Thursday, September 23, 2021

သာယာကြည်နူး အာရုဏ်ဦး မှသည် (စ/ဆုံး)

သာယာကြည်နူး အာရုဏ်ဦး မှသည် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - သက်မောင်မောင်

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

“ ဗြစ်…ဗြစ်…ဗျိ…ဗျစ်….”

“ ဖွပ်…ဖွတ်….ဖွပ်…ဖွတ်….ဖွပ်…ဖွတ်….”

ဟူသော လီးနှင့်စောက်ဖုတ် ဝင်ထွက် သွင်းနှုတ်ရာမှ ထွက်ပေါ်လာသော အသံများ

“ ဖတ်…ဘတ်…ဖတ်…ဘတ် ”

“ ဖွပ်…ဖွတ်….ဖွပ်…ဖွတ်….ဖွပ်…ဖွတ်….”

ဟူသော လီးနှင့်စောက်ဖုတ် ဝင်ထွက် သွင်းနှုတ်ရာမှ ထွက်ပေါ်လာသော အသံများ

“ ဖတ်…ဘတ်…ဖတ်…ဘတ် ဘွီ ဘွပ် ဗွက် ”

အသားချင်းရိုက်သံ၊စဖုတ်ထဲက လီးထုတ်လိုက်လို့ စောက်ဖုတ် လေအံ့သံတွေနဲ့ သောသောညံ့အောင် ကိုဘမြင့်နဲ့ ထားထားရီးတို့လင်မယား ၂ ယောက် မနက် ၂ နာရီထိုးလောက်မှာ တရေးနိုး ထလိုးနေကြပါသည်။

မိသားစု ဇာခြင်ထောင်ထဲမှာ သူတို့လင်မယားဘေးမှာက အရွယ်ရောက်စပြုနေတဲ့ သမီးလေးက အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနဲ့ အိပ်နေပါတယ်။ ကိုဘမြင့်ဟာ ထားရီ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ရင်ဘက်ထိ တွန်းတင်းရင်း အားမန်အပြည်နဲ့ ဆောင့်လိုးနေပါတယ်။ အိမ်ထောင်သက် ကြာလာပေမယ့် ထားရီစောက်ပတ်ကြီးကလဲ ခုထိလိုးလို့ကို မဝနိုင်ပါ။

“ ဘွတ်… ဘွတ်…. ဘွတ်…. ဖွတ်….. ပလပ်….. ဖွတ်……”

“ အင်း…. ဟင်း….. အမလေး…. အင့်… အ…. အား…. ရှီး….. ကျွတ်…. ကျွတ်….”

မီးကုန် ယမ်းကုန် အင်းအားထည့် လိုးနေပေမယ့် ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ သမီးက အအိပ်ကြီးသူ ပီပီ မနိုးပါဘူး။

မိန်းမက သမီးကို အရွယ်ရောက်လာလို့ အိပ်ယာခွဲအိပ်ဖို့ ပြောပေမယ့် မရပါဘူး။ အမေတို့နဲ့ပဲ တူတူအိပ်မယ်လို့ ပူဆာလွန်းလို့ အိပ်ခွင့်ပြုထားရတာပါ။

မိန်းမကလည်း ဆိုက်ကို ရှိတယ်။ အနားမှာ တယောက်ယောက်ရှိနေရင် လိင်စိတ်ပိုကြွတယ် တဲ့။ လိုးနေရင်း သမီးဆီက အီးကနဲ့ အင့်ကနဲ့ အပြင်းဆွဲသံကြားရင် သူ့စိတ်တွေ ပိုကြွတာတဲ့။

သမီးနာမည်က အိတုံ ဖြူဖြူ ၀၀တုတ်တုတ်လေး ၊ အသားက အမေ့ဖက်လိုက်တော့ တရုတ်သွေးပါသူ ပီပီ ဖြူဖြူလေး။ အရွယ်မရောက်တရောက် ဆိုတော့ တင်တွေရင်တွေက မထွားလှသေးပါဘူး။ ခါးကလဲ မၡိပါဘူး။

အအိပ်ဆိုး အိပ်ပုတ်ကြီးလို့ ကျောင်းဖွင့်ရက်ဆို မနက်မနက် အိပ်ယာနှိုးရတာ အမြဲ ပူညံပူညံပဲ။

ခုလဲ ကြည့်လေ၊ လင်မယား ၂ ယောက် ဝုန်းဒိုင်းကျဲ လိုးနေတာကို သူမနိုးဘူး။

ကိုဘမြင့်လဲ လိုးနေတာ ၁၀ မိနစ်လောက်ကြာလာတော့ အမှတ်မထင် ဘေးနားက သမီးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ထမီ ပေါင်ရင်းထိ လန်နေတဲ့ သမီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်က ထောင်းကနဲ့ ပိုထလာပြီး မိန်းမကို ဆောင့်အား တင်လိုက်ပါတယ်။ မထပဲ နေနိုင်ရိုးလား၊ သမီးက ဆယ်ကျော်သက် အရွယ် အပျိုနုနုလေး၊ စောက်ဖုတ်ဝင်းဝင်းလေးက ညအိပ်မီးရောင်အောက်မှာ ဖောင်းပြူးလို့။ ၀တဲ့ဖက်ပိုပါတော့ စောက်ဖုတ်က ပိုဖောင်းသလိုပဲ။

လိုးခါစမှာ သိပ်စိတ်မပါသေးတဲ့ မိန်းမဟာ ကိုဘမြင့် ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် စိတ်ထလာကာ အောက်ကနေ စည်းချက်ညီညီ ပြန်ကော့ပင့်ပေးနေပါတယ်။

“ ဘွတ်… ဘွတ်…. ဘွတ်…. ဖွတ်….. ပလပ်….. ဖွတ်……”

“ အင်း…. ဟင်း….. အမလေး…. အင့်… အ…. အား…. ရှီး….. ကျွတ်…. ကျွတ်….”

နောက်ထပ် ၅ မိနစ်လောက်အကြာမှာပဲ ကိုဘမြင့်ခါးကို ညှပ်ထားတဲ့ မိန်းမရဲ့ ခြေ  ၂ချောင်းဟာ ပိုမိုတင်းကြပ်စွာ ညှစ်လာသလို စောက်ဖုတ်ထဲကလဲ တစုံတရာက လီးထိပ်ကို ဆွဲဆုပ်ထားသလို ဖြစ်လာပါတယ်။ ဒါဆို မိန်းမပြီးတော့မယ် ဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။

“ ဘွတ်…..ဖွတ်…..ဘွတ်……ဗြွတ်……..”

“ အမလေး…. အီး… ဟင့်… အား….. ရှီး… ကျွတ်…. ဆောင့်… ဆောင့်…. အား…. ပြီးတော့မှာ…. ဆောင့်…. ဆောင့်….. အ…. အား…”

အဲဒီ အထာကို သိနေတော့ လီးကို တဆုံးထိ ဆွဲဆွဲထုတ် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပြီး မိန်းအဖုတ်ထဲ လရည်တွေ တဖြီးဖြီးနေအောင် ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။

 မိန်းမကို ခဏဖက်ထားရင် မိန်းမကိုယ်ပေါ်ကနေ ဘေးကို လှိမ်းချလိုက်တော့ သမီးနဲ့ အမေကြားမှာ ရောက်သွားပါတယ်။ မိန်းမလဲ ဘေး တဖက်ကို စောင်းပြီး လှည့်အိပ်သွားပါတယ်။

ကိုဘမြင့်လည်း နောက်ကနေ အသာအယာ ခွထားပေးလိုက်ပါတယ်။ မိန်းမနားနား ကပ်ပြီး

“ ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရယ်”

လို့ တိုးတိုးလေးပြောပြီး ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်တော့တယ်။

ဘေးက အိပ်နေတဲ့ သမီးဆီ ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ခုထိ ထမိန်က ပေါင်းရင်ထိ လန်နေတုန်း။ ကိုဘမြင့်လဲ သမီးဖက် စောင်းလိုက်ပြီး သမီးရဲ့ အဖုတ်ပေါ် လက်အုပ်လိုက်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်မိတယ်။ 

စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးမှာ အမွှေးနုလေးတွေနဲ့ ထိတွေ့တဲ့ အရသာရယ်၊ အကွဲကြောင်းလေးသာ ထင်းရှားသေးပြီး စိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးရဲ့ အိတင်းတင်း အရသာလေးကြောင့် ခုနကပဲ တချီပြီးထားတဲ့ လီးက ပြန်ထောင်လာပါတယ်။ 

သမီးရဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းထိပ်က သိပ်မသိသာ မထင်ရှားသေးတဲ့ အစိလေးကို ဖြေးဖြေးလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ အရည်လေးတွေ စိမ့်နေတာ သိလိုက်ရတယ်။ ကိုဘမြင့်လည်း အပျိုစင်လေးရဲ့ စောက်ရည်ကို လက်ကလေးနဲ့ ယူပြီး နှာခေါင်း၀ကို တေ့ရှုမိပါတယ်။

ညှီနံ့သင်းသင်းလေး ရလာလို့ ပေါင်ကြားက လီးက ပိုတောင်လာပါတယ်။

ဒါနဲ့ သမီး အဖုတ်ပေါ် လက်နဲ့ အကွဲကြောင်းတလျှောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့ အီး အင်း ဆိုတဲ့ အသံလေးနဲ့ အတူ လှုပ်ရှားလာတော့ ကိုဘမြင့်လဲ လက်ကို ကပြာကယာ ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး မိန်းမဘက်လှည့်ကာ ငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။

စိတ်ထဲမှာလည်း သမီးသိသွားပြီလားလို့ ထင်ရင်း  ခန္ဓာကိုယ်လဲ တုန်လာပါတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး။ သမီးဆီက အသက်ရှုသံ ပုံမှန်ပြန်ထွက်လာတာ ကြားရပါတယ်။

ဒီတော့မှ သမီးဘက် ပြန်လှည့်ကြည့်တော့ သမီးက သူ့ကိုကျောပေးပြီး တဖက်ကို ကွေးကွေးလေး ကွေးအိပ်နေပါတယ်။ ပုစွန်တုတ်ကွေး ပုံစံလေးပေါ့။ အပေါ်ဖက် ပေါင်လေးတဖက်က ခြေလှမ်းဟန်လေး ဖြစ်နေတော့ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးက နောက်ကို ပြူးထွက်နေပါတယ်။ ထမိန်ကလဲ ခါးထိ လန်တက်နေတာမို့မြင်ကွင်းက ရှင်းနေပါတယ်။ ကိုဘမြင့်လည်း လီးက အရမ်း တောင်နေတာမို့ သမီးဖင်နား အသားကပ်ပြီး အပေါ်တင်ပါး အိအိးလေးကို ဟ ကြည့်တော့ စအိုပေါက် နီနီစူစူလေးပါ မြင်လိုက်ရပါတယ်။ 

ခုနေ လိုးလိုက်ရရင် လို့ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာပေမယ့် မဖြစ်သင့်မှန်း အသိစိတ်က ဝင်ပါတယ်။ အနေအထားက ပထမဆုံး ဖင်လိုးဖို့ အသင့်တော်ဆုံး အနေအထား။ ဖင်စလိုးရင် ခုလို ကွေးကွေးလေးက စအိုကြွတ်သားတွေ အလျော့ဆုံး အခြအနေပါ။

ကိုဘမြင့်လီးကလဲ အစွမ်းကုန်ကုန်တောင်နေတော့ လီးထိပ်က အရည်ကြည်လေးတွေ စို့နေပါပြီ ။ ဒါနဲ့ ပါးစပ်ထဲက တံတွေးကို ယူပြီး လီးဒစ်ကို ရွဲနေအောင် စွတ်ပြီး သမီးရဲ့ တင်ပါးအိအိလေးကြား စအိုပေါက်ရှိရာကို မှန်းပြီး တေ့လိုက်ပါတယ်။ 

စအိုပေါက်လေးကို အဖုတ်ဖက်က ခုနလေးတင်ကမှ စိမ့်ထားတဲ့ စောက်ရည်လေးနဲ့ အတူ အသာလေး ပွတ်ပြီး စအိုပေါက်လေးထဲ ဖိလိုက်တော့ လီးဒစ်က တင်းကနဲ့ စပါးလုံးတထောက်စာလေးလောက် ဝင်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

စိတ်ထဲကလဲ သမီးနိုးသွားမှာစိုးလို့ သမီးရဲ့ အသက်ရှုသံ မှန် မမှန်ကိုလဲ နားစွင့်ထားရပါသေးတယ်။ မိန်းမဆီကတော့ တခွီး ခွီး တခေါခေါနဲ့ ဟောက်သံပင်ကြားနေရပါပြီ။ 

လီးဒစ်က သမီးတင်ပါးကြားမှာ တင်းတင်းလေး ညှပ်နေတာက ခံစားလို့ အရမ်းကောင်းပါတယ်။ မိန်းမ ထားရီကို ဖင်ခဏခဏ လိုးဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အပျိုနုနု တင်ပါးလေးထဲ လီးတေ့ထားရတာ က ပိုအရသာရှိတယ်လို့ ခံစားရပါတယ်။ 

ကိုဘမြင့်လဲ အားနဲနဲထည့်ပြီး အပေါ်ဖက်တင်ပါးလေးကို အသာမ ပြီး ဖိလိုက်တော့  ဗြိ ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ အတူ သမီးဆီက အီး ကနဲ့ အသံထွက်လာလို့ လီးကို ကပျာကယာ ထုတ်ပြီး ခပ်ခွါခွါ လေး ပြန်ငြိမ်နေလိုက်ရပါတယ်။

သမီးဖင်ပေါက်လေးထဲ ဒစ်ဖူးထိပ်လေး စပါးလုံး ၂ လုံးစာလောက် ဝင်သွားသလားတော့ မသိ ။

သမီးကလဲ သူ့ဖင်ကြားထဲ လက်နဲ့ ပြန်စမ်းရင် ထမိန်ပြန်ဖုံးကာ ပြန်အိပ်သွားပါတယ်။  သိပ်မကြာပါဘူး ။ ဟောက်သံလေးများပါ ပြန်ထွက်ပေါ်လာပါတယ်။

..........................................

ကိုဘမြင့်လဲ လီးတောင်တာ မကျသေးတာမို့ မိန်းမဘက် ပြန်လှည့် ခွလိုက်ပြီး မိန်းမထမိန်ကို လှန်တင် လိုက်တယ်။ တဖက်ကို စောင်းအိပ်နေတဲ့ မိန်းမတင်ပါးကို ခွရင်း အပေါ်ဖက်က ပေါင်တန်ကို ခြေလှမ်းဟန် ပြင်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးရော ဖင်ပေါက်စုတုတုလေးရော တင်ပါးကြားကနေ ပြူးထွက်လာပါတော့တယ်။

အဲဒီနောက် လီးကို တံတွေးတွေနဲ့ စွတ်ပြီး ချောနေအောင်လုပ်ပြီး ထားရီ ရဲ့ ဖင်ပေါက်မှာ တေ့ကာ ဖိလိုးသွင်းလိုက်တော့ ဗျီ ကနဲ့ အသံနဲ့အတူ ဒစ်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဝင်သွားပါတော့တယ်။ ထားရီကလဲ အီး ကနဲ့ အသံထွက်လာပြီး

“ ဟင်း ကိုနော် ဒီည ဘာဖြစ်နေတာလဲ ၂ ခါရှိပြီ ”

ကျတော်လဲ ဝင်လက်စ ဒစ်ခေါင်းကိုပဲ စိမ်ထားရင် ထားရီရဲ့အဖုတ်ကို နှိုက်ရင်း ဆွပေးနေတယ်။

ထားရီကို ဖင်လိုးစက အတော်စည်းရုံးထားရတာ ။ ထားရီက တရုတ်မ ပီပီ အစားအသောက် ပက်စက်တယ်။ အစားအသောက် ကြမ်းတော့ အယိုပါ ကြမ်းတယ်။ အိမ်သာ တက်ရင် တဘူဘူ တ ဗြီဗြီ တဗွက်ဗွက်နဲ့။ ဒီတော့ အသက် ၃၅ ကျော်ကျော်မှာပဲ ခါးတုတ်ပြီး ဝတဲ့ဖက် ရောက်လာပြီ။ မကြာခင် ဆိုဒ်ပျက်တော့မယ်။ အစားနည်းပြီး ဝမ်းချုပ်တက်သူတွေက ဖင်လိုးရ ခက်ပါတယ်။

ထားရီကတော့ အစားကြမ်း အယိုကြမ်း။ ဖင်လိုးရ လွယ်တဲ့ အမျိုးအစားမျိုးထဲ ပါပါတယ်။ ဖင်လိုးစပဲ နဲနဲ အခက်အခဲ ၡိတာ။ ဒါတောင် အစက လီးကို တဝက်လောက်နဲ့ ပဲ လိုးခွင့်ရတာ။ လီးကလဲ ၆ လက်မကျော်၊လုံးပတ် က သွားတိုက်ဆေးဗူးကြီးအရွယ်လောက်ဆိုတော့ ၂ လလောက်ကြာမှ အဆုံးထိ လိုးခွင့်ရတာ။ ခုတော့ ဘယ်လိုလိုးလိုး ထားရီခံနိုင်သွားပါပြီ။

ဒါပေမယ့် ဖင်ဆိုတာ သဘာဝ မဟုတ်တော့ တပါတ် တစ်ခါလောက်ပဲ ကောင်းတယ်။ 

ခုလဲ တဝက်လောက်လေး ထည့်ပြီး အဖုတ်ကို ကလိ နေတော့ ထားရီဖင်ဝက တင်းကနဲ တင်းကနဲ့ ပြန်ပြန်ညှစ်လာတော့ ကိုဘမြင့်လည်း လီးကို အဆုံးထိ လိုးသွင်းလိုက်တယ်။ 

“  ဗြစ် ပတစ် ဗြစ် ”

လီးကြီးဟာ စအိုရဲ့နံရံတွေကို ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း ပွတ်တိုက်ကာ တဆုံးထိ ဝင်သွားတော့တယ်။ လမွှေးတွေနဲ့ တင်ပါးထိသွားတဲ့ အတွေကြောင့် တဆုံးထိ ဝင်သွားမှန်းသိတော့ အသာလေး ငြိမ်ပြီး ထားးရီရဲ့ တင်ပါးတွေကို ပွတ်ပေးရင်း တဝတ်လောက် ပြန်ဆွဲထုတ် ပြီး ပြန်ဖိဆောင့်လိုးတော့တယ်။

စွိ…. စွပ်…. ပြွိ… ပြွတ်…. စွပ် စွပ် 

“ ဘွတ်… ဘွတ်…. ဘွတ်…. ဖွတ်….. ပလပ်….. ဖွတ်……”

“ အင်း…. ဟင်း…..…. အင့်… အ…. အား…. ရှီး….. ကျွတ်…. ကျွတ်….”

လီးဝင်သံ တင်ပါးနဲ့ ပေါင်တန် ရိုက်သံတွေ တဖက် ဖက် တဗွက်ဗွက်နဲ့ ညံ့လာတယ်။ တစောင်လေး လိုးနေရာက ခါးကို နဲနဲကိုင်းပြီး ထားရီရဲ့ တင်ပါးပေါ် ထပ်လိုက်ပြီး လိုးပါတော့တယ်။

၂ ချီမြောက်ဖြစ်လို့ အချက် ၄၀ လောက် လိုးနေတာတောင့် လရည်က မထွက်နိုင်သေးဘူး။

“ ဘွတ်…..ဖွတ်…..ဘွတ်……ဗြွတ်……..”

“ ဖွပ်…ဖွတ်….ဖွပ်…ဖွတ်….ဖွပ်…ဖွတ်….”

“ ဖတ်…ဘတ်…ဖတ်…ဘတ် ”

ဆက်တိုက် အားထည့် လိုးဆောင့်နေရင်း အသံတွေ မြည်လွန်းနေတာကြောင့် သမီး ဖက် လှည့်လိုက်တော့ ..ဟိုက် သမီးက နိုးနေပြီး သူ့မျက်လုံးကလဲ တဖွပ် ဖွပ် နဲ့ ဝင်ထွက်နေတဲ့ ကျုုပ်လီးနဲ့ ထားရီရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို  မျက်တောင်မခတ်ဘဲ အာရုံစိုက်ကြည့်နေတာဗျ။

အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ သမီး စိတ်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်နေမလဲ စဉ်းစားသာကြည့်။ ထားရီရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်တိုင်းထွက်တိုင်း ဖင်စအိုဝရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေ လီးနဲ့ လိပ်ပါလာတွေပါ မြင်နေရမှာပေါ့။ နေ့ခင်းဖက် မြင်မြင် ထင်ထင် ဖင်လိုးရင် ကိုဘမြင့်က အဲဒီမြင်ကွင်းကို မျက်စိအရသာ ခံကြည့်သေးတာ ဆိုတော့ သိနေတာပေါ့။ ညဦးပိုင်း ဖင်လိုးရင် ကိစ္စမရှိပေမယ့် မနက်ဖက်ဆို ထားရီဖင်ပေါက်က ဝါဝါရည်တွေပါ ထွက်တက်တော့ ဖင်ဝမှာ ဝါဝါ အမြုပ်တွေထနေတာကို သမီးမြင်နေရမှာ အသေအချာပဲ။

ကိုဘမြင့်လဲ ဖင်လိုးလက်စ ဇိမ်တွေ့နေတာမို့ သမီးကြည့်လဲ ကြည့်ချင် ကြည့်ပစေတော့ လို့ စိတ်ထဲထားပြီး လိုးစရာရှိတာ ဆက်လိုးနေတော့တယ်။

နောက်တော့ စိတ်ကူးရတာနဲ့ သမီးကို အနားထိ လာကြည့်ဖို့ လက်ဟန်ပြလိုက်တော့ သမီးလည်း အနားထိတိုးလာပြီး လီးနဲ့ဖင်ပေါက် အဝင်အထွက်ကို တအံ့တသြ မမှိတ် မသုန်ကြည့်နေတယ်။  သမီးကြည့်နေမှန်းသိတော့ လိုးနေရတာလဲ ပိုအရသာရှိလာပြီး 

စွိ…. စွပ်…. ပြွိ… ပြွတ်…. စွပ် စွပ် 

“ ဘွတ်… ဘွတ်…. ဘွတ်…. ဖွတ်….. ပလပ်….. ဖွတ်……”

“ ဘွတ်…..ဖွတ်…..ဘွတ်……ဗြွတ်……..”

“ ဖွပ်…ဖွတ်….ဖွပ်…ဖွတ်….ဖွပ်…ဖွတ်….”

“ ဖတ်…ဘတ်…ဖတ်…ဘတ် ”

ခပ်သွက်သွက် ဆက်တိုက် ဆောင့်ဆောင့် လိုးပစ်တယ်။

“ ဘွတ်…..ဖွတ်…..ဘွတ်……ဗြွတ်……..”

ထားရီ ဆီကလဲ 

“ အမလေး…. အီး… ဟင့်… အား….. ရှီး… ကျွတ်…. ဆောင့်… ဆောင့်…. အား…. ပြီးတော့မှာ…. ဆောင့်…. ဆောင့်….. အ…. အား…”

ဖင်လိုးခံရင်း စောက်ဖုတ်ကနေ ထားရီ အရမ်းကောင်းလာပြီး နောက်တချီ ပြီးတော့မယ် ဆိုတာ သိတော့ အချက် ၂၀ လောက်ထပ်ဆောင့်ပြီး ထားရီဖင်ပေါက်ထဲ သုတ်ရေတွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။

ဖင်ဆိုတာ အဖုတ်လို မဟုတ်တော့ သုတ်ရည်တွေရော ဖင်ထဲက ဝါကျင့်ကျင့် အရည်တွေပါ ဖင်ဝက လျှံပြီး စီးကျလာတယ်။

ကိုဘမြင့်လဲ လီးကိုဆွဲမထုတ်ဘဲ စွပ်လျက်စိမ်ထားရင်း ဖင်ပေါက်ထဲ လီးပျော့သွားတော့မှ ပလွတ် ကနဲ့ ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ အဲဒီချိန်ထိ သမီးကလည်း စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေတုန်းပဲ။

ကိုဘမြင့်လဲ ပုဆိုးယူပြီး ပေနေတဲ့လီးကိုရော ထားရီရဲ့ ဖင်ပေါက်ကိုရော တယုတယ သုတ်ပေးပြီး သမီးဖက်လှည့်ကာ မျက်စိလေးမှိတ်ပြပြီး သမီးရဲ့ ကို ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို စုတ်ယူလိုက်တယ်။

...............................................................................................................

အဲဒီနောက် သမီးဖြစ်သူက သူ့အမေလစ်တိုင်း အဖေဖြစ်သူ ကိုဘမြင့်နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ကာ ပွတ်ကာသပ်ကာ နေတက်လာပါတော့တယ်။ တခါတရံ ကိုဘမြင့်ရဲ့ နောက်ကနေ ခါးကိုဖက်ကာ ပေါင်ကြားထဲကို လက်လျှိုပြီး လာလာဆုပ်ကိုင်တက်ပါတော့တယ်။ 




.......................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


Tuesday, September 21, 2021

မက်မပြေ အပိုင်း ( ၂ )

မက်မပြေ အပိုင်း ( ၂ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

နင်မကောင်းဘူး သော်ကြီး၊ ငါတို့မဟုတ်တာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြီ.ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ကာမအရသာ အထွတ် အထိပ်ကို သူ့စိတ်အလိုမပါပဲ ကိုယ်ခန္ဓာက အလိုလို ရောက်သွားသဖြင့် ခတ္တခဏ အသိတရားဖြင့် ကင်းကွာသွားခဲ့ရသည်။ ယခုပြီးသွားတော့ ချက်ခြင်းပင် အသိပြန်ဝင်လာတော့ အခုနက သူ ကိုကိုသော်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ပြန်ဖက်မိသွားသည့် လက်တွေကို ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး ကိုကိုသော်ကို သူ့ကိုယ်ခန္ဓာမှ ကွာသွားရန်တွန်းထုတ်ဖို့ကျိုးစားလိုက်သည်။

ကိုကိုသော် မှာလည်း ကောင်းလွန်းသောအရသာ ကြောင့် သုတ်ရည်များလွှတ်ထုတ်လိုက်သဖြင့် မောသလိုဖြစ်သွားသည်။ အနည်းငယ်ပျော့သွားသော်လည်း မာတာတာနေသေးသည့် လီးကြီးကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ဖုတ်ထဲစိမ်လျှက် မှိန်းခံစားနေရင်း က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို ဖက်ထားလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ရုပ်တရက်သူ့ကို တွန်းထုတ်ဖို့ကြိုးစားတော့ ကိုကိုသော်မှာ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မလွတ်သေးပဲ အတင်းပြန်ဖက်ထားမိလေသည်။

သူ့စိတ်ထဲမှာ စိုးရိမ်မိတာက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့မာမီကို တိုင်သည်ဖြစ်စေ၊ လေးလေးဦးအောင်နိုင်ကို ပြန်တိုင်မှာကိုပဲ ဖြစ်သည်။ ပြန်တိုင်လို့ကတော့၊ ပြဿ နာအကြီးကျယ် တက်မည်ဆိုတာသူသိသည်။ အိမ်ပေါ်က ဆင်းရမလား၊ ရဲစခန်းရောက်မလား၊ စသဖြင့်ပေါ့။ စိုးရိမ်စိတ်နှင့်အတူ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိလို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို မလွှတ်ပေးပဲ အတင်းဖက်ထားမိလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ရုန်းလေ သူက ပိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လေ၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားသည့်သူ့လီးကြီးက လှုပ်လေ။

နောက်ပြီးအိစက်တောအထိအတွေ့၊အပွတ်အသတ်များကလည်းသူ့သွေးကြောတွေကို ပြန်ပူလာစေခဲ့သဖြင့်၊ သူ့ကောင်ကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း မာတောင်ထလာပြန်သည်။ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကလည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကိုကိုသော့်လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းမာတောင်လာသည်ကို ခံစားမိသည်။ ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့် အားတွေ တဖြည်းဖြည်းဆုတ်ယုတ်လာသလိုခံစားနေရသည်။

“  မင်း…မင်း..သော်ကြီး..ယုတ်မာတယ်ကွာ..မကောင်းဘူး..တီတီ့ ကို လွှတ်ပါတော့”

“ ကျနော် ကြောက်လို့ပါ တီတီရယ်၊ ကျနော်တီတီ့ ကိုလည်း ချစ်မိလို့ စိတ်ဖေါက်ပြန်သွားမိတာပါ”

“ မင်း ကိုယ့်တီတီ ကို ကိုယ်ပြန်လုပ်ရက်တယ်ကွာခုလွှတ်တော့”

သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီး တဖြည်းဖြည်းပြည့်ဖောင်းလာတာနှင့်အမျှ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အသံလည်းပျော့လာခဲ့ရသည်။

ဒူးတွေလည်းပျော့ခွေနေပြီ ရုန်းရတာ အားမရှိတော့ဘူး၊ ငါဘာဖြစ်နေလည်း အပျိုပေါက်စလေးလည်းမဟုတ်တော့ဘူး၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့စိတ်ထဲမှာတွေးနေသည်။ကိုကိုသော်ကလည်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရုန်းတာ ပျော့သွားမှန်းသိသည်၊ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့ဖင်ကို ကြွကာ လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်အသွင်းအထုပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းစလုပ်လာသည်။

အို့”ကိုကိုသော်က အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်ဆောင့်ချင်လို့ လီးကြီးကို အပြင်ရောက်လုနီးပါး ထုတ်လိုက်တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရင်ကနဲ ဟာကနဲလိုဖြစ်သွားသည်။ သူ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားသည့် အဖိုးတန်ကြွေပုဂံတလုံးလွတ်ကျကာနီးလို ခံစားမှုမျိုး၊ ဒါမှ မဟုတ် ဂျောက်ကမ်းဘားတခုကနေ ပြုတ်ကျတော့မိတဲတဲလေး လိုခံစားမှုမျိုးဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့်လည်းယောင်ရမ်းပြီး ကိုကိုသော့်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်မိသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်လည်တိုးဝင်လာသည့် ကိုကိုသော့် လီးကြီးက သူ့ရင်ခေါင်းထဲ ပြည့်သွားသလိုပင် ခံစားလိုက်ရပြန်လေသည်။ ထိုကဲ့သို့ လေးငါးဆယ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးသည့်နောက် တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးခမျာ စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်တော့သည်။ ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ လှိုင်းလုံးကြီးတွေ စီးနေရသလို နိမ့်ချည်မြင့်ချည်အရသာ ထူးနှင့်အတူ တဖြည်းဖြည်းဆူပွက်လာသော အသွေးအသားများက သူမသိလိုက်ပဲ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အလိုလို လှုပ်ရှားမိနေစေတော့သည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏လက်များက ကိုကိုသော့် ကိုယ်လုံးကို တွယ်ဖက်ထားမိရုံမက သူ့တင်ပါးကြီးများကို ကြွကာကြွကာ ကိုကိုသော်လိုးသမျှ၊ ဆောင့်သမျှ ကို အချက်ညီညီကော့ခံပေးနေလေတော့သည်။

“ အ..အ…အို့”

ဒီတခေါက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံးဒုတိယအကြိမ်မို့ တော်တော်နှင့်မပြီးနိုင်ကြ၊ အတွေ့အကြုံလည်း ရှိကြသူများမို့ ခနလေးနှင့် တယောက် နရီ ကို တယောက်ဖမ်းမိပြီး စည်းဝါးမှန်မှန်ဖြင့် ကာမပင်လယ်ကို ကူးခတ်နေကြလေတော့သည်။

သော်ကြီး တော်ပြီကွယ် ထတော့ တီတီ ရေချိုးခန်းသွားချင်ပြီကိုကိုသော်မှာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကို လုံးဝ လက်မလွတ်ပဲ လုပ်ခဲ့သည့် တတိယ အချီပြီးသည့်အချိန်မှာတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ မရုန်းကန်တော့၊ ယခုလည်း ဆီးတအားပေါက်ချင်လာသဖြင့်သာ ကိုကိုသော့်ကို ခွင့်တောင်းနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုသော်မှာလည်း အခုတော့ ကျေနပ်သွားလေပြီ၊ နောက်ပြီးတော့ ပြောင်းလဲလာပြီဖြစ်သော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏အခြေအနေကိုလည်း သူသိနေပြီမို့ အသာဖယ်ပေးလိုက်လေသည်။

သူကိုယ်တိုင်လည်း သေးပေါက်ချင်လာခဲ့သည်မို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်မှ ထလိုက်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကွင်းလုံးကျနေသည့်ထမိန်ကို ကောက်စွပ်ကာ ရင်လျှားလိုက်သော်လည်း ကိုကိုသော်က တော့ ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းဖြင့်ပင်လိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့ ရေချိုးခန်း အထဲတွင် ထောင့် နားတွင် ဗိုလ်ထိုင်အိမ်သာကို တတ်ဆင်ထားလေသည်။

ရေချိုးခန်းထဲသို့ သူ့နောက်မှ ကပ်ဝင်လိုက်လာသော ကိုကိုသော် ကို ဂွေးစိတန်းလန်းဖြင့် မြင်လိုက်ရတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး မှာ ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်သွားသည်။

“ ဟယ် သော်ကြီး နင်အရှက်လည်းမရှိဘူး တခါထဲ”

“ ဟင်တီတီ ကလည်း တီတီနဲ့ ကျနော်နဲ့ က ဘာရှက်စရာလိုသေးလို့လဲဟာကို၊ အခုလေးတင်ပဲ..တော်တော့ ..အရှက်မရှိစကားတွေ ဆက်ပြောမနေနဲ့တော့”ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကိုကိုသော်ဆက်ပြော၍ မရအောင်ပိတ်ပြောလိုက်လေသည်။

နောက်တော့ အိမ်သာကမုတ်ပေါ်ထမိန်ကို အသာလှန်၍ထိုင်ကာ ရူရူပန်းတော့သည်။ ကိုကိုသော်က တော့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်မှ ရေထွက်ပေါက်နေရာကို သူ့လီးကြီးချိန်ပြီး ပန်းလေတော့သည်။

“ ဟဲ့ ပြီးရင် ရေများများလောင်းချနော် တော်ကြာသေးစော်တွေနံနေမယ်”

“ အင်းပါတီတီ ရဲ့ တခါထဲ ရေချိုးချမှာပဲဟာ”

“ သော်ကြီး နင်အပြင်ထွက်အုန်း ငါရေဆေးမလို့”

“ ဟာတီတီကလည်း ရေတခါထည်းချိုးလိုက်ပါ၊ ချွေးတွေနဲ့ဖြစ်နေပြီဟာကို ကျနော်လည်းချိုးမယ်လေ။

“ ဟယ် မချိုးတတ်ပါဘူး နင်ထွက်မှ ငါချိုးမယ် "

“ဟာ တီတီကလည်း လာပါ ခုမှ ကျနော်တို့ ဘာရှက်စရာရှိသေးလို့လဲ”

သူ့စောက်ဖုတ် ကို တစ်ရူးလေးဖြင့်သုတ်၊ အိမ်သာကမုတ်ကို ရေဆွဲချ၊ ပြီးထလာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို ကိုကိုသော်က လက်ဖြင့်လှမ်းဆွဲလိုက်လေသည်။ နောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ဖို့ကျိုးစားလေသည်။

ဟေ့ သော်ကြီးမလုပ်နဲ့ကွာ ငါထမိန်နဲ့ပဲ ချိုးမယ် တော်တော့ မကဲနဲ့တော့၊ ငါမမနဲ့တိုင်ပြောမှာနော်”တကယ်တိုင်ပြောတော့မည်မဟုတ်မှန်း ကိုကိုသော်က သိနေသော်လည်း သိပ်အကြမ်း မဖက်တော့၊ နောက်မှ စည်းရုံးတော့မည်ဟု သဘောထားပြီး ရေခွက်အဖြည့်ရေကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ပုခုံးပေါ်မှ လောင်းချလိုက်လေသည်။ဟား အခုမှ ပဲ တီတီ့ကို သင်္ကြန်ရေလောင်းရတော့တယ်။

နင့်ကိုလည်းငါပက်မယ် အဲလောက်ဖြစ်နေ”ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကလည်း ရေခွက်တခွက်နှင့် ကိုကိုသော့်မျက်နှာကို ပြန်ပက်လိုက်သည်။

“ ဗွမ်း”

“ ဖျမ်း”

“ ခိခိ”

“ ဟီးဟီး”

သူတို့ နှစ်ယောက်တယောက်နှင့်တယောက် ပက်ကြရှောင်ကြနှင့် ရီရီမောမော ဖြစ်လာကြသည်။

“ တော်ပြီကွာ တီတီ့ ဆံပင်တွေစိုကုန်တော့မယ် ဆပ်ပြာတိုက်တော့မယ်”

“ ပေးတီတီ ကျနော်တိုက်ပေးမယ်”

ကိုကိုသော်က ဆပ်ပြာတုန်းကို ခတ်မြန်မြန်လေးလုယူလိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပွတ်ကာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကျောပြင် လက်မောင်းတို့ကို ပွတ်တိုက်ပေးနေလိုက်လေသည်။

ချောမွတ်သော အထိအတွေ့ နှင့် ထမိန်ရေစို ကြောင့် ဖုထစ်တစ်ရစ်နေသည့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ကိုယ်လုံးအလှကြောင့် ကိုကိုသော် ၏ လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းထောင်မတ်လာရလေသည်။ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်ဖက်မှာဖြစ်နေသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက မမြင်ရခြေ။ ကိုကိုသော် ဆပ်ပြာသုပ်ထားသော လက်များက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ရွှေရင်အစုံကို ရင်လျှားအပေါ်မှ ထိုးနိုက်ပွတ်လိုက်တော့။

“ အို့”

ကနဲအသံနှင့်အတူ နောက်ကို ဖင်ကော့လိုက်မိတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးဖင်ကြီးက ကိုကိုသော့် အလံတိုင်ကြီးကို သွားတိုက်မိလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက သူ့ဖင်ကို တိုက်မိတာ ဘာမှန်းသိသွားတော့ နည်းနည်းရှက်သလို တွေဝေနေချိန်မှာ ကိုကိုသော့် လက်ဖဝါးတွေက သူ့နို့တွေကို ပွတ်သတ်နေလေပြီ။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလည်း အတင်း မငြင်းတော့ သူ့လက်များဖြင့် ပြေကျလာာသော ထမိန်ကို လျှော့ရဲရဲကိုင်ပေးထားလိုက်လေသည်။

ကိုကိုသော့်လက်များက ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြင့် ချောမွတ်နေပြီး ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏နို့ကြီးများကိုပွတ်သတ်ဆုပ်နှယ်ပေးနေရင်းမာတောင်လာပြီဖြစ်သောနို့သီးခေါင်းများကိုလည်းဆော့ကစားပေးနေတော့သည်။

“ လွှတ်ချလိုက်ပါတော့ ဒီထမိန်ကိုတီတီကလည်းကျနော် တကိုယ်လုံးဆပ်ပြာတိုက်ပေးချင်လို့ပါ ဆို"

“ ဟင့် နင်တော်တော်ညဏ်များတယ်”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ မျက်စောင်းလေးတချက်ထိုးပြီးပြောလိုက်သော်လည်း သူ့လက်ထဲကိုင်ထားသော ထမိန်အနားများကို လွှတ်ချလိုက်ရာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းလှသော ကိုယ်လုံးကြီးမှာ ဝင်းကနဲ ပေါ်လာရလေတော့သည်။

“ အား လှလိုက်တာ တီတီရယ်၊ တီတီံ့ ကိုယ်လုံးအရမ်းလှတာပဲ တော်စမ်းပါကွယ် ပေါက်ကရတွေ”

ကိုကိုသော့်လက်တွေက လုံးကျစ်နေသော တင်သား တွေဆီကို ရောက်သွားသည်။ လုံးအိနေသော တင်သား စိုင်များကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက အားမလိုအားမရ တချက်တချက်ဆုပ်ညှစ်မိလိုက်သေးသည်။ ဆပ်ပြာမြုတ်တွေဖြင့်ချောနေသော ကိုကိုသော့် လက်ခလည်ထိပ်ဖျားလေးက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဖင်ကြားထဲ အသာ ပွတ်ဆွဲသွားရာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။

ကိုကိုသော် ၏ လက်တဖက်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏ ဗိုက်သားပြင်လေးများမှ အောက်သို့ အသာပွတ်ဆွဲလာပြီး စောက်မွှေးအုပ်အုပ်လေးကို ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြစ် ပွတ်ဆွ ပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ထိတို့ကစားတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလက်တွေက သူ့ပုခုံးပေါ်ကို လှမ်းကိုင်ပြီးထိန်းထားရသည်။သူ့ဒူးတွေမခိုင်တော့သလိုမို့လေ၊ ငါဘာဖြစ်နေတာလည်း၊ အရမ်းကို အထိမခံကြွေပုဂံ ဖြစ်နေတာလားဟု ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးနေမိသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတယောက် သူ့ပုခုံးတွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မှီထားပြီး ဆပ်ပြာရည်များဖြင့်ချောနေသောနိူ့ကြီးများကလည်းသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်လာပိနေချိန်မှာကိုကိုသော်၏ လက်နှစ်ချောင်းသူ့တီတီခိုင်၏ စောက်ဖုတ်ခေါင်းထဲ တိုးထင်တိုးထွက် လှုပ်ရှားနေလေပြီ။ ကိုကိုသော့် လီးကြီးမှာလည်း မခံရပ်နိုင်အောင်တင်းမာလာတော့ ကိုကိုသော် သူ့လက်တွေကို လှုပ်ရှားနေရာက ရပ်လိုက်သည်။

“ တီတီ ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ရေကန်ဘောင်ကို ကိုင်ပေးထားပါလား”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဘာမှ မပြောတော့ ကိုကိုသော်ပြောသလိုသာလုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရေကန်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ကိုင်ရင်း ကိုယ်ကို နှိမ့်ချကာ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ထားတော့ ကိုကိုသော့် လီးကြီးက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ပေါက်ခွဆုံမှ ပြူထွက်နေသည့်အဖုတ်ကြီးတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားတော့သည်။

“ အာ့ “

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ငြီးသံလေးသဲ့သဲ့သာ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆပ်ပြာရည်များဖြင့်ချောမွေ့နေသော ကိုကိုသော့်လီးကြီးက သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ရှောကနဲတိုးဝင်လာပြီး၊ သူ့စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို တိုးခွေ့ပွတ်တိုက် အဝင်အထွက်လုပ်နေတာကို အကြောတွေ အသွေးတွေ တဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေရအောင်ကို အရသာ ခံစားရမိနေလေတော့သည်။

“ ဖွတ် ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်…စွတ်”

“ ပလွတ်..ဖန်းဖန်း…ဖတ်ဖတ်..”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဟ ဖင်ကြီးများနှင့် ကိုကိုသော့် ဆီးခုံရိုက်ခတ်သံတဖန်းဖန်း၊ တချက်တချက် လေခိုသွားသလို ပလွတ်၊ဖရု စွတ် သံများက တဖုံ၊ အိအိ အားအား ငြီးသံများကပါ ရေချိုးခန်းလေးတွင်း ဆူညံနေပေတော့သည်။

“ သော်ကြီး ငါတို့ နှစ်ယောက်ကိစ္စဘယ်လိုမှ ပေါက်ကြားလို့မဖြစ်ဘူးနော် ဟာ တီတီ ကလည်း ဒီလောက်တော့ ကျနော်သိပါတယ်ဗျ၊ ကျနော်လည်းအဲလောက်မအပါဘူး”

“ နင်မအ မှန်းငါသိပါတယ်ဟယ်၊ မအလို့ပဲ ကိုယ့်တီတီကို အတင်းကျင့်တာပေါ့”

“ ဟာတီတီကလည်း ကျနော်ကြိုတင်ကြံစည်ထားတာမှ မဟုတ်တာ အမှတ်မထင် စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားတာပါဆို"

“ အဲဒါ ဆိုရင်လည်း ဘာလို့ နောက်တခါလည်း၊ တခါထည်းကိုမှ ပဲ နောက်တခါပြီးနောက်တခါဟွန့် မပြောလိုက်ချင်ဘူး၊ ကိုအောင်နိုင် တောင် စယူကထည်းက ခုထိ ငါခလေးနှစ်ယောက်သာ ရလာတာ တနေ့ထည်း လေးခါ မဖြစ်ဖူးဘူး”

“ တီတီ ကလည်း တကယ်တော့ ကျနော့်ရဲ့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ထင်ခဲ့တဲ့ စိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက်က တကယ်ဖြစ်လာတာကိုး၊ နောက်တခါဆိုတာ သေခြာပါ့မလား ဆိုတဲ့စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ အခွင့်ရေးရတုန်း လုပ်မိတာပါ။"

ရေမိုးချိုးပြီး နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ဆာဆာဖြင့် ညနေစာ စားပြီး အိမ်သားတွေ ဘယ်သူမှ ပြန်မရောက်သေးသဖြင့်အိမ်ရှေ့ခန်းတီဗီရှေ့ဆိုဖာပေါ်တွင်၊ နှစ်ယောက်သားပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်ရင်းတွတ်ထိုးနေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ထားပြီးလက်ပြတ်ဝတ်ထားသဖြင့် အဖုံးအကာမရှိသည့် လက်မောင်းသားဝင်းဝင်းကြီးကို နမ်းလိုက်သူ့ပါးဖြင့်ဖိကပ်ထားလိုက်လုပ်နေမိလေသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် တင်းတောင် ဟု အိမ်ရှေ့တံခါးမှ ဘဲသံမြည်လာသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကိုကိုသော့်ကို တွန်းထုတ်ပြစ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးပြူးကြီးဖြင့်။“ ဟောသမီး ပြန်လာပြီလားမသိဘူး၊ သော်ကြီး အရင်အတိုင်းနေနော် မူမပျက်နဲ့”ပြောရင်းက ထမိန်ကို သေခြာဆန့်ရန့်ဝတ်ရင်း အိမ်ရှေ့တံခါးနားသို့သွားလိုက်လေသည်။

“ ဟော သမီးငယ် ပြန်လာပြီလား စာသွားကြည့်မယ်ဆိုတော့ မိုးများချူပ်မလားလို့၊ အိုရေတွေလည်း စိုရွဲလို့ပါလား”

“ ပထမတော့ အဲလိုပဲလေ မေမေ ဒါပေမဲ့ သင်္ကြန်ဆိုတော့ အသံတွေလည်းကြားနေရတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ အဲဒါ အိမ်ကို မပြန်ခင်လမ်းမှာ သူငယ်ချင်းကားနဲ့ ရေပက်မဏ္ဍပ်တွေ နည်းနည်းပတ်ကြည့်လိုက်တာ”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်နားမှ ကပ်ပါလာသော ကိုကိုသော်ကလည်း ဝင်ပြောလိုက်သေးသည်။

နင်တို့ အုပ်စုပဲ ရှိမှာပါဟာ သင်္ကြန်တွင်း စာကျက်ရတယ်လို့ မကြားဘူးပေါင်”

“ ဟင်း ကိုသော် တို့လို သချာၤ ဆိုရင်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့”

“ ဟဲ့သမီးငယ် ကိုယ့်အကိုကို အဲလိုမပြောနဲ့လေ”

“ အဟီး ရပါတယ် တီတီ ရဲ့ ငယ်ငယ် နဲ့က ကျနော်တို့က စနေကြပါ”

ကိုသော်က အိမ်မှာဘာလာလုပ်နေတာလဲ ရေပက်ခံထွက်မယ်ဆို ကားနဲ့”သွားတယ်လေဟ ငါနေနည်းနည်းမကောင်းချင်လို့ပြန်လာတာ အိမ်သော့ပျောက်လာလို့ တီတီ့အခန်းမှာ လာခိုနေတာ၊ မဝင်းဝင်းသန်းကလည်း သင်္ကြန်တွင်းဆိုတော့မလာဘူးလေ။

မာမီကလည်း အောဒစ်ရှိလို့ နောက်ကျမယ်ဆိုတာမို့၊ ဒီမှာပဲ တီဗီကြည့် ဝါးဒီးပေးရင်း စောင့်နေတာ၊ အဟီးး

“ ကဲ ကဲ သမီးငယ် ရေစိုတွေသွားလဲလိုက်အုန်းဖျားနေမယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ”

တကိုယ်လုံးရေစိုရွဲနေသော ငယ်ငယ်နိုင် က ပလပ်စတစ်ဖြင့် ထုတ်ထားသော သူ့စာအုပ်ထုပ်ကို သူ့အမေအားလှမ်းပေးပြီး နောက်ဖေးခန်းကို အပြေးလေး ဝင်သွားလိုက်သည်။ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဂလန်လားကလေး ဖြစ်သော်လည်း ရေစိုထမိန်အောက်က ဖင်လုံးလေးတွေက ဘတ်စကတ်ဘောလုံးလောက်ရှိနေခြေပြီ။

နောက် ထမိန်က ပါးတော့ ရေစိုအောက်က အတွင်းခံ အနက်ရောင်လေးက ထင်းနေသည်ကို အမှတ်မထင်ငှေးကြည့်လိုက်မိသော ကိုကိုသော်ကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက တံတောင်ဖြင့်လှမ်းတွက်ရင်း မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်လေသည်။ နောက်ခပ်တိုးတိုးလေးဖြင့်၊နှာဗူးမကျနဲ့ခလေးကို ဟွန်း”ဟုပြောလိုက်လေသည်။ ကိုကိုသော် လည်းရုတ်တရက် ရှက်သွားသည်။

ငယ်ငယ်နိုင့်ကို တခါမှ သူ့စိတ်ထဲ မပြစ်မှားမိ၊ မောင်နှမ လိုပင်နေလာခဲ့သည်မှာ ယခုထိပင်၊ ဒီနေ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို လိုးလိုက်ရပြီးမှ သူ့စိတ် တွေက တမျိုးဖြစ်လာတာထင်သည်။ အမေ နှင့်ပင် ကျူးလွန်ခဲ့ပြီ ဆိုတော့ သမီးကိုတော့ ဘာလို့ ရှောင်စရာလိုအုန်းမလဲ လို့ အတွေးဝင်သွားလို့များလား၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရှေ့မှာ နောက်ဆိုရင် လုံးဝ ရှောင်မှ ဖြစ်လိမ့်မည်ဆိုတာကို ကိုကိုသော် ကောင်းကောင်းသဘောပေါက်သွားတော့သည်။

“ ဟာ တီတီ ကလည်း ကျနော့်စိတ်ထဲ ဘာမှ မရှိပါဘူး၊ ငယ်ငယ့်ကို ကျနော့် ညီမ အရင်းလိုပါပဲ”

“ ဒါဆိုလည်း ပြီးရော ”

ကိုကိုသော် စိတ်ထဲမှာတော့ နောက်ဆိုရင် ငါ့မျက်လုံးတွေကိုပါ ဆင်ခြင်မှ ရတော့မယ်ဟု တွေးနေမိပါတော့သည်။ကိုကိုသော် တယောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးနှင့် အမှတ်မထင် ဖြစ်ခဲ့ရပြီးသည့် နောက်နေ့ မှ စ၍ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို အလစ်ချောင်းနေသော်လည်း သူ သွားကြည့်လိုက်တိုင်း သူတို့ အိမ်မှာ လူမပြတ်၊ ဖြစ်နေသဖြင့် မချင့်မရဲသာ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

ကိုကိုသော် မယောင်မလည်နှင့် ရောက်လာတိုင်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး မှာ စိုးရိမ်သည့် အမူအရာ ဖြစ်သွားသော်လည်း နောက်တော့ ကိုကိုသော်၏ မအီမလည် အမူအယာကို ရီချင်သည့် ပြုံးစေ့စေ့မျက်နှာ သာ ဖြစ်လာတော့သည်။ 

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကိုယ်တိုင်ကလည်း တပတ်လောက်ကြာပြီးတော့ကိုကိုသော်နှင့်ဖြစ်ခဲ့ရသည့်အချိန်အရသာ အတွေ့အကြုံလေးများကိုစမြုံပြန်ရင်း ဖြင့် သွေးတွေ ပူလာရသည်။ တခါတလေ လူလစ်လျှင့် ကိုယ့်စောက်ဖုတ်လေး ကိုယ် ပြန်ပြီး ပွတ်မိသည့်အထိပင် စိတ်က ထန်လာရသည်။

ကိုကိုသော် မှာ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် အိမ်မှာ ကြုံတာတောင်စိတ်မလာတော့၊ သူ့စိတ်ထဲ မှာ သူ့တီတီသာ ရှိနေတော့သည်။ သူတို့ အမှတ်မထင်ဖြစ်ခဲ့ကြသည့် နေ့မှ နှစ်ပတ်လောက်အကြာမှာတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တို့ အိမ်မှ မုန့်ဟင်းခါးချက်စား သည်ဆို၍သူ့မာမီ မူမူကျော်ဦး အလုပ်မသွားမှီ သူတို့ နှစ်ယောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးအခန်းသို့ ကူးလာခဲ့ကြလေသည်။ ကိုကိုသော်မှာ ကျောင်းပိတ်ထားလို့ ကွန်ပြူတာ သင်တန်းတခုကို တက်နေလေသည်၊ ငယ်ငယ်နိုင်တို့ကတော့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ ကျောင်းတက်နေရလေပြီ။

“ ဟေး လာကြ အတော်ပဲ တို့လည်း စားတော့မလို့”

ဦးအောင်နိုင်က ဒေါ်မူမူကျော်ဦးတို့ကို ပြုံးပြရင်း လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ သူလည်း အလုပ်သွားဖို့ အဝတ်အစား တွေလဲထားပြီးနေပြီ၊ ငယ်ငယ်နိုင်လည်း ကျောင်းသွားဖို့ အဝတ်အစားလဲထားပြီးနေပြီ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ ပုဂံလုံးများကို နေရာချနေလေသည်။

“ ဟင်း အတော်ပဲ အိမ်ချက် မုန့်ဟင်းခါး မစားရတာကြာပြီ ခစ်ခစ်”

ဒေါ်မူမူကျော်ဦးက ပြောရင်း ဆိုရင်းဖြင့် ကုလားထိုင်တလုံးကို ယူပြီး ထိုင်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ စကားတပြောပြောဖြင့် မုန့်ဟင်းခါးကို မှိန်ရည်ရှက်ရည် စားသောက်ကြသည်။

စကားတွေလည်း ဖောင်လောက် အောင်ပြောဖြစ်ကြသည်။ သင်္ကြန်တွင်းတုန်းက အတွေ့အကြုံများကို ပြန်ပြောကြ တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တယောက် မျက်နှာ နည်းနည်းလေး နီနေသည်။ ကိုကိုသော့်ကို မျက်စလေးဖြင့် တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ဘာမှ တော့ မပြော။ မုန့်ကိုသာ ခပ်သုတ်သုတ်လေး စားနေတော့သည်။

စားသောက်ပြီးသွားတော့ ဦးအောင်နိုင် နှင့် ငယ်ငယ်နိုင်တို့ အရင်ထွက်သွားကြသည်၊ ဦးအောင်နိုင်က ငယ်ငယ့်ကို ကျောင်းမှာ ချထားပေးခဲ့ပြီး အလုပ်ကို ဆက်သွားမည်ဖြစ်သည်။ဒေါ်မူမူကျော်ဦးကလည်း သွားမည်လုပ်တော့ ကိုကိုသော့်ကို ဘယ်နှားမှာ ချပေးခဲ့ရမလဲ ဟုမေးသည်။ ကိုကိုသော့် ကွန်ပြူတာသင်တန်း အချိန်က စောသေးသည်မို့ တခါတလေ မြို့ထဲက တနေရာမှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ဆုံတတ်သည်။

သားဒီနေ့ ဘတ်စ်ကားနဲ့ပဲ သွားတော့မယ်မာမီအေးအေး နေပူထဲ လျှောက်မသွားနေနဲ့နော် အခုတလော နေက အရမ်းပူနေတာဟုတ်ကဲ့ မာမီ”

ဒေါ်မူမူကျော်ဦး လှေခါးမှ ဆင်းသွားတာ ကြည့်နေလိုက်ပြီး မျက်စေ့အောက်က ပျောက်သွားမှ ကိုကိုသော်က မိန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး အတွင်းမှ မင်းတုန်းချလိုက်သည်။ နောက် တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့ မီးဖိုခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက အခုနက စားပြီးသွားသော မုန့်ပုဂံတွေကို ဆေးကြောနေလေသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ဆံပင်ကို တပတ်လျှိုလေးထုံးထားပြီး မနက်စောစော ရေမိုးချိုးပြီး သနပ်ခါးလေး ပါးပါးလိမ်း ထားသဖြင့် မျက်နှာလေးမှာ သန့်ရှင်း ကြည်လင် လို့နေပေသည်။ ခေါင်းကို ငုံ့ မျက်လွှာလေးချပြီး ပုဂံဆေးနေတာကို ဘေးတိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ကော့နေသော မျက်တောင်ရှည်ရှည်တွေ၊ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အောက်မှ မို့မောက်နေသော ရွှေရင်အစုံ၊ မသိမသာလေး ကောက်နေသော စွံ့စွံ့ကားကား တင်ပါးဆုံ တို့ကို ကိုကိုသော်တယောက်ကြည့်လို့မဝဖြစ်နေလေသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက မော့ကြည့်လိုက်တော့သူ့ကိုစူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသော ကိုကိုသော်ကို တွေ့လိုက်ရရာ မျက်နှာကလေးနီမြန်းသွားလေသည်။

“ ဟေ့ သော်ကြီး ဘာကြည့်နေတာလည်း လူကို တခါထည်း၊ ငရဲကြီးမယ်နော်”

ထိုအခါကျမှ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးဆီသို့လှမ်းလျှောက်သွားလိုက်ရင်း၊

“ ငရဲမကလို့ ဘာပဲ ကြီးကြီး တီတီရယ်၊ တီတီက သိပ်လှတာပဲ တကိုယ်လုံးပြောစရာမရှိဘူး”

“ ဟေ့ မလုပ်နဲ့နော် သင်္ကြန်တုန်းက မှားခဲ့တာ မှားခဲ့ပြီးပြီ နောက်ထပ်မမှားနဲ့တော့“

“ ကျနော်ကတော့ မှားတယ်လို့မထင်ပါဘူး တီတီရယ် ကံကောင်းသွားတာလို့ပဲထင်တာပဲ။

အနားကပ်လာသော ကိုကိုသော် ဆီမှ အလွတ်ရုန်းဖို့ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးခမျာ၊ ကိုကိုသော့် လက်များက သူ့ခါးလေး ကိုယ်လုံးတို့ကို သိမ်းဖက်ခံလိုက်ရတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ ဒီကြားထဲ သူ့လည်တိုင်ကျော့ကျော့ မေးရိုးလေးများကို ဖွဖွလေး နမ်းရှုံ့လာသည့် ကိုကိုသော့် နူတ်ခမ်းများကြောင့် တကိုယ်လုံးလည်း နူံးကျသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း တပတ်ကျော်ကျော်လောက် အတွေးထဲမှာ ကိုကိုသော်၏ အထိအတွေ့တွေကို တမ်းတ နေမိသည်မဟုတ်ပါလား။

“ ဟင့်အင်း သော်ကြီး မကောင်းဘူးနဲ့တူတယ်ကွာ၊ တို့တွေ ထပ်မမှားသင့်တော့ဘူး”

ပါးစပ်ကသာ ငြီးငြီးငြူငြူပြောဆိုနေသော်လည်း အတင်းရုန်းဖယ်ခြင်းလည်း မရှိ၊ သူ့ကို လည်း မျက်လုံးချင်းဆိုင်မကြည့်၊မျက်လွှာလေးကို ချကာ တိုးတိုးလေး ပြောနေရှာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတယောက်၊တဏှာရာဂသွေးတွေ တရှိန်းရှိန်းထနေပြီ ဖြစ်သော ကိုကိုသော့်အတွက်က ပိုပြီးတော့ ရမက်ပွားစရာ ဖြစ်နေရသည်ကိုတော့ သူ့ခမျာမသိရှာပေ။

ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ကိုယ်လုံး ကို သိုင်းဖက်ကာ သူ့ဖက်ကို မျက်နှာလှည့်စေပြီး ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ နူတ်ခမ်းဖောင်းဖောင်းလေးကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေနှင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည့်အချိန်မှာ တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ လက်တွေက ကိုကိုသော့် ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို တွဲခို လျှက် တကိုယ်လုံးလည်း ပျော့ခွေလာရလေတော့သည်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။





{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

နင်မကောင်းဘူး သော်ကြီး၊ ငါတို့မဟုတ်တာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြီ.ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ကာမအရသာ အထွတ် အထိပ်ကို သူ့စိတ်အလိုမပါပဲ ကိုယ်ခန္ဓာက အလိုလို ရောက်သွားသဖြင့် ခတ္တခဏ အသိတရားဖြင့် ကင်းကွာသွားခဲ့ရသည်။ ယခုပြီးသွားတော့ ချက်ခြင်းပင် အသိပြန်ဝင်လာတော့ အခုနက သူ ကိုကိုသော်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ပြန်ဖက်မိသွားသည့် လက်တွေကို ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး ကိုကိုသော်ကို သူ့ကိုယ်ခန္ဓာမှ ကွာသွားရန်တွန်းထုတ်ဖို့ကျိုးစားလိုက်သည်။

ကိုကိုသော် မှာလည်း ကောင်းလွန်းသောအရသာ ကြောင့် သုတ်ရည်များလွှတ်ထုတ်လိုက်သဖြင့် မောသလိုဖြစ်သွားသည်။ အနည်းငယ်ပျော့သွားသော်လည်း မာတာတာနေသေးသည့် လီးကြီးကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ဖုတ်ထဲစိမ်လျှက် မှိန်းခံစားနေရင်း က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို ဖက်ထားလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ရုပ်တရက်သူ့ကို တွန်းထုတ်ဖို့ကြိုးစားတော့ ကိုကိုသော်မှာ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မလွတ်သေးပဲ အတင်းပြန်ဖက်ထားမိလေသည်။

သူ့စိတ်ထဲမှာ စိုးရိမ်မိတာက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့မာမီကို တိုင်သည်ဖြစ်စေ၊ လေးလေးဦးအောင်နိုင်ကို ပြန်တိုင်မှာကိုပဲ ဖြစ်သည်။ ပြန်တိုင်လို့ကတော့၊ ပြဿ နာအကြီးကျယ် တက်မည်ဆိုတာသူသိသည်။ အိမ်ပေါ်က ဆင်းရမလား၊ ရဲစခန်းရောက်မလား၊ စသဖြင့်ပေါ့။ စိုးရိမ်စိတ်နှင့်အတူ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိလို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို မလွှတ်ပေးပဲ အတင်းဖက်ထားမိလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ရုန်းလေ သူက ပိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လေ၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားသည့်သူ့လီးကြီးက လှုပ်လေ။

နောက်ပြီးအိစက်တောအထိအတွေ့၊အပွတ်အသတ်များကလည်းသူ့သွေးကြောတွေကို ပြန်ပူလာစေခဲ့သဖြင့်၊ သူ့ကောင်ကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း မာတောင်ထလာပြန်သည်။ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကလည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကိုကိုသော့်လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းမာတောင်လာသည်ကို ခံစားမိသည်။ ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့် အားတွေ တဖြည်းဖြည်းဆုတ်ယုတ်လာသလိုခံစားနေရသည်။

“  မင်း…မင်း..သော်ကြီး..ယုတ်မာတယ်ကွာ..မကောင်းဘူး..တီတီ့ ကို လွှတ်ပါတော့”

“ ကျနော် ကြောက်လို့ပါ တီတီရယ်၊ ကျနော်တီတီ့ ကိုလည်း ချစ်မိလို့ စိတ်ဖေါက်ပြန်သွားမိတာပါ”

“ မင်း ကိုယ့်တီတီ ကို ကိုယ်ပြန်လုပ်ရက်တယ်ကွာခုလွှတ်တော့”

သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီး တဖြည်းဖြည်းပြည့်ဖောင်းလာတာနှင့်အမျှ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အသံလည်းပျော့လာခဲ့ရသည်။

ဒူးတွေလည်းပျော့ခွေနေပြီ ရုန်းရတာ အားမရှိတော့ဘူး၊ ငါဘာဖြစ်နေလည်း အပျိုပေါက်စလေးလည်းမဟုတ်တော့ဘူး၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့စိတ်ထဲမှာတွေးနေသည်။ကိုကိုသော်ကလည်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရုန်းတာ ပျော့သွားမှန်းသိသည်၊ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့ဖင်ကို ကြွကာ လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်အသွင်းအထုပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းစလုပ်လာသည်။

အို့”ကိုကိုသော်က အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်ဆောင့်ချင်လို့ လီးကြီးကို အပြင်ရောက်လုနီးပါး ထုတ်လိုက်တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရင်ကနဲ ဟာကနဲလိုဖြစ်သွားသည်။ သူ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားသည့် အဖိုးတန်ကြွေပုဂံတလုံးလွတ်ကျကာနီးလို ခံစားမှုမျိုး၊ ဒါမှ မဟုတ် ဂျောက်ကမ်းဘားတခုကနေ ပြုတ်ကျတော့မိတဲတဲလေး လိုခံစားမှုမျိုးဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့်လည်းယောင်ရမ်းပြီး ကိုကိုသော့်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်မိသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်လည်တိုးဝင်လာသည့် ကိုကိုသော့် လီးကြီးက သူ့ရင်ခေါင်းထဲ ပြည့်သွားသလိုပင် ခံစားလိုက်ရပြန်လေသည်။ ထိုကဲ့သို့ လေးငါးဆယ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးသည့်နောက် တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးခမျာ စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်တော့သည်။ ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ လှိုင်းလုံးကြီးတွေ စီးနေရသလို နိမ့်ချည်မြင့်ချည်အရသာ ထူးနှင့်အတူ တဖြည်းဖြည်းဆူပွက်လာသော အသွေးအသားများက သူမသိလိုက်ပဲ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အလိုလို လှုပ်ရှားမိနေစေတော့သည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏လက်များက ကိုကိုသော့် ကိုယ်လုံးကို တွယ်ဖက်ထားမိရုံမက သူ့တင်ပါးကြီးများကို ကြွကာကြွကာ ကိုကိုသော်လိုးသမျှ၊ ဆောင့်သမျှ ကို အချက်ညီညီကော့ခံပေးနေလေတော့သည်။

“ အ..အ…အို့”

ဒီတခေါက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံးဒုတိယအကြိမ်မို့ တော်တော်နှင့်မပြီးနိုင်ကြ၊ အတွေ့အကြုံလည်း ရှိကြသူများမို့ ခနလေးနှင့် တယောက် နရီ ကို တယောက်ဖမ်းမိပြီး စည်းဝါးမှန်မှန်ဖြင့် ကာမပင်လယ်ကို ကူးခတ်နေကြလေတော့သည်။

သော်ကြီး တော်ပြီကွယ် ထတော့ တီတီ ရေချိုးခန်းသွားချင်ပြီကိုကိုသော်မှာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကို လုံးဝ လက်မလွတ်ပဲ လုပ်ခဲ့သည့် တတိယ အချီပြီးသည့်အချိန်မှာတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ မရုန်းကန်တော့၊ ယခုလည်း ဆီးတအားပေါက်ချင်လာသဖြင့်သာ ကိုကိုသော့်ကို ခွင့်တောင်းနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုသော်မှာလည်း အခုတော့ ကျေနပ်သွားလေပြီ၊ နောက်ပြီးတော့ ပြောင်းလဲလာပြီဖြစ်သော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏အခြေအနေကိုလည်း သူသိနေပြီမို့ အသာဖယ်ပေးလိုက်လေသည်။

သူကိုယ်တိုင်လည်း သေးပေါက်ချင်လာခဲ့သည်မို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်မှ ထလိုက်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကွင်းလုံးကျနေသည့်ထမိန်ကို ကောက်စွပ်ကာ ရင်လျှားလိုက်သော်လည်း ကိုကိုသော်က တော့ ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းဖြင့်ပင်လိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့ ရေချိုးခန်း အထဲတွင် ထောင့် နားတွင် ဗိုလ်ထိုင်အိမ်သာကို တတ်ဆင်ထားလေသည်။

ရေချိုးခန်းထဲသို့ သူ့နောက်မှ ကပ်ဝင်လိုက်လာသော ကိုကိုသော် ကို ဂွေးစိတန်းလန်းဖြင့် မြင်လိုက်ရတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး မှာ ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်သွားသည်။

“ ဟယ် သော်ကြီး နင်အရှက်လည်းမရှိဘူး တခါထဲ”

“ ဟင်တီတီ ကလည်း တီတီနဲ့ ကျနော်နဲ့ က ဘာရှက်စရာလိုသေးလို့လဲဟာကို၊ အခုလေးတင်ပဲ..တော်တော့ ..အရှက်မရှိစကားတွေ ဆက်ပြောမနေနဲ့တော့”ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကိုကိုသော်ဆက်ပြော၍ မရအောင်ပိတ်ပြောလိုက်လေသည်။

နောက်တော့ အိမ်သာကမုတ်ပေါ်ထမိန်ကို အသာလှန်၍ထိုင်ကာ ရူရူပန်းတော့သည်။ ကိုကိုသော်က တော့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်မှ ရေထွက်ပေါက်နေရာကို သူ့လီးကြီးချိန်ပြီး ပန်းလေတော့သည်။

“ ဟဲ့ ပြီးရင် ရေများများလောင်းချနော် တော်ကြာသေးစော်တွေနံနေမယ်”

“ အင်းပါတီတီ ရဲ့ တခါထဲ ရေချိုးချမှာပဲဟာ”

“ သော်ကြီး နင်အပြင်ထွက်အုန်း ငါရေဆေးမလို့”

“ ဟာတီတီကလည်း ရေတခါထည်းချိုးလိုက်ပါ၊ ချွေးတွေနဲ့ဖြစ်နေပြီဟာကို ကျနော်လည်းချိုးမယ်လေ။

“ ဟယ် မချိုးတတ်ပါဘူး နင်ထွက်မှ ငါချိုးမယ် "

“ဟာ တီတီကလည်း လာပါ ခုမှ ကျနော်တို့ ဘာရှက်စရာရှိသေးလို့လဲ”

သူ့စောက်ဖုတ် ကို တစ်ရူးလေးဖြင့်သုတ်၊ အိမ်သာကမုတ်ကို ရေဆွဲချ၊ ပြီးထလာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို ကိုကိုသော်က လက်ဖြင့်လှမ်းဆွဲလိုက်လေသည်။ နောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ဖို့ကျိုးစားလေသည်။

ဟေ့ သော်ကြီးမလုပ်နဲ့ကွာ ငါထမိန်နဲ့ပဲ ချိုးမယ် တော်တော့ မကဲနဲ့တော့၊ ငါမမနဲ့တိုင်ပြောမှာနော်”တကယ်တိုင်ပြောတော့မည်မဟုတ်မှန်း ကိုကိုသော်က သိနေသော်လည်း သိပ်အကြမ်း မဖက်တော့၊ နောက်မှ စည်းရုံးတော့မည်ဟု သဘောထားပြီး ရေခွက်အဖြည့်ရေကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ပုခုံးပေါ်မှ လောင်းချလိုက်လေသည်။ဟား အခုမှ ပဲ တီတီ့ကို သင်္ကြန်ရေလောင်းရတော့တယ်။

နင့်ကိုလည်းငါပက်မယ် အဲလောက်ဖြစ်နေ”ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကလည်း ရေခွက်တခွက်နှင့် ကိုကိုသော့်မျက်နှာကို ပြန်ပက်လိုက်သည်။

“ ဗွမ်း”

“ ဖျမ်း”

“ ခိခိ”

“ ဟီးဟီး”

သူတို့ နှစ်ယောက်တယောက်နှင့်တယောက် ပက်ကြရှောင်ကြနှင့် ရီရီမောမော ဖြစ်လာကြသည်။

“ တော်ပြီကွာ တီတီ့ ဆံပင်တွေစိုကုန်တော့မယ် ဆပ်ပြာတိုက်တော့မယ်”

“ ပေးတီတီ ကျနော်တိုက်ပေးမယ်”

ကိုကိုသော်က ဆပ်ပြာတုန်းကို ခတ်မြန်မြန်လေးလုယူလိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပွတ်ကာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကျောပြင် လက်မောင်းတို့ကို ပွတ်တိုက်ပေးနေလိုက်လေသည်။

ချောမွတ်သော အထိအတွေ့ နှင့် ထမိန်ရေစို ကြောင့် ဖုထစ်တစ်ရစ်နေသည့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ကိုယ်လုံးအလှကြောင့် ကိုကိုသော် ၏ လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းထောင်မတ်လာရလေသည်။ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်ဖက်မှာဖြစ်နေသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက မမြင်ရခြေ။ ကိုကိုသော် ဆပ်ပြာသုပ်ထားသော လက်များက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ရွှေရင်အစုံကို ရင်လျှားအပေါ်မှ ထိုးနိုက်ပွတ်လိုက်တော့။

“ အို့”

ကနဲအသံနှင့်အတူ နောက်ကို ဖင်ကော့လိုက်မိတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးဖင်ကြီးက ကိုကိုသော့် အလံတိုင်ကြီးကို သွားတိုက်မိလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက သူ့ဖင်ကို တိုက်မိတာ ဘာမှန်းသိသွားတော့ နည်းနည်းရှက်သလို တွေဝေနေချိန်မှာ ကိုကိုသော့် လက်ဖဝါးတွေက သူ့နို့တွေကို ပွတ်သတ်နေလေပြီ။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလည်း အတင်း မငြင်းတော့ သူ့လက်များဖြင့် ပြေကျလာာသော ထမိန်ကို လျှော့ရဲရဲကိုင်ပေးထားလိုက်လေသည်။

ကိုကိုသော့်လက်များက ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြင့် ချောမွတ်နေပြီး ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏နို့ကြီးများကိုပွတ်သတ်ဆုပ်နှယ်ပေးနေရင်းမာတောင်လာပြီဖြစ်သောနို့သီးခေါင်းများကိုလည်းဆော့ကစားပေးနေတော့သည်။

“ လွှတ်ချလိုက်ပါတော့ ဒီထမိန်ကိုတီတီကလည်းကျနော် တကိုယ်လုံးဆပ်ပြာတိုက်ပေးချင်လို့ပါ ဆို"

“ ဟင့် နင်တော်တော်ညဏ်များတယ်”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ မျက်စောင်းလေးတချက်ထိုးပြီးပြောလိုက်သော်လည်း သူ့လက်ထဲကိုင်ထားသော ထမိန်အနားများကို လွှတ်ချလိုက်ရာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းလှသော ကိုယ်လုံးကြီးမှာ ဝင်းကနဲ ပေါ်လာရလေတော့သည်။

“ အား လှလိုက်တာ တီတီရယ်၊ တီတီံ့ ကိုယ်လုံးအရမ်းလှတာပဲ တော်စမ်းပါကွယ် ပေါက်ကရတွေ”

ကိုကိုသော့်လက်တွေက လုံးကျစ်နေသော တင်သား တွေဆီကို ရောက်သွားသည်။ လုံးအိနေသော တင်သား စိုင်များကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက အားမလိုအားမရ တချက်တချက်ဆုပ်ညှစ်မိလိုက်သေးသည်။ ဆပ်ပြာမြုတ်တွေဖြင့်ချောနေသော ကိုကိုသော့် လက်ခလည်ထိပ်ဖျားလေးက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဖင်ကြားထဲ အသာ ပွတ်ဆွဲသွားရာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။

ကိုကိုသော် ၏ လက်တဖက်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏ ဗိုက်သားပြင်လေးများမှ အောက်သို့ အသာပွတ်ဆွဲလာပြီး စောက်မွှေးအုပ်အုပ်လေးကို ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြစ် ပွတ်ဆွ ပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ထိတို့ကစားတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလက်တွေက သူ့ပုခုံးပေါ်ကို လှမ်းကိုင်ပြီးထိန်းထားရသည်။သူ့ဒူးတွေမခိုင်တော့သလိုမို့လေ၊ ငါဘာဖြစ်နေတာလည်း၊ အရမ်းကို အထိမခံကြွေပုဂံ ဖြစ်နေတာလားဟု ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးနေမိသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတယောက် သူ့ပုခုံးတွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မှီထားပြီး ဆပ်ပြာရည်များဖြင့်ချောနေသောနိူ့ကြီးများကလည်းသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်လာပိနေချိန်မှာကိုကိုသော်၏ လက်နှစ်ချောင်းသူ့တီတီခိုင်၏ စောက်ဖုတ်ခေါင်းထဲ တိုးထင်တိုးထွက် လှုပ်ရှားနေလေပြီ။ ကိုကိုသော့် လီးကြီးမှာလည်း မခံရပ်နိုင်အောင်တင်းမာလာတော့ ကိုကိုသော် သူ့လက်တွေကို လှုပ်ရှားနေရာက ရပ်လိုက်သည်။

“ တီတီ ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ရေကန်ဘောင်ကို ကိုင်ပေးထားပါလား”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဘာမှ မပြောတော့ ကိုကိုသော်ပြောသလိုသာလုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရေကန်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ကိုင်ရင်း ကိုယ်ကို နှိမ့်ချကာ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ထားတော့ ကိုကိုသော့် လီးကြီးက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ပေါက်ခွဆုံမှ ပြူထွက်နေသည့်အဖုတ်ကြီးတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားတော့သည်။

“ အာ့ “

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ငြီးသံလေးသဲ့သဲ့သာ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆပ်ပြာရည်များဖြင့်ချောမွေ့နေသော ကိုကိုသော့်လီးကြီးက သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ရှောကနဲတိုးဝင်လာပြီး၊ သူ့စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို တိုးခွေ့ပွတ်တိုက် အဝင်အထွက်လုပ်နေတာကို အကြောတွေ အသွေးတွေ တဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေရအောင်ကို အရသာ ခံစားရမိနေလေတော့သည်။

“ ဖွတ် ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်…စွတ်”

“ ပလွတ်..ဖန်းဖန်း…ဖတ်ဖတ်..”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဟ ဖင်ကြီးများနှင့် ကိုကိုသော့် ဆီးခုံရိုက်ခတ်သံတဖန်းဖန်း၊ တချက်တချက် လေခိုသွားသလို ပလွတ်၊ဖရု စွတ် သံများက တဖုံ၊ အိအိ အားအား ငြီးသံများကပါ ရေချိုးခန်းလေးတွင်း ဆူညံနေပေတော့သည်။

“ သော်ကြီး ငါတို့ နှစ်ယောက်ကိစ္စဘယ်လိုမှ ပေါက်ကြားလို့မဖြစ်ဘူးနော် ဟာ တီတီ ကလည်း ဒီလောက်တော့ ကျနော်သိပါတယ်ဗျ၊ ကျနော်လည်းအဲလောက်မအပါဘူး”

“ နင်မအ မှန်းငါသိပါတယ်ဟယ်၊ မအလို့ပဲ ကိုယ့်တီတီကို အတင်းကျင့်တာပေါ့”

“ ဟာတီတီကလည်း ကျနော်ကြိုတင်ကြံစည်ထားတာမှ မဟုတ်တာ အမှတ်မထင် စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားတာပါဆို"

“ အဲဒါ ဆိုရင်လည်း ဘာလို့ နောက်တခါလည်း၊ တခါထည်းကိုမှ ပဲ နောက်တခါပြီးနောက်တခါဟွန့် မပြောလိုက်ချင်ဘူး၊ ကိုအောင်နိုင် တောင် စယူကထည်းက ခုထိ ငါခလေးနှစ်ယောက်သာ ရလာတာ တနေ့ထည်း လေးခါ မဖြစ်ဖူးဘူး”

“ တီတီ ကလည်း တကယ်တော့ ကျနော့်ရဲ့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ထင်ခဲ့တဲ့ စိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက်က တကယ်ဖြစ်လာတာကိုး၊ နောက်တခါဆိုတာ သေခြာပါ့မလား ဆိုတဲ့စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ အခွင့်ရေးရတုန်း လုပ်မိတာပါ။"

ရေမိုးချိုးပြီး နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ဆာဆာဖြင့် ညနေစာ စားပြီး အိမ်သားတွေ ဘယ်သူမှ ပြန်မရောက်သေးသဖြင့်အိမ်ရှေ့ခန်းတီဗီရှေ့ဆိုဖာပေါ်တွင်၊ နှစ်ယောက်သားပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်ရင်းတွတ်ထိုးနေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ထားပြီးလက်ပြတ်ဝတ်ထားသဖြင့် အဖုံးအကာမရှိသည့် လက်မောင်းသားဝင်းဝင်းကြီးကို နမ်းလိုက်သူ့ပါးဖြင့်ဖိကပ်ထားလိုက်လုပ်နေမိလေသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် တင်းတောင် ဟု အိမ်ရှေ့တံခါးမှ ဘဲသံမြည်လာသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကိုကိုသော့်ကို တွန်းထုတ်ပြစ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးပြူးကြီးဖြင့်။“ ဟောသမီး ပြန်လာပြီလားမသိဘူး၊ သော်ကြီး အရင်အတိုင်းနေနော် မူမပျက်နဲ့”ပြောရင်းက ထမိန်ကို သေခြာဆန့်ရန့်ဝတ်ရင်း အိမ်ရှေ့တံခါးနားသို့သွားလိုက်လေသည်။

“ ဟော သမီးငယ် ပြန်လာပြီလား စာသွားကြည့်မယ်ဆိုတော့ မိုးများချူပ်မလားလို့၊ အိုရေတွေလည်း စိုရွဲလို့ပါလား”

“ ပထမတော့ အဲလိုပဲလေ မေမေ ဒါပေမဲ့ သင်္ကြန်ဆိုတော့ အသံတွေလည်းကြားနေရတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ အဲဒါ အိမ်ကို မပြန်ခင်လမ်းမှာ သူငယ်ချင်းကားနဲ့ ရေပက်မဏ္ဍပ်တွေ နည်းနည်းပတ်ကြည့်လိုက်တာ”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်နားမှ ကပ်ပါလာသော ကိုကိုသော်ကလည်း ဝင်ပြောလိုက်သေးသည်။

နင်တို့ အုပ်စုပဲ ရှိမှာပါဟာ သင်္ကြန်တွင်း စာကျက်ရတယ်လို့ မကြားဘူးပေါင်”

“ ဟင်း ကိုသော် တို့လို သချာၤ ဆိုရင်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့”

“ ဟဲ့သမီးငယ် ကိုယ့်အကိုကို အဲလိုမပြောနဲ့လေ”

“ အဟီး ရပါတယ် တီတီ ရဲ့ ငယ်ငယ် နဲ့က ကျနော်တို့က စနေကြပါ”

ကိုသော်က အိမ်မှာဘာလာလုပ်နေတာလဲ ရေပက်ခံထွက်မယ်ဆို ကားနဲ့”သွားတယ်လေဟ ငါနေနည်းနည်းမကောင်းချင်လို့ပြန်လာတာ အိမ်သော့ပျောက်လာလို့ တီတီ့အခန်းမှာ လာခိုနေတာ၊ မဝင်းဝင်းသန်းကလည်း သင်္ကြန်တွင်းဆိုတော့မလာဘူးလေ။

မာမီကလည်း အောဒစ်ရှိလို့ နောက်ကျမယ်ဆိုတာမို့၊ ဒီမှာပဲ တီဗီကြည့် ဝါးဒီးပေးရင်း စောင့်နေတာ၊ အဟီးး

“ ကဲ ကဲ သမီးငယ် ရေစိုတွေသွားလဲလိုက်အုန်းဖျားနေမယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ”

တကိုယ်လုံးရေစိုရွဲနေသော ငယ်ငယ်နိုင် က ပလပ်စတစ်ဖြင့် ထုတ်ထားသော သူ့စာအုပ်ထုပ်ကို သူ့အမေအားလှမ်းပေးပြီး နောက်ဖေးခန်းကို အပြေးလေး ဝင်သွားလိုက်သည်။ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဂလန်လားကလေး ဖြစ်သော်လည်း ရေစိုထမိန်အောက်က ဖင်လုံးလေးတွေက ဘတ်စကတ်ဘောလုံးလောက်ရှိနေခြေပြီ။

နောက် ထမိန်က ပါးတော့ ရေစိုအောက်က အတွင်းခံ အနက်ရောင်လေးက ထင်းနေသည်ကို အမှတ်မထင်ငှေးကြည့်လိုက်မိသော ကိုကိုသော်ကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက တံတောင်ဖြင့်လှမ်းတွက်ရင်း မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်လေသည်။ နောက်ခပ်တိုးတိုးလေးဖြင့်၊နှာဗူးမကျနဲ့ခလေးကို ဟွန်း”ဟုပြောလိုက်လေသည်။ ကိုကိုသော် လည်းရုတ်တရက် ရှက်သွားသည်။

ငယ်ငယ်နိုင့်ကို တခါမှ သူ့စိတ်ထဲ မပြစ်မှားမိ၊ မောင်နှမ လိုပင်နေလာခဲ့သည်မှာ ယခုထိပင်၊ ဒီနေ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို လိုးလိုက်ရပြီးမှ သူ့စိတ် တွေက တမျိုးဖြစ်လာတာထင်သည်။ အမေ နှင့်ပင် ကျူးလွန်ခဲ့ပြီ ဆိုတော့ သမီးကိုတော့ ဘာလို့ ရှောင်စရာလိုအုန်းမလဲ လို့ အတွေးဝင်သွားလို့များလား၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရှေ့မှာ နောက်ဆိုရင် လုံးဝ ရှောင်မှ ဖြစ်လိမ့်မည်ဆိုတာကို ကိုကိုသော် ကောင်းကောင်းသဘောပေါက်သွားတော့သည်။

“ ဟာ တီတီ ကလည်း ကျနော့်စိတ်ထဲ ဘာမှ မရှိပါဘူး၊ ငယ်ငယ့်ကို ကျနော့် ညီမ အရင်းလိုပါပဲ”

“ ဒါဆိုလည်း ပြီးရော ”

ကိုကိုသော် စိတ်ထဲမှာတော့ နောက်ဆိုရင် ငါ့မျက်လုံးတွေကိုပါ ဆင်ခြင်မှ ရတော့မယ်ဟု တွေးနေမိပါတော့သည်။ကိုကိုသော် တယောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးနှင့် အမှတ်မထင် ဖြစ်ခဲ့ရပြီးသည့် နောက်နေ့ မှ စ၍ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို အလစ်ချောင်းနေသော်လည်း သူ သွားကြည့်လိုက်တိုင်း သူတို့ အိမ်မှာ လူမပြတ်၊ ဖြစ်နေသဖြင့် မချင့်မရဲသာ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

ကိုကိုသော် မယောင်မလည်နှင့် ရောက်လာတိုင်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး မှာ စိုးရိမ်သည့် အမူအရာ ဖြစ်သွားသော်လည်း နောက်တော့ ကိုကိုသော်၏ မအီမလည် အမူအယာကို ရီချင်သည့် ပြုံးစေ့စေ့မျက်နှာ သာ ဖြစ်လာတော့သည်။ 

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကိုယ်တိုင်ကလည်း တပတ်လောက်ကြာပြီးတော့ကိုကိုသော်နှင့်ဖြစ်ခဲ့ရသည့်အချိန်အရသာ အတွေ့အကြုံလေးများကိုစမြုံပြန်ရင်း ဖြင့် သွေးတွေ ပူလာရသည်။ တခါတလေ လူလစ်လျှင့် ကိုယ့်စောက်ဖုတ်လေး ကိုယ် ပြန်ပြီး ပွတ်မိသည့်အထိပင် စိတ်က ထန်လာရသည်။

ကိုကိုသော် မှာ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် အိမ်မှာ ကြုံတာတောင်စိတ်မလာတော့၊ သူ့စိတ်ထဲ မှာ သူ့တီတီသာ ရှိနေတော့သည်။ သူတို့ အမှတ်မထင်ဖြစ်ခဲ့ကြသည့် နေ့မှ နှစ်ပတ်လောက်အကြာမှာတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တို့ အိမ်မှ မုန့်ဟင်းခါးချက်စား သည်ဆို၍သူ့မာမီ မူမူကျော်ဦး အလုပ်မသွားမှီ သူတို့ နှစ်ယောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးအခန်းသို့ ကူးလာခဲ့ကြလေသည်။ ကိုကိုသော်မှာ ကျောင်းပိတ်ထားလို့ ကွန်ပြူတာ သင်တန်းတခုကို တက်နေလေသည်၊ ငယ်ငယ်နိုင်တို့ကတော့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ ကျောင်းတက်နေရလေပြီ။

“ ဟေး လာကြ အတော်ပဲ တို့လည်း စားတော့မလို့”

ဦးအောင်နိုင်က ဒေါ်မူမူကျော်ဦးတို့ကို ပြုံးပြရင်း လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ သူလည်း အလုပ်သွားဖို့ အဝတ်အစား တွေလဲထားပြီးနေပြီ၊ ငယ်ငယ်နိုင်လည်း ကျောင်းသွားဖို့ အဝတ်အစားလဲထားပြီးနေပြီ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ ပုဂံလုံးများကို နေရာချနေလေသည်။

“ ဟင်း အတော်ပဲ အိမ်ချက် မုန့်ဟင်းခါး မစားရတာကြာပြီ ခစ်ခစ်”

ဒေါ်မူမူကျော်ဦးက ပြောရင်း ဆိုရင်းဖြင့် ကုလားထိုင်တလုံးကို ယူပြီး ထိုင်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ စကားတပြောပြောဖြင့် မုန့်ဟင်းခါးကို မှိန်ရည်ရှက်ရည် စားသောက်ကြသည်။

စကားတွေလည်း ဖောင်လောက် အောင်ပြောဖြစ်ကြသည်။ သင်္ကြန်တွင်းတုန်းက အတွေ့အကြုံများကို ပြန်ပြောကြ တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တယောက် မျက်နှာ နည်းနည်းလေး နီနေသည်။ ကိုကိုသော့်ကို မျက်စလေးဖြင့် တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ဘာမှ တော့ မပြော။ မုန့်ကိုသာ ခပ်သုတ်သုတ်လေး စားနေတော့သည်။

စားသောက်ပြီးသွားတော့ ဦးအောင်နိုင် နှင့် ငယ်ငယ်နိုင်တို့ အရင်ထွက်သွားကြသည်၊ ဦးအောင်နိုင်က ငယ်ငယ့်ကို ကျောင်းမှာ ချထားပေးခဲ့ပြီး အလုပ်ကို ဆက်သွားမည်ဖြစ်သည်။ဒေါ်မူမူကျော်ဦးကလည်း သွားမည်လုပ်တော့ ကိုကိုသော့်ကို ဘယ်နှားမှာ ချပေးခဲ့ရမလဲ ဟုမေးသည်။ ကိုကိုသော့် ကွန်ပြူတာသင်တန်း အချိန်က စောသေးသည်မို့ တခါတလေ မြို့ထဲက တနေရာမှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ဆုံတတ်သည်။

သားဒီနေ့ ဘတ်စ်ကားနဲ့ပဲ သွားတော့မယ်မာမီအေးအေး နေပူထဲ လျှောက်မသွားနေနဲ့နော် အခုတလော နေက အရမ်းပူနေတာဟုတ်ကဲ့ မာမီ”

ဒေါ်မူမူကျော်ဦး လှေခါးမှ ဆင်းသွားတာ ကြည့်နေလိုက်ပြီး မျက်စေ့အောက်က ပျောက်သွားမှ ကိုကိုသော်က မိန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး အတွင်းမှ မင်းတုန်းချလိုက်သည်။ နောက် တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့ မီးဖိုခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက အခုနက စားပြီးသွားသော မုန့်ပုဂံတွေကို ဆေးကြောနေလေသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ဆံပင်ကို တပတ်လျှိုလေးထုံးထားပြီး မနက်စောစော ရေမိုးချိုးပြီး သနပ်ခါးလေး ပါးပါးလိမ်း ထားသဖြင့် မျက်နှာလေးမှာ သန့်ရှင်း ကြည်လင် လို့နေပေသည်။ ခေါင်းကို ငုံ့ မျက်လွှာလေးချပြီး ပုဂံဆေးနေတာကို ဘေးတိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ကော့နေသော မျက်တောင်ရှည်ရှည်တွေ၊ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အောက်မှ မို့မောက်နေသော ရွှေရင်အစုံ၊ မသိမသာလေး ကောက်နေသော စွံ့စွံ့ကားကား တင်ပါးဆုံ တို့ကို ကိုကိုသော်တယောက်ကြည့်လို့မဝဖြစ်နေလေသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက မော့ကြည့်လိုက်တော့သူ့ကိုစူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသော ကိုကိုသော်ကို တွေ့လိုက်ရရာ မျက်နှာကလေးနီမြန်းသွားလေသည်။

“ ဟေ့ သော်ကြီး ဘာကြည့်နေတာလည်း လူကို တခါထည်း၊ ငရဲကြီးမယ်နော်”

ထိုအခါကျမှ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးဆီသို့လှမ်းလျှောက်သွားလိုက်ရင်း၊

“ ငရဲမကလို့ ဘာပဲ ကြီးကြီး တီတီရယ်၊ တီတီက သိပ်လှတာပဲ တကိုယ်လုံးပြောစရာမရှိဘူး”

“ ဟေ့ မလုပ်နဲ့နော် သင်္ကြန်တုန်းက မှားခဲ့တာ မှားခဲ့ပြီးပြီ နောက်ထပ်မမှားနဲ့တော့“

“ ကျနော်ကတော့ မှားတယ်လို့မထင်ပါဘူး တီတီရယ် ကံကောင်းသွားတာလို့ပဲထင်တာပဲ။

အနားကပ်လာသော ကိုကိုသော် ဆီမှ အလွတ်ရုန်းဖို့ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးခမျာ၊ ကိုကိုသော့် လက်များက သူ့ခါးလေး ကိုယ်လုံးတို့ကို သိမ်းဖက်ခံလိုက်ရတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ ဒီကြားထဲ သူ့လည်တိုင်ကျော့ကျော့ မေးရိုးလေးများကို ဖွဖွလေး နမ်းရှုံ့လာသည့် ကိုကိုသော့် နူတ်ခမ်းများကြောင့် တကိုယ်လုံးလည်း နူံးကျသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း တပတ်ကျော်ကျော်လောက် အတွေးထဲမှာ ကိုကိုသော်၏ အထိအတွေ့တွေကို တမ်းတ နေမိသည်မဟုတ်ပါလား။

“ ဟင့်အင်း သော်ကြီး မကောင်းဘူးနဲ့တူတယ်ကွာ၊ တို့တွေ ထပ်မမှားသင့်တော့ဘူး”

ပါးစပ်ကသာ ငြီးငြီးငြူငြူပြောဆိုနေသော်လည်း အတင်းရုန်းဖယ်ခြင်းလည်း မရှိ၊ သူ့ကို လည်း မျက်လုံးချင်းဆိုင်မကြည့်၊မျက်လွှာလေးကို ချကာ တိုးတိုးလေး ပြောနေရှာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတယောက်၊တဏှာရာဂသွေးတွေ တရှိန်းရှိန်းထနေပြီ ဖြစ်သော ကိုကိုသော့်အတွက်က ပိုပြီးတော့ ရမက်ပွားစရာ ဖြစ်နေရသည်ကိုတော့ သူ့ခမျာမသိရှာပေ။

ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ကိုယ်လုံး ကို သိုင်းဖက်ကာ သူ့ဖက်ကို မျက်နှာလှည့်စေပြီး ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ နူတ်ခမ်းဖောင်းဖောင်းလေးကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေနှင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည့်အချိန်မှာ တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ လက်တွေက ကိုကိုသော့် ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို တွဲခို လျှက် တကိုယ်လုံးလည်း ပျော့ခွေလာရလေတော့သည်။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။





မက်မပြေ အပိုင်း ( ၁ )

မက်မပြေ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့ဘာသာ တယောက်ထည်း အတွေးခေါင်နေမိသည်။ ငါ့ဘဝက ဒါပဲလား။ ပြီးသွားပြီလား။ ဒီလို အရွယ် မိန်ုးမတွေ ဒီအတိုင်းပဲ ဖြစ်တတ်ကြသလား။ နောက်သုံးလေးလလောက်ဆိုရင် အသက် ၄၀ ဖြစ်တော့မယ် ဘဝရဲ့ တဆစ်ချိုးဖြစ်ပြီ လို့ထင်တယ်။ စာတွေမှာ ဆိုထားတာကတော့ အသက်၄၀ မှ ဘဝစတယ်တဲ့။

ခု သူ့ဘဝ သူပြန်ကြည့်မိတော့ လည်း ဘာမှ ပြောစရာမရှိပါ။ သူများတွေ ဆိုလျှင် ခုချိန်ထိ အလုပ်လုပ်နေကြရတုန်း။ငယ်ငယ်တုန်းက ကျောင်းအတူတူတက်ခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ အလုပ်မလုပ်ပဲ အိမ်မှာနေပြီး အိမ်ရှင်မ အနေနဲ့ သူ့လိုမျိုး နေနိုင်ကြတဲ့ လူတွေက လက်ချိုးရေလို့ တောင်ရနိုင်သည်။ လူ့ဘဝ ဆိုတာမှာကြုံရမဲ့ ဟာတွေလည်း ကြုံပြီးပြီ။ ပညာသင်တယ်။

အိမ်ထောင်ကျတယ်၊ ခလေးမွေးတယ်၊ ခလေးတွေကို ပြုစုပျိုးထောင်တယ်၊ ဝါတွင်း ဥပုဂ်ရက် တွေဆိုရင် ဥပုဂ်စောင့်တယ်။ အဲဒါတွေထက် ဘာရှိသေးလည်း။ ဒါဆိုရင် ဘဝစတယ် ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုချင်တာလည်း။ သေခြာတာကတော့ သူ ပျင်းသလို ဖြစ်နေတာပါပဲ။ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တို့ မှာ ညီအမ နှစ်ယောက်သာရှိသည်။ သူ့မမ မူမူကျော်ဦး က အီကိုမှာတုန်းက နာမည်ကြီး သလားမမေးနဲ့၊ လိုက်တဲ့ ယောက်ျားတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည် နေသည်။

မူမူကျော်ဦး တတိယနှစ်လောက်မှာ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ပထမနှစ် ဒေသကောလိပ် မှာပဲရှိသေးသည်။ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှာဇီဝဗေဒ အဓိကနဲ့ တတိယနှစ်ရောက်လာတော့ မူမူကျော်ဦးက ကျောင်းပြီးသွားပြီ။ သူတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် ကံကော်တောမှာ အတူမတက်လိုက်ကြရ။

အခုနေပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်မိတော့ ဘဝတွေက ဗီဒီယိုရုပ်ရှင်ကား တခုကို အမြန်ရစ်ကြည့်လိုက်သလိုပဲ။ မြန်လိုက်တာ၊ သူများတွေတော့ မသိ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးအတွက် ထူးခြားသည့်အဖြစ်အပျက်ဆိုလို့ သူ့လက်ဆယ်ချောင်းတောင် မပြည့်။ အခု အသက် လေးဆယ်ပြည့်ခါနီးအထိ သူ့ဘဝ မှာထူးထူးခြားခြား ဖြစ်ခဲ့တာဆိုလို့။ တစ်၊ သူဘွဲ့ရခဲ့သည်။ နှစ်၊ သူအလုပ်ရခဲ့သည်။

သုံး၊ ကိုအောင်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျ ခဲ့သည်။ လေး၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် ကိုမွေးခဲ့သည်။ ငါး၊ သမီးငယ် ငယ်ငယ်နိုင် ကိုမွေးခဲ့သည်။ ခြောက်၊ မိဘ နှစ်ပါးစလုံး သူတို့ နယ်အပြန် သင်္ဘောမှောက် ပြီး ဆုံးပါးသွားခဲ့ရသည်။ အဲဒါက သူဘဝမှာ စိတ်အထိခိုက်ရဆုံး။ ခုနှစ်၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် ဘွဲ့ရခဲ့သည်။ရှစ်၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့သည်။ အဲလောက်ပဲ သူစဉ်းစားလို့ရသည်။

ဒါတောင်မှ နောက်ဆုံး နှစ်ခုက သူကိုယ်တိုင် ဖြစ်ခဲ့တာမဟုတ်။ သမီးကြီး ဆိုတော့ သူ့မှာလည်း ခံစားရလို့၊ သူ့ဘဝအတွက် ထူးခြားတဲ့ အဖြစ်အပျက်လို့၊ သူထည့်တွက်ထားလိုက်မိခြင်း ဖြစ်သည်။ အခု လိုအတိုင်း ဆက်တွက်သွားမယ်ဆိုရင်၊ မဖြစ်သေးတဲ့ အနာဂါတ်မှာ သမီးငယ် ဘွဲ့ရတာနှင့် အိမ်ထောင်ကျတာရယ်၊ သမီးကြီး ခလေးမွေး၊ သမီးငယ်ခလေးမွေးတာရယ်၊ နောက်ထပ်လေးခုပေါင်း လက်ဆယ်ချောင်း ကျော်ပြီး ဆယ့်နှစ်ခု တော့ ဖြစ်သွားမည်၊ ကိုအောင်နိုင်သေတာ ပါထည့်ပေါင်းရင်၊ စုစုပေါင်း ၁၃ ခု ဖြစ်မည်။

အင်း ၁၃ ဂဏန်းဆိုတာ ကံမကောင်းဘူးလို့ အဲဒါကြောင့်များပြောတာလား။ ဘာလို့လည်းဆိုတော့ အဲဒီ ၁၃ခု ပြီးရင်သူသေတဲ့ဟာပဲ ကျန်တော့မည်။

“ ခစ်ခစ်”

သူ့ဘာသာ နေ့ခင်းကြောင်တောင် ပေါက်ကရတွေ လျှောက်စဉ်းစားရင်း ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အသံထွက်ရီမောမိလိုက်သည်။ ဟုတ်ပ၊ သူလည်း အခု အားအားယားယားရှိလို့ ပေါက်ကရတွေ လျှောက်တွေးဖို့ အချိန်ရလာတာမဟုတ်လား။

သူ့ ကို ကိုနိုင်က သမီးငယ်ငယ် မွေးပြီးကထဲကအထက်တန်းပြဆရာမ အလုပ်ကနေ ထွက်ခိုင်းပြီး အိမ်ထောင်ရှင်မ အဖြစ် အိမ်မှာနေစေခဲ့သည်။ သူရသည့်လစာ နှင့် ခလေးတွေ ကို ပြုစုပျိုးထောင်ဖို့ အချိန် နှင့်က ဘယ်လိုမှ မလဲနိုင်အောင် တန်ဖိုးက ကွာခြားလွန်းလှသည်ဟု ကိုနိုင်က ဆိုသည်။ အဲလောက် လစာက တော့ သူ အသုံးနည်းနည်းလျှော့လိုက်ရင် နည်းနည်းလေး အချိန်ပိုလုပ်လိုက်ရင် ထွက်လာမှာဟု ဆို၏။

မမမူမူကျော်ဦး ကျတော့ သူ့ထက်ပို စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းမည်ထင်သည်။ သူလည်း ခိုင်ခိုင့်လိုပင် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ၁၉ နှစ် ဖြင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့သော်လည်း ခိုင်ခိုင့်လို အိမ်ထောင်ရေးကံမကောင်းခဲ့ပါ။ သူ့ယောက်ျား သင်္ဘောသား က ဆေးသမား။ ဆေးအလွန်အကျွံသုံးစွဲပြီး သင်္ဘောပေါ်မှာ ပင် သေဆုံးသွားခဲ့ရသည်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်ပင် မုဆိုးမ ဖြစ်ခဲ့ရပြီး တော်တော်ကြာသွားခဲ့သည်။ သူပဲ အရွေးလွန်နေသလား၊ အိမ်ထောင်သည်ဘဝကိုပဲ စိတ်ပျက်သွားသလားမသိ။

မုဆိုးမ ဖြစ်ပြီး ဆယ်နှစ်အကြာမှ နောက်အိမ်ထောင်ထူဖြစ်တော့သည်။ မူမူ၏ ဒုတိယအိမ်ထောင် ကိုမင်းသော်မှာ မူမူ ထက် ၇ နှစ်ခန့်ကြီးပြီး ပထမ အိမ်ထောင်ဖြင့် သားလေးတယောက်ပါလာသည်။ မူမူ နှင့် အိမ်ထောင်ကျတော့ ကိုမင်းသော်၏သား ကိုကိုသော်မှာ ၈နှစ်သားလေး ရှိသေးသည်။ ဘာလို့ မှတ်မိနေလည်းဆိုတော့ ခိုင်ခိုင့်သမီးငယ် ငယ်ငယ် ကလည်း ၈နှစ်သမီး။ သူတို့ ကြီးကြီး မင်္ဂလာဆောင်တော့ သမီးနှစ်ယောက်နှင့်သွားခဲ့ရသည်။ ရုတ်တရက် သူတို့ အကိုဝမ်းကွဲတယောက် ရလာတယ်ဆိုတော့လည်း သူတို့ က ခလေးပီပီ ပျော်ခဲ့ကြသည်။

ကိုမင်းသော် က နိုင်ငံခြား ကုမ္ပဏီ တခုမှာလုပ်နေခဲ့သည်။ နောက် ဗမာပြည်မှာ သူ့ ကုမ္ပဏီက အခြေအနေမကောင်း တော့ တပ်ခေါက်သွားသည်။ သူတို့က အင်ဒိုနီးရှားတို့ မလေးရှားတို့ မှာ ရုံးခွဲတွေ၊ပရောဂျက် တွေရှိသည်။ ကိုမင်းသော်ကို တကယ်အလုပ်လုပ်မှန်းသိ။ လုပ်ငန်းလည်း ကျွမ်းကျင်မှုရှိတော့ အဲဒီ နိုင်ငံတွေမှာ သွားလုပ်နိုင်မလား အော်ဖာပေးသည်။ ကိုမင်းသော်အနေနဲ့လည်း ဒီလိုလစာမျိုးပြန်ရှာလို့မရနိုင် တော့ သွားလုပ်သည်။

ရုံးက အတည်တကျမရှိ ရုံးချူပ်က ဂျပန်မှာဆိုတော့ ဟိုနိုင်ငံဒီနိုင်ငံ လှည့်ပြောင်းနေရသည်။ ကိုမင်းသော်က ဝပ်ပါမစ်လိုမျိုးနှင့်သာ လုပ်ကိုင်နေရသဖြင့် မိသားစု ကိုခေါ်ထားလို့လည်းမဖြစ်နိုင်။ မိသားစုက သူ့ဆီသွားလည်လိုက်။ သူက ခနပြန်လာလိုက် နှင့် ပဲနေရသည်။

မူမူကျော်ဦးနှင့် သူ့သားကိုကိုသော်တို့ နှစ်ယောက်ထည်းဆိုတော့ အားကိုးလည်းရ စိတ်လည်းချရအောင် ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့နှင့် လှေခါးဟိုဘက်ဒီဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင် ရှိသည့်ကွန်ဒိုခန်းကလေး ဝယ်ပေးထားလိုက်သည်။ မူမူကျော်ဦးကလည်း အောဒစ်ကုမ္ပဏီတခုမှာ လုပ်နေသေးသည်။ သူတို့ အိမ် အတွက် သားအမိနှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ ချက်ပြုတ်ဖို့၊ အဝတ်လျှော်၊အိမ်ရှင်းဖို့၊ လူငှားထားရသည်။ သူတို့နှင့် ဆွေမျိုးမကင်းသော၊ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသန်း က တရက်ခြားတန်သည် သူတို့အိမ်သို့ လာပြီး လုပ်ကိုင်ပေးတတ်သည်။

ခုတော့လည်း ငယ်ငယ် က ဆေးတက္ကသိုလ် တက်နေပြီ၊ ကိုကိုသော်ကလည်း သချာၤအဓိက မှာတက်နေသည်။ ငယ်ငယ်ကျောင်းစာ က သူလည်းမကူညီနိုင်တော့ပြီ။ ခုတော့ နေ့လည်နေ့ခင်းဆိုရင် အိမ်မှာ တယောက်ထည်း ဖြစ်နေတတ်သည်။ တခါတလေ ကိုနိုင့် ညီမ လေးလေးနိုင် တို့ အိမ်မှာ သူတို့ ခရီးထွက်လျှင် အိမ်သွားစောင့်ပေးရတတ်သည်။ မလေးလေးနိုင်တို့က ကလေးသုံးယောက်ရှိသည်။ အကြီးဆုံးကမှ ကိုးတန်း ကျောင်းသား။

သူတို့လင်မယား ကအလုပ်ကိစ္စနှင့် ခနခန ခရီးရှည်ထွက်ရလေ့ရှိသည်။ တယောက်ချင်းစီ ခရီးထွက်လျှင်တော့ကိစ္စ မရှိ၊ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူ ခရီးထွက်ရသည့်အချိန် အိမ်မှာ ခလေးတွေ ချည်းထားခဲ့ရမှာ စိတ်မချတတ်။ ထိုအချိန်မျိုးမှာ ခိုင်ခိုင်က လည်းအားနေတော့ သွားစောင့်အိပ်ပေးတတ်သည်။

ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြားမရှိလှဟု ထင်နေသော သူ့ဘဝ အပြောင်းအလဲကို မကြာခင်မှာပင် စပြီး တွေ့ကြုံရတော့သည်။“ကိုကိုသော် ရယ် နင်ကတော့ ဟယ်စံပါပဲ၊ ငါ ခလေး လေးယောက်ရခဲ့တာတောင်မှ အခု နင်လုပ်သလို အစုံအလုပ်မခံခဲ့ရဖူးဘူး၊ တကယ်ပါပဲ”ဝင်းဝင်းသန်းတယောက် ငြီးငြီးငြူငြူ ဖြင့် ပြောရှာသည်။ သို့ပေမဲ့ မကောင်းလို့မဟုတ် အင်မတန်ကို ကောင်းလို့သာ ကိုကိုသော် လုပ်ချင်သမျှကို အလုပ်ခံတာပေါ့။

ကိုကိုသော်တို့ အိမ်မှာ သူအလုပ် စလုပ်တော့ ကိုကိုသော်က လူပျိုတောင် မဖြစ်သေး၊ တကယ့်ခလေးလေး။ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုသော်တို့ အမေ မူမူကျော်ဦး နှင့် ဆို အမျိုး လို့ ဆိုပေမဲ့ တော်တော့်ကို ဝေးပါသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်လင်နောက်လိုက်ပြေး သွားပြီး အိမ်ထောင်ကျ၊ ခလေးတွေလည်း တယောက်ပြီးတယောက်မွေး၊ ယောက်ျားက လည်း လက်ကျောမတင်းတော့၊ ချို့ချို့တဲ့တဲ့ နေရရှာသည်။

ခလေးတွေကလည်း ကျောင်းတက်သည့်အရွယ်တွေဆိုတော့ အကူမရ၊ သရေစာ ဇီးယိုတို့ ဘာတို့လိုမျိုး တွေကို အိမ်ယူပြီး ညဘက် ထုတ်သည့်အလုပ်လုပ်သည်။ နေ့ဘက်တော့ မူမူကျော်ဦး အိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက်ပေး အဝတ်လျှော်ပေး၊ အိမ်ရှင်းပေး လုပ်ပေးသည်။ မူမူကျော်ဦး နှင့်ဆိုလျှင် အသက်က တနှစ်လောက်သာ ငယ်သော်လည်း မမ ဟု ခေါ်သည်။ မူမူကလည်း ဝင်းဝင်းသန်းကို ယုံကြည်စိတ်ချရသဖြင့် အိမ်ခန်းသော့ပါပေးထားပြီး လစာအပြင်၊ အဝတ်အစား တို့ အိမ်သုံးပစ္စည်းအပိုအလျှံတို့ အမြဲပေးလေ့ရှိသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ယောက်ျား ကိုတော့ မနှစ်သက်သဖြင့် အိမ်အလာမခံ။

ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ကိုကိုသော်တို့ စဖြစ်တော့ ကိုကိုသော်က လူပျိုပေါက် ဟိုမုန်းစကြွပြီး မိန်းမမှန်သမျှ မှန်းထုနေတဲ့ အရွယ်၊ နေ့ခင်းဘက်တွေဆိုရင် ကိုကိုသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်း တို့သာ အိမ်မှာရှိကြသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ရေချိုးခန်းထဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အဝတ်လျှော်တော့ ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းထိတင်လျှော်သဖြင့် ဖွေး နေသောပေါင်လုံးကြီးတွေက၊ လူပျိုပေါက် ကိုကိုသော်ကို စိတ်ရိုင်းဝင်စေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက လည်း ထိုအချိန်မှာ ကလေးလည်းလေးယောက်ရှိပြီး သူကလည်း ဝဝဖိုင့်ဖိုင့်ဖြစ်နေသည်။

ယောက်ျားကလည်း သိပ်မလုပ်တော့၊ အသက်ကသုံးဆယ်ကျော် ကာမ ဆန္ဒက အလွန်အားကောင်းတဲ့ အရွယ်။ သူ တနေ့ ကိုကိုသော့် အခန်းလာရှင်းရင်း ထုံးစံအတိုင်း စရင်းပြောင်ရင်း လုံးလားထွေးလား ဖြစ်ရာက ကိုကိုသော် လက်သရမ်းတာကို အလိုလိုက်လိုက်မိသည်။ နောက်နေ့ နောက်နေ့ တွေမှာ တဖြည်းဖြည်း နှင့် တယောက်နှင့်တယောက် ဟိုကိုင်ဒီကိုင် ကနေ ဖီးတက်လာသည့် အဆင့်ရောက်လာကြသည်။

နောက်တော့ အဆုံးစွန်ထိ ရောက်သွားကြသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ၏ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ဖင်ဆုံကြီးတွေ၊ နို့ကြီးတွေမှာ၊ ပုံမုန် အရွယ်ရောက်သူ ယောက်ျား ကြီးများအဖို့ ဝသည်ဟု ထင်မည်ဖြစ်သော်လည်း လူပျိုပေါက်လေး ကိုကိုသော်အတွက်ကတော့ ကိုင်တွယ်ခွင့် လုပ်ခွင့် ရလိုက်သည်မှာ သိန်းထီဆု ပေါက်တာထက်ပင် ပိုတန်ဖိုးရှိသည်ဟု ထင်မိသည်။

ယောက်ျားကလေးနှင့် မိန်းခလေး နှစ်ယောက်ထဲ ဆိပ်ကွယ်ရာတွင် အတူရှိမနေသင့် ဆိုသည်မှာ အတော်မှန်သောစကားဖြစ်သည်။ အရွယ်မတူတာတူတာ၊အဓိကမဟုတ်လွတ်လပ်မှုနှင့်အထီးနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်က အဓိက ဖြစ်သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းနှင့် ကိုကိုသော် တို့ ဇာတ်လမ်းမှာ သူတို့ အိမ်အတွင်းမှာသာ ဖြစ်ခဲ့ ကြသဖြင့် ဘယ်သူမှ လည်း မရိပ်မိပဲ ရှိနေခဲ့လေသည်။ ကိုကိုသော်က သူဖတ်မိ၊ ကြည့်မိသည့် နိုင်ငံခြား စာအုပ်တွေ ၊ရုပ်ရှင်တွေက ဟာတွေကို ဝင်းဝင်းသန်းဆီမှာ အကုန်စမ်းသပ်၊ ဝင်းဝင်းသန်း ကလည်း လိုက်လျှော တော့ ကိုကိုသော် တယောက် တနှစ် နှစ်နှစ် အတွင်းမှာပင် ဆရာကြီးအဆင့်ဖြစ်လာခဲ့တော့သည်။

ကိုကိုသော်တယောက် တက္ကသိုလ်ရောက် တော့ ရီးစားတွေ ဘာတွေ ရတာ တောင်မှ တခါတလေ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် အလုပ်ဖြစ်ကြတုန်း။ဒီနေ့လည်း ကျောင်းက ပြန်လာတော့ သူ့ရီးစားက ဟိုပေးမကိုင် ဒီပေးမထိ၊ ကောင်မလေးက သူ့ကိုထိန်းသိမ်း ကြပ်မတ်နေသည့် အပျိုကြီး အဒေါ်ကြီးတွေ ဆုံးမထားသည့်အတိုင်း၊ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ တို့ဘာတို့လုပ်လာတာနဲ့ ဒေါပွပြီး စကားများကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ မဝင်းဝင်းသန်း က သူတို့ အိမ်မှာ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီးလို့ ပြန်ဖို့ပြင်နေတာနဲ့ ကြုံသည်။

သူ့အခန်းထဲ ပြန်ခေါ်လာပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို မတ်တတ်ရပ်လျှက် ကုတင်ပေါ်တတောင် ထောက် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ဆော်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူ့စော်လေးကို စိတ်နာနာဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းကို တအားဗျင်းလိုက်ရာ ဝင်ဝင်းသန်းလည်း တအားကောင်းသွားခဲ့ရလေသည်။သူဆောင့်လိုက်တိုင်း တုံကနဲ တုံကနဲ ခါယမ်းသွားသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ ဖင်လုံးကြီးများကို ကြည့်နေရင်းမှ ကိုကိုသော်တယောက် အန်တီခိုင့် ဖင်ကြီးတွေ သွားမြင်ယောင်မိသည်။

သူ ဝင်းဝင်းသန်းကို လုပ်ရင်း နှင့်ရက်တွေလတွေ ရလာတော့ သူ့ရဲ့ အကြိုက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရွယ်ရောက် အမျိုးသမီးကြီးတွေ ကို ပိုစိတ်ဝင်စားမိသည့် အဖြစ်ကို ရောက်သွားသလား မသိ။ အမြဲတမ်းလိုလို ပင် အရွယ်ရောက်ပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တောင့်တင်းဖွံ့ဖြိုးနေပြီ ဖြစ်သည့် မိန်းမကြီးတွေက ပိန်ပိန်ညှောင်ညှောင် ကောင်မလေးတွေထက် သူ့ကို ပို စွဲဆောင်မှုရှိတာကို သူသတိထားမိလာသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အန်တီခိုင်ကို သူ့ မျက်စေ့ကျသွားရတော့သည်။ အန်တီခိုင် က မာမီ့ ညီမအရင်းဖြစ်သည်။

မာမီက လည်း သူ့အမေရင်းမဟုတ်တော့ အန်တီခိုင်က သူနဲ့ ဘာမှ ကို မတော်။ သို့ပေမဲ့ အန်တီခိုင်တို့က သူ့ကို တူအရင်းလိုပင်သဘောထားသည်။ အန်တီခိုင့်သမီးတွေ ဖြစ်တဲ့ နိုင်နိုင်တို့ ငယ်ငယ် တို့ က လည်းသူ့ ကိုမောင်နှမ တဝမ်းကွဲလို သဘောထားကြသည်။ ငယ်ငယ်လေးထဲက အတူတူ ကြီးလာကြသည်မို့ တကယ်လည်း မောင်နှမတွေလို ဖြစ်နေကြသည်။

အန်တီခိုင်က မဝင်းဝင်းသန်းလို ဝတာမဟုတ်၊ တောင့်သည်လို့ပဲ ပြောရမည်။ တင်လုံးတွေက ဝိုင်းစက် နေသည်။ ခါးက သိပ်မသေးသော်လည်း အောက်က ကားစွင့်သော တင်ကြီးကြောင့် ကျင်နေသည်ဟု ထင်ရသည်။ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်ရင် တင်သားတွေက ထမိန်စကို ဆွဲမသလိုမို့ တလုံးချင်းရွေ့နေတာကို ထမိန်ပေါ်ကပင်မြင်နေရသည်။ မျက်နှာကလည်း ချောသည်၊ ယဉ်သည်ဟု ဆိုရမည်။ နှာတံပေါ်ပေါ် မျက်လုံးကြီးကြီး၊ နူတ်ခမ်းထူထူ၊ ဆံပင်အုပ်ကောင်းကောင်းကို တပတ်လျိုဆံထုံး အမြဲထုံးတတ်သည်။

ကျွဲကော်ကိုင်း မျက်မှန်တတ်ထားတာတောင်မှ ဆက်ဆီဖြစ်နေသေးသည်ဟု ကိုကိုသော် ထင်မိသည်။ အနေအထိုင်လည်း တည်ငြိမ်သည်။ ဘုရားတရား သာလုပ်သည်၊ မာမီ့လိုတောင် ပါတီတို့ ဘာတို့ သွားလေ့မရှိ။ သူ အန်တီခိုင့်ကို သတိထားမိပြီး စွဲလမ်းလာသည့်နောက်ပိုင်း၊ မဝင်းဝင်းသန်းကို နောက်က လုပ်တိုင်း အန်တီခိုင့်ကို လုပ်နေသည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်မိလာသည်။ အန်တီခိုင်နှင့်လည်း မသိမသာ အချိန်ဖြုန်းတတ်လာခဲ့သည်။

သူနှာဗူးကျနေတာတော့ အန်တီခိုင်မရိပ်မိရအောင် အတော်လေး သတိထားကာ နေရသည်။ နည်းနည်းလေး ပူးပူးကပ်ကပ် နေခဲ့ရပြီသည်နှင့် ညဖက်ဆိုရင် သူ ဂွေလှိမ့်ပြစ်လိုက်ရလေ့ရှိသည်။အန်တီခိုင်နှင့် နီးနီးကပ်ကပ် နေခွင့်ရခဲ့ပြီး နောက်တနေ့ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့်ကြုံရင်တော့၊ မဝင်းဝင်းသန်းတယောက် နာပြီသာမှတ်တော့။ အန်တီခိုင်အမှတ်ဖြင့် တအားကို ကျုံူးဆော်လေတော့သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ တကယ်တမ်းလက်တွေ့က ဖြစ်နိုင်မည်မထင်လို့ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရတာလားတော့မသိ။ ဒါပေမဲ့ လူဘဝ ဆိုတာ မမျှော်လင့်တာတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတတ်တယ်မဟုတ်လား။

ဒီတခါသင်္ကြန် ကျတော့ ကိုကိုသော် တို့ သူငယ်ချင်းတသိုက်၊ ဂျစ်ကားတစီးဖြင့် ရေပက်ခံထွက်ကြသည်။ တယောက်သော သူငယ်ချင်း၏ကားမို့ အရက်ပုလင်းတွေ ပလပ်စတစ်ပုံး တခုထဲထည့်ယူလာခဲ့ကြသည်။ သောက်ရည်က သိပ်မပါလာ သဖြင့် ခနလေးဖြင့်သောက်ရည်ကုန်သွားတော့ ပါလာသည့် ရမ် တွေကို ဒီအတိုင်း သောက်ကြရသည်။ ရေပက်မဏ္ဍပ်ရောက်လို့ ထိုးပက်သော ရေတွေကို ပါးစပ်ဖွင့်ခံပြီး သောက်ကြရသည်။ နေကပူလိုက် တကိုယ်လုံးပူလာလိုက်၊ နောက်ရေပက်ခံရတော့ ရေတွေစိုရွဲလိုက်ဖြစ်နေကြသည်။

လမ်းမှာ လမ်းလျှောက်နေသော ကောင်မလေးနှစ်ယောက် လောက် ကို လိုက်မလားဆိုတော့ လိုက်မည်ဆိုတာ နှင့်ခေါ်တင်လာခဲ့သည်။ သူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က စော်ပွေစီကို ထိန်းလိုက်တော့ ကိုကိုသော် တယောက်လက်မဲ့ ဖြစ်နေရသည်။ လမ်းပေါ်မှ ရေစိုထမိန်တွေနှင့် ကောင်မလေးတွေရော၊ ကားပေါ်ပါလာသည့်ကောင်မလေး တွေကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ထောက်လှမ်းရေးကာနယ် လုပ်နေတာတွေရော မြင်နေရတော့ ကိုကိုသော့် ကောင်ကြီးမှာ တချိန်လုံးမာနေရသည်။

နည်းနည်းချမ်းသည်ထင်တာနှင့် အရက်ကို ပဲ နိမော့ချလိုက်၊ ရေပက်တာလေးခံလိုက်နှင့်၊ နေ့ခင်း ရေပက်နားချိန်ရောက်တော့ ကိုကိုသော် ခေါင်းနည်းနည်းကိုက်လာသည်။ လူလည်းပင်ပန်းလာသည်။ နေ့လည်ပြန်ထွက်ဖို့အချိန်ချိန်းလိုက်ကြရင်း သူ့တိုက်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ရင်း သူတို့ အခန်းရှိရာသို့တက်လာခဲ့သည်။ သူတို့အခန်းရှေ့ရောက်မှ သူ့အိပ်တွေ လိုက်စမ်းတော့ အခန်းသော့ ရှာမတွေ့တော့၊ ဟိုက် ။ဒုက္ခပဲ ဟိုကောင့်ကားပေါ်များ ကျသွားပလားမသိ။

အောက်ပြန်ဆင်းပြီး ဟိုကောင်တွေ ဆီ ပြန်သွားရှာ ရရင်ကောင်းမလား စဉ်းစားနေတုန်း အန်တီခိုင်တို့ အခန်းတံခါးပွင့်လာသည်။

“ ဟဲ့ သော်ကြီး.. ဘာလုပ်နေတာလည်း၊ ရေတွေလည်းစိုရွဲလို့”

“ သော့ပျောက်နေလို့ တီတီ “

“ အော်ဖြစ်ရမယ် နင်ကတော့လေ၊ ရေစိုကြီးနဲ့ ဘယ်မှာပျောက်သွားတာလည်း”

“ မသိဘူး တီတီ.. မင်းခန့် တို့ဂျစ်ကားပေါ်ကျခဲ့လားမသိဘူး”

“ အိုလာလာ ဒီအတိုင်းမနေနဲ့ ငါတို့အခန်းထဲလာ မင့်လေးလေး အဝတ်အစားတွေ ခနလဲထားလိုက်”

ကိုကိုသော် ဘာမှ မပြောတော့ အန်တီခိုင်သို့အခန်းသို့ ပါးစပ်ပိတ်ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။

သူ့ဆီက အရက်နံ့ရသွားမှာ စိုးလို့ စကား သိပ်မပြောရဲ။လူကတော့ သူ့ကိုယ်သူ ပုံမှန်လို့ထင်နေသည်။ တကယ်တော့ လူက ယိုင်တိုင်တိုင်၊ မှောက်ထိုးမလဲအောင်အားပြု လျှောက်နေရသည်။ အန်တီခိုင်တို့အိမ်က သူကျွမ်းနေပြီးသားမို့၊ ရေချိုးခန်းရှိရာကို တန်းဝင်သွားလိုက်သည်။ သေးကလည်း အရမ်းပေါက်ချင်နေတာမို့အခန်းတံခါးကို အထဲက ဂျက်ချပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ကာ သေးပန်းလိုက်သည်။ အား၊ သေးကပူပြီးနွေးနေတာပဲ၊ သူ့တကိုယ်လုံးတောင်ကြက်သည်းထသွားရသည်။

သေးပေါက်ရတာ ဇိမ်ရှိလိုက်တာဟု တွေးနေမိသည်။ တမနက်လုံး စိတ်တွေထနေရတော့ သူ့ကောင်ကြီးကလည်း မာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။

“ ဒေါက်ဒေါက် “

“ သော်ကြီး နင်တခါထဲ ရေချိုးလိုက်တော့၊ နင်တို့ကို ဘာရေတွေနဲ့ပက်ထားမှန်းသိတာမဟုတ်ဘူး ရော့ဒီမှာ ရေချိုးပြီးသုတ်ဖို့နဲ့ ဝတ်ဖို့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ပုဆိုးတထည်ယူထားလိုက်၊”

ကိုကိုသော် ရေချိုးခန်းတံခါးကို အသာလေးဟပြီး အန်တီခိုင်လှမ်းပေးသော ပုဆိုးနှင့် သဘက်ကို ယူလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲရှိတန်းတခုပေါ်မှာ အသာလွှားတင်လိုက်ပြီး သူ့အင်္ကျ ီဘောင်းဘီတွေကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

သူ့ကောင်ကြီးက တော်တော်မာနေပြီ။ ရေလောင်းချပြီး ဆပ်ပြာတိုက်လိုက်တော့ ပိုတောင်လာသည်။ မထိမကိုင်မှပဲ ရတော့မည်။ သင်္ကြန်တွင်း ဆိုတော့ မဝင်းဝင်းသန်းလည်း အိမ်လာမှာမဟုတ်။ အောဇာတ်လမ်းတွေထဲကလိုသူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအောက်မှာ ငေါထ နေတာ အန်တီခိုင် မြင်အောင် ထားလိုက်ရင် ဘယ်လိုဖြစ်မယ်ထင်သလဲ။ အဲဒီအတွေးကပင် ကိုကိုသော့် လီးကြီး မှာ သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားမလောက်ကို ဆတ်ဆတ်ခါသွားသည်။

ရေခေါင်းလောင်းချိုးချလိုက်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်ရေပြန်လောင်းပြီး ကိုယ်လုံးကို သဘက်နဲ့ ခြောက်အောင်သုတ်တော့ သူ့ကောင်ကြီးက မာတုန်းရှိသေးသည်။ အင်း စမ်းကြည့်တာပေါ့။ အရက်နံ့ကလည်းရှိသေးတော့ မူးချင်ယောင်လည်းဆောင်လို့ရတာပဲ၊ တခုခု ဖြစ်ရင် မူးလို့ပါဆိုပြီး လွဲချရတာပေါ့။ တွေးရင်းနှင့်ပင် ကိုကိုသော် ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းခုံလာ၏။

လေးလေးဦးအောင်နိုင် ပလေကပ်ပုဆိုးနဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကိုဝတ်ပြီးထွက်လာတဲ့ ကိုကိုသော်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း ခိုင်ခိုင်က၊

“ အမလေး သော်ကြီး ထွားလာလိုက်တာ နင့်လေးလေး အင်္ကျီ နဲ့တောင် ကျပ်နေပြီ”“

ဝတ်လို့ရပါသေးတယ်တီတီရဲ့”

“ ဟဲ့ နင့်မျက်နှာကြီးလည်းနီလို့ပါလား နေလို့ကောင်းရဲ့လား”

“ ခေါင်းတော့နည်းနည်းကိုက်နေတယ် တီတီ”

“ ပြစမ်း ဟဲ့ကိုယ်တွေလည်းပူနေတယ်ဟဲ့..နင် ရေစိုလိုက် နေပူလိုက်နဲ့အပူရှတ်ပြီထင်တယ်..နေအုန်းငါဆေးသွားရှာအုန်းမယ်”

တကယ်တော့ တမနက်လုံး နေပူထဲ နေ အရက်သောက် ရေပက်ခံထားခဲ့ပြီး အခုရေအေးအေးနဲ့ချိုးချလိုက်ပြီးကာစမို့ အပူငွေ့တွေ တရှိန်ရှိန်တက်နေခြင်းသာဖြစ်သည်။

အန်တီခိုင်ရဲ့ လက်ဖဝါး နုနုလေးတွေ သူ့နဖူးပေါ်လာစမ်းတော့ ကိုကိုသော့် လီးကြီးက ပုဆိုးအောက်မှာ လှုပ်သွားသည်။ ကိုကိုသော်မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ ထားလိုက်သည်။လာလာ ငါတို့ အခန်းထဲကကုတင်ပေါ်ခနလှဲနေလိုက် တီတီ ရေနွေးလည်းသွားလုပ်လိုက်မယ်လေးလေးဦးအောင်နိုင်နှင့်တီတီခိုင်တို့မွေ့ယာကြီးက အိစက်နေသည်။ ကိုကိုသော်ကျောချလိုက်ရင်း အားကနဲ အကြောတွေအခြင်တွေ ဆန့်လိုက်သည်။ ဟား ဇိမ်ကျလိုက်တာ၊ ဟုလည်းတွေးလိုက်မိသည်။

" ရော့ ဒီရေနွေးလေးသောက်ထားလိုက်အုန်း အိမ်က ပါရာစီတမော့လည်း ဘယ်နား ထားမိလဲမသိပါဘူး သော်ကြီးခနလေးစောင့် ငါလမ်းထိပ်ကုလားဆိုင်က တထုပ်လောက်အရေးပေါ်ပြေးဆွဲလိုက်အုန်းမယ်အာနေပါစေ တီတီ ကျနော် ခနနေသက်သာသွားမှာပါအိုခနပဲ၊ တံခါးအထဲက ဂလန့်မချထားနဲ့ ခနလေးပဲ”

တီတီခိုင်ထွက်သွားတော့ ကိုကိုသော် ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ကိုယ် ခပ်ဖွဖွလေး ပုဆိုးပေါ်ကပင်ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ အမဝင်းဝင်းသန်းကို ပင့်လာလို့ရရင်ကောင်းမှာပဲလို့လည်းတွေးနေမိသည်။

သော့ပျောက်သွားတယ် ဆိုပြီး အမဝင်းဝင်းသန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး အိမ်မှာတီးလိုက်ရရင်ကောင်းမယ်ဟုတွေးနေသည်။ တဆက်တည်းပင်၊ အခုလို တီတီခိုင်နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ နေရသည့်အခွင့်အရေးကလည်း ကောင်းနေတာ ခနလောက်သည်းညည်းခံလိုက်အုန်းမယ်လေ။ ဟုတွေးရင်းမှိန်းနေလိုက်သည်။

လမ်းထဲကခလေးတွေ တော်တော်ဆိုးတယ်ကွာ ဥပုဂ်စောင့်နေပါတယ် ညာပြောလို့လည်းမရဘူး အဟစ်၊ ဝိုင်းပက်လိုက်ကြတာ၊ ကဲ ဆေးရလာပြီ အဲဒီဆေးလေး နှစ်လုံးလောက်သောက်လိုက် သော်ကြီး”ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရဲ့ ရေတွေစိုရွဲနေတဲ့ ထမိန်အောက်က ပေါင်လုံးကြီးတွေကြောင့် ကိုကိုသော်ခမှာ တုန်ခါပြီး တကယ်အဖျားတက်ချင်သလိုဖြစ်သွား၏။

" အော် ကြည့် နင် ချမ်းနေပြီ မဟုတ်လား၊ နေအုန်း ရေနွေးလည်းကုန်သွားပြီ၊ တီတီ သွားထပ်ထည့်လိုက်အုန်းမယ် ဆေးသောက်လို့ရအောင်”

သူ့ရေနွေးခွက်ကို ယူပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတဲ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရဲ့ ရေစိုထမိန်ကပ်နေတဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးတွေ က တလုံးတက်တလုံးဆင်းနဲ့ ခုန်ခုန်ပြီး လှုပ်ယမ်းသွားတာကို အနောက်က ကြည့်ရင်း ကိုကိုသော်တယောက် တံတွေးတွေ မျိုချနေမိပါတော့တယ်။

ရော့ရော့ ရေနွေးလေးနဲ့သောက်လိုက်”အခန်းထဲ ရေနွေးခွက်လေးနှင့် ပြန်ဝင်လာတဲ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို မြင်လိုက်ရတော့ ကိုကိုသော် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ မပြူးးပဲ ခံနိုင်မည်လား၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက သူ့ရေစိုအဝတ်တွေကို ရေချိုးခန်းထဲ သွားချွတ်ချလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲလျှားထားသော ထမိန်အဟောင်းလေး တထည်ကို ကောက်ဝတ်ပြီး ရင်လျှားလိုက်ပြီးမှ မီးဖိုချောင်မှ ရေနွေးခွက် ကလေးသွားယူလာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

အခုတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထထိုင်နေသော ကိုကိုသော် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် မှာ။ အတွင်းမှ ဘရာဇီယာ အသားရောင် ပုခုံးကြိုးနှင့် အပေါ်ပိုင်းကို နည်းနည်းမြင်နေရပြီး အဲဒီအပေါ်မှ ထမိန်ကို ရင်လျှားထားတော့ ဝင်းမွတ်နေသည့် ပုခုံးသား ရင်ညွှန့်နှင့် မို့မေါက်ထနေသော ရင်နှစ်မွှာအပေါ်သားလေးတွေ။

ကိုကိုသော်၏ မျက်လုံးပြူးကြီးကြောင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသည်။ သူအပေါ်က သဘက်ကလေး ခြုံလာလိုက်ရင်ကောင်းသားဟု လည်းတွေးလိုက်မိသည်။ စိတ်ထဲမှာကတော့ သဘောကျသလို၊ ပီတိဖြစ်မိသလို လေးလည်းဖြစ်သွားသည်။ အဲလိုမျိုုး ယောက်ျား တွေရဲ့ သူ့ကို မက်မက်မောမော ကြည့်တဲ့ အကြည့်မျိုးတွေ မခံစားရတာ ကြာပြီကော။ သူ့ကိုယ်သူတောင် စွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ အမျိုးသမီးလို့ပင် မတွေးမိတော့။ ကိုအောင်နိုင် ပင် သူ့ကို နမ်းတာပြုတာ မရှိတာတောင် ကြာခဲ့ပြီပဲ။

ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလက်ထဲက ရေနွေးခွက်လေးကို ယူပြီး သူအသင့်ပြင်ထားသော ဆေးလေးနှစ်လုံုးပါးစပ်ထဲ ပြစ်ထည့်ရင်းသောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရေခွက်ကို ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်လှန်းတင်ရင်း မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လိုက်မိသည်။ သူ့မျက်လုံးတွေ အကြည့်ရိုင်းသွားတာကို သူသိလိုက်သည်။ တီတီခိုင့် မျက်နှာတချက်ရဲသွားပြီး အမူအယာပြောင်းသွားတာကိုလည်း သူသတိထားလိုက်မိသည် မဟုတ်လား။ မျက်နှာကိုလည်း အသာရှုံ့မဲ့ပြလိုက်သည်။

ဟင်.. သော်ကြီး ဘာဖြစ်တာလဲ ခေါင်းအရမ်းထိုးတာလား”စိုးရိမ်တကြီးနှင့် အနားတိုးလာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ အနံ့အသက်၊ သူ့နဖူးကို လာကိုင်သော လက်ဖဝါးနုနုတို့က ကိုကိုသော်၏ စိတ်ရိုင်းမီးစကို လေမှုတ်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။ သူ့မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တီတီခိုင်၏ ဖေါင်းကြွနေသော ရင်နှစ်မွှာက သူ့မျက်နှာနှင့် ခြောက်လက်မလောက်မှာ။ ကိုကိုသော့်လက်တွေက တီတီခိုင်၏ ခါးလေးကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့မျက်နှာကို တီတီခိုင့် ရင်နှစ်မွှာမှာထိုးအပ်လိုက်မိလေတော့သည်။

" အို”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဘာမှန်းမသိလိုက်ပဲ ကြောင်သွားသည့် ခနမှာ သူ့ထမိန်မှာ ကြမ်းပေါ်သို့ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပြီး ကိုကိုသော်၏ မျက်နှာပြင်ကြီးမှာ သူ၏ ရွှေရင်အစုံပေါ်မှာ ပွတ်သပ်စုပ်နမ်းနေပြီ။ သူအနောက်ဘက်သို့ ပြန်မဆုတ်နိုင်အောင်လည်း ကိုကိုသော့် ခြေနှစ်ဘက်က သူ့ပေါင်ရင်းအနောက်မှာ ခွပြီး ချိတ်ထားလို့။သူ့ဘရာဇီယာမှာ ခပ်ပျော့ပျော့ အသားနှင့် သိုင်းကြိုးများမှာလည်း ခပ်လျှော့လျှော့ဖြစ်လေရာ ကိုကိုသော်က မတင်လိုက်လို့ သိမ့်သိမ့်တုံ ရမ်းခါနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ ကိုကိုသော်၏ မျက်နှာနှင့် တိုက်ရိုက်ပွတ်တိုက်မိနေလေတော့သည်။

ဘာမှန်းမသိ ရုတ်တရက်မို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စိတ်ထဲ ဘာတွေးရမှန်းမသိ အမှောင်ပိတ်သွားသော်လည်း ကိုယ်ခန္ဓာအသွေးအသားများကတော့ ချက်ခြင်းတုန့်ပြန်သည်မို့လားမသိ၊နိူ့သီးခေါင်းနှစ်လုံးမှာ ချက်ချင်းမာတောင်တက်လာလေတော့သည်။ ကိုကိုသော်က လည်း အတွေ့အကြုံရှိနေသူမို့သူ့ပါးကို လာထောက်နေသော နို့သီးခေါင်းမာမာ ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် တန်းငုံ့ကာ စို့ထည့်လိုက်တော့သည်။

" အား..နင်..နင်…”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံး သွေးတွေ တဖြင်းဖြင်း ထူပူတက်လာပြီး ဒူးများညွတ်ခွေသလိုဖြစ်သွားရာ၊ သူ့ကိုယ်လုံးကို ခြေထောက်နှင့်ရော လက်ဖြင့်ပါ တွယ်ဖက်ထားသော ကိုကိုသော့်ရင်ခွင်ထဲသို့ ထိုးကျလာခဲ့ရတော့သည်။ ကိုကိုသော်က သူ့ကိုယ်ကို ကုတင်ပေါ်နောက်ဆုတ်ပြီး ကိုယ်လုံးကို လှိမ့်ချလိုက်တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ သူ့ကိုယ်အောက်မှာပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားရတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ လက်များက ကိုကိုသော့်ခေါင်းကို အတင်းကြိုးစားတွန်းထိုးနေပါသေးသည်။

"လွှတ် လွှတ်..နင်..နင်..ရူးနေလား သော်ကြီး…"

ကိုကိုသော်က စကားပြန်မပြောနိုင် အချိန်မရှိဆိုတာကိုသူသိသည်။ ထောင်ကျမဲ့ အတူတူ လုပ်ချင်နေသည့်ဆန္ဒကိုအရင်လုပ်သွားလိုက်မည်ဟုဆုံးဖြတ်လိုက်ဟန်တူသည်။ရင်ဘတ်နို့နှစ်လုံးပေါ်လှန်ထားခံရတဲ့ ဘရာဇီယာကလွဲလျှင်သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာဘာအဝတ်အစားမှ မရှိသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ယက်ကန်ကာ ရုန်းဖယ်ဖို့ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်းကိုကိုသော်၏ ကိုယ်လုံးက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာရောက်နေပြီ။

နောက် ရုန်းရင်းကန်ရင်းပြေသွားသော ပုဆိုးကြောင့် လွတ်လပ်နေသော ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးကလည်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ပေါင်းတွင်းသားတွေကို ဟိုထိုးဒီထိုးဖြစ်နေရာက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကိုပါ ပွတ်ထိုးမိသွားသည်။

“ အား..ရှီးးးးးးးးးးးးးးး”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းဖျန်းကနဲ ထသွားရသည်။ အဲဒီနေရာကို သူ့လက်ကလွဲရင် ဘယ်သူမှ မထိခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီကော။ ဆယ်စုနှစ်တခုတောင် ရှိပြီလားမသိ။ နဂိုထဲက အရှက်အကြောက်ကြီး ပြီး သူ့လင်ယောက်ျား အထင်အမြင်သေးမှာစိုးလို့၊ ညဘက် အိပ်ယာထဲမှာ ယောက်ျားစမှသာ အလုပ်ဖြစ်လေ့ရှိသည်။

သူကတော့ ဘယ်တော့မှ မစ။ စိတ်တအားလာနေပေမဲ့ ယောက်ျားက တရူးရူးဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေလျှင် ပေါင်နှစ်လုံးကိုသာ လိမ်ကျစ်ပြီး ကိစ္စတုန်းခဲ့ရသည်။ နောက်တော့ လည်းအကျင့်လို ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ထိုအလုပ်များမှာ ယောက်ျားရဲ့ အလုပ်သာ။သူလုပ်ရင်၊ အလိုက်သင့်၊ မလုပ်ခဲ့လျှင်ကိုယ့်ဘာသာ အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစားအိပ်ဒါပဲ။ အဲလိုနှင့်သမီးနှစ်ယောက်သာကြီးလာခဲ့ရသည်။ လိင်ကိစ္စဆိုတာ ယောက်ျား အလိုလိုက်ဖို့ဟာဟု မှတ်ထားခဲ့သူမဟုတ်လား။ ခုတော့ သူ့စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကို မာမာ အချောင်းကြီးဖြင့် ဖိပွတ်ဆွဲတာ ခံလိုက်ရတော့၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံးလှုပ်ခပ်တုန်ခါသွားပြီး အကြောဆွဲသလိုပင် ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်မိသည်။

မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ကြိမ်ဖန်များစွာ အတွေ့အကြုံရှိထားခဲ့သော ကိုကိုသော် ၏မြွေကြီးကဟာကွက် ကိုချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ ဟလာသော အကွဲကြောင်းထဲကို သူ့ခေါင်းကြီး ထိုးတည့်ကာ တိုးဝင်လိုက်တော့သည်။

..အိ..ကျွတ်စ်.ကျွတ်စ်…ရှီးးးးး..

သူ့ရဲ့ အထိမခံ နိူင်အောင်စန်းစန်းတင့်ဖြစ်လှသည့် နို့သီးခေါင်းနှစ်လုံးကို တလှည့်စီအစုပ်ခံနေရကထဲက အကြောချင်းဆက်နေသလားမသိသော စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တို့က စိုတိုတိုလေး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်မို့ တော်တော့သည်။

ကိုကိုသော်၏ လိင်တန်ကြီးက ကိုအောင်နိုင်ထက်လုံးပတ်ပိုတုတ်သည့်အပြင်၊ ဘယ်ပစ္စည်းမှ မဝင်ဖြစ်တာကြာလို့ ပြန်ကျဉ်းနေသော စောက်ခေါင်းလေးက နု့နယ်စေးကျပ်နေတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တော်တော်လေး နစ်နေအောင်ခံလိုက်ရသည်။ ကိုကိုသော်ကလည်း အခုမှ မိန်းမစလိုးဖူးတာ မဟုတ်တော့ စိတ်ရှည်သည်။ တချက်ထဲနှင့် ဆောင့်မသွင်းချ ဝင်သလောက်လေး သွင်းလိုက်၊ခနငြိမ်လိုက်ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် နည်းနည်းလေး အားသုံးကာ ဆောင့်လိုက်၊ နားလိုက်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း လုပ်သည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲက ယားနေတာလေးတွေ အရသာ ကောင်းကောင်းရနေပြီး သူ့လက်တွေက သူသတိမထားမိပဲ ကိုကိုသော့်ကို ဖက်တွယ်ထားမိတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကိုကိုသော်က ဆီးခုံနှစ်ခု တဖန်းဖန်းအသံမြည်သည်အထိ၊ အားရပါးရဆောင့်နေပြီ။

လီးနှင့်မတွေ့ရသည်မှာ ဆယ်နှစ်နီးပါးရှိနေပြီဖြစ်သော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးနှင့် တအားတောင်နေသော ကိုကိုသော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာသိပ်အကြာကြီး မခံလိုက်ကြ၊ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက်တင်းကျပ်စွာဖက်ထားရင်း ပြီးသွားကြရသည်။ ကိုကိုသော်၏ လိင်ချောင်းကြီးမှပန်းထွက်လာသည့် လရည် တွေကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲမှာ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ခံစားနေရလေတော့သည်။


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>



Monday, September 13, 2021

စိတ်ပါလက်ပါ CC (စ/ဆုံး)

စိတ်ပါလက်ပါ CC (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

တနေ့ ကျွန်တော်အိမ်ပြန်လာတော့ ညီဇော်တို့လင်မယား အိမ်ရောက်နေသည်။ ညီဇော်က ပြုံးလျက်

" ကိုကောင်းမြတ် ကျွန်တော်မိန်းမမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ ၃ လကျော်လို့''

ပြုံးလျက်ပြောသည်။

" ဟုတ်လား ကောင်းတာပေါ့ ညီဇော်ရာ ဝမ်သားပါတယ်''

ညီဇော်မိန်းမ ယုယုခင်က

" ကိုကောင်းမြတ်တို့ကော် ကလေးမရသေးဘူးလား''

" မရသေးပါဘူးဟာ''

" အကူအညီလိုရင် ညီဇော်ရှိတယ်လေး''

လို့ယုယုခင် လှမ်းစသည်း။ ကျွန်တော်မိန်းမ ဝင့်ဝါဖူးက ရှက်ပြီး

" ယုခင် နင်ကလည်း''

ကျွန်တော်တို့အိမ်ထောင်သက် ၄ နှစ်ကျော်ပြီ။ အခုထိ ကလေးမရသေး။ ဘယ်သူလိုအပ်ချက်လည်းတော့ မသိ။ ဆေးလည်း သွားမစစ်ဖြစ်ပါ။ ညီဇော်တို့က အိမ်နီးချင်တွေလေ။ ကျွန်တော်တို့နောက်မှ အိမ်ထောင်ကျတာ။ အခုတော့ ကလေးရသွားပြီ။ ညီဇော်က ကျွန်တော်ထက် အသားညိုသည် ဗလတောင့်သည်း။ ကျွန်တော်မိန်းမ ဝင့်ဝါဖူးနဲ့ ယုယုခင် ငယ်သူငယ်ချင်းတွေလေ။ ဒီတော့ မိသားစုချင်း ရင်းနှီးကျတယ်။

ဒီလိုနဲ့ယုယုခင်လည်း ကိုယ်ဝန် ၆လလည်း ရောက်ကော သူအမေအိမ်ပြန်နေတယ်။ ကိုယ်ဝန် အဆင်ပြေအောင်လို့။ ညီဇော်ကတော့ သူယောက်ခမနဲ့ သိပ်မတည့်လို့ မွေးခန်နီမှဘဲ လိုက်သွားမယ်တဲ့။ ညီဇော်စားရေသောက်ရေးကတော့ အိမ်နီးချင်ဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော်အိမ်မှာဘဲ လာစားတယ်။

နောက် ၁လောက်အကြာမှာ ကျွန်တော် Nightduty က နေ့အလုပ်မရှိလို့ မန်နေဂျာကလည်း သဘောကောင်းပြီး အိမ်ပြန်ခွင်ပေးလိုက်တယ်။ ည ၉လောက်တော့ ရှိပြီ။ ဒါနဲ့မိန်းမလည်း ဝမ်းသာအောင် သူကြိုက်တဲ့ ခေါက်ဆွဲကျော်ဝယ်ပြီးပြန်ခဲ့တယ်။ အိမ်ရှေ့ကမဝင်ဘဲ တမင်တကာ အိမ်နောက်ဖေး ပြတင်ပေါက်ကဝင်လိုက်တယ်။

" အား ကောင်လိုက်တာ ညီဇော်ရယ်.. အရမ်းကောင်နေပြီး.. ပြွတ် ပြွတ် အင့် အင့် အ''

ဟာဘာသံတွေလည်း ငါမိန်းမနဲ့ညီဇော်တို့ ဖြစ်နေပြီလား။ အိပ်ခန်းဘေးထံရံပေါက်ကနေ လှမ်းကြည်လို့က်တယ်။ ညီဇော်က ကျွန်တော်မိန်းမကို လေးဘက်ကုန်ပြီးချနေတာ။ မိန်းမရဲ့ ကျွန်တော်မြတ်နိုးတဲ့ ဆံပင်တွေကို လက်တဖက်ကစုပြီး ဆောင့်ဆွဲထားတယ်။

လက်တဖက်က ဖင်နှစ်ခြမ်းကို တဖြန်ဖြန်နဲ့ ရိုက်လိုက်တာ ဖင်နှစ်ခြမ်းမှာမှာ လက်ငါးချောင်ရာနီလို့။ ဆောင့်လိုးလို့ မိန်းမရှေ့ရောက်ရင် ဆံပင်ဆောင့်ဆွဲလိုက်နဲ့ အေားကားကြည့်ရတဲ့ အတိုင်ဘဲ့။ မိန်းမပုံစံကလည်း တအားကောင်းနေတဲ့ပုံဘဲ။

ကျွန်တော်လည်း ဘာလုပ်ရမလည်းမသိ။ ထူးပူနေမိတယ်။ ကိုယ်ဝင်သွားရင်လည်း အော်ဟစ်ပြီး ပတ်ဝန်ကျင်သိမှာလည်း ကြောက်တယ်။ မိန်းမကိုလည်း မခွဲနိုင် မိန်းမကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ခံနေတော့။ ဒီအတိုင်းကြည့်နေမိတယ်။

" အားကောင်းလိုက်တာ ညီဇော်''

" နင်လင်လိုးတာနဲ့ ငါလိုးတာနဲ့ ဘယ်ဟာကောင်လည်း''

" ရှင်လိုးတာကောင်းတယ်..အား အားဆောင့်ဆောင့်''

ညီဇော်တော်တော်လိုးနိုင်တယ်။ ကျွန်တော်ဆို ထန်ကုန်နာရီဝက်လောက်ဘဲ လိုးနိုင်တယ်။ ပါစပ်ကလည်း ပက်ပက်စပ်စပ်ပြောလိုးတာ။ ကျွန်တော်နဲ့ဆို ရှက်သလို့လုပ်နေတဲ့ မိန်းမကလည်း ညီဇော်နဲ့ကျမှ မထင်ရအောင်ထန်နေတယ်။

နောက် ၁နာရီလောက်နေတော့ ညီဇော်ဆောင့်ချက်များ မီးကုန်ရမ်ကုန်ဖြစ်လာတယ်။ ခဏကြာ မိန်းမအဖုတ်ထဲ ညီဇော်က ဆောင့်ထည့်ပြီး ဖိကပ်ထားတယ်။ ခဏနေပြီး ညီဇော်လီးမိန်မအဖုတ်ထဲ ထုတ်လိုက်တော့ လက်ရည်တွေ ထွက်ကျလာတာအများကြီးဘဲ။

ညီဇော်ကပက်လက်လှန်ထားပြီး မိန်းမဆံပင်ကိုဆွဲကာ လီးစုပ်ခိုင်တယ်။ ကျွန်တော်လီစုက်ခိုင်ရင် ရှက်သလို့နဲ့ မလုပ်ချင်တဲ့မိန်းမက ညီဇော်လီးကို စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်နေတယ်။ ညီဇော်ကဆံပင်ကိုဆွဲကာ မိနမအာခေါင်ထဲထိရောက်အောင် မိန်းမပါစပ်နဲ့ ဆီးစပ်ထိဆွဲကပ်ထားတယ်။ ခဏကြာတဲ့အထိ ဖိကပ်ထားပါပြီး။ ပါကို ခပ်စက်စက်လေး ၃ ချက် ၄ချက်ရိုက်ခါ ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။မိနမက ညီဇော်ရင်ခွင်ထဲမှာ ဝင်လဲနေသည်။ နှစ်ယောက်သား မောသွားလို့ မှိန်းနေကြတယ်။

ကျွန်တော်လည်း သူတိုထွက်လာရင်တွေမှာဆိုလို့ အလုပ်ကိုဘဲ ပြန်လာခဲ့။အလုပ်မှာလည်း အိပ်လို့မပျော် ညီဇော်နဲ့မိန်းမလိုးတာဘဲ စိတ်ထဲဝင်လာတယ်။ ကျွန်တော်စိတ်တွေလည်း ဘယ်လို့ဖြစ်နေလည်းမသိ ဖီးအရမ်းတက်တာနဲ့ ဂွင်ထုလိုက်မိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ မနက်လင်းတော့ အိမ်ပြန်လာသည်။ အိမ်ရောက်တော့ မိန်းမကအလှပြင်ပြီးကြိုလျက်

" ယောက်ကျားပြန်လာပြီးလား ယောက်ကျားအတွက် မှုန်ဟင်ခါး ပြင်ထားတယ်.. နေအုန်းဝါလေး ကော်ဖီဖျော်ပေးအုန်းမယ်''

ဆိုပြီး နောက်ဖေးထွက်သွားတယ်။ မိန်းမရဲ နောက်ကြောအလှကိုကြည်းပြီး ညက ညီဇော်ဖင်ကြီးကို ရိုက်ပြီးလိုးနေတာ ပြန်မြင်ရောင်လာတယ်။

" မိန်းမရေ ညီဇော်ကော လာသွားပြီလား''

မိန်းမက ဘာမှမဖြစ်သလို

" ပုံမှန်အတိုင်းဘဲ ထမင်းချိုက်လာယူးသွားတယ် မောင်ရေ''

လို့လှမ်းအ်ာပြောသည်။ သူလည်း မသိချင်ရောင်စောင်နေမှတော့ ကိုယ်လည်း မသိချင်ရောင်စောင်နေမှ တော်ကြာရပ်ကျော်ရွာကျော် ဖြစ်နေမှအရှက်ကွဲကုန်အုန်မယ်။ မိန်းမကိုလည်း မပြတ်နိုင်ဘူးလေ။ မိန်းမကလည်း ညီဇော်ဘက်ပါနေတယ်လေ။ ဒီအတိုင်လေးဘဲ မသိချင်ယောင်စောင်နေလိုက်တယ်။

ညရောက်တော့ ညီဇော်အရက်လာသောက်တယ်။ ဘာမှ မဖြစ်သလို့ပုံမုန်အတိုင်း သောက်စားပြီးပြန်သွားတယ်။ ညရောက်တော့ မိန်းကကို လိုးမယ်ပေါ့။ အစပြိုးတဲ့အနေနဲ့ မိန်းမနှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တယ်။ မျက်လုံးထဲ ညီဇော်လီးကို မိန်းမစုပ်ပေးနေတာ ပြန်မြင်လာတယ်။ ပိုပြီးဖီးတက်သလိုဘဲ။ ပြီးတော့ မိန်မအဖုတ်ကို ယက်လိုက်တယ်။ ညီဇော်လီးမဲကြီးက မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို လိုးနေတာပြန်မြင်လာတယ်။ ပိုပြီး စိတ်ပါလက်ပါယက်မိတယ်။

" မိန်မရေ ကိုလီးကိုစုပ်ပေးပါလား ''

" မစုပ်ချင်ပါဘူး ဒီအတိုင်ဘဲလုပ်ပါ''

စိတ်ထဲမှာတော့ လင်ငယ်လီးကျတော့ စိတ်ပါလက်ပါစုပ်ပြီး ကိုယ်ယောကျာ်းလီးကျတော့ ရှက်သလို ရွံသလို့ မိန်မတွေများ။

" မိန်မရေ လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား ''

" ဟာကွာ ဒီအတိုင်ဘဲလုပ်တော့ မိန်းမအိမ်အလုပ်လုပ်ရတာ ညောင်းနေတယ်.. အိပ်ချင်ပြီ.. မြန်မြန်လုပ်တော့''

ညောငမှာပေါ့။ မနေ့က ညက ညီဇော်နဲ့လိုးထားတာကို အိပ်ချင်မှာပေါ့။ တညလုံး လိုးနေကြတာလေ။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်လည်း လှေကြီးထိုးရိုးရိုးနဲ့ ၁၀မိနစ်လောက်လုပ်ပြီး ပြီးသွားတယ်။ မိန်မကမှ စိတ်မပါတာ။

နောက်တကြိမ် Nightduty ကျမယ် ရက်ရောက်ပြန်ရော။ မသွားမဖြစ်လို့ သွားခဲ့ရတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ အိမ်ကိုစိတ်ရောက်နေတယ်။ မိန်းမကတော့ သေခြာပါတယ် ညီဇော်နဲ့လိုးနေမှာ။ အလုပ်လုပ်ရတာ စိတ်မဖြောင့်ဘူး။ ညီဇော် ငါ့မိန်းမကို ဘယ်လိုးလိုးနေမလည်းပေါ့။ ၉နာရီရောက် ဖုန်းဆက်ချင်စိတ်ဖြစ်တာနဲ့ ဆက်ကြည်တော့

" မိန်းမလား ''

" ဟုတ်အကို ဘာဖြစ်လို့လည်း အား ဖတ်ဖတ် ရူး ညီဇော်ဖြည်းဖြည်း ယောက်ကျားဖုန်းဆက်နေတယ်.. ပြော အကိုဘာဖြစ်လို့လည်း''

" စောနက မိန်းမဘာပြောတာလည်း''

" ဘာမှမပြောပါဘူး''

မိန်းမဖုန်းက စပီကာပိတ်ထားတာတောင်မှ အပြင်က အသံတွေကြားရတယ်။ မိန်းမက ဘာမှမဖြစ်သလိုနဲ့ လိမ်နေတယ်။

" ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ညီဇော်ကော လာသွားသေလား''

" ဖတ် ဖတ် အ အင့် လာသွားပြီ အကို.. ထမင်းစားပြီးပြန်သွားပြီ.. အ အင်အင့်''

ဖုန်းထဲမှာ မိန်မအလိုးခံနေရတဲ့အသံကြားရတာ ဖီးတမျိုးဘဲ။ ဒါနဲ့စကားဖြတ်ပြီး အိမ်သားထဲသွား ဂွင်ထုလိုက်ရတယ်။

ဒီလိုနဲ့ နောက် ၃ လလောက်အကြာ ညီဇော်လည်း သူ့မိန်းမမွေးခန်နီးလို့ သူ့ယောက်ခမအိမ် လိုက်သွားတယ်။ ကျွန်တော်တို့လင်မယာလည်း အရင်ကထက် ပိုလိုးဖြစ်ကြတယ်။ ညီဇော်မရှိတော့ ညီဇော်နေရာဝင်ယူတာပေါ့။ ညီဇော်လို မိန်မကို ခပ်ကြမ်ကြမ်းလိုးရတာ ပိုဖီးလာသလိုဘဲ။ မိန်မလည်း ညီဇော်ဇာတ်သွင်ထားပြီး အခုညီဇော်မရှိတော့ ကျွန်တော်လုပ်သမျှ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ အလိုးခံနေတယ်။ ၁လလောက်ကြားတော့ မိန်းမက အားရဝမ်းသာစွာ

" ယောက်ကျားရေ မိန်းမဆီးစစ်တာ ကလေးရပြီတော်''

လို့ အော်ပြောတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အရမ်းဝမ်းသာလို့။ အဓိက စိတ်ပါလက်ပါလုပ်ဖို့ပါဘဲ။ မိန်မကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ခံ။ ညီဇော်ကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ လိုး။ ကျွန်တော်ကလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ကြည်ဖြူ။ အခုကြည့်စမ်း လိုချင်တဲ့ ကလေးရပြီ မဟုတ်လား။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



သာယာသုခ ဤဘဝ အပိုင်း ( ၆ )

သာယာသုခ ဤဘဝ အပိုင်း ( ၆ )

ရေးသူ - Ko John

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

 “  ဟာ ပြဿနာ ”

အခန်းတံခါးလာခေါက်သံကြားမှ နှစ်ယောက်စလုံး မျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြူဖြစ်သွားသည်။ ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းလည်းမသိတော့သဖြင့်

“  ဒီလိုလုပ် အဖေကုတင်အောင်သာ ဝင်နေလိုက်တော့ ”

“  ရော့ရော့ အဖေ့ဟာတွေယူ ”

ဦးကျော်ဦးအဝတ်အစားတွေဝိုင်းကောက်ပေးပြီးကုတင်အောက်ထဲထိုးထည့် ထမီကို ရင်လျားမြန်မြန်လေးဝတ်ပြီး

“  ကိုပြန်လာပြီလား အစောကြီးနော် ” 

ခပ်တည်တည်ဖြင့်အခန်းထဲကနေလှမ်းမေးလိုက်သည်။

“  သမီးရေ ”

“  အမလေး .. အမေ ”

“  ဟား အမေဘာလာလုပ်တာလည်း မသိဘူး အဖေ သူ့ကိုလိုးနေတာများသိသွားတာလား ..ပြဿနာပါပဲ ”

ဟု တွေးရင်း

“  အမေလား ”

“  အေးဟုတ်တယ် တံခါးဖွင့်ဦး ”

“  ဟုတ် ဟုတ် လာပြီ ”

အပြင်ကတံခါးဖွင့်ခိုင်းနေတာ မိန်းမဖြစ်သူမို့ ကုတင်အောက်ကနေဦးကျော်ဦးပြန်ထွက်လာသည်။

“  ဟာ ဘာလို့ပြန်ထွက်လာတာလည်းးးး ”

“  နေ နေ အဖေရှင်းလိုက်မယ် ”

“  ဟာ မရဘူးနော် ပြသနာပါပဲအဖေရယ် ...သေသာသေလိုက်ချင်ပါတယ် ”

“  ကဲပါ အဖေရှင်းပါ့မယ်ဆို သမီးအသာနေ ”

ပုဆိုးကောက်ဝတ်လိုက်ပြီးတံခါးဖွင့်လိုက်ရာ

“  ဟာ ”

“  ဟယ် ”

သားအဖနှစ်ယောက်စလုံးမျက်လုံးပြူးထွက်သွားလေသည်။ မိန်းမလုပ်သူနှင့်သားဖြစ်သူက ကိုယ်လုံးတီးတွေဖြင့် အခန်းဝတွင်ရပ်စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ထင်တာက ဒေါ်စန်းပဲထင်နေသည်မို့ နောက်ပြီး ဒီလိုပုံစံလည်း ဟုတ်မည်မထင်ထား။

“  ဟာာ မင်းတို့နှစ်ယောက် ”

“  အင်းလေ ဘာဖြစ်လည်း ”

ဒေါ်စန်းကအေးဆေးလေးပြန်ပြောသည်။

“  ဟားးးးးးးးးးးးးးးး ”

ခရေဦးက အံ့သြစွာဖြင့်ပါးစပ်အဟောင်းသားကလေးဖြစ်နေသည်။

“  ရှက်မနေပါနဲ့တော့ညီမလေးရ အမေပြောပြလို့ကိုကိုအကုန်သိပြီးပါပြီ ..ခုကြည့်ရတာလည်း ညီမလေးနဲ့အဖေနဲ့လိုးပြီးပြီထင်ပါတယ် နော်အမေ ”

“  အေ့လေ စောက်ပိုတေလုပ်နေသေးတယ် လာ အထဲဝင်မယ် ကဲရှင် နဲနဲဖယ် ခိခိ ”

ဒေါ်စန်းက ဘာမှမဖြစ်သည့်ပုံစံဖြင့်အခန်းထဲသို့ ဖင်ကော့ရင်ကေ့ာကာ ဝင်လာလေသည်။ သားဖြစ်သူကိုကျော်စန်းကလည်း လီးတစ်ရမ်းရမ်းဖြင့် လိုက်ဝင်လာရာ ဦးကျော်ဦး နှင့် ခရေဦးလည်း သဘောကျစွာဖြင့် ရယ်လိုက်ကြလေတော့သည်။

“  ဟား ဟား ဟား ဟား ”

“  ခ်ခ်ခ်ခ် တစ်ကယ်ပါပဲ ဟှယ် ”

“  အေးလေ ”

ကိုကျော်စန်းကညီမဖြစ်သူ၏ပုခုံးလေးကိုဖက်ပြီး

“  ကဲညီမလေးရေ အဖေနဲ့အမေ့ကို အချိန်လေးပေးလိုက်ရအောင် ”

“  ခ်ခ် ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ”

“  အာာ ဒီကလေးတွေကွာ

“  ခိခိခိခိ အေ့လေ အဲလိုကျတော့

“  ဟဲဟဲဟဲဟဲ လာပါအမေရာ

“  လာလာ ညီမလေး အမေ့ကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက် ခိခိ ”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မောင်နှမနှစ်ယောက် မိခင်ဖြစ်သူဒေါ်စန်းအား ကုတင်ပေါ်အတင်း ဆွဲတင်ပြီးတစ်ဖက် တစ်ချက်မှချုပ်ထားပစ်လိုက်ကြသည်။ အခန်းထဲမှာ ၄ ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးတွေဖြင့်ဖြစ်သဖြင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်မြင်ပြီး လီးထောင် နို့ထောင်တွေဖြစ်နေကြလေသည်။

ယောကျ်ားတွေစိတ်ပါတော့ သိသာသည်။ လီးတွေကတောင်လာကြသည်မဟုတ်ပါလား။ မိန်းကလေးတွေစိတ်ကြွလာတဲ့အခါ နို့တွေတင်း .. နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်လာတတ်ကြလေသည်။ အခုက အကုန်လုံးအိမ်ထောင်သည်တွေမို့ စောက်ဖုတ်မမြင်ဘူးသူမရှိ လီးမမြင်ဘူးသူမရှိသော်ငြားလည်း ယခုအခြေအနေက စိတ်ကြွလွန်းစေသည်မို့ ဒေါ်စန်းရော ခရေဦးပါ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်မတ်၍နေလေသည်။

“  ဟယ် လွှတ် လွှတ် မအေလိုး လွှတ် လွှတ် ဖေလိုးမလေး ငါ့လွှတ် ”

“  ခ်ခ်ခ် လွှတ်ဘူး ”

“  အဖေ့ … ”

“  ဟေ ”

“  အာာ အဖေကလည်းဗျာ လိုးလေအမေ့ကို ခိခိ ”

“  အေးအေး အာာာ ငါလိုးမသားလေး ”

ဒေါ်စန်းကအတင်းရုန်း မောင်နှမနှစ်ယောက်ကလည်းအတင်းချုပ် ကုတင်ပေါ်တင် လူးလိမ့်နေကြသည်။

“  အဖေရေးးးးးးးးး ”

“  ဟေ ..  ”

ဦးကျော်ဦးက တစ်ဟေဟေလုပ်နေသဖြင့်

“  ဟားးးး လာလိုးလေအဖေ လီးနှေးလိုက်တာ အဖေရယ် ”

“  အာာ လက်နှေးလိုက်တာ လုပ်ပါ သမီးရယ် ”

“  ခိခိ အဖေက အခု လီးနှေးနေတာလေ လာလာ မြန်မြန်လာထည့်တော့ အဖေနဲ့အမေ လိုးတာကြည့်ချင်နေပြီ ”

“  ဟှယ် ဟှယ် ဒီဖေလိုးမလေးနဲ့ ..ကိုမေကိုလိုးလေးက တော်တော်ဆိုးတာပဲဟယ် ”

“  အာ ထည့်ပြီကွာ ထည့်ပြီကွာ လာထား  ”

“  ဟာ ကို …. ကျော် … ဦးးး ”

“  အော်နဲ့ မင့်ဘဇပ်ပိတ်ထားလက်စမ်း ဖေလိုးမ ”

“  ဖြဲပြီစောက်ပက် ကဲဟာ ”

ဗျစ် ဗြိ ဗြိ

“  အား အားးး သေပါပြီ ကိုမေကိုလိုးကြီး လွှတ် လွှတ် ဒင်းကိုငါ့စောက်ပက်နဲ့ပွတ်မယ် ”

“  မလွှတ်ကြနဲ့နင်တို့အမေကိုချုပ်ထား ငါလိုးမယ် … ခံစမ်းဖေလိုးးးးးမ ”

အားရပါးရကိုဆဲကြဆိုကြ ချုပ်တဲ့သူတွေကချုပ် လှုပ်ခါနေတဲ့အိုးကိုချုပ်ပြီး လီးကိုဝင်အောင်ထည့်သူကထည့်ဖြင့် ပျော်စရာကမ္ဘာကြီးကိုဖန်ဆင်းနေကြလေသည်။

“  အားးး သေပါပြီ အမလေးးးး အီးးးးးး အားးးးး ”

“  စို့လေကိုကို အမေ့နို့ကိုစို့ ခ်ခ် ”

“  ဟားးးးအေးအေး စို့ပြီဟာ ”

ကိုကျော်စန်းကချုပ်ထားလျက်ဖြင့် နို့ကိုကုန်းစို့သည်။ခရေဦးကလည်း အားကျမခံ ကျန်တစ်ဖက်ကိုကုန်းစို့သည်။ ဦးကျော်ဦးကတော့ တစ်သက်လုံး လိုးလာသည့်မိန်းမမို့ စောက်ထာတွေ နပ်နေသဖြင့်စောက်ပက်ကိုကောင်းကောင်း လိုးပေးနေလေတော့သည်။

ဇုတ် ဇုတ် ဇုတ် ဇုတ် ဇုတ် ဇုတ်

“  အား အား အ အားအား သေပြီ ”

ဇုတ် ဇုတ် ဇုတ်ဇုတ် ဇုတ် ဇုတ်

ဖုတ် ဖွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်

“  အမလေးးးးး သေပြီ သေပြီး သွားလိုးရှင့်သမီးကို ရှင့်အမကို အမလေး အားးးး ရှီးးးး အီးးး ”

“  ကောင်းလိုက်တာ မအေလိုးကြီးရယ် အားး အားး အားးး စို့ပေးကြ စို့ပေးကြ ကြမ်းကြမ်းစို့ဟဲ့ ”

“  ခိခိ ဟုဟု စို့ပေးနေတယ်လေးးး အမေရဲ့ ”

“  ဟဲ့ဖေလိုးမ ပြန်မပြောနဲ့စို့မှာစို့ ”

“  ခိခိ ”

“  နင်လည်းမရီနဲ့ ကိုမေကိုလိုး အားးးအမလေး ဆောင့်ဆောင့် ”

မအေဖြစ်သူက ပါတ်ဆဲနေသော်လည်း အကုန်လုံးစိတ်မဆိုးသည့်ပြင် တဏှာပိုးတွေပါကြွရလေသည်။

ဒေါ်စန်းတစ်ယောက်မရုန်းတော့ပြီမို့ ချုပ်ထားတာတွေကို အသာလေးလွှတ်ပြီး မိခင်ဖြစ်သူကို လီးတေ့ပေးလိုက်ရာ ဒေါ်စန်းကလည်းအလိုက်တသိစုပ်လေတော့သည်။

သမီးက နို့စို့ ..ယောကျ်ားက လိုး …. သားဖြစ်သူကလီးပေးစုပ် ဒေါ်စန်းတစ်ယောက်အသာယာကြီး သာယာနေလေတော့သည်။

“  အူးး အွင်းးး အ အားးး ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ ”

“  အားး မိန်းမ ငါပြီးတော့မယ် အားး အမလေး ကောင်းတယ်တော့အားးး အတူတူပေးပြီးမယ် ယောကျ်ားရေ အားးး ”

“  ညီမလေး ထထ အဖေ့ကိုစောက်ပက် ပေးမှုတ်လိုက်လေ မြန်မြန် ”

“  ဟုတ် ဟုတ် ”

“  ဟဲ့မြန်မြန်လုပ်လေ နင့်အဖေပြီးတော့မယ် အားးးး အီးးး ”

ဒေါ်စန်းကပါလောဆော်သဖြင့် ခရေဦးမှာကမန်းကတန်းထပြီး ဒေါ်စန်းကိုခွ ဦးကျော်ဦးမျက်နှာနှင့်စောက်ပက်ကိုတည့်ပေးပြီး အမှုတ်ခံလေတော့သည်။

“  အား အမလေး အီးးးး ”

ဖျန်း ဖျန်း ဖျန်း

အနောက်ကနေ ဒေါ်စန်းက ဖင်ကိုလှမ်းရိုက်ပေးရာ အသဲတွေအူတွေတစ်လှိမ့်လှိမ့်ဖြင့်ဖြစ်နေသည်။

“  အို အို နင့်စောက်ရည်တွေငါ့အပေါ်ကျကုန်ပြီ ”

ခရေဦးကအရည်ရွှမ်းသူလေး နဲနဲဆိုစောက်ရည်ကရွှဲတတ်သူ ဖအေလုပ်သူကမအေလုပ်သူကိုလိုးရင်း သူ့စောက်ပက်ကိုလျက်တော့ စောက်ရည်ကဘယ်နေနိုင်မလည်း တောက်တောက်တောက်တောက်ကို ကျတာ။

“  ကျော်စန်း ဟဲ့ ”

“  ဟုဟု အမေ

“  နင့်ညီမစောက်ရေတွေမြင်လား အဲဒါ လျက်စမ်းမြန်မြန် ကိုမေကိုလိုးရဲ့ ”

“  ဟုဟု ခိခိ ”

ကိုကျော်စန်းက ဒေါ်စန်းဗိုက်ပေါ် တောက်တောက်ကျနေသော စောက်ရည်တွေကို လျာဖြင့် သိမ်းကျူံးပြီးလျက်လေသည်။ ဦးကျော်ဦးကဆောင့်တာလည်းဆောင့် မှုတ်တာလည်းမှုတ်ဖြင့် တာဝန်ကို ကျေပွန်စွာထမ်းဆောင်နေလေသည်။

ခရေဦးခါးလေးကို ကိုင်ကာ စောက်ပက်ကိုအားရပါးရမှုတ်ပေးနေသဖြင့် ခရေဦးတစ်ယောက်စောက်ခေါင်းထဲယွတတ်လာလေသည်။

“  အားး ကောင်းလိုက်တာအဖေရဲ့အီးးး ဟူးးးး ရှီးးးး အားး ဆောင့် ဆောင့် ပြီးတော့မယ် ”

“  အားးး လီးပေးစုပ် လီးပေးစုပ် အွီးးး အူးးး ဝူးးး ”

ကိုကျော်စန်းက စောက်ရည်တွေလျက်လိုက် လီးပေးစုပ်လိုက် နို့စို့လိုက်ဖြင့်အလုပ်တွေကိုယ်စီရှုပ်နေကြလေသည်။ ခရေဦးကတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး

“  အားးး မရတော့ဘူး အားးး အားးး ”

ဒေါ်စန်းပေါ်လေးဖက်ခွလိုက်ရာ စောက်ပက်ကဒေါ်စန်းမျက်နှာနားရောက်သွားပြီး သူ့မျက်နှာက ဦးကျော်ဦးလီးနားရောက်နေလေသည်။

“  ကိုကိုရေ့ဘာကြည့်နေတာလည်းးးးးလာလိုး လာလိုး ဟားးးးး ” 

“  ကျော်စန်း ဟက်ကောင် စောက်လိုက် ကမ်းဆိုးမသိတဲ့ကောင် နင့်ညီမကိုမြန်မြန်လိုးလေ ကိုမေကိုလိုးရဲ့ ”

“  ဟုဟု လာပြီညီမလေးလေရေ့ ”

ခရေဦးက ဒေါ်စန်းဆီးခုံအစပ်ကလေးတွင် ဝပ်ပြီး ဖင်ကိုထောင်ပေးထားလေသည်။ ကိုကျော်စန်းက ဖင်ဘူးခေါင်းထောင်ပြီးဆော်ပေးတာ မြင်ထားဘူးသည်မို့ အဲလိုအလိုးခံခြင်းဖြစ်သည်။

ဇုပ် ဇုပ် ဇုပ် ဇုပ် ဇုပ်

ဖင်ဘူးခေါင်းထောင်အပေါ်ကနေခွပြီး အမေ့ကိုဆောင့်ဆောင့်ပေးသလိုညီမလေးကိုဆောင့်ဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်ရာ

“  ရှီးးး အီးးး သေပါပြီ အားးး ထိတယ် ထိတယ် အားးး  ”

“  အမလေး အမေရေ့ အမလေးးးး အားး ဆောင့် အားး ”

“  ဆောင့်ယောကျ်ားရေ ဆောင့်ဆောင့် ”

“  အားးး ပြီးတော့မယ် အားးး ထွက်တော့မယ် အမလေး မိန်းမလည်းပြီးတော့မယ် အီးးးး ရှီးးး ”

“  ကျမစောက်ပက်ထဲမပြီးနဲ့နော် သမီးပါးစပ်ထဲပေးပြီးလိုက်အားးး ”

ဒေါ်စန်းကညွှန်ကြားနေသည်။

“  သမီးပါးစပ်ထဲမှာ လရည်တွေထုတ်လိုက်တဲ့ ”

ဦးကျော်စန်းက သမီးဖြစ်သူခေါင်းလေးကိုအားပြုရင်း အားစိုက်ကာ ဆောင့်ဆောင့်ထည့်နေသည်။ ပြီးကာနီးမို့ဒေါ်စန်းကလည်း အောက်ကနေကော့ကော့ပေး ဦးကျော်ဦးကလည်း ဖိဖိဆောင့် စောက်ပက်ထဲလီးတစ်ချောင်းက ဇွတ်ကနဲဇွတ်ကနဲ ဝင်နေတာကိုအနီးကပ်ကြည့်ရင်း

“  ဟားးးးးး ဆောင့် ဆောင့်ကိုကိုရေ့အမလေးးးး ”

“  အားးးး အားးး အားးးး ပြီးပြီ ပြီးပြီ ထပ်ဆောင့်နော် ထပ်ဆောင့်နော် အားးးးး ”

“  အားးး ထွက်တော့မယ် ထွက်တော့မယ် ”

“  အားးး အားးး ခရေ ခရေ လာလာ လာ သမီးကိုလိုးမယ် အားးးးး ”

“  ဟု ဟု  ”

ခရေဦးက လျင်မြန်စွာဖြင့် ဒေါ်စန်းဘေးနားကပ်ပြီးလှဲချလိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ခြမ်းကိုဗျန်းဗျန်းဖြဲပြီး အဆင်သင့်ကလေးနေပေးလိုက်ရာ ဦးကျော်ဦးကသမီး၏စောက်ပက်ဖြင့်လီးကိုတေ့ပြီး ဆက်ဆောင့်ဆောင့်ထည့်နေလေသည်။

ကိုကျော်စန်းကလည်းအလိုက်တစ်သိဖြင့် ဒေါ်စန်း၏ပြီးသွားပြီဆိုသောစောက်ဖုတ်ကို သူ့လီးထည့်ပြီးတစ်ချက်ခြင်းညှောင့်လေတော့သည်။

ဗျိ ပလစ် ဗျိ ဗျိ ဗျိ ပလစ်

တစ်ချက်ခြင်း တစ်ချက်ခြင်း အဝင်အထွက်မှန်မှန်လေးညှောင့်ပေးလိုက်ရာ ဒေါ်စန်းမှာ အခုမှ အာသာပြေလေတော့သည်။

“  ဟားးး ကောင်းလိုက်တာသားရယ် အူးးးးး အင်း ဟင်း ဟင်း ကောင်းတယ်ကွယ် ဟီးးးးး ”

တစ်ကယ်တော့ မိန်းမတွေပြီးပြီဆိုသော်လည်း နောက်ထပ် ၄-၅-၁၀ ချက်ခန့်ဆောင့်ပေးရသည်။ အဲဒါမှ လုံး၀ ပြည့်စုံသွားတတ်လေသည်။ သူကပြီးပြီဆိုတာနဲ့ကိုယ်က ဆက်မဆောင့်ပေးတော့လျှင် နဲနဲလိုနေတတ်သည်။ထို့ကြောင့် ပြီးပြီဆိုတိုင်းမရပ်ကြဖို့လိုပါသည်။ ကိုကျော်စန်းလိုမျိုး တစ်ချက်ခြင်း တစ်ချက်ခြင်း ၄-၅-၁၀ချက်ဆက်ဆောင့်ပေးသင့်ပါသည်။

ဒေါ်စန်းက သားဖြစ်သူကိုကျော်စန်းကိုလှမ်းဆွဲဖက်ထားလေသည်။ ကိုကျော်စန်းကလည်း ဒေါ်စန်းပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီး တစ်ဖက်ခြမ်းမှာ ညီမဖြစ်သူနှင့်အဖေဖြစ်သူလိုးနေတာကိုကြည့်ကာ သာသာလေး ၀င်ထွက်လုပ်ပေးနေလေတော့သည်။

“  အီးးး ဟူးဟူးးး ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ် ”

“  အားး ထွက် ထွက်တော့မယ် ”

“  သမီးပြီးတော့မယ်အဖေ အားးး အားးးး အားးး ပြီးပြီး ”

“  အမလေးးး အားးးးရှီး အီးဟီးဟီးပြီးပြီ ပြီးပြီ ”

ဆောင့်ချက်တွေက 9+မို့ ခရေဦးပါဆက်ပြီးလေတော့သည်။ ဦးကျော်ဦးက ပြီးတော့မယ်သာပြောတာဆက်ဆောင့်နေသေးသည်။

“  အ့ အ့ အ့ အ့ ပြီးတော့မယ် ”

“  အားးး ပြီးတော့မယ် ဟားးး ”

ဦးကျော်ဦးက သမီးဖြစ်သူ၏စောက်ဖုတ်ထဲမှလီး ကို ထုတ် ပါးစပ်ထဲလီးကိုအမြန်ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ခရေဦးကလည်း အချက်ကျကျဖြင့် ဖအေဖြစ်သူ၏လီးကိုစုပ်ပေးလိုက်ရာ

ပျစ် ပျစ် ပျစ် ပျစ် ပျစ်

လရေတွေကပါးစပ်ထဲကနေပင်လျံထွက်ကျလာလေတော့သည်။

“  ဝူးးးး အားးးး အ အများကြီးပဲ ဟားးးးး ”

ပါးစပ်ထဲကနေပင်လျံထွက်လေသည်။ ဒေါ်စန်းက သမီးဖြစ်သူပါးစပ်မှလျံလာသောလရေတွေကို လက်ဖြင့်လှမ်းယူလိုက်ပြီး စုပ်လေသည်။

“  အွင်းးးး ချိုလိုက်တာယောကျ်ားရယ် ခိခိ ”

“  ဟားးး ဟုတယ် သမီးတော့မျိုချပလိုက်ပီ ခိခိ ”

“  ဟားးးး သားပဲကျန်တော့တယ် ”

“  ခ်ခ် လိုးလေအမေ့ကို ”

“  ဟားးးး အမေသာကိုထုပေး ညီမလေးက စောင့်နေ ..အဖေ့လို ညီမလေး ပါးစပ်ထဲမှာ ပေးပြီးချင်တယ် ”

“  ဟေ ဟားဟား လုပ်လုပ်  ”

“  သမီးရေကြားတယ်နော် ”

“  ခ်ခ် ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့ ”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့်ဒေါ်စန်းစောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ကာ ဒေါ်စန်းနှင့်ခရေဦးကြားထဲ တိုးဝင်ပြီးပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ဒေါ်စန်းကသားဖြစ်သူ၏ ထောင်မတ်နေသောလီးတံကြီးကို အကောင်းဆုံးထုပေးနေပြီး ခရေဦးကထွက်လာမည့်လရည်တွေကိုသောက်သုံးရန် ပါးစပ်တပြင်ပြင်ဖြင့်အသင့်စောင့်နေလေသည်။

“  အိ .. အူးးးး ပြီးတော့မယ်အမေ အီးးးး ထွက် ထွက်တော့မယ် အား အား ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ အားး ”

ပျစ် ပျစ် ပျစ် ပျစ် ပျစ်

လီးတံကြီးမှာတဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး လရေတွေကလီးထိပ်မှပန်းထွက်လာလေသည်။ ခရေဦးကပါးစပ်ဖြင့်ဖမ်းငုံပြီးပါးစပ်ထဲအကုန်ဆွဲစုပ်လေသည်။

“  ဝါးးး ဝါးးး များ များကျိ ဂလု ဂလု ဂလု အွင်းးးး ကောင်းထှာ ခ်ခ် ”

“  ရော့ ရော့ အမေလည်းသောက် ” 

နှုတ်ခမ်းမှာပေကျန်နေသော ကိုကြီးရဲ့လရေတွေအားလက်ဖြင့်သပ်ယူပြီး တိုက်လိုက်ရာအမေကအားရပါးရစုပ်မျိုချလေသည်။

“  ဟား ဟား ကောင်းလိုက်တာ မိန်းမရာ ”

“  ခ်ခ်  ”

ခရေဦးကလိုက်ရယ်သည်။

“  ခိခိ  ”

ဒေါ်စန်းကလည်းရယ်သည်။

“  ဟဲဟဲဟဲ  ”

ကိုကျော်စန်းကလည်းရယ်သည်။ အကုန်လုံးအသံပြိုင်ရယ်လိုက်ကြပြီး ကိုကျော်စန်းက ဒေါ်စန်းကိုဖက် ဦးကျော်ဦးကခရေဦးကိုဖက်ထားလိုက်ကြလေသည်။

“  အငယ်မလေးတစ်ယောက် ပျောက်နေတယ်နော်ကို ”

“  သြော် .. အေး ဟုတ်တယ် မင်းက အိမ်မှာမှမရှိတာဟ တစ်နေ့ကမှပြင်ဦးလွင်သွားတယ် ကျောင်းပြန်ဖွင့်မှပြန်လာမှာလေ ”

“  အော် အဲဒါကြောင့်ကိုး ကျမက မတွေ့လို့ပါတော် ”

“  အင်း ကြီးကြီးတို့ဆီမှ ာသွားနေတယ်လေ ”

“  အင်း အင်း ဘာမှမဟုတ်ဘူး သက်သက်မေးကြည့်တာ ကဲ ကဲ သွားပြီယောကျ်ားရေ ”

“  အေးအေးမိန်းမ  ယောကျ်ားလည်းခနနေသွားမှာ ”

ကိုကျော်စန်းကလှမ်းဖြေသည်။

......................................................................................................

“  ဟွန့်  ခုတလောကြည့်လို့ကိုမရဘူး ”

ပြင်ဆင်၍ ဆိုင်ဖွင့်ရန်ထွက်သွားသော မသီတာကိုကြည့်ကာဒေါ်စန်းက မျက်စောင်းထိုးရင်းပြောလိုက်သည်။

“  ခ်ခ် အမေရယ် ဘာဖစ်နာ ၃ ”

ခရေဦးကသဘောပေါက်သည်။ ဒေါ်စန်းအတွက် မသီတာသည် လင်လုဖက်နှယ်ဖြစ်နေပြီမဟုတ်ပါလား။ထို့ကြောင့် ယခင်ကဘာမှမဖြစ်သော်လည်း ယခုတော့ အူတိုသလိုလိုဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

“  သိဘူးအေ အ့ ဖေလိုးမ ငါဒီရက်ပိုင်းသိပ်ကြည့်မရဘူး ”

“  ခ်ခ် အမေ မနာလိုဖြစ်နေတာနေမာ ”

“  အေးဆို မသိဘူး ”

သားအမိနှစ်ယောက်ပြောသမျှ အကုန်ကြားလိုက်သောကိုကျော်စန်းက အခန်းထဲကထွက်လာပြီး

“  ဟားးးးး စိတ်မပူပါနဲ့အမေရယ် အမေလိုအပ်တဲ့အချိန်တိုင်းသားရှိနေမှာပါ ..ညီမလေးရောတူတူပဲ ”

ညီမဖြစ်သူ ခရေဦးကိုလှမ်းကြည့်ပြီးပြောလိုက်ရာ

“  ခ်ခ်ခ်ခ် ကိုကိုမရှိလည်းဘားးးးမဖြစ်ပုနော့ ဖေကြီးလိုးပေးမာ ဟက်ဟက် နော်အမေ ”

မအေလုပ်သူကိုလှမ်းထောက်သည်။

“  အေး ဟုတ်တယ် ”

ဒေါ်စန်းကထောက်ခံလေသည်။

ထို့နောက်

“  ညည်းကျတော့အေ ငါ့ဖင်ကထွက်ထားတဲ့ ကောင်မမို့လားမသိဘူး ...ငါ့လင် နင်အဖေနဲ့လိုးနေလည်း ဘာမှမဖြစ်ဘူး .....ငါ့သား နင့်အကိုနဲ့လိုးနေလည်း ဘာမှမဖြစ်ဘူး...ဒီကောင်မကိုလိုးပေးနေရတာကျ ငါ့ရင်ထဲတမျိုးပဲအေ လိုးတာလည်းအခုမှမဟုပါဘူး ..ဟိုးအရင်ကတည်းကလိုးနေကြတာပါ ”

သူတို့မိသားစုအတွက် ယခုလိုလိုအသုံးအနှုန်းတွေက ဘာမှမဖြစ်တော့ပြီဖြစ်သည်။ အဲလိုပြောတော့ပိုမိုထိရောက်ပြီး လိုရင်းကိုလည်းမြန်မြန်ရောက်လေသည်။

ရင်းနှီးမှုတွေလည်းပိုမိုလာသည်။ မောင်နှမနှစ်ယောက်တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ကိုကျော်စန်းက စကားစသည်။

“  ဒီလို လုပ်ပါလား အမေ ”

“  အွန်း ပြော ”

“  သားမိန်းမက သားပဲလိုးနေတာလေ ”

“  အင်းလေ ငါသိပါတယ်ဟဲ့ ”

“  ခိခိ အမေကလည်းဗျာ စကားလေးဆုံးအောင် နားထောင်ပေးပါဦးလား ”

“  အေး အေး ဆက်ပြော ”

ခရေဦးကလည်း အကိုဖြစ်သူ ဘာအကွက်ရွှေ့မလည်းဆိုတာ သိချင်နေသည်။

“  ညီမလေးယောက်ကျားနဲ့ ပေးလိုးလိုက်မယ်လေ.မကောင်းဘူးလား … အ့မှာအမေကြည့်လိုက်...စိတ်တိုင်းမကျသေးရင်အဖေနဲ့ပါ လိုးဖြစ်အောင် စီစဉ်လိုက်မယ် ”

“  အဲဒါနဲ့ ဘာဆိုင် ? ”

“  အော်ဒီလိုလေ လိုးပေးတဲ့သူရှိနေတော့ သားအနားသူသိပ်မကပ်တော့ဘူးပေါ့ ”

“  အ့ဆို သားလည်းအမေ့နားတချိန်လုံးနေလို့ရမယ် အမေ့ကိုတချိန်လုံး လိုးပေးလို့ရမယ် မကောင်းဘူးလား ……. ”

ခရေဦးက သူ့ကျမလိုးတော့ဘူးလားဟူသော အကြည့်ဖြင့်လှမ်းကြည့်သဖြင့်

“  သြ ညီမလေးလည်းအတူတူပဲလေနော် အမေတိုးသားအမိနဲ့သားနဲ့ တချိန်လုံး လိုးနေလို့ရပြီလေ ”

“  အင်း အဲဒါလည်းကောင်းတာပဲ နင့်အဖေကတော့ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲတာပေါ့ဟယ် ခိခိခိခိ ”

“  ခ်ခ် ဟုပ ဟုပ အဖေကတော့ ဂွတ်ရှယ်နော့ ”

ခရေဦးကခုမသဘောပေါက်သွားသည်။ ကျော်ကိုကိုနဲ့သီတာအေးတို့ လိုးဘူးတာကိုဖျောက်မည်။ မိမိတို့မိသားစုလိုးပွဲကို ကျော်ကိုကိုရော သီတာအေးပါ နားဝင်လက်ခံသွားအောင်ဖြည်မည်။

ကျော်ကိုနဲ့မသီတာကိစ္စအဖေအမေမသိသေး ။သူတို့မိသားစုကိစ္စလည်းကျော်ကိုနဲ့ မသီတာမသိသေး .. မီးဆိုတာမလောင်ခင် တားသင့်သည်မို့အမေအဖေကိုလည်း အရိုအသေမတန်ရအောင် သူတို့ ၂ ယောက်ပွဲခံနေတုန်းအဖေ နဲ့အမေ့ကို ဝင်ဖမ်းခိုင်းမည်။

ကျော်ကိုကိုရော မသီတာပါ လန့် ကြောက် တုန်သွားပြီး အဖေက မသီတာကိုလိုး ကျော်ကိုကိုက အမေ့ကိုလိုး အားလုံးညီသွားကြမည်ဖြစ်သည်။

“  ကဲ .. သားပြောတာ သဘောတူလား ”

“  ဟုဟု ညီမလေးကတော့ သဘောတူတယ် ”

“  အေးဆို ငါလည်းသဘောတူတယ် ခိခိ ”

“  ကဲ အဲဒါဆို အမေနဲ့ညီမလေးကို တစ်ချီစီလိုးချင်တယ်အခု ”

“  ဟယ် နင်ကလည်း … မအေလိုး ခ်ခ် ”

“  ဟားးးး လိုး လိုး ကြာသလားလို့ လာ လာ အမေ့အခန်းထဲသွားမယ်ခု ”

ပြောရင်းဆိုရင်း အိမ်ပေါ်ထပ်ပြေးတတ်သွားလေသည်။ဒေါ်စန်းတို့သားအမိက နောက်ကနေလိုက်သွားပြီးသားအမိတွေ ပျော်ပျော်ကြီးလိုးလိုက်ကြလေတော့သည်။

...........................................................................

“  မိန်းမ ”

“  ရှင့် .. ပြောလေကို ”

“  ကျော်ကိုကိုနဲ့ ထပ်မလိုးဖြစ်ဘူးလားဟင် ”

“  ဟင့်အင်း .. ဘာဖြစ်လို့ ”

“  သြော် .. မင်းတို့ဖာသာအစီအစဉ်ဆွဲပြီးလိုးဖြစ်မယ်ထင်နေတာ ”

“  ခ်ခ် ရှင့်လူက ညံ့တာကိုးလို့ ”

အေ့ကွာ စောက်ပေါ သူ့နေရာမှာငါသာဆို ဟင်းး ဘာပြောကောင်းမလည်း ”

“  ခိခိ ယုံပ့တော် ယုံပ့ ”

“  ကိုရော … ကျမမရှိတုန်းလုပ်ဖြစ်သေးလား ”

“  အိုးးး ဘာပြောကောင်းမလည်း ခဏခဏပေါ့ ..တစ်ယောက်ခြင်းလည်းလုပ်ဖြစ်တယ် ..ကျော်ကိုကိုနဲ့တွဲပြီးတော့လည်းလုပ်ဖြစ်တယ် ”

“  အဲဒါကြောင့် ယောကျ်ားထင်နေတာက မိန်းမတို့ဖာသာချိန်းချက်ပြီး လိုးကြသေးလားမေးတာလေ ”

“  ဟင့်အင်း … သီတာကမိန်းကလေးလေ ကို့လူကငပိန်းဟာဂို ”

“  အေ့ပါ အေ့ပါ မိန်းမကဒါဆို ခံချင်တယ်ပေါ့ ဟုလား ”

“  ခိခိ ပြောဘူး ”

“  ဟား ဟား ဒီညသူတို့ကို အလည်ခေါ်ရအောင်ကွာ နော် ”

“  ခ်ခ် ဘယ်ကိုအလည်ခေါ်မာလည်းးးးးး ”

“  ကိုတို့ အခန်းထဲကိုလေ ” ”

“  ခ်ခ်ခ်ခ် ခေါ်နက် ”

“  ခေါ်မာဖဲ ခေါ်မာဖဲ ခိခိ ”

“  ဟားးးးးးးးလူဇိုးကျီးးးးးးး ”

မိန်းမကိုခဏထားခဲ့ပြီး ခရေဦးတို့အခန်းဖက်ထွက်လာခဲ့သည်။

.............................................................................

ဒေါက် ဒေါက်

“  အင်း ဘယ်သူလည်း ”

ခရေဦးကအထဲကလှမ်းမေးသည်။

“  ညီမလေး … ကိုကြီးပါ ”

“  သြ ဟုဟု လာပြီ ”

“  ဘာလည်းဟင် ကိုကြီး ”

အခန်းထဲလှမ်းကြည့်တော့ ကျော်ကိုကိုက ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် သူ့ကိုလက်လှမ်းပြသည်။

“  ခိခိ ပွဲစတော့မလို့လား ”

“  ဟားးးးး ယွကျား အရှက်လည်းမရှိဘူး ဟှယ် ”

ခရေဦးကလှည့်ကြည့်ပြီးပြောလေသည်။

“  ထားလိုက် ဘာမှမဖြစ်ဘူး ”

“  အခုက လာဖိတ်တာ ခိခိ ”

“  ဘာလာဖိတ် ”

“  ဒီညကိုကြီးတို့အခန်းထဲလာအိပ်ကြ အဲဒါလာဖိတ်တာ ”

“  ခ်ခ်ခ်ခ် ကြားတယ်နော်မိန်းမ လာသွားစို့ ”

“  ဟှယ် ဟှယ် သိပ်မသွားချင်ဘူးနော် မသာကောင် ”

“  ဟား ဟား ဟား ဟား လာာာပါ မိန်းမရ လာလာ ကိုကြီးတို့ အခန်းထဲဂိုးမယ် ”

“  အေအေ ခဏလေးနေပါဦးဟယ် ထမီလေးဝတ်ပါရစေဦး ”

“  ဟားးး အေးအေး နောက်ကလိုက်ခဲ့ကြတော့ စောင့်နေမယ် အိုခီ ”

“  အိုခီ ”

“  အိုခီ ”

ခရေဦးတို့လင်မယားတစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ကြိတ်ရယ်မိလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက သိပ်စိတ်မပါကြဘူးမဟုတ်လား။

“  လာ ပြီ ခိခိ ”

မသီတာက သဘောကျစွာရယ်လေသည်။ထိုညက သူနဲ့ညီမလေးနဲ့လိုး ကျော်ကိုကိုနဲ့မိန်းမနဲ့လိုး ။မပြီးသေးဘူး ခရေဦးက စောက်ပက်ခြင်းပွတ်လိုက်သေးသည်။ မသီတာ၏ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း မှုတ် ပြီးတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကိုလည်းအတင်းပြန်မှုတ်ခိုင်း မသီတာပေါ်မှောက်အိပ်ပြီး မသီတာနို့ကိုစို့ စောက်ပက်ခြင်းအပ်ထားပြီး သူ့လင်ကျော်ကိုကိုကို စောက်ပက်တစ်ခုချင်းစီး လှည့်လိုးခိုင်းလို့ လိုးခိုင်း စုံစိနေအောင် တဏှာကိုခံစားကြလေသည်။

အားလုံးလိုးလို့မောသွားတော့ ခဏနားရင်း စကားစမြည်ပြောကြရင်း

“  မင်းတို့ဖာသာလိုးချင်တဲ့အချိန်လိုးကြနော်သိလားညီလေး အစ်ကိုခွင့်ပြုတယ် ”

“  ဟုဟု စိတ်ချပါ ”

“  ခ်ခ်ခ်ခ် ယွကျားရယ် လိုးသာလိုးသိလား နော်မမ ခံပေးနော်သမီးလင်ကို နော်နော် ”

“  ဟီးး အေးအေး ခံပေးမယ်ဟယ် နော်ယောကျ်ား ”

“  အာာ မိန်းမကလည်းလေ တစ်ခြားသူတွေမှမဟုတ်တာ ခံသာခံ ခံသာခံ ချစ်ထှာကွာာာ ”

……………………............................

“  ကဲ .. ဘာမရှင်းလည်းမေး ”

“  နိုး .. အကုန်နားလည်တယ် ”

“  ဟေဟေ့ စားရဦးမယ် ချွေးမလေးစောက်ပက် ”

“  ဟွန့် .. ဖေလိုးမသားကြီး သရေကတမြားမြားနက် ”

“  ဟား ဟား ဟား ဟား လာလာ ဖေလိုးမ ချွေးမလေးကိုမှန်းပြီးလိုးမလို့ ”

“  မရဘူး ရှင့်အမကိုမှန်းပြီးလိုး အဲဒါဆိုခံမယ် ”

“  အေး အဲဒါလည်းရတယ် လာတော့ လီးယားနေပြီ ”

လင်လုပ်သူက သူ့အမဖြစ်သူကို ပါးစပ်ကနေခေါ်ခေါ်ပြီးလိုးနေတာကြည့်ရင်း အလိုးခံရတာ အရမ်းဖီးလ်ရှိနေလေသည်။

……………………………………………….

“  အမေ ”

“  အင်း ”

“  ဇာတ်လမ်းစလို့ရပြီနော် ”

ခရေဦးကဝင်ပြောသည်။

“  ဘာဇာတ်လမ်းလည်းဟဲ့ ”

“  ခိခိ ဟိုနှစ်ယောက် ဒီနေ့ချိန်းနေကြတယ်တဲ့ ကိုကြီးက ”

“  ဟုတ်လား တစ်ကယ် ”

“  ဟီးးးး ဟုတ်တယ်အမေရ ကျော်ကိုကို သားမိန်းမဆီ မက်ဆေ့ပို့ထားတာဖတ်လိုက်ရတယ်...။ နောက် .. သိပ်မကြာဘူး....အဲ့မက်ဆေ့ကို ဖျက်ထားတယ် ”

“  ဟယ် တစ်ကယ် ဒါဆို သူတို့ကဘယ်အချိန်ကတည်းကဆုံနေကြတာလည်းဟဲ့ ...နေဦးခဏ နင်တို့အဖေကိုခေါ်လိုက်မယ် ”

“  ကို … ကျော် .. ဦးရေ ”

ဒေါ်စန်းက ကမန်းကတမ်းဖြင့်လှမ်းအော်လေသည်။

“  ဟေ ဟေ ဘာလည်းဟမိန်းမရ ..စပပဲ လန့်သွားတာပဲဟာ ”

“  လာ လာ.. အဲ့မှာလန့်မနေနဲ့ ဒီမှာပြောပြစရာရှိတယ် ”

“  လာပြီ … ဘာတုန်းဟ ”

“  ရှင့် မယားငယ်နဲ့ကျမလင်ငယ် အပြင်မှာချိန်းလိုးကြမယ်တဲ့ ဒီနေ့ ”

“  ဟုတ်လား ”

“  အင်း .. ဟုတ်တယ် ဖေကြီး ”

ခရေဦးကထောက်ခံသည်။

“  ဟုတ်တယ်အဖေ သီတာနဲ့ယောက်ဖနဲ့ Summer Palace မှာ ချိန်းလိုးကြမှာ ဟိုတယ်ကအထွက်ကို အဖေတို့စောင့်ဖမ်းလိုက် ”

“  အေး သွားမယ်လေ ..လုပ်လုပ်မိန်းမ ငါတို့သွားစောင့်နေလိုက်မယ် ”

………………………………………………..

“  ဟော ထွက်လာပြီ အံမယ် ၂ ယောက်သားဖက်လို့ ”

“  ကောင်းတာပေါ့ ဒီအချိန်မိတော့ ကွက်တိပဲ နို့မို့အကြောင်းပြကောင်းရင် ဖမ်းရခက်နေမယ် ”

“  ဟေ့ ကျော်ကိုကို ”

“  ဟာ သေပြီ သေပြီ ယောက္ခမလင်မယား အမရေ ”

“  အီးးးး သေပါပြီ စောက်ပြဿနာတော့ တတ်ပြီဟဲ့ ”

“  လာစမ်း လာလာ အိမ်ရောက်မှရှင်းရမယ်ဒီကိစ္စ ”

“  သေပြီ သေပြီ ဟုတ်တယ်အမရေ စောက်ပြဿနာတော့တတ်ပြီ ဟားးးးး ”

ခရေဦးရော ကိုကျော်စန်းရော Plan အတိုင်းရှောင်နေပြီးသားဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိချေ။

“ ကဲ ထိုင် ”

“ ဟုတ် ”

“ ဟုတ် ”

နှစ်ယောက်သားမျက်နှာငယ်လေးတွေဖြင့် ထိုင်နေကြပြီး ယောက္ခမလင်မယားဘာပြောမလည်းငံ့လင့်နေရှာသည်။ ကျော်ကိုကိုက ဒေါ်စန်းကိုလိုးဖူးပေမယ့် ဒီလိုမျိုးကျတော့ နဲနဲကြောက်သည်။

“ သီတာ ”

“ ဟုတ် ဟုတ်အမေ ”

မသီတာမျက်နှာ ဇီးရွက်လောက်သာကျန်သည်။

“ ညည်းကို ကျုပ်မေးပါဦးမယ် ”

“ ညည်းကကျော်ကိုကိုနဲ့ကုန်းနေရတယ်ဆိုတော့ ငါ့သားကို မချစ်တော့လို့လား ”

“ ဟင် မ မဟုတ်ရပါဘူးအမေရယ် ”

“ အီး ဟီး ဟီး သမီး ကို့ကိုချစ်ပါတယ် အဟင့်ဟင့်ဟင့် ”

ချုံးပွဲချငိုပြီးပြောလေသည်။

“  ဟယ် ဟယ် အဲဒါကဘာဖြစ်တာလည်း.. ညည်းကိုကျုပ် ဘာလုပ်နေလို့ညည်းက  သေမလို ငိုနေရတာလည်း ”

“ အီးဟိးဟီး သမီးကိုခွင့်လွှတ်ပါအမေရဲ့ အီးဟီးဟီး ”

“ တိတ်တော့ မငိုနဲ့တော့ ”

“ ဟုတ် ဟုတ် အစ် ဟင့် ဟင့် ”

“ အော် တိတ်ပါတော့ဆို ”

ဦးကျော်ဦးကဝင်ငန့်သည်။

“ ညည်း စောက်ပက်အရမ်းယားနေလားပြော ”

“ ရှင် ”

“ အော် ညည်းမကြားဘူးလား ..အကောင်းမေးနေတာ ညည်းစောက်ပက် အရမ်းယားနေလားလို့ ”

“ ဟာ အမေကလည်း ”

ကျော်ကိုကိုကဝင်ပြောသဖြင့်

“ နင့် ပါးစပ်ပိတ်ထား ”

ဟုဒေါ်စန်းက ဟောက်လိုက်ရာ ငြိမ်ကျသွားသည်။

“ ဖြေလေ ”

“ ဟားးး အဲလိုလည်းမဟုတ် မသိတော့ဘူး ..သမီးမပြောတတ်ပါဘူးအမေရယ် ”

“ ဟဲ့ ညည်းမယားရင် သွားခံမလားဟဲ့ အဲဒါ စောက်ပက်ယားနေလို့ပေါ့ ”

“ ဟု ဟု ”

“ အေး အခုကိစ္စကို ငါတို့ပဲသိတယ် ...ဒါပေမယ့် ”

“ ဟုတ် ဟုတ် ဒါပေမယ့်ဘာဖြစ်လည်းအမေ ”

“ အေး ဒါပေမယ့် ညည်းကျုပ်လင်နဲ့လိုးအခု ”

“ ဟာ မိန်းမ ”

“ ရှင့်ညိမ်ညိမ်နေ ”

“ ဟယ် အမေကလည်း ”

“ ဟယ်လုပ်မနေနဲ့ညည်းကျုပ်ရှေ့မှာ ကျုပ်လင်နဲ့လိုးပြ အဲဒါဆို ငါဘယ်သူ့မှမပြောဘူး။ ပြီးပြီ ဒီကိစ္စအတွက် ငါကျေနပ်မယ် ”

“ ဟင်း ဒုက္ခပါပဲနော် ”

“ ဟင် ဘာဒုက္ခလည်းးးး ညည်းကကျုပ်ယောကျ်ားကိုအထင်သေးတာလား .. ”

“ ကိုကျော်ဦး ရှင့်လီးပြလိုက်စမ်း ”

ဦးကျော်ဦးက အားလုံးရှေ့မှာပင် ဝတ်ထားသောပုဆိုးကိုချွတ်ပြလိုက်သည်။ ဦးကျော်ဦးလီးက ကိုကျော်စန်းထက်ကြီးပြီးကျော်ကိုကိုနှင့်မတိမ်းမယိမ်းပင်ဖြစ်သည်။ ချွေးမလုပ်သူကိုလိုးပေးရတော့မည်ဟုတွေးတွေးပြီးထောင်နေသည်မှာ 9+ ။

“ ဟယ် ဟယ် ရှက်လိုက်တာအမေရယ် ”

“ အော် အေး အေး ညည်းတို့ခုလို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်စားနေတာကြ မရှက်ဘူးလားအေ စောက်ပိုတွေ ”

“ ဟားးးးး အမေ့သဘော အမေ့သဘော ကျမကိုသာလိုးပါတော့ အဖေရယ် ”

“ လာသွားမယ် ငါတို့အခန်းထဲ လာ နင်ပါ လိုက်ခဲ့ ” 

ကျော်ကိုကိုကို မျက်စပစ်ပြလိုက်သည်။ ဤသို့ဖြင့် မသီတာတစ်ယောက် ယောက္ခထီး၏အလိုးကိုခံရန်အပေါ်ထပ်သို့ရောက်လာလေတော့သည်။

“ ကဲ .. သမီးချွတ်လိုက် လာလာ အဖေ ဝိုင်းချွတ်ပေးမယ် ”

ဦးကျော်ဦးက မသီတာအား အဝတ်အစားများဝိုင်းချွတ်ပေးလေသည်။ မသီတာကတော့ ခြံထဲကကြက်မို့ဖုတ်စားစားကင်စားစား ကြိုက်သလိုသာလုပ်ပါတော့ ဟူသောစိတ်ကိုသာသွင်းထားသည့်ပုံစံဖြင့် ဦးကျော်ဦးလုပ်သမျှကိုငြိမ်ခံနေလိုက်တော့လေသည်။

ထို့နောက် ဦးကျော်ဦးက ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်ပြီးမသီတာအား သူ့လီးကိုစတင်စုပ်ခိုင်းလေသည်။

မသီတာကလည်း ငြင်းလို့မရတဲ့အတူတူ စုပ်ပေးနေလေ၏။စုပ်ရင်းစုပ်ရင်း တစ်ချက်တစ်ချက်စိတ်ပါပါသွားသည့်အခါ လီးတံကြီးကိုသေသေချာချာကိုင်၍ စုပ်ပေးလေသည်။ လဥကိုလည်း လျာလေးဖြင့်မယက်ခိုင်းပါပဲ ယက်လေသည်။

လီးတံအရင်း လဥ ဒစ်အောက်ရှိမေးသိုင်းကြိုးလေး အစရှိသဖြင့် မယားကောင်းတို့ အတတ်ပညာအကုန်ထုတ်သုံးနေလေသည်။ကျော်ကိုကို ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး လီးပြန်တောင်လာသဖြင့် ဒေါ်စန်းမသိအောင်ကျောပိုးအိတ်ဖြင့်ဖိထားလေသည်။ ဒေါ်စန်းကလည်းအကင်းပါးသည်။

“ ဟဲ့ နင့်အိတ်ကိုချထားလိုက် ”

“ ဗျာ ရ ရပါတယ်အမေရ သားကိုင်ထားလိုက်ပါ့မယ် ”

“ လျာရှည်လိုက်တာနော် ချဆိုချထားလိုက် ”

ဒေါ်စန်းပြောသလိုချထားလိုက်တော့ လီးက အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်ကနေ ရုန်းကြွနေတာအသိသာကြီးပင်။

“ ဟင်းဟင်း ဟင်းဟင်း ”

ဒေါ်စန်းကကြိတ်ရယ်သည်။ကျော်ကိုကို မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်နေလေသည်။ဦးကျော်စန်းရှိနေသည်မဟုတ်ပါလား။အခန်းထဲက မိန်းမနှစ်ယောက်စလုံးက သူ့လီးဖြင့်တွေ့ဘူးသူချည်းမို့ နေရတာအဆင်ပြေသော်လည်း

ယောကထီးဖြစ်သူပါ အခန်းထဲမှာရှိနေသဖြင့် နေရထိုင်ရခက်နေလေသည်။ပြီးတော့ သူတို့ခိုးစားတာမိထားသည်ကတစ်ကြောင်း အပြစ်ပေးခံနေရသည့်မသီတာကို အားနာနေသည်ကတစ်ကြောင်း မျက်နှာတွေပူနေလေတော့သည်။

“ ကဲ ကဲ မလိုးကြသေးဘူးလား ”

ဒေါ်စန်းက မြန်မြန်လိုးဖို့တိုက်တွန်းနေလေသည်။

“ အေ့ပါမိန်းမရာ ဒီမှာလီးစုပ်ခံနေတာ လွှတ်ကောင်းနေလို့ဟ ”

“ သြော် ဟုတ်လား တော်တော်ဇိမ်ကျနေတယ်ပေါ့လေ ရတယ် ရတယ် ကျမကိုဒီလိုစမ်းလို့ဘယ်ရမလည်း ”

“ ဖယ်စမ်းဟဲ့ကောင်မ ငါစုပ်မယ် ဒင်းလီးကို ”

ထိုင်ရာကနေထသွားပြီး ဦးကျော်ဦးလီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်စစုပ်လေတော့သည်။ သီတာဦးကမျက်နှာတွေပူသဖြင့် တစ်ဖက်သို့လှည့်သော်လည်း အလှည့်မခံ ။ အတင်းဆွဲလှည့်ပြီး သူ့လင်သူ လီးစုပ်နေတာ ကြည့်ခိုင်းနေတော့လေသည်။

“ အားးး ဝှိုးးးး ကောင်းလိုက်တာမိန်းမရာ ဝှားးးး စုပ် စုပ် အဲ့ အဲ့နေရာလေး ဟားးးး ”

ယခုလို မိမိတို့ကိုရှေ့ထားပြီး ယောက်ခမလင်မယားက ချစ်ရည်လူးပြတော့ နေရထိုင်ရအတော်လေးခက်နေသည်။

“ ဟဲ့ ညည်းဘာလုပ်နေလည်း ”

“ ရှင် ဘာ ဘာမှမလုပ်ပါဘူးအမေ အမေကြည့်ခိုင်းလို့ သမီးကြည့်နေတာပါ ”

“ အေးလေ ညည်းနားမလည်ဘူးလား ညည်းကတစ်ခါမှအလိုးမခံဘူးတဲ့စက်ပက်မ မို့လို့လား ”

“ ငါကလီးစုပ်နေတယ် နင်ကအားနေတာပဲ နို့တိုက်လိုက် အခု ”

“ ဟင် အမေကလည်း ”

“ စောက်စိကိုရှည်တယ် တိုက်ဆိုတိုက် ”

မသီတာ၏ဆံပင်ကိုဆွဲပြီး ဦးကျော်ဦးနားတွန်းထည့်လိုက်သည်။

“ အား အမေ့ ဟုတ်ဟုတ် တိုက်ပါ့မယ် တိုက်ပါ့မယ် ”

နို့သီးတွေကို လက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး ဦးကျော်ဦးပါးစပ်နားတေ့ပေးရလေသည်။ ဦးကျော်ဦးက ခလေးလေးသဖွယ်တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် စို့လေတော့သည်။

“ အားးး ကောင်းနေပြီမိန်းမရာ ဟားး ”

“ ငါမရတော့ဘူးနော် ငါ ငါ အားးးးအိုးးးးးး ဟူးးးး ”

ဒေါ်စန်းကလီးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်စုပ် မသီတာက နို့ကိုဟိုဖက်ဒီဖက်တစ်လှည့်စီ ပြောင်းပြောင်းတိုက်ဖြင့် ဗွီဒီယိုဇာတ်ကားတွေထဲကထက် ပြောင်မြောက်နေသည့် တင်ဆက်မှုတွေကြောင့် ကျော်ကိုကိုတစ်ယောက် သူ့လီးသူ ကိုင်ထားရလေတော့သည်။

လီးကိုဆုပ်ဆုပ်ပြီး အူထဲအသဲထဲကနေ ယားလွန်းနေသည်မှာစောက်ရမ်းပင်။ စိတ်ရှိတိုင်းပြောရမည်ဆိုပါက ၎င်းမိန်းမနှစ်ယောက်စလုံးကို ဝင်ဝုန်းပစ်လိုက်ချင်နေပြီဖြစ်သည်။

လှည့်ကြည့်စရာပင်မလို ခရေဦးလင် ကျော်ကိုကိုတစ်ယောက်တော့ သုတ်ရည်ငယ်ထိပ်ရောက်နေလောက်ပြီဆိုတာ အလိုလိုသိနေသည်။

“ ဟဲ့ တော်တော့ လာဒီကို ညည်းလင်ကို တတ်ဆောင့်စမ်း ”

တစ်ခါတည်းကိုပေးစားပစ်လိုက်လေသည်။

“ အို အမေရယ် ”

“ အံမယ် ဖေလိုးမ အခုမှလာရှက်နေတယ် ဆောင့် .. အပေါ်ကတတ်ပြီး

“ ဟုဟု ဆောင့် ဆောင့်ပါ့မယ်အမေ ”

“ ဟဲ့ကောင် နင်လာစမ်းဒီကို ”

“ ဗျာ ဟုတ် ဟုတ် ”

ရုတ်တရက် ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့်ထလိုက်ရာ လီးတောင်နေမှန်းအကုန်သိသွားသည်။

“ အံမယ် ငါလိုးမသားလီးကတောင်နေသေးတယ် ”

ဦးကျော်ဦးက မာန်လိုက်သဖြင့် ကျော်ကိုကိုကုပ်နေရလေသည်။

“ လာ လာ .. ငါ့စက်ပက်ကိုလာယက် နင့်မရီးစောက်ပက်ကိုလျက်သလို လာယက်စမ်း နင့်အဝတ်အစားတွေအကုန်ချွတ် ”

“ ဗျာ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့အမေ ”

ဒေါ်စန်းကလိုအပ်သည်များကိုညွှန်ကြားပြီး လင်ဖြစ်သူဦးကျော်ဦးဘေးတွင်ဝင်ပြီး ပက်လက်လှန်ကာ အဝတ်အစားချွတ်ပေးလိုက်သည်။

မပျော့မမာနို့သီးကြီးတွေပေါ်ရှိ ထောင်မတ်နေသောနို့သီးခေါင်းတွေက စောက်ပက်ယားနေမှန်း မိန်းမခြင်းသိသည်မို့ မသီတာတစ်ယောက် စိတ်ထဲတွင် ကြိတ်ပြုံးမိလေသည်။သူမတာဝန်က ယောက်ခထီးကိုတတ်ဆောင့်ပေးရမည်မို့ ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ကျေပွန်အောင် ထမ်းဆောင်နေလိုက်သည်။

လင်ဖြစ်သူ ကိုကျော်စန်းထက်တော့

ယောက်ခထီးလီးကပိုကြီး ပိုရှည်သည်မှာအမှန်ပင်။ စောက်ပက်ဖြင့်တည်ပြီးထိုင်ချလိုက်စဉ်က ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးဟာကနဲဖြစ်သွားအောင် ကောင်းသွားသည်။စောက်အဖိုးကြီးက ခေသူမဟုတ်မှန်း သူ့နို့တွေကိုစို့စဉ်ကတည်းကသိသည်။

နို့တွေကိုငုံပြီး အထဲမှာလျာလေးဖြင့် ထိုးထိုးကလိပေးတာ ခံ၍ အလွန်ကောင်းလေသည်။ ကိုယ့်အတွေးဖြင့်ကိုယ် ဆက်ဆောင့်နေခိုက် ကျော်ကိုကိုကလည်း ယောက်ခမဖြစ်သူ၏ စောက်ပက်ကို လက်ကုန်တာဝန် ကျေနေလေသည်ကိုကြည့်ကြည့်ပြီးဒေါ်စန်း၏ တအင်းအင်းတအဲအဲ ညည်းငြူသံတွေကို နားထောင်ကာ လီးကိုတစ်ချောင်းလုံး တစ်ဆုံးဝင်အောင် ဆောင့် ဆောင့်ထည့်မိလေသည်။

ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ်

ဇုပ် ဇုပ် ဇိ ဇိ ဇိ ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ်

ဖီးလ်တတ်သဖြင့်ထွက်လာသော စောက်ပက်အရည်တွေကြောင့် အသံတွေတစ်ဖြေးဖြေးကျယ်ကျယ်လာသည်။ ဆောင့်လေကောင်းလေ ဆောင့်လေကောင်းလေမို့ စောက်သံတွေကဆူညံနေပြီး ကုတင်တစ်ခုလုံးလည်းခါနေလေတော့သည်။

စောက်ပက်ကြီးကလျက်လေကောင်းလေ ကောင်းလေ စောက်ရည်တွေစိမ့်လာလေမို့ လက်တစ်ဖက်က ကိုယ့်လီးကိုပြန်ကိုင်ပြီး ထုနေရလေသည်။ဒေါ်စန်းက ဦးကျော်ဦးနားသို့ ခေါင်းလေးတိုးကပ်သွားပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲလေသည်။ ယောက္ခလင်မယား အပြည့်အဝခံစားနေသည်က အလွန်ပင်ကြည့်လို့ကောင်းသည်ဖြစ်ရာ ဖြည့်ဆည်းရသူတွေအဖို့ အလွန်ပင် ကျေနပ်စရာကောင်းလွန်းနေသည်။

“ ကောင်းလိုက်တာ အမေရယ် ”

“ အမေတို့ အတွဲကကြည့်လို့အရမ်းကောင်းတာပဲ ”

“ ခ်ခ် အေး အဲဒါဆိုဆက်ကြည့်အေ ”

“ ဟုတ်ပ့ မသီတာရယ် ကျနော်လည်းပြောတော့မလို့ ”

“ အင်င်င်င် ယက်ပါ အမေဖီးပျက်သွားမယ် ခ်ခ် ”

“ အင်းပါဗျ ယက်နေပါတယ် ”

ပြောရင်းဆိုရင်း စောက်ပက်ဖြင့်မျက်နှာကိုဆွဲပွတ်ပစ်လိုက်သည်။

“ အူးးးး ကောင်းလိုက်တာ မအေလိုးရယ် ခဏခဏ လာယက်ပေးတော့ ငါ့စောက်ပက်ကို ”

“ ဗျာ ”

“ ဟေ့ကောင့် မဗျာနဲ့မင်းမေလိုး ငါ့မိန်းမပြောတာမကြားဘူးလား သူ့စောက်ပက်ကို အားးးး အားးးး ”

“ သူ့စောက်ပက်ကို ခဏခဏလာယက်တဲ့ အားးး ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ် ဟွီးးးး ”

“ ဟိုး ဟိုး ရှယ်ပဲကွာ ကံကောင်းလိုက်တဲ့ ငါ့သား ”

“ ခ်ခ် အဖေကလည်း မြှောက်နေပြန်ပါပြီ ”

“ အာာာာ တစ်ကယ်ပြောတာ မိုက်တယ်ဟ ”

“ ဟုတ်လား ကဲ လိုးစမ်းဟယ် ငါ့စောက်ပက်ကို ငါ့သမီးလည်း ကံကောင်းလား သိချင်လာပြီ ”

“ ဟားးး ဟုတ် ဟုတ် လိုးမယ်လိုးမယ် ”

“ ခ်ခ်ခ်ခ် ဟား ဟား ဟား ဟား ”

“ ဟဲဟဲ ဟဲဟဲ ခိခိခိ ”

၄ ယောက်စလုံးအသံပြိုင်ရယ်လိုက်ကြပြီး လူငယ်နှစ်ယောက်က လူကြီးနှစ်ယောက်ကို အစွမ်းကုန်ပြုစုကြလေတော့သည်။

“ အားးးး အမလေး သေပါပြီဟဲ့ အီးး ကြီးလိုက်တဲ့လီး ”

“ ခ်ခ် ကောင်းတယ် မဟုတ်လား အမေရဲ့ ”

“ ဟေးဟေး ကောင်းတယ်မဟုတ်လား မိန်းမရဲ့ ”

“ အင်း အားးး အားး ကောင်း ကောင်းတယ် ဖေလိုးမနဲ့မအေလိုးတွေရယ် အားးး အမလေး စောက်ပက်ပြဲပါပြီတော့ ရှီးးးး ”

ကျော်ကိုကိုက စိတ်ကိုတည်ငြိမ်စွာထားပြီး လီးကိုတစ်ဆုံး တစ်ဆုံးဆောင့်ဆောင့်ထည့်ပေးကာ အသေပြုစုလေတော့သည်။ တစ်တွဲလိုးတာ တစ်တွဲကြည့်ရင်းလိင်ဆက်ဆံရတာ အလွန်အရသာရှိလေသည်။

“ အားးး ကောင်းတယ် အီးးး ”

“ လာလာ အဖေဆောင့်မယ် အဖေဆောင့်မယ် ”

သီတာဦးကိုဆွဲလှဲချလိုက်ပြီး နွားသိုးကြိုပြတ်ဆောင့်လေတော့သည်။

ဗြုပ် ဗျစ် ဗလစ် ဇိ ဇိ ဇိ

“ အားး အားးးး ကောင်း တယ် အမလေး သေပြီအမေရဲ့ အမေ့လင်လီးကမရဘူးအားးးး ”

မိမိလက်ကိုဖမ်းဆုပ်ကာ ဦးကျော်ဦးလီးဒဏ်ကို အံတုနေသည့်မသီတာကို ဒေါ်စန်းကလည်း အလိုက်တသိဖြင့်လှမ်းဖက်ပေးလေသည်။ လိုးရင်းလိုးရင်းဖြင့် အတွဲနှစ်တွဲမှာ မျက်နှာခြင်းဆိုင်ဖြစ်လာလေသည်။

“ ဆောင့် ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့် ဟေ့ရောင် ”

“ ဟားးး ဟုတ်ဟုတ် ”

ဖျောင်း ကနဲနေအောင် လက်ခြင်းပင်ရိုက်လိုက်သေးသည်။ အောက်ကအလိုးခံနေသည့်မိန်းမနှစ်ယောက်မှာသဘောကျစွာဖြင့် ခိုးခိုးခစ်ခစ်ရယ်လေသည်။

“ အေအေ မအေလိုးတွေ အီးး အမလေးးးး ”

“ တက်ညီလက်ညီကို အူးးးး ရှီးး လိုးနေကြတယ်သမီးရေ အားးးး ”

“ ဟုပ့အမေရယ် အားးးး သေပါပြီ အ့ အ့ အားးး ပြီး ပြီးတော့မယ် အမေ့ အမလေး အားးး ”

“ အီးးး လိုးလိုး ငါ့ကိုအသေသာလိုးသတ်ပစ်လိုက်စမ်း အားးး အမလေးးးး သေပါပြီး အားး ထွက်တော့မယ် အားးး ”

သဘာရင့်ဝါရင့်နှစ်ယောက်၏ အလိုးကြမ်းကြမ်းတွေကြောင့် မိန်းမနှစ်ယောက်စလုံး ငါးလူးငါဖယ်ဖြစ်နေလေသည်။

“ ဝိုးးးး ပြီးတော့မယ် ”

“ ဟွားးး ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ပါ အမေရဲ့ ”

“ အေး ဟေး ငါလည်းပြီးတော့မယ် အွီးးးး ”

အံကိုကြိတ်ကာ ယောကျ်ားကောင်းတွေ ဆန်ပြနေနကြလေသည်။

“ အီးးးးး ပြိးပြီ ပြီးပြီ ”

“ အားး အားး ပြီးပြီးး အားးး ”

“ ဟားးးး အားး ပြီးခါနီးနေပြီ ”

“ ဝှားးး ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ် ”

မိန်းမတွေကိုအရင်ပေးပြီးလိုက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကအနောက်လိုက်ပြီးတော့ လုံးဝကွက်တိကျသွားလေသည်။ ၄ ယောက်သား အာသာဆန္ဒတွေ အထွဋ်အထိပ်ရောက်ရှိကာ လုံး၀ Complete အာသာပြေသွားကြလေသည်။

“ ဟား ဟား ဟား ဟား ကောင်းတယ်ဟ ဂွဒ်ရှယ်ပဲ ဝေါ် ”

“ ခိခိ ခိခိ ”

“ ဟုတယ် ဟုတယ် အမလေးနော် ကြည့်ရတာမောနေတာပဲ ခ်ခ် ”

“ ဖြောင်းဖြောင်းဖြောင်းဖြောင်း

“ ဖြောင်းဖြောင်းဖြောင်းဖြောင်း

လက်ခုပ်သံတွေနှင့် ရယ်သံတွေကြား၍ လန့်သွားကြပြီး အခန်းဝကို အကုန်လုံးလှမ်းကြည့်လိုက်ရာ ခရေဦးနှင့်ကိုကျော်စန်းတို့က သူတို့ ၄ယောက်ကို ပြုံးပြုံးပြုံးပြုံးဖြင့် ကြည့်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ကြရာ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း သာယာသုခ ဤဘဝကိုရှေ့ဆက်ရန် အားလုံးတွေးမိကြလေတော့သတည်း။           ။


” သာယာသုခ ဤဘဝ ” 

အား ဒီတင်ဇာတ်သိမ်းလိုက်ပြီဖြစ်ပါတယ်ခင်ဗျာ။ နောင်ကိုလည်း ဒီထက်ကောင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ကြိုးစားပြီးရေးသားသွားပါမယ် ခင်ဗျ။


ချစ်ခြင်းများစွာဖြင့်

ကိုဂျွန် 


ပြီးပါပြီ။