ပြင်ရခက်တဲ့ အကျင့်ဆိုး အပိုင်း ( ၁ )
july rooney ရေးသည်။
“ ကိုသီဟ ကျွန်တော်မနက်ဖြန် လာခဲ့မယ် ဆုံရအောင်လေ။ မဆုံတာကြာပြီ”
“ အေး ညီလေး။ လာရင်ဖုန်းဆက်လိုက်။ အေးဆေးဆုံကြတာပေါ့။ မင်းဆော်ဆီအရင်သွားမှာမလား”
“ ဟုတ်တယ် အကို။ညဖက်မှတွေ့တာပေါ့”
“ အိုကေ အိုကေ”
သီဟက ပွဲစားတစ်ဦး။ ရုပ်ရည်ကလဲရှိ စကားပြောလဲကောင်းတာမို့ လူချစ်လူခင်များသည်။ လည်တယ်ဆိုပေမယ့် မကောက်ကျစ် မညစ်ပတ်တာမို့ ပွဲစားလောကတွင် နာမည်ကောင်းရှိသည်။ သူများကိုဘယ်တော့မှ မလိမ်သလို သူ့ကိုလိမ်တာကိုလဲမကြိုက်။ သူတပါးအပေါ်နစ်နာအောင်မလုပ်တာမို့ တော်တော်များများက သူနဲ့ဆက်ဆံတာများသည်။ သူနဲ့ဆက်ဆံမိသူတိုင်းက သူ့ကို ခင်မင်သွားကြသည်ပင်။
ခုလဲ မျိုးကျော်သူ့ဆီဖုန်းဆက်လာသည်။ မျိုးကျော်နဲ့ သူကခင်တာ တစ်နှစ်ကျော်လောက်ရှိပြီ။ မျိုးကျော်က မအူပင်မြို့က။ ကျောင်းပြီးတော့ မိဘတွေဝိုင်းကူရင်း လယ်ယာသုံးစက်ကိရိယာတွေလာဝယ်ရင်း သူနဲ့ခင်သွားတာပင်။
စကားစပ်မိရင်း သူက လယ်မလုပ်ချင်ကြောင်းပြောရင်းနဲ့ သူလဲလယ်ယာသုံးပစ္စည်းတွေ၊ ဆေး၊ ဓာတ်မြေသြဇာတွေ ရောင်းကြည့်ပါလားအကြံပေးရင်း သူနဲ့ခင်တဲ့ဆိုင်တွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ မျိုးကျော်လဲ စိတ်ဝင်စားသွားရင်း စမ်းလုပ်ရာမှ အဆင်ပြေသဖြင့် သူ့ကို ကျေးဇူးတွေတင်နေသည်။
ရန်ကုန်လာတိုင်း သူ့ဆီလာတက်သည်။ ဟိုတလောကမှ သူ့ကောင်းမလေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးသည်။ သူ့ကောင်မလေးက ပုဂ္ဂလိကဘဏ် တစ်ခုမှာ။အရင်က မအူပင်မှာပင်။ ရာထူးတိုးပြီး ရန်ကုန်သို့ ပြောင်းလာရတာ။ သူတို့နှစ်ယောက်က ခုနှစ်နှစ်ကျော်ပြီတဲ့ ရည်းစားသက်တမ်း။
မိဘတွေကလဲသဘောတူပြီးသားမို့ မယူသေးပဲ ပိုက်ဆံစုနေကြတာလို့ပြောသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက သီဟကို ခင်သည်။ သီဟက သူတပါးအပေါ်ကူညီရင် စိတ်ရောကိုယ်ပါ ကူညီတက်သလို စိတ်ရင်းကကောင်းတာမို့ လူခင်များပေမယ့် ပွေသည်။
ရည်းစားထည်လဲတွဲသလို အီစီကလီတွေကလဲ မနည်း။ ရုပ်ရည်ကလဲရှိ စကားပြောလဲချို ပိုက်ဆံလဲရှိသူမို့ မိန်းကလေးတွေကလဲ မကြိုက်ရင်တောင် ပြန်ပြီးတော့အီတက်သည်။ သီဟမိဘတွေက မိုးကုတ်မှာသူဌေးတွေ။သီဟက ရန်ကုန်မှာ သင်တန်းတက်ရင်းနဲ့ ပွဲစားလုပ်နေတာ။
တိုက်ခန်းတခန်းနဲ့ ကားတစ်စီးအိမ်က ဝယ်ပေးထားတာမို့ သူ့အတွက်အဆင်ပြေသည်။ သူကလဲ ဒီအလုပ်ကို ရေရှည်အတွက် မစဉ်းစားပါ။ သင်တန်းတခုပြီးတခု တက်နေရင်း လုပ်နေတာ သုံးနှစ်လောက်ပင်ရှိတော့မည်။ သီဟတစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ သွားရင်း juncion city မှာ မျိုးကျော်တို့ စုံတွဲနဲ့တွေ့သည်။ သုံးယောက်သား အအေးဆိုင်တစ်ခုမှာ ထိုင်ရင်းစကားပြောနေကြသည်။ မျိုးကျော်ကောင်မလေးက အေးသစ္စာ။
ရုပ်ကသိပ်မချောပေမယ့် ပြင်ထားဆင်ထားပြင်တက်တာမို့ ကြည့်ကောင်းလှသည်။ ဆံပင်က ဂုတ်ပိုးကျော်ကျော်သရီးစတပ်ကေကို ရွှေအိုရောင်ဆိုးထားတာမို့ဖြူဝင်းသောအသားအရည်၊ မျက်နှာကျနဲ့ လိုက်ဖက်လှသည်။
ဘဏ်ယူနီဖောင်းအကြပ်ပိုဝတ်ထားတာမို့ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ပေါ်လွင်စေသည်။ ဖွံ့ထွားတဲ့ရင် သေးသိမ်တဲ့ခါး အောက်မှ တင်ပါးတွေက စွင့်ကားလှသည်။ ထမိန်စကပ်အကြပ်ကိုဝတ်ထားပြီး တင်းကားနေတဲ့ တင်ပါးကြောင့် ပင်တီအရာနှစ်ဖက်က ထင်းနေသည်။
သီဟလဲ ခဏလေးအတွင်းမှာ မျိုးကျော်ကောင်မလေးရဲ့ အလှကို ကြည့်ရှူ့ဝေဖန်နေမိလိုက်သည်။ကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့ပုံပဲ။ မျိုးကျော်တော့ အတော်ဖြိုမှရမယ် လို့ တွေးမိလိုက်သည်။ သုံးယောက်သားစကားပြောနေပြီးမျိုးကျော်နဲ့ ညဖက်တွေ့ဖို့ချိန်းလိုက်သည်။
ညဖက်မှ ာမျိုးကျော်နဲ့ဘီယာဆိုင်မှာ သောက်ကြစားကြပြီး ကလပ်ကို ဆက်သွားကြသည်။ ကလပ်ရောက်တော့ ကလပ်ထဲမှာကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို ပင့်ကာ ဟိုတယ်ကို ခေါ်သွားလိုက်ကြသည်။ ညနှစ်နာရီထိုးခါနီးတော့ သီဟလဲခေါ်လာတဲ့ ဆော်လေးနဲ့ လုပ်ပြီးနားနေတဲ့ အချိန် အခန်းထဲက ဖုန်းလာတာနဲ့ ကိုင်လိုက်ရာ မျိုးကျော်ခေါ်သွားတဲ့ကောင်မလေး။ မအိပ်သေးရင်လာခဲ့မယ်တဲ့ မျိုးကျော်ကအိပ်နေတာမို့ ပျင်းလို့တဲ့။
ဒီလိုနဲ့ သီဟနဲ့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ဘီယာသောက်ရင်းစကားပြောနေကြသည်။ မျိုးကျော်ကောင်မလေးက ဒါလီ၊ သူခေါ်လာတဲ့ကောင်မလေးက အင်ကြင်း။ နာမည်အမှန်ဖြစ်ချင်မှဖြစ်ပေမယ့် သူစိတ်မဝင်စား။ ဒါလီက မျိုးကျော်နဲ့နေရတာ ပျင်းစရာကြီး တဲ့ သူလုပ်လဲ မလုပ်နိုင်ဘူး။ ခဏလေးနဲ့ပြီးသွားပြီးတော့ ပြိုင်းသွားတာဟု ပြောသည်။ သူကလဲ သူ့ကောင်မလေးက ခပ်တောင့်တောင့်နော် လို့ ပြောတော့ သေချာတယ် အဲ့ကောင်မလေးကွယ်ရာကျ ဖောက်ပြန်မှာပဲ တဲ့။ သူကတော့ မခံနိုင်လို့ သူတို့ဖြစ်လာတာ ကြာကြာလှပြီ။
ခုဟာက ပင်ပန်းသွားလို့နေမယ်လို့ ပြောပေမယ့် ဒါလီက လက်မခံ။ စကားပြောကြရင်းနဲ့ စိတ်ပါလာတာနဲ့ ဒါလီကိုအခန်းထဲ ပြန်ဖို့ပြောတော့ မပြန်ဘူး ဒီမှာပဲနေမယ်လို့ ပြောတာနဲ့ သူလဲ နှစ်ယောက်တယောက် ဆွဲလိုက်သည်။
သူက ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်လာရင် သန်တယ်လို့ပြောရမလားပင်။ အတွေ့အကြုံကများလှပြီ။ မနက်ငါးနာရီကျော်တော့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ပြန်သွားကြသည်။ သူလဲ သူတို့တွေ ဖုန်းနံပါတ်ယူထားလိုက်သည်။အင်ကြင်းနဲ့ ဒါလီက သူ့ကိုသဘောကျသွားသည်။ သူတို့စိတ်ကျေနပ်လောက်အောင် လုပ်နိုင် ပေးနိုင်တာကိုး။သူလဲမျိုးကျော်ကို နှိုးကာ သူ့တိုက်ခန်းကို ပြန်လာခဲ့သည်။ မနက်စာစား ဆေးသောက်ပြီး အိပ်လိုက်တော့သည်။
သူနိုးတော့ မျိုးကျော်မရှိတော့ သွားပြီထင်သည်။ ဖုန်းဆက်တော့ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ အပြင်သွားနေသည်တဲ့။ သူ သင်တန်းချိန်မှီသေးတာနဲ့ သင်တန်းသွားတက်လိုက်သည်။ ညနေကျ မျိုးကျော်က သူ့ဆီ ဖုန်းဆက်ကာ သူတို့ဆီလာခဲ့ဖို့ပြောတာနဲ့ သွားလိုက်သည်။ မျိုးကျော်ကောင်မလေးကို သူ့ကားနဲ့ပဲ လိုက်ပို့လိုက်သည်။
ညနေစာစားရင်းနဲ့ မျိုးကျော်ကို သူ့ကောင်မလေးနဲ့ နှပ်ချင်ရင် ဟိုတယ်တွေသွားမနေပဲ သူ့အခန်းမှာ လာနှပ်ဖို့ပြောလိုက်ကာ အခန်းသော့အပိုက ဘယ်နားမှာထားထားတယ်ဆိုတာ ပြောလိုက်သည်။ နောက်ရက်မှာ မျိုးကျော်ရဲ့ အလုပ်ကိစ္စအတွက် လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ အလုပ်ကိစ္စပြီးတော့ မျိုးကျော်မအူပင်ကို ပြန်သွားသည်။
သီဟလဲ သင်တန်းတက်လိုက် အလုပ်လုပ်လိုက် ကောင်မလေးတွေတွဲလိုက်နဲ့ အချိန်ကုန်နေသည်။ တစ်ရက်မှာ အေးသစ္စာနဲ့ မြို့ထဲမှာတွေ့သည်။ အချိန်လဲ ရတာမို့ နှစ်ယောက်သား အအေးဆိုင်မှာ ထိုင်ရင်း စကားပြောနေလိုက်ကြသည်။
စကားပြောကောင်းသူမို့ အချိန်တိုအတောအတွင်း သူ့ကိုအတော်ခင်သွားသည်။ ဖုန်းနံပါတ်တွေလဲ fb အကောင့်ပေးနဲ့။အတော်ကြာစကားပြောပြီးတော့ အေးသစ္စာ နေတဲ့အဆောင်ကို သူ့ကားနဲ့လိုက်ပို့လိုက်သည်။မျိုးကျာ်ရန်ကုန်ရောက်ရင် သူ့ကောင်မလေးကို တခြားနေရာခေါ်မသွားတော့။ သူ့တိုက်ခန်းသာခေါ်လာသည်။
ညအိပ်သည်။ အဲ့လို အိပ် ရရင် သူရှောင်ပေးသည်။ အေးသစ္စာ ကိုလိုင်းပေါ်မှာတွေ့ရင် နောက်လိုက်ပြောင်လိုက်နဲ့ ရင်းနှီးမှုကပိုပိုလာသည်။ သီဟသင်တန်းပြီးရင် မန္တလေးသို့သွားရဦးမည်။ သူ့ကြီးတော်တယောက် အိမ်ဝယ်ရာမှ အရှုပ်အရှင်းဖြစ်လို့တရားရင်ဆိုင်နေရတာကြောင့်သူ့အမေက အကူအညီပေးဖို့ပြောလို့သွားရမည်။
သူကျောင်းတက်တုန်းက မန္တလေးမှာတက်ခဲ့တာမို့ မန္တလေးကိုနှံ့စပ်သလို ကျောင်းပြီးတော့လဲ မန္တလေးမှာနှစ်နှစ်လောက် နေခဲ့တာမို့အပေါင်းအသင်းများသည်ပင်။ ခုကိစ္စကလဲ ဘာမှခက်ခက်ခဲခဲမရှိ။ ရောင်းသူဖက်မှ အမွေဆိုင်ဆိုပြိး ထလုပ်လို့တရားရင်ဆိုင်နေရတာ။ ကြီးတော်တွေက မလည်မဝယ်တွေမို့ ပိုက်ဆံကုန်မှာစိုးလို့ သူ့ကိုသွားခိုင်းတာပင်။ စကားစပ်မိလို့မျိုးကျော်တို့ကို ပြောတော့ အေးသစ္စာလဲ မန္တလေးသို့ ခဏသွားရမည်။ သုံးလနေရမည်။ သူနဲ့မှသွားဖို့အကူအညီတောင်းတာမို့ သူစောင့်နေလိုက်သည်။
သူ့ကားကိုတော့မယူတော့။ ဟိုမှာ ကားလဲရှိသည်။ ဆိုင်ကယ်လဲရှိသည်ပင်။ အေးသစ္စာ အကူအညီတောင်းလို့ သူတာဝန်ကျသည့်နေရာနဲ့မလှမ်းမကမ်းက အဆောင်တခုကိုငှါးပေးထားသည်။ သွားမယ့်နေ့ကျ မျိုးကျော်ကမလာဖြစ်။
အလုပ်မအားတာနဲ့ သူ့ကိုဖုန်းဆက်ကာ စောင့်ရှောက်ပေးဖို့ပြောသည်။ သူလဲ ကားငှါးပြီး အေးသစ္စာအဆောင်သွားကာ ဝင်ခေါ်ပြီး အဝေးပြေးကွင်းကို သွားလိုက်သည်။ နေရာဒေသသစ်တခုကို သွားရမှာမို့ အေးသစ္စာစိတ်လှုပ်ရှားနေတာမို့ သူအားပေးရသည်။ လမ်းမှာ နှစ်ယောက်သားစကားတပြောပြောနဲ့ မအိပ်ဖြစ်ကြ။
၁၁၅ မိုင်ရောက်တော့ ခဏနားကာ ပြန်ထွက်လာတော့ အိပ်ချင်လာသည်။ ကားပေါ်ကလူတွေလဲ အကုန်အိပ်နေကြပြီ။ မီးလဲမှိတ်ထားတာမို့ သူတို့လဲ အိပ်လိုက်ကြသည်။ သီဟလဲမှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားပြီး ပြန်နိုးလာသည်။
သူ ခရီးထွက်ရင် တော်ရုံမအိပ်တက်။ နိုးလာပြီးအိပ်မပျော်တာမို့ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ လိုက်လာသည်။စကားပြောဖော်လဲမရှိတာမို့ ငြီးငွေ့လှသည်။ အေးသစ္စာ ကို ကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ပျော်နေသည်ထင်သည်။သူ့ကိုတစောင်းလေးကျောပေးပြီး ဘေးဖက်ကိုမှီကာ အိပ်နေသည်။
ကားပေါ်ကစောင်ကိုခြုံထားပေမယ့် နောက်ကျောဖက်ကလွတ်နေသည်။ အင်္ကျီပန်းရောင်ရင်စေ့အကြပ်ကို ဝတ်ထားတာမို့ အတွင်းခံဘော်လီအဖြူကထင်းနေသည်။ ခါးသိမ်သိမ်အောက်က စွင့်ကားတဲ့တင်ပါးတွေက ထမိန်ပန်းရောင်ကိုအကြပ်ဝတ်ထားတာမို့ ပေါ်လွင်နေသည်။
ပင်တီကြိုးရာကထင်းနေသည်။ သူအေးသစ္စာကိုကြည့်ရင်း ဒါလီပြောတာကိုသွားသတိရမိသည်။ သူတို့ကလပ်သွားတိုင်း နောက်ပိုင်းမှာမျိုးကျော်ပါတိုင်းဒါလီတို့နှစ်ယောက်ကို ဒိတ်ကာခေါ်တက်သည်။ ဒါလီက မျိုးကျော်နဲ့မဝင်ချင်။ မျိုးကျော်က ဒါလီကိုသဘောကျတာမို့ နေရပေမယ့် မျိုးကျော်အိပ်ပျော်တိုင်း သူ့တို့ဆီလာတက်သည်။ ပြီးရင်မျိုးကျော်အတင်းကိုပြောတက်သည်။
သူလဲ အေးသစ္စာကို ကြည့်ရင် ဒါလီပြောတာကိုသတိရကာ ဆန္ဒမှ ပြည့်ရဲ့လားတွေးရင်း စိတ်ကကြွလာသည်။ အေးသစ္စာရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကိုကြည့်ရင်း လုပ်ချင်တဲ့စိတ်တွေဖြစ်လာသည်။ သူမ ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်လာရင် သိပ်တော့ စည်းမထားတက်။ ပြသာနာတော့ တစ်ခါမှမတက်ဘူးပေ။ ပြသာနာမတက်အောင်လဲ လုပ်သည်။
ပိရိသေသပ်ပီပြင်သည်။ ခုလဲ သူအေးသစ္စာကို လုပ်ကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။ စိတ်ကူးထဲမှာ ဘယ်လိုလုပ်မယ်ဆိုပြီး ပျင်းပျင်းနဲ့တွေးလာသည်။ အေးသစ္စာ ဒီဖက်ကိုအလှည့် ကားကလဲ အကွေ့မှာ ယိမ်းသွားတာမို့ သူ့ဖက်ကိုယိုင်ကြလာသည်။ သူလဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ အေးသစ္စာ က သူ့ပခုံးကို မှီကာအိပ်နေသည်။ သူလဲ ခဏစောင့်ကြည်လိုက်ပြီး လက်ကိုထုတ်ကာ အေးသစ္စာကို ဖက်လိုက်ပြီးအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။
တော်တော်လေးကြာတော့ သူအိပ်မက်ယောင်သလိုလိုနဲ့ အေးသစ္စာ လက်မောင်းကိုပွတ်လိုက်သည်။ အိုကေသည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ပခုံးပေါ်ကလက်ကို အောက်ကို လျောချလိုက်ပြီး ခါးနားတွေကို ပွတ်လိုက်သည်။အိပ်ပျော်နေတာမို့ မလှုပ်။
အေးသစ္စာနိုးတော့ ကိုသီဟပခုံးပေါ်မှာ မှီပြီး အိပ်ပျော်နေတာမို့ သူထဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့် ကိုသီဟ လက်က သူ့ရင်သားနားကို ဖက်ထားသည်။ သူလဲ ကိုသီဟကိုကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ပျော်နေတာမို့ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ အမှန်တိုင်းပြောရရင် သူကိုသီဟကို စိတ်ကစားမိသည်။ ရုပ်ရည်ကလဲ သန့် ပိုက်ဆံကလဲရှိ စကားပြောလဲကောင်းတာမို့ တခါတလေစိတ်ကူးယဉ်ဖူးသည်။မျိုးကျော်နဲ့က ငယ်ချစ်တွေ။
တယောက်နဲ့တယောက် အကြောင်းသိ။ မိဘခြင်းကလဲ သဘောတူထားတာပင်။ သူတို့နှစ်ယောက်က မယူသေးတာပင်ရှိမည်။ လင်မယားဖြစ်နေပြီ။ တခါတလေမျိုးကျော်ကို အားမရ။ ကိုယ်ကလဲချစ်နေရသူမို့ ဘာမှမပြောပေမယ့် အာသာမပြေတာတွေကျ ကိုယ့်ဟာကို ဖြေရှင်းရသည်။ တခါတလေကျ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောလို့ မျိုးကျော်က လုပ်ပေးတာမျိုးလဲရှိသည်။ ကိုသီဟနဲ့ခင်လာတော့ သူ့ရဲ့အပြောအဆိုတွေမှာ သာယာမိသည်။ သူတင်မဟုတ်။
သူနဲ့ဆုံတဲ့ မိန်းကလေးတွေလဲဒီအတိုင်းပင်။ ကိုသီဟက ပွေသည်လို့ မျိုးကျော်ပြောတော့ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ဒါပေမယ့် ရင်းနှီးဖန်များလာတော့ စိတ်ကူးလေးတွေယဉ်မိသည်။ မျိုးကျော်နဲ့ကိုသီဟအိမ်မှာ လိုက်အိပ်တော့ ရှက်မိပေမယ့် ကိုသီဟကမရှိ။ သူ့အိမ်မှာဆိုတဲ့အသိက သူမအတွက် စိတ်လှုပ်ရှားပြီး ခံစားမှုကပိုပြီးဆန်းသစ်စေသည်။ သူမအတွက်အရမ်းကို ခံစားမှုကောင်းလွန်းသည်။ နောက်ပိုင်းမျိုးကျော်နဲ့ ကိုသီဟအိမ်ကိုပဲ သွားတက်သည်။
ကိုသီဟနဲ့လိုင်းပေါ်မှာ တွေတိုင်း စတက်ပေမယ့် စိတ်မဆိုးမိ။ ပိုပြီးစိတ်ကြွမိစေသည်။ ခုမန္တလေးကို သွားရမယ်ဆိုတော့ စိတ်ညစ်မိသည်။ ကိုသီဟကလဲ မန္တလေးသွားမှာဆိုတော့ အားတက်သွားသည်။ ကိုသီဟက အစစနေဖို့ကအစကူညီပေးတာမို့ သူတို့နှစ်ယောက်ကျေးဇူးတွေတင်မိသည်။ သွားမယ်နေ့ကျ ကိုသီဟနဲ့နှစ်ယောက်တူတူသွားရမှာဆိုတော့ စိတ်ထဲလှုပ်ရှားမိသည်။ ရင်ခုန်သံ မြန်နေသည်။ မျိုးကျော်ကို သစ္စာဖောက်ချင်တာ မဟုတ်ရိုးတော့ အမှန်ပင်။
မရနိုင်တဲ့အရာကို စိတ်ကူးလေးနဲ့ဖြစ်ဖြစ် ယဉ်မိပြီးတကယ်ရသလို အပျော်ကို ရချင်မိရုံသာ။ ကိုသီဟကတော့ မရောက်ဖူးတဲ့နေရာကိုသွားရမှာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်ထင်ပြီး အားပေးရှာသည်။ ခုလဲသူအိပ်ရာကနိုးတော့ ကိုသီဟပခုံးပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေပြီး ကိုသီဟက သူ့ကိုဖက်ထားတာကြောင့်စိတ်က လှုပ်ရှားနေမိသည်။
ကိုသီဟက ယောင်ပြီးဟိုပွတ်ဒီပွတ်လုပ်တော့ သူမစိတ်ကတမျိုးဖြစ်လာသည်။ ဒီထက်ပိုပြီးလိုချင်လာသည်။ ဒါကြောင့် ကိုယ်ကိုအောက်ကို မသိမသာနှိမ့်ပေးလိုက်ရာ လက်တွေကရင်သားကို ကိုင်မိသွားသည်။အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီခံထားပေမယ့် သူမစိတ်တွေက ဖိန်းတိမ်းရှိန်းတိမ်း ဖြစ်ကာသွားသည်။
သီဟလဲ အေးသစ္စာကိုယ်ကို မသိမသာနှိမ့်လိုက်တာကို သတိထားမိသည်။ သူမနိုးနေပြီ။ သူအားတက်သွားကာ အင်္ကျီပေါ်ကနေ နို့ကို ညှစ်ပေးလိုက်ရာ အေးသစ္စာပါးစပ်မှ ညည်းသံ သဲ့သဲ့လေး ကြားလိုက်သည်။ သူလဲနို့ကိုကိုင်ရင်းဆံပင်တွေကိုနမ်းလိုက်တော့ အေးသစ္စာသူ့ကိုမော့ကြည့်လာသည်။ သူလဲနှုတ်ခမ်းကိုငုံ့ကာစုပ်လိုက်သည်။
နှုတ်ခမ်းထူထူကိုစုပ်နမ်းလိုက်ပြီးလျှာကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ကာ ကလိလိုက်ရင်း နို့ကိုထပ်ပြီးညစှ်လိုက်ရာ အေးသစ္စာအသက်ရှူသံပြင်းလာပြီး သူ့ကိုဖက်လိုက်သည်။ သူလဲ ကိုယ်ကို လှည့်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့နို့နှစ်ဖက်ကိုကိုင်လိုက်သည်။ အနမ်းတွေရှည်လာတာနဲ့အမျှ အေးသစ္စာသူ့ရင်ခွင်ထဲကိုဝင်လာသည်။အေးသစ္စာရဲ့အင်္ကျီရှေ့က အပေါ်ဖက်နှိပ်စေ့တွေကိုဖြုတ်လိုက်တော့ သူ့လက်ကိုကိုင်ကာ
“ အကို သူများတွေတွေ့လိမ့်မယ် မလုပ်နဲ့”
သူလဲပတ်ဝန်းကျင်ကို တချက်ကြည့်လိုက်တော့ အားလုံးအိပ်ပျော်နေတာမို့
“ အကုန်အိပ်နေပြီ။မီးလဲမှောင်နေတာ ဘယ်သူမှမတွေ့ပါဘူး”
ပြောပြီးဆက်ဖြုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဘော်လီအပေါ်ချိတ်တွေကို ဖြုတ်လိုက်ပြီးအောက်ကို လျောချကာ နို့တွေကိုကိုင်ပြီးနို့သီးခေါင်းကို လက်မနဲ့လက်ညှိုးကြားထည့်ကာ ချေပေးလိုက်ရာ အေးသစ္စာဟင်းဟင်းနဲ့ဖြစ်သွားပြီးသူ့ကိုတင်းတင်းဖက်ထားလေသည်။
သူလဲငုံ့ကာနို့တွေကိုစို့လိုက်သည်။ လက်တွေက အောက်ကိုလျောကာ ထမိန်ပေါ်ကနေ တင်ပါးတွေကိုပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ အေးသစ္စာသူ့ပခုံးပေါ်မှာမှီရင်း တိုးတိုးလေးညည်းနေသည်။ သူထမိန်ကိုအသာချွတ်လိုက်ရာ ထမိန်က တင်းကြပ်နေအောင်ဝတ်ထားတာမို့ မရ။ သူလဲ ထမိန်အထက်ဆင်စကိုရှာလိုက်ရင်းအစကိုစမ်းမိတာနဲ့ခပ်တင်းတင်းဆွဲလိုက်ရာကျွတ်သွားသည်။
“ အကို သူများတွေတွေ့ဦးမယ်ကွာ”
အသံက အားမရှိတော့။ သူလဲထမိန်ထဲကိုလက်ထည့်ကာ အတွင်းခံအပေါ်ကနေ ပေါင်ကြားထဲသွင်းပြီးပွတ်ပေးလိုက်တော့ ဖင်ကို အောက်ကိုလျောပေးလိုက်ပြီး ပေါင်ကို ဟ ပေးလိုက်သည်။ အတွင်းခံဂွဆုံက စိုနေသည်။ သူလဲ အဖုတ်အမြှောင်းကြားကို ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ရာ
“ အ ဟ ဟ အကို”
သူ့ကို ခပ်တင်းတင်းလာဖက်လေသည်။ ရင်ကိုကော့ကာ ဖင်ကကြွလာသည်။ သူလဲလေးငါးချက်လုပ်ပြီးအတွင်းခဲထဲလျှိုဝင်ကာ အစေ့ကိုကို ကလိလိုက်တော့ တအစ်အစ်နဲ့ သူ့ကို ဖက်ထားရင်းညည်းနေသည်။သူလဲ နို့တွေစို့တာကိုရပ်လိုက်ပြီးလက်နဲ့ကိုင်ကာ အေးသစ္စာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။
အေးသစ္စာလဲ စိတ်တွေကြွနေတာမို့ အတင်းနမ်းကာ လျှာခြင်းကစားနေသည်။ သူလဲ အစေ့တွေကိုကလိရင်း အဖုတ်ထဲကို လက်ခလယ်ထည့်ကာ မွှေပေးလိုက်ရာ ပေါင်ကပိုကားလာပြီး ဖင်က ကော့ကော့လာသည်။ သူလဲအေးသစ္စာလက်ကိုကိုင်ကာ သူ့ဘောင်းဘီပေါ်တင်ပေးလိုက်ရာ အလိုက်သိစွာနဲ့ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖွင့်ပြီး လီးကိုထုတ်ကာ အသာဆွပေးနေသည်။ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေကလဲ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ထွက်နေနေသည်။ အေးသစ္စာကောင်းနေသည်။သူလဲ
“ အေးသစ္စာ ကိုယ့်ကို စုပ်ပေးပါလား”
အေးသစ္စာလဲ သူ့ကို ရီဝေဝေစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ပေါ်မှောက်ချလိုက်သည်။ သူလဲ အေးသစ္စာကိုနေရာပြင်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အဖုတ်ထဲကို ခပ်သွက်သွက်လက်ကလိပေးလိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ သူ့လီးကို ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းထူထူကို အသာဟကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ သူ့ဘဲနဲ့လုပ်နေကြမို့ ထင်သည်။ကျွမ်းကျင်မှုမရှိပေမယ့် မဆိုးလှ။ သူတို့နှစ်ယောက် အပေးအယူမျှစွာနဲ့ ကလိနေရင်းနဲ့ အေးသစ္စာ ပြီးချင်လာပြီထင်သည်။
ဖင်က ရမ်းရမ်းလာပြီး အသံက တအစ်အစ်နဲ့ဖြစ်လာသည်။ သူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။အေးသစ္စာလဲ ခပ်တင်းတင်းစုပ်ပေးလာသည်။ ခဏကြာတော့ ပြီးသွားပြီထင်သည်။ သူလဲ အေးသစ္စာခေါင်းကိုကိုင်ကာ ကော့ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ သူလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ အေးသစ္စာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ရှေ့က ကျွတ်ကျွတ်အိတ်ကိုယူကာ ထုခိုင်းလိုက်သည်။
သူပြီးသွားတော့ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ တစ်ရှူးထုတ်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည်။ သူလဲ တစ်ရှူးနဲ့သုတ်လိုက်ပြီးအိတ်ထဲကိုထည့်လိုက်သည်။ အေးသစ္စာ အင်္ကျီတွေ ထမိန်တွေကို သေချာပြန်ဝတ်ပြီးသူ့ရင်ခွင်ထဲ မှီကာမှိန်းနေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ နှစ်ယောက်သား မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားသည်။ မီးဖွင့်သံ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားအသံကြားမှ နိုးလာတော့ မိထ္ထီလာကိုရောက်ပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။
သူတို့လဲ ကားပေါ်က ဆင်းကာ အိမ်သာသွားပြီးအပေါ့သွား သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ မနက်စာမှာစားလိုက်သည်။ အေးသစ္စာက သူ့ကိုရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်နေတာမို့ သူလဲ အလိုက်သင့်နေပေးလိုက်သည်။ ကားပေါ်ပြန်တက်ကာ ထွက်လာတော့ နှစ်ယောက်သားဖက်ပြီးအိပ်လိုက်လာသည်။ မန္တလေးရောက်တော့ အေးသစ္စာကို သူမနေတဲ့အဆောင်ကို လိုက်ပို့လိုက်ပြီး သူလဲ သူ့ကြီးတော်အိမ်ကို ပြန်ကာ အိပ်လိုက်သည်။ အိပ်ရာကနိုးတော့ သူလုပ်ရမယ့်အရာတွေကို မေးပြီးတွေ့ရမယ့်သူတွေကို လိုက်တွေ့လိုက်သည်။
သူလဲ ရောက်ရောက်ခြင်း အလုပ်နည်းနည်း ရှုပ်သွားတာမို့ အေးသစ္စာဆီမရောက်ဖြစ်။ ညဖက်တွေမှာတော့ ဖုန်းဆက်ဖြစ်သလို လိုင်းပေါ်မှာ ပြောဖြစ်သည်။ တနင်္ဂနွေကြရင် မနက်အစော ဘုရားကြီးနဲ့ မန္တလေးတောင်ကို အားရင်လိုက်ပို့ပေးဖို့ပြောတာကြောင့် သူလဲ အားတာနဲ့ ပို့ပေးမယ်လို့ပြောလိုက်သည်။
သူ့ကြီးတော်ကို တနင်္ဂနွေ ကြရင် ကားသုံးမယ်လို့ကြိုပြောထားလိုက်သည်။ တနင်္ဂနွေနေ့ရောက်တော့ မနက်ခြောက်နာရီခွဲလောက် အေးသစ္စာအဆောင်ရှေ့သူကားနဲ့ ရောက်သွားသည်။ ခဏကြာတော့ အေးသစ္စာ ထွက်လာသည်။ အပျော့သားထက်အောက်အပြာဝမ်းဆက်ဝတ်ထားတဲ့ အေးသစ္စာ ပုံစံက ကြည့်ကောင်းလှသည်။ အပြင်ထွက်မှာမို့ပဲလား သူနဲ့တွေ့မှာမို့လားမသိ။
ပြင်ဆင်ချယ်သထားသည်။ သူလဲဘုရားကြီးဖက် အရင်မောင်းလိုက်သည်။ ဘုရားကြီးမှာ ဘုရားရှိခိုး ရေသပ္ပါယ်ပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ဘာရိုက်နဲ့ အတော်ကြာတော့ ပြန်ထွက်လာသည်။ မနက်စာစားဖို့ ဆိုင်တခုမှာဝင်စားပြီး ဒီနေ့အစီအစဉ်ကိုမေးလိုက်ရာ မန္တလေးတောင်သွားပြီးရင် ပြီးပြီတဲ့။သူလဲ စားပြီးတာနဲ့ မန္တလေးတောင်ဖက်ကားကိုမောင်းလိုက်သည်။
သူတို့ မန္တလေးတောင်ကနေပြန်ဆင်းလာတော့ ကိုးနာရီခွဲကျော်ပဲ ရှိသေးသည်။ သူလဲ အေးသစ္စာ ကို ဗိုက်ဆာပြီလားမေးတော့ မဆာသေးဘူးလို့ပြောသည်။ သူလဲ အေးသစ္စာကို သူ့ကြီးတော်ဝယ်ထားတဲ့ အိမ်ကိုခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်။ အေးသစ္စာလန့်သွားကာ
“ အကို ဒါဘယ်သူ့အိမ်လဲ”
“ ဒါကိုယ့်ကြီးတော်အိမ်လေ။ခု အမှုဆိုင်နေရတဲ့အိမ်ပေါ့ လာခဲ့ အိမ်ထဲဝင်လေ”
“ ဘယ်သူမှလဲ မရှိဘူး။ မဝင်ချင်တော့ဘူး ပြန်ရအောင်လေ”
သီဟစိတ်တိုသွားသည်။မူနေသေးတယ်။ သူလဲအေးသစ္စာကို အိမ်ထဲဝင်ဖို့ပြောလွန်းမကပြောမှ မဝင်ချင်ဝင်ချင်ပုံနဲ့ ကားပေါ်က ဆင်းပြီး အိမ်ထဲကိုဝင်လိုက်သည်။ သီဟ ဘဝမှာ ပါးစပ်နားရောက်ခါနီးအစာ တခါမှမလွတ်ခဲ့ဖူး။ အိမ်ထဲရောက်တော့ အေးသစ္စာကို သူ့ဘေးနားထိုင်ခိုင်းပြီး ဘာသောက်မလဲမေးရာ မသောက်ချင်ဘူးလို့ပြောသည်။ သူလဲ ဟိုစကား ဒီစကားလျှောက်ပြောနေလိုက်သည်။
အိမ်က လူအသင့်တက်နေရုံပင်။ အိမ်ထောင်ပရိဘောဂတွေ အကုန်ရှိပြီးသား။ အမှုဖြစ်နေတာကြောင့်ရော၊ မပြောင်းချင်သေးတာကြောင့်သာ လူမနေသေးတာပင်။ စကားအတော်ကြာပြောပြီး သီဟာ အေးသစ္စာကို ဖက်လိုက်ပြီးနမ်းလိုက်ရာ
“ အို အကို လွှတ်ပါ ညီမမကြိုက်ဘူး။အို ကြည့်ပါလား ဖယ်နော်။ မျိုးကျော် မျက်နှာထောက်ပါဦး”
သီဟအေးသစ္စာနှုတ်ခမ်းကို စုပ်လိုက်ပြီး လျှာကို အတွင်းထဲထည့်ကာ လျှာခြင်းကစားလိုက်ရာ ခန္ဓာကိုယ်က ရုန်းနေပေမယ့် အကျင့်ပါနေလို့လားမသိ လျှာက ပြန်တုန့်ပြန်သည်။ လက်တွေက ကျောပြင်တွေကို ပွတ်သပ်နေရင်း တင်ပါးကို ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။ နို့ကို ကိုင်ကာ အင်္ကျီအပေါ်ကနေ ညှစ်ခြေလိုက်သည်။
“ အာ အဝတ်တွေကြေကုန်လိမ့်မယ်။ တော်ပြီ။ ညီမ အကို့ကို ကြောက်လာပြီ။ ပြန်ပို့ပေးနော် ဟင့်”
“ ပြန်ပို့ပေးမယ် ညနေမှ။ အဝတ်ကြေမှာစိုးရင်လာခဲ့”
ပြောပြီး အေးသစ္စာကို ပွေ့ကာ အခန်းတခုထဲခေါ်သွားလိုက်သည်။ အခန်းထဲမှာ တယောက်အိပ်ကုတင် မွေ့ရာ ခေါင်းအုံးအစုံရှိသည်။
သူ လာရင် ဒီမှာနေချင်နေမှာဆိုတာကြောင့် သူ့အတွက် ပြင်ပေးထားတာပင်။ အေးသစ္စာကို ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့စုပ်ကာ ရင်စေ့အင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေဖြုတ်ကာချွတ်လိုက်သည်။ အေးသစ္စာက သူ့ကို ဖက်ထားကာ အလိုက်သင့်နေပေးသည်။ မခံချင်တာလဲမဟုတ် ခံချင်ရဲ့သားနဲ့ မူနေတာ။မှတ်လောက်အောင်ပညာပေးရမည်။
အင်္ကျီချွတ်လိုက်ပြီး ဘရာအနက်ကိုပါ ချိတ်ဖြုတ်လိုက်ကာ ချွတ်လိုက်သည်။ အပေါ်ပိုင်းက ဘာမှမရှိတော့။အေးသစ္စာက ရှက်သံဝဲဝဲနဲ့ သူ့ကို လဲအင်္ကျီချွတ်လို့ပြောလို့ သူလဲ ချွတ်လိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ သူ့ရဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်ကိုကြည့်ကာ လက်နွေနဲ့ပွတ်သပ်နေသည်။ သူလဲ အေးသစ္စာရဲ့နို့တွေကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့အောက်ခြေကစုကိုင်ကာ နီညိုညို နို့သီးခေါင်းတွေကို ကုန်းကာစုပ်လိုက်ရာ
“ အာ့ ဟင်းဟင်း”
ညည်းသံနဲ့အတူ ရင်ကော့တက်လာကာ သူ့ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ရင်း ပွတ်သပ်နေသည်။ သူလဲ နို့တွေကို တလုံးပြီးတလုံး စို့နေလိုက်သည်။ ညည်းသံက ပိုကျယ်လာကာ ပေါင်တွေက စုလိုက်ကားလိုက်နဲ့ဖြစ်နေသည်။ သူနို့ကုန်းစို့ရာမှအသာရပ်ကာ ထမိန်စကပ်ကိုချိတ်ဖြုတ်ကာ ချွတ်လိုက်တော့ ဖင်အသာကြွပေးလေသည်။ အတွင်းခံပင်တီအနီပေါ်ကနေ လက်ဝါးစောင်းနဲ့ ပေါင်ဂွဆုံကို ထက်အောက်လုပ်ပေးရာ ဖင်က ကြွတက်လာသည်။
လေးငါးချက်လုပ်ပေးလိုက်ပြီး ပင်တီကိုချွတ်လိုက်ရာဖြူတဲ့ အသားမှာ မဲနက်နက်တောအုပ်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ သူ့စိတ်တွေက ဟုန်းခနဲ ကြွလာသည်။ သူလဲဘောင်းဘီချွတ် အတွင်းခံကိုချွတ်လိုက်ရာ
“ အိုး အကြီးကြီးပဲ”
သူ့ရဲ့ ဖွားဖက်တော်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ အေးသစ္စာပြောလိုက်သည်။ ဟိုနေ့ညက ကိုင်ခဲ့စုပ်ခဲ့တဲ့ လီးက အဲ့လောက်ကြီးလိမ့်မယ်မထင်မိ။ခုတွေ့လိုက်ရမှ အေးသစ္စာတယောက် ဖင်ရှုံသွားမိသည်။ သီဟက သူ့မပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ်တင်ကာ ကားလိုက်ပြီး အစေ့ကိုကလိလိုက် အဖုတ်ကို ကလိလိုက်နဲ့လုပ်နေရာ သူမ ဟိုးအမြင့်ကြီးကို တက်သွားလိုက် နိမ့်သွားလိုက်နဲ့ ခံစားမှုတွေက ကောင်းနေသည်။
ပါးစပ်ကလဲ အသံမျိုးစုံနဲ့ ညည်းနေမိသည်။ သူမကိုယ်တိုင်ပဲ လိုလိုချင်ချင်စုပ်ပေးတာလား သီဟကပဲ စုပ်ခိုင်းတာလားမသိ။ သီဟလီးကို မက်မက်မောမောစုပ်ပေးနေမိသည်။ သူမ အဖုတ်ထဲမှာ မခံမရပ်နိုင်လောက်အာင်ကို ဖြစ်လာပြီး အရာတခုကို အရမ်းလိုချင်မိလာကာ နောက်ဆုံး
“ အား အကိုရယ် ညီမကို လုပ်ပေးပါတော့ကွာ မရတော့ဘူး။လုပ်ပေးပါတော့ အား ရှီး”
“ ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ”
“ အကို့ လီးနဲ့ လုပ်ပေးပါ အာ့ ဟ ဟ အဟင့်”
“ အကို့လီးနဲ့ လိုးပေးရမှာလား”
“ အင်း လိုးပေးပါတော့ ညီမအရမ်းခံချင်နေပြီ”
အေးသစ္စာမရှက်နိုင်တော့။ သူမမကြုံဖူးတဲ့ အရသာကို ကြုံတွေ့လာတော့ အရမ်းကို ဟော့ကာ မရှက်နိုင်တော့ပေ။ သီဟလဲ မလုပ်သေးပဲအချိန်ဆွဲကာ အေးသစ္စာကို တခုပြီးတခုမေးနေသည်။ အေးသစ္စာလဲ မရှက်နိုင်တော့ သီဟမေးသမျှကို ဖြေနေသည်။
ခုချိန်မှာ သီဟရဲ့ လီးက သူမအဖုတ်ထဲကို ရောက်ဖို့သာ အာရုံရှိနေသည်။ သီဟရဲ့ ကျွမ်းကျင်တဲ့ အကိုင်အတွယ်ကြောင့် အေးသစ္စာမရှက်နိုင်တော့။ သီဟလဲ အေးသစ္စာခြေထောက်ကြားနေရာယူကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်ကို မတင်လိုက်ပြီးအဖုတ်ထဲကို လီးထည့်ကာလိုးလိုက်သည်။
“ အား ကျွတ်ကျွန် အကို ဖြေးဖြေး အာ့ ဟ ဟ”
အေးသစ္စာမှာ သူမဘဲနဲ့ အကြိမ်ကြိမ် လုပ်ဖူးပေမယ့် သီဟရဲ့ စံချိန်မီ လီးလောက်မကြီးပေ။ ဒါကြောင့်အဖုတ်ထဲသို့ တင်းကြပ်စွာဝင်သွားသည်။ သီဟလဲ သဘောကျသွားသည်။ အပျိုမဟုတ်တော့ပေမယ့် အပျိုလိုပဲ ကြပ်နေတာမို့ သူ အသာချော့ကာ ညှောင့်လိုးလေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။ တဖြာ်းဖြည်းနဲ့ ခံနိုင်လာတာမို့ ညှောင့်နေရာမှ ခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။
“ အ အ ဖြေးဖြေး အင်း အ အ အကို ဖြေးဖြေး”
ညည်းရင်းနဲ့ သီဟလက်မောင်းကို တင်းကြပ်စွာကိုင်ထားသည်။ လုပ်ရင်းနဲ့ အရည်တွေထွက်လာကာ ခံနိုင်လာတာမို့ ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးလာသည်။
သီဟလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေရာမှ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ အရမ်းကို ကောင်းနေတာမို့ ဆောင့်ခိုင်းနေသည်။ သီဟလဲ လိုးနေရင်းနဲ့ ကောင်းလားမေးလိုက်ဆောင့်လိုက် အေးသစ္စာလဲ ဖြေလိုက် ဆောင့်ချက်နဲ့အတူ ဖင်ကိုကော့ပေးလိုက်နဲ့ အပေးအယူတည့်နေကြသည်။
ဆောင့်ချက်တွေ ကြာလာတာနဲ့အမျှ အေးသစ္စာပြီးချင်လာသည်။ သီဟကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ သီဟလဲ အေးသစ္စာရဲ့အဖုတ်ကြပ်ကြပ်ကို လုပ်ရတာကြောင့်သူလဲ ပြီးချင်လာသည်။ ပြီးရမှာနှမြောမိသည်။ သူ အေးသစ္စာကို ထပ်လုပ်ချင်သေးသည်။ ထပ်လုပ်လို့ရတာမို့ သူမထိန်းတော့ပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးလိုက်သည်။
“ အား အား အိ အိ ဆောင့်ဆောင့် ကောင်းတယ် အား ရှီး အ အ အ အ အားဟားး ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာအကိုရယ် အား”
အေးသစ္စာသီဟကိုအတင်းကြုံးဖက်ကာ ဖင်ကို ကော့ကာအတင်းကပ်ထားသည်။ သီဟလဲ ခဏရပ်ထားလိုက်ပြီး အတန်ကြာမှ အေးသစ္စာ လက်တွေကိုဖယ်ကာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပခုံးပေါ်တင်ပြီး ရှေ့ကိုငိုက်ကာ ဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ ပြီးတာမှမကြာသေး သီဟရဲ့ဆောက့်ချက်တွေကြောင့် ပြန်ပြီးစိတ်ထလာရပြန်သည်။ သီဟလဲမရပ်မနားဆောင့်ရင်းနဲ့ ပြီးချင်လာသည်။
“ ကိုယ် အထဲမှာပြီးလိုက်ရမလား”
“ အင်း ရတယ် ညီမဆေးထိုးထားတယ်။ဆောင့်ဆောင့် အား ”
သီဟရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက သားအိမ်ဝကို လာလာထောက်ရင်း အီစိမ့်လာကာ နောက်တခါပြီးချင်လာပြန်သည်။ နှစ်ယောက်သား အပြိုင်အဆိုင် လုပ်နေကြရင်းနဲ့ သီဟလဲ လီးကိုအကုန်ထုတ်ကာ အဆုံးထိဆောင့်ထည့်လိုက်ရင်း ပန်းထည့်လိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ သီဟရဲ့ဆောင့်ချက်နဲ့ အတူနွေးခနဲခံစားလိုက်ရသလို သူမလဲဆက်ခနဲဆက်ခနဲ ဖြစ်ကာ အရမ်းကိုကောင်းမွန်သွားရသည်။
.................................................................................................
နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာအနားယူနေလိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ ရေချိုးခန်းဖက်ဝင်သွားတော့ သီဟလဲ လိုက်ဝင်သွားသည်။
“ အာ အကို ဘာလုပ်တာလဲ အပြင်မှာစောင့်နေ ပြီးမှ”
“ အတူတူ ဆေးမယ်လေ”
ပြောပြီး ရေဖွင့်ကာ အေးသစ္စာကိုပက်လိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ သူ့ကို ပြန်ပက်လိုက်သည်။ သီဟလဲ အေးသစ္စာကို ဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်ကာ သူ့လီးကိုဆေးခိုင်းလိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ သူ့လီကို ဆေးပေးလိုက်သည်။ လီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြန်မာလာတော့
“ ဟင် ပြန်မာလာပြန်ပြီ။အကိုကလဲ အားသန်လိုက်တာ မပြောချင်ဘူး”
“ အေးကို လုပ်ရတာအားမရသေးလို့လေ”
“ အမလေး အားမရလို့ပဲ။ ဒီမှာသေတော့မယ် ဟင့်”
သီဟလဲ အေးသစ္စာနို့တွေကို လှမ်းညှစ်လိုက်သည်။ လီးကိုဆေးပေးနေရင်းနဲ့ အေးသစ္စာ ငုံ့ကာစုပ်လိုက်သည်။ လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ကလိလိုက် အထဲကိုထည့်လိုက် ဘောကို ခပ်ဖွဖွလေးချေလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေသည်။ သူလဲဘယ်လိုလုပ်ရတယ်ပြောပြပေးရင်း နို့တွေကို ချေလိုက် ဆံပင်ကိုဆွဲကာ ခါးကိုကော့ပေးလိုက်လုပ်ပေးနေသည်။ အေးသစ္စာလဲ လုပ်နေကျမို့ သိပ်မပြရ။ တော်တော်လေး လုပ်တက်လာသည်။ သူလဲ ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ခါးကိုကော့ကော့ပေးရင်း ပါးစပ်ကို လုပ်လိုက်သည်။
ကောင်းလာတာမို့ အေးသစ္စာကို ရပ်ခိုင်းကာ ဆွဲထူလိုက်ပြီး ဘိုထိုင်အိမ်သာ ကမုတ်ပေါ် လက်ထောက်ခိုင်းကာ နောက်ကနေ သူလုပ်လိုက်သည်။ အေးသစ္စာရဲ့ ဖင်က တချက်ဆောင့်တိုင်းတုန်တုန်တက်သွားတာကို ကြည့်ရင်း လက်နဲ့ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက် ဆောင့်လိုက်လုပ်ပေးနေသည်။
အေးသစ္စာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ချင်တာမို့ တဖြည်းဖြည်းပုံစံသွင်းနေသည်။ သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အေးသစ္စာလဲ ကောင်းရပြန်သည်။ တခါမှ ဒီလိုမဖြစ်ဖူးပေ။ သူ့မဘဲနဲ့တောင် အရမ်းကိုစိတ်ထန်လွန်းမက ထန်တာတောင် တချီပဲ ပြီးရသည်။ နောက်တကြိမ် ပြန်ထဖို့ဆိုတာမဖြစ်ဖူးပေ။
ဒါကြောင့် သူမ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ရမက်နည်းတယ်လို့ အထင်ကြီးမိသည်။ သီဟနဲ့တွေမှ သူမ လိင်ဆက်ဆံတာဒါမှအစစ်ဆိုတာသိလိုက် ရသည်။ သီဟရဲ့ အနှိုးအဆွတွေ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် အကြိမ်ကြိမ်စိတ်ထန်ရသလို အကြိမ်ကြိမ် ပြီးရသည်။
ခုလဲနောက်ကနေဆောင့်ချက်တွေက အရမ်းကောင်းရသလို တင်ပါးကို ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်ချက်တွေက နာနာကျင်ကျင် ဖြစ်ရမယ့်အစား တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခံစားမှုကောင်းလာသည်။ ခပ်နာနာရိုက်စေချင်လာသည်။ဖင်ကိုနောက်ကို အစွမ်းကုန်ကောက်ပေးရင်း သီဟလက်တွေကို နောက်ပြန်လှမ်းကိုင်ရင်း ဆောင့်ချက်နဲ့အညီ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အပေးအယူမျှစွာနဲ့ အိမ်သာထဲမှာ ညည်းသံ အသားချင်းရိုက်သံ အဖုတ်ထဲကို လီးဝင်လို့ထွက်လာတဲ့အသံတွေနဲ့ ညံနေသည်။
နှစ်ယောက်သား ခရီးလမ်းဆုံးထိကို ပြိုင်တူကူးခတ်ပြီး အေးသစ္စာမှာ ဒူးတွေမခိုင်တော့သလို အားမရှိတော့သလိုနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာမှိန်းနေလိုက်သည်။ သီဟလဲ အေးသစ္စာကို ညနေလေးနာရီကျမှ အိမ်ကနေပြန်ထွက်လာကာ ညနေစာစားပြီး ဆေးဝယ်တိုက်ကာ အဆောင်ကို လိုက်ပို့လိုက်သည်။
အေးသစ္စာလဲ အဆောင်ရောက်ပြီး ခဏနားနေလိုက်သည်။ မျိုးကျော်ဆီက ဖုန်းလာမှ ဖုန်းပြောနေလိုက်သည်။ မျိုးကျော်အသံကို ကြားရတော့ သူ့ချစ်သူအပေါ် သစ္စာဖောက်မိတာကို အားနာ ဝမ်းနည်းသွားမိရပြန်သည်။
မျိုးကျော်နဲ့ အရင်က ဖုန်းပြောရင် စကားများနေကြ ခုတော့ ငြိမ်နေတာမို့ မျိုးကျော်တောင်အံ့သြနေသည်။တစ်နာရီနီးပါးဖုန်းပြောပြီးတော့ သူလဲ ရေချိုးလိုက်ကာ အဝတ်လဲ ပြီး အိပ်လိုက်ရာ တချိုးတည်းအိပ်ပျော်သွားသည်။ ညတစ်နာရီကျော်တော့ တရေးနိုးအပေါ့သွားကာ ပြန်အိပ်တော့ ရုတ်တရက်အိပ်မပျော်။ နေ့ခင်းက သီဟနဲ့အကြောင်းစဉ်းစားမိလိုက်တော့ စိတ်က ကြွလာရပြန်သည်။မျိုးကျော်ကိုချစ်သည်။သီဟကိုကျ စွဲလန်းမိရပြန်သည်။ သူမနည်းကိုဇွတ်မှိတ်အိပ်လိုက်ရသည်။
သီဟလဲ ရုံးဖွင့်ရက်တွေမှာ ရုံးချိန်းသွားလိုက် ဆိုင်ရာပိုင်ရာတွေနဲ့ တွေ့လိုက်နဲ့ အမှုကိစ္စက ပြီးပြတ်ခါနီးပြီ။သူ့ကြီးတော်က အတော့ကို ကျေးဇူးတင်နေသည်။ သူလာလို့မဟုတ်ရင် အမှုက အတော်ကိုကြာနေဦးမည်။ရုံးပိတ်ရက်ကျ အေးသ္စာကို ပြင်ဦးလွင်ကို လိုက်ပို့လိုက်သည်။ ပြင်ဦးလွင်မှာတညအိပ်ပြီးတနင်္ဂနွေနေ့မှ ပြန်လာသည်။ ဒီတခေါက်ကတော့သီဟလဲ အေးသစ္စာကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်လိုက်သည်။
စစခြင်း နာကျင်စွာခံစားရပေမယ့် အေးသစ္စာက သဘောကျသည်။ သူလဲ အေးသစ္စာကို သဘောကျသွားသည်။ သူအဲ့လိုဆော်မျိုးတွေကို သဘောကျသည်။ တချို့တွေက ခံလဲခံချင်သေး နာမှာကြောက်တာတို့ဘာတို့နဲ့ မူရင်အတော်အမြင်ကပ်သည်။ အေးသစ္စာလဲ သူနဲ့ လုပ်တာမကြာသေးပေမယ့် သူ့စိတ်တိုင်းကျ နေပေးသည်။
သူမန္တလေးမှာ တစ်လခွဲလောက်ကြာတဲ့အချိန်အတွင်းမှာ အေးသစ္စာနဲ့ အပတ်တိုင်းလုပ်ဖြစ်ကြသည်။ အေးသစ္စာကိုကုန်းခိုင်းပြီးနောက်ကနေ ဖင်အိုးကြီးကို လက်နဲ့ရိုက်၊ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ ကျောက်ကျောလိုတုန်တုန်သွားတဲ့ဖင်သားတွေကိုကြည့်ပြီးလုပ်ရတာအတော်ကိုအရသာရှိသည်။ သူပြန်ခါနီးပြီမို့ ဒီတပတ်လဲ အေးသစ္စာ နဲ့ချိန်းထားသည်။
အခန်းထဲမှာ ရမက်ထန်နေတဲ့ အသံတွေနဲ့ ညံနေသည်။ ကုတင်စွန်းမှာအေးသစ္စာတယောက်လေးဖက်ထောက်ကာနေပြီးနောက်ကနေ သီဟက အသားကုန်လိုးနေသည်။ လက်တဖက်ကလဲ ဖင် စအိုနီညိုညိုထဲကို ထည့်ကာ ဆောင့်ချက်နဲ့အညီ သွင်းလိုက်ထည့်လိုက်လုပ်နေသလို ကျန်လက်တဖက်ကလဲ တင်ပါးတွေပွတ်လိုက် ရိုက်လိုက်နဲ့လုပ်နေသည်။ ဖြူတဲ့တင်ပါးတွေက နီရဲနေသည်။
အေးသစ္စာမှာ ကောင်းလွန်းနေတာမို့ ပါးစပ်က ညည်းတဲ့အသံက တအစ်အစ်တအိအိနဲ့ဖြစ်ကာ ဆောက့်ချက်တိုင်းဖင်ကိုကော့ကော့ပေးနေသည်။ ပြီးချင်နေပြီ။အဖုတ်ကတမျိုးဖင်ကတမျိုး အရသာကပေးနေသည်။
“ အ ကို ဆောင့်ဆောင့် ပြီးတော့မယ် အင် အင် ”
သီဟလဲ သူလဲ ပြီးချင်လာတာမို့ စအိုကို ကလိတာရပ်လိုက်ပြီး ဝဲကျနေတဲ့ဆံပင်ကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲလိုက်တော့ မျက်နှာကမော့လာသည်။ သူလဲနှုတ်ခမ်းခြင်းငုံစုပ်ကာ နောက်ကနေဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ အချက်နှစ်ဆယ်လောက်ဆောင့်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပြီးသွားရသည်။ နှစ်ယောက်သားထပ်ရက်ကုတင်ပေါ်ကိုလဲကျသွားပြီးအမောဖြေနေကြသည်။
တအောင့်နေတော့ သီဟလဲ အေးသစ္စာ ကိုယ်ပေါ်က ထကာ လီးကို ပါးစပ်နားတေ့ပေးလိုက်ရာ အေးသစ္စာလဲ ပါးစပ်အသာ ဟ ကာ သုတ်ရည်တွေပေနေတဲ့လီးကို မရွံမရှာ မက်မက်မောမော စုပ်ပေးလိုက်သည်။အာငွေ့ကြောင့်မမာတမာဖြစ်နေတဲ့လီးက ပြန်ပြီးတောင်လာပြန်သည်။
“ ခ်ခ် ကို့ဟာကြီးကလဲ လွန်တယ်။ ခုလေးတင် ပြီးသွားတာကို ခုပြန်မာလာပြန်ပြီ။ ဒီမှာသူများဟာလေးက ကျိန်းနေပြီ။မလွန်ဖူးလား”
“ လွန်ပါဘူး။ အေးက လိုးလို့ကောင်းတာကိုး။ အဖုတ်ကကြိမ်းနေရင် ဖင်ခံလေ။ ကို အေးရဲ့ ဖင်ကိုလုပ်ချင်တာ”
“ အမလေး ကိုရယ် ကို့ဟာကြီးက အကြီးကြီးနဲ့ အေးဖင်ကွဲမှာကြောက်တယ်။ နောက်မှနော် ခုတော့ ရှေ့ကိုပဲ လုပ်ပါနော် နော်”
“ ပြီးရော နောက်တခါဆိုရင် အေး ဖင်ချမှာနော်။ဒီတခါတော့ထားလိုက်တော့”
ပြောပြီး အေးသစ္စာခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပက်လက်လှန်ကာ အေးသစ္စာ ကိုအပေါ်ကနေ ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ အေးသစ္စာကသူနဲ့ဆိုရင် အမြဲတမ်းအဆင်သင့်ဖြစ်နေသည်။
စနေတနင်္ဂနွေနှစ်ရက်လုံး သီဟကြီးတော်အိမ်မှာပဲ အပြင်မထွက်စတမ်းလုပ်ကြပြီး တနင်္ဂနွေညနေမှ အဆောင်ပြန်ပို့သည်။ အေးသစ္စာမျက်နှာလေးက ချောင်ကျနေပြီး မျက်တွင်းချိင့်လေးနှင့်။ သူနဲ့တွေ့တိုင်း အဆောင်ကိုပြန်ရင် မျက်တွင်းချိုင့်လေးနဲ့။ သီဟကို စိတ်ဝင်စားပေမယ့် ချစ်တာတော့မချစ်။ ငယ်ချစ် မျိုးကျော်ကို အရမ်းချစ်ပေမယ့် ခုလို သီဟနဲ့ကြုံရတော့ အရမ်းကို စွဲမိတာအမှန်ပင်။
သူတို့နှစ်ယောက်က sex ကိစ္စအတွက်ပဲ ဆုံနေကြတာဖြစ်ပြီး သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေ သံယောဇဉ်လောက်သာရှိသည်။ သီဟ ရန်ကုန်ကိုပြန်သွားတော့ သူမ ဟာတာတာဖြစ်ကျန်ခဲ့ရသည်။ ညဖက်ဆိုရင် မျိုးကျော်နဲ့ဖုန်းပြောပြီးအိပ်မယ်လုပ်တိုင်း ကိုသီဟရဲ့ လီးကိုမြင်ယောင်ပြီး စိတ်တွေက မရိုးမရွဖြစ်ရသည်။ တခါတလေ ဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ရင် အိမ်သာသွားကာ ဖြေရှင်းလိုက်ရသည်။ တခါတလေ ကိုသီဟနဲ့ လိုင်းပေါ်မှာပြောတိုင်း sex chat ဖြစ်လာသည်။ သူမလဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အံသြလို့မဆုံး။ဒီလိုတွေပြောထွက်လိမ့်လို့တခါမှမတွေးမိ။မျိုးကျော်ကတောင်တခါတလေပြောရင် အော်ငေါက်လိုက်တာ။
ခုကျမှ သူကမစရင်တောင် ကိုယ်ကစပြီးပြောမိနေသည်။ ကိုသီဟက နောက်တခါတွေ့ရင် နောက်ပေါက်ဖွင့်မှာနော်လို့ခဏခဏပြောသည်။ ပြောတိုင်းသူမ ဖင်က ရှုံ့မိသည်။ဖင်ကို လုပ်လို့ရတယ်လို့ တခါမှမတွေးမိ။ ဗွီဒီယိုတွေမှာတော့ကြည့်ဖူးပေမယ့် တကယ်မရလောက်ဘူးလို့ထင်မိတာ။ ကိုသီဟက. ဖင်ကိုကလိဖန်များလာတော့ သူမလဲစိတ်ကနည်းနည်းတော့ ပါလာသည်။
လက်နဲ့ကအစ ပိုင်းနာသလိုလို ရှိပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာသည်။ စမ်းချင်ပေမယ့် မတော်လို့ ဖင်ကွဲရင် ဒုက္ခလို့တွေးမိပြန်သည်။ဒီပုံနဲ့ကတော့ ကိုသီဟ သူ့ကိုတရက်ရက် ဖင်ကို လုပ်မည်ဆိုတာကျိန်းသေသည်။ တွေးမိပြန်ရင်လဲ ရင်ဖိုရတာတော့အမှန်။
ဒီလိုနဲ့သီဟလဲ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ပြီး သင်တန်းလဲတက်စရာမရှိသေးတာမို့ ဟိုယောင်ယောင်ဒီယောင်ယောင် ပွဲစားလုပ်လိုက် သင်တန်းကသင်ခဲ့သမျှတွေကိုပြန်လေ့လာလိုက်နဲ့ အချိန်ဖြန်းနေလိုက်သည်။ သူစဉ်းစားနေတာ။ သင်တန်းဆက်တက်ရကောင်းမလား။
အလုပ်တခု စွဲစွဲမြဲမြဲလုပ်ရင်ကောင်းမလား တွေးနေတာပင်။ သူ့အသက်လဲ သုံးဆယ်နားတဖြည်းဖြည်းကပ်လာပြီ။ တည်ငြိမ်တဲ့အလုပ် ကို လုပ်သင့်ပြီလို့လဲတွေးမိတာကြောင့်ပင်။ သူက သင်တန်းတွေအများကြီးတက်ထားတာကြောင့် ဘာသာစကားလေးမျိုးလောက်တော့ ရသည်။ ကွန်ပျူတာလဲ ကျွမ်းကျင်သည်။
ကွန်ပျူတာနဲ့ ဘွဲ့ရထားတာမို့ အလုပ်တော့မ ရှားဖူးလို့ထင်သည်။ ကျန်တဲ့ သင်တန်းတွေကလဲ တက်ထားတာကြောင့် လခတော့ကောင်းမည်လို့လဲ ယုံမိသည်။ သူအလုပ်တွေလိုက်လျှောက်ထားတုန်း သူ့ကြီးတော်က သူ့မိတ်ဆွေတဦး ရန်ကုန်မှာ စီးပွားရေးလုပ်ချင်လို့ နေရာရှာပေးဖို့ပြောနေလို့ သူ့ဆီဖုန်းဆက်တာလို့ပြောသည်။ သူလဲ တက်နိုင်သလောက်ကူညီပါ့မယ်လို့ပြောလိုက်သည်။
နေရာရှာတာကသိပ်မခက်။ ငွေဘယ်လောက်သုံးနိုင်သလဲနဲ့ ဘာအလုပ်လုပ်မှာလဲအပေါ်မှာသာ မူတည်သည်။ နှစ်ရက်လောက်ကြာတော့ ကြီးကြီးပြောတဲ့ သူ့မိတ်ဆွေဆိုတာ ရန်ကုန်လာပြီး သူနဲ့လာတွေ့သည်။အသက်ငါးဆယ် ပတ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီး ဥပဓိရုပ်ကောင်းကောင်း ယဉ်ကျေးသိမ့်မွေ့တဲ့အမူအရာရှိပြီး တကယ့် အထက်တန်းကျတဲ့ပုံပင်။ သူ့ကို လေးလေးစားစားဆက်ဆံကာ သူလုပ်မယ့်အလုပ်အကြောင်းပြောပြပြီးအကူအညီတောင်းသည်။ ဦးထွန်းမြိုင်လုပ်မည့်အလုပ်က ခရီးသွားဝန်ဆောင်မှုလုပ်ငန်းတစ်ခုလုပ်ချင်သည်။
မန္တလေးမှာ ခရီးသွားဝန်ဆောင်မှုကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာသူ ရှယ်ယာဝင်ထားပြီးလုပ်တာ နှစ်နှစ်ကျော်လောက်ရှိပြီတဲ့။ အောင်မြင်လာတော့ သူနဲ့စပ်တူလုပ်တဲ့သူက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ငွေအလွဲသုံးစားလုပ်လာတာနဲ့ သူကဆက်မလုပ်လိုတာကြောင့် ရှယ်ယာပြန်ထုတ်ပြီး အဲ့အလုပ်ကို မန္တလေးမှာပဲ လုပ်မယ်ဆိုပြီးလုပ်ပေမယ့် ရန်ကုန်မှာပိုပြီးသင့်တော်တာနဲ့ ရန်ကုန်သို့ လာတာလို့ပြောသည်။ သူလဲသိပ်တော့နားမလည်။
ရန်ကုန်မှာ ဒီလောက်နိုင်ငံခြားသား ခရီးသွားဝန်ဆောင်မှုလုပ်ငန်းတွေများနေတာ တိုးနိုင်ဖို့ မလွယ်ဖူးပြောတော့ ဦးထွန်းမြိုင်က ရတယ်တဲ့။သူအခုလုပ်မှာက အမေရိကန်က သူ့မိတ်ဆွေတွေနဲ့ရှယ်ယာစုပြီးလုပ်မှာတဲ့။
ပြီးတော့ သူ့မှာအဆက်အသွယ်တွေရှိတယ်လို့ ပြောသည်။ သူ့ကို သင့်တော်မယ့်နေရာနဲ့ လိုအပ်တဲ့အရာတွေအကုန်လုံးကို ကူညီပေးဖို့ပြောသည်။ သူ့ကိုလဲ သူ့ကုမ္ပဏီမှာ သူနဲ့လက်တွဲပြီးလုပ်မလားမေးသည်။ သူလဲ အလုပ်တစ်ခုကို လုပ်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားတာမို့ သူလဲ လုပ်မယ်လို့ပြောလိုက်သည်။ လုပ်ငန်းကတော့သိပ်နားမလည် သင်ပြပေးမှရမယ်ပြောတော့ ဦးထွန်းမြိုင်က တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သိသွားမှာပါပြောသည်။
သူတို့နှစ်ယောက် နေရာရှာရင်း တခြားခရီးသွားဝန်ဆောင်မှုလုပ်ငန်းတွေကို လေ့လာသည်။ သူတို့ရဲ့ အားသာချက် အားနည်းချက်ကို နှစ်ယောက်သားပြန်ဆွေးနွေးသည်။ ဦးထွန်းမြိုင်လဲ ဟိုတယ်မှာတည်းနေရာမှ သူလဲ သူ့တိုက်ခန်းမှာပဲတည်းဖို့ပြောတာမို့ သူနဲ့လာနေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရမ်းရင်းနှီးသွားကာ တူဝရီးပုံစံကို ဖြစ်သွားသည်။ နေရာရှာရင်းနဲ့ သူတို့စိတ်ကြိုက်နေရာမှာ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတခန်းရောင်းဖို့ရှိတာနဲ့ သူလဲစုံစမ်းပြီး ဈေးသင့်တာနဲ့ ဦးထွန်းမြိုင်ကိုပြောတော့ ဝယ်လိုက်ကာ အပေါ်တည့်တည့်အခန်းအား ငှါးလိုက်သည်။
ချက်ချင်းပဲ သူတို့နှစ်ဦးသား အခန်းဖွဲ့စည်းပုံတွေကို ဒီဇိုင်းဆွဲ ပြီးကိုယ်လိုချင်တဲ့ပုံစံရအောင် အခန်းပြင်ဆင်ရေးအဖွဲ့ကို ပြကာ လုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူလဲအစကသိပ်စိတ်မပါပေမယ့် တဖြည်းဖြည်းစိတ်ဝင်စားလာကာ စိတ်ရောကိုယ်ပါနှစ်ကာလုပ်သည်။ ဦးထွန်းမြိုင်က သူ့ကို ထိုင်ဝမ်သို့သွားဖို့အတွက် အတူလိုက်ခဲ့ပါလို့ပြောတာနဲ့ သူတို့ ထိုင်ဝမ်ကိုသွားဖြစ်လိုက်သည်။ ဟိုမှာနှစ်ပတ်လောက်နေဖြစ်သည်။
ဦးထွန်းမြိုင်က သူ့ကို ကုမ္ပဏီကရှယ်ယာဝင်သုံးဦးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတော့ သူ့ရဲ့တူလို့ မိတ်ဆက်ပေးသည့်အပြင် သူပဲရန်ကုန်မှာ အဓိကဦးဆောင်မှာလို့ပြောသည်။ ဒါရိုက်တာအဖွဲ့ဝင်တွေကလဲ သူ့ရဲ့သွက်လက်ချက်ချာအကွက်မြင်မှုတွေကိုသဘောကျနေသည်။ ဘာသာစကားကျွမ်းကျင်မှုကလဲ သူ့အတွက်အားသာစေသည်ပင်။
သူ ထိုင်ဝမ်ရောက်တော့လဲ လုပ်ငန်းနဲ့ပတ်သတ်တာတွေကို လေ့လာဖြစ်သည်။ သူတို့ပြန်လာတော့ ကုမ္ပဏီဖွင့်ဖို့အတွက်အဆင်ပြေပြီ။ လုပ်ပိုင်ခွင့်ပါမစ်ကမကျသေး။ အလုပ်သမားမခေါ်ရသေး။ ဒါကြောင့် အလုပ်သမားခေါ်ဖို့ ကြေငြာထည့်ရပြန်သည်။
ဦးထွန်းမြိုင်နဲ့အတူ ပါမစ်အမြန်ကျဖို့အတွက် နေပြည်တော်သို့သွားကာ လိုက်ရပြန်သည်။ ဦးထွန်းမြိုင်က သူ့ကို စိတ်ချသွားတာကြောင့် ကျန်တာသူ့ကိုဆက်လုပ်ဖို့ပြောပြီး မန္တလေးသို့ပြန်သွားသည်။ သိပ်အခက်အခဲလဲမကျန်တော့တာမို့ သူတယောက်တည်းနဲ့ရသည်။ တကယ်လုပ်ငန်းလည်ပတ်ရင် သူက ဦးဆောင်ပြီးလုပ်ရမှာမို့ သူ့အတွက်စိတ်ချယုံကြည်ရမယ့်လူရင်းလိုသည်။ ဒါကြောင့်သူ့မိတ်ဆွေတွေကို ရှာခိုင်းထားသည်။ သူလဲ ဒီအလုပ်ကို သူ့ကိုယ်ပိုင်အလုပ်တခုလိုပင်သဘောထားကာ လုပ်သည်။
ဦးထွန်းမြိုင်ကလဲ သူ့ပင်ကိုယ်စိတ်ရင်းသိတာမို့ စိတ်ချယုံကြည်လို့ လွှတ်ထားတာပင်။ သူအလုပ်တွေ ရှုပ်နေတာနဲ့ အေးသစ္စာပြန်ရောက်ပြီး သူ့ကိုချိန်းတာကို သူမတွေ့နိုင်ဖြစ်နေရသည်။ အလုပ်သမားအင်တာဗျူးနေ့ကျ ဦးထွန်းမြိုင်ရယ်သူရယ် ဦးထွန်းမြိုင်ကိုယ်တိုင် စိတ်ကြိုက်ခန့်ထားတဲ့သုံးဦးနဲ့လူရွေးကြသည်။
ခန့်တာတော့ သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်ခိုင်းသည်။ အင်တာဗျူးပြီးတော့ နေပြည်တော်ပြေးရပြန်သည်။ ပါမစ်က မကျသေးလို့။ ဒီလိုနဲ့လုပ်ငန်းလိုင်စင်မကျသေးပေမယ့် လုပ်ငန်းတော့လည်ပတ်နေသည်။ ဦးထွန်းမြိုင်ခန့်ထားတဲ့သူတွေက လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံရှိတဲ့သူတွေ။
သူခန့်တဲ့သူတွေက ဖျတ်လတ်တက်ကြွပြီး လုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ်ရှိတဲ့လူငယ်တွေ။ လူငယ်နဲ့လူကြီးပေါင်းစပ်ထားတာမို့ လုပ်ငန်းလိုင်စင်မကျခင်ကတည်းက လုပ်ငန်းက မဆိုးဟုပြောရမည်။ ဦးထွန်းမြိုင်ကတော့ မန္တလေးသွားလိုက် ရန်ကုန်လာလိုက်နဲ့။သူလဲ အလုပ်ကြောင့် အေးသစ္စာနဲ့မတွေ့ရတာ တစ်နှစ်နီးပါးပင်ရှိပေတော့မည်။
မနေ့ကမှ မြို့ထဲမှာ မျိုးကျော်နဲ့ အေးသစ္စာကို တွေ့လိုက်သည်။ အေးသစ္စာက သူမတွေ့တဲ့ အတွင်းမှာ ဝိတ်ချလိုက်တာလား ပိန်သွားတာလားမသိ။ အတော်ကို ကိုယ်ရေစစ်သွားကာ အရင်ကထက်ပိုလှလာသလိုပင်။ခါးကသိမ်ပြီးတင်က စွင့်ကားနေသည်။ ညဖက်ကျ အေးသစ္စာက သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။ သူလဲမအားတာမို့ မတွေ့ဖြစ်တာပင်။
ခုတော့ လုပ်ငန်းလည်ပတ်လာနိုင်ပြီမို့ အရင်ကလောက် မရှုပ်တော့။ ဒါကြောင့် သောကြာနေ့ညနေကျ တွေ့ရအောင်လို့ပြောလိုက်သည်။ တွေ့ရင် ဖင်ချမှာနော်လို့ပြောတော့ အေးသစ္စာ ရှက်သွားကာအကိုနော်ဆိုပြီးဖုန်းချသွားသည်။ သူလဲ အေးသစ္စာ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး စိတ်ကကြွသွားသည်။
သူလဲ အလုပ်တွေရှုပ်နေတာနဲ့ မိန်းမတွေဖက်မလှည့်နိုင်ဖြစ်ကာ ငတ်နေရသည်။ အေးသစ္စာ ရေ မင်းတော့နာပြီသာမှတ်လို့ကြိမ်းလိုက်မိသည်။ သောကြာနေ့ညနေဖက်ရောက်တော့ သူအိမ်ပြန်ရောက်ပြီးအေးသစ္စာဆီဖုန်းဆက်ကာ ဘယ်ချိန်လာခေါ်ရမလဲမေးတော့ သူရေချိုးပြီးရင် သူ့ဟာသူ ထွက်လာခဲ့မယ် ပြီးမှ ဖုန်းဆက်မယ်လို့ပြောသည်။
သူလဲရေချိုးအဝတ်လဲကာ စောင့်နေလိုက်သည်။ နာရီဝက်ကျော်လောက်ကျမှ အေးသစ္စာကသူ့ကို junction city မှာစောင့်နေလို့ပြောသည်။ သူလဲကားနဲ့သွားကာစောင့်နေလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ အေးသစ္စာရောက်လာလို့ နှစ်ယောက်သား ညနေစာစားလိုက်ကျသည်။
စားသောက်ပြီး သူလဲလိုအပ်မဲ့ဟာတွေလိုက်ဝယ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့နှစ်ယောက်သား သူ့ကားနဲ့တိုက်ခန်းကိုပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ သူအေးသစ္စာကို ဖက်ကာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီး
“ ကိုယ့်ကို သတိမရဘူးလား”
“ ရတာပေါ့အကိုကလဲ သူပဲမအားလို့ မအားလို့နဲ့ ဟင့် ဘယ်ကောင်မလေးတွေနဲ့ သွားနေလဲမှန်မှန်ပြော”
“ ဘယ်ကောင်မလေးမှမရှိဘူး။ကိုယ့်ဟာကိုယ်ကို ယားလို့မကုတ်အားဘူး အလုပ်တွေရှုပ်နေလို့”
“ အင်းလေး ယုံပေးရတာပေါ့ ခ်ခ်”
“ အေးပါအေးပါ ကိုယ် နောက်ပေါက်ကို ဖွင့်မှာနော် ပြောပြီးသား ဒီတခါတော့မရတော့ဘူး ဟင်းဟင်း”
“ အကိုနော် ညီမကြောက်တယ်။ မတော်ကွဲပြဲမှဖြင့် ရှက်စရာကောင်းတယ်”
“ အော်မကွဲပါဘူး စိတ်ချ နောက်မှ ဖင်ခံရတာကြိုက်လွန်းလို့ ဖင်ပဲလုပ်ပါဆိုပြီးဖြစ်နေမယ်”
“ အမလေး သူက ဆရာကြီးပဲလားမသိဘူး။ဘယ်နှစ်ယောက်လုပ်ဖူးလဲ”
“ လုပ်ဖူးတာပေါ့”
သီဟလဲ အေးသစ္စာကိုဖက်ကာ တင်ပါးတွေကို ပွတ်သပ်ဖြစ်ညှစ်ရင်း စိတ်ကြွစေမယ့်စကားတွေပြောနေသည်။ ပြောနေရင်းနဲ့ အေးသစ္စာစိတ်တွေကြွလာပုံရသည်။
......................................................................................................
သူ့ကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။ သူလဲ ပြန်နမ်းလိုက်ရင်း နောက်ကျောကိုပွတ်သပ်လိုက်သည်။ အတော်ကြာနမ်းပြီးတော့ ပြန်ခွာလိုက်ပြီး အေးသစ္စာကို လီးစုပ်ပေးဖို့ပြောလိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ ကုတင်အောက်ကိုဆင်းကာသူ့အင်္ကျီဘောင်းဘီတွေချွတ်လိုက်ပြီး မာထန်နေတဲ့လီးကို လက်နဲ့အသာဆုတ်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။
သူလဲ ထိုင်နေရာမှအသာထလိုက်ပြီး အေးသစ္စာခေါင်းကိုကိုင်ကာ လီးကိုရှေ့တိုးပေးလိုက်တော့ ပါးစပ်အသာဟကာ လီးကိုငုံလိုက်ပြီးထိပ်လေးကို လျှာနဲ့ ကလိလိုက်ရာ သူအရမ်းကောင်းသွားပြီး အေးသစ္စာဆံပင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရင်း ခါးကို ကော့ပေးလိုက်သည်။
အေးသစ္စာလဲ သူ့ဘောတွေကိုလက်တွေနဲ့ အသာကိုင်လိုက် ပါးစပ်နဲ့စုပ်လိုက် လီးကိုစုပ်လိုက် လျှာနဲ့ ကလိလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေသည်။ သူလဲတဖြေးဖြေးနဲ့ ကောင်းလာတာမို့ ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ကို ခပ်ဆက်ဆက်ဆောင့်လိုက်သည်။ အေးသစ္စာမှာ ပုလွေကို ကျွမ်းကျင်လာပြီမို့ အလိုက်သင့်စုပ်ပေးနေသည်။
သူလဲ ကောင်းလာတာမို့ ဆံပင်တွေကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲကာ ပါးစပ်ထဲဆောင့်လိုက်ရင်း ပြီးချင်လာတာမို့ ပါးစပ်ထဲ ပြီးရမလားမေးတော့ ခေါင်းငြိမ့်တာနဲ့ သူလဲအားမနာတော့။ သူမိန်းမတွေနဲ့မလုပ်ဖြစ်တာကြာနေပြီမို့ အောင်းထားတဲ့အရည်တွေက မနည်းမနော အေးသစ္စာပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ မြိုချလိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
”ဟင်း နည်းတာမဟုတ်ဘူး ဒီမှာမနည်းကို မြိုချရတယ်”
သူရီလိုက်ရင်း အေးသစ္စာနဖူးကို ကြင်နာစွာနမ်းလိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ ရေချိုးခန်းထဲသွားကာ ပါးစပ်ကိုဆေးလိုက်ပြီးပြန်ထွက်လာကာ သူ့အနားမှာလာထိုင်သည်။ သူလဲ အေးသစ္စာကို ဖက်ကာ အင်္ကျီ ထမိန်ကိုချွတ်လိုက်ပြီးဘရာပန်းရောင်ကိုပါချွတ်လိုက်သည်။ ပင်တီအဝါရောင်ဂွဆုံမှာ အကွက်ကြီးကရွှဲနေတော့
“ ဘယ်တုန်းကစိတ်ထလာတာလဲ”
“ ဟင့် ခုနက”
“ ခံချင်နေပြီလား”
“ အင်း ခံချင်ပြီ”
သူနို့တွေကို ကလိရင်းနဲ့မေးနေသည်။ ပင်တီကိုချွတ်လိုက်ပြီး အစေ့ကို ကလိလိုက်တော့ အဖျားတက်သလို ညည်းသံကြားလိုက်ရသည်။ အေးသစ္စာကို သူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ နို့တွေကို ကုန်းစို့ရင်း လက်တစ်ဖက်က အဖုတ်ထဲနှိုက်ကာ လက်တဖက်က အစေ့ကို ကလိလိုက်တော့ အေးသစ္စာသူ့ကိုနောက်ပြန်သိုင်းဖက်ပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းကာ ဖက်ကို ကော့ကော့ပေးလာသည်။
သူလဲ အေးသစ္စာကို ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီး စအိုဝကို တံတွေးထွေးလိုက်ကာ အဖုတ်ကအရည်တွေကို ဖင်ဝမှာ လိမ်းလိုက်ပြီးဖင်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ ထည့်လိုက်သည်။ ဖင်ဝနဲ့လက်က အရည်တွေရွှဲနေတာမို့ ချောခနဲဖြစ်သွားပေမယ့် လက်ဝင်လာတော့ ရှုံခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မဝင်တာကြာပြီမို့ပင်။အစေ့ကို ကလိလိုက်ပြီးဖင်ကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နဲ့ အပေါက်ချဲ့ပေးလိုက်သည်။
အဖုတ်ကအရည်တွေက ဖင်ဝကို စီးကျလာလို့ ချောနေတာကြောင့် အဝင်အထွက် ကအိုကေနေသည်။ အေးသစ္စာမှာ ကောင်းနေတာကြောင့် ဖင်က တယမ်းယမ်း ပါးစပ်က တအိအိနဲ့ဖြစ်နေပြီးလက်တွေက နို့တွေကို ညှစ်နယ်နေသည်။ သူလဲ လက်နှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်ပူးလိုက်ကာ လက်ကို အရည်တွေသုတ်လိုက်ပြီးဖင်ဝကိုလဲသုတ်လိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်တော့
“ အ အ နာတယ် အကို ဖြေးဖြေး ဟင်းဟင်း အာ့ ကျွတ်ကျွတ် နာတယ်ဟင့်”
ဖြည်းဖြည်းချင်းစိတ်ရှည်ကာ အပေါက်ကိုချဲ့ပေးလိုက်သည်။ စိတ်ရှည်လက်ရှည်ထည့်ကာ အစေ့ကိုလဲ ကလိလိုက်လုပ်နေတာမို့ ဖင်ထဲကို လက်သုံးချောင်ကဝင်သွားသည်။ ဖင်က လက်တွေကိုအရမ်းညှစ်တာမို့ မညှစ်ဖို့ပြောလိုက်ရသည်။
သီဟလဲ စိတ်ကြိုက် ကလိနေရင်းနဲ့ အေးသစ္စာမှာ အရမ်းကို ဟော့လာကာ လက်နဲ့တင် တချီပြီးသွားသည်။လက်တွေကို တအားညှစ်ထားပြီးလူကဆက်ကနဲဆက်ခနဲဖြစ်သွားကာ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေကထွက်ကျလာသည်။ သူလဲ ဖင်ကို ဆက်ပြီးကလိနေလိုက်သည်။
လက်သုံးချောင်းကို ဖင်က လက်ခံလာကာ အဝင်အထွက် ချောလာတာမို့ ခပ်သွက်သွက်လေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။ တော်တော်လေးကြာတော့ အေးသစ္စာ ပြန်ပြီးစိတ်ပါလာသည်ထင်သည်။
“ အကိုညီမကို လိုးပေးပါတော့ အကို့ လီးနဲ့ လိုးပေးပါ။ညီမ အရမ်းခံချင်နေပြီ ဟင့် ဟင့် ”
ပြောလဲပြော ဖင်က ကော့ကော့တက်လာပြန်သည်။ သူလဲ အသာရပ်ကာလီးစုပ်ခိုင်းလိုက်တော့ အေးသစ္စာ စုပ်ပေးသည်။ သူမစုပ်ပေးတာက အရိုင်းဆန်နေသည်။ အရမ်းစိတ်ကြွလာပုံရသည်။ သူလဲ ပက်လက်လှန်ကာ အေးသစ္စာကို အပေါ်ကနေဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ သူ့အပေါ်တွင်ခွကာ လီးကိုကိုင်ပြီးအပေါက်ဝတွင်တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းခြင်းထိုင်ချလိုက်သည်။
“ အ ကို့ဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာ ပြည့်ကြပ်သွားတာပဲကွာ အ ကျွတ်ကျွတ်”
“ ဒီတိုင်းပါပဲကွာ။မတွေ့တာကြာလို့နေမှာပါ”
“ အ အ င့် အင့်”
အေးသစ္စာအပေါ်ကနေ ဖြည်းဖြည်းခြင်းဆောင့်နေရာမှ အဝင်အထွက်ကချောလာတာမို့ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လာသည်။ သူလဲ အောက်ကနေ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ ခါးကိုကော့ကော့ပေးလိုက်ရာ သားအိမ်ဝနဲ့ သွားသွားဆောင့်မိသည်။ ကျင်ခနဲဖြစ်ဖြစ်သွားသလို အေးသစ္စာလဲ အရမ်းကိုကောင်းနေသည်။
“ အင့် အင့် ကို နို့တွေကို ကိုင်ပေးပါ အင့် အင့် ”
“ ဗြွတ် ဗြွတ် ဗျစ် ဗျစ်”
သူလဲ အေးသစ္စာနို့တွေကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဖြစ်ညှစ်လိုက်သည်။ အေးသစ္စာမှာ အပေါ်ကနေ စိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့်နေသည်။ အဖုတ်ထဲမှအရည်တွေက အဖုတ်ထဲကနေစီးကျလာပြီးသူ့ပေါင်ပေါ်သို့စီးကျလာသည်။ သူလဲ အသာထကာ အေးသစ္စာနို့တွေကို တလုံးစီလှည့်စို့နေသည်။
အေးသစ္စာလဲ သူ့ကို အတင်းဖက်ကာ ဆောင့်နေသည်။ သူအေးသစ္စာပြီးတော့မယ်ဆိုတာသိတာနဲ့ အေးသစ္စာကို ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်သို့ တွန်းတင်လိုက်တော့ အေးသစ္စာက အလိုက်သိစွာသူ့ပေါင်တွေကို လက်နဲ့ထိန်းပေးလိုက်သည်။
သူလဲ နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးညှစ်ကိုင်ရင်း တရစပ်ဆောင့်ချလိုက်သည်။
“ အ အ ဟား ကောင်းတယ် ကိုရယ်။အရမ်းကောင်းတယ်။ဆောင့်ဆောင့်”
“ အင့် အင့် အား ပြီးပြီး ကို အေးပြီးပြီ အအလေး ရှီးအရမ်းကောင်းတယ်ကွာ။အား အား”
ညည်းသံရှည်ကြီးနဲ့အတူ အေးသစ္စာပြီးသွားသည်။ ဖင်ကိုအတင်းကပ်ထားပြီး အဖုတ်က ဆက်ခနဲဆက်ခနဲ့ သူ့လီးကို ညှစ်နေကာ ပါးစပ်ကလဲ ဗလုံးဗထွေးနဲ့ ဆက်ပြီးညည်းနေသည်။ သူလဲအေးသစ္စာပေါ်ကိုမှောက်ချလိုက်ကာ နို့တွေကိုစို့နေလိုက်သည်။ အတော်လေးကြာမှ ဖင်ကအောက်ကိုပြန်ကျသွားကာ
“ ကို အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ။ကို မပြီးသေးဘူးမလား”
“ အင်း မပြီးသေးဘူး”
“ လုပ်လေ ကို အေး ဖင်ကို လုပ်ချင်တာမဟုတ်လား။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်။ ကို့ ဟာကြီးက အကြီးကြီး။ ကိုကလုပ်ချင်တယ်ဆိုလို့သာ။ကြောက်တယ်”
“ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးအေးရဲ့။ စိတ်ကိုလျှောထား။ ဖင်ကိုမရှုံထားနဲ့။ အလိုက်သင့်လေးဖွင့်ထား”
ပြောပြီး သူအဖုတ်ထဲကလီးကိုချွတ်လိုက်ရာ အရည်တွေက. အဖုတ်ကတဆင့်စီးကျသွားလို့ သူလဲ အရည်တွေကို စအိုမှာ သုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ထဲကို ထည့်ကာ ကလိလိုက်သည်။ ဖင်ကို လျှော့ထားဖို့ပြောတာကြောင့် အေးသစ္စာ ဖင်ကို အလိုက်သင့် နေပေးသည်။ လက်တဖက်က အစေ့ကို ဖွဖွလေးကလိလိုက်သည်။
ခုမျထ ပြီးထားတာမို့ အစေ့က ကျင်ခနဲ ဖြစ်နေရပေမယ့် ဖင်ထဲကို ကလိနေတာမို့ ဖင်ထဲကယားလာကာ စိတ်က တမျိုးဖြစ်လာသည်။ နို့တွေကို သူမ ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်သပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဖင်ထဲကို လက်တချောင်းကနေ နှစ်ချောင်း နှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်း ပူးကာ ထည့်ပြီးကလိနေသည်။ ဖင်က အလိုက်သင့်ခံတက်လာပြီမို့ ဖင်ရဲ့အရသာကို အေးသစ္စာ ခံစားတက်လာသည်။
အစေ့ကိုလဲ ကလိနေတာမို့ ခုနငြိမ်းသွားတဲ့စိတ်တွေက ပြန်ထလာကာ အဖုတ်ထဲက တစစ်စစ်ဖြစ်လာကာ ဖင်ကလဲ အရမ်းကို ယားလာသည်။ နာနာကျင်ကျင်ကို ခံစားချင်လာသည်။ နို့တွေကို ဖြစ်ညှစ်နယ်နေလိုက်သည်။
“ ဟား အကို တမျိုးကြီးပဲ ဖင်ထဲက အရမ်းယားလာသလိုပဲ။ နာနာလေး လုပ်တာခံချင်လာတယ် အကို။ လုပ်ပေးတော့ကွာ”
“ နေပါဦး ဖြည်းဖြည်းပေါ့ ကုန်းလိုက်ဦး”
အေးသစ္စာလဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ကုန်းလိုက်သည်။ သီဟလဲ ပုံစံတကျပြင်ပေးလိုက်ကာ ဖင်ဝကို ကလိလိုက်ပြန်သည်။တင်းပါးတွေကို လက်နဲ့ ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်လိုက်ကာ
“ မင်း ဖင်လေးက လုပ်ချင်စရာလေးကွာ။ဖင်မခံဖူးသေးဘူးမဟုတ်လား”
“ ဖျန်း”
“ အ ဟုတ်တယ်။အေးတခါမှ ဖင်မခံဖူးဘူး။ အား ရိုက် ရိုက် ခံလိုကောင်းတယ်”
အေးသစ္စာ သီဟရဲ့ သင်ပြမှုတွေကြောင့် ဒီလိုခံစားမှုတွေကို နှစ်သက်နေပြီ။ဖင်ကိုကလိပြီး တဖျန်းဖျန်းနဲ့ရိုက်နေတာကြောင့် စိတ်က အရမ်းကို ကြွလာကာ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ပေါင်ကနေစီးကျလာသည်။
မွေ့ရာပေါ်အပေါ်ပိုင်းက ဝပ်ထားကာ ဖင်ကိုထောင်နေအောင်ကုန်းပေးထားရင်း နို့တွေကို ညှစ်နေမိသည်။သီဟလဲ ထုတ်ကာ
“ ကိုယ် ဖင်ကိုလိုးတော့မယ်နော်။ အလိုက်သင့်ဖွင့်ထား ဟုတ်လား”
“ ဟုတ်”
သီဟလဲဖင်နှစ်ခြမ်းကိုအသာဖြဲကာ စအိုဝကို လီးတေ့လိုက်ကာတံတွေထွေးချလိုက်ရင်း အသာဖိထည့်လိုက်သည်။
“ ဗြစ် တစ် ”
“ ဟ အ ”
အေးသစ္စာဖင်ဝက တင်းခနဲပူသွာကာ နာကျင်သွားတာမို့ ဖင်ကို ရုတ်တရက် ညှစ်လိုက်မိပေမယ့် သီဟက ဖင်ကိုဖျန်းခနဲရိုက်လိုက်တာမို့ သတိရကာ ဖင်ဝကို လျော့ပေးလိုက်သည်။ နာသွားရပေမယ့် အဲ့ဒီနာကျင်မှုကတဆင့် သူမအရသာက ကောင်းသွားတာမို့ ဖင်ကိုအလိုက်သင့်ဖွင့်ပေးထားလိုက်သည်။
သီဟလဲ ဖင်ထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစိတ်ရှည်ရှည်ထားကာ ထည့်လိုက်သည်။ ဖင်ကို တချက်ချင်းရိုက်ကာ လီးကို ဖင်ထဲ တရစ်ချင်းထည့်လိုက်သည်။ လီးတဝက်လောက်ထိဝင်သွားတော့ သူ ဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ်လိုက်သည်။ စအိုက လီထည့်တော့ အထဲကို ကျွံဝင်သွားပြီး လီးပြန်ထုတ်လိုက်တော့ ပြန်ကြွလာသည်။ ဖင်ထဲကို လီးဝင်လီးထွက်ကို ကြည့်ရင်း သူလိုးနေရတာအရသာရှိလှသည်။
“ အေးသစ္စာ မင်း ဖင်က လိုးလို့ကောင်းတာကွာ။ကျပ်ထုတ်နေတာပဲ”
သူလီးကို တဝက်လောက်ထည့်ပြီးပြန်ထည့်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လိုက်သည်။ လီးကကျပ်ကျပ်တည်းတည်းဝင်ထွက်နေရင်း အဝင်က ချောမွေ့လာတာမို့ သူလီးကိုတဆုံးထည့်လိုက်သည်။
“ နာသေးလား”
“ မနာဘူးအကို အရမ်းကောင်းတယ်။ အေး ခံနိုင်တယ်။ကို စိတ်ကြိုက်လုပ်။ အရမ်းကောင်းတယ် ဟင်း ဟင်း ”
အေးသစ္စာ အရမ်းကိုကောင်းနေသည်။ ဖင်က အလိုက်သင့်နေတက်ကာ ဖင်ခံတဲ့အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားတက်နေတာမို့ သူ့ကို ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူလဲ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဖင်ထဲကို လီးက အဝင်အထွက်မှန်မှန်နဲ့ လုပ်နေသည်။ အေးသစ္စာလဲ အရမ်းကိုကောင်းနေသည်။ သီဟလဲ ကျဉ်းကြပ်လှတဲ့အပေါက်ကို လုပ်နေရတာမို့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြီး ချင်လာသည်။ သူ မပြီးချင်သေးပေ။ဒါကြောင့် လီးကို ဖင်ထဲက ထုတ်လိုက်တော့
“ အာ အကို ဘာလုပ်တာလဲလို့ ဒီမှာကောင်းနေတာကို”
ညောင်းလို့ နေရာပြောင်းမလို့ပါ။ စိတ်ချ မင်းကို ဖင်ကို တဝကြီးလိုးပေမှာ”
ဖျန်းခနဲ တင်ပါးကိုရိုက်ကာ သူကုတင်အောက်ဆင်းပြီး အေးသစ္စာကို ကုတင်စပ်ကိုဆွဲကာ ပုံစံချပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြဲအာအာ စအိုဝထဲကို လီးထည့်လိုက်ပြီးတဆုံးဆောင့်လိုက်သည်။ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ညှစ်ကာ နောက်ကနေ အသားကုန်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ အေးသစ္စာလဲ တအင်းအင်း အော်ရင်း လက်တဖက်က အစေ့ကို ကလိနေသည်။ သူလဲ မနာတမ်းကိုဆောင့်လိုက်သည်။
“ အား အား ကို အရမ်းကောင်းတယ် အေးမရတော့ဘူး ပြီးတော့မယ် အာ့ အား”
အေးသစ္စာပြီးသွားသည်။
ဖင်စအိုကြွက်သားတွေက အရမ်းကို တင်းကြပ်သွားသည်။ သူလီးကို အရမ်းကိုဖြစ်ညှစ်ထားတာမို့ သူလဲ အရမ်းကိုကောင်းသွားကာ ခါးကိုကိုင်ပြီးဆက်တိုက်ဆောင့်ချလိုက်ရင်း ဖင်ထဲမှာ အရည်များပန်းထည့်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အရမ်းကိုပန်းသွားကြသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ အမောဖြေရင်းခဏကြာတော့မှ အေးသစ္စာအိမ်သာဖက်ထသွားကာ ရေဆေးသံကိုကြားလိုက်သည်။ ပြန်ထွက်လာပြီး အဝတ်တွေကိုဝတ်နေသည်။
သူလဲ အိမ်သာထဲဝင်ကာ အပေါ့သွားပြီး သူ့လီးကို သေချာဆေးလိုက်ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ အေးသစ္စာ ကိုတင်ပေါ်မှာ ခွေခွေလေးလှဲနေသည်။ သူလဲ ဘောင်းဘီကိုဝတ်ကာ အေးသစ္စာဘေးဝင်လှဲကာ အေးသစ္စာကို ဖက်လိုက်သည်။
“ ဖင်က စပ်နေတယ်သိလား”
“ ကောင်းလား ဖင်ခံလို့”
“ မကောင်းဘူး နာတယ်”
“ ကောင်းတယ်ဆို ခုနက”
“ သွားဘာမှန်းလဲမသိဘူး။သူများကို သူ့လီးအကြီးကြီးနဲ့ မညှာမတာလုပ်တယ်။ ဖင်ကခုစပ်နေတယ်”
“ နောက်တခါဆို မစပ်တော့ဘူး ခုကအစမို့”
နှစ်ယောက်သားပွတ်သပ်ကျီဆယ်နေရင်း ခဏမှေးလိုက်ကြသည်။ ညဆယ့်တစ်ကျော်တော့ ပြန်နိုးလာကြသည်။ ရေခဲသေတ္တာထဲက စားစရာတွေထုတ်ကာ စားလိုက်ကြသည်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သားထပ်ပြီးလုပ်ကြပြန်သည်။ အေးသစ္စာလဲ ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်နေပြီမို့ ဖင်ကိုလုပ်ဖြစ်ကြသည်။
နှစ်ယောက်သားသုံးနာရီကျော်မှ ပြန်အိပ်ကြသည်။ မနက်သူအိပ်ရာနို့တော့ အေးသစ္စာက မနက်စာ ပြင်ထားပေးသည်။ မျက်နှာသစ်ရေချိုးကာ မနက်စာသားပြီ ထပ်လုပ်ကြသည်။ နှစ်ရက်လုံးလုံးအပြင်ကိုမထွက်ပဲ လုပ်ကြသည်။ တနင်္ဂနွေညနေမှ သူအေးသစ္စာကို အဆောင်ပြန်ပို့လိုက်သည်။
နောက်ရက်မှာ သူအလုပ်ကိုပြန်ပြီးလုပ်ရပြန်သည်။ ဦးထွန်းမြိုင်ကတော့ တလကိုဆယ်ရက်လောက်သာလာပြီး အကုန်သူ့ကိုလွှဲထားသည်။ မန္တလေးမှာ မိန်းမနဲ့သမီးရှိကာ တခြားစီးပွားရေးလဲရှိတာကြောင့် ပြီးတော့ သူ့ကို ယုံကြည်တာလဲပါသည်။ သူကလဲ မိန်းမရှုပ်တာကလွဲရင် ကျန်တာစိတ်မဝင်စား။
ခုအလုပ်ကလဲ သူမွေးထုတ်လိုက်တဲ့ သားသမီးလိုဖြစ်နေသည်။ တကယ့်ကို စိတ်ရောကိုယ်ပါနှစ်ကာ လုပ်သည်။ ပိုက်ဆံကိစ္စကိုစိတ်မဝင်စား။ ဦးထွန်းမြိုင်ကလဲ အဲ့ဒါကိုသဘောကျနေတာကြောင့်သူ့ကို လစာမပေးတော့ပဲ သူ့ကိုရှယ်ယာအနေနဲ့ခွဲပေးသည်။
သူက စိတ်ချယုံကြည်ရတဲ့ တပည့်တွေကို သေချာရွေးကာမွေးပြီး အလုပ်ကို စနစ်တကျလုပ်သည်။ စာရင်းဇယားတွေကို တလတခါဦးထွန်းမြိုင်ကို ပြသည်။ ဦးထွန်းမြိုင်နဲ့ သူ့ရဲ့ဆက်ဆံရေးက အရွယ်မတူပေမယ့်တကယ့် ညီအကိုလိုပင်။ ဒါပေမယ့် သူ့မိသားစုကိုမမြင်ဖူးသေး။ ရန်ကုန်မှာသူ့အကိုမိသားစုကိုတော့ခင်နေပြီ။ဓာတ်ပုံထဲပဲမြင်ဖူးသေးသည်။
သူ့ဇနီးက သူ့ထက်ငယ်သည်။အတော့ကို ချောကာ အိဒ္ဒြေရှိသည်ကို တွေ့ရသည်။ သမီးကခုရှစ်တန်းလို့ပြောသည်။ အဖေတူ အမေတူမို့ ချောသည်။ ဦးထွန်းမြိုင်လဲ သွားလိုက်လာလိုက်နဲ့ သူလဲ အေးသစ္စာနဲ့ တွေ့လိုက် အလုပ်ကိုလုပ်လိုက်နှင့်။
သူတို့လုပ်ငန်းကလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နာမည်ရလာကာ အောင်မြင်လာသည်။ အေးသစ္စာနဲ့မျိုးကျော်လဲ လက်ထပ်သွားသည်။ မယူခင်နှစ်ပတ်အလိုမှာ သူနဲ့အေးသစ္စာနှုတ်ဆက်ပွဲအနေနဲ့ အပီအပြင်ကဲလိုက်ကြသည်။ သူတို့ယူတော့ သူသွားလိုက်သေးသည်။ မအူပင်မှာဆောင်တာပင်။
သူလာတော့ မျိုးကျော်က အရမ်းကို ဝမ်းသာနေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်အကြောင်းသာသိရင် နေရာတွင်ပင် ဓားနဲ့ခုတ်မည်လားမသိ။ တရက်မှာတော့ ဦးထွန်းမြိုင်ရန်ကုန်လာတော့ ဧည့်သည်တွေကို လိုက်ဧည့်ခံရင်း ဝင်နီဆိုတဲ့ကောင်မလေးတယောက်နဲ့ သူဦးထွန်းမြိုင်ကို မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ ဝင်နီက ချောသည်။ သွက်သည်။
နောက်ပိုင်းသူလဲ အလုပ်ကိုသာ အာရုံစိုက်လုပ်နေမိသည်။ သူ့တပည့်တယောက်ကပြောခါမှ ဦးထွန်းမြိုင်နဲ့ ဝင်နီတွဲနေတာကိုသိရသည်။ ဝင်နီဆိုတာက KTV ကကောင်မလေး။ ဦးထွန်းမြိုင်က မိသားစုကို အရမ်းမြတ်နိုးကာ ရိုးသားတဲ့လူတယောက်။ ဘယ်နည်းနဲ့မှ သူအဖြစ်မခံနိုင်။ ဒါကြောင့် ဦးထွန်းမြိုင်ကိုတားတော့ လွန်ကုန်ပြီ။ ကောင်မလေးကို လက်ထပ်ထားပြီးတိုက်ခန်းတခန်းဝယ်ပေးကာ လစဉ်ထောက်ပံ့ပေးနေပြီ။
ဦးထွန်းမြိုင်လဲ သူ့အမှားကို ဝန်ခံသည်။ သူမကြုံဖူးတော့မလွန်ဆန်နိုင်မိပေ။ သူအပြစ်မတင်တော့။ ဦးထွန်းမြိုင်က သူ့ကို ဝင်နီပတ်သတ်တာကို ဇာတ်လမ်းဖြတ်ချင်သည်။ သူ့ကိုအကူအညီတောင်းတာမို့ သူလဲ ဝင်နီနဲ့ သွားတွေ့ရင်းနဲ့ ဇာတ်လမ်းက ငြိရပြန်သည်။
ဝင်နီက သူပြောတာကို နားထောင်ပြီး ဦးထွန်းမြိုင်ကို ကွာရှင်းပေးပါ့မယ်လို့ ကတိပေးတာမို့ သူလဲ ဦးထွန်းမြိုင်ဆီဖုန်းဆက်ကာ ဒီတခေါက်ရန်ကုန်လာခဲ့ဖို့ ခေါ်လိုက်သည်။ ဒီတခါ ရန်ကုန်ကို ဦးထွန်းမြိုင် လာတာ နောက်ဆုံးခရီးဆိုတာကို သူသာသိခဲ့ရင်..................။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>
