Sunday, May 31, 2015

အန်တီမိုး (စ/ဆုံး)

အန်တီမိုး (စ/ဆုံး)

မန္တလာမောင်မောင်တုတ် ရေးသည်။

ဖင်စီခံထိရောက်လုရောက်ခင်သောက်လက်စ စီးကရက်တိုကို ပစ်ချလိုက်ပြီးရှေ့မှာရှိတဲ့ ဆေးလိပ်ပွဲထဲမှာ လက်ကျန်ရှိနေတဲ့ Ruby တစ်လိပ်ကို ဆက်လက်မီးညှိလိုက်တယ်။

" ရွှတ် ရွှတ် ညီလေးပိုက်ဆံရှင်းရအောင် "

လို့ခေါ်ပြီး ပိုက်ဆံထုတ်ရှင်းလိုက်တယ် "ဘယ်လောက်ကျလည်း ညီ "

 "လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် ဆေးလိပ်သုံးပွဲ  ဆိုတော့ ကိုးရာပါ အစ်ကို " 

သူပြောမှ ကိုယ့်စာပွဲပေါ်ကဆေးလိပ်ပွဲတွေကိုကြည့်မိတယ် ။ဟုတ်တယ်လေ ။ကိုယ်မှာပြီးကိုယ်မေ့နေတာ စိတ်နဲ့လူလည်းမကပ်တော့ဘူး ။

ကျွန်တော်က စိတ်တအားညစ်ရင် ဆေးလိပ်ကို အဲ့လိုတစ်ထိုင်တည်းနဲ့ ကိုးလိပ်ဆယ်လိပ်သောက်တဲ့ အကျင့်က ဖြစ်နေတာ။ စိတ်ညစ်မယ်ဆိုလည်း ညစ်စရာပါ ကိုယ့်ကို အမေလို တစ်မျိုး အစ်မလိုတစ်ဖုံချစ်တဲ့ အန်တီမိုး ဆိုတဲ့အိမ်နီးချင်း အန်တီကို ပစ်မှာစော်ကားမိတဲ့အဖြစ်ပါဗျာ ။ပစ်မှားမယ်ဆိုလည်း ပစ်မှားချင်စရာပါ ။အန်တီမိုး လို့ခေါ်တာကလည်း သူနဲ့က အတွင်းသိအဆင်းသိမို့ခေါ်ဖြစ်ချင်းပါ ။ကျွန်တော်က သူ့လက်ပေါ်မှာ အရွယ်ရောက်တယ်လို့ဆိုရမယ် အခု ကျွန်တော့်အသက်က ၁၈နှစ် ရှိပြီ ။

အန်တီမိုး အသက်က ၃၄ နှစ် ရှိပြီ မသိတဲ့သူဆို ၂၇နှစ် ၂၈ နှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးသလိုကို နုတာ ။အရပ်ကမနိမ့်မမြင့် မြန်မာအမျိုးသမီးတွေ ထဲမှာ အတန်အသင့် အရပ်လို့ပြောရမှာပါ။ အသားအရည်က အဖြူထဲမပါပေမယ့် ခပ်လတ်လတ်လို့ပြောရမယ် နှာတံကဆင်းဆင်း နှာတံဆင်းဆို သူက ကုလားမပေါ့။ မျက်လုံးက ဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ အလွန်လှတဲ့သူပေါ့ ညိုချောပေါ့ဗျာ ။

သူမရဲ့ နို့လေးတွေက လုံးလုံးကျစ်ကျစ်နဲ့ မြင်လိုက်တာနဲ့တင် ညှစ်ချင်စရာလေး ။သူမကိုမြင်သူတကာ ငေးမောရမယ့် အားသာချက်တစ်ခုက သူမရဲ့ အိုးကြီးပေါ့ဗျာ ။ကျွန်တော်တို့လူငယ် အခေါ်ကိတ်တာပေါ့ ကိတ်တာတော့ တော်တော် ကိတ်တယ်ဗျ ။ကဲ အဲ့ဒါတွေထားလိုက်ပါတော့ ဖြစ်ပျက်ပုံက ဒီလိုပါ ။

သူအိမ်နဲ့ကျွန်တော်တို့အိမ်က တစ်အိမ်နဲ့တစ်အိမ် စားအိမ်သောက်အိမ်ဖြစ်နေတာကြာပြီ ကျွန်တော်တို့ မိသားစု မန္တလေးကိုစပြောင်းလာတော့ သူ့ရဲ့အိမ်နီးချင်း ဖြစ်ခွင့်ရခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်အသက် ၁၀ နှစ်လောက်မှာ စပြောင်းလာတာ ကျွန်တော့်မိသားစုကလည်း အများကြီးမဟုတ်ပါဘူး ။အဖေရယ် အမေရယ် ကျွန်တော်ရယ်မှ မိသားစုက သုံးယောက်ပဲရှိတယ် ။

ကျွန်တော်က တစ်ဦးတည်းသောသား ။အဖေက ကုန်တင်ကားမောင်းတဲ့ ဒရိုင်ဘာပေါ့ ။အဖေက နယ်ထွက်ပြီးကားမောင်းနေရတာများတယ်။ တစ်လမှ သုံးရက်လောက်ပဲ အိမ်မှာနေရတာလေ ။အမေကလည်း ဈေးတစ်ခုမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းတဲ့ ကုန်စိမ်းသည်ဆိုတော့ အိမ်နဲ့ဈေး ဈေးနဲ့အိမ် ဆိုတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ စားအိမ်သောက်အိမ်က အိမ်နီးနားချင်းအိမ်ဖြစ်တဲ့ အန်တီမိုး တို့အိမ်ပဲဆိုပါတော့ ။ အန်တီမိုး အိမ်မှာကလည်း အန်တီမိုးရယ် သူ့ရဲ့အမေရယ်ပဲ ရှိတာဗျ ။

အဲ့တော့ သူတို့လည်း အဖော်လိုနေတာနဲ့ ကွက်တိဖြစ်သွားတာပေါ့ ။အန်တီမိုးရဲ့အမေကတော့ ကျွန်တော် ကိုးတန်းရောက်တော့ ဆုံးသွားတယ်လေ ။အဲ့ဒီကတည်းက ကျွန်တော် အန်တီမိုး အိမ်မှာပဲ အိပ်ဖြစ်တာများတယ်။ အဖော်မရှိလို့ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက် တစ်ခုထဲပါပဲ ။

အဲ့ဒါနဲ့ ပြောတာများပြီးလိုရင်း မရောက်ပဲဖြစ်နေတော့မယ်။ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ပုံက ဒီလိုဗျ  ။ကျွန်တော်ကျူရှင်ကနေအစောကြီး ပြန်လာတဲ့နေ့မှာစဖြစ်တာပဲ ။ကျူရှင်ဆိုလို့ပြောရအုံးမယ် ။ကျွန်တော်က ဆယ်တန်းကို နှစ်နှစ်ဆက်တိုက် ကျလို့ အခုဟာက သုံးနှစ်မြောက် ကျူရှင် တက်နေတဲ့အချိန်ပေါ့  ။အဲ့လို ကျူရှင်က တစ်ချိန်ဖြတ်လိုက်တဲ့နေ့ပေါ့ ။

ဆရာမ နေမကောင်းလို့,လို့ပြောတာပဲ အိမ်ကိုရောက်တော့ ဗိုက်ကလည်းဆာနေတာနဲ့ အန်တီမိုး ဘာတွေများချက်ထားလည်းဆိုပြီး မီးဖိုချောင်ကို ဝင်ရှာကြည့်လိုက်တယ် ။စားစရာဘာမှမတွေ့တာနဲ့ အန်တီမိုးကို မေးမယ်ဆိုပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲမှာ တစ်ခုခု လုပ်နေလားဆိုပြီး တွေးရင်းနဲ့ သူ့အိပ်ခန်းဘက်ကို လျှောက်လာလိုက်တယ်။ ပါးစပ်ကလည်း အော်ခေါ်ရင်းနဲ့

 " အန်တီမိုး ရေ အန်တီမိုး စားစရာဘာတွေရှိသေးလည်း "

ပြောရင်းနဲ့ သူ့အခန်းရှေ့အရောက်မှာ အိပ်ခန်းတံခါးက ခပ်ဟဟ လေးဖြစ်နေတာနဲ့ အခန်းထဲကို အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော် မျက်လုံးပြူးပြီး ကြောင်ကြည့်နေမိတယ် ။ကြည့်မယ်ဆိုလည်း ကြည့်ချင်စရာဖြစ်နေတာပါ ။အိမ်နေရင်း ဂါဝန်လေးကိုဝတ်ပြီး အိပ်နေတာ ဒီအတိုင်းဆိုအကြောင်း မဟုတ်ပေမယ့် အခန်းတံခါးကိုကျောပေးပြီး ဘေးတစောင်းလေးအိပ်နေတာ ဂါဝန်လေးကလည်း တင်ပဆုံလောက်ထိ လန်နေတော့ အန်တီမိုးရဲ့ အမွှေးရေးရေးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုမြင်နေရတယ်။

ကြည့်နေရင်းနဲ့ကျွန်တော့် လီးကလည်းတောင်လာတယ် ။ဘေးတစောင်းအိပ်နေတော့ နဂိုကမှ အိုးကောင်းပါတယ် ဆိုမှစောက်ဖုတ်ကြီးကို နောက်လန်ပစ်ပြီး လာလိုးလှည့် ပါလို့ ခေါ်နေသလိုလိုပါပဲ။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ တံထွေးတစ်ချပ်ကို ကွတ်ကနဲ့မြည်အောင် မျိုချလိုက်ရင်း ပြေးပြီးလိုးချင်နေတဲ့စိတ်ကို မနည်းထိန်းချုပ်ထားရတယ်ဗျာ ။ကိုယ့်ရဲ့အဒေါ်ရင်းလိုပါပဲ လားဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ပြေးပြီး လိုးချင်တဲ့စိတ်က ဒွန်တွဲနေခဲ့တယ် ။ဒါပေမယ့်လည်း သြော် သြော် ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ တံထွေးကို မျိုချရင်း နောက်ပြန်လှည့်ပြီး တံခါးကိုပိတ် မီးဖိုချောင်နဲ့ အခန်းတံခါး အလယ်လောက် ကနေပဲ အော်ခေါ်လိုက်ပါတယ် ။

" အန်တီမိုးရေ အန်တီမိုး သားဗိုက်ဆာလို့ "

" အင်းးးး ဟင်  သား အာကာ လား လာပြီ အန်တီမိုးလာပြီ သားရေ " 

ဆိုတဲ့အသံလေးပြုရင်းနဲ့ကဗျာကယာနဲ့ထွက်လာတယ် ။ပြီးတော့လူက အိပ်ချင်မှုးတူးရုပ် ဆံပင်လေးက ကပိုကရိုနဲ့ အိမ်နေရင်းဆိုတော့ ဘောလီမပါပဲနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်ဂါဝန်လေးနဲ့ ဆိုတော့ နို့သီးခေါင်းလေးက ရေးရေးလေးထွက်နေသယောင်နဲ့ ဆိုတော့ စောနက အရှိန်နဲ့ပေါင်းပြီး လီးကပြန်တောင်လာတယ် တော်သေးတာပေါ့ အောက်ခံဘောင်းဘီပါလို့ နို့မို့ဆို မလွယ်ပါ ။

" သား အာကာ ဒီနေ့ကျူရှင်က စောလှချည်လား ဒါမှမဟုတ် မင်းကျူရှင် လစ်လာတာလား ဟင် အာကာ "

 " မဟုတ်ပါဘူးဗျာ အန်တီမိုးကလည်း ဒီနေ့ တစ်ချိန်နားလို့ စောစော ပြန်လာတာပါ သားကျူရှင် မလစ်ပါဘူး "

လို့ပြန်ပြောလိုက်တယ် စကားကိုလည်း ထိန်းပြီးပြောနေ ရတယ်။ မျက်လွှာကိုအောက်ချပြီးပေါ့ ။မချလို့လည်းမဖြစ် တော်ကြာ မျက်နာပျက်နေတာ ရိပ်မိသွားမှာ ဆိုးလို့ပါ ။အဲ့ဒီကိစ္စ ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း ကျွန်တော် အန်တီမိုး အပေါ်မှာ မရိုးသားတော့ပါဘူး ။လိုးချင်စိတ်ကများနေခဲ့တယ် လိုးခွင့်ရအောင်လည်း အမျိုးကြံနေတာပေါ့ဗျာ ။

အဖြစ်အပျက်ကတော့ ဒါပဲဗျာ အဲ့လိုစိတ်ဖြစ်နေတာ ကျွန်တော်လွန်လား မှားလားဗျာ ဒီနေ့လည်း ကျူရှင်ပိတ် လို့ မနက်စာစားပြီး လက်ဖက်ရည်ဆိုင်လာထိုင်နေတာ ထိုင်နေတာက ၃ နာရီကျော်ရှိပြီဆိုတော့ ပြန်ရတော့မယ် စိတ်ကလည်း အန်တီမိုးကို ဘယ်လိုလုံးပြီး လိုးခွင့်ရမလဲ ဆိုတာပဲတွေးနေတာ ။တွေးနေရင်း လက်ကျန်စီးကရက်တိုကို တစ်ချက်ဖွားလိုက်တယ် ပြီးတော့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကနေပြန်လာပြီး ကုန်မာဆိုင်ကိုဝင် Ruby တစ်ဘူးဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့တယ် ။

အိမ်ကိုရောက်တော့ အိမ်တံခါးကပိတ်ထားတာ ပိတ်တာကလည်း အတွင်းကဆိုတော့ အန်တီမိုး ရှိနေတယ်။ အိပ်နေတာ နေမှာဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ကိုယ့်မှာရှိတဲ့သော့ပိုနဲ့ဖွင့်ပြီးဝင်လာလိုက်တယ်။

 " အန်တီမိုးရေ … အန်တီမိုး " 

လို့အော်ခေါ်လိုက်တယ် ရေချိုးခန်းထဲက ရေသံကြားမှ 

" အော်…ရေချိုးနေတာနဲ့တူတယ် " 

ကျွန်တော်လည်း အန်တီမိုးရေချိုးနေလို့ ဆက်မခေါ်မိတော့ပဲ ဧည့်ခန်းမှာပဲ သတင်းဖတ်ရင်း ဝင်ထိုင်နေလိုက်တယ်။

 " ကျွီ … သား အာကာ မင်းတစ်မနက်လုံး ဘယ်တွေလျှောက်သွားနေတာလည်း ဟင် သား "

 ကျွန်တော် အန်တီးမိုးကို မော့ကြည့်လိုက်ပြီး 

" ဗျာ……အန်တီမိုး "

 " သား ဘယ်တွေလျှောက်သွားနေတာလဲလို့ မေးနေတာ" 

ကျွန်တော် ချက်ချင်းမဖြေနိုင်ဘဲ  မျက်လုံးများပြူး၍ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေသည်။ကျွန်တော့်ရှေ့တွင်ရပ်နေသော အန်တီမိုးတစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရင်လျားထားသော ထဘီပါးပါးလေးတစ်ကွင်းသာပါတယ် ။ရေချိုးထားလို့ ကိုယ်လုံးမှာရေစိုနေတော့ ထဘီ နဲ့ အသားက ကပ်နေတယ် ။

ဆံပင်ပေါ်မှရေစက်ကလေးများကလည်း ဖြူဖွေးမို့မောက်သေ ာနို့အုံကြီးနှစ်ခုကြားသို့တစ်စက်စက်နဲ့ စီးကျနေတော့ ကျွန်တော်လို ဆယ်ကျော်သက်ပိုးထခါစ အရွယ်မပြောနဲ့ မြင်သူတကာတောင် စိတ်ထိန်း၍ရနိုင်မည်မဟုတ် ။ထဘီခြားမှထိုးထွက်နေသောနို့သီးခေါင်း လေးများမှာလည်း မြင်သူတကာစို့ချင်အောင် စူထွက်နေတယ် ။ကျွန်တော်လည်း အန်တီမိုးရဲ့ မျက်နှာကို မမြင်တော့ပါဘူး နို့အုံဖွေးဖွေးလေးနဲ့ စူထွက်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေး များကိုသာစိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ် ။

" ဟဲ့ သား အာကာ …  အန်တီ မေးနေတယ်လေ " 

" အာ …ဟိုဟာ…ဘယ်မှမသွားပါဘူး သားလက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထိုင်နေတာပါ "

 " သား နော် အသက်ကဖြင့် ဘာမှမရှိသေးဘူး လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရတာနဲ့ ဆေးလိပ်လေးသောက်ရတာနဲ့နော် ဟင်း ဟင်းးးး " 

မျက်နှာကျောလေးတင်းပြီး မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြောရင်း အန်တီမိုးလှည့်ထွက်သွားတယ် ။သူလမ်း လျှောက် တာကို ငေးကြည့်နေခဲ့တယ် အန်တီမိုး ဖင်ကြီးက စူကောက်နေပြီး ရေစိုထားတာကြောင့် ဖင်အောက်က အရစ်ကြီးတွေက ထင်ရှားနေတယ် ။ဖင်ကြီးက ကိတ်ကလည်းကိတ် ဖင်ကြားထဲမှာ ထဘီကညက်နေသေးတော့ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာ ပြေးပြီးသာ စောင့်လိုးနေမိတော့တယ် ။လီးကလည်းတာင်လာတော့ အန်တီမိုးရဲ့ ဖင်ကြီးကို ဖုန်းနဲ့ဓါတ်ပုံရိုက်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့ အိမ်သာထဲကိုသွားဖုန်းထဲက အန်တီမိုးဖင်ကြီးကိုကြည့်ပြီး ဂွင်းထုပစ်လိုက်တယ် ။ထုပြီးသွားတော့မှ ဧည့်ခန်းမှာ ပြန်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ အန်တီမိုးကလည်း ကျွန်တော် အမူအရာတွေပျက်နေတာကို သတိထားမိတယ်ထင်တယ်ဗျ ။

ကျွန်တော် ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတုန်း အန်တီမိုး သူ့အခန်းထဲကနေ အဝတ်အစားလဲပြီး ဧည့်ခန်းကိုထွက်လာတယ် ။အားပါးပါး လှလိုက်တာဗျ။ာ အစိမ်းရောင်ရေညှိ အကွက်တွေနဲ့ ခပ်ပါးပါးအင်္ကျီကိုဝတ်ထားတာတော့ အင်္ကျီအောက်က အနီရောင်ဘော်လီကို ထင်းထင်းကြီးမြင်နေရတယ်။ ထဘီကလည်း အစိမ်းရောင်နုနုအအိသားကို ဝတ်ထားပြန်တော့ ကောက်ချိတ်နေတဲ့ ဖင်ကြီးက နုအိပြီးရမ်းခါနေတာပေါ့ ။

အသားအရေက ခပ်လတ်လတ်အရပ်ကမနိမ့်မမြင့်နဲ့ ဖွံ့ဖြိုးတဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့သူဆိုတော့ မြင်ရတဲ့ ပုထုဇဉ်ယောင်္ကျားသားတွေ လီးမတောင်ရင် ခံနိုင်ရိုးလားဗျာ။ အခန်းပြင်ရောက်မှ ဒေါက်ဖိနပ်ကို ကုန်းပြီးစီးလိုက်တော့ နို့အုံကြီးတွေကအောက်ကို တွဲကျလာတယ်။နို့အုံကြီးကြားထဲကို ကျွန်တော့်လီးနဲ့တာ ပြေးပြီး လိုးချင်နေမိတယ် ။ဖွပြီးကောက်ထားတဲ့ဆံပင်တွေကိုလည်း ကျွန်တော့် လီးကို အယားပြေပွတ်ချင်နေမိတယ် ။အန်တီမိုးက လူကသာအသက်ကြီးတာ ( အိုတာ ) စိတ်ကတော့ မအိုသေးဘူး။ အဝတ်အစားဝတ်တာကို စမတ်ကျကျချပ်ချပ်ကပ်ကပ်ဝတ်တတ်တယ် ။

" သား … ထမင်းစားရအောင် " 

" ဟုတ် အန်တီမိုး " 

ထမင်းက သိပ်ပြီးဆာလှတယ်မဟုတ် ။အန်တီမိုးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို အနီးကပ်ထပ်ပြီး ကြည့်ချင်နေတာကြောင့်ပါ .။

" သား … အာကာ ဟင်းတွေထည့်စားလေ " 

ပြောလည်းပြော ဟင်းကိုလည်း ထမင်းပန်းကန်ထဲ ထည့်ပေးရင်းပေါ့ ..

" ဟုတ် … အန်တီမိုး ကန်တော့နော် "

 " အမလေးဟယ် ဒီနေ့မှထူးထူးခြားခြား ပြီးတော့သားကို တစ်ခုပြောရအုံးမယ်  သားက အရွယ်မရောက်သေးဘူး ဘာညာဘာညာတွေ အန်တီမိုး မကြားချင်ဘူးနော် " 

" သားက ဘာတွေလုပ်နေလို့လည်း ဗျ " 

" ဟင်း ဟင်းးးးး သားရဲ့အဝတ်အစားတွေနဲ့ အိပ်ယာခင်းတွေကို အန်တီမိုး လျှော်တာပါ မင်းဘာတွေလုပ်နေတယ်ဆိုတာ အားလုံးသိတယ် " 

ကျွန်တော်လည်း သူ့စကားကို ဂရုမစိုက်နိုင်ပဲ သူ့ရဲ့ နို့အုံကြီးကိုပဲ ငေးကြည့်နေမိတယ်..

 " ဟဲ့  အာကာ …သား ဘာကြည့်နေတာလဲ " 

လို့ပြောမှ ကျွန်တော့် မျက်လုံးကို ထမင်းပန်းကန်ပေါ် လွှဲလိုက်ရတယ် ထမင်းစားပြီးတော့ကို လီးကတောင်နေသေးတယ်။သောက်ပြီးသွားတော့ အန်တီမိုး ပန်းကန်တွေသွားဆေးတယ် ။ဆေးပြီးသွားတော့ ပန်းကန်တွေကို ကြောင်အိမ်ထဲထည့်နေတယ်။ ထမင်းစားပွဲနဲ့ကြာင်အိမ်ကလည်း ကပ်နေတာဆိုတော့ အန်တီမိုး စားပွဲကြားဝင်ပြီး ကြောင်အိမ်ထဲ ပန်းကန်တွေထည့်တော့ သူ့ရဲ့ ဖင်ကြီးနဲ့ နေရာကတင်ပြည့်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်းထမင်းစားပြီး ဆေးလိပ်လေးသောက်ပြီး ရေသောက်ချင်တာနဲ့

 " အန်တီမိုး  နည်းနည်းလောက် " 

အန်တီမိုးက ရှေ့ကိုကုန်းပြီး တိုးလိုက်တော့ ကျွန်တော့်စိတ်ကြိုက် ဒီဇိုင်းဖြစ်သွားတာပေါ့ ။ဖင်လုံးကြီးက အပေါ်ကိုကော့တတ်နေတယ် ။ကျွန်တော်လည်း စားပွဲကြားကို တိုးဝင်လိုက်ပြီး အိစက်ပြီး ကော့တက်နေတဲ့ အန်တီမိုး ဖင်ကို တောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးနဲ့သွားထောက်မိတယ် ။ဖင်ကြီးကလည်း တင်းတင်းလေးဆိုတော့ စက္ကန့်တော်တော်ကြာ တဲ့အထိ ပွတ်နေမိတယ် သူကလည်းငြိမ်ခံတော့

 " အိုးးးးး … ရှီးးးးးး …ကောင်းလိုက်တာ အန်တီမိုးရယ် " 

ဆိုပြီးစိတ်ထဲကနေ ပြောနေတုန်းရှိသေး ..

" အို့  ဟင့် … အင်း သားရယ် သားလီးက နွေးနေတာပဲ " 

အန်တီမိုး ပြောလည်းပြော သူ့ဖင်ကြီးကို အပေါ်မြောက်လိုက် အောက်ချလိုက်နဲ့ပွတ်လိုက်နဲ့လုပ်နေတော့ ကျွန်တော်လည်း ခါးကိုနောက်နည်းနည်းဆုတ် အားနဲနဲယူပြီး ဆောင့်နေလိုက်တာ တော်တော်လေးကြာတော့ ကျွန်တော့် လီးထိပ်က အရည်လေးတွေ စို့လာတာကို သတိထားမိတယ် ..။

" အာ့ … အာ … အိုးးးးးး ဆောင့်ပါအုံး သားရယ် " 

လို့အန်တီမိုးကပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ဆံပင်တွေကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆွဲပြီး လက်တဖက်က ဖင်တွေကိုပွတ်နေရင်းနဲ့ ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆံပင်ဆွဲထားတဲ့လက်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော်ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ပုဆိုးချွတ်လိုက်တော့မှ အန်တီမိုးက ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်ပြီး ကျွန်တော့် ပါးစပ်ကို သူ့ပါးစပ်နဲ့တေ့ပြီးနမ်းတယ်။ ပြီးမှ ကျွန်တော့်ပါးစပ်ထဲကို သူ့ရဲ့ လျှာနဲ့တိုးပြီးဝင်လာပြီး ကလိသွားလိုက် ကျွန်တော့် ပါးစပ်လေးကို ခပ်ဖွဖွကိုက်လိုက် လုပ်တော့ ကျွန်တော်လည်း ဘယ်လိုမှကိုမနေနိုင်တော့နဲ့ သူ့ကို ဆွဲလှန်မယ်လုပ်မှ သူကဒူးထောက်ထိုင်ကာ သူ့ရဲ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တော့် အောက်ခံဘောင်းဘီကြားထဲလက်နိုက်ပြီး လီးကို အပေါ်ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့

 " အန်တီမိုးရဲ့ အဖုတ်လေးကိုလည်း ကုန်းပြီး ပွတ်ပေးပါဦးကွယ် "

ပြောလည်းပြော ဂွင်းတိုက်သလိုလေး လုပ်ပေးနေတော့

 " အာ့ … အားးးး သား ပြီးတော့မှာ " 

လို့ပြောလိုက်တယ် ဟုတ်တယ်လေ ကိုယ့်လီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုတာနဲ့ ခုလို မိန်းမတစ်ယောက်က ကိုင်ပြီးလုပ်ပေးနေတာက ခံစားရတာချင်းမတူဘူးဗျ ခံစားလို့ရမ်းကောင်းတာဗျ..။ ပြီးတော့ အန်တီမိုးက ဘောင်းဘီကြားကနေ အပေါ်ကိုထောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို အောက်ခံဘောင်းဘီအပေါ်ကနေပဲ သူ့သွားနဲ့မနာအောင် ခပ်ဖွဖွလေး ကိုက်ပေးလိုက် ဒစ်ကလေးကို စုပ်လိုက်ဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်း အန်တီမိုးရဲ့ ခေါင်းကိုဆွဲ သူ့ပါးစပ်ကို ကျွန်တော့်လီးနဲ့ တအားဆောင့်ထိုးမိလိုက်တယ်..။

 " အာ့… အွတ် … ဟွတ် … အဟွတ် အဟွတ်………" 

သူလည်တွေတောင် နင်ပြီး ချောင်းတောင်ဆိုးတယ် ။ကျွန်တော်လည်း ဖီးတအားကောင်းလာတာနဲ့ အန်တီမိုးကို ခဏဖယ်ခိုင်းပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီ ကို ချွတ်လိုက်တယ် ။အန်တီမိုးလည်း ကျွန်တော့်ရဲ့လီးကို ကြည့်နေရင်း သူ့ရဲ့အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်တယ် ။ပြီးတော့ ကျွန်တော့်လီးကို သူ့လက်နဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပြီး ဂွင်းထုပေးတယ် ...။

ကျွန်တော်က အန်တီမိုးရဲ့မေးရိုးကို လက်နဲ့ ညှစ်လိုက်မှ ပါးစပ်လေးဟသွားတာ အဲ့တော့မှ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ကျွန်တော် တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီးမှ လီးဒစ်ထိပ်လေးနဲ့ပွတ်လိုက် ပါးစပ်ကိုလိုးလိုက်နဲ့ ဆယ့်ငါးချက်လောက် ရှိအုံးမယ်။ ကျွန်တော်လည်း အရှိန်မထိန်းနိုင်တာနဲ့ သူ့ရဲ့ ပါးစပ်ထဲတင် တစ်ချီပြီးလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ ပါးစပ်တစ်ခုလုံးလည်း ကျွန်တော့် လီးရည်တွေ ပေပွကုန်တယ် ပါးစပ်ထဲဝင်တဲ့ လရည်တွေကို မျိုချပြီး အပြင်မှာ ပေနေတဲ့ လရည်တွေကိုလည်း သူ့လက်နဲ့ယူပြီး စုပ်ပြတော့ ကျွန်တော်လည်းခါးကို နောက်နည်းနည်းဆုတ်အရှိန်ယူပြီး သူ့ပါးစပ်ကို တအားဆောင့်လိုးလိုက်တယ် ..။

" အို့… အားးးး … ရှီးးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ အန်တီမိုးရယ် " 

အန်တီမိုး ပါးစပ်ထဲကို လီးတချောင်းလုံးဝင်သွားပြီး သူရဲ့ မျက်နှာကလည်း ကျွန်တော့်ပေါင်ရင်းသို့ကပ်သွားတယ် ..

" ဂွတ် … အွတ် … အဟွတ် အဟွတ် "

အန်တီမိုးက ကျွန်တော့်လီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲကထုတ်လိုက်တယ် ။သူလည်း မောမောနဲ့ကမ်းပြင်ပေါ်ဖင်ချထိုင်လိုက်တယ် နံရံကိုကျောမှီပြီး ခြေထောက်ကို နည်းနည်းကားထားတော့ ဖုဖောင်းပြည့်မောက်နေတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်တွေကိုရွှဲလို့ ..။ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြည့်ပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။

ဒါနဲ့ပဲ အန်တီမိုးရဲ့ ပေါင်ကိုဖြဲလိုက်ပြီး ကျွန်တော်လည်း ဝမ်းလျားမှောက် ကျွန်တော့ခေါင်းကို သူ့ပေါင်းကြားထဲတိုးဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံးရဲ့ ဘေးမှာပေနေတဲ့ သူ့ရဲ့ စောက်ရည်တွေကို ပါးစပ်နဲ့ကုန်းစုပ်လိုက်တယ် ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်ကို လျှာဖျားနဲ့ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက် စောက်ဖုတ်ထဲကို လျှာနဲ့လိုးလိုက်  စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲကို ရောက်နိုင်သမျှရောက်အောင် ကျွန်တော့် လျှာကိုထိုးထည့်လိုက်ပြီးတော့သူ့ရဲ့စောက်စေ့လေးကို သွားလေးနဲ့မနာအောင် ဖွဖွလေး ထပ်ကိုက်လိုက်တော့ အန်တီမိုးလည်း ခါးလေးကော့လာပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ဆံပင်အုံကြီးတခုလုံးကို သူ့ရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ လွတ်သွားမှာစိုးသည့်အလား တအားဆုတ်ကိုင်လိုက်တယ်..။

 " အင့် … အို့ … အားးးးး မခံစားနိုင်တော့ဘူးကွာ အန်တီးမိုး တအားလိုချင်နေပြီ သားရယ် အန်တီမိုးကို နှိပ်စက်နေတာလားကွာ " 

လို့မပီမသနဲ့ပြောရင်း 

" သား … ထတော့ ပြီးရင် ခြေထောက်ကိုဆင်းပြီး ထိုင်လိုက် " 

ကျွန်တော်လည်း မှုတ်နေရာကရပ်လိုက်ပြီး ခြေဆင်းထိုင်ပေးလိုက်တယ် အန်တီမိုးလည်း တော်တော်ထန်နေပါပြီ အငမ်းမရကိုဖြစ်လို့ပေါ့ အန်တီမိုးလည်း ထိုင်နေရာကထလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့လီးကိုကိုင်ကိုင်ပြီး အပေါ်ကနေခွထိုင်လိုက်တယ် ပြီးတော့သူ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ လီးကိုတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ ဆီးခုံးနှစ်ခုထိတဲ့အထိ ထိုင်ချလိုက်တယ်..။

 " ဗျစ် … … …ဗျစ် … … … ဗြီးးးးး"

 စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးအဆုံးဝင်သွားတော့မှ ခပ်မှန်မှန်လေးဆောင့်ပေးတယ်။

 " အာ့ အို့ အင်းးးးး " 

" ဖတ် … ဖတ် … ဖတ် ဖောက် … ဖောက် … ဖောက် ဖွတ် … ဖွတ် … ဖွတ် "

 " အာ့ အို့ အင်းးးးးး " ကောင်းလိုက်တာ သားရယ် "

 " ဖတ် … … ဖတ် … … ဖတ် "

 " ဒုတ် … … ဗွီ … … ဗျစ် … … ဗျစ် " 

ပြောလည်းပြော အပေါ်ကနေ တအားဆောင့်နေတော့ ကျွန်တော်လက်ကလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး ။သူ့ရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ခပ်ဖွဖွချေပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မှ ဖြူဖွေးပြီးအိစက်နေတဲ့ နို့နှစ်လုံးကြားကို ခေါင်းဝင်ပြီး တအားရှုံ့နမ်းပြီး ကုန်းစို့နေမိတယ် သူကတော့ အဆောင့်မပျက်ဘူး ကျွန်တော်လည်း နို့ကြားကနေ ခေါင်းကိုဖယ်လိုက်ပြီးလက်တစ်ဖက်နဲ့ နို့သီးတလုံးကို ဖမ်းစုပ်လိုက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို အားထည့်ပြီး ကိုက်လိုက်တော့

 " အာ့ … အားး အို … အို့ သားရယ်အန်တီမိုး မရတော့ဘူးကွာ " 

" ဖတ် … ဖတ် … ဖွတ် … ဖွတ် …  ဗြီးးးးးး " " အာ့ … အာ့ … အာ့… " 

အန်တီမိုး တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်သွားတယ် ကျွန်တော့်ရဲ့ လီးကလည်း ပူနွေးနွေးအရသာကိုခံစားလိုက်ရတော့ အောက်ကနေပြီးတော့ လက်နှစ်ချောင်းလုံးကို နောက်မှာ အားယူထောက်လိုက်ပြီး တအားပြန်ဆောင့်လိုက်တော့သူ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲက သားအိမ်လေးကို ကျွန်တော့်ရဲ့ လရည်နွေးနွေးလေးတွေ ပြန်ပန်းထည့်ပေးလိုက်တယ် ။

" အားးးး ကောင်းလိုက်တာ အန်တီမိုးရယ် " 

" ကုလားမ စောက်ဖုတ်လေးဆိုတော့ စည်းပြီး စေးနေတာပဲဗျာ " 

အန်တီမိုးကလည်း မောမောနဲ့ ကျွန်တော့်လည်ပင်းကို ဖက်းထားရင်းနဲ့ မှိန်းပြီးအမောဖြေနေတယ် အမောပြေတော့ သူကျွန်တော့်အပေါ်ကနေ ထပြီး ဆင်းမယ့်အလုပ် မဆင်းစေပဲ သူ့ကိုပြန်ဆွဲဖက်လိုက်တယ် ပြီးမှ သူ့မျက်နှာကို ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်လိုက်ပြီး 

" နောက်ထပ်လည်း အန်တီမိုးကို လိုးချင်သေးတယ် " 

" သြော် သားရယ် အန်တီမိုးကလည်း ဘယ်မှထွက်မပြေးပါဘူး ။သားနဲ့အန်တီမိုးက တစ်အိမ်ထဲမှာ အတူနေနေကျတာလေ သားဆန္ဒရှိတဲ့ အချိန်တိုင်း အန်တီမိုးရဲ့ အခန်းကိုလာ အန်တီမိုး ဆန္ဒရှိရင်လည်း သားအခန်းလာမှာပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား " 

လို့ ချစ်စဖွယ်ပြုံးရင်းနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ပြန်ပြောတယ်လေ ။


ပြီးပါပြီ ။


Friday, May 29, 2015

ကွက်လပ်ကိုယ်စီ (စ/ဆုံး)

ကွက်လပ်ကိုယ်စီ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - စည်းစိမ်ရှင်

ကျွန်တော့်အစ်ကိုတစ်ယောက် သင်္ဘောမှာ မထမတန်း အရာရှိ (Chief Officer) ဖြစ်တော့ အသက်က ၃၀ ရောက်ပြီ။ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်နဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုက ရှိနေတော့ သင်္ဘောသားဖြစ်ကတည်းက လိုက်ရတဲ့ သင်္ဘော။ ကုန်းပေါ်မှာ အများဆုံးနေရမှ ၃ လလောက်ပဲ။

သင်္ဘောအရာရှိဖြစ်တော့ ညီဖြစ်တဲ့ ကျနော်ကပဲ သူငယ်ချင်းကောင်မလေးတွေနဲ့ တွေ့ပေးပြီး လှော်ပေးလိုက်တာ သူငယ်ချင်းထဲက မိနှင်း ဆိုသူနဲ့ အိမ်ထောင်ကျလေရော။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ကွန်ဒိုတစ်ခုမှာ အခန်းဝယ်လို့ သီးသန့်နေကြတယ်လေ။ အစ်ကိုနဲ့ ယူလိုက်လို့ မရီးသာ ဖြစ်လာတယ် ကျနော်တို့က သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ပေါင်းသင်းခဲ့တာ ကြာခဲ့တော့ မရီးလို လေးစားကြည့်လို့ကို မရ။ သူက ပြောင်သလို နောက်သလိုနဲ့ ကျနော့်ကို လာဟောက်သေးတာ။ ကျနော်ကလည်း ဂရုမစိုက်။

အစ်ကို သင်္ဘောက ပြန်ဆင်းလာပြီး ရန်ကုန်မှာ နားနေတဲ့ အချိန်ဆိုလဲ ကျနော်က သူတို့အိမ်ကို အဝင်အထွက် မပျက်။ အမေအိမ်မှာ အိပ်လိုက် သူတို့အိမ်မှာ သွားအိပ်လိုက်နဲ့။ အထူးသဖြင့် အရက်သောက်ပြီးရင် အစ်ကိုတို့အိမ်မှာ အိပ်ခန်းပိုတွေက ရှိနေတော့ ဝင်ခွေနေရော။

အစ်ကိုကလည်း အိမ်မှာ လူအေး။ အိမ်မှာရှိနေရင် စာအုပ်တွေဖတ်ပြီး တစ်ယောက်ထဲ ငြိမ့်နေတတ်တာ။ ကျနော်ကိုလည်း သူ့ထက်အငယ်ဆိုတော့ ဘာမှမပြော။ သူ့မိန်းမနဲ့ ကျနော်ကလည်း သူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့ ကျနော်ကတော့ အိမ်ကို ဝင်ချင်သလိုဝင် ထွက်ချင်သလိုထွက်၊ အိမ်သော့ အပိုတစ်ချောင်းတောင် ကျနော့်ကို ပေးထားရတဲ့အထိပဲ။ သင်္ဘောပြန်တက်တော့မယ်ဆိုရင်တော့ အစ်ကိုက ကျနော်ကို အထူးမှာတယ်။ သူ့မိန်းမကို ဂရုစိုက်ပေးဖို့ရယ် အိမ်မှာ သွားနေပေးဖို့ရယ်ပေါ့။ ကျနော့်စိတ်ထဲ အစ်ကိုရဲ့ အိမ်ထက် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ အိမ်လို့သာ စိတ်ထဲမှာ ထင်နေမိခဲ့တယ်။

ဒီကောင်မကလည်း အိမ်ထောင်ကျတော့မှ အနေအထိုင်က ပိုပက်စက်လာတယ်။ သူတို့ အိမ်ထဲ ကျနော်ရှိနေတာတောင် နို့နှစ်လုံး တရမ်းရမ်းနဲ့ အတွင်းခံ မဝတ်ပဲ နေတတ်တယ်။ သူငယ်ချင်းဘဝတုန်းက အပေါ်ယံလောက်ပဲ တွေ့ဖူးခဲ့တာ။ အခုတော့ နို့နှစ်လုံးကိုလည်း အင်္ကျီ လည်ပင်းပေါက်ထဲကလည်း မြင်ဖူးခဲ့ရပြီ၊ အောက်စလွတ်နေတာလည်း အခါခါရယ်။ အစ်ကိုရှိနေတုန်းက ပုံစံအတိုင်းပဲ။

အစ်ကိုက အရာရှိဖြစ်လာတော့ ၆ လ တစ်ခါလောက် ပြန်လာတတ်တယ်။ ၂ လလောက် နားပြီးရင် ပြန်တက်ရရော။ သူ့ယောင်္ကျား ကျနော့်အစ်ကို မရှိရင် အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်းနေရတာ ပျင်းလို့ဆိုပြီး ကျနော်သွားတဲ့နေရာတွေ လျှောက်လိုက်ချင်နေတာ။ ကျနော်ကတော့ မခေါ်ဖူး။ သူက သူငယ်ချင်းဆိုပေမယ့် အရင်လိုမှ မဟုတ်တာ အိမ်ထောင်သည်လေ။ နောက်ပြီး ကျနော်တို့က အသက်တူတွေဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း သတိထားရသေးတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ၂ နှစ်လောက်ကြာတော့ သူတို့လင်မယား ကလေးကလည်း မရသေး။ မိနှင်းကလည်း အပျိုလုပ်ကောင်းတုန်း။ ကျနော်လည်း မိနှင်းကို မျက်စိနောက်လာတော့

“ နင်တို့လင်မယား ကလေးမယူသေးဘဲ ဘာလုပ်နေကြတာတုန်း”

လို့ မေးလိုက်တော့

“ ဟဲ့ကောင် ကလေးက မရသေးတာဟ…။ ငါလည်း ဘာမှ တားမထား။ နင်အစ်ကိုလည်း ပြန်ရောက်တဲ့ နှစ်လလုံး ကြိုးစားတာပဲ။ လူလည်း လျှာကိုထွက်ရောပဲ”

လို့ ပြန်အော်တာပေါ့။ ကျနော်လည်း ရယ်ချင်စိတ်က ဖြစ်သွားပြီး

“ နင်တို့က အပေါက်ရောတည့်အောင် လုပ်ကြရဲ့လား”

လို့ ပြန်အော်ပြီး ကျနော်လည်း သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဘီယာသောက်ဖို့ လစ်သွားလိုက်တယ်။ အိမ်ခန်းတံခါးကို မိနှင်းက လိုက်ပိတ်ရင်း

“ မသာကောင် နင် ညပြန်လာရင် ဘယ်အပေါက်ကို နင့်အစ်ကိုလုပ်လည်း ပြမယ်”

လို ပြန်ခံပက်တာပေါ့။ ကျနော်လည်း တစ်ဟားဟား နဲ့ ရယ်ရင်း အပြင်ထွက်သွားခဲ့တယ်လေ။ ဒီလိုတွေ ပြောကြတာကတော့ ကျနော်တို့တွေမှာ မထူခြားဘူး။ သူငယ်ချင်းတွေ ဘဝကတည်းက လစ်လို့ကတော့ အချင်းချင်းက ဆော်နေကြလေ။

ညရောက်တော့ ၁၀ နာရီလောက်မှာ ကျနော် အိမ်ပြန်လာတယ်။ ဘီယာသောက်ရတာလည်း ဒီနေ့ပိုပြီး ခါးနေသလိုလို။ အတူသောက်တဲ့ ဝိုင်းထဲ အရက်သောက်တဲ့ သူကရှိနေတော့ ကျနော် အပေါ့သွားတုန်း ဟိုကောင်တွေ ကျနော့်ဘီယာခွက်ထဲ အရက်တွေများ ရောထားသလားမသိ။

ကျနော်တို့ အချင်းချင်းကလည်း သိပ်စိတ်မချရ လစ်ရင် တီးကြတာပဲ။ တစ်ခါတလေ ချိန်းတာနောက်ကျရင် အရက်ကို ရေမရောရပဲ နှစ်ခွက်လောက် အပြစ်ပေးတဲ့ သဘောနဲ့ သောက်ရသေးတာ။ အခုတော့ အတော်ကို မူးနေတယ်။ အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ခြေထောက်တွေကို တည့်နေအောင် ကြိုးစားပြီး လမ်းလျှောက်နေသော်လည်း ကိုယ်ဟာကို ပြန်သိနေတယ် တစ်လမ်းလုံးပြည့် နေတော့မှာ။ အိမ်ရာဝင်း ဂိတ်ပေါက်ရောက်တော့ လုံခြုံရေး ငနဲက စော်ကားမော်ကား ပြောသေးတာ

“ ဆရာ လိုက်ပို့ရမလား”

တဲ့။ လမ်းပေါ်က အလေနတ်တော့ ခွေးက မခန့်လေးစားနဲ့ နေ့တိုင်း တွေ့ဖူးနေတဲ့လူကို ထဟောင်သေးတယ်။ ခွေးလည်း ဟောင်မှာပေါ့ သူထမဟောင်ရင် ကျနော် ခွေးကို တက်နင်းမိတော့မှာ။ ကွန်ဒိုအောက်ရောက်တော့ ရှိနေတဲ့ လုံခြုံရေးဘဲကို ဂျိုကြည့် ကြည့်လိုက်သေးတာ။ အောင်မယ် ဒီကောင် စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ ဓာတ်လှေခါးခလုတ်ကို ပြေးနှိပ်ပေးတယ်။ နံပါတ် ၁၀ ခလုပ်ကိုနှိပ် အပေါ်လဲတက်ရော ခေါင်းထဲမှာ တရိပ်ရိပ်နဲ့ဗျာ ပိုတောင် မူးလားသလားမသိ။ ဘေးက တန်းကိုကိုင်ထားရင်း အတော်ထိန်းနေရတယ်။ ရောက်ပြီး အပြင်ထွက်လိုက်ပြီး အခန်းကိုရောက်အောင် တစ်ခြားသူတွေရဲ့ အခန်းတွေကို ခြေသံလုံအောင် ထိန်းလို့လျှောက် အမြန်လစ်တာပေါ့။

ကျနော် ခွေးလိုနွားလို အရက်မူးနေတာ လူသိရင်ရှက်စရာ။ အခန်းဝရောက်တော့ သော့တံနဲ့ သော့ပေါက်ကို ထိုးနေတာ တော်တော်နဲ့ မတည့်။ သော့ခလောက်က တံခါးကို ထိမိပြီး အသံပဲ ထွက်နေတော့တာ။ ခဏနေတော့ မိနှင်းက မှန်ဘီလူးပေါက်ကနေ လာချောင်းကြည့်ပြီး တံခါးကိုဖွင့်ပေးလိုက်တော့ အိမ်ထဲရောက်သွားပြီး မိနှင်းကို

“ ငါမမူးသေးဘူး တံခါးဖွင့်နိုင်သေးတယ်”

လို့ ပြောလိုက်တော့

“ နင်အတော်မူးနေတာပဲ”

လို့ ချီးကျူးစကား ပြောတော့တာလေ။ စပြီ ကိုယ်ကမရစ်ရ သူစရစ်တော့မယ်။ ကျနော်လည်း ပေကပ်ပြီး

“ မမူးသေးဘူးဟေ့…. နင်တို့လို လူမလုပ်နိုင်သေးတဲ့ သူတွေအတွက် သင်တန်းပို့ချနိုင်သေးတယ်”

လို့ပြောရင်း ထိုင်ချလိုက်တာ ခုံပေါ်မရောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်က ကော်ဇောပေါ် ရောက်သွားရော။ နောက်တော့ မိနှင်းက

“ ထမင်းစားဦးမလား။ ငါလည်း ဗိုက်ဆာနေပြီ။ တစ်ယောက်တည်း စားရမှာ ပျင်းလို့ နင့်ကိုစောင့်နေတာ”

လို့ပြောတော့ ကျနော် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တာပေါ့။ ကျနော် မတ်တပ်ပြန်ထတာ တော်တော်နဲ့ မရ။ မိနှင်းက ပွစိပွစိပြောရင်း လာထူတော့မှ ရပ်နိုင်တော့တယ်။ ကျနော့်လက်မောင်းကို သူထိန်းပေးရင်း ထမင်းစားခန်းထဲ ရောက်လာပြီး အသင့်ခူးပေးထားတဲ့ ထမင်းပန်ကန်က ဇွန်းနဲ့ ခရင်းကိုကိုင်လို့ စပြီး စားတော့

“ ဟဲ့ ထမင်းကို ပါးစပ်ပေါက်ထဲ တည့်အောင်ထည့်နော် အပေါက်မှားနေရင် ဗိုက်မဝပဲ ဖြစ်နေတော့မှာ”

လို့ ပြန်ရိတော့တာ၊ နာချင်နေပြီ၊

“ ကဲ ကြည့်စမ်း ငါကတော့ မီးမှိတ်ထားလည်း တည့်တည့်ပဲ”

လို့ ပြောရင်း ထမင်းစားနေတာပေါ့။ သူကတော့ ပြုံးစိစိနဲ့ရယ်။ ထမင်းစားပြီးတော့ ကျနော် ဧည့်ခန်းက ကော်ဇော်ပေါ်မှာ သွားလှဲနေလိုက်ပြီး သတင်းလိုင်းတစ်လိုင်းကို ကြည့်နေတာပေါ့။ ခဏနေတော့ မိနှင်းလည်း ထမင်းစားခန်းက ထွက်လာပြီး ကျနော်နဲ့ မလှမ်းမကမ်း ကော်ဇော်ပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း တီဗီကြည့်နေတယ်လေ။

ကျနော်လည်း စကားပြောမလို့ သူဖက်လှည့်လိုက်တော့ မူးနေတာတွေ ပျောက်သွားပြီး မျက်စိက ကျယ်သွားတယ်။ ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ဒူးထောင်လို့ ထိုင်နေတာ ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်အောက်စက လွတ်နေပြီး ပေါင်တံဖြူဖြူကြားမှာ အမွှေးမဲမဲနဲ့ ဖုတ်ဖုတ်ကြီး။ ကျနော်လည်း ပြောမယ့် စကားတွေ မေ့သွားပြီး

“ ဓာတ်ပုံတွေ ထွက်လာရင် ငါ့ကိုလာပေး”

လို့ ပြောလိုက်တော့ မိနှင်းက ရုတ်တရက် မသိ။

“ ဟဲ့ ဘာပြောတာလဲ”

လို့ ပြန်မေးတော့ ကျနော်လည်း သူ့ပေါင်ကြားနေရာကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်မိတာ၊ မိနှင်းက ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ ပြင်ထိုင်လိုက်ပြီး

“ မူးတော့ မူးတယ်… ဒါမျိုးကျ မြင်တတ်တယ်”

လို့ပြန်ပြောရင်း အိပ်ခန်းထဲကို ထွက်ပြေးသွားလေရော။ ကျနော်လည်း သတင်းကြည့်နေရင်း အိမ်ရှေ့ခန်းမှာတင် အိပ်ပျော်သွားတယ်။ အိမ်မက်ထဲမှာတောင် ဝတ်မှုံရွှေရည်နဲ့ နှစ်ပါးဂဟေဆက် ဖီးလ်တွေတက်လို့ လိင်ကိစ္စကို ပြုကျင့်နေကြတာပေါ့။

ဝတ်မှုံရွှေရည်က ကျနော့်အပေါ်ကို တက်ထိုင်ပြီး ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်နဲ့ထောက် မြင်းစီးသလို လုပ်နေတုန်း မိနှင်းကလည်း ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ ပွတ်လှုပ်ပြီး လားနိုးတော့ ကျနော်လည်း နိုးသွားခဲ့ရတယ်။

“ ကောင်းခန်းရောက်မှာကွာ… ဖီးလ်ငုပ်တယ် မိနှင်းရာ”

လို့ပြောမိတော့ မိနှင်းက

“ သိတယ်ဟေ့…. ဧည့်ခန်းထဲမှာ နင့်ဟာကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေလို့…. အိပ်ခန်းထဲ သွားအိပ်”

လို့ ပြောတော့တာ။ နာရီကြည့်မိတော့ ည ၁၁ နာရီ ကျော်နေပြီ။ အူကြောင်ကြောင်နဲ့ အခန်းထဲကို မသွားသေးဘဲ တီဗီကို ဆက်ပြီး ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ မိနှင်းကလည်း မအိပ်သေးဘဲ ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း

“ ယောင်္ကျားကို လွမ်းလိုက်တာ”

လို့ စပြောလေရော။

“ နင်တို့ပေးစားလို့သာ ယူခဲ့ရတာ… သင်္ဘောသားမယား ဖြစ်ရတာ လွမ်းလို့သေတော့မယ်” တဲ့။

“ ဟိုက်… မိနှင်းတစ်ယောက်တော့ ရစ်ပြီ။ နင်လဲ ကြိုက်လို့ ယူခဲ့တာလေ အခုမှ လာရစ်မနေနဲ့”

လို့ ကျနော်က ပြန်ပြောမိတော့

“ ရစ်တာမဟုတ်… မဟုတ်ပါဘူးဟာ။ ညဆို အိပ်ရာထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲ ငေါင်းစင်းစင်း ဟာတာတာနဲ့ အိပ်လို့ကို မပျော်လို့ပါ” တဲ့။ 

စိတ်လေတယ် ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ။ သူငယ်ချင်းလို ပြောရမလား မရီးတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး စကားပြောရမလား မသိ။ အတော်ဂွကျတဲ့ အနေအထား။

“ အိပ်ဆေးသောက်အိပ်ဟာ”

လို့ ပြောလိုက်တော့ မိနှင်းက အထွန့်တက်ပြီး

“ မရဘူးဟ စိတ်က အိပ်ပျော်ချင်တာမဟုတ် တစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရတာကို ပျင်းနေတာ”

လို့ လျှာပြန်ရှည်နေတော့ ကျနော်လည်း အမြင်ကပ်လာပြီး

“ ငါ့နဲ့ လာအိပ်ဟာ”

လို့ တလွဲကြီး ပြောပစ်လိုက်မိရော။ ဆက်ပြောနေရရင် ဧည့်ခန်းထဲ ဆင်းရဲသားကားတွေ ရိုက်ဖြစ်တော့မယ်။ ကျနော်လည်း ထထွက်သွားပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့တော့တယ်။ သူကတော့ သူ့စကားအတိုင်း ငေါင်းစင်းစင်းနဲ့ ဧည့်ခန်းမှာ ကျန်ခဲ့ပါလေရော။

အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ကျနော်လည်း သွားတိုက် မျက်နှာသစ် ညဝတ်အင်္ကျီလဲဝတ်နေတုန်း မိနှင်းတစ်ယောက် အခန်းတံခါးဖွင့်လို့ ဝင်လိုက်လာပြန်ရော။

“ မအိပ်ပါနဲ့ဦးဟာ စကားပြောရအောင် ငါပျင်းလို့ပါ” တဲ့။ 

စပြီ သူငယ်ချင်းဘဝတုန်းက ဂျစ်ကျတဲ့ အကျင့်တွေနဲ့ ကျနော့်ကို နှိပ်စက်တော့မယ်။

“ နင်ရော ရည်းစားမရသေးဘူးလား”

တဲ့။ လုပ်ပြီ မစွံသေးတဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို စပြီး စော်ကားပြီ။

“ မရသေးဘူး… ငါ့ကို ကြိုက်မယ့်လူ မရှိတာ နင်သိရဲ့သားနဲ့ လာမေးမနေနဲ့”

လို့ ပြောမိတယ်။

“ အေးလေ… ဒါကြောင့် နင်က လွမ်းတာ သတိရတာတွေ ငါဖြစ်နေတာတွေကို ကိုယ်ချင်းမှ မစာတတ်တာ”

ပြောရင်း မိနှင်းက ငိုသံပါလာတယ်။ ကျနော်လည်း

“ ကဲဟေ့ နင်မအိပ်ချင်သေးလဲ ဒီအခန်းထဲမှာ အခွေကြည့်ကြမယ် ကြည့်မလား”

လို့မေးလိုက်တော့ မိနှင်းက ကျနော့်အိပ်ခန်းထဲက အခွေသွားရွေးပြီး DVD စက်မှာ ထည့်လို့ ဖွင့်လိုက်တယ်။ ရီမုဒ်လေး ကိုင်ပြီး ကျနော်က အိပ်ရာပေါ်မှာလှဲရင်း စကြည့်၊ မိနှင်းကလည်း ကျနော့်ကုတင်ပေါ်မှာ လာထိုင်ရင်း စကြည့်မိတော့ Drama ကားတွေပဲ ပါတဲ့အခွေ၊ သေပြီ ဟိုအခန်း ဒီအခန်းတွေက ပါတော့မယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့ကို အမြန်ပဲ

“ ဟဲ့ အဲဒါ ကလေးကြည့်လို့ မရတဲ့ ကားတွေဟ”

လို့ ပြောမိတော့ မိနှင်းက

“ ငါက ကလေးမှ မဟုတ်တာ ကြည့်မယ်”

လို့ ဆိုလာတော့ ကျနော်လည်း စိတ်ချဉ်ပေါက်သွားပြီး

“ ကြည့်ဟာ”

လို့ ပြောပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပြောင်းပြန်လှဲ သူထိုင်နေတဲ့နေရာမှာ ခေါင်းအုံးလေးချလို့ စကြည့်တာပေါ့။ တွေ့ပါပြီ ကားစလို့ ၁၅ မိနစ်ကျော် မင်းသားနဲ့ မင်းသမီးရဲ့ အိပ်ရာခန်း။ သူကလည်း ကျန်နေတဲ့ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ယူပြီး ကျနော့်ဘေးမှာ လှဲပြီး ဝမ်းလျားမှောက်လို့ အတူကြည့်နေတော့တာ။ မိနှင်းတစ်ယောက် မျက်လုံးလေးပြူး သက်ပျင်းလေးတွေချလို့ ကြည့်နေတော့တာလေ။ ကျနော်လည်း သူ့ကို စကားစလို့

“ အဲဒီအခန်းတွေကြောင့် မကြည့်နဲ့လို့ ပြောတာဟ”

လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက

“ မိုက်တယ်ဟ”

တဲ့။ အခွေက NC-17 ရယ် ကောင်းခန်းတွေက ဆက်တိုက်လာတာ။ ကြာလာတော့ မိနှင်းတစ်ယောက် မှောက်ခုံကနေ ဘေးတစောင်း လှဲလို့ကြည့်ရင်း ကျနော့်ပေါင်ကိုတောင် လာခွထားသေးတယ်။ ကျနော်လည်း ကြည့်ပြီးသားဆိုတော့ အိပ်ချင်လာပြီ မှောက်ခုန်လေးပဲ ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ မျက်စိမှိတ်ထားရင်း အိပ်ပြီပေါ့။

ကြိုးစားပြီးသာ အိပ်နေတာ ဘေးမှာ လူတစ်ယောက်က ရှိနေတော့ နိုးတဝက် အိပ်တဝက်ရယ်။ မိနှင်းကလည်း ကျနော့်ကို အိပ်ပျော်မခံ။ တော်ကြာ ကိုယ်လုံးကို လက်နဲ့ လာပုတ်လိုက်၊ ခြေထောက်နဲ့ခွလိုက်နဲ့။ မျက်စိဖွင့်ကြည့်တော့လည်း ဇာတ်လမ်းကို အကြည့်မပျက်ဘူး။ အရက်ကလည်း မူးထား အိပ်ကလည်း အိပ်ချင်နေတော့ လူက အူကြောင်ကြောင်တောင် ဖြစ်လာပြီ။ ကျနော်လည်း စိတ်တိုလာပြီး

“ အိပ်တော့မယ်ဟာ”

လို့ပြောလိုက်တော့

“ အိပ်ပေါ့ ငါလည်းဒီမှာပဲ အိပ်တော့မယ်”

ဆိုတော့ မှေးစင်းနေတဲ့ ကျနော်ရဲ့ မျက်လုံးက ပြူးသွားတော့တယ်။ ကျနော်လည်း ခြေရင်းကနေ ခေါင်းရင်းကို ပြောင်းပြီး အတည့်အိပ်လိုက်တော့ သူကလည်း ကျနော့်လိုပဲ နေရာလိုက်ပြောင်းပြီး ကျနော့်ဘေးကို ဝင်ခွေတော့တာ။ စက်တွေကို ရီမုဒ်နဲ့တောင် ပိတ်လိုက်သေး။

အခန်းထဲမှာ မှောင်သွားတော့ ကျနော့်စိတ်တွေလည်း တစ်မျိုးဖြစ်လာတယ်။ ဘေးချင်းယှဉ်ပြီး ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်နေတာကိုး။ နောက်တော့ မိနှင်းက ကျနော်ကို့ခွလို့ နားရွက်နားကပ်ပြီး

“ ငါဆာနေတယ်ဟာ” တဲ့။

“ ဟာ ဒီအချိန်ရောက်မှပဲ ဆာရင်လည်း မီးဖိုထဲ သွားစားဟာ အိပ်တော့မယ်”

လို့ ကျနော်က ပြန်ပြောလိုက်တော့ ကျနော့်ကို

“ ငပိန်း နင်ဒါကြောင့် ရည်းစားတောင် မရတာ နည်းသေး”

လို့ပြောရင်း ကျနော့်ကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွတော့ပေါ့။ သွားပြီ ခေါင်းထဲမှာ မီးတွေပွင့်သွားပြီး အသိစိတ်တွေ ပျောက်သွားပြီ။ အိပ်နေတာကနေ ဝုန်းခနဲထ သူရဲ့အင်္ကျီကိုချွတ် သူကလည်း ကျနော့်အင်္ကျီကို ပြန်ချွတ်၊ နှုတ်ခမ်းချင်း စနမ်းမိလိုက်တာ ရင်သားတွေအထိပဲ။ သတိမထားမိလို့ မသိခဲ့တာ မိနှင်းလည်း ပစ္စည်းရှိ လူတန်းစားဆိုတာ အခုမှ သိတော့တယ်။

နောက်တော့ မိနှင်းကို ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး လုံချည်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ပိပိကို လက်နဲ့ အုပ်ထားသေးတယ်လေ။ အုပ်ပါစေ ကျနော်လည်း သူ့ပေါင်ကြားဝင်ပြီး အုပ်ထားတဲ့ လက်ကို ကျနော့်ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ လိင်တံနဲ့ ထိုးပေးလိုက်တာ မိနှင်းလက်က လိင်တံကို ကိုင်ပြီး ပိပိအဝကို တေ့ပေးလေရော။ စိုရွှဲနေတဲ့ ပိပိထဲက အရည်တွေက အပြင်ကိုတောင် စိမ့်ထွက်နေတယ်။ ကလေးမမွေးဖူးသေးတဲ့ ပိပိ၊ လိင်ဆက်ဆံခဲ့ရတဲ့ အကြိမ်ရည် နည်းသေးတဲ့ ပိပိ အဝကျဉ်းလို့ စီးပြီး ကြပ်နေတုန်းပဲ။

ကျနော်တို့နှစ်ဦး ဘာစကားမှ မပြောမိကြပဲ လိင်ကိစ္စကို အာရုံစိုက်ပြီး လုပ်နေတာကြတယ်။ ကျနော်ကလည်း အရက်မူးနေလို့ထင်တယ် တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်။ မိနှင်းလည်း ပိပိထဲ အရည်တွေ ခဏခဏ ကျနေပုံပေါ်တယ်။ ကြာလာတော့ လိင်တံကို အထုတ်အသွင်း လုပ်လိုက်တိုင်း တဗွတ်ဗွတ်နဲ့ အိပ်ခန်းထဲ အသံတွေ ညံနေတော့တာပေါ့။

မိနစ် ၃၀ လောက်ကြာတော့ ကျနော်လည်း ဆီးကျောတွေ တောင့်တင်းလာပြီး ပြီးချင်သလိုလို ဖြစ်လာတော့ လုပ်နေတဲ့ အရှိန်ကို မြှင့်တင်လိုက်တယ်။ ဆီးခုန်နှစ်ခု ထိရိုက်တဲ့ အသံက တဖတ်ဖတ်နဲ့ ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာတော့တာပေါ့။ ပတ်လက်လှန်ပြီး အောက်ကရှိနေတဲ့ မိနှင်းရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲလို့ အားယူရင်း လိင်တံကို တစ်ဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်ချပြီး သွင်းနေလိုက်တယ်။ မိနှင်းဆီကလည်း ညီးသံတွေ ထွက်လာနေပြီ။ အသံကိုကြားရတဲ့ ကျနော်လည်း ဖီးလ်တွေ ပိုတက်လာလို့ သုတ်ရည်တွေကို စတင် ပန်းထုတ်မိတော့တာပေါ့။

လိင်တံကို ပိပိထဲ တစ်ဆုံးဆောင့်သွင်း ဆီးခုန်းနှစ်ခုကို ဖိကပ်ထားပြီး လိင်တံထိပ်ခေါင်းက မိနှင်းရဲ့ သားအိပ်ခေါင်းထိပ်ကို တေ့လို့ ကျနော်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေကို အားနဲ့ ညှစ်ထုတ်လို့ ပစ်သွင်းနေတော့တာလေ။ သုတ်ရည်တွေ ထွက်နေတုန်းမှာပဲ ကျနော်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က မိနှင်းပေါ် မှောက်ချလိုက်တော့ မိနှင်းလည်း ကျနော့်ကို အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ထားပေးတယ်။ နောက်ဆုံးထွက်လာတဲ့ သုတ်ရည် တစ်စက်အထိ မိနှင်းရဲ့ ပိပိထဲကို ဝင်ရောက်သွားပြီးမှ ကျနော်လည်း အာကုန်သွားလို့ လိင်တံကို ပိပိထဲက ထုတ်ပြီး ဘေးကိုလှဲချမိလိုက်တော့တယ်လေ။

ကျနော် အမောဖြေနေတုန်း မိနှင်းဆီက အသံ စထွက်လာတော့တယ်။

“ ကောင်းလိုက်တာဟယ်…. နင် အဲ့ဒီလောက် အကြာကြီး လုပ်နိုင်တာ အခုမှ အယားပြေ အဆာပြေသွားတော့တယ်”

လို့ပြောရင်း ကျနော့်ရဲ့ ပါးကိုနမ်းတယ်။ ကျနော်လည်း အစရှိအနောင်နောင်ဆိုတော့ နောက်တစ်ချီလောက် ထပ်ဆွဲဖို့ ခဏ အနားယူရင်း ကျနော်တို့ နှစ်ဦး စကားတွေ ပြောနေကြတာပေါ့။

“ နင်နဲ့ငါ အခုအချိန်ကစပြီး မရီးနဲ့မတ် ဆိုတဲ့ တော်စပ်နေတာတွေ မေ့လိုက်တော့ဟာ”

လို့ မိနှင်းက စပြောလာတယ်။

“ ငါ့ယောင်္ကျားက လိင်ဆက်ဆံတာ နင့်လောက် အင်နဲ့အားနဲ့ မလုပ်နိုင်ဘူးဟ။ ပြီးတော့လည်း ၁၀ ချက်လောက် လုပ်ပြီးသွားရင် သုတ်ရည်ထွက်လို့ ပြီးသွားတတ်တော့ ငါ့မှာ တန်းလန်းကြီး ဖြစ်ကျန်နေခဲ့ရတာ အမြဲတမ်းပဲ။ နင့်အစ်ကိုကလည်း ရိုးချက်ဟာ။ လိင်ဆက်ဆံတယ်ဆိုတာ ငါရဲ့ ပိပိထဲ သူလိင်တံထည့်ပြီး လုပ်တာလောက်ပဲ သိတယ် တစ်ခြားနည်းလမ်းတွေ မသိတော့ဘူးထင်တယ်”

လို့ ပြောနေတော့ ကျနော်လည်း မိနှင်းတစ်ယောက် ဘာဂျာတောင် အမှုတ်ခံရဘူးရဲ့လား မသိဘူး လို့ တွေးနေမိတယ်။

“ တို့လင်မယားလည်း နှစ်လလောက်ပဲ တွေ့ရတာ။ သူပြန်ထွက်သွားရင် ငါအရမ်းဒုက္ခရောက်တာဟဲ့။ သူလုပ်ပုံက ငါ့ကို ဆွသွားသလို ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး တို့လို့တန်းလန်းနဲ့ ၆ လလောက် ပြန်စောင့်နေရတာ ကြာတယ်ဟာ”

“ ကဲ နင်ချည်းပဲ စကားတွေ ပြောနေတော့တာပဲ။ သန့်ရှင်းရေးသွားလုပ်မယ် လာခဲ့”

လို့ ကျနော်ကပြောပြီး အိမ်ရာပေါ်ကနေ ဆွဲချလိုက်တော့ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ ရေချိုးခန်းကို ရောက်လာရော။ ရေချိုးခန်း မီးရောင်အောက်ရောက်မှ ကြည့်မိတာ မိနှင်းရဲ့ အတွင်းသားတွေ အတော်ဖြူဝင်းတာပဲ။ လုံးကြီးပေါက်လှ မဟုတ်ပေမယ့် သူဟာနဲ့သူ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ တည်ရှိနေတာပေါ့။ ပိပိကို မိနှင်းတစ်ယောက် ရေဆေးနေတုန်းမှာ

“ နင့်သုတ်ရည်တွေ ပိပိထဲက ပြန်ထွက်လာတာ အများကြီးပဲ နှမြောစရာကြီး”

လို့ပြောတော့ ကျနော်လည်း ရှူရှူးပေါက်နေရင်း မျက်နှာကို သူ့ဖက်လှည့်ပြီး

“ ထပ်ဖြည့်ပေးမယ်”

လို့ ပြောမိတာပေါ့။ နှစ်ဦးသား သန့်ရှင်းရေးလုပ်လို့ ပြီးတော့ အိပ်ရာပေါ် ပြန်ရောက်လာပြီး မိနှင်းကို ပက်လက်လှဲခိုင်းလိုက်ပြီး ကျနော်က သူ့အပေါ်ကနေ ခွတက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်စနမ်းတော့တာပေါ့။ နောက်တော့ လည်ပင်းနဲ့ ရင်သားတွေဆီ ရောက်သွားရော။ ရင်သားတွေက ၃၃ လောက်ရှိပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတစ်ဖက်က အထဲကိုတောင် ဝင်နေတယ်။ ကျနော်လည်း ဝင်နေတဲ့ဖက်ကို စုပ်ဆွဲလိုက်တာ နို့သီးခေါင်းက ထွက်လာတော့တယ်။

နို့သီးခေါင်းနဲ့ ရင်သားနှစ်ဖက်လုံးကို နေရာလပ်မကျန် လျှာနဲ့နမ်းပေးနေမိတာ မိနှင်းတစ်ယောက် မျက်စိတွေမှိတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေတော့တယ်။ ဝမ်းဗိုက်သားတွေကို လျှာနဲ့ပွတ်ဆွဲသွားတော့ ယားလို့ထင်တယ် ဗိုက်သားတွေလှုပ်နေတယ်။ မိနှင်းရဲ့ ဆီးခုန်မွှေးတွေက မထူမပါးနဲ့။ ပေါင်ကို ကားလိုက်ပြီး ပိပိကို လျှာနဲ့စလျက်လိုက်တော့ မိနှင်းတစ်ယောက်

“ ဟဲ့ မလုပ်နဲ့လေ”

လို့သာ အသံထွက်လာတယ် ခန္ဓာကိုယ်က မရုန်း၊ ပိပိမှာ ဆပ်ပြာနံ့လေးက မွှေးနေတော့တာပေါ့။ အမွှေးတွေကို ဖယ်ပြီး ပိပိကို အုပ်နေတဲ့ ကြွက်နားရွက် နှစ်ခုကို ဘေးရောက်အောင် လျှာနဲ့ ထိုးဖယ်လိုက်ပြီး အစိနဲ့ ပိပိအတွင်းထဲကို ကောင်းကောင်း မွှေပေးလိုက်တာ မိနှင်းတစ်ယောက် ခေါင်းကိုမော့လို့ ပါးစပ်ကိုဟလို့ အရမ်းကောင်းနေတဲ့ ပုံစံမျိုး။

မိနှင်းတစ်ယောက် လက်တွေက သူ့ရင်သားတွေကို ပြန်ပြီးပွတ်လိုက် ညှစ်လိုက်နဲ့ ဖြစ်နေပြီ။ ကျနော်လည်း အစိကို လျှာနဲ့လျက်ပေးနေရင်း မိနှင်းဖင်ကြီးက ကော့တက်လာတော့ ဖင်လုံးတွေကို လက်နဲ့ ညှစ်ပေးလိုက် ဖင်ကြားထဲကို လက်ညှိုးနဲ့ ပွတ်လိုက် ဖင်ဝကို ဆွပေးလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ မိနှင်းရဲ့ ခါးက မွေ့ယာကနေ မြောက်တက်နေပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် မိနှင်းလက်က ကျနော့်ဆံပင်ကို လက်ကဆွဲလို့ ပိပိထဲကို ကျနော်ခေါင်းထိုးသွင်းနေတဲ့ ပုံစံ။ ပိပိထဲကနေ အရည်တွေက အဝကနေ တစ်ပွက်ပွက်နဲ့ တောက်လျှောက် ထွက်ကျနေတာ ဖင်ဝတွေတောင် စိုရွှဲလာခဲ့ပြီ။

ကြာလာတော့ မိနှင်းတစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ သည်းမခံနိုင်တော့ပဲ အိပ်ရာပေါ်ကနေ လူးလဲထလိုက်ပြီး ကျနော့်လိင်တံကို သူ့ပါးစပ်ထဲထည့်လို့ အားပါးတရလွေတော့တာ။ ကျနော်လိင်တံလည်း မာတောင်ပြီး ပြောင်တင်းလာတဲ့ အချိန်ရောက်တော့

“ နင့်ဟာကြီး ငါ့ပိပိထဲ ထည့်ပြီး အသားကုန် ဆောင့်ပေးတော့ဟာ…. ငါ့ပိပိထဲမှာ အရမ်းယားနေပြီ”

တဲ့။ ကျနော် နောက်တစ်ကြိမ် သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆိုင်ကယ်စီးသလို ကိုင်လို့ ကားထားပြီး ပိပိထဲကို လိင်တံထည့်လို့ ဆောင့်တော့တာပေါ့။ အားမရသလို ဖြစ်မိတော့ ခြေနှစ်ချောင်းကို ရင်ဘတ်မှာကပ် ကျနော့်ကိုယ်လုံးကို ရှေ့ကိုကိုင်းလိုက်ပြီး မိနှင်းရဲ့ ပုခုံးကိုဆွဲလို့ ဆောင့်တော့တာပေါ့။

တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း မိနှင်းလည်း ဖီးလ်တွေတက်တဲ့ အသံနဲ့ ငြီးငြူနေရပြီ။ ကျနော့်လိင်တံ မိနှင်းရဲ့ ပိပိထဲအရောက်မှာ တဆစ်ဆစ်နဲ့ အညှစ်ခံနေရတာ နှစ်ခါလောက်ရှိပြီ။ ထုံးစံအတိုင်း အရည်တွေက အထွက်များလို့ လိင်တံအရင်း ကျနော်ရဲ့ အမွှေးတွေမှာတောင် အဖြူရောင် အရည်တွေက အခဲလိုက် ကပ်နေတော့တယ်။ သူ့ကိုလုပ်နေတာ မိနစ် ၃၀ လောက်ကြာတော့ မိနှင်းက

“ ပြီးလိုက်တော့ဟာ ပိပိထဲကို သုတ်ရည်တွေ ထည့်ပေးတော့ ငါတော့ ဘယ်နှစ်ခါပြီးသွားမှန်း မသိတော့ဘူး အားကုန်ချင်လာပြီ”

လို့ ပြောတော့တာလေ။ ဒါနဲ့ပဲ ကျနော်လည်း ရင်ဘတ်မှာ ကပ်ထားတဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းထဲက တစ်ချောင်းကို အောက်ချလို့ခွလိုက်တော့ မိနှင်းလည်း ဘေးတိုက်လေးဖြစ်သွားပြီး ကျနော့်လက်တစ်ဖက်က မိနှင်းရဲ့ နို့တစ်ဖက်က ဆွဲလို့ မိုင်ကုန်ဆောင့်တော့တာပေါ့။

နောက်ထပ် ၁၀ မိနစ်ပဲ ကြာတယ် သုတ်ရည်တွေ အများကြီး ပန်းထွက်လို့ ပြီးသွားပြန်ရော။ မိနှင်းလည်းမော ကျနော်လည်း အားကုန်သွားပြီး အချိန်ကလည်း နောက်နေ့ကူးသွားလို့ မနက် ၃ နာရီထိုးပြီ။ ကျနော်တို့နှစ်ဦး အဝတ်အစားတွေတောင် ပြန်မဝတ်နိုင်တော့ပဲ အတူဖက်လို့ အိပ်လိုက်ကြတော့တယ်။ မနက် ၁၀ နာရီလောက်မှပဲ နိုးတော့တယ်လေ။

မနက် အိပ်ရာကနိုးတော့ ခပ်သွက်သွက်လေး တစ်ချီလောက် ဆွဲဖြစ်လိုက်သေးတယ်။ လုပ်နေတုန်း မိနှင်းက ခဏရပ်ခိုင်းပြီး

“ နင့်အတွက် ငါအချိန်ပြည့်ရှိနေသလို ငါ့အတွက်လည်း နင်ကွက်လပ်တွေ ဖြည့်ပေးပါ။ နင့်အစ်ကို ပြန်လာရင်တော့ ခဏလေး သည်းခံပြီး စောင့်ပေးပေါ့…။ ဒါပေမယ့် လစ်ရင်တွေ့ကြမယ်။ နင်နဲ့ငါ့ကြားမှာ တော်စပ်နေတဲ့ မရီးနဲ့မတ် ဆိုတဲ့ဟာတွေ မေ့လိုက်တော့….။ နင်မိန်းမ မယူသေးခင်အချိန်အထိ နင်နဲ့ငါဟာ အကောင်းဆုံး sex partner တွေလို နေကြမယ်”

ဆိုပြီး သဘောတူညီချက်တွေ ယူတော့တာ။ ကျနော်က ဘာပြောစရာရှိမှာလဲ

“ အေးပါဟာ”

လို့ပြောရင်း လုပ်နေတာကို စိတ်တွေလျှော့ချလိုက်ပြီး မြန်မြန်ပြီးအောင် လုပ်လိုက်တော့တယ်။

အဲဒီနေ့ အဲဒီအချိန်ကစလို့ မိနှင်းနဲ့ ကျနော်ဟာ အားတိုင်းလုပ် ယားတိုင်းလုပ်ဖြစ်ကြတယ်။ အစ်ကိုပြန်ရောက်နေတဲ့ အချိန်မှာတောင် လစ်ရင်လစ်သလို ဆွဲ၊ မီးဖိုခန်းလဲ မရှောင်၊ ထမင်းစားပွဲလည်း ညှောင့်စင်လုပ်၊ တစ်ခါတစ်လေ အိပ်ခန်းတွေကြားက လူသွားလမ်းမှာတောင် မိနှင်းက လစ်ရင် လွေပေးတတ်သေးတယ်။

အစ်ကိုပြန်လာပြီး နှစ်လလောက် ရန်ကုန်မှာ နေသွားတယ်။ သင်္ဘောပြန်ထွက်တော့ မိနှင်းမှာ ကိုယ်ဝန်ရနေတာကို အစ်ကိုတစ်ယောက် သိသွားတော့ ဝမ်းသာသွားပြီး ကျနော့်ကို ဂရုစိုက်ပေးဖို့ မှာနေပြီး ကလေးမွေးခါနီးရင် သူ့ပြန်လာမယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းကို ပြောခဲ့တာပေါ့။ အစ်ကိုတစ်ယောက် လေယာဉ်ပေါ်တက်သွားပြီး အပြန်လမ်းမှာ မိနှင်းကို ကျနော်က

“ ဟဲ့ ကိုယ်ဝန်က ဘယ်နှလရှိနေပြီလဲ”

လို့ မေးလိုက်တော့

“ ၂ လ ကျော်နေပြီ နင့်ဟာလေးလေ”

လို့ မိနှင်းက ပြောရင်း ကားပေါ်မှာ ကျနော့်လက်ကို ကိုင်ထားတာပေါ့။ မိနှင်းတစ်ယောက် ကိုယ်ဝန်ရနေပြီဆိုတဲ့ အသိတွေနဲ့များ လိင်စိတ်တွေ ပိုကြွနေလားမသိ။ အခုနောက်ပိုင်း လိင်ကိစ္စမှာ သူကပဲ ဦးဆောင်နေတော့တာ။ ကျနော့်အခန်းထဲ လာပြီး အပြာကားတွေကြည့်လိုက် လုပ်လိုက်နဲ့ လိုအပ်နေတဲ့ ကွက်လပ်တွေ ဖြည့်ပေးနေရတာ။

ကြာလာတော့ ကျနော် အစ်ကို့ကိုတောင် စိတ်မှာ မှန်းလို့ အားနာလာရတယ်။ သူ့အတွက်ရှာပြီး ပေးစားခဲ့တဲ့ မိန်းမက ကျနော့်အတွက်ပဲ ဖြစ်နေခဲ့ပြီ။ မိနှင်းကိုယ်တိုင်လည်း ကျနော့်ကို သူ့ယောင်္ကျား တစ်ယောက်လိုပဲ ဆက်ဆံနေတော့တယ်။ ကျနော်ကိုလည်း တစ်ခါတလေ

“ နင်မိန်းမ မယူနဲ့တော့ဟာ…. ငါဝေပြီး မစားချင်တော့ဘူး”

လို့ပြောတော့ ကျနော်လည်း ရယ်ချင်သွားပြီး

“ နင်ကြတော့ရောလို့”

ပြန်ပြောလိုက်တော့ ရယ်ကျဲကျဲလုပ်နေပြီး

“ တစ်နှစ်မှာ ၂ လ ၃ လ လောက်ပဲ နင်နဲ့အတူ မအိပ်တာပါဟာ….။ ကျန်တဲ့ အချိန်တွေမှာ နင့်ဟာက ငါ့အထဲမှာ အမြဲဝင်နေတာပဲဟာ”

လို့ ပြောရင်း ကွက်လပ်တွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးနေကြတုန်းပေါ့လေ။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။ 



ကြီးမေထွေးတို့ တဲ (စ/ဆုံး)

ကြီးမေထွေးတို့ တဲ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - Buu Khar Thie

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

“ ပြစမ်း မေထွေးကို သားဂျိုးလေးကြီးပြီလားလို့”

“ ကြီးသေးပါဘူးဗျ သေးသေးလေးပဲရှိသေးတယ်”

“ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ပလွတ်”

“ အား...အားအား ယားတယ် မေထွေးရ”

“ ကောင်းရော..ကောင်းလား”

“ အင်း ကောင်းတယ် နောက်လည်းအဲ့လိုလုပ်ပေးနော် မေထွေး”

“ အမြဲလုပ်ပေးမှာပေါ့ မေ့သားလေးကို”

ဒါလွန်ခဲ့တဲ့ ၇ နှစ်လောက်ကပေါ့။ ဘဘမိန်းမဒေါ်မေထွေးကျနော်ကိုလီးစုပ်ပေးခဲ့တာပါ။ အဲ့တုန်းက ကျနော် ၁၂ နှစ်ပဲရှိသေးတယ်။

ရွာကိုပြန်တိုင်းဘဘဦးကောင်းတို့တဲမှာနေတယ်။ ကစားတယ်။အိပ်တယ်။ အစ်ကိုဝမ်းကွဲတွေလည်းရှိတာကိုး။ ဖိုးဖိုးဖွားဖွားတို့ဆီလာလည်ပေမယ့် အဖော်တွေရှိတဲ့ဘဘတဲမှာပိုပျော်တယ်။ အဲ့မှာပဲအိပ်တာများသည်။ မေထွေးနဲ့လေ။

ဘဘမိန်းမဒေါ်မေထွေးကို ကျနော်က အမေထွေးခေါ်ရာကနေ မေထွေးလို့ပဲခေါ်တော့သည်။ သားတွေချည်းမွေးထားပြီးအကြီးဆုံးကပဲကျနော်ထက် ၁၀ နှစ်ကျော်ကြီးသည်။ အငယ်ဆုံးကတော့ ၃ နှစ် လောက်ပဲကွာသည်။ ကိုလတ်နဲ့က ၅ နှစ်ကွာသည်။ နေ့ဘက်ဆိုဖိုးဖိုးဖွားဖွားတဲသွားဆော့ကြ ညနေဆိုပြန်လာအိပ်ကြ။

တစ်ကွင်းလုံး တစ်တောင်လုံး လျှောက်သွားဆော့ကြသည်။ နောက်မှ နေပူထဲ လျှောက်ဆော့နေကြတာဖျားမှာစိုးတာနဲ့ဘဘက လျှောက်မဆော့ရတစ်နေရာမှာပဲ ဆော့ရမယ်ဆိုလို့ ငြိမ်သွားကြတာ။ သုံးယောက်ပေါင်းလောင်းကျော်နေကြတာလေ။ ညဘက်အိပ်ရင်တော့ ကျနော်က မေထွေးနဲ့အိပ်ရသည်။

ဘဘကရွာမှာ သာရေးနာရေးကိစ္စတွေနဲ့ ရှုပ်နေတော့လယ်တဲကို ညဘက်ပြန်အိပ်တာနည်းသည်။ အိပ်လည်း သူ့ဟာသူဘုရားစင်အောက်အိပ်တာများသည်။

အကိုကြီးကသူအိမ်ထောင်နဲ့သူ။ ဟို ၂  ယောက်က တဲရှေ့မှာအိပ်ကြသည်။ ကျနော်ကအတွင်းခန်းမှာမေထွေးနဲ့ အိပ်ရသည်။အဲ့မှာ ဇာတ်လမ်းကစတာပဲ။မေထွေးက ကျနော်ဂျိုးလေးကိုလာလာကိုင်ပြီးစတတ်သည်။ဂျိုးလေးကြီးလာပြီ။ ငါ့သားလူပျိုဖြစ်နေပြီ။

စသည်ဖြင့်စရင်း ဂျိုးလေးကိုကုန်းစုပ်ပေးတတ်သည်။ ကျနော်ကတော့မသိ feel ခံနေတာပေါ့။ နောက်မှ မေထွေးတဏှာကြီးမှန်းသိရသည်။ အဲ့တုန်းကတော့ မေထွေးဂျိုးလေးစုပ်ပေးရင် လီးကထောင်လာပြီး မေထွေးပါးစပ်ထဲခါးကော့ထိုးပစ်သည်။

နို့တွေလည်းတိုက်သည်။ ကျနော်ကလည်းစို့သည်ပဲ။နွေဘက်ဆိုတော့ပူသည်။ညဘက်ဆို မေထွေးက ထဘီရင်လျားနဲ့အိပ်တတ်သည်။မေထွေးကအသက် ၄၀ ကျော်သားသုံးယောက်အမေဆိုပေမယ့် နို့ကြီးတွေကခုထိတင်းတုန်း။

အစနှစ်တုန်းကတော့ အရွယ်ကလည်းငယ်သေး။ လိင်စိတ်ကလည်းမရှိသေးတော့ သာမာန်အတိုင်းစို့သည်။လက်ကတော့ အငြိမ်မနေ။ နို့စို့ရင်းမပူတစ်ပူဗိုက်ကိုပွတ် အောက်ကိုဆင်းပြီး ဆီးခုံက အမွှေးတွေကိုဆွဲတာပဲ ဟီးးးးး။ နောက်နှစ်တွေသွားတော့ ကျောင်းမှာအပေါင်းအသင်းစုံ အောစာအုပ် အောကားကြည့်တတ်လာပြီးဂွင်းလည်းထုတတ်နေပြီ။လီးကလည်းကြီးပြီးရှည်လာသည်။ ၁ လက်မခွဲလုံးလောက်တုတ်ပြီး ၇ လက်မနီးပါးရှည်လာသည်။

မေထွေးကဂျိုးကြီးပြီလားမေးမြဲ လီးစုပ်မြဲ။ကျနော်ကလည်း ကော့ထိုးမြဲ။လီးကြီးလာတော့ ဂွင်းပါထုပေးသည်။မပြုတ်သေးတဲ့ဒစ်ကလေးကိုဖြဲချပြီးဒစ်ဘေးက လချေးတွေကိုပါ လျာနဲ့ယက်ပြီးမြိုချသည်။

ကျနော်လည်း လက်ကအမွှေးဆွဲရာကနေ အဖုတ်ကြီးပါနှိုက်လာသည်။ ကျနော်နို့စို့ချိန်ဆို မေထွေးကပက်လက်လှန်ပေးထားသည်။ကျနော် ကလည်း နို့ကိုစို့ရင်း အဖုတ်ကြီးပါနှိုက်သည်။

အိပ်ခန်းက တံခါးရှိတော့ကျနော်ကြိုက်သလိုကဲရဲသည်။ မေထွေး အဖုတ်ကြီးကိုလည်း ဓာတ်မီးနဲ့ထိုးကြည့်သည်။မေထွေးက ထဘီကိုခါးအထိလှန် ပေါင်ကား ပြသည်။ အဖုတ်ကအကြီးကြီးဗျ။

မေထွေးကအသားညိုတော့ သားသုံးယောက်မွေးထားတဲ့ အဖုတ်ကြီးကလန်ပြဲညိုမဲလို့။ ကြွက်နားရွက်တွေနဲ့။ကျနော့်အတွက် ကစားစရာ အသစ်ရတာပေါ့ဗျာ။

ငုတ်တုတ်ထောင်နေတဲ့အစိကြီးကိုဆွဲလိုက် ကြွက်နားရွက်ဆွဲလိုက်နဲ့ မေထွေးခင်မျာ feel တွေတက်လို့။ကျနော့်ဂျိုးကိုစုပ်ပေးသလိုသူ့အဖုတ်ကြီးလည်းယက်ခိုင်းသည်။ကျနော်လည်းသူပြောသလိုရော အောကားတွေထဲကလိုရောယက်ပေးတာဗြောင်းကိုဆန်လို့ ။

“ သား သားဂျိုးလေး မေထွေးအဖုတ်ထဲထိုးထည့်လိုက်”

ကျနော်လည်းမသိသလိုလိုနဲ့ လီးကိုဟိုထိုးဒီထိုး ထိုးတော့ သူကိုယ်တိုင်ကိုင်ပြီးအဖုတ်ဝတေ့ပေးသည်။

“ အု အား မေထွေး ဝင်သွားပြီလား”

“ အေးတစ်ဆုံးပဲ သားရယ် ညှောင့်တော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ညှောင့် ”

ကျနော်လည်းမေထွေးပြောသလိုလုပ်သည်အဖုတ်ကချောင်နေပေမယ့်လိုးလို့ကောင်းသေးသည်။

“ ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဘွတ်ပလပ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်”

“ သားဖြည်းဖြည်းလုပ် အပြင်ကကြားသွားမယ် တိုးတိုး”

“ ကိုလေးတို့လား သူတို့ကဆင်အော်တောင်မနိုးပါဘူး မေထွေးရာ အေးဆေးပါ”

ကျနော်လည်းပြောရင်းဆောင့်ဆောင့် လိုးပစ်ပြီး အချက် ၃၀ လောက်ဆောင့်ကာ လရည်တွေအဖုတ်ထဲပန်းထည့်ပစ်လိုက်သည်။

“ အား အားထွက်ကုန်ပြီမေထွေးရေ အားအား”

“ အာ့ကြောင့်သားကိုဖြည်းဖြည်းလုပ်လို့ ပြောတာပေါ့ မေထွေးတို့လိုးကြတာ ဘယ်သူမှမပြောနဲ့နော်သား နောက်နေ့လည်းလိုးကြမယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့..မေထွေး”

“ မေထွေးကိုလက်နဲ့လုပ်ပေးအုန်း မေထွေးမပြီးသေးဘူး ”

“ ဟုတ် မေထွေး”

ကျနော်လည်း မေထွေးပြောပြသလို အစိကိုကုန်းစုပ် အဖုတ်ဝကို လက်၂ ချောင်းထိုးထည့်ပြီးကလိုင်းပေးသည်။လက် ၃ ချောင်းထပ်ထိုးထည့်သည်။ခဏကြာတော့ မေထွေးကော့ပြီးအရည်တွေးပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

မနက်ကျတော့ ဘဘကအကိုလေးတို့ ၂ ယောက်ကို ရွာမှာအလုပ်ကူဖို့ခေါ်သွားတော့ကျနော်နဲ့မေထွေးပဲကျန်သည်။ညကလိုးထားပေမယ့်လီးကတောင်နေသည်။မေထွေး ကတဲအောက်ကြက်ခြံထဲဝင်ပြီးလှဲကျင်းနေသည်။တဲအောက်ကလူကြီးဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ပြီးဝင်လို့ရသည်။

ဘေးတွေပတ်ကာထားတော့ အပြင်ကလူမမြင်နိုင်ပါ။ အထဲမှာ ပစ္စည်းတွေလည်းထားတော့ တစ်ခုခုဆို ပုန်းလို့ရသည်။ကျနော်လည်း ဝိုင်းကူသည်။ မေထွေးကလှဲ ကျနော်ကကျုံးထည့်နေသည်။ မေထွေးအနားကပ်ပြီး

“ မေထွေး ညကလို လုပ်ရအောင်လေ”

“ ဟယ် ကောင်လေး အစောကြီးရှိသေးတယ်”

“ သား ဂျိုးလေးထောင်နေပြီဗျ”

“ ဟင် နှာဗူးလေး ခဏနေအုန်း ဒါလေးလှဲအုန်းမယ်”

“ အဟီးး ဟုတ်ကဲ့ မေထွေး”

လိုးရတော့မယ်ဆိုတော့ လီးကပိုတောင်လာသည်။ လှဲကျင်းပြီးတော့ မေထွေးကအပြင်ထွက်ဖို့သွားသည်။

“ မေထွေး သားက ဒီထဲမှာလိုးချင်တာ”

“ ဟယ်ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ လာပါ အပေါ်မှာသွားလိုးကြမယ်”

“ ဒီမှာလည်းကောင်းပါတယ်မေထွေးရ သား မြေဆီအိတ်ခွံတွေခင်းလိုက်မယ်”

“ ကဲကဲ ကိုယ်တော့် သဘောကျပါတော်”

ကျနော် မြေဆီအိတ်ခွံသုံးလုံးယူကာမြေညီမှာခင်းလိုက်သည်။ ဒါမှ ကျောမနာ ဒူးမနာမှာလေ အဟဲ။ မေထွေးက လေးဘက်ထောက်ကာဖင်ကုန်းပေးသည်။ ထဘီကိုခါးအထိလှန်တင်လိုက်သည်။ မေထွေးဖင်ညိုညိုကြီးကြားမှအဖုတ်ညိုကြီးကပြူးထွက်လာသည်။

ကြွက်နားရွက်တွေက ကျနော့်ကိုလျှာထုတ်ပြီးပြောင်နေသယောင်ယောင်။အစိကြီးကလည်းပြူးနေသည်။အပေါ်မှာဖင်စအိုဝမဲမဲကစူပြီး ကျနော့်ကိုနှုတ်ခမ်းထော်ပြနေသည်။ဖင်ဝကြီးကလိုးချင်စရာ။

“ မေထွေး ယက်ပေးမယ်နော်”

“ အင်း ယက်လေ....သား”

ကျနော်လည်း အောကားထဲကအတိုင်း မေထွေးဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကိုဖြဲပြီး ဖင်ဝကိုယက်ပစ်လိုက်သည်။ဖင်ဝကြီးပွစိပွစိဖြစ်လာသည်။

“ အိုး အား သားရေ...ဘယ်ကိုယက်နေတာတုန်း ဖင်ကိုမယက်နဲ့လေ ယားတယ် အိုးဟိုးဟိုး အိုးအိုးအီးအား”

“ ကောင်းလားဟင် မေထွေး သား အပြာကားထဲကလိုလုပ်ကြည့်တာ”

“ ယားကျိကျိနေပေမယ့် ခံလို့ကောင်းသားပဲ ဆက်ယက်ပါအုန်း အဖုတ်ကိုလည်းယက်”

ကျနော်လည်းအစိမှဖင်ဝ ဖင်ဝမှအစိအထိအပေါ်အောက်ပင့်ပင့်ယက်ပေးလိုက်သည်။အလုပ်လုပ်ထားတာဆိုတော့အဖုတ်ကြီးကချွေးနံ့နည်းနည်းထွက်နေသည်။

ဖင်ကတော့မနံ။မေထွေးကိုကျနော့်ဘက်လှည့်ခိုင်းပြီးလီးကော့ပေးလိုက်သည်။မေထွေးသဘောပေါက်သည်။ကျနော့်လီးကိုငုံကာလေးဘက်ထောက်လျက်ပဲစုပ်ပေးသည်။ကျနော်လည်းမေထွေးခေါင်းကိုကိုင်ကာပါးစပ်ကိုလိုးပလိုက်သည်။

“ ဝေါ့ ဝေါ့ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ သားရယ်..လည်ချောင်းထဲ ဝင်တော့မယ်”

ကျနော်လည်းမေထွေးပါးစပ်ထဲအဆုံးသွင်းပြီးခေါင်းကိုကိုင်ထားလိုက်သည်။ လီးက အာခေါင်ကျော်၍လည်ချောင်းထဲပါရောက်သည်။ အရသာကအဖုတ်လိုးရသလိုပင်။လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်ထိုးထည့်လိုက်ဖြင့်မေထွေးပါးစပ်ကိုလိုးသည်။

“ ဘွပ် ဘွပ် ဘွပ်ဘွပ် ဘလစ် ဘွတ်”

အဖုတ်လိုးသလိုပင်အသံတွေထွက်လာသည်။

မေထွေးကတော့မျက်ရည်ပါဝဲသွားပြီးကျနော်လုပ်သမျှခံနေသည်။ ကျနော့်ပေါင် တစ်လျှောက် မေထွေးရဲ့တံထွေးတွေရွှဲစိုနေသည်။ လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်တော့လီးမှာပါစိုရွှဲနေသည်။ မေထွေးကိုဟိုဘက်ပြန်လှည့်ခိုင်းပြီးဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းသည်။

“ မေထွေး သား ဖင်လိုးချင်တယ် ဖင်ဖြဲပေး”

“ သားဘဘလိုးဖူးလို့ မေထွေးဖင် ၂ ခါ ၃ ခါတော့ခံဖူးတယ် ဖြည်းဖြည်းလိုးနော်”

“ ဟုတ် မေထွေး”

မေထွေးဖင်ခံဖူးသည်ဆို၍ပျော်မိသည်။ မခံဘူးတဲ့သူဆို ကိုယ့်စိတ်ကြိုက်လိုးရမှာမဟုတ်ဘူးလေ။ မေထွေးဖြဲပေးထားတဲ့ဖင်ဝထဲလီးတေ့ပြီးထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ် ဘလွတ် ဘု”

လီးတစ်ဝက်ကျော်ဖင်ထဲဝင်သွားသည်။

“ အားကျွတ်ကျွတ် သား ရေ ..ဖြည်းဖြည်းသွင်း ဖင်ကအဖုတ်လို မဟုတ်ဘူး..အဆုံးဝင်မှသားစိတ်ကြိုက်ဆောင့်”

ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးအဆုံးဝင်အောင် သွင်းသည်။ မေထွေးဖင်နဲ့ကျနော့်ဆီးခုံထိမှရပ်လိုက်ပြီး ခဏနားသည်။ တစ်ချက်ချင်းမှန်မှန်ဆောင့်လိုးပေးတော့ မေထွေးကဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်ပစ်ပေးသည်။

ကျနော်လည်း အစအဆုံးလိုးလိုက်အဝတင်ကပ်ညှောင့်လိုက်ဖြင့် စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ပုံမှန်လေးလိုးနေလိုက်သည်။ ကျောင်းမှာသူငယ်ချင်းတွေကိုပြန်ကြွားလို့ရပြီလေ။ အောကားကြည့် အောစာဖတ်နေတဲ့သူတွေထဲ ကျနော့်ကသူတို့ထက်အတွေ့အကြုံပိုသွားပြီ။ ကျနော်က စာတွေကားတွေထဲက အတိုင်းလက်တွေ့ အသုံးချနေခြင်းဖြစ်သည်

“ သားဆောင့်တော့ရပြီ မေထွေးခံနိုင်ပြီ စိတ်ကြိုက်လိုးတော့”

မေထွေးကပြင်းပြင်းလိုးခိုင်းလာတော့ ကျနော်ကလည်းဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုးပစ်လိုက်သည်။

“ ဘုဘုဘွတ် ဘလွတ်ဘွတ် ဗြွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဘွတ် ဗြိ”

ဖင်ထဲမှလေအန်သံများကတဘွတ်ဘွတ်။မေထွေးကဖင်ဝကိုညှစ်ပေးတော့လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။လီးဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်းညှစ်ညှစ်ပေးတာ။

“ ကောင်းလိုက်တာ လိုးလိုး သားလေးလိုး အင်း အား အိုးးးးး”

အချက် ၅၀ ခန့်ဆောင့်လိုးပလိုက်ပြီးဖင်ထဲလရည်တွေပန်းထည့်လိုက်သည်။မေထွေးကတော့ပြီးတာခဏခဏ။

ကျနော်လည်းပြီးသွားတော့လီးကိုဖင်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပလွတ်ဆိုမြည်ပြီးအပြင်ထွက်လာသည်။ဖင်ဝမဲမဲက ဟောင်းလောင်းလေးကျန်ခဲ့သည်။ အတွင်းသားတွေက ရဲလို့။

အတောင်မကျသေးတဲ့လီးကိုဖင်ထဲပြန်ဖိသွင်းလိုက်ပြီးမေထွေးခါးကိုဖက်ကာဘေးသို့လှဲချလိုက်ပြီးအိပ်လိုက်တော့သည်။ တဲအကာကနေချောင်းနေသောမျက်လုံးကိုတော့ ကျနော်ရောမေထွေးပါမသိလိုက်ပေ။

နောက်နှစ်ရွာပြန်တော့ ဘဘနဲ့ကိုလတ်ကအဖိုးတို့တဲ့မှာ။မေထွေးတို့တဲမှာရှိတယ်ကွမ်းခြံရေလောင်းနေတယ်ဆိုလို့ကျနော်သွားသည်။တဲမြောက်ဘက်က ကွမ်းခြံထဲမေထွေးက အကိုငယ်နဲ့လိုးနေကြတာ တွေ့ရသည်။

ကျနော့်ကိုတွေ့တော့ ၂ ယောက်သားမလန့်တဲ့အပြင် ခေါ်ပြီးလိုးခိုင်းသည်။ကျနော်နဲ့ကိုငယ်မေထွေးကိုညှပ်လိုးကြသည်။မေထွေးရဲ့ထန်ချက်ကတော့ လက်လန်ပါတယ်ဗျာ။

နောက်သိပ်မကြာပါဘူး ။ မေထွေးကိုယ်ဝန် ရှိလာသည်။ ကျနော့်ဟာလား ကိုလေးဟာလား မသေချာ။ဘဘကတော့ သူစွမ်းနိုင်သေးတယ်ဆိုပြီးပျော်နေလေရဲ့။


နားပါအုန်းမည်။

ဘူးခါးသီး


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်း သတိရနေမှာပါ (စ/ဆုံး)

ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်း သတိရနေမှာပါ (စ/ဆုံး)

မောင်ခြိမ့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ )

" အ   … အမေ့ … ကိုမင်းနိုင် … ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါရှင် … အဟင့် ဟင့် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် သူမတို့ လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးထားရ၏။ ကော့ထွက်ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်သားစိုင် ဖွေးဖွေး ၂ခြမ်းကြား စောက်ပတ်မှာ ဖေါင်းကြွ ထွက်နေ ပြန်သည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ခါးလေး အား လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆွဲလိုးနေ၏။ ဦးမင်းနိုင် လီးကြီး သူမအဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတိုင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများက အလိုလျောက် ညှစ်ပေး မိနေပြန်၏။ 

လင်တော်မောင်၏ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ နိုင်ငံခြားမှ ခဏ ပြန်လာသော ဦးမင်းနိုင်အား လင်ဖြစ်သူ ဦးနေဇော် မသိအောင် အိပ်ခန်းထဲ အလိုးခံနေရသည့် အဖြစ်။ တွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာကာ မျက်ရည်များ ဝဲလာစဉ် စောက်ဖုတ်ထဲမှ မာကျော တောင့်တင်းသော လီးကြီး၏ အရသာက ထူးကဲနေပြန်သည်။

လင်ဖြစ်သူ လီးထက် ထွားကြိုင်း တုတ်ခိုင်သော ဦးမင်းနိုင် လီးမှာ တချီထဲနှင့် သူမ ကာမစိတ်အား သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့၏။ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး ဖိသွင်း လိုက်တိုင်း စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် စောက်ခေါင်းထဲ ကျင်စိမ့်ပြီး အိမ်ထောင် သက်တမ်း တလျှောက် တခါမှ မရဘူးသော ကာမအရသာလေး ရရှိနေသည်။ ကုတင်ပေါ် အိပ်ယာခင်းအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်းလေး မော့တက်နေရင်း ညည်းနေရ၏။ လီးကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း ဖင်ကြီး နောက်ကော့ပေးရာ မိနစ်နှစ်ဆယ် လောက် အကြာတွင် စောက်ခေါင်းထဲ ကျင်စိမ့်လာကာ ထိန်းထားသည့် ကြားမှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကာ အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားရ၏။

ဦးမင်းနိုင်မှာလည်း လည်ပင်းကြောများ ထောင်လာကာ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးရင်း သူမစောက်ခေါင်းထဲ လရည်များ ပန်းထည့် ပစ်တော့သည်။ လရည်များ ကုန်စင် သည်နှင့် အဖုတ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ကာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်ပြန်၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ လင် ဖြစ်သူ လီးတောင် ကလေး တယောက် ရသည်အထိ မစုပ်ခဲ့ဖူးပေ။ သူစိမ်း ယောင်္ကျား၏ လီးအား မလွန်ဆန် နိုင်ပဲ အသက်အောင့်ကာ ပြောင်စင် နေအောင် စုပ်ပေး လိုက်ရတော့သည်။

" အားပါးပါး … ရှီးးးး  … စန္ဒာရယ် … အားဟား … ရပြီ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး … ပါးစပ်လေး … ဟထား "

" ရှင် … ဘာ ဘာ   ဘာလုပ်  … မလို့လဲ … ကိုမင်းနိုင် "

" စကားမများနဲ့ … စန္ဒာ … မင်းနဲ့ငါ လိုးထားတဲ့ … ဗွီဒီယို ဖိုင်လေး … မင်းယောင်္ကျား နေသော့် ဖုန်းထဲ ပို့လိုက်ရမလား "

" ဟင် … မ  လုပ်  ပါ နဲ့ … ကျမ  ရှင်ခိုင်းတာ … လုပ်ပါ့မယ် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် မျက်နှာလေး ဖွေးစွပ်သွားကာ ကြောက်စိတ်များ ဝင်ရောက်လာခဲ့၏။ ဦးမင်းနိုင် စိတ်တိုင်းကျ ကုတင်အောက် ဆင်းကာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပါးစပ်လေး ဟထားပေးလိုက်ရသည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ခန္ဓာကိုယ် ဗလာဖြင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၏ မယားချောလေးအား စူးစိုက်ကြည့်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ခြေနှစ်ချောင်း တွဲလောင်း ချထိုင်လိုက်၏။ ထူကဲသော မျက်ခုံးနှင့် မျက်ရည်ဝဲနေသော မျက်နှာချောချောလေးအား ခေါင်းမှ ဆွဲယူကာ ပေါက်ကြားထဲ သွင်းပြီး  ဟထားသော နူတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးထဲ သေးပေါက်ထည့်လိုက်တော့သည်။

" အု … ဝူးးး  ဖလူးး  ဖလူးလူးးး … ဂွတ်  ဂွတ် … အွိ … ဝု   ဖလူးးးး "

" ရသလောက် မျိုချ … စန္ဒာ … အင်း  ဟုတ်တယ် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ၂ကြိမ် တိတိ အလိုးခံပြီးတိုင်း ဦးမင်းနိုင် သေးများ သောက်နေရ၏။ မျက်ရည်များ စီးကျလာရင်း ငံကျိကျိ သေးများအား ကြိတ်မိတ် မျိုချ ပစ်လိုက် တော့သည်။

" ရပါပြီ … ငါ အပြင်သွားဦးမယ် … အော် ဒါနဲ့ … ညကျ … နေသော့် အရက်ခွက်ထဲ  … ငါပေးတဲ့ အိပ်ဆေး ထည့်ဖို့ မမေနဲ့ "

ပြောပြီးသည်နှင့် ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ မျက်နှာ အနှံ့ လီးဖြင့်ပွတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွား တော့၏။ ဦးမင်းနိုင် အပြင် ထွက်သွားတော့မှ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် အိပ်ယာပေါ် ဝမ်းလျား မှောက်ကာ စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ် ငိုချလိုက်သည်။ လွန်ခဲ့သော ၂ရက်ခန့်မှ အဖြစ်ပျက်များအား ပြန်တွေး နေမိ၏။

............................................................................................................................

" စန္ဒာ   … သီတင်းကျွတ် ကျောင်းပိတ်ရက်ကျ … ကလေးကို … သူ့ အဘွားအိမ် ပို့ထားလိုက်ပါ့လား "

" ဟင် … ဘာလို့လဲ … ကိုသော် ကလည်း "

" စန္ဒာနဲ့ လွတ်လွတ် လပ်လပ် … မနေရတာ ကြာပြီလေ "

" အိုရ် … ကိုသော်နော် … အသက်ကြီးမှ ယွမနေနဲ့  … ဟွန့် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် ရှက်ပြုံးလေးနှင့် လင်တော်မောင်အား ပြန်ပြောနေသည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း တခါတခါ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပျော်ခဲ့ကြသည့် အိမ်ထောင်ဦး ဘဝ အစလေးအား သတိရမိနေ၏။ အသက် ၃၅နှစ်သာ ရောက်လာရာ ခုထိ လင်ဖြစ်သူနှင့် သားလေး ကျော်ကျော် အတွက်သာ စဉ်းစားပေး၏ သူမ အတွက် မစဉ်းစား မိပေ။ သားလေး ကျော်ကျော်မှာ ဒီနှစ် သူငယ်တန်း စတက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ၆နှစ်ခန့် ကလေး အတွက်နှင့် အချိန်ကုန်လာရာ ကာမစည်းစိမ်လေးများ မဝတဝဖြင့် နေလာခဲ့ရ၏။ ခု ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးနေသော် ပြောမှ ရမ္မက်စိတ်လေး နိုးထ လာခဲ့တော့သည်။

" ဟော … ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ … စန္ဒာရယ် "

" ဘာမှ … မဟုတ်ပါဘူး ကိုသော် ရယ် … သားလေးကို ကျောင်းပိတ်ရက် … အမေတို့ဆီ စန္ဒာ သွားပို့လိုက်ပါ့မယ် … ဒါပေမယ့် ကိုသော် … သောက်ရင် အိမ်မှာပဲ … သောက်ရမှာနော် … အပြင် မသောက်ရဘူး "

" အင်းပါ … ၁၀ရက်စာ … ဘီယာ ဖာလိုက် ဝယ်ထားလိုက်မယ် … စန္ဒာက … အမြည်းလုပ်ပေး "

" လုပ်ပေးမှာပေါ့ … အပြင်မသောက်ရင် … ပြီးရော "

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ကလေးအမေ ဖြစ်သော်လည်း ခုထိ နုနယ်ချောမောတုန်းပင်။ အသားဖြူပြီး  ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက ခုထိ လူတိုင်း ငေးယူရ၏။ ယောက်ျား ဖြစ်သူ ဦးနေသော်မှာ ကုမ္ပဏီ တခုမှ စာရင်းစစ် တယောက်မို့ မကြာခဏ နယ်မှ ကုမ္ပဏီ ရုံးခွဲများသို့ ခရီး ထွက်လေ့ရှိသည်။ ဦးနေသော်မှာ အသက် ၃၈နှစ်မို့ ဒေါ်စန္ဒာကျော်ထက် ၃နှစ်ခန့် ကြီး၏။ အပျိုဘဝတွင် ကုမ္ပဏီ အရောင်း စာရေး ဝင်လုပ်ရာ ဦးနေသော်နှင့် တွေ့ကာ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကလေး တစ်ယောက်ရပြီး နောက်ထပ် မယူတော့ပေ။

ဦးနေသော်မှာ စကားပြော ပါးနပ်၍ လူပေါင်းဆန့်သဖြင့် ကြားပေါက်ဝင်ငွေများပါ ရရှိနေ၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်တို့ သားအမိအား နှစ်ထပ်တိုက် ဆောက်ပေးကာ အိမ်ဖေါ် ထားရှိပေးသည်။ အိမ်ထောင်ကျကတည်းက မယားချောလေးအား အလုပ်ထွက်စေကာ အိမ်မှာပင် အေးဆေး နေခိုင်းထား၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ အိမ်ဖေါ် ဒေါ်ညွှန်အား အိမ်မှု့ကိစ္စများ ကူလုပ်ရင်း လင်တော်မောင် အိမ်ပြန်ရောက်လျင် ကိုယ်ဖိရင်ဖိ ပြုစုပေးရုံပင်။ ခေတ်မှီ်စွာ နေထိုင်သော်လည်း ဦးနေသော်အား ချစ်ကြောက် ရိုသေစွာ နေလာခဲ့သည်။

ခုလည်း လင်တော်မောင့် ဆန္ဒအတိုင်း သားလေး ကျော်ကျော်အား မိဘအိမ် ပို့ကာ အိမ်ပြန်လာပြီး ညပိုင်း လင်ဖြစ်သူ ဘီယာသောက်စဉ် မြည်းရန် အကြော် အလှော်များ ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုပ် နေတော့၏။ အိမ်ဖေါ် ဒေါ်ညွှန့်မှာ လစာ ကြိုထုတ်၍ မွေးရပ်မြေသို့ ခဏ ပြန်သွားသဖြင့် လင်မယား ၂ယောက်သာ ကျန်ရှိရာ ကာမကိစ္စအတွက် တနေကုန် ရင်ခုန်နေမိသည်။ အားလုံး ပြင်ဆင်ပြီးသည်နှင့် ညနေပိုင်း ရေမိုးချိုးကာ လင်ဖြစ်သူ အား မျှော်နေတော့၏။

ဦးနေသော် အိမ်ပြန်ရောက်စဉ် အနက်ရောင် ကိုယ်ကျပ် အင်္ကျီလေးနှင့် ထမိန်စကပ်လေး ဝတ်ထားသော ဒေါ်စန္ဒာကျော်အား ကြည့်ကာ အားရကျေနပ် နေမိသည်။ ခရီးထွက်ချိန် ဖုန်းထဲ ရိုက်ထားသော မယားဖြစ်သူ၏ ဆက်စီကျသော ပုံလေးများအား ကြည့်ကာ ဂွင်းထုရသည်မှာ အကြိမ်ကြိမ်ပင်။ 

တအိမ်လုံး ၂ယောက် ထဲသာ ရှိသည်ဟုသော အသိနှင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားစိုင်များ တင်းမောက် နေသော နို့အုံများက အနီးကပ် မြင်ရုံဖြင့် ဦးနေသော် မှာ စိတ်ကြွ နေတော့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှ ထလာပြီး လင်ဖြစ်သူအား ဖက်နမ်းရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော် ကိုယ်သင်းနံ့က ဦးနေသော် အား ရင်ခုန်စေပြန်၏။ အသက်ရှူလိုက်တိုင်း ကြွတက် လာသော နို့အုံများက ဦးနေသော် ရင်အုပ်အား ဖိကပ် ထားသဖြင့် သွေးများ ဆူပွက် လာတော့သည်။

" စန္ဒာရယ် … လှလိုက်တာကွာ "

" ဟွန့် … တော်ပါ … အပိုတွေ …  ခရီးထွက်တိုင်း … စန္ဒာ့ ဘက်ကပဲ ဖုန်းဆက်ရတာ "

" ဟာ … ကိုသော် က … အလုပ်ထဲရောက်ရင် … စိတ်နှစ်တတ် လို့ပါကွာ "

" ကဲ … ရေချိုး ကိုသော် … အမြည်း အဆင်သင့် လုပ်ပြီးသား … သောက်ပြီး အိပ်ရမှာနော် … အပြင် မထွက်ရဘူး "

" အင်းပါ … စန္ဒာရယ် "

လင်မယားနှစ်ယောက် စကားပြောလိုက် ဦးနေသော်က သောက်လိုက် ဒေါ်စန္ဒာကျော်က အမြည်းခွံ့လိုက်နှင့် ငယ်မူငယ်သွေးများ ပြန်ကာ မိုးချုပ်မှ အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့ကြ၏။  ဒေါ်စန္ဒာ ကျော်မှာ ညဝတ် အင်္ကျီအပါးလေးနှင့် တွဲလျက် ဂါဝန် အတိုလေး လဲကာ ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်သည်။ ဦးနေသော်မှာ မယားဖြစ်သူ ကိုယ်လုံး အိအိလေးအား ဖက်ကာ နူတ်ခမ်းအား အငမ်းမရ ဆွဲစုပ် တော့၏။

" ပြွတ် … ပလပ် ပလပ် "

နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ရင်း ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ဖင်ကြီးအား ပွတ်သပ်နေသည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် ကလည်း ပုဆိုးပေါ်မှ ဦးနေသော် ပေါင်ကြားအား တုံ့ပြန် ပွတ်သပ်လိုက်၏။ ပေါင်ကြားမှ လီးကြီး မာထင်လာရာ  ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ကာ လက်လျှို နိုက်ရင်း လီးအား ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင် ထားသည်။

" မာထင်နေပြီနော် … ကိုသော် "

" အင်း … ဒီလို မနေရတာ ကြာပြီလေ … စန္ဒာကလည်း "

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ကိုယ်လုံး စောင်းကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားဖြင့် ဦးနေသော် နူတ်ခမ်းအား ဆွဲစုပ်ကာ လီးအား ကွင်းတိုက် ပေးနေသည်။ ဦးနေသော်ကလည်း ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ပွတ်သပ်ရင်း ညဝတ် ဂါဝန် လေးအား ဆွဲတင်လိုက်၏။

" အဝတ်တွေ ချွတ်ရအောင် … စန္ဒာ "

၂ ယောက်သား အဝတ်စားများ ထချွတ်ရာ ခန္ဓာကိုယ် ဗလာဖြစ်သွားသော ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ကိုယ်လုံးမှာ တက်မက်စရာပင်။ ဦးနေသော်မှာ မယားဖြစ်သူ နို့အုံအား ပွတ်သပ်ကာ ပြန်လှဲချလိုက်ပြန်သည်။ ဦးနေသော် လက်က မယားဖြစ်သူ ပေါင်ကြားကို ပွတ်သပ်နေသလို ဒေါ်စန္ဒာကျော်ကလည်း လင်တော်မောင့် လီးအား ဂွင်းတိုက်ပေးနေ၏။ ဦးနေသော် လီးမှာ ပုံမှန်ဆိုဒ်ပင် ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ လင်ဖြစ်သူ  လီးကိုသာ အလိုးခံဖူးသဖြင့် အားရကျေနပ်နေမိသည်။ ခဏအကြာ ပက်လက် လှန်ပေးသော ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် နေရာယူကာ အပေါ်မှ ဖိလိုးတော့သည်။

" ဗျစ် … အ … အ … ဇွိ   အားးး … ဘွတ် ဘွတ် "

လီးအရင်းထိ ဝင်သွားသော်လည်း တဝက်ခန့် အထုတ် အသွင်း လုပ်ကာ ဆီးခုံခြင်း ဖိကပ်ရင်း ကြိတ်လိုးလိုက်၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ အောက်မှ လင်တော်မောင်၏ ခါးအား ဆွဲကာ ဖင်ကြီး ကော့ပေးထားသည်။ ဆီးခုံးချင်း ကပ်ကာ ကြိတ်လိုးနေသဖြင့် စောက်စိအား ပွတ်တိုက်ခံရပြီး ကာမ စည်းစိမ်လေး ရရှိ နေတော့သည်။

" ဇွိ ဇွိ … အ … ဘွတ်  ပြွတ် … ဖွပ်ဖွပ် "

ဆောင့်လိုးလိုက် ကြိတ်လိုးလိုက်ဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏  စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက လီးအား ညှစ်ပေး နေပြန်၏။

" ဘွတ်  … ဗျစ် ……  ရှီးးးးး … အားဟား …… ကောင်းလိုက်တာ စန္ဒာရယ် "

"  အ   အားးးး  … လိုး လိုး …… ကိုသော် … နာနာလေး ဆောင့်လိုးပေး … အင်းဟင်း "

လီးသေးသော်လည်း ဦးနေသော်၏ ထိထိမိမိ ဆောင့်ချက် များကြောင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားချိန် စောက်ပတ် အတွင်းသား များက အလိုလျောက် လီးအား ညှစ်ပေး ထားသည်။ ဦးနေသော် လည်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လရည်များ ပန်းထုတ် ပစ်ရ တော့၏။ ခဏအကြာ နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ရင်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ နောက်ရက် ညတွင် လင်ဖြစ်သူ ဦးနေသော်၏ ငယ်သူငယ်ချင်း တယောက် နိုင်ငံခြားမှ မြန်မာပြည် ပြန်လာရာ အိမ်တွင် အတူ သောက်ရာမှ မထင်မှတ်သော အဖြစ်ပျက်များ ဖြစ်ပျက်ခဲ့ရတော့၏။

လင်ဖြစ်သူ ဦးနေသော်နှင့် ကျောင်းနေဘက် သူငယ်ချင်း ဦးမင်းနိုင်တို့ ရှေးဟောင်း နှောင်းဖြစ်များ ပြောကာ အရက်သောက်နေကြရင်း ည ၁၂ ကျော်ကျော် တွင် အိပ်ချင်လာသဖြင့် သူမတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာကာ အိပ်ပစ်လိုက်၏။ လင်တော်မောင်အား စောင့်ရင်း အိပ်ယာပြင်ထက် လူးကာလိမ့်ကာဖြင့် အိပ်မောကျသွားတော့သည်။ ထမိန်လေးမှာ ပေါင်လယ်ထိ လှန်တက်နေကာ ကွေးကွေးလေး အိပ်ပျော်နေစဉ် အခန်းတံခါး ဖွင့်သံနှင့်အတူ ခြေသံကြားရသဖြင့် ဖျက်ကနဲ့ နိုးလာခဲ့၏။ သို့သော် မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ အိပ်ချင် ယောင် ဆောင်နေခဲ့သည်။

ခဏအကြာ ကုတင်လှုပ်သံနှင့် အတူ သူမ ထမိန်လေး ခါးထိ ဆွဲလှန်ခံလိုက်ရပြန်၏။ ကွေးထားသော ဒေါ်စန္ဒာကျော့် ပေါင်တန်ကြားမှ အမွှေး ကောက်ကောက် လေးများ ဖုံးအုပ်ထားသော  စောက်ဖုတ်လေးက ပြူးပြီး ထွက်နေသည်။ ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင် တခုက  စောက်ဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ ပွတ်ဆွဲနေရာ ဖင်ကြီး အား ကော့ပေးလိုက်၏။ လမွှေးများက ဖင်၂ခြမ်း ကြားလေးအား ကြိတ်ပွတ်နေရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ရမ္မက်စိတ်လေး ထကြွလာကာ အသံထွက် တောင်းဆို လိုက်တော့သည်။

" လုပ်တော့ ကွာ…. ကိုသော်ကလည်း … ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး … ဟွန့် "

ခဏအကြာ သူမနောက်ကျောဘက်မှ အဖုတ်လေးအား ပွတ်ဆွဲနေသော လီးကြီးမှာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တိုးဝင် လာတော့၏။

" အ … အား … ကျွတ် ကျွတ် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် မျက်တောင်များ မှေးစင်း သွားကာ နူတ်ခမ်းလေး စိကာ အံကြိတ် ညည်းငြူမိသည်။ ထူခြားသည်က လင်ဖြစ်သူ လီးမှာ ဒီည တုတ်လာသလို ခံစားနေရ၏။ စောက်ပတ် လေးထဲ လီးကြီး တိုးဝင်လာရာ ပြည့်ကြပ်နေသဖြင့်  နူတ်ခမ်းသားလေးများ လိပ်ဝင် သွားတော့သည်။ ပုံမှန်လေး နောက်မှ လိုးနေရာ တခါတခါ အဖုတ်ထဲမှ လီးမှာ ကျွတ်ထွက်ပြီး လီးထိပ်က ဖင်ပေါက် လေး ထောက်မိနေပြန်၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် ဖင်ဝလေး လီးနှင့် ထောက်မိတိုင်း ခါးလေးတွန့်ကာ ကြက်သီးများ တဖြန်းဖြန်း ထလာရသည်။ ၁၀ ချက်လောက် ဆောင့်လိုးလိုက် ကြိတ်လိုးလိုက်နှင့် လင်ဖြစ်သူ၏ လိုးချက်များမှာ ခါတိုင်းနှင့် မတူ တမူထူးနေပြန်၏။ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အသဲခိုက်အောင် ခံစားနေရ ပြန်သည်။

" ဘွတ် …ဖွပ် … ဗျစ်  ဗျစ် ဗျစ် … ဇွိ … ဖွပ် ဘွတ် "

" အ … အား … ဖြည်းဖြည်း …ကိုသော်ရယ် … နာတယ်ကွာ … အဟင့် ဟင့် "

" ပက်လက်လှန်လိုက်ပါ့လား … စန္ဒာ "

" ဟင်  … ရှင်  ရှင် … ကိုသော် … မဟုတ်  ဟုတ် …… "

နောက်ကျောဘက်မှ စကားသံကြောင့် လင်ဖြစ်သူ မဟုတ်မှန်း ရိပ်မိလိုက်တော့သည်။ ချက်ချင်း ဒူးကွေး လျက် အနေထားမှ ကိုယ်လုံးလှည့် ကြည့်လိုက်ရာ အောက်ပိုင်း ဗလာဖြင့် သူမနောက်ကျောဘက်မှ ဘေးတစောင်းလှဲကာ လိုးနေသော လင်ဖြစ်သူ၏ ငယ်သူငယ်ချင်း ဦးမင်းနိုင် အား တွေ့လိုက်ရ၏။ကြောင်ကြည့်နေစဉ် ဦးမင်းနိုင်မှာ သူမအား ပက်လက် လှန်ကာ အပေါ်မှ ခွထားလိုက်ပြန်သည်။

" အဟင့် ဟင့် … မလုပ်ပါနဲ့ … ကိုမင်းနိုင်ရယ် … ဆင်းပါ … ကျမ ယောင်္ကျား သိသွားရင် မကောင်းပါဘူး "

" နေသော်… မူးပြီး အိပ်သွားပါပြီ … စိုးရိမ် မနေပါနဲ့ … စန္ဒာရယ် … ငါ နင့်ကို … မြင်မြင်ချင်း လိုးချင်နေတာဟ "

" အိုရ် … ကျမက … ရှင့် သူငယ်ချင်း မိန်းမလေ … အဟင့် ဟင့် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ သူမပေါင်ပေါ် ဖိထိုင်ထားသော ဦးမင်းနိုင် ရင်ဘတ်အား တွန်းချနေရာ အားမမျှသဖြင့် အရာမရောက်ခဲ့ပေ။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ လက်နှစ်ဖက်အား ညာလက်ဖြင့် ဖမ်းချုပ်ကာ ဘယ်လက် က လီးအား အောက်နိမ့်ချရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်း ပစ်ပြန်သည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ လီးကြီး အဖုတ် အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ပေါင်နှစ်ခြမ်းအား စိပစ်ရာ အပေါ်မှ ခွထိုင်ထားသော ဦးမင်းနိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ် အလေးချိန် ကြောင့် စိမရတော့ပေ။

" ပေါင်ဖြဲထားလေ … စန္ဒာရဲ့ … စိထားတော့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသာတွေ … ပွန်းပဲ့ကုန်မယ် "

" အိုရ် … မလုပ်ပါနဲ့တော့ … မသင့်တော်ပါဘူး "

နှစ်ဦး လေသံမှာ ခပ်တိုးတိုး ကြိတ်ပြောနေရာ ခဏအကြာ ဒေါ်စန္ဒာကျော် စောက်ပတ်လေးမှာ ရုန်းကန်ရင်း လီးထိပ် ဖြင့် ပွတ်မိနေရာ သဘာဝ အတိုင်း စောက်ရည်ကြည်များ အိုင်ထွက် လာတော့သည်။  ဦးမင်းနိုင် လီးထိပ်မှာ စောက်ခေါင်းဝလေး ထောက်မိချိန် ဗျစ်ကနဲ့ လီးတဝက်ခန့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ အဖုတ်လေးထဲ တိုးဝင်သွား၏။

" ခုန … လိုးပြီးသားလေ … စန္ဒာ … ရုန်းမနေပါနဲ့ "

" အဟင့် ဟင့်  … ကျမ ယောင်္ကျားမှတ်လို့ ပေါ့  … ထုတ် ထုတ်   … ရှင့်ဟာကြီး ထုတ်ပါရှင် … နာလို့ပါ "

ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော့်၏ လက်နှစ်ဖက်အား လွတ် မပေးသေးပဲ ခါးအားဖြင့် အပေါ်မှ တချက်ချင်း ခွလိုး နေသည်။ ကလေးတယောက် အမေ ဖြစ်သော်လည်း တုတ်ခိုင်ထွားကြိုင်းသော ဦးမင်းနိုင် လီးကြီးအတွက် စောက်ခေါင်းပေါက်လေးမှာ ကျဉ်းနေပြန်၏။ လီးကြီး ပြန်ထုတ်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်း နှုတ်ခမ်း သားလေး များ ဒစ်ဖြင့် ချိတ်ပါ လာကာ စောက်ပတ်လေး ရဲခနဲ ရဲခနဲ ပြဲလန် သွားတော့သည်။ ပြန်ဖိလိုးချိန် အဖုတ် နူတ်ခမ်း သားများ လီးအရည်ပြားဘေး လိပ်ဝင်သွားရာ ဦးမင်းနိုင်မှာ တရှီးရှီး စုပ်သပ်ရင်း စောက်ဖုတ် အရသာ တွေ့နေမိ၏။

" အားးးးး   အင့် … အင့် … ထွက်ကုန်ပြီ … အမလေးးးး "

ဒေါ်စန္ဒာကျော်တယောက် ငြင်းဆန်ရင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားထဲ ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲနေသော ဦးမင်းနိုင် လီးကြီး၏ အထိတွေ့အောက် ဝပ်ဆင်း သွားရသည်။  စိတ်ဆိုးသည့် ဟန်လေးဖြင့် ဖင်ကြီးကော့ကာ ဆီးခုံးချင်း ထိအောင် ပင့်ဆောင့်ပေးရင်း စောက်ရည် များ ထောင်ပန်း နေတော့၏။ ဦးမင်းနိုင်မှာ လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ခါးကော့ ပန်းနေသော ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ စောက်ပတ်အုံလေးအား လီးထိပ်ဖြင့် တဘတ်ဘတ် ရိုက်ချနေပြန်သည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် စောက်ရည်ပန်းထုတ်နေစဉ် ဦးမင်းနိုင်၏ လီးဖြင့် ရိုက်ချက်များက စောက်စိလေးပေါ် ကျရောက်လာကာ အသဲခိုက်အောင် ခံစား နေရတော့၏။ ထိုစဉ် ဦးမင်းနိုင်မှာ ကော့တက်နေသော ခါးလေးအား စုံကိုင်ပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားနှင့်ပင် မီးပွင့်မတတ် ဆွဲလိုးလိုက်ပြန်သည်။

" ရှီးးးးးးး  … အားးးး  အားးးးး … အမလေးးးး … သေပြီ  သေပြီ   … အ    အားးးးးးး "

အားပါသော လိုးချက်များက သားအိမ်ဝထိ ဒုတ်ကနဲ့ ဒုတ်ကနဲ့ လာဆောင့်မိသဖြင့် ငယ်သံပါအောင် အော်မိလိုက်၏။ အော်လိုက်သံက ဦးမင်းနိုင်ပင် လန့်သွား ရကာ လိုးချက်များ လျော့ချ ပစ်လိုက် ရတော့သည်။။ ဦးမင်းနိုင်၏ လိုးချက်များက လီးအရင်းထိ ဝင်သွားရုံမကာ လဥနှစ်လုံးက တဘတ်ဘတ်ဖြင့် ဖင်ဝလေးပါ ရိုက်မိကာ လိုးအား ပြင်းထန်လွန်းလှ၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်သာ မက လင်ဖြစ်သူနှင့် အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့သော ကုတင်လေးပါ ဦးမင်းနိုင် လိုးချက်များအောက် လှုပ်ခါနေရသည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် စောက်ရည်များ ကုန်စင်သွားချိန် ပေါင်နှစ်ဖက်မှာ ဦးမင်းနိုင်  ပုခုံးပေါ် ရောက်ရှိနေ၏။ပေါင်နှစ်ချောင်း ဒူးထောက် ထမ်းလျက် အနေထားနှင့် အံကြိတ်လိုးရာ စောက်ဖုတ်လေးအား ဖြဲပေးသလို ဖြစ်ရာ လီးအဝင်အထွက် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ၂ ဦးစလုံး မြင်နေရသည်။

" အားးးး … အင့် … ဘွတ် ဘွတ် … အား …  အားးးး "

ဦးမင်းနိုင်မှာ မနားတမ်းဆွဲလိုးရင်း လီးတန်တလျှောက် ကျင်တက်လာသဖြင့် ပေါက်နှစ်ဖက် အောက်ပြန်ချကာ နို့အုံနှစ်ဖက်အား ကုန်းစို့ရင်း လရည်များ ပန်းထုတ်ပြီး ဇပ်ငပ်ဇပ်ငင်ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက် သွားတော့၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် လက်များကလည်း အလိုလျောက် ဦးမင်းနိုင် ကျောပြင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်တွယ်ထား လိုက်မိသည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် သတိမထားမိလိုက်သည်မှာ အဖြစ်ပျက်များအား ဦးမင်းနိုင်မှ ဖုန်းဖြင့် ရိုက်ယူ ထားခြင်းပင်။ နောက်ရက်များတွင်  အကြပ်ကိုင်ကာ အမျိုးမျိုး နှိပ်စက်ပြီး လိုးတော့၏။

" စန္ဒာ … ကိုသော် ရောက်နေတာ ကြာပြီ … ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ "

" ဟင် … ကိုသော် … ဟို ဟို … ကိုမင်းနိုင်ရော မပါဘူးလား "

" မင်းနိုင်က … ဒီည မိုးချုပ်မှာ စန္ဒာရဲ့ … တခြား သူငယ်ချင်းတွေ … သွားတွေ့နေတာ … ဘီယာ လုပ်ကွာ … ဒီညတော့ ကိုသော် တယောက်ထဲ … အမူး သောက်ရတော့မှာ … ပြီးမှ … ဟောဒီက မယားချော လေးနဲ့ … ခိခိ "

" အိုရ် … ကိုသော် နော် … သွား … ဟွန့် "

လင်တော်မောင် အတွက် အမြည်းများ ကြော်လှော်ရင်း သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချမိလိုက်သည်။ ၅ ရက်လောက် ရှိနေသည် လင်ဖြစ်သူ ဘီယာသောက်တိုင်း ၄လုံးလောက် ကျော်ကျော်တွင် ဦးမင်းနိုင် ပေးထားသော အိပ်ဆေး အစက်ကလေး ခပ်ကာ ဘီယာ ငှဲ့ပေးလိုက်သည်။ ထို ဘီယာခွက် ကုန်သည်နှင့် လင်တော်မောင် ဦးနေသော်မှာ အိပ်ပျော်သွားပြီး မနက် ၉ နာရီလောက်မှ နိုးလာလေ့ရှိ၏။ ခုလည်း ဦးမင်းနိုင်မှာ မနက်က တခါ လိုးပြီး ညပိုင်း ထပ်လိုးရန် အိပ်ဆေး ခပ်ခိုင်းထားပြန်သည်။

ည ၁၀ နာရီ လောက် ဦးနေသော် ဘီယာ သောက်ရင်း အိပ်ဆေး အရှိန်ဖြင့် တခူးခူး ဟောက်ကာ ဧည်ခန်းထဲတွင် အိပ်ပျော်သွားတော့၏။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးအား မနိုင်တနိုင် မကာ အိပ်ခန်းထဲ တွဲပို့ထားလိုက်ရသည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် လင်ဖြစ်သူအား အိပ်ခန်းထဲ ပို့ရင်း ခဏလှဲနေရာ အိပ်ခန်းပြင်မှ အချက်ပေးသံ ကြားရသည်နှင့် ချက်ချင်း လှဲနေရာမှ ထကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့၏။ အခန်းတခန်းကျော်မှ အိပ်ခန်းလေး မီးလင်းနေကာ တံခါး ဟထားသဖြင့် တွန်းဝင်ရင်း တံခါး ပြန်စိထားလိုက်တော့သည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ကုတင်၏ တောင်ဘက် ကျွန်းထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ကာ သူမအား စိုက်ကြည့်နေသော ဦးမင်းနိုင်အား တွေ့လိုက် ရ၏။

" နေသော် … အိပ်သွားပြီ မလား "

" ဟုတ် "

" လာစမ်း … ဒီနား … ထမိန် ချွတ်စမ်း "

ဦးမင်းနိုင် လှမ်းပြောရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ထမိန်ချွတ်ချရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ရှေ့တည်တည့် ရပ်နေလိုက်သည်။ ပေါက်တန် တုတ်တုတ် ဖွေးဖွေး ကြားမှာ စောက်မွှေးအုံကြီး မြင်သည်နှင့် ဦးမင်းနိုင် မျက်နှာတချက် ပျက်သွားတော့၏။

" တောက် "

" အင့် … အ  ……   အင့်   …  အမလေး … နာလိုက်တာ တော်ပါတော့  … ကိုမင်းနိုင်ရယ် …  အဟင့်  ဟင့် "

" နောက်တခါ  … ငါ ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်မှာလား … ပြောစမ်း "

" လုပ်ပါမယ် … ရှင် "

ဦးမင်းနိုင်မှာ သူ့ရှေ့ ရပ်နေသော ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ပေါင်ဂွမှ စောက်မွှေးအုံအား လက်ဖြင့် တဗြစ်ဗြစ် ဆွဲနူတ်ပစ်နေ၏။ မနေ့က စောက်မွှေးရိတ်ခိုင်းထားရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ မနက်ပိုင်း ဦးမင်းနိုင် အလိုးခံပြီးသည်နှင့် နေ့လည်ပိုင်း လင်ဖြစ်သူ ဦးနေသော်အား ထပ်မံ အလိုးခံခဲ့သဖြင့် ညနေစောင်းထိ အိပ်ပျော် သွားခဲ့၏။ အိပ်ယာ နိုးလာစဉ် ရေချိုးကာ ဧည့်ခန်းထဲ ခဏထိုင်စဉ် လင်တော်မောင် ဦးနေသော် အပြင်မှ ပြန်ရောက် လာသဖြင့် အမြည်းများ လုပ်ပေးရကာ အမွှေး ရိတ်ခိုင်းသည့် ကိစ္စအား မေ့လျော့သွားတော့သည်။

" နောက်တခါ … ငါခိုင်းတဲ့ အတိုင်း မလုပ်ရင် … ဒီ့ထက် နာမယ် … အင်္ကျ ီပါ ချွတ်စမ်း "

" ဟုတ် … အဟင့်  ဟင့် "

ဦးမင်းနိုင်မှာ ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ရင်း ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်ကာ လီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်၏။

" လာစမ်း ငါ့ရှေ့  … ထိုင်ပြီး ပါးစပ်ဟထား "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် ကိုယ်လုံးတီး အနေထားဖြင့် ဦးမင်းနိုင် ပေါင်ကြား ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ နူတ်ခမ်းလေး ဟထားပေး၏။

" ပါးစပ်ကို … ရသလောက်ဟ … ငါ့လီးထိပ်နား တည့်တည့်လေးထား "

ဦးမင်းနိုင်မှာ သူ့ပေါင်ကြားရှေ့ ထိုင်နေသော ဒေါ်စန္ဒာကျော် အား စိုက်ကြည့်ကာ အမိန့်ဆန်ဆန် ပြောဆိုနေပြန်သည်။ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ မလွန်ဆန်ရဲဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးတုတ် လျက် အနေထားဖြင့် လီးထိပ်နား ပါးစပ်ဟထား ပေး၏။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ အပြုမူကြောင့် ကျေနပ် အားရ နေကာ လီးထိပ် တည့်တည့် ဟနေသော ပါးစပ်လေးထဲ ဒစ်ဖူး တေ့ကာ ဖင်ရှုံ့ပြီး သေးများ ညှစ်ထုတ်လိုက်သည်။ လီးထိပ် အပေါက်လေးမှ ငံကျိကျိ သေးရည်များက ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ အာခေါင်ထဲထိ အရှိန် ပြင်းပြင်း နှင့် ပန်းထွက်သွားတော့၏။

" ဝု   … ဖလူးးး … အဟွတ် ဟွတ် ဟွတ် "

ငံကျိကျိ အရသာနှင့် သေးရည်များ အဆက်မပြတ် ဝင်ရောက်လာသဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် တဟွတ်ဟွတ်ဖြင့် သီးကာ ချောင်းဆိုး နေပြန်သည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ သေးပန်းရင်း ခဏရပ်ကာ ဒေါ်စန္ဒာချို၏ နို့သီးခေါင်း ၂ ဖက်အား လက်ဖြင့် လိမ်ဆွဲပစ်တော့၏။

" ငါ့သေးကို … ရွံတယ်ပေါ့ … ဟုတ်လား  … ဟမ် "

" အမလေး … နာလိုက်တာ  … မဟုတ်ပါဘူး … မျိုချရင်း … သီးသွားလို့ပါ ကိုမင်းနိုင်ရယ် … အားးး အားးး … အဟင့် ဟင့် ဟင့် "

ဦးမင်းနိုင်မှာ နို့သီးခေါင်း ၂ဖက်အား လက်ဖြင့် ညှစ်ချေ လိမ်ဆွဲလိုက်သဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် မျက်ရည် များ ဝိုင်းလာတော့သည်။

" နောက်တစ်ခါ … ငါသေးပေါက်ထည့်ရင် … အသက်အောင့်ပြီး မျိုချ …  မသီးစေနဲ့ … အင့်အင့် "

" ဟုတ် … အမလေးးး    အ     အ …… သေပါပြီ … တော်ပါတော့ရှင် … နာလို့ပါ "

" ပါးစပ် ပြန်ဟ … သေးက ကျန်သေးတယ် မပြီးသေးဘူး "

ဦးမင်းနိုင် စကားဆုံးသည်နှင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ လီးထိပ်တည့်တည့် ကပျာကယာ ပါးစပ်လေးဟ ပေးထားလိုက်၏။ ဒီတကြိမ် ဦးမင်းနိုင်မှာ အောက် နူတ်ခမ်း ပေါ် ဒစ်ဖူး မေးတင်ကာ  ဖြည်းဖြည်းချင်း ပေါက်ထည့်လိုက်တော့သည်။

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ သိမ်ငယ်စိတ်ဝင်နေရာမှ လီး အရည်ပြားနှင့် မျက်နှာတဝိုက် ပွတ်သပ်ပေးစဉ် ခံစားမှု့ ပြောင်းလာကာ ရမ္မက်သွေးများ ဆူကြွ လာရသည်။ ဦးမင်းနိုင် ပေါင်ကြားမှ လီးမှာ သူမ မျက်နှာရှေ့ ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ထောင်မတ်နေ၏။ ဖြူဖွေး တုတ်ခိုင်သော သူမ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြား ဆီးခုံးလေးထက် နက်မှောင် တွန့်လိပ်နေသော စောက်မွှေးအုံကြီးအောက် စောက်ပတ် အုံမှာ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် ဖေါင်းကြွနေပြန်သည်။ ဦးမင်းနိုင် လက်တဖက်မှာ လီးအရည်ပြားအား စုလိုက်ဖြဲလိုက် ပွတ်သပ်နေရာ ဒစ်ကြီး ကားထွက်လာတိုင်း အနီးကပ် မြင်ကွင်းကြောင့် ရမ္မက်ခိုးများ ဟုန်းခနဲ တောင်လောင် လာ၏။ အသားများ တဆက်ဆက် တုန်လာကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီး ထနေပြန်သည်။

" ထရပ်ပြီး … ဟိုဖက်လှည့် … ဖင်ကုန်းစမ်း "

ထူးထူးခြားခြား ဦးမင်းနိုင် ခိုင်းသမျှ လုပ်ပေး နေရသည်ကို စိတ်ထဲ အားရကျေနပ်သလို ခံစားလာရ၏။ ဦးမင်းနိုင်အား ကျောပေးကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဒူးကွေးကာ လက်ထောက်ထားရင်း ဖင်ကြီး နောက်ပစ် ထားလိုက်ပြန်သည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာလည်း သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ၏ မယားချောလေး ဖင်ကြားမှ ပြူးထွက် နေသော စောက်ဖုတ်ကြောင့် ကာမစိတ်များ ထကြွနေ၏။ ဦးမင်းနိုင်မှ ခုံပေါ်ထိုင်နေရာမှ ဆက်ကနဲ့ ထရပ်ပြီး ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ခါးလေးအား စုံကိုင် လိုက်သည်။ ဖေါင်းကြွ နေသော စောက်ပတ်အုံအား လီးထိပ် လာတေ့ သည်နှင့် မျက်လုံးလေးမိတ်ကာ လီးအဝင် စောင့်နေ လိုက်၏။

" ဗျစ် … အားးးး "

ရုတ်တရက် ပစ်ဆောင့်လိုက်တဲ့ လီးကြီးကြောင့် ခေါင်းမော့ သွားပြီး ဖင်ကြီးကော့တက်သွားပြန်သည်။မနားတမ်း ဆောင့်ချက်များအောက် ဖင်သားစိုင်များ တုန်ခါနေရာ ဦးမင်နိုင် အဖို့ လိုးမဝ နိုင်အောင် ဖြစ်နေ ရှာ၏။

" ဘွတ် ဘွတ် … ဖွပ် … ဗျစ် …… အ …… ဆောင့်ဆောင့် … မရပ်နဲ့ "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်မှ ဖွင့်၍ တောင်းဆို နေရပြန်သည်။ ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ စောက်ပတ် ထဲ လီးဝင်လီးထွက် သံများ ဆူညံလာ၏။ ဦးမင်းနိုင် လီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် သွေးတိုး လာသဖြင့် ပြီးတော့မည်မှန်း ခံစားသိရှိနေသည်။လီးကြီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ကာ ဖင်ကြီး ဝိုက်ပေးနေစဉ် ဦးမင်းနိုင် လက်နှစ်ဖက်မှာ ခါးကိုင် ထားရာမှ တင်းမောက်နေသော နို့အုံအား ပြောင်းကိုင်ကာ အားရှိသလောက် ဆွဲလိုးနေတော့၏။

" ဖွပ်ဖွပ် … အ  … ကောင်းလိုက်တာ … ဘွတ် ဘွတ် … အားဟား … ရှီးး …  ပြွတ် … ပြွတ်စွပ် … ဒုတ် ..အ   အားးးးးး "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် တအားအား ညည်းရင်း ဖင်ကြီး ရသလောက် နောက်ပစ် ကော့ထား ပေးလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲ ပူကနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြီး လီးအား ဆွဲထုတ် သွားချိန် လရည်များနှင့် စောက်ရည်များ ပေါင်းပြီး ပွက်ကနဲ့  အန်ထွက်လာတော့၏။ ပေါင်ခြံထဲ အဖုတ်မှ ထွက်ကျသော အရည်များအား ဦးမင်းနိုင်မှာ လက်ချောင်းဖြင့် သပ်ယူရင်း ပါးစပ်နား ကပ်ပေးရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် မက်မက် မောမော စုပ်ယူ မျိုချမိနေသည်။ အခန်းထဲ ရေခဲ သေတ္တာ ထဲမှ  အအေးဗူး တစ်ဗူးစီ ထုတ်သောက်ရင်း  အမောဖြေ လိုက်ကြ၏။

....................................................................................................................................

တဖြည်းဖြည်း ဦးမင်းနိုင် ပြန်ရမည့်ရက်က နီးကပ်လာခဲ့သည်။ လင်ဖြစ်သူ ဦးနေသော်နှင့် ပတ်စပို့ ကိစ္စများလုပ်ကာ နိုင်ငံခြား ပြန်မည့် နောက်ဆုံးည ရောက်ရှိလာ၏။ ထုံးစံအတိုင်း စားကြသောက်ကြဖြင့် အမှောင်ထု ကြီးဆိုးလာရာ ညနက်လာတော့သည်။ ထူးထူးခြားခြား လင်တော်မောင်အား အိပ်ဆေး မခတ်ခိုင်းသဖြင့် ဘေးမှ အမြည်း ပြင်ဆင်ပေးရင်း အခြေနေ စောင့်ကြည့်နေရပြန်၏။

" မင်း … ဒီတခါ ပြန်ရင် … အပြီး ပြန်လာကွာ … မင်းနိုင် "

" အေးပါ … နေသော်ရာ … ငါလည်း မြန်မာပြည်မှာပဲ … အခြေချတော့မှာပါ … ဟိုက ရှယ်ယာ တွေ အကုန် ရောင်းထုတ်ပြီးတာနဲ့ … ပြန်လာခဲ့မယ် "

လင်ဖြစ်သူ ဦးနေသော်နှင့် စကားပြောရင်း ဦးမင်းနိုင် ခြေထောက် တဖက်မှ စားပွဲခုံအောက်မှ ဆန့်ထွက်လာပြီး ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ပေါင်ကြားထဲ ရောက်ရှိလာသည်။ ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ကာ လှမ်းကြည့်စဉ် ဦးမင်းနိုင်မှာ ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဦးနေသော်အား စကားပြောနေ၏။ စားပွဲခုံ၏ တောင်ဖက်တွင် ဦးမင်းနိုင် ထိုင်နေပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံ၂လုံးတွင် ဒေါ်စန္ဒာကျော်နှင့် ဦးနေသော် ထိုင်နေကြသည်။ ဦးမင်းနိုင်နှင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော် မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားမို့ ခြေဆန့်ထုတ်ရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ပေါင်ကြားတည့်တည့် ထောက်မိ တော့၏။

ခြေမထိပ်လေးမှာ ထမိန်အပြင်မှ ပေါင်ဂွထဲ ထိုးကလော်နေသဖြင့် စောက်ပတ်အုံ ထိပ်ရှိ အစိလေးအား ထိမိစဉ် ဒေါ်စန္ဒာကျော့် ကိုယ်လုံးလေး တုန်တက် သွားသည်။ လင်ဖြစ်သူ ဘေးထားပြီး သူစိမ်း ယောင်္ကျား တယောက်က ခြေမလေးဖြင့် အဖုတ်အား ကလိ ပေးနေ သဖြင့် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေးနှင့် လင်တော်မောင် ဦးနေသော်အား ခိုးကြည့်ရင်း ခြေမလေးအား ပေါင်နှင့် ညှပ်ထားလိုက်ပြန်၏။ တဖြည်းဖြည်း ဦးနေသော် စကားများမှာ အာလေး လျှာလေး ဖြစ်လာကာ မူမမှန် တော့ပေ။ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူနှင့် ခွဲခွာတော့မည့် ညမို့ အတိုင်းဆ မရှိ သောက်မိနေသည်။ ခဏအကြာ ဦးနေသော် တယောက် စားပွဲခုံပေါ် ခေါင်းစိုက် သွားတော့၏။

ဦးနေသော် မှောက်သွား သည်နှင့် ဦးမင်းနိုင် မှာ ထရပ်ရင်း ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ဘေးနား လျှောက်လာကာ ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်လိုက်သည်။ မတ်တပ် ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် လီးအား ထုတ်ကာ ဒေါ်စန္ဒာကျော် ခေါင်းအား ဆွဲလှည့်ရင်း ပါးစပ်နား လီးထိပ် တေ့ပေး နေ၏။

" ဟင် … ကိုမင်းနိုင် … ဟို  ဟို … "

စကားပြောရင်း လင်တော်မောင် ကြားသွားမည် စိုးသဖြင့် ပါးစပ်လေး လက်နှင့် ပိတ်ကာ ဦးမင်းနိုင်အား မျက်ရိပ် မျက်ကဲ ပြနေသည်။

" မပူပါနဲ့ … ခုန နေသော့် ဘီယာခွက်ထဲ … ငါ …  အရက်တွေ … ရောထည့်ထားလိုက်ပါတယ် "

" အု … ပလွပ် … ပြွတ် ပြွတ် …… ဝူးးး    အု "

ဦးမင်းနိုင်မှာ ပြောလည်းပြော ပါးစပ်အား ဖိလိုးနေသည်။ လိင်နှင့် ပက်သက်ပြီး အထက်စီးမှ ဆက်ဆံခံလိုက်ရတိုင်း သိမ်ငယ်စိတ်လေး ဝင်ရောက်လာပြန်၏။ သို့သော် လင်ဖြစ်သူ၏ အပြုစု အယုယနှင် မတူပဲ ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်း ပြောဆို ဆက်ဆံချိန်ခဏ ထူးဆန်းစွာ သာယာ နေမိပြန်သည်။

" ကောင်းတယ်မလား … ပါးစပ်ကို လီးနဲ့ … လိုးပေးတာ "

ဦးမင်းနိုင်မှာ ယုတ်မာ ရိုင်းစိုင်းသော စကားများပြောကာ လီးအားထုတ်ကာ ပါးပြင်နှင့် ပါးစပ်အား လီးတန်ဖြင့် တဘတ်ဘတ် ရိုက်ပေးနေ၏။

" ကြိုက်လား …  ဖြေစမ်း … စန္ဒာ "

မေးလည်းမေး ပါးစပ်ထဲ လီးပြန်ထည့်ကာ အရင်းထိ ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်သည်။

" အု … ဖလု … ဝေါ …… အင်း  ကြိုက်တယ် "

လီးပြန်အထုတ် အသက်လုရှုကာ ပြန်ဖြေလိုက်ရ၏။

" ခဏနေ … စန္ဒာ့ … လိုးမယ့် လီးကြီး … အားရအောင် စုပ်ထားစမ်း … ရော့  အင့် "

လျှာရဲ့ အထိအတွေ့နှင့် အာခေါင်ပျော့လေး ပွတ်တိုက် မှု့ကြောင့် လီးကြီးက တောင်မတ်ပြီး မာထင်လာရာ ဦးမင်းနိုင်မှာ လည်ပင်ကြောတွေ ထောင်လာပြီး ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏  နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ အကျိအချွဲတွေ ထွက်လာမှ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပေးလိုက် တော့၏။

ပြောင်လက်နေတဲ့ လီးကြီးက သူမ မျက်နှာရှေ့  ရမ်းခါနေသည်။ လင်ဖြစ်သူ အမြတ်တနိုး နမ်းရှိုက်နေသော နူတ်ခမ်းလေးအား လီးနှင့် အလိုး ခံလိုက်ရတိုင်း  စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသလိုလို ကျေနပ် သလိုလိုနှင့် ခံစားမှု့က ရှုပ်ထွေးနေ၏။

" ကောင်းလိုက်တာ … စန္ဒာရာ … နေသော် ခုနေ နိုးလာပြီး … မြင်ရင် … ဘယ်လို နေမလည်း မသိဘူး "

ဦးမင်းနိုင် မှာ ပြောပြီးသည်နှင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ခုံအား ဆွဲလှည့်ကာ ပေါင်ကြား ဒူးထောက် ခါးညွတ်ရင်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဆွဲဖြဲလိုက်၏။

" အာ "

ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် လင်ဖြစ်သူ ဘေးထာပြီး သူစိမ်းယောင်္ကျားမှ သူမစောက်ပတ်လေးအား ဖြဲကြည့်နေသဖြင့် မျက်နှာပူကာ ခေါင်းလေး ဘေးလွဲ ထားလိုက်ပြန်သည်။ လင်တော်မောင် နိုးလာမလားဟု တွေးကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်နေရ၏။ ရုတ်တရက် အဖုတ်လေးပေါ် ဦးမင်းနိုင် လျှာဖျားလေး  ထိကပ်လာသဖြင့် အတွေးစ ပျက်ကာ ခုံပေါ် ထိုင်လျက်အနေထားနှင့် အောက်ဖက် ငုံ့ကြည့်မိသည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးမှ စ၍ အစိလေးပေါ်ထိ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ပေးသဖြင့် ဖင်ကြီး အလိုလို ကြွတက် သွားရပြန်၏။ လင်တော်မောင် ဦးနေသော် ခဏတိုင်း ယက်ပေးသော်လည်း ခံစားမှု့က ဒီလောက် မကြွခဲ့ပေ သူမကိုယ်သူမ အံအောနေသည်။

စောက်စိ လေးမှာ ပြူးထွက်လာပြီး စောက်ရေများ အိုင်လာကာ ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျလာတော့၏။ အဖုတ်ဘေး နူတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက် ဖေါင်းကြွလာရင်း အလိုလျောက် ပေါင်တန်လေး ထပ်ဖြဲကာ ခါးကော့ ပေးနေပြန်သည်။ ထိုစဉ် ဦးမင်းနိုင်မှာ စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်အား ဘယ်လက်ဖြင့် ဖြဲကာ ညဘက် လက်ခလယ်ဖြင့် အထက်အောက် ဖိဆွဲပေးလိုက်၏။

" အ   …… ရှီးးးး းးးးး …… အဟင့်  ဟင့် "

စောက်ပတ် အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားကလေးများအား လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် ဖိပွတ်ရင်း အက်ကွဲကြောင်း ထိပ်နားမှ အစိလေး ထိုးကလော်ပေးရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် အကြောထဲ တဖျင်းဖျင်းနှင့် အရသာ ထူးနေရသည်။ လက်ချောင်းလေးအား အဖုတ်ထဲ ထိုးမွှေရင်း အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲပေးရာ အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်လာ၏။

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ဘေးမှ မူးမှောက်နေသော လင်တော်မောင်အား ဂရုမစိုက်တော့ပဲ အားမလို အားမရဖြင့် ဖင်ကြီး ကော့ကာ လက်ချောင်းထိပ်နှင့် စောက်ခေါင်းပေါက်အား လိုက်တေ့နေရပြန်သည်။

" ထပြီး … စားပွဲခုံပေါ် ပက်လက် လှန်လိုက် "

ဦးမင်းနိုင်မှာ စားပွဲခုံပေါ် ပက်လက်အနေထားနှင့် ကော့ပျံနေသော ဒေါ်စန္ဒာကျော်အား ကြည့်ရင်း စောက်ပတ်ထဲ ဒစ်မြုတ်ကာ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ဖိသွင်းပစ်၏။ တဗျစ်ဗျစ် မြည်သံနှင်အတူ အဖုတ်ထဲ လီးကြီး အရင်းထိ ဝင်သွားတော့သည်။

"  အီး …… ကျွတ်ကျွတ် … ဖြေးဖြေးလုပ်နော် … ရှင့်ဟာက … တုတ်တယ်  … ကိုမင်းနိုင် … အဟင့် "

တချက်ထဲနှင့် လီးအရင်းထိ ဝင်လာသဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ မျက်စိမျက်နှာ ပျက်ကာ ဒူးကွေး မြှောက်ပြီး ခုံပေါ် ထောက်ထားသော လက်မောင်းအိုး ၂ဖက်အား ဆုပ်ကိုင် ထားလိုက်၏။ တုတ်ခိုင် ကြီးမားသော လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေသည်။ ဒူးမြှောက်ခံထားသဖြင့် လီးအရင်းနား ရောက်တိုင်း ကပ်မသွားစေရန် ဒူးဖြင့် တွန်းထားရ၏။ စောက်ခေါင်းဝ လေးမှာ လင်ဖြစ်သူ ဦးနေသော် လီးတချောင်းသာ ဝင်ဘူးသဖြင့် စံချိန်မှီ လီးကြီးအား အံကြိတ်ခံနေရသည်။

မျက်နှာတဝိုက် ချွေးစေးပြန်ကာ အံကြိတ်ခံနေသော မျက်နှာချောချောလေးအား ကြည့်ကာ ဦးမင်းနိုင်မှာ နို့အုံတဖက်အား ကုန်းစို့ကာ နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးအား  မနာ့တနာ ကိုက်ပေးလိုက်၏။ လီးတဝက်လောက်ပဲ အထုတ်သွင်း လုပ်ကာ လွတ်နေသော နို့အုံတဖက်အား ညှစ်ချေ ပေးနေတော့သည်။ ခဏအကြာတွင် လီးအရင်းထိ ဆက်ကနဲ့ ဆောင့်လိုးရင်း ခါးအားဖြင့် ဝိုက်ပေးရာ လီးအရင်း အောက်ဖက်မှ လဥနှစ်လုံးမှာ ဒေါ်စန္ဒာကျော် ဖင်ဝလေးအား မထိတထိဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးသလို ဖြစ်နေ၏။ စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်ဖူးကြီးမှ ချိတ်ဆွဲပေးရင်း နို့သီးခေါင်းနှစ်ဖက်အား တလှည့်စီ စို့ပေးနေသဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်ကလည်း ပေါင်နှစ်ဖက် ဖြဲပေးရင်း မသိမသာလေး ကော့ထိုးနေသည်။

မျက်လုံးရွှဲကြီးများနှင့် ဦးမင်းနိုင်အား စိုက်ကြည့်ကာ တအီးအီးဖြင့် ညည်းသံလေး ပေးလိုက်ပြန်၏။ ဦးမင်းနိုင်မှာ နို့စို့ရင်း မျက်နှာလေးအား အဆက်မပြတ် ကြည့်နေသဖြင့် အကြည့်ချင်းဆုံသည်နှင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်သည်။ နို့အုံနှစ်ဖက်အား စုံညှစ်ကာ အရင်းထိ ကပ်ထားသော လီးအား ဒစ်ဖျားနားထိ ထုတ်ကာ တဆုံး ဆောင့်လိုးပစ်၏။

" ဗျစ် … အ …… ဘွတ်   …  အားးးး ………… အမလေးးး "

စောက်ပတ်ထဲ  မဆန့်မပြဲဖြင့် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်၏ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာပြီး လက်နှစ်ဖက်က ဦးမင်းနိုင် လက်မောင်းအိုး ၂ဖက်အား ကုတ်ခြစ်ပစ်သည်။

" အီး  …… နာလိုက်တာ ကိုမင်းနိုင်ရယ် … အဟင့်   ဟင့် … ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးပါနော် "

သို့သော် ဒီတကြိမ် ဦးမင်းနိုင်မှာ မညှာတော့ပဲ ကော့ပျံနေအောင် ဆောင့်လိုးပစ်၏။ လီးကြီး ဝင်သွားတိုင်း ဒေါ်စန္ဒာကျော့် စောက်ပတ်နူတ်ခမ်း သားလေးမှာ လိပ်ပါသွားကာ လီးပြန်အထုတ်တွင် အပြင်သို့ ဖေါင်းကားပါလာပြန်သည်။ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများအား လီးအရည်ပြား တင်းတင်းဖြင့် ပွတ်ဆွဲခံရသဖြင့် နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း အရသာ ၂မျိုး တပြိုင်ထဲ ခံစားနေ၏။ ဦးမင်းနိုင်မှာ မနားတမ်း ဖိလိုးရင်း ခါးအားဖြင့် ကြိတ်မွှေကာ တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပေးပြန်သည်။

တဖြည်းဖြည်း စောက်ရည်ကြည်လေးများ ထွက်လာကာ တဇွိဇွိ တဇွပ်ဇွပ်ဖြင့် လီးအရသာ တွေ့လာရ၏။ လီးကြီး ပြန်အထုတ်တွင် စောက်ခေါင်း ထဲ ဟာသွားသဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ဖင်ကြီးကြွလာပြီး လီးအရင်းထိ လိုက်ကပ်ပေးနေမိတော့သည်။ အသံမထွက်အောင် အံတင်းတင်းကြိတ်ရင်း ဖင်ကြီးအား ကော့ကော့ ပေးနေမိတော့၏။

" ရှီးးးး …  အားဟား … အင့်  … စန္ဒာ လေးဘက်ကုန်း လိုက် "

အလိုးခံ ကောင်းနေစဉ် ဦးမင်းနိုင် စကားကြောင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် တုံ့ဆိုင်းတုံ့ဆိုင်းဖြစ်သွားပေမယ့် ဦးမင်းနိုင်မှာ လီးအား စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ ရှက်လည်းရှက် ကာမအရှိန်လည်း တက်နေသဖြင့် မြန်မြန်ပြီးသွားစေရန် စားပွဲခုံပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဦးမင်းနိုင်မှာ ခါးအား လက်ဖြင့်ဖိကာ ဒူးခေါင်း ၂ဖက်အား ကားခိုင်းရင်း ဖင်ကြားမှ ပြူးထွက်နေသော အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးကာ တချက်ထဲ လီးအရင်းထိဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းပြန်၏။ ဒေါ်စန္ဒာကျော် တယောက် အသံမထွက်အောင် ထိန်းထားသည့်ကြားမှ အားကနဲ့ အော်မိလိုက်ပြန်သည်။

" အားးးးး    အမေ့  …  သေပါပြီ …… ကျွတ်ကျွတ် "

အသံကအနည်းငယ် ကျယ်သွားသဖြင့် မူးအိပ်နေသော လင်ဖြစ်သူများ ကြားသွားမလားဟု စိုးရိမ်နေသော်လည်း  ဦးမင်းနိုင်မှာ ဆွဲဆွဲ လိုးနေတော့၏။ ဆောင့်ချက်က ထိထိမိမိနှင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသား ထဲ ဒစ်ကြီးမှ ပွတ်ဆွဲနေရာ ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ ဖင်ကြီးကော့ကာ လီးဝင်လာတိုင်း နောက်ပြန်ပြန်ဆောင့်ပေး လိုက်ပြန်သည်။

" အို အို … ကောင်းလာပြီ ကိုမင်းနိုင်ရယ် … စန္ဒာ ခံနိုင်ပါပြီ … စိတ်ကြိုက်သာ လိုးတော့ … အ   အားးး  အားးးး ……… "

ဦးမင်းနိုင်မှာ တုတ်ခိုင်သောလီးကြီးနှင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ပစ်လိုးရင်း နို့အုံ နှစ်ဖက်အား  ဆုပ်ချေပေးနေ၏။

" ဘွတ်  … အ … ဗျစ်    ဗျစ် … အမလေး … ကျွတ် "

လီးကြီးမှာ အဖုတ်ထဲ စီးကျပ်နေပြီး  ဆောင့်အားကလည်း အားပါသဖြင့် ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာ စုပ်သပ်ညည်းကာ စိတ်တွေ ဆောက်တည်ရာမရပဲ ဖင်ကြီးထောင်ကာ ရှေ့ကိုယ်လုံးအား ခုံပေါ် ပိပြားနေအောင် ကပ်ထား လိုက်၏။ သားအိမ်ဝ ဒုတ်ခနဲ့ လာလာ ဆောင့်သဖြင့် အံကြိတ်ကာ တောင့်ခံနေရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ် ပစ်တော့သည်။ ထိုစဉ် မူးအိပ်နေသော ဦးနေသော် နိုးလာကာ အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် အိမ်သာဘက် သေး သွား ပေါက်ရာ ဦးမင်းနိုင်မှာ လီးအား အမြန် ပြန်ထုတ် ကာ အရင်ထိုင်ခဲ့သော ထိုင်ခုံပေါ် ပြန်ထိုင် နေလိုက်၏။

ဒေါ်စန္ဒာကျော်မှာလည်း ခုံပေါ်မှ ဆင်းကာ အရက် ပုလင်းများ ဘီယာပုလင်းများ သိမ်းဆည်း နေတော့သည်။ နောက်ရက် မနက် လင်မယား ၂ယောက်လုံး ဦးမင်းနိုင် အား လေယဉ်ကွင်း လိုက်ပို့ရာ ဦးနေသော်မှာ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူအား မြန်မာပြည် အမြန် ပြန်လာရန် ပြောနေရှာ၏။

" မင်း ရှယ်ယာတွေ … အကုန်ရောင်းပြီး … အမြန် ပြန်လာကွာ … မင်းနိုင် "

" အေးပါ … နေသော်ရာ … မင်းကသာ ဇွတ်ခေါ်နေတာ … မင်း မိန်းမ က … မလှုပ်ပါလား "

" ဟမ် … စန္ဒာကလည်း … ကိုမင်းနိုင် ကို … မျော်နေပါ့မယ်ရှင် "

ဒေါ်စန္ဒာကျော့် စကားကြောင့် ဦးမင်းနိုင် မျက်နှာကြီး  ပြုံးရွှင် သွားရာ ထိုအပြုံးကိုတော့ ဦးနေသော် တယောက် နားလည်နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။


.................................................................................................

စိတ်ကူးယဉ် ဇတ်လမ်း လေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူး တင်ရှိ ပါသည်။


မောင်ခြိမ့်



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


Thursday, May 28, 2015

ဖိတ်ခေါ်ရင်ကွယ်လိုက်မယ် (စ/ဆုံး)

ဖိတ်ခေါ်ရင်ကွယ်လိုက်မယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

ရထားက ညနေ လေးနာရီထိုးသည့်တိုင် မထွက်သေး။ ဘာရယ်တော့ မဟုတ် ။ ကျော်ဇင်လတ် တစ်ယောက် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုရော ရထားကိုရော  ဘာမှသိပ်ဂရုမစိုက် ။ဘူတာအတွင်း စင်္ကြန်ပေါ်ရှိတန်းလျားပေါ်တွင် တီဗွီဂိမ်း အသေးလေးနှင့် စိတ်ပါဝင်စားစွာ ကစားနေမိသည်။ ဘူတာအတွင်း၌ ကုန်စိမ်းသည်၊ မုန့်သည်၊ ဘူတာရုံဝန်ထမ်း စသဖြင့် လူများစွာရှုပ်ရှက်ခတ်ကာ သွားလာနေသည်။ 

ကျော်ဇင်လတ်အား လွယ်အိတ်ထဲမှ စီးကရက်တစ်လိပ်ထုတ်ကာ မီးညှိဖွာရှိုက်ရင်းပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကို စူးစမ်းလေ့လာလိုက်သည်။ ဟောတွေ့ပါပြီ … မမကြီးတစ်ယောက်မှာ ကျော်ဇင်လတ်ရှေ့တွင်နေကြာစေ့ တစ်ဖျောက်ဖျောက်ဝါးစားလျှက် ရှိနေသည်။ အသားမှမဖြူမညို ဖြစ်သည်ကလွဲ၍ ကျန်တာတွေအားလုံးကြည့်၍အဆင်ပြေလှသည်။ ဆံပင်ကိုမူ ဖြီးရလွယ်ကူအောင်အတိုညှပ်ထားသည်။ 

သနပ်ခါးရေကြဲလိမ်း၍ ပေါင်ဒါခပ်ပါးပါးရိုက်ထားပုံရသည်။ ရထားက သိပ်မကြာခင်မှာပင် ဥသြပေး၍ ထွက်ခွါရန်ပြင်သောကြောင့် ထိုမမကြီးနှင့် အတူကမန်းကတန်း တက်လိုက်သည်။ နေကားတဖြည်းဖြည်းနိမ့်ဆင်းလာပြီး ညအမှောင်ကား တဖြည်းဖြည်းကြီးစိုးလာသည်။ 

ရထားကလည်း တစ်ဘူတာဝင်တစ်ဘူတာနားဖြင့် မောင်းလာသည်မှာ မမောမပန်းပင် ခရီးသည်များမှာလည်း ဆင်းသည့်လူများမှာဆင်း တက်သည့်လူများမှာတက် ကျော်ဇင်လတ်ကလည်း မသိမသာ နေကြာစေ့ဝါးနေသော မမကြီးအနသို့ကပ်၍ ထိုင်လိုက်ရင်းအကဲခတ်သလိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

“မောင်လေးက ဘယ်သွားမလို့လဲ”

“အမျိုးတွေဆီပါ .. မမရယ် … ဒါနဲ့ အစ်မကော ဘယ်သွားမှာလဲ”

“မမက မြိုင်သာအထိ သွားမှာလေ”

“မောင်လေးက တစ်ယောက်တည်းလား

“ဟုတ်”

“ဒါနဲ့ အစ်မလဲတစ်ယောက်တည်းပဲလား … အန္တရယ်များလိုက်တာ”

“သြော် မောင်လေးရယ် ဒီလိုပဲ လုပ်ကိုင်းစားနေကြနေတာပဲလေ”

“မောင်လေးတို့ ဘဝတွေများ အပူပင်ကင်းကင်းနဲ့ နေ ရပုံပဲ”

“အား … ဟား ... အပူပင်ကင်းဆို မိဘလုပ်စာ ထိုင်းစားနေတာကိုး”

“ကျွန်တောက ကျောင်းသားလေ … ပြောသာပြောရတာ မမက စီးပွါးရှာနေတယ်သာပြောရတယ် အရမ်းလှတာပဲနော် ”

“ဟဲဟဲ မောင်လေးက မြှောက်ပြောတတ်သားပဲ … ရော့နေကြာစေ့စား လောလောဆယ်တော့နေကြာစေ့နဲ့ ရေပဲရှိတယ် ”

“သြော်...မမကလည်း တစ်ကယ်ပြောတာ။ စားချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး”

ဤသို့ဖြင့် ကျော်ဇင်လတ်တို့စီးလာသော ရထားသည် တစ်ဘူတာဝင်တစ်ဘူတာထွက် သူတို့နှစ်ဦးကလည်း စကားတွေဖောင်စီအောင်လက်ဆုံကြလျှက် ..

“မောင်လေး နာမည်က ဘယ်လိုခေါ်လဲ”

“ကျော်ဇင်လတ်ပါ မမ ဒါနဲ့ မမနာမည်ကကော”

“မသီတာလို့ ခေါ်တယ်ကွဲ့”

“လူနဲ့နာမည်နဲ့ လိုက်တယ်နော်”

“မောင်လေးလဲ ချောတာပါပဲ … အရပ်အမောင်းနဲ့ မျက်နှာပေါက်က ဝေဠုကျော်လိုပဲ …”

“ဟဲဟဲ မမ ကျွန်တော်လဲ အမြှောက်ကြိုက်တယ်နော်”

“မောင်လေးနာထင်မှာ ပလာစတာကပ်ထားတာ ခေါင်းကိုက်လို့လား”

“ဟုတ် … မနက်ကအစောကြီးရေချိုးလိုက်တာ နှာစေးပြီးခေါင်းအုံသလိုလို ဖြစ်လာလို့”

ခက်သည်က ရထားက လော်ကယ်လဲဖြစ်ပြန် မီးကမရှိမို့ ရထားတွဲတွင်းမြင်ကွင်းက ဝါးတားတားဖြစ်နေသည့်ပြင် ညည့်နက်လာသည်မှာ ဆယ်နာရီကျော်ခန့်ရှိသည်။ ရထားပေါ်သို့ အမူးသမားသုံးဦး ယိမ်းထိုးထိုးဖြင့်တက်လာသည်။ ကျော်ဇင်လတ်မသီတာတို့နှစ်ဦးကြားသို့ အတင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ 

သူတို့ထံမှ ချဉ်စူးစူး အရက်နံ့ကထောင်းကနဲထလာသည်။ မသီတာမှာနှာခေါင်းရှုံ့၍ကိုယ်ကိုကြုံ့လိုက်ရာ သူတို့ထဲမှတစ်ယောက်က ဘာလုပ်လိုက်သည်မသိ မသီတာမှအသံထွက်လာသည်။

“အိုး … ရှင်တို့ ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ … နှမချင်းမစာနာဘူး”

“ချစ်လို့ပါ ညီမလေးရယ်”

“ဘာချစ်တာလဲ … ပါးကွဲချင်လို့လား”

“ပါးကွဲမခင် နင့်စောက်ဖုတ်ကွဲသွားမယ် ဘာမှတ်လဲ”

“ဟေ့လူတွေ ခင်ဗျားတို့လွန်လာပြီနော်”

“လွန်တော့ ဘာလုပ်ချင်လဲ”

“ဒါလုပ်ချင်တယ် ”

 ဖုံးဒိုင်း … ခွပ် … ခွပ် အောင်မယ်လေးဗျ … 

အမူးသမားသုံးယောက်မှာ ရထားမထွက်မီ ရထားပေါ်မှကမန်းကတန်းဆင်းပြေးသွားကြသည်။ မသီတာမှာ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုလျှက်ရှိသည်။ ကျော်ဇင်လတ်က မသီတာပခုံးနုနုအားဆွဲဖက်လျှက် ကျောပြင်ကလေးကို အသာအယာပွတ်ကာ ချော့မော့ရှာသည်။

“တိတ်ပါ မမရယ် ဟိုလူတွေ ဆင်းသွားပါပြီ”

“ဟင့်ဟင့် … မမရာ မောင်လေးရှိနေသရွေ့ မှဲ့တစ်ပေါက်မစွန်းစေရဘူး သိလား”

“ပြောရင်းဆိုရင်း ကျော်ဇင်လတ်၏လက်များက မသိမသာနဲ့ အင်္ကျီပေါ်က နို့ကိုဆုပ်ကိုင်နေသည်။ မသီတာကမူမသိသလိုနှင့် ကော့ပေးနေသယောင်”

“အားကိုးပါတယ် … မောင်လေးရာ … မောင်လေးကိုအရမ်းခင်သွားပြီသိလား … ဟု ရမ္မက်ပါပါဖြင့်ပြောလိုက်သည်။မောင်လေးကတော့ မမကိုအရမ်းချစ်သွားပြီဗျာ”

“ဟယ် … ရှက်စရာကြီး”

“မရှက်ပါနဲ့မမရာ … ရထားမထွက်ခင်ကတည်းက မမကိုစိတ်ထဲက ကြိတ်ပြီး (ချချင်) ချစ်နေတာ”

“အိုး … အဲဒီလို အခွင့်အရေးယူတာကတော့ ကောင်းသေးလား”

“မမ ဒီလိုထင်ရင်တော့ ကျွန်တော်အရမ်းဝမ်းသာသွားပြီဗျာ”

“ကဲ … ကဲ ရွှေစိတ်တော် မညိုပါနဲ့ ဒီကအကြည်စားတာပါ … ယုံပါတယ်ရှင် …”

“ဟာ … ဝမ်းသာလိုက်တာ”

“ဟင် ဘယ်သူက ချစ်တယ်ပြောသေးလို့လဲ”

“ဟာဗျာ … မမဒါဆို ကျွန်တောကြမ်းမှာနော်”

ပြောရင်းဆိုရင်း ကျော်ဇင်လတ်က မသီတာရင်သားမို့မို့ကို အင်္ကျီပေါ်မှ ကြမ်းတမ်းစွာဆုပ်ကိုင်ရင်း ပါးပြင်ကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။

“မောင်လေးရယ် … အဲဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ ရထားပေါ်ကြီးမှာ လူတွေနဲ့လေ”

“အိုမမကလဲ ဒီလောက်မှောင်နေတာကို”

“ဟင်း … မင်းကလဲ ပြောလေကဲလေပါလားကွာ”

“မကဲပါဘူး မမရယ် မြိုင်သာရောက်ရင် မမနဲ့ကျွန်တော်လမ်းခွဲရမှာ … ဒါနဲ့မမက မြိုင်သာကနေဆက်သွားမှာလား”

“အင်း … ဟိုဘက်မြို့လေးကို မြိုင်သာကနေ ကားစီးရမှာလေ”

“ဟာ … မြိုင်သာကိုညကြီး ဆယ့်နှစ်တစ်ချက်လောက်ရောက်သွားမှာပဲ”

“ခါတိုင်းလဲ ဒီလိုပဲသွားနေကြပါ … တည်းခိုခန်းမှာ အိပ်ပြီးမနက်ခုနှစ်နာရီကားနဲ့ ဆက်သွားတယ်လေ”

သီတာမှာ ကျော်ဇင်လတ်၏ အမေးအား ပြန်ဖြေရင်းအတွေးနယ်ချဲ့နေမိသည်။ သီတာအခုလို ကုန်ရောင်းကုန်ဝယ်ဘဝတွင်ကျော်ဇင်လတ်လို သူငယ်နှပ်စားလေးတွေရောရှစ်စပ်ကဂျင်လည်သည့်လူတွေပါ … လူမျိုးစုံဆက်ဆံပေါင်းသင်းဘူး၏။

ပေါင်းသင်းရသည်မှာ တစ်ခါတစ်ရံ ခန္ဓာကိုယ် ကိုပါသူမစိတ်ပါလျှင်ပေးပစ်သည်။ စိတ်မပါလျှင်တော့ ဆိုးဆောရီးဟုပင်ပြောလိုက်ချင်သည်။ ယခုဒီကျော်ဇင်လတ်အား ခုနကသူမနို့အုံတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှာ မသိမသာကိုင်ခဲ့သော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်နေရသည်။ ရထားပေါ်မို့တွင်သာ ဆက်ပြီးခွင့်ပြုလိုက်လျှင် ဒီထက်ပိုကြမ်းလာမည်စိုး၏။

“မမ … ကျွန်တော်မေးနေတာကြားလား”

“ဟင် … ဟင် … ဘာမေးတာလဲ”

“ကျွန်တော်လည်း မနက်ခင်းဆက်သွားစရာရှိတာ မြိုင်သာမှာ ညကြီးသန်းခေါင်ရောက်မှာဆိုတော့ မမနဲ့လိုက်အိပ်ချင်လို့”

“မင်းနာနေအုံးမယ်သိလား”

“စိတ်မချလို့ပါ မမရယ်”

ကျော်ဇင်လတ်က ပြောရင်းဆိုရင်း သီတာ၏ခန္ဓာကိုယ်လေးအား ရင်ခွင်ထဲပွေ့ပြီး နဖူးပြင်လေးအားခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ သီတာမှ ဘာမှမပြောတော့ လှပသောမျက်စောင်းတစ်ချက်ကိုသာ ကျော်ဇင်လတ်ထံပစ်လိုက်သည်။ ထို့နှင့် ရထားကကျော်ဇင်လတ်ပြောသည့်အတိုင်းပင် ဆယ့်နှစ်နာရီသို့ရောက်လေ၏။ မြိုင်သာတွင်တည်းခိုခန်းသုံးရှိလေသည်။ 

သီတာမှာကျော်ဇင်လတ်ပါနေ၍ တည်းနေကျတည်းခိုခန်းတွင် မတည်းဘဲ … မြို့မြောက်ဘက်ရှိ တည်းခိုခန်းသို့နှစ်ယောက်သားမြင်းလှည်းတစ်စီး စီးသွား၍ လိုက်ပို့ခိုင်းရသည်။ တည်းခိုခန်းနာမည်က စံပါယ်မြူဟု နာမည်ပေး၍ နှစ်ထပ်ဖြစ်သည်။ ဧည့်ကြိုကောင်တာမှ လူမှာသူတို့နှစ်ယောက်ရောက်သွားတော့အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် … အခန်းစာရင်းမှတ်ကာ နှစ်ယောက်အိပ်ခန်းတစ်ခန်းပေးလေသည်။

“ဟူး အခုမှပဲ ကောင်းကောင်းနားရတော့တယ်”

မသီတာသက်ပြင်းရှည်ကြီးကို မှုတ်ထုတ်ရင်း အခန်းထဲရှိအိပ်ယာပေါ်တွင်ပက်လက်လှန်လှဲကာပြော၏။

“မအိပ်နဲ့အုံး … မမရယ် … လိုးချင်သေးတယ်”

ကျော်ဇင်လတ်မှာ သူ့ခရီးဆောင်အိတ်နှင့် လွယ်အိတ်ကိုပစ်ချရင်း သီတာလှဲနေသောကုတင်ပေါ်သို့တက်ကာ သီတာ၏နဖူးနှင့် နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ကနဲ့ စုပ်လိုက်သည်။

“ပြွတ် … အင့်”

“ပလပ် … ပလပ်”

“ပြွတ် … အင့်”

“ပြွတ် … ပြွတ်”

ကျော်ဇင်လတ်မှာ သီတာအားအပေါ်မှမိုးကာ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရာ … သီတာက ကျော်ဇင်လတ်ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်လျှက် … ကျွမ်းကျင်စွာပြန်လည်စုပ်ပေး၏။

“ပလပ် … ရွှတ်”

“အင်း … ဟင်း”

ကျော်ဇင်လတ်က နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်လိုက်ရာမှ ခွာလိုက်ပြီးလည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးအား အောက်မှအထက်သို့လျှာဖြင့်တစ်ချက်ရပ်တင်လိုက်သည်။ သီတာမှာမျက်တောင်ကော့ကော့ကြီးများနှင့် မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားရင်း လည်တိုင်ကို တတ်နိုင်သမျှကော့ပေးထားလိုက်သည်။ သူမ၏ လက်တစ်ဖက်မှာလည်း ကျော်ဇင်လတ်၏အင်္ကျီကြယ်သီးများအား ဖြုတ်ပေးနေမိ။

ကြယ်သီးတွေအားလုံးပြုတ်သွားချိန် … ပက်လက်လှန်အိပ်ထား၍ သီတာ၏ အင်္ကျီအောက်မှ မို့မောက်နေသော ရွှေရင်နှစ်မွှာကိုညာလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ပေးရင်း သူမ၏လည်တိုင်ကလေးကို ထက်အောက်စုတ်ဆန်လျှာဖြင့် ရက်ပေး၏။

“ယားတယ် … မောင်လေးရယ်”

“အင်း … ပလပ် … ရွှတ်”

“ယား … တယ် … မောင်းလေးရဲ့ ကျန်တဲ့ဟာပဲလုပ်ကွယ်”

ကျော်ဇင်လတ်မှာ သီတာ၏ စကားကိုမမှု တပြွတ်ပြွတ် တစ်ဗြစ်ဗြစ်စုတ်ပေးရာ … သီတာမှာပိုယားလာ၏။

“ဗျ … ရောက် … ထောက်”

ကျော်ဇင်လတ်မှာ ဆက်ပြီးတော့ပင် သီတာ၏နှိပ်ကြယ်သီးနှင့် အင်္ကျီအားအပေါ်မှာ စကိုင်ပြီး အသာဆောင့်ဆွဲလိုက်ရာ ကြယ်သီးများပြုတ်ထွက်သံကပေါ်လာသည်။ သီတာရွှေရင်နှစ်မွှာကို တောဘက်မှာသာမြင်ရလေ့ရှိသော တောအမျိုးသမီးများသာ ဝတ်လေ့ရှိသော ခါးရှည်ရှည်ဘောလီဖြင့် ထိန်းမထား … မြို့ပေါ်ရှိ ခပ်ဟော့ဟော့တရုတ်မများသာ ဝတ်လေ့ရှိသည့်အစိမ်းရောင်ဘရာဇီယာကို ပုံစံခွက်လေးကျနစွာဖြင့် ဝတ်ဆင်ထားတာတွေ့ရ၏။ ကျော်ဇင်လတ် … ထိုနို့အုံလေးများအားဘရာဇီယာအပေါ်မှ အသာအယာနှစ်ဘက်စုံကိုင်ပြီး အောက်မှပင့်ကာ ဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်၏။

“အဟင့်”

သီတာ၏နှုတ်မှာ ညည်းညူသံသဲ့သဲ့ထွက်လာသည်။ နောက်ထပ်တစ်ခါ နှစ်ခါထပ်မံဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင်မတော့ သီတာသူမ၏လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများဖြင့် ကျော်ဇင်လတ်ရင်ဘတ်အား ပွတ်သပ်ပေးရင်းသူမ၏ နှုတ်ခမ်းထက်အောက်တစ်ဝိုက် လျှာဖျားလေးဖြင့် ပြန်လည်ပွတ်ပြီး စုပ်ယူလေသည်။ ကျော်ဇင်လတ်မှာ အရှိန်အဟုန်မပျက် ဘရာဇီယာအားအပေါ်သို့တွန်းတင်လိုက်သည်။

တည်းခိုခန်းမီးကိုပိတ်၍ နို့အုံလေးအား မမြင်ရသော်လည်း အရွယ်အစားမှာ အလယ်အလတ်ခန့်ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။ ကိုင်ရတာတော်တော်ကောင်း၏။ အိစိစိနှင့် … ကိုင်အပြီးနှင့် နို့အုံလေးကချက်ချင်းပြန်ကန်တက်သည်။ ကျော်ဇင်လတ်မှ ငေါက်တက်လာသော နို့သီးခေါင်းလေးအား ဘယ်ညာတစ်လှည့်စီ ပတ်ပေးဝိုက်ရက်ပေးလိုက် …နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခုနှင့် ဆွဲစုပ်လိုက်နှင့် သီတာ၏နို့သီးလေးများမှာထောင်မတ်လာသည်။

“ပြွတ် … ပလပ်”

“မောင်လေးရယ် ဒီပညာတွေ ဘယ်ကတတ်လာတာလဲ”

“ပလပ် … ပြွတ် … ပြွတ်”

“အင်း … ဟင်း … ဟင်း”

“ဂလု …”

သီတာ၏ မေးခွန်းအားကျော်ဇင်လတ်က ပြန်မဖြေနိုင်အောင် အလုပ်များနေသော်ငြား … သီတာ၏ တံတွေးမြိုချသံက ..မည်မျှ ရမ္မက်ထနေပြီဖြစ်ကြောင်း သိသာလှပေသည်။ ထို့နောက် ကျော်ဇင်လတ်က သီတာ၏ထမီအားဆွဲချွတ်လိုက်၏။ အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှ တောင်ခုံးလေသဖွယ် မို့မောက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကို မှောင်မှောင်မဲမဲတွင် လက်နှင့်စမ်းမိသည်။

ကျော်ဇင်လတ်က အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှ လက်ခလယ်နှင့် ပွတ်ဆွဲချလိုက်သည်။ စောက်ရည်ကြည်တစ်ချို့က ဘောင်းဘီတွင်စိုစွတ်နေ၏။

“အင်း …”

ဟူသော ညည်းသံလေးနှင့်သီတာမှာ ကျော်ဇင်လတ်ကျောပြင်ကြီးအား ဖက်ထားမိသည်။ ကျော်ဇင်လတ်သူ၏ဘောင်းဘီရှည်ကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီက အဆိပ်ပြင်းလှသော မြွေကိုအလိမ္မာယ်ဆရာမှထိန်းထားသည့်နှယ် ဘောင်းဘီထဲတွင် သူ၏လီးကြီးကဖုထစ်ဖေါင်းကြွကာ ဇွတ်ပင်ရုန်းကန်နေ၏။ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီးသည်နှင့် ကျော်ဇင်လတ်မှသီတာ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီအား အသာလိပ်ချွတ်လိုက်ရာ … စောက်ပတ်၏အနံ့တစ်မျိုးကသူ၏ နှာဝသို့ပြေးဝင်လာသည်။

သီတာ၏ စောက်ပတ်အဝလေးတွင် မှန်း၍တေ့လိုက်သည်။ မှောင်မည်းမည်းမို့ စောက်ဖုတ်နှင့် လီးတို့၏ သွင်ပြင်လက္ခဏာများအား အသေးစိတ်ဖေါ်မပြတော့ပါ။

“ရှလွတ်”

လီးကြီးက စောက်ရည်ကြည်များနှင့် ချော်ထွက်သွားသောအသံခပ်တိုးတိုးပေါ်ထွက်လာသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့်သီတာမှာ အားမလိုအားမရဖြစ်သွားသည်။ ချော်ထွက်သွားသော လီးဒစ်ကြီးမှာ သူမ၏စောက်စိလေးကိုပွတ်တိုက်သွား၍တစ်ကိုယ်လုံးလည်းကျင်တတ်သွားသည်။ 

သီတာ၏ရင်ထဲတွင် ခုနကတည်းက သူမ၏စောက်ပတ်အား ပူနွေးသောလီးကြီးကလာရောက်ထိတွေ့စဉ် ဝင်တော့မည်သွင်းတော့မည်ဟု မျှော်မှန်းထားပြီး ရင်တွေတုန်ခဲ့သည်မှာ အလကားဖြစ်သွားတော့သည်။ထို့အတူကျော်ဇင်လတ်ကိုလည်း မကျေမနပ်ဖြစ်သွား၏။

“မောင်လေးက ဖြည်းဖြည်းလုပ်တာတော့ မဟုတ်ဘူးကွာ …”

“ဟုတ်တယ် … မမကျွန်တော်အရမ်းလောသွားတယ်”

“သွားပါ … လီးသွင်းတာလဲချော်လို့ လိုးချင်တာလဲပြာလို့ … ဟင်း … ဟင်း … ဟင်း …”

သီတာမှ သူမ၏စကားအား သူမသဘောကျကာ ခပ်တိုးတိုးရယ်လေသည်။

“အင်းပါ … ကျွန်တော်သွင်းတော့မှ မအော်နဲ့”

“အော်မှာပဲ … ဘာဖြစ်လဲ”

“အော်ပေါ့ … ဘေးအခန်းတွေ ကြားကုန်မှာ”

“ကြား … ကြား”

သီတာမှာ ငယ်မူပြန်ကာပင် ကျော်ဇင်လတ်ပြန်ပြီးတော့ချွဲနွဲ့နေမိ၏။ တကယ်တော့ သီတာအသက်ကနှဏ်ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကျော်ဇင်လတ်က နှစ်ဆယ့်တစ်နှစ် ခုနှစ်နှစ်ကြီးများတောင်ကွာသည်။ ကျော်ဇင်လတ်ကား သီတာ၏အပြောများကြောင့် မခံချင်ဖြစ်ကာ ဒီတစ်ခါသူ့လီးကြီးကိုလက်ချောင်းကလေးများနှင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အဝတွင် တေ့လိုက်ပြန်သည်။

“နေအုံး … နေအုံး … မမလုပ်ပေးမယ်”

“နောက်တစ်ခါထပ်ချော်နေလိမ့်မယ်”

သီတာကား ဒီတစ်ခါထပ်ချော်မည်စိုး၍ ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးကို ကိုင်ကာစောက်ပတ်ကလေးထဲသို့ ဒစ်မြုပ်ရုံသာသွင်းပေးလိုက်၏။ လီးကြီးက ကြီးလှသည်။

“ဒွစ် …”

“အ … အမေ့”

ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးက သီတာ၏ ခပ်မို့မို့စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကိုခွဲလျှက် သီတာ၏စောက်ပတ်အတွင်းသို့တစ်ရှိန်ထိုးဝင်ရောက်လာသည်။ သီတာမှာ ကျော်ဇင်လတ်လက်မောင်းနှစ်ဖက်အား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်ကကားထွက်သွားလေသည်။ ထို့ပြင် သီတာ၏ နဖူးကြောတွေတင်းသွားကာ အံကိုလည်းကြိတ်ထား၏။ 

မျက်ခုံးလေးတွေကွေးညွတ်အောင် မျက်မှောင်ကြုံ့ထားရင်း တင်းခံလိုက်သည်။ သီတာ၏စောက်ပတ်လေးမှ လစ်ဟာနေသော အရသာတစ်ခုမှာလည်း ပြည့်သွားလေသည်။ ကျော်ဇင်လတ်၏လီးကြီးကား တစ်ဝက်ခန့်တွင် ရပ်သွားသည်။ သီတာ၏စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကသူမ၏ လီးတန်ကြီးကို အစွမ်းကုန်ဖျစ်ညှစ်ထားသဖြင့် …

“မမ … မညစ်နဲ့ကွာ ကျွန်တော်အဆုံးထိမဝင်သေးဘူး”

ဟုပြောရာ သီတာမှ သူမ၏ဖြစ်ညှစ်ထားမှုကို လျှော့ပေးလိုက်သည်။ ကျော်ဇင်လတ်ပြောလည်း ပြောစရာပင်လီးကိုယ်ထည်ကို ကိုင်ညှစ်ထားသလိုတင်းနေအောင် စုပ်ယူထားသောသီတာ၏စောက်ပတ်ကြီးက သန်စွမ်းလှသည်။ ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးမှာ မျက်နှာငယ်စွာဖြင့် ခါးသိမ်နေပေသည်။ ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးကို နောက်သို့ပြန်ုဆုတ်ပြီး အားယူလိုက်၏။

“ဘွတ်”

လီးကြီးပြန်အနှုတ်တွင် စောက်ပတ်ထဲကျန်ခဲ့သံက တော်တော်ကျယ်သည်။

“ဗြစ် … ဒုတ်”

“အမေ့ … ကျွတ် … ကျွတ် … ကျွတ်”

သီတာမှာ တစ်ရှိန်ထိုးဆောင့်ဝင်လာသောလီးကြောင့် ကျော်ဇင်လတ်ရင်ဘတ်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အစွမ်းကုန်တွန်းတင်ထားမိ၏။

“နာတယ် … မောင်လေး … ကြပ်လည်းကြပ်တယ်”

“မှတ် … အဲဒါကျွန်တော့်ကို လှောင်ချင်အုံး”

“မောင်လေး … တစ်ကယ်နာတာ”

“နည်းနည်းပြန်နှုတ်ပေးပါဦး … ကျွတ် ကျွတ်”

သီတာမှ အတည်ပြောကော စုပ်တစ်သပ်သပ်ဖြစ်နေသဖြင့် ကျော်ဇင်လတ်မနောက်ပြောင်တော့ဘဲ သူ့လီးကြီးကိုတစ်ဝက်ခန့်ပြန်နှုတ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ သီတာ၏ သားအိမ်ထိလီးကြီးက လာထောင်သဖြင့်နာကျင်သွားခြင်းပင် …သီတာအနေနှင့် ဒီလိုယောင်္ကျားလီးတစ်ချောင်းကို မခံတာလည်း တစ်လနှစ်လခန့်ရှိပြီလေ … ကျော်ဇင်လတ်ကား လီးကြီးကိုတစ်ဝက်ခန့်ပြန်နှုတ်ပြီးသည်နှင့် အသာအယာပင် စောက်ပတ်အတွင်း၌ ညှောင့်ပေးနေလိုက်သည်။

“ပြွတ် … ပြွတ်”

“အင်း … ကျွတ် … ကျွတ်”

“ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ်”

“ရှီး …”

“ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ်”

“ကောင်းလာပြီ မောင်လေးရယ် ဒီအတိုင်းပုံမှန်လုပ်နော်”

ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီး၏ ဆောင့်ချက်ညှောင့်ချက်များမှာ ကောင်းလှသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးအကြောအချဉ်တွေကလျှပ်စီးလက်သလိုပင် ကြက်သီးမွှေးညှင်းလေးများထသွားပြီး ပေါင်တန်ကြီးများကြွတက်လာခြင်းနှင့် အတူသီတာလည်း စိတ်လိုလက်ရပင် ဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပေးနေလိုက်သည်။ ကျော်ဇင်လတ်ညှောင့်နေရင်းဖြင့် သီတာ၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား အငမ်းမရစုပ်ယူလိုက်သည်။ 

သီတာကလည်းကျင်လည်စွာပင် သူမကိုစုပ်နမ်းလာသော ကျော်ဇင်လတ်၏နှုတ်ခမ်းနွေးနွေးလေးကိုအနမ်းငွေ့လေးဖြင့် ပြန်လည်စုပ်ယူလိုက်၏။ ကျော်ဇင်လတ်နှုတ်ခမ်းက အလုပ်လုပ်သော်လည်း ညှောင့်ချက်ဆောင့်ချက်ကမပြတ် … တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်နေညှောင့်နေရင်းပင် စောက်ရည်ကြည်လေးနှင့် လီးရေကြည်များပိုမိုထွက်လာ၍ကျော်ဇင်လတ် သည် သီတာ၏ ပခုံးအောက်တွင် လက်လျှိုကာ အားရပါးရပင် ဆောင့်တော့သည်။ လီးကြီးနှင့်စောက်ပတ်လေးကား အဝက် အထွက်က သွက်လက်မြန်ဆန်လှသည်။

“ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ်”

“အင်း … ဟင်း … ဟင်း … အမေ့”

“အား … ရှီး ကျွတ်”

“ဆောင့် … ဆောင့် မြန်မြန် … မမပြီး … ပြီး … အား … ရှီး … ထွက်ပြီ … မောင်လေးထွက်ကုန်ပြီ”

ကျော်ဇင်လတ်လည်း သီတာလိုပင် အားရပါးရလိုးဆောင့်ပြီး မကြာခင် သူ၏လီးကြီးမှ သုတ်ရည်များလွှတ်လိုက်၏။ထို့အတူ သီတာမှာလည်း သူမ၏ပုခုံးလေးကိုကိုင်၍ ဆောင့်နေသော ကျော်ဇင်လတ်အား အောက်မှ ကော့ဆောင့်ပေးရင်းသုတ်ရည်များထုတ်လွှတ်လိုက်လေတော့သည်။

“ဟင်း …”

“ဟင်း …”

သက်ပြင်းရှည်ကြီးများကို နှစ်ယောက်သားပြိုင်တူချကာ မောပန်းစွာဖြင့် အိပ်ရာပေါ်တွင် အမောဖြေနေမိကြတော့သည်။

“ကျော် …”

“ဟင် … မမ”

“ဒါပဲနော် … ဟိုရောက်ရင်မကဲရဘူး”

“အင်းပါ … မမရယ် ငှီး … ငှီး”

“ဟာကွာ … ကျော်မလိုက်ရင် မလိုက်ပါနဲ့တော့ မမတို့က ဆင်းရဲတယ်”

ကျော်ဇင်လတ်က သီတာအမေးအား ဝှီးဝှီးဟုပြောင်လိုက်သဖြင့် သီတာမလိုက်ရန်ပြောသည်။ ယခုသူတို့နှစ်ယောက်တည်းခိုခန်းအနီးရှိ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် စကားပြောနေကြခြင်းပင် … ကျော်ဇင်လတ်မှာ သူ၏ခရီးကိုမသွားသေးဘဲ သီတာနှင့် သူမ၏ရွာသို့လိုက်ပါသွားရန်ဖြစ်သည်။ 

သီတာမှာ ဒီကောင်လေးကိုချစ်လည်းချစ်သည်မို့ အိမ်ကိုအလည်ခေါ်ခြင်းသာ သူမတွင်ကြည်ပြာဆိုသော ညီမလေးတစ်ယောက်နှင့် အဖေတစ်ယောက်တည်းသာရှိကြောင်း ကြည်ပြာမှာ ဒီနှစ်ဆယ်တန်းကိုတက်ရမှာဖြစ်ကြောင့် အဖေမှာ သူမတို့ဖွင့်သော ကုန်စုံဆိုင်လေးတွင် တစ်နေကုန်ထိုင်ကြောင်း … အမေမှာ သူမငယ်ငယ်လေးကတည်းကပင် ဆုံးပါးသွားကြောင်းစသဖြင့် ကျော်ဇင်လတ်အား အကုန်ပြောပြသည်။

“ကဲ … ကဲ … ကားထွက်တော့မယ် အစ်မလေးတို့ရေ အစ်မလေးကုန်တွေတော့ အကုန်တင်ပြီးသွားပြီ သွားစို့”

ခပ်လှမ်းလှမ်း ကားဂိတ်မှ သီတာတို့ရွာသို့ သွားမည့်ကား၏ စပယ်ယာလေးက လာရောက်ပြောဆို၍ ကျော်ဇင်လတ်နှင့်သီတာလည်း ကမန်းကတန်းပင် ပိုက်ဆံရှင်းကာ ကားရှိရာလိုက်လာခံရသည်။ ကားမှာ ချက်ပလက်ခေါင်းတိုကြီးဖြစ်၍ကြမ်းပြင်တွင် ကုန်တွေအပြည့်တင်ထား၏။ 

ထိုကုန်များပေါ်မှ မိုးကာတာလပတ်ခင်းကြီးက ခရီးသည်များပြွတ်သိပ်ထိုင်နေကျသည်။ သနပ်ခါးကိုဘဲကျားလိမ်းထားပြီး တက်ထရွန် အင်္ကျီအဝါနုလေးနှင့် ထမီကိုဝတ်ထားသောမမကို ကျော်ဇင်လတ်မစီးစေချင်ပါ သို့သော်လည်း သူတောင်မှ အသွင်တူအောင်ဘောင်းဘီရှည်မဝတ်ဘဲ ပုဆိုးဝတ်ထားရသည် မဟုတ်ပါလား …ကပ်သပ်စီးလာခဲ့ကြသည်။

“ဟိုဟာ … က မောင်းတောသွားတဲ့လမ်း”

“အင်း …”

“ဟိုမှာ မြင်နေရတဲ့ဘုရားက ဆုတောင်းပြည့်တယ်တဲ့ … ကျော်ရဲ့”

“ဟုတ် … လား”

“အဲဒီ … ထော်လာဂျီတွေက ရွာကလာတဲ့ ထော်လာဂျီတွေလေ … အပြန်ကျနှေးလို့ မစီးတာ”

ကျော်ဇင်လတ်အား … သီတာမှ တစ်လမ်းလုံးရှင်းပြကာ … သူမတို့နယ်အကြောင်း ပြောပြလာသည်။ ကျော်ဇင်လတ်အားမရာက်ဖူးသော ပတ်ဝန်းကျင်အသစ်အဆန်းမို့ ဘာမျှမသိ … သီတာပြောသမျှ အင်းအဲလုပ်နေရသည်။

“ဟို … ရောက်ရင် ကျော်ပြင်းသွားမှာပါ”

“ဟာ … မမကလဲ မမရှိရင် … ဘယ်နေရာ ဘယ်ကမ္ဘာမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်ပျော်တယ်”ိုက်လာ

“သွား … ပို … ပြီ”

ကျော်ဇင်လတ်နှင့် သီတာမှာ ပျားရည်စမ်းခရီးထွက်လာသည့်အလား တစ်လမ်းလုံးစကားတွေ ပြောလာကြသည်။ထိုစဉ်

“ဟိုး … ဟိုး … ရပ်ပါအုံးဗျို့”

“ဘာဖြစ်တာလဲ …”

“ဘာဖြစ်လို့လဲ …”

ကားနောက်မြှီးမှ တွယ်လိုက်လာသော ခရီးသည်တစ်ယောက်က ကားကိုရပ်ခိုင်းသဖြင့် ကျန်သည့်ခရီးသည်များ၏မေးမြန်းသံက ဆူညံလာသည်။

“ဟိုမှာ … စပယ်ယာ ကျကျန်ခဲ့လို့”

“ဟား … ဟား … ဟား”

“သေချာကိုင်စီးမှပေါ့”

“ဘယ်ငေးနေမှန်းမှ မသိတာ”

ကားပေါ်တွင် ရယ်သံများသောသော ညံသွားကာစပယ်ယာအား ပြစ်တင်သံများတစ်ယောက်တစ်ပေါက် ထွက်လာလေသည်။ထိုသို့မောင်းလာခဲ့ရာမှ မွန်းလွဲနှစ်နာရီခန့်တွင် သီတာတို့ရွာရောက်သည်။ ကျော်ဇင်လတ်နှင့် သီတာတို့သဘ် ပစ္စည်းတင်ရန် မြင်းလှည်းတစ်စီးငှားလိုက်ကြသည်။ သိပ်မကြာပါ … မြင်းလှည်းမှာ ခြံဝန်းလေးတစ်ခုရှေ့တွင်ရပ်လိုက်ကာ အိမ်ကလေးကသပ်သပ်ရပ်ရပ်နှင့် နေချင်စရာပင်…

“ကြည်ပြာရေ … ညီမလေး … အမေ … ရေ အမေ”

“ရှေ့ဆိုင်ထဲတွင်လူမရှိ … အိမ်ထဲသို့လှမ်းအော်ခေါ်သောအခါ အသက်ခြောက်ဆယ်ခန့် လူကြီးတစ်ယောက်ထွက်လာပြီး အားရဝမ်းသာနှင့် …”

“ဟော … သမီးပြန်လာပြီ ကြည်ပြာက ကျောင်းသွားတယ်လေ”

“လာလာ … ဧည့်သည်လည်း ပါလာတာကိုး ဖိုးသားလာကွ”

ဟုဖော်ရွေစွာနှင့် ကျော်ဇင်လတ်ကိုပါ နှုတ်ဆက်ရာ ကျော်ဇင်လတ်အနေနဲ့တော့ ချောင်သွား၏။ အိမ်ကလေးမှာသုံးပင်နှစ်ခန်းဖွဲ့ထား၍ ကျော်ဇင်လတ်အား ခေါင်းရင်းတစ်ခန်းပေး၏။ အဘိုးကြီးက ဘုရားခန်းရှေ့တွင် ထွက်အိပ်ဖို့ပြင်သည်။

သီတာက ကြည်ပြာနှင့်အတူ ခြေရင်းခန်းအားအိပ်မည်ဟု စီစဉ်ကြသည်။ ကျော်ဇင်လတ်လည်း အိပ်ယာပြင်ပြင်ပြီးချင်း ဘာမှမစဉ်းစားတော့ဘဲ ခရီးပန်းစွာဖြင့် ပြင်ပေးထားသောအိပ်ရာတွင် ဘာမှမသိထိုးအိပ်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။ အိပ်တာဘယ်နှစ်နာရီကြာသွားသည်မသိ ဖျတ်ကနဲ ကျော်ဇင်လတ်နိုးလာသည်။ နားထဲတွင် ခြေရင်းမှ သနပ်ခါးသွေးသံ တစ်ကျီကျီက ကြားနေရသည်။ 

လက်မှနာရီအားအိပ်ချင်မူးတူးနှင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ငါးနာရီခွဲ ရှိပြီ။ ခပ်ဟဟဖြစ်နေသော အခန်းတံခါးမှ အပြင်ဘက်သို့ကြည့်လိုက်ရာ အိမ်ရှေ့ခန်းတွင်မည်သူမျှမရှိ။ ထို့ကြောင့် ကျော်ဇင်လတ်လှဲနေရာမှထကာ ထရံကာထားသော သုံးထပ်သားပြားကြားမှ တစိစိဖြစ်နေသော နေရာလေးမှ မျက်လုံးကိုကပါ၍ တစ်ဖက်ခန်းသို့ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ … ထမီရင်ရှားနှင့် သူ့ကိုကျောပေးကာသနပ်ခါး သွေနေသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုတွေ့ရ၏။

ခဏအကြာတွင် သူမသည်သနပ်ခါးလိမ်းပြီးသွားပြီထင်၏။ မျက်နှာတွင် သနပ်ခါးအဖွေးသားနှင့် မတ်တပ်ရပ်ပြီး ကျော်ဇင်လတ်ရှိရာဘက်သို့ လှည့်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါကျော်ဇင်လတ်အံ့သြသွားရသည်။ ဆယ်တန်းတက်နေသော သီတာ၏ ညီမဆိုသူဖြစ်မည်။ ကျော်ဇင်လတ်နှင့် မတိမ်းမယိမ်းပင်။

သုံးလေးနှစ်တော့ ငယ်မည်ထင်သည်။ သို့သော် အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ထွားလှသည်။ ကြည့်ပြာနှင့်သီတာ ရုပ်ချင်းဆင်သည်။ကိုယ်လုံးကိုယ့်ပေါက်တော့သိပ်မဆင် … ကြည်ပြာ၏ ရွှေရင်နှစ်မွှာမှာ ရေလဲထမီ၏စိုနေသော ရေကွက်များကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးများသည် ထမီနှင့်ကပ်လျှက်ရှိကာ … နို့အုံကြီးများက သိပ်မကြီးသေး … အပျိုပေါက်စဆိုတော့ ခပ်သေးသေးသောခါးလေး မှာကျဉ်းသွားပြီး တင်ကစွင့်ကားနေ၏။ 

သီတာလောက်တော့မကြီး … သီတာကလုံးကြီးပေါက်လှဆိုရင် ကြည်ပြာကငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးဖြစ်မည်။ ကြည်ပြာသည် သူမ၏ထမီအောက်ရှိ နိုအုံလေးပေါ်သို့ဘ့ရာဇီယာနောက်ကျော ချိတ်လေးကိုပတ်ချိတ်ပြီးလျှင် ဘရာဇီယာကိုလှည့်လိုက်ရာ ပုံစံခွက်လေးများမှ နို့အုံလေးများပေါ်သို့ကွက်တိရောက်လာသည်။ ပြီးလျှင်ထမီကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ ထမီကားကြမ်းပြင်၌ ပုံကျသွားလေသည်။ 

ကျော်ဇင်လတ် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ ကြည်ပြာ၏ဗိုက်သားချပ်ချပ်ကလေးတွင် အဆီပိုမရှိ စောက်ပတ်မို့မို့ခုံးခုံးလေးမှာ သူ့အစ်မလောက်မကြီးသော်လည်း အမွှေးမနုမရင့်လေးတွေကစောက်ပတ်လေး၏အလှကို ပိုမိုပြည့်စုံစေသည်။ ကျော်ဇင်လတ်ကြည့်နေဆဲပင် ကြည့်ပြာကအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအားခြေရင်းရှိတန်းပေါ်မှ ရုတ်၍ တစ်ချက်နှစ်ချက်ခါလိုက်ပြီး ခါးကလေးကုန်းကာဝတ်တင်လိုက်သည်။ 

ကျော်ဇင်လတ်မှာ သူ့ပုဆိုးထဲမှမာတောင်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်နေရင်း အားမလိုအားမရ ဖြစ်သွားသည်။ ကြည်ပြာက ဘောင်းဘီဝတ်ပြီးသောအခါ တီရှပ်အနီရောင်လေးကို ခေါင်းမျလျှိုစွပ်ကာ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင်ဆွဲ၏။ 

ပြီးလျှင်ဘောလုံးပျောက်လေးများပါသည့်ထမီအပြာရောင်လေးအားဝတ်သည်။ ဝတ်ပြီးသည့်နောက်ခန္ဓကိုယ်ကို တစ်ချက်နှစ်ချက်လှည့်ကာ အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်သွားလေတော့သည်။ ကျော်ဇင်လတ်မှာလည်မထိတက်လာသောတံတွေးကို ဂလုဟုအသံမြည်အောင် မြိုချလိုက်သည်။

ပြီးလျှင်အခန်းကို ကန့်ထားသော သုံးထပ်သားနားမှခါွကာ အိပ်ယာမှနိုးဟန်ဖြင့် ဝါးကနဲတစ်ချက်သန်းပြီး အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်လိုက်သည်။

“အယ် … ကျော် … နိုးပြီးလား … ခုပဲမမလာနှိုးတော့မလို့ … သွား … သွား … မျက်နှာသစ်ချေ ရေကန်နားမှာ ရေခွက်နဲ့ဆပ်ပြာရှိတယ် … ရေလဲပုဆိုးက အဖေ့ပုဆိုးရှိတယ်”

“ရေကန်က ဘယ်နားမှာလဲ”

“ခြံထောင့်လေးမှာလေ … မြန်မြန်ချိုးနော် ပြီးရင်ထမင်းစားရအောင်”

သီတာမှာ … လက်ထဲတွင် ဟင်းမွှေသောဇွန်းကြီးကို ကိုင်လျှက်အခန်းဝမှထွက်လာသော ကျော်ဇင်လတ်အားဆီးပြီးပြောသည်။ မီးဖိုကား အိမ်ရှေ့မှာ အိမ်ကဒူးထောက်ပျဉ်ကာအိမ်။ သို့သော် နည်းနည်းနေစောင်းပြီးဖြစ်၍ မှောင်ရိပ်ကျသည်။

“ဒါ … ကြည်ပြာတဲ့ မမ … ညီမလေး အခုဆယ်တန်း”

ညထမင်းစားဝိုင်းတွင် … သီတာမှ သူမ၏ညီမလေးကြည်ပြာနှင့် ကျော်ဇင်လတ်အား မိတ်ဆက်ပေးသည်။ ကြည်ပြာကား ထမင်းငုံ့စားနေရာမှ ကျော်ဇင်လတ်အားပြုံးပြသည်။

“မမနဲ့ ရုပ်ချင်းဆင်တယ်နော်”

“ဆင်မှာပေါ့ ညီမပါဆို … ဟင်း … ဟင်း”

“မမကလည်း ချော … ကြည်ပြာကလည်းချောနဲ့ ဦးကြီးနဲ့ တူတာပဲဖြစ်မယ်”

ကျော်ဇင်လတ်မှာ သီတာတို့ညီမနှစ်ယောက် အဖေအား စကားဝိုင်းထဲတွင် ထည့်ပြောလိုက်သည်။ ဘိုးတော်ကြီးကသဘောကျကာ …

“သူ့အမေနဲ့ တူတာပါကွာ”

ဟု ရယ်မောကာပြောလေသည်။

“အံမယ် … ကိုလေးကလည်း ဖြောင့်တာပါပဲနော်”

ကြည်ပြာက ရဲတင်းသွက်လက်စွာဖြင့် ကျော်ဇင်လတ်အး မျက်စောင်းထိုးပြီး ပြောလေသည်။ ထမင်းဝိုင်းက ခဏအအတွင်း ကျော်ဇင်လတ်နှင့် သီတာတို့မိသားစုအားလုံး ရင်းနှီးသွားကြလေသည်။

“ကဲ … ကဲ … ဖြောင့်တာရော တောင့်တာရော … နောက်မှပြော … ငါကတော့စားပြီးပြီ .. အေ့ မြောက်ပိုင်းက ရေနွေးကြမ်းဝိုင်း သွားလိုက်အုံးမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ အမေ”

သီတာတို့ အဖေကြီးမှာ လက်ဆေးရည်ထဲလက်နှိုက်ဆေး၍ ကုန်းထရင်းပြောပြီး လက်သုတ်ပဝါနှင့် လက်ကိုသုတ်၏။ပြီးလျှင်အပြင်ထွက်သွားလေသည်။

ထမင်းစားသောက်ပြီး၍ ထမင်းဝိုင်းသိမ်းလိုက်သည်။ ညရှစ်နာရီခန့်အရောက်တွင် ကြည်ပြာမှာအိပ်ချင်သည် ဟုဆိုကာအခန်းတွင်းသို့ ဝင်လေသည်။ ညကားပုဆင်းရင်ကွဲအော်သံမှလွဲ၍ တိတ်ဆိတ်နေ၏။ ကျော်ဇင်လတ်က ချက်ချင်းပင် သီတာအနားသို့ကပ်ကာ …

“မမ … ဒီအချိန်ထိ စောင့်နေရတာကြာပြီဗျာ”

ဟု ခပ်တိုးတိုးပြောရာ သီတာမှ နှုတ်ခမ်းအနားတွင်လက်ညှိုးလေးထောင်ပြီး 

ရှုးကျော်ရဲ့ … ညီမလေးအိပ်မှကွာ … အခုနေအုံးနော်”

ဟုသူမတို့ အခန်းဘက်သို့ကြည့်ကာ ပြောလေသည်။ သို့နှင့် ကျော်ဇင်လတ်နှင့် ကြည်ပြာမှာ ခဏထိုင်စကားပြောနေရသည်။

“မမ … အဖေပြန်ရောက်ရင် ဘယ်နှယ့်လုပ်မလဲ”

“ဒီ အချိန်ပြန်မလာသေးပါဘူး … အဖေက ဆယ့်တစ်ဆယ့်နှစ်လောက်မှပြန်လာတာ”

“အဲဒါဆို ရပြီကွာ … လာ”

ကျော်ဇင်လတ်မှ ပြောလဲပြော လက်ကလည်း သီတာ၏လက်ကောက်ဝတ်အားဆုပ်ကာ သူ့အခန်းအတွင်းသို့ခေါ်သွားသည်။ ထို့နောက် အခန်းတံခါးကို စေ့လိုက်သည်။ သီတာ၏မျက်နှာကို သူ့ဘက်ဆွဲလှည့်၍ သီတာနှုတ်ခမ်းလေးအား အငမ်းမရစုပ်တော့သည်။ ထိုအခါသီတာ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ကော့တက်လာပြီး လက်များကကျော်ဇင်၏လည်ပင်းကိုသိုင်းဖက်ကာပြန်လည်စုပ်ပေးနေသည်။

"ပြွတ်..ဖလပ်ဖလပ် "

"အင်းအင်း "

ကျော်ဇင်လတ်ကနှုတ်ခမ်းချင်းအသာခွါကာလျှာလေးအသာထုတ်လိုက်သည်။သီတာကထွက်လာသောလျှာလေးအားပါးချိုင့်ေးဝင်သည်အထိစုပ်လေးလေသည်။ကျော်ဇင်လတ်လက်များကသီတာ၏အင်္ကျီနောက်ဘက်ရှိကြယ်သီးများကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပေးနေ၏။ ပြီးလျှင်သီတာနှင့်သူ့ခန္ဓာကိုယ်ချင်းခွါလိုက်ကာသီတာ့အင်္ကျီအားရှေ့မှချွတ်ရသည်။

"ကျော်သိပ်မကြမ်းနဲ့နော် "

"ညီမလေးနိုးရင်ခက်မယ် "

"ရပါတယ်မမရဲ့ကျွန်တော်မကြမ်းပါဘူး"

"မီးပိတ်လိုက်ကျော်ရယ်မမရှက်တယ်"

"အာမမကလည်းကျော်အားရအောင်ကြည့်အုံးမယ် "

"ပိတ်လိုက်ပါကျော်ရယ် ပြီးတော့ကျော်ပဲအားရပါးရကိုင်တာပဲ"

"အင်းပါအင်းပါ "

ကျော်ဇင်လတ်မှာသီတာအားခေါင်းညိတ်ပြရင်းဖန်ချောင်းမီးကိုပိတ်လိုက်ရသည်။သွားပြီ။သူမြင်ချင်တွေ့ချင်သောမမ၏စောက်ပတ်လေးကိုမမြင်ရတော့။တစ်ဖက်ခန်းနှင့်ဧည့်ခမ်းမှလင်းနေသောအလင်းရောင်ကိုသာအားကိုးရတော့မည်။ကျော်ဇင်လတ်ကသူ့အင်္ကျီအားချွတ်လိုက်ရာသီတာ၏နို့အုံကြီးကိုဆုပ်နယ်တော့၏။

"အင်းပလပ်ပလပ်… ကျော်ရယ် "

"ပြွတ်ပလပ် "

"အင်းအင်းဟင်း"

နို့သီးလေးတစ်လုံးကိုလက်ကဆုပ်နယ်ပေးနေသလိုပါးစပ်ကလည်းသီတာ၏နို့သီးခေါင်းလေးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးနေရာသီတာထံမှတဟင်းဟင်းအသက်ရှုသံများထွက်ပေါ်လာသည်။သီတာ၏နို့အုံကိုအရသာရှိရှိနှင့်ဆုပ်နယ်ပေးရင်းသီတာနှုတ်ခမ်းလေးများကိုပါစုပ်ယူလိုက်သည်။

နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်သောအခါရေငတ်နေတုန်းရေတွင်းထဲကျသူပမာအငမ်းမရပြန်လည်စုပ်နမ်းလေသည်။ထို့နောက်ကျော်ဇင်လတ်သည်သီတာ၏နှုတ်ခမ်းကိုခွါ၍နို့အုံကိုလက်မနှင့်ကျန်လက်ချောင်းပူးပြီးအောက်မှပင့်ညှစ်ကာခပ်မို့မို့စူထွက်နေသောနို့သီးခေါင်းလေးကိုလျှာဖျားလေးဖြင့်ဘယ်ညာထိခတ်ပေး၏။

"ကျော်ရယ် ယားတယ်ဟင်းဟင်း"

သီတာမှာကျော်ဇင်လတ်၏အပြုအစုများကြောင့်သူမ၏နို့သီးလေးကိုခါယမ်းပေးနေသောကျော်ဇင်လတ်အားခေါင်းငုံ့ကြည့်၏။ပြီးလျှင်ခေါင်းကလေးမော့ပြီးသူမနှုတ်ခမ်းအားလျှာဖြင့်တစ်ချက်သပ်ရင်းညည်းညူလေသည်။ကျော်ဇင်လတ်ကားပြောမရခုနကအတိုင်းပင်ဆက်လုပ်ပေးနေသည်။

"အဟင့်ယားတယ်ကျော်ရဲ့ မမနေတတ်တော့ဘူး"

ကျော်ဇင်လတ်ကသီတာအားစကားပြန်မပြောသူ့စိတ်ထဲတွင်နို့သီးခေါင်းတွေထောင်မတ်လာသည်အထိစုပ်ပေးရန်သာအားသန်နေသည်။

"ကျော်ရယ်လုပ်မှာဖြင့်လုပ်တော့ မမ မနေတတ်တော့ဘူး"

ကျော်ဇင်လတ်မှသူ့အားစကားတွေတတွတ်တွတ်ပြောနေသောသီတာအားအိပ်ယာပေါ်တွင်ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်သည်။ထို့နောက်သီတာနှင့်ယှဉ်အိပ်ကာနို့နှစ်လုံးကိုအားရပါးရဆုပ်နယ်ကစားပြီးနို့သီးခေါင်းလေးများမှအရည်ကြည်လေးတွေထွက်လာသည်အထိစုပ်ပေးတော့သီတာခါးလေးကော့တက်လာသည်။

ပြီးလျှင်သူသည်ထမီပေါ်မှလက်ကလေးနှင့်သီတာ့စောက်ပတ်လေးအားမှန်းစေပြီးထက်အောက်ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည်။

"အားရှီးလုပ်ပါတော့ကျော်ရယ်"

"မမအရမ်းခံချင်နေပြီကွယ်လုပ်ပါတော့"

သီတာကမျက်လုံးလေးမှိတ်ခါးလေးကိုကော့လာကာမောဟိုက်သံလေးနှင့်ကျော်ဇင်လတ်အားပြော၏။ထိုအခြေအနေကိုကြည့်၍သီတာရင်ထဲတွင်ရမ္မက်ထန်နေမှန်းကျော်ဇင်လတ်သိလိုက်၏။သီတာထမီအားကျော်ဇင်လတ်အသာဆွဲချွတ်ရာမရသဖြင့်

"မမ ဖင်နည်းနည်းကြွအုံးဒီမှာချွတ်လို့မရဘူး"

ဟုပြောသဖြင့်သီတာမှာသူမ၏စွင့်ကားနေသောဖင်ကြီးကိုမြှောက်ပေးမှချွတ်ရသည်။ထို့နောက်ကျော်ဇင်လတ်မှာဘောင်းဘီဆွဲချွတ်ရန်စမ်းရာ

"စမ်းမနေနဲ့ ဒီကသိတယ်ကျော်အတွက်လွယ်အောင်ညနေရေချိုးပြီးကတည်းက မဝတ်ထားဘူး"

ဟုသီတာကမျက်စောင်းကလေးထိုး၍ပြောရာ

"အဲဒါကြောင့်မမကို အရမ်းချစ်နေရတာ သိလား"

ကျော်ဇင်လတ်အပြောကြောင့်သီတာသဘောအကျကြီးကျသွားတော့သည်။ကျော်ဇင်လတ်မှာသူ၏ညာလက်ကလေးနှင့်သီတာ၏ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်အရင်းကြားမှစောက်ပတ်ကလေးအားစမ်းရာသုတ်ရည်ကြည်တစ်ချို့ကိုစမ်းမိ၏။ပျစ်ချွဲချွဲနှင့်ဖြစ်သည်။

"ပြွတ်"

"ဟင်း "

"ပြွတ်"

"ကျော်လုပ်မှာဖြင့်လုပ်ကွယ်လတ်မကမြင်းနဲ့"

"ဗြွတ်"

"ရှီး"

ကျော်ဇင်လတ်မှာသူ၏လက်ချောင်းလေးနှစ်ချောင်းပူးပြီးတော့စောက်ပတ်လေးထဲသွင်းရာသီတာအဖို့ခံရအလွန်ခက်လှသည်။သူမအနေနှင့်ဒီအချိန်မှာတောင့်တနေသည်မှာလီးအခုဝင်နေတာကလက်ချောင်းလေးတွေဘယ်လိုမှအားမရနိုင်။

ကျော်ဇင်လတ်၏လက်ချောင်းကလေးများကသီတာ၏စောက်ပတ်အတွင်းထိုးသွင်းမှုကြောင့်သီတာ့စောက်ပတ်လေးသည်စူပွစွပွြဖစ်လာကာသီတာမှာလည်းမိန်းမောနေမိ၏။ကျော်ဇင်လတ်ကားပြောလေကဲလေသူ၏နှုတ်ခမ်းများကသီတားနို့သီးခေါင်းတွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လက်ချောင်းလေးများကသီတာ့စောက်ပတ်အတွင်းသားထဲသို့တပြွတ်ပြွတ်ထည့်လိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေရာသီတာမှာအိပ်ယာခင်းစလေးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်စုပ်ရင်းတဟင်းဟင်းနှင့်ခံစားနေရတော့၏။

သီတာ၏စောက်ပတ်လေမှာနဂိုထက်အရည်ကြည်များစိုရွှဲလာသည်ကိုသူ၏လက်ချောင်းများကဦးနှောက်ကိုသတင်းပို့တော့မှနှုတ်ခမ်းကိုနို့သီးခေါင်းများမှခွါကာပုဆိုးကိုကျော်ဇင်လတ်ချွတ်လိုက်သည်။ထို့နောက်သီတာပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲကာပေါင်ကြားထဲတွင်ဝင်ပြီးဒူးထောတ်ထိုင်လိုက်၏။

ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးကားမာထန်နေလျက်သွေးများကလျှင်မြန်စွာစီးဆင်းနေမှုကြောင့်ပူနွေးနေသည်။ထို့ဖြင့်လီးကြီးမှာသီတာ၏စောက်ပတ်အဝအနီးတွင်တခါခါတရမ်းရမ်းဖြစ်နေ၏။

"မမ ထည့်ရတော့မလား"

"ထည့်တော့လေ ကျော်"

"ဟင့်အင်းမမကိုင်ထည့်ပေး"

"ဟာကွာကျော်ရာကိုယ့်ဟာကိုထည့်လဲရတာကို"

"မရဘူးကွာမမကိုင်ထည့်ပေးမှလိုးမယ်"

"အံမယ်လေးလုပ်ရမယ်သူကဈေးကိုင်နေပြန်ပြီ"

သီတာကပြောရင်းပက်လက်အိပ်နေရာမှထလိုက်၏။နို့အုံလေးများကတတုန်တုန်ဖြင့်ကျော်ဇင်လတ်မျက်နှာရှေ့ရောက်လာည်။

"ပြွတ်"

ကျော်ဇင်လတ်ကသူရှေ့ရှိနို့အုံလေးကိုရက်ပေးရာသီတာမှာနှုတ်ခမ်းလေးစူလာပြီး

"ဟာကွာဒီမှာထည့်ပေးမလို့ဟာဖယ်ကျော်ပေါင်ကြီးတွေကားလေမမအပေါ်ကတတ်လိုက်မယ်"

"အင်းဟင်း"

ကျော်ဇင်လတ်မှာသီတာပြောသည့်အတိုင်းပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းအောက်တွင်ကျော်ဇင်လတ်ကသူ၏ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုထိုးသွင်းပြီးကားလိုက်၏။ထိုအခါကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးမှာမိုးပေါ်သို့ထောင်တက်တော့မည့်နှယ်မတ်လာ၏။ထိုအခါကျမှသီတာသည်သူမ၏စောက်ပတ်အဝကိုကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးအားနူးညံ့သောလက်ချောင်းကလေးများဖြင့်ကိုင်၍တေ့လိုက်၏။

"ကဲလုပ်တော့ကျော်ရယ်"

"ဟာဒီလိုနဲ့မရဘူးမမကတေ့ပဲတေ့ထားပေးတာစောက်ပတ်ထဲဝင်အောင်မမကရှေ့တိုးလေ"

"ကျော်ရယ်အရမ်းဆိုးတယ်ကွယ်ဒီလိုမှန်းသိရင်မမချစ်ခဲ့ပါဘူးဟင်း"

သီတာမှာကျော်ဇင်လတ်အားပြောရင်းသက်ပြင်းရှည်ကြီးချသံကတော်တော်ကျယ်လေသည်။

"အဲဒါဆိုလက်မြှောက်"

သီတာကပြော၍ကျော်ဇင်လတ်ကသူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုမြှောက်လိုက်သည်။

"ဗြွတ် "

"အင်းအင်း"

"ဗြစ်"

"အားကျွတ်ကျွတ်"

သီတာသည်ကျော်ဇင်လတ်မြှောက်ထားသောလက်နှစ်ဖက်အောက်သူမ၏လက်ကလေးကိုလျှိုလိုက်ပြီးရှေ့သို့အသာတိုးရာလီးကြီးဒစ်မြုပ်ရုံဝင်သွား၍စောက်ပတ်ထဲသို့တစ်ဝက်ခန့်ဝင်သွားသလိုသီတာမှာအလန့်တကြားဖြစ်သွားပြီးကျော်ဇင်လတ်အားရင်ချင်းဖက်ထားမိလေသည်။

ထို့နောက်ဆက်တိုက်ပင်ကျော်ဇင်လတ်မှာသူ၏မြှောက်ထားသောလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပေါင်ပေါ်တွင်တက်ထိုင်ပြီးနေသောသီတာ၏ပုခုန်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖျစ်ညှစ်ပြီးလက်နှစ်ဖက်ကမုသီတာ့ကျောပြင်ကြီးအား ပြန်လည်ဖက်ထားလေသည်။

နှစ်ဦးသားရင်ချင်းကပ်ရပ်ဖြစ်သွားသဖြင့်သီတာနို့အုံကြီးများမှာကျော်ဇင်လတ်၏ရင်ဘတ်ကြားတွင်ပိပြားနေပြီးကျော်ဇင်လတ်အဖို့အရသာတစ်မျိုးဖြစ်နေပေသည်။ပြီးလျှင်ခေါင်းကလေးမော့ကာအံလေးကြိတ်ထားသောသီတာ၏လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကိုကျော်ဇင်လတ်ကလျှာဖြင့်ရက်ပေးလိုက်ပြီးခပ်မှန်မှန်ပင်ဆောင့်တော့သည်။

"ပြွတ်စွပ် ပြွတ်စွတ်"

"ဖြေးဖြေးကျော်ရယ်နည်းနည်းကြပ်သလိုပဲ"

"ပြွတ်စွပ် ပြွတ်စွတ်"

"အင်းဟင်း"

"ကျွတ်ကျွတ်"

ကျော်ဇင်လတ် လီးချောင်းကြီးပေါ်မှ သီတာ၏ုသုတ်ရည်များ စီးကျလာမျာ လိုးအားကိုမြှင့်တင်လိုက်ပြီး မောင်းတင်ကာလိုးတော့မည့် လီးကြီးကားအရှိန်ပြင်းစွာသီတာစောက်ပတ်အတွင်းသို့ ဝင်ချည်ထွက်ချည်ဖြင့် သုတ်ရည်များသာ မရှိကပူလောင်ပြီး စောက်ပတ်လေးမီးထတောက်သွားနိုင်သည်။

“ပြွတ် … ပြွတ် … ပြွတ် … ဗြွတ်”

ကျော်ဇင်လတ်မှာ နောက်ဆုံးဆောင့်နေရင်း … လီးဒစ်ထိပ်ဖျားမှ ကျင်ခနဲဖြစ်ကာ သုတ်ရည်များကို မကြာခင်လွှတ်လိုက်တော့ရာ … ထိုသုတ်ရည်များသည်လည်း သီတာ၏ စောက်ပတ်လေးအတွင်းမှ လျှံကာ ခုနတိုင်းပင်လီးတန်းကြီး တောက်လျှောက်စီးကျလာပြန်သည်။ 

ထိုသို့သောအဖြစ်အပျက်များအား ခြေရင်းခန်းမှ … မကြာခင်ကနိုးလာခဲ့သော ကြည်ပြာက သူ၏မမက ကျော်ဇင်လတ်နှင့် အပီအပြင် လိုးနေကြသည်ကို ချောင်းကြည့်၍ ရင်တွေတစ်ဒိုင်းဒိုင်းခုန်ကာ သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်းမှ အရည်ကြည်များကအတွင်းခံဘောင်းဘီတွင် စီးကျကာ … အထွက်လိုက်ဖြစ်နေသည်။ 

လီးနှင့်စောက်ပတ်အဝင်အထွက်ကိုကြည်ပြာမမြင်ရပါ။ ကျော်ဇင်လတ်လီးကြီးနှင့်ကွယ်နေ၍ဖြစ်သည်။ ယောင်္ကျားနှင့်မိန်းမ ကာမဆက်ဆံနေတာအား ပထမဆုံးအကြိမ်မြင်ဖူးသော ကြည်ပြာအဖို့ ပထမဆုံးအကြိမ်ပင် … ဘာမှန်းမသိ သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်းမှ တစ်ခုခုလိုအပ်နေသောအရသာကို မောဟိုက်တုန်ရီစွာ ခံစားလိုက်ရလေသည်။



ပြီးပါပြီ။

မှတ်ချက် ။        ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။