Sunday, April 30, 2023

ကျုပ်မိန်းမချိုချို ရဲ့လက်ဆောင် (စ/ဆုံး)

ကျုပ်မိန်းမချိုချို ရဲ့လက်ဆောင် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - အမည်မသိ

ကျုပ်မိန်းမ မို့မို့ ဆုံးပီးတစ်နှစ်အကျော်မှာ ကျုပ်အိမ်ထောင်ထပ်ပြုခဲ့တယ်။ နောက်မိန်းမချိုချိုမှာသားသမီးသုံးယောက်ရှိတယ်။ကျုပ်ကကိုအိမ်ထောင်ရေးကံမကောင်းတာ မပြောတတ်တော့ဘူး။ ချိုချိုနဲ့လည်း ၃ နှစ်လောက်ပဲပေါင်းလိုက်ရတယ် ။ချစ်ရည်လူးလို့မှ မဝသေး ကားအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ပြီး ဆုံးပါးသွားခဲ့တယ်။

မယားပါ သားကြီးနှစ်ယောက်နဲ့ သမီးတစ်ယောက်ကျန်ခဲ့တယ်။ကျုပ်အသက်က ငါးဆယ်ကျော်ပါပြီ။သားနှစ်ယောက်ကရပ်ဝေးမှာအလုပ်လုပ်ကြတယ်။ကျုပ်ကမုဆိုးဖိုဆိုတော့ သမီးငယ်လေးတို့လင်မယားကကျုပ်အိမ်မှာပဲနေကြတယ်။

သမီးငယ်လေးနာမည်က ရတနာ။သမီးကလင်မရခင်က သိပ်မကိတ်ပေမယ့် လင်ရပြီးမှကိတ်လာတယ်။ကျုပ်သားမက်က အလုပ်ကြိုးစားပါတယ်။ကျုပ်သမီးကို အရိပ်တကြည့်ကြည့် ကြည့်နေမိတယ်။နောက်ကို ကောက်ထွက်လာတဲ့ ဖင်လုံးကြီးနဲ့ရှေ့ကိုစူထွက်နေတဲ့နို့ကြီးတွေက လိုးချင်စရာကြီးပေါ့ဗျာ။

ညတိုင်ကျရင်လည်း သူတို့သမီးကြီးတို့လင်မယားလိုးတာကို အပေါ်ကနေနားစွင့်ထောင်နေမိတယ်။တဖွတ်ဖွတ်အသံထွက်ပေမယ့်သမီးကြီးအသံကတော့ တချက်တချက်မှ အင့်ကနဲ၊အွတ်ကနဲ့ အသံထွက်တယ်။ဒါကိုပဲ ဖီးလ်တက်ရတာပေါ့ဗျာ။

တဏှာလို အိုသည်မရှိ တဲ့။ကျုပ်လည်းမအိုသေးပါဘူးဗျာ။သမီးကြီးက ကျုပ်ဆိုသိပ်ဂရုစိုက်တာ။ဒီအဖေတစ်ယောက်တည်းရှိတော့လို့ တဲ့။ကျုပ်လည်း အဲလိုဂရုစိုက်မှုတွေကို အသိအမှတ်ပြုရင်း ကိုယ့်မိန်းမသမီးကို ကိုယ်ပြန်လိုးချင်လာတယ်။

ထမင်းပွဲပြင်နေတဲ့ သမီးကြီးရဲ့ဖင်ကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်းလီးက တောင်လာတယ်။ဒါကို သတိထားမိပေမယ့် ဒီအတိုင်းထားလိုက်တယ်။သမီးကကျုပ်ဘက်လှည့်လိုက်တော့ ပုဆိုးထဲကငေါ်ထွက်နေတဲ့လီးကို မြင်သွားတယ်။

"အဖေကလည်း ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ" 

"ငါ့သမီးကလင်ယူပြီးမှ ပိုကိတ်ပိုလှလာတယ်" 

"အဖေက သမီးဖင်ကြီးကို စိုက်ကြည့်ပြီးစိတ်ထဲမှာ ဗျင်းနေတာမို့လား" 

"အေးပါ သမီးဖင်ကြီး ကောက်ထွက်နေတာကို"

သမီးကြီးက ကျုပ်ကိုကျောပြန်ပေးပြီးထဘီကို ပေါင်လယ်ထိချွတ်ချလိုက်တယ်။သမီးရဲ့ဖင်မဲကြီးနှစ်လုံးကြားမှာ စောက်ဖုတ်ညိုညိုကြီးကပြုထွက်နေတယ်။

နဲနဲလေးကုန်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်ကထင်ထင်ရှားရှားပေါ်လာတယ်။တောသူပဲဗျာ။သိတဲ့အတိုင်း တင်းပီးစီးနေတာပေါ့ကျုပ်စိတ်ထဲတော့အရမ်းလိုးချင်နေပီပေါ့ဗျာ။

ဖင်ကြီးကို နောက်ကုန်းလာပြီးလီးနဲ့ ပွတ်သပ်တယ်။ကျုပ်မှာသမီးရဲ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်ရင်းဖီးတက်နေတာပေါ့ဗျာ။

"ဒီလောက်ပဲ အဖေရာ" 

"ဟာ သမီးကလည်းအခုမှဖီးလာနေတုန်းရှိသေးတယ်" 

"ခိ..ခိ..အဖေကိုတန်းလန်းကြီးပစ်ထားချင်လို့ကဲပါအဖေရယ်ထမင်းစားလိုက်နော်ပြီးရင်ပြုစုပေးမယ်"

ကျုပ်လည်းထမင်းကိုမြန်မြန်စားလိုက်တယ်။သားမက်ကနေ့ခင်းမှာအလုပ်သွားတတ်တာမို့အိမ်မှာမရှိဘူး။ထမင်းစားပြီးနာရီဝက်လောက်နေတော့သမီးကအိမ်ပေါ်ကနေလှမ်းခေါ်တယ်။ကျုပ်လည်းအိမ်ပေါ်တက်သွားရတာပေါ့။

"ဒီလောက်ပူတာကိုသမီးရယ်" 

"မတတ်နိုင်ဘူးလုံခြုံတဲ့နေရာဆိုလို့ဒီနေရာပဲရှိတာ အဖေကအိပ်လိုက်" 

"ဘာလုပ်မလို့လဲ" 

"အဖေကအသက်ရပြီဆိုတော့ ဒီတိုင်းပဲနေတော့ သမီးအဖေကိုပြုစုပေးမလို့"

ကျုပ်ကြမ်းပေါ်လှဲလိုက်ပါတယ်။

သမီးကကျုပ်ခြေရင်းမှာ မတ်တတ်ရပ်ပြီးအင်္ကျီတွေ ချွတ်နေပါတယ်။နို့လုံးညိုညိုကြီးတွေနဲ့နို့သီးခေါင်းမဲမဲကိုမြင်လိုက်ရတော့ကျုပ်လီးက အလိုလိုတောင်လာပါတယ်။

အင်္ကျီကို ဘေးလွှင့်ပစ်လိုက်ပြီးထဘီကို ဖြေးဖြေးချင်းချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။လက်ခလယ်ကိုပါးစပ်နဲ့စုပ်ကာစောက်စေ့ကိုချေနေပါသည်။ကျုပ်လည်းထပြီးအင်္ကျီချွတ်ကာပြန်လှဲလိုက်သည်။

သမီးကကျုပ်ဘေးလာထိုင်ပြီးပုဆိုးပေါ်ကနေလီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာလက်နှစ်ဖက်နဲ့ညင်သာစွာပွတ်သပ်နေပါသည်။ကျုပ်လဲသမီးရဲ့ဖင်ကိုပြန်ပွတ်ပေးနေပါသည်။ပုဆိုးကိုအောက်လျှောချလိုက်တော့လီးကဆက်ကနဲ့ထောင်ထွက်လာပါသည်။

"ဟယ် အဖေလီးကြီးက လည်းအသက်ကြီးတာတောင် အစွယ်ထနေတုန်းပဲ" 

"အဲဒါလပေါင်းများစွာချုပ်တည်းထားခဲ့လို့ပေါ့"

သမီးက ဘာမှမပြောဘဲ လီးပေါ်ကို တံတွေးထွေးချကာလီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးဂွင်းထုပေးနေသည်။လီးထိပ်ကအရည်ကြည်လေးထွက်လာတော့လီးကပြောင်ပြီးချောလာသည်။ဒီတော့မှသမီးက

"သမီး တက်ဆောင့်တော့မယ်နော် ...အဖေလီးက တုတ်လိုက်တာ"

သမီးက ကျုပ်ကိုခွကာ စောက်ပတ်နဲ့လီးတေ့၍ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။

"ဘွတ်..ဘလွတ်..အား..အား..ဗလစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..အား.."

သမီးက ကျုပ်လက်နှစ်ချောင်းကိုယူကာနို့ပေါ်တင်ပေးသဖြင့် ကျုပ်လည်းနို့နှစ်လုံးကိုဆွဲကုပ်နေသည်။သမီးကတော့အရှိန်မပြတ်ဆောင့်နေသည်။ကျုပ်ကတော့ စောက်ပတ်နဲ့ကင်းကွာနေတာ ကြာလို့လားမသိ။အောက်ကငြိမ်ခံနေရတာကို ပင်ကောင်းနေလှပြီ။

သမီးရဲ့စောက်ဖုတ်ကပဲသေးလို့လား၊ကျုပ်လီးကပဲကြီးလို့လား၊သားမက်ကများလီးသေးလို့ လားမသိကျပ်နေပြီးပူနွေးကာကောင်းလွန်းလှသည်။

"ဗလစ်..ဘွတ်..

ဘွတ်..အား...အား...အား...ဘွတ်..ဘလွတ်..အား...အား...အင်း"

"အဖေ့လီးနဲ့ သမီးယောက်ျားလီးဘယ်လီးပိုကြီးလဲ" 

"အား...အား...သိပ်မကွာပါဘူးအဖေ့လီးကနဲနဲပိုတုတ်ရုံပါ..အား...အား... "

သမီးက လီးကို အရင်းထိသွင်းလိုက်ပြီးကျုပ်ရင်ဘတ်ပေါ်လက်ထောက်ကာ အချက် ၁၀၀လောက် မွှေနေပါသည်။

"အား...အား...ကောင်းသာအဖေရယ်...အား...အား."

ကျုပ်ပေါ်ကိုမှောက်ချလိုက်ပါတယ်။ကျုပ်လည်းဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုဖြဲကာ အောက်ကနေပင့်လိုးပါတယ်။

"ဖုတ်..ဖုတ်..ဘွတ်.ဘွတ်...အား. 

၁ နာရီခန့်လောက်ကြာတော့

အား...ဗလစ်...အား..ဖုတ်...ဖုတ်...အား...အား..." 

"အား........"

သံရှည်ဆွဲညည်းကာလီးကိုနုတ်လိုက်တော့သုတ်ရည်တွေပူကနေလီး တလျှောက်စီးကျသွားပါသည်။ကျုပ်သမီးရဲ့ကျောပြင်ကိုဖတ်ကာမှေးနေပါသည်။ပြီးမှ

"အဖေ နောက်တချီထပ်လိုးရအောင်" 

"သမီး သဘောလေ အဖေကတော့ မငြင်းပါဘူး"

နောက်တချီ လိုးရန်ပြင်ဆင် လိုက်တော့သည်။

နွေအခါနေပူပူထဲမှာ ချွေးပြိုက်ပြိုက်ကျအောင်လိုးနေကြသူမှာ အိမ်ထောင်သည်မယားပါသမီးနဲ့ နှစ်ခုလပ်အဖေတို့ဖြစ်ကြသည်။

ပြီးပါပြီ။



Saturday, April 29, 2023

ချစ်တဲ့ ဖေဖေလေး (စ/ဆုံး)

  ချစ်တဲ့ ဖေဖေလေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - တိမ်ပြိုမိုး

(ဟူးးး)

မျက်စိကိုစုံမှိတ်လည်း အိပ်လို့မပျော်တာမို့ လေပူတွေကို မှုတ်ထုတ်လိုက်မိသည်။ အရင်ကဆို အမေ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်နေကြ ဖြစ်သည်။ အခုလို တစ်ယောက်ထဲ မအိပ်ခဲ့ဖူးတာမို့ ဘယ်ပြောင်းညာပြောင်းနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ မကျေမနပ် ဖြစ်နေမိသည်။

တကယ်တော့ နုကို အခုလိုဖြစ်အောင် လုပ်တဲ့သူက ဦးမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးဖြစ်သည်။ နုတို့သားအမိ ကမ္ဘာထဲကို တိုးဝင်လာတဲ့ သူ့အပြစ် ဖြစ်သည်။ နု နာမည်က နုနုသွယ် ပါ။ မေမေ့နာမည်က ဒေါ်ခင်လေးသွယ်၊ ဖေဖေက ဦးလှထွန်း။ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှတော့ နု ခြောက်တန်းတက်တဲ့ နှစ်မှာဘဲ ဖေဖေတစ်ယောက် သူချစ်တဲ့ မေမေနဲ့ နုကို ထားလို့ တမလွန်ကို ခရီးထွက်သွားခဲ့သည်။ ဖေဖေ မရှိတော့ပေမယ့် မေမေနဲ့ နုတို့ သားအမိ လောကကြီးကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ကြသည်။

ဖေဖေရှိကတည်းက မေမေက ရပ်ကွက်ထဲမှာ အိမ်အရောင်းအဝယ် အငှားကအစ ငွေတိုးပေးတာလေးတွေပါ လုပ်နေတာမို့ ဖေဖေမရှိပေမယ့် အခြေအနေမပျက် ရပ်တည်နိုင်ကြလေသည်။ ဒီနေရာမှာ မေမေနဲ့ နုက သားအမိသာ ပြောတာ ရုပ်ရည်က တခြားစီ။ မေမေက အညာသူမို့ အသားညိုတယ်၊ အရပ်အမောင်းက ငါးပေနှစ်လက်မမို့ မပုမမြင့်ပေမယ့် ရင်သားငယ်သလို တင်ကလည်း မထွားဘူး။ ပြောရရင် မိန်းမတစ်ယောက်မှာ ရှိသင့်တဲ့ အနေအထားထက်တောင်မှ လျော့နေသေးသည်။ မျက်နှာလေးကတော့ မျက်ခုံးမျက်လုံးလှသလို နှုတ်ခမ်းလေးက လေးကိုင်းလေးလိုမို့ လှတစ်မျက်နှာလို့ ပြောရမလိုဘဲ။

နုကြတော့ ဖေဖေနဲ့တူတာ၊ အသားလည်း အဖြူကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ဝင်းနေသည်။ အရပ်ကတော့ မေမေ့လိုဘဲ။ မတူတာက ရင်တွေ တင်တွေဘဲ။ နု နို့တွေက အပျိုဆိုပေမယ့် မေမေနို့တွေရဲ့ နှစ်ဆလောက်ကို ရှိနေတာ။ အဲ့ဒါကလည်း အပျိုဖြစ်စက ကိုယ့်နို့တွေကို ကိုယ်ပြန်ပြီး ကိုင်ကိုင်ပေးလို့များလား မသိပါဘူး။ နို့က ကိုင်ပေးလို့ဆို ထားပါတော့၊ တင်ပါးကြီးတွေက ထွားတာက ဘယ်လိုပြောရမလဲ မသိဘူး။ အပျိုဖော်ဝင်ပြီးကတည်းက ထွားလာလိုက်တာ သူငယ်ချင်းတွေကတောင် တင်ထွားလို့ စကြပြောင်ကြတဲ့အထိ။ အဲ့ဒါကြောင့် လမ်းထွက်ရင် ပုရိသတွေ မျက်လုံးစားပွဲထိုင်တာ ခံနေရသည်လေ။

နု မျက်နှာကတော့ မေမေ့အမွေကို အပြည့်အဝ ဆက်ခံထားရလေတော့ ကျောင်းမှာရော ရပ်ကွက်ထဲမှာပါ ရည်းစားစကား အပြောခံရ၊ စာပေးခံရတာကတော့ နုအတွက် မဆန်းတော့ဘူး။ သူတို့ဘယ်လောက်ဘဲ စာပေးပေး စကားလိုက်ပြောပြော နုကတော့ မတုန်မလှုပ်ပါဘူး။ မေမေနဲ့ နှစ်ယောက်သား စားစားသွားသွား ကျေနပ်နေသည်။ မေမေကလည်း နုကို လိုလေသေးမရှိ ဖြည့်ဆည်းပေးလို့ ဖေဖေဆိုလည်းဟုတ် မေမေဆိုလည်းဟုတ်။

သာယာအေးချမ်းနေတဲ့ နုကမ္ဘာလေးကို လေပြင်းမုန်တိုင်း ထန်ခဲ့တာကတော့….. တစ်နေ့ ကျောင်းကအပြန် အိမ်ရဲ့ဧည့်ခန်းမှာ လူကြီးတစ်ယောက်နဲ့ မေမေကို ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

(လာ သမီးလေး ဒီနားလာထိုင်ဦး)

မေမေခေါ်တာကို စူးစမ်းအကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်ပြီး

(ဟုတ် ခဏလေး လွယ်အိတ်ချိတ်လိုက်ဦးမယ်)

ဆိုပြီး ချိတ်နေကြ ဂျိတ်လေးမှာ ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို ချိတ်ပြီး မေမေဘေးကခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့

(ကိုမြင့်အောင် ဒါခင်လေးရဲ့သမီးလေး နုနုသွယ်လေ)

မေမေ့စကားဆုံးတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံက ဦးမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးက နုတစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးကြည့်ပြီး

(ခင်လေးသမီးက အချောလေးဘဲ)

သူအပြောကြောင့် နု ကျေနပ်သလိုလို ရှက်သလိုလို ဖြစ်နေပေမယ့် သူ့ကို သေချာကြည့် အကဲခတ်လိုက်သည်။ ထိုင်နေပေမယ့် အရပ်မြင့်မယ်ဆိုတာ သိသာနေသည်။ အသားအရေကတော့ လတ်လတ်ပါဘဲ။ စပို့ရှပ်ဝတ်ထားပေမယ့် ရင်အုပ်ထွားထွားကြီးတွေက အထင်းသား မြင်နေသလို၊ စူးရှတဲ့မျက်လုံး ပေါ်လွင်တဲ့ နှာတံအောက်မှာ ထူထဲတဲ့ နှုတ်ခမ်း ခပ်ရေးရေး နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေနဲ့ ယောက်ျားပီသတဲ့ ရုပ်ရည်ကို သတိပြုမိလိုက်လေသည်။

(သမီး ဒါက ဦးမြင့်အောင်တဲ့ မှတ်ထားနော်)

မေမေ့စကားကို ခေါင်းငြိမ့် အဖြေပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူတို့နားကထလို့ အိပ်ခန်းထဲဝင် ကျောင်းဝတ်စုံလေးလဲပြီး ထမိန်ရင်လျားလို့ ရေချိုးဖို့ အခန်းပြင်ထွက်ပြီး သူတို့ရှေ့ကဖြတ်လို့ အိမ်အပြင်က ရေချိုးအိမ်လေးဆီကို အသွား၊ နုရဲ့ လှုပ်ခါနေတဲ့ တင်သားတွေဆီကို ဦးမြင့်အောင် အကြည့်ရောက်နေတာ တွေ့ရလို့ ရင်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ဖိန်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။

ညစာစားပြီး သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်ရာဝင်မှ မေမေက သူနဲ့ဦးမြင့်အောင် လက်ဆက်တော့မည့်အကြောင်း ပြောလာတော့ နု ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ မေမေ့ကိုဖက်ပြီး ငိုမိလေသည်။ မေမေက နုကိုဖက် ကျောကလေးကိုပွတ်ပြီး ချော့ရင်း၊ မိန်းမသားတွေချည်း မတင့်တယ်တာတွေ၊ သူပွဲစားအလုပ်နဲ့ ဦးမြင့်မောင်ရဲ့ အငှားကားလေး အသုံးပြုရင်းက ရင်းနှီးလာတဲ့အကြောင်း၊ စိတ်ကောင်းနှလုံးကောင်းရှိကြောင်း၊ နုတို့သားအမိကို တကယ့်မေတ္တာနဲ့ ချစ်တဲ့အကြောင်း၊ နားလည်မှုပေးကြောင်းတွေ တွင်တွင်ပြောနေပေမယ့်၊ နု သိတာကတော့ မေမေတစ်ယောက် နုအပြင် သူစိမ်းတစ်ယောက်ကိုချစ်လို့ နုကို အချစ်တွေ လျော့သွားမှာကို စိုးလေသည်။ အဲ့ဒါကို ဖွင့်ပြောတော့ မေမေက

(အမလေး သမီးရယ်၊ အစက အမေတစ်ယောက်ပဲချစ်တာ၊ အခုဆို ကိုမြင့်အောင်ပါတိုးပြီး သမီးလေးကို နှစ်‌ယောက်ဝိုင်းချစ်မှာပါ)

တဲ့။ ဘာဘဲပြောပြော အခုတော့ ဦးမြင့်အောင်နဲ့ မေမေတို့ တရားဝင်လက်ထပ်လို့ အိမ်ပေါ် ရောက်လာလေတော့ အရင်က သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်ခန်းကို အလယ်က အထပ်သားနဲ့ကာလို့ နှစ်ခန်းခွဲလိုက်သလို အခု နုတစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရာဝင်ရတော့ အိပ်လို့မပျော်နိုင် ဖြစ်နေလေသည်။

အိပ်ပျော်အောင် ဇွတ်မှိတ်အိပ်နေတုန်းမှာ မေမေတို့ အခန်းဖက်က စကားပြောသံတွေ ကြားရတော့ နေ့လည်က မင်္ဂလာပွဲအပြီး ပစ္စည်းတွေသိမ်းရင်း သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ စကားကို ပြန်ကြားယောင်မိသည်။ မေမေတို့က အပျိုလူပျိုမဟုတ်တာမို့… ဪ ပြောစရာ တစ်ခုကျန်သွားတယ်၊ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း လူပျိုမဟုတ်ဘူး၊ သူ့အရင်မယားက နောက်ယောက်ျား ယူသွားလို့ တစ်ခုလပ်ပေါ့။ အဲ့ဒါကြာင့် မင်္ဂလာပွဲကို အိမ်မှာဘဲ ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ မိတ်ဆွေအနည်းအကျဉ်းနဲ့ လုပ်လိုက်ကြလေသည်။ အဲ့အချိန်က နုက ကိုးတန်းတက်နေပြီ။ အသက်က ၁၅ နှစ်ပေါ့။ သူငယ်ချင်းတွေက တနင်္ဂနွေဆိုတော့ လာကူပေးလေသည်။ ပွဲပြီးတော့ စားကြသောက်ကြ ပစ္စည်းတွေသိမ်းကြရင်း ဖြူဖြူဝင်းက

(ညကြရင် နုနုတို့အိမ်မှာ ငလျှင်လှုပ်လိမ့်မယ်)

ဆိုတော့ အားလုံး ဝိုင်းရယ်ကြလေသည်။

(နင် စောစောအိပ်နော်၊ တော်ကြာ ကြောက်နေလိမ့်မယ်)

ဌေးဌေးကပါ ဝင်ပြောပြီး ပွဲကြနေကြသည်။ နုလည်း ကိုးတန်းကျောင်းသူ ဖြစ်နေပြီဘဲ။ သူတို့ ဘာပြောတယ်ဆိုတာ နားလည်တာပေါ့။ နားလည်တော့ မျက်နှာပူပြီး

(ဟာ ကောင်မတွေ မိန်းကလေးတွေ ပြောရမယ့်စကားလား)

ဆိုတော့

(အေးပါ အေးပါ ပြီးမှ ဗီဒီယိုကောင်းတာ လာမပြောနဲ့)

ဆိုတော့ သူတို့ကို ရှက်ရှက်နဲ့ လိုက်ရိုက်မိသည်။ အခု သူတို့ပြောသလို ငလျှင်လှုပ်ဖို့ အစပျိုးတာများလားဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရင်ဖိုမိနေသည်။

နု ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိမပြုမိခင်မှာဘဲ အမေတို့အိပ်ခန်းကို ကြည့်ဖို့ အပေါက်ရှာနေမိသည်။ ကံကကောင်းတာလား ဆိုးတာလား မသိဘူး။ ပေါင်လယ်ခန့်အမြင့်မှာ ကာထားတဲ့ အထပ်သားက ခဲတန်လုံးလောက် အပေါက်လေးတွေ့လို့ ဒူးထောက်ပြီး တစ်ဖက်ခန်းကို ကြည့်မိလိုက်သည်။

ဖြူဖြူဝင်းပြောသလိုပဲ အပေါက်နဲ့ အမေတို့ ကုတင်က ရေပြင်ညီဖြစ်နေတာရယ် ထွန်းထားတဲ့ မီးရောင်ရယ်က video လို ပြတ်ပြတ်သားသား ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရသည်။ မင်းသမီးက အမေ။ မင်းသားကတော့ ဦးမြင့်အောင်ကြီးပေါ့။ အမေ့ခါးမှာ ထမိန်မရှိတော့ပဲ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အရှိကိုအရှိအတိုင်း ပြထားသလိုမို့ အမေ့ပေါင်ကြားက စောက်မွှေးတွေနဲ့ မဲနေပြီး ဘာမှမမြင်ရဘူး။ အပေါ်ဖက်မှာက အင်္ကျီကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ထားပြီး ဘော်လီကိုလည်း နောက်ကချိတ် ဖြုတ်ထားတယ်ထင်သည်။ အမေ့ဘော်လီကို အပေါ်ပင့်တင်ပြီး အမေ့နို့တွေကို အားရပါးရ စို့နေတာများ (တပြွတ်ပြွတ်) အသံတွေ ထွက်နေသည်။

အမေကလည်း ဦးမြင့်‌အောင်ဆံပင်တွေကို သပ်တင်ပေးပြီး နို့စို့နေပုံကို သေချာကြည့်နေလေသည်။ အမေ့နို့ကိုစို့တာမြင်ပြီး နုနို့တွေလည်း တင်းလာသလိုဘဲ။ အမေ့ကို နို့စို့နေရင်းက ဦးမြင့်အောင် လက်တစ်ဖက်က အမေ့ပေါင်ကြားတလျှောက် ပွတ်ပေးနေသည်။ နောက်တော့ စောက်ပတ်ကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ အပြားလိုက် ဖိပြီးပွတ်တော့ အမေ ခါးကော့ကော့ပြီး

(တအင်းး အင်းး)

အသံတွေ ထွက်နေလေသည်။ ခဏနေတော့ ဦးမြင့်အောင်က စောက်ပတ်ထဲကို လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

(အ အ)

လို့ အမေ့ပါးစပ်က အသံနဲ့အတူ နို့စို့နေတဲ့ ဦးမြင့်အောင်ရဲ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အတင်းဆုပ်လို့ မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ထားပေးသည်။

သူတို့ကိုမြင်ပြီး နုစောက်ပတ်လေးကလည်း တစ်ခါမှ မဖြစ်ဘူးတဲ့ ခံစားမှုဖြစ်လာရသည်။ လက်က အလိုလိုပဲ စောက်ပတ်လေးကို အုပ်ကိုင်မိတော့ စိုစိစိနဲ့မို့ သေးထွက်ကျပြီလို့ ထင်မိလေသည်။ ဒါပေမယ့် စမ်းကြည့်တော့ ချွဲကျိကျိနဲ့။ နှာခေါင်းနားကပ်ပြီး ရှူကြည့်တော့ တမာရွက်ပြုတ်နံ့လိုလို၊ ဪ စောက်ရည်ထွက်တာ ဒါထင်တယ်လို့ သုံးသပ်မိသေးသည်။ တစ်ခါ အစိလေးကို ထိမိတော့ ကျဉ်သလိုလိုနဲ့ မပြောတတ်ဘူး။ ပြောတတ်တာကတော့ အဲ့လို အရသာလေးက ကောင်းနေလေသည်။

အမေတို့ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဦးမြင့်အောင်က လက်နဲ့ အမေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို တဖွတ်ဖွတ်မြည်အောင် လိုးပေးနေသလို အမေကလည်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းလို့ ဖင်ကို အပေါ်မြှောက်လိုက် ဝှိုက်လိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကလည်း အသံစုံတွေထွက်လို့

(မောင်ရယ် မောင်)

အမေ့ရဲ့ငြီးသံလား တမ်းတသံလားမသိ ထွက်လာလို့

(ပြောလေ ခင်လေး ဘာဖြစ်)

(ဟင့် ဟင့် ဟင့်)

အမေက ဘာမှမပြောဘဲ တဟင့်ဟင့် လုပ်နေတာမို့

(ဘာလဲ မနေနိုင်တော့ဘူးလား)

ဦးမြင့်အောင်အမေးကို ပါးစပ်က မဖြေဘဲ ခေါင်းငြိမ့်နေတာမို့ ဦးမြင့်အောင်က

(အာ့ဆို ကုန်းလိုက်)

အမေများ လိမ်မာနေလိုက်တာ ဦးမြင့်အောင် တစ်ခါပြောလိုက်တာနဲ့ ကမန်းကတမ်းထပြီး လေးဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပေးထားသည်။ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ပေါင်ကြားက လီးကြီးက မြွေဟောက်ကြီး ပါးပြင်ထောင်နေသလိုဘဲ။

နုဘဝမှာ ယောကျ်ားလေးလီးကို အပြင်မှာ မြင်ဖူးတာ ဒါပထမဆုံးဘဲ။ ဓါတ်ပုံတွေထဲမှာတော့ မြင်ဖူးတာပေါ့။ အဲ့ဒါကလည်း သူငယ်ချင်းအယွမတွေ ကျေးဇူးလေ။ အခု ဦးလီးကြီးကို မြင်တော့ နုကို သူတို့မမြင်မှန်း သိနေပေမယ့် ရှက်နေမိသည်။ ပြီးတော့ ကြည့်လည်းကြည့်ချင်တယ်ပေါ့။ ဦးလီးကြီးက လူက အာ့လောက်မမဲဘဲ လီးကြမှ မဲနေတာ၊ ထိပ်ကလည်း တောင်ပို့မှို အငုံကြီးလိုဘဲ၊ ဒစ်ဆိုတာကြီးကလည်း ကားနေသည်။ နု ကြည့်ရင်း ရင်ဖိုနေသလို အာခေါင်တွေခြောက်ပြီး တံထွေးတွေ မြိုနေရသည်။ အာခေါင်ခြောက်သလောက် အောက်က စောက်ပတ်ကတော့ ရွှဲရွှဲစိုလို့ စီးတောင်ကျနေသည်။ ဦးက အမေ့နောက်ကနေပြီး အမေ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲပြီးကြည့်နေလို့

(ဟာ။ မောင်ကလဲကွာ)

အမေရဲ့ ရှက်ပြီးပြောနေသံကြောင့် ဦးစိတ်ပိုထန်လာပြီး သူလီးကို စောက်ပတ်အပေါက်ဝမှာ တေ့နေတော့ အမေကလည်း တည့်အောင် ဖင်ကြီးကို ရမ်းပြီး တေ့ပေးသည်။ နောက်တော့ အမေ့ခါးကို စုံကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တော့

(အမလေးမောင်ရယ် သေပါပြီ)

အမေ့အော်သံကို ဦးက ဂရုစိုက်မနေဘူး။ အမေ့ခါးကိုကိုင်ပြီး တဖောင်းဖောင်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။

အဲ့ညက အမေတို့လိုးပြီး အိပ်မောကျသွားပေမယ့် နုကတော့ အိပ်မရဘူး။ ဦးရဲ့လီးကြီးကို မျက်စိထဲကနေ ထုတ်မရဘူး။ အမေ့ကို ခါးကိုင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတဲ့ ပုံရိပ်က မပျောက်သလို နုကို ဆောင့်လိုးရင်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရင်ဖိုရတဲ့ အရသာကလည်း ဘဝမှာ တစ်ခါမှမကြုံဖူးလို့ ခံစားချက်အသစ်တွေနဲ့ ဘယ်လူးညာလူး နုရဲ့အဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်း နောက်ဆုံးတော့ အိပ်ပျော်သွားတာ မနက်ကြတော့ အမေလာနိုးမှ ထဖြစ်သည်။

ကျောင်းမသွားခင် အမေကြော်ပေးတဲ့ ထမင်းကြော်နဲ့ လက်ဖက်ရည်သောက်တော့ အမေရော ဦးရော နုနဲ့ တူတူပေါ့။ သူတို့မျက်နှာတွေကြည့်တော့ ဘာမှမထူးခြားသလိုပေမယ့် နုမှာတော့ သူတို့ညက လိုးနေတာကို မြင်ယောင်ပြီး ရှက်သလိုလို ကြောက်သလိုလို။ နုအတွေးလွန်ပြီး ထမင်းကြော်မစားဘဲ တွေတွေကြီး ဖြစ်နေတာကို ဦး‌မြင့်အောင်တွေ့တော့

(သမီးလေး စားလေ ဘာလဲ ထမင်းကြော် မကြိုက်လို့လား)

(ဟာ မဟုတ်ပါဘူး ကြိုက်ပါတယ် ဖေဖေလေး)

အမှတ်မထင် နုပါးစပ်က ဦးမြင့်အောင်ကို ဖေဖေလေးလို့ ခေါ်လိုက်မိသည်။

(ဟာ ခင်လေးရေ သမီးက မောင့်ကို ဖေဖေလေးတဲ့)

အမေဖက်ကြည့်ပြီး ပြောတော့

(မောင်က မကြိုက်လို့လား)

အမေက ရယ်ရင်းမေးတော့

(ကြိုက်ပါတယ်ကွာ မောင့်ကို ဖေဖေလေးခေါ်လို့ ဝမ်းသာတာပါ)

သူတို့ပြောနေတာတွေကြောင့် နု ရှက်ရှက်နဲ့ ထမင်းစားပွဲကထပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ကျောင်းဝတ်စုံ လဲနေလိုက်သည်။

(ဟော သမီးက သူ့ဖေဖေလေးကို ရှက်သွားပြီ)

အမေ့ရဲ့ ရယ်မောနေရင်း ပြောတဲ့အသံက အခန်းထဲထိကို ရောက်လာခဲ့သည်။ နုလည်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။ အစက အမေနဲ့ နုတို့ကြား ဝင်လာလို့ မကျေမနပ်ဖြစ်ရာက ညကအမေ့ကို လိုးနေတာမြင်ပြီးမှ မကျေနပ်တာတွေ ဘယ်ပျောက်သွားမှန်း မသိတဲ့အပြင် ‌တွယ်တာချင်သလို ချွဲချင်သလို ဖြစ်လာလို့ ဖေဖေလေးလို့ အလိုလို နှုတ်က ထွက်သွားလေသည်။

အဲ့နေ့က ဖေဖေလေးလို့ စခေါ်လိုက်မိလို့ ဦးမြင့်အောင်ကလည်း သူ့ကိုယ်သူ ဖေဖေလေးလို့ သုံးစွဲသလို နုကလည်း ဖေဖေလေးလို့ ဆက်ခေါ်လိုက်လေသည်။ အခုဆို နု ညည စောစောအိပ်ရာ ဝင်ကျင့်ရနေပြီ။ တကယ်အိပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ရှင်တို့သိတယ် မဟုတ်လား။ အမေတို့လိုးတာကို ချောင်းကြည့်တာလေ။ တစ်ခါတစ်လေ အမေက

(မောင်ရယ် ဒီနေ့ ခင်လေးအလုပ်ပန်းလို့ နားရအောင်နော်)

ဆိုရင် ဖေဖေလေးကလည်း အလိုလိုက်ရှာပါတယ်။ အမေ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်လိုက်တာဘဲ။ နုကသာ ဖေဖေလေးကို သနားနေတာ။ မသနားဘဲ နေမလား။ ဖေဖေလေးက တောင်နေတဲ့ လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး အမေရှေ့ပြလို့

(တွေ့လား မောင့်ကောင်ကြီးက မာန်ထနေတာ၊ ခင်လေးကို သနားလို့ ခွင့်ပေးလိုက်ရတာ)

ဆိုတော့ အမေက

(မောင့်ကို ခင်လေးက အာ့ကြောင့်ပိုချစ်တာ)

ဆိုပြီး ဖေဖေလေးပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းတော့ ဖေဖေလေးကလည်း ကျေနပ်ပြီး အမေ့ကို ဖက်အိပ်ပါလေရော။ နုလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မဖြစ်သင့်လို့ တတ်နိုင်သမျှ ထိန်းတာပါဘဲ။ ထိန်းတဲ့ကြားက ဖေဖေလေး ရေချိုးတဲ့အခါ ရေလဲပုဆိုး ပါးပါးလေးကြောင့် လီးက အမြောင်းလိုက်ကြီး ပေါ်နေတဲ့အခါမျိုး ရင်တဖိုဖိုနဲ့ ဖေဖေလေးမသိအောင် ကြည့်မိပြန်သည်။ တစ်ခါတစ်လေ နု အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ စာကြည့်နေတုန်း ဖေဖေလေးက တံခါးဝရပ်တော့ ပုဆိုးကိုဖောက်ပြီး အလင်းရောင်ကြောင့် တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဖေဖေလေးလီးကြီးကို ခိုးကြည့်ရတာလည်း အရသာတမျိုးပေါ့။ ဖေဖေလေးကတော့ မသိရှာဘူး၊ သူချစ်တဲ့မိန်းမက ပါလာတဲ့သမီး သူ့သမီးလို့သတ်မှတ်ပြီး အစစအရာရာ အလိုလည်း လိုက်ရှာပါတယ်။ အမေကလည်း နုနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ အဆင်ပြေနေတာကို ဝမ်းသာနေရှာသည်။ နုလည်း တစ်နေ့တစ်ခြား ဖေဖေလေးနဲ့ ရင်းနှီးလာသလို ဆိုးနွဲ့လာတယ်။ ဒါကလည်း ဖေဖေလေးက အလိုလိုက်တာကိုး။ အမေကတောင်

(သမီးနော် ဖေဖေလေးကို တအားမဆိုးရဘူး)

လို့ ပြောယူရသည်။

(ခင်လေးကလည်း ဆိုးပါစေ။ မောင်တို့မှာ ဒီသမီးလေး တစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ သူမဆိုးလို့ ဘယ်သူဆိုးမလဲ။ ဟုတ်လား အဆိုးမလေး)

ပြောပြောဆိုဆို အမေ့ရှေ့မှာဘဲ နုကိုဖက်ပြီး နုပါးကို ရွှတ်ဆိုနမ်းလိုက်တော့

(အို)

ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားရော။ ဟုတ်တယ်လေ ဒီအရွယ်ထိ အမေကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ မနမ်းဘူးတဲ့ပါး။ အခု အဖေအရင်းမဟုတ်တဲ့ ယောကျ်ားကြီးက နမ်းလိုက်တော့၊ နု ရှက်ရှက်နဲ့ ပါးလေးပွတ်ပြီး အိပ်ခန်းဆီပြေးတော့ အမေတို့လင်မယားက တဟားဟား သဘောကျရင်း

(အဆိုးမလေး ရှက်သွားပြီဟေ့)

တဲ့။ နုရင်ထဲတော့ ရထားကြီး ခုတ်မောင်းနေသလိုပါဘဲ။

နောက်နေ့ ညစာစားပြီး နုက မီးဖိုထဲမှာ စားပြီးသား ပန်းကန်တွေဆေးပြီး ကျန်နေခဲ့ပြီး အားလုံးပြီးမှ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်လာတော့ အမေနဲ ဖေဖေလေးတို့ နှစ်ယောက်က နှစ်ယောက်ထိုင် ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ပူးထိုင်ရင်း TV ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့ကို မြင်တော့ နုရင်ထဲမှာ အလိုလို မနာလိုဝန်တိုစိတ်တွေ ဖြစ်လာတာနဲ့

(အမယ် သမီးကြတော့ အလုပ်လုပ်ခိုင်းပြီး အမေတို့က ဇိမ်ကျနေတယ်ပေါ့လေ ဘယ်ရမလဲ)

ပြောပြောဆိုဆို အမေနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ နှစ်ယောက်ကြားကို အတင်းတိုးပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အမေရော ဖေဖေလေးပါ နုကို သဘောကျပြီး

(သမီးကတော့လေ တကယ့်ကလေးလေးကြနေတာပဲ)

လို့ အမေက ပြောနေပေမယ့် နုကတော့ အတင်းတိုးထိုင်နေတော့ နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံမှာ သုံးယောက်ထိုင်တော့ နုတင်ပါးတွေက အမေနဲ့ ဖေဖေလေးရဲ့ ပေါင်ပေါ်မှာ တစ်ခြမ်းစီး တင်နေတာပေါ့။

(ဘာဖြစ်လဲ သမီးက ကလေးပဲ)

ဆိုပြီး အမေ့ပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ နမ်းလေတော့ အမေက သဘောတွေကျလို့။ ဖေဖေလေးက

(သမီးက မျက်နှာလိုက်တယ်ကွာ။ သူ့အမေကြနမ်းပြီး ဖေဖေလေးကြတော့ မနမ်းဘူး)

လို့ ပြောလာတော့

(အမယ် မလိုက်ပါဘူးနော် ဖေဖေလေးကိုလည်း ချစ်ပါတယ်နော်)

ပြောပြောဆိုဆို ဖေဖေလေးကိုဖက်ပြီး ပါးကိုအနမ်းမှာ ဖေဖေလေးက မျက်နှာအလွဲနဲ့ကြုံတော့ ပါးကချော်ပြီး နှုတ်ခမ်းစပ်ကို နမ်းမိတော့ ဖေဖေလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေ စူးတာမို့ ရင်ထဲမှာဖိုလို့ နှလုံးတွေက တအားခုန်တာ နုပဲသိတယ်။ အမေနဲ့ ဖေဖေလေးတို့ကတော့ တဟားဟားနဲ့ နုကို ကလေးလို သဘောထားပြီး စနေကြသည်။

နုက ဖေဖေလေးဖက်က တင်ပါးကို ပိုပြီး ဖေဖေလေးရဲ့ ပေါင်ပေါ်ရောက်အောင် ရွေ့လိုက်ရင်း အမေ့ဖက်လှည့်လို့ အမေ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားလေတော့ နုရဲ့ဖင်ကြီးက ဖေဖေလေးကို ပစ်ပေးထားသလိုပေါ့။ အမေ့ကို ကယုကယ ချွဲသလိုလိုနဲ့ နုဖင်ကြီးကို ဖေဖေလေးပေါင်ပေါ် ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အမှတ်မဲ့ပုံဖမ်းပြီး ဖေဖေလေးပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်လိုက်တော့

(အဟိ)

ဖေဖေလေးလီးကြီးက မာမာကြီးဖြစ်နေပြီ။ နုလည်း မသိချင်ယာင်ဆောင်ပြီး အိပ်တော့မယ်ဆိုပြီး အိပ်ရာထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ အိပ်ရာပေါ်ရောက်မှ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာကို ပြန်တွေးပြီး တစ်ယောက်ထဲ သဘောကျနေသလို လက်နဲ့စမ်းမိတဲ့ ဖေဖေလေးလီးကြီးကို ပြန်တွေးပြီး ရင်ခုန်ရာကနေ နုရဲ့ အဖုတ်လေးကို ပွတ်မိပြန်ပါရော။

အဲ့လိုနဲ့ဘဲ တန်ဆောင်တိုင်ရောက်လာတော့ လမ်းထိပ်မှာ လမ်းထဲက လူငယ်တွေက စတိတ်ရှိုးလုပ်ကြလို့ ညကြတော့ သွားကြည့်ချင်တယ်လို့ အမေ့ကိုပူဆာလို့ အမေက

(ဟဲ့ နင့်က ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး တစ်ယောက်ထဲသွားလို့ မရဘူး)

(အာ့ဆို အမေလိုက်‌ပို့)

(အမလေး ကျေးဇူးရှင်ရယ်။ ကျုပ်တစ်နေ့လုံး သွားရလာရလို့ ပန်းနေပြီ။ နင့်ဖေဖေလေးသာပို့ခိုင်း)

အာ့နဲ့ နုလည်း သတင်းစာဖတ်နေတဲ့ ဖေဖေလေးကို

(ဖေဖေလေး သမီးကို စတိတ်ရှိုးလိုက်ပို့ပေး)

ဖေဖေလေးက နုကို သေချာကြည့်ပြီး

(သမီးကလည်းကွာ)

ဆိုတာနဲ့ နုလည်း ဖေဖေလေးလက်မောင်းကို ဆွဲရမ်းပြီး

(မရဘူးနော် လိုက်ပို့နော် နော် ဖေဖေလေး)

အမေက မနေနိုင်တော့တာနဲ့

(ကဲ မောင်ရေ လိုက်သာပို့လိုက်၊ မပို့မချင်း ဂျီကျနေမှာ)

ဆိုတာနဲ့ ဖေဖေလေးလည်း မနေနိုင်တော့တာနဲ့ နုကို လိုက်ပို့ရတော့တာပေါ့။ ရပ်ကွက်စတိတ်ရှိုးပေမယ့် လူတော့အများသား။ နုတို့လည်း မတ်တပ်ရပ် ကြည့်ကြတာပေါ့။ ဖေဖေလေးက ကာလသားတွေ အနားတိုးလာတာနဲ့ နုကို သူ့ရှေ့မှာထားပြီး နုကို လူမတိုးနိုင်အောင် သူက နောက်ကနေ ကာထားပေးသည်။ သီချင်းနားထောင်ရင်း တီးနေဆိုနေတာကို ရှေ့ကကွယ်နေလို့ နုက ခြေဖျားထောက်ထောက် ကြည့်နေရသည်။ သီချင်းတစ်ပုဒ်ပြီးလို့ နောက်တစ်ပုဒ်ဆိုချိန်မှာ နု ခြေဖျားထောက်ကြည့်ရင်း ညောင်းလို့ ခြေအချမှာ လူကယိုင်ပြီး နောက်လန်သွားတော့ ဖေဖေလေးရင်ခွင်ထဲကို ရောက်သွားတာမို့ ဖေဖေလေးက ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုဖမ်းပြီး ကိုင်ထိန်းလိုက်ရသည်။ အဲ့အချိန်ပဲ နုဖင်ကြားကို မာမာကြီးနဲ့ ထိနေတာ သတိပြုလိုက်မိသည်။

(ရလား သမီး)

ဖေဖေလေးအမေးကို ခေါင်းငြိမ့် အဖြေပေးလိုက်ပေမယ့် ရင်ထဲမှာတော့ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေသည်။ ဖေဖေလေးကလည်း နုပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရာက မလွှတ်တော့ဘဲ ထိန်းကိုင်ထားသလို ကိုင်ထားလေသည်။ နုလည်း သီချင်းမှာ စိတ်မရောက်တော့ဘဲ နုဖင်နဲ့ လာလာထိနေတဲ့ ဖေဖေလေးရဲ့ လီးမာမာကြီး အထိအတွေ့မှာဘဲ စိတ်ကရောက်နေတော့သည်။ နု အရဲစွန့်ပြီး ဖင်ကိုကော့ပြီး ဖေဖေလေးလီးနဲ့ ထိအောင်လုပ်လိုက်တော့ ဖေဖေလေးကလည်း နုပခုံးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေက အားပါပါဆုပ်ပြီး လီးကိုကော့ပြီး နုဖင်ကြားကို ထိုးသွင်းလေတော့ ပုဆိုးပါး ထမိန်ပါး ခံနေလျက်က ဖေဖေလေးလီးက နုစောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းနားကို လာထိလေတော့ နု သေးပေါက်ချင်သလိုလို အဖုတ်ထဲက ကျဉ်ခနဲ့ ကျဉ်ခနဲ့မို့ လူလည်း တွန့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားလို့ ရှေ့ကိုရွေ့မယ်လုပ်တော့ ဖေဖေလေးက ပခုံးကိုစုံကိုင်ပြီး သူ့လီးရှေ့ ဆွဲကပ်ထားတော့ နုလည်း မရုန်းသာတော့ဘူး။ နုဖင်ကြားမှာ ပူပူနွေးနွေးလီးကြီး ညှပ်ထားရတဲ့ အရသာမျိုး တစ်ခါမှမခံစားဘူးဘူး။ အဲ့အသိကြောင့် ထင်ပါတယ် နုစောက်ပတ်ထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေတာကို ခံစားမိလိုက်သည်။

စတိတ်ရှိုးက တီးလုံးနဲ့အပြိုင် ဖေဖေလေးက သူလီးကို ဆောင့်ပွတ်ပေးနေတာကို နု ခေါင်းငုံ့ပြီး ငြိမ်ခံနေမိတယ်။ နောက်တော့ ဖေဖေလေး ပြီးသွားတယ်ထင်တယ် နုကို အတင်း သူ့လီးနားဆွဲကပ်ပြီး ငြိမ်သွားသည်။

အဲ့ညကပြန်လာတော့ လမ်းမှာ နုရော ဖေဖေလေးရော တစ်ခွန်းမှမပြောကြဘဲ နှုတ်ဆိတ်လို့နေကြပေမယ့် အိပ်ယာထဲရောက်တော့ နုအဖုတ်လေးကိုပွတ်ရင်း ဖေဖေလေးလီးကြီးနဲ့ ပွတ်ပေးတာကို ပြန်တွေးရင်း ခံစားမိတာတော့ ဝန်ခံပါသည်။

နု ဖေဖေလေးကို မကျေနပ်ဘူး။ ဘာလို့လဲ သိလား။ အဲ့စတိတ်ရှိုးကြည့်တဲ့ညပြီးလို့ နောက်နေ့ကြတော့ သူမဟုတ်သလိုလိုနဲ့ ရုပ်တည်ကြီး လုပ်နေလေသည်။ နုကို အစလုပ်ပြီး လီးနဲ့ဆွသွားပြီးမှ အခုတော့ သူက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို လုပ်နေတော့ အသဲတွေ တအားယားတာပဲ။

နုက ထမင်းစားခန်းတို့ TV ကြည့်တဲ့အခါတို့ ဖေဖေလေးနားကပ်ပြီး မထိတထိလုပ်တာတောင် သူက အသာရှောင်ရှောင်သွားသည်။ အမေရှိနေတော့ နု ရုပ်မပျက်အောင် ထိန်းနေရပေမယ့် စိတ်ရှိတိုင်း ထုပစ် ကုတ်ပစ်ချင်တာမှ အရမ်းပဲ။ ညညဆို သူတို့လိုးတာကြည့်ပြီး အဲ့လီးကြီးနဲ့ နုဖင်ကို ညောင့်သွားတာပါလားလို့ အသိဝင်တိုင်း အလိုမပြည့်မှု ဝေဒနာတွေက ပိုပိုကဲလာသည်။ ဒါပေမယ့် နုက မိန်းကလေးပဲ၊ မိန်းမမာယာတဲ့ သိရစေမယ်လို့ ကျိန်းနေမိသည်။ ကျိန်းသာကျိန်းနေရတယ် ဘယ်ကစရမလဲ မသိဘူး။

နောက်နှစ်ရက်လောက်ကြတော့ နု ရေချိုးနေရင်း အကြံရလိုက်သည်။ အဲ့ဒါကလည်း ရေစိုနေတဲ့ နုရဲ့ကိုယ်လုံးကို ပြန်မြင်လို့ အတွေးပေါက်သွားတာ။ ရေလဲထမိန်က နွမ်းလွန်းပါးလွန်းတော့ ရေစိုပြီး ကိုယ်မှာကပ်နေရင် အရှိကိုအရှိအတိုင်းပဲ။ ဘယ်လောက်ထိလဲဆို နုရဲ့စောက်မွှေးနုနုလေးတွေကိုတောင် ဖောက်မြင်နေရသလိုပဲ။

နုတို့ရေချိုးတာက အိမ်နဲ့ ဆယ်ငါးပေလောက်အကွာမှာ ကျောက်စည်ကို အဝီစိတွင်း ရေထည့်ပြီး သမံတလင်း ခင်းထားသည်။ အကာကသွပ်ကို သုံးဖက်ကာ တစ်ဖက်လွှတ်ပေါ့။ ကျောက်ရေစည်က နုရင်ညွှန့်လောက် မရှိတရှိပေါ့။ ရေတစ်ဝက်လောက်အကျန်မှာ နု ဒန်ရေဖလားလေးကို ရေထဲနှစ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာမွှေးတွေကို တစ်ကိုယ်လုံး တိုက်လိုက်သည်။ ပြီးမှ

(ဖေဖေလေးရေ လာပါဦး ဖေဖေလေးရေ)

လို့ အော်လိုက်တော့ ဖေဖေလေးလည်း စိုးရိမ်သံနဲ့

(ဘာဖြစ်တာလဲ သမီး ဘာဖြစ်လို့လဲ)

ဆိုပြီး အိမ်ထဲကနေ နုရေချိုးတဲ့ဆီ အပြေးလာရော။ နုလည်း မျက်နှာကိုပါ ဆပ်ပြာတိုက်ထားပြီး

(ရေခွက်ကျသွားလို့ ဖေဖေလေး။ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း တန်းလန်းကြီး မျက်လုံးထဲ ဆပ်ပြာတွေဝင်လို့ စပ်နေပြီ။ မြန်မြန်လုပ်ပါ ဖေဖေလေးရဲ့)

နုအပြောကိုယုံပြီး ဖေဖေလေးက ကျောက်စည်ထဲက ရေခွက်ကို ကုန်းဆယ်ပြီး နုလက်ထဲထည့်ရင်း

(ရော့ သမီးရပြီ ရပြီ)

နုက မယူပါဘူး။

(ဟာ ဖေဖေလေးကလည်း ဆပ်ပြာတွေနဲ့လက်က။ ဖေဖေ‌လေး လောင်းပေးလေ)

နုကလည်း အကြံနဲ့လေ။ ဖေဖေလေးက မသိရှာဘူး။

(ဪ အေးအေး ဖေဖေလေး လောင်းပေးမယ်)

ဆိုပြီး သူကရေခွက်နဲ့ ရေတွေခပ်ခပ်ပြီး နုလက်ထဲကို လောင်းလောင်းပေးတော့ နုကလည်း ယုတ္တိရှိရှိ လက်နဲ့ခံပြီး မျက်နှာသစ်တာပေါ့။ ဖလူးး ရှုးး ဖူးး နဲ့ ရေတွေကို ပလုတ်ကျင်း မှုတ်ထုတ်ရင်းက

(အခုမှ မျက်စိစပ်တာ သက်သာတော့တယ်)

လို့ပြောရင်းက အမှတ်တမဲ့ပုံနဲ့ ထမိန်ရင်လျှားကိုဖြေပြီး သုံးလေးခါ တဖြန်းဖြန်းခါပြီး ရင်လျှားတော့ တွေးကြည့်ပေါ့ ခါးလေးကုန်းပြီး မျက်နှာသစ်ရာက ရင်လျှားတော့ ရေလောင်းပေးနေတဲ့ ဖေဖေလေးကို နို့တွေပြသလိုဖြစ်တဲ့အပြင် အဖုတ်ကိုတောင် တစ်စွန်းတစ်စ လှစ်ပြသလိုဖြစ်နေတော့ ရေအလောင်းရပ်ပြီး ကြည့်နေတဲ့ ဖေဖေလေး မျက်လုံးတွေက အရောင်တောက်နေသည်။ ပြီးတော့ ဖေဖေလေးက အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ ပုဆိုးကလည်း ပါးပါးလေးဆိုတော့ သူ့လီးတောင်လာတော့ ရှေ့ကိုငေါထွက်နေသည်။

နုလေ အဲ့ဒါကိုကြည့်ပြီး ရယ်ချင်လိုက်တာ ဟိဟိ။ ကဲဘာတတ်နိုင်သေးလဲ သူ့ကိုယ်သူ လူရိုးလိုလို လုပ်နေတာ။

(ဟာ ဖေဖေလေးကလည်း ရေမလောင်းပေးဘဲနဲ့ ဘာလုပ်နေတာလဲ)

နု ပြောလိုက်မှ

(အော် အင်းး အဲ )

ဆိုပြီး ဂယောင်ဂတမ်းနဲ့

(ရော့ရော့ သမီး ရပြီဟုတ်)

ဆိုပြီး နုလက်ထဲ ရေခွက်အတင်းထည့်ပြီး အိမ်ဖက်ကို ပြန်သွားတဲ့ ဖေဖေလေးကို နု နောက်ကနေ ကြည့်ရင်း အခုတော့ ဖေဖေလေး ဘာတတ်နိုင်သေးလဲလို့ ရင်ထဲက ကျိန်းလိုက်မိပါသည်။

နု အဲ့လိုလုပ်လိုက်တဲ့ နေ့ကစပြီး ဖေဖေလေးတစ်ယောက် နုကိုကြည့်ရင် မျက်လုံးမှာ ရမ္မက်ခိုးတွေနဲ့။ နု မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေပေမဲ့ ဖေဖေလေး နုနို့တွေ ဖင်တွေကို ကြည့်တာကို သိရင်မြင်ရင် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေသည်။ ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ထမင်းစားကြလို့ ဟင်းထခူးတဲ့အခါမျိုးဆို ဖေဖေလေးပုခုံးကို နုနို့နဲ့ မတိုက်တိုက်မိအောင်လုပ်တော့ ဖေဖေလေးမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲက ကြိတ်ရယ်နေမိသည်။

တနင်္ဂနွေနေ့ပေါ့ နုကလည်း ကျောင်းပိတ်လို့ ဖေဖေလေးကလည်း သူ့ကားစက်ပြင်စရာရှိလို့ ဝပ်ရှော့အပ်ထားပြီး၊ အမေကတော့ အိမ်ငှားကိစ္စနဲ့ အပြင်ထွက်သွားတော့ နုနဲ့ ဖေဖေလေးပဲ ကျန်ခဲ့သည်။ ဖေဖေလေးက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ TVထိုင်ကြည့်နေသည်။ နုလည်း ဖေဖေလေးကို စချင်တာနဲ့ ရေလဲထမိန်ဝတ်ပြီး ကြမ်းတိုက်တာပေါ့။ ဖေဖေလေးရှေ့မှာ ကြမ်းကို ကုန်းတိုက်နေတော့ ဖေဖေလေးကို ဖင်ကုန်းပြနေသလို ဖြစ်နေသည်။ နု မသိမသာလေး ဖေဖေလေးကို ခိုးကြည့်တော့ နုဖင်ကြီးကို ကြည့်နေတာများ မျက်လုံးက အရောင်တွေတောင် ထွက်နေသည်။

ဖေဖေလေး စိတ်တွေထနေတာ တကယ်တမ်း သိလိုက်ရတော့ နု ကြောက်လာမိသည်။ အဲ့ဒါနဲ့ကြမ်းတိုက်တာရပ်ပြီး ရေချိုးမယ်ဆိုပြီး နု အခန်းထဲဝင်ပြီး အင်္ကျီတွေ ချွတ်လိုက်သည်။ ဘရာလေးကိုပါချွတ်ပြီး ထမိန်ရင်လျှားတော့ အပေါက်ဝက လူရိပ်မြင်လို့ ကြည့်လိုက်တာ ဖေဖေလေးရယ် နုကို စူးစူးကြီးကြည့်နေတာ။ နုလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖေဖေလေးကို ပြန်ငေးကြည့်မိနေသည်။ ဖေဖေလေးက နုဆီကိုလာပြီး နုပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး နုမျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်နေလို့ နုလက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ပေါ်အုပ်ထားရင်း

(ဖေဖေလေးး ဘာလုပ်တာလဲ)

နှုတ်ကလည်း မေးမိမေးရာ ထွက်သွားရော ဖေဖေလေးက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ နုမေးစေ့ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပင့်လိုက်သည်။ မဟတဟ ဖြစ်နေတဲ့ နုရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနဲ့ ငုံခဲလို့စုပ်လိုက်တာမို့ လန့်လည်းလန့်သွားသလို ခံလည်းခံစားကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေက လွန်ဆွဲနေသည်။ နုကသာ လွန်ဆွဲနေတာ ဖေဖေလေးကတော့ နုရဲ့ခါးလေးကို ပိုက်ပွေ့လို့ သူ့ရင်ခွင်ဆွဲကပ်ပြီး နုနှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းနေတာ ပြွတ်ပြွတ်ဆိုတဲ့ အသံတွေတောင် ထွက်လို့။

နုက ဖေဖေလေး ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံတွန်းပြီး ကိုယ်ကိုနောက်လှန်ထားတော့ နုစောက်ပတ်က ဖေဖေလေးလီးကို ကော့ပေးသလို ဖြစ်နေတော့ ပုဆိုးရဲ့အောက်က လီးကြီးကငေါပြီး နုစောက်ပတ်လေးကို ထိုးနေသလိုမို့ ရင်ဖိုလို့ အသက်ရှူလည်း မမှန်ချင်ဘူး။ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတဲ့ နှလုံးတွေက ပေါက်ထွက်မလား ထင်ရလေသည်။

(အာ ဖေဖေလေး မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အမေသိရင် သတ်လိမ့်မယ်)

နုပါးစပ်ကလည်း ဘာတွေပြောလို့ပြောမိမှန်း မသိတော့ပါဘူး။ ဖေဖေလေးကလည်း နု အပြောတွေကို ဂရုမစိုက်ဘဲ သူလုပ်ချင်ရာတွေဘဲ ဇွတ်လုပ်နေတော့တာ။ နုရင်လျှားထားတဲ့ ထမိန်ကိုဖြေအချ နုအတင်းပြန်ပြီး ထမိန်ကို ဆွဲပေမယ့် ယောကျ်ားကြီးအားကို ဘယ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ထမိန်ပြေအကျ ပေါ်လာတဲ့ နုရဲ့ နို့သီးပန်းနုရောင်လေးကို မညှာမတာ ငုံခဲစုပ်လိုက်တာမို့ နု လေထဲကိုပဲ လွင့်မြောသွားလေသလားလို့ ခံစားမိသလို နှုတ်ကလည်း

(အားး ဖေဖေလေးရယ် အဟင့်)

လို့ ထွက်သွားခိုက် ကျန်တဲ့ နုနို့လေးကို ဖေဖေလေးရဲ့ လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ ဆုပ်နယ်လိုက်တာမို့

(ဟင့်)

နာသလိုလို ကောင်းသလိုလို ဘာဆိုဘာမှ မပြောတတ်တာမို့ ဖေဖေလေးခေါင်းကိုဘဲ နုဆုပ်ကိုင်လို့ မျက်လုံးစုံမှိတ်နေမိသည်။ ဖေဖေလေးရယ်လေ နုနို့တွေကို ဘယ်ပြောင်းစို့ ညာပြောင်းစို့နေတော့ နုစောက်ပတ်လေးထဲက ယွစိယွစိ ဖြစ်လာတာပေါ့။

(အားး ဖေဖေလေး သမီးမနေတတ်တော့ဘူး။ မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့တော့)

နု ဘယ်လိုတောင်းပန်တောင်းပန် ဖေဖေလေးက ဂရုမစိုက်ဘဲ သူလုပ်ချင်တာကိုဘဲ လုပ်နေတော့သည်။ နုလည်း ဒူးတွေမခိုင်ချင်ဘဲ ညွတ်လာတာမို့ ဖေဖေလေးက နုကို ကုတင်ဆီတွန်းလိုက်တာမို့ နုကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လျက်သားဖြစ်သွားတော့ နု ခြေထောက်တွေကို ကိုင်မြှောက်ပြီး ခါးရောက်နေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်နေတာမို့ နုလည်း အတင်းပြန်ဆွဲပြီး

(ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းး မလုပ်ပါနဲ့ ဖေဖေလေးရယ်)

မရပါဘူး။ ဖေဖေလေး အတင်းချွတ်လိုက်တာမို့ နုမှာ အကာအကွယ်မဲ့မို့ ရှက်လိုက်တာ နုစောက်ပတ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ထားရသည်။ ဖေဖေလေးကတော့ နုရဲ့စောက်ပတ်ကို ကြည့်ချင်လို့ နုလက်တွေကို အတင်းဆွဲဖယ်နေတာ။ နုကလည်း အတင်းပြန်အုပ်ထားတာပေါ့။ ဖယ်လိုက် အုပ်လိုက်နဲ့ နောက်ဆုံး ဖေဖေလေးက မဖယ်တော့ဘဲ နုကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်ပြီး နုအပေါ်ကနေ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ပေးနေတော့ နုလည်း ဖေဖေလေးအလိုကိုလိုက်ပြီး ဖေဖေလေးအနမ်းကို ပြန်ပြီးတုန့်ပြန်နေမိသည်။

နုရဲ့အခြေအနေကို သိတဲ့ ဖေဖေလေးက နုနို့တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတယ်။ နုရဲ့နို့သီးတွေက တင်းလာပြီး ဖေဖေလေးလုပ်ပေးတာကို ကျေနပ်နေမိရော။ ဖေဖေလေးရဲ့လက်တွေက နို့ကတစ်ဆင့် နုဗိုက်သားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း အောက်ဖက်ကို ရွေ့လာပြီး နောက်ဆုံး ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးတော့ နု ပေါင်လေးကားပေးချင်မိပေမယ့် စိတ်တင်းပြီး ပေါင်ကို တင်းတင်းစေ့ထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက လက်ကိုအပေါ်ဖက်တက်လာပြီး နုရဲ့စောက်ပတ်လေးအုပ်ထားတဲ့ လက်တွေကို အသာချော့ပြီး ဖယ်နေတော့ နုလည်း မငြင်းသာပဲ ဖေဖေလေးဖယ်ရာကို အလိုလိုပါသွားခဲ့သည်။ လက်အုပ်ထားတာ လွတ်သွားတဲ့ နုစောက်ပတ်လေးကို ဖေဖေလေးက သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တာမို့

(ဟင့် ဟင့်)

နု အလိုလို ဖင်ကော့မိသွားသလို ပေါင်သားတွေလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေတာ သတိထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက အုပ်ထားရာကနေ နု စောက်ပတ်လေးကို လက်ညိုး လက်မနဲ့ ဖြဲတော့ နု ရင်ထဲမှာ ချောက်ကမ်းပါးပေါ်က ပြုတ်ကျသလိုမျိုး ခံစားလိုက်ရတာမို့

(အာ ဖေဖေလေးရယ်)

ဖေဖေလေးက နု စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အထက်အောက် ပွတ်ပေးနေပြီး ရသာဖူးလေးကို ဖိချေပေးတော့ နု ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်လို့ ဖေဖေလေး ပုခုံးကို ကိုက်ဆွဲမိရော ဖေဖေလေးက မနာသလိုပါဘဲ။ သူ့ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး နုပေါင်တွေကို ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တော့ အမွှေးနုလေးတွေနဲ့ နုစောက်ပတ်လေးက ဖေဖေလေးလိုးဖို့ အသင့်ဖြစ်နေရော။ ဖေဖေလေးက သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး နုစောက်ပတ်ဝကို ထိုးမြှပ်နေတော့ နုအသက်တောင် မရှူနိုင်တော့ဘူး။ ကြောက်လည်းကြောက်တာမို့ ဖေဖေလေးရင်ဘတ်ကို အတင်းတွန်းရင်း

(ဖေဖေလေး သမီးကြောက်တယ် ကြောက်တယ်လို့)

(မကြောက်ပါနဲ့ ဖေဖေလေးမနာအောင် လိုးပေးမယ်)

(ဟင့် အင်းး ဟင့် အင်းး)

နု ပါးစပ်ကသာ ငြင်းနေပေမယ့် အောက်ကတော့ ဖေဖေလေးလိုးကောင်းအောင် ပေါင်ကို ကားပေးနေမိသည်။ ဖေဖေလေးကလည်း သူ့လီးနဲ့ အပေါက်တည့်တာနဲ့ လီးကို ဖိသွင်းတာမို့ နုစောက်ပတ်ကို သပ်လျိုခံလိုက်ရသလိုပါပဲ။ တစ်စို့စို့ကြီး ခံစားလိုက်ရလို့

(ဖေဖေလေးး နာတယ် နာတယ်)

(အေးပါ ခဏလေး ခဏလေး လိမ်မာပါတယ်)

ပြောပြောဆိုဆို လီးကို ဆောင့်လိုးလိုက်တာမို့

(ဗြဲ ဗျိ ဗျိ)

(အားး သေပါပြီ ဖေဖေလေးရယ်)

နာလိုက်တာရှင် မီးစနဲ့ ထိုးခံလိုက်ရသလိုဘဲ။ နဖူးက ချွေးတွေတောင် ထွက်လာသလို နုပေါင်လေးတွေဆို တုန်နေတာ တဆတ်ဆတ်နဲ့ဘဲ။ နုလည်း ဖေဖေလေးကို လက်သီးနဲ့ တအုန်းအုန်း ထုပစ်လိုက်သည်။ ဖေဖေလေးကတော့ သူ့လီးကို နု စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထည့်ထားပြီး လီးနဲ့စောက်ပတ်ကို တစ်သားတည်းကျအောင် ကပ်ထားပြီး ငြိမ်နေသည်။ နုလည်း အနာနည်းနည်း သက်သာလာသည်။

(ဖေဖေလေး သမီးကိုမသနားဘူး၊ နာလိုက်တာ ပြဲသွားပြီထင်တယ်)

ဆိုတော့ ဖေဖေလေးက နုနဖူးလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းရင်း

(နာသွားလားး ဆောရီးနော် သမီးလေး)

(မနာပဲနေမလား၊ ဖေဖေလေးလီးကြီးက အာ့လောက်ကြီးနေတာကို)

မျက်စောင်းထိုးရင်းပြောတဲ့ နုကို ဖေဖေလေးက ကြည့်ပြီး သဘောကျလို့ရယ်ရင်း

(ကြီးတော့ မကောင်းဘူးလား)

(ကောင်းဘူး နာတယ်)

နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီးပြောနေတဲ့ နုကိုကြည့်ပြီး ဖေဖေလေး အသဲယားတယ်ထင်တယ်။ နုပါးကို ဘယ်ညာနမ်းပြီး

(ချစ်လိုက်တာ သမီးရယ်)

(ဟင့် ဘာချစ်တာလဲ သူများကိုလုပ်နေပြီး)

(ချစ်လို့ လိုးတာလေ သမီးကလည်း)

(အာ ရှက်တယ် မပြောနဲ့)

စကားပြောနေတာမို့ စောစောက နာတာလည်း ပျောက်သွားသလိုပဲ။

(ချစ်တယ် သမီးလေးရယ် တအားချစ်တယ်)

ဖေဖေလေးက နု ခံနိုင်ပြီဆိုတာ သိတာမို့ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးပြန်တော့ ကောင်းလိုက်တာ မပြောတတ်အောင်ပဲ။ လိုးပေးနေတဲ့ ဖေဖေလေးမျက်နှာကိုကြည့်ရင်း နု နမ်းချင်လာလို့ ဖေဖေလေးပါးကို နမ်းတော့ ဖေဖေလေးက

(ဖေဖေလေးကို ချစ်လား)

(မချစ်ပဲ မယားအလုပ်ခံမလားး)

(ဟာ အာ့ဆို သမီးက ဖေဖေလေးရဲ့ မယားလေးနော်)

(သွားပါ သူများကို အတင်းလုပ်ပြီးတော့)

(မသွားနိုင်သေးဘူး၊ ဒီစောက်ဖုတ်လေးကို ဗွက်ပေါက်အောင် လိုးဦးမယ်)

ပြောပြောဆိုဆို နုကို အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။ နုကလည်း ဖေဖေလေးဆောင့်ရင် အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးတော့ ဖေဖေလေးအကြိုက်ပေါ့။ နုရဲ့အပျိုစောက်ပတ်ကို လိုးရလို့လား မသိဘူး ဖေဖေလေးက အမေ့ကို လိုးသလောက် မကြာဘဲ နုစောက်ပတ်လေးထဲ သူ့လီးရည်တွေ ပန်းထည့်တော့ စောက်ပတ်လေးထဲမှာ ရေနွေးပူစီးသလို ခံစားရသလို နုထဲကလည်း အရည်တွေပြန်ထွက်သလို ဖေဖေလေးလီးကို စောက်ပတ်က ညှစ်ဖမ်းထားမိသည်။ ဖေဖေလေးက သူ့လီးကို အဆုံးသွင်းထားပြီး နုပေါ်မှာ မှောက်အိပ်ရင်းက

( ကောင်းလိုက်တာ သမီးလေးရယ်)

တဲ့။ ဖေဖေလေးက ကောင်းတယ်ဆိုတော့ နု ဝမ်းသာမိတာ အမှန်ပါပဲရှင်။

ပြီးပါပြီ။



ချစ်တူနှစ်ကိုယ် (စ/ဆုံး)

ချစ်တူနှစ်ကိုယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံ မောင်မောင်နှံ

မို့မို့….ဒီလူကြီးကို ကြည့်လို့မရ…မျက်နှာကြောကို မတည့် လူကောင်ကြီးက ကြီးသလောက် စကားသံကချွဲချွဲနဲ့ သူ့နာမည်က မျိုးဝင်းသူ တဲ့….။ မမခင်သီတာကလည်း တစ်မျိုး ဘယ်လိုနားလည်ရမှန်းမသိ။ မို့မို့မျက်နှာကြောမတည့်သော လူကြီးက မမနှင့် အိမ်မှာ အတူ လာနေမယ်တဲ့….မမယောက်ျားယူမှာလားလို့မေးတော့….

“ မို့မို့…နားမလည်သေးပါဘူး ညီမလေးရယ်….” 

တဲ့….ပြီးတော့ မို့မို့ကငယ် သေးတယ်တဲ့….။ မို့မို့…မငယ်တော့ဘူးလို့ ပြန်ပြောချင်လိုက်တာ….မပြောရဲလို့….မို့မို့အသက် (၁၅) နှစ်ထဲရောက်နေပြီ….အပျိုဖြစ်တာ တောင် တစ်နှစ်ကျော်ပြီ…ပြီးတော့အထက်တန်းကျောင်းသူ ( ၉ ) တန်းတောင် ရောက်နေပြီ…။ 

အဲဒီလူကြီး ဘယ်လောက်ကြာအောင် လာနေမှာလဲ လို့မေးတော့…မသိသေးဘူးတဲ့….ကောင်းရော….။အရင်တုန်းက အဲဒီလူကြီး အိမ် ကို ခဏခဏလာဖူးတယ်။ မို့မို့ကို ဆက်ဆံတာ သူငယ်နှပ်စားလေးလိုဆက်ဆံသလိုပဲ….မကြိုက်ပါဘူး။ ပြီးတော့ရှိသေးတယ်….လူကို ကြည့်ရင် မျက်နှာကိုကြည့်ပေါ့….သူကဒီလိုမဟုတ်ဘူး….မို့မို့ တစ်ကိုယ်လုံးကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားနေတဲ့ မျက်လုံးမျိုးတွေနဲ့ ကြည့်တတ် တယ်။ မို့မို့သိပါတယ်….ဒီလူကြီးအိမ်မှာလာနေရင် မမနဲ့အတူတူအိပ်မယ်ဆိုတာကိုလေ….မို့မို့စိတ်ညစ်တယ်….မမကိုလည်း မပြောရဲ ဘူး။ 

မမခင်သီတာက မို့မို့ရဲ့ အစ်မအရင်းခေါက်ခေါက်မဟုတ်ပေမယ့် တစ်ဝမ်းကွဲအစ်မ….ပြီးတော့…မို့မို့ကိုမိဘလိုစောင့်ရှောက်လာခဲ့သူ… မို့မို့  ( ၄ ) နှစ်သမီးလောက်က မို့မို့ အဖေနဲ့အမေ နောက် မမခင်သီတာရဲ့ အဖေနဲ့အမေ မမရဲ့အစ်ကို သူတို့အားလုံး တွံတေးတူးမြောင်းထဲ မှာ သင်္ဘောနစ်တဲ့ထဲပါသွားကြသည်။

အဲဒီနောက် မို့မို့ကို မမခင်သီတာက ပြုစုပျိုးထောင်လာခဲ့ရသည်။ ဒီတော့ မို့မို့က မမခင်သီတာကို မလှန်ရဲတာလည်း မဆန်းပေ….။ အဲဒီ မျိုးဝင်းသူ ဆိုတဲ့လူကြီး အိမ်မှာလာနေရင်….ဘယ်လိုဆက်ပြီးစခန်းသွားရပါ့မလဲ ဟူသောအတွေးတွေက မို့မို့၏စိတ်ကို ညစ်နွမ်း စေလေသည်။ 

အစိမ်းရောင် မီးလုံးလေးက ဖိုက်ဝပ်(က်)လေးပင် ဖြစ်ပေမယ့် အမှောင်ကြီးစိုးမှုကြောင့် အခန်းထဲတွင်လင်းလင်းထိန်ထိန်ဖြစ်နေ သည်။ မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ အင်္ကျ ီကျယ်သီးလေးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ရင်း အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေသော ခင်သီတာ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသည်။ ခင်သီတာမှာ ရှက်ရွံ့အားနာသော မျက်နှာလေးဖြင့် မျိုးဝင်းသူကို ကြည့်ရင်း….

“ အို…အို….နေပါစေ….ကိုဝင်းရယ်….သီတာ့ ဖာသာဖြုတ်ပေးပါ့မယ်….” ဟု ပြောရှာသည်။ 

“ ရှက်မနေပါနဲ့ သီတာရယ်….ကိုဝင်း ဖြုတ်ပေးပါ့မယ်….ဟုတ်လား….”

ပြောရင်း….မျိုးဝင်းသူက ရဲရဲတင်းတင်းပင်ဖြုတ်ပစ်လိုက်လေရာ ဘရာစီယာလေး မလုံမလဲကာကွယ်ထားသော ခင်သီတာ၏ ရင်သား နှစ်မွှာမှာ ရုန်းကန်၍ထွက်လာတော့ရာ….ဒါကိုကြည့်ရင်းမျိုးဝင်းသူ၏ မျက်လုံးများ ဝင်းလက်၍သွားသည်။ 

“ သီတာက သိပ်လှတာပဲ….ဒါကြောင့်…ကိုဝင်းက သိပ်ချစ်နေမိတာ….”

မျိုးဝင်းသူက ပြောရင်း….သူမ၏ ဘရာစီယာလေးရော ထမီကိုပါ ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်လေတော့ရာ ခင်သီတာမျက်နှာလေး ရဲကနဲဖြစ်သွား ရလေသည်။ သူမ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ပေါင်ရင်းမှ အတွင်းခံ အသားကပ်ဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးမှလွဲ၍ ဖြူဖွေးပြီး ဝင်းဝါသော အသား ဆိုင်တွေက မျိုးဝင်းသူ၏ စိတ်တွေကိုထလို့မဆုံးအောင် ဖြစ်နေချေသည်။ 

“ အို….ကိုဝင်းကလည်း ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ….”

လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ရင်ဘတ်ပေါ်ယှက်တင်ရင်း ခင်သီတာက ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောလိုက်သည်။ 

“ နေပါအုံး….သီတာရယ်….ကိုဝင်း အားရအောင်ကြည့်ပါရစေအုံး….သီတာ တစ်ကိုယ်လုံးက တကယ့်ကိုချစ်စရာကြီး….ဟင်း…ဟင်း ….ကိုတော့ သိပ်ချစ်နေပြီ အချစ်ရယ်….သိပ်ချစ်နေပြီ….”

မျိုးဝင်းသူက တုန်ယင်သောအသံဖြင့် တတွတ်တွတ်ပြောရင်းက ခင်သီတာ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုဆွဲချွတ်လိုက်ရာ လက် လေးဆစ်ခန့်ဟာသွားပြီး….အတွင်းမှ ဝင်းဝါသော ဖားခုံညှင်းမို့မို့လေးက ဝင်းကနဲပေါ်ထွက်လာတော့ရာ….မျိုးဝင်းသူမှာ စိတ်ကို မချုပ်တီး နိုင်တော့သည့်အလား….သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးအားကြုံးကနဲပွေ့ဖက်၍ သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီးနောက်…ကျော့ရှင်းသော သူမ ၏ လည်တိုင်လေးကိုအငမ်းမရနမ်းလိုက်ရာ….ခင်သီတာမှာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားပြီး….ခင်သီတာမှာ မျက်နှာလေးကိုမော့၍ နီ တာရဲနှုတ်ခမ်းလေးနှစ်မွှာက ဖွင့်ဟ၍လာသည်။ 

မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာအား နှုတ်ခမ်းခြင်းတေ့၍ အသက်ကိုအောင့်ကာခပ်ပြင်းပြင်းနမ်းယူလိုက်ရာ….ခင်သီတာမှာ မျက်လုံးများပြာ ဝေသွားတော့သည်။ ထို့နောက်…မျိုးဝင်းသူကသူမ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲ၍ချွတ်ရာ ခင်သီတာကလည်း အယ်နေသောဖင်ကြီးကိုကြွ၍ပေးသဖြင့် ဘောင်းဘီလေးမှာ ကျွတ်ထွက်သွားပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေး တစ်ခုလုံး ဘာအဝတ်အစားမှမရှိတော့ဘဲ…ကိုယ် လုံးတီးလေးဖြစ်သွားလေသည်။ 

မျိုးဝင်းသူသည် ခင်သီတာ ကိုယ်လုံးလေးအား မွေ့ယာပေါ်သို့အလိုက်သင့်လေးချပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့….ခင်သီတာ၏ ရှိုက် ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်တို့ဖြင့်ကိုယ်လုံးလေးမှာ မီးရောင်စိမ်းလဲ့လဲ့အောက်ဝယ် မြင်ရသူအသက်ရှူမှားလောက်အောင် အလှကြီးလှနေပေသည်။ ဝင်းဝါသော အသားစိုင်များအောက်ဝယ် ပိတုံးရောင်ဆံနွယ်လေးများကဖရိုဖရဲလေးကျနေသောကြောင့် ခင်သီတာ၏ အလှမှာ စာဖွဲ့မကုန်နိုင်အောင် ဖြစ်နေလေသည်။ 

မောက်မို့ဖောင်းကြွလျှက်ရှိသော သူမ၏ ရင်သားနှစ်မွှာမှာလည်း သူမမှာ ပက်လက်လေးနေသည်ဖြစ်၍နံဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်သို့ အိစက်နေကြလင့်ကစား သိသိသာသာကြီးပင် မို့မောက်ထနေပြီးအသက်ရှူလိုက်တိုင်း ထ၍နေလေသည်။ 

မျက်စိအောက်ဝယ် ထင်ထင် ရှားရှားကွင်းကွင်းကွက်ကွက်မြင်နေရသော ခင်သီတာ၏ အလှကြောင့် မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်တွင်းမှာလည်း ရမ္မက်မီးကတညီးညီးခေါ်ဆောင် လာခဲ့ပြီး မုန်ယိုနေသော ဆင်ကြီးပမာဖြစ်လာခဲ့ကာ….သူ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်များကိုချွတ်ချလိုက်တော့သဖြင့် တုတ်ခိုင်သောသူ၏ လီး ကြီးမှာ ဖြောင့်တန်းထောင်မတ်စွာထွက်ပေါ်လာလေတော့သည်။ 

မျိုးဝင်းသူသည် သူမ၏ ကိုယ်ဘေးတွင် အလိုက်သင့် ဝင်အိပ်လိုက်ပြီးနောက်....ခင်သီတာ၏နို့သီးလေးများကို ပါးစပ်ဖြင့် အငမ်းမရ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ယူလိုက်လေရာ….ခင်သီတာ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာကာမစိတ်တွေ တရိပ်ရိပ်တက်လာရသည်။ သူမ၏ မျက်နှာကို ကြည့် လိုက်တော့ ရမက်ခိုးရီဝေနေသည့်မျက်လုံးများဖြင့် သူ့အားပြန်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ နီနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ 

“ ချစ်တယ်နော်….သိလား….”

“ ချစ်တာပေါ့….ကိုဝင်း ရယ်….”

ခင်သီတာ၏ ညို့မြူတောင့်တသော အသံလေးက မျိုးဝင်းသူ၏ ရင်ကို လှုပ်ခတ်စေသည်။ထို့နောက်….မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ အိ တင်းပြီး ထိရက်စရာမရှိသော ပေါင်တန်ထွားထွားကြီးများအားသူ၏ဒူးခေါင်းကြီးဖြင့် ထိုးကာခွဲလိုက်ပြီးနောက် ပေါင်တံဖွေးဖွေးကြီးများ ကြားသို့ဝင်လိုက်သည်။ 

ထိုအခိုက်….ခင်သီတာ၏ ပေါင်တံကြီးအရင်းမှ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ဟက်တက်လေးကွဲနေပြီးအဆင်သင့်လေးဖြစ်နေလေသည်။ မျိုး ဝင်းသူသည် အစွမ်းကုန် မာန်ထနေသော သူ၏လီးတန်ကြီးထိပ်ဖူးအား ညာလက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီးနောက်….ခင်သီတာ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကြားမှ တွင်းဝလေးဆီသို့ ဖိကပ်၍ ထောက်လိုက်သည်။ 

“ အို….ဟင့်….”

ခင်သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ထို့နောက်….လီးကိုအားနှင့်အသာဖိ၍ သွင်းလိုက်ရာစောက်ခေါင်းထဲသို့ တဒစ် ဒစ်နှင့် တထစ်ချင်း နစ်ကာဝင်သွားတော့သည်။ 

“ ဗြစ်…ဗြစ်….အင့်….အင့်….အင်း….ဗြစ်…..ဗြစ်….ဟင်း…..ဟင်း…..”

ခင်သီတာမှာ မျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီးအား သူမ၏ သွယ်တန်းသော လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ထားပြီးနောက်….တဟင်း ဟင်းဖြင့် ညီးညူနေလေသည်။ မျိုးဝင်းသူက လီးကိုတစ်ခါတည်းအရင်းထိဖိမသွင်းသေးဘဲ တစ်ဝက်လောက်တွင် ရပ်ထားလိုက်ပြီး နောက်….အသာပြန်၍ ဆွဲနှုတ်လိုက်ရာခင်သီတာ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများမှာ လီးဖြင့်ကပ်၍ အလိုက်သင့်လန်၍ ပါလာ သည်။ 

ထို့နောက်….လီးကို ဒစ်ပေါ်မှ ပြန်၍ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ထိုအတိုင်းထပ်၍လုပ်ပေးလိုက်ရာ….ခင်သီတာ၏ စောက်ခေါင်းလေး အတွင်းဝယ် အရည်ကြည်လေးများစိမ့်၍ထွက်လာတော့သည်။ ထို့ကြောင့်….မျိုးဝင်းသူက သူ၏လက်များကို ခင်သီတာ၏ ဂျိုင်းအောက်မှ လျှို၍ပုခုံးကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲ၍ လီးကို အဆုံးထိဆောင့်၍ သွင်းလိုက်လေသည်။ 

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်…..”

ခင်သီတာ၏ စုပ်ထိုးသံလေးမှာ တကျွတ်ကျွတ်ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ 

“ ဖြေးဖြေး လုပ်ပါ ကိုရယ်….”

“ နာလို့လား….သီတာ…”

“ ဟင့်အင်း….ဟင့်အင်း….”

ခင်သီတာက ခေါင်းလေးကို ရမ်းပြလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်….မျိုးဝင်းသူက အားတက်လာပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၍ လိုးတော့သည်။ 

“ ပြွတ်…ဗြစ်….ပလွတ်….ပြွတ်….ဟင့်….အင့်…..ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်…..”

ခင်သီတာ၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများမှာ စင်းကျနေပြီး….အောက်နှုတ်ခမ်းလေးမှာပြုံးယောင်သန်းနေသည်။ ဒါပေမယ့် မျိုးဝင်းသူက အားမရသေးပါ….

“ အားမရသေးဘူး….အချစ်ရယ်….”

သူ၏ပါးစပ်ကို ခင်သီတာ၏ နားတစ်ဖက်သို့ဖိကပ်၍ ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ 

“ အဟင့်…ကိုကလည်းကွယ်….”

“ ချစ်လို့ပါ သီတာရယ်….ကိုဝင်း အားရအောင် လုပ်ပါရစေနော်….”

“ ဟင်း….ကိုကတော့ သိပ်ကဲတာပဲ သဘော သဘော….သီတာက အကိုစိတ်တိုင်းကျ ချစ်တာကို ခံရမယ့် သူပါကိုရယ်….”

မျိုးဝင်းသူမှာ ခင်သီတာစကားကြောင့် ပီတိဖြစ်သွားသည်။ 

“ ဟင်း….ဒါကြောင့်….သီတာ့ကို ချစ်ရတာ….”

တုံယင်သော အသံဖြင့်ပြောရင်း သူမ၏ ပါးမို့မို့လေးနှစ်ဖက်ကို သွက်သွက်ကြီးနမ်းလိုက်သည်။ထို့နောက်….ခေါင်းအုံးတစ်လုံးအား ဆွဲ ယူပြီး ခင်သီတာ၏ ကားစွင့်အိစက်ကာ လိုးရက်စရာမရှိသောတင်သားထွားထွားကြီးများအောက်သို့ ထိုး၍ ခုလိုက်ရာ….ခင်သီတာ၏ ခါး လေးမှာကော့တက်လာပြီးနောက်….ဆီးခုံလေးမှာပို၍ မောက်လာလေသည်။ 

မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးက အရင်းမှအဆုံးတိုင်မြုပ်နေပြီး အဖျားက သားအိမ်ဝကို ထောက်ကာခင်သီတာရင်ထဲ ကျဉ်နေအောင် ခံစားရ သည်။ ခင်သီတာက ပေါင်တန်ကြီးကို ကား၍ ဒူးကိုထောက်၍ကားပေးလိုက်မိသည်။ မျိုးဝင်းသူသည် ကာမရမ္မက်မီးကြောင့် မျက်တောင် များစင်းကျနေသည်။

ခင်သီတာ၏ မျက်နှာလေးအား သူ၏ရီဝေသော မျက်လုံးကြီးများဖြင့် စူးစူးဝါးဝါးကြည့်နေရာမှအံကိုတကျွီကျွီမြည် အောင် ကြိတ်လိုက်ပြီးနောက်….ခင်သီတာ၏ ပခုံးအား အားယူ၍ဆွဲကာကုတင်တစ်ခုလုံး သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်အထိ ခပ် ကြမ်းကြမ်းလိုးတော့သည်။ 

“ ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အ….ဟ….ဗြစ်….ဗြွတ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….”

ခင်သီတာကလည်း သူမ၏ တင်သားကြီးများကို အချက်ကျကျပြန်၍ ကော့ပေးနေပြန်ရာ နှစ်ဦးသားမှာအရသာတွေ့၍ ကာမကြော တွင် နစ်မြောနေကြလေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ နှစ်ဦးသားမှာကာမဂုဏ်အမြင့်ဆုံးကို အရောက်လှမ်းလိုက်ကြပြီး….တစ်ဦးကိုယ်တစ်ဦးလွတ်ထွက်သွားမည်စိုးသည့်အလား ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုကြား လေမဝင်နိုင်အောင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးပွေ့ဖက်၍ ထားလိုက်ကြလေ သည်။ မောဟိုက်နွမ်းနယ်သော သက်ပြင်းချသံကြီးများက ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲပေါ်ထွက်လာကြသည်။ 

“ သီတာ….”

မျိုးဝင်းသူ၏ အသံ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ပေါ်ထွက်၍ လာပါသည်။ 

“ ကို…”

“ ကိုဝင်းတော့….သီတာ့ကို တကယ်ပဲစွဲမိနေပြီ….အချစ်ရယ်…..သီတာရော….ကို့ကိုမချစ်ဘူးလားဟင်….သီတာ့ကို ခွဲရမှာတောင် ကြောက်နေပြီ….”

ခင်သီတာက မျက်လုံးများကို မှိတ်ကာ မှိန်း၍နားထောင်နေသည်။ ထိုအချိန်ဝယ် စောက်ခေါင်းထဲမှအံ၍ကျလာသော သုတ်ရည်များ က သူမ၏ တင်ပါးဆုံကြီးနှစ်ခုကြားသို့ တစိမ့်စိမ့်စီး၍ ကျလာသည်။ 

“ လွှတ်ပါအုံး….ကိုဝင်း ရယ်….ဟိုဟာတွေကို သုတ်ပါရစေအုံး….”

ခင်သီတာက ပြောလိုက်သဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်၍အိပ်နေရာမှ သူမ၏ ပါးလေးတွေကိုခပ်ဖွဖွနမ်းပြီး မထချင်ထချင်နှင့် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ လီးကြီးက ပြွတ်ကနဲနေအောင်ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ 

“ သီတာရော….ကို့ကို မချစ်ဘူးလားဟင်….”

မျိုးဝင်းသူက အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်မှိန်းနေရာမှ ခင်သီတာအား ပြန်၍မေးလိုက်သည်။ သူ၏လီးကြီးမှာ အရည်များဖြင့် စိုနေပြီး ပျော့ခွေ၍ကျနေသည်။ ခင်သီတာက အဝတ်စတစ်ခုဖြင့်သူမ၏ပေါင်ကြားကို သုတ်နေရင်းက မျိုးဝင်းသူအား မျက်လုံးလေးထောင့်ကပ် ကာကြည့်လိုက်ရင်း….

“ ချစ်တာပေါ့ ကိုရယ်….” ဟု ပြန်ပြောလိုက်သည်။ 

မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဆစ်ကနဲစွဲကာ ရင်ခွင်ထဲသို့ သွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက်…ခင်သီတာ၏ပျောင်းနွဲ့သော ခါးလေး ကို သူ၏ လက်တန်ကြီးဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းခြင်း တေ့ကာအားရပါးရစုပ်ယူလိုက်လေသည်။ ခင်သီတာမှာ မျက်လုံးလေးများ စင်းကျသွားပြီးနောက်….မျိုးဝင်းသူ၏ကျောပြင်ကြီးကို ပြန်၍ဖက်တွယ်ထားသည်။ သူမ၏ ဖောင်းမို့အိစက်သော ရင်သားများက မျိုးဝင်း သူ၏ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို ဖိကပ်နေသဖြင့် တစ်ဦး၏ရင်ခုန်သံကို တစ်ဦးက ကြားနေရလေသည်။

အတန်ကြာတော့မှ……

“ ချစ်….နောက်တစ်ခါလုပ်ကြရအောင်…..”

“ နေပါအုံး ကိုရယ်….ကို့ ဟိုဟာတွေကို သုတ်လိုက်အုံး….ဒီအတိုင်းဆိုမကောင်းဘူး….ပေး ပေး…သီတာသုတ်ပေးမယ်…..”

ပြောပြောဆိုဆို ခင်သီတာက မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးကို သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီးနောက်အဝတ်စဖြင့် သေချာစွာ သုတ် ပေးနေလေသည်။ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးကြီးက ခင်သီတာ၏ လက်ထဲတွင်တဖြေးဖြေးထ၍ တင်းတောင်လာသည်။ ဒါကိုကြည့်၍ ခင်သီတာက ပြုံးလိုက်သည်။ 

“ ကဲ….ဒီတစ်ခါတော့….သီတာ့အလှည့်ပေါ့….”

ခင်သီတာက ခပ်ညူညူလေးပြောလိုက်ရင်းက ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်တန်ကြီးများစင်း၍ အိပ်နေသောမျိုးဝင်းသူ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ သူမ၏ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ခွ၍ထိုင်လိုက်သည်။ စောင့်ကြောင့်လေးထိုင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည့်အလျှောက်….သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်မွှာမှာကွဲဟဟလေးဖြစ်၍နေပြီး မျိုးဝင်းသူ၏ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ကြီး ဖြစ်၍နေသော လီးတန်ကြီးနှင့် တဲ့တဲ့မတ်မတ်ကြီး ဖြစ်၍နေသည်။ 

ခင်သီတာသည် လီးထိပ်ဖူးကြီးအား သူမ၏ စောက်ပတ်ဝတွင် ထိုးသွင်းမြှုပ်နံှလိုက်ပြီးနောက် အသာဖိ၍ထိုင်ချလိုက်လေရာ မာကြော တောင့်တင်းနေသော လီးတန်ကြီးမှာ အိကနဲ အရင်းတိုင်မြုပ်၍ ဝင်သွားလေရာမျိုးဝင်းသူက အားမလိုအားမရနှင့်ပင် လီးကြီးကို အပေါ် သို့ မြှောက်ကော့ပေးလိုက်မိလေသည်။ 

“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်…..ဒုတ်…..” 

ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးပမာ ကျော့ရှင်းနေသော ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် အလှကြီးလှနေသော ခင်သီတာ၏ကိုယ်လုံးလေးက သူ့အပေါ် သို့ အုပ်မိုးနေရုံမျှမက အောက်ပိုင်းမှာလည်း လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ်ချောင်းလုံး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဝင်၍နေလေ ရာ…..မျိုးဝင်းသူမှာ ကာမစိတ်များတရိပ်ရိပ်တက်နေရလေသည်။ 

ခင်သီတာသည် သူမ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မျိုးဝင်းသူ၏ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသို့ အုပ်မိုးထားပြီးနောက် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းမှာ လည်း ခပ်ဖြေးဖြေးခြင်း အထက်အောက် ဖိချလိုက် လှုပ်ရှားပေးနေရာမျိုးဝင်းသူအဖို့ တသိမ့်သိမ့် တစိမ့်စိမ့်နှင့် ကာမဂုဏ်အရသာကို အစွမ်းကုန်ခံစားနေမိလေသည်။ 

ခင်သီတာ၏စောက်ခေါင်းလေးကလည်း ဆွဲငင်ဓာတ်တစ်မျိုးရှိနေသည်။ တစ်ချက် တစ်ချက် သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှနေ၍ သူ၏လီးတန်ကြီးအား ရစ်ပတ်ကာဆွဲ၍ စုပ်ယူလိုက်သကဲ့သို့ ခံစားရသဖြင့်အတွေ့မှာ ထူးလွန်းလှလေသည်။ 

“ ပြွတ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလပ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်…..ဗြစ်….”

“ ကောင်းရဲ့လား…..ကိုရယ်…..”

ခင်သီတာက မျိုးဝင်းသူ၏ မျက်နှာအား ပြုံးပြုံးလေးကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။ 

“ ကောင်းတာပေါ့ သီတာရယ်….သိပ်ကောင်းတာပဲ….ဒါကြောင့်မို့လည်း ကိုဝင်းက….သီတာ့ကိုမခွဲနိုင်တာပေါ့….”

မျိုးဝင်းသူက ကာမခိုးများရီဝေသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် ခင်သီတာအားကြည့်ကာ ပြန်ပြောလိုက်သည်။လက်ကလည်း ခင်သီတာ၏ တင်ပါးထွားထွားအိအိကြီးကို အရသာခံကာ ဆုတ်ညှစ်ကိုင်တွယ်၍နေလေသည်။ ခင်သီတာကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်း လေး ဖိ၍ဖိ၍ ဆောင့်ပေးနေရာမှသူမ၏ကြီးထွားမို့မောက်သော ရင်သားနှစ်မွှာအား မျိုးဝင်းသူ၏ မျက်နှာပေါ်သို့ ဝဲ၍ဝဲ၍ ချပေးနေသဖြင့်မျိုးဝင်းသူက အငမ်းမရစုပ်ယူလိုက်ရာ နို့သီးခေါင်းလေးများမှာ မာကျောနေပြီး ခင်သီတာ၏တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း တဟင်းဟင်းဖြစ်လာ ပြီး….သူမ၏ တင်သားကြီးကိုလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးပေးလေသည်။ 

“ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….ပြွတ်….ဗြွတ်.....ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်….အင့်….အ….အ….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်…..ဗြစ်…..”

အတန်ကြာအောင် အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပြီးတဲ့နောက် ခင်သီတာက လီးတန်ကြီးကိုအရင်းထိမြုပ်သည်အထိ သူမ၏ ဆီးခုံလေးနှင့် ဖိကပ်ထားရင်းက မျိုးဝင်းသူ၏ ပါးပြင်အား သူမ၏ပါးကလေးဖြင့်မှေးကာ ကပ်ထားတော့သည်။ 

သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှလည်း ချွဲ ကျိကျိအရည်များကစိမ့်ထွက်လာပြီး မျိုးဝင်းသူ၏ ဆီးခုံပေါ်သို့ တသွင်သွင်စီးကျလာသည်။ ခင်သီတာ၏ နွမ်းဟိုက်သောသက်ပြင်းချသံ လေးမှာ ဟင်းကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။ မျိုးဝင်းသူက အလိုက်သိစွာဖြင့် အောက်မှနေ၍သူမ၏ခါးလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ပွေ့ ဖက် ထားလေသည်။ 

“ သီတာ….ပြီးသွားပြီလား….”

“ အင်း…..”

ခင်သီတာက သက်ပြင်းချသံလေးနှင့်အတူ ပြန်ပြောလိုက်သည်။ 

“ ဒါ့ပြင် သီတာ နားချင်နားအုံးလေ….”

“ အို….ကို မှ မပြီးသေးဘဲဟာ….”

“ ကိစ္စမရှိဘူး….ကို တလှည့်လုပ်ပေးအုံးမှာပေါ့….”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် မျိုးဝင်းသူက ခင်သီတာ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဘေးသို့လှိမ့်၍ချလိုက်ရာစောက်ခေါင်းထဲရှိ လီးတန်ကြီးမှာ ပြွတ်ကနဲ ပြန်၍ ထွက်သွားလေသည်။ မျိုးဝင်းသူက သူ၏လီးတန်ကြီးတွင်ပေနေသော ခင်သီတာ၏ သုတ်ရည်များအား အဝတ်စတစ်ခုဖြင့် သုတ်ပစ်လိုက်ပြီးနောက်….ခင်သီတာအားဖက်ကာ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို သွက်သွက်လက်လက်ကြီးနမ်းပစ်လိုက်သည်။ 

“ သီတာ…ဒူးထောက်ပြီး ကုန်းပေးနော်….” 

ခင်သီတာကလည်း အလိုက်သိစွာဖြင့် သူမ၏ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောက်လိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်အထက်ပိုင်းကိုမှောက်၍ချလိုက်ရာ သူမ၏ ဖြူဖွေးအိစက်နေသော တင်သားကော့ကော့ထွားထွားကြီးမှာအထက်သို့ထောင်နေပြီး စောက်ဖုတ်လေးက နောက်သို့ပြူးထွက်နေလေ သည်။ 

မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ကော့ကော့ထွားထွား တင်ပါးကြီးနောက်မှနေ၍ ဒူးထောက်လိုက်ပြီးနောက် နောက်သို့ပြူးထွက်နေသောခင်သီတာ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာအား လက်မနှင့်ဖြဲ၍ သူ၏လီးတန်ကြီးကို တေ့လိုက်ပြီးလျှင်သူမ၏ နွဲ့နှောင်းသော ခါးလေး ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရဆွဲကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ 

“ ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်….အမေ့….”

ခင်သီတာမှာ အရှိန်ဖြင့် အရှေ့သို့ ငိုက်ကျသွားသည်။ 

“ ဖြေးဖြေးလိုးပါ ကိုရယ်….”

ခင်သီတာက တောင်းပန်သံလေးနှင့် ပြောလိုက်သော်လည်း မျိုးဝင်းသူကတော့ ရမ္မက်ရှိန်ကိုမထိန်းနိုင်တော့သည့်အလား ခင်သီတာ ၏ တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီးများကို အငမ်းမရဆုပ်နယ်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်၍ ဆောင့်၍လိုးသည်။ 

“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဒုတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်….ဒုတ်….အင့်….အင့်…..အမေ့….ဗြစ်….ဗြစ်….ဒုတ်…အင့်….ဟင့်…..ဗြစ်….ဗြစ်….ဗြွတ်….အ…..အား…..”

မျိုးဝင်းသူက ဆောင့်၍လိုးနေရင်း အားမလိုအားမရဖြစ်လာဟန်ဖြင့် ခင်သီတာ၏ခပ်ကားကားထောက်ထားသော ဒူးနှစ်လုံးကို ဆွဲစိ လိုက်ရာ စောစောက ဟက်တက်ကလေးကွဲနေသောသူမ၏ စောက်ပတ်လေးမှာ စေ့သွားပြီးနောက်….ကျဉ်းကြပ်သွားပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖိညှစ်၍ထားလေသည်။

ထိုအခါတွင် သူမ၏ စောက်ပတ်မှာ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးတန်ကြီးကို အားရပါးရဆုတ်ထားသလိုဖြစ်ကာအရသာရှိလှ သည်။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ရင်သားထွားထွားကြီးနှစ်မွှာကို ညှစ်ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီးနောက်အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် အားရပါးရဆောင့်လေရာ ခင်သီ တာမှာလည်း အောက်မှနေ၍ တင်သားကြီးများကိုအချက်ကျကျ ကော့ကာထောင်ကာ ပေးနေမိတော့သည်။ 

“ ဗြစ်….ပလွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်…..ဟင့်…ဟင့်….ပြွတ်…..ဗြစ်…..ဟင့်….ဟင်း……”

နောက်ဆုံးတွင်တော့ မျိုးဝင်းသူ၏ လီးတန်ကြီးအတွင်းမှ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များက စစ်ကနဲ စစ်ကနဲပန်းထွက်လာပြီး သူမ၏ သားအိမ်အတွင်းသို့ ပန်းဝင်သွားလေတော့ရာ ခင်သီတာမှာ တဟင်းဟင်းညီးရင်းမောဟိုက်နွမ်းနယ်စွာဖြင့် အိပ်ယာပေါ်သို့ ဝမ်းလျှားမှောက်၍ ကျသွားတော့ရာ မျိုးဝင်းသူမှာလည်း သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မလွတ်တမ်းဆွဲထားရင်း သူ၏လီးကြီးကို အတင်းဖိကပ်ထားကာ ခင်သီတာ ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်လျက်ကျသွားလေတော့သည်။ 

“ မို့မို့….ညက အိပ်ပျော်ရဲ့လား….”

“ ဟင်….အို….”

ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်၍ငေါင်နေသော မို့မို့တစ်ယောက် အသံလာရာသို့ကြည့်လိုက်တော့အိပ်ခန်းထဲသို့ဝင်ကာ သူ့ထံလျှောက်လာ သော မျိုးဝင်းသူ ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး ‘ အို ’ ကနဲ ရှက်သွေးဖြာ၍ခေါင်းလေးငုံ့ထားလိုက်မိသည်။ ညက မမခင်သီတာနှင့် မျိုးဝင်းသူတို့ဆီမှ အသံများကိုကြားရသဖြင့်မနေနိုင်ဖြစ်ပြီး ဂျက်ချမထားသော မမတို့အခန်းကို အသာလေးဟပြီး ကြည့်နေမိသည်။ ဒါကို ဒီလူကြီးအမှတ် တမဲ့ တွေ့သွားခဲ့တာဖြစ်မည်။ 

“ ပြောပါအုံး….မို့မို့ရဲ့….အိပ်ပျော်ရဲ့လားလို့….”

သူမ၏ အနားတွင် ရပ်လိုက်သော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ဆံပင်လေးတွေကို လက်ဖြင့်သပ်ရင်းသူမ၏မျက်နှာလေးကို ကြင်ကြင်နာနာ လေး ငုံ့၍ကြည့်နေရင်းမှ ထပ်၍မေးလာပြန်သည်။ 

“ မသိဘူး…”

“ ဟဲဟဲ….မို့မို့က ကိုယ်တို့ကို ချောင်းကြည့်ပြီး….ခံချင်နေတာမဟုတ်လား….”

မျိုးဝင်းသူက မို့မို့၏ ပုခုံးသားလုံးလုံးလေးတစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ရင်းမေးသည်။ မို့မို့ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာသည်။ မို့မို့ကိုကြည့်ရင်း မချင့်မရဲဖြစ်လာသောမျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းလိုက်သည်။ 

“ အို….ကျွတ်…..ကျွတ်…..မမ တွေ့လိမ့်မယ်….”

“ သီတာ ခုလေးတင် ဈေးသွားဝယ်တယ်နော်….တစ်နာရီကျော်လောက်မှ ပြန်လာမှာ…..”

ပြောလည်းပြော မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ အဝတ်အစားတွေကို ဆွဲချွတ်သည်။ မို့မို့ဘာမှမပြော….ရုန်းဖယ်ခြင်းလည်းမပြု….ညကတည်း က သူတို့ကိုကြည့်ရင်း ‘ မျိုးဝင်းသူကသူမကိုလုပ်ရင်ကောင်းမှာပဲ ’ ဟု ခဏခဏတွေးမိသားဖြစ်သည်။ မို့မို့က တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေလည်း ကင်းကွာသွားရော…မျိုးဝင်းသူက သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့….မို့မို့အား သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းရင်းက နို့လေးတွေကိုညှစ်သည်။ 

“ အာ…ဟာ….ဦးကလည်း အရမ်းဘဲ….”

နို့အုံအိအိလေးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်နယ်မိသဖြင့် မို့မို့က ညီးသည်။ လက်တစ်ဆုပ်စာလေးသာရှိသောနို့အုံလေးမှာ မျိုးဝင်းသူ၏ လက် ထဲတွင် ဆုတ်ချေအနယ်ခံနေရပြီး ကျန်တစ်လုံးမှာလည်း ပါးစပ်ဖြင့်တပြွတ်ပြွတ်….အစို့ခံနေရသည်။ မို့မို့၏ နို့အုံလေးမှာ တဖြေးဖြေးဆူ ကြွလာသည်။

လက်တစ်ဆုပ်လောက်သာရှိသော်လည်း ဆုပ်နယ်ရတာကောင်းလှသလို စို့ရတာလည်း ကောင်းလှသည်။ မျိုးဝင်းသူ၏ အနိုးအဆွများမှာ ထိမိလွန်းသဖြင့် မို့မို့ထံမှ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းလေးနှင့် ညီးသံလေးများထွက်ပေါ်၍လာသည်။ မျိုးဝင်းသူက သူမ၏ ပေါင်တံလုံးလုံးလေးများ ဗိုက်သားပြန့်ပြန့်လေးနှင့်ဖင်သားအိအိကားကားကြီးများအား တလှည့်စီနှံ့အောင် ဆုပ်ကိုင်ပေးပြီးနောက်….စောက်ပတ်အုံဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်သို့ ရွေ့လိုက်သည်။ 

စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လက်ဖြင့်ဆွဲပွတ်လိုက်သည့်အခါ မို့မို့မှာ ဖင်ဆုံကြီးကြွသွားပြီးတဟင်းဟင်းညီးသံလေးများ ထွက်သွားသည့်အပြင် အရည်ကြည်လေးများ စိုရွှဲ၍ကျလာသည်။မွှေးကြိုင်နုအိလှသော မို့မို့၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အငမ်းမရနမ်းလိုက်၊ လျှာဖြင့် ယက်လိုက်လုပ်ရင်း…မို့မို့တစ်ယောက်အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဟု တွက်ဆ၍ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မျိုးဝင်းသူက တက်၍ခွလိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် သူမ၏ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်ဝသို့ သူ၏လီးတန်ကြီးကိုတေ့၍အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လျှောတိုက်၍ ပွတ်ဆွဲပေးနေလေသည်။ 

“ ဟင့်….ဟင့်….ဦး….ဘာလုပ်နေတာလဲ….ဟင့်….”

စိတ်မရှည်စွာဖြင့် ညီးပြောလေး ပြောလိုက်ပြီး မို့မို့က သူမ၏ စောက်ပတ်အုံပေါ်ရှိ ပူနွေးမာတောင်နေသောလီးတန်ကြီးအား လက်နှစ် ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့….မချင့်မရဲဖြစ်လာပုံဖြင့် မို့မို့ကသူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး လီးထိပ်ကို စောက် ပတ်ဝတွင်တေ့ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးကို ကော့တင်လိုက်စဉ်မျိုးဝင်းသူကလည်း ဖိ၍သွင်းလိုက်တော့ရာ လီးကြီးမှာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တစ် ဝက်လောက်ထိုးဝင်သွားလေသည်။ 

“ ဗြစ်….ဗြစ်….အို…အီး….ဗြစ်….”

“ ဗြစ်….ဗြစ်….အီး….အီး….အား…..အား….ပြွတ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်…..”

“ မို့မို့….နာလား….”

လေးငါးချက်လောက် ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးအပြီးတွင် မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ 

“ ဟင့်အင်း….ရပါတယ်…..ဆောင့် ဆောင့် မို့မို့ မနာဘူး….ခံနိုင်တယ်…..”

ဖင်ဆုံကြီးကို ပြန်ကြွပေးရင်း မို့မို့က ပြောလိုက်သည်။ မျိုးဝင်းသူက မို့မို့၏ ပုခုံးသားလေးများအားဂျိုင်းကြားမှလျှိုဆွဲပြီး…သူမ၏ နှုတ် ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်ကာ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း တိုးဝင်နေသောလီးတန်ကြီးကို ဖိဖိသွင်းနေရသည်မှာ အရသာထူးလှပေသည်။ 

မို့မို့၏ မွှေး ကြိုင်နုအိနေသောလုံးလုံးကျစ်ကျစ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ထားရသည်မှာနွေးထွေးစီးပိုင်၍အရသာရှိလှသလို….ဖောင်းအိနေသော စောက်ခေါင်းလေးကလည်းဝင်နေသောလီးတန်ကြီးကို မဆန့်မပြဲငုံထားရသဖြင့် ရှိရင်းစွဲထက် ပိုမိုဖောင်းကြွ၍နေကာ လီးကြီးဖိဝင်သွားတိုင်း ချိုင့်ချိုင့်သွားရပြီး လီးကြီးထွက်လာတိုင်း စုကြွ၍ ပါလာကြသည်။ 

အဝင်အထွက် လုပ်နေသည့် လီးတန်ကြီးကို နေရာမပေးနိုင်သည့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကလီးတန်ကြီးကို အတင်းကြီးရစ် ပတ်ထားလေရာ မျိုးဝင်းသူမှာ အရသာတွေ့လှပေသည်။ မို့မို့၏ ဖင်ကြီးကိုမွေ့ယာထဲအိကျသွားအောင်လိုက်၍ဆောင့်နေပြီး ကောင်းသ ထက်ကောင်းလာကာ တစ်ချက် တစ်ချက်အဆုံးထိဝင်နေပြီး ဆီးခုံခြင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်သံက စည်းချက်ကျကျထွက်ပေါ်၍လာသည်။ 

မို့မို့ကလည်း သူမ၏ ပေါင်တံလေးနှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ကား၍ ပေးထားသည်။ သူမ၏ ဖင်ဆုံကိုလည်းအပေါ်က ဆောင့်ချက်နှင့်အ ညီ ပြန်ကော့ပေးမိသည်။ သူမ၏ စိတ်ထဲမှာလည်း မရိုးမရွနှင့် အရူးအမူးဖြစ်ကာမျိုးဝင်းသူ၏ ကျောပြင်ကြီးကို လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုး သည့်အလား အတင်းပင် ပြန်ဖက်ထားမိသည်။ထို့ကြောင့် ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းနှင့် လီးအဝင်ပိုများပြီး ဆီးခုံချင်းပူး၍ပူး၍ ကပ်သွားရ သည်။ 

“ ဗြစ်…ဗြစ်….ဗြစ်….ဟင်း….ဟင်း….ဗြစ်….ဟင်း…..ဟင်း….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြွတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်…..အား…..အ….”

လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံး ဝင်နေပြီမို့ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ဆို့ကြပ်စွာခံစားနေရသည်။ သို့ရာတွင်ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသော လီးကြီးက အရူးအမူးဖြစ်လောက်စရာ ထူးခြားသော အရသာများကိုပေးနေသည်။ မာတင်းနေသည့် လီးတန်ကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်း သားများအား ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်တိုက်နေမှုသည် သူမ၏ ရင်ထဲတွင် ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲပင် ခံစားနေရသည်။ 

လေးလံသော ကိုယ်လုံးကြီးက အပေါ်ကဖိဆောင့်ပေးနေမှုကိုလည်းကောင်း၊ ကြီးထွားရှည်လျားလှသည့် လီးတန်ကြီးအား မဆန့်မပြဲနှင့်ကျဉ်းကြပ်လှသည့် ဖောင်း ဖောင်းအိအိ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ မညှာမတာအဆုံးထိဖိသွင်းခြင်းကိုသော်လည်းကောင်း၊ လီးဝင်လီးထွက် ဆောင့်ချက်များက စောက် ခေါင်းထဲအောင့်သက်သက်ဖြစ်နေသည်ကိုလည်းကောင်း မို့မို့မမှုတော့ မညီးညူတော့ ကျေကျေနပ်နပ်ပင်အချက်ကျကျ ကော့ကော့ပြီး အလိုးခံလျှက်ရှိလေသည်။ 

“ မို့မို့…ကောင်းလားဟင်….”

“ ကောင်းတယ် ဦး…နည်းနည်းတော့ အောင့်တယ်….ဒါပေမယ့် ခံနိုင်ပါတယ်….ဦးဟာကြီးကအရှည်ကြီးပဲနော်….မို့..ချက်နားထိ ရောက်သလားမသိဘူး….ပြီးတော့…ကျင်လိုက်တာ….မို့ ဟာလေးအရမ်းနာကျင်အောင် ခံစားရတယ်သိလား….”

ဆောင့်ချက်ကိုရပ်၍ ဆီးခုံချင်းဖိကပ်ကာ ပြောနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ 

“ မို့ မခံနိုင်ရင် ပြော…ဦး လျှော့လိုးမယ်….”

“ သြော်….ဦး ကလည်း ခံနိုင်ပါတယ်….ဒီလောက်အထိ ခံပြီးပြီပဲဟာ လိုးမှာသာလိုးစမ်းပါ….”

မို့မို့က ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးပြောလိုက်သဖြင့် ခဏနားနေမှုကိုရပ်ကာ မျိုးဝင်းသူကခပ်ဖြေးဖြေးဆောင့်သည်။ သူမ၏ ပုခုံးသားတင်း တင်းလေးကို ဆွဲပြီးလိုးနေရာမှ သူမ၏ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက် မွေ့ယာပေါ်သို့ လက်ထောက်ကာ ဆောင့်လိုးသည်။ 

“ ဗြစ်….ဗြစ်….အင့်….အင့်….ဗြစ်….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြွတ်….ဗြစ်…..”

လူလုံးချင်းကွာသွားသဖြင့် ဖောင်းနေသော စောက်ပတ်အုံသေးသေးလေးထဲသို့ ကြီးထွားရှည်လျားသောလီးတန်ကြီးတစွပ်စွပ်နှင့် တိုး ဝင်နေပုံမှာ မို့မို့ စိတ်ထစရာဖြစ်နေသည်။ မျိုးဝင်းသူ ကလည်းမြင်နေရသလိုမို့မို့ကလည်း မြင်နေရသည်။ မနက်ဖက်အလင်းရောင် အောက်တွင် နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီလိုးနေ ခံနေကြလေသည်။ 

“ ဦး….မို့ ကို ခုလိုနေ့တိုင်းလုပ်ပေးမှာလား….ဟင်….”

မျိုးဝင်းသူ ပြုံးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး အရသာသိသွားပြီး တန်းတန်းစွဲဖြစ်နေသည်။ 

“ လုပ်ပေးမှာပေါ့….မို့မို့ရဲ့….”

“ အင်း….မမ မရှိတဲ့အချိန်မှ လုပ်ရမှာနော်….”

“ ဒါပေါ့….မို့မို့ရဲ့ သူသိလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ….”

“ နောက်ရှိသေးတယ်….ဦး…မမ ကို မလုပ်နဲ့တော့ မို့ ကိုပဲလုပ် ရတယ်….”

“ အာ….ဒါကတော့….”

မျိုးဝင်းသူ စိတ်ထဲ ‘ မိန်းမတွေများ ’ ဟုတွေးရင်း ပြုံးမိလိုက်ပြန်သည်။ 

“ တတ်နိုင်သမျှ ရှောင်နေပေါ့….ဘာလဲ….မို့ကို လုပ်ရတာ မကောင်းလို့လား….”

“ ဟာ….မဟုတ်ပါဘူး….”

နှုတ်ခမ်းစူ၍ မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောတော့ မျိုးဝင်းသူ ပြာပြာသလဲ ပြန်ပြောသည်။ 

“ ဦး….အကြိုက်ပြောပေါ့ မို့ အကုန်လုပ်ပေးမယ်….”

“ ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ…”

မျိုးဝင်းသူ ပုံစံပြောင်းသည်။ မို့မို့၏ ဖြောင့်ဆင်းသော ပေါင်တန်လေးနှစ်ချောင်းကို ဒကောက်ကွေးမှလက်ဖြင့်မတင်လိုက်သည်။ မွေ့ ယာနှင့် ကပ်နေသော ဖင်လေးကကြွတက်သွားပြီး စောက်ပတ်လေးကပို၍စူဖောင်းထွက်လာသည်။ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်အုံ လေးထဲသို့ လီးကြီးကိုအဆုံးထိစိုက်စိုက်လိုးသည်။ လီးဝင်ကာ အလိုးခံနေရသော မို့မို့အတွက် ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ခံစားနေရသည်။

သို့သော် မို့မို့ မအော်…မညီး….မရုန်း နာကျင်နေမှုကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်မဆန့်မပြဲ မတန်တဆ လီးနှင့် စောက်ပတ်အတွေ့ကို မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ကြိတ်မှိတ်၍ ခံနေလေသည်။ နာခြင်း၊အောင့်ခြင်းထဲတွင် ကောင်းခြင်း၊ ဆိမ့်ခြင်းများ ပါဝင်နေ သည်ကို သူမသိရှိခံစားနေရပြီဖြစ်လေသည်။ 

ဒကောက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို မ၍လှန်တင်ပြီး ခပ်တင်းတင်းချုပ်ကိုင်ကာ ဝက်တုတ်တုတ်သလိုချုပ်ပြီးစိတ်ပါလက်ပါ အားရပါးရ မညှာ တန်းဆောင့်လိုးနေသော မျိုးဝင်းသူမှာ ကောင်းသထက်ကောင်းလာပြီးပြီးချင်လာချေပြီ….။

မကြာမီမှာပင် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ် များ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာပြီးစောက်ခေါင်းလေးထဲ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တိုးဝင်နေသော လီးတန်ကြီးမှ ပူနွေးပြစ်ချွဲသော သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သွားစဉ်မှာပင်….မို့မို့ခမျာမှာလည်း မျိုးဝင်းသူက အတင်းဖိထားသည့်ကြားမှကော့တက်လာပြီး….တဟင်းဟင်းဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှသုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာလေတော့သည်။ ပြီးတော့….မျိုးဝင်းသူ၏ လည်ပင်းကြီးကိုလှမ်းဖက်လိုက်လေတော့သည်။ 


ပြီးပါပြီ


မှတ်ချက် ။          ။ မြန်မာပြည်တွင် တချိန်က ခေတ်စားခဲ့သော အပြာစာအုပ်ပေါက်စန လေးများမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြပေးပါသည်။



Friday, April 28, 2023

မှားတာရှိရင် တောင်းပန်ပါတယ် (စ/ဆုံး)

မှားတာရှိရင် တောင်းပန်ပါတယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ  - အာသာပြေ (မန်း)

ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်နဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ချစ်မိကြပြီဆိုရင် သူတို့ရဲ့ ရင် ထဲမှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သဝန်တိုတဲ့စိတ်တွေ ကိန်းအောင်းမိကြပေသည်။ ဒီလိုတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် သဝန်တိုမိကြတဲ့နေရာမှာလည်း တချို့သော ယောက်ျားလေးက သဝန်တိုတာ ပိုသလို တချို့ကြတော့ မိန်းကလေးက သဝန် တိုတဲ့ စိတ်ပိုတတ်ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမအထင်ပြောရရင် သဝန်တိုစိတ်ကို ခံစားရတာကတော့ မိန်းကလေးက ပိုလိမ့် မယ်ထင်ပါသည်။ မိန်းကလေးဆိုတာက ခန္ဓာကိုယ်ကအစ အသဲနှလုံးထိ နုနယ်ပျော့ပျောင်းကြသူတွေပါ။ ကျမ အလုပ်ထဲ ရောက်တော့ ကိုမျိုးနောင်ဆိုတဲ့သူနဲ့ ချစ်ကြိုက်မိပါတယ်။ ကျမတို့ ကုမ္ပဏီက စားသောက်ကုန်ရယ်ဒီမိတ်တွေ ထုတ်လုပ်တဲ့ ကုမ္ပဏီတစ်ခုပါ။ ကျမက ရုံးမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်ရပါသည်။ 

ကိုမျိုးနောင်ကတော့ ကုန်ပစ္စည်းပို့ရတဲ့ကားကို မောင်းတဲ့ ဒရိုင် ဘာပါ။ ကုန်ပစ္စည်းပို့တဲ့ကားမှာ ဒရိုင်ဘာအပြင် ပစ္စည်းထုတ်ပြီးပို့ဖို့ ကောင်လေးနှစ်ယောက်နဲ့ စာရင်းဇယားလုပ်ဖို့ မိန်းက လေးတစ်ယောက်တို့လည်း လိုက်ပါရပါသည်။ ကိုမျိုးနောင်တို့ ကားမှာလိုက်ရတဲ့ မိန်းကလေးက သက်သက်စိုး ဆိုတဲ့ မိန်းက လေးဖြစ်ပါတယ်။ အသက်က ကျမနဲ့တန်းတူဖြစ်ပြီး ချောတာလှတာလည်း ကျမနဲ့ တန်းတူပါပဲ။ ခုခေတ် ပုဂ္ဂလိက လုပ်ငန်းမှန် သမျှမှာ ချောချောလှလှမိန်းကလေးတွေကိုသာ ရွေးပြီးခန့်ကြတာပါ။ ဒီလိုချောချောလှလှတွေကြားမှာ အဲဒီ သက်သက်စိုး ဆို တဲ့ မိန်းကလေးနဲ့ ကျမ ရီမွန်အေး ဆိုတဲ့ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ဟာ ကျမတို့ ကုမ္ပဏီမှာ အချောအလှဆုံးလို့ ပြောရမှာပါပဲ။

အဲဒီလို ကျမနဲ့ တန်းတူယှဉ်နိုင်တဲ့ သက်သက်စိုး ဆိုတဲ့ မိန်းကလေးဟာ ကျမချစ်သူ ကိုမျိုးနောင်ရဲ့ ကားမှာ တစ်နေ ကုန်လိုက်ပါနေရပြီး ကားပေါ်မှာလည်း ကိုမျိုးနောင်ရဲ့ဘေးမှာ ကပ်လျက်သား အမြဲထိုင်ထိုင်ပြီး လိုက်နေတော့ ကျမရင်ထဲက သဝန်တိုစိတ်ဟာ တဖြေးဖြေးကြီးထွားရင့်သန်လာပြီး နောက်ဆုံးမှာ ကိုမျိုးနောင် ကိုဖွင့်ပြီး သမုတ်တဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။ ကိုမျိုးနောင်ကလည်း ကျမသူ့ကို ဒီလိုမဟုတ်တာကို နည်းနည်းမှ မခံပါဘူး။ လေသံမာမာနဲ့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တစ်ခါမှမပြောခဲ့ဖူးတဲ့ ကျမတို့ ချစ်သူနှစ်ယောက်ဟာ ရန်တွေ့စကားများတဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ရပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မခေါ်မပြောဘဲနေတဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။ 

ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ ကိုမျိုးနောင်ဟာ သက်သက်စိုးကို ခါတိုင်းထက်တောင်ပို ပြီး အလေးပေးနေတယ်လို့ ကျမတစေ့တစောင်း အကဲခတ်လိုက်မိတာနဲ့ ကျမကလည်း သူ့ကိုရွဲ့ချင်စိတ်နဲ့ ကျမတို့ ရုံးမှာ ကျမကို စိတ်ဝင်စားနေပြီး ကျမကို တခြားသူတွေထက်ပိုပြီး အရေးပေးနေတဲ့ ကျမတို့ အထက်က ကြီးကြပ်တဲ့လူကြီးပေါ့။ အသက်ကတော့ (၃၀) လောက်ပဲရှိပါသေးတယ်။ ကိုသီဟဆိုတဲ့သူနဲ့ ကျမဟာ ခါတိုင်းထက်ပိုပြီး အကျွမ်းတဝင်နေပြလိုက် တာပေါ့။ ကိုသီဟက ကျမကို စိတ်ဝင်စားနေတယ်ဆိုတာကိုလည်း ကျမရဲ့ချစ်သူ ကိုမျိုးနောင်ကပဲ ကျမကို အရင်က ပြော ထားခဲ့တာပါ။ “ ဒီလူကြည့်တာ မကြိုက်ဘူး ” “ ဒီလူ့စကားက ရိသဲ့သဲ့နဲ့ ” စသဖြင့်ပေါ့။ ဒါကြောင့် ကျမ သတိထား အကဲခတ် ကြည့်လိုက်တော့ ဟုတ်ပါတယ်။ ကိုသီဟက ကျမကို စိတ်ဝင်စားနေတာ အမှန်ပါပဲ။

ကိုသီဟကလည်း လူပါးတစ်ယောက် လူနပ်တစ်ယောက်ပါ။ ကိုမျိုးနောင်နဲ့ ကျမ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အဆင်မပြေလို့ သူ့ကို ကျမ ခါတိုင်းထက် အရောဝင်နေတာကို သိနေပုံရတဲ့အပြင် ကျမနဲ့ ကိုမျိုးနောင်တို့ အဆင်မပြေတာက လည်း သက်သက်စိုးကြောင့်ဆိုတာကို ကိုသီဟ ရိပ်မိပုံရပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့ ကျမက ဒီလိုပြောနိုင်တာလဲဆိုရင် ကိုသီဟက ကျမကို စကားအဆက်အစပ်မရှိ အမှတ်မထင် စကားတစ်ခွန်းပြောလိုက်တာကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။

   “ ရီမွန်...ကားလိုက်ချင်လား....မသက်နဲ့ လဲပေးမယ်...” တဲ့...ဘယ်ရမလဲ ကျမကလည်း သူ့ကို တစ်ခွန်းထဲ ပြန်ပြော လိုက်တယ်။

   “ နေပူပါတယ်...ရုံးမှာ ကိုသီဟတို့နဲ့ အဆင်ပြေပါတယ်...” လို့ပေါ့...

ဒီလိုနဲ့ ကျမနဲ့ ကိုမျိုးနောင်တို့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အဆင်မပြေတာကနေ အပြတ်ပြတ်နဲ့ နှာခေါင်းသွေး ထွက်ဖို့ ဖြစ်လာရပါသည်။ တစ်နေ့ အလုပ်ပိတ်ရက်တစ်ရက်မှာ ကိုမျိုးနောင် တို့ကားက ကိုရန်ပိုင်ဆိုတဲ့သူဟာ ကျမနေတဲ့ အဆောင်ကိုရောက်လာပြီး တွေ့ခွင့်တောင်းတာနဲ့ ကျမလည်း ထွက်တွေ့လိုက်ပါသည်။ 

ကိုရန်ပိုင်က အရေးကြီးတဲ့စကား နှစ်ယောက်ထဲပြောချင်သည်ဆို၍ အဆောင်ဧည့်ခန်းထဲကနေ အပြင်ဘက် ခြံဝန်းထဲမှာရှိတဲ့ သစ်ပင်အောက်က ခုံတန်းလျား ပေါ်ကို ရွေ့ပြီး ထိုင်လိုက်ကြပါသည်။ ကိုရန်ပိုင်က အခုသူပြောတဲ့ကိစ္စကို ဘယ်သူကိုမှ ပြောမပြရန်နှင့် မရီမွန်ဘက်က နာ ကျဉ်း၍ အခုလိုလာပြောရတာဖြစ်ကြောင်း စကားကိုအစချီပြီး အဖြစ်အပျက်လေးတစ်ခုကို သူပြောပြပါသည်။ အဲဒီအဖြစ်အ ပျက်လေးတစ်ခုက ဇာတ်လမ်းလေး တစ်ခုလိုပါရှင်....

   “ မသက်....ကိုယ်နဲ့ ခဏလိုက်ခဲ့ပါလား....”

ကားဂိတ်တွင် ကားစောင့်နေသော သက်သက်စိုး လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

   “ အိမ်အထိပို့ရင် လိုက်ခဲ့မယ်....”

   “ ပို့ပေးမယ်....”

သက်သက်စိုးက မျိုးနောင်၏ ဘေးသို့ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ကားဘီးများက ညင်သာစွာလိမ့်၍ သွားသည်။

   “ မသက် အချိန်ရမလား....လမ်းမှာ ဝင်စရာရှိလို့....”

   “ မကြာဘူး မဟုတ်လား....”

   “ မကြာပါဘူး....ခဏလေးပါ....အော်....ဒါနဲ့ မသက်ကို ကိုယ်ပြောထားတာ ဘယ်လိုလဲ...ဟင်....”

   “ အင်း...ကိုမျိုးနောင်က ရီမွန်နဲ့ ကိစ္စပြီးသွားပြီဆိုတာကို ကျမ လေ့လာကြည့်တော့ ကိုမျိုးနောင် ပြောတာ မှန်ပါ တယ်....”

   “ အဲဒီတော့....”

   “ ကျမက ဘာပြောရအုံးမှာလဲဟင်....”

သူ့ကို မျက်နှာလေးမော့၍ ပြောလိုက်သော သက်သက်စိုး၏ မျက်နှာကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။

   “ အဟင်း....အကို...ကလဲ....”

သက်သက်စိုးနေတာက လှိုင်သာယာ တမာကုန်းတွင်ဖြစ်ကာ သူတို့စီးလာသောကားက မီးခွက်ဈေးကျော်သည်နှင့် လမ်းတစ်လမ်းထဲ ချိုးဝင်လိုက်ပြီး အိမ်တစ်အိမ်ရှေ့တွင် ရပ်လိုက်သည်။

   “ လာ...မသက်....”

သက်သက်စိုး ဘာမှမပြောမိ။ မျိုးနောင် နောက်သို့ ကားပေါ်မှဆင်းပြီး လိုက်လာခဲ့သည်။ အိမ်က သော့ခတ်ထားပြီး ခတ်ထားသောသော့ကိုဖွင့်၍ အိမ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် မျိုးနောင်က အိမ်ရှေ့တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်များကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သက်သက်စိုး၏ အနားသို့ ပြန်၍ လျှောက်လာပြီး ခပ်တွေတွေလေး မတ်တပ် ရပ်နေသော သက်သက်စိုးကို ဖက်၍နမ်းသည်။ တခဏအတွင်းမှာပင် ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ်၌ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်ထိတွေ့မှု ကြောင့် ရမ္မက်သွေးများ ကြွလာသည့် သက်သက်စိုးက မျိုးနောင်ကို ပြန်၍ဖက်ထားကာ ပူနွေးသော အနမ်းများဖြင့် တုန့်ပြန်ပါ တော့သည်။ 

တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အငမ်းမရ နမ်းနေကြရင်းက မျိုးနောင်သည် တဖြေးဖြေး သက်သက်စိုးကို အတွင်း ခန်းထဲထိခေါ်၍ လာခဲ့သည်။ အတွင်းခန်းထဲတွင် ကုတင်တစ်လုံးနှင့် အိပ်ယာတစ်စုံတို့က အဆင်သင့်ရှိနေလေသည်။ မျိုးနောင်သည် သက်သက်စိုးကို တဖြေးဖြေးခေါ်လာရင်းက ကုတင်နှင့် သက်သက်စိုး ကျောလဲကပ်မိရော ကိုယ်လုံးလေးကို ဖိ၍ ကုတင်ပေါ်သို့ လှဲစေပြီးမှ သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကိုလည်း ကုတင်ပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ မျိုးနောင်သည် သူကိုယ်တိုင်ပါ ကုတင်ပေါ်သို့တက်လိုက်ပြီး သက်သက်စိုး၏ နှုတ်ခမ်းများကို အတင်းပင်ဖိကပ်၍ နမ်းလေ သည်။ 

သက်သက်စိုးမှာ တစ်လောကလုံးကို မေ့သွားသည်။ မကြာလိုက်ပါချေ...။ မျိုးနောင်၏ လက်က သက်သက်စိုး၏ ဆူ ဖြိုးသော ရင်သားများကို အင်္ကျီပေါ်မှ ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ရင်း သက်သက်စိုး၏ အင်္ကျ ီများကို ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ မငြင်း ဆန်တဲ့ သက်သက်စိုးမှာ အိုကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားရသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း မျိုးနောင်ကတော့ ထွက်ပေါ်လာသော သက်သက်စိုး၏ နို့အုံဖွေးဖွေးလေးများကို တလှည့်စီငုံ့၍ စို့ပေးရင်းက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီများကို ချွတ်လိုက်သည်။ 

ပြီးတော့ သူ၏ လက်တစ်ဖက်က သက်သက်စိုး၏ ဆီးခုံမို့မို့လေးဆီသို့ တင်လိုက်ပြီး ဖွဖွလေးပွတ်ပေးလိုက်ရာ သက်သက်စိုး၏ ကိုယ် လုံးလေးမှာ တလူးလူးတလွန့်လွန့်ဖြင့် လှုပ်ရှား၍နေသည်။ မကြာမီမှာပင် မျိုးနောင်ကကြုံး၍ထလိုက်ပြီး သက်သက်စိုး၏ ထဘီလေးကိုဆွဲ၍ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ “ ဟင် ” ဟူသော အာမေဋိတ်အသံလေးဖြင့် သူမ၏ မျက်နှာလေးကို တစ်ဖက်သို့လှည့် ကာ မျက်လုံးလေးများကို စုံမှိတ်ပစ်လိုက်သည်။

မျိုးနောင်ကတော့ သူ၏ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ကာ သက်သက်စိုး၏ ပေါင်နှစ်လုံးကိုမြှောက်လျက် မာတောင်၍နေသော သူ၏ လီးတန်ကြီးကို စူစူလေးဖောင်းနေသော သက်သက်စိုး၏ စောက်ပတ်တွင် တေ့ကာဖိသွင်းလိုက်ရာ စောက်ပတ်ထဲတွင် စောက်ရည်လေးများမှာ စိမ့်ထွက်နေပြီဖြစ်၍ လီးတန်ကြီးမှာ လျှောကနဲ ဝင်သွားပြီး သက်သက်စိုးမှာ ကော့၍တက်သွား သည်။

   “ ဗြစ်...ဗြစ်...စွပ်...ဖွတ်....”

   “ ပြွတ်....ပြွတ်...ဖွတ်...ဖွတ်....ပြွတ်....”

   “ အမလေး....အား....အင်း....” 

ဟူသော သက်သက်စိုး၏ အသံလေးများမှာ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်ပေါ်လာပြီး သက်သက်စိုး၏ မျက်နှာလေးက ရှုံ့မဲ့လျက် ခံစားရခက်နေလေသည်။ ဒါပေမယ့် မကြာမှီအချိန်မှာတော့ သက်သက်စိုး၏ ညီး သံလေးများမှာ ပျောက်ကွယ်သွားလျက် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာလည်း တဖြေးဖြေးငြိမ်၍ သွားတော့ရာ မျိုးနောင်သည် သက်သက်စိုး၏ နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်၍ အားပါးတရဆောင့်၍ လိုးတော့သည်။ ထိုသို့ အားပါးတရ ဆောင့်လိုးရင်းမှပင် မျိုးနောင် က သက်သက်စိုး၏ နို့သီးလေးများကိုပါ ချေမွ၍ ပေးနေပြန်သေးရာ သက်သက်စိုးခမျာ ကာမဇောများကြွလျက် တစ်ကိုယ်လုံး အီဆိမ့်၍နေရလေသည်။

   “ ချစ်တယ်....သက်ရယ်....”

   “ ချစ်....ချစ်...အားရအောင်ချစ်စမ်းပါ....ကိုရယ်....ဟင်း....အင်း....”

   “ ဖွတ်...ပြွတ်...စွပ်....ဖွတ်....အင်း....ဖွတ်....အင်း....ကို..ရယ်....ဟင်း....ဟင်း....”

အတန်ငယ်မျှကြာသွားသောအခါတွင်တော့ မျိုးနောင်နှင့် သက်သက်စိုးတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပျောက်ကွယ်သွားမှာစိုးသည့်အလား အတင်းပင်ဖက်ထားကြရင်းက နှစ်ယောက်စလုံးသည် တဖြေးဖြေးငြိမ်ကျ သွားကြလေတော့သည်။

မိန်းမပျိုလေး တစ်ယောက်အနေဖြင့် နားမထောင်သင့်သော စကားများဖြစ်သဖြင့် တစ်တစ်ခွခွပြောပြနေသော ရန်ပိုင်ကို ကျမ ရီမွန်အေးက မတားခဲ့မိပါ။ ကျမရဲ့ချစ်သူ မျိုးနောင်နဲ့ သက်သက်စိုးတို့ရဲ့ ချစ်ဗျူဟာကို နားထောင်ရင်း ကျမရဲ့ ရင်ထဲက အသဲနှလုံးတွေ ထုတ်ပစ်ခံလိုက်ရသလို ရင်ထဲမှာဟာပြီး ကျမဟာ စက်ရုပ်တစ်ရုပ်နှယ် ဖြစ်နေရပါသည်။ ကိုရန်ပိုင် ပြောပြသော အကြောင်းအရာများထဲတွင် ယုတ္တိရှိသည် မရှိသည်ကိုလည်း ကျမ မစဉ်းစားမိပါ။ စကားတွေ အကြောင်းအရာ တွေက ရှေ့နောက်ညီညွတ်ရဲ့လားဆိုတာကိုလည်း ကျမ မဝေခွဲမိပါ။

   “ ကျနော် ပြန်ဦးမယ်....ရီမွန်အေး...ဒီကိစ္စကို ကျနော် ပြောတဲ့အကြောင်း ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့...ရီမွန်အေး ဘက် က ကျနော် မကျေနပ်လို့ လာပြောတာပါ....” 

ဆိုပြီး ကိုရန်ပိုင် ထပြီးပြန်သွားတဲ့အထိ ကျမသူ့ကို ဘာစကားမှပြန်မပြောဖြစ် လိုက်ပေ။ ကျမ ကျောက်ရုပ် စက်ရုပ်တစ်ရုပ်နှယ် နေရာမှာပဲထိုင်၍ ကျန်ခဲ့ရပါသည်။ ပူဆွေးသောကတွေက ကျမ ရင်မှာအ ပြည့်ပါ။ စဉ်းစားရင်း တွေးရင်းနဲ့ အဲဒီပူဆွေးသောကတွေဟာ တဖြေးဖြေးလျော့ပါးလာပြီး ဒေါသဆိုသောအရာက ကျမရင်ထဲ ကို တဖြေးဖြေးဝင်ရောက်လာရပေတော့သည်။

ဒီနေ့ရုံအလုပ်တွေ များနေတာကြောင့် ကျမဟာ ရုံးဆင်းချိန်ထက်ကျော်ပြီး နောက်ကျနေရပါတယ်။ အလုပ်တွေပြီးလို့ ပစ္စည်းတွေသိမ်းဆည်းပြီး နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ညနေငါးနာရီခွဲနေပါပြီ။ ရုံးခန်းထဲကို ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ ကိုသီဟတစ် ယောက်ထဲပဲရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရပြီး ကျမလှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ ကိုသီဟဟာ ကျမဆီကို လျှောက်လာပါသည်။ ပြီးတော့ ကျမရဲ့စားပွဲရှေ့က ကုလားထိုင်မှာဝင်ထိုင်လိုက်ပါသည်။

   “ ကိုသီဟ...မပြန်သေးဘူးလား....”

   “ ခုပဲပြန်တော့မှာပါ....ရီမွန်ကို မေးစရာရှိလို့....”

   “ မေးလေ....”

   “ ရီမွန်နဲ့ မျိုးနောင်တို့ အခြေအနေဘယ်လိုရှိလဲ....”

   “ ပြီးသွားပါပြီ....သူနဲ့ ကျမနဲ့ ဘာမှမဆိုင်တော့ပါဘူး....”

   “ ဒါဆိုရင်...ကိုယ် ရီမွန်ကို တစ်ခုလောက်ပြောပါရစေ....”

   “ အင်း...”

သူဘာပြောမယ်ဆိုတာကို ကျမရင်ထဲမှာကြိုပြီး သိနေသလိုပါပဲ ကျမသူ့ကို “ အင်း ” ဆိုပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပါ တယ်။

   “ ကိုယ်...ရီမွန်ကို ချစ်တယ်...ဘဝတစ်လျှောက်လုံး လက်တွဲသွားပါရစေ....”

ကျမ သူ့ကို အသာလေးစိုက်ကြည့်နေမိပါတယ်။ ကိုသီဟက တော်တော်လာတဲ့သူပဲ။ အများတကာလို ချစ်တဲ့အ ကြောင်းပြောရုံတင်မဟုတ်ဘဲ ကျမကို အတည်တကျရည်ရွယ်ကြောင်း ပေါ်လွင်အောင် ဘဝတစ်လျှောက်လုံး လက်တွဲခွင့် တောင် တောင်းနေပါရောလား...။

   “ ရီမွန်...သဘောထားကို ကိုယ်သိပါရစေ....”

ထပ်ဆင့်ပြီး သူကပြောလာပါသည်။

   “ မစောလွန်းဘူးလား ကိုသီဟ...ချက်ချင်းကြီးဆိုတော့ ကျမကို အထင်သေးသွားမှာပေါ့....”

   “ မစောပါဘူး ရီမွန်...အချိန်ယူတယ်ဆိုတာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အကြောင်းမသိ ဓာတ်မသိတဲ့လူတွေ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အကဲခတ်စဉ်းစားဖို့ အချိန်ယူတာပါ....”

   “ ခက်တာပဲရှင်....”

   “ ရီမွန်နဲ့ ကိုယ်တို့က ဒီမှာအတူအလုပ်လုပ်လာတာ ကြာလှပြီပဲ...ကိုယ့်အကြောင်းလည်း ရီမွန် သိနေတာပဲ...ကိုယ့် အပေါ်မှာ ဘယ်လိုသဘောထားရှိရှိ....ရီမွန် ကိုယ့်ကို အခုတခါထဲသာ ပြောလိုက်ပါ....”

ကျမ စိတ်အိုက်သွားရပါသည်။ မပြောလို့လည်း ပြီးတော့မည်မဟုတ်ပါ...။ ပြီးတော့ ကိုမျိုးနောင်ကို အရွဲ့တိုက်ချင်တဲ့ စိတ်နဲ့ ကျမသူနဲ့ တတွဲတွဲနေကတည်းက ကျမ သူ့အပေါ်မှာ သာယာမိနေတာအမှန်ပါ။ အခု ကိုမျိုးနောင်နဲ့ သက်သက်စိုးတို့ အကြောင်းကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်သိလိုက်ရပြီးတဲ့နောက် ကိုမျိုးနောင်အပေါ် ဒေါသဖြစ်မိတဲ့စိတ်နဲ့ တစ်ဖက်ကလာမယ့် အတွယ်အတာကို ကျမ ကမ်းလင့်နေမိတာပါ။ ကိုသီဟ ဘယ်တော့ပြောလာမယ်ဆိုတာကို မျှော်နေမိခဲ့ပါသည်။ ကမ်းတစ် ဖက်မှာ ကမ်းပါးပြိုလျှင် တခြားကမ်းတစ်ဖက်မှာ သောင်ထွန်းရစမြဲပါ။

   “ ကိုသီဟ...စောစောက အစတုန်းက ကျမကို ဘာပြောခဲ့တာလဲဟင်....ပြန်ပြောကြည့်ပါအုံး....”

   “ ကိုယ်...ရီမွန်ကို ချစ်တယ်....ဘဝတစ်လျှောက်လုံး လက်တွဲသွားပါရစေ...”

ကျမ သူထပ်ပြောတဲ့စကားကို နားထောင်ရင်း သက်ပြင်းတစ်ချက်ခိုးပြီးချလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ မသိမသာ လေကို တဝကြီးရှုသွင်းလိုက်ပြီး...။

   “ ကျမလည်း ကိုသီဟ လိုပါပဲ....”

သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ဘဲ ကျမ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်ပြီး ရုံးမှပြန်ရန်အတွက် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး စလင်းဘက်ကို လှမ်းယူကာလွယ်လိုက်ပြီး ထမင်းချိုင့်ထည့်ထားတဲ့ အိတ်လေးကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပါသည်။ သူက ဗြုံးကနဲ စားပွဲဘေးက နေရွှေ့ဝင်ပြီး ကျမနားကို ရောက်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့မျက်လုံးတွေက ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး ကျမရဲ့ ခါးလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်ရာက....

   “ ချစ်တယ်...ရီမွန်ရယ်....”

တစ်ဆို့ဆို့အသံနဲ့ပြောရင်း ကျမရဲ့ပါးလေးတစ်ဖက်ကို ငုံ့နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ကျမအလိုက်သင့်လေး ငြိမ်နေတာနဲ့ သူက တဆင့်တက်ပြီး ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်နမ်းလိုက်ပါသည်။ အလိုလို ကျမမျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်ကျသွားပါသည်။ ခဏလေးပဲနမ်းပြီး သူက ကျမနှုတ်ခမ်းလေးတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်တာနဲ့ ကျမဟာ မျက်လုံးလေးတွေကိုဖွင့်ပြီး အလိုလို သူ့ မျက်နှာကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစားကြည့်လိုက်မိပါသည်။ သူက ကျမရဲ့ရှေ့ကနေ လမ်းဖယ်ပေးလိုက်တော့ ကျမလည်း တံခါးဝဆီသို့ ဦးတည်၍ထွက်လာခဲ့ပါတော့သည်။ 

ကျမရဲ့ ဦးနှောက်ထဲမှာတော့ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပေးစွမ်းနိုင်တဲ့ အတွေ့အရသာဟာ မတူပါလား...။ တစ်မျိုးစီ အရသာကွဲပြားကောင်းမွန်ကြတာပါလား ဆိုတာကို စွဲမက်သွားရပါတော့သည်။ ဒီလိုဖြင့် တစ်ပတ်ခန့်ကြာခဲ့ပေပြီ။ ဒီအတောအတွင်းကို ကိုသီဟနဲ့ ကျမနှစ်ယောက်ချင်း ခဏတစ်ဖြုတ်လောက် မကြာခဏ တွေ့ဆုံဖြစ်ခဲ့ကြပါသည်။ ဒီနေ့တော့ ကိုသီဟက ကျမကို မနက်စောစောပဲ အဆောင်ကိုလာခေါ်သဖြင့် အလုပ်ပိတ်ရက်လည်း ဖြစ်တော့ ကျမ ကိုသီဟနဲ့ လိုက်သွားခဲ့ပါသည်။ ကိုသီဟက ကျမကို သူတစ်ယောက်ထဲနေတဲ့ တောင်ဥက္ကလာဘက်က အိမ် ကိုခေါ်သွားပါသည်။

   “ ကဲ...ထိုင်အုံး...ရီမွန်...”

ကျမ ဧည့်ခန်းထဲက ဆက်တီမှာ ဝင်ပြီးထိုင်လိုက်ပါသည်။ ကိုသီဟက အိမ်ထဲသို့ဝင်သွားပါသည်။ ကျမ အိမ်ထဲကို အကဲခတ်လေ့လာကြည့်တော့ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ပဲနေတဲ့အိမ်ဖြစ်ပေမယ့် သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ နေချင်စရာလေးပါ။ ခဏအကြာမှာ ကိုသီဟက ဆန်းကစ်သံဘူးနှစ်ဘူးကိုင်ပြီး ထွက်လာပါသည်။

   “ ကဲ...သောက်လိုက်ဦး...ရီမွန်....အော်...သိပ်လည်း မချမ်းတော့ပါဘူး...အနွေးထည်ချွတ်လိုက်ပါလား....”

ကိုသီဟပြောမှ ကျမ သတိရသည်။ မနက်က ချမ်းစိမ့်စိမ့်နဲ့မို့ အနွေးထည်ဝတ်လာခဲ့ရသည်။ သူပြောလိုက်မှပဲ သတိ ရပြီး အနွေးထည်ကိုချွတ်၍ ကုလားထိုင်နောက်မှီပေါ်တင်လိုက်ကာ ဆန်းကစ်ကို ကျမ သောက်ပါသည်။ နဂိုကတည်းက ဆန်းကစ်ကို ကျမကြိုက်တာပါ။ ကားစီးလာလို့ ခေါင်းထဲမှာ နောက်တောက်တောက်လေးဖြစ်နေတော့ ဆန်းကစ်ဘူးကို လက် ထဲက မချဘဲ တစိမ့်စိမ့်နဲ့ တစ်ဘူးလုံးကုန်သည်အထိ သောက်ပစ်လိုက်ပါသည်။ ကိုသီဟကလည်း သူ့လက်ထဲက ဆန်းကစ် ဘူးကို သောက်နေပါသည်။ ကျမတို့ချင်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မကြာခဏလှမ်းလှမ်းပြီး ကြည့်နေကြပေမယ့် စကား တော့ မပြောမိကြပါ။

   “ သောက်ပြီးနားဦး...ကိုယ်အဝတ်အစားသွားလဲလိုက်ဦးမယ်....”

ကိုသီဟကို ကျမခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပါသည်။ ကျမ၏ ခေါင်းထဲတွင် နောက်တောက်တောက်ဖြစ်နေသည်မှာ ပျောက်မ သွားဘဲ ပိုပြီး တရစ်ရစ်မူးလာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ဖိန်းရှိန်းလာရပါသည်။ အမြဲတမ်းတော့ မဟုတ်ပေမယ့် တစ်ခါတစ်လေ ကျမ ကားမူးတတ်ပါသည်။ အခုလည်း ကားမူးတာပဲဖြစ်မည်ဟု တွေးထင်မိပါသည်။ ခဏနေတော့ ကိုသီဟ အတွင်းဘက်မှ ပြန်ထွက်လာသည်။ ကိုသီဟမှာ အောက်ပိုင်းတွင် ပုဆိုးတစ်ထည်ဝတ်ထားပြီး အပေါ်ပိုင်းတွင် ဘာအင်္ကျ ီမှဝတ်မထားဘဲ ကိုသီဟ၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကြွက်သားအမြှောင်းမြှောင်းထတာကြည့်၍ ကောင်းလှသည်။ ကျမ နားထင်တစ်ဖက်ကို လက်မ လေးနှင့် ထောက်ထားပြီး ကိုသီဟကို မှင်သက်သလို ငေးကြည့်နေမိသည်။

   “ ရီမွန် ဘာဖြစ်လို့လဲ ခေါင်းကိုက်လို့လား....”

   “ ခေါင်းထဲမှာ မူးနေတယ် အကို....”

   “ ဒါဆိုရင် အထဲမှာလှဲနေလိုက်ပါလား...ကဲ...ထ....”

ကျမက ထိုင်ရာမှထလိုက်ရာ ယိုင်ကနဲဖြစ်သွားသဖြင့် ကိုသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်က ကျမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ခါးမှ နေ၍ သိုင်းဖက်ပြီး ထိန်းလိုက်သည်။ လှမ်းဆွဲလိုက်သော အရှိန်ကများသွားသဖြင့် ကျမ၏ ကိုယ်လုံးလေး ကိုသီဟ၏ ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွားခဲ့ရသည်။ ကိုသီဟက ကျမကို သိုင်းပြီးဖက်လိုက်ရာက အတွင်းဘက်ရှိ အိပ်ခန်းထဲသို့ တွဲခေါ်လာခဲ့ပါ သည်။ ကျမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ရှိန်းရှိန်း တစ်ဖိန်းဖိန်းဖြစ်နေရပြီး ကိုသီဟရဲ့ ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားရတာက ကျမစိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်သလို ဖြစ်သွားရပြီး နေသာထိုင်သာလည်း ရှိသွားရပါသည်။ 

အခန်းထဲကိုရောက်တော့ သန့်ပြန့်သန့်ရှင်းတဲ့ အိပ်ယာ လေးတစ်ခုဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရပါသည်။ ကုတင်ဘေးကိုရောက်တော့ ကိုသီဟက ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီး တင်ပေးလိုက်ရာမှ ကျမရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ထပ်လျက်သားပါလာ တဲ့ ကိုသီဟရဲ့ ကြွက်သားတွေဖုဖောင်းနေတဲ့ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးဟာ ကျမရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်က ခွာမသွားတာကြောင့် ကျမက ပက်လက်နေရာကနေ သူ့မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကျမကို ကြည့်နေတဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေနဲ့ ဆုံသွားပြီး ဗြုံးကနဲ အကြည့်ကို မလွှဲနိုင်ဘဲ ကျမရင်ထဲမှာ စိမ့်၍ သွားရပါသည်။

အို...ရှင်...နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်နေလိုက်တာများ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ တသိမ့်သိမ့်ခံစားနေရပါသည်။ ပြီးတော့ သူ့လက်ကြီးတွေကလည်း ကျမရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို အနှံ့လိုက်ပွတ်နေလိုက်တာများ ကျမရင်ထဲမှာ မနေတတ်မထိုင် တတ်ဖြစ်လာရတဲ့အထိပါပဲ...။ ပြီးတော့...သူ့လက်ကြီးတွေက ကျမရဲ့နို့အုံကြီးတွေကို ဆုပ်လိုက်နယ်လိုက်လုပ်ပေးနေလိုက် တာ အင်္ကျီပေါ်ကမို့တော်သေးတာပေါ့...။ အင်္ကျီသာမရှိရင် ကျမနို့အုံလေးတွေ သူ့လက်ချောင်းရာကြီးတွေများ ထင်သွားမ လားဘဲ...ကျမဖြင့် အသက်ရှုတွေကြပ်လာရင်း...ရင်ထဲမှာ လှိုက်လှိုက်ပြီး မောလာရပါသည်။

ခံစားချက်တွေကြောင့် တစ်စ ထက်တစ်စ စိတ်တွေထပြီး ရဲတင်းလာရတဲ့ ကျမဟာ သူ့ရဲ့အင်္ကျီမပါတဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို ပြန်ဖက်ပြီး လက်ဖဝါးနုနုလေးတွေ နဲ့ သူ့ကျောပြင်ကြီးကို တရွရွပွတ်ပေးနေမိပါသည်။ ကျမ ဘယ်လိုဖြစ်လာသလဲလို့ မပြောတတ်ပါဘူး။ 

ကိုသီဟရဲ့ ကိုယ်ကြီး ကျမရဲ့အပေါ်ကနေ ပျောက်သွားမှာစိုးသည့်အလား အတင်းဖက်ထားမိပါသည်။ အဲဒီနောက် သူကကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို တစ်ခုချင်းချွတ်ပေးနေလိုက်တာများ ကျမထက်တောင် ကျွမ်းကျင်ပါသေးတယ်...။ တစ်ခဏအတွင်းမှာ ပဲ ကျမရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိတော့ပါဘူး...။ ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်သွားတဲ့ ကျမရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကို သူက အရသာခံကြည့်နေရင်းက သူ့ရဲ့လက်နဲ့ နို့အုံလေးကို ဖွဖွလေးပွတ်ပြီးကိုင်လိုက်တာ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်ဖြစ် သွားရပါသည်။ 

ပြီးတော့ သူက ရုတ်တရက် ကျမရဲ့နို့လေးတွေကို ဆွဲပြီးစို့လိုက်တော့ ကျမဖြင့် ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကော့တက်သွားရသည်။ နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးစီတစ်လှည့်စီစို့နေပေမယ့်လည်း အားမရတဲ့ ကိုသီဟက သူ့ရဲ့လက်နဲ့ ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွလေးဆွပြီးနေတော့ ကျမရဲ့စောက်ဖုတ်လေးဟာလည်း ရွ၍ရွ၍လာရာက နေ တဖြေးဖြေးတင်းရင်း၍ ဖောင်းကားလာရတော့သည်။

ကိုသီဟက သူ့ကိုယ်ကို ကြွလိုက်ပြီး ကျမရဲ့နဖူးလေးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး ကျမရဲ့ခြေရင်းဘက်ကို ရွှေ့ပြောင်း သွားပါသည်။ ပြီးတော့ ကိုသီဟက ကျမရဲ့ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ဆွဲထောင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ဝင် ထိုင်လိုက်ပါသည်။ ထိုင်ပြီးတာနဲ့ ကျမရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး မာတောင်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ လီးတန်ကြီးထိပ်ကို ကျမရဲ့စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းမှာ တေ့လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ သူ့လီးထိပ်ကြီးဟာ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်း သားနှစ်ခုကို ထိလိုက်တာနဲ့ ကျမရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးဟာ ဖျင်းကနဲ ကြက်သီးထသွားရပါသည်။ 

နောက်တော့ သူက သူ့ကိုယ်ကြီး ကို ရှေ့သို့ငိုက်၍ လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ထဲသို့ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ကျမဖြင့် ပါးစပ်လေးဟသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ် ဆတ်တုန်နေရတာပါပဲ...။ သူ့လီးကြီးက ကျမဟာလေးထဲမှာ မဆန့်မပြဲကြီးနဲ့ တစ်လစ်ကြီးဖြစ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကျမရင်ထဲ မှာလည်းဖိုပြီး ဘယ်လိုကြီးမှန်းကိုမသိတော့ပါဘူး...။ နောက်...နာအောင့်နေတဲ့ဒဏ်ကြောင့် ကျမဟာ ကျမရဲ့စောက်ပတ် လေးကို ငဲ့ညှာပြီးခါးလေးကို တွန့်၍တွန့်၍ ကော့ပေးလိုက်ပါသည်။ ဒီအခိုက်မှာပဲ သူကထပ်ပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကို ဖိပြီးသွင်း လိုက်သည်။

   “ ဗြစ်...ဗြစ်...အို....အမေ့...အား...အား...ဗြစ်....ဗြစ်....ဗြစ်...အမလေး....ဟင်း....ဟင်း....”

သူရဲ့လီးတန်ကြီး တစ်ချောင်းလုံးဟာ တစ်ဆုံးဝင်သွားပါပြီ။ ကျမရဲ့စောက်ပတ်ထဲမှာ အပြည့်အကျပ်ပါပဲ...။ ကိုသီဟ က သူ့ရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျမရဲ့ခါးလေးကို ကိုင်လိုက်ရာက လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်ထဲသို့ ထုတ်ချီသွင်းချီနဲ့လိုးပေးတဲ့ အခါမှာတော့ဖြင့် မျက်လုံးတွေ မဖွင့်ချင်အောင်ပါပဲ...။

   “ ပြွတ်...ပြွတ်...ပလွတ်....အင်း...အင်း....အိုး...စွပ်...စွပ်....အား....အင်း...ကျွတ်....ပလွတ်....ပြွတ်....ဗြစ်....”

ဒီအချိန်မှာပဲ ကိုရန်ပိုင်ပြောပြတဲ့ ကိုမျိုးနောင်နဲ့ သက်သက်စိုးတို့ရဲ့ အဖြစ်အပျက်ပုံရိပ်တွေက အတွေးထဲကို ရောက် လာပြီး ပုံဖော်ကြည့်မိရာက ကျမကိုယ်ကျမ ကျေနပ်အားရဖြစ်မိပါသည်။ တစ်စတစ်စ ကြမ်းတမ်းစွာဆောင့်ပြီးလိုးတဲ့အရှိန် ကြောင့် ကျမရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးဟာ သိမ့်သိမ့်ခါနေရပြီး နို့အုံလေးနှစ်လုံးမှာလည်း တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ခါယမ်းနေပါသည်။

   “ ပြွတ်...စွပ်...အင်း...အင်း....ပြွတ်....ပြွတ်....အား....အိုး....ပြွတ်....စွပ်....စွပ်....အား....အား....”

ကျမရဲ့အထဲမှာ အရည်တွေရွှဲနစ်လာတာကြောင့် အသံမျိုးစုံထွက်လာရတဲ့အပြင် ခံစားနေရတဲ့ ခံစားချက်ဝေဒနာ ကြောင့် ကျမရဲ့ မျက်နှာလေးဟာလည်း ရှုံ့လိုက်တွလိုက်နဲ့ နှုတ်ဖျားကညီးသံလေးတွေ ဗရမ်းဗတာထွက်နေရပါသည်။ ကိုသီဟက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေးနေတဲ့ကြားက ကျမရဲ့စိတ်ထဲရင်ထဲမှာ မကျေနပ်နိုင်ဖြစ်လာရပြီး အားမလိုအားမရလည်း ဖြစ်လာရပါသည်။

   “ ပြွတ်...ပြွတ်...စွပ်...အင်း....အင်း...ဖွတ်....ဖွတ်....ပြွတ်....ဟင်း....ဟင်း....”

ကိုသီဟရဲ့ လက်နှစ်ဖက်က ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာမှ သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးကို ကျမရဲ့ စောက်ပတ်ထဲကနေ တစ်ဆုံးနီးပါးထုတ်ထုတ်ပြီး အားကုန်အားကုန် ဆောင့်၍ဆောင့်၍ လိုးလာသည်။

   “ ချစ်လိုက်တာ ကိုရယ်...” 

ဟု တုန်ရီလှိုက်မောသော အသံလေးနဲ့ မပီမသလေး ပြောထွက်သွားရပါတော့သည်။ ကျမရဲ့ရင်ထဲမှာ တကယ်ပဲ ကိုသီဟကို ချစ်သွားခဲ့ရပါပြီ။ ကျမ မလွတ်တမ်း သူ့ကိုဖက်ထားပြီး သူ့မျက်နှာကို ဒလစပ်နမ်းမိ နေပါတော့သည်။ ကိုသီဟရယ်...ရှင် တကယ်လုပ်နိုင်တဲ့သူသိလား...တစ်ချီပြီးတစ်ချီနားလိုက်လုပ်လိုက်နဲ့ ကျမကို ညနေ စောင်းမှပဲ အဆောင်သို့ ပြန်ပို့ပါတယ်။ ကျမဖြင့် လမ်းတောင် ကောင်းကောင်းမလျှောက်နိုင်လို့ တက္ကစီငှားပြီးလိုက်ပို့ရှာပါ တယ်။ ကျမလည်း အဲဒီညက အကိုက်အခဲပျောက်ဆေးတွေသောက်ပြီး အိပ်ခဲ့ရတာပေါ့ရှင်။

ကျမရဲ့ဘဝဟာ ကိုသီဟပဲဖြစ်သွားခဲ့ရပါပြီ။ ချစ်သူမျက်နှာကို ကျမတစ်ကမ္ဘာထင်ခဲ့ရပါတယ်။ ကိုသီဟကလည်း ကျမအပေါ်ကောင်းရှာပါတယ်။ တော်တော်လည်း အနွံအတာခံပါတယ်။ သူနဲ့ကျမကတော့ အလုပ် ပိတ်ရက်တိုင်း သူတစ် ယောက်ထဲနေတဲ့ တောင်ဥက္ကလာအိမ်မှာ အမြဲပဲတွေ့ခဲ့ကြပါသည်။ အချစ်နေ့လေးတွေဟာ ပန်းနုရောင်ကနေ တဖြေးဖြေး အနီရောင်ကို ပြောင်းလဲခဲ့ရပါသည်။ ကျမနဲ့ ကိုသီဟတို့ဖြစ်ခဲ့ကြပြီး တစ်ပတ်လောက်အကြာမှာ ကိုမျိုးနောင်တစ်ယောက် အလုပ်ကထွက်သွားကြောင်းသိလိုက်ရပါတယ်။ 

ဒီသတင်းကိုကြားလျှင် ကြားရခြင်း ကိုမျိုးနောင်တစ်ယောက်များ ကျမနဲ့ ကိုသီဟတို့အကြောင်းကို သိသွားပြီလားလို့ တွေးလိုက်မိပေမယ့် ဒီအတွေးကို ကျမချက်ချင်းပဲ ဖျောက်ဖျက်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ ကိုမျိုးနောင် အလုပ်ထွက်သွားတာကို ကျမဘယ်လိုမှ မခံစားရပါဘူးရှင်...။ သူမောင်းနေတဲ့ကားကိုလည်း ကိုရန်ပိုင်ကို ဒရိုင်ဘာအဖြစ်ခန့်အပ်လိုက်တာ ကျမဆက်ပြီးသိလိုက်ရပါတယ်။ သက်သက်စိုးကတော့ အဲဒီကားမှာပါပဲ...။ 

ကိုသီဟနဲ့ ကျမ ချစ်သူဘဝရောက်ခဲ့ရပြီး (၆)လလောက်ကြာတဲ့အခါမှာတော့ ကျမတို့ကုမ္ပဏီက ကုန်ပစ္စည်းအရောင်းဆိုင်ကို နေပြည်တော် မှာ ဖွင့်လှစ်တဲ့အတွက် အဲဒီဆိုင်မှာ ကြီးကြပ်ရေးမှူးအဖြစ်နဲ့လုပ်ဖို့ ကိုသီဟက ပြောင်းရွှေ့သွားရပါသည်။ နောက်သုံးလေးလ အကြာ ဆိုင်အသားကျသွားရင် ကျမကိုပါ နေပြည်တော်ကဆိုင်ကို ပြောင်းရအောင် ကိုသီဟက လုပ်ပေးမယ်လို့ ပြောသွားပါ တယ်။ ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ ကျမဟာ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။ 

ကြာလာတော့ ကိုသီဟ ကျမကိုရှောင်နေကြောင်း သိ လာရပါသည်။ ဒါကြောင့် ကျမဟာ ကိုသီဟရှိရာ နေပြည်တော်ကို လိုက်သွားမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျမ နေပြည်တော်ကို သွားဖို့ စိုင်းပြင်းပြင်ဆင်နေစဉ် တစ်နေ့မှာတော့ ကျမ အဆောင်မှာရှိနေစဉ်....

   “ အမရီမွန်ရေ...ဒီမှာဖိတ်စာ...ဖိတ်စာ လူကြုံပေးလိုက်တာ...”

ကျမ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကျမတို့ အဆောင်မှာအတူနေတဲ့ ‘နွယ်နွယ်နွေး’ ဆိုတဲ့ ကလေးမလေးပါ။ အသားဖြူဖြူ ပါးပါးလျားလျားနဲ့ ချစ်စရာကောင်မလေးပါ။ ကျမထက်တော့ အသက်ငယ်ပါတယ်။ နယ်ကနေ ရန်ကုန်မှာ အယ်စီစီအိုင် စာရင်းကိုင်သင်တန်းတက်ဖို့ ကျမတို့ အဆောင်မှာ လာနေတာပါ။

   “ ဟယ်...နွယ်လေး...ဘယ်သူ့ ဖိတ်စာလဲ....”

   “ ဖတ်ကြည့်ပေါ့....အမရီမွန်ရဲ့ ဘော်ဒါတွေလေ....”

သူလှမ်းပေးလာတဲ့ ရွှေရောင်ဖိတ်စာလေးကို ကျမလှမ်းယူပြီးကြည့်လိုက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ ကျမမျက်လုံးတွေဟာ ပြာ သွားရပါသည်။

   “ မောင်ရန်ပိုင်နှင့် မသက်သက်စိုး ” တဲ့....

သူတို့နှစ်ယောက် ဘယ်လိုက ဘယ်လိုဖြစ်သွားကြတာလဲ...သက်သက်စိုးနဲ့ ကိုမျိုးနောင်တို့ အကြောင်းကို ကိုရန်ပိုင် ပဲ ကျမကိုလာပြောသွားတာ...သူများနဲ့ ဒီလိုဖြစ်မှန်းသိတဲ့ မိန်းကလေးကို ဘယ်ယောက်ျားလေးက ကြိုက်ပြီး ယူမှာလဲ...ပြီး တော့ မိဘတွေပေးစားဦးတော့ ဘယ်ယောက်ျားလေးက လက်ခံမှာလဲ...ရှင်...။

   “ အမရီမွန် ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ....”

ကျမ ချက်ချင်းပဲ မျက်နှာကို ပြုံးပြလိုက်ပါတယ်။

   “ သူတို့ ဘယ်လိုက ဘယ်လိုဖြစ်သွားကြတာလဲ....”

   “ ဟယ်...အမရီမွန်ကတော့ စံပဲ တစ်ရုံးထဲ...လုပ်နေပြီးတော့ သူတို့ကြိုက်နေကြတာ တစ်နှစ်ကျော်ပြီဟာ....”

   “ ဟင်...နွယ်လေးသိတယ်....”

   “ မမသက်က နွယ်လေး အမတစ်ဝမ်းကွဲပဲ....”

   “ ဟာ...”

   “ အကိုရန်ပိုင် အမရီမွန်ဆီလာပြီး အမတို့ သစ်ပင်အောက်မှာ စကားပြောနေတုန်းက နွယ်လေးလည်း အဆောင်ထဲ မှာရှိနေတာပဲ...နောက်သူပြန်သွားတော့ နွယ်လေး နှုတ်ဆက်ဖို့လိုက်သွားတာ....ကားဂိတ်မှာ အကိုရန်ပိုင်ကို စောင့်နေတဲ့ အမရီမွန်တို့ရုံးက ဦးသီဟကြီးကို တွေ့ခဲ့သေးတယ်....”

ကျမ မိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားလို့ မနည်းသတိထားပြီး ထိန်းလိုက်ရပါတယ်။

   “ နွယ်...နွယ်လေးက အကိုသီဟကို သိတယ်....”

   “ သိတာပေါ့...အမရီမွန်ကလည်း နွယ် မမသက်တို့ ရုံးကိုလိုက်သွားတုန်းက မမသက်ပဲ အဲဒီဦးသီဟနဲ့ မိတ်ဆက်ပေး တာ...ကဲ...မင်္ဂလာဆောင်ကို သွားဖြစ်အောင်သွားလိုက်ဦး...နွယ်ကတော့ အဲဒီနေ့မတိုင်မီ မမသက်တို့အိမ်မှာ သွားနေရမှာ နယ်ကဖေဖေနဲ့ မေမေလည်း လာကြမှာ....”

ပြောလည်းပြော နွယ်နွယ်နွေးက သင်တန်းသွားမလို့တူပါရဲ့ သူ့ကျောပိုးအိပ်လေးကိုလွယ်ပြီး ထွက်သွားပါတော့ သည်။ အနားမှာ နွယ်နွယ်နွေး မရှိတော့မှ ကျမဟာ အိပ်ယာပေါ်မှောက်ချပြီး အားရပါးရငိုချပစ်လိုက်မိပါတော့တယ်။ ကျမ သာ ယောက်ျားလေးဆိုရင် အဲဒီ ကိုသီဟနဲ့ ကိုရန်ပိုင်တို့ကို လိုက်သတ်မိမှာ အသေအချာပါပဲ...။ သူတို့နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး ကျမကိုကြံစည်ခဲ့ကြတာ အသေအချာပါပဲ...။ ငယ်ငယ်ထဲက ကျောင်းစာတစ်ခုထဲကိုသာ တစိုက်မတ်မတ်လုပ်ခဲ့ပြီး အလုပ်ထဲ ရောက်ပြန်တော့လည်း စားပွဲပေါ်က အလုပ်တွေထဲသာ နစ်မြုပ်နေပြီး ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ ကင်းကွာခဲ့ရတဲ့ ကျမကိုကျမ မကျေ မနပ်ဒေါသဖြစ်ရပါသည်။ ယူကြုံးမရလည်း ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။ တစ်ဆက်ထဲမှာပဲ ကျမဟာ ကိုမျိုးနောင်ကို သနားလိုက်တာရှင်... သူဘယ်ရောက်နေလဲ...ကျမ သူ့ကိုတွေ့ရင် ကျမကပဲစပြီးခေါ်ရမှာပါ။ သူကျမကို လက်မခံနိုင်သည့်တိုင်အောင်...အို...ကျမ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲရှင်...။

ကျမ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ လစာအဖြတ်ခံပြီး ခွင့်ယူထားခဲ့ပါတယ်။ တစ်နေ့ ကျမအဆောင်ထဲကုတ်နေရာကနေ ပျင်းပျင်း ရှိတာနဲ့ပဲ အဆောင်ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်ပြီး တီဗွီကြည့်နေတုန်း စားပွဲပေါ်က သတင်းစာကို ကောက်ယူပြီး ဟိုလှန်ဒီလှန်နဲ့ ကြည့်လိုက်မိပါသည်။ အဲဒီမှာပဲ...

   “ ဟာ...” 

ကျမ ခေါင်းတစ်ခုလုံးချာချာလည်သွားရပါသည်။ နာရေးကြော်ငြာစာမျက်နှာတွင်

 “ ကိုမျိုးနောင် အသက် (၂၇)နှစ် ”

တဲ့။ ကျမသိထားတဲ့ သူ့မိဘနာမည်တွေပါ မှန်နေပါသည်။ ကျမဧည့်ခန်းထဲမှာပဲ ချုံးပွဲချပြီး ငိုလိုက်မိပါသည်။ ငိုလို့ အားရသွားတော့မှ ကျမဟာ ဧည့်ခန်းထဲကနေ အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လာခဲ့ပါသည်။ အိပ်ယာထဲမှာ ကျမလှဲလိုက်တဲ့အခိုက်မှာ ပဲ...

   “ ရီမွန်အေး....ရီမွန်အေး...စာ...စာ...”

အဆောင်ပိုင်ရှင် အန်တီကြီးရဲ့ခေါ်သံကြောင့် ကျမဟာ အိပ်ယာပေါ်ကနေထပြီး စာကိုသွားယူလိုက်ပါတယ်...။ ပြီး တော့ ကုတင်ပေါ်ပြန်ထိုင်လိုက်ရာက ယူလာတဲ့စာအိတ်လေးကို ကြည့်လိုက်ပါသည်။ ကျမ တွေ့ဖူးသော လက်ရေးမဟုတ်ပါ။ စာအိတ်ကို ကျမဖောက်ပြီး ဖတ်လိုက်ပါသည်။

       ရီမွန်...

       ကိုယ် ဒီစာကိုရေးနိုင်စွမ်းမရှိတော့လို့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းပြီး ရေးခိုင်းလိုက်တာ...ကိုယ်

       ရောဂါဝေဒနာ   အပြင်းအထန်ခံစားနေရပါပြီ...ဟုတ်တယ် ရီမွန်...ကိုယ် အိပ်ချ်အိုင်ဗွီ ဖြစ်နေတယ်...ဖြစ်မှန်းသိတဲ့နေ့

        မှာပဲ ရန်ပိုင်ကို အကူအညီတောင်းပြီး ရီမွန့်ဆီ လွှတ်လိုက်ရတာပါ...ကိုယ့်အပေါ် ဒေါသဖြစ်မှ ကိုယ်နဲ့ခွဲခွာရတာ    

       ရီမွန် မခံစားရမှာပေါ့...ဒီစာကို ရီမွန် ဖတ်နေတဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်ရှိချင်မှ ရှိတော့မှာပါ...အားလုံးကို ခွင့်လွှတ်ဖို့

       ကိုယ် တောင်းပန်ပါတယ်...နောက်ဆုံးထွက်သက်ထိ ရီမွန်ကို ကိုယ်ချစ်သွားမှာပါကွယ်....။


လက်မှတ်တောင် မထိုးနိုင်ပါလား ‘ကို’ ရယ်...တကယ် စတောင်းပန်ရမှာက ကျမရီမွန်ပါ ကိုရယ်...ရီမွန်ကို ခွင့်လွှတ် နော်...လို့ တစ်ယောက်ထဲပြောပြီး ကျမ အားရပါးရငိုချလိုက်ပါတော့သည်။


ပြီးပါပြီ။



Monday, April 24, 2023

ကာမဘုံနန်း အပိုင်း ( ၂ )

 ကာမဘုံနန်း အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ခြိမ့် [ အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ ]

အခန်း ( ၈ )

ဇော်မိုးဖုန်းချသွားသဖြင့် ဇူးဇူးဟံသာဖုန်းအား ပိတ်စဉ် ဖုန်းမျက်နှာပြင်၌ ဖေ့စ်ဘုတ်ဆော့ဝဲလ်အား တွေ့၍ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ဖေ့စ်ဘုတ်အကောင့်အား ရိုက်သွင်းထားသဖြင့် အလွယ်တကူကြည့်ခွင့်ရလိုက်၏။အင်တာနက်ဖွင့်ပြီး မက်ဆေဂျာသို့ ပြောင်းဖွင့်ရာ မထင်မှတ်ပဲ ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူနှင့် sex ချက်ထားသည့် ပုံများ မူဗီအတိုလေးများ စာများ တွေ့မြင်ရတော့သည်။

အပေါ်သို့ဆွဲကြည့်ရင်း ဇူးဇူးဟံသာ၏ အဝတ်မပါသော ကိုယ်လုံးတီးပုံများ ပေါင်တန်များဖြဲကာ စောက်ပတ်အားပွတ်ပြနေသောပုံများ အများဆုံးတွေ့နေရ၏။ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဇော်မိုးဘက်မှလည်း ဂွင်းထုနေသောပုံများ ပြန်ပို့ထားသည်။

ဇူးဇူးဟံသာ၏ မူဗီအတိုလေးတခုတွင် ကုတင်ပေါ်၌ ပေါင်ဖြဲပြီး စောက်ရည်ထွက်သည်အထိ ပွတ်ပြထားသဖြင့် ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် ကြည့်ရင်း ပုဆိုးအတွင်းမှလီးက တင်းမာလာတော့၏။ဘယ်လက်ဖြင့် ဖုန်းအားကိုင်ကာ ညာလက်က ပုဆိုးအပြင်မှလီးအား အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်း ကာမစိတ်များ ထကြွလာခဲ့သည်။

ကားမှန်များ အလုံပိတ်ကာ တောက်လောင်လာသော ရမ္မက်မီးတောက်လေးအား ငြိမ်းသက်ရန် ပုဆိုးခါးပုံစအား ဖြည်လိုက်၏။ပုဆိုးအပေါ်အနားစအား ပေါင်လယ်ထိလျှောချကာ ပေါင်ကြားမှ တင်းမာနေသော လီးအား တဝက်လောက်မှ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဇူးဇူးဟံသာစောက်ပတ်ပွတ်ပြနေသော မူဗီအားကြည့်ကာ ဂွင်းထုနေတော့သည်။

" ဘတ် ဘတ် …… ရှီးးးး းးး … အအ …… မဇူးရယ် … အားဟား …… ဗြိဇွိ …… အအားးး "

ပတ်ဝန်းကျင်အား မေ့လျော့ကာ ကားရှေ့ခန်း စိယာတိုင်ရှေ့ မူဗီအား စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေချိန် ရုတ်တရက် ကားတံခါးပွင့်ကာ အထဲဝင်ထိုင်သော ဇူးဇူးဟံသာနှင့်ပက်ပင်း တိုးမိတော့သည်။

" အာ … မောင်ကျော် … အဲဒါ … ဘာလုပ်တာလဲ "

" ဟင် … ဆော  ဆော … ဆောရီးနော် … မဇူး "

" မဇူး ဖုန်း … ပြန်ပေး "

ဇူးဇူးဟံသာက ဘဏ်မှထုတ်လာသော ပိုက်ဆံထုပ်အား ကားရှေ့ခန်း ဒတ်စဘုတ်ပေါ် ပစ်တင်ကာ သူမဖုန်းအား တောင်းယူလိုက်သည်။ကျော်နိုင်ဦးမှာ ဂွင်းထုလျက်တန်းလန်း လူမိသွားသဖြင့် မျက်နှာပျက်ကာ အသံတုန်တုန်ဖြင့် ဇူးဇူးဟံသာအား တောင်းပန်လိုက်၏။ဇူးဇူးဟံသာအား ဖုန်းပြန်ပေးရာ အင်တာနက်မှပွင့်လျက်မို့ မက်ဆေဂျာမှ ခင်ပွန်းဖြစ်သူအား ပွတ်ပြထားသော မူဗီလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။

" အိုရ် "

ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် ကားတံခါးဖွင့်ဖွင့်ချင်း ဖုန်းအားကြည့်၍ ဂွင်းထုနေသော ကျော်နိုင်ဦးအား တွေ့ရာ ပူထူသွားခဲ့ရသည်။ကျော်နိုင်ဦးကြည့်နေသောဖုန်းမှာ သူမကားထဲကျန်ရစ်သောဖုန်းမှန်း သိသည်နှင့် ချက်ချင်းပြန်တောင်းခဲ့သည်။ကျော်နိုင်ဦးပြန်ပေးချိန် သူမစောက်ပတ်ပွတ်နေသော မူဗီအားတွေ့လိုက်ရ၍ မျက်နှာတပြင်လုံးရဲတွတ်ကာ ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာ၏။ကျော်နိုင်ဦးမှာလည်း လီးအားကိုင်ထားလျက် ကြောင်နေကာ ဇူးဇူးဟံသာ၏မျက်နှာအား ကြည့်နေမိသည်။

" အာကွာ … မင်းဟာကြီး … ပြန်ဖုံးထားလေ … မောင်ကျော် "

" ဟုတ် … ဟုတ် … မဇူး "

ဇူးဇူးဟံသာ သတိပေးမှ ကျော်နိုင်ဦးလည်း ပေါင်လယ်ထိလျှောချထားသော ပုဆိုးအနားစအား အပေါ်ပြန်ဆွဲကာ လီးအားဖုံး၍ ပုဆိုးအား ပြန်ဝတ်လိုက်တော့၏။သို့သော် ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးက ထောင်ထွက်နေကာ ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ တုန်နေရှာသည်။နှစ်ဦးသား ခဏငြိမ်သွားပြီးမှ ကျော်နိုင်ဦးဆီက အသံထွက်ပေါ်လာ၏။

" ကျနော် … သေချာ မရည်ရွယ်ပါဘူး … မဇူးရယ် … ကိုဇော်မိုး ဖုန်းလာတာကိုင်ရင်း … အမှတ်မထင် ကြည့်မိတာပါ "

" တော်ပြီကွာ … အိမ်တန်းမောင်းတော့ … ခုမပြောနဲ့ ထားလိုက်တော့ … အိမ်ရောက်မှပြော "

ထို့နောက် ကျော်နိုင်ဦးကားဘေး ဘက်ရှေ့တဖက်လမ်းမကြီးဘေးမှ ထွက်ခွာလာကာ အိမ်သို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် အိမ်အပြန်လမ်းအား သတိထားမောင်းနှင်နေစဉ် ဇူးဇူးဟံသာမှာ ကျော်နိုင်ဦးလီးအား ပြန်မြင်ယောင်ကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ခံစားနေရ၏။အိမ်ပြန်ရောက်စဉ် နှစ်ဦးသား စကားမပြောဖြစ်ကြပဲ စားပွဲခုံခြားပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေရာမှ ကျော်နိုင်ဦးက စပြောလိုက်သည်။

" မဇူး … မထင်မှတ်ပဲ … ဖြစ်သွားတဲ့ အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ "

ဧည့်ခန်းတွင်း မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ထိုင်နေသော ဇူးဇူးဟန်သာဘေးနား လျှောက်သွားရင်းကပ်ထိုင်ပြီး တောင်းပန်နေ၏။

" ထားလိုက်ပါတော့ကွာ … မဇူးလည်း ပေါ့တာပါ … ဖေ့ဘုတ်ကို လော့ခတ်ထားရင် … ဒါမျိုး မဖြစ်ပါဘူး "

" ကျနော်က … စပ်စုပ်မိတာပါဗျာ … မကြည့်ဖြစ်ရင် အကောင်းသားပဲ "

" မဇူးလည်း … နောက်ဆို … ကိုဇော်မိုးနဲ့ပြောပြီး … ချက်ချင်း ဖျက်ပစ်တော့မယ် "

" မဇူးက … ကိုဇော်မိုးနဲ့ ပြောတုန်း ကျနော့်အကြောင်းတွေပါ … ပြောထားတော့ ပိုဆိုးသွားတာပေါ့ "

" ဟင် … မင်း  မင်း … အဲတာတွေပါ … တွေ့သွားတာလား "

" အင်းပေါ့ … မဇူးက … ကျနော်ဖူးလေးကို လိုးတိုင်း အစားထိုး အလိုးခံချင်တာတို့ … ကိုဇော်မိုးလီးထက် ကျနော့်လီးက ပိုအားရစရာကြီးတို့ … အဲဒါတွေ ဖတ်ပြီး ကျနော်စိတ်တွေ ကြွလာတုန်း မဇူးမူဗီကို မြင်တော့ … ပိုဆိုးသွားခဲ့တာပါ "

" ဟာ … သွားပါပြီ "

" တကယ်ပါ မဇူးရယ် … မဇူးစာတွေနဲ့ မူဗီကြောင့် ခုထိ … မကျသေးဘူးဗျ … အင့် ကြည့်ဗျာ "

" အိုး … ဘာလုပ် … အွန့် … ဖလု … ပြွတ် ပြွတ် … ပြွတ် "

ကျော်နိုင်ဦးမှာလည်း ဇနီးချောလေးနေရာ ဇူးဇူးဟံသာမှ အစားထိုးအလိုးခံပစ်ချင်သည်ဟု သူမခင်ပွန်းအား ပြောပြသည့်စာအား မြင်ထားရာ ကာမစိတ်များ တောက်လောင်နေတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ဘေးနားမှ ဇူးဇူးဟံသာအား ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ပြရာ ပေါင်ကြားမှလီးက ထောင်မတ်ရင်း တဇပ်ဇပ် တုန်နေတော့၏။

ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် မျက်လုံးလေးပြူးကာ အံအောနေစဉ် သူမနူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား တေ့စုပ်ခံလိုက်သည်။တဆက်ထဲလိုလို သူမအင်္ကျီလက်တကိုင်းလေး၏ အောက်နားစအား နို့အုံအထက် ပင့်တင်ခံရကာ ဘလာစီယာအပြင်မှ ရင်သားစိုင်ကြီးနှစ်ဖက်အား ညှစ်ချေခံလိုက်ရပြန်၏။

ခင်ပွန်းဖြစ်သူနှင့်ကလည်း ဝေးနေသဖြင့် ကျော်နိုင်ဦး၏ အယုအယများအောက် မိန်းမောနေမိသည်။နူတ်ခမ်းထဲဝင်ရောက်လာသော ကျော်နိုင်ဦးလျှာဖျားလေးက သူမလျှာလေးအား လိပ်ယူဆွဲကာ စုပ်လိုက် နို့အုံများအားညှစ်ချေလိုက်နှင့် ကာမအရသာလေး အစပျိုးချိန် သူမဘယ်ဘက်လက်လေးက ညာဘက်ခြမ်းရှိကျော်နိုင်ဦးပေါင်ကြားသို့ မသိမသာရောက်ရှိနေ၏။

တဖြည်းဖြည်း နို့အုံအားညှစ်ချေနေသော ကျော်နိုင်ဦးလက်မှာ အောက်ဖက်သို့ရွေ့လာကာ သူမပေါင်ကြားထဲ တိုးဝင်လာနေသည်။စကပ်ထမိန်အောက် အတွင်းခံလေးဖြင့် ဖုံးကွယ်ထားသော စောက်ပတ်အား အမြှောင်းလိုက် လက်ခလယ်ဖြင့် ထိုးစွရင်း ကျော်နိုင်ဦးက ရုတ်တရက် ထရပ်လိုက်ပြန်၏။ဇူးဇူးဟံသာရှေ့တည့်တည့် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်သည်။

" မဇူး … ဗလာစီယာ ချွတ်လိုက်ပါ့လား "

ဇူးဇူးဟံသာမှာ ကျော်နိုင်ဦး အထိအတွေ့အောက် သာယာနေကာ ခိုင်းသမျလိုက်လုပ်ပေးနေရ၏။ဗလာစီယာချွတ်ပြီး နို့အုံများ စို့ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီအား ထပ်ချွတ်ခိုင်း သဖြင့် ဖင်သားကြီးများကြွရင်း စကပ်ထမိန်အားချွတ်ကာ အတွင်းခံလေးပါ ချွတ်ပေးလိုက်တော့သည်။နို့စို့ခံရင်း စောက်ပတ်အားပွတ်သပ်ပေးနေသဖြင့် ခါးလေးကော့ကာ ညည်းငြူနေရ၏။

ကျော်နိုင်ဦး၏ ကျွမ်းကျင်ပါးနပ်သော ကိုယ်တွယ်မှု့များအောက် အရာအားလုံး မေ့လျော့ကာ ကာမစည်းစိမ်ထဲ နှစ်မျောသွားတော့သည်။တကိုယ်လုံး လေဟာနယ်ထဲ ရောက်သွားသလို နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြင့် ခံစားမှု့လေး မြင့်တက်နေစဉ် သူမစောက်ပတ်လေးထဲ ဖြည်းညှင်းစွာ ဝင်ရောက်လာသော လီးကြောင့် မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်လိုက်၏။

ကျော်နိုင်ဦးမှာ ပုဆိုးအား ပုံချရင်း ခုံပေါ်ပေါင်လေးဖြဲထိုင်နေသော သူမအား မျက်နှာချင်းဆိုင် တေ့လိုးနေသည်ကိုမြင်နေရသည်။လီးစဝင်ကတည်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဇော်မိုးလီးထက် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်၏။ညီမဖြစ်သူစောက်ပတ်လေးထဲ အမြဲဝင်ထွက်နေသော လီးကြီးမှာ သူမအဖုတ်ထဲဝင်ရောက်နေသည်ကို ကျေနပ်အားရစွာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။

လီးကြီးဝင်လာတိုင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများ ပြည့်ကြပ်ကာ အောင့်သွားသလို လီးပြန်ထုတ်သွားလျင် ဟာတာတာကြီး ဖြစ်နေရ၏။သူမခေါင်းလေးလန်တက်ကာ အော်ညည်းစဉ် ကျော်နိုင်ဦးက ကိုယ်လုံးညွတ်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ဖက်အား စုပ်ပေးနေသဖြင့် ခံစားမှု့က ဖေါ်မပြနိုင်အောင် ကောင်းနေပြန်သည်။လီးကြီးအရင်းထိ တိုးဝင်လာတိုင်း စောက်ပတ်လေးကျင်တက်လာကာ နို့စို့ခံရတဲ့ အရသာလေး ပျောက်ကွယ်သွားမှာလည်း စိုးရိမ်နေရသေး၏။

" အ … အားးး အားးးး …… ဟုတ်တယ် … စို့စို့ … လိုးလည်းလိုးဟာ … အားဟား …… ဟုတ်တယ်ဟုတ်တယ် … အဲလိုလေး … ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့် …  နို့လေးတွေလည်း ကိုက်ပေးဦး "

ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် ထိန်းလိုးပေးနေစဉ် ဇူးဇူးဟံသာ၏ တောင်းဆိုမူ့ကြောင့် အားထည့်ကာ ဆောင့်ဆောင့် လိုးပေးလိုက်သည်။နို့သီးခေါင်းတဖက်အားစို့ရင်း ကျန်တဖက်အား လက်ဖြင့်ချေပေးနေ၏။ဇူးဇူးဟံသာမှာလည်း လီးဝင်ကာစ အော်ဟစ်နေကာ လီးအရသာခံစားမိချိန် ခုံပေါ်ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ခြေဖျားထောက်ကာ ပင့်ခံပေး၏။ကျော်နိုင်ဦးလီးကြီးဝင်လာတိုင်း ဆီးခုံးချင်းထိသည်အထိ ခါးကော့ဆောင့်သည်။

တဖြည်းဖြည်း ကျော်နိုင်ဦး လိုးချက်များ မြန်လာကာ အသားချင်ထိရိုက်သံနှင့် အတူ ခုံလေးပါ ရမ်းခါလာ၏။ဇူးဇူးဟံသာမှာလည်း ခင်ပွန်းဖြစ်နှင့်မရရှိခဲ့သော ခံစားမှု့ပေါင်းစုံ ရရှိနေကာ ခန္ဓာကိုယ်ရှိ အကြောများ နေရာအနံ့ စိမ့်နေအောင် ကောင်းနေတော့သည်။စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ဒစ်ဖူးကြီးက ပွတ်တိုက်ချိတ်ဆွဲနေသည့်အရသာကို ထိထိမိမိလေး ခံယူရင်း စောက်ပတ်တအုံလုံး တဆစ်ဆစ်ခံစားလာရကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ရ၏။

" အားလားလားးး … မ ရ တော့ ဘူး …… မောင် ကျော် ရယ် …… မဇူး … ထွက်   ထွက်   ထွက် ကုန် ပြီ ကွာ …… အ  အားးးး …… အမလေးးး …… ကောင်းလိုက်တာကွာ "

ဇူးဇူးဟံသာကိုယ်လုံးလေး တဇပ်ဇပ်တုန်ကာ ကျော်နိုင်ဦးခါးအားဆွဲကပ်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်နေသည်။ ကျော်နိုင်ဦးမှာလည်း လီးအရည်ပြားတလျှောက် နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ အချက် ၃၀ ခန့် မနားတမ်း ပစ်လိုးရင်း လရည်များထွက်ကျလာရသည်။

" ရှီးးးး …… အ   အားးးး …… ကျနော်လည်း … ပြီးပြီ … မဇူးရယ် … စောက်ပတ်လေးက … အိနေတာဗျ … ကျွတ် …… ရှီးးး းးး "

........................................................................................................

ဇူးဇူးဟံသာ စကားအဆုံး မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် ဘေးတစ်စောင်းလှဲထားရင်း သူမပေါင်ကြားထဲလက်သွင်းထားလျက်  ခါးလေးဆက်ကနဲ့တုန်နေသလို ဖူးဖူးဟံသာမှာလည်း ကုတင်ဘေး ဇူးဇူးဟံသာနောက်ကျောဘက် တင်ပလွဲထိုင်ရင်း ပေါင်ဂွထဲ လက်တဖက်ရောက်နေကာ ခပ်တိုးတိုး ညည်းနေတော့သည်။

" ဟင် … မမီး … ကလိနေတာပေါ့ … ပြဦး ဇူးလေးကို "

ဇူးဇူးဟံသာက မီးမီးဟံသာအား နောက်မှခွထားသဖြင့် အမဖြစ်သူခါးလေး တုန်နေစဉ် ကုန်းထကာ ထမိန်အား ပေါင်ရင်းထိလှန်ကြည့်လိုက်၏။

" ဟဲ့ … ဇူးလေး … အာ "

မီးမီးဟံသာ တားသော်လည်းနောက်ကျသွားသည်။ နီရဲဖေါင်းကားနေသောစောက်ပတ်လေးထဲမှ စောက်ရည်များက ဇူးဇူးဟံသာပြောပြသော လိုးပွဲအားနားထောင်ရင်း ထပ်မံစီးကျနေ၏။

" ခ်ခ် … မမီး … ဟာလေးကြည်ဦး … ဖူးလေး … ညည်းလင်လီးဒဏ်တွေ … ယောင်ကားနေတုန်းပဲ "

နေ့ခင်းဘက် ကျော်နိုင်ဦးမှ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးထားသဖြင့် မီးမီးဟံသာ အဖုတ်လေးမှာ ဖူးယောင်နေတော့၏။ဇူးဇူးဟံသာမှာ အမဖြစ်သူ စောက်ပတ်အားကြည့်ရင်း ညီမဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာဘက် လှည့်ပြောရာ ဖူးဖူးဟံသာမှာလည်း တင်ပလင်ခွေလျက်လေး ပေါင်ဂွထဲ လက်ဖြင့်ပွတ်ချေကာ ကာမအရသာခံနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

" အော် … နှစ်ယောက်သား … ဇူးလေးကို ပြောခိုင်းပြီး အရသာခံနေတာပေါ့ "

" ခ်ခ် "

" ခိခိ "

မီးမီးဟံသာနှင့် ဖူးဖူးဟံသာတို့နှစ်ယောက် ဇူးဇူးဟံသာအား ရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြကာ တခိခိနှင့် ရယ်လိုက်ကြ၏။

" ဒါနဲ့ … ဇူးလေး ဖင်ရော … မောင်ကျော်က လိုးသေးတာဆို "

" အွန်း … လိုးတာပေါ့ … အဲဒါ ဒုတိယ တခါမှပါ … စလိုးလိုးခြင်း … နာလိုက်တာ … မျက်ရည်တောင်ဝဲတယ် … နောက်ပိုင်းကျ … ဖင်ခံရတာ ပိုကောင်းမှန်း သိလာရတယ် "

" ဖူးလေးတော့ … မောင့်လီးကို မခံနိုင်ပါဘူး … ဖင်တခါလိုးသေးတယ် … နာလို ပြန်ထုတ်ခိုင်းရတာ "

" မမီးတော့ … နောက်တခါဆို … ဖင်ခံကြည်ဦးမယ် "

ညီအမ ၃ ဦး ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြောရင်း ည ၁၂ ထိုးမှ လူစုခွဲလိုက်တော့သည်။

..........................................................................................................................................

အခန်း  ( ၉ )

မနက်လင်း အိပ်ယာနိုးသည်နှင့် ဖူးဖူးဟံသာ တစ်ယောက် မျက်လုံးလေး ပြူးနေရသည်။မနေ့က အမဖြစ်သူ မီးမီးဟံသာအား ရက်ရက်စက်စက် လိုးခဲ့သော လင်ဖြစ်သူ ကျော်နိုင်ဦး လီးမှ ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်ထွက်နေ၏။လီးအား တချက်ညှစ်ကာ အိပ်ယာထခဲ့လိုက်သည်။

" ဟော … ဖူးလေး … ထမင်းဆီစမ်း ပဲလေးနဲ့ စားမလား ကြက်သားကြော်လည်း ရှိတယ် "

" ရပါတယ် … မဇူးရယ် … ဒီတိုင်းတိုင်း ပဲနဲ့ ဆီးစမ်းပေး … ဖူးလေး မျက်နှာသစ်လိုက်ဦးမယ် "

ဖူးဖူးဟံသာ တစ်ယောက် ထမင်းစားနေစဉ် မီးမီးဟံသာ နိုးလာသဖြင့် အမဖြစ်သူ မီးမီးဟံသာ အတွက်ပါ ဇူးဇူးဟံသာမှ ထပ်ပြင်ပေးလိုက်၏။ညီအမ ၃ ဦး ထမင်းစားရင်း စကားပြောနေကြရာ ဧည့်ခန်းတွင်း အားသွင်းထားသော ဇူးဇူးဟံသာ ဖုန်းသံလေး မြည်လာတော့သည်။

" ဟလို … အမိန့်ရှိပါ "

" ငါပါဟ … မီးမီး ဖုန်းခေါ်တာ မကိုင်လို့ "

" အော် … မမီးက … ဧည့်ခန်းထဲ ထမင်းစားနေတာ … ကိုကြီးစိုး "

" ဟဲ့ … ဘယ်သူလည်း … ကိုစိုးကျော်လား "

" အင်း … မမီး … လာပြောပါ့လား "

မီးမီးဟံသာမှာ လင်ဖြစ်သူ ဆီက ဖုန်းလာသဖြင့် မျက်နှာလေးဝင်းကာ ထမင်းစားရင်းတန်းလန်း ထလာနေသည်။

" ဟယ်လို … မီးမီးလား "

" အင်း … ကိုစိုးကျော် … ဖုန်းက အိပ်ခန်းထဲမှာလေ … ခု မီးမီးက … ဧည့်ခန်းထဲ မနက်စာ စားနေလို့ "

" အော် … နောက် ၂ ပတ်လောက်ဆို မြန်မာပြည်ဘက် သင်္ဘောကပ်မှာ ၁ ပတ်လောက် အချိန်ရတယ် … အဲဒါ အိမ်ပြန်လာမလို့ လှမ်းဆက်တာပါ "

" တကယ်လား … ရောက်ရင် ဖုန်းလှမ်းဆက်နော် … အော် နေဦး … ညကြမှ … ကိုစိုးကျော်ကို တခုပြောစရာရှိသေးတယ် "

စိုးကျော် ဖုန်းချသွားသည်နှင့် မီးမီးဟံသာလည်း ထမင်းဝိုင်းပြန်ရောက်လာ၏။အားလုံးစားသောက်ပြီးသည်နှင့် ဇူးဇူးဟံသာက စကားစလိုက်တော့သည်။

" မမီး … ကိုကြီးစိုး … ပြန်လာတော့မှာမို့ ပျော်နေပြီပေါ့ "

" ပြန်လာတာမဟုတ်သေးပါဘူး … သူလိုက်တဲ့သင်္ဘောက မြန်မာပြည်ကပ်မှာမို့ ၁ပတ်လောက် အချိန်ရတယ်ပြောတာပါ "

" ဟင် … အိမ်လာမနေဘူးလား "

မီးမီးဟံသာနှင့်ဇူးဇူးဟံသာတို့ စကားပြောနေစဉ် ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် ဝင်ပြောလိုက်သည်။

" မသိသေးဘူး … ဖူးလေး … ညကြမှ သေချာပြန်မေးကြည့်ရမှာ … ကိုစိုး ခဏလာနေမယ်ဆို … အဆင်ပြေတာပေါ့ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" အံမယ် … မမီးက … အကြံနဲ့ပေါ့ "

" ဒါပေါ့ … ဗွီဒီယိုကောလ် … ချက်ရတာ အားမရပါဘူး "

" ခိခိ … ဒါဆို … လက်တွေ့ပေါ့ "

" လက်တွေ့ပေါ့ … ဖူးလေးပြောထားတဲ့ ကိစ္စရော … အကောင်ထည် ဖေါ်ပေးချင်တာ "

" အမလေး … ဖူးလေးက … အဆင်သင့်ပါ မမီးရယ် "

" အံမယ် … ဇူးလေး ကြတော့ ပစ်ထားကြမယ်ပေါ့ "

" ပစ်မထားပါဘူး … ကိုစိုးရော မောင်ကျော်ရော … နှစ်ယောက် ညှပ်လိုးခိုင်းမယ် "

" ဟင် "

" ခိခိ "

" ကဲ … ဈေးသွားကြဆို့ … မဇူးက … အိမ်ပဲ နေတော့ … မင်းနိုင်က မမီး အိပ်ခန်းမှာ အိပ်တုန်းပဲ "

မီးမီးဟံသာနှင် ဖူးဖူးဟံသာတို့ ဈေးဝယ်ထွက်ကာ ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် အိမ်၌ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ဟင်းချက်စရာဝယ်သော သားငါးဈေးမှာ သူမတို့ရပ်ကွက်ကနေ မိနစ် ၂၀ ခန့် လမ်းလျှောက်သည်နှင့် ရောက်ရှိကာ ဟင်းသီးဟင်းရွတ် သားငါးများက ဒါရိုက်လာရောက် ရောင်းချသူများမို့ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ရှိသည်။

" မမီး … ပဲဆီ ၅ ပိဿာ တစ်ပုံးယူလိုက် … ဖူးလေး ပေးလိုက်မယ် … အိမ်မှာ ဆီနဲနေပြီ "

" ကြက်သွန်နီဝယ်ရင်း … ဆီဆိုင်ဘက် ပတ်မယ်လေ … ဖူးလေး "

ဈေးခြင်းထဲ ၁ပတ်စာ သားငါးအပြည့်နှင့် ညီအမ နှစ်ယောက် ဈေးထဲ လမ်းလျှောက်နေရာ မီးမီးဟံသာ၏ ဝိုင်းစက်လှပသော ဖင်ကြီးအား လူတိုင်း ငေးကြည့်နေကြသည်။ကြက်သွန် ၂ ပိဿာ နှင့် ဆီ ၅ ပိဿာ ထပ်မန်ဝယ်ယူကာ ဈေးမှ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။

" ဖူးလေး … ကိုစိုး အိမ်လာဖြစ်ရင် … ဟိုကိစ္စ … ဘယ်လိုလဲ "

" မမီးသာ … ကိုယ့်လူကိုယ် ပိုင်အောင် ပြောပါ … ဖူးလေးဘက် စိတ်ချ "

" အင်း … ညကြ … ဖုန်းဆက်ပြီး … ပြောလိုက်မယ် "

ညီအမ နှစ်ယောက် စကားတပြောပြောနှင့် လမ်းလျှောက်လာရာ သူမတို့ရပ်ကွက်လေးထဲ ရောက်ရှိလာ၏။အိမ်သို့ပြန်အရောက် ဧည်ခန်းထဲ မင်းနိုင်အား ထမင်းကျွေးနေသော ဇူးဇူးဟံသာအား တွေ့လိုက်ရ၏။

" မောင် … အိပ်ယာ မနိုးသေးဘူးလား … မဇူး "

" နိုးပါပြီ … ကားထွက်သွားပြီ "

" သားသား … ထမင်းတွေ အများကြီးစားနော် "

" ဟုတ် … မာမီ "

တဖြည်းဖြည်း အချိန်များကုန်ဆုံးလာရာ အလင်းရောင်ပျောက်၍ အမှောင်ထုကြီးစိုးလာသည်။ညစာ စားပြီးသည်နှင့် ကျော်နိုင်ဦးနှင့် မင်းနိုင်မှာ ဧည့်ခန်းတွင် တီဗွီကြည့်နေစဉ် မီးမီးဟံသာ အိပ်ခန်းထဲ ညီအမ၃ဦး စကားပြောနေကြ၏။၈နာရီခွဲလောက်တွင် မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ စိုးကျော်ထံ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။

" ဟဲလို … မီးမီးလား "

" အင်း … ကိုစိုး … ဒီရောက်ရင် အိမ်လာဖြစ်လား "

" လာဖြစ်တယ် ၁ ပတ်ဆိုပေမယ့် ၂ ရက်ပဲ နေလို့ရမှာ "

" အော် … မီးမီး လာကြိုရမလား "

" မလာနဲ့တော့ … ပါလာတဲ့ပစ္စည်းချပေးရမှာမို့ … ကိုစိုးပါသာ … လာခဲ့လိုက်မယ် "

" အင်းအင်း … ဒါဆို … မီးမီ လာမကြိုတော့ဘူးနော် "

" OK … ခု အိပ်ခန်းထဲမှာလား "

" အင်း "

" အဲဒါဆို … မီးမီးဟာလေး … ပြဦး … ကိုစိုး တအားတင်းနေပြီကွာ "

" ခ်ခ် … တင်းနေ … ထုလေ "

" လုပ်ကွာ … အမြန်လေး … ဗွီဒီယိုကောလ် … ခေါ်မယ်နော် "

စိုးကျော်ဘက်မှ ဖုန်းချကာ ခဏအကြာ ဗွီဒီယိုကောလ် ခေါ်လိုက်သည်။မီးမီးဟံသာမှာ ညီမ နှစ်ယောက်အား အသံမထွက်ရန် ခြေဟန်လက်ဟန် ပြနေ၏။

" ရလား … ကိုစိုး "

" အနီးကပ်လေး ပြပေးလေ … မီးမီးကလည်း … ထမိန်ပါချွတ်ကွာ "

" ခဏ "

မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် ညီမနှစ်ယောက်ဘက် လှည့်ပြီး ရှက်ပြုံးလေးပြုံးကာ ထမိန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ဖူးဖူးဟံသာရော ဇူးဇူးဟံသာပါ အမဖြစ်သူ၏ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား ကြည့်ကာ ရင်ခုန်နေရသည်။ကုတင်ပေါ် ဒူးထောင်ပေါင်ကားထိုင်လျက်လေးနှင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ခိုင်းသမျှ လိုက်လုပ်ပေးနေသည်။သူမစောက်ပတ်လေးအား ပွတ်ကာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူအား ဆန္ဒပြည့်ဝရန် ပြပေးလိုက်သည်။စိုးကျော်မှာလည်း မိန်းမဖြစ်သူ စောက်ပတ်အားပွတ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုပြရာ ခဏအကြာတွင် စိုးကျော်၏ တအီးအီး ညည်းသံလေး ထွက်ပေါ်လာပြီး ငြိမ်ကျသွားတော့၏။

" အားးးး …… ရှီးးးး းးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … မိန်းမရယ် "

" ကိုစိုးပြန်လာရင် … ပိုကောင်းအောင် စီစဉ်ထားပါတယ်နော် "

" အော် … အရင်တခါ … ပြောထားတဲ့ … ကိစ္စလား "

" အင်းပေါ့ … ခဏလေး … အမြည်းပြပေးမယ် … ခ်ခ် "

ထိုနောက် မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် ဖူးဖူးဟံသာအား မျက်ရိပ်ပြခေါ်ကာ သူမနားလေး ပက်လက်လှဲခိုင်းလိုက်သည်။ညီမဖြစ်သူ၏ ထမိန်အား ဆွဲလှန်ကာ စောက်ပတ်လေးရှိရာ ဖုန်းကင်မရာအား ချိန်ပေးထား၏။

" ဟင် … အဲ အဲ … အဲဒါ "

" ခ်ခ် … ဒါက … ဖူးလေး ဟာလေ … ကိုစိုး ပြန်လာရင် … အဟင်း ဟင်းးး "

" ခုတောင် ပြန်လာချင်ပြီကွာ … ဒါနဲ့ … မောင်ကျော်က … အဆင်ပြေပါ့မလား "

" ပြေပါတယ် … ကိုစိုးရဲ့ … ဟိုတနေ့က … မီးမီးဟာလေး … ကျွေးလိုက်တာ … ယောင်ကားနေအောင်ကို လုပ်တာ … ကိုစိုး ပြန်လာရင် … လက်စားပြန်ချေပေးရမယ် … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" တကယ်ပါကွာ … လာလို့ရရင် ခုကို … လာချင်နေပါပြီ "

" ကဲပါ … ကျမ်းမာရေးသာ ဂရုစိုက် … ဒါပဲနော် … မီးမီးဘက်က … အစွမ်းကုန် ဖန်တီးပေးတာတောင် … သူများနိုင်ငံမှာ … မရှုတ်နဲ့ "

" မရှုတ်ပါဘူး … မီးမီးရာ … ကိုစိုး မနေနိုင်ရင် … မီးမီးပို့ထားတဲ့ ပုံတွေကြည့်ပြီး … ဂွင်းတိုက်လိုက်တာပဲလေ … ဒါနဲ့ … ခုန … ကိုစိုး ဂွင်းထုပြတော့ … ဖူးလေး ဘေးမှာရှိလား "

" ရှိတာပေါ့ … ဇူးလေးရောပဲ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" ဟာ … ကြိုလည်းမပြောဘူး … အားနာစရာ "

" အံမယ် … ဘာမှ အားနာစရာ မလိုပါဘူး … မီးမီးတို့ ညီအမတွေက … နားလည်မှု့အပြည့်ပါနော် "

" စကားကောင်းနေတာ … အလုပ် လုပ်ဦးမယ် မိန်းမရေ … တာ့တာ "

" See you … ကိုစိုး … ကျမ်းမာရေး ဂရုစိုက် "

စိုးကျော် ဖုန်းချသွားသည်နှင့် ညီအမ ၃ ယောက် စကားပြန်ပြောနေကြပြန်၏။

" ခ်ခ် … ဖူးလေး ဟာ မြင်ပြီး … မမီး ကိုစိုးတော့ … နောက်တခါ … ဂွင်းထုနေပြီ ထင်တယ် "

" ထုပေါ့ … မဇူးကလည်း … ဒီရောက်ရင်တောင် ခံဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးသားပဲ … ခ်ခ် "

ဇူးဇူးဟံသာအား ဖူးဖူးဟံသာမှ ပြန်ပြောရင်း ရယ်နေလိုက်သည်။

" ဒါပဲနော် … ဖူးလေး … မဇူး ယောင်္ကျား ဖုန်းခေါ်ရင်လည်း … ပြပေးရမယ် "

" ပြမှာပါ … မဇူးရယ် … အဓိက က … ဖူးလေးတို့ မိသားစုထဲ … သူစိမ်း ဝင်မလာရင် … ပြီးရောပဲ "

" အင်း … ဒါပေမယ့် … ကလေးယူကာနီးကျ … ကိုယ့်လင်နဲ့ကိုယ်ပဲ ယူရမယ် "

" ခ်ခ် … အဲဒါက … အဝေးကြီးပါ … မမီးရယ် … သူတို့ မြန်မာပြည် အခြေချမှ … စီစဉ်ရမှာ "

မီးမီးဟံသာမှ ဖြတ်ပြောရာ ဇူးဇူးဟံသာက ပြန်ရှင်းပြနေ၏။သူမတို့ စကားကောင်းနေစဉ် မင်းနိုင်မှာ အိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။

" တီတီဇူး … သား အိပ်ချင်ပြီ "

" အော် … လာလာ … သဲ … အိပ်ကျဆို့ … ဟုတ်သားပဲ ၁၀နာရီတောင် ခွဲနေပြီ "

ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ တူဖြစ်သူ မင်းနိုင်အားခေါ်ပြီး မီးမီးဟံသာ အိပ်ခန်းမှ ထွက်လာခဲ့၏။

" ကဲ … မမီးလည်း … အိပ်ချက်အိပ် … ဖူးလေးလည်း … သွားတော့မယ် "

" အံမယ် … မောင်ကျော် … စောင့်နေလို့ … သွားအလိုးခံတော့မယ် … ပြောစမ်းပါ … ခ်ခ် "

" ဒါကတော့ … မယားဝတ္တရားပေါ့ … မမီးရယ် … ဟိဟိ "

...........................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၀ )

" ကဲ … မောင်ကျော်နဲ့ ကိုစိုးက … ဘီယာပေါ့ … မီးမီးနဲ့ ဖူးလေးက ဝိုင်ပဲ သောက်မယ် "

စိုးကျော်တစ်ယောက် မြန်မာပြည်သို့ သင်္ဘောကပ်ရာ ခွင့် ၂ ရက်ယူ၍ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။အိမ်ရောက်ကတည်းက မယားဖြစ်သူ မီးမီးဟံသာ၏ ပြောပြထားသော စကားများကြောင့် ရင်ခုန်နေရ၏။မယားဖြစ်သူ၏ ညီမအား လိုးခွင့်ရမည်ဖြစ်သဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေရသည်။ဇူးဇူးဟံသာမှာ မီးမီးဟံသာတို့ အနှောက်ယှက်မဖြစ်စေရန် တူဖြစ်သူ မင်းနိုင်အား ခေါ်၍ အပြင်ထွက်ခဲ့ရာ ညပိုင်းမှ ပြန်လာတော့မည်ဖြစ်၏။မီးမီးဟံသာမှာ စိုးကျော်ရောက်သည်နှင့် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသော စားသောက်ဖွယ်ရာများဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ခဲ့လိုက်သည်။

မီးမီးဟံသာနှင့်ဖူးဖူးဟံသာတို့ဝတ်ဆင်ထားသော အင်္ကျီမှာ ပေါင်လယ်ထိသာဖုံးသော စကပ်လေးနှင့် တွဲလျက်ဖြစ်သည်။ကျောနိုင်ဦးမှ သရီးကွာတားဘောင်းဘီနှင့် တီးရှပ်အနက်ဝတ်ကာ စိုးကျော်က စတစ်ကော်လံအဖြူနှင့် အောက်က ဘက်ကီ အညိုရောင် ဝတ်ဆင်ထား၏။ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် စားပွဲခုံပေါ်မှ ဖန်ခွက်အလွတ်များအား ဘီယာများငှဲ့ပေးရင်း သူမနှင့် မီးမီးဟံသာအတွက် ဝိုင်များငှဲ့ကာ စတင်လိုက်သည်။အိမ်အပေါ်ထပ် အခန်းမို့ ပြတင်းတံခါးဖွင့်ထားရာ ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော နေရောင်ခြည်ကြောင့် အိပ်ခန်းတခုလုံး လင်းထိန်နေ၏။

အိပ်ခန်းတွင်း အပြင်မှ တိုက်ခတ်လာသော လေပြေအေးကြောင့် အအေးဓတ်လေး ရရှိကာ ဖန်ခွက်သံ ဇွန်းသံ စကားပြောသံများဖြင့် မီးမီးဟံသာတို့ စားသောက်ပွဲလေး အသက်ဝင်လာခဲ့သည်။စားပွဲခုံ အပုလေး မြောက်ဖက်တွင်ကျော်နိုင်ဦးနှင့် မီးမီးဟံသာတို့ ထိုင်ကာ တောင်ဘက်တွင် စိုးကျော်နှင့် ဖူးဖူးဟံသာတို့ ထိုင်ရင်း စားသောက်နေကြ၏။တဖြည်းဖြည်း ဘီယာများ ဝိုင်များ ကုန်သွားလိုက် ထပ်သောက်လိုက်နှင့် လေးယောက်သား စကားပြောရင်း တခိခိ ရယ်နေပြန်သည်။မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် ကျော်နိုင်ဦးအား အမြည့်ခွံကျွေးနေရာ ဖူးဖူးဟံသာမှာလည်း အားကျမခံ စိုးကျော်အား အမြည်းခွံကျွေးလိုက်၏။

ခဏအကြာတွင် စကားပြောသံများငြိမ်သွားကာ မီးမီးဟံသာ လက်တဖက်က ကျော်နိုင်ဦးပေါင်ကြားသို့ ဘောင်းဘီအပေါ်မှအုပ်ကိုင်ရင်း လီးအားပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ကျော်နိုင်ဦးမှာ မီးမီးဟံသာအား ပုံစံမျိုးစုံနှင့် လိုးဖူးသော်လည်း ဇနီးဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာရှေ့မို့ အနည်းငယ် ဟန့်နေခဲ့သည်။ထိုစဉ် မီးမီးဟန်သာမှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူစိုးကျော်အား တချက်ကြည့်ကာ ကျော်နိုင်ဦးအား နူတ်ခမ်းချင်းတော့စုပ်ပစ်၏။

ဖူးဖူးဟံသာနှင့်စိုးကျော်မှာ လူချင်းစိမ်းနေသဖြင့် မစရဲပဲ မီးမီးဟံသာတို့လုပ်သမျှငေးကြည့်နေသည်။ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် သူမရှေ့ လင်ဖြစ်သူလီးအား ပွတ်သပ်ရင်း နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေသော အမဖြစ်သူအား မနာလိုချင်သလိုလို စိတ်ကလေးဖြစ်ပေါ်နေစဉ် စိုးကျော်မှာလည်း သူ့ရှေ့ သူစိမ်းယောင်္ကျားလီးအား ပွတ်သပ်ရင်း ကာမမီးတောက်နေသော မယားဖြစ်သူအားကြည့်ကာ စိတ်ထဲဖေါ်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေး ခံစားနေရသည်။

ထိုအချိန် ကျော်နိုင်ဦး လက်တဖက်မြောက်တက်လာကာ မီးမီးဟံသာနို့အုံအား စမ်းမိချိန် အတွင်းမှ ဗလာစီယာ ခံမထားကြောင်း ခံစားသိရှိလိုက်၏။အစပိုင်း မယားဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာရှေ့ ရှိန်းနေသောလည်း ဘီယာမူးလာသည်ကတစ်ကြောင်း မီးမီးဟံသာ၏ လက်ချောင်းလေးများက လီးအား ခပ်ဖွဖွ ညှစ်ကာ ပွတ်သပ်နေသဖြင့် ကာမစိတ်ကြွက ပြန်လည်တုံ့ပြန်မိတော့သည်။

ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် အမဖြစ်သူ၏ နို့အုံများအား လင်ဖြစ်သူကျော်နိုင်ဦးမှ ညှစ်ချေပေးသည်ကို မြင်သည်နှင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ တဆစ်ဆစ်ခံစားလာရ၏။စိုးကျော်မှာလည်း မိန်းမဖြစ်သူလက်က ကျော်နိုင်ဦးပေါင်ကြားထဲ မခွာပဲ လှုပ်ရွနေသည်ကို ကြည့်ကာ ဘောင်းဘီအတွင်းမှ လီးက တင်းကနဲ့ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

ဘေးနားကပ်လျက်ထိုင်နေသော ဖူးဖူးဟံသာအား ကြည့်ရာ ဖူးဖူးဟံသာ၏ လက်တဖက်မှာ သူမပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေပြီး ပေါင်ဂွလေးအား မသိမသာလေး ပွတ်နေသည်ကို မြင်နေရသည်။ပေါင်လယ်ထိဖုံးသာစကပ်လေးမှာ ပေါင်ရင်းနားထိလန်တက်နေပြီး ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးများက စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် ရမ္မက်မီး တောက်လောင်နေခဲ့၏။

" မောင်ကျော် "

" ဗျာ … မမီး "

" ကုတင်ပေါ် … သွားရအောင်ကွာ "

" ကျနော်တို့က လိုးဖူးပါတယ် … မမီးရဲ့ … ဖူးလေးနဲ့ ကိုစိုးကျော်ကို … ဦးစားပေးရအောင်လေ "

" အင်း … ဒါလည်း … ဟုတ်တာပဲနော် "

ဖူးဖူးဟံသာမှာ မီးမီးဟံသာ စကားဆုံးသည်နှင့် စိုးကျော်ဘေးနားမှ ထရပ်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်ရင်း ပက်လက်အနေထားဖြင့် ပေါင်တန်လေးများ ကားထားလိုက်သည်။စိုးကျော်မှာလည်း သင်္ဘောလိုက်နေသူမို့ မခေပေ။မိန်းမဖြစ်သူ အချက်ပေးသည်နှင့် ကုတင်ဘက်လျှောက်ရင်း ဖူးဖူးဟံသာ ကိုယ်လုံးလေးပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။

ဖူးဖူးဟံသာကလည်း သူမှ ရင်ဘတ်ပေါ် ကျရောက်လာသော စိုးကျော်ကိုယ်လုံးအား သိုင်းဖက်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း ဖမ်းစုပ်ပစ်သည်။နှစ်ဦးလုံးမှာ မီးမီးဟံသာနှင့်ကျော်နိုင်ဦးကြောင့် ကာမဆိပ် တက်နေရာ အငမ်းမရ နမ်းရင်း စိုးကျော်က စတစ်ကော်လံအင်္ကျ ီအား ဆွဲချွတ်လိုက်၏။ဖူးဖူးဟံသာမှာလည်း ကုန်းထကာ သူမ အင်္ကျ ီနှင့်စကပ် တွဲလျက်လေးအား ဆွဲချွတ်ပစ်သည်။

အင်္ကျီကျွတ်သွားသည်နှင့် ဖူးဖူးဟံသာ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အတွင်းခံများ မပါပဲ ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်သွားတော့၏။စိုးကျော်တစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထပ်လျက်အနေထားဖြင့် ဖူးဖူးဟံသာအား နမ်းရှိုက်ရင်း ခေါင်းလေး အောက်လျှောက နို့အုံများအား ဆွဲစုပ်တော့သည်။

ဖူးဖူးဟံသာမျက်လုံးထဲ လင်ဖြစ်သူမှ အမဖြစ်သူနို့အုံများ ညှစ်ပေးနေသည်ကို ပြန်မြင်ယောင်ရင်း  စိုးကျော်ခေါင်းအား သူမနို့များဖြင့် ဆွဲကပ်ကာ တအီးအီး ညည်းနေရသည်။စိုးကျော်က နို့သီးခေါင်းလေးအား စုပ်လိုက် လက်တဖက်နှင့် လွတ်နေသော နို့အုံလေးအား ချေလိုက်ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း ဖူးဖူးဟံသာ၏ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးပေါ် လျှာဖျားလေး ရောက်ရှိလာ၏။

ဖူးဖူးဟံသာမှာလည်း စိုးကျော်၏ ဦးတည်ချက်အား သိနှင့်နေသဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး မသိမသာ အပေါ်တိုးကာ စောက်ပတ်နှင့် မျက်နာအား ကပ်ပေးလိုက်သည်။လင်ဖြစ်သူ ကျော်နိုင်ဦး၏ အယက်ခံဖူးသော်လည်း ခုလို အမဖြစ်သူ၏ယောင်္ကျားမှ ယက်ပေးတော့မည်အသိနှင့်ပင် စောက်ရည်များ အိုင်လာခဲ့၏။ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးအားဖြဲ မြှောက်ထားရင်း ဒူးကောက်ကွေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲထားလိုက်သည်။စိုးကျော်လည်း ကာမစိတ်တက်နေရာ မိန်းမဖြစ်သူ ညီမ၏ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား အငမ်းမရ ကုန်းယက်တော့၏။

မီးမီးဟံသာမှာ ညီမဖြစ်သူပေါင်ကြားထဲမှ စောက်ဖုတ်အား ခင်ပွန်းသည်စိုးကျော်မှ တပြတ်ပြတ်မြည်အောင် ယက်ပေးနေသဖြင့် စိတ်ထဲ အူတိုသလိုလေး ခံစားရကာ သူမစောက်ဖုတ်လေးအား လက်ဖြင့်စမ်းကြည့်နေသည်။ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက်လည်း သူယက်ပေးစဉ် ပုံမှန်လေးသာ တုံ့ပြန်တတ်ပြီး ခုလို မယားညီအကိုဖြစ်သူ စိုးကျော်က ယက်ပေးစဉ် ကော့ပျံကာ ဟော့နေသော မိန်းမဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း စိတ်တွေထကြွလာ၏။

သရီးကွာတား ဘောင်းဘီအား ဇစ်ဖွင့်ကာ လီးအားဆွဲထုတ်ရင်း ဂွင်းထုနေလိုက်သည်။ထိုစဉ် ဖူးဖူးဟံသာပေါင်ကြား ဒူးထောက်ရပ်လိုက်သော စိုးကျော်၏ခါးပတ်အား ဖူးဖူးဟံသာကိုယ်တိုင် ဖြုတ်ကာ ဘောင်းဘီအား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချပစ်၏။အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ စိုးကျော်လီးမှ အမြှောင်းလိုက်ကပ်နေတော့သည်။ဖူးဖူးဟံသာ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်မှာ အတွင်းခံအား ဆက်ချွတ်ရာ စိုးကျော်ပေါင်ကြားမှ လမွှေးကောက်ကောက်လေးများအောက် ထောင်မှတ်နေသောလီးမှာ ရုန်းထွက်လာ၏။

စိုးကျော်လီးအား ကြည့်ရင်း ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် အံအောမိပြန်သည်။စိုးကျော်က အသားဖွေးသူမို့ လီးအရည်ပြားများဖွေးကာ အကြောစိမ်းအမျှင်လေးများ ထင်းနေသည်အပြင် လီးအရည်ပြားရှည်သဖြင့် လီးကြီးထောင်မှတ်နေစဉ်တောင် ဒစ်က ၃ ပုံ ၁ ပုံသာ အပြင်ထွက်နေ၏။လင်ဖြစ်သူကျော်နိုင်ဦးလီးထက် လုံးပတ်သေးသော်လည်း အနည်းငယ်ရှည်သည်ကို မြင်တွေ့သိရှိလိုက်သည်။

သူမကြည့်နေစဉ် စိုးကျော်မှာ ထရပ်ရင်း ဘောင်းဘီရော အတွင်းခံပါ ချွတ်ချကာ ဖူးဖူးဟံသာမျက်နာနား လီးထိပ်အားကပ်ပေးနေ၏။ဖူးဖူးဟံသာကလည်း အမဖြစ်သူမီးမီးဟံသာနှင့် လင်ဖြစ်သူကျော်နိုင်ဦးအား တချက်ကြည့်ကာ စိုးကျော်လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးလိုက်သည်။ဒစ်ဖူးမှာ လင်ဖြစ်သူဒစ်နှင့်မတူပဲ ပန်းရောင်သန်းနေသဖြင့် စိတ်ထဲ တမျိုးလေးခံစားနေမိ၏။

လီးအရည်ပြားအား လျှာအပြားလိုက်ပင့်ယက်ကာ ညာလက်ဖြင့်လီးတဝက်မှ ကိုင်ကာ ဖြဲချလိုက်သည်။ပန်းနုရောင်ဒစ်ကြီး ကားထွက်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးထိပ်အပေါက်လေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးစွပစ်၏။စိုးကျော်တစ်ယောက် အားကနဲ့ ညည်းကာ ဖူးဖူးဟံသာပါးစပ်မှ လီးအားအမြန်ဆွဲထုတ်ရင်း ပက်လက်ပြန်လှဲခိုင်းကာ အပေါ်မှ ခွလိုးတော့သည်။

ဖူးဖူးဟံသာမှာ လင်တော်မောင်လီးနှင့်မတူပဲ လီးအသစ်မို့ သူမစောက်ပတ်လေးထဲ လီးဝင်လာသည်နှင့် ဖမ်းညှစ်ထားသည်။စိုးကျော်၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်အား ဖမ်းဆွဲရင်း စိတ်ကြိုက်လိုးနိုင်ရန် ပေါင်တန်များဖြဲကာ မြှောက်ပေးထား၏။စိုးကျော်မှာလည်း တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်လိုးရာ ဖူးဖူးဟံသာ၏ နို့အုံလေးများ ရမ်းခါနေတော့သည်။

" မောင်ကျော် … မမီး … မရတော့ဘူးကွာ "

ညီမဖြစ်သူအား ခင်ပွန်းဖြစ်သူစိုးကျော်မှ ဆောင့်လိုးနေသည်ကိုကြည့်ရင်း မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် မနေနိုင်တော့ပဲ ကျော်နိုင်ဦးအား လှမ်းပြောလိုက်၏။ကျော်နိုင်ဦးမှာလည်း မိန်းမဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် မယားညီအကိုဖြစ်သူ စိုးကျော်အား ဖြဲကားခံနေသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးက ကွဲထွက်မတတ် တင်းပြောင်နေသည်။ထိုစဉ် မီးမီးဟံသာမှ ထရပ်ရင်း စကပ်လေးလှန်ကာ သူမစောက်ပတ်အား ပြနေပြန်၏။မီးမီးဟံသာစောက်ဖုတ်မှာ ဘေးနူတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက် ဖေါင်းကြွနေကာ စောက်ရည်ကြည်များက ပေါင်ခြံအတွင်း စီးကျနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

ကျော်နိုင်ဦးကြည့်နေစဉ် မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် အင်္ကျီစကပ်ဝမ်းဆက်လေးအား ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်ကာ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်နေသော ကျော်နိုင်ဦးပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးပေါ်မျက်နှာချင်းဆိုင် တက်ခွလိုက်သည်။လီးထိပ်အား စောက်ခေါင်းပေါက်နှင့်တေ့ကာ အဆုံးထိ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် လင်ဖြစ်သူစိုးကျော်အားကြည့်ရင်း ကျော်နိုင်ဦးပုခုံးအားဖက်ပြီး ဖင်ကြီးမြှောက်ကာ ခွလိုးတော့သည်။

" ဗျစ် … ဘွတ် … အာ  အာ … အင့်   …… ဖွပ်  ဘွတ် "

ကုတင်ပေါ်တွင် ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် ကော့ပျံအောင် စိုးကျော်၏ အလိုးခံနေရစဉ် ထိုင်ခုံပေါ်၌ လင်ဖြစ်သူကျော်နိုင်ဦးမှာလည်း အမဖြစ်သူ မီးမီးဟံသာ၏ ခွလိုးနေခြင်း ခံနေရသည်။မီးမီးဟံသာမှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူဆီမှ အကြည့်ရွေ့၍ ညာလက်က ကျော်နိုင်ဦး ဘယ်လက်မောင်းအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဘယ်လက်က ကျော်နိုင်ဦး ညာဘက်ပေါင်သို့ ဖိထောက်ပြီး အပေါ်မှခွကာ ခါးအားဖြင့် ခွလိုးနေ၏။

ကျော်နိုင်ဦးမျက်နှာလေးအား ကြည့်ကာ သူမဖင်ကြီးအား ဝေ့ကာ ဝှိုက်ကာဖြင့် ဆီးခုံးချင်းကပ်နေအောင် ဖိလိုးပစ်သည်။ကျောနိုင်ဦးမှလည်း ကာမစိတ်ကြွကာ ခွလိုးနေသော မီးမီးဟံသာ၏ နို့အုံနှစ်ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှစ်ချေကာ ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် အောက်မှ ပင့်လိုးပေးနေ၏။

" အားးး …… အမလေးးးး …… ထွက် ပြီ …… ကိုစိုး …… အ  အားးးးး …… ကောင်းလိုက်တာရှင် "

" ကိုစိုးမပြီးသေးဘူး …… ဘွတ်  ဘွတ် …… ဖွပ် ဖလွပ် …… ခဏနော် "

" ရတယ် …… လိုး လိုး …… ကိုစိုး … ပြီးအောင် လိုးပါ …… အအ  ……  အားးးးးးး …… အင်းဟင်း "

ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် မီးမီးဟံသာအား ပင့်လိုးနေစဉ် ကုတင်ပေါ်မှ မိန်းမဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာမှာ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ရှိသွားတော့သည်။ဖူးဖူးဟံသာ အော်သံနှင့် စိုးကျော်၏ အားထည့်လိုးသံများကြောင့် မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြစ်ကာ ကျော်နိုင်ဦးပုခုံးအား စုံကိုင်ရင်း မီးပွင့်မတတ် အပေါ်မှ ခွလိုးတော့သည်။ကျော်နိုင်ဦးမှာလည်း မီးမီးဟံသာ၏ မနားတမ်းလိုးချက်များကြောင့် လီးထိပ်က ကျင်ကနဲ့ဖြစ်ကာ ပြီးချင်လာသည်။

" အားအား … ကောင်းလိုက်တာ … မောင်ကျော်ရယ် … ထွက်  ထွက် …… အမလေး …… ထွက်ပြီ  ထွက်ပြီ …… အားဟား  အားဟား …… ရှီးးးး းးးးးး …… အ   …  အအ "

မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် တရကြမ်းခွလိုးကား စောက်ရည်များပန်းရင်း ကျော်နိုင်ဦး ရင်ဘတ်ပေါ် ခွလျက်လေး ပစ်ကျသွားတော့၏။ကျော်နိုင်ဦးမှာလည်း ပြီးချင်နေသဖြင့် မှောက်ကျလာသော မီးမီးဟံအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ကာ ပင့်လိုးရင်း လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထည့်ပစ်လိုက်သည်။

" ဟာ … ဆောရီး … မမီး … လရည်တွေ ထည့်လိုက်မိပြီ "

" ရပါတယ်ကွာ … ဆေးထိုးပြီးသာပါ "

မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် ကျော်နိုင်ဦးပေါ် ခွထားရမှ ဆင်းရာ ဖလွပ်ကနဲ့ လီးကျွတ်သွားသည်နှင့် တဗွီဗွီ တဘွမ်ဘွမ် အသံများ ထွက်ပေါ်လာကာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လေများ အံထွက်နေ၏။ကုတင်ဘက်လျှောက်သွားရင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ညာဘက်ဘေး ဝင်လှဲကာ မှေးနေလိုက်သည်။

" ကိုစိုး "

" ပြောလေ … မီးမီး "

" ဖူးလေး လိုးရတာ … ကောင်းလား "

" အင်း "

" မီးမီး နဲ့ … ဘယ်သူပိုကောင်းလည်း "

" တစ်မျိုးဆီပေါ့ … မိန်းမ ကလည်း "

" ဟွန့် "

" ဟောဗျာ … ဘာဖြစ် "

" တော်ပြီ …  မီးမီး စောက်ဖုတ်ကို … ထယက်ပေး "

" အော် … ယက်ပေးမှာပေါ့ကွာ "

မီးမီးဟံသာ စကားဆုံးသည်နှင့် စိုးကျော်တစ်ယောက် ကျော်နိုင်ဦးလိုးထားသော မိန်းမဖြစ်သူ စောက်ပတ်အား ကုန်းယက်ပေးတော့သည်။

...................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၁ )

ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် မီးမီးဟံသာတို့ အတွဲအားကြည့်ကာ အဝတ်စားများချွတ်ရင်း ကုတင်ပေါ်ပက်လက်မှေးနေသော မိန်းမဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာဘေးနာ ဝင်လှဲလိုက်သည်။

" ဖူးလေး "

" ဟမ် … မောင် "

" အဆင်ပြေရဲ့လား "

" ပြေပါတယ် … မောင်ရယ် "

" အံမယ် … မောင်ကျော်တို့များ မယားကျ သိတတ်နေလိုက်တာ … ဟွန့် "

ကျော်နိုင်ဦးနှင့်ဖူးဖူးဟံသာတို့ စကားပြောနေချိန်း မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် စောက်ပတ်အယက်ခံရင်း ဝင်ပြောနေသည်။

" မဟုတ်ပါဘူး မမီးရယ် … ဖူးလေး ဒီလောက်ဟော့တာ … ကျနော် မမြင်ဖူးလို့ပါ "

" အော် … ဒါကတော့ … သူ့လင်ရှေ့ တခြားယောင်္ကျားက တက်လိုးပေးတာ … အရသာသစ်လေး ရလို့ပေါ့ … ဟုတ်လားဖူးလေး "

မီးမီးဟံသာမှာ ကျော်နိုင်ဦးအား ပြောရင်း ညီမဖြစ်သူပါ လှမ်းမေးလိုက်၏။

" ဟုတ်ပါ့ … မမီးရယ် … တစ်မျိုးလေး … ခံလို့တအားကောင်းတယ် "

" ဟုတ်ပါပြီ … ကိုစိုးက … နက်ဖန် တရက် နေပြီး … သင်္ဘော ပြန်တက်ရမှာ … ဖူးလေး ကြိုက်သလောက် အလိုးခံပေါ့ … မမီး ခွင့်ပြုတယ်နော် "

" အွန် … မမီး ကသာ ခွင့်ပြုနေတာ … မမီး လူကြီးကိုလည်း မေးကြည့်ပါဦး "

" ကဲ … ကိုစိုး … ဘယ်လိုလဲ "

" လိုးမှာပေါ့ … မီးမီးကလည်း … ဒီလို အလှပဂေး လေးကို "

စိုးကျော်တစ်ယောက် မိန်းမဖြစ်သူ မီးမီးဟံသာ၏ အဖုတ်လေးအား ယက်နေရင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။

" ကဲ … ဖူးလေး … ကြားတယ်နော် "

ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် မီးမီးဟံသာတို့ ညီအမနှစ်ယောက်၏ စကားများကြောင့် ပျော့နေသော လီးမှာ တင်းကနဲ့ ခုံးထလာ၏။မီးမီးဟံသာ မျက်လုံးများမှာ သူမနှင်ညီမဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာကြား ပက်လက်မှေးနေသော ကျော်နိုင်ဦးလီးကြီးဆီ ကျရောက်သွားသည်။

ခုန ညီမဖြစ်သူအား ခင်ပွန်းသည်မှ ခွလိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကာမစိတ်တက်လာသဖြင့် တက်လိုးခဲ့ရာ ကျော်နိုင်ဦးလီးအား မစုပ်လိုက်ရပေ။ပက်လက်အနေထားဖြင့် သူမကိုယ်လုံးအား ဖြည်းဖြည်းချင်းလှည့်ကာ ကျော်နိုင်ဦးခါးနား ခေါင်းအရောက် ညာဘက်လက်လှန်ကာ လီးအား အုပ်ကိုင်လိုက်၏။

ခင်းပွန်းဖြစ်သူစိုးကျော်အား စောက်ပတ်အယက်မပျက်စေပဲ ကျော်နိုင်ဦးလီးအား ဂွင်းထုပေးနေသည်။ခဏအကြာ ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် ပက်လက်အနေထားမှာ မီးမီးဟံသာဘက် ကိုယ်တစ်စောင်းလှည့်ကာ မီးမီးဟံသာမျက်နှာနားလေး လီးအား ကပ်ပေးလိုက်၏။မီးမီးဟံသာလည်း ပါးပြင်သို့ ထိကပ်လာသော ကျော်နိုင်ဦးလီးအား ခေါင်းလေးငဲ့ကာ ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်ပစ်သည်။ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် သူမအားကျောပေးသွားသော လင်ဖြစ်သူအား ညာဘက်တဒေါင်လေးထောက်ကာ ကိုယ်တစ်စောင်းအနေထားဖြင့်ကြည့်နေလိုက်၏။

အမဖြစ်သူ မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် စောက်ပတ်အယက်ခံရင်း ကျော်နိုင်ဦးလီးအား တပြွတ်ပြွတ်ဆွဲစုပ်နေသည်ကို ကြည့်ကာ သူမအဖုတ်လေးအား ဘယ်လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်နေမိသည်။မီးမီးဟံသာ၏ ပေါင်တန်ကြီးများကော့တက်ကာ လင်ဖြစ်သူကျော်နိုင်ဦး၏ လဥများ စုပ်ပေးစဉ် ကျော်နိုင်ဦးလီးမှာ တဇပ်ဇပ်တုန်နေပြန်၏။စောက်ဖုတ်အားပွတ်နေသောဘယ်လက်ဖြင့် လင်ဖြစ်သူလီးကြီးအား ၅ ချက် ၆ ချက်ခန့် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း လဥများအားဘေးတစ်စောင်း စုပ်ပေးနေသော အမဖြစ်သူပါးပြင်အား တဘတ်ဘတ်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။

" မောင် … ပက်လက်လှန်တော့ကွာ … ဖူးလေး မရတော့ဘူး "

ဖူးဖူးဟံသာစကားကြောင့် မီးမီးဟံသာမှာ ကျော်နိုင်ဦးလဥအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ပေးလိုက်၏။ကျော်နိုင်ဦးမှာ မီးမီးဟံသာပါးစပ်ထဲမှ လဥကျွတ်ထွက်သည်နှင့် မယားဖြစ်သူအား ပက်လက်လှန်အနေထားဖြင့် လီးအားထောင်ပေးထားသည်။ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူလီးအား ကြည့်ကာ အပေါ်မှ ခွထိုင်ရင်း လီးထိပ်နှင့်စောက်ခေါင်းဝတေ့ကာ ဖိချပစ်တော့၏။လိုးနေကြလီးမို့ လီးအရင်းထိ တဆုံးဖိကာ လင်ဖြစ်သူကျော်နိုင်ဦးရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကြွလိုက် ပြန်ချလိုက်ဖြင့် ခွလိုးနေသည်။

မီးမီးဟံသာမှာ ဖူးဖူးဟံသာ ကျော်နိုင်ဦးအား ခွလိုးသည်နှင့် ကုန်းထကာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူစိုးကျော် မျက်နှာအား ဆွဲယူရင်း စိုးကျော်နူတ်ခမ်းတစ်ဝိုက် ပေကပ်နေသော သူမစောက်ရည်များအား လျှာဖြင့်ယက်ရင်း စုပ်ယူမျိုချပစ်သည်။ထို့နောက် စိုးကျော်အား ကျော်နိုင်ဦးတို့လင်မယားလိုးနေသည်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကြည့်ခိုင်းပြီး စိုးကျော်ပေါင်ကြားမှ လီးအား ဂွင်းထုပေးလိုက်ပြန်၏။ထိုစဉ် ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် ကျော်နိုင်ဦးအား မနားတမ်းခွလိုးရင်း ပေါင်များတောင့်လာသဖြင့် ရင်ဘတ်ချင်းကပ်အောင် ကျော်နိုင်ဦးကိုယ်ပေါ်အား မှောက်ချပစ်တော့သည်။

" ကိုစိုး "

" ဟမ် … မီးမီး "

" နောက်ကနေ … ဖူးလေး ဖင်ကို … သွားလိုးပေးလိုက် "

" ဖြစ် ဖြစ် … ဖြစ့်ပါမလား … မီးမီးရယ် "

" ဖြစ်ပါတယ် … ကိုစိုးကလည်း … မောင်ကျော်လီးက တုတ်လို့ … သူဖင်မခံနိုင်တာ … ကိုစိုးလီးဆို … ခံနိုင်မှာပါ "

မီးမီးဟံသာမှာ ပြောပြီးသည်နှင့် စိုးကျော်လီးအား ဂွင်းထုပေးနေရာမှ လွတ်ပေးလိုက်သည်။စိုးကျော်တစ်ယောက် ထရပ်ကာ ကျော်နိုင်ဦး ပေါင်အားခွရင်း ဖူးဖူးဟံသာဖင်နောက် နေရာယူလိုက်တော့၏။ပေါင်ကြားမှ ထောင်မတ်နေသော လီးအား လက်ဖြင့်ထိန်းရင်း ကျော်နိုင်ဦးလီးကြီးမြုတ်နေသော ဖူးဖူးဟံသာစောက်ပတ်လေး အပေါ်ဘက် ပန်းနုရောင်ဖင်ဝလေးအား ဒစ်ဖြင့် တေ့လိုက်သည်။

" ခဏ "

မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ စိုးကျော်အား ခဏဟု တားရင်း ဒူးထောက်ရပ်ကာ ညီမဖြစ်သူဖင်သားကြီးအား ပွတ်သပ်ရင်း ဒစ်ဖူးနှင့်ကပ်နေသော ဖင်ဝလေးအား လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးစွပစ်၏။

" အာ့ … မမီး … အဲတာ … ဖင်ပေါက်ကြီး "

ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူလီးအားစိမ်ရင်း ပေါင်သားများညှောင်းသဖြင့် ခဏနားနေစဉ် ဖင်ဝလေးအား လီးထိပ်ဖြင့်တေ့ရင်း လျှာနွေးနွေးလေးနှင့် ထိုးခံရသဖြင့် စောက်ပတ်အုံလေး တင်းကနဲ့ဖြစ်ကာ ဖေါ်မပြနိုင်သော ခံစားမှု့အသစ်လေး ရရှိနေသည်။

" အင်းလေ … ဖူးလေးရဲ့ … ကိုစိုးကို ဖူးလေးဖင် လိုးခိုင်မလို့ "

" ဟာ … ရပါ့မလား … အဖုတ်ထဲမှာ … မောင့်လီးကြီးက ရှိနေတာ "

" ရပါတယ် … ဖူးလေးရယ် … ကိုစိုးလီးက မောင်ကျော့်လီးလောက် မတုတ်ပါဘူး "

မီးမီးဟံသာမှာ ညီမဖြစ်သူအား ပြန်ပြောရင်း ဖင်ဝလေးအား လျှာအပြားလိုက်ယက်ကာ အတွင်းထဲ လျှာထိပ်လေး ထိုးသွင်းပေးနေပြန်သည်။

" အားးးး  … ရှီးးးး းးးးး …… တမျိုးလေး  …… မမီးရယ် …… အားဟား  အားဟား ……… ရှီးးးး းးးး "

" ခဏနေ …… ဒီထက်ကောင်းလာမှာ ဖူးလေး … မောင်ကျော် မမီးကို … ဖင်လိုးပေးတုန်းက … တအားခံလို့ကောင်းတာ "

မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် စူပွစူပွဖြစ်လာသော ဖူးဖူးဟံသာဖင်ဝလေးအား ကြည့်ရင်း လင်ဖြစ်သူစိုးကျော်လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်ကာ ဒစ်ဖူးပေါ် တံတွေးများ ထွေးချလိုက်၏။

" ထည့်တော့ … ကိုစိုး … ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့် "

ညီမဖြစ်သူ ဖင်နှစ်ခြမ်းအားဖြဲကာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူအား ဖင်လိုးခိုင်းလိုက်တော့သည်။သို့သော် လီးထိပ်မြုတ်သည်နှင့် ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် ခေါင်းလေးမော့တက်ကာ အော်ဟစ်နေသည်။

" ဖလွပ် …… အမလေးးးး ……ဗျစ်ဗြိ … အ   … သေပါပြီ …… ကြပ်တယ် … မရဘူး မရဘူး "

" ခဏအောင့်ခံပါ …… ဖူးလေးကလည်း … မမီးတုန်းကလည်း အဲလိုပဲ … ခဏနေကျ … ကောင်းလာမှာပါဆို … မောင်ကျော် မင်းက မလုပ်နဲ့ဦး … ကိုစိုးက … ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့် "

" ဗျစ်  …… ဗျစ်ဗျစ် …… အ    အ    အ …… အမလေးးး …… နာလိုက်တာနော် "

ကျော်နိုင်ဦးမှာလည်း မျက်စိမျက်နှာပျက်ကာ တအားအားအော်နေသော မိန်းမဖြစ်သူကြောင့် အောက်မှ မလှုပ်ရဲသေးပေ။နို့အုံလေးအား ခပ်ဖွဖွကိုင်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးများအား ချေပေးနေ၏။

" တဝက်ကျော်ကျော် … ဝင်သွားပါပြီ … ကိုစိုး နောက်ပြန်ထုတ်ပြီး ပြန်သွင်း … ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ် "

" ဘွတ် … ဗျစ် … အားးးး   အားးးး … ဖြည်း  ဖြည်း "

ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် အဖုတ်ရော ဖင်ရော တပြိုင်ထဲ အလိုးခံရန် မစဉ်းစားဖူးပေ။တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ချိန်းလိုးရန်သာ တွက်ထားမိသည်။မီးမီးဟံသာမှာလည်း လင်ဖြစ်သူစိုးကျော်လီးပြန်အထုတ်တွင် ဖင်ဝနားလေး တံတွေးများ ပျစ်နေအောင်ထွေးချပေး၏။တဖြည်းဖြည်း ဖူးဖူးဟံသာ ဖင်ဝလေးထဲ စိုးကျော်လီးမှာ အဝင်အထွက်ကောင်းလာခဲ့သည်။ဖူးဖူးဟံသာမှာလည်း အစပိုင်းလောက် နာကျင်မှု့မရှိတော့ပေ ဖင်အတွင်းကြွတ်သားများဖွင့်ကာ ဖင်အလိုးခံတတ်လာ၏။

မီးမီးဟံသာမှာ ညီမဖြစ်သူ ဖင်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူစိုးကျော်လီးအား ကြည့်ကာ စိုးကျော်ခါးအားကိုင်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးနေသည်။

" ကိုစိုး … လီးခဏ … ထုတ်လိုက် "

စိုးကျော်မှာ မိန်းမဖြစ်သူစကားကြောင့် ဖူးဖူးဟံသာဖင်ထဲမှ လီးအား အပြင်ထုတ်လိုက်၏။လီးကျွတ်ထွက်သည်နှင့် ဖင်အတွင်းသားများ ရဲကနဲ့မြင်ရကာ မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် ဖူးဖူးဟံသာဖင်အတွင်းထဲ တံတွေးများ ထွေးချပစ်သည်။စိုးကျော်မှာ ဖူးဖူးဟံသာဖင်ဝလေး ပြန်စိသည်နှင့် ဖင်ကြားထဲ လီးအား အမြှောင်းလိုက် မေးတင်ထား၏။

မီးမီးဟံသာကလည်း ညီမဖြစ်သူ ဖင်ပေါ်မှလီးအား တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ကာ ဒစ်ဖူးပေါ်တံတွေးထွေးချပေးသည်။ထို့နောက် စိုးကျော်လီးအား လက်ဖြင့်ထိန်းကာ လီးထိပ်အား ဖင်ဝထဲ ပြန်တေ့ပေးလိုက်၏။ဒုတိယအကြိမ်တွင် ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် ခပ်တိုးတိုးပဲ ညည်းကာ ဖင်သားစိုင်ကြီးအား မသိမသာ လှုပ်ကြည့်နေသည်။

" မောင်ကျော် … အောက်က လိုးတော့ … ဖူးလေး ခံနိုင်ပါပြီ "

ကျော်နိုင်ဦးမှာ မီးမီးဟံသာစကားဆုံးသည်နှင့် ခါးကော့ကာ ပင့်လိုးကြည့်သည်။

" အ  …… အားးး "

" ရလား … ဖူးလေး "

" ရတယ်မောင် … ဖြည်းဖြည်း ပဲ လိုးနော် … အမလေးးး  …… အ   အ "

ခဏအကြာတွင် ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် ဖင်ရော အဖုတ်ရော တပြိုင်ထဲ ခံနိုင်လာကာ အားရကျေနပ်သော ရမ္မက်သံလေးများဖြင့် ညည်းရင်း မျက်လုံးလေးစင်းနေတော့၏။ပထမဆုံးအကြိမ်မို့ ကျော်နိုင်ဦးရော စိုးကျော်ပါ စိတ်ထိန်းပြီး ပုံမှန်လေး လိုးပေးနေကြသည်။

" ဗြိ …… ဘွတ် … အားးး …… ဖလွပ် … ဖွပ် …… ဗျစ်  ဘွတ်ဘွတ် ……  … ရှီးးး းးးးးး အားလား …… အ   အားးး  အားးးး "

ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် ဖင်ထဲစိုးကျော်လီးဝင်ချိန် ကျော်နိုင်ဦးမှ လီးတဝက်လောက်ထုတ်ပေးကာ ကျော်နိုင်ဦးလီးပြန်ဝင်ချိန် စိုးကျော်က လီးတဝက်လောက် ပြန်ထုတ်ပေးသဖြင့် ခံစားချက်နှစ်ခု တပြိုင်ထဲခံစားနေရသည်။တခါမှ မခံစားဖူးသော ကာမစည်းစိမ်လေးမို့ ပျောက်ကွယ်သွားမှာ စိုးရိမ်ရင်း စောက်ရည်များ တဗြန်းဗြန်း ပန်းထုတ်နေရသည်။နောက်ပိုင်း အလိုလျောက်ဖြစ်ပေါ်လာသော သူမဆန္ဒအတိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုလိုက်၏။

" ဘွတ် …… ဘွတ် ……အားးးး ရှီးးးး …  ဗျစ်ဗျစ် … အင်းဟင်း …… နဲနဲလေး ဆောင့်လိုးပေးကြပါ့လား … ဖွပ်ဖွပ် …… ဘွတ်ဘွတ် …… အားလားးး …… အမလေးးး …… ဟုတ်တယ် …… ဆောင့်ဆောင့် …… ကောင်းလိုက်တာကွာ …… မညှာနဲ့ …… လိုးလိုး …… ကြမ်းကြမ်းလေးသာ လိုး …… ဖူးလေး ခံနိုင်ပါပြီ "

ဖူးဖူးဟံသာ စကားအဆုံး စိုးကျော်မှာ ခါးလေးအားစုံကိုင်ကာ မနားတမ်းပစ်လိုးတော့သည်။ကျော်နိုင်ဦးမှာလည်း စိုးကျော်ဆောင့်လိုးတိုင်း ခေါင်းလေးမော့ကာ တအားအားညည်းနေသော မယားဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာမျက်နှာလေးအားကြည့်ရင်း ကာမစိတ်ကြွကာ အောက်မှ အားရှိသလောက် ပင့်ပင့်လိုးနေတော့သည်။

မီးမီးဟံသာမှာလည်း ညီမဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာအား စိုးကျော်နှင့်ကျော်နိုင်ဦးတို့ မီးပွင့်မတတ် လိုးနေသည်ကိုကြည့်ရင်း သူမစောက်စိလေးဖိချေကာ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာရ၏။ခဏအကြာတွင် စိုးကျော်တစ်ယောက် မေးကြောများထောင်လာကာ တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်လိုးရင်း ဖူးဖူးဟံသာဖင်ထဲ လရည်များပန်းထည့် ပစ်လိုက်သည်။

ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် ဖင်အတွင်းထဲ ပူကနဲ့ဖြစ်ကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက လင်ဖြစ်သူကျော်နိုင်ဦးလီးအား ညှစ်ပေးရင်း နောက်ဆုံးအကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်၏။ကျော်နိုင်ဦးလည်း လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက်နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ အားရှိသလောက် ပင့်လိုးရင်း လရည်များ မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးထဲ ညှစ်ထုတ်လိုက်ရတော့သည်။

" အားဟား … အားးးး ……… ကောင်းလိုက်တာ …… အမလေးးးး …… အင်းဟင်း … မမီးကို …… သိပ်ကျေးဇူးတင်တာပဲ … သိလား … ဖူးလေး … ဒီလိုအရသာမျိုး …… တခါမှ မခံစားဖူးဘူး …… အားးး ရှီးးးး းးးး "

ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် အမဖြစ်သူအား လှမ်ပြောရင်း ကျော်နိုင်ဦး ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ချကာ ငြိမ်သွားတော့သည်။ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် ဖင်ရော အဖုတ်ရော တပြိုင်ထဲ အလိုးခံရပြီး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်သွားရင် ဘေးနား တဘွတ်ဘွတ် တဗျစ်ဗျစ် အော်သံများကြောင့် ပြန်နိုးလာခဲ့ရ၏။

မျက်လုံးလေးများ အားယူဖွင့်ကြည့်ရာ သူမညာဘက်ဘေးတွင် အမဖြစ်သူ မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် စိုးကျော်အားလေးဖက်ထောက် အလိုးခံရင်း ရှေ့တည့်တည့်တွင် ကျော်နိုင်ဦးမှ မီးမီးဟံသာပါးစပ်အား ဆွဲလိုးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။မီးမီးဟံသာလည်း ဖူးဖူးဟံသာ အိပ်ပျော်သွားစဉ် စိုးကျော်က စောက်ဖုတ်အားလိုးပြီး ကျော်နိုင်ဦးမှ ဖင်လိုးပေးသည်ကို အားရပါးရခံရင်း နောက်ဆုံးပြီးကာနီး လေးဖက်ကုန်းကာ စိုးကျော်အား ဖင်လိုးခိုင်းပြီး ကျော်နိုင်ဦးအား သူမပါးစပ်အား လိုးခိုင်းလိုက်သည်။

...................................................................................................................................

အခန်း ( ၁၂ )

ဖူးဖူးဟံသာကြည့်နေစဉ် ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် အရင်ပြီးကာ အမဖြစ်သူ မီးမီးဟံသာ၏ မျက်နှာအား လရည်များနှင့် ပန်းနေသည်ကို မြင်နေရ၏။ခဏ အကြာမှ မီးမီးဟံသာနှင့်စိုးကျော်တို့ အထွဋ်ထိပ်ရောက်ကာ အိပ်ခန်းလေးထဲ အရာအားလုံး ငြိမ်သက်သွားတော့၏။ညနေပိုင်း အကုန်လုံးရေမိုးချိုးပြီးစဉ် ဇူးဇူးဟံသာနှင့် မင်းနိုင်တို့ ပြန်ရောက်လာသည်။ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် ပြုံးရွှင်လာသဖြင့် မီးမီးဟံသာက လှမ်းမေးလိုက်၏။

" ဇူးလေး မျက်နှာ … တခုခု ထူးခြားနေတယ်နော် "

" သားတို့ ကစားကွင်းအပြန် … တီတီဇူးရဲ့ ဦးဇာနည် … မနက်ဖန် … ပြန်လာမယ် ဖုန်းဆက်တာ … တီတီမီး "

အပြင်မှပါလာသော ရေခဲမုန့်အား စားရင်း မင်းနိုင်တစ်ယောက် အဒေါ်ဖြစ်သူ မီးမီးဟံသာအား ဝင်ဖြေလိုက်သည်။

" ဟယ် … ဇူးလေး ဒါကြောင့် … ဖြီးနေတာပေါ့ "

" ဒါပေါ့ … မမီးရဲ့ … နက်ဖန် လေယဉ်နဲ့လာမှာ မနက်ပိုင်းရောက်မှာ … ခ်ခ် "

" အေး … မနက်ဖန် တရက် … ကိုစိုးလည်း နေဦးမယ် … မမီးတို့ … ပွဲတော်ကြီး တွေ့ပြီ "

.........................................................................................................................................

" ဖူးလေး … သားလေး စာအုပ်တွေသေချာ စစ်ပေးလိုက်ဦး "

" ပြီးပါပြီ … မောင်ရဲ့ … ထမင်းချိုင့်ရော … အဆင်သင့် … သွားရုံပဲ "

မနက်ပိုင်း မိသားစုအကုန်လုံး မနက်စာ စားအပြီး ဖူးဖူးဟံသာနှင့်ကျော်နိုင်ဦးမှာ မင်းနိုင်အား ကျောင်းသွားပို့ကြသည်။ပြန်ရောက်ပြီး ခဏအကြာတွင် မီးမီးဟံသာနှင့်ဖူးဖူးဟံသာတို့မှာ အသားများကင်ကာ အမြည်းလုပ်နေကြသည်။ထိုစဉ် အိမ်ရှေ့ သို့ တက္ကစီကားလေးတစ်စီး ထိုးရပ်ကာ ဇူးဇူးဟံသာနှင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဇာနည်တို့ အိတ်များဆွဲကာ ဆင်းလာကြသည်။

" ဟော … မောင်ကျော် … ဇူးလေးတို့ လင်မယား … လာပြီ အထုတ်တွေ ကူသည်ပေးလိုက်ပါဦး "

" ဟုတ် … မမီး "

" ကိုဇာနည် … အသားတွေပိုဖြူလာတယ် "

" အေးကွာ … ဟိုမှာ ကုမ္ပဏီထဲပဲ နေရတာ အပြင်မထွက်ရဘူး … ခုဟာ မြန်မာပြည်ဘက် ပစ္စည်းပို့ရင်း အရင်ခေါက်က မပြန်ဖြစ်တာနဲ့ အထက်လူကြီး အကူညီတောင်းပြီး ပြန်ခဲ့ရတာ "

" ပေး … ကိုဇာနည် … အဲဒီ အိတ်တွေ "

ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် အိမ်ပြင်ထွက်ကာ မယားညီအကိုဖြစ်သူ ဇာနည်အား အိတ်များ ကူသည်လိုက်သည်။

" ဟား … မွှေးနေတာ … ဘာတွေတုန်း မမီးရေ "

" အမြည်းလုပ်နေတာ … ဇာနည်ရေ … မင်းက ခုမှ ရောက်တော့ ခဏ နားဦး "

" ဟော … ကိုဇာနည် … ဖွေးလို့ ဝလို့ ပါလား "

" ဝလို့ လှလို့ … လုပ်ပါ … ဖူးလေးရယ် … မင်းနိုင် … ဘယ်မတုန်း … သူ့ဖို့ အရုပ်တွေပါတယ်ဟ "

" ခုလေးပဲ … ကျောင်းပို့ ခဲ့တာ ညနေမှ ပြန်လာတော့မှာ … ကိုဇာနည် "

" ကဲ … အိပ်ခန်းထဲ … ခဏနားပါဦး … ခဏနေ စားကြ သောက်ကြမှာ "

ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် ဖူးဖူးဟံသာနှင့်စကားပြောနေသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဇာနည်အား လက်ဆွဲကာ သူမတို့ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားလိုက်သည်။အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ကုတင်ပေါ်တွင် ဇာနည်အား ဖက်လှဲကာ မတွေ့တာကြာပြီဖြစ်သော လင်ဖြစ်သူ၏ ကိုယ်လုံးအား ပွတ်သပ်နေတော့၏။ဇာနည်မှာလည်း သမုဒ္ဒရာဝမ်းတစ်ထွာအတွက် သူများနိုင်ငံတွင် အလုပ်လုပ်နေရသဖြင့် ရောက်သည်နှင့် မယားဖြစ်သူခန္ဓာကိုယ် အနံ့ကိုယ်တွယ် ပွတ်သပ်ကြည့်နေပြန်သည်။

" ငါ့မိန်းမ … နို့ကြီးတွေက … မမြင်တာကြာလို့လားမသိဘူး … ပိုထွားနေသလိုပဲ "

" မထွားပါဦး … အရင်လိုပါပဲ … အင့် ကိုင်လေ "

" ဆံပင်တွေလည်းရှည်လာပြီ … လှတယ်ကွာ "

" အံမယ် … ကိုယ့် မယားကို မြှောက်ပြီ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" တကယ်ပါ … ဇူးလေးရာ … ဟိုဟာလေး ရော … ကျယ်နေပြီလား "

" ကိုယ့်ဟာကိုယ် … ကြည့်လေ … ရော့ "

ဇူးဇူးဟံသာ တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် ဘေးချင်းကပ်လျက်ထိုင်နေရာမှ လင်တော်မောင်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင် ထရပ်ကာ ထမိန်အောက်နားစအား ပေါင်ရင်းထိလှန်ပြလိုက်သည်။

" ဟင် "

" ခ်ခ် … ဇာနည်ပြန်လာမယ် ဆိုလို့ ညကတည်းက ရိတ်ထားပေးတာ … မိုက်လား "

" မိုက်တယ် မိန်းမရာ … စောက်ပတ်လေးက ဖေါင်းထွက်နေတာ "

ဇာနည်က ကုတင်ပေါ်ထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ရှေ့တည့်တည့်မှ လှန်ပြနေသော မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့်စမ်းကြည့် လိုက်သည်။

" ကျွိ … ကျွီ …… ဟာ … ဆောရီးဗျာ "

" ဟင် "

ဇာနည်တစ်ယောက် မိန်းမဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်အားနိုက်နေစဉ် ရုတ်တရက် အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ကာ အိတ်များနှင့်ဝင်ရောက်လာသည်။

ကျော်နိုင်ဦးမှာ ဇာနည်၏ အိတ်များတံခါးပေါက်နားလေးချနေစဉ် ဇူးဇူးဟံသာမှာလည်း ထမိန်လေးပြန်ချကာ အဖုတ်လေးအား ပြန်ဖုံးထားလိုက်ရ၏။ကျော်နိုင်ဦးပြန်ထွက်သွားမှ ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် ခိကနဲ့ ရယ်မောကာ ထမိန်အောက်းနားစလေးအား ဆွဲလှန်၍ လင်ဖြစ်သူအား ပြန်ပြနေသည်။

" ခ်ခ် … အင့် … ကိုင်ကြည့်လေ ဇာနည် "

ဇာနည်တစ်ယောက် ဇပ်တငင့်ငင့်ဖြင့် မယားဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးအား ပြန်နိုက်နေမိသည်။

" ဒါနဲ့ … ဇူးလေး … မောင်ကျော်မြင်မှ သတိရတယ် … ဟိုကိစ္စရော "

" အဆင်ပြေပါတယ် … ဇာနည်ရယ် … မနေ့ကတောင် မမီးတို့အတွဲနဲ့ ဖူးလေးတို့အတွဲ လိုးကြသေးတယ် "

" တကယ် "

" တကယ်ပေါ့ … ဇူးလေးက မင်းနိုင်ကို တနေကုန် အပြင်ခေါ်သွားလိုက်တာ သူတို့လေးယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးလို့ရအောင် "

" ဟိုဟို … ဖူးလေးကရော "

" ပြောပြီးသားပါ … ခဏနားရေမိုးချိုးပြီး … စကြမှာပေါ့ … ဘာလည်း ဇာနည်က … ဖူးလေးကို လိုးချင်နေပြီလား "

" အဲလိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး … မောင်ကျော်ကလည်း ဟောဒီက မိန်းမကို လိုးထားတာပဲ "

" ခ်ခ် … ဟုတ်ပါပြီ "

ထို့နောက် လင်မယားနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ဟာတစ်ယောက် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးရင်း မှေးနေလိုက်ကြသည်။နာရီဝက် အကြာတွင် အိပ်ခန်းတံခါး ခေါက်သံနှင့်အတူ မီးမီးဟံသာ၏ စကားသံလေး ကြားလိုက်ရ၏။

" ဒေါက် ဒေါက် … အထဲက နှစ်ယောက် ရေချိုးထားကြတော့ အကင်တွေ အကုန်ပြီးပြီ … မောင်ကျော့်ကို ဘီယာနဲ့ဝိုင် ဝယ်ခိုင်းလိုက်ပြီ "

" ဟုတ် "

" ဟုတ်မမီး "

လင်မယားနှစ်ယောက် ပြိုင်တူထူးကာ ကုတင်ပေါ်မှဆင်းခဲ့ကြသည်။

.........................................................................................................................

ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် ကားလေးဖြင့် ဘီယာနှင့်ဝိုင်များဝယ်ရန် အိမ်မှထွက်ခဲ့လိုက်၏။ရပ်ကွက်အလယ်လမ်းမအတိုင်းမောင်း၍ ခဏအကြာမြို့ထဲဘက်သွားသော လမ်းမကြီးပေါ် ကားလေးအား မေးတင်လိုက်သည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့်အကြာ အရက်ဘီယာ ရောင်းသော ဆိုင်ကြီးတစ်ဆိုင်သို့ ရောက်ရှိလာ၏။ကားလေးအား ထိုးရပ်ကာ ဘီယာနှင့်ဝိုင်များဝယ်ပြီး ပြန်အထွက် ဆေးလိပ်ဝယ်ရန်မေ့နေသဖြင့် နောက်တစ်ခေါက် ပြန်ဝင်ဝယ်ခဲ့ရသည်။ခဏအကြာ လာလမ်းအတိုင်း ပုံမှန်လေးမောင်းကာ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့၏။

ကားလေးအားမောင်းသွင်းရင်း ခြံဝင်းတံခါး ပိတ်ကာ ဧည့်ခန်းတွင် ဘီယာနှင်ဝိုင်ပုလင်းများ ဆွဲကာ ဝင်လာခဲ့သည်။တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေကာ ဧည့်ခန်းတွင်း ဘယ်သူမှ မရှိတော့ပေ။အိမ်ပေါ်တောက်လျှောက် တက်လာကာ မနေ့က အိပ်ခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။တံခါးပွင့်သည်နှင့် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကြောင့် မှင်သက်သွားရသည်။မီးမီးဟံသာမှာ မနေ့ကကျန်သော ဝိုင်များ အရက်များ လိုက်ငှဲ့နေပြီး မယားဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် အဝတ်စားကင်းမဲ့ကာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်လေးဖြင့် ကြမ်းပြင်တွင်ဒူးထောက်ထိုင်နေသည်။

ဖူးဖူးဟံသာညာဘက်ဘေးမှ ဇာနည်က တီးရှပ်အစိမ်းဖြင့် အောင်ပိုင်းဘာမှမပါပဲ ဖူးဖူးဟံသာ ဆံနွယ်များအား သူ့၏လီးတွင်ပတ်ကာ ပွတ်တိုက်ရင်း ပါးပြင်နားကပ်ပေးထား၏။စိုးကျော်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် ဖူးဖူးဟံသာ ဘယ်ဘက်ခြမ်းမှ ဂွင်းထုနေကာ လီးထိပ်က ဖူးဖူးဟံသာ၏ နူတ်ခမ်းနဲ့ဝဲနေသည်။ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် ကာမစိတ်များ ချက်ချင်းနိုးထကာ စားပွဲခုံပေါ်သို့ ဘီယာနှင့်ဝိုင်ပုလင်းများ တင်ကာ မီးမီးဟံသာဘေးနား ကပ်ထိုင်လိုက်သည်။

ထိုစဉ် ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် ဝိုင်အပြည့်ထည့်ထားသော ဖန်ခွက်အား အကုန်မော့သောက်ကာ ညီမဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်လိုက်သည်။ဖူးဖူးဟံသာ၏ ညာဘက်နို့အုံလေးအား ဆွဲစုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲရောက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖြင့် ဝိုက်ပေးနေ၏။

ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် သူမညာဘက်ပါးတွင် ဇူးဇူးဟံသာခင်ပွန်း၏ နီညိုရောင်လီးကြီးကပ်နေပြီး နူတ်ခမ်းနားတွင် မီးမီးဟံသာယောင်္ကျား၏ ဒစ်ဖူးပန်းရောင်လေးဝဲနေချိန် နို့သီးခေါင်းလေး လျှာဖြင့်လိပ်ကလိခံရသဖြင့် စိတ်ထဲတရှိန်းရှိန်း ခံစားနေရသည်။ထိုစဉ် ဇူးဇူးဟံသာ၏ လက်လေးတဖက်မှာ သူမပေါင်ကြားထဲမှ စောက်ပတ်လေးအား အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်လိုက်သဖြင့် လူတကိုယ်လုံး လေဟာနယ်ထဲရောက်သွားသလို ခန္ဓာကိုယ်မှာ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြစ်ကာ ကာမစိတ်များ ထကြွနေတော့၏။

ဇူးဇူးဟံသာမှာ ညီမဖြစ်သူဖူးဖူးဟံသာ၏ စောက်ဖုတ်လေးအား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် ကလိပေးရင်း ဖူးဖူးဟံဟာပါးပြင်အားကပ်နေသော လင်ဖြစ်သူဇာနည်၏ လီးထိပ်အား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။ဇာနည်လီးမှာ ကျော်နိုင်ဦးနှင့် အတုတ်ရော အရှည်ရော မကွာပေမယ့် ဒစ်ဖူးမှာ ကြီးမားကားထွက်နေ၏။အရင်းမှအဖျားထိ လုံးပတ်က ညီနေကာ ဒစ်ဖူးနေရာမှ ကော့တက်နေသည်။

ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် ဇာနည်လီးထိပ်အားစုပ်လိုက် ညီမဖြစ်သူ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား တေ့စုပ်လိုက်မို့ ဖူးဖူးဟံသာမှာ အမဖြစ်သူ ဇူးဇူးဟံသာပါးစပ်မှ လီးနံ့လေးရရှိလိုက်၏။လီးနံ့ရသည်နှင့် လီးစုပ်ချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်ကာ သူမဘယ်ဘက်ဘေးနားမှ ဂွင်းထုနေသော စိုးကျော်လီးအား မျက်လုံးလေးစင်းကာ ခိုးကြည့်လိုက်သည်။

" မမီး "

မယားဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာအားကြည့်ရင်း ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် ပုဆိုးချွတ်ချကာ ဘေးချင်းကက်လျက်ထိုင်နေသော မီးမီးဟံသာ၏ မျက်နှာရှေ့ လီးကြီးအား ရမ်းပြနေ၏။

" ဝိုးးး … တအားထန်နေပြီပေါ့ … မောင်ကျော် "

" အင်း … စုပ်ပေးတော့ … မမီးရာ "

မီးမီးဟံသာမှာလည်း ဖူးဖူးဟံသာတို့အားကြည့်ကာ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ တဆစ်ဆစ်ခံစားနေရချိန် သူမမျက်နှာရှေ့ ကျော်နိုင်ဦးလီးကြီးရောက်လာသဖြင့် ဟန်မဆောင်တော့ပဲ ချက်ချင်းဖမ်းစုပ်လိုက်သည်။ထိုချိန် ဇာနည်တစ်ယောက် ဖူးဖူးဟံသာဆံနွယ်များအား သူ့လီးပေါ်ရစ်ပတ်ထားရာမှခွာပြီး နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေသော ဇူးဇူးဟံသာနှင့် ဖူးဖူးဟံသာ နူတ်ခမ်းကြားသို့ လီးထိပ်အား ဖိထိုးပစ်၏။

ဖူးဖူးဟံသာမှာ အမဖြစ်သူနှင့်နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရင်း လီးနံ့ခံနေရာ သူမတို့နူတ်ခမ်းကြား ဇာနည်ဒစ်ကြီးဝင်လာသည်နှင့် အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်နေသည်။ဒစ်ဖူးအား ကန့်လန့်ဖျက် ဆွဲစုပ်ရင်း လီးထိပ်အပေါက်မှထွက်လာသော ညှီစို့စို့အရည်ကြည်လေးအားစုပ်ယူမျိုချပြီး ဒစ်ဖူးအား သူမပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ပေးလိုက်၏။

ဇာနည့်ဒစ်ကြီးမှာ ဖူးဖူးဟံသာပါးစပ်မှကျွတ်ထွက်သည်နှင့် မယားဖြစ်သူ ဇူးဇူးဟံသာ ပါးစပ်ထဲ ချက်ချင်းဝင်ရောက်သွားပြန်သည်။ဇာနည်တစ်ယောက် သူ့၏ ဒစ်ကြီးအား မက်မက်မောမော ဆွဲစုပ်နေသော ညီအမနှစ်ယောက်၏ ခေါင်းများအား ဘယ်ညာထိန်းကိုင်ကာ ကာမအရသာလေး ခံယူနေ၏။ထိုအချိန် ဘယ်ဘက်ဘေးမှ ဂွင်းထုနေသော စိုးကျော်၏ ပန်းရောင်ဒစ်ဖူးမှာ ဖူးဖူးဟံသာတို့ညီအမ ပါးစပ်နားတိုးကပ်လာကာ တရှီးရှီးဖြင့် လရည်ပျစ်ပျစ်များ ပန်းပစ်လိုက်သည်။စိုးကျော်မှာ ဇာနည်၏ ဒစ်ဖူးအား ချိတ်ဆက်မိမိ ဆွဲစုပ်နေသော ဖူးဖူးဟံသာတို့ နူတ်ခမ်းလေးအား ကြည့်ကာ မထိန်းနိုင်ပဲ လရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ရ၏။

..................................................................................................................................

ဇာတ်သိမ်း 

စိုးကျော် လရည်များမှာ ဖူးဖူးဟံသာနှင့်ဇူးဇူးဟံသာ၏ နူတ်ခမ်းထောင့်တွင်မက ဇာနည့်ဒစ်ဖူးပေါ်ထိ ပေကပ်ကုန်သည်။ဖူးဖူးဟံသာတို့ကလည်း သူမတို့နူတ်ခမ်းထောင့်အား ကပ်ပေသော စိုးကျော်လရည်များ လျှာဖြင့်သပ်ချကာ စုပ်ယူမျိုချရင်း ဇာနည်ဒစ်ဖူးပေါ်မှ လရည်များပါ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဆွဲစုပ်မျိုချပစ်တော့၏။ဇာနည်တစ်ယောက် လီးထိပ်အား ပါးစပ် ၂ ခုက ဆွဲစုပ်နေသဖြင့် လီးတန်တလျှောက် ကျင်တက်လာကာ ညီအမနှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းကြားမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ပစ်သည်။

" ဇူးလေး … လဥတွေစုပ်ပေးကွာ "

မယားဖြစ်သူအား လဥနှစ်လုံးစုပ်ခိုင်းပြီး ဖူးဖူးဟံသာမျက်နှာလေးအား ဘယ်လက်ဖြင့် ဆံနွယ်များစုကိုင်လှန်ကာ ညာလက်က လီးအားကိုင်ရင်း ဂွင်းထုနေသည်။ခဏအကြာတွင် ဇာနည်တစ်ယောက် မေးကြောများထောင်လာကာ တအီးအီး ညည်းရင်း ဖူးဖူးဟံသာမျက်နှာပေါ် လရည်ပူပူများ တဖျောဖျော ပန်းချလိုက်၏။ ဇာနည့်လရည် ပျစ်ပျစ်ခဲခဲများက ဖူးဖူးဟံသာ နဖူးမှစ၍ နူတ်ခမ်းပေါ်ထိ မျက်နှာတပြင်လုံး ဖွေးဥသွားသည်။ဇာနည့်ညည်းသံကြားသည်နှင့် ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် လဥများစုပ်ပေးနေသည်ကို ရပ်ကာ ညီမဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာ၏ မျက်နှာပေါ်မှ လရည်များအား ပြောင်နေအောင် ယက်ရင်း တဝက်ခန့် မျိုချလိုက်၏။

ကျန်တဲ့တဝက်အား ဖူးဖူးဟံသာ၏ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဟခိုင်းရင်း ထွေးချပေးသည်။ဖူးဖူးဟံသာမှာလည်း အမဖြစ်သူပါးစပ်ထဲမှ ထွက်ကျလာသော ဇာနည့်လရည်များအား မက်မက်မောမောခံယူကာ မျိုချပစ်လိုက်၏။ထို့နောက် ညီအမနှစ်ယောက် နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်ပြီးစုပ်ကာ လျှာချင်းလိပ်ဆွဲနေတော့သည်။ထိုအချိန် ကျော်နိုင်ဦးတစ်ယောက် မီးမီးဟံသာပါးစပ်အား လီးအရင်းထိကပ်အောင် ဆွဲလိုးနေ၏။မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် နဖူးကြောများထောင်လာကာ မျက်လုံးများပြူးထွက်လာရင်း ပါးစပ်အား အလိုးခံနေရသည်။သူမနူတ်ခမ်းထောင့်မှ အကျိအချွဲများ သွားရည်များ အဆက်မပြတ် စီးကျလာကာ လည်ပင်းကြောများပါ ထောင်လာ၏။

" အားဟား …… ထွက်  ထွက်  …… ထွက်ပြီ  မမီးရယ် …… ကောင်းလိုက်တာဗျာ …… ဟူးးးးး ရှီးးးး းးးးးး "

မီးမီးဟံသာ တစ်ယောက် သူမပါးစပ်ထဲမှ ကျော်နိုင်ဦးလီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားစဉ် ထိုင်ခုံပေါ်နောက်လှန်မှီကာ အသက်ရှုမှန်အောင် ကြိုးစားနေတော့သည်။အတော်ကြာမှ မျက်လုံးလေးဖွင့်ကာ အိပ်ခန်းတွင်း လှမ်းကြည့်လိုက်၏။သူမက လွဲ၍ ကျန်လူများများမှာ စားသောက်နေကြသည်။

" ဟော … မမီး နိုးပြီ "

" မောင်ကျော် … မင်း မတရားလိုးတာ … အသက်ရှုတောင်မှားတယ် "

" ဆောရီးပါ မမီးရယ် … မမီးပါးစပ်က … လိုးရင်း အရသာတွေ့ပြီး … ရပ်မရတော့လို့ပါ "

ကျော်နိုင်ဦးစကားကြောင့် မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် ဘဝင်ကျသွားရသည်။ညီမဖြစ်သူယောင်္ကျားက ညီမရှေ့တွင် သူမပါးစပ်က လိုးကောင်းသည်ဟု ချီးမွန်းသဖြင့် အားရကျေနပ် နေမိသည်။အားလုံး အဝတ်စားများ တုံးလုံးချွတ်ထားသဖြင့် မီးမီးဟံသာလည်း တုံးလုံးချွတ်ပစ်လိုက်၏။မီးမီးဟံသာ တုံးလုံးချွတ်သည်နှင့် ညီအမ ၃ ဦးထဲတွင် ခန္ဓာကိုယ်အမိုက်ဆုံးမို့ မီးမီးဟံသာ၏ နို့အုံများ ဖင်သားစိုင်ကြီးများအား အခန်းထဲရှိယောင်္ကျား ၃ ဦးသာမက ဖူးဖူးဟံသာနှင့်ဇူးဇူးဟံသာတို့ ညီအမနှစ်ယောက်လုံး အမဖြစ်သူအား ငေးကြည့်နေမိသည်။

စကားပြောလိုက် စားလိုက်သောက်လိုက်နှင့် ကိုယ့်အတွဲနှင့်ကိုယ် အနားယူနေကြ၏။နာရီဝက်ခန့် အနားယူပြီးသည်နှင့် မီးမီးဟံသာမှာ ကျော်နိုင်ဦးပါးစပ်လိုးထားသဖြင့် ရမ္မက်စိတ်လေး တန်းလန်းဖြစ်နေရာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး လေးဖက်ထောက်အနေထားဖြင့် ဖင်ကြီးကော့ပေးထားလိုက်သည်။စိုးကျော် ကျော်နိုင်ဦး ဇာနည်တို့  ၃ ဦးမှာ လီးများအားစွကာ အမြန်တောင်လာဖို့ ကြိုးစားနေကြ၏။စိုးကျော်မှာ အထနှေးသူမို့ အတော်နှင့်ထမလာပေ။ဖူးဖူးဟံသာနှင့် ဇူးဇူးဟံသာတို့မှာ သူမတို့၏ ယောင်္ကျားများအား လီးအမြန်တောင်စေရန် စုပ်ပေးတော့သည်။

ခဏအကြာတွင် ဇူးဇူးဟံသာ၏ လျှာစွမ်းဖြင့် ဇာနည်၏ နီညိုရောင်လီးကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ တောင်မတ်လာ၏။ဇာနည်တစ်ယောက် မယားဖြစ်သူပါးစပ်ထဲမှ လီးအားဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ကုတင်နားလျှောက်သွားရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားဖြင့် မီးမီးဟံသာ၏ လှပဝိုင်းစက်သော ဖင်သားစိုင်ကြီးအောက် ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးနှစ်ခြမ်းကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်အား ဒစ်ဖြင့် ၅ ချက်လောက် အထက်အောက်ဆွဲကာ လီးတစ်ဆုံးဆောင့်လိုးလိုက်သည်။အားကနဲ့ အော်သံနှင့်အတူ မီးမီးဟံသာခေါင်းလေး မော့တက်သွား၏။

ထို့နောက် ဇာနည်လီးကြီးမှာ မီးမီးဟံသာ စောက်ဖုတ်ထဲ ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် နေရာယူကာ ဝင်ထွက်နေတော့သည်။မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် လီးအတုတ်ချင်းတူပေမယ့် ဇာနည်၏ ကားထွက်နေသော ဒစ်ကြီးမှ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား အသားနုလေးများအား ထိထိမိမိ ချိတ်ဆွဲပေးနေသဖြင့် လီးအရသာခံကာ ခပ်တိုးတိုး ညည်းနေလိုက်၏။ခဏအကြာတွင် ကျော်နိုင်ဦး ထလာပြီး ဇာနည့်အား ပက်လက်အိပ်ခိုင်း၍ မီးမီးဟံသာအား အပေါ်မှ ခွလိုးခိုင်းရင်း မီးမီးဟံသာ၏ ခါးသေးကျဉ်လေးအား လက်နှင့်ဖိချပစ်သည်။မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် ဇာနည့်ကိုယ်ပေါ်အား ခွမှောက်ကာ ဖင်ကြီးအား မြှောက်ပေးလိုက်ရတော့၏။

ကျော်နိုင်ဦးမှာ ဇာနည့်လီးစိုက်လျက်တန်းလန်းဖြင့် ဖင်ထောင်ထားသော မီးမီးဟံသာ ဖင်ဝလေးအား လျှာဖြင့် ကော့ပျံအောင် ထိုးယက်ပေးသည်။ဖင်ဝလေး စူပွလာချိန် လီးထိပ်အား တံတွေးထွေးချကာ ဖင်ပေါက်ထဲထိုးသွင်းပစ်၏။မီးမီးဟံသာတစ်ယောက် ဖင်ရော အဖုတ်ရော တပြိုင်ထဲ အလိုးခံရင်း ကာမစည်းစိမ်များတိုးပွားနေချိန် လင်ဖြစ်သူ စိုးကျော်မှာ ဂွင်းထုရင်း လီးက မပျော့မမာ အနေထားပဲ ရှိနေသေးသည်။ကျော်နိုင်ဦးနှင့် ဇာနည်တို့မှာ အချက်ကျကျလေး မီးမီးဟံသာအား ညှပ်လိုးနေကြ၏။

" မဇူး "

" ဘာလဲ … ဖူးလေး "

ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် အမဖြစ်သူ မီးမီးဟံသာ၏ ဖင်ရောက် စောက်ဖုတ်ရော တပြိုင်ထဲအလိုးခံပုံကိုကြည့်ရင်း စောက်ပတ်လေးထဲ ယားယံနေစဉ် ညီမဖြစ်သူ ဖူးဖူးဟံသာမှ ခေါ်လိုက်သဖြင့် ပြန်မေးလိုက်သည်။

" ကိုကြီးစိုး … ကြည့်ပါဦး သနားပါတယ် "

ဖူးဖူးဟံသာပြောမှ ဇူးဇူးဟံသာတစ်ယောက် စိုးကျော်အား ကြည့်မိ၏။မယားဖြစ်သူညှပ်လိုးခံနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဂွင်ထုနေသည်ကို မြင်နေရသည်။

" အေးဟ … လာ ငါတို့ ကူညီပေးရအောင် "

ထို့နောက် ဖူးဖူးဟံသာနှင့်ဇူးဇူးဟံသာတို့ ညီအမနှစ်ယောက်မှာ စိုးကျော်အား ပက်လက်အိပ်ခိုင်ရင်း လီးအား ဝိုင်းစုပ်ပေးကြ၏။ဖူးဖူးဟံသာမှ လဥများအားဆွဲစုပ်စဉ် ဇူးဇူးဟံသာက လီးအရင်မှအဖျားထိ ပင့်ယက်ကာ ဒစ်ဖူးအား စုပ်ပေးလိုက်သည်။ခဏအကြာ စိုးကျော်လီးမှာ တင်းမာလာရင်း တဇပ်ဇပ်တုန်ခါလာ၏။ဇူးဇူးဟံသာမှ စိုးကျော်အားခွလိုးစဉ် ဖူးဖူးဟံသာတစ်ယောက် စိုးကျော်မျက်နှာအားခွကာ စောက်ပတ်အယက်ခံရင်း အမဖြစ်သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်သည်။

ခဏအကြာ ဖူးဖူးဟံသာက အမဖြစ်သူနှင်နေရာချင်း ချိန်းကာ စိုးကျော်အားခွလိုးစဉ် ဇူးဇူးဟံသာကလည်း စိုးကျော်မျက်နှာပေါ် ခွကာ သူမစောက်ပတ်လေးအား အယက်ခံနေတော့၏။ထိုစဉ် မီးမီးဟံသာအား မျော့နေအောင်လိုးပြီး အနားယူရာမှ အားပြန်ပြည့်လာသော ဇာနည်တစ်ယောက် စိုးကျော်အားခွလိုးနေသော ဖူးဖူးဟံသာဖင်အား နောက်မှ ဝင်လိုးပစ်သည်။

ဇူးဇူးဟံသာကလည်း အားကျမခံပင် စောက်ပတ်အယက်ခံနေရာမှ ကုတင်ပေါ်တက်သွားကာ အနားယူနေသော ကျော်နိုင်ဦးရှေ့ လေးဖက်ထောက်ကာ သူမဖင်အား လိုးခိုင်းတော့၏။မီးမီးဟံသာ တစ်ယောက် စောက်ရည်များထောင်ပန်းအောင် အလိုးခံထားရသဖြင့် မလှုပ်နိုင်ပဲ မျက်လုံးလေးမိတ်ကာ အားပြန်မွေးနေရသည်။လီးဝင်လီးထွက်သံများ ရမ္မက်သံများ အသားချင်းရိုက်ခတ်သံများ … နားလိုက် စားလိုက်သောက်လိုက် လူချင်းချိန်းလိုးလိုက်နှင့် မီးမီးဟံသာတို့ ညီအမ ၃ ဦး၏ ကာမဘုံနန်းလေးမှာ ဆူညံနေတော့သည်။



စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများ ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

မောင်ခြိမ့် 


ပြီးပါပြီ