ကို့ညီက အရမ်းတော်တယ်ကွ…”

အောင်အောင် ဒီဘက်အခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေရင်း ချီးကျူးသံကြားလိုက်ရ၍ အနည်းငယ်တော့ ကျေနပ်သွားသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်အားလည်း အဖေနှင့် အမေပြန်ရောက်၍ မပြီးသေးပါက အချက်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“ ဗြစ်…ပြွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…”

“ အား…ရှီး…”

“ ဗြစ်…ဗြစ်…”

“ အ…”

“ ပြွတ်…ဗြစ်…”

“ အမေ့…အား…”

ကိုနိုင်က သူ၏ဖင်ကြီးကိုမြှောက်ကာ သန္တာ၏ ပခုံးလေးကိုကိုင်လျက် အဆက်မပြတ် ပြန်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်လေသည်။ အောင်အောင်မှာ ဗွီဒီယိုထဲ၌ ကြည့်ရတာနှင့်မတူ မျက်စိအရသာပါမက စိတ်ဆန္ဒများပါ ကိုနိုင့်နေရာ ဝင်ခံစားချင်သည်အထိ တောင့်တနေမိသည်။

“ သန္တာ ကိုယ်ညောင်းပြီကွာ… လုပ်ပေးဦး…”

ကိုနိုင်ကပြော၍ မသန္တာက ကိုနိုင်ကို နှာခေါင်းတစ်ချက်ရှုံ့ပြရင်း…

“ ဟွန်း… သူမောပြီဆို… ဒါပဲ… အဲဒါကြောင့် မုန်းတာ…”

ဟုပြောရာ…

“ ကိုကတော့ အဲဒါကြောင့် ပိုချစ်နေရတာ…”

ကိုနိုင်မှပြောရင်း မသန္တာပါးလေးအား ရှုံ့နမ်း၍ သူသည် မသန္တာကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလာရာ မသန္တာ၏ မို့မောက်သော စောက်ပတ်လေးနှင့်အတူ စောက်စိလေးမှာ ဖန်ချောင်းမီးရောင်နှင့် အဆီတစ်ဝင်းဝင်း အရည်တွေ စိုရွှဲလျက်တွေ့ရသည်။ မသန္တာ၏ ပေါင်တံကြီးမှာ ဖြောင့်စင်း၍ ဖွေးစွတ်နေပြီး ပေါင်လယ်ရှိ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အရာလေးမှာ အခုထိမြင်ရဆဲ။ မိန်းမတစ်ယောက်၏ စောက်ဖုတ်ကို အခုမှ အပြင်မှာ မြင်တွေ့ဖူးသော အောင်အောင်မှာ လည်ဝရှိ တံတွေးများကို ခဏခဏ မြိုချနေရသည်။

မသန္တာမှာ ဖန်ချောင်းမီးရောင်ကိုကျော်ကာ အောင်အောင်ဆီသို့ မျက်လုံးများက ရောက်သွားပြီး အံ့ဩသွားရသည်။ အရိပ်ရောင်တွေ ဖြတ်ကနဲ ဖြစ်သွား၏။ အောင်အောင်ကလည်း ရုတ်တရက်မို့ ပုန်းချိန်မရ။ သို့သော် မသန္တာ၏ ဦးနှောက်က တစ်ခဏအတွင်း ဒီရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ကောင်လေးကို ဘယ်သူမှန်း သိလိုက်သည်။ ကိုနိုင့်ညီ အောင်အောင်ဆိုသည့် ဘောလုံးရူးလေးပဲနေမည်။ ရုပ်ချင်းဆင်၏။ ဘယ်အချိန်ကတည်းကရောက်ပြီး ချောင်းကြည့်နေသည်မသိ။

သူမက အပျိုဆိုတော့ ပထမ အနည်းငယ်တော့ ရှက်သွားမိသည်။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးရော နို့အုံနှစ်လုံးရော အရှိအရှိအတိုင်း ကိုနိုင်မှလွဲ၍ အခုထိမည်သူမှ မမြင်ဘူးသေး။ ယခု ဒီအောင်အောင်လေးကတော့ မြင်သွားလေပြီ။ ကိုနိုင်၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကိုကိုင်၍ သူမစောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ အသာထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးကြီးက စောက်ပတ်နှင့် ဝင်ခါစဖြစ်၍ အနည်းငယ်ကြပ်သဖြင့်

“ အား…ကျွတ်…ကျွတ်…”

ဟု မသန္တာ ညည်းညူမိပြီး အောင်အောင်ဆီသို့ ရုတ်တရက် လှမ်းကြည့်ရာ အောင်အောင် အလစ်အငိုက် မိသွားပြန်သည်။ အောင်အောင်မှာ ကြာတော့ ရှက်လာ၍ ဗြောင်မကြည့်ရဲတော့ ခုံပေါ်မှဆင်းကာ ရင်တွေခုန်နေမိသည်။ ကြည့်ကလည်း ဆက်ပြီး ကြည့်ချင်သေးသည်။ မဖြစ်… အပေါက်လေး တစ်ပေါက် နှစ်ပေါက်တော့ ရအောင်ရှာရမည်။ တွေ့ပြီ… ကြမ်းပြင်အထက် သုံးပေခန့်အကွာမှာ။

အောင်အောင် မျက်လုံးလေးကပ်၍ ချောင်းကြည့်ရာ မသန္တာ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ကိုနိုင်၏ တည့်မတ်သော လီးကြီးပေါ်သို့ အပေါ်မှ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ လှန်ကာ ဝင်သွားလိုက် အောက်မှအပေါ်သို့ ပြန်တက်သွားလိုက်နှင့် ရှောရှောရှူရှူပင်လိုးနေကြသည်ကို တွေ့ရသည်။

“ ဗြစ်…”

“ အ…ကောင်းလိုက်တာ သန္တာရယ်…”

“ ပြွတ်…”

“ ရှီး…ကျွတ်…”

“ ဗြစ်…ဗြစ်…အင်း…ဟင်း…”

“ အ…ရှီး…”

မသန္တာ၏ အသာအယာ ထိုးသွင်းမှုကြောင့် ကိုနိုင်မှာ ဒီတစ်ခါ သူနာသည့်အလှည့်ပေပဲလား…။ မသန္တာကား သူမ၏ ပေါင်တံကြီးများကို စပရိန်ကဲ့သို့ ကွေးကာ ညွတ်ကာထိုင်ရင်း သူမ၏ နို့အုံလေးနှစ်လုံးကို သူမဘာသာ သူမလက်ဖြင့်ပြန်ပြီး ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ အောင်အောင်၏ မြင်ကွင်းမှာလည်း ပိုပြီး ရှင်းလာသည်။

အောင်အောင်မှာ ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်၍ သူ၏ဘောင်းဘီအတွင်းရှိ ထောင်မတ်နေသည့် လီးကြီးအား စမ်းကြည့်ရာ အရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေသည်ကို စမ်းမိသည်။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ အ…ကျွတ်…”

“ ပြွတ်…ဘွတ်…”

“ အင်း…အင်း…”

“ ပြွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…”

“ ကျွတ်…ကျွတ်…”

“ ဗြစ်…ဘွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်…”

“ အ…အား…ရှီး…”

ကိုနိုင်မှ မသန္တာ၏ ခါးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ အပေါ်မှအောက်သို့ ခပ်သွက်သွက် ဆွဲချလိုးလိုက်သံ၊ မသန္တာထံမှ ညည်းသံများမှာ အခန်းတွင်းဝယ် ဆူညံနေသည်။ မသန္တာဖင်ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း ကိုနိုင်၏ ပေါင်နှင့် သွားထိချိန်တွင် ပြားချပ်သွားကာ ပြန်အထတွင်တော့ ဖင်ကြီးမှာ ပြန်ပြီး ပြည့်တင်းလာလေသည်။

“ ကို့ကို ကုန်းပေးပါလား သန္တာ…”

“ ဟာကွာ… ကိုနိုင်ရယ်… နောက်ရက်မှ အေးအေးဆေးဆေး လုပ်ပါလားကွာ… ကိုနိုင့်ညီ ပြန်လာခါနီးနေပြီနော်…”

“ မရဘူးကွာ… အခုလုပ်မယ်…”

“ အဲဒါဆိုလည်း ကိုနိုင့်သဘော…”

မသန္တာက လက်လျှော့လိုက်ဟန်နှင့် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ကာ လက်နှစ်ဖက်က ကုတင်စောင်းအား ကိုင်လျက် ကုန်းပေး၏။ အောင်အောင်မှာ တစ်စောင်းဖြစ်သွား၍ မမြင်ရတော့ဘဲ မသန္တာ၏ ဖြူဖွေးကာ အောက်သို့စိုက်ကျနေသော နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကိုသာ တွေ့ရသည်။ အောင်အောင် စဉ်းစားမရသည်မှာ မသန္တာ မိမိကို မမြင်ဘူးလား… ဒါမှမဟုတ် မိမိကပဲ လိပ်ပြာမလုံတာလား… စဉ်းစားမရ။ တကယ်ဆို မသန္တာ သူရှိနေတာ သိသွားပြီပဲ… အောင်အောင် မစဉ်းစားချင်တော့။

ကားဂိုထောင်ဘေးတွင် သွားထိုင်ကာ အဓိပ္ပာယ်မဲ့ မြေပြင်ပေါ် တုတ်ချောင်းနှင့် ခြစ်နေမိသည်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာသောအခါ မသန္တာနှင့် ကိုနိုင်တို့ နောက်ဖေးပေါက်မှ ဆင်းလာကာ စကားတိုးတိုးပြောပြီးလျှင် အိမ်ရှေ့မှနေ၍ မသန္တာအား အဖေတခါတရံ စိတ်ကူးရရင်ရသလို နင်းတတ်သည့် ယောက်ျားစီး စက်ဘီးကြီးနှင့်တင်ကာ ခြံသော့ကိုပိတ်ပြီး ထွက်သွားတော့သည်။

နာရီဝက် ခန့်ကြာသောအခါ ကိုနိုင်ပြန်လာ၍ ခြံတံခါးဖွင့်ပြီး ဟန်မပျက်နေတာ တွေ့ရသည်။ ထိုအခါကျမှ အောင်အောင်လည်း ထိုင်နေရာမှထကာ အိမ်ရှေ့မှနေ၍…

“ ကိုနိုင်ရေ…ကိုနိုင်…”

ဟုလှမ်းအော်ရာ အိမ်တွင်းမှ ကိုနိုင် ထွက်လာ၍ မျက်နှာပြုံးနေကာ…

“ ဟာ… ငါ့ညီက အစောကြီးပါလား… ဖေဖေတို့ရော… ဘယ်မှာကျန်ခဲ့လဲ…”

“ ဆိုင်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်… ကိုနိုင်ရ…”

အောင်အောင် စိတ်ထဲမစောတော့ဟု ပြန်ပြောချင်သော်လည်း ပါးစပ်မှ အလိုလို လိမ်မိသွားသည်။ ခုနအမျိုးသမီးက ဘယ်သူလဲ ကိုနိုင့်ရည်းစားလား… ဒါမှမဟုတ် မကောင်းသည့် ကောင်မတွေလား…။ ကိုနိုင် သူ့ရည်းစားပဲ ဖြစ်မည်။ အောင်အောင်မှာ အခန်းထဲမှ အဖြစ်အပျက်များကိုသာမြင်ကာ ခြံတွင်းရှိ ရေတွင်းတွင် သူ၏ဘောလုံးကန် ဖိနပ်အား စိတ်ပျက်လက်ပျက် ပစ်ချလိုက်သည်။

သူလည်း ရည်းစားဆိုတာ ထားဖူးချင်လှသည်။ လမ်းထိပ်အိမ်က ရပ်ကွက်လူကြီးသမီး မာမာသင်းဆိုရင်ကော မဖြစ်။ သူမ နှုတ်ခမ်းက နည်းနည်းလှန်သည်။ ကိုနိုင်တို့လို စုပ်နမ်းလို့မကောင်း။ ကျောင်းက အေခန်းထဲမှ သရဖီကျော်ဆိုလျှင်တော့ သူမလည်း ရုပ်ကလေးကတော့ ချောပါသည်။ ပါးစပ်နှင့် သွားရေစာမုန့်က ပြတ်သည်မရှိ။ သူ့သာကြိုက်လျှင် မုန့်ချည်းပဲ ဝယ်ကျွေးနေရမည်။ ဒါပေမယ့် ကိစ္စတော့မရှိ။ ကျောင်းပိတ်သွားပြီပဲ ဝယ်ကျွေးစရာတော့ သိပ်လိုမည် မထင်။

ဟိုဘက်လမ်းထဲက တင်အောင်နီ လိုက်နေပြီး မလွယ်ဘူးဟု ပြောသည့် ခပ်စွာစွာ ကောင်မလေး မီးမီးဆိုရင်ကော မဖြစ်။ မီးမီးက တစ်ပတ်တစ်ခါ ရုပ်ရှင်ကြည့်တတ်သည်ဟု ပြောသည်။ အောင်အောင်၏ ဘောလုံးပွဲနှင့် တိုက်နေလျှင် လိုက်ပြနိုင်မှာမဟုတ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ အောင်အောင် ရည်းစားထားရန်အတွက် ကောင်မလေးရွေးချယ်ခြင်းမှာ အထမမြောက်တော့ပေ။ သို့သော် အောင်အောင် ရည်းစားထားရေးမှာ အဆင်မပြေသော်လည်း အခြားအောင်မြင်သွားတာ တစ်ခု ရှိပါသည်။

ကိုနိုင်က ရက်ပိုင်းအတွင်း ရပ်ကွက်တစ်ခုကျော်မှ မသန္တာတို့အိမ်ကို လူကြီးစုံရာနှင့်သွားပြီး မိန်းမတောင်းသည့်ကိစ္စ ဖြစ်လေသည်။ မသန္တာတွင် ညီမဝမ်းကွဲ တစ်ယောက် ရှိလေသည်။ ထိုညီမဝမ်းကွဲကား အောင်အောင်နှင့် သက်တူရွယ်တူခန့် ဖြစ်မည်ဟု ထင်ရသည်။

ကိုနိုင်နှင့် မသန္တာတို့ မင်္ဂလာပွဲကိစ္စအတွက် လူကြီးတွေနှင့် သွားလိုက်ပြန်လိုက် လုပ်နေချိန်တွင် အောင်အောင်မှာ ဘောလုံးကွင်းသွားသည့် အချိန်မှလွဲ၍ မသန္တာတို့အိမ်သို့ မယောင်မလည်နှင့် လိုက်သွားပြီး ယွန်းယုနွေ ဆိုသော ကောင်မလေးအား ခိုးခိုးကြည့်မိသည်။ စိတ်ထဲမှလည်း ရည်းစားဖြစ်ခဲ့လျှင် ယွန်းဟုခေါ်ရမည်လား ယုနှင့်နွေ ဘယ်ဟာပိုကောင်းမည်လဲဟု တွေးကာ ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် နောက်ဆုံးမှာတော့ ယွန်းဟုသာ အောင်အောင် စိတ်ထဲ ကြိတ်ခေါ်နေမိသည်။

အောင်အောင်က မင်္ဂလာပွဲတွင် ပန်းကြဲမည်ဟုဆိုသော ယွန်းအား ပေးရန် စာတစ်စောင် ကြိုးစားရေးထားလေသည်။ မင်္ဂလာပွဲနေ့၌ အောင်အောင် စာကို မည်သို့ပေးရမည်ကို မသိ၍ အကြံအိုက်နေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ ပန်းကြဲသော ဖလားထဲသို့…

“ ဪ… ယွန်း… ဒီမှာ ကျွန်တော် ယွန်းကြဲလို့ရအောင် ပန်းတွေယူလာတယ်… သွားတော့မယ်နော်…”

ဟုပြောပြီး ကမန်းကတန်းပင် လူအုပ်ကြားထဲသို့ ပြေးခဲ့၏။ ယွန်းကား သူမကို ယွန်းဟုခေါ်သည့်အတွက်လည်းကောင်း၊ ပန်းများနှင့်အတူ စာလေးအား မြင်အောင် ပြခဲ့၍လည်းကောင်း အံ့ဩဟန် ပေါ်နေသည်။ အောင်အောင်က သူ့စာလေးအား လွင့်မပစ်ပါစေနှင့်ဟု ကွယ်ရာမှ ကြည့်နေခဲ့သည်။ ယွန်းက မလွင့်ပစ်ပါ။ ဘေးဘီကိုကြည့်၍ ဝှက်ထားလိုက်တာ မြင်ရသည်။

မင်္ဂလာပွဲပြီးသောအခါ ကိုနိုင်နှင့်အတူ မသန္တာရော ယွန်းပါ ပါလာသည်။ ညကျမှ ယွန်းကို ကိုနိုင်လိုက်ပို့မည်ဟု သိရသည်။ ယွန်းပါလာသည့်အတွက် မသန္တာက ပြုံးစိစိနှင့် အောင်အောင်အား လှမ်းကြည့်သည်။ အောင်အောင် ရေမိုးချိုး၍ ညနေစာစားပြီး ယွန်းရှိနေ၍ အခန်းတွင်းဝယ် အောင်းနေမိသည်။ ယွန်းက ဟိုဘက်ကပ်လျက် ကိုနိုင့်အခန်းထဲတွင် မသန္တာနှင့်အတူ လက်ဖွဲ့ငွေကူပြီး ရေတွက်နေသံကြားရသည်။ ကိုနိုင်က မရှိ။ မင်္ဂလာပွဲကုန်ကျသည်များကို လိုက်လံရှင်းပေးရန်အတွက် ထွက်သွားသည်။

“ ယွန်းယု ရေ…”

“ ရှင်…မမ…”

“ ယွန်းယုကို အောင်အောင်က ဒီစာဘယ်တုန်းက ပေးတာလဲ… ဟာ မမကလည်း နေ့ခင်းကပါဆို… ဒါချည်းမေးနေတာ…”

“ မဆိုးပါဘူးအေ… ငါ့ခဲအိုလေးက လူချောလေးပါ… ကိုနိုင်ထက်တောင် ဖြောင့်သေးတယ်…”

“ ဟာ…မမကလည်း ယွန်းယုက ငယ်သေးတယ်… အဲဒါတွေ မစဉ်းစားချင်ဘူး…”

“ ယွန်းယု… ရေချိုးမယ်မို့လား သွားချိုးရအောင်… မမ ကန်ကစောင့်နေမယ်…”

“ အင်း… အင်း… ယွန်း နောက်က လိုက်ခဲ့မယ်လေ…”

ထိုပြောသံကြားရ၍ အောင်အောင် ရင်ခုန်သွားရသည်။ မသန္တာ၏ အဝတ်အစားချွတ်သံတွေ ကြားရသည်။ အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ထွက်သွားသံကြားရသည်။ အောင်အောင် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စာကြည့်စားပွဲပေါ်တက်လိုက်ပြီး တစ်ဖက်ခန်းသို့ ကျော်ကြည့်လိုက်ရာ ယွန်းအဝတ်အစားများ ချွတ်နေတာ တွေ့ရသည်။

အောင်အောင် ရင်ထဲ ရေငတ်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ယွန်းက အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ယွန်း၏ စောက်ဖုတ်လေးသည် အမွှေးအနည်းငယ်သာ ရှိသည့်အတွက် ခပ်ဝေးဝေးမှ ကြည့်ရ၍ စောက်ဖုတ်လေးကို မဲမဲပဲမြင်ရသည်။ ပြီးလျှင် ယွန်းမှ သူမအင်္ကျီ ကြယ်သီးများအား ဖြုတ်၍ ချွတ်လိုက်ရာ ဘရာစီယာ ပန်းရောင်လေးအောက်တွင် နို့အုံလေးမှာ ခပ်မို့မို့သာ မသန္တာလောက်မကြီး။

ယွန်းက လက်ကိုနောက်ပစ်၍ ဘရာစီယာချိတ်အား ဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်ပြန်သည်။ နို့အုံလေးမှာ ဖွေးပြီး နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလျက် ထွက်ပေါ်လာသည်။ အပျိုစင်တစ်ယောက်၏ အတွင်းကျကျ ပစ္စည်းများအား မြင်လိုက်ရသောအခါ အောင်အောင်လီးကြီးမှာ တောင်မတ်လာသည်။ ယွန်းက ထဘီရင်လျားပြီးသည်နှင့် အခန်းပြင် ထွက်သွားလေတော့သည်။ အောင်အောင်မှာသာ ရင်ထဲတွင် တုန်ရီမောဟိုက်လျက် ကျန်ခဲ့၏။

နာရီဝက်ခန့်ကြာသောအခါ ယွန်းရော မသန္တာပါ ပြန်လာပြီး အဝတ်အစားလဲကြလေသည်။ ယွန်းမှာ ရေစက်ရေပေါက်များအား တဘက်နှင့်သုတ်ရင်း သူမ၏ ရေလဲထဘီလေးပေါ်တွင် ဘရာစီယာဝတ်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးလျင်ခုနက ချွတ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား ခြေထောက်ဖြင့် လျှိုဝတ်ကာ ဘောင်းဘီ၏ မျှော့ကြိုးလေးကို ခါးထိရောက်အောင် ဆွဲလိုက်၏။ ပြီးတော့မှ ထဘီကို ရင်ထိလျားကာ မှန်တင်ခုံရှေ့သွားပြီး သူမတို့၏ အလှပြင်ပစ္စည်းများနှင့် အလှပြင်လေသည်။

အောင်အောင် ချစ်ရသူလေး၏ အလှပြင်ပုံကို ဒီတစ်ခါ လက်တွေ့ကျကျ မြင်နေရသည်။ ယွန်းက သူမမျက်နှာလေးအား မိတ်ကပ်ပါးပါးလိမ်းကာ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲလေးကို ဆိုးလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက်လုပ်ပြီး ပြန်စစ်ဆေးလေသည်။ ပြီးလျှင် အပိုယူလာသော အဝတ်အစားများဖြင့် အဝတ်အစားလဲကာ သူမကိုယ်သူမ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်စေရန် ဆွဲဆန့်လေသည်။

“ မမ…ကိုနိုင် မလာသေးဘူးလား…”

“ လာတော့မှာပါ ယွန်းရဲ့… ပြန်ချင်နေပြီလား…”

“ မဟုတ်ပါဘူး… မေးကြည့်တာပါ…”

“ မေးမနေနဲ့ ယွန်းယု ဘဲလေးရှိသားပဲ… သူနဲ့ သွားနေပါလား…”

“ ဟာ… မမနော်… မစနဲ့ကွာ… ယွန်းယု သူ့ကို စိတ်ဆိုးတယ် သိလား…”

“ ဟာ…ဟ…တကယ်လည်း စိတ်မဆိုးဘဲနဲ့ ကောင်မလေးရာ…”

“ ဟာကွာ…မမပြောလေ ကဲလေပဲ…”

ခဏကြာသောအခါ ကိုနိုင်ပြန်ရောက်လာပြီး ယွန်းအား မသန္တာနှင့်အတူခေါ်၍ ထွက်သွားလေသည်။ အောင်အောင်မှာကား ယွန်းမရှိတော့၍ ရင်ထဲမှာဟာပြီး ကျန်နေခဲ့သည်။

ညပိုင်းတွင်တော့ ကိုနိုင်တို့ လွတ်လပ်စွာ ကဲနိုင်ရန် အောင်အောင် သူ့သူငယ်ချင်းအိမ် သွားအိပ်လိုက်သည်။ ဒါတောင် အောင်အောင် ပြန်အိပ်သည့်ရက်များတွင်လည်းကောင်း၊ အိမ်၌ လူကြီးများမရှိသောအခါတွင်လည်းကောင်း ကိုနိုင်နှင့် မသန္တာတို့မှာ ပွဲကြမ်းဆဲပင်။ ကိုနိုင် အလုပ်ကိစ္စနှင့် ခရီးထွက်သွားသောအခါမှ ထိုပွဲမှာ မကြမ်းတော့ပေ။

“ အောင်အောင်ရေ…”

“ ခင်ဗျာ…”

“ လာစမ်းပါအုံးကွယ်…မမဆီ ခဏလာကူညီပါဦး…”

အောင်အောင် အိမ်ဘေးတွင် ဒိုက်ထိုးနေစဉ် အိမ်ပေါ်ထပ်မှ မသန္တာ၏ ခေါ်သံကြား၍ ချွေးသံတရွှဲရွှဲနှင့်ပင် တက်လာခဲ့သည်။ ဒီနေ့မှ ဖေဖေရော မေမေပါ ဥပုသ်ဇရပ်သွားကြသည်။

“ အခန်းထဲဝင်ခဲ့လေ…အောင်အောင်ရဲ့…”

အခန်းပေါက်ဝ၌ ရပ်နေသော အောင်အောင်ကို မသန္တာမှ လှည့်မကြည့်ဘဲပြော၏။ မသန္တာက ဘော်လီကို ထဘီရင်လျားပေါ်တွင် ပုံစံလျာထားလျက်…

“ လာ…မမကို ဘော်လီချိတ်တပ်ပေးဦး… ဒီမှာ တပ်ရခက်နေလို့…”

ဟုထပ်ပြောရာ အောင်အောင် အခန်းထဲသို့ဝင်သွားကာ မသန္တာ၏ နောက်ကျောမှ ဘော်လီကိုတပ်ပေးစဉ် အသားချင်းထိသွား၍ ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ မသန္တာ၏ ခေါင်းလျှော်ရည်နံ့သင်းသင်းကိုလည်း ရှူလိုက်ရသည်။ ချိတ်တပ်ပြီး၍ ပြန်ထွက်မည်ပြင်သောအခါ မသန္တာမှ အောင်အောင်၏ လက်များကိုဆွဲထား၍…

“ မင်း…မမတို့ မင်္ဂလာဆောင်နေ့က ယွန်းယုကို စာပေးတယ်မို့လား…”

ဟု မျက်နှာချင်းဆိုင် မေးလေရာ…

“ ဟုတ်ကဲ့ မမ…”

“ ကျွတ်… အောင်အောင်နော်… လူကြည့်တော့ မခုတ်တတ်သလိုလိုနဲ့…”

“ ဟိုမင်္ဂလာမဆောင်ခင်ရက်ကလည်း မမတို့ကို ခိုးကြည့်သေးတယ်မို့လား…”

အောင်အောင် ထိုမေးခွန်းကို ဖြေရမှာကျ ရှက်သွားသည်။

“ ပြောစမ်းပါကွာ…ရှက်မနေပါနဲ့…”

“ ဟုတ်…”

အောင်အောင် ခေါင်းကို အသာညိတ်ပြီး ဖြေလိုက်သည်။

“ အဲဒီလို အရသာမျိုး မင်းမခံစားချင်ဘူးလား…”

မသန္တာမှ ပြောရင်းဖြင့် အောင်အောင့် လက်များကို သူမပုခုံးလေးပေါ်မှတဆင့် နို့အုံနေရာသို့ ဆွဲချလိုက်ရာ အောင်အောင်မှာ ပထမသူ့အစ်ကို မဟေသီဆိုသော အသိစိတ်က ဝင်နေ၍ မထိရဲမကိုင်ရဲသော်လည်း တကယ်တမ်း ထိပြီကိုင်ပြီဟေ့ဆိုသောအခါ အောင်အောင် ဘာမှမသိတော့…

“ လက်နဲ့ ဆုပ်ပေးလေ…မောင်လေးရဲ့…”

“ ကျွန်တော်မှ မဆုပ်တတ်တာ…”

“ လွယ်ပါတယ်ကွာ…မင်းဆုပ်တတ်သလိုဆုပ်…”

မသန္တာမှပြောရင်းဆိုရင်း သူမ၏ ထဘီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ဘရာစီယာလေးမှာ မသန္တာ၏ နို့အုံကြီးနှစ်ခုအား ထိန်းလျက်ကျန်နေခဲ့၏။ ထဘီကခြေရင်းတွင် ဂွင်းလုံးပုံကျသွားသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အဖြူရောင်လေးက မသန္တာ၏ ဖြူဖွေးသော ဖင်ကြီးနှင့်အတူ အနားစများ ပေါင်ထဲနစ်ဝင်လျက် ထွက်ပေါ်လာသည်။

အောင်အောင် ဘောင်းဘီထဲမှ ငပဲကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ထောင်မတ်လာသည်။ ချွေးတွေတိတ်သွားသော်လည်း အောင်အောင်ထံမှ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းမှာ အခန်းတွင်းဝယ် ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်နေသည်။ မသန္တာ၏ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အပေါ်မှနေ၍ မထိတထိကိုင်ရင်း ဆုပ်နယ်ပေးရာ နို့အုံလေးမှာ ပျော့စိစိနှင့် မာမာလေးမို့ အောင်အောင်အဖို့ ကိုင်၍ ကောင်းလှသည်။

မသန္တာက အောင်အောင်၏ အင်္ကျီကိုချွတ်ပေး၍ သူမ၏ တဘက်တစ်ထည်နှင့် အောင်အောင် ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ ချွေးများကို ယုယကြင်နာစွာ သုတ်ပေးလေသည်။ ပြီးလျှင် အောင်အောင်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ကနဲ တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး သူမ၏ နှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိကပ်စုပ်လေတော့သည်။ အောင်အောင်က သွေးကြောတွေ တဖျန်းဖျန်းထလျက် မသန္တာ၏ နို့အုံကြီးကို အလိုအလျောက်ပင် ဘရာစီယာအောက်မှ ပင့်တင်ဆုပ်ကိုင်ပေးမိသည်။ ထို့ပြင် အောင်အောင်၏ လက်တစ်ဖက်မှာလည်း မသန္တာ၏ နောက်ကျောရှိ ဘော်လီချိတ်ရှိရာသို့ အလိုအလျောက်သွားပြီး ဖြုတ်လိုက်ရာ ဘရာစီယာလေးမှာ နို့အုံမှ ကွာသွားပြီး လုံးဝန်းပြည့်ဖြိုးသော နို့အုံလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလျက် ထွက်ပေါ်လာသည်။

“ အောင်ရယ်…ချစ်လိုက်တာ မောင်လေးရယ်…”

“ မမနို့ကို စို့ပေးဦးလေ…အောင်ရဲ့…”

ဟုပြောသောကြောင့် အောင်အောင် သူ၏ဒူးလေးအား အသာကွေးညွတ်လိုက်ကာ ဖြူဖွေးတင်းပြည့်နေသော နို့အုံကြီးထက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးအား နှုတ်ခမ်းဖြင့် အသာငုံစုပ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် နို့အုံ၏ အောက်ခြေမှတဆင့် နို့သီးခေါင်းလေးထိ လျှာဖြင့်အသာဆွဲပြီး ပြွတ်ကနဲ ငုံစုပ်လိုက်သည်။

“ အင်း…ဟင်း…ဟင်း…အောင်ရယ်…”

မသန္တာမှာ သူမ၏ နို့အုံလေးအား လက်ဖြင့် ကိုင်ညှစ်ပေးရင်း မျက်နှာလေးမှာ မျက်နှာကြက်ဆီသို့မော့၍ ညည်းသံသဲ့သဲ့လေး ထွက်လာလေသည်။ အောင်အောင်၏ လက်များက မသန္တာ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီအဖြူရောင်လေး အောက်မှ ဖင်သားကြီးများအား ကောင်းကောင်း ကိုင်တွယ်ပေးနေသည်။ ဖင်သားကြီးများမှာ တခါမှမကိုင်ဖူးသော အောင်အောင်အဖို့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ရသည်မှာ တကယ့်ကို ကိုင်၍ ကောင်းလှသည်။

“ အောင်…ခဏနေဦးကွယ်…”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ…မမရဲ့…”

“ ရော်…အောင်ကလည်း မမဘောင်းဘီချွတ်ပေးမလို့ပါ… လူဆိုးလေးရယ်… တကတည်း အငမ်းမရ ဖြစ်နေတယ်…”

“ မသိဘူးလေ…မမပဲ သင်ပေးပြီးတော့…”

“ အမယ်လေး… ဟုတ်ပါတယ်တော်… ဟုတ်ပါတယ်…”

“ ဟင်း…ဟင်း…ဟင်း…”

မသန္တာမှ မျက်လုံးလေးပြူးကာပြောရင်း ဖင်လေးကုန်းပြီး ဘောင်းဘီချွတ်ပေး၏။ အောင်အောင်ကား ကိုယ့်အဖြစ်ကို ကိုယ်သဘောကျပြီး ရယ်မိသည်။

“ ကဲ…ကိုယ်တော်ချော…ဘောင်းဘီချွတ်…”

“ ဟာဗျာ…မမကလဲ…”

“ ကဲပါ…အောင်ရယ်…ရှက်မနေပါနဲ့ ချွတ်စမ်းပါကွာ…”

အောင်အောင်မှာ လူပျိုကလည်း လူပျိုရိုင်းကလေးမို့ ပထမဆုံးအကြိမ် မိမိငပဲကြီးအား အခုလို ပေါ်တင်ကြီး ထုတ်ပြရမှာ ရှက်ပါသည်။ သို့သော် မသန္တာက ဇွတ်ချွတ်ခိုင်းနေ၏။

“ အင်း… အဲဒါဆို မမ ဟိုဘက်လှည့်နေ…”

အောင်အောင်ပြော၍ မသန္တာကား တစ်ဖက်လှည့်ကာ အောင်အောင်ကို ကျောပေးထားသည်။ မသန္တာ၏ တောင့်တောင့်တင်းတင်းနိုင်လှသော ဖင်ကြီးနှင့် ဆင်နှာမောင်းသဖွယ် သွယ်ဆင်းသွားသော ပေါင်တံဖွေးဖွေးကြီးများမှာ အောင်အောင်အား ရမ္မက်တွေ ပိုထကြွစေသည်။

“ ရပြီ…ဒီဘက်လှည့်တော့…”

အောင်အောင်ထံမှ ခွင့်ပြုမိန့်ကျလာမှ မသန္တာသည် သူမ၏ ဆံနွယ်လေးအား ဆတ်ကနဲခါလျက် လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ…

“ အားပါး… အောင့်ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ… မမတောင် ကြောက်သွားပြီ…”

ဟု အောင်အောင့် ငပဲကြီးအားကြည့်ရင်း တအံ့တဩ ပြောလိုက်ရာ အောင်အောင်မှာ သူ၏ခြောက်လက်မခန့် အရှည်ရှိ၍ လုံးပတ်မှာ ဖန်ချောင်းအရွယ်အစားရှိသော ငပဲကြီးအား ပြန်ကြည့်မိမတတ် ဖြစ်သွားသည်။

“ တော်ပြီကွာ…မမရာ ချစ်ကြစို့…”

အောင်အောင် ပြောရင်းဆိုရင်း သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မသန္တာ၏ မျက်နှာလေးအား ဆွဲယူကာ တရှိုက်မက်မက် နမ်းလိုက်၏။ နှုတ်ခမ်းတွေကို ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ထိုမှတဆင့် ခုနက ထောင်မတ်နေရာမှ ငြိမ်သွားသော နို့သီးခေါင်းလေးအား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ယူလိုက်သည်။

ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုမှာ အခုအခံ အကာအကွယ်မပါဘဲ ပူးကပ်နေသည်ဖြစ်၍ မကြာခဏဆိုသလိုပင် အောင်အောင်၏ ဖြောင့်မတ်နေသော ငပဲကြီးမှာ မသန္တာ၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ပွတ်ဆွဲနေသလိုပင်။ တချက်တချက် မသန္တာ စောက်စိလေးအား အောင်အောင်၏ ဒစ်ထိပ်ကြီးဖြင့် သွားသွားထိမိရာ မသန္တာမှာ မျက်လုံးလေးများ မှေးစင်းသွားပြီး အောင်အောင်အား တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားမိသည်။

“ ပြွတ်…ပလပ်…ပလပ်…”

“ အောင်ရယ်… ကုတင်ပေါ် သွားရအောင်နော်…”

မသန္တာမှ သူမ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများအား တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ထောင်မတ်လာအောင် စုပ်ပေးနေသည့် အောင်အောင်အား ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။ သို့နှင့် အောင်အောင်မှာ မသန္တာအား ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးမှ ပွေ့ချီလျက် ကုတင်ပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ မသန္တာ၏ နို့ကိုအငမ်းမရ ထပ်မံစို့ပြန်သည်။ သူမက မျက်လုံးများကို မှေးစင်းထားရင်း အောင်အောင်၏ လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်၍ သူမစောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်ရာ လီးကြီးမှာ အရည်ကြည်များကြောင့်လည်းကောင်း၊ အောင်အောင်မှ မဝင်သေးခင် ဆောင့်သောကြောင့်လည်းကောင်း ပြွတ်ကနဲ ချော်ထွက်သွားသည်။ မသန္တာကား ဖင်ကြီးမြှောက်တက်လာပြီး အားမလိုအားမရ ဖြစ်သွားသည်။

“ ကျွတ်…အောင်ရယ်…ဖြည်းဖြည်းပေါ့…”

“ မရတော့ဘူး မမ…ကျွန်တော် အရမ်းလိုးချင်နေပြီ…”

အောင်အောင်၏ ရမ္မက်သံကြောင့် မသန္တာမှ ဒီတစ်ခါ ဒစ်ထိပ်လေးအား အသေအချာကိုင်၍ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။

“ ဗြစ်…”

“ အ…ကျွတ်…ကျွတ်…”

အောင်အောင် ဖင်ကြီးသည် အသာနိမ့်ဆင်းသွားပြီး မသန္တာ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ လီးဒစ်ကြီးမြုပ်ရုံ သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်…”

“ အား…လား…”

အောင်အောင် နောက်တစ်ချက် ဆောင့်အသွင်းတွင် မသန္တာ၏ နှုတ်ခမ်းလေးမှာ ဝိုင်းစက်သွား၍ အိပ်ရာခင်းအား ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ အောင်အောင်က ဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် နောက်ထပ်နှစ်ချက် အသာဆောင့်သွင်းလိုက်ရာ လီးတန်ကြီးဆုံးလုနီးပါးထိ ဝင်သွားသည်။

မသန္တာမှာ အောင်အောင်လီးကြီးက ကိုနိုင်လီးကြီးနှင့်မတူ သူမလိုချင်သော တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် အရသာကို ပေးနိုင်၍ ပေါင်တံကြီးများကိုကားကာ အတတ်နိုင်ဆုံး အောင်အောင် အဆင်ပြေစေနိုင်ရန် ပြုလုပ်ပေးနေမိသည်။

“ အောင်…”

“ ခင်ဗျာ…မမ…”

“ အရမ်းကောင်းတာပဲကွယ်…ဒါပေမယ့်…”

“ ဒါပေမယ့်…ဘာဖြစ်လဲ မမ…”

“ ဖြည်းဖြည်းပဲလုပ်နော်…နည်းနည်းချင်းပဲသွင်း…”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ…”

“ ဗြစ်…”

“ အား…ကျွတ်…ကျွတ်…”

အောင်အောင်မှ မသန္တာ၏ ပါးပြင်မို့မို့လေးကို တစ်ချက်ရှိုက်နမ်းရင်း အလစ်အငိုက်တွင် လီးကြီးကို ဆောင့်သွင်းလိုက်၏။ မသန္တာမှာ အာမေဋိတ်သံလေးနှင့်အတူ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက် ကားသွားပြန်သည်။ အောင်အောင်ကား သူ့စိတ်တွေ အစိုးမရတော့ လွှတ်ပေးလိုက်၏။

“ ဗြစ်…”

“ အ…နာတယ်…အောင် ဖြည်းဖြည်းပါဆို…”

“ ဗြွတ်…ပြွတ်…”

“ အား…ရှီး…”

“ ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ အင်း…ဟင်း…”

“ ဗြစ်…ပြွတ်…ပလွတ်…”

“ အားရှီး…ကောင်းလိုက်တာ အောင်ရယ်…”

“ ပြွတ်…”

“ ကျွတ်…”

အောင်အောင်နှင့် မသန္တာမှာ ခုနက နူးနှပ်ထားသည်ကတစ်ကြောင်း၊ အောင်အောင်လည်း လူပျိုလေးဖြစ်သည်ကတစ်ကြောင်း အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်လိုက် လိုးလိုက်အပြီးတွင် မသန္တာမှာ ဖင်ကြီးအား ရှေးကထက် မြှောက်ကာမြှောက်ကာ ကော့ပေးရင်း သုတ်ရည်များကို ဒလဟော ထုတ်လွှတ်လိုက်လေတော့သည်။

အောင်အောင်မှာလည်း မရှေးမနှောင်းမှာပင် သူ၏လီးတန်ကြီးသည် မသန္တာ၏ စောက်ပတ်အတွင်း၌ပင် အကြောပေါင်းတစ်ထောင် ဆိမ့်ရလောက်သော အရသာမျိုးကို ခံစားလျက် သုတ်ရည်များ ထုတ်လွှတ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်။ အောင်အောင်မှာ လီးကြီးစိမ်ထားလျက်နှင့်ပင် မသန္တာ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးအားဖက်ကာ ပါးကလေးအား တစ်ချက်နမ်းရှုံ့လိုက်ပြီး ကောင်းကောင်း အရသာ ယူနေမိသည်။

“ အောင်…”

“ ခင်ဗျာ…”

“ ဆင်းတော့လေကွာ…မမအင်္ကျီဝတ်ဦးမယ်…”

“ ဟာဗျာ…နောက်ထပ် ထပ်ပြီး ချစ်ချင်သေးတယ် မမရယ်…”

“ အို…ကွယ်…မောင်ကလည်း အချိန်တွေ ရှိပါသေးတယ်…”

“ မရဘူးဗျာ…ဆင်းမပေးနိုင်ဘူး…”

“ ကျွတ်…အောင်ကကွာ…ညစ်ပြီ…နောက်ရက်ကျရင် အောင့်သဘောကျကွာ နော်…. ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ပဲကွာ…”

မသန္တာမှ ပြောရင်းဆိုရင်း အောင်အောင် ပါးကလေးအား သူမနှုတ်ခမ်းနှင့် အကြာကြီး နမ်းလေသည်။ အောင်အောင်လည်း နောက်ဆုံး မညစ်ချင်တော့၍ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းခွာကာ လီးတန်ကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲနှုတ်လိုက်၏။ လီးတန်ကြီးက အစွယ်ကျိုးနေသော မြွေတစ်ကောင်နှယ် သုတ်ရည်ဗရပွနှင့် ထွက်လာသည်။

မသန္တာမှ ကမန်းကတန်းပင် အနီးရှိ သူမ၏ ထဘီတစ်ထည်နှင့် အောင်အောင် လီးမှာ ပေကျံနေသည့် သုတ်ရည်များအား ယုယစွာဖြင့် သုတ်ပေးလေသည်။ ထိုအခါ အောင်အောင်လီးကြီးမှာ အစာနံ့ရသော သတ္တဝါတစ်ကောင်နှယ် တဖြည်းဖြည်းပြန်ပြီး တောင်မတ်လာရာမှ…

“ အယ်… အောင်ကကွာ ကြည့်စမ်း… စိတ်အရမ်းသန်တာပဲ…”

“ တော်ပါတော့ဗျာ… မမက ကျွန်တော့်ကို တကယ်မှ မချစ်တာ ပြောမနေပါနဲ့တော့….”

“ အား…ရှီး…မမ…”

“ ပြွတ်…ပလပ်…ပလပ်…”

“ အား…လား…”

အောင်အောင်မှာ မသန္တာမှ မပြောမဆိုပဲ သူ့လီးကြီးကို ရုတ်တရက် စုပ်ယူကာ လျှာဖြင့် မွှေခံလိုက်ရ၍ အောင်အောင်မှာ တစ်ကမ္ဘာလုံးကို မေ့သွားသည်။ သူသိသည်မှာ မသန္တာ၏ လျှာဖျားလေးက သူ၏ဒစ်ကလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက် မွှေလိုက်ဖြင့် လုပ်နေသည်မှာ နောက်ထပ်တစ်ခါ ပြီးမတတ်ပင် ဖြစ်သည်။ မသန္တာမှာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်နေရာမှ အောင်အောင်လီးကြီးမှ နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကို ခွာလိုက်ကာ…

“ ကောင်းလား…အောင်…”

“ ကောင်းတာပေါ့ မမရယ်…အဟင့် မမကို အရမ်းချစ်သွားပြီ သိလား…”

“ မမကလည်း မောင်လေးကို ချစ်တာပေါ့…အဲ…ဒါပေမယ့်… ကိုနိုင်ပြန်လာရင်တော့ မကဲရဘူးနော်…”

“ အင်းပါ…မမရယ်…မမစိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်ရပါ့မယ်…”

“ အခုလည်း မောင်လေးကို မမက စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်ရပါစေ့မယ်…ကဲ…ကျေနပ်ရဲ့လား…”

“ အဲဒါဆို ထပ်စုပ်ပေးကွာ…”

“ ဟာကွာ…အောင်ကလဲ…”

“ ဘာလဲ မစုပ်ပေးချင်ဘူးလား…”

“ ရော်…ကောင်လေးနှယ်…မမက ဘာပြောသေးလို့လဲ… သူ့စိတ်ချည်းပဲ…”

မသန္တာက အောင်အောင့်လီးကြီးမှ ဒစ်အရည်ပြားကို လက်နှင့် အောက်ထိ လှန်ချလိုက်ပြီး ထွက်ပေါ်လာသော မက်မန်းသီးအနုရောင် ဒစ်ထိပ်ကလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် အသာထိတို့ပြီး ပြွတ်ကနဲမြည်အောင် စုပ်လိုက်ရာ အောင်အောင်မှာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာ၍ မသန္တာ၏ ဦးခေါင်းအား ကိုင်ဆောင့်လိုက်ရာ…

“ ပြွတ်…”

“ အု…အောင်…”

“ ပြွတ်…”

“ အောင်…အု…”

မသန္တာမှာ စကားလည်းပြောချင် အောင်အောင်မှာလည်း မသန္တာ ဘာဖြစ်နေသည်မသိ နှစ်ချက်ခန့် သွင်းလိုက်ပြီးမှ မသန္တာက ခေါင်းလေးမော့ကြည့်ပြီးမှ သိသည်။

“ ဆောရီး…မမ ကျွန်တော် အရမ်းလိုးချင်လာပြီဗျာ…”

“ ဟွန်း… ဒီက အကောင်းစုပ်ပေးနေတာကို…”

“ မရတော့ဘူး မမရယ်…”

“ ကဲ… သဘောတော်အတိုင်းပါ…”

မသန္တာမှပြောရင်း ကုတင်ပေါ် လှန်ချလိုက်သည်။

“ ဟင့်အင်း…မမကို မော်တော်ဆတ်ချင်တယ်…”

“ ဟာကွာ…အောင်ရာ အမျိုးမျိုးပဲ…”

မသန္တာက အိပ်ယာပေါ်မှဆင်းကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ အောင်အောင်က မသန္တာနား တိုးကပ်သွားလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်၏။ မသန္တာက ခေါင်းလေးမော့ပြီး အလိုက်သင့် ပါလာသည်။ သူမ၏ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွေ့ချီလိုက်သည်။ မသန္တာ၏ နို့အုံကြီးများကား အောင်အောင်၏ တောင့်တင်းကျစ်လျစ်လှသော ရင်ဘတ်ကြီးနှင့်ကြားမှာ ပြားကပ်ပြီး ကာမစိတ်တွေကို ပိုမိုထကြွစေသည်။

မသန္တာမှ အောင်အောင်လည်ဂုတ်အား လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဟီးလေးခိုစီးကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အောင်အောင် လီးကြီးအား ကိုင်လျက် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ပြီး ဖင်ကြီးမြှောက်ကာ အသာထိုင်ချ၏။

“ ဗြစ်…”

“ အား…ရှီး…”

“ ဗြစ်…အား…လား…နာတယ် မမရဲ့ ဖြေးဖြေး…”

အောင်အောင်မှာ လီးဒစ်အရည်ပြား အဆုံးထိ လှန်ကျသွားသဖြင့် နည်းနည်းနာသွားသည်။

“ ပုံစံတစ်မျိုးပြောင်းရအောင်…အောင်ရယ်…”

“ မမက ဘယ်လိုပုံစံပြောင်းမှာလဲ…”

“ မမကုန်းပေးမယ်လေ…အောင်အောင်က နောက်ကလိုးပေါ့…”

အောင်အောင်မှ မသန္တာကို ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ချအပြီးတွင် မသန္တာသည် ကုတင်စောင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်၍ ဒူးခေါင်းအောက်တွင် မနာစေရန် စောင်တစ်ထည် ကြားခံ၍ ဖင်ကြီးကို ကော့ပြီး ကုန်းပြလေသည်။

“ ရပြီ အောင်… အောင်က ဒူးထောက်ပြီး မမကို လိုးတော့…”

အောင်အောင်လည်း မသန္တာပြောသည့်အတိုင်း မသန္တာ၏ ဖင်ကြီးနောက်မှ ဒူးထောက်ကာ လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ အသာထည့်လိုက်၏။ ဆိုးတော့မဆိုး။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…ဗြစ်…”

“ ကောင်းတယ်မို့လား အောင်…”

“ ကောင်းတယ် မမ…”

“ ဟွန်း…ဒါနဲ့များ မလုပ်ချင်ဘူးလေး ဘာလေးနဲ့…”

“ အဟင်း…”

မသန္တာ၏ အပြောအဆိုကို အောင်အောင် သဘောကျစွာ ရယ်မောမိသည်။

“ ဗြွတ်…”

“ ရှီး…”

“ ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ ကောင်းတယ်…အောင်…”

မသန္တာမှာ သူမက ပြောလည်းပြော သူမဖင်ကြီးကိုလည်း နောက်ပြန်ဆောင့်ပေး၏။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို အောင်အောင့်လီးကြီး ဝင်ရောက် ထိုးဖောက်သွားချိန်တွင် မိန်းမောမတတ် ခံစားရသည်။

“ ပြွတ်…ပြွတ်…ဘတ်…”

“ အား…ရှီး…ဆောင့်…”

မသန္တာ၏ ဖင်ကြီးအား ရိုက်ခတ်သံ ကုတင်မြည်သံတို့က အခန်းတွင်းဝယ် ဆူညံနေသော်လည်း နှစ်ယောက်စလုံးမှာကား ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိမထားမိ မိမိတို့၏ စောက်ပတ်နှင့် လီးတို့မှ အရသာထူးကိုသာ အာရုံထား ခံစားနေကြသည်။

“ အား… ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ အောင်ရယ်…”

“ မမပြီးတော့မယ်… မြန်မြန်ဆောင့်…”

“ အဲဒါဆို… အတူတူ ပြီးရအောင်လေ…”

ပြောရင်းနှင့် နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်ကိုက်စွာပင် အသံမျိုးစုံ ဆူညံစွာနှင့် လိုးလိုက်ကြရာ အကြိမ်များစွာ ဆောင့်အပြီးတွင်…

“ အား…ဟင်း…ဟင်း…”

“ ပြွတ်…ပြွတ်…”

“ အင်း…ဟင်း…”

အောင်အောင်မှာ မသန္တာ၏ ပျော့ကျလုနီးနီး ဖြစ်နေသော ခါးလေးအားကိုင်လျက် ခပ်သွက်သွက် ခပ်မြန်မြန်ပင် ဆောင့်လိုး၏။ ခဏအကြာတွင် လီးထိပ်မှ ဒလဟော ထွက်လာသော သုတ်ရည်များမှာ မသန္တာ၏ စောက်ပတ်အတွင်းမှ သုတ်ရည်များနှင့် ပေါင်းမိပြီး အပြင်ဘက်သို့ ပြည့်လျှံကျလာလေသည်။ မသန္တာက မောလျသံလေးဖြင့်…

“ အောင်…”

ဟုခေါ်လိုက်ရာ အောင်အောင်မှ

“ ခင်ဗျာ…”

“ ဒီကိစ္စ ဘယ်သူ့မှ မပြောနဲ့နော်…”

“ စိတ်ချပါ…မမရယ် ဒါပေမယ့်…”

“ ကျွန်တော် မမကို လိုးချင်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…”

“ လုပ်ရမှာပေါ့ အောင်ရယ်… မမကြံမှာပေါ့…”

“ ရှလွတ်…”

ပြောပြောဆိုဆို မသန္တာမှ အောင်အောင့်နဖူးကို ရွှတ်ကနဲ အသံမြည်အောင် နမ်းကာ ခေါင်းကို အသာသပ်ပေးနေမိသည်။

“ မမ…”

“ ဘာလဲ အောင်…”

“ ကျွန်တော် သွားတော့မယ်…”

“ အေး…အေး…မမမှာတာ မမေ့နဲ့နော်…”

“ မင်းနဲ့ယွန်း အဆင်ပြေအောင် မမစီစဉ်ပေးမယ်…”

မသန္တာ၏ အပြောကြောင့် အောင်အောင်မှာ အခန်းတွင်းမှ ထွက်လာရသော်လည်း ယွန်းနှင့် အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးမည်ဆို၍ ဝမ်းသာသွားတာ အမှန်ပင်။ မသန္တာက အောင်အောင်၏ ကျောပြင်ကို ငေးမောရင်းဖြင့် နောက်ထပ် အောင်အောင်နှင့် စခန်းသွားရန် မည်သို့စီမံရမည်ကို အကြံထုတ်နေမိသည်။




........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



Wednesday, July 11, 2012

ရမ္မက်ထန်တဲ့ ခင်ထားငယ် (စ/ဆုံး)

ရမ္မက်ထန်တဲ့ ခင်ထားငယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ပေါင်တန်ကို ထမ်းတင်ထားသောကြောင့် ခင်ထားငယ်၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခုသည် ပြော့ပြော့ အိအိ ပုံ့ပုံ့ ကြီးဖြစ်နေသည်။ မင်းဇော်သည် ခင်ထားငယ်၏ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကိုလက်ဝါး တစ်ခု စီဖြင့် အုပ်ကာ ခပ်တင်း တင်းကိုင်လိုက်သည်။ ထိုသို့ကိုင်ရာတွင် လက်ချောင်းများကို ဖင်သားနှစ်ခုအလယ်ရှိ အကွဲကြောင်းကို ကျကျနန ကိုင်မိစေရန် ပြုသည်။ ဖင်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သောအခါဖင်အကွဲကြောင်းကို ဆွဲဖြဲ သလို ဖြစ်သွားသည်။ 

လက်ညှိး နှစ်ချောင်းက စအိုနှင့်လက်နှစ်လုံးသာသာခန့် ဝေးသော နေရာတွင်ရှိသည်။ မင်းဇော်က ထိုလက်ညှိးများတွင်ဖိအားကို ပိုထည့်ပေးလိုက်ခြင်းဖြင့် စအိုဝလေးကိုမပြဲတပြဲ ဆွဲဖြဲ နေသည့် သဘောမျိုးဖြစ်သည်။ ထို့နောက်လီးကို အသာဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက် ညှောင့်လိုးလေး လိုးပေးလိုက်သည် . .. လီးကြီးက တိုးဝင်လိုက် ပြန်ထွက်လိုက် ဖြစ်သည်နှင့်အမျှ အဖုတ်ထဲမှစောက်ရေမှာအပြင်သို့ လျှံ ထွက်ခါ ဖင်ခေါင်းတလျှောက် အောက်သို့ စီးကျသည်။ 

စီးကျလာသောစောက်ရေကြည်တို့သည် စအိုဝလေးကို ဖြတ်၍သွားရာ စအိုဝလေးမှာ အေးကနဲ နွေးကနဲဖြင့်ယားကျိကျိဖြစ်လာသည်။ ခင်ထားငယ်၏ ဖင်ပေါက်မှာ အရိုင်းမဟုတ်..ဖင်အပျိုမဟုတ်..ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံ ထားရသော ဖင်ပေါက်ဖြစ်သည်။ သည်လိုစိုစို စွတ်စွတ်ဖြစ်လာသောအခါ ယားသလိုလိုနှင့် မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည်။ ဖင်ခံခြင်သော စိတ်များတဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

ဤအချိန်မှာပင် မင်းဇော်သည် စောက်ရေကြည်များစီးကာ စိုစိုစွတ်စွတ် ဖြစ်နေသောခင်ထားငယ်၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သူ၏ညာလက် ခလယ်ကို ဆတ်ကနဲသွင်းလိုက်သည်။ 

“ စွတ်..”

“ အိုး..မာမီ..”

မင်းဇော်ကလည်း စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးသွင်းရာတွင် ညှင်သာသလောက်၊ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ထိုး သွင်းရာတွင်တော့ အတော်ကြမ်းသည်။ လက်ခလယ်တစ်ချောင်းလုံးကို တစ်ချက်ထည်းနှင့် အဆုံးဝင်အောင် တအားထိုးသွင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ လီးချောင်းကြီးများ တအားထိုးသွင်းကာ လိုးတာကိုပင်ခံဖူးပြီးသော ဖင်ခေါင်းပေါက်ဖြစ်သည့်အတွက် လက်ခလယ်ကိုတော့ အရေးမလုပ်ပါ၊ ထိုးထဲ့လိုက်ရာတွင် လျှောကနဲဝင်သွားသည်။ သို့သော် မင်းဇော်က လက်ခလယ်ကို သည်အတိုင်းအဖြောင့်ထိုးသွင်းခြင်းမဟုတ်ဘဲ.. ခပ်ကောက် ကောက်လေး ပြုကာ ထိုးသွင်းလိုက်သည့်အတွက် အထိအတွေ့ကတော့ တမူထူးသည်။ ဆန်းသည် ..ကောင်းတာလဲကောင်းသည်။ 

ဖင်လိုးတာကိုခံဖူးသော ခင်ထားငယ်မှာ ( သူမသည် ဖင်လိုးတာကို ခံဘူးယုံသာမက ဖင်ပေါက် စေါက်ဖုတ် ပါးစပ်ပေါက်တို့တွင် လီးသုံးချောင်းတစ်ပြိုင်ထဲ ထိုးသွင်းလိုးတာကိုခံဘူးသည်။) ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ လက်ချောင်း ထိုးသွင်းတာ ခံရယုံမျှနှင့်ရင်ထဲဖိုမောလှိုက်သွားရသည်။မင်းဇော်သည် ကာမမှု၌တစ်ကယ်ကျွမ်းကျင်သူဖြစ်ကြောင်းကို ခင်ထားငယ်ဝန်ခံပါသည်။ မင်းဇော်သည် ခင်ထားငယ်ကို စတင်၍ဆောင့်လိုးပါလေတော့သည်။

ထိုသို့လိုးရာတွင် စေါက်ဖုတ်ထဲရှိ လီးနှင့် ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းထားသော လက်ခလယ်တို့ကို အချိန် ကိုက်လှုပ်ရှားပေးသည်။ စောက်ဖုတ်ကို လီးဖြင့်လိုးကာ ဖင်ပေါက်ကိုလက်ခလယ်ဖြင့် လိုးခြင်း ဖြစ်သည်။သည်လို လီးနှင့်လက်ခလယ် ပြိုင်တူလိုလို လိုးခြင်းသည် ခင်ထားငယ်ကို အပြတ်ခိုက်သွား စေသည်။ 

ခင်ထားငယ်၏ တစ်ကိုယ်လုံး လူးလူး လွန့်လွန့် ဖြစ်နေလေတော့သည်။ မင်းဇော်သည် တစ်ချင်ခြင်းမှန်မှန်ဆောင့်သည် ထိုဆောင့်ချက်တိုင်းတွင် အားအပြည့်ပါလျက် လီးအဝင် နက်ကာ ထိမိလှပေသောကြောင့် တစ်ချက်ဆို ဆိုသလောက်ခင်ထားငယ်တစ်ယောက် ကော့ပျံသွားလေသည်၊ စအိုပေါက်ထဲသို့ လည်း လက်ခလယ်ကိုအဆုံးသွင်းလိုက် ကျွတ်လုလု ဆွဲထုတ်လိုက် အားဖြင့် ဆပ်ကနဲပြန် ဆောင့်ထိုးလိုက်လုပ်ပေးသည်။ 

“ ဘွတ်..ချစ် ..ဘွတ်..အင့် “

“ ဘွတ်..ဘွတ်..စွပ်..ဗျစ်.ပြွတ် ”

“ အား ..အောင်မယ်လေး ကောင်းလိုက်တာရှင် ”

ခင်ထားငယ် ရမက်ပြင်းလာသည် သူမသည် ရမက်စိတ်ပြင်းထန်ပြီး နှာထလာလျင်ရင်သားအစုံကို ခပ်တင်းတင်း ဆွဲကာ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးတာကို အရမ်းခံချင်သည်။ယခုမင်းဇော် ၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ ဖင်ကို လိုးဆော်နေပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ဘေးနားကိုထောက်ကာ အားပြုထားရပေရာ နို့ကိုဆွဲရန်လက်အပိုမရှိဘဲဖြစ်နေသည်။ နို့အုံနှစ်ခုကို စုံကိုင်ကာဆွဲနိုင်ရန် ဖင်ပေါက်ကိုလိုးနေသည့်လက်ခလယ်ကိုလွှတ်ရ ပေမည်။ 

ထိုသို့လက်ခလယ်ဖြင့် ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးကာလိုးပေးနေသည်ကလည်း ခံလို့ကောင်းလှပေရာ ထိုအရသာကိုလည်း မပျက်စေလို..၊ထောက်ကာ အားပြုထားသော လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ရင်သားနှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ ဆုပ်နယ် ပေးခိုင်း လျင် ကောင်းမည်လားဟု စဉ်းစားမိသေးသည်။ 

သို့ရာတွင် ဤသို့လုပ်ပါကအားပြုထောက် ထားမှုပျက်ကာ ဆောင့်ချက်အားလျော့ပြီး လီးအဝင် သိတ်မနက်ရှိုင်းမထိရောက်တော့ဘဲ အရသာ ပျက်သွားမှာ ကို ခင်ထားငယ်ရိပ်စားမိသေးသည်။ ထို့ကြောင့် ခင်ထားငယ်သည် မိမိ၏နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို မိမိလက်များဖြင့် ပြန်၍တအားဆုပ်နယ်ကာ တဟင်း ဟင်းဖြင့် ဖီလင်တွေ အပြတ်တက်နေသည်။ မျက်လုံးပင်ကောင်းစွာ မဖွင့်နိုင်တော့ပေ..။ ဒါကိုမြင်ရတော့ မင်းဇော်မှာလည်း တမျိုးတစ်ဖုံစိတ်ပို၍လှုပ်ရှားလာသည်။

ထို့ကြောင့် ဆောင့်ချက်များကို မြန်ပေးလိုက်သည်။တစ်ချင်ခြင်းမှန်မှန်ဆောင့်လိုးမနေတော့ ၊ ဆက်တိုက် စက်သေနတ်ပစ်သည့်နယ်တရကြမ်းဆောင့်လိုးသည်။ လက်ခလယ်ကိုလည်း ဖင်ပေါက် ထဲသို့ မြန်ဆန်စွာထိုးသွင်းပြန်ထုတ် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်သည်။လီးနှင့်လက်ချောင်းထိုးသွင်းလိုက်တိုင်းသည်၊ လိုးနေသူမင်းဇော်နှင့် အလိုးခံနေသူခင်ထားငယ်တို့ နှစ်ယောက်လုံး၏ သွေးသားများ ဆူဝေလာသည်။ မင်းဇော်က လီးနှင့်လက်ခလယ် တို့ကို အားအင်အပြည့်ဖြင့် ထိုးဆောင့်ဖိသွင်းလိုက်လေတိုင်း ခင်ထားငယ်သည် ။

စောက်ဖုတ်နှင့် ဖင်ခေါင်းထဲသို့ဝင်လာသည့် လီးတန်နှင့် လက်ချောင်းတို့ကို ဆီး၍ဆီး၍ ညှပ်ပေးညှစ်ပေး စုပ်ယူ ပေးနေသည်။ စေါက်ဖုတ်အတွင်းသားနှင့် ဖင်ခေါင်း ကြွက်သားများကိုကောင်းကောင်းကြီး အလုပ် ပေး နေသည်။ မင်းဇော်က ပို၍ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးသည်။ ပို၍ကြမ်းကြမ်း လိုးသည်ညှောင့်သည်..ခင်ထားငယ်ကလည်း မင်းဇော်၏ လိုးချက်ဆောင့်ချက်များနှင့်အပြိုင် ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ကာ ပင့်ကာ ခါးကလေးနွဲ့ကာ ယမ်းကာနှင့် အပြတ်ကိုခံယူသည် အောက်ပေးကောင်းကောင်းပေးည် စေါက်ရေတွေကလည်း စိုရွှဲနေပြီမို့ အသံများက တဘွတ်ဘွတ်မြည်နေသည်။

ခင်ထားငယ်သည် ကောင်းလွန်းလှသည်ဖြစ်ရာ ပါးစပ်မှ

“ အား..အား.. ဟင့်..မြန်မြန်နဲ့ ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးပါ ..ဆောင့်ဆောင့် …အား..”

ခင်ထားငယ်က အာသာငန်းငန်းပင်တောင်းဆိုသည် ပြောဆိုပုံသည် အငမ်းမရဖြစ်သော်လည်း ရမက်ဇော ဟုန်အလွန်အမင်းထက်သန်နေသည်မို့ စကားသံကတော့တုန်တုန်ခိုက်ခိုက်ဖြစ်နေသည်။ မင်းဇော်မှာလည်း လရေကပန်းခါနီးပြီမို့ အရမ်းကိုဆောင့်လိုးနေသည်။  မင်းဇော် ကိုယ်တိုင် လည်း မိမိနည်းတူ ကာမအရသာကိုခံစားနေရကြောင်း ခင်ထားငယ်က သိရှိနေလေသည်။ သည်လိုသာဆိုပါကမိမိတို့နှစ်ယောက်ပြိုင်တူပြီးတော့မည်ဖြစ်ကြောင်းခင်ထား ငယ်က ရိပ်မိကာ ဝမ်းသာကျေနပ်လျက်ရှိသည်။ခင်ထားငယ်အဖို့ ကာမစပ်ရှက်ခြင်းသည် ( စေါက်ဖုတ် ၊ ဖင်၊ ပါးစပ်၊ နို့အုံကြား ) ဘာမျှမဆန်းပါ သို့သော် ယခုကဲ့သို့ ကာမစိတ် အရမ်းကိုတက်ကြွကာ အငမ်းမရဖြစ်နေတာမျိုး၊အရသာထူးကဲကာ ဇိမ်ရှိတာ မျိုး မကြုံဘူးပါ။ 

ယခုလည်း ကာမမရသာ၏အထွတ်အထိပ်ကိုရောက်ကာ ပြီးတော့မည်မို့ ခင်ထားငယ် တစ်ကိုယ်လုံးရှိကြွက်သားများ အကြောအချင်များသည် တင်းကြွလာသည် စေါက်ဖုတ်ထဲမှလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်တက်နေသည်။

“ အာ.အား..ဟး…ထွက်ကုန်ပြီ.ကိုဇော်ရေ..ကောင်းလိုက်တာရှင် အောင်မယ်လေး. ကောင်းလိုက်တာ..” 

ခင်ထားငယ်က ပါးစပ်မှ . အီး ရွတ် မြည်တမ်းရင်းထွန့်ထွန့် လူးလျက် ကော့ပျံနေသည်။ သူမ ၏စောက်ဖုတ်တွင်းမှ စီးထွက်လာသောစေါက်ဖုတ်အရေများကလည်း မင်းဇော်၏ လီးတန်ကြီးကို ပူနွေးသွားစေသည်။ စေါက်ဖုတ်၏ အတွင်းသားများကိုလည်း စူပွ စူပွလုပ်ပေးလိုက်ခြင်းဖြင့်လီးတန်ကြီးကိုဖြစ်ညှစ်နေသလို ဖင်ခေါင်း သည်လည်း တာဝန်ကျေစွာ ရှုံ့လိုက်ပွလိုက်ဖြင့်လက်ခလယ်ကို စုပ်ယူလျက်ရှိသည်။ မင်းဇော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း အရမ်းကို စိတ်ထနေသည့်အပြင် ခင်ထား၏ စောက်ဖုတ်ညှစ်အား မှာလည်း ကောင်းလှသည်ဖြစ်ရာ ဘယ်လိုမှထိမ်းမထားနိုင်တော့ဘဲလရေတွေ ကို ခင်ထားငယ်၏ စေါက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အားကုန် ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။

“ ကိုဇော့် လရေတွေ ပန်းလိုက်ပြီ..ထားရေ့..ရော့..အား..အား..”

မင်းဇော်က အံကြိတ်ကာပြော ရင်းတဆပ်ဆပ်တုန်တက်နေလေသည်။ လုံးကျစ်သော ဖင်သားနှစ်ခုကလည်း တွန့်ခါနေသည် ခေါင်းလည်းပေါ့သွား၏။ သူ့လီးထိပ်မှ လရေများသည် ပြစ်ကနဲ..ပြစ်ကနဲ..ခပ်ပြင်းပြင်းကို ပန်းထွက်သွားသည်။ ပန်းထွက်အားက အတော့ကိုပြင်းထန်သည်စေါက်ခေါင်း၏ နက်ရှိုင်းလှသည့် အတွင်းပိုင်းရှ ိ အသားနုနုလေးများတိုင်အောင်ပင် သုတ်ရေတို့တိုးဝင်ရောက်ရှိ သွားသည်။ ထိုနေရာများအထိ မည်သည့်ယောက်ျားသား၏ လရေမျှရောက်ခြင်းမရှိသေးးပါ။ 

ခင်ထားငယ် ၏ သွေးသားများအဖို့ ထူးကဲလေသော အရာသာ အတွေ့အကြုံသစ်တစ်ရပ်ပင်ဖြစ်တော့ သည်။ မင်းဇော်သည် သုတ်ရေပန်းထွက်လျက်ရှိသော လီးတန်ကြီးကို ခင်ထားငယ်၏ စေါက်ဖုတ် အတွင်း အဆုံးတိုင်အောင်ပင် ဖိကပ်ထိုးသွင်းထားလျက် ခင်ထားငယ်ကိုယ်ပေါ်တွင်ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်ရင်း ဇိမ်ခံနေသည်။ ခင်ထားငယ်ကလည်း မင်းဇော်၏လီးကို အားရပါးရစေါက်ဖုတ်ကြွက်သားများဖြင့်ညှစ်ထားသလို ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကလည်း မင်းဇော်ကိုအားကုန်ညှပ်ထား လိုက်ကာ ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနေသည်။

“ ကောင်းလိုက်တာ..ကိုဇော်ရယ် ..နောက်ကို ဒီလိုမျိုးလိုးပေးရမယ်နော်..ဒါဘဲ”

“ ကိုဇော်လည်းကောင်းလိုက်တာ..ထားရယ် ..ထားအဖုတ်ကအရမ်းကိုကောင်းပါလားကွာ ဒီအဖုတ် ထဲမှာထုတ်ပေးလိုက်တဲ့ လရေမျိုး တစ်ခါမှမပန်းထုတ်ပေးခဲ့ ဖူးဘူး..သိတ်ကောင်းတယ် ကွာ..အရမ်းကိုဘဲ..”

သုတ်ရေတွေပန်းထည့်ရင်း မင်းဇော်ကတဖွဖွပြောနေသည်။ သည့်နောက်တော့ နှစ်ယောက် သား ထပ်လျက်သား မှိန်းနေကြသည်..လူတွေကသာမှိန်းနေကြသည် လီးနှင့်စေါက်ဖုတ် ကမူ မှိန်းမ နေကြပါ အဆောင့် အလိုး အကော့အပင့်သာ ရပ်သွားသော်လည်းအရှိန်မသေနိုင်သေးဘဲ မင်းဇော်က လီးကို ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲလုပ် ပေးလျက်ရှိသလိုခင်ထားငယ်ကလည်း မင်းဇော်နှင့်အတူ အနိုင်မခံ အရှုံးမပေးဘဲ စေါက်ဖုတ်ကြွက်သားများနှင့် တောင်နေဆဲလီးကို မှန်မှန် ညှစ်ပေးလျက် ရှိသည်။ ပါးစပ်မှလဲ..

“ အရမ်းကိုကောင်းတာဘဲ ကိုဇော်ရယ် နောက် တစ်ခါလိုးရင်..စေါက်ဖုတ်တင်မကဘူး ဖင်ကိုပါလိုးပေးပါနော်..ထားဖင်ခံချင်တယ်ကွယ် ”

“ ထားနဲ့လိုးရတာ သိတ်ကိုကောင်းတယ်ကွာ..စိတ်ချထားရေ..ကိုကလည်းထားဖင်ကိုကိုယ့်လီးအဆုံး သွင်းပြီးလိုးချင်တယ်ကွာ..”

အတန်ကြာအောင်မှိန်းနေပြီး အသက်ရှူမှန်လာသောအခါမင်းဇော်က ခင်ထားငယ် ၏ညာဖက် ပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ တကယ်မြတ်နိုးမှုနှင့်နမ်းသည့်အနမ်းမို့ခင်ထားငယ်၏ ရင်ထဲတွင် ကျေနပ်နှစ်သိမ့်သွားလေသည်။ မင်းဇော်သည် ခင်ထားငယ်အပေါ်မှ ဘေးသို့လှိမ်းဆင်းလိုက်သည် ယခုထက်တိုင်ပင်မာန်မကျချင်သေးသော လီးက ခင်ထားငယ်၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဖွတ်ကနဲမြည်ကာကျွတ်သွားသည်။ 

ခင်ထားငယ်၏ ရင်ထဲတွင်လည်း လီးကျွတ်သွား၍စေါက်ဖုတ်အတွင်း၌ ချောင်သွားကာ ရင်ထဲတွင်လည်း ဟာသွားသည်။ လရေများစီးကျလျက်ရှိသော မိမိ၏စေါက်ဖုတ်ကိုလည်း မင်းဇော်က အဝတ်တစ်ခုနှင့် ယုယစွာသုတ်လိုက်သည် အရေးထဲအဝတ်စကစေါက်စေ့ကို ပွတ်မိလိုက်၍ ကြက်သီးများဖြန်းဖြန်းထသွားရသေးသည်။

“ ကျန်နေသေးတဲ့ ထားရဲ့ အတိတ်ကအဖြစ်ဆိုးတွေကို နားထောင်ချင်သေးလားကိုဇော်..”

“ ကျော်ကျော်မိုးတို့ လူသိုက်က ထားကို အတင်းဝိုင်းပြီး လုပ့်ခဲ့တဲ့အပြင်အခြားအဖြစ်ဆိုးတွေ ကြုံ ရသေးလို့လား..”

“ အင်း..ကြုံရသေးတယ် သိတ်ကိုဆိုးဝါးလှတဲ့ အဖြစ်တွေပါဘဲ ကိုဇော်ရယ်..”

ခင်ထားငယ်ကပြောရင်း မျက်နှာကလေးညိုးကျသွားသည်။ မင်းဇော်က ခင်ထားငယ်ကို သိုင်းဖက်ထားသည်။စိတ်မကောင်းစရာကတော့ အမှန်ဘဲ ကိုဇော် ဒါပေမဲ့ ထားပြောပြပါမယ်၊ ဒီလို ကိုယ့်အပေါ်မှာ ကြင်နာတဲ့လူတစ်ယောက်ဆီမှာ ဖွင့်ထုတ်ပြောပြချင် တာကြာပါပြီ..၊ ထားရဲ့ပထွေးက ထားအပေါ်မှာ ဘယ်လောက်ယုတ်မာခဲ့တယ်ဆိုတာပြောပြပါမယ်။””

“ ထားရဲ့ ပထွေးကထားကို ဟို..ဟို..”

“ ဟုတ်တယ် သူကလည်း ထားကို ဗျင်း ကျင့်ခဲ့သေးတယ် ကျင့်တာမှ ရိုးရိုးတန်းတန်း တောင်မဟုတ်ဘူး”

ခင်ထားငယ်က သူ့ကို ပထွေးဖြစ်သူ ဦးကျော်မိုးက ရက်စက်စွာပြုကျင့်ခဲ့ပုံကို ခရေစေ့တွင်းကျ ပြန်ပြော ပြလေတော့သည်…။ဦးကျော်မိုးသည်ကား ခင်ထားငယ်၏ ပထွေးဖြစ်သည်။ ခင်ထားငယ်မိခင်၏ နောက်အိမ်ထောင် ဖြစ်ကာ အတူတူနေကြသည်။ ထိုညက မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ထားလည်းအိမ်တွင်မရှိပေ။ ဦးကျော်မိုးသည် အရက်သောက် တတ်သူဖြစ်ပြီးအရက်မူးလာပါက သွေးဆိုးတတ်သည်။ 

ထိုသို့အရက်မူးလာလျင် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ထားကိုလူမဆန်စွာ လိုးတတ်သည်ကိုလည်း ခင်ထားငယ်သိသည် ။ အခန်းချင်းက ကပ်ရက်ဆိုတော့ အသံများက အကုန် ကြားနေရသည် ။ တခါတုန်းက ညဖက်ခင်ထားငယ် တစ်ယောက်တရေးနိုးစဉ်မှာ တစ်ဖက်ခန်းမှ တိုးတိုးတိုးတိုး နှင့်အသံများကြားရ၍ နားထောင်ကြည့်ရာ မိခင်ဖြစ်သူနှင့်ပထွေးဖြစ်သူတို့ လိုးနေကြောင်းသိရသည်။

စူးစမ်းလိုသည့်စိတ်ကြောင့် ချောင်းကြည့် မိရာ .. မိခင်ဖြစ်သူကိုလေးဘက်ထောက်ပြီး နောက်မှ ဖင်ကို ၆ လိုးနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအခါကတည်းက မိန်းမတွေအတွက် ခံစရာသည်စောက်ဖုတ်သာ မက ဖင်လည်းခံလို့ ရကြောင်း လီးကိုလည်း စုပ်ကြကြောင်းကို သိလိုက်ရသည်။ 

ယခုညတွင် မိခင်ဖြစ်သူက အပြင်သို့သွားနေပြီး ဦးစောမိုးသည် အရက်များမူးနေသည်။ခင်ထားငယ်လည်း အခန်းထဲတွင် ဝင်၍ဂျက်ချထားလိုက်သည်။ ထိုသို့တံခါးပိတ်ဂျက်ချပြီးချိန်မှာပင် ဦးကျော်မိုး အခန်းရှေ့သို့ ရောက် လာသည်။ 

“ ဟေ့ ငယ်ငယ် တံခါးဖွင့်စမ်း ငါ့သားပြောပြထားတဲ့ နင့်အကြောင်းတွေနဲ့ပါတ်သက်ပြီး ပြောစရာရှိတယ် ငါနင်နဲ့ စကားနဲနဲပြောချင်တယ်..” 

“ ဟင့်အင်း အန်ကယ် အရက်မူးနေတယ် ဒီလိုမူးနေတုန်း ငယ်ငယ်စကားမပြောချင်ဘူး”

“ တောက် ခွေးကောင်မလေး စေါက်စကားမရှည်နဲ့ ..တံခါးကိုဖွင့်စမ်း မဖွင့်ရင် ငါအတင်းဖွင့်ပြီး ဝင်လာ မှာနော် ” 

“ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မဖွင့်ဘူး မဖွင့်ဘူး ”

ခင်ထားငယ်သည် အိပ်ယာပေါ်တွင်ကြောက်လန့်စွာ ကုတ်ကုတ်ကလေး နေရင်းအသံကုန် ပြန်အော်သည် ကြေက်စိတ်ဖြင့် သူမတစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရင်နေသည်။ သူမသည် ရာဂကြွယ်ဝကာ နှာကြီး သွေးဆူသော မိန်းမစားမျိုးဖြစ်ရာ တနည်းနည်းဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားမိ သည်နှင့် ရမက်ဇော နိုးကြားလာမြဲဖြစ်သည်။ ယခုလည်း အလွန်ကြောက့်လန့် တုန်လှုပ် နေရာ ကြောက်စိတ်နှင့် ယှဉ်သည့် ရမက်ဇော နိုးကြားမှုဖြစ်နေသည်။ ခင်ထားငယ်၏စေါက်ဖုတ်သည် တိုး၍တိုး၍ဖေါင်းကြွနေသည်။

နို့သီးခေါင်းများထောင်ထလာသည်။ သည်ကြားထဲ ညဖက်မိမိအိပ်ခန်းထဲတွင် ရှိနေချိန်မို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလည်း ဝတ်မထား ဘလောက်အင်္ကျီနှင့် တက်ထရွန်ထမီ တပါတ်နွမ်းကိုသာတစ်ထပ်တည်း ဝတ်ထားသည်။ ဘလောက်အင်္ကျီမှာ အဟောင်းဖြစ်ကာ ယခုကိုယ်လုံးနှင့် အတော်ကိုကျပ်နေသည်။အသားကပ် အခြေ အနေနီးပါးဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ပါးလှပ်ခြင်းမရှိသော်လည်းပြောင်းအိသော အလပ်စတစ်သားဆိုတော့ မို့ဝန်း သောရင်သားဆိုင်တို့ကို သည်အတိုင်းမြင်နေရသည်။ 

အထူးသဖြင့် နို့သီးခေါင်းများက ချွန်ကော့ကာ ထောင်တက်နေပုံက အပြတ်ကိုပီပြင်နေသည်။ (ကျော်ကျော်မိုးတို့ လူသိုက်ဆွဲကိုင် စို့ထားပြီးပြီမို့ခင်ထားငယ်၏ရင်သားများ သည် အထူးပင် ဖွံဖြိုးကြီးထွားကာ နို့သီးခေါင်းများကလည်း ရှည်နေပါသည်။) ဦးစောမိုးသည် စိတ်ကြမ်းကိုယ်ကြမ်းဖြစ်နေပါသည်။ အရက်မူးလျင်သွေးဆိုးတတ်သည်။ယခု ဦးစောမိုး အရက်အတော်ကလေး မူးနေသည်။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရလျင် ဦးစောမိုးသည်ခင်ထားငယ် ကို တပ်မက်နေသည်။ 

ယခုကျော်ကျော်မိုးတို့တစ်သိုက်က ခင်ထားငယ်ကို ဝိုင်းလိုးခဲ့ကြပြီး လီးကိုလည်းစုပ်ခိုင်း ခဲ့ကြပြီး ဖြစ်သည် ဟုသိရသောအခါ ဦိးစောမိုး၏စိတ်တွင် အရမ်းကိုမနာလိုဖြစ်နေသည်။ သည်ကြားထဲ အရက်ကလည်း မူးနေသည် ဖြစ်ရာ ပို၍ဆိုးနေသည်။ ထို့ပြင်ခင်ထားငယ်ကလည်း တံခါးကို အတွင်းက ပိတ်ထားသဖြင့်ဦိးစောမိုး၏ကြမ်း ကြမ်းရမ်းရမ်းလုပ်ချင်သော ဗီဇကို နှိုးဆွ ပေးသကဲ့သို့ ဖြစ်နေ သည်။ 

ဦးစောမိုးသည် ပိတ်ထားသော တံခါးကို ကိုယ်လုံးနှင့်တိုက်ဖွင့်သည် အရပ်က ခြောက်ပေ ကျော်ပြီး ထွားကြိုင်းတောင့်တင်းပြီး အားအင်လည်းကြီးမားသန်စွမ်းလှသည်။ပုခေါင်းစောင်းနှင့် တိုက်ပြစ်လိုက်ရာ တစ်ချက်ထည်းနှင့် အခန်းတံခါးဂျက် ပွင့်ထွက်သွားစေသည်။

တံခါးလည်း ဝုန်းကနဲ ပွင့်သွားသည်။ သည်လိုတံခါးကို အတင်း တွန်းဖွင့်နိုင်သည့်အတွက် ဦးစောမိုး၏ ကြမ်းချင်ရမ်းချင် စိတ်များသည်ပို၍ဒီဂရီမြင့်တက်လာသည်။ အရက်ရှိန်က လည်းရှိနေသေးရာ၊ ထိုစိတ်များကိုထိန်းချုပ်နိုင်သည့်အသိစိတ်ကလည်း အလွန်ကိုအားနည်းလျက်ရှိသည်။ ဦးစောမိုးသည် သွေးညှီနံကရသည့် ငမန်းလိုမျိုုးဖြစ်နေသည်။ 

တစ်စုံတစ်ယောက်ကို အထူးသဖြင့် ဆန့် ကျင်ဖက်လိင် မိန်းမတစ်ယောက်ကို အတင်းအကြမ်းပတမ်းပြုချင်သည့်စိတ်များက တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်၍နေသည်။ တံခါးပွင့်သွားပြီးနောက် ဦးစောမျိုးသည် အခန်းထဲသို့ လွှားကနဲ ဝင်ရောက်လိုက်သည်။အရက်မူးနေသည့်အပြင် စိတ်လည်းအရမ်းခက်ထန်နေသည်မို့ ဦးစောမိုး၏ မျက်နှာကြီးကတင်းမာခက်ထန်နေကာ မျက်ထောင့်နီကြီးဖြင့် တကယ့်ဘီလူးသရဲစီးသလိုဖြစ်နေသည်၊ နဂိုကမှအကြောက်ကြီးကြောက်နေရှာသူ ခင်ထားငယ်မှာ အခန်းထဲ ခုန်ဝင်ရောက်ရှိလာသောဦးစောမျိုးကိုတွေ့လိုက်သောအခါ လိပ်ပြာလွင့်မတတ်ဖြစ်ကာ ငယ်သံပါအောင် အော်လိုက်သည်။ 

“ အား..အား..”

သူတို့အိမ်ရှိရာနေရာသည် လူသူအရောက်အပေါက် အလွန်နည်းပါးကာ အိမ်နီးနားချင်း များကလည်း အလှမ်း ဝေးလှသည်ဖြစ်ရာ ခင်ထားငယ်အော်သံကို မည်သူမျှမကြားနိုင်ပေ။ ခင်ထားငယ် အဖို့မှာလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသော တဏှာရမက်စိတ်သည်လည်း တဟုန်ထိုး အခေါင်အဖျားသို့ရောက်ရှိသွားသည်။စောက်ဖုတ်ထဲမှစောက်ရေများ ယိုစီးကျနေ သည်မှာလည်း စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး စိုရွှဲနေယုံသာမက ဖင်ကြားဖင်၀ မှတစ်ဆင့် ထမီကိုပါစိုနေပေပြီ

“ ကိုင်း နင်နဲ့ ကျော်ကျော်မိုး ဘာတွေဖြစ်ကြတယ်ဆိုတာ ငါ့ကိုပြောပြစမ်း… ”

“ သူတို့က ငယ်ငယ့်ကို ဝိုင်းပြီးဗျင်း ကျင့်ကြတာပါ။ ပြီးတော့လီးစုပ်ခိုင်းလို့လဲ စုပ်ပေး ရပါသေးတယ် ”

ဦးစောမိုးက ကျားဟိန်းသံကြီးနှင့်မေးလိုက်ရာ ခင်ထားငယ်ကလည်း အလန့်တကြားပင် ပြန်ဖြေလိုက်၏ သူမ ပြောသည့်စကားများသည် အမှန်အတိုင်းသာဖြစ်သည်။ မှန်လွန်းသည့်အတွက် တိတိကျကျ နှင့် တစ်တစ်ခွခွ စကားးလုံးများပါသွားသည်။ သည်လိုစကားအသုံးအနှုံးမျိုးကို အမျိုးသမီးတွေ ရင့်ရင့်သီးသီးပြောလေ့မရှိကြပါ အထူးသဖြင့် ယောက်ျားကြီး တစ်ယောက်ရှေ့တွင်ပြောလေ့မရှိကြပါ။ 

ခင်ထားငယ်မှာလည်း သည်လောက်အထိ နှုတ်ရဲလျှာရဲ ရှိသူမဟုတ်ပါ ။ သည်လို တစ်တစ်ခွခွပြောဆိုလိုက်မှုသည်၊ ခင်ထားငယ်အပေါ် ဦးစောမိုး အနေဖြင့်မကောင်းပိုမြင်သွား သည်။ ကမြင်းကြောဆွဲကာ နန့်ကြောဆွဲလိုသည့် မိန်းခလေးမို့သာ ၈ သည်လို တစ်တစ်ခွခွနှင့် ရုန်းရမ်း ကြမ်းတမ်း သော စကားမျိုး ဖြင့်ပြောဆိုခြင်းဖြစ်မည်ဟုဦးစောမိုးက တွေးလေတော့သည်။

ဦးစောမိုးသည် ဒေါသနှင့် တဏှာရောင်ထနေသော မျက်လုံးကြီးများဖြင့် ခင်ထားငယ်ကို ကြည့်လိုက်သည် ထိုသို့ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ခင်ထားငယ်၏ ရင်သားများကိုလည်းမြင်လိုက်သည်။ အလွန် ကြောက်လန့် တုန်လှုပ်ကာ စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားနေချိန်မို့ ခင်ထားငယ်၏ အသက်ရှူသံများက ပြင်းထန်နေသည်။ ရင်ဘတ်သည် မို့တက်လာလိုက် နိမ့်ကျသွားလိုက်နှင့် နိမ့်မြင့် လှုပ်ရှား လျက်ရှိ သည်။

ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေသော ဘလောက်အင်္ကျီ တစ်ထပ်တည်းသာ ရှိနေသည်မို့ …တက်လာလိုက်ကျသွားလိုက်နှင့် လှုပ်ရှားနေသောရင်သားကြီးနှစ်ခုနှင့် ချွန်ကော့ တက်ကာ အင်္ကျီသားကိုပင် ထိုးဖေါက်လုဖြစ်နေသော နို့သီးခေါင်းကလေးများက ဦးစောမိုးကိုကို မြှူဆွယ် နေကြ သည်။ ဦးစောမိုး၏မျက်လုံးများက ရင်သားဆိုင်များပေါ်သို့ကျရောက်လျက်ရှိသည်။ ကျွတ်ထွက်မတတ် ကို စူးစူးစိုက် စိုက်ကြီးကြည့်နေသည်။ ခင်ထားငယ်သည် ဘရာစီယာကိုပင် ဝတ်ထားခြင်းမရှိကြောင်းကို ဦးစောမိုးသိလိုက်၏။ ဒေါသရောင်ပေါက်နေသော မျက်လုံးများသည် ရမက်ခိုးများ ပြည့်လျှံလာသည်။ ဒေါသစိတ်နေရာတွင် ရမက်စိတ်သည် ရုတ်ချည်းပြောင်းလဲ ရောက်ရှိလာသည်။ 

“ အန်ကယ့်ကိုတောင် သူ့အလိုလိုက်အောင် ကြံဖန်ပြီး ကျုံးသွင်းလိမ့်ဦးမယ် လို့ကျွန်တော် ထင်တယ် ”

ကျော်ကျော်မိုး၏စကားများကို ဦးစောမိုးပြန်လည် ကြားယောင်လာသည်။မိမိကိုမြှူဆွယ်လျက် သူမအလို ကျဖြစ်စေလျက် အပိုင်ကိုင်လာနိုင်အောင် ခင်ထားငယ်ကဘရာစီယာပင်မဝတ်ဘဲ ရင်သားစိုင်များကို ပကတိ အတိုင်းနီးပါး ပေါ်တင်ကြီးဖြစ်နေစေမည့်အခြေအနေ ဖန်တည်း ထားခြင်း ဖြစ်မည် ဟု ဦးစောမိုးက ထင်မိ၏။ 

“ အင်း..ဒီချာတိတ်မ..ငယ်သာငယ်တယ် အလာကြီးပါလား ၊မအေ့သွေး အပြည့်ရှိနေတယ် ” 

ဦးစော မိုးသည် ဒေါ်ခင်ထားကို အတိအလင်းမဟုတ်ဘဲ တိတ်တိတ်ပုန်းသိမ်းပိုက် ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဒေါ်ခင်ထား မည်သို့ရာဂကြွယ်ကာ အလိုရမက်ပြင်းပြထက်သန်သည်ကို ဦးစောမိုး ကောင်းကောင်းကြီး သိသည်။ 

“ ငါ့ကိုလိုရာ ကျုံးသွင်းပြီး လိုရာခိုင်းမလို့ ..ဟင်း ကျော်ကျော်မိုးကိုဘဲ ရမယ် ငါ့ကိုဘယ်ရမလဲ သူ့ကိုတောင် ငါက အပြတ်လိမ့်နေအောင် လိုးပြစ်လိုက် ဦးမယ် ။ကြည့်ကြသေးတာပေါ့ ” 

အရက်လည်းမူးနေရာ ဦးစောမိုးသည် သိတ်ပြီးကျိုးကြောင်းဆင်ချင်ကာ မစဉ်းစားနိုင်တော့ အရက်မူးနေ သူတို့ထုံးစံ ရမက်စိတ်ကလည်း ပြင်းပြနေသည်ဖြစ်ရာ ကိုယ်လိုရာဖက်သို့သာ ဆွဲတွေးလိုက်တော့သည်။ ထိုသို့ တွေးတောပြီးသည်နှင့်ဦးစောမိုးသည် ခင်ထားငယ်ဝတ်ထားသော ဘလောက်(စ်) အင်္ကျီ ရင်ဖတ်ကို အတင်းဆွဲ ဖြဲလိုက်သည်။

“ ဗြစ် ”

အင်္ကျီရင်ဘတ်ပြဲသွားသည် ခင်ထားငယ်မှာ ရင်ဘတ် ဟင်းလင်းဖြစ်လျက် မို့ဝင်း ထွားအိ လေသော နို့အုံကြီး နှစ်ခုသည် တုန်လှုပ်ကာပေါ်လာသည်။ ခင်ထားငယ်မှာကြောက်လွန်း၍ ကြက်သေသေနေမိသည်။ အထင်းသား အရှင်းသား ပေါ်လာသော နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို ဖုံးအုပ် ကာကွယ် ဖို့ကိုပင် သတိမရ မှင်တက်မိကာ သည်အတိုင်းမလှုပ် မယှက်ရှိနေသည်။

အလန့်တကြားပြုလိုက်ရသည်မို့ ရင်သားတို့ကိုလက်ဖြင့်ကာ သည့်အသွင်မဟုတ်ဘဲ လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်ကာပြသည့်သဘောမျိုး ထင်စရာဖြစ်သွားသည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ပေါင်ကြားရှိစေါက်ဖုတ်ကို ဖမ်းနှိုက်သည် ဖေါင်းမို့လျက် စေါက်ရေတွေ ရွှမ်းရွှမ်းစိုနေသော စေါက်ဖုတ်မို့မို့ကြီးကို စမ်းမိသည်။ 

“ ဟော.ကြည့်စမ်း နင့်စေါက်ဖုတ်က ဖေါင်းမို့နေပြီး စေါက်ရေတွေစိုရွှဲနေပါပကောလား၊ သိတ်ကို အလိုး ခံချင်နေတယ်ဆိုတာ ထင်ရှားနေပြီ။ နင်က ကျော်ကျော်မိုးပြောသလို သိတ်ကမြင်း ကြော ထချင်တဲ့ မိန်းခလေးဘဲ ”

ဦးစောမိုးက ပြောပြောဆိုဆို အရေတွေ စိုရွှဲနေသော စေါက်ဖုတ်ထဲသို့ လက်ခလည်ကို ဆပ်ကနဲ ထိုးထဲ့ လိုက်သည်။

“ အို…”

ခင်ထားငယ် ဆတ်ကနဲတွန့်ကာ ပါးစပ်မှရေရွတ်သံကလေးပေါ်ထွက်လာသည်။ မိမိသွေးသားတွေလှုပ်ရှားနိုးကြွနေကြောင်းကို ခင်ထားငယ်ယခုမှသိရသည်။ သည်လိုဖြစ်နေသည့်အတွက် အရမ်းကိုရှက်ရွံ့မိသည်။ ဘာကြောင့်များ သည်လို ရမက်တွေ နိုးကြား နေရသည် ကိုတော့ ချာတိတ်မလေးမသိရှာပါ ထို့ပြင် ဦးစောမိုး၏လီးတန်မတ်ထောင်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်းကို သူမ၏ ထမီပြေလျှောကျ၍ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ပေါ် နေသည့်တင်ပါးကြီးတွင် ဖုဖုထစ်ထစ်ဖြင့် ထောက်မိ နေသည့် အတွေ့အထိအရ ခင်ထားငယ်သိလိုက်ရပြန်သည်။ 

“ အခု နင်က ငါ့ကိုလည်း လာပြီးမြှူဆွယ်နေပြန်ပြီ နင့်ကို အရမ်း လိုးချင်စိတ်တွေပေါ်လာအောင် နင်က လုပ်နေတာ မဟုတ်လား ငယ်ငယ်..ဟင်”

ဦးစောမိုး၏စကားတွေကရင့်သီးလွန်း လှသည်။ 

“ မဟုတ်ပါဘူး အန်ကယ်ရယ် မဟုတ်ရပါဘူးရှင် လွှတ်ပါ ..ကျွန်မကိုလွှတ်ပါ ”

ခင်ထားငယ်က ငိုရိုက်ကာပြောရင်း ရုန်းမိသည်။ ဦးစောမိုးသည်ကျွဲပေါက်တစ်ကောင်လို သန်စွမ်းသည် ဖြစ်ရာ ခင်ထားငယ်အနေဖြင့်ဘယ်မှလျင် လွတ်အောင်ရုန်းနိုင်မည်နည်း လွတ်အောင်မရုန်းနိုင်သည့်အပြင် ရုန်းရင်းကန်ရင်းနှင့်ပင်အထက်ဆင်ပြုတ်ကာ လျော့ရဲရဲဖြစ်နေသော ထမီကို ပို၍ပြေလျောကျသည်၊ ကားအိနေသောတင်ပါးကြီး အဖွေးသား အပြောင်သားပေါ်လာသည်။ ထို့ပြင် လှုပ်ရှား ရုန်းကန်နေသည့် သူမ၏တင်ပါးကြီးသည် ဦးစောမိုး၏ဆီးစပ်ကိုပွတ်မိနေသည်။

ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကာ ပွတ်ပေးနေသကဲ့သို့ဖြစ်သည်။ ခင်ထားငယ်တစ်ယောက် ရာဂစိတ်နိုးကြွလာကာ အပြတ်ကိုအလိုးခံခြင်နေသည်ဟု ထင်ထား သည့် စိတ်ကလည်း ပို၍ခိုင်မာလာသည်။ ထူးဆန်းသည်ဟုတော့ဆိုရမည် ထင်မြင်စဉ်းစားတတ်သည့် ဦးနှောက်က ကြောက် လန့်ကာ ငြင်းဆန်နေသော်လည်း ဖိုမဓါတ်ကို လိုလားတောင့်တနေလေအောင် ခင်ထားငယ်၏အသွေးအသားများ ကမူ ကာမစပ်ရှက်မှုကို အထူးလိုလားတောင့်တလျက်ရှိလေသည်။ 

ယခုအချိန်၌ ဘယ်ယောက်ျား၏လီးဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံခြင်နေသည်။ ပြီးတော့သူမကို စိုးရိမ် ကြောက်လန့် အောင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ကိုင်တွယ် ပြုကျင့်မှုကို ထူးထူးခြားခြားကြီး လိုလား တောင့်တလျက် ရှိလေသည်။ ရမက်စိတ်ရော ကြောက်စိတ်ရော ပြိုင်တူဖြစ်ပေါ်နေ၏။ ဦးစောမိုးသည် ခင်ထားငယ်ကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်သည်၊ အစုတ်စုတ်အပြတ်ပြတ် အကျွတ်ကျွတ် အလျော့လျော့ ဖြစ်နေသောထမီနှင့် အင်္ကျီတို့ကို အပြတ်ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ ခင်ထားငယ်မှာ အဝတ်မပါ ဗလာ ကိုယ်ထည်းဖြစ်သွားရသည် ။ ပေါင်ကြားမှ စေါက်ဖုတ်မှာလည်း ဦးစောမိုးကို စိန်ခေါ်သလိုဖြစ်နေသည်။

“ ကဲ ငယ်ငယ် နင့်ကို ငါလိုးတော့မယ် နင်ကအလိုးခံခြင်နေတာဆိုတော့ မှတ်လောက် သားလောက် အောင်ကို လိုးမယ်။ လိုးတာမှ စေါက်ဖုတ်ကို မဟုတ်ဘူး ဖင်ကိုလိုးမယ် ..သိရဲ့လား ” 

ဦးစောမိုးက တစ်ကယ်ပင်လူစိတ်ပျောက်နေပေပြီ၊ ခင်ထားငယ်သည်လည်း သိတ်ကို ကြောက်နေသလို အရမ်းကိုအလိုးခံနေချင်သည်မှာ ဦးစောမိုးပြောသည့်အတိုင်းပင်။ သို့သော် လစ်သည်နှင့် ကြောက်ကန်ကန်သည့် အနေဖြင့် ဦးစောမိုးပေါင်ကြားမှ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်ကာ လီးကိုတအားညှစ်လိုက်သည် ဦးစောမိုးမှာ လည်း ဂွေးတက်လုမတတ် နာကြင်သွားသည်။ 

“ အား..”

နာကြင်မှုကြောင့် ဦိးစောမိုးမှာ နောက်သို့ဆုတ်သွားသည်၊ ခင်ထားငယ်ကို ချုပ်ဖမ်းထားမှု တွေလည်း လွတ်သွားသည် ၊ထိုခဏ၌ ခင်ထားငယ် ထပြေးသည် ..။သို့သော်မရ။ ဦးစောမိုးက ခင်ထားငယ်ကိုဖမ်းချုပ်ကာ ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲချလိုက်သည်။ မျက်နှာကို လက်ဝါးကြမ်းကြီးဖြင့် ဘယ်ပြန်ညာပြန်ရိုက်သည်။ ဝမ်းပိုက်ကိုလက်သီးဖြင့်တစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။ ခင်ထားငယ်မှာ အသက်ရှူပင်ကြပ်သွားကာ ကုတင်ပေါ်ဝယ်ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားရ ရှာသည်။ 

ဦးစောမိုးသည် ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ဂွင်းလုံးပုံချွတ်ကာ ခင်ထားငယ်ပေါ် တက်မှောက် လိုက်သည်။ ဘယ်ဖက်လက်မောင်းကို လည်မြိုပေါ်ဖြတ်တင်ကာ ခပ်တင်းတင်းဖိထားလေရာ ခင်ထားငယ်မှာ ဘယ်လိုမှရုန်းကန်ခြင်း မပြုသာပါ၊ ဦးစောမိုး၏ညာလက်ကတော့ ခင်ထားငယ်၏ ပေါင်ကြားသို့ ရောက်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သည်။ စေါက်စေ့ကို ဆွဲလိမ်သည် စောက်ခေါင်းထဲသို့လက်ညှိုးနှင့် လက်ခလည်ကိုထဲ့ကာ မွှေပေးသည် ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ဦးနှောက်က သဘောမတူ လက်မခံသော်လည်း ဦးစောမိုး၏ကြမ်းတမ်းစွာပြုကျင့်နေသည်ကို ခင်ထား ငယ်တစ်ယောက် နာကျင်မှုများအပေါ်မှာသာယာဇိမ်တွေ့နေသည်။

ဦးစောမိုးကတော့ ခင်ထားငယ်အော်ဟစ်နေ သည်ကို နည်းနည်းလေးမှ ဂရုမစိုက်ပါ ။ လီးကိုခင်ထားငယ်၏ ဖင်ထဲသို့သာ အတင်းသွင်းနေသည် ၊ ခင်ထားငယ် ကလည်း တိုးဝင်လာသော လီးထိပ်ပြဲဒစ်လန်ကြီးကို မဝင်အောင် ဟန့်တားသည့်အနေဖြင့် ဖင်ခေါင်းထဲမှကြွက်သား များကိုအတင်းညှစ်လိုက်သည် ။

ဤသို့ပြုလိုက်သည်ကိုက ဦးစောမိုးကို ကောင်းသထက်ကောင်းအောင် အောက်ပေး ပေးလိုက်သည့်နှယ် ဖြစ်သွားကာ ဦးစောမိုးမှာလည်း မတွေ့ဘူးသည့်ထူးခြားသော အရသာကိုခံစားရင်းလီး ထိပ်ပြဲ ကြီးကို ဖင်ထဲသို့အဆုံးထိအောင်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ဖင်ခေါင်းက ကျဉ်းသော်လည်း လီးဒစ်ဝင်နေပြီမို့ သွင်းလျင်သွင်းသလောက် ကျန်အပိုင်းကလည်း တိုးဝင်သွားသည်။ ခင်ထားငယ်မှာ ကောင်းတာရော နာတာပါရောပြွမ်းပြီး ဦးစောမိုးမှာတော့ အပြတ်ကို ပီတိဖြစ်နေသည် ။ကျဉ်းကြပ် လှသည့်ဖင်ခေါင်း၏ အရသာအတွေ့အထိကလည်း ဇိမ်ရှိလှသည် ။

ခင်ထားငယ်၏ နာကျင်သာယာစွာ အော်ညီးသံ ကလည်း ဦးစောမိုးကို အားရစေသည် ။တစ်ကယ်တော့ခင်ထားငယ်မှာ ဖင်ခံရတာကို အလွန်ကြိုက်သည် ဦးစောမိုး အားရပါးရမိမိဖင်ကိုလိုးမှာကိုလည်း အရမ်းကိုကျေနပ်နေသည်။ လီးက ဖင်ထဲသို့ ပိုတိုးဝင်သွားလေလေ ဦးစောမိုးအဖို့အံပင်ကြိတ်ယူရလောက်အောင်ပင် အရသာရှိလေ လေဖြစ်သွားသည်။သွင်းကောင်းကောင်းနှင့်ဖိသွင်းရာ နောက်ဆုံးတွင် ရှစ်လက်မကျော် ရှည်သည့် လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး ဖင်ခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့ အဆုံးဝင်သွားလေတော့သည်။

“ အား..နင့်ဖင်ထဲကို ငါ့လီးအကုန်လုံးဝင်သွားပြီ..နင့်ဖင်ပေါက်က ကျဉ်းပြီး..စီးပိုင်နေတာဘဲ ကောင်း လိုက်တာကွာ..တစ်ကယ်တော့ ဖင်ကိုလိုးရတာကစောက်ဖုတ်ကို လိုးရတာထက် ဆယ်ဆပိုကောင်းတယ်ကွ.. သိရဲ့လားငယ်ငယ်..”

“ ဟုတ်ကဲ့..ရှင့် ”

လီးကိုအဆုံးသွင်းညှောင့်ရင်း ဦးစောမိုးက ကျေနပ်အားရစွာပြော လိုက်သည်။ ခင်ထားငယ်ကလည်း ကောင်းပေမဲ့ အားရပါးရမခံစားရသေးပေ..။ ခင်ထားငယ်ခမျာမှာတော့ ဖင်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ ကြီးမားတုတ်ခိုင် ရှည်လျားသော လီးတန်ကြီး အဆုံးထိုးသွင်း မှုကို ခံနေရသောကြောင့် ၊ ဖင်ခံခြင်းအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနေရသည် ၊ နာကျင်ပြည့်ကျပ်ခြင်းနှင့် ဖင်ဇိမ်ရှိခြင်းတို့သည် အရာရာကို မေ့ပျောက်နိုင်စွမ်းရှိနေသည်။ လီးကိုအဆုံးဝင်အောင်သွင်းပြီးနောက် ဦးစောမိုးသည် ခင်ထားငယ်ဖင်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် စတင်ကာ ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။ 

ဖင်ခေါင်းလေးက ကျဉ်းကျပ်သည့်အတွက် ဆောင့်လိုး ရတာသည် အပျိုစင် စေါက်ဖုတ်ကို လိုးရတာထက် အပြန်တစ်ရာသာသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဦးစောမိုးသည် ဖင်လိုးရတာကိုပိုကြိုက်သည်။ ဦးစောမိုး အဖို့ရာမှာ လောကစည်းစိမ်ကိုရကာ ဖီး(လ်)ပိုတက်နေသည်။ ခင်ထားငယ်မှာတော့ ကောင်းလိုက်နာလိုက်ဖြစ်ကာ အကြိုက်တွေ့နေသည် ။သို့သော် နာသည် ဟုသာ တွင်တွင်ပြောနေသည်။

ဆောင့်လိုးချက်များက ပြင်းထန်လှသည်ဖြစ်ရာ ကောင်မလေးခမျာ ဦးစောမိုး၏ လီးကြီးဖင်ထဲသို့ ဝင်လိုက်တိုင်းထွက်လိုက်တိုင်း အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသက်ရှူမှားကာ နာကျင်အောင့်ကောင်းကြီးဖြင့် ဖင်ကြီးကိုပို၍ပင်ထောင်ပေးလိုက်သည် လိုးပါစေလေ..။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရေတွေကလည်း အရမ်းကိုထွက်နေသည် သည်ကြားထဲ ခင်ထားငယ်က နောက်ထပ် လီးတစ်ချောင်းကစေါက်ဖုတ်ကိုလိုးနေရင် ပိုကောင်းမယ်ဟုတွေးကာ ဖီလင် ပိုတက်နေပြန်သည်။ ကြောက်စိတ် နာကျင် မှု..ဖင်ခေါင်းထဲမှအရသာတို့က ယှဉ်တွဲ၍..စည်းစိမ် အပြည့် ရနေသည်။ 

“ ဘယ်နဲ့လည်း ငယ်ငယ် နင့်ဖင်ကိုင ါတက်လိုးနေတာ ခံလို့ကောင်းတယ် မဟုတ်လား..နင့်လိုကောင် မမျိုးက ဒီလို ဖင်လိုးပေးမှကြိုက်တာ မဟုတ်လား ”

ခင်ထားငယ်က ဘာမှပြန်မပြောပေ ကုတင်ပေါ်ဝယ်ပြားပြားမှောက်ထားကာ ဖင်ကြီးကို အစွမ်းကုန် ထောင်ထားကာ ဦးစောမိုး၏ဖင်လိုးမှုကိုခံနေသည် ။ထောင်ထားသော ဖင်ကြီးကိုလည်း ဦးစောမိုးလီးကြီး အားရပါးရ အရှိန် နှင့်ဝင်လာတိုင်း ပြန်ကော့၍အာခံနေသည်။ ထိုသို့ ပြုလုပ် လိုက်သဖြင့် လီးအရင်းနှင့် တင်ပုဆုံတို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိမိကာ တဘုတ်ဘုတ်အသံထွက်သလို အားရလှသည်။ ခင်ထားငယ်၏ဖင်က လိုး၍ကောင်းလှသည်မို့ ဦးစောမိုးသည် အငမ်းမရပင်ဖြစ်နေသည်။

တအားကိုဆောင့် လိုးနေသည် သူ၏ဂွေးဥကြီးများကလည်းခင်ထားငယ်၏စောက်ဖုတ်ကို တစ်ချီတစ်ချီ လာရိုက်မိသည်။ လိုးကောင်း ကောင်းနှင့်မီးကုန်ရမ်းကုန်ဆောင့်လိုးနေရာ ခဏမှာပင် လရေတွေ ပန်းထွက်လုဖြစ်လာသည်။ လရေပန်းထုတ်တော့ မည်မို့ဆောင့်ချက် လိုးချက်တွေက အရမ်းကို ပြင်းထန်ကာ လီးတန်ကြီးမှာလည်း သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာတင်း လာသည် ။ 

ဆောင့် လိုးချက် တွေကပြင်းထန် မြန်ဆန်လွန်းသောကြောင့် ဖင်လိုးခံနေသော ခင်ထားငယ်မှာ လီးတန် ကြီးသည်ဖင်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်လာသလား ထွက်သွားသလားမသိနိုင်အောင်ပင် ဖင်ဇိမ်တွေ့နေသည်။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းနှင့် စောက်ဖုတ်ကိုလိုးတာကိုခံရတာထက် ဖင်လိုးတာကိုခံရတာ ပိုကြိုက်နေ သည်။ စောက်ဖုတ်ကလည်း အလိုးမခံရသောကြောင့်မကျေမနပ်ဖြစ်ကာ စောက်ရေတွေကို တလကြမ်း ပန်းထုတ် နေသည်။ မှောက်လျက်အနေအထားဖြင့် ဖင်ထောင်ကာအလိုးခံနေသောကြောင့် စောက်ဖုတ် ထဲမှ ထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ရေများက အဖုတ်အောက်တည့်တည့် မွေ့ယာပေါ်သို့ တလကြမ်း ထွက်ကျ ကုန်သည်။ 

ခင်ထားငယ်သည် ။ ယောက်ျားလီး၏သဘောကို နားလည်နေပြီဖြစ်ရာ လရေတွေ ပန်းထွက်လာမှသာ လိုးနေ သူယောက်ျားမှာ အားရကျေနပ်မည်ဖြစ်ပြီး မိမိမှာလည်း ထိုအချိန်သည် အလိုးခံရခြင်း၏ ကျေနပ်အားရမှုအမြင့်ဆုံး ဖြစ်သည်။ 

ထိုကြောင့် ဘယ်လိုမှပင် ညင်းဆန် ရုန်းကန်မနေတော့ဘဲ ဦးစောမိုး၏ လရေများ ပန်းထွက် လာစေရန်သာ ဖင်ကြီးကိုထောင်ကာ ကော့ပေးခြင်း ဖင်ခေါင်းထဲမှကြွက်သားများဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်အားရပါးရလိုးနေ သောလီးကို ညှစ်ပေးညှပ်ပေး လုပ်နေလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးကိုကော့ကာရမ်းပေးသည် ပါးစပ်မှလည်း တအင့်အင့် နှင့် အသံများ ထွက်ကာအားပေးနေမိသည်။ 

“ အေး..ဒီလိုမှပေါ့ကွ..ဟုတ်ပြီ ဖင်ကြီးကိုကော့ပေးစမ်း ..နာနာလေးကော့ ..ကောင်းလိုက်တာ နင့်ဖင်လိုးရတာ ဘယ်လိုကောင်းမှမသိတော့ဘူး ငယ်ငယ်ရယ် နင်ရောဖင်လိုးခံရတာ ကြိုက်တယ်မဟုတ်လား ”

“ ပြောလေကွာ..”

“ အား..ကောင်းပါတယ်ရှင့် လိုးပါ..လိုးပါ နာနာဆောင့်ပါ အန်ကယ်ရယ် ..ကောင်း လိုက်တာရှင် ဖင်ထဲမှာဘယ်လိုအရသာရှိမှန်းမသိအောင်ပါဘဲရှင် ”

ခင်ထားငယ်သည်နာကျင်မှုပြွန်းသော ဖင်လိုးမှုကိုအရမ်းပင်နှစ်ချိုက်လာသည်။ ထိုသို့ဖြစ်သောကြောင့် ခင်ထားငယ်သည် ဖင်ဆုံကြီးကို အပြတ်ကော့ကော့ပေးသည် ဝေ့ဝိုက်ခါရမ်းပေးသည် ဒါတင်မက စေါက်ဖုတ်ကို လာလာပုတ်သောလီးဥကြီးများကိုလည်းလက်နှင့်ကိုင်တွယ်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ဦးစောမိုး၏လီးအကုန်မဝင်မှာကိုစိုးရိမ်နေသေးသည်။ 

ခင်ထားငယ်တစ်ယောက် မိမိ၏ဖင်လိုးမှုကို အားရပါးရတုန့်ပြန်နေသဖြင့် ဦးစောမိုးသည် သိတ်ကို အားရကာ တဏှာစိတ်လည်းအပြင်းအထန်ဆုံးအချိန်သို့ရောက်ရှိလာသည်။သည်ကြားထဲ လဥနှစ်လုံးကိုပါ ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ် ခြင်းခံရသဖြင့် ဘယ်လိုမှပင်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပါးစပ်မှ 

“ ငယ်ငယ်ရေ..ငါတော့ နင့်ဖင်ထဲကိုလရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့မယ်နော် ”

ခင်ထားငယ်ကအားမရသေးသဖြင့် 

“ မပန်းပါနဲ့ဦး..လိုးပါဦး နာနာလေးလိုးပါ ဦး ..ကောင်းလွန်းလို့ပါ.အောင်မယ်လေးကောင်းလိုက်တာနော်..”

“ မရတော့ဘူး လာပြီ..လာပြီ..အား..အားးးးးး”

ဦးစောမိုးသည် ပါးစပ်မှရေရွတ်မြည်တမ်းရင်း ခင်ထားငယ်၏ ဖင်ခေါင်းထည်းသို့လီးကို အချက် နှစ်ဆယ်ခန့် အားရပါးရဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်ရင်း လရေတွေကို ပန်းထုတ်လိုက်သည် ။ခင်ထားငယ်မှလည်းဆောင့်ချက်က ပြင်းထန်လွန်း၍ ခေါင်းပင်ထောင်လာသည်။ဦးစောမိုးက ပြောလည်းပြောဆောင့်လည်းဆောင့် ပန်းလည်းပန်း ပြုလုပ် လိုက်ရာ ခင်ထားငယ်၏ ဖင်ခေါင်းထဲဝယ် “ ပူ”ကနဲဖြစ်ကာ အရမ်းကိုဇိမ်ကျသွားသည် ။

ဖင်လိုးခံရသော်လည်း စောက်ဖုတ် အလိုးခံရဘိ သကဲ့သို့ပင် ကောင်းလှသည်။ လရေများပန်းထုတ်ပြီးနောက် လီးကြီးက တဖြေးဖြေးပျော့ကျသွားသည်ကို ခင်ထားငယ် သိနေ သည် ။ ဦးစောမိုး၏လီး ဖင်ထဲမှထွက်သွားသည် ။ ဦးစောမိုးလည်း ခင်ထားငယ်ပေါ်မှ ဆင်းသွားသည်။ ခင်ထားငယ်ခမျာမှာသာ ကုတင် ပေါ်ဝယ်မှောက်ရက်သားလေးကျန်ရစ်သည် ။

နောက်တစ်ကြိမ်များ ထပ်လိုးမလားဟု စောင့်နေလိုက်သေးသည် ။ သို့သော် ဦးစောမိုးက အခန်းထဲမှထွက်သွားပြီဖြစ်သည်..။ ခင်ထားငယ်ကတော့ အားမရသေး ။ ခံလို့မဝသေး ..။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။