Saturday, May 31, 2014

အိမ်တွင်းရေး အရှုပ်တော်ပုံ အပိုင်း ( ၂ )

အိမ်တွင်းရေး အရှုပ်တော်ပုံ အပိုင်း ( ၂ )

ကာမလူဇိုး ရေးသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း  ဖြစ်ပါသည်။

ဒေါ်တင်မေ တူလေးအောင်ဝင်းနိုင်၏ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးကိုကြည့်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်လေးများပင် စိမ့်ထွက်လာပြီး မကြာခင် သူမစောက်ဖုတ်ထဲဝင်လာမည့် တူလေးလီးကြီးကို စောင့်ကြိုနေလိုက်သည်။ဒေါ်လေး၏ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်လေးနှစ်ဖက်ကို သူ့ပခုံးတဖက်တချက်မှာထမ်းတင်လိုက်သည်။သူ့လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်၍ ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြိ ပြွတ် ဒုတ် ဖတ် ”

“ အားးးးးး ကျွတ် ကျွတ်”

အောင်ဝင်းနိုင်လီးကြီးက ခင်မောင်ထက် တုတ်ပြီး ရှည်သဖြင့် သူမစောက်ခေါင်းထဲမှာ ပြည့်ကြပ်နေပြီးသားအိမ်သို့ ထောက်မိသွားလေသည်။ဒေါ်လေးနို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပြီး သူ့ဖင်ကိုကြွ၍မြေစိုက်ဆောင့်ချနည်းဖြင့် ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။

“ ဇွိ ပြွတ် ဒုတ် ပလောက် ဖတ်”

“ အားးးးးးးး ရှီးး ကျွတ်စ် ”

တူလေးကသူမအားအပေါ်မှ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးသွင်းနေသဖြင့် သူ့ဒစ်ကားကားကြီးက အဝင်အထွက် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကို ပွတ်ဆွဲသွား၍နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းကာ နာကောင်းကြီးဖြစ်နေသည်။ အကျယ်ကြီးလည်း မငြီးရဲတူမလေးနှစ်ယောက်ကြားသွားမှာဆိုး၍ဖြစ်ပါသည်။

“ စွိ ဖြလစ် ဖတ်”

“ အားးးးး အီးးးး.အု အားးးးးးး”

အခန်းထဲဝယ် မန်တင်းသံစောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ထွက်သံများကမြိုင်ဆိုင်စွာ ထွက်ပေါ်နေလေသည်။ အချက် ၇၀ ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ သူနှင့်ဒေါ်လေးမတိမ်းမယိမ်းပင် ပြီးဆုံးခြင်းကာမအထွတ်အထိတ်သို့ ရောက်ရှိသွားကြသည်။ တူဝရီးနှစ်ယောက်ထပ်ရက် နားနေလိုက်ကြသည်။ လုံးကြီးပေါက်လှညိုချော အကိတ်ကြီးဒေါ်လေးအားလိုးလိုက်ရ၍ သူကျေနပ်ပီတိတွေဖြစ်နေမိတော့သည်။

ဒေါ်လေး ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကိုနမ်းလိုက်ပြီး သူမပေါ်မှတဖက်သို့ သူလှိမ့်ဆင်းလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးနှင့် သူဖက်ပြီးနားနေလိုက်ကြသည်။ ခဏအကြာနား၍ပြီးတော့ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့မုန့်ပေါင်းကြီးအလား မောက်တက်နေသည့် ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီးကို သူလက်ဝါးဖြင့်ပွတ်လိုက်သည်။ 

“ အိုး သားရယ် သိပ်ကဲတယ် ဟွန်း”

“ ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ကြီးကို သားယက်ပေးမယ်နော်”

“ နားရှက်စရာ သားရယ် အဲလိုပြောရလား”

ခြင်ထောင်သံလေးဖြင့် ဒေါ်လေးကပြောသည်။ သူထလိုက်ပြီးဒေါ်လေးပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးပေါင်နှစ်ဖက်ကို သူမရင်ဘတ်နားသို့ တွန်းတင်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှာနှင့်ယက်လိုက်သည်။

“ အားးးးးး ရှီးးးးး

“ ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်”

စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ဖြဲလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့လျှာဖြင့် ထိုးသွင်းကာ လျှာနှင့်လိုးပေးနေလိုက်သည်။

“ အားးးးးးးး အီးးးးးးးးး”

သူ့ခေါင်းကို ဒေါ်လေးက ကိုင်ထားပြီး ဖင်ကြီးကြွပြီးငြီးတွားနေလေသည်။ စောက်စောက်ပြူးပြူးကြီးကို လက် ညှိုးလက်မနှင့်ညှပ်ပြီး ဖိချေလိုက်သည်။သူဂျာပေးပြီး ခဏအကြာမှာ ဒေါ်လေးတီးတိုးလေးငြီးတွားကာ ဇတ်ခနဲ ဇတ်ခနဲ တုန်ခါ၍ ဒေါ်လေးငြိမ်ကျသွားသည်။

ထွက်ကျလာသမျှ ဒေါ်လေး၏ စောက်ရည်များအား တစက်မကျန်မြိုချလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးက သူပြောစရာပင်မလို။ 

“ သား မတ်တပ်ထလိုက်”

ဟုပြောသည်။ သူမတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးကလှဲနေရာမှ သူ့ရှေ့တွင် ပုဆစ်တုပ်လေးထိုင်လိုက်ပြီး သူမအင်္ကျီ ကို ချွတ်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးလက်လေးက သူ့လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းလေးငါးချက်ထုပေးပြီးဒစ်ဖူးကြီးပတ်ပတ်လည်ကိုလျှာဖြင့်ယက်ကာပြွတ်ခနဲပါးစပ်ထဲထည့်၍စုပ်ပေးနလေသည်။

“ အားးးးးး ရှီးးးးးးးး”

ဒေါ်လေးဆံပင်များကို သူလက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းကို စိထားပြီးခေါင်းလေး ရှေ့တိုး နောက်ငင်လုပ်၍ဒေါ်လေးကလီးစုပ်ပေးနေသည်။

“ အားး ကောင်းလိုက်တာဒေါ်လေးရယ်"

အဒေါ်အရင်းက လီးစုပ်ပေးနေ၍ သူ့ခေါင်းနှင့်နတ်ပြည်ကို တက်ဆောင့်နေသလို အောင်ဝင်းနိုင် အကောင်းကြီးကောင်းနေမိလေသည်။ ခဏကြာတော့ ဒေါ်လေးကိုလီးစုပ်ရာမှတော်ခိုင်းပြီး

“ လေးဘက်ကုန်းပေးပါလား ဒေါ်လေး”

ဟုသူပြောလိုက်သည်။ သူမဆံပင်များကို လက်ဖြင့်ယူပြီးဘေးဘက်မှာ ချလိုက်သည်။ တူလေးအလိုကျ ဒေါ်တင်မေတဖက်သို့လှည့်ကာ အိပ်ယာထက်တွင် သူမတံတောင်ဆစ်နှစ်ဖက်ကို ကွေး၍ ခါးလေးခွက်ပြီး ကုန်းပေးထားလိုက်သည်။အောင်ဝင်းနိုင် ဒေါ်လေးနောက်မှာ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး လီးတံကြီးကိုဆုပ်ကိုင်၍ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားမှ စောက်ဖုတ်ပြူပြူလေး အဝမှာ တေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည်။

ဒေါ်လေးစောက်ရည်ကြည်နှင့်သူမသရေများက သူ့လီးတံကြီးမှာ ရွှဲနေသဖြင့် ချောချောချူချူပင် စောက်ဖုတ်ထဲဝင်ရောက်သွားသည်။ 

“ ဇွိ ပြွတ် ဖတ်”

“ အားးးးးး ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်”

ရှေ့သို့ လွှဲယမ်းနေသည့် ဒေါ်လေးနို့အုံကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။ ထိုညက တူဝရီးနှစ်ယောက် ဘယ်နှစ်ချီမှန်းပင်မမှတ်မိ နားလိုက်စကားလေးပြောလိုက် လိုးဆော်လိုက်နှင့်နာရီပြန်တစ်ချက်တီးကျော်လောက်မှ လိုးပွဲကြီးကိုရပ်လိုက်သည်။ 

နောက်နေ့ ညတွေမှာလည်း သူတို့တူဝရီးနှစ်ယောက် လိုးဆော်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ထိုသို့ဖြင့် သူနှင့်ဒေါ်လေးခိုးစားလာတာ ၂ ပတ်ကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဒေါ်လေးကို သူပုံစံမျိုးစုံဖြင့်လိုးတတ်သလို သူလိုးလျှင်ဒေါ်လေးကလည်း အပေးကောင်းကောင်းနှင့် ခံတတ်လေသည်။ 

ဖင်လိုးရန် ပြောကြည့်တာနာမှာ ကြောက်၍ နောက်မှဖင်ကို လုပ်ပါဟု ဒေါ်လေးကပြောသဖြင့်နောက်မှ ချော့ပြီးဖင် လိုးမည်ဟု သူတေးထားလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးကို လိုးနေရာမှတဖက်ကလည်း သူ့ညီမလေးနှင့်မမတင်မာကြည်တို့ကိုလိုးချင်လာမိလေသည်။

ဒီညတော့ ဒေါ်လေးကို ခရေခြွေမည်ဟု သူဆုံးဖြတ်ထားလိုက်သည်။ ညပိုင်း မလတ်နှင့်ညီမလေးလည်း သူမတို့ အိပ်ခန်းအသီးသီးသို့ ဝင်သွားကြလေပြီ။ သူတို့တူဝရီးအိမ်ရှေ့ခန်းမှထကာ လှေကားမှအိမ်ပေါ်ထပ်သို့ တက်ခဲ့ပြီး ဒေါ်လေးအိပ်ခန်းထဲ သူတို့ဝင်လာခဲ့ကြသည်။ 

အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်ပြီး သူတို့ကိုယ်ပေါ်မှအဝတ်အစားများ ကိုချွတ်လိုက်ကြသည်။ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လိုက်ပြီး သူပက်လက်အိပ်ကာ 

“ သား မျက်နှာပေါ် ပြောင်းပြန်တက်ခွလိုက် ဒေါ်လေး”

ဟုသူပြောလိုက်သည့်အခါ ဒေါ်လေးကသူ့မျက်နှာ ပေါ်တက်ခွလိုက်သည်။ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ကြီးအား သူလျှာဖြင့်ယက်ပေးနေသလိုသူမကလည်း သူ့လီးကြီးကိုစုပ်ပေးနေလေသည်။

“ ပြလပ် ပြလပ် ပြွတ် ပြွတ် ”

အခန်းထဲဝယ် စောက်ဖုတ်ယက်သံနှင့် လီးစုပ်သံများ သောသောညံနေလေသည်။ စောက်ဖုတ်ယက်နေရာမှဒေါ်လေးဖင်ပေါက်လေးကိုပါ ယက်ပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်ညှိုးဖြင့်ဒေါ်လေးဖင်ပေါက်ထဲ ထည့်၍ ချဲ့နေလိုက်သည်။

“ အု အူးးးး”

ဒေါ်လေးလီးစုပ်နေရာမှ တီးတိုးလေးငြီးတွားနေသည်။ ခဏအကြာတွင် လက်ညှိုးလက်ခလည် နှစ်ချောင်းပူးပြီး ဒေါ်လေးဖင်ထဲ ထည့်၍ ချဲ့နေလိုက်သည်။

“ အားးးးးးး အီးးးးးးးးး”

သူမပါးစပ်ထဲမှသူ့လီးတံကြီးကို ထုတ်ပြီး ဒေါ်လေးငြီးတွားနေသည်။ သုံးမိနစ်လောက် လီးစုပ်စောက်ဖုတ်ယက်၍ပြီးတော့

“ ဒေါ်လေး သားအပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးလေ”

ဟုသူပြောလိုက်သည်။ဒေါ်တင်မေ တူလေးမျက်နှာပေါ်မှ ဆင်းပြီးသူ့အပေါ်တက်ခွကာ လီးကြီးကို သူမလက် လေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းဝမှာတေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်သည်။

“ ဗြိ..ပြွပ် ဖတ်”

“ အားးးးးး ”

သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ဒေါ်လေးလက် လေးနှစ်ဖက်ထောက်ထောက်ထားပြီး သူမဖင်ကြီးကို နှဲ့၍တမျိုးပွတ်ဆွဲပြီးတဖုံဆောင့်ချကာတသွယ်လုပ်နေလေသည်။

“ စွိ ဖြလစ် ပလောက် ဖတ်”

“ အားးးးးး ရှီးးးးး အိုးး ကျွတ်စ်”

အချက် ၂၀ ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ဒေါ်လေးမှောက်ချလိုက်လေသည်။ ဒေါ်လေးကိုလက်တဖက်ဖြင့်ဖက်ထားပြီးလက်ခလည်ကို သူမဖင်ပေါက်လေးထဲနှိုက်ကာ အောက်မှပင့်လိုးနေလိုက်သည်။

“ စွိ စွပ် ပလောက် ဖတ်”

“ အားးးးးး အီးးးးးး ဟားး အားး”

ဖင်ပေါက်ထဲလက်နှိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လည်းလိုးနေသဖြင့် တပြိုင်ထဲအရသာ နှစ်မျိုးခံစားရ၍ထင် ဒေါ်လေးထွန့်ထွန့်လူးလျက် တအားအားငြီးတွားနေလေသည်။

“ အားးးးး သားအဒေါ်လေးးပြီးခါနီးပြီဆောင့်လိုးပေးး အီးးး..အားး”

ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီးကို အောက်မှမနားတမ်းပင့်လိုးနေလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင် ဒေါ်လေးကိုယ်လေးတဇတ်ဇတ်တုန်ခါ၍ စောက်ရည်များက သူ့ဆီးခုံပေါ်သို့ စီးကျလာသည်။ဒေါ်လေးဖင်ကို လိုးချင်၍မပြီးအောင် သူထိန်းထားလိုက်သည်။

“ ဒေါ်လေး လေးဘက်ကုန်းပေးလေ”

ဟုသူပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်လေး သူ့ပေါ်မှ ဆင်းပြီးကုန်းပေးထားလေသည်။ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီးဒေါ်လေးစောက်ရည်များကို ယူ၍ စအိုဝပေါ်လောင်းပြီးကာ နေးရှင်းဗူးခန့်ရှိသည့် သူ့ဒစ်ဖူးကြီးကို စအိုဝမှာ တေ့လိုက်သည်။

“ သား ဖြစ်ပါ့မလား ဒေါ်လေးကြောက်တယ်”

“ ဖြစ်ပါတယ် ဒေါ်လေးရဲ့ စိတ်ချပါ"

ဒေါ်လေး၏ ဖင်သားစိုင်အိအိကြီးနှစ်ဖက်အား လက်နှင့်ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ပြီး အသာလေးချော့သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗွစ် ဘွစ် အားးးးး”

ဖင်ထဲသို့ဒစ်ဖူးဝင်သွားပြီ။ဒေါ်လေးခါးစပ်ကို လက်ဖြင့်ဖိချထားပြီး မဝင်သေးသည့် လီးကို ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ် ဘလစ် ဒစ်ဒစ် ဘု ဖတ်”

“ အားးးးးးး အီးးဟီးးးးး ဟင့် ရွှတ် အမလေးး ဖင်ကွဲပြီ”

ဒေါ်လေးဖင်ကွဲသွားသဖြင့် ငိုယိုငြီးတွားနေလေသည်။ ဖင်က ကြပ်ထုတ်နေ၍ သူမညှာတော့ဒေါ်လေးဖင်ကို ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။ 

“ ဗြစ် ဗြိ ဘွတ် ဘလစ် ဖတ်”

“ အားးးးးး အီးးးးးးး ဟားး အားးးးးးးးး”

သူ့လီးအထုတ်တွင် စအိုအတွင်းသား လေးများနှင့်သွေးစလေးများက လီးတံကြီးမှာ ကပ်ပါလာပြီးပြန်အသွင်းမှာဖင်ထဲသို့ စအိုအတွင်းသားလေးများလိပ်ဝင်သွားတာ ကြည့်၍ ကောင်းနေလေသည်။အချက် ၃၀ ကျော်လောက််ရောက်သည့်အခါဒေါ်လေးဖင်ထဲသို့ သူ့သုတ်ရည်များကိုပန်းထုတ်လိုက်သည်။

“ အားးးးးးးးးးး”

တီးတိုးလေးငြီးတွားပြီး ဒေါ်လေးနောက်တစ်ခါပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားခဲ့လေသည်။ဖင်ထဲမှ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည့်အခါလီးတံကြီးမှာ သွေးစလေးများကပ်ပါလာသည်။

“ အား ကျွတ် ကျွတ်..ဖင်ထဲမှာအောင့်နေတယ်..သားကအရမ်းကြမ်းတယ်ဟာ ဒေါ်လေးကိုမညှာဘူး မအေလိုးလေး”

“ အဒေါ်လိုးလေးပါ ဒေါ်လေးရဲ့ အဟီး”

ဒေါ်လေးကိုကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်ပြီးအဝတ်အစားပြန်ကာ ဒေါ်လေးအိပ်ခန်းထဲမှ သူထွက်လာခဲ့သည်။ နောက်နေ့ဒေါ်တင်မေ လမ်းပင်ကောင်းကောင်း မလျှောက်နိုင်။ဖင်ကစပ်နေပြီးအိမ်သာတက်လျှင်လည်း ဖင်က စပ်နေသည်။ ထိုသို့ဖြင့် ဒေါ်လေးကို လိုးလိုက် မလတ်နှင့်ညီမလေးတို့ကိုလည်း သူကျားချောင်းချောင်းနေလိုက်သည်။ သူတို့ ညီအကိုမောင်နှမ၄ေယောက်မှာ အရင်ထဲက တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေခဲ့ကြသည်။

တစ်နေ့နေ့လည်ပိုင်းတွင် ဒေါ်လေးနှင့်ညီမလေးက အပြင်သွားနေကြပြီး သူက ၂ လုံး ဇယားလုပ်နေသည်။

“ မောင်လေး ငါနဲ့ လိုက်ရဲ့လား”

မလတ်ကမေးပြီးသူမဝတ်ထားသည့် အဝါနုရောင်ဝမ်းဆက်လေးအားပြကာသူမ ကိုယ်လုံးလေးကိုလည်း လှည့်ပြလေသည်။

“ လိုက်တယ် မလတ် နင်နဲ့လှတယ်”

သူပြောလိုက်သည့်အခါ မလတ်ကျေနပ်သွားပြီး သူ့ဘေးမှခုံတွင်ထိုင်ကာ ၂ လုံးဇယားများ လုပ်ကူနေလေသည်။ထိုသို့ဖြင့်နောက်သုံးရက်ကြာခဲ့ပြီး မနက်ပိုင်းမနက်စာ စားပြီးကြသည့်အခါ 

“ သမီးမလတ်နဲ့သား ဒေါ်လေးနဲ့သမီးလေးတို့ နေ့လည်ကျရင် မိတ်ဆွေတစ်ယောက်အလှူရှိတယ်။ ၂ ညအိပ်ကြာမယ်”

ဟုသူနှင့်မလတ်ကိုပြောသည်။

“ ဟုတ် ဒေါ်လေး”

နေ့လည်ဖက်တွင်ဒေါ်လေးနှင့်ညီမလေးတို့ ဒေါ်အလှူရှိရာသို့သွားကြလေပြီ။ ဒေါ်လေးတို့မရှိတုန်းမလတ်ကိုသူလိုးမည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ဒီနေရာတွင် တင်မာကြည်နှင့်ခင်မေထွေးတို့အကြောင်းကိုအနည်းငယ် ဖော်ပြရပေမည်။

တင်မာကြည်ကတခုလပ်ဖြစ်ပြီး ပင်ကိုယ်အခံကလည်း တဏှာကြီးသူဖြစ်သည်။သူမ ယောက်ကျား ဇော်ထွန်းနှင့်ကွဲခဲ့ရသည့်အကြောင်းမှ ာလင်ဖြစ်သူက အချိန်ပြည့်အရက်ချည်းသောက်နေတတ်ပြီး မယားကို ရှာဖွေမကျွေးလိင်ဆက်ဆံမှုလည်းမလုပ်နိုင် အချိန်ပြည့်မူးနေ၍ကွာရှင်းခဲ့တာဖြစ်ပါသည်။

သူမက ခုမှအသက် ၂၅ နှစ်။ သွေးသားဆူဖြိုးဆဲအရွယ်။ အရပ် ၅ပေ ၆ ရှိပြီး ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေးနှင့်မျက်နှာသွယ်ကာနှာခေါင်းလုံးလုံးလေးဖြစ်ပြီးမျက်ခုံးမျက်လုံးကောင်း၍ ညိုချောလေးဖြစ်သည်။ဖွံ့ထွားသေ ာရင်သေးကျဉ်သည့်ခါးနှင့်စွင့်ကားသည့် တင်တို့ကို ပိုင်ဆိုင်ထားပြီးအိချောပို နီးနီးကိတ်ပါသည်။

လင်နှင့်ကွဲလာသဖြင့် လိင်စိတ်အရမ်းပြင်းပြလာလျှင် ခရမ်းသီးခပ်လတ်လတ် သို့မဟုတ် လက်ဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်ထဲထည့်ပြီး အာသာဖြေဖျောက်တတ်ခဲ့သည်။ခုနောက်ပိုင်းခေတ်နှင့်အညီ တိုးတက်လာသည့် အင်တာနက်ခေတ်တွင် သူမ ဖိတ်ခ်အကောင့်တစ်ခုလုပ်ထားပြီး ဖုန်းထဲမှအင်းစက်မောင်နှမဇာတ်လမ်းများ အဖတ်များလာခဲ့သည်။

အရင်ကတော့ ဖိတ်ခ်အကောင့်နှင့်ကောင်လေးများဖြင့် ကျူကာသူတို့ထံမှပို့သည့်သူမအား ဘယ်လိုလိုးချင်သည် ဘာဂျာမှုတ်ပေးမည်ဆိုသည့်စာများဖတ်၍ သူမ၏အာသာဆန္ဒကိုဖြေဖြောက်တတ်ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းအင်းစက်ဂရုတွေထဲဝင်ပြီး မောင်နှမသွေးသားရင်းချာချင်း မောင်နှမမေတ္တာမှ ၁၅၀၀ ချစ်ခြင်းသို့ ပြောင်းလဲသွားသောချစ်ခြင်းအချစ်နယ်လွန်လိင်ဆက်ဆံကြသည့် မောင်နှမဇာတ်လမ်းများကို အဖတ်များလာခဲ့သည်။

သို့ကြောင့် အိမ်မှ သူမ၏မောင်အားတိတ်တခိုးရင်ခုန်မိကာ သူသာငါ့ကို တက်လုပ်ရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲဟုမကြာခဏတွေးကြည့်မိခဲ့ဖူးသည်။ခင်မေထွေးကလည်း သူမအမ တင်မာကြည်လို အထန်ဖြစ်ပြီး မောင်နှမအင်းစက်ကို အထူးစိတ်ဝင်စားသူဖြစ်ပါသည်။ခင်မေထွေးကသူမစောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့်အာသာဖြေရာမှနောက်တော့အားမရတော့ခရမ်းသီးသေးသေးလေးတွေဖြင့် ထိုးထည့်ကာအာသာဖြေတတ်၍ အပျိုအမှေးပင်မရှိတော့။တခါတရံ ခင်မေထွေးလီးအစစ်ဖြင့်အလိုးခံချင်မိလေသည်။

ညရောက်သည့်အခါ တင်မာကြည်တစ်ယောက်ထဲအောက်တွင် မအိပ်ရဲ၍ အပေါ်ထပ်ရှိအမေ့အိပ်ခန်းမှာသွားအိပ်လိုက်သည်။အောင်ဝင်းနိုင်အိမ်ခြံတခါးများပိတ်ကာ အပေါ်တက်လာပြီး သူ့အိပ်ခန်းသို့ဝင်၍ လှဲလိုက်သည်။တင်မာကြည်ဖုန်းထဲမှ အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖတ်ပြီး အတန်ကြာသည့်အခါ ဖီးလ်အရမ်းတက်လာသဖြင့်ထမီကိုဗိုက်ပေါ် လှန်တင်၍ ပင်တီကိုချွတ်လိုက်သည်။လက်ညှိုးလက်ခလည်နှစ်ချောင်းပူး၍သူမစောက်ဖုတ်ထဲထည့်ပြီးအသွင်းအထုတ်လုပ်နေလိုက်သည်။

“ အားးးးးး အင်းး အားးးးး”

ပတ်ဝန်းကျင်ကို တဒင်္ဂမေ့သွားပြီး မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာတီးတိုးလေးငြီးတွား၍ တစ်ကိုယ်ရေ အာသာဖြေနေမိလေသည်။ထိုစဉ် အကြံသမားအောင်ဝင်းနိုင်ကသူ့အမ မလတ်အိပ်ပြီထင်၍ သူမကိုလိုးရန်တင်မာကြည်အိပ်ခန်းသို့ရောက်လာခဲ့သည်။မလတ်တီးတိုးလေးငြီးပြီး ပေါင်ကြီးကားကာ အာသာဖြေနေတာတွေ့လိုက်ရသည်။

အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်လာပြီး သူမဘေးမှာထိုင်လိုက်သည်။ မလတ်က အကောင်းကြီးကောင်းနေပြီး သူမဘေးမှာထိုင်ချလိုက်တာပင်မသိပါ။မလတ်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။တင်မာကြည်နှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံရသဖြင့်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ မောင်လေးဖြစ်နေသည်။ဟန်ဆောင်လေးရုန်းထွက်ပြီးထိုင်လိုက်သည်။

“ မောင်လေး ကို့အမကို နင် ဒါဘာလုပ်တာလဲ အခန်းထဲကထွက်သွား”

တမင်လေသံတင်းပြီး ပြောလိုက်သည်။

“ မလတ်ရယ် ရှက်မနေပါနဲ့ နင်အာသာဖြေနေတာမြင်လို့ ငါကဖြည့်ဆည်းပေးချင်လို့ပါ

“ နင်ကလည်းမပြောကောင်းတာဟယ်”

“ ငါတို့က မောင်နှမတွေမဖြစ်နိုင်ဘူး သွားပါ မောင်လေးရယ်”

သူမမူနွဲ့နွဲ့လေးပြောလိုက်သည်။

“ ဘာဖြစ်ဖြစ်ဟာငါတော့ နင်ဒီလို လက်နဲ့ဖြေဖျောက်နေတာ မကြည့်ရက်ဘူး

ပြောပြီးတာနှင့် တဆက်ထဲ မလတ်လည်တိုင်လေးကိုပြွတ်ခနဲစုပ်လိုက်သည်။မလတ်က သူ့ကိုဖက်ထားပြီးမငြင်းဆန်တော့ပဲ သူပြုသမျှကို ငြိမ်ခံနေလေတော့သည်။မလတ် အင်္ကျီ ပေါ်မှပင် သူမ၏မို့မောက်စူဖြိုးလှသည့်ရင်သားအစုံကို ဆုပ်နယ်ပြီး သူမ မိန်းမဝတ်တီရှပ်အင်္ကျီ ကို မတင်လိုက်သည့်အခါမလတ်ကကျောကိုကြွပေးထား၍ သူချွတ်လိုက်သည်။ညပိုင်းဖြစ်၍ ဘရာစီယာမဝတ်ထားပေါက်စီထက် အနဲငယ်ကြီးသော နို့နှစ်လုံးကဘွားခနဲပေါ်ထွက်လာသည်။မလတ်နို့နှစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်နှင့်အငမ်းမရစို့နေလိုက်သည်။

“မောင်လေးရယ် ပြောလို့လဲ မရဘူးဟာ နင်သိပ်ဆိုးတာပဲ"

ခြင်ထောင်သံလေးဖြင့်မလတ်က သူ့ကိုပြောသည်။မလတ်နို့သီးခေါင်းလေးကို သူလျှာနှင့်ထိုးကလော်ပြီးတပြွတ်ပြွတ်စို့ကာ နို့အုံကြီးကိုအူယားစွာဖြင့်ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။

“ အားး မောင်လေးရယ်ကြမ်းလိုက်တာဟယ် နို့မှာလည်းနင့်လက်ရာတွေထင်ကုန်အူးမယ်ဟွန်း"

" ငါအားပါသွားလို့ပါ မလတ် ချောတီးနော်"

“ ကောင်ဆိုးလေး မပြောလိုက်ချင်ဘူး"

မလတ်က သူ့ကို မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောသည်။နို့အောက်မှစကာအောက်သို့ လျှောဆင်းပြီးသူ့လျှာနဲ့ယက်၍နမ်းကာအပြင်ပိုင်းညိုသော်လည်း မလတ်၏ဗိုက်သားလေးမှာဖြူဖွေးနေလေသည်။ချပ်ရပ်ဖြူဖွေးသည့်မလတ်ဗိုက်သားလေးကို လျှာနှင့်ယက်ပြီးနမ်းလိုက်သည်။

“ အိုး ယားလိုက်တာ ဟယ်"

မလတ်တီးတိုးလေးပြောသည်။မလတ်ထမီကို ဖြေကာ ခါးအောက်သို့ လက်လျှိုသွင်းပြီး သူမထမီကို ချွတ်လိုက်သည်။သူ့အင်္ကျီ နှင့်ပုဆိုးကိုပါထ၍ချွတ်လိုက်ပြီးမလတ်ပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ထိုင်ကာ အမွေးနက်နက်ပါးပါးလေးများဖြင့်ဖုံးအုပ်ထားသည့်မလတ် စောက်ဖုတ်ပေါ်သူ့လက်တင်ပြီးပွတ်လိုက်သည်။

“အားးးးးးးးးး”

ဖင်ကြီးကြွပြီး မလတ် တီးတိုးလေးငြီးတွားနေသည်။သူ့အမ ဘယ်လောက် အလိုးခံချင်နေမှန်းမသိ ။သူပွတ်ပြီးခဏအကြာမှ ာမလတ်၏ကာမရှေ့ပြေးစောက်ရည်ကြည်လေးများကစိမ့်ထွက်စပြုနေလေပြီ။မလတ်စောက်ခေါင်းသူ့လက်ခလည်ထည့်ကာ ဇွိခနဲဇွိခနဲ လက်ခလည်နှင့်လိုးပေးပြီးညိုမည်းမည်းလေးဖြစ််နေသည့်စောက်စိပြူးပြူးလေးကိုပါဖိချေပေးနေလိုက်သည်။

“ အားးးးးး ရှီးးးးးးးး ကျွစ်”

မလတ်စောက်ရည်ကြည်လေးများကပွက်ခနဲလျှံကျလာသည်။

“ အားး မောင်လေး ငါမရတော့ဘူးဟာ အဟင့်"

အောင်ဝင်းနိုင်လည်းသူ့အမကို အရမ်းလိုးချင်နေပြီဖြစ်၍ အကြာကြီးနှူးနပ်မနေတော့ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသည့် မြွေပွေးကြီးလိုတရှူးရှူးမန်ဖီနေသော သူ့လီးတံကြီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။မလတ်စောက်ဖုတ်ဝမှာ သူ့လီးတံကြီးကိုတေ့ပြီးဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ ဇွိ ပြွတ် ဖတ်”

“ အားးးးးးးး ရှီးးးးး”

မလတ်၏သဘာဝချောဆီများရွှဲနေ၍ ချောချောချူချူပင် အောင်ဝင်းနိုင်လီးတံကြီးက မလတ်စောက်ခေါင်းထဲသို့ဝင်ရောက်သွားခဲ့သည်။နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်၍ မလတ်စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။

“ ဖွတ် စွိ ဖြလစ် ပလောက် ဖတ်”

“ အားးးးးးး အီးးးးးး ကျွတ်စ် အားးးးးးး”

မလတ်က အိမ်ထောင်ကျဖူးသူဖြစ်၍ သူ့ဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်း သူမဖင်ကြီးကိုစကောဝိုင်းသလို လုပ်ပေးနေလေသည်။အချက်ငါးဆယ်ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ မလတ်တစ်ကိုယ်လုံးထွန့်ထွန့်လူးလျက် အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်နေအောင်ဆုပ်ထားလေသည်။

“ ပြွတ် စွပ် ဖတ်”

“ အားးးးးးး မောင်လေးး အီးးးးးးးးးး”

မလတ်တီးတိုးလေးငြီးတွားကာသူမခါးလေးကော့တက်သွားပြီး ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွာလေသည်။ တမိထဲဝမ်းမှဆင်းသက်လာသည့် အမအရင်းကို လိုးနေရသဖြင့် အောင်ဝင်းနိုင်ကြာကြာထိန်းမထားနိုင် ပြီးချင်လာသည်။သင်္ကြန်ရေပြွတ်မှ ရေများပန်းထုတ်သလိုပင် မလတ်စောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးရည်များကို တဖြောဖြောနှင့်ပန်းထုတ်လိုက်သည်။သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက် အိပ်ယာထက်တွင် နားနေလိုက်ကြသည်။

“ နင့်စောက်ဖုတ်လေးက ကြပ်ထုတ်နေတာပဲ မလတ်ရယ်လိုးရတာမဝဘူးဟာ"

“ နင်ကလဲဟာ အမကို ပြောတာကြမ်းလိုက်တာ ငါ့ကိုနင်မိန်းမကျနေတာပဲ သားပြောမယားပြော ပြောတယ်"

မလတ်မျက်နှာလေးရဲကာသူ့ကိုပြောပြီး သူ့ဗိုက်ကြောကို ဆွဲလိမ်လေသည်။

“ ခုတောင်ငါတို့လုပ်ပြီးနေကြပြီပဲ ရှက်နေမနေပါနဲ့ မလတ်ရယ်"

“ ဒီလောက်ဖြစ်လှတာ တွေ့မယ်"

ပြောပြီးမလတ်က သူမလက်လေးဖြင့် မပျော့မမာလေးဖြစ်နေသည့် သူ့လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်လေသည်။

“ အား နာလိုက်တာ"

“ မောင်လေး နာသွားလား"

မလတ်ကစိုးရိမ်စိတ်ပူစွာနှင့်သူ့ကိုမေးလေသည်။

“ မလတ်ကို ချစ်လို့စတာ နာဘူး"

မလတ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုပြွတ်ခနဲသူစုပ်နမ်းလိုက်သည်။

“ ကောင်ဆိုးလေး"

ပြောပြီးသူ့ရင်ဘတ်ကို မလတ်က သူမလက်ချောင်းလေးများနှင့် ပွတ်သပ်ဆော့ကစားနေပြီး ဂွင်းထုပေးနေလေသည်။

“ နင့်ဟာကြီးက ပြန်မာလာပြန်ပြီ ခစ်ခစ်"

“ ငါ ချစ်တော့မယ်နော် မလတ်"

" အင်းချစ်တော့လေ မောင်လေး"

သူထလိုက်ပြီးမလတ်လက်ကိုဆွဲ၍ထူလိုက်ပြီး

“ ဒေါ့ကီဆွဲမယ် မလတ်”

ဟုသူပြောလိုက်သည့်အခါ မလတ်က သူ့အလိုကျ တဖက်သို့လှည့်ကာ ခါးလေးခွက်ပြီးကုန်းပေးထားလေသည်။မလတ်နောက်မှာ သူမုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူ့လီးတံကြီးကိုဆုပ်ကိုင်၍ ကားစွင့်လုံးတစ်သည့်ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကြားမှနောက်သို့ပြူထွက်လာသောစောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည်။

“ ဇွိ ပြွတ် ဖတ်

“ အားးးးးးးးးး ရှီးးးးး

“ ဖလွှတ် စွိ ပလောက် ဖတ်”

“ အားးးးးးး ကျွတ်စ်”

မလတ်ပေါင်ခြံနှင့်သူ့လအုရိုက်သံတဖတ်ဖတ်ကအိပ်ခန်းထဲတွင် သောသောညံနေသလို စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ထွက်သံနှင့်မလတ် ငြီးတွားသံလေးများကလည်း နတ်ဆောင်းသံအလား ထွက်ပေါ်နေလေတော့သည်။

မလတ်ခါးလေးကိုအုပ်ကိုင်ပြီး သူမဖင်လုံးကြီးခွင်ဝင်သည်အထိ အမစောက်စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။သူဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း မလတ် ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေး ဝဲခနဲ ဝဲခနဲ ဖြာထွက်သွားတာကြည့်၍ အတော်ကောင်းသည်။ ထိုညက သူနှင့်မလတ်ဘယ်နှစ်ချီမှန်းပင်မမှတ်မိ ညအတော်နက်မှသူတို့လိုးပွဲကြီးကို ရပ်လိုက်ပြီးမောင်နှမနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ဖက်၍ အိပ််လိုက်ကြသည်။

နောက်နေ့သူအပြင်သွားရင်းဆေးဆိုင်မှာ တားဆေးဝယ်လာပြီးမလတ်ကို သောက်ရန်ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်လေးနှင့်ညီမလေးတို့ ပြန်မလာခင်အထိ သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက် နေ့ရောညပါအချိန်မထားပုံစံမျိုးစုံဖြင့် လိုးဆော်ခဲ့ကြသည်။မလတ်ကဒေါ်လေးလိုပင် ဏှာထန်သူဖြစ်သလိုသူကလည်းအထန်ဖြစ်သည်။

ထိုသို့ဖြင့် နောက် ၂ ရက်တွင်ဒေါ်လေးတို့ ပြန်ရောက်လာကြသည်။ညအစောပိုင်းဒေါ်လေးကို လိုးပြီးဒေါ်လေးအိပ်တာနှင့်မလတ်အိပ်ခန်းသို့ သူဆောင်တော်ကူးကာ မလတ်ကိုတစ်ချီလိုး အဒေါ်နှင့်အမကို လိုးဆော်နေရသဖြင့်အောင်ဝင်းနိုင်ဘဝကြီးက သာသာယာယာ ဖြစ်နေပါသည်။နောက်သူအားဆေးများဝယ်ပြီး သောက်သလိုနို့ကြက်ဥ ပုံမှန်တနေ့ ၂ ခွက်သောက်ကာ သုတ်ထွက်အားကောင်းစေရန် ရုံးပတီသီးကြော်စား၍တမျိုး ပြုတ်တို့တာတဖုံအမြဲစားခဲ့သည်။

ညီမလေးအိပ်ခန်းက နောက်ဖေးမီးဖိုဆောင်နှင့် ကပ်လျက်တွင်ရှိ၍ အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့်ဆိုအနည်းငယ်လှမ်းပါသည်။သူညဖက်တရေးနိုးအပေါ့အပါးသွားသည့်အခါညီမလေးအိပ်ခန်းရှေ့ရောက်လျှင် ညီမလေးအိပ်နေတာကြည့်တတ်သည်။သူ့လီးကလည်းအဒေါ်နှင့်အမကိုလိုးနေရတာ အားမရနိုင်။တစ်နေ့တစ်ခြားခန္ဓာကိုယ်ဖွံ့ထွားလာပြီးရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်တို့က မို့မောက်စူဖြိုးကာ အလှသွေးများကြွယ်လာသည့် ညီမလေးခင်မေထွေးကိုလည်းသူလိုးချင်လာမိသည်။

.............................................................................................

မနေ့ညက မလတ်အားသူဖင်ချချင်သည်ပြောတော့ တခါမှဖင်မခံဖူးသဖြင့် သိပ်မကြမ်းရန်သူ့ကို ပြော၍သူမဖင်ထဲအုန်းဆီဆွတ်ပြီးသူ့လီးကိုလည်းဆွတ်ပြီးမှ ချော့သွင်းရသည်။နောက်နေ့သူမဖင်တွေစပ်နေသည်ဟု နှစ်ယောက်ထဲရှိချိန်မှာ မလတ်ကပြောတာဖြစ်ပါသည်။

ထိုသို့နေလာခဲ့တာ တလလောက်ကြာခဲ့ပြီးတညတွင်သူဒေါ်လေးနှင့်မလတ်သောက်ရန် ကော်ဖီထဲအိပ်ဆေးထည့်၍တိုက်လိုက်သည်။သူတို့လေးယောက်အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ tv ထိုင်ကြည့်နေကြပြီးအတန်ကြာတော့ ဒေါ်လေးနှင့်မလတ်တို့အိပ်ချင်လိုက်တာ ဟုပြောပြီးထသွားကြလေသည်။သူနှင့်ညီမလေးကtvဆက်ကြည့်နေကြသည်။

“ ကိုလေး ညီမလေး သွားအိပ်တော့မယ် ၉ နာရီခွဲပြီ"

ညီမလေးလည်း အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ထသွားလေပြီ။ခင်မေထွေးက အသက် ၁၈နှစ် ရည်းစားမထားဖူးသေးသော် လည်း ဖုန်းထဲမှာသူမမိန်းခလေးသူငယ်ချင်းဆီမှ တဆင့် ဇက်ပြာဖြင့်ကူးထားသော အောကားများကြည့်သည်။အောင်ဝင်းနိုင်အပေါ့သွားချင်၍ အိမ်သာသို့သွားပြီး အပေါ့သွားလိုက်သည်။အပေါ့သွား၍ပြီးတော့အိမ်သာမထွက်ကာ ညီမလေးအိပ်ခန်းရှေ့ရောက်သည့်အခါ အထဲသို့ကြည့်လိုက်သည်။

ညီမလေးမအိပ်သေးဖုံးကိုသဲကြီးမဲကြီးကြည့်နေလေသည်။ညီမလေးအိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။

" မအိပ်သေးဘူးလားညီမလေး"

" မအိပ်သေးဘူး ကိုလေး"

ညီမလေးဖုံးကိုခေါင်းအုံးဘေးမှာထားပြီးလှဲနေရာမှထိုင်လိုက်သည်။

" လာ ကိုလေးထိုင်"

ညီမလေးက သူ့ကိုထိုင်ခိုင်းသဖြင့် သူဘေးမှာထိုင်လိုကသည်။

" ဘယ်သူတွေနဲ့ ချက်နေတာလဲညီမလေး"

ပြောပြီးခေါင်းအုံးဘေးမှညီမလေးဖုံးကိုယူကြည့်လိုက်သည်။

" ဟာ ကိုလေးပေး ညီမလေးဖုံးကို"

ညီမလေးသူ့ထံမှ ဖုံးကို အတင်းလုနေ၍ ရှောင်လိုက်ပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူမဖတ်ထားသော မောင်နှမအင်းစက်ဇာတ်လမ်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။သူဖတ်၍ပြီးတော့ 

“ ညီမလေးကကိုလေးလိုပဲ ဝါသနာတူတယ်

ဟု သူပြောလိုက်သည်။

" ကိုလေးလည်းဒီဇာတ်လမ်းကိုတအားကြိုက်တာ ညီမလေးရဲ့"

" အဲထဲကလို ကိုလေးတို့လုပ်ကြရအောင်"

" ဟာကွာ ကိုလေး ဏှာဗူးကြီး"

ညီမလေးမျက်နှာလေးရှက်သွေးဖြာကာနီရဲသွားလေသည်။အခြေနေက ခုလောက်ဆို သိပ်မဆိုးလှ။ ညီမလေးနှင့်ချစ်ရည်လူးရန်သူအမြန်လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ညီမလေးနှုတ်ခမ်းလေးကို သူစုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သူမကိုယ်လုံးလေးကိုအိပ်ယာပေါ်သို့ လှဲချဲလိုက်သည်။ညီမလေးကအတင်းရုန်းသူက အတင်းပဲအပေါ်မှဖိထားပြီးညီမလေးလျှာလေးကိုပြွတ်ခနဲသူ့ပါးစပ်နဲ့ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

သူ့ကျောပြင်ကြီးကို ညီမလေးကလက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ထုနှက်နေပြီး အတင်းရုန်းကန်နေလေသည်။ ၄ မိနစ်ကျော် လောက်ရောက်သည့်အခါ ညီမလေးရုန်းအားလေးများက တဖြေးဖြေးပျော့ကျကာတန်ပြန်အနမ်းတွေနှင့်ပြန်နမ်းနေလေတော့သည်။သူစုပ်နမ်းနေရာက ဂါဝန်ပေါ်မှပင်ညီမလေး၏ရင်နှစ်မွှာကို ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။

" အား ကိုလေး"

ဂါဝန်ကိုအပေါ်သို့လှန်တင်လိုက်သည်။

" အိုး"

ညီမလေးရင်ဘတ်ရှေ့မှာလက်လေးနှစ်ဖက်ယှက်ပြီးကွယ်ထားသည်။ညီမလေးလက်လေးနှစ်ဖက်ကို သူဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ညချိန်ဖြစ် ၍ဘရာစီမဝတ်ထားမီးရောင်အောက်တွင် ညီမလေး၏ဖွံ့ထွားစူဖြိုးသည့်အပျိုနို့နှစ်လုံးကဘွားခနဲပေါ်ထွက်လာသည်။နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးနှစ်ဖက်ကို သူဖွဖွလေးဖိချေလိုက်သည်။

" အားး ဟင်းး အားး"

ဖီးတက်သံလေးဖြင့် ညီမလေးတီးတိုးလေးငြီးတွားနေလေသည်။သူ့လက်ထဲမှာညီမလေးနို့သီးခေါင်းလေးကထောင်မတ်နေသည်။ညီမလေးနို့နှစ်လုံးကိုသူစို့လိုက်သည်။ညီမလေးတီးတိုးလေးငြီးတွားပြီးသူ့ကို ဖက်ထားလေသည်။အတော်ကြာကြာစို့၍ ပြီးတော့ ညီမလေးပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။

ခင်မေထွေးရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်နေမိပြီးသူမ အဖုတ်ထဲမှာ ယွစိယွစိ ဖြစ်လာရတော့သည်။ညီမလေးပေါင်ခွဆုံသို့သူမျက်နှာအပ်လိုက်သည့်အခါအို့ ကိုလေးမလုပ်ပါနဲ့ဟုသူ့ကိုတားနေလေသည်။ညီမလေးစကားကိုသူမသိကျိုးကျွံပြုထားပြီးအမွေးဘုတ်စုလေးများနှင့်ဖုံးအုပ်ထားသည့်ညီမလေးအဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကိုလျှာဖြင့်ယက်လိုက်သည်။

" အားးးးးးးး အီးးးးးးးးး"

ခါးလေးကော့တက်သွားပြီးညီမလေးသူ့ခေါင်းကိုကိုင်ထားသည်။ညီမအရင်းအဖုတ်ကိုစေတနာတွေပိုစွာဖြင့်သူယက်ပေးနေပြီးပဲစေ့ခန့်ရှိစောက်စိလေးကိုဖူးခနဲဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

" အားးးးးးးး အီးး ဟီးးးးး ဟင့် ဟင့်"

ညီမလေးရှိုက်သံလေးတွေပင် ထွက်လာသည်။သူယက်ပေးပြီး ခဏအကြာတွင်ညီမလေးစောက်ရည်ကြည်လေးများစိမ့်ထွက်လာသည်။ညီမလေးကို အရမ်းလိုးချင်နေပြီ။ယက်ရာမှ ခွာလိုက်ပြီးဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ညီမလေးကရှက်၍ထင်မျက်စိမှိတ်ထားလေသည်။

သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကိုဖြေချလိုက်သည်။ဖြောင်းခနဲပင်လီးတံကြီးကကန်ထွက်လာပြီးတမိထဲဝမ်းမှ ဆင်းသက်လာသောညီမအရင်းအဖုတ်ရှေ့မှာ တဆတ်ဆတ်နှင့်တောင်မတ်နေလေသည်။ညီမလေးပါးပြင်လေးကို ရွှတ်ခနဲနမ်းလိုက်သည်။

" မျက်လေးဖွင့်ကြည့်အုံးလေ ခလေး"

" ကြည့်ပါဘူး ရှက်တယ်"

ညီမလေးကနှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးသူ့ကို ပြောလေသည်။သူအူယားသွားပြီး သူမအဖုတ်ကိုယက်ထားသည့်ပါးစပ်နှင့်ညီမလေးကိုကစ်ဆင်ရိုက်လိုက်သည်။

" ပြွတ်စ်"

ညီမလေးကမျက်လုံးမဖွင့်မှိတ်ထားသည်။သူ့လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်၍ အဖုတ်ထဲ မသွင်းသေးပဲ ရသာဖူးစောက်စိပြူးပြူးလေးကိုဒစ်ဖူးကြီးဖြင့်ထိုးကလော်လိုက်သည်။

" အားးးးးးး ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်"

" ကိုလေးရယ် အဟင့်ဟင့်"

ညီမလေးမျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး ညီမလေးကိုလိုးပါတော့ ကိုလေးရယ် အလိုးခံချင်လှပြီလို့ သက်ရာက်သည့်အကြည့်လေးဖြင့်ကြည့်နေလေသည်။ညီမလေး အဖုတ်ဝမှာသူ့လီးတံကြီးကိုတေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည်။ညီမလေးအဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးတံကြီးတဝက်လောက်က ကြပ်ကြပ်သပ်သပ်နှင့် ဝင်ရောက်သွားခဲ့လေသည်။

" အားးးးးးးးးး ကျွတ် ကျွတ်"

အပျိုအဖုတ်ဖြစ်၍ကြပ်ထုတ်နေသည်။ညီမလေးထအော်မည်ဆိုး၍သူမပါးစပ်ကို လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကာ ကျန်နေသည့်တဝက်ကို အားယူပြီးဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြိ ပြွတ် ဒုတ် ဖတ်”

" အု အူးးးးးးး အူးး"

ညီမလေးနာ၍ ထင်မျက်ရည်လေးဝဲနေလေသည်။အုပ်ထားသည့် လက်ကို သူဖယ်လိုက်သည်။သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသားများစုတ်ပြတ်ကုန်ပြီထင်ရအောင် ကိုလေးလီးတံကြီးက အရှိန်နှင့်အဖုတ်ထဲတိုးဝင်ကာသားအိမ်သို့ ပင်လာထောက်မိလေသည်။

ညီမလေးအပျိုစင် နို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးတဖုံးဖုံးနှင့် ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။မလတ်နှင့်ဒေါ်လေးတို့လိုပင် ညီမလေးကလည်းအပေးကောင်းသည်။သူ့ဆောင့်လိုးချက်များနှင့်အညီ လှုပ်ရှားပေးနေလေသည်။ဒီကောင်မလေး အောကားတွေ ဘယ်လောက်ကြည့်ထားတယ်မသိဟု သူလိုးဆော်ရင်းမှ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်သည်။

“ စွိ စွပ် ပွတ် ပလောက် ဖတ် ”

“ အားးးးးးး အီးးးးးးးးးး ကျွတ်စ်”

သူဆောင့်လိုးနေစဉ်မှာပင် ညီမလေးပြီးခါနီးပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။အချက်သုံးလေးဆယ်ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ တအားအားတအီးအီးငြီးတွားကာ ထွန့်ထွန့်လူး၍ ညီမလေးပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားလေသည်။ညီမလေးနှင့်မတိမ်းမယိမ်းပင်။ သူမအဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီးကိုထိုးစိုက်ထားပြီးသားအိမ်ခေါင်းနားထိသူ့လီးရည်များကို ဗျစ်ခနဲဗျစ်ခနဲပန်းထုတ်လိုက်သည်။

သူတို့မောင်နှမအိပ်ယာထက်မှာနားနေလိုက်ကြသည်။ညီမလေးဂါဝန်ပင်အောက်သို့ပြန်မဖုံးသေးပဲပက်လက်လေးနားနေသည်။ညီမလေးနို့ကိုသူအငမ်းမရစို့နေလိုက်သည်။

" ခစ် ခစ် ကိုလေးကလည်း ကလေးကျနေတာပဲ နို့စို့နေတာ"

" ကိုလေးက နို့မပြတ်သေးဘူးညီမလေးရဲ့"

သူနို့စို့နေရာမှပြောလိုက်ပြီးပြန်စို့နေလိုက်သည်။ညီမလေးလက်လေးတဖက်ကိုယူပြီးသူ့လီးတံကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ခင်မေထွေးက အောကားများနှင့် မောင်နှမအင်းစက်ဇာတ်လမ်းများ  ဖတ်ဖူးကြည့်ဖူးထား၍ ကိုလေးလီးကြီးကို သူမလက်လေးဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေလိုက်သည်။သူမဂွင်းပေးပြီးခဏအကြာမှာ ကိုလေးလီးတံကြီးကသံချောင်းလိုမာတောင်လာသည်။

" ကိုလေးရယ် နဲတာကြီးမဟုတ်ဖူး ဒါကြီးနဲ့ ညီမလေးဟာလေးထဲကို ခုနက အတင်းထိုးထည့်တယ်..ဒါကြီးကလည်း မှိုပွင့်ကြီးကျနေတာပဲ"

သူ့ဒစ်ဖူးကြီးကိုကြည့်၍ ညီမလေးကပြောပြီး လီးတံကြီးကို ဖွဖွလေးဆုပ်ညှစ်ထားလေသည်။

" ထပ်လုပ်ကြရအောင်လေ ညီမလေး"

" ညီမလေးအထဲကတအားစပ်နေတယ် မနက်ဖြန်ကျမှလုပ်နော်"

" အင်းပါညီမလေးရယ်ဒါဆိုကိုလေးကိုလီးစုပ်ပေးပါလား"

" အင်းစုပ်ပေးမယ်လေဘယ်လိုစုပ်ရမလဲပြောပြ"

ညီမလေးက လှဲနေရာမှ ထိုင်လိုက်သည်။ညီမလေးခေါင်းလေးကို ကိုင်၍ သူ့လီးရှိရာသို့ဆွဲချကာ သူမပါးစပ်နားမှာလီးတံကြီးကို တေ့ပေးထားပြီး 

“ ပါးစပ်ထဲထည့်ရေခဲချောင်းစုပ်သလို စုပ်ပေးညီမလေး”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ညီမလေးကအတတ်မြန်သည်။သူမပါးစပ်ထဲသူ့လီးတံကြီးကိုထည့်ပြီးခေါင်းလေးနိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်လုပ်၍စုပ်ပေးနေလေသည်။

“ အားးးးးး ရှီးးးးး ကျွတ်စ်”

" ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ်"

ညီမလေးဆံပင်များကိုသူလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ညီမလေးလီးစုပ်ပေးသည်အားအရသာရှိစွာ ခံနေလိုက်သည်။ငါးမိနစ်ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ ညီမလေးပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လီးရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။သူ့လီးကို ညီမလေးပါးစပ်ထဲမှဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ညီမလေးက သူ့လီးရည်များကိုထထွေးမည်ပြင်စဉ်မှာ သူမနှုတ်ခမ်းလေးကိုသူ့ပါးစပ်နှင့်တေ့ထားပြီးစုပ်နမ်းလိုက်သည်။

" ကိုလေးကလည်း ညစ်ပတ်တယ် သူ့အရည်တွေညီမလေးပါးစပ်ထဲ ပန်းထဲ့တယ်"

သူ့ရင်ဘတ်ကြီးကိုလက်သီးဆုပ်လေးနှင့်ညီမလေးက ထုနေလေသည်။

" ကိုလေးအခန်းကိုပြန်တော့ ညီမလေးအိပ်တော့မယ်"

" မွ မွ"

ညီမလေးကို အာဘွားပေးလိုက်ပြီး ပုဆိုးဝတ်ကာ သူမအိပ်ခန်းထဲမှ အောင်ဝင်းနိုင် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။လုံးကြီးပေါက်လှ ညီမလေးအကိတ်လေးကို လိုးလိုက်ရသဖြင့် ဘဝင်ပီတိဂွမ်းစိုင်ထိဆိုသလိုပင် ပျော်ရွှင်မဆုံးတပြုံးပြုံး ဖြစ်နေမိပါသည်။


ပြီးပါပြီ။



အိမ်တွင်းရေး အရှုပ်တော်ပုံ အပိုင်း ( ၁ )

အိမ်တွင်းရေး အရှုပ်တော်ပုံ  အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - ကာမလူဇိုး

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

သူ့နာမည်က အောင်ဝင်းနိုင် အသက်၂၂ နှစ် ညီအကို မောင်နှမ ၄ ယောက်ရှိသည့်အနက် သူကနို့ညှာဖြစ်သည်။ အကိုကြီးက အောင်မင်းနိုင်အသက်၂၈ နှစ်။လွန်ခဲ့သည့် ၂ နှစ်ခန့်ကအိမ်ထောင်ကျသွားပြီး အိမ်ခွဲနေပါသည်။အမ အလတ်က တင်မာကြည် အသက်၂၅ နှစ် ။ပြီးခဲ့တဲ့ ၆လ ကျော်ခန့်က သူမ ယောင်္ကျားနဲ့ စိတ်သဘောထားမတိုက်ဆိုင်သဖြင့် ကွာရှင်းကာအိမ်သို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ 

ကိုကြီးနှင့်အမလတ်က သားသမီးမရှိကြပါ။ သူ့အောက်တွင် ညီမလေး ခင်မေထွေး သူမကအသက် ၁၈ နှစ်ဖြစ်ပါသည်။ သူတို့ မိဘနှစ်ပါးကဆုံးပါးသွားတာ ၅ နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီ။ သူတို့မောင်နှမတွေနှင့်အတူအမေ့ ညီမအရင်းဒေါ်လေးဒေါ်တင်မေကလာနေပေးသည်။ 

ဒေါ်လေးက အသက် ၄၅ နှစ် မုဆိုးမဖြစ်ပြီးသားသမီးနှစ်ယောက်က အိမ်ထောင်အသီးသီးကျသွားကြပြီး အဝေးမှာနေကြသည်။ သူတို့နှင့်ပင်ဒေါ်လေးက အတူနေပြီး သူမသားသမီးအရင်းလို မိတဆိုးဖတဆိုးလေးများဖြစ်၍ချစ်ရှာခဲ့ပါသည်။ သူတို့အမေက မောင်နှမသုံးယောက်ထဲမှာအကြီးဆုံး အမေ့ကသူတို့ဦးလေး ပြီးမှ ဒေါ်လေးဒေါ်လေးကအငယ်ဆုံးဖြစ်ပါသည်။

သူတို့ ညီအကိုမောင်နှမတွေ အကုန်လုံးပညာရေးကံမပါခဲ့ကြ။သူက ၁၀ တန်းနှစ်မှာပင်စာမလိုက်နိုင်၍ ထွက်လိုက်သည်။ သူ့အမနှင့်သူ့အကို ညီမလေးတို့လည်း သူလိုပင်ဖြစ်ကြပါသည်။ သူတို့စီးပွားရေးက၂ လုံး ၃လုံးကော်မရှင်ရောင်းသော အလုပ်ဖြစ်သည်။ ထိုလုပ်ငန်းက သူတို့မိဘတွေမကွယ်လွန်ခင်ထဲက လုပ်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ကလည်း ဒီအလုပ်ကို သူတို့မောင်နှမသုံးယောက် ဆက်လက် လုပ်ကိုင်ခဲ့ကြသည်။

၂ လုံး ၃ လုံးကော်မရှင်ရောင်းရင်း တဖက်ကလည်း သူဘောလုံးပွဲကော်မရှင်စားဖြင့် ရောင်းပါသည်။ သူနှင့်ညီမလေးကအိမ်ထောင်မကျသေး။လူပျို အပျိုများဖြစ်ကြသည်။ သူက လူပျိုဆိုသော်လည်း လီးကတော့ အိုနေပြီ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူ အသက် ၁၇ လောက်က သူတို့တလမ်းကျော်မှ တခုလပ်မမကြီး မမမြင့်ဆိုသည့်ဆော်ကြီးနှင့် ငြိခဲ့သည်။ သူမက ၂၆ လောက်ရှိပြီ။ သူ့ထက် ၉ နှစ်ကြီးသည်။ သူမအား ၄လ ကျော်လောက် လိုးဆော်လိုက်ရသည်။ 

မိန်းမလိုးနည်းပေါင်းစုံနှင့် ဘာဂျာမှုတ်နည်း မိန်းမကို စိတ်လာအောင် ဘယ်လိုနှူးဆွရမည်ဆိုသည်များကို ထိုဆော်ကြီးက သူ့အားသင်ပေးခဲ့သည်။ အသက်ငယ်ငယ်နှင့် မိန်းမလိုးနည်း နှူးဆွနည်းများကို သူတတ်ကျွမ်းခဲ့သည်။ သူမလည်း နောက်တော့ ဘောစိတစ်ယောက်ဖြင့် အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့သည်။ သူလည်း ထိုဆော်ကြီးကို မဝါးရတော့ အနီးနားပတ်ဝန်းကျင်မှ မုဆိုးမ တခုလပ်ကြိုက်ကုန်းများအား မန်းပြီးရလျှင် လိုးဆော်ဖြစ်ခဲ့သည်။

သူ့ ရူပါကဖြောင့်သည့်အထဲပါပြီး တော်ကီကောင်းကာငွေလည်းရွှင်၍သူမန်းလျှင်ရတာများသည်။ အပျိုလေးတွေတော့ မလိုးဖူးသေး မုဆိုးမ တခုလပ်နှင့်သူ့ထက်ကြီးသည့် ဆော်ကြီးတွေသာ လိုးဆော်ခဲ့ဖူးသည်။ ခုနောက်ပိုင်း တဖြေးဖြေးတိုးတက်လာသည့် ခေတ်ကြီးမှာဖုန်းတွေ အင်တာနက်တွေပေါ်လာပြီး အင်းစက်သွေးသားရင်းခြာ မောင်နှမ တူဝရီးဇာတ်လမ်းများကို သူအဖတ်များလာခဲ့သည်။ 

ဆိုတော့ အိမ်မှာနေ့စဉ်မြင်တွေ့နေရသော တင် ရင်များက ခုထိတင်းရင်းပြီးလုံးကြီးပေါက်လှ ညိုချောအကိတ်ကြီး ဒေါ်လေးတင်မေ။ တခုလပ်အမ ဂျောကောင်းသည့် မမတင်မာကြည်။  ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်တို့နှင့်ခန္ဓာကိုယ်ဖွံ့ထွားသော ညီမလေးခင်မေထွေးတို့အားသူလိုးချင်ခဲ့တာလေးငါးလခန့်ရှိခဲ့ပြီ။ ဘယ်လိုစရမှန်းမသိ၍ ငြိမ်နေတာဖြစ်သည်။ 

ခုနောက်ပိုင်းသူအရင်ကလို ဆော်ဇယားများပင်မရှုပ်တော့ အခြေနေပေးလျှင်သူမတို့သုံးယောက်ထဲ ကတစ်ယောက်ကို ဖန်ပြီးလိုးမည် ဟုတွေးထားခဲ့ဖူးသည်။သူ့ဘောလုံးပွဲရောင်းသောအလုပ်မှာရောင်းအားကောင်း၍ နောက်တော့ သူတို့နှင့် ညီအကိုတစ်ဝမ်းကွဲတော်သူအမေ့မောင်အရင်း၏သားဖြစ်သူခင်မောင်ကိုခေါ်ကာ ပိုက်ဆံပေးပြီးကူခိုင်းရလေသည်။ ခင်မောင်ကအသက် ၂၀ သူ့ထက်ငယ်သည်။

သူတို့ ညီအကိုမောင်နှမလေးယောက်လုံး အရပ်မြင့်တာက အဖေ့ဘက်လိုက်ပြီး မျက်ခုံးမျက်ဖန်ကောင်းကာအသားညိုတာက အမေ့ဘက်လိုက်၍ ညိုချောများဖြစ်ကြပါသည်။

ငါ ဒိုင်ဆီ ငွေသွားအပ်လိုက်အုံးမယ် ခင်မောင်ဟုပြောပြီး သူ ညဘက် ဇယားများချုပ်ပြီး၍ ဒိုင်အိမ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ငွေသွားအပ်ပြီး သူ့ကော်မရှင်ခနှုတ်ယူကာအပြန်လမ်းမှာ ဘီယာဆိုင်ထိုင်လိုက်သည်။ စားကောင်းသောက်ကောင်းလေးဘီယာ ၂ ခွက်မှာပြီးသောက်လိုက်သည်။ အမြဲတမ်းတော့ သူမသောက်။ တခါတရံမှသောက်တာဖြစ်သည်။

ခင်မောင်အိမ်ရှေ့တွင် tv ထိုင်ကြည့်နေစဉ် 

“ ခင်မောင်ရေ ဟို ညီအမနှစ်ယောက် သွားပြီလား ”

ဟု ဒေါ်လေးကမေးသည်။

" သွားပြီ ဒေါ်လေး"

“ သူတို့မရှိခင် ဒေါ်လေးတို့ အမြန် လုပ်ကြမယ် သား”

ဟု ဒေါ်လေးကပြောသည်။ကျနော်လည်း ဒေါ်လေးကိုလိုးချင်နေတာမှလီးကို တောင်နေပြီ။

“ ဟင်းး မအေလိုးလေး အဲလိုပဲပြောရလား”

တူလေးကိုမျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်ပြီး သူမ၏ စွင့်ကားသောဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကိုလှုပ်ယမ်း၍ လှေကားဆီသို့ ဒေါ်တင်မေလျှောက်လှမ်းသွားသည်။ ခင်မောင်လည်းအမြန်ပင်ဒေါ်လေးနောက်သို့ လိုက်ခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ အိပ်ယာထက်မှ ာတူလေးကို စောင့်နေလိုက်သည်။

သူအိမ်ခန်းထဲဝင်၍ တခါးအမြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာဒေါ်လေးထမီကို လှန်တင်လိုက်သည်။သားအမြန်လုပ်နော် တော်ကြာနင့်ကိုလေး ပြန်လာခါနီးပြီ။

" ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး"

ဒေါ်လေးပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကိုဖြေချလိုက်သည်။ သူ့လီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက််ပြီးစောက်မွေးနက်နက်များနှင့်ဖုံးအုပ်ထားသော ဒေါ်လေးရဲ့စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြိ..ပြွပ် ဖတ်  ”

“ အားးးးးးးးး ကျွတ်စ်”

စန်းစန်းတင့်လှသည့်အယ်နေသော ဒေါ်လေးရင်သားတွေကိုအင်္ကျီပေါ်မှ လက်နှင့် ဆုပ်နယ်ပြီး ဒေါ်လေးတင်မေစောက်ဖုတ်ကြီးကိုဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။

“ ဖလွှတ် စွိ ပြွတ် ပလောက် ဖတ်”

“ အားးးးးးး အီးးးးး အိုးး သားး ဆောင့်လိုးပေး ဒေါ်လေးကို အားးးးးး”

ခင်မောင် မနားတမ်းပင်ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကို တဖုံးဖုံးနှင့်ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။ တူလေးဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်းဒေါ်တင်မေ သူမဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်းသလိုဝိုင်းပေးပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပင့်တင်ပေးနေလိုက်သည်။ 

အချက် ၇၀ ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ ဆီးခုံချင်းထိကပ်ထားပြီး ဖင်ကြောကြီးများရှုံ့ကာ ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးရည်များကို ဖြောခနဲပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ခင်မောင်နှင့်မတိမ်းမယိမ်းပင် ဒေါ်တင်မေတစ်ကိုယ်လုံးဖျိုးခနဲဖျဉ်းခနဲဖြစ်၍ ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။

ခင်မောင်ပုဆိုးပြန်ဝတ်ပြီး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့သည်။ သူနှင့်ဒေါ်လေးတို့ လိုးခံလာကြတာ ယခုဆို ၆ လကျော်ခဲ့ပြီ။ သူတို့ခုလိုပင် အိမ်သားများညဘက်အပြင်သွားကြလျှင် ဒေါ်လေးက သူ့အားလာခေါ်၍ လိုးခိုင်းတတ်လေသည်။ ဟိုညီအမနှစ်ယောက်က ညနေစောင်းပြီဆိုတာနှင့် ထမင်းစားသောက်ပြီးသုံးအိမ်ကျော်မှ မတင်မာကြည်သူငယ်ချင်းအိမ်သို့ သွားကာလင်အကြောင်းသားအကြောင်းများပြောဆိုတတ်ကြသည်။ ညအိပ်ချိန်မှ ပြန်လာတတ်ကြသည်။

ဒေါ်တင်မေကအသက် ၄၅ နှစ်ဆိုသော်လည်း အရွယ်ကမကျပါ။ နုပျိုလျက်ရှိပြီးသူမ၏ တင်နှင့်ရင်များမှာ ပျော့တွဲမနေ တင်းရင်းနေဆဲရှိသေးသည်ဟု ဆိုရမည်။ အရပ် ၅ ပေ ၅ ရှိပြီး ဖွံ့ထွားမို့မောက်သော ရင် သိပ်မတုတ်သည့် ခါးနှင့် စွင့်ကားသောတင်တို့ကိုပိုင်ဆိုင်ထားသူဖြစ်ပါသည်။ ရုပ်ရည်အသင့်အတင့်ရှိသည်ဟု ဆိုတာထက် သာသောရုပ်ရည်ရှိပြီးလုံးကြီးပေါက်လှညိုချောဖြစ်သည်။ သူမ၏အုံထူနက်မှောင်သော ဆံပင်များက တင်ပါးခန့်ရှည်ပြီးတခါတရံ မှသာ ဘီးစပက်ပက်တတ်သည်။

နောက်မှာဖားလျားချထားတာများပြီး ပါတိတ်ဝမ်းဆက်နှင့် ကီမိုနိုများသာ အဝတ်များသည်။ဒေါ်လေးတင်မေက တဏှာရာဂအားကြီးသလို မတင်မာကြည်နှင့်ညီမလေး ခင်မေထွေးတို့ကလည်းဒေါ်လေးလို ပင်ဖြစ်ကြပါသည်။ တခါတရံ သူမတို့အိမ်ရှေ့တွင်ထိုင်နေချိန်အိမ်သားများမရှိလျှင် လင်အကြောင်းသားအကြောင်းတွတ်ထိုးနေကြတာ သူ နားစွန်နားဖျားကြားမိ၍သိရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ 

သူ ညီမလေး ခင်မေထွေးနှင့် မမ တင်မာကြည်တို့ညီအမကိုလည်း လိုးချင်မိသည်။ အခြေနေမပေးသေး၍ ငြိမ်နေတာဖြစ်သည်။ဒေါ်လေးတင်မေကအိမ်ပေါ်ရှိ သူမအခန်းထဲတွင်သူ့အလိုးကိုခံတတ်သလို ညဘက်အိမ်သားများအိပ်ချိန်ဆိုလျှင်လည်းအိမ်နောက်ဖက်ရှိ ဂိုထောင်အစုတ်လေးထဲသွားပြီးသူတို့တူဝရီးလိုးဆော်တတ်ကြလေသည်။

သူတို့ ဖြစ်ခဲ့ကြပုံမှာလွန်ခဲ့သည့် ၅ လခန့်က ဟိုညီအမက သင်္ကြန်တွင်းဖြစ်၍ ၂ လုံးဘောလုံးများနားထားသောကြောင့်ခရီးထွက်ကြမည်။ ကိုလေးအောင်ဝင်းနိုင်ကလည်းသူ့သူငယ်ချင်းတွေနှင့် စက်စဲ ဘက်သွားကြမည်။

သူလည်းအိမ်သို့ခဏပြန်ချင်ကြောင်းပြောသည့်အခါ ဒေါ်လေးကသားပြန်မယ်ဆိုရင် အိမ်မှာ ဒေါ်လေးတစ်ယောက်ထဲဖြစ်နေမှာပေါ့နင့်ကိုလေးတို့ ပြန်ရောက်မှသွားပါကွယ်ငါ့တူလေးကလိမ်မာပါတယ်ဟုပြောသည် ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေးဟု သူပြောလိုက်သည်။

ထိုသို့ဖြင့်အိမ်တွင်သူတို့တူဝရီးနှစ်ယောက်သာကျန်ခဲ့ကြသည်။ အကျနေ့ရောက်တော့ မနက်အစောပိုင်းဒေါ်လေးက ရင်ဖုံးအင်းကျီဖြူနှင့်ယောဂီထမီဝတ်ပြီး ဘုန်းကြီးသွားမည်ဟုသူ့ကိုပြော၍ထွက်သွားလေသည်။အုံထူနက်မှောင်သော ပိတုန်းရောင်ဆံပင်များကို ဘီးစပက်ပက်ထားပြီးသိပ်မတုတ်သည့် ခါးလေးအောက်မှ စွင့်ကားတဲ့ဒေါ်လေးဖင်လုံးကြီး တလုံးတက်တလုံးဆင်းသွားတာ ခင်မောင်မျက်စိတဆုံး ကြည့်နေမိသည်။

သူ့ပုဆိုးထဲမှလီးမှာလည်း တောင်မတ်နေလေသည်။ဒေါ်လေးသွားပြီးသူလည်း အပြင်ထွက်ကာရေပက်ခံလိုက် တမနက်လုံး ကဲလိုက်အရက်သောက်လိုက်ဘီယာသောက်လိုက်ဖြင့် အတော်မူးနေလေသည်။ 

အိမ်ပြန်ပြီးအိမ်ပေါ်ထပ်ရှိသူအိပ်သောခေါင်းရင်းခန်းမှာထိုးအိပ်လိုက်သည်။ နေ့လည် ၂ နာရီလောက်မှာသူ နိုးလာပြီးအမူးလဲပြေသွား၍ရေစိုအဝတ်များကို လဲလိုက်သည်။ ဗိုက်ဆာ၍ထမင်းစားရန်လှေကားသို့အလာ ဒေါ်လေးအခန်းဘက်အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ အကြည့်မလွှဲနိုင်အောင်ဖြစ်သွားရသည်။

အခန်းဝဘက်ကျောပေးထားပြီး ဒေါ်လေးရင်ဖုံးအင်္ကျီ ချွတ်ကိုချွတ်လိုက်သည်။ နှစ်ကြိုး ထိုး ဘော်လီအဖြူရောင်အောက်မှဒေါ်လေး၏ခါးသားဖွေးဖွေးလေးအားတွေ့လိုက်ရသည်။ တဆက်ထဲ ယောဂီထမီကိုပါခြေထောက်အောက်သို့ ချွတ်ချလိုက်ပြီးကုန်း၍ ပင်တီအဖြူရောင်လေးကိုချွတ်လိုက်သည့်အခါ ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကြားမှစောက်မွေးနက်နက်များနှင့်စောက်ဖုတ်ပြူပြူလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့မျက်လုံးများပြာသွားပြီး ပုဆိုးကိုချွတ်ကာအခန်းထဲဝင်ပြီး ဒေါ်လေးနောက်မှာရပ်လိုက်သည်။

ဒေါ်လေးနောက်မှာရပ်ပြီး သူမကျောကိုအောက်သို့ ဖိချလိုက်သည်။ အို့ ဒေါ်တင်မေ အာမေဋိတ်သံပြုပြီး လဲမည်စိုး၍ ကုတင်ဘောင်အားလက်ဖြင့် ကိုင်ထားလိုက်ရသည်။ ဖင်ကုန်းပေးသလိုဖြစ်သွား၍ ခင်မောင့်အကြိုက် ဖြစ်သွားရသည်။ 

ခင်မောင့်လှုပ်ရှားမှုများက အတော်ကိုမြန်သည်။ ဒေါ်လေးမှင်တက်နေချိန်မှာ တောင်မတ်နေသည့်သူ့လီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားမှစောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည်။ဒေါ်တင်မေ မှင်တက်နေရာမှနောက်သို့လှည့်ကာ 

“ ခင်မောင် ခွေးတိရိစ္ဆာန်ကောင် မအေလိုး နင် ဒါဘာလုပ်တာလဲ”

ဟုပြောပြီး အတင်းရုန်းလိုက်သည်။ဒေါ်လေးလက်နှစ်ဖက်ကိုချုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး 

“ ဒေါ်လေးကို ကျနော်လိုးချင်လို့”

ဟု ပြောကာသူ့လီးကိိုနောက်သို့ဆွဲထုတ်၍ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ ဇွိ ပြွတ် ဖတ် အိုးး”

“ ခွေးသူတောင်းစား နင့်ကိုငါ ရဲစခန်းတိုင်မယ်"

“ တိုင်ဗျာ ဒေါ်လေးကျနော်ကတော့ လိုးပြီ”

ဟုပြောပြီးသိပ်မတုတ်သည့်ခါးလေးအား လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်၍ အဒေါ်စောက်ဖုတ်ကို ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။ ဒေါ်တင်မေဟန်ပြလောက်သာ တူလေးအားဆူပူကြိမ်းမောင်းပြီးအလိုးမခံရတ ကြာခဲ့ပြီ။ လက်ဖြင့်သာ သူမအာသာကိုဖြေနေခဲ့ရ၍ ယခုလိုမိမိတူအရင်း၏အလိုးခံနေရသဖြင့်ပင်ကိုယ်အခံကိုက ဒေါ်တင်မေက တဏှာရာဂအားကြီးသူဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ခဏကြာတော့သူမခါးကိုခွက်ထားပေးပြီးဖင်ကြီးကို တူလေးဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်းနောက်သို့ပြစ်ဆောင့်ပေးနေလိုက်သည်။ 

သူ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းဒေါ်လေးဖင်လုံးကြီးက ကျေက်ကျောတုံးလိုတုန်တက်သွားပြီးဒေါ်လေးကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်လေးတုန်ခါသွားတာကြည့်၍ပင်ကောင်းနေလေသည်။

“ ဖလွှတ် စွိ ပွတ် ဖတ်”

“ အားးးးးးးး အီးးးးးး အားး”

“ ဇွိ ဖွတ် ပလောက် ဖတ်”

“ အားးးးးးး ရှီးးးးးးးး ကျွတ်စ်”

လီးအရသာကိုသိသည့်အိမ်ထောင်သည်ပီပီ အပေးကောင်းစွာဖြင့်လိုးခံနေလိုက်ပြီး သူမစောက်ခေါင်းအတွင်း သားများနှင့်ခင်မောင့်လီကိုဆုပ်ညှစ်နေလိုက်သည်။ ၆ မိနစ်ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါ သူနှင့်ဒါ်လေးပြိုင်တူလိုပင်ကာမအထွတ်အထိတ်သို့ရောက်သွားခဲ့ကြလေသည်။ 

ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးပုဆိုးဝတ်ရန်အခန်းဝသို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ခုနက တဏှာစိတ်ကြောင့်မလန့်သော်လည်း ခုလိုးဆော်ပြီးမှခင်မောင်လန့်နေမိသည်။

“ ဟဲ့ နင် ကို့အဒေါ်ရင်းကို လိုးပြီးတော့ သွားတော့မယ်ပေါ့..ဟုတ်လား..”

" ဟုတ် ဟုတ် ဒေါ်လေးသွားတော့မယ်"

သူအထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြင့်ပြောလိုက်သည်။

“ မသွားနဲ့အုံး ဒေါ်လေးကိုထပ်လုပ်ပေးအုံးခုနကတော့ တဏှာရူးပြီးအဒေါ်စောက်ဖုတ်ကိုလိုးပြီးတော့ လာဒေါ်လေး ဝသေးဘူး”

ဟု သူ့ကိုပြောသည်။ခင်မောင်ပျော်သွားပြီး ဟုတ်ဒေါ်လေးဟုပြောကာဒေါ်လေးနားလျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးရဲ့ထူအမ်းအမ်းနှုတ်ခမ်းလေးကိုကစ်ဆင်ရိုက်လိုက်သည်။

 “ ပြွတ်စ်”

သူမလက်ကိုကျောနောက်သို့ပို့ပြီး ဒေါ်တင်မေ ဂျိတ်ဖြုတ်၍ဘော်လီချွတ်ကာကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲလိုက်သည်။ဒေါ်လေး၏ တုံချဉ်သီးလုံးခန့်ရှိသည့် နို့ကြီးတစ်လုံးအား သူစို့လိုက်ပြီးလက်သန်းလုံးခန့် မရှိတရှိ နို့သီးခေါင်းမဲတုတ်လေးကိုလက်ဖြင့်ဖိချေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့နောက်တစ်လုံးကိုပြောင်းစို့လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးတဟင်းဟင်း ငြီးသံံလေးများထွက်ပေါ်လာသည်။ 

“ အားးးးး သားး”

ထို့ထက်ပိုကောင်းစေချင်သဖြင့် ဒေါ်လေးပေါင်ကြားမှာသူဒူးထောက်ထိုင်ကာ စောက်မွေးနက်နက်များနှင့်ဖုံးအုပ်ထားသည့် ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုယက်ယက်လိုက်သည်။

“ အားးးးးးး ရှီးးးးးးး ”

ဒေါ်တင်မေဖင်ကြီးကြွပြီး တူလေးစောက်ဖုတ်ယက်ပေးသည်ကို အားအရသာရှိစွာဖြင့် ခံယူနေလိုက်သည်။အကွဲကြောင်းတိုင်းအပေါ်မှအောက်ယက်ပေးပြီးစောက်စိပြူးပြူးကြီးကိုလက်နှင့်ဖိချေလိုက်သည်။

“ အားးးးးး အီးးးးးး သားရေမရတော့ဘူးဟာ ဒေါ်လေးကို လိုးပေးတော့”

" ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး"

ခင်မောင်ယက်နေရာမှခွာပြီးဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည့်အခါ သူ့လီးကိုဒေါ်လေးကဆုပ်ကိုင်ကာသူမစောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ပေးထားသည်။ သူခါးကော့ပြီး ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြိ ပြွပ် ဖတ် အားးးးးး ”

တူလေးခါးမှာဒေါ်တင်မေ သူမခြေနှစ်ဖက်ကိုချိတ်ထားလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးရဲ့ အယ်နေသောနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်

“ ဖွတ် စွိ စွပ် ပလောက် ဖတ်”

“ အားးးးးးး ရှီးးးးးးး ကျွတ်စ်”

ဒေါ်လေးကစောက်ဖုတ်ကြီးကို သူဆောင့်လိုးချက်များအတိုင်းပင့်တင်ပေးနေသဖြင့် သူက ဆောင့်အလိုဒေါ်လေး က ပင့်အတင် တူဝရီးနှစ်ယောက်လက်တွဲညီညီဖြင့်လိုးခံနေကြလေသည်။

“ အားးးး သားး.ဆောင့်ဒေါ်လေးကိုဆောင့်လိုးးပေးး အီးးးးး”

“ ပြွတ် ဖြလစ် ပလောက် ဖတ် ”

သူဆောင့်လိုးပြီးခဏအကြာတွင် ဒေါ်လေးဖင်ကြီးအိပ်ယာထက်သို့ အနည်းငယ်ကြွကာ ဇတ်ခနဲ ဇတ်ခနဲဖြစ်ပြီးပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်သွားသည်။ ဒေါ်လေးနှင့်မတိမ်းမယိမ်းပင် သူ့လီးရည်များကို ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဒလဟောပန်းထုတ်လိုက်သည်။

ထိုနေ့မှစပြီး ဒေါ်လေးနှင့်သူအိမ်သားများမသိအောင်ယခုထိခိုးစားလာခဲ့ကြသည်။ခင်မောင်အိမ်ရှေ့ခန်းမှာထိုင် ၍ ဒေါ်လေးနှင့်သူလိုးဆော်ခဲ့ပုံများအား တွေးနေစဉ်းစားနေစဉ်မှာ ကိုလေးအောင်ဝင်းနိုင် ပြန်ရောက်လာသည်။ အိမ်ပေါ်ရှိ သူ့အခန်းရှိရာတက်သွားပြီး မမတင်မာကြည်တို့လည်းပြန်ရောက်လာပြီးအောက်ထပ်ရှိ သူမတို့အခန်းထဲဝင်သွားကြစဉ်သူမတို့နောက်မှအိုးနှစ်လုံးအား သူကြည့်နေလိုက်သည်။ 

အစောကမှ ဒေါ်လေးအားလိုးခဲ့သော လီးက ပုဆိုးထဲမှာတောင်မတ်နေသေးသည်။ စားရတဲ့ခလေးပိုငတ်တာပဲ ဟု စိတ်ထဲမှပြောပြီးအိမ်ပေါ်ရှိသူ့အိပ်ယာသို့ လာခဲ့လိုက်သည်။

ထိုသို့ဖြင့်နေလာခဲ့ရာ တနေ့မနက်မွန်းလွဲပိုင်းလောက်တွင် ထိုနေ့ကစနေနေ့ဖြစ်၍ ၂ လုံးဇယားများပိတ်သည်။ တင်မာကြည်တို့ညီအမနှစ်ယောက်က သူမတို့သူငယ်ချင်းများအိမ်သို့သွားလည်နေကြသည်။ အောင်ဝင်းနိုင်လည်းကိစ္စတခုဖြင့်အပြင်သို့သွားနေသည်။ သူနှင့် ဒေါ်လေးဒေါ်တင်မေသာအိမ်တွင်ကျန်ခဲ့ကြ၍ အထန်ကောင်ခင်မောင်ကလည်း အိမ်သားများအလစ်ကိုချောင်းနေတာဖြစ်သည်။ သူမီးဖိုထဲဝင်ခဲ့လိုက်သည်။

ဒေါ်လေးကထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်စီးမံနေလေသည်။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး အပြင်သွားကုန်ကြပြီ ဒေါ်လေး ကျနော်တို့ချစ်ကြရအောင်ဟုပြောပြီးဒေါ်လေးကိိုနောက်မှဖက်ကာ စူဖြိုးဖြိုးဗိုက်သားလေးအား အင်းကျီ ပေါ်ကပွတ်လိုက်သည်။

“ အင်း ဒါဆိုအပေါ်သွားရအောင်”

တူဝရီးနှစ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်ခဲ့ပြီးဒေါ်လေးအခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။အပြင်သွားပြီး နာရီဝက်ကျော်လောက်ရောက်သည့်အခါအောင်ဝင်းနိုင် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ အပေါ်ထပ် သူ့အခန်းရှိရာသို့ အသွားမှာဒေါ်လေးအခန်းရှေ့အရောက်တွင် မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းက အောင်ဝင်းနိုင်အား ကြက်သေသေသွားစေခဲ့သည်။

“ ဖွတ် စွိ ဖတ်”

“ အားးးးးးး ရှီးးးးးးးးး”

ခင်မောင်ရောဒေါ်လေးပါဝတ်လစ်စစ်လစ်များဖြစ်နေပြီးခင်မောင်က ဒေါ်လေးကို ဒေါ့ကီဆွဲနေပြီးဒေါ်လေးကတအားအားနှင့်ငြီးတွားနေလေသည်။ သူစိတ်လည်းတိုသွားမိသလိုပုဆိုးထဲရှိ သူ့လီးတံကြီးမှာတဆတ်ဆတ်နှင့်တောင်မတ် နေလေတော့သည်။ သူ့ခေါင်းထဲအကြံတခုရသွားပြီးဖုန်းဖြင့် ဒေါ်လေးတို့လိုးဆော်နေသည်ကို ဗွီဒီယို ရိုက်ထားလိုက်သည်။ 

ကာမရေယဉ်ကြောတွင်စီးမျောနေကြသည့် သူတို့နှစ်ယောက်ကအခန်းဘက်ကျောပေးထား၍ သူမူဗီဆွဲသည်ကိုမသိကြပေ။အောင်ဝင်းနိုင် သူ့အိပ်ခန်းရှိရာသို့ဝင်ခဲ့လိုက်ပြီး ကုတင်ထက်၌လှဲ၍ ခင်မောင်ကို ဆက်မထားတော့ဘူးသူ့ကိုပြန်ခိုင်းမှဖြစ်မည်။ သူ့အကြံကိုအရင်ဦးသွား၍ ခင်မောင်ကိုစိတ်တိုကာသူအိမ်မှာဆက်ရှိလျှင်သူ့ညီမနှင့်သူ့အမပါ ဒီကောင်အရင်ဝါးသွားမည်ဆိုတာ မြွေမြွေချင်းခြေမြင်မိသည်။ 

ထို့ကြောင့် နေ့လည်ပိုင်းတွင်ခင်မောင်အား သူအိမ်မှာ ဆက်မနေရန်ပြောလိုက်ပြီး ဒေါ်လေးနှင့်သူ့ကိစ္စကို မိမိသိကြောင်းပြောလိုက်သည်။ မင်းကိုငါညီအကိုမို့ တခြားသူစိမ်းသာဆို ငါရဲစခန်းတိုင်မှာ ဟုခြောက်လိုက်သည်။ သူ့ကို တောင်းပန်ကာ အိမ်တွင်ဆက်မနေတော့ ပြန်တော့မည်ဟုပြောသည်။ခင်မောင်လည်းသူမှားကြောင်း သူ့အားတောင်းပန်၍သူ့ အိမ်ရှိရာနယ်သို့ ချက်ချင်းပင်ပြန်သွားလေသည်။

ဒေါ်လေးက အပြင်သွားနေပြီး ဟိုညီအမကလည်း ပြန်မလာသေး၍ သူမတို့ ခင်မောင် ပြန်သွားသည်ကို မသိကြပါ။ ညနေစာ ထမင်းစားကြသည့်အခါ 

“ ခင်မောင် မတွေ့ပါလား”

ဟုဒေါ်လေးကမေးသည်။ 

“ သူ့အိမ်က အရေးကြီးတယ် ပြန်ခဲ့ပါလို့ ဖုန်းဆက်လို့ နေ့လည်ကပဲ ဒေါ်လေးတို့ အပြင်သွားနေတုန်းပြန်သွားတာ”

ဟု သူပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်တင်မေ စိတ်ညစ်သွားမိသည်။ ဘယ်နှစ်ရက်လောက်နေမှ ခင်မောင်ပြန်လာမှာလဲ မသိဘူး သူမလာခင် ငါတော့အလိုးခံရမှာ မဟုတ်ဘူးဟု စိတ်ထဲကပြောပြီး ထမင်းဆက်စားနေလိုက်သည်။အောင်ဝင်းနိုင် ဒီညဒေါ်လေးကိုဖုံးထဲမှ သူမတို့ လိုးခံနေကြသည့်မူဗီကို ပြ၍ အကြပ်ကိုင်ပြီးဒေါ်လေးကို လိုးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ညရောက်တော့ ဒေါ်လေးအခန်းထဲသူ ဝင်လာခဲ့လိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်သည်။

“ သား ဘာလို့ တံခါးပိတ်လိုက်တာလဲ"

ကုတင်နားလျှောက်လာခဲ့ပြီး

“ ဒေါ်လေးကို သား ပြစရာလေးရှိလို့ပါ”

ဟုပြောကာ သူမလှဲနေသည့်ဘေးမှာ ထိုင်လိုက်သည်။

“ ဘာပြမှာလဲ သား 

ဟုဒေါ်တင်မေသိချင်စိတ်ဖြင့်မေးလိုက်သည်။သူ့လက်ထဲမှ ဖုန်းကိုဖွင့်၍ ဒေါ်လေးတို့ လိုးခံနေသည့် မူဗီအား ဖွင့်ကာ

“ ဒီမှာ ဒေါ်လေး”

ဟုပြောပြီးသူမကို ပြလိုက်သည်။ မူဗီကြည့်ပြီး ဒေါ်လေးမျက်နှာတစ်ခုလုံးဖြူဖတ်ဖြူလျော်ဖြစ်သွားသည်။

“ ဟင် သားး ဒါ ဒါဘယ်လိုလုပ် သိ သိတာလဲ ဒေါ်လေး တောင်းပန်ပါတယ်သားရယ် အီးး ဟီးး ရွှတ်

ဒေါ်လေးရှိုက်ငိုပြီး 

“ ဒီကိစ္စကို ဘယ်သူမှမပြောပါနဲ့နော်...သား သမီးတို့ကိုလည်း မပြောပါနဲ့နော်..ဒေါ်လေး နောက် ဒီလိုမဖြစ်စေရပါဘူး”

ဟုဒေါ်လေးကပြောသည်။

“ ဘယ်သူ့မှမပြောဘူးစိတ်ချဒေါ်လေး ဒါပေမယ့် သားတောင်းဆိုတာကို ဒေါ်လေးက ပေးရမယ်”

“ သားက ဒေါ်လေးဆီက ဘာတောင်းဆိုမှာလဲ။

“ သားလည်း ခင်မောင့်လို ဒေါ်လေးကိုလိုးချင်တယ်လို့တောင်းဆိုမလို့ပါ”

“ မဖြစ်နိုင်ဘူး သားတောင်းဆိုတာ ဒေါ်လေးမပေးနိုင်ဘူး”

ဟု ဒေါ်တင်မေ တူလေးကိုပြောလိုက်သည်။

“ ခင်မောင်နဲ့ကျဒေါ်လေးက အလိုးခံပြီး သားလိုးတာကျ မခံဘူးပေါ့ ..ဒါဆိုလည်းရတယ်လေ ..ဒေါ်လေးတို့အလိုးခံနေကြတဲ့ မူဗီကိုဖေ့ဘုတ်ပေါ်တင်လိုက်မယ် တူအရင်းနဲ့အလိုးခံနေတာဆိုပြီးတော့"

ဟု သူခြိမ်းချောက်ကာအကြပ်ကိုင်လိုက်သည်။ဒေါ်တင်မေကြောက်ရွံ့ထိန့်လန့်သွားပြီးငြင်းလျှင်လည်း သူမအရှက်ကွဲမည်။ သူမဘဝကခုမှဆုပ်လည်းစူး စားလည်းရူး ဖြစ်ပြီ။ ခွေးဖြစ်မှမစင်မကြောက်တော့ ဖြစ်လိုရာဖြစ်စေတော့ဟု သဘောပိုက်ပြီး တူလေးအောင်ဝင်းနိုင်အလိုးကိုခံမည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“ နင်ကတိတော့ တည်ပါသား ”

ဟုတူလေးကိုပြောလိုက်သည်။

“ တည်ပါတယ် ဒေါ်လေးစိတ်ချ"

ဒေါ်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကို သူစုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သူမပါးစပ်ထဲသို့ သူ့လျှာသွင်းကာ ဒေါ်လေးလျှာလေးကို ထိုးကလိလိုက်သည်။ခဏအကြာ စုပ်နမ်း၍ ပြီးတော့ ဒေါ်လေး အင်္ကျီ ကြယ်သီးများအား သူဖြုတ်လိုက်သည်။ ညအိပ်ချိန်ဖြစ်၍ ဘရာစီယာမဝတ်ထားသဖြင့်ဒေါ်လေး၏ အယ်နေသောနို့ကြီးနှစ်လုံးက၂ ပေ မီးချောင်းအောက်မှာဘွားခနဲပေါ်လာသည်။ 

နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်သူ့လက်ကို တင်ပြီးဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ အသက် ၄၅ နှစ်အရွယ် ဒေါ်လေးနို့နှစ်လုံးမှာပျော့တွဲမနေ။ သူဆုပ်နယ်နေစဉ်မှာပင် နို့သီးခေါင်းမဲတုတ်တုတ်လေးနှစ်ဖက်က ထောင်မတ်နေလေသည်။ သူ ဒေါ်လေးနို့ကိုအငမ်းမရ စို့နေလိုက်သည်။ ဒေါ်လေး၏စူဖြိုးဖြိုးဗိုက်သားလေးကိုလက်ဖြင့်ပွတ်နေလိုက်သည်။

“ အားးးးး အင်းးးးး”

ဒေါ်လေးဖီးတက်သံလေးဖြင့်တီးတိုးလေးငြီးတွားနေသည်။ ခဏကြာတော့ဒေါ်လေးထမီကိုသူဖြေပြီး ချွတ်မည်ပြင်စဉ်မှာဒေါ်လေးက သူချွတ်ရလွယ်စေရန် ဖင်ကြွပေးထား၍ထမီကို ချွတ်ပြီးဘေးတွင်ပုံထားလိုက်သည်။ သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ပြီးဒေါ်လေးပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ စောက်မွေးနက်နက်များနှင့် ထူပိန်းနေသည့် ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီးရှေ့မှာ အောင်ဝင်းနိုင်လီးတံကြီးက တောင်မတ်ပြီး ပုတ်သင်ညိုခေါင်းညိတ်သလို တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေလေသည်။


 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>



Thursday, May 29, 2014

မွေးစား ကိုကို (စ/ဆုံး)

မွေးစား ကိုကို (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ကျမ ငယ်ငယ်လေးထဲက မိဘတွေ ဆုံးသွားလို့ အဒေါ်နဲ့ ရင်းနီးတဲ့ ရန်ကုန်က ချမ်သာတဲ့ မိသားစုတစ်ခုက မွေးစားထားလို့ ရန်ကုန်ရောက်နေတာ…။ မွေးစားတယ် ဆိုပေမယ့် တစ်ကယ့်မိသားစုလိုဘဲ ငယ်ငယ်လေးထဲက ပြုစု စေါင့်ရှောက်လာကြတာပါ. ဘဝမှာ ဘာမှ လိုလေသေးမရှိဘူး…။

မွေးစားအကိုဆိုလဲ ကျမကို ညီမလေး အရင်းလိုကို ချစ်တာ…။အမှားတစ်ခုကို မလုပ်မိခင်အထိပေါ့… အဲဒီနောက်တော့ ၅၂၈ ကနေ ၁၅၀၀ ဖြစ်လာရတာပေါ့ ရှင့်……။

ဆယ့်ရှစ်နှစ် အရွယ်ထိ ကျမ ဖိုမဆက်ဆံရေးကို တစ်လုံးတစ်ပါဒမျှ နားမလည်ခဲ့ပါ..။ အချိန်ရှိသ၍ ကျောင်းစာနှင့် အားလျင် ခြံထဲဆင်း၍ အားကစားလုပ်နေခဲ့သည်က များသည်..။ ကိုကိုနှင့် ကျမ ရေချိုးခန်းထဲမှာ မထင်မှတ်ပဲ ဆုံတွေ့မိကြရာမှ ကာမနွံထဲမှ ရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်..။

ကိုကိုရဲ့ တယုတယ နမ်းရှိုက် ယက်စုပ်ပေးခဲ့မှုက ကျမစိတ်တွေ ကပြောင်းကပြန် ဖြစ်သွားစေခဲ့ပါသည်..။ ကြီးထွားရှည်လျားလှတဲ့ ကိုကို့ဟာကြီးကို အနီးကပ် ကိုင်တွယ်လိုက်မိကတည်းက ကျမ...ကျမ....။

တွေးသာကြည့်ကြပါတော့ ရှင်..။ အဲဒီ စောစောပိုင်းက အဖြစ်အပျက်တွေဟာ မတိုင်ပင်ရ ၊ မစီစဉ်ထားရပဲနှင့် အချိန်ကိုက် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရတာပါ..။ နောက်ပိုင်းမှ သိရတာက ကိုကိုတစ်ယောက် ရေချိုးကန်ဘေးနားက သူ့နားနေခန်းလေးထဲမှာ ကြီးထွားစေသော ဆေးများလူးလိမ်းကာ သူ့စိတ်တွေ တအားဖောက်ပြန်နေသည်ကို ကျမ လုံးဝမသိခဲ့ရပါ..။ 

ကျမ မထင်မှတ်ပဲ ကိုကို့ကို လိုက်ရှာရင်း သူ့နားနေခန်းလေးထဲကို ရုတ်တရက်ရောက်သွားခဲ့မိရာက ကိုကိုဟာ သူ့ဟာကြီးကို ဆုတ်ကိုင်လျက် တအားငြီးငြူနေတာကို မြင်တွေ့လိုက်ရလို့ ကျမ စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ သူ့အနားကို ကပ်ပြီး လက်လွတ်စပယ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်လေ..။ 

အဲဒီရဲ့ နောက်မှာတော့ ကိုကိုနဲ့ ကျမငယ်ငယ်တို့ ကာမပင်လယ်ကြီးထဲကို မမောနိုင်မပန်းနိုင် ကူးခတ်နေခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်တွေထဲ သက်ဆင်းခဲ့ရတော့တာပါ ရှင်..။

ကိုကို့ရဲ့ အစုပ်အယက်သန်မှုကြောင့် ကျမဟာလေး ရွသထက် ရွ ၊ ဖောင်းသထက် ဖောင်းကာ လာခဲ့ရပါသည်.။ အတွင်းသားတွေလည်း တဆတ်ဆတ်နဲ့ တုန်ခါလာပြီး အရည်တွေဟာ အိပ်ယာခင်းပေါ်မှာ မြင်မကောင်းအောင်ပင် စိုရွှဲကာနေပြီး ကျမမှာလည်း အသက်ရှူမမှန်နိုင်အောင်ပင် မောနေရသည်..။ 

ကျောင်းအားကစားပွဲမှာ မမောမပန်းတမ်း သက်လုံကောင်းစွာနဲ့ ပြေးလွှားခဲ့ဖူးတဲ့ ကျမ အခုတော့ အိပ်ယာလေးပေါ်မှာ မောနေပြီး ရင်ထဲမှာလည်း တလှပ်လှပ်နဲ့ ခံစားနေရသည်..။

ကိုကို အားပါးတရ ယက်စုပ်ပေးမှုကို ခံနေရတဲ့ ကျမ ခါးလေးကော့ကော့ပြီး တွန့်လိမ်ကော့ပျံလို့နေရသည်..။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကုတင်ဘောင်ကို တင်းနေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားရသည်..။

အံကြိတ်ထားပေမယ့် ငြီးငြူသံတွေက မထိန်းနိုင်ပဲ တိုးတိတ်စွာ ထွက်ပေါ်လို့နေသည်..။ ဆီဆွတ်ထားတဲ့ ကိုကိုဟာကြီးက အဖျားမြုပ်အောင် ကျမဟာလေးထဲသို့ ဝင်လာသည်..။

“ အ..အ.......ဝင်...ဝင်.....ဝင်သွားပြီ....ကိုကိုရဲ့...အိ..အ....”

ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ကျမစောက်ဖုတ်လေးမှာ ဖြူဝင်းတင်းကားပြီး စူထွက်လာတယ်...။ အဲဒီအခါကျမှ ကိုကို့ရဲ့ နီတာရဲကြီးဖြစ်နေတဲ့ သူ့ဟာကြီးကို ကျမအဖုတ်လေး အဝမှာ တေ့ပြီး ဖိချလိုက်သည်..။ 

ပထမ ဗြစ်...ပလွတ်....ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ဖက်ဟာ ကိုကို့ရဲ့ ဟိုဟာကြီးနဲ့ အတူ အထဲကို လိပ်ဝင်သွားပြီးမှ ဒုတိယ ပလွတ်ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ အထဲဝင်သွားတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေဟာ ပြန်ကန်ထွက်လာပါတယ်..။ တတိယ ကျမစောက်ပတ်လေး တင်းကြပ်စွာနဲ့ ကိုကို့အချောင်းကြီးကို ညှစ်ထားလိုက်မိပါတယ်..။

“ အိ...အီး....ဟင့်....ဝင်..ဝင် သွားပြီ...ကိုကိုရဲ့...အင်း...အင်း....”

ကိုကို့ လက်တွေက ကျမရဲ့ ဝမ်းဗိုက်သားလေးတွေပေါ်ကနေ တဖြည်းဖြည်း ပွတ်သပ်ရင်း အထက်ကို တက်လာပြီး လုံးဝန်းဆူဖြိုးနေတဲ့ ကျမ နို့တွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ဆုတ်ကိုင် ဖြစ်ညှစ်ပေးလာပြန်တယ်..။ 

ပြီးတော့မှ ဖူးဖူးရွရွ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို အငမ်းမရ ဖိကပ်စုတ်ယူလိုက်ကာ လက်နှစ်ဖက်က ဂျိုင်းအောက်ကနေ လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်မလိုက်သည်..။ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြတ်ထွက်သွားမတတ် စုပ်ယူလိုက်ရင်းမှ ဖိဆောင့်ချလိုက်ခြင်း ခံလိုက်ရသည်..။

“ ဗြစ်...ဗြစ်......အင့်...အား.....နာတယ်....ကိုကို.....နာတယ်.....အမလေး

လေး.....အီး...ဟီး ဟီး....”

ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ဖြတ်ဖြတ်လူးနေအောင် ခံစားလိုက်ရပါတယ်..။ ကြီးထွားတုတ်ခိုင်လှတဲ့ ကိုကို့ဟာကြီးက ကျမစောက်ပတ်လေးထဲကို ထိုးထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း ပြည့်သိပ်တင်းကြပ်စွာ ဝင်ရောက်လို့ ခေါင်းကိုရမ်းခါပြီး အော်ဟစ်လိုက်မိတယ်..။

“ ဟိတ်.....သိပ်မအော်နဲ့လေ.....ညီမလေး...ရဲ့...”

“ ရှီး.....အား...ဟား......ကျွတ် ကျွတ်....နာတယ်....ကိုကို....ပြန်...ပြန်နှုတ်ပေးပါ...ကိုကိုရယ်....အင်း..ဟင်းဟင်း....”

“ ခဏလေးပါ.....ညီမလေး ရဲ့...နော်.....”

ကိုကိုက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျမ နို့လေးတွေကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ငုံပြီး စို့လိုက်ပြန်ပါတယ်..။ လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေပါ...။ ကျန်တဲ့ နို့အုံတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်နေပြန်ပါတယ်..ရှင်..။

နို့သီးခေါင်းလေးကို သွားများနဲ့ ဖွဖွလေးကိုက်ထားပြီး လျှာဖျားလေးနဲ့ လိမ့်ပတ်ကလိပြန်သလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း ကျန်တဲ့ နို့သီးခေါင်းတစ်ခုကို လက်ချောင်းလေးတွေကြားမှာ ညှစ်ပြီး ပွတ်ချေပေးလိုက်ပြန်တော့..။ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးသွားသလို အစောက နာကျင်မှုတွေလည်း ကွယ်ပျောက်ကုန်ကြသည်..။ အံ့တော့ အလွန် အံသြစရာပါပဲ...ရှင်..။

တကယ်ပါပဲ...တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းခနဲ ဖိန်းခနဲ ခံစားလာရသည်..။ အစောက နာကျင်ပါတယ်ဆိုတဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်လေးထဲကလည်း တရွရွနဲ့ သိပ်ကို အရသာ ရှိနေပြန်ပါတယ်..။ 

ဒါနဲ့ ကျမ ခါးလေး မသိမသာ တွန့်လိမ်လိုက်မိသည်..။ ခုနကလိုပဲ ကိုကို ကျမ ပုခုံးကလေးကို စုံဆွဲကိုင်ပြီး တစ်ချက် ဖိဆောင့် လိုက်သည်..။

“ ဗြစ်....ဘွတ်.....”

“ အား...အာ့.....ရှီး....ကျွတ်...ကျွတ်....နာတယ်.....”

တစ်ချက်ဆို တစ်ချက် သိသိသာသာကြီး နစ်ဝင်လာတဲ့ ကိုကို့ဟာကြီးက အထဲမှာ ဘာနဲ့ ထောက်မိနေသည် မသိ...။ တစ်ဆို့ဆို့ကြီး ဖြစ်နေတာကို သတိထားမိလိုက်ပြန်ပါသည်..။ ကြီးထွားသလောက် အဖုအထစ်ထစ်နဲ့ အကြောကြီးများ ယှက်ဖြာနေတဲ့ ကိုကို့ရဲ့ ဟာကြီးမှာလည်း အဆုံးမရောက်တရောက် ထိဝင်နေပါပြီ..။ 

အဲဒါကိုလည်း ယောင်ရမ်းပြီး လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်မိလိုက်လို့ သိရပြန်ပါတယ်..။ ကြွက်တွင်းကလေးထဲကို မြွေကြီးတစ်ကောင် ဝင်အောင်းနေသလို ဖင်မလှဲ့သာ ၊ ခေါင်းမလှဲ့သာ အနေအထားမျိုး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖြစ်နေပါတယ်..။

ဆီးစပ်နှစ်ခုစလုံးရဲ့ ထိကပ်နေတာမို့ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးနေတာကိုလည်း သိသာစွာ နှစ်ဦးစလုံး ကြားသိနေရပါသည်..။ ကိုကို ဆက်မဖိသွင်းသေးပဲ အသာရပ်ပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ဆုပ် ချေပေးပြီး ကျမရဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို ပါ လက်ချောင်းများနဲ့ ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်ပေးပြန်သည်..။ 

လက်တစ်ဖက်က ကျောဖက်ကနေ ပွေ့ပိုက်ထားပြီး တော့ ကော့တက်နေတဲ့ ကျမရဲ့ တောင်ပူစာလေးနှစ်ခုသဖွယ် မောက်ကြွဆူဖြိုးနေတဲ့ နို့လေးတွေကို မျက်နှာနဲ့ လျှောက်ပွတ်သပ်ကာ အငမ်းမရ စို့လိုက်ပြန်သည်..။

လက်တစ်ဖက်က နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ပွတ်သပ်နေရာက မဆွဲသာဆွဲသာ အကွဲကြောင်းလေးထိပ် အစေ့လေးကို လက်ချောင်းနဲ့ ကလော်ထုတ်ပြီး ဖွဖွလေး ဖိပွတ်နေသည်..။ နို့ကို စို့နေတဲ့ ပါးစပ်ကလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့နေရာက အတန်ကြာတော့ အထက်အောက် ပြိုင်တူ နို့သီးခေါင်းလေး ဖိကိုက်တာရယ်..၊ စောက်စေ့ကလေးကို ပွတ်ချေတာရယ် အချိန်ကိုက် ပွတ်သပ်လှိမ့်ချေလိုက်ပြန်ရာ..။

“ အား....ဟင်း..ဟင်း....အာ့....ယား....ကျွတ်..ကျွတ်....”

ကျမ အဆက်မပြတ် ငြီးတွားရင် ကိုကို့ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်ပစ်လိုက်သလို ကားထောင်ထားတဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကလည်း ကိုကိုရဲ့ ခါးပေါ်ကျော်ခွပြီး လိမ်ကျစ်ပစ်လိုက်မိရပြန်သည်..။

ကိုကို ဆက်မဖိသေးပဲ အသာရပ်ပြီး ကျမရဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ဆုပ် ချေပေးနေပြီး ကျမရဲ့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကိုပါ လက်ချောင်းကလေးတွေ နဲ့ ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်ပေးပြန်သည်..။ 

လက်တစ်ဖက်က ကျောဖက်ကနေ ပွေ့ပိုက်ထားပြီး ကော့ကြွတက်နေတဲ့ ကျမရဲ့ တောင်ပူစာလေးနှစ်ခုသဖွယ် မောက်ကြွဆူဖြိုးနေတဲ့ နို့လေးတွေကို မျက်နှာကြီးနဲ့ လျှောက်ပွတ်သပ်ခါ အငမ်းမရ စို့လိုက်ပြန်သည်..။

လက်တစ်ဖက်က နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ပွတ်သပ်နေရာက မဆွဲသာဆွဲသာ အကွဲကြောင်းထိပ် အစေ့လေးကို လက်ချောင်းနဲ့ ကလော်ထုတ်ပြီး ဖွဖွလေး ဖိပွတ်နေသည်..။ နို့ကိုစို့နေတဲ့ ပါးစပ်ကလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေရာက အတန်ကြာတော့ အထက်အောက် ပြိုင်တူ နို့သီးခေါင်းလေး ဖိကိုက်တာရယ် ၊ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ချေတာရယ် အချိန်ကိုက် ပွတ်သပ်လှိမ့်ချေ ပေးလိုက်ပြန်ရာ…

“ ဟင်းဟင်း…..အင့်..အား….အ…….ယား…….ကျွတ်ကျွတ်….”

ကျမ အတောမသတ် ငြီးတွားရင်း ကိုကို့ရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်ပစ်လိုက်သလို ကားထောင်ထားတဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကလည်း ကိုကိုရဲ့ ခါးပေါ် ကျော်ခွပြီး လိမ်ကျစ်ပစ်လိုက်မိရပြန်ပါသည်..။

အတန်ကြာ လှိမ့်ချေ ပွတ်သပ်ပေးနေမှုကို ကျမ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်အောင် ဖြစ်လာရပြန်ပါသည်..။

“ ဟင်းဟင်း…..အင်း…….အ…..အ…..တ..တစ်မျိုးကြီး…ကိုကိုရယ်….ညီမလေး မနေတတ်တော့ဘူး……ဟင်းဟင်း……….”

ဘယ်လိုမှ အောင့်အီးမထားနိုင်တော့တဲ့ အဆုံး ဖွင့်ဟ လမ်းကြောင်း ထုပ်ပြောလိုက်မိပါတော့သည်..။ ကိုကိုဟာ ကျမ စကားအဆုံးမှာ သူ့လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို ကျောအောက်မှာ လျှိုသွင်းလိုက်သလို နို့တွေစို့နေတဲ့ ကိုကို့မျက်နှာဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ ဗိုက်သားဆီကို ဖိပွတ်နမ်းရှိုက်သွားပြန်သည်..။ ဒီလို နမ်းရှိုက်မှုကလည်း ကျမအဖို့ တစ်မျိုးအရသာ ရှိလွန်းလှပါတယ်..။

ကိုကိုဟာ ကျမဗိုက်သားကို နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး ခေါင်းကိုထောင်မတ်၍ ကျမကိုလှမ်းကြည့်ပြန်ရာ ကိုကို့မျက်နှာမှာ ချွေးတွေစို့ထွက်ပြီး နေတာ တွေ့ရပြန်တော့ ဘာကြောင့်မှန်း မသိပါဘူး..။ ကျမလေ ကိုကို့ကို တအားသနားသွားမိပြီး ကျမလက်တွေနဲ့ ကိုကို့မျက်နှာက ချွေးတွေကို သုတ်ပေးလိုက်သည်.။ ကိုကို ကျမကို တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး…

“ တက်လိုးတော့မယ် နော်……ညီမလေး…..”

“ အင့်….အင်း…..သဘောပဲ…ကိုကို….သိပ်များ နာအုံးမလား…ကိုကို….”

“ နဲနဲတော့ နာအုံးမှာ…..အောင့်ခံလိုက်ပါအုံး…ညီမလေးရယ်….နောက်ဆို တအားကောင်းလာမှာ….ပါ….”

ကိုကို ကျမကို စကားပြောရင်းက ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်ပြီး နို့တွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်းတင်းကြီး အုပ်ကိုင်လိုက်ပြန်တယ်…။ ဆုတ်ချေပြီးပြန်တော့ နို့နှစ်လုံးစလုံးဟာ ထူပူနေပါတယ်…။ ကိုကို နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ချေရင်းက အောက်ဖိပွတ်သွားပြီး ကျမ ခါးသိမ်သိမ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲကိုင်ကာ ဆတ်ခနဲ ဖိဆောင့်လိုက်ပါတယ်..။

“ ဗြစ်……ဖောက်……..ဒုတ်……..အား…….”

စူးစူးနင့်နင့်ကြီး တိုးဝင်လာတဲ့ ကိုကို့ဟာကြီးကြောင့် ကျမ စောက်ပတ်အောက်မှာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်ပြီး နာကျင်သွားသလို စောက်ပတ်အတွင်းထဲမှာလည်း သူဟာကြီးရဲ့ ထိပ်က ဘာကိုထိုးဖောက်သွားမှန်း မသိ…၊ ရင်ထဲကို လှိုက်တက်သွားရပါတယ်..။ ကျမ စောက်ပတ်လေးတော့ ကွာပြဲသွားပြီ ထင်ပါရဲ့ ရှင်….။

ကိုကို ကျမခါးလေးကို ဆွဲကိုင်ပြီး သူ့ဟာကြီးကို တဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်နေပြန်ရာ အထဲ လက်နှင့်လျှိုသွင်းပြီး အသဲတွေအူတွေ ဆွဲထုတ်ခံလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရပါသည်.။ အဝင်နာသလောက် ပြန်အထွက်မှာလည်း နာတာပါပဲ….။ အဲသလို ဆွဲချွတ်နေတဲ့ အခိုက်ကလေးမှာပဲ ကိုကို့လက်တစ်ဖက်က ကျမ နို့တစ်ဖက်ကို ဖမ်းကိုင် ဖျစ်ညှစ်လှိမ့်ချေပေးလိုက်ပြန်သည်..။

အောက်ပိုင်းက နာကျင်နေသလောက် အပေါ်ပိုင်းကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ချေပေးနေမှုက ကောင်းနေပြန်သည်..။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ တင်းထောင်ထလာစေတဲ့အထိ ပါပဲ..။ တင်းထောင်စပြုနေတဲ့ အဲဒီ နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်ကို ကိုကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစို့ပြန်သည်..။ ကိုကို့ရဲ့ ထုံးစံထင်ပါရဲ့…။ ပါးစပ်ရော လက်ရော နို့သီးခေါင်းကို ပြိုင်တူ ကြိတ်ချေပေးတဲ့အခါ ကျမ တွန့်လိမ်သွားရပြန်သည်..။

အံမယ်လေး……အသံတွေတောင် ထွက်နေအောင်ပဲ နို့တွေကို စို့ပေးနေလိုက်ပြန်သည်..။ နို့ကိုစို့ပြီး အထက် ရင်ညွန့််သားလေးတွေကို စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်..။ အထူးသဖြင့် ရင်ပတ်အလယ် အထက်တဲ့တဲ့ လည်ပင်းရဲ့ အောက်ခြေကလေးကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ယူလိုက်တော့ ကျမလဲ သိပ်ကို ခံစားလိုက်ရပါသည်…။ 

နာလို့ မဟုတ် …၊ ယားသလိုလိုဖြစ်ပြီး အမည်မဖော်ပြနိုင်တဲ့ ဝေဒနာတစ်ရပ် ပြိုင်တူ ခံစားလိုက်ရပြီး ခါးလေးကို ဘယ်ညာ ရမ်းခါပစ်လိုက်မိပါသည်…။

ကိုကို့ဟာကြီး အဖျား ရောက်သွားတဲ့အထိ ဆွဲချွတ်သွားပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလာပြန်ပါသည်..။ ကျမ စောက်ပတ်လေးမျာ တနင့်တပိုးကြီး ဝင်လာတဲ့ ကိုကိုရဲ့ လီးကြီး…( ကန်တော့နော်…ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ ပြောပါရစေတော့…) တစ်ရစ်ပြီး တစ်ရစ် တင်းကြပ်လာသည်..။

“ ဗြစ်…..ဗြစ်….ဖွတ်……ဖွတ်….ဖြစ်……”

“ အင့်…..အင်း…အင်း….ကျွတ်……….ကျွတ်……အီး………”

ကျမ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားရပြန်သည်..။ ကြီးထွားလွန်းတဲ့ ကိုကို့လီးကြီးက ရှည်လျားလဲ ရှည်လျားလွန်းပါသည်..။ အဲသည် လီးရှည်ရှည်ကြီးထိပ်က စောက်ပတ်ထဲက သားအိမ်ကို ထိုးထောက်မိလာသည်..။ ရုတ်တရက် ကျမ ကျင်ခနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ပါးစပ်မှ အသံထွက် ငြီးငြူရင်း ကိုကို့ရဲ့ ဂုတ်ပိုးကို မမှီမကမ်း ဖိချ ဆွဲဖက်လိုက်ရသည်..။

“ နာလို့လား….ဟင်…ညီမလေး…..”

“ ဟင့်အင်း…ကျပ်တီးကျပ်တောင့်ကြီး….အောင့်လည်း အောင့်တယ်….ကိုကိုရဲ့……”

ကျမ ငြီးသံကြောင့် ကိုကိုဆက်မဖိသေးပဲ…မျက်နှာလေးကို ပွတ်သပ် ၊ နဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံနွယ်လေးတွေကို ဖယ်ရှားရင်းမှ ပြောရှာပါသည်..။

“ သားအိမ်ကို ထောက်မိလို့နဲ့ တူတယ်….”

“ ဟင်…ဟုတ်လား….ဒါ…ဒါဆိုရင်..ခ…ခလေး…..မွေး…..မွေး……..”

“ အော်…ညီမလေးရယ်…..လိုးတိုင်း ခလေးမွေးကြမယ်ဆိုရင်….လူတွေ တစ်ယောက်ပေါ် တစ်ယောက် ထပ်ကုန်ကြတော့မှာပေါ့…”

“ ညီ…….ညီ…..ညီမလေး…..ဗိုက်….ဗိုက်ကြီးမှာ ကြောက်….ကြောက်…….ရှက်…….ရှက်လဲ…..”

“ မကြောက်ပါနဲ့…ညီမလေးရယ်…..ဗိုက်မကြီးအောင် လုပ်တဲ့ ခေတ်မှီဆေးဝါးတွေ ရှိတယ်…ဟ…..”

“ ဟုတ်လား…ကိုကို…….”

“ ဟုတ်တယ်…တစ်ခါလုပ်ထားရင် ငါးနှစ်လောက်ကတော့ ဗိုက်မကြီးဘူး….စိတ်ချ….”

“ ဒီလိုဆို…….တော်ပါသေးရဲ့…..ကိုကိုရယ်…….”

“ ခု…ကိုကို ညီမလေးကို လိုးတာ လူကြီးတွေ မသိစေနဲ့နော်…..ဟုတ်လား….”

“ အင်း……..”

ကိုကို ကျမကို တယုတယ နမ်းရှိုက်နေရင်းမှ စကားတွေ အမျှင်မပြတ် ပြောဆိုနေသလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း နို့တွေရော ဗိုက်သားလေးတွေရော ပေါင်တွင်းသားလေးတွေပါ မကျန် ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်ပေးပြန်တော့ နာကျင်ခံခက်တာတွေ ပြေပျောက်သွားရပြန်သည်..။

ကိုကို ကျမစကားအဆုံးမှာတော့ ဖင်ကြီးကို ကြွပြီး စောက်ပတ်လေးထဲ နစ်ဝင်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲချွတ်သွားပြန်သည်.။ တဝက်လောက် အရောက်မှာ ဆတ်ခနဲ ဖိဆောင့်လိုက်သည်…။

“ ဗြစ်….စွပ်…….ဖွတ်…ဖတ်…..စွပ်…..”

“ အင့် အင့်….အင့်…….ဟင်း.ဟင်း……အီး…..”

“ ခုတော့ …ကိုကို ကျမငြီးသံလေးကို လျစ်လျူရှုပစ်လိုက်ပြီး အဆက်မပြတ် ဖိဖိဆောင့်ချပါတော့သည်…။ ကိုကိုရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်အစုံနဲ့ ကျမ တွန်းထားမိသည်..။ မရပါ..။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သလောက် အဖုအထစ် အကြောပြိုင်းပြိုင်းကြီးများ ထနေတဲ့ လီးကြီးဟာ အဆုံးထိ နစ်ဝင်လာလိုက် အဖျားထိ ဆွဲချွတ်လိုက် ဖိသိပ်ကပ်ဆောင့်လိုက်နဲ့ မြန်မြန်ကြီး ကိုလိုးဆောင့်နေပြန်သည်..။

“ ဗြစ်……..ဗြစ်…..စွပ်….ဖတ်…….ဖွတ်…..စွိ.စွိ……..”

“ အင့်…………ဟင့်…အား…..အိုး……ဟင်းဟင်း……..”

အရည်များ စိုရွှဲနေလို့ ထင်ပါရဲ့…။ ကိုကို့လီးကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း စောက်ပတ်လေးထဲက အသံတွေ ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်လို့နေပါတယ်..။ လီးထိပ်ကြီးက စောက်ပတ်ထဲရှိတဲ့ အသားဆိုင်တွေကို ပွတ်တိုက် တွန်းထိုး မွှေနှောက်ပါများလို့ ထင်တယ်…။ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပူထူပြီး တင်းကျစ်လာသည်..။ ကောင်းလည်း တအားခံ ကောင်းလာသည်..။

တစ်ချက်တစ်ချက် အရှိန်လွန်ပြီး လီးထိပ်ကြီးက ကျမရဲ့ သားအိမ်ခေါင်းကို လာလာထောက်မိပြန်ရာ ကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး နာကောင်းကြီးမို့ ကျမ ကိုကို့ ကို အတင်းပဲ မလွတ်တမ်း ဖက်တွယ်ထားလိုက်သည်..။ နောက်ထပ် ဒုတ်ခနဲ မြည်သံလေးနဲ့အတူ ကျင်ခနဲဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်စက်နဲ့ အတို့ခံလိုက်ရသလို တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး သွားရသည်..။

“ ဟင့်…..အင့်….ဖြေး……ဖြေး……ကိုကို….ဟင့်….အီး…….”

ကျမ နှုတ်ဖျားလေး စုချွန် တအင့်အင့်…အော်ဟစ်ငြီးငြူရင်း ကိုကို့ရင်ဘတ်ကို ဆီးတွန်းထားလိုက်ရပြန်ပါသည်..။ ဒါပေမယ့် ကိုကို လက်တွေနဲ ဖယ်ချပြီး ကုန်းကြလာတဲ့ ကျမရဲ့ ရင်ဘတ်ကို တွန်းဖိထားပြီး လက်တစ်ဖက်က ကျမ ခါးကို တင်းတင်းဆွဲပြီး ဖိဆောင့်ပစ်နေသည်မှာ အဆတ်မပြတ်တော့ပါ….။

လီးကြီး ဝင်တိုင်း တင်းကြပ်နေတဲ့ ကျမ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများ အနားတွေ စုတ်ကုန်ပြီလား ထင်မှတ်ရလောက်အောင် ကိုကို့ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းလှသည်.။

“ ဗြစ်…ဗြစ်….ဖတ်ဖတ်………စွပ်စွပ်….ဗြစ်…..”

“ အာ….အင့်…အင့်…….ဟင့်………လုပ်…လုပ်ပြန်ပြီ…..ဖြေးဖြေး……ကိုကို……ဟွန့်ဟွန့်…..ဟင်း…..”

“ အ…ခ….ခနလေး…အေး……..ခန…ကောင်းလာပြီ….ညီမလေးရဲ့…..”

“ ဗြစ်…ဘွတ်…..ဘွတ်….စွပ်…..စွပ်……..”

ကိုကိုမောဟိုက်သံနဲ့ အသက်ရှူပြင်းပြင်းကြီး ရှူရှိုက်ရင်း ပြောလျက်မှ မနားတမ်း လိုးသွင်းနေရာ ကျမမှာ နာကောင်းကြီး အီဆိမ့်သော အရသာကို တဖြေးဖြေး ခံစားလာရပါတယ်..။

“ အား……..ကိုကို…..ကို..ညီမလေး….အိုး…ဟီး……..အီး….”

ကျမ စကားကို ဆုံးအောင် မပြောနိုင်တော့ပါ…။ ဖင်စအိုဝလေး ကြုံ့ဝင်သွားပြီး ကျင်တက်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်ခတ်လာပြီး ရင်ထဲမှာ လှိုက်ခနဲဖြစ်ပြီး စောက်ပတ်လေးထဲမှ တဆစ်ဆစ်နဲ့ အရေတွေ ဒလဟော ထွက်ကျကုန်ကာ ကျမ……..ကျမ ဘာဖြစ်သွားမှန်း မသိရတော့ပါဘူး….ရှင်…။

ကိုကိုရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုကြမ်း ပိုပြင်းလာပါတယ်…။ ရင်ဘတ်ကို ဖိထောက်ထားတဲ့ လက်က နို့တွေကို ဖြစ်ညှစ် ဆုတ်ချေရင်း ခါးကိုကိုင်ဆွဲပြီး တအား ဆောင့်လိုးပါတော့သည်..။

“ ကောင်း…….အင့် ဟင့်……ကောင်းလိုက်တာ….ကို…..အင့်အင့်….ကိုကိုရယ်…….ဟူး……..”

ကျမ ဗလုံးဗထွေး ရေရွတ်လိုက်မိပြီး …နာကျင်ပေမယ့် ကျမ တင်ပါးကြီးတွေကို ဘယ်လူးညာလိမ့် တသိမ့်သိမ့် ခံစားရင်း ဖင်ကို ကော့မြှောက်ပေးမိရတဲ့အထိ ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းနေတော့တာပါပဲ…။

“ ပြွတ်….ဗြစ်….ပြွတ်….စွတ်….ဖွတ်……”

“ ဟင့်….အင့်….အိုး……ဟင့်.အီး……ရှီး….အား…..”

အရည်များ စိုရွှဲနေတဲ့ လီးနဲ့ စောက်ပတ်ဟာ မီးပွင့်မတတ် ဆောင့်လိုးမိလိုက်တဲ့အခါတိုင်း အရေများ ပန်းထွက်ကုန်ရပြန်သည်..။ 

ဒီလို အဆက်မပြတ် ဆောင့်နေရင်းက ကိုကို့ရဲ့ လီးကြီးထိပ်က ပူနွေးတဲ့ အရည်များ ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကို ပန်းထုတ်ပေးခြင်း ခံလိုက်ရတဲ့ တခဏအတွင်းမှာ ကျမ ကြက်သီးများထ ရင်ထဲ လှိုက်ဖိုသွားသလို တစ်ကိုယ်လုံး အီဆိမ့်အောင် ကောင်းလွန်းလှသည်မှာ အိပ်ယာထဲက ထပြီး ခုန်ပေါက်ထွက်ပြေးလိုက်ချင်တော့တာပါပဲ…။

ဒါပေမယ့် ကိုကိုက ကျမရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဖိထားလို့ ထမပြေးနိုင်တော့ပါဘူး ရှင်….။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Saturday, May 17, 2014

ကျွန်တော့် ရူပဗေဒဆရာမလေး အပိုင်း ( ၄ )

ကျွန်တော့် ရူပဗေဒဆရာမလေး အပိုင်း ( ၄ ) 

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း 

ရေးသားသူ - ချမ်းကို (Chan Ko)

တကယ်တမ်း ပြောရရင် အဲ့ဒီတုန်းက ကျနော့် အသက်ကလေးမှ ၂၀ မပြည့်တပြည့်ရယ်ဗျ။ ဆရာမ လေးက ၂၆-၂၇ ထင်တာပဲ။ ဒါပေမယ့် တခြားသူတွေလို သမီးရည်းစားဖြစ်ကြ ချစ်ကြပြုကြလောက်တင်မကဘူးရယ်။ ကျနော်ပြောခဲ့သလိုပဲ သူက ခပ်ထက်ထက် ခပ်စွာစွာ ရှုတင်းတင်း အရှက်အကြောက်ကြီးတဲ့ ဆရာမလေး။ ကျနော်က ခပ်ဆိုးတေတေနဲ့ လူရမ်းကားလေး..။ အဲ့လို အခြေအနေတွေကနေ ချစ်မိခဲ့ကြလေတော့ အရူးအမူးဆိုကြပါတော့ဗျာ။ ငယ်ရွယ်မိုက်မဲတဲ့ အရွယ်မို့လားမသိဘူး ဆရာမလေးကို ချစ်မိပြီဆိုတာနဲ့ ရချင်နေတာဗျ။ ရချင်တယ်ဆိုတာ တစ်ခါထဲ အိမ်ထောင်ကျပစ်ချင်တာ ပြောတာ။

သူနဲ့ကျနော် ချစ်သူစဖြစ်ပြီဆိုကတည်းက အဘွားတို့၊ ဒေါ်ကြီး၊ ဒေါ်လေးတို့ကို ပေါ်တင်သွားပြောထားတာမျိုး။ ဆရာမလေး ဒေါ်ခင်ချိုမေနဲ့ သားသားနဲ့ ချစ်နေကြပြီလို့ ဟီဟိ။ ဘယ်သူက ယုံမှာတုန်း။ ဟဲ့ အရူး နင်ဖြစ်ချင်တာတွေ လျှောက်ပြောမနေနဲ့ သူများ သိက္ခာကျနေမယ်တဲ့ ဟီး။ ဟိုကဖြင့် ရုပ်ချော ပညာတတ် ဆရာမလေး၊ လာကြောင်းလှန်းတဲ့ ဂုဏ်သရေရှိတွေကို ပုံလို့၊ နင့်လို အော့ကြောလန် ကလေးပေါက်နစကိုများ စဉ်းစားနေပါဦးမယ် ဆိုလား။ မယုံရင်လည်းပြီးကော ကြည့်ထားလိုက်ပါ တစ်နေ့နေ့တော့ မိန်းမလိုက်တောင်းပေးဖို့ ပြင်ထားကြပါလို့ ရာဇသံပေးထားလိုက်တယ် အဟိ။

အဲ့ဒီနောက်ပိုင်း ကျနော့် အမူအရာတွေက ထူးခြားလာတာကို အိမ်သားတွေ သတိပြုမိလာတယ်။ ကိုရွှေဘနဲ့ ပေါင်းပေါင်းပြီး တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခု မကောင်းတာတွေ လျှောက်လုပ်ကြတာတွေကို လျှော့လာတာမျိုး။ အသုဘဖဲဝိုင်းတို့၊ အရက်ဆိုင်တို့ နေ့စဉ်နဲ့အမျှ မသွားဖြစ်ကြတော့ဘူး။ ထစ်ကနဲရှိ ပွဲဆူတတ်တဲ့ အကျင့်တွေ ဖျောက်စပြုလာတာမျိုး။ ကျနော့်မူလဗီဇက ကိုယ်နဲ့ဆိုင်ဆိုင် မဆိုင်ဆိုင် မတရားဘူးထင်ရင် ဝင်ဝင်ပါတယ်ဗျာ။ Don Quixote ဝတ္ထုထဲက ပေါတောတော သူရဲကောင်းပေါ့လေ။

ဥပမာ ပြောရရင်ဗျာ ညဖက်မြို့လယ်ခေါင်မှာ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ဘယ်ကမှန်းမသိတဲ့ကောင်တွေက အတင်း ဂျစ်ကားပေါ် ဆွဲတင်နေတာမြင်တော့ ဟေ့ရောင်တွေ ကောင်မလေးကို လွှတ်လိုက်ပေါ့ ဟီး။ ရုပ်ရှင်ထဲကအတိုင်းဆို နှောက်ယှက်နေတဲ့ကောင်တွေနဲ့ ကျနော်နဲ့ ချကြနှက်ကြ၊ ကောင်မလေးက အမလေး ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ အစ်ကိုရယ် ဘာညာပေါ့။ တကယ်တမ်းကြတော့ အဲ့ဒီကောင်တွေနဲ့ ကျနော် ပြဿနာတက်ပြီဆိုတာ မြင်သွားကြတာနဲ့ ကျနော့်ဘော်ဒါတွေက အုပ်စုလိုက်ဝိုင်းလာ၊ ဆော်ကြချကြတွေဖြစ်၊ သူတို့ဂျစ်ကားပေါ်ဆွဲတင်နေတဲ့ ကောင်မလေးက ဈေးငြှိမရတဲ့ ဖာသယ်မဖြစ်နေ၊ တစ်မြို့လုံး သတင်းပျံ့သွားတဲ့အခါ ဖိုးသက်တို့ကောင်တွေ ဖာသယ်မလုရင်း မြို့လယ်ကောင်မှာ ရိုက်ကြတယ်ပေါ့။ အဲ့ဒါမျိုးတွေဗျ ဟီး။ အဲ့လိုမျိုးတွေ ဖြစ်လာရင်လည်း မဖြေရှင်းဘူး မင်းတို့ဖာသာ ထင်ချင်သလိုထင်ဆိုတဲ့ မျက်နာပေးနဲ့ရယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဂွတိုက်ချင်တဲ့ အရွယ်လေးကိုးဗျာ။

တကယ်တော့ အဲ့ဒီတုန်းက ကျနော်ဟာ မြင်းရိုင်းတစ်ကောင်ပဲ။ ဆင်ခြင်တုံတရား ပြည့်ဝပြီး အကိုင်အတွယ်တတ်တဲ့ ဂျော်ကီဆရာမလေးနဲ့ တွေ့ပြီးတဲ့နောက်မှာ ပြိုင်မြင်းတစ်ကောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲခဲ့တာပေါ့။ ရေစက်ပြင်ပေးရင်း ချစ်သူစဖြစ်ခဲ့ရတဲ့နေ့ကစပြီး ဆရာမလေးကို ဇနီးတော်ချင်တယ်ဗျာလို့ တောင်းဆိုလိုက်တိုင်း ပြုံးစိစိနဲ့ ဖဲရိုက်ကျွေးမှာလား ကိုဖိုးသက်လေးဆိုပြီး ဇာတ်လမ်းစလာတော့တာဗျ။ ဟိုဟာမလုပ်နဲ့ ဒါမလုပ်နဲ့ တစ်ခွန်းမှ မပြောဘူးနော်။ မထိတထိနဲ့ သူဖြစ်စေချင်တဲ့ အခြေအနေရောက်အောင် ပဲ့ပြင်သွားတာ။

ကျနော်တို့က မိရိုးဖလာ ကုန်သည်တွေဆိုတော့ အိမ်အလုပ် ပွဲရုံအလုပ်တွေကို အသားကုန် ဝင်လုပ်ပြီး ကြိုးစားတော့တာကိုး။ ပိတ်ထားတဲ့ကျောင်း ပြန်ဖွင့်မဖွင့်ဖို့ကလည်း မရေရာတော့တဲ့ အချိန်ဆိုတော့ တက္ကသိုလ်ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို မေ့ထားလိုက်ပြီ။ အိမ်အလုပ်တွေ အကုန်တတ်ကျွမ်းပြီး ငါ့ခြေငါ့လက်ဖြစ်တဲ့နေ့ မိန်းမယူမယ်ပေါ့ဗျာ။ ကျမရဲ့ ကိုဖိုးသက်လေးက တော်လိုက်တာရှင် လိမ္မာလာပြီကော ဆိုတဲ့ စကားလေးရယ်၊ ဒါမှ ချို့ကောင်လေးဆိုပြီး အတင်းဖက်ထားရင်း မွှေးမွှေးပေးတာလေးနဲ့တင် လူက မြှောက်တက်နေပြီ ဆိုပါတော့။ အဲ့လို အခြေအနေတွေကြောင့်ပဲ ကျနော့်ကို အလိုလိုက်လာရာကနေ အပေါ်မှာရေးပြခဲ့သလို လက်လွန်ခြေလွန်အဆင့်ထိ ရောက်လာတာလို့ဆိုရမယ် ထင်တယ်။ အဲ့ဒီတော့ကာ သူများသမီးရည်းစားတွေနဲ့ မတူတာတွေ ဖြစ်ကုန်တယ်ဆိုပါတော့။

မတူဘူးဆိုတာက ဒီလိုဗျ။ အတော်များများသော စုံတွဲတွေက ပထမဆုံး လိင်ဆက်ဆံဖူးစဥ်က ကျနော်တို့ ပြောသလိုတွေ မပြောဘူးထင်တာပဲ။ ကလေးမွေးမယ်တို့ ဘာတို့ ဆိုတာတွေလေ။ ချစ်ကြ ကြိုက်ကြ လူကျီစယ်ကြရင်း ဖိုမသဘာ၀အရ လိင်ဆက်ဆံဖြစ်သွားကြတယ် ဆိုတာလောက်ပဲ ရှိမယ်ထင်တာပဲ။ ကျနော်နဲ့ရူပဗေဒဆရာမလေးတို့ ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်ခဲ့စဥ်က အဲ့လိုတွေ မဟုတ်တော့ဘူး။ ကလေးတွေ ဘာတွေ မွေးချင်နေကြတာ အဟီး။ ဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိဘူး။ သူက ကျနော်နဲ့တူတဲ့ ခပ်ဆိုးဆိုး သားလေးလိုချင်၊ ကျနော်က ရူပဗေဒဆရာမလေးနဲ့တူတဲ့ သမီးလေးလိုချင် အငြင်းတွေတောင် ပွားကုန်ကြတာဗျာ။ အောင်အောင်မြင်မြင် ပထမဆုံး ဖြစ်သွားတာနဲ့တင် ကြည်နူးပြီး စိတ်ကူးတွေယဥ်ကုန်ကြပြီ တစ်မျိုးတော့ တစ်မျိုးရယ်။

ချော်တောငေါ့ရရင် အတ္တဘဝမှန်ဝါဒီတွေ ပြောတဲ့ “ဖြစ်တည်မှု” မတူဘူး ဆိုတာဗျာ ..။ လူနဲ့ အရာဝတ္ထုတွေရဲ့ ဖြစ်တည်မှုက ကွဲပြားတယ်။ ဥပမာ ဓားတစ်ချောင်းကို ထုမယ့် ပန်းပဲဆရာဟာ မလုပ်ခင် ဓားရဲ့ပုံသဏ္ဍန်ကို အရင်တွေးတယ်။ ဘယ်အရွယ်အစား၊ ဘာပုံစံ၊ ဘယ်လို သံအမျိုးအစားနဲ့ လုပ်မယ်ပေါ့။ အဲ့လို ယူဆချက်က အရင်လာပြီးမှ ဓားတစ်ချောင်းဆိုတာ ဖြစ်တည်လာတာ။

လူတွေမှာတော့ အဲ့လိုမဟုတ်ကြဘူး။ လူယောကျာ်းနဲ့ မိန်းမ လိင်ဆက်ဆံကြတယ်။ ဘာဖြစ်လာမယ်ဆိုတာ အရင်မတွေးဘူး လိင်စိတ်သက်သက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံရာကနေ လူသားတစ်ယောက် ဖြစ်တည်လာတယ်။ အဲ့ဒီမှာ အနှစ်သာရနဲ့ ဖြစ်တည်မှု ကပြောင်းကပြန် ဖြစ်နေတဲ့အတွက် လူနဲ့ အရာဝတ္ထုတွေရဲ့ ဖြစ်တည်မှု ကွဲတယ် ဘာညာပေါ့။ ( သေချာတော့ မမှတ်မိပါဘူး၊ ငယ်ငယ်က ဖတ်ဖူးတာ၊ တော်ကြာ ကန့်တို့ဟိုက်ဒေးဂါးက ဘာပြုတယ် ညာပြုတယ်ဆိုပြီး ကိုပေါကြီး ဝင်ဗျင်းမှာလည်း ကြောက်ရသေး၊ မောင်ချမ်း ရွှီးနေတာနော် ဟီးဟီး )

ပြောချင်တာက အဲ့ဒီအယူအဆက ကျနော်နဲ့ရူပဗေဒဆရာမလေးတို့အတွက် မမှန်ဘူး အဲ့ဒါပဲ။ စပြီးလုပ်ကြကတည်းက ရှင်နဲ့တူတဲ့ဟာလေး လိုချင်တာ.. ဆရာမလေးနဲ့ တူတဲ့ဟာလေး လိုချင်တာ အဲ့လိုတွေဖြစ်ပြီး ပျော်နေကြတာဗျ။ ပန်းပဲထုသလိုပေါ့ အဟိ။

အဲ့ဒီမှာ ဘာကွာသလဲဆိုတော့ ဒီအပေါက်ထဲ ဒီအတံ သွင်းကြတာချည်းပါပဲ။ တစ်ချက်ချင်းသွင်းရင်း သူ့မျက်နှာ ကိုယ့်မျက်နှာလေး စိုက်ကြည့်ရင်း ရင်ထဲမှာ လိင်ဆက်ဆံလို့ ရလာတဲ့ ဖီလင်တစ်ခုထဲတင်မကဘူး မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ဗျာ၊ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ကိုဖြစ်ပြီး ကြည်နူးလိုက်ရတာ အရမ်းပဲ။ ကျနော် ပြောတာတွေက ခင်ဗျားတို့အတွက် နားလည်ရ ခက်ချင် ခက်နေလိမ့်မယ်။ အဲ့ဒီတုန်းက ခံစားချက်က ကျနော် ပြောခဲ့တဲ့အတိုင်းပဲ။

ကိုင်း! တော်ပါပြီ အုပ်တဲ့ဟာလေးတွေ ဖတ်ချင်လို့ပါဆိုနေ မဆိုင်တာတွေ အာလူးဖုတ်တာ များကုန်ပြီထင်တယ် အဟီး။ အပေါ်က အဆက်ကလေး ဆက်ပြောကြစို့။ မူးမူးနဲ့ လျှောက်ရွှီးတာ လက်လွန်သွားတယ်။ ဆောရီးပဲ ညီအစ်ကိုတို့။

အဲ့ဒီညက ဆရာမလေးဆီ ပြန်သွားတဲ့ အကြောင်းလေး ဆက်ပြောမယ်နော်။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ဖိန့်ဖိန့်နဲ့ ဂိုဒေါင်မှာ လော်လီတွေ ကုန်လာတင်တာကို တာလီမှတ် ဘာညာတွေ ဝင်လုပ်ပေးတာ မိုးစုံးစုံး ချုပ်သွားတယ်။ အားလုံးပြီးတော့မှ ရေမိုးချိုး ထမင်းစား၊ တစ်နေ့တာ လုပ်ငန်းဆောင်တာတွေကို အဒေါ်တွေဆီ ရီပို့တင်၊ လူလိမ္မာလေးအထာနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲထိုင်နေတဲ့ အဘွားကို ဇက်ကြောလေး ဘာလေး ပလက်ကင်ဆွဲ၊ စကားစမြည်ပြော အစရှိတာလေးတွေ လုပ်ပြီးတော့မှ အိမ်သာတက် သွားတိုက် ခြေလက်ဆေး ခပ်တည်တည်နဲ့ အိပ်ယာဝင်တော့မလိုလို လုပ်ပြီး လူပျိုဆောင်ဖက် ဝင်လာခဲ့တယ်။ ( အိမ်မကြီးမှာ လူကြီးတွေနေပြီး ခြံဝိုင်းထဲမှာပဲ နောက်ထပ် အိမ်တစ်ဆောင် ဆောက်ထားပြီး ကျနော့်ဖာသာ တစ်ယောက်ထဲ အိပ်တာ ) နည်းနည်းလေး လူခြေတိတ် ညဥ့်နက်လာတော့မှ တံခါးကို အသာလေးဖွင့်ပြီး လစ်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဆရာမလေးအိမ်ဖက်ကို ပုန်လျှိုးကွယ်လျှိုး ဒိုးလာခဲ့တာပေါ့။ နေ့လည်က အဆင်ပြေထားတာဆိုတော့ လူလည်း အပျော်လွန်နေတော့ကာ လမ်းမနဲ့ခြေထောက် ထိတယ်လို့တောင် မထင်ဘူး။ လှစ်ကနဲ လှစ်ကနဲကို ဖြစ်နေတော့တာပဲ။

ဆရာမလေးရဲ့ခြံဝင်းထဲ ကျော်ဝင်လိုက်ပြီးတာနဲ့ ခြေသံလုံလုံနဲ့ အိမ်ဘေးကနေပတ်ပြီး နောက်ဖေး လှေကားကနေ အသာလေး အသံမမြည်အောင် တက်သွားလိုက်တယ်။ အိမ်အပေါ်ထပ် နောက်ဖေးတံခါးမကြီးက သာသာလေး စေ့ရုံစေ့ထားပေးတာကိုး။ ဟိုတခါကလို အပင်ပေါ် တွယ်တက်ဖို့ မလိုတော့ဘူး ဟီး။

ဆရာမလေးရဲ့ အိပ်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ မီးရောင်လေး ထွက်နေတာနဲ့ တံခါးကို အသာလေး ဖိတွန်းကြည့်လိုက်တော့ ပွင့်သွားတယ်။ အခန်းထဲရောက်သွားပြီး တံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်တယ်။ ဘေးဘီဝဲယာကို အသာလေး အကဲခတ်လိုက်တော့မှ ကုတင်ပေါ်မှာ နံရံကိုမှီပီး စာအုပ်တစ်အုပ် ဖတ်နေတဲ့ ဆရာမလေးကို မီးချောင်းရောင်ဖွေးဖွေးအောက်မှာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကုတင်ဘေးက စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှာ တရုတ်ကက်ဆက်ကလေးနဲ့ သီချင်း မတိုးမကျယ်လေး ဖွင့်ထားသေးတယ်။ ကျနော် အမှတ်မမှားဘူးဆိုရင် ဟယ်ရီလင်းရဲ့ အချစ်ရယ် ပေါင်မုန့်တစ်လုံးရယ်.. ဘဝကို ငါရောင့်ရဲတယ်.. ဆိုတဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရတယ် ထင်ပါတယ်။

ကုတင်နားကပ်ပြီး ရပ်၊ လက်ပိုက်ပြီး ကြည့်နေလိုက်တော့ ဖတ်လက်စ စာအုပ်လေးကိုချ၊ အပြုံးချိုချိုလေးနဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ကမ်းပေးတယ်။ ကိုဖိုးသက်လေး ချို့ဆီလာပါဦးကွယ် ဆိုတဲ့ ဟန်ကလေးပေါ့ဗျာ။ ကျနော်လည်း ဟန်ကိုမဆောင်နိုင်ပါဘူးဗျာ။ ကုတင်ပေါ် အတင်းတက်ပြီး အိစက်စက် ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲဖက်ပစ်တော့တာပါပဲ။ သနပ်ခါး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းထားလို့လား မသိဘူး မွှေးလိုက်တာမှ အရမ်းပဲ။ ရေမိုးချိုး ခေါင်းလျှော်ထားတော့ ဆံနွယ်အရှည်ကြီးတွေဆီက တရော်ကင်မွန်းနံ့လေးကလည်း သင်းမြမြရယ်။ သူအမြဲဝတ်နေကြ အိမ်နေရင်း ရှပ်အင်္ကျီလေးကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ ကြယ်သီးဖြုတ်ပစ်လိုက်မိတယ်။ အောက်က ဘာမှမဝတ်ထားဘူးဗျ။ ဝါဝင်းနေတာပဲ ချိုဗူးထွားထွားကြီးတွေက။

မီးရောင်အောက်မှာဆိုတော့ အပျိုကြီးက ရှက်သွားလား မသိဘူး။ ကျောဖက်ရောက်နေတဲ့ ဆံပင်အရှည်တွေကို ရင်ဘတ်အရှေ့ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး ချိုဗူးတွေကို ဖုံးလိုက်ရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြလာသေးတယ်။ ဘယ်ရမလဲဗျာ နေ့လည်က အရသာခံပြီး ချစ်ခဲ့ရတာ မဟုတ်တော့ အခုလို လွတ်လွတ်လပ်လပ်မှာ အားရပါးရ ဖင်တုံးလုံးချွတ်ပြီး ချစ်တော့မှာဆိုတော့ ဆံပင်တွေကို ဆွဲဖယ်ပစ်ပြီး အသေအချာ ကြည့်တော့တာပေါ့။ လက်နဲ့ပင့်ကိုင်ပြီး အသေအချာကို လေ့လာတော့တာ ဟီဟိ။ တထွေးကြီးဗျာ အိစက်စက်ကြီး ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ။ သူ့လက်ကိုဆွဲယူပြီး ကျနော့်ပုဆိုးကို ဖြေချ၊ အောက်ကမာန်ဖီစပြုလာတဲ့ ရမ်ဘိုထိပ်ဖူးကိုလည်း ကိုင်ခိုင်းထားလိုက်တယ်။

“ အရမ်းဖြစ်လာပြန်ပြီ မြန်လိုက်တာ”

လို့ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလာတယ်ဗျ။ ကျနော့်ကောင် တအားတောင်လာတာကို ပြောချင်တာ အဟိ။ သူ့ကိုပြန် မဖြေအားတော့ဘူး။ ချိုဗူးကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ညာပြောင်းစို့ရင်း အလုပ်များနေပြီလေ။ အပေါ်ကလည်း စို့နေသလို သူ့ထမီလေးကို ဖြေပြီး အဖုတ်ကိုလည်း လှမ်းကလိကြည့်တယ်။ စိုအိအိ ဖြစ်နေပြန်ပြီဗျ။ ကျနော် မရောက်လာခင်ကတည်းကကို စိတ်ကူးယဥ်နေတယ် နေမယ်။

ကျနော့်အင်္ကျီကို ဆွဲမပြီး ရင်ဘတ်ကို လက်ဖဝါးတစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်ပေးနေပြန်တယ်။ လက်တစ်ဖက်က ရင်ဘတ်ကို ပွတ်ပေး၊ နောက်တစ်ဖက်က ဂွင်းထုပေးနေတော့ အတော်ဇိမ်ကျတာဗျား။ ကျနော်ကလည်း ချိုဗူးကိုချေရင်းစို့၊ အဖုတ်နှိုက်နဲ့ အလုပ်ကိုများနေတာ။

အဲ့လိုတစ်ဆင့်ချင်း အရသာခံနေရာကနေ ဆရာမလေးက ကျနော့်ကို အတင်းတွန်းလှဲတော့တာပဲ။ အိပ်ယာပေါ် ကျနော် ပက်လက်ဖြစ်သွားတယ်။ ရင်ဘတ်ဟပြဲဖြစ်နေတဲ့ သူ့ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်၊ ခါးက ထမီလေးကိုပါ ဂွင်းလုံးချွတ်ပစ်လိုက်တော့ ဖင်တုံးလုံးဖွေးဖွေးလေးကို ဖြစ်ကရောပဲ။ ကျနော့် အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးကိုပါ ကူချွတ်ပေးလိုက်တော့ ကျနော်ပါ ဖင်တုံးလုံးပေါ့။ ပြီးတာနဲ့ ပက်လက်လှန်နေတဲ့ ကျနော့်ကို တက်ခွတော့တာပဲ။ တက်ပြီး ထည့်တာလည်း မဟုတ်ဘူးရယ်။ ကျနော့်မာတင်းနေတဲ့ ဒုံးပျံအချောင်းလိုက် ဗိုက်မှာကပ်နေတာကို အဖုတ်နဲ့ဖိပြီး တက်ပွတ်နေတာဗျာ။ ဘယ်လိုကြီးမှန်းကိုမသိဘူး ခံရတာ။ အဖုတ်အမြောင်းလိုက်နဲ့ ဒုံးပျံအချောင်းကို ဖိကပ်ထားတာ စိုအိအိကြီး အဲ့ဒါကို ဖိပြီး တဇွိဇွိနဲ့ ပွတ်တာ။

ကျနော်လည်း သူလုပ်ချင်တာ လုပ်ပါစေဆိုပြီး လွှတ်ထားပေးလိုက်တယ်။ ငုံ့ငုံ့ပြီး ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကိုလည်း စုပ်သေးတယ် အောက်ကလည်း ဖိပြီးပွတ်သေးတယ် ရှုပ်နေတာပဲ။ တအင်းအင်းနဲ့လည်း ညည်းသံလေးက ထွက်နေသေးတာ။ ခဏကြာတော့ ကျနော်လည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။ လက်ထောက်ပြီး ထထိုင်၊ ဆရာမလေးကို ဆွဲလှဲပြီး လှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ကော။ ပြီးတာနဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ပြီး တန်းထည့်တော့တာပဲ။

ဖြေးဖြေးချင်းပေါ့။ ဝင်တယ်ဗျာ။ စီးပြီး အိကနဲအိကနဲပဲ တစ်ဝက်လောက်ထိ ပုံမှန်ပဲ ဝင်ချသွားတယ်။ ပြန်ထုတ်တယ် ထပ်ဖိထည့်တယ်။ ၅ ချက်လောက် လုပ်ပြီးတာနဲ့ အဆုံးထိ ဆောင့်ချလိုက်တာ ဆီးခုံချင်းကပ်တဲ့ အထိပဲ။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ လူကိုငြိမ့်နေတာပဲ။ အသာလေး ကိုယ်ကိုကိုင်း ခေါင်းငုံ့ပြီး လက်တစ်ဖက် ချိုဗူးကိုချေ၊ ကျန်တဲ့ချိုဗူးတစ်လုံးကို စို့၊ ဖွဖွလေး မနာအောင် ကိုက်ကစားရင်း ဇိမ်နဲ့လိုးတော့တာပဲ။ အခုမှ ဒုတိယအကြိမ်မြှောက် အရသာခံရတာဆိုတော့ မြန်မြန်မပြီးချင်ဘူးလေ။ ဒါကြောင့်မကြမ်းပဲ ဇိမ်နဲ့လုပ်တော့တာ။

သူကလည်း ကျနော့်ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ပြီး ပွတ်သပ်ဆော့ကစားလိုက်၊ ကိုဖိုးသက်လေးရာ.. ချစ်လိုက်တာကွာ ဆိုပြီး နားရွက်နား ကပ်ပြောလိုက်နဲ့ အချစ်သည်းပြနေတော့ ဘယ်လိုမှန်း မသိပါဘူးဗျာ။ မိနစ် ၂ဝ လောက် အဲ့လိုလေး လိုးနေရင်းနဲ့ ဆရာမလေး ကျနော့်ကို အတင်းဖက်တွယ်လာရင်း တွန့်တွန့်တက်၊ သက်ပြင်းမောကလေး ခပ်ရှည်ရှည်ချသွားတာနဲ့ ကျနော်လည်း အောင့်ထားသမျှ လျှော့ချလိုက်တယ်။ ပူနွေးနွေး အချစ်ရည်တွေက အဖုတ်အသစ်စက်စက်ကလေးထဲ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ပန်းကုန်ရော။ ဒီလိုနဲ့ငြိမ်ပြီး ဇိမ်ယူနေလိုက်ကြသေးတယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ ဆွဲချွတ်ပြီး ထမီနဲ့ ကျနော့်ဒုံးပျံကို သေချာသုတ်ပေး၊ သူ့အဖုတ်ကအရည်တွေပါ ပြောင်အောင် သုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ အဝတ်တွေတော့ ပြန်မဝတ်ဖြစ်ကြတော့ပဲ ဖင်တုံးလုံးလေးတွေနဲ့ ဖက်အိပ်ပြီး မှိန်းနေကြတာတာပေါ့။

ကျနော် ခဏလောက် အိပ်ပျော်သွားသေးသလား မသိဘူး။ တော်တော်ကြာတော့မှ ကျနော်မှိန်းနေရာကနေ ဆတ်ကနဲ ဖြစ်လာတယ်။ စကတည်းက ကျနော် အဖုတ်လျက်တာကို ရှက်ရှက်နဲ့ ခံလာတဲ့မိန်းမက ပြုံးစိစိနဲ့ ကျနော့်ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး ဒုံးပျံကို လျှာနဲ့ဆော့နေတာဗျား။ သန်တုန်းမြန်တုန်း အရွယ်ဆိုတော့ ချက်ချင်း ပြန်တောင်လာတော့တာပေါ့။ ပထမဆုံးအကြိမ်ဆိုတော့ သေချာတော့ ဘယ်လုပ်တတ်ပါ့မလဲ။ တခါတခါသွားနဲ့ ခြစ်ခြစ်မိတိုင်း လူကို တွန့်တွန့်တက်သွားတယ်။ ဒါနဲ့ အသာလေး သူ့လက်ညှိုးတစ်ချောင်းကို ဆွဲယူပြီး ကျနော့်ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပြလိုက်တယ် အဟီး။ သွားနဲ့ခြစ်တာ မဟုတ်ဘူး နာတယ်။ နှုတ်ခမ်းနဲ့ သွားတွေကို ဖိပြီး ကာထားပြီး စုပ်ရတယ်ဆိုတာမျိုး လုပ်ပြလိုက်တယ်။ (ချမ်းကို နင်လုပ်ဖူးလို့လားတော့ လာမမေးကြေး။ ကြိုပြောထားတယ်နော် ဟိုမသာကြီးတွေကို ကြောက်လို့ ဟီးဟီး)

အဲ့ဒီတော့မှ အဆင်ပြေသွားတာ သွားနဲ့မခြစ်မိတော့ဘူး။ တော်တော်ကြီး မခံနိုင်တော့ပဲ မာတင်းလာတော့မှ ကုတင်စောင်းမှာတင်ပြီး ထပ်လိုးတယ်။ ကျနော်က ကြမ်းပြင်မှာ မတ်တပ်ရပ် သူ့ကို ကုတင်စောင်းမှာ ပေါင်ကြားပက်လက် အိပ်ခိုင်းပြီးတော့ပေါ့။ နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ လူကို အီစိမ့်နေတာပဲ ကောင်းချက်။ အရှက်သည်းလွန်းတဲ့ အပျိုကြီးပေါက်စလေးကို မီးချောင်းအလင်းရောင်အောက်မှာ ဖင်တုံးလုံးချွတ်ပြီး အားရပါးရ လိုးပစ်တာကိုး ဟီး။ နို့တွေမှာ လက်ချောင်းရာတွေတောင် ထင်သွားမလား မှတ်ရတယ်။ အားရပါးရ ညှစ်ချေပြီး အောက်ကလည်း ကော်ကော်ပြီးကို လိုးပစ်တာ။ သူကလည်း ကြမ်းလိုက်တာဟာ.. ကြမ်းလိုက်တာဟာနဲ့ကို ဖြစ်နေရော။

အဲ့ဒီမှာတင် နောက်ထပ်တစ်ချီ ထပ်ပြီးသွားပြန်တယ်။ ပြီးသွားလို့ ခပ်တင်းတင်းဖက်ပြီး မှိန်းနေကြရင်း

“ ကိုဖိုးသက်လေး ချို့ကိုချစ်လား ချို့ကိုချစ်လား”

လို့ ခဏခဏ မေးတယ်။ ကျနော်ကလည်း တရွှတ်ရွှတ်နမ်းရင်း

“ ချစ်တာပေါ့ဗျာ၊ ချစ်လို့ စစချင်းမှာတင် ဖုတ်ဖုတ်လျက်ပစ်တာ မှတ်မိတယ်မလား”

လို့ ရယ်ချင်လျှက် ပက်ကျိအသံနဲ့ ပြောလိုက်တော့..

“ အကျင့်ပုတ်လေး ပါးစပ်ကြမ်းလိုက်တာ”

ဆိုပြီး အတင်းပါးစပ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ လာလာပိတ်တယ် ဟီး။ ဒီလိုနဲ့ပဲ အိပ်လိုက်၊ နှိုးလာလိုက်၊ ထပြီးလိုးလိုက် လုပ်နေကြတာ မိုးလင်းတဲ့အထိပဲ ဆိုပါတော့။ ယောကျာ်းနဲ့မတွေ့ဖူးတဲ့ အပျိုကြီးပေါက်စ တောင့်တောင့်လေးနဲ့ လူပျိုပေါက်ကလေးကိုးဗျာ။ အသေအကြေ လုပ်နိုင်တာပေါ့။ သွားပါပြီတော်.. လူကို ဖွတ်ဖွတ်ကို ကြေပါကောလားရှင်တဲ့ ပြုံးစိစိလေးနဲ့ ပြောပုံလေးကို မှတ်မိနေပါသေးတယ်လေ။

မနက်ဝေလီဝေလင်းအထိ စုစုပေါင်း ၆ ခါလောက်ရှိမယ် ထင်တာပဲ။ နားလိုက် လိုးလိုက် လုပ်နေကြရင်း မိုးကိုလင်းသွားတာ အဟိ။ ဖင်ကိုကြိမ်းပြီး လူကိုမျှော့နေတာပဲတဲ့ ဟီးဟီး။ (အဖုတ်လို့မပြောရဲဘူး ရှက်နေတာ)

“ ဆရာမလေး ကျနော့်ကို ကြောက်သွားရောလား”

လို့ မေးတော့

“ အို! ကြောက်နေပါဦးမယ်။ ဒါအကုန်ပဲလား အားမရလိုက်တာတော်”

ဆိုပြီး မျက်နှာပြောင်ချော်ချော်လေး လုပ်ပြပြီး နောက်နေသေးတာဗျ ဟားဟား။ မိုးလင်းခါနီးလေးမှ အသာလေး အိမ်ထပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ စစချင်းဆိုတော့ ပိုဇေရှင်စုံအောင် မစမ်းရသေးဘူးဗျာ။ တကယ်တမ်း ဆရာမလေးရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ခါးကျင်ကျင်လေးနဲ့ တင်ပါးအိအိကားကားလေး ဆံပင်အရှည်ကြီးက တင်ပါးဖုံးတဲ့အထိရှည်လို့ ဆိုတော့ကာ လေးဖက်ထောက်ပြီးသာ ဆော်လိုက်ရလို့ကတော့ ဆိုတာမျိုး တွေးခဲ့တာတွေ လက်တွေ့ အကောင်အထည် မဖော်ရသေးဘူး။ နောက်နေ့တော့ တွေ့ပြီပေါ့လေ အဟိ။

အဲ့လိုချစ်ရေးချစ်ရာတွေ အလွန်အဆင်ပြေခဲ့ကြပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်းမှာတော့ မမထားနဲ့အပါတို့ (ဆူပါအိုက်စ်ကို ပြောတာ မဟုတ်ပါ) မိုးမမြင်လေမြင်ပေါ့။ အီဖေကိုယ်ကလည်း ထစ်ကနဲဆို ဖြောင်းကနဲ ထထောင်တတ်တဲ့ အရွယ်မို့လားဗျာ။ သူကလည်း မောင်ဆိုးဆိုးလေး တစ်ယောက်လို ချစ်တာပါ သိလား ဘာညာနဲ့သာ ပြောနေတာ လူလစ်လို့ ကျနော်အနားကပ်ပြီး လက်ဆော့လိုက်တာနဲ့ အောက်ကရွှဲနစ်နေပြီ အဟိ။ (သိပ်မခံချင်ရှာဘူး)

စအဆင်ပြေပြေချင်း တစ်ရက်နှစ်ရက်မှာဆို မီးပွင့်မတတ် အုပ်မိခဲ့ပေမယ့် (၂ ယောက်လုံး အပျော်ကြီး ပျော်နေကြတာ) နောက်ပိုင်းရက်တွေကြတော့ နည်းနည်းလျှော့လိုက်ရတယ်။ ဆရာမလေးက မနိုင်ရင်ငံတွေ လျှောက်လုပ်တာ အရေးမကြီးဘူး ကြာရင် ရိုးကုန်အီကုန်မယ် ကိုဖိုးသက်လေး.. တဲ့ အဟီး။ ရှင်လေးက ကလေးပဲရှိသေးတာ ကျမကိုရိုးသွားလို့ ပစ်ပြေးသွားရင် ချိုသေလိမ့်မယ် ဆိုလားဗျာ။ အဲ့လိုပြောလာရင် စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဘာမပြောညာပြော အတင်းဖက်ဖက်နမ်းပေးလိုက်တယ်။ ငြိမ်ခံနေပြီး လွှတ်ပေးလိုက်တော့မှ ဪ! မိချိုမေ ညည်းလည်း တသက်လုံး အရှက်ကြီးသမျှ အခုတော့ ရှုံးပါပေါ့လားတဲ့ သူ့ဖာသာသူ ရေရွတ်ရင်း ကျနော့်ကို ချစ်မဝတဲ့ မျက်ဝန်းနက်နက်ကလေးတွေနဲ့ ငေးကြည့်နေတတ်ပြန်တယ်။

ကျနော်ကလည်း မပေးရင် အတင်းမယူပါဘူး။ တကယ်ချစ်တာကိုး။ တခါတလေ သူ့အိမ်ရောက်သွားပေမယ့် လက်ဖျားနဲ့တောင်မတို့ပဲ စကားလေးဘာလေး ထိုင်ပြော၊ သူအိမ်မှုကိစ္စလေးတွေ လုပ်နေတာကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ထိုင်ငေးကြည့်ရင်း ကြည်နူးနေတာပါပဲ။ ပြန်ခါနီးမှ နဖူးလေးကို ရွှတ်ကနဲ မွှေးမွှေးပေး၊ ကိုဖိုးသက်ရဲ့ ဇနီးလောင်းဆရာမလေး တာ့တာဆိုပြီး နောက်တောက်တောက်လုပ် နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ခဲ့တာမျိုးပေါ့။ အဲ့ဒါက လျှို့လျှို့ဝှက်ဝှက်လေးနေရတဲ့ သမီးရည်းစားဘဝမှာပေါ့ဗျာ။ ယူဂျီအချစ်ပေါ့ ဟီး။

နောက်သိပ်မကြာလိုက်ဘူး မြေပေါ်ရောက်သွားရော။ ကျနော်တို့ အချစ်ဇာတ်လမ်းကို ပြောပါတယ်။ နားတွေရှုပ်ကုန်ပြီလား မသိဘူး။

ကျနော့်မူလပင်ကိုယ်စိတ်က တစ်ခုခုဆို ဇွတ်လျှောက်လုပ်တတ်တဲ့ သောက်ကျင့်ရှိတယ်ဗျ။ တိတ်တိတ်လေး လူမသိသူမသိ ကြိုက်နေတာ ၃ လလောက်ကြာမယ် ထင်တယ်။ တစ်ရက် ကျနော်တို့ အိမ်က ကထိန်ခင်းရော ဆိုပါတော့။ မနက်ဖြန် ကထိန်ဆိုရင် ဒီနေ့လိုက အချက်အပြုတ် ဘာညာကိုး။ ခြံကကျယ်တော့ ခြံထဲမှာပဲ ဆွေမျိုးမိတ်သဟာတွေနဲ့ တရုန်းရုန်း ချက်ကြပြုတ်ကြ ဖြစ်နေတယ်။ ကြုံလို့ပြောရရင် ကျနော့်အဘွားမှာ မောင်နှမ ၁၄ ယောက်ရှိတယ်။ အဲ့ဒီ ၁၄ ယောက်က ပေါက်ဖွားလာတာတွေ အကုန်ပေါင်းလိုက် ဘယ်လောက်အမျိုးတွေများလိုက်မလဲ စဉ်းစားသာကြည့်ကြပေတော့ အဟီး။ ဒါတောင် ဟိုဖက်ဒီဖက်တွေ မပေါင်းထည့်ရသေးဘူး။ ထားလိုက်ပါတော့။

အဲ့ဒီမှာ မိသားစုကထိန်ဆိုတော့ ခင်ရာမင်ရာတွေပါ ချက်ရေးပြုတ်ရာမှာ လာကူကြတဲ့အခါ ကျနော့်ရူပဗေဒဆရာမလေး ဒေါ်ခင်ချိုမေကလည်း ကျနော့်ဒေါ်လေးဘော်ဘော်ဆိုတော့ ဟင်းရွက်လှီးတဲ့ ဓားလေးကိုင်ပြီး မနက်ခင်းကတည်းက စက်ဘီးလေးနဲ့ ရောက်လာပြီး လာဝင်ကူနေတယ် ဆိုပါတော့။ ပထမတော့ ကျနော်လည်း ကိုရွှေဘတို့နဲ့ အသားငါး ခုတ်ထစ်၊ ဒယ်ကြီးမွှေ၊ ဟိုလုပ်ဒီလုပ် ကာလသားတွေစုစုနေရာမှာ ခပ်တည်တည် လုပ်နေသေးတယ်။ ဆရာမလေးက ကြက်သွန်နွှာ၊ ဟင်းရွက်လှီးတဲ့နေရာမှာ ကျနော့်အမျိုးထဲက ကြီးဒေါ်တွေ၊ အစ်မဝမ်းကွဲတွေနဲ့ အဖွဲ့ကျနေတာပေါ့။ ကျနော့်ကို တစ်စက်ကလေးမှ လှည့်မကြည့်ဘူးရယ်။ ဒီကောင်က သူများ ကိုယ့်ကို အခါတိုင်းလို ချစ်ရည်ရွှန်းလဲ့နေတဲ့အကြည့်မျိုးနဲ့ တစ်ချက်တစ်လေ ရှိုးလာမလား မျှော်နေတာ သောက်ဖက်တောင် မလုပ်ဘူး။ လူက နည်းနည်း ကျွဲမြီးတိုလာရော ဆိုပါတော့။

ဒါနဲ့ နေ့လည်ထမင်းစားချိန် ရောက်သွားတော့ ချက်ပြုတ်တဲ့လူတွေ ထမင်းဟင်းစားသောက်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း ခဏနား ကွမ်းဆေးလက်ဖက်လေး၊ရေနွေးကြမ်းလေးမော့၊ တဝါးဝါး တဟားဟား လုပ်နေကြတဲ့အချိန်၊ ပက်လက်ကုလားထိုင်လေးနဲ့ ခြံထဲဆင်းထိုင်ရင်း လက်ဖက်ရည်အချိုလေးမော့၊ စီးကရက်လေး တစ်ဖွာဖွာနဲ့ တပြုံးပြုံးလုပ်နေတဲ့ အာဏရှင် မယ်မယ်ခင့်ကို လှမ်းမြင်လိုက်ရတယ်။ (ကျနော့်အဘွားကို ပြောတာပါ အဟီး၊ အားလုံးက ကြောက်ရတာကိုး အဲ့ဒီအဘွားကြီးကို)

အဲ့ဒီမှာ ကျနော့်ခေါင်းထဲက ဘတ်သီး ဖျတ်ကနဲ လင်းသွားတယ်။ လူတွေကလည်း စုံနေတယ်လေ။ မထူးပါဘူးပေါ့။ ကျစ်ဆံမြီး တုတ်တုတ်ရှည်ရှည်၊ သနပ်ခါးပါးကွက်ကျား တစ်ပတ်နွမ်းခါးတိုအင်္ကျီ ကျောက်စိမ်းရောင်၊ ထမီအဝါဖျော့ဖျော့လေးနဲ့ လူတွေကြားထဲ အပြုံးချိုချိုလေးနဲ့ထိုင်နေတဲ့ ရူပဗေဒဆရာမလေးအရှေ့ သွားရပ်ပြီး လက်ဆွဲပစ်လိုက်ကော အဟီး။ လန့်သွားတဲ့ မျက်နှာလေးကို အခုထိတောင် မြင်ယောင်မိသေး။ မသိမသာလေး ရုန်းသေးတယ်။ ဘယ်ရမတုန်း အတင်းကိုဆွဲထူမပြီး အဘွားရှေ့ကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ဟဲဟဲ။ လူတွေကလည်း ဟာကနဲဖြစ်ပြီး ဝိုင်းကြည့်နေကြတာပေါ့။ စီးကရက်လေး လက်ကြားညှပ်ပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ အဘွားကို

“ အဘွား! ဒါသားရဲ့ချစ်ချစ်လေ၊ သိတယ်မလား ဆရာမလေးကို အဟဲ ..”

ဆိုပြီး မျက်နှာပြောင်တိုက်ပစ်တာ။ အဘွားက

“ ဟေ! အဟုတ်လား”

ဆိုပြီး အံ့ဩနေတဲ့ပုံစံနဲ့ ဖြစ်နေရော။ ဒေါ်ခင်ချိုမေလေးခင်မျာ ခေါင်းလေးငုံ့ မျက်နီာလေးက ဇီးရွက်လောက်ပဲ ရှိတော့တယ် ဟားဟား။ ကျနော်သာ လက်အတင်းမကိုင်ထားရင် ထွက်တောင်ပြေးမလားပဲ။ အသားကဖြူဆွတ်ဆွတ်ဆိုတော့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီမြန်းတဲ့အထိ ရှက်နေတာ။

“ ဆရာမလေး ကျမမြေးလေးပြောတာ ဟုတ်ရဲ့လား..”

ဆိုပြီး အဘွားလှမ်းမေးတာကို ပြန်မဖြေရဲရှာဘူး။ ခြေတုန်လက်တုန်နဲ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။

“ အလိုတော်.. ထူးဆန်းချက် အဟေးဟေး”

လို့ ပြောပြီး အဘွားက မျက်လုံးတွေ ပိတ်သွားမတတ် ရယ်နေပါလေရော။ သူ့မြေး ပေါက်လွှတ်ပဲစားလေးကို ဘယ်လိုလုပ် ကြိုက်သွားပါလိမ့်ဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုးပေါ့လေ။ ကျနော့်လုပ်ပေါက်ကြောင့် ခြံထဲကလူတွေကလည်း တခွိခွိ တခစ်ခစ်နဲ့ တီးတိုးသဖန်းပိုး ဖြစ်ကုန်ကြပြီ။

“ အဘွား.. ဆရာမလေးကို သဘောကျတယ်မလား”

ဆိုပြီး မေးလိုက်တော့ ဒေါ်ခင်ခင်က

“ ကျပါ့တော် ကျပါ့၊ ကျက်သရေရှိပြီး ချောချောလှလှကလေးပဲဟာ၊ ငါ့မြေးလို လူဆိုးကို ဘယ်လိုထိန်းမလဲ ကြည့်ချင်စမ်းပါဘိ” တဲ့။

“ ဒါဆို သဘောတူတယ်ပေါ့”

လို့ ထပ်မေးလိုက်တော့ အဘွားက

“ ငါ့မြေးသဘောပါအေ၊ ကလေးမလေးအတွက်တော့ စိတ်မကောင်းဘူးဟဲ့ ဟေးဟေး”

ဆိုပြီးး နောက်နေပြန်သေးတာ။ အဲ့ဒီတစ်နေ့ခင်းလုံး ရှိသမျှလူအကုန် ကျနော်နဲ့ ရူပဗေဒဆရာမလေးကိုပဲ ဝိုင်းစနေကြတာ ဒေါ်ခင်ချိုမေလေးခင်မျာ ခေါင်းတောင် မဖော်နိုင်ရှာတော့ပါဘူး။ ကျနော့်ကိုလည်း ဇွတ်လျှောက်လုပ်ရမလားဆိုပြီး အတော်ဒေါဖောင်းသွားပုံရတယ်။ အံတကြိတ်ကြိတ်နဲ့ ဂျိုကြည့်ကို လှမ်းလှမ်းကြည့်နေတာ ဟီးဟီး။ ကျနော့်အဒေါ်တွေကအစ ဟဲ့ တူမလေး ဘာညာနဲ့ ဝိုင်းကြပ်တာခံနေရတော့ ရှက်ရှာမှာပေါ့။ နဂိုက မျက်နှာကျောမာမာနဲ့ အပျိုကြီးဟန်ရှုတင်းတင်းလေး အထာနဲ့ နေလာတာကိုး။

အချက်အပြုတ်ကိစ္စတွေ ပြီးခါနီးတော့ ဆရာမလေး ပြန်ဖို့ပြင်တယ်။ စက်ဘီးလေးထုတ် အဘွားကို နှုတ်ဆက်နေတုန်း ကျနော်ကလည်း ခပ်တည်တည်နဲ့ အမျိုးတွေရှေ့မှာ သုတ်ကနဲထပြီး လိုက်သွားတော့တာ။ အချစ်ကို အိမ်လိုက်ပို့လိုက်ဦးမယ်နော် ဘာညာနဲ့ သောက်ခွက်က ပြောင်လိုက်သေး ဟီး။ အမျိုးတွေ တဝါးဝါး တဟားဟား လုပ်နေတဲ့ကြားထဲကနေ ဆရာမလေးရဲ့ စက်ဘီးကို ဆွဲလုပြီး

“ လာ ချို! မောင်လိုက်ပို့မယ်”

လို့ အဟိ အဘွားရှေ့မှာ အဲ့လို ပိတ်ပက်ပြောပစ်တာ ဒေါ်ခင်ခင်ကတော့ တဟေးဟေးနဲ့ သဘောတွေကျနေတာပေါ့။

မှတ်မှတ်ရရ အဲ့ဒီညနေက ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ကိုယ့်ချစ်သူဆရာမလေးကို စက်ဘီးနဲ့တင်နင်းပြီး လူရှေ့သူရှေ့ ပေါ်တင်တွဲပစ်လိုက်တာပေါ့။ အိမ်ကို တန်းမပြန်ဘူးရယ်။ မြို့ကိုပတ်ပြီး စက်ဘီးလျှောက်နင်းပစ်သေးတယ်။ တလောကလုံး သိစေသတည်းပေါ့။ တစ်မြို့လုံးက မြင်ကုန်ရော။ ကျနော်ကလည်း ပြုံးပြုံးကြီးရယ် ဟီဟိ။ ဗိုက်ကျောကတော့ ပြတ်ထွက်မတတ်ပဲ ဆရာတို့ရေ။ စက်ဘီးကယ်ရီယာ အနောက်ကနေ ထိုင်လိုက်လာတဲ့ ဆရာမလေးက အသားကုန် ဆွဲဆွဲလိမ်တာလေ။ အလိုလေး အမလေး တ တ ရင်း နင်းတာပဲ။ မြို့လယ်ခေါင်မှာ ညနေစောင်းမှဖွင့်တဲ့ ဘဲသားဆန်ပြုတ်တွေဘာတွေ ဝင်သောက်ပစ်သေးတာ။ (ဆန်ပြုတ်သောက်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး၊ ကြွားတာ ကြွားတာ အဟီး) မျက်စောင်းလေးတစ်ထိုးထိုးနဲ့ ကျနော်ဘာပြောပြော စကားကို ပြန်မပြောတော့ဘူး။ အပျိုကြီးဆရာမလေး ရှက်ရမ်းရမ်းနေတာ ဟဲဟဲ။

အိမ်ပြန်ရောက်သွားတော့ အိမ်အောက်ထပ်မှာ စက်ဘီးထောင်နေတုန်း သူ့ဖာသူ ကျနော့်ကို မစောင့်တော့ပဲ အိမ်အပေါ်ထပ်အခန်းထဲ ပြေးတက်သွားတယ်။ တန်ဆောင်တိုင်ပွဲတော် ကာလဆိုတော့ သူ့ကျောင်းသူတွေလည်း အိမ်ခဏပြန်နေကြတော့ လူရှင်းနေတယ်။ ကျနော်လည်း ချော့မှရတော့မယ်ဆိုပြီး အသာလေး လိုက်သွားတယ်ဆိုပါတော့။ အခန်းထဲရောက်သွားမှ ကောင်းကောင်း အဆူအဆောင့် ခံရတော့တာဗျို့။ ကိုဖိုးသက်လေး ရှင်ကျမကို ဘာလို့ အရှက်ခွဲတာတုန်း ဘာပြုတယ် ညာပြုတယ်ပေါ့။

ကျနော့်ခြံထဲ ချက်ပြုတ်တဲ့နေရာ ကူလာတာဆိုတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ညစ်နေတာတွေကြောင့် ရေချိုးတော့မယ့်ဟန်နဲ့ အဝတ်လေးတွေချွတ် ထမီရင်ခေါင်းလျားလေးနဲ့ ကျစ်ဆံမြီးဆံပင်လေးကို ခွေပြီး ခေါင်းပေါ်တင် ဗျစ်တောက်ဗျစ်တောက်နဲ့ ညောင်နေတာ။ ကျနော်ကလည်း ဘယ်လိုစိတ္တဇမှန်းကို မသိဘူး။ အဲ့လို ဆူဆူဆောင့်ဆောင့်လေး လုပ်နေတဲ့ မိန်းမဆို သိပ်သဘောကျပြီး အုပ်ချင်တာ ဟီဟိ။ ကြာပါတယ်ကွာဆိုပြီး ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ ရေချိုးဖလား၊ ဆပ်ပြာခွက်၊ ကြေးတွန်းတဲ့ သပွတ်အူလေးတွေ စင်ပေါ်က လှမ်းယူနေတဲ့ ဆရာမလေးကို အတင်းနောက်ကနေ ဝင်ဖက်ပစ်လိုက်တယ်။

“ လွတ်စမ်းကွာ.. သူများတစ်ကိုယ်လုံး နံနံစော်စော်နဲ့ ရွှံစရာကြီး အခုလွှတ်”

ဆိုပြီး ရုန်းတယ်။

“ ဟင့်အင်း မလွှတ်ပူးဗျာ”

ဆိုပြီး အတင်းဂုတ်ပိုးဝင်းဝင်းလေးကို တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းပစ်တယ်။ ထမီရင်ခေါင်းလျားကို ဆွဲဖြေချပစ်တယ်။ ဟာကွာ ဟာကွာနဲ့ ဆူဆောင့်ဆောင့်နဲ့ အော်တယ်။ ကိုယ်ကိုတွန့်လိမ်ပြီး ရုန်းတယ်။ ဘယ်ရမလဲ အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားရင်း ချိုဗူးတွေကို နှိုက်ပစ်၊ တင်ပါးလုံးအိအိလေးကို ကပ်ညှောင့်ပစ်လိုက်တယ်။ ဟင့်!ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားပြီး လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ဟာတွေကို စင်ပေါ်ပြန်တင်၊ ကျနော်ဖက်ထားတာကို ရုန်းထွက်သွားပြီး ကုတင်ပေါ်တက် ဝုန်းကနဲ လှဲအိပ်ချလိုက်တယ်။ ကျောပေးလျှက်ကလေး ခွေခွေလေး ဟီး။

ဆူအောင့်အောင့်လေးဆို အသေအုပ်ပေးချင်တဲ့ ကျနော် လှစ်ကနဲ ကုတင်ပေါ် တက်ပစ်လိုက်ရော။ စိတ်ကောက်နေတဲ့ ဆရာမလေး ဟိုဖက်ကိုလှည့် ထမီပြေလျော့လျော့လေးနဲ့ ခွေခွေလေး လုပ်နေတာကို အသာလေး ဘေးတိုက်လှဲအိပ်ပြီး အနောက်ကနေ ချိုဗူးကို လှမ်းနှိုက်တော့ ပုတ်ချတယ်။ ရတယ်လေ ဆက်မနှိုက်တော့ဘူး။ အောက်ကထမီကို ဆွဲလှန်ပစ်လိုက်တယ်။ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာကော။

ကျနော့်ရှော့ပန်ကို အတွင်းခံနဲ့ရောပြီး ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ လူက သောက်ရမ်းတင်းနေပြီဆိုတော့ ဒုံးပျံက ငေါက်ကနဲပဲ။ လူကို အောက်နည်းနည်းလျှော ဒုံးပျံကို အရင်းကနေကိုင်ပြီး တင်ပါးဖွေးဖွေးအိအိကြီးနဲ့ ပွတ်လိုက်၊ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားထဲ အမြောင်းလိုက် လျှောတိုက်လိုက် လုပ်ပေးရင်း ဆော့နေလိုက်တော့ စိတ်ကောက်နေတဲ့ ဆရာမလေးဆီက အသက်ရှူသံ ခပ်ပြင်းပြင်းတွေ ထွက်လာပြီ။ ဒုံးပျံကို ကိုင်၊ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားထဲက အဖုတ်ကို ထိပ်ဖူးနဲ့ ပွတ်သလိုလို ထိသလိုလို ၃-၄ ချက်လောက် သွားသွားဆွပေးလိုက်တော့ တင်ပါးက ကော့ကော့စပြုလာတယ်။ အဲ့လိုဖြစ်လာတိုင်း အသာလေးပြန်ဆွဲထုတ် တင်ပါးပေါ်ကို ဒုံးပျံအချောင်းနဲ့ တဖတ်ဖတ်ရိုက်ပြီး ဆော့နေလိုက်၊ နှစ်ခါလောက် လုပ်လိုက်တော့ ကျွတ်! ဆိုတဲ့ စိတ်မရှည်သံလေး ထွက်လာရော အဟိ။

“ ဆရာမလေး”

“ ဘာလဲ”

“ ချစ်ရတော့မလားဟင်”

“ အပိုတွေ.. ဟွန်း! အင့်”

ခပ်ဆောင့်ဆောင့် အဲ့လိုအပြောမှာ စူဖောင်းဖောင်း အရည်စို့နေတဲ့ အဖုတ်ထဲ ဒုံးပျံကိုဖိ .. ခါးကိုကော့ပြီး သွင်းပစ်လိုက်တာ အီစိမ့်သွားတာပဲဗျာ။ ကောင်းလိုက်တာ။ ဘေးတိုက်တစ်စောင်းလေး ကပ်ညှောင့်ညှောင့်ရင်း လုပ်နေရတာ လူကိုဇိမ်ကျနေရော။ သူလည်း ခံလို့ကောင်းလာမှန်း သိသာလာတယ်။ ကျနော့်လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့ချိုဗူးတွေပေါ် တင်ပေးတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ပဲ ချိုဗူးတွေကို လှမ်းဆွဲရင်း ကော့ကော့ လိုးနေလိုက်တယ်။

၁ဝ မိနစ်လောက် အဲ့လိုလေးလုပ်နေရင်း ခါးနည်းနည်းညောင်းလာတော့ ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ခံလို့ကောင်းတုန်း ဘာလုပ်တာလဲဆိုတဲ့ အလိုမကျတဲ့ အကြည့်လေးနဲ့ ဆတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်လာတယ်။ ကျနော်လည်း ဘာမှကိုပြောမနေတော့ဘူး ခါးအထိလှန်တက်နေတဲ့ သူ့ထမီလေးကို အတင်းဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တော့ တင်ပါးကြွပေးလာတယ်။ သူ့စိတ်ထင် လှေကြီးထိုးလုပ်တော့မယ် ထင်နေလား မသိဘူး။ ပက်လက်လှန်ပေးတဲ့အပြင် ခေါင်းကပြေကျလာတဲ့ ကျစ်ဆံမြီးအခွေလေးကို ခေါင်းရင်းဖက် ဖျတ်ကနဲ လွှဲတင်လိုက်သေးတယ်။ ကာမဂုဏ် မီးတောက်လာလို့လား မသိဘူး နှစ်ယောက်လုံး ချွေးစက်ကလေးတွေ စိုစပြုလာတယ်။ ဒါပေမယ့် သနပ်ခါးနဲ့ချွေး ရောထားတဲ့ သူ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးက ချိုအီအီလေးရယ်။ ပက်လက်လှန်ပေးနေတာကို တန်းမထည့်သေးပဲ ဒုံးပျံတရမ်းရမ်းနဲ့ ဒူးထောက်နေတဲ့ ကျနော့်ကို ဘာလုပ်နေတာလဲဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ လှမ်းကြည့်လာမှ..

“ လေးဖက်ထောက်ပေး”

“ ဟာကွာ.. ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ”

ဆိုပြီး မျက်နှာလေး ရှုံ့ပြတယ်။

“ ဟေ့အေး.. လေးဖက်ထောက်ပြီး လိုးချင်တာ ကြာလှပြီး။ ကျစ်ဆံမြီးတွေကိုဆွဲ တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေကို ဖြဲပြီးလုပ်မယ်”

“ အဲ့ဒါ လူလုပ်တာနဲ့ မတူဘူးကွာ တော်ပြီ”

ဆိုပြီး စိတ်အိုက်သွားသလိုလိုနဲ့ စူပုပ်ပုပ်လေး လုပ်ပြတယ်။

“ ဆရာမလေး ကျနော့်ကို ချစ်တယ်ဆို အလိုလိုက်တယ်ဆို..”

“ ကျွတ်! အတတ်ဆန်းလွန်းတယ်”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ လေးဖက်ထောက်ပေးလာတယ် အဟီး။ ခါးက ကိုင်းကိုင်းလေးလုပ်နေတော့ အဆင်မပြေဘူး။ ဒါနဲ့ လက်နဲ့ဖိချပစ်လိုက်တော့မှ ဟားးး တင်ပါးထွားထွား ဖြူဖြူကြီးက ဝုန်းကနဲပဲ အနောက်ကို ထွက်လာတာဗျာ။ ခါးလေးက သေးကျင်ကျင်လေးဆိုတော့ စဉ်းစားသာကြည့်ကြပေတော့။

ဘာမှ မစဉ်းစားတော့ဘူး ဖင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲပြီး အဖုတ်ဝကိုတေ့ ဖိသွင်းတော့တာပဲ။

“ အမလေး ကျွတ်ကျွတ်!”

လို့ အော်သံထွက်လာသလို ကျနော့်နားထဲကလည်း လေတွေတောင် ထွက်လာတယ်။ ကြပ်လိုက်တာဗျာ။ ဖြေးဖြေးချင်းပဲ အထုတ်အသွင်း လုပ်နေရတယ်။ အဲ့ဒါတောင်

“ ကိုဖိုးသက်လေး ကိုဖိုးသက်လေး ကြပ်လိုက်တာ ကြပ်လိုက်တာ ဖြေးဖြေး ဖြေးဖြေး”

ဆိုပြီး အော်ရင်း နည်းနည်းရုန်းနေသေးလို့ တင်ပါးလေးပွတ်၊ ကိုယ်ကိုနည်းနည်းကိုင်းပြီး ချိုဗူးတွေလှမ်းကိုင် အဲ့လိုလေးတွေလုပ်ပြီး ချော့နေရသေးတယ်။ အချက်၂၀-၃ဝ လောက် အသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်မှ တော်တော်လေး အဆင်ပြေလာတယ်။ အဲ့ဒီမှာတင် သူ့အဖုတ်က ရှုံ့ပွပွတွေ ဖြစ်လာပြီ။ သူပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ရိပ်မိလိုက်တော့ ဖင်တုံးအိအိတွေကို ကိုင်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးနေမိပြီ။

နောက်ပိုင်း မြန်လာတဲ့အပြင် ဆောင့်ချက်တွေပါ ကြမ်းလာတယ်။ နို့တွေကိုပါလှမ်းဆွဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းချေပြီး တဖန်းဖန်းဆောင့်လိုး ၊ နည်းနည်းညောင်းလာရင် ကျစ်ဆံမြီးအရှည်ကြီးတွေကိုပါ လက်နဲ့ရစ်ပြီးဆွဲ (တအားတော့ မဆွဲပေးရက်ဘူး) စိတ်ကူးထဲကအတိုင်း အရိုင်းဆန်ဆန် လုပ်လိုက်ရတော့ ကြာကြာကို မအောင့်နိုင်တော့ပါဘူး။ မီးကုန်ယမ်းကုန် ပိတ်ပိတ်ဆောင့်ရင်း ကျနော့်အချစ်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတယ်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးကို ဓာတ်လိုက်သလိုပဲ ကျင်တက်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ်နဲ့ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်မိတာဗျာ။

ပြီးသွားပြီဆိုတာနဲ့ ကျနော်လည်း လက်ကလွှတ်လိုက်ရော ဆရာမလေးနဲ့ မှောက်လျှက်ကလေး ကုတင်ပေါ် ဝုန်းကနဲပဲ။ အဖုတ်နဲ့ဒုံးပျံ တပ်ထားလျှက် ဖိကျသွားရင်း သူ့နားရွက်ကလေးတွေကို ဖွဖွကိုက်

“ ချစ်တယ်နော် ဆရာမလေး”

လို့ မောနေတဲ့ကြားထဲက ပြောလိုက်မိသေးတာဗျ။ ဆရာမလေးခင်မျာ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ပြီးသွားတဲ့ အရသာ၊ အရှက်အကြောက်ကုန်တဲ့အထိ ဖင်ကုန်း ဆံပင်ဆွဲပြီး အလိုးခံလိုက်ရပြီဆိုတဲ့ အသိစိတ်ရယ်ပေါင်းပီး တိတ်တိတ်လေး မှိန်းနေလိုက်တာ အသံကိုတိတ်လို့ပေါ့လေ။

..........................................................

အဲ့ဒီလို လူသိရှင်ကြား ဖြစ်ပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ကျနော်နဲ့ ကျနော့်ရူပဗေဒဆရာမလေးဟာ ခင်ဗျားတို့ အသေအချာ မသိလောက်တဲ့ တောင်တန်းတွေဝန်းရံထားတဲ့ မထင်မရှားမြို့ကလေးမှာ လူတကာ ငေးမောအားကျရတဲ့ စုံတွဲလေး ဖြစ်လာတယ်ပေါ့ဗျာ။ ငချိုကန်းရယ် ကြွားပြန်ပြီလို့ ဆိုချင်လည်း ဆိုကြပါတော့။ ကြွားလက်စနဲ့ ဆက်ကြွားပါရစေတော့။ 

ပေတိပေစုတ် ဖြစ်ကတတ်ဆန်းနေတတ်တဲ့ ကျနော့်ပုံစံတွေ ပြောင်းလာတာကိုးဗျ။ ရှည်လျားလွန်းတဲ့ ဆံပင်ကို မဖီးမသင်၊ အဝတ်အစား ဖြစ်သလိုဝတ်တတ်တဲ့ ကျနော့်ပုံစံက အမြဲတမ်း လမ်းသရဲရုပ်ပေါက်နေတတ်တာကနေ ဆရာမလေးလက်ချက်နဲ့ ဆံပင်ဂုတ်ထောက်၊ ဘေးခွဲ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ညှပ်( ကိုဖိုးသက်လေးက အခုမှ ရေလည်သန့်သွားတယ်၊ ကျမကောင်ချောလေးဆိုပြီး ချော့မော့တော့ ပျော်တာပေါ့ဗျာ ။( သည်းခံပြီး ဖတ်ပါ) 

ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကအစ မာတင်ရှပ်အဖြူ မီးအိုးထိုးပြီးသား၊ လက်အဖျားကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ခေါက်၊ အောက်က သော့တံဆိပ်ကုလားပုဆိုး အပြာနုနုလေးနဲ့၊ တခါတလေ အဲရိုးစပို့ရှပ်နဲ့ ဂျင်းပင်န်..၊ ပွဲရုံမှာ အလုပ်လုပ်တဲ့အခါ ခေါင်းလောင်းဘောင်းဘီနဲ့ ဂျင်းရှပ်ကြပ်ကြပ်ကလေးကို တံထောင်ဆစ်အထိခေါက် အဲ့လိုလေးတွေပေါ့ဗျာ။ သူဆင်ပေးတာဗျ။ သူက ဒါဝတ်ဆို ဝတ်ရတာမျိုးပေါ့။ 

ကျနော့်ချစ်သူ ဒီဇိုင်နာဆရာမလေး။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်နဲ့ လူတကာ ငေးလောက်အောင် ဝတ်စားဆင်ယင်တတ်တာကိုး။ ဆံပင်အရှည်တစ်ထွေးကြီးကို ကျစ်ဆံမြီးအရှည်ကြီး တန်းလန်းချ၊ ခါးတိုအင်္ကျီ၊ ထမီအဆင်လှလှလေး ပိပြားအောင်ဝတ်၊ ပါးကွက်လှလှလေးနဲ့ ခေါင်းမှာ စံပယ်ပန်းတွေဝေနေအောင် ပန်ချင်ပန်ထားတတ်တာမျိုးဆိုတော့ အလုပ်အားလို့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ညနေဖက် စက်ဘီးလေးနဲ့ မြို့ပတ်ကြပြီဆို တစ်မြို့လုံး ဝိုင်းငေးနေကြတာရယ်ဗျ။ စုံတွဲမိုက်မိုက်လေးပေါ့။ ပြောရရင် ဒဏ္ဍာရီဆန်ကုန်မယ်ထင်တယ် အဟီး။ 

နောင်နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာသွားပြီးတဲ့နောက် မွေးရပ်မြေကို ကျနော်ပြန်သွားတဲ့အထိ အဲ့ဒီခေတ်ကိုမှီတဲ့ လူတွေက ကျနော့်ကိုမြင်ရင် တဖွဖွနဲ့ စမြုံ့ပြန်ကြတုန်းပဲ။ (အမလေးနော်! အဲ့ဒီတုန်းက ကိုဖိုးသက်နဲ့ ဆရာမလေး မြို့ထဲစက်ဘီးနင်းပြီး ဘဲသားဆန်ပြုတ်လာသောက်မယ့် ညနေစောင်းအချိန်ကို မျှော်နေရတာ ကျမတို့ ကလေးတွေကော၊ အစ်မတွေ အဒေါ်တွေကအစ..။ 

ဟဲ့ဟဲ့ ဟိုမယ် လာပြီ လာပြီ ဆိုတာနဲ့ အိမ်ရှေ့ဝရံတာကနေ ထွက်ထွက်ငေးကြတာ၊ ဖြူဖြူချောချော အင်မတန်လိုက်ဖက်တဲ့ စုံတွဲကလေးကိုး အားကျစရာပေါ့ ဘာညာပေါ့ဗျာ အဟီး) ကျနော့်အိမ်က လူကြီးတွေကလည်း ဆရာမလေးလက်ချက်နဲ့ လူရုပ်ပေါက်လာတဲ့ ကျနော့်ကိုကြည့်ပြီး သဘောတွေကျနေကြတာပေါ့လေ။ 

အဖွားကဆို ဆရာမလေး ဆရာမလေး ကျမမြေး ချွေးမလောင်းလေးဆိုတာ ပါးစပ်ဖျားက မချတော့ဘူး။ အိမ်ကိုတံခါးမရှိ ဓားမရှိ အတင်းဝင်ခိုင်း ထွက်ခိုင်းနေတော့တာပဲ။ နောက်တစ်ခုက ကျနော့်ဇာတ်လမ်းတွေ ဖတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ညီအစ်ကိုတို့ သတိထားမိမယ်ထင်တယ်။ ကျနော်ဟာ ငယ်စဉ်က အင်မတန် violence ဖြစ်တဲ့ ချာတိတ်ဗျ။ နှုတ်ကြမ်းသလို လက်ကလည်း ပါတတ်တယ်။ "သစ်သားရုပ်ထု" ဇာတ်လမ်းထဲက ရေးခဲ့ဖူးတဲ့ ရူပဗေဒဆရာမလေးရဲ့ ငယ်ငယ်က ယောကျာ်းလေးသူငယ်ချင်း ဆိုတာလေ။ အဲ့ကောင်ကို ကျနော့်ချစ်သူနား ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်ရပါ့မလားဆိုပြီး (ခေါင်ရည်မူးမူးနဲ့) လက်လိမ်ချိုးလိုက်မိတယ်။ 

အူတိုတာပေါ့ဗျာ။ မူးမူးနဲ့ သွားသောင်းကျန်းတုန်းက သောင်းကျန်းပြီး ဆရာမလေး ဒေါပွတော့ လစ်ပြေး၊ ၃-၄ ရက်လောက် ရှောင်နေလိုက်တယ်။ နောက်တော့ မနေနိုင်ပါဘူး။ တစ်ညနေ ကြောက်ကြောက်နဲ့ သွားတွေ့တော့ စကားကိုပြန်မပြောတော့ဘူး။ ဒေါဖောင်းနေတာ။ တစ်နေကုန် ပေကပ်ပြီး အိမ်မပြန်ပဲ ကပ်နေနေတော့မှ နောက်ဆုံး စိတ်ဆိုးပြေသွားတယ်။ အဆစ်အနေနဲ့ ပါးတစ်ချက်တော့ အချခံလိုက်ရတယ် အဟီး။ 

စိတ်ဆိုးမပြေသေးတာကို ချော့တယ်ဆိုပြီး မီးဖိုခန်းထဲကျောပေးရင်း ဟင်းချက်နေတဲ့ ဆရာမလေးကို ဂျိုင်းအောက်က လက်လျှိုပြီး ချိုဗူးသွားနှိုက်လိုက်တာ။ (မသိဘူးလေဗျာ အဲ့ဒါမျိုးလုပ်ရင် မိန်းမတွေက စိတ်ကောက်ပြေတယ်ဆိုလား ကိုရွှေဘမြှောက်ပေးတာ ဟီး) တစ်ခါထဲ ဆတ်ကနဲလှည့်လာပြီး ဟင်းမွှေနေတဲ့ ယောင်းမကို ညာလက်ကနေ ဘယ်လက်ပြောင်းကိုင်.. ငါ့ကိုဘာမှတ်နေသလဲဟင် ဆိုပြီး ညာလက်နဲ့ အားရပါးရလွှပြီး ပါးပိတ်ချပစ်တာ မျက်လုံးထဲ မီးကိုပွင့်ကရောပဲ။ အီဖေကိုယ်တို့က အဲ့ဒီချာတိတ်အရွယ်ကတည်းက မူယာမာယာက ခပ်များများရယ်ဗျ။ 

အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ပြီး ကျန်တဲ့ပါးတစ်ဖက်ကို ထပ်ထိုးပေးရင်း 

" မကျေနပ်သေးရင် ထပ်ချလိုက်ဦး တစ်ဖက်ကျန်သေးတယ်" 

ဒေါသထွက်နေရာက ကြောင်ကြည့်နေရော။ 

" ဟိုနေ့က ရန်ရှာမိတာ ချစ်လွန်းလို့ပါဗျာ"

အသံက တုန်ခါအက်ကွဲ ငိုသံတွေဘာတွေပါလို့ ဟိ။ အော်စကာစာရင်း ဝင်သွားမယ်။ မျက်နှာပျက်သွားပြီ ငါတော့ကလေးကို ပါးရိုက်မိပြီဆိုတဲ့ နောင်တမျက်လုံးတွေနဲ့ငေးကြည့်နေတယ်။ 

" ဆရာမလေး ပြောဖူးပါတယ်။ ကျနော်က ဘာမှမသိ နားမလည်သေးတဲ့ ချာတိတ်လေးပါဆို ကျနော်မှားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တစ်ခုတော့ ဂတိပေးတယ်။ ကျနော့်ဖက်ကတော့ ကျနော်ချစ်တဲ့ ဆရာမလေးကို ဘယ်တော့မှ လက်နဲ့တောင်မရွယ်ဘူး သိလား" 

မျက်ရည်တွေရစ်ဝဲပြီး ခြေတုန်လက်တုန်နဲ့ ကျနော့်ရှေ့မှာ ဆောက်တည်ရာမရ ဖြစ်နေပြီ။ 

" ကျနော်က ချစ်ရတဲ့ကောင်ကိုးဗျာ။ တုန်နေအောင်ကိုချစ်တာ သိလား" 

ပြောရင်း ဆတ်ကနဲ လှည့်ထွက်ပစ်လိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ အမလေး .. ကိုဖိုးသက်လေး မသွားရဘူးဆိုပြီး အော်ခေါ်ပါစေပေါ့ အဟိ။ အော်တော့မခေါ်ဘူး မီးဖိုခန်းအပေါ်ဝအရောက် လူက အပြင်မရောက်လိုက်ဘူး။ အနောက်ကနေ အတင်းဖက်ပြီး ဆွဲထားတာ။ ကျောပေးထားတော့ ကျနော့်မျက်နှာ သူဘယ်မြင်မလဲ။ ကြိတ်ပြုံးလေး ပြုံးနေတာပေါ့။ ငါကွပေါ့ ဟဲဟဲ။ 

အမလေး ပြန်လှည့်ပြီး ရင်ချင်းအပ် ဖက်ထားလိုက်တော့ ငိုလိုက်တာ တသိမ့်သိမ့်ကို တုန်နေရော။ ချို့ကို စိတ်နာသွားပြီလား၊ ချို မကောင်းဘူးနော်၊ ချို မကောင်းဘူး၊ ကိုဖိုးသက်လေး အရမ်းနာသွားပြီလား ဘာညာနဲ့ မျက်ရည်တွေကြားထဲကနေ ကျနော့်ပါးကိုမော့ပြီး လက်ဖဝါးနဲ့ ဖွဖွပွတ်ရင်း ချော့ချက်။ ကိုယ်ကလည်း ဒိုင်ကြောင်တွေ ပြန်ပစ်တာပေါ့။ အသာစီးပြန်ရထားပြီ မဟုတ်လား ဟဲဟဲ။ 

မနာပါဘူး ဒါလေးများ၊ ဆရာမလေး ဓားနဲ့ထိုးတောင်ခံရဲတယ်၊ ချစ်တာကိုး ဒါပေမယ့် ရင်ထဲတော့ ဘယ်ကောင်းမလဲ ငါ့ကိုရိုက်ရက်တယ်လို့ ကျဉ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ စိတ်မဆိုးပါဘူး။ အခု ကျနော် အိမ်ပြန်တော့မယ်ဗျာ လွှတ်တော့.. ဘာညာပေါ့။ အို! မပြန်ရပါဘူး ချို့ကို စိတ်နာသွားပြီ ကိုဖိုးသက်လေး ပစ်သွားတော့မှာ ချိုသိတယ်။ 

ဒီမယ်ကြည့်စမ်း ချို့မျက်နှာကိုကြည့် (အံကြိတ်ပြီး မျက်နှာမော့ထားလိုက်တယ်။ သူက အတင်း ကျနော့်မျက်နှာကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်နဲ့ ညှပ်ပြီး ငုံ့ခိုင်း) ချို့ကိုချစ်တယ်ဆို၊ ချစ်တယ်ဆို၊ ခွင့်လွှတ်နော် မသွားရဘူး ချိုသေမှာသိလား။ ပြွတ်ပြွတ် (အတင်း ခြေဖျားထောက်ပြီး နမ်း) မီးဖိုခန်းထဲ အဲ့လိုတွေ ဖြစ်ပျက်ပြီးသကာလ။ တအင့်အင့် ရှိုက်သံတွေ တဖြေးဖြေး တိုးတိတ်လာ၊ တောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်နေတဲ့ ကျနော်ကလည်း မူလကီသွန်နီ လုပ်နေရာကနေ လျော့သွား။ 

အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ တူးနေတဲ့ ကြက်သားအာလူးဟင်း မွှေးမွှေးလေးနဲ့ နယ်ဖတ်ထားတဲ့ ထမင်းလေးကို ခွံ့နေတဲ့ မျက်ရည်စီးကြောင်းနဲ့ မျက်နှာငယ်ငယ် ရူပဗေဒဆရာမလေးရယ်။ သူခွံ့ကျွေးတာကို ခန့်ခန့်ကြီးစားနေတဲ့ ဇာတ်လိုက်ကျော် မောင်ဖိုးသက်ရယ်ပေါ့။ 

ကလေးဆိုးကြီးလို မူနွဲ့နွဲ့ရယ် ဟီး။ ဆရာမလေးခင်မျာလည်း ကလေးထိန်းနေရသလိုဖြစ်မယ် ထင်ပါရဲ့ဗျာ။ ထမင်း ပလုတ်ပလောင်းစားရင်း ပြန်ဆူလိုက်သေးတာ။ 

" ခင်ညားကို ချစ်ရတာလည်း မတန်ပါဘူးဗျာ။ ဇာတ်လမ်းအစမှာကတည်းက သနပ်ခါးတုံးနဲ့ အထုခံ၊ အခုလည်း ပါးအချခံရနဲ့ လူကို ခံဖက်ချည်းပဲ ဖြစ်နေတယ်" လို့။ 

အဲ့ဒီတော့မှ ငိုမဲ့မဲ့ဆရာမလေးက ပြုံးရယ်လာတော့တယ်။ 

" ဒါပေမယ့် ငါနင့်ကို ချစ်ပါတယ် ကိုဖိုးသက်လေးရာ။ ငါ့လမ်းသရဲ အချစ်တုံးလေး" 

လို့ ပြောရင်း ထမင်းဆက်ခွံ့နေတယ်။ ညစာစားသောက် ဆေးကြောပြီးတော့မှ အချစ်နလံထကြတယ်။ အိမ်အပေါ်ထပ် သူ့အခန်းထဲဝင် ကုတင်ပေါ်မှာ လဲလျောင်းရင်း ပွတ်သီးပွတ်သပ်ကလေး နေကြတာပေါ့ဗျာ။ ရန်ဖြစ်ပြီးတော့ ပြန်ချစ်ကြရတာလည်း ဖီးလ်တစ်မျိုးပဲ မဟုတ်လား။ ကျနော်ပြောခဲ့ဖူးသလိုပဲ သူက ကျနော့်ထက် ၆-၇ နှစ်နီးပါး ကြီးတယ်။ အရှက်အကြောက် ကြီးတယ်။ 

အဲ့လိုတွေထဲကမှ စွန့်စားပြီး ချစ်ခဲ့ရတာဆိုတော့ အခုလို အကြောင်းတရားတွေကြောင့် ကျနော်ထားသွားမှာ ဘာညာ စိုးပုံရတယ်။ (အပျိုကြီးလေးရဲ့ သောကပေါ့ဗျာ) အတင်းကို ချော့နေတော့တာ။ သူ့ဖာသူ တတွတ်တွတ်နဲ့ချော့၊ ကျနော့်သောက်ကျင့်ကလည်း သိတဲ့အတိုင်းပဲ သူချော့နေတာ ပြုံးပြုံးကြီးခံ၊ ချော့တဲ့အနေနဲ့ တရွှတ်ရွှတ်မွှေးတာခံရင်း မသိမသာ ထမီကို ဖြေလျော့ရင်း အဖုတ်နှိုက်တော့တာပဲ ဟီး။ နည်းနည်းလက်ဆော့ပြီးတာနဲ့ လေသံမာမာနဲ့ ပိတ်ဟောက်လိုက်သေးတာ။

" ပါးချခံရတာ မကြေဘူး သိလား" 

(ဘလောက်စ်နိပ်စိတွေကို ဖြုတ်၊ ဘရာစီယာအောက်က ချိုဗူးကို လှမ်းနှိုက်ရင်း ပြော။ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ဘေးတိုက်လှဲအိပ်ရင်းက ပါးကိုလာကိုင်ရင်း ပွတ်ပေးနေတယ်)

" လျော်ကြေးပေး" 

" ဟုတ်"

ဘာဆက်ဖြစ်လဲဆိုတာတော့ ကိုယ့်ဖာကိုယ် ဆက်တွေးကြပေတော့ဗျာ။ 

 ---------------------------------------- 

အကယ်၍ ဒီဇာတ်လမ်းကိုဖတ်နေတဲ့ ခင်ဗျားဟာ ချမ်းကိုရေးခဲ့သမျှ စာတွေသာ ဖတ်ဖူးခဲ့မယ်ဆိုရင် ရူပဗေဒဆရာမလေးနဲ့ သူချစ်တဲ့ လူဆိုးလေးဖိုးသက်တို့ရဲ့ ဇာတ်သိမ်းကို ကြိုသိနေကြမှာပါ။ ကျနော်ရေးခဲ့ဖူးတဲ့ " ကျနော်နှင့် ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေး" ရဲ့ ဇာတ်သိမ်းခန်းကို မှတ်မိကြသေးမယ် ထင်ပါတယ်။ အဲ့ဒီဇာတ်လမ်းမှာ ရူပဗေဒသင်တဲ့ ဒေါ်ခင်ချိုမေဟာ သူချစ်တဲ့ ကိုဖိုးသက်လေးနဲ့ ချစ်စခန်းအဖွင့်လွန်ရာက အမေဖြစ်တဲ့သူက မိသွားခဲ့ပြီး ညားကြလေသတည်းပေါ့။ 

ဟိုးအရင် ကျနော်ရေးသမျှ ဇာတ်လမ်းတွေ ၃-၄ ပုဒ်ရဲ့ ဇာတ်သိမ်းတွေဟာ ပျော်စရာတစ်ကွက်မှ မရှိခဲ့ကြတော့ တချို့ ကျနော့်ညီအစ်ကိုတွေက အင်မတန်ရက်စက်တဲ့လူဗျာ ဘာညာဆိုပြီး စကားတင်းဆိုခဲ့ကြတာမို့ ထူးဆန်းသော သစ်သားရုပ်ထုလေးရဲ့ ဇာတ်သိမ်းကို ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် သိမ်းခဲ့ပါတယ်။ 

ဇာတ်ရံဖြစ်သူ ချောချောတောင့်တောင့် မမဝါဟာ ကျနော်ချစ်တဲ့ ကိုတပ်ကြပ်ကြီးကို ညွှန်းဆိုထားတဲ့ ဇာတ်ကောင် "ဘကြီးထောင်" နဲ့ ညားလေသတည်း လုပ်လိုက်သလို တစ်ဖက်ကလည်း ဗိုက်ကလေးပူလာတဲ့ ကျနော့်ရူပဗေဒဆရာမလေးဟာ အိမ်ထောင်ဦးစီး ကိုဖိုးသက်လေးကို နိုင့်ထက်စီးနင်း လုပ်နေဟန် ချစ်စဖွယ်လေးဖြစ်အောင် ရေးပြမိခဲ့ပါတယ်။

ချဉ်ခြင်းတက်ပြီး ဖဲရိုက်ချင်တယ် ပူဆာတဲ့ ကိုယ်ဝန်ဆောင် ဆရာမလေးနဲ့ ညအိပ်ခါနီးတိုင်း "ဟောလီးဝုဒ်" ဆွဲပေးရတယ် ဘာညာကနေ.. မွေးလာတဲ့ကလေးဟာ ဒေါ်ခင်ချိုမေ့လို ဆံပင်လှလှ အိအိလေးနဲ့ ချစ်စဖွယ် တီတီတာတာ ပြောတတ်ပြီး ဖိုးသက်လို ဇွတ်တရွတ်ဆန်တဲ့ သမီးချောလေး ဖြစ်လာပါစေဆိုပြီး စိတ်ကူးယဉ်နေဟန်နဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ပိတ်သိမ်းခဲ့တာ ခင်ဗျားတို့ မှတ်မိကြမှာပါ။ ဒါပေမယ့် လက်တွေ့ဘဝက အဲ့လိုမှ မဟုတ်ခဲ့တာပဲလေ။ 

အခု ကျနော် ခင်ဗျားတို့ကို ပြောပြနေတဲ့ ကျနော့်ရူပဗေဒဆရာမလေးဆိုတာ စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်း မဟုတ်ဘူးဗျ။ ဘဝထိုထိုမှာ မကြုံချင်သော်လည်း ကြုံဖူးခဲ့ရသော မဆုံချင်သော်လည်း ဆုံခဲ့ရသော ဖြစ်ချင်တာတွေ မဖြစ်ခဲ့ရပဲ ဖြစ်ချင်သလိုတွေ လျှောက်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံ တစ်ခုရယ်လေ။ 

 ဒီကိုယ်တွေ့ကို စရေးခါစက အင်မတန်အူရွှင်နေတဲ့ ကျနော့်ကို ခင်ဗျားတို့ သတိထားမိခဲ့ကြမလားပဲ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ငယ်ဘဝ ပြန်ရောက်သွားသလို ခံစားနေရတာကိုး။ ဟာသလေးတွေဖောက် တဟီးဟီးတွေနဲ့ လျှောက်ရေးပြခဲ့သမျှ နောက်ပိုင်းရောက်လာတဲ့အခါ ဆက်မရေးရဲတော့ဘူးရယ်။ 

ကွန်ပြူတာရှေ့ ထိုင်ဖြစ်ခဲ့သမျှတွေ ပြန်တွေးကြည့်မိတဲ့အခါ ကျနော့်မျက်လုံးတွေဟာ ညအမှောင်ထုထဲကို အဓိပ္ပါယ်မဲ့ ငေးနေမိရင်း နောက်ဆုံး သက်ပြင်းချ ကွန်ပြူတာကို ပြန်ပိတ်လိုက်ရတာတွေ များခဲ့တယ်။ အခု နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကျနော် မပြီးပြီးအောင် အားတင်းပြီး ရေးလိုက်ပါတယ်။ ခင်ဗျားတို့ဖတ်ချင်တဲ့ အိပ်ယာပေါ်က အချစ်စခန်းတွေ မပါတော့ပါဘူး။ စိတ်မရှုပ်ချင်ရင် ဆက်မဖတ်ပဲ ဒီနေရာတင်ပဲ ရပ်လိုက်ပါတော့။ ဇာတ်သိမ်းလိုက်ပါတော့မယ်။

 ------------------------------------------ 

အပေါ်မှာ ရေးခဲ့သလိုပါပဲ။ ကျနော်နဲ့ ဆရာမလေးဟာ ရန်ဖြစ်လိုက် ပြန်ချစ်လိုက်နဲ့ ကျနော်တို့မြို့ကလေးရဲ့ လူတွေငေးမော အားကျရတဲ့ စုံတွဲလေးအဖြစ်၊ မိဘအသိုင်းအဝိုင်းကအစ ဘာမှပြောစရာ မလိုတော့အောင် အဆင်ပြေနေခဲ့ကြတဲ့ နောင်အခါမှာ ပျော်ရွှင်စရာ ညားကြလေသတည်းဆိုတဲ့ နတ်သမီးပုံပြင်ထဲက ဇာတ်သိမ်းမျိုးကို မျှော်လင့်ကြတဲ့ အခြေနေမျိုးပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ခင်ဗျားတို့သိတဲ့အတိုင်း ပိတ်ထားတဲ့ တက္ကသိုလ်တွေ ပြန်ဖွင့်တယ်ဗျ။ ကျနော်ဟာ အိမ်အလုပ်မှာ လုံးဝနှစ်မြုပ်နေခဲ့ပြီးသား ဖြစ်နေပြီ။ 

ဆိုလိုတာက အရာရာ ကိုယ့်ခြေကိုယ့်လက်နဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်လိုကို ဖြစ်နေတာ။ မိရိုးဖလာ ကုန်သည်ပွဲရုံဘာညာမှာ လက်လွှတ်လို့ရတဲ့ အနေအထား ဖြစ်နေခဲ့ပြီ။ မကြာခင် မိန်းမယူတော့မယ်ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကလည်း ရှိနေပြီ။ ပြဿနာက ဘာလဲဆိုတော့ကာ ကျောင်းပြန်တက်ဆိုတဲ့ အမိန့်ဗျ။ 

အမိန့်ဆိုတာ ကျနော့်အဖွားတို့ ကြီးဒေါ်တို့ဆီက လာတာမဟုတ်ဘူး။ ဆရာမလေး ဒေါ်ခင်ချိုမေဆီက လာတာ။ ဂွကျကုန်ရော ဆိုပါတော့။ မတက်ချင်တော့ပါဘူးဆိုတာ လက်မခံဘူးရယ်။ ကိုဖိုးသက်လေးက ကလေးပဲရှိသေးတာ မတက်လို့ရမလားဆိုပြီး ကွိုင်ရှာကော။ 

ဘွဲ့ရတော့လည်း အချိန်တန် အိမ်ပြန်ပြီး အိမ်အလုပ်ကို ဦးစီးရမှာပဲ မဟုတ်လား ဆိုပြီး ကျနော် သွားမတက်ဘူးဗျ။ ပေကပ်ပြီး နေနေတာ။ နောက်ဆုံး ဘွဲ့မရရင် ရှင်လေးကို မယူဘူးတဲ့ ခွီးတယ်လိုမှပဲဗျာ။ ကျနော်က ဒီလိုပြောတယ်။ ဒီမယ်ဆရာမလေး ခင်များအသက် ၂၆..၊ ကျနော်က အေးဆေး၊ တော်ကြာ ကျောင်းလည်းပြီးကော ခင်များလည်း ၃ဝ ကျော်ရောနော်၊ စဉ်းစဉ်းစားစားလုပ်၊ ဒီကြားထဲ ကျုပ်စိတ်ပြောင်းသွားပြီး အသစ်တွေ့လို့ကတော့ ကျန်ရစ်ဖြစ်ကုန်မယ်ပေါ့။ 

အဲ့ဒါကို ဘာပြန်ပြောလဲဆိုတော့ လျှာမရှည်နဲ့ သွားတက်ဆို သွားတက်ချေ..၊ အသစ်တွေ့တယ် ကြားလို့ကတော့ ဓားနဲ့လိုက်ထိုးမယ်..၊ ရှင့်ကို ပညာရေးတစ်ပိုင်းတစ်စနဲ့ ကျမကို လက်ထပ်တာမျိုး အဖြစ်မခံနိုင်ဘူးတဲ့။ 

ကျနော် ဘာတတ်နိုင်မှာလဲဗျာ ကိုယ်ကသူ့ကို ချစ်တဲ့အပြင် ကြောက်လည်း ကြောက်ရတာကိုးဗျ။ ဒါပေမယ့် ကျောင်းမပြီးခင် ယူမယ် ဘာညာတော့ ကတိထားရတာပေါ့။ ဒါနဲ့ပဲ အထုပ်အပိုးတွေ ပြင်ရတော့တာပဲ။ သူကိုယ်တိုင် အိမ်တိုင်ယာရောက် လာစီစဉ်ပေးတာ။ အဝတ်အစားတွေ၊ အသုံးအဆောင်တွေကအစ သူ့စိတ်ကြိုက်ထုပ်ပိုး၊ မှာစရာရှိတာတွေ မှာပေါ့။ 

စာကြိုးစား.. အဆောင်တကာလည်ပြီး ဖဲရိုက်တယ်ကြားလို့ကတော့ ပါးကွဲမယ်သာမှတ် ဘာညာဆိုတာကို ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာမ မှတ်မိပါတယ် ဆရာမပေါ့။ သူ့ဓာတ်ပုံလေးကို စာကြည့်စားပွဲပေါ် တင်ထားရမယ်။ ညအိပ်ခါနီးတိုင်း နမ်းပါ ဆိုတာမျိုးတွေလည်း ပါသေးတယ်။ 

" ကျနော် ချိုဗူးတွေဘာတွေ ဆာရင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ" 

လို့ စူပုပ်ပုပ်မျက်နှာနဲ့ ညောင်တော့ 

" လျှာမရှည်နဲ့ ချို ရှင့်ကို တိတ်တိတ်လေး လာလာကျွေးရင် ပြီးတာပဲမလား၊ သစ္စာတော့ဖောက်မယ် မကြံနဲ့ နှစ်လောင်းပြိုင်သွားမယ်" 

တဲ့ ဟီးဟီး။ ကျောင်းတက်ရမယ့်မြို့ကို မသွားခင် တစ်ပတ်လောက်ကတည်းက အိမ်မှာ ညမအိပ်တော့ပဲ ဆရာမလေးဆီ သွားသွားအိပ်၊ ညစဉ်ညတိုင်း အရူးအမူး အချစ်ကြမ်းခဲ့သေးတာပေါ့ဗျာ။ အားရပါးရ ချစ်ကြပြီး အမောဖြေနေကြတုန်း ခပ်တည်တည် ကြေကွဲနေတဲ့အသံနဲ့ 

" ဆရာမလေးရဲ့ ဆံပင်တွေဆီက ချိုအီအီအနံ့လေးတွေ မနမ်းရှိုက်ရတော့ရင် ကျနော် ရူးကုန်မယ် ထင်ပါရဲ့ မသွားလို့မရဘူးလား" 

ဆိုပြီး ချွဲလိုက်ရင် 

" ရော့ တစ်ခါထဲ အဝနမ်းသွား ကျမကို ဘာမှအကြောင်းပြချက် လာမပေးနဲ့" 

ဆိုပြီး ဟောက်တယ်ဗျ။ အဲ့ဒီနောက်ဆုံးညတွေက ကျနော် မှတ်မိနေတာလေးတွေ ရှိသေးတယ်။ ကျနော့်ကို အပေါ်ကနေတက်ပြီး ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ထားရင်း အတင်းချစ်တယ်။ ဖရိုဖရဲ ဆံနွယ်ရှည်တွေကြားထဲကနေ တဟင်းဟင်းနဲ့ ပါးစပ်ကလည်း တတွတ်တွတ်တွေ ပြောရင်းပေါ့။

" ချို ဖိုးသက်လေးကို ချစ်တယ်၊ အရမ်းချစ်တယ်၊ ကျမကို ချစ်တယ်မလား၊ ချစ်တယ်မလား၊ အမြဲသတိရကြေးနော် ဟင်းဟင်း၊ ချစ်လိုက်တာကွာ ကျွတ် ဟင်း.." 

အောက်နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းကိုက် ကျနော့်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း တဖန်းဖန်းဆောင့်ချရင်း အဲ့လိုတွေ အော်နေခဲ့တာဗျ။ အခုချိန်ထိ မျက်စိထဲက ပျောက်မသွားသေးတဲ့ မြင်ကွင်းတွေ ဆိုပါတော့ဗျာ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ထွက်တော်မူနန်းက ခွာခဲ့ရပါတယ်။ ဇာတိမြို့ကလေးရယ် မိုက်ဖော်မိုက်ဖက် အပေါင်းအသင်းတွေရယ် (ကိုရွှေဘ အပါအဝင်ပေါ့) ကျနော်ချစ်တဲ့ ရူပဗေဒဆရာမလေး ဒေါ်ခင်ချိုမေရယ်ဟာ အဝေးမှာ ကျန်ရစ်ခဲ့တာပေါ့။ ကျောင်းတက်ရတော့လည်း ကျနော့်အတွက် သိပ်မထူးသလိုပါပဲ။ 

အတန်းဖော်တွေကြည့်ရတာ အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ ကလေးပေါက်စတွေနဲ့ တူနေတာကိုး။ ထားလိုက်ပါတော့ အများသူငှါတွေလို ကျောင်းတက်တယ်၊ စာလုပ်တယ်၊ အားရင် အခန်းအောင်းပြီးး စာဖတ်တယ်၊ ဂစ်တာတီးတယ်ပေါ့။ ဆရာမလေးဆီ တစ်ပတ်ကို စာတစ်စောင် မှန်မှန်ပို့တယ်။ (အဲ့ဒီခေတ်က နယ်ကို ဖုန်းခေါ်ဖို့ဆိုတာ သိတယ်မလား မဖြစ်နိုင်တဲ့ခေတ်) စာထဲမှာ စကားဝှက်တွေ ဘာတွေတော့ ပါတာပေါ့။ 

" ဆရာမလေးချို ကျနော် သာကူသောက်ချင်စိတ်တွေ အရမ်းဖြစ်နေတယ်ဗျာ" (ကျနော်တို့ချင်း စကားဝှက်နဲ့ အဖုတ်လျက်တာကို ပြောတာ။ ကိုယ်က အဲ့ဒါတွေနှမြောလို့ မျိုမျိုချတာ ဟီဟိ) 

အဲ့လိုလေးတွေတော့ ထည့်ထည့်ရေးမိတာပေါ့။ ဆရာမလေးခင်ဗျား ကတိမတည်ဘူး ဟုတ်လား။ ရိက္ခာတွေ လာပို့မယ်ဆို ဘယ်မှာတုန်း ဘာညာ အဲ့လိုလေးတွေ။ ဒါနဲ့ စာသင်နှစ်တစ်ခု ပြီးရော။ ကျနော့်စိတ်တွေ မောင်းတင်ပြီး တောမြို့လေးဆီ ပြန်ပြေးခဲ့တယ်။ 

အဲ့ဒီမှာ ကျနော့်ရူပဗေဒဆရာမလေးကို ဘယ်တော့မှ ပြန်မတွေ့ရတော့ပါဘူးဗျာ။ ပြန်မတွေ့တော့ဘူးဆိုတာက ချာတိတ်ကလေး ကျနော့်ကို ညာပြီး လင်ယူသွားတယ်လို့ မထင်ကြပါနဲ့။ (အဲ့လိုဖြစ်ခဲ့ရင်တောင် ဖြေသာပါဦးမယ်လေ) ကျနော့်ကို ကတိထားခဲ့တဲ့အတိုင်း စာမေးပွဲတွေအပြီးကို ချိန်ဆ၊ နွေကျောင်းပိတ်ရက်မှာ အတူတူပျော်ရအောင်ဆိုပြီး လိုက်လာခဲ့တဲ့ ဆရာမလေးဟာ မတော်တဆမှုတစ်ခုနဲ့ လမ်းမှာ ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပါပြီ။ 

ကျနော် မြင်တောင် မမြင်လိုက်ရပါဘူး။ ဘယ်ပုံဘယ်နည်း အဖြစ်ဆိုးခဲ့ရတယ်ဆိုတာ ကျနော် ပြန်မပြောချင်တော့ပါဘူး။ "နတ်သမီးပုံပြင်" ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းထဲ မူးယစ်ဆေးစွဲနေတဲ့ ဇာတ်ကောင်ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ်တဲ့ ဇာတ်ကွက်တွေမှာ ကျနော်ရေးပြခဲ့ဖူးတယ် ထင်တာပဲ။ ဇာတ်သိမ်းကတော့ အဲ့ဒါပါပဲဗျာ။ 

အရွယ်နဲ့မမျှအောင် ကျနော် ရင်ကွဲခဲ့ရပါတယ်။ တစ်မြို့လုံးကလူတွေ ကျနော့်ကို မြင်ရင် သနားတဲ့အကြည့်နဲ့ ငေးနေကြတာကိုလည်း ပြုံးပြပြီး တုန့်ပြန်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ အပြင်ပန်းကြည့်ရင် အင်မတန်မာကျောတဲ့ ချာတိတ်လေးပေါ့ဗျာ။ 

ဒါပေမယ့် ဟန်ဆောင်နေခဲ့ရတာဗျ။ နောက်တော့လည်း မူးယစ်ဆေးရဲ့သားကောင် ဖြစ်သွားတော့တာပါပဲလေ။ မူးယစ်ဆေးသုံး ကိုယ့်စိတ်ကူးယဉ် ကမ္ဘာလေးထဲ ကျနော့်ဆရာမလေးချိုနဲ့တွေ့။ အဲ့လိုနဲ့ ဆိုးသွမ်းလာလိုက်တာ.. ဆေးဖိုးမရှိတော့ အိမ်ကအဖွားရဲ့ အတွင်းပစ္စည်းတွေ ခိုးပြီးပြေး၊ သင်းချိုင်းကုန်းဇရပ်ကို အိမ်လုပ်ပြီးနေ၊ ကိုရွှေဘတို့ ဝိုင်းဖမ်းပြီး အိမ်ပြန်ခေါ်လာ၊ ငယ်ငယ်က ကျောင်းမှာ ဆုရတိုင်း အဖိုးဖြစ်သူ ဆုချထားတဲ့ ဒေါ်လာပြားတွေ ဗီရိုထဲကခိုးပြီး ပြန်ထွက်ပြေး၊ လုံးချာလည်လိုက် နေခဲ့တော့တာပဲ။ ဘာလို့များ အဲ့ဒီတုန်းက မသေသွားခဲ့ပဲ အခုထိ သက်ဆိုးရှည်နေခဲ့တာလဲ မသိပါဘူးလေ။ 

အကယ်၍ ကျနော်ဟာ ဆရာမလေးဒေါ်ခင်ချိုမေနဲ့ ညားခဲ့မယ်ဆိုရင် အခုခါမှာ သာယာအောင်မြင်တဲ့ အိမ်ထောင်တစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်နေမှာ သေချာတယ်လို့ ရိုးရိုးကလေး ယုံတယ်ဗျ။ အခုလို လူလေလွှင့်တစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့ လမ်းပေါ်ရောက်နေမယ် မထင်ဘူး။ ပြန်စရာ အိမ်မရှိ၊ တွယ်တာစရာ မိသားစုမရှိ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘဝကို နေပျော်မပျော် မသေချာ မရေရာတော့တဲ့ လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ယုံကြည်နေတယ်။ 

အခု ကိုယ်တွေ့လေးကို ရေးတဲ့အခါ ခပ်သောသောလေး ရေးလာရာကနေ တုံးတိတိ ဖြတ်ချလိုက်သလို ဖြစ်သွားခဲ့ရင် ဖတ်မကောင်းပေမယ့် ခင်ဗျားတို့ချစ်တဲ့ ညီလေးချမ်းကို အဖြစ်နဲ့ ခွင့်လွှတ်ကြပါဗျာ။ 

ဒါကို မနည်းအားတင်းပြီး အဆုံးသတ်လိုက်တာပါ။ မဟုတ်ရင် တန်းလန်းနဲ့ ရပ်သွားတော့မယ့် အနေအထား ဖြစ်နေလို့ပါ။ ကိုယ်တွေ့တွေဖတ်ပြီး တိုင်းလည်း ဆဲနေကြမယ် ထင်ပါရဲ့။ ဇာတ်လမ်းရေးတော့လည်း ကွဲ၊ ကိုယ်တွေ့ရေးတော့လည်း မပေါင်းရနဲ့ မင်းတော်တော် မကောင်းတဲ့ကောင်လို့ အပြစ်တင်ရင်လည်း ခံရမှာပါပဲ။ သေချာတာကတော့ ကျနော် ခင်ဗျားတို့ကို မညာခဲ့ပါဘူး။ ခင်ဗျားတို့ကိုချစ်တဲ့ ချမ်းကို......။ 

 ---------------------------------------------- 

တစ်ခါက ရေးခဲ့ဖူးတဲ့ စာပိုဒ်လေး ထပ်ဖြည့်လိုက်ပါတယ်။ လူသေရင် ဘာဖြစ်လဲ ဆိုတာကို ဖိုးသက်ဆိုတဲ့ကောင်က အမှုန်တွေ ဖြစ်သွားတယ်လို့ ယုံကြည်သတဲ့။ ဘဒ္ဒကမ္ဘာကြီးဟာလည်း အမှုန်တွေနဲ့ပဲ ဖွဲ့စည်းထားတာလို့ အမြဲပြောတတ်သတဲ့။ တစ်စုံတစ်ရာဟာ ပျောက်ကွယ်သွားတိုင်း အမှုန်တွေအဖြစ် ပြန်လည်ဖွဲ့စည်းသွားတာမျိုးပါပဲလေ။ အကယ်လို့များ ခင်ဗျားတို့ ယခုအချိန်မှာ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် ရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ဖိုးသက်ဆိုတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို တွေ့ခဲ့ရင် ကိုဖိုးသက်လေးချစ်တဲ့ ရူပဗေဒဆရာမလေး ဘယ်မှာလဲလို့ မေးကြည့်လိုက်ကြပါ။ 

" လောလောဆယ် သူ အခု ဒီမှာမရှိဘူး။ အမှုန်တွေအဖြစ် ဖွဲ့စည်းနေတယ်။" 

လို့ ပြန်ဖြေခဲ့မှာ သေချာတယ်ဗျ။ 


 


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။